Υγεία

Τα τελευταία 20 χρόνια, ο καρκίνος του παχέος εντέρου προσβάλλει όλο και περισσότερο άτομα μικρότερης ηλικίας στις ΗΠΑ. Έρευνες υποδεικνύουν μια σημαντική αύξηση στις περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου μεταξύ των κάτω των 45 ετών, με αύξηση 500% (!) στα παιδιά ηλικίας 10 έως 14 ετών. Αυτή η  τάση έχει προσελκύσει την προσοχή και έχει γίνει αφορμή για τη σύσταση περαιτέρω μείωσης του ορίου ηλικίας εκκίνησης προσυμπτωματικών ελέγχων, που βρίσκεται τώρα στα 45 έτη. Οι ειδικοί προτρέπουν, επίσης, το κοινό να ευαισθητοποιηθεί όσον αφορά τον καρκίνο του παχέος εντέρου και να διαχειριστεί τους μεταβλητούς παράγοντες κινδύνου, όπως η κακή διατροφή και ο ανθυγιεινός τρόπος ζωής.

Σύμφωνα με στατιστικές του 2023 της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ο δεύτερος πιο θανατηφόρος καρκίνος στις ΗΠΑ, μετά τον καρκίνο του πνεύμονα. Περισσότεροι από 153.000 άνθρωποι στις ΗΠΑ διαγνώστηκαν με καρκίνο του παχέος εντέρου, ενώ 52.550 αναμένεται να πεθάνουν από την ασθένεια. Μεταξύ αυτών, οι 19.550 περιπτώσεις και 3.750 θάνατοι περιλαμβάνουν ασθενείς κάτω των 50 ετών, κατηγοριοποιημένους ως πρώιμα πάσχοντες από καρκίνο του παχέος εντέρου.

Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι νεότεροι άνθρωποι διαγιγνώσκονται συχνά σε προχωρημένο στάδιο, όντας κάτω από την ηλικία του προσυμπτωματικού ελέγχου. Μέχρι να γίνει η διάγνωση, ο καρκίνος του παχέος εντέρου έχει συνήθως φθάσει στο στάδιο της μετάστασης και της εξάπλωσης, κάνοντας την αντιμετώπισή του πολύ πιο δύσκολη.

Ανησυχητικές τάσεις

Μελέτη που παρουσιάστηκε στην Εβδομάδα Πεπτικών Παθήσεων (Digestive Disease Week) 2024, τον Μάιο, αξιοποίησε τη βάση δεδομένων WONDER των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών των ΗΠΑ (Centers for Disease Control and Prevention’s – CDC) για να αναλύσει τα ποσοστά περιπτώσεων καρκίνου του παχέος εντέρου από το 1999 έως το 2020. Οι αλλαγές στα ποσοστά περιπτώσεων καρκίνου του παχέος εντέρου για κάθε ηλικιακή ομάδα είναι ως εξής:

• Ηλικίες 10 έως 14: αύξηση 500%
• Ηλικίες 15 έως 19: αύξηση 333%
• Ηλικίες 20 έως 24: αύξηση 185%
• Ηλικίες 25έως 29: αύξηση 68%
• Ηλικίες 30 έως 34: αύξηση 71%
• Ηλικίες 35 έως 39: αύξηση 58%
• Ηλικίες 40 έως 44: αύξηση 45%

«Αυτά τα δεδομένα αποκαλύπτουν μερικές πολύ ανησυχητικές τάσεις, συγκεκριμένα στον νεότερο πληθυσμό μας, ο οποίος δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν όταν εξετάζουμε τον προσυμπτωματικό έλεγχο των ασθενών για καρκίνο του παχέος εντέρου», είπε σε δήλωση Τύπου ο Δρ Ισλάμ Μοχάμεντ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και ειδικευόμενος ιατρός εσωτερικής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Μισούρι, στο Κάνσας.

Αναγνωρισμένα συμπτώματα του καρκίνου του παχέος εντέρου

Ο καρκίνος, γενικά, θεωρείται μια ασθένεια που επηρεάζει κυρίως τους ηλικιωμένους. Για πολλά χρόνια, η προτεινόμενη ηλικία προσυμπτωματικού ελέγχου για καρκίνο του παχέος εντέρου στις ΗΠΑ ήταν τα 50 έτη. Ωστόσο, λόγω των ανησυχιών για την αύξηση των περιπτώσεων του καρκίνου του παχέος εντέρου στους νέους, η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία μείωσε την προτεινόμενη ηλικία προσυμπτωματικού ελέγχου στα 45 έτη.

Η μελέτη εξέτασε κυρίως άτομα κάτω των 45 ετών, οι οποίοι δεν περιλαμβάνονται στις υπάρχουσες καθοδηγητικές γραμμές προσυμπτωματικού ελέγχου. Αυτή η παράλειψη αυξάνει τον κίνδυνο απώλειας πρώιμης ανίχνευσης και ευκαιριών αντιμετώπισης του καρκίνου του παχέος εντέρου, ειδικά στα παιδιά, τους εφήβους και τους νέους.

Ο Δρ Μοχάμεντ ανέφερε σε δήλωση Τύπου ότι, ανεξαρτήτως ηλικίας, η πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου δεν πρέπει να αποκλειστεί, εάν υπάρχουν τα ανάλογα συμπτώματα. «Είναι σημαντικό το κοινό να ενημερωθεί για τα σημάδια και τα συμπτώματα του καρκίνου του παχέος εντέρου», πρόσθεσε.

Ασθενείς σε πρώιμο στάδιο καρκίνου του παχέος εντέρου μπορεί να βιώσουν αλλαγές στις εντερικές τους συνήθειες, πόνο στην κοιλιακή χώρα ή αιμορραγία από το ορθό. Ο Δρ Μοχάμεντ επεσήμανε πως εάν αντιληφθούμε παρόμοια συμπτώματα, είναι απαραίτητο να τα λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν και να αναζητήσουμε γρήγορα ιατρική συμβουλή.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία, αν και δεν υπάρχει κάποιος καθοριστικός τρόπος πρόληψης του καρκίνου του παχέος εντέρου, ο προσυμπτωματικός έλεγχος μπορεί να ανιχνεύσει ανώμαλα κύτταρα προτού αυτά εξελιχθούν σε καρκίνο. Επιπροσθέτως, η διαχείριση των μεταβλητών παραγόντων κινδύνου μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των πιθανοτήτων ανάπτυξης καρκίνου.

Ο κίνδυνος είναι διαχειρίσιμος με πολλούς τρόπους, περιλαμβανομένων της διατροφής, του ελέγχου του βάρους και της σωματικής δραστηριότητας. Παραδείγματος χάριν, η κατανάλωση περισσότερων λαχανικών, φρούτων και τροφών ολικής άλεσης μαζί με τη μείωση της πρόσληψης κόκκινου και επεξεργασμένου κρέατος μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου. Η αποφυγή του καπνίσματος και της κατανάλωσης αλκοόλ επίσης συμβάλλει στη μείωση του κινδύνου. Στις ΗΠΑ, η κατανάλωση αλκοόλ συνδέεται με περίπου το 6% των περιπτώσεων καρκίνου και το 4% των θανάτων λόγω αυτού.

Κύριοι παράγοντες κινδύνου για τον καρκίνο του παχέος εντέρου

Τον Απρίλιο, ο Δρ Τζον Μάρσαλ, αναπληρωτής διευθυντής κλινικής φροντίδας στο Ολοκληρωμένο Αντικαρκινικό Κέντρο Λομπάρντι της Τζόρτζταουν (Georgetown Lombardi Comprehensive Cancer Center) και ειδικός στον καρκίνο του γαστρεντερικού σωλήνα, έδωσε έμφαση κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στην Κέιτι Κούρικ, σε βίντεο στο YouTube, στον ρόλο του υγιούς μικροβιώματος του εντέρου για την πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου και τη διατήρηση της γενικής υγείας. Δήλωσε ότι «[ο μοντέρνος τρόπος ζωής] κατά κάποιο τρόπο άλλαξε το ίδιο μας το εσωτερικό μικροβίωμα. […] Πιστεύουμε ότι είναι ένα μεγάλο κομμάτι του ανοσοποιητικού μας συστήματος».

Το μικροβίωμα του εντέρου λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας κατά των παθογόνων και των λοιμώξεων του εντέρου, και ρυθμίζει τη φλεγμονή επηρεάζοντας το ανοσοποιητικό σύστημα. Αυτές οι λειτουργίες παίζουν κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη ή μη του καρκίνου του παχέος εντέρου.

Ο Δρ Μάρσαλ ανέφερε, επίσης, πως οι πιο νέοι άνθρωποι εκτίθενται σε περισσότερους παράγοντες κινδύνου για καρκίνο του παχέος εντέρου, στους οποίους περιλαμβάνονται οι κακές διατροφικές συνήθειες (όπως η αυξημένη κατανάλωση επεξεργασμένων τροφών), η παχυσαρκία και η συχνή χρήση προϊόντων που περιέχουν μικροπλαστικά.

Η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία αναγνωρίζει την παχυσαρκία, την αυξημένη κατανάλωση κόκκινου και επεξεργασμένου κρέατος, το κάπνισμα και τη χρήση αλκοόλ ως μεταβλητούς παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη καρκίνου του παχέος εντέρου. Αντιθέτως, οι γενετικοί παράγοντες, οι οποίοι δεν είναι μεταβλητοί, ευθύνονται για μόλις το 5% των περιπτώσεων καρκίνου του παχέος εντέρου.

Συστηματική αναθεώρηση του 2022 των πρώιμων περιπτώσεων καρκίνου του παχέος εντέρου υποστηρίζει τις διατροφικές συστάσεις της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας. Η μελέτη βρήκε πως τα άτομα με κακές διατροφικές συνήθειες – όπως υψηλή κατανάλωση τηγανιτών και επεξεργασμένων τροφών, δίαιτες με πολλά λιπαρά και τα σακχαρώδη ποτά και επιδόρπια, μαζί με χαμηλή πρόσληψη φυλλικού οξέως και φυτικών ινών – είχαν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου πριν την ηλικία των 50 ετών.

Επιπρόσθετοι παράγοντες κινδύνου

Εκτός της διατροφής, πολλοί ακόμη παράγοντες επηρεάζουν την ανάπτυξη καρκίνου του παχέος εντέρου. Ο Δρ Τζινγκντουάν Γιανγκ, διευθύνων σύμβουλος του Βόρειου Ιατρικού Κέντρου στη Νέα Υόρκη (Northern Medical Center in New York), δήλωσε σε συνέντευξή του στους Epoch Times πως η κακή ανοσοποιητική λειτουργία, το αυξημένο ψυχολογικό στρες, η κακή ποιότητα ύπνου και η ελλιπής σωματική δραστηριότητα οδηγούν σε προβλήματα υγείας και αυξάνουν τις πιθανότητες ανάπτυξης καρκίνου.

Άλλος ένας παράγοντας, ο οποίος έχει πρόσφατα έρθει στο προσκήνιο, είναι τα μικροπλαστικά, δηλαδή τα πλαστικά σωματίδια μικρότερα από 5 χιλιοστά σε διάμετρο. Τα μικροπλαστικά βρίσκονται στον αέρα, στο νερό, στην τροφή και στα καθημερινά προϊόντα. Όταν καταναλώνονται, είναι πιθανόν να προκαλέσουν αλλαγές στη φυσιολογία του εντέρου. Μελέτη βρήκε ότι τα μικροπλαστικά μειώνουν το πάχος του βλεννογόνου των εντέρων και προκαλούν ζημιά σε αυτό, ελαττώνοντας την προστατευτική του λειτουργία. Αυτό καθιστά πιο εύκολο στα παθογόνα και τις τοξίνες να εισχωρήσουν στον βλεννογόνο του παχέος εντέρου και, συνεπακόλουθα, αυξάνουν τις πιθανότητες ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου.

Ο Δρ Γιανγκ επεσήμανε πως τα μικροπλαστικά δύνανται να απελευθερώσουν καρκινογόνες ουσίες, αυξάνοντας τη φλεγμονή, προκαλώντας οξειδωτική βλάβη στο σώμα, και ακόμη και μεταλλάξεις στο DNA. Επομένως, η ελαχιστοποίηση της χρήσης προϊόντων που περιέχουν μικροπλαστικά και νανοπλαστικά συστήνεται για τη μείωση των παραγόντων κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου και άλλων ασθενειών.

Της Anne Lee

Μετάφραση: Βλαδίμηρος Αλεξάντρωφ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Αρχικό άρθρο: https://www.theepochtimes.com/health/colorectal-cancer-in-young-adults-diet-stress-and-emerging-risk-factors-5698507

Επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι η καρδιά στέλνει σήμα στον εγκέφαλο να κοιμάται περισσότερο ύστερα από ένα έμφραγμα.

Αυτή η αντίδραση είναι απαραίτητη για την ανάρρωση, καθώς η ξεκούραση που χαρίζει ο ύπνος αποτελεί «καίριο παράγοντα για την επούλωση της καρδιάς», σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature.

Ο ύπνος βοηθά το σώμα να επουλωθεί, περιορίζοντας τη βλάβη της καρδιάς, είπε στους Epoch Times ο επικεφαλής ερευνητής Κάμερον Μακαλπάιν και επίκουρος καθηγητής καρδιολογίας στη Σχολή Ιατρικής Ικάν (Icahn School of Medicine), στο Όρος Σινά.

«Η ανάγκη για ξεκούραση είναι ιδιαίτερα κρίσιμη όταν βρίσκεστε στο νοσοκομείο, είτε στο καρδιολογικό τμήμα ή στη ΜΕΘ», είπε ο Μακαλπάιν. «Μόλις επιστρέψετε σπίτι, είναι εξίσου σημαντικό να δώσετε προτεραιότητα στον ύπνο τις επόμενες εβδομάδες και μήνες μετά το έμφραγμα. Με επαρκή ύπνο, η καρδιά μπορεί να επανέλθει στη [φυσιολογική] λειτουργία της και να αποτραπούν τα μακροπρόθεσμα ζητήματα.»

Τα κρυφά σήματα της καρδιάς

Σε έρευνες που περιλαμβάνουν ποντίκια και ανθρώπους, η ομάδα του Όρους Σινά παρατήρησε τον κρίσιμο ρόλο του ύπνου στην ανάρρωση μετά από έμφραγμα.

Στη μελέτη, τα ποντίκια στα οποία επιτρεπόταν να κοιμούνται έδειξαν τριπλάσια αύξηση στον χρόνο ύπνου, με αποτέλεσμα καλύτερη καρδιακή λειτουργία, με πιο κανονικό καρδιακό ρυθμό και χαμηλότερα επίπεδα επιβλαβών πρωτεϊνών.

Αντιθέτως, τα ποντίκια με διαταραγμένο ύπνο παρουσίασαν πιο σοβαρά καρδιακά προβλήματα, περιλαμβάνοντας και επικίνδυνους καρδιακούς ρυθμούς και υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας.

Οι μελέτες σε ανθρώπους έδωσαν ανάλογα αποτελέσματα. Μεταξύ 78 ασθενών, αυτοί που ανέφεραν καλή ποιότητα ύπνου στις τέσσερεις εβδομάδες μετά το έμφραγμα παρουσίασαν σημαντική βελτίωση στην καρδιακή τους λειτουργία τα επόμενα δύο χρόνια: οι καρδιές τους αντλούσαν το αίμα καλύτερα, όπως φάνηκε στο υπερηχοκαρδιογράφημα που έκαναν έξι μήνες μετά το εξιτήριο τους από το νοσοκομείο.

Είχαν επίσης λιγότερα σοβαρά καρδιακά προβλήματα, όπως επιπλέον εμφράγματα , και επισκέψεις στο νοσοκομείο.

Αντιθέτως, τα άτομα με κακό ύπνο αντιμετώπισαν υψηλότερο κίνδυνο για επιπρόσθετα καρδιακά προβλήματα και δεν έδειξαν την ίδια βελτίωση, σύμφωνα με τη μελέτη.

Στοιχείο κλειδί αυτής της ανακάλυψης είναι το ότι η καρδιά επικοινωνεί με τον εγκέφαλο μέσω των ανοσοποιητικών κυττάρων που λέγονται μονοκύτταρα (ή μονοπύρηνα). Ύστερα από ένα έμφραγμα, αυτά τα κύτταρα κινούνται προς τον εγκέφαλο και παράγουν ένα μόριο που ονομάζεται παράγοντας νέκρωσης όγκου (tumor necrosis factor – TNF). Αυτή η πρωτεΐνη ενεργοποιεί τους νευρώνες στον θάλαμο, μια περιοχή του εγκεφάλου κρίσιμη για τη ρύθμιση του ύπνου, της συνείδησης και της μνήμης.

Αυτή η διαδικασία προάγει «τον αποκαταστατικό ύπνο για να βοηθήσει την καρδιά να επουλωθεί μετά από τραυματισμό», μειώνοντας το στρες στην καρδιά και περιορίζοντας τη φλεγμονή, παράγοντες ζωτικοί για την ανάρρωση, σύμφωνα με τους ερευνητές.

«Αυτό που είδαμε ήταν ότι η αύξηση του ύπνου πραγματικά μειώνει το ποσό του συμπαθητικού στρες που συμβαίνει στην καρδιά, υποβοηθώντας την επουλωτική διαδικασία της μείωσης της φλεγμονής , ώστε η καρδιά να ανακτήσει την προ του εμφράγματος λειτουργία της», εξηγεί ο Μακαλπάιν.

Το συμπαθητικό στρες αυξάνει τον ρυθμό της καρδιάς και την πίεση του αίματος, επιβαρύνοντας την καρδιά και αυξάνοντας τη φλεγμονή.

Η φλεγμονή της καρδιάς σχετίζεται στενά με την επούλωση μετά από έμφραγμα, επειδή μπορεί να βλάψει το τοίχωμα της καρδιάς, τις βαλβίδες, τους μύες και τον περιβάλλοντα ιστό. Μεγάλη φλεγμονή μπορεί να οδηγήσει σε αρρυθμία, καρδιακή ανεπάρκεια και στεφανιαία νόσο. Αντιμετωπίζοντας τη φλεγμονή μέσω του ύπνου, η επούλωση της καρδιάς μπορεί να γίνει πιο ολοκληρωμένα, μειώνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης μακροπρόθεσμων προβλημάτων.

Κατά τη διάρκεια του ύπνου, ο ρυθμός της καρδιάς και η πίεση του αίματος πέφτουν, και η αναπνοή γίνεται σταθερή και ρυθμική.

«Είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε ότι η αύξηση του ύπνου είναι μια υγιής αντίδραση κατά την ανάρρωση», είπε ο Μακαλπάιν. «Οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης θα πρέπει να υποστηρίζουν τους ασθενείς τους, ώστε να ξεκουράζονται επαρκώς μετά από ένα έμφραγμα.»

Το 2022, η Αμερικανική Ένωση Καρδιολογίας (American Heart Association – AHA) πρόσθεσε τον χρόνο του ύπνου στη λίστα των «Οκτώ απαραίτητων της ζωής» (“Life’s Essential 8”), μαζί με τη διατροφή, την άσκηση και το κόψιμο του καπνίσματος – βασικά χαρακτηριστικά ενός τρόπου ζωής που προάγει την καρδιακή υγεία. Επτά με εννέα ώρες ύπνου κάθε νύχτα βοηθούν τους ανθρώπους να διαχειρίζονται το βάρος τους, την πίεση του αίματος και τη χοληστερίνη τους πιο αποτελεσματικά, προστατεύοντας κατ’ επέκταση την υγεία της καρδιάς τους, σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Καρδιολογίας.

Συνταγογράφηση ύπνου σε προγράμματα ανάρρωσης

Κάθε χρόνο, περίπου 805.000 Αμερικανοί παθαίνουν έμφραγμα – για τους 605.000 είναι το πρώτο τους, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (Centers for Disease Control and Prevention  – CDC) των ΗΠΑ. Αυτό τονίζει την ανάγκη για αποτελεσματικές πρακτικές ανάρρωσης.

«Πολλά προγράμματα καρδιακής διαχείρισης δεν δίνουν προτεραιότητα στον ύπνο όπως θα έπρεπε», επισημαίνει ο Μακαλπάιν.

«Ελπίζουμε η έρευνα μας να ευαισθητοποιήσει τους γιατρούς και τους ασθενείς όσον αφορά τη σημασία του ύπνου στην ανάρρωση. Μαζί με τη διατροφή, την άσκηση και άλλες υγιεινές αλλαγές στον τρόπο ζωής, η διασφάλιση επαρκούς ύπνου θα πρέπει να είναι βασικός στόχος στο πλάνο ανάρρωσης σας.»

Συμβουλές για καλύτερο ύπνο

Σύμφωνα με το ενημερωτικό δελτίο ύπνου της Αμερικανικής Ένωσης Καρδιολογίας, για τη βελτίωση του ύπνου σας είναι σημαντικά τα ακόλουθα:

• Απομακρύνετε τη συσκευή σας από το κρεβάτι, για να μειώσετε τους περισπασμούς.
• Χαμηλώστε τη φωτεινότητα, είτε χρησιμοποιώντας κόκκινο φίλτρο είτε μειώνοντας τη φωτεινότητα της οθόνης για τη νύχτα, για να ελαχιστοποιήσετε την έκθεση σε μπλε φως, το οποίο διαταράσσει τον ύπνο.
• Οριοθετήστε την ώρα κατάκλισης με μία ειδοποίηση ή ξυπνητήρι, για να σταθεροποιήσετε την ώρα της νυχτερινής χαλάρωσης.
• Αποκλείστε τις ειδοποιήσεις των εφαρμογών λίγο πριν την ώρα του ύπνου, για να αποφύγετε την απόσπαση της προσοχής σας από email, μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή παιχνίδια.
• «Μην ενοχλείτε»: Βάλτε το τηλέφωνό σας σε λειτουργία πτήσης τη νύχτα.

Νο. 1 απειλή για την υγεία των Αμερικανών

Η καρδιακή νόσος παραμένει η κύρια αιτία θανάτου τόσο για τους άντρες όσο και για τις γυναίκες στις ΗΠΑ, με 700.000 θανάτους κάθε χρόνο, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων. Αυτό αντιστοιχεί σε έναν στους πέντε θανάτους.

Ο μέσος όρος ηλικίας που κάποιος βιώνει το πρώτο του έμφραγμα είναι τα 65,5 έτη για τους άντρες και τα 72 έτη για τις γυναίκες, με τον κίνδυνο να αυξάνεται με την ηλικία. Παρόλο που το έμφραγμα είναι λιγότερο σύνηθες στα νεαρά άτομα, το 2019 το Αμερικάνικο Κολέγιο Καρδιολογίας ανέφερε αύξηση 2% στα εμφράγματα ετησίως μεταξύ των κάτω των 40 ετών, για την περασμένη δεκαετία.

Η στεφανιαία νόσος, ο πιο συνηθισμένος τύπος καρδιακής νόσου στις ΗΠΑ, μπορεί να οδηγήσει σε έμφραγμα. Αυτή η κατάσταση συμβαίνει όταν συσσωρεύεται πλάκα στις αρτηρίες που προμηθεύουν αίμα στην καρδιά και το σώμα, στενεύοντας τες και εμποδίζοντας τη ροή του αίματος. Το έμφραγμα συμβαίνει όταν ο καρδιακός μυς δεν δέχεται επαρκή ποσότητα αίματος, κάτι που προκαλεί βλάβες και μειωμένη λειτουργία.

Της Cara Michelle Miller

Πολλές χρόνιες ασθένειες μπορούν να αναχθούν στη δυσλειτουργία των μιτοχονδρίων, σύμφωνα με τον Τσεν Τζουνσού, ειδικό στη φυσική ιατρική στο Πανεπιστήμιο Μπαστύρ (Bastyr University). Αφού μελέτησε περισσότερες από 500 έρευνες και σύμφωνα με την εκτενή εμπειρία του στην κλινική πρακτική, ο Τσεν ανέπτυξε μια ολοκληρωμένη θεωρία για τη σχέση της υγείας των μιτοχονδρίων με τις χρόνιες ασθένειες, την οποία παρουσίασε σε πρόσφατη συνέντευξη στο πρόγραμμα «Health 1+1» του NTDTV.

O ζωτικός ρόλος των μιτοχονδρίων

Τα μιτοχόνδρια συχνά αποκαλούνται και γεννήτριες των ανθρώπινων κυττάρων. Μετατρέπουν θρεπτικά συστατικά, όπως τη γλυκόζη και τα λιπαρά οξέα, που λαμβάνουμε από την τροφή, σε τριφωσφορική αδενοσίνη (adenosine triphosphate – ATP), την κύρια πηγή ενέργειας των κυττάρων κατά τον μεταβολισμό.

Ταυτόχρονα, τα μιτοχόνδρια βρίσκονται επίσης στον πυρήνα του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συντήματος. Τα υγιή μιτοχόνδρια ρυθμίζουν αποτελεσματικά τις ανοσολογικές αντιδράσεις, ενώ η δυσλειτουργία των μιτοχονδρίων μπορεί να προκαλέσει ζημιά στα ανοσοποιητικά κύτταρα, με αποτέλεσμα πολλές χρόνιες ασθένειες και μειωμένη κυτταρική διαφοροποίηση.

Ο Τσεν ισχυρίζεται ότι οι φαινομενικά ποικίλες καταστάσεις – περιλαμβάνοντας τον διαβήτη, την υπέρταση, την καρδιακή νόσο, τον καρκίνο, τις αλλεργίες, τα αυτοάνοσα νοσήματα όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, και ακόμα και διάφορες νοητικές ασθένειες – μπορούν να κατανοηθούν μέσα από μια «ενοποιημένη θεωρία» της μιτοχονδριακής ανισορροπίας. Αυτό σημαίνει ότι σχεδόν κάθε ασθένεια μπορεί να εντοπιστεί στη μιτοχονδριακή ανισορροπία. Με άλλα λόγια, κατά τη μιτοχονδριακή ανισορροπία, υπάρχει πάντα κάτι λάθος με τον βασικό μεταβολισμό του σώματος. Αυτή η άποψη υποδηλώνει ότι περίπου το 90% των χρόνιων ασθενειών πηγάζουν από προβλήματα με τον μεταβολισμό των μιτοχονδρίων.

Ο Τσεν παρέθεσε τον Δρα Κρις Πάλμερ, επίκουρο καθηγητή ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και ιδρυτή και διευθυντή του Προγράμματος Μεταβολικής και Ψυχικής Υγείας (Metabolic and Mental Health Program) του Νοσοκομείου Μακλήν (McLean Hospital), λέγοντας πως οι ψυχικές ασθένειες είναι μεταβολικά σύνδρομα. Αυτό σημαίνει ότι οι ψυχικές ασθένειες και οι μεταβολικές ασθένειες όπως ο διαβήτης, η υπέρταση, η καρδιακή νόσος και ο καρκίνος προκαλούνται όλες από προβλήματα με τον μεταβολισμό των κυττάρων, του οποίου ο λειτουργικός πυρήνας βρίσκεται στα μιτοχόνδρια.

Η θεωρία του σχετικά με τα μιτοχόνδρια απεικονίζεται πλήρως στο πρόσφατο βιβλίο του, με τον τίτλο «Αναγέννηση των μιτοχονδρίων για τη θεραπεία χρόνιων ασθενειών» (Renewal of Mitochondria to Cure Chronic Diseases). Είπε ότι αυτό το έργο γράφτηκε από μια σχετικά «πρωτοποριακή» προοπτική της ιατρικής έρευνας, εξερευνώντας το γιατί οι άνθρωποι αρρωσταίνουν και το εάν το ανθρώπινο σώμα κατέχει έναν αλάνθαστο μηχανισμό υγείας. Προβλέπει πως η μελέτη των μιτοχονδρίων θα γίνει ένα χρήσιμο εργαλείο της εμπειρικής ιατρικής μέσα στις επόμενες τρεις δεκαετίες.

Μια «θεραπεία κοκτέιλ», που επιδιορθώνει τα μιτοχόνδρια

Ο Τσεν έχει αναπτύξει μια ολοκληρωμένη προσέγγιση «θεραπείας κοκτέιλ» για την επαναφορά και ενίσχυση της λειτουργίας των μιτοχονδρίων. Αυτό το πρωτόκολλο περιλαμβάνει πέντε κύρια συστατικά.

1. Βελτιστοποίηση των πηγών ενέργειας

Ξεκινήστε με κετογονική δίαιτα χαμηλή σε υδατάνθρακες, χωρίς να ξεπερνάτε τα 30 γραμμάρια υδατανθράκων καθημερινά. Αλλάζοντας την παροχή ενέργειας στα μιτοχόνδρια από γλυκόζη σε κετόνες μειώνεται το σάκχαρο στο αίμα και διατηρείται σταθερό. Επίσης, δίνεται η ευκαιρία στη λειτουργία των μιτοχονδρίων να επιστρέψει στα φυσιολογικά επίπεδα σταδιακά, επιτρέποντας στο πάγκρεας, το ήπαρ και το ανοσοποιητικό σύστημα να επιστρέψουν αντιστοίχως σε μια υγιή κατάσταση. Αυτό είναι ένα φάρμακο για τα μιτοχόνδρια που υπέστησαν βλάβες λόγω προηγούμενης μακροχρόνιας δίαιτας υψηλής σε σάκχαρα (υδατάνθρακες), προχωρημένη ώρα κατάκλισης και άλλους παράγοντες.

Εάν τα μιτοχόνδρια του παγκρέατος και του ήπατος υποστούν ζημιά λόγω αυτών των παραγόντων, θα παρουσιαστεί αντίσταση στην ινσουλίνη ή μειωμένη ανοχή γλυκόζης και μπορεί ακόμη και να οδηγήσει σε διαβήτη, δηλώνει ο Τσεν. Μόλις αλλάξουμε από τη γλυκόζη στις κετόνες, απελευθερωνόμαστε από τους περιορισμούς του μεταβολισμού της γλυκόζης. Τα μιτοχόνδρια, ανακουφισμένα πλέον, μπορούν αποτελεσματικά να χρησιμοποιήσουν τις κετόνες για ενέργεια. Αυτό αναζωογονεί τα όργανα όπως το πάγκρεας και το ήπαρ, επαναφέροντας τις σωστές τους λειτουργίες.

2. Συμπληρώματα θρεπτικών συστατικών

Το επόμενο βήμα είναι η χρήση ορισμένων θρεπτικών συστατικών για την επιδιόρθωση και ανανέωση των μιτοχονδρίων. Αυτό περιλαμβάνει λήψη συμπληρωμάτων για τα μιτοχόνδρια με κύριο και πιο σημαντικό το αντιοξειδωτικό γλουταθειόνη.

Εφόσον αυτό το θρεπτικό συστατικό δεν μπορεί να ληφθεί απευθείας επειδή θα καταστραφεί από το γαστρικό οξύ, μπορούμε να λάβουμε κάποιες από τις πρόδρομες ουσίες του, όπως η Ν-ακετυλοκυστεϊνη (N-acetyl cysteine – NAC) και η γλυκίνη, ως συμπληρώματα. Θα συνθέσουν την ανάλογη ποσότητα γλουταθειόνης, η οποία θα εξουδετερώσει τις ελεύθερες ρίζες που παράγονται από τα μιτοχόνδρια και θα τα βοηθήσει να επιδιορθωθούν, βοηθώντας σιγά σιγά τα μιτοχόνδρια να ξαναγίνουν υγιή.

3. Γείωση και περιβαλλοντικοί παράγοντες

Άλλη μια προσέγγιση περιλαμβάνει την αποκατάσταση του δυναμικού της μεμβράνης των μιτοχονδρίων μέσω γείωσης, είτε με την άμεση επαφή με τη γη ή με την έκθεση στις συχνότητες Σούμαν. Αυτή η φυσική ηλεκτρομαγνητική συχνότητα της Γης μπορεί να βοηθήσει στην ομαλοποίηση του δυναμικού της κυτταρικής μεμβράνης, διατηρώντας έως και το 20% της ικανότητας παραγωγής των μιτοχονδρίων.

Κατά κανόνα, τα μιτοχόνδρια ξοδεύουν το 20% της ενέργειάς τους κάθε βράδυ αποκαθιστώντας το κανονικό δυναμικό της κυτταρικής μεμβράνης. Η εξωτερική γείωση και η θεραπεία με παλμικό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο (pulsed electromagnetic field therapy – PEMF), μια μη επεμβατική θεραπεία που χρησιμοποιεί ηλεκτρομαγνητικά πεδία για να προάγει την επούλωση και να βελτιώσει διάφορες καταστάσεις υγείας, μπορεί να μειώσει το ενεργειακό φόρτο των μιτοχονδρίων.

Αυτή η προσέγγιση, όπως υποδηλώνει ο Τσεν, θα μπορούσε όχι μόνο να αντιστρέψει την ασθένεια, αλλά και να βοηθήσει στην επίτευξη της βέλτιστης υγείας και ευεξίας.

4. Ποιοτικός ύπνος

Ο Τσεν τονίζει ότι απαραίτητα συστατικά του «κοκτέιλ» για τη μιτοχονδριακή θεραπεία είναι η φυσική άσκηση και η καλή ξεκούραση. Εξίσου σημαντικό είναι να αποφύγουμε να προκαλέσουμε ζημιά στα μιτοχόνδρια από την περιβαλλοντική μόλυνση, τα πρόσθετα των τροφών, τα φυτοφάρμακα και άλλες τοξίνες.

Αναφέρει, συγκεκριμένα, πως πρέπει να διατηρήσουμε μια ρουτίνα ποιοτικού ύπνου και να διασφαλίσουμε μια επαρκή ποσότητα βαθιού ύπνου κάθε νύχτα. Αν και αυτό μπορεί να ακούγεται ως κοινή λογική, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το τηρούν.

5. Ασκήσεις «Ζώνης 2»

Ο Τσεν συνιστά ανεπιφύλακτα ασκήσεις «Ζώνης 2», οι οποίες στοχεύουν σε προπόνηση χαμηλού καρδιακού ρυθμού. Αυτού του είδους η άσκηση χρησιμοποιεί αερόβια αναπνοή αλλά δεν παράγει γαλακτικό οξύ, οπότε δεν θα σας κάνει να νιώθετε κουρασμένοι.

Παραδείγματα ασκήσεων «Ζώνης 2» περιλαμβάνουν πάρα πολύ αργό τρέξιμο, γρήγορο βάδισμα ή ήπια ποδηλασία. Θα πρέπει να μπορείτε να μιλάτε κατά την διάρκεια αυτών των δραστηριοτήτων, αλλά θα παρατηρήσετε ότι αναπνέετε λίγο πιο έντονα. Αυτό το επίπεδο άσκησης βοηθά στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των μιτοχονδρίων, επιδιορθώνοντας σταδιακά τα όργανα.

Αντιθέτως, η πιο έντονη άσκηση αντοχής μπορεί να αυξήσει τον αριθμό των μιτοχονδρίων, ενισχύοντας τη συνολική παραγωγική τους ικανότητα.

Σύμφωνα με τον Τσεν, οποιαδήποτε μορφή άσκησης ωφελεί την υγεία των μιτοχονδρίων, βελτιώνοντας την αποδοτικότητά τους ή αυξάνοντας τον αριθμό τους ή και τα δύο. Είναι λιγότερο πιθανό να προκαλέσετε τραυματισμούς και μπορεί να γίνει σε εσωτερικό ή εξωτερικό χώρο, καθιστώντας τη μια πιο προσβάσιμη επιλογή.

Γιατί αρρωσταίνουν οι άνθρωποι;

Ο Τσεν δίνει έμφαση στο ότι η αρρώστια συχνά είναι αποτέλεσμα παραβίασης των φυσικών αρχών υγείας, είτε εξαιτίας περιβαλλοντικών παραγόντων είτε από προσωπικές επιλογές. Υποδηλώνει ότι η αρρώστια είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι, που μας προτρέπει να προβούμε στις απαραίτητες αλλαγές του τρόπου ζωής μας.

Τα κυριώτερα προληπτικά μέτρα περιλαμβάνουν:

• Αποφυγή περιβαλλοντικών τοξινών
• Περιορισμός έκθεσης σε πρόσθετα τροφών και φυτοφάρμακα
• Συνειδητές διατροφικές επιλογές
• Διατήρηση σταθερής ρουτίνας ύπνου
• Τακτική άσκηση ανάλογη του επιπέδου φυσικής κατάστασης του ατόμου

Ο Τσεν δηλώνει ότι μερικές φορές η αρρώστια μπορεί να είναι μια μεταμφιεσμένη ευλογία, η οποία υπενθυμίζει στους ανθρώπους την ανάγκη για ξεκούραση, τη ρύθμιση του τρόπου ζωής τους, την αποφυγή των παλαιότερων σφαλμάτων τους και την επαναφορά των σωμάτων τους σε μια υγιή κατάσταση.

Των Ben Lam και JoJo Novaes

Απαραίτητο για την ανθρώπινη υγεία, το κάλιο βοηθάει στην ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, υποστηρίζει την λειτουργία των μυών και διασφαλίζει τον κανονικό χτύπο της καρδιάς. Τόσο η έλλειψη όσο και η πλειονότητα καλίου μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά το σώμα, επομένως είναι σημαντικό να ελέγχουμε τα όποια σημάδια ανισορροπίας.

Ο ρόλος του καλίου στο σώμα

Το κάλιο, ένας ηλεκτρολύτης και το κύριο θετικά φορτισμένο ιόν στα κύτταρά μας παίζει κρίσιμο ρόλο στις κυτταρικές λειτουργίες και τις ενεργειακές διαδικασίες. Δρα ως ζωτικός κρίκος μεταξύ αυτών των πεδίων, και ως βιοχημικό συστατικό και ως άμεσος συμμετέχων στην δημιουργία και ρύθμιση των νευρικών ερεθισμάτων. Το κάλιο είναι κρίσιμο για την νευρική αγωγιμότητα, την σύσπαση των μυών και την διατήρηση της ενδοκυτταρικής οσμωτικής πίεσης καθώς και της ισορροπίας των επιπέδων του pH στα σωματικά υγρά.

Μια από τις πιο σημαντικές λειτουργίες του καλίου είναι η επίδραση του στην πίεση του αίματος. Επαρκής ποσότητα καλίου βοηθάει το σώμα να αποβάλει το νάτριο, μειώνει την κατακράτηση υγρών και προάγει την διαστολή των αιμοφόρων αγγείων, όλα εκ των οποίων συνεισφέρουν στην μείωση της πίεσης του αίματος. Επομένως, διατηρώντας επαρκή επίπεδα καλίου μπορεί να βοηθήσει στην μείωση του κινδύνου υπέρτασης και συναφών καταστάσεων, όπως καρδιακής νόσο και εγκεφαλικού.

Μια συστηματική αναθεώρηση που δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό του Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογίας το 2011 ανέλυσε 11 μελέτες περιλαμβάνοντας σχεδόν 25.000 συμμετέχοντες. Η αναθεώρηση βρήκε πως η ημερήσια πρόσληψη 1,64 γραμμαρίων καλίου μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εγκεφαλικού κατά 21%.

Οι ερευνητές σημείωσαν πως η αυξημένη λήψη διατροφικού καλίου συνδέεται με χαμηλότερες περιπτώσεις εγκεφαλικού και ενδεχομένως να μειώσει και τον κίνδυνο στεφανιαίας νόσου και ολικής καρδιαγγειακής νόσου. Αυτά τα ευρήματα υποστηρίζουν την σύσταση της κατανάλωσης τροφίμων πλούσιων σε κάλιο για την μείωση της πιθανότητας αγγειακών παθήσεων.

Μια μακροχρόνια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή που συμπεριλήφθηκε στην συστηματική αναθεώρηση εκτίμησε τα αποτελέσματα της αυξημένης λήψης καλίου μέσω φυσικών τροφών. Ύστερα από επανέλεγχο ενός έτους, οι ασθενείς με δίαιτα πλούσια σε κάλιο πέτυχαν έλεγχο της αρτηριακής πίεσης με λιγότερη από την μισή δοσολογία φαρμάκων  που απαιτείται από την ομάδα ελέγχου.

Το κάλιο είναι ένα οργανικό άλας απαραίτητο για την υγεία των οστών. Ρυθμίζοντας την ισορροπία αλάτων-βάσεως του σώματος, το κάλιο μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της απώλειας οστών.

Επιπλέον, το κάλιο βοηθάει στην πρόληψη υπερβολικής αποβολής καλλίου μέσω των ούρων, το οποίο μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο πέτρας στους νεφρούς.

Το κάλιο είναι επίσης ωφέλιμο για άτομα με διαβήτη. Μπορεί να αυξήσει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και να βοηθήσει στην ρύθμιση των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα.

Σημάδια πλεονάσματος και έλλειψης καλλίου

Η παρούσα σύσταση της Αμερικάνικης Καρδιολογικής Εταιρείας για την ημερήσια πρόσληψη καλίου είναι 3.400 mg για τους άντρες και 2.600 mg για τις γυναίκες. Παρόλα αυτά, η απαιτούμενη ποσότητα μπορεί να διαφέρει ανάλογα την ηλικία, την ατομική φυσιολογία και τις συγκεκριμένες καταστάσεις υγείας.

Για τους ηλικιωμένους, οι ανάγκες καλίου αυξάνονται ενώ η ικανότητα του σώματος να το αποβάλλει ελαττώνεται. Επομένως, η ρύθμιση των επιπέδων καλίου στο αίμα γίνεται απαραίτητη.

Πώς μπορούμε να διακρίνουμε εάν τα επίπεδα καλίου είναι πολύ υψηλά ή πολύ χαμηλά;

Αφύσικα επίπεδα καλίου στο αίμα μπορούν να οδηγήσουν σε αρκετά κοινά θέματα, περιλαμβάνοντας τα εξής:

1. Συσπάσεις μυών: Υψηλά επίπεδα καλίου μπορούν να προκαλέσουν μυϊκή αδυναμία ή και παράλυση, ενώ χαμηλά επίπεδα καλίου μπορούν να προκαλέσουν μυϊκές κράμπες.
2. Καρδιακός ρυθμός: Τόσο τα υψηλά όσο και τα χαμηλά επίπεδα καλίου μπορούν να διαταράξουν τον καρδιακό ρυθμό. Αν παρατηρήσετε ανωμαλίες στον χτύπο της καρδιάς σας, είναι σημαντικό να ελέγξετε τα επίπεδα καλίου σας.
3. Γαστρεντερολογικά: Υψηλά επίπεδα καλίου μπορούν να προκαλέσουν ναυτία και εμετό, ενώ χαμηλά επίπεδα καλλίου μπορούν να οδηγήσουν σε δυσκοιλιότητα λόγω μειωμένης γαστρεντερολογικής κινητικότητας.
4. Νευρολογικά: Τόσο τα υψηλά όσο και τα χαμηλά επίπεδα καλίου μπορούν να προκαλέσουν μούδιασμα ή πόνο στα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών. Αν έχετε κάποια από αυτά τα συμπτώματα, σας συστήνεται να ελέγξετε τα επίπεδα καλλίου σας.

Άλλο ένα ξεχωριστό σύμπτωμα χαμηλού καλίου είναι η υπερβολική κόπωση.

Αιματολογικές εξετάσεις και καρδιογραφήματα μπορούν να αποκαλύψουν εάν τα επίπεδα καλίου είναι υψηλά ή χαμηλά. Αν βιώνετε οποιοδήποτε από αυτά τα συμπτώματα που αναφέρθηκαν, είναι σημαντικό να λάβετε υπόψιν την πιθανότητα ανώμαλων επιπέδων καλίου και να συμβουλευτείτε έναν ιατρό.

6 τροφές πλούσιες σε κάλιο

 1.Φρούτα:

Μπανάνες: 326mg

Avocado: 485mg

Νερό καρύδας: 165mg

2.Λαχανικά:

Σπανάκι: 558mg

Πατάτες: 446mg

Παντζάρια: 342mg

3.Όσπρια:

Μαύρα φασόλια ξερά: 1.540mg

4.Ξηροί καρποί και σπόροι:

Αμύγδαλα: 733mg

Ηλιόσποροι: 850mg

5.Θαλασσινά:

Σολωμός: 364mg

Τόνος: 441mg

6.Γαλακτοκομικά:

Γάλα: 150mg

Γιαούρτι: 164mg

Προφυλάξεις συμπληρωμάτων για το κάλιο

 Είναι κρίσιμο να λαμβάνουμε επαρκές κάλιο μέσα από τις τροφές που προαναφέρθηκαν. Ωστόσο, κάποια άτομα πρέπει να προσέχουν όταν λαμβάνουν συμπληρώματα καλίου. Οι ακόλουθες ομάδες, συγκεκριμένα, θα πρέπει να αποφύγουν τα συμπληρώματα καλίου:

Ασθενείς με σοβαρή νεφρική νόσο: Υπερβολική λήψη συμπληρωμάτων καλίου μπορεί να οδηγήσει σε υπερκαλιαιμία.

Ασθενείς με διαβητική νεφροπάθεια: Αυτή η ασθένεια μπορεί να μειώσει την ικανότητα των νεφρών να αποβάλουν αποτελεσματικά το κάλιο.

Άτομα που λαμβάνουν ορισμένες φαρμακευτικές αγωγές: Κάποια φάρμακα, όπως τα αντικαλιουρητικά, μπορούν να αυξήσουν τα επίπεδα καλίου στο σώμα. Επιπλέον λήψη συμπληρωμάτων καλίου μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την υπερκαλιαιμία.

Φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της υψηλής πίεσης και της καρδιακής νόσου, όπως οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης (ACE inhibitor) όπως η λισινοπρίλη και η βεναζεπρίλη, μπορούν να προκαλέσουν κατακράτηση καλίου. Ομοίως, ανταγωνιστές των υποδοχέων της αγγειοτασίνης II, περιλαμβάνοντας την λοσαρτάνη και την βαλσαρτάνη, μπορούν επίσης να αυξήσουν τα επίπεδα καλίου στο αίμα.

Ασθενείς με καρδιακή νόσο: Τα επίπεδα καλίου μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά τον καρδιακό ρυθμό, οπότε άτομα με καρδιακή νόσο θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί με την λήψη συμπληρωμάτων καλίου.

Του Jingduan Yang

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι του συγγραφέα και δεν αντανακλούν κατ ανάγκη τις απόψεις των Epoch Times. Η Epoch Times προσκαλεί τον επαγγελματικό διάλογο.

Εάν πάσχετε από σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (ΣΕΕ), τότε η επόμενη συνταγογράφηση σας μπορεί να βρίσκεται στην κουζίνα.

Μελέτη που δημοσιοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2024 δείχνει πως απλές διατροφικές αλλαγές ξεπερνούν τα φάρμακα στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του ΣΕΕ. Και η ανακούφιση διαρκεί. Έξι μήνες μετά, οι ασθενείς που συνέχισαν τις νέες διατροφικές τους συνήθειες εξακολουθούσαν να απολαμβάνουν σημαντικά οφέλη.

Δίαιτα αντί φαρμάκων ΣΕΕ

Συνηθισμένες διατροφικές συμβουλές από άτομα που πάσχουν από ΣΕΕ περιλαμβάνουν την κατανάλωση μικρότερων και πιο συχνών γευμάτων αντί των τριών μεγάλων και τον περιορισμό των συνηθισμένων ερεθισμάτων όπως του καφέ και του γάλακτος. Όταν χρησιμοποιούνται φάρμακα, συνήθως στοχεύουν την ανακούφιση συμπτωμάτων όπως η δυσκοιλιότητα, το φούσκωμα και η διάρροια.

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The Lancet – Gastroenterology & Hepatology, εξέτασε 294 άτομα (241 γυναίκες, καθώς το ΣΕΕ είναι πιο κοινό στις γυναίκες, και 53 άντρες) με μέτριο έως σοβαρό ΣΕΕ, συγκρίνοντας τρεις θεραπείες σε διάστημα τεσσάρων εβδομάδων: δύο διατροφικές προσεγγίσεις και φαρμακευτική αγωγή. Οι διατροφικές προσεγγίσεις περιλάμβαναν παραδοσιακές συμβουλές ΣΕΕ σχετικά με την μείωση ζυμώσιμων υδατανθράκων (fermentable carbohydrates – FODMAPs) – σάκχαρα όπως τα γλυκά και άμυλο όπως οι πατάτες – και μια δίαιτα χαμηλή σε υδατάνθρακες.

Η ομάδα φαρμακευτικής αγωγής έλαβε θεραπεία βασισμένη στα κύρια συμπτώματά της: συμπληρώματα καθαρτικών ινών όπως η Στερκούλια (karaya gum) για την δυσκοιλιότητα ή αντιδιαρροϊκά φάρμακα όπως η λοπεραμίδη (Imodium) για την διάρροια.

Όλες οι ομάδες ανέφεραν βελτίωση στην ποιότητα ζωής, λιγότερα σωματικά συμπτώματα και μειωμένο άγχος και κατάθλιψη. Ωστόσο, οι διατροφικές παρεμβάσεις έδειξαν πιο σημαντική βελτίωση: το 76% που ακολούθησε τις παραδοσιακές συμβουλές και το 71% με δίαιτα χαμηλή σε υδατάνθρακες έδειξαν λιγότερα συμπτώματα, σε σύγκριση με το 58% στην ομάδα φαρμακευτικής αγωγής.

Ύστερα από 6μηνη επανεξέταση, πολλοί συμμετέχοντες στις διατροφικές ομάδες διατήρησαν σημαντική ανακούφιση από τα συμπτώματα: το 68% που ακολούθηση την παραδοσιακή συμβουλή και το 60% σε δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων είχαν και πάλι όφελος.

«Με αυτή τη μελέτη, μπορούμε να δείξουμε πως η δίαιτα παίζει κεντρικό ρόλο στην αντιμετώπιση του ΣΕΕ, αλλά και πως υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές θεραπείες που είναι αποτελεσματικές», είπε σε δήλωση τύπου η Σάννα Νιμπάτσκα (Sanna Nybacka), διαιτολόγος και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ στην Σουηδία και επικεφαλής ερευνήτρια. «Χρειαζόμαστε περισσότερη γνώση σχετικά με το πώς να εξατομικεύουμε καλύτερα την θεραπεία του ΣΕΕ στο μέλλον.»

Όταν η δίαιτα δεν επαρκεί

Ο Δρ Ντέιβιντ Πιούροου (Dr. David Purow), ανατολικός περιφερειακός διευθυντής γαστρεντερικής ενδοσκόπησης του Northwell Health με έδρα την Νέα Υόρκη και ο οποίος δεν συνδέεται με την έρευνα, είπε πως η ομάδα του εδώ και πολύ καιρό προτείνει μια δίαιτα χαμηλή σε FODMAP για τους ασθενείς με ΣΕΕ.

«Αυτή η μελέτη επιβεβαιώνει τα ευρήματα που έχουμε δει στους ασθενείς μας», σημείωσε.

«Το ανθρώπινο έντερο χωνεύει ανεπαρκώς τις τροφές με FODMAP», είπε στους Epoch Times η Δρ Κριστίν Φρισσόρα (Dr. Christine Frissora), γαστρεντερολόγος στο Weill Cornell Medicine η οποία επίσης δεν σχετίζεται με την μελέτη.

«Τα αχώνευτα κομμάτια καταναλώνονται από τα βακτήρια του εντέρου, τα οποία εν συνεχεία παράγουν αέρια», πρόσθεσε. Αυτό οδηγεί σε δυσκινητικότητα του εντέρου, βλάβη των μυών του εντέρου που προωθούν την τροφή και γαστρεντερικές διαταραχές, σημείωσε.

Η Δρ Φρισσόρα, η οποία είπε πως τα ευρήματα της μελέτης δεν την εξέπληξαν, παρέθεσε την δικιά της έρευνα του 2022 η οποία έδειξε πως περίπου το 70% των ασθενών με ΣΕΕ δεν μπορούν να χωνέψουν σωστά τους υδατάνθρακες. «Εξετάσαμε εκατοντάδες ασθενείς με χρόνια συμπτώματα ΣΕΕ, και το 20% είχε δυσαπορρόφηση σακχαρόζης (λευκή ζάχαρη)», σημείωσε.

Ενώ οι διατροφικές αλλαγές είναι κρίσιμες στην αντιμετώπιση του ΣΕΕ, δεν λειτουργούν σε όλους. Πολλοί βλέπουν βελτίωση με μια δίαιτα χαμηλή σε FODMAP, αλλά όχι όλοι, όπως δείχνει η μελέτη επίσης, είπε ο Δρ Πιούρλοου.

Για τους ασθενείς με ΣΕΕ που δεν ανταποκρίνονται σε δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων ή χαμηλή σε FODMAP , άλλες λύσεις χωρίς φάρμακα περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

• Προβιοτικά: Αυτά τα ωφέλημα βακτήρια του εντέρου βοηθούν στην ρύθμιση του μικροβιώματος, ανακουφίζοντας από τα συμπτώματα του ΣΕΕ. Τα προβιοτικά, που βρίσκονται στο γιαούρτι, το κεφίρ, το κίμτσι, το ξυνολάχανο και τα λαχανικά πίκλες, είναι επίσης διαθέσιμα ως συμπληρώματα.
• Ψύλλιο: Αυτή η διαλυτή φυτική ίνα βοηθάει στην ρύθμιση των κινήσεων του εντέρου και στην μείωση των συμπτωμάτων του ΣΕΕ. Μπορεί να ληφθεί ως συμπλήρωμα ή να προστεθεί στο φαγητό.
• Έλαιο δυόσμου: Αυτό είναι ένα αντι-σπασμοδικό το οποίο χαλαρώνει τους μύες του εντέρου, μειώνοντας πιθανόν τα συμπτώματα του ΣΕΕ.
• Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία: Αυτή η θεραπεία ομιλίας βοηθά τα άτομα να αναγνωρίσουν και να αλλάξουν τα άσχημα μοτίβα σκέψεων και συμπεριφοράς που ίσως συμβάλουν στο ΣΕΕ.
• Βελονισμός: Έρευνες υποδηλώνουν πως ο βελονισμός ίσως να ανακουφίζει από τα συμπτώματα του ΣΕΕ με το να διεγείρει συγκεκριμένα σημεία που βοηθούν στην ρύθμιση του πεπτικού συστήματος.

Είναι κρίσιμο να συμβουλευτείτε ένα πάροχο υγειονομικής φροντίδας για να καθορίσετε το καλύτερο σχέδιο θεραπείας για την διαχείριση των συμπτωμάτων και την βελτίωση της ποιότητας της ζωής.

Το να είναι κανείς μόνος σημαίνει να «στερείται φιλικής συντροφικότητας ή συμπάθειας», σύμφωνα με έναν ορισμό του λεξικού.

Πρόσφατη μετα-ανάλυση που εξέτασε δεδομένα από περισσότερα από 600.000 άτομα υποδηλώνει ότι η μοναξιά αυξάνει τον κίνδυνο άνοιας. Αυτοί που ανέφεραν πως αισθάνονται μοναξιά ήταν κατά 31% πιο πιθανό να αναπτύξουν άνοια σε σχέση με αυτούς που δεν ένιωθαν, σύμφωνα με τα ευρήματα.

«Έχει διαφορά το να είναι κανείς μόνος ή απομονωμένος», γράφουν οι ερευνητές στη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Mental Health. «Οι άνθρωποι μπορεί να νιώθουν μοναξιά ακόμη και όταν είναι με άλλους εάν η ποσότητα ή η ποιότητα των κοινωνικών τους σχέσεων δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που έχουν ανάγκη ή επιθυμούν.»

Σημαντικά ευρήματα

Οι ερευνητές ανέλυσαν 21 προηγούμενες μελέτες, οι 13 από τις οποίες έδειχναν «σημαντική σχέση» μεταξύ της μοναξιάς και του κινδύνου άνοιας. Η ανάλυση αποκάλυψε συγκεκριμένους δεσμούς με διάφορες μορφές άνοιας, περιλαμβανομένης και της νόσου του Αλτσχάιμερ.

Η κατάθλιψη και η κοινωνική απομόνωση αναγνωρίστηκαν ως οι υποκείμενες αιτίες της μοναξιάς. Η μοναξιά σχετίζεται στενά με καταθλιπτικά συμπτώματα, τα οποία αυξάνουν τον κίνδυνο της γνωστικής παρακμής, γράφουν οι ερευνητές.

«Το αίσθημα της μοναξιάς σχετίζεται επίσης με μειωμένη συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες και ανεπαρκείς κοινωνικές αλληλεπιδράσεις», γράφουν. «Είναι πιθανό πως η μειωμένη κοινωνική συμμετοχή μειώνει τη γνωστική διέγερση, κάνοντας τα άτομα που νιώθουν μοναξιά να είναι πιο ευάλωτα στην γνωστική παρακμή.»

Άλλες παρατηρητικές μελέτες έχουν βρει την ίδια σχέση μεταξύ της άνοιας και της μοναξιάς, κάτι που ώθησε τους ερευνητές να αναθεωρήσουν τη βιβλιογραφία. Για παράδειγμα, μελέτη του 2022 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό International Psychogeriatrics βασισμένη σε 15 χρόνια παρακολούθησης ασθενών με άνοια διαπίστωσε ότι η μοναξιά σχετιζόταν με σχεδόν 60% αυξημένο κίνδυνο άνοιας από κάθε αίτιο.

Οι μηχανισμοί συσχετισμού

Τα αποτελέσματα δεν προκαλούν έκπληξη, είπε σε δήλωση Τύπου η Μαρτίνα Λουτσέττι, επικεφαλής ερευνήτρια της μελέτης και επίκουρος καθηγήτρια Επιστημών Συμπεριφοράς στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο Ιατρικής της Πολιτείας της Φλόριντα. Η σχέση μεταξύ της μοναξιάς και της άνοιας ξεκινά πολύ πριν τη διάγνωση, επισημαίνει.

«Η άνοια είναι [sic] ένα φάσμα, με νευροπαθολογικές αλλαγές οι οποίες ξεκινούν δεκαετίες πριν την κλινική αρχή», δηλώνει η Λουτσέττι. «Η μοναξιά – η έλλειψη ικανοποίησης από τις κοινωνικές σχέσεις – μπορεί να επηρεάσει τόσο τη γνωστική όσο και την καθημερινή σας λειτουργία.»

Η μοναξιά συνδέεται στενά με τη γνωστική παρακμή για αρκετούς λόγους, είπε στους Epoch Times ο Μαρκ Μέιφιλντ, επίκουρος καθηγητής συμβουλευτικής στο Χριστιανικό Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, ο οποίος δεν σχετίζεται με την έρευνα. Αυτοί είναι οι:

• Αντίδραση στο στρες: «Η χρόνια μοναξιά προκαλεί παρατεταμένο στρες, το οποίο αυξάνει τα επίπεδα κορτιζόλης, μια ορμόνη που επηρεάζει την γνωστική λειτουργία του εγκεφάλου με την πάροδο του χρόνου», είπε ο Μέιφιλντ, συγγραφέας του βιβλίου «Το μονοπάτι έξω από τη μοναξιά» (The Path Out of Loneliness). «Αυτό το χρόνιο στρες μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή και ζημιά σε περιοχές όπως ο ιππόκαμπος και ο προμετωπιαίος φλοιός, οι οποίες είναι απαραίτητες για τη μνήμη και την εκτελεστική λειτουργία», εξήγησε.
• Κοινωνική διέγερση: Άλλη μία σύνδεση μεταξύ μοναξιάς και παρακμής στην υγεία του εγκεφάλου είναι ότι η γνωστική υγεία ευημερεί με τη διέγερση που προέρχεται από την κοινωνική αλληλεπίδραση, είπε ο Μέιφιλντ. «Η μοναξιά συχνά οδηγεί σε κοινωνική απομόνωση, στερώντας αυτές τις αλληλεπιδράσεις από τα άτομα, οι οποίες είναι κρίσιμες για την διατήρηση της πνευματικής ευκινησίας», είπε.
• Κατάθλιψη: Άλλη μια σημαντική σχέση μεταξύ της μοναξιάς και της γνωστικής παρακμής είναι η κατάθλιψη. Η σχέση φαίνεται να είναι αμφίδρομη – η μοναξιά μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη ή η κατάθλιψη μπορεί να προκαλέσει μοναξιά, δημιουργώντας έναν κύκλο που συμβάλει στη γνωστική παρακμή. «Η κατάθλιψη, συχνά υποπαράγωγο της μοναξιάς, έχει αναγνωριστεί ως παράγοντας κινδύνου για την άνοια», είπε ο Μέιφιλντ. «Η μοναξιά μπορεί να χειροτερέψει τα καταθλιπτικά συμπτώματα, τα οποία συνεισφέρουν στη συνολική γνωστική παρακμή, όπως παρατηρείται στους ασθενείς με άνοια.»

Επιπτώσεις στη δημόσια υγεία

Η κλίμακα και το εύρος αυτής της έρευνας – η οποία περιλαμβάνει δεδομένα από περισσότερους από μισό εκατομμύριο ανθρώπους – υπογραμμίζει ότι η μοναξιά δεν αποτελεί απλά λόγο ανησυχίας για τον συναισθηματικό κόσμο ενός ανθρώπου, αλλά ένα σημαντικό ζήτημα δημόσιας υγείας, σύμφωνα με τον Μέιφιλντ.

«Η μελέτη παρέχει επιστημονική υποστήριξη στην άποψη ότι η μοναξιά δεν είναι απλά μια συναισθηματική κατάσταση με σημαντικές σωματικές και νοητικές συνέπειες, περιλαμβάνοντας και την άνοια», είπε. «Αυτή η επίγνωση μπορεί να παρακινήσει τα άτομα και τους παρόχους φροντίδας να δώσουν βαρύτητα στον παράγοντα ‘μοναξιά’, λαμβάνοντας τα κατάλληλα προληπτικά μέτρα.»

Του Huey Freeman

Ο καρκίνος του οισοφάγου είναι σχετικά συνηθισμένος και ένας από τους πιο προκλητικούς καρκίνους σχετικά με την αντιμετώπισή του. Τα συμπτώματα συχνά παρατηρούνται αφού η ασθένεια έχει προχωρήσει. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά πρώιμα σημάδια του καρκίνου του οισοφάγου. Κατανοώντας και δίνοντας προσοχή σε αυτά καθιστά την πρώιμη ανίχνευση και την πλήρη θεραπεία αυτού του καρκίνου δυνατή.

Ο οισοφάγος είναι ένας μυώδης σωλήνας που συνδέει τον λάρυγγα με το στομάχι και είναι υπεύθυνος για την μεταφορά της τροφής και των υγρών. Πολλοί ασθενείς με καρκίνο του οισοφάγου αγνοούν την ύπαρξη της κατάστασης στα αρχικά της στάδια. Μέχρι να διαγνωστεί, ο καρκίνος συχνά έχει εξαπλωθεί σε άλλα σημεία του σώματος, με αποτέλεσμα μεγαλύτερο ρυθμό θνησιμότητας. Σύμφωνα με την Αμερικάνικη Αντικαρκινική Εταιρεία, το σχετικό ποσοστό επιβίωσης πέντε ετών για τον καρκίνο του οισοφάγου είναι μόλις 22%. Αυτό είναι χαμηλότερο από το ποσοστό επιβίωσης του 28% για τον καρκίνο του πνεύμονα, την κύρια αιτία θανάτου λόγω καρκίνου στις ΗΠΑ, και είναι συγκρίσιμο με το ποσοστό επιβίωσης για τον καρκίνο του ήπατος, που είναι άλλη μια δύσκολη ασθένεια να αντιμετωπιστεί.

Σύμφωνα με την Cliveland Clinic (Κλινική του Κλίβελαντ), ο καρκίνος του οισοφάγου τυπικά μεγαλώνει με ραγδαίο ρυθμό. Λόγω της εύκαμπτης φύσης του οισοφάγου, τεντώνεται γύρω από το σημείο που μεγαλώνει ο όγκος. Ως αποτέλεσμα, εμφανή συμπτώματα συνήθως δεν παρουσιάζονται μέχρις ότου ο καρκίνος να φτάσει σε προχωρημένο στάδιο.

Εάν ανιχνευθεί έγκαιρα, οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης μπορούν να αφαιρέσουν χειρουργικά τους μικρότερους όγκους. Ωστόσο, μόνο το 25% περίπου των ασθενών με καρκίνο του οισοφάγου διαγιγνώσκονται προτού ο καρκίνος εξαπλωθεί.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία, εάν ο καρκίνος του οισοφάγου διαγνωσθεί και αντιμετωπιστεί προτού εξαπλωθεί, το πενταετές ποσοστό επιβίωσης μπορεί να είναι έως και 49%. Ωστόσο, εάν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί στους γειτονικούς ιστούς, τα όργανα ή τους λεμφαδένες, το ποσοστό επιβίωσης πέφτει στο 28%. Όταν ο καρκίνος του οισοφάγου κάνει μετάσταση σε μακρινά όργανα ή λεμφαδένες την στιγμή της διάγνωσης, το ποσοστό επιβίωσης πέφτει σε μόλις 6%. Αυτό υπογραμμίζει την κρίσιμη σημασία της πρώιμης ανίχνευσης για την βελτίωση του ποσοστού επιβίωσης.

Πρώιμα συμπτώματα του καρκίνου του οισοφάγου

Ο καρκίνος του οισοφάγου είναι δύσκολος στην ανίχνευση στα αρχικά του στάδια, καθιστώντας κρίσιμη την αναγνώριση των δυσδιάκριτων συμπτωμάτων του.

Πιθανά πρώιμα συμπτώματα καρκίνου του οισοφάγου περιλαμβάνουν:

• Δυσκολία στην κατάποση: Δυσφορία κατά την κατάποση τροφής είναι ένα κοινό σύμπτωμα, ειδικά όσον αφορά την στερεά τροφή. Μπορεί να νιώθει κανείς σαν κάτι να έχει κολλήσει στον λαιμό ή το στήθος.
• Ανεξήγητη απώλεια βάρους: Η σημαντική απώλεια βάρους χωρίς προφανή λόγο συχνά συνδέεται με μειωμένη όρεξη και δυσκολία κατά την κατάποση.
• Πόνος στο στήθος ή δυσφορία: Πόνος στο στήθος που επιμένει ή δυσφορία μετά την κατανάλωση τροφής μπορεί να είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι.
• Επίμονος βήχας και βραχνάδα: Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να προκαλούνται από ερεθισμό του οισοφάγου ή λόγο ανάπτυξης όγκου.
• Δυσπεψία: Η συχνή δυσπεψία και το αίσθημα καούρας στο στομάχι που δεν αντιδρά σε συνήθεις θεραπείες μπορεί να υποδεικνύουν αρχικά στάδια καρκίνου του οισοφάγου.
• Εμετός: Σε σοβαρές περιπτώσεις, ο καρκίνος του οισοφάγου μπορεί να ερεθίσει τον γαστρεντερικό σωλήνα και να προκαλέσει εμετό.
• Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση: Συμπτώματα όπως καούρα και παλινδρόμηση συχνά συμβαίνουν πριν τον εμετό.

2 περιπτώσεις πρώιμης ανίχνευσης και αποτελεσματικής αντιμετώπισης

Ο πρώτος ασθενής είναι ο Τζον, άντρας 55 ετών. Αρχικά παρατήρησε δυσκολία στην κατάποση τροφής αλλά το θεώρησε μικρό ζήτημα και δεν έδωσε πολύ σημασία. Ωστόσο, το σύμπτωμα επέμενε και σταδιακά γινόταν χειρότερο. Εν τέλει, συμβουλεύτηκε τον ιατρό του, ο οποίος του πρότεινε ενδοσκόπηση. Η εξέταση αποκάλυψε έναν όγκο στον οισοφάγο του στα αρχικά του στάδια. Καθώς ο καρκίνος ανιχνεύτηκε σε πρώιμο στάδιο, ο Τζον αντιμετωπίστηκε επιτυχώς, περιλαμβάνοντας χειρουργική επέμβαση και χημειοθεραπεία, και είναι δίχως καρκίνο τα τελευταία τρία χρόνια. Αυτή η περίπτωση τονίζει την σημασία της πρώιμης ανίχνευσης.

 Η δεύτερη ασθενής είναι η Μαρία, γυναίκα 60 ετών. Η Μαρία είχε χρόνια αίσθηση καούρας στο στομάχι και δυσφορία στο στήθος, το οποίο περιλάμβανε ήπιο άλγος, το οποίο διήρκεσε για αρκετούς μήνες. Αρχικά, δοκίμασε να χρησιμοποιήσει αντιόξινα φάρμακα για να ανακουφιστεί από τα συμπτώματα, αλλά ο πόνος χειροτέρευσε. Τότε συμβουλεύτηκε τον ιατρό της, ο οποίος την διέγνωσε με καρκίνο του οισοφάγου. Η Μαρία έλαβε ένα σχέδιο ολοκληρωμένης θεραπείας το οποίο περιελάμβανε θεραπεία μέσω ακτινοβολίας, στοχευμένη θεραπεία και εγχύσεις υψηλών δόσεων βιταμίνης C. Μέχρι στιγμής, η Μαρία έχει μια πολύ υγιή ζωή.

 Αυτές οι περιπτώσεις παρουσιάζουν πόσο κρίσιμο είναι η αναγνώριση των πρώιμων σημαδιών και η ταχύτατη αναζήτηση ιατρικής φροντίδας. Όπως με πολλούς καρκίνους, ο καρκίνος του οισοφάγου αντιμετωπίζεται πιο αποτελεσματικά όταν ανιχνεύεται νωρίς. Μόλις εξαπλωθεί, η αντιμετώπισης γίνεται πολύ πιο προκλητική.

Η βιταμίνη C ως συμπληρωματική θεραπεία για τον καρκίνο του οισοφάγου

Στην δεύτερη περίπτωση που προαναφέρθηκε, χρησιμοποιήθηκαν υψηλές δόσεις βιταμίνης C ενδοφλέβια για την υποστήριξη της θεραπείας του καρκίνου του οισοφάγου. Σύμφωνα με πληροφορίες από το Εθνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο, ορισμένες μελέτες πάνω στην ενδοφλέβια βιταμίνη C έχουν δείξει πως μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής των ασθενών με καρκίνο και να μειώσουν τις σχετικές παρενέργειες, με ελάχιστες παρενέργειες να αναφέρονται σε κλινικές δοκιμές. Παρόλα αυτά, η χρήση ενδοφλέβιας βιταμίνης C για την αντιμετώπιση του καρκίνου δεν έχει εγκριθεί από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (Food and Drug Administration-FDA).

Μελέτη του 2020 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Communications έδειξε πως ο συνδυασμός δύο αντιγηραντικών μεθόδων – δίαιτες που μιμούνται την νηστεία και υψηλές δόσεις βιταμίνης C – αντιμετώπισαν αποτελεσματικά τους όγκους σε ποντίκια που είχαν υψηλή αντίσταση σε παραδοσιακές μεθόδους θεραπείας.

Ο Βάλτερ Λόνγκο, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, διευθυντής του Longevity Institute at the University of Southern California (Ινστιτούτου Μακροζωίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας), και καθηγητής βιολογικών επιστημών, έδωσε έμφαση σε δελτίο τύπου πως αυτή η έρευνα είναι η πρώτη που δείχνει πως εντελώς μη τοξικές παρεμβάσεις μπορεί να είναι εξίσου αποτελεσματικές μέθοδοι θεραπείας για τους επιθετικούς καρκίνους. «Όταν χρησιμοποιήθηκε από μόνη της, η δίαιτα που μιμείται την νηστεία ή η βιταμίνη C από μόνη της μείωσε την ανάπτυξη των όγκων των καρκινικών κυττάρων και προκάλεσε μικρή αύξηση στους θανάτους των καρκινικών κυττάρων. Αλλά όταν χρησιμοποιήθηκαν μαζί, είχαν δραματική επίδραση, σκοτώνοντας σχεδόν όλα τα καρκινικά κύτταρα.»

Μία αναθεώρηση του 2021 έδειξε πως υψηλή δόση ενδοφλέβιας βιταμίνης C, όταν χρησιμοποιείται συνδυαστικά με αντικαρκινικά φάρμακα, επιδεικνύει ευαισθητοποιητική, βελτιωτική ή συνεργιστική επίδραση με την ακτινοθεραπεία, την χημειοθεραπεία και την ανοσοθεραπεία των διαφόρων καρκίνων.

Υγιεινές συνήθειες για την πρόληψη του καρκίνου του οισοφάγου

Όπως ο καρκίνος του ήπατος, ο καρκίνος του οισοφάγου έχει σημαντικά μεγαλύτερη συχνότητα στους άντρες από τις γυναίκες. Στις Η.Π.Α., ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του οισοφάγου στην ζωή κάποιου είναι περίπου ένας στους 127 για τους άντρες και ένας στους 434 για τις γυναίκες. Με άλλα λόγια, οι άντρες είναι πάνω από τρεις φορές πιο πιθανό να αναπτύξουν την ασθένεια. Αυτή η ανισότητα είναι κυρίως λόγο των μεγάλων παραγόντων κινδύνου όπως το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ, η παχυσαρκία και οι ανθυγιεινές διατροφικές συνήθειες, οι οποίοι επικρατούν πιο πολύ στους άντρες παρά στις γυναίκες.

Η Αμερικάνικη Αντικαρκινική Εταιρεία σημείωσε πως ενώ όλες οι περιπτώσεις καρκίνου του οισοφάγου είναι δυνατόν να αποτραπούν – ειδικά εκείνες που επηρεάζονται από γενετικούς παράγοντες – η αποφυγή ορισμένων τροποποιητικών παραγόντων κινδύνου μπορούν να μειώσουν σημαντικά την πιθανότητα ανάπτυξης της ασθένειας. Λάβετε υπόψιν τις ακόλουθες συστάσεις για αν μειώσετε τον κίνδυνο:

• Αποφύγετε το κάπνισμα και το αλκοόλ: Στις Η.Π.Α., το κάπνισμα και η κατανάλωση αλκοόλ είναι κύριοι παράγοντες κινδύνου του τρόπου ζωής για την ανάπτυξη καρκίνου του οισοφάγου. Κάθε ένας από αυτούς τους παράγοντες αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο ανάπτυξης της ασθένειας, και η κίνδυνος είναι ακόμη υψηλότερος όταν συνδυάζονται τα δύο.
• Ακολουθήστε μια υγιεινή διατροφή πλούσια σε φρούτα και λαχανικά: Η δίαιτα υψηλή σε επεξεργασμένα κρέατα και τηγανητά φαγητά συνδέεται ευρέως με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου, ενώ μια δίαιτα πλούσια σε φρούτα και λαχανικά μπορεί να βοηθήσει στην μείωση του κινδύνου του καρκίνου του οισοφάγου.
• Αποφύγετε να πίνετε καυτό καφέ ή τσάι (πάνω από 65 βαθμούς Κελσίου): Η συχνή κατανάλωση εξαιρετικά καυτών αφεψημάτων μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνια ζημιά στο κύτταρα του τοιχώματος του οισοφάγου, επομένως αυξάνοντας τον κίνδυνο καρκίνου του οισοφάγου.
• Ασκηθείτε συχνά και διατηρήστε ένα υγιές βάρος: Η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, η οποία, με την σειρά της, μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα καρκίνου του οισοφάγου. Η συχνή σωματική άσκηση βοηθάει στην μείωση αυτού του κινδύνου.

Του Jingduan Yang

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμη του συγγραφέα και δεν αντανακλούν κατ ανάγκη τις απόψεις των Epoch Times. Οι Epoch Times προσκαλούν τον επαγγελματικό διάλογο και την φιλική συζήτηση.

Ερευνητές αναγνώρισαν πρωτεΐνη, η οποία μπορεί να αποτρέψει την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας σε προχωρημένη ηλικία, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Developmental Cell, στις 2 Οκτωβρίου 2024.

Ο εκφυλισμός της ωχράς κηλίδας είναι η κύρια αιτία απώλειας όρασης στους ηλικιωμένους, επηρεάζοντας σχεδόν 20 εκατομμύρια Αμερικανούς. Καθώς ο πληθυσμός γερνά, αυτός ο αριθμός αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά. Προς το παρόν, δεν υπάρχει θεραπεία η οποία να μπορεί να σταματήσει την πρόοδο της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας.

«Νομίζω ότι αναγνωρίσαμε κάτι το οποίο μπορεί να στοχεύσει τα πρώιμα στάδια της ασθένειας. […] Αυτό είναι πολύ σημαντικό», είπε στους Epoch Times η επικεφαλής συγγραφέας Ρούτσιρα Σινγκ, αναπληρωτής καθηγήτρια οφθαλμολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης.

Η μελέτη χρησιμοποίησε ανθρώπινα βλαστοκύτταρα αντί για ζωικά μοντέλα, κάτι το οποίο δίνει μια ακριβέστερη απεικόνιση του τι συμβαίνει στην ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, σύμφωνα με τους ερευνητές.

«Παλαιότερες ερευνητικές μέθοδοι περιορίζονταν από την ικανότητά τους να απαθανατίζουν τις σημαντικές πτυχές είτε των υγιών είτε των πεθαμένων ανθρώπινων κυττάρων», επισημαίνει η Σινγκ.

Οι ερευνητές αναγνωρίζουν την πρωτεΐνη που οδηγεί σε ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας

Οι ερευνητές εξήγαγαν ανθρώπινα βλαστοκύτταρα από υγιείς ανθρώπους και ασθενείς με εκφύλιση ωχράς κηλίδας και τα προγραμμάτισαν σε κύτταρα του τοιχώματος του αμφιβληστροειδούς.

Συγκριτικά με τους υγιείς ανθρώπους, τα κύτταρα του αμφιβληστροειδούς των ασθενών με εκφύλιση ωχράς κηλίδας υπερπαρήγαγαν ένα είδος πρωτεΐνης που ονομάζεται ιστικός αναστολέας της μεταλλοπρωτεϊνάσης 3 (tissue inhibitor of metalloproteinase 3 – TIMP3), η οποία οδηγεί σε συσσώρευση λιπαρών και πρωτεϊνών που ονομάζονται ντρούζεν (drusen). Τα ντρούζεν είναι μια ένδειξη του πρώιμου σταδίου της εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.

Στην εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, η κηλίδα, το τμήμα του αμφιβληστροειδούς που είναι υπεύθυνο για την οξεία όραση, καταστρέφεται.

Στα αρχικά στάδια, κίτρινα ιζήματα από ντρούζεν συσσωρεύονται στον αμφιβληστροειδή. Τα πρώιμα συμπτώματα της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας περιλαμβάνουν θολή όραση ή την εμφάνιση μιας μαύρης κηλίδας στο κεντρικό πεδίο όρασης, καθιστώντας τις καθημερινές δραστηριότητες όπως το διάβασμα, την οδήγηση, ακόμη και την αναγνώριση προσώπων, όλο και πιο δύσκολες.

Η στεγνή εκφύλιση ωχράς κηλίδας, η οποία αποτελεί το 90% των διαγνωσμένων περιπτώσεων, χαρακτηρίζεται από τη σταδιακή συσσώρευση ντρούζεν και την αργή απώλεια όρασης. Η υγρή εκφύλιση ωχράς κηλίδας, η οποία είναι λιγότερο συνηθισμένη και πιο σοβαρή, συνδέεται με την ανάπτυξη ανώμαλων αγγείων αίματος κάτω από τον αμφιβληστροειδή.

Στη μελέτη, οι ερευνητές βρήκαν ότι η TIMP3 εμπόδιζε ένα άλλο ένζυμο που αποκαλείται μεταλλοπεπτιδάση μήτρας 2 (matrix metallopeptidase 2 – MMP2), η οποία δρα ως συνεργείο καθαρισμού των ματιών, αφαιρώντας τις βλαβερές ουσίες και διατηρώντας τα μάτια υγιή. Με λιγότερη δραστηριότητα  MMP2, τα ντρούζεν συσσωρεύονται, οδηγώντας στην εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.

Η ενίσχυση της  MMP2 αποτρέπει την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας

Η ομάδα της Σινγκ ανακάλυψε ότι εμποδίζοντας την TIMP3, αυξάνονται τα επίπεδα MMP2, τα οποία βοηθούν στη ρύθμιση της φλεγμονής και της υγείας των ματιών. Όταν τα επίπεδα MMP2 είναι χαμηλά, η φλεγμονή μεγαλώνει, οδηγώντας σε μεγαλύτερη συσσώρευση ντρούζεν και, τελικά, σε απώλεια όρασης.

Ενισχύοντας τα επίπεδα MMP2, οι ερευνητές κατάφεραν να μειώσουν τη συσσώρευση ντρούζεν.

Η ομάδα της Σινγκ έχει καταθέσει προσωρινές πατέντες για τους αναστολείς ενζύμων που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της ασθένειας. Τα επόμενα βήματα περιλαμβάνουν προκλινικές μελέτες και τον καθορισμό των καλύτερων μεθόδων παράδοσης, όπως τα φάρμακα δια του στόματος ή τις σταγόνες ματιών. Μόνο όταν αυτά τα στάδια ολοκληρωθούν θα μπορεί η θεραπεία να δοκιμαστεί και, εν τέλει, να γίνει διαθέσιμη στους ασθενείς.

Παρόλο που η ακριβής αιτία της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας δεν είναι πλήρως κατανοητή, οι γενετικοί και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες είναι γνωστό ότι επηρεάζουν. Η ύπαρξη οικογενειακού ιστορικού εκφύλισης της ωχράς κηλίδας αυξάνει τον κίνδυνο.

Συγκεκριμένα γονίδια, όπως το ABCA4, συνδέονται με την κατάσταση. Ωστόσο, οι έρευνες συνεχίζονται για τον καθορισμό του ρόλου τους στη θεραπεία, σύμφωνα με αναθεώρηση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Κλινικές Παρεμβάσεις στην Γήρανση (Clinical Interventions in Aging).

Η μεγάλη ηλικία, το κάπνισμα, η παχυσαρκία και η καρδιαγγειακή νόσος αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας. Μερικές μελέτες έχουν επίσης συνδέσει τη διατροφή που περιέχει πολλά κορεσμένα λιπαρά με την αύξηση πιθανότητας εμφάνισης της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας.

Προληπτικά μέτρα

Η εκφύλιση ωχράς κηλίδας προοδεύει με διαφορετικούς ρυθμούς σε διαφορετικά άτομα. Μέχρι και το 3% των ανθρώπων με μικρή συσσώρευση ντρούζεν αντιμετωπίζει προβλήματα με την όραση μέσα σε πέντε χρόνια, ενώ περίπου το 50% με μεγαλύτερη συσσώρευση ντρούζεν αναπτύσσει εκφύλιση ωχράς κηλίδας τελευταίου σταδίου και απώλεια όρασης μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα.

Τα καθημερινά συμπληρώματα βιταμινών και θρεπτικών συστατικών μπορεί να βοηθήσουν στην επιβράδυνση την προόδου μιας μέσου σταδίου ξηρής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Οφθαλμολογίας (ΑΑΟ), ορισμένα θρεπτικά συστατικά ωφελούν την υγεία του ματιού, συμπεριλαμβανομένων των βιταμινών C και Ε, του ψευδάργυρου, της λουτεΐνης, της ζεαξανθίνης και των Ω-3 λιπαρών οξέων. Αυτά συνδέονται με χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης εκφύλισης της ωχράς κηλίδας αργότερα στη ζωή κάποιου.

Τα εσπεριδοειδή, τα σκούρα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, τα δημητριακά ολικής άλεσης, τα λιπαρά ψάρια και οι ξηροί καρποί είναι καλές διατροφικές επιλογές για την υποστήριξη της υγείας των ματιών.

Επιπλέον, η ΑΑΟ συνιστά μια δίαιτα χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη για όσους πάσχουν ή κινδυνεύουν από εκφύλιση της ωχράς κηλίδας. Ο γλυκαιμικός δείκτης υποδεικνύει το πόσο γρήγορα οι τροφές αυξάνουν το σάκχαρο στο αίμα και οι δίαιτες χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη τείνουν να είναι πλούσιες σε μη αμυλούχα λαχανικά και δημητριακά ολικής άλεσης η ελαφρώς επεξεργασμένα καθώς και χαμηλές σε επεξεργασμένες τροφές.

Η σωματική δραστηριότητα συνδέεται επίσης με λιγότερες πιθανότητες πρόωρης ή μεταγενέστερης εκφύλισης της ωχράς κηλίδας. Η ΑΑΟ σημειώνει πως η τακτική σωματική δραστηριότητα, όπως το περπάτημα, η ποδηλασία, το κολύμπι ακόμη και η δραστήρια κηπουρική, προάγουν την υγεία των ματιών.

Χωρίς αντιμετώπιση, η ξηρή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας μπορεί να εξελιχθεί σε υγρή, η οποία επιδεινώνεται ταχύτατα.

Της Cara Michelle Miller