HUEY FREEMAN

Το να είναι κανείς μόνος σημαίνει να «στερείται φιλικής συντροφικότητας ή συμπάθειας», σύμφωνα με έναν ορισμό του λεξικού.

Πρόσφατη μετα-ανάλυση που εξέτασε δεδομένα από περισσότερα από 600.000 άτομα υποδηλώνει ότι η μοναξιά αυξάνει τον κίνδυνο άνοιας. Αυτοί που ανέφεραν πως αισθάνονται μοναξιά ήταν κατά 31% πιο πιθανό να αναπτύξουν άνοια σε σχέση με αυτούς που δεν ένιωθαν, σύμφωνα με τα ευρήματα.

«Έχει διαφορά το να είναι κανείς μόνος ή απομονωμένος», γράφουν οι ερευνητές στη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Mental Health. «Οι άνθρωποι μπορεί να νιώθουν μοναξιά ακόμη και όταν είναι με άλλους εάν η ποσότητα ή η ποιότητα των κοινωνικών τους σχέσεων δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που έχουν ανάγκη ή επιθυμούν.»

Σημαντικά ευρήματα

Οι ερευνητές ανέλυσαν 21 προηγούμενες μελέτες, οι 13 από τις οποίες έδειχναν «σημαντική σχέση» μεταξύ της μοναξιάς και του κινδύνου άνοιας. Η ανάλυση αποκάλυψε συγκεκριμένους δεσμούς με διάφορες μορφές άνοιας, περιλαμβανομένης και της νόσου του Αλτσχάιμερ.

Η κατάθλιψη και η κοινωνική απομόνωση αναγνωρίστηκαν ως οι υποκείμενες αιτίες της μοναξιάς. Η μοναξιά σχετίζεται στενά με καταθλιπτικά συμπτώματα, τα οποία αυξάνουν τον κίνδυνο της γνωστικής παρακμής, γράφουν οι ερευνητές.

«Το αίσθημα της μοναξιάς σχετίζεται επίσης με μειωμένη συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες και ανεπαρκείς κοινωνικές αλληλεπιδράσεις», γράφουν. «Είναι πιθανό πως η μειωμένη κοινωνική συμμετοχή μειώνει τη γνωστική διέγερση, κάνοντας τα άτομα που νιώθουν μοναξιά να είναι πιο ευάλωτα στην γνωστική παρακμή.»

Άλλες παρατηρητικές μελέτες έχουν βρει την ίδια σχέση μεταξύ της άνοιας και της μοναξιάς, κάτι που ώθησε τους ερευνητές να αναθεωρήσουν τη βιβλιογραφία. Για παράδειγμα, μελέτη του 2022 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό International Psychogeriatrics βασισμένη σε 15 χρόνια παρακολούθησης ασθενών με άνοια διαπίστωσε ότι η μοναξιά σχετιζόταν με σχεδόν 60% αυξημένο κίνδυνο άνοιας από κάθε αίτιο.

Οι μηχανισμοί συσχετισμού

Τα αποτελέσματα δεν προκαλούν έκπληξη, είπε σε δήλωση Τύπου η Μαρτίνα Λουτσέττι, επικεφαλής ερευνήτρια της μελέτης και επίκουρος καθηγήτρια Επιστημών Συμπεριφοράς στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο Ιατρικής της Πολιτείας της Φλόριντα. Η σχέση μεταξύ της μοναξιάς και της άνοιας ξεκινά πολύ πριν τη διάγνωση, επισημαίνει.

«Η άνοια είναι [sic] ένα φάσμα, με νευροπαθολογικές αλλαγές οι οποίες ξεκινούν δεκαετίες πριν την κλινική αρχή», δηλώνει η Λουτσέττι. «Η μοναξιά – η έλλειψη ικανοποίησης από τις κοινωνικές σχέσεις – μπορεί να επηρεάσει τόσο τη γνωστική όσο και την καθημερινή σας λειτουργία.»

Η μοναξιά συνδέεται στενά με τη γνωστική παρακμή για αρκετούς λόγους, είπε στους Epoch Times ο Μαρκ Μέιφιλντ, επίκουρος καθηγητής συμβουλευτικής στο Χριστιανικό Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, ο οποίος δεν σχετίζεται με την έρευνα. Αυτοί είναι οι:

• Αντίδραση στο στρες: «Η χρόνια μοναξιά προκαλεί παρατεταμένο στρες, το οποίο αυξάνει τα επίπεδα κορτιζόλης, μια ορμόνη που επηρεάζει την γνωστική λειτουργία του εγκεφάλου με την πάροδο του χρόνου», είπε ο Μέιφιλντ, συγγραφέας του βιβλίου «Το μονοπάτι έξω από τη μοναξιά» (The Path Out of Loneliness). «Αυτό το χρόνιο στρες μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή και ζημιά σε περιοχές όπως ο ιππόκαμπος και ο προμετωπιαίος φλοιός, οι οποίες είναι απαραίτητες για τη μνήμη και την εκτελεστική λειτουργία», εξήγησε.
• Κοινωνική διέγερση: Άλλη μία σύνδεση μεταξύ μοναξιάς και παρακμής στην υγεία του εγκεφάλου είναι ότι η γνωστική υγεία ευημερεί με τη διέγερση που προέρχεται από την κοινωνική αλληλεπίδραση, είπε ο Μέιφιλντ. «Η μοναξιά συχνά οδηγεί σε κοινωνική απομόνωση, στερώντας αυτές τις αλληλεπιδράσεις από τα άτομα, οι οποίες είναι κρίσιμες για την διατήρηση της πνευματικής ευκινησίας», είπε.
• Κατάθλιψη: Άλλη μια σημαντική σχέση μεταξύ της μοναξιάς και της γνωστικής παρακμής είναι η κατάθλιψη. Η σχέση φαίνεται να είναι αμφίδρομη – η μοναξιά μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη ή η κατάθλιψη μπορεί να προκαλέσει μοναξιά, δημιουργώντας έναν κύκλο που συμβάλει στη γνωστική παρακμή. «Η κατάθλιψη, συχνά υποπαράγωγο της μοναξιάς, έχει αναγνωριστεί ως παράγοντας κινδύνου για την άνοια», είπε ο Μέιφιλντ. «Η μοναξιά μπορεί να χειροτερέψει τα καταθλιπτικά συμπτώματα, τα οποία συνεισφέρουν στη συνολική γνωστική παρακμή, όπως παρατηρείται στους ασθενείς με άνοια.»

Επιπτώσεις στη δημόσια υγεία

Η κλίμακα και το εύρος αυτής της έρευνας – η οποία περιλαμβάνει δεδομένα από περισσότερους από μισό εκατομμύριο ανθρώπους – υπογραμμίζει ότι η μοναξιά δεν αποτελεί απλά λόγο ανησυχίας για τον συναισθηματικό κόσμο ενός ανθρώπου, αλλά ένα σημαντικό ζήτημα δημόσιας υγείας, σύμφωνα με τον Μέιφιλντ.

«Η μελέτη παρέχει επιστημονική υποστήριξη στην άποψη ότι η μοναξιά δεν είναι απλά μια συναισθηματική κατάσταση με σημαντικές σωματικές και νοητικές συνέπειες, περιλαμβάνοντας και την άνοια», είπε. «Αυτή η επίγνωση μπορεί να παρακινήσει τα άτομα και τους παρόχους φροντίδας να δώσουν βαρύτητα στον παράγοντα ‘μοναξιά’, λαμβάνοντας τα κατάλληλα προληπτικά μέτρα.»

Του Huey Freeman

Μελέτες φαρμάκων χρηματοδοτούμενες από τους κατασκευαστές αυτών τείνουν να υποστηρίζουν υψηλότερη αποτελεσματικότητα των φαρμάκων από τις μελέτες που δεν χρηματοδοτούνται από την κατασκευάστρια εταιρία, βρίσκει νέα αναφορά που δημοσιεύθηκε στο Journal of Political Economy (Περιοδικό Πολιτικής Οικονομίας) στης 7 Οκτωβρίου.

Η αναφορά ανακάλυψε ένα «εφέ χορηγίας» που τείνει να μεροληπτεί υπέρ των χρηματοδοτούμενων μελετών σχετικά με την αναφορά υψηλότερης αποτελεσματικότητας των φαρμάκων. Ο συγγραφέας δεν μπόρεσε να βρει διαφορές στον σχεδιασμό της μελέτης μεταξύ αυτών που χρηματοδοτούνταν από τις εταιρίες φαρμάκων και εκείνες που δεν έλαβαν χρηματοδότηση.

«Αφαιρώντας το εφέ χορηγίας θα μείωνε την διαφορά στην αποτελεσματικότητα […] κατά περίπου 50%», αναφέρει στην έρευνά της η Ταμάρ Όοστρομ, αναπληρώτρια καθηγήτρια οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας του Οχάιο.

«Αυτό το αποτέλεσμα ήταν μεγαλύτερο από ότι περίμενα», είπε στους Epoch Times η Όοστρομ μέσω email. «Τα αποτελέσματά μου υποδηλώνουν ότι οι χορηγούμενες δοκιμές θα πρέπει να μειωθούν σημαντικά.»

Είπε πως η διαφορά των αποτελεσμάτων μεταξύ των χρηματοδοτούμενων και των μη μπορεί να συμβαίνει επειδή «οι κατασκευαστές διεξάγουν πολλαπλές δοκιμές και δημοσιεύουν επιλεκτικά αυτές που είναι πιο ευνοϊκές για το φάρμακο».

Ακόμη και μια μικρή επίδραση μεροληψίας από την χρηματοδότηση θα μπορούσε να επηρεάσει την χρήση του φαρμάκου, σημείωσε.

«Εάν κάποια από τα αποτελέσματα από μια κλινική δοκιμή είναι μεροληπτικά, οι ασθενείς πιθανών να λαμβάνουν ένα λιγότερο αποτελεσματικό φάρμακο για αυτούς, ή μπορεί να λαμβάνουν ένα φάρμακο όταν μια εναλλακτική θεραπεία ίσως να είναι πιο ωφέλιμη», είπε η Όοστρομ.

Η έρευνά της ανέλυσε τα δημοσιευμένα έγγραφα από 509 δοκιμές και 1.215 ομάδες θεραπείας (ομάδες συμμετεχόντων). Οι περισσότερες δοκιμές δημοσιεύθηκαν αφού το φάρμακο έλαβε έγκριση από την Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων (Food and Drug Administration – FDA) των Η.Π.Α. Περίπου τα ¾ αυτών που εξετάστηκαν ήταν για αντικαταθλιπτικά, με το εναπομείναν ¼ για αντιψυχωτικά φάρμακα.

«Η μελέτη μου είναι η πρώτη που εξετάζει την επίδραση της οικονομικής χορηγίας στην έκβαση με το να συγκρίνει άμεσα ένα μεγάλο μέρος δοκιμών στις οποίες οι ακριβώς ίδιες ομάδες δοκιμάζονται με διαφορετικά οικονομικά ενδιαφέροντα», είπε η Όοστρομ.

Οι δοκιμές που συγκρίνουν φάρμακα διαφέρουν ανάλογα της χορηγίας

Η Όοστρομ εξέτασε δύο κύρια είδη δοκιμών φαρμάκων: φάρμακα που συγκρίνονται με εικονικά φάρμακα και φάρμακα που συγκρίνονται με άλλα φάρμακα.

Βρήκε πως η επίδραση της χορηγίας από την εταιρία του φαρμάκου ήταν πιο έντονη στις δοκιμές εικονικών φαρμάκων.

Υπάρχουν πολλαπλά πλεονεκτήματα για τα αποτελέσματα που ευνοούν την επίδραση ενός φαρμάκου.

«Δοκιμές στις οποίες το φάρμακο του κατασκευαστή φαίνεται να είναι πιο αποτελεσματικό είναι πιο πιθανό να δημοσιευθούν», είπε η Όοστρομ.

Αυτές οι δοκιμές που δημοσιοποιήθηκαν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την προώθησή τους προς τους ιατρούς. Οι συνταγογραφήσεις επίσης τείνουν να αυξάνονται ανάλογα με τις ευνοϊκές κλινικές δοκιμές.

Η Όοστρομ παρέθεσε μια μελέτη του 2023 η οποία βρήκε πως όταν μια κλινική δοκιμή ευνοεί σημαντικά ένα φάρμακο, «υπάρχει μεγάλη και άμεση αύξηση στην ζήτησή του».

Οι δοκιμές που εξέτασε η Όοστρομ περιελάμβαναν κατά μέσο όρο 100 συμμετέχοντες, με μέσο όρο ηλικίας τα 42 έτη. Η διανομή του φύλου ήταν σχεδόν ίση, με το 51% των συμμετεχόντων να είναι γένους θηλυκού.

Μελέτη περίπτωσης: Effexor εναντίων Prozac

Ως παράδειγμα μεροληψίας, η Όοστρομ παρουσίασε την περίπτωση του Effexor, ενός αντικαταθλιπτικού που παρουσιάστηκε το 1993 από την εταιρία Wyeth Pharmaceuticals. Τα επόμενα 15 χρόνια, η εταιρία χρηματοδότησε 14 τυχαιοποιημένες ελλεγχόμενες δοκιμές συγκρίνοντας την αποτελεσματικότητα του Effexor με τον αντίπαλό του, το Prozac. Σε 12 από αυτές τις δοκιμές, που χρηματοδοτήθηκαν εξολοκλήρου από την Wyeth, το Effexor βρέθηκε να είναι πολύ πιο αποτελεσματικό.

Ωστόσο, όταν το Effexor και το Prozac συγκρίθηκαν με εναλλακτική χρηματοδότηση, μόνο μία από τις τρεις δοκιμές βρήκε το Effexor να είναι πιο αποτελεσματικό.

«Κάθε μια από αυτές τις δοκιμές είναι μια διπλά τυφλή τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή (double-blind RCT) που συγκρίνει τα δύο ακριβώς ίδια μόρια και εξετάζει τα ίδια τυπικά αποτελέσματα», γράφει στην έρευνά της η Όοστρομ.

Απόψεις ειδικών πάνω στην μεροληψία της έρευνας

Η μελέτη επιβεβαιώνει ότι η χρηματοδότηση των μελετών επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό το σχεδιασμό και τα αποτελέσματά τους, είπε στους Epoch Times ο Δρ Τσαντ Σάβατζ, ειδικός στην Παθολογία και ιδρυτής του κέντρου YourChoice Direct Care.

«Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες ανά τα χρόνια για την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου, όπως το να απαιτείται η οικονομική διαφάνεια από τους συγγραφείς, αλλά καμία δεν έχει καταφέρει να εξαλείψει πλήρως την μεροληψία που μπορεί να υπάρξει», είπε ο Δρ Σάβατζ.

Αυτή η μεροληψία συχνά πηγάζει από το «ένστικτο αυτο-επιβίωσης των ερευνητών, οι οποίοι βρίσκονται σε μια συνεχή αναζήτηση χρηματοδότησης» ή πιθανής ανεργίας, πρόσθεσε.

«Η επίλυση αυτού του προβλήματος είναι μια μεγάλη πρόκληση», είπε. «Μια πιθανή λύση είναι να επιστρέψουμε στην αρχή της αναπαραγωγικότητας, τον θεμέλιο λίθο της επιστήμης. Εάν ένα εύρημα είναι έγκυρο, θα πρέπει να μπορεί να αναπαραχθεί μέσα από πολλαπλές μελέτες που διεξάγονται από διαφορετικούς ερευνητές, με διάφορες πηγές χρηματοδότησης, και να δημοσιεύονται σε διάφορα περιοδικά.»

Σύμφωνα με τον Δρ Πήτερ Κ. Γκέτζσε, καθηγητή σχεδιασμού κλινικής έρευνας και ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, η μεροληψία στις δοκιμές χορηγούμενες από την βιομηχανία είναι τεράστια.

«Σε κατά μέτωπο δοκιμές όπου το Prozac ήταν το φάρμακο ενδιαφέροντος, σημαντικά περισσότερη ασθενείς βελτιώθηκαν με το Prozac παρά στις δοκιμές όπου το Prozac ήταν το φάρμακο σύγκρισης», είπε ο Γκέτζσε στους Epoch Times.

Παρέθεσε μια μελέτη του 2004 η οποία ανακάλυψε συστηματική μεροληψία στην αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του Prozac, ενός από τα πρώτα αντικαταθλιπτικά στην αγορά. Το Prozac είναι η εμπορική ονομασία της φλουοξετίνης.

Οι Epoch Times επικοινώνησαν με την Eli Lilly, την κατασκευάστρια εταιρία του Prozac, και την Pfizer, στην οποία ανήκει τώρα το Effexor, για σχολιασμό.

Χιλιάδες χημικά από τις συσκευασίες τροφίμων και τα μαχαιροπίρουνα έχουν ανιχνευθεί σε ανθρώπινα σώματα, περιλαμβανομένων και ορισμένων που είναι γνωστά πως είναι επιβλαβή για την υγεία, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Exposure Science and Environmental Epidemiology (Περιοδικό Επιστήμης της Έκθεσης και Περιβαλλοντικής Επιδημιολογίας).

Από τα πάνω από 14.000 χημικά που επί του παρόντος έχουν ανιχνευθεί για πιθανούς κινδύνους υγείας, τα 3.601 βρέθηκαν στο ανθρώπινο σώμα. Αυτό είναι περίπου το 25% των συνολικών, εγείροντας ανησυχίες για πιθανό συσχετισμό με μη μεταδιδόμενες ασθένειες και αναπαραγωγικά ζητήματα, βρήκαν οι συγγραφείς.

Η μελέτη αναθεώρησε δεδομένα από προγράμματα βιοπαρακολούθησης, μελέτες και μεταβολικές βάσεις δεδομένων.

Υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία ότι ορισμένα χημικά μπορεί να συνδέονται με τον αυξανόμενο αριθμό μη μεταδιδόμενων ασθενειών. Οι μη μεταδιδόμενες ασθένειες, όπως η καρδιακή νόσος, ο καρκίνος και ο διαβήτης, είναι οι κύριες αιτίες θανάτου παγκοσμίως και ένα αυξανόμενο πρόβλημα υγείας.

Η βενζοφαινόνη, η οποία χρησιμοποιείται στην παραγωγή πλαστικών συσκευασιών, είναι ένα «υποτιθέμενο καρκινογόνο», αναφέρουν οι ερευνητές. Είναι ένα από τα πολλά χημικά που έρχονται σε επαφή με τρόφιμα τα οποία έχουν ανιχνευτεί σε ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου του στυρένιου, της φορμαλδεΰδης και του κάδμιου.

Παρότι οι ερευνητές «άπλωσαν τα δίχτυα τους εκτενώς», ο Κρίστοφερ Κασσότης, αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Φαρμακολογίας του Πανεπιστημίου Wayne State, είπε ότι η λίστα με τα επιβλαβή χημικά φαίνεται να είναι μεγαλύτερη, επειδή η έρευνά τους περιορίστηκε σε συγκεκριμένες βάσεις δεδομένων και προγράμματα βιοπαρακολούθησης.

Ο Κασσότης, ο οποίος διευθύνει ένα ερευνητικό εργαστήριο που μελετά επικίνδυνα χημικά, είπε πως υπάρχουν πάνω από 350.000 χημικά και μείγματα καταγεγραμμένα στην παγκόσμια αγορά, με εκατοντάδες χιλιάδες χωρίς επαρκή τοξικολογικά χαρακτηριστικά.

Η Μπιρζίτ Γκέεκε, πρώτη συγγραφέας της μελέτης, δήλωσε ότι αυτή η μελέτη τονίζει τα χημικά που έχουν παραβλεφθεί σε άλλες μελέτες οι οποίες εστίαζαν στην παρακολούθηση των περιβαλλοντικών κινδύνων.

«Προσφέρει μια σημαντική ευκαιρία για πρόληψη και προστασία της υγείας», είπε η Γκέεκε, επικεφαλής επιστήμονας του Food Packaging Forum (Φόρουμ Συσκευασίας Τροφίμων), ένα μη κερδοσκοπικό ίδρυμα με βάση την Ζυρίχη στην Ελβετία. «Η έρευνά μας εγκαθιδρύει έναν σύνδεσμο μεταξύ των χημικών που έρχονται σε επαφή με τα τρόφιμα, της έκθεσης και της ανθρώπινης υγείας.»

Η ερευνητική ομάδα, η οποία περιλαμβάνει τέσσερα μέλη του Φόρουμ Συσκευασίας Τροφίμων, αναγνώρισε αρκετές ομάδες χημικών σε προϊόντα που έχουν σχέση με τρόφιμα με επικίνδυνες ιδιότητες. Αυτά περιλαμβάνουν δισφαινόλες (BPAs), μέταλλα, φθαλικές ενώσεις και πτητικές οργανικές ενώσεις (Volatile Organic Compounds – VOCs).

Πληθώρα επικίνδυνων χημικών

Οι ερευνητές ανέλυσαν πληροφορίες από βάσεις δεδομένων που περιέχουν ανθρώπινα δείγματα σωματικών υγρών, μαλλιών και μητρικού γάλακτος από ποικίλους πληθυσμούς για να αναγνωρίσουν τα επιβλαβή χημικά. Σύγκριναν 14.402 γνωστά χημικά με αυτά που ανιχνεύθηκαν στα ανθρώπινα σώματα, όπως αναφέρεται από τα προγράμματα παρακολούθησης της έκθεσης σε επικίνδυνες ουσίες.

Ανίχνευσαν επίσης πάνω από 100 χημικά που έρχονται σε επαφή με τρόφιμα (Food Contact Chemicals – FCCs) τα οποία είναι επικίνδυνα για την ανθρώπινη υγεία.

Αυτό περιελάμβανε 25 φυτοφάρμακα, 23 μέταλλα, 20 επιβραδυντικά φλόγας, 51 VOCs και άλλες πιθανώς επικίνδυνες ουσίες. Εκατό χημικά τα οποία έρχονται σε επαφή με τα τρόφιμα «έχουν επικίνδυνες ιδιότητες υψηλής ανησυχίας για την ανθρώπινη υγεία», και 44 χημικά έχουν ιδιότητες μέτριας ανησυχίας, ανέφεραν στην μελέτη τους.

Η μελέτη αποκάλυψε ότι τα χημικά που χρησιμοποιούνται σε προϊόντα που έρχονται σε επαφή με τρόφιμα περιελάμβαναν αρκετά γνωστά καρκινογόνα, συμπεριλαμβανομένου του στυρενίου, της βενζοφαινόνης, της φορμαλδεΰδης και του κάδμιου – όλα εκ των οποίων έχουν βρεθεί επίσης και σε ανθρώπους.

«Δεκάδες FFCs κατηγοριοποιούνται ως τοξικά για αναπαραγωγή», ανέφεραν οι ερευνητές.

Η μελέτη βρήκε επίσης ότι τα προϊόντα που περιέχουν τρόφιμα περιείχαν αρκετά γνωστά καρκινογόνα, συμπεριλαμβανομένου του στυρενίου, της βενζοφαινόνης, της φορμαλδεΰδης και του κάδμιου – όλα εκ των οποίων έχουν βρεθεί επίσης και σε ανθρώπους.

«Αυτή η εργασία τονίζει το γεγονός ότι τα υλικά που έρχονται σε επαφή με τα τρόφιμα δεν είναι πλήρως ασφαλή», είπε σε δήλωση τύπου η Τζέιν Μούνκε, συν-συγγραφέας της μελέτης και διευθύνον σύμβουλος του φόρουμ Συσκευασίας Τροφίμων. «Θα θέλαμε αυτή η νέα βάση αποδεικτικών στοιχείων να χρησιμοποιηθεί για την βελτίωση της ασφάλειας των υλικών που έρχονται σε επαφή με τα τρόφιμα –  όσον αφορά τις ρυθμίσεις αλλά και στην ανάπτυξη ασφαλέστερων εναλλακτικών.»

Τα BPAs είναι απαγορευμένα σε διάφορα αντικείμενα που έρχονται σε επαφή με τρόφιμα, συμπεριλαμβανομένων των μπιμπερό, σε πολλές χώρες. Ωστόσο συχνά παρατηρούνται σε υλικά που έρχονται σε επαφή με τρόφιμα, αναφέρουν οι ερευνητές. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει προτείνει την πλήρη απαγόρευση της χρήσης των BPAs στην παραγωγή των υλικών που έρχονται σε επαφή με τρόφιμα (Food Contact Materials-FCMs).

Στις ΗΠΑ, ο FDA απαγορεύει την χρήση των BPA στα υλικά που έρχονται σε επαφή με τρόφιμα τα οποία είναι σχεδιασμένα για παιδικά προϊόντα. Ο οργανισμός επιτρέπει την χρήση των χημικών σε κόλλες, επενδύσεις και πολυμερή τα οποία έρχονται σε επαφή με τρόφιμα.

Δεν αναφέρθηκε κανένα συγκεκριμένο παραγόμενο προϊόν σε αυτή την ερευνητική μελέτη. Χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Adessium, το Ίδρυμα MAVA, το Stiftung Minerva, το Sympany Stiftung και τους πόρους του ίδιου του Φόρουμ Συσκευασίας Τροφίμων.

Αυξάνοντας την γνώση της έκθεσης σε επικίνδυνα χημικά

Ο συν-συγγραφέας της μελέτης Μάρτιν Σέρινγκερ, από το Ινστιτούτο Βιογεωχημείας και Δυναμικής Ρύπων, είπε ότι έμεινε έκπληκτος από τον αριθμό των επικίνδυνων χημικών που χρησιμοποιούνται στα υλικά που έρχονται σε επαφή με τα τρόφιμα.

«Δεν μένουν απλά εκεί, αλλά αρκετά φτάνουν, σε κάποιο βαθμό, στο ανθρώπινο σώμα», είπε ο Σέρινγκερ.

Οι ερευνητές είπαν ότι θέλουν η δουλειά τους να επεκτείνει την γνώση πάνω στην ανθρώπινη έκθεση σε χημικά που έρχονται σε επαφή με τρόφιμα και τις πιθανές επιδράσεις στην υγεία.

Η Όλγουεν Μάρτιν, αναπληρωτής καθηγήτρια στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο του Λονδίνου και μια από τους συγγραφείς, είπε πως ήταν επίσης έκπληκτη που ανακάλυψε πως τόσα πολλά χημικά βρέθηκαν στα σώματα ανθρώπινων όντων.

«Αυτή [η μελέτη] δείχνει πως χρειάζεται περαιτέρω έρευνα σχετικά με την τοξικότητα και την έκθεση σε πολλά χημικά καθώς και ρύθμιση γύρω από την χρήση τους στις συσκευασίες τροφίμων», είπε.

Ο Κασσότης είπε πως πιστεύει ότι υπάρχει ανάγκη για αυξημένη προσοχή στην μεγάλη ποικιλία χημικών που επιτρέπονται στα υλικά τα οποία έρχονται σε επαφή με τρόφιμα, και την επίπτωσή τους στην ανθρώπινη ζωή. Ελπίζει πως αυτή η αναθεώρηση θα αυξήσει την προσοχή του κοινού.

«Υπάρχει γενικά μια αντίληψη ότι τα μη ασφαλή χημικά δεν επιτρέπονται σε χημικά τα οποία έρχονται σε επαφή με τα τρόφιμα ή άλλα προϊόντα των καταναλωτών και αυτή η έρευνα ρίχνει φως στον μεγάλο αριθμό των χημικών που χρησιμοποιούνται σε αυτά τα προϊόντα που συναντάμε σε καθημερινή βάση», είπε ο Κασσότης.

Σε ένα σενάριο το οποίο μοιάζει πιο πολύ με επιστημονική φαντασία παρά με επιστήμη, οι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Σάουθαμπτον στην Μεγάλη Βρετανία λένε ότι έχουν αποθηκεύσει ολόκληρο το ανθρώπινο γονιδίωμα σε έναν κρύσταλλο που προβλέπουν ότι θα κρατήσει για δισεκατομμύρια χρόνια.

Η εργασία τους είναι σχεδιασμένη να υπηρετήσει πιθανώς ως ένα γενετικό σχεδιάγραμμα για την αναγέννηση της ανθρωπότητας στο μακρινό μέλλον, σε περίπτωση που το είδος μας αντιμετωπίσει την εξαφάνιση. Οι γενετικές πληροφορίες έχουν χαραχθεί πάνω σε έναν πρόσφατα ανακαλυφθέν, υψηλής αντοχής κρύσταλλο με απαράμιλλη αντοχή στην φθορά.

Αυτή η ψηφιακή καταγραφή θα αποθηκευτεί στο αρχείο της Memory of Mankind (Μνήμης της Ανθρωπότητας), μια εγκατάσταση αποθήκευσης σε μια υπόγεια σπηλιά που βρίσκεται σε ένα εκατοντάδων ετών Αυστριακό ορυχείο αλατιού.

«Πιστεύω πως με τις ραγδαίες προόδους στην τεχνολογία και την επιστήμη, αυτό που σήμερα φαίνεται να είναι επιστημονική φαντασία θα μπορεί να είναι εφικτό στο μέλλον», είπε στους Epoch Times ο Πήτερ Καζάνσκι, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας και καθηγητής στο Ερευνητικό Κέντρο Οπτοηλεκτρονικής του Πανεπιστημίου του Σάουθαμπτον.

Ένα σχεδιάγραμμα για την Αναγέννηση

Οι ερευνητές έχουν αποθηκεύσει ολόκληρο το ανθρώπινο γονιδίωμα σε ένα κρύσταλλο μνήμης 5D, ο οποίος είναι ικανός να αντέχει θερμοκρασίες έως και 1000 βαθμούς Κελσίου και εξαιρετικά παγωμένες συνθήκες.

Ένα γονιδίωμα περιλαμβάνει όλη την γενετική πληροφορία ενός ζωντανού οργανισμού, αποτελούμενο από τις αλληλουχίες νουκλεοτιδίων του DNA.

Η ερευνητική ομάδα ελπίζει πως ο κρύσταλλος θα μπορούσε να παρέχει ένα σχεδιάγραμμα για να επανέλθει η ανθρωπότητα από την εξαφάνιση χιλιάδες, εκατομμύρια ή ακόμη και δισεκατομμύρια χρόνια στο μέλλον, σύμφωνα με δελτίο τύπου. Η τεχνολογία θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για να δημιουργηθεί μια διαρκής καταγραφή των γονιδιωμάτων των φυτών και των ζώων υπό εξαφάνιση.

Καταγραφή δεδομένων για τους αιώνες

Η ιδέα να διατηρηθεί ο γενετικός κώδικας της ανθρωπότητας προήλθε από την ανάγκη να αναπτυχθεί ένα αποθηκευτικό μέσο που να αντέχει και να μπορεί να φυλάσσει κρίσιμες πληροφορίες για τις μελλοντικές γενεές, είπε ο Καζάνσκι.

«Καθώς ο όγκος των συσσωρευμένων δεδομένων συνεχίζει να διευρύνεται, η πρόκληση της διασφάλισης της μακροχρόνιας διατήρησης γίνεται ολοένα και πιο κρίσιμη», πρόσθεσε ο Καζάνσκι. «Το ανθρώπινο γονιδίωμα αντιπροσωπεύει το ζενίθ αυτής της προσπάθειας διατήρησης.»

Οι επιστήμονες εργάζονται επίσης πάνω στην αρχειοθέτηση ολόκληρου του περιεχομένου του Wikipedia και άλλων καταγραφών της ανθρώπινης ιστορίας και επιτευγμάτων. Οι ερευνητές είπαν σε δήλωση τύπου τους ότι δεν είναι δυνατόν να δημιουργηθούν συνθετικά άνθρωποι, φυτά και ζώα χρησιμοποιώντας τις γενετικές πληροφορίες και μόνο, αλλά έχουν υπάρξει σημαντικές πρόοδοι στην συνθετική βιολογία τα πρόσφατα χρόνια. Είπαν ότι η δημιουργία ενός συνθετικού βακτηρίου το 2008 είναι ένα παράδειγμα προόδου σε αυτόν τον τομέα.

«Γνωρίζουμε από την δουλειά άλλων ότι το γενετικό υλικό των απλών οργανισμών μπορεί να συντεθεί και να χρησιμοποιηθεί στα υπάρχοντα κύτταρα για να δημιουργήσει ένα βιώσιμο ζωντανό δείγμα σε ένα εργαστήριο», είπε ο Καζάνσκι.

Σπάζοντας το ρεκόρ σκληρότητας

Οι κρύσταλλοι μνήμης 5D, οι οποίοι αναπτύχθηκαν στο Κέντρο Οπτοηλεκτρονικής, κρατούν το Παγκόσμιο Ρεκόρ Γκίνες για την πιο ανθεκτική ουσία αποθήκευσης δεδομένων. Ο Καζάνσκι αναφέρεται ως ένας από τους δημιουργούς της ουσίας. Οι κρύσταλλοι χαρακτηρίζονται ως «5D» επειδή η μέθοδος κωδικοποίησης τους περιλαμβάνει δύο οπτικές διαστάσεις και τρεις χωρικές συντεταγμένες.

Αυτοί οι κρύσταλλοι μπορούν να αποθηκεύσουν έως και 360 terabytes πληροφοριών για περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Το κάθε terabyte μπορεί να αποθηκεύσει περίπου 75 εκατομμύρια σελίδες εγγράφων, με τα 360 TB να συγκρατούν περίπου 27 δισεκατομμύρια σελίδες εγγράφων. Ο κρύσταλλος θα μπορούσε να περιέχει περίπου 450.000 βιβλία, το κάθε ένα με 200 σελίδες, με 350 λέξεις σε κάθε σελίδα.

Η πολυτιμότητα της ανθρώπινης ζωής και γνώσης

Ο Καζάνσκι είπε ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν μελλοντικές οντότητες οι οποίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτούς τους κώδικες, συμπεριλαμβανομένων των προηγμένων πολιτισμών, οι οποίοι έχουν φτάσει ένα επίπεδο πολυπλοκότητας που τους καθιστά ικανούς να μεταφράσουν και να αναδομήσουν την γενετική πληροφορία.

Με τους σημερινούς τίτλους ειδήσεων να αναφέρουν τις συνεχιζόμενες διαμάχες και την πιθανότητα πολέμων μεγάλης κλίμακας, η δουλειά της διατήρησης θα μπορούσε να βοηθήσει τους αρχηγούς του κόσμου να σκεφτούν την μοίρα της ανθρώπινης φυλής, πρόσθεσε ο Καζάνσκι. «Η δουλειά μας υπογραμμίζει το πόσο εύθραυστη και πολύτιμη είναι η ανθρώπινη ζωή και γνώση», είπε ο Καζάνσκι.

Παρά τις προσπάθειες της ομάδας του να διατηρήσουν την γενετική κληρονομιά της ανθρωπότητας, ο Καζάνσκι είπε πως είναι αισιόδοξος σχετικά με την ανθεκτικότητά μας ως άνθρωποι. «Ενώ η εξαφάνιση είναι μια πιθανότητα στο μακρινό μέλλον λόγω απρόβλεπτων καταστροφικών γεγονότων, η εργασία μας εστιάζει στην διατήρηση της κληρονομιάς μας ανεξάρτητα από το τι θα γίνει», είπε.

Ο Τζέιμς Σπένσερ, θεολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «Useful to God» («Χρήσιμος για τον Θεό»), είπε ότι πιστεύει πως η ανθρώπινη φυλή δεν οδεύει προς την εξαφάνιση.

«Από μια βιβλική και θεολογική οπτική γωνία, βλέπουμε μια νέα δημιουργία κατοικήσιμη από μια λυτρωμένη ανθρώπινη φυλή», είπε ο Σπένσερ στους Epoch Times.

Ο Σπένσερ, ο οποίος πιστεύει στο αιώνιο πεπρωμένο της ανθρωπότητας, είπε πως μια από τις ανησυχίες που θα είχε για την νέα ομάδα των μελλοντικών ανθρώπων θα ήταν οι πιθανές διαφορές στον χαρακτήρα τους.

«Δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο ότι το ξεκίνημα μιας νέας ανθρώπινης φυλής θα περιελάμβανε κατ ανάγκη την αναγνώριση, για παράδειγμα, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Από μια Χριστιανική θεολογική οπτική γωνία, οι άνθρωποι είναι δημιουργημένοι κατ’ εικόνα Θεού», είπε ο Σπένσερ. «Ακόμα και αν ήταν δυνατόν να επανεκκινηθεί η ανθρώπινη φυλή μέσω κάποιας γενετικής διαδικασίας, δεν είναι ξεκάθαρο αν η «αντιγραφή» των γενετικών σχεδίων θα παρήγαγε αναγκαστικά το ίδιο είδος όντως. Το να μπορούμε να χειριζόμαστε τα γονίδια για να παραγάγουμε ένα ον υλικά ίδιο με ένα ανθρώπινο ον σήμερα δεν σημαίνει κατ ανάγκη ότι καταλαβαίνουμε ή ελπίζουμε να αντιγράψουμε και την ανθρωπιά όπως την αντιλαμβανόμαστε. Θα μπορούσαν πολύ πιθανώς να υπάρχουν κάποια υλικά που μας διαφεύγουν.»

Το Αρχείο της Μνήμης της Ανθρωπότητας είναι σχεδιασμένο ώστε η αναγέννηση της ανθρώπινης φυλής να μπορεί να ξεκινήσει με την ανακάλυψη του κρυστάλλου, είπε ο Καζάνσκι. Για να βοηθήσουν αυτούς που θα ενδιαφέρονταν να προσπαθήσουν αυτό το εγχείρημα, οι ακριβείς συντεταγμένες θα διατηρηθούν σε πολλές τοποθεσίες.

«Ενώ τα ορυχεία αλατιού είναι γνωστό πως σιγά σιγά συστέλλονται λόγω της ευκαμψίας του ορυκτού άλατος, αυτή η διαδικασία δεν φαίνεται να μπορεί να προκαλέσει ζημιά στο ίδιο το αρχείο», είπε ο Καζάνσκι. «Με τον καιρό, κάποιες κοιλότητες μπορεί να παραμείνουν ανέπαφες, ανιχνεύσιμες με ειδικό εξοπλισμό. Εναλλακτικά, η φυσική διάβρωση θα μπορούσε τελικά να επαναφέρει το αρχείο πίσω στην επιφάνεια σε εκατομμύρια χρόνια.»

Νέα μελέτη έχει βρει μία ισχυρή σύνδεση μεταξύ του εργασιακού στρες και της ανάπτυξης κολπικής μαρμαρυγής, γνωστής και ως Afib (atrial fibrillation), μιας σοβαρής καρδιακής κατάστασης η οποία μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή πάθηση και εγκεφαλικό.

Οι ερευνητές λένε πως η αντιμετώπιση του εργασιακού στρες είναι κρίσιμη για τη δημιουργία ενός πιο υγιούς εργασιακού περιβάλλοντος.

Τα πορίσματα της 18ετούς μελέτης

Η 18ετής μελέτη, η οποία εξέτασε ιατρικά αρχεία από σχεδόν 6.000 ενήλικες στον Καναδά, οι οποίοι εργάζονταν σε δουλειές γραφείου, είναι η πρώτη που εξετάζει την επίδραση δύο συγκεκριμένων στρεσογόνων παραγόντων – της εργασιακής πίεσης και της ανισορροπίας μεταξύ προσπάθειας και επιβράβευσης – σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης.

Η εργασιακή πίεση καθορίζεται ως η ταλαιπωρία από τις εργασιακές απαιτήσεις και περιλαμβάνει το βαρύ εργασιακό φορτίο, τις σύντομες προθεσμίες και τον ελάχιστο έλεγχο πάνω στις εργασιακές αρμοδιότητες. Η ανισορροπία προσπάθειας και επιβράβευσης αναφέρεται στην αντίληψη των εργαζομένων πως η δουλειά που κάνουν δεν ανταμείβεται επαρκώς όπως αυτό ανακλάται στον μισθό τους, την εργασιακή ασφάλεια ή την αναγνώριση.

Στην έρευνα, οι άνθρωποι που ανέφεραν πως υποφέρουν από εργασιακή πίεση ήταν 83% πιο πιθανό να αναπτύξουν κολπική μαρμαρυγή από εκείνους που είπαν ότι δεν υφίστανται πίεση, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης. Επίσης, οι εργαζόμενοι που είπαν πως βίωσαν ανισορροπία προσπάθειας–επιβράβευσης ήταν 44% πιο πιθανό να πάθουν κολπική μαρμαρυγή.

Οι εργαζόμενοι που παραπονέθηκαν και για τα δύο είδη στρες είχαν 97% υψηλότερη πιθανότητα κολπικής μαρμαρυγής από αυτούς που δεν ανέφεραν κανένα εργασιακό στρες.

Η μελέτη διεξήχθη από ερευνητές του Νοσοκομειακού Κέντρου Έρευνας του Québec‐Université Laval Research, στην πόλη του Κεμπέκ του Καναδά.

«Οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε μια κατάσταση επιβλαβούς ανισορροπίας όταν η έντονη προσπάθεια επιβραβεύεται με χαμηλή ανταμοιβή και επομένως είναι πιο ευαίσθητοι σε προβλήματα υγείας», έγραψαν οι ερευνητές.

Η κολπική μαρμαρυγή είναι το πιο κοινό είδος αρρυθμίας, ένας ανώμαλος χτύπος της καρδιάς όσον αφορά τον χρόνο ή την ισχύ. Επηρεάζει περίπου 3 με 6 εκατομμύρια Αμερικανούς κάθε χρόνο, με περίπου 450.000 νοσηλείες.

«Η μελέτη μας υποδεικνύει πως οι εργασιακοί στρεσογόνοι παράγοντες μπορεί να είναι σχετικοί παράγοντες οι οποίοι πρέπει να συμπεριληφθούν στις προληπτικές στρατηγικές», είπε σε δήλωση Τύπου ο Ξαβιέ Τρυντέλ, καρδιαγγειακός επιδημιολόγος και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Η αναγνώριση και η αντιμετώπιση των ψυχοκοινωνικών στρεσογόνων παραγόντων στην εργασία είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη ενός υγιούς εργασιακού περιβάλλοντος που θα ωφελεί τόσο τα άτομα όσο και τους οργανισμούς για τους οποίους εργάζονται».

Το εργασιακό στρες μπορεί να μειωθεί

Έχει ήδη καθιερωθεί πως η εργασιακή δυσαρέσκεια και από τα δύο είδη στρες παράγει κίνδυνο στεφανιαίας καρδιακής νόσου. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει πως οι στρεσογόνοι παράγοντες στη δουλειά μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο καρδιακής νόσου.

Μια τέτοια μελέτη βρήκε ότι η διόρθωση της ανισορροπίας μεταξύ του κόπου του εργαζόμενου και της ανταμοιβής, όπως ένας υψηλότερος μισθός ή περισσότερος σεβασμός και έλεγχος πάνω στην επαγγελματική τους κατάσταση, συμβάλλει στη μείωση του κινδύνου.

Σε αυτή την προηγούμενη μελέτη, η οποία περιελάμβανε 2.156 συμμετέχοντες, η ερευνητική ομάδα του Τρυντέλ μείωσε επιτυχώς τους εργασιακούς στρεσογόνους παράγοντες με τη χρήση στρατηγικών όπως η μείωση του ρυθμού του χρονοδιαγράμματος των έργων (projects), η προσφορά ευέλικτου ωραρίου εργασίας και η ενθάρρυνση της ανοιχτής συζήτησης μεταξύ προϊσταμένων και εργαζομένων.

Αυτές οι παρεμβάσεις είχαν ως αποτέλεσμα μια σημαντική μείωση στα επίπεδα πίεσης του αίματος των συμμετεχόντων, σύμφωνα με τα αποτελέσματα που δημοσιεύθηκαν στο Βρετανικό Ιατρικό Περιοδικό (British Medical Journal) το 2021. Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε από τα Καναδικά Ινστιτούτα Έρευνας Υγείας.

Το άγχος επιβαρύνει με πολλούς τρόπους

Σημείωσαν πως η έκθεση στους προαναφερθέντες στρεσογόνους παράγοντες «είναι γνωστό ότι ενεργοποιεί το αυτόνομο νευρικό σύστημα», το οποίο ελέγχει τις ακούσιες σωματικές λειτουργίες. Άλλα συστήματα που επηρεάζονται από το άγχος περιλαμβάνουν τον άξονα υποθαλάμου–υπόφυσης–επινεφριδίων, το κύριο σύστημα αντίδρασης στο άγχος του σώματος, όπως επίσης και συστήματα που περιλαμβάνουν τους νεφρούς, οι οποίοι ρυθμίζουν την πίεση του αίματος.

Το εργασιακό στρες συχνά ξεκινά με πεπτικά προβλήματα όπως έλκη και καούρα, όπως επίσης και με ψυχιατρικά θέματα περιλαμβάνοντας την κατάθλιψη και το άγχος, είπε στους Epoch Times ο Δρ Καρλ Μπένζιο, ψυχίατρος και συνιδρυτής ενός οικιακού θεραπευτικού κέντρου στην Φλόριντα.

«Το στρες διεγείρει την αντίδραση πάλης ή φυγής και μας βοηθά άμεσα να χειριστούμε έναν στρεσογόνο παράγοντα», είπε ο Μπένζιο. «Εκκρίνουμε όμως κορτιζόλη και αδρεναλίνη, που προκαλούν φλεγμονή η οποία είναι τοξική για τα κύτταρά μας. Επίσης, η επιπλέον δουλειά που προκαλεί στην καρδιά και το αγγειακό σύστημα έχει επιπτώσεις όταν συμβαίνει τόσο συχνά και έντονα.»

Η διαρκής αύξηση αυτών των ορμονών του στρες μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο καρδιακό ρυθμό, πίεση και φλεγμονή, όλα εκ των οποίων επιβαρύνουν περαιτέρω την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία με την πάροδο του χρόνου.

Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε καταστάσεις υψηλού στρες, η πίεση και ο ρυθμός της καρδιάς αυξάνονται.

«Οδηγεί σε αρρυθμία και ηλεκτρικά προβλήματα στην καρδιά σας. Μας προκαλεί κολπική μαρμαρυγή, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε έμφραγμα, υψηλή αρτηριακή πίεση και εγκεφαλικό», είπε ο Δρ Μπένζιο.

Μεγάλες προσδοκίες, μεγάλη πίεση

Το στρες στις εργασιακές καταστάσεις συχνά προκαλείται επειδή οι εργαζόμενοι έχουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες των ανταμοιβών που θα λάβουν όταν καταβάλλουν συγκεκριμένες προσπάθειες, εξήγησε ο Δρ Μπένζιο. Σκέπτονται: Αν δεν λάβω αυτή την ανταμοιβή δεν θα βρω ησυχία.

«Η μελέτη μίλησε για ψυχοκοινωνική παρέμβαση, αλλά υποστηρίζω και διδάσκω ψυχο-πνευματικές παρεμβάσεις ως τρόπο βοήθειας», πρόσθεσε ο ψυχίατρος, ο οποίος είναι επίσης ιατρικός διευθυντής της Αμερικανικής Ένωσης Συμβούλων Χριστιανών. «Δηλαδή αυτό που πιστεύεις για τον Θεό, τον εαυτό σου, την κατάστασή σου, τις περιστάσεις σου. Οι άνθρωποι κυνηγούν την ευτυχία, αλλά αυτό που πραγματικά βοηθά είναι η επιδίωξη της πνευματικής ευεξίας.»

Πρόταση για μελέτη άγχους για τους χειρώνακτες

Οι συγγραφείς της έρευνας για το εργασιακό στρες αναγνωρίζουν πως η μελέτη τους είναι περιορισμένη. Εξέτασαν μονάχα μια φορά τους εργαζόμενους όσον αφορά τους στρεσογόνους παράγοντές τους, κάτι το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε «πιθανώς εσφαλμένη ταξινόμηση». Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την υποτίμηση της «πραγματικής συσχέτισης» μεταξύ των στρεσογόνων παραγόντων και της κολπικής μαρμαρυγής, σημείωσαν.

Η μελέτη αφορούσε μονάχα εργαζόμενους σε δουλειές γραφείου, περιλαμβάνοντας αυτούς που δουλεύουν σε θέσεις υπηρεσιών, επαγγελματικές και διευθυντικές θέσεις. Αυτό σημαίνει πως τα συμπεράσματα «μπορεί να περιορίζονται μόνο σε εργαζόμενους με παρόμοια επαγγέλματα». Η σχέση μεταξύ των εργασιακών στρεσογόνων παραγόντων και της κολπικής μαρμαρυγής στους χειρώνακτες θα πρέπει να μελετηθεί στο μέλλον, σημείωσαν οι ερευνητές. «Παλαιότερα στοιχεία υποδηλώνουν πως οι χειρώνακτες έχουν υψηλότερη πιθανότητα έκθεσης σε εργασιακή πίεση και πως η αρνητική επίδραση της εργασιακής πίεσης στα καρδιαγγειακά αποτελέσματα είναι μεγαλύτερης βαρύτητας σε αυτόν τον συγκεκριμένο πληθυσμό.»