Ό,τι φτιάχνουμε με τα χέρια μας, ακόμα και όταν προορίζεται μόνο για εμάς, είναι σίγουρα καλύτερο και πιο γευστικό από οτιδήποτε μπορεί να δημιουργηθεί στο εμπόριο, γιατί εμπεριέχει ένα συστατικό που δεν θα βρούμε πουθενά στην αγορά και αυτό δεν είναι άλλο από τη στοργή, την αγάπη και το μεράκι. Ποιος έχει γευτεί ωραιότερο μοσχάρι κατσαρόλας από εκείνο της γιαγιάς ή πίτα με μυρωδικά και τυρί με φύλλο ανοιγμένο στο χέρι; Ποιο πιάτο μπορεί να συγκριθεί με τα φαγητά της μητέρας ή τα ψητά του πατέρα μας;
Ποια γεύση ορίζεται από τη μοναδικότητα; Εκείνη που έχει φτιαχτεί από τα χέρια όσων αγαπάμε και κουβαλά μέσα της τις μνήμες από το σπίτι και την οικογένειά μας.
Για τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού, σας προτείνουμε μία ωραία τάρτα, που μπορείτε να τη φτιάξετε με τα παιδιά σας, είναι εύκολη και έχει ανάλαφρη γεύση.
Ανακατεύουμε σε μία λεκάνη όλα τα υλικά της βάσης και δουλεύουμε το μείγμα με τα χέρια μέχρι να αποκτήσουμε μία αφράτη και λεία ζύμη.
Τη μεταφέρουμε σε μπολ, τη σκεπάζουμε και την αφήνουμε στην άκρη μέχρι να ετοιμάσουμε τη γέμιση.
Ζεσταίνουμε σε ένα τηγάνι το ελαιόλαδο και σοτάρουμε τα κρεμμύδια για δύο δευτερόλεπτα, μέχρι να γυαλίσουν. Προσθέτουμε το σπανάκι και το σοτάρουμε για 2 δευτερόλεπτα, να μαραθεί και να εξατμιστούν τα υγρά του. Ρίχνουμε τα υπόλοιπα υλικά, ανακατεύουμε και αφήνουμε τη γέμιση να κρυώσει ελαφρώς.
Ανοίγουμε τη ζύμη και την απλώνουμε σε καλά λαδωμένο αντικολλητικό ταψί διαμέτρου 28 εκατοστά, φροντίζοντας να εξέχει από τα τοιχώματα.
Απλώνουμε από πάνω τη γέμιση και γυρίζουμε προς τα μέσα τη ζύμη που περισσεύει, σχηματίζοντας ένα λεπτό κόθρο. Αλείφουμε με λίγο ελαιόλαδο και ψήνουμε στους 200 βαθμούς Κελσίου, σε προθερμασμένο φούρνο, στην κάτω θέση, στις αντιστάσεις, για 20-25΄.
Πριν σερβίρουμε, πασπαλίζουμε με φρεσκοτριμμένο πιπέρι.
* * * * *
Την επόμενη Παρασκευή, θα δοκιμάσουμε να ταιριάξουμε το χταπόδι με τις μελιτζάνες.
Η οκρόσκα είναι μια παραδοσιακή κρύα σούπα της ρωσικής κουζίνας, η οποία παρασκευάζεται την άνοιξη και το καλοκαίρι.
Απαραίτητα συστατικά για μια οκρόσκα είναι το κβας, το κεφίρ ή το ξινόγαλο, τα φρέσκα αγγούρια, ο άνιθος, τα φρέσκα κρεμμυδάκια, η επιτραπέζια μουστάρδα και τα βραστά αυγά. Τα υλικά της οκρόσκα τεμαχίζονται, κάτι που αντικατοπτρίζεται στο όνομα της σούπας. Μεταφορικά, η λέξη “okroshka” σημαίνει “ένα μείγμα από ψιλοκομμένα λαχανικά.”
Η οκρόσκα προήλθε από παλιά αγροτικά πιάτα με ραπανάκια, κρεμμύδια και κβας ή με κρεμμύδια και κράκερ, ενώ σταδιακά προστέθηκαν και άλλα προϊόντα όπως αγγούρια, γογγύλια, πατάτες, αυγά, κρέας, μανιτάρια. Μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, η οκρόσκα δεν σερβιριζόταν ως πρώτο πιάτο, αλλά ως ορεκτικό.
Τα λαχανικά και το ξινό κβας στη σούπα είναι καλά διεγερτικά της όρεξης. Το καλύτερο από όλα για την οκρόσκα, όπως γενικά πιστεύεται, είναι η γαλοπούλα, ο μαύρος κόκκορας και το χοιρινό.
Το κρέας που αφαιρείται από τα κόκαλα πρέπει να ψιλοκοπεί και να αναμειχθεί με κρεμμύδια, τουρσί και φρέσκα αγγούρια και τον πολτό ενός αλατισμένου δαμάσκηνου, να «πατηθεί με ένα κουτάλι» και να περιχυθεί με αγγούρι. Όταν εμποτιστεί, το αραιώνουμε με κβας στο σερβίρισμα.
Σύμφωνα με τη συνταγή του Β.Α. Λέσβιν από την ενότητα «Σαρακοστιανό τραπέζι», η οκρόσκα με ψάρι παρασκευάζεται από τα υπολείμματα διαφόρων τηγανητών ψαριών μαζί με βραστό αλατισμένο οξύρρυγχο ή μπελούγκα, βραστά παντζάρια και τουρσιά, καρυκευμένα με χρένο, πιπέρι, λάδι και ξύδι.
Οι συνταγές της σύγχρονης οκρόσκα ταξινομούνται ανάλογα με το είδος που επιλέγεται ως βάση: κρέας, ψάρι ή μανιτάρια. Η σύγχρονη οκρόσκα υπάρχει σε διάφορες παραλλαγές και το πιο σημαντικό πράγμα για μια καλομαγειρεμένη οκρόσκα, σύμφωνα με τον Β.Β. Ποχλέμπκιν, είναι ο γευστικός συνδυασμός των συστατικών της μεταξύ τους και η σωστή ρευστότητα της σούπας, που δίνει στο πιάτο τη χαρακτηριστική «γεύση οκρόσκα».
Για την οκρόσκα με κρέας επιλέγεται το άπαχο κρέας, αφού το λίπος παγώνει σε κρύο κβας, δίνοντας στη σούπα μια δυσάρεστη γεύση. Στην οκρόσκα λαχανικών μπορείτε να προσθέσετε βρασμένα καρότα, πατάτες και γογγύλια.
Η βρασμένη σάρκα από χτένια και καλαμάρια ταιριάζει στην οκρόσκα θαλασσινών, όπως και το κρέας πέρδικας και τα αλατισμένα ή τουρσί μανιτάρια με μουλιασμένο μήλο. Στα Ουράλια, τα φρέσκα αγγούρια αντικαθίστανται με ξινολάχανο. Η οκρόσκα γαρνίρεται επίσης με λουκάνικο βραστό και ραπανάκι ή μπορείτε να την φτιάξετε με κεφίρ, ξινόγαλο ή ορό γάλακτος.
Η οκρόσκα είναι μια εξαιρετική κρύα σούπα, παραδοσιακή της ρωσικής κουζίνας, η οποία παρασκευάζεται κυρίως το καλοκαίρι. Σε αυτήν τη συνταγή, θα σας δείξω πώς να παρασκευάσετε μια κλασική μπαμμόκρακα με κεφίρ με την προσθήκη μεταλλικού νερού, ιδανική για τις ζεστές ημέρες.
Κρύα σούπα οκρόσκα
Υλικά
Πατάτα βραστή – 300 γρ.
Αυγά βραστά – 5 τεμ.
Ραπανάκια – 300 γρ.
Αγγούρια – 300 γρ.
Βραστό λουκάνικο – 300 γρ.
Πράσινα κρεμμύδια – 1 μάτσο
Φρέσκος μαϊντανός – 1 μάτσο
Φρέσκος άνηθος – 1 μάτσο
Μουστάρδα (πικάντικη) – 1 κουταλιά της σούπας.
Κεφίρ 3,2% – 1 λίτρο
Μεταλλικό νερό – 300 ml
Αλάτι – μια πρέζα
1 κεσεδάκι γιαούρτι – 250 γρ.
χυμό από 1 λεμόνι
Εκτέλεση
Αρχίζουμε βάζοντας τις πατάτες και τα αυγά να βράσουν. Τα αυγά θα είναι έτοιμα σε 8 λεπτά αφότου βράσει το νερό και οι πατάτες σε 20΄.
Όσο βράζουν οι πατάτες και τα αυγά, κόβουμε τα ραπανάκια, τα αγγούρια και το βραστό λουκάνικο σε μεσαίου μεγέθους κύβους. Εάν δεν τρώτε λουκάνικο, μπορείτε να το αντικαταστήσετε με βραστό στήθος κοτόπουλου.
Πάμε στις πρασινάδες. Συνιστώ να χρησιμοποιήσετε για την οκρόσκα πολλά και διαφορετικά χορταρικά. Για τη σημερινή συνταγή θα ψιλοκόψω ένα ματσάκι φρέσκα κρεμμυδάκια, ένα ματσάκι μαϊντανό και ένα ματσάκι άνηθο.
Ξεφλουδίζουμε τα βραστά αυγά και τα κόβουμε στη μέση. Αφαιρούμε τους κρόκους, τους βάζουμε σε ένα ξεχωριστό βαθύ μπολ και τους προσθέτουμε την πικάντικη μουστάρδα. Στη συνέχεια, τους πολτοποιούμε με ένα πιρούνι. Κόβουμε τα ασπράδια σε κύβους έτσι ώστε το μέγεθός τους να ταιριάζει με το μέγεθος των κύβων των άλλων συστατικών.
Το τελευταίο υλικό που μας έχει μείνει είναι οι βραστές πατάτες, τις οποίες κόβουμε όπως και τα άλλα υλικά, ώστε η σούπα μας να έχει πιο ευχάριστη, ομοιόμορφη υφή.
Τοποθετούμε τα ψιλοκομμένα λαχανικά σε μια κατσαρόλα, προσθέτοντας τις πρασινάδες, τα αυγά και το λουκάνικο (ή κοτόπουλο).
Στη συνέχεια, ρίχνουμε το κεφίρ, το γιαούρτι και χυμό λεμονιού. Αραιώνουμε με μεταλλικό νερό για να έχουμε την επιθυμητή ρευστότητα. Κατά μέσο όρο, χρειάζονται 250-300 ml μεταλλικού νερού ανά 1 λίτρο κεφίρ.
Ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί και στέλνουμε την οκρόσκα με κεφίρ στο ψυγείο για να δέσει.
Μετά από 30΄η δροσερή μας σούπα είναι έτοιμη για σερβίρισμα.
Καλή όρεξη!
Την επόμενη Παρασκευή, θα ετοιμάσουμε ένα δροσιστικό ποτό. Ξεχάστε το Aperol Spritz. Αυτό το καλοκαίρι It’s All About the Hugo!
Το κουσκούς είναι σημαντικό συστατικό σε πολλές κουζίνες σε όλο τον κόσμο. Η ονομασία του, μεταφρασμένη από τα βερβερικά, σημαίνει “το κουδούνισμα των νομισμάτων”. Το δημητριακό αυτό συμβολίζει την πολυτέλεια και την ευημερία, είναι χαμηλό σε θερμίδες, ταιριάζει με κρέας, θαλασσινά, τυρί και λαχανικά. Το κουσκούς εκτιμάται ιδιαίτερα από τους οπαδούς ενός υγιεινού τρόπου ζωής.
Λοιπόν, στη ζέστη του καλοκαιριού, τα πιάτα κουσκούς είναι απλά ένα θεϊκό δώρο!! Νόστιμο, θρεπτικό και τόσο υγιεινό!!! Ίσως για κάποιον αυτό να μην είναι ανακάλυψη, αλλά ίσως κάποιος να ανακαλύψει ή να θυμηθεί αυτό το υπέροχο δημητριακό και το πιάτο μου να γίνει ένα από τα αγαπημένα του, όπως είναι και για μένα!!
Το κουσκούς είναι ένα παραδοσιακό ζυμαρικό που συνδυάζεται άριστα με κρεατικά, λαχανικά και τρώγεται και σε μορφή σαλάτας. Αν έχετε πιπεριές, αγγούρι, καλαμπόκι, ντοματίνια, αβοκάντο, μαϊντανό, καρότο, πορτοκάλι αμύγδαλο φιλέ λευκό, χρειάζονται μόλις πέντε λεπτά για την παρασκευή μιας πλούσιας συνοδευτικής σαλάτας, ιδανικής για ένα γιορτινό τραπέζι.
Είναι επίσης κατάλληλο για όσους κάνουν vegan διατροφή και για όσους ψάχνουν συνεχώς καινούργιες ιδέες και συνταγές.
Για να φτιαχτεί ένα καλό κουσκούς χρειάζονται καλά υλικά, όρεξη, υπομονή, κόπος και μαστοριά. Και εδώ στην Ελλάδα υπάρχουν μαστόρισσες γυναίκες που κρατούν καλά την παράδοση. Με γάλα πρόβειο, κατσικίσιο ή ανάμικτο, αυγά, αλάτι, σπασμένο σιτάρι ή σιμιγδάλι, φτιάχνουν παραδοσιακό κουσκούς. Στην Κρήτη το είπανε κουσκούσι και το φτιάχνουν με αλεύρι, πλιγούρι, αλάτι και νερό. Στο Ανατολικό Αιγαίο το ξέρουν ως πλιγούρι και στη Θράκη το φτιάχνουν σε μικρές στρογγυλές μπαλίτσες.
Η παρασκευή του παραδοσιακού χειροποίητου κουσκούς γίνεται σε ξύλινη κυλινδρική λαξευτή σκάφη και με κόσκινα βγάζουν το έτοιμο, το οποίο απλώνουν για να στεγνώσει. Μαζεύονται δυο-τρεις γυναίκες μαζί, σηκώνουν τα μανίκια τους, ενώνουν τις δυνάμεις και την τέχνη τους μέχρι να βγει το τελικό αποτέλεσμα. Θέλει καλή παρέα για να γίνει και απαιτεί ώρες. Ίσως έτσι βγήκε και η έκφραση «κάνουμε κουσκούς», όταν οι γυναίκες μαζεύονται για να σιγοψιθυρίσουν μυστικά και νέα η μία στην άλλη.
Έχει τις ρίζες του στη λεκάνη της Μεσογείου, στο Μαρόκο, όπου είναι το επίσημο πιάτο όπως και σε πολλές άλλες χώρες της βόρειας Αφρικής. Εκεί το μαγειρεύουν την ιερή μουσουλμανική ημέρα Παρασκευή και για ειδικές περιπτώσεις. Όμως οι αρχαιολογικές ανασκαφές απέδειξαν ότι είναι ένα πανάρχαιο είδος ζυμαρικού, το οποίο προέρχεται από την κουζίνα των Βερβέρων. Οι Βέρβεροι (από την ελληνική λέξη βάρβαρος) είναι ιθαγενείς της Βορείου Αφρικής και ζουν δυτικά της κοιλάδας του Νείλου. Είναι διαμοιρασμένοι κυρίως στην Αλγερία, την Τυνησία, το Μαρόκο και τη Λιβύη.
Καλοκαιρινή σαλάτα με κουσκούς
Υλικά
200 γραμ. κους κους
ζεστό νερό βραστό
1 κλωνάρι σέλινο κομμένο σε κύβους
1 ώριμο αβοκάντο κομμένο σε κύβους
πιπεριές Φλωρίνης χρωματιστές κομμένες σε λωρίδες
100 γραμ. καλαμπόκι βρασμένο
1 αγγούρι κομμένο σε κύβους
8 ντοματίνια
1 καρότο ξυσμένο
½ πορτοκάλι κομμένο σε κύβους
2 κουταλιές ψιλοκομμένο μαϊντανο
Για σάλτσα
100ml ελαιόλαδο
1 κ.σ. μουστάρδα
1 κ.γλ. μέλι
Χυμό από μισό πορτοκάλι
Χυμό από μισό λεμόνι
Αλάτι και πιπέρι
Εκτέλεση
Σε ένα μπολ ρίχνουμε το κους κους και γεμίζουμε με ζεστό νερό. Σκεπάζουμε με μία πετσέτα και αφήνουμε για 10 λεπτά να φουσκώσει.
Στη συνέχεια, σουρώνουμε και μεταφέρουμε στο μπολ όπου θα φτιάξουμε την σαλάτα.
Προσθέτουμε όλα τα υλικά μας και ανακατεύουμε απαλά.
Σε ένα μπολάκι χτυπάμε όλα τα υλικά για τη σάλτσα και περιχύνουμε τη σαλάτα.
Ανακατεύουμε πολύ καλά και σερβίρουμε
Προαιρετικά, μπορούμε να προσθέσουμε και φέτα κομμένη σε κύβους.
Καλή επιτυχία!
Την επόμενη Παρασκευή, θα δούμε πώς φτιάχνεται η ρωσική καλοκαιρινή σούπα okroshka.
Είναι αλήθεια ότι το καλοκαίρι προτιμάμε να τρώμε βράδυ, καθώς η ζέστη εκείνη την ώρα υποχωρεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να μένουμε όλη την ημέρα νηστικοί και το βράδυ να τρώμε τρία γεύματα μαζί. Σε αυτή την περίπτωση, το φορτίο στο πεπτικό σύστημα είναι βαρύ και δυσχεραίνεται η διαδικασία της πέψης, προκαλώντας έτσι χειρότερη δυσφορία από ένα μεσημεριανό γεύμα.
Οι υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται το καλοκαίρι αντιμετωπίζονται από τον ανθρώπινο οργανισμό μέσω της αποβολής του νερού. Εάν οι καύσεις που γίνονται στο εσωτερικό του οργανισμού παράγουν επιπλέον θερμότητα, η απαιτούμενη προσαρμογή γίνεται ακόμη πιο δύσκολα. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε να καταναλώσουμε μεγάλη ποσότητα τροφής κατά τις μεσημεριανές ώρες, άσχετα με το αίσθημα της όρεξης.
Η ζέστη δεν μειώνει την όρεξη, απλά προσαρμοζόμαστε στις κλιματικές συνθήκες της εποχής. Εξάλλου, στις διακοπές ασχολούμαστε με ευχάριστες δραστηριότητες που μας απασχολούν περισσότερο και πολλές φορές ξεχνάμε να φάμε. Αυτό δεν σημαίνει απααιτήτως ότι πεινάμε λιγότερο, αλλά ίσως ότι δεν έχουμε ως πρώτη προτεραιότητα τα γεύματά μας.
Για τις ζεστές ώρες της ημέρας, σας προτείνουμε μία πολύ απλή συνταγή, νόστιμη και δροσερή, που θα φτιάξει τη διάθεσή σας: μία λαχταριστή τούρτα ψυγείου με ανανά.
Τούρτα ψυγείου με ανανά
Υλικά
200 γρ. τυρί κρέμα
200 γρ. κρέμα γάλακτος
200 γρ. τυρί μασκαρπόνε
200 γρ. γιαούρτι 5%
4-5 κουταλιές της σούπας ζάχαρη άχνη
1 μεγάλη συσκευασία κονσέρβα ανανά
1 κουτί ζελέ ανανά
1/2 κούπα μαρμελάδα πορτοκάλι ή λεμόνι
Μπισκότα σαβαγιάρ (20-25 περίπου τεμάχια)
Εκτέλεση
Ετοιμάζουμε μία στρόγγυλη φόρμα και την καλύπτουμε με μία μεμβράνη.
Ανοίγουμε την κονσέρβα ανανά και, αφού κόψουμε στη μέση κάθε στρογγυλή φέτα, βάζουμε τα κομμάτια γύρω-γύρω από τη φόρμα.
Καλύπτουμε τον πάτο της φόρμας με μπισκότα σαβαγιάρ.
Κατόπιν, φτιάχνουμε την κρέμα: Χτυπάμε στο μίξερ το τυρί κρέμα και το τυρί μασκαρπόνε με την άχνη ζάχαρη. Σε άλλο πιάτο, χτυπάμε την κρέμα γάλακτος, την οποία προσθέτουμε στα προηγούμενα, όπως και το γιαούρτι και αφήνουμε το μείγμα στο ψυγείο για 30 λεπτά.
Φτιάχνουμε το ζελέ, σύμφωνα με τις οδηγίες που υπάρχουν στον φάκελο.
Το αφήνουμε να κρυώσει, βγάζουμε την κρέμα από το ψυγείο και αλείφουμε τα μπισκότα που έχουμε τοποθετήσει στη φόρμα, μετά βάζουμε άλλη μία στρώση από μπισκότα, μία στρώση από κρέμα και από πάνω αλείφουμε με την αγαπημένη μας μαρμελάδα. Εμείς θα χρησιμοποιήσουμε μαρμελάδα λεμόνι.
Από πάνω ρίχνουμε το ζελέ, στρώνουμε ένα-ένα τα κομμένα κομμάτια ανανά γύρω από τη φόρμα και βάζουμε την τούρτα στο ψυγείο για 12 ώρες τουλάχιστον.
Την επόμενη μέρα, είναι έτοιμη για να την απολαύσουμε!
Την επόμενη Παρασκευή, μία θρεπτική και δροσερή σαλάτα με κους κους.
Το παγωτό είναι μια αρχαία λιχουδιά. Η ιστορία του παγωτού ξεκινάει πριν από περισσότερα από 5.000 χρόνια. Ήδη από το 3000 π.Χ., χυμοί φρούτων ανακατεμένοι με χιόνι ή πάγο σερβίρονταν στα τραπέζι, στα πλούσια σπίτια της Κίνας. Οι συνταγές και οι μέθοδοι αποθήκευσης κρατήθηκαν μυστικές και αποχαρακτηρίστηκαν μόλις τον 11ο αιώνα π.Χ. στο βιβλίο «Σι-κινγκ» – την κανονική συλλογή αρχαίων τραγουδιών.
Παρασκευάζονταν από ελαφρώς βρασμένο ρύζι, μυρωδικά και γάλα, τα οποία τοποθετούνταν στο χιόνι για να πήξουν. Τα περισσότερα βιβλία που αναφέρονται στην ιστορία του παγωτού περιέχουν ποικίλους μύθους.
Ο πατέρας της ιατρικής, ο Ιπποκράτης, θυμάται το παγωτό ως ποτό κατεψυγμένων φρούτων, ως προϊόν που προάγει την υγεία και το συνιστά στους ασθενείς του επειδή περιέχει χυμούς και βελτιώνει την ευεξία και τη διάθεση.
Είναι επίσης γνωστό ότι πάγωναν στο χιόνι μούρα και άλλα φρούτα την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Για να φέρνουν το χιόνι από βουνά, έστελναν σκλάβους που μπορούσαν να τρέχουν γρήγορα – έτσι ώστε το χιόνι να μην προλάβει να λιώσει. Φυσικά, οι λιχουδιές στην αρχαιότητα δεν μπορούσαν να ονομαστούν παγωτό με τη σύγχρονη έννοια της λέξης – ήταν μάλλον κατεψυγμένα επιδόρπια με χαμηλά λιπαρά: δροσερά φρούτα με ψιλοκομμένο γλυκό πάγο, κατεψυγμένα σιρόπια, αφεψήματα και χυμοί, σερμπέτια και παγωμένα φρούτα.
Ο δρόμος για τη εφεύρεση του παγωτού μάς οδηγεί στον Μάρκο Πόλο (1254-1324), ο οποίος είδε να παρασκευάζουν παγωτά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Κίνα. Επιστρέφοντας στην Ιταλία το 1295, έφερε μαζί του τη συνταγή για το άγνωστο στην Ευρώπη έως τότε επιδόρπιο, το οποίο δροσιζόταν όχι μόνο με χιόνι και πάγο, αλλά και με αλάτι. Το προϊόν σε καλούπι τοποθετούνταν σε νερό (μετά το αλάτι διαλυόταν στο νερό) ή σε πάγο μαζί με αλάτι. Μετά από αυτό, η εσωτερική και η εξωτερική μάζα άρχισαν να περιστρέφονται, γεγονός που συνέβαλε στην ταχύτερη κατάψυξη του προϊόντος χωρίς το σχηματισμό μεγάλων κρυστάλλων.
Η συνταγή έγινε αμέσως δημοφιλής και έκτοτε κανένα εορταστικό δείπνο δεν ήταν πλήρες χωρίς παγωτό, τόσο στο παλάτι όσο και μεταξύ των αριστοκρατών. Φυσικά, κάθε μάγειρας κρατούσε μυστική την προετοιμασία του παγωτού και πολύ συχνά το παγωτό γινόταν η αιτία περίπλοκων δολοπλοκιών – για τους ευγενείς, το να έχουν τη δική τους προσωπική παγωτομηχανή ήταν εξίσου σημαντικό με το να έχουν και έναν καλό κομμωτή ή μόδιστρο.
Το 1533, ο γάμος της Αικατερίνης των Μεδίκων με τον Ερρίκο Β’ των Βαλουά, έγινε αφορμή να πάει το παγωτό, το οποίο τότε ήταν ένα παγωμένο επιδόρπιο από γλυκιά κρέμα, η οποία έμοιαζε πολύ με το σημερινό παγωτό, και στη Γαλλία. Η νέα βασίλισσα πήρε μαζί της στην καινούρια της πατρίδα και τον σεφ της, ο οποίος ήξερε να φτιάχνει εξαιρετικό παγωτό. Οι σύμβουλοι του βασιλιά της Γαλλίας ζήτησαν αμέσως να τους δοθούν η συνταγή και η τεχνογνωσία για την παρασκευή μιας υπέροχης λιχουδιάς. Η συνταγή έγινε κρατικό μυστικό και υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου η τιμωρία για την αποκάλυψη αυτού του μυστικού ήταν πιο αυστηρή από ό,τι, για παράδειγμα, για την κλοπή του βασιλικού ταμείου.
Από τότε, το παγωτό κατέκτησε και τη γαλλική Αυλή.
Από τη Γαλλία στον λαό
Το 1649 εμφανίστηκε το παγωτό βανίλια, το οποίο εφευρέθηκε από τον Γάλλο ειδικό της μαγειρικής Ζεράρ Τίρσεν. Στη συνέχεια, οι συνταγές για το «επιδόρπιο πάγου» εμπλουτίζονταν σταθερά με ολοένα και περισσότερες νέες ποικιλίες παγωτών.
Το ευρύ κοινό γεύτηκε το παγωτό χάρη στον Σικελό μάγειρας Φραντσέσκο Προκόπιο ντέι Κολτέλι, ο οποίος άνοιξε το πρώτο παγωτατζίδικο στο Παρίσι. Από το 1686, σε αυτό το καφενείο, προσφέρθηκαν στους πελάτες έως και ογδόντα ποικιλίες παγωτού. Από το καφενείο του Φραντσέσκο πέρασε όλη η πνευματική ελίτ του Παρισιού: ο Βολταίρος, ο Ουγκώ, ο Ανατόλ Φρανς, ο Ντιντερό, ο Μπομαρσέ, ο Μπαλζάκ, ο Βερλαίν, ο Ρουσό, ακόμη και ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, ενώ η φήμη του ξεπέρασε τα σύνορα της Γαλλίας. Η καινοτομία του λέγεται ότι ήταν η προσθήκη γάλακτος. Το «Le Procope» υπάρχει μέχρι σήμερα και είναι ένα από τα μακροβιότερα της πόλης.
Το Café Procope θεωρείται το πρώτο που σέρβιρε τη γαλλική εκδοχή του παγωτού, στα τέλη του 17ου αιώνα. Κατά άλλους, η μυστική συνταγή του ιδρυτή του προερχόταν από τους Πέρσες, από τους οποίους την είχε πάρει ο παππούς του, μαζί με τα σχέδια για την παγωτομηχανή.
Λάτρης του παγωτού και θαμώνας του Καφέ Προκόπ ήταν και ο νεαρός Ναπολέων Βοναπάρτης, ο οποίος όταν αργότερα εξορίστηκε στο νησί της Αγίας Ελένης, παρήγγειλε μια παγωτομηχανή, την οποία μια συμπονετική Αγγλίδα δεν άργησε να του στείλει.
Όσο περνούσε ο καιρός, ο αριθμός των εστιατορίων, των καφέ και των ζαχαροπλαστείων που ειδικεύονταν αποκλειστικά στην πώληση παγωτού αυξήθηκε. Αρχικά, το παγωτό σερβιριζόταν σε πιατάκια ή ροζέτες και πουλιόταν με το βάρος. Στα τέλη του 19ου αιώνα στην Ευρώπη άρχισαν να χρησιμοποιούν χαρτόνι και χάρτινα ποτήρια για παγωτό, στα οποία το παγωτό πουλιόταν ανά τεμάχιο.
Ποια είναι τα βασικότερα είδη παγωτού
Gelato (τζελάτο) ονομάζεται το ιδιαίτερο παγωτό της Σικελίας, που χαρακτηρίζεται από την πλούσια κρεμώδη γεύση του και δικαίως θεωρείται ο βασιλιάς των παγωτών. Είτε σαν παγωτό που παίρνουμε στον δρόμο σε χωνάκι είτε σερβιρισμένο σε μπολ σε κάποιο καφέ η απόλαυση που προσφέρει είναι μεγάλη. Συνήθως είναι γάλα ανακατεμένο με φρούτα ή σοκολάτα. Δύο μπάλες περιέχουν γύρω στις 200 θερμίδες.
Η γρανίτα είναι παγωμένος φρουτοχυμός. Σιρόπια και χυμοί φρούτων ανακατεύονται συνεχώς σε ειδικές παγωτομηχανές μέχρι να παγώσουν. Η υφή τους μοιάζει με θρυμματισμένο πάγο. Περιέχει περίπου 100-120 θερμίδες/100γρ.
Το σορμπέ (που διαφέρει από τη γρανίτα στην υφή του πάγου, καθώς στη γρανίτα διατηρούνται μεγάλοι κρύσταλλοι, ενώ στο σορμπέ χτυπιέται το μίγμα ενώ παγώνει) δεν περιέχει γάλα, λίπος ή αβγό, παρά μόνο χυμό ή πουρέ φρούτων και ενίοτε κάποιο γλυκαντικό, γι’ αυτό και θεωρείται μια ολιγοθερμιδική πρόταση σε σχέση με άλλα είδη παγωτών, όπως για παράδειγμα το παρφέ. Περιέχουν περίπου 130 θερμίδες/100γρ.
Το παρφέ, με το χαρακτηριστικό σερβίρισμα στο ψηλό ποτήρι, είναι πλούσιο σε κορεσμένο λίπος και χοληστερόλη λόγω της μεγάλης του περιεκτικότητας σε κρέμα και αβγά. Καθώς περιέχει πολλές θερμίδες, δεν είναι η κατάλληλη επιλογή για όσους ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τη σιλουέτα τους! Συχνά έχει καβουρδισμένους ξηρούς καρπούς, φρούτα γλασέ, κομματάκια σοκολάτας ή τριμμένο μπισκότο. Περιέχει περίπου 220-240 θερμίδες/100γρ.
Για να δροσιστούμε, λοιπόν, τώρα που άρχισε η ζέστη,ας διαλέξουμε τη γεύση της προτίμησής μας και ας φτιάξουμε το παγωτό που θέλουμε! Οι προτάσεις που ακολουθούν είναι δύο ωραίες συνταγές από την Αργυρώ Μπαρμπαρίγου.
1½ φλ. αμυγδαλόψιχα καβουρντισμένη και χοντροκομμένη
Εκτέλεση
Αραδιάζουμε τα αμύγδαλα (αμυγδαλόψιχα) σε ταψάκι και τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200οC στον αέρα, στη μεσαία σχάρα για 10΄, ώσπου να ροδίσουν.
Τα αφήνουμε να κρυώσουν.
Στο μίξερ χτυπάμε τη φυτική σαντιγί να αφρατέψει καλά για 5΄- 6΄.
Προσθέτουμε το ζαχαρούχο γάλα και συνεχίζουμε το χτύπημα μέχρι να ομογενοποιηθεί.
Προσθέτουμε το ταχίνι και το μέλι, ανακατεύοντας συνεχώς και τέλος, σε χαμηλή ταχύτητα στο μίξερ, ρίχνουμε το φρέσκο γάλα.
Όταν ομογενοποιηθεί το μείγμα για το παγωτό χαλβά, το βάζουμε στην παγωτομηχανή και όταν παγώσει το παγωτό, προς το τέλος του χρόνου της παγωτομηχανής, προσθέτουμε τα καβουρντισμένα αμύγδαλα.
Εάν δεν έχουμε παγωτομηχανή, τοποθετούμε το αραιό μείγμα σε μεταλλικό φαρδύ μπολ στην κατάψυξη για 30΄.
Έπειτα το ξαναχτυπάμε, για να αφρατέψει και να αποφύγουμε τη δημιουργία κρυστάλλων στο παγωτό. Το ξαναπαγώνουμε για 30΄.
Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία αυτή για ακόμη δύο φορές.
Καλή επιτυχία στην προετοιμασία του παγωτού σας! Την επόμενη Παρασκευή, θα φτιάξουμε μία τούρτα ψυγείου σκέτη απόλαυση!
Για πολλούς, τα σπαράγγια είναι ένα αποτελεσματικό όπλο απέναντι στην καταπολέμηση διαφόρων ασθενειών. Ως τρόφιμο έχουν εξαιρετικές ιδιότητες, αφού είναι διουρητικά και θεωρούνται μία από τις πιο σημαντικές τροφές για φαρμακευτικούς σκοπούς. Τις θεραπευτικές τους ιδιότητες τις ανακάλυψαν πολύ νωρίς στην αρχαία Ελλάδα, με πιο ένθερμους υποστηρικτές τον Ιπποκράτη και τον Διοσκουρίδη. Στο πέρασμα των χρόνων, οι φαρμακοποιοί επέλεξαν το σπαράγγι για να παρασκευάσουν διουρητικά σιρόπια.
Τα σπαράγγια, χάρη στην πληθώρα θρεπτικών συστατικών που περιέχουν, τονώνουν το ανοσοποιητικό μας, συμβάλλουν στο αδυνάτισμα, έχουν αντικαρκινικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, ενώ οι αντιοξειδωτικές ουσίες που περιέχουν έχουν σαν αποτέλεσμα να προλαμβάνουν χρόνιες ασθένειες.
Τα σπαράγγια είναι από τα υγιεινά λαχανικά και φύονται στην χώρα μας σε πολλές περιοχές. Σπαράγγια συναντούμε σε διάφορους τόνους του πράσινου, του μοβ αλλά και του λευκού. Τα άγρια έχουν σκούρο πράσινο χρώμα και η γεύση τους είναι μοναδική.
Όταν τα αγοράζουμε, πρέπει να σιγουρευόμαστε ότι είναι άκαμπτα και δεν λυγίζουν. Η ακαμψία τους είναι δείγμα φρεσκάδας. Ο κορμός τους πρέπει να είναι κρουστός και όχι μαλακός.
Το πάνω μέρος του σπαραγγιού πρέπει να είναι κλειστό, σφιχτό και σκουρόχρωμο: αυτό είναι δείγμα φρεσκάδας. Όσο πιο ανοιγμένα είναι τα φύλλα-λουλούδια στο κεφαλάκι τόσο πιο μπαγιάτικο είναι το λαχανικό. Το κεφαλάκι του σπαραγγιού πρέπει να είναι άκαμπτο ως δείγμα φρεσκάδας.
Ο μίσχος τους πρέπει να είναι σκληρός και τραγανός. Την ώρα που τα αγοράζουμε, λυγίζουμε τον μίσχο στα τελευταία 2 εκατοστά κάτω κάτω. Αν ο μίσχος είναι ελαστικός, δεν είναι φρέσκα. Αν κοπεί απότομα, σπάσει δηλαδή χωρίς να λυγίσει, τότε τα σπαράγγια είναι ολόφρεσκα.
Μέθοδοι παρασκευής
Ανάλογα με τον τρόπο που θέλετε να τα φάτε, υπάρχουν πολλές μέθοδοι μαγειρέματος: βραστά, στον ατμό, στο τηγάνι, στο φούρνο μικροκυμάτων ή στο φούρνο. Σε κάθε περίπτωση, θα κόψετε καλά τις άκρες του σπαραγγιού και θα ξεφλουδίσετε τη βάση για να αφαιρέσετε τα πολύ ινώδη και πικρά μέρη.
(φωτ. madameginger.com)
Το μαγείρεμα στον ατμό είναι η πιο υγιεινή μέθοδος, καθώς έτσι διατηρούνται όλες οι βιταμίνες τους. Επιλέξτε τη χύτρα και βάλτε τα στο ειδικό καλάθι. Τα σπαράγγια πρέπει να έχουν όσο γίνεται το ίδιο πάχος, για να βράσουν όλα στον ίδιο χρόνο. Ξεφλουδίστε τα σπαράγγια, κόψτε την άκρη τους και βάλτε τα στο καλάθι ατμού. Προσθέστε το νερό που απαιτείται για τον ατμό και μαγειρέψτε για 12-18 λεπτά, ανάλογα με το μέγεθος και την ποσότητα που έχετε βάλει. Ρίξτε αλάτι και πιπέρι. Αν θέλετε μπορείτε να διακοσμήσετε το πιάτο σας με μερικά φρέσκια κρεμμυδάκια μαζί με μια ωραία σπιτική μαγιονέζα ή να τα σερβίρετε με λίγο λάδι και λεμόνι. Μπορείτε επίσης να τα σερβίρετε ελαφρώς τραγανά σε μια μεικτή σαλάτα, με μια νόστιμη σάλτσα ολαντέζ για τα άσπρα σπαράγγια.
Αν αποφασίσετε να τα βράσετε, θα πρέπει πρώτα να δέσετε με ένα κορδόνι τα σπαράγγια, δηλαδή να τα βάλετε όλα μαζί σαν ένα μπουκέτο. Στη συνέχεια, κόψτε τα όλα στο ίδιο μήκος. Σε μια μεγάλη κατσαρόλα βράζετε αλατισμένο νερό. Βάλτε το μπουκέτο να στέκετε όρθιο στη μέση της κατσαρόλα και αφήστε τα να βράσουν για 15-20 λεπτά, ανάλογα με το μέγεθός τους. Τσιμπήστε το σπαράγγι με την άκρη ενός μαχαιριού για να ελέγξετε το μαγείρεμα, πριν το στραγγίσετε.
Αν δεν έχετε πολύ χρόνο και θέλετε να μαγειρέψετε σπαράγγια, μπορείτε να τα βάλετε και στο φούρνο μικροκυμάτων, όπου είναι έτοιμα μέσα σε λίγα μόλις λεπτά. Πλένετε και καθαρίζετε τα σπαράγγια σας. Αφαιρέστε περίπου 1 εκατοστό από τα σπαράγγια και βάλτε τα σε ένα γυάλινο πιάτο. Ρίξτε λίγο νερό, αλάτι και πιπέρι. Βάλτε και λίγο χυμό λεμονιού από πάνω για να μην μαυρίσουν. Καλύψτε το πιάτο με ειδική μεμβράνη που μπορεί να μπει στο φούρνο μικροκυμάτων και κάντε μερικές τρυπούλες με ένα πιρούνι, ώστε να μην στεγνώσουν τα σπαράγγια. Μαγειρέψτε για 7 έως 8 λεπτά, ανάλογα με το μέγεθος. Είναι έτοιμα!
Βάλτε τα και στο τηγάνι. Προτιμήστε όμως τα πράσινα ή τα μωβ σπαράγγια. Είναι πράγματι πιο ωραία και νόστιμα έτσι. Πλύντε τα σπαράγγια, κόψτε περίπου 1 εκ. από τη βάση τους και καθαρίστε τα. Λιώστε λίγο βούτυρο σε ένα ζεστό τηγάνι. Σοτάρετε για 1 λεπτό μια σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη. Προσθέστε τα σπαράγγια και μαγειρέψτε για 10 λεπτά. Ρίξτε αλάτι και πιπέρι κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος. Σερβίρετε τα ζεστά, ή χλιαρά και πασπαλίστε με φρεσκοκομμένη παρμεζάνα, λίγο ελαιόλαδο ή βαλσαμικό ξύδι .
Στον φούρνο, συνοδεύουν άριστα το κρέας. Αφού τα πλύνετε και τα καθαρίσετε, βάλτε τα πάνω σε λαδόκολλα. Προσθέστε μια πρέζα αλάτι, και λίγο πιπέρι. Μπορείτε να ρίξετε από πάνω λίγο χυμό και ξύσμα λεμονιού ή κάποιο αγαπημένο μπαχαρικό. Μερικοί προτιμούν να προσθέσουν κατσικίσιο τυρί. Ψήστε τα για 15-20 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο στους 180°C. Ο χρόνος ψησίματος διαφέρει ανάλογα με την ποσότητα των σπαραγγιών.
Τέλος αν δεν τα βρείτε στη λαϊκή μπορείτε να αγοράσετε και κατεψυγμένα. Μαγειρεύονται και αυτά πολύ εύκολα. Τα άσπρα σπαράγγια τρώγονται ιδανικά από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούνιο: αυτή είναι η κατάλληλη περίοδος, αν θέλετε να τα φάτε φρέσκα.
Εάν τα κατεψυγμένα σπαράγγια που θα αγοράσετε δεν είναι καθαρισμένα, αφήστε τα περίπου 10 λεπτά σε θερμοκρασία δωματίου για να τα καθαρίσετε όπως πρέπει. Στη συνέχεια, μπορείτε να μαγειρέψετε σε βραστό νερό για 8 λεπτά. Αν θέλετε στο τηγάνι, αφήστε τα για 3-5 λεπτά. Και αν επιλέξετε στον ατμό, αφήστε τα μόνο 2 με 3 λεπτά για να αποφύγετε το υπερβολικό μαγείρεμα.
Μπορείτε να τα βάλετε σε μια σαλάτα ή να μαγειρευτούν με άλλα λαχανικά, σε κάποιο ριζότο ή για κάποια άλλη συνταγή.
Η Αργυρώ Μπαρμπαρίγου προτείνει σπαράγγια σωτέ
Μέσα σε λίγα λεπτά θα μοσχοβολήσει το σπίτι από τα σπαράγγια στο τηγάνι με αρώματα βουτύρου και βοτάνων. Συνοδεύουν τέλεια κρέας ψητό ή ψάρι.
Τα σπαράγγια πρέπει να είναι καθαρισμένα από ίνες και άκρες. Αν τα σπαράγγια είναι μικρά, τα αφήνουμε ολόκληρα, ενώ αν είναι μεγάλα τα κόβουμε σε κομμάτια.
Ζεσταίνουμε αντικολλητικό τηγάνι σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και ρίχνουμε το ελαιόλαδο.
Προσθέτουμε το βούτυρο και μόλις λιώσει σωτάρουμε το σκόρδο σπασμένο για 1΄ και μετά το αφαιρούμε.
Προσθέτουμε τα σπαράγγια (στεγνά).
Προσθέτουμε αλάτι και τρίβουμε μπόλικο πιπέρι.
Σωτάρουμε ανακατεύοντας τακτικά τα σπαράγγια για περίπου 5΄ μέχρι να μαλακώσουν και να ψηθούν, χωρίς όμως να λιώσουν. Ο χρόνος εξαρτάται πάντα από το μέγεθος και την ποικιλία των σπαραγγιών.
Τα άγρια σπαράγγια, που είναι πολύ λεπτά και τρυφερά, μέσα σε 3΄ είναι έτοιμα.
Μην αφήσετε τα σπαράγγια να πάρουν πολύ χρώμα και μην τα παραψήσετε.
Αφαιρούμε το τηγάνι από τη φωτιά και, όπως είναι ζεστά τα σπαράγγια, προσθέτουμε την παρμεζάνα κι ανακατεύουμε λίγο μέχρι να αρχίσει να λιώνει.
Προσθέτουμε τα βότανα και τα σπαράγγια σωτέ είναι έτοιμα για σερβίρισμα.
Παραλλαγές για τα σπαράγγια στο τηγάνι:
Μπορείτε να φτιάξετε σπαράγγια σωτέ με μανιτάρια, σπαράγγια σωτέ με γαρίδες ή σπαράγγια σωτέ με μπέικον και τυρί.
Την επόμενη Παρασκευή, θα δοκιμάσουμε να φτιάξουμε το δικό μας παγωτό.
Ίσως ο μέντορας της νέας ελληνικής κουζίνας, ο Λευτέρης Λαζάρου είναι γήινος, ειλικρινής και αυθεντικός, ο μάγειρας (το προτιμά από το σεφ) της διπλανής πόρτας, που έμαθε μέσα στα καράβια να αγαπάει τη θαλασσινή κουζίνα και της έμεινε πιστός ακόμα και όταν δεξιώθηκε τον Υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας. Σχολή από μόνος του, έχει το σπάνιο χάρισμα να δημιουργεί το αίσθημα της οικειότητας.
Λευτέρης Λαζάρου: Το 2002, το εστιατόριό του έγινε το πρώτο εστιατόριο ελληνικής κουζίνας που έλαβε ένα αστέρι Michelin, διάκριση διεθνούς κύρους. (φωτ. in.gr)
Ήταν ένας από τους πρώτους που, στα τέλη της δεκαετίας του ’80, αναβάθμισε την ελληνική θαλασσινή κουζίνα σε γαστρονομική εμπειρία, αναδεικνύοντας και καθιερώνοντας ψάρια και θαλασσινά όπως η πεσκανδρίτσα, η κατσούλα (κεφαλή χταποδιού) και η ‘λαϊκή’ ζαργάνα.
Οικοδεσπότης, επιχειρηματίας, τηλεοπτική persona αλλά πάνω απ’ όλα μάγειρας, θα σας υποδεχτεί και κατά πάσα πιθανότητα, θα προτείνει ένα μενού στα μέτρα σας. Το εστιατόριό του «Βαρούλκο Seaside», βραβευμένο με ένα αστέρι Michelin και πολλούς Χρυσούς Σκούφους, βρίσκεται πάνω στη θάλασσα στο Μικρολίμανο, με θέα τη Μαρίνα και τον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο, με ξύλινα ντεκ και θαλασσινό αέρα: τα πραγματικά λημέρια του Λαζάρου.
Μπαρμπούνια με πουρέ αβοκάντο και μπρόκολο
Τα μπαρμπούνια με αβοκάντο και μπρόκολο είναι η πρώτη συνταγή του Λευτέρη Λαζάρου.
«Η φροντίδα για τους ανθρώπους κι ένα τραπέζι με ωραίες γεύσεις μας ενώνει», υποστηρίζει χαρίζοντάς μας ένα βίντεο με την παρουσίαση της συνταγής του στη διαδικτυακή εκπομπή του μαγειρικής με το όνομα Με Το Μάτι Γαρίδα, που άρχισε να ανεβάζει στο YouTube το 2020.
«Την παρουσίαση της πρώτης μου συνταγής “Μπαρμπούνια με πουρέ αβοκάντο και μπρόκολο” θα τη δείξω βήμα-βήμα και είμαι σίγουρος ότι θα σας αρέσει πολύ και θα τη μαγειρέψετε στο σπίτι. Πάμε να μαγειρέψουμε παρέα!», λέει ο Λευτέρης Λαζάρου.
ΥΛΙΚΑ
για τα ψάρια:
-800 γρ. μπαρμπούνια τα οποία θα φιλετάρουμε
-50 γρ. ελαιόλαδο
-λίγο αλάτι
για τον πουρέ αβοκάντο με μπρόκολο:
-500 γρ. μπρόκολο
-400 γρ. αβοκάντο
-200 γρ. ελαιόλαδο
-200 γρ. γιαούρτι
-2 γρ. εστραγκόν ξερό
-25 γρ. χυμό λεμονιού
-5 γρ. ξύσμα λεμονιού
-λίγο αλάτι και πιπέρι
για τη σάλτσα:
-τα κεφάλια και τα κόκκαλα από τα μπαρμπούνια
-100 γρ. ζωμό λαχανικών ανάλατο
-200 γρ. κρεμμύδι ξερό ψιλοκομμένο
-50 γρ. ελαιόλαδο
-200 γρ. λευκό κρασί ξηρό
-λίγο αλάτι και πιπέρι
Καλή σας όρεξη!
Στο επόμενο άρθρο, θα μοιραστούμε μερικά μυστικά για ένα επιτυχημένο γλυκό του κουταλιού.
Ο χειρότερος εχθρός της διατροφής μας λέγεται ότι είναι το ‘τσίμπημα’. Ωστόσο, όντας πολλές ώρες στη δουλειά, κάποια στιγμή θέλουμε κάτι να βάλουμε στο στόμα μας. Φροντίζοντας να επιλέξουμε κάτι υγιεινό, με θρεπτικά συστατικά στις σωστές αναλογίες, ο οργανισμός μας όχι μόνο δεν επιβαρύνεται, αλλά αντιθέτως ενισχύεται.
Αν και δεν είναι όλες οι ιδέες που σας προτείνουμε εξίσου εύκολες στη μεταφορά, ωστόσο ίσως αξίζει πότε-πότε τον κόπο η επιπλέον προσπάθεια, ώστε να εμπλουτίζεται και να ποικίλει η διατροφική ρουτίνα μας.
Τυρί cottage και καρότα
To τυρί cottage αποτελεί μια τροφή με χαμηλή θερμιδική αξία, αφού 100 γρ. περιέχουν μόνο 72 θερμίδες. Πιο συγκεκριμένα, οι 10,1 θερμίδες προέρχονται από τους υδατάνθρακες, οι 9 θερμίδες από το λίπος και οι υπόλοιπες 52,9 θερμίδες προέρχονται από τις πρωτεΐνες. Τα καρότα είναι καλή πηγή βιταμίνης Α και καλίου, επομένως ο συνδυασμός τους αποτελεί ένα ισορροπημένο και θρεπτικό σνακ.
Ένα μικρό σάντουιτς
Ένα κανονικό σάντουιτς είναι πιθανώς κατάλληλο για μεσημεριανό, αλλά ίσως υπερβολικά μεγάλο για απογευματινό σνακ ή δεκατιανό. Ανάλογα τι θέλουμε, μπορούμε να ετοιμάσουμε το κατάλληλο μέγεθος. Επιλέγουμε ψωμί ολικής αλέσεως, πολλά λαχανικά και ίσως μια ή δύο φέτες τυρί χαμηλών λιπαρών ή άπαχο στήθος γαλοπούλας, ντομάτα ή ντοματίνια, πιπεριές ή μαρούλι. Αντί για ψωμί, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αραβική πίτα.
Μήλα και φυστικοβούτυρο
Τα μήλα είναι πλούσια σε φυτικές ίνες και διατίθενται σε πολλές ποικιλίες. Όταν τα τρώμε μόνα τους, δεν επιβαρύνουν καθόλου τα δόντια. Μπορούμε να τα συνδυάσουμε με φυστικοβούτυρο ή αμυγδαλοβούτυρο ή ταχίνι χωρίς προσθήκη ζάχαρης, τα οποία είναι ιδιαιτέρως θρεπτικά και δυναμωτικά. Προσοχή στην ποσότητα μόνο, γιατί παχαίνουν!
Μήλα με ανθότυρο και κανέλα
Τα μήλα ταιριάζουν επίσης με ανθότυρο ή κατίκι Δομοκού ή γιαούρτι, συνδυασμός που θεωρείται λιποδιαλυτικός. Η κανέλα Κεϋλάνης εκτός από το γοητευτικό της άρωμα, έχει και μεγάλη θρεπτική αξία, καθώς είναι πλούσια σε κουμαρίνη και ωφελεί τα άτομα με διαβήτη, Πάρκινσον και Αλτσζάιμερ.
Γιαούρτι και φρούτα
Επιλέγουμε στραγγιστό γιαούρτι χαμηλών λιπαρών, το οποίο συνδυάζουμε με φρέσκα φρούτα της αρεσκείας μας, κατά προτίμηση εποχής. Πλούσιο σε ασβέστιο, πρωτεΐνες και προβιοτικά, ένα μικρογεύμα γιαουρτιού σε ένα διάλειμμα θα μας δώσει μόνο περίπου 150 θερμίδες. Μπορείτε επίσης να προσθέσετε σπόρους, ξηρούς καρπούς, τσία κλπ, ενισχύοντας το γεύμα σας ακόμα περισσότερο. Ένας άλλος κλασικός συνδυασμός για το γιαούρτι είναι τα καρύδια με μέλι.
Κεφίρ με βρώμη και σπόρους τσία
Η βρώμη είναι από τα πιο θρεπτικά δημητριακά, ιδιαίτερα ωφέλιμη για το πεπτικό σύστημα. Μπορούμε να έχουμε ετοιμάσει από το προηγούμενο βράδυ ένα βαζάκι και να το πάρουμε μαζί.
Οι σπόροι τσία είναι ένα τρόφιμο με πλούσια διατροφική αξία, που διαθέτει «καλά» λιπαρά, υδατάνθρακα με υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες και επαρκή ποσότητα ασβεστίου, σιδήρου κ.ά.
Ξηροί καρποί και φρούτα
Το πιο εύκολο, χορταστικό και δυναμωτικό ‘τσίμπημα’, που χωράει και… στο τσεπάκι σας. Σημειωτέον, οι ξηροί καρποί, όπως και τα μήλα και τα καρότα, επίσης δεν χαλάνε τα δόντια.
Μπαστουνάκια λαχανικών με γιαούρτι
Καρότα, πιπεριές, αγγουράκια και σέλερυ κομμένα σε μπαστουνάκια συνοδεύουν επίσης πολύ ωραία το γιαούρτι.
Ρυζογκοφρέτες με αβγό βραστό
Αν θέλετε να αποφύγετε τα προϊόντα σίτου, οι ρυζογκοφρέτες είναι μια καλή λύση. Περιέχουν λίγες θερμίδες και αποτελούν ιδανική βάση για σχεδόν κάθε συνδυασμό. Μπορούμε να έχουμε ρυζογκοφρέτες στο γραφείο μας και να φέρουμε μαζί μας ένα βραστό αβγό, για παράδειγμα. Δύο ρυζογκοφρέτες με ένα αβγό περιέχουν περίπου 150 θερμίδες συν ψευδάργυρο, σίδηρο και βιταμίνη Β12. Ή μπορούμε να συνοδεύσουμε τις ρυζογκοφρέτες με αβοκάντο σε φέτες και χυμό λάιμ ή με τυρί cottage και ντομάτα σε φέτες.
Τόνος και κριτσίνια
1-2 κριτσίνια και μια κονσέρβα τόνου σε νερό είναι μια γρήγορη και εύκολη λύση, που προσφέρει μεγάλες ποσότητες φυτικών ινών, πρωτεΐνης και ωμέγα-3 λιπαρών οξέων. Τα κριτσίνια μπορούν να είναι από αλεύρι ολικής άλεσης, ενώ καλύτερα να αποφύγετε τον τόνο σε λάδι, καθώς έχει περισσότερες θερμίδες και λιπαρά.
Εκτός από το ότι είναι εύκολες στη μεταφορά, στις πίτες μπορείτε να προσθέσετε και πολλές ‘πρασινάδες’.
Μια μικρή σαλάτα
Μια δροσερή, τραγανή σαλάτα είναι χαμηλή σε θερμίδες και προσφέρει άφθονες βιταμίνες, μέταλλα και φυτικές ίνες. Προσέχουμε τι θα προσθέσουμε. Μερικοί μπορούν να προσθέσουν έως και 200 θερμίδες ανά μερίδα, μέχρι να επιστρέψουμε στο σπίτι για το δείπνο. Συσκευάζουμε το αγαπημένο μας μείγμα από χόρτα σαλάτας, λαχανικών, αποξηραμένων φρούτων χωρίς προσθήκη ζάχαρης και ξηρών καρπών σε ένα επανασφραγιζόμενο δοχείο και είμαστε έτοιμοι για τη δουλειά.
Αν θέλουμε να έχουμε και ντρέσινγκ ή βινεγκρέτ, πρέπει να το συσκευάσουμε ξεχωριστά και να το προσθέτουμε όταν είναι ώρα να καταναλώσουμε τη σαλάτα.
Εάν προσπαθούμε να χάσουμε βάρος, μπορούμε να έχουμε μαζί μας χυμό λεμονιού αντί για ντρέσινγκ ή δοκιμάζουμε τη συνταγή για ντρέσινγκ με αβοκάντο για σαλάτα με χαμηλές θερμίδες.
Σούπες
Μια σούπα είναι πραγματική απόλαυση μια κρύα μέρα του χειμώνα. Η σούπα που περίσσεψε μπορεί κάλλιστα να το μικρογεύμα της δουλειάς για την επόμενη μέρα. Απαραίτητη προϋπόθεση ένα σκεύος που διατηρεί τη σούπα μας ζεστή και κλείνει καλά. Για τους λάτρεις της σούπας συστήνονται η κολοκυθόσουπα με τζίντζερ και η βελουτέ σούπα γλυκοπατάτας με καρότα.
Αβοκάντο
Το αβοκάντο θεωρείται από τα πλέον δυναμωτικά φρούτα/καρπούς, καθώς είναι πλούσιο σε μονοακόρεστα λιπαρά και θρεπτικά συστατικά. Ένας δημοφιλής τρόπος κατανάλωσής του είναι το γουακαμόλε, το οποίο συνδυάζεται καλά με τραγανά μπαστουνάκια σέλινου. Μπορείτε, επίσης, να προσθέσετε το αβοκάντο στη σαλάτα σας είτε ως ντρέσινγκ είτε σκέτο. Στη δεύτερη περίπτωση, θα πρέπει να το κάνετε την ώρα που είναι να το φάτε, γιατί μαυρίζει γρήγορα.
Υπάρχουν άνθρωποι που λένε «καλύτερα γλυκό, παρά φαγητό». Αν έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσα σε ένα ζουμερό φιλέτο ή έναν σπιτικό χαλβά, θα διάλεγαν το δεύτερο, χωρίς δεύτερη σκέψη και προ πάντων χωρίς τύψεις. Τι συμβαίνει με τη ζάχαρη; Και τι συμβαίνει χωρίς αυτήν;
Αν δοκιμάσετε να απέχετε από τη ζάχαρη και τα γλυκαντικά, θα δείτε βελτίωση σε διάφορους τομείς, παρόλο που το βάρος σας παραμένει λίγο πολύ το ίδιο, τουλάχιστον το πρώτο διάστημα. Θα έχετε λιγότερα φουσκώματα, το δέρμα σας θα δείχνει πιο λαμπερό, η διάθεσή σας θα είναι καλύτερη. Τι σχέση έχει η ζάχαρη με τη διάθεση; Μεγάλη! Η ζάχαρη μας δίνει στιγμιαία ενέργεια, αυξάνοντας τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και ενισχύοντας την έκκριση στον εγκέφαλο της σεροτονίνης, ενός νευροδιαβιβαστή που μας κάνει να νιώθουμε ευχάριστα. Αυτό διαρκεί λίγο. Όταν τα επίπεδα σακχάρων και σεροτονίνης πέφτουν ξανά, παίρνει την κατιούσα και η διάθεσή μας. Κι εμείς αισθανόμαστε κουρασμένοι και στρεσαρισμένοι. Όχι τυχαία, η Εθνική Υπηρεσία Υγείας (NHS) των ΗΠΑ έχει χαρακτηρίσει τα τρόφιμα με ζάχαρη «bad mood food».
Αν απορρίψουμε τη ζάχαρη, σημαίνει ότι εγκαταλείπουμε τις γλυκές γεύσεις ολοκληρωτικά; Όχι απαραίτητα. Μπορούμε να καταφύγουμε στη στέβια, μια φυσική γλυκιά ουσία, χωρίς θερμίδες, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατο της ζάχαρης. Έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη σε πειραματικά μοντέλα τρωκτικών και ότι έχει ευεργετικά αποτελέσματα στα επίπεδα γλυκόζης αίματος και ινσουλίνης σε ανθρώπους, γεγονός που υποδηλώνει ότι μπορεί να διαδραματίζει κάποιον ρόλο στη ρύθμιση της πρόσληψης τροφής.
H στέβια είναι ένας μικροσκοπικός πολυετής θάμνος, γνωστός με την ονομασία «Stevia Rebaudiana Bertoni». (φωτ. onmed.gr)
Οι γλυκιές ιδιότητες των φύλλων της στέβιας ήταν γνωστές για περισσότερα από 1500 χρόνια στους αυτόχθονες της φυλής Γκουαράνι της Παραγουάης ως γλυκαντικό για αφεψήματα, φάρμακα και ως «γλυκιά απόλαυση». Το φυτό στέβια ανακαλύφθηκε από τον φυσιοδίφη Δρα Μωυσή Σαντιάγο Μπερτόνι το 1887. Υπάρχουν πλέον περισσότερα από 150 γνωστά είδη στέβιας, αλλά το είδος stevia rebaudiana είναι το μόνο με σημαντικές γλυκαντικές ιδιότητες.
Επιπλέον, η στέβια έχει αντιμικροβιακή, αντιμυκητιασική, ηπατοπροστατευτική, υπογλυκαιμική, αντικαρκινική, αντιμικροβιακή, αντι-HIV, αντιυπερτασική, αντιιική δράση, κ.λπ. Στη Λατινική Αμερική και την Ανατολή χρησιμοποιείται από παλιά για την αυτοσυγκέντρωση και την αντιμετώπιση της κόπωσης, τη βελτίωση της πέψη και των γαστρεντερικών λειτουργιών, τη ρύθμιση της γλυκόζης στο αίμα, την ενδυνάμωση του ήπατος, το παγκρέατος και της σπλήνας, καθώς επίσης, ως εξωτερική εφαρμογή, για τις κηλίδες στο δέρμα και για τη διατήρηση μιας γενικής ζωντάνιας και ευεξίας.
Ορισμένοι χρήστες στέβιας αναφέρουν μειωμένη επιθυμία για γλυκά, λιπαρά τρόφιμα, κάπνισμα και αλκοολούχα ποτά.
Έχει αποδειχθεί σε έρευνες ότι η στέβια και η στεβιοσίδη αναστέλλουν την ανάπτυξη και αναπαραγωγή κάποιων βακτηρίων υπεύθυνων για την τερηδόνα, την πλάκα, την ουλίτιδα και προστατεύει από την Candida (άφθα).
Η στέβια φαίνεται να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη και σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, σε παχύσαρκα άτομα και σε παιδιά. Γιατί ενώ η ζάχαρη περιέχει υδατάνθρακες και αποδίδει 4 θερμίδες ανά γραμμάριο, η στέβια δεν περιέχει κανενός είδους θερμιδογόνο συστατικό, επομένως δεν αποδίδει καθόλου θερμίδες, όση και αν καταναλώσουμε.
Σοκολατόπιτα με γλάσο σοκολάτας
(φωτ. daddy-cool.gr)
Ο Δημήτρης Μιχαηλίδης χρησιμοποιεί τη στέβια αντί για ζάχαρη, για να φτιάξει μια ζουμερή, πεντανόστιμη και εξαιρετικά υγιεινή σοκολατόπιτα. Αντικαθιστά επίσης το αλεύρι σίτου με αλεσμένη βρώμη. Είναι μία πεντανόστιμη σοκολατόπιτα με γλάσο σοκολάτας που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει τα παχυντικά γλυκά.
Υλικά
360 γρ. γιαούρτι αγελαδινό στραγγιστό
160 γρ. φρέσκο γάλα
90 γρ. κακάο
90 γρ. στέβια
2 μεσαία αυγά
120 γρ. αλεσμένη βρώμη
2 κ. γλ. μπέικιν πάουντερ
Για το γλάσο
100 γρ. κουβερτουρα
50 γρ. φρέσκο γάλα
Εκτέλεση
Σε ένα μεγάλο μπολ, ανακατεύουμε το γιαούρτι με το γάλα. Κοσκινίζουμε το κακάο και συνεχίζουμε το ανακάτεμα. Προσθέτουμε τη στέβια και ανακατεύουμε καλά μέχρι να διαλυθεί στο μείγμα. Ρίχνουμε τα αυγά και ανακατεύουμε.
Κοσκινίζουμε το αλεύρι βρώμης και το μπέικιν πάουντερ μέσα στο μπολ και ανακατεύουμε καλά.
Ρίχνουμε το μείγμα σε μια λαδωμένη φόρμα 30×25 εκ. στρωμένη με λαδόκολλα και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στις αντιστάσεις στους 165 βαθμούς Κελσίου για περίπου 25′-30′.
Αφήνουμε το κέικ να κρυώσει. Βάζουμε το γάλα και την κουβερτούρα σε ένα μπολ και τα λιώνουμε στα μικροκύματα ή σε μπεν μαρί. Αναποδογυρίζουμε το κέικ σε μια πιατέλα και περιχύνουμε το γλάσο.
Τα γλυκά του κουταλιού ανήκουν στην παραδοσιακή ελληνική κουζίνα και μπορούν να γίνουν με όλα τα φρούτα και τα λαχανικά της ελληνικής γης, χειμώνα και καλοκαίρι. Όμως το πιο σημαντικό για τα γλυκά του κουταλιού είναι το δέσιμο του σιροπιού. Όλα τα μυστικά για σωστά δεμένο σιρόπι στα γλυκά του κουταλιού, σας τα έχω εδώ.
Δένω το σιρόπι στα γλυκά κουταλιού, σημαίνει δίνω τη σωστή πυκνότητα στο σιρόπι, ώστε να συντηρηθεί σωστά το γλυκό του κουταλιού για πολλούς μήνες, χωρίς να αλλοιωθεί αλλά και χωρίς να ζαχαρώσει. Το σιρόπι στα γλυκά κουταλιού πρέπει να βράσει σωστά για να μη ζαχαρώσει. Δηλαδή ένα αραιό σιρόπι όχι σωστά δεμένο, είναι αιτία να χαλάσει το γλυκό, όπως επίσης και ένα παραβρασμένο ζαχαρωμένο σιρόπι με κρυστάλλους, είναι αιτία να χαλάσει το γλυκό του κουταλιού.
Το σιρόπι στα γλυκά του κουταλιού έχει δέσει σωστά όταν: σταγόνα από το σιρόπι του γλυκού στέκεται και δεν απλώνει, δεν τρέχει δηλαδή. Αν δέσει σωστά το σιρόπι στο γλυκό κουταλιού, σημαίνει ότι έχεις εξασφαλίσει τη συντήρησή του για πάρα πολλούς μήνες.
Όταν βράζεις γλυκό κουταλιού, καλό είναι να το βράζεις σε δυο στάδια. Έτσι θα δέσει πιο σωστά το σιρόπι και το γλυκό θα έχει το χρόνο να αποβάλλει τα υγρά του μέσα στο σιρόπι όσο κρυώνει. Στο δεύτερο και τελικό στάδιο του βρασμού το σιρόπι του γλυκού θα δέσει σωστά.
Σε γενικές γραμμές, για να έχεις επιτυχημένο γλυκό του κουταλιού πρέπει να θυμάσαι τα εξής:
Τα φρούτα ή τα λαχανικά που επιλέγουμε ανεξάρτητου εποχής, θα πρέπει να είναι χωρίς χτυπήματα, χωρίς μαλάκα σημεία και χωρίς στίγματα.
Πάντα ξαφρίζουμε την επιφάνεια του γλυκού, όταν είναι αυτό αναγκαίο, κατά τη διάρκεια του βρασμού.
Για να σιγουρευτείς ότι το σιρόπι στο γλυκό κουταλιού είναι δεμένο σωστά, ένας εμπειρικός και αλάνθαστος τρόπος, είναι να βάλεις ένα πιάτο ρηχό να παγώσει για λίγα λεπτά στην κατάψυξη. Θα στάξεις λίγο καυτό σιρόπι και θα το απλώσεις με το κουτάλι. Θα φυσήξεις, κι αν σχηματίζονται κύματα στην επιφάνεια το σιρόπι σου είναι δεμένο. Εναλλακτικά, με το δάχτυλο ανοίγεις αυλάκι στο σιρόπι. Αν παραμείνει το άνοιγμα, το σιρόπι σου έχει δέσει σωστά και είναι έτοιμο.
Τα βάζα στα οποία θα φυλάξεις το γλυκό σου πρέπει να είναι πάντα αποστειρωμένα.
(φωτ. petros-syrigos.com)
Γλυκό κεράσι
Υλικά
1 κιλό κεράσια
1 κιλό ζάχαρη
Χυμός από ένα λεμόνι
1 κουταλάκι του γλυκού μαχλέπι
Εκτέλεση
Για να φτιάξουμε γλυκό του κουταλιού κεράσι, πλένουμε καλά τα κεράσια και αφαιρούμε το κουκούτσι, με το ειδικό εργαλείο ή μία προκούλα.
Τα βάζουμε στην κατσαρόλα μαζί με το μαχλέπι.
Αδειάζουμε από πάνω τη ζάχαρη να τα σκεπάσει παντού και σκεπάζουμε την κατσαρόλα να «μείνει» 12 ώρες περίπου.
Μετά τη βάζουμε στη φωτιά να βράσει το μείγμα μέχρι να δέσει το σιρόπι και σε όλη την επιφάνεια να δημιουργηθούν φουσκάλες. Αποσύρουμε την κατσαρόλα και την αφήνουμε σκεπασμένη με πετσέτα, όχι με το καπάκι γιατί θα σχηματιστούν υδρατμοί που θα πέσουν μέσα στο γλυκό.
Πρέπει να «μείνει» 24 ώρες.
Βράζουμε το σιρόπι ακόμα λίγο, γιατί στη διάρκεια του 24ώρου τα κεράσια έχουν αφήσει υγρά.
Θέλει προσοχή να μην παραβράσει.
Όταν «δέσει», βάζουμε το χυμό του λεμονιού να πάρουν μαζί λίγη βράση και το αποσύρουμε από τη φωτιά.
Όταν γίνει χλιαρό, το βάζουμε το γλυκό κεράσι στα βαζάκια.
Φροντίζουμε τα βαζάκια να είναι αποστειρωμένα και ζεστά, τα γεμίζουμε μέχρι το χείλος, τα κλείνουμε καλά με το καπάκι και τα γυρίζουμε ανάποδα για 24 ώρες.
Μπορούμε να αντικαταστήσουμε τη ζάχαρη με στέβια
Όλοι έχουμε διαβάσει για τις συστάσεις επιστημόνων και επισήμων φορέων όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας για τον περιορισμό της ζάχαρης. Η οποία ναι μεν δίνει ενέργεια και ευχαρίστηση αλλά για λίγο μόνο χρόνο, γιατί μας κάνει να θέλουμε να ξαναφάμε κάτι γλυκό ή προϊόντα που περιέχουν αρκετή ζάχαρη.
Έτσι αρχίσαμε να αναζητούμε εναλλακτικά συστατικά της ζάχαρης. Προς αυτή την κατεύθυνση, «ανακαλύφθηκε» η στέβια. Ως ένας τρόπος για να αντικαταστήσουμε τη ζάχαρη, χωρίς να χάσουμε κάτι από τη γλύκα της. Και βάλαμε τη λέξη ανακαλύφθηκε σε εισαγωγικά, γιατί η στέβια υπάρχει και καταναλώνεται εδώ και αιώνες στη Λατινική Αμερική και στη συνέχεια εδώ και 40 χρόνια στην Ιαπωνία (που είναι ονομαστή για τα υψηλά πρότυπα που έχει στα προϊόντα ειδικής διατροφής).
Σε ποιους προτείνουμε στέβια
Σε όσους επιθυμούν να αποφύγουν τη ζάχαρη
Σε όσους προτιμούν να καταναλώνουν τροφές χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη
Σε όσους επιθυμούν να καταναλώνουν γλυκά με λιγότερες θερμίδες
Σε όλους τους λάτρεις των σιροπιαστών, των μαρμελάδων και των γλυκών του κουταλιού.
Την επόμενη Παρασκευή, θα δοκιμάσουμε τη σοκολατόπιτα χωρίς ζάχαρη του Δημήτρη Μιχαηλίδη.
