Ο πρόεδρος του Κοσσυφοπεδίου Βιόσα Οσμάνι κατηγόρησε το Βελιγράδι για τη φονική ανταλλαγή πυρών που ξέσπασε στις αρχές της εβδομάδας μεταξύ ομάδας ενόπλων και της τοπικής αστυνομίας στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο, κοντά στα σερβικά σύνορα.
«Η [ένοπλη] ομάδα απλώς άσκησε τις προθέσεις και τα κίνητρα της Σερβίας ως χώρας και του [Σέρβου προέδρου Αλεξάνταρ] Βούτσιτς ως ηγέτη της», δήλωσε η κα. Οσμάνι σε συνέντευξή της στο Reuters στις 28 Σεπτεμβρίου.
«Το Κοσσυφοπέδιο δέχεται επίθεση», πρόσθεσε.
Ο πρόεδρος της Σερβίας, ωστόσο, απορρίπτει τους ισχυρισμούς ότι το Βελιγράδι εμπλέκεται με κάποιον τρόπο στο περιστατικό, οι συνθήκες του οποίου παραμένουν καλυμμένες με ασάφεια.
«Γιατί αυτό [το περιστατικό] να είναι επωφελές για το Βελιγράδι;» δήλωσε ο κ. Βούτσιτς στο Reuters στις 28 Σεπτεμβρίου.
«Η Σερβία δεν θέλει πόλεμο», είπε, προσθέτοντας ότι το Βελιγράδι θα ξεκινήσει τη δική του έρευνα για να καθορίσει ποιος ήταν υπεύθυνος.
Στις 24 Σεπτεμβρίου, η αστυνομία του Κοσσυφοπεδίου ενεπλάκη σε πολύωρη ανταλλαγή πυροβολισμών με ομάδα ενόπλων στο βόρειο χωριό Μπάνισκα του Κοσσυφοπεδίου.
Κάποια στιγμή, οι ένοπλοι οχυρώθηκαν σε ένα σερβικό ορθόδοξο μοναστήρι.
Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου γιορτάζουν την ημέρα που ο πρωθυπουργός τους ανακήρυξε το Κοσσυφοπέδιο «ανεξάρτητο, κυρίαρχο και δημοκρατικό κράτος», στη Μιτρόβιτσα της Σερβίας, στις 17 Φεβρουαρίου 2008. (Carsten Koall/Getty Images)
Μέχρι να τελειώσει η συμπλοκή, ένας Κοσοβάρος αστυνομικός -μαζί με τρεις από τους ενόπλους- ήταν νεκρός.
Σύμφωνα με τις αρχές του Κοσσυφοπεδίου, οι περισσότεροι από τους δράστες κατάφεραν να διαφύγουν στη γειτονική Σερβία.
Η τοπική αστυνομία φέρεται να συνέλαβε τρία άτομα σε σχέση με το περιστατικό, το οποίο η Πρίστινα εξακολουθεί να ερευνά.
Η κα. Οσμάνι κατηγόρησε το Βελιγράδι ότι προσπαθεί να υποδαυλίσει τις εντάσεις στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο, όπου ζουν περίπου 50.000 Σέρβοι.
«Αυτό που θα έλεγα στον πρόεδρο Βούτσιτς είναι να σταματήσει να τα βάζει με το Κόσοβο», δήλωσε. «Το Κοσσυφοπέδιο θα υπερασπιστεί την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την κυριαρχία του με οποιοδήποτε τίμημα».
Ασαφείς περιστάσεις
Μέχρι στιγμής, καμία ομάδα δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για το περιστατικό. Ούτε έχουν δημοσιοποιηθεί τα κίνητρα των ενόπλων.
Ωστόσο, η Πρίστινα ισχυρίζεται ότι διαθέτει αποδείξεις που υποδηλώνουν ότι οι ένοπλοι υποστηρίζονταν από το Βελιγράδι.
«Έχουμε πέσει θύματα επίθεσης από τη Σερβία και όλοι πρέπει να το αντιμετωπίσουν ως κάτι τέτοιο», δήλωσε η κα. Οσμάνι.
Σέρβοι αξιωματούχοι, ωστόσο, αμφισβητούν αυτή την εκδοχή των γεγονότων.
Σύμφωνα με τον κ. Βούτσιτς, το περιστατικό ήταν μια αστυνομική επιχείρηση κατά των Σέρβων της περιοχής, η οποία πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την ειρηνευτική δύναμη του ΝΑΤΟ για το Κοσσυφοπέδιο (KFOR).
«Ποια ύποπτα εγκλήματα θα μπορούσαν να είναι αυτά, είναι ένα ερώτημα για τον εισαγγελέα», δήλωσε.
Αυτοκινούμενα οβιδοβόλα 155 χιλιοστών του σερβικού στρατού κοντά στη διοικητική γραμμή με το Κοσσυφοπέδιο, στη νότια Σερβία, στις 26 Δεκεμβρίου 2022. (Υπηρεσία Τύπου του σερβικού υπουργείου Άμυνας μέσω AP)
Ο κ. Βούτσιτς έχει κατηγορήσει στο παρελθόν την Πρίστινα, και ιδιαίτερα τον πρωθυπουργό του Κοσσυφοπεδίου Άλμπιν Κούρτι, για υποκίνηση βίας κατά του σερβικού πληθυσμού της περιοχής.
Ο κ. Κούρτι, μαζί με άλλους αξιωματούχους του Κοσσυφοπεδίου, αρνείται τον ισχυρισμό αυτό.
Η Μόσχα, η οποία διατηρεί στενές σχέσεις με το Βελιγράδι, φαίνεται να υποστηρίζει την άποψη της Σερβίας.
«Η χθεσινή αιματοχυσία είναι άμεσο αποτέλεσμα της πολιτικής του [πρωθυπουργού] Κούρτι για την υποκίνηση συγκρούσεων και την εκκαθάριση της περιοχής από τους [εθνοτικούς] Σέρβους», δήλωσε η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα στις 25 Σεπτεμβρίου.
Κατηγόρησε τον κ. Κούρτι ότι «κλιμακώνει την κατάσταση» με σκοπό «να ασκήσει δυτική πίεση στο Βελιγράδι για να το αναγκάσει να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου».
Η Σερβία απέσυρε τις δυνάμεις της από το Κοσσυφοπέδιο το 1999 μετά από 78 ημέρες βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ εναντίον της τότε Γιουγκοσλαβίας, μέρος της οποίας ήταν η Σερβία.
Το 2008, το Κοσσυφοπέδιο -με την υποστήριξη των ΗΠΑ- κήρυξε την ανεξαρτησία του από τη Σερβία, με την οποία μοιράζεται σύνορα μήκους 380 χιλιομέτρων. Αλλά δεκάδες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας και πέντε κρατών μελών της ΕΕ, δεν αναγνώρισαν ποτέ την κίνηση αυτή.
Η Μόσχα, η οποία μοιράζεται βαθύτατους πολιτιστικούς, εθνοτικούς και θρησκευτικούς δεσμούς με το Βελιγράδι, εξακολουθεί επίσης να θεωρεί το Κοσσυφοπέδιο ως τμήμα της Σερβίας. Σε αντίθεση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, το Βελιγράδι αντιτίθεται στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας λόγω της συνεχιζόμενης εισβολής της στην ανατολική Ουκρανία.
Οι εθνοτικοί Σέρβοι στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο αντιτίθενται επίσης στην ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου και εξακολουθούν να βλέπουν το Βελιγράδι -και όχι την πρωτεύουσα του Κοσσυφοπεδίου Πρίστινα- ως έδρα της εξουσίας.
Συγκρούσεις Σέρβων με την KFOR
Το προσωπικό της KFOR έχει έρθει και στο παρελθόν σε σύγκρουση με τους Σέρβους της περιοχής.
Τον Μάιο ξέσπασαν συγκρούσεις μεταξύ του προσωπικού της KFOR και Σέρβων διαδηλωτών μετά από αμφιλεγόμενες τοπικές εκλογές.
Το Βελιγράδι απάντησε στις συγκρούσεις, οι οποίες άφησαν δεκάδες τραυματίες και στις δύο πλευρές, αναπτύσσοντας μονάδες του σερβικού στρατού κοντά στα σύνορα με το Κοσσυφοπέδιο.
Το ΝΑΤΟ ανέβασε τους τόνους ανακοινώνοντας σχέδια ενίσχυσης της αποστολής KFOR, η οποία αριθμεί περίπου 4.000 άτομα, με 700 επιπλέον στρατιώτες.
Εκείνη την εποχή, η Μόσχα δήλωσε την «άνευ όρων υποστήριξή» της προς τη Σερβία.
«Τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου πρέπει να γίνουν σεβαστά και να διασφαλιστούν», είχε δηλώσει εκπρόσωπος του Κρεμλίνου.
Το Κοσσυφοπέδιο δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Αλλά η υπουργός Εξωτερικών του δήλωσε πέρυσι ότι ελπίζει να δει τη χώρα να εντάσσεται στο πρόγραμμα «Εταιρική Σχέση για την Ειρήνη» του ΝΑΤΟ το 2023.
Η κίνηση αυτή θεωρείται ευρέως ως ένα σκαλοπάτι προς την πλήρη ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Στις 29 Σεπτεμβρίου, το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να στείλει έναν απροσδιόριστο αριθμό πρόσθετου προσωπικού της KFOR στην περιοχή υπό το φως των «πρόσφατων εντάσεων».
«Από τον Μάιο, έχουμε ενισχύσει την παρουσία και τη στάση της KFOR», ανέφερε η δυτική συμμαχία σε ανακοίνωσή της.
«Μόλις χθες, το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο ενέκρινε πρόσθετες δυνάμεις για την αντιμετώπιση της τρέχουσας κατάστασης», συμπλήρωσε.
Οι βραχυχρόνιες μισθώσεις στο πλαίσιο της οικονομίας διαμοιρασμού, έχουν αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, ενισχύοντας τα μεγέθη του τουρισμού, δηλαδή τις ταξιδιωτικές αφίξεις και τις αντίστοιχες εισπράξεις. Παράλληλα, η άνοδος της εν λόγω αγοράς, μαζί με το πρόγραμμα Golden Visa το οποίο θεσπίστηκε στην Ελλάδα το 2013, συνέβαλαν στις αυξημένες εισροές ξένων κεφαλαίων, με κατεύθυνση την αγορά κατοικίας, αναφέρεται σε οικονομική ανάλυση της Alpha Bank στο εβδομαδιαίο οικονομικό δελτίο.
Αναφορικά με τον αριθμό των διαθέσιμων καταλυμάτων μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας Airbnb -σε συγκεκριμένες περιοχές της χώρας, τα οποία έλαβαν τουλάχιστον μία αξιολόγηση και των ΞΑΕ (ξένες άμεσες επενδύσεις) σε ακίνητα, στο διάστημα 2013-2022. παρατηρείται ότι τα δύο μεγέθη κινήθηκαν σχεδόν παράλληλα, την τελευταία δεκαετία, ενώ η άνοδος που κατέγραψαν ήταν ραγδαία.
Συγκεκριμένα, το 2022, οι ΞΑΕ σε ακίνητα ανήλθαν σε 2 δισ.ευρώ σημειώνοντας αύξηση κατά 68% σε ετήσια βάση και την καλύτερη επίδοση από το 2002 . Σημειώνεται ενδεικτικά ότι, το 2013, κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, οι ΞΑΕ σε ακίνητα διαμορφώθηκαν σε 156 εκατ.ευρώ.
Σε ό,τι αφορά στα ακίνητα που διατέθηκαν για βραχυχρόνια μίσθωση στις επιλεγμένες περιοχές, στις οποίες μάλιστα καταγράφεται έντονη τουριστική δραστηριότητα, δηλαδή στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Κρήτη και το Νότιο Αιγαίο και αξιολογήθηκαν τουλάχιστον από έναν πελάτη, ανήλθαν σε σχεδόν 42 χιλ. το 2022, ενώ μέχρι το 2016 ήταν λιγότερο από 10 χιλ. Αξίζει να σημειωθεί, όπως αναφέρεται στην ανάλυση της Alpha Bank, ότι ο συνολικός αριθμός των εγγεγραμμένων καταλυμάτων στην πλατφόρμα στις τέσσερις περιοχές, το 2022, ήταν σημαντικά υψηλότερος, καθώς προσέγγιζε τις 73 χιλ., ενώ εκτιμάται ότι στο σύνολο της επικράτειας ξεπέρασε τις 100 χιλ.
Σύμφωνα με μελέτη του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών («Βραχυχρόνια Μίσθωση Ακινήτων στην Ελλάδα», Νοέμβριος 2022) αλλά και τη σχετική βιβλιογραφία , μία επιπλέον επίπτωση της ανάπτυξης της αγοράς βραχυχρόνιας μίσθωσης σε μία χώρα είναι το γεγονός ότι δύναται να περιορίσει την προσφορά ακινήτων για μακροχρόνια μίσθωση και να οδηγήσει σε άνοδο των ενοικίων. Ο βαθμός στον οποίο θα συντελεστεί το τελευταίο εξαρτάται, μεταξύ άλλων παραγόντων, από τα επιμέρους χαρακτηριστικά της αγοράς βραχυχρόνιας μίσθωσης, π.χ. εάν θα διατεθεί ολόκληρο το ακίνητο ή ένα μέρος αυτού. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με σχετική έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε διάφορες χώρες της ΕΕ-27, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, παρατηρείται ότι σημαντικό ποσοστό των ακινήτων που ενοικιάζονται μέσα από πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης έχουν αγοραστεί για αυτό τον σκοπό (Ελλάδα: 11,3%, ΕΕ-27: 12,8%, ένα ακίνητο, Ελλάδα: 30,2%, ΕΕ-27: 5,7%, περισσότερα από ένα ακίνητα). Το γεγονός αυτό συνάδει με την άνοδο των ΞΑΕ σε ακίνητα και αποτελεί έναν από τους παράγοντες αύξησης της ζήτησης.
Λίγα μέτρα από την κεντρική «πορτάρα» της Θεσσαλονίκης, πολύ κοντά στα τείχη της Ακρόπολης, ένας απολύτως άγνωστος ναός της Παλαιολόγειας περιόδου και ένα πυκνό νεκροταφείο της ίδιας εποχής, βρέθηκαν σε σωστική ανασκαφή οικοπέδου. Η ανακοίνωση για το μοναδικό και εξαιρετικά σπάνιο αυτό εύρημα, που συμπληρώνει την ιστορία της πόλης, έγινε σε συνέδριο με τη συμμετοχή Ελλήνων Βυζαντινολόγων, που είναι σε εξέλιξη στην Κομοτηνή.
Στην ανακοίνωση που αφορά στην Ακρόπολη της Θεσσαλονίκης, προχώρησαν η Επιστημονικά Υπεύθυνη Αρχαιολόγος Αικατερίνη Κούσουλα και οι Αρχαιολόγοι Αναστασία Λίνδα και Χαρίλαος Γουΐδης. Σύμφωνα με αυτήν, αποκαλύφθηκε το μεγαλύτερο μέρος του ανατολικού τμήματος ιερού ναού, τοιχογραφίες, ένα νεκροταφείο με περίπου 60 ταφές και κτερίσματα, όπως και πολλά νομίσματα που βοηθούν στη χρονολόγηση του ναού.
Παλαιολόγειος ναός στην Ακρόπολη Θεσσαλονίκης
Ο τοίχος της κόγχης του ιερού Βήματος, που σώθηκε σε ικανό ύψος, εξωτερικά είναι πολύπλευρος, φτιαγμένος από λίθους και πλίνθους, πολλές από τις οποίες είναι ενσφράγιστες με σταυρούς. Εσωτερικά η πολυγωνική κόγχη σε δεύτερη φάση επαναδιαμορφώθηκε σε καμπύλο τοίχο.
Τόσο στην επιφάνεια του καμπύλου τοίχου όσο και στην κόγχη της Πρόθεσης, αποκαλύφθηκε σε καλή κατάσταση, τμήμα του εικονογραφικού διακόσμου. Μάλιστα, από την εικονογράφηση διατηρήθηκε το κάτω τμήμα της παράστασης της Άκρας Ταπείνωσης του Χριστού, όπου διακρίνονται τα δάχτυλα των σταυρωμένων χεριών του Κυρίου όπως και τμήμα από τους πήχεις και το σώμα του.
Από την εικονογράφηση της αψίδας του ιερού, διατηρήθηκε αποσπασματικά η παράσταση του Μελισμού, στην οποία παριστάνονται ιεράρχες με περίτεχνα λειτουργικά άμφια και άγγελοι με πλούσια ενδύματα στην ιδιαίτερη και μεστή θεολογικών εννοιών σκηνή του Μελισμού.
Πολλά σπαράγματα πολυτελών τοιχογραφιών από τον χώρο του ιερού, βρέθηκαν μέσα στο στρώμα καταστροφής της κόγχης και παρατηρείται ότι αρκετά από αυτά φέρουν επίστρωση φύλλου χρυσού, κάτι που δείχνει την υψηλή καλλιτεχνική τους αξία. Από τα σπαράγματα αυτά κατέστη δυνατόν να ανασυσταθεί εν μέρει η εικόνα της Θεοτόκου Πλατυτέρας -ένα αριστουργηματικό έργο της δεύτερης δεκαετίας του 14ου αιώνα, που αναμφίβολα κοσμούσε την ανώτερη ζώνη τοιχογράφησης της κόγχης.
Σε πολύ μικρή απόσταση από τον αγιογραφημένο τοίχο της κόγχης, αποκαλύφθηκε και η ίδια η κτιστή, κυβική Αγία Τράπεζα.
Νεκροταφείο Παλαιολόγειας περιόδου με δεκάδες ταφές και κτερίσματα
Απλές στη μορφή, αλλά επιμελημένες ταφές των κατοίκων της βυζαντινής ακρόπολης, συμπληρώνουν τα μοναδικά ευρήματα της σημερινής οδού Στεργίου Πολυδώρου. Το πυκνό αυτό κοιμητήριο παρέχει ιδιαίτερα πολύτιμες πληροφορίες, όχι μόνο γιατί συμπληρώνει την εικόνα του ναού στον οποίο ανήκει, αλλά και γιατί μέχρι στιγμής δεν είναι γνωστό αντίστοιχης έκτασης εύρημα στο εσωτερικό της Ακρόπολης.
Στον χώρο της ανασκαφής ερευνήθηκαν οι ταφές σε επάλληλες στρώσεις. Πρόκειται για ταφές βρεφικές, παιδικές και ενηλίκων. Την ταφή μπορεί να συνοδεύουν σιδερένιοι ήλοι, όστρεα, άνθρακες, μολύβδινα ελάσματα, χαρώνειοι οβολοί, ενώ από τα στοιχεία ένδυσης και στολισμού των νεκρών, βρέθηκαν χάλκινα ενώτια, δαχτυλίδια, απλά χάλκινα κουμπιά και άλλα με διακόσμηση και επιχρύσωση, αποδεικνύοντας ότι οι ταφές πραγματοποιούνταν με τα κοσμικά ενδύματα των νεκρών και μάλιστα τα καλύτερα που διέθεταν.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν δύο ταφές ιδιαίτερα μεγαλόσωμων ανδρών, των οποίων το ύψος αγγίζει τα δύο μέτρα και η ταφή επίτοκης γυναίκας, που στη θέση της λεκάνης βρέθηκαν οστάρια και κρανίο εμβρύου σε θέση τοκετού.
Τα ευρήματα αποκαλύπτουν τη χρονολόγησή τους
Με βάση τη συνολική ανασκαφική εικόνα αλλά και τη νομισματική μαρτυρία από κλειστά σύνολα των ταφών και του κτηρίου που περιλάμβαναν Λατινικές απομιμήσεις και κοπές Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου (1261-1281), μπορεί να διατυπωθεί ότι κοιμητήριο και ο ναός με πολυγωνική κόγχη ιδρύθηκαν περί τα μέσα του 13ου αι.
Το αρχικό αυτό κτίσμα όμως, καταστράφηκε και γνώρισε και δεύτερη κατασκευαστική φάση στις αρχές του 14ου αιώνα, όπως συνάγεται από τα ανασκαφικά δεδομένα, το αγιογραφικό διάκοσμο, τις νομισματικές μαρτυρίες. Ωστόσο κι αυτός ο ναός στη δεύτερη φάση του, επίσης δεν είχε ιδιαίτερα μακρά ζωή, αφού νομίσματα και κεραμική αποκαλύπτουν την ριζική καταστροφή και κατάχωση περί τις αρχές του 15ου αιώνα, στους ταραγμένους χρόνους που Βυζαντινοί Δεσπότες και Οθωμανοί Σουλτάνοι καταλάμβαναν διαδοχικά την Θεσσαλονίκη μέχρι την οριστική άλωση της από τους τελευταίους.
Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι εγκαινίασε στο Κίεβο το πρώτο διεθνές φόρουμ αφιερωμένο στην αμυντική βιομηχανία, με την ελπίδα να πείσει τις εταιρείες του τομέα να εγκατασταθούν στη χώρα του και να τη βοηθήσουν να «δημιουργήσει ένα οπλοστάσιο» για να αντιμετωπίσει τη Ρωσία.
Μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής το 2022, η Ουκρανία εξαρτάται πολύ από τις παραδόσεις δυτικών όπλων. Λόγω της βραδύτητας της ουκρανικής αντεπίθεσης, που ξεκίνησε τον Ιούνιο, οι ουκρανικές αρχές φοβούνται ότι μειώνεται η επιθυμία των Δυτικών να συνεχίσουν να παρέχουν στήριξη στο Κίεβο στον ίδιο βαθμό που το έπρατταν μέχρι τώρα.
Σε αυτό το πλαίσιο η Ουκρανία συγκέντρωσε χθες Παρασκευή στο Κίεβο 252 εταιρείες του αμυντικού τομέα από 30 χώρες σε ένα φόρουμ με στόχο να τις πείσει να εγκατασταθούν στην εμπόλεμη χώρα.
«Ενδιαφερόμαστε να μεταφέρουμε στην Ουκρανία την παραγωγή του απαραίτητου εξοπλισμού για την άμυνά μας (…) και των προηγμένων αμυντικών συστημάτων που χρησιμοποιούν οι στρατιώτες μας τα οποία δίνουν στην Ουκρανία τα καλύτερα αποτελέσματα στο μέτωπο σήμερα», επεσήμανε ο Ζελένσκι.
Στόχος, σύμφωνα με τον Ουκρανό πρόεδρο, «να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο και ισχυρό οπλοστάσιο», την ώρα που η Ρωσία προσπαθεί επίσης να ενισχύσει τις ικανότητές της παραγωγής όπλων.
Ο Ζελένσκι ανακοίνωσε τη δημιουργία μιας «Συμμαχίας αμυντικών βιομηχανιών» στην οποία ήδη συμμετέχουν «δεκατρείς εταιρείες πρώτου πλάνου», όπως διαβεβαίωσε. Επίσης υποσχέθηκε ένα «ειδικό οικονομικό καθεστώς» για τις εταιρείες που θα δεχθούν να εγκατασταθούν στην Ουκρανία.
Όπως εξήγησε ο Ουκρανός πρόεδρος, θα συσταθεί «ένα ειδικό ταμείο για την άμυνα» με στόχο την παραγωγή στρατιωτικού εξοπλισμού, το οποίο θα χρηματοδοτηθεί κυρίως «από τα έσοδα από τις πωλήσεις κατεσχεμένων ρωσικών ενεργητικών».
Το ζήτημα της εγκατάστασης στην Ουκρανία αμυντικών βιομηχανιών είχε συζητηθεί και κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Ζελένσκι στις ΗΠΑ, σύμφωνα με την ουκρανική προεδρία.
Ο σύμβουλος του Ζελένσκι, Άντριι Γερμάκ, αναφέρθηκε επίσης σε συμφωνία μεταξύ του Κιέβου και της Ουάσινγκτον για την έναρξη «διαπραγματεύσεων» για το θέμα «στο άμεσο μέλλον».
Οι μεσογειακές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι ηγέτες των οποίων συνεδρίασαν χθες Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου στη Μάλτα, ζήτησαν να υπάρξει μια «ενιαία» και «διαρθρωτική» απάντηση στη μεταναστευτική κρίση, μολονότι η πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι είχε ανεβάσει τους τόνους, εκφράζοντας νέες επιφυλάξεις για τον ρόλο που διαδραματίζουν οι μη κυβερνητικές οργανώσεις.
«Επαναλαμβάνουμε την αναγκαιότητα μιας σημαντικής αύξησης των προσπαθειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης» απέναντι στις χώρες προέλευσης ή διέλευσης των μεταναστών, αναφέρουν στο τελικό ανακοινωθέν τους οι ηγέτες της MED9, στην οποία μετέχουν η Κροατία, η Κύπρος, η Ισπανία, η Γαλλία, η Ελλάδα, η Ιταλία, η Μάλτα, η Πορτογαλία και η Σλοβενία.
Ο οικοδεσπότης της συνόδου, ο πρωθυπουργός της Μάλτας Ρόμπερτ Αμπέλα, συνόψισε τη βούληση συνεργασίας των χωρών δηλώνοντας ότι «το ζήτημα θα πρέπει εν κατακλείδι να αντιμετωπιστεί στη ρίζα του», με «φερέγγυες και σφαιρικές συνεργασίες με τους εταίρους μας της νότιας Μεσογείου». Συνεργασίες στο πρότυπο εκείνης που επιτεύχθηκε με την Τυνησία, υπό τις πιέσεις της Ιταλίας και της Γαλλίας, παρά τις αμφιβολίες που εκφράζουν οι προασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τις πρακτικές που ακολουθεί αυτή η χώρα του Μαγρέμπ.
Οι ηγέτες των κρατών και των κυβερνήσεων διατύπωσαν ένα παρόμοιο μήνυμα. Αρχής γενομένης από την πρωθυπουργό της Ιταλίας. «Αν δεν υπάρξουν δομικές λύσεις, όλος ο κόσμος θα παρασυρθεί από αυτό το πρόβλημα», είπε η Μελόνι, καταγγέλλοντας την «τύφλωση» εκείνων που πιστεύουν ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτή την πρόκληση εφαρμόζοντας εθνικές πολιτικές.
Αυτή η «έκτακτη κατάσταση» απαιτεί «σαφέστατα, μια ευρωπαϊκή, κοινή απάντηση και μας οδηγεί όλους να επιδείξουμε αλληλεγγύη στην Ιταλία», σχολίασε ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, επιβεβαιώνοντας την απρόσμενη αλλά αυξανόμενη προσέγγιση του Παρισιού με τη Ρώμη.
Ο Μακρόν, που εμφανίζεται προοδευτικός και φιλοευρωπαίος, και η Μελόνι, η οποία εξελέγη πέρσι πρωθυπουργός με το κόμμα Αδέλφια της Ιταλίας, προβάλλοντας ένα εθνικιστικό πολιτικό πρόγραμμα, συναντήθηκαν την Τρίτη στη Ρώμη και συμφώνησαν να συνεργαστούν για να καταπολεμήσουν την παράτυπη μετανάστευση, όπως ανακοίνωσε η Ιταλίδα πρωθυπουργός.
Στο περιθώριο της MED9 οι δύο ηγέτες συναντήθηκαν επίσης με την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, με την οποία συζήτησαν την εφαρμογή ενός «σχεδίου δέκα σημείων», το οποίο είχε παρουσιαστεί στα μέσα Σεπτεμβρίου, ώστε να στηριχθεί η Ιταλία για να αντιμετωπίσει την κρίση, με αφορμή το ρεκόρ αφίξεων μεταναστών στη Λαμπεντούζα. Λόγω της κακοκαιρίας, οι αφίξεις σταμάτησαν για μία εβδομάδα, όμως ξανάρχισαν από σήμερα.
Μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου τουλάχιστον 990 άνθρωποι ναυάγησαν στην κεντρική Μεσόγειο, στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην Ιταλία ή, σε μικρότερο βαθμό, στη Μάλτα, προερχόμενοι από τη Βόρεια Αφρική, την Τουρκία ή τη Λιβύη, σύμφωνα με μια καταμέτρηση της Unicef, που προειδοποιεί ότι η θάλασσα αυτή μετατρέπεται σε «νεκροταφείο για τα παιδιά και το μέλλον τους». Περίπου 11.600 ασυνόδευτοι ανήλικοι επιχείρησαν να φτάσουν στην Ιταλία από τον Ιανουάριο μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου, δηλαδή 60% περισσότεροι σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2022, ανέφερε επίσης αυτή η υπηρεσία του ΟΗΕ για την προστασία των παιδιών.
Μελόνι: «Στη Μάλτα υπήρξε θέληση για σοβαρή και γρήγορη αντιμετώπιση του μεταναστευτικού»
H Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι, σε δηλώσεις της αναφέρθηκε στα αποτελέσματα των συζητήσεων με θέμα το μεταναστευτικό και το προσφυγικό. «Υπήρξε θέληση για σοβαρή και γρήγορη αντιμετώπιση του μεταναστευτικού. Αναζητούμε τα επόμενα, ουσιαστικά βήματα», τόνισε η Ιταλίδα πρωθυπουργός.
«Λέμε “ναι” στην πολιτική των επαναπατρισμών αλλά πρέπει να γίνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως ήδη άρχισε δηλαδή να γίνεται με τις επισκέψεις του επιτρόπου Μαργαρίτη Σχοινά σε σειρά αφρικανικών χωρών. Παράλληλα, είναι σημαντική η συνεργασία με την Τυνησία και, απ΄ ότι γνωρίζω, οι σχετικοί ευρωπαϊκοί πόροι θα αποδεσμευθούν σύντομα», πρόσθεσε.
«Οι χώρες της MED9 βοηθούν στο να γίνουν βήματα προόδου, τα οποία θέλουμε να μετατραπούν σε συγκεκριμένα έργα», είπε η Μελόνι και επανάλαβε ότι η ανακατανομή, για την Ιταλία, δεν αποτελεί προτεραιότητα. Η κύρια προτεραιότητα για τη χώρα της είναι η εξωτερική διάσταση.
«Το Σύμφωνο για την Μετανάστευση και το ‘Ασυλο βελτιώνει την προηγούμενη κατάσταση, αλλά θεωρούμε ότι οι τροποποιήσεις που ζητά η Γερμανία για τις ΜΚΟ αποτελούν βήμα πίσω. Ζητήσαμε χρόνο και θα μπορούσαμε, τότε, να ζητήσουμε και εμείς τροποποίηση βάσει της οποίας η χώρα που ευθύνεται για τους μετανάστες πρέπει να είναι εκείνη της σημαίας που φέρει το πλοίο ΜΚΟ που τους περισυλλέγει», δήλωσε η Μελόνι στους δημοσιογράφους. Η Ιταλίδα πρωθυπουργός υπογράμμισε δε ότι «και στη Μάλτα, πολλοί κατέστησαν σαφές ότι οι ΜΚΟ δεν είναι όλες ίδιες».
Σε σχέση με την πρότασή της για ναυτική αποστολή στην κεντρική Μεσόγειο υπογράμμισε: «Εννοώ, ασφαλώς, ότι πρέπει να γίνει σε συνεργασία με τις αφρικανικές χώρες. Υπάρχει η αποστολή Irini, η οποία λειτουργεί αποτελεσματικά, ενώ θα μπορούσε να τεθεί σε εφαρμογή το τρίτο μέρος της ευρωπαϊκής αποστολής Sophia, η οποία δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ. Πρέπει, όμως, να συζητήσουμε με τις βορειοαφρικανικές αρχές».
Μιλώντας για την Τυνησία, η επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης υπογράμμισε ότι πρέπει να εξακριβωθεί αν η ευρωπαϊκή οικονομική βοήθεια, μπορεί να αποσυνδεθεί από τη συμφωνία της χώρας με το ΔΝΤ. Αναφερόμενη, τέλος, στην ιταλική οικονομία, δήλωσε ότι «δεν υπάρχει κίνδυνος να συσταθεί νέα κυβέρνηση, τεχνοκρατικού χαρακτήρα» και ότι «η Ιταλία, το επόμενο έτος, θα αναπτυχθεί περισσότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ενώ το σπρεντ της έχει αρχίσει να κατεβαίνει».
Κυρ. Μητσοτάκης: «Να αποφασίζει η Ευρώπη ποιος μπαίνει στην ΕΕ και όχι οι διακινητές»
«Να ασκήσουμε ένα δικαίωμα το οποίο δεν μπορούμε να εκχωρήσουμε σε διακινητές. Διότι αυτό ακριβώς κάνουμε σήμερα: οι διακινητές είναι αυτοί που αποφασίζουν ποιος θα μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό πρέπει να αλλάξει». Αυτό τόνισε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μετά τη λήξη των εργασιών της Συνόδου Κορυφής EUMED9 στη Μάλτα, η οποία ασχολήθηκε μεταξύ άλλων και με το μεταναστευτικό πρόβλημα στην Ευρώπη.
Ο κος Μητσοτάκης επεσήμανε ότι οι ηγεσίες της Ευρώπης χρειάζεται να καθορίσουν με δικούς τους όρους «ποιος θα εισέρχεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση» και ότι η ΕΕ πρέπει να επικεντρωθεί στους επαναπατρισμούς, διασφαλίζοντας ότι οι άνθρωποι που δεν δικαιούνται άσυλο θα επιστρέφουν στη χώρα καταγωγής τους. Παράλληλα, ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι η Ευρώπη, πέραν όλων αυτών, πρέπει να εστιάσει στις νόμιμες οδούς για μετανάστευση.
Ο κος Μητσοτάκης στη δήλωση του αναφέρθηκε επίσης στην κλιματική κρίση και στην οικονομία.
Για την οικονομία στην ΕΕ ανέφερε ότι δεν μπορούμε να επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος και είπε ότι «γνωρίζουμε λάθη που έγιναν σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ουσιαστικά ανάγκασαν χώρες να προβούν σε πολύ απότομη δημοσιονομική προσαρμογή, “βυθίζοντάς” τες σε πολύ μεγαλύτερη ύφεση».
Πρότεινε την επιστροφή στο πλαίσιο της αρχικής πρότασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, την οποία χαρακτήρισε ισορροπημένη σε ό,τι αφορά την αυξημένη ευελιξία αλλά και την ιδιοκτησία, ώστε τα κράτη-μέλη να εκπονούν τη δική τους δημοσιονομική «διαδρομή» για να πετύχουν τη δημοσιονομική προσαρμογή.
Παράλληλα, τόνισε ότι πρέπει να δημιουργηθεί χώρος για τις κρίσιμες επενδύσεις που χρειάζονται οι ευρωπαϊκές χώρες, ώστε να προστατευτεί η στρατηγική αυτονομία τους, είτε πρόκειται για την άμυνα είτε για σημαντικές συλλογικές επενδύσεις στην πράσινη μετάβαση.
Για την κλιματική κρίση ο κος Μητσοτάκης παρατήρησε ότι επηρεάζει τη Μεσόγειο με δυσανάλογα έντονο τρόπο και κάλεσε τους ηγέτες της ΕΕ να αναλάβουν από κοινού δράση.
Αναλυτικά η δήλωση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη:
«Αγαπητέ Ρόμπερτ (Αμπέλα), σε ευχαριστώ για την υπέροχη φιλοξενία και την καταπληκτική τοποθεσία που διάλεξες γι’ αυτήν τη συνάθροιση. Σε ευχαριστώ, επίσης, για την πολύ περιεκτική σύνοψη της συζήτησης που είχαμε και η οποία αποτυπώθηκε στην κοινή δήλωση που μόλις συμφωνήθηκε.
»Δεν θέλω να επαναλάβω όσα ειπώθηκαν από τους προηγούμενους ομιλητές. Επιτρέψτε μου να κάνω τρεις γρήγορες παρατηρήσεις: πρώτον, όσον αφορά την κλιματική κρίση, σας ευχαριστώ όλους για την υποστήριξη που προσφέρατε στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια ενός πάρα πολύ δύσκολου καλοκαιριού, όταν αντιμετωπίσαμε κάποιες από τις χειρότερες πυρκαγιές και σίγουρα τις χειρότερες πλημμύρες στην ιστορία της χώρας μας. Θα πρέπει να είναι προφανές σε όλους μας, πιστεύω, ότι η κλιματική κρίση επηρεάζει τη Μεσόγειο με δυσανάλογα έντονο τρόπο. Αυτό δεν πρέπει να αποτελεί μόνο αιτία ανησυχίας, αλλά και λόγο για όλους μας να αναλάβουμε άμεσα δράση.
»Σας ευχαριστώ όλους που συμφωνείτε με το περιεχόμενο της επιστολής που σας έστειλα, η οποία ουσιαστικά μας προτρέπει, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, να δώσουμε πολύ μεγαλύτερη έμφαση στην προσαρμογή και ειδικότερα στην αρωγή μετά από φυσικές καταστροφές και στη διαχείριση των πολύ δαπανηρών συνεπειών αυτών των καταστροφών, όπως γνωρίζουμε πολύ καλά τόσο εμείς όσο και οι Σλοβένοι φίλοι μας.
»Μας παροτρύνει, όμως, να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη συνεργασία σε ζητήματα και θέματα πρόληψης, προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι υπάρχει μια λογική ισορροπία μεταξύ της φιλόδοξης ατζέντας μας για τον μετριασμό των επιπτώσεων, η οποία ωστόσο είναι μακροπρόθεσμη, και των άμεσων αναγκών μας για προσαρμογή. Διότι θεωρώ ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να εξασφαλίσουμε ότι οι λαοί μας θα συνεχίσουν να συμμετέχουν στην πράσινη μετάβαση. Καθώς αυτή τη στιγμή είναι σαφές σε εμένα ότι δεν πρόκειται για μια ισορροπημένη προσέγγιση, ιδίως αν εξετάσουμε τα ευρωπαϊκά χρήματα που είναι διαθέσιμα για την άμεση ανακούφιση από τις καταστροφές.
»Δεν πρέπει, ασφαλώς, να ξεχνάμε ότι αυτές οι καταστροφές δεν επηρεάζουν μόνο τις χώρες μας στην Ευρώπη, αλλά και τις χώρες της Νότιας Γειτονιάς. Όταν μια καταστροφή πλήττει μια χώρα που έχει σημαντικά προβλήματα όσον αφορά στη λειτουργία του κράτους, η καταστροφή πολλαπλασιάζεται. Η ίδια καταιγίδα που κόστισε τη ζωή σε λιγότερους από 20 ανθρώπους στην Ελλάδα είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι στη Λιβύη. Αυτή είναι η διαφορά στο τι προκαλεί η κλιματική αλλαγή όταν πλήττει μια καλά οργανωμένη χώρα έναντι μιας χώρας που αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα.
»Σχετικά με τη μετανάστευση, δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με όσα ειπώθηκαν από την Ιταλίδα πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι και τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν όσον αφορά στο να επικεντρωθούμε στο σχέδιο δράσης 10 σημείων που συνέταξε η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Πιστεύω ότι έχουμε σημειώσει μεγάλη πρόοδο σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αναγνωρίζοντας τη σημασία της εξωτερικής διάστασης του μεταναστευτικού προβλήματος και, εν τέλει, την ανάγκη να καθορίσουμε με δικούς μας όρους ποιος θα εισέρχεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς έγκειται σε εμάς, ως κυρίαρχα κράτη αλλά και ως μέλη της ευρωπαϊκής μας οικογένειας, να ασκήσουμε ένα δικαίωμα το οποίο δεν μπορούμε να εκχωρήσουμε σε διακινητές. Διότι αυτό ακριβώς κάνουμε σήμερα: οι διακινητές είναι αυτοί που αποφασίζουν ποιος θα μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό πρέπει να αλλάξει.
»Πρέπει να είμαστε πολύ αποτελεσματικότεροι, διασφαλίζοντας ότι μη αξιόπλοα σκάφη δεν θα αποπλέουν από τις ακτές των γειτονικών χωρών και δεν θα θέτουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, σε ένα πολύ επικίνδυνο ταξίδι. Πρέπει να συνεργαστούμε περισσότερο με τις χώρες διέλευσης, κάτι που προσπαθούμε να κάνουμε, για παράδειγμα, με την Τουρκία. Πρέπει να επικεντρωθούμε στους επαναπατρισμούς και να διασφαλίσουμε ότι οι άνθρωποι που δεν δικαιούνται άσυλο θα επιστρέφουν στη χώρα καταγωγής τους. Τέλος, φυσικά, πρέπει να εστιάσουμε στις νόμιμες οδούς για μετανάστευση. Από τη στιγμή που επιδεικνύουμε μεγαλύτερη επαγρύπνηση για την προστασία των συνόρων μας, πρέπει ως αντίβαρο να προσφέρουμε ευκαιρίες στους ανθρώπους που μπορούν να έρθουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να μας βοηθήσουν να στηρίξουμε την οικονομική μας ανάπτυξη, αλλά με ασφαλή τρόπο και – το ξαναλέω – με τους δικούς μας όρους.
»Κλείνοντας, όσον αφορά τα ζητήματα οικονομικής διακυβέρνησης, θα επαναλάβω ότι συμφωνώ με όσα έχουν ήδη ειπωθεί. Δύο σύντομες παρατηρήσεις θα κάνω μόνο. Δεν μπορούμε να επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Γνωρίζουμε λάθη που έγιναν σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ουσιαστικά ανάγκασαν χώρες να προβούν σε πολύ απότομη δημοσιονομική προσαρμογή, “βυθίζοντάς” τες σε πολύ μεγαλύτερη ύφεση.
»Πιστεύω ότι πρέπει να επιστρέψουμε στο πλαίσιο της αρχικής πρότασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία εκτιμούμε ότι ήταν ιδιαίτερα ισορροπημένη σε ό,τι αφορά την αυξημένη ευελιξία αλλά και την ιδιοκτησία, ώστε τα κράτη-μέλη να εκπονούν τη δική τους δημοσιονομική “διαδρομή” για να πετύχουν τη δημοσιονομική προσαρμογή.
»Και, ασφαλώς, πρέπει να δημιουργήσουμε χώρο για τις κρίσιμες επενδύσεις που χρειαζόμαστε ώστε να προστατεύσουμε τη στρατηγική αυτονομία μας, είτε πρόκειται για την άμυνα είτε μιλάμε για σημαντικές συλλογικές επενδύσεις στην πράσινη μετάβαση. Διότι διαφορετικά θα βρεθούμε σε μία θέση όπου άλλες χώρες ή άλλες μεγάλες ομάδες κρατών θα κάνουν αυτές τις επενδύσεις, ενώ εμείς θα υφιστάμεθα περιορισμούς από τους δημοσιονομικούς κανόνες που επιβάλλουμε στους εαυτούς μας σε μία συγκυρία όπου πρέπει να επενδύσουμε περισσότερο.
»Επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω με αυτό την τοποθέτησή μου. Σε ευχαριστώ πολύ Robert, για την εξαιρετική φιλοξενία. Εύχομαι τα καλύτερα στην Κύπρο και προσβλέπω στην επίσκεψή μου εκεί για την 11η Σύνοδο ενός σχήματος συνεργασίας που έχει αποδειχθεί, πιστεύω, πολύ επιτυχημένο και εποικοδομητικό.»
Είναι καλό να πιέζετε τον εαυτό σας να κάνει πράγματα που δεν έχει κάνει ποτέ πριν – όπως να μείνετε χωρίς φαγητό για μερικές ημέρες.
Ο λόγος; Κάνει καλό στον εγκέφαλό σας και βελτιώνει τις ικανότητές σας για επιβίωση, σύμφωνα με έναν Νεοζηλανδό ειδικό σε θέματα επιβίωσης.
Η πείνα σε κάνει πολύ πιο οξυδερκή, λέει ο Θρυλικός Κλέι (Clay Tall Stories), ο οποίος δεν πήγε ποτέ σχολείο αλλά μεγάλωσε στο Εθνικό Πάρκο Έιμπελ Τάσμαν (Abel Tasman National Park), όπου ο πατέρας του ήταν δασοφύλακας. «Έμαθα μόνος μου να πιάνω ψάρια, να φτιάχνω σχεδίες, να χτίζω μια καλύβα, χρησιμοποιώντας απλώς ό,τι υπήρχε γύρω μου τότε», δήλωσε ο 59χρονος Κλέι στην Epoch Times, αναφερόμενος στις δεξιότητες που απέκτησε και τελειοποίησε.
Η πείνα, σύμφωνα με τον Κλέι, προκαλεί μια συγκεκριμένη βιολογική αντίδραση στον άνθρωπο. «Ένα από τα πράγματα που συμβαίνει σε εμάς τους ανθρώπους όταν πεινάμε είναι ότι μπαίνουμε σε κατάσταση αυτοφαγίας», είπε. «Ο εγκέφαλός μας αναπτύσσει νέες νευρικές συνδέσεις όταν πεινάμε.»
Ο Θρυλικός Κλέι, 59 ετών, επιδεικνύει μια τεχνική φυσήματος για το άναμμα φωτιάς σε συνθήκες επιβίωσης. (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)
Η νηστεία καθαρίζει τον εγκέφαλο και μας αναγκάζει να σκεφτόμαστε διαφορετικά για να λύσουμε προβλήματα, οπότε όταν ο Κλέι δοκίμασε να επιβιώσει μόνος του σε ένα μικρό νησί για πέντε ημέρες τον περασμένο Αύγουστο – που είναι χειμώνας στο νότιο ημισφαίριο – το φαγητό δεν ήταν το πιο σημαντικό για αυτόν. Πήρε μαζί του μόνο τα ρούχα που χωρούσαν στην τσάντα του, μερικές συσκευές βιντεοσκόπησης, μια οδοντόβουρτσα και ένα ζευγάρι γυαλιά.
Ο Κλέι είναι ένας παθιασμένος δάσκαλος και δημιουργός περιεχομένου στο YouTube. Οι εξορμήσεις του δεν είναι απλώς προσωπικές προκλήσεις, αλλά μαθήματα στο σύστημα επιβίωσής του. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα χρειαστείς αυτή τη σοφία, υποστηρίζει.
«Όλοι ταξιδεύουν», είπε ο Κλέι. «Οι άνθρωποι επιβιώνουν από αεροπορικά δυστυχήματα και μπορεί κάποιος να βρεθεί χωρίς να το περιμένει στη μέση του δάσους. Τι θα κάνει;»
Το φαγητό, λοιπόν, δεν είναι προτεραιότητα. Ποια πράγματα είναι πιο σημαντικά; Το νερό είναι το πρώτο, λέει ο Κλέι. Το δεύτερο είναι το καταφύγιο. Το τρίτο είναι η φωτιά. Η τροφή έρχεται τέταρτη.
«Μπορείς να ζήσεις μόνο τρεις ημέρες χωρίς νερό», είπε ο Κλέι, προσθέτοντας ότι θα μπορούσε να αντέξει τρεις έως τέσσερις εβδομάδες νηστικός, αν χρειαζόταν. Πεθαίνουμε επίσης σύντομα χωρίς επαρκή ύπνο ή ζεστασιά.
Η κάλυψη αυτών των στοιχειωδών αναγκών στο νησί είχε μεγάλο κόστος. Μέχρι το τέλος της διαμονής του έχασε 5,5 κιλά. Αλλά το εργαλείο που καθορίζει την επιτυχία της επιβίωσης είναι ένα: «Το σπουδαιότερο εργαλείο επιβίωσης είναι το μυαλό μας», είπε.
Αυτό το μικρό σημείο άμμου και θάμνων, το οποίο ο ίδιος αποκαλεί «Crazy Horse Island» (Νήσος του τρελού αλόγου), βρίσκεται σε ένα κανάλι κατά μήκος της ακτής του Κόλπου της Τασμανίας, στο βόρειο τμήμα του Νότιου Νησιού της Νέας Ζηλανδίας, μόλις λίγα χιλιόμετρα δυτικά του Εθνικού Πάρκου Έιμπελ Τάσμαν.
Κόλπος της Τασμανίας στο Νότιο Νησί της Νέας Ζηλανδίας. (Bardocz Peter/Shutterstock)
Ο Κλέι περνά με τη βάρκα μέσα από ένα κανάλι κατά μήκος του Κόλπου της Τασμανίας για να φτάσει στο «Νησί του τρελού αλόγου». (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)
Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η θερμοκρασία πέφτει κάτω από το μηδέν τη νύχτα, ενώ την ημέρα κυμαίνεται γύρω στους 20 βαθμούς Κελσίου.
Κατά την άφιξή του στην ξηρά, την πρώτη ημέρα της πενθήμερης διαμονής του, αρχίζει την αναζήτηση πόσιμου νερού. Χρησιμοποιεί σπασμένες κοφτερές πέτρες για να σκαλίσει ένα μπολ από ένα κομμάτι ξύλο. Εκεί θα μπορεί να βάζει νερό για να πίνει. Εντοπίζει βρύα σφάγγου που απορροφούν την υγρασία σαν σφουγγάρι και, χάρη στην εποχή των βροχών, θα παρέχουν άφθονο πόσιμο νερό. Το θαλασσινό νερό δεν πίνεται.
«Έστιψα τα βρύα για να πάρω το νερό», είπε. «Είναι αρκετά επικίνδυνο αυτό, ιδίως το καλοκαίρι.»
Γιατί είναι επικίνδυνο; Τα μικρόβια που επιπλέουν στα βρύα μπορεί να προξενήσουν ασθένεια, είπε ο Κλέι, αν και το χειμώνα είναι πολύ λιγότερα. Το καλοκαίρι βράζει το νερό του.
Περνά τις επόμενες έξι ώρες φτιάχνοντας ένα καταφύγιο από πεσμένα δέντρα για να προφυλαχθεί από τον καιρό. Με τον φλοιό τους καλύπτει τη στέγη, ενώ γεμίζει τα κενά μεταξύ των κορμών με βρύα, τα οποία απορροφούν το νερό κι έτσι δεν στάζει.
Με τις δύο πρώτες ανάγκες – το νερό και το καταφύγιο – τακτοποιημένες, ο Κλέι επικεντρώνεται στην τρίτη: τη φωτιά. Το άναμμα φωτιάς παρουσιάζει πολλαπλές προκλήσεις. Πρώτον, χρειάζονται ξερά ξύλα – αν σπάνε εύκολα, ξέρεις ότι είναι ξερά. Χρειάζονται επίσης διαβαθμισμένα μεγέθη καύσιμης ύλης – από το πιο λεπτό προσάναμμα και τα αγριόχορτα μέχρι τα μεγαλύτερα ξύλα, τα κούτσουρα και τα κουκουνάρια.
Για να ανάψει κανείς μια φωτιά χωρίς σύγχρονα εργαλεία χρειάζεται επιδεξιότητα – ευτυχώς, ο Κλέι, που κοντεύει τα 60, φοράει γυαλιά. Χρησιμοποιεί τους φακούς για να εστιάσει το φως του ήλιου στο πιο εύφλεκτο προσάναμμα: αποξηραμένο λιναρόχορτο, δηλαδή μεμονωμένες ίνες λίιναριού, λεπτές σαν κλωστές, που ξεφλουδίζονται μία προς μία και πλάθονται σε μικρές χνουδωτές μπάλες. Έφτιαξε αρκετές μπάλες για καλό και για κακό. «Αν θέλεις να πετύχεις κάτι, καλό είναι να υπάρχει περίσσευμα», συμβουλεύει.
Ένα καταφύγιο φτιαγμένο από πεσμένους κορμούς, φλοιό νεκρών δέντρων και βρύα. (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)
Σύντομα η μπάλα του λιναριού αρχίζει να καίγεται και τοποθετείται μέσα σε ένα στρώμα από ξερά χόρτα και κλαδιά, το οποίο αρχίζει να καπνίζει. Να θυμάστε, λέει, ότι η χρήση πρωτόγονων μέσων είναι πάντα πιο δύσκολη απ’ ό,τι φαίνεται.
Ένα μεγάλο, σαπωνώδες κουκουνάρι πεύκου τοποθετείται πάνω στη φωτιά για να την παρατείνει, γιατί η ρητίνη του πεύκου καίγεται αργά. Μεταφέρει τον κώνο που σιγοκαίει στην κατασκήνωση μέσα σε ένα όστρακο αβαλονιού που είχε την τύχη να βρει και το οποίο θα του χρησιμεύσει με πολλούς τρόπους: για να βράζει νερό, να πίνει και να μαγειρεύει.
Η φωτιά θα είχε κάψει το χέρι του αν δεν είχε το χοντρό σουηδικό μάλλινο μπουφάν του, το οποίο είναι πυρίμαχο. Σαν ένας φορετός υπνόσακος, θα τυλίξει το σώμα του για να τον κρατήσει ζεστό τη νύχτα, καθώς θα ξεκουράζεται σε ένα στρώμα από βούρλα.
Ο Κλέι βρήκε ελάχιστα τρόφιμα την πρώτη ημέρα. Μόνο μερικά άγρια μανιτάρια που μαγείρεψε. «Πρέπει να διαλέγεις πολύ προσεκτικά τα μανιτάρια που βρίσκεις, γιατί μερικά μπορεί να σε σκοτώσουν», είπε, προσθέτοντας ότι το εργαλείο με το οποίο το σούβλιζες μπορεί να είναι εξίσου θανατηφόρο: «Και κάποιο ξύλο μπορεί να σε σκοτώσει».
Ο Κλέι μαζεύει γλιστερά μανιτάρια κατά τη διάρκεια της πενθήμερης μοναχικής του διαμονής-πρόκλησης τον Αύγουστο του 2023. (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)
Η δεύτερη ημέρα ξεκινάει μετά από έναν ύπνο κάτω του μετρίου με κρύα πόδια. Η αναζήτηση φαγητού συνεχίζεται – τα μαγειρεμένα μανιτάρια είχαν υπέροχη γεύση, αλλά ο Κλέι ξέρει ότι υπάρχουν και θαλασσινά , που είναι πιο χορταστική τροφή. Γρήγορα, βρίσκει δέσμες σπασμένων μυδιών κολλημένων σε βράχους στα ρηχά και μερικά ολόκληρα, τα οποία ανοίγει και καταβροχθίζει επί τόπου.
Εδώ κολυμπούν τα πλατύψαρα, γνωστά ως καλκάνια. Είδε τρία χθες το βράδυ. Το κυνήγι αυτού του κυρίως νυκτόβιου ψαριού με καμάκι είναι η στρατηγική του απόψε, καθώς η πείνα έχει αρχίσει να τον πιάνει. Τα λίθινα εργαλεία του θα ακονίσουν ένα γερό διπλό καμάκι από σκληρό ξύλο.
Πώς μπορεί κανείς να εντοπίσει το νυκτόβιο καλκάνι μέσα στο μαύρο σκοτάδι; Μα, με έναν πυρσό! Ο Κλέι συλλέγει και αλέθει τον σκληρυμένο χυμό από τον φλοιό των μεγάλων πεύκων του νησιού. Χρησιμοποιώντας το όστρακό του ως δοχείο, μαγειρεύει ένα μείγμα από λιωμένο χυμό και κάρβουνο – ένα συνδετικό μέσο – για να φτιάξει μια κολλώδη, βραδύκαυστη πάστα.
Αυτή η καύσιμη ύλη απλώνεται σε οκτώ ή εννέα μεγάλα κουκουνάρια για να φτιάξει τις κεφαλές των πυρσών. Χρησιμοποιώντας τέσσερα ραβδιά δεμένα με λωρίδες λιναριού, ο Κλέι φτιάχνει ένα στήριγμα. Κάθε πυρσός «θα δώσει 8 έως 12 λεπτά φωτός”, είπε.
Ο Κλέι τρώει το καλκάνι που σκότωσε και μαγείρεψε κατά τη διάρκεια της πενθήμερης πρόκλησης επιβίωσης. (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)
Όταν σκοτεινιάζει, ο Κλέι εφαρμόζει το σχέδιό του. Οι πυρσοί με τα κουκουνάρια λειτουργούν τέλεια, αλλά… Εκείνο το βράδυ, δεν έπιασε κανένα καλκάνι. Ούτε είναι ευχάριστο να περπατάει μέσα στα παγωμένα νερά του ωκεανού το χειμώνα. Παραδόξως, όμως, παρατηρεί, κάτι τέτοιο κάνει το υπόλοιπο σώμα να αισθάνεται ζεστό.
Παγωμένος και πεινασμένος, ο Κλέι ξαπλώνει να κοιμηθεί στο τέλος της δεύτερης ημέρας.
Μέχρι την 3η ημέρα, ο Κλέι έχει αποκτήσει έναν φίλο στην κατασκήνωσή του και, παρόλο που ξυπνάει πεινασμένος, αποφασίζει να μην τον φάει. «Έγινα φίλος με ένα άγριο πουλί -ένα γουέκα ή κότα των Μαορί – ένα είδος άγριου κοτόπουλου», είπε. «Περιφέρεται γύρω από την κατασκήνωσή μου». Τα γουέκα είναι προστατευόμενο είδος και ο Κλέι το σέβεται αυτό.
Ο Κλέι ονόμασε το πουλί Ουίλσον -από την ταινία «Castaway»- και το έκανε πρωταγωνιστή στο βίντεο που τράβηξε.
Σήμερα, πάλι πρέπει να κυνηγήσει. Έχοντας ήδη δαπανήσει πολλή σωματική ενέργεια για να φτιάξει πράγματα -όπως την καλύβα και τους πυρσούς- η πείνα αρχίζει να τον κάνει να σκέφτεται εντελώς καθαρά.
Αψηφώντας τα παγωμένα νερά, υπό το φως του πυρσού καταφέρνει να εντοπίσει και να ψαρέψει εν τέλει ένα αρκετά μεγάλο καλκάνι. Αμέσως χρησιμοποιεί τα δόντια του για να δαγκώσει το κεφάλι του, χαρίζοντας στο καμακωμένο ζώο τη λύτρωση.
Επιστρέφοντας στον καταυλισμό, αποφάσισε να περιμένει μέχρι το πρωί για να μαγειρέψει τα ψάρια και πήγε πάλι για ύπνο πεινασμένος, αλλά εξαιρετικά ικανοποιημένος από τη σημερινή του συγκομιδή.
Δεν ξέρει ότι η τέταρτη ημέρα θα είναι ακόμη πιο πλούσια.
Την τέταρτη ημέρα της πρόκλησης για επιβίωση, ο Κλέι καμάκωσε αυτό το σαλάχι, το οποίο φωτογράφισε αφού το έσυρε στην ακτή. (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)
«Το επόμενο πρωί μαγείρεψα το καλκάνι και αυτό ήταν το πρώτο μου καλό γεύμα», αφηγείται ο Κλέι. Για να το φτιάξει, το κάπνισε, τοποθετώντας τις φέτες του ψαριού πάνω σε αναμμένα κάρβουνα και τοποθετώντας από πάνω δύο πέτρες για να μην φεύγει ο καπνός. Ο Γουίλσον τσιμπολογάει κάτι εκεί κοντά.
Ο Κλέι στρέφει τώρα την ενέργειά του και πάλι στο κυνήγι, έχοντας εντοπίσει ένα τεράστιο σαλάχι κατά μήκος της ακτής, εκτιμώντας το βάρος του περίπου στα 35 με 40 κιλά.
Είδε ένα την πρώτη μέρα, επίσης, είπε, έτσι φρόντισε να φτιάξει το καμάκι του αρκετά μεγάλο. Τέτοια προνοητικότητα έρχεται μόνο με την εμπειρία.
Το καμάκι του Κλέι ήταν κατάλληλο, αν και τα σαλάχια έχουν επικίνδυνα αγκάθια που μπορούν να προκαλέσουν σοβαρό τραυματισμό ή ακόμα και θάνατο. Μια τέτοια ακίδα τρύπησε κάποτε θανάσιμα την καρδιά του θρυλικού κυνηγού κροκοδείλων Στηβ Ίργουιν, επεσήμανε ο Κλέι, προσθέτοντας ότι η φροντίδα μιας πληγής έξω στη φύση είναι πολύ δύσκολη.
Με το φως της ημέρας, ο Κλέι εντοπίζει το σαλάχι να κολυμπάει, αρπάζει το καμάκι και την GoPro του και κατευθύνεται προς το νερό. Αφού το τρυπήσει επιτυχώς και το έσυρε στην ακτή, η πενθήμερη στοίχημα του Κλέι μοιάζει σχεδόν κερδισμένο.
«Θα μπορούσα να ζήσω χωρίς τροφή για άλλες δύο εβδομάδες εκεί, χωρίς να χρειαστεί να κάνω καμία δουλειά”, λέει ο Κλέι, προσθέτοντας ότι το καπνιστό σαλάχι έχει «γεύση καβουριού – πραγματικά ωραία».
Ο Κλέι μαγειρεύει το σαλάχι που έπιασε την τέταρτη ημέρα του στο νησί, λέγοντας ότι έχει γεύση καβουριού. (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)
Το γεύμα είναι τόσο πλούσιο που αναγκάζεται να καλέσει το πλοίο που περιμένει, για να παραδώσει το υπόλοιπο κρέας στο χωριό του, που βρίσκεται μόλις 10 μίλια μακριά.
«Αν πρόκειται να σκοτώσουμε ένα ζώο για να επιβιώσουμε, τότε μην το σπαταλάμε», μας είπε. «Τιμήστε το μοιράζοντάς το στους ανθρώπους». Ποτέ μη σπαταλάτε φαγητό – αυτή είναι η φιλοσοφία του Κλέι. Είναι πολύτιμο.
Βγάζει το δέρμα από το σαλάχι, ώστε τίποτα να μην πάει χαμένο, και το τεντώνει πάνω από ένα στρογγυλό πλαίσιο που έφτιαξε με ραβδιά ώστε να μοιάζει με τύμπανο. Τοποθετεί από πάνω μια πέτρα, προκαλώντας μια κοιλότητα που, όταν στεγνώσει, θα σχηματίσει μια λεκάνη με την οποία θα μπορεί να συλλέγει το νερό της βροχής.
Μέχρι την πέμπτη ημέρα, ο Κλέι έχει ήδη αποκτήσει τα απολύτως απαραίτητα για την επιβίωση. Έχοντας τώρα ελεύθερο χρόνο στρέφει την ενέργειά του σε μια άλλη ανάγκη. «Πρέπει να φροντίζουμε και για την ψυχαγωγία μας», λέει.
Όταν ήταν παιδί, εκτός από τις πετονιές, τα αγκίστρια και τα καλάθια που έμαθε μόνος του να κατασκευάζει, έμαθε να φτιάχνει και χαρταετούς από θάμνους.
Επιπλέον, πάντα έχει μαζί του μια φυσαρμόνικα, με την οποία μας παίζει μια μελωδία που έγραψε κάποτε. Ο Κλέι παλιότερα ήταν μουσικός στην Ευρώπη για πολλά χρόνια. Η μουσική, λέει, είναι καλή για την ψυχή και για την καρδιά.
Το μήνυμά του είναι απλό. Πιέστε τον εαυτό σας να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις και θα ανταμειφθείτε. «Μετά τον πόνο, έρχεται πάντα η ευχαρίστηση», υποστηρίζει. «Πρέπει να θέτουμε στον εαυτό μας ολοένα καινούριες προκλήσεις, να του ζητάμε να κάνει πράγματα που δεν έχει ξανακάνει.»
Θα ανακαλύψετε ότι είστε πολύ πιο δυνατοί, γενναίοι και εφευρετικοί από ό,τι νομίζετε, προσθέτει.
Οι Γεωργιανοί αποκαλούν πκαλί οποιαδήποτε σαλάτα φτιάχνεται με βάση τα καρύδια, το σκόρδο και διάφορα λαχανικά και μυρωδικά .
Ορισμένοι μεταφράζουν τον όρο ως πατέ λαχανικών αλλά στην πραγματικότητα, πρόκειται για άλειμμα, κάτι σαν τη δική μας μαϊντανοσαλάτα.
Ένα πολύχρωμο πιάτο που γίνεται συνήθως με ψιλοκομμένο σπανάκι ή παντζάρια – από όπου προκύπτουν και τα χαρακτηριστικά, ζωηρά χρώματα – εξίσου κατάλληλη είναι, όμως, και η μελιτζάνα, τα καρότα, η κολοκύθα, τα φασόλια, τα λάπατα ή ό,τι άλλα λαχανικά έχουμε. Από πάνω προσθέτουμε άφθονο ρόδι, που δίνει όχι μόνο το άρωμα και το χρώμα.
Τι θα χρειαστείτε
2 φλιτζάνια βραστά ή ψητά λαχανικά
Για τη βάση
½ φλιτζάνι (50 γρ.) καρύδια
1 ½ κουτ. σούπας ξίδι από κόκκινο κρασί ή χυμό ροδιού
½ φλιτζάνι ψιλοκομμένο κολίανδρο
1 κουτ. γλυκού κόλιανδρο σκόνη
2 κουτ. σούπας ψιλοκομμένο φρέσκο κρεμμυδάκι ή ξερό λευκό
1 σκελίδα σκόρδο, ψιλοκομμένη
μπούκοβο
1 κουτ. γλυκού αλάτι
Πώς φτιάχνεται
Προετοιμάστε τα λαχανικά
Το βασικό συστατικό είναι τα βραστά ή ψητά λαχανικά, στη συνταγή αυτή θα χρησιμοποιήσουμε σπανάκι.
Οι Γεωργιανοί συνηθίζουν να βράζουν τα λαχανικά μέχρι να μαλακώσουν (5 λεπτά για το σπανάκι αρκούν, τα παντζάρια και οι υπόλοιποι βολβοί χρειάζονται περισσότερο χρόνο). Τα αφήνετε να κρυώσουν και τα στραγγίζετε πολύ καλά, να φύγει η υγρασία.
Στη συνέχεια, ψιλοκόβετε, τρίβετε ή «ζυμώνετε» λιώνοντας με τα χέρια τα λαχανικά ανάλογα με το είδος τους και πώς τα έχετε ψήσει.
Φτιάξτε τη βάση
Για να φτιάξετε τη βάση, χοντροκόψτε τα καρύδια (βεβαιωθείτε ότι είναι φρέσκα και καλής ποιότητας) είτε στη μηχανή του κιμά (όπως κάνουν οι Γεωργιανοί) είτε στο γουδί είτε στο μπλέντερ, και μεταφέρετέ τα σε ένα μέτριο μπολ.
Προσθέστε το αλάτι, το ξίδι από κόκκινο κρασί ή το χυμό ροδιού, τη σκόνη και τον φρέσκο κολίανδρο, το σκόρδο, το μπούκοβο (ανάλογα πόσο επιθυμείτε) και το κρεμμύδι. Συμπληρώστε 1-2 κουτ. σούπας νερό για να έχετε μια παχιά πάστα.
Αναμίξτε τα
Προσθέστε τα λαχανικά και ανακατέψτε καλά με τα χέρια σας προσθέτοντας νερό αν χρειαστεί. Δοκιμάστε για τη γεύση: η πκαλί πρέπει να είναι ξιδάτη, αλμυρούτσικη και με επίγευση σκόρδου. Πλάστε το μείγμα σαν στρογγυλούς ή πλατιούς κεφτέδες και σερβίρετε σε πιατέλα.
Η τελευταία πινελιά
Σχεδιάστε με ένα πιρούνι σταυρωτά μοτίβα και πασπαλίστε με κόκκους ροδιού και καρυδέλαιο. Η πκαλί τρώγεται σε θερμοκρασία δωματίου και είναι καλύτερη τη μέρα που φτιάχνεται.
Ακόμα όμως κι αν μείνει, μπορείτε να βάλετε μια κουταλιά πάνω από πολέντα ή να την αλείψετε στο σάντουιτς ή να την ανακατέψετε με κρύα ζυμαρικά, φτιάχνοντας μια καινούρια σαλάτα.
Την επόμενη Παρασκευή, θα ταξιδέψουμε στο Ισραήλ για να γευτούμε μια σπάνια λιχουδιά: τα μπατσαλονίμ!
Κατά τη διάρκεια της 20ής συνόδου κορυφής της Ομάδας των 20 (G20) στο Νέο Δελχί, ανακοινώθηκε μια νέα πολυποίκιλη διασύνδεση και μια νέα οικονομική οδός με την ονομασία IMEC (India-Middle East-Europe Economic Corridor) , η οποία πρόκειται να συνδέσει την Ινδία, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Ιορδανία, το Ισραήλ και την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω μιας σειράς ναυτιλιακών λιμένων και σιδηροδρομικών διαδρομών.
Στο πρώτο μέρος του άρθρου, το έργο αφ’ ενός εξετάστηκε σε αντιπαραβολή με την κινεζική πρωτοβουλία «Ένας δρόμος, μία ζώνη» και αφ’ ετέρου παρουσιάστηκε μέσα από το πρίσμα των σχέσεων των εμπλεκόμενων χωρών.
Αλλάζοντας τη γεωπολιτική ισορροπία
Η νέα αναδυόμενη και πολλά υποσχόμενη γεωπολιτική σχέση μεταξύ του αραβικού κόσμου και του Ισραήλ λόγω της Συμφωνίας του Αβραάμ και της «Τετράδας της Μέσης Ανατολής» προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό για τις ευκαιρίες που προσφέρει η IMEC. Η οδός, με τη σειρά της, υπόσχεται περισσότερους γεωπολιτικούς μετασχηματισμούς στο μέλλον, σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες.
Ο κος Παντ τη χαρακτήρισε «μετασχηματιστική» επειδή, όπως είπε, «πατά πάνω σε ορισμένες σημαντικές γεωπολιτικές διαχωριστικές γραμμές στην περιοχή και πέραν αυτής».
«Για τις χώρες της MΑΒΑ [Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική], πρόκειται για τη διατήρηση της σημασίας τους σε ένα μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό τοπίο. Η Σαουδική Αραβία φιλοδοξεί να μετατρέψει ολόκληρη την περιοχή σε μια νέα Ευρώπη», δήλωσε στην Epoch Times μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ο Ακίλ Ράμες, ανώτερος συνεργάτης του Φόρουμ του Ειρηνικού με έδρα τη Χονολουλού.
Για ένα τόσο φιλόδοξο σχέδιο όπως το IMEC, σύμφωνα με τον Ράμες, η Σαουδική Αραβία πρέπει να μετατραπεί από πετρελαιοπαραγωγό κράτος σε μια καλά διαφοροποιημένη οικονομία που θα γίνει ζωτικός κόμβος σε αλυσίδες αξίας προηγμένης και κρίσιμης τεχνολογίας, με έμφαση σε αυτήν της καθαρής ενέργειας.
Ο Δρ Άρχα την παρομοίασε με το Ντουμπάι που μετατρέπεται στη «Σιγκαπούρη» της Μέσης Ανατολής.|
Για την Ινδία, σημαίνει αυξημένο εμπόριο με τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη και περισσότερες αγορές για τους ενεργειακούς γίγαντες της.
Για τα ευρωπαϊκά έθνη, είναι διαφοροποίηση. «Έχουν [πάρει] τα μαθήματά τους από τη σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας», είπε.
Σύμφωνα με αναφορές, η σιδηροδρομική διάβαση του Κόλπου θα βοηθήσει ιδιαίτερα την Ινδία, καθώς θα μειώσει τον εμπορικό χρόνο μεταξύ Ινδίας και Ευρώπης κατά 40%.
Ο κος Παντ δήλωσε ότι η Ινδία έχει ήδη δείξει ότι δεν είναι αρνητική στη «γεωπολιτική αναδιάταξη», καθώς και στο να λειτουργήσει περαιτέρω ως χερσαία γέφυρα μεταξύ της ανατολικής και της δυτικής περιφέρειας με την ενσωμάτωση της νοτιοανατολικής Ασίας.
Ωστόσο, ο κος Ράμες προειδοποίησε ότι η πολιτική κατάσταση με τη Βιρμανία είναι συγκρουσιακή και ότι μια εμπορική συμφωνία ASEAN-Ινδίας δεν λειτούργησε υπέρ της Ινδίας, διότι εκτόξευσε μόνο το εμπορικό έλλειμμα της Ινδίας με την περιοχή.
Για τον κο Κεχιτσιάν, η IMEC δείχνει ότι η Σαουδική Αραβία αναδεικνύεται σε κράτος-κλειδί στις περιφερειακές και διεθνείς υποθέσεις, με τις τελευταίες συμφωνίες της με την Ινδία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση να συμβάλλουν σημαντικά προς αυτή την κατεύθυνση. Είπε ότι το Ριάντ είναι αισιόδοξο για περαιτέρω εξελίξεις.
«Μπορεί να οδηγήσει στην ένταξη του Ριάντ στην Τετράδα (Quad) της Μέσης Ανατολής, αν και αυτή η διαδικασία θα απαιτήσει τροποποιήσεις, καθώς η Σαουδική Αραβία αγωνιά να προστατεύσει τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά της στον αραβικό κόσμο, κάτι που απαιτεί μια ικανοποιητική λύση στο παλαιστινιακό ζήτημα. Αυτή η διαδικασία είναι αργή και θα πάρει χρόνο», δήλωσε.
Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν σε διαδικτυακή συνάντηση με τον πρέσβυ των ΗΑΕ Σεΐχη Αμπντουλάχ μπιν Ζαϊέντ, τον Ινδό πρέσβυ Δρα Σ. Τζαϊσανκάρ και τον αναπληρωτή πρωθυπουργό του Ισραήλ Γιάριβ Λεβίν τον Οκτώβριο του 2021, ως μια ανεπίσημη «Τετράδα της Μέσης Ανατολής». (ευγενική παραχώρηση του υπουργείου Εξωτερικών της Ινδίας)
Ταυτότητα και ιστορικοί δεσμοί
Ενώ η Κίνα προωθεί μια δική της αντίληψη της ιστορίας βάσει της κομμουνιστικής της ιδεολογίας, οι αναλυτές τονίζουν ότι η IMEC θα έχει θετική επίδραση στη διαφύλαξη των ταυτοτήτων και των ιστορικών δεσμών.
Ο κος Σιντάρτα μιλάει για τη διαφύλαξη των ιστορικών χρονολογιών και την αναδιάρθρωσή τους σε ένα κοινό ακαδημαϊκό πλαίσιο: «Εκτός από καλύτερη εκτίμηση του χώρου σε σχέση με τις αγορές των εμπλεκόμενων χωρών και με όρους διαμοίρασης των κερδών, η IMEC θα συμβάλλει στη διαφύλαξη των ταυτοτήτων τους».
Επιπλέον, επισημαίνει ότι για να ξεπεράσουν διάφορα κοινωνικά προβλήματα στο εσωτερικό τους, οι εμπλεκόμενες χώρες θα πρέπει να δώσουν έμφαση στον τρόπο ζωής των πολιτών τους, βοηθώντας τους να ξεφύγουν από τον υπερκαταναλωτισμό που αναπτύχθηκε από τη διάχυση των φθηνών κινεζικών προϊόντων σε όλες τις αγορές του κόσμου.
«Είναι κατανοητό ότι η IMEC δεν θα είναι μόνο μια εμπορική οδός, αλλά και μια πνευματική επίσης», ανέφερε προσθέτοντας ότι το κλειδί θα είναι η ποιότητα του κοινωνικού κεφαλαίου και η εργασία που θα παραχθεί μέσω της σύνδεσης. Μίλησε επίσης για τη σημασία της οδού σε σχέση με την Αφρική και τους πόρους της, ιδίως τη σοφία των λαών της.
Ο Δρ Κρίστοφερ Έιμπραχαμ, διευθύνων σύμβουλος και επικεφαλής της Σχολής Σ.Π. Παγκόσμιας Διοίκησης στο Ντουμπάι, αναφέρθηκε στην παγκόσμια παραγωγή και τις αλυσίδες εφοδιασμού που ελέγχονται από την Κίνα και στην ανάγκη για πιο αποδοτικές και καινοτόμες εναλλακτικές, ανάγκη η οποία ικανοποιήθηκε μερικώς κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Πρόσθεσε δε ότι «η οδός θα συμβάλλει στην εμπορική και επενδυτική απεξάρτηση των χωρών του Κόλπου από την Κίνα».
Ο κος Σιντάρτα, ο οποίος οραματίζεται την Ινδία να οικοδομεί ένα παγκόσμιο κοινωνικό κεφάλαιο, είπε ότι η Ινδία είναι πιο αξιόπιστη από την Κίνα, κάτι που της δίνει ένα γεωπολιτικό πλεονέκτημα στην περιοχή, και μπορεί να βοηθήσει την IMEC να χτίσει μια «οικονομική οδό με υπεραξία».
Μετά από σχεδόν μια δεκαετία πιέσεων για την πλήρη ένταξη στην G20 – την ομάδα των 20 κορυφαίων οικονομιών του κόσμου – η Αφρικανική Ένωση (ΑΕ) έγινε τελικά δεκτή στην πολυεθνική πλατφόρμα για την παγκόσμια οικονομική και χρηματοπιστωτική συνεργασία.
Η ένταξη της Ένωσης στις 9 Σεπτεμβρίου, στο τέλος του ετήσιου φόρουμ της G20 στην Ινδία, έρχεται εν μέσω ανησυχιών σχετικά με τη σημασία του μπλοκ σε ένα γεωπολιτικό τοπίο που σπάει και την άνοδο νέων πολυμερών θεσμών που ισχυρίζονται ότι αντιπροσωπεύουν καλύτερα έθνη που ήταν περιθωριοποιημένα στο παρελθόν.
Τα 55 κράτη-μέλη της ΑΕ – στα οποία περιλαμβάνεται και η αμφισβητούμενη Δυτική Σαχάρα – διεκδικούν εδώ και χρόνια έναν ουσιαστικό ρόλο στα παγκόσμια όργανα που αντιπροσώπευαν επί μακρόν μια ξεθωριασμένη πλέον μεταπολεμική τάξη, περιλαμβανομένου του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Τα διάφορα μέλη της G20 – που περιλαμβάνουν τις παγκόσμιες υπερδυνάμεις Ηνωμένες Πολιτείες, Κίνα και Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ)- αντιπροσωπεύουν περίπου το 85% του παγκόσμιου ΑΕΠ, περισσότερο από το 75% του παγκόσμιου εμπορίου και περίπου τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού.
Παρατηρητές λένε ότι η παραχώρηση της ιδιότητας μόνιμου μέλους της G20 στην Αφρικανική Ένωση σηματοδοτεί την άνοδο μιας ηπείρου της οποίας ο νεαρός πληθυσμός των περίπου 1,3 δισεκατομμυρίων αναμένεται να διπλασιαστεί έως το 2050 και να αποτελέσει το ένα τέταρτο των ανθρώπων του πλανήτη.
Η Αφρικανική Ένωση έχει πλέον το ίδιο καθεστώς με την Ευρωπαϊκή Ένωση – το μοναδικό περιφερειακό μπλοκ με πλήρη συμμετοχή. Μέχρι τώρα, η Νότια Αφρική ήταν το μοναδικό μέλος του μπλοκ στην G20.
Οι Αφρικανοί ηγέτες καλωσορίζουν την ένταξη
Ο Πωλ Ναντούλυα, επιστημονικός συνεργάτης και ειδικός σε θέματα Κίνας στο Κέντρο Στρατηγικών Μελετών της Αφρικής, αναφέρει ότι η αποδοχή των αφρικανικών χωρών στην G20 – όπως και η επιθυμία τους να ενταχθούν στις BRICS και σε άλλους πολυμερείς οργανισμούς, όπως η Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων Υποδομών, ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης, το Φόρουμ του Μποάο και η Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα – θα μπορούσε να εξηγηθεί από τέσσερεις βασικούς λόγους.
«Πρώτον, θέλουν να επεκτείνουν τις πλατφόρμες που μπορούν να ενισχύσουν τη φωνή και την επιρροή της Αφρικής σε παγκόσμιο επίπεδο, πέρα από τους προϋπάρχοντες θεσμούς», δήλωσε ο κος Ναντούλυα στην Epoch Times σε ηλεκτρονικό μήνυμα.
Ο δεύτερος λόγος, σύμφωνα με τον ερευνητή, είναι η αναζήτηση εναλλακτικών πηγών δανειακής χρηματοδότησης και μέσων για τη στήριξη βασικών προτεραιοτήτων όπως η ενέργεια και οι υποδομές.
«Τρίτον, θέλουν να συνεχίσουν να σφυρηλατούν τη νέα αλληλεγγύη Νότου-Νότου σε ένα περιβάλλον όπου οι παγκόσμιες εντάσεις και αντιπαλότητες κλιμακώνονται ολοένα και περισσότερο.»
Ο πρίγκιπας διάδοχος του θρόνου και πρωθυπουργός της Σαουδικής Αραβίας Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν (α), ο πρωθυπουργός της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι (κ) και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν (δ) συμμετέχουν σε συνεδρίαση στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής των ηγετών της G20 στο Μπαράτ Μανταπάμ στο Νέο Δελχί, στις 9 Σεπτεμβρίου 2023. (Evelyn Hockstein/AFP μέσω Getty Images)
«Και τέταρτον, αναζητούν νέες αγορές και νέες μορφές οικονομικών συναλλαγών υπό το πρίσμα της δημιουργίας της Αφρικανικής Ηπειρωτικής Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών», δήλωσε ο κος Ναντούλυα.
Αρκετοί Αφρικανοί ηγέτες χαιρέτισαν τη μόνιμη συμμετοχή της ΑΕ στην G20.
Ο Μούσσα Φακί Μαχαμάτ, πρόεδρος της Επιτροπής της Αφρικανικής Ένωσης, δήλωσε ότι η συμμετοχή στην G20 θα συμβάλλει στην «ενίσχυση» της φωνής της ηπείρου στις παγκόσμιες υποθέσεις.
Ο πρόεδρος της Κένυας Ουίλιαμ Ρούτο δήλωσε ότι θα «αυξήσει τη φωνή, την προβολή και την επιρροή της Αφρικής» στην παγκόσμια σκηνή, ενώ παράλληλα θα παρέχει μια πλατφόρμα για την προώθηση των κοινών συμφερόντων των Αφρικανών.
Ο πρόεδρος της Ζάμπια Χακάιντε Χιτσιλέμα δήλωσε ότι η πρόσκληση σημαίνει ότι η Αφρική έχει αναγνωριστεί ως «βασικός παίκτης» στο παγκόσμιο οικονομικό τοπίο.
Ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, Κύριλλος Ραμαφόσα, εξέφρασε επίσης την ικανοποίησή του λέγοντας ότι οι αναπτυσσόμενες οικονομίες «σηκώνουν το κύριο βάρος της κλιματικής αλλαγής», παρά το γεγονός ότι φέρουν τη μικρότερη ευθύνη για την κρίση αυτή.
Η Αφρική φλερτάρει με τις νέες παγκόσμιες δυνάμεις
Ωστόσο, τα κράτη-μέλη της ΑΕ έχουν από καιρό ταχθεί υπέρ των μεταρρυθμίσεων ενός παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος – περιλαμβανομένης της Παγκόσμιας Τράπεζας και άλλων οντοτήτων – που αναγκάζει τις αφρικανικές χώρες να πληρώνουν περισσότερα από άλλες για να δανειστούν χρήματα, βαθαίνοντας το χρέος τους.
Οι Αφρικανοί ηγέτες αμφισβητούν την εικόνα της ηπείρου ως παθητικού θύματος πολέμου, εξτρεμισμού, πείνας και καταστροφών, που πιέζεται να πάρει τη μία ή την άλλη πλευρά μεταξύ των παγκόσμιων δυνάμεων.
Η Άιβορι Κάιρο, πολιτική αναλύτρια στην εταιρεία συμβούλων Development Reimagined, λέει ότι η είσοδος της ΑΕ στην G20 καθυστέρησε, δεδομένου ότι η Αφρική έχει αποδείξει ξανά και ξανά ότι έχει λύσεις για τις παγκόσμιες προκλήσεις.
«Η Αφρική αντιμετωπίζει τις ίδιες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα μέλη της G20, ωστόσο δεν έχουμε συμπεριληφθεί στις συζητήσεις που επιδιώκουν να βρουν λύσεις», δήλωσε σε συνομιλία με την Epoch Times.
«Η Αφρική φέρνει έναν πλούτο λύσεων στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κόσμος, όπως το χρέος παραδείγματος χάριν – το Κοινό Πλαίσιο της G20 που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του COVID-19 λόγω του στενού δημοσιονομικού χώρου στον οποίο βρέθηκαν οι χώρες και το οποίο έχει επικριθεί για βραδύτητα. Αλλά η Αφρική θα έχει γρήγορες και μακροχρόνιες λύσεις, δεδομένου ότι οι περισσότερες χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος βρίσκονται στην ήπειρο», επεσήμανε.
Η Αφρική προσελκύει ολοένα και περισσότερο το επενδυτικό και πολιτικό ενδιαφέρον μιας νέας γενιάς παγκόσμιων δυνάμεων πέραν των Ηνωμένων Πολιτειών και των πρώην Ευρωπαίων αποικιοκρατών.
Η Ρωσία είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων της Αφρικής. Τα έθνη του Κόλπου έχουν γίνει μερικοί από τους μεγαλύτερους επενδυτές της ηπείρου. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ζήτησε πέρυσι τη μόνιμη συμμετοχή της ΑΕ στην G20, λέγοντας ότι «έχει καθυστερήσει πολύ».
Η Κίνα, σήμερα ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Αφρικής και ένας από τους μεγαλύτερους δανειστές της, ήταν η πρώτη χώρα που εξέφρασε ρητά την υποστήριξή της για την ένταξη της ΑΕ.
Οι ΗΠΑ, η Κίνα και τα άλλα μέλη της G20 που υποστήριξαν την ένταξη της Αφρικανικής Ένωσης αναγνωρίζουν ότι χρειάζονται την Αφρική όσο τους χρειάζεται και η Αφρική, λέει ο Ντέιβιντ ΜακΝέιρ, εκτελεστικός διευθυντής του ONE.org και ιδρυτικό μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου του Africa Europe Foundation.
«Με έναν εκρηκτικό νεανικό πληθυσμό, το 70% του παγκόσμιου ηλιακού δυναμικού και ως σημαντική πηγή κρίσιμων ορυκτών για την ενεργειακή μετάβαση … θεσμοί που ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν την παγκόσμια οικονομία [ενώ] αποκλείουν το 18% του παγκόσμιου πληθυσμού θα χάσουν γρήγορα τη αξιοπιστία τους», δήλωσε ο κος ΜακΝέιρ, ο οποίος είναι επίσης μη μόνιμος υπότροφος στο Carnegie Endowment for International Peace και μέλος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, στην Epoch Times σε ηλεκτρονικό μήνυμα.
Το de facto συντονιστικό όργανο για την παγκόσμια οικονομία είχε αποκλείσει την εκπροσώπηση των 1,4 δισεκατομμυρίων ανθρώπων στην Αφρική «για πάρα πολύ καιρό», λέει ο κος ΜακΝέιρ.
«Ως αποτέλεσμα, οι αποφάσεις που λαμβάνονται σχετικά με τη διαχείριση του χρέους, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα και άλλα σημαντικά όργανα αφήνουν έξω αυτές τις σημαντικές προοπτικές. Και αυτές οι αποφάσεις έχουν απτές επιπτώσεις στη ζωή των ανθρώπων – στις υπηρεσίες υγείας, την εκπαίδευση, τους μισθούς.
»Τώρα που η Αφρικανική Ένωση έχει μια έδρα, είναι σημαντικό να δημιουργηθούν οι κατάλληλες δομές για την οργάνωση κοινών θέσεων και τη διαπραγμάτευσή τους στο τραπέζι της G20», δήλωσε.
Αναμενόμενη η αποδοχή
Την άποψή του συμμερίζεται ο Τζόζεφ Σίγκλ, διευθυντής ερευνών του Κέντρου Στρατηγικών Μελετών για την Αφρική με έδρα την Ουάσιγκτον, ο οποίος πιστεύει ότι η μόνιμη παρουσία της ΑΕ στην G20 θα ενδυναμώσει σχέσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη συνεργασία για την αντιμετώπιση μιας πληθώρας διακρατικών προκλήσεων.
«Η αποδοχή της Αφρικανικής Ένωσης στην G20 συμβάλλει στη θεσμοθέτηση μιας θέσης στο τραπέζι για την Αφρική όταν συζητούνται πολιτικές σχετικά με τις παγκόσμιες οικονομικές προτεραιότητες», δήλωσε ο κος Σιγκλ στην Epoch Times. Αυτό συντελεί στη διασφάλιση της εκπροσώπησης και της συνεκτίμησης των αφρικανικών συμφερόντων, είπε.
«Αυτό ωφελεί τόσο τις αφρικανικές χώρες όσο και την G20, καθώς ενισχύεται η αφρικανική συμμετοχή επί των πρωτοβουλιών που επηρεάζουν την ήπειρο, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες αυτές να έχουν θετικό και βιώσιμο αντίκτυπο.
»Βοηθά επίσης στη διευκόλυνση μιας πιο δίκαιης και ισότιμης διεθνούς κοινότητας, κάτι που είναι προς το συμφέρον όλων των χωρών.»
Λέει ότι η γρήγορη έγκριση της Κίνας δεν προκαλεί έκπληξη, διότι το κομμουνιστικό κράτος έχει από καιρό ευθυγραμμίσει την εξωτερική του πολιτική με τον Παγκόσμιο Νότο και χρησιμοποιεί τους πολυμερείς θεσμούς ως μέσο προώθησης των συμφερόντων του.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, εν τω μεταξύ, έχουν μακροχρόνιους και πολύπλευρους δεσμούς με την Αφρική ως κορυφαία πηγή επενδύσεων, εμπορίου και αναπτυξιακής βοήθειας.
«Υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν, δόθηκε εκ νέου έμφαση στην ενίσχυση των αφρικανικών εταιρικών σχέσεων. Έτσι, η υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών στην ΑΕ εκπληρώνει μια δέσμευση από τη Σύνοδο Κορυφής των ηγετών της Αφρικής στην Ουάσιγκτον τον Δεκέμβριο του 2022», επεσήμανε ο κος Σιγκλ.
Ούτε η κα Κάιρο ένιωσε έκπληξη από την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας για την ένταξη της ΑΕ στην G20.
«Το πολυμερές σύστημα αλλάζει και γίνεται πιο περιεκτικό από ποτέ», είπε, προσθέτοντας:
«Λέγεται επίσης ότι και οι δύο χώρες έχουν συμφέροντα στην Αφρική, αλλά αυτό που πιστεύουμε στην Development Reimagined είναι ότι αυτή η στήριξη θα τις φέρει πιο κοντά στην ήπειρο.
»Μην ξεχνάτε ότι η Αφρική σκοπεύει να γίνει ο μεγαλύτερος κόμβος μεταποίησης και αυτή είναι μια ευκαιρία για τις δύο χώρες να συνεργαστούν στενότερα μεταξύ τους προς όφελος της Αφρικής.»
Κανείς δεν θα παλέψει για τη φωνή της Αφρικής στην G21 – η Αφρική έχει φωνή και θα ακουστεί, τόνισε.
«Οι αφρικανικές φωνές προώθησαν τη συζήτηση και έκαναν όλη τη δουλειά. Η Αφρική είναι ικανή να μιλάει για τον εαυτό της και να εκπροσωπείται πλήρως σε τέτοια φόρουμ.»
Μία φωνή, πολλαπλά συμφέροντα!
Ένα ερώτημα που επισκιάζει την είσοδο της ΑΕ στην G20 αφορά τη δυνητική δυσκολία εύρεσης κοινών θέσεων μεταξύ των κρατών-μελών της – από τις οικονομικές δυνάμεις της Νιγηρίας και της Αιθιοπίας μέχρι τα φτωχότερα έθνη, όπως το Μπουρούντι και η Σομαλία.
Ο κος Ναντούλυα λέει ότι είναι φυσιολογικό οι αφρικανικές χώρες να διαφοροποιούνται ως προς τις προτεραιότητές τους σε εθνικό επίπεδο, σύμφωνα με τις μοναδικές συνθήκες, τα πολιτικά συστήματα, την ιστορική εξέλιξη και τη συνολική κουλτούρα τους.
Υποστηρίζει, ωστόσο, ότι όταν πρόκειται για κοινές θέσεις σε διεθνή θέματα ή σε θέματα που αφορούν την ήπειρο στο σύνολό της, η εικόνα είναι «πολύ διαφορετική».
«Οι αφρικανικές χώρες, από την ανεξαρτησία τους, έχουν μια ενσωματωμένη παράδοση και κουλτούρα διαπραγμάτευσης και διαμόρφωσης κοινών θέσεων σε πολυμερές επίπεδο. Οι θέσεις αυτές κωδικοποιούνται και κοινωνικοποιούνται κατάλληλα σε εθνικό επίπεδο», δήλωσε ο κος Ναντούλυα.
Ως παράδειγμα, αναφέρει την κοινή αφρικανική θέση για τα Ηνωμένα Έθνη και τη μεταρρύθμιση του διεθνούς συστήματος που διατυπώθηκε στη Συναίνεση Ezulwini του 2005, την κοινή αφρικανική θέση για την πρόσβαση στην ενέργεια και τη δίκαιη μετάβαση που συζητήθηκε και εγκρίθηκε το 2022 και την κοινή αφρικανική θέση για την αποτελεσματικότητα της ανθρωπιστικής βοήθειας που εγκρίθηκε το 2016.
«Δεδομένου αυτού του αποδεδειγμένου ιστορικού στην ανάπτυξη ενιαίων θέσεων σε παγκόσμια ζητήματα, δεν πιστεύω ότι οι αφρικανικές χώρες θα έχουν μεγάλη δυσκολία να καταλήξουν σε κοινές θέσεις, τις οποίες η ΑΕ θα μπορεί να υποστηρίζει και να επιδιώκει στο πλαίσιο της G20», δήλωσε ο κος Ναντούλυα.
Όταν έκανα ένα σημαντικό βήμα στη ζωή μου, προσπαθώντας να τα βρω με τον εαυτό μου, συνειδητοποίησα ότι κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν μπορεί πραγματικά να με επηρεάσει εσωτερικά. Αποδείχτηκε ότι δεν ήταν η Νέα Υόρκη που με έκανε μια νευρωτική εργασιομανή, αλλά εγώ η ίδια.
Πέρασα τους πρώτους τρεις μήνες εστιάζοντας σε ό,τι δεν ήταν σωστό στη ζωή μου και τι χρειαζόταν να μπει στη θέση του. Ήταν ένας κατάλογος τον οποίο διαχειρίστηκα σαν ένας διευθύνοντας σύμβουλος μιας μη κερδοφόρας εταιρείας.
Αρκετά με την αρνητικότητα
Είχα βαρεθεί αρκετά με τη νοοτροπία της έλλειψης. Την αρνητικότητά μου. Και, ειλικρινά, αρκετά από το ότι δεν μπορούσα να νιώσω όλα όσα ήταν σωστά, την τελειότητα όλων των πραγμάτων που είχα μάθει να εκτιμώ μέσα από την απίστευτα περίπλοκη και απροσδόκητη διαδικασία γκρεμίσματος και ανοικοδόμησης.
Ήξερα ότι έπρεπε να χαλιναγωγήσω το μυαλό μου. Ως μέρος αυτής της προσπάθειας, δεσμεύτηκα να μην παραπονιέμαι για ένα μήνα.
Το παράπονο αναφέρεται στην εστίαση στα αντιληπτά προβλήματα (τι θα μπορούσε να πάει στραβά, τι πήγε στραβά και τι είναι στραβό) και τι έπρεπε ακόμα να αλλάξει για να νιώσω καλά. Είναι μια εστίαση σε αυτό που λείπει, σε αυτό που δεν είναι της αρεσκείας μου, σε αυτό που προσπαθώ να κάνω να συμβεί. Είναι όλοι οι τρόποι με τους οποίους βίωνα τον εαυτό μου ως θύμα των ανθρώπων, των περιστάσεων και της ζωής. Δεσμευόμενη να μην παραπονιέμαι για ένα μήνα, είχα δεσμευτεί επίσης στο να μην λέω τις ιστορίες όπου υπήρξα θύμα σε κανέναν.
Αυτό που προέκυψε με αυτή τη δέσμευση ήταν ενδιαφέρον:
Πρώτον, σκέφτηκα ότι θα γινόμουν λιγότερο ενδιαφέρουσα για τους άλλους. Πραγματικά. Σκέφτηκα ότι κανείς δεν θέλει να ακούσει «όλα είναι άφθονα και μαγικά» ως απάντηση στο «Τι τρέχει;».
Δεύτερον, συνειδητοποίησα περαιτέρω ότι με το να κάνω τον εαυτό μου “μικρότερο”, προκειμένου να κάνω τους άλλους να αισθάνονται απρόσβλητοι και άνετοι ήταν το κοινωνικό μου νόμισμα.
Πράγμα που με οδήγησε, τρίτον, στο να δω ότι όλοι συμπονούμε-υποφέρουμε μαζί-γιατί αυτό μας κάνει να νιώθουμε πιο συνδεδεμένοι.
Τέταρτον, δεν αισθανόμαστε πάντα άξιοι. Όλοι μας, στα πρώτα μας χρόνια, μέσα από κάποια περίσταση νιώσαμε ότι είμαστε ανεπαρκείς. Πιστεύω ότι ολόκληρη η αίσθηση του εαυτού μας, όλες οι συνήθειες, τα μοτίβα και τα προγράμματα της προσωπικότητάς μας αποτελούν απάντηση σε αυτή την πρωταρχική πληγή. Χρειαζόμαστε λοιπόν πολλή βοήθεια για να μάθουμε πώς να δεχόμαστε απλά. Πώς να επιτρέψουμε σε ό,τι είναι υπέροχο και ικανοποιητικό να μας διαπεράσει πραγματικά.
Χρησιμοποιώ τον κανόνα των 17 δευτερολέπτων: κάθε φορά που συμβαίνει κάτι συναρπαστικό, κλείνω τα μάτια μου για 17 δευτερόλεπτα και πυροδοτώ συναισθηματικά πυροτεχνήματα για να προγραμματίσω την προσοχή μου γύρω από το γεγονός ότι πραγματικά συνέβη χωρίς να προχωρήσω στο επόμενο πράγμα που δεν έχει συμβεί ακόμα. Και προσπαθώ επίσης να λέω «ευχαριστώ» όταν κάποιος μου κάνει κομπλιμέντο, αντί να το απορρίπτω ρίχνοντας τον εαυτό μου.
Αλλά γιατί είμαστε τόσο αρνητικοί;
Μια θεωρία είναι ότι εστιάζουμε στα προβλήματα εξαιτίας ενός φαινομένου που ονομάζεται προκατάληψη αρνητικότητας (negativity bias), κατά το οποίο το επίπεδο δραστηριότητας του εγκεφάλου μας αυξάνεται ασύμμετρα – περισσότερο με αρνητικές πληροφορίες παρά με θετικές. Ορισμένοι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αυτή η στρέβλωση είναι εμφανής πριν καν γίνουμε ενός έτους. Άλλες έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο είδος αρνητικότητας που ενισχύει τη συνήθεια της αρνητικότητας και ότι πρόκειται για ένα συγκεκριμένο είδος μελαγχολίας (έναντι της αυτο-αναστοχαστικής) μηρυκασμού.
Νομίζω ότι μία από τις κινητήριες δυνάμεις πίσω από την προκατάληψη της αρνητικότητας είναι η δυσφορία. Αν έχετε ταξιδέψει στην Ινδία ή την Αφρική, όπου οι άνθρωποι φαίνεται να έχουν λιγότερα για να είναι αντικειμενικά ευχαριστημένοι, μπορεί να σοκαριστείτε όταν διαπιστώσετε ένα πλεόνασμα καθημερινής χαράς, γενναιοδωρίας και ευγνωμοσύνης.
Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να βιώνουν την εκπλήρωση του νοήματος και του σκοπού, γνωστή ως ευδαιμονική ευτυχία.
Ίσως η αρνητικότητά μας αντανακλά την επιθυμία για κάτι που πραγματικά απουσιάζει από τη ζωή μας – την επιθυμία να νιώθουμε ολοκληρωμένοι.
Εμείς οι λεγόμενοι κάτοικοι του πρώτου κόσμου νιώθουμε τον πόνο αυτού που λείπει. Αισθανόμαστε, έστω και ασυνείδητα, ότι η κοινότητα, η σύνδεση με τη φύση και η σοφία μεταξύ των γενεών βρίσκονται υπό εξαφάνιση. Έχουμε ανοιχτές πληγές που τις γεμίζουμε με δευτερεύουσες ικανοποιήσεις. Είναι σαν να πεινάμε και να τρώμε Cheetos. Αισθάνεσαι καλά για ένα λεπτό, αλλά δεν λύνεις το πρόβλημα του υποσιτισμού.
Έτσι, θέλουμε περισσότερα – όλη την ώρα. Μας λένε ότι αυτό που παίρνουμε -ένα σπίτι, μια δουλειά, έναν σύντροφο, χρήματα- θα ακινητοποιήσει τον πόνο που βουίζει μέσα μας. Αλλά όταν αποκτούμε αυτά τα πράγματα, διαπιστώνουμε ότι ο πόνος επιστρέφει γρήγορα. Το αποτέλεσμα είναι να προσπαθούμε πάντα να διορθώσουμε το πρόβλημα, πράγμα που απαιτεί να επικεντρωθούμε στο πρόβλημα.
Πώς μπορούμε λοιπόν να σταματήσουμε αυτόν τον κύκλο; Πώς γινόμαστε ικανοποιημένοι με το να είμαστε απλοί; Πώς μαθαίνουμε να εστιάζουμε και να αισθανόμαστε αυτό που έχουμε και όχι αυτό που μας λείπει;
Παραδόξως, πιστεύω ότι έχει να κάνει με το να διευρύνουμε τη ζώνη άνεσής μας ώστε να συμπεριλάβουμε προκλητικά συναισθήματα όπως η θλίψη, η θλίψη και η αγωνία. Έχει να κάνει με το να είμαστε εντάξει με όλα όσα δεν είναι εντάξει, έτσι ώστε να απογυμνωθούν από την αρνητική τους δύναμη, να εξουδετερωθούν σε ένα σύνθετο τοπίο που αποτελείται από πολλές αποχρώσεις συναισθηματικής αξίας. Σύμφωνα με μια συναρπαστική μελέτη, βρίσκουμε την ευτυχία όταν έχουμε την ικανότητα να νιώθουμε αυτό που θεωρούμε «σωστό» να νιώθουμε και όχι αυτό που είναι καλό. Είναι σαν να ξέρουμε ότι είναι γραφτό να τα νιώθουμε όλα και θέλουμε να έχουμε πραγματικά αυτή την εμπειρία αντί να νιώθουμε καταπιεσμένοι ή συσπασμένοι όταν όλα είναι καλά, ή μουδιασμένοι όταν το να νιώθουμε θλίψη θα είχε το μεγαλύτερο συναισθηματικό νόημα.
Αυξήστε την αρνητική σας ικανότητα
Αυτή η διευρυμένη εξοικείωση με τη δυσφορία, τη σύγχυση, τον αποπροσανατολισμό και τη μη γνώση, δεν είναι μια νέα έννοια. Ονομάζεται αρνητική ικανότητα, ο ποιητής Τζον Κητς
επινόησε αυτόν τον όρο το 1817, γράφοντας: «Εννοώ την Αρνητική Ικανότητα, δηλαδή όταν ο άνθρωπος είναι ικανός να βρίσκεται μέσα σε αβεβαιότητες, μυστήρια, αμφιβολίες, χωρίς καμία ευερέθιστη επιδίωξη για γεγονότα και λογική».
Αυτό που αντιλήφθηκε ο καλλιτέχνης αυτός πριν από εκατοντάδες χρόνια είναι ότι το αληθινό όραμα απαιτεί να αγκαλιάζουμε το παράδοξο και την αβεβαιότητα. Θα πρότεινα ότι η αισθητή ευτυχία και η εκπλήρωση απαιτούν να σταματήσουμε να αναζητούμε το μαγικό χάπι και την τελική γρήγορη λύση, αλλά αντίθετα να αγκαλιάσουμε τις περιστάσεις. Ποιο θα μπορούσε να είναι το μήνυμα πίσω από αυτό το ατύχημα με τον προφυλακτήρα που θα σας κοστίσει 1200 ευρώ; Υπάρχει κάποιος λόγος που κάθε συμφωνία ενοικίασης διαμερίσματος πάει άπατη;
Αντλώ βαθιά παρηγοριά από την εξερεύνηση του σωστού συγχρονισμού και του σκόπιμου σχεδιασμού αυτής της ανθρώπινης εμπειρίας. Αν μπορούμε να μεταφράσουμε το χάος μας σε νόημα, τότε μπορούμε να απελευθερωθούμε καλύτερα για να νιώσουμε πραγματικά το χάος αντί να το παρακάμψουμε ή να το διορθώσουμε.
Αυτό δεν είναι το ίδιο με το να είσαι χαρούμενος για πράγματα που το μυαλό σου σου λέει ότι είναι λάθος. Είναι το να επιτρέπουμε στους μπάσους τόνους να συνυπάρχουν με τους αρμονικούς. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να αγκαλιάσουμε καλύτερα τα φαινομενικά αρνητικά συναισθήματα ως μέρος μιας ευρύτερης διαδικασίας. Στην πραγματικότητα, μια μελέτη 1300 ατόμων αποκάλυψε ότι η αποδοχή των αρνητικών συναισθημάτων αντί να τα καταπιέζουμε, να τα πολεμάμε ή να τα καλύπτουμε με άλλο τρόπο οδηγεί στην εμπειρία λιγότερων αρνητικών συναισθημάτων.
Εν ολίγοις, αν δώσουμε περισσότερο χώρο στο να νιώθουμε άσχημα, δεν θα εστιάζουμε σε αυτό τόσο πολύ, επειδή το να νιώθουμε άσχημα θα είναι λιγότερο πρόβλημα και λιγότερο άξιο να αρπάξουμε το περιφερόμενο φανάρι του φάρου μας.
Προκειμένου να τιμήσω τα σύνθετα και διαφοροποιημένα συναισθήματα πίσω από τα παράπονα και την εστίαση στο πρόβλημα, πήρα από τον μήνα της νηστείας των παραπόνων μου τη δέσμευση να εξορύξω συνειδητά τα παράπονά μου για το συναίσθημα που κρύβεται πίσω από το παράπονο και να δουλέψω για να συνδέσω και να εκφράσω αυτό το συναίσθημα και όχι την ίδια τη γκρίνια.
Υποψιάζομαι ότι όταν σταματήσουμε να πολεμάμε αυτό που μας κάνει να νιώθουμε -φοβισμένοι, μόνοι, εγκαταλελειμμένοι, θυμωμένοι- θα ξοδεύουμε λιγότερο χρόνο εστιάζοντας στο τι είναι λάθος στη ζωή μας που πρέπει να διορθωθεί. Μόνο μέσα από αυτή την πύλη της αποδοχής θα έχουμε την ευκαιρία να πέσουμε τελικά στην απέραντη ολοκληρότητα όλων αυτών.
Αυτή η ανάρτηση περιέχει αποσπάσματα από το βιβλίο μου, Own Your Self.
Η Kelly Brogan, MD, είναι ολιστική ψυχίατρος και συγγραφέας του μπεστ σέλερ των New York Times “A Mind of Your Own”, του παιδικού βιβλίου “A Time for Rain” και συνεκδότρια του “Integrative Therapies for Depression”.
