Πέμπτη, 25 Απρ, 2024

Δισεκατομμύρια δολάρια στο εμπόριο ή ανθρώπινα δικαιώματα;

Σχολιασμός

Η επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών του Πεκίνου, Γουάνγκ Γι, στην Αυστραλία στις 20-21 Μαρτίου, έφερε και πάλι στο προσκήνιο τη συνάντηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του εμπορίου.

Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του 1948 είναι σαφής.

Στις δύο πρώτες παραγράφους του Προοιμίου αναφέρεται ότι «η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο» και ότι «η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση».

Αν δεχτούμε τα παραπάνω, τότε η προτεραιότητα στο εμπόριο και η περιφρόνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί απειλή για την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και την ειρήνη στον κόσμο και μπορεί να οδηγήσει σε βάρβαρες πράξεις που εξοργίζουν τη συνείδηση της ανθρωπότητας.

Μετά την πρόσφατη συνάντησή της στις 20 Μαρτίου με τον Υπουργό Εξωτερικών Γουάνγκ στο Κοινοβούλιο, η Υπουργός Εξωτερικών της Αυστραλίας Πένι Γουόνγκ μίλησε μόνη της σε συνέντευξη Τύπου.

«Όπως θα περιμένατε, έθεσα τις ανησυχίες της Αυστραλίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μεταξύ άλλων στo Σιντζιάνγκ, το Θιβέτ και το Χονγκ Κονγκ», είπε.

Μια αξιοσημείωτη παράλειψη ήταν το Φάλουν Γκονγκ, μια αρχαία κινεζική πνευματική πρακτική που έχει υποστεί 25ετή διωγμό και μπορεί να θεωρηθεί ως η μεγαλύτερη διωκόμενη ομάδα στην Κίνα – με 70-100 εκατομμύρια ασκούμενους.

Το Φάλουν Γκονγκ, που ονομάζεται επίσης Φάλουν Ντάφα, και η δίωξή του στην Κίνα, είναι μια σημαντική πτυχή των σχέσεων Αυστραλίας-Κίνας.

Όταν το Φάλουν Γκονγκ διδάχθηκε για πρώτη φορά στο κοινό το 1992 από τον ιδρυτή της πρακτικής, κ. Λι Χονγκζί, χαιρετίστηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ), καθώς έφερε βελτίωση της υγείας σε δεκάδες εκατομμύρια Κινέζους. Το 1995, ο κ. Λι προσκλήθηκε επίσης να διδάξει το Φάλουν Γκονγκ στην κινεζική πρεσβεία στο Παρίσι.

Το Φάλουν Ντάφα περιλαμβάνει επίσης διαλογισμό και ηθικές διδασκαλίες βασισμένες στις αρχές του Τζεν-Σαν-Ρεν (Αλήθεια-Καλοσύνη-Ανεκτικότητα).

Ήταν αυτή η αναζωπύρωση των πνευματικών και ηθικών θεμελίων της Κίνας, που καταπνίγηκε κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, που άναψε την οργή του τότε ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος Τζιανγκ Ζεμίν το 1999, και η εκστρατεία για την εξάλειψη του Φάλουν Γκονγκ που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Δεν μπορεί η κυβέρνηση [της Αυστραλίας] να μην αναγνωρίζει τη δίωξη. Έχει αναφερθεί ευρέως από τα Ηνωμένα Έθνη, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, τη Διεθνή Αμνηστία, το Freedom House και πολλά δυτικά μέσα ενημέρωσης επί δεκαετίες.

Η Αυστραλία έχει επίσης παράσχει άσυλο σε εκατοντάδες ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ που διέφυγαν από την Κίνα από τότε που άρχισε η δίωξη τον Ιούλιο του 1999.

Η πρόκληση της αντιμετώπισης των φρικαλεοτήτων του ΚΚΚ- όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα- με την ταυτόχρονη προσπάθεια για διαχείριση των εμπορικών δεσμών, δεν είναι καινούργια.

Έχει ταλαιπωρήσει τις αυστραλιανές κυβερνήσεις, τόσο της Συμμαχίας όσο και των Εργατικών, τα τελευταία 25 χρόνια.

Ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ, Θιβετιανοί και Ουιγούροι διαμαρτύρονται για την επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών του ΚΚΚ Γουάνγκ Γι στην Καμπέρα της Αυστραλίας, στις 20 Μαρτίου 2024. (Rebecca Zhu/The Epoch Times)

 

Η κινεζική συμφωνία για το φυσικό αέριο ύψους 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων

Η υπουργός Εξωτερικών Γουόνγκ εξήγησε επίσης στη συνέντευξη Τύπου: «Επιδιώκουμε μια σταθερή και παραγωγική και ώριμη σχέση με την Κίνα» και επιβεβαίωσε ότι «η Αυστραλία αντιτίθεται στη θανατική ποινή σε όλες τις περιστάσεις για όλους τους λαούς».

Φαίνεται όμως ότι δεν έγινε καμία συζήτηση για τους θανάτους από την εξαναγκαστική αφαίρεση οργάνων στην Κίνα, όπου κρατούμενοι συνείδησης εκτελούνται με αφαίρεση των οργάνων τους για πώληση και μεταμόσχευση, ενώ είναι ακόμη ζωντανοί. Αυτό θα πρέπει να αναγνωριστεί ως ένα ειδεχθές έγκλημα που απαιτεί άμεση έρευνα και την αυστηρότερη δυνατή καταδίκη.

Το ΚΚΚ ορίζει ότι οτιδήποτε θέλει να αποφύγει ή να αποκρύψει είναι «αντικινεζική θέση» και δεν πρέπει να συζητηθεί. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκει να χειραγωγεί και να ελέγχει χώρες όπως η Αυστραλία.

Αν η προσέγγιση της αυστραλιανής κυβέρνησης είναι να «διαχειριστεί» τη σχέση με το ΚΚΚ, πρέπει να γνωρίζει τι είναι το ΚΚΚ και να ενεργεί ανάλογα. Διαφορετικά, η κυβέρνησή της θα «διευθύνεται» από το Πεκίνο.

Τον Μάρτιο του 2002, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης Τύπου στην Αυστραλία, ο τότε υπουργός Εξωτερικών του ΚΚΚ, κ. Τανγκ Τζιασουάν, είπε στην αυστραλιανή κυβέρνηση να απέχει από την υποστήριξη των δραστηριοτήτων του Φάλουν Γκονγκ για να προστατεύσει τις «φιλικές και συνεργατικές σχέσεις» με την Κίνα από το να πληγούν με οποιονδήποτε τρόπο.

Ως αποτέλεσμα, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του κ. Τανγκ, ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Αυστραλίας Αλεξάντερ Ντάουνερ εξέδωσε πιστοποιητικά για να εμποδίσει τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ να κρατούν πανό απέναντι από την κινεζική πρεσβεία στην Καμπέρα.

Μέχρι τον Αύγουστο του 2002, μια κοινοπραξία με έδρα την Αυστραλία είχε συμβόλαιο για την προμήθεια υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Κίνα αξίας έως και 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων (15,65 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ).

Η έκδοση των πιστοποιητικών του κ. Ντάουνερ δεν σταμάτησε μέχρι τον Δεκέμβριο του 2006, μετά από επιτυχή νομική προσφυγή των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ στο Ανώτατο Δικαστήριο της ACT.

 

Μια εποχή που καταλαβαίναμε πραγματικά την απειλή του κομμουνισμού

Ο κομμουνισμός του ΚΚΚ είναι ένα μαρξιστικό-λενινιστικό σύστημα. Ένα μαρξιστικό σύστημα επικεντρώνεται στα οικονομικά αποτελέσματα μέσω της δημόσιας ιδιοκτησίας των περιουσιακών στοιχείων και, θεωρητικά, στην ίση κατανομή του πλούτου. Ο λενινισμός είναι ένα πολιτικό δόγμα που επιβάλλει τον έλεγχο των πάντων.

Το ΚΚΚ έχει μετατραπεί σε ένα μαρξιστικό-λενινιστικό καθεστώς με πτυχές καπιταλισμού που δημιουργούν πλούτο γύρω από την προνομιούχα ηγετική ομάδα, ενώ επιβάλλει τον απόλυτο έλεγχο του λαού για τη διατήρηση της κομματικής κυριαρχίας και αρνείται την ύπαρξη του Θεού ή του θρησκευτικού νοήματος στη ζωή.

Ο πρώην Γενικός Εισαγγελέας των ΗΠΑ Γουίλιαμ Π. Μπαρ προειδοποίησε για την αποτυχία κατανόησης του ΚΚΚ σε ομιλία του για την πολιτική της Κίνας στο Προεδρικό Μουσείο Τζέραλντ Ρ. Φορντ στις 17 Ιουλίου 2020.

«Η εκστρατεία του ΚΚΚ για τον εξαναγκασμό σε ιδεολογική συμμόρφωση δεν σταματά στα σύνορα της Κίνας», είπε.

«Η απώτερη φιλοδοξία των ηγετών της Κίνας δεν είναι το εμπόριο με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι να επιτεθούν στις Ηνωμένες Πολιτείες.»

«Το ΚΚΚ έχει εξαπολύσει μια ενορχηστρωμένη εκστρατεία, μέσα από όλα τα πολλά πλοκάμια του στην κινεζική κυβέρνηση και κοινωνία, για να εκμεταλλευτεί το άνοιγμα των θεσμών μας προκειμένου να τους καταστρέψει».

Τα παραπάνω ισχύουν και για την Αυστραλία. Θα χρειαζόταν ένας πολιτικός άνδρας σαν τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν, ο οποίος όχι μόνο κατανοούσε τον κομμουνισμό, αλλά καθοδηγούνταν από την πίστη στον Θεό και ένα ανώτερο νόημα στη ζωή από τον υλισμό.

Ο κ. Ρίγκαν απεχθανόταν τον σοβιετικό κομμουνισμό επειδή επέβαλε την αθεΐα σε όλους τους υπηκόους του και έτσι επιδόθηκε σε έναν άγριο διωγμό των Χριστιανών και άλλων ανθρώπων της πίστης.

Έβλεπε τον κομμουνισμό ως μια άθλια ιδέα που έπρεπε να νικηθεί, παρά ως γεωπολιτικό αντίπαλο που έπρεπε να ελεγχθεί ή να περιοριστεί. Σε αυτή τη μάχη ιδεών, αποκαλούσε επίσης τη Σοβιετική Ένωση ως «αυτοκρατορία του κακού».

Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα με την κομμουνιστική Κίνα.

Διώκει ανθρώπους της πίστης, καλλιεργεί υποτελή κράτη, επεκτείνεται και καταλαμβάνει άλλα εδάφη, υποστηρίζει σοσιαλιστικές και μαρξιστικές επαναστάσεις στον αναπτυσσόμενο κόσμο, χρησιμοποιεί την Πρωτοβουλία Μιας Ζώνης και Ενός Δρόμου (Belt and Road Initiative) για να παγιδεύσει έθνη και διεισδύει στις δυτικές δημοκρατίες με την κομμουνιστική ιδεολογία που διαλύει την οικογένεια και τις ηθικές και δεοντολογικές αρχές που βασίζονται στις ιουδαιοχριστιανικές πεποιθήσεις.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα ως θεμέλιο του εμπορίου

Η προπαγάνδα κατά του Φάλουν Γκονγκ που συνοδεύει τις διώξεις στην Κίνα έχει επεκταθεί σε όλο τον κόσμο. Το ΚΚΚ ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικό στο να συνδέει τη σιωπή για τις θηριωδίες στα ανθρώπινα δικαιώματα με τις εμπορικές σχέσεις ενός έθνους.

Έχει γίνει ένας [φαύλος] κύκλος με την Αυστραλία να συμβιβάζει τις βασικές της αξίες και να γίνεται υπόχρεη στη λειτουργία ενός αυταρχικού καθεστώτος που απεχθάνεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και είναι ένα διεφθαρμένο και επικίνδυνο καθεστώς εχθρικό προς το κράτος δικαίου.

Αλλά το εμπόριο και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι αμοιβαία αποκλειόμενα ή αναγκαστικά αντίθετα.

Στην πραγματικότητα, η ίδια η παραδοσιακή κουλτούρα της Κίνας μιλούσε για τη σημασία της δράσης βάσει αρχών όπως η δικαιοσύνη και η ιδιοκτησία, και μόλις αυτό γινόταν, θα ακολουθούσαν καλές κοινωνικές σχέσεις.

Αν δεχτούμε ότι η προτεραιότητα του εμπορίου έναντι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι αποδεκτή για την εξυπηρέτηση των θεωρούμενων βραχυπρόθεσμων εθνικών συμφερόντων, τότε απειλούμε τις δικές μας ελευθερίες.

Αν δεχτούμε ότι το να σιωπούμε σε βάρβαρες πράξεις όπως η δολοφονία αθώων μέσω της εξαναγκαστικής αφαίρεσης οργάνων είναι εντάξει, τότε απειλούμε την ίδια μας την ανθρωπιά.

Από τον John A. Deller

 

Ο John A. Deller είναι μέλος της επιτροπής της Ένωσης Φάλουν Ντάφα της Αυστραλίας.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι γνώμες του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της εφημερίδας The Epoch Times.

 

 

Η γυναικεία περιοδικότητα

Όταν τα ζητήματα θεωρητικοποιούνται σε βαθμό που χάνεται η επαφή με την πραγματικότητα, είναι καλό να επιστρέφουμε στα απλά, βασικά πράγματα, για να γειωνόμαστε και να ξαναβρίσκουμε τις σταθερές μας.

Για τις γυναίκες έχουν γραφτεί πολλά, πάρα πολλά, από τις απαρχές της ανθρωπότητας σχεδόν. Η μαγική τους δύναμη να εμφανίζουν μωρά είχε συγκλονίσει τον προϊστορικό άνθρωπο, μέχρι να καταλάβει τι ακριβώς συνέβαινε. Αλλά κι όταν ακόμα καταλάβαμε, μήπως αυτό μείωσε τη μαγεία της δημιουργίας μιας νέας ζωής;

Η πατριαρχία διαδέχτηκε τη μητριαρχία, όπως διδαχθήκαμε από την οπτική μιας εσαεί ανταγωνιστικής σχέσης μεταξύ των δύο φύλων. Είναι όμως ο ανταγωνισμός η μοναδική σχέση που μπορεί να υπάρξει μεταξύ ανδρών και γυναικών;

Το ζήτημα της τεκνοποιίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, φαίνεται παίζει καθοριστικό στον τρόπο οργάνωσης των ζωών των ανθρώπων και των κοινωνιών. Είναι μία πραγματικότητα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν, αλλά ούτε θέλουν να αποφύγουν, αφού τα παιδιά  είναι ευλογία και ο βιολογικός προορισμός του ανθρώπου.

Για τη δημιουργία των παιδιών χρειάζονται και τα δύο φύλα εξίσου – αυτό το γνωρίζουμε πια καλά! Ωστόσο, η ανθρώπινη φυσιολογία ορίζει το γυναικείο σώμα ως τον χώρο όπου θα λάβει χώρα η δημιουργία. Δεν είμαστε σαν τα ψάρια ή τα πουλιά, που τεκνοποιούν εξωσωματικά. Αυτό και μόνο δημιουργεί μια  ξεχωριστή πραγματικότητα για το γυναικείο σώμα, μια διαφορετική συνθήκη για τη γυναικεία ζωή.

Προς Θεού, δεν ισχυριζόμαστε ότι η ζωή μιας γυναίκας εξαντλείται στη μητρότητα ή περιορίζεται σε αυτήν ή οτιδήποτε άλλο παρεμφερές. Αλλά, για πολλές γυναίκες η μητρότητα είναι ένα μείζων κομμάτι της ύπαρξής τους.

Το σημείο αυτό καταπολεμήθηκε συστηματικά τον περασμένο αιώνα και συνεχίζει να υπονομεύεται. Η έφεση των γυναικών στη μητρότητα και τα όσα η μητρότητα προσφέρει στις γυναίκες υποτιμήθηκαν και υποβαθμίστηκαν ως δεσμά και εμπόδια στην αυτοπραγμάτωση των γυναικών. Το ίδιο και οι φροντίδες προς το σπίτι και την οικογένεια. “Ταπεινωτικές” χαρακτηρίστηκαν από ορισμένες φεμινίστριες, που πίστεψαν τι; Ότι η φροντίδα για τον εαυτό είναι ανώτερη από τη φροντίδα για τους άλλους;

Θα μπορούσαμε να δούμε το κίνημα του φεμινισμού ως μια γιγάντια αντίδραση στους πολυετείς περιορισμούς που είχαν υποστεί οι γυναίκες, ανά τους αιώνες και τις κοινωνίες, στη βία και την υποτίμηση. Οφείλουμε, εν τούτοις, να αναρωτηθούμε κατά πόσο ο φεμινισμός υπηρέτησε πράγματι τα συμφέροντα και τις ανάγκες των γυναικών, τα οποία συνυφασμένα καθώς είναι με τη γυναικεία φύση, αναγκαστικά διαφοροποιούνται – σε ένα βαθμό – από τα αντίστοιχα των ανδρών.

Εξετάζοντας την εξέλιξη του κινήματος, βλέπουμε ότι αυτό που προωθήθηκε τελικά δεν ήταν ακριβώς η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, αλλά η εξομοίωση των γυναικών με τους άνδρες. Αυτό που ίσως ξεκίνησε με τις αγνότερες προθέσεις απέτυχε να αναδείξει τις ιδιαιτερότητες του γυναικείου φύλου ως εξίσου καλές και απαραίτητες και συμπληρωματικές με αυτές του ανδρικού και ουσιαστικά τις μείωσε περαιτέρω, προτάσσοντας το ανδρικό πρότυπο ως καθολικό πρότυπο. Ισότητα για τις γυναίκες κατέληξε να σημαίνει μίμηση του ανδρικού τρόπου – ζωής, σκέψης, συμπεριφοράς κλπ.

Χρόνια μετά, ίσως πρέπει να αναθεωρηθούν όλα αυτά και οι γυναίκες να μπορέσουν να κοιτάξουν τους εαυτούς τους και τους άνδρες χωρίς να νιώθουν ότι πρέπει να αποδείξουν ή να κερδίσουν κάτι. Εγκαταλείποντας το ανταγωνιστικό πρότυπο, μπορούμε να ανακαλύψουμε ότι οι μεν χρειάζονται τις δε και το αντίστροφο. Σε μία σχέση μέσα, σε μία οικογένεια, το ζητούμενο είναι το κάθε μέρος να συνεισφέρει τις δυνάμεις του για την ευημερία όλων. Σε μία οικογένεια, τελικά, όλοι υποτάσσονται στις ανάγκες της οικογένειας.

Οι δυτικές κοινωνίες των τελευταίων αιώνων φαίνεται πως έχουν μια δυσκολία να διαχειριστούν τα ζητήματα της διαφορετικότητας. Ειδικά σήμερα, που η διαφορετικότητα είναι στο προσκήνιο ως αίτημα και ως δικαίωμα, παρατηρούμε πως αυτό που ουσιαστικά γίνεται είναι μία προσπάθεια εξάλειψης κάθε διαφορετικότητας.

Οι διαφορές θεωρούνται προβληματικές – οι διαχωρισμοί επίσης. Στο επίπεδο των φύλων, αυτό παρατηρείται έντονα. Οι γυναίκες και οι άντρες έχουν χάσει τους ρόλους τους σε κάθε επίπεδο και φαίνεται να ματαιοπονούν σε προσπάθειες αυτοεκπλήρωσης άνευ ερείσματος.

Κάποτε ως γυναίκα οριζόταν ο άνθρωπος θηλυκού φύλου κάθε ηλικίας. Τώρα, η θηλυκότητα γίνεται ζήτημα άποψης. Η ανεδαφικότητα μιας τέτοιας προσέγγισης είναι προφανής, όπως και η απόλυτη παράβλεψη κάθε είδους αντικειμενικότητας.

Καλώς ή κακώς, πριν ή πέραν των συναισθημάτων, των επιθυμιών και της αντίληψής μας, η οποία μπορεί να υφίσταται πάσης φύσεως στρεβλώσεις, υπάρχει μια πραγματικότητα κοινή στους περισσότερους ανθρώπους, παρόλο που μπορεί να είναι προϊόν των περιορισμών της ανθρώπινης φύσης. Παρόλα αυτά, είναι ο κοινός μας παρονομαστής και πάνω σε αυτήν οι άνθρωποι οργανώνουν τις ζωές τους και επικοινωνούν. Η άρνηση της κοινής λογικής ίσως είναι πρόσφορη όταν εμπλέκονται μεταφυσικά ζητήματα, αλλά αποβαίνει καταστροφική όταν ασχολούμαστε με τα καθ’ ημάς.

Ας δούμε, λοιπόν, τα πράγματα με απλό τρόπο και ας αναγνωρίσουμε ότι μια γυναίκα γεννιέται, δεν γίνεται. Το είδος του αναπαραγωγικού συστήματος που φέρει το κάθε άτομο κατά τη γέννησή του, το κατατάσσει και στο αντίστοιχο φύλο.

Οι αέναοι κύκλοι

Το αναπαραγωγικό σύστημα των γυναικών είναι ένα αρκετά πολύπλοκο σύστημα πολλών τμημάτων, που επηρεάζει με τις ορμονικές διακυμάνσεις που επιφέρουν οι επαναλαμβανόμενοι κύκλοι της εμμήνου ρύσεως τη ζωή των γυναικών σε πολλά επίπεδα.

Οι εμμηνορροϊκοί κύκλοι είναι μέρος της γυναικείας καθημερινότητας. Ιδίως όταν οι ημέρες της περιόδου συνοδεύονται από έντονους πόνους. Αλλά ακόμα κι όταν έρχονται και φεύγουν ανώδυνα, οι αλλαγές στα επίπεδα και η συνεπακόλουθη αναστάτωση που προκαλείται στον οργανισμό είναι αρκετές για να αποδιοργανωθεί η ρουτίνα μίας γυναίκας.

Ο εμμηνορροϊκός κύκλος μπορεί να χωριστεί σε τέσσερις φάσεις: εμμηνορρυσία, ωοθυλακιορρηξία, ωχρινική περίοδος και προεμμηνορρυσία. Η συγκέντρωση των οιστρογόνων και της προγεστερόνης αλλάζει σε κάθε φάση.

Κατά τη φάση της εμμήνου ρύσεως (της περιόδου), τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδά τους. Καθώς όμως ξεκινά η φάση της ωοθυλακιορρηξίας, τα οιστρογόνα αρχίζουν να αυξάνονται. Στην ωχρινική φάση, η οποία ακολουθεί αμέσως μετά, οι συγκεντρώσεις προγεστερόνης αρχίζουν επίσης να αυξάνονται. Και οι δύο ορμόνες φτάνουν στο αποκορύφωμά τους κοντά στο τέλος της ωχρινικής φάσης, πριν πέσουν δραματικά κατά τη διάρκεια της προεμμηνορροϊκής φάσης (από την 25η έως την 28η ημέρα ενός μέσου κύκλου).

An infographic showing the way hormones change throughout the menstrual cycle.
Hormone concentrations change in each phase on your cycle. Dan Gordon, Author provided

 

Καθώς τα επίπεδα ενέργειας του σώματος επηρεάζονται επίσης, υπάρχει μία σύγχρονη τάση, να ρυθμίζεται το είδος άσκησης και η διατροφή μίας γυναίκας ανάλογα με τις φάσεις του εμμηνορροϊκού της κύκλου. Παραδείγματος χάριν, η ωχρινική φάση μπορεί να είναι η ιδανική στιγμή για προπόνηση δύναμης λόγω της αύξησης τόσο των οιστρογόνων όσο και της προγεστερόνης. Έρευνες δείχνουν ότι υπάρχουν αξιοσημείωτες αυξήσεις στη δύναμη και την αντοχή κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης.

Αλλά όταν η προγεστερόνη και τα οιστρογόνα βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδά τους κατά τη διάρκεια της περιόδου (φάση της εμμήνου ρύσεως), είναι πιθανό να δείτε λιγότερες αλλαγές όσον αφορά την οικοδόμηση των μυών. Υπάρχει, επίσης, μεγαλύτερη πιθανότητα να νιώθετε κόπωση λόγω των χαμηλών επιπέδων ορμονών, παράλληλα με την απώλεια αίματος της περιόδου. Αυτή μπορεί να είναι μια καλή στιγμή για να σκεφτείτε να προσαρμόσετε την προπόνησή σας, να επικεντρωθείτε σε ασκήσεις χαμηλότερης έντασης.

Εμμηνόπαυση

Εξίσου σημαντική στη ζωή μίας γυναίκας είναι και η διακοπή των εμμηνορροϊκών κύκλων. Πρόκειται για μία μακρά διαδικασία, η οποία ποικίλει από γυναίκα σε γυναίκα, τόσο όσον αφορά την ηλικία έναρξης όσο και τη διάρκεια και τα συμπτώματα που την ακολουθούν.

Επισήμως, η εμμηνόπαυση (ή αλλιώς κλιμακτήριος) αρχίζει μόλις το σώμα μιας γυναίκας σταματήσει να έχει εμμηνορροϊκούς κύκλους. Μια γυναίκα θεωρείται ότι έχει εισέλθει στην εμμηνόπαυση όταν το σώμα της δεν έχει εμμηνόρροια για 12 μήνες, εφόσον δεν μπορούν να εντοπιστούν ιατρικές παθήσεις ή χειρουργικές επεμβάσεις ως αιτία για την απουσία εμμηνορροϊκών κύκλων. Οι περισσότερες γυναίκες εισέρχονται στην εμμηνόπαυση μετά από τα 50, αν και η εμμηνόπαυση μπορεί να ξεκινήσει ακόμα και μετά τα 40 ή, πιο σπάνια, τα 30 σε μια γυναίκα.

Η εμμηνόπαυση, όταν αρχίζει φυσικά, είναι ένα φυσιολογικό και υγιές μέρος της διαδικασίας γήρανσης. Η έμμηνος ρύση μιας γυναίκας επανέρχεται σε συνεχείς κύκλους από τότε που εκείνη μπήκε στην εφηβεία. Καθώς γερνάει, το σώμα αρχίζει φυσικά να επιβραδύνει τον αναπαραγωγικό του κύκλο, έως ότου οι ωοθήκες σταματήσουν πλήρως να απελευθερώνουν ωάρια, φέρνοντας τον επαναλαμβανόμενο κύκλο σε πλήρη διακοπή.

Τα οιστρογόνα είναι μία ορμόνη απαραίτητη για τον φυσικό αναπαραγωγικό κύκλο μιας γυναίκας. Καθώς μια γυναίκα μεγαλώνει, ιδιαίτερα όταν περνά τα 40, οι ωοθήκες της θα επιβραδύνουν την παραγωγή οιστρογόνων. Τα χαμηλότερα επίπεδα οιστρογόνων θα προκαλέσουν αλλαγές στην έμμηνο ρύση, οι οποίες μπορεί να διαφέρουν για κάθε γυναίκα. Για πολλές, υπάρχει μια περίοδος ακανόνιστων εμμηνορροϊκών κύκλων πριν οι κύκλοι σταματήσουν πλήρως.

Ενώ η εμμηνόπαυση είναι μια απολύτως φυσιολογική βιολογική διαδικασία, είναι πιθανό να έχει συμπτώματα και παρενέργειες που μπορεί να είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν τόσο σε σωματικό όσο και σε συναισθηματικό επίπεδο.

Υπάρχουν τέσσερα επιμέρους στάδια στην εμμηνόπαυση: η προεμμηνόπαυση, η περιεμμηνόπαυση, η εμμηνόπαυση και η μεταεμμηνόπαυση.  Καθώς το σώμα μιας γυναίκας προσαρμόζεται στα κυμαινόμενα επίπεδα των οιστρογόνων και άλλων ορμονών, είναι πιθανό να βιώσει μια ποικιλία σωματικών αλλαγών κατά τη διάρκεια αυτών των σταδίων.

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης είναι:

  • Νυχτερινές εφιδρώσεις
  • Ακανόνιστες περίοδοι (αυτό μπορεί να περιλαμβάνει ακανόνιστο πρόγραμμα, πιο έντονη ή πιο ελαφριά ροή και μικρότερους ή μεγαλύτερους κύκλους)
  • Κρύος ιδρώτας
  • Εξάψεις
  • Κολπική ξηρότητα
  • Αϋπνία ή γενική δυσκολία στον ύπνο
  • Ευαισθησία στο στήθος
  • Πιο έντονα συμπτώματα
  • Κυκλοθυμία
  • Επείγουσα ή συχνή ούρηση
  • Αλλαγές στη λίμπιντο
  • Πονοκέφαλοι
  • Αύξηση βάρους
  • Νοητική ύφεση

Αν και ορισμένες γυναίκες καταφεύγουν στην ορμονοθεραπεία και τα συνταγογραφούμενα φάρμακα για να καταπραΰνουν τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης, είναι πιο λειτουργική μια ολόπλευρη φροντίδα για την επίτευξη της ευεξίας.

Αλλαγές στον τρόπο ζωής, ιδίως σε τομείς όπως η διατροφή και η άσκηση, καθώς και η χρήση βοτάνων και συμπληρωμάτων, αποτελούν πιο φυσικούς τρόπους διαχείρισης των συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης. Συχνά οι γυναίκες που συνεργάζονται με έναν πάροχο λειτουργικής ιατρικής δημιουργούν ένα σχέδιο μοναδικό για τη φυσιολογία της κάθε μίας, ώστε να μπορέσει να περάσει την εμμηνόπαυση με ευκολία και ενδυνάμωση.

Με πληροφορίες από τους Epoch Times.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις της γράφουσας και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις των Epoch Times.

Τουρκία: Ο χειρότερος σύμμαχος της Αμερικής;

Σχολιασμός

Η Τουρκία είναι ταυτόχρονα ένας από τους σημαντικότερους και χειρότερους συμμάχους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Πρόσφατα, αρνήθηκε τη διέλευση σε δύο βρετανικά ναρκαλιευτικά που θα απενεργοποιούσαν ρωσικά πυρομαχικά και θα βοηθούσαν στη μεταφορά ουκρανικών σιτηρών. Πέρυσι, η Τουρκία εκνεύρισε τη Δύση με τον αποκλεισμό των στενών της από δεξαμενόπλοια.

Η Τουρκία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ το 1952. Ως έδρα της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο ως ένα πολιτιστικό κέντρο με επιρροή και ένας από τους λίγους στενούς μουσουλμανικούς συμμάχους της Αμερικής. Από το 1955, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ λειτουργεί αεροπορική βάση στην Τουρκία στο Ιντσιρλίκ, πραγματοποιώντας κατασκοπευτικές και μαχητικές αποστολές κρίσιμες για την αντιμετώπιση των απειλών από Ρωσία, Ιράν και τρομοκρατών.

Ωστόσο, σε μια κρίσιμη στιγμή για την επέκταση του ΝΑΤΟ σε Φινλανδία και Σουηδία, η Τουρκία έθεσε εμπόδια και προσπάθησε να αξιοποιήσει το βέτο της για να πετύχει παραχωρήσεις σε τοπικιστικό επίπεδο, όπως κατά των υποτιθέμενων Κούρδων τρομοκρατών, και την άρση των περιορισμών στις στρατιωτικές εξαγωγές, συμπεριλαμβανομένων των μαχητικών αεροσκαφών F-16 και F-35 από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η Τουρκία είναι μια σχετικά φτωχή χώρα που εξαρτάται από το φθηνό ρωσικό πετρέλαιο, το οποίο επιχειρεί να αγοράσει με έκπτωση 25%, να διυλίσει και στη συνέχεια να επανεξάγει ως τουρκικής προέλευσης φυσικό αέριο σε τιμές αγοράς. Αυτό δείχνει έναν τρόπο με τον οποίο η σχέση μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας είναι υπερβολικά στενή. Η παροχή πρόσβασης στα F-35 θα μπορούσε να οδηγήσει σε απώλεια βασικής τεχνολογίας στη Ρωσία, η οποία στη συνέχεια θα μπορούσε να την πουλήσει στην Κίνα.

Η Άγκυρα προφανώς πιστεύει ότι επωφελείται από το να παίζει και στις δύο πλευρές και να εκμεταλλεύεται τα παγκόσμια ζητήματα για το δικό της παροικιακό όφελος. Εάν όλες οι χώρες του ΝΑΤΟ το έπρατταν αυτό, η συμμαχία θα ήταν μη λειτουργική και θα έπαυε να αντιτάσσεται έναντι ενός ολοένα πιο ισχυρού άξονα, συμπεριλαμβανομένων των συντονισμένων επιθέσεων από τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα.

Δεν ήταν πάντα έτσι. Η Άγκυρα υπήρξε μια σημαντική δύναμη μετριοπάθειας στις διαμάχες με άλλα μουσουλμανικά έθνη και παράγοντες, μεταξύ άλλων στο Αφγανιστάν, στο οποίο έστειλε στρατεύματα στο πλαίσιο της ανάπτυξης του ΝΑΤΟ. Ακόμη και πρόσφατα, στις 29 Δεκεμβρίου, η τουρκική κυβέρνηση ανακοίνωσε τη σύλληψη 189 ατόμων με φερόμενες διασυνδέσεις με τους τρομοκράτες του ISIL (ISIS).

Όμως, μετά τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου στο Ισραήλ, η Τουρκία υποστήριξε τη Χαμάς. Η τρομοκρατική ομάδα, την οποία ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποκαλεί “μαχητές της ελευθερίας”, μπορεί να δρα σχετικά ελεύθερα στην Τουρκία. Το Ισραήλ ανακοίνωσε το σχέδιό του να κυνηγήσει τους πράκτορες της Χαμάς σε παγκόσμιο επίπεδο, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας. Ακολούθησε η σύλληψη από την τουρκική κυβέρνηση 33 ατόμων με φερόμενες διασυνδέσεις με τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες.

Το ΑΕΠ της Τουρκίας αυξήθηκε δραματικά από 202 δισεκατομμύρια δολάρια το 2001 σε 958 δισεκατομμύρια δολάρια το 2013 ( σημερινά δολάρια ΗΠΑ). Αλλά, έκτοτε, η οικονομία έμεινε στάσιμη. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ μειώθηκε κατά 15 τοις εκατό. Η κυβέρνηση φαίνεται να τυπώνει χρήμα ως απάντηση, μεταξύ άλλων για δήθεν διεφθαρμένα κατασκευαστικά έργα. Ο πληθωρισμός ανέρχεται σήμερα στο εκπληκτικό 65 τοις εκατό. Οι περισσότεροι Τούρκοι εργαζόμενοι βγάζουν λιγότερα από 300 δολάρια το μήνα.

Μέρος του προβλήματος είναι ο κ. Ερντογάν, ο οποίος έχει τον έλεγχο της οικονομίας και ευνοείται από τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ως ισλαμιστής αντίπαλος της δυτικής επιρροής και της «εκκοσμίκευσης». Ο κ. Ερντογάν έγινε πρωθυπουργός το 2003, αλλά μόνο μέσω μιας αλλαγής στο σύνταγμα της χώρας κατάφερε να είναι υποψήφιος παρά την ποινική καταδίκη του. Ισχυρίστηκε απόπειρα πραξικοπήματος το 2008, την οποία χρησιμοποίησε για να στοχοποιήσει την αντιπολίτευση.

Διαδηλώσεις το 2013 και μια στρατιωτική εξέγερση διαλύθηκαν με σκληρά μέτρα, όπως δακρυγόνα και ξυλοδαρμούς. Και τα δύο έδωσαν στον κ. Ερντογάν δικαιολογίες για ευρεία καταστολή της κοινωνίας των πολιτών, μεταξύ άλλων κατά των ακτιβιστών και του Τύπου. Με δεκάδες χιλιάδες αντιπολιτευόμενους εκπαιδευτικούς, αστυνομικούς και άλλους δημόσιους υπαλλήλους να απολύονται και πάνω από 100 ειδησεογραφικά πρακτορεία να κλείνουν, η αυτολογοκρισία έγινε ο κανόνας. Ο κ. Ερντογάν έχει τώρα θάρρος να επεκτείνει τις εσωτερικές του επιθέσεις στο συνταγματικό δικαστήριο της Τουρκίας, του οποίου την εξουσία θέλει να περιορίσει.

Οι εθνικιστικές πολιτικές και ο αυταρχισμός του κ. Ερντογάν του παρέχουν δικαιολογίες για να προδώσει τους συμμάχους και τους πολίτες του. Ένα άρθρο στο τέλος του έτους από αναλυτές του Ινστιτούτου Cato σωστά σημείωσε: «Παρά το γεγονός ότι αποδεικνύει ξανά και ξανά ότι δεν είναι αξιόπιστος σύμμαχος, η Τουρκία συνεχίζει να λαμβάνει αμερικανικά όπλα αξίας εκατομμυρίων δολαρίων για να αγοράσει μια πίστη που έχει αποδειχθεί απρόθυμη να αποδείξει».

Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες εξετάζουν το ενδεχόμενο αποδέσμευσης των μαχητικών αεροσκαφών F-16 στην Τουρκία για να διευκολύνουν την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, το F-35 θα πρέπει να είναι απαγορευτικό για οποιαδήποτε χώρα με έναν ηγέτη τόσο αυταρχικό και αναξιόπιστο όσο η Τουρκία. Θα πρέπει να εξεταστούν πρόσθετα μέτρα, συμπεριλαμβανομένων αυξημένων δασμών και εμπορικών κυρώσεων, για να ενθαρρυνθεί η Άγκυρα να υποστηρίξει πιο διεξοδικά τη δημοκρατία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους στενότερους συμμάχους μας στην G7.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

 

Ο Anders Corr έχει πτυχίο/μεταπτυχιακό στις πολιτικές επιστήμες από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ (2001) και διδακτορικό στη διοίκηση από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ (2008). Είναι επικεφαλής της Corr Analytics Inc., εκδότης του περιοδικού Journal of Political Risk, και έχει διεξάγει εκτεταμένη έρευνα στη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη και την Ασία. Τα τελευταία του βιβλία είναι τα “The Concentration of Power: Institutionalization, Hierarchy, and Hegemony” (2021) και “Great Powers, Grand Strategies: The New Game in the South China Sea” (2018).

10 Δεκεμβρίου 2023, η 75η επέτειος της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα: Μια αφορμή για περισυλλογή

Αναμφισβήτητα, ένα από τα σημαντικότερα έγγραφα στην ιστορία του σύγχρονου πολιτισμού, η Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, προέκυψε από τις στάχτες μιας γενοκτονίας, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αυτό το πρωτοποριακό έγγραφο εγκρίθηκε στο Παρίσι στις 10 Δεκεμβρίου 1948 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε, έπρεπε να υποφέρουν τόσοι πολλοί για να αφυπνιστεί η συλλογική μας συνείδηση; Μια επέτειος μας δίνει την ευκαιρία να σκεφτούμε αυτό το ερώτημα και να στοχαστούμε για την αξιοπρέπεια και τον σκοπό κάθε ανθρώπινου όντος.

Από πολλές απόψεις, η διακήρυξη ήταν επιτυχής. Λειτούργησε ως φάρος ελπίδας για όσους υποφέρουν από δικτατορίες και ενθάρρυνε άλλους να προστατεύουν τους ευάλωτους. Εάν δεν είχαμε μια επίσημη δήλωση που να διασφαλίζει το δικαίωμά μας στη ζωή, το δικαίωμα στην ελευθερία και το δικαίωμα στην προσωπική ασφάλεια, δυστυχώς τόσο τα θύματα όσο και οι υποστηρικτές θα μπορούσαν να τα ξεχάσουν εντελώς.

Οι άνθρωποι με συνείδηση μπορεί να θεωρούν δεδομένο ότι κανείς δεν πρέπει να κρατείται σε καθεστώς δουλείας και να υποβάλλεται σε βασανιστήρια – ωστόσο, αυτά τα δικαιώματα εξαχνώνονται σε χώρες και περιοχές όπου η διακήρυξη δεν θεωρείται κατευθυντήρια γραμμή.

Αυτό το έχουμε παρατηρήσει ξανά και ξανά στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, τα οποία, όπως οι ομώνυμοι πόλοι ενός μαγνήτη, απωθούνται από τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στην περίπτωση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας – η οποία δεν πρέπει να συγχέεται με τη Δημοκρατία της Κίνας, γνωστή και ως Ταϊβάν. Δύο κοινωνικά συστήματα, δύο τρόποι χειρισμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το δεύτερο αντικατοπτρίζει την επιτυχία της Οικουμενικής Διακήρυξης – το πρώτο είναι μια συνεχής υπενθύμιση της αποτυχίας της.

Στις κοινωνίες που κυβερνά, ο κομμουνισμός εκτοπίζει όχι μόνο την πίστη στον Θεό, αλλά και τον βασικό σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή, ο οποίος μπορεί να πραγματωθεί μόνο σε μια ελεύθερη και ανοιχτή κοινωνία. Μια από τις πιο κατάφωρες απάτες του κομμουνισμού είναι ο ισχυρισμός του ότι υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού, ωστόσο η Οικουμενική Διακήρυξη το καθιστά σαφές: οι κομμουνιστικές κυβερνήσεις περιφρονούν την ελευθερία των πολιτών.

Το 2017, ο ηγέτης του Ανώτατου Δικαστηρίου της Κίνας αποτύπωσε αυτό το σημείο με σαφήνεια όταν δήλωσε ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) είναι πρακτικά υπεράνω του κινεζικού συντάγματος, το οποίο προστατεύει τις βασικές ελευθερίες, περιλαμβανομένων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι μια πνευματική πειθαρχία που ανήκει στην παράδοση της βουδιστικής καλλιέργειας διώκεται από ένα καθεστώς που περιφρονεί τα ανθρώπινα δικαιώματα; Έχοντας ως βασικές του αρχές την αλήθεια, την καλοσύνη και την ανεκτικότητα, το Φάλουν Γκονγκ είναι εναρμονισμένο με ορισμένες αρχές της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ωστόσο, το κινεζικό καθεστώς διώκει και βασανίζει τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, δολοφονώντας τους για να συλλέξει τα όργανά τους με τον σκοπό να τα χρησιμοποιήσει σε μεταμοσχεύσεις – μια θηριωδία που έχω προσπαθήσει να αναδείξω διεθνώς.

Ως μια βάναυσα διωκόμενη ομάδα, το Φάλουν Γκονγκ είναι ένα σύμβολο και μια υπενθύμιση για την ανθρωπότητα. Αν του δινόταν η ευκαιρία, το ΚΚΚ θα εξαφάνιζε πιθανότατα τη διακήρυξη. Αυτό θα άνοιγε τις πόρτες για το κινεζικό καθεστώς να μεταχειριστεί τον υπόλοιπο κόσμο όπως έχει μεταχειριστεί το Φάλουν Γκονγκ.

Έχουμε ήδη πάρει μια γεύση από τη θρασύτητα της Κίνας, που επέτρεψε στον ιό COVID-19 να εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο στις αρχές του 2020, που υποστηρίζει τη Ρωσία στον πόλεμο της Ουκρανίας, που προμηθεύει όπλα σε τρομοκρατικές οργανώσεις στη Μέση Ανατολή και που προώθησε πρόδρομες ουσίες της φαιντανύλης στο Μεξικό, γεγονός που οδήγησε στο θάνατο 100.000 Αμερικανών.

Ο αριθμός των θανάτων είναι συγκλονιστικός, αλλά αυτό που είναι ακόμη πιο εκπληκτικό είναι ότι όσοι τιμούν την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απλώς παρακολουθούν παθητικά. Η διεθνής κοινότητα έχασε την ευκαιρία να αντιδράσει αποφασιστικά όταν η είδηση της αναγκαστικής αφαίρεσης οργάνων από τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ ήρθε για πρώτη φορά στο φως το 2006. Η ιερότητα του ανθρώπινου σώματος παραβιάζεται στην Κίνα για περισσότερα από 20 χρόνια και μαζί της η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Ενώ οι υποστηρικτές της διακήρυξης έχουν να διηγηθούν πολλές ιστορίες επιτυχίας, έχουν επίσης γίνει μάρτυρες αρκετών παραβιάσεων. Η μεγαλύτερη ανησυχία είναι ότι η διεθνής κοινότητα έχει αποτύχει σε κάποιο βαθμό να υιοθετήσει και να υπερασπιστεί τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα – και τη βασική κοινή λογική. Τι μπορεί να γίνει;

Κάθε άνθρωπος και κάθε κυβέρνηση πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να είναι αναφαίρετα, να μην διακυβεύονται και να μην ξεχνιούνται ποτέ. Αν αποτύχουμε να διασφαλίσουμε τα δικαιώματα κάθε ατόμου, πέφτουμε θύματα εκείνων που εκτιμούν την εξουσία και τον έλεγχο πάνω από την ανθρώπινη ευημερία.

Στην 75η επέτειο της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πρέπει όχι μόνο να αναγνωρίσουμε τα επιτεύγματα αυτού του κρίσιμου εγγράφου, αλλά και να αναλάβουμε δράση για να εγγυηθούμε τη συνέχιση της επιτυχίας του. Στην περίπτωση του Φάλουν Γκονγκ και των εξαναγκαστικών αφαιρέσεων οργάνων από τους οπαδούς του, θα πρέπει να γίνουμε συνήγοροί τους.

Η ατζέντα του ΚΚΚ για τη συλλογή των ζωτικών οργάνων των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ καθοδηγείται από την πρόθεση να εξαλείψει και να καταστρέψει το Φάλουν Γκονγκ. Γιατί; Επειδή το ΚΚΚ βλέπει τις εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων ως την ιδανική λύση για να καταστείλλει το Φάλουν Γκονγκ και να εμποδίσει την ανθρωπότητα να μάθει γι’ αυτή την ειρηνική πρακτική. Το κινεζικό καθεστώς δεν θέλει να μάθει ο κόσμος για την καλοσύνη που έχει φέρει το Φάλουν Γκονγκ στους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Όπως και τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι αρχές του Φάλουν Γκονγκ για την αλήθεια, την καλοσύνη και την ανεκτικότητα είναι αρχές που συντελούν στην ευημερία της ανθρωπότητας.

Αν θέλετε να κάνετε ένα δώρο για την 75η επέτειό της στην Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, υπερασπιστείτε τις αρχές του Φάλουν Γκονγκ και καταπολεμήστε τις εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων μιλώντας ανοικτά για αυτές.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις των Epoch Times.

Του Torsten Trey

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Η υποστήριξη των ρυθμιστικών αρχών από τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες εγείρει πολλά ερωτήματα

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ – Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός και η άρνηση εργασίας στους ανεμβολίαστους μπορεί κάλλιστα να γίνει θέμα εκλογών.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού, αναγκαστήκαμε να εμβολιαστούμε.

Επιτρέψτε μου να πω ότι έχω εμβολιαστεί από την ηλικία των δύο ετών κατά των πάντων.

Αλλά δεν εξαναγκάστηκα. Ούτε οι γονείς μου.

Η πρώην κυβέρνηση Μόρρισον, με την υποστήριξη της Εργατικής Αντιπολίτευσης, επέτρεψε να γίνουν οι εμβολιασμοί υποχρεωτικοί.

Και μας είπαν ποια εμβόλια – AstraZeneca, Moderna.

Έχω διαβάσει πολύ για το μικρό δισκίο, την ιβερμεκτίνη, το οποίο, λαμβανόμενο με άλλα συνιστώμενα φάρμακα, είχε, εδώ και χρόνια, αποδειχθεί ασφαλές και αποτελεσματικό.

Αλλά δεν σας επιτρεπόταν να αναφέρετε το μικρό δισκίο.

Σας “ακύρωσαν”.

Οι γιατροί στο Κουήνσλαντ απειλήθηκαν με φυλάκιση.

Μια νεαρή γυναίκα γιατρός που θα μπορούσα να αναφέρω εδώ, δεν έχει ακόμη πιστοποιητικό άσκησης ιατρικού επαγγέλματος επειδή συνταγογράφησε ιβερμεκτίνη σε έναν βαριά άρρωστο ασθενή που ανάρρωσε.

Τώρα, η Εργατική Κυβέρνηση Αλμπανέζε δεν θα έχει Βασιλική Επιτροπή για την αντίδραση του κορωνοϊού. Αλλά υπάρχουν ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν.

Η ρυθμιστική αρχή, μεταξύ άλλων εδώ, είναι ο Οργανισμός Θεραπευτικών Προϊόντων (TGA / Therapeutic Goods Administration).

Αληθεύει ότι η Αυστραλία έχει το υψηλότερο ποσοστό χρηματοδότησης αυτών των ρυθμιστικών αρχών από τις φαρμακευτικές εταιρείες;

Το ποσοστό ανέρχεται στο 96%. Και περισσότερες από 9 στις 10 αιτήσεις φαρμακευτικών εταιρειών εγκρίνονται.

Ο TGA δεν ιδρύθηκε ως ανεξάρτητο ίδρυμα;

Αποτελεί η σχεδόν αποκλειστική εξάρτηση από τη χρηματοδότηση της φαρμακοβιομηχανίας σύγκρουση συμφερόντων, όταν αυτοί οι ρυθμιστικοί φορείς εγκρίνουν αιτήσεις από φαρμακευτικές εταιρείες;

Δεν μας λένε πόσο πληρώθηκαν οι φαρμακευτικές εταιρείες για την παροχή εμβολιασμών.

Στον φτωχό φορολογούμενο είπαν ότι οι εμβολιασμοί ήταν δωρεάν.

Δεν ήταν.

Υποψιάζομαι ότι πληρώσαμε δισεκατομμύρια στις φαρμακευτικές εταιρείες.

Απαγορεύτηκαν, λοιπόν, η ιβερμεκτίνη και η υδροξυχλωροκίνη επειδή οι ρυθμιστικές αρχές έπαιρναν τα χρήματά τους από τις φαρμακευτικές εταιρείες;

Eξακολουθεί η TGA να δέχεται χρήματα, δωρεές και χρηματοδότηση από τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες;

Ποιες φαρμακευτικές εταιρείες πληρώνουν τις ρυθμιστικές μας αρχές και πόσα χρήματα εμπλέκονται;

Γιατί ο σημερινός ομοσπονδιακός υπουργός Υγείας δεν έχει ερωτηθεί γι’ αυτό στο Κοινοβούλιο;

Σίγουρα θα πρέπει είτε να σταματήσουν οι πληρωμές είτε να κλείσει ο TGA.

Ποιες άλλες άμεσες πληρωμές πραγματοποιούνται από φαρμακευτικές εταιρείες σε διάφορες υγειονομικές αρχές, ακόμη και σε κρατικές υπηρεσίες υγείας;

Υπάρχει πλέον η περίπτωση, σε συντριπτικό βαθμό, οι ρυθμιστικές αρχές να υπόκεινται σε δικό τους παρατηρητή.

Μήπως χρειαζόμαστε ένα Συμβούλιο Φαρμάκων και Εμβολιασμών, ανεξάρτητο από τη ρυθμιστική αρχή φαρμάκων, για να διερευνήσει αυτές τις πρακτικές χρηματοδότησης αλλά, κυρίως, για να διερευνήσει τι έχει προκαλέσει ο υποχρεωτικός εμβολιασμός στην υγεία και την απασχόληση πολλών Αυστραλών;

Έχουμε ένα ανεξάρτητο συμβούλιο ασφαλείας για τις αεροπορικές εταιρείες και τους επιβάτες τους, γιατί όχι και για τους ασθενείς;

Το κυρίαρχο ζήτημα είναι το εξής:

Η ιβερμεκτίνη και η υδροξυχλωροκίνη απαγορεύτηκαν.

Δεν μπορούσατε να αναφερθείτε σε αυτές ούτε να μιλήσετε γι’ αυτές ούτε να τις συστήσετε.

 Australia backsteps its stance on the effect of ivermectin on COVID. (Sonis Photography/Shutterstock)
Η Αυστραλία υπαναχωρεί από τη θέση της σχετικά με την επίδραση της ιβερμεκτίνης στον κορωνοϊό. (Sonis Photography/Shutterstock)

 

Οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες εισέπραξαν πολλά χρήματα από την κυβέρνηση.

Έπρεπε να είναι η AstraZeneca ή η Moderna, είπε η ρυθμιστική αρχή, είπε η κυβέρνηση.

Ας ξεκινήσουμε με ένα ερώτημα.

Πόσα χρήματα πληρώνουν αυτές οι φαρμακευτικές εταιρείες στις ίδιες ρυθμιστικές αρχές που υποτίθεται ότι ρυθμίζουν τη βιομηχανία φαρμάκων;

Αληθεύει ότι ο Οργανισμός Θεραπευτικών Προϊόντων (TGA) βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στη φαρμακοβιομηχανία για τη χρηματοδότησή του;

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο απαγορεύτηκαν η ιβερμεκτίνη και η υδροξυχλωροκίνη;

Φαίνεται, λοιπόν, πως η φαρμακοβιομηχανία κέρδισε την κυβέρνηση και τις ρυθμιστικές αρχές.

Σκεφτείτε το.

Μας λείπουν σημαντικές απαντήσεις.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις των Epoch Times.

Του Alan Jones

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

«Η Αμερική του Μάο: Η προειδοποίηση μίας επιζήσασας»

Ζω στην κομητεία Φώκιερ της Βιρτζίνια., κοντά στην κομητεία Λάουντεν. Και οι δύο βρίσκονται σε ακτίνα 80 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα των ΗΠΑ. Όντας τόσο κοντά στο κέντρο εξουσίας της χώρας, υπάρχουν φορές, ανάλογα με το θέμα, που οι τοπικές ειδήσεις μπορεί να γίνουν εθνικές ειδήσεις.

Αυτό συνέβη και όταν η γεννημένη στην Κίνα Σι Βαν Φλητ (Xi Van Fleet) μίλησε κατά της Κριτικής Φυλετικής Θεωρίας σε μια συνεδρίαση του σχολικού συμβουλίου της κομητείας Λάουντεν τον Ιούνιο του 2021.

Τα σχόλιά της διαδόθηκαν σαν φωτιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ακολούθησαν αιτήματα για εμφανίσεις και συνεντεύξεις σε μυριάδες μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων των Epoch Times. Αν και συγκρατημένη και χωρίς τάσεις αυτοπροβολής, η κα Φαν Φλητ εκτοξεύτηκε στο εθνικό προσκήνιο.

Η «Αμερική του Μάο: Η προειδοποίηση μιας επιζήσασας» είναι η ιστορία της – μια συγκλονιστική ιστορία, πράγματι – και ταυτόχρονα άλλη μία ένδειξη για τη συστηματική διάβρωση της Αμερικής από μια πολιτισμική επανάσταση που φέρνει στον νου την Πολιτιστική Επανάσταση που έλαβε χώρα στην Κίνα από το 1966 μέχρι το 1976. Η κα Βαν Φλητ την αποκαλεί Αμερικανικό Μαρξισμό και υποστηρίζει ότι η προοδευτική αριστερά την προωθεί με ύπουλους τρόπους στις Ηνωμένες Πολιτείες.

 "Mao’s America: A Survivor’s Warning" by Xi Van Fleet. (Center Street)
Σι Βαν Φλητ, «Η Αμερική του Μάο: Η προειδοποίηση μιας επιζήσασας». (εκδ. Center Street 2023)

 

Η κατήχηση των παιδιών

Η κα Bαν Φλητ ξεκινά περιγράφοντας τη ζωή της ως παιδί στην Κίνα του Μάο Τσετούνγκ. Το κύριο ανάγνωσμά της, όπως και όλων των άλλων παιδιών, ήταν το «Μικρό κόκκινο βιβλίο» του Μάο, όπου ο Κινέζος ηγέτης μοιραζόταν πολλές από τις σκέψεις του σχετικά με την ταξική πάλη και τη διόρθωση των λανθασμένων ιδεών. Ενώ εκατομμύρια άνθρωποι διώκονταν ή σκοτώνονταν κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, το κόκκινο βιβλίο κυκλοφορούσε σε δισεκατομμύρια αντίτυπα μπαίνοντας σε κάθε κινέζικο σπίτι. Πολλές οικογένειες είχαν περισσότερα από ένα αντίτυπα.

Υπήρχαν ελάχιστες ευκαιρίες να διαβάσει κανείς άλλα κείμενα – πολλές βιβλιοθήκες και πολιτιστικά κέντρα είχαν καταστραφεί. Η κινεζική ιστορία και οι παραδόσεις που άνθιζαν για χιλιάδες χρόνια είχαν διαγραφεί και αντικατασταθεί από το κομμουνιστικό όραμα του Μάο.

Η κα Bαν Φλητ μοιράζεται ανατριχιαστικές αναμνήσεις από τους Ερυθροφρουρούς του Μάο – πολλοί από τους οποίους ήταν νέα παιδιά – οι οποίοι έτρεχαν αφηνιασμένοι, προκαλώντας ζημιές σε πρόσωπα και περιουσίες, από τυφλή αφοσίωση στον ηγέτη τους.

Ως έφηβοι, η κα Bαν Φλητ στάλθηκε στην ύπαιθρο για να εργαστεί στα χωράφια. Αυτό ήταν μέρος μιας διαδικασίας για τη αναμόρφωση των νέων σχετικά με τα πλεονεκτήματα της σκληρής εργασίας και σύμφωνα με την απλή ζωή που ζούσαν οι αγρότες.

 A public appearance of Chairman Mao and Lin Biao among Red Guards, in Beijing, during the Cultural Revolution, November 1966. (Public Domain)
Δημόσια εμφάνιση του Προέδρου Μάο και του Λιν Μπιάο ανάμεσα σε Ερυθροφρουρούς, στο Πεκίνο, κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, τον Νοέμβριο του 1966. (Public Domain)

 

Ο θάνατος του Μάο το 1976 σήμανε το τέλος της Πολιτιστικής Επανάστασης. Το 1977, επέστρεψε στην εξουσία ο Ντενγκ Σιαοπίνγκ, ο οποίος ήθελε να ανοιχτεί η Κίνα στη Δύση και να εργαστεί για τη βελτίωση της οικονομίας της. Τα κολέγια και τα πανεπιστήμια ήταν πλέον ανοιχτά.

Η κα Bαν Φλητ θυμάται ότι ενθουσιάστηκε όταν πέρασε τις εισαγωγικές εξετάσεις και μπόρεσε να φοιτήσει στο κολέγιο για να σπουδάσει αγγλικά. Αν και οι φυσικές συνθήκες δεν ήταν καλές, αφού τα ιδρύματα ήταν αδρανή για τόσα χρόνια και οι πόροι ήταν περιορισμένοι, η νεαρή γυναίκα είχε μεγάλες ελπίδες και πίστη σε ένα πιο φωτεινό μέλλον.

Με τα μάτια του ενήλικα

Στα 26 της, η κα Bαν Φλητ έφτασε στο Κεντάκυ και ξεκίνησε ένα ακαδημαϊκό, αλλά και προσωπικό ταξίδι. Απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα, προχώρησε στις σπουδές της, ξεκίνησε μία καριέρα, παντρεύτηκε και θεμελίωσε μια μεσο-αστική ζωή σε ένα μέρος που πλέον αποκαλεί σπίτι. Ήταν σίγουρη ότι είχε δραπετεύσει από μια κομμουνιστική χώρα και ότι ζούσε σε μία ελεύθερη. Έζησε με αυτή την πεποίθηση για αρκετές δεκαετίες μέχρι που άρχισε να βλέπει σημάδια ότι ίσως τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι.

 Cover of elementary school textbook from Guangxi Province, 1971. The Chinese characters say: “Good good study, day day up” (a quote from Mao). (Public Domain)
Εξώφυλλο σχολικού εγχειριδίου δημοτικού σχολείου από την επαρχία Γκουανγκσί, 1971. Οι κινεζικοί χαρακτήρες αναπαράγουν το απόφθεγμα του Μάο: «Καλή καλή μελέτη, μέρα μέρα πάνω». (Public Domain)

 

Όπως γράφει η κα Bαν Φλητ: «Θεωρώ μοναδικό, ίσως και προνομιακό, το γεγονός ότι στη διάρκεια της ζωής μου έχω βιώσει όχι μόνο μία, αλλά δύο από τις σημαντικότερες πολιτιστικές επαναστάσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας – τη Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο (1966-1976) και την αμερικανική πολιτιστική επανάσταση της δεκαετίας του 2020 (με ρίζες που χρονολογούνται πολύ νωρίτερα). Και οι δύο είναι πολιτιστικές μαρξιστικές επαναστάσεις και είναι συνώνυμες με τον κομμουνισμό».

Η απόφασή της να μιλήσει στη συνεδρίαση του σχολικού συμβουλίου της κομητείας Λάουντεν ενάντια σε αυτό που αντιλαμβανόταν ως διάχυτο και καταπατητικό «αφυπνισμό» (woke-ism) στο δημόσιο σχολικό σύστημα, δεν ήταν μια εύκολη απόφαση. Ένιωσε όμως ότι ήταν απαραίτητο να επιστήσει την προσοχή σε αυτό που θεωρούσε κίνδυνο και απειλή για τους υπάρχοντες θεσμούς, τις παραδόσεις και τις κοινωνικές νόρμες – στην ουσία για τον δυτικό πολιτισμό. Ήξερε, από άμεση εμπειρία, τι είχε κάνει ο Μάο στην Κίνα. Συνέβαινε αυτό και στις Ηνωμένες Πολιτείες;

Η κα Bαν Φλητ δείχνει με εξαιρετικά πειστικό τρόπο τους παραλληλισμούς μεταξύ της Πολιτιστικής Επανάστασης του Μάο και των ανησυχητικών τάσεων που βλέπει να επικρατούν σήμερα: την καταστροφή των οικογενειακών αξιών, τον πόλεμο κατά της θρησκείας (ειδικά του χριστιανισμού), τις προσπάθειες ακύρωσης του πολιτισμού και αλλοίωσης της ιστορίας, την έμφαση στον κολεκτιβισμό αντί του ατομικισμού και την απόρριψη της ευρωκεντρικής ιστορίας και αισθητικής.

Οι αναγνώστες θα εκτιμήσουν τη σαφήνεια της γραφής της, που βασίζεται σε εκτεταμένη έρευνα, περιλαμβάνει άφθονες σημειώσεις, είναι καλά οργανωμένη και πολύ πειστική. Πρόκειται για μια ειλικρινή έκκληση που θέλει να αφυπνίσει τον κόσμο και να τον ενώσει σε μια κοινή προσπάθεια για την καταπολέμηση «αυτού που δεν θα μπορούσε να συμβεί εδώ».

 An image of a 1960s Chinese holding up "Selected Works of Mao Zedong," with the words "revolution is no crime, to rebel is justified" written on the back, 1967. (Public Domain)
1967- Εικόνα ενός Κινέζου της δεκαετίας του 1960 που κρατάει τα «Επιλεγμένα έργα του Μάο Τσετούνγκ», με τις λέξεις «η επανάσταση δεν είναι έγκλημα, το να επαναστατείς είναι δικαιολογημένο» γραμμένες στο πίσω μέρος. (Public Domain)

 

Το βιβλίο της έχει βαρύτητα, ιδίως για όσους προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει, πού πήγαν τα πράγματα στραβά και τι μπορεί να γίνει για να σταματήσει αυτή η πορεία.

Ως επιζήσασα που έχει βιώσει τις φρικτές συνέπειες του κινεζικού κομμουνιστικού συστήματος, η κα Bαν Φλητ έχει τώρα φορέσει την πανοπλία μιας ακτιβίστριας που αγωνίζεται για την Αμερική που έχει αγαπήσει και εκτιμήσει. Έγραψε το βιβλίο της με την ενθάρρυνση πολλών που συμμερίζονται τις απόψεις της.

Αυτό είναι ένα κρίσιμο μήνυμα, μια προειδοποίηση ενάντια στην πολιτιστική επανάσταση που λαμβάνει χώρα στην Αμερική, μια χώρα στην οποία δεν θα έπρεπε να μπορεί να βρει έδαφος να ριζώσει.

Το βιβλίο «Mao’s America: A Survivor’s Warning» της Xi Van Fleet, κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ στις 31 Οκτωβρίου 2023 από τις εκδόσεις Center Street, με σκληρό εξώφυλλο, 320 σελίδες και μέγεθος 16 x 23 εκ.

Της Anita L. Sherman

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Μποϋκοτάροντας το τσάι: η συμβολή των γυναικών του Ήντεντον στην Αμερικανική Επανάσταση

Η αγγλική ιδιωματική έκφραση «τρικυμία σε μια τσαγιέρα» (“tempest in a teapot”) σημαίνει να κάνουμε πολύ φασαρία για το τίποτα – για κάτι ουσιαστικά ασήμαντο. Στις 25 Οκτωβρίου 1774, στο Ήντεντον της Βόρειας Καρολίνας, 51 γυναίκες έκαναν τον συγκεκριμένο ιδιωματισμό κυριολεξία, ξεσηκώνοντας από τις τσαγιέρες τους μια καταιγίδα που συνέτεινε στη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Υπό την ηγεσία της Πενέλοπε Πάτζετ Μπάρκερ (Penelope Pagett Barker, 1728-1796) και εμπνευσμένες από το Κίνημα του Τσαγιού (Tea Party) της Βοστώνης του προηγούμενου Δεκεμβρίου, οι γυναίκες του Ήντεντον συναντήθηκαν στο σπίτι της Ελίζαμπεθ Κινγκ, όπου υπέγραψαν ένα έγγραφο με το οποίο διαμαρτύρονταν επίσημα για τη φορολόγηση χωρίς αντιπροσώπευση – τη φορολόγηση δηλαδή των Αμερικανών εποίκων από τη Βρετανία, χωρίς να μπορούν να συμμετέχουν στα πολιτικά πράγματα της χώρας αυτής. Δεσμεύτηκαν «να μην ξαναπιούν τσάι ούτε να ξαναφορέσουν βρετανικά υφάσματα». Δήλωναν επίσης ότι «αποφάσισαν να δώσουν μια αξιομνημόνευτη απόδειξη του πατριωτισμού τους και ως εκ τούτου προχωρούν στην ακόλουθη έντιμη και δυναμική ένωση».

Τα νέα αυτής της γυναικείας διαμαρτυρίας έφτασαν σύντομα στην Αγγλία, προκαλώντας την περιφρόνηση και δυνατά γέλια. Τον Ιανουάριο του 1775, σε μια επιστολή από το Λονδίνο προς τον αδελφό του Τζέημς, δικηγόρο του Ήντεντον, ο οποίος αργότερα υπηρέτησε στο πρώτο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, ο Άρθουρ Ίρεντελ χλεύασε τις «κυρίες του Ήντεντον», αναρωτώμενος αν σε αυτό το «γυναικείο πυροβολικό» περιλαμβάνονταν συγγενείς της κουνιάδας του. «Εμείς οι Άγγλοι», ειρωνεύτηκε,

«φοβόμαστε το ανδρικό Κογκρέσο, αλλά αν οι κυρίες, οι οποίες από την εποχή των Αμαζόνων θεωρούνται οι πιο τρομεροί εχθροί, αν, λέω εγώ, μας επιτεθούν, πρέπει να φοβόμαστε τις πιο θανατηφόρες συνέπειες. Τόσο επιδέξιες στο χειρισμό ενός βέλους, κάθε πληγή που προκαλούν είναι θανάσιμη – ενώ εμείς, τόσο άσχημα πλασμένοι από τη φύση, όσο περισσότερο προσπαθούμε να τις κατακτήσουμε τόσο περισσότερο κατακτιόμαστε.»

Έξι εβδομάδες αργότερα, μια εφημερίδα του Λονδίνου δημοσίευσε μια καυστική γελοιογραφία του Φίλιπ Ντάου, που απεικόνιζε ορισμένες από τις γυναίκες να υπογράφουν το έγγραφο σε ένα τραπέζι, ενώ άλλες συγκεντρώνονταν γύρω από ένα μπολ με παντς. Ο καλλιτέχνης έδωσε σε αυτές τις γυναίκες ανδρικά χαρακτηριστικά και τις απεικόνισε ως ένα μπερδεμένο και κάπως αφηνιασμένο συρφετό που δεν είχε ιδέα τι έκανε.

Το Λονδίνο γέλασε, αλλά οι πατριώτισσες με τα μεσοφόρια θα γελούσαν τελευταίες.

 The English cartoonist Philip Dawe’s satire of the Edenton women’s boycott. “A Society of Patriotic Ladies, at Edenton in North Carolina” published by R. Sayer & J. Bennett on March 25, 1775. Library of Congress. (Public Domain)
Η γελοιογραφία του Άγγλου σκιτσογράφου Φίλιπ Ντάου για το μποϊκοτάζ των γυναικών του Ήντεντον, «A Society of Patriotic Ladies, at Edenton in North Carolina», δημοσιεύθηκε από τους R. Sayer & J. Bennett στις 25 Μαρτίου 1775. Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. (Public Domain)

 

Μια αξιοθαύμαστη ηγέτιδα

Η διοργανώτρια αυτής της διαμαρτυρίας, Πηνελόπη Μπάρκερ, ήταν μια υπολογίσιμη δύναμη στην πολύβουη αποικιακή πόλη του Ήντεντον. Ο ιστορικός Ρίτσαρντ Ντίλλαρντ έγραψε για αυτήν: «Ήταν μια από εκείνες τις ευγενείς, υψηλόφρονες, ατρόμητες, αριστοκρατικές γυναίκες που μοιάζουν γεννημένες για να ηγούνται. Ήταν πραγματικά άφοβη… Ήταν λαμπρή συζητήτρια και ηγέτις της κοινωνίας της εποχής της».

Η Μπάρκερ επέδειξε αυτές τις ιδιότητες από νωρίς στη ζωή της. Σε ηλικία 17 ετών, ανέλαβε την ευθύνη για τα τρία παιδιά της εκλιπούσας αδελφής της και σύντομα παντρεύτηκε τον σύζυγο της αδελφής της, Τζον Χότζσον. Δύο χρόνια αργότερα, όταν κυοφορούσε το δεύτερο παιδί τους, ο Χότζσον πέθανε. Η Μπάρκερ θα παντρευτεί και θα θάψει άλλους δύο συζύγους, ενώ μόνο ένα από τα εννέα παιδιά που γέννησε ή ανέλαβε μέσω γάμου έζησε περισσότερο από εκείνη.

Παρά τις προσωπικές της τραγωδίες, η Μπάρκερ ήταν και μια έξυπνη επιχειρηματίας. Ευλογημένη με μια κληρονομιά που της άφησε ο δεύτερος σύζυγός της, έγινε μια από τις πλουσιότερες γυναίκες στις Αποικίες. Από το 1761 έως το 1778, ενώ ο τρίτος σύζυγός της Τόμας Μπάρκερ βρισκόταν στην Αγγλία ως αντιπρόσωπος των Αποικιών, είχε την ευθύνη των υποθέσεων της οικογένειας και κατάφερε να διατηρήσει με θαυμαστό τρόπο το κύρος και τον πλούτο της.

 A portrait of Mrs. Penelope Barker, President of the Edenton Tea Party, from “The Historic Tea Party of Edenton” by Richard Dillard, October 25, 1774. Library of Congress. (Public Domain)
Πορτρέτο της Πηνελόπης Μπάρκερ, προέδρου του Κόμματος του Τσαγιού του Ήντεντον, από το «The Historic Tea Party of Edenton» του Ρίτσαρντ Ντίλαρντ, 25 Οκτωβρίου 1774. Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. (Public Domain)

 

Πιθανώς λόγω της εμπλοκής του συζύγου της στην πολιτική, η Μπάρκερ έδειξε επίσης ενεργό ενδιαφέρον για τα γεγονότα που οδήγησαν στην αντιπαράθεση με τη Μεγάλη Βρετανία. Όταν το 1774 το Πρώτο Ηπειρωτικό Κογκρέσο απηύθυνε έκκληση στους εποίκους να απαρνηθούν τα βρετανικά προϊόντα, η Μπάρκερ έπαιξε ενεργό ρόλο στη διάδοση αυτής της διαμαρτυρίας. Οι γυναίκες τις οποίες συγκέντρωσε εκείνη την ημέρα του Οκτωβρίου και οι οποίες έβαλαν τις υπογραφές τους σε μια δημόσια δήλωση ορκίστηκαν να μην ξαναπιούν αγγλικό τσάι, αντικαθιστώντας το με βότανα από τον κήπο ή τα δάση, και να απαρνηθούν τα ωραία φορέματα που τους έστελναν από την Αγγλία με ρούχα που θα έφτιαχναν οι ίδιες στο σπίτι. Η Μπάρκερ σημείωσε:

«Ίσως μέχρι τώρα να ήταν μόνο άνδρες αυτοί που διαμαρτύρονταν στον βασιλιά. Αυτό σημαίνει μόνο ότι εμείς οι γυναίκες αργήσαμε πολύ να αφήσουμε τη φωνή μας να ακουστεί. Υπογράφουμε τα ονόματά μας σε ένα έγγραφο και δεν κρυβόμαστε πίσω από κοστούμια, όπως έκαναν οι άνδρες στη Βοστώνη στο δικό τους Κίνημα του Τσαγιού. Οι Βρετανοί θα γνωρίζουν ποιες είμαστε.»

Παρά τις χλευαστικές ιαχές από τη ‘μητέρα-πατρίδα’, πολλές άλλες Αμερικανίδες προσχώρησαν στο μποϊκοτάζ που πρότειναν οι κυρίες του Ήντεντον. Εδώ θα πρέπει να θυμηθούμε ότι η αποχή από το τσάι δεν ήταν μια μικρή θυσία. Το ρόφημα αυτό αποτελούσε βασικό είδος σε πολλά νοικοκυριά και τα σπιτικά υποκατάστατα είχαν γενικά απαίσια γεύση σε σύγκριση με το πραγματικό τσάι που ερχόταν από την Αγγλία.

Κι αν και η πένα είναι ισχυρότερη από το σπαθί, η Μπάρκερ χειριζόταν επιδέξια και τα δύο. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, όταν ένας υπηρέτης της έφερε την είδηση ότι Βρετανοί στρατιώτες έπαιρναν άλογα από τον στάβλο, η Μπάρκερ άρπαξε το σπαθί του συζύγου της από τον τοίχο, έτρεξε έξω, έκοψε τα χαλινάρια ενός αλόγου που το τραβούσε ένας στρατιώτης και οδήγησε το ζώο πίσω στον στάβλο. Ο επικεφαλής αξιωματικός εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από το θάρρος της που της επέστρεψε τα άλλα άλογα και διέταξε τους άνδρες του να αφήσουν ανενόχλητοι την περιουσία της.

Με πίστη και αποφασιστικότητα

Η Πηνελόπη Μπάρκερ και οι γυναίκες του Κινήματος του Τσαγιού του Ήντεντον όχι μόνο συνέβαλλαν στον αγώνα για την ανεξαρτησία της Αμερικής, αλλά η κίνησή τους αναγνωρίζεται και ως «η πρώτη καταγεγραμμένη πολιτική κινητοποίηση γυναικών σε αυτό που θα γινόταν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής». Πολλά χρόνια αργότερα, τον 20ο αιώνα, ο Μαχάτμα Γκάντι παρομοίως θα αποκηρύξει τα βρετανικά υφάσματα, αγωνιζόμενος για την ελευθερία της δικής του πατρίδας.

Η διαμαρτυρία τους θα πρέπει επίσης να μας θυμίζει ότι πολλές άλλες γυναίκες έχουν στηρίξει δυναμικά όχι μόνο τον αμερικανικό αγώνα, αλλά και πολλούς άλλους αγώνες και κινήματα για ελευθερία ανά τον κόσμο. Και ακόμα κι αν οι ταυτότητες τους είναι γνωστές μόνο στους απογόνους τους, ο ρόλος τους στο εκάστοτε κίνημα καθόλου δεν μειούται. Αυτές οι γυναίκες, οι μητέρες, οι σύζυγοι, οι αδελφές και οι κόρες, όλες τους δόθηκαν με θέρμη στον σκοπό τους όσο και οι άνδρες γύρω τους – και μερικές φορές ακόμα περισσότερο.

 The house of patriot Elizabeth King where the Edenton women formally signed a document protesting Britain’s taxation without representation. A drawing from “The Historic Tea Party of Edenton” by Richard Dillard, October 25, 1774. Library of Congress. (Public Domain)
Το σπίτι της Ελίζαμπεθ Κινγκ, όπου οι γυναίκες του Ήντεντον υπέγραψαν επίσημα ένα έγγραφο διαμαρτυρίας για τη φορολόγηση χωρίς αντιπροσώπευση από τη Βρετανία. Σχέδιο από το «The Historic Tea Party of Edenton» του Ρίτσαρντ Ντίλλαρντ, 25 Οκτωβρίου 1774. (Public Domain)

 

Του Jeff Minick

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Εγκρίνουν πράγματι οι Χριστιανοί της Κίνας τη δίωξη του Φάλουν Γκονγκ;

Εγκρίνουν οι Καθολικοί Χριστιανοί της Κίνας τη δίωξη του Φάλουν Γκονγκ που συμβαίνει στη χώρα τα τελευταία 24 χρόνια;

Φαίνεται πως αυτή την εντύπωση θέλει να δημιουργήσει το κινεζικό καθεστώς, με την πρόσφατη αναδημοσίευση καταδίκης της πνευματικής άσκησης που ο Φου Τιεσάν, τότε επικεφαλής της Πατριωτικής Καθολικής Ένωσης (PCA) ή Πατριωτικής Καθολικής Εκκλησίας είχε δημοσιεύσει το 2001.

Η δήλωση, η οποία τώρα αναδημοσιεύτηκε από την Ένωση της Κίνας κατά των Κακόβουλων Λατρειών (China Anti-Cult Association), ουσιαστικά υποστηρίζει την προσπάθεια του ΚΚΚ να εξαλείψει την πρακτική.

Φυσικά, δεδομένου ότι ο Φου (1931-2007) είχε αποσχιστεί από τη Ρώμη, απορρίπτοντας κάθε προσπάθεια συμφιλίωσης, μάλλον δεν θα έπρεπε να θεωρείται αυθεντία για το τι συνιστά «αίρεση». Στην πραγματικότητα, ως επικεφαλής της Πατριωτικής Καθολικής Ένωσης, η οποία ιδρύθηκε από το ΚΚΚ το 1957 για την επιτήρηση, τον συμβιβασμό και τον έλεγχο των Καθολικών της Κίνας, ήταν μέρος του ίδιου του ΚΚΚ. Για να υπογραμμίσει ακόμη περισσότερο τους στενούς δεσμούς του με τους κομμουνιστές, αναδείχθηκε σε αντιπρόεδρο της μόνιμης επιτροπής του νομοθετικού σώματος της Κίνας, του Εθνικού Λαϊκού Κογκρέσου, από το 2003 μέχρι τον θάνατό του το 2007.

Σε κάθε περίπτωση, η καταγγελία του Φου για το Φάλουν Γκονγκ ήταν δριμεία. Υποστήριξε ότι «αγνοούσε τις βασικές ηθικές και δεοντολογικές αρχές των ανθρώπων … και απερίσκεπτα καταπατούσε τα ανθρώπινα όντα, κατέστρεφε την ανθρώπινη φύση και δεν είχε κανένα σεβασμό για τις ανθρώπινες ζωές».

Ωστόσο, αυτό ακούγεται περισσότερο σαν περιγραφή του ΚΚΚ παρά του Φάλουν Γκονγκ, το οποίο είναι μια πρακτική διαλογισμού βασισμένη στις αρχές της «αλήθειας, της καλοσύνης και της ανεκτικότητας».

Είναι πιθανό ότι το 2001 ο Φου δεν γνώριζε ότι μια πανεθνική εκστρατεία βρισκόταν σε εξέλιξη για τη συντριβή του κινήματος και ότι ένας τεράστιος αριθμός ασκουμένων είχε ήδη συλληφθεί και βασανιστεί βάναυσα, ενώ κάποιοι εξ αυτών δολοφονούνταν κρυφά για τα όργανά τους. Η δίωξη είχε ξεκινήσει το καλοκαίρι του 1999 και εξακολουθούσε να εντείνεται. Δεδομένου, ωστόσο, του πόσο καλά δικτυωμένος ήταν μέσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα, προσωπικά δεν θα έδινα σε αυτόν τον «πατριώτη επίσκοπο» το πλεονέκτημα της αμφιβολίας.

Τώρα, βέβαια, δύο δεκαετίες αργότερα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι σημερινοί ηγέτες της Πατριωτικής Καθολικής Ένωσης της Κίνας είναι ενήμεροι για τη συνεχιζόμενη δίωξη. Πράγματι, ολόκληρος ο κόσμος γνωρίζει τις φρικαλεότητες που υφίστανται οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα. Το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, μαζί με πολλούς άλλους διεθνείς οργανισμούς και χώρες, έχει δημοσιεύσει εκθέσεις που τεκμηριώνουν το πλήθος των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας που έχει διαπράξει το ΚΚΚ στην προσπάθειά του να εξαλείψει το Φάλουν Γκονγκ.

 Falun Gong practitioners during a reenactment of the Chinese Communist Party's practice of forced organ harvesting from Falun Gong practitioners, during a rally in Taipei, Taiwan, on April 23, 2006. (Patrick Lin/AFP via Getty Images)
Ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ αναπαριστούν κατά τη διάρκεια εκδήλωσης μια εξαναγκαστική αφαίρεση οργάνων, για να καταγγείλουν την εν λόγω πρακτική που το ΚΚΚ εφαρμόζει όλα τα χρόνια της δίωξης σε ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ. Ταϊβάν, 23 Απριλίου 2006. (Patrick Lin/AFP μέσω Getty Images)

 

Τι μπορούμε λοιπόν να σκεφτούμε για τον ισχυρισμό της Ένωσης κατά των Κακόβουλων Λατρειών ότι η αναδημοσίευση της επίθεσης του Φου κατά του Φάλουν Γκονγκ εγκρίθηκε από την Πατριωτική Καθολική Ένωση;

Δεδομένου ότι η Πατριωτική Καθολική Ένωση, όπως και όλες οι εγκεκριμένες θρησκευτικές ομάδες στην Κίνα του Σι Τζινπίνγκ, βρίσκεται υπό τον άμεσο έλεγχο του Τμήματος Εργασίας του Ενιαίου Μετώπου του ΚΚΚ, αυτό είναι πιθανώς αλήθεια. Ο σημερινός ηγέτης της, ο Επίσκοπος του Πεκίνου Λι Σαν, έχει την εμπιστοσύνη του ΚΚΚ για «να ενώσει και να οδηγήσει τον τεράστιο αριθμό των καθολικών να αποδεχτούν τη σκέψη του Σι Τζινπίνγκ ως οδηγό τους». Πράγματι, έχει δεσμευτεί να το κάνει.

Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα ο Επίσκοπος Λι να αλλάξει τη γραμμή του, αλλά δεν θα έπρεπε το Βατικανό να διαμαρτυρηθεί για την απατηλή προσπάθεια του Κομμουνιστικού Κόμματος να εμπλέξει την Πατριωτική Καθολική Ένωση της Κίνας στη συνεχιζόμενη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ;

Πριν από την υπογραφή της Συμφωνίας Κίνας-Βατικανού του 2018, οποιαδήποτε δήλωση της Πατριωτικής Καθολικής Ένωσης σχετικά με το Φάλουν Γκονγκ θα είχε απορριφθεί αμέσως από το Βατικανό. Εξάλλου, η ΠΚΕ ήταν κάτι ελάχιστα περισσότερο από ένα δημιούργημα του ΚΚΚ. Αν τα κομμουνιστικά αφεντικά της της έλεγαν να επιτεθεί σε μια ανεξάρτητη θρησκευτική οργάνωση που αρνούνταν να υποταχθεί στο επίσημα αθεϊστικό ΚΚΚ, θα το έκανε.

Αλλά το ζήτημα περιπλέκεται από τη συγκεκριμένη συμφωνία, η οποία δημιούργησε μια αύρα νομιμότητας γύρω από την Πατριωτική Καθολική Ένωση αναγνωρίζοντας τους επισκόπους-μέλη της ως νόμιμους. Ο Επίσκοπος Λι, για παράδειγμα, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του Φου Τιεσάν, είναι νόμιμος επίσκοπος και έχει καλή σχέση με την Καθολική Εκκλησία.

Τον Μάιο του 2018, συναντήθηκα με τον γραμματέα του Βατικανού, τον καρδινάλιο Πιέτρο Παρολίν, και εξέθεσα τους λόγους για τους οποίους η υπογραφή οποιασδήποτε συμφωνίας με το ΚΚΚ θα ήταν λάθος. Ανέφερα τους νέους κανονισμούς που διέπουν τη θρησκευτική δραστηριότητα, οι οποίοι τέθηκαν σε ισχύ την 1η Φεβρουαρίου 2018 και καλούσαν τους κρυφούς επισκόπους και τους ιερείς να υποταχθούν στις κομμουνιστικές αρχές ως προϋπόθεση για να παραμείνουν στη διακονία.

Ο καρδινάλιος Παρολίν απέρριψε την ανησυχία μου, λέγοντας: «Δεν έχουμε αντίρρηση στην απαίτηση να εγγραφούν όλοι στις αρχές».

Αλλά αυτή δεν ήταν μια απλή «εγγραφή». Στα χέρια του Κομμουνιστικού Κόμματος, διαστρεβλώθηκε σε απαίτηση να ενταχθούν όλοι οι κληρικοί στη σχισματική Πατριωτική Καθολική Ένωση και να ομολογήσουν ότι η πρώτη τους πίστη ήταν στο επίσημα αθεϊστικό Κόμμα-Κράτος και όχι στον Θεό.

Τον επόμενο χρόνο, το Βατικανό επέτεινε τη σύγχυση με την έκδοση «ποιμαντικών οδηγιών», που πρότειναν σε όσους κληρικούς δέχονταν πιέσεις να ενταχθούν στην Πατριωτική Καθολική Εκκλησία να «διευκρινίσουν εγγράφως» ότι εντάσσονται υπό διαμαρτυρία και εξακολουθούν να «παραμένουν πιστοί στις αρχές του Καθολικού δόγματος». Ή, αν αυτό δεν είναι δυνατόν, ότι θα πρέπει να διαμαρτυρηθούν προφορικά και παρουσία μάρτυρα.

Ως κάποιος που έχει συλληφθεί στην Κίνα και έχει αναγκαστεί να γράψει μια «ομολογία», μπορώ προσωπικά να βεβαιώσω ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως πιθανότητα να επιτραπεί σε έναν «πολιορκημένο» ιερέα είτε να καλέσει μάρτυρες είτε να τροποποιήσει την «εγγραφή» του με οποιονδήποτε τρόπο. Η πρόταση θα ήταν γελοία αν δεν ήταν τόσο παράλογη.

Αλλά το σαφές συμπέρασμα των «ποιμαντικών κατευθυντήριων γραμμών» είναι ότι η Πατριωτική Καθολική Ένωση δεν βρίσκεται σε κοινωνία με τη Ρώμη.

Η ένωση παραμένει σήμερα, όπως ήταν πάντα, μια ομάδα που ελέγχεται από το ΚΚΚ, τα τελευταία χρόνια μέσω του τμήματος του Ενιαίου Μετώπου.

Είναι γεγονός ότι το Βατικανό προσπαθεί να αγνοεί τον τρόπο με τον οποίο το ΚΚΚ παραβιάζει τη συμφωνία Κίνας-Βατικανού. Απέστρεψε τα μάτια του όταν πιστοί επίσκοποι και κληρικοί εξαναγκάστηκαν να ενταχθούν στην Πατριωτική Καθολική Ένωση. Κάνει μόνο ήπια παράπονα όταν χρίζονται ή μετατίθενται επίσκοποι χωρίς την προηγούμενη έγκρισή του.

Αλλά μου φαίνεται ότι η τελευταία κατάχρηση της Πατριωτικής Καθολικής Ένωσης πρέπει να προκαλέσει μία απάντηση από τη Ρώμη.

Το να υπονοείται ότι οποιαδήποτε επίσημα αναγνωρισμένη οργάνωση της Καθολικής Εκκλησίας εγκρίνει τις μαζικές συλλήψεις, φυλακίσεις και εκτελέσεις μελών μιας ειρηνικής πρακτικής, τις οποίες πραγματοποιεί το ΚΚΚ ασύδοτα, αποτελεί προσβολή για κάθε ζωντανό Καθολικό. Ο καρδινάλιος Ζεν του Χονγκ Κονγκ θεωρεί εδώ και καιρό ότι η δίωξη του Φάλουν Γκονγκ συνιστά παραβίαση της ελευθερίας της πίστης.

Η Ρώμη πρέπει να δηλώσει ξεκάθαρα ότι η Πατριωτική Καθολική Ένωση δεν εκπροσωπεί την Καθολική Εκκλησία και ότι δεν εγκρίνει την επίθεσή της στο Φάλουν Γκονγκ.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της εφημερίδας The Epoch Times.

Του Steven W. Mosher

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Διαλέγοντας πλευρά στη σύγκρουση Ισραήλ-Χαμάς

Από τη Μέση Ανατολή έως τη Λατινική Αμερική και την Ευρώπη, τα έθνη παίρνουν θέση στην κρίση Ισραήλ-Χαμάς, αλλάζοντας την παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων.

Μετά τις αναφορές για έκρηξη σε νοσοκομείο στη Γάζα, ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς ακύρωσε συνάντηση με τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, όπως και ο βασιλιάς Αμπντάλα Β΄ της Ιορδανίας και άλλοι Άραβες ηγέτες. Η Βραζιλία πρότεινε ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για την καταδίκη των αντιποίνων του Ισραήλ κατά της Χαμάς. Δώδεκα από τα 15 κράτη μέλη του Συμβουλίου ψήφισαν κατά του ψηφίσματος, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ρωσία απείχαν. Αυτό δείχνει πώς η σύγκρουση αναγκάζει τα έθνη να πάρουν θέση.

Ακόμη και μέσα στο ΝΑΤΟ, οι απόψεις διίστανται. Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν καταδίκασε τις Ηνωμένες Πολιτείες για την αποστολή πολεμικών πλοίων μέσω της ανατολικής Μεσογείου, ενώ το Ιράν απείλησε ότι μπορεί να επέμβει ο «άξονας της αντίστασης». Το Ισραήλ έχει κατηγορήσει την Τουρκία ότι υποστηρίζει τη Χαμάς, ενώ το Ιράν είναι επίσημος χορηγός όχι μόνο της Χαμάς, αλλά και της Χεζμπολάχ και διάφορων τρομοκρατικών ομάδων στην ευρύτερη περιοχή.

Οι αριστερής κατεύθυνσης κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής, όπως η Κούβα, ιστορικά τάσσονται στο πλευρό της Παλαιστίνης, κάτι που τις ευθυγραμμίζει με την Κίνα και τη Ρωσία. Ο Κολομβιανός πρόεδρος Γκουστάβο Πέτρο δήλωσε ότι οι ισραηλινές επιθέσεις στη Γάζα ήταν παρόμοιες με αυτό που έκαναν οι Ναζί στους Εβραίους. Η Ιερουσαλήμ απάντησε σταματώντας τις αμυντικές εξαγωγές προς την Κολομβία, συμπεριλαμβανομένων των μαχητικών αεροσκαφών Kfir, του εξοπλισμού παρακολούθησης και των τυφεκίων εφόδου. Στη συνέχεια, η Κολομβία απείλησε να διακόψει τις διπλωματικές της σχέσεις.

Η Χιλή καταδίκασε το Ισραήλ, ενώ το Μπελίζ ζήτησε λύση δύο κρατών. Ο πρόεδρος της Βολιβίας Έβο Μοράλες εξέφρασε την υποστήριξή του στην Παλαιστίνη, όπως και η Βενεζουέλα. Και ο υπουργός Εξωτερικών της Βραζιλίας Μάουρο Λουίς Ιέκερ Βιέιρα εξέφρασε τον αποτροπιασμό του για τα αντίποινα του Ισραήλ. Από την άλλη πλευρά, η Αργεντινή και το Ελ Σαλβαδόρ υποστηρίζουν το Ισραήλ.

Στην Ασία, η Ινδονησία κατηγόρησε το Ισραήλ, όπως και η Μαλαισία. Ούτε η Ινδονησία ούτε η Μαλαισία διατηρούν διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ. Το Πακιστάν, κράτος-πελάτης της Κίνας, καταδίκασε τις ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δήλωσε ότι το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του, αλλά παράλληλα στέλνει βοήθεια στη Γάζα. Η Ιρλανδία δήλωσε ότι το Ισραήλ παραβίασε τα ανθρώπινα δικαιώματα όταν διέκοψε την παροχή ρεύματος και νερού στη Γάζα. Η Νορβηγία επέκρινε ομοίως τον αποκλεισμό της Γάζας από το Ισραήλ. Και το αφρικανικό μέλος των BRICS, η Νότια Αφρική, πήρε το μέρος των Παλαιστινίων.

Τόσο ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν όσο και ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ έχουν καταβάλει προσπάθειες για την εμβάθυνση των δεσμών με τον ‘Παγκόσμιο Νότο’ ως έναν τρόπο αντίδρασης στη διεθνή τάξη υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Ούτε ο κος Πούτιν ούτε ο κος Σι έχουν καταδικάσει τη Χαμάς. Ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας υποσχέθηκε υποστήριξη στο Ισραήλ, ενώ ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς επέκρινε την αντίδραση του κου Πούτιν στον πόλεμο, χαρακτηρίζοντας την ‘κυνική’.

Το Πεκίνο δήλωσε ότι οι ενέργειες του Ισραήλ ξεπερνούν τα όρια της αυτοάμυνας και η Μόσχα κατηγόρησε τις Ηνωμένες Πολιτείες για τον αυξανόμενο αριθμό των νεκρών στη Γάζα. Η κάλυψη στην κινεζική κρατική τηλεόραση επικεντρώνεται στα δεινά των Παλαιστινίων, ενώ παρουσιάζει τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ ως διαιωνίζοντες τη σύγκρουση.

Σχεδόν καμία από τις χώρες που εκφράζουν την υποστήριξή τους προς την Παλαιστίνη δεν έχει συμφωνήσει να δεχτεί Παλαιστίνιους πρόσφυγες. Η Αίγυπτος ήταν πρόθυμη να συνεργαστεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες για να διευκολύνει τη βοήθεια προς τη Γάζα μέσω του περάσματος της Ράφα. Στην αιγυπτιακή πλευρά, η προετοιμασία της βοήθειας επιβλέπεται από τα Ηνωμένα Έθνη. Τόσο η Αίγυπτος όσο και η Ιορδανία έχουν αρνηθεί να δεχθούν πρόσφυγες. Η Αίγυπτος φιλοξενεί ήδη 300.000 Σουδανούς πρόσφυγες, οπότε από υλικοτεχνική άποψη θα ήταν δύσκολο να δεχτεί περισσότερους. Ταυτόχρονα, το Κάιρο υποστηρίζει ότι με το να δεχτεί Παλαιστίνιους πρόσφυγες, θα βοηθούσε ουσιαστικά το Ισραήλ να εκδιώξει τους Παλαιστίνιους από τη Γάζα. Αυτό θα καθιστούσε τότε την Αίγυπτο και την Ιορδανία στόχους για εξτρεμιστές ή βάση επιχειρήσεων για εξτρεμιστές που θα εξαπέλυαν επιθέσεις στο Ισραήλ, διαταράσσοντας την περιφερειακή ειρήνη.

Από την έναρξη της σύγκρουσης, οι επιθέσεις εναντίον αμερικανικών βάσεων στη Συρία και το Ιράκ έχουν αυξηθεί σημαντικά. Σκάφος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ που περιπολούσε κοντά στην Υεμένη αναχαίτισε τρεις πυραύλους και αρκετά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που εκτοξεύτηκαν από τους υποστηριζόμενους από το Ιράν αντάρτες Χούθι. Επιπλέον, η Χεζμπολάχ εξαπέλυσε πολλαπλά πυραυλικά πυρά, με αποτέλεσμα οι ισραηλινές αρχές να συμβουλεύσουν τους πολίτες να εκκενώσουν τις περιοχές κατά μήκος των συνόρων με τον Λίβανο. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η Χεζμπολάχ θεωρείται πιο ισχυρός αντίπαλος από τη Χαμάς. Εάν η Χεζμπολάχ εξαπέλυε εισβολή ή επίθεση, θα μπορούσε να κλιμακώσει γρήγορα τη σύγκρουση, απαιτώντας ενδεχομένως την παρέμβαση των ΗΠΑ. Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έχει προειδοποιήσει ότι η εμπλοκή του Ιράν μπορεί να οδηγήσει στη μετάδοση της σύγκρουσης σε άλλα έθνη.

Κατά τη διάρκεια της Συνόδου για την πρωτοβουλία «Μια Ζώνη, Ένας Δρόμος» (BRI) που πραγματοποιήθηκε στις 17-18 Οκτωβρίου, ο κος Σι και ο κος Πούτιν εξέφρασαν τις ανησυχίες τους για την κατάσταση στην Παλαιστίνη και υποστήριξαν τη λύση των δύο κρατών. Ωστόσο, δεν παρουσίασαν ένα συγκεκριμένο σχέδιο για την αντιμετώπιση της σύγκρουσης ή την παροχή βοήθειας στην Παλαιστίνη. Η παρουσία των Ταλιμπάν στη Σύνοδο προκάλεσε ανησυχίες στη Δύση, με κατηγορίες ότι μαχητές των Ταλιμπάν σχεδίαζαν να ενωθούν με τη Χαμάς στο πεδίο της μάχης. Φαίνεται ότι το ενδιαφέρον της Μόσχας και του Πεκίνου για την κατάσταση στην Παλαιστίνη επικεντρώνεται περισσότερο στην οικοδόμηση συμμαχιών κατά της Ουάσιγκτον παρά στην ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης.

Η σύγκρουση έχει επαναφέρει τις Ηνωμένες Πολιτείες στη Μέση Ανατολή, μια περιοχή από την οποία ήλπιζαν να απεμπλακούν. Αυτή η ανανεωμένη εστίαση στη Μέση Ανατολή αποσπά την προσοχή από άλλους κρίσιμους τομείς, όπως το ΝΑΤΟ και η σύγκρουση στην Ουκρανία, καθώς και τις απειλητικές κινήσεις της Κίνας στον Ινδο-Ειρηνικό. Ο πρόεδρος Μπάιντεν εξέφρασε την πεποίθηση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σε θέση να υποστηρίξουν ταυτόχρονα και τους τρεις τομείς. Παρόλα αυτά, υπάρχει μια αυξανόμενη ανησυχία ότι οι συγκρούσεις αυτές μπορεί να συγχωνευθούν σε μια ευρύτερη σύγκρουση. Τα διάφορα έθνη παίρνουν θέσεις και για τις τρεις περιοχές και συγκρούσεις, θολώνοντας τα όρια μεταξύ τους.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Του Antonio Graceffo

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Ενώ όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στη Μέση Ανατολή, το Πεκίνο κινείται στον Ινδό-Ειρηνικό

Αν και το επίκεντρο της παγκόσμιας προσοχής έχει μετατοπιστεί τις τελευταίες εβδομάδες από την Ουκρανία στη Μέση Ανατολή, δεν πρέπει να αγνοούμε τα τεκταινόμενα στον Ινδο-Ειρηνικό, ιδίως στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Η αυξημένη επιθετικότητα του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΛΑΣ) της Κίνας προς άλλα έθνη είναι αξιοσημείωτη τις τελευταίες εβδομάδες και μήνες.

Πέραν του συνεχιζόμενου εκφοβισμού της Ταϊβάν, ο ΛΑΣ έχει αυξήσει την επιθετικότητά του εναντίον άλλων χωρών που διεκδικούν τη Νότια Σινική Θάλασσα και εναντίον διεθνών αποστολών για την προστασία των διεθνών υδάτων.

Στην πρώτη γραμμή αυτής της τακτικής βρίσκονται οι συνεχείς επιθέσεις σε εδάφη των οποίων οι Φιλιππίνες διεκδικούν την κυριαρχία.

Η κινεζική επιθετικότητα έχει επικεντρωθεί στο Δεύτερο ΑβαθέςΤόμας (Second Thomas Shoal, επίσης γνωστό ως Αβαθές Αγιουνγκίν), μια βραχώδη προεξοχή στο πέρασμα του Παλαουάν.

Απέχει μόλις 106 ναυτικά μίλια από τις Φιλιππίνες και αποτελεί μέρος της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της χώρας. Όσον αφορά τον υπόλοιπο κόσμο, η κοιλάδα Παλαουάν είναι ένα σημαντικό διεθνές ναυτιλιακό πέρασμα.

Το 2016, το Διαιτητικό Δικαστήριο του ΟΗΕ αποφάσισε ότι οι Φιλιππίνες διαθέτουν κυριαρχικά δικαιώματα στους πόρους στο Δεύτερο Αβαθές Τόμας και ότι η Κίνα δεν έχει νόμιμα εδαφικά ή θαλάσσια διεκδικήσεις στο Δεύτερο Αβαθές Τόμας.

Το Πεκίνο δεν δέχτηκε την απόφαση και έγινε πιο επιθετικό.

 This photo taken on Sept. 22, 2023, shows Chinese coast guard personnel aboard their ship recording photo and footage as a Philippine Bureau of Fisheries and Aquatic Resources (BFAR) ship sails near the Chinese-controlled Scarborough Shoal in waters of the disputed South China Sea. (Ted Aljibe/AFP via Getty Images)
Αυτή η φωτογραφία, που τραβήχτηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2023, δείχνει το προσωπικό της κινεζικής ακτοφυλακής πάνω στο πλοίο τους να καταγράφει φωτογραφίες και πλάνα καθώς ένα πλοίο του Γραφείου Αλιείας και Υδάτινων Πόρων των Φιλιππίνων (BFAR) πλέει κοντά στο ελεγχόμενο από την Κίνα Αβαθές Σκάρμπορο στα ύδατα της διαφιλονικούμενης Θάλασσας της Νότιας Κίνας. (Ted Aljibe/AFP μέσω Getty Images)

 

Το 1999, οι Φιλιππίνες προσάραξαν στον ύφαλο ένα από τα ναυτικά τους πλοία, το BRP Sierra Madre, όπου και διατηρούν έκτοτε προσωπικό, αναπληρώνοντας περιοδικά τις προμήθειές του.

Σε αρκετές περιπτώσεις, μετά το 2014, οι Κινέζοι προσπάθησαν να εμποδίσουν τον ανεφοδιασμό του σκάφους, ελπίζοντας ότι τελικά θα διαλυθεί.

Στις 22 Οκτωβρίου 2023, σημειώθηκε σύγκρουση μεταξύ ενός πλοίου της κινεζικής ακτοφυλακής και ενός πλοίου των Φιλιππινών, το οποίο εκτελούσε αποστολή ανεφοδιασμού στο Αβαθές. Μια δεύτερη μικρή σύγκρουση αφορούσε ένα σκάφος της κινεζικής ναυτικής πολιτοφυλακής και ένα πλοίο της ακτοφυλακής των Φιλιππινών.

Είτε σκόπιμα είτε τυχαία, τα περιστατικά δεν θα είχαν συμβεί αν δεν υπήρχε η κινεζική επιθετικότητα.

Οι Φιλιππίνες και άλλα έθνη, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, διαμαρτυρήθηκαν.

«Περιστατικά όπως αυτό ενισχύουν την υπόθεση ότι δεν είναι οι Φιλιππίνες ο επιτιθέμενος, αλλά το άλλο μέρος, η Κίνα», δήλωσε εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών των Φιλιππίνων.

Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Μανίλα έγραψε ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες καταδικάζουν την τελευταία διακοπή από τη ΛΔΚ (Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας) μιας νόμιμης αποστολής ανεφοδιασμού των Φιλιππίνων στο Αβαθές Αγιουνγκίν, θέτοντας σε κίνδυνο τις ζωές των Φιλιππινέζων στρατιωτών».

Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν επανέλαβε τη θέση των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης με τον πρωθυπουργό της Αυστραλίας Άντονι Αλμπανέζε στον Λευκό Οίκο.

Επέμβαση μέσω της τακτικής της «γκρίζας ζώνης»

Πολλοί ειδικοί σε θέματα ασφάλειας πιστεύουν ότι οι κινεζικές ενέργειες έχουν σχεδιαστεί για να προκαλέσουν τις Φιλιππίνες και να οδηγήσουν σε ένα επεισόδιο για το οποίο το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) θα επιρρίψει την ευθύνη στις Φιλιππίνες.

Αυτού του είδους η μέθοδος – ή τακτική της «γκρίζας ζώνης» – χρησιμοποιείται συχνά από το ΚΚΚ, τόσο εναντίον των Φιλιππινών όσο και εναντίον άλλων χωρών, ιδίως της Ταϊβάν.

Διατρέχουν τον κίνδυνο να ξεσπάσει πόλεμος λόγω κακής ή απερίσκεπτης συμπεριφοράς.

Οι πιλότοι του ΛΑΣ έχουν επίσης επιδείξει επικίνδυνη πτητική συμπεριφορά, οδηγώντας τα αεροσκάφη τους πολύ κοντά σε αεροσκάφη άλλων εθνών, συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας και του Καναδά, ενώ περιπολούν στην περιοχή.

 Aircraft of the Eastern Theater Command of the Chinese People's Liberation Army (PLA) conduct joint combat training exercises around Taiwan on Aug. 7, 2022. (Li Bingyu/Xinhua via AP)
Αεροσκάφη της Διοίκησης Ανατολικού Θεάτρου του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΛΑΣ) της Κίνας διεξάγουν κοινές ασκήσεις μάχης γύρω από την Ταϊβάν, στις 7 Αυγούστου 2022. (Li Bingyu/Xinhua μέσω AP)

 

Η αύξηση της δραστηριότητας ακολούθησε τη δημοσίευση από το ΚΚΚ νέων χαρτών που διεκδικεί τεράστιες περιοχές πέραν της Κίνας ως δικές του, περιλαμβανομένης ολόκληρης της Θάλασσας της Νότιας Κίνας.

Τα τελευταία επεισόδια στο αβαθές Αγιουνγκίν οδήγησαν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ να επιβεβαιώσει ότι η Συνθήκη Αμοιβαίας Άμυνας ΗΠΑ-Φιλιππίνων του 1951 επεκτείνεται στις επιθέσεις κατά των δυνάμεων και των σκαφών των Φιλιππινών στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Φιλιππίνες διεξήγαγαν πρόσφατα κοινές ναυτικές ασκήσεις στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, με στόχο τη βελτίωση της ικανότητας συνεργασίας των δύο δυνάμεων.

Τα σχόλια του προέδρου Μπάιντεν για την κινεζική επιθετικότητα ενίσχυσαν τα σχόλια του Αμερικανού πρέσβη και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Ορισμένοι σχολιαστές θεωρούν το νέο επίπεδο κινεζικής επιθετικότητας ως προάγγελο ανοικτής σύγκρουσης.

Ωστόσο, είναι πιο πιθανό να πρόκειται για τη συνέχιση της τακτικής της «γκρίζας ζώνης» του ΚΚΚ και του ψυχολογικού πολέμου που διεξάγει εναντίον άλλων εθνών, ιδίως της Ταϊβάν.

Ο άμεσος στόχος του φαίνεται να είναι να αποκτήσει τον έλεγχο της Θάλασσας της Νότιας Κίνας.

Αυτό θα αποφευχθεί μόνο με τη συνεχή παρουσία σκαφών και αεροσκαφών άλλων εθνών, συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας, στην περιοχή.

Όπως έχουν αποδείξει οι Ιάπωνες στη Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας, η συνεχής παρουσία της ακτοφυλακής και των ναυτικών τους σκαφών αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για τις κινεζικές φιλοδοξίες.

Εν τω μεταξύ, η Αυστραλία πρέπει να εγκαταλείψει τους δισταγμούς της όσον αφορά τις κρίσιμες αμυντικές αγορές που χρειάζεται το έθνος.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Του Kevin Andrews

Επιμέλεια: Αλία Ζάε