Αφιερωμένο στην προϊστορία της ένδυσης, της κόσμησης και της νηματουργίας, το Παλαιολιθικό σεμινάριο επανέρχεται με πέντε διαλέξεις με αντικείμενο τις τελευταίες ανακαλύψεις για τα πρώτα ρούχα, τα πρώτα εσώρουχα, τα αρχαιότερα κοσμήματα, τις τέχνες και τις τεχνικές εκείνες κατακτήσεις που κατέστησαν δυνατό τον εμπολιτισμό του ανθρώπινου σώματος.
Kορυφαίοι αρχαιολόγοι από πανεπιστήμια της Ευρώπης, του Ισραήλ και των ΗΠΑ θα ρίξουν φως στις διεργασίες του νου και στις επεμβάσεις στην ύλη που δεν υπηρετούν απλώς την προστασία του σώματος από τις καιρικές συνθήκες, αλλά βαδίζουν χέρι-χέρι με την ιστορία του πολιτισμού και την ανθρώπινη συνθήκη.
Το σεμινάριο θα ανοίξει ο Όλαφ Γιόερις, από το Ινστιτούτο Αρχαίων Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μάιντς Johannes Gutenberg, στη Γερμανία, και το Κέντρο Αρχαιολογικών Ερευνών και Μουσείο Εξέλιξης της Ανθρώπινης Συμπεριφοράς, στο Μον Ρεπό (Archaeological Research Centre and Museum for Human Behavioural Evolution), την Τετάρτη 15 Ιανουαρίου.
Ο καθηγητής Γιόερις θα μιλήσει συγκεκριμένα για την ένδυση, για την οποία ελάχιστα τεκμήρια υπάρχουν, λόγω της φθαρτότητας των υλικών. Ωστόσο, ίχνη από τη χρήση και τα εργαλεία αποτελούν στοιχεία που επιτρέπουν στους επιστήμονες να υποθέσουν ότι η ανθρώπινη ένδυση έχει μακρόχρονη ιστορία. Αυτά τα στοιχεία συμπληρώνονται κι από άλλα ευρήματα που προκύπτουν από έρευνες DNA και εξελικτικής ψυχολογίας. Στην παρουσίασή του ο καθηγητής θα παραβάλει τα τεκμήρια και τις πληροφορίες που έχουν συλλεχθεί γύρω από τον τομέα της ένδυσης της Παλαιολιθικής εποχής, εξετάζοντας επίσης τα στοιχεία που παρουσιάζουν καλλιτεχνικές απεικονίσεις υπό ένα νέο πρίσμα.
Στόχος του είναι η σύνθεση των ποικίλων ευρημάτων γύρω από την ένδυση που έχουν συλλεχθεί από τους ερευνητές στοιχείων της Παλαιολιθικής εποχής, καθώς και η διερεύνηση της δυνατότητας εφαρμογής των γενικότερων εξελικτικών μοντέλων στον τομέα της ένδυσης. Κατά πόσο απαιτείται τροποποίηση ή τελειοποίηση της προοπτικής που έχει μέχρι τώρα υιοθετηθεί; Σε ποιο βαθμό μπορούν τα στοιχεία για την ένδυση νεότερων περιόδων (από
τις οποίες τα ρούχα διατηρούνται καλύτερα) να προεκταθούν στις πιο απομακρυσμένες χρονικά περιόδους; Τα ερωτήματα αυτά είναι ζωτικής σημασίας, όχι μόνο για την επιστημονική αντίληψη του παρελθόντος ένδυσης, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο οι αναπαραστάσεις στα μουσεία, τις ταινίες και άλλα μέσα ενημέρωσης προσεγγίζουν το κοινό.
* * * * *
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ
Olaf Joeris: Stone Age clothing – the hard, the soft, and the artistic evidence
Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2025, στις 19:00
Francesco d’ Errico: Key transitions in the culturalisation of the human body
Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2025, στις 19:00
Catherine Perlès: Our ornaments and those of the others: ornaments and cultural traditions at Franchthi
Πέμπτη 13 Μαρτίου 2025, στις 19:00
Karen Hardy: The antiquity and social implications of early twisted fibre technology
Πέμπτη 3 Απριλίου 2025, στις 19:00
Daniella E. Bar-Yosef Mayer: Palaeolithic adornment practices: Socio-economic connections and symbolic behaviour
Τετάρτη 7 Μαΐου 2025, στις 19:00
* * * * *
Οι διαλέξεις είναι ανοιχτές στο κοινό, με ελεύθερη είσοδο.
Θα πραγματοποιηθούν στο αμφιθέατρο του Ινστιτούτου της Δανίας στην Αθήνα, στην οδό Χαιρεφώντος 14, Πλατεία Αγίας Αικατερίνης, Πλάκα.
Η κις λορέν γεννήθηκε στη Λορραίνη, αλλά κατέκτησε όλον τον κόσμο, τόσο με την αυθεντική της μορφή όσο στις διάφορες παραλλαγές της.
«O βασιλιάς μπορεί να περιμένει, η κις όχι», λέει μια παλιά παροιμία της Λορραίνης. Γύρω στα τέλη του 16ου αιώνα εμφανίζεται η παλαιότερη γραπτή αναφορά στην εμβληματική σπεσιαλιτέ της εν λόγω περιοχής της βορειοανατολικής Γαλλίας, που άλλαξε και ξαναάλλαξε χέρια μεταξύ των Γερμανών και των Γάλλων πολλές φορές μέσα στα χρόνια, για να καταλήξει εν τέλει στους τελευταίους.
Η λέξη quiche προέρχεται από το kuchen, που σημαίνει «κέικ, τούρτα» στα γερμανικά, και αντικατοπτρίζει το ‘πινγκ πονγκ’ που διαμόρφωσε την ιδιαίτερη κουλτούρα της περιοχής, η οποία πλέκει στο πολιτισμικό υφαντό της στοιχεία και των δύο χωρών. Η κις λορέν (quiche lorraine) αρχικά ήταν μια ανοιχτή πίτα με υλικά από τις τοπικές φάρμες, που φτιαχνόταν συνήθως τις μέρες που έψηναν ψωμί. Είχε ως βάση τριφτή ζύμη ψωμιού και ως γέμιση το μείγμα migaine, δηλαδή αυγά χτυπημένα με κρέμα (crème fraîche) – τον 19ο αιώνα στη συνταγή προστέθηκε και μπέικον ή λαρδί.
Η επώνυμη σπεσιαλιτέ βρήκε τον δρόμο για το Παρίσι την εποχή του γαλλοπρωσικού πολέμου. Όταν το 1870 οι Πρώσοι κατέλαβαν την Αλσατία και τη Λορραίνη, πολλοί κάτοικοι των δύο περιοχών μετανάστευσαν στη γαλλική πρωτεύουσα. Την τάρτα της ιδιαίτερης πατρίδας τους άρχισε να τη βρίσκει κανείς σε καφέ και μπρασερί. Από εκεί ήταν ζήτημα χρόνου να ταξιδέψει στον υπόλοιπο κόσμο. Σε εστιατόρια, σπίτια, ακόμη και σε… ταινίες. O Άλφρεντ Χίτσκοκ, που αγαπούσε ιδιαίτερα τις κις λορέν, έβαλε στο «Κυνήγι του κλέφτη» τον Κάρι Γκραντ να απολαμβάνει μία στο μπαλκόνι του, με φόντο τις ελβετικές Άλπεις, μην παραλείποντας να παινέψει την οικονόμο του που την ετοίμασε, για την αέρινη ζύμη της. Το 1955 που βγήκε στις αίθουσες το φιλμ η γαλλική τάρτα είχε ήδη πολλούς φίλους σε διάφορα σημεία του πλανήτη.
Μια συνταγή από την παλιά Αθήνα
Ζαμπόν, αυγά και τριμμένα ελληνικά τυριά (γραβιέρα, κασέρι κλπ) σε μια κις λορέν με βουτυρένια αρώματα, που θα τη χαρείτε και σε ένα τραπέζι με την οικογένεια ή τους φίλους, αλλά και μόνη της, με σαλάτα.
Υλικά
Για 12 μερίδες
Για τη ζύμη
1/2 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1/2 φλιτζ. τσαγιού βούτυρο αγελάδας, σε κύβους και λίγο για τη φόρμα
1/2 φλιτζ. τσαγιού ελαιόλαδο
1/2 φλιτζ. τσαγιού φρέσκο γάλα και λίγο ακόμα, αν χρειαστεί
1/2 κουτ. γλυκού μπέικιν πάουντερ
Για τη γέμιση
1 λίτρο φρέσκο γάλα
3 κουτ. σούπας αλεύρι
1 κουτ. σούπας βούτυρο, σε θερμοκρασία δωματίου
350 γρ. τριμμένα τυριά, όπως γραβιέρα, κασέρι, κεφαλογραβιέρα κ.ά.
200 γρ. ζαμπόν, ψιλοκομμένο
3 αυγά, χτυπημένα
πιπέρι
3 φέτες μπέικον, ψιλοκομμένες, προαιρετικά
Εκτέλεση
Η ζύμη
Σε ένα μεγάλο μπολ ζυμώνουμε όλα τα υλικά μαζί, μέχρι να γίνει μια ζύμη λεία και ομοιογενής, χωρίς να τη δουλέψουμε υπερβολικά, για να μη διαχωριστεί το βούτυρο.
Αν βγει πολύ σφιχτή, προσθέτουμε ελάχιστο γάλα.
Τη σκεπάζουμε με πετσέτα και τη βάζουμε για 1 ώρα στο ψυγείο.
Βγάζουμε τη ζύμη, τη μεταφέρουμε σε αλευρωμένο πάγκο και την ανοίγουμε με τον πλάστη σε φύλλο 36 εκ.
Το απλώνουμε μέσα σε μια βουτυρωμένη φόρμα για τάρτα με διάμετρο 30 εκ. και με ένα πιρούνι το τρυπάμε σε διάφορα σημεία.
Ψήνουμε τη βάση σκέτη, στους 180°C για περίπου 15 λεπτά, και την αφήνουμε να κρυώσει.
Η γέμιση
Σε ένα μπολ αναμειγνύουμε τα υλικά της γέμισης, προσέχοντας να διαλυθεί εντελώς το αλεύρι και να μη μείνουν σβόλοι.
Απλώνουμε τη γέμιση στην ψημένη βάση της τάρτας και ψήνουμε στους 170°C για περίπου 30 λεπτά, μέχρι να σταθεροποιηθεί (δοκιμάζουμε με ένα μαχαίρι).
Στο τέλος τη βάζουμε σε καυτό γκριλ, στους 200°C, να γκρατιναριστεί για λίγα λεπτά, προσέχοντας να μην καεί.
Αν θέλουμε, σοτάρουμε το μπέικον και το απλώνουμε από πάνω.
Υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να ξεκινάς την καινούρια χρονιά με ένα υπέροχο φαγητό, την οικογένεια και αγαπημένους φίλους γύρω από το τραπέζι;
Είτε είστε έμπειροι στην κουζίνα είτε όχι, το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι μπορεί να είναι εύκολο και εντυπωσιακό, αρκεί να επιλέξετε τις κατάλληλες συνταγές!
Μοσχάρι Wellington με πάστα μανιταριών
Υλικά
Για το Wellington
5-6 κ.σ. ελαιόλαδο
1 κιλό μοσχάρι φιλέτο
10 φέτες προσούτο
4 κ.σ. μουστάρδα
1 συσκευασία φύλλο σφολιάτας
2 κρόκους αυγών, χτυπημένους, για το άλειμμα
Αλάτι
Πιπέρι
Για την πάστα μανιταριών (duxelle)
1 κιλό λευκά μανιτάρια
50 γρ. βούτυρο, για το σοτάρισμα
2 σκ. σκόρδο ψιλοκομμένο
4 κλωνάρια δενδρολίβανο ψιλοκομμένο
60 ml κρέμα γάλακτος, πλήρη
Αλάτι
Πιπέρι
Εκτέλεση
Για το μοσχάρι
Απλώνουμε το ελαιόλαδο σε όλο το κομμάτι κρέατος, το πασπαλίζουμε με αλάτι και πιπέρι και το δένουμε με ένα σπάγκο μαγειρικής σε 3-4 σημεία, για να κρατήσει το σχήμα του.
Ζεσταίνουμε ένα μεγάλο τηγάνι σε δυνατή φωτιά και θωρακίζουμε το μοσχάρι από όλες τις πλευρές, μέχρι να πάρει ένα βαθύ χρυσαφί χρώμα. Έπειτα το μεταφέρουμε σε ένα πιάτο και το αφήνουμε στην άκρη.
Για την πάστα μανιταριών
Ρίχνουμε τα μανιτάρια στο μούλτι και τα πολτοποιούμε μέχρι να γίνουν μία πάστα, την οποία μεταφέρουμε σε ένα μπολ και αφήνουμε στην άκρη.
Ζεσταίνουμε ένα μεγάλο, βαθύ τηγάνι σε μέτρια προς χαμηλή φωτιά και ρίχνουμε το βούτυρο. Μόλις λιώσει, προσθέτουμε την πάστα μανιταριών, το σκόρδο, λίγο αλάτι, αρκετό πιπέρι και το δενδρολίβανο, και σοτάρουμε μέχρι να εξατμιστεί όλη η υγρασία από τα μανιτάρια και να στεγνώσει αρκετά το μείγμα. Έπειτα, προσθέτουμε την κρέμα γάλακτος, ανακατεύουμε καλά, αποσύρουμε το τηγάνι από τη φωτιά και αφήνουμε την πάστα να κρυώσει.
Για τη σύνθεση
Aπλώνουμε στον πάγκο ένα μεγάλο κομμάτι μεμβράνης, μήκους περίπου 60 εκ. Προσθέτουμε 2 σειρές από φέτες προσούτο στη μέση της μεμβράνης, τοποθετώντας τες τη μια δίπλα στην άλλη και προσέχοντας η μια να επικαλύπτει ελάχιστα την άλλη, δημιουργώντας έτσι ένα “στρώμα” για το κρέας.
Αφαιρούμε προσεκτικά το σπάγκο από το μοσχάρι και αλείφουμε όλη την επιφάνειά του με μουστάρδα. Απλώνουμε ομοιόμορφα την πάστα μανιταριών σε όλη την επιφάνεια των φετών προσούτο και στη μέση τοποθετούμε το μοσχάρι.
Με τη βοήθεια της μεμβράνης, τυλίγουμε πολύ καλά το μοσχάρι σε ρολό, δημιουργώντας έτσι μία μεγάλη καραμέλα, και το μεταφέρουμε στο ψυγείο για 30 λεπτά.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 190°C, στον αέρα.
Στον πάγκο εργασίας, απλώνουμε το πρώτο φύλλο σφολιάτας και το αλευρώνουμε και από τις δύο πλευρές. Με ένα μαχαίρι, κόβουμε το ⅓ από το φύλλο και το αφήνουμε στην άκρη. Με τη βοήθεια ενός πλάστη, ανοίγουμε ελαφρώς το μεγαλύτερο φύλλο.
Τοποθετούμε το μοσχάρι λίγο πιο πάνω από την άκρη του φύλλου και αφαιρούμε τη μεμβράνη. Προσεκτικά, αρχίζουμε να τυλίγουμε και να ρολάρουμε το μοσχάρι με το φύλλο σφολιάτας, μέχρι να καλυφθεί εντελώς. Κόβουμε τα περισσεύματα στις άκρες και τις διπλώνουμε από κάτω.
Μεταφέρουμε προσεκτικά το μοσχάρι wellington σε ένα ταψί του φούρνου, στο οποίο έχουμε στρώσει λαδόκολλα, τοποθετώντας το με την πλευρά της ένωσης προς κάτω, και αλείφουμε όλη την επιφάνεια της σφολιάτας με το άλειμμα κρόκου.
Σε αλευρωμένο πάγκο εργασίας, ανοίγουμε λίγο το μικρότερο φύλλο σφολιάτας και με τη βοήθεια ενός ίσιου μαχαιριού, το χαράζουμε ακανόνιστα, δημιουργώντας έτσι ένα μικρό δίχτυ. Το απλώνουμε επάνω στο ρολό wellington και το αλείφουμε με το άλειμμα κρόκου.
Ψήνουμε στον φούρνο για 30 με 35 λεπτά, μέχρι να πάρει η σφολιάτα ένα χρυσαφένιο χρώμα και να ψηθεί εντελώς το μοσχάρι (αν έχουμε θερμόμετρο, θέλουμε το κρέας να φτάσει τους 75-80 βαθμούς.)
Βγάζουμε από τον φούρνο, κόβουμε σε κομμάτια και σερβίρουμε.
Μαριναρισμένη σε αρωματική άλμη, αλειμμένη με γλάσο μανταρίνι και με τη συνοδεία μιας πλούσιας γέμισης με βάση το πληγούρι, η γαλοπούλα αυτή κάνει τη διαφορά στο γιορτινό τραπέζι!
Υλικά
(για 8 μερίδες)
Για τη γαλοπούλα
1 γαλοπούλα 3½ κιλών
7 σκελίδες μαύρου σκόρδου, καθαρισμένες, ολόκληρες (μαύρο σκόρδο είναι αυτό που έχει υποστεί ζύμωση και έχει αποκτήσει μαύρο χρώμα, μπορούμε όμως να το αντικαταστήσουμε με λευκό)
1/2 κ. γλ. φρέσκια ή ξερή λεβάντα (ή δεντρολίβανο, με άλλο αποτέλεσμα)
Για τη σάλτσα
τα υγρά από το ψήσιμο της γαλοπούλας
1 κ. γλ. μουστάρδα πικάντικη
λίγες σταγόνες χυμό λεμονιού
1 κ. γλ. βούτυρο
Για τη γέμιση
100 γρ. πληγούρι, ψιλό
5 φέτες μπέικον, ψιλοκομμένο
250 γρ. κάστανα βρασμένα, χοντροκομμένα
τα συκωτάκια της γαλοπούλας, ψιλοκομμένα
1 μέτριο καρότο, χοντροτριμμένο
1 ξερό κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
1 μέτριο πράσο, σε λεπτές ροδέλες
1 κλωνάρι σέλερι, σε λεπτές φέτες
500 γρ. μοσχαρίσιος κιμάς, από σπάλα
50 ml λευκό, ξηρό κρασί
40 γρ. ξερά βερίκοκα, ψιλοκομμένα
80 γρ. ξερά σύκα, ψιλοκομμένα
40 γρ. μαύρες κορινθιακές σταφίδες
40 γρ. κουκουνάρια
1 κ. γλ. φασκόμηλο ή δεντρολίβανο, ξερό
3 κλαδάκια φρέσκο θυμάρι ή 2 κ.γ. ξερό
3 φύλλα δάφνης
1/2 ματσάκι μαϊντανός, ψιλοκομμένος
2 κ.σ. ελαιόλαδο
αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Εκτέλεση
Μαρινάρισμα σε άλμη
Για να φτιάξουμε τη γαλοπούλα με γλάσο μανταρινιού, σάλτσα και γέμιση από πληγούρι ξεκινάμε με το μαρινάρισμα: την προηγούμενη ημέρα πλένουμε και σκουπίζουμε τη γαλοπούλα. Αφαιρούμε από την κοιλιά της το σακουλάκι με τα συκωτάκια (αν υπάρχει) και τα διατηρούμε στο ψυγείο, γιατί θα τα χρησιμοποιήσουμε στη γέμιση.
Σε μια λεκάνη βάζουμε το νερό, το αλάτι και τη ζάχαρη και ανακατεύουμε μέχρι να διαλυθούν. Προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά της μαρινάδας-άλμης.
Βάζουμε τη γαλοπούλα σε μια μεγάλη σακούλα ψησίματος, την οποία γεμίζουμε με τη μαρινάδα-άλμη, και την κλείνουμε πολύ καλά με λαστιχάκι ή με ειδικό κλιπ.
Βάζουμε τη σακούλα σε μια βαθιά κατσαρόλα ή λεκάνη που να την χωρά (για να μη χυθεί η άλμη). Γεμίζουμε με κρύο νερό και κάμποσα παγάκια και τη βάζουμε στο ψυγείο. Μαρινάρουμε τη γαλοπούλα για 8 ώρες (ή για όλο το βράδυ).
«Ξεπάγωμα» γαλοπούλας
Βγάζουμε τη γαλοπούλα από τη σακούλα με τη μαρινάδα και τη σκουπίζουμε καλά με χαρτί κουζίνας.
Τη βάζουμε σε ένα ταψί και την αφήνουμε για τουλάχιστον 30 λεπτά σε θερμοκρασία δωματίου. Μέχρι να «ξεπαγώσει» η γαλοπούλα, ετοιμάζουμε τη γέμιση-συνοδευτικό και το γλάσο.
Γέμιση
Στην πραγματικότητα δεν τη βάζουμε μέσα στη γαλοπούλα, αλλά τη σερβίρουμε ως συνοδευτικό.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200°C.
Σε μια κατσαρόλα σοτάρουμε στο λάδι, σε μέτρια προς δυνατή φωτιά, το μπέικον, τα κάστανα και το συκωτάκι της γαλοπούλας, για 2-3 λεπτά, μέχρι να ροδίσουν.
Προσθέτουμε το καρότο, το κρεμμύδι, το πράσο και το σέλερι και σοτάρουμε για άλλα 2-3 λεπτά.
Ρίχνουμε τον κιμά και συνεχίζουμε το σοτάρισμα για άλλα 4-5 λεπτά, μέχρι να ροδίσει και να γίνει σπυρωτός.
Σβήνουμε με το κρασί, αφήνουμε 2 λεπτά να εξατμιστεί το αλκοόλ και ρίχνουμε τα ξερά φρούτα, τις σταφίδες, το κουκουνάρι, αλατοπίπερο και ανακατεύουμε.
Ρίχνουμε 1 φλιτζ. τσαγιού νερό, ανακατεύουμε, σκεπάζουμε με το καπάκι και μαγειρεύουμε για 10 λεπτά.
Προσθέτουμε το πλιγούρι και, αν έχουν εξατμιστεί τα περισσότερα υγρά, προσθέτουμε άλλο 1/2 φλιτζ. τσαγιού ζεστό νερό, το φασκόμηλο, το θυμάρι και τη δάφνη. Ανακατεύουμε και αδειάζουμε σε μικρό ταψάκι.
Ψήνουμε για 10-15 λεπτά ή μέχρι να γίνει το πληγούρι.
Ξεφουρνίζουμε, ρίχνουμε τον μαϊντανό και ανακατεύουμε. Σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο και το διατηρούμε ζεστό.
Γλάσο
Ανακατεύουμε καλά όλα τα υλικά και τα αφήνουμε στην άκρη.
Ψήσιμο
Γεμίζουμε την κοιλιά της γαλοπούλας με το μαύρο σκόρδο, το καρότο, το κρεμμύδι, τη δάφνη και το θυμάρι. Ράβουμε το άνοιγμα της κοιλιάς με σπάγκο μαγειρικής ή το κλείνουμε με οδοντογλυφίδες.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 220°C.
Στο μεγάλο ταψί του φούρνου στρώνουμε τα υλικά για το ταψί (κρεμμύδι, καρότα, σέλερι, πράσο, δάφνη και θυμάρι).
Προσθέτουμε 1/2 φλιτζάνι νερό.
Αποθέτουμε στο κέντρο του ταψιού τη γαλοπούλα, με τη ράχη προς τα πάνω, και την αλείφουμε με το ελαιόλαδο.
Ψήνουμε για 30 λεπτά, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία στους 160°C, και συνεχίζουμε το ψήσιμο για 1 ώρα και 30 λεπτά.
Τέλος, ανεβάζουμε και πάλι τη θερμοκρασία στους 180°C, γυρίζουμε τη γαλοπούλα με το στήθος προς τα επάνω και ψήνουμε για άλλα 30 λεπτά.
Σε όλη τη διάρκεια του ψησίματος, σχεδόν κάθε 20-30 λεπτά, αλείφουμε τη γαλοπούλα με το ζουμί του ταψιού και με το γλάσο μανταρινιού. Αν χρειαστεί, προσθέτουμε λίγο ζεστό νερό. Ελέγχουμε αν είναι έτοιμη, βυθίζοντας ένα θερμόμετρο ψητού στο στήθος της γαλοπούλας, χωρίς να «πιάσει» κόκαλο. Είναι έτοιμη όταν το θερμόμετρο δείξει 70°C. Εναλλακτικά, τρυπάμε με ένα λεπτό μαχαίρι: είναι έτοιμη αν τρέξει διαφανές υγρό και όχι ροζέ.
Σάλτσα μαύρου σκόρδου
Βγάζουμε το ταψί με τη γαλοπούλα από τον φούρνο και την αφήνουμε για 10 λεπτά να ξεκουραστεί. Με προσοχή, αφαιρούμε τον σπάγκο ή τις οδοντογλυφίδες από το άνοιγμα της κοιλιάς.
Βγάζουμε το σκόρδο, το καρότο και το κρεμμύδι και τα βάζουμε σε ένα κατσαρολάκι. Τα μυρωδικά και τις δάφνες τις πετάμε.
Προσθέτουμε στο κατσαρολάκι την κρέμα γάλακτος και 100 ml (1/2 φλιτζ. τσαγιού) από το ζουμί του ταψιού.
Ρίχνουμε αλάτι, πιπέρι και λίγες σταγόνες χυμό λεμονιού και βράζουμε σε δυνατή φωτιά για 2-3 λεπτά.
Αποσύρουμε και πολτοποιούμε τα υλικά με ραβδομπλέντερ (ή στο μούλτι), μέχρι να φτιάξουμε μια λεία σάλτσα. Την αφήνουμε στην άκρη, διατηρώντας τη ζεστή. Αν χρειαστεί, προσθέτουμε λίγο νερό.
Σάλτσα μουστάρδας
Αδειάζουμε τα στερεά υλικά του ταψιού (κρεμμύδι, καρότα, σέλερι, πράσο, δάφνη και θυμάρι) σε ψιλή σήτα ή σινουά (μεταλλικό κωνικό και ψιλό σουρωτήρι) και τα πιέζουμε καλά με ξύλινη κουτάλα, για να πάρουμε όσο υγρό μπορούμε. Το ρίχνουμε σε ένα κατσαρολάκι.
Ρίχνουμε 1 φλιτζάνι καυτό νερό στο ταψί, τρίβουμε με μια κουτάλα να διαλυθούν τα καμένα υπολείμματα στο υγρό και σουρώνουμε στο κατσαρολάκι.
Βράζουμε σε δυνατή φωτιά, μέχρι να δέσει. Αποσύρουμε και με ένα κουτάλι αφαιρούμε με προσοχή από την επιφάνεια της σάλτσας το ορατό λίπος.
Προσθέτουμε τη μουστάρδα, το βούτυρο και σταγόνες χυμού λεμονιού και χτυπάμε έντονα με το σύρμα, μέχρι να λιώσει το βούτυρο και να ετοιμάσουμε μια σάλτσα πυκνή, δεμένη και λεία.
Σερβίρισμα
Βάζουμε τη γαλοπούλα σε μεγάλη πιατέλα.
Βάζουμε σε ξεχωριστές σαλτσιέρες τη σάλτσα μαύρου σκόρδου και τη σάλτσα μουστάρδας.
Τη γέμιση τη σερβίρουμε σε ξεχωριστή πιατέλα.
Μπορούμε να συνοδεύσουμε τη γαλοπούλα με πράσινη σαλάτα.
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, τον Νοέμβριο, η διεθνής έκθεση ζωγραφικής «The Art of Zhen Shan Ren», παρουσιάζοντας στους επισκέπτες στην ειρηνική πρακτική καλλιέργειας του Φάλουν Γκονγκ και καταδεικνύοντας το τεράστιο ψυχικό σθένος των ασκουμένων που διώκονται εδώ και πολλά χρόνια στην Κίνα.
Για μία εβδομάδα, 30 πίνακες της μεγάλης ομαδικής διεθνούς έκθεσης φιλοξενήθηκαν στην αίθουσα τέχνης The Blender στη Γλυφάδα, χώρο ιδανικό για την ανάδειξη των επτά θεματικών στις οποίες συνίσταται η έκθεση: άφιξη των θεών στη γη, χαρά της καλλιέργειας, σωτηρία, δίωξη εντός της Κίνας, ειρηνική αντίσταση, σημείο χωρίς επιστροφή, καρμική ανταπόδοση.
Η ημέρα των εγκαινίων πλαισιώθηκε από ρεσιτάλ άρπας και τσέλου, που συμπλήρωσαν την αρμονία των εικόνων με αυτήν της μουσικής, προσφέροντας στους παρόντες μια γεύση από τη βαθιά γαλήνη που είναι δυνατό να κατακτήσει κάποιος μέσω του διαλογισμού και της εσωτερικής καλλιέργειας.
Εγκαίνια της έκθεσης «Η τέχνη της Αλήθειας, Καλοσύνης, Ανεκτικότητας» στην αίθουσα τέχνης The Blender, στη Γλυφάδα, στις 14 Νοεμβρίου 2024. (minghui.org)
Ο τίτλος της έκθεσης, The Art of Zhen Shan Ren, αναφέρεται στις τρεις θεμελιώδεις αρχές του Φάλουν Γκονγκ (ή Φάλουν Ντάφα), οι οποίες είναι και οι θεμελιώδεις αρχές του σύμπαντος, σύμφωνα με την εν λόγω σχολή καλλιέργειας: Zhen σημαίνει Αλήθεια, Shan Καλοσύνη και Ren Ανεκτικότητα, στην κινεζική γλώσσα.
Πρόκειται για αρχές που διαπερνούν τη διδασκαλία της άσκησης. Όσοι επιλέγουν να καλλιεργηθούν σύμφωνα με αυτήν τη σχολή, εστιάζουν τις προσπάθειές τους στην εναρμόνιση της σκέψης και της συμπεριφοράς τους με αυτές, κάτι που σημαίνει συνεκδοχικά, σύμφωνα με τις διδασκαλίες της σχολής, εναρμόνιση με το σύμπαν. Οι καλλιτέχνες που δημιούργησαν τα έργα της έκθεσης είναι όλοι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ, οι οποίοι συμμετέχουν με την τέχνη τους στην προσπάθεια διάδοσης της αλήθειας σχετικά με τη δίωξη στην Κίνα.
Η αλήθεια και το υψηλό επίπεδο της δουλειάς τους προσήλκυσαν τον κόσμο της Γλυφάδας, που ανταποκρίθηκε με μεγάλη ευαισθησία στη σκληρότητα της πραγματικότητας που έβλεπε. Συγκίνηση, ανάταση, συμπόνια και ενδιαφέρον ήταν μερικά από τα συναισθήματα που γεννήθηκαν στους επισκέπτες της έκθεσης.
Η Φέυ (αριστερά), η Παναγιώτα (μέση) στην έκθεση «The Art of Zhen Shan Ren», στη Γλυφάδα. (minghui.org)
Η Φέυ, κάτοικος της περιοχής, η οποία επισκέφθηκε την έκθεση με δύο φίλες της, έγραψε στο βιβλίο επισκεπτών: «Καταπληκτική έκθεση. Ευχαριστούμε τους διοργανωτές που βοηθούν στην αποκάλυψη του κακού και της ανομίας. Διαφορετικά, ο κόσμος δεν θα γνώριζε τι συμβαίνει στην Κίνα. Ελπίζω με όλη μου την καρδιά να αποδοθεί δικαιοσύνη».
Η φίλη της Παναγιώτα έγραψε: «Κάνετε μία μεγάλη προσπάθεια – ελπίζω ότι θα είναι επιτυχής και ότι οι άνθρωποι θα μπορούν να ασκούν ελεύθερα την πίστη τους χωρίς να διώκονται και να σκοτώνονται».
Η πιο σημαντική έκθεση
Η Ντίνα, η Νάταλι και ο Κωνσταντίνος, φοιτητές, είχαν συναντηθεί με ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ κατά τη διάρκεια μιας φιλανθρωπικής οργάνωση και ήρθαν στην έκθεση έπειτα από πρόσκληση των ασκουμένων. Συγκινήθηκαν βαθύτατα από τη θεματολογία των πινάκων και μίλησαν με τους ασκούμενους για πολλή ώρα.
Ο Κωνσταντίνος έγραψε: «Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες εκθέσεις που έχω δει ποτέ. Όμορφο και ταυτόχρονα πολύ συγκινητικό. Το μοναδικό στο είδος του που άγγιξε την καρδιά μου τόσο πολύ!».
Η Παναγιώτα πρόσθεσε: «Μεγάλη έκθεση. Έμαθα πολλά νέα πράγματα για τον εαυτό μου και θέλω να μάθω ακόμα περισσότερα γι’ αυτό. Σας ευχαριστώ!”
Η Τζούλια φωτογραφίζεται μπροστά από τον πίνακα που τη συγκίνησε περισσότερο: Το ορφανό που φεύγει από τη φυλακή κρατώντας το κουτί με τις στάχτες των γονιών του. (minghui.org)
Η Τζούλια, γιατρός, ήρθε στην έκθεση με την κόρη της. Έγραψε στο βιβλίο επισκεπτών: «Η τέχνη λέει μια αλήθεια που μερικές φορές είναι τρομακτική και ανησυχητική. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό σε σχέση με αυτούς για τους οποίους έμαθα στην έκθεση. Η ελευθερία της σκέψης είναι το πολυτιμότερο αγαθό».
Η Αναστασία Νορόβα-Σίσκινα, καλλιτέχνις από την Ουκρανία, ομολόγησε ότι αγαπά τον ασιατικό πολιτισμό και ότι είναι λάτρης της παραδοσιακής κουλτούρας του τσαγιού. Η Αναστασία παρευρέθηκε αρχικά στα εγκαίνια της έκθεσης, αλλά επέστρεψε στην γκαλερί και τις δύο επόμενες ημέρες, ετοιμάζοντας τσάι για τους ασκούμενους και τους επισκέπτες της έκθεσης.
Η Ουκρανή καλλιτέχνις Αναστασία Νορόβα-Σίσκινα (αριστερά) μαζί με τη διευθύντρια της γκαλερί Λεονί (δεξιά). (minghui.org)
Η Λεονί, διευθύντρια της Brender Gallery, απόλαυσε τη συνεργασία με τους ασκούμενους του Φάλουν Ντάφα, αλλά και ενδιαφέρθηκε για τις ασκήσεις του Φάλουν Γκονγκ και αποφάσισε να διαβάσει οπωσδήποτε τα βιβλία του Ντάφα.
Η Μάυσσα από την Ιορδανία μελέτησε τους πίνακες και διάβασε προσεκτικά την περιγραφή σε κάθε έναν από αυτούς. Όταν έφτασε στα έργα που απεικονίζουν τη δίωξη των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα, δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της. Είπε ότι της ήταν δύσκολο να το πιστέψει και ότι δεν μπορούσε να εκφράσει με λέξεις αυτό που ένιωθε.
Η Μάυσσα (δεύτερη από αριστερά) συγκινήθηκε βαθιά από τους πίνακες και τη σκληρότητα της δίωξης. (minghui.org)
Ο Πέτρος Τσετσενέκος έγραψε στο βιβλίο των επισκεπτών: «Μπαίνοντας στη γκαλερί, ένιωσα το τεράστιο βάθος και τη ζεστασιά της Τέχνης του Τζεν Σαν Ρεν. Αυτό δεν είναι απλώς ένα ταξίδι προς την αλήθεια και το έλεος, είναι μια έκκληση απευθείας στην καρδιά. Σας υποστηρίζω ολόψυχα. Ας είναι αυτή η γκαλερί η αρχή του μονοπατιού που θα φέρει αυτό το φως στον κόσμο μας».
Η Στέλλα Γκότση έγραψε: «Μεγάλη έκθεση! Αγγίζει την ψυχή! Αληθινοί σύγχρονοι ήρωες της πίστης. Κάθε μέρα κάνουν κατορθώματα σε όλα τα επίπεδα για τη νίκη του φωτός επί του σκότους».
Η Άννα Μαρία έγραψε: «Αυτή η έκθεση, που με άγγιξε μέχρι τον πυρήνα, με εξέπληξε και με ενόχλησε βαθιά που αυτό το καθεστώς [ΚΚΚ] διαπράττει ανοιχτά απάνθρωπη βία και παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Η Ρένα Ντότσου έγραψε: «Ως καλλιτέχνιδα, μπορώ να πω ότι όλοι οι ζωγράφοι είναι υπέροχοι, μου άρεσαν πολύ όλα τα έργα. Όσον αφορά τη δίωξη, συμπάσχω ειλικρινά με τους καλλιτέχνες και ελπίζω ότι τα πράγματα θα αλλάξουν σύντομα».
Η Μαρία έγραψε: «Μια εξαιρετική έκθεση. Αγγίζει όλες τις πιο ευαίσθητες πλευρές της ανθρώπινης ψυχής, που δέχεται επίθεση σήμερα. Σας ζητώ να φέρετε την αλήθεια σε όλον τον κόσμο».
Καθώς η έκθεση τελείωνε, μια γυναίκα είπε σε έναν ασκούμενο ότι είχε δει μια παρέλαση ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ στην πλατεία Συντάγματος στις αρχές Οκτωβρίου και υπέγραψε μια αίτηση για να σταματήσει η εξαναγκαστική συλλογή οργάνων από ζωντανούς ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ. Μετά την επίσκεψη της στην έκθεση, συνέδεσε τα δύο γεγονότα και απέκτησε μια βαθύτερη κατανόηση των διώξεων που εξαπολύει το ΚΚΚ εναντίον των πολιτών της Κίνας για τις πνευματικές τους πεποιθήσεις.
«Είναι υπέροχο που διοργανώνετε μια τέτοια εκδήλωση», είπε σε έναν ασκούμενο του Ντάφα, «γιατί υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα που δεν γνωρίζουν την αλήθεια».
Το υπόβαθρο της έκθεσης
Η πρακτική του Φάλουν Ντάφα εισήχθη στο κοινό το 1992 από τον Δάσκαλο Λι Χονγκτζί στην Τσανγκτσούν, πόλη στα βορειοανατολικά της Κίνας. Τώρα το Φάλουν Ντάφα ασκείται σε περισσότερες από 100 χώρες και περιοχές ανά τον κόσμο. Εκατομμύρια οπαδοί αυτής της πνευματικής πρακτικής, που βασίζεται στις αρχές της Αλήθειας, της Καλοσύνης και της Ανεκτικότητας, συμπεριλαμβάνοντας πέντε διαλογιστικές ήπιες ασκήσεις, έχουν βελτιώσει την υγεία, τις σχέσεις και τον χαρακτήρα τους.
Ο Τζιανγκ Ζεμίν, επικεφαλής του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (CCP) την περίοδο διάδοσης του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα, φοβήθηκε τη γρήγορα αυξανόμενη δημοτικότητα του και, θεωρώντας την ως απειλή για την αθεϊστική ιδεολογία του ΚΚΚ, εξέδωσε εντολή να εξαλειφθεί (sic) η άσκηση και οι οπαδοί της στις 20 Ιουλίου 1999.
Ο ιστότοπος Minghui.org έχει επιβεβαιώσει τους θανάτους αρκετών χιλιάδων ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ, που έχασαν τη ζωή τους ως αποτέλεσμα της 24χρονης δίωξης. Ωστόσο, ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων πιστεύεται ότι είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτούς τους αριθμούς. Πολύ περισσότεροι ασκούμενοι του Φάλουν Ντάφα έχουν φυλακιστεί και βασανιστεί παράνομα για την πίστη τους.
Επιπλέον, υπάρχουν συγκεκριμένες αποδείξεις για την εγκληματική δράση του ΚΚΚ όσον αφορά τις εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων από φυλακισμένους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, δολοφονούνται στο χειρουργικό τραπέζι όπου τους αφαιρούνται τα όργανά τους για να χρησιμοποιηθούν σε παράνομες μεταμοσχεύσεις που εκτελούνται στα κρατικά νοσοκομεία της Κίνας.
Τέλος, υπό την ηγεσία του Τζιανγκ, το ΚΚΚ δημιούργησε το Γραφείο 610 , μια παρακρατική υπηρεσία ασφαλείας, της οποίας οι εξουσίες υπερβαίνουν αυτές της αστυνομίας και του δικαστικού σώματος. Μοναδικός στόχος του Γραφείου 610 είναι το Φάλουν Γκονγκ.
Οι δίπλες είναι παραδοσιακό γλυκό της Καλαμάτας. Τις φτιάχνουν πάντα σε γιορτές, αρραβώνες, γάμους, βαφτίσια. Το 12ήμερο, όμως, έχουν την τιμητική τους!
Υλικά
(για 70 δίπλες)
Για τη ζύμη
10 αυγά
1 κιλό αλεύρι
χυμό από 1 λεμόνι
1 σφηνάκι λικέρ ή ούζο
1 κ.γ. ζάχαρη
1/2 κ.γ. αλάτι
Για το σιρόπι
1 κιλό νερό
1 κιλό ζάχαρη
1 κιλό μέλι
2 κ.σ. λάδι
250 γρ. καρύδια
1 κ.σ. κανέλα
Εκτέλεση
(2 ώρες)
1
Σπάμε τα αυγά σε ένα μπολ, τα χτυπάμε, ρίχνουμε το ποτό με το λεμόνι, μετά το αλάτι και τη ζάχαρη, ενώ χτυπάμε όλα αυτά. Κοσκινίζουμε το αλεύρι. Κρατάμε λίγο από αλεύρι στην άκρη. Κάνουμε μια λακουβίτσα και ρίχνουμε μέσα το μείγμα των αυγών. Ζυμώνουμε και αν χρειαστεί προσθέτουμε αλεύρι, μέχρι να έχουμε μια πολύ σφιχτή ζύμη. Το τυλίγουμε με μεμβράνη και το αφήνουμε για 1 ώρα.
2
Βάζουμε μπόλικο λάδι σε μια κατσαρόλα να κάψει. Κόβουμε τη ζύμη μας σε μεγάλες ροδέλες και μετά ξανά στη μέση.
3
Παίρνουμε μια ροδέλα. Την πατάμε λίγο με το χέρι. Βάζουμε τη μηχανή για τα ζυμαρικά στο 2 (χοντρό) και περνάμε το ζυμάρι από μέσα.
4
Μετά το περνάμε και μια δεύτερη φορά από το ίδιο σημείο.
5
Βάζουμε τη μηχανή μας στο 4 (μεσαίο) και περνάμε τη λωρίδα μας από εκεί πάλι 2 φορές.
6
Βάζουμε τη μηχανή στο 6 (λεπτό) και περνάμε τη λωρίδα μας για 2 ακόμα φορές από μέσα. Έχουμε πλέον μια πολύ μακριά και λεπτή λωρίδα ζύμης.
7
Έχουμε απλώσει πάνω στο τραπέζι μας ένα σεντόνι. Ακουμπάμε εκεί τη λωρίδα μας. Κάνουμε την ίδια διαδικασία και για τις υπόλοιπες λωρίδες. Φροντίζουμε να τις σκεπάσουμε με δροσερό σεντόνι και από πάνω για να μην ξεραθούν στο μεταξύ όσες κάνουμε. Κόβουμε τις λωρίδες μας σε κομμάτια ορθογώνια.
8
Παίρνουμε ένα κομμάτι ζύμης από αυτά που κόψαμε. Το ανοίγουμε λίγο με τα χέρια και το ρίχνουμε στο τηγάνι. Το γυρνάμε αμέσως και από την άλλη πλευρά. Μετά το τσιμπάμε από τη μια άκρη με ένα πιρούνι και το γυρνάμε γύρω γύρω για να πάρει το στρογγυλό σχήμα. Θέλει γρήγορες κινήσεις.
9
Για να τηγανιστούν, τις κρατάμε λίγο με το πιρούνι μας κάτω από το λάδι. Δεν θέλει πολύ, ίσα να πάρουν λίγο χρώμα. Μετά, τις αφήνουμε όρθιες σε ένα ταψάκι να φύγει λίγο λάδι.
10
Αφού φτιάξουμε τις δίπλες μας, κάνουμε το σιρόπι. Σε μεγαλούτσικη κατσαρόλα βράζουμε πρώτα τη ζάχαρη με το νερό για λίγο. Μετά προσθέτουμε το μέλι και το λάδι. Το λάδι το βάζουμε για να μη μαλακώνουν οι δίπλες.
11
Το σιρόπι θα αφρίσει. Πρέπει να το ξαφρίσουμε. Όταν είναι έτοιμο (έχει βράσει για λίγο δηλαδή), σβήνουμε το μάτι, αλλά αφήνουμε την κατσαρόλα πάνω.
12
Βάζουμε μέσα στο σιρόπι μία-μία τις δίπλες, τις γυρνάμε καλά και μετά τις βάζουμε στο ταψί.
13
Έχουμε ανακατέψει το καρύδι με την κανέλα. Σε κάθε στρώση από δίπλες ρίχνουμε καρυδάκι λοιπόν από πάνω και έτοιμες οι δίπλες μας.
Η μεγάλη, πορτοκαλί, γλυκιά κολοκύθα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του φθινοπωρινού μενού, είτε στις αλμυρές είτε στις γλυκιές εκδοχές της. Η γεμιστή κολοκύθα συνδυάζει το γλυκό και το αλμυρό μέσα σε αυτήν τη ζωντανή ‘μαρμίτα’, της οποίας πράγματι αξίζει η κεντρική θέση στο τραπέζι!
2 κουτ. σούπας ψιλοκομμένα φρέσκα φύλλα μέντας ή δυόσμου
Εκτέλεση
Για να ετοιμάσουμε την ολόκληρη, ψητή κολοκύθα γεμιστή με κατσικίσια τυριά, σταφίδες και καρύδια, αρχικά προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180°C.
Με μεγάλο μαχαίρι κόβουμε ένα «καπάκι» από την κολοκύθα, μπήγοντας το μαχαίρι λοξά σε απόσταση περίπου 4 εκ. περιμετρικά από το κοτσάνι της. Κρατάμε το καπάκι στην άκρη.
Με ένα κουτάλι ξύνουμε και αφαιρούμε από το εσωτερικό της τις ίνες και τους σπόρους, τα οποία πετάμε, καθώς και ένα μικρό μέρος της σάρκας, με βάρος 100 γρ., που το ψιλοκόβουμε και το κρατάμε στην άκρη για τη γέμιση.
Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τα τυριά, τις σταφίδες, το σκόρδο, την καρυδόψιχα και την ψιλοκομμένη σάρκα της κολοκύθας και γεμίζουμε την κολοκύθα με το μείγμα.
Κλείνουμε με το «καπάκι» της και τη βάζουμε σε ένα ταψί. Ψήνουμε για περίπου 2 ώρες.
Τη βγάζουμε προσεκτικά και αφαιρούμε το καπάκι. Ραντίζουμε τη γέμιση με το ελαιόλαδο και σκορπίζουμε την ψιλοκομμένη μέντα ή δυόσμο.
Τη βάζουμε στο κέντρο του τραπεζιού για να σερβιριστεί ο καθένας μόνος του, παίρνοντας με ένα κουτάλι γέμιση και λίγη από τη μαλακή, ψημένη ψίχα από τα τοιχώματα της κολοκύθας.
Τα εργαστήρια καλλιτεχνικής βιβλιοδεσίας του Δήμου Χαλανδρίου, που έχουν γίνει θεσμός από το 2017, συνεχίζονται και φέτος! Οι εγγραφές ξεκίνησαν και λίγες θέσεις έχουν μείνει.
Η δασκάλα Στέλλα Γεωργίου μοιράζεται με τους αναγνώστες των Epoch Times την εμπειρία της από την περσινή χρονιά, μεταφέροντας με τις λέξεις της λίγη από τη μαγεία που κρύβει ο κόσμος της κατασκευής ενός βιβλίου:
«Η χαρά της δημιουργίας είναι μοναδική και όταν βρίσκεσαι με ανθρώπους που αγαπούν το βιβλίο σαν ένα έργο τέχνης, η δημιουργία μετουσιώνεται και ανακαλύπτουμε το πνευματικό στην τέχνη.
Μπαίνοντας στον μαγικό κόσμο της δημιουργίας ενός βιβλίου με κλωστή και με βελόνα, ανάμεσα σε κάθε λογής εργαλεία, τρυπάνια, ψαλίδες, σφυριά, πριόνια, κομπάσα, γκιλοτίνες, τεζάκια, κόκαλα, πρεσάκια και πρέσες και γιαπωνέζικα μαχαίρια, υφάσματα, ειδικά χαρτιά όπως τα ιαπωνικά, δέρματα, κόλλες, κλωστές, χρώματα και υφές, οι μαθητές της περασμένης χρονιάς γνώρισαν, μέσα σε ένα φιλικό κλίμα συνεργασίας και καλλιτεχνικού διαλόγου, όχι μόνο τεχνικές της παραδοσιακής βιβλιοδεσίας, αλλά και τι είναι η Ιαπωνική, η Κοπτική, η Γοτθική, η Αγγλική, η bradel, η limp, η κονσερτίνα, Long stitch βιβλιοδεσίες, τη διαφορά ενός κολλητού από ένα ραφτό βιβλίο, τι είναι κατάστρωμα, τυπογραφικό, πέτσωμα, λούκι, ράχη, περιθώρια, κεφαλάρια, σφύρισμα, στρογγύλεμα, ψαροκόλλημα, στελεχάκια, ενδόφυλλα, μαρμαρόκολλες, ποια είναι η τεχνική του περαστού και ποια του απλού καλύμματος.
Οι μαθητές έμαθαν τι είναι να λύνεις και να δένεις ένα ολόκληρο βιβλίο, να το συντηρείς, να διακρίνουν το ποιοτικό, να επιλέγουν υλικά, να φτιάχνουν σημειωματάρια δοκιμάζοντας διάφορες τεχνικές όπως βιβλιοδεσία χωρίς κόλλα.
Ξεκινήσαμε ένα σημειωματάριο με κάλυμμα γαλλικού τύπου με ύφασμα και πειραματίστηκαν για τη διακόσμηση χρησιμοποιώντας την τέχνη της χαρακτικής, της ζωγραφικής και τις τεχνικές της χρυσοτυπίας και του mozaik, δουλεύοντας ο καθένας στο δικό του μονοπάτι αλλά ταυτόχρονα προς μια κοινή κατεύθυνση.
Στη συνέχεια, μάθαμε να φτιάχνουμε ένα κολλητό βιβλίο με διακόσμηση στο εξώφυλλο, κάναμε σημειωματάριο με την Ιαπωνική τεχνική σε δύο διαφορετικά μεγέθη, όπου κάθε μαθητής σχεδίασε το δικό του μοτίβο κεντήματος για την στερέωση των φύλλων του βιβλίου του. Φτιάξαμε ένα flip-book και ένα art book με την τεχνική κονσερτίνα και κλείσαμε τον κύκλο των μαθημάτων με κλασσική δερματόδετη βιβλιοδεσία, μαθαίνοντας τα εξογκώματα και πώς να επεξεργαζόμαστε το δέρμα πριν το χρησιμοποιήσουμε στα καπάκια του βιβλίου.
Διατηρώντας την τέλεια ισορροπία μεταξύ θεωρίας και δημιουργικότητας, οι μαθητές σε μια ζεστή και φιλόξενη ατμόσφαιρα μοιράστηκαν γνώσεις, αντάλλαξαν ιδέες και εμπειρίες, εμπνεύστηκαν και ανακάλυψαν τις δυνατότητές τους δημιουργώντας μοναδικά έργα υψηλής αισθητικής.
Kάθε βιβλίο είναι μια αφήγηση και ένας διάλογος μαζί, είναι μια αξία και μία ιερότητα, είναι η ιστορία μας, είναι ο πολιτισμός μας, η παράδοσή μας.
Αποστολή και υποχρέωση μας να σεβαστούμε και να να μεταδώσουμε τα μυστικά αυτής της Τέχνης.
Ο Δήμος Χαλανδρίου προστατεύει τον πολιτισμό, οι μαθητές του εργαστηρίου βιβλιοδεσίας τέχνης και η δασκάλα Γεωργίου Στέλλα τον ευχαριστούμε για την στήριξη του.»
Εργαστήρια 2024-2025
Για τους κοινωνικά- οικονομικά ασθενέστερους η συμμετοχή είναι ΔΩΡΕΑΝ.
Μηνιαία συνδρομή 10 ευρώ, και η εγγραφή 15 ευρώ.
Έχουν προτεραιότητα οι κάτοικοι και οι δημότες του Δήμου Χαλανδρίου.
Το λαγμάν (ή λαγκμάν) είναι μία κρεατόσουπα με ζυμαρικά και λαχανικά με προέλευση την κεντρική Ασία. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην Κιργιζία και το Καζακστάν (όπου θεωρείται εθνικό πιάτο των εθνοτικών μειονοτήτων των Ουιγούρων και των Ντουνγκάνων), ενώ είναι επίσης δημοφιλές στο Ουζμπεκιστάν, το Τατζικιστάν και το βορειοανατολικό Αφγανιστάν.
Υλικά
1 κιλό αρνί ή μοσχάρι χωρίς κόκαλο
500 γρ. μακαρόνια
2 καρότα
4 κρεμμυδάκια φρέσκα
2 μικρές πατάτες
1 κρεμμύδι ξερό μεγάλο
4 σκελίδες σκόρδου, ψιλοκομμένες
1 πιπεριά
3 ντομάτες ώριμες
τοματοχυμός
1 κ.σ. ατζίκα*
μαϊντανός, άνηθος
αλάτι, πιπέρι, πάπρικα
ελαιόλαδο
*Η ατζίκα είναι πολτός από πιπεριές και μυρωδικά που θα βρείτε σε λαϊκές αγορές και καταστήματα με ποντιακά προϊόντα.
Εκτέλεση
Πλένουμε το κρέας και το κόβουμε σε κυβάκια.
Ρίχνουμε το λάδι στην κατσαρόλα και ροδίζουμε το κρέας. Σκεπάζουμε με νερό και αφήνουμε να βράσει.
Σε άλλη κατσαρόλα βράζουμε τα μακαρόνια.
Κόβουμε τα καρότα, τις πατάτες, τις ντομάτες, το κρεμμύδι και την πιπεριά σε κυβάκια. Τα φρέσκα κρεμμυδάκια τα κόβουμε σε ροδέλες.
Βάζουμε λίγο λάδι σε ένα τηγάνι και ροδίζουμε τα κρεμμύδια. Όταν το κρέας κοντεύει να βράσει, ρίχνουμε στην κατσαρόλα όλα τα λαχανικά, αλάτι, πιπέρι, πάπρικα, ατζίκα και τοματοχυμό, ανακατεύουμε και αφήνουμε να βράσουν. Στο τέλος του μαγειρέματος προσθέτουμε και τα βρασμένα μακαρόνια και αφήνουμε να πάρουν όλα μαζί μια-δυο βράσεις. Πριν το σβήσουμε προσθέτουμε και τον άνηθο.
Μικρές συμβουλές
Στα λαχανικά μπορείτε να αυτοσχεδιάσετε, αλλά η πατάτα, το καρότο, το κρεμμύδι και το σκόρδο δεν θα πρέπει να λείπουν.
Το φαγητό πρέπει να γίνει αρκετά ζουμερό και σερβίρεται σε βαθιά πιάτα όπως η σούπα. Μπορείτε να γαρνίρετε με ψιλοκομμένο μαϊντανό.
Στο πλαίσιο του 2024 ως «Έτος Πολιτισμού και Τουρισμού Ιαπωνίας- Ελλάδας», εγκαινιάζεται την Τρίτη 5 Νοεμβρίου η εικαστική textile art έκθεση με τίτλο «Η Εποχή του Χρυσού», μια εντυπωσιακή παρουσίαση έργων textile art που φέρουν τη σφραγίδα της σύγχρονης τέχνης και της παράδοσης.
Το κεντρικό θέμα της έκθεσης, ‘Ανατέλλων Ήλιος’, εξερευνά την έννοια της αναγέννησης, της ελπίδας και της νίκης του φωτός στη μάχη με το σκότος, μέσα από την υφή και την ευαισθησία των έργων τέχνης.
(Έκθεση textile art «Η εποχή του χρυσού». Αίθουσα Ζαχαρίου, Αθήνα)
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν αντλούν έμπνευση από τη φύση, την ιστορία και τη μυθολογία, αναδεικνύοντας το συμβολισμό του ιαπωνικού χρυσού ως στοιχείο δύναμης, πλούτου και πνευματικότητας.
Αυτά τα έργα δεν αποτελούν μόνο αισθητικά αριστουργήματα, αλλά φέρουν και συμβολική βαρύτητα, συνδυάζοντας την παράδοση με τον μοντέρνο καλλιτεχνικό διάλογο. Το φως της χρυσοκλωστής αποτυπώνει την αρμονία της φύσης, τη δύναμη του Ήλιου και την αναγέννηση του ανθρώπινου πνεύματος. Το παιχνίδι της χρυσής αντανάκλασης στο φως δημιουργεί την αίσθηση της ζωντανής φύσης και της διαρκούς αλλαγής που είναι βαθιά ριζωμένη στη φιλοσοφία της ιαπωνικής τέχνης.
Η έκθεση «Η Εποχή του Χρυσού» θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα Ζαχαρίου και θα διαρκέσει από τις 5/11 έως τις 12/11. Στα εγκαίνια, που θα λάβουν χώρα στις 5/11 στις 7μμ, θα παρευρεθούν οι καλλιτέχνες, οι οποίοι θα έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν με τους επισκέπτες για τα έργα τους και τη διαδικασία δημιουργίας τους.
(Έκθεση textile art «Η εποχή του χρυσού». Αίθουσα Ζαχαρίου, Αθήνα)
Εγκαίνια Έκθεσης: 5 Νοεμβρίου 2024, 7μμ, στην Αίθουσα Ζαχαρίου
