Κυριακή, 22 Δεκ, 2024

Ο υψηλός στόχος της αρχιτεκτονικής

Εγγραφή στο Newsletter της Epoch Times

Μετάφραση: Αλία Ζάε

Νιου Χόουπ, Νέα Υόρκη – «Σε ένα αμφιθέατρο, ο θεατής που βρίσκεται στις πίσω θέσεις λαμβάνει τον ήχο εξίσου τέλεια με τον θεατή που κάθεται μπροστά», αναφέρει ο Τζέιμς Χ. Σμιθ, εκπαιδευτής και ιδρυτής του ατελιέ αρχιτεκτονικής φωτογραφίας και σχεδίου Cartio. Τα αρχαιοελληνικά αμφιθέατρα «δεν προέκυψαν έτσι απλά, αλλά ήταν προϊόντα σχεδιασμού υψηλού επιπέδου.»

Ο Σμιθ τώρα σχεδιάζει σπίτια στη Νέα Υόρκη, αλλά μεγάλωσε στην Αυστραλία. Ο πατέρας του ήταν πιλότος, και επισκέφθηκε μαζί του πολλά μέρη στα νεανικά του χρόνια. Πάντα θα θυμάται το ταξίδι τους στην Ελλάδα, όταν ήταν ακόμα παιδί. Περπατώντας στην Αθήνα παρατήρησε τα όμορφα αγάλματα και τις αρχιτεκτονικές διακοσμήσεις. Θυμάται πλατείες, 3 μέτρα κάτω από το επίπεδο του δρόμου, όπου αποκαλύπτονταν αρχαία ερείπια. Η αρχιτεκτονική, ενσωματωμένη όπως ήταν στην ύφανση της πόλης, του άφησε μια ανεξίτηλη εντύπωση.

«Όλη η τέχνη και η αρχαία σοφία βρισκόταν σε κοινή θέα, παρούσα στην καθημερινότητα των ανθρώπων», λέει για την αρχαία αρχιτεκτονική της πόλης.

Ο Σμιθ εξηγεί ότι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι εγκαθίδρυσαν ένα πνευματικό βασίλειο διανόησης που επηρέασε τα σχέδια των κατοπινών κλασικών αρχιτεκτόνων. Παραδείγματος χάριν, ο Πλάτων εισήγαγε υψηλότερες αλήθειες όπως και την ιδέα της σύνδεσης ανάμεσα στον ανθρώπινο και τον θεϊκό κόσμο.

«Υπάρχει ομορφιά και τάξη στα υψηλότερα βασίλεια απ’ όπου προερχόμαστε», λέει ο Σμιθ για τη φιλοσοφία του Πλάτωνα. «Οι αναλογίες, ο ρυθμός, το χρώμα, ο χώρος, το φως, η γεωμετρία και ο διάκοσμος συνδυάζονταν με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργείται ενότητα, τάξη και ομορφιά. Αυτά τα προσεκτικά σχεδιασμένα κτίρια διεγείρουν την ψυχή καθώς μας συνδέουν με την ίδια τη φύση της δημιουργίας.»

Ο Παρθενώνας αποπνέει αυτήν τη βαθιά αίσθηση.

«Είναι εντυπωσιακό, τόσο τολμηρό και όμορφο», να κάθεσαι στην Ακρόπολη κοιτάζοντας την πόλη από ψηλά, λέει ο Σμιθ. «Υπάρχει μια πραγματική, μεγαλοπρεπής παρουσία σε αυτό».

Ο Σμιθ πιστεύει ότι η κλασική αρχιτεκτονική εξυπηρετεί ένα ανώτερο σκοπό.

«Η ζωή που βιώνεται ανάμεσα σε κτίρια εμπνευσμένα από την κλασική αρχιτεκτονική είναι ζωή σε ημιθεϊκό περιβάλλον, όπου το ανθρώπινο στοιχείο εναρμονίζεται με το θεϊκό», δηλώνει.

Πίνακας εκπαιδευτικής παρουσίασης του Τζέιμς Χ. Σμιθ πάνω στη φύση της κλασικής αρχιτεκτονικής, από την αρχαία Ελλάδα έως την Αναγέννηση (ευγενική παραχώρηση του Τζέιμς Χ. Σμιθ)

 

Όταν υποχωρεί ο θόρυβος, εμφανίζεται η ομορφιά

Στη διάρκεια των πρώτων χρόνων της ενήλικης ζωής του, ο Σμιθ εξερεύνησε διάφορες πνευματικές σχολές. Ένας καλός του φίλος του συνέστησε το Φάλουν Ντάφα, μια κινέζικη σχολή τσιγκόνγκ που άλλαξε τη ζωή του.

Όταν ο Σμιθ ξεκίνησε να μελετά και να κάνει τις ήπιες ασκήσεις του Φάλουν Ντάφα, είχε κατάγματα στην πλάτη. Μέσα σε λίγες εβδομάδες τα τραύματά του θεραπεύτηκαν. Η στάση του ίσιωσε και ο ύπνος του βελτιώθηκε. Αλλά δεν ήταν μόνο το σώμα του που ευεργετήθηκε.

«Το Φάλουν Ντάφα άρχισε να καθαρίζει το μυαλό μου», λέει. «Σταδιακά, με την πάροδο του χρόνου, όλος ο θόρυβος που υπήρχε στο βάθος του μυαλού μου απομακρύνθηκε». Το παρομοιάζει με τη ζωή στην πόλη, όπου συνηθίζουμε τις κόρνες των αυτοκινήτων και τους άλλους θορύβους. Όταν όμως πηγαίνουμε στην εξοχή, όλα είναι γαλήνια.

«Η καλλιέργεια είναι έτσι. Ο νους καθαρίζει και ανοίγει. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία, όταν καθάρισε η ομίχλη, άρχισα να παρατηρώ περισσότερο την ομορφιά.»

Στο πρώτο του ταξίδι στην Ιταλία, για παράδειγμα, έμεινε έκθαμβος από την ομορφιά ενός κτιρίου με αριστοκρατική πρόσοψη από τραβερτίνη, το οποίο αντίκρυσε μπαίνοντας σε μια πλατεία.

«Δεν ήταν πολυτελές. Απλώς η ομορφιά του ήταν γεμάτη κομψότητα». Αποδίδει την εμπειρία του στην πνευματική του άσκηση, που του χάρισε τη νοητική νηφαλιότητα και εσωτερική ηρεμία ώστε να μπορεί να απολαμβάνει την απλή ομορφιά.

«Όντας σε αυτήν τη γαλήνια νοητική κατάσταση, η ομορφιά, η δύναμη της κλασικής αρχιτεκτονικής, με άγγιξε αληθινά. Είναι κάτι που συνδέεται κατευθείαν με την καρδιά μας», ομολογεί. Αυτό το ταξίδι τού ενέπνευσε την επιθυμία να γίνει αργότερα ένας Νεοκλασικός σχεδιαστής.

Οικία Σέιντ, ένα νεοκλασικό σπίτι σχεδιασμένο από τον Τζέιμς Χ. Σμιθ. (ευγενική παραχώρηση του Τζέιμς Χ. Σμιθ)

 

Μαθήματα από την Αναγέννηση

«Η αρχιτεκτονική ενσωματώνει τις εικαστικές τέχνες», λέει ο Σμιθ, που ήταν γλύπτης πριν σπουδάσει αρχιτεκτονική. «Μαθαίνει από και συνδέει την ομορφιά της ζωγραφικής και της γλυπτικής, ενσωματώνοντάς τες στη ζωή των ανθρώπων.»

Λέει ότι εκτός από τις εικαστικές τέχνες τον βοήθησε και η φωτογραφία να κατανοήσει το σχέδιο [design].

«Η φωτογραφία μάς δίνει μια θεμελιώδη κατανόηση του σχεδίου. Η γραμμή, ο τόνος, η υφή, το σχήμα και το χρώμα είναι οι βασικές αρχές της συνολικής σύνθεσης στη φωτογραφία», και μπορούν να χρησιμοποιηθούν εξίσου και στον σχεδιασμό ενός σπιτιού.

Πίνακας εκπαιδευτικής παρουσίασης του Τζέιμς Χ. Σμιθ πάνω στη φύση της κλασικής αρχιτεκτονικής, από την αρχαία Ελλάδα έως την Αναγέννηση (ευγενική παραχώρηση του Τζέιμς Χ. Σμιθ)

 

Παρομοίως, κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, οι αρχιτέκτονες μάθαιναν τις βασικές αρχές της σύνθεσης μελετώντας σχέδιο, ζωγραφική και γλυπτική.

«Η εκμάθηση των εικαστικών τεχνών έθετε τις βάσεις για την κατανόηση του πώς συγκλίνουν οι κανόνες της τέχνης στην αρχιτεκτονική», εξηγεί ο Σμιθ.

Η ολιστική προσέγγιση της Χρυσής Εποχής με τη μελέτη πολλών κλάδων βρίσκεται σε αντίθεση με τη σύγχρονη μοντερνιστική προσέγγιση. Παραδείγματος χάριν, στη δεύτερη παραλείπεται η ευρύτερη εκπαίδευση. Ο σπουδαστής σπάνια μαθαίνει τις βασικές αρχές που διέπουν το πεδίο του σχεδιασμού.

«Στα τρία χρόνια των προκαταρκτικών μου σπουδών και στα δυο των μεταπτυχιακών, δεν θυμάμαι να είχαμε ούτε ένα μάθημα για την αισθητική της σύνθεσης. Η λέξη «αναλογία» χρησιμοποιούταν μόνο για να γίνει κριτική στο έργο κάποιου φοιτητή, χωρίς να διδαχθούμε ποτέ τις αρχές της», λέει ο Σμιθ, ο οποίος φοίτησε σε μια από τις κορυφαίες σχολές σχεδιασμού της Αυστραλίας. «Δεν διδαχθήκαμε τη βασική γραμματική της γλώσσας που προσπαθούσαμε να μάθουμε.»

«Η ομορφιά είναι κάτι που προσφέρει απόλαυση στους ανθρώπους», λέει ο Σμιθ. Στο παρελθόν οι σχολές συστηματικά δίδασκαν και δημιουργούσαν ομορφιά. Όμορφα αρχιτεκτονικά έργα είναι παρόντα σε όλη την Ευρώπη. Σε ένα πρόσφατο ταξίδι, επισκέφθηκε τις Βερσαλλίες. Ενώ οι τέχνες στην Ιταλία, μετά από την εποχή της Αναγέννησης, φορτώθηκαν με υπερβολικά διακοσμητικά στοιχεία, σύμφωνα με τον Σμιθ ο βασιλιά Λουδοβίκος ΙΔ΄ εξέλιξε την κομψότητα της εποχής στη Γαλλία.

«Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΔ΄ διατήρησε την απλότητα της Αναγέννησης εκλεπτύνοντάς την, κάνοντάς την πιο καλόγουστη, πιο κομψή και με περισσότερες λεπτές διαφοροποιήσεις». Αυτό είναι το αρχιτεκτονικό στυλ που εμπνέει τα σχέδια του Σμιθ αυτή την εποχή.

Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ έθεσε το πρότυπο και οι διάδοχοί του το συνέχισαν. Για παράδειγμα, ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ έχτισε το μικρό Τριανόν, ένα κάστρο νεοκλασικού ρυθμού που βρίσκεται στις Βερσαλλίες.

Το μικρό Τριανόν, ένα κάστρο νεοκλασικού ρυθμού στις Βερσαλλίες (ευγενική παραχώρηση του Τζ.Χ. Σμιθ)

 

«Έχει μια ευπρέπεια ή ευγένεια. Οι αναλογίες του είναι απλές. Το κτίσμα είναι ευφυές», αναφέρει ο Σμιθ. «Τα γαλλικά παράθυρα του δίνουν μια καθετότητα, κομψά διακοσμημένη. Μιλούν μέσα μου. Με κάνουν να νιώθω πιο έντιμος και πιο ζωντανός».

Πιστεύει ότι αυτή η διεγερτική επίδραση είναι μια στιγμή κατά την οποία συνδεόμαστε με τον αληθινό μας εαυτό που προέρχεται από τα υψηλότερα πεδία, σύμφωνα με τον Πλάτωνα.

«Η κλασική αρχιτεκτονική δημιουργεί ευγενή, έντιμα και αξιοπρεπή περιβάλλοντα που αγγίζουν τον αληθινό μας εαυτό που βρίσκεται μέσα μας και μας θυμίζουν τον γνήσιο χαρακτήρα μας.»

Ο J.H. White είναι δημοσιογράφος που αρθρογραφεί για την τέχνη, τον πολιτισμό και την ανδρική μόδα και ζει στη Νέα Υόρκη.

Ακολουθήστε μας στο SafeChat @epochtimesgreece

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

 

 

 

Γαελικές Ψαλμωδίες: Μια παράδοση σαν τη θάλασσα

Εγγραφή στο Newsletter της Epoch Times

Μετάφραση: Αλία Ζάε

«Αυτό το μοναδικό και αρχέγονο μουσικό είδος έχει κολλήσει επάνω μου, όπως η αγάπη της μητέρας μου, και δεν με αφήνει ποτέ», λέει ο Σκωτσέζος μουσικός και παραγωγός Κάλουμ Μάρτιν [Calum Martin].

«Αυτό που κάνει τις γαελικές ψαλμωδίες ξεχωριστές είναι η ανάμειξη των φωνών – των εξαιρετικών φωνών και των όχι και τόσο εξαιρετικών φωνών. Αυτή η ανάμειξη, που προκύπτει στο περιβάλλον της εκκλησίας όπου συνευρίσκεται η κοινότητα, είναι πνευματικά και απολύτως μοναδική.»

Οι γαελικές ψαλμωδίες είναι μια σκωτσέζικη παράδοση που υπάρχει από το 1659, όταν Πρεσβυτεριανοί ιερείς μετέφρασαν ψαλμούς στη γαελική γλώσσα. Ο διευθυντής της χορωδίας τραγουδά τους πρώτους στίχους και το εκκλησίασμα – που στο παρελθόν μπορεί να ανερχόταν σε χίλια άτομα – ακολουθεί. Δεν υπάρχει καθόλου συνοδεία οργάνου, έτσι το κάθε άτομο τραγουδά με τον δικό του ρυθμό και τόνο, επιστρέφοντας τελικά στην ίδια νότα της μελωδίας.

Ο Μάρτιν, που διδάσκει τη γαελική ψαλμωδία, μας εξηγεί πώς αυτή η παράδοση συνδέει τον κάθε ένα με το υπόλοιπο εκκλησίασμα και με τον Θεό.

«Μια λειτουργία γαελικής ψαλμωδίας εκτυλίσσεται σε δυο άξονες: τον κάθετο και τον οριζόντιο», λέει. «Η κάθετη σύνδεση γίνεται ανάμεσα στο άτομο που τραγουδά τους ψαλμούς και τον Θεό. Υπάρχει η βασική μελωδία μέσα στο κεφάλι του ατόμου, και γύρω από αυτήν υφαίνει τα προσωπικά του, μοναδικά διακοσμητικά στοιχεία.»

«Ταυτόχρονα, το άτομο έχει συνείδηση του οριζόντιου άξονα. Γνωρίζει τι κάνουν οι υπόλοιποι άνθρωποι γύρω του», και αυτό τον συνδέει με εκατοντάδες άλλους πιστούς. Το τραγούδι και ο ρυθμός έχουν επιβραδυνθεί τόσο που ακόμα κι αν κάποιος τραγουδιστής προπορευτεί, οι άλλοι σίγουρα θα τον προλάβουν τελικά.

«Οι άνθρωποι το παρομοιάζουν με το φλοίσβο της θάλασσας.»

Η παράδοση

«Οι γαελικές ψαλμωδίες είναι σαν μια γλώσσα. Ήταν πάντα μέσα μου», λέει ο Μάρτιν. Όταν ήταν τεσσάρων, ο παππούς του τον έπαιρνε μαζί του για να τραγουδήσουν στην εκκλησία.

Ο Μάρτιν εξηγεί ότι οι γαελικές ψαλμωδίες μαθαίνονταν αρχικά στο σπίτι την ώρα της πρωινής και της βραδινής προσευχής. Όλη η οικογένεια τραγουδούσε μαζί μαθαίνοντας τους ψαλμούς. Ύστερα, τις Κυριακές, όλες οι οικογένειες συγκεντρώνονταν στην εκκλησία για την Κυριακάτικη λειτουργία.

«Ήταν πολύ σημαντικό το ότι όλοι τραγουδούσαν από κοινού», λέει. Το ότι ο κάθε πιστός προσθέτει τα δικά του στοιχεία την κάνει μια πολύ προσωπική εμπειρία. Η μείξη όλων των φωνών σε μια μελωδία κάνει τον ήχο αλλά και το αίσθημα δεμένο.

Οι μελωδίες που τραγουδιούνται στις γαελικές ψαλμωδίες προέρχονται από το Αγγλικό Βιβλίο των Ψαλμών του 16ου αιώνα. Αλλά το Sean-nόs (στα ιρλανδικά «παλιομοδίτικο») τραγούδι, μια αρχαία σκωτσέζικη και ιρλανδική παράδοση, έχει επίσης επηρεάσει τις γαελικές ψαλμωδίες. Sean-nόs είναι ένα ιδιαίτερα διακοσμητικό στυλ a cappella, που επιτρέπει στους τραγουδιστές να εκφράζονται ελεύθερα.

Ο Μάρτιν τονίζει ότι οι γαελικές ψαλμωδίες δεν είναι σαν το χορωδιακό τραγούδι, που κατά κανόνα έχει μια τετράφωνη αρμονία για σοπράνο, άλτο, τενόρο και μπάσο και όπου ένας μαέστρος δίνει τον ακριβή ρυθμό.

Αντίθετα, οι γαελικές ψαλμωδίες παίρνουν τη βασική μελωδία και την επιβραδύνουν.

«Ο ρυθμός αναστέλλεται. Πηγαίνει τόσο αργά που εξισορροπεί με τα καλλωπιστικά στοιχεία και έτσι δίνει ένα αρμονικό αποτέλεσμα».

Ο Μάρτιν πιστεύει ότι το κυματοειδές αποτέλεσμα των μη ενορχηστρωμένων φωνών είναι μοναδικό στη μουσική. «Η φωνή είναι τόσο διαφορετική. Δεν συγκρίνεται με τίποτα στον κόσμο.»

Πέρα από τον ωκεανό

Το στυλ ερώτηση-απάντηση (call-response) των «γαελικών ψαλμωδιών βρίσκεται στο χωνευτήρι κάθε είδους αμερικάνικης μουσικής», λέει ο Μάρτιν, επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Γουίλι Ραφ [Willie Ruff], μουσικού και συνταξιούχου καθηγητή της Μουσικής Σχολής του Γέηλ.

Ο Ραφ είπε στον Μάρτιν ότι οι γαελικές ψαλμωδίες – όπως οι ρυθμοί της Καραϊβικής και το αφρικανικό στυλ ερώτησης-απάντησης – είχαν ενσωματωθεί στο υλικό που διαμόρφωσε την μουσική Αμερικάνα.

Στα μέσα του 18ου αιώνα, εξηγεί ο Μάρτιν, 50.000 Σκωτσέζοι που μιλούσαν τα Γαελικά εγκαταστάθηκαν στο Κέιπ Φήαρ στη Βόρεια Καρολίνα. Οι λευκοί και οι μαύροι εκκλησιάζονταν μαζί και τραγουδούσαν στα γαελικά. Ο διάσημος τρομπετίστας της τζαζ Ντίζυ Γκιλέσπι, Σκωτικής καταγωγής, είχε πει στον Ραφ για αυτή την κληρονομιά των γαελικών ψαλμωδιών, λέει ο Μάρτιν.

Αλλά μόνο όταν επισκέφθηκε ο Ραφ μια Πρεσβυτεριανή εκκλησία μαύρων εντρύφησε πραγματικά στις γαελικές ψαλμωδίες. Ο Ραφ μεγάλωσε στο Σέφηλντ της Αλαμπάμα. Στα νιάτα του είχε πάει σε μια εκκλησία μαύρων Βαπτιστών και τραγούδησε με έναν τρόπο που αποκαλείται «lining out» , και είναι ένας προάγγελος των γαελικών ψαλμωδιών.

Το lining out γίνεται με τρόπο παρόμοιο με αυτόν των γαελικών ψαλμωδιών, αλλά στα αγγλικά, τη γλώσσα που χρησιμοποιούταν πριν οι ψαλμοί μεταφραστούν στα Γαελικά. To lining out ακόμα χρησιμοποιείται σε ορισμένες εκκλησίες στην Αλαμπάμα και το Κεντάκυ.

«Ο Ραφ πήγε στην Πρεσβυτεριανή εκκλησία των μαύρων και ιδού!, τραγουδούσαν ακριβώς το ίδιο lining out που θυμόταν από τα νιάτα του», αφηγείται ο Μάρτιν. Ο Ραφ πλησίασε τους μεγαλύτερους του εκκλησιάσματος και τους ρώτησε: «Πότε τσιμπήσατε εσείς οι μαύροι Πρεσβυτεριανοί τον τρόπο των μαύρων Βαπτιστών στο τραγούδι;»

Οι ηλικιωμένοι μαύροι απάντησαν: «Πάντα έτσι το κάναμε. Έχουμε ακούσει ότι στη Δυτική Ακτή της Σκωτίας οι λευκοί Πρεσβυτεριανοί το κάνουν στη γαελική γλώσσα.»

Ο Ραφ μπήκε σε ένα αεροπλάνο και πήγε στο νησί Λιούις και Χάρρις στις Εξωτερικές Εβρίδες της Σκωτίας, όπου συνάντησε τον Μάρτιν και του είπε αυτή την ιστορία.

Διασώζοντας την κληρονομιά του

«Μάλλον δεν θα ξαναδούμε τις μέρες όπου τραγουδούσαν τακτικά 1.000 άτομα μαζί στις λειτουργίες της κοινότητας σε αυτό το νησί», λέει ο Μάρτιν. «Ελπίζω όμως να κάνω λάθος.»

Ο Μάρτιν μας εξηγεί ότι εκατοντάδες χιλιάδες Σκωτσέζοι δεν έχουν ακούσει ποτέ για τις γαελικές ψαλμωδίες.

«Δεν το κρατάμε κρυφό, αλλά παραμένει περιορισμένο μέσα στους τοίχους της εκκλησίας», λέει.

Καθώς όλο και λιγότεροι Σκωτσέζοι μιλούν τα Γαελικά, αυτή η ωδική παράδοση κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Ο Μάρτιν έχει συμμετάσχει σε πολλές πρωτοβουλίες προκειμένου να τη διατηρήσει, από συμπόσια με Ινδούς τραγουδιστές μέχρι επιτυχημένα διαδικτυακά μαθήματα στη διάρκεια της καραντίνας, που τα είδαν περισσότερα από 10.000 άτομα.

Επίσης κυκλοφόρησε ένα μουσικό άλμπουμ μαζί με τον βραβευμένο με Γκράμμι συνθέτη Κραιγκ Άρμστρονγκ. Το άλμπουμ ονομάζεται «The Edge of The Sea» («Η άκρη της θάλασσας») και αποτελείται από δυο νέα έργα: Το «Martyrdom» και το «Ballantyne». Το πρώτο είναι βασισμένο σε μια παραδοσιακή μελωδία από τα τέλη του 18ου αιώνα. Στο δεύτερο, έγραψε ο ίδιος τη μελωδία. Η κορυφαία ορχήστρα εγχόρδων του Ηνωμένου Βασιλείου, η Scottish Ensemble, παίζει παράλληλα με το εκκλησίασμα που καθοδήγησε ο Μάρτιν από το σπίτι του στο νησί Λιούις και Χάρρις.

Το εξώφυλλο του άλμπουμ που κυκλοφόρησε πρόσφατα ο Κάλουμ Μάρτιν μαζί με τον βραβευμένο με Γκράμμι συνθέτη Κραιγκ Άρμστρονγκ.

 

«Κάναμε κάτι χωρίς προηγούμενο», λέει ο Μάρτιν αναφερόμενος στον συνδυασμό ορχηστρικής μουσικής και αυθεντικών γαελικών ψαλμωδιών, που πάντα ακούγονταν ασυνόδευτες. Όλα ηχογραφήθηκαν ζωντανά, με τη μία, χωρίς τη χρήση πρόσθετων ηχογραφήσεων ή sampling.

Για τον Μάρτιν, οι γαελικές ψαλμωδίες δεν είναι απλώς μια ωδική παράδοση: «Είναι μέρος του DNA μας. Είναι η πνευματική μας παράδοση. Είναι μέρος αυτού που είμαστε.»

Ο J.H. White ζει στη Νέα Υόρκη και αρθρογραφεί για την τέχνη, τον πολιτισμό και την αντρική μόδα.

Ακολουθήστε μας στο SafeChat @epochtimesgreece

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

 

 

 

Ο Χρυσός Κανόνας στην αρχαία αρχιτεκτονική

Ενημέρωση: 8 Σεπτεμβρίου

«Το καλό, φυσικά, είναι πάντα όμορφο και το όμορφο δεν είναι ποτέ χωρίς αναλογία». Πλάτων

Τα λόγια του Πλάτωνα συνεχίζουν να αντηχούν την αλήθεια μέχρι και σήμερα. Οι αρχιτέκτονες, για παράδειγμα, πρέπει να σχεδιάσουν προσεκτικά τις δημιουργίες τους με έναν τακτικό τρόπο. Ενώ υπάρχουν ατελείωτοι τρόποι για να γίνει αυτό, οι αρχαίοι αρχιτέκτονες γνώριζαν έναν κρυφό κώδικα: Τον Χρυσό Κανόνα, γνωστό και ως Χρυσό Λόγο, Χρυσή Τομή ή Θεϊκή Αναλογία η οποία σχετίζεται με το Χρυσό Ορθογώνιο, το Χρυσό Τρίγωνο και άλλους παρόμοιους όρους.

Οι αρχιτέκτονες εφάρμοσαν αυτή την αναλογία καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, δημιουργώντας τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά επιτεύγματα του κόσμου, όπως οι πυραμίδες της Αιγύπτου και ο Παρθενώνας.

«Ο Χρυσός Κανόνας διατρέχει σε βάθος την δομή της Δημιουργίας, όπως εκδηλώνεται εδώ σε αυτό το φυσικό πεδίο», μου είπε ο αρχιτέκτονας και αρχιτεκτονικός φωτογράφος Τζέιμς Χ. Σμιθ σε τηλεφωνική συνέντευξη.

Ο Χρυσός Κανόνας μπορεί να γίνει οπτικά κατανοητός εάν μελετήσουμε ένα ειδικό ορθογώνιο, ένα χρυσό ορθογώνιο. Ο Χρυσός Κανόνας είναι η αναλογία της μικρής προς τη μεγάλη πλευρά ή αλλιώς 1: 1,618.

Το Χρυσό Ορθογώνιο από το διαδικτυακό μάθημα του Νταγκ Πατ «Η Αρχιτεκτονική Ακαδημία». (Ευγενική προσφορά του Νταγκ Πατ)

 

Αν τοποθετήσουμε ένα τετράγωνο μέσα στο Χρυσό Ορθογώνιο, σχηματίζεται ένα νέο μικρότερο Χρυσό Ορθογώνιο. Προσθέτοντας ένα τετράγωνο μέσα σε αυτό το νέο Χρυσό Ορθογώνιο και θα σχηματιστεί ένα ακόμη μικρότερο Χρυσό Ορθογώνιο. Αυτό το πρότυπο επαναλαμβάνεται επ’ άπειρον.

«Μια συναρπαστική πτυχή του Χρυσού Ορθογωνίου είναι το γεγονός ότι στο εσωτερικό του  μπορεί να σχεδιαστεί μια σπείρα συνδέοντας κάποια ειδικά σημεία του κάθε μεγαλύτερου τετραγώνου. Το σπειροειδές σχήμα είναι όμοιο με αυτό που βρίσκεται στην φύση», λέει ο Νταγκ Πατ στο «The Golden Rectangle», μέρος του διαδικτυακού του μαθήματος «The Architect’s Academy».

Μπορούμε να δούμε την ίδια σπείρα στον Γαλαξία, σε έναν τυφώνα, στο καβούκι ενός ναυτίλου, στην κεφαλή ενός ηλίανθου, ακόμη και στο DNA μας.

«Η αναλογία συνεχίζει να γίνεται απείρως μικρότερη (στον μικρόκοσμο) και μεγαλύτερη (στον μακροκόσμο), όπως φαίνεται στο ορθογώνιο καθώς περιστρέφεται και γίνεται μικρότερο», λέει ο Σμιθ. Ο Πλάτων θα το περιέγραφε, κατά την ερμηνεία του Σμιθ, ως την «σκιά μιας ανώτερης αλήθειας».

«Σε ανώτερα πεδία», συνεχίζει ο Σμιθ, «τα πάντα είναι πολύ καλά τακτοποιημένα με αναλογία. Αυτή η αναλογία, ο Χρυσός Λόγος, βρίσκεται πίσω από αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως όμορφο… Για αυτό οι κλασικοί αρχιτέκτονες την χρησιμοποίησαν στα κτίριά τους (δημιουργίες), για να είμαστε σε αρμονία με την φύση και το θεϊκό στοιχείο».

Αλλά δεν είναι απλώς ένα πλέγμα σχεδιασμού για να πετάξουμε βιαστικά ένα τυχαίο σχέδιο πάνω του. Είναι μια ιερή αναλογία.

«Οι αρχαίοι ήξεραν ότι προορίζεται για ξεχωριστές δημιουργίες», λέει ο Σμιθ. «Ως σχεδιαστής και δημιουργός, δεν την έχω εφαρμόσει ακόμη στα σχέδιά μου γιατί δεν αισθάνομαι ότι είμαι ακόμα σε αυτό το επίπεδο. Δεν νιώθω ότι έχω κερδίσει αυτό το βασίλειο».

Ο αρχιτέκτονας και αρχιτεκτονικός φωτογράφος Τζέιμς Χ. Σμιθ. (Ευγενική προσφορά του Τζέιμς Χ. Σμιθ)

 

Ο Σμιθ εικάζει ότι οι κλασικοί μπορεί να μην είχαν διαδώσει το γεγονός ότι εφάρμοζαν τον Χρυσό Λόγο.
«Είναι ένα μυστικό, ένα ουράνιο μυστικό και πιθανώς ήταν γνωστό και χρησιμοποιείτο από εκείνους που είχαν την σοφία να γνωρίζουν πού και πώς να το χρησιμοποιήσουν», λέει.

Αλλά με ενδείξεις της ύπαρξή του αποτυπωμένες στην ίδια την δομή της ζωής, ο Χρυσός Λόγος δεν θα μπορούσε να παραμείνει μυστικό για πάντα.

Αρχαία Αίγυπτος

Χτισμένη στην Αίγυπτο περί του 2560 π.Χ., η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας είναι ένα από τα πρώτα παραδείγματα του Χρυσού Κανόνα στην αρχιτεκτονική. Στην πραγματικότητα, ο χρυσός αριθμός εμφανίζεται σε όλη την γεωμετρία της κατασκευής. Για παράδειγμα, η επιφάνεια των τεσσάρων όψεων διαιρούμενη με την επιφάνεια της βάσης της είναι 1.618.

Ένα άλλο παράδειγμα μπορεί να φανεί αν δούμε την τομή της πυραμίδας, η οποία αποκαλύπτει δύο ορθογώνια τρίγωνα. Η υποτείνουσα του τριγώνου, ή το μήκος από την βάση της πυραμίδας έως την κορυφή, είναι 186 μέτρα. Η απόσταση από το μέσον της κάτω πλευράς έως την κορυφή, δηλαδή το ύψος του τριγώνου, είναι 115 μέτρα. Και αν διαιρέσουμε 186μ με 115μ, το αποτέλεσμα είναι και πάλι 1,618.

Τομή πυραμίδας, όπως παρουσιάζεται στο «Χρυσό Ορθογώνιο», από το διαδικτυακό μάθημα του Νταγκ Πατ «The Architect’s Academy». (Ευγενική προσφορά του Νταγκ Πατ)

 

«Συναντάμε [τον Χρυσό Αριθμό] τόσο συχνά που η πιθανότητα να οφείλεται στην τύχη είναι μηδαμινή. Για εμένα είναι απειροελάχιστη. Ειλικρινά, είναι μηδενική», λέει ο μαθηματικός και αρχιτέκτονας Κλάουντ Γκέτζλινγκ στο ντοκιμαντέρ «Η αποκάλυψη των πυραμίδων». «Είναι λογικό να σκεφτούμε, ακόμη και για έναν μαθηματικό, δηλαδή κάποιον που μπορεί να εκτιμήσει την πιθανότητα, ότι ο όγκος αυτής της πυραμίδας με τις τόσο πολλές πιθανές επιλογές, επιλέχτηκε για να αποκαλυφθεί μέσω αυτού ο Χρυσός Αριθμός».

Αρχαία Ελλάδα

Αυτή η ιερή αναλογία έγινε γνωστή ως Φ, από τον γλύπτη, ζωγράφο και αρχιτέκτονα Φειδία τον 5ο αιώνα π.Χ. Ο Φειδίας εφάρμοσε τον Χρυσό Κανόνα στην δημιουργία του Παρθενώνα καθώς και στο άγαλμα της θεάς Αθηνάς, την οποία ο ναός τιμούσε.

Ο σχεδιασμός του Παρθενώνα βασίζεται επίσης στον Χρυσό Κανόνα. (Ευγενική προσφορά του Νταγκ Πατ)

 

Στα «Στοιχεία της Δυναμικής Συμμετρίας», ο Τζέι Χάμπριτζ υποστηρίζει την εκδοχή ότι ο Φειδίας ενσωμάτωνε τον Χρυσό Κανόνα στα σχέδιά του. Για παράδειγμα, ο Χάμπριτζ εξηγεί ότι το ύψος του Παρθενώνα βασίζεται στις διαστάσεις του Χρυσού Ορθογωνίου.

«Η αρχιτεκτονική είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να εξερευνήσετε την χρήση του Χρυσού Ορθογωνίου, επειδή τα κτίρια είναι κατασκευασμένα από ορθογώνια σχήματα, όπως παράθυρα, πόρτες, δωμάτια και προσόψεις», λέει ο Πατ στο διαδικτυακό του μάθημα «Το Χρυσό Ορθογώνιο».

Για να συνδέσει περαιτέρω τους πιστούς με το θείον, ο Φειδίας έφτιαξε μέσα στον ναό το άγαλμα της Αθηνάς Παρθένου δίνοντάς του αυτές τις θεϊκές αναλογίες. Για παράδειγμα, από το κεφάλι έως τη μέση ο λόγος είναι 1, και από τη μέση έως τα πόδια είναι 1,618.

Αιώνες αργότερα, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι απεικόνισε επίσης την σχέση της ανθρώπινης ανατομίας με τον Χρυσό Λόγο στα σχέδιά του, όπως στον «Βιτρούβιο Άνθρωπο». Η Χρυσή Σπείρα μπορεί να φανεί στο αυτί ενός ατόμου, για παράδειγμα. Ή το χέρι προς τον πήχη ταιριάζει με την αναλογία 1: 1.618. Ακόμα και τα δάχτυλά μας το κάθε ένα με το επόμενο μικρότερό του, εμφανίζουν την αναλογία του Φ.

ο «Βιτρούβιος Άνθρωπος» του Λεονάρντο ντα Βίντσι. (Δημόσιος τομέας)

 

«Έχοντας εντοπίσει τον Χρυσό Κανόνα σε εμάς και στην φύση, οι αρχιτέκτονες της εποχής τον θεώρησαν ως την φύση της Δημιουργίας», λέει ο Σμιθ.

«Εκείνη την εποχή, είχαν πολύ σεβασμό και πίστη στο θείον. Θα χρησιμοποιούσαν αυτήν την αναλογία στα κτίρια έτσι ώστε και αυτοί να είναι σε αρμονία με την φύση της Δημιουργίας, διατηρώντας την θεϊκή αναλογία στον σχεδιασμό σημαντικών κτιρίων, όπως οι ναοί. Αυτά τα μέρη έγιναν ιερά, μέρη για σύνδεση με υψηλότερες σφαίρες, θεϊκές σφαίρες».

«Αυτή η αναλογική δομή δεν είναι τόσο διαδεδομένη στην αρχιτεκτονική του σήμερα. Αυτές οι αιώνιες αλήθειες λείπουν από το κτιριακό περιβάλλον», λέει ο Σμιθ, και στη συνέχεια υποβάλλει μια ερώτηση με βαθύτερο νόημα:

«Μήπως η επιστροφή της όμορφης κλασικής αρχιτεκτονικής μπορεί να είναι ένας από τους τρόπος εναρμόνισης με υψηλότερα βασίλεια, με μια υψηλότερη τάξη; Με αυτό, η ευμορφία θα ανθίσει και πάλι και θα μας επανασυνδέσει με μια υψηλότερη αλήθεια».

 Ο J.H. White είναι δημοσιογράφος τεχνών, πολιτισμού και ανδρικής μόδας που ζει στην Νέα Υόρκη.

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece