Δευτέρα, 10 Φεβ, 2025

Η πολυαισθητηριακή μάθηση στην εκπαίδευση των παιδιών

Οι επισκέψεις στο Ocean City με τον παππού και τη γιαγιά το καλοκαίρι είναι από τις πιο όμορφες αναμνήσεις μου. Ο παππούς μου πήγαινε πάντα στο αρτοποιείο να φέρει τσίζκεϊκ για πρωινό. Η μυρωδιά του αλμυρού θαλασσινού αέρα, οι κραυγές των γλάρων που έψαχναν για ψίχουλα στον κοντινό πεζόδρομο, η γλύκα του τσίζκεϊκ και η άνεση της μεγάλης αγκαλιάς του παππού μου – όλα αυτά είναι φυλαγμένα στη μνήμη μου σαν πολύτιμο δώρο.

Τώρα, όταν πηγαίνω στην παραλία ή όταν τρώω τσίζκεϊκ, οι σκέψεις μου επιστρέφουν σε εκείνες τις ανέμελες, ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Αναμνήσεις σαν αυτές, που αποτελούν σύνθετες εμπειρίες, είναι πολύ δυνατές. Κάθε αίσθηση ενεργοποιεί ένα διαφορετικό μέρος του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα η ανάμνηση να είναι πολύ ισχυρή και να μπορούμε να την ανακαλούμε γρήγορα.

Επομένως, όταν προσφέρουμε στα παιδιά μια ποικιλία δραστηριοτήτων που εμπλέκουν τουλάχιστον δύο ή περισσότερες από τις αισθήσεις του παιδιού, η κατανόηση των εννοιών και των μαθημάτων θα βελτιωθεί κατά πολύ, όπως και η ικανότητά τους να ανακαλούν αργότερα – ακόμα και πολλά χρόνια μετά – αυτές τις πληροφορίες.

Ανάπτυξη της μεθόδου μικτής αισθητηριακής μάθησης

Η Μαρία Μοντεσσόρι γεννήθηκε το 1870 στη μικρή πόλη Κιαράβαλλε της Ιταλίας, αλλά μεγάλωσε στη Ρώμη, όπου έλαβε εξαιρετική εκπαίδευση. Της άρεσε ιδιαίτερα να επισκέπτεται βιβλιοθήκες και μουσεία, καθώς ήταν μανιώδης αναγνώστρια, όπως και η μητέρα της, με έντονη επιθυμία για γνώση.

Μετά την αποφοίτησή της από την ιατρική σχολή, η Μοντεσσόρι έγινε μια από τις πρώτες γυναίκες γιατρούς στην Ιταλία. Η πρώτη της ιατρική εμπειρία ήταν στην ψυχιατρική. Αφού δούλεψε με παιδιά με ειδικές ανάγκες, άρχισε να ενδιαφέρεται για την εκπαίδευση και άρχισε να μελετά την εκπαιδευτική φιλοσοφία και τις αρχές διδασκαλίας.

Πιο γνωστή για την πρωτοποριακή εκπαιδευτική της φιλοσοφία της πρακτικής, σκόπιμης μάθησης, η Μοντεσσόρι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα σε ένα παιδοκεντρικό περιβάλλον, που ενθαρρύνει τα παιδιά να το εξερευνήσουν χρησιμοποιώντας όλες τις αισθήσεις τους. Αφιέρωσε το υπόλοιπο της ζωής της αναπτύσσοντας την εκπαιδευτική μέθοδο που πήρε το όνομά της και στις αρχές του 1900 τα σχολεία Μοντεσσόρι άρχισαν να ανοίγουν σε όλο τον κόσμο.

Η εμπλοκή πολλών αισθήσεων είναι ευεργετική για τα παιδιά

Η πολυαισθητηριακή μάθηση είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους εμπλοκής των παιδιών στη μάθηση και λειτουργεί καλά για μαθητές όλων των ηλικιών και αναπτυξιακών σταδίων, καθώς και για χαρισματικά παιδιά και παιδιά με ειδικές ανάγκες.

Οι Λάνταν Σαμ [Ladan Sham] και Ααρών Ρ. Ζάιτς [Aaron R. Seitz], καθηγητές και ερευνητές στον τομέα της γνωστικής ψυχολογίας, υποστηρίζουν ότι επειδή ο εγκέφαλος λαμβάνει συνεχώς αισθητηριακά ερεθίσματα κατά τη διάρκεια της ημέρας, αναπτύσσεται, προσαρμόζεται και λειτουργεί βέλτιστα σε ένα πολυαισθητηριακό περιβάλλον.

Όταν τα παιδιά χρησιμοποιούν πολλές αισθήσεις ταυτόχρονα κατά τη διάρκεια της μάθησης, δημιουργούνται ισχυρότερες συνδέσεις μεταξύ εννοιών, εμπειριών και γεγονότων. Επιπλέον, ενισχύεται η ικανότητά τους να επεξεργάζονται, να κατανοούν και να διατηρούν πληροφορίες για ευκολότερη ανάκληση αργότερα.

Η χρήση της πολυαισθητηριακής προσέγγισης στη μάθηση δεν είναι σίγουρα μια νέα έννοια. Είναι ένας φυσικός τρόπος μάθησης, που συμπληρώνει τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις πληροφορίες. Όταν την ενσωματώνετε στην εκπαίδευση του παιδιού σας στο σπίτι, εκείνο θα κάνει αμέτρητες ανακαλύψεις, έτσι ώστε η μάθηση να είναι πάντα μια νέα και συναρπαστική διαδικασία, διεγείροντας δημιουργικά τη σκέψη.

Πώς να ενσωματώσετε την πολυαισθητηριακή μάθηση στην κατ’ οίκον εκπαίδευση

Τα παιδιά είναι από τη φύση τους περίεργα. Τα πάντα είναι καινούργια για αυτά και κάθε στιγμή κρύβει και μία νέα ανακάλυψη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πολυαισθητηριακή μάθηση είναι μια τόσο αποτελεσματική στρατηγική. Αξιοποιεί τη φυσική περιέργεια του παιδιού (ή του βρέφους) και ενθαρρύνει την αισθητηριακή εξερεύνηση.

Η ενσωμάτωση της πολυαισθητηριακής μάθησης στην εκπαίδευση στο σπίτι είναι αρκετά εύκολη, ειδικά αν ξεκινήσετε με το βασικό στοιχείο της μεθόδου Μοντεσσόρι – τη συμμετοχή στις καθημερινές δραστηριότητες του σπιτιού όπως το πλύσιμο των πιάτων, την προετοιμασία του γεύματος, τη φροντίδα ενός κατοικίδιου ζώου ή τη φύτευση και τη περιποίηση του κήπου. Αυτές οι δραστηριότητες, που απαιτούν από το παιδί να προσέξει, να εκτελέσει μια σειρά από ενέργειες, να κάνει καλές επιλογές, να ασχοληθεί με μια εργασία από την αρχή μέχρι το τέλος και να επιμείνει στα προβλήματα και να τα λύσει, είναι όλες απαραίτητες δεξιότητες για την κατάκτηση των βασικών μαθημάτων με τα οποία θα έρθει αντιμέτωπο αργότερα, στο σχολείο.

Γλώσσα και Μαθηματικά

Για να βοηθήσετε το παιδί σας με τα μαθήματα, προσφέρετε βοηθήματα όπως μικρά πλαστικά τετράγωνα μέτρησης, μολύβι και χαρτί για να απεικονίσετε ένα πρόβλημα ή κράκερ που του αρέσουν και συνδυάζουν τη νοστιμιά με τη γνώση. Η προσθήκη μουσικής και κίνησης έχει επίσης νόημα. Τα παιδιά μπορούν να εξασκηθούν στους χρόνους των ρημάτων και στην προπαίδεια ρυθμικά, δηλαδή χτυπώντας  ένα τύμπανο ή κατσαρόλες στην κουζίνα, ή πηδώντας, χειροκροτώντας ή βαδίζοντας και μετρώντας παράλληλα τους αριθμούς που λείπουν.

Για μαθήματα γλώσσας, ετοιμάστε σπιτική αρωματισμένη πλαστελίνη και ζητήστε από τα παιδιά να προφέρουν τα γράμματα του αλφαβήτου που σχηματίζουν χρησιμοποιώντας την πλαστελίνη. Ή, ως οπτικό βοήθημα, προσφέρετε στα παιδιά απλές κάρτες μνήμης που απεικονίζουν αντικείμενα που ξεκινούν με ένα συγκεκριμένο γράμμα. Τα παιδιά μπορούν επίσης να ζωγραφίσουν και να πουν ένα γράμμα ή να ζωγραφίσουν ένα αντικείμενο και να πουν το όνομά του.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ενσωματωθούν οι αισθητηριακές εμπειρίες στην κατ’ οίκον εκπαίδευση, επειδή η μάθηση με την ενεργοποίηση πολλαπλών αισθήσεων έχει καλά αποτελέσματα ασχέτως του θέματος ή του αντικειμένου. Αν χρειάζεστε έμπνευση, υπάρχουν πολλές υπέροχες ιδέες στο Pinterest.

Κις λορέν: μια τάρτα με ιστορία

Η κις λορέν γεννήθηκε στη Λορραίνη, αλλά κατέκτησε όλον τον κόσμο, τόσο με την αυθεντική της μορφή όσο στις διάφορες παραλλαγές της.

«O βασιλιάς μπορεί να περιμένει, η κις όχι», λέει μια παλιά παροιμία της Λορραίνης. Γύρω στα τέλη του 16ου αιώνα εμφανίζεται η παλαιότερη γραπτή αναφορά στην εμβληματική σπεσιαλιτέ της εν λόγω περιοχής της βορειοανατολικής Γαλλίας, που άλλαξε και ξαναάλλαξε χέρια μεταξύ των Γερμανών και των Γάλλων πολλές φορές μέσα στα χρόνια, για να καταλήξει εν τέλει στους τελευταίους.

Η λέξη quiche προέρχεται από το kuchen, που σημαίνει «κέικ, τούρτα» στα γερμανικά, και αντικατοπτρίζει το ‘πινγκ πονγκ’ που διαμόρφωσε την ιδιαίτερη κουλτούρα της περιοχής, η οποία πλέκει στο πολιτισμικό υφαντό της στοιχεία και των δύο χωρών. Η κις λορέν (quiche lorraine) αρχικά ήταν μια ανοιχτή πίτα με υλικά από τις τοπικές φάρμες, που φτιαχνόταν συνήθως τις μέρες που έψηναν ψωμί. Είχε ως βάση τριφτή ζύμη ψωμιού και ως γέμιση το μείγμα migaine, δηλαδή αυγά χτυπημένα με κρέμα (crème fraîche) – τον 19ο αιώνα στη συνταγή προστέθηκε και μπέικον ή λαρδί.

Η επώνυμη σπεσιαλιτέ βρήκε τον δρόμο για το Παρίσι την εποχή του γαλλοπρωσικού πολέμου. Όταν το 1870 οι Πρώσοι κατέλαβαν την Αλσατία και τη Λορραίνη, πολλοί κάτοικοι των δύο περιοχών μετανάστευσαν στη γαλλική πρωτεύουσα. Την τάρτα της ιδιαίτερης πατρίδας τους άρχισε να τη βρίσκει κανείς σε καφέ και μπρασερί. Από εκεί ήταν ζήτημα χρόνου να ταξιδέψει στον υπόλοιπο κόσμο. Σε εστιατόρια, σπίτια, ακόμη και σε… ταινίες. O Άλφρεντ Χίτσκοκ, που αγαπούσε ιδιαίτερα τις κις λορέν, έβαλε στο «Κυνήγι του κλέφτη» τον Κάρι Γκραντ να απολαμβάνει μία στο μπαλκόνι του, με φόντο τις ελβετικές Άλπεις, μην παραλείποντας να παινέψει την οικονόμο του που την ετοίμασε, για την αέρινη ζύμη της. Το 1955 που βγήκε στις αίθουσες το φιλμ η γαλλική τάρτα είχε ήδη πολλούς φίλους σε διάφορα σημεία του πλανήτη.

Μια συνταγή από την παλιά Αθήνα

Ζαμπόν, αυγά και τριμμένα ελληνικά τυριά (γραβιέρα, κασέρι κλπ) σε μια κις λορέν με βουτυρένια αρώματα, που θα τη χαρείτε και σε ένα τραπέζι με την οικογένεια ή τους φίλους, αλλά και μόνη της, με σαλάτα.

Υλικά

Για 12 μερίδες

Για τη ζύμη

  • 1/2 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
  •  1/2 φλιτζ. τσαγιού βούτυρο αγελάδας, σε κύβους και λίγο για τη φόρμα
  •  1/2 φλιτζ. τσαγιού ελαιόλαδο
  •  1/2 φλιτζ. τσαγιού φρέσκο γάλα και λίγο ακόμα, αν χρειαστεί
  •  1/2 κουτ. γλυκού μπέικιν πάουντερ

Για τη γέμιση

  • 1 λίτρο φρέσκο γάλα
  •  3 κουτ. σούπας αλεύρι
  •  1 κουτ. σούπας βούτυρο, σε θερμοκρασία δωματίου
  •  350 γρ. τριμμένα τυριά, όπως γραβιέρα, κασέρι, κεφαλογραβιέρα κ.ά.
  •  200 γρ. ζαμπόν, ψιλοκομμένο
  •  3 αυγά, χτυπημένα
  •  πιπέρι
  •  3 φέτες μπέικον, ψιλοκομμένες, προαιρετικά

Εκτέλεση

Η ζύμη

  1. Σε ένα μεγάλο μπολ ζυμώνουμε όλα τα υλικά μαζί, μέχρι να γίνει μια ζύμη λεία και ομοιογενής, χωρίς να τη δουλέψουμε υπερβολικά, για να μη διαχωριστεί το βούτυρο.
  2. Αν βγει πολύ σφιχτή, προσθέτουμε ελάχιστο γάλα.
  3. Τη σκεπάζουμε με πετσέτα και τη βάζουμε για 1 ώρα στο ψυγείο.
  4. Βγάζουμε τη ζύμη, τη μεταφέρουμε σε αλευρωμένο πάγκο και την ανοίγουμε με τον πλάστη σε φύλλο 36 εκ.
  5. Το απλώνουμε μέσα σε μια βουτυρωμένη φόρμα για τάρτα με διάμετρο 30 εκ. και με ένα πιρούνι το τρυπάμε σε διάφορα σημεία.
  6. Ψήνουμε τη βάση σκέτη, στους 180°C για περίπου 15 λεπτά, και την αφήνουμε να κρυώσει.

Η γέμιση

  1. Σε ένα μπολ αναμειγνύουμε τα υλικά της γέμισης, προσέχοντας να διαλυθεί εντελώς το αλεύρι και να μη μείνουν σβόλοι.
  2. Απλώνουμε τη γέμιση στην ψημένη βάση της τάρτας και ψήνουμε στους 170°C για περίπου 30 λεπτά, μέχρι να σταθεροποιηθεί (δοκιμάζουμε με ένα μαχαίρι).
  3. Στο τέλος τη βάζουμε σε καυτό γκριλ, στους 200°C, να γκρατιναριστεί για λίγα λεπτά, προσέχοντας να μην καεί.
  4. Αν θέλουμε, σοτάρουμε το μπέικον και το απλώνουμε από πάνω.

Καλή όρεξη!

Πηγές: Γαστρονόμος (Μια συνταγή από την παλιά Αθήνα και Η ιστορία μιας διάσημης τάρτας)

 

 

 

Το «Τραγούδι της παραμονής της Πρωτοχρονιάς» του Robert Schumann

Τα παιδιά που είχαν την ατυχία να μαθαίνουν να παίζουν πιάνο στις αρχές του 19ου αιώνα συχνά υποβάλλονταν σε βασανιστικές μεθόδους εκπαίδευσης. Υπήρχε η χειρουργική επέμβαση που έκοβε τον ιστό ανάμεσα στα δάχτυλα για να αυξήσει την ευλυγισία τους. Υπήρχαν ελατήρια δακτύλων, μηχανές τεντώματος και ισιωτήρες καρπού. Έπειτα, υπήρχε ο ‘βασανιστής δακτύλων’ για τον οποίο ο Φρήντριχ Βικ [Friedrich Wieck], ένας ανορθόδοξος δάσκαλος πιάνου, είχε πει ότι διέπραττε ένα «δίκαιο ανοσιούργημα» στο τρίτο και τέταρτο δάκτυλο ενός μαθητή που το χρησιμοποιούσε παρά τη συμβουλή του.

Πέρα από τα σωματικά βασανιστήρια, ήταν και τα ψυχικά. Τα πυκνά εγχειρίδια οδηγιών ενστάλαζαν ανούσιες τεχνικές δεξιοτεχνίας μέσω της απομνημόνευσης δύσκολων ασκήσεων. Ένας από τους πιο αξιόλογους ειδικούς σε αυτόν τον τομέα ήταν ο καλύτερος μαθητής του Μπετόβεν, ο Καρλ Τσέρνυ [Carl Czerny]. Ο τίτλος του εγχειριδίου του – «Σαράντα καθημερινές ασκήσεις για πιάνο με προδιαγεγραμμένες επαναλήψεις για την απόκτηση και τη διατήρηση της δεξιοτεχνίας» – μπορεί να δώσει μια ιδέα για τα βάσανα που είχαν να αντιμετωπίσουν οι μαθητές του.

ZoomInImage
Ο Carl Czerny, σε λιθογραφία του Josef Kriehuber, 1833. (Public Domain)

 

Αυτή η μανία με το πιάνο συνδεόταν με μία πολιτιστική εξέλιξη γνωστή ως Hausmusik. Με την άνοδο της μεσαίας τάξης στη Γερμανία, οι μουσικοί χώροι άρχισαν να μετακινούνται από τις αίθουσες συναυλιών και τα μεγάλα σαλόνια στο πιο οικείο περιβάλλον του σπιτιού. Όλοι οι ευυπόληπτοι γονείς ήθελαν τα παιδιά τους να λάβουν μια καλή μουσική εκπαίδευση. Το πιάνο, [που πωλούνταν] σε λογικές τιμές, βρισκόταν στο κέντρο αυτής της αλλαγής, στριμωγμένο στα αστικά σαλόνια.

Ο Φρήντριχ Βικ δεν ήθελε καμία από αυτές τις παιδαγωγικές τρέλες. Μεγάλωσε την κόρη του, ένα παιδί-θαύμα που ονομαζόταν Κλάρα, με καθημερινή εξάσκηση σε απλές ασκήσεις, ώστε να καλλιεργήσει ένα ευαίσθητο αυτί και να παίζει με συναίσθημα. Ακόμα και όταν ένας από τους καλύτερους μαθητές του, ονόματι Ρόμπερτ Σούμαν, κλέφτηκε με τη νεαρή κοπέλα παρά τη θέληση του Φρήντριχ, η επιρροή του πατέρα παρέμεινε ισχυρή.

ZoomInImage
Ο Friedrich Wieck, σε ηλικία 45 ετών – τη χρονιά που συνάντησε για πρώτη φορά τον Robert Schumann. (Public Domain)

 

Φήμη και οικογένεια

Τα ημερολόγια του Ρόμπερτ και της Κλάρα Σούμαν καταγράφουν μια από τις μεγαλύτερες ιστορίες αγάπης της ιστορίας. Όπως ο Ρόμπερτ και η Ελίζαμπεθ Μπάρρετ Μπράουνινγκ στον τομέα της ποίησης, οι Σούμαν αντιπροσωπεύουν τη συγχώνευση του ρομαντισμού με τη δημιουργικότητα. Η συνθετική ιδιοφυΐα του Ρόμπερτ συμπληρωνόταν τέλεια με την εκτελεστική δεινότητα της Κλάρας.

Το ζευγάρι ήταν γόνιμο και με έναν άλλο, πιο κυριολεκτικό, τρόπο: απέκτησαν οκτώ παιδιά μαζί. Ήταν φυσικό ότι αυτά τα παιδιά θα είχαν ένα ‘κληρονομικό δικαίωμα’ στη μουσική. Αλλά όταν οι δύο μεγαλύτερες κόρες τους, η Μαρί και η Ελίζ, ήταν έτοιμες να αρχίσουν να μαθαίνουν πιάνο, ο Ρόμπερτ βρήκε τα υπάρχοντα εγχειρίδια οδηγιών ανεπαρκή. Έτσι, επιχείρησε να γράψει ο ίδιος ένα, θυμούμενος τα λογικά μαθήματα που του είχε δώσει ο πεθερός του, ο Φρήντριχ.

Το «Album für die Jugend» («Άλμπουμ για τους νέους»), έργο 68, ήταν επαναστατικό: ήταν ο πρώτος οδηγός πιάνου που γράφτηκε ρητά για παιδιά. Σε μια επιστολή προς τον φίλο του Καρλ Ράινεκε, με ημερομηνία 6 Οκτωβρίου 1848, ο Ρόμπερτ εκμυστηρεύτηκε ότι έγραψε το πρώτο κομμάτι της συλλογής για τα έβδομα γενέθλια της Μαρίας, «και μετά το ένα έφερε το άλλο». Τα κομμάτια της συλλογής «είναι ιδιαίτερα αγαπητά στην καρδιά μου», έγραφε, «και είναι πραγματικά μέρος της οικογενειακής ζωής».

Πολλά από τα τραγούδια είναι εμπνευσμένα από συγκεκριμένα γεγονότα. Ο Ρόμπερτ αφιέρωσε το «Humming Song» (Το μουρμουριστό τραγούδι) στον μικρό γιο του. Το «First Sorrow» (Πρώτη λύπη) θρηνούσε τον θάνατο του κατοικίδιου της οικογένειας, ενός φλώρου. Το «Little Morning Wanderer» (Μικρός περιπατητής του πρωινού) δραματοποιεί τα βήματα της μικρής Μαρίας, που την πηγαίνουν για πρώτη φορά στο σχολείο. Ο «Άγριος καβαλάρης» μιμείται το παιχνίδι ενός παιδιού που φαντάζεται ότι ιππεύει ένα άλογο, πέφτοντας πάνω στα έπιπλα. Κάθε κομμάτι έχει την ποιότητα ενός σύντομου λυρικού ποιήματος και παρουσιάζει με φαντασία μια εξιδανικευμένη στιγμή της παιδικής ηλικίας.

Αν και το άλμπουμ χωρίζεται σε δύο μέρη, το πρώτο για μικρά παιδιά και το δεύτερο για μεγάλους, η διαδικασία της ενηλικίωσης δεν ήταν τότε τόσο συγκεκριμένη όσο είναι σήμερα. Τα λίγο πιο απαιτητικά κομμάτια [του πρώτου μέρους] θα τα έπαιζαν πολλοί έφηβοι.

Το «Τραγούδι της παραμονής της Πρωτοχρονιάς»

Το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ είναι το «Sylvesterlied» ή «Τραγούδι της παραμονής της Πρωτοχρονιάς». Σε αντίθεση με πολλά από τα κομμάτια του α’  μέρους, δεν συνδέεται με κάποιο συγκεκριμένο γεγονός της ζωής των παιδιών του Σούμαν. Ούτε, όπως πολλά κομμάτια του β’ μέρους, αναφέρεται σε άλλα μουσικά έργα ούτε απεικονίζει μια σκηνή από τη λογοτεχνία. Πρόκειται για ένα εντελώς πρωτότυπο έργο, το οποίο πιθανότατα είχε γραφτεί ως εορταστικό επιστέγασμα της συλλογής.

ZoomInImage
Ο Robert και η Clara Schumann το 1847. Λιθογραφία. (Public Domain)

 

Όντας το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, προορίζεται για προχωρημένους αρχάριους. Το θέμα της Πρωτοχρονιάς υποδηλώνει ότι ο μαθητής είναι έτοιμος να γυρίσει σελίδα και να προχωρήσει σε πιο απαιτητικές παρτιτούρες. Δεδομένου ότι αντιπροσωπεύει το τελευταίο επίπεδο εκπαίδευσης που προσφέρει το βιβλίο, είναι κατάλληλα εορταστικό με έναν ήπιο τρόπο, που αντανακλά την ευγένεια της νεότητας.

Το κομμάτι είναι γραμμένο για να παιχτεί σε tempo moderato, σε λα μείζονα, την οποία ο συνθέτης χρησιμοποιεί για να αναπτύξει το κύριο θέμα. Η εναρκτήρια μουσική φράση δείχνει πώς εισάγει ποικιλία τόσο σε αυτό το κομμάτι όσο και στη μεγαλύτερη συλλογή. Ξεκινά από ένα χαμηλό Μι σε mezzoforte. Ύστερα, η μελωδία ανεβαίνει, με αποκορύφωμα μια συγχορδία λα μείζονα, ακολουθούμενη από μια σημείωση για fortepiano: μια άλλη, πιο δυνατή συγχορδία φα δίεση ελάσσονα, που πέφτει σε ένα μόνο απαλό σι και στη συνέχεια ανεβαίνει και πάλι στη συγχορδία λα μείζονα. Σε αυτή την απλή αλλά εκλεπτυσμένη φράση, ο Σούμαν εναλλάσσει μελωδία και αρμονία, κρεσέντο και ντεκρεσέντο, για να διαμορφώσει την υφή του κομματιού με έναν δυναμικό και γοητευτικό ρυθμό που κρατά τόσο τους ακροατές  όσο και τους ερμηνευτές σε εγρήγορση.

Η πορεία του «Άλμπουμ για τους νέους»

Το «Άλμπουμ για τους νέους» γνώρισε πρωτοφανή εμπορική επιτυχία, της οποίας ο ίδιος ο Σούμαν ήταν μάρτυρας μόνο στην αρχή. Το 1854, έξι χρόνια μετά την κυκλοφορία του έργου, υπέστη ψυχική κατάρρευση και εισήλθε σε ψυχιατρείο. Στις 14 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, στη δίνη της διπολικής διαταραχής, έγραψε στην Κλάρα ζητώντας της «περισσότερες λεπτομέρειες για τα παιδιά. Παίζουν ακόμα Μπετόβεν, Μότσαρτ και κομμάτια από το ‘Jugendalbum’ μου;»

ZoomInImage
Η Clara Wieck σε εξιδανικευμένη λιθογραφία του Andreas Staub, περ. 1839. (Public Domain)

 

Ο Ρόμπερτ πέθανε λιγότερο από δύο χρόνια αργότερα. Ωστόσο, η Κλάρα έζησε για άλλες τέσσερεις δεκαετίες, συνεχίζοντας την κληρονομιά του συζύγου της και συντηρώντας με επιτυχία την πολυμελή οικογένειά της ως περιοδεύουσα πιανίστρια συναυλιών. Η Μαρί ήταν η προσωπική βοηθός της, ενώ η Ελίζ έπαιζε με την Κλάρα στη σκηνή.

Η Μαρί και η Ελίζ έζησαν μέχρι τον 20ό αιώνα, πεθαίνοντας με διαφορά ενός έτους η μία από την άλλη. Ως εκτελέστρια της μουσικής περιουσίας των γονέων τους, η Μαρί κράτησε ζωντανή την κληρονομιά τους. Είδε το «Άλμπουμ για τους νέους» να βγαίνει σε 16 εκδόσεις μόνο τον 19ο αιώνα, τα κομμάτια του να διασκευάζονται για κάθε υπάρχον όργανο και να ενσωματώνονται σε αμέτρητα άλλα εγχειρίδια οδηγιών. Στον νέο αιώνα, το έργο του Σούμαν διατηρεί τη δύναμή του, χωρίς σημάδια εξασθένησης.

Στο «Συμβουλές για Νέους Μουσικούς» («Rules and Maxims for Young Musicians»), που γράφτηκαν για να συνοδεύσουν το άλμπουμ, ο Σούμαν λέει το εξής: «Δεν πρέπει ποτέ να παίζετε κακές συνθέσεις και δεν πρέπει ποτέ να τις ακούτε όταν δεν είστε απολύτως αναγκασμένοι να το κάνετε».

Το «Τραγούδι της παραμονής της Πρωτοχρονιάς» είναι ένας φόρος τιμής στις δοκιμασίες της νεανικής ολοκλήρωσης και στην ιδέα της ανανέωσης. Είναι επίσης ένα απολαυστικό κομμάτι.

Του Andrew Benson Brown

Μοσχάρι Wellington με πάστα μανιταριών

Υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να ξεκινάς την καινούρια χρονιά με ένα υπέροχο φαγητό, την οικογένεια και αγαπημένους φίλους γύρω από το τραπέζι; 
Είτε είστε έμπειροι στην κουζίνα είτε όχι, το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι μπορεί να είναι εύκολο και εντυπωσιακό, αρκεί να επιλέξετε τις κατάλληλες συνταγές!

Μοσχάρι Wellington με πάστα μανιταριών

Υλικά

Για το Wellington

5-6 κ.σ. ελαιόλαδο

1 κιλό μοσχάρι φιλέτο

10 φέτες προσούτο

4 κ.σ. μουστάρδα

1 συσκευασία φύλλο σφολιάτας

2 κρόκους αυγών, χτυπημένους, για το άλειμμα

Αλάτι

Πιπέρι

Για την πάστα μανιταριών (duxelle)

1 κιλό λευκά μανιτάρια

50 γρ. βούτυρο, για το σοτάρισμα

2 σκ. σκόρδο ψιλοκομμένο

4 κλωνάρια δενδρολίβανο ψιλοκομμένο

60 ml κρέμα γάλακτος, πλήρη

Αλάτι

Πιπέρι

Εκτέλεση

Για το μοσχάρι

Απλώνουμε το ελαιόλαδο σε όλο το κομμάτι κρέατος, το πασπαλίζουμε με αλάτι και πιπέρι και το δένουμε με ένα σπάγκο μαγειρικής σε 3-4 σημεία, για να κρατήσει το σχήμα του.

Ζεσταίνουμε ένα μεγάλο τηγάνι σε δυνατή φωτιά και θωρακίζουμε το μοσχάρι από όλες τις πλευρές, μέχρι να πάρει ένα βαθύ χρυσαφί χρώμα. Έπειτα το μεταφέρουμε σε ένα πιάτο και το αφήνουμε στην άκρη.

Για την πάστα μανιταριών

Ρίχνουμε τα μανιτάρια στο μούλτι και τα πολτοποιούμε μέχρι να γίνουν μία πάστα, την οποία μεταφέρουμε σε ένα μπολ και αφήνουμε στην άκρη.

Ζεσταίνουμε ένα μεγάλο, βαθύ τηγάνι σε μέτρια προς χαμηλή φωτιά και ρίχνουμε το βούτυρο. Μόλις λιώσει, προσθέτουμε την πάστα μανιταριών, το σκόρδο, λίγο αλάτι, αρκετό πιπέρι και το δενδρολίβανο, και σοτάρουμε μέχρι να εξατμιστεί όλη η υγρασία από τα μανιτάρια και να στεγνώσει αρκετά το μείγμα. Έπειτα, προσθέτουμε την κρέμα γάλακτος, ανακατεύουμε καλά, αποσύρουμε το τηγάνι από τη φωτιά και αφήνουμε την πάστα να κρυώσει.

Για τη σύνθεση

Aπλώνουμε στον πάγκο ένα μεγάλο κομμάτι μεμβράνης, μήκους περίπου 60 εκ. Προσθέτουμε 2 σειρές από φέτες προσούτο στη μέση της μεμβράνης, τοποθετώντας τες τη μια δίπλα στην άλλη και προσέχοντας η μια να επικαλύπτει ελάχιστα την άλλη, δημιουργώντας έτσι ένα “στρώμα” για το κρέας.

Αφαιρούμε προσεκτικά το σπάγκο από το μοσχάρι και αλείφουμε όλη την επιφάνειά του με μουστάρδα. Απλώνουμε ομοιόμορφα την πάστα μανιταριών σε όλη την επιφάνεια των φετών προσούτο και στη μέση τοποθετούμε το μοσχάρι.

Με τη βοήθεια της μεμβράνης, τυλίγουμε πολύ καλά το μοσχάρι σε ρολό, δημιουργώντας έτσι μία μεγάλη καραμέλα, και το μεταφέρουμε στο ψυγείο για 30 λεπτά.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 190°C, στον αέρα.

Στον πάγκο εργασίας, απλώνουμε το πρώτο φύλλο σφολιάτας και το αλευρώνουμε και από τις δύο πλευρές. Με ένα μαχαίρι, κόβουμε το ⅓ από το φύλλο και το αφήνουμε στην άκρη. Με τη βοήθεια ενός πλάστη, ανοίγουμε ελαφρώς το μεγαλύτερο φύλλο.

Τοποθετούμε το μοσχάρι λίγο πιο πάνω από την άκρη του φύλλου και αφαιρούμε τη μεμβράνη. Προσεκτικά, αρχίζουμε να τυλίγουμε και να ρολάρουμε το μοσχάρι με το φύλλο σφολιάτας, μέχρι να καλυφθεί εντελώς. Κόβουμε τα περισσεύματα στις άκρες και τις διπλώνουμε από κάτω.

Μεταφέρουμε προσεκτικά το μοσχάρι wellington σε ένα ταψί του φούρνου, στο οποίο έχουμε στρώσει λαδόκολλα, τοποθετώντας το με την πλευρά της ένωσης προς κάτω, και αλείφουμε όλη την επιφάνεια της σφολιάτας με το άλειμμα κρόκου.

Σε αλευρωμένο πάγκο εργασίας, ανοίγουμε λίγο το μικρότερο φύλλο σφολιάτας και με τη βοήθεια ενός ίσιου μαχαιριού, το χαράζουμε ακανόνιστα, δημιουργώντας έτσι ένα μικρό δίχτυ. Το απλώνουμε επάνω στο ρολό wellington και το αλείφουμε με το άλειμμα κρόκου.

Ψήνουμε στον φούρνο για 30 με 35 λεπτά, μέχρι να πάρει η σφολιάτα ένα χρυσαφένιο χρώμα και να ψηθεί εντελώς το μοσχάρι (αν έχουμε θερμόμετρο, θέλουμε το κρέας να φτάσει τους 75-80 βαθμούς.)

Βγάζουμε από τον φούρνο, κόβουμε σε κομμάτια και  σερβίρουμε.

Καλή Χρονιά!

 

Γαλοπούλα με γλάσο μανταρινιού, σάλτσα και γέμιση από πληγούρι

Μαριναρισμένη σε αρωματική άλμη, αλειμμένη με γλάσο μανταρίνι και με τη συνοδεία μιας πλούσιας γέμισης με βάση το πληγούρι, η γαλοπούλα αυτή κάνει τη διαφορά στο γιορτινό τραπέζι!

Υλικά

(για 8 μερίδες)

Για τη γαλοπούλα

  •  1 γαλοπούλα 3½ κιλών
  •  7 σκελίδες μαύρου σκόρδου, καθαρισμένες, ολόκληρες (μαύρο σκόρδο είναι αυτό που έχει υποστεί ζύμωση και έχει αποκτήσει μαύρο χρώμα, μπορούμε όμως να το αντικαταστήσουμε με λευκό)
  •  1 μέτριο καρότο, κομμένο κατά μήκος στα 4
  •  1 μικρό ξερό κρεμμύδι, σε φέτες
  •  3 κλαδάκια φρέσκο θυμάρι ή 2 κ. γλ. ξερό
  •  2-3 φύλλα δάφνης
  •  1 κ. σ. ελαιόλαδο
  •  200 ml κρέμα γάλακτος
  •  λίγες σταγόνες χυμό λεμονιού
  •  αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι
  •  1 μεγάλη σακούλα ψησίματος

Για την άλμη

  •  4 λίτρα νερό
  •  1 φλιτζ. τσαγιού αλάτι
  •  1/2 φλιτζ. τσαγιού ζάχαρη
  •  1 κ. γλ. σπόρους κόλιανδρου + 1 κ. γλ. σπόρους σιναπιού +1 κ. γλ. σπόρους μάραθου +1 κ. γλ. σπόρους πιπεριού, όλοι ελαφρώς σπασμένοι
  •  φλούδα από 1 μανταρίνι
  •  4 κλαδάκια φρέσκο θυμάρι (ή 1 κ.σ. ξερό)
  •  3 φύλλα δάφνης
  •  1 αστεροειδής γλυκάνισος

Για το ψήσιμο

  •  1 ξερό κρεμμύδι, σε χοντρές φέτες
  •  2 καρότα, σε μεγάλα κομμάτια
  •  1 κλωνάρι σέλερι, σε μεγάλα κομμάτια
  •  1 πράσο (το λευκό μέρος), σε ροδέλες
  •  4 κλαδάκια φρέσκο θυμάρι (ή 1 κ.σ. ξερό)
  •  2 φύλλα δάφνης

Για το γλάσο μανταρινιού

  •  χυμός από 5 μανταρίνια
  •  χυμός από 1 λεμόνι
  •  2 κ.σ. μέλι
  •  1/2 κ. γλ. φρέσκια ή ξερή λεβάντα (ή δεντρολίβανο, με άλλο αποτέλεσμα)

Για τη σάλτσα

  •  τα υγρά από το ψήσιμο της γαλοπούλας
  •  1 κ. γλ. μουστάρδα πικάντικη
  •  λίγες σταγόνες χυμό λεμονιού
  •  1 κ. γλ. βούτυρο

Για τη γέμιση

  •  100 γρ. πληγούρι, ψιλό
  •  5 φέτες μπέικον, ψιλοκομμένο
  •  250 γρ. κάστανα βρασμένα, χοντροκομμένα
  •  τα συκωτάκια της γαλοπούλας, ψιλοκομμένα
  •  1 μέτριο καρότο, χοντροτριμμένο
  •  1 ξερό κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
  •  1 μέτριο πράσο, σε λεπτές ροδέλες
  •  1 κλωνάρι σέλερι, σε λεπτές φέτες
  •  500 γρ. μοσχαρίσιος κιμάς, από σπάλα
  •  50 ml λευκό, ξηρό κρασί
  •  40 γρ. ξερά βερίκοκα, ψιλοκομμένα
  •  80 γρ. ξερά σύκα, ψιλοκομμένα
  •  40 γρ. μαύρες κορινθιακές σταφίδες
  •  40 γρ. κουκουνάρια
  •  1 κ. γλ. φασκόμηλο ή δεντρολίβανο, ξερό
  •  3 κλαδάκια φρέσκο θυμάρι ή 2 κ.γ. ξερό
  •  3 φύλλα δάφνης
  •  1/2 ματσάκι μαϊντανός, ψιλοκομμένος
  •  2 κ.σ. ελαιόλαδο
  •  αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Εκτέλεση

Μαρινάρισμα σε άλμη

  1. Για να φτιάξουμε τη γαλοπούλα με γλάσο μανταρινιού, σάλτσα και γέμιση από πληγούρι ξεκινάμε με το μαρινάρισμα: την προηγούμενη ημέρα πλένουμε και σκουπίζουμε τη γαλοπούλα. Αφαιρούμε από την κοιλιά της το σακουλάκι με τα συκωτάκια (αν υπάρχει) και τα διατηρούμε στο ψυγείο, γιατί θα τα χρησιμοποιήσουμε στη γέμιση.
  2. Σε μια λεκάνη βάζουμε το νερό, το αλάτι και τη ζάχαρη και ανακατεύουμε μέχρι να διαλυθούν. Προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά της μαρινάδας-άλμης.
  3. Βάζουμε τη γαλοπούλα σε μια μεγάλη σακούλα ψησίματος, την οποία γεμίζουμε με τη μαρινάδα-άλμη, και την κλείνουμε πολύ καλά με λαστιχάκι ή με ειδικό κλιπ.
  4. Βάζουμε τη σακούλα σε μια βαθιά κατσαρόλα ή λεκάνη που να την χωρά (για να μη χυθεί η άλμη). Γεμίζουμε με κρύο νερό και κάμποσα παγάκια και τη βάζουμε στο ψυγείο. Μαρινάρουμε τη γαλοπούλα για 8 ώρες (ή για όλο το βράδυ).

«Ξεπάγωμα» γαλοπούλας

  1. Βγάζουμε τη γαλοπούλα από τη σακούλα με τη μαρινάδα και τη σκουπίζουμε καλά με χαρτί κουζίνας.
  2. Τη βάζουμε σε ένα ταψί και την αφήνουμε για τουλάχιστον 30 λεπτά σε θερμοκρασία δωματίου. Μέχρι να «ξεπαγώσει» η γαλοπούλα, ετοιμάζουμε τη γέμιση-συνοδευτικό και το γλάσο.

Γέμιση

Στην πραγματικότητα δεν τη βάζουμε μέσα στη γαλοπούλα, αλλά τη σερβίρουμε ως συνοδευτικό.

  1. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200°C.
  2. Σε μια κατσαρόλα σοτάρουμε στο λάδι, σε μέτρια προς δυνατή φωτιά, το μπέικον, τα κάστανα και το συκωτάκι της γαλοπούλας, για 2-3 λεπτά, μέχρι να ροδίσουν.
  3. Προσθέτουμε το καρότο, το κρεμμύδι, το πράσο και το σέλερι και σοτάρουμε για άλλα 2-3 λεπτά.
  4. Ρίχνουμε τον κιμά και συνεχίζουμε το σοτάρισμα για άλλα 4-5 λεπτά, μέχρι να ροδίσει και να γίνει σπυρωτός.
  5. Σβήνουμε με το κρασί, αφήνουμε 2 λεπτά να εξατμιστεί το αλκοόλ και ρίχνουμε τα ξερά φρούτα, τις σταφίδες, το κουκουνάρι, αλατοπίπερο και ανακατεύουμε.
  6. Ρίχνουμε 1 φλιτζ. τσαγιού νερό, ανακατεύουμε, σκεπάζουμε με το καπάκι και μαγειρεύουμε για 10 λεπτά.
  7. Προσθέτουμε το πλιγούρι και, αν έχουν εξατμιστεί τα περισσότερα υγρά, προσθέτουμε άλλο 1/2 φλιτζ. τσαγιού ζεστό νερό, το φασκόμηλο, το θυμάρι και τη δάφνη. Ανακατεύουμε και αδειάζουμε σε μικρό ταψάκι.
  8. Ψήνουμε για 10-15 λεπτά ή μέχρι να γίνει το πληγούρι.
  9. Ξεφουρνίζουμε, ρίχνουμε τον μαϊντανό και ανακατεύουμε. Σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο και το διατηρούμε ζεστό.

Γλάσο

  1. Ανακατεύουμε καλά όλα τα υλικά και τα αφήνουμε στην άκρη.

Ψήσιμο

  1. Γεμίζουμε την κοιλιά της γαλοπούλας με το μαύρο σκόρδο, το καρότο, το κρεμμύδι, τη δάφνη και το θυμάρι. Ράβουμε το άνοιγμα της κοιλιάς με σπάγκο μαγειρικής ή το κλείνουμε με οδοντογλυφίδες.
  2. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 220°C.
  3. Στο μεγάλο ταψί του φούρνου στρώνουμε τα υλικά για το ταψί (κρεμμύδι, καρότα, σέλερι, πράσο, δάφνη και θυμάρι).
  4. Προσθέτουμε 1/2 φλιτζάνι νερό.
  5. Αποθέτουμε στο κέντρο του ταψιού τη γαλοπούλα, με τη ράχη προς τα πάνω, και την αλείφουμε με το ελαιόλαδο.
  6. Ψήνουμε για 30 λεπτά, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία στους 160°C, και συνεχίζουμε το ψήσιμο για 1 ώρα και 30 λεπτά.
  7. Τέλος, ανεβάζουμε και πάλι τη θερμοκρασία στους 180°C, γυρίζουμε τη γαλοπούλα με το στήθος προς τα επάνω και ψήνουμε για άλλα 30 λεπτά.
  8. Σε όλη τη διάρκεια του ψησίματος, σχεδόν κάθε 20-30 λεπτά, αλείφουμε τη γαλοπούλα με το ζουμί του ταψιού και με το γλάσο μανταρινιού. Αν χρειαστεί, προσθέτουμε λίγο ζεστό νερό. Ελέγχουμε αν είναι έτοιμη, βυθίζοντας ένα θερμόμετρο ψητού στο στήθος της γαλοπούλας, χωρίς να «πιάσει» κόκαλο. Είναι έτοιμη όταν το θερμόμετρο δείξει 70°C. Εναλλακτικά, τρυπάμε με ένα λεπτό μαχαίρι: είναι έτοιμη αν τρέξει διαφανές υγρό και όχι ροζέ.

Σάλτσα μαύρου σκόρδου

  1. Βγάζουμε το ταψί με τη γαλοπούλα από τον φούρνο και την αφήνουμε για 10 λεπτά να ξεκουραστεί. Με προσοχή, αφαιρούμε τον σπάγκο ή τις οδοντογλυφίδες από το άνοιγμα της κοιλιάς.
  2. Βγάζουμε το σκόρδο, το καρότο και το κρεμμύδι και τα βάζουμε σε ένα κατσαρολάκι. Τα μυρωδικά και τις δάφνες τις πετάμε.
  3. Προσθέτουμε στο κατσαρολάκι την κρέμα γάλακτος και 100 ml (1/2 φλιτζ. τσαγιού) από το ζουμί του ταψιού.
  4. Ρίχνουμε αλάτι, πιπέρι και λίγες σταγόνες χυμό λεμονιού και βράζουμε σε δυνατή φωτιά για 2-3 λεπτά.
  5. Αποσύρουμε και πολτοποιούμε τα υλικά με ραβδομπλέντερ (ή στο μούλτι), μέχρι να φτιάξουμε μια λεία σάλτσα. Την αφήνουμε στην άκρη, διατηρώντας τη ζεστή. Αν χρειαστεί, προσθέτουμε λίγο νερό.

Σάλτσα μουστάρδας

  1. Αδειάζουμε τα στερεά υλικά του ταψιού (κρεμμύδι, καρότα, σέλερι, πράσο, δάφνη και θυμάρι) σε ψιλή σήτα ή σινουά (μεταλλικό κωνικό και ψιλό σουρωτήρι) και τα πιέζουμε καλά με ξύλινη κουτάλα, για να πάρουμε όσο υγρό μπορούμε. Το ρίχνουμε σε ένα κατσαρολάκι.
  2. Ρίχνουμε 1 φλιτζάνι καυτό νερό στο ταψί, τρίβουμε με μια κουτάλα να διαλυθούν τα καμένα υπολείμματα στο υγρό και σουρώνουμε στο κατσαρολάκι.
  3. Βράζουμε σε δυνατή φωτιά, μέχρι να δέσει. Αποσύρουμε και με ένα κουτάλι αφαιρούμε με προσοχή από την επιφάνεια της σάλτσας το ορατό λίπος.
  4. Προσθέτουμε τη μουστάρδα, το βούτυρο και σταγόνες χυμού λεμονιού και χτυπάμε έντονα με το σύρμα, μέχρι να λιώσει το βούτυρο και να ετοιμάσουμε μια σάλτσα πυκνή, δεμένη και λεία.

Σερβίρισμα

  1. Βάζουμε τη γαλοπούλα σε μεγάλη πιατέλα.
  2. Βάζουμε σε ξεχωριστές σαλτσιέρες τη σάλτσα μαύρου σκόρδου και τη σάλτσα μουστάρδας.
  3. Τη γέμιση τη σερβίρουμε σε ξεχωριστή πιατέλα.
  4. Μπορούμε να συνοδεύσουμε τη γαλοπούλα με πράσινη σαλάτα.

Καλά Χριστούγεννα!

Πηγή: Γαστρονόμος

Καλαματιανές δίπλες

Οι δίπλες είναι παραδοσιακό γλυκό της Καλαμάτας. Τις φτιάχνουν πάντα σε γιορτές, αρραβώνες, γάμους, βαφτίσια. Το 12ήμερο, όμως, έχουν την τιμητική τους!

Υλικά

(για 70 δίπλες)

Για τη ζύμη

10 αυγά

1 κιλό αλεύρι

χυμό από 1 λεμόνι

1 σφηνάκι λικέρ ή ούζο

1 κ.γ. ζάχαρη

1/2 κ.γ. αλάτι

Για το σιρόπι

1 κιλό νερό

1 κιλό ζάχαρη

1 κιλό μέλι

2 κ.σ. λάδι

250 γρ. καρύδια

1 κ.σ. κανέλα

Εκτέλεση

(2 ώρες)

  1. 1

    Σπάμε τα αυγά σε ένα μπολ, τα χτυπάμε, ρίχνουμε το ποτό με το λεμόνι, μετά το αλάτι και τη ζάχαρη, ενώ χτυπάμε όλα αυτά. Κοσκινίζουμε το αλεύρι. Κρατάμε λίγο από αλεύρι στην άκρη. Κάνουμε μια λακουβίτσα και ρίχνουμε μέσα το μείγμα των αυγών. Ζυμώνουμε και αν χρειαστεί προσθέτουμε αλεύρι, μέχρι να έχουμε μια πολύ σφιχτή ζύμη. Το τυλίγουμε με μεμβράνη και το αφήνουμε για 1 ώρα.

    Φωτογραφία βήματος 1 της συνταγής Δίπλες Καλαματιανές
  2. 2

    Βάζουμε μπόλικο λάδι σε μια κατσαρόλα να κάψει. Κόβουμε τη ζύμη μας σε μεγάλες ροδέλες και μετά ξανά στη μέση.

    Φωτογραφία βήματος 2 της συνταγής Δίπλες Καλαματιανές
  3. 3

    Παίρνουμε μια ροδέλα. Την πατάμε λίγο με το χέρι. Βάζουμε τη μηχανή για τα ζυμαρικά στο 2 (χοντρό) και περνάμε το ζυμάρι από μέσα.

    Φωτογραφία βήματος 3 της συνταγής Δίπλες Καλαματιανές
  4. 4

    Μετά το περνάμε και μια δεύτερη φορά από το ίδιο σημείο.

    Φωτογραφία βήματος 4 της συνταγής Δίπλες Καλαματιανές
  5. 5

    Βάζουμε τη μηχανή μας στο 4 (μεσαίο) και περνάμε τη λωρίδα μας από εκεί πάλι 2 φορές.

    Φωτογραφία βήματος 5 της συνταγής Δίπλες Καλαματιανές
  6. 6

    Βάζουμε τη μηχανή στο 6 (λεπτό) και περνάμε τη λωρίδα μας για 2 ακόμα φορές από μέσα. Έχουμε πλέον μια πολύ μακριά και λεπτή λωρίδα ζύμης.

    Φωτογραφία βήματος 6 της συνταγής Δίπλες Καλαματιανές
  7. 7

    Έχουμε απλώσει πάνω στο τραπέζι μας ένα σεντόνι. Ακουμπάμε εκεί τη λωρίδα μας. Κάνουμε την ίδια διαδικασία και για τις υπόλοιπες λωρίδες. Φροντίζουμε να τις σκεπάσουμε με δροσερό σεντόνι και από πάνω για να μην ξεραθούν στο μεταξύ όσες κάνουμε. Κόβουμε τις λωρίδες μας σε κομμάτια ορθογώνια.

    Φωτογραφία βήματος 7 της συνταγής Δίπλες Καλαματιανές
  8. 8

    Παίρνουμε ένα κομμάτι ζύμης από αυτά που κόψαμε. Το ανοίγουμε λίγο με τα χέρια και το ρίχνουμε στο τηγάνι. Το γυρνάμε αμέσως και από την άλλη πλευρά. Μετά το τσιμπάμε από τη μια άκρη με ένα πιρούνι και το γυρνάμε γύρω γύρω για να πάρει το στρογγυλό σχήμα. Θέλει γρήγορες κινήσεις.

    Φωτογραφία βήματος 8 της συνταγής Δίπλες Καλαματιανές
  9. 9

    Για να τηγανιστούν, τις κρατάμε λίγο με το πιρούνι μας κάτω από το λάδι. Δεν θέλει πολύ, ίσα να πάρουν λίγο χρώμα. Μετά, τις αφήνουμε όρθιες σε ένα ταψάκι να φύγει λίγο λάδι.

    Φωτογραφία βήματος 9 της συνταγής Δίπλες Καλαματιανές
  10. 10

    Αφού φτιάξουμε τις δίπλες μας, κάνουμε το σιρόπι. Σε μεγαλούτσικη κατσαρόλα βράζουμε πρώτα τη ζάχαρη με το νερό για λίγο. Μετά προσθέτουμε το μέλι και το λάδι. Το λάδι το βάζουμε για να μη μαλακώνουν οι δίπλες.

    Φωτογραφία βήματος 10 της συνταγής Δίπλες Καλαματιανές
  11. 11

    Το σιρόπι θα αφρίσει. Πρέπει να το ξαφρίσουμε. Όταν είναι έτοιμο (έχει βράσει για λίγο δηλαδή), σβήνουμε το μάτι, αλλά αφήνουμε την κατσαρόλα πάνω.

    Φωτογραφία βήματος 11 της συνταγής Δίπλες Καλαματιανές
  12. 12

    Βάζουμε μέσα στο σιρόπι μία-μία τις δίπλες, τις γυρνάμε καλά και μετά τις βάζουμε στο ταψί.

    Φωτογραφία βήματος 12 της συνταγής Δίπλες Καλαματιανές
  13. 13

    Έχουμε ανακατέψει το καρύδι με την κανέλα. Σε κάθε στρώση από δίπλες ρίχνουμε καρυδάκι λοιπόν από πάνω και έτοιμες οι δίπλες μας.  ​​​​​

     

Πηγή: Coodpad

Κολοκύθα γεμιστή με κατσικίσια τυριά, σταφίδες και καρύδια

Η μεγάλη, πορτοκαλί, γλυκιά κολοκύθα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του φθινοπωρινού μενού, είτε στις αλμυρές είτε στις γλυκιές εκδοχές της. Η γεμιστή κολοκύθα συνδυάζει το γλυκό και το αλμυρό μέσα σε αυτήν τη ζωντανή ‘μαρμίτα’, της οποίας πράγματι αξίζει η κεντρική θέση στο τραπέζι!

Υλικά

Μερίδες: 6

  •  1 μέτρια, ολόκληρη στρογγυλή κολοκύθα, βάρους περίπου 3 κιλών, καλά πλυμένη
  •  300 γρ. ξινοτύρι κατσικίσιο (ή γαλοτύρι)
  •  200 γρ. κατσικίσια «φέτα», θρυμματισμένη
  •  100 γρ. σταφίδες της αρεσκείας μας
  •  1 σκελίδα σκόρδο, ψιλοκομμένη
  •  80 γρ. καρυδόψιχα, χοντροσπασμένη
  •  30 ml ελαιόλαδο
  •  2 κουτ. σούπας ψιλοκομμένα φρέσκα φύλλα μέντας ή δυόσμου

Εκτέλεση

Για να ετοιμάσουμε την ολόκληρη, ψητή κολοκύθα γεμιστή με κατσικίσια τυριά, σταφίδες και καρύδια, αρχικά προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180°C.

Με μεγάλο μαχαίρι κόβουμε ένα «καπάκι» από την κολοκύθα, μπήγοντας το μαχαίρι λοξά σε απόσταση περίπου 4 εκ. περιμετρικά από το κοτσάνι της. Κρατάμε το καπάκι στην άκρη.

Με ένα κουτάλι ξύνουμε και αφαιρούμε από το εσωτερικό της τις ίνες και τους σπόρους, τα οποία πετάμε, καθώς και ένα μικρό μέρος της σάρκας, με βάρος 100 γρ., που το ψιλοκόβουμε και το κρατάμε στην άκρη για τη γέμιση.

Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τα τυριά, τις σταφίδες, το σκόρδο, την καρυδόψιχα και την ψιλοκομμένη σάρκα της κολοκύθας και γεμίζουμε την κολοκύθα με το μείγμα.

Κλείνουμε με το «καπάκι» της και τη βάζουμε σε ένα ταψί. Ψήνουμε για περίπου 2 ώρες.

Τη βγάζουμε προσεκτικά και αφαιρούμε το καπάκι. Ραντίζουμε τη γέμιση με το ελαιόλαδο και σκορπίζουμε την ψιλοκομμένη μέντα ή δυόσμο.

Τη βάζουμε στο κέντρο του τραπεζιού για να σερβιριστεί ο καθένας μόνος του, παίρνοντας με ένα κουτάλι γέμιση και λίγη από τη μαλακή, ψημένη ψίχα από τα τοιχώματα της κολοκύθας.

Πηγή: Γαστρονόμος

Λαγμάν: Ένα παραδοσιακό φαγητό από την Κεντρική Ασία για όλες τις εποχές

Το λαγμάν (ή λαγκμάν) είναι μία κρεατόσουπα με ζυμαρικά και λαχανικά με προέλευση την κεντρική Ασία. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην Κιργιζία και το Καζακστάν (όπου θεωρείται εθνικό πιάτο των εθνοτικών μειονοτήτων των Ουιγούρων και των Ντουνγκάνων), ενώ είναι επίσης δημοφιλές στο Ουζμπεκιστάν, το Τατζικιστάν και το βορειοανατολικό Αφγανιστάν.

Υλικά

1 κιλό αρνί ή  μοσχάρι χωρίς κόκαλο
500 γρ. μακαρόνια
2 καρότα
4 κρεμμυδάκια φρέσκα
2 μικρές πατάτες
1 κρεμμύδι ξερό μεγάλο
4 σκελίδες σκόρδου, ψιλοκομμένες
1 πιπεριά
3 ντομάτες ώριμες
τοματοχυμός
1 κ.σ. ατζίκα*
μαϊντανός, άνηθος
αλάτι, πιπέρι, πάπρικα
ελαιόλαδο
*Η ατζίκα είναι πολτός από πιπεριές και μυρωδικά που θα βρείτε σε λαϊκές αγορές και καταστήματα με ποντιακά προϊόντα.

Εκτέλεση

  1. Πλένουμε το κρέας και το κόβουμε σε κυβάκια.
  2. Ρίχνουμε το λάδι στην κατσαρόλα και ροδίζουμε το κρέας. Σκεπάζουμε με νερό και αφήνουμε να βράσει.
  3. Σε άλλη κατσαρόλα βράζουμε τα μακαρόνια.
  4. Κόβουμε τα καρότα, τις πατάτες, τις ντομάτες, το κρεμμύδι και την πιπεριά σε κυβάκια. Τα φρέσκα κρεμμυδάκια τα κόβουμε σε ροδέλες.
  5. Βάζουμε λίγο λάδι σε ένα τηγάνι και ροδίζουμε τα κρεμμύδια. Όταν το κρέας κοντεύει να βράσει, ρίχνουμε στην κατσαρόλα όλα τα λαχανικά, αλάτι, πιπέρι, πάπρικα, ατζίκα και τοματοχυμό, ανακατεύουμε και αφήνουμε να βράσουν. Στο τέλος του μαγειρέματος προσθέτουμε και τα βρασμένα μακαρόνια και αφήνουμε να πάρουν όλα μαζί μια-δυο βράσεις. Πριν το σβήσουμε προσθέτουμε και τον άνηθο.

Μικρές συμβουλές

Στα λαχανικά μπορείτε να αυτοσχεδιάσετε, αλλά η πατάτα, το καρότο, το κρεμμύδι και το σκόρδο δεν θα πρέπει να λείπουν.

Το φαγητό πρέπει να γίνει αρκετά ζουμερό και σερβίρεται σε βαθιά πιάτα όπως η σούπα. Μπορείτε να γαρνίρετε με ψιλοκομμένο μαϊντανό.

Πηγή: Pontos news

Έκθεση τριών επαναπατρισθέντων αρχαιοτήτων στον χώρο υποδοχής του Αρχαιολογικού Μουσείου Πατρών

Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Αχαΐας, σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών και τη Διεύθυνση Αρχαιολογικών Μουσείων, Εκθέσεων και Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του Υπουργείου Πολιτισμού, παρουσιάζουν έως τις 22 Δεκεμβρίου 2024, στον χώρο υποδοχής του Αρχαιολογικού Μουσείου Πατρών, τρία (3) αρχαία έργα που επαναπατρίσθηκαν στις 22 Ιανουαρίου 2024 από το Μουσείο M.C. Carlos του Πανεπιστημίου Emory, με έδρα την Ατλάντα των ΗΠΑ.

Τα τρία αρχαία αντικείμενα που είχαν αγοραστεί από το Μουσείο M.C. Carlos το 2002 και 2003, είχαν ένα κοινό στοιχείο: προέρχονταν από λαθρανασκαφές στην Ελλάδα τις δεκαετίες του 1980 και 1990 και η αλυσίδα της διακίνησής τους τα είχε οδηγήσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Πρόκειται για τις εξής αρχαιότητες:

1. Πήλινη μινωϊκή λάρνακα με γραπτή παράσταση ψαριών (μέσα 14ου αι. π.Χ.)

2. Μαρμάρινη καθιστή ανδρική μορφή από αττικό επιτύμβιο ναΐσκο (350-325 π.Χ.)

3. Μαρμάρινο αγαλμάτιο Αρτέμιδος που στηρίζεται σε κορμό δέντρου (β΄ μισό 2ου αι. π.Χ.

Οι συγκεκριμένες αρχαιότητες εκτίθενται στον ίδιο ακριβώς χώρο με την περιοδεύουσα φωτογραφική έκθεση που φέρει τον τίτλο: «Κλεμμένο παρελθόν –

Χαμένο μέλλον», που παρουσιάζεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών από τις 20 Ιουνίου 2024.

Έτσι με την συνύπαρξη των δύο εκθέσεων, δηλαδή της φωτογραφικής αλλά και των επαναπατρισθέντων πρωτότυπων αρχαιοτήτων δίνεται η δυνατότητα στους επισκέπτες να ενημερωθούν και να ευαισθητοποιηθούν σε θέματα σχετικά με την καταπολέμηση του διεθνούς εγκλήματος της αρχαιοκαπηλίας και της παράνομης διακίνησης πολιτιστικών αγαθών, αλλά και την ανάδειξη των κοινών προσπαθειών για τη διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς σε κρατικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.

Η είσοδος στη συγκεκριμένη έκθεση είναι ελεύθερη, τις ημέρες και ώρες λειτουργίας του Αρχαιολογικού Μουσείου Πατρών.

Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών

Ν.Ε.Ο. Πατρών Αθηνών 38-40, Τ.Κ. 26442.

e-mail: efaacha@culture.gr.

τηλ. επικοιν.: 2613 616177

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ | ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ & ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ | ΕΦΟΡΕΙΑ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΑΧΑΪΑΣ

Η Αρετή Κετιμέ, μια μουσικός της πόλης, στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων

«Ονομάζομαι Αρετή Κετιμέ.

Γεννήθηκα στην Αθήνα. Κατάγομαι από την Αιτωλοακαρνανία. Τα ακούσματά μου ήταν δημοτικά στεριανά καθώς και Ρεμπέτικα. Έμαθα σαντούρι από τον Αριστείδη Μόσχο και την Αγγελίνα Τκάτσιεβα, επίσης στην Αθήνα. Το σαντούρι για πολλά χρόνια ήταν η μεγάλη μου αγάπη. Έχω παίξει με τους παλαιούς οργανοπαίχτες και τραγουδιστές, όπως τον Γιάννη Βασιλόπουλο, τον Γιώργο Κόρο, τον Χρήστο Ζώτο, το Νίκο Σαραγούδα, την Τασία Βέρρα, τη Σοφία Κολλητήρη… Όπως αγαπώ τα δημοτικά τραγούδια της στεριάς, αγαπάω όλα τα είδη της μουσικής μας παράδοσης, καθώς και το σμυρνέικο ρεμπέτικο είδος.»

Με αυτά τα λόγια συστήνεται η Αρετή Κετιμέ, γνωστή και αγαπημένη μουσικός με μακρά πορεία στο παραδοσιακό τραγούδι, η οποία φιλοξενείται την Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου στον κήπο του Μουσείου Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων «Φοίβος Ανωγειανάκης», στην Πλάκα, στο πλαίσιο του κύκλου δράσεων «Μουσικά χωριά στην πόλη – Ζωντανή μουσική κληρονομιά στον αστικό χώρο» (2024-2025).

Μέσα από αυτή τη σειρά των εκδηλώσεων, το Μουσείο στρέφει το ενδιαφέρον του στον πολιτισμό της καθημερινότητας στην πόλη και επιδιώκει να φωτίσει μουσικές κοινότητες που δραστηριοποιούνται στις γειτονιές της και ασχολούνται ποικιλότροπα με την παραδοσιακή μουσική, χορεύοντας, τραγουδώντας, παίζοντας μουσική, γλεντώντας και δημιουργώντας κοινωνικούς δεσμούς. Πρόκειται για κοινότητες, φορείς της ζωντανής μουσικής κληρονομιάς, όπως μουσικοχορευτικοί, τοπικοί και άλλοι σύλλογοι ή μουσικά σχήματα που διακινούν και μεταδίδουν γνώση, μάθηση, μνήμη αλλά κυρίως το αίσθημα της από κοινού δημιουργίας και δράσης.

Παράλληλα, το Μουσείο επιδιώκει να φωτίσει τους τρόπους που οι άνθρωποι σε διάφορες γειτονιές της πόλης αναζητούν μέσα από την παραδοσιακή μουσική το αίσθημα του ανήκειν και της συνέχειας στο χρόνο, δημιουργούν σχέσεις και μοιράζονται κοινές αρχές και αξίες, τις οποίες με την πάροδο των χρόνων ενσωματώνουν στη δική τους ταυτότητα και πραγματικότητα.

Η συμμετοχή της Αρετής Κετιμέ εντάσσεται στον θεματικό κύκλο, που άνοιξε στις 27 Ιουνίου, με τίτλο: «Η άνοιξη της πολυφωνίας στις πόλεις».

Σχετικά με το Μουσείο

Οι γενικότεροι στόχοι του Μουσείου Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων – Κέντρου Εθνομουσικολογίας (ΜΕΛΜΟΦΑΚΕ) είναι:

α) Η φύλαξη, συντήρηση, καταγραφή, τεκμηρίωση, έρευνα, μελέτη, δημοσίευση και κυρίως η έκθεση και προβολή στο κοινό των φυλασσόμενων σε αυτό πολιτιστικών αγαθών.

β) Ο εμπλουτισμός των Συλλογών και των Αρχείων του με την αποδοχή δωρεών εκ μέρους φυσικών προσώπων, φορέων ή ιδρυμάτων, με προϊόντα κατασχέσεων, με αγορές από την Ελλάδα και το εξωτερικό και με πολιτιστικά αγαθά από όλη την Επικράτεια, σε συνεργασία με τις αρμόδιες Υπηρεσίες, Κεντρικές και Περιφερειακές της Γ.Δ.Α.Π.Κ. και της Γ.Δ.Α.Μ.Τ.Ε., καθώς και με κάθε άλλο νόμιμο τρόπο.

γ) Η προώθηση της εθνομουσικολογικής έρευνας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με έμφαση στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιονατολικής Ευρώπης και της Μεσογείου.

δ) Η προβολή του Μουσείου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, η διοργάνωση εκθέσεων, εκπαιδευτικών προγραμμάτων και άλλων πολιτιστικών εκδηλώσεων, η πραγματοποίηση πάσης φύσεως εκδόσεων, η λειτουργία και ο εμπλουτισμός του οπτικοακουστικού και φωτογραφικού αρχείου και της Βιβλιοθήκης, η αναζήτηση χορηγιών.

ε) Η πρακτική άσκηση φοιτητών/σπουδαστών ΑΕΙ και ΤΕΙ, εφόσον δεν προκύπτει δαπάνη που θα βαρύνει το ΥΠ.ΠΟ.Α.

στ) Η συνεργασία και διευκόλυνση των μελετητών-ερευνητών.

Πρόγραμμα

  1. Κιρ-καγάτς

Καρσιλαμάς, Κωνσταντινούπολη

  1. Δεν είν’ αυγή να σηκωθώ

Παραδοσιακό Μικράς Ασίας, Βουρλά Ερυθραίας

  1. Γιαννούλα Τσανακαλιώτισσα

Ερωτικό τραγούδι σε ρυθμό 7/8, με προέλευση

από τα Ευρωπαϊκά παράλια της Προποντίδας

  1. Μελιωτάκια

Παραδοσιακό τραγούδι Μικράς Ασίας,

Μελί Ερυθραίας

  1. Κάλε συ, Παναγιά μου

Μπάλλος Σμύρνης

  1. Μαντηλάτος

Οργανικός σκοπός Θράκης

  1. Το μπαμ

Απτάλικος Λέσβου

  1. Ραστ canto

“Canto” ονομάζονταν τα μουσικά κομμάτια

που γράφονταν για ακρόαση και όχι για χορό,

από τα μέσα του 18ου αι. και μετά

  1. Ξημερώματα

Γρηγόρης Ασίκης, 1934

  1. Καναρίνι μου γλυκό

Ρόζα Εσκενάζυ, 1934

  1. Rast oyun havasi

Οργανικός σκοπός

  1. Σήκω χόρεψε, κουκλί μου

Τραγούδι πάνω σε τούρκικη μελωδία,

που ηχογραφήθηκε στα ελληνικά

από τον Στέλιο Καζαντζίδη και πολλούς άλλους

  1. Μπαρμπαγιαννακάκης

Ηχογραφημένο στο όνομα του Παναγιώτη Τούντα

το 1928 (τραγούδι: Αντώνης Διαμαντίδης

ή Νταλγκάς).

Αλλού αναφέρεται ως δημοτικό Σμύρνης

  1. Ο ψαράς

Γιώργος Μητσάκης, 1946

  1. Σε καινούρια βάρκα μπήκα (Ψαράδες)

Παραδοσιακό, ηχογραφημένο στην Αμερική

από τη Μαρίκα Παπαγκίκα, το 1927

  1. Τι σε μέλει εσένανε

Παραδοσιακό Μικράς Ασίας

  1. Αερόπλανο θα πάρω

Παναγιώτης Τούντας, 1933

  1. Σαν πας στα ξένα (Μάτια μου)

Μελωδία από το Χαλέπι της Συρίας

  1. Μέσα στο Πασαλιμάνι

Κώστας Σκαρβέλης, 1936

  1. Κοκαϊνοπότης

(Γιατί φουμάρω κοκαΐνη)

Παναγιώτης Τούντας, 1932

  1. Αγαπώ μια παντρεμένη

Μουσική: Ανωνύμου

Στίχοι: Σπύρος Περιστέρης, 1957

Παίζουν οι μουσικοί: Δημήτρης Στεφόπουλος (βιολί), Μανώλης Χριστοδούλου (κανονάκι), Θεοδόσης Συκιώτης (λαούτο, κιθάρα), Τέλης Αντωνίου (κοντραμπάσο), Περικλής Κατσώτης (κρουστά),Στρατής Σκουρκέας (κρουστά)

Ερμηνεύει η Αρετή Κετιμέ.

Στον κήπο του Μουσείου, Διογένους 1-3, 105 56 Αθήνα.

Είσοδος ελεύθερη. Απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής στο τηλ. 210 3254129 και 210 3254119 (Δευτ-Παρ, 09:00 – 15:00)​.