Ετικέτα: OPINION

Το ΝΑΤΟ τα βάζει με την Κίνα

Παρασκευή, 26 Ιούλ, 2024Παρασκευή, 26 Ιούλ, 2024 Από EPOCH TIMES

Σχολιασμός

Κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσινγκτον στις 10 Ιουλίου, τα κράτη-μέλη συμμετείχαν αμετάκλητα στην αντιμετώπιση του τυχοδιωκτισμού της κομμουνιστικής Κίνας σε όλο τον κόσμο, δηλώνοντας και προσδιορίζοντας το Πεκίνο ως τον υποκινητή και υποστηρικτή της Ρωσίας.

Αυτή ήταν μια εξαιρετική κίνηση από το ΝΑΤΟ, το οποίο, μέχρι σήμερα, ήταν επιφυλακτικό σε θέματα Κίνας και ονομαστικά εμπλεκόμενο εκτός της άμεσης ευρωπαϊκής περιοχής με εξαιρέσεις, όπως η εμπλοκή στο Αφγανιστάν που έγινε με εντολή των Ηνωμένων Εθνών, όχι απαραίτητα με επίκληση του «Άρθρου 5», όπου μια επίθεση σε ένα [από τα κράτη-μέλη] είναι επίθεση.

Στο σημείο 26 του ανακοινωθέντος της 10ης Ιουλίου 2024, το ΝΑΤΟ ήταν σαφές ως προς την άποψή του για τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ): «Η ΛΔΚ έχει καταστεί αποφασιστικός αρωγός του πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας μέσω της λεγόμενης εταιρικής σχέσης ‘χωρίς όρια’ και της ευρείας κλίμακας υποστήριξής της προς τη ρωσική αμυντική βιομηχανική βάση. Αυτό αυξάνει την απειλή που αποτελεί η Ρωσία για τους γείτονές της και για την ευρωατλαντική ασφάλεια».

Το ΝΑΤΟ έχει καθορίσει μια κόκκινη γραμμή και δεν υπάρχει πλέον μεγάλη αμφιβολία ότι το μπλοκ θεωρεί τη ΛΔΚ ως υποκινητή των παγκόσμιων εντάσεων και συγκρούσεων.

Η Κίνα αναγνωρίζεται ως ο λόγος που η Ρωσία παραμένει ακόμα όρθια

«Καλούμε τη ΛΔΚ, ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών με ιδιαίτερη ευθύνη για την προάσπιση των σκοπών και των αρχών του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, να σταματήσει κάθε υλική και πολιτική υποστήριξη στην πολεμική προσπάθεια της Ρωσίας. Αυτό περιλαμβάνει τη μεταφορά υλικών διπλής χρήσης, όπως εξαρτήματα όπλων, εξοπλισμό και πρώτες ύλες που χρησιμεύουν ως εφόδια για τον αμυντικό τομέα της Ρωσίας. Η ΛΔΚ δεν μπορεί να επιτρέψει τον μεγαλύτερο πόλεμο στην Ευρώπη στην πρόσφατη ιστορία χωρίς αυτό να επηρεάσει αρνητικά τα συμφέροντα και τη φήμη της».

Σε απάντηση, ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Γουάνγκ Γι αντέδρασε και χαρακτήρισε τις δηλώσεις του ΝΑΤΟ «αβάσιμες κατηγορίες». Προειδοποίησε το ΝΑΤΟ να μην δημιουργήσει ένταση με το Πεκίνο.

Η πραγματικότητα είναι ότι η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστής πυρομαχικών πυροβολικού των 152 και 122 χιλιοστών, πυρομαχικών πολυβόλων 7,62×39, μη επανδρωμένων αεροσκαφών, ανταλλακτικών για όλα τα ρωσικά αεροσκάφη, πυραύλων και άλλου ζωτικού πολεμικού υλικού που χρειάζεται η Ρωσία για να συνεχίσει την πολεμική προσπάθεια στην Ουκρανία. Κανείς άλλος δεν κατασκευάζει τον κοινό εξοπλισμό, τα πυρομαχικά και τις προμήθειες που χρειάζεται η Ρωσία.

Η βοήθεια που παρείχε η Κίνα στη Ρωσία ήταν τεράστια, σύμφωνα με τη διευθύντρια της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Άβριλ Χέινς.

Το Ιράν και η Βόρεια Κορέα αποτελούν μέρος αυτού του «δορυφόρου» της αμυντικής βιομηχανικής παραγωγής και παρέχουν μεγάλη υποστήριξη, συμπεριλαμβανομένης της ευκαιρίας για την Κίνα να προσποιείται ότι δεν εμπλέκεται. Ακόμα, τα μηχανολογικά εργαλεία και οι πόροι παραγωγής και η τεχνογνωσία σε αυτές τις κινεζικές «αποικίες» παρέχονται από Κινέζους συμβούλους.

Κινεζικά πλοία διέρχονται από αμερικανικό έδαφος- το Πεκίνο στέλνει στρατεύματα στην Ευρώπη

Η δήλωση του ΝΑΤΟ βασίστηκε στην ανησυχία ότι το κινεζικό καθεστώς εμπλέκεται άμεσα στις υποθέσεις των κρατών μελών του ΝΑΤΟ. Το Πεκίνο δεν έχασε πολύ χρόνο, προσθέτοντας σε αυτή την αντίληψη δύο προκλητικές ενέργειες.

Σχεδόν αμέσως μετά τη δημοσίευση της δήλωσης του ΝΑΤΟ για την Κίνα, ναυτικές δυνάμεις του Ναυτικού του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (People’s Liberation Army Navy-PLAN) πραγματοποίησαν «αθώα διέλευση» μέσω αμερικανικού εδάφους, των Αλεούτιων Νήσων. Τέσσερα πλοία της PLAN πέρασαν από δύο σημεία των εν λόγω νήσων και στη συνέχεια αναχώρησαν.

Η «αθώα διέλευση» ορίζεται στο άρθρο 19 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) και επιτρέπεται με ορισμένους περιορισμούς. Το PLAN είναι πονηρό και ξεπερνά το όριο του άρθρου 2(δ) της Σύμβασης, το οποίο απαγορεύει τις διελεύσεις για λόγους προπαγάνδας.

Σε μια από τις πρώτες παρουσίες της κινεζικής στρατιωτικής ισχύος απευθείας στην Ευρώπη και στην άμεση ζώνη μάχης στην Ουκρανία, η Κίνα ανέπτυξε μια Ειδική Ομάδα Επιχειρήσεων στη Λευκορωσία στα μέσα Ιουλίου για να υποστηρίξει την άσκηση «Eagle Assault 2024». Η Λευκορωσία υπήρξε πρωταρχικό ορμητήριο και επιχειρησιακή βάση για τις ρωσικές δυνάμεις που διεξάγουν πόλεμο στην Ουκρανία και είναι το πλησιέστερο σημείο στο υπό ρωσική κατοχή κυρίαρχο έδαφος του Καλίνινγκραντ στη Βαλτική Θάλασσα.

Μια σοβαρή ανησυχία είναι ότι η Ρωσία θα μπορούσε να περάσει από το «πιο επικίνδυνο μέρος της Γης» – το χάσμα Σουβάλκι – για να δημιουργήσει μια χερσαία γέφυρα μέσω πολωνικών και λιθουανικών εδαφών προς το Καλίνινγκραντ. Αυτό θα προκαλούσε ευρεία σύγκρουση σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η κινεζική αποστολή ήταν ένα στρατηγικό μήνυμα. Μπορεί να βρίσκονται εκεί για να υποστηρίξουν μια τέτοια ρωσική ώθηση σε μια προσπάθεια να επαναλάβουν -αυτή τη φορά με επιτυχία- την τολμηρή αλλά τελικά αποτυχημένη ρωσική επιδρομή στο αεροδρόμιο του Γοστόμελ τις πρώτες ημέρες του πολέμου στην Ουκρανία.

4 ασιατικά έθνη πλησιάζουν περισσότερο στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ

Αποτέλεσμα της διάσκεψης του ΝΑΤΟ ήταν η αναβάθμιση τεσσάρων χωρών σε κράτη-εταίρους του ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε «ενισχυμένο πολιτικό διάλογο και δέσμευση» με την Αυστραλία, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και τη Νέα Ζηλανδία. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τα έθνη αυτά βρίσκονται σε μια πορεία όπως η Σουηδία και η Φινλανδία για να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ ως πλήρεις εταίροι, αλλά η αναβαθμισμένη σχέση τους με το ΝΑΤΟ είναι ένα στρατηγικό αντί-μήνυμα προς το κινεζικό καθεστώς. Τα τέσσερα έθνη εξέδωσαν ένα ανακοινωθέν με το οποίο επέπλητταν τη Βόρεια Κορέα λόγω της εξάρτησής της από την Κίνα για εργαλειομηχανές και εργοστασιακό εξοπλισμό, αλλά στην πραγματικότητα ήταν μια αιχμή προς το Πεκίνο.

«Η Νέα Ζηλανδία, η Ιαπωνία, η Δημοκρατία της Κορέας [Νότια Κορέα] και η Αυστραλία καταδικάζουν έντονα την παράνομη στρατιωτική συνεργασία μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας [Βόρεια Κορέα], η οποία υπονομεύει την ειρήνη και τη σταθερότητα τόσο στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού όσο και στην ευρωπαϊκή περιοχή», αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, έθεσε έναν ακόμη δείκτη με στόχο το κινεζικό καθεστώς λέγοντας: «Πρέπει να συνεργαστούμε ακόμη πιο στενά για να διατηρήσουμε την ειρήνη και να προστατεύσουμε τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες. […] Η ασφάλειά μας δεν είναι περιφερειακή. Είναι παγκόσμια».

Η αποφασιστικότητα του ΝΑΤΟ στην αντιμετώπιση των παγκόσμιων προσπαθειών της κακόβουλης εκστρατείας της κομμουνιστικής Κίνας έχει πλέον εδραιωθεί.

Του John Mills

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Η δύναμη του Φάλουν Γκονγκ: 25 χρόνια ειρηνικής αντίστασης σε μία βάναυση δίωξη

Σάββατο, 20 Ιούλ, 2024Σάββατο, 20 Ιούλ, 2024 Από TORSTEN TREY

Όλοι μας προβληματιζόμαστε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, για το νόημα της ζωής. Η δική μου απλή απάντηση είναι η εξής: η αναζήτηση αυτού που βρίσκεται πέρα από αυτόν τον κόσμο, η αναζήτηση της αρχικής μας προέλευσης.

Νομίζω ότι δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει θέσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του το ερώτημα: «Ποιος είμαι και από πού προέρχομαι;». Το νόημα της ζωής αντανακλάται επίσης στην αναζήτηση της ευτυχίας – όχι της επιφανειακής ευφορίας που ξεθωριάζει τόσο γρήγορα όσο έρχεται, αλλά μιας βαθύτερης ψυχικής ευτυχίας.

Αυτό σήμαινε το Φάλουν Γκονγκ για εκατομμύρια Κινέζους πριν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) ξεκινήσει τη βίαιη εκστρατεία δίωξης εναντίον του στις 20 Ιουλίου του 1999 – εκστρατεία που εξακολουθεί να υφίσταται.

Εκείνη την εποχή, το Φάλουν Γκονγκ ήταν μια ακμάζουσα πρακτική τσιγκόνγκ της βουδιστικής σχολής, με μεγάλη απήχηση στον κινεζικό λαό. Περίπου 100 εκατομμύρια άνθρωποι το ασκούσαν στην Κίνα τη δεκαετία του 1990 και έχαιραν εκτίμησης από τους συγγενείς, τους φίλους, τους γείτονες και τους εργοδότες τους. Οι αρχές που ρυθμίζουν τη ζωή των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ είναι αυτές της αλήθειας, της καλοσύνης και της ανεκτικότητας, οι οποίες αποτελούν και τις θεμελιώδεις αρχές της πνευματικής πρακτικής τους.

Με τις πέντε ήπιες ασκήσεις του, το Φάλουν Γκονγκ συμβάλλει επίσης στην καλή υγεία και την ευεξία. Αυτό αναγνωρίστηκε ακόμη και από Κινέζους αξιωματούχους. Το Φάλουν Γκονγκ είναι μια πρακτική για το μυαλό και το σώμα. Οι αρχές του είναι παγκόσμιες και αποτελούν θεμέλιο κάθε ευημερούσας κοινωνίας καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας. Αν έπρεπε να συνοψίσουμε σε μια λέξη αυτό που φέρνει το Φάλουν Γκονγκ στους ανθρώπους, τότε αυτή θα ήταν η λέξη ‘καλοσύνη’.

Ωστόσο, η θερμή ανταπόκριση του κινεζικού λαού στο Φάλουν Γκονγκ προκάλεσε την αρνητική αντίδραση της ηγεσίας του ΚΚΚ. Αυτό δεν οφειλόταν σε πράξεις ή συμπεριφορές των ασκουμένων – οι οποίοι ήταν μια θετική δύναμη για την κοινωνία – αλλά μάλλον στα εσωτερικά χαρακτηριστικά του ΚΚΚ, που το έκαναν να αντιλαμβάνεται το Φάλουν Γκονγκ ως εχθρό. Τι σημαίνει αυτό; Το ΚΚΚ δεν έχει μια ατζέντα που να στηρίζει τη ζωή των ανθρώπων. Αφαιρεί την ελευθερία του ατόμου, αφαιρεί την ελεύθερη σκέψη των ανθρώπων και αφαιρεί την έμφυτη επιθυμία των ανθρώπων να θέτουν ερωτήματα για το νόημα της ζωής. Το ΚΚΚ είναι αθεϊστικό, καθώς φοβάται την πιθανότητα να υπάρχει μια ανώτερη από το Κόμμα δύναμη.

Για να εμποδίσει τους ανθρώπους να αναζητήσουν το νόημα της ζωής και να συνδεθούν ενδεχομένως με το θείο, το ΚΚΚ καταφεύγει στα ψέματα και την εξαπάτηση, το αντίθετο της αλήθειας. Καταφεύγει στο μίσος και τον αγώνα, το αντίθετο της καλοσύνης. Επιτρέπει μόνο μια γνώμη, τη γνώμη που το Κόμμα υποστηρίζει. Σε ένα μονοκομματικό κράτος, η εξάλειψη του αντίλογου και της πολυφωνίας είναι η μέγιστη παραλλαγή της μισαλλοδοξίας, και αυτό είναι το αντίθετο της ανεκτικότητας.

Ας δούμε πώς εφαρμόζονται τα παραπάνω στην πραγματικότητα: Το ΚΚΚ χρειάζεται πάντα να εφευρίσκει κάποιον εχθρό ώστε το νόημα της ζωής να είναι ο αγώνας. Στη δεκαετία του 1950, το ΚΚΚ ξεκίνησε μια εκστρατεία για την «καταστολή των αντεπαναστατών». Κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, μεταξύ του 1966 και του 1976, το ΚΚΚ ανακήρυξε τους ακαδημαϊκούς και τους γαιοκτήμονες ως εχθρούς. Στη συνέχεια, σε μια εσωτερική διαμάχη για την εξουσία, οι εχθροί βρέθηκαν μέσα στο ίδιο το Κόμμα, ενώ το 1989, ο νέος εχθρός ήταν το κίνημα της δημοκρατίας, που καταπνίγηκε παραδειγματικά την 4η Ιουνίου, όταν περίπου 3.000 φοιτητές δολοφονήθηκαν στην πλατεία Τιενανμέν. Στις 20 Ιουλίου 1999, το Φάλουν Γκονγκ έγινε το επόμενο θύμα της ατζέντας μίσους του ΚΚΚ.

Κανείς δεν είχε βρει κάποιο ελάττωμα στο Φάλουν Γκονγκ ούτε είχαν συμφωνήσει όλα τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου να κινηθούν κατά των ασκουμένων, αλλά ο τότε ηγέτης του ΚΚΚ Τζιανγκ Ζεμίν ζήτησε επίμονα την καταστροφή του Φάλουν Γκονγκ. Αναφέρεται ότι είπε: «Καταστρέψτε τους σωματικά» και ανέμενε να εξαλείψει το Φάλουν Γκονγκ μέσα σε τρεις μήνες. Ωστόσο, παρόλο που ξεκίνησε ευρεία καταστολή των ασκουμένων με στόχο τη φυσική καταστροφή τους – περιλαμβανομένων των εξαναγκαστικών αφαιρέσεων οργάνων από φυλακισμένους ασκούμενους – η ατζέντα του Τζιανγκ απέτυχε.

Το Φάλουν Γκονγκ επέζησε πολύ περισσότερο από τρεις μήνες: Μετά από 25 χρόνια από την έναρξη της εκστρατείας δίωξης, ασκείται σε όλο τον κόσμο από ανθρώπους που θέλουν να βελτιωθούν σωματικά και πνευματικά.

Παρόλο που ο Τζιανγκ Ζεμίν ξεκίνησε την πιο εξελιγμένη, περίτεχνη και βάναυση δίωξη κατά του Φάλουν Γκονγκ, οι ασκούμενοι της πρακτικής όχι μόνο άντεξαν αλλά και αντιστάθηκαν ειρηνικά. Οι ασκούμενοι υπέφεραν από πλύση εγκεφάλου, αυθαίρετη κράτηση σε στρατόπεδα εργασίας, μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης, βασανιστήρια, θάνατο από βασανιστήρια, καθώς και από την εγκεκριμένη από το κράτος πρακτική των εξαναγκαστικών αφαιρέσεων οργάνων.

Σήμερα, στις 20 Ιουλίου 2024, είναι η 25η επέτειος της έναρξης της δίωξης του Φάλουν Γκονγκ.

Παρά τη σκληρή αυτή 25ετή δίωξη, η οποία έχει κοστίσει τη ζωή εκατομμυρίων ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ, εκείνοι δεν έχουν παραδοθεί και παραμένουν πιστοί στη φύση της πρακτικής τους, βοηθώντας ειρηνικά τους ανθρώπους να κατανοήσουν την κακή φύση του ΚΚΚ με συνεχείς προσπάθειες ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης σχετικά με τη δίωξη. Με τις πάντα θετικές ενέργειές τους αντιστέκονται και διαφοροποιούνται από την κακόβουλη, αντι-ανθρώπινη φύση του ΚΚΚ.

Οι διώξεις δεν έχουν σταματήσει καθόλου όλα αυτά τα χρόνια και η ανίερη πρακτική της εξαναγκαστικής συλλογής οργάνων συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Σε ένδειξη σεβασμού των 25 χρόνων αντίστασης ενάντια στην πιο βάναυση και κακή δίωξη του 21ου αιώνα, για την υποστήριξη των θυμάτων, αλλά κυρίως για χάρη της ιερότητας της ανθρώπινης ζωής εν γένει, ένα νέο αίτημα έχει ξεκινήσει, το οποίο καλεί τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να βοηθήσουν να σταματήσουν οι εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων από ζωντανούς ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα.

Αντισταθείτε στην κακία, προσφέροντας τη φωνή σας σε εκείνους που δεν μπορούν να ακουστούν. Σώστε μια ανθρώπινη ζωή και υπογράψτε το αίτημα στο FOHpetition.org.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις των Epoch Times.

Του Torsten Trey

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Tα πιθανά προβλήματα μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης

Σάββατο, 13 Ιούλ, 2024 Από JEFFREY TUCKER

Ένα αυστραλιανό δικαστήριο είπε στην κυβερνητική επιτροπή eSafety (για την ασφαλή και υπεύθυνη χρήση της τεχνολογίας) ότι ο Ήλον Μασκ έχει δίκιο: Μια και μόνη χώρα δεν μπορεί να επιβάλει λογοκρισία σε όλον τον κόσμο. Η εταιρεία X , παλαιότερα γνωστή ως Twitter, πρέπει να υπακούει στις εθνικές νομοθεσίες, αλλά όχι σε μία παγκόσμια.

Ο Μασκ είχε κερδίσει μια παρόμοια μάχη και στη Βραζιλία, όπου ένας δικαστής ζήτησε όχι μόνο εθνική απαγόρευση, αλλά και παγκόσμια. Η Χ αρνήθηκε και κέρδισε. Προς το παρόν.

Αυτό εγείρει ένα σοβαρό ερώτημα: Πόσο μεγάλη είναι η απειλή για αυτούς τους παγκόσμιους κυβερνητικούς θεσμούς;

Ονειροπόλοι, ανόητοι και συχνά τρομακτικοί διανοούμενοι ονειρεύονται μια παγκόσμια κυβέρνηση εδώ και αιώνες. Εάν είστε αρκετά πλούσιοι και έξυπνοι, η ιδέα φαίνεται σαν ένας αιώνιος πειρασμός. Η λίστα των υποστηρικτών περιλαμβάνει άτομα που, παρεμπιπτόντως, έκαναν αξιοσημείωτες συνεισφορές: Άλμπερτ Αϊνστάιν, Ισαάκ Ασίμοφ, Γουόλτερ Κρονκάιτ, Μπάκμινστερ Φούλερ και πολλοί άλλοι.

Συχνά, το όνειρο ζωντανεύει μετά από συνθήκες όπως ο πόλεμος και η κατάθλιψη. Ή μια πανδημική περίοδος όπως αυτή που μόλις περάσαμε. Η χρήση της «παραπληροφόρησης» για διασυνοριακές δοκιμές της παγκόσμιας κυβερνητικής ισχύος έχει σκοπό να αναπτύξει μια νέα στρατηγική διακυβέρνησης – γενικά μια στρατηγική που παραγνωρίζει τον εθνικό έλεγχο υπέρ του παγκόσμιου ελέγχου.

Αυτό ήταν πάντα το όνειρο. Στην ιστορία, για παράδειγμα, μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, γίναμε μάρτυρες της δημιουργίας της Κοινωνίας των Εθνών, η οποία ήταν πρόδρομος των Ηνωμένων Εθνών, μετά από παρότρυνση του Αμερικανού προέδρου Γούντροου Ουίλσον. Και τα δύο θεωρήθηκαν από την τάξη των διανοούμενων ως απαραίτητα δομικά στοιχεία για αυτό που πραγματικά ήθελαν – ένα δεσμευτικό παγκόσμιο κράτος.

Δεν πρόκειται για θεωρία συνωμοσίας. Είναι αυτό που είπαν και αυτό που ήθελαν.

Το 1919, ο Χ.Τζ. Γουέλς, εμπνευσμένος από τη Λέγκα, ήταν τόσο ενθουσιασμένος με την ιδέα που έγραψε μια σαρωτική επανερμηνεία της παγκόσμιας ιστορίας, που εκτείνεται από τον 9 αιώνα π.Χ. μέχρι σήμερα, με τον τίτλο «Το περίγραμμα της ιστορίας».

Ο σκοπός του βιβλίου ήταν να ανατρέψει τη δημοφιλή συντηρητική θεωρία του προηγούμενου αιώνα, η οποία αντιμετώπιζε την ιστορία ως μια ιστορία ολοένα αυξανόμενης ελευθερίας για τα άτομα και χωρίς ισχυρά κράτη. Ο Γουέλς τη μετέτρεψε σε μια ιστορία φυλών που μετατράπηκαν σε έθνη και μετά σε περιοχές, με τους ανθρώπους να έχουν όλο και λιγότερη εξουσία και τους δικτάτορες και τους σχεδιαστές να έχουν όλο και περισσότερη. Σκοπός του ήταν να αναφέρει και να υπερασπιστεί αυτό ακριβώς.

Ήταν ένα τεράστιο μπεστ σέλερ, σε μια εποχή που είχε ακόρεστη δίψα για βιβλία, καθώς είχαν γίνει προσιτά, και υπήρχε ένα φλέγον αίτημα για καθολική εκπαίδευση. Η διατριβή του Γουέλς, αν και πολύτιμη από ορισμένες ιστορικές απόψεις, ήταν πραγματικά παράδοξη. Οραματίστηκε ένα μελλοντικό παγκόσμιο κράτος που θα κυβερνάται από μια μικρή ελίτ ευφυών ανθρώπων που θα σχεδίαζαν όλες τις οικονομίες, τις ροές πληροφοριών, τα μεταναστευτικά πρότυπα και τα συστήματα διακυβέρνησης, συντρίβοντας τις εθνικές φιλοδοξίες, την ελεύθερη πρωτοβουλία, τις παραδόσεις και τα συντάγματα.

Ήταν τρελό και δεν συνέβη πραγματικά. Αλλά μέσα σε μια συγκεκριμένη τάξη διανοουμένων, οι κινήσεις για την υλοποίησή του δεν σταμάτησαν ποτέ. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, γίναμε μάρτυρες παρόμοιων προσπαθειών, με τον ΟΗΕ να είναι μόνο μία από αυτές. Στη συμφωνία που συνήφθη στο Bretton Woods το 1944, δημιουργήθηκαν η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), τα οποία θεωρήθηκαν ως η βάση ενός παγκόσμιου μηχανισμού σχεδιασμού, μαζί με ένα νέο παγκόσμιο νομισματικό σύστημα.

Ούτε αυτό λειτούργησε.

Το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα κατέληξαν να είναι καλά χρηματοδοτούμενα ιδρύματα για την ελίτ των ακαδημαϊκών, αλλά δεν αποτελούσαν πραγματικά την οικονομική βάση ενός παγκόσμιου κράτους. Ο ΟΗΕ, από την πλευρά του, έχει απογοητεύσει πολλούς.

Οι προσπάθειες για τη διαχείριση του παγκόσμιου εμπορίου υλοποιήθηκαν τελικά στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, αλλά αυτός ο μηχανισμός έχει αποδειχθεί σε μεγάλο βαθμό άβουλος και ανίκανος να ανακόψει τη ριζική ανατροπή του ελεύθερου εμπορίου που λαμβάνει χώρα τα τελευταία πέντε χρόνια.

Σήμερα, κανένα έθνος δεν φοβάται πραγματικά αυτήν την οντότητα. Η κίνηση για την ενοποίηση της Ευρώπης προωθήθηκε ως φιλελεύθερο κίνημα για να εμπνεύσει τη συνεργασία στο εμπόριο και τα ταξίδια και να καταστήσει δυνατή την οικονομική συνεργασία. Αλλά αυτή ήταν μόνο η επιφάνεια.

Στην πραγματικότητα, η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιπροσωπεύει τη δημιουργία μιας μικρογραφειοκρατίας στις Βρυξέλλες, η οποία θα έπρεπε να υπερκεράσει την κυριαρχία των εθνών και να επιβάλει ένα νέο κεντρικό κράτος στην Ευρώπη, και η οποία, στην πραγματικότητα, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Είναι ένα πείραμα στον κυβερνητικό σχεδιασμό σε περιφερειακό επίπεδο.

Η Βρετανία ήταν πάντα ένα διστακτικό μέλος, αλλά όταν οι χειρότεροι φόβοι της έγιναν πραγματικότητα, ο κόσμος ψήφισε την αποχώρησή της. Το αποτέλεσμα ήταν το Brexit, ένα πολιτικό κίνημα που τρόμαξε τις ελίτ σε όλον τον κόσμο. Είδαν σχέδια δεκαετιών να καταρρέουν. Ο Μπόρις Τζόνσον έγινε ο πρωθυπουργός με το καθήκον να εφαρμόσει το Brexit, αλλά η κυβέρνησή του καταπολεμήθηκε σε κάθε βήμα. Τελικά, η πανδημία COVID-19 ανέτρεψε ολόκληρη την εντολή.

Ένας τρόπος για να κατανοήσουμε την απάντηση στην πανδημία COVID-19 είναι να θεωρήσουμε την πανδημία ως ένα νέο πείραμα παγκόσμιας διακυβέρνησης, ως έναν τρόπο για τις ελίτ να μεταδώσουν σε ολόκληρο τον πλανήτη ότι μπορούν να επιτύχουν παγκόσμια συνεργασία όταν το θελήσουν.

Σχεδόν σε όλα τα έθνη, η απάντηση ήταν η ίδια ως προς το χρονοδιάγραμμα και το πρωτόκολλο. Η κοινωνική απόσταση ήταν παντού, αλλά και οι μάσκες. Η απαγόρευση των συγκεντρώσεων, περιλαμβανομένων των θρησκευτικών συγκεντρώσεων, μαζί με ανόητα σχέδια όπως οι μονόδρομοι διάδρομοι στα σούπερ μάρκετ, είχαν επιβληθεί παντού. Τα συνθήματα («Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό») και η σήμανση (πλύνετε τα χέρια σας, κρατήστε αποστάσεις, φορέστε μάσκες κλπ) ήταν επίσης κοινά.

Ήταν τρομακτικό στο έπακρο, ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως συνέβησαν όλα ταυτόχρονα, αν και σίγουρα γνωρίζαμε ότι υπήρχαν τεράστιες ημισφαιρικές διαφορές στον τρόπο εξάπλωσης των παθογόνων του αναπνευστικού. Κάτι που είναι πρόβλημα στη Νέα Υόρκη, μπορεί να μην είναι στο Σίδνεϊ. Γιατί έγιναν όλα ταυτόχρονα; Το μήνυμα φαινόταν να είναι το εξής: αυτό κάνουμε σε μια πανδημία.

Αυτό που δεν είπαν σε κανέναν είναι ότι τίποτα από αυτά δεν συνιστούσε «μέτρο κοινής λογικής για τη δημόσια υγεία», αλλά πως ήταν ένα πείραμα χωρίς προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία.

Τα προληπτικά μέτρα που εφαρμόστηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας – πολλά από τα οποία ήταν παράλογα – δεν είχαν δοκιμαστεί ποτέ πριν.

Υπήρχε ένα μήνυμα πίσω από την όλη προσπάθεια: Είμαστε η κυβέρνηση και κυβερνάμε τον κόσμο και η δυσαρέσκειά του μάς είναι αδιάφορη.

Κατά συνέπεια, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) πήρε τη σκυτάλη για να παροτρύνει τα έθνη του κόσμου να εγκαταλείψουν την κυριαρχία τους και να συμφωνήσουν να εφαρμόσουν τα ίδια πρωτόκολλα όποτε το ζητά ο ΠΟΥ. Ο ΠΟΥ θέλει να εγκρίνει μια Συνθήκη για τις μελλοντικές πανδημίες και αναζητά υπογράφοντες ανά τον πλανήτη.

Στην αρχή, φαινόταν εύκολο, αλλά αναλύοντας τη σκληρή απάντηση στην πανδημία του COVID-19, αποδεικνύεται ότι η επιβολή μιας τέτοιας συμφωνίας δεν είναι τόσο εύκολο να επιτευχθεί.

Η ομάδα REPPARE άρχισε να εξετάζει εξονυχιστικά αυτήν τη συμφωνία και τις τροποποιήσεις και είδε ότι όλα βασίζονται σε ελαττωματικές εγκαταστάσεις, στραβή σκέψη και δημοσιονομική σπατάλη. Οι κυβερνήσεις σε όλον τον κόσμο απορρίπτουν τώρα κατηγορηματικά την πρόταση να εγκαταλείψουν τον εθνικό έλεγχο.

Φαίνεται ότι, πλέον, κινδυνεύει η συμφωνία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Αρχίζουμε μάλιστα να βλέπουμε κινήσεις προς την πλήρη αποχώρηση από τον ΠΟΥ, όπως επιχείρησε να κάνει ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ το 2017.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σήμερα λειτουργεί μια αρχόμενη παγκόσμια κυβέρνηση. Έχει τεράστια επιρροή στα μέσα ενημέρωσης, την τεχνολογία και τη λειτουργία του Διαδικτύου. Διαχειρίζεται τις παγκόσμιες ροές χρήματος και τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων. Στοχεύει στη μείωση της εθνικής κυριαρχίας και καθιστά αδύνατη την επικράτηση της βούλησης των ψηφοφόρων σε οποιοδήποτε εκλογικό αποτέλεσμα.

Αυτή η νεοσύστατη κυβέρνηση αποτελείται από μεγάλες και καλά χρηματοδοτούμενες ελίτ, που ακροβατούν μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα και λειτουργούν μέσω ιδρυμάτων και μη κυβερνητικών οργανώσεων. Είναι εντελώς αποκομμένη από τις δημοκρατικές διαδικασίες.

«Τίποτα πιο καταστροφικό δεν θα μπορούσε να συμβεί στον τομέα των διεθνών οικονομικών σχέσεων από την υλοποίηση τέτοιων σχεδίων», έγραφε ο Λούντβιχ φον Μίζες το 1944.

«Θα χώριζε τα έθνη σε δύο ομάδες – αυτούς που εκμεταλλεύονται και αυτούς που τους εκμεταλλεύονται· αυτούς που περιορίζουν την παραγωγή και εφαρμόζουν μονοπωλιακές τιμές και αυτούς που αναγκάζονται να πληρώνουν μονοπωλιακές τιμές. Θα προκαλούσε δυσεπίλυτες συγκρούσεις συμφερόντων και θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε νέους πολέμους.»

Με άλλα λόγια, όπως όλες οι κυβερνητικές ενέργειες, τα αποτελέσματα μιας παγκόσμιας κυβέρνησης θα κατέληγαν στο αντίθετο από τις υποσχέσεις: όχι ειρήνη αλλά πόλεμος, όχι ευημερία αλλά φτώχεια, όχι υγεία αλλά ασθένεια, όχι καλύτερο περιβάλλον αλλά χειρότερο. Θα ήταν μια φυλακή για τον κόσμο και θα ήταν εντελώς ανεφάρμοστη. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν επίγνωση του τι συμβαίνει και να αντιδρούν κάθε φορά που μπορούν να το κάνουν.

Για αυτόν τον λόγο, θα πρέπει να χαιρόμαστε κάθε φορά που οι παγκόσμιες κυβερνητικές επιβολές, όπως η λογοκρισία, βιώνουν οπισθοδρόμηση. Η κυβέρνηση ως οντότητα προκαλεί αρκετά προβλήματα. Μια ενιαία κυβέρνηση που θα κυβερνά όλες τις χώρες θα κατέστρεφε ό,τι έχει απομείνει από τον πολιτισμό.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις των Epoch Times.

Του Jeffrey A. Tucker

Επιμέλεια: Βαλεντίνα Λισάκ & Αλία Ζάε

Ιός Έμπολα: Ένα θανατηφόρο όπλο στα χέρια της Κίνας;

Κυριακή, 30 Ιούν, 2024 Από EPOCH TIMES

Η Τζέσαλυν Πάρκερ, μια κρατική υπάλληλος στις ΗΠΑ, παρατήρησε τον Δεκέμβριο του 2022 μια μάνικα κήπου συνδεδεμένη με ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο στο Ρίντλεϋ της Καλιφόρνια, κοντά στο Φρέσνο. Όταν μπήκε στο κτίριο, ανακάλυψε μία εγκατάσταση που έμοιαζε με μυστικό εργαστήριο βιολογικών όπλων.

Η εγκατάσταση είχε γίνει από τον Τζιαμπέι Τζου, Κινέζο υπήκοο που καταζητούνταν από την καναδική δικαιοσύνη και υψηλόβαθμο αξιωματούχο σε μια από τις κρατικά ελεγχόμενες εταιρείες της Κίνας που είχαν δεσμούς με τον κινεζικό στρατό.

Μέσα, η Χάρπερ βρήκε Κινέζους υπηκόους να εργάζονται φορώντας λευκές ρόμπες.

Στο εργαστήριο κρατούνταν σχεδόν χίλια διαγονιδιακά ποντίκια, «γενετικά τροποποιημένα για να μολύνουν και να μεταφέρουν τον ιό που προκαλεί την ασθένεια COVID-19».

Φυλάσσονταν επίσης χιλιάδες δείγματα, με ετικέτα ή χωρίς ή κωδικοποιημένα, που περιείχαν πιθανά παθογόνα. Σε έναν καταψύκτη με την ένδειξη «Έμπολα» υπήρχαν σφραγισμένες και χωρίς ετικέτα σακούλες, το είδος που χρησιμοποιείται για την αποθήκευση βιολογικών υλικών υψηλού κινδύνου.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) φαίνεται να ενδιαφέρεται πολύ για τον Έμπολα. Η καναδική υπηρεσία πληροφοριών, σε μια αποχαρακτηρισμένη έκθεση, αποκάλυψε ότι ενώ εργαζόταν στο μοναδικό εργαστήριο P-4 του Καναδά στο Γουίνιπεγκ, η Δρ Τσιου Σιανγκουό έστειλε τη γενετική αλληλουχία του ιού Έμπολα στην Κίνα χωρίς εξουσιοδότηση.

Εργάστηκε επίσης για το Ινστιτούτο Ιολογίας της Γούχαν και έστειλε δείγματα διαφορετικών στελεχών του ιού Έμπολα σε αυτή την εγκατάσταση με εξουσιοδότηση. Έστειλε επίσης δείγματα του ιού Νίπα, ενός άλλου θανατηφόρου παθογόνου που μεταδίδεται από ζώα, στο εργαστήριο.

Η Δρ Τσιου, ο οποίος έχει εργαστεί σε μια θεραπεία για τον Έμπολα, συνεργάζεται επίσης με την Κινεζική Ακαδημία Στρατιωτικών Ιατρικών Επιστημών, το κορυφαίο ιατρικό ερευνητικό ίδρυμα του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού.

Η Τσιου και ο σύζυγός της αποπέμφθηκαν από το εργαστήριο του Γουίνιπεγκ τον Ιούλιο του 2019, απολύθηκαν τον Ιανουάριο του 2021 και μεταφέρθηκαν στην Κίνα, όπου εργάζονται με ψευδώνυμα. Τον Μάρτιο του περασμένου έτους, ένα έγγραφο που δημοσιεύτηκε από μια κινεζική φαρμακευτική εταιρεία αποκάλυψε ότι η Δρ Τσιου εργαζόταν για τον Έμπολα.

China Weaponizing 90 Percent-Fatal Ebola — Tεχνικός εργαστηρίου χειρίζεται δείγματα στο P3, το εργαστήριο του Ινστιτούτου Παστέρ για τον ιό Έμπολα, στο Μπανγκουί της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας, στις 31 Μαΐου 2018. (Florent Vergnes/AFP μέσω Getty Images)

Ο Έμπολα έχει υψηλό ποσοστό θνησιμότητας, αλλά δεν είναι ιδιαίτερα μεταδοτικός από άτομο σε άτομο.

«Γενικά, ο Έμπολα δεν επιβιώνει εύκολα έξω από τους ξενιστές και δεν μεταδίδεται μέσω αερολύματος. Δεν είναι εύκολο να μετατρέψεις τον Έμπολα σε λειτουργικό βιολογικό όπλο», είπε στο Gatestone ο Δρ Σον Λιν, πρώην διευθυντής εργαστηρίου του τμήματος ιογενών ασθενειών του Ινστιτούτου Έρευνας του Στρατού Walter Reed.

Ωστόσο, επισημαίνει ότι η Κίνα μπορεί να καταστήσει την ασθένεια εξαιρετικά μεταδοτική. Το Ινστιτούτο Ιολογίας της Γούχαν είναι, σε τελική ανάλυση, η παγκόσμια πρωτεύουσα των πειραμάτων “κέρδους λειτουργίας” [κέρδος λειτουργίας – από τα αγγλικά – είναι ένας ευφημισμός για προγράμματα που προσπαθούν να κάνουν τους ιούς πιο θανατηφόρους – ΣτΜ].

Ο Νίπα, επισημαίνει ο Λιν, είναι «υψηλά παθογόνος»: «Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι κινεζικά εργαστήρια ιολογίας συνεργάστηκαν με την EcoHealth Alliance για τη συλλογή δειγμάτων μόλυνσης από τον Νίπα στη Μαλαισία και την Ινδία».

Όπως και στον Καναδά.

«Ο Καναδάς επέτρεψε σε Κινέζους επιστήμονες να χειριστούν και να μεταφέρουν στην Κίνα μερικά από τα πιο θανατηφόρα παθογόνα που είναι γνωστά στην ανθρωπότητα», είπε στον συγγραφέα ο Τσαρλς Μπάρτον, ανώτερος σύμβουλος του Synopsis και πρώην Καναδός διπλωμάτης που εδρεύει στο Πεκίνο.

«Ο κινεζικός στρατός έχει μιλήσει ανοιχτά για την εξόπλιση του εργαλείου γονιδιακής επεξεργασίας CRISPR-Cas9 και τη διεξαγωγή έρευνας κέρδους λειτουργίας για να χρησιμοποιηθούν ασθένειες ως κερκόπορτα.

Το Ινστιτούτο Ιολογίας της Γούχαν χρησιμοποίησε τον COVID-19, κάνοντας την ιδέα πράξη. Υπάρχουν πολύ χειρότερες ασθένειες, όπως ο Έμπολα και ο Νίπα, οι οποίες, μέσω πειραμάτων κέρδους λειτουργίας, μπορούν να μετατραπούν σε πραγματικές λοιμώξεις», δήλωσε ο Μπράντον Γουάικερτ [Brandon Weichert], συγγραφέας του βιβλίου Biohacked: China’s Race to Control Life (Βιοπειρατεία: Ο αγώνας της Κίνας για τον έλεγχο της ζωής).

Ο Έμπολα και ο Νίπα, με ορισμένες τροποποιήσεις στο εργαστήριο, μπορεί επομένως να είναι τα εργαλεία της Κίνας για την εξόντωση του αμερικανικού λαού.

Εξόντωση; Πριν από ένα τέταρτο του αιώνα, ο στρατηγός Τσι Χαοτιέν, υπουργός Άμυνας της Κίνας και Αντιπρόεδρος της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής του Κόμματος, φέρεται να έδωσε μια μυστική ομιλία υπέρ της εξόντωσης των Αμερικανών. Μίλησε για χρήση ασθενειών για την εκκαθάριση των τεράστιων περιοχών της Βόρειας Αμερικής, ώστε ο κινεζικός λαός να εγκατασταθεί στις περιοχές που θα μείνουν ακατοίκητες.

«Είναι πραγματικά βάναυσο να σκοτώνεις ένα ή διακόσια εκατομμύρια Αμερικανούς. Αλλά αυτός είναι ο μόνος τρόπος που θα εξασφαλίσει έναν κινεζικό αιώνα, έναν αιώνα κατά τον οποίο το Κομμουνιστικό Κόμμα θα κυβερνά τον κόσμο», είπε.

«Το πρόβλημα με την αναφορά για την ομιλία του Τσι Χαοτιέν είναι ότι δεν μπορεί να επαληθευτεί. Όταν αποκαλύφθηκε το 2005, φαινόταν απίθανο ότι η Κίνα θα εξαπέλυε βιολογικό πόλεμο εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών για να εξαλείψει τον πληθυσμό τους και να ανοίξει το δρόμο για την εισβολή, κατοχή και εκμετάλλευση του Κομμουνιστικού Κόμματος», είπε ο Ρίτσαρντ Φίσερ του International Assessment and Strategy Center στο Gatestone.

Οι εξελίξεις ενισχύουν τις πιθανότητες να είναι η έκθεση αληθής. Μεταξύ άλλων, ο SARS-CoV-2, το παθογόνο που προκαλεί τη νόσο COVID-19, δημιουργήθηκε σχεδόν σίγουρα στο Ινστιτούτο της Γούχαν και ο Σι Τζινπίνγκ σκόπιμα διέδωσε την ασθένεια εκτός Κίνας, αμέσως μόλις αυτή διέφυγε από το εργαστήριο. Ως εκ τούτου, «η ομιλία του Τσι Χαοτιέν μοιάζει περισσότερο με πραγματική προειδοποίηση». Όπως επισημαίνει ο Φίσερ, το ΚΚΚ φαίνεται να είναι ικανό για απεριόριστο κακό.

Τα αντικείμενα που κατασχέθηκαν από το εργαστήριο του Ρίντλεϋ υποδεικνύουν ότι το κινεζικό καθεστώς ετοιμάζεται να διαδώσει την ασθένεια στην Αμερική.

«Αυτό το εργαστήριο-καμικάζι – ανασφαλές, κακώς μονωμένο, αυτοσχέδιο, γεμάτο με δεκάδες παθογόνα και κοντά σε ένα κέντρο πληθυσμού – δεν μπορεί να είναι μοναδική περίπτωση. Είναι, πιστεύω, μέρος μιας μεγάλης κινεζικής στρατιωτικής επιχείρησης για τη διάδοση ασθενειών σε όλον τον αμερικανικό πληθυσμό», δήλωσε ο Γουάικερτ, επίσης αναλυτής εθνικής ασφάλειας για το The National Interest.

Το πρόβλημα με τον COVID-19, από την άποψη του ΚΚ Κίνας, είναι ότι έχει επίσης μολύνει και σκοτώσει Κινέζους. Ωστόσο, ο κινεζικός στρατός σχεδόν σίγουρα εργάζεται σε παθογόνους παράγοντες που στοχεύουν συγκεκριμένες ομάδες – με βάση την εθνικότητα. Το Πανεπιστήμιο Εθνικής Άμυνας της Κίνας, στην έκδοση του 2017 της έγκυρης εργασίας Science of Military Strategy , ανέφερε έναν νέο τύπο βιολογικού πολέμου «συγκεκριμένων εθνοτικών γενετικών επιθέσεων».

Οι απόψεις που εκφράζει ο συγγραφέας σε αυτό το άρθρο δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις των Epoch Times.

Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Gatestone Institute.

Του Gordon G. Chang

Επιμέλεια: Βαλεντίνα Λισάκ

Κίνα και Ταϊβάν: η επίθεση θα έρθει νωρίτερα παρά αργότερα

Σάββατο, 22 Ιούν, 2024 Από EPOCH TIMES

Η Κίνα πάντα προειδοποιεί για τα χτυπήματά της – ακόμα κι αν δεν έχετε ιδέα πότε θα χτυπήσει.

Ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, είπε στον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, τον περασμένο Νοέμβριο στο Σαν Φρανσίσκο ότι το να μιλάνε για την Ταϊβάν ήταν καλό, αλλά δεν θα περίμενε για πάντα.

Πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου στην Ταϊβάν, το Πεκίνο προειδοποίησε ότι ήταν μια επιλογή μεταξύ ειρήνης και ευημερίας ή πολέμου και παρακμής. Ψηφίστε λοιπόν την Κουομιντάγκ. Αλλά οι περισσότεροι Ταϊβανέζοι δεν το έκαναν.

Η άσκηση του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Κίνας (PLA), Joint Sword 2024A, τον Μάιο είχε σκοπό να «τιμωρήσει» την Ταϊβάν για την απερισκεψία των ψηφοφόρων της στην επιλογή της μοίρας τους – και σύμφωνα με πληροφορίες, θα ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες ασκήσεις.

Ο υπουργός Άμυνας της Κίνας ήταν αδιάλλακτος στον πρόσφατο διάλογο Shangri-La για την Ταϊβάν (και για οτιδήποτε άλλο). Δεν το έκανε τυχαία.

Οι αναλυτές έχουν προτείνει μια σειρά από σενάρια για το πώς θα μπορούσαν να μοιάζουν τα χτυπήματα, συμπεριλαμβανομένου του αποκλεισμού της Ταϊβάν, της κατάληψης υπεράκτιων νησιών της Ταϊβάν ή μιας συνολικής επίθεσης για την κατάληψη ολόκληρης της Ταϊβάν.

Υπάρχουν επιχειρήματα για όλα αυτά και είναι συνετό να προετοιμαστούμε για το χειρότερο σενάριο.

Τι έδειξε ο PLA στις πρόσφατες ασκήσεις;

Ο PLA εκπαιδεύει όλες τις «μυϊκές ομάδες» και θα κάνει περισσότερα στις στρατιωτικές ασκήσεις Joint Sword των φάσεων Β, Γ και Δ που λέγεται ότι έχουν προγραμματιστεί.

Ο κινεζικός στρατός «ακονίζει» τις δεξιότητες κοινών επιχειρήσεων και αναπτύσσει συγκεκριμένες ικανότητες: πυραύλων, ναυτικών, αεροπορικών, εδάφους, επιμελητείας, κυβερνοχώρου, ηλεκτρονικών, συλλογή πληροφοριών, στόχευση κ.λπ. Ο PLA αυξάνει την επιχειρησιακή (και ψυχολογική) πίεση στην Ταϊβάν και αξιολογεί την απάντηση από την Ταϊπέι και, κυρίως, την Ουάσιγκτον.

Το PLA βρίσκεται στο σημείο όπου μπορεί να περάσει από ασκήσεις σε «πραγματική δράση» σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα – εάν ληφθεί μια πολιτική απόφαση για αυτό.

Αυτή η τελευταία άσκηση, λένε κάποιοι, ξεκίνησε ξαφνικά σε μόλις 45 λεπτά.

Και η ιδέα ότι υπάρχει μια «περίοδος χάριτος» 10 ετών (όπως είπε ο απόστρατος ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης πριν από μερικούς μήνες) προτού ο PLA είναι έτοιμος να πολεμήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες -κάτι που θα μπορούσε να συμβεί εάν η Κίνα επιτεθεί στην Ταϊβάν- είναι ευσεβής πόθος.

Φυσικά, είναι δύσκολο να αξιολογηθούν πλήρως οι δυνατότητες του PLA, καθώς οι Κινέζοι αναφέρουν μόνο θετικές πτυχές, δεν υπάρχει κάλυψη από ξένο ή ελεύθερο τύπο και οι ασκήσεις δεν παρακολουθούνται από ξένους στρατιωτικούς παρατηρητές.

Αλλά η μεγαλύτερη αδυναμία είναι ότι ο PLA δεν έχει πραγματοποιήσει ποτέ κοινές επιχειρήσεις στη σύγχρονη εποχή ούτε έχει πολεμήσει σε πραγματικό πόλεμο. Ο πόλεμος είναι πάντα πιο περίπλοκος από τις στρατιωτικές ασκήσεις, γιατί υπάρχει ανταλλαγή πυρών, και σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να προβλεφθεί.

Οπότε είναι μια «ζαριά» για το Πεκίνο αν αποφασίσει να κάνει πόλεμο για την Ταϊβάν. Αλλά έτσι είναι με τους περισσότερους πολέμους.

Πολλοί εμπειρογνώμονες -εκ των οποίων κάποιοι αξιοσέβαστοι- είπαν το 2022 ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα τολμούσε να εισβάλει στην Ουκρανία, και είχαν τα «στοιχεία» για να το υποστηρίξουν. Έκαναν επίσης λάθος.

Η άμυνα της Ταϊβάν δέχεται πίεση

Ο στρατός της Ταϊβάν αντιμετωπίζει «περισσότερες προκλήσεις, σε περισσότερα μέρη, από περισσότερες κατευθύνσεις, πιο κοντά και πιο συχνά» από ποτέ. Αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα επειδή ο στρατός της Ταϊβάν δεν έχει συμβαδίσει με την αυξανόμενη απειλή από τον κινεζικό στρατό. Μια απάντηση που λειτούργησε για χρόνια είναι πλέον επικίνδυνα αναποτελεσματική, εξουθενώνοντας τον στρατό και δημιουργεί μια αίσθηση ματαιότητας σε ορισμένους πολιτικούς κύκλους.

Οι στρατιωτικές ασκήσεις κερδίζουν την προσοχή, αλλά το Πεκίνο συμπληρώνει τις προσπάθειές του με δραστηριότητες υπονόμευσης, κατασκοπίας και σαμποτάζ κατά της Ταϊβάν.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας έχει περάσει περισσότερο από μισό αιώνα λειτουργώντας στην Ταϊβάν και χτίζοντας περιουσιακά στοιχεία. Και η πρόσφατη κατάληψη της εξουσίας από το αντιπολιτευόμενο Κόμμα Κουομιντάνγκ στο Νομοθετικό Συμβούλιο πιθανότατα πραγματοποιήθηκε σε συνεννόηση με το Πεκίνο.

Οι δημόσιες διαμαρτυρίες που ακολούθησαν και οι συνοδευτικές αναταραχές δυσκολεύουν τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο της Ταϊβάν Λάι Τσινγκ-τε να επικεντρωθεί στην άμυνα ή να βελτιώσει τις αμυντικές του ικανότητες.

Επιπλέον, εάν υπάρχει αρκετό χάος στη χώρα, η Κίνα θα έχει το πρόσχημα να επιτεθεί και να «αποκαταστήσει την τάξη», κάτι που είπε ότι θα κάνει εάν η κατάσταση στην Ταϊβάν ξεφύγει από τον έλεγχο.

Η πολιτική αναταραχή στην Ταϊβάν θυμίζει την εσωτερική πάλη στο Ισραήλ πριν από τις 7 Οκτωβρίου ή την κατάσταση της εσωτερικής πολιτικής στην Ουκρανία το 2022.

Στον Σι Τζινπίνγκ μπορεί να αρέσουν ακόμη περισσότερο οι πιθανότητες, δεδομένου ότι το άμεσο μέλλον της Αμερικής φαίνεται αβέβαιο. Το έθνος είναι διχασμένο και θυμωμένο.

Η καταδίκη και η πιθανή ποινή φυλάκισης του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, καθώς και οι πιθανές ταραχές κατά παραγγελία στα τέλη του καλοκαιριού πριν από τις εκλογές, θα μπορούσαν να καταστήσουν προβληματική μια ευρείας κλίμακας αμερικανική απάντηση σε μια επίθεση στην Ταϊβάν.

Έχει αλλάξει κάτι η αυξημένη στρατιωτική εμπλοκή των ΗΠΑ με τον στρατό της Ταϊβάν; Ελάχιστα πράγματα. Κανείς όμως δεν αποκαθιστά την αμυντική ικανότητα της χώρας σε μια μέρα. Και πληρώνουμε το τίμημα για 40 χρόνια στρατιωτικής απομόνωσης της Ταϊβάν.

Θα μπορούσε ο αμερικανικός στρατός να παρέμβει;

Θα ήταν δυνατό, αλλά όχι εύκολο. Και, μάλλον, οι Αμερικανοί θα πολεμούσαν. Η Ιαπωνία μπορεί να παίξει περιορισμένο ρόλο στο παρασκήνιο, αλλά μέχρι εκεί. Οι Φιλιππίνες μπορούν να επιτρέψουν στις αμερικανικές δυνάμεις να επιχειρούν από το έδαφος των Φιλιππίνων, αλλά δεν μπορούν να κάνουν πολλά περισσότερα. Τους είναι δύσκολο ακόμη και απλώς να υπερασπιστούν την επικράτειά τους.

Θα είναι έτοιμη η κυβέρνηση Μπάιντεν να δράσει εάν ξεσπάσει πόλεμος πλήρους κλίμακας και πιθανώς πυρηνικός πόλεμος; Ίσως. Αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι σίγουρο, ακόμη κι αν ο πρόεδρος Μπάιντεν έχει επαναλάβει τουλάχιστον τέσσερις φορές ότι θα υπερασπιστεί την Ταϊβάν.

Τι έχουν κάνει οι Ηνωμένες Πολιτείες για να ανταποκριθούν στις «τιμωρητικές ασκήσεις» του PLA κατά της Ταϊβάν; Τίποτα, εκτός από το να εκφράσουν βαθιά ανησυχία.

Επιπλέον, σκεφτείτε τα τελευταία τρία και πλέον χρόνια. Η κινεζική επιθετικότητα και σιγουριά συνεχίζονται αμείωτα. Τίποτα από αυτά που έχουν κάνει οι Ηνωμένες Πολιτείες —περιορισμένες κυρώσεις, απειλές για περαιτέρω κυρώσεις, εμπλοκή, διαπραγματεύσεις, αποστολή αεροπλανοφόρων στην περιοχή και παρόμοια— δεν έχει επιβραδύνει την Κίνα.

Το Πεκίνο φαίνεται να έχει αφήσει ανεξέλεγκτο τον Κιμ Γιονγκ Ουν. Υποστηρίζει απροκάλυπτα τη Ρωσία εναντίον της Ουκρανίας και δεν φαίνεται να νοιάζεται ποιος το γνωρίζει. Υποστηρίζει και τροφοδοτεί τους πληρεξουσίους του: τη Χαμάς, το Ιράν και τη Βενεζουέλα.

Το ΚΚΚ συμπεριφέρεται σαν να μη φοβάται την κυβέρνηση Μπάιντεν.

Όταν έχεις έναν στρατό που πιστεύεις ότι είναι αντάξιος του καθήκοντος και δεν φοβάσαι το μοναδικό έθνος που θα μπορούσε να σε σταματήσει, τα πράγματα μπορούν να γίνουν επικίνδυνα.

Η «περίοδος χάριτος» του Ναυάρχου Σταυρίδη θα ήταν καλύτερα να μετριέται σε εβδομάδες παρά σε χρόνια.

Από τον Grant Newsham

Εξομολογήσεις ενός πατέρα

Τρίτη, 18 Ιούν, 2024Τρίτη, 18 Ιούν, 2024 Από ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΙΑΝΝΙΚΟΣ

«…Παίδα δ’ εν αγκαλίδεσιν ανίσχανεν ιππότα Πηλεύς και ρ’ έκυσεν κεφαλήν τε και φάεα καλά, δακρυόεν γελόων· κηλήθη δε φρεν’ Αχιλλεύς…»

«…Ο ιππότης Πηλεύς πήρε στην αγκαλιά του τον γιο του, τον φίλησε στο κεφάλι και στα δυο ωραία του μάτια και δακρυσμένος γέλασε· κι εχάρηκε ο Αχιλλεύς…»

Ορφέως Αργοναυτικά

Νήπιο, η μητέρα του Θέτις τον παρέδωσε στον Χείρωνα στο Πήλιο να τον εκπαιδεύσει. Ο πατέρας του, Πηλεύς, ένας απ’ τους πενήντα βασιλείς αργοναύτες, περνώντας από εκεί με την Αργώ ζήτησε απ΄ τους συντρόφους του να σταματήσουν για να δει τον γιο του.

Όταν έμαθα από την αγαπημένη μου πως περιμένουμε παιδί, ένοιωσα μεγάλη χαρά! Απ’ την αρχή σχεδόν είχα μια διαίσθηση ότι θα γεννηθεί κόρη. Η αρχή της εγκυμοσύνης συνέπεσε με τη Σαρακοστή. Νήστεψα και προσευχήθηκα… Το ίδιο και αυτή. Άφωνος άκουσα το πρώτο της κλάμα! Πλημμύρισα απ’ τη χαρά που μαζί με τη μαμά της θα τη μαθαίναμε πώς να ζει στο νέο της κόσμο! Ένοιωσα ωραία να τις προσέχω και να τις φροντίζω!

Οι λέξεις άλλοτε είναι χρυσάφι κι άλλοτε κάρβουνο. Αυτό που τους δόθηκε απ’ την αρχή της γλωσσικής επικοινωνίας να εκφράσουν είναι χρυσάφι! Μα αν η σημασία τους εξαρτάται απ’ τις καλές ή τις τραυματικές εμπειρίες γίνεται δύσκολη η συνεννόηση. Ο κόσμος μας, κι ας μοιάζει αντιφατικός, αν κοιτάξεις πιο προσεκτικά θα διακρίνεις τη θεϊκή του προέλευση. Έτσι, τις έννοιες όπως γυναίκα-μητέρα και άντρας-πατέρας η θεϊκή φροντίδα τις έχει ποτισμένες με ιερά καθήκοντα. Λίγη καλή θέληση, να δεις χωρίς φόβο και πάθος τα πράγματα κι οι λέξεις θα αποκτήσουν την αρχική τους λάμψη που είχαν όταν μας παραδόθηκαν για να επικοινωνούμε.

Δεν θεωρώ κατόρθωμα την αγάπη μου προς το παιδί μου ή προς τον πατέρα μου. Είναι κάτι που το είχα από την πρώτη στιγμή χωρίς προσωπική προσπάθεια. Είναι ένστικτο. Είναι θεϊκό δώρο, για να προστατέψει και να διευκολύνει τη ζωή στον κόσμο μας. Κατόρθωμα είναι να συμπεριφερθώ σε έναν άγνωστο που με έβλαψε με ψυχραιμία και καλοσύνη. Κατόρθωμα είναι να μπορώ να βλέπω το θεϊκό στοιχείο παντού! Για κάτι τέτοιο, ίσως δεν βλάψει πολύ να νοιώσω για λίγο υπερήφανος. Ως προς τη συμπεριφορά μου σαν πατέρας και σαν γιος, είναι η ευκαιρία που μου δίνεται να την καλλιεργήσω βελτιώνοντας διαρκώς την αισθητική μου όσο τους αναγνωρίζω.

Τι είναι πατέρας; Αποσυμβολίζοντας τον βιολογικό πατέρα, μία από τις πρώτες σκέψεις που έρχονται στον νου μου είναι ότι είναι η αρχή. Αρχή και με την έννοια του ξεκινήματος (της οικογένειας) και με την έννοια της οριοθέτησης. Ως πιο μεγαλόσωμος, επιφορτίζεται και με την ευθύνη της ασφάλειας και της επιβίωσης των μελών της οικογένειας. Σέβεται και δεν καταλαμβάνει τον προσωπικό χώρο ανάπτυξης της γυναίκας του και των παιδιών του. Επιβάλει στον εαυτό του αυτοπεποίθηση κι εμπνέει εμπιστοσύνη. Είναι πράος, σταθερός και ευγενής.

«Μη με κρατάτε, φίλοι μου, αφήσετέ με μόνο, κι ας με πονάτε, να πάω στα πλοία των Αργείων, στον άντρα τον ανήμερο, τον άγριο να προσπέσω, μήπως ντραπεί τα χρόνια μου, τα γερατιά πονέσει· γιατί και ο πατέρας του τα γερατιά μου έχει, ο Πηλέας που γέννησε κι ανάθρεψε να γίνει για μας τους Τρώες συμφορά, μα πιο πολύ για μένα· γιατί μου σκότωσε πολλούς γιους κει στην άνθησή τους. Για όλους τόσο δε θρηνώ, αν και πολύ λυπάμαι, όσο για έναν -ο πόνος στον Άδη θα με πάει- τον Έκτορα! Ας πέθαινε μες στα δικά μου χέρια! Οι δυο μας θα χορταίναμε με κλάματα και θρήνους, η μάνα που τον γέννησε η δύστυχη κι ο ίδιος.»*

Αλέξανδρος Αντρέγιεβιτς Ιβάνοβ, «Ο Πρίαμος ικετεύει τον Αχιλλέα για το σώμα του Έκτορα» | ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ)

«…Γιε μου, είδα να μου γράφεις πως πεθύμησες την τέχνη μας κι ότι είναι η καλύτερη στην οικοδομή. Ναι, έχεις δίκιο! Να την αγαπάς γιατί είναι! Αυτή σας μεγάλωσε με τη βοήθεια του Θεού! Λοιπόν, γιε μου, γι αυτό θα σου δώσω μια συμβουλή σαν πατέρας σου που βλέπεις αν πονάω: αν μπορείς και σου δίνεται χρόνος να πας να γνωρίσεις κανένα συνάδελφο μαραγκό κι αν έχει δουλειά να τον βοηθάς, για τρεις λόγους, να παίρνεις περισσότερο χαρτζιλίκι, να θυμάσαι περισσότερο την τέχνη και να βλέπεις πως δουλεύουν και εκεί…»**

Του Κωνσταντίνου Γιαννίκου

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις των Epoch Times.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

* Ομήρου Ιλιάδα, Ραψωδία Χ 416 έως 428, μετ.: Θεόδ. Μαυρόπουλος, εκδόσεις Ζήτρος 2010

** γράμμα πατέρα στον γιο του, όταν εκείνος υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία σε ακριτικό νησί

Η νέα κουλτούρα της «αντι-δίαιτας» και της άρσης κάθε διατροφικού περιορισμού

Σάββατο, 25 Μαΐ, 2024Παρασκευή, 24 Μαΐ, 2024 Από EPOCH TIMES

Σύμφωνα με μελέτες στις ΗΠΑ, οι περισσότεροι Αμερικανοί είναι μεταβολικά μη υγιείς. Στην πραγματικότητα, μόνο ένας στους οκτώ πληροί τα κριτήρια για έναν υγιή μεταβολισμό. Ερευνητές αναφέρουν το ποσοστό ως «επικίνδυνα χαμηλό» και συμφωνώ με αυτό. Ως ιατρός Λειτουργικής Ιατρικής, το βλέπω αυτό στον κόσμο καθημερινά.

Ακόμη χειρότερα, βλέπω τις επιπτώσεις που έχει συχνά στην υγεία ένας κακός μεταβολισμός, συμπεριλαμβάνοντας την κόπωση, την αποκαλούμενη «εγκεφαλική ομίχλη», τη στειρότητα, τα προβλήματα με την πέψη και τη χώνεψη, τα ορμονολογικά θέματα, τα δερματικά προβλήματα και τη χαμηλή λίμπιντο. Απλά και μόνο επειδή κάτι είναι κοινό δεν σημαίνει ότι είναι και φυσιολογικό.

Παρ’ όλα αυτά, το κίνημα της «αντι-δίαιτας» είναι πιο έντονο και πιο κυρίαρχο από ποτέ, αντιδρώντας στην τοξική κουλτούρα της δίαιτας με ακραίο τρόπο μέσω της προτροπής για απόλαυση δίχως όρια, χωρίς να δίνει βάση στην αξία της ορθής διατροφής και της πραγματικής υγείας.

Το φαινόμενο της αντι-δίαιτας

Όπως πολλές μόδες που καταλήγουν να το παρατραβάνε, το κίνημα της αντι-δίαιτας ξεκίνησε με καλές προθέσεις. Οι διαιτητικές πρακτικές που εφαρμόζονταν 10, 20 ή 30-κάτι χρόνια πριν στηρίζονταν στην ντροπή και τους υπερβολικούς περιορισμούς και σπάνια λάμβαναν υπ’ όψιν τη σωστή διατροφή. Έδιναν περισσότερη έμφαση στη μείωση των θερμίδων, τον περιορισμό των τροφών και την έντονη και υπερβολική άσκηση. Σαν να μην έφτανε αυτό, στην κοινωνία υπήρχε και η χυδαία κριτική ενάντια στα άτομα που πάλευαν να διατηρήσουν το σωματικό τους βάρος σε υγιή επίπεδα.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν χιλιάδες περιπτώσεις ανά τον κόσμο, συμφωνώ απόλυτα με το γεγονός ότι για να ‘ανθίσει’ κανείς νοητικά και σωματικά, δεν πρέπει να υπάρχει ντροπή, υπερβολικοί περιορισμοί ή ανθυγιεινές εμμονές. Για να επιτευχθεί η πραγματική υγεία, πρέπει όλοι μας να αισθανόμαστε πλήρως υποστηριγμένοι, μέσω φροντίδας και τροφής, σε νου και σώμα.

Ωστόσο, αντί να εξετάσουμε μια ρύθμιση στη διατροφή και τον τρόπο ζωής βασισμένη στην επιστήμη, το σημερινό μήνυμα της αντι-δίαιτας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υποστηρίζει πως «δεν υπάρχει κακή τροφή» και πως η διαίσθησή μας αρκεί για να [μας καθοδηγήσει πώς να] τρώμε καλά.

Παρόλο που θα ήθελα να ισχύει η παραπάνω θέση και πράγματι να αρκούσαν η συλλογική και η προσωπική μας διαίσθηση ώστε η διατροφή μας να συντελεί στη διατήρηση της υγείας μας στο βέλτιστο επίπεδο, ο μέσος άνθρωπος αντιμετωπίζει πολλά εμπόδια προς αυτή την κατεύθυνση, όπως δείχνουν και τα στοιχεία των ερευνών για τη μεταβολική υγεία των Αμερικανών.

Η «ευεξία» της αντι-δίαιτας είναι εξίσου τοξική ή και πιθανώς πιο τοξική από την κουλτούρα της δίαιτας. Τα ακραία στοιχεία του «κινήματος της αποδοχής του σωματότυπου» (body positivity movement), της «υγείας σε κάθε μέγεθος» και της «κουλτούρας της αντι-δίαιτας» αγνοούν τη βασική διατροφική επιστήμη και στηρίζονται στην ενεργοποίηση (enabling) και τη δημόσια έκφραση των ‘σωστών’ απόψεων (virtue signaling).

Η αύξηση των προβλημάτων του μεταβολισμού και των αυτοάνοσων

Με σχεδόν 50 εκατομμύρια Αμερικανούς να έχουν διαγνωσθεί με κάποιου είδους αυτοάνοση κατάσταση και εκατομμύρια άλλους να βρίσκονται εντός του φάσματος αυτοάνοσου/φλεγμονής, τίθεται το ερώτημα: Γιατί;

Η συντριπτική πλειοψηφία των καταστάσεων της υγείας του μεταβολισμού προέρχονται, τουλάχιστον εν μέρη αν όχι εξ’ ολοκλήρου, σε πολλές περιπτώσεις, από τα φαγητά που τρώμε ή δεν τρώμε. Λέγοντας πως «δεν υπάρχει κακό φαγητό», σκόπιμα παραγνωρίζουμε την κύρια αιτία αρρώστιας για εκατομμύρια ανθρώπους. Είναι ανακριβές.

Σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών, το 80% αυτών που πάσχουν από ασθένειες του μεταβολισμού τους δεν το γνωρίζουν καν.

Κι όμως, σύμφωνα με τους «διαιτολόγους της αντι-δίαιτας», η υγεία μπορεί να επιτευχθεί με το να τρώει κανείς ό,τι θέλει, όσο αυτό είναι «σύμφωνα με την διαίσθησή του». Υπερασπίζομαι το να τρώει κανείς ενσυνείδητα, αλλά είναι πολύ δύσκολο να φάει κανείς [σωστά] χρησιμοποιώντας τη διαίσθησή του, όταν βρίσκεται σε κατάσταση φλεγμονής και τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα του σκαμπανεβάζουν. Είναι πράγματι διαίσθηση ή «θυμός λόγω πείνας»; Διαίσθηση ή ορμονική ανισορροπία;

Είναι δύσκολο να ακουστεί η ήρεμη και μικρή φωνούλα της διαίσθησης όταν σκεπάζεται από τον θόρυβο ενός απορυθμισμένου μεταβολισμού. Το μήνυμα που προωθεί η κουλτούρα της αντι-δίαιτας είναι επικίνδυνο και έντονα παραπλανητικό για την πλειονότητα των ενηλίκων, οι οποίοι θα ωφελούνταν από μια εκτίμηση του μεταβολισμού τους και από μια προσέγγιση που δίνει προτεραιότητα στην υγεία για να αντιμετωπίσουν τα μυριάδες ζητήματα υγείας και μακροζωίας που προκύπτουν από τις διαταραχές του μεταβολισμού.

Το ‘Μέγα Βρώμικο’ και το κίνημα της αντι-δίαιτας

Η λέξη «δίαιτα» έχει καταντήσει άλλη μια ανάρμοστη λέξη, όταν στην πραγματικότητα σημαίνει απλά «αυτό που τρώμε». Η πλειοψηφία των Αμερικανών αποτυγχάνουν αφ’ ενός λόγω έλλειψης προτροπής και πρόσβασης σε πραγματική τροφή και αφ’ ετέρου λόγω ενός συστήματος υγείας το οποίο δεν θέτει ως προτεραιότητα τη διατροφή, καθώς μόλις τώρα ξεκινά να κατανοεί τον τεράστιο αντίκτυπο που έχει η δίαιτα στην υγεία κάποιου.

Αυτό που είναι άμεσα διαθέσιμο, επιδοτούμενο και βαριά διαφημιζόμενο είναι – καλά μαντέψατε- το φαγητό που δεν ανταποδίδει την αγάπη στο ανθρώπινο σώμα.

Δεν είναι καθόλου έκπληξη το γεγονός πως το Μέγα Βρώμικο (junk food = πρόχειρο φαγητό ή ‘βρώμικο’) έχει συμβάλει στο κίνημα της αντι-δίαιτας. Η εταιρεία General Mills – ο κατασκευαστής των δημητριακών Lucky Charms, των γλυκών Betty Crocker και των παγωτών Häagen-Dazs – έχει εξαπολύσει μια εθνική εκστρατεία για να προειδοποιήσει ενάντια στα κακά της «κατάκρισης του φαγητού» (food shaming), σε συνεργασία με διαιτολόγους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που προσθέτουν αξιοπιστία στους ισχυρισμούς της.

Συνεργαζόμενες με το ήδη διαστρεβλωμένο κίνημα της αντι-δίαιτας, εταιρείες όπως η General Mills έχουν επιτυχώς αντιστρέψει την κατάσταση της πραγματικής υγείας, βρίσκοντας την ευκαιρία να ανακτήσουν όσα είχαν χάσει όταν επικρατούσαν οι τάσεις υπέρ της υγείας και της ευεξίας. Οι εταιρείες βρήκαν τρόπο να πουν στους ανθρώπους ότι μπορούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο – ενδυναμώνοντας, καθησυχάζοντας και δείχνοντας ένα ‘ηθικό’ πρόσωπο σε μια άρρωστη κοινωνία.

Τι είναι η καλή υγεία του μεταβολισμού;

Μελέτες όπως αυτή του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας ορίζουν την καλή υγεία του μεταβολισμού σύμφωνα με πέντε μετρήσεις. Τα συμβατικά εργαστήρια κοιτάζουν, κυρίως, τη μέση στατιστική των ανθρώπων που πηγαίνουν στα εργαστήρια, οι οποίοι όμως δεν είναι η πιο υγιής ομάδα για να καθορίσει κανείς τη μακροζωία και την άριστη υγεία. Στη Λειτουργική Ιατρική κοιτάζουμε το βέλτιστο και όχι το μέσο όταν λαμβάνουμε υπ’ όψιν τις παρακάτω μετρήσεις της μεταβολικής υγείας:

Γλυκόζη νηστείας: ιδανικά λιγότερο από 90mg/dL
HDL χοληστερίνη (λιποπρωτεϊνη υψηλής πυκνότητας): ιδανικά μεγαλύτερη από ή ίση με 60mg/dL
Τριγλυκερίδια: ιδανικά λιγότερα από 100mg/dL
Περιφέρεια: ιδανικά μικρότερη από 100 εκατοστά για τους άντρες και 86 εκατοστά για τις γυναίκες
Πίεση: ιδανικά η συστολική πίεση μικρότερη από 12 και η διαστολική μικρότερη από 8.

Αυτοσεβασμός: Το κλειδί για την καταπολέμηση της τοξικής κουλτούρας της δίαιτας

Στο ζήτημα της καταπολέμησης της τοξικής κουλτούρας της δίαιτας, η λύση ξεκινάει με καλοσύνη προς τον εαυτό μας, επειδή δεν μπορείς να θεραπεύσεις ένα σώμα το οποίο μισείς. Δεν μπορείς να πετύχεις την ευεξία μέσω της ντροπής. Δεν μπορείς να βρεις τον δρόμο προς την υγεία μέσω της εμμονής.

Αν και εμείς μπορεί να εκδηλώνουμε την αγάπη προς τον εαυτό μας τρώγοντας συχνά ορισμένα φαγητά δίχως ενοχές – όπως συστήνει το κίνημα της «αντι-δίαιτας/αποδοχής του σωματότυπου» – είναι γεγονός ότι πολλά από αυτά τα φαγητά δεν ανταποδίδουν την αγάπη μας. Σε αυτή την περίπτωση, το να τα αποφεύγουμε, δεν είναι «περιοριστική και τοξική διατροφική κουλτούρα». Είναι αυτοσεβασμός.

Οποιοσδήποτε θεωρεί φυσιολογική τη χρόνια κατανάλωση φαγητού που δεν «ανταποδίδει την αγάπη», απενοχοποιεί την κατανάλωση τροφών που δεν αποσκοπούν στην ευεξία και την υγεία του σώματος. Αυτή η αλήθεια μπορεί να μεταδοθεί με χάρη και αγάπη, χωρίς κατάκριση και ντρόπιασμα. Το να τρώει κανείς φαγητά που δεν ανταποδίδουν την αγάπη δεν καθιστά κάποιον κακό άνθρωπο – αλλά ούτε και υγιή.

Όταν ξεκινήσει κανείς να θεραπεύει το σώμα του με πραγματικά, θρεπτικά, πλούσια σε συστατικά φαγητά, το σώμα θα αρχίσει σταδιακά να επιθυμεί ό,τι είναι καλύτερο για αυτό. Η «διαίσθηση του σώματος», ακριβώς όπως ένας μυς, χρειάζεται χρόνο για να αναπτυχθεί, και μπορεί να εκλεπτυνθεί μέσα από μια σωστή διατροφική εκπαίδευση. Μέχρι τότε, η «διαισθητική κατανάλωση τροφής», όπως παρουσιάζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σήμερα, δεν είναι ένας έγκυρος τρόπος επιδίωξης της υγείας.

Του Will Cole

Μετάφραση: Βλαδίμηρος Αλεξάντρωφ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της εφημερίδας The Epoch Times.

Ο Γουίλ Κόουλ, IFMCP, DNM, D.C., είναι κορυφαίος ειδικός στη Λειτουργική Ιατρική, ο οποίος ξεκίνησε το πρώτο κέντρο τηλεϋγείας Λειτουργικής Ιατρικής στον κόσμο. Χαρακτηρίστηκε ως ένας από τους 50 κορυφαίους λειτουργικούς και ολιστικούς γιατρούς, είναι οικοδεσπότης του δημοφιλούς podcast The Art of Being Well και αρθρογράφος στους New York Times.

Το μοντέλο της μητρότητας ως κοινωνικό παράγωγο

Τρίτη, 14 Μαΐ, 2024Δευτέρα, 13 Μαΐ, 2024 Από ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ ΛΙΣΑΚ

Η μητρότητα είναι ένα αρκετά σύνθετο κοινωνικό φαινόμενο με μακρά εξελικτική ιστορία, πολιτισμικά και ατομικά χαρακτηριστικά, που εξετάζεται από δύο κύριες θέσεις: η μητρότητα ως παροχή συνθηκών για την ανάπτυξη ενός παιδιού και η μητρότητα ως μέρος της προσωπικής σφαίρας της γυναίκας.

Επί του παρόντος, υπάρχουν πολλές απόψεις για τη μητρότητα. Ορισμένοι ερευνητές θεωρούν τα μητρικά συναισθήματα ως φυσικό χαρακτηριστικό μιας γυναίκας. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η μητρότητα είναι μια έννοια που όχι μόνο εξελίσσεται, αλλά έχει διαφορετικό περιεχόμενο σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους. Αν εξετάσουμε τους τρεις κύριους κοινωνικούς γυναικείους ρόλους σε αλληλεπίδραση (μητέρα, σύζυγος και ελεύθερα συνειδητοποιημένη γυναίκα), θα δούμε ότι σε διαφορετικές εποχές ο κυρίαρχος ρόλος αλλάζει.

Κάθε πολιτισμός έχει τον δικό του θεσμό της μητρότητας, αναπόσπαστο μέρος του οποίου αποτελούν οι τρόποι ανατροφής μιας γυναίκας ως μητέρας, σχεδιασμένοι για το γεγονός ότι η μητέρα θα συνειδητοποιήσει μερικά από τα περιεχόμενα των λειτουργιών της συνειδητά και κάποια όχι. Κατά συνέπεια, δεν αναγνωρίζονται πλήρως όλες οι λειτουργίες της μητέρας από τη συνείδηση του κοινού. Όλα αυτά μαζί συνιστούν μια συγκεκριμένη κοινωνικοπολιτισμική πορεία προς το «μοντέλο της μητρότητας», το οποίο είναι ένα εργαλείο που δημιουργείται ταυτόχρονα από τη φύση και την κοινωνία για το παιδί ως εκπρόσωπο του είδους του και του πολιτισμού του.

Η κοινωνία δεν βρίσκεται σε παγιωμένη κατάσταση, αλλά συνεχώς εξελίσσεται. Επομένως, αλλαγές στο μοντέλο της μητρότητας αντανακλούν τις αλλαγές στην κοινωνία, που αντιστοιχούν σε αλλαγές στις κοινωνικές σχέσεις, αναδιαμορφώνοντας τη στάση της γυναίκας απέναντι στον ρόλο της ως μητέρας. Στις σύγχρονες συνθήκες, αυτές οι αλλαγές είναι εξαιρετικά γρήγορες. Η πορεία προς το λεγόμενο «μοντέλο μητρότητας», το οποίο αναπτύσσεται εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια και περιλαμβάνει τους τρόπους διαμόρφωσης μίας γυναίκας σε μητέρα, είναι εν μέρει συνειδητή και εν μέρει ασυνείδητη.

Στην εποχή μας, η θέση της μητρότητας στην ιεραρχία των αξιών μιας σύγχρονης γυναίκας φαίνεται πως έχει υποβαθμιστεί αισθητά. Η αύξηση της επιθυμίας για επαγγελματική ανέλιξη και καριέρα, για υλική ευημερία και υψηλό επίπεδο κατανάλωσης παρεμποδίζουν τη μητρότητα. Υπάρχει ένα νέο μοντέλο προσωπικότητας, το οποίο δεν έχει αρμονική και συμπληρωματική σχέση με τη μητρότητα. Η σημερινή κατάσταση επιδεινώνεται από τη διακοπή των δεσμών μεταξύ των γενεών και, κατά συνέπεια, από την απώλεια των παραδοσιακών τρόπων μεταφοράς εμπειριών και επισημοποίησης της αλληλεπίδρασης μητέρας-παιδιού. Μια γυναίκα στο κατώφλι της μητρότητας αποδεικνύεται ότι αγνοεί τα στοιχειώδη χαρακτηριστικά της ανάπτυξης του παιδιού και τη λειτουργία της στη φροντίδα του και στην επικοινωνία μαζί του.

Στις σημερινές συνθήκες, οι νέες μητέρες πρέπει να λαμβάνουν τις πληροφορίες που τους λείπουν. Όλα αυτά απαιτούν τη στοχευμένη διαμόρφωση όχι μόνο των πληροφοριακών, αλλά και των συναισθηματικών θεμελίων της μητρικής σφαίρας. Η κατασκευή της γίνεται καθήκον του ίδιου του υποκειμένου της μητρότητας. Μια γυναίκα πρέπει να αναπτύξει τα συναισθήματά της και να ξέρει τι ρόλο παίζει αυτό στην ανάπτυξη του παιδιού, γιατί το χρειάζεται η ίδια και τι πρέπει να γίνει για να αναπτύξει αυτά τα συναισθήματα. Η προετοιμασία για τη μητρότητα δεν πρέπει να περιορίζεται στη διαχείριση της εγκυμοσύνης και στις πληροφορίες σχετικά με τη φροντίδα και τη σίτιση των παιδιών. Πρέπει απαραίτητα να περιλαμβάνει την ανάπτυξη της συναισθηματικής σφαίρας της γυναίκας, τη διαίσθηση και τον έλεγχο των τρόπων επικοινωνίας με ένα παιδί πριν από τη γέννησή του.

Στην πόλη, δραστηριότητες για την ανάπτυξη της μητρικής ικανότητας σε νεαρές μητέρες ως ψυχοσυναισθηματική ετοιμότητα για μητρότητα κατά την περίοδο της αναμονής, του τοκετού και της ανατροφής ενός παιδιού παρέχονται από ειδικούς βοήθειας γυναικών που βρίσκονται σε κρίσιμες καταστάσεις στη ζωή τους, όπως το Κέντρο Κοινωνικής Βοήθειας Οικογένειας και Παιδιών. Υπάρχουν ακόμα οι βοηθοί μητρότητας.

Το αναμενόμενο αποτέλεσμα της διαδικασίας διαμόρφωσης των θεμελίων της μητρικής ικανότητας είναι η ανεπτυγμένη στάση της μητέρας προς το παιδί ως θέμα όχι μόνο σωματικών, αλλά και ψυχικών αναγκών και υποκειμενικών εμπειριών. Αυτή περιλαμβάνει την ικανότητα να ανταποκρίνεται επαρκώς στις εκδηλώσεις του παιδιού, την ικανότητα να εστιάζει στα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς του παιδιού και στη δική του κατάσταση προκειμένου να κατανοήσει το παιδί, την ύπαρξη των απαραίτητων γνώσεων σχετικά με τη σωματική και ψυχική ανάπτυξη του παιδιού, σχετικά με τα ηλικιακά χαρακτηριστικά της αλληλεπίδρασής του με τον κόσμο, την ικανότητα συνεργασίας με το παιδί. Κατακτώντας δεξιότητες γονικής μέριμνας και διδασκαλίας που είναι κατάλληλες για τα ηλικιακά χαρακτηριστικά του παιδιού, οι νέες μητέρες μπορούν να ανταποκριθούν καλύτερα και πληρέστερα στον νέο τους ρόλο, αναπληρώνοντας την έλλειψη πείρας και την ατροφία των μητρικών τους ενστίκτων.

Της Εμελιάνοβας Γκαλίνας Νικολάγιεβνα, επικεφαλής του τμήματος βοήθειας σε γυναίκες που βρίσκονται σε δύσκολες καταστάσεις ζωής, κρατικό δημοσιονομικό ίδρυμα της Σεβαστούπολης, Κέντρο Κοινωνικής Βοήθειας στην Οικογένεια και τα Παιδιά

Andryushchenko A.I., Κοινωνιολογία της οικογένειας. Αγία Πετρούπολη, 2011

Brutman V.I., Radionova M.S., Σχηματισμός προσκόλλησης μητέρας-παιδιού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. 1997. Νο 6. σελ. 38-47

Winnicott D.V., Τα μικρά παιδιά και οι μητέρες τους. Μ., 2008

Schneider L.B., ψυχολογία των οικογενειακών σχέσεων. Μ., 2013

Επιμέλεια: Βαλεντίνα Λισάκ

Αντίο στην ανθρωπιά μας

Σάββατο, 04 Μαΐ, 2024Σάββατο, 04 Μαΐ, 2024 Από EPOCH TIMES

Σχολιασμός

Σε αρκετές περιπτώσεις στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι διοικητές του στρατού που απελευθέρωσε τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης ανάγκασαν τους κατοίκους της περιοχής να περάσουν από αυτά, υπό φρούρηση, για να συναντήσουν κάποιους από τους κρατούμενους και να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι τη φρίκη όλων αυτών.

Για τους περισσότερους από αυτούς τους ανθρώπους, η εμπειρία πρέπει να ήταν βαθιά τραυματική και λέγεται ότι κάποιοι οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία από τη ντροπή και το σοκ της πραγματικότητας.

Η στάση μας απέναντι σε αυτό ήταν συνήθως η εξής: «Καλά να πάθουν!»

Όταν βλέπεις την καταγραφή αυτών των τόπων σε φιλμ, ο θυμός ανεβαίνει και σε πνίγει. Είναι εύκολο να αισθανθείς εκδικητικός απέναντι στους πολίτες που ζούσαν κοντά στα στρατόπεδα και δεν γνώριζαν ή έκαναν ότι δεν γνώριζαν τι πραγματικά συνέβαινε.

Σκεπτόμενοι, όμως, πιο ψύχραιμα θα μπορούσαμε να εικάσουμε ότι οι περισσότεροι από αυτούς μάλλον αγνοούσαν τις λεπτομέρειες, επειδή η ανθρώπινη ικανότητα για αυτοεξαπάτηση και άρνηση δυσάρεστων αληθειών είναι ένας ιδιαίτερα ανεπτυγμένος μηχανισμός.

Σίγουρα, οι περισσότεροι Γερμανοί δεν θα μπορούσαν να μην γνωρίζουν ότι οι λεγόμενοι εχθροί του κράτους εξαφανίζονταν κατά καιρούς. Αλλά σε δύσκολους καιρούς δεν κάνεις πολλές ερωτήσεις και προτιμάς να πιστεύεις ότι τέτοιου είδους ενέργειες ήταν δικαιολογημένες και πραγματοποιήθηκαν με ανθρώπινο τρόπο.

Σύμφωνα με την ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και καθηγήτρια Τζοάνα Χάου (Joanna Howe), στα 10 χρόνια από το 2010 έως το 2020, μόνο στη Βικτώρια και το Κουίνσλαντ 724 μωρά επέζησαν της έκτρωσης – και αφέθηκαν να πεθάνουν. Πεινασμένα, διψασμένα, εγκαταλελειμμένα και μόνα τους.

Αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου – ενός βουνού παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συμβαίνουν και όχι μόνο είναι νόμιμες, αλλά τις επαινούν κιόλας σε αρκετές περιπτώσεις.

Ως πολίτες, είτε αρνούμαστε αυτά τα πράγματα εντελώς είτε προσποιούμαστε ότι δεν είναι σημαντικά, και αυτό είναι ένα σημάδι ότι έχουμε χάσει κάθε αξίωση ηθικής ανωτερότητας.

Αυτό μπορεί να φανεί υπερβολικό σε κάποιους, αλλά πώς τολμάμε να δείχνουμε με το δάχτυλο τον Αδόλφο Χίτλερ – ή τον Πολ Ποτ ή τον Ιωσήφ Στάλιν – όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε τόσο απορροφημένοι από το κακό;

Πώς είμαστε καλύτεροι από εκείνους τους Γερμανούς χωρικούς που δεν ήξεραν τι συνέβαινε ή τουλάχιστον πείστηκαν ότι δεν θα μπορούσε να είναι τόσο άσχημα και ότι τέτοια πράγματα «δεν συμβαίνουν εδώ»;

Ως ανθρωπότητα, επιτρέπουμε και εφαρμόζουμε την προγεννητική παιδοκτονία σε τεράστια κλίμακα. Ας εγκαταλείψουμε αυτή την άθλια λέξη «άμβλωση» (όπως και αυτή την ύπουλη φράση «υγεία των γυναικών») και ας την αποκαλέσουμε όπως είναι.

Η μεταγεννητική παιδοκτονία θα ακολουθήσει, τόσο αναπόφευκτα όσο η νύχτα που διαδέχεται τη μέρα.

Πολλοί αναγνώστες ίσως αισθανθούν ότι εστιάζω υπερβολικά σε αυτό το θέμα, παραμελώντας σοβαρότερες απειλές για την επιβίωση της πλούσιας πολιτισμένης κληρονομιάς μας. Αλλά, κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχουν σοβαρότερες απειλές από τη δολοφονία αθώων και το ψέμα και την απάτη που προσπαθεί να την κρατήσει κρυφή.

Χιλιάδες διαδηλωτές υπέρ της ζωής κρατούν πανό και πινακίδες ενώ διαδηλώνουν στη Λεωφόρο Πενσυλβάνια κατά τη διάρκεια της March for Life (Πορεία για τη Ζωή) στην Ουάσιγκτον, στις 23 Ιανουαρίου 2006. (Chip Somodevilla/Getty Images)

Υποθέτω ότι έχουμε μια καλύτερη δικαιολογία από τους κατοίκους των γερμανικών χωριών – αυτοί αναγκάστηκαν να γίνουν μάρτυρες πραγματικών αποδείξεων των φρικαλεοτήτων, ενώ τα μέσα μαζικής ενημέρωσης καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για να κρατήσουν την αλήθεια της «έκτρωσης» κρυφή από εμάς.

Στο διαδίκτυο, μπορείτε να παρακολουθήσετε αμέτρητες εκπομπών καλόκαρδων κτηνιάτρων και να δείτε ένα πλήθος χειρουργικών επεμβάσεων σε πολυαγαπημένα σκυλιά και γάτες, αλλά ποτέ δεν θα σας αφήσουν να δείτε μια ανθρώπινη «έκτρωση», γιατί αν το έκαναν, το κλίμα θα αναστρεφόταν.

Θα είχατε προβλήματα με τον νόμο αν κάνατε σε ένα γατάκι ό,τι κάνουν κάποιοι άνθρωποι στα έμβρυα.

Νέος γαλλικός νόμος για τις αμβλώσεις

Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης είχαν πολλά να πουν για την πρόσφατη συνταγματική αλλαγή στη Γαλλία, και το έκαναν ως επί το πλείστον με λίγες λεπτομέρειες, αλλά με πολλή ευφορία.

Η επί λέξει διατύπωση του νέου νόμου είναι η εξής: «La loi détermine les conditions dans lesquelles s’exerce la liberté garantie à la femme d’avoir recours à une interruption volontaire de grossesse.»

Δηλαδή: «Ο νόμος καθορίζει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες ασκείται το δικαίωμα της γυναίκας για εκούσια διακοπή της εγκυμοσύνης.»

Οι φιλελεύθερες φεμινίστριες, όχι μόνο στη Γαλλία αλλά και σε όλη τη Δύση, είναι σαφώς ενθουσιασμένες με αυτό το προφανώς ασυμβίβαστο αποτέλεσμα, ενώ οι υποστηρικτές της προστασίας της ζωής είναι βαθιά θλιμμένοι και φοβισμένοι για τις διαρκείς και πιθανώς ανεξίτηλες συνέπειές του.

Έχει γίνει πολύς λόγος για το γεγονός ότι μια συνταγματική αλλαγή είναι δύσκολο να ανατραπεί. Αυτό είναι αναμφίβολα αλήθεια.

Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι λόγοι για να ελπίζουμε.

Η σαρωτική περιεκτικότητα αυτών των λέξεων θα μπορούσε να αποδειχθεί αδυναμία: η ίδια η συντομία τους μπορεί να είναι η καταστροφή τους.

Για παράδειγμα, αποτυγχάνουν να κάνουν διάκριση μεταξύ πρόωρων και όψιμων «τερματισμών» ή αυτών με βάση το φύλο. Πρέπει να εξοντωθεί ένα έμβρυο επειδή δεν είναι αρσενικό; Ξέρουμε ότι αυτό συμβαίνει πολύ συχνά (αν και ακόμη και μία φορά θα ήταν ντροπή).

Όχι μόνο για τους ορθόδοξους Χριστιανούς, αλλά και για τους γνήσιους Βουδιστές, Μουσουλμάνους, Ινδουιστές, Εβραίους και πολλούς άθεους επίσης, η θανάτωση ενός αθώου ανθρώπινου όντος είναι πάντα λάθος.

Αλλά οι αξιοπρεπείς άνθρωποι πολλές φορές προσπαθούν να κάνουν διακρίσεις είτε από γνήσιο αίσθημα ανθρωπιάς είτε από ενδιαφέρον για τις νεαρές γυναίκες που αναγκάζονται να μείνουν έγκυες ή ακόμη και για να διευκολύνουν τη δική τους συνείδηση και συχνά αναρωτιούνται: «Ενεργοποιείται ο εγκέφαλος; Υπάρχει καρδιακός παλμός; Χρησιμοποιήθηκε αναισθητικό;»

Πολύ περισσότερο, οι άνθρωποι θα ήθελαν να μάθουν αν το έμβρυο θανατώνεται μόνο και μόνο επειδή είναι κορίτσι, ενώ οι γονείς του ελπίζουν σε αγόρι.

Αυτός ο νόμος θα αντιμετωπίσει προβλήματα – ακόμη και μεταξύ των Γάλλων φιλελεύθερων – καθώς θα γίνουν γνωστές πραγματικές περιπτώσεις αποκρουστικών και ναρκισσιστικών διακρίσεων.

Από τον David Daintree

Δισεκατομμύρια δολάρια στο εμπόριο ή ανθρώπινα δικαιώματα;

Κυριακή, 24 Μαρ, 2024Κυριακή, 24 Μαρ, 2024 Από EPOCH TIMES

Σχολιασμός

Η επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών του Πεκίνου, Γουάνγκ Γι, στην Αυστραλία στις 20-21 Μαρτίου, έφερε και πάλι στο προσκήνιο τη συνάντηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του εμπορίου.

Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του 1948 είναι σαφής.

Στις δύο πρώτες παραγράφους του Προοιμίου αναφέρεται ότι «η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο» και ότι «η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση».

Αν δεχτούμε τα παραπάνω, τότε η προτεραιότητα στο εμπόριο και η περιφρόνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί απειλή για την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και την ειρήνη στον κόσμο και μπορεί να οδηγήσει σε βάρβαρες πράξεις που εξοργίζουν τη συνείδηση της ανθρωπότητας.

Μετά την πρόσφατη συνάντησή της στις 20 Μαρτίου με τον Υπουργό Εξωτερικών Γουάνγκ στο Κοινοβούλιο, η Υπουργός Εξωτερικών της Αυστραλίας Πένι Γουόνγκ μίλησε μόνη της σε συνέντευξη Τύπου.

«Όπως θα περιμένατε, έθεσα τις ανησυχίες της Αυστραλίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μεταξύ άλλων στo Σιντζιάνγκ, το Θιβέτ και το Χονγκ Κονγκ», είπε.

Μια αξιοσημείωτη παράλειψη ήταν το Φάλουν Γκονγκ, μια αρχαία κινεζική πνευματική πρακτική που έχει υποστεί 25ετή διωγμό και μπορεί να θεωρηθεί ως η μεγαλύτερη διωκόμενη ομάδα στην Κίνα – με 70-100 εκατομμύρια ασκούμενους.

Το Φάλουν Γκονγκ, που ονομάζεται επίσης Φάλουν Ντάφα, και η δίωξή του στην Κίνα, είναι μια σημαντική πτυχή των σχέσεων Αυστραλίας-Κίνας.

Όταν το Φάλουν Γκονγκ διδάχθηκε για πρώτη φορά στο κοινό το 1992 από τον ιδρυτή της πρακτικής, κ. Λι Χονγκζί, χαιρετίστηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ), καθώς έφερε βελτίωση της υγείας σε δεκάδες εκατομμύρια Κινέζους. Το 1995, ο κ. Λι προσκλήθηκε επίσης να διδάξει το Φάλουν Γκονγκ στην κινεζική πρεσβεία στο Παρίσι.

Το Φάλουν Ντάφα περιλαμβάνει επίσης διαλογισμό και ηθικές διδασκαλίες βασισμένες στις αρχές του Τζεν-Σαν-Ρεν (Αλήθεια-Καλοσύνη-Ανεκτικότητα).

Ήταν αυτή η αναζωπύρωση των πνευματικών και ηθικών θεμελίων της Κίνας, που καταπνίγηκε κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, που άναψε την οργή του τότε ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος Τζιανγκ Ζεμίν το 1999, και η εκστρατεία για την εξάλειψη του Φάλουν Γκονγκ που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Δεν μπορεί η κυβέρνηση [της Αυστραλίας] να μην αναγνωρίζει τη δίωξη. Έχει αναφερθεί ευρέως από τα Ηνωμένα Έθνη, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, τη Διεθνή Αμνηστία, το Freedom House και πολλά δυτικά μέσα ενημέρωσης επί δεκαετίες.

Η Αυστραλία έχει επίσης παράσχει άσυλο σε εκατοντάδες ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ που διέφυγαν από την Κίνα από τότε που άρχισε η δίωξη τον Ιούλιο του 1999.

Η πρόκληση της αντιμετώπισης των φρικαλεοτήτων του ΚΚΚ- όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα- με την ταυτόχρονη προσπάθεια για διαχείριση των εμπορικών δεσμών, δεν είναι καινούργια.

Έχει ταλαιπωρήσει τις αυστραλιανές κυβερνήσεις, τόσο της Συμμαχίας όσο και των Εργατικών, τα τελευταία 25 χρόνια.

Ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ, Θιβετιανοί και Ουιγούροι διαμαρτύρονται για την επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών του ΚΚΚ Γουάνγκ Γι στην Καμπέρα της Αυστραλίας, στις 20 Μαρτίου 2024. (Rebecca Zhu/The Epoch Times)

Η κινεζική συμφωνία για το φυσικό αέριο ύψους 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων

Η υπουργός Εξωτερικών Γουόνγκ εξήγησε επίσης στη συνέντευξη Τύπου: «Επιδιώκουμε μια σταθερή και παραγωγική και ώριμη σχέση με την Κίνα» και επιβεβαίωσε ότι «η Αυστραλία αντιτίθεται στη θανατική ποινή σε όλες τις περιστάσεις για όλους τους λαούς».

Φαίνεται όμως ότι δεν έγινε καμία συζήτηση για τους θανάτους από την εξαναγκαστική αφαίρεση οργάνων στην Κίνα, όπου κρατούμενοι συνείδησης εκτελούνται με αφαίρεση των οργάνων τους για πώληση και μεταμόσχευση, ενώ είναι ακόμη ζωντανοί. Αυτό θα πρέπει να αναγνωριστεί ως ένα ειδεχθές έγκλημα που απαιτεί άμεση έρευνα και την αυστηρότερη δυνατή καταδίκη.

Το ΚΚΚ ορίζει ότι οτιδήποτε θέλει να αποφύγει ή να αποκρύψει είναι «αντικινεζική θέση» και δεν πρέπει να συζητηθεί. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκει να χειραγωγεί και να ελέγχει χώρες όπως η Αυστραλία.

Αν η προσέγγιση της αυστραλιανής κυβέρνησης είναι να «διαχειριστεί» τη σχέση με το ΚΚΚ, πρέπει να γνωρίζει τι είναι το ΚΚΚ και να ενεργεί ανάλογα. Διαφορετικά, η κυβέρνησή της θα «διευθύνεται» από το Πεκίνο.

Τον Μάρτιο του 2002, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης Τύπου στην Αυστραλία, ο τότε υπουργός Εξωτερικών του ΚΚΚ, κ. Τανγκ Τζιασουάν, είπε στην αυστραλιανή κυβέρνηση να απέχει από την υποστήριξη των δραστηριοτήτων του Φάλουν Γκονγκ για να προστατεύσει τις «φιλικές και συνεργατικές σχέσεις» με την Κίνα από το να πληγούν με οποιονδήποτε τρόπο.

Ως αποτέλεσμα, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του κ. Τανγκ, ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Αυστραλίας Αλεξάντερ Ντάουνερ εξέδωσε πιστοποιητικά για να εμποδίσει τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ να κρατούν πανό απέναντι από την κινεζική πρεσβεία στην Καμπέρα.

Μέχρι τον Αύγουστο του 2002, μια κοινοπραξία με έδρα την Αυστραλία είχε συμβόλαιο για την προμήθεια υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Κίνα αξίας έως και 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων (15,65 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ).

Η έκδοση των πιστοποιητικών του κ. Ντάουνερ δεν σταμάτησε μέχρι τον Δεκέμβριο του 2006, μετά από επιτυχή νομική προσφυγή των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ στο Ανώτατο Δικαστήριο της ACT.

Μια εποχή που καταλαβαίναμε πραγματικά την απειλή του κομμουνισμού

Ο κομμουνισμός του ΚΚΚ είναι ένα μαρξιστικό-λενινιστικό σύστημα. Ένα μαρξιστικό σύστημα επικεντρώνεται στα οικονομικά αποτελέσματα μέσω της δημόσιας ιδιοκτησίας των περιουσιακών στοιχείων και, θεωρητικά, στην ίση κατανομή του πλούτου. Ο λενινισμός είναι ένα πολιτικό δόγμα που επιβάλλει τον έλεγχο των πάντων.

Το ΚΚΚ έχει μετατραπεί σε ένα μαρξιστικό-λενινιστικό καθεστώς με πτυχές καπιταλισμού που δημιουργούν πλούτο γύρω από την προνομιούχα ηγετική ομάδα, ενώ επιβάλλει τον απόλυτο έλεγχο του λαού για τη διατήρηση της κομματικής κυριαρχίας και αρνείται την ύπαρξη του Θεού ή του θρησκευτικού νοήματος στη ζωή.

Ο πρώην Γενικός Εισαγγελέας των ΗΠΑ Γουίλιαμ Π. Μπαρ προειδοποίησε για την αποτυχία κατανόησης του ΚΚΚ σε ομιλία του για την πολιτική της Κίνας στο Προεδρικό Μουσείο Τζέραλντ Ρ. Φορντ στις 17 Ιουλίου 2020.

«Η εκστρατεία του ΚΚΚ για τον εξαναγκασμό σε ιδεολογική συμμόρφωση δεν σταματά στα σύνορα της Κίνας», είπε.

«Η απώτερη φιλοδοξία των ηγετών της Κίνας δεν είναι το εμπόριο με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι να επιτεθούν στις Ηνωμένες Πολιτείες.»

«Το ΚΚΚ έχει εξαπολύσει μια ενορχηστρωμένη εκστρατεία, μέσα από όλα τα πολλά πλοκάμια του στην κινεζική κυβέρνηση και κοινωνία, για να εκμεταλλευτεί το άνοιγμα των θεσμών μας προκειμένου να τους καταστρέψει».

Τα παραπάνω ισχύουν και για την Αυστραλία. Θα χρειαζόταν ένας πολιτικός άνδρας σαν τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν, ο οποίος όχι μόνο κατανοούσε τον κομμουνισμό, αλλά καθοδηγούνταν από την πίστη στον Θεό και ένα ανώτερο νόημα στη ζωή από τον υλισμό.

Ο κ. Ρίγκαν απεχθανόταν τον σοβιετικό κομμουνισμό επειδή επέβαλε την αθεΐα σε όλους τους υπηκόους του και έτσι επιδόθηκε σε έναν άγριο διωγμό των Χριστιανών και άλλων ανθρώπων της πίστης.

Έβλεπε τον κομμουνισμό ως μια άθλια ιδέα που έπρεπε να νικηθεί, παρά ως γεωπολιτικό αντίπαλο που έπρεπε να ελεγχθεί ή να περιοριστεί. Σε αυτή τη μάχη ιδεών, αποκαλούσε επίσης τη Σοβιετική Ένωση ως «αυτοκρατορία του κακού».

Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα με την κομμουνιστική Κίνα.

Διώκει ανθρώπους της πίστης, καλλιεργεί υποτελή κράτη, επεκτείνεται και καταλαμβάνει άλλα εδάφη, υποστηρίζει σοσιαλιστικές και μαρξιστικές επαναστάσεις στον αναπτυσσόμενο κόσμο, χρησιμοποιεί την Πρωτοβουλία Μιας Ζώνης και Ενός Δρόμου (Belt and Road Initiative) για να παγιδεύσει έθνη και διεισδύει στις δυτικές δημοκρατίες με την κομμουνιστική ιδεολογία που διαλύει την οικογένεια και τις ηθικές και δεοντολογικές αρχές που βασίζονται στις ιουδαιοχριστιανικές πεποιθήσεις.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα ως θεμέλιο του εμπορίου

Η προπαγάνδα κατά του Φάλουν Γκονγκ που συνοδεύει τις διώξεις στην Κίνα έχει επεκταθεί σε όλο τον κόσμο. Το ΚΚΚ ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικό στο να συνδέει τη σιωπή για τις θηριωδίες στα ανθρώπινα δικαιώματα με τις εμπορικές σχέσεις ενός έθνους.

Έχει γίνει ένας [φαύλος] κύκλος με την Αυστραλία να συμβιβάζει τις βασικές της αξίες και να γίνεται υπόχρεη στη λειτουργία ενός αυταρχικού καθεστώτος που απεχθάνεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και είναι ένα διεφθαρμένο και επικίνδυνο καθεστώς εχθρικό προς το κράτος δικαίου.

Αλλά το εμπόριο και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι αμοιβαία αποκλειόμενα ή αναγκαστικά αντίθετα.

Στην πραγματικότητα, η ίδια η παραδοσιακή κουλτούρα της Κίνας μιλούσε για τη σημασία της δράσης βάσει αρχών όπως η δικαιοσύνη και η ιδιοκτησία, και μόλις αυτό γινόταν, θα ακολουθούσαν καλές κοινωνικές σχέσεις.

Αν δεχτούμε ότι η προτεραιότητα του εμπορίου έναντι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι αποδεκτή για την εξυπηρέτηση των θεωρούμενων βραχυπρόθεσμων εθνικών συμφερόντων, τότε απειλούμε τις δικές μας ελευθερίες.

Αν δεχτούμε ότι το να σιωπούμε σε βάρβαρες πράξεις όπως η δολοφονία αθώων μέσω της εξαναγκαστικής αφαίρεσης οργάνων είναι εντάξει, τότε απειλούμε την ίδια μας την ανθρωπιά.

Από τον John A. Deller

Ο John A. Deller είναι μέλος της επιτροπής της Ένωσης Φάλουν Ντάφα της Αυστραλίας.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι γνώμες του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της εφημερίδας The Epoch Times.