Τρίτη, 29 Απρ, 2025

Εκφραστές της αλήθειας: Λέων Τολστόι, ερωτευμένος με την αλήθεια

«Ο ήρωας της ιστορίας μου, την οποία αγαπώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, που είναι, ήταν και θα είναι πάντα όμορφη… είναι η αλήθεια». Αυτά είναι τα λόγια του Τολστόι στο ξεκίνημα της δημιουργικής του ζωής. Στο νεκροκρέβατό του, η τελευταία του ημιτελής πρόταση άρχιζε με τη λέξη «Αλήθεια».

Να εκφράζεις την αλήθεια για την ψυχή του ανθρώπου, να εκφράζεις τα μυστικά εκείνα, που δεν μπορούν να περιγραφούν με συνηθισμένες λέξεις, είναι, κατά την άποψή του, το έργο και ο μοναδικός σκοπός της τέχνης. «Η τέχνη δεν είναι ευχαρίστηση, παρηγοριά ή διασκέδαση• η τέχνη είναι σοβαρό ζήτημα. Μόνο μέσω της επιρροής της τέχνης θα επιτευχθεί η ειρηνική συνεργασία μεταξύ ανθρώπων και θα παραμεριστεί όλη η βία».

Πορτρέτο του Λέων Τολστόι, 1887, από την Ilya Repin. Λάδι σε καμβά. Γκαλερί Tretyakov, Μόσχα. (Δημόσιος τομέας)

 

Ορισμένοι αναγνώστες μπορεί να εκπλαγούν όταν μάθουν ότι από όλες τις μορφές τέχνης, ο μεγάλος Λέων Τολστόι, ο μεγάλος άνθρωπος των γραμμάτων, η μουσική ήταν αυτή που τον συγκινούσε περισσότερο. Ο γιος του ο Σεργκέ, συνθέτης, είχε πει ότι κανένας άνθρωπος απ’ όσους είχε γνωρίσει δεν επηρεάστηκε τόσο βαθιά από τη μουσική όσο ο πατέρας του. Αξιόλογοι άνθρωποι των τεχνών και όχι μόνο ήταν μάρτυρες της επίδρασης που είχε η μουσική πάνω του. Ο σπουδαίος Ρώσος βαθύφωνος Φιοντόρ Τσαλιάπιν ανακάλεσε τη στιγμή που όταν ήρθε να τραγουδήσει για τον Τολστόι, η Σοφία Τολστόγια τον πήγε λίγο πιο πέρα λέγοντάς του: «Ίσως την ώρα που τραγουδάτε, ο σύζυγός μου να δακρύσει. Παρακαλώ προσπαθήστε να μην δώσετε σημασία, καθώς θα αισθανόταν τρομερά ντροπιασμένος». Ο Τσαϊκόφσκι σημειώνει επίσης στο ημερολόγιό του: «Ίσως ποτέ στη ζωή μου δεν έχω υπάρξει τόσο ικανοποιημένος και η δημιουργική μου φιλοδοξία τόσο συγκινημένη όσο όταν ο Λ.Ν. Τολστόι, καθισμένος δίπλα μου και ενώ άκουγε το αντάντε του πρώτου μου κουαρτέτου εγχόρδων, έβαλε τα κλάματα.

Ένα διαφημιστικό στιγμιότυπο του μεγάλου Ρώσου βαθύφωνου Φιοντόρ Τσαλιάπιν. (Δημόσιος τομέας)

 

Ο Τολστόι αναζητούσε την αλήθεια εντός του στα λογοτεχνικά του έργα: Πρέπει να γεννιούνται από μια επείγουσα ανάγκη, πρέπει να είναι απλά και απαλλαγμένα από κάθε ματαιοδοξία. Είχε καταφέρει να πείσει και άλλους για αυτό. Ο Τσαϊκόφσκι γράφει σε έναν φίλο: «Ο Τολστόι με έπεισε ότι οποιοσδήποτε καλλιτέχνης που δεν εργάζεται μέσα από μια εσωτερική ώθηση αλλά με μια έξυπνη ματιά πάνω στην επίδραση [πλάγια του Τσαϊκόφσκι] και που χρησιμοποιεί τα ταλέντα του με την ιδέα της ευχαρίστησης του κοινού με κάθε μέσο και με όποιο κόστος δεν είναι αληθινός καλλιτέχνης».

Pyotr Ilyich Tchaikovsky, γύρω στο 1888. (Δημόσιος τομέας)

 

Ο Τολστόι είχε συμβουλέψει τον νεαρό Λεωνίδ Αντρέγιεφ ότι «η απλότητα είναι απαραίτητη προϋπόθεση του όμορφου» και υπέδειξε στον σπουδαίο και περήφανο Μπερνάρντ Σο: «Διακρίνω στο βιβλίο σας την επιθυμία να προκαλέσετε την έκπληξη και το ξάφνιασμα του αναγνώστη με το μεγάλο ταλέντο και την ευφυΐα σας. Αυτό όμως αποσπά την προσοχή του αναγνώστη από το θέμα με αποτέλεσμα να επικεντρώνεται στη δική σας λαμπρότητα».

Για τον Τολστόι, η τέχνη ήταν ζήτημα ηθικής. Θεωρούσε ότι τα έργα, τα μυθιστορήματα, οι πίνακες ζωγραφικής, οι όπερες, που δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για ψυχαγωγία και κέρδος, είναι πλαστά και ανήθικα, ουσιαστικά μια μορφή πορνείας. «Όσο τρομερό κι αν είναι να το λέμε, το μεγαλύτερο μέρος της τέχνης της εποχής μας είναι πορνεία: Μπορεί πάντα να είναι διαθέσιμη σύμφωνα με τις απαιτήσεις της αγοράς. Σαν πόρνη πρέπει να είναι διακοσμημένη. Απαντά μόνο στο κέρδος. Διαφθείρει, αποσπά την προσοχή, διαλύει και αποδυναμώνει τις πνευματικές δυνάμεις κάποιου», γράφει στο «What Is Art».

Αλλά ποια να είναι άραγε αυτή η αλήθεια που ο Τολστόι τόσο αγαπά και βρίσκει τόσο όμορφη; Η ουσία της, φυσικά, παραμένει ένα μυστήριο, που μπορεί κανείς να διακρίνει «μέσα από τον σπασμένο καθρέφτη», αλλά ακόμη κι έτσι, υπάρχουν πολλά ακόμη να ειδωθούν, πολλά να μας γεννήσουν συλλογισμούς. Ανακαλύπτουμε τις πτυχές της στη φαντασία του Τολστόι, στα δοκίμια, τα ημερολόγια και τις επιστολές του.

Για παράδειγμα, διαπιστώνουμε πόσο λίγα γνωρίζουμε: Ο Πιέρ, ήρωας του «Πολέμος και Ειρήνη», σχολιάζει, «Το μόνο πράγμα που ξέρω είναι ότι ο άνθρωπος ένα πράγμα δεν μπορεί να γνωρίσει: και αυτό είναι την κορυφή της σοφίας». Ανακαλύπτουμε ότι η αγάπη είναι πολύπλευρη: η Άννα Καρενίνα, πριν από την τραγική της σχέση με τον Βρόνσκι, όταν ρωτήθηκε από παλιούς φίλους «Λοιπόν, Άννα, τι πιστεύεις για την αγάπη;» απαντάει, «Υπάρχουν τόσα πολλά είδη αγάπης όσο και ανθρώπινες καρδιές». Βρίσκουμε μια εξήγηση για την σκληρότητα του ανθρώπου απέναντι στον αδερφό του: Λόγω άγνοιας και εξαναγκασμού, είμαστε τυφλοί απέναντι στο γεγονός ότι κάθε ανθρώπινη ζωή και κάθε ανθρώπινη ψυχή είναι πολύτιμη – ιερή πέρα από λέξεις – και είμαστε βίαιοι ο ένας στον άλλον μόνο εξ αγνοίας ή από εξαναγκασμό.

Αυτό το πορτρέτο μιας άγνωστης γυναίκας (ή “The Stranger”), του 1883, από τον Ivan Kramskoy, θεωρείται συχνά ότι ενσαρκώνει την ουσία της ηρωίδας του Τολστόι, Άννα Καρένινα. Γκαλερί Tretyakov, Μόσχα, Ρωσία. (Δημόσιος τομέας)

 

Σκέψεις όπως αυτές έχουν διατυπωθεί και επαναδιατυπωθεί σε μια σειρά θαυμάσιων έργων – μέχρι το 50ο έτος του συγγραφέα. Τότε ήρθε η κρίση• ήταν μια πνευματική κρίση. Στην «Εξομολόγησή» του, ο Τολστόι περιγράφει τον βαθύ αγώνα του: «Επιθυμούσα με όλη μου την ψυχή να είμαι καλός. Κάθε φορά που εξέφραζα τις επιθυμίες της καρδιάς μου να είμαι ηθικά καλός, αντίκρυζα περιφρόνηση και γελοιοποίηση, αλλά μόλις παραδώθηκα σε χαμηλού επιπέδου πάθη, επαινέστηκα και ενθαρρύνθηκα. Η φιλοδοξία, η αγάπη για δύναμη, το κέρδος, η ασέλγεια, η υπερηφάνεια τα είχα σε μεγάλη εκτίμηση, και για χρόνια ζούσα για αυτά, για χρόνια μέχρι που η ζωή μου έφτασε σε ένα τέλμα. Η ζωή έμοιαζε δίχως νόημα και σκεφτόμουν την αυτοκτονία».

Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι όλες οι αλήθειες για τις οποίες είχε τόσο ειλικρινά γράψει και πίστευε δεν ήταν απλώς θεωρίες, αφηρημένες έννοιες. Έπρεπε  να τις ζήσει. Ήταν πράγματι αληθινές, πιο αληθινές, πιο ανθεκτικές από την ίδια του τη ζωή ή τις ζωές άλλων, που πεθαίνουν και ξεχνιούνται.

Καθώς άρχισε να ζει σύμφωνα με τα ιδανικά του, η πνευματική του ζωή και η κοσμοθεωρία του επεκτάθηκαν. Σταμάτησε να δέχεται χρήματα για τη συγγραφή των έργων του και άρχισε να γράφει λιγότερα μυθιστορήματα, στρέφοντας τον ενδιαφέρον του σε φιλοσοφικά και θρησκευτικά ζητήματα. Ο κόσμος της διανόησης δεν το ενέκρινε. Δεν ενέκριναν τα θαυμάσια δοκίμια «Τι πρέπει να γίνει» ή «Η Βασιλεία του Θεού είναι μέσα σου». Ο Τουργκένεβ γράφει από το Παρίσι «Φίλτατε, επιστρέψτε στην λογοτεχνία!» Όποιο μυθιστόρημα κι αν έγραφε αντιμετώπισε έντονη κριτική, αν και στο σπουδαίο μυθιστόρημά του «Ανάσταση» και στα λίγα διηγήματά του εκείνης της περιόδου βρίσκει κανείς μια εκθαμβωτική σαφήνεια και λιτότητα.

Η αλήθεια πάντα παρέμεινε ο ήρωας των ιστοριών του. Καλά πλέον, στη νέα του ζωή, ο Τολστόι δημοσίευσε το «Από τι ζουν οι άνθρωποι», γραμμένο σύμφωνα με την παλιά λαϊκή παράδοση.

Μια απεικόνιση του H.R. Millar για την έκδοση 1885-1889 του Τολστόι «What Men Live By», Walter Scott Publishers. (Μέσα έξω)

 

Ο Θεός στέλνει έναν άγγελο σε ένα μικρό ρωσικό χωριό για να μάθει τρεις αλήθειες για την ανθρωπότητα. Είναι οι αλήθειες τις οποίες ο Τολστόι, κατά τη διάρκεια της μακράς ζωής του, κατέληξε να κατακτήσει:

«Τι κατοικεί μέσα στον άνθρωπο» – «Αγάπη».

«Τι δεν δίνεται στον άνθρωπο» – «Δεν δίνεται στον άνθρωπο το να ξέρει τις ανάγκες του».

«Από τι ζουν οι άνθρωποι» – «Τον Θεό στις καρδιές μας».

Ο Raymond Beegle έχει παίξει ως συνεργάτης πιανίστας στις μεγαλύτερες αίθουσες συναυλιών των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ευρώπης και της Νότιας Αμερικής, έχει γράψει για τους The Opera Quarterly, Classical Voice, Fanfare Magazine, Classic Record Collector (UK) και το New York Observer, και έχει δουλέψει ως διδακτικό προσωπικό στη σχολή του Κρατικού Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης – Stony Brook, της Μουσικής Ακαδημίας της Δύσης και του Αμερικανικού Ινστιτούτου Μουσικών Σπουδών στο Γκρατς της Αυστρίας. Διδάσκει στο τμήμα μουσικής δωματίου της Μουσικής Σχολής του Μανχάταν τα τελευταία 28 χρόνια.

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

Νίκολα Τέσλα: Μια ιστορική φιγούρα της πράσινης ενέργειας

Γράφει ο Paul Darin

Όταν πολλοί άνθρωποι ακούνε τη λέξη «πράσινο», συνήθως τους έρχεται στο μυαλό το Πράσινο Κίνημα που ξεκίνησε το 1960. Στην πραγματικότητα, πολλοί επιστήμονες και δημοφιλή πρόσωπα παγκοσμίως εκφράζουν τις ανησυχίες τους για το ζήτημα της κατανάλωσης τεράστιων ποσοτήτων ορυκτών καυσίμων και της παραγωγής βιομηχανικών αποβλήτων από την εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης. Απλώς δεν είχαν έναν καθολικό όρο που να το περιγράφει όπως έχουμε σήμερα, το «πράσινο».

Μία προσωπικότητα, που μπορεί να εμπίπτει στην κατηγορία των ιστορικών μορφών που έζησαν έναν πράσινο τρόπο ζωής και προσπάθησε να ανοίξει τον δρόμο στις επόμενες γενιές, είναι κάποιος που έφερε ριζική επανάσταση στον 20ο αιώνα. Πρόκειται για τον Νίκολα Τέσλα, γεννημένος στις 10 Ιουλίου 1856. Τα περισσότερα σχολικά βιβλία και βιβλία ιστορίας δεν του δίνουν την αξία που του αρμόζει. Ωστόσο, μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας από τους μεγαλύτερους εφευρέτες σε όλη την καταγεγραμμένη ιστορία, δίπλα στον Αρχιμήδη και τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Αυτό μπορεί να μοιάζει με μια αρκετά τολμηρή δήλωση, αλλά σχεδόν όλη η σύγχρονη τεχνολογία μας μπορεί να εντοπιστεί σε μελέτες και εφευρέσεις πάνω στις οποίες εργάστηκε ο Τέσλα, από την ψύξη έως τους υπολογιστές.

Επαναστατικές εφευρέσεις

Ο Τέσλα γεννήθηκε στην Κροατία και πήγε στην Αμερική σε νεαρή ηλικία όπου και πήρε την υπηκοότητα. Αρχικά εργάστηκε για τον Τόμας Έντισον και έπειτα από μια πικρή διαμάχη με τον Έντισον, ο Τέσλα συνεργάστηκε με τον Τζορτζ Γουέστινγκχαουζ, τον αρχικό ιδρυτή της σημερινής Westinghouse Co., η οποία παράγει ηλεκτρικά προϊόντα από λαμπτήρες έως πλυντήρια και στεγνωτήρια. Μαζί επέφεραν επαναστατικά επιτεύγματα στον ηλεκτρικό κόσμο παράγοντας και κατασκευάζοντας μια εντελώς νέα ηλεκτρική υποδομή βασισμένη στον κινητήρα πολυφασικού εναλλασσόμενου ρεύματος / Γεννήτριας του Τέσλα.

Στις πρώιμες μέρες του ηλεκτρικού ρεύματος, σχεδόν κάθε δρόμος της πόλης χρειαζόταν τον δικό του σταθμό παραγωγής, και η πηγή συνεχούς ρεύματος (DC) χρειαζόταν πολλές περισσότερες γραμμές τροφοδοσίας από ό,τι η πηγή εναλλασσόμενου ρεύματος (AC). Η ιδέα αυτή της ηλεκτρικής ενέργειας εναλλασσόμενου ρεύματος (AC) ήταν πολύ ευεργετική για την «πράσινη ιδεολογία» γιατί σήμαινε ότι ένα εργοστάσιο που βασιζόταν στα ορυκτά καύσιμα θα μπορούσε να αντικαταστήσει δεκάδες, ίσως εκατοντάδες γεννήτριες DC.

Όχι μόνο το εναλλασόμενο ρεύμα μείωσε τον αριθμό των σταθμών παραγωγής, αλλά επίσης μείωσε τα ηλεκτροφόρα καλώδια σε αυτά που βλέπουμε σήμερα. Παρόλα αυτά η καινοτομία αυτή δεν έγινε αποδεκτή από πολλούς ανθρώπους. Όπως και σήμερα μερικοί άνθρωποι απορρίπτουν ενστικτωδώς νέες ιδέες, παρόλο που μπορεί να υπόσχονται βελτιώσεις ή αυξημένη αποτελεσματικότητα. Ένας από τους ανθρώπους που θα ζημιωνόταν από αυτήν την νέα υποδομή και έκανε το μεγαλύτερο αγώνα για να την σταματήσει, δεν ήταν άλλος παρά ο Έντισον.

Ο Τέσλα εργάστηκε πάνω σε πολλές άλλες εφευρέσεις που έφεραν την επανάσταση στον κόσμο που γνωρίζουμε σήμερα. Για παράδειγμα, είχε διαμάχες με τον Γουλιέλμο Μαρκόνι για το ποιος εφηύρε  πρώτος το ραδιόφωνο. Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάνθηκε τελικά υπέρ του Τέσλα. Αργότερα, μια από τις πιο αμφιλεγόμενες «πράσινες ιδέες» ήταν μια που δυστυχώς δεν απέφερε καρπούς. Πρόκειται για την ιδέα του Τέσλα της ασύρματης μετάδοσης ενέργειας.

Μπροστά από την εποχή του

Σύμφωνα με τη βιογραφία του “Tesla: Man Out of Time” της Μάργκαρετ Τσένεϊ, πραγματοποίησε αρκετές επιτυχημένες δοκιμές στα τέλη του περασμένου αιώνα στο εργαστήριό του στο Κολοράντο Σπρινγκς. Εκεί, χρησιμοποίησε την ανώτερη ατμόσφαιρα της Γης ως γιγαντιαίο αγωγό. Θεωρητικά, ένα άτομο σε οποιοδήποτε μέρος της Γης θα μπορούσε να έχει πρόσβαση στον ηλεκτρισμό με τον κατάλληλο εξοπλισμό. Φανταστείτε έναν ή μερικούς σταθμούς παραγωγής για ολόκληρο τον πλανήτη! Από ό,τι φαίνεται, τα κατάφερε.

Δυστυχώς, ο Τέσλα κράτησε ορισμένες βασικές πληροφορίες εκτός των σημειώσεών του διότι πολλά από τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας του τότε είχαν ήδη καταπατηθεί. Επιπλέον, δεν του είχαν μείνει αρκετά χρήματα ούτε και επενδυτές για να ολοκληρωθεί ο πειραματικός πύργος του στο Γουόρντενκλιφ, ο πρώτος στην ιστορία εμπορικός ασύρματος πύργος.

Πράγματι, η εφεύρεση αυτή θα μπορούσε να διαμορφώσει τον κόσμο μας σε έναν όπου τα ηλεκτροφόρα καλώδια και τα καύσιμα θα θεωρούνταν τόσο ξεπερασμένα όσο οι καταπέλτες και οι ατμομηχανές. Ακόμη και τα αυτοκίνητα, τα τρένα και τα αεροπλάνα θα μπορούσαν να λειτουργούν μέσα από αυτό το ασύρματο ηλεκτρικό ρεύμα. Όμως, εφόσον μια υποδομή σταθεροποιηθεί και οικειοποιηθεί από τους άνθρωπους, γίνεται δύσκολο για τις νέες ιδέες να γίνουν αποδεκτές, και αυτή θα ήταν η δεύτερη φορά όπου ο Τέσλα θα είχε φέρει μια μεγάλη επανάσταση στον κόσμο.

Όσον αφορά τις ιδέες του για την πράσινη ενέργεια, ήταν ανένδοτος. Το 1902, ο Λόρδος Κέλβιν, ένας άλλος διάσημος πρωτοπόρος επιστήμονας από την Αγγλία, είχε μια συζήτηση με τον Τέσλα, στην οποία και οι δύο συμφώνησαν ότι η αιολική και η ηλιακή ενέργεια πρέπει να αναπτυχθούν για να σώσουν τον άνθρακα, το πετρέλαιο και την ξυλεία μας.

Η διατήρηση των μη ανανεώσιμων πόρων ήταν ένα ζωτικής σημασίας ζήτημα για τον κόσμο.  Σύμφωνα με το κ. Κέλβιν το 1902, από το βιβλίο της Τσένεϊ, οι ανεμογεννήτριες θα έπρεπε να τοποθετηθούν σε στέγες το συντομότερο δυνατό για να λειτουργούν τα ασανσέρ, για την άντληση του νερού, να δροσίζουν τα σπίτια και να τα ζεσταίνουν τον χειμώνα. Όλα αυτά συνέβησαν πριν από έναν αιώνα και μόνο τώρα αρχίζουμε να χρησιμοποιούμε ανεμογεννήτριες. Στην πραγματικότητα, μια άλλη πτυχή της συμβολής του Τέσλα στο πράσινο κίνημα που σπάνια συζητείται είναι οι πρωτοποριακές ιδέες του για τον λαμπτήρα φθορισμού. Ο Τέσλα ξεκίνησε την ηλεκτροδότηση με αέρια στα τέλη του 19ου αιώνα, η οποία είναι η βασική ιδέα πίσω από τον φωτισμό φθορισμού. Σήμερα, αυτοί οι λαμπτήρες χρησιμοποιούνται σε κτίρια γραφείων και σπίτια σε όλο τον κόσμο για τη μείωση του ενεργειακού κόστους.

Ο Τέσλα, ο οποίος πέθανε το 1943, ήταν ένας άντρας πολύ μπροστά από την εποχή του. Εφηύρε πολλές άλλες συσκευές και ηλεκτρικές συσκευές που δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας, λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, μυστικότητας και εξαφάνισης ή και κατάσχεσης των εγγράφων και των σημειώσεών του μετά τον θάνατό του. Η έννοια της διατήρησης των πόρων και η εστίαση στην ηλιακή και αιολική ενέργεια υπήρχε πριν από 100 χρόνια. Ίσως αν ο Τέσλα ήταν ζωντανός σήμερα, ο κόσμος θα ήταν πολύ διαφορετικός.

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

 

Αποκλειστικό: Πήτερ Ναβάρο – Χόλιγουντ και ΝΒΑ «χρήσιμοι ηλίθιοι» του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος

Ο σύμβουλος της κυβέρνησης Τραμπ και οικονομολόγος Πήτερ Ναβάρο δήλωσε την Παρασκευή ότι οι αθλητές του NBA και οι διασημότητες του Χόλιγουντ είναι «χρήσιμοι ηλίθιοι» του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ), υποδηλώνοντας ότι οι Δημοκρατικοί παίζουν χωρίς να το καταλαβαίνουν μέσα στα χέρια του κινεζικού καθεστώτος.

Ο Ναβάρο, έχοντας δηλώσει ότι «δεν θα παρακολουθήσει ποτέ, ποτέ ξανά παιχνίδι ΝΒΑ», είπε στους «Ηγέτες της Αμερικανικής Σκέψης» της Epoch Times, ότι οι αθλητές διστάζουν να μιλήσουν για το κινεζικό καθεστώς, διότι έχουν δεσμευτεί στα συμφέροντά του.

«Κλείνουν το στόμα και ντριμπλάρουν όταν τελειώσουν με την Κίνα», είπε, αλλά πρόσθεσε ότι υπάρχουν «εργοστάσια σκλάβων στην Κίνα» που «φτιάχνουν αθλητικά παπούτσια για τους αστέρες τους» και «τα πωλούν σε παιδιά της Αμερικής».

Τα σχόλιά του ήρθαν καθώς η σεζόν του ΝΒΑ ολοκληρώθηκε πριν από αρκετές εβδομάδες, με τους Los Angeles Lakers να κερδίζουν ένα ακόμα πρωτάθλημα. Ωστόσο, η τηλεθέαση στους τελικούς αγώνες του ΝΒΑ έφτασε σε χαμηλά ακρότατα και οι δημοσκοπήσεις έχουν δείξει ότι ευθύνεται εν μέρει η υποστήριξη του Black Lives Matter και η αριστερή πολιτική ρητορική από τους αθλητές.

Ο Ναβάρο υποστήριξε ότι οι παίκτες του ΝΒΑ «στρέφουν πραγματικά χωρίς συνείδηση αλλού τα μάτια, σχετικά με τις κακοποιήσεις στην επαρχία Σιντζιάνγκ», τις παραβιάσεις δικαιωμάτων στο Χονγκ Κονγκ και τα «στρατόπεδα συγκέντρωσης», καθώς και με τις «κακοποιήσεις κατά του Φάλουν Γκονγκ με την αφαίρεση οργάνων» ζωντανών ανθρώπων. Αναφέρεται στην παραδοσιακή κινεζική άσκηση διαλογισμού που υφίσταται δίωξη από το ΚΚΚ από το 1999.

«Αυτοί οι παίκτες του ΝΒΑ, όχι μόνο τα αγνοούν, αλλά έπειτα έχουν το θράσος να πάνε στο κοινό τους και να μιλάνε αυστηρά για αυτό που βλέπουν ως καταπιεστική Αμερική», είπε, αναφερόμενος στις βίαιες διαδηλώσεις του Black Lives Matter.

Ο Meyers Leonard των Miami Heat στέκεται όρθιος κατά τη διάρκεια του εθνικού ύμνου πριν από ένα παιχνίδι μπάσκετ NBA εναντίον των Denver Nuggets στην Λίμνη Μπουένα Βίστα, Φλα., την 1η Αυγούστου 2020. (Kevin C. Cox/Pool Photo via AP)

 

Αλλά «το μεγαλύτερο πρόβλημα», υποστήριξε ο Ναβάρο, «είναι ότι τροφοδοτούν την αφήγηση ότι με κάποιον τρόπο, η αυταρχική κυβέρνηση της Κίνας και το σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό οικονομικό σύστημα είναι ανώτερο από το δικό μας».

Ο σούπερ σταρ του NBA και των Lakers, ΛεΜπρον Τζέιμς, δέχτηκε επίθεση πέρυσι για την κριτική του στον διευθύνοντα των Χιούστον Ρόκετς, Ντάρυλ Μόρεϋ, αφότου ο τελευταίος υποστήριξε διαδηλώσεις κατά του ΚΚΚ στο Χονγκ Κονγκ. Ο Τζέιμς ονόμασε τον Μόρεϋ ως «λανθασμένα πληροφορημένο» και «μη μορφωμένο», προκαλώντας έντονη αντίδραση.

Το Χόλιγουντ υποκύπτει επίσης στο ΚΚΚ, δήλωσε ο Ναβάρο στην συνέντευξη, σημειώνοντας ότι υπήρξε πίεση στα στούντιο να αφαιρέσουν περιεχόμενο ώστε να είναι αποδεκτό για το κινεζικό κοινό και την λογοκρισία του καθεστώτος.

Μια έρευνα από την PEN America, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που προωθεί την ελευθερία του λόγου, διαπίστωσε ότι οι δημιουργοί δημοφιλών ταινιών όπως οι «Iron Man 3», «World War Z» και «Top Gun: Maverick», εξυπηρετούν το ΚΚΚ και αφαιρούν διαλόγους και χαρακτήρες που δεν είναι υπέρ της κομμουνιστικής Κίνας.

«Οι δημιουργοί ταινιών δεν μπορούν να μειώνουν τη δουλειά τους στον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή του μοναδικού περιεχομένου που θεωρείται αποδεκτό από ένα από τα πιο αυταρχικά καθεστώτα του κόσμου», ανέφερε η έρευνα της PEN. «Η προσέγγιση του Χόλιγουντ… θέτει ένα πρότυπο για τον υπόλοιπο κόσμο.» Σε ένα παράδειγμα, τα στελέχη του Paramount Studio απαίτησαν την αφαίρεση διαλόγου σχετικά με έναν ιό στην ταινία «Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ», επειδή ο διάλογος ανέφερε πως πηγή του ιού είναι η Κίνα. Άμεσο αίτιο θεωρήθηκε η ευαισθησία του καθεστώτος στον κορωνοϊό που εμφανίστηκε στην Γουχάν πέρυσι.

Το NBA δεν απάντησε σε αίτημα για σχολιασμό.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την συνέντευξη του Πήτερ Ναβάρο στην Epoch Times, στην αμερικανική σελίδα της εφημερίδας.

O Jan Jekilek συνέβαλε στο άρθρο.

Μπράντλεϊ Μπίρκενφελντ: Η κυβέρνηση Ομπάμα κάλυψε τεράστιο σκάνδαλο ξεπλύματος χρήματος

Το ελβετικό τραπεζικό σύστημα έχει την φήμη ότι χρησιμοποιείται για φοροδιαφυγή, ξέπλυμα χρήματος και άλλες παράνομες δραστηριότητες. Και ο Μπράντλεϊ Μπίρκενφελντ, ένας από τους μεγαλύτερους καταγγέλλοντες στην ιστορία των ΗΠΑ, εξέθεσε την UBS, η οποία είναι η μεγαλύτερη τράπεζα στον κόσμο, και το πώς βοήθησε τους εξαιρετικά πλούσιους να διαπράξουν φορολογική απάτη μέσω υπεράκτιων τραπεζών.

Ο Μπράντλεϊ Μπίρκενφελντ αναφέρει λεπτομερώς στο βιβλίο του, «Lucifer’s Banker Uncensored» [Ο τραπεζίτης του διαβόλου χωρίς λογοκρισία], πώς βοήθησε τις Ηνωμένες Πολιτείες να ανακτήσουν πάνω από 5 δισεκατομμύρια δολάρια από το σύστημα, και επίσης αναφέρει λεπτομερώς αυτό που πιστεύει ότι ήταν μια απόκρυψη από ομάδες ειδικού ενδιαφέροντος στα χέρια της κυβέρνησης Ομπάμα, και βασικών αξιωματούχων των ΗΠΑ. Για να μάθουμε περισσότερα σχετικά με αυτό, προσκαλέσαμε τον Μπράντλεϊ Μπίρκενφελντ να μιλήσει μαζί μας.

Αυτά και πολλά άλλα θέματα σε αυτό το επεισόδιο του Crossroads.

Το Crossroads είναι μια εκπομπή της Epoch Times διαθέσιμη επίσης στο Facebook και στο YouTube.

Ακολουθήστε τον Joshua στο Twitter: @JoshJPhilipp

Χρυσάνθεμο: Σύμβολο δύναμης, προσαρμοστικότητας και ανθεκτικότητας

Της Cora Wang

Μετάφραση: Αλία Ζάε

Με τα πρώτα φθινοπωρινά κρύα, τα δέντρα αρχίζουν να χάνουν τη ζωτικότητά τους και τα φυτά μαραίνονται. Όμως, υπάρχει ένα λουλούδι που αντέχει – το χρυσάνθεμο. Ενώ όλα γύρω του χάνονται, νικημένα από τους παγωμένους ανέμους, αυτό το ανθεκτικό λουλούδι αρχίζει να ανθίζει. Από τα αρχαία χρόνια, το χρυσάνθεμο θαυμάζεται από τους Κινέζους σοφούς και διανοούμενους και έχει εμπνεύσει αναρίθμητα ποιήματα, αφηγήματα και έργα τέχνης. Πέρα από το κάλλος του, το χρυσάνθεμο τιμάται και ως σύμβολο ζωτικότητας και επιμονής.

Ταπεινή καταγωγή

Μια από τις πρώτες αναφορές στο χρυσάνθεμο στην ποίηση υπάρχει στο γνωστό ποίημα «Λι Σάο», που είχε συνθέσει ο Τσου Γιουάν κατά τη διάρκεια της περιόδου των Εμπόλεμων Κρατών. Σε αυτό γράφει: «Πίνω τη δροσιά από τα φύλλα της μανόλιας την αυγή / την προηγουμένη είχα πέταλα του αστεριού για φαΐ».

Τα «πέταλα του αστεριού» παραπέμπει στην οικογένεια των ανθοφόρων φυτών Asteraceae, όπου ανήκει το χρυσάνθεμο, όπως και οι μαργαρίτες, το χαμομήλι, το κενταύριο, κλπ.. Με δύο μόνο γραμμές, ο Τσου Γιουάν μας λέει ότι αυτό που έχει σημασία δεν είναι ο πλούτος που μπορεί κάποιος να κατέχει, αλλά η αγνότητα της καρδιάς του.

Όπως αφήνει το ποίημα να εννοηθεί, το χρυσάνθεμο είναι ένα αρκετά κοινό λουλούδι, που χρησιμοποιείται συχνά από τους κοινούς ανθρώπους, αλλά και στην ιατρική. Στη «Σύνοψη Ιατρικής Ύλης» [«Compendium of Materia Medica»], ένα κινέζικο έργο βοτανολογίας της Δυναστείας Μινγκ, καταγράφονται πολλά είδη χρυσάνθεμων. Πώς ένα τόσο κοινό φυτό απέκτησε τέτοια πολιτισμική σημασία;

Η αύξηση του κύρους του χρυσάνθεμου συνέβη κατά τη Δυναστεία Τζιν, όταν ο ποιητής Τάο Γιουανμίνγκ το έβγαλε από την αφάνεια. Μεγάλο μέρος της ποίησής του περιγράφει την απλή και αποτραβηγμένη ζωή του στην εξοχή. Συχνά αντλούσε έμπνευση από την ομορφιά και τη γαλήνη της φύσης, όπου το χρυσάνθεμο ήταν ένα μοτίβο που εμφανιζόταν κατ΄ επανάληψη. Σε ένα από τα πιο γνωστά του ποιήματα, το «Πίνοντας: Νο. 5», γράφει: «Έκοψα χρυσάνθεμα κάτω από τους θάμνους της ανατολής / και κοίταξα μακριά στα βουνά του νότου».

Στο κεντρικό ταμπλό μιας τοπιογραφίας με μελάνι και νερό, ο ζωγράφος Ντου Τζιν απεικονίζει τον ποιητή Τάο Γιουανμίνγκ να περπατά στο βουνό θαυμάζοντας τα άνθη των χρυσάνθεμων. Ήταν γνωστή η αγάπη του Γιουανμίνγκ για αυτό το λουλούδι και συχνά το ανέφερε στην ποίησή του. Metropolitan Art Museum. (Public Domain)

 

Η ποίηση του Γιουανμίνγκ συχνά ξυπνούσε στους αναγνώστες την επιθυμία για έναν βουκολικό τρόπο ζωής, μακριά από τη φασαρία της αστικής ζωής. Κατά συνέπεια, το χρυσάνθεμο έγινε ένα σύμβολο απομόνωσης και ζωής ελεύθερης από τα υλικά αγαθά.

Μια ορθή καρδιά

Αυτός ο χαρακτηρισμός του χρυσάνθεμου βρίσκεται και στη λογοτεχνία, όπως στην ιστορία «Γιούτσου Σιντζί». Γραμμένη κατά τη Δυναστεία Τσινγκ, αφηγείται την ιστορία ενός σοφού, ονόματι Γκάο Τσαν, ο οποίος θεωρούνταν παράξενος από τους άλλους διανοούμενους καθώς δεν είχε καμία επιθυμία για φήμη ή πλούτη και πολύ συχνά διαφωνούσε με τους άλλους σοφούς μελετητές του Κομφουκιανισμού, που κυριαρχούσε τότε. Ο Γκάο Τσαν ζούσε διακριτικά, αλλά η καλοσύνη και η ορθότητά του ήταν γνωστές στους οικείους του. Επιδίωκε πάντα την βελτίωση του εαυτού του και πολλές φορές έκανε καλές πράξεις στα κρυφά.

Σε αυτόν τον ασπρόμαυρο πίνακα με μελάνι και νερό, τα χρυσάνθεμα δίνουν μια πιο σοβαρή και εκλεπτυσμένη αίσθηση. Απεικονίζονται μαζί με κίτρα και πεπόνια, που συμβολίζουν την αρετή και το λογοτεχνικό ταλέντο. (National Palace Museum)

 

Ο Γκάο Τσαν ένιωθε απογοητευμένος από την αστάθεια του κόσμου γύρω του και επιθυμούσε την ελευθερία της εξοχής. Έτσι, εγκατέλειψε τον θόρυβο της πόλης και να εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στα βουνά. Για πολλά χρόνια, έζησε μια απλή αλλά γεμάτη ζωή μέσα στη φύση. Όλα ήταν καλά μέχρις ώτου μια ξαφνική πλημμύρα κατέστρεψε το σπίτι του. Ο Γκάο Τσαν ήταν αναγκασμένος να αναλογιστεί και πάλι το ευμετάβλητο της ζωής.

Μετά από προσεκτική σκέψη, συνειδητοποίησε ότι για να έχει μια ειρηνική, ειδυλλιακή ζωή δεν χρειαζόταν απαραίτητα να αποσυρθεί εντελώς από την κοινωνία. Μετακόμισε λοιπόν πίσω στην πόλη, βρήκε ένα άδειο οικόπεδο και έχτισε ένα καινούριο σπίτι. Στον κήπο του φύτεψε 500 βολβούς χρυσάνθεμων. Όταν ήρθε το φθινόπωρο, ο κήπος του ήταν γέμισε λουλούδια. Η ομορφιά και το γλυκό τους άρωμα προσέλκυαν επισκέπτες από όλη την πόλη.

Ο Γκάο Τσαν άνοιξε τον κήπο του στο κοινό, θέλοντας να μοιραστεί τη γαλήνια όασή του με τους άλλους. Όμως, ο ίδιος προτίμησε να μην φανερώνεται στους επισκέπτες, που μη γνωρίζοντας την πραγματική ταυτότητα του μυστηριώδη ιδιοκτήτη, αναφέρονταν στον κήπο με δυο λέξεις που βρίσκονταν στην ταμπέλα κοντά στην πόρτα – «Χούα Γιν», δηλαδή «κρυμμένος στα λουλούδια». Αυτή η ιστορία μάς δείχνει τον ξεχωριστό χαρακτήρα του Γκάο Τσαν. Η αγάπη του για τα χρυσάνθεμα συνέβαλλε στο να γίνει το λουλούδι αυτό σύμβολο ορθότητας όπως και απομόνωσης και απλότητας.

Ο Τσιαν Γουέιτσενγκ ληταν ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους τοπίων και λουλουδιών του 18ου αιώνα. Σε αυτόν τον ζωντανό και λεπτομερή πίνακα, απεικονίζει πέντε διαφορετικά είδη χρυσάνθεμων. (National Palace Museum)

 

Αγνότητα και χάρη

Στην κινέζικη τέχνη, τα άνθη της δαμασκηνιάς, η ορχιδέα, το μπαμπού και το χρυσάνθεμο είναι γνωστά ως οι «Τέσσερεις Κύριοι». Είναι τα πιο κοινά θέματα της παραδοσιακής ζωγραφικής με μελάνι και νερό. Οι ζωγράφοι τα προτιμούν, όχι μόνο για το κάλλος τους αλλά και επειδή συμβολίζουν την ορθότητα, την αγνότητα και την καρτερία. Κατά τη διάρκεια της Δυναστείας Τσινγκ, το χρυσάνθεμο ειδικά ενέπνευσε πολλούς ταλαντούχους ζωγράφους.

Ένας από τους γνωστότερους ζωγράφους της Δυναστείας Τσινγκ είναι ο Γιουν Σοουπίνγκ. Θεωρείται ένας από τους «Έξι Δασκάλους» της περιόδου Τσινγκ και τα έργα του είναι διάσημα για τη ζωντάνια και την εκφραστικότητά τους.

Επανέφερε στη μόδα την τεχνική «μογκού» – ή αλλιώς «ασπόνδυλη». Αυτή η τεχνική είναι ιδιαίτερα δύσκολη καθώς δεν υπάρχουν καθόλου περιγράμματα και οι πινελιές γίνονται απευθείας με μελάνι ή χρώμα. Αν και απαιτητική, το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά όμορφο, καθώς αυτή η τεχνική συλλαμβάνει την ουσία της σκηνής ή του αντικειμένου που αναπαρίσταται.

Σε αυτήν την έξοχη εικόνα χρυσάνθεμων, ο Γιουν Σοουπίνγκ χρησιμοποιεί ένα ντεγκραντέ για κάθε πέταλο, δίνοντας έτσι στα λουλούδια μια πολύ ζωντανή και αληθοφανή αίσθηση. (National Palace Museum)

 

Άλλος ένας διάσημος ζωγράφος της Δυναστείας Τσινγκ είναι ο Τζόου Γίγκουι, ο οποίος ξεκίνησε ως μιμητής του στυλ του Σοουπίνγκ.. Ήταν ζωγράφος της Αυτοκρατορικής οικογένειας και ήταν γνωστός για την σχολαστικότητά του στις λεπτομέρειες, ειδικά στους εντυπωσιακούς του πίνακες λουλουδιών. Στο βιβλίο του «Σιάο Σαν Χούα Που», αναλύει τις μεθόδους και τις τεχνικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βελτιώσουν τις συνθέσεις τοπίων και λουλουδιών. Σύμφωνα με τον Γίγκουι, για να είναι κάποιος καλός ζωγράφος δεν αρκεί η επιδεξιότητα, αλλά πρέπει πραγματικά να καταλαβαίνει και να συντονίζεται με το θέμα του. Αυτό σημαίνει όχι μόνο να εκτιμά την ομορφιά των λουλουδιών, αλλά να νιώθει αληθινά και βαθιά μέσα του την ουσία της φύσης.

Σε αυτόν τον πίνακα, ο Τζόου Γίγκουι συλλαμβάνει τέλεια την κατευναστική θηλυκή ουσία του χρυσάνθεμου με τις απαλές πινελιές του και τα παστέλ χρώματα που χρησιμοποιεί. (National Palace Museum)

 

Ένας από τους πιο φημισμένους πίνακες με χρυσάνθεμα του Γίγκουι εκτίθεται τώρα στο National Palace Museum στην Ταϊβάν. Αναπαριστά παλλόμενα μπουκέτα χρυσάνθεμων που ανθίζουν ανάμεσα σε πλούσια καταπράσινα φυλλώματα, και είναι ζωγραφισμένος με τη μέθοδο «μογκού». Ζωγραφίζοντας κάθε πέταλο με απαλούς κλιμακούμενους τόνους, ο Γίγκουι δίνει στα λουλούδια του μια ζωντανή, τρισδιάστατη αίσθηση. Κοιτάζοντας τον πίνακα, ο θεατής νιώθει γεμάτος γαλήνη και ανακούφιση.

Αυτός ο κομψός πίνακας με χρυσάνθεμα είναι ένα από τα πιο ονομαστά έργα του Τζόου Γίγκουι. Απεικονίζει παλλόμενα μπουκέτα χρυσάνθεμων που ανθίζουν ανάμεσα σε πλούσια καταπράσινα φυλλώματα, και είναι ζωγραφισμένος με τη μέθοδο «μογκού». (National Palace Museum)

 

Καθώς τα φθινοπωρινά φύλλα αρχίζουν να αλλάζουν χρώμα, και οι άνεμοι γίνονται πιο παγωμένοι, το άρωμα των χρυσάνθεμων θα γεμίσει και πάλι την ατμόσφαιρα. Με χιλιάδες χρόνια πλούσιας πολιτισμικής ιστορίας πίσω του, το χρυσάνθεμο δεν είναι μόνο ένα ακόμα όμορφο λουλούδι. Είναι κάτι πολύ περισσότερο.

Αυτό το φθινόπωρο, ας μιμηθούμε τους αρχαίους Κινέζους διανοούμενους: ας ετοιμάσουμε ένα φλιτζάνι τσάι χρυσάνθεμου, ας κάτσουμε δίπλα σε ένα παράθυρο με θέα στο τοπίο που αλλάζει και ας απολαύσουμε λίγη παραδοσιακή ποίηση.

Αυτό το άρθρο γράφτηκε από την Κόρα Γουάνγκ και μεταφράστηκε στα Αγγλικά από την Άντζελα Φενγκ. Αναδημοσιεύεται με την άδεια του Elite Magazine.

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

 

Ο Ερντογάν ζητά μποϊκοτάζ των γαλλικών προϊόντων, ενώ ο Μακρόν υπόσχεται δράση εναντίον των ισλαμιστών ριζοσπαστών

Ενημέρωση: 31 Οκτωβρίου

Ο Τούρκος επικεφαλής Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κάλεσε τους Τούρκους να μποϊκοτάρουν τα γαλλικά προϊόντα, όταν ο Γάλλος πρόεδρος εξέφρασε την αποδοκιμασία του για τον αποκεφαλισμό του δασκάλου και υποσχέθηκε να λύσει το πρόβλημα των ριζοσπαστικών ισλαμιστών.

Στο Μπαγκλαντές την Δευτέρα, μουσουλμάνοι κατέβηκαν στους δρόμους κρατώντας πλακάτ που απεικόνιζαν καρικατούρα του Γάλλου προέδρου, Εμμανουέλ Μακρόν, με τις λέξεις «Ο Μακρόν είναι ο εχθρός της ειρήνης», ενώ το πακιστανικό κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα που καλεί την κυβέρνηση να αποσύρει τον απεσταλμένο της από το Παρίσι.

Ο Ερντογάν, του οποίου οι σχέσεις με τη Γαλλία άρχισαν να γίνονται πιο τεταμένες μετά από την ανακοίνωση της απόφασής του να συνεχίσει τα σχέδια γεώτρησης πετρελαίου σε αποκλειστικές περιοχές της Ελλάδας και της Κύπρου, δήλωσε ότι η Γαλλία ακολουθεί μια αντι-ισλαμική ατζέντα.

«Καλώ όλους τους πολίτες της χώρας να μην βοηθήσουν ποτέ τις γαλλικές εταιρείες και να μην αγοράζουν τα προϊόντα τους», δήλωσε ο Ερντογάν.

Ο Τούρκος πρόεδρος είχε κάνει παρόμοιες εκκλήσεις για μποϊκοτάζ και στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένης της έκκλησης να μην αγοράσουν ηλεκτρονικά προϊόντα στις ΗΠΑ το 2018, οι οποίες όμως δεν είχαν το αναμενόμενο αποτέλεσμα.

Η Γαλλία είναι ένας σημαντικός εξαγωγέας σιτηρών στη μουσουλμανική Βόρεια Αφρική, και οι γαλλικές εταιρείες στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας και του λιανικού εμπορίου έχουν επίσης σημαντική θέση σε κυρίως μουσουλμανικές χώρες.

Ο Γάλλος υπουργός Εμπορίου Φρανκ Ριστέρ δήλωσε, ότι ήταν πολύ νωρίς για να υπολογιστεί ο αντίκτυπος της εκστρατείας μποϊκοτάζ, αλλά μέχρι στιγμής ήταν περιορισμένος και επηρέασε κυρίως τις γαλλικές εξαγωγές γεωργικών προϊόντων.

Ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν επέκρινε σκληρά την δολοφονία που έγινε μπροστά σε ένα γαλλικό σχολείο στις 16 Οκτωβρίου, κατά την οποία ένας 18χρονος άνδρας Τσετσενικής καταγωγής αποκεφάλισε τον Σαμουέλ Πατί, έναν 47χρονο δάσκαλο που είχε δείξει στους μαθητές του κινούμενα σχέδια με τον προφήτη Μωάμεθ κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος για την ελευθερία της έκφρασης.

Τα σχέδια εμφανίστηκαν για πρώτη φορά πριν από χρόνια στο σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo, το γραφείο του οποίου στο Παρίσι δέχθηκε επίθεση το 2015 από ένοπλους άντρες, που σκότωσαν 12 άτομα.

Ο Μακρόν είπε ότι θα εντείνει τις προσπάθειες ενάντια στον ριζοσπαστικό ισλαμισμό που υπονομεύει τις γαλλικές αξίες.

Οι ισχυρισμοί του Μακρόν δημιούργησαν αντίδραση στον ισλαμικό κόσμο. Η ανώτατη θρησκευτική αρχή της Σαουδικής Αραβίας, το Συμβούλιο Ανώτερων Θεολόγων, δήλωσε την Κυριακή ότι η προσβολή του Μωάμεθ δεν είχε καμία σχέση με την ελευθερία της έκφρασης και δεν έκανε τίποτα άλλο παρά «να εξυπηρετήσει εξτρεμιστές που επιδιώκουν να διαδώσουν μίσος».

Η κυβέρνηση του Κατάρ εξέδωσε μια δήλωση τη Δευτέρα, καταδικάζοντας τη «λαϊκίστικη ρητορική που υποκινεί τη θρησκευτική μισαλλοδοξία».

Ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Μοχάμαντ Τζαβάντ Ζαρίφ έγραψε στο Twitter ότι η προσβολή των μουσουλμάνων είναι «κατάχρηση της ελευθερίας της έκφρασης. Τροφοδοτεί μόνο τον εξτρεμισμό».

Νωρίτερα, ο Ερντογάν αμφισβήτησε την ψυχική υγεία του Μακρόν, ωθώντας το Παρίσι να αποσύρει τον πρέσβη του από την Άγκυρα.

«Τι πρόβλημα έχει αυτό το άτομο, που ονομάζεται Μακρόν, με τους μουσουλμάνους και το Ισλάμ; Ο Μακρόν χρειάζεται ψυχιατρική θεραπεία», δήλωσε ο Ερντογάν σε ομιλία του το Σάββατο.

Σε μια δημοσίευση στο Twitter την Κυριακή, ο Mακρόν είπε ότι η Γαλλία αντιμετώπισε όλες τις διαφορές με σεβασμό και ειρηνικό πνεύμα, αλλά πρόσθεσε: «Δεν θα τα παρατήσουμε ποτέ». Το γαλλικό Υπουργείο Εξωτερικών προέτρεψε τις ξένες κυβερνήσεις να μην ανταποκριθούν στις εκκλήσεις για μποϊκοτάζ.

Ο Μακρόν συναντήθηκε με εκπροσώπους της μουσουλμανικής κοινότητας στη Γαλλία τη Δευτέρα. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε πίσω από κλειστές πόρτες και το μέγαρο Ηλυσίων δεν παρείχε λεπτομερείς πληροφορίες για τις συνομιλίες.

Ένας από τους παρευρισκόμενους, ο Μοχάμεντ Μουσαουί, πρόεδρος του Γαλλικού Συμβουλίου για τη Μουσουλμανική Πίστη, δήλωσε ότι οι εκπρόσωποι [των μουσουλμάνων] είχαν πει στον Μακρόν ότι αντιτάχθηκαν στο μποϊκοτάζ. Αλλά επέστησαν επίσης την προσοχή του Γάλλου προέδρου στο γεγονός ότι «οι μουσουλμάνοι στη Γαλλία ανησυχούν για τα ψέματα που προσπαθούν να τους απεικονίσουν ως τρομοκράτες», δήλωσε ο Μουσαουί στο γαλλικό τηλεοπτικό σταθμό BFM.

Αρκετοί από τους εταίρους της Γαλλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση υποστηρίζουν τη θέση του Γάλλου ηγέτη.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε είπε ότι οι παρατηρήσεις του Ερντογάν για τον Μακρόν είναι απαράδεκτες.

«Πλήρης αλληλεγγύη στον πρόεδρο @EmmanuelMacron», έγραψε ο Κόντε στο Twitter. «Οι προσωπικές επιθέσεις δεν βοηθούν τη θετική ατζέντα που η ΕΕ θέλει να ακολουθήσει με την Τουρκία».

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ: Η καταστροφή της οικογένειας (Μέρος Β΄)

Η Epoch Times εκδίδει ανά κεφάλαιο μια μετάφραση από τα Κινεζικά ενός νέου βιβλίου, «Πως το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας», από την συγγραφική ομάδα των «Εννέα Σχολίων στο Κομμουνιστικό Κόμμα».

 

Πίνακας περιεχομένων

4. Πως ο κομμουνισμός καταστρέφει οικογένειες στην Δύση (συνέχεια)

β) Προώθηση φεμινισμού και απόρριψη της παραδοσιακής οικογένειας (συνέχεια)
γ) Προώθηση ομοφυλοφιλίας για την υπονόμευση της οικογένειας
δ) Προώθηση διαζυγίου και άμβλωσης
ε) Χρήση του συστήματος επιδομάτων για προώθηση μονογονεϊκών οικογενειών
στ) Προώθηση εκφυλισμένου πολιτισμού

5. Πως το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα καταστρέφει οικογένειες

α) Διάλυση οικογενειών στο όνομα της ισότητας
β) Δημιουργία διαμάχης μεταξύ του αντρόγυνου
γ) Χρήση εξαναγκαστικής άμβλωσης για έλεγχο πληθυσμού

6. Οι συνέπειες της επίθεσης του κομμουνισμού στην οικογένεια

Παραπομπές

* * *

 

 

4. Πως ο κομμουνισμός καταστρέφει οικογένειες στην Δύση (συνέχεια)

β) Προώθηση φεμινισμού και απόρριψη της παραδοσιακής οικογένειας

Η κομμουνιστική ιδεολογία πίσω από το φεμινιστικό κίνημα

Το φεμινιστικό κίνημα είναι ένα ακόμη εργαλείο που ο κομμουνισμός χρησιμοποίησε για να καταστρέψει την οικογένεια. Όταν εμφανίστηκε στην Ευρώπη τον δέκατο όγδοο αιώνα, το φεμινιστικό κίνημα (γνωστό επίσης ως πρώτο κύμα φεμινισμού) μιλούσε για το ότι οι γυναίκες θα πρέπει να έχουν την ίδια αντιμετώπιση όπως οι άντρες στην εκπαίδευση, εργασία, και πολιτική. Το κέντρο του φεμινιστικού κινήματος μετακινήθηκε από την Ευρώπη στην Αμερική στα μέσα του δεκάτου ενάτου αιώνα.

Όταν το πρώτο κύμα φεμινισμού εμφανίστηκε, η ιδέα της παραδοσιακής οικογένειας είχε ακόμη ισχυρά θεμέλια στην κοινωνία, και το φεμινιστικό κίνημα δεν πήγαινε ενάντια σε αυτήν. Οι δημοφιλείς φεμινίστριες του καιρού, όπως η Μέρυ Γόλστοουνκραφτ της Αγγλίας του δεκάτου ογδόου αιώνα, η Μάργκαρετ Φούλερ της Αμερικής του δεκάτου ενάτου αιώνα, και ο Τζον Στιούαρτ Μιλ της Αγγλίας του δεκάτου ενάτου αιώνα, όλοι έλεγαν ότι, γενικά, οι γυναίκες θα πρέπει να δίνουν προτεραιότητα στην οικογένεια μετά τον γάμο, ότι οι ικανότητες των γυναικών θα πρέπει να αναπτύσσονται μέσα στα πλαίσια της οικογένειας, και ότι οι γυναίκες θα πρέπει να πλουτίζουν τον εαυτό τους (για παράδειγμα μέσω μόρφωσης) για την βελτίωση της οικογένειας. Αυτές οι αρχικές φεμινίστριες και φεμινιστές πίστευαν πως γυναίκες με ιδιαίτερο ταλέντο δεν θα πρέπει να περιορίζονται από τα έθιμα της κοινωνίας, και θα πρέπει να έχουν την ελευθερία να αναπτύσσουν το ταλέντο τους σε περιβάλλοντα που αποτελούνταν κυρίως από άντρες.

Το πρώτο κύμα φεμινισμού αποδυναμώθηκε με την διακήρυξη της γυναικείας ψήφου σε πολλές χώρες, καθώς ο στόχος ισότητας αντρών γυναικών ενώπιον του νόμου είχε επιτευχθεί. Τα επόμενα χρόνια, με την επίδραση της Μεγάλης Ύφεσης και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το φεμινιστικό κίνημα ουσιαστικά σταμάτησε.

Αλλά ο κομμουνισμός είχε αρχίσει να σπέρνει τους σπόρους της καταστροφής για τον παραδοσιακό γάμο και την σεξουαλική ηθική από νωρίτερα. Οι αρχικοί ουτοπικοί σοσιαλιστές του δεκάτου ενάτου αιώνα, έθεσαν τις βάσεις για τα σύγχρονα ακραία φεμινιστικά κινήματα. Ο Φουριέ, που αποκαλείται «πατέρας του φεμινισμού», διακήρυξε ότι ο γάμος μετέτρεπε τις γυναίκες σε προσωπική ιδιοκτησία. Ο Όουεν καταράστηκε τον γάμο ως κακό. Οι ιδέες αυτών των ουτοπικών σοσιαλιστών κληρονομήθηκαν και αναπτύχθηκαν από μετέπειτα φεμινίστριες, όπως, για παράδειγμα, την Φράνσις Ράιτ, που πήρε τις ιδέες του Φουριέ και προώθησε γυναικεία σεξουαλική ελευθερία στον δέκατο ένατο αιώνα.

Η Βρετανή φεμινίστρια και ακτιβίστρια Άννα Γουίλερ κληρονόμησε τις ιδέες του Όουεν και καταδίκασε πολύ έντονα τον γάμο για υποτιθέμενη σκλαβιά των γυναικών. Σοσιαλίστριες φεμινίστριες και ακτιβίστριες αποτελούσαν επίσης ένα σημαντικό μέρος του φεμινιστικού κινήματος τον δέκατο ένατο αιώνα. Εκείνο τον καιρό, μεταξύ των φεμινιστικών περιοδικών με την μεγαλύτερη επιρροή στην Γαλλία ήταν τα La Voix des Femmes, La Femme Libre (αργότερα μετονομάστηκε σε La Tribune des Femmes) και το La Politique des Femmes. Οι ιδρύτριες αυτών των περιοδικών ήταν είτε ακόλουθοι του Φουριέ ή του Ενρί ντε Σεν-Σιμόν, που προωθούσε τον σύγχρονο βιομηχανικό σοσιαλισμό.

Όταν το πρώτο κύμα των δικαιωμάτων των γυναικών ήταν στην κορυφή του, κομμουνιστές έκαναν ρυθμίσεις για να εισαγάγουν διάφορες ακραίες σκέψεις ώστε να επιτεθούν στις παραδοσιακές ιδέες της οικογένειας και του γάμου, ετοιμάζοντας τον δρόμο για το πιο ακραίο φεμινιστικό κίνημα που ακολούθησε.

Το δεύτερο κύμα φεμινιστικών κινημάτων άρχισε στις Ηνωμένες Πολιτείες το τέλος της δεκαετίας του 1960, και μετά εξαπλώθηκε στην Δυτική και Βόρεια Ευρώπη, και διαδόθηκε γρήγορα σε ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο. Η Αμερικανική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 1960 πέρασε από μια περίοδο αναστάτωσης, με το κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων, το κίνημα κατά του Πολέμου του Βιετνάμ, και διάφορες ακραίες κοινωνικές τάσεις. Εν μέσω αυτής της ιδιαίτερης κατάστασης, μια πιο ακραία μορφή φεμινισμού εμφανίστηκε και έγινε δημοφιλής.

Ο ακρογωνιαίος λίθος αυτού του κύματος φεμινιστικών κινημάτων ήταν το βιβλίο The Feminine Mystique από την Μπέτυ Φριντάν, που εκδόθηκε το 1963, και ο Εθνικός Οργανισμός Γυναικών (NOW), τον οποίον ίδρυσε μαζί με άλλα άτομα. Η Φριντάν επέκρινε πολύ έντονα τους ρόλους στην παραδοσιακή οικογένεια αντρών και γυναικών, και είπε πως η κλασική εικόνα μιας ήρεμης και χαρούμενης νοικοκυράς ήταν ένας μύθος που χαλκεύθηκε από μια πατριαρχική κοινωνία. Είπε ότι το μεσαίας τάξης σπιτικό των προαστίων των πόλεων, ήταν ένα άνετο «στρατόπεδο συγκέντρωσης» για τις Αμερικανίδες, και ότι οι σύγχρονες γυναίκες με απολυτήρια εκπαιδευτηρίων, θα πρέπει να απορρίψουν την αίσθηση επίτευξης και ικανοποίησης που έρχεται από την υποστήριξη των συζύγων τους και την εκπαίδευση των παιδιών τους, και αντί αυτού να χρησιμοποιήσουν την αξία τους εκτός της οικογένειας. [21]

Μερικά χρόνια αργότερα, ακόμα πιο ακραίες φεμινίστριες κυριάρχησαν στον NOW, κληρονομώντας και αναπτύσσοντας τις ιδέες της Φριντάν. Είπαν πως οι γυναίκες έχουν καταπιεστεί από την πατριαρχία από τα αρχαία χρόνια, και απέδωσαν το θεμελιώδες αίτιο της καταπίεσης των γυναικών στην οικογένεια. Σε απάντηση, προώθησαν την πλήρη μετάλλαξη του κοινωνικού συστήματος και του παραδοσιακού πολιτισμού, και την πάλη σε κάθε τομέα των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων— οικονομία, εκπαίδευση, πολιτισμό και οικογένεια — για την επίτευξη γυναικείας ισότητας. [22]

Η ταξινόμηση των μελών της κοινωνίας σε «καταπιεστές» και «καταπιεζόμενους», ώστε να προωθηθεί η πάλη, απελευθέρωση και ισότητα, είναι ακριβώς αυτό που κάνει ο κομμουνισμός. Ο κλασικός μαρξισμός κατατάσσει ομάδες ανθρώπων αναλόγως των οικονομικών τους καταστάσεων, ενώ τα νεο-φεμινιστικά κινήματα διαιρούν τους ανθρώπους βάσει φύλου.

Η Φριντάν δεν ήταν, όπως περιγράφει το βιβλίο της, μια μεσαίας τάξης νοικοκυρά των προαστίων, που είχε βαρεθεί με το νοικοκυριό. Ο Ντάνιελ Χόροβιτς, καθηγητής στο Κολλέγιο Σμιθ, έγραψε μια βιογραφία για την Φριντάν το 1998 με τίτλο «Η Μπέτυ Φριντάν και η δημιουργία του Feminine Mystique». Στην έρευνά του αποκάλυψε ότι η Φριντάν, με το νεανικό της όνομα Μπέτυ Γκόλντσταϊν, υπήρξε ακραία ακτιβίστρια του σοσιαλισμού από τα φοιτητικά της χρόνια μέχρι την δεκαετία του 1950. Ενώ βρισκόταν στο Πανεπιστήμιο Καλιφόρνια-Μπέρκλεϋ, η Φριντάν ήταν μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας και είχε ζητήσει, δύο φορές, να ενταχθεί στο Κομμουνιστικό Κόμμα ΗΠΑ (ΚΚΗΠΑ). Η συνεργαζόμενη με την Φριντάν βιογράφος, Τζούντιθ Χέννεσσυ, επίσης αφήνει να φανεί ότι η Φριντάν ήταν μαρξίστρια. Σε διάφορες χρονικές περιόδους, ήταν επαγγελματίας δημοσιογράφος — ή, ακριβέστερα, προπαγανδίστρια — για αρκετές ακραίες εργατικές ενώσεις στην τροχιά του ΚΚΗΠΑ. [23] [24]

Η Αμερικανίδα ειδικός Κέιτ Γουίγκαντ δείχνει στο βιβλίο της «Red Feminism: American Communism and the Making of Women’s Liberation», ότι ο φεμινισμός δεν έμεινε ήσυχος στις Ηνωμένες Πολιτείες από την αρχή του εικοστού αιώνα έως την δεκαετία του 1960. Σε αυτήν την περίοδο, μια μεγάλη ομάδα φεμινιστριών συγγραφέων με κομμουνιστικά υπόβαθρα, ετοίμασε τον δρόμο για το μετέπειτα δεύτερο κύμα του φεμινιστικού κινήματος, όπως οι Σούζαν Μπ. Άνθονυ, Μπέτυ Μιλάρντ, και Ελεανόρ Φλέξνερ. Από το 1946, η Άνθονυ εφάρμοσε μαρξιστική μέθοδο ανάλυσης για να φτιάξει μια αναλογία μεταξύ της καταπίεσης μαύρων από λευκούς, και γυναικών από άντρες. Ο ΜακΚαρθισμός εκείνη την περίοδο έκανε τέτοιους συγγραφείς να αποκρύπτουν τα κομμουνιστικά τους υπόβαθρα. [25]

Στην Ευρώπη, το χαρακτηριστικό έργο της Γαλλίδας Σιμόν ντε Μποβουά, του 1949, Το Δεύτερο Φύλο, δημιούργησε μια τρέλα για το δεύτερο κύμα φεμινισμού. Η ντε Μποβουά ήταν σοσιαλίστρια, και το 1941, μαζί με τον κομμουνιστή φιλόσοφο Ζαν-Πωλ Σαρτρ και άλλους συγγραφείς, ίδρυσε την Socialisme et Liberté, μια γαλλική παράνομη σοσιαλιστική οργάνωση. Με την άνοδο της δημοτικότητάς της στην προώθηση του φεμινισμού την δεκαετία του 1960, η ντε Μποβουά δήλωσε πως δεν πίστευε πλέον στον σοσιαλισμό και ισχυρίστηκε πως ήταν μόνο φεμινίστρια.

Είπε: «Δεν γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι γυναίκα». Έλεγε ότι ενώ το σωματικό φύλο καθορίζεται από χαρακτηριστικά της φυσιολογίας, το φύλο γενικότερα είναι μια έννοια που κατανοεί ο καθένας και έχει σχηματιστεί υπό την επιρροή της ανθρώπινης κοινωνικότητας. Έλεγε πως η υπακοή, υποχωρητικότητα, αγάπη, και μητρότητα, όλα προέρχονται από τον «μύθο» που έχει προσεκτικά σχεδιαστεί από την πατριαρχία για την καταπίεσή της των γυναικών, και διέδιδε την ιδέα ότι οι γυναίκες πρέπει να υπερβούν τις παραδοσιακές ιδέες και να εκδηλώσουν το δυναμικό των μη περιορισμένων εαυτών τους.

Από τότε, διάφορες φεμινιστικές σκέψεις έχουν εμφανιστεί ως συνεχές ρεύμα, όλες κοιτώντας τον κόσμο μέσα από τον φακό των γυναικών που καταπιέζονται από μια πατριαρχία εντός του θεσμού της παραδοσιακής οικογένειας — κάνοντας τελικά την οικογένεια το εμπόδιο για την πραγμάτωση γυναικείας ισότητας. [26]

Πολλές σύγχρονες ακραίες φεμινίστριες λένε πως οι γυναίκες περιορίζονται από τους άντρες τους λόγω του γάμου, και φτάνουν να αποκαλέσουν τον θεσμό μορφή πορνείας. Όπως οι αρχικοί ουτοπικοί κομμουνιστές που μιλούσαν για «κοινές γυναίκες» ή για «κοινότητα γυναικών», προωθούν «ανοιχτές σχέσεις» και σεξουαλική δραστηριότητα χωρίς περιορισμούς.

Αποτελέσματα του φεμινιστικού κινήματος

Ο φεμινισμός είναι σήμερα ισχυρός σε όλους τους τομείς της κοινωνίας. Μία βασική υπόθεση του σύγχρονου φεμινισμού είναι ότι εκτός των σωματικών διαφορών στα αντρικά και γυναικεία αναπαραγωγικά όργανα, όλες οι άλλες σωματικές και ψυχολογικές διαφορές μεταξύ αντρών και γυναικών είναι κοινωνικά και πολιτισμικά δημιουργήματα. Με αυτήν την λογική, άντρες και γυναίκες θα πρέπει να είναι ακριβώς ίσοι σε κάθε πτυχή της ζωής και της κοινωνίας, και όλες οι εκδηλώσεις «ανισότητας» μεταξύ αντρών και γυναικών είναι αποτέλεσμα ενός πολιτισμού και κοινωνίας που είναι καταπιεστικοί και σεξιστικοί.

Για παράδειγμα, ο αριθμός των αντρών που δουλεύουν ως διευθύνοντες σε μεγάλες εταιρείες, οι υψηλόβαθμοι ακαδημαϊκοί στα κορυφαία πανεπιστήμια, ή υψηλόβαθμοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, ξεπερνά κατά πολύ τον αριθμό των γυναικών σε παρόμοιες θέσεις. Πολλές φεμινίστριες πιστεύουν ότι αυτό είναι κυρίως λόγω του σεξισμού, ενώ στην πραγματικότητα μια δίκαιη σύγκριση των φύλων μπορεί να γίνει μόνο όταν λαμβάνονται υπόψη παράγοντες όπως η ικανότητα, ώρες εργασίας, εργασιακό ήθος, στόχοι ζωής, και τα παρόμοια. Η επιτυχία σε υψηλές θέσεις συχνά απαιτεί μακροχρόνια, υψηλής έντασης εργασία, την θυσία σαββατοκύριακων και απογευμάτων, παρακολούθηση έκτακτων συναντήσεων, συχνά επαγγελματικά ταξίδια, και ούτω καθεξής.

Η γέννηση παιδιών τείνει να διακόπτει την καριέρα μιας γυναίκας, και οι γυναίκες έχουν την τάση να κρατούν χρόνο για να βρίσκονται με την οικογένειά τους και τα παιδιά, αντί να αφιερώνονται τελείως στην δουλειά τους. Επίσης, άνθρωποι με το δυναμικό να έχουν μια υψηλή θέση τείνουν να έχουν ισχυρές και πιεστικές προσωπικότητες, ενώ οι γυναίκες τείνουν να υποχωρούν πιο εύκολα. Όμως, οι φεμινίστριες θεωρούν τις γυναικείες τάσεις να είναι πιο μαλακές και να επιθυμούν περισσότερο την οικογένεια και τα παιδιά, ως χαρακτηριστικά που επιβλήθηκαν σε αυτές από μια σεξιστική κοινωνία. Σύμφωνα με τις φεμινίστριες, κρατικά χρηματοδοτούμενες υπηρεσίες όπως πρωινή φύλαξη παιδιού και άλλες μορφές επιδομάτων θα πρέπει να ισοσταθμίζουν αυτές τις διαφορές.

Ο σύγχρονος φεμινισμός δεν μπορεί να ανεχθεί καμία εξήγηση των διαφορών μεταξύ αντρών και γυναικών που βασίζεται σε φυσικές σωματικές ή ψυχολογικές ποιότητες. Σύμφωνα με αυτήν την ιδεολογία, όλη η ευθύνη πρέπει να ριχθεί στην κοινωνική διαμόρφωση και τις παραδοσιακές αξίες.

Σε ένα ακαδημαϊκό συνέδριο του 2005, ο Λώρενς Σάμμερς, τότε πρόεδρος του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, μίλησε περιληπτικά για τον λόγο που οι γυναίκες έχουν λιγότερες πιθανότητες από τους άντρες, να διδάξουν σε επιστημονικά και μαθηματικά πεδία σε κορυφαία πανεπιστήμια. Μαζί με την αναφορά των ογδόντα ή παραπάνω ωρών ανά εβδομάδα και το μη προβλέψιμο επαγγελματικό πρόγραμμα που απαιτείται από αυτές τις θέσεις (χρόνο που οι περισσότερες γυναίκες θα κρατούσαν για την οικογένεια), ο Σάμμερς πρότεινε την θεωρία ότι άντρες και γυναίκες μπορεί απλώς να έχουν διαφορές στην ικανότητά τους στην προηγμένη επιστήμη και μαθηματικά, και ότι οι διακρίσεις δεν είναι σήμερα εμπόδιο. [27]

Ο Σάμμερς υποστήριξε τα επιχειρήματά του με σχετικές έρευνες, αλλά παρ’ όλα αυτά έγινε στόχος διαμαρτυριών από τον βασικό φεμινιστικό οργανισμό NOW. Η ομάδα τον κατηγόρησε για σεξισμό και απαίτησε την απομάκρυνσή του. Ο Σάμμερς δέχτηκε κριτική από παντού στα ΜΜΕ και εξαναγκάστηκε να εκδώσει μια δημόσια απολογία για τις δηλώσεις του. Μετά ανακοίνωσε ότι το Χάρβαρντ επρόκειτο να δώσει $50 εκατομμύρια για την αύξηση της ποικιλότητας φύλου του προσωπικού του. [28]

Το 1980, το περιοδικό Science δημοσίευσε μια έρευνα που έδειχνε πως αγόρια και κορίτσια γυμνασίου είχαν σημαντικές διαφορές στην μαθηματική ικανότητα ανάπτυξης της σκέψης, με τα αγόρια να ξεπερνούν τα κορίτσια. [29] Μια επόμενη έρευνα που συνέκρινε βαθμολογίες μαθηματικών των πανεθνικών εξετάσεων βρήκε ότι οι άρρενες εξεταζόμενοι ήταν τέσσερις φορές πιο πιθανό από τα κορίτσια να επιτύχουν βαθμολογία υψηλότερη του 600. Η διαφορά έγινε ακόμα μεγαλύτερη στο κάτω όριο των 700 μονάδων, όπου δεκατρείς φορές περισσότερα αγόρια πετύχαιναν τέτοιες υψηλές βαθμολογίες στις εξετάσεις από ότι τα κορίτσια. [30]

Η ίδια ερευνητική ομάδα εκπόνησε μία άλλη έρευνα το 2000 και βρήκε ότι τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια που έδειξαν εξαιρετική μαθηματική ευφυία στις πανεθνικές εξετάσεις, τείνουν να αποκτούν ανώτερα πτυχία σε τομείς επιστήμης και μαθηματικών, και ήταν ικανοποιημένοι με τα επιτεύγματά τους. [31]

Κάποια άρθρα σημείωσαν ότι η αντιμετώπιση που δέχθηκε ο Σάμμερς μετά τον λόγο του το 2005, είναι παρόμοια με τα μέτρα επανεκπαίδευσης που χρησιμοποιούνταν από κομμουνιστικά καθεστώτα για την καταπίεση αντιφρονούντων. Ακόμα κι αν οι λόγοι της ανισότητας δεν έχουν προσδιοριστεί ακόμη, η ισότητα αποτελέσματος επιβλήθηκε με την προώθηση «ποικιλότητας» — δηλαδή, την εξασφάλιση ότι υπάρχει ένας μεγαλύτερος αριθμός γυναικών εκπαιδευτικών σε μαθήματα μαθηματικών και επιστήμης.

Οι συνδέσεις μεταξύ φεμινισμού και σοσιαλισμού είναι εμφανείς. Ο Αλεξίς ντε Τοκβίλ είπε το 1848: «Δημοκρατία και σοσιαλισμός δεν έχουν κανένα κοινό παρά μία λέξη: ισότητα. Αλλά δείτε την διαφορά: Ενώ η δημοκρατία αναζητά ισότητα στην ελευθερία, ο σοσιαλισμός αναζητά ισότητα στον περιορισμό και την δουλοσύνη.» [32]

Ενώ οι λόγοι για τις ψυχολογικές και διανοητικές διαφορές μεταξύ αντρών και γυναικών μπορεί να μην είναι προφανείς, η άρνηση των σωματικών και αναπαραγωγικών διαφορών απλώς αγνοεί την πραγματικότητα. Τόσο στις ανατολικές όσο και στις δυτικές παραδοσιακές απόψεις, οι άντρες έχουν ρόλο προστάτη. Είναι φυσιολογικό ότι οι πυροσβέστες είναι σε συντριπτική πλειοψηφία άρρενες. Όμως, φεμινίστριες, πιστεύοντας στην απόλυτη ισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών, απαιτούν οι γυναίκες να παίρνουν παραδοσιακά αντρικά καθήκοντα, συχνά με μη αναμενόμενες συνέπειες.

Το 2015, το Πυροσβεστικό Τμήμα Νέας Υόρκης επέτρεψε σε μια γυναίκα να γίνει πυροσβέστρια χωρίς να περάσει τις αθλητικές δοκιμασίες, που περιλαμβάνουν την ολοκλήρωση εργασιών φορώντας μάσκα και φιάλη οξυγόνου και άλλον εξοπλισμό που ζυγίζει 20 κιλά. Το τμήμα προσέλαβε την γυναίκα εν μέρει για να αποφύγει μήνυση, καθώς φεμινιστικές οργανώσεις κατηγορούσαν για χρόνια τα υψηλά αθλητικά του πρότυπα για την χαμηλή αναλογία γυναικών που εισέρχονταν στην πυροσβεστική δύναμη. Άλλοι πυροσβέστες, συμπεριλαμβανομένων γυναικών που είχαν περάσει τις δοκιμασίες, εξέφρασαν ανησυχίες για συναδέλφους που δεν μπορούσαν να φτάσουν το αθλητικό πρότυπο. Είπαν πως αυτά τα άτομα θα αποτελέσουν αναπόφευκτα βάρος, και κίνδυνο, για την ομάδα και το κοινό. [33]

Στην Αυστραλία, πυροσβεστικά τμήματα εφάρμοσαν ποσοστά φύλου το 2017. Για κάθε άντρα που προσλαμβανόταν, μια γυναίκα θα έπρεπε επίσης να προσληφθεί. Για να το πετύχουν αυτό, τέθηκαν εξαιρετικά χαμηλότερα αθλητικά πρότυπα για τις γυναίκες, παρά το ότι η επικίνδυση, υψηλής πίεσης δουλειά είναι η ίδια και για τα δύο φύλα. [34]

Αυτή η παράλογη εκστρατεία ισότητας αποτελέσματος δεν σταμάτησε εκεί. Η αναλογία δημιούρησε τριβή μεταξύ αντρών και γυναικών πυροσβεστών, που ανέφεραν ότι οι άντρες συνάδελφοι τις κατηγόρησαν ότι έφταναν το πρότυπο και δεν είχαν την ικανότητα. Φεμινιστικές ομάδες πιάστηκαν από αυτό, και το ονόμασαν «κακοποίηση» και «ψυχολογική πίεση». Η κατάσταση δημιούργησε ακόμα μια μάχη για φεμινίστριες και φεμινιστές να πολεμήσουν στην υποτιθέμενη σταυροφορία τους για ισότητα.

Αλλά αυτή η έλλειψη λογικής είναι ένα εκούσιο βήμα που κάνει το κομμουνιστικό φάντασμα: Κατηγορώντας την υποτιθέμενη πατριαρχία — δηλαδή, την παραδοσιακή κοινωνία — ο φεμινισμός υπονομεύει την παραδοσιακή οικογένεια με τον ίδιο τρόπο που η πάλη των τάξεων χρησιμοποιείται για να υπονομεύσει το καπιταλιστικό σύστημα.

Στον παραδοσιακό πολιτισμό, θεωρείται δεδομένο ότι οι άντρες είναι αρρενωποί και οι γυναίκες έχουν θηλυκότητα. Οι άντρες επωμίζονται την ευθύνη για τις οικογένειές τους και τις κοινότητες, προστατεύοντας γυναίκες και παιδιά — ακριβώς η πατριαρχική δομή που ο φεμινισμός κατηγορεί λέγοντας πως δίνει άδικα πλεονεκτήματα στους άντρες ενώ περιορίζει τις γυναίκες. Στον φεμινισμό δεν υπάρει θέση για το παραδοσιακό πνεύμα της ιπποσύνης ή της ευγενικής αντρικής συμπεριφοράς. Σε έναν φεμινιστικό κόσμο, οι άντρες πάνω στον βυθιζόμενο Τιτανικό δεν θα είχαν θυσιάσει τις θέσεις τους στις σωστικές λέμβους ώστε οι γυναίκες επιβάτες να έχουν μια καλύτερη πιθανότητα επιβίωσης.

Η σταυροφορία του φεμινισμού κατά της πατριαρχίας είχε ισχυρή επίδραση στην εκπαίδευση. Μια δικαστική απόφαση του 1975 σε αγωγή κατά της Διακολλεγιακής Αθλητικής Ένωσης της Πενσυλβάνια, διέταξε τα σχολεία να επιτρέπουν τις μαθήτριες «να συμμετέχουν και να ανταγωνίζονται αγόρια» σε αθλητικές ομάδες και άλλες αθλητικές δραστηριότητες, όπως πάλη και αμερικανικό ποδόσφαιρο. Τα κορίτσια δεν θα μπορούσαν πλέον να μην συμμετέχουν σε μια αντρική ομάδα λόγω του φύλου τους μόνο. [35]

Στο βιβλίο της του 2013, «The War Against Boys: How Misguided Feminism Is Harming Our Young Men», [Ο Πόλεμος Κατά των Αγοριών: Πως ο λανθασμένος φεμινισμός ζημιώνει τους νέους μας άντρες], η Αμερικανή ειδικός Κριστίνα Χοφ Σόμμερς θεωρεί πως η αρρενωπότητα δέχεται επίθεση. Δίνει το παράδειγμα του Λυκείου Αεροπορίας στο Κουίνς, Νέα Υόρκη, που δέχεται κυρίως μαθητές από οικογένειες χαμηλού εισοδήματος. Το σχολείο, που ειδικεύεται στην διδασκαλία της δομής και λειτουργίας αεροσκαφών μέσω πρακτικών εργασιών, ανεβάζει τους μαθητές του σε υψηλά πρότυπα ακαδημαϊκής ικανότητας, και κατατάσσεται υψηλά από την US News & World Report. Η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών είναι αγόρια. Κορίτσια, αν και σε μικρότερο ποσοστό των μαθητών, επίσης έχουν εξαιρετική επίδοση και κερδίζουν τον σεβασμό των συμμαθητών και καθηγητών τους.

Παρ’ όλα αυτά, το Λύκειο Αεροπορίας αντιμετώπισε έντονη επίκριση και απειλές αγωγών από φεμινιστικές οργανώσεις που απαιτούσαν περισσότερες μαθήτριες να γίνουν δεκτές. Μιλώντας σε συζήτηση στον Λευκό Οίκο το 2009, η ιδρύτρια του Εθνικού Νομικού Κέντρου Γυναικών στόχευσε το Λύκειο Αεροπορίας ως «τρομερό παράδειγμα συνεχιζόμενου διαχωρισμού στα εκπαιδευτικά-τεχνικά σχολεία.» Η πρόεδρος του Συμβουλίου Λευκού Οίκου για Γυναίκες και Κορίτσια, έκλεισε την συζήτηση λέγοντας: «Δεν θα επαναπαυθούμε μέχρι να έχουμε απόλυτη ισότητα, και δεν έχουμε φτάσει εκεί ακόμα.» [36]

Για τις φεμινίστριες, η ανατροφή αγοριών με χαρακτηριστικά του αντρικού φύλου, όπως ανεξαρτησία και περιπέτεια, και η ενθάρρυνση των κοριτσιών να είναι πιο μαλακά, να σκέφτονται με φροντίδα για τις ανάγκες των άλλων, και να προσανατολίζονται στην οικογένεια, ισοδυναμεί με καταπίεση και σεξιστική ανισότητα. Ο σύγχρονος φεμινισμός αναγκάζει την κοινωνία να έχει ένα μέλλον χωρίς φύλα, μέσω της επίθεσης στα ψυχολογικά χαρακτηριστικά αντρών και γυναικών που χαρακτηρίζουν το κάθε ένα φύλο. Αυτό έχει ιδιαιτέρως κακές επιπτώσεις στα παιδιά και στους νέους που βρίσκονται στα χρόνια της διαμόρφωσής τους.

Σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, όλο και περισσότερα παιδιά νιώθουν ότι έχουν γεννηθεί στο λάθος σώμα. Το 2009, η Υπηρεσία Ανάπτυξης Ταυτότητας Φύλου (GIDS), με έδρα στο Ίδρυμα Τάβιστοκ και Πόρτμαν NHS στο Λονδίνο, έλαβε 97 επιστολές για αλλαγή φύλου. Έως το 2017, το GIDS λάβαινε περισσότερες από 2.500 τέτοιες επιστολές ετησίως. [37]

Οι παραδοσιακές κοινωνίες θεωρούν την γέννηση και εκπαίδευση των παιδιών ως ιερά καθήκοντα των γυναικών, που καθιερώθηκαν από το θείον. Στην γραμματεία Ανατολής και Δύσης, πίσω από κάθε ήρωα ήταν μια μεγάλη μητέρα. Ο φεμινισμός απορρίπτει αυτήν την παράδοση ως πατριαρχική καταπίεση, και θεωρεί ότι το να αναμένουμε από τις γυναίκες να είναι υπεύθυνες για την ανατροφή των παιδιών τους είναι ένα καλό παράδειγμα αυτής της καταπίεσης. Η σύγχρονη φεμινιστική βιβλιογραφία είναι γεμάτη με απαρνήσεις της μητρότητας και της συζυγικής ζωής, χαρακτηρίζοντάς τες μονότονες, βαρετές, και μη ικανοποιητικές. Η έλλειψη αντικειμενικότητας αυτής της συγχυσμένης άποψης είναι εμφανής όταν βλέπουμε τις προσωπικές ζωές των ηγετικών φεμινιστριών, η πλειψηφία των οποίων υπέφεραν από κατεστραμμένες σχέσεις ή αποτυχημένους γάμους, ή δεν είχαν παιδιά.

Οι ακραίες φεμινιστικές απόψεις επιμένουν ότι «το προσωπικό είναι πολιτικό» και βλέπουν τις οικογενειακές αντιθέσεις ως πολέμους φύλων. Κάποιες θεωρούν τους άντρες παράσιτα που σκλαβώνουν τα σώματα και μυαλά των γυναικών. Άλλες περιγράφουν τα παιδιά ως εμπόδιο σε γυναίκες που θέλουν να φτάσουν το πλήρες δυναμικό τους και ισχυρίζονται πως οι ρίζες της καταπίεσης είναι στην δομή της οικογένειας. Ο μοντέρνος φεμινισμός λέει ανοιχτά ότι ο στόχος του είναι να καταστρέψει την παραδοσιακή οικογένεια. Τυπικά ρητά είναι τα παρακάτω: «Η νοικοκυρά είναι ένα μη αποδεκτό επάγγελμα. … Η επιλογή να φροντίζεις και να προστατεύεσαι και το σχέδιο για μια οικογένεια είναι μια επιλογή που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Η καρδιά του ριζοσπαστικού φεμινισμού είναι να το αλλάξει αυτό», [38] και, «Δεν μπορούμε να καταστρέψουμε τις ανισότητες μεταξύ αντρών και γυναικών έως ότου καταστρέψουμε τον γάμο». [39]

Τα φεμινιστικά κινήματα έλυσαν τα υποτιθέμενα κοινωνικά προβλήματα με την προώθηση ανηθικότητας και την καταστροφή των ανθρωπίνων σχέσεων στο όνομα της «απελευθέρωσης». Σύμφωνα με την Σύλβια Αν Χιούλετ, Αμερικανίδα οικονομικό και ειδικό σε θέματα φύλου, ο μοντέρνος φεμινισμός είναι ο κύριος παράγοντας για την άνθηση των οικογενειών ελεύθερων μητέρων, ενώ το διαζύγιο χωρίς λόγο παρέχει έναν εύκολο τρόπο ώστε οι άντρες να παρατήσουν τις ευθύνες τους. Ειρωνικά, η επίθεση του φεμινισμού στην υπάρχουσα δομή της οικογένειας δουλεύει για την καταστροφή του ασφαλούς μέρους που εξασφαλίζει την ευτυχία των περισσοτέρων γυναικών.

Το εύκολο διαζύγιο δεν απελευθέρωσε τις γυναίκες. Μια έρευνα του 2009 στην Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου, βρήκε ότι 27 τοις εκατό των διαζευγμένων γυναικών ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ το εισόδημα των αντρών έτεινε σε άνοδο σε περισσότερες από το 30 τοις εκατό των περιπτώσεων. [40] Ο κομμουνισμός δεν νοιάζεται καθόλου για τα γυναικεία δικαιώματα. Ο φεμινισμός είναι απλώς ένα εργαλείο για να διαφθείρει την ανθρωπότητα.

γ) Προώθηση ομοφυλοφιλίας για την υπονόμευση της οικογένειας

Άντρας και γυναίκα δημιουργήθηκαν κατ΄ εικόνα των θεών, και το θείον καθιέρωσε τις συνθήκες για την ανθρώπινη ζωή. Όλοι αξίζουν καλοσύνη και σεβασμό, και αληθινή καλοσύνη σημαίνει υπεράσπιση των θεϊκά καθιερωμένων ηθικών κωδίκων.

Στις πρόσφατες δεκαετίες, ο γάμος ομοφυλοφίλων και άλλοι λεσβιακοί, ομοφυλοφιλικοί, αμφιφυλοφιλικοί και τρανστζέντερ (αλλαγμένου φύλου) στόχοι (LGBT) έχουν προωθηθεί επιθετικά στην Δυτική κοινωνία. Το κίνημα LGBT σχετίζεται στενά με τον κομμουνισμό από την εποχή που οι πρώτοι ουτοπικοί άρχισαν να διαφημίζουν την ομοφυλοφιλία ως δικαίωμα. Καθώς το κομμουνιστικό κίνημα λέει πως θέλει να απελευθερώσει τους ανθρώπους από τα δεσμά της παραδοσιακής ηθικής, η ιδεολογία του φυσικά έχει τα δικαιώματα LGBT ως μέρος του προγράμματός του της «σεξουαλικής απελευθέρωσης». Πολλοί υπέρμαχοι σεξουαλικής απελευθέρωσης που υποστηρίζουν ένθερμα την ομοφυλοφιλία, είναι κομμουνιστές ή αριστεροί. Συνδέοντας δικαιώματα LGBT και σεξουαλική απελευθέρωση, συνεπώς κάνοντας γενικώς την ανηθικότητα μέρος της κανονικής ζωής, οι κομμουνιστές έχουν υπονομεύσει την ιερότητα του γάμου. Ο κομμουνισμός δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για τα δικαιώματα της LGBT κοινότητας. Χρησιμοποιεί το όχημα της πάλης για τα δικαιώματα των LGBT ως μέσον για την επίτευξη του στόχου του — την καταστροφή της δομής της οικογένειας.

Η πρώτη κύρια οργάνωση δικαιωμάτων ομοφυλοφίλων ιδρύθηκε το 1897 από μέλη του Γερμανικού Σοσιαλιστικού Δημοκρατικού Κόμματος (SPD), ένα εκ των οποίων ο Μάγκνους Χίρσφελντ, συνιδρυτής της Επιστημονικής-Ουμανιστικής Επιτροπής, γνωστής στα Γερμανικά ως Wissenschaftlich-humanitäres Komitee (WhK). Ο Χίρσφελντ έκανε δημόσιες εκστρατείες για την αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας.

Ένα από τα πιο ακραία παραδείγματα σεξουαλικής απελευθέρωσης εκείνης της εποχής ήρθε μετά την μπολσεβίκικη Οκτωβριανή Επανάσταση το 1917. Τα σοβιετικά σεξουαλικά μέτρα, που συζητήθηκαν νωρίτερα σε αυτό το κεφάλαιο, κατήργησαν την νομική απαγόρευση στις ομοφυλοφιλικές σχέσεις, κάνοντας την Σοβιετική Ένωση την πιο «απελευθερωμένη» χώρα στην γη, με τα αριστερά πρότυπα.

Το 1924, με έμπνευση από την WhK του Χίρσφελντ, ο Χένρυ Γκέρμπερ ίδρυσε την πρώτη αμερικανική οργάνωση δικαιωμάτων ομοφυλοφίλων, την Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η οργάνωση διαλύθηκε το επόμενο έτος αφότου πολλά μέλη της συνελήφθησαν. Το 1950, ο Αμερικανός κομμουνιστής και μαρξιστής καθηγητής Χάρρυ Χέυ, ίδρυσε την Ομάδα Μάτασαϊν στην κατοικία του στο Λος Άντζελες. Η οργάνωση ήταν η πρώτη ομάδα δικαιωμάτων ομοφυλοφίλων που είχει επιρροή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εξέδωσε τα δικά της βιβλία και έδινε ομιλίες σε άλλες πόλεις. Ο Χέυ υποστήριζε επίσης την παιδεραστία.

Την δεκαετία του 1960, μαζί με το κύμα της σεξουαλικής απελευθέρωσης και το κίνημα των χίπι, η ομοφυλοφιλία βγήκε στην δημοσιότητα. Το 1971, ο NOW υιοθέτησε ένα ψήφισμα που αναγνώριζε ότι «τα λεσβιακά δικαιώματα είναι μια “αξιόλογη ανησυχία του φεμινισμού.”»

Το 1997, το Αφρικανικό Εθνικό Συνέδριο (ΑΕΣ) της Νότιας Αφρικής, πέρασε το πρώτο σύνταγμα του κόσμου που αναγνώριζε την ομοφυλοφιλία ως ανθρώπινο δικαίωμα. Το ΑΕΣ, μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (παλιότερα παρακλάδι της πλέον μη υπαρκτής Δεύτερης Διεθνούς), έχει υποστηρίξει συνεχώς την ομοφυλοφιλία.

Η προώθηση της ομοφυλοφιλίας από τον κομμουνισμό έχει βοηθήσει στην ανάπτυξη πολλών ανθυγιεινών καταστάσεων σε αυτήν την κοινότητα. Έρευνα από ερευνητές των αμερικανικών Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, βρήκε ότι το εκτιμώμενο ποσοστό διάγνωσης HIV στους ομοφυλόφιλους το 2008 ήταν μεταξύ 59 με 75 φορές μεγαλύτερο από αυτό άλλων αντρών. Το ποσοστό διάγνωσης σύφιλης ήταν 63 με 79 φορές υψηλότερο από τον ετεροφυλοφιλικό αντρικό πληθυσμό. [41] Πριν την πρόοδο στην νοσηλεία του AIDS την δεκαετία του 1990, ο μέσος χρόνος ζωής 20χρονων ομοφυλόφιλων ήταν οκτώ με εικοσι ένα χρόνια μικρότερος από τον μέσο πληθυσμό. [42]

Η δομή της οικογένειας και η ανθρώπινη ηθική πολιορκούνται από την χειραγώγηση και προώθηση φεμινισμού, σεξουαλικής απελευθέρωσης και του κινήματος LGBT, που γίνεται από το κομμουνιστικό φάντασμα.

δ) Προώθηση διαζυγίου και άμβλωσης

Πριν από το 1969, όταν αμερικανικές πολιτείες άρχισαν να νομιμοποιούν το χωρίς λόγο διαζύγιο, οι νόμοι στις πολιτείες ανά τις ΗΠΑ βασίζονταν σε παραδοσιακές θρησκευτικές αξίες. Για να προχωρήσει ένα διαζύγιο, απαιτούνταν μια βάσιμη κατηγορία παρανομίας από έναν ή και από τους δύο συζύγους. Οι δυτικές θρησκείες διδάσκουν ότι ο γάμος καθιερώνεται από τον Θεό. Μια σταθερή οικογένεια είναι ωφέλιμη για τον άντρα, την γυναίκα, τα παιδιά, και την κοινωνία γενικά. Για τον λόγο αυτόν, η εκκλησία και οι νόμοι των αμερικανικών πολιτειών τόνιζαν την σημασία της διατήρησης των γάμων, εκτός από ειδικές περιπτώσεις.

Αλλά την δεκαετία του 1960, η ιδεολογία της Σχολής της Φρανκφούρτης είχε διαχυθεί στην κοινωνία. Ο παραδοσιακός γάμος δεχόταν επίθεση, και η μεγαλύτερη ζημία έγινε από τον αριστερισμό και τον φεμινισμό. Ο αριστερισμός απορρίπτει την θεϊκή φύση του γάμου μειώνοντας τον ορισμό του σε μια κοινωνική σύμβαση μεταξύ δύο ανθρώπων, ενώ ο φεμινισμός θεωρεί την παραδοσιακή οικογένεια ως πατριαρχικό εργαλείο καταπίεσης των γυναικών. Το διαζύγιο προωθήθηκε ως γυναικεία απελευθέρωση από την καταπίεση ενός μη χαρούμενου γάμου, ή ως το μονοπάτι της για μια ενδιαφέρουσα ζωή περιπέτειας. Αυτός ο τρόπος σκέψης οδήγησε στην νομιμοποίηση του διαζυγίου χωρίς λόγο, που επιτρέπει σε οποιονδήποτε από τους δύο να καταργήσει έναν γάμο, και να τον ονομάσει μη βιώσιμο, για οποιονδήποτε λόγο.

Το ποσοστό διαζυγίων στην Αμερική αυξήθηκε αλματωδώς την δεκαετία του 1970 και έφτασε στο μέγιστο το 1981. Για πρώτη φορά στην αμερικανική ιστορία, περισσότεροι γάμοι τερματίζονταν όχι από θάνατο αλλά από διαφωνίες. Από όλα τα αντρόγυνα που παντρεύτηκαν την δεκαετία του 1970, σχεδόν το ήμισυ θα χώριζε, σε σύγκριση με περίπου 11 τοις εκατό την δεκαετία του 1950. Οι υποστηρικτές και ακτιβιστές της σεξουαλικής απελευθέρωσης πιστεύουν ότι το σεξ δεν πρέπει να περιορίζεται στα πλαίσια του γάμου, αλλά η ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη παρουσιάζει ένα φυσικό εμπόδιο σε αυτό το είδος ζωής. Τα αντισυλληπτικά μπορεί να αποτύχουν, έτσι οι προωθητές του σεξ χωρίς περιορισμούς άρχισαν να προσπαθούν για την νομιμοποίηση της άμβλωσης. Η επίσημη αναφορά από το Διεθνές Συνέδριο των Ηνωμένων Εθνών για τον Πληθυσμό και Ανάπτυξη στο Κάιρο το 1994, αναφέρει ότι η αναπαραγωγική υγεία «σημαίνει και ότι οι άνθρωποι είναι ικανοί να έχουν μια ικανοποιητική και ασφαλή σεξουαλική ζωή και ότι έχουν την ικανότητα να κάνουν απογόνους και την ελευθερία να αποφασίσουν εάν, πότε και πόσο συχνά θα έχουν απογόνους.» [43]

Την ίδια στιγμή, φεμινίστριες εισήγαγαν το σύνθημα «Το σώμα μου, τα δικαιώματά μου» για να υποστηρίξουν πως οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν αν θα γεννήσουν ή αν θα σκοτώσουν το αγέννητο παιδί. Η συζήτηση επεκτάθηκε από την νομιμοποίηση της άμβλωσης υπό ειδικές συνθήκες, στο να δοθεί στις γυναίκες το δικαίωμα να τερματίζουν την ανθρώπινη ζωή λόγω προσωπικής έλλειψης άνεσης.

Με την αποδοχή της άμβλωσης, οι άνθρωποι έχουν οδηγηθεί να επιτρέψουν την δολοφονία βρεφών, και την ίδια στιγμή, να παρατήσουν την παραδοσιακή γνώση ότι το σεξ είναι για δημιουργία απογόνων.

ε) Χρήση του συστήματος επιδομάτων για την προώθηση μονογονεϊκών οικογενειών

Το 1960, μόνο 5 τοις εκατό των παιδιών γεννήθηκαν από ανύπαντρες μητέρες. Εκείνο τον καιρό, θεωρούνταν δεδομένο ότι τα παιδιά μεγαλώνουν γνωρίζοντας τους βιολογικούς γονείς τους.

Την δεκαετία του 2010 όμως, ανύπαντρες μητέρες αποτελούσαν το 40 τοις εκατό των γεννήσεων. [44] Από το 1965 έως το 2012, ο αριθμός μονογονεϊκών οικογενειών στην Αμερική εκτοξεύτηκε από τα 3,3 εκατομμύρια στα 31.2 εκατομμύρια. [45] Αν και κάποιοι πατέρες έμειναν σε σχέση, μέσω συγκατοίκησης ή αργότερα γάμου, η πλειψηφία των παιδιών που γεννήθηκαν από ελεύθερες μητέρες μεγάλωσαν χωρίς τον πατέρα τους.

Οι πατέρες είναι πρότυπα των γιων τους, και τους μαθαίνουν πως να είναι άντρες, και δείχνουν στις κόρες τους πως είναι να τις σέβονται όπως αξίζει στις γυναίκες. Τα παιδιά υποφέρουν πολύ από την απουσία του πατέρα. Έρευνα δείχνει ότι παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα, συχνά υποφέρουν από χαμηλή αυτοεκτίμηση. Είναι πιο πιθανό να παρατήσουν το σχολείο, να κάνουν κατάχρηση ναρκωτικών, να μπουν σε συμμορίες, να διαπράξουν εγκλήματα, και αυτοκτονία. Η πλειοψηφία των κρατουμένων νέων είναι από σπίτια χωρίς πατέρα. Η πρώιμη σεξουαλική εμπειρία, εφηβική εγκυμοσύνη, και ανηθικότητα είναι επίσης κοινά. Άνθρωποι που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα είναι 40 φορές πιο πιθανό να διαπράξουν σεξουαλικές αξιόποινες πράξεις, σε σύγκριση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. [46]

Το Ίδρυμα Μπρούκινγκς δίνει τρεις βασικές συμβουλές σε νέους που θέλουν να αποφύγουν την φτώχεια: Πάρτε απολυτήριο λυκείου, βρείτε εργασία πλήρους απασχόλησης, και περιμένετε μέχρι την ηλικία των εικοσιενός για να παντρευτείτε και να κάνετε παιδιά. Σύμφωνα με στατιστικά, μόνο 2 τοις εκατό των Αμερικανών που πληρούν αυτές τις συνθήκες ζουν σε φτώχεια, και 75 τοις εκατό θεωρούνται μεσαία τάξη. [47] Με άλλα λόγια, αυτό είναι το πιο αξιόπιστο μονοπάτι προς το να γίνουν υπεύθυνοι ενήλικοι που ζουν μια υγιή, παραγωγική ζωή.

Οι περισσότερες ανύπαντρες μητέρες βασίζονται σε κυβερνητική βοήθεια. Μια έρευνα που δημοσιεύθηκε από το Heritage Foundation χρησιμοποίησε λεπτομερή στατιστικά στοιχεία για να δείξει ότι τα μέτρα επιδομάτων που τόσο πολύ υποστηρίζονται από φεμινίστριες, στην πραγματικότητα ενθαρρύνουν την δημιουργία οικογενειών ελεύθερης μητέρας, ακόμα και στο σημείο να τιμωρούν αντρόγυνα που παντρεύονται, καθώς μπορούν πλέον να δεχθούν λιγότερα επιδόματα. [48] Η κυβέρνηση έχει αντικαταστήσει επιτυχώς τον πατέρα με επιδόματα.

Τα κρατικά μέτρα επιδομάτων δεν έχουν βοηθήσει οικογένειες που ζουν στην φτώχεια. Αντ’ αυτού, έχουν απλώς υποστηρίξει τον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό μονογονεϊκών οικογενειών. Με τα παιδιά αυτών των οικογενειών να είναι τα ίδια ευάλωτα στην φτώχεια, το αποτέλεσμα είναι ένας φαύλος κύκλος επέκτασης της στήριξης σε κρατική βοήθεια. Αυτό είναι ακριβώς αυτό που θέλει να πετύχει ο κομμουνισμός: έλεγχος κάθε πτυχής της ζωής του ατόμου.

στ) Προώθηση ανήθικου πολιτισμού

Το 2000, 55 τοις εκατό των Αμερικανών μεταξύ των ηλικιών εικοσιπέντε και τριαντατεσσάρων ήταν παντρεμένοι, και 34 τοις εκατό δεν είχαν ποτέ παντρευτεί. Το 2015, αυτοί οι αριθμοί σχεδόν αντιστράφηκαν, με 40 τοις εκατό παντρεμένους και 53 τοις εκατό ποτέ παντρεμένους. Ερευνητές που μελετούσαν αυτήν την τάση στο Πανεπιστήμιο του Τέξας-Ώστιν, βρήκαν ότι οι νέοι άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες απέφευγαν τον γάμο επειδή, στον σημερινό πολιτισμό, σεξ και γάμος θεωρούνται ανεξάρτητα. Επομένως για ποιον λόγο να παντρευτούν; [49]

Σε αυτό το διεστραμμένο περιβάλλον, η τάση είναι προς την χωρίς δεσμεύσεις ρηχή σχέση, το σεξ δεν έχει να κάνει με την συμπάθεια και αγάπη, και ακόμα λιγότερο με την δέσμευση και την ευθύνη. Ακόμα πιο περίεργη είναι η πλημμυρίδα νέων σεξουαλικών προτιμήσεων, που πλέον γράφονται σαν δηλώσεις που είναι στην μόδα. Το προφίλ χρήστη του Φέισμπουκ στο Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, για ένα διάστημα έδινε περισσότερες από εβδομήντα επιλογές φύλου. Αν οι νέοι άνθρωποι δεν μπορούν να πουν καν αν είναι άντρες ή γυναίκες, πως θα δουν τον γάμο; Ο κομμουνισμός έχει χρησιμοποιήσει τον νόμο και την κοινωνία για να αλλάξει πλήρως αυτές τις έννοιες που μας δόθηκαν από το θείον.

Η «μοιχεία» ήταν κάποτε ένας αρνητικός όρος που αναφερόταν στην ανήθικη σεξουαλική συμπεριφορά. Σήμερα, έχει ονομαστεί απλά «εξωσυζυγικές σεξουαλικές σχέσεις» ή «συγκατοίκηση». Στο κλασικό διήγημα του 1850 «Το Πορφυρό Γράμμα» του Ναθάνιελ Χώθορν, η πρωταγωνίστρια, Έστερ Πράιν, διέπραξε μοιχεία και προσπάθησε με πόνο να φτιάξει πάλι την ζωή της μέσω μετάνοιας, αλλά στην σημερινή κοινωνία, η μετάνοια δεν χρειάζεται: Μοίχοι μπορούν να απολαμβάνουν την ζωή με υπερηφάνεια, κρατώντας το κεφάλι ψηλά. Η αγνότητα ήταν αρετή στους πολιτισμούς Ανατολής και Δύσης· σήμερα, θεωρείται ένα αναχρονιστικό αστείο.

Η έκφραση κρίσης επί της ομοφυλοφιλίας και της σεξουαλικής ηθικής απαγορεύεται υπό την σημερινή πολιτική ορθότητα. Η μόνη αποδεκτή στάση είναι να σέβεσαι την «ελεύθερη επιλογή» των άλλων. Αυτό ισχύει όχι μόνο στην καθημερινή ζωή, αλλά και στον ακαδημαϊκό χώρο, στον οποίον η ηθική έχει διαζευχθεί από την πρακτική πραγματικότητα. Αποκλίνοντα και διεστραμμένα πράγματα έχουν ονομαστεί φυσιολογικά. Αυτοί που αφήνονται στις επιθυμίες τους δεν νιώθουν πίεση ή ενοχή.

Άνθρωποι στις δυτικές χώρες κάτω της ηλικίας των πενήντα, μετά βίας θυμούνται τον πολιτισμό που κάποτε υπήρχε στην κοινωνία, στον οποίον σχεδόν όλα τα παιδιά μεγάλωναν παρουσία των βιολογικών πατέρων τους. «Γκέι» σήμαινε «χαρούμενος». Τα λευκά νυφικά συμβόλιζαν την αγνότητα. Το πορνογραφικό περιεχόμενο απαγορευόταν στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Όλα αυτά έχουν διαλυθεί σε μόλις εξήντα χρόνια.

5. Πως το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα καταστρέφει οικογένειες

α) Χωρισμός οικογενειών στο όνομα της ισότητας

Το σύνθημα του Μάο Τσεντόνγκ «Οι γυναίκες κρατούν τον μισό ουρανό» έχει πλέον εισέλθει στην Δύση ως μια φεμινιστική φράση της μόδας. Η ιδεολογία ότι άντρες και γυναίκες είναι το ίδιο, όπως προωθείται από το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα, είναι βασικά το ίδιο με τον Δυτικό φεμινισμό. Στην Δύση, η «διάκριση φύλου» χρησιμοποιείται ως όπλο για την διατήρηση μιας κατάστασης «πολιτικής ορθότητας». Στην Κίνα, η ταμπέλα «αντρικός σωβινισμός» χρησιμοποιείται με παρόμοιες καταστρεπτικές επιδράσεις, αν και διαφέρει στην πράξη.

Η ισότητα φύλων που προωθήθηκε από τον Δυτικό φεμινισμό απαιτεί ισότητα αποτελέσματος μεταξύ αντρών και γυναικών, μέσω μέτρων όπως ποσοστά φύλων, οικονομική βοήθεια, και χαμηλωμένα πρότυπα. Υπό το σύνθημα του ΚΚΚ ότι οι γυναίκες κρατούν τον μισό ουρανό, οι γυναίκες αναμένεται να δείχνουν την ίδια ικανότητα στην ίδια δουλειά που γίνεται από τους άντρες. Αυτές που επιχείρησαν να κάνουν δουλειές για τις οποίες μετά βίας είχαν την ικανότητα, ονομάστηκαν ηρωίδες και τους απονεμήθηκαν τίτλοι όπως «Φέρουσα το κόκκινο πανό της 8ης Μαΐου», που απονέμονται σε σημερινές γυναίκες που «προωθούν με δύναμη τις σοσιαλιστικές βασικές αξίες».

Οι αφίσες προπαγάνδας του ΚΚΚ την δεκαετία του 1960 και ’70, συνήθως απεικόνιζαν τις γυναίκες ως σωματικά ρωμαλέες και δυνατές, ενώ ο Μάο έλεγε με ενθουσιασμό στις γυναίκες να στρέψουν την αγάπη τους για μέικ-απ προς τις στρατιωτικές στολές. Η δουλειά σε ορυχεία, η παρασκευή χάλυβα, το πεδίο μάχης — κάθε τύπος δουλειάς ή ρόλου ανοίχτηκε στις γυναίκες.

Στις 1 Οκτωβρίου 1966, η εφημερίδα Καθημερινή Λαϊκή είχε μια ιστορία με τίτλο «Τα κορίτσια μπορούν να σφάζουν χοίρους, επίσης». Περιέγραφε μια δεκαοχτάχρονη γυναίκα που έγινε τοπική διασημότητα δουλεύοντας ως μαθητευόμενη σε χοιροσφαγείο. Το διάβασμα της «Σκέψης του Μάο Τσεντόνγκ» την βοήθησε να βρει το θάρρος να σφάξει γουρούνια. Είπε: «Αν δεν μπορείς να σκοτώσεις ούτε ένα γουρούνι, πως θα μπορέσεις να σκοτώσεις τον εχθρό;» [50]

Αν και οι Κινέζες «κρατούν τον μισό ουρανό», οι φεμινίστριες της Δύσης ακόμα θεωρούν την ισότητα φύλων στην Κίνα μη ικανοποιητική σε πολλές πτυχές. Η Μόνιμη Επιτροπή του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΚ, που έχει σήμερα εφτά μέλη, δεν είχε ποτέ γυναίκα ως μέλος. Το ΚΚΚ φοβάται ότι η παρουσία μιας γυναίκας θα ενθάρρυνε ένα κοινωνικό κίνημα απαίτησης περισσότερων πολιτικών δικαιωμάτων, όπως δημοκρατία, και θα έθετε έτσι έναν θανάσιμο κίνδυνο στην απολυταρχική εξουσία του Κόμματος.

Λόγω παρόμοιων ανησυχιών, το Κόμμα επίσης αποφεύγει την δημόσια στήριξη της ομοφυλοφιλίας, και παίρνει μια σχετικά ουδέτερη στάση στο θέμα. Όμως, το Κόμμα έχει κατά καιρούς ενθαρρύνει ήσυχα την ομοφυλοφιλία στην Κίνα, χρησιμοποιώντας την επιρροή των ΜΜΕ και του δημοφιλούς πολιτισμού. Τα ΜΜΕ αντικατέστησαν χωρίς εξήγηση την λέξη «ομοφυλόφιλος» με την λέξη «σύντροφος», που είναι ένας πιο θετικός όρος. Το 2001, η Κινεζική Ένωση Ψυχιατρικής διέγραψε την ομοφυλοφιλία από την λίστα της των διανοητικών διαταραχών. Το 2009, το ΚΚΚ ενέκρινε την πρώτη «Βδομάδα περηφάνιας της Σανγκάης».

Οι προσεγγίσεις διαφέρουν, αλλά το κομμουνιστικό φάντασμα επιδιώκει τον ίδιο στόχο παντού: την κατάργηση της παραδοσιακής ιδέας μιας καλής γυναίκας και μητέρας που έχει αγάπη, ώστε να αναγκάσει τις γυναίκες να παρατήσουν τον μαλακό χαρακτήρα τους, και να καταστρέψει την αρμονία μεταξύ αντρών και γυναικών που χρειάζεται για την δημιουργία μιας ισορροπημένης οικογένειας και για την ανατροφή καλά προσαρμοσμένων παιδιών.

β) Δημιουργία διαμάχης μεταξύ του αντρόγυνου

Οι παραδοσιακές κινεζικές αξίες βασίζονται στην οικογενειακή ηθική. Ο διάβολος γνωρίζει ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να υπονομεύσει τις παραδοσιακές αξίες είναι να αρχίσει με την υπονόμευση των ανθρωπίνων σχέσεων. Στις συνεχείς πολιτικές εκστρατείες που εκκινήθηκαν από το ΚΚΚ, οικογενειακά μέλη ανέφεραν στις αρχές το ένα το άλλο, σε έναν τρελό ανταγωνισμό για μια καλύτερη πολιτική θέση. Προδίδοντας αυτούς που βρίσκονταν πιο κοντά σε αυτούς, μπορούσαν να δείξουν μια πιο αποφασιστική, πιο πιστή στάση υπέρ του Κομματικού δόγματος.

Τον Δεκέμβριο του 1966, ο γραμματέας του Μάο, Χου Τσιαομού, σύρθηκε στο Ινστιτούτο Σιδήρου και Χάλυβα του Πεκίνου, όπου η ίδια του η κόρη πήγε μπροστά και φώναξε: «Διαλύστε το σκυλοκέφαλο του Χου Τσιαομού!» Αν και δεν πήρε μέρος, άλλοι τον τραυμάτισαν. Τον ίδιο περίπου καιρό, Ερυθροφρουροί βρήκαν μια «καπιταλιστική» οικογένεια στην περιοχή Ντονγκσί του Πεκίνου. Οι φρουροί ξυλοκόπησαν του γονείς σχεδόν μέχρι θανάτου, μετά ανάγκασαν τον γιο ηλικίας γυμνασίου, να συντρίψει το κεφάλι του πατέρα του με βάρη γυμναστικής. Το αγόρι έχασε τα λογικά του μετά.

Συχνά, αυτοί που έχουν καταδικαστεί από το Κόμμα ως  «ταξικοί εχθροί» απαρνούνταν τις οικογένειές τους ώστε να μην κριθούν και αυτές ένοχες. Ακόμα και «ταξικοί εχθροί» που διέπραξαν αυτοκτονία θα έπρεπε πρώτα να κόψουν τους οικογενειακούς δεσμούς, για να μην μπορεί το ΚΚΚ να στοιχειώνει του συγγενείς τους αργότερα. Για παράδειγμα, όταν ο θεωτηρικός λογοτεχνίας Γιε Γιτσιούν διώχθηκε και οδηγήθηκε σε αυτοκτονία στην Πολιτιστική Επανάσταση, το τελευταίο του γράμμα έλεγε: «Από εδώ και μπρος, το μόνο που απαιτείται από εσάς είναι να ακούτε με αφοσίωση τα λόγια του Κόμματος, να στέκεστε σταθερά στην πλευρά του Κόμματος, να αναγνωρίσετε σταδιακά τις αμαρτίες μου, να ξεσηκώσετε μίσος εναντίον μου, και χωρίς περιστροφές να κόψετε τους οικογενειακούς δεσμούς μας.» [52]

Στην σημερινή εποχή, η δίωξη της πνευματικής ομάδας Φάλουν Γκονγκ είναι η μεγαλύτερη πολιτική εκστρατεία που έκανε ποτέ το ΚΚΚ. Μια κοινή στρατηγική των αρχών εναντίον ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ είναι να εκβιάζουν τα οικογενειακά μέλη ώστε να βοηθήσουν στην δίωξη. Το ΚΚΚ επιβάλει διοικητική κακοποίηση, οικονομικές τιμωρίες, και άλλες μορφές εκφοβισμού και εκβιασμού στα οικογενειακά μέλη, ώστε να πιέσουν τους ασκούμενους να αφήσουν την πίστη τους. Το ΚΚΚ λέει ότι τα θύματα της δίωξης είναι το αίτιο για την κακοποίηση των οικογενειών τους, και ότι η κακοποίηση συνεχίζεται επειδή ο ασκούμενος αρνείται να προδώσει τα πιστεύω του. Πολλοί ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ υπέστησαν διαζύγιο ή αποκλήρωση από τους αγαπημένους τους λόγω αυτής της μορφής δίωξης. Αμέτρητες οικογένειες έχουν διαλυθεί από την εκστρατεία του Κόμματος.

γ) Χρήση αναγκαστικής άμβλωσης για έλεγχο πληθυσμού

Λίγο αφότου οι Δυτικές φεμινίστριες πέτυχαν στην μάχη νομιμοποίησης της άμβλωσης, γυναίκες στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας δέχονταν αναγκαστικές αμβλώσεις που επιβάλονταν από τα μέτρα οικογενειακού προγραμματισμού του ΚΚΚ. Η μαζική δολοφονία αγέννητων έχει αποτέλεσμα μια ανθρωπιστική κρίση και κοινωνική καταστροφή σε μια κλίμακα άνευ προηγουμένου.

Το ΚΚΚ ακολουθεί τον μαρξιστικό υλισμό, και πιστεύει ότι η γέννηση είναι μια μορφή παραγωγικής δράσης όχι διαφορετική από την παραγωγή σιδήρου ή την γεωργία. Έτσι συνεπάγεται ότι οι ιδέες του οικονομικού προγραμματισμού θα επεκταθούν στην οικογένεια. Ο Μάο είπε: «Η ανθρωπότητα πρέπει να ελέγξει τον εαυτό της και να εφαρμόσει προγραμματισμένη ανάπτυξη. Μερικές φορές θα αυξάνεται λίγο, και άλλες φορές μπορεί να μην έχει αύξηση.» [53]

Την δεκαετία του 1980, το κινεζικό καθεστώς άρχισε να επιβάλλει το μέτρο ενός παιδιού με ακραίο και βίαιο τρόπο, όπως φαίνεται και από τα συνθήματα που τοποθετούνταν σε όλη την χώρα τότε: «Αν ένας παραβιάσει τον νόμο, ολόκληρο το χωριό θα στειρωθεί», «Γέννησε το πρώτο, δέσε τους σωλήνες σου μετά το δεύτερο, διέγραψε το τρίτο και τέταρτο!» (Μια παραλλαγή αυτού του συνθήματος ήταν απλώς «Σκότωσε, σκότωσε, σκότωσε το τρίτο και τέταρτο».) «Καλύτερα ένα ποτάμι αίματος παρά πολλές γεννήσεις», και «Δέκα περισσότεροι τάφοι είναι καλύτερα από μία ακόμα ζωή». Αυτές οι αιμοσταγείς προτάσεις βρίσκονταν παντού σε όλη την Κίνα.

Η Επιτροπή Εθνικής Υγείας και Οικογενειακού Προγραμματισμού χρησιμοποίησε βαριά πρόστιμα, λεηλασία, κατεδάφιση σπιτιών, βίαιη επίθεση, και άλλες τέτοιες τιμωρίες για να αντιμετωπίσει τις παραβιάσεις του μέτρου ενός παιδιού. Σε κάποια μέρη, αξιωματούχοι οικογενειακού προγραμματισμού έπνιξαν βρέφη ρίχνοντάς τα σε πλημμυρισμένα χωράφια. Ακόμα και εγκυμονούσες μητέρες που περίμεναν γέννηση σε μερικές μέρες, αναγκάζονταν να κάνουν άμβλωση. Το 2013, το υπουργείο υγείας του καθεστώτος εξέδωσε αριθμούς που αποκάλυπταν ότι τουλάχιστον 336 εκατομμύρια αμβλώσεις έγιναν στην Κίνα από το 1971. Το μέτρο ενός παιδιού άρχισε το 1979, δηλαδή για περισσότερο από τριάντα χρόνια της ύπαρξής του, αρκετά εκατομμύρια αγέννητα παιδιά δολοφονήθηκαν από το ΚΚΚ κάθε χρόνο.

Μία από τις πιο σοβαρές επιπτώσεις του μέτρου ενός παιδιού είναι ο δυσανάλογος αριθμός θηλυκών βρεφών στα οποία γίνεται άμβλωση ή εγκαταλείπονται, πράγμα που οδηγεί σε σοβαρή ανισορροπία του λόγου αντρών-γυναικών στους Κινέζους κάτω της ηλικίας των σαράντα. Λόγω της έλλειψης γυναικών, εκτιμάται ότι μέχρι το 2020, περίπου τριάντα εκαταμμύρια νέοι άντρες δεν θα μπορούν να παντρευτούν μια γυναίκα που είναι σε ηλικία με δυνατότητα γέννησης. Η τεχνητή ανισορροπία φύλων της Κίνας έχει προκαλέσει σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, όπως αύξηση στην σεξουαλική κακοποίηση και στην πορνεία, εμπορικούς γάμους, και διακίνηση γυναικών.

6. Οι επιπτώσεις της επίθεσης του κομμουνισμού στην οικογένεια

Ο Μαρξ και άλλοι κομμουνιστές χρησιμοποίησαν με ψευδή, υπερβολικό τρόπο φαινόμενα όπως μοιχεία, πορνεία, και παράνομα παιδιά, ώστε να δώσουν κάποια βάση στις θεωρίες τους κατά του γάμου και της οικογένειας — σαν, με κάποιον τρόπο, η ύπαρξη αυτών των κακών να σήμαινε ότι τα κυρίαρχα κοινωνικά ήθη ήταν υποκριτικά και διεφθαρμένα.

Η σταδιακή διάβρωση της ηθικής που άρχισε στην Βικτωριανή εποχή, διάβρωσε τον ιερό θεσμό του γάμου και οδήγησε τους ανθρώπους μακρύτερα από τις θεϊκές διδασκαλίες. Οι κομμουνιστές ενθάρρυναν τις γυναίκες να παραβιάσουν τους γαμήλιους όρκους τους για χάρη της υποτιθέμενης προσωπικής ευτυχίας, αλλά το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το αντίθετο.

Η «λύση» του κομμουνισμού στην καταπίεση και ανισότητα ισοδυναμεί απλώς με την μείωση των προτύπων για την ανθρώπινη ηθική σε βάθη της κόλασης. Μετατρέπει συμπεριφορά που κάποτε θεωρούνταν παγκοσμίως άσχημα και ασυγχώρητη, στο νέο ήθος. Στην «ισότητα» του κομμουνισμού, όλα προχωρούν προς την ίδια μοίρα — την καταστροφή.

Το φάντασμα του κομμουνισμού δημιούργησε το ψευδές πιστεύω ότι η αμαρτία δεν δημιουργείται από τον εκφυλισμό της ηθικής, αλλά από κοινωνική καταπίεση. Οδήγησε τους ανθρώπους να ψάξουν για μια διέξοδο γυρνώντας την πλάτη στην παράδοση και με την απομάκρυνση από το θείον. Χρησιμοποίησε την όμορφη ρητορεία της ελευθερίας και της απελευθέρωσης για να προωθήσει φεμινισμό, ομοφυλοφιλία, και σεξουαλική διαστροφή. Από τις γυναίκες αφαιρέθηκε η αξιοπρέπεια, από τους άντρες η ευθύνη εκλάπη, και η ιερότητα της οικογένειας έχει χτυπηθεί, μετατρέποντας τα παιδιά του σήμερα σε παιχνιδάκια του διαβόλου.

Διαβάστε όλη την σειρά εδώ: Πως το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας

 

Παραπομπές

 

21. Betty Friedan, The Feminine Mystique (New York: W.W. Norton & Company, 1963).

22. Joanne Boucher, “Betty Friedan and the Radical Past of Liberal Feminism,” New Politics, vol. 9, no.3 (Summer 2003).

23. David Horowitz, “Betty Friedan’s Secret Communist Past,” Salon, January 19, 1999, https://www.salon.com/1999/01/18/nc_18horo.

24. Kate Weigand, Red Feminism: American Communism and the Making of Women’s Liberation (Baltimore, MD, and London: The Johns Hopkins University Press, 2002).

25. Ibid.

26. Simone de Beauvoir, The Second Sex, trans. Constance Borde and Sheila Malovany-Chevallier (New York: Vintage Books, 2011).

27. Lawrence Summers, “Harvard President Summers’ Remarks About Women in Science, Engineering,” PBS NewsHour, February 22, 2005, https://www.pbs.org/newshour/science/science-jan-june05-summersremarks_2-22.

28. Alan Finder, “Harvard Will Spend $50 Million to Make Faculty More Diverse,” The New York Times, May 17, 2005, https://www.nytimes.com/2005/05/17/education/harvard-will-spend-50-million-to-make-faculty-more-diverse.html.

29. C. P. Benbow and J. C. Stanley, “Sex Differences in Mathematical Ability: Fact or Artifact?” Science, 210, issue 4475 (December 1980): 1262–1264, https://science.sciencemag.org/content/210/4475/1262.

30. C. P. Benbow, “Sex Differences in Ability in Intellectually Talented Preadolescents: Their Nature, Effects, and Possible Causes,” Behavioral and Brain Sciences 11, no. 2 (June 1988): 169–183. https://www.cambridge.org/core/journals/behavioral-and-brain-sciences/article/sex-differences-in-mathematical-reasoning-ability-in-intellectually-talented-preadolescents-their-nature-effects-and-possible-causes/C0BC8628A056CB9B38A3464D2DF5FA44.

31. C. P. Benbow et al, “Sex Differences in Mathematical Reasoning Ability at Age 13: Their Status 20 Years Later,” Psychological Science 11, no. 6 (November 2000): 474-480, https://my.vanderbilt.edu/smpy/files/2013/02/SexDiffs.pdf.

32. Alexis de Tocqueville, as quoted in Friedrich A. Hayek, The Road to Serfdom (London: Profile Books, 2005), 47.

33. Susan Edelman, “Woman to Become NY Firefighter Despite Failing Crucial Fitness Test,” The New York Post, May 3, 2015. https://nypost.com/2015/05/03/woman-to-become-ny-firefighter-despite-failing-crucial-fitness-test.

34. Una Butorac, “These Female Firefighters Don’t Want a Gender Quota System,” Special Broadcasting Service, March 24, 2017, https://www.sbs.com.au/news/the-feed/these-female-firefighters-don-t-want-a-gender-quota-system.

35. Commonwealth Court of Pennsylvania, Commonwealth of Pennsylvania by Israel Packel, Attorney General, v. Pennsylvania Interscholastic Athletic Association, 334A.2d 839, 18 Pa. Commw. 45 (March 19, 1975).

36. Christina Hoff Sommers, The War Against Boys: How Misguided Feminism Is Harming Our Young Men (New York: Simon & Schuster, 2001).

37. Jamie Doward, “‘Take These Children Seriously’: NHS Clinic in the Eye of Trans Rights Storm,” The Guardian, November 18, 2017, https://www.theguardian.com/society/2017/nov/19/nhs-clinic-trans-rights-storm-gender-identity-specialist-centre-transgender.

38. Vivian Gornick, as quoted in The Daily Illini, University of Illinois, April 25, 1981.

39. Robin Morgan, ed., Sisterhood Is Powerful: An Anthology of Writings From the Women’s Liberation Movement (New York: Vintage Books, 1970), 537.

40. Darlena Cunha, “The Divorce Gap,” The Atlantic, April 28, 2016, https://www.theatlantic.com/business/archive/2016/04/the-divorce-gap/480333.

41. David W. Purcell et al., “Estimating the Population Size of Men Who Have Sex with Men in the United States to Obtain HIV and Syphilis Rates,” Open AIDS Journal 6 (September 2012): 98–107, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3462414.

42. R. S. Hogg et al., “Modelling the Impact of HIV Disease on Mortality in Gay Men,” International Journal of Epidemiology 26, no. 3 (June 1997): 657–661.

43. United Nations, “Programme of Action of the International Conference on Population and Development,” The International Conference on Population and Development (ICPD) in Cairo, Egypt (New York: United Nations, 1995), 59, https://www.un.org/en/development/desa/population/events/pdf/expert/27/SupportingDocuments/A_CONF.171_13_Rev.1.pdf.

44. The Vice Chairman’s Staff of the Joint Economic Committee at the Request of Senator Mike Lee, “Love, Marriage, and the Baby Carriage: The Rise in Unwed Childbearing,” Social Capital Project no. 3–17 (December 2017), https://www.lee.senate.gov/public/_cache/files/3a6e738b-305b-4553-b03b-3c71382f102c/love-marriage-and-the-baby-carriage.pdf.

45. Robert Rector, “How Welfare Undermines Marriage and What to Do About It,” The Heritage Foundation, November 17, 2014, https://www.heritage.org/welfare/report/how-welfare-undermines-marriage-and-what-do-about-it.

46. Phyllis Schlafly, Who Killed The American Family? (Washington, DC: WND Books, 2014), chap. 1.

47. Ron Haskins, “Three Simple Rules Poor Teens Should Follow to Join the Middle Class,” Brookings Institution, March 13, 2013, https://www.brookings.edu/opinions/three-simple-rules-poor-teens-should-follow-to-join-the-middle-class.

48. Rector, “How Welfare Undermines.”

49. Mark Regnerus, “Cheap Sex and the Decline of Marriage,” The Wall Street Journal, September 29, 2017, https://www.wsj.com/articles/cheap-sex-and-the-decline-of-marriage-1506690454.

50. Yang Meiling 杨美玲, “Guniang ye neng xuehui sha zhu” 姑娘也能学会杀猪 [“Girls Can Slaughter Pigs Too”], People’s Daily, October 1, 1966.

51. Yu Luowen 遇罗文, Wo jia: wo de gege Yu Luoke 我家:我的哥哥遇罗克 [My Family: My Brother Yu Luoke], (Beijing: World Chinese Publishing Co., Ltd, 2016).

52. Ye, Zhou 葉舟, “Ye Yuqin de zuihou shinian” 葉以群的最後十年 [“The Last Decade of Ye Yiqun”], Wenhui Monthly, no. 12 (1989).

53. Pang Xianzhi 逄先知 and Jin Chongji 金冲及, Mao Zedong zhuan (1949–1976) 毛泽东传(1949–1976) [Biography of Mao Zedong (1949–1976)] (Beijing: Central Party Literature Press, 2003).

Οικογένεια Μπάιντεν η συνέχεια – Ο Μπομπουλίνσκι λέει ότι έχει καταχωρηθεί από το FBI ως «ουσιώδης μάρτυρας»

Ο Τόνι Μπομπουλίσνκι, πρώην επιχειρηματικός συνεργάτης του Χάντερ Μπάιντεν, δήλωσε ότι έχει καταχωρηθεί από το FBI ως «ουσιώδης μάρτυρας» σε «συζητήσεις» σχετικά με την οικογένεια Μπάιντεν και τις επιχειρηματικές της συναλλαγές με μια κινεζική κρατική εταιρεία.

Ο Μπομπουλίνσκι είπε στο Sinclair Broadcast Group σε μια συνέντευξη που κυκλοφόρησε αργά την Πέμπτη ότι ανακρίθηκε για πέντε ώρες από έξι πράκτορες του FBI στις 23 Οκτωβρίου παρουσία δικηγόρου και ότι τον έχουν καταχωρήσει ως «ουσιώδη μάρτυρα» σχετικά με τον Χάντερ Μπάιντεν και τους συνεργάτες του. Ο Χάντερ Μπάιντεν είναι γιος του προεδρικού υποψηφίου και πρώην αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν.

Ο Μπομπουλίνσκι είπε επίσης ότι κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, οι πράκτορες του FBI εξέτασαν τα τρία κινητά τηλέφωνα που είχε διαθέσει και είπαν ότι θα επικοινωνούσαν μαζί του για περαιτέρω ερωτήσεις.

Τρία κινητά τηλέφωνα που ανήκουν στον Τόνι Μπομπουλίνσκι, ο οποίος ισχυρίζεται ότι ήταν συνεργάτης του Χάντερ Μπάιντεν, καθώς μιλά σε δημοσιογράφους σε ένα ξενοδοχείο στο Νάσβιλ του Τενεσί, στις 22 Οκτωβρίου 2020. (Mandel Ngan / AFP μέσω Getty Images)

 

«Όντως με καταχώρησαν ως ουσιώδη μάρτυρα σε ολόκληρο το FBI μέσα στα υπολογιστικά τους συστήματα, και είχαμε μια βαθιά συνεργασία στην ανάλυση όλων των γεγονότων εκείνης της χρονικής περιόδου… σε σχέση με τη συζήτηση για την οικογένεια Μπάιντεν, την CEFC και άλλων επιχειρήσεων σε όλο τον κόσμο στις οποίες είναι εμπλεκόμενες και άλλες χώρες», δήλωσε ο Μπομπουλίνσκι στο Sinclair.

Ο δημοσιογράφος του Sinclair Broadcast Group, Τζέιμς Ρόζεν, ανέφερε επίσης την Πέμπτη ότι ο Χάντερ Μπάιντεν φέρεται να αποτελεί αντικείμενο ενεργής έρευνας του FBI, λέγοντας ότι ένας ανώνυμος αξιωματούχος του Υπουργείου Δικαιοσύνης «επιβεβαίωσε» ότι μια εγκληματική έρευνα που ξεκίνησε το 2019 για τον «Χάντερ Μπάιντεν και τους συνεργάτες του» σχετικά με ισχυρισμούς για ξέπλυμα χρήματος, συνεχίζεται.

Το FBI είπε στην Epoch Times σε δήλωσή του αργά την Πέμπτη ότι δεν θα παραχωρούσε κάποιο σχόλιο σχετικά με τον ισχυρισμό.

«Δεν έχουμε κανένα σχόλιο, σύμφωνα με τη συνήθη πρακτική μας ούτε επιβεβαίωσης ούτε άρνησης για την ύπαρξη έρευνας», γράφει η δήλωση.

Οι τελευταίες αναφορές έρχονται αφότου η Fox News ανέφερε στις 21 Οκτωβρίου ότι ένας φορητός υπολογιστής και ένας σκληρός δίσκος, που φέρεται ότι ανήκαν στον Χάντερ Μπάιντεν, κλήθηκε από το FBI ως μέρος μιας έρευνας ξεπλύματος χρημάτων που ξεκίνησε το 2019. Εκείνη την εποχή, το κανάλι δεν μπορούσε να επιβεβαιώσει αν η έρευνα ήταν σε εξέλιξη ή σχετιζόταν άμεσα με τον Χάντερ Μπάιντεν. Η The New York Post νωρίτερα αυτό το μήνα δημοσίευσε ιστορίες σχετικά με email που αποκτήθηκαν από το φορητό υπολογιστή και δείχνουν συμφωνίες του Χάντερ Μπάιντεν και των συνεργατών του με σημαίνοντα πρόσωπα στην Ουκρανία και την Κίνα.

Ο Μπομπουλίνσκι είπε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Νάσβιλ στις 22 Οκτωβρίου ότι ο Χάντερ Μπάιντεν και οι συνεργάτες του τον ένταξαν σε μια συμφωνία με τον κινεζικό ενεργειακό όμιλο CEFC China Energy το 2017. Ο Μπομπουλίνσκι είπε επίσης ότι συναντήθηκε με τον Τζο Μπάιντεν τον Μάιο του 2017 και πέρασε μια ώρα συζητώντας για την συμφωνία. Παρουσίασε τρία κινητά τηλέφωνα με στοιχεία σχετικά με τη συμφωνία και είπε ότι θα παραδώσει τα τρία τηλέφωνα στο FBI την επόμενη μέρα.

«Είμαι ο διευθύνων σύμβουλος της Sinohawk Holdings, η οποία ήταν μια συνεργασία μεταξύ των Κινέζων που λειτουργούσαν μέσω της CEFC / προέδρου Ye [Jianming] και της οικογένειας Μπάιντεν. Στην εταιρεία με έφεραν οι Τζέιμς Γκιλιάρ και Χάντερ Μπάιντεν για να αναλάβω ως διευθύνων σύμβουλος, δήλωσε ο Μπομπουλίνσκι στην Epoch Times.

Ο τότε αντιπρόεδρος Joe Biden και ο γιος του Χάντερ Μπάιντεν παρακολουθούν ένα παιχνίδι μπάσκετ NCAA μεταξύ του Πανεπιστημίου Georgetown και του Πανεπιστημίου Duke στην Ουάσινγκτον στις 30 Ιανουαρίου 2010. (Jonathan Ernst / Reuters)

 

Ο Μπομπουλίνσκι είπε ότι ο Χάντερ Μπάιντεν και οι συνεργάτες του τον έφεραν στη συμφωνία για να υπηρετήσει ως διευθύνων σύμβουλος της SinoHawk LLC, μια επιχειρηματική οντότητα που δημιουργήθηκε για να επισημοποιήσει την επενδυτική συνεργασία Μπάιντεν-CEFC. Η SinoHawk υποτίθεται ότι είχε αρχικά χρηματοδοτηθεί με 10 εκατομμύρια δολάρια, τα οποία στη συνέχεια θα αυξάνονταν σε δισ. δολάρια μέσα από επενδυτικά κεφάλαια, πρόσθεσε ο Μπομπουλίνσκι.

Ο όμιλος CEFC China Energy με έδρα τη Σαγκάη ήταν η μεγαλύτερη ιδιωτική εταιρεία πετρελαίου της Κίνας, προτού ο ιδρυτής της, Ye Jianming, μπει στο στόχαστρο του Πεκίνου το 2018.

Ο Ye θεωρείται αγνοούμενος από τις αρχές του 2018 αφού τέθηκε υπό έρευνα από το κινεζικό καθεστώς για «ύποπτα οικονομικά εγκλήματα» και στη συνέχεια προφυλακίστηκε. Μια κρατική επιχείρηση ανέλαβε τον έλεγχο της CEFC τον Μάρτιο του 2019 και η εταιρεία κήρυξε πτώχευση στις αρχές του έτους, σύμφωνα με το κινεζικό μέσο ενημέρωσης Caixin.

Ο όμιλος πετρελαίου έβγαλε δισεκατομμύρια δολάρια στη Ρωσία, την Ανατολική Ευρώπη και σε μέρη της Αφρικής, ενώ ο ιδρυτής της, ο πρόεδρος Ye Jianming ενίσχυσε τους φιλικούς δεσμούς του με υψηλούς αξιωματούχους του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ).

«Είχατε την αίσθηση ότι το FBI είχε ασχοληθεί με αυτά τα σχετικά ζητήματα προτού κάνετε αυτή τη δημόσια δήλωση στο Νάσβιλ;», ρώτησε ο Ρόζεν τον Μπομπουλίνσκι.

«Η εντύπωσή μου είναι ότι όλοι αυτοί μέσα στο δωμάτιο γνώριζαν πολύ καλά πόσο ευαίσθητο θέμα είναι η ιστορία των εμπλεκόμενων μερών και τις πιθανές πολλαπλές επιπτώσεις που μπορεί να έχουν σε αυτήν τη χώρα», απάντησε ο Μπομπουλίνσκι.

Σύμφωνα με τα αρχεία του Υπουργείου Εξωτερικών του Ντέλαγουερ, η SinoHawk ιδρύθηκε στις 15 Μαΐου 2017. Ο Μπομπουλίνσκι είπε ότι λίγο μετά την ίδρυση της εταιρείας, άρχισε να διαφωνεί με τον Χάντερ Μπάιντεν σχετικά με τον τρόπο χρήσης των κεφαλαίων που είχε λάβει η νεοσυσταθείσα εταιρεία. Είπε ότι ο Χάντερ Μπάιντεν επέμενε να πάρει 5 εκατ. δολάρια από τα πρώτα 10 εκατ. για την οικογένεια Μπάιντεν, ενώ αυτός επέμεινε «να εφαρμοστούν οι κατάλληλες διαδικασίες εταιρικής διοίκησης». Αλλά ο Χάντερ Μπάιντεν υποστήριξε ότι οι Κινέζοι «στην πραγματικότητα επενδύουν στην οικογένεια Μπάιντεν». Ο Μπομπουλίνσκι είπε ότι στις 17 Μαΐου 2017, ο Χάντερ Μπάιντεν του είπε ότι η CEFC «ήθελε να γίνει ο συνεργάτης μου… να συνεργαστεί με τους Μπάιντενς».

Ο Μπομπουλίνσκι είπε ότι τα επενδυτικά κεφάλαια ύψους 10 εκατ. δολαρίων που επρόκειτο να μεταφερθούν στη SinoHawk δεν έφτασαν ποτέ στην εταιρεία.

«Αντ ‘αυτού, ανακάλυψα από την έκθεση του γερουσιαστή Τζόνσον τον Σεπτέμβριο ότι τα 5 εκατ. δολάρια στάλθηκαν τον Αύγουστο του 2017 σε οντότητες που είναι συνδεδεμένες με τον Χάντερ», δήλωσε ο Μπομπουλίνσκι.

Η εκστρατεία του Τζο Μπάιντεν είπε στις 22 Οκτωβρίου ότι ο πρώην αντιπρόεδρος «ούτε έχει σκεφτεί ποτέ να συνεργαστεί επιχειρηματικά με την οικογένειά του, ούτε σε καμία άλλη επιχείρηση στο εξωτερικό», σημειώνοντας ότι «δεν κατείχε ποτέ μετοχές σε τέτοιου είδους επιχειρηματικές συνεργασίες ούτε οποιοδήποτε άλλο μέλος της οικογένειας ή οποιοδήποτε άλλο άτομο κράτησε ποτέ μετοχές για τον ίδιο».

Ο Μπάιντεν είπε ότι οι αναφορές σχετικά με τις συναλλαγές του Χάντερ σε άλλες χώρες αποτελούν μέρος μιας «συκοφαντικής εκστρατείας». Αυτός και η εκστρατεία του δεν έχουν αμφισβητήσει κατηγορηματικά την αυθεντικότητα των στοιχείων στο φορητό υπολογιστή και στα κινητά τηλέφωνα.

Η εκστρατεία Μπάιντεν δεν απάντησε αμέσως σε αίτημα της Epoch Times για σχολιασμό.

Οι αναφορές του Sinclair έρχονται αφού ο δημοσιογράφος του One America News, Τζακ Ποσόμπιετς, έγραψε στις 25 Οκτωβρίου ότι μια ανώνυμη πηγή του Υπουργείου Δικαιοσύνης ενημέρωσε το μέσο ενημέρωσης ότι το FBI είχε εγκαταλείψει την έρευνα για το φορητό υπολογιστή του Χάντερ Μπάιντεν, «επειδή πίστευαν ότι η ιστορία του ιδιοκτήτη του καταστήματος επισκευής Η/Υ δεν θα έστεκε στο δικαστήριο, αν και ο Μακ Ισαάκ τους παρείχε αποδεικτικά στοιχεία. Δεν βρήκαν κανένα στοιχείο ξένης εμπλοκής».

Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος επισκευής Η/Υ, Τζον Πολ Μακ Ισαάκ, είπε ότι παρέδωσε το φορητό υπολογιστή στο FBI τον Δεκέμβριο του 2019 σύμφωνα με φερόμενη κλήτευση.

«Αυτό πρέπει να ξέφυγε από αυτόν [Διευθυντή του FBI Κρίστοφερ Ρέι] καθώς τίθενται ερωτήματα σχετικά με τον χειρισμό του. Ο Δεκέμβριος του 2019 ήταν λίγο πριν ξεκινήσουν οι κύριες ψήφοι του DNC και αυτό σαφώς θα αποτελούσε σημαντικό παράγοντα. Ο Ρέι δεν είπε ποτέ στον Λευκό Οίκο κάτι τέτοιο», έγραψε ο Ποσόμπιετς.

Ο Ivan Pentchoukov και ο Jack Phillips συνέβαλαν σε αυτό το άρθρο.

Γαλλία: Τρεις οι νεκροί από τη νέα ισλαμική τρομοκρατική επίθεση σε εκκλησία

Τρεις άνθρωποι δολοφονήθηκαν σε μια εκκλησία στη γαλλική πόλη της Νίκαιας την Πέμπτη, σε ένα περιστατικό που ο δήμαρχος της πόλης χαρακτήρισε τρομοκρατική επίθεση.

Ο δήμαρχος Κριστιάν Εστροζί είπε στο Twitter ότι η επίθεση με μαχαίρι συνέβη στην εκκλησία της Νοτρ Νταμ της πόλης και δύο από τα θύματα σκοτώθηκαν μέσα στην εκκλησία.

Ο δράστης φώναζε «Αλλάχου Άκμπαρ!» επανειλημμένα την ώρα που συνελήφθη από την αστυνομία, δήλωσε ο δήμαρχος στους δημοσιογράφους, προσθέτοντας ότι «το νόημα της πράξης του δεν άφησε καμία αμφιβολία».

Αστυνομικός ασφαλίζει την περιοχή μετά από μια αναφερόμενη επίθεση με μαχαίρι κοντά στην εκκλησία της Νοτρ Νταμ στη Νίκαια της Γαλλίας, στις 29 Οκτωβρίου 2020. (Eric Gaillard / Reuters)

 

Από την επίθεση επιβεβαιώθηκαν τρεις νεκροί και πολλοί τραυματίες, ανέφερε η αστυνομία.

Η υπηρεσία της αντιτρομοκρατικής εισαγγελίας της Γαλλίας ξεκίνησε έρευνα για την υπόθεση.

Το κίνητρο του δράστη δεν ήταν αμέσως σαφές, αλλά η Γαλλία βρισκόταν ήδη σε αυξημένη επιφυλακή, καθώς Μουσουλμάνοι σε πολλές ισλαμικές χώρες εξέφρασαν την οργή τους για την εμφάνιση και δημοσίευση στη Γαλλία σκίτσων του Μωάμεθ.

Ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν κάνει μια ομιλία για να παρουσιάσει τη στρατηγική του για την καταπολέμηση του ισλαμιστικού αυτονομισμού, στο Les Mureaux, έξω από το Παρίσι, στις 2 Οκτωβρίου 2020. (Ludovic Marin / Pool via AP)

 

Νωρίτερα αυτήν την εβδομάδα, η αστυνομία της Γαλλίας ζήτησε αυξημένη ασφάλεια σε θρησκευτικούς χώρους γύρω από το All Saint για το ερχόμενο Σαββατοκύριακο.

Την Τρίτη, οι περιοχές γύρω από την Αψίδα του Θριάμβου και τον Πύργο του Άιφελ στο κέντρο του Παρισιού εκκενώθηκαν για λίγο μετά την ανακάλυψη μιας σακούλας γεμάτη πυρομαχικά.

Η τρομοκρατική απειλή παραμένει «πολύ υψηλή», δήλωσε την Τρίτη ο υπουργός Εσωτερικών Τζέραλντ Νταρμανάν, «επειδή έχουμε πολλούς εχθρούς στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας».

Εν τω μεταξύ, ο πρωθυπουργός του Πακιστάν Ίμραν Καν κατηγόρησε τον Μακρόν για «επίθεση στο Ισλάμ» και κάλεσε το Facebook να απαγορεύσει το περιεχόμενο ως «ισλαμοφοβικό».

Ισλαμικές τρομοκρατικές ομάδες, από τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν έως τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο, έχουν καταδικάσει την υπεράσπιση των σκίτσων του Μωάμεθ από τον Μακρόν.

Η δημοσίευση και προβολή εικόνων του Μωάμεθ, που οι Μουσουλμάνοι θεωρούν βλασφημία, έχουν πυροδοτήσει πολλές τρομοκρατικές επιθέσεις στην Γαλλία.

Το Reuters και το Associated Press συνέβαλαν σε αυτό το άρθρο.

Έντονες διαμάχες Γαλλίας-Τουρκίας για σκίτσο του Charlie Hebdo

Οι διαμάχες για τις απεικονίσεις του Προφήτη Μωάμεθ εντείνονται όλο και περισσότερο μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας.

Η Τουρκία αντέδρασε με οργή στην υπεράσπιση του Γάλλου Προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν για το δικαίωμα δημοσίευσης και επίδειξης καρικατούρων του Προφήτη Μωάμεθ, μετά τον αποκεφαλισμό ενός Γάλλου καθηγητή ιστορίας από έναν 18χρονο ριζοσπαστικό Ισλαμιστή στις 16 Οκτωβρίου.

Αριστερά: Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν παρουσιάζει δηλώσεις μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στο Προεδρικό Συγκρότημα, στην Άγκυρα, στις 5 Οκτωβρίου 2020. (Adem Altan / AFP μέσω Getty Images)
Δεξιά: Ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν, φορώντας μάσκα προσώπου, περιμένει την άφιξη του Αρμενίου προέδρου, πριν από τη συνάντησή τους στο Μέγαρο Ελιζέ, στο Παρίσι, στις 22 Οκτωβρίου 2020. (Charles Platiau / Pool / AFP μέσω Getty Images)

 

Ο Σαμουέλ Πατί αποκεφαλίστηκε στο φως της ημέρας έξω από το σχολείο του σε ένα προάστιο του Παρισιού από έναν έφηβο πρόσφυγα τσετσενικής καταγωγής, ο οποίος επιδίωξε να εκδικηθεί για τη χρήση της καρικατούρας του Μωάμεθ από το θύμα του σε ένα μάθημα για την ελευθερία έκφρασης.

Ένα παιδί κρατάει μια αφίσα του Σαμουέλ Πατί καθώς άνθρωποι συγκεντρώνονται στην πλατεία Republique στη Λιλ της Γαλλίας, στις 18 Οκτωβρίου 2020. Διαδηλωτές στη Γαλλία συμμετείχαν σε συγκεντρώσεις υπέρ της ελευθερίας του λόγου και σε φόρο τιμής στον καθηγητή ιστορίας που αποκεφαλίστηκε κοντά στο Παρίσι αφού άνοιξε συζήτηση για τις καρικατούρες του Προφήτη του Ισλάμ Μωάμεθ στην τάξη του (Michel Spingler / AP Φωτογραφία)

 

Ο Μακρόν υπερασπίστηκε σθεναρά τα σκίτσα ως προστατευόμενα με το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης.

«Δεν θα αποκηρύξουμε τις καρικατούρες», είπε στο μνημόσυνο του δασκάλου την περασμένη εβδομάδα. Στις 25 Οκτωβρίου, έγραψε στο Twitter τόσο στα αραβικά όσο και στα αγγλικά, «Δεν θα υποκύψουμε, ποτέ».

Η στάση του Μακρόν έχει εξοργίσει ορισμένες μουσουλμανικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας. Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είπε ότι ο Μακρόν χρειάζεται ψυχοθεραπεία και παρότρυνε το μποϊκοτάζ γαλλικών προϊόντων. Η Γαλλία απάντησε με ανάκληση του πρέσβη της στην Άγκυρα και προειδοποίησε τους πολίτες της που βρίσκονται εκεί να προσέχουν ιδιαίτερα για την διασφάλιση της προσωπικής τους ασφάλειας.

Πακιστανοί καίνε μια γαλλική εθνική σημαία κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας μετά τα σχόλια του Γάλλου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν για τις καρικατούρες του Μωάμεθ, στο Πεσαβάρ, στις 26 Οκτωβρίου 2020. (Abdul Majeed / AFP μέσω Getty Images)

 

Σε απάντηση στην κλιμακούμενη διαμάχη, ο υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Ντομινίκ Ράμπ είπε: «Οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ και η ευρύτερη διεθνής κοινότητα πρέπει να παραμείνουν δίπλα-δίπλα στις θεμελιώδεις αξίες της ανοχής και της ελευθερίας του λόγου και δεν πρέπει ποτέ να δώσουμε στους τρομοκράτες το δώρο να μας χωρίσουν».

Οι επικρίσεις όμως δεν δείχνουν σημάδια εκτόνωσης. Η Τουρκία είπε στις 28 Οκτωβρίου ότι θα λάβει νομικά και διπλωματικά μέτρα ως απάντηση σε μια καρικατούρα του Ερντογάν στο γαλλικό σατιρικό εβδομαδιαίο έντυπο Charlie Hebdo, το οποίο οι αξιωματούχοι χαρακτήρισαν «αηδιαστική προσπάθεια» για να «διασπείρει τον πολιτισμικό ρατσισμό και το μίσος του».

Το σκίτσο στο εξώφυλλο του Charlie Hebdo δείχνει τον πρόεδρο Ερντογάν να κάθεται με ένα άσπρο μπλουζάκι και εσώρουχα, κρατώντας ένα αναψυκτικό μαζί με μια γυναίκα που φοράει μια ισλαμική μαντίλα.

Ο Ιμπραήμ Καλίν, εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας και σύμβουλος του Ερντογάν, καταδίκασε την καρικατούρα ως «χυδαία» και «ανήθικη» και είπε ότι αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί ελευθερία έκφρασης.

Το περιοδικό Charlie Hebdo έχει υπάρξει στόχος ισλαμιστών τρομοκρατών από τότε που δημοσίευσε σκίτσα που απεικόνιζαν τον Μωάμεθ πριν από χρόνια. Τα γραφεία του δέχθηκαν επίθεση το 2015 από τρομοκράτες οι οποίοι σκότωσαν 12 άτομα.

Τον Σεπτέμβριο, καθώς η δίκη 14 υποτιθέμενων συνεργών στην επίθεση του 2015 ξεκίνησε στο Παρίσι, το περιοδικό δημοσίευσε ξανά τα σκίτσα για να υπογραμμίσει το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης.

Στις 25 Σεπτεμβρίου, ένας Πακιστανός μαχαίρωσε δύο άτομα έξω από τα πρώην γραφεία της έκδοσης στο Παρίσι.

Εν μέσω της τελευταίας έκρηξης του μουσουλμανικού θυμού, η Γαλλία βρίσκεται σε αυξημένη επιφυλακή για την αποτροπή ισλαμικών τρομοκρατικών επιθέσεων. Η αστυνομία της Γαλλίας ζήτησε αυξημένα μέτρα ασφαλείας σε θρησκευτικούς χώρους γύρω από το All Saint το ερχόμενο Σαββατοκύριακο.

Το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε στις 27 Οκτωβρίου Γάλλους πολίτες που βρίσκονται στην Ινδονησία, το Μπαγκλαντές, το Ιράκ και τη Μαυριτανία, να είναι προσεκτικοί, αποφεύγοντας τις διαμαρτυρίες και άλλες δημόσιες συγκεντρώσεις.

Στις 27 Οκτωβρίου, οι περιοχές γύρω από την Αψίδα του Θριάμβου και τον Πύργο του Άιφελ στο κέντρο του Παρισιού εκκενώθηκαν για λίγο μετά την ανακάλυψη μιας σακούλας γεμάτης πυρομαχικών.

Το Reuters συνέβαλε σε αυτό το άρθρο.