GEORGE CITRONER

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Χιροσίμα ανακάλυψαν ότι το εκχύλισμα ζυμωμένης στέβιας μπορεί να καταπολεμήσει τον καρκίνο του παγκρέατος χωρίς να βλάψει τα υγιή κύτταρα, καθιστώντας το πιθανώς κάτι περισσότερο από ένα υποκατάστατο ζάχαρης χωρίς θερμίδες.

Χαρακτηριστική του καρκίνου του παγκρέατος είναι η αντοχή του στις υπάρχουσες θεραπείες, όπως η χειρουργική επέμβαση, η χημειοθεραπεία και η ακτινοθεραπεία.

«Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα κρούσματα και οι θάνατοι από καρκίνο του παγκρέατος αυξάνονται, με το ποσοστό της πενταετούς επιβίωσης από τη διάγνωση να μην ξεπερνά το 10%», δήλωσε σε δήλωση Τύπου η Ναρανταλάι Ντανσιτσουντόλ (Narandalai Danshiitsoodol), μία από τους συγγραφείς της μελέτηςκαι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Χιροσίμα.

Υπάρχει ανάγκη εύρεσης νέων, αποτελεσματικών ουσιών για την καταπολέμηση του καρκίνου, ιδίως ουσιών που προέρχονται από φαρμακευτικά φυτά, δήλωσε η Ντανσιτσουντόλ.

Η ζύμωση απελευθερώνει την αντικαρκινική δύναμη

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο International Journal of Molecular Sciences, διαπίστωσε ότι όταν η στέβια ζυμώνεται με ένα προβιοτικό, το εκχύλισμα που προκύπτει σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα του παγκρέατος, χωρίς να βλάπτει τα υγιή κύτταρα των νεφρών. Το ζυμωμένο εκχύλισμα ανέστειλε την ανάπτυξη του καρκίνου, αλλά δεν έβλαψε τα φυσιολογικά κύτταρα.

Η ερευνητική ομάδα ζύμωσε εκχύλισμα φύλλων στέβιας χρησιμοποιώντας το προβιοτικό Lactobacillus plantarumSN13T, ένα ευεργετικό βακτήριο που βρίσκεται συνήθως σε ζυμωμένα τρόφιμα όπως τα τουρσιά και το κίμτσι. Οι ερευνητές σημείωσαν ότι η ζύμωση του εκχυλίσματος με βακτήρια μπορεί να αλλάξει τη δομή του και να παράγει ευεργετικές ενώσεις που ονομάζονται βιοδραστικοί μεταβολίτες.

«Η μικροβιακή βιομετατροπή είναι μία αποτελεσματική μέθοδος για την ενίσχυση της φαρμακολογικής αποτελεσματικότητας των φυσικών φυτικών εκχυλισμάτων», δήλωσε σε δελτίο τύπου ο Μασανόρι Σουγκιγιάμα, καθηγητής μικροβιολογίας και βιοτεχνολογίας και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης.

Το εργαστήριο του Σουγκιγιάμα έχει μελετήσει περισσότερα από 1.200 στελέχη βακτηρίων από φρούτα, λαχανικά, λουλούδια και φαρμακευτικά φυτά, αξιολογώντας τα οφέλη τους για την υγεία.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το εκχύλισμα ζυμωμένων φύλλων στέβιας (FSLE) ήταν πιο αποτελεσματικό για την εξόντωση των καρκινικών κυττάρων από τη μη ζυμωμένη εκδοχή.

Ο Σουγκιγιάμα ανάφερε ότι το FSLE ήταν λιγότερο επιβλαβές και για τα κύτταρα HEK-293, τα οποία είναι ανθρώπινα νεφρικά κύτταρα που χρησιμοποιήθηκαν στη μελέτη. Ακόμη και στην υψηλότερη δόση που δοκιμάστηκε, το FSLE προκάλεσε ελάχιστη βλάβη σε αυτά τα κύτταρα.

Αυτό είναι σημαντικό επειδή η συμβατική χημειοθεραπεία, με ουσίες όπως η σισπλατίνη, μπορεί να βλάψει τα νεφρά, ειδικά το αριστερό, το οποίο βρίσκεται δίπλα στο πάγκρεας.

Προσδιορίζοντας τον βασικό αντικαρκινικό παράγοντα

Περαιτέρω ανάλυση προσδιόρισε μια ένωση που ονομάζεται μεθυλεστέρας χλωρογενικού οξέος (CAME) ως τον βασικό αντικαρκινικό παράγοντα. Η ζύμωση μείωσε την ποσότητα του χλωρογενικού οξέος – ενός προδρόμου του CAME – στο εκχύλισμα κατά έξι φορές, μια αλλαγή που προκλήθηκε από βακτηριακά ένζυμα, σύμφωνα με την Ντανσιτσουντόλ.

«Αυτή η μικροβιακή μετατροπή πιθανότατα οφείλεται σε συγκεκριμένα ένζυμα του στελέχους βακτηρίων που χρησιμοποιήθηκε», σημείωσε.

Βρέθηκε ότι το CAME εμποδίζει την πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων, προκαλεί την αυτοκαταστροφή τους και αλλάζει την έκφραση βασικών γονιδίων, έτσι ώστε τα καρκινικά κύτταρα να είναι πιο ευάλωτα.

Τα πειράματα διεξήχθησαν σε καρκινικά κύτταρα που καλλιεργήθηκαν σε εργαστηριακά πιάτα και όχι σε ζωντανούς οργανισμούς. Οι ερευνητές σχεδιάζουν να διεξαγάγουν στο μέλλον δοκιμές σε ποντίκια για να κατανοήσουν καλύτερα πώς διαφορετικές δόσεις του ζυμωμένου εκχυλίσματος επηρεάζουν ολόκληρο το σώμα.

Τόνισαν ότι τα αποτελέσματα της μελέτης τους βοηθούν να εξηγηθεί πώς τα προβιοτικά βακτήρια ενισχύουν τις αντικαρκινικές επιδράσεις των φυτικών φαρμάκων. Η Ντανσιτσουστόλ σημείωσε ότι η μελέτη προάγει σημαντικά την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο το στέλεχος Lactobacillus plantarum SN13T λειτουργεί στη ζύμωση φυτικών εκχυλισμάτων και προσφέρει επίσης πληροφορίες για τη χρήση προβιοτικών ως φυσικών αντικαρκινικών παραγόντων.

Ασφάλεια και οφέλη της στέβιας

Ο Δρ Τζόζεφ Μέρκολα, πιστοποιημένος οικογενειακός γιατρός που δεν συμμετείχε στη μελέτη, χαρακτήρισε την έρευνα «ισχυρή υπενθύμιση» ότι φυτά όπως η στέβια προσφέρουν, εκτός από γλυκύτητα, ενώσεις που υποστηρίζουν τη μακροπρόθεσμη υγεία.

Ο Μέρκολα σημείωσε ότι το εκχύλισμα στέβιας είναι μια «πολύ πιο υγιεινή» εναλλακτική λύση αντί για τεχνητά γλυκαντικά όπως η ασπαρτάμη, η σουκραλόζη ή η σακχαρίνη. «Σε αντίθεση με τις συνθετικές επιλογές που τείνουν να διαταράσσουν τα βακτήρια του εντέρου ή προκαλούν μεταβολικές αλλαγές, το καθαρό εκχύλισμα στέβιας – το οποίο έχει σχεδόν μηδενικό γλυκαιμικό δείκτη – έχει ελάχιστη έως καμία επίδραση στο σάκχαρο του αίματος ή στην ινσουλίνη», πρόσθεσε.

Ωστόσο, προειδοποίησε ότι τα γλυκαντικά που αναμιγνύονται με στέβια – όπως αυτά που περιέχουν δεξτρόζη ή μαλτοδεξτρίνη – μπορεί να αυξήσουν το σάκχαρο του αίματος εάν ληφθούν σε μεγάλες ποσότητες.

Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ ανακάλυψαν ότι εννέα είδη εντερικών βακτηρίων μπορούν να συμβάλουν στην αποτοξίνωση του οργανισμού από τα λεγόμενα «αιώνια χημικά» (PFAS), απορροφώντας ραγδαία μεγάλες ποσότητες αυτών των ενώσεων που σχετίζονται με τον καρκίνο και άλλες σοβαρές ασθένειες.

Ο επικεφαλής της μελέτης, Κιράν Πατίλ (Kiran Patil), μέλος της Μονάδας Τοξικολογίας του Ιατρικού Ερευνητικού Συμβουλίου (MRC) στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, ανέφερε ότι η έρευνα αποκαλύπτει έναν νέο, ωφέλιμο ρόλο των εντερικών βακτηρίων για την ανθρώπινη υγεία, καθώς φαίνεται πως συμβάλλουν στην απομάκρυνση των τοξικών PFAS από τον οργανισμό.

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Microbiology, εντόπισε εννέα βακτηριακά είδη—μεταξύ αυτών έξι του γένους Bacteroides, καθώς και τα Odoribacter splanchnicus, Parabacteroides distasonis και Parabacteroides merdae—τα οποία μπορούν να απορροφήσουν έως και το 75% των PFAS, συγκεκριμένα των ενώσεων PFNA και PFOA.

Οι PFAS είναι συνθετικές χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται σε χιλιάδες καταναλωτικά προϊόντα, από αντικολλητικά σκεύη και αδιάβροχα υφάσματα μέχρι καλλυντικά και συσκευασίες τροφίμων. Ονομάζονται «αιώνια χημικά» επειδή δεν αποδομούνται εύκολα στο περιβάλλον και συσσωρεύονται στον ανθρώπινο οργανισμό, όπου έχει διαπιστωθεί ότι συνδέονται με διάφορες μορφές καρκίνου, ηπατική βλάβη και διαταραχές του ανοσοποιητικού.

Επί του παρόντος, δεν υπάρχουν εγκεκριμένες θεραπείες για την απομάκρυνση των PFAS από το ανθρώπινο σώμα, γεγονός που καθιστά την εν λόγω ανακάλυψη δυνητικά σημαντική για τη δημόσια υγεία.

Όταν τα εν λόγω βακτήρια εισήχθησαν σε πειραματόζωα, απορρόφησαν άμεσα τις χημικές ενώσεις. Στη συνέχεια, καθώς αποβλήθηκαν μέσω του εντέρου, οι PFAS απομακρύνθηκαν μαζί τους. Η απορρόφηση κυμάνθηκε μεταξύ 25% και 74% μέσα σε λίγα λεπτά από την έκθεση, ανάλογα με τη συγκέντρωση.

Οι ερευνητές θεωρούν ότι τα βακτήρια αποθηκεύουν τις PFAS σε προστατευτικά συσσωματώματα εντός των κυττάρων τους, ως μηχανισμό επιβίωσης που τα προστατεύει από κυτταρική βλάβη. Επισημαίνεται ότι, ακόμη και όταν τα ποντίκια εκτέθηκαν σε αυξανόμενα επίπεδα PFAS, τα βακτήρια συνέχισαν να απομακρύνουν σταθερό ποσοστό τοξινών, γεγονός που υποδηλώνει πως μπορούν να λειτουργούν ως φυσικό φίλτρο στο έντερο.

Θεραπευτικές δυνατότητες

Ο καθηγητής Πατίλ διευκρίνισε ότι η αποτελεσματικότητα της μεθόδου εξαρτάται από το είδος της χημικής ένωσης. Οι PFAS μικρής αλυσίδας αποβάλλονται γρήγορα μέσω των ούρων, ενώ οι PFAS μακράς αλυσίδας παραμένουν στον οργανισμό για χρόνια και αποβάλλονται κυρίως μέσω των κοπράνων—γεγονός που καθιστά τα εντερικά βακτήρια κατάλληλα για την αντιμετώπιση των δεύτερων.

Σημαντικό εύρημα αποτελεί και το γεγονός ότι τα βακτήρια αποδείχθηκαν αποτελεσματικά ακόμη και σε πολύ χαμηλά επίπεδα έκθεσης, αντίστοιχα με εκείνα που ανιχνεύονται σε δείγματα πόσιμου νερού στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, υποδεικνύοντας πιθανές εφαρμογές στον πραγματικό κόσμο.

Οι ερευνητές σχεδιάζουν να αναπτύξουν προβιοτικά συμπληρώματα που θα ενισχύουν τα συγκεκριμένα βακτήρια, προσφέροντας έτσι μια νέα προσέγγιση για τη μείωση των επιπέδων PFAS στους ανθρώπους. Ωστόσο, τα αποτελέσματα της μελέτης δεν έχουν ακόμη δοκιμαστεί απευθείας σε ανθρώπους.

Ο Μπράιαν Κουόκ Λε (Bryan Quoc Le), επιστήμονας τροφίμων και ιδρυτής της Mendocino Food Consulting, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη, σημείωσε ότι, αν και τα πειράματα έγιναν με ρεαλιστικά μικροβιακά πληθυσμιακά μοντέλα και με διάφορους τύπους PFAS, παραμένουν ανοιχτά ερωτήματα.

Όπως εξήγησε, δεν είναι σαφές πώς θα επηρεαστεί η διαδικασία σε βάθος χρόνου, πώς θα επιβιώσουν τα συγκεκριμένα βακτήρια σε διαφορετικά μικροβιώματα με διαφορετικές δίαιτες και συνθήκες υγείας, και αν θα επιτυγχάνεται σταθερά και αξιόπιστα η ίδια απορρόφηση των PFAS.

Ο ίδιος πρόσθεσε ότι, αν και η εφαρμογή στους ανθρώπους δεν είναι ακόμη βέβαιη, η μελέτη δείχνει ότι αξίζει να συνεχιστεί η σχετική έρευνα.

Προβληματισμοί για την ασφάλεια

Παρά τα ενθαρρυντικά ευρήματα, ορισμένοι ειδικοί προειδοποιούν για πιθανές παρενέργειες. Ο Δρ Τζόζεφ Μέρκολα (Dr. Joseph Mercola), ιατρός γενικής ιατρικής με πιστοποίηση οστεοπαθητικής, δήλωσε ότι χρειάζεται προσοχή στην εισαγωγή νέων βακτηριακών στελεχών στο ανθρώπινο μικροβίωμα.

Αν και τα βακτήρια που χρησιμοποιήθηκαν προέρχονται από είδη που απαντώνται φυσιολογικά στον ανθρώπινο οργανισμό, υπογράμμισε ότι ακόμα και γνωστοί μικροοργανισμοί μπορούν να συμπεριφερθούν διαφορετικά, ανάλογα με τη συνολική ισορροπία του εντέρου, το ανοσοποιητικό σύστημα και την υγεία κάθε ατόμου.

Στο ίδιο πνεύμα, ο Δρ Καμ Αλί (Dr. Kham Ali), γιατρός επειγόντων περιστατικών στο Northwell Health στη Νέα Υόρκη, επεσήμανε ότι η προσθήκη βακτηρίων που αποθηκεύουν τοξικές PFAS ενδέχεται να έχει απρόβλεπτες συνέπειες—όπως διαταραχή άλλων ωφέλιμων βακτηρίων ή παρεμβολή στον μεταβολισμό τροφών και φαρμάκων.

Η καθημερινή έκθεση σε έναν τύπο φθαλικού άλατος — χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται συνήθως σε προϊόντα πολυβινυλοχλωριδίου όπως σωληνώσεις, ιατρικούς σωλήνεςμ σακούλες, και διαφανείς μεμβράνες κουζίνας — μπορεί να συνδέεται με περισσότερο από 13% των θανάτων από καρδιακές παθήσεις παγκοσμίως το 2018, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Η έρευνα εμπλέκει συγκεκριμένα τον φθαλικό δι-2-αιθυλεξυλεστέρα (DEHP), έναν τύπο χημικής ουσίας που χρησιμοποιείται για να κάνει τα πλαστικά πιο εύκαμπτα, ως σημαντική απειλή για τη δημόσια υγεία, ο οποίος αποδόθηκε σε περισσότερους από 350.000 θανάτους από καρδιακές παθήσεις μεταξύ ατόμων ηλικίας 55 έως 64 ετών παγκοσμίως.

Παρόλο που οι συγγραφείς της μελέτης σημειώνουν σε δελτίο τύπου ότι τα ευρήματά τους υποδηλώνουν ότι αυτές οι χημικές ουσίες μπορεί να είναι επιβλαβείς για την ανθρώπινη υγεία, προειδοποιούν ότι τα αποτελέσματα δεν αποδεικνύουν σχέση αιτίου-αποτελέσματος.

«Το γεγονός ότι οι φθαλικές ενώσεις είναι τόσο διαδεδομένες και μπορούν να επηρεάσουν πολλαπλά συστήματα οργάνων τις καθιστά σοβαρή ανησυχία για τη δημόσια υγεία», δήλωσε η Τζαννέτα Μπρύσκιν, διευθύντρια κλινικής χημείας και τοξικολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Έμορυ, σε συνέντευξή της στην Epoch Times.

Κρυμμένος δολοφόνος

Η μελέτη, που διεξήχθη από ερευνητές του NYU Langone και δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Lancet eBiomedicine, χρησιμοποίησε δεδομένα υγείας και περιβάλλοντος από διάφορες έρευνες πληθυσμού παγκοσμίως για να αξιολογήσει την έκθεση σε DEHP σε 200 χώρες. Αυτά τα δεδομένα στη συνέχεια συνδέθηκαν με τις παγκόσμιες τάσεις θνησιμότητας.
Οι αναπτυσσόμενες περιοχές επωμίστηκαν το μεγαλύτερο βάρος των θανάτων που συνδέονται με την έκθεση σε DEHP. Η Νότια Ασία και η Μέση Ανατολή αντιπροσώπευαν μαζί περίπου το 42% των θανάτων από καρδιακές παθήσεις που συνδέονται με το DEHP, ενώ η Ανατολική Ασία και ο Ειρηνικός συνέβαλαν σχεδόν στο 32%.

Μαζί, η Μέση Ανατολή, η Νότια Ασία, η Ανατολική Ασία και ο Ειρηνικός παρουσίασαν ένα δυσανάλογα υψηλό μερίδιο αυτών των θανάτων — περίπου τα τρία τέταρτα του συνόλου.

Τα άτομα με τα υψηλότερα επίπεδα φθαλικών ενώσεων είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου από οποιαδήποτε αιτία, ειδικά καρδιαγγειακή θνησιμότητα, σύμφωνα με τη μελέτη.

Οι συγγραφείς σημείωσαν ότι αυτές οι περιοχές πιθανότατα αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη έκθεση σε φθαλικές ενώσεις λόγω της αυξανόμενης παραγωγής πλαστικών και των λιγότερο αυστηρών κανονισμών κατασκευής.

Η έκθεση στο DEHP συνδέεται με αυξημένη φλεγμονή στις αρτηρίες της καρδιάς, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακές προσβολές ή εγκεφαλικά επεισόδια με την πάροδο του χρόνου, δήλωσαν οι ερευνητές.

Ο Λεονάρντο Τρασάντε, καθηγητής υγείας πληθυσμού στο NYU Langone Health και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, τόνισε την επείγουσα ανάγκη για κανονισμούς για τη μείωση της έκθεσης σε αυτές τις επιβλαβείς χημικές ουσίες, ιδιαίτερα σε περιοχές που βιώνουν ταχεία βιομηχανική ανάπτυξη.

«Χώρες με ταχεία βιομηχανική ανάπτυξη και λιγότερους κανονισμούς ασφαλείας — όπως η Ινδία, η Κίνα και η Ινδονησία, επωμίζονται το μεγαλύτερο βάρος των καρδιακών παθήσεων που σχετίζονται με τις φθαλικές ενώσεις», δήλωσε στην Epoch Times ο Τζόζεφ Μέρκολα, πιστοποιημένος οστεοπαθητικός ιατρός που ειδικεύεται στην οικογενειακή ιατρική. «Αυτό θα πρέπει να αποτελεί έκκληση για δράση. Είτε ζείτε σε μια μεγάλη πόλη είτε σε μια αγροτική πόλη, έχετε το δικαίωμα σε καθαρά τρόφιμα, ασφαλή προϊόντα και ένα περιβάλλον χωρίς τοξίνες».

Κοιτάζοντας μπροστά, οι ερευνητές σχεδιάζουν να διερευνήσουν πώς η μείωση της έκθεσης σε φθαλικές ενώσεις μπορεί να επηρεάσει τα ποσοστά θνησιμότητας με την πάροδο του χρόνου και να εξετάσουν άλλα προβλήματα υγείας που συνδέονται με αυτές τις χημικές ουσίες, συμπεριλαμβανομένου του πρόωρου τοκετού.

Οι ερευνητές εκτίμησαν ότι οι οικονομικές επιπτώσεις των θανάτων που συνδέονται με την έκθεση σε DEHP έφτασαν τα 3,74 τρισεκατομμύρια δολάρια. Μια προηγούμενη μελέτη από την ίδια ομάδα διαπίστωσε ότι οι φθαλικές ενώσεις ευθύνονται για περισσότερους από 90.000 πρόωρους θανάτους κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, πολλοί από τους οποίους συνδέονται με καρδιακές παθήσεις.

Κίνδυνοι για την υγεία πέρα ​​από τις καρδιαγγειακές παθήσεις

Οι φθαλικές ενώσεις, που ταξινομούνται ως χημικές ουσίες που προκαλούν ενδοκρινικές διαταραχές, έχουν ευρείες επιπτώσεις στην υγεία επειδή παρεμβαίνουν στα ορμονικά συστήματα του σώματος, δήλωσε η Μπρύσκιν.

Στα παιδιά, οι φθαλικές ενώσεις έχουν συσχετιστεί με αναπτυξιακά και συμπεριφορικά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένης της μειωμένης γνωστικής λειτουργίας και των διαταραχών προσοχής, σημείωσε. Στους ενήλικες, έχουν συνδεθεί με αναπαραγωγικά προβλήματα, όπως χαμηλότερη ποιότητα σπέρματος και διαταραγμένους κύκλους εμμήνου ρύσεως, καθώς και με αυξημένους κινδύνους για παχυσαρκία, αντίσταση στην ινσουλίνη, διαβήτη τύπου 2 και ορμονοευαίσθητους καρκίνους όπως ο καρκίνος του μαστού.

Ο Μέρκολα είπε ότι μία από τις πιο ανησυχητικές επιπτώσεις αφορά την ανάπτυξη του εγκεφάλου των παιδιών.

«Εάν είστε έγκυος, η έκθεση σε φθαλικές ενώσεις μπορεί να βλάψει τις γνωστικές ικανότητες του παιδιού σας πριν από τη γέννηση», είπε. «Η ζημιά φαίνεται να είναι ιδιαίτερα έντονη όταν η έκθεση συμβαίνει κατά τη διάρκεια βασικών αναπτυξιακών παραθύρων όπως το δεύτερο τρίμηνο».

«Υπάρχει επίσης ανησυχία για τον ρόλο τους στη διαταραχή του θυρεοειδούς και στην πρόωρη εφηβεία», πρόσθεσε η Μπρύσκιν.

Είπε ότι υπάρχουν ουσιαστικοί τρόποι για τη μείωση της έκθεσης σε φθαλικές ενώσεις, αλλά σημείωσε ότι η ευθύνη επί του παρόντος βαρύνει περισσότερο τα άτομα παρά τα ρυθμιστικά συστήματα.

Για τη μείωση της προσωπικής έκθεσης, η Μπρύσκιν συνέστησε τα ακόλουθα βήματα:

Περιορισμός της χρήσης πλαστικών προϊόντων, ειδικά εκείνων που φέρουν την ετικέτα με τον κωδικό ανακύκλωσης αρ. 3 πολυβινυλοχλωρίδιο (PVC).

Επιλογή εναλλακτικών λύσεων όπως γυαλί, ανοξείδωτο χάλυβα ή υλικά χωρίς φθαλικές ενώσεις για την αποθήκευση τροφίμων και παιδικών παιχνιδιών.
Επιλογή προϊόντων προσωπικής φροντίδας με την ετικέτα «χωρίς φθαλικές ενώσεις» και αποφυγή εκείνων με γενικό «άρωμα» που αναφέρεται ως συστατικό.

Μειώστε την κατανάλωση επεξεργασμένων και συσκευασμένων τροφίμων και καταναλώστε αντ΄αυτών φρέσκα, φυσικά τρόφιμα.

Καθαρισμός συχνά για την ελαχιστοποίηση της οικιακής σκόνης, όπου μπορούν να συσσωρευτούν οι φθαλικές ενώσεις.

Είπε ότι, «τελικά, η μείωση της έκθεσης σε ολόκληρο τον πληθυσμό θα εξαρτηθεί από αλλαγές πολιτικής που περιορίζουν τη χρήση φθαλικών ενώσεων και επιβάλλουν σαφέστερη επισήμανση, προσπάθειες που ακόμα δεν συμβαδίζουν με την επιστήμη».