Παρασκευή, 09 Μαΐ, 2025

Δυσκαμψία αυχένα: Συνήθεις αιτίες και αποτελεσματικοί τρόποι για να απαλύνετε την ταλαιπωρία

Ο δύσκαμπτος αυχένας είναι μια οξεία καταπόνηση των μυών του λαιμού, που χαρακτηρίζεται από πόνο και περιορισμένη κινητικότητα. Ενώ συχνά αποδίδεται σε κακή στάση ύπνου ή σε ακατάλληλο μαξιλάρι, η υποκείμενη αιτία είναι συχνότερα η υπερβολική ένταση στα νεύρα και τους μυς του λαιμού και των ώμων.

Κατά τη διάρκεια του ύπνου, η ροή του αίματος και ο καρδιακός ρυθμός μειώνονται φυσικά, γεγονός που μπορεί να περιορίσει περαιτέρω την κυκλοφορία σε περιοχές με προϋπάρχουσα κακή ροή αίματος. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μυϊκή ένταση στον αυχένα και μειωμένη κινητικότητα των αρθρώσεων. Με την πάροδο του χρόνου, το να έχετε έναν επίμονα δύσκαμπτο αυχένα μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την υγεία των μεσοσπονδύλιων δίσκων.

Συνήθεις αιτίες δυσκαμψίας του αυχένα

Οι κοινές αιτίες ενός δύσκαμπτου αυχένα περιλαμβάνουν:

Κακή στάση σώματος

Η κακή στάση του σώματος είναι μια από τις κύριες αιτίες δύσκαμπτου αυχένα. Στον σύγχρονο τρόπο ζωής μας, η υπερβολική χρήση ηλεκτρονικών συσκευών μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα όπως η στάση του κεφαλιού προς τα εμπρός, η κύρτωση, και οι ώμοι που γέρνουν εμπρός. Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι συνήθειες ασκούν αυξημένη πίεση στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης και στους ώμους.

Επιπλέον, το να γέρνετε στη μία πλευρά ενώ κάθεστε σε έναν καναπέ ή χρησιμοποιείτε ένα γραφείο ή πληκτρολόγιο που είναι πολύ ψηλά — αναγκάζοντας τους ώμους να κυρτώσουν — μπορεί να προκαλέσει μυϊκές ανισορροπίες, οδηγώντας σε πόνο και δυσκαμψία.

Ακατάλληλη θέση ύπνου

Ο ύπνος μπρούμυτα ή με το κεφάλι στη μία πλευρά αναγκάζει τους μυς του λαιμού σε αφύσικο τέντωμα ή συστροφή. Αυτό οδηγεί σε μη φυσιολογική πίεση στη μία πλευρά των αρθρώσεων, προκαλώντας μυϊκή ένταση, ακαμψία και δυσφορία.

Άγχος

Τα υψηλά επίπεδα άγχους και έντασης — που συχνά προκαλούνται από απαιτητικές εργασίες ή προθεσμίες εργασίας — μπορούν να αυξήσουν το σφίξιμο των μυών στον αυχένα και τους ώμους.

Ακατάλληλα κλινοσκεπάσματα

Τα μαξιλάρια που είναι πολύ ψηλά ή χαμηλά μπορούν να αναγκάσουν τον λαιμό να βρεθεί σε υπερβολική έκταση ή κάμψη κατά τη διάρκεια του ύπνου. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η ακατάλληλη θέση μπορεί να οδηγήσει σε μυϊκή δυσκαμψία και δυσφορία.

Κοινό κρυολόγημα

Ασθένειες όπως το κοινό κρυολόγημα μπορεί να προκαλέσουν μυϊκή δυσκαμψία και η έκθεση σε χαμηλές θερμοκρασίες μπορεί να σφίξει περαιτέρω τους μυς του λαιμού, αυξάνοντας τον κίνδυνο άκαμπτου αυχένα.

Κακή κυκλοφορία και κρύος καιρός

Ο κρύος καιρός μπορεί να μειώσει την κυκλοφορία του αίματος, γεγονός που μπορεί να επιδεινώσει την υπάρχουσα μυϊκή ένταση.

Περιορισμένη κινητικότητα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης

Το μειωμένο εύρος κίνησης στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης καθιστά πιο δύσκολο για το σώμα να εκτελεί ομαλές και ολοκληρωμένες κινήσεις, αυξάνοντας τον κίνδυνο δυσκαμψίας, πόνου, ακόμη και τραυματισμού.

Περιορισμένη κινητικότητα θωρακικής σπονδυλικής στήλης

Η περιορισμένη κινητικότητα στη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης αναγκάζει το κάτω μέρος της πλάτης και του αυχένα να αντισταθμίσουν αναλαμβάνοντας επιπλέον κίνηση. Αυτό αυξάνει την καταπόνηση των μυών του λαιμού, αυξάνοντας τον κίνδυνο δυσκαμψίας και δυσφορίας.

Τρόποι για ανακούφιση της δυσκαμψίας αυχένα

Η θεραπεία για τη δυσκαμψία του αυχένα χωρίζεται συνήθως σε δύο φάσεις — την οξεία και τη χρόνια φάση. Στην οξεία φάση, ο στόχος είναι να χαλαρώσετε τους σφιγμένους μυς χρησιμοποιώντας τεχνικές όπως:

Άμεση πίεση

Το όργανο τενόντων Golgi, που βρίσκεται μέσα στους τένοντες, παίζει κρίσιμο ρόλο στη ρύθμιση της έντασης των μυών. Είναι ένας προστατευτικός μηχανισμός, που βοηθά τους μυς να χαλαρώσουν όταν αυξάνεται η ένταση για την πρόληψη τραυματισμών. Η εφαρμογή άμεσης πίεσης σε σφιγμένους μυς μπορεί να ενεργοποιήσει το όργανο τένοντα Golgi, προωθώντας τη μυϊκή χαλάρωση και μειώνοντας την ένταση.

Θεραπεία θερμότητας

Η θερμοθεραπεία διαστέλλει τα αιμοφόρα αγγεία και αυξάνει τη ροή του αίματος στην άρρωστη περιοχή. Η βελτιωμένη κυκλοφορία βοηθά στην παροχή θρεπτικών ουσιών και οξυγόνου στους ιστούς, ενώ απομακρύνει απόβλητα. Θερμοφόρες, ζεστές πετσέτες, ή ακόμα και πιστολάκι μαλλιών μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ζεστάνουν απαλά την περιοχή και να ανακουφίσουν την ένταση των μυών.

Οι στρατηγικές για τη διαχείριση ενός άκαμπτου αυχένα κατά τη χρόνια φάση εστιάζονται στη βελτίωση της στάσης του σώματος και στην ενσωμάτωση ασκήσεων για τη μείωση της έντασης του αυχένα, των ώμων και του στήθους.

Ασκήσεις για τη βελτίωση της κινητικότητας της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης

1. Πηγούνι προς τα μέσα

Τραβήξτε απαλά το πηγούνι σας προς τα πίσω, επιτρέποντας στην αυχενική σας σπονδυλική στήλη να μετακινηθεί ελαφρώς προς τα πίσω.
Επεκτείνετε τον λαιμό σας προς τα πάνω, με στόχο να τεντώσετε και να επιμηκύνετε απαλά την αυχενική σας μοίρα.
Κρατήστε κάθε θέση για τρία δευτερόλεπτα. Εκτελέστε 12 επαναλήψεις ανά σετ και στοχεύστε σε τρία σετ την ημέρα.

Πηγούνι προς τα μέσα. (The Epoch Times)

 

2. Έκταση λαιμού

1. Γείρετε απαλά τον λαιμό σας προς τα δεξιά και μετά προς τα αριστερά, διατηρώντας την κίνηση ομαλή και αποφεύγοντας οποιαδήποτε συστροφή. Θα πρέπει να αισθάνεστε ένα απαλό τέντωμα στο πλάι του λαιμού σας καθώς κινείστε.

2. Χαμηλώστε τον αυχένα σας ξεκινώντας την κίνηση από τη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης (περίπου τρία πλάτη δακτύλων κάτω από τη βάση του λαιμού σας).

3. Καθώς σηκώνετε το κεφάλι σας, εστιάστε στο να ισιώσετε τη στάση σας.

Έκταση λαιμού. (The Epoch Times)

 

 

Ασκήσεις για τη βελτίωση της κινητικότητας της θωρακικής σπονδυλικής στήλης

Όρθια έκταση ώμων

1. Σταθείτε με τα πόδια ανοιχτά στο πλάτος των ώμων, κρατώντας τα γόνατά σας ίσια.
2. Κάνετε επίκυψη από τους γοφούς και κρατηθείτε στην πλάτη μιας καρέκλας με τα δύο χέρια.
3. Χαμηλώστε το πρόσωπό σας κάτω από το επίπεδο των χεριών σας για να τεντώσετε τους μυς στους ώμους και τις ωμοπλάτες σας.

Όρθια έκταση ώμων. (The Epoch Times)

 

2. Γονατιστή έκταση ώμων

1.Γονατίστε μπροστά σε μια καρέκλα και ακουμπήστε και τους δύο αγκώνες στην καρέκλα.
2. Χαμηλώστε το πρόσωπό σας κάτω από το επίπεδο των χεριών σας για να τεντώσετε τους μυς στους ώμους και τις ωμοπλάτες σας.

Γονατιστή έκταση ώμων. (The Epoch Times)

 

3. Έκταση πέρασμα βελόνας

1. Ξεκινήστε σε στάση στα τέσσερα, με τα γόνατά σας ακριβώς κάτω από τους γοφούς σας και τα χέρια σας ακριβώς κάτω από τους ώμους σας.
2. Πλησιάστε το δεξί σας χέρι κάτω από το σώμα σας προς τα αριστερά, χαμηλώνοντας τον δεξιό σας ώμο στο έδαφος. Κρατήστε τη θέση για τρία δευτερόλεπτα.
3. Επιστρέψτε στην αρχική θέση και επαναλάβετε την κίνηση με το αριστερό σας χέρι, προς τη δεξιά πλευρά.

Έκταση πέρασμα βελόνας. (The Epoch Times)

 

4. Ύπτια σπονδυλική περιστροφή

1. Ξαπλώστε ανάσκελα με τα χέρια τεντωμένα στα πλάγια.
2. Λυγίστε το αριστερό σας γόνατο και περιστρέψτε το απαλά προς τα δεξιά, αφήνοντάς το να ακουμπήσει στο πάτωμα. Ταυτόχρονα, γυρίστε το κεφάλι σας προς τα αριστερά. Κρατήστε αυτή τη θέση για τρία δευτερόλεπτα.
3. Επιστρέψτε στην αρχική θέση και μετά επαναλάβετε την κίνηση με το δεξί γόνατο, γυρίζοντας το κεφάλι σας προς τα δεξιά.

Ύπτια σπονδυλική περιστροφή. (The Epoch Times)

 

Σημεία βελονισμού για τη βελτίωση της δυσκαμψίας αυχένα

Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, ο βελονισμός χρησιμοποιείται συνήθως για την ανακούφιση των συμπτωμάτων ακαμψίας αυχένα. Μερικά από τα αποτελεσματικότερα σημεία βελονισμού περιλαμβάνουν:

Fengchi (GB20): Βρίσκεται στη βάση του κρανίου, πίσω από τον λοβό του αυτιού και εκατέρωθεν της σπονδυλικής στήλης.

Jianjing (GB21): Βρίσκεται στα μισά του δρόμου μεταξύ της βάσης του λαιμού και της κορυφής των ώμων.

Luozhen (Ex-UE14): Βρίσκεται μεταξύ του δεύτερου και του τρίτου μετακαρπίου οστού στο πίσω μέρος του χεριού.
Houxi (Sl3): Βρίσκεται στην οριζόντια πτύχωση κοντά στη βάση του μικρού δακτύλου όταν κάνετε μια γροθιά.

Η εφαρμογή πίεσης σε αυτά τα σημεία βελονισμού μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση από την ταλαιπωρία που σχετίζεται με τη δυσκαμψία του αυχένα.

της Amber Yang

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την άποψη της Epoch Times.

Γιατί αντιστέκεται το σώμα σας στην απώλεια βάρους;

Πόσες φορές έχετε δει τον εαυτό σας να χάνει κιλά μόνο και μόνο για να τα ξαναπάρει λίγο καιρό μετά, παρά τις προσπάθειές σας; Ο ατελείωτος κύκλος της απώλειας και της ανάκτησης βάρους μπορεί να μοιάζει σαν άσκηση στη ματαιότητα.

Τι γίνεται, όμως, αν το σώμα σας έχει ένα προκαθορισμένο «σημείο ρύθμισης» για το βάρος, που διέπεται από μια έμφυτη επιθυμία για ομοιόσταση;

Η εν λόγω θεωρία προτείνει ότι το σώμα μας είναι ‘προγραμματισμένο’ να αντιστέκεται σε σημαντικές αποκλίσεις από ένα συγκεκριμένο εύρος βάρους ή μάζας λίπους, με αντισταθμιστικούς μηχανισμούς να λειτουργούν ακούραστα για να διατηρούν την ισορροπία.

Η εμβάθυνση στην ιδέα του καθορισμένου σημείου βάρους θα μπορούσε να αποκαλύψει την πολυπλοκότητα πίσω από τη βιώσιμη διαχείριση βάρους και να προσφέρει πληροφορίες για τις δύσκολες μάχες που έχουν να δώσουν όσοι αγωνίζονται για μόνιμες αλλαγές.

Βάζοντας το σώμα σε «λειτουργία υποσιτισμού»

Σύμφωνα με τη θεωρία του καθορισμένου σημείου, όταν το σώμα δεν λαμβάνει επαρκείς θρεπτικές ουσίες, ενεργοποιεί μηχανισμούς εξοικονόμησης ενέργειας. Αυτή η «λειτουργία υποσιτισμού» επιβραδύνει το μεταβολισμό, αυξάνει την πείνα και επιβάλλει  υπερκατανάλωση τροφής.

Ενώ η μείωση των θερμίδων μπορεί να οδηγήσει σε προσωρινή απώλεια βάρους, η παρατεταμένη υποκατανάλωση τροφής μπορεί να προκαλέσει επιβράδυνση του μεταβολισμού, καθώς το σώμα προσπαθεί να εξοικονομήσει ενέργεια.

Το πείραμα πείνας της Μινεσότα, μια πρωτοποριακή μελέτη σχετικά με τις επιπτώσεις της στέρησης τροφής στον οργανισμό, έδειξε τις σοβαρές σωματικές και ψυχολογικές συνέπειες της πρόκλησης λιμοκτονίας.

Μετά από την αρχική απώλεια βάρους, ο μεταβολικός ρυθμός των συμμετεχόντων έπεσε κατακόρυφα και ξαναπήραν αμέσως βάρος – κυρίως με τη μορφή λίπους – όταν άρχισαν να τρώνε και πάλι κανονικά, εξαιτίας του υποτονικού πια μεταβολισμού τους. Πολλοί ανέπτυξαν επίσης εμμονικές σκέψεις για το φαγητό, εναλλαγές διάθεσης και έντονη προσήλωση στο φαγητό.

Οι κρυφοί αντίπαλοι στον αγώνα για την απώλεια βάρους

Η Λουίζ Ντίγκμπυ, διατροφολόγος, υποστηρίζει μια διαφοροποιημένη προσέγγιση, που δίνει έμφαση στη θρεπτική διατροφή και όχι στη στέρηση, καθώς και στις ήπιες προσαρμογές της δίαιτας και της άσκησης. Ο ακραίος περιορισμός των θερμίδων ή οι έντονες προπονήσεις μπορεί να αποτύχουν, προκαλώντας στρεσογόνες αντιδράσεις που υπονομεύουν τις προσπάθειες απώλειας βάρους, εξήγησε στους Epoch Times.

Η επίδραση της κορτιζόλης και του στρες στην αύξηση του σωματικού βάρους, ειδικά κατά τη μέση ηλικία, αμφισβητεί την παραδοσιακή άποψη ότι το υπερβολικό βάρος προκαλείται αποκλειστικά από την υπερκατανάλωση τροφής ή την ανεπαρκή άσκηση.
Όταν το σώμα στερείται βασικών θρεπτικών συστατικών, θερμίδων ή υδατανθράκων, το ερμηνεύει ως απειλή και μπορεί να εισέλθει σε κατάσταση αυξημένου στρες, σημείωσε η κα Ντίγκμπυ. Η υποκατανάλωση τροφής μπορεί να δημιουργήσει την επιθυμία για τροφές πλούσιες σε υδατάνθρακες και να οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης, διαταράσσοντας τις ορμόνες, τη ρύθμιση της ινσουλίνης και τη διαχείριση του βάρους, σύμφωνα με μια έκθεση που δημοσιεύτηκε στο Brain Research .

Τα αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης ωθούν το σώμα να κινητοποιεί τη γλυκόζη από τους μύες για άμεση ενέργεια, οδηγώντας τελικά στη συσσώρευση λίπους, ιδιαίτερα γύρω από την κοιλιά.

Βιολογικοί σαμποτέρ 

Όταν το σώμα ανιχνεύει έλλειψη τροφής, οι ορμόνες της πείνας γκρελίνη και λεπτίνη παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ρύθμιση της όρεξης. Η γκρελίνη, που ονομάζεται και «ορμόνη της πείνας», αυξάνεται για να διεγείρει την όρεξη όταν το φαγητό είναι σπάνιο. Η λεπτίνη, που απελευθερώνεται από τα λιποκύτταρα, καταστέλλει την όρεξη και αυξάνει την αίσθηση του κορεσμού.

Η πείνα δρα ως αμυντικός μηχανισμός κατά της απώλειας βάρους, που ενορχηστρώνεται από τον υποθάλαμο στον εγκέφαλο, σύμφωνα με τον Δρα Άντριου Τζένκινσον, βαριατρικό χειρουργό και συγγραφέα του «Why We Eat (Too Much)» [«Γιατί τρώμε (υπερβολικά)»].

Η λεπτίνη στέλνει σήματα στον υποθάλαμο σχετικά με τα ενεργειακά αποθέματα. Τα υψηλά επίπεδα λεπτίνης προκαλούν κορεσμό, καταστέλλουν την όρεξη και ενισχύουν τον μεταβολισμό για να διατηρηθεί το βάρος εντός ενός καθορισμένου εύρους, εξήγησε ο Δρ Τζένκινσον. Αντίθετα, όταν χάνεται βάρος, τα μειωμένα επίπεδα λεπτίνης προκαλούν αυξημένη όρεξη, μειωμένη αίσθηση κορεσμού και μειωμένο μεταβολισμό ηρεμίας, παρεμποδίζοντας την περαιτέρω απώλεια βάρους. Κατά συνέπεια, όταν το φαγητό γίνεται ξανά άφθονο μετά από μια περίοδο έλλειψης, εμφανίζεται αύξηση βάρους λόγω των προσαρμοστικών αντιδράσεων του σώματος στα κυμαινόμενα ενεργειακά αποθέματα.

Οι περιβαλλοντικές ενδείξεις μπορούν να επηρεάσουν την αντίληψη του εγκεφάλου για το τι συνιστά καλό βάρος.

Για παράδειγμα, εάν ο εγκέφαλος αναμένει πιθανή έλλειψη τροφής, όπως έναν επικείμενο λιμό, παρατεταμένο χειμώνα ή την επιβολή μίας δίαιτας χαμηλών θερμίδων, είναι πιθανόν να δώσει σήμα στο σώμα να συσσωρεύσει περισσότερα αποθέματα λίπους για να προετοιμαστεί για τις προβλεπόμενες ελλείψεις ή τους στρεσογόνους παράγοντες.

Αυτή η προσαρμοστική απόκριση υπογραμμίζει την περίπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ βιολογικών μηχανισμών και περιβαλλοντικών ερεθισμάτων στη διαμόρφωση της ρύθμισης του βάρους.

Παράγοντες που παραβλέπονται στο μοντέλο καθορισμού βάρους

Η επιστημονική κοινότητα δεν έχει καταλήξει σε μία κοινή άποψη σχετικά με την ύπαρξη και τους μηχανισμούς του καθορισμένου σημείου βάρους, σύμφωνα με τη Νίκολα Μόστερτ, εγγεγραμμένη διαιτολόγο και ιδρυτή της 4Life Living Dieticians στη Νότιο Αφρική.

Οι επικρατούσες θεωρίες συχνά παραβλέπουν κρίσιμους παράγοντες όπως η συμπεριφορά, το περιβάλλον και οι κοινωνικές επιρροές, που παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ρύθμιση του βάρους, είπε στους Epoch Times. Η θεωρία του καθορισμένου σημείου αποτυγχάνει να εξηγήσει γιατί μερικοί άνθρωποι μπορούν να διατηρήσουν σημαντική απώλεια βάρους μακροπρόθεσμα, ενώ άλλοι δυσκολεύονται, είπε η κα Μόστερτ.

Ενώ η έννοια του σημείου ρύθμισης βάρους προσφέρει ένα πολύτιμο πλαίσιο για την κατανόηση ορισμένων πτυχών της διαχείρισης βάρους, αντιπροσωπεύει μόνο μια πτυχή ενός πολύπλευρου παζλ. Αναγνωρίζοντας την εγγενή πολυπλοκότητα του σώματός μας, η κα Μόστερτ είπε ότι η αποτελεσματική διαχείριση βάρους περιλαμβάνει την πλοήγηση σε μυριάδες αλληλένδετους παράγοντες πέρα ​​από ένα απλοϊκό μοντέλο καθορισμένου σημείου.

Η κα Ντίγκμπυ απηχεί αυτό το συναίσθημα, σημειώνοντας ότι η τάση των ανθρώπων να έλκονται προς ένα οικείο βάρος δεν υπαγορεύεται αποκλειστικά από τη φυσιολογία, αλλά επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό και από τις επιλογές και τις συνήθειες του τρόπου ζωής.

Παρά τις προσπάθειες για αλλαγή, συχνά επιστρέφουμε σε γνωστά μοτίβα με την πάροδο του χρόνου. Για να σπάσει αυτός ο κύκλος, η κα Ντίγκμπυ μάς ενθαρρύνει να εστιάσουμε στη δημιουργία μίας συνήθειας προκειμένου να επιτύχουμε μία μακροπρόθεσμη μεταμόρφωση. Αντιμετωπίζοντας συνειδητά και αναδιαμορφώνοντας τις συνήθειές μας, μπορούμε να μετριάσουμε την τάση επιστροφής στο καθορισμένο σημείο βάρους μας, ενισχύοντας έτσι τη μονιμότητα της αλλαγής.

Πώς να αποφύγετε τη λειτουργία λιμοκτονίας και να χάσετε βάρος για τα καλά

Η κα Ντίγκμπυ υποστηρίζει μια ολιστική προσέγγιση για τη μόνιμη αλλαγή βάρους. Αυτή η προσέγγιση περιλαμβάνει την τροποποίηση εσωτερικών μηχανισμών όπως η επανεξισορρόπηση των ορμονών, η μείωση της φλεγμονής και η αποκατάσταση της ισορροπίας των βακτηρίων του εντέρου. Αυτό μπορεί να ενισχύσει τον μεταβολισμό του λίπους και να ξεπεράσει τα εμπόδια στη βιώσιμη πρόοδο.

Δίνει έμφαση στην αναπλήρωση των ενεργειακών αποθεμάτων με τροφές πλούσιες σε ποικίλα θρεπτικά συστατικά, πλούσιες σε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες και φυτικές ίνες αντί να μετράει μόνο τις θερμίδες. Αυτό σημαίνει επαρκής πρόσληψη τροφής για το σώμα.

Τόσο η κα Ντίγκμπυ όσο και η κα Μόστερτ προειδοποιούν ότι ο ανεπαρκής, κακής ποιότητας ύπνος μπορεί να στρεσάρει το σώμα, να διαταράξει την ισορροπία των ορμονών και να εμποδίσει τις προσπάθειες απώλειας βάρους λόγω φλεγμονής. Η στέρηση ύπνου οδηγεί σε υψηλή κορτιζόλη, αντίσταση στη λεπτίνη, αυξημένα επίπεδα γκρελίνης, αυξημένη όρεξη και λαχτάρα για τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε ενέργεια, σύμφωνα με τον Δρα Τζένκινσον.

Η ενθάρρυνση μιας θετικής νοοτροπίας και της συμπόνιας – ακόμα και για τον ίδιο μας τον εαυτό – είναι επίσης ζωτικής σημασίας για τη βιώσιμη διαχείριση του βάρους, καθώς βοηθούν τους ανθρώπους να ξεπερνούν τα εμπόδια και να έχουν κίνητρα, είπε η κα Μόστερτ.

Της Zena le Roux

Επιμέλεια: Βαλεντίνα Λισάκ & Αλία Ζάε