MAGNIFISSANCE

Από τον Jared Pearman.

Ονομάσατε την ένωση πολεμικών τεχνών σας «Σιν Γου Μεν» [Xin Wu Men]. Ποιο το νόημα του ονόματος;

Εξασκούμαι και διδάσκω πολεμικές τέχνες για πάνω από 40 χρόνια. Νιώθω όλο και περισσότερο ότι οι ρίζες των κινεζικών πολεμικών τεχνών έρχονται από την σοφία του θεϊκώς εμπνευσμένου πολιτισμού μας. Το 2004, ένας από τους δασκάλους μου στην Κίνα έγραψε την επιγραφή «Σιν Γου Μεν» για εμένα. Σιν σημαίνει καρδιά, αντιπροσωπεύει την σκέψη και ψυχή μας. Γου σημαίνει πολεμικές τέχνες και τεχνικές, και η τελευταία λέξη, Μεν, σημαίνει πύλη, και αντιπροσωπεύει τον δρόμο από τον οποίον πρέπει να περάσουμε.

Πολλοί άνθρωποι τώρα πιστεύουν πως οι πολεμικές τέχνες είναι ένας τρόπος για καλή φυσική κατάσταση και αυτοάμυνα, αλλά συχνά μιλάτε για την νοητική πτυχή των πολεμικών τεχνών.

Οι πολεμικές τέχνες που έμαθα αρχικά ήταν κυρίως εξωτερικές: στάσεις, δύναμη, ταχύτητα, και εκρηκτική ισχύς. Δεν γνώριζα πολλά για τις παραδοσιακές τεχνικές. Μεγαλώνοντας στην Κίνα, το πολιτισμικό περιβάλλον ήταν έρημο, και ο ορθόδοξος πολιτισμός των πολεμικών τεχνών είχε σταματηθεί. Η εξάσκησή μας βασιζόταν σε σωματικές ικανότητες. Όπως σε ένα άθλημα, απλώς χρειάζεται να τρέχεις, να ξέρεις πως να αυξήσεις τους μυς, και να είσαι εκρηκτικός. Επειδή ανατράφηκα σε αυτό το περιβάλλον, δεν είχα υπομονή και τα ήθελα όλα γρήγορα. Αργότερα, καθώς μεγάλωνα, με ενδιέφερε όλο και περισσότερο το παραδοσιακό Τάιτσι-τσουέν [παρόμοιο της γνωστής άσκησης Τάι Τσι], η απαλή πυγμαχία μάντις, και εσωτερικές μέθοδοι στάσεων. Τότε άρχισα να καταλαβαίνω τις θεωρίες των παραδοσιακών πολεμικών τεχνών.

Αφότου εγκαταστάθηκα στις Ηνωμένες Πολιτείες, έμαθα τον διαλογισμό και την εσωτερική άσκηση καλλιέργειας Φάλουν Γκονγκ σε έναν διαγωνισμό πολεμικών τεχνών. Μέσω της εξάσκησης Φάλουν Γκονγκ, μπόρεσα να καταλάβω την φύση του τσιγκόνγκ πολεμικών τεχνών, που είναι ένα είδος θεϊκά εμπνευσμένου πολιτισμού.

Έτσι άρχισα να δίνω περισσότερη προσοχή στην πνευματική καλλιέργεια, που έχει να κάνει με την βελτίωση της ηθικής. Ανακάλυψα ότι αυτό διεύρευνε την σκέψη μου. Κατανοώ πράγματα που δεν μπορούσα να επιλύσω παλιότερα, και οι ικανότητες πολεμικών τεχνών μου έχουν βελτιωθεί. Για παράδειγμα, στις πολεμικές τέχνες, η τέχνη της επίθεσης και άμυνας είναι ακριβώς όπως δύο άνθρωποι που συνομιλούν. Ο ένας ρωτά ερωτήσεις και ο άλλος απαντά, αλλά δεν μπορούν να διαπληκτιστούν. Όταν μπορείς να αφήσεις το εγώ σου, μπορείς να κατανοήσεις και να ανεχθείς την άλλη πλευρά περισσότερο. Όταν σου δίνει μια γροθιά, δεν αντιπαλεύεις, αλλά αφήνεις την δύναμή του να περάσει, και τότε θα βρεις ότι αυτό που ακολουθεί την γροθιά είναι αδυναμία. Όταν αντιπαλεύεις σε εκείνο το σημείο, δεν μπορεί να αμυνθεί. Αυτό είναι το να τα αφήνεις όλα, να εστιάζεσαι στο αποτέλεσμα και όχι στην διαμάχη – να μετατρέπεις την δύναμη του αντιπάλου σε κάτι κενό.

 

Αφότου βρήκε εσωτερική γαλήνη στην ταινία Κουνγκ Φου Πάντα, ο πρωταγωνιστής Πο έγινε ο «Πολεμιστής Δράκος», με μεγάλες μαχητικές ικανότητες. Είναι η εσωτερική γαλήνη για την οποία μιλάει η ταινία, παρόμοια με την νοητική μέθοδο που αναφέρετε;

Σύμφωνα με τις παραδοσιακές ασκήσεις πολεμικών τεχνών, όταν ο νους είναι ήσυχος, θα έρθει σοφία, και η άσκησή σου θα γίνει ευκολότερη. Ο Τάι Λουνγκ στην ταινία είναι πολύ τρομερός και αλαζόνας, ενώ το Πάντα φαίνεται αδέξιο, αλλά έχει σοφία. Ο δάσκαλος Όογκ-γουέι το κάνει να επιτύχει μια κατάσταση υπερνίκησης της κίνησης με ησυχία, και υπερκέρασης της σκληρότητας με απαλότητα. Το σκληρό και το απαλό συμπληρώνουν το ένα το άλλο. Η απαλότητα υπερνικά την σκληρότητα, κάτι που αναπτύσσει την σοφία και δυναμική του ανθρωπίνου σώματος.

Έχετε διδάξει χιλιάδες μαθητών στο εξωτερικό, οι περισσότεροι Δυτικοί. Τι επίδραση είχαν οι πολεμικές τέχνες σε αυτούς;

Όταν δίδασκα πολεμικές τέχνες στην Νότια Αφρική, είχα έναν μαθητή με όνομα Χέιλυ. Είχε αυτισμό και κακή σχέση με τους γονείς του. Επίσης κάπνιζε πολύ. Αφότου έμαθε πολεμικές τέχνες από εμένα, έγινε ενεργός, επειδή όλοι οι μαθητές μου εξασκούνται μαζί. Αρχικά, δεν ήθελε να ξυπνά νωρίς. Αργότερα, ήταν ο πρώτος που ερχόταν στο σπίτι μου για μάθημα στις έξι το πρωί. Του αρέσει το στατικό τσιγκόνγκ, ο κινεζικός πολιτισμός, και η κινεζική κουζίνα. Η φίλη του είπε πως ήταν πολύ αυτιστικός παλιότερα και δεν ήθελε να μιλά σε άλλους. Οι πολεμικές τέχνες άλλαξαν την ζωή του.

Η εξάσκηση πολεμικών τεχνών δεν είναι για να νικάς άλλους, αλλά για να νικήσεις τον παλιό σου εαυτό, τα μειονεκτήματά σου, και τον κακό χαρακτήρα. Οι παραδοσιακές πολεμικές τέχνες απαιτούν να είσαι ηθικός στα πάντα που κάνεις. Όταν εξασκείς πυγμαχία, η σπονδυλική στήλη πρέπει να είναι ορθή. Πρέπει να μάθεις να υπομένεις και να αντέχεις. Όλα πρέπει να γίνουν, ασχέτως του πόσο δύσκολα ή κουραστικά είναι, και ασχέτως του πόσου πόνου σου προκαλούν.

Μαζί με την διόρθωση των συνηθειών της ζωής και την βελτίωση του ταπεραμέντου, ιατρικά μιλώντας, πως ενισχύουν οι παραδοσιακές κινεζικές πολεμικές τέχνες την σωματική κατάσταση;

Οι πολεμικές τέχνες μπορούν να δουλέψουν όλους τους 639 μυς και τα 206 κόκκαλα του σώματος, και να κυκλοφορήσουν πλήρως τα θρεπτικά συστατικά και την ενέργεια του σώματος μέσω των εσωτερικών οργάνων και μεσημβρινών. Αυτή η κατανόηση οδηγεί σε καλές συνήθειες στην ζωή, και μπορείς να χρησιμοποιήσεις τις αρχές των πολεμικών τεχνών ακόμα και στο πως τρως ή κινείσαι. Για παράδειγμα, όταν περπατάμε, κρατάμε τα γόνατα και την ευρύτερη κάτω κοιλιακή χώρα χαλαρά, το άνω σώμα ελεύθερο και άνετο, και χρησιμοποιούμε την αναπνοή του ντάντιεν [κοιλιακής χώρας], έτσι δεν κουραζόμαστε όταν περπατάμε μεγάλες αποστάσεις. Αυτό είναι πολύ παρόμοιο με τον διαλογισμό και το τσιγκόνγκ σε όρθια στάση.

Η αναπνοή του ντάντιεν αναφέρεται σε μια βασική μέθοδο αναπνοής όπου εισπνέεις μέσω της μύτης, επιτρέποντας στον αέρα να φτάσει το πεδίο ενέργειας ντάντιεν στην κάτω κοιλιακή χώρα. Αυτή η διαδικασία είναι πολύ μακρά. Θα προσδώσει ενέργεια, θα παρέχει οξυγόνο στα εσωτερικά όργανα, θα ενεργοποιήσει τα όργανα, και θα εξασκήσει τους εσωτερικούς μυς.

Φωτογραφία Zhang Bing-gan.

Αναδημοσιευμένο με άδεια από το περιοδικό Magniffisance.

 

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

Αναδημοσιευμένο από το Magnifissance, ένα περιοδικό που εξερευνεί την διαχρονική ομορφιά της Ανατολής και της Δύσης.

Ο τρόπος με τον οποίον οι αρχαίοι Κινέζοι έκαναν εμπόριο και αντιμετώπιζαν καθημερινά θέματα μπορεί να μας εμπνεύσει με θετικότητα και να καθοδηγήσει τις προσπάθειές μας. Οι παραδοσιακές κομφουκιανικές αξίες: καλοσύνη, ορθότητα, ευπρέπεια, σοφία και εμπιστοσύνη, ηχούν σχετικά συντηρητικές, πιο κατάλληλες για έναν εξευγενισμένο λόγιο παρά για έναν δυναμικό επιχειρηματία. Αλλά η κινεζική ιστορία είναι γεμάτη με παραδείγματα επιχειρηματιών, που έχτισαν εμπορικές αυτοκρατορίες βασιζόμενοι στην διδασκαλία του Κομφούκιου.

Ένα παράδειγμα είναι ο Χου Σιουε-Γιαν, ένας τραπεζίτης που κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια ώστε να παραμείνει τίμιος και να τηρήσει μια συμφωνία, ενάντια στις συμβάσεις της εποχής.

Η δικαιοσύνη φέρνει δύναμη

«Η φερεγγυότητα είναι η δεύτερη ζωή ενός ανθρώπου», είπε κάποτε ο Χου, και το απέδειξε ως ιδιοκτήτης και διευθυντής της τράπεζας Φουκάνγκ. Κατά την δυναστεία Τσινγκ, ένας άντρας ονόματι Λούο Σανγκ-Ντε, βετεράνος πολλών μαχών, έψαχνε μέρος για να αποθηκεύσει τα 450 χλγμ. ασημιού που είχε συγκεντρώσει από μια ζωή στρατιωτικής θητείας. Ετοιμαζόταν για μια νέα εκστρατεία στην Τζιανγκσού, και δεν μπορούσε να πάρει τα νομίσματα μαζί του, ούτε μπορούσε να βρει κάποιο αξιόπιστο άτομο εν καιρώ πολέμου για να τα αφήσει. Έτσι έμαθε για την τράπεζα Φουκάνγκ.

Ο Χου, ιδιοκτήτης της τράπεζας, υποσχέθηκε στον Λούο πως δεν θα κρατούσε τα χρήματα αν ο Λούο πέθαινε στην μάχη, και επέμενε να πληρώσει στον Λούο το ένα τέταρτο των χρημάτων σε επιτόκιο, σε διάστημα τριών χρόνων.Στην μάχη, ο χειρότερος φόβος του Λούο έγινε πραγματικότητα· πληγώθηκε θανάσιμα. Στην διαθήκη του, ζήτησε από φίλους του στην γενέτειρά του να πάρουν από την τράπεζα Φουκάνγκ τα χρήματα και να δοθούν στην οικογένειά του.

Οι φίλοι του Λούο πήγαν στην τράπεζα χωρίς κάποια απόδειξη, και το αίτημά τους απορρίφθηκε. Όμως ο Χου είχε ακούσει για το θέμα και άρχισε να το ερευνά. Αφότου επιβεβαίωσε την ταυτότητα των αντρών, τους έδωσε το ποσό χωρίς δισταγμό.

Τα νέα διαδόθηκαν αμέσως, και η τράπεζα Φουκάνγκ έγινε η πιο περιζήτητη στην χώρα, γιατί πολλοί άλλοι τραπεζίτες θα κρατούσαν τα χρήματα αν ο πελάτης είχε πεθάνει. Παραρτήματα της τράπεζας Φουκάνγκ εμφανίστηκαν σε όλη την Κίνα.

Παράδοση του τιμονιού

Ο τραπεζίτης Τσιαο Τζι-Γιονγκ έχτισε μια εμπορική αυτοκρατορία τεράστιας αξίας, που έλεγχε λιμάνια, τράπεζες και προβλήτες ανά την Κίνα. Η Έπαυλη Τσιαο έχει διατηρηθεί μέχρι σήμερα, και είναι ένα κλασικό παράδειγμα αρχιτεκτονικής της βόρειας Κίνας.

Ο Τσιαο έτυχε να συναντήσει τον Γιαν Γουέι-Φαν, πρώην διεθυντή ενός τραπεζικού υποκαταστήματος που λόγω παρεξήγησης είχε απολυθεί από τον εργοδότη του. Ο Τσιαο είχε δει το ταλέντο του Γιαν, και απέστειλε οχτώ άντρες για να του παραδώσουν μια πρόσκληση, περιμένοντας με μια καρέκλα μεταφοράς μπροστά από την πόρτα του. Καθώς ο Γιαν δεν έβγαινε, ο γιος του Τσιαο πλησίασε με σεβασμό το σπίτι και εξήγησε πως ο πατέρας του έψαχνε παντού για ταλαντούχους ανθρώπους. Ο Γιαν, συγκινημένος, συμφώνησε να δώσει μια συνέντευξη, αλλά αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει την καρέκλα μεταφοράς, από μετριοφροσύνη. Αντ΄ αυτού, συμφώνησαν να τοποθετήσουν τα ρούχα και το καπέλο του στην καρέκλα και οι δύο άντρες ανέβηκαν σε άλογα.Στο σπίτι του Τσιαο προσφέρθηκε η καλύτερη φιλοξενία στον Γιαν, και ο Τσιαο παρατήρησε ότι ο Γιαν είχε καλούς τρόπους, ήταν ευφυής και προσγειωμένος νέος. Ήταν μόνο 36 ετών και αυτό έκανε τον Τσιαο να εκτιμήσει το ταλέντο του ακόμα περισσότερο. Ο Γιαν έγινε διευθυντής της τράπεζας Νταντεχένγκ, για τα επόμενα 26 χρόνια. Η επιχείρηση ευημερούσε και έγινε μια από τις πιο επιτυχημένες στην Κίνα.

Νίκη επί των δυσκολιών

Το 1883, η Σανγκάη χτυπήθηκε από συμφορές: καταρρακτώδεις βροχές, επιδημία, χάος στην αγορά, και κρίση λόγω της κατάρρευσης της τιμής του μεταξιού. Ακόμα και ο μεγάλος κομφουκιανικός επιχειρηματίας, Χου Σιουε-Γιαν, έκλεισε το παράρτημα της τράπεζάς του στην Σανγκάη.

Αλλά ο Γε Τσαν-Τζονγκ βρέθηκε στο στοιχείο του.

Ο Γε ήταν πρωτοπόρος στις μεταφορές και αποστολές προϊόντων. Στο απόγειο της καριέρας του, η περιουσία του είχε εκτιμηθεί μεταξύ 230 και 300 τόνων ασημιού, ισάξια του ενός δεκάτου των ετησίων εσόδων της κυβέρνησης Τσινγκ.Όταν ήρθε η καταστροφή, ο Γε απέφυγε την ζημία, αποσύροντας όλες τις τραπεζικές του καταθέσεις στις αρχές του 1883 και περιμένοντας για μια ευκαιρία. Την βρήκε στην βιομηχανία κηροζίνης, όπου κατοχύρωσε αποκλειστικά δικαιώματα διανομής στην Κίνα για την κηροζίνη της εταιρείας Standard Oil.

Εκείνη την χρονιά, η Standard Oil απέστειλε μεγάλη ποσότητα κηροζίνης στην Σανγκάη, ελπίζοντας να βελτιώσει τις πωλήσεις της ώστε να εξουδετερώσει την ζημία της στο Λονδίνο. Ο Γε ανέλαβε την διανομή της, και έστρεψε την προσοχή του από την πολυτάραχη Σανγκάη στον ποταμό Γιανγκτζί —που δεν είχε προσελκύσει εμπορικό ενδιαφέρον— και σε παραθαλάσσιες περιοχές, ιδρύοντας 18 αποθήκες διανομής στην Νινγκμπό, Γουεντζόου, Τζεντζιάνγκ, Τιεντζίν, Γκουανγκντόνγκ και σε άλλες πόλεις και εμπορικά λιμάνια.

Έπειτα, δημιούργησε ένα μεταφορικό δίκτυο αγοράζοντας παρατημένα πλοία μεταφοράς βαμβακιού, διαθέσιμα λόγω της κατάρρευσης αυτής της βιομηχανίας. Συγκέντρωσε πάνω από εκατό πλοία, και τα χρησιμοποίησε για την ρυμούλκηση φορτίων κηροζίνης, κάρβουνου, σιδήρου και άλλων υλικών, όλα μέσω του ποταμού Γιανγκτζί.Έτσι, το 1883, μια θεωρητικά ανέλπιδη χρονιά, τα κέρδη του Γε ήταν 3.800 χλγμ. ασήμι, ένα τεράστιο ποσό.

Η τήρηση του λόγου, οι τίμιες συναλλαγές, η απόλυτη εμπιστοσύνη σε φερέγγυους ανθρώπους, και η ευελιξία εν μέσω αντιξοοτήτων, είναι οι πιο πολύτιμες αρχές των κομφουκιανικών επιχειρηματιών.

Μετάφραση και επιμέλεια κειμένου: Ευθύμης Ωραιόπουλος

Αναδημοσιευμένο από το Magnifissance, ένα περιοδικό που εξερευνεί την διαχρονική ομορφιά της Ανατολής και της Δύσης.

Από έξω, ο θόρυβος της Νεοϋορκέζικης ζωής — κορναρίσματα, που και που μια κραυγή, ο γενικός βόμβος της πόλης. Αλλά μέσα στο διαμέρισμα, ένα ανακουφιστικό αντίθετο — απαλή κινέζικη μουσική παίζει καθώς η ζωγράφος Τσεν Σιαοπίνγκ κάθεται με πόδια διπλωμένα το ένα πάνω στο άλλο, με άνεση, σε πλήρη λωτό, εκπέμποντας την γαλήνη μιας ακίνητης λίμνης. Ως καλλιτέχνες, μπορούμε να ανυψώσουμε το πνευματικό μας επίπεδο μόνο με μια πιο ταπεινή στάση προς το θείον — ο μόνος τρόπος για να απεικονίσεις αυτές τις ιερές σκηνές», λέει η Τσεν, η ζωγράφος παραδοσιακής κινέζικης τεχνικής, που αργότερα υιοθέτησε δυτικές τεχνικές και μάγεψε τον κόσμο με τις δραματικές ελαιογραφίες της.

Με την ειλικρινή της αφοσίωση, η Τσεν, κέρδισε παγκόσμια αναγνώριση: Το 1998, ο κυβερνήτης των Βορείων Μαριανών Νήσων της απέδωσε τον τίτλο του «Εξέχοντος Καλλιτέχνη». Το 2009 και 2011, κέρδισε χρυσά μετάλλια στον 2ο και 3ο Διεθνή Διαγωνισμό Ζωγραφικής Πορτρέτων του κινέζικου τηλεοπτικού δικτύου, με έδρα στην Αμερική, NTD Television. Αλλά η αναγνώριση δεν υπήρξε ποτέ ο σκοπός της, καθώς η Τσεν πιστεύει πως οι καλλιτέχνες έχουν την υποχρέωση να υπηρετούν την κοινωνία, ρόλος που απαιτεί αφοσίωση όχι μόνον στην τεχνική ικανότητα.

Εκ των έσω

Από την ηλικία των 6 στην Κίνα, η Τσεν ζωγράφιζε ενώ «άλλα παιδιά έπαιζαν έξω», λέει γελώντας. Ο πατέρας της, δάσκαλος, αναγνώρισε την κλίση της κόρης του προς την ζωγραφική και την πήγε σε έναν δάσκαλο ζωγραφικής που είδε ένα εγγενές δώρο στη νεαρή Τσεν, ένα απρόσμενο ταλέντο που δεν υπήρχε σε κάποιον άλλον στην οικογένεια.

Το πρώτο βήμα στην εκμάθηση παραδοσιακής κινέζικης ζωγραφικής ήταν η εκπαίδευση στην καλλιγραφία, μια τέχνη ριζωμένη στην εσωτερική έκφραση — την πεμπτουσία της κινεζικής τέχνης.«Ένιωθα πως όσο πιο ολοκληρωμένοι ήταν οι καλλιτέχνες, τόσο ψηλότερες οι αρετές τους», λέει η Τσεν. Ο διάσημος μέντοράς της στην καλλιγραφία ήταν ένα τέτοιο παράδειγμα. «Αν και νέα, μπορούσα πράγματι να νιώσω πως ήταν διαφορετικός από τους άλλους. Είχε έναν καλλιεργημένο και ήρεμο αέρα, δεν τον ένοιαζε τόσο η φήμη και ο πλούτος».

Η καλλιγραφία του θύμισε στην Τσεν τους αρχαίους Κινέζους λογίους, των οποίων «η ήρεμη κατάσταση δεν μπορεί να αντιγραφεί». Αυτή η «κατάσταση», μια έννοια που εμποτίζει όλη την κινεζική τέχνη, από την ζωγραφική μέχρι τον χορό και το κουνγκ φου, υπογραμμίζει το εσώτερο πνεύμα ως αρχή της τέχνης. Από την καρδιά και τον εσωτερικό χαρακτήρα πηγάζει η δημιουργικότητα, και έτσι αρχίζει μια πινελιά στην καλλιγραφία ή μια πιρουέτα. Είναι μια ποιότητα που δεν μπορείς να προσποιηθείς, καθώς η τέχνη γίνεται μια επέκταση ή αντανάκλαση της εσωτερικής σύστασης του καλλιτέχνη.

Όταν η Τσεν έγινε 15, είχε αναπτύξει μια συμπαγή κατανόηση της καλλιγραφίας και της ζωγραφικής και άρχισε να ασχολείται με την σχεδόν πνευματική τέχνη της ζωγραφικής τοπίων, ένα ταξίδι εξερεύνησης της συμβολικής αρμονίας μεταξύ ουρανού και γης και της ανθρώπινης αναζήτησης της αθανασίας. Αλλά δεν ήταν μέχρι που η οικογένειά της αποφάσισε να αφήσει την Κίνα, που ανακάλυψε το πραγματικό κάλεσμά της, το οποίο αποκάλυψε έναν ακόμα μεγαλύτερο κόσμο.

Αληθινό σπίτι

Το 1992, μετά το Λύκειο, η Τσεν μετανάστευσε στην Σαϊπάν στον Βόρειο Ειρηνικό με τους γονείς της, όπου σπούδασε στο πανεπιστήμιων των Βορείων Μαριανών για να επεκτείνει τις ήδη εντυπωσιακές σπουδές της. «Έστειλα την αίτηση για σπουδές στο πανεπιστήμιο, μαζί με δείγματα έργων μου, και η επιτροπή νόμισε, βλέποντας τα έργα μου, πως αιτούμουν για μια θέση διδασκαλίας», λέει γελώντας η Τσεν.

Καθώς έτρεχε από μέρος σε μέρος για την προετοιμασία εκθέσεων, η Τσεν προσπερνούσε μεγάλες ομάδες Κινέζων που έκαναν κάποιες ήρεμες ασκήσεις διαλογισμού δίπλα στη θάλασσα. Μια μέρα, ο πατέρας της σταμάτησε και μίλησε με τους ασκούμενους, που του έδωσαν το Τζούαν Φάλουν, το κύριο βιβλίο του αρχαίου συστήματος άσκησης που λέγεται Φάλουν Ντάφα.

 

 

«Ως καλλιτέχνες, μπορούμε να ανυψώσουμε το πνευματικό μας επίπεδο μόνο με μια πιο ταπεινή στάση προς το θείον — ο μόνος τρόπος για να απεικονίσεις αυτές τις ιερές σκηνές»

Το Τζούαν Φάλουν απάντησε πολλές πανάρχαιες ερωτήσεις για το νόημα της ζωής, και ο πατέρας της πίστευε πως ήταν ένα θεϊκό βιβλίο, και έτσι άρχισε να ασκείται μαζί με την ομάδα. Λίγο αργότερα ο νεότερος αδελφός της Τσεν τον ακολούθησε, κάνοντας την Τσεν να θέλει να μάθει περί τίνος πρόκειται. «Απλώς σκέφτηκα πως ήταν ένα πολύ καλό βιβλίο, που διδάσκει κάποιον πως να είναι καλός. Πίστευα πως θα ήταν υπέροχο αν ο καθένας το διάβαζε», λέει η Τσεν.

Το Φάλουν Ντάφα είναι ένα γνήσιο σύστημα καλλιέργειας νου και σώματος, που κέντρισε την προσοχή της Τσεν επειδή δεν προσφέρει μόνο ασκήσεις τσιγκόνγκ που κάνουν το σώμα να νιώθει απεριόριστο και ελαφρύ, αλλά υπογραμμίζει επίσης την βελτίωση του χαρακτήρα μέσω της αφομοίωσης στις συμπαντικές αρετές αλήθεια, καλοσύνη και ανεκτικότητα.

Μια από τις αρχές που ξεχώριζε ήταν να σκέφτεσαι πρώτα τους άλλους, που υπενθύμισε στην Τσεν τον ρόλο της να βελτιώσει την κοινωνία ως καλλιτέχνης. Νιώθοντας υπέροχα με την εξάσκηση και πόσο γαλήνια την έκανε, άρχισε να αποτυπώνει τις εμπειρίες της στον καμβά.

 

Η ανώτατη τέχνη

Το 2001, η Τσεν θέλησε να συνεχίσει την καλλιτεχνική καριέρα της στη Δύση, έτσι ξεκίνησε για το Βανκούβερ. Αλλά προς λύπη της, οι σχολές καλών τεχνών επικεντρώνονταν μόνο στη μοντέρνα τέχνη. «Ίσως κάποιοι σκεφτούν πως οι κλασικές τέχνες δεν είναι ζωντανές τώρα», λέει η Τσεν. «Αλλά προτιμώ την ορθόδοξη και ρεαλιστική τέχνη».

Η παραδοσιακή τέχνη και ζωγραφική απαιτεί μια βαθύτερη κατανόηση των βασικών, αλλά τελικά, πιστεύει ότι αξίζει την δυσκολία. «Το πιο σημαντικό στάδιο της ορθόδοξης ζωγραφικής είναι η σύλληψη της ιδέας — οι ηθικές αξίες που εκφράζονται στο έργο και το υποκρυπτόμενο μήνυμα που θέλει να μεταφέρει ο καλλιτέχνης στον θεατή», αναφέρει. Μετά ο καλλιτέχνης εστιάζεται στην τεχνική, στις αναλογίες, τις μορφές, την προοπτική, το φως, την σκιά και το χρώμα. «Στα τελευταία κάποιος μπορεί να αποκτήσει ικανότητα μέσω εξάσκησης και μελέτης. Αλλά το πρώτο εξαρτάται από την προσωπική καλλιέργεια του χαρακτήρα του καλλιτέχνη, που είναι μια αθροιστική, μακρά διαδικασία».Έργα της Αναγέννησης, όπως η Καπέλα Σιστίνα, καταδεικνύουν την σύνδεση της υψηλής τέχνης με το θείον. Στην κλασική τέχνη, οι πινελιές του καλλιτέχνη εξαφανίζονται ώστε να μην τραβήξουν την προσοχή στην ικανότητά του, αλλά να απεικονίσουν την αγνότητα και ομορφιά του ουρανού, μια εμπειρική διάφανη ομορφιά πέρα από τον ανθρώπινο κόσμο.

Η Τσεν βλέπει την σχέση μεταξύ παραδοσιακής τέχνης, καλλιτέχνη και κοινωνίας να είναι στενή και συμβιωτική. «Τα κλασικά έργα συχνά εκπέμπουν θετική και ωφέλιμη ενέργεια, που είναι καλή για το ανθρώπινο σώμα και ψυχή, είναι η δύναμη από την αφοσίωση στους θεούς και την εξύμνησή τους». Το επίπεδο επίγνωσης του καλλιτέχνη και του θεατή εξυψώνονται κατά τη δημιουργία ή παρατήρηση των θεϊκών σκηνών και όντων.

Πέρα από την τέχνη

Το 1999 το κομμουνιστικό καθεστώς στην Κίνα άρχισε μια βίαιη δίωξη κατά των ασκουμένων του Φάλουν Ντάφα, στοχεύοντας περισσότερους από 70 εκατομμύρια αθώους ανθρώπους — η μεγαλύτερης κλίμακας δίωξη στη σύγχρονη ιστορία. Αφότου συμμετείχε σε δραστηριότητες στη Νέα Υόρκη για την έκθεση της γενοκτονίας, η Τσεν ένιωσε ένα νέο κάλεσμα.

Άρχισε να ζωγραφίζει σκηνές ασκουμένων του Φάλουν Ντάφα που διώκονταν για τα πιστεύω τους, συχνά απεικονίζοντας την αντίθεση της καλοσυνάτης φύσης ενός ασκουμένου προς το σκληρό εξωτερικό περιβάλλον τους.

Ο βραβευμένος πίνακάς της «Σάστισμα», απεικονίζει μια φυλακισμένη ασκούμενη του Φάλουν Ντάφα που αιωρείται ήρεμα σε ένα κελί φυλακής, εκπέμποντας μια συμπονετική αύρα που εξουδετερώνει τους φύλακες, που μαζεύονται μακριά από το φως.«Δείχνει ότι ένας ασκούμενος του Φάλουν Ντάφα δεν έχει μίσος ή θυμό, και ούτε δείχνει να πονά ή να υποφέρει όταν υπόκειται σε τέτοια απαίσια βασανιστήρια», λέει η Τσεν. «Είναι μια υπερβατική συμπεριφορά που μόνο ένας ασκούμενος μπορεί να έχει, είναι η εκδήλωση θεϊκής φύσης στον ανθρώπινο κόσμο».

Παρά την τραγωδία της δίωξης στην Κίνα, η Τσεν βλέπει μια ευρύτερη εικόνα, μέσα στην οποία ταπεινά ενστερνίζεται τον ρόλο της. «Μετά από την προσεκτική μελέτη της ομορφιάς της φύσης και του ανθρώπινου σώματος, μπορώ εύκολα να δω πως είναι αδύνατον τα ανθρώπινα όντα να ελέγξουν τον κόσμο», λέει η Τσεν. «Πρέπει να υπάρχουν ανώτερα όντα που δημιουργούν έναν τόσο τέλειο και όμορφο κόσμο, με ανώτερη σοφία». Γελά. «Οι καλλιτέχνες είναι απλώς οι αγγελιαφόροι των θεών στον ανθρώπινο κόσμο».

 

Kείμενο: J.H. White / Παραγωγή: Peggy Liu

Αναδημοσιευμένο από το Magnifissance, ένα περιοδικό που εξερευνεί την διαχρονική ομορφιά της Ανατολής και της Δύσης.

Ένας απόγονός του Victor Hugo, ο σεφ Florian Hugo καλλιτέχνης στην καρδιά και πολυβραβευμένος για τις δημιουργικές γαλλικές συνταγές του, δίνει φόρο τιμής στην οικογενειακή του κληρονομιά, ιδρύοντας το εστιατόριο Maison Hugo στη Νέα Υόρκη.

Ο σεφ Hugo μοιράζεται με τους αναγνώστες μας μια πρωτότυπη συνταγή με ένα από τα αγαπημένα του γλυκά, το κομψό μακαρόν, με lychee και Raspberries και μους ροζ σοκολάτας, ένας απολαυστικά πικάντικος και γλυκός συνδυασμός που δίνει ένα άλλο βάθος στη γεύση.

Rose Macarons
Μαριναρισμένο Lychee με Raspberries
Για 4 μεγάλα μακαρόν

Συστατικά

Για τα μακαρον:

210 γρ.ζάχαρη άχνη (χωρίστε την σε 160 γρ. και 50 γρ.)
100 γρ. σκόνης αμυγδάλου
75 γρ. ασπράδια αυγών (κατά προτίμηση 3 ημερών)
3 γρ. λευκή σκόνη αφυδατωμένου αυγού (προαιρετικά)
Ροζ ή κόκκινο χρώμα τροφίμων (ελάχιστες σταγόνες)

Για τη γέμιση:

90 γρ. σοκολάτα γάλακτος
80 γρ. κρέμα γάλακτος
1 κ.γ. ροδόνερο
25 γρ. βούτυρο
20 Organic Lychee
150 γρ. χυμός λεμονιού
50 Organic Raspberries
Ροζ ή κόκκινο χρώμα τροφίμων (ελάχιστες σταγόνες)

Για το σιρόπι από Raspberries:

400 γρ. Raspberries
200 γρ. νερό
250 γρ. ζάχαρη

Εκτέλεση

1. Προθερμάνετε το φούρνο στους 160°C.
2. Ανακατέψτε τη ζάχαρη άχνη 160 γρ. και τη σκόνη αμυγδάλου, και κοσκινίστε τα, για να φύγουν τυχόν σβόλοι.
3. Με ένα ηλεκτρικό μίξερ, χτυπάτε τα ασπράδια αυγού μαζί με την αφυδατωμένη σκόνη από ασπράδι αυγού και 25 γρ. ζάχαρη άχνη και μερικές σταγόνες ροζ χρώματος τροφίμων.
4. Όταν το μείγμα αρχίσει να δένει και να γίνεται μαρέγκα, προσθέστε την υπόλοιπη ζάχαρη 25 γρ. και ανακατέψτε για 30 δευτερόλεπτα.
5. Ρίξτε το μίγμα σκόνης αμυγδάλου στο μείγμα της μαρέγκας.
6. Χρησιμοποιώντας μια πλαστική σπάτουλα, ανακατέψτε ελαφρά κάνοντας κυκλικές κινήσεις από το κέντρο του μείγματος από κάτω και ανεβαίνοντας προς τα πάνω μέχρι την άκρη του μπολ.
7. Προσέξτε μην ξεφουσκώσει η μαρέγκα.
8. Προετοιμάστε ένα χωνί με άκρη 6 mm.
9. Προετοιμάστε ένα φύλλο ψησίματος.
10. Με το χωνί αρχίστε να σχηματίζεται τα μακαρόν, με διάμετρο περίπου 5 εκατοστών για να γίνουν 7 εκατοστά μετά το ψήσιμο.
11. Συμβουλή: Μπορείτε να σχεδιάσετε  με ένα μολύβι κύκλους 5 εκατοστών στο φύλλο ψησίματος πριν από το τελικό γέμισμα και έπειτα τοποθετήστε ένα ακόμα φύλλο ψησίματος ενώνοντας τα μεταξύ τους βάζοντας λίγο από το μείγμα στις άκρες τους, ώστε να έχετε ομοιόμορφά μακαρόν.
12. Αφήστε τα μακαρόν να στεγνώσουν για τουλάχιστον μία ώρα σε θερμοκρασία δωματίου.
13. Ψήνετε στους 160°C για περίπου 15 λεπτά.
14. Αφού τα βγάλετε από τον φούρνο, σηκώστε μια γωνία της λαδόκολλας και ρίξτε λίγο νερό κάτω από αυτή, για να αφαιρέσετε πιο εύκολα τα μακαρόν.
15. Περιμένετε 3-4 λεπτά και στη συνέχεια ξεφλουδίστε κάθε μακαρόν από το χαρτί.
16. Αφήστε τα να κρυώσουν σε ένα πιάτο.

Μους ροζ σοκολάτας:

1. Ανακατέψτε καλά με μια σπάτουλα την κρέμα γάλακτος μαζί με τη σοκολάτα μαρέγκα σε ένα μπολ.
2. Προσθέστε μαλακωμένο βούτυρο, ροδόνερο και χρώμα (μόνο μερικές σταγόνες το καθένα).
3. Βάλτε το ψυγείο.

Σιρόπι από Raspberries:

1. Σε μια μικρή κατσαρόλα ζεσταίνεται τη ζάχαρη και το νερό μέχρι να βράσουν.
2. Πλένουμε καλά τα Raspberries και τα ρίχνουμε στην κατσαρόλα – συνεχίστε να βράζετε για 2 έως 3 λεπτά.
3. Στη συνέχεια με ένα μπλέντερ ανακατέψτε τα καλά μέχρι να λιώσουν εντελώς και στραγγίξτε τελείως  για να πάρετε τον χυμό.
4. Βάλτε τον στο ψυγείο.

Γέμιση:

1. Ψιλοκόψτε τα lychee και βυθίστε τα σε χυμό λεμονιού.
2. Με μια μικρή σπάτουλα ή κουτάλι απλώστε ομοιόμορφα στο κέντρο του μακαρόν την ροζ μους σοκολάτας.
3. Στολίστε κυκλικά με φρέσκα Raspberries
4. Βάλτε μια κουταλιά από τα lychee στη μέση.
5. Τοποθετήστε το άλλο μισό μακαρόν.

Σερβίρισμα:

1. Ρίξτε σε ένα πιάτο το σιρόπι από τα Raspberries και στη συνέχεια τοποθετήστε το μακαρόν.

 

Αναδημοσιευμένο από το Magnifissance, ένα περιοδικό που εξερευνεί την διαχρονική ομορφιά της Ανατολής και της Δύσης.

Είναι ένα από τα πιο δημοφιλή τυριά σε όλη την Ιταλία, αλλά για τους περισσότερους Έλληνες ακόμα ηχεί λίγο ξένο. Το αστείο είναι πως μπορεί ήδη να έχετε δοκιμάσει αυτό το τυρί τριμμένο πάνω σε μακαρόνια (χωρίς να το έχετε καταλάβει) την τελευταία φορά που επισκεφθήκατε το αγαπημένο σας ιταλικό εστιατόριο.

Το γκράνα παντάνο θεωρείται από τους ειδήμονες ένα από τα καλύτερα τυριά στον κόσμο. Αυτό το σκληρό τυρί, παρόμοιο με παρμεζάνα, παίρνει το όνομά του από την ιταλική λέξη grana, που αναφέρεται στην ελαφρώς κοκκώδη υφή του. Το γκράνα παντάνο είναι ένα τυρί με μειωμένα λιπαρά, που παρασκευάζεται και ωριμάζει αργά για εννέα μήνες το ελάχιστο. Το όνομα «γκράνα παντάνο» δεν μπορεί να δοθεί έτσι απλά, καθώς το τυρί θα πρέπει να περάσει αυστηρούς ελέγχους για να σφραγιστεί πάνω του με φλόγιστρο το περίφημο σήμα κατατεθέν Grana Padano.Το τυρί ελέγχεται από το Grana Padano Consortium υπό μια προστατευόμενη ονομασία προέλευσης που δίνεται από την ιταλική κυβέρνηση. Η «ΠΟΠ» είναι η ονομασία μια περιοχής, ενός συγκεκριμένου μέρους ως τίτλος για ένα αγροτικό ή κτηνοτροφικό προϊόν. Είναι σημαντικό να προστατεύεται η ονομασία «γκράνα παντάνο» επειδή, στην Ιταλία και αλλού, οι φίλοι του τυριού απαιτούν την ποιότητα και τη γεύση του να βρίσκονται τουλάχιστον σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο.Σε μια προσπάθεια να κατανοήσω καλύτερα αυτό το παγκοσμίου φήμης τυρί, ταξίδεψα στις Άλπεις της βόρειας Ιταλίας για μια επίσκεψη στους τυροκόμους στο Monti Trentini. Η εταιρεία αυτή κάνει μερικά από τα πιο καλά τυριά της Ιταλίας τα τελευταία 80 χρόνια. Είναι μία από τις 130 που αναγνωρίζονται από το Consortium ως παραγωγοί γκράνα παντάνο.

Καθώς ο Φιορέντζο Φίνκο, διευθύνων σύμβουλος της Monti Trentini, έκοβε ένα καινούριο κεφάλι γκράνα παντάνο riserva, μου είπε πρώτα να το μυρίσω. Ακούγεται περίεργο, αλλά μυρίζει σαν ανανάς. «Κάθε παρτίδα είναι κάπως διαφορετική», λέει. Μπορείς να δεις το πάθος στα μάτια του, και καθώς δοκιμάζω το τυρί καταλαβαίνω γιατί. Αμέσως κολλάω.Το γκράνα παντάνο αρχίζει από την αγελάδα. Η ποιότητα του γάλακτος είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες για την ποιότητα του τυριού. Για τον Φίνκο και τους τυροκόμους στο Monti Trentini, είναι πολύ τυχεροί που έχουν κάποιες από τις πιο χαρούμενες αγελάδες σε όλη την Ιταλία. Πάνω από το 80% του γάλακτος συλλέγεται από μικρές φάρμες της ορεινής περιοχής του Τρεντίνο. Έπειτα υποβάλλεται σε μια αυστηρή διαδικασία ελέγχου πριν μπορέσει να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή του φημισμένου γκράνα παντάνο.

 

Μεγάλα χάλκινα καζάνια γεμίζουν το δωμάτιο, το καθένα γεμάτο με γάλα που σιγοβράζει. Η διαδικασία αυτή επιβλέπεται από έναν τυροκόμο που συνεχώς ελέγχει την πυκνότητα του υλικού. Αφότου η στάλπη πάρει το σωστό μέγεθος, ένα μεγάλο λινό ύφασμα ειδικό για τυρί χρησιμοποιείται για να κάνει το τυρί μια τεράστια μπάλα. Μετά οι μπάλες τοποθετούνται σε μεταλλικούς κυλίνδρους όπου σκληραίνουν και παίρνουν το γνωστό σχήμα τους. Μετά, το τυρί τοποθετείται σε δεξαμενές αλατισμένου νερού (ναι, είναι πολύ χαλαρωτικό για το τυρί), όπου μένει για περίπου 20 μέρες.Το επόμενο βήμα είναι η διαδικασία ωρίμανσης, και είναι ένα από τα πιο σημαντικά στάδια στην διαδικασία παραγωγής. Το τυρί γκράνα παντάνο πρέπει να ωριμάσει για περίπου 9 μήνες. Το γκράνα παντάνο riserva όμως, ωριμάζει για τουλάχιστον 20 μήνες. Το consortium έρχεται και ελέγχει τα τυριά πριν σφραγιστούν με το περίφημο σήμα ΠΟΠ. Το δωμάτιο ωρίμανσης είναι πολύ ενδιαφέρον και περιέχει μια μεγάλη ηλεκτρονική μηχανή που γυρίζει και καθαρίζει τα τυριά αυτόματα, καθημερινά.

Καθώς τσιμπάω λίγο από το καλύτερο τυρί που έχω δοκιμάσει ποτέ, κοιτάζω έξω τις υπέροχες ιταλικές βουνοπλαγιές. Γυρνάω στον Φίνκο που καταλαβαίνει τι θέλω χωρίς πολύ εξήγηση, και βάζει μια μικρή σφήνα riserva σε μια αεροστεγή συσκευασία για να την πάρω σπίτι. Δεν του είπα, βέβαια, ότι το τυρί μάλλον θα έχει φαγωθεί πριν βγω από το αεροδρόμιο.

Μετάφραση και επιμέλεια κειμένου: Ευθύμης Ωραιόπουλος