Για τουλάχιστον τρεις εβδομάδες, το Πεκίνο γνώριζε για την βαρύτητα της διάδοσης του ιού του ΚΚΚ στην κεντρική κινεζική πόλη Γουχάν, αλλά δεν μίλησε για την σοβαρότητα της κρίσης δημοσίως, και κατέστειλε οποιαδήποτε πληροφορία δεν συμφωνούσε με την επίσημη αφήγηση ότι ο ιός ήταν ελέγξιμος. Αυτή η απόκρυψη επέτρεψε στον ιό να εξαπλωθεί εκτός των συνόρων της Κίνας, δημιουργώντας μια παγκόσμια πανδημία.
Εσωτερικά έγγραφα που δόθηκαν στην Epoch Times δείχνουν ότι ασθενείς με συμπτώματα παρόμοια του ιού του ΚΚΚ άρχισαν να εμφανίζονται σε νοσοκομεία της Γουχάν από τον Σεπτέμβριο του 2019. Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι η ασθένεια μπορεί να εξαπλωνόταν σιωπηλά στην πόλη από το φθινόπωρο. Οι αρχές γνώριζαν για την μεγάλη διάδοση τουλάχιστον από το τέλος του Δεκεμβρίου και επιβεβαίωσαν δημοσίως την ύπαρξή της στις 31 Δεκ. 2019.
Για τις επόμενες 19 μέρες, οι κινεζικές αρχές επέμειναν ότι η ασθένεια «είναι δυνατόν να προληφθεί και να ελεγθεί» και ότι υπήρχε μικρός έως μηδενικός κίνδυνος διάδοσης μεταξύ ανθρώπων. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αντέγραψε αυτές τις δηλώσεις και τις ανέφερε και ο ίδιος.
Γιατροί που προσπάθησαν να προειδοποιήσουν άλλους για την διάδοση τιμωρήθηκαν για «διάδοση φημών». Στις 30 Δεκ., ο Λι Γουενλιάνγκ, ένας οθφαλμίατρος στο Κεντρικό Νοσοκομείο Γουχάν, ανήρτησε ένα άρθρο για «επτά ασθενείς με συμπτώματα παρόμοια με SARS» που εμφανίστηκαν από μια τοπική αγορά θαλασσινών, σε ιδιωτική ομαδική συζήτηση στο κινεζικό μέσο WeChat. Στις 3 Ιαν., η τοπική αστυνομία έκανε παρατήρηση σε αυτόν και επτά άλλους ιατρικούς εργαζομένους για διάδοση «φημών» στο διαδίκτυο.
Εν τω μεταξύ, πλατφόρμες κινεζικών κοινωνικών μέσων διέγραψαν αναφορές στον ιό και σχόλια επικριτικά για την διαχείριση της διάδοσης από το καθεστώς από τον Δεκέμβριο. Όργανα προπαγάνδας εξέδωσαν τουλάχιστον 18 εντολές σε εγχώρια μέσα ενημέρωσης τον Ιανουάριο, λέγοντάς τους να περιορίσουν την δημοσιογραφική αναφορά στην διάδοση και να αναφέρουν μόνο πληροφορίες από τις επίσημες δηλώσεις.
Μόνο στις 20 Ιαν. το κινεζικό καθεστώς επιβεβαίωσε ότι υπάρχει μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Τρεις μέρες αργότερα, τα πρώτα μέτρα περιορισμού εφαρμόστηκαν με ολικό κλείσιμο στην Γουχάν.
Αλλά ήταν πολύ αργά. Πριν από το κλείσιμο, περίπου 5 εκατομμύρια κάτοικοι είχαν ήδη φύγει από την πόλη, φυτεύοντας τον ιό ανά την Κίνα και τον κόσμο.
Εάν το κινεζικό καθεστώς είχε εφαρμόσει μέτρα περιορισμού τρεις εβδομάδες νωρίτερα, ο αριθμός των φορέων θα μπορούσε να είναι 95 τοις εκατό μικρότερος, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο.
Έως τις 20 Ιαν., όταν οι κινεζικές αρχές παραδέχθηκαν ότι υπάρχει μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο, η ασθένεια είχε ήδη εξαπλωθεί σε τουλάχιστον 18 χώρες και περιοχές. Από τον καιρό που η Γουχάν έκλεισε ολικά στις 23 Ιαν., εστίες διάδοσης αυξάνονταν σε τουλάχιστον 24 χώρες και περιοχές – σχεδόν όλες είχαν δημιουργηθεί από ταξιδιώτες της Γουχάν.
Στις 30 Ιαν., ο ΠΟΥ ανακήρυξε ότι η ευρεία διάδοση αποτελεί παγκόσμια έκτακτη κατάσταση, αν και δεν πρότεινε σε χώρες να εφαρμόσουν περιορισμούς ταξιδιού. Την επόμενη μέρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν ότι κλείνουν τα σύνορά τους σε μη Αμερικανούς ταξιδιώτες από την Κίνα.
Ο ΠΟΥ δεν ανακήρυξε παγκόσμια πανδημία μέχρι τις 11 Μαρτίου. Μέχρι τότε, υπήρχαν πάνω από 118.000 καταγεγραμμένοι φορείς σε 114 χώρες.
Βοηθήστε μας να διαδώσουμε την αλήθεια, μοιραστείτε αυτό το άρθρο με φίλους σας.
