Εγγραφή στο Newsletter της Epoch Times
Η Epoch Times εκδίδει ανά κεφάλαιο μια μετάφραση από τα Κινεζικά ενός νέου βιβλίου, «Πως το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας», από την συγγραφική ομάδα των «Εννέα Σχολίων στο Κομμουνιστικό Κόμμα».
Πίνακας περιεχομένων
1. Νόμος και πίστη
2. Ο νόμος υπό κομμουνιστικές τυραννίες
α. Υπεράνω του νόμου μέτρα κρατικού τρόμου
β. Συνεχώς μεταβαλλόμενα πρότυπα σωστού και λάθους
γ. Αδιαφορία για το σύνταγμα
3. Πως ο κομμουνισμός εκφυλίζει τον νόμο στην Δύση
α. Υπονόμευση των ηθικών θεμελίων του νόμου
β.Υφαρπαγή των εξουσιών νομοθεσίας και διακήρυξης νόμων
γ. Αλλοιωμένες ερμηνείες δικαστικών αποφάσεων
δ. Περιορισμός της επιβολής του νόμου
ε. Χρήση νόμων αλλοδαπής για αποδυνάμωση της εθνικής κυριαρχίας των ΗΠΑ
4. Ανακτώντας το πνεύμα του νόμου
Παραπομπές
***
1. Νόμος και πίστη
Ο νόμος είναι η σιδερένια δύναμη της αμεροληψίας και δικαιοσύνης που αποδέχεται το καλό και τιμωρεί το κακό. Τι είναι καλό και τι είναι κακό θα πρέπει να κατανοηθούν από αυτούς που γράφουν νόμους. Από την προοπτική της πίστης, αυτά τα κριτήρια έρχονται από το θείον. Οι διδασκαλίες των σοφών και οι θρησκευτικές γραφές παρείχαν την βάση για τους νόμους που κυβερνούν την ανθρώπινη κοινωνία.
Ο Κώδικας του Χαμμουραμπί, που εφαρμόστηκε στην αρχαία Βαβυλώνα, είναι ένα από τα αρχαιότερα σύνολα γραπτού νόμου που έχουν βρεθεί. Χαραγμένη στην πέτρινη πλάκα πάνω από τον ίδιο τον κώδικα είναι μια ισχυρή σκηνή: Ο Σάμας, θεός του ήλιου και δικαιοσύνης, παραδίδει τους νόμους στον Βασιλιά Χαμμουραμπί. Αυτή είναι η απεικόνιση ενός θεού να δίνει σε έναν ανθρώπινο ηγεμόνα την εξουσία να κυβερνά τους ανθρώπους του χρησιμοποιώντας τον νόμο.
Για τους Εβραίους, οι Δέκα Εντολές στην Παλαιά Διαθήκη θεωρούνταν να είναι θεϊκός και κοσμικός νόμος ταυτόχρονα – μια παράδοση που έγινε η βάση της Δυτικής νομικής παράδοσης. Από Ρωμαίους αυτοκράτορες του τετάρτου αιώνα, έως τον Ανατολικό Ρωμαίο Ιουστινιανό Α΄ και τους διαδόχους του, έως τον πρώτο Αγγλοσάξονα βασιλέα της Βρετανίας, Αλφρέδο τον Μέγα, το νομικό σύστημα είχε τις Δέκα Εντολές και τις χριστιανικές διδασκαλίες ως έμπνευσή του. [1]
Ακόλουθοι θρησκευτικής πίστης πιστεύουν ότι για να μπορεί να θεωρηθεί αποδεκτός, ο νόμος πρέπει να προσαρμόζεται στα θεϊκά πρότυπα καλού και κακού, καθώς και στις θρησκευτικές διδασκαλίες. Η σκέψη πίσω από την μη βίαιη κοινωνική ανυπακοή στις Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να βρεθεί ότι προέρχεται από τις πρώτες χριστιανικές διδαχές. Όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Γάιος Καλιγούλας διέταξε αγάλματα του Καίσαρα να τοποθετηθούν μέσα στα τείχη του Ναού στην Ιερουσαλήμ και ότι οι Χριστιανοί θα πρέπει να λατρεύουν τους θεούς της Ρώμης, οι Χριστιανοί επέλεξαν να αντιμετωπίσουν σταύρωση ή να καούν σε έναν πάσσαλο αντί να υπακούσουν. Αν ακολουθούσαν την διαταγή θα σήμαινε ότι παραβίασαν τις δύο πρώτες Εντολές – με άλλα λόγια, ο αυτοκράτορας απαίτησε ο κοσμικός νόμος να προηγηθεί των θεϊκών εντολών, που είναι ιερές και απαράβατες.
Γενικά, οι Δέκα Εντολές μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες. Οι πρώτες τέσσερις περιγράφουν την σχέση μεταξύ ανθρώπου και Θεού – δηλαδή, την κατάλληλη ένδειξη σεβασμού προς τον Θεό. Οι υπόλοιπες έξι διέπουν σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και, στον πυρήνα τους, αντανακλούν την διδαχή να αγαπάμε αλλήλους όπως αγαπάμε τον εαυτό μας. Ο σεβασμός για τον Θεό είναι ένα καθήκον που καθιστά την ανθρωπότητα ικανή να διατηρήσει, αμετάβλητες, τις αρχές για αμεροληψία και δικαιοσύνη.
Το ίδιο ίσχυε στην αρχαία Κίνα, όπου ιστορικά ο νόμος προερχόταν από αυτοκρατορικά διατάγματα. Ο αυτοκράτωρ, ή «Γιός του Ουρανού», απαιτείτο να ακολουθεί την Θεία Πρόνοια και τις αρχές ουρανού και γης. Αυτό είναι το Τάο, ή Τρόπος, που δόθηκε από τον Λάο Τζι και τον Κίτρινο Αυτοκράτορα. Ο κομφουκιανικός λόγιος της Δυναστείας Χαν Ντονγκ Τζονγκσού είπε: «Η μεγαλοσύνη του Τάο προέρχεται από τον ουρανό. Ο ουρανός δεν αλλάζει ποτέ, ούτε και το Τάο.» [2] Στην αρχαία κινεζική χρήση, ο «ουρανός» δεν είναι μια σύνοψη των φυσικών δυνάμεων, αλλά αναφέρεται στο θείον. Πίστη στο Τάο του ουρανού διαμορφώνει το ηθικό θεμέλιο του Κινεζικού πολιτισμού. Τα αυτοκρατορικά νομικά συστήματα που προήλθαν από αυτό το πιστεύω επηρέασαν την Κίνα για χιλιάδες χρόνια.
Ο Αμερικανός νομικός λόγιος Χάρολντ Τζ. Μπέρμαν πίστευε πως ο νόμος συνυπάρχει με τις γενικές αρχές της κοινωνικής ηθικής και πίστης. Ακόμα και υπό τον διαχωρισμό εκκλησίας κράτους, τα δύο είναι αμοιβαίως εξαρτώμενα. Σε κάθε κοινωνία, οι έννοιες της δικαιοσύνης και νομιμότητας πρέπει να έχουν τις ρίζες τους σε αυτό που θεωρείται άγιο και ιερό. [3] Το σύγχρονο νομικό σύστημα διατηρεί πολλές πτυχές θρησκευτικής εθιμοτυπίας που ενισχύουν την δύναμή του.
2. Ο νόμος υπό κομμουνιστικές τυραννίες
Τα κομμουνιστικά κόμματα είναι αντιθεϊστικές κακές θρησκείες. Στοχεύουν να κόψουν τους συνδέσμους μιας κοινωνίας με το προγονικό παρελθόν της και τις παραδοσιακές αξίες, και δεν θα ακολουθήσουν ποτέ τις διδασκαλίες ορθών θεών στις νομοθετικές αρχές τους. Δεν ήταν ποτέ ρεαλιστικό να αναμένεται από κομμουνιστικά κόμματα να κάνουν την οποιδήποτε ειλικρινή προσπάθεια διατήρησης αμεροληψίας ή δικαιοσύνης.
α. Υπεράνω του νόμου μέτρα κρατικού τρόμου
Παραδοσιακά, οι Χριστιανοί μιλούν για την αγάπη προς άλλους όπως αγαπάμε τον εαυτό μας, και οι κομφουκιανικές διδασκαλίες λένε ότι ο καλοσυνάτος άνθρωπος αγαπά τους άλλους. Εδώ, η αγάπη δεν περιορίζεται στην στενή έννοια της αγάπης μεταξύ άντρα και γυναίκας, ή της αγάπης που υπάρχει μεταξύ οικογενειακών μελών ή φίλων. Η αγάπη επίσης περιλαμβάνει καλοσύνη, έλεος, δικαιοσύνη, ανιδιοτέλεια, και άλλες αρετές. Με αυτό το πολιτισμικό θεμέλιο, ο νόμος δεν είναι μόνο ιερός, αλλά ενσαρκώνει επίσης το πνεύμα της αγάπης στην ανθρώπινη κοινωνία.
Κανένα νομικό σύστημα δεν μπορεί να ελπίζει να περιγράφει κάθε πιθανή μορφή διαμάχης και να παρέχει κρίση για κάθε μία. Συνεπώς, οι νόμοι πρέπει να λειτουργούν μέσα στην υποκειμενικότητα όλων των μερών. Ένας δικαστής πρέπει να ακολουθεί το πνεύμα του νόμου για να δώσει απόφαση που συμμορφώνεται με την αρχή της καλοσύνης.
Στον Ναό της Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς επέπληξε του Φαρισαίους για την υποκρισία τους, γιατί παρόλο που ακολουθούσαν αυστηρά τα λόγια του Μωυσή, είχαν αγνοήσει τις αρετές που απαιτούνται από τον κώδικα, όπως δικαιοσύνη, έλεος, και φιλαλήθεια. Ο ίδιος ο Ιησούς θεράπευσε το Σάββατο και κάθησε με μη Εβραίους, γιατί αυτό που τον ενδιέφερε ήταν το πνεύμα της καλοσύνης που εμπεριέχεται στις διδασκαλίες, όχι μόνο το λεξιλογικό τους νόημα.
Σε αντίθεση, ο κομμουνισμός είναι ριζωμένος στο μίσος. Δεν μισεί μόνο τον Θεό, αλλά επίσης μισεί τον πολιτισμό, τρόπο ζωής, και παραδόσεις που το θείον καθιέρωσε για την ανθρωπότητα. Ο Μαρξ δεν μάσησε τα λόγια του εκφράζοντας την επιθυμία του να καταδικάσει τον εαυτό του σε καταστροφή και να τραβήξει τον κόσμο κάτω μαζί του. Έγραψε στην μελλοντική γυναίκα του: «Τζέννυ, αν μπορέσουμε να ενώσουμε τις ψυχές μας, τότε με απέχθεια θα πετάξω το γάντι μου στο πρόσωπο του κόσμου, τότε θα παρελάσω μέσα από την καταστροφή ως δημιουργός!» [4]
Ο Σεργκέι Γκενναντίεβιτς Νετσάγιεφ, ένας κομμουνιστής τρομοκράτης στην τσαρική Ρωσία, έγραψε στο φυλλάδιό του «Η επαναστατική κατήχηση» ότι ο επαναστάτης «έχει κόψει όλους τους δεσμούς που τον συνδέουν με την κοινωνική δομή και τον πολιτισμένο κόσμο με όλους τους νόμους του, ηθικές, και έθιμα, και με όλες τις γενικά αποδεκτές συμβάσεις.» Ο επαναστάτης, σύμφωνα με τον Νετσάγιεφ, θα πρέπει να βλέπει τον εαυτό του ως τον μεγάλο εχθρό αυτού του κόσμου και των συμβάσεών του, και «αν συνεχίζει να ζει με αυτά είναι μόνο για να μπορέσει να τα καταστρέψει γρηγορότερα.» [5]
Η χρήση του κληρικού όρου «κατήχηση» από τον Νετσάγιεφ για το άνομο όραμά του υποδεικνύει την απέχθεια τύπου κακής θρησκείας που τρέφει ο κομμουνισμός για την ανθρωπότητα και το θείον. «Δεν είναι επαναστάτης αν έχει την όποια συμπάθεια για αυτόν τον κόσμο», έγραψε ο Νετσάγιεφ.
Ο Λένιν εξέφρασε μια παρόμοια άποψη: «Η δικτατορία είναι εξουσία βασισμένη άμεσα στην δύναμη και μη περιορισμένη από οποιουσδήποτε νόμους. Η επαναστατική δικτατορία του προλεταριάτου είναι εξουσία που κερδήθηκε και διατηρήθηκε από την χρήση βίας από το προλεταριάτο κατά της μπουρζουαζίας, εξουσία που δεν περιορίζεται από κανέναν νόμο.» [6]
Χρησιμοποιώντας πολιτική δύναμη για να σκοτώσουν, βασανίσουν, και να επιβάλουν συλλογικές τιμωρίες απουσία νομικών περιορισμών είναι ακριβώς μια κρατική τρομοκρατία, και είναι το πρώτο βήμα που κάνουν τα κομμουνιστικά καθεστώτα όταν αποκτούν την εξουσία.
Στους μήνες μετά την ανατροπή της Ρωσικής κυβέρνησης από τους Μπολσεβίκους το 1917, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν στην διάρκεια της πολιτικής πάλης. Οι Μπολσεβίκοι έφτιαξαν την Πανρωσική Ειδική Επιτροπή Καταπολέμησης Αντεπανάστασης και Σαμποτάζ, με συντομογραφία Τσέκα, και της έδωσαν δυνάμεις εκτέλεσης με συνοπτικές διαδικασίες. Από το 1918 έως το 1922, οι Τσεκίστες σκότωσαν όχι λιγότερους από δύο εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς δίκη. [7]
Ο Αλεξάντερ Νικολάεβιτς Γιακόβλεφ, πρώην υπουργός προπαγάνδας της Κεντρικής Επιτροπής και μέλος του Πολιτικού Γραφείου και της Γραμματείας του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης, έγραψε ότι μόνο τον 20ο αιώνα, εξήντα εκατομμύρια άνθρωποι στην Ρωσία πέθαναν ως αποτέλεσμα πολέμου, πείνας, και καταστολής. Χρησιμοποιώντας δημόσια αρχεία, ο Γιακόβλεφ εκτίμησε ότι ο αριθμός των ανθρώπων που σκοτώθηκαν στις σοβιετικές εκστρατείες δίωξης ήταν είκοσι εκατομμύρια έως τριάντα εκατομμύρια. Το 1987, το Πολιτικό Γραφείο της Σοβιετικής Ένωσης έφτιαξε μια επιτροπή, της οποίας ο Γιακόβλεφ ήταν μέλος, για να επανεξετάσει τις αδικίες υπό σοβιετική εξουσία. Αφότου εξέτασαν χιλιάδες αρχεία, ο Γιακόβλεφ έγραψε: «Υπάρχει ένα αίσθημα που από καιρό δεν μπορούσα να αλλάξω. Μοιάζει πως οι δράστες αυτών των εγκλημάτων είναι μια ομάδα ανθρώπων που είναι διανοητικά άρρωστοι, αλλά φοβάμαι ότι μια τέτοια εξήγηση έχει τον κίνδυνο της υπεραπλούστευσης του προβλήματος.» [8]
Για να το πούμε πιο απλά, ο Γιακόβλεφ είδε πως τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν την κομμουνιστική εποχή δεν ήταν αποτέλεσμα απλών στιγμιαίων ξεσπασμάτων, αλλά προσεκτικού σχεδιασμού. Αυτά τα εγκλήματα διαπράχθηκαν όχι για το γενικότερο καλό του κόσμου, αλλά από ένα βαθύ μίσος της ίδιας της ζωής. Οι ηγέτες του κομμουνισμού διαπράττουν εγκλήματα όχι λόγω άγνοιας, αλλά λόγω κακίας.
β. Συνεχώς μεταβαλλόμενα πρότυπα σωστού και λάθους
Ενώ ο κομμουνισμός αγνοεί το κράτος του νόμου για να διαπράξει πράξεις κρατικής τρομοκρατίας, παρουσιάζει μια θεατρική παράσταση μπροστά στις Δυτικές χώρες ισχυριζόμενος πως είναι αφοσιωμένος να τιμά τον νόμο. Το κάνει αυτό ώστε να μπορεί να συναναστραφεί, να παρεισφρήσει, και να υπονομεύσει ελεύθερες κοινωνίες μέσω των οδών του εμπορίου και οικονομικής συνεργασίας, πολιτισμικών ανταλλαγών, και γεωπολιτικής συνεργασίας. Για παράδειγμα, στην αρχή του ανοίγματος και μεταρρύθμισης της Κίνας το 1979, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) πέρασε έναν «νόμο ποινικής διαδικασίας», υποτίθεται για να ενισχύσει το δικαστικό σώμα. Αλλά αυτός ο νόμος δεν εφαρμόστηκε ποτέ σοβαρά.
Σύμφωνα με τον Μαρξ, ο νόμος είναι ένα προϊόν της «ταξικής αντιπαράθεσης» και εργαλείο που ενσωματώνει την θέληση της άρχουσας τάξης. Οι νόμοι ενός κομμουνιστικού κόμματος δεν προέρχονται ούτε από τον Θεό, ούτε από μια γνήσια αγάπη των ανθρώπων, ούτε από μια επιθυμία διατήρησης μια αμερόληπτης και δίκαιης κοινωνίας. Τα συμφέροντα της άρχουσας ομάδας, δηλαδή, του κομμουνιστικού κόμματος μιας δεδομένης χώρας, είναι το μόνο που μετράει. Καθώς οι στόχοι και τα συμφέροντα του κόμματος αλλάζουν, έτσι αλλάζουν και οι νόμοι του.
Φυσικά, μόλις το ΚΚΚ υφάρπαξε την εξουσία, υιοθέτησε πάλη των τάξεων ως την γραμμή του και άρχισε να ληστεύει τους πολίτες ολόκληρης της χώρας. Έφερε νόμους κατά του εγκλήματος της «αντεπαναστατικής δραστηριότητας», που εφαρμόζονταν σε οποιονδήποτε αντιτιθόταν στα ληστρικά μέτρα του Κόμματος. Το ΚΚΚ τιμώρησε αντεπαναστάτες με φυλάκιση ή θάνατο.
Αφότου ολοκλήρωσε την διαδικασία μαζικής ληστείας για να εφαρμόσει δημόσια ιδιοκτησία, το ΚΚΚ χρειαζόταν έναν τρόπο να κρατήσει αυτά που έκλεψε. Μετατόπισε τις προτεραιότητές του προς οικονομική ανάπτυξη και εφάρμοσε νόμους που προστάτευαν την ιδιωτική ιδιοκτησία. Στην ουσία, αυτό σημαίνει βασικά την προστασία των συμφερόντων του Κόμματος. Για παράδειγμα, η πολύ διαδεδομένη υποχρεωτική κατεδάφιση των σπιτιών των Κινέζων για να ανοιχτεί χώρος για έργα ανάπτυξης δείχνει την συνεχή παραβίαση του δικαιώματος ιδιωτικής ιδιοκτησίας από το καθεστώς.
Τον Μάρτιο 1999, το ΚΚΚ ανακοίνωσε ότι χρειαζόταν να «εξουσιάζει την χώρα σύμφωνα με τον νόμο». [9] Λίγους μήνες μετά, άρχισε μια πανεθνική δίωξη κατά του Φάλουν Γκονγκ και ίδρυσε ένα εξωδικαστικό σώμα τύπου Γκεστάπο, την Υπηρεσία 610, για να φέρει εις πέρας την βίαιη εκστρατεία. Για να πραγματώσει την αποστολή της, η Υπηρεσία 610 πήρε την εξουσία να προσπερνά όλους τους νόμους και δικαστικές διαδικασίες, και έτσι μπορεί να χειρίζεται τον μηχανισμό δημοσίας ασφαλείας και το δικαστικό σύστημα για να καταστέλει το Φάλουν Γκονγκ.
Το Κόμμα περιοδικά κατασκευάζει από το τίποτα νέους εχθρούς ώστε να ανανεώσει την τυραννική εξουσία του επί των Κινέζων. Οι στόχοι της δίωξης αλλάζουν συνεχώς και περιλαμβάνουν εκστρατείες κατά των ιδιοκτητών γης και καπιταλιστών, την σφαγή του 1989 των φοιτητών στην πλατεία Τιενανμέν, και την καταστολή ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ και δικηγόρων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σύμφωνα με αυτό, ο νόμος πρέπει να αλλάζει συχνά. Σε εβδομήντα χρόνια εξουσίας, το Κόμμα έχει φέρει τέσσερα συντάγματα, το τελευταίο έχει υποστεί τέσσερις τροποποιήσεις από την σύστασή του το 1982. Κερδίζοντας εμπειρία από πολλαπλές πολιτικές εκστρατείες, το ΚΚΚ έχει χρησιμοποιήσει τον νόμο για να μεταβάλει και να αποκρύψει τα κίνητρά του και τις πράξεις του. Κάποιες φορές δεν το νοιάζει καν να βάλει αυτό το καμουφλάζ.
γ. Αδιαφορία για το Σύνταγμα
Το Σύνταγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας είναι γεμάτο με πομπώδη γλώσσα σε μια προσπάθεια να δείξει ότι το ΚΚΚ είναι αφοσιωμένο στο κράτους του νόμου και σε πολιτισμένα διεθνή πρότυπα. Στην πράξη, όμως, το σύνταγμα δεν ακολουθείται ποτέ αυστηρά, και βασικά δικαιώματα όπως η ελευθερία του λόγου, του πιστεύω, και της συνάθροισης ουσιαστικά δεν προστατεύονται.
Σύμφωνα με την μαρξιστική θεωρία, ο νόμος αντανακλά την θέληση της άρχουσας τάξης, αντί για αντικειμενική δικαιοσύνη. Για ένα κομμουνιστικό κόμμα, τότε, η δημιουργία και τροποποίηση νόμων για την καταστολή των εχθρών του και την επιβολή της θέλησής του επί της κοινωνίας είναι κάτι το απαραίτητο. Υπό αυτό το είδος συστήματος, οποιοσδήποτε τολμήσει να διαφωνήσει με την «θέληση της άρχουσας τάξης» – δηλαδή, οποιοσδήποτε αντιτίθεται στα συμφέροντα του κομμουνιστικού κόμματος – υπόκειται σε νομική δίωξη ως ταξικός εχθρός, είτε είναι εργάτες που έχασαν την δουλειά τους, ανάπηροι στρατιώτες, αγρότες που δημεύτηκε η γη τους, δικηγόροι ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ή απλώς αυτοί που πασχίζουν να βγάλουν τα προς το ζην.
Στους δικηγόρους που ασκούν σε κομμουνιστικές χώρες, οι νόμοι στα βιβλία πάντα υποχωρούν μπροστά στα συμφέροντα του καθεστώτος. Αν ένας δικηγόρος προσπαθήσει να αναφέρει τον νόμο και να επιχειρηματολογήσει υπέρ της δικαιοσύνης, ο δικαστής και ο εισαγγελέας θα τον σταματήσουν μιλώντας για το υποτιθέμενο πνεύμα του νόμου. Λένε ακόμα και ξεκάθαρα ότι το δικαστήριο λειτουργεί από το κομμουνιστικό κόμμα και πρέπει να ακολουθεί τις διαταγές του. Όποιες κι αν είναι οι σκέψεις αυτών των νομικών εργαζομένων, αυτό που λένε πράγματι αντανακλά το πνεύμα του νόμου που υπάρχει υπό κομμουνιστικά καθεστώτα.
Στο κινεζικό δικαστικό σύστημα, κατά την διάρκεια ακροάσεων σε σχέση με διωγμένους ασκουμένους του Φάλουν Γκονγκ, οι δικαστές μπορεί να πουν πράγματα όπως τα ακόλουθα: «Γιατί αναφέρετε τον νόμο; Με νοιάζει μόνο η πολιτική.» «Το Κόμμα δεν επιτρέπει υπεράσπιση. Οι λέξεις των αρχηγών είναι ο νόμος.» «Το Κομμουνιστικό Κόμμα ηγείται του δικαστηρίου, έτσι πρέπει να ακολουθήσουμε την κομματική γραμμή.» «Δεν απαιτείται καμία νομική διαδικασία για θέματα του Φάλουν Γκονγκ.» «Μην μου μιλάτε για συνείδηση.» [10]
Ο Άγγλος φιλόσοφος Φράνσις Μπέικον έγραψε κάποτε: «Μία κακή καταδίκη κάνει περισσότερη ζημία από πολλά κακά παραδείγματα. Γιατί αυτά απλώς μολύνουν το ρεύμα, το άλλο μολύνει την πηγή.» [11]
Οι νόμοι του Κομμουνιστικού Κόμματος, πάντα ευμετάβλητοι και μόνο επιλεκτικά εφαρμόσιμοι, δεν έχουν καμία ιερότητα από την οποία να λαμβάνουν νόμιμη εξουσία. Κατά τον τελευταίο αιώνα, το πνεύμα του νόμου που κυβερνά το νομικό σύστημα του Κόμματος έχει επιφέρει αναρίθμητες αδικίες και έχει υπάρξει υπεύθυνο για τον θάνατο εκατό εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων – ένα χρέος αίματος το οποίο κανένας αντιπρόσωπος του κομμουνιστικού κινήματος δεν μπορεί ποτέ να ξεπληρώσει.
«Ο δολοφόνος πρέπει να πληρώσει με την ζωή του, όπως ο οφειλέτης με χρήματα», λέει μια κινεζική παροιμία. Αν το Κομμουνιστικό Κόμμα πραγματικά επέβαλε τον νόμο, θα έπρεπε να αναλάβει την ευθύνη για το αιματοβαμμένο παρελθόν του.
3. Πως ο κομμουνισμός εκφυλίζει τον νόμο στην Δύση
Όπως με την πολιτική, τα οικονομικά, την εκπαίδευση, και άλλες πτυχές της κοινωνίας, η λειτουργία του νόμου στην Δύση δεν έχει ξεφύγει από την παρείσφρηση και υπονόμευση από το κομμουνιστικό φάντασμα. Σε κομμουνιστικές χώρες, ο νόμος υπόκειται σε χειρισμούς ως ένα όργανο για την διατήρηση της εξουσίας του καθεστώτος, που ενισχύει την ιδεολογία του κομμουνιστικού κόμματος, και καταστέλει τον λαό. Σε ελεύθερες χώρες, ο στόχος του φαντάσματος είναι να χρησιμοποιήσει τον νόμο για να αλλοιώσει τα πρότυπα καλού και κακού, να υπονομεύσει την παραδοσιακή πίστη και τα ηθικά θεμέλια του νόμου, και να υφαρπάξει την δύναμη νομοθεσίας και επιβολής του νόμου, βάζοντας έτσι δαιμονικά πρότυπα σε λειτουργία.
Η επιρροή του κομμουνιστικού φαντάσματος επί της λειτουργίας του νόμου μπορεί να βρεθεί σε ολόκληρη την Δύση. Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο επικεφαλής του ελεύθερου κόσμου, αυτό το τμήμα εστιάζεται στην διάβρωση των Αμερικανικών νομικών θεσμών.
α. Υπονόμευση των ηθικών θεμελίων του νόμου
Καθώς τα κομμουνιστικά κόμματα και οι διάφοροι ακόλουθοί τους ανά τον κόσμο προώθησαν αθεϊσμό και την θεωρία της εξέλιξης, η σύνδεση μεταξύ νόμου και θεϊκών αρχών σταθερά απορριπτόταν. Το πνεύμα του νόμου άρχισε να μετατοπίζεται από τον θεϊκό ρόλο του της διατήρησης αμεροληψίας και δικαιοσύνης στην έκφραση της θέλησης πολιτικών συμφερόντων και ακραίας ιδεολογίας. Ο νόμος εκφυλίστηκε σε μεγάλο βαθμό σε ένα όργανο εκδίκησης, διαιτησίας, παζαριού, και κατανομής ωφελών. Αυτό άνοιξε την πόρτα για αυτούς που είναι δηλητηριασμένοι από κομμουνισμό να περάσουν νόμους που υπονομεύουν την κοινωνία και ωθούν την ανθρωπότητα εγγύτερα της καταστροφής.
Ο αριστερισμός και προοδευτισμός απορρίπτουν την παραδοσιακή πίστη και ηθική κρίση, βλέποντας την ηθική ως μια κοσμική συμφωνία που αλλάζει αναλόγως της ανάπτυξης της κοινωνίας. Ο γάμος, για παράδειγμα, θεωρείται ως ένα απλό συμβόλαιο μεταξύ δύο ανθρώπων που θέλουν να δηλώσουν την αφοσίωσή τους ο ένας στον άλλον, αντί για ένας όρκος που γίνεται ενώπιον του θεϊκού. Η αναγνώριση του γάμου ομοφυλοφίλων βασίζεται στην προσχηματική λογικής της ελευθερίας και προόδου – μια βάση που είναι μεταβλητή και τελικά θα προκαλέσει την διαφθορά του νόμου. Ο διαχωρισμός της παραδοσιακής ηθικής από την δικαιοσύνη έγινε εμφανής σε μια υπόθεση έκτρωσης που έφτασε στο Ανώτατο Δικαστήριο το 1992. Τρεις δικαστές δήλωσαν: «Κάποιοι από εμάς ως άτομα βρίσκουμε την έκτρωση προσβλητική στις πιο βασικές ηθικές αρχές μας, αλλά αυτό δεν μπορεί να ελέγξει την απόφασή μας. Η υποχρέωσή μας είναι να ορίσουμε την ελευθερία όλων, όχι να επιβάλουμε τον δικό μας ηθικό κώδικα.» [12]
Με άλλα λόγια, ο νόμος δίνει προτεραιότητα στην ελευθερία και όχι στην ηθική, και οι αξίες της ελευθερίας και ηθικής είναι διαχωρισμένες. Αλλά η ελευθερία, όπως καθιερώθηκε από τους Αμερικανούς Ιδρυτές Πατέρες, είναι μία «αυταπόδεικτη» αρχή, δηλαδή, δίνεται από τον Θεό – ή όπως η Διακήρυξη Ανεξαρτησίας το θέτει, «τον Δημιουργό τους.» Η απόρριψη των οικουμενικών προτύπων που τέθηκαν από τον Δημιουργό για τον σκοπό της αύξησης του εύρους των έτσι αποκαλούμενων ελευθεριών είναι μια μέθοδος που χρησιμοποιεί ο διάβολος για να διαστρεβλώσει τον νόμο και να οδηγήσει την ανθρωπότητα στην πτώση της.
β. Κατάληψη των δυνάμεων της νομοθεσίας και διακήρυξης νόμων
Πριν ένας νέος νόμος εφαρμοστεί, περνά από πολλά στάδια, όπως το προσχέδιο νόμου, την υποστήριξη από πολιτικούς, υπερψήφιση από την βουλή, και εφαρμογή από την αστυνομία. Μπορεί να υπάρξουν επίσης δικαστικές αποφάσεις περί της νομιμότητάς του. Σε αυτήν την διαδικασία, άτομα ή ομάδες στον ακαδημαϊκό χώρο, στα μέσα ενημέρωσης, στους νομικούς κύκλους, ακόμα και στην βιομηχανία θεάματος ασκούν επιρροή επί της προετοιμασίας και εφαρμογής του νόμου. Το κομμουνιστικό φάντασμα έχει βρει αντιπροσώπους ανά την κοινωνία για να το βοηθήσουν να πάρει τον έλεγχο της νομοθετικής διαδικασίας. Διάφορα λόμπι έχουν βάλει κάθε προσπάθεια για να γεμίσουν κυβερνητικές υπηρεσίες με αριστερούς. Στον δικαστικό χώρο, έγιναν δικαστές, εισαγγελείς, και άλλοι αξιωματούχοι υπεύθυνοι για την λειτουργία της δικαιοσύνης.
Οι πρόεδροι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να τοποθετήσουν ομόφρονες δικαστές στο Ανώτατο Δικαστήριο, ή να χρησιμοποιοήσουν την εκτελεστική εξουσία για να αποφύγουν το νομικό σύστημα. Ιστορικά, αριστερίζοντες πρόεδροι των ΗΠΑ τείνουν να δίνουν περισσότερες συχγωρήσεις ποινών. Σε μια πρόσφατη διοίκηση, ο πρόεδρος ελάφρυνε τις ποινές 1.385 παρανόμων και έδωσε συνολικά 212 απαλλαγές ποινής, ο μεγαλύτερος αριθμός από την διοίκηση του Χάρρυ Τρούμαν. [13] Σε μια από τις τελικές πράξεις του πριν αφήσει τον Λευκό Οίκο, ο πρόεδρος ελάφρυνε τις ποινές 209 ατόμων και έδωσε απαλλαγή σε 64 άλλους. Οι περισσότεροι από αυτούς που πήραν απαλλαγή είχαν διαπράξει μη βίαια εγκλήματα ναρκωτικών αλλά μία εξαίρεση ήταν ένας άντρας που είχε βρεθεί ένοχος για διαρροή 700.000 διαβαθμισμένων στρατιωτικών εγγράφων. Με προεδρική επιείκεια, η ποινή αυτού του άντρα μειώθηκε, και εξέτισε λιγότερο από 7 χρόνια από την ποινή του των 35 χρόνων. [14]
Αν και ο πρόεδρος έχει, βάσει του συντάγματος, την δύναμη να χορηγεί χάρες, η υπερβολική χρήση αυτής της δύναμης λειτουργεί εναντίον της λειτουργίας και σκοπού του νόμου, που είναι να τιμωρεί το κακό και να υποστηρίζει τους τίμιους πολίτες. Το 1954, ο τότε γερουσιαστής Λύντον Μπ. Τζόνσον του Τέξας, που αργότερα υπηρέτησε ως ο 36ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, εισήγαγε την Τροποποίηση Τζόνσον, μια παράγραφο στον φορολογικό κώδικα που απαγορεύει σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων εκκλησιών, να εκτελούν ορισμένες δραστηριότητες. Οι παραβάτες μπορεί να έχουν ακύρωση στις φορολογικές απαλλαγές τους. Ανήσυχοι για αυτό, μερικές χριστιανικές εκκλησίες είπαν στους επισκόπους τους να αποφεύγουν ορισμένα θέματα όταν μιλούν από τον άμβωνα, όπως επίμαχα κοινωνικά θέματα σαν την έκτρωση, ομοφυλοφιλία, ευθανασία, έρευνα βλαστοκυττάρων, και άλλα.
Το κομμουνιστικό φάντασμα έχει επίσης χειραγωγήσει όλες τις πολιτικές ομάδες σε μια προσπάθεια να αλλάξει την επιβολή του νόμου μέσω επιλογής εισαγγελέων. Ένας νομικός αξιωματούχος μιας διοικητικής περιφέρειας, που τοποθετήθηκε από προοδευτικούς υποστηρικτές και πολιτικές ομάδες, απέλυσε τριανταέναν εισαγγελείς κατά την πρώτη του εβδομάδα στην δουλειά. Καλώντας για ένα τέλος στις «μαζικές συλλήψεις», διέταξε επίσης τους υπόλοιπους του προσωπικού του να σταματήσουν να φέρνουν υποθέσεις για κατοχή μαριχουάνας. Παρόμοιες καταστάσεις υπάρχουν σε άλλες πολιτείες. Η πρόεδρος της ένωσης για τους δεύτερους σε βαθμό δικαστικούς περιφερειακούς αξιωματούχους στην Κομητεία Λος Άντζελες είπε ότι ήταν σαν να καλούνταν οι εισαγγελείς «να επιλέγουν» ποιους νόμους να τηρούν. Κατά την άποψή της, δημιουργείται μια «κατηφορική οδός» όταν ζητείται από εκλεγμένους αξιωματούχους να αγνοούν τους νόμους που ορκίστηκαν να εφαρμόζουν. [15]
Οι δικαστές έχουν επίσης την εξουσία να ακυρώνουν εντολές από διοικητικές υπηρεσίες. Για παράδειγμα, ο νόμος μετανάστευσης των ΗΠΑ δίνει στον πρόεδρο το δικαίωμα να αρνείται την είσοδο σε ξένους σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Ωστόσο, κάποιοι δικαστές επηρεασμένοι από αριστερισμό θεώρησαν μια πρόσφατη απαγόρευση ταξιδίου που ανακοινώθηκε από τον πρόεδρο ως θρησκευτική διάκριση. Οι αποφάσεις τους καθυστέρησαν την απαγόρευση για πάνω από τέσσερις μήνες ώσπου η εκτελεστική δράση επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Καθώς οι δικηγόροι επηρεάζουν πολύ τις δικαστικές αποφάσεις, η πολιτική προτίμηση μιας νομικής ένωσης μπορεί να έχει άμεση επίδραση στο αν το πνεύμα του νόμου μπορεί να ακολουθηθεί. Ο ιδρυτής μιας δικηγορικής ένωσης με πανεθνική παρουσία αποκαλούσε τον εαυτό του σοσιαλιστή που πίστευε στην κρατική ιδιοκτησία και είπε ότι ο ύστατος στόχος του ήταν να καθιερώσει κομμουνισμό. [16] Η ένωση καυχιέται ότι έχει δεκάδες χιλιάδες μέλη ανά την χώρα και ένα ν ετήσιο προϋπολογισμό εκατοντάδων εκατομμυρίων. Καταθέτει μηνύσεις για να υποστηρίξει υποθέσεις όπως δικαιώματα έκτρωσης, γάμο ιδίου φύλου, και το δικαίωμα των ομοφυλοφίλων να υιοθετήσουν παιδιά.
Ακόλουθοι του αριστερισμού και προοδευτισμού κατέχουν κρίσιμες πολιτικές θέσεις ανά τις Ηνωμένες Πολιτείες και κυριαρχούν στον ακαδημαϊκό χώρο, στα μέσα ενημέρωσης, και στα κοινωνικά κινήματα. Αυτό έχει επιτρέψει στο κομμουνιστικό φάντασμα να έχει άνευ προηγουμένου δύναμη επί των νομοθετικών και δικαστικών διαδικασιών.
γ. Διαστρεβλωμένες δικαστικές ερμηνείες
Οι παραδοσιακές θρησκείες υπογραμμίζουν την σημασία της προσωπικής υπευθυνότητας. Στην Βίβλο, το βιβλίο του Εζεκιήλ χρησιμοποιεί έναν πατέρα και γιο ως παραβολή για να απεικονίσει το καλό και το κακό. Αν και είναι πατέρας και γιος, φέρουν την ευθύνη της συμπεριφοράς τους και δεν είναι προσωπικά υπεύθυνοι για τις πράξεις του άλλου. Όπως λέγεται στην Βίβλο: «Για οτιδήποτε κάποιος σπείρει, αυτό θα θερίσει.» Παρομοίως, οι Κινέζοι πιστεύουν ότι η καλοσύνη επιφέρει καλοσύνη και το κακό θα τιμωρηθεί από τον ουρανό.
Ελευθερία σημαίνει υπευθυνότητα. Ένας άνθρωπος έχει το δικαίωμα και την ελευθερία να επιλέξει τις ιδέες του, τον λόγο, και τις πράξεις. Χρειάζεται επίσης να είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του. Αν κάποιος διαπράξει ένα έγκλημα, θα πρέπει να τιμωρηθεί αναλόγως. Αυτή είναι η αρχή της δικαιοσύνης. Οι αριστερίζοντες δικαστές, ωστόσο, ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να μην αναλαμβάνουν την ευθύνη τους και να μεταθέτουν την ευθύνη σε κυριαρχούσες κοινωνικές συνθήκες, όπως το οικονομικό ή φυλετικό τους υπόβαθρο, την σωματική και νοητική υγεία, την εκπαίδευση, και άλλες δημογραφικές παραμέτρους, επιτρέποντας σε εγκληματίες να αποφεύγουν την νομική τιμωρία.
Απαγόρευση δημοσίων εκφράσεων πίστης
Ο Θεός είναι παντού στην Αμερικανική ζωή. Το σύνθημα του έθνους είναι «Στον Θεό που Εμπιστευόμαστε», που είναι γραμμένο ακόμα και στις επιταγές δολαρίου. Το Αμερικανικό Υπουργείο Ανεξαρτησίας δηλώνει ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αυτό που ο Δημιουργός μάς έχει δώσει. Όλοι οι αξιωματούχοι της Αμερικανικής διοίκησης, όπως και ο πρόεδρος και οι δικαστές, λένε «Συνεπώς βοήθησέ με Θεέ» όταν ορκίζονται στις θέσεις τους. Η πιο κοινή κατάληξη στους προεδρικούς λόγους είναι «Θεέ ευλόγησε την Αμερική». Ο Όρκος Αφοσίωσης, που λέγεται στα δημοτικά σχολεία, περιγράφει την Αμερική ως «ένα έθνος υπό τον Θεό».
Κάποιες από αυτές τις παραδόσεις έχουν κρατήσει για πάνω από διακόσια χρόνια, σχεδόν από την ίδρυση των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλά τα τελευταία εξήντα χρόνια, συνεχώς αμφισβητούνται από ακολούθους του κομμουνισμού.
Μια εθνική δικηγορική ένωση στοχεύει να αφαιρέσει την δημόσια παρουσία των Δέκα Εντολών ανά τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η πιο γνωστή υπόθεση συνέβη στο Μοντγκόμερυ, Αλαμπάμα. Το 2001, η ένωση κάλεσε για αφαίρεση μια πλάκας που έφερε τις Δέκα Εντολές και βρισκόταν στην ροτόντα του πολιτειακού δικαστηρίου. Η ομάδα βρήκε έναν δικαστή που είχε τοποθετηθεί από ένα Δημοκρατικό πρόεδρο να προεδρεύσει της υπόθεσης. Σε μια απόφαση εβδομηνταέξι σελίδων, ο δικαστής αποφάσισε σύμφωνα με την επιθυμία της δικηγορικής ένωσης.
Οι λεπτομέρειες της απόφασης μπορεί να ακουστούν γελοίες. Για παράδειγμα, ο δικαστής ισχυρίστηκε ότι η «ιεροπρεπής ατμόσφαιρα της ροτόντας», οι νωπογραφίες πίσω από την πλάκα, και η ατμόσφαιρα που δημιουργείται από ένα ζωγραφισμένο παράθυρο που παρουσιάζει έναν καταρράκτη αποτελούσαν επαρκείς λόγους για την αφαίρεση των Δέκα Εντολών. Ο δικαστής είπε επίσης ότι η «μορφή» του άνω μέρους της πλάκας θύμιζε μια ανοιχτή Βίβλο και έδινε στους θεατές λόγο να «νοιώσουν ότι η Πολιτεία της Αλαμπάμα προωθεί, υποστηρίζει, προτιμά ή επιλέγει, τον Χριστιανισμό.» [17]
Από το 1980, το Ανώτατο Δικαστήριο είχε απαγορεύσει την δημόσια τοποθέτηση των Δέκα Εντολών σε δημόσια σχολεία. Η απόφαση ήταν καταλύτης για ένα γενικό κίνημα απομάκρυνσης των Δέκα Εντολών από δημόσια θέα ανά την χώρα. Στην Γιούτα, η εθνική ένωση δικηγόρων προσέφερε ακόμα και επιβράβευση σε οποιονδήποτε ήθελε να αναφέρει αυτές τις πλάκες που δεν είχαν ακόμα αφαιρεθεί. [18]
Ένα Περιφερειακό Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε στις 26 Ιουνίου 2002, ότι στα δημόσια σχολεία απαγορεύεται να γίνονται «ορκωμοσίες» επειδή περιέχουν τις λέξεις «υπό τον Θεό». Αυτή η απόφαση ανατράπηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στις 14 Ιουνίου 2004. [19]
Αυτή είναι μια συνεχής νομική μάχη. Ο Αμερικανικός εθνικός ύμνος, σύνθημα, Όρκος Αφοσίωσης, σχολικές προσευχές, και παρόμοια βρίσκονται υπό πολιορκία από αθεϊστές και αριστερούς ακτιβιστές. Αναφορές σε «Θεό», ή στον Δημιουργό, όπως στην Διακήρυξη Ανεξαρτησίας, αντανακλούν τις θεϊκές αρχές που υποστηρίζουν το Αμερικανικό Σύνταγμα, και δεν παραβιάζουν τα δικαιώματα των Αμερικανών. Η δημόσια προβολή των Δέκα Εντολών και άλλων θρησκευτικών εικόνων υπογραμμίζει την βαθιά πίστη του Αμερικανικού λαού. Σε ένα έθνος που βασίζεται σε ισχυρές πνευματικές παραδόσεις, η άνοδος πολιτικών κινημάτων που προσπαθούν να απαγορεύσουν την δημόσια έκφραση πιστεύω στο θεϊκό δείχνει την έκταση στην οποία ο κομμουνισμός έχει διεισδύσει στο νομικό σύστημα.
Αλλαγή του πνεύματος του Συντάγματος μέσω ερμηνείας και νόμου κατά περίπτωση
Στον σχεδιασμό του Αμερικανικού Συντάγματος, οι Ιδρυτές Πατέρες καθιέρωσαν τον διαχωρισμό εξουσιών, με το δικαστικό τμήμα να έχει αρχικά την μικρότερη δύναμη. Το Κογκρέσο (το νομοθετικό τμήμα) είναι υπεύθυνο για την ψήφιση νόμων. Ο πρόεδρος (το εκτελεστικό τμήμα) είναι υπεύθυνος για την εκτέλεση και επιβολή των νόμων που δημιουργήθηκαν από το Κογκρέσο. Και το Ανώτατο Δικαστήριο (το δικαστικό τμήμα) δεν έχει δύναμη να ψηφίζει νόμους ούτε να κυβερνά.
Το 2002, ενώ το Ανώτατο Δικαστήριο εξέταζε μια υπόθεση σχετικά με τον Όρκο Αφοσίωσης, δημοψηφίσματα έδειξαν ότι 90 τοις εκατό των Αμερικανών υποστήριζαν την διατήρηση της φράσης «υπό τον Θεό». Στην Βουλή των Αντιπροσώπων, το αποτέλεσμα ήταν 99 έναντι μηδέν. [21] Οι ψήφοι του κογκρέσου έδειξαν την πραγματική γνώμη του Αμερικανικού κοινού.
Ως εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των ανθρώπων, μέλη του Κογκρέσου και ο πρόεδρος υπηρετούν θητείες από δύο έως έξι χρόνια πριν τις επόμενες εκλογές. Όσο το κοινό και το κύριο τμήμα της κοινωνίας καθοδηγούνται από θεϊκά πρότυπα ηθικής, η έκταση στην οποία ο πρόεδρος και τα μέλη του Κογκρέσου μπορούν να πέσουν προς την αριστερά είναι περιορισμένη. Αλλά οι δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεν χρειάζεται να ενδιαφέρονται για την κοινή γνώμη, καθώς έχουν τις θέσεις τους ισόβια. Επιπλέον, υπάρχουν μόνο εννέα τέτοιοι δικαστές. Είναι σχετικά ευκολότερο να επηρεαστούν οι αποφάσεις αυτών των εννέα ατόμων από ότι να αλλαχτεί η κοινή γνώμη.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η προσθήκη άρθρων στο Σύνταγμα απαιτεί υποστήριξη από τα δύο τρίτα του Κογκρέσου, και τρία τέταρτα των πολιτειών. Αυτά τα αυστηρά μέτρα το καθιστούν δύσκολο να γίνει άμεσα μια αλλαγή στο Σύνταγμα. Συνεπώς, η προοδευτική στρατηγική είναι όχι να αλλάξει το Σύνταγμα άμεσα, αλλά να το ερμηνεύσει διαφορετικά. Θεωρούν το Σύνταγμα ως ένα «ζωντανό» και συνεχώς «εξελισσόμενο» έγγραφο. Χρησιμοποιώντας προηγούμενες δράσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, εισάγουν τις απόψεις της αριστεράς μέσα στον νόμο. Με αυτόν τον τρόπο, ασκούν κρυφά την θέλησή τους επί του Συντάγματος, που ισοδυναμεί με υπονόμευσή του.
Η θεϊκή εντολή δεν είναι πλέον η υψηλότερη αρχή. Το Σύνταγμα έχει υποστεί δριμύ χτύπημα υπό τα σφυριά των αριστεριζόντων Ανωτάτων Δικαστών, καθώς οι αποφάσεις τους είναι τελεσίδικες και θα πρέπει να τις σεβαστεί ακόμα και ο πρόεδρος. Το δικαστικό τμήμα παίρνει ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι εξουσίας μεταξύ των τριών τμημάτων που καθιέρωσαν οι Ιδρυτές Πατέρες. Πρακτικά, οι Ανώτατοι Δικαστές έχουν αποκτήσει μερική νομοθετική ακόμα και εκτελεστική ισχύ.
Αριστερίζοντες Ανώτατοι Δικαστές έχουν επιφέρει έναν αριθμό συνεπειών επί της Αμερικανικής κοινωνίας που είναι βαρύτατες και δύσκολο να θεραπευθούν. Ως έχουν τα πράγματα, το Ανώτατο Δικαστήριο μπορεί, μέσω εξέτασης υποθέσεων, να διατάξει την αφαίρεση των Δέκα Εντολών από τα δημόσια σχολεία και χώρους, να ξαναγράψει ποινικές διαδικασίες, να αυξήσει φόρους, να αναγνωρίσει δικαιώματα στην έκτρωση και γάμο ιδίου φύλου, να επιτρέψει την έκδοση και παρουσίαση πορνογραφίας, και ούτω καθεξής.
Η αυξανόμενη κυριαρχία των δικαστών συνδυασμένη με τις αποφάσεις αριστεριζόντων δικαστών έχει δώσει στο φάντασμα του κομμουνισμού ένα σημαντικό εργαλείο για την επίτευξη των σχεδίων του.
Προώθηση αισχρού περιεχομένου στο όνομα της ελευθερίας
Η δεκαετία του 1960 ήταν μια εποχή βαθιάς μεταμόρφωσης ανά την Αμερικανική κοινωνία. Αριστεροί φοιτητές καθοδήγησαν το αντιπολεμικό κίνημα, ροκ ‘ν’ ρολ, κουλτούρα χίπι, το φεμινιστικό κίνημα, σεξουαλική απελευθέρωση, και άλλα αντιπαραδοσιακά ρεύματα, δημιουργώντας χάος σε όλη την κοινωνία.
Ο επικεφαλής δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου εκείνη την περίοδο ήταν ο αριστερίζων Έαρλ Γουόρρεν. Κατά την θητεία του Γουόρρεν ως επικεφαλής δικαστή, το Ανώτατο Δικαστήριο πήρε πολύ σημαντικές αποφάσεις με μακροπρόθεσμες συνέπειες. Αυτές συμπεριλάμβαναν την απαγόρευση προσευχών σε δημόσια σχολεία και την άδεια εκδόσεων που παρουσιάζουν ακραίο σεξουαλικό υλικό. [22][23]
Στο βιβλίο της «The Supremacists: The tyranny of judges and how to stop it» [Οι ανώτεροι: Η τυραννία των δικαστών και πως να την σταματήσουμε], η ειδικός συνταγματικού δικαίου Φύλλις Σλάφλαϋ παρέχει στατιστικά που δείχνουν ότι από το 1966 έως το 1970, το Ανώτατο Δικαστήριο πήρε τριαντατέσσερις αποφάσεις που ακύρωσαν αποφάσεις υφισταμένων δικαστηρίων για την απαγόρευση αισχρού περιεχομένου. [24] Οι αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεν υπογράφηκαν, και η γνώμη πλειοψηφίας αποτελείτο από μόνο μία ή δύο σειρές. Με άλλα λόγια, ακόμα και οι ίδιοι οι δικαστές δεν μπήκαν στον κόπο να επισυνάψουν κάποια λογική στις αποφάσεις τους.
Το 1968, το Χόλλυγουντ παράτησε τον Κώδικα Παραγωγής Ταινιών του, και ακύρωσε τους περιορισμούς περί αισχρού περιεχομένου στις ταινίες. Μια πλημμυρίδα διαφόρων ειδών πορνογραφικών έργων σύντομα ακολούθησε, και σήμερα έχουν εμποτίσει κάθε γωνιά της κοινωνίας.
Η Πρώτη Τροπολογία του Συντάγματος εγγυάται ελευθερία λόγου. Είχε την πρόθεση να εξασφαλίσει το δικαίωμα έκφρασης πολιτικής άποψης, όχι να κατασκευάσει και να διαδίδει πορνογραφία.
Νομιμοποίηση ναρκωτικών
Καθώς ο κόσμος ετοιμαζόταν να υποδεχθεί το νέο έτος στις 31 Δεκεμβρίου 2017, το δορυφορικό κανάλι CNN αναμετέδωσε πλάνα μιας δημοσιογράφου που κάπνιζε μαριχουάνα. Εμφανώς υπό την επήρεια, φαινόταν ζαλισμένη και χωρίς αντίληψη του περιβάλλοντος. Το πρόγραμμα έλαβε ευρεία επίκριση. [25]
Το 1996, η Καλιφόρνια έγινε η πρώτη πολιτεία των ΗΠΑ που νομιμοποίησε την ιατρική μαριχουάνα, και πολλές πολιτείες σύντομα ακολούθησαν. Έως το 2012, το Κολοράντο και η Ουάσινγκτον είχαν νομιμοποιήσει την μαριχουάνα για «χρήση αναψυχής». Σε αυτές τις δύο πολιτείες, η καλλιέργεια, κατασκευή, και πώληση μαριχουάνας σε ενηλίκους είναι τελείως νόμιμη. Έχει από τότε επίσης νομιμοποιηθεί στην Καλιφόρνια. Τον Οκτώβριο 2018, η Καναδική κυβέρνηση νομιμοποίησε την χρήση μαριχουάνας.
Εκτός των σοβαρών ζημιών στο ανθρώπινο σώμα, τα ναρκωτικά είναι ψυχολογικά εθιστικά. Από την στιγμή που κάποιος εξαρτηθεί, μπορεί να παρατήσει ηθικούς περιορισμούς ώστε να αποκτήσει περισσότερο από το ναρκωτικό. Από την άλλη μεριά, αυτοί που υποστηρίζουν την νομιμοποίηση ναρκωτικών πιστεύουν ότι θα είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος να μειωθεί η παράνομη διακίνηση ναρκωτικών. Λένε ότι η νομιμοποίηση επιστρέπει αυστηρότερο έλεγχο επί του ναρκωτικού, και μια επακόλουθη μείωση σε σχετιζόμενα με ναρκωτικά εγκλήματα.
Οι κυβερνήσεις αναμένουν ότι η νομιμοποίηση ναρκωτικών θα δημιουργήσει δισεκατομμύρια δολαρίων σε έσοδα. Αλλά δεν είναι δύσκολο να δούμε πως καθώς μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων γίνονται εθισμένοι, χάνουν την επιθυμία για δουλειά, και υποφέρουν από κακή υγεία, η παραγωγικότητα θα πέσει, και ο συνολικός πλούτος που δημιουργείται από την κοινωνία θα συρρικνωθεί. Είναι αυταπόδεικτο ότι η νομιμοποίηση ναρκωτικών δεν μπορεί να αυξήσει τα κυβερνητικά έσοδα μακροπρόθεσμα. Επιπλέον, η κρίση του τί είναι καλό και τι κακό δεν θα πρέπει να βασίζεται σε οικονομικό κέρδος, αλλά σε θεϊκά πρότυπα. Η παραδοσιακή ηθική βλέπει την ανθρώπινη μορφή ως ιερή και δημιουργηθείσα κατά την θεϊκή εικόνα. Οι Δυτικές θρησκείες πιστεύουν ότι το σώμα είναι ο ναός του Αγίου Πνεύματος, ενώ στην Ανατολή πιστεύεται ότι το σώμα μπορεί να βελτιωθεί μέσω καλλιέργειας για να γίνει ένας Βούδας ή Τάο. Η χρήση ναρκωτικών, τότε, είναι πράξη ιεροσυλίας.
Σύμφωνα με ένα άρθρο της Los Angeles Times, ένα από τα βασικά άτομα που έκαναν λόμπι για την νομιμοποίηση της μαριχουάνας στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένας πλούσιος προοδευτικός. [26] Τον Μάρτιο 2017, έξι γερουσιαστές έγραψαν επιστολή προς το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ αιτούμενοι αυτό το άτομο να διερευνηθεί επειδή χρησιμοποιεί το ίδρυμά του για να προωθήσει προοδευτισμό στο εξωτερικό και να υπονομεύσει συντηρητικές κυβερνήσεις. [27]
Η νομιμοποίηση ναρκωτικών είναι ένα επιπλέον βήμα προς την ενθάρρυνση των ανθρώπων να χάσουν τους περιορισμούς τους και τους αποκόπτει από το θείον. Καθώς η κοινωνία βιώνει αναταραχή και οικονομική ύφεση, οι κομμουνιστές αρπάζουν ευκαιρίες να κερδίσουν πολιτική δύναμη.
Νομιμοποίηση του γάμου ιδίου φύλου
Η Σλάφλαϋ κατέγραψε δώδεκα μεθόδους που οι δικαστές χρησιμοποιούν για να υπονομεύσουν την ηθική: ξαναγράφουν το Σύνταγμα, λογοκρίνουν την αποδοχή της ύπαρξης Θεού, ορίζουν ξανά τον γάμο, υπονομεύουν την αμερικανική εθνική κυριαρχία, απειλούν τα δικαιώματα ιδιοκτησίας, προωθούν πορνογραφία, καλλιεργούν φεμινισμό, περιορίζουν βαριά την επιβολή του νόμου, προσκαλούν παράνομη μετανάστευση, παρεμβαίνουν στις εκλογές, κλέβουν τα δικαιώματα των ασθενών, και επιβάλουν φόρους. [28]
Το βιβλίο Γένεσις περιγράφει την καταστροφή των Σοδόμων. Ένα από τα εγκλήματα που διέπρατταν οι καταδικασμένοι κάτοικοι της πόλης ήταν η εμπλοκή σε ομοφυλοφιλία. Αυτή είναι η προέλευση του όρου «σοδομισμός», δηλαδή σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ αντρών. Αυτοί με βασική γνώση της Βίβλου γνωρίζουν ότι η ομοφυλοφιλία πηγαίνει αντίθετα στην θέληση του Θεού.
Τον Ιούνιο 2015, το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε 5-4 ότι ο γάμος ομοφυλοφίλων είναι δικαίωμα που παρέχεται από το Σύνταγμα. [29] Όταν η απόφαση επικυρώθηκε, ο τότε Αμερικανός πρόεδρος άλλαξε το εικονίδιο της επίσημης σελίδας του Λευκού Οίκου στο Τουίτερ σε μια σημαία ουράνιου τόξου, υποστηρίζοντας τα δικαιώματα LGBT. Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου απαγόρευσε σε δεκατρείς πολιτείες που ακόμα απαγόρευαν τον γάμο ομοφυλοφίλων να επιβάλουν τους νόμους τους. Τον Αύγουστο 2015, μια γραμματέας στην Κομητεία Ρόουαν, Κεντάκυ, αρνήθηκε να εκδώσει πιστοποιητικά γάμου για ομοφυλόφιλα ζευγάρια λόγω των πιστεύω της. Αργότερα φυλακίστηκε για πέντε νύχτες λόγω έλλειψης συμμόρφωσης με εντολή ομοσπονδιακού δικαστηρίου των ΗΠΑ να εκδώσει τα έγγραφα. [30] Στην πραγματικότητα, το δικαστήριο είχε παραβιάσει το συνταγματικό της δικαίωμα στην ελευθερία της πίστης. Σχολιάζοντας την υπόθεση της γραμματέως, ο πρώην κυβερνήτης του Αρκάνσας και πρώην Ρεπουμπλικανός προεδρικός υποψήφιος Μάικ Χάκαμπυ αποκάλεσε την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου περί του γάμου «δικαστική τυραννία». [31]
Έως το 2019, εικοσιοκτώ χώρες και περιοχές είχαν επίσημα αναγνωρίσει ή αποδεχθεί τον γάμο ιδίου φύλου, περιλαμβανομένων ανεπτυγμένων Δυτικών χωρών όπως Ηνωμένες Πολιτείες, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Νορβηγία, Δανία, Φινλανδία, Σουηδία, Πορτογαλία, Βέλγιο, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, και Καναδάς. Ο νόμος έχει την δύναμη να ενισχύει την ηθική ή να επηρεάζει την κίνησή της προς μια νέα κατεύθυνση. Η νομιμοποίηση συμπεριφοράς που αποκκλίνει από τις παραδοσιακές ηθικές αξίες είναι το ίδιο με το να έχουμε την κυβέρνηση και τους νόμους να οδηγούν τους ανθρώπους να προδώσουν την ηθική και να μην υπακούν στις θεϊκές εντολές.
Υπό την επιρροή της πολιτικής ορθότητας, η επίκριση του χάους μέσα στο οποίο βρίσκεται σήμερα η κοινωνία μας – είτε από το κοινό, από πολιτικές ενώσεις, ή θρησκευτικές ομάδες ιδιαίτερα – μπορεί εύκολα να μετατοπιστεί στο επίπεδο πολιτικής ή νόμου, και να προκαλέσει περιορισμούς στην ελευθερία του λόγου ή άλλες τιμωρίες. Μετά την νομιμοποίηση ανήθικης συμπεριφοράς, αυτοί που κάνουν οποιοδήποτε σχόλιο ή επίκριση σε σχετικά ζητήματα συχνά κατηγορούνται για παραβίαση των νόμων, όπως αυτών που αφορούν την φυλετική διάκριση. Ο νόμος έχει στρεβλωθεί σε ένα μέσον στραγγαλισμού της ικανότητας των ανθρώπων να κάνουν ηθικές κρίσεις. Ουσιαστικά προωθεί την ομοφυλοφιλία και ενθαρρύνει τους ανθρώπους να παραδίδουν τον εαυτό τους σε ατελείωτη επιθυμία και εξαχρείωση.
δ. Περιορισμός της επιβολής του νόμου
Υπό την αριστερή επιρροή, πολλοί δικαστές ή νομοθετικές υπηρεσίες περιορίζουν εσκεμμένα τις νόμιμες δυνάμεις της επιβολής του νόμου, βασικά αδιαφορώντας για το έγκλημα. Ο στόχος του κομμουνιστικού φαντάσματος σε αυτό είναι να παραλύσει τον κρατικό μηχανισμό ώστε να ανακινήσει κοινωνική αναταραχή, η οποία με την σειρά της δημιουργεί δικαιολογίες είτε για την επέκταση της κυβέρνησης, ή τις απαιτούμενες συνθήκες και ένα πραξικόπημα ή επανάσταση.
Πολλές πολιτείες έχουν ψηφίσει ακροαριστερούς νόμους, ένα τυπικό παράδειγμα είναι τα μέτρα «πολιτείας καταφυγίου». Μεταξύ άλλων κανόνων, οι πολιτείες καταφύγια συχνά απαγορεύουν τους ομοσπονδιακούς αστυνομικούς μετανάστευσης να συλλαμβάνουν παράνομους μετανάστες σε τοπικές φυλακές, περιλαμβανομένων αυτών με εκρεμμείς εντολές σύλληψης. Η τοπική αστυνομία απαγορεύεται να συνεργαστεί και να επικοινωνεί με ομοσπονδιακούς πράκτορες για να επιβάλει νόμους μετανάστευσης.
Αυτό θέτει έναν σοβαρό κίνδυνο ασφαλείας για το κοινό. Τον Ιούλιο 2015, ο παράνομος μετανάστης Χοσέ Ινές Γκαρσία Ζαράτε πυροβόλησε και σκότωσε μια νέα γυναίκα που περπατούσε σε κατά μήκος ενός μόλου του Σαν Φρανσίσκο. Ο Ζαράτε είχε ιστορικό εγκλημάτων: Είχε κατηγορηθεί με πέντε κακουργήματα σχετικά με ναρκωτικά και ληστεία, και κατοχή όπλων, και είχε απελαθεί πέντε φορές. Υπό τους νόμους πολιτείας καταφυγίου του Σαν Φρανσίσκο, αξιωματούχοι απελευθέρωσαν τον Ζαράτε από την κράτηση τρεις μήνες πριν τον θανάσιμο πυροβολισμό, αντί να τον μεταφέρουν σε ομοσπονδιακές αρχές μετανάστευσης, που είχαν ζητήσει κράτησή του προς απέλαση.
Όταν ένας εγκληματίας δικάζεται, τίθονται εξαιρετικά αυστηρά πρότυπα στην διαδικασία κατηγορητηρίου. Αυτό γίνεται για την προστασία των νομίμων δικαιωμάτων του υπόπτου, αλλά συχνά το αποτέλεσμα είναι ότι εγκληματίες είναι ικανοί να εκμεταλλεύονται τα κενά του νόμου. Πανούργοι ύποπτοι, ή αυτοί που έχουν κοινωνική θέση ή προνόμια, που καταλαβαίνουν τον νόμο και τους κανονισμούς, ή που προσλαμβάνουν ικανούς δικηγόρους, μπορούν να παρατείνουν την νομική διαδικασία, προς μεγάλη ζημία στο δικαστικό σύστημα. Μπορεί να γίνει πολύ δύσκολο να παρουσιαστούν ένοχοι ύποπτοι ενώπιον της δικαιοσύνης.
Επηρεασμένες από την εξάπλωση της «σεξουαλικής απελευθέρωσης», αποφάσεις σε υποθέσεις περί σεξουαλικών εγκλημάτων συχνά αναφέρουν ως ελαφρυντικά ευρήματα στην έρευνα του Άλφρεντ Κίνσεϋ ή ακτιβιστών που τον ακολουθούν για να επιχειρηματολογήσουν ότι η ζημία που προκαλείται από σεξουαλική κακοποίηση είναι μικρή ή ανύπαρκτη. Πολλές περιπτώσεις κατέληξαν σε μείωση ποινών των σεξουαλικών κυνηγών. [32] Πολλοί συνηθισμένο εγκληματίες επίσης λαμβάνουν μείωση των αρχικών ποινών τους, υποτίθεται λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων ή λόγω των δικαιωμάτων των φυλακισμένων. Το πραγματικό κίνητρο, όμως, είναι η χρήση πολιτικής ορθότητας για την αποδυνάμωση της ισχύος του νόμου, την αναταραχή της κοινωνικής τάξης, και την προετοιμασία του δρόμου για περαιτέρων επέκταση της κυβέρνησης.
Για να είναι ο νόμος δίκαιος, θα πρέπει να αποδίδει αυστηρές ποινές σε όσους διαπράττουν ασυγχώρητα εγκλήματα. Από την αρχαιότητα, ο φόνος είχε ως τιμωρία τον θάνατο. Αλλά σήμερα, κάποιες χώρες και περιοχές έχουν καταργήσει την θανατική ποινή για λόγους όπως «ανθρωπιά», «ανεκτικότητα», ή έναν υποτιθέμενο σεβασμό για την ζωή.
Υπό την επίδραση διεστραμμένου φιλελευθερισμού και προοδευτισμού, κάποιοι δίνουν υπεροβολικό βάρος στα δικαιώματα των φυλακισμένων – ασχέτως της βαρύτητας των εγκλημάτων τους – ενώ διατηρούν παράξενη σιγή για τα θύματα. Αν ένας δολοφόνος τρέφεται και στεγάζεται με χρήματα φορολογουμένων, η απώλεια ελευθερίας του είναι μετά βίας μια δίκαιη ανταλλαγή για τον θάνατο του θύματος και το τραύμα που προκαλεί σε αγαπημένους. Πολλοί ερευνητές στις Ηνωμένες Πολιτείες βρήκαν ότι η θανατική ποινή είναι αποτελεσματική στην αποτροπή εγκλήματος. Ο Ντέιβιντ Μούλχαουσεν, ανώτερος αναλυτής στο Ίδρυμα Κληρονομιάς (Heritage Foundation), κατέθεσε ενώπιον της Δικαστικής Επιτροπής της Γερουσίας το 2007 ότι η θανατική ποινή έχει μια αποτρεπτική επίδραση και μπορεί να σώσει ζωές. Στην δεκαετία του 1990, τρεις καθηγητές, μεταξύ αυτών ο Πωλ Ρούμπιν στο Πανεπιστήμιο Έμορυ, εξέτασαν είκοσι χρόνια στατιστικών εγκληματικότητας από τρεις χιλιάδες μεγάλες και μικρές πόλεις ανά τις Ηνωμένες Πολιτείες και κατέληξαν ότι «κάθε εκτέλεση έχει ως αποτέλεσμα, κατά μέσο όρο, 18 λιγότερους φόνους – με περιθώριο λάθους συν ή μείον 10.»
Ακόμα και ειδικοί που είναι κατά της θανατικής ποινής θα πρέπει να παραδεχτούν ότι έχει μια αποτρεπτική επίδραση. Ωθώντας έννοιες όπως ελευθερία και νομιμότητα στα άκρα, η αριστερά έχει στρεβλώσει τον νόμο και του έκλεψε την ιερότητά του.
ε. Χρήση ξένων νόμων για αποδυνάμωση της Αμερικανική κυριαρχίας
Όταν αριστερίζοντες δικαστές δεν μπορούν να βρουν λόγια στο Αμερικανικό Σύνταγμα για να υποστηρίξουν τις προσωπικές απόψεις τους, χρησιμοποιούν νόμους που ψηφίστηκαν σε άλλες χώρες για να συντηρήσουν τα επιχειρήματά τους.
Για παράδειγμα, στην υπόθεση του Ανωτάτου Δικαστηρίου «Λώρενς εναντίον Τέξας» (2003), οι αριστερίζοντες δικαστές θέλησαν να καταργήσουν έναν κανόνα του Τέξας που απαγόρευε σε συναινούντες ομοφυλόφιλους ενήλικες να εμπλέκονται σε σεξουαλικές πράξεις, αλλά δεν μπορούσαν να βρουν κάτι από το Σύνταγμα για να υποστηρίξουν την υπόθεση. Τότε ανέφεραν μια «έγκυρη» υπηρεσία εκτός Ηνωμένων Πολιτειών ως λέγουσα πως η ομοφυλοφιλία ήταν «ένα αναπόσπαστο τμήμα ανθρώπινης ελευθερίας σε πολλές άλλες χώρες», και κατήργησαν επιτυχώς τον νόμο. Αυτή η υπόθεση προκάλεσε καταργήσεις παρόμοιων κανόνων σε δεκατρείς άλλες πολιτείες. [34]
Η κομμουνιστική σκέψη έχει εξαπλωθεί ανά τον κόσμο με διαφορετικές μορφές. Η σοσιαλιστική τάση σκέψης ανά την Ασία και Ευρώπη είναι εύκολο να ιδωθεί, και έχει μεγάλη επιρροή στην Αφρική και Λατινική Αμερική επίσης. Χώρες όπως η Ζιμπάμπουε και Βενεζουέλα είναι σοσιαλιστικές χώρες σε όλα εκτός από το όνομα. Ούτε ο Καναδάς δεν έχει αποφύγει την επιρροή του.
Εμπόριο και παγκοσμιοποίηση έφεραν τις Ηνωμένες Πολιτείες σε εγγύτερη σύνδεση με άλλες χώρες. Με σκοπό να εισαγάγουν στοιχεία σοσιαλισμού στην χώρα, αριστερίζοντες δικαστές χρησιμοποιούν την δικαιολογία της συμμόρφωσης με τις διεθνείς συμβάσεις και μετά χρησιμοποιούν κρίση ειδικής περίπτωσης για να αλλάξουν το πνεύμα του Συντάγματος. Αν ακόμα και οι Ηνωμένες Πολιτείες, ως αρχηγός του ελεύθερου κόσμου, δεν μπορεί να διατηρήσει βασικά, παραδοσιακά πρότυπα, ολόκληρη η υφήλιος θα χαθεί στον κομμουνισμό.
4. Ανάκτηση του πνεύματος του νόμου
Σήμερα, ο νόμος έχει στραφεί εναντίον των θεϊκών διδασκαλιών που αρχικά τον ενέπνευσαν.Η νομιμότητα έχει γίνει εργαλείο που χρησιμοποιεί το κομμουνιστικό φάντασμα για να χαλάσει την ηθική βάση της ανθρώπινης κοινωνίας, φέρνοντάς την στο χείλος της καταστροφής. Αντιπαραδοσιακές και ανήθικες νομοθεσίες έχουν αποδυναμώσει την ικανότητα του νόμου να διατηρεί κοινωνική τάξη, αφήνοντας την επέκταση της κρατικής δύναμης ως την μόνη «λύση» στην κακία.
Υπό ένα νομικό σύστημα που ελέγχεται από το κομμουνιστικό φάντασμα, οι άνθρωποι θα αφεθούν με μόνο δύο επιλογές: Είτε να αρνηθούν να ακολουθήσουν τις αρχές και τους εκφυλισμένους νόμους τους, ή να προδώσουν την ηθική τους ώστε να συμμορφωθούν. Το πρώτο θα σήμαινε την καταστροφή του νόμου στην πράξη, καθώς όπως το έθεσε ο νομικός Χάρολντ Μπέρμαν: «Θα πρέπει να υπάρχει πίστη στον νόμο. Αλλιώς, υπάρχει μόνο κατ΄ όνομα.» [35] Η τελευταία επιλογή εμπεριέχει μια κατηφορική οδό ηθικής παρακμής, δημιουργώντας μια καθοδική δίνη στην οποία ο νόμος και η κατάσταση της κοινωνίας συναγωνίζονται σε έναν αγώνα να φτάσουν στο κατώτατο σημείο. Σε κάθε περίπτωση, η κοινωνία γενικά δεν θα έχει κάποια διέξοδο από αυτόν τον δαιμονικό στρόβιλο.
Το βιβλίο του 1958 «Ο γυμνός κομμουνιστής» [The Naked Communist] καταγράφει σαρανταπέντε στόχους που αναζητούν οι κομμουνιστές ώστε να παρεισφρήσουν και να υπονομεύσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επτά από αυτούς σχετίζονται με το νομικό σύστημα. [36]
Ο δέκατος έκτος στόχος αποτελείται από την χρήση των τεχνικών αποφάσεων των δικαστηρίων για την αποδυνάμωση σημαντικών ιδρυμάτων των ΗΠΑ ισχυριζόμενοι ότι η συμπεριφορά τους παραβιάζει τα πολιτικά δικαιώματα.
Ο εικοστός τέταρτος στόχος είναι η κατάργηση όλων των νόμων που περιορίζουν το απρεπές περιεχόμενο απεικονίζοντάς τους ως λογοκρισία που παραβιάζει τον ελεύθερο λόγο και έκφραση.
Ο εικοστός ένατος είναι η αμφισβήτηση του Συντάγματος ως λανθασμένου, απαρχαιωμένου, ή ασύμβατου με την διεθνή πρακτική.
Ο τριακοστός τρίτος είναι η κατάργηση όλων των νόμων που παρεμβαίνουν με τον κομμουνιστικό μηχανισμό.
Ο τριακοστός όγδοος στόχος είναι η νομιμοποίηση μη αστυνομικών υπηρεσιών να εκτελούν συλλήψεις. Όλα τα συμπεριφορικά προβλήματα θα πρέπει να δίνονται σε υπαλλήλους διανοητικής υγείας.
Ο τριακοστός ένατος είναι η υφαρπαγή ελέγχου επί του πεδίου της ψυχιατρικής και η επιβολή νόμων ψυχικής υγείας για τον έλεγχο ατόμων που αντιτίθενται στους κομμουνιστικούς στόχους.
Ο τεσσαρακοστός πέμπτος στόχος είναι η κατάργηση του Τομέα Κόνναλλυ, γνωστού επίσης ως Τροπολογία Κόνναλλυ. Ο κανονισμός δίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες το δικαίωμα να δίνουν προτεραιότητα σε αποφάσεις εγχώριων δικαστηρίων σε σχέση με με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων. Ο σκοπός αυτού του στόχου είναι να αποτρέψει τις Ηνωμένες Πολιτείες από την προστασία της εγχώριας κυριαρχίας τους και να έχει διεθνή σώματα όπως το Διεθνές Δικαστήριο να δίνει υπερισχύει του δικαστικού συστήματος των ΗΠΑ.
Κοιτώντας τους παραπάνω στόχους και συγκρίνοντάς τους με το τι έχει ήδη εφαρμοστεί, είναι εμφανές ότι ο κομμουνισμός είναι καλά τοποθετημένος για να συνεχίσει να υπονομεύει τον νόμο και δικαιοσύνη των ΗΠΑ.
Είτε είναι κρατικά μέτρα μίσους σε χώρες που ελέγχονται από κομμουνιστικά καθεστώτα, ή κανονισμοί σε Δυτικές χώρες όπου η κομμουνιστική ιδεολογία έχει υποσκάψει τα νομοθετικά και δικαστικά ιδρύματα, και στις δύο περιπτώσεις ο στόχος είναι το πνεύμα του νόμου – δηλαδή, ο σεβασμός προς το θείον και την παραδοσιακή ηθική.
Αν δεν είμαστε ικανοί να διατηρήσουμε τα ηθικά πρότυπα που δόθηκαν από θεϊκή εντολή ως τα κριτήριά μας για την διάκριση καλού και κακού στο πιο βασικό επίπεδο, η κοινωνία θα συνεχίσει να ψηφίζει νόμους που συμμορφώνονται στην κομμουνιστική ιδεολογία, προωθώντας το έκφυλο και καταπιέζοντας το ορθό. Η κοινωνία θα χάσει τις θεϊκές αρχές της της δικαιοσύνης και ελευθερίας και θα υποκύψει στην τυραννία του κομμουνιστικού φαντάσματος.
Διαβάστε ολόκληρη την σειρά εδώ: Πώς το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας
Παραπομπές
1. Harold J. Berman, The Interaction of Law and Religion (Nashville: Abingdon Press, 1974), 51–55.
2. Dong Zhongshu 董仲舒, as quoted in Ban Gu 班固, “Dong Zhongshu zhuan” 董仲舒傳 [“Chronicle of Dong Zhongshu”] in Han Shu 漢書 [The Book of Han]. [In Chinese]
3. Berman, The Interaction.
4. Karl Marx, as quoted in W. Cleon Skousen, The Naked Communist (Salt Lake City: The Ensign Publishing Co., 1962), 13.
5. Sergey Nechayev, The Revolutionary Catechism (1869), Marxists Internet Archive, accessed on April 20, 2020, https://www.marxists.org/subject/anarchism/nechayev/catechism.htm.
6. Vladimir Lenin, “The Proletarian Revolution and the Renegade Kautsky: How Kautsky Turned Marx Into A Common Liberal,” in Lenin Collected Works, trans. Jim Riordan (Moscow: Progress Publishers, 1974), 28:227–325, Marxists Internet Archive, accessed on April 20, 2020, https://www.marxists.org/archive/lenin/works/1918/prrk/common_liberal.htm.
7. Li Yuzhen 李玉貞, Yi bu dianfuxing zhuzhuo: Ershi shiji Eguoshi 一部顛覆性著作：二十世紀俄國史 [Work of Insurrection: 20th-Century Russian History], (Beijing: Yanhuang Chunqiu, 2010). [In Chinese]
8. Alexander Nikolaevich Yakovlev, “Zhi Zhongguo Duzhe” 致中國讀者 [“To Chinese Readers”], in Yibei kujiu—Eluosi de Buershiweikezhuyi he gaige yundong 一杯苦酒——俄羅斯的布爾什維克主義和改革運動 [A Bitter Cup: Bolshevism and the Reformation of Russia], trans. Xu Kui 徐葵 et al., (Beijing: Xinhua chubanshe, 1999), 10. [In Chinese] The cited text is a preface written for the Chinese-language edition of Yakovlev’s book.
9. On March 15, 1999, the “Amendment of the Constitution of the People’s Republic of China” adopted at the Second Session of the Ninth National People’s Congress inserted in Article 5 of the Constitution: “The People’s Republic of China implements the rule of law and builds a socialist country ruled by law.” See An Linxian 安霖贤, Xianfa yuanze yu yi fa zhiguo 宪法原则与依法治国 [Constitutional Principles and Governing the Country by Law], people.com.cn, November 2, 2006, http://legal.people.com.cn/GB/43027/73487/73490/4990833.html. [In Chinese]
10. Francis Bacon, “Of Judicature,” in The Essays or Counsels, Civil and Moral of Francis Bacon, ed. Samuel Harvey Reynolds (Oxford: Clarendon Press, 1890), Internet Archive, accessed on April 20, 2020, https://archive.org/stream/essaysorcounsel00bacouoft/essaysorcounsel00bacouoft_djvu.txt.
11. Ouyang Fei 歐陽非, “Hongse huangtang huangyan lun” 紅色荒唐言論 [“Red Nonsense”], Minghui.org, January 8, 2015, http://www.minghui.org/mh/articles/2015/1/8/302850.html. [In Chinese]
12. Planned Parenthood of Southeastern Pennsylvania v. Casey (Nos. 91–744, 91–902), Legal Information Institute, accessed on April 20, 2020, https://www.law.cornell.edu/supct/html/91-744.ZO.html.
13. Neil Eggleston, “President Obama Has Now Granted More Commutations Than Any President in This Nation’s History,” The White House, January 17, 2017, https://obamawhitehouse.archives.gov/blog/2017/01/17/president-obama-has-now-granted-more-commutations-any-president-nations-history.
14. Gregory Korte, “Obama Commutes Sentence of Chelsea Manning in Last-Minute Clemency Push,” USA TODAY, January 17, 2017, https://www.usatoday.com/story/news/politics/2017/01/17/obama-commutes-sentence-chelsea-manning/96678814.
15. Paige St. John and Abbie Vansickle, “Here’s Why George Soros, Liberal Groups Are Spending Big to Help Decide Who’s Your Next D.A.,” Los Angeles Times, May 23, 2018, http://www.latimes.com/local/california/la-me-prosecutor-campaign-20180523-story.html.
16. US Congress, House, Affidavit of Roger N. Baldwin, Investigation of Un-American Propaganda Activities in the United States: Hearings before a Special Committee on Un-American Activities, 75th–78th Cong., December 31, 1938, 3081–3082, Internet Archive, accessed on April 20, 2020, https://archive.org/details/investigationofu193804unit/page/2448/mode/2up/search/Baldwin.
17. Myron H. Thompson, as quoted in Phyllis Schlafly, The Supremacists: The Tyranny of Judges and How to Stop It (Minneapolis, MN: Richard Vigilante Books, 2006), 26–27.
18. Phyllis Schlafly, “Pots of Gold Behind Crosses and Ten Commandments,” Eagle Forum, June 23, 2004, http://eagleforum.org/column/2004/june04/04-06-23.html.
19. Elk Grove Unified School District v. Newdow, 542 U.S. 1 (2004).
20.
US Congress, House, Expressing the Sense of the House of Representatives that Newdow v. US Congress Was Erroneously Decided, and for Other Purposes, HR 459, 107th Cong., 1st sess., introduced and agreed in House June 27, 2002, https://www.congress.gov/bill/107th-congress/house-resolution/459.
21. US Congress, Senate, A Resolution Expressing Support for the Pledge of Allegiance, S. 292, 107th Cong., 1st sess., introduced and agreed in Senate June 26, 2002, https://www.congress.gov/bill/107th-congress/senate-resolution/292.
22. Schlafly, The Supremacists, 30.
23. Ibid., 58.
24. Ibid., 60–61.
25. “CNN Revels in Pot Smoke During New Year’s Eve Report From Denver,” Fox News, January 1, 2018, http://www.foxnews.com/entertainment/2018/01/01/cnn-revels-in-pot-smoke-during-new-years-eve-report-from-denver.html.
26. Patrick McGreevy, “Billionaire Activists like Sean Parker and George Soros Are Fueling the Campaign to Legalize Pot,” Los Angeles Times, November 2, 2016, http://www.latimes.com/politics/la-pol-ca-proposition64-cash-snap-20161102-story.html.
27. Sen. Mike Lee, “GOP Senators Call on Sec. Tillerson to Investigate State Department Meddling,” March 14, 2017, https://www.lee.senate.gov/public/index.cfm/press-releases?ID=B5BD5596-25C8-495F-A8B1-A4D248649C04.
28. Schlafly, The Supremacists.
29. Obergefell v. Hodges, 576 U.S. 644 (2015).
30. Todd Starnes, “Kentucky Clerk: ‘This is a fight worth fighting,” Fox News, September 3, 2015, http://www.foxnews.com/opinion/2015/09/03/kentucky-clerk-am-prepared-to-go-to-jail.html.
31. Mike Huckabee, as quoted in “Attorney for Kim Davis Speaks Out, Huckabee Blasts ‘Judicial Overreach’ in Case,” interview by Sean Hannity, Fox News, September 8, 2015, http://www.foxnews.com/transcript/2015/09/08/attorney-for-kim-davis-speaks-out-huckabee-blasts-judicial-overreach-in-case.html.
32. Stop the Kinsey Institute Coalition, “Kinsey Helped Undermine Laws Protecting Women & Children,” accessed on April 20, 2020, http://stopthekinseyinstitute.org/more/undermining-laws.
33. Paul Rubin, et al., “Does Capital Punishment Have a Deterrent Effect? New Evidence From Post-Moratorium Panel Data,” Clemson University and Emory University (October 2003), https://cjlf.org/deathpenalty/DezRubShepDeterFinal.pdf.
34. Lawrence v. Texas, 539 U.S. 558 (2003).
35. Berman, The Interaction.
36. Skousen, The Naked Communist.
