Συντάκτης: NEWSROOM

Ιωάννης Ζηζιούλας: Ένας από τους μεγαλύτερους χριστιανούς θεολόγους του 20ου αιώνα

Πέμπτη, 20 Ιούν, 2024 Από NEWSROOM

Ο Μητροπολίτης Γέρων Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και διεθνώς θεωρούμενος ως ένας από τους μεγαλύτερους χριστιανούς θεολόγους της εποχής του, απεβίωσε πέρυσι τον Φεβρουάριο του 2023 σε ηλικία 92 ετών. Σε συλλυπητήρια επιστολή προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ο γενικός γραμματέας του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (ΠΣΕ/WCC) Αιδεσιμότατος Καθηγητής Δρ Τζέρι Πιλέϊ εξέφρασε βαθιά θλίψη. «Η θεολογία του της συνένωσης και η έρευνά του για τη συνοδικότητα (οικουμενικές σύνοδοι) θα συνεχίσουν να καθοδηγούν το έργο της Επιτροπής “Πίστη και Τάξη” και του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών γενικότερα, καθώς προετοιμαζόμαστε για τον εορτασμό της πρώτης οικουμενικής συνόδου της Νίκαιας το 2025», έγραψε ο Πιλέϊ. «Ο Μητροπολίτης Ζηζιούλας παραμένει στην προσευχητική μνήμη πολλών χριστιανών σε όλον τον κόσμο ως ένας από τους μεγαλύτερους θεολόγους του 20ού αιώνα.»

Η Αιδεσιμοτάτη Δρ Σούζαν Ντέρμπερ, συντονίστρια της Επιτροπής Πίστης και Τάξης του ΠΣΕ (WCC), δήλωσε ότι για πολλούς ανθρώπους μεταξύ των προτεσταντικών εκκλησιών, ο Μητροπολίτης Γέρων Ζηζιούλας ήταν κάποιος που αποκάλυψε το θαύμα της Ορθόδοξης θεολογίας με τρόπους που ήταν βαθιά συναρπαστικοί και ελκυστικοί. «Το σημαντικό βιβλίο του “Being as Communion” μας έδωσε έναν βαθιά θεολογικό τρόπο να αντισταθούμε στον ατομικισμό που μπορεί μερικές φορές να διαστρεβλώσει τον δυτικό πολιτισμό, καθώς και ένα ανανεωμένο όραμα της εκκλησίας», δήλωσε η Ντέρμπερ. «Τα γραπτά του, η παρουσία του και η φωνή του επηρέασαν βαθύτατα το έργο της Πίστης και Τάξης στο ΠΣΕ και το έργο του συνεχίζει να είναι διακεκριμένο και να συζητείται μεταξύ όλων των εκκλησιών. Για εμένα προσωπικά, τα γραπτά του άνοιξαν τρόπους κατανόησης του θείου που έμαθα να εκτιμώ και να αγαπώ».

Η Αιδεσιμοτάτη Δρ Κουζίπα Ναλουάμπα, διευθύντρια προγράμματος του ΠΣΕ για την “Ενότητα, την Ιεραποστολή και την Οικουμενική Εκπαίδευση”, αναφέρθηκε στη βαθιά συμβολή του στο οικουμενικό κίνημα. «Ο Μητροπολίτης Γέρων Ζηζιούλας ήταν ένας οξυδερκής θεολόγος και ένας παραγωγικός συγγραφέας που άφησε κληρονομιά τους προβληματισμούς του για τους μεταγενέστερους στο Οικουμενικό Κίνημα», δήλωσε η Ναλουάμπα. «Οι στοχασμοί του σχετικά με την ενότητα της εκκλησίας και τον ρόλο του επισκόπου στην Ορθοδοξία προχώρησαν μακρύτερα το περιεχόμενο του Εγγράφου “Βάπτισμα, Ευχαριστία και Διακονία“, αποχρωματίζοντάς το ώστε να φέρει την Ορθόδοξη θέση σε διάλογο με το Οικουμενικό Κίνημα και εξ αυτού αμοιβαίο εμπλουτισμό».

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Μέγας Δομινικανός θεολόγος Ιβ Κονγκάρ τον είχε ήδη αποκαλέσει «έναν από τους πιο πρωτότυπους και βαθυστόχαστους θεολόγους της εποχής μας». Ακριβώς λόγω του ανεξάντλητου πλούτου των πηγών της πίστης από τις οποίες άντλησε τη θεολογία του, ο Ζηζιούλας έγινε επίσης μια βασική μορφή του θεολογικού διαλόγου που ξεκίνησε μετά τη Β’ Βατικανή Σύνοδο για την άρση των δογματικών εμποδίων στην αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας μεταξύ Καθολικών και Ορθοδόξων.

Στη νεκρολογία που έγραψε ο θεολόγος δρ. Διονύσιος Σκλήρης για την ιστοσελίδα In.gr διαβάζουμε: «Ο Ιωάννης Ζηζιούλας ήταν ένας από τους κορυφαίους υποστηρικτές του υπαρξιακού λόγου στη θεολογία και με μεγάλη επιρροή χριστιανός θεολόγος της εποχής του, με περισσότερες από 200 διδακτορικές και διπλωματικές διατριβές που δημοσιεύτηκαν για το έργο του. Από αυτή την άποψη, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες στοχαστές στη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα, αν και στην Ελλάδα το μεγαλύτερο μέρος του έργου του παραμένει αδημοσίευτο. Η μεγάλη επιρροή του οφείλεται στο γεγονός ότι η σκέψη του πηγαίνει με σαφήνεια στο ουσιώδες, καθώς εκφράζει με απλό αλλά βαθύ τρόπο το νόημα των δομικών στοιχείων, της ανθρώπινης κατάστασης, όπως η ελευθερία και η αγάπη.»

Η ζωή του Μητροπολίτη Ιωάννη Ζηζιούλα

Ο Ιωάννης Ζηζιούλας γεννήθηκε στην Ελλάδα, στο χωριό Καταφύγιο στα βορειοδυτικά της περιφερειακής ενότητας Κοζάνης το 1931 και σπούδασε στις Θεολογικές Σχολές Θεσσαλονίκης και Αθηνών. Στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ σπούδασε μαζί με τον υπαρξιστή στοχαστή Πολ Τίλιχ και τον Ρώσο Πατέρα Γεώργιο Φλορόβσκι, καθώς και με τον κλασσικό φιλόλογο Βέρνερ Γκάϊγκερ. Εργάστηκε ως υπότροφος στο Ίδρυμα Βυζαντινών Σπουδών του Χάρβαρντ, Dumbarton Oaks. Στο Θεολογικό Πανεπιστήμιο Αθηνών υπέβαλε τη διδακτορική του διατριβή με τίτλο “Η ενότητα της Εκκλησίας στη Θεία Ευχαριστία και στον Επίσκοπο κατά τους τρεις πρώτους αιώνες” (1966), η οποία θεωρείται ορόσημο, καθώς επανέφερε την κεντρική σημασία της τέλεσης της Θείας Λειτουργίας για την καθιέρωση της Εκκλησίας, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την υπερβολικά ιδρυματική αντίληψη του εκκλησιαστικού θεσμού.

Από το 1967 εργάστηκε ως Γραμματέας της Επιτροπής “Πίστη και Τάξη” του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, συμμετέχοντας ενεργά στο διάλογο των διαφόρων ομολογιακών Εκκλησιών. Από το 1970 δίδαξε δογματική θεολογία στα πανεπιστήμια του Εδιμβούργου και της Γλασκώβης, από το 1984 στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και από το 1989 στο King’s College του Λονδίνου. Το 1986 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Περγάμου και ήταν εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου στον διαχριστιανικό διάλογο, ενώ από το 1993 ήταν μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Το 2002 διετέλεσε Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, όντας ο πρώτος Κληρικός Πρόεδρος. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Επιτροπής Διαλόγου μεταξύ της Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, καθώς και Διευθυντής του Γραφείου Αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αθήνα. Εκπροσώπησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε πολλές διεθνείς συνελεύσεις.

Ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας λέει ότι η περιβαλλοντική κρίση είναι ένα «πνευματικό πρόβλημα”, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου τον Ιούνιο του 2015 σχετικά με την εγκύκλιο του Πάπα Φραγκίσκου για την κλιματική αλλαγή.

Το έργο του Μητροπολίτη Ζηζιούλα

Τα θεμελιώδη έργα του είναι τρία: (α) Η ύπαρξη ως κοινωνία (1985), όπου ασχολείται με το ερώτημα τι σημαίνει να υπάρχεις επειδή αγαπάς (αυτή είναι η θεολογική έννοια της «κοινωνίας» ) υποστηρίζοντας ότι η ίδια η ύπαρξη βασίζεται στην αγάπη και ότι η αγάπη δεν είναι μια απλή προσθήκη στην ύπαρξη, αλλά συστατικό της, (β) Κοινωνία και ετερότητα (2006), όπου ο προβληματισμός αφορά την ευγνωμοσύνη προς κάθε άλλο ον και τελικά προς τον ίδιο τον Θεό, τον απόλυτο Άλλο και «τον δημιουργό κάθε ετερότητας» . (γ) το τρίτο έργο της ζωής του, το magnum opus του, που δυστυχώς παραμένει μέχρι στιγμής ανέκδοτο. Ένας πιθανός τίτλος θα μπορούσε να είναι «Θυμάμαι το μέλλον: Μία εσχατολογική οντολογία» και πραγματεύεται το θεολογικό ερώτημα πώς θα ήταν να θυμόμαστε όχι το παρελθόν μας, αλλά το μέλλον μας, ένα μέλλον, ωστόσο, που έχει ήδη εισέλθει στην ιστορία μέσω της ανάστασης του Χριστού. Ο πρωτότυπος και παράδοξος συνδυασμός του όρου «εσχατολογική οντολογία» από τον Ζηζιούλα σημαίνει ότι η πραγματική ύπαρξη αποκαλύπτεται στο τέλος της ύπαρξης του ανθρώπου και όχι στην αρχή της, και με αυτή την έννοια το μέλλον ερμηνεύει και εξηγεί το παρελθόν και όχι το αντίθετο.

Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Κρήτη το 2016, η οποία ανανέωσε τη συνοδική συνείδηση και δραστηριότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας μετά από πολλούς αιώνες, ήταν σε μεγάλο βαθμό έργο του. Η στροφή του ενδιαφέροντος του Οικουμενικού Πατριαρχείου προς το οικολογικό πρόβλημα ήδη από τη δεκαετία του 1980, ήταν επίσης έμπνευσή του και σήμαινε την αλλαγή των αξιών, σύμφωνα με την οποία η βλάβη του φυσικού περιβάλλοντος, των ζώων και των φυτών μπορεί να θεωρηθεί «αμαρτία» του ανθρώπου. Ο Ιωάννης της Περγάμου, ωστόσο, τόνισε κυρίως την ανάγκη υπέρβασης του οικολογικού ζητήματος όχι μέσω ενός νέου παγανισμού, αλλά βλέποντας τον άνθρωπο ως λειτουργό της φύσης που πρέπει να τη διαφυλάξει για λογαριασμό του Θεού.

Η σκέψη του Ιωάννη Ζηζιούλα για την προσωπικότητα εστιάζει στο πώς το πρόσωπο είναι μια μοναδική και ανεπανάληπτη ταυτότητα που προκύπτει από την επίσης μοναδική και ανεπανάληπτη σχέση με τους άλλους. Ο Ζηζιούλας χρησιμοποιεί το έργο των Πατέρων για να κάνει μια σημαντική διάκριση μεταξύ του προσώπου, το οποίο ορίζεται από μια κοινότητα, και του ατόμου που ορίζει τον εαυτό του απομονωμένο από τους άλλους και που βλέπει την κοινότητα ως απειλή για την ελευθερία του. Ο Ζηζιούλας υποστηρίζει ότι ο Θεός είναι η προέλευση της ελευθερίας και της κοινότητας και ότι η χριστιανική Εκκλησία είναι ο τόπος στον οποίο γεννιούνται το πρόσωπο και η ελευθερία.

Πρώτη δημοσίευση στο greeknewsagenda.gr στις 15 Φεβρουαρίου 2023. Αναδημοσιεύεται με την άδεια της συγγραφέως Ι. Λ.

Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Γιαννίκος

Χούνζα, ένας λαός χωρίς ασθένειες

Τετάρτη, 19 Ιούν, 2024Παρασκευή, 14 Ιούν, 2024 Από NEWSROOM

Η κοιλάδα του ποταμού Χούνζα (στα σύνορα Ινδίας και Πακιστάν) ονομάζεται «όαση της νεότητας». Το προσδόκιμο ζωής των κατοίκων αυτής της κοιλάδας είναι 110-120 χρόνια, αλλά οι Χουνζακούτ μπορεί να ξεπεράσουν τα 160 χρόνια – τα 120 χρόνια είναι μόνο το μέσο προσδόκιμο ζωής τους. Σχεδόν ποτέ δεν αρρωσταίνουν και φαίνονται πολύ νεότεροι. Αποτελούν ζωντανό παράδειγμα ενός τρόπου ζωής που προσεγγίζει το ιδανικό, χάρις στον οποίο οι άνθρωποι νιώθουν υγιείς, χαρούμενοι και δε γερνούν, όπως σε άλλες χώρες, μέχρι την ηλικία των 40-50 ετών.

Οι Χούνζα κάνουν μπάνιο σε παγωμένο νερό, ακόμα και στους 15 βαθμούς κάτω από το μηδέν, παίζουν παιχνίδια στην ύπαιθρο μέχρι τα εκατό τους χρόνια, οι 40χρονες γυναίκες τους μοιάζουν με κορίτσια, στα 60 διατηρούν μια λεπτή και χαριτωμένη σιλουέτα και στα 65 εξακολουθούν να γεννούν παιδιά. Το καλοκαίρι τρώνε ωμά φρούτα και λαχανικά, ενώ το χειμώνα λιασμένα βερίκοκα, φύτρα δημητριακών και πρόβειο τυρί.

Ένα ενδιαφέρον σημείο στη ζωή των Χούνζα είναι η λεγόμενη ‘πεινασμένη άνοιξη’. Είναι η περίοδος πριν την ωρίμανση των καρπών, η οποία διαρκεί από δύο έως τέσσερεις μήνες. Τους μήνες αυτούς δεν τρώνε σχεδόν τίποτα και πίνουν μόνο ένα ρόφημα από αποξηραμένα βερίκοκα μια φορά την ημέρα. Αυτή η δίαιτα έχει ανυψωθεί σε λατρεία και τηρείται αυστηρά.

Ο Σκωτσέζος γιατρός ΜακΚάρισον έζησε μαζί με τους Χουνζακούτ στην κοιλάδα Χούνζα για 14 χρόνια και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η διατροφή είναι ο κύριος παράγοντας μακροζωίας αυτού του λαού. Εάν ένα άτομο τρέφεται λανθασμένα, το ορεινό κλίμα δεν θα τον σώσει από τις ασθένειες.
Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι γείτονες των Χούνζα, που ζουν στις ίδιες κλιματολογικές συνθήκες, υποφέρουν από μια μεγάλη ποικιλία ασθενειών και έχουν μόνο τη μισή διάρκεια ζωής.

Η βάση της δίαιτας των Χούνζα είναι τα δημητριακά ολικής αλέσεως και τα φρούτα, κυρίως τα βερίκοκα. Όλον τον χειμώνα και την άνοιξη δεν προσθέτουν τίποτα σε αυτό, αφού δεν υπάρχει και τίποτα να προστεθεί. Λίγες χούφτες κόκκοι σιταριού και βερίκοκα αποτελούν την καθημερινή τροφή τους. Και παρά την πενιχρή διατροφή, μπορούν να διανύσουν 100 χιλιόμετρα στο βουνό χωρίς ξεκούραση!

Τον υπόλοιπο χρόνο, τρώνε κι άλλα φρούτα και ωμά λαχανικά. Καταναλώνουν δημητριακά ολικής αλέσεως (σιτάρι, σίκαλη, βρώμη, κριθάρι, καλαμπόκι, φαγόπυρο, ρύζι, κεχρί, αρακάς, φακές) και ξηρούς καρπούς.

Οι γυναίκες των Χούνζα αλέθουν τους κόκκους σιταριού σε αλεύρι με πέτρες και τους ρίχνουν νερό χωρίς μαγιά. Από τη ζύμη που προκύπτει ετοιμάζουν επίπεδα κέικ σαν τις τηγανίτες μας, τα οποία στεγνώνουν στους τοίχους των σπιτιών τους. Τρώνε επίσης τους κόκκους που κρύβονται μέσα στους σπόρους των βερίκοκων.

Ο ΜακΚάρισον, επιστρέφοντας στην Αγγλία, πραγματοποίησε ενδιαφέροντα πειράματα σε μεγάλο αριθμό ζώων. Ορισμένα τα τάισε με το συνηθισμένο φαγητό μιας οικογένειας εργατικής τάξης του Λονδίνου (λευκό ψωμί, ρέγγα, ραφιναρισμένη ζάχαρη, κονσέρβες και βραστά λαχανικά). Ως αποτέλεσμα, μια μεγάλη ποικιλία «ανθρώπινων ασθενειών» άρχισε να εμφανίζεται σε αυτήν την ομάδα. Άλλα ζώα ακολούθησαν τη δίαιτα των Χούνζα και παρέμειναν απολύτως υγιή καθ’ όλη τη διάρκεια του πειράματος.

Είναι περίεργο ότι οι Χούνζα, σε αντίθεση με τους γειτονικούς λαούς, μοιάζουν πολύ στην εμφάνιση με τους Ευρωπαίους. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, οι ιδρυτές των πρώτων κοινοτήτων Χούνζα ήταν έμποροι και πολεμιστές από τον στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν εδώ κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του στις ορεινές κοιλάδες του ποταμού Ινδού.

Στο βιβλίο «Χούνζα – ένας λαός που δεν γνωρίζει ασθένεια», ο Ρ. Μπίρχερ τονίζει τα ακόλουθα πολύ σημαντικά πλεονεκτήματα του μοντέλου διατροφής αυτού του λαού:

Είναι χορτοφαγικό.
Περιέχει μεγάλη ποσότητα ωμών τροφίμων.
Τα λαχανικά και τα φρούτα κυριαρχούν στην καθημερινή διατροφή.
Τα προϊόντα είναι φυσικά, χωρίς χημικά και παρασκευάζονται έτσι ώστε να διατηρούν όλες τις πολύτιμες θρεπτικές ουσίες τους.
Γίνεται πολύ μετρημένη πρόσληψη αλατιού. Τα προϊόντα που καταναλώνονται καλλιεργούνται στα δικά τους χωράφια.
Περιλαμβάνει τακτικές περιόδους νηστείας.

Καταναλώνουν σπόρους και λάδι βερίκοκου

Οι βερικοκιές είναι μια από τις σημαντικότερες αυτόχθονες καλλιέργειες στην κοιλάδα. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι πυρήνες του βερίκοκου συμβάλλουν στην καταπολέμηση του καρκίνου και άλλων πηγών φλεγμονής στο σώμα, χάρη σε μια ένωση που ονομάζεται αμυγδαλίνη.

Σχεδόν κάθε παραδοσιακό πιάτο Χούνζα περιλαμβάνει λάδι βερίκοκου. Παλαιότερα, η εξαγωγή του λαδιού γινόταν στο χέρι, αλλά τώρα οι ντόπιοι χρησιμοποιούν μηχανήματα για να το εξάγουν από τους κόκκους που συλλέγουν.

Πίνουν παγωμένο νερό

Η κοιλάδα Χούνζα περιβάλλεται από δεκάδες παγετώνες, καθένας από τους οποίους λιώνει κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Το νερό Χούνζα, ένα γυαλιστερό, σκούρο γκρι υγρό, έχει τραβήξει εδώ και καιρό την προσοχή των επιστημόνων.

Σε αντίθεση με άλλες πηγές νερού, το νερό αυτών των παγετώνων φιλτράρεται φυσικά από στρώματα πάγου και πετρωμάτων και περιέχει ευεργετικά μέταλλα. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι το νερό περιέχει μεταλλικά στοιχεία χαλαζία (πυρίτιο) σε κολλοειδή μορφή, τα οποία θεωρούνται ισχυρά αντιοξειδωτικά.

Η απορροή διαρκεί συνήθως από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο κάθε έτους, περίοδος κατά την οποία σερβίρεται νερό σε εστιατόρια και σπίτια. Οι κάτοικοι της περιοχής το θεωρούν καθαρό και το προτιμούν από το φιλτραρισμένο νερό.

Πηγές: dzen.ru, incrussia.ru, tri.kiev.ua

Επιμέλεια: Βαλεντίνα Λισάκ

Σπιτικό πολίτικο κεμπάπ

Τρίτη, 18 Ιούν, 2024Κυριακή, 09 Ιούν, 2024 Από NEWSROOM

Τα κεμπάπ δεν έχουν τόσα υλικά όσα τα μπιφτέκια ή οι κεφτέδες και ξεχωρίζουν γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, για την ατόφια γεύση του καλοζυμωμένου, σχεδόν σκέτου, κιμά. Επειδή το κρέας που χρησιμοποιούσαν παραδοσιακά έδενε με το παχύ λίπος από το βοδινό ή το αρνί (σε αναλογία 1/4), δεν χρειαζόταν κάποιο άλλο συνδετικό υλικό, όπως το ψωμί ή το αυγό, παρά μόνο καλό ζύμωμα. Ωστόσο, πλέον, η πρώτη ύλη που χρησιμοποιούμε δεν είναι τόσο λιπαρή· έτσι, στη ζύμη των κεμπάπ έχουν προστεθεί διάφορα υλικά για να τα εμπλουτίσουν γευστικά, αλλά κυρίως για να δέσουν το μείγμα.

Το κρεμμύδι και το ζουμί του είναι από τα πιο βασικά υλικά στα κεμπάπ, αφ’ ενός γιατί σπάει τις έντονες οσμές των κρεατικών, αφ’ ετέρου γιατί «γλυκαίνει» τον κιμά. Επίσης, το ζουμί των κρεμμυδιών κάνει τα κεμπάπ πιο αφράτα.

Το σκόρδο στα κεμπάπ είναι προαιρετικό και η ποσότητά του κατά βούληση. Για πιο αφράτο μείγμα μπορούμε να βάλουμε ντομάτα τριμμένη ή σόδα. Φυσικά, ούτε το ελαιόλαδο, το αλάτι και το πιπέρι λείπουν από το μείγμα. Επίσης, κάποιοι σεφ βάζουν λίγο πελτέ ντομάτας για τη γεύση, αλλά και για να τα κοκκινίσουν.

Τα μπαχαρικά είναι οι πρωταγωνιστές. Το δεύτερο βασικό υλικό μετά τον κιμά στα κεμπάπ είναι τα μπαχαρικά, που χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο για να καλύψουν το έντονο άρωμα του αρνίσιου, κυρίως, κιμά. Για να πάρουμε το καλύτερο δυνατό άρωμα, καλό είναι να τα χρησιμοποιούμε φρεσκοτριμμένα. Αξίζει λοιπόν τον κόπο να τα προμηθευτούμε από ένα καλό κατάστημα μπαχαρικών ή ένα ενημερωμένο μπακάλικο. Αν πάλι δε διαθέτουμε χρόνο ή δεν υπάρχει τέτοιο κατάστημα στην περιοχή μας, τότε θα δοκιμάσουμε τα μπαχαρικά του σούπερ μάρκετ. Αρκετά από αυτά είναι καλά. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αν δεν έχουμε κάποιο από τα προτεινόμενα μπαχαρικά της συνταγής που πρόκειται να φτιάξουμε, μπορούμε να το αντικαταστήσουμε με κάποιο άλλο από τους παρακάτω συνδυασμούς ή απλώς να το παραλείψουμε (με διαφορετικό, φυσικά, γευστικό αποτέλεσμα).

Στα κεμπάπ από αρνί ή και μοσχάρι: Το βασικό μπαχαρικό είναι η πάπρικα και για πολλούς το κύμινο. Επίσης, ιδιαίτερο άρωμα δίνουν το μπαχάρι, το σουμάκ, ο κόλιανδρος (σε σκόνη), το κάρδαμο και το μπούκοβο (για τους πιο τολμηρούς). Στα αμιγώς αρνίσια κεμπάπ ταιριάζουν τα πολίτικα μπαχαρικά, όπως το κόκκινο γλυκό πιπέρι, η κανέλα και το γαρίφαλο.
Στα κεμπάπ από κοτόπουλο ή γαλοπούλα: Και εδώ η πάπρικα και το κύμινο είναι απαραίτητα. Ταιριάζουν επίσης το μπαχάρι, το κάρι, το πιπέρι καγιέν, το τζίντζερ, ο κουρκουμάς και ο κόλιανδρος (σε σκόνη).
Στα ανάμεικτα κεμπάπ με χοιρινό κιμά: Επειδή ο χοιρινός κιμάς συμμετέχει ως συμπληρωματικός και όχι ως βασικός στις αναμείξεις για κεμπάπ (συνήθως με μοσχάρι ή κοτόπουλο), όπου συμμετέχει μπορούμε να προσθέσουμε σουμάκ και όλα τα κίτρινα μπαχαρικά, όπως το κάρι και ο κουρκουμάς.

Συνήθως τα κεμπάπ δεν περιέχουν πολλά μυρωδικά, κάποιες συνταγές μάλιστα δεν περιέχουν κανένα. Οι σεφ του περιοδικού στις συνταγές τους προτιμούν κάθε φορά ένα μυρωδικό (φρέσκο ή ξερό). Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι εμείς δεν μπορούμε να βάλουμε κι άλλο μυρωδικό της αρεσκείας μας, με τη διαφορά ότι θα αλλάξει το γευστικό αποτέλεσμα του μείγματος.

Από μοσχάρι ή αρνί: Μπορούμε να βάλουμε μαϊντανό, δυόσμο, θυμάρι ή ρίγανη και κόλιανδρο (που θα δώσουν ελαφρύ άρωμα και αίσθηση δροσιάς στο μείγμα).
Από κοτόπουλο ή γαλοπούλα: Ταιριάζει πολύ ο βασιλικός (φρέσκος, στην εποχή του), ο μαϊντανός και το θυμάρι (φρέσκο ή ξερό, καλά κοπανισμένο). Κι ένας αναπάντεχος συνδυασμός: Στα κεμπάπ από κοτόπουλο ταιριάζει πολύ το ξύσμα λεμονιού, η μαντζουράνα και λίγη μουστάρδα σε κόκκους.
Από μείγμα με χοιρινό: Πολλοί βάζουν μαϊντανό, θρούμπι, και μάλιστα σε κάποιες συνταγές σε συνδυασμό με τριμμένες πιπεριές (κέρατο).

Η Μυρσίνη Λαμπράκη λατρεύει το κρέας και το ψήσιμο και είναι η πρώτη Master Grill Chef στην Ελλάδα. Μαγείρισσα, συντάκτρια και παρουσιάστρια εκπομπών μαγειρικής γνωρίζει όλα τα μυστικά του meat & grill.

Για το σερβίρισμα προτείνει ζεστή λεπτή αραβική πίτα, γιαούρτι ενισχυμένο με λίγο σκόρδο, μαϊντανό, σουμάκ και πάπρικα. Ψητές ντομάτες για χρώμα και δροσιά ή σάλτσα ντομάτας με μια γενναία ποσότητα λιωμένου αγελαδινού βουτύρου για να απολαύσετε αληθινό ανατολίτικο κεμπάπ!

Μυρσίνη Λαμπράκη, πολίτικο σπιτικό κεμπάπ. (Meat & Grill)

Υλικά για 10 άτομα

900 γρ. πρόβειο κιμά
500 γρ. μοσχαρίσιο κιμά από ποντίκι
350-400 γρ. λίπος μοσχαρίσιο
100 ml κρέμα γάλακτος
3 κ.σ. κρασί κόκκινο
110 γρ. κρεμμύδι πολτοποιημένο
2 σκελίδες σκόρδο πολτοποιημένες
2 κ.σ. ψιλοκομμένο μαϊντανό
3 γρ. σουμάκ
3 γρ. πάπρικα γλυκιά
3 γρ. πάπρικα καυτερή
2 γρ. κύμινο
1 γρ. μαύρο πιπέρι
20 γρ. αλάτι
1 κ.γ. πελτέ ντομάτας
1 ½ κ.σ. κορν φλάουρ
2 κ.σ. φρυγανιά τριμμένη

Εκτέλεση

Σε ένα γυάλινο ή μεταλλικό μπολ βάζετε τους κιμάδες και το λίπος, που πρέπει όλα να είναι αρκετά κρύα . Προσθέτετε επίσης παγωμένο το κρεμμύδι, την κρέμα γάλακτος, το κρασί, τη φρυγανιά, τον πελτέ ντομάτας, το κορν φλάουρ και στη συνέχεια όλα τα μπαχαρικά και μυρωδικά .
Βρέχετε συνέχεια τα χέρια σας σε κρύο νερό και ζυμώνετε γρήγορα το μείγμα με δυνατές κινήσεις, ώστε να απλώσει το λίπος παντού και τα αναμιχθούν σωστά τα μπαχαρικά και τα μυρωδικά. Αν χρειαστεί, προσθέσετε και λίγο τριμμένο πάγο και συνεχίσετε το ζύμωμα.
Ανάψτε φωτιά μέτρια προς δυνατή. Η απόσταση από την εστία θερμότητας του κεμπάπ δεν πρέπει να ξεπερνά τα 15-16 εκ., πρέπει δηλαδή να είναι κοντά στη φωτιά. Παίρνετε ένα κομμάτι από το μίγμα και το «χτίζετε» με προσοχή επάνω στη βέργα χρησιμοποιώντας τις άκρες των δαχτύλων σας. Πάντα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας βουτάμε τα χέρια μας σε παγωμένο νερό.
Ψήνετε τα κεμπάπ ανάλογα με τη φωτιά σας, τον τύπο βέργας που έχετε χρησιμοποιήσει και το πάχος τους, για 10-12 λεπτά.
Σερβίρετε με πίτες, γιαούρτι, μαϊντανό και ψητές ντομάτες.

Καλή σας όρεξη!

Πηγές: Μυρσίνη Λαμπράκη, Πολίτικο σπιτικό κεμπάπ, Meat & Grill και Γαστρονόμος

Επιμέλεια: Βαλεντίνα Λισάκ

Όνειρα και πραγματικότητα: Τι βρίσκεται πέρα από τις συμπτώσεις

Τετάρτη, 22 Μαΐ, 2024Σάββατο, 11 Μαΐ, 2024 Από NEWSROOM

Ο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ, ο παγκοσμίου φήμης Ελβετός ψυχίατρος και ιδρυτής ενός από τους τομείς της ψυχολογίας του βάθους, ασχολήθηκε εκτεταμένα και συνέβαλε σημαντικά στην ερμηνεία των ονείρων.

Σύμφωνα με τον Γιουνγκ, τα όνειρα δεν είναι απλώς ασύνδετες, τυχαίες εικόνες, αλλά και παράθυρα στα βαθύτερα στρώματα της ψυχής μας που αξίζουν σοβαρή επιστημονική ανάλυση περισσότερων από 80.000 ονείρων.

Η προσέγγιση του Γιουνγκ

Η προσέγγισή του στη μελέτη και την ερμηνεία των ονείρων διαφέρει σημαντικά από αυτή του σύγχρονου του, Σίγκμουντ Φρόιντ. Αν ο Φρόιντ έβλεπε τα όνειρα ως μια καλυμμένη έκφραση καταπιεσμένων επιθυμιών, ο Γιουνγκ τα θεωρούσε αντισταθμιστικά ‘εργαλεία’, που προσφέρουν κατανόηση και ισορροπία στη συνείδηση του ονειρευόμενου. Πρότεινε ότι τα όνειρα δεν προορίζονται να είναι φαντασία ή απάτη, αλλά μάλλον σαν ένα βιβλίο γραμμένο σε μια μοναδική, συμβολική γλώσσα, που περιμένει να αποκρυπτογραφηθεί.

Ανάμεσα στους πολλούς ασθενείς του Γιουνγκ ήταν μια νεαρή, μορφωμένη γυναίκα που αντιμετώπιζε τον κόσμο γύρω της με δυσπιστία και καχυποψία, δίνοντας υπερβολική έμφαση στη λογική ερμηνεία των πραγμάτων. Όταν ονειρεύτηκε μια χρυσή καρφίτσα σε σχήμα σκαθαριού, στράφηκε στον Γιουνγκ για βοήθεια . Η γυναίκα ήλπιζε να βρει μια ερμηνεία που θα τη βοηθούσε να καταλάβει το νόημα του ασυνήθιστου ονείρου της.

Ενώ συζητούσαν το όνειρο, την προσοχή τους τράβηξε ένας απρόσμενος ήχος από το παράθυρο. Ο Γιουνγκ από περιέργεια το άνοιξε και έπιασε ένα σκαθάρι που χτυπούσε το τζάμι. Δίνοντάς το στη γυναίκα, είπε, «Εδώ είναι το χρυσό σου ζωύφιο», τονίζοντας τον εντυπωσιακό συγχρονισμό μεταξύ του ονείρου της και της πραγματικότητας. Αυτό το περιστατικό είχε βαθύ αντίκτυπο στη γυναίκα, καταρρίπτοντας τα ψυχολογικά της εμπόδια και βοηθώντας τη να κάνει μια σημαντική ανακάλυψη στη θεραπεία της.

Το θέμα της συγχρονικότητας επεκτείνεται όχι μόνο στην προσωπική εμπειρία του Γιουνγκ, αλλά και σε αυτήν της συναδέλφου του Μαρί-Λουίζ φον Φραντς. Η σκέψη του Γιουνγκ υπονοεί ότι τα σύγχρονα γεγονότα μπορούν να δείξουν μια βαθιά, ίσως πνευματική σύνδεση μεταξύ των φαινομένων, ανεξάρτητα από τις χωροχρονικές διαφορές.

Η ξαφνική εμφάνιση του μαύρου φορέματος που έλαβε η Φραντς αντί για το μπλε που είχε παραγγείλει συνέπεσε με τον θάνατο ενός στενού συγγενή της, γεγονός που της επέτρεψε να φορέσει αυτό το ρούχο στην κηδεία. Αυτή η αλληλουχία γεγονότων την ώθησε να σκεφτεί τη φύση των συμπτώσεων και το βαθύτερο νόημά τους.

Μια άλλη περίπτωση που θυμάται η Φραντς αφορούσε μία αυτοκτονική ασθενή της. Ενώ έκανε διακοπές έξω από την πόλη, η Φραντς είχε ένα έντονο ανησυχητικό προαίσθημα σχετικό με αυτή την ασθενή της. Μια εσωτερική φωνή τής έλεγε ότι ήταν πολύ αργά για δράση, παρόλα αυτά η Φραντς της έστειλε ένα σύντομο τηλεγράφημα: «Μην κάνεις τίποτα βιαστικά!»

Το τηλεγράφημα έφτασε στον προορισμό του δύο ώρες αργότερα. Η ασθενής μόλις είχε καταφέρει να ανοίξει τη βαλβίδα αερίου στην κουζίνα όταν χτύπησε το κουδούνι της πόρτας. Άνοιξε την πόρτα και ο ταχυδρόμος της έδωσε ένα τηλεγράφημα. Αφού διάβασε τις λέξεις που της είχε στείλει η γιατρός της, το μυαλό της καθάρισε αμέσως.

Η γυναίκα επέστρεψε στην κουζίνα για να κλείσει το γκάζι. Αυτό το περιστατικό όχι μόνο της έσωσε τη ζωή, αλλά επιβεβαίωσε και τη θεωρία της ύπαρξης μυστηριωδών συνδέσεων που υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων, ικανών να ξεπεράσουν τη φυσική απόσταση και τη συνήθη κατανόηση του χρόνου.

Εξήγηση των συμπτώσεων κατά Γιουνγκ

Στο επίκεντρο των εξηγήσεων του Γιουνγκ για αυτές τις περίεργες συμπτώσεις βρισκόταν η πίστη του στη βαθιά σύνδεση ύλης και πνεύματος. Πρότεινε ότι, σε ένα θεμελιώδες επίπεδο, τα πάντα στο σύμπαν αποτελούν από μια ενιαία ενέργεια, η οποία εκδηλώνεται ως ύλη σε χαμηλότερες συχνότητες δόνησης και πνεύμα σε υψηλότερες συχνότητες. Αυτή η άποψη υποδηλώνει ότι μερικές φορές, υπό ευνοϊκές συνθήκες, φαινόμενα από την πνευματική σφαίρα μπορούν να εκδηλωθούν στον φυσικό κόσμο, οδηγώντας σε εμπειρίες που αψηφούν τη λογική εξήγηση.

Ουσιαστικά, ο Γιουνγκ μάς καλεί να σκεφτούμε ότι αυτό που συχνά θεωρούμε απλή σύμπτωση μπορεί να είναι το αποτέλεσμα μιας βαθύτερης, κρυμμένης τάξης πραγμάτων στο σύμπαν. Με άλλα λόγια, αυτό που θεωρούμε τυχαίο μπορεί στην πραγματικότητα να είναι προϊόν κάποιας λεπτής αλλά διάχυτης οργανωτικής δομής. Αυτές οι εμπειρίες διευρύνουν την κατανόησή μας για την πραγματικότητα και τις βαθύτερες και πιο σοβαρές επιρροές σε αυτόν τον κόσμο.

Η έρευνα του Γιουνγκ διευρύνει την κατανόησή μας και για την ανθρώπινη ψυχή, ενθαρρύνοντάς μας να παραμείνουμε ανοιχτοί στα μυστήρια του υποσυνείδητου και στους απροσδόκητους τρόπους που αυτό εκδηλώνεται στην καθημερινή ζωή. Τα έργα του μας θυμίζουν τα μαγικά μυστικά που κρύβονται κάτω από την καθημερινότητα, προσκαλώντας μας να κοιτάξουμε βαθύτερα και να κατανοήσουμε το πολύπλοκο νήμα της ζωής που πλέκει το ορατό και το αόρατο, το συνειδητό και το υποσυνείδητο σε ένα ενιαίο σύνολο.

Πηγή: yuanming.ru

Επιμέλεια: Βαλεντίνα Λισάκ

Η Ιστορία της Δυτικής Μουσικής στο Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο

Παρασκευή, 17 Μαΐ, 2024Σάββατο, 11 Μαΐ, 2024 Από NEWSROOM

Λήγει σε λίγες ημέρες η προθεσμία υποβολής αιτήσεων για την παρακολούθηση του εκπαιδευτικού προγράμματος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών «Ιστορία της Δυτικής Μουσικής: Από τον Μεσαίωνα μέχρι τη Σύγχρονη Εποχή», το οποίο ξεκινά στις 20 Μαΐου και θα διαρκέσει όλη την καλοκαιρινή περίοδο.

Σκοπός του προγράμματος είναι η εξοικείωση των εκπαιδευόμενων με την ιστορική εξέλιξη των ειδών και μορφών της έντεχνης δυτικής μουσικής, σε συνάρτηση με τις αντίστοιχες χωρο-χρονικές και πολιτισμικές τους συνάφειες. Στο πλαίσιο αυτό, οι εκπαιδευόμενοι θα γνωρίσουν επίσης το μεθοδολογικό πλαίσιο, αλλά και τους ερευνητικούς στόχους της μουσικολογικής επιστήμης σχετικά με ζητήματα ιστοριογραφίας της μουσικής.

Ειδικότερα, η παρουσίαση θα αφορά την ιστορική πορεία της έντεχνης – κοσμικής και θρησκευτικής – Ευρωπαϊκής μουσικής, καλύπτοντας το χρονικό διάστημα από τον Μεσαίωνα έως και τη σύγχρονη εποχή. Πιο συγκεκριμένα, θα αναφερθούν οι βασικές τάσεις που χαρακτηρίζουν τη μουσική θεωρία, τη σημειογραφία, τις τεχνικές σύνθεσης και τη μουσική πράξη της εκάστοτε εποχής. Ταυτόχρονα, θα αναλυθεί το ιστορικό και πολιτισμικό πλαίσιο επώασης και καλλιέργειας των υπό εξέταση μουσικών ειδών. Κατά τη διάρκεια του εν λόγω προγράμματος θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση σε συγκεκριμένους συνθέτες, οι οποίοι σφράγισαν με την καλλιτεχνική τους δημιουργία την αισθητική και τη φυσιογνωμία της δυτικής μουσικής. Στις επιμέρους ενότητες θα προτείνονται ορισμένα μουσικά-ακουστικά παραδείγματα, με στόχο την ουσιαστική κατανόηση των μουσικών μορφών που θα αναφέρονται.

Οι συμμετέχοντες, μετά το πέρας του προγράμματος, θα διαθέτουν μία ολοκληρωμένη εικόνα των διαδικασιών εξέλιξης της έντεχνης μουσικής στην Ευρώπη, ενώ ταυτόχρονα θα είναι σε θέση να ερμηνεύουν τους ιστορικούς και πολιτισμικούς παράγοντες που ευνόησαν τις συνθήκες της μουσικής δημιουργίας της εκάστοτε εποχής.

Το πρόγραμμα απευθύνεται σε απόφοιτους Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης/ΤΕΙ της ημεδαπής ή της αλλοδαπής καθώς και σε απόφοιτους Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Ειδικότερα το πρόγραμμα απευθύνεται σε:

•   απόφοιτους σχολών μουσικών και θεατρικών σπουδών και απόφοιτους σχολών καλών τεχνών,
•   απόφοιτους σχολών επικοινωνίας, τέχνης και πολιτισμού,
•   εκπαιδευτικούς μουσικής της δημόσιας καθώς και της ιδιωτικής εκπαίδευσης,
•   στελέχη του Υπουργείου Πολιτισμού και πολιτιστικών φορέων, που αναλαμβάνουν τη διοργάνωση και επίβλεψη καλλιτεχνικών δρώμενων (συναυλιών, φεστιβάλ, θεαμάτων κ.ά.) στον χώρο της έντεχνης δυτικής μουσικής,
•   όσους ασχολούνται επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά με τον χώρο της μουσικής,
•   φιλόμουσους, που επιθυμούν να συνδυάσουν την αισθητική απόλαυση της ακρόασης με την βαθύτερη και ουσιαστική γνώση της έντεχνης δυτικής μουσικής.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τέσσερα μαθήματα, κάθε ένα από τα οποία περιλαμβάνει από δύο έως τέσσερεις ενότητες:

Η Ιστορία της Μουσικής ως Επιστήμη
Από τον Μεσαίων στην Αναγέννηση
Από την Αναγέννηση στο Μπαρόκ
Η Μουσική από τα μέσα του 18ου αιώνα έως και την Σύγχρονη Εποχή

Ακαδημαϊκός υπεύθυνος του προγράμματος είναι ο Αναστάσιος Χαψούλας, Διδάκτωρ Εθνομουσικολογίας-Συστηματικών Μουσικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Georg-August του Göttingen (Γερμανία).

Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα, τον οδηγό σπουδών και το κόστος, μπορείτε να διαβάσετε στην ιστοσελίδα του ΕΚΠΑ.

Πηγή: Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Κρεμώδες κριθαρότο με σπανάκι

Σάββατο, 18 Μαΐ, 2024Πέμπτη, 09 Μαΐ, 2024 Από NEWSROOM

Αν είχε ρύζι αντί για κριθαράκι και περισσότερο σπανάκι, θα το έλεγα σπανακόρυζο – αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Το ρύζι έχει αντικατασταθεί από κριθαράκι ολικής άλεσης, το οποίο υπερτερεί αναλογικά του σπανακιού. Επιπλέον, περιέχει γάλα και τυρί. Συνεπώς, μπορούμε να το αποκαλέσουμε κρεμώδες κριθαρότο με σπανάκι.

Για ποιο λόγο κριθαράκι και όχι ρύζι;

Εκτός από το ζήτημα της προσωπικής προτίμησης, βράζει πολύ πιο γρήγορα και ταιριάζει θαυμάσια στη συγκεκριμένη συνταγή.

Μικρές συμβουλές

Ζωμός λαχανικών: Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σπιτικό ή αγοραστό ζωμό λαχανικών.

Γάλα: Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ό,τι γάλα θέλετε.

Παρμεζάνα: Αν δεν έχετε παρμεζάνα στο σπίτι, μπορείτε να το φτιάξετε με ό,τι κίτρινο τυρί θέλετε και έχετε.

Σπανάκι: To φρέσκο σπανάκι είναι σίγουρα πολύ καλύτερο από το κατεψυγμένο γιατί δεν έχει και καθόλου υγρά. Αν χρησιμοποιήσετε κατεψυγμένο απλά στραγγίστε το καλά πριν το ρίξετε στο φαγητό.

Αλάτι και πιπέρι: Κρατήστε τα για το τέλος και συμπληρώστε αφού δοκιμάσετε. Μπορεί και να μην χρειαστούν καθόλου.

Χρησιμοποιήστε αντικολλητικό σκεύος. Ο λόγος είναι η χρήση του γάλακτος. Μπορεί να σας κολλήσει το κριθαράκι στον πάτο αν δεν ανακατεύετε συχνά.

Προσθέστε κι άλλα λαχανικά: Μπορείτε να προσθέσετε καρότα, σπαράγγια, μπρόκολο, μανιτάρια ή και κουνουπίδι στο φαγητό σας.

Χρησιμοποιήστε φρέσκο μαϊντανό, άνηθο ή κόλιανδρο αν θέλετε.

Πώς να μετατρέψετε αυτό το πιάτο σε vegan

Απλά χρησιμοποιήστε κάποιο φυτικό γάλα στη συνταγή σας. Επίσης μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάποια vegan παρμεζάνα ή κάποιο vegan κίτρινο τυρί.

Είτε χρησιμοποιήσετε κανονικά γαλακτοκομικά προϊόντα είτε τα φυτικά υποκατάστατά τους, πρόκειται για ένα πεντανόστιμο πιάτο που θα λατρέψετε. Επίσης, είναι έτοιμο σε 15 λεπτά.

Κριθαρότο με σπανάκι από την Emily Vagia. (*mrssoupe.gr)*

Υλικά

3 φλ. ζωμό λαχανικών
1 φλ. γάλα
1 φλ. κριθαράκι ολικής άλεσης
1 φλ. τριμμένη παρμεζάνα (ή κάποιοι άλλο τυρί της αρεσκείας σας)
400 γρ. σπανάκι ψιλοκομμένο
λίγο αλάτι (προαιρετικά)
λίγο πιπέρι (προαιρετικά)

Εκτέλεση

Σε μια κατσαρόλα ή σε ένα μεγάλο αντικολλητικό τηγάνι ρίξτε τον ζωμό λαχανικών και το γάλα. Μόλις πάρουν μια βράση, ρίξτε μέσα το κριθαράκι.
Αφήστε το να βράσει σύμφωνα με τις οδηγίες που αναγράφονται στη συσκευασία. Ανακατεύετε συχνά γιατί μπορεί να κολλήσει στον πάτο.
Μόλις είναι έτοιμο το κριθαράκι, χαμηλώστε τη θερμοκρασία αρκετά και προσθέστε την παρμεζάνα. Ανακατέψτε μέχρι να λιώσει και έπειτα προσθέστε το σπανάκι. Μόλις μαλακώσει και αυτό, μετά από 2-3 λεπτά, δοκιμάστε το φαγητό σας.
Αν χρειάζεται, προσθέστε λίγο αλάτι και πιπέρι. Είναι έτοιμο για σερβίρισμα.

Το συγκεκριμένο φαγητό μπορεί να σερβιριστεί είτε ως συνοδευτικό είτε ως κυρίως πιάτο μαζί με μια σαλάτα. Είναι τυρένιο, κρεμώδες και μπορεί να κάνει τα παιδιά να συμπαθήσουν το σπανάκι!

Πηγή: mrssoupe.gr

Επιμέλεια: Βαλεντίνα Λισάκ & Αλία Ζάε

Παραδοσιακά γιορτινά αμυγδαλωτά

Τρίτη, 30 Απρ, 2024Τρίτη, 30 Απρ, 2024 Από NEWSROOM

Αυτά τα νησιώτικα αχλαδόσχημα αμυγδαλωτά πρωτοστατούν σε όλες τις μεγάλες γιορτές, ιδίως στις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα, όπου βρίσκουμε πολλές διαφορετικές παραλλαγές. Τα πιο φημισμένα είναι της Άνδρου, της Τήνου, της Μυκόνου, της Χίου, της Ύδρας, των Σπετσών, του Γαλαξιδίου.

Το κύριο συστατικό των αμυγδαλωτών είναι – φυσικά – το αμύγδαλο, καρπός πλούσιος σε θρεπτικά συστατικά, όπως:

μονοακόρεστα λιπαρά οξέα
φυτικές ίνες
φυτικές πρωτεΐνες
ασβέστιο
βιταμίνη Ε
μαγνήσιο
κάλιο
φώσφορος
σίδηρος

Στα αμύγδαλα αποδίδονται ο μειωμένος κίνδυνος καρδιαγγειακών ασθενειών, τα χαμηλά λιπίδια στο αίμα, αντιοξειδωτική προστασία και η διαχείριση του σωματικού βάρους.

Ανάλογα με την περιοχή απ’ όπου προέρχονται τα αμυγδαλωτά, μπορεί να τα βρούμε εμπλουτισμένα με μέλι και αρωματισμένα με μπαχαρικά όπως το γαρύφαλλο, η κανέλα, η βανίλια, αλλά και με ξύσμα εσπεριδοειδών ή εσάνς πικραμύγδαλου, κάτι που τους προσθέτει επιπλέον θρεπτικά συστατικά.

Τα αμυγδαλωτά της Αργυρώς

Υλικά

450 γραμ. αμυγδαλόψιχα (ξεφλουδισμένη και αλεσμένη)
240 γραμ. ζάχαρη άχνη
40 γραμ. σιμιγδάλι ψιλό
50 γραμ. ανθόνερο
60 γραμ. βούτυρο (λιωμένο και κρύο)
1 πρέζα αλάτι
2 ασπράδια αυγού (σε θερμοκρασία δωματίου)
1 κρόκο αυγού (σε θερμοκρασία δωματίου)
2 βανίλιες

Για την επικάλυψη

λίγο ανθόνερο
500 γραμ. ζάχαρη άχνη (κοσκινισμένη)

Εκτέλεση

Προθερμαίνουμε πρώτα τον φούρνο στους 170 °C.

Στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί σε δύο ρηχές λαμαρίνες.

Βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ το αλεσμένο αμύγδαλο.

Προσθέτουμε την άχνη και το σιμιγδάλι.

Τα ανακατεύουμε καλά με το χέρι.

Περιχύνουμε με το ανθόνερο και το λιωμένο βούτυρο.

Σε ένα άλλο μπολ βάζουμε τα ασπραδια και το αλάτι.

Τα χτυπάμε με το σύρμα ή με το μίξερ χειρός σε μέτρια ταχύτητα για 3-4΄μέχρι να φουσκώσουν.

Προσθέτουμε τον κρόκο και τις βανίλιες και χτυπάμε με το μίξερ μέχρι να ενσωματωθούν στο μείγμα.

Τα προσθέτουμε στο μείγμα των στερεών υλικών.

Ζυμώνουμε με το χέρι, με απαλές κινήσεις, για να ενωθούν τα δύο μείγματα σε μία ζύμη.

Σκεπάζουμε τη ζύμη με καθαρή πετσέτα.

Την αφήνουμε λίγο να σταθεί και να στεγνώσει (περίπου 1 ώρα).

Πλάθουμε μικρά, μακρόστενα αμυγδαλωτά, σαν αχλαδάκια. Εάν η ζύμη κολλάει, βουτάμε τα χέρια μας στο ανθόνερο.

Τα αραδιάζουμε στις στρωμένες με λαδόκολλα λαμαρίνες και τα ψήνουμε για περίπου 25΄, μέχρι να ροδίσουν ελαφρώς. Για να ξεκολλήσουν από τη λαδόκολλα, τη νοτίζουμε ελαφρώς από την ανάποδη με την παλάμη μας.

Τα αφήνουμε να κρυώσουν εντελώς.

Τότε, τα αλείφουμε με ανθόνερο με ένα πινέλο και τα κυλάμε στην άχνη, να ενωθούν καλά με τη ζάχαρη. Μπορούμε ένα ένα να τα τυλίξουμε σε μεμβράνη κουζίνας ή να τα προσφέρουμε σε καραμελόχαρτα.

* * * * *

Εάν κάνουμε μεγάλη ποσότητα, τότε, αφού ψηθούν, τα βουτάμε στο ανθόνερο και τα αφήνουμε σε καθαρή πετσέτα για μια νύχτα. Την επόμενη μέρα τα ζαχαρώνουμε με την άχνη. Έπειτα, ένα ένα, τα τυλίγουμε σε διαφανή μεμβράνη και τα αποθηκεύουμε. Με αυτόν τον τρόπο θα παραμείνουν μαλακά όσες μέρες και αν περάσουν.

Πηγές: Αργυρώ Μπαρμπαρίγου (συνταγή) και medΝutrition

Εικόνα: Αμυγδαλωτά Σκύρου, του Γιώργου Κυριακόπουλου, ζαχαροπλάστη Σκύρου, από το Taste Central Greece

Επιμέλεια: Βαλεντίνα Λισάκ

«Ανακαλύπτοντας τον Μάνο»: Ένα εκπαιδευτικό project του Αθηναϊκού Ωδείου

Σάββατο, 04 Μαΐ, 2024Κυριακή, 28 Απρ, 2024 Από NEWSROOM

Τραγούδια και μουσική του αγαπημένου Έλληνα συνθέτη θα ερμηνεύσει μια πλειάδα καλλιτεχνών σήμερα, Κυριακή 28 Απριλίου, στις 19:30, στη Μουσική Βιβλιοθήκη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, υλοποιώντας και προσφέροντας δωρεάν στο κοινό ένα εκπαιδευτικό project του Αθηναϊκού Ωδείου, που σχεδίασαν οι Γιάννης Αλυγιζάκης και Ελένη Χοζού.

Τα τραγούδια θα ερμηνεύσουν: Σόνια Θεοδωρίδου, Βασίλης Γισδάκης, Αλεξάνδρα Μητσοπούλου, Αγάπη Χουζουράκη.

Πιάνο: Ελένη Χοζού.

Κιθάρα: Γιάννης Αλυγιζάκης, Γιάννης Λαμπρινός.

Φλάουτο: Δημήτρης Πετράκης.

Κλαρινέτο: Μαρίνος Γαλατσινός.

Βιολί: Τάσος Γρηγορόπουλος.

Τσέλο: Αλέξανδρος Χαραλάμπους.

Κόντρα Μπάσο: Βαγγέλης Ζωγράφος.

Συμμετέχει η Νεανική Χορωδία του Αθηναϊκού Ωδείου και σπουδαστές τμημάτων ενόργανης και φωνητικής μουσικής.

Σχεδιασμός project: Γιάννης Αλυγιζάκης – Ελένη Χοζού.

Είσοδος μόνο με κράτηση θέσης τηλ.2109331244

Γραμματεία Αθηναϊκού Ωδείου για πληροφορίες και εγγραφές (Δευτέρα έως Παρασκευή 16.00 – 21.00) Τηλ. 210 933124

Kαρπάτσο τόνου

Δευτέρα, 13 Μαΐ, 2024Τρίτη, 16 Απρ, 2024 Από NEWSROOM

Το καρπάτσο (carpaccio) αποτελείται από πολύ λεπτές φέτες ωμού κρέατος ή ψαριού (όπως βοδινό, μοσχάρι, ελάφι, σολομό ή τόνο) και σερβίρεται συνήθως ως ορεκτικό.

Η συνταγή που ακολουθεί βασίζεται στον τόνο και δίνει ένα ανάλαφρο αλλά εκλεπτυσμένο αποτέλεσμα, εύκολα και γρήγορα.

Υλικά

Τόνος (σε ένα κομμάτι) περίπου 400 γρ
100 γραμμάρια μανιταριών
1 ντομάτα
1 σκελίδα σκόρδου
κρέμα βαλσάμικου
λεμόνι
μουστάρδα
Πιπέρι
Μαϊντανός
Αλάτι

Εκτέλεση

Για να μπορέσουμε να κόψουμε τον τόνο σε όσο πιο λεπτές φέτες γίνεται, πρέπει πρώτα να τον σκληρύνουμε. Γι’ αυτό τον καθαρίζουμε καλά, τον τυλίγουμε σε πλαστική μεμβράνη και τον φυλάμε στο ψυγείο.

Ψιλοκόβουμε το σκόρδο και τον μαϊντανό. Όταν δούμε ότι ο τόνος μπορεί να κοπεί χωρίς να τον ξεκολλήσουμε, θα τον βγάλουμε από το ψυγείο. Με ένα πολύ κοφτερό μαχαίρι θα κόψουμε πολύ λεπτές φέτες και θα τις τακτοποιήσουμε σε ένα πιάτο.

Αλατοπιπερώνουμε και τώρα σκεπάζουμε τον τόνο για να είναι πιο ζουμερός. Καθαρίζουμε τις ντομάτες, τις κόβουμε σε φέτες ίδιου πάχους με τον τόνο, και τις σκεπάζουμε.

Καθαρίζουμε καλά τα μανιτάρια και κάνουμε το ίδιο. Με το σκόρδο και τον μαϊντανό θα φτιάξουμε μια βινεγκρέτ (προσθέτοντας χυμό λεμονιού). Όταν είναι έτοιμη, η σάλτσα θα καλύψουμε με αυτήν όλο τον τόνο. Τη διατηρούμε στο ψυγείο μέχρι να έρθει η ώρα του σερβιρίσματος.

Το καρπάτσο τόνου συνδυάζεται ιδανικά είναι λευκό κρασί.

Πηγή: kikkoman

Επιμέλεια: Βαλεντίνα Λισάκ & Αλία Ζάε

Χταπόδι με αγκινάρες

Τρίτη, 16 Απρ, 2024Πέμπτη, 11 Απρ, 2024 Από NEWSROOM

Το χταπόδι είναι ένα αγαπημένο θαλασσινό, που το έχουμε συνδέσει κυρίως με το καλοκαίρι, σε ένα ταβερνάκι πάνω στη θάλασσα, να συνοδεύει το ούζο ή το τσίπουρο. Εκτός αυτού, αποτελεί ιδανικό έδεσμα για όσους έχουν αποφασίσει να νηστέψουν. Οι τρόποι μαγειρέματός του ποικίλλουν. Ψητό στα κάρβουνα είναι εξαιρετικό, αλλά και μαγειρευτό ως στιφάδο ή γιουβέτσι είναι εξίσου νόστιμο.

Μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή είναι ως ανοιξιάτικο λαδερό κατσαρόλας με αγκινάρες.

Χταπόδι με αγκινάρες

Υλικά

1 μεγάλο χταπόδι, 1½ κιλό περίπου
12 αγκινάρες φρέσκες και καθαρισμένες, κομμένες στη μέση (ή από βάζο)
1 μάτσο φρέσκα κρεμμυδάκια μαζί με το πράσινο, κομμένα σε ροδέλες
1 μέτριο κρεμμύδι χοντροκομμένο
1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη
1 μεγάλο σφηνάκι ούζο
1 κ. γλ. μαραθόσπορο ξερό, κοπανισμένο στο γουδί
1 φλιτζάνι έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
1 μικρό ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο
1 ματσάκι άνηθο (ή μάραθο) ψιλοκομμένο
1 κ. σ. κορνφλάουρ
χυμό και ξύσμα από 1 λεμόνι
αλάτι & πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Εκτέλεση

1. Σε κατσαρόλα βάζετε το χταπόδι να βράσει σκέτο, χωρίς νερό, με λίγο αλάτι, σε χαμηλή φωτιά. Μόλις μαλακώσει, το κόβετε σε χοντρά κομμάτια.

2. Σε χαμηλή, φαρδιά κατσαρόλα ζεσταίνετε το ελαιόλαδο και σοτάρετε το κρεμμύδι, τα κρεμμυδάκια και το σκόρδο μαζί με το μαραθόσπορο, μέχρι να μαραθούν. Αν έχετε φρέσκες αγκινάρες, θα τις ρίξετε σε αυτήν τη φάση.

3. Προσθέτετε και το χταπόδι και ανακατεύετε. Σβήνετε με το ούζο, αλατίζετε και χαμηλώνετε τη φωτιά. Αν έχετε αγκινάρες σε βαζάκι, θα τις ρίξετε τώρα. Μαγειρεύετε σε χαμηλή φωτιά, το φαγητό σκεπασμένο, μέχρι να μαλακώσουν τα λαχανικά. Ρίχνετε τον άνηθο και τον μαϊντανό.

4. Διαλύετε το κορνφλάουρ σε 4 κουτ. σούπας νερό μαζί με το χυμό του λεμονιού και το ξύσμα. Ρίχνετε το μίγμα στην κατσαρόλα, κουνάτε να πάει παντού και συνεχίζετε για 1 λεπτό το μαγείρεμα. Σερβίρετε το φαγητό ζεστό.

Καλή επιτυχία!

Πηγή: olive magazine

Επιμέλεια: Βαλεντίνα Λισάκ & Αλία Ζάε

Ιωάννης Ζηζιούλας: Ένας από τους μεγαλύτερους χριστιανούς θεολόγους του 20ου αιώνα

Η ζωή του Μητροπολίτη Ιωάννη Ζηζιούλα

Το έργο του Μητροπολίτη Ζηζιούλα

Χούνζα, ένας λαός χωρίς ασθένειες

Σπιτικό πολίτικο κεμπάπ

Όνειρα και πραγματικότητα: Τι βρίσκεται πέρα από τις συμπτώσεις

Η προσέγγιση του Γιουνγκ

Εξήγηση των συμπτώσεων κατά Γιουνγκ

Η Ιστορία της Δυτικής Μουσικής στο Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο

Κρεμώδες κριθαρότο με σπανάκι

Παραδοσιακά γιορτινά αμυγδαλωτά

Τα αμυγδαλωτά της Αργυρώς

«Ανακαλύπτοντας τον Μάνο»: Ένα εκπαιδευτικό project του Αθηναϊκού Ωδείου

Kαρπάτσο τόνου

Χταπόδι με αγκινάρες

Χταπόδι με αγκινάρες

36 ΧΩΡΕΣ, 22 ΓΛΩΣΣΕΣ

Copyright © 2020