Δεν είναι τυχαίο ότι το ξέσπασμα της Χαμάς από τη Λωρίδα της Γάζας εναντίον του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου είναι στρατηγικά επωφελές για το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ).
Συγκεκριμένα, διατηρεί την προσοχή και τις δυνάμεις των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων μακριά από την περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, σε μια εποχή που η υποστήριξη της Ουκρανίας στον πόλεμό της κατά της Ρωσίας μειωνόταν. Η νέα σύγκρουση στη Μέση Ανατολή δέσμευσε την πιο σύγχρονη και ισχυρή ομάδα κρούσης αεροπλανοφόρων (CSG) των ΗΠΑ, με βάση το USS Gerald R. Ford, καθώς και μια αεροπορική και υλικοτεχνική δέσμευση στην Ανατολική Μεσόγειο, μακριά από τον Ινδο-Ειρηνικό.
Αυτό συνάδει με την ευρύτερη στρατηγική του ΚΚΚ, που αποσκοπεί στο να κρατήσει τις μεγάλες δυτικές δυνάμεις, ιδίως τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο, καθηλωμένες στο ευρωατλαντικό θέατρο. Εκεί, εάν οι ευρωατλαντικές προκλήσεις επιμείνουν, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο – ουσιαστικά το κυριότερο μέρος της συμμαχίας AUKUS (Αυστραλία-Ηνωμένο Βασίλειο-Ηνωμένες Πολιτείες) – θα αναγκαστούν να αναπτύξουν καίρια στρατιωτικά μέσα, στερώντας από τον Ινδο-Ειρηνικό την παρουσία και τις δυνατότητές τους.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν επαρκή περιφερειακά εναύσματα για να γίνει το ξέσπασμα της Χαμάς.
Η ημερομηνία ήταν σημαδιακή: η 7η Οκτωβρίου 2023 συνέπιπτε με την 50ή επέτειο της έναρξης του Δ΄ Αραβοϊσραηλινού Πολέμου του 1973 (ο Πόλεμος του Γιομ Κιπούρ), ο οποίος ολοκληρώθηκε με την εκεχειρία της 28ης Οκτωβρίου, που αναγνωρίστηκε από το Ισραήλ και τη Δύση ως η αρχή μιας εποχής ειρήνης. Η Χαμάς, η Παλαιστινιακή Απελευθερωτική Οργάνωση και άλλες παλαιστινιακές ομάδες δεν άφησαν την επέτειο να περάσει ανεκμετάλλευτη, δεδομένου ότι είχε παγώσει τη σύγκρουση για την απομάκρυνση του Ισραήλ από τα παλαιστινιακά εδάφη.
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα, που συχνά αναφέρεται με το όνομα της τρομοκρατικής της πτέρυγας, του Ισλαμικού Κινήματος Αντίστασης (Χαμάς: ακρωνύμιο του Χαρακάτ Αλ-Μουκαουάμα Αλ-ιΣλαμίγια , αλλά επίσης η λέξη “ζήλος”), είναι το παλαιότερο ισλαμικό κίνημα στην Παλαιστίνη.
Δεύτερον, το Ιράν – ένας σημαντικός χορηγός της Χαμάς – και η ίδια η Χαμάς είδαν ότι η επέκταση των Συμφωνιών του Αβραάμ του 2020 για να περιλαμβάνουν ενδεχομένως την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ θα έβαζε την τελική σφραγίδα στον υποβιβασμό της παλαιστινιακής υπόθεσης σε μια φθίνουσα προτεραιότητα για τον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο. Επιπλέον, η πιθανή ενίσχυση της θέσης του Ισραήλ στον Περσικό Κόλπο θα μετακινούσε τη στρατηγική ζυγαριά υπέρ της Σαουδικής Αραβίας και μακριά από το Ιράν.
Είναι ενδεικτικό ότι η Κίνα προσπάθησε να επιτύχει στρατηγικά ισορροπημένες σχέσεις τόσο με το Ιράν όσο και με τη Σαουδική Αραβία και να επιτύχει προσέγγιση μεταξύ των δύο κρατών της Μέσης Ανατολής, με μέτρια μόνο επιτυχία.
Θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι η Χαμάς είναι μια πτέρυγα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (‘Ιχβάν αλ-Μουσλίμιν’), όπως ακριβώς και το κυβερνών τουρκικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι η επίσης ένα κόμμα των Αδελφών Μουσουλμάνων. Το ίδιο το Ιχβάν έχει την έδρα του στην Τουρκία. Αυτό σημαίνει ότι είναι αδύνατο η προετοιμασία της επανάστασης της Χαμάς – το μεγαλύτερο και πιο επαγγελματικά οργανωμένο στρατιωτικό γεγονός στην ιστορία της – να ήταν άγνωστη στην τουρκική κυβέρνηση.
Αλλά για το Ιράν, το οποίο είχε πάντα ψυχρές ή εχθρικές (αλλά συχνά πραγματιστικές) σχέσεις με την Τουρκία, ήταν επίσης κρίσιμο να εμποδιστεί η Σαουδική Αραβία να οικοδομήσει επίσημες σχέσεις με το Ισραήλ, δεδομένου ότι το Ισραήλ θεωρεί ότι η κύρια πυρηνική και μη πυρηνική στρατιωτική απειλή για την ύπαρξή του προέρχεται από το Ιράν. Η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ έχουν από καιρό διακριτικούς αλλά σημαντικούς δεσμούς πληροφοριών, αλλά η Τεχεράνη θεωρεί τις Συμφωνίες του Αβραάμ και την επέκτασή τους ως εγγενώς περιοριστικές για το Ιράν.
Αυτό σημαίνει ότι πολλές κυβερνήσεις γνώριζαν και συνέπραξαν στην επανάσταση της Χαμάς, η οποία ήταν σαφώς καλά εφοδιασμένη, με όλα τα βασικά όπλα και πυρομαχικά της να προέρχονται από το εξωτερικό. Και παρόλο που το Ισραήλ είχε αναχαιτίσει πολλά από τα στρατιωτικά εξαρτήματα που εισέρχονταν λαθραία στη Γάζα, ήταν σαφές ότι η συντριπτική πλειονότητα αυτών των προμηθειών είχε ξεφύγει από τους ελέγχους.
Η αιγυπτιακή κυβέρνηση, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, ενημέρωσε την ισραηλινή κυβέρνηση περίπου στις 27 Σεπτεμβρίου ότι αναμενόταν κάποια σημαντική δράση από τη Χαμάς στη Γάζα. Ωστόσο, η ισραηλινή κοινότητα πληροφοριών και η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου απέτυχαν να ανταποκριθούν με το κατάλληλο επίπεδο ετοιμότητας στο νότιο Ισραήλ γύρω από τη Γάζα. Αυτό έγινε εσωτερικό πολιτικό ζήτημα για την ισραηλινή κυβέρνηση τη στιγμή που άρχισε η επίθεση.
Το άμεσο “τσιρότο” ήταν, στις 11 Οκτωβρίου, να δημιουργηθεί μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας στο Ισραήλ, με επικεφαλής ακόμη τον κο Νετανιάχου, αλλά περιλαμβάνοντας και τον ηγέτη της αντιπολίτευσης Μπένι Γκαντζ του κόμματος Εθνικής Ενότητας, τραβώντας την άμεση προσοχή των Ισραηλινών μακριά από την ξεκάθαρη αποτυχία των μυστικών υπηρεσιών τους και δίνοντας κάποια ενοποιημένη διοίκηση, με τον υπουργό Άμυνας Γιοάβ Γκαλάντ (μέλος του κόμματος Λικούντ) να δίνει στην ηγετική τριανδρία μια αίσθηση σκοπού.
Όλα αυτά εγείρουν δύο ακόμη ερωτήματα: Γιατί η κοινότητα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών δεν προέβλεψε μια σημαντική αντίδραση της Χαμάς, ακόμη και ελλείψει αδιάσειστων πληροφοριών; Η 50ή επέτειος του Αραβοϊσραηλινού Πολέμου του Οκτωβρίου του 1973 και το γεγονός ότι η επικείμενη εξομάλυνση των ισραηλινοσαουδαραβικών σχέσεων όχι μόνο θα στερούσε από τους Παλαιστίνιους το τελευταίο περιφερειακό τους πλεονέκτημα, αλλά και θα συνέδεε το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία για να αντιταχθούν στις επιδιώξεις του Ιράν: και τα δύο ήταν σαφείς και ικανές ενδείξεις ότι ήταν αναπόφευκτο να συμβεί κάτι.
Ένας άλλος μεγάλος ωφελημένος από τη σύγκρουση είναι ή θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η Ρωσία.
Ο νέος πόλεμος αφαιρεί τον πολιτικό αέρα από την περίπου 18μηνη υποστήριξη της Δύσης προς την Ουκρανία στον πόλεμό της κατά της Ρωσίας, υποστήριξη η οποία είχε ήδη αρχίσει να μειώνεται, ακόμη και πριν από το ξέσπασμα της Χαμάς.
Πράγματι, ο πόλεμος Ισραήλ-Χαμάς είναι ζωτικής σημασίας για την Κίνα και την ανάγκη της να βρίσκονται οι δυτικές δυνάμεις δεσμευμένες στον ευρωατλαντικό χώρο. Αλλά για τη Ρωσία, σημαίνει εξασθένιση της διεθνούς υποστήριξης που κρατούσε ζωντανή την ουκρανική κυβέρνηση του Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
Ο κος Ζελένσκι υποστηρίζεται εξ ολοκλήρου από τη διεθνή κοινότητα. Αναγνωρίζει ότι αν αναγκαστεί να προχωρήσει σε κατάπαυση του πυρός ή σε ειρηνευτική συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου με τη Ρωσία, θα αντιμετωπίσει άμεσες συνέπειες από τους δικούς του στρατιωτικούς ηγέτες, οι οποίοι είναι δυσαρεστημένοι με την απώλεια περίπου 400.000 ουκρανικών ζωών και με την απώλεια του ενός τετάρτου του εθνικού πληθυσμού λόγω μετανάστευσης. Η προσωπική επιβίωση του κου Ζελένσκι εξαρτάται από τη διατήρηση της ξένης στρατιωτικής και οικονομικής υποστήριξης και τη διατήρηση της εμπόλεμης κατάστασης.
Είναι πλέον πιθανό – καθώς η διεθνής υποστήριξη φθίνει – ο ουκρανικός στρατός να απομακρύνει τον κο Ζελένσκι, εάν δεν αποδεχθεί την κατάπαυση του πυρός και την εδαφική διαίρεση του status quo (παραδίδοντας στη Ρωσία τον έλεγχο των παραδοσιακών εδαφών της στο Ντονμπάς και την Κριμαία).
Εν τω μεταξύ, για το Πεκίνο είναι ζωτικής σημασίας να παραταθεί όσο το δυνατόν περισσότερο ο πόλεμος στην Ανατολική Μεσόγειο. Το Πεκίνο μπορεί κάλλιστα να πιέσει την Τεχεράνη να αναγκάσει τις δυνάμεις της Χεζμπολάχ στο Λίβανο να εισέλθουν στη μάχη με τους πυραύλους και τις χερσαίες δυνάμεις τους. Αλλά αυτό θα μπορούσε να είναι μια υπερβολική απαίτηση απο την Τεχεράνη, δεδομένου ότι θα μπορούσε να εκθέσει τη Χεζμπολάχ σε τεράστιες απώλειες και να εκθέσει το ίδιο το Ιράν – το οποίο επί του παρόντος ισχυρίζεται ότι δεν είχε καμία σχέση με την επίθεση της Χαμάς – προκαλώντας έτσι άμεσα ισραηλινά αντίποινα εναντίον της Τεχεράνης.
Αυτός ο κίνδυνος μιας πυρηνικής αντιπαράθεσης μεταξύ του Ιράν και του Ισραήλ είναι κάτι που ακόμη και οι Ιρανοί Φρουροί της Επανάστασης (Πασνταράν) δεν μπορούν να ανεχθούν, αναγνωρίζοντας ότι μια τέτοια αντιπαράθεση θα σήμαινε πιθανώς το τέλος της σημερινής ιερατικής κυβέρνησης του Ιράν.
Η Ρωσία επίσης θα συνέστηνε την αποφυγή οποιασδήποτε ιρανικής κλιμάκωσης κατά του Ισραήλ, δεδομένου ότι η Μόσχα μόλις πέτυχε τον αιώνιο στόχο της για χερσαία πρόσβαση στον Ινδικό Ωκεανό, μέσω του Ιράν στην Αραβική Θάλασσα και στη συνέχεια στην Ινδία.
Συνεπώς, οι πολυδιάστατες πτυχές του μικρού περιφερειακού πολέμου που ξεκίνησε η Χαμάς θα μπορούσαν να προκαλέσουν “τυχαίες” κλιμακώσεις προς διάφορες κατευθύνσεις. Για τις μεγάλες δυτικές δυνάμεις, ωστόσο, το κλειδί είναι να διασφαλίσουν ότι ο νέος πόλεμος δεν θα τους αποσπάσει την προσοχή από την αντιμετώπιση της νέας στρατηγικής ανάσας που δίνεται στο οικονομικά μαχαιρωμένο Πεκίνο.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Του Gregory Copley
Επιμέλεια: Αλία Ζάε
