GEORGE CITRONER

Νέα μελέτη διαπίστωσε αύξηση των ψυχώσεων και της σχιζοφρένειας μεταξύ νεαρών ενηλίκων στον Καναδά που κάνουν χρήση κάνναβης.

Τα κρούσματα σχιζοφρένειας που συνδέονται με την κάνναβη έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί στο διάστημα από το 2006 έως το 2022, με τους νεαρούς άνδρες 19-24 ετών να αντιμετωπίζουν τον υψηλότερο κίνδυνο. Η αύξηση συμπίπτει χρονικά με τη νομιμοποίηση της κάνναβης στο Οντάριο του Καναδά, τον Οκτώβριο του 2018.

Η νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο JAMA Network Open, ανέλυσε ιατρικά αρχεία περισσότερων από 13,5 εκατομμυρίων ανθρώπων στο Οντάριο. Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στη συσχέτιση μεταξύ της χρήσης κάνναβης και της ανάπτυξης σχιζοφρένειας και ψύχωσης που δεν προσδιορίζεται διαφορετικά, πράγμα που σημαίνει ότι ένα άτομο έχει συμπτώματα ψύχωσης, αλλά όχι αρκετά ώστε να πληροί τα πλήρη κριτήρια για ψυχιατρική διάγνωση.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι το ποσοστό των περιπτώσεων σχιζοφρένειας που σχετίζεται με τον εθισμό στην κάνναβη αυξήθηκε από 3,7% σε 10,3% κατά τη διάρκεια της περιόδου των 16 ετών που αναφέρθηκαν.

Η πιο σημαντική άνοδος, που παρατηρήθηκε στους νεαρούς άνδρες μεταξύ 19 και 24 ετών, ήταν 18,9%, ενώ μια μικρή αλλά σημαντική αύξηση 1,8% εντοπίστηκε στις γυναίκες της ίδιας ηλικιακής ομάδας.

Η έρευνα υποδηλώνει ότι η THC ή τετραϋδροκανναβινόλη, το κύριο ψυχοδραστικό συστατικό της κάνναβης, μπορεί να επηρεάσει την απελευθέρωση και τη σηματοδότηση της ντοπαμίνης σε βασικές περιοχές του εγκεφάλου, συμβάλλοντας ενδεχομένως στην εμφάνιση ψυχωτικών συμπτώματα σε ευαίσθητα άτομα.

Τα δεδομένα αυτά έρχονται να προστεθούν στις αυξανόμενες ενδείξεις ότι η χρήση κάνναβης, ιδίως η βαριά χρήση, συνδέεται με τον κίνδυνο εμφάνισης ψύχωσης.

Η επίπτωση της ψύχωσης συμπίπτει με την ιατρική νομιμοποίηση

Σύμφωνα με τους ερευνητές, το ποσοστό των νέων περιπτώσεων σχιζοφρένειας που συνδέονται με τη χρήση κάνναβης εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια μιας περιόδου σημαντικής χαλάρωσης των κανονισμών για την κάνναβη στο Οντάριο.

Παρά την αύξηση, οι συγγραφείς δεν είδαν καμία σχέση μεταξύ της νομιμοποίησης της κάνναβης και της αύξησης της σχιζοφρένειας από τη χρήση κάνναβης για διασκέδαση.

«Η πολιτική έχει σημασία» – ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την έκθεση των ατόμων σε μια ποικιλία προϊόντων κάνναβης υψηλής περιεκτικότητας [σε THC], δήλωσε η Δρ Τζόντι Μ. Γκίλμαν, αναπληρώτρια καθηγήτρια ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, σε σχόλιο που δημοσιεύθηκε στο JAMA Network Open.

«Καθώς η νομιμοποίηση της κάνναβης γίνεται πιο διαδεδομένη και η αγορά της κάνναβης αναπτύσσεται γοργά, πραγματοποιείται ένα φυσικό πείραμα έκθεσης του πληθυσμού στις αγορές κάνναβης», δήλωσε η ίδια.

Η Δρ Γκίλμαν επεσήμανε ότι τα αποτελέσματα αυτά υποδεικνύουν τον περίπλοκο χαρακτήρα των επιπτώσεων της νομιμοποίησης της κάνναβης στην ψυχική υγεία.

«Τα ευρήματα αυτά […] αναδεικνύουν τις μεθοδικές προκλήσεις της σύνδεσης της βιολογικής αιτιότητας μιας σύνθετης ψυχιατρικής νόσου, όπως η σχιζοφρένεια, με μια αλλαγή πολιτικής για την κάνναβη.»

Οι ερευνητές της μελέτης δήλωσαν ότι υπάρχουν τρεις βασικές προκλήσεις στη σύνδεση των αποτελεσμάτων της ψυχικής υγείας με τις αλλαγές της πολιτικής για τα ναρκωτικά.

Η πρώτη είναι ότι μπορεί να χρειαστούν χρόνια για να παρατηρηθούν αλλαγές στον πληθυσμό μετά τη νομιμοποίηση της κάνναβης. Η δεύτερη αφορά την καθιέρωση ενός σαφούς χρονοδιαγράμματος μεταξύ της χρήσης κάνναβης και των ψυχωτικών συμπτωμάτων. Τέλος, η ισχύς και ο τύπος των προϊόντων κάνναβης που χρησιμοποιούνται είναι συνήθως ασαφής.

Επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ένα απλό ρινικό σπρέι που περιέχει ωκυτοκίνη, κοινώς γνωστή ως «ορμόνη της αγάπης», μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της απάθειας που συχνά πλήττει ασθενείς που πάσχουν από έναν συγκεκριμένο τύπο άνοιας πρώιμης έναρξης.

Η μετωποκροταφική άνοια (Frontotemporal dementia-FTD) είναι μια κοινή μορφή άνοιας πρώιμης έναρξης που εμφανίζεται σε άτομα ηλικίας μεταξύ 40 και 65 ετών. Επηρεάζει τους μετωπιαίους και κροταφικούς λοβούς του εγκεφάλου, οδηγώντας σε προβλήματα με τη γλώσσα, τη συμπεριφορά και τη λήψη αποφάσεων.

Η απάθεια, ένα συχνό σύμπτωμα της νόσου, κάνει τους ασθενείς να χάνουν τα ενδιαφέροντα τους και να απομακρύνονται από τους αγαπημένους τους.

Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχουν αποδεδειγμένες θεραπείες για τα κυρίαρχα συμπτώματα της FTD, περιλαμβανομένης της απάθειας.

«Η απάθεια είναι ένα από τα βασικά συμπτώματα της μετωποκροταφικής άνοιας, και συχνά το πρώτο που αναπτύσσεται», είπε σε δήλωση Τύπου η συν-επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Δρ Ελίζαμπεθ Φίνγκερ, επιστήμονας στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Lawson του St Joseph’s Health Care London στο Οντάριο του Καναδά.

Αποτελέσματα της μελέτης

Η τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη δοκιμή φάσης 2 – η μεγαλύτερη του είδους της για την FTD, σύμφωνα με τους ερευνητές – διαπίστωσε ότι η θεραπεία με ωκυτοκίνη οδήγησε σε ήπια βελτίωση των συμπτωμάτων απάθειας, ενισχύοντας ενδεχομένως την εμπλοκή των ασθενών στις καθημερινές δραστηριότητες και τις σχέσεις.

Η μελέτη διεξήχθη σε 11 τοποθεσίες, στον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες, από το 2018 έως το 2023 με τη συμμετοχή 74 ασθενών. Η ομάδα θεραπείας λάμβανε δύο ημερήσιες δόσεις σπρέι ωκυτοκίνης κάθε τρίτη ημέρα, για έξι εβδομάδες.

Οι ερευνητές αξιολόγησαν τα επίπεδα απάθειας χρησιμοποιώντας ένα ερωτηματολόγιο που αξιολογούσε 12 νευροψυχιατρικά συμπτώματα. Τα αποτελέσματα έδειξαν βελτίωση των συμπτωμάτων απάθειας μεταξύ εκείνων που λάμβαναν ωκυτοκίνη σε σύγκριση με εκείνους που λάμβαναν εικονικό φάρμακο, αν και η βελτίωση περιγράφηκε ως ήπια.

Οι φροντιστές παρατήρησαν ότι οι ασθενείς έκαναν ενέργειες που προηγουμένως μπορεί να είχαν παραμελήσει, όπως το να καλούν μέλη της οικογένειας ή να φτιάχνουν καφέ. «Ακόμη και μικρά πράγματα όπως αυτά κάνουν τεράστια διαφορά», δήλωσε η συν-επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Δρ Κρίστυ Κόλμαν, επικεφαλής ερευνητικών εργασιών στο Schulich Medicine & Dentistry, σε δελτίο Τύπου. «Αν είστε παντρεμένοι με κάποιον που αδιαφορεί για εσάς και την ευημερία σας, το να έχετε αυτές τις μικρές αναλαμπές είναι σημαντικό.»

Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο The Lancet Neurology.

Η «ορμόνη της αγάπης»

Η ωκυτοκίνη είναι ζωτικής σημασίας για τη δημιουργία κοινωνικών δεσμών, τη συναισθηματική ρύθμιση και την κινητοποίηση, δήλωσε στην εφημερίδα Epoch Times ο Δρ Μάικλ Τζενοβέζε, επικεφαλής ιατρός του τμήματος συμπεριφορικής υγείας της Access TeleCare, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.

Η ορμόνη παράγεται στον υποθάλαμο και απελευθερώνεται σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένης της αμυγδαλής και του προμετωπιαίου φλοιού, όπου είναι απαραίτητη για την επεξεργασία των συναισθημάτων και τη δημιουργία κοινωνικών δεσμών.

«Στη μετωποκροταφική άνοια, ένα από τα πιο συνηθισμένα και δύσκολα συμπτώματα είναι η απάθεια, η οποία κάνει τους ασθενείς να αποσυνδέονται από τις δραστηριότητες και τους αγαπημένους τους, ακόμη και να αδιαφορούν για την φροντίδα του εαυτού τους», σημείωσε.

Οι έρευνες δείχνουν ότι η ωκυτοκίνη μπορεί ενδεχομένως να μειώσει την απάθεια, ιδίως σε άτομα με παθήσεις όπως η FTD, μειώνοντας την απελευθέρωση κορτιζόλης και το άγχος ως απάντηση στο κοινωνικό στρες, αυξάνοντας την ικανότητα ερμηνείας των ψυχικών καταστάσεων, ενισχύοντας την αναγνώριση των συναισθημάτων και αυξάνοντας το επίπεδο εμπιστοσύνης στις καθιερωμένες σχέσεις.

Ωστόσο, ο Δρ Τζενοβέζε προειδοποίησε ότι η έρευνα βρίσκεται ακόμη σε αρχικό στάδιο και χρειάζονται περισσότερες μελέτες για να επιβεβαιωθεί πόσο αποτελεσματικά και μακροχρόνια μπορεί να είναι αυτά τα πρώτα ευρήματα.

Πιθανοί κίνδυνοι και παρενέργειες

Ενώ η ωκυτοκίνη παράγεται φυσικά στο σώμα, η χρήση της στην ιατρική θεραπεία δεν είναι εντελώς ακίνδυνη, επεσήμανε ο Δρ Τζενοβέζε. Παρενέργειες όπως ναυτία, πονοκέφαλοι ή ήπιες αλλεργικές αντιδράσεις είναι πιθανές. Η ωκυτοκίνη μπορεί επίσης να εντείνει τα αρνητικά συναισθήματα σε ορισμένους ανθρώπους.

Ο τρόπος με τον οποίο οι ασθενείς με FTD θα ανταποκριθούν στη θεραπεία με ωκυτοκίνη αποτελεί ανησυχία.

«Δεδομένου ότι η μετωποκροταφική άνοια επηρεάζει τον εγκέφαλο με πολύπλοκους τρόπους, δεν γίνεται να αντιδρούν όλοι οι ασθενείς με τον ίδιο τρόπο», σημείωσε, προσθέτοντας ότι καθώς οι έρευνες για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της χρήσης της ωκυτοκίνης σε νευροεκφυλιστικές ασθένειες είναι περιορισμένες, το προφίλ ασφαλείας της βρίσκεται ακόμη υπό μελέτη.

«Λόγω αυτών των αβεβαιοτήτων, οι ασθενείς θα πρέπει να χρησιμοποιούν την ωκυτοκίνη μόνο υπό αυστηρή ιατρική παρακολούθηση για τον έλεγχο τυχόν ανεπιθύμητων ενεργειών», δήλωσε ο Δρ Τζενοβέζε.

Άλλες πηγές υποστήριξης

Ορισμένοι φροντιστές που συμμετείχαν στην έρευνα αυτή ανέφεραν στους ερευνητές ότι παρατήρησαν αλλαγές στη συμπεριφορά των ασθενών μετά τη δοκιμή, όπως το να τηλεφωνούν σε μέλη της οικογένειας ή να φτιάχνουν καφέ για τον/την σύζυγό τους, πράγματα που δεν τα σκέφτονταν πριν.

Στη θεραπεία της FTD, φροντιστής είναι ο/η σύζυγος, το μέλος της οικογένειας ή ο στενός φίλος που συμμετέχει ενεργά στη φροντίδα και την υποστήριξη ενός ατόμου που έχει διαγνωστεί με FTD, και ο οποίος αναλαμβάνει την ευθύνη της διαχείρισης των καθημερινών δραστηριοτήτων, της παροχής συναισθηματικής υποστήριξης, της επικοινωνία με τους γιατρούς για λογαριασμό του ασθενούς, κ.ά.

Οι ασθενείς με άνοια συχνά δυσκολεύονται να συμμετάσχουν σε κοινωνικές δραστηριότητες, να ακολουθήσουν μια ρουτίνα ή να ζητήσουν βοήθεια όταν χρειάζεται.

«Εδώ είναι που τα μέλη της οικογένειας, οι φροντιστές και τα δίκτυα υποστήριξης καθίστανται απαραίτητοι για τη διατήρηση της ποιότητας ζωής του ασθενούς», δήλωσε ο Δρ Τζενοβέζε.

«Ας υποθέσουμε ότι η ωκυτοκίνη αποδεικνύεται αποτελεσματική θεραπεία», είπε. «Σε αυτή την περίπτωση, ο ιφροντιστές μπορεί να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση των πλεονεκτημάτων της – βοηθώντας τον ασθενή να εντάξει τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις στη ρουτίνα του και διασφαλίζοντας ότι παραμένει δεσμευμένος.»

Δεδομένου ότι η μετωποκροταφική άνοια είναι μια προοδευτική πάθηση, η θεραπεία δεν μπορεί να περιορίζεται σε φαρμακευτική αγωγή, δήλωσε ο Δρ Τζενοβέζε.

Ένας συνδυασμός δομημένης ιατρικής φροντίδας, στρατηγικών συμπεριφοράς και ισχυρής συμμετοχής των φροντιστών είναι το κλειδί για να μπορέσουν οι ασθενείς να διαχειριστούν τα συμπτώματά τους και να διατηρήσουν την καλύτερη δυνατή ποιότητα ζωής, επεσήμανε.

«Η φροντίδα για την FTD δεν αφορά μόνο τον ασθενή, αλλά και το σύστημα υποστήριξης που δομείται γύρω του», κατέληξε. «Οι φροντιστές παρέχουν τη συνέχεια, την ενθάρρυνση και τη δομή που καθιστούν τη διαχείριση αυτής της δύσκολης νόσου πιο αποτελεσματική».

Τόσο η Δρ Κόλμαν όσο και η Δρ Φίνγκερ αναγνώρισαν την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα στη θεραπεία της FTD.

«Δυστυχώς, δεν υπάρχουν πολλά [ευρήματα] όσον αφορά την τεκμηριωμένη διαχείριση των συμπτωμάτων, για οποιοδήποτε σύμπτωμα της FTD, συμπεριλαμβανομένης της απάθειας», δήλωσε η Δρ Κόλμαν σε διαφορετικό δελτίο Τύπου.

Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι η μελέτη αυτή αποτελεί το επιστέγασμα 15 ετών εργασίας με στόχο την εύρεση αποτελεσματικών παρεμβάσεων για τους ασθενείς με μετωποκροταφική άνοια και τους φροντιστές τους. Η Δρ Φίνγκερ υπογράμμισε τη σημασία της μελέτης: «Πρόκειται για ένα συναρπαστικό βήμα προς τα εμπρός για την ανάπτυξη συγκεκριμένων θεραπειών για τα νευροψυχιατρικά συμπτώματα της FTD».

Η προπόνηση μετά από μια κουραστική μέρα στο γραφείο μπορεί να μην είναι επαρκής για να εξουδετερώσει τις βλαβερές επιπτώσεις της καθιστικής ζωής στην υγεία της καρδιάς, σύμφωνα με νέα μελέτη της Mass General Brigham.

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό του Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογίας, έδειξε ότι η έντονα καθιστική ζωή, την οποία οι ερευνητές προσδιόρισαν ως πολύ χαμηλή κατανάλωση ενέργειας όταν ένα άτομο κάθεται ή είναι ξαπλωμένο, συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο καρδιακής νόσου, συγκεκριμένα με καρδιακή ανεπάρκεια και καρδιαγγειακό θάνατο.

Ωστόσο, αυτοί οι κίνδυνοι μπορούν να μειωθούν σημαντικά αν μειώσουμε τις ώρες φυσικής αδράνειας, αντικαθιστώντας τες με άλλες δραστηριότητες, προτείνουν οι ερευνητές, οι οποίοι παρουσίασαν πρόσφατα τα πορίσματά τους στις Επιστημονικές Συνεδρίες 2024 της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας στο Σικάγο.

Το επίπεδο δραστηριότητας συνδέονται με το επίπεδο ύπνου

«Πολλοί ξοδεύουμε το μεγαλύτερο της ημέρας καθιστοί, και παρόλο που υπάρχουν πολλές έρευνες που τονίζουν τη σημασία της σωματικής δραστηριότητας, γνωρίζουμε σχετικά ελάχιστα για τις πιθανές συνέπειες του υπερβολικά καθιστικού τρόπου ζωής, πέρα από μια γενική εντύπωση ότι μπορεί να είναι επιβλαβής», είπε σε δήλωση Τύπου η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Δρ Εζιμαμάκα Ατζούφο, καρδιολόγος στο Νοσοκομείο Brigham and Women.

Για τη μελέτη, η Ατζούφο και η ομάδα της ανέλυσαν δεδομένα παρακολούθησης της δραστηριότητας 89.530 ανθρώπων με μέσο όρο ηλικίας τα 62 έτη που συμμετείχαν στην ομάδα μελέτης της Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου. Όλοι οι συμμετέχοντες φορούσαν τριαξονικό επιταχυνσιόμετρο (συσκευή που μετράει την επιτάχυνση σε τρεις άξονες) στον καρπό τους για πάνω από επτά ημέρες, για να μετριέται η κινητικότητα τους.

Οι ερευνητές εξέτασαν τη σχέση μεταξύ του καθημερινού χρόνου καθιστικής δραστηριότητας και τον μελλοντικό κίνδυνο τεσσάρων κοινών καρδιαγγειακών παθήσεων: κολπική μαρμαρυγή, έμφραγμα, καρδιακή ανεπάρκεια και καρδιαγγειακό θάνατο. Ταξινόμησαν την καθιστική συμπεριφορά χρησιμοποιώντας αλγόριθμο μηχανικής εκμάθησης.

Οι ερευνητές κατέγραψαν πόσο χρόνο οι συμμετέχοντες κοιμούνταν, καθώς και την καθιστική συμπεριφορά τους και τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν στις ακόλουθες τέσσερεις ομάδες με βάση τα επίπεδα αδράνειας:

• Περισσότερες από 10,6 ώρες καθίσματος την ημέρα
• 9,4 με 10,6 ώρες καθίσματος την ημέρα
• 8,2 με 9,4 ώρες καθίσματος την ημέρα
• Λιγότερες από 8,2 ώρες καθίσματος την ημέρα

Αυτοί που πέρασαν τη λιγότερη ώρα καθισμένοι δεν παρουσίασαν μόνο τον μεγαλύτερο χρόνο δραστηριότητας, αλλά κοιμήθηκαν και περισσότερο. Ομοίως, οι συμμετέχοντες που πέρασαν τον περισσότερο χρόνο καθισμένοι, εκτός του ότι ήταν λιγότερο δραστήριοι, κοιμήθηκαν και λιγότερο.

Το 5% των συμμετεχόντων ανέπτυξαν κολπική μαρμαρυγή

Ύστερα από παρακολούθηση 8 ετών κατά μέσο όρο, περίπου το 5% των συμμετεχόντων στη μελέτη ανέπτυξαν κολπική μαρμαρυγή, περίπου το 2% ανέπτυξαν καρδιακή ανεπάρκεια, σχεδόν το 2% παρουσίασαν έμφραγμα και περίπου το 1% πέθαναν από καρδιαγγειακά αίτια.

«Οι κίνδυνοι της καθιστικής ζωής παρέμειναν ακόμη και σε ανθρώπους που ήταν σωματικά δραστήριοι, κάτι το οποίο είναι σημαντικό επειδή πολλοί από εμάς καθόμαστε πολύ και νομίζουμε πως αν βγούμε έξω στο τέλος της ημέρας και ασκηθούμε για λίγο θα μπορέσουμε να το αντισταθμίσουμε. Ωστόσο, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα», είπε η Δρ Ατζούφο σε δήλωση Τύπου.

Η ανάλυση των ερευνητών βρήκε ότι η καθιστική συμπεριφορά συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης και των τεσσάρων τύπων καρδιακής νόσου, με 40% έως 60% μεγαλύτερο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας και καρδιαγγειακού θανάτου να παρατηρείται όταν η καθιστική συμπεριφορά ξεπερνά τις 10,6 ώρες ημερησίως (εξαιρώντας τις ώρες ύπνου).

Τα ευρήματα συνάδουν με αυτά προηγούμενων ερευνών που συνδέουν το κάθισμα με τον κίνδυνο εανάπτυξης ασθενειών, ασχέτως των επιπέδων δραστηριότητας. Μια μεγάλη αναθεώρηση και μετα-ανάλυση των μελετών που δημοσιεύθηκαν το 2015 έδειξε πως ακόμη και αφού γίνει ρύθμιση για την σωματική δραστηριότητα, το κάθισμα για μεγάλες χρονικές περιόδους συνδέεται με επιδείνωση της υγείας, ανάπτυξη καρδιακής νόσου, διαβήτη Τύπου 2 και καρκίνου.

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες παρέμειναν παρά την άσκηση

Οι τελευταίες Κατευθυντήριες Γραμμές Σωματικής Δραστηριότητας για τους Αμερικανούς συνιστούν στους ενήλικες να εκτελούν τουλάχιστον 75 με 150 λεπτά έντονης αεροβικής άσκησης ή 150 με 300 λεπτά μέτριας έντασης αεροβική άσκηση, κάθε εβδομάδα, μαζί με ασκήσεις ενδυνάμωσης για δύο ημέρες .

Να σημειωθεί ότι πολλές από τις ανεπιθύμητες ενέργειες παρέμειναν ακόμη και μεταξύ αυτών που βρίσκονταν εντός των προτεινόμενων επιπέδων άσκησης.

«Τα δεδομένα μας υποστηρίζουν την ιδέα ότι είναι πάντοτε καλύτερο να καθόμαστε λιγότερο και να κινούμαστε περισσότερο για να μειώσουμε τον κίνδυνο καρδιακής νόσου, και πως η μείωση του χρόνου καθιστικής δραστηριότητας είναι ιδιαίτερα σημαντική για την μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρδιακής ανεπάρκειας και καρδιαγγειακού θανάτου», είπε σε δήλωση Τύπου ο Δρ Σαάν Κουρσίντ, επικεφαλής συν-συγγραφέας της μελέτης και ηλεκτροφυσιολόγος.

Οι συγγραφείς σκοπεύουν να διευρύνουν την έρευνά τους, για να μελετήσουν το πώς η καθιστική συμπεριφορά σχετίζεται με άλλες ασθένειες για πιο εκτεταμένες περιόδους.

Η ερευνητική ομάδα ελπίζει πως τα ευρήματά της θα συμβάλλουν στην επικαιροποίηση των κατευθυντήριων γραμμών της δημόσιας υγείας. Εξέφρασαν επίσης το ενδιαφέρον τους για προοπτικές μελέτες οι οποίες διερευνούν τα αποτελέσματα των παρεμβάσεων που έχουν σχεδιαστεί για τη μείωση της καθιστικής συμπεριφοράς καθώς και τον αντίκτυπό τους στην καρδιαγγειακή υγεία.

«Η άσκηση είναι κρίσιμη, αλλά η αποφυγή του υπερβολικά παρατεταμένου χρόνου καθιστικής συμπεριφοράς φαίνεται να είναι εξίσου σημαντική», είπε σε δήλωση Τύπου ο επικεφαλής συν-συγγραφέας και καρδιολόγος Δρ Πάτρικ Έλλινορ. «Ελπίζουμε πως αυτή η εργασία θα μπορέσει να ενδυναμώσει τους ασθενείς και τους παρόχους υγείας, προσφέροντας έναν εναλλακτικό τρόπο εξισορρόπησης της κινητικής συμπεριφοράς για τη βελτίωση της καρδιαγγειακής υγείας.»

Του George Citroner

 

Πρόσφατη μελέτη αποκαλύπτει τη σύνδεση μεταξύ δυσκοιλιότητας και μεγαλύτερο κίνδυνο μείζονος ανεπιθύμητου καρδιακού συμβάντος (major adverse cardiac events – MACE), όπως το έμφραγμα και το εγκεφαλικό. Αυτός ο συσχετισμός είναι ιδιαίτερα έντονος σε άτομα τα οποία υποφέρουν από υψηλή πίεση. Αυτή η ανακάλυψη δίνει έμφαση στη σημασία της προληπτικής διαχείρισης της υγείας και των αλλαγών στον τρόπο ζωής μας, δεδομένης της επικράτησης και των δύο καταστάσεων.

MACE και δυσκοιλιότητα

Η ερευνητική ομάδα ανέλυσε δεδομένα από περισσότερους από 400.000 συμμετέχοντες στην Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου, αποκαλύπτοντας ότι οι άνθρωποι με δυσκοιλιότητα αντιμετωπίζουν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο παρουσίασης MACE συγκριτικά με αυτούς που χαρακτηρίζονται από κανονικές εντερικές συνήθειες.

Συγκεκριμένα, άτομα με δυσκοιλιότητα παρουσίασαν 115% αυξημένες πιθανότητες MACE, 172% αυξημένες πιθανότητες καρδιακής ανεπάρκειας, 135% αυξημένες πιθανότητες ισχαιμικού εγκεφαλικού και 62% αυξημένες πιθανότητες οξέος στεφανιαίου συνδρόμου, το οποίο μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα καρδιακή βλάβη και θάνατο.

Ο ρόλος της υπέρτασης

Οι ερευνητές σημείωσαν ότι η υπέρταση ήταν ένας παράγοντας που, όταν συνδυάζεται με τη δυσκοιλιότητα, αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο MACE.

Οι ερευνητές απέδειξαν ότι η δυσκοιλιότητα σε ασθενείς με υπέρταση αυξάνει τον κίνδυνο MACE κατά περίπου 1,7 φορές και συνεισφέρει σε αύξηση 34% στον κίνδυνο επακόλουθης περίπτωσης MACE, υποδηλώνοντας έτσι μια σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ αυτών των δύο ζητημάτων υγείας.

Ο κίνδυνος παραμένει

Ανάμεσα στους συμμετέχοντες, περισσότεροι από 157.400 είχαν υψηλή πίεση αίματος, με το 8,6% να έχει επίσης διαγνωσθεί με δυσκοιλιότητα.

Ο αυξημένος κίνδυνος MACE παρέμενε ακόμη και μετά την καταμέτρηση της χρήσης φαρμάκων που προκαλούν δυσκοιλιότητα, περιλαμβάνοντας τους αναστολείς διαύλων ασβεστίου που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης.

Οι ερευνητές βρήκαν επίσης ότι τα γονίδια παίζουν ρόλο στη δυσκοιλιότητα και τα MACE. Έως και το 27% των γενετικών παραγόντων που επηρεάζουν τη δυσκοιλιότητα συνδέθηκαν επίσης με καρδιακές παθήσεις.

«Οι συσχετισμοί μεταξύ δυσκοιλιότητας και καρδιακής νόσου θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να ανακαλύψουν νέες θεραπευτικές παρεμβάσεις και να εφαρμόσουν πιο αποτελεσματικές στρατηγικές διαχείρισης βασισμένες στην ατομική αξιολόγηση κινδύνου σε συνεργασία με τις ακριβείς αρχές της ιατρικής», αναφέρουν οι συγγραφείς.

«Άμεσοι» και «έμμεσοι» παράγοντες

Ο Δρ Αλεξάντερ Λι, διευθυντής του εργαστηρίου καρδιακού καθετηριασμού στο Εβραϊκό Ιατρικό Κέντρο στο Λονγκ Άιλαντ, μέρος του Ινστιτούτου Καρδιαγγειακής Υγείας του Νόργουελ της Νέας Υόρκης, είπε στην Epoch Times ότι είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τη διαφορά μεταξύ «άμεσων» και «έμμεσων» παραγόντων κινδύνου για την καρδιακή νόσο.

Άμεσοι παράγοντες, όπως η υψηλή χοληστερίνη και το κάπνισμα, συνεισφέρουν απευθείας στον σχηματισμό πλάκας στις αρτηρίες – το οποίο είναι πρόδρομος καρδιοπάθειας. Έμμεσοι παράγοντες, όπως η δυσκοιλιότητα, δεν προκαλούν άμεσα πλάκα αλλά μπορεί να οδηγήσουν σε καταστάσεις που προάγουν καρδιαγγειακούς κινδύνους.

Ο Δρ Λι εξήγησε ότι η χρόνια δυσκοιλιότητα μπορεί να προκαλέσει προσωρινές απότομες αυξήσεις στην πίεση του αίματος λόγω καταπόνησης, που μπορεί να έχει μόνιμες επιπτώσεις στην υγεία της καρδιάς.

Η χρόνια δυσκοιλιότητα μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη λειτουργία του νεύρου vagus, ένα κρίσιμο στοιχείο του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος που είναι υπεύθυνο για τη ρύθμιση του καρδιακού ρυθμού και τη διαχείριση της φλεγμονής. Διαταραχές στη δραστηριότητα του νεύρου vagus μπορούν να οδηγήσουν σε ανώμαλους καρδιακούς ρυθμούς και αυξημένες αντιδράσεις στο στρες, συνεισφέροντας εν τέλει στην υπέρταση.

Επιπλέον, ανισορροπίες στα εντερικά βακτήρια που συνδέονται με τη δυσκοιλιότητα ενδέχεται να οδηγήσουν σε φλεγμονώδεις αποκρίσεις, με πιθανό αποτέλεσμα την αρτηριακή σκλήρυνση και την ανάπτυξη πλάκας.

«Η δυσκοιλιότητα και η καταπόνηση αυξάνουν την αρτηριακή πίεση από 20 έως 80 mmHg, έστω και προσωρινά», είπε ο Λι. «Η χρόνια δυσκοιλιότητα μπορεί να οδηγήσει σε επίμονη καταπόνηση, ίσως με μόνιμες επιπτώσεις στην καρδιαγγειακή υγεία.»

Η πρόληψη είναι το κλειδί

Οι ειδικοί προτείνουν την υιοθέτηση υγιεινών διατροφικών συνηθειών, όπως πρόσληψη άφθονων φυτικών ινών, καλή ενυδάτωση και τακτική σωματική άσκηση για την προώθηση της υγείας του πεπτικού. Οι τακτικοί ιατρικοί έλεγχοι επίσης συμβάλλουν στη διαχείριση της πίεσης του αίματος και αποτελούν και μία ευκαιρία να κουβεντιάσετε τις όποιες ανησυχίες σχετικά με την υγεία του πεπτικού σας με τον γιατρό σας.

Ο Δρ Λι τονίζει τη σημασία της προληπτικής προσέγγισης στη διαχείριση της υγείας, δηλώνοντας: «Είναι πάντα καλύτερη η προληπτική διαχείριση της υγείας παρά η αντιδραστική».

Οι τακτικές συμβουλευτικές επισκέψεις στον γιατρό μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα να αναπτύξουν εξατομικευμένες στρατηγικές μείωσης των κινδύνων, προάγοντας την καρδιαγγειακή και την πεπτική τους υγεία.

Του George Citroner

 

Ακόμη και σύντομες εκρήξεις καθημερινής σωματικής δραστηριότητας – από το ανεβοκατέβασμα στις σκάλες έως την κηπουρική – ενισχύουν άμεσα την εγκεφαλική λειτουργία των μεσηλίκων, καθιστώντας τους ικανούς να σκέφτονται τόσο γρήγορα όσο κάποιος νεότερος, σύμφωνα με τα ευρήματα νέας μελέτης.

Παραμείνετε δραστήριοι για να σκέφτεστε πιο γρήγορα

Καθώς μεγαλώνουμε, η ταχύτητα γνωστικής επεξεργασίας μας – ο ρυθμός με τον οποίο εκτελούμε τις πνευματικές λειτουργίες – φυσικά μειώνεται. Αυτή η επιβράδυνση θεωρείται φυσικό παρελκόμενο της γήρανσης.

Ωστόσο, πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Annals of Behavioral Medicine τον Οκτώβριο προτείνει ότι η καθημερινή σωματική δραστηριότητα μπορεί να ωφελήσει άμεσα την υγεία του εγκεφάλου, και συγκεκριμένα να βελτιώσει την ταχύτητα γνωστικής επεξεργασίας στη μέση ηλικία.

Ερευνητές του Penn State University βρήκαν ότι οι σωματικές δραστηριότητες ρουτίνας, από τις χαμηλής έντασης κινήσεις όπως οι δουλειές του σπιτιού έως τις πιο έντονες όπως το τρέξιμο, μπορούν να παρέχουν άμεσα γνωστικά οφέλη. Οι συμμετέχοντες στη μελέτη οι οποίοι ήταν δραστήριοι παρουσίασαν νοητική ταχύτητα επεξεργασίας αντίστοιχη ατόμου τέσσερα χρόνια νεότερου.

«Δεν χρειάζεται να πάτε στο γυμναστήριο για να βιώσετε τα πιθανά οφέλη της σωματικής δραστηριότητας», είπε σε δήλωση Τύπου ο Τζόναθαν Χακούν, επίκουρος καθηγητής νευρολογίας και ψυχολογίας του Penn State και συν-συγγραφέας. «Όλες οι κινήσεις είναι σημαντικές. Η καθημερινή κινητικότητα αποτελεί πηγή συσσωρευμένης σωματικής δραστηριότητας, που συμβάλλει σε έναν υγιεινό τρόπο ζωής και η οποία μπορεί να έχει κάποιες άμεσες επιπτώσεις στη γνωστική υγεία.»

Άμεσα οφέλη 

Για να ερευνήσει τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα της σωματικής δραστηριότητας στη γνωστική υγεία, η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε μια μέθοδο που ονομάζεται οικολογική στιγμιαία αξιολόγηση (Εcological Μomentary Αssessment – EMA), η οποία συλλέγει δεδομένα σχετικά με τη συμπεριφορά των ανθρώπων στο φυσικό τους περιβάλλον.

Η μελέτη παρακολούθησε 204 συμμετέχοντες ηλικίας 40 έως 65 ετών από το Μπρονξ της Νέας Υόρκης, χωρίς ιστορικό γνωστικής εξασθένηση. Σχεδόν το 50% ήταν μαύροι ή Αφροαμερικάνοι και το 34% λατινοαμερικανικής καταγωγής.

Οι συμμετέχοντες κατέγραφαν τις δραστηριότητες τους έξι φορές την ημέρα για εννέα μέρες, ολοκληρώνοντας γνωστικές εργασίες αφού ανέφεραν τα επίπεδα της σωματικής τους κίνησης.

Η έρευνα ανακάλυψε αρκετά μοτίβα:

• Σωματική δραστηριότητα εντός των προηγούμενων 3,5 ωρών οδηγούσε σε βελτιωμένη ταχύτητα επεξεργασίας.
• Αν και η λειτουργία της μνήμης δεν παρουσίασε βελτίωση, ο χρόνος αντίδρασης σε εργασίες σχετικά με τη μνήμη βελτιώθηκε.
• Πιο συχνή δραστηριότητα ισοδυναμούσε με μεγαλύτερα γνωστικά οφέλη.

«Γινόμαστε πιο αργοί καθώς γερνάμε, και σωματικά και γνωστικά», δήλωσε ο Χακούν. «Η ιδέα είναι πως μπορούμε στιγμιαία να αντισταθμίσουμε αυτό το γεγονός μέσω της κίνησης. Είναι επιτακτικό.»

Οι συμμετέχοντες με συχνότερη δραστηριότητα είχαν μεγαλύτερα γνωστικά οφέλη από αυτούς που ήταν λιγότερο δραστήριοι. Αυτό υποδηλώνει ότι η συχνή σωματική δραστηριότητα μπορεί να σχετίζεται με αυξανόμενα οφέλη στην γνωστική υγεία, παρόλα αυτά απαιτείται περαιτέρω έρευνα σχετικά με το πώς η συχνότητα και ο χρόνος της σωματικής δραστηριότητας επηρεάζουν τη γνωστική υγεία, επεσήμανε ο Χακούν.

«Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι η καθημερινή σωματική δραστηριότητα μπορεί να προάγει τη γνωστική υγεία στη μέση ηλικία και πως τα οφέλη είναι άμεσα», γράφουν οι ερευνητές.

Ο Χακούν και η ομάδα του σχεδιάζουν να διευρύνουν την έρευνά τους με το να ενσωματώσουν εργαλεία παρακολούθησης της δραστηριότητας μαζί με τις μεθόδους αξιολόγησής τους και τη συλλογή μακροπρόθεσμων δεδομένων, για να συγκρίνουν τις επιπτώσεις της καθημερινής δραστηριότητας σε σχέση με τα φυσιολογικά μοτίβα γήρανσης.

Του George Citroner

 

 

Η υψηλή πίεση, που συχνά επηρεάζει τους ηλικιωμένους και τους παχύσαρκους, μπορεί να πέσει με τη χρήση συμπληρωμάτων βιταμίνης D.

Σύμφωνα με νέα μελέτη, η λήψη 600 μονάδων (international units – IU) βιταμίνης D ημερησίως – η συνιστώμενη ποσότητα για τους ενηλίκους – μειώνει την πίεση στους ηλικιωμένους, ειδικά στους παχύσαρκους.

Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι η υπέρβαση της συνιστώμενη πρόσληψης, ακόμη και κάτω από το ασφαλές ανώτατο όριο, δεν μεταφράζεται απαραίτητα σε επιπρόσθετα πλεονεκτήματα.

Τα συμπληρώματα μειώνουν την πίεση του αίματος

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό της Ενδοκρινικής Εταιρείας, έγινε σε 211 ηλικιωμένα, παχύσαρκα άτομα, που έλαβαν συμπληρώματα βιταμίνης D σε δόσεις των είτε 600 IU ημερησίως είτε 3.750 IU ημερησίως, επί έναν χρόνο. Προς το παρόν, το Ινστιτούτο Ιατρικής (Institute of Medicine – IOM) συνιστά 600 IU ημερησίως.

Ύστερα από ένα χρόνο, η συνολική συστολική πίεση των συμμετεχόντων είχε μειωθεί κατά 3,5 mm Hg  και η διαστολική πίεση κατά 2,5 mm Hg.

Αυτοί που έλαβαν τις μεγαλύτερες δόσεις των 3.750 IU ημερησίως είχαν μια ελαφρώς μεγαλύτερη μείωση, της τάξεως των 4,2 mm Hg, για τη συστολική πίεση. Συγκριτικά, αυτοί που έλαβαν τη μικρότερη δόση των 600 IU ημερησίως ανέφεραν γενικά μια μείωση της τάξης 2,8 mm Hg.

Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι διαφορές μεταξύ των ομάδων της υψηλής και χαμηλής δόσης βιταμίνης D δεν ήταν στατιστικά σημαντικές.

Άτομα με υψηλότερο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) πάνω από 30 είδαν πιο σημαντική μείωση στην πίεση του αίματος, ειδικά στην ομάδα της υψηλής δόσης. Άτομα που πήραν φάρμακα για την πίεση μαζί με τη βιταμίνη D επίσης παρατήρησαν σημαντική μείωση στη συνολική πίεση του αίματος.

Όλοι οι συμμετέχοντες έλαβαν επίσης ημερήσια συμπληρώματα 1.000 mg ασβεστίου.

Ασήμαντα τα οφέλη των υψηλότερων δόσεων

Τα ευρήματα της έρευνας έδειξαν ότι η τακτική λήψη συμπληρωμάτων είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της πίεσης του αίματος των συμμετεχόντων. Ωστόσο, η σύγκριση μεταξύ των δύο ομάδων δόσεων έδειξε ότι οι υψηλότερες δόσεις βιταμίνης D δεν παρείχαν περαιτέρω πλεονεκτήματα στην υγεία.

«Η αυξημένη πρόσληψη βιταμίνης D δεν βοηθά στη μείωση της πίεσης του αίματος», είπε στους Epoch Times σε email η συγγραφέας της μελέτης Δρ Γκαντά Ελ-Ηατζ Φουλεϊχάν, από το Ιατρικό Κέντρο του Αμερικανικού Πανεπιστημίου του Βηρυτού (American University of Beirut Medical Center). «Όντως, τα 3.750 IU ημερησίως δεν μειώνουν την πίεση περισσότερο από τα 600 IU ημερησίως, τα οποία είναι και η ημερήσια δόση που συνιστά το Ινστιτούτο Ιατρικής.»

Αυτά τα αποτελέσματα «πρέπει να επικυρωθούν σε δοκιμή με την πίεση του αίματος ως το πρωταρχικό αποτέλεσμα», πρόσθεσε.

Η ερευνητική ομάδα έλαβε υπ’ όψιν το ανώτερο όριο για την πρόσληψη της βιταμίνης D που καθιερώθηκε από το Ινστιτούτο Ιατρικής (4.000 IU ημερησίως) όταν επέλεξε τις δόσεις για τους συμμετέχοντες. «Τα 3.750 IU ημερησίως είναι κάτω από το ανώτερο όριο του Ινστιτούτου Ιατρικής και επιλέχθηκε ειδικά για αυτόν τον λόγο», έγραψε η Δρ Φουλεϊχάν.

Ωστόσο, η υψηλότερη δόση είναι απίθανο να έχει επιβλαβείς επιπτώσεις στην υγεία, πρόσθεσε. «Κανείς από τους ασθενείς μας δεν έδειξε σημάδια ή συμπτώματα δηλητηρίασης από βιταμίνη D», σημείωσε. Τα συμπτώματα δηλητηρίασης από βιταμίνη D περιλαμβάνουν ναυτία, εμετό και πέτρες στους νεφρούς.

Η Δρ Φουλεϊχάν τόνισε ότι για τη λήψη συμπληρωμάτων βιταμίνης D χρειάζεται ιατρική συμβουλή.

Του George Citroner

Αρχικό άρθρο: https://www.theepochtimes.com/health/vitamin-d-supplements-lower-blood-pressure-in-older-adults-with-obesity-study-5757749

Νέα μελέτη υποδηλώνει ότι οι επιστήμονες μπορούν να προβλέψουν την ανάπτυξη χρόνιου πόνου μόλις τρεις μέρες μετά από αυχενικό διάστρεμμα  – έναν τραυματισμό που προκαλείται από την απότομη και βίαιη κάμψη του αυχένα προς τα εμπρός και μετά προς τα πίσω – αναλύοντας τα μοτίβα δραστηριότητας του εγκεφάλου και τα επίπεδα άγχους.

Το αυχενικό διάστρεμμα είναι ένα τραυματισμός του αυχένα που προκαλείται συνήθως από την πρόσκρουση ενός αντικειμένου ή άλλου οχήματος στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και λιγότερο συχνά προκαλείται από τραυματισμούς σε αθλήματα, σωματική βία και άλλα τραύματα.

Πάνω από 3,3 εκατομμύρια ενήλικες στις ΗΠΑ επί του παρόντος βιώνουν χρόνιο πόνο ως αποτέλεσμα αυχενικού διαστρέμματος, καθιστώντας το ένα σοβαρό ζήτημα δημόσιας υγείας.

«Το χρόνιο άλγος παραμένει μια μεγάλη πηγή αναπηρίας και βασάνου παγκοσμίως, κουβαλώντας τεράστιο υγειονομικό και κοινωνικό κόστος», αναφέρουν οι συγγραφείς της μελέτης.

 

Καίριες περιοχές του εγκεφάλου δείχνουν πρώιμα προειδοποιητικά σημάδια

Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Mental Health, εστιάζει στην επικοινωνία μεταξύ δύο κρίσιμων περιοχών του εγκεφάλου: τον ιππόκαμπο, ο οποίος λειτουργεί ως το κέντρο μνήμης του εγκεφάλου, και τον εγκεφαλικό φλοιό, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την επικαιροποίηση της μακροχρόνιας μνήμης.

Αυξημένη επικοινωνία μεταξύ αυτών των δύο περιοχών τις ακόλουθες ημέρες μετά τον τραυματισμό σχετίζεται σημαντικά με την ανάπτυξη χρόνιου πόνου, σύμφωνα με την μελέτη.

«Παρότι οι υποκείμενοι μηχανισμοί του χρόνιου άλγους δεν κατανοούνται ακόμη πλήρως, υπάρχει η υπόθεση ότι τα κυκλώματα συναισθηματικής εκμάθησης του εγκεφάλου παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και επιμονή του χρόνιου άλγους», αναφέρουν οι συγγραφείς.

Αυτά τα «κυκλώματα» εστιάζουν στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου, ο οποίος είναι «υπεύθυνος για την επικαιροποίηση των νέων αναμνήσεων σε μακροχρόνιες», είπε σε δήλωση ο Πάουλο Μπράνκο, επίκουρος καθηγητής αναισθησιολογίας και ιατρικής πόνου στην Σχολή Ιατρικής του Βορειοδυτικού Πανεπιστημίου του Φάινμπεργκ (Northwestern University Feinberg School of Medicine) και πρώτος συγγραφέας της μελέτης.

Όσο πιο πολύ «μιλάει» ο ιππόκαμπος στον φλοιό, τόσο πιο πιθανό είναι για το άτομο να αναπτύξει χρόνιο άλγος, πρόσθεσε.

 

Τα επίπεδα άγχους παίζουν κρίσιμο ρόλο

Η έρευνα επίσης αναγνώρισε το άγχος ως κρίσιμο παράγοντα.

Στην μελέτη, οι ασθενείς που παρουσίασαν υψηλότερα επίπεδα άγχους αμέσως μετά το ατύχημά τους έδειξαν μεγαλύτερη πιθανότητα ανάπτυξης χρόνιου πόνου. «Εάν η ανάμνηση έχει υψηλή συναισθηματική σημασία, τότε κάνει αυτούς τους ασθενείς να σχετίζουν αυτή την κίνηση με πόνο», είπε ο Μπράνκο.

Αυτός ο σύνδεσμος μεταξύ αυξημένης εγκεφαλικής συνδεσιμότητας και άγχους υπογραμμίζει τις περίπλοκες διεργασίες που εμπεριέχονται στο πως αντιλαμβανόμαστε τον πόνο.

«Ενώ συχνά σκεφτόμαστε τον πόνο ως κάτι σχετικό μονάχα με έναν τραυματισμό, στην ουσία είναι ο εγκέφαλος που δημιουργεί την εμπειρία του πόνου», σημείωσε ο Μπράνκο. «Ο εγκέφαλος παίρνει την απόφαση για το εάν κάποια κίνηση θα πρέπει να είναι επίπονη ή όχι.»

Οι συγγραφείς επίσης δεν βρήκαν καμία σημαντική σχέση μεταξύ των επιπέδων του στρες και την ανάπτυξη χρόνιου πόνου.

 

Μετατόπιση της εστίασης από την αντιμετώπιση στην πρόληψη

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η κατανόηση του χρόνου εμφάνισης του χρόνιου πόνου θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα αντιμετώπισης από την επικέντρωση στην θεραπεία σε αυτή της πρόληψης.

«Τώρα που γνωρίζουμε ότι υπάρχει αυτή η κρίσιμη χρονική περίοδος όταν αυτό συμβαίνει, μπορούμε να επικεντρώσουμε τις προσπάθειες αντιμετώπισης σε αυτό το αρχικό στάδιο για να αποτρέψουμε τον χρόνιο πόνο αντί να προσπαθήσουμε να τον θεραπεύσουμε, κάτι το οποίο είναι πολύ πιο δύσκολο», είπε σε δήλωση τύπου ο Απκάρ Β. Απκαριάν, διευθυντής του Κέντρου Μεταφραστικής Έρευνας Πόνου και αλληλογραφών συγγραφέας.

«Εφόσον το άγχος παίζει σημαντικό ρόλο για τις αλλαγές στον εγκέφαλο, στοχεύοντας το άγχος αμέσως μετά τον τραυματισμό ίσως μπορέσει να σταματήσει αυτές τις αλλαγές, πιθανώς μέσα από φάρμακα κατά του άγχους ή άλλα», πρόσθεσε ο Απκαριάν.

Η έρευνα θα μπορούσε να ανοίξει νέες πιθανότητες για θεραπείες εστιασμένες στην δραστηριότητα και συνδεσιμότητα του ιππόκαμπου, σημείωσε.

 

Η έναρξη του πόνου εντοπίστηκε στη στιγμή του τραυματισμού

Η μεγάλης κλίμακας διαχρονική μελέτη, που διεξήχθη σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Τεχνολογίας Technion-Israel και το Πανεπιστήμιο McGill, παρακολούθησε περισσότερους από 200 ασθενείς με αυχενικό διάστρεμμα από τον Μάρτιο του 2016 έως τον Δεκέμβριο του 2021. Από αυτούς τους συμμετέχοντες, οι 177 υποβλήθηκαν σε μαγνητική τομογραφία (ΜΤ) εντός τριών ημερών από τον τραυματισμό.

Αυτός ο πληθυσμός ασθενών παρείχε στους ερευνητές την ευκαιρία να μελετήσουν τις πρώιμες αλλαγές στον εγκέφαλο, καθώς μπόρεσαν να ανιχνεύσουν με ακρίβεια την έναρξη του πόνου στην στιγμή του ατυχήματος. Οι ερευνητές παρακολούθησαν τα επίπεδα πόνου των ασθενών για πάνω από 12 μήνες για να καθορίσουν το ποιός ανέπτυξε χρόνιο πόνο και ποιός ανέκαμψε.

Η ερευνητική ομάδα σχεδιάζει να εξερευνήσει περαιτέρω τους μηχανισμούς που οδηγούν την αντίδραση του ιππόκαμπου στον τραυματισμό, εξετάζοντας διάφορους φυσιολογικούς και ψυχολογικούς παράγοντες οι οποίοι θα μπορούσαν να επηρεάσουν αυτές τις αλλαγές. Ο στόχος τους είναι να αναπτύξουν μια πρώιμη παρέμβαση η οποία θα μπορεί αποτελεσματικά να στοχεύσει τις δυσλειτουργικές αποκρίσεις.

Οι επιπτώσεις αυτής της έρευνας εκτείνονται πέρα από την ατομική περίθαλψη του ασθενούς. Ο χρόνιος πόνος θέτει σημαντικές προκλήσεις όχι μόνο στα άτομα που επηρεάστηκαν αλλά και στην κοινωνία ως σύνολο, και μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη εξάρτηση σε οπιοειδή, συνεισφέροντας στην παγκόσμια επιδημία οπιοειδών. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας θα μπορέσουν να ενημερώσουν νέες προληπτικές στρατηγικές για την βελτίωση της ποιότητας ζωής αυτών που ζουν με χρόνιο πόνο.

Από τις χρωστικές στα υπέρ-επεξεργασμένα τρόφιμα έως τα μικροπλαστικά, προειδοποιούμαστε συνεχώς για τα χημικά στο περιβάλλον μας που επηρεάζουν αρνητικά την υγεία μας. Ενώ κάποια μπορούν να αποφευχθούν, ορισμένα χημικά, όπως τα φυτοφάρμακα, είναι απαραίτητα για την διατήρηση των τροφίμων στα ράφια των καταστημάτων. Ωστόσο, ένα αυξανόμενο σώμα ερευνών υποδηλώνει ότι αυτές οι σωτήριες για τα τρόφιμα ουσίες δεν σκοτώνουν μονάχα τα παράσιτα.

Νέα μελέτη έχει αναγνωρίσει 22 κοινά χρησιμοποιούμενα φυτοφάρμακα τα οποία στατιστικά συνδέονται με αύξηση των περιπτώσεων καρκίνου του προστάτη στις ΗΠΑ. Παρόλα αυτά, οι ερευνητές προειδοποιούν ότι ο παρατηρητικός σχεδιασμός δεν μπορεί να καθορίσει την άμεση αιτιότητα.

Το κύριο μήνυμα από αυτή την μελέτη είναι πως υπάρχουν πιθανώς περιβαλλοντικοί παράγοντες «όπως η έκθεση σε ορισμένα φυτοφάρμακα» που συνεισφέρουν στον κίνδυνο του καρκίνου του προστάτη, είπε στους Epoch Times ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Σάιμον Τζον Κρίστοφ Σόρενσεν της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ.

 

Φυτοφάρμακα- το «κύριο έναυσμα» για την ανάπτυξη του καρκίνου

Νέα έρευνα που δημοσιοποιήθηκε στις 4 Νοεμβρίου στο περιοδικό Cancer (Καρκίνος), ένα περιοδικό της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας (American Cancer Society – ACS), έχει καθιερώσει περαιτέρω έναν συσχετισμό αναγνωρίζοντας 22 φυτοφάρμακα που συνδέονται σταθερά με την αύξηση του ρυθμού του καρκίνου του προστάτη.

Τέσσερα από αυτά τα φυτοφάρμακα ήταν «πιθανώς κλινικά σημαντικά» επειδή σχετίζονται με θανάτους από καρκίνο του προστάτη.

Ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα εθνικού επιπέδου πάνω σε 295 φυτοφάρμακα και την σχέση τους με τον ρυθμό καρκίνου του προστάτη στις ΗΠΑ. Αντιπροσώπευαν μια καθυστέρηση 10 έως 18 ετών μεταξύ της έκθεσης στα φυτοφάρμακα και της εμφάνισης του καρκίνου του προστάτη, λόγω της αργά αναπτυσσόμενης φύσης αυτού του καρκίνου.

Ανάμεσα στα 22 φυτοφάρμακα που σχετίζονται με αυξημένα περιστατικά καρκίνου του προστάτη, τρία είχαν συσχετιστεί προηγουμένως με καρκίνο του προστάτη, περιλαμβάνοντας το 2,4-διχλωροφαινοξυοξικό οξύ (2,4-dichlorophenoxyacetic acid – 2,4D), το οποίο χρησιμοποιείται ευρέως στις ΗΠΑ για τον έλεγχο των ζιζανίων όπως οι πικραλίδες, τα τριφύλλια και τα γαϊδουράγκαθα.

Από το 2014, ο ρυθμός περιπτώσεων καρκίνου του προστάτη στις ΗΠΑ έχει αυξηθεί κατά 3% ετησίως, με τους καρκίνους προστάτη προχωρημένου σταδίου να αυξάνονται περίπου 5% κάθε χρόνο, σύμφωνα με την ACS. Παγκοσμίως, ο καρκίνος του προστάτη είναι ανάμεσα στους πιο επικρατέστερους καρκίνους, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ).

Αναθεώρηση 62 μελετών που δημοσιεύθηκε το 2021 από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (National Institutes of Health-NIH) των ΗΠΑ υποδεικνύει ότι η εργασιακή έκθεση σε φυτοφάρμακα δρα ως «κύριο έναυσμα» για αρκετούς τύπους καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου του πολλαπλού μυελόματος, του καρκίνου της ουροδόχου κύστης, το μη Χότζκινς λέμφωμα, την λευχαιμία, τον καρκίνο του μαστού και τον καρκίνο του προστάτη.

 

Έκθεση στο 2,4D και άλλα αναγνωρισμένα φυτοφάρμακα

Οι άνθρωποι και τα κατοικίδια τους μπορεί να εκτεθούν στο 2,4D όταν παίζουν ή περπατούν σε επιστρωμένο γρασίδι. Αυτό το φυτοφάρμακο διαφημίζεται από πολλές μάρκες, συμπεριλαμβανομένης της Weed-B-Gone, της Acme και της Aquakleen.

Τα υπολειπόμενα 19 φυτοφάρμακα που αναγνωρίστηκαν στην μελέτη δεν έχουν συνδεθεί στο παρελθόν με καρκίνο του προστάτη, περιλαμβάνοντας μια ποικιλία από ζιζανιοκτόνα, μυκητοκτόνα, εντομοκτόνα και υποκαπνιστικά εδάφους.

Ανάμεσα σε αυτά, τα τέσσερα φυτοφάρμακα συνδέονταν ρητά τόσο με την αυξημένη συχνότητα εμφάνισης όσο και με την θνησιμότητα του καρκίνου του προστάτη. Αυτά περιλαμβάνουν τα ζιζανιοκτόνα τριφλουραλίνη, cloransulam-methyl και diflufenzopyr καθώς και ένα εντομοκτόνο, την θειαμεθοξάμη.

Μόνο η τριφλουραλίνη κατηγοριοποιείται από την Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος (Environmental Protection Agency-EPA) ως «πιθανώς ανθρώπινο καρκινογόνο». Τα άλλα είναι είτε «μη πιθανά καρκινογόνα» ή έχουν αποδεικτικά στοιχεία που υποστηρίζουν την «μη-καρκινογένεση».

Ο Σόρενσεν πρόσθεσε ότι αυτή η μελέτη «λειτουργεί ως ένα σημαντικό πρώτο βήμα» για την αναγνώριση πιθανών περιβαλλοντικών συντελεστών για τον καρκίνο του προστάτη, δεδομένου του σημαντικού ρόλου που μπορεί να παίζουν τα φυτοφάρμακα στις περιπτώσεις και την θνησιμότητα του καρκίνου του προστάτη.

«Παραμένουμε αισιόδοξοι ότι περαιτέρω μελέτες, υποβοηθούμενες από τις προηγμένες επιδημιολογικές μεθόδους, θα χτίσουν πάνω σε αυτά τα ευρήματα και θα συνεισφέρουν σε πιο ενημερωμένες αποφάσεις για την δημόσια υγεία», συνέχισε λέγοντας ο Σόρενσεν.

 

Η μελέτη είχε σημαντικούς περιορισμούς

Η μελέτη ήταν παρατηρητική και βασισμένη σε στατιστικούς συσχετισμούς, που σημαίνει ότι οι ερευνητές δεν εγκαθίδρυσαν μια αιτιολογική σχέση μεταξύ της έκθεσης στα φυτοφάρμακα και του καρκίνου του προστάτη.

«Αυτή η έρευνα επιδεικνύει την σημασία της μελέτης των περιβαλλοντικών εκθέσεων, όπως την χρήση των φυτοφαρμάκων, για να εξηγήσει πιθανώς κάποιες από τις γεωγραφικές παραλλαγές που παρατηρούμε στις περιπτώσεις καρκίνου του προστάτη και τους θανάτους στις ΗΠΑ», είπε σε δήλωση τύπου ο Σόρενσεν.

Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν τους επιπρόσθετους περιορισμούς, συμπεριλαμβανομένης και της ανικανότητάς τους να συνδέσουν οριστικά την υψηλότερη έκθεση σε φυτοφάρμακα ανάμεσα σε αυτούς που διαγνώστηκαν με καρκίνο του προστάτη συγκριτικά με αυτούς που δεν είχαν αναπτύξει την ασθένεια.

«Ενώ αυτά τα ευρήματα από μόνα τους δεν δικαιολογούν άμεσες αλλαγές στην δημόσια πολιτική», σημείωσε ο Σόρενσεν, παρέχουν πληροφορίες που θα μπορούσαν να καθοδηγήσουν μελλοντικές έρευνες πάνω στην περιβαλλοντική έκθεση και τον κίνδυνο του καρκίνου.

«Αυτές οι πληροφορίες είναι κρίσιμες για να κατανοήσουμε καλύτερα το τρόπο που τα φυτοφάρμακα μπορεί να επηρεάζουν τον καρκίνο του προστάτη και να αναγνωρίσουμε τις πιθανές στρατηγικές πρόληψης», συμπέρανε.