Μετάφραση: Αλία Ζάε
Συμβαίνει ενίοτε οι εφημερίδες να γίνονται βήμα για την προώθηση καταστροφικών για την κοινωνία απόψεων και συμπεριφορών μέσα από τη στήλη τους των Απόψεων. Ένα παράδειγμα είναι η περίπτωση της αυτοαποκαλούμενης συγγραφέως ‘σεξ και πολιτισμού’ Μαγδαληνής Τζ. Ταίηλορ, η οποία δημοσίευσε κείμενό της στους New York Times, όπου περιγράφει την ανηθικότητα και τη σεξουαλική ασυδοσία σαν μια κοινωνικά αποδεκτή μέθοδο θεραπείας της μοναξιάς και σαν μέσον σύσφιξης της ‘κοινωνικής αλληλεγγύης’.
Στο άρθρο της «Κάντε περισσότερο σεξ, σας παρακαλώ!» [«Have More Sex, Please!»], η Ταίηλορ θρηνεί που οι Αμερικανοί δεν ζευγαρώνουν αρκετά. Γράφει: «Το σεξ είναι καλό. Το σεξ είναι υγεία. Το σεξ είναι απαραίτητο συστατικό του κοινωνικού μας ιστού. Και εσείς – συγκεκριμένα – μάλλον θα έπρεπε να το κάνετε συχνότερα».
Η Ταίηλορ δεν ορίζει σε ποιο πλαίσιο πρέπει να αυξήσετε τη συχνότητα της συνουσίας. Δεν προτείνει να διανθίσετε τον γάμο σας με πιο πικάντικους τρόπους. Ούτε εστιάζει στην οικειότητα που αναπτύσσεται και δένει μια σχέση. Στην πραγματικότητα, δεν αναφέρεται καθόλου στη σημασία της δέσμευσης στις υγιείς ερωτικές σχέσεις. Δηλώνει μόνον ότι «όσοι έχουν την ευκαιρία να κάνουν περισσότερο σεξ, πρέπει να κάνουν. Αυτή είναι μια από τις σπάνιες ευκαιρίες που μας δίνονται να κάνουμε κάτι για τη βελτίωση του κόσμου μας, απλά ενδίδοντας σε μια από τις πιο ουσιώδεις για την ανθρωπότητα απολαύσεις».
Αλήθεια, πόση υποτίμηση περιέχει κατά βάθος η παραπάνω δήλωση. Υποτίμηση της σημασίας, της δύναμης και του νοήματος της ερωτικής πράξης. Φαίνεται πως η συγγραφέας δεν έχει σκεφτεί καν την πιθανότητα να αγάπα κανείς τον ερωτικό του σύντροφο. Η σημασία του σεξ για την κ. Ταίηλορ δεν ξεπερνά τη λειτουργία του ως μέσον δοτικότητας, αφοσίωσης και αναπαραγωγής. Το καίριο ζήτημα της πίστης και της εμπιστοσύνης, που ιδανικά αποτελεί μέρος μιας βαθιάς ερωτικής σχέσης, δεν θίγεται καθόλου.
Η αύξηση της συχνότητας που προτείνει η κ. Ταίηλορ μοιάζει να είναι ένα είδος ‘πολιτικής δήλωσης’ που αποσκοπεί – δεν περιγράφεται πώς – στη βελτίωση του κόσμου. Γράφει, λοιπόν, ότι «κάθε ικανό άτομο θα έπρεπε να κάνει σεξ όσο πιο συχνά μπορεί, όσο πιο ευχάριστα μπορεί, όσο πιο πολύ μπορεί.» Δεν προτείνει ούτε καν μια βασική διάκριση ανάμεσα στη θεμιτή εφηβική ερωτική συμπεριφορά σε σχέση με αυτή των ενηλίκων.
Αν και η συγγραφέας δεν χρησιμοποιεί τη λέξη, αυτό που προωθεί είναι η ακολασία – κάτι πολύ ριψοκίνδυνο. Οι ερωτικές συνευρέσεις που λαμβάνουν χώρα χωρίς κριτήρια είναι επιβλαβείς τόσο για τα ίδια τα άτομα όσο και για ολόκληρη την κοινωνία. Οι μοναδικοί συναισθηματικοί κίνδυνοι που επισημαίνει είναι ότι «μπορεί να μετάνοια και ότι «το σεξ μπορεί να φέρει τους ανθρώπους κοντά, μόνο όμως αν γίνεται καλά».
Ωστόσο, τα πράγματα είναι κάπως πιο περίπλοκα και οι αρνητικές συνέπειες επ’ ουδενί δεν περιορίζονται σε όσα λίγα ανέφερε η συγγραφέας. Ένα από τα ζητήματα που πρέπει αρχικά να προβληματίσει τους υπέρμαχους της απόψεως της Ταίηλορ είναι το ότι όταν αυξάνεται η συχνότητα του ευκαιριακού σεξ, αυξάνονται και οι πιθανότητες για μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, παρά την πληθώρα και ποικιλία των αντισυλληπτικών μεθόδων που έχουμε στη διάθεσή μας σήμερα. Συνεπακόλουθα, αυξάνεται και ο αριθμός των αμβλώσεων – κάτι προβληματικό από μόνο του, με σημαντικές ηθικές και ψυχικές συνέπειες – καθώς και των μονογονεϊκών οικογενειών.
Αυτό είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα, που διογκώνεται με την πάροδο του χρόνου. Το 1980 στις ΗΠΑ, μόνο το 18% των βρεφών γεννιόνταν από ανύπαντρες μητέρες. Το 2020, το ποσοστό έχει εκτοξευθεί στο 40,5%. Αυτή η αύξηση δεν είναι φυσικά τυχαία, αλλά οφείλεται σε μια υπερσεξουαλικοποιημένη κουλτούρα. Χωρίς να ισχυριζόμαστε ότι τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών δεν μπορούν να τα πάνε καλά ή ότι μια μητέρα ή ένας πατέρας χωρίς σύντροφο δεν μπορεί να μεγαλώσει καλά τα παιδιά της/του, η φτώχεια και οι προβληματικές καταστάσεις είναι πιο πιθανό να εμφανιστούν σε μια οικογένεια από την οποία λείπει ο ένας από τους δυο εταίρους.
Ένας άλλος κίνδυνος για τους θιασώτες του ευκαιριακού σεξ είναι τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα (ΣΜΝ), ή αλλιώς αφροδίσια, νοσήματα. Όταν η ερωτική επαφή συμβαίνει αδιακρίτως και «όσο πιο συχνά μπορούμε» εκτός του πλαισίου μιας μονογαμικής σχέσης/γάμου, οι πιθανότητες να κολλήσει κάποιος σύφιλη, βλεννόρροια, HIV, χλαμύδια και έρπη των γεννητικών οργάνων είναι σαφώς αυξημένες. Οι ποικιλία των ερωτικών συντρόφων αυξάνει επίσης τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του προστάτη ή των ωοθηκών και μύκητες. Μπορεί να προκαλέσει ακόμα και καρδιακά νοσήματα.
Τα ιατρικά κέντρα πρόληψης και ελέγχου των ΗΠΑ προειδοποιούν ότι τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί “μια επιδημία σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων”. Παρά τις καραντίνες για τον Covid, τα περιστατικά γονόρροιας το 2020 ήταν κατά 10% αυξημένα από αυτά του 2019, ενώ αυτά της σύφιλης αυξήθηκαν κατά 7%. Το 2020 καταγράφηκαν 2,4 εκατομμύρια περιστατικά ΣΜΝ – στην πραγματικότητα, πρέπει να ήταν πολύ περισσότερα, καθώς πολλοί είναι αυτοί που δεν πηγαίναν στον γιατρό ή για εξετάσεις κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Όσον αφορά τα βρέφη που γεννήθηκαν με σύφιλη, το ποσοστό ανέβηκε κατά 235% μεταξύ του 2016 και του 2020. Και κάτι που είναι αρκετά ανησυχητικό, ένας νέος ιός ‘υπερ-γονόρροιας’, ανθεκτικός στις περισσότερες αντιβιώσεις, έχει εμφανιστεί και έχει αρχίσει να εξαπλώνεται.
Ένα τρίτο ζήτημα, που πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη, είναι το ότι η ερωτική ασυδοσία συμβάλλει στην εμφάνιση κατάθλιψης, άγχους και άλλων ψυχικών διαταραχών, καθώς και στην αύξηση της χρήσης ουσιών. Σίγουρα αυτό δεν ισχύει για όλους όσους έχουν τυχαίες ερωτικές επαφές, αλλά ο αριθμός των ατόμων που πράγματι αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα λόγω της άστατης ερωτικής συμπεριφοράς τους δεν είναι περιορισμένος. Ιδίως μεταξύ των εφήβων, η παραίνεση και η πρακτική του ‘όσο περισσότερο σεξ γίνεται’ περικλείει κινδύνους που φτάνουν μέχρι τον αυτοκτονικό ιδεασμό.
Στην εποχή μας, η στάση της κοινωνίας όσον αφορά την ερωτική ζωή των αντρών και των γυναικών (κυρίως των δεύτερων!) έχει αλλάξει και έχει γίνει πιο ανεκτική, εγκαταλείποντας την παραδοσιακή ηθική που συνδεόταν με τις επιταγές της θρησκείας. Σύμφωνα με μια έρευνα του 2022 της Γκάλοπ, το 76% των ερωτηθέντων απάντησε ότι το δεν βρίσκει επιλήψιμο το προγαμιαίο σεξ, ενώ το 70% πιστεύει ότι είναι εντάξει να κάνεις παιδιά χωρίς γάμο. Ωστόσο, η μοιχεία, που φαινομενικά περιλαμβάνεται στην προτροπή της κ. Ταίηλορ για μέγιστη ποσότητα σεξ, είναι αποδεκτή μόνο από το 9%.
Η πιο ανεκτική στάση σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζεται με την ασυδοσία που ζητά η κ. Ταίηλορ. Αν αναλογιστούμε υπεύθυνα τι περιλαμβάνει και τι συνεπάγεται η σεξουαλική αμετροέπεια, θα καταλάβουμε ότι η ακεραιότητα, η συνέπεια και η εντιμότητα στη ζωή μας γενικώς και στις σχέσεις μας ειδικότερα έχει πολύ περισσότερα να μας προσφέρει απ’ ό,τι η ανηθικότητα, όσο κι αν λέγεται ότι η τελευταία είναι για το καλό μας.
