O Μάθιου Μπόιλ είναι επικεφαλής του ειδησεογραφικού οργανισμού Breitbart News στην Ουάσιγκτον.
Στις απαντήσεις του σε αυτήν την συνέντευξη στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων μιλάει για τους δασμούς τους οποίους πρόσφατα ανακοίνωσε ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ χαρακτηρίζει ως τον μεγάλο αντίπαλο της Δύσης την Κίνα. Όπως σημειώνει «χωρίς αμφιβολία, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) είναι η μεγαλύτερη απειλή για τον ελεύθερο κόσμο.»
Επισημαίνει την ύπαρξη εδάφους επί του οποίου θα μπορούσαν να υπάρξουν στενότερες σχέσεις των ΗΠΑ με τη Ρωσία, ιδίως στο οικονομικό πεδίο, ενώ θεωρεί ότι ο πρόεδρος Τραμπ είναι, ίσως, ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη Γη ο οποίος θα μπορούσε να επισπεύσει τη λήξη του πολέμου στην Ουκρανία.
Στην συνέντευξη που παραχώρησε ενόψει της συμμετοχής του στο 10ο Φόρουμ των Δελφών, χαρακτηρίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση ως «θεσμό που μοιάζει πολύ με έναν ΟΗΕ για την Ευρώπη, με λίγο περισσότερη εξουσία» και υποστηρίζει ότι «η ΕΕ, αν θέλει να μην είναι ανέκδοτο για τον υπόλοιπο κόσμο, θα έπρεπε να ενώσει δυνάμεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες…».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης:
Ερώτηση: Πώς βλέπετε το σχέδιο «Κάντε την Αμερική Μεγάλη Ξανά» (MAGA) να εξελίσσεται;
Απάντηση: Είναι πολύ πιο οργανωμένο και αποτελεσματικό και αποδοτικό αυτή τη φορά, από την πρώτη θητεία του Προέδρου Τραμπ, και αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι γύρω του είναι πιο έμπειροι και πιο ιδεολογικά αφοσιωμένοι στο κίνημα και την ατζέντα αυτή τη φορά.
Όχι για να μειώσουμε πάρα πολύ την πρώτη θητεία του προέδρου, αλλά εκείνη η νίκη ήταν ένα σοκ για όλους, συμπεριλαμβανομένων ακόμη και των Ρεπουμπλικανών, οπότε δεν υπήρχαν πάρα πολλοί επαγγελματίες τύπου «Πρώτα η Αμερική»/MAGA έτοιμοι να στελεχώσουν μια κυβέρνηση.
Ένας πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ανά πάσα στιγμή προσλαμβάνει από τέσσερις έως πέντε χιλιάδες πολιτικά διορισμένους, και το 2016 μπορούσες να χωρέσεις εκείνους που θα μπορούσαν να εργαστούν σε ανώτερες κυβερνητικές θέσεις και που επίσης ταίριαζαν στο προφίλ των πραγματικών «πιστών» του «Πρώτα η Αμερική» στην καμπίνα του μεγαλοπρεπούς αεροπλάνου του Τραμπ. Αυτή τη φορά, υπάρχουν στην πραγματικότητα χιλιάδες άνθρωποι έτοιμοι, οπότε αυτό το κάνει πολύ πιο ομαλό.
Ερώτηση: Είναι η επιβολή δασμών το κλειδί για την εξομάλυνση των εμπορικών ανισορροπιών με την Ευρώπη και άλλες χώρες παγκοσμίως; Θα μπορούσε να οδηγήσει σε ύφεση την αμερικανική οικονομία; Πώς θα ωφεληθούν τα αμερικανικά νοικοκυριά και επιχειρήσεις από αυτήν την πολιτική;
Απάντηση: Έχω μιλήσει με τον πρόεδρο και αρκετούς από τους ανθρώπους γύρω του για αυτό ακριβώς το ζήτημα και το βασικό σημείο εδώ είναι ότι ο υπόλοιπος κόσμος εκμεταλλεύεται τις Ηνωμένες Πολιτείες για πάρα πολύ καιρό. Διαφέρει από χώρα σε χώρα αλλά ορισμένες χώρες γενικά επιβάλλουν υψηλότερους δασμούς στα αμερικανικά προϊόντα από ό,τι οι ΗΠΑ επιβάλλουν στα δικά τους. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο πρόεδρος στοχεύει να θεσπίσει αμοιβαίους δασμούς τον Απρίλιο. (σ.σ. η συνέντευξη ελήφθη λίγο πριν την ανακοίνωση του τελευταίου γύρου δασμών). Αν μια άλλη χώρα χρεώνει Χ ποσό για να εξάγει ένα συγκεκριμένο αγαθό στις Ηνωμένες Πολιτείες, τότε οι ΗΠΑ θα επιβάλλουν το ίδιο ποσό — Χ — ως ανταπόδοση για την εισαγωγή του ίδιου αγαθού από αυτή τη χώρα. Αυτό είναι μόνο δίκαιο. Όσον αφορά τον οικονομικό αντίκτυπο αυτού, όταν ο Τραμπ εφάρμοσε δασμούς στην πρώτη του θητεία, δεν υπήρξε μακροπρόθεσμη αρνητική επίπτωση και οι οικονομολόγοι το εκτίμησαν εντελώς λάθος. Θα σας συνιστούσα ανεπιφύλακτα να παρακολουθήσετε τη συνέντευξή μου με τον Υπουργό Οικονομικών Σκοτ Μπέσεντ σχετικά με αυτό, όπου αναλύει το μακροπρόθεσμο όραμα εδώ, που είναι μια ενισχυμένη αμερικανική οικονομία—κάτι που, παρεμπιπτόντως, είναι καλό και για τις χώρες που αγαπούν την ελευθερία παγκοσμίως. Ο υπόλοιπος κόσμος θα έπρεπε να χειροκροτεί τις Ηνωμένες Πολιτείες, επειδή μια ισχυρή Αμερική σημαίνει έναν ασφαλή, σταθερό και ισχυρό κόσμο.
Ερώτηση: Επιστρέφουν οι βιομηχανίες στις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω των κινήτρων που παρέχει η νέα διοίκηση; Θα υπάρξουν αποτελέσματα κατά τη διάρκεια της θητείας αυτής της διοίκησης;
Απάντηση: Ξανά, παρακολουθήστε τη συνέντευξή μου με τον Υπουργό Μπέσεντ, αλλά ναι, ήδη συμβαίνει σε τεράστιους αριθμούς. Μιλάμε για εκατοντάδες δισεκατομμύρια, αν όχι τρισεκατομμύρια δολάρια επενδύσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες που δεν θα συνέβαιναν αν ο Τραμπ δεν ήταν στον Λευκό Οίκο. Μεγάλες εταιρείες ήδη το κάνουν αυτό, και αναμένω πλήρως ότι πολλές περισσότερες θα συνεχίσουν τους επόμενους μήνες και χρόνια.
Ερώτηση: Είναι η πρόσφατη στρατιωτική ενέργεια των Ηνωμένων Πολιτειών στην Υεμένη ένα βήμα πίσω από την πολιτική στρατιωτικής απεμπλοκής που υποσχέθηκε ο Πρόεδρος Τραμπ; Θα μπορούσε να οδηγήσει σε περαιτέρω κλιμάκωση εναντίον του Ιράν, και τι σημαίνει αυτό για τη Μέση Ανατολή και τη χρήση των εμπορικών διαδρομών;
Απάντηση: Η σύντομη απάντηση στο πρώτο μέρος αυτής της ερώτησης είναι όχι. Το «Πρώτα η Αμερική» δεν σημαίνει «η Αμερική μόνη». Επίσης, υπάρχει ένα βασικό αμερικανικό συμφέρον εκεί, καθώς οι Χούθι στοχεύουν πλοία με σημαία των ΗΠΑ και πλοία των Ευρωπαίων συμμάχων μας. Οι Χούθι χρηματοδοτούνται επίσης από την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, που είναι ο μεγαλύτερος κρατικός χορηγός της τρομοκρατίας παγκοσμίως.
Ως δημοσιογράφος στην πρώτη θητεία του Τραμπ, κάλυψα εντατικά τις διακομματικές προσπάθειες για αποκλιμάκωση με τους Χούθι, αλλά αυτή η οργάνωση έκτοτε έχει βγει εντελώς εκτός ελέγχου και εμπλέκεται σε μαζικές τρομοκρατικές ενέργειες.
Έχω πάρει συνέντευξη από τον Δρ. Σεμπάστιαν Γκόρκα, διευθυντή αντιτρομοκρατίας του προέδρου στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, σχετικά με ακριβώς αυτό το ζήτημα. Ο Τραμπ, φυσικά, τόσο στην πρώτη του θητεία όσο και τώρα στη δεύτερη, έχει διατάξει πολλές ενέργειες εναντίον ριζοσπαστών Ισλαμιστών τρομοκρατών. Σας συνιστώ ιδιαίτερα, όταν δημοσιεύσουμε αυτή τη συνέντευξη (ελπίζουμε την επόμενη εβδομάδα!), να την παρακολουθήσετε.
Όσον αφορά το δεύτερο μέρος αυτής της ερώτησης, το Ιράν είναι μια απειλή για τις προσπάθειες (σ.σ. επίτευξης) παγκόσμιας ειρήνης. Ο (σ.σ. Ισραηλινός) Πρωθυπουργός Νετανιάχου είχε δίκιο όταν μου είπε ότι το Ιράν δεν μπορεί να επιτραπεί να αποκτήσει πυρηνικό όπλο, και το έθνος αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην παγκόσμια ειρήνη και την ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Η προσέγγιση του Τραμπ στην πρώτη του θητεία ήταν πολύ αποτελεσματική, και ήδη τον βλέπουμε να χαλιναγωγεί το Ιράν ξανά στη δεύτερη θητεία του. Ο Μπάιντεν έδωσε στο Ιράν δισεκατομμύρια και δισεκατομμύρια δολάρια, χρήματα που χρησιμοποίησαν για να χρηματοδοτήσουν τις μαριονέτες τους, όπως οι Χούθι, η Χαμάς και η Χεζμπολάχ, ώστε να διαδώσουν την τρομοκρατία. Ελπίζουμε αυτές οι μέρες να τελειώσουν σύντομα.
Ερώτηση: Πώς λειτουργεί η πολιτική απελάσεων για την αμερικανική οικονομία, και πότε αναμένεται να υπάρξουν απτά αποτελέσματα;
Απάντηση: Οι απελάσεις και η επιβολή της μεταναστευτικής πολιτικής είναι πρωτίστως ένα ζήτημα εθνικής ασφάλειας, δημόσιας ασφάλειας, τήρησης του νόμου και εθνικής κυριαρχίας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έπρεπε να μπορούν να αποφασίζουν ποιος μπορεί να εισέλθει στη χώρα και ποιος όχι—όπως πρέπει και κάθε χώρα. Είχαμε επίπεδα ρεκόρ ανθρώπων που εισήλθαν είτε παράνομα είτε μέσω μέσων αμφίβολης νομιμότητας υπό την προηγούμενη διοίκηση. Ο Τραμπ το έχει σταματήσει σχεδόν ολοκληρωτικά αυτό μέσα σε λίγο παραπάνω από δύο μήνες ως πρόεδρος. Εργάζεται επίσης σκληρά για να αφαιρέσει από τη χώρα όσους εισήλθαν παρανόμως υπό την προηγούμενη διοίκηση και σημειώνει μεγάλη επιτυχία σε αυτό.
Η μετανάστευση, όπως σωστά παρατηρείτε, είναι επίσης ένα οικονομικό ζήτημα, ειδικά όσον αφορά τους μισθούς των Αμερικανών εργαζομένων. Είναι απλή προσφορά και ζήτηση: Η αύξηση της προσφοράς εργασίας με την προσθήκη περισσότερων ανθρώπων, όπως έκανε η προηγούμενη διοίκηση, μειώνει τη ζήτηση για εργασία, μειώνοντας έτσι τους μισθούς και αυξάνοντας την ανεργία. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τους μισθούς και την ανεργία, αλλά ήδη βλέπουμε αύξηση μισθών και πιθανότατα πολύ περισσότερο στο άμεσο μέλλον καθώς τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα αυτής της νέας οικονομικής πολιτικής του Τραμπ γίνονται αισθητά.
Ερώτηση: Ποιο είναι, κατά τη γνώμη σας, το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Απάντηση: Η Ευρωπαϊκή Ένωση ως θεσμός μοιάζει πολύ με έναν ΟΗΕ για την Ευρώπη, με λίγο περισσότερη εξουσία, καθώς έχει νόμισμα και κάποιες συμφωνίες για μετανάστευση και ταξίδια μεταξύ των μελών. Αλλά σε ό,τι αφορά την πραγματική παγκόσμια επιρροή; Δεν υπάρχει και πολλή. Η ΕΕ, αν θέλει να μην είναι ανέκδοτο για τον υπόλοιπο κόσμο, θα έπρεπε να ενώσει δυνάμεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον υπόλοιπο δημοκρατικό κόσμο—χώρες όπως η Ινδία, η Ιαπωνία, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και άλλες— για την πραγματική αντιμετώπιση της απειλής του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ).
Το CCP είναι η μεγαλύτερη απειλή για τον ελεύθερο κόσμο, χωρίς αμφιβολία. Αλλά για να αντιμετωπίσει πραγματικά το CCP, η ΕΕ πρέπει να μετατοπίσει την εστίασή της από τη Ρωσία στην Κίνα—κάτι που κάνει τώρα ο Τραμπ με την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Αυτό δεν σημαίνει ότι κανείς «συμπαθεί» τους Ρώσους ή ότι ο κόσμος πιστεύει ότι είναι οι «καλοί». Απλώς αναγνωρίζεται η πραγματικότητα, ότι δηλαδή, ο Ψυχρός Πόλεμος έχει τελειώσει εδώ και περισσότερο από 30 χρόνια και ότι το Τείχος του Βερολίνου γκρεμίστηκε εδώ και δεκαετίες. Ο Κομμουνισμός οπισθοχώρησε στο Πεκίνο και η Δύση πρέπει να ενωθεί για να τον αντιμετωπίσει. Θα μπορέσει η ΕΕ να ενώσει τις δυνάμεις της με τον υπόλοιπο κόσμο στην αναγνώριση αυτού του γεγονότος ή θα συνεχίσει να φλυαρεί για την κλιματική αλλαγή; Μέλλει να αποδειχθεί αλλά είμαι βέβαιος ότι οι ΗΠΑ θα ήθελαν να έχουν φίλους και εταίρους σε αυτήν την ευρύτερη αποστολή.
Ερώτηση: Παναμάς, Γροιλανδία, Καναδάς. Φίλοι ή εχθροί;
Απάντηση: Και πάλι, αυτό είναι μια θεμελιώδης παρερμηνεία των θέσεων του Τραμπ. Κάθε μία από αυτές τις χώρες έχει διαφορετικά ζητήματα, οπότε ας τα εξετάσουμε ένα προς ένα, με τη σειρά που τα ρωτήσατε.
Με τον Παναμά, οι Ηνωμένες Πολιτείες ξόδεψαν τεράστιο πλούτο, αίμα και κόπο για να διανοίξουν τη Διώρυγα του Παναμά. Ο Τζίμι Κάρτερ την πούλησε πίσω στους Παναμέζους για 1 δολάριο, αλλά αυτό έγινε για να τη διαχειρίζονται οι ίδιοι, όχι για να πουλήσουν τα δικαιώματα των λιμανιών και στις δύο πλευρές της Διώρυγας σε μια εταιρεία ελεγχόμενη από την Κίνα. Ο Τραμπ διόρθωσε αυτή την κατάσταση, καθώς τώρα μια αμερικανική εταιρεία ανέλαβε ξανά τον έλεγχο της λειτουργίας των λιμανιών και στις δύο πλευρές της Διώρυγας.
Η Γροιλανδία είναι μια στρατηγική βάση-κλειδί για τον αμερικανικό στρατό–υπάρχουν ναυτικές, αεροπορικές και διαστημικές δυνάμεις εκεί. Είναι επίσης μια περιοχή με τεράστια αποθέματα πολύτιμων ορυκτών και μετάλλων κάτω από τον πάγο. Χωρίς να αναφέρουμε τη σημασία της Αρκτικής σε γεωπολιτικά ζητήματα, ειδικά σε ό,τι αφορά την ελεύθερη ναυσιπλοΐα για τα δυτικά πλοία. Οι Κινέζοι έχουν προσπαθήσει να ελέγξουν τη Γροιλανδία, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπό τον Τραμπ, κάνουν ό,τι πρέπει για να διασφαλίσουν τα αμερικανικά συμφέροντα εκεί.
Όσον αφορά τον Καναδά, υπάρχουν πολλά άλλα ζητήματα, ειδικά σε θέματα εμπορίου και μετανάστευσης, αλλά και στη ροή ναρκωτικών. Ξανά, πολλά από αυτά συνδέονται με την Κίνα και τη φαιντανύλη που προέρχεται από εκεί και ρέει τόσο από τα νότια όσο και από τα βόρεια σύνορα των ΗΠΑ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες βιώνουν μια μαζική κρίση φαιντανύλης και ναρκωτικών, όπου χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν ετησίως από αυτή τη φρικτή ουσία. Ο Καναδάς και το Μεξικό, σύμφωνα με τον Τραμπ–και πιθανώς σωστά–θα έπρεπε να κάνουν περισσότερα για να σταματήσουν τη ροή ναρκωτικών προς τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Επιπλέον, ο Καναδάς έχει επιβάλει τεράστιους δασμούς στις Ηνωμένες Πολιτείες σε αρκετά βασικά προϊόντα, ενώ οι ΗΠΑ δεν επιβάλλουν αντίστοιχους δασμούς στις καναδικές εξαγωγές. Ο Τραμπ μιλάει για αμοιβαίους δασμούς και, ειλικρινά, δεν υπάρχει μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος των ΗΠΑ από τον Καναδά, τον γείτονά μας προς βορρά. Δεν είναι λοιπόν δίκαιο, αν ο Καναδάς χρεώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες ένα συγκεκριμένο ποσοστό δασμού για ένα προϊόν, οι ΗΠΑ να χρεώνουν τον Καναδά το ίδιο ακριβώς ίδιο ποσοστό δασμού για το ίδιο προϊόν;
Ερώτηση: Πώς προβλέπετε ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα αντιμετωπίσει την πρόκληση της Κίνας;
Απάντηση: Η Κίνα είναι το παν. Συζήτησα γι’ αυτό με τον Πρόεδρο Τραμπ σε ιδιωτικό του δείπνο, δίπλα στο Οβάλ Γραφείο, την περασμένη εβδομάδα. Ένα από τα βασικά βήματα που έχει ήδη λάβει ο Τραμπ είναι η υπογραφή βασικών εμπορικών συμφωνιών με τις λεγόμενες χώρες του IMEC–Ινδία, Μέση Ανατολή, Ευρώπη–όταν ο Ινδός Πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι επισκέφθηκε τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτή η συμφωνία είναι η πρώτη του είδους της–μια δυτική, αμερικανικής έμπνευσης εναλλακτική λύση απέναντι στην πρωτοβουλία «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος» της Κίνας.
Θα σας συνιστούσα επίσης να παρακολουθήσετε τη συνέντευξή μου με τον Υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο, ο οποίος ανέλυσε με σαφήνεια τις ενέργειες και τις απόψεις της κυβέρνησης σε αυτό το θέμα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έπαιζαν άμυνα απέναντι στη «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος» εδώ και πολύ καιρό. Τώρα περνούν στην αντεπίθεση. Υπάρχουν τόσα πολλά ακόμα σε αυτό το ζήτημα, αλλά το να βλέπει κανείς την ομάδα του Τραμπ να αξιοποιεί τους γεωπολιτικούς μοχλούς της αμερικανικής οικονομικής ισχύος είναι κάτι το μοναδικό.
Ερώτηση: Η Ουκρανία. Ποια είναι η επόμενη μέρα; Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η ειρηνευτική διαδικασία στην Ουκρανία μετά την πρωτοβουλία του Προέδρου Τραμπ;
Απάντηση: Νομίζω ότι είναι αρκετά ξεκάθαρο πώς θα τελειώσει αυτό, είτε είχε τελειώσει πριν από 3 χρόνια είτε θα τελειώσει σε 10 χρόνια από τώρα. Η Ρωσία θα πάρει τις ρωσόφωνες ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας, οι οποίες έτσι κι αλλιώς θέλουν να ενταχθούν στη Ρωσία. Η Ουκρανία δεν πρόκειται να γίνει κράτος μέλος του ΝΑΤΟ και δεν πρόκειται να αποκτήσει πυρηνικά όπλα.
Θα υπάρξουν πολιτικές μεταρρυθμίσεις στην Ουκρανία και η χώρα, που υποτίθεται ότι υποστηρίζει τη δημοκρατία, αλλά έχει αναστείλει τις προεδρικές εκλογές και έχει επιτρέψει στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι να υπηρετεί σχεδόν έναν χρόνο παραπάνω από τη θητεία για την οποία εκλέχθηκε λόγω στρατιωτικού νόμου, σύντομα θα διεξαγάγει εκλογές για την ηγεσία της.
Ο Τραμπ έχει ήδη σημειώσει ιστορική πρόοδο στο να συμφωνήσουν και οι δύο πλευρές κατ’ αρχήν σε βασικούς όρους κατάπαυσης του πυρός και πιθανότατα είναι ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη που θα μπορούσε να επιταχύνει το τέλος αυτού του άσκοπου πολέμου.
Τώρα, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι οι Ρώσοι είναι καλοί τύποι–δεν είναι, όπως ανέφερα προηγουμένως. Αλλά είναι ώρα να περάσουμε πραγματικά στον 21ο αιώνα. Η πραγματική απειλή βρίσκεται πολύ πιο ανατολικά, στο Πεκίνο, και ειλικρινά, οι Ρώσοι πιθανότατα είναι διατεθειμένοι να παίξουν και στις δύο πλευρές. Έτσι, θα μπορούσαμε επίσης να δούμε πιο θερμές σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας, ειδικά σε οικονομικό επίπεδο.
Ξανά, θα σας παρέπεμπα στη συνέντευξή μου με τον Ρούμπιο, όπου μιλήσαμε ακριβώς για αυτό το ζήτημα.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτήν την συνέντευξη δεν συμφωνούν απαραίτητα με την άποψη της Epoch Times.
