OPINION

Σχολιασμός

Τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες δείχνουν μείωση της θνησιμότητας από όλα τα αίτια από τα εμβόλια αδενοϊού-φορέα Covid (RR=0,37, 95%CI: 0,19-0,70), αλλά όχι από τα εμβόλια mRNA (RR=1,03, 95%CI 0,63-1,71).

Αυτή είναι η ετυμηγορία από μια νέα δανική μελέτη της Δρ. Κριστίν Μπεν και των συνεργατών της. Έχουν δοθεί στους ανθρώπους εμβόλια που δεν λειτουργούν (Pfizer/Moderna) αντί για εμβόλια που λειτουργούν (AstraZeneca/Johnson & Johnson); Ας βάλουμε αυτή τη μελέτη σε ένα πλαίσιο και στη συνέχεια ας εμβαθύνουμε στους αριθμούς.

Στην ιατρική, ο χρυσός κανόνας για τα αποδεικτικά στοιχεία είναι οι τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές (RCT), καθώς αποφεύγεται η μεροληψία της μελέτης υπέρ ή κατά του εμβολίου. Επιπλέον, το καθοριστικό αποτέλεσμα είναι ο θάνατος. Αυτά τα εμβόλια σώζουν ζωές; Ως εκ τούτου, η δανική μελέτη απαντά στο σωστό ερώτημα με τα σωστά δεδομένα.

Πρόκειται για την πρώτη μελέτη που το πράττει.

Όταν τα εμβόλια mRNA της Pfizer και της Moderna εγκρίθηκαν από τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), η απόφαση αυτή βασίστηκε σε RCTs. Οι RCTs που υποβλήθηκαν στον FDA έδειξαν ότι τα εμβόλια μειώνουν τις συμπτωματικές λοιμώξεις Covid. Με την πρόσληψη κυρίως νεότερων και μεσήλικων ενηλίκων, οι οποίοι είναι απίθανο να πεθάνουν από τον Covid ό,τι κι αν συμβεί, οι μελέτες δεν είχαν σχεδιαστεί για να προσδιορίσουν εάν τα εμβόλια μειώνουν επίσης τη θνησιμότητα.

Αυτό θεωρήθηκε ως επακόλουθο, αν και μπορεί να ισχύει ή να μην ισχύει. Ούτε οι RCTs σχεδιάστηκαν για να καθορίσουν αν τα εμβόλια μειώνουν τη μετάδοση, αλλά αυτό είναι μια διαφορετική ιστορία για κάποια άλλη στιγμή.

Τα εμβόλια αναπτύχθηκαν για τον Covid, αλλά για να αξιολογήσουμε σωστά ένα εμβόλιο, πρέπει να εξετάσουμε και τους θανάτους εκτός Covid. Υπάρχουν ακούσιες ανεπιθύμητες ενέργειες που οδηγούν σε θάνατο; Δεν θέλουμε ένα εμβόλιο που σώζει τη ζωή ορισμένων ανθρώπων αλλά σκοτώνει ισάριθμους άλλους ανθρώπους. Μπορεί επίσης να υπάρχουν ακούσια οφέλη, όπως η τυχαία προστασία από άλλες λοιμώξεις. Για μια δίκαιη σύγκριση, αυτό θα πρέπει επίσης να αποτελεί μέρος της εξίσωσης.

Ενώ κάθε μεμονωμένη RCT δεν ήταν σε θέση να καθορίσει αν το εμβόλιο Covid μείωσε τη θνησιμότητα, οι RCTs κατέγραψαν όλους τους θανάτους και για να αυξηθεί το μέγεθος του δείγματος, η δανική μελέτη συγκέντρωσε πολλαπλές RCTs. Υπάρχουν δύο διαφορετικοί τύποι εμβολίων Covid, εμβόλια αδενοϊού-φορέα (AstraZeneca, Johnson & Johnson, Sputnik) και εμβόλια mRNA (Pfizer και Moderna), και έκαναν μία συγκεντρωτική ανάλυση για κάθε τύπο. Ακολουθούν τα αποτελέσματα:

---

Τύπος εμβολίου	Θάνατοι / Εμβολιασμένοι	Θάνατοι / Έλεγχοι	Σχετικός κίνδυνος	95 τοις εκατό Διάστημα εμπιστοσύνης
Αδενοϊός-φορέας	16 / 72138	30 / 50026	0.37	0.19—0.70
mRNA	31 / 37110	30 / 37083	1.03	0.63—1.71

---

Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι τα εμβόλια αδενοϊού-φορέα μείωσαν τη θνησιμότητα. Για κάθε 100 θανάτους στους ανεμβολίαστους, υπάρχουν μόνο 37 θάνατοι μεταξύ των εμβολιασμένων, με διάστημα εμπιστοσύνης 95 τοις εκατό από 19 έως 70 θανάτους. Το αποτέλεσμα αυτό προέρχεται από πέντε διαφορετικές RCT για τρία διαφορετικά εμβόλια, αλλά οφείλεται κυρίως στα εμβόλια της AstraZeneca και της Johnson & Johnson.

Για τα εμβόλια mRNA, από την άλλη πλευρά, δεν υπήρχαν ενδείξεις μείωσης της θνησιμότητας. Για κάθε 100 θανάτους μεταξύ των ανεμβολίαστων, υπάρχουν 103 θάνατοι μεταξύ των εμβολιασμένων, με διάστημα εμπιστοσύνης 95 % από 63 έως 171 θανάτους. Δηλαδή, τα εμβόλια mRNA μπορεί να μειώνουν λίγο τη θνησιμότητα ή μπορεί να την αυξάνουν- δεν γνωρίζουμε. Τα εμβόλια Pfizer και Moderna συνέβαλαν εξίσου σε αυτό το αποτέλεσμα, επομένως δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι το ένα είναι καλύτερο ή χειρότερο από το άλλο.

Ενώ η θνησιμότητα από όλες τις αιτίες είναι αυτό που έχει σημασία για τη δημόσια υγεία, υπάρχει επιστημονικό ενδιαφέρον να γνωρίζουμε πώς τα διάφορα εμβόλια επηρεάζουν τους διάφορους τύπους θνησιμότητας. Οι Δανοί επιστήμονες ήρθαν σε επαφή με τους ερευνητές των RCT για να πάρουν πληροφορίες σχετικά με το αν κάθε θάνατος οφειλόταν σε Covid, καρδιαγγειακά νοσήματα, ατυχήματα ή άλλες αιτίες.

Για τα εμβόλια mRNA, υπήρξε μείωση των θανάτων από Covid αλλά αύξηση των καρδιαγγειακών θανάτων, αλλά κανένα από τα δύο δεν ήταν στατιστικά σημαντικό. Έτσι, οποιοδήποτε από τα δύο αποτελέσματα θα μπορούσε να οφείλεται σε τυχαία σύμπτωση. Εναλλακτικά, τα εμβόλια μπορεί να μειώνουν τον κίνδυνο για θανάτους από Covid ενώ αυξάνουν τον κίνδυνο για καρδιαγγειακούς θανάτους. Δεν το γνωρίζουμε, και η Pfizer και η Moderna δεν σχεδίασαν τις RCT για να μας ενημερώσουν.

Για τα εμβόλια αδενοϊού-φορέα, υπήρξαν στατιστικά σημαντικές μειώσεις τόσο στους θανάτους από Covid όσο και στους καρδιαγγειακούς θανάτους, που είναι απίθανο να οφείλονται στην τύχη. Υπήρξε μια μικρή μείωση σε άλλους θανάτους, η οποία μπορεί να οφείλεται στην τύχη.

Το πλεονέκτημα της δανικής μελέτης είναι ότι βασίζεται σε τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές. Η κύρια αδυναμία είναι ότι ο χρόνος παρακολούθησης είναι μικρός. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι κατασκευαστές τερμάτισαν τις κλινικές δοκιμές πρόωρα, αφού τα εμβόλια έλαβαν άδεια επείγουσας χρήσης.

Μια άλλη αδυναμία είναι ότι τα δεδομένα δεν μας επιτρέπουν να προσδιορίσουμε πώς τα αποτελέσματα αυτά μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία. Ενώ ο καθένας μπορεί να μολυνθεί, υπάρχει πάνω από χιλιαπλάσια διαφορά στον κίνδυνο θανάτου από τον Covid μεταξύ των ηλικιωμένων και των νέων.

Μήπως τα εμβόλια μειώνουν κυρίως τους θανάτους στους ηλικιωμένους; Αυτή είναι μια λογική εικασία. Τι γίνεται με τους νεότερους ανθρώπους; Δεν γνωρίζουμε. Αυτό δεν είναι λάθος των Δανών ερευνητών. Έκαναν εξαιρετική δουλειά εξάγοντας όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες από τις χρηματοδοτούμενες από τη βιομηχανία RCTs.

Κάποιοι μπορεί να επικρίνουν τη δανική μελέτη επειδή δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί από ομότιμους, αλλά έχει αξιολογηθεί. Εξετάστηκε από εμένα και αρκετούς συναδέλφους, και όλοι μας έχουμε δεκαετίες εμπειρίας με τέτοιου είδους μελέτες. Το γεγονός ότι δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί από ανώνυμους αξιολογητές περιοδικών είναι ασήμαντο.

Τα εμβόλια mRNA εγκρίθηκαν με βάση τη μείωση των συμπτωματικών λοιμώξεων αντί της θνησιμότητας. Το γεγονός ότι η Pfizer και η Moderna δεν σχεδίασαν τις RCTs τους για να προσδιορίσουν αν τα εμβόλια μείωσαν τη θνησιμότητα είναι ασυγχώρητο, καθώς θα μπορούσαν εύκολα να το είχαν κάνει.

Το γεγονός ότι ο FDA τα ενέκρινε ακόμη για επείγουσα χρήση είναι κατανοητό. Πολλοί ηλικιωμένοι Αμερικανοί πέθαιναν από τον Covid και έπρεπε να βασίσουν την απόφαση σε όποιες πληροφορίες ήταν διαθέσιμες εκείνη τη στιγμή.

Ωστόσο, σήμερα γνωρίζουμε περισσότερα. Εάν η Pfizer και η Moderna θέλουν να συνεχίσουν να πωλούν αυτά τα εμβόλια, θα πρέπει να απαιτήσουμε να διεξάγουν μια σωστή τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή που να αποδεικνύει ότι τα εμβόλια μειώνουν τη θνησιμότητα.

Εξίσου σημαντικό είναι ότι η κυβέρνηση, οι εταιρείες και τα πανεπιστήμια θα πρέπει να σταματήσουν να επιβάλλουν εμβόλια όταν οι τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές δείχνουν μηδενικό αποτέλεσμα για τη θνησιμότητα.

Από το Ινστιτούτο Brownstone

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Ο Martin Kulldorff ήταν, μέχρι πρόσφατα, καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. Τώρα είναι ανώτερος μελετητής στο Brownstone Institute και συνεργάτης της νεοσύστατης Ακαδημίας για την Επιστήμη και την Ελευθερία.

Σχολιασμός

Το μέλλον της Ant Group, του κινεζικού γίγαντα χρηματοοικονομικής τεχνολογίας που συνδέεται με τον Τζακ Μα και ανήκει εν μέρει στον διαδικτυακό κολοσσό Alibaba, γίνεται όλο και πιο θολό από μήνα σε μήνα.

Το κορυφαίο όργανο του κινεζικού καθεστώτος για την καταπολέμηση της διαφθοράς -η Κεντρική Επιτροπή για την Πειθαρχική Επιθεώρηση (CCDI)- εμπλέκεται άμεσα σε μια πρόσφατη έρευνα σχετικά με τη σχέση της Ant με κρατικές επιχειρήσεις, σημειώνει δημοσίευμα του Bloomberg, επικαλούμενο άτομα που γνωρίζουν τη διαδικασία.

Η εμπλοκή της CCDI, ενός οργάνου του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ) που προκαλεί το φόβητρο και συνήθως επιβλέπει τις έρευνες διαφθοράς για ανώτερους αξιωματούχους του ΚΚΚ, θα μπορούσε να κλιμακώσει τους κινδύνους που περιβάλλουν την Ant, τον δισεκατομμυριούχο ιδρυτή της Τζακ Μα και τον μεγαλύτερο μέτοχό της, τον όμιλο Alibaba. Συγκεκριμένα, το CCDI εξετάζει τις συναλλαγές μεταξύ της Ant και οντοτήτων που ελέγχονται από το κράτος, συμπεριλαμβανομένων τραπεζών και κυβερνητικών οργανισμών.

Η Ant, η Alibaba και ο Τζακ Μα βρίσκονται εδώ και δύο χρόνια υπό τον ρυθμιστικό έλεγχο του ΚΚΚ. Στα τέλη του 2020, η Ant, η οποία διαχειρίζεται τη δημοφιλή εφαρμογή κινητών πληρωμών Alipay, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει μια δυνητικά ρεκόρ IPO στο Χονγκ Κονγκ και τη Σαγκάη. Στη συνέχεια, το ΚΚΚ διέταξε την Ant να αναδιαρθρώσει τις επιχειρηματικές της πρακτικές και συνέχισε να αναθεωρεί τα ρυθμιστικά πρότυπα που διέπουν ολόκληρο τον τομέα της χρηματοοικονομικής τεχνολογίας.

Τον Ιανουάριο, μετά από σχεδόν ένα χρόνο ερευνών, το ΚΚΚ έδιωξε τον πρώην γραμματέα της Χανγκζού, Ζου Τζιανγκιόνγκ, για διαφθορά. Τόσο η Ant όσο και η Alibaba έχουν την έδρα τους στην Χανγκζού, την πρωτεύουσα της ανατολικής επαρχίας Ζετζιάνγκ. Και ο Ζου πιστεύεται ότι ήταν μεγάλος υποστηρικτής της επιχειρηματικής αυτοκρατορίας του Μα, αν και η Ant είχε αρνηθεί οποιαδήποτε ανάρμοστη επιχειρηματική συναλλαγή.

Από τις αρχές του 2022, ξεκίνησε ένας νέος γύρος ερευνών για την Ant, τον οποίο το Bloomberg  χαρακτήρισε τότε ως «μακράν τον πιο ενδελεχή και εκτεταμένο» μέχρι σήμερα, ενώ τον Απρίλιο αποκαλύφθηκε ότι η CCDI εμπλέκεται στην έρευνα.

Ίσως δεν θα έπρεπε να αποτελεί τεράστια έκπληξη, δεδομένου ότι το μήνυμα από τη συνεδρίαση της ολομέλειας της CCDI τον Ιανουάριο υποδηλώνει ότι η ρυθμιστική αρχή επικεντρώθηκε στον περιορισμό της λεγόμενης «άτακτης επέκτασης των μονοπωλίων κεφαλαίου και πλατφόρμας» και «της σύνδεσης μεταξύ εξουσίας και κεφαλαίου». Αυτό ήταν το μοντέρνο σύνθημα του ΚΚΚ για την καταπολέμηση της συστημικής διαφθοράς τον τελευταίο καιρό, αν και θα πρέπει να αναφερθεί ότι τέτοια μέσα επιχειρηματικής οικοδόμησης αποτελούσαν τον τρόπο λειτουργίας των Κινέζων επιχειρηματιών για δεκαετίες.

Η Alibaba, η μητρική εταιρεία, δεν τα πηγαίνει και πολύ καλύτερα. Το ρυθμιστικό περιβάλλον της Κίνας συνεχίζει να δυσχεραίνει τον κολοσσό του διαδικτύου. Πέρυσι, το Πεκίνο επέβαλε στην επιχείρηση ηλεκτρονικού εμπορίου της Alibaba πρόστιμο ρεκόρ ύψους 2,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων για παραβίαση των αντιμονοπωλιακών κανόνων.

Ο κλάδος cloud της εταιρείας, Aliyun (AliCound), συνεχίζει να χάνει τις προσδοκίες πωλήσεων, καθώς το ΚΚΚ έχει αρχίσει να προωθεί κυβερνητικά χρηματοδοτούμενα δίκτυα cloud για την καθιέρωση μεγαλύτερου ελέγχου των πληροφοριών και των δεδομένων. Η πλατφόρμα cloud της Alibaba είχε τη δυνατότητα να αποτελέσει ένα τεράστιο κέντρο κέρδους -όπως ο ρόλος που έχει η Amazon Web Services στην Amazon- μέχρι την πρόσφατη καταστολή του κλάδου από το ΚΚΚ.

Όλα αυτά δυνητικά αποτελούν κακό οιωνό για τον Τζακ Μα, την επιχειρηματική του αυτοκρατορία και τους υπαρχηγούς του, όπως ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Alibaba Ντάνιελ Ζανγκ και ο αντιπρόεδρος Τζόζεφ Τσάι.

Ο Τσάι, ειδικότερα, ήταν συμπτωματικά το αντικείμενο ενός μακροσκελούς άρθρου του Απριλίου από τον γίγαντα των αθλητικών μέσων ενημέρωσης ESPN, ο οποίος αποκάλεσε τον Τσάι «το πρόσωπο της δύσκολης σχέσης του ΝΒΑ με την Κίνα». Από το 2019, ο Τσάι είναι ο κύριος ιδιοκτήτης της ομάδας μπάσκετ Brooklyn Nets του ΝΒΑ.

Ενώ η Alibaba αντιμετωπίζει έλεγχο στην Κίνα για το ενδεχόμενο να προσκρούει στις πολιτικές ιδιοτροπίες του ΚΚΚ, η ιστορία του ESPN στις Ηνωμένες Πολιτείες θέτει έναν από τους πιο ορατούς ηγέτες της Alibaba σε ένα εξίσου άβολο φως.

«Ο Τσάι έχει υπερασπιστεί δημοσίως ορισμένες από τις πιο αμφιλεγόμενες πολιτικές της Κίνας», αναφέρεται στο άρθρο.

«Περιέγραψε τη βίαιη καταστολή των διαφωνιών από την κυβέρνηση ως απαραίτητη για την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης- υπερασπίστηκε έναν νόμο που χρησιμοποιήθηκε για τη φυλάκιση δεκάδων φιλοδημοκρατικών ακτιβιστών στο Χονγκ Κονγκ ως απαραίτητο για την καταστολή του αυτονομισμού- και, όταν ρωτήθηκε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, υποστήριξε ότι οι περισσότεροι από τους 1,4 δισεκατομμύρια πολίτες της Κίνας είναι “ευτυχισμένοι με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται”».

Η εταιρεία και τα στελέχη της περπατούν σαφώς σε τεντωμένο σχοινί. Ένα σχοινί που μπορεί να γίνεται όλο και πιο λεπτό από μήνα σε μήνα.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Σχολιασμός

Η εμφάνιση του πρώην προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στον Λευκό Οίκο την περασμένη εβδομάδα προκάλεσε αίσθηση. Το γεγονός ότι ένας πρόεδρος που λατρεύεται από τους Δημοκρατικούς ουσιαστικά αγνόησε τον πρώην αντιπρόεδρό του, τον σημερινό αρχιστράτηγο, σηματοδοτεί για ορισμένους παρατηρητές ότι το κόμμα εξουσίας στρέφεται εναντίον του φαινομενικού ηγέτη του, του προέδρου Τζο Μπάιντεν.

Επιπλέον, όπως λένε παρατηρητές του Λευκού Οίκου, τον τελευταίο καιρό τα μέσα ενημέρωσης είναι σχετικά επικριτικά απέναντι στον Μπάιντεν. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι ψηφοφόροι ανησυχούν για τον ανεξέλεγκτο πληθωρισμό, το εθνικό κύμα εγκληματικότητας, την ανεξέλεγκτη παράνομη μετανάστευση και τον ρόλο του Λευκού Οίκου στην προώθηση της στείρωσης των παιδιών. Αλλά αυτά είναι τα λογικά αποτελέσματα των πρωτοβουλιών της βιτρίνας του Δημοκρατικού Κόμματος -καταστροφή της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων, κατάργηση της χρηματοδότησης της αστυνομίας, άνοιγμα των συνόρων και καθαγιασμός του τρανς ακτιβισμού ως βασική αμερικανική αξία.

Τι λοιπόν άλλαξε; Τίποτα. Τα μέσα ενημέρωσης απλώς παραπονιούνται ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να σηκώσουν τα βάρη του Μπάιντεν απ’ ό,τι είχαν φανταστεί πριν βοηθήσουν να τον ανεβάσουν στο αξίωμα.

Οι υπεύθυνοι στρατηγικής του Δημοκρατικού Κόμματος ήξεραν τι έπαιρναν όταν άδειασαν άλλους υποψήφιους για τις προκριματικές εκλογές του 2020 για να εξασφαλίσουν το χρίσμα για τον Μπάιντεν. Ήξεραν ότι δεν ήταν πολύ έξυπνος. Ο πρώην υπουργός Άμυνας Ρόμπερτ Γκέιτς είχε πει ότι ο Μπάιντεν «έχει κάνει λάθος σχεδόν σε κάθε σημαντικό θέμα εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες».

Γνώριζαν ότι ο Μπάιντεν δεν ήταν ικανός.

«Μην υποτιμάτε την ικανότητα του Τζο να [βρισιά] τα πράγματα», φέρεται να είπε ο Ομπάμα.

Ήξεραν ότι ο Μπάιντεν ήταν διχαστικός. Ως γερουσιαστής, ο Μπάιντεν ηγήθηκε το 1991 της ακρόασης επιβεβαίωσης του τότε υποψήφιου για το Ανώτατο Δικαστήριο Κλάρενς Τόμας, ο οποίος αποκάλεσε τη διαδικασία «λιντσάρισμα υψηλής τεχνολογίας».

Το κόμμα γνώριζε επίσης ότι οι γνωστικές ικανότητες του Μπάιντεν βρίσκονταν σε απότομη πτώση. Ο πρώην κυβερνήτης της Βιρτζίνια και μακροχρόνιος σύμμαχος της Κλίντον Τέρι ΜακΌλιφ δήλωσε ότι η καλύτερη ευκαιρία του Μπάιντεν να κερδίσει την κούρσα του 2020 ήταν να μείνει μακριά από την προεκλογική εκστρατεία και να κουρνιάσει στο υπόγειό του.

Και οι Δημοκρατικοί γνώριζαν ότι η οικογένεια του Μπάιντεν χρησιμοποιούσε το όνομα και το κύρος του για να κάνει αμφισβητήσιμες επιχειρηματικές συμφωνίες, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.

Παρ’ όλα αυτά, ορισμένοι σχολιαστές της δεξιάς πιστεύουν ότι οι Δημοκρατικοί χρησιμοποιούν την ομοσπονδιακή έρευνα για τον Χάντερ Μπάιντεν ως ευκαιρία για να παραγκωνίσουν τον πρόεδρο. Αυτό είναι μάλλον απίθανο.

Τα συντηρητικά μέσα ενημέρωσης παρέλειψαν τα πιο σημαντικά γεγονότα σχετικά με την έρευνα του υπουργείου Δικαιοσύνης, εστιάζοντας στη σχεδόν τυχαία αναγνώριση από τους New York Times και την Washington Post ότι (ορισμένα από) τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο φορητό υπολογιστή που φέρεται να ανήκει στον Χάντερ Μπάιντεν είναι αυθεντικά. Επιτέλους, τα λαμόγια αναγνωρίζουν ότι είχαμε δίκιο!

Αλλά οι πλατφόρμες ενημέρωσης του Δημοκρατικού Κόμματος δεν ομολόγησαν τίποτα. Αντίθετα, επρόκειτο για επίδειξη δύναμης. Καυχιόντουσαν ότι ο έλεγχός τους στη ροή της πληροφορίας βοηθά στη διαμόρφωση των εκλογών, εμποδίζοντας σημαντικές ειδήσεις να φτάσουν στους ψηφοφόρους.

Είναι σαφές ότι ο Ομπάμα γνώριζε για τις σκοτεινές επιχειρηματικές συναλλαγές του Μπάιντεν και της οικογένειάς του εδώ και πολλά χρόνια. Θα το έβλεπε ως μια χρήσιμη ιδιότητα για έναν αντιπρόεδρο: Ο Νο 2 του δεν θα τον παρακολουθούσε πάνω από τον ώμο του.

Ομοίως, ο Μπάιντεν ήταν ο ιδανικός «αντικαταστάτης» για μια τρίτη θητεία του Ομπάμα. Όσο ο Τζο φαινόταν ότι κρατούσε την κορυφαία θέση, δεν θα τον πείραζε αν κάποιος άλλος έκανε κουμάντο -ακόμη κι αν τον ανάγκαζαν να κάνει υποψήφιο ταίρι του την Καμάλα Χάρις, την αγαπημένη του Ομπάμα που υπαινίχθηκε ότι ο Μπάιντεν είναι ρατσιστής κατά τη διάρκεια ενός ντιμπέιτ το 2020.

Αυτό που ήθελε η παράταξη Ομπάμα ήταν ένα πολιτικά εύλογο είδωλο μέσω του οποίου θα μπορούσε να προωθήσει πολιτικές που θα άλλαζαν το παιχνίδι χωρίς να χρειάζεται να λογοδοτήσει. Τι κι αν κάψουμε τη χώρα; Είναι καλό για το κόμμα – και για τη ρευστότητά μας.

Και σε αυτό το σημείο, ο Μπάιντεν έχει προσφέρει πολλά. Ξεκίνησε από την πρώτη ημέρα της θητείας του καταργώντας τον αγωγό Keystone XL. Ο σκοπός ήταν να ανεβάσει τις τιμές της ενέργειας και έτσι να επιβάλει την «καθαρή» ενέργεια στους Αμερικανούς που είναι πεισματικά προσκολλημένοι στα ορυκτά καύσιμα.

Και, κυρίως, είπε στους ηγέτες του Δημοκρατικού Κόμματος και στους δωρητές με δυνητικά προσοδοφόρες επενδύσεις στην «καθαρή» ενέργεια ότι ο Μπάιντεν γνώριζε το παιχνίδι. Περαιτέρω, υπονόμευσε το οικονομικό θεμέλιο της βάσης των μικρών επιχειρήσεων της αντιπολίτευσης, που βασίζεται στη φθηνή και αξιόπιστη ενέργεια.

Οι Δημοκρατικοί πιστεύουν ότι το σχέδιο τους για τις «ανανεώσιμες» πηγές ενέργειας, μαζί με μια πολιτική ανοιχτών συνόρων, που προορίζεται να εφοδιάσει το κόμμα με μια ανανεώσιμη βάση ψηφοφόρων, θα τους κρατήσει στην εξουσία για μια γενιά. Πώς λοιπόν απέτυχε το κόλπο του κόμματος με τον Μπάιντεν;

Αν το δούμε υπό αυτό το πλαίσιο, η επίσκεψη του Ομπάμα στον Λευκό Οίκο νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα ήταν ένας εορτασμός του Μπάιντεν – ή, πιο συγκεκριμένα, του σχεδίου να χρησιμοποιηθεί ο Μπάιντεν ως κάλυψη για την προεδρία του Ομπάμα ως πληρεξούσιου. Σίγουρα, φάνηκε άσχημο σε κάποιους το γεγονός ότι όλη η προσοχή ήταν στραμμένη στον πρώην πρόεδρο, ενώ ο Μπάιντεν περιφερόταν στην αίθουσα σαν βουβό φάντασμα, αλλά αυτό ήταν το μήνυμα που ήθελε να στείλει ο Ομπάμα. Εγώ ήμουν από την αρχή – εγώ το έκανα αυτό.

Ίσως κάνω λάθος, και οι Δημοκρατικοί να συνειδητοποιούν πραγματικά ότι η προεδρία Μπάιντεν βλάπτει τους Αμερικανούς -και τις πιθανότητες των Δημοκρατικών στις ενδιάμεσες εκλογές του 2022. Αλλά αυτό προϋποθέτει ότι το Δημοκρατικό Κόμμα ενδιαφέρεται για την υπεύθυνη διακυβέρνηση, και όλα τα στοιχεία δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Τα τελευταία χρόνια, οι Δημοκρατικοί διεξάγουν μια εκστρατεία βεβήλωσης και εξευτελισμού με στόχο τους πολιτικούς τους αντιπάλους και την αποσταθεροποίηση ολόκληρης της χώρας. Μεταξύ άλλων καταστροφικών πρωτοβουλιών, χρηματοδότησαν τις ταραχές του Τζορτζ Φλόιντ, προώθησαν το Σχέδιο 1619, επέβαλαν πειραματικές ιατρικές θεραπείες και διευκόλυναν την πρόσβαση σεξουαλικά ανώμαλων σε μαθητές.

Η τοποθέτηση μιας ημικωματώδους φιγούρας στον Λευκό Οίκο είναι απλώς μέρος της προσπάθειας να υπονομευτεί η ειρήνη και η ευημερία της Αμερικής.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Ο Lee Smith είναι βετεράνος δημοσιογράφος του οποίου η δουλειά δημοσιεύεται στις εφημερίδες Real Clear Investigations, the Federalist και Tablet. Είναι ο συγγραφέας των βιβλίων «The Permanent Coup» και «The Plot Against the President».

Γράφει ο David Matas,

Γνώριζα τον Ντέιβιντ Κίλγκουρ σε όλη μου την ενήλικη ζωή. Από την πρώτη στιγμή, μπορούσα να δω ότι είχε μια φιλική, εξωστρεφή, κοινωνική προσωπικότητα.

Ο Ντέιβιντ ήταν προπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Μανιτόμπα στο Γουίνιπεγκ στις αρχές της δεκαετίας του ’60, την ίδια εποχή με μένα. Ήταν λίγο πιο μπροστά από μένα, αλλά ήταν εξίσου ενεργός στις φοιτητικές υποθέσεις με μένα, και με το παραπάνω. Κατά σύμπτωση βρισκόμασταν και οι δύο στην Οτάβα και στη συνέχεια στο Παρίσι την ίδια εποχή στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ο καθένας μας ακολουθώντας τη δική του δουλειά και τις δικές του σπουδές. Παρακολούθησα τον γάμο του στο Έντμοντον το 1974, όπου ήταν τότε εισαγγελέας.

Η περιστασιακή μας επαφή άλλαξε δραματικά τον Μάρτιο του 2006, όταν αρχίσαμε, κατόπιν αιτήματος μιας ΜΚΟ, μια κοινή έρευνα για το κατά πόσον οι οπαδοί της πνευματικής πρακτικής Φάλουν Γκονγκ σκοτώνονταν στην Κίνα για να πουληθούν τα όργανά τους σε ασθενείς που είχαν ανάγκη μεταμόσχευσης. Από εκείνη τη στιγμή και για τα τελευταία 16 χρόνια, ήμουν σε επαφή με τον Ντέιβιντ σε σχεδόν καθημερινή βάση, συχνά αρκετές φορές την ημέρα.

 

Η πρώτη έκδοση της έρευνάς μας, που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2006, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κακοποίηση στην Κίνα των φυλακισμένων συνείδησης του Φάλουν Γκονγκ, την οποία μας ζητήθηκε να ερευνήσουμε, όντως συνέβαινε. Αντιληφθήκαμε ότι δεν μπορούσαμε απλώς να δημοσιεύσουμε την έκθεση και να αφήσουμε το θέμα για να ασχοληθούμε με άλλες δραστηριότητές μας, από τις οποίες είχαμε πολλές. Για να κρατήσουμε το θέμα ζωντανό, έπρεπε να συνεχίσουμε να το επεξεργαζόμαστε. Και το συνεχίσαμε, με επικαιροποιήσεις της έκθεσής μας, με τη συνίδρυση μαζί με τον δημοσιογράφο Ίθαν Γκάτμαν μιας ΜΚΟ για το θέμα (Διεθνής Συνασπισμός για τον τερματισμό των καταχρηστικών μεταμοσχεύσεων στην Κίνα) και με μια σταθερή ροή ταξιδιών σε συνέδρια, συγκεντρώσεις και ακροάσεις, καθώς και με δηλώσεις, ομιλίες, υποβολές, άρθρα, αναρτήσεις στο διαδίκτυο και μηνύματα σε λίστες ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Γίναμε συνεργάτες όχι μόνο σε αυτό το θέμα, αλλά και σε μια ποικιλία άλλων θεμάτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπου είχαμε κοινό παρονομαστή – την τυραννία στο Ιράν, τις φρικαλεότητες κατά των Ουιγούρων, τις απειλές κατά της Ταϊβάν, την καταστολή στο Χονγκ Κονγκ, τον αντισημιτισμό που καθοδηγείται από διαστρεβλωμένες επιθέσεις κατά του Ισραήλ, και ούτω καθεξής. Μοιραζόμενος τις ίδιες ανησυχίες για τόσα πολλά ζητήματα σε τόσο βάθος για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, γνώρισα τον Ντέιβιντ αρκετά καλά. Αυτό που μπορούσα να δω ήταν ότι ήταν αφοσιωμένος στις αρχές χωρίς επιφυλάξεις. Οι αρχές που υποστήριζε ήταν ένθερμες, έντονες προσωπικές πεποιθήσεις.

Όταν αποσύρθηκε από το Κοινοβούλιο μετά από 27 χρόνια, ήταν τότε το μακροβιότερο μέλος του. Κατά τη διάρκεια αυτής της καριέρας, εκδιώχθηκε από το Προοδευτικό Συντηρητικό Κόμμα λόγω μη συμμόρφωσης, εντάχθηκε στο Φιλελεύθερο Κόμμα και στη συνέχεια παραιτήθηκε λόγω διαφωνίας για τις πολιτικές τους. Δεδομένου του χαρακτήρα του, αυτή ήταν μια μοίρα που είχε προαναγγελθεί. Το άνοιγμά του προς τους άλλους, καθώς και η ανεξαρτησία του μυαλού του και η προσήλωσή του στις αρχές, τον καθιστούσαν ιδιαίτερα εκλέξιμο. Η ίδια αυτή ανεξαρτησία έκανε αδύνατη την αναρρίχησή του σε αυτό που ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Ντισραέλι αποκαλούσε λαδωμένο στύλο. Η ικανότητα να πηγαίνεις με τα νερά κάποιου για να τα πηγαίνεις καλά δεν ήταν στο ρεπερτόριό του.

 

Οι καλύτερες ώρες του Ντέιβιντ ήταν αυτές που πέρασε για τα ανθρώπινα δικαιώματα μετά την αποχώρησή του από το Κοινοβούλιο. Τα ζητήματα που αφορούσαν τα ανθρώπινα δικαιώματα γενικά και την Κίνα ειδικότερα έβγαζαν τον καλύτερο εαυτό του, επειδή έβγαζαν τον χειρότερο των άλλων. Άλλοι μπορεί να είναι διατεθειμένοι να ανταλλάξουν ή να υποβαθμίσουν τις αρχές τους με χρήματα ή εξουσία, θέση ή πρόσβαση. Άλλοι μπορεί να είναι πρόθυμοι να δεχτούν υποσχέσεις αντί για την πραγματικότητα, να λένε αντί να δείχνουν. Άλλοι μπορεί να υποκύπτουν σε ψευδαισθήσεις μεγαλείου επειδή οι δράστες ξεστόμισαν τα λόγια που ήθελαν να ακούσουν οι συνομιλητές τους. Αλλά όχι ο Ντέιβιντ Κίλγκουρ. Ξεχώριζε για το απύθμενο πηγάδι υποστήριξης των θυμάτων, την ανεξάντλητη απόρριψη της υποκρισίας, την ατελείωτη αγωνία του για την ατιμωρησία.

Ο Ντέιβιντ πέθανε στις 5 Απριλίου. Ας αναπαυθεί εν ειρήνη, αλλά δεν νομίζω ότι θα αναπαυθεί. Το πνεύμα του θα υποφέρει πάντα από τις φρικαλεότητες αυτού του πλανήτη. Στο πνεύμα του, ο θυμός του θα συνεχίσει να φουντώνει και η υπομονή του θα δοκιμάζεται ξανά και ξανά από την αέναη επίθεση των δραστών- η συμπάθειά του θα αγκαλιάζει επίμονα την ατελείωτη παρέλαση των θυμάτων και οι ανησυχίες του γι’ αυτά θα αυξάνονται για πάντα.

Θα λείψει σε όλους όσοι γνώρισαν τον Ντέιβιντ. Ωστόσο, δεν θα χαθεί. Το παράδειγμά του θα διαρκέσει για να μας θυμίζει τη διαφορά μεταξύ αδιαφορίας και συμπόνιας, μεταξύ αμηχανίας και ειλικρίνειας, μεταξύ υποχώρησης και σταθερότητας, μεταξύ καλής και κακής πράξης. Δεν έχει εξαφανιστεί γιατί έχει γίνει κομμάτι μας.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Ο Ντέιβιντ Μάτας, βραβευμένος Καναδός δικηγόρος για τα ανθρώπινα δικαιώματα και μέλος του Τάγματος του Καναδά, είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Διεθνούς Κέντρου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Δημοκρατική Ανάπτυξη με έδρα το Τορόντο. Το 2010 προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης για το έργο του που σχετίζεται με τη διερεύνηση των εγκλημάτων βίαιης αφαίρεσης οργάνων σε βάρος των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα. Ο Μάτας είναι συν-συγγραφέας του βιβλίου «Bloody Harvest: The Killing of Falun Gong for their Organs» και συν-επιμελήθηκε το βιβλίο «State Organs: Transplant Abuse in China».

Από τους λεπρούς στην Παλαιά Διαθήκη έως την πανούκλα του Ιουστινιανού στην Αρχαία Ρώμη και την πανδημία της ισπανικής γρίπης του 1918, η COVID-19 αποτελεί την πρώτη φορά στην ιστορία της διαχείρισης πανδημιών που θέσαμε σε καραντίνα υγιείς πληθυσμούς.

Ενώ οι αρχαίοι δεν κατανοούσαν τους μηχανισμούς των μολυσματικών ασθενειών -δεν γνώριζαν τίποτα για τους ιούς και τα βακτήρια- εντούτοις βρήκαν πολλούς τρόπους για να μετριάσουν την εξάπλωση της μόλυνσης κατά τη διάρκεια επιδημιών. Αυτά τα δοκιμασμένα στο χρόνο μέτρα κυμαίνονταν από την απομόνωση των αρρώστων σε καραντίνα έως την αξιοποίηση των ατόμων με φυσική ανοσία -αυτών που είχαν αναρρώσει από την ασθένεια- για τη φροντίδα τους.

Οι εγκλεισμοί δεν αποτέλεσαν ποτέ μέρος των συμβατικών μέτρων δημόσιας υγείας. Το 1968, 1 έως 4 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν στην πανδημία γρίπης H2N3- οι επιχειρήσεις και τα σχολεία δεν έκλεισαν ποτέ και οι μεγάλες εκδηλώσεις δεν ακυρώθηκαν. Ένα πράγμα που δεν κάναμε ποτέ μέχρι το 2020 ήταν να κλειδώσουμε ολόκληρους πληθυσμούς. Και δεν το κάναμε αυτό επειδή δεν λειτουργεί. Το 2020, δεν είχαμε καμία εμπειρική απόδειξη ότι θα λειτουργούσε, παρά μόνο ελαττωματικά μαθηματικά μοντέλα των οποίων οι προβλέψεις είχαν όχι απλώς μικρή απόκλιση, αλλά τρελή απόκλιση κατά πολλές τάξεις μεγέθους.

Αυτές οι καταστροφικές οικονομικές συνέπειες δεν ήταν οι μόνες σημαντικές κοινωνικές αλλαγές που προκάλεσαν τα lockdowns. Η άρχουσα τάξη μας είδε στο COVID μια ευκαιρία να φέρει ριζική επανάσταση στην κοινωνία: Θυμηθείτε πώς η φράση «η νέα κανονικότητα» εμφανίστηκε σχεδόν αμέσως κατά τις πρώτες εβδομάδες της πανδημίας. Τον πρώτο μήνα, ο Άντονι Φάουτσι έκανε την παράλογη πρόταση ότι ίσως ποτέ πια δεν θα επιστρέφαμε στην χειραψία. Ποτέ ξανά;

Αυτό που προέκυψε κατά τη διάρκεια των lockdowns δεν ήταν απλώς μια νέα και αδοκίμαστη μέθοδος προσπάθειας ελέγχου μιας πανδημίας με την απομόνωση υγιών ανθρώπων σε καραντίνα. Αν δούμε τα lockdowns έξω από το άμεσο πλαίσιο στο οποίο υποτίθεται ότι λειτούργησαν στις αρχές του 2020, το πραγματικό τους νόημα έρχεται στο προσκήνιο.

Οι αλλαγές που επήλθαν κατά τη διάρκεια των lockdowns ήταν σημάδια ενός ευρύτερου κοινωνικού και πολιτικού πειράματος «στο οποίο παίζεται ένα νέο παράδειγμα διακυβέρνησης ανθρώπων και πραγμάτων», όπως περιγράφεται από τον Ιταλό φιλόσοφο Τζόρτζιο Αγκάμπεν. Αυτό το νέο παράδειγμα άρχισε να αναδύεται στον απόηχο της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.

Τα βασικά χαρακτηριστικά του είχαν ήδη σκιαγραφηθεί το 2013 σε ένα βιβλίο του Πάτρικ Ζίλμπερμαν, καθηγητή της ιστορίας της υγείας στο Παρίσι, με τίτλο «Μικροβιακές καταιγίδες» (“Tempêtes Microbiennes”, Gallimard 2013). Η περιγραφή του Ζίλμπερμαν ήταν αξιοσημείωτα προφητική για το τι θα προέκυπτε κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της πανδημίας. Έδειξε ότι η βιοϊατρική ασφάλεια, η οποία προηγουμένως αποτελούσε περιθωριακό μέρος της πολιτικής ζωής και των διεθνών σχέσεων, είχε λάβει κεντρική θέση στις πολιτικές στρατηγικές και τους σχεδιασμούς τα τελευταία χρόνια.

Ήδη από το 2005, για παράδειγμα, ο ΠΟΥ υπερεκτίμησε σε μεγάλο βαθμό ότι η γρίπη των πτηνών θα σκότωνε δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Για να αποτρέψει αυτή την επικείμενη καταστροφή, ο ΠΟΥ διατύπωσε συστάσεις που κανένα έθνος δεν ήταν έτοιμο να δεχτεί εκείνη την εποχή -συμπεριλαμβανομένου των lockdowns σε όλο τον πληθυσμό. Με βάση αυτές τις τάσεις, ο Ζίλμπερμαν προέβλεψε ότι η «υγειονομική τρομοκρατία» θα χρησιμοποιούνταν ως μέσο διακυβέρνησης.

Ακόμη νωρίτερα, το 2001, ο Ρίτσαρντ Χάτσετ, ο οποίος διετέλεσε μέλος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας του Τζορτζ Μπους, συνιστούσε ήδη τον υποχρεωτικό εγκλεισμό ολόκληρου του πληθυσμού. Ο Χάτσετ διευθύνει τώρα τον Συνασπισμό για τις Καινοτομίες Ετοιμότητας για Επιδημίες, μια οντότητα με επιρροή που συντονίζει τις παγκόσμιες επενδύσεις σε εμβόλια σε στενή συνεργασία με τη φαρμακοβιομηχανία. Ο συνασπισμός είναι πνευματικό τέκνο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς.

Όπως πολλοί άλλοι, ο Χάτσετ θεωρεί τον αγώνα κατά της COVID-19 ως «πόλεμο», κατ’ αναλογία με τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Ομολογώ ότι υιοθέτησα την πολεμική ρητορική από νωρίς στην πανδημία: Σε ένα άρθρο του Μαρτίου 2020 με τίτλο «Προαγωγές στο πεδίο της μάχης», απηύθυνα έκκληση για δράση, ενθαρρύνοντας τους φοιτητές της Ιατρικής να παραμείνουν στον αγώνα κατά του COVID αφού είχαν αποσταλεί στα σπίτια τους. Ενώ το άρθρο είχε κάποια αξία, μετανιώνω πλέον για την ανάπτυξη αυτής της στρατιωτικής μεταφοράς, η οποία ήταν λανθασμένη.

Ένα είδος αυταρχικής ιατρικής τρομοκρατίας κρίθηκε απαραίτητο για την αντιμετώπιση των χειρότερων σεναρίων, είτε πρόκειται για φυσικές πανδημίες είτε για βιολογικά όπλα. Ο Αγκάμπεν συνοψίζει τα πολιτικά χαρακτηριστικά του αναδυόμενου παραδείγματος της βιοασφάλειας:

«1) Τα μέτρα διαμορφώθηκαν με βάση τον πιθανό κίνδυνο σε ένα υποθετικό σενάριο, με δεδομένα που παρουσιάστηκαν για να προωθηθεί η συμπεριφορά που επέτρεπε τη διαχείριση μιας ακραίας κατάστασης. 2) Η λογική της “χειρότερης κατάστασης” υιοθετήθηκε ως βασικό στοιχείο του πολιτικού ορθολογισμού. 3) Απαιτήθηκε μια συστηματική οργάνωση ολόκληρου του σώματος των πολιτών για να ενισχυθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η προσκόλληση στους θεσμούς της κυβέρνησης. Το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα ήταν ένα είδος υπερπολιτικού πνεύματος, με τις επιβαλλόμενες υποχρεώσεις να παρουσιάζονται ως εκδηλώσεις αλτρουισμού. Υπό έναν τέτοιο έλεγχο, οι πολίτες δεν έχουν πλέον δικαίωμα στην ασφάλεια της υγείας- αντίθετα, η υγεία τους επιβάλλεται ως νομική υποχρέωση (βιοασφάλεια)».

Αυτή ακριβώς είναι η στρατηγική για την πανδημία που υιοθετήσαμε το 2020. Τα λουκέτα διαμορφώθηκαν με βάση την απαξιωμένη μοντελοποίηση του χειρότερου σεναρίου από το Imperial College του Λονδίνου, η οποία προέβλεπε 2,2 εκατομμύρια θανάτους στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Κατά συνέπεια, το σύνολο των πολιτών, ως εκδήλωση του πολιτικού πνεύματος, παραιτήθηκε από ελευθερίες και δικαιώματα που δεν παραιτήθηκαν ούτε από τους πολίτες του Λονδίνου κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού της πόλης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (το Λονδίνο υιοθέτησε απαγόρευση κυκλοφορίας, αλλά ποτέ δεν κλειδαμπάρωσε). Η επιβολή της υγείας ως νομική υποχρέωση έγινε δεκτή με μικρή αντίσταση. Ακόμα και τώρα, για πολλούς πολίτες δεν φαίνεται να έχει σημασία το γεγονός ότι αυτές οι επιβολές απέτυχαν εντελώς να αποδώσουν τα αποτελέσματα της δημόσιας υγείας που υποσχέθηκαν.

Η πλήρης σημασία των όσων συνέβησαν τα τελευταία δύο χρόνια μπορεί να έχει διαφύγει της προσοχής μας. Ίσως χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε, μόλις ζήσαμε τον σχεδιασμό και την εφαρμογή ενός νέου πολιτικού παραδείγματος – ενός συστήματος που ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό στον έλεγχο του πληθυσμού από οτιδήποτε άλλο είχαν κάνει προηγουμένως τα δυτικά έθνη.

Στο πλαίσιο αυτού του νέου βιοϊατρικού μοντέλου ασφάλειας, «η πλήρης παύση κάθε μορφής πολιτικής δραστηριότητας και κοινωνικής σχέσης [έγινε] η απόλυτη πράξη της συμμετοχής των πολιτών». Ούτε η προπολεμική φασιστική κυβέρνηση στην Ιταλία ούτε τα κομμουνιστικά έθνη της Ανατολής ονειρεύτηκαν ποτέ να εφαρμόσουν τέτοιους περιορισμούς.

Η κοινωνική αποστασιοποίηση δεν έγινε απλώς μια πρακτική δημόσιας υγείας, αλλά ένα πολιτικό μοντέλο και το νέο παράδειγμα για τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, «με ένα ψηφιακό μάτριξ να αντικαθιστά την ανθρώπινη αλληλεπίδραση, η οποία εξ ορισμού στο εξής θα θεωρείται θεμελιωδώς ύποπτη και πολιτικά “μεταδοτική”», σύμφωνα με τα λόγια του Αγκάμπεν.

Για χάρη της υγείας και της ανθρώπινης ευημερίας, αυτή η νέα κανονικότητα δεν πρέπει ποτέ να ομαλοποιηθεί.

Δημοσιεύθηκε αρχικά στο Substack του συγγραφέα, αναδημοσίευση από το Brownstone Institute

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Ο Aaron Kheriaty είναι γιατρός, συνεργάτης του Κέντρου Δεοντολογίας και Δημόσιας Πολιτικής και επικεφαλής του τμήματος Δεοντολογίας του Unity Project.

Του Βεργή Ευστάθιου

Η υποκειμενικότητα και οι προσωπικές απόψεις- προτιμήσεις είναι διαφορετικές για τον καθένα, άρα δεν μπορούμε  να ευχαριστήσουμε τους άλλους όταν εκφέρουμε μια γνώμη με γνώμονα αυτό. Προβάλω μια άποψη μου όχι για να την επιβάλλω αλλά για να εμπνεύσω προς πάσα εποικοδομητική κατεύθυνση.

Η βόρεια Εύβοια χρειάζεται ένα νόμιμο σφαγείο.

Από τότε που τα υγειονομικά πρότυπα από την Ε.Ε. αυξήθηκαν, σε συνδυασμό με την επέλαση του εισαγόμενου κρέατος, της κρίσης και με την ιδιομορφία της περιοχής που είναι αποκομμένη ουσιαστικά από τα μεγάλες πόλεις ενώ είναι στο κέντρο της Ελλάδας λόγω του οδικού δικτύου κυρίως και γενικότερα της έλλειψης υποδομών, το κόστος παραγωγής έγινε ασύμφορο και οι περισσότεροι ζωοτρόφοι «χάλασαν» τα ζώα τους. Οι άλλοτε μεγάλοι οικονομικά δήμοι παρήκμασαν και η φωτιά ήταν το κερασάκι στην τούρτα.

Ένας πρωτογενής τομέας -για τους κατοίκους της Β. Ευβοίας- αδύναμος αν εξαιρέσεις τα σύκα της περιοχής πλέον.

 

 

Κι όμως υπάρχει λύση, αυτός ο εγκαταλελειμμένος παράδεισος επί γης, των 1000 τ. χλμ. με τα δάση τον κάμπο τα βουνά και τις ακτογραμμές, να αποκτήσει γερές ρίζες στην οικονομία του. Μόνο ο τουρισμός δεν είναι η λύση, είδαμε τα τελευταία χρόνια πόσο ευάλωτος είναι σε εξωτερικές εξελίξεις.

Ένα σφαγείο στην περιοχή θα έκανε συμφέρον για ένα παράγωγο χοίρων να ασχοληθεί ξανά. Θα βοηθούσε την ανεργία μας και το δημογραφικό ισοζύγιο μας.

Υπάρχει και κάτι άλλο που θα μπορούσε να γίνει προς αυτήν την κατεύθυνση και θα ήταν καινοτόμο και ανταγωνιστικό. Οι παραγωγοί Σύκων της περιοχής μας οι περισσότεροι το ξέρουν ήδη.

Ταΐζοντας σύκα (ποπ ταξιάρχη) το χοιρινό, δίνει μια μοναδική γεύση που το καθιστά διαφορετικό από μια κοινή χοιρινή μπριζόλα. αυτή η τεχνοτροπία μπορεί να προστατευτεί εμπορικά και να διαφημιστεί. Όποιος δοκιμάζει χοιρινό αναθρεμμένο με σύκα ξέρει για τι πράγμα μιλάω και εγκρίνει.

 

«Δοκίμασε και εσύ».

Τα οφέλη είναι πολλαπλά από μια τέτοια ενέργεια για παράδειγμα κάθε φορά που θα διαφημίζεται και θα πωλείται μια μπριζόλα Β. Ευβοίας (αν μπορούμε να την πούμε έτσι), θα διαφημίζεται και η Βόρεια Εύβοια. Θα μιλάμε για ένα «win win situation», πού θα βγαίνει κερδισμένος ο ζωοτρόφος αλλά και τα εστιατόρια της περιοχής, Οι μεταφορές και οι εξαγωγές αλλά και οι ξενοδόχοι μας και γενικότερα ο τουρισμός.

 

 

Η Βόρεια Εύβοια από ομορφιά δεν υπολείπεται, από συνοχή και οργάνωση μάλλον υστερούσε αν και προσπαθεί φιλότιμα. Με περισσότερα έσοδα ο δήμος, θα μπορούσε να υλοποιήσει βασικές υποδομές και να λύσει παθογένειες που κρατάνε την περιοχή από το να ανέβει στο επόμενο επίπεδο και τελικά να καλλιεργήσει ένα παγκόσμιο ισορροπημένο και ακλόνητο «brand name».

Με πλούσια ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά, με την τεράστια βιοποικιλότητα, με αρχαίες ιαματικές πηγές, με ακτογραμμές σε ανατολή βορά, δύση και νότο, στο Αιγαίο και τον Ευβοϊκό.

Με …με…με

Υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν, κάποτε η ντομάτα Ιστιαίας ήταν νούμερο ένα στις λαϊκές της Αθήνας. Τι συνέβη και αυτό άλλαξε;

Τα τελευταία 12 χρόνια πολλοί νέοι και νέες μας αναγκάστηκαν να φύγουν από τον δήμο και κάποιοι από την χώρα. Η τεχνολογία έχει εξελιχθεί και πλέον η Β. Εύβοια πρέπει και μπορεί να γίνει μια ρεαλιστική και υποσχόμενη λύση και επιλογή για τους νέους.

Τους το οφείλουμε.

Το περασμένο καλοκαίρι η Β. Εύβοια έγινε γνωστή και συζητάμε για αυτήν, βγήκαν στην φόρα προβλήματα και αναζητήθηκαν λύσεις. Ελπίζω η μία περιοχή να μαθαίνει από την άλλη σε κάθε ευκαιρία.

Ο Βεργής Ευστάθιος είναι επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στην περιοχή της Βόρειας Εύβοιας.

Σχολιασμός

Ακούγοντας το αφήγημα που ακούγεται από τον Λευκό Οίκο, μπορεί να νομίζετε ότι για τον πληθωρισμό φταίει ο Βλαντιμίρ Πούτιν.

Εισέβαλε στην Ουκρανία, έτσι δεν είναι, και οι τιμές της βενζίνης εκτοξεύτηκαν;

«Μην έχετε αυταπάτες», δήλωσε ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν στα μέσα Μαρτίου. «Για την τρέχουσα εκτίναξη των τιμών του φυσικού αερίου φταίει σε μεγάλο βαθμό ο Βλαντιμίρ Πούτιν».

Α, ο Πούτιν. Υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να κάνει;

Το πρόβλημα με αυτή την αποτυχημένη προσπάθεια να βρεθεί ο αποδιοπομπαίος τράγος είναι ότι ο πληθωρισμός είχε αυξηθεί πολύ πριν ο Πούτιν εισβάλει στην Ουκρανία.

Τα ρωσικά στρατεύματα άρχισαν να περνούν τα ουκρανικά σύνορα στις 24 Φεβρουαρίου.

Αλλά ήδη από τον Δεκέμβριο, επικαλούμενος τον πρόεδρο Ρόναλντ Ρέιγκαν, είχα γράψει εδώ για τον «Πληθωρισμό, τον κακοποιό».

«Ο πληθωρισμός», έλεγε το The Gipper, αναλογιζόμενος τον Δείκτη Κακουχιών με τον οποίο ο πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ είχε φορτώσει τη χώρα, «είναι τόσο βίαιος όσο ένας ληστής, τόσο τρομακτικός όσο ένας ένοπλος ληστής και τόσο θανατηφόρος όσο ένας εκτελεστής».

Πράγματι.

Μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, οι τιμές σχεδόν των πάντων είχαν εκτοξευθεί στα ύψη.

Η βενζίνη αυξήθηκε κατά 58% περίπου σε ετήσια βάση, το κόστος ενοικίασης αυτοκινήτου αυξήθηκε κατά 37%, το φιλέτο κατά 25% και οι τιμές των διαδικτυακών ενδυμάτων κατά 17%.

Οι αριθμοί του Νοεμβρίου μόλις είχαν έρθει όταν έγραφα το άρθρο, και έδειχναν ότι οι τιμές είχαν αυξηθεί με ρυθμούς «ρεκόρ».

Στην αρχή, τα φερέφωνα της κυβέρνησης ισχυρίστηκαν ότι η άνοδος των τιμών δεν ήταν μεγάλη υπόθεση επειδή ήταν «παροδική».

«Ο πληθωρισμός», δήλωσε η Τζεν Ψάκι τον Οκτώβριο, «θα μειωθεί το επόμενο έτος».

Να ‘μαστε, Τζεν, εν έτη 2022.

Ποια είναι τα νέα; Αυτά εδώ: «Το ετήσιο ποσοστό πληθωρισμού στις ΗΠΑ επιταχύνθηκε στο 7,9% τον Φεβρουάριο του 2022, το υψηλότερο από τον Ιανουάριο του 1982».

Το υψηλότερο, με άλλα λόγια, εδώ και 40 χρόνια.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν φταίει γι’ αυτό.

Οι πολιτικές του Τζο Μπάιντεν ευθύνονται, ιδίως οι ανοησίες του περί «πράσινης ενέργειας» και το ασυνείδητο τύπωμα ψεύτικου χρήματος.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ο Μπάιντεν υποσχέθηκε αρκετές φορές ότι θα «ξεφορτωθεί», θα «καταργήσει» τα ορυκτά καύσιμα.

«Σας εγγυώμαι», είπε σε μια νεαρή γυναίκα σε μια συγκέντρωση, «ότι θα βάλουμε τέλος στα ορυκτά καύσιμα».

Σίγουρα προσπάθησε.

Έκλεισε τον αγωγό Keystone, ρίχνοντας χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία και σηματοδοτώντας την εχθρότητά του προς την αμερικανική ενεργειακή βιομηχανία.

Τώρα τα κοτόπουλα επιστρέφουν στο σπίτι τους.

Ο πληθωρισμός, μας λένε, βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των πραγμάτων για τα οποία ανησυχούν οι Αμερικανοί ψηφοφόροι.

Μπορείτε να καταλάβετε το γιατί.

Σύμφωνα με το Bloomberg News, η άνοδος των τιμών, λοιπόν, σχεδόν των πάντων θα κοστίσει στο μέσο αμερικανικό νοικοκυριό περίπου 5.200 δολάρια φέτος.

Δηλαδή 433 δολάρια το μήνα. Το Bloomberg το αποκαλεί «φόρο πληθωρισμού».

Και φυσικά αυτή η καταστροφή δεν εκτυλίσσεται μόνο στην Αμερική.

Πρόκειται για μια παγκόσμια καταστροφή.

«Στην Ινδία», αναφέρει μια θλιβερή είδηση, «οι ιδιοκτήτες εστιατορίων στις άκρες των δρόμων μειώνουν κατά το ήμισυ τη χρήση φοινικέλαιου και προχωρούν σε σνακ στον ατμό. Οι αρτοποιοί στην Ακτή Ελεφαντοστού θέλουν να μειώσουν το μέγεθος της τυποποιημένης μπαγκέτας τους. Τα σάντουιτς από τους πάγκους των αμερικανικών ταχυφαγείων κατευθύνονται προς λιγότερες φέτες μπέικον, οι πίτσες προς ένα πιο φειδωλό πασπάλισμα πεπερόνι».

Ορισμένες χώρες με εύθραυστες οικονομίες είναι έτοιμες για πραγματική εξαθλίωση, ακόμη και για λιμό.

Αλλά ακόμη και χώρες με πιο εύρωστες οικονομίες θα αντιμετωπίσουν αυτό που οι οικονομολόγοι αποκαλούν «καταστροφή της ζήτησης», καθώς οι τιμές αυξάνονται, τα αγαθά γίνονται δυσεύρετα και η διάθεση των ανθρώπων ξινίζει.

Αποδεικνύεται ότι οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στον Πούτιν από την κυβέρνηση Μπάιντεν προκάλεσαν τουλάχιστον τόσο πόνο στους Αμερικανούς όσο και στον Πούτιν.

Και αυτό δεν αντανακλάται μόνο στις υψηλότερες τιμές. Το ΔΝΤ έχει προειδοποιήσει ότι οι κυρώσεις είναι πιθανό να ροκανίσουν τη διεθνή κυριαρχία του δολαρίου.

«Οι πρωτοφανείς οικονομικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία μετά την εισβολή της στην Ουκρανία απειλούν να αποδυναμώσουν σταδιακά την κυριαρχία του δολαρίου και να οδηγήσουν σε ένα πιο κατακερματισμένο διεθνές νομισματικό σύστημα», γράφουν οι Financial Times, επικαλούμενοι αξιωματούχο του ΔΝΤ.

Είναι δύσκολο να πούμε πού θα καταλήξει όλο αυτό.

Από τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο ρωσικός στρατός στην Ουκρανία φαίνεται να έχει οχυρωθεί.

Φαίνεται να έχουν σταματήσει να προελαύνουν εναντίον του Κιέβου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αποσύρονται.

Οι λογικοί παρατηρητές προειδοποιούν για την κλιμάκωση της σύγκρουσης με τη Ρωσία.

Ο Τζο Μπάιντεν φαίνεται να το αγνοεί.

Την τελευταία εβδομάδα, δήλωσε ότι, αν ο Πούτιν χρησιμοποιήσει χημικά όπλα, θα απαντήσει «με τον ίδιο τρόπο».

Ο Λευκός Οίκος διέψευσε στη συνέχεια ότι με το «παρομοίως» εννοούσε, λοιπόν, « παρομοίως».

Επισκεπτόμενος την 82η αερομεταφερόμενη μονάδα στην Πολωνία, ο Μπάιντεν άφησε κάτι παραπάνω από υπονοούμενα ότι θα τους έστελνε στην Ουκρανία. Τα πράγματα είναι άσχημα στο πεδίο, είπε, όπως θα δείτε «όταν θα είστε εκεί».

Ο Λευκός Οίκος το πήρε πίσω και αυτό.

Στη συνέχεια, ο Μπάιντεν, στην ομιλία του στη Βαρσοβία, κάλεσε ουσιαστικά σε αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία. «Για όνομα του Θεού», είπε, «αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία».

Ακόμη και ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν προειδοποίησε για τη ρητορική του Μπάιντεν. Εν τω μεταξύ, ο υπουργός Εξωτερικών του Μπάιντεν, Άντονι Μπλίνκεν, σφίγγοντας τα χέρια του επέμεινε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν «στρατηγική αλλαγής καθεστώτος στη Ρωσία -ή οπουδήποτε αλλού».

«Τα πράγματα καταρρέουν, το κέντρο δεν μπορεί να κρατήσει», γράφει ο Γέιτς. «Η απλή αναρχία εξαπολύεται στον κόσμο».

Πόσο επικίνδυνη είναι η κυβέρνηση Μπάιντεν για τον αμερικανικό λαό και μάλιστα για τον κόσμο;

Δεν είμαι σίγουρος ότι είμαστε ακόμη σε θέση να αθροίσουμε τις απώλειες ή να υπολογίσουμε την καταστροφή που προκάλεσε η αμελής ανικανότητα αυτού του καθεστώτος.

Θυμάμαι, ωστόσο, με θλίψη την παρατήρηση του Αριστοτέλη ότι υπάρχουν κάποιες επιλογές δράσης που σε βάζουν σε μια κατάσταση που είναι ανεπανόρθωτη.

Τότε είναι κανείς πέρα από τα όρια της ανικανότητας.

Δεν υπάρχει σωστή συμπεριφορά γιατί έχεις θέσει τον εαυτό σου σε μια κατάσταση που είναι μη αναστρέψιμη.

Φοβάμαι ότι εκεί βρίσκεται τώρα ο Μπάιντεν.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Χιλιάδες άνθρωποι στα προάστια της Ουκρανίας πεθαίνουν από ρωσικούς πυραύλους και βόμβες.

Σε απάντηση, ο απεσταλμένος της κυβέρνησης Μπάιντεν για την κλιματική αλλαγή, ο πολυεκατομμυριούχος και ιδιοκτήτης ιδιωτικού τζετ Τζον Κέρι, θλίβεται που ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν μπορεί να μην παραμείνει πλέον σύμμαχός του στην καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

«Θα χαθεί η εστίαση του κόσμου», ανησυχεί ο Κέρι. «Θα χαθεί η ευαισθησία των μεγάλων χωρών, επειδή θα τους αποσπάσει την προσοχή, και νομίζω ότι αυτό θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες».

«Συνέπειες»;

Μήπως με τον όρο «συνέπειες» ο παγκόσμιος ηθικολόγος Κέρι εννοεί τους πάνω από 650 ρωσικούς πυραύλους που προσέκρουσαν σε ουκρανικά κτίρια και διέλυσε παιδιά;

Μήπως οι Ρώσοι στρατιώτες χάνουν την πράσινη «εστίασή» τους; Όταν ο Πούτιν απειλεί με πυρηνικό πόλεμο μήπως απλά του έχει «αποσπάσει την προσοχή»; Μήπως η εκτόξευση μερικών πυρηνικών βομβών θα ήταν «επιζήμιο» για το ανθρώπινο περιβάλλον;

Οι ηθικολόγοι της κλιματικής αλλαγής αγαπούν την ανθρωπότητα με έναν τόσο αφηρημένο τρόπο, ώστε πρέπει, στην πράξη, να κλείσουν το ζωογόνο αέριο, τον άνθρακα και το πετρέλαιο. Και εκτιμούν τόσο λίγο τους ανθρώπους που δεν ανησυχούν στο εδώ και τώρα ότι η επακόλουθη έλλειψη καυσίμων και το υπέρογκο κόστος προκαλούν πολέμους, εκτοξεύουν τον πληθωρισμό και απειλούν την ικανότητα των ανθρώπων να ταξιδεύουν ή να ζεσταίνονται.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν σταμάτησε κάθε παραγωγή φυσικού αερίου και πετρελαίου στην περιοχή ANWR της Αλάσκας. Σταμάτησε όλες τις νέες ομοσπονδιακές συμβάσεις για γεωτρήσεις. Ακυρώνει σημαντικούς νέους αγωγούς. Ασκεί πιέσεις στους οργανισμούς δανεισμού να μην χρηματοδοτούν τις γεωτρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Βοήθησε στην κατάργηση του αγωγού EastMed που θα έφερνε το πολυπόθητο φυσικό αέριο στη νότια Ευρώπη. Και κατάφερε μέσα σε μόλις ένα χρόνο να μετατρέψει τον μεγαλύτερο παραγωγό πετρελαίου και φυσικού αερίου στην ιστορία του κόσμου σε έναν αξιολύπητο παγκόσμιο ζητιάνο ορυκτών καυσίμων.

Τώρα το φυσικό αέριο οδεύει σε τιμές πολύ πάνω από 5 δολάρια το γαλόνι. Στις υπερελεγχόμενες γαλάζιες πολιτείες, πιθανότατα θα φτάσει τα 7 δολάρια.

Το αποτέλεσμα είναι ο τρόμος της αριστεράς ότι οι ψηφοφόροι στις επερχόμενες ενδιάμεσες εκλογές θα μπορούσαν δικαίως να κατηγορήσουν τους Δημοκρατικούς για τον περιορισμό της ικανότητας των Αμερικανών να ταξιδεύουν, να ζεσταίνονται το χειμώνα και να δροσίζονται το καλοκαίρι και να αγοράζουν οικονομικά προσιτά τρόφιμα.

Αλλά πώς θα τετραγωνίσει η κυβέρνηση Μπάιντεν τον κύκλο του δικού της ιδεολογικού πολέμου κατά του πετρελαίου και του φυσικού αερίου έναντι της παραχώρησης του πλεονεκτήματος στους εχθρούς μας που παράγουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο, καθώς η Ρωσία εισβάλλει στην Ουκρανία;

Ή να το θέσουμε διαφορετικά, όταν η εγωιστική θεωρία συναντά τη θανάσιμη πραγματικότητα, ποιος είναι ο χαμένος; Απάντηση: ο αμερικανικός λαός.

Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ήρε τις αμερικανικές κυρώσεις για τον ρωσογερμανικό αγωγό Nord Stream 2 που έχει σχεδιαστεί για να παρέχει στην πράσινη Γερμανία το απεχθές, αλλά σωτήριο για τη ζωή φυσικό αέριο.

Αλλά πρώτα ο Μπάιντεν ακύρωσε τον αγωγό Keystone XL στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν έχει πρόβλημα με τους αγωγούς αυτούς καθαυτούς, μόνο με τους αμερικανικούς.

Ενώ στον Μπάιντεν δεν αρέσει η ιδέα ότι η Γερμανία καίει άνθρακα, ή ότι ο Πούτιν αποκομίζει τεράστια κέρδη από την αυτοδημιούργητη εξάρτηση του Βερολίνου, ή ότι οι Γερμανοί εισάγουν υγροποιημένο φυσικό αέριο από την Αμερική, στον Μπάιντεν δεν αρέσει επίσης η ιδέα να αναγκάζονται οι γερμανικές οικογένειες να κλείνουν τους θερμοστάτες τους στα μέσα του χειμώνα, όταν υπάρχει πόλεμος που τροφοδοτείται από τη Ρωσία όχι μακριά από τα σύνορα της Γερμανίας.

Εδώ στην πατρίδα του, ο Μπάιντεν γίνεται ακόμη πιο παρανοϊκός. Καθώς οι εχθροί μας σε όλο τον κόσμο αποκομίζουν τεράστια κέρδη από τις υψηλές τιμές ρεκόρ του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, ζήτησε ο Μπάιντεν από την Αλάσκα, τη Βόρεια Ντακότα ή το Τέξας να αυξήσουν την παραγωγή;

Με άλλα λόγια, ζήτησε από τους Αμερικανούς να σώσουν τους συμπολίτες τους που έχουν ταμειακά προβλήματα από μια αυτοδημιούργητη ενεργειακή κρίση, με τον τρόπο που διαβεβαίωσε τους Γερμανούς ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου η πραγματικότητα υπερισχύει της θεωρίας;

Καθόλου.

Αντ’ αυτού, ο Μπάιντεν σκέφτηκε την πιο παράλογη ιδέα στην πρόσφατη διπλωματική ιστορία να παρακαλέσει αυταρχικά και εχθρικά καθεστώτα σε όλο τον κόσμο να διοχετεύσουν περισσότερο πετρέλαιο για να μειώσουν τις τιμές της αμερικανικής βενζίνης.

Για χρόνια, η Αμερική έχει επιβάλει κυρώσεις στην πλούσια σε πετρέλαιο δικτατορία της Βενεζουέλας, ένα ναρκο-τρομοκρατικό κράτος που πολεμά τον ίδιο του το λαό και τους γείτονές του. Τώρα ο Μπάιντεν εκλιπαρεί τον ισχυρότατο πρόεδρο της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο να προσφέρει τα υποτιθέμενα βρώμικα καύσιμα που η Αμερική έχει σε ακόμη μεγαλύτερη αφθονία αλλά τα βρίσκει πολύ σιχαμερά για να τα παράγει.

Ο Μπάιντεν παρακάλεσε επίσης την κάποτε υπό κυρώσεις, τρομοκρατική ιρανική κυβέρνηση. Θέλει την Τεχεράνη να μας βοηθήσει αυξάνοντας την παραγωγή του ίδιου του πετρελαίου και του φυσικού αερίου που η Αμερική προσπαθεί να περιορίσει εδώ και χρόνια. Σε αντάλλαγμα, το Ιράν απαιτεί μια νέα «Ιρανική συμφωνία» που σύντομα θα εξασφαλίσει στην πλούσια πλέον σε πετρέλαιο θεοκρατία την απόκτηση πυρηνικών όπλων.

Την παραμονή της ρωσικής εισβολής, ο Μπάιντεν παρακάλεσε τον Πούτιν να διοχετεύσει ακόμη περισσότερο πετρέλαιο για να συμπληρώσει τις τρέχουσες ρωσικές εισαγωγές του στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μήπως ο Πούτιν είδε αυτό το σουρεαλιστικό αίτημα ως ένα ακόμη σημάδι αμερικανικού κατευνασμού που θα μπορούσε να δώσει το πράσινο φως στην επερχόμενη προγραμματισμένη εισβολή του; Στα ρωσικά μάτια, μήπως ήταν μια ακόμη απόδειξη της αμερικανικής αδυναμίας και τρέλας μετά την ταπεινωτική φυγή από το Αφγανιστάν;

Ο Μπάιντεν έχει καταγγείλει το ιστορικό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της βασιλικής οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας. Τώρα εκλιπαρεί τη μοναρχία να διοχετεύσει περισσότερο από το περιφρονημένο πετρέλαιο που εκπέμπει διοξείδιο του άνθρακα για να αντισταθμίσει όσα η κυβέρνησή του έκλεισε στο εσωτερικό της χώρας του. Μήπως γι’ αυτό το λόγο οι βασιλείς της Σαουδικής Αραβίας αρνήθηκαν να δεχτούν τα τηλεφωνήματά του;

Το ηθικό δίδαγμα της πετρελαϊκής τρέλας του Μπάιντεν;

Η ιδεολογία της ελίτ, αποκομμένη από την πραγματικότητα, εξαθλιώνει τους ανθρώπους και μπορεί να τους σκοτώσει.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι γνώμες του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Πενήντα χρόνια μετά την ιστορική χειραψία του Ρίτσαρντ Νίξον και του Μάο Τσετούνγκ το 1972, η γεωπολιτική παγκόσμια τάξη αναδιαμορφώνεται και πάλι. Ο κόσμος παρακολουθεί τώρα μια όλο και πιο στενή συμμαχία μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας.

Ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ) Σι Τζινπίνγκ και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν συναντήθηκαν στις αρχές Φεβρουαρίου, την ημέρα έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου. Η συνάντηση θα μπορούσε να δώσει την ευκαιρία στον Σι να παροτρύνει τον Πούτιν να συνεχίσει τη διπλωματία με την Ουκρανία και να αποκλιμακώσει τις εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών. Αντ’ αυτού, το κινεζικό καθεστώς φάνηκε να κάνει τα στραβά μάτια, καθώς η Ρωσία σχεδίαζε τις κινήσεις της προς την Ουκρανία.

Πολλοί έχουν περιγράψει τη συνάντηση της 4ης Φεβρουαρίου ως μια επίδειξη αλληλεγγύης μεταξύ των δύο καθεστώτων. Η περίσταση σηματοδοτήθηκε από μια μακροσκελή «κοινή δήλωση» στην οποία οι δύο χώρες ανακοίνωσαν μια σχέση «χωρίς όρια», στην οποία δεν υπάρχουν «απαγορευμένοι τομείς συνεργασίας».

Το ανακοινωθέν των 5.000 λέξεων εξέφραζε επίσης την αντίθεσή του στην «περαιτέρω διεύρυνση του ΝΑΤΟ και [καλούσε] τη Βορειοατλαντική Συμμαχία να εγκαταλείψει τις ιδεολογικοποιημένες ψυχροπολεμικές προσεγγίσεις της, να σεβαστεί την κυριαρχία, την ασφάλεια και τα συμφέροντα άλλων χωρών … και να τηρήσει δίκαιη και αντικειμενική στάση απέναντι στην ειρηνική ανάπτυξη άλλων κρατών».

Μια τέτοια λεπτομερής δήλωση καθόρισε σαφώς τη φύση της αναδυόμενης σχέσης της Κίνας και της Ρωσίας, δήλωσε στην Epoch Times ο απόστρατος αντισυνταγματάρχης Ρόμπερτ Μαγκίνις. Είναι μια σχέση στην οποία ο Σι και ο Πούτιν είναι αποφασισμένοι να πνίξουν τη Δύση, να διαλύσουν το ΝΑΤΟ και να δημιουργήσουν μια Νέα Τάξη Πραγμάτων, είπε.

 

«Συμφωνία κυρίων»

Λιγότερο από τρεις εβδομάδες μετά τη συνάντηση Πούτιν-Σι, η Ρωσία ξεκίνησε την επίθεσή της στην Ουκρανία. Ο Μαγκίνις περιέγραψε το ανακοινωθέν ως «μια συμφωνία κυρίων» πίσω από αυτό που πολλοί θα θεωρούσαν «στενή συμμαχία». Ο Πούτιν, πρόσθεσε, ελπίζει ότι αυτή η νεοσύστατη συμμαχία θα βοηθήσει τη Ρωσία να φέρει εις πέρας την εισβολή της.

Στο παρασκήνιο, ο Μαγκίνις υποψιάζεται ότι το ραντεβού Σι-Πούτιν παρείχε «γεωπολιτική υποστήριξη και οικονομικές διαβεβαιώσεις» στη Ρωσία για να αμβλύνει το οικονομικό πλήγμα από τις δυτικές κυρώσεις. Το γεγονός ότι το κινεζικό καθεστώς δεν επέκρινε τη Μόσχα για την επίθεσή της στην Ουκρανία θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι της σιωπηλής υποστήριξης του Πεκίνου, πρόσθεσε.

Επιπλέον, «ο Σι είναι πολύ πιθανό να ενθαρρύνεται από αυτά που κάνει η Δύση -ή, πιο σωστά, απο αυτά που δεν κάνει», δήλωσε ο Μαγκίνις. Η Ρωσία έχει αντιμετωπίσει την καθολική καταδίκη από τη Δύση, ενώ λαμβάνει βοήθεια από πολλές χώρες. Κυρώσεις έρχονται επίσης από πολλές κατευθύνσεις σε μια προσπάθεια να επιβραδυνθεί η απρόκλητη επίθεση του ρωσικού καθεστώτος.

Αλλά αυτό που είναι πιο σημαντικό για το κινεζικό καθεστώς είναι το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν στέλνουν στρατεύματα στην Ουκρανία, σημείωσε.

«Μια Νέα Τάξη Πραγμάτων»

Υπό το πρίσμα της σωρείας των δυτικών κυρώσεων, ο Μαγκίνις είπε ότι υποψιάζεται ότι «ο Σι θα βοηθήσει στο ξέπλυμα των όποιων οικονομικών χρειάζεται ο Πούτιν, οι ολιγάρχες και η ρωσική κυβέρνηση εν γένει για να συνεχίσει να κινείται προς τα εμπρός».

Καθώς η σύγκρουση στην Ουκρανία συνεχίζει να κλιμακώνεται και το κινεζικό καθεστώς συνεχίζει τις φιλοδοξίες του να καταλάβει την Ταϊβάν, είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ έχουν βρεθεί σε έναν νέο ψυχρό πόλεμο.

«Ο Σι επιδιώκει μια νέα τάξη πραγμάτων, όπως αποδεικνύεται από πολλά από τα γραπτά και τις ομιλίες του», δήλωσε ο Μαγκίνις. Αυτή η νέα τάξη πραγμάτων, πρόσθεσε, είναι μια τάξη που «αποδέχεται πολύ περισσότερο ένα αυταρχικό καθεστώς, παρά τις φιλελεύθερες αξίες που διαμόρφωσαν την παγκόσμια τάξη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο».

Με αφορμή τη χαοτική αποχώρηση από το Αφγανιστάν και το χειρισμό της κρίσης Ρωσίας-Ουκρανίας, ορισμένες χώρες αρχίζουν να θεωρούν τις Ηνωμένες Πολιτείες ως μια δευτερεύουσα παγκόσμια δύναμη, σύμφωνα με τον Μαγκίνις. Ορισμένες από αυτές τις χώρες μπορεί σύντομα να αναρωτηθούν «Με ποιον θέλουμε να ευθυγραμμιστούμε;» και «ποιος θα διευθύνει πραγματικά τα πράγματα στο μέλλον;».

 

Ταϊβάν 

Ο Μαγκίνις δεν θεώρησε «τρελή» τη συμπεριφορά του Πούτιν για την εισβολή στην Ουκρανία, αλλά δήλωσε ότι «ο Πούτιν είναι πραγματιστής, δεν φοβάται να τραβήξει τη σκανδάλη αν αυτό θα τον ωφελήσει μακροπρόθεσμα».

Με Ρωσία και Κίνα να εργάζονται παράλληλα για να σφετεριστούν τη Δύση, είπε, «η Ταϊβάν θα πρέπει να ανησυχεί πολύ, διότι αυτό ισχύει και για τον Σι -θα τραβήξει την ίδια σκανδάλη όταν νιώσει ότι θα τον ωφελήσει περισσότερο».

Το Πεκίνο παρακολουθεί τι κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην Ουκρανία. Ένα πράγμα που πρέπει να παρακολουθεί, είπε ο Μαγκίνις, είναι αν οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μετακινήσουν ή θα μεταφέρουν κρίσιμα στρατεύματα από την αρένα του Ειρηνικού στην Ευρώπη. Δεύτερον, πρόσθεσε ότι ο Σι παρακολουθεί επίσης τις επιπτώσεις των κυρώσεων στην ικανότητα της Ρωσίας να τα βάλει με την Ουκρανία.

Η στρατιωτική παρουσία της Αμερικής στον Ειρηνικό, σε συνδυασμό με τον αντίκτυπο των συντριπτικών οικονομικών κυρώσεων, παραμένει η πρωταρχική ανησυχία του κινεζικού καθεστώτος καθώς έχει στρέψει το βλέμα του στην Ταϊβάν, είπε.

Σχολιασμός

Γράφει ο Μάικλ Πέντο

Η αμερικανική οικονομία έχει ήδη επιδεινωθεί λόγω των τεράστιων δημοσιονομικών και νομισματικών γκρεμών. Αυτά τα προβλήματα επιδεινώνονται τώρα από τον πόλεμο στην Ανατολική Ευρώπη και τον πληθωρισμό που πλησιάζει σε επίπεδα ρεκόρ. Και, το «PUT» της Fed είναι πολύ χαμηλότερο και μικρότερο σε μέγεθος από ό,τι πιστεύει η Wall Street.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα επιδεινώσει τα αρνητικά σοκ της προσφοράς που ήδη υπάρχουν λόγω του COVID-19. Η επιδεινωμένη συμφόρηση θα συνδυαστεί με την αύξηση του πληθωρισμού για να προκαλέσει συρρίκνωση της παγκόσμιας ανάπτυξης. Η Ρωσία παράγει το 12% της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου και εξάγει το 18% της παγκόσμιας κατανάλωσης σιταριού. Η Ουκρανία αντιπροσωπεύει το 25% της παγκόσμιας παραγωγής σιταριού. Οι κυρώσεις και ο πόλεμος θα εξυπηρετήσουν την περαιτέρω επιβράδυνση της οικονομίας και θα στείλουν τις τιμές για αυτά τα ζωτικής σημασίας αγαθά ακόμη πιο ψηλά.

Αλλά η επερχόμενη ύφεση θα είναι εξαιρετικά μοναδική. Όχι μόνο θα συμβεί ενώ ο πληθωρισμός βρίσκεται σε υψηλό πολλών δεκαετιών, αλλά θα είναι και η πρώτη οικονομική ύφεση των ΗΠΑ που θα λάβει χώρα ενώ η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ είχε το επιτόκιο-στόχο της στο μηδέν τοις εκατό ή κοντά στο μηδέν τοις εκατό. Για σύγκριση, δείτε πόσα περιθώρια είχε η Fed να μειώσει το κόστος δανεισμού κατά τη διάρκεια προηγούμενων οικονομικών υφέσεων.

Τα ακόλουθα ιστορικά στοιχεία δείχνουν το επίπεδο του επιτοκίου Fed Funds Rate λίγο πριν από την έναρξη και των 10 υφέσεων στις ΗΠΑ από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο: 1957 3,5%, 1960 4,0%, 1969 10,5%, 1973 13,0%, 1979 16,01%, 1981 20,61%, 1989 10,71%, 2000 6,86%, 2007 5,31% και 2019 2,45%.

Επιπλέον, η κατάρρευση του ΑΕΠ θα συμβεί αφού η Fed μόλις ολοκλήρωσε την εκτύπωση 4,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων τα τελευταία δύο χρόνια και με το εθνικό χρέος να έχει ξεπεράσει τα 30 τρισεκατομμύρια δολάρια λόγω της μαζικής αύξησης των κρατικών ελλειμμάτων στον απόηχο της πανδημίας COVID-19. Ο δανεισμός αυτός συνέβαλε στο να εκτοξευθεί ο λόγος χρέους της κυβέρνησης προς το ΑΕΠ στο 125%. Για λόγους προοπτικής, η αναλογία αυτή ήταν μόλις 53% το 1960 και μόνο 58% το 2000.

Ο πληθωρισμός καταστρέφει τους πραγματικούς μισθούς και το αυξανόμενο κόστος δανεισμού καταστρέφει την ικανότητα των καταναλωτών να αγοράζουν. Η κατανάλωση αποτελεί το 70 τοις εκατό του ΑΕΠ, και αυτό σημαίνει ότι ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης πρόκειται να καταρρεύσει. Αυτό κανονικά θα ωθούσε την κυβέρνηση σε διορθωτική πολιτική. Αλλά το γεγονός παραμένει ότι η ικανότητα του Υπουργείου Οικονομικών και της Ομοσπονδιακής Τράπεζας να αναστρέψουν ταχέως μια ύφεση δανειζόμενοι τρισεκατομμύρια δολάρια και έχοντας αυτό το χρέος ρευστοποιημένο από τη Fed έχει περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό αυτή τη φορά.

Ο πρόεδρος της Fed Τζερόμ Πάουελ βρίσκεται σε ένα δίλημμα που ως επί το πλείστον το δημιούργησε ο ίδιος- και από το οποίο δεν υπάρχει αθώα έκβαση. Εάν η Fed ανησυχεί υπερβολικά για την επιβράδυνση του ΑΕΠ λόγω της σύγκρουσης στην Ουκρανία, θα μπορούσε, εν πολλοίς, να βάλει στο ράφι τα σχέδιά της για αύξηση των επιτοκίων και τη σχεδιαζόμενη μείωση του μεγέθους του ισολογισμού της. Αλλά αυτό θα κινδύνευε να ωθήσει τον πληθωρισμό ακόμη πιο μακριά από τον δηλωμένο στόχο του 2% του Πάουελ, τον οποίο έχει υπερβεί κατά 3,75 φορές. Οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό θα μπορούσαν στη συνέχεια να αυξηθούν ανεξέλεγκτα από εκεί και πέρα. Με άλλα λόγια, το να μην κάνει τίποτα δεν αποτελεί βιώσιμη επιλογή για τον Πάουελ -όχι με τον πληθωρισμό να τρέχει σε υψηλό 40 ετών και την τιμή του πετρελαίου WTI να ξεπερνά τα 110 δολάρια ανά βαρέλι.

Τα βασικά αγαθά όντως εκτινάσσονται, αλλά ο πληθωρισμός δεν τελειώνει εκεί- τα ενοίκια έχουν αυξηθεί κατά 20% σε ετήσια βάση, γεγονός που πλησιάζει περισσότερο στον πραγματικό ρυθμό πληθωρισμού, παρά στον τροποποιημένο ΔΤΚ 7,5% που αναφέρει το Υπουργείο Εργασίας. Εάν ο πληθωρισμός συνέχιζε να αυξάνεται έστω και κοντά σε αυτόν τον ρυθμό, θα έσπρωχνε όσους ανήκουν στη μεσαία τάξη στην κατώτερη τάξη- και όσους ανήκουν στην κατώτερη τάξη στη φτώχεια. Φυσικά, αυτό θα κατέληγε έτσι κι αλλιώς στην καταστροφή των αγορών και της οικονομίας. Θα μπορούσε επίσης να θέσει σε κίνδυνο την εμπιστοσύνη στο δολάριο των ΗΠΑ και στην αγορά κρατικών ομολόγων.

Ως εκ τούτου, η Fed είναι πλέον αναγκασμένη να καταπολεμήσει τον πληθωρισμό, είτε το θέλει πραγματικά είτε όχι. Στον πυρήνα του προβλήματος του πληθωρισμού βρίσκεται το ανεξέλεγκτο κόστος του ισοδύναμου ενοικίου των ιδιοκτητών, το οποίο με ποσοστό 30% αποτελεί τη μεγαλύτερη βαρύτητα στη μετρική του ΔΤΚ. Αλλά για να αντιμετωπίσει τον πληθωρισμό του ισοδύναμου ενοικίου των ιδιοκτητών, ο Πάουελ πρέπει πρώτα να σκάσει τη φούσκα των ακινήτων που σημειώνει ρεκόρ. Οι αρνητικές επιπτώσεις της ολοκλήρωσης αυτού του έργου για το τραπεζικό σύστημα και την οικονομία θα είναι τεράστιες.

Παρ’ όλα αυτά, αν ο Πάουελ συνεχίσει το σχέδιό του να αυξήσει τα επιτόκια έξι ή περισσότερες φορές φέτος – ενώ η Fed καταστρέφει την παροχή χρήματος με την αποδέσμευση ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων σε κρατικά ομόλογα και ενυπόθηκους τίτλους – η επερχόμενη κρίση θα μπορούσε γρήγορα να μετατραπεί σε ύφεση.

Λοιπόν, τι από τα δύο είναι, Πάουελ; Να διατηρήσετε τη νομισματική πολιτική χαλαρή και να διακινδυνεύσετε μια δυσθεώρητη αύξηση του πληθωρισμού και την πλήρη απώλεια της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας της κεντρικής τράπεζας. Ή να σφίξετε τη νομισματική πολιτική αρκετά ώστε να ξεφουσκώσουν οι τεράστιες φούσκες στα ομόλογα, τα ακίνητα και τις μετοχές. Οποιαδήποτε από τις δύο στρατηγικές είναι πλέον προορισμένη να καταλήξει σε καταστροφή για την αγορά και την οικονομία.

Τέτοιες είναι οι συνέπειες που απορρέουν από την παραχάραξη τρισεκατομμυρίων δολαρίων από τη Fed με σκοπό τη στρέβλωση και την εξαφάνιση των ελεύθερων αγορών.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι γνώμες του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Ο Μάικλ Πέντο είναι πρόεδρος και ιδρυτής της Pento Portfolio Strategies. Παράγει το εβδομαδιαίο podcast με τίτλο “The Mid-week Reality Check”. Είναι επίσης συγγραφέας του βιβλίου “The Coming Bond Market Collapse” (Η επερχόμενη κατάρρευση της αγοράς ομολόγων).