Ενώ είναι ευρέως γνωστό ότι τα φρούτα και τα λαχανικά είναι ωφέλιμα για την υγεία, μια πρόσφατη μελέτη του Χάρβαρντ έχει αναγνωρίσει τις πέντε καλύτερες υψηλής ποιότητας επιλογές οι οποίες μπορούν να μειώσουν σημαντικά τον κίνδυνο χρόνιων ασθενειών.
Τον Αύγουστο του 2024, ερευνητές δημοσιοποίησαν μια νέα μελέτη στο Αμερικανικό Περιοδικό Κλινικής Διατροφής (The American Journal of Clinical Nutrition). Η μελέτη ανέλυσε δεδομένα από τρία μεγάλα υποψήφια σώματα: τη Μελέτη Παρακολούθησης Επαγγελματιών Υγείας (Health Professionals Follow-up Study), την Μελέτη Υγείας Νοσηλευτών (Nurses’ Health Study – NHS) και τη Μελέτη Υγείας Νοσηλευτών ΙΙ (NHSII).
Η ερευνητική ομάδα διεξήγαγε μια ανάλυση βιοδεικτών από 41.714 συμμετέχοντες, εξετάζοντας τη σχέση μεταξύ της πρόσληψης διαφόρων φρούτων και λαχανικών και 14 καρδιομεταβολικών βιοδεικτών. Κατέταξαν 52 φρούτα και λαχανικά με βάση τη μεταβολική τους ποιότητα.
Τα 5 καλύτερα υψηλής ποιότητας φρούτα και λαχανικά είναι τα:
Μήλα ή αχλάδια
Μαρούλι άισμπεργκ
Ωμό σπανάκι
Βλαστάρια αλφάλφα
Μελιτζάνες ή καλοκαιρινή κολοκύθα
Αντιθέτως, τα πέντε χειρότερα ήταν ο αρακάς ή οι γίγαντες, οι τηγανητές πατάτες, το καρπούζι, ο χυμός τομάτας και το καλαμπόκι. Συνολικά, η μελέτη αναγνώρισε 19 φρούτα και λαχανικά με υψηλή μεταβολική ποιότητα.
Επίπτωση στις χρόνιες ασθένειες
Οι ερευνητές ανέλυσαν τον κίνδυνο σοβαρών χρόνιων ασθενειών σε 207.241 συμμετέχοντες σε μια περίοδο παρακολούθησης 32 ετών. Μερικά από τα πιο σημαντικά ευρήματα είναι τα εξής:
Μεγαλύτερη μερίδα φρούτων και λαχανικών υψηλής μεταβολικής ποιότητας στην διατροφή συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης σοβαρής χρόνιας ασθένειας.
Οι συμμετέχοντες που κατανάλωσαν μεγάλες ποσότητες φρούτων και λαχανικών, αλλά κυρίως ουδέτερης ή χαμηλής μεταβολικής ποιότητας, δεν έδειξαν μειωμένο κίνδυνο χρόνιων ασθενειών. Αντιθέτως, έδειξαν αυξημένο κίνδυνο διαβήτη.
Στην ομάδα με τη συνολικά χαμηλότερη πρόσληψη φρούτων και λαχανικών, αυτοί με τη μεγαλύτερη ποσότητα φρούτων και λαχανικών υψηλής μεταβολικής ποιότητας είχαν 15% χαμηλότερο κίνδυνο σοβαρής χρόνιας ασθένειας σε σχέση με αυτούς που είχαν τη μικρότερη ποσότητα.
Παρόμοιες τάσεις παρατηρήθηκαν στην αθηροσκληρωτική καρδιαγγειακή νόσο (ΑΚΝ), τον διαβήτη Τύπου 2 και τη χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ). Ωστόσο, ο καρκίνος δεν ακολούθησε αυτή την τάση με την ίδια συνέπεια.
Τα φρούτα και τα λαχανικά υψηλής ποιότητας είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά όπως το κάλιο, το μαγνήσιο, την β-καροτίνη, τα φλαβονοειδή και τις διατροφικές φυτικές ίνες, τα οποία βοηθούν στην μείωση του κινδύνου χρόνιων ασθενειών μέσω διάφορων προστατευτικών μηχανισμών, περιλαμβάνοντας αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις και αντι-υπερτασικές ιδιότητες.
Οι ερευνητές σημείωσαν ότι, πέρα από την επικέντρωση στην συνολική πρόσληψη φρούτων και λαχανικών, θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην κατανάλωση τροφών με υψηλή μεταβολική ποιότητα.
Μήλα και αχλάδια
Τα μήλα και τα αχλάδια έχουν παρόμοια διατροφικά προφίλ. Είναι και τα δύο πλούσια σε βιοενεργές χημικές ενώσεις όπως τα φλαβονοειδή, τις διατροφικές φυτικές ίνες και τα αντιοξειδωτικά, οι οποίες έχουν δείξει να μειώνουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακών περιστατικών.
Μια συστηματική αναθεώρηση του 2019 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Τρέχουσες Εξελίξεις στην Διατροφή (Current Developments in Nutrition) βρήκε ότι η αυξημένη κατανάλωση μήλων, αχλαδιών ή συνδυασμού των δύο μείωσε «σημαντικά» τον κίνδυνο εγκεφαλοαγγειακής νόσου, διαβήτη Τύπου 2, τη θνησιμότητα λόγω καρδιαγγειακής και καρδιομεταβολικής νόσου, καθώς επίσης και τη θνησιμότητα από κάθε αίτιο.
Δοκιμή του 2021 που δημοσιεύθηκε στο Αμερικανικό Περιοδικό Κλινικής Διατροφής (The American Journal of Clinical Nutrition) έδειξε επίσης ότι, συγκριτικά με μια ομάδα ελέγχου ατόμων που δεν κατανάλωναν μήλα, οι συμμετέχοντες που έτρωγαν ένα μήλο ημερησίως για έξι συνεχόμενες εβδομάδες έδειξαν μείωση 17% στην C-αντιδρώσα πρωτεΐνη, έναν βιοδείκτη φλεγμονής στο αίμα σε περίοδο νηστείας, και 12,4% μείωση στην ιντερλευκίνη-6, μια προφλεγμονώδη κιτοκίνη. Επιπροσθέτως, η πρωτεΐνη που δεσμεύει λιποπολυσακχαρίτες (Lipopolysaccharide-Binding Protein-LBP), η οποία βοηθά στην προστασία του σώματος από μολύνσεις που προκαλούνται από βακτηρίδια αρνητικά κατά Gram όπως η πνευμονία και η μηνιγγίτιδα, μειώθηκε κατά 20,7%.
Σπανάκι
Το σπανάκι περιέχει διάφορα αντιοξειδωτικά, περιλαμβάνοντας και τα φλαβονοειδή. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα φλαβονοειδή μπορούν να αποτρέψουν αποτελεσματικά την υπεροξείδωση των λιπιδίων, έναν γνωστό παράγοντα κινδύνου για διάφορες ασθένειες, περιλαμβάνοντας την αθηροσκλήρυνση, τον διαβήτη, την ηπατοτοξικότητα (τοξικότητα στο συκώτι) και τη φλεγμονή.
Το σπανάκι είναι επίσης ωφέλιμο για την υγεία του εγκεφάλου. Είναι πλούσιο σε δύο πολύ σημαντικά καροτενοειδή: τη λουτεϊνη και τη ζεαξανθίνη. Μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό της Νόσου Αλτσχάιμερ έδειξε ότι τα επίπεδα λουτεΐνης και ζεαξανθίνης στον εγκέφαλο των ασθενών με Αλτσχάιμερ ήταν περίπου 50% χαμηλότερα από αυτά στα υγιή άτομα.
Άτομα που ακολουθούν δίαιτες πλούσιες σε καροτενοειδή, υψηλότερα επίπεδα λουτεΐνης και ζεαξανθίνης στο αίμα τους, ή μεγαλύτερη συσσώρευση αυτών των καροτενοειδών ως χρωστική στην ωχρά κηλίδα του αμφιβληστροειδή τους, είχαν σημαντικά χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης νόσου του Αλτσχάιμερ, σημείωσε σε δήλωση τύπου η Καθλήν Ντόρεϋ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και καθηγήτρια στο Department of Basic Science Education (Τμήμα Εκπαίδευσης Βασικών Επιστημών) στην Ιατρική Σχολή Virginia Tech Carilion.
Οι βλαστοί αλφάλφα περιέχουν υψηλά επίπεδα σαπωνίνων και άλλων βιοενεργών χημικών ενώσεων, οι οποίες έχουν αντιοξειδωτική, αντιική, ανοσο-ενισχυτική και αντιδιαβητική δράση.
Μελέτη του 2021 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nutrients περιέγραψε την αλληλεπίδραση μεταξύ της χοληστερίνης και των σαπονινών στα ζωικά μοντέλα ως τον υποκείμενο μηχανισμό των αντι-αθηροσκληρωτικών επιδράσεων των βλαστών αλφάλφα. (Οι αντι-αθηροσκληρωτικές ιδιότητες αναφέρονται στην ικανότητα μιας χημικής ένωσης να προλαμβάνει ή να επιβραδύνει την ανάπτυξη της αθηροσκλήρυνσης, μια κατάσταση κατά την οποία συσσωρεύεται πλάκα στις αρτηρίες, οδηγώντας στο στένεμα των αιμοφόρων αγγείων, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο εμφράγματος και εγκεφαλικού). Οι βλαστοί αλφάλφα επομένως είναι μια καλή διατροφική πηγή φυτοχημικών με αντι-αθηροσκληρωτικές ιδιότητες.
Μελιτζάνες
Οι μελιτζάνες έχουν δείξει να βελτιώνουν την πίεση του αίματος. Μια τυχαιοποιημένη μελέτη με ελεγχόμενα εικονικά φάρμακα περιλαμβάνοντας 100 στρεσαρισμένους συμμετέχοντες βρήκε ότι η κατανάλωση σκόνης μελιτζάνας βελτίωσε την διαστολική πίεση του αίματος σε άτομα με κανονική έως υψηλή πίεση και μείωσε τόσο την συστολική όσο και την διαστολική πίεση του αίματος σε αυτούς με υπέρταση βαθμού ένα. Αυτό υποδηλώνει ότι οι μελιτζάνες ίσως να έχουν μια διαφορετική αντι-υπερτασική επίδραση ανάλογα με την κατηγορία της πίεσης του αίματος.
Μαρούλι άισμπεργκ
Το μαρούλι άισμπεργκ είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά, περιλαμβάνοντας τις πολυφαινόλες, τα καροτενοειδή και την βιταμίνη C. Μια μελέτη βρήκε ότι ταΐζοντας αρουραίους μια δίαιτα με 20% μαρούλι βελτίωσε τον μεταβολισμό των λιπιδίων και ενίσχυσε την χωρητικότητα του πλάσματος σε αντιοξειδωτικά, προσφέροντας επομένως προστασία ενάντια στην καρδιαγγειακή νόσο.
Βέλτιστες μέθοδοι μαγειρέματος
Η μελέτη του Χάρβαρντ σημείωσε ότι οι μέθοδοι μαγειρέματος μπορούν να επηρεάσουν τις θρεπτικές ιδιότητες της τροφής.
Για παράδειγμα, το τηγάνισμα μειώνει σημαντικά την διατροφική αξία της πατάτας και είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικό στην καρδιομεταβολική υγεία, αυξάνοντας τον κίνδυνο υπερινσουλιναιμίας (όταν το σώμα παράγει πάρα πολύ ινσουλίνη) και φλεγμονής.
Μια ξεχωριστή μελέτη που παρατίθεται από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ βρήκε ότι το ωμό σπανάκι παρέχει την υψηλότερη ποσότητα λουτεΐνης σε σχέση με τις παραδοσιακές μεθόδους μαγειρέματος όπως το βράσιμο, το μαγείρεμα στον ατμό ή το ψήσιμο στο τηγάνι (pan-frying). Οι ερευνητές πρότειναν την χρήση μπλέντερ ή αποχυμωτή για το σπανάκι ώστε να απελευθερωθεί περισσότερη λουτεΐνη, ή το τεμάχισμα του για χρήση σε σαλάτες ή σάντουιτς για να επιτευχθεί ένα παρόμοιο πλεονέκτημα.
Της Ellen Wan
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις της συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις των Epoch Times. Οι Epoch Times καλωσορίζουν την επαγγελματική συζήτηση και τη φιλική αντιπαράθεση.
Ο Τζον και η Κλώντια Κλάξτον ήταν ένα νεαρό ζευγάρι, γύρω στα 20. Ο Τζον ερωτεύτηκε την Κλώντια και μετά από δύο χρόνια γνωριμίας, της ζήτησε να παντρευτούν.
Ο γάμος τού άλλαξε εντελώς τη ζωή – τον έκανε αισιόδοξο, λιγότερο κυνικό και πολύ πιο ευτυχισμένο. Ένιωθε ότι όλος ο κόσμος ήταν δικός του.
Όμως, αυτός ο κόσμος κατέρρευσε όταν η Κλώντια διαγνώστηκε με λέμφωμα Hodgkin και της δόθηκαν μόνο 50% πιθανότητες επιβίωσης. Μέσα σε μια εβδομάδα, οι χειρουργοί αποφάσισαν να ανοίξουν το σώμα της από τη μασχάλη μέχρι την κοιλιά, προκειμένου να αφαιρέσουν τυχόν ορατά ίχνη της νόσου. Σοκαρισμένη και αβοήθητη, μπήκε στο νοσοκομείο.
Εκείνη την εποχή, ο Τζον εργαζόταν ως ιερέας σε ένα τοπικό νοσοκομείο. Επισκεπτόταν τους αρρώστους, άκουγε τις ιστορίες τους, προσευχόταν για αυτούς και έδειχνε συμπόνια. Ωστόσο, όταν η Κλώντια εισήχθη στο νοσοκομείο, η συμπόνια του Τζον εξαφανίστηκε.
«Μπορούσα να καταλάβω τι περνούσαν οι άλλοι άνθρωποι, αλλά δεν με ένοιαζε πια», είπε. «Με ένοιαζε μόνο η Κλώντια. Ήθελα να φωνάξω στους άλλους ασθενείς: Σταματήστε να γκρινιάζετε! Πιστεύετε ότι έχετε προβλήματα; Η γυναίκα μου μπορεί να πεθάνει ανά πάσα στιγμή!»
Ο Τζον όχι μόνο έπαψε να αισθάνεται συμπόνια του για τους συνανθρώπους του, αλλά θύμωσε και με τον Θεό. Ένιωσε προδομένος.
«Θεέ μου, γιατί εμάς;», σκεπτόταν. «Γιατί μας έδωσες μόνο έναν χρόνο ευτυχίας, σε αντάλλαγμα για τα τωρινά δεινά;»
Ο δημοσιογράφος Philip Yancey. (φωτ. Dean Ayres)
Η θεραπεία που ακολουθούσε η Κλώντια εξαφάνισε την ομορφιά της και την εξάντλησε. Το δέρμα της σκοτείνιασε, τα μαλλιά της έπεσαν και έκανε έμετο όλη την ώρα. Κατά τη διάρκεια των θεραπευτικών διαδικασιών, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο από το να παραμένει ξαπλωμένη, ακούγοντας τα κλικ της μηχανής που βομβάρδιζε το σώμα της με δόσεις αόρατων σωματιδίων. Κάθε δόση γερνούσε το σώμα της κατά ένα μήνα.
Οι φίλοι και η οικογένειά της προσπαάθησαν να τη βοηθήσουν με διάφορους τρόπους. Ένας φίλος της έφερε λουλούδια και προσπάθησε να την πείσει να αγνοήσει τον πόνο της και να σκεφτεί θετικά. Όταν όμως έφυγε, η Κλώντια έμεινε μόνη, αντιμέτωπη με τους έντονους πόνους. Ένας άλλος της είπε, με την ιδιότητα του θρησκευτικού θεραπευτή, ότι «η ασθένεια δεν είναι ποτέ το θέλημα του Θεού», αλλά έργο του Σατανά. Μια άλλη γυναίκα την ενθάρρυνε να ευχαριστήσει τον Θεό για όσα βάσανα περνούσε: «Μπορείς να πεις: Θεέ μου, σε αγαπώ, ειδικά στα βάσανα. Αυτό είναι το θέλημά Σου και εσύ ξέρεις τι είναι καλό για μένα.»
Αλλά η Κλώντια δεν μπορούσε να δεχτεί μια τέτοια ιδέα.
Υπήρξε και η πρόταση να δει την ασθένειά της ως μία σημαντική αποστολή: «Κλώντια, έχεις επιλεγεί να υποφέρεις για τον Θεό και Αυτός θα σε ανταμείψει… Ο Θεός σε διάλεξε, όπως διάλεξε τον Ιώβ και σε χρησιμοποιεί ως παράδειγμα για τους άλλους.»
Όμως ο δημοσιογράφος Φίλιπ Γιάνσεϋ [Philip Yancey, γεν. 1949], που την επισκέφθηκε για να καταγράψει την εμπειρία της, μαζί με άλλες μαρτυρίες ανθρώπων που πάσχουν από ανίατες ασθένειες, την άκουσε χωρίς να δώσει συμβουλές. Στο βιβλίο του «Πού βρίσκεται ο Θεός όταν πονάμε;» (Where Is God When It Hurts, 1977), ο δημοσιογράφος εξετάζει το ερώτημα πώς υποφέρουμε, γιατί συμβαίνει αυτό και πώς πρέπει να προσεγγίσουμε αυτή την κατάσταση.
Φυσικά δεν είναι ο μόνος. Το θέμα της ταλαιπωρίας και της αποφυγής του πόνου όχι μόνο απασχολεί όλους τους ανθρώπους, όπου κι αν βρίσκονται, αλλά βρίσκεται και στο επίκεντρο της κοινωνίας μας σήμερα.
Ανατομία του πόνου
Όταν ως δημοσιογράφος ο Γιάνσεϋ πήρε συνέντευξη από ένα νεαρό ζευγάρι που τραυματίστηκε σοβαρά σε μια συνάντηση με μια αρκούδα γκρίζλι, καθώς και από έναν μαθητή του οποίου η μικρότερη αδερφή πέθανε από καρκίνο σε νεαρή ηλικία, παρά τη θεραπεία και τις προσευχές, άρχισε να αναρωτιέται γιατί οι άνθρωποι έπρεπε να υποφέρουν τόσο πολύ. Σε τι χρησιμεύει αυτό;
Αφετηρία του στη μελέτη του πόνου ήταν ο φυσικός πόνος. Γνώρισε έναν από τους πρωτοπόρους της έρευνας για τον πόνο, τον Δρα Πολ Μπραντ, με αναγνωρισμένο και πολλάκις βραβευμένο ιατρικό έργο. Ο Δρ Μπραντ είχε προσπαθήσει να αναπτύξει ένα τεχνητό σύστημα αίσθησης του πόνου για λεπρούς που είχαν χάσει την αίσθηση του πόνου στα χέρια ή τα πόδια τους. Σε αντίθεση με όλους τους άλλους, οι ασθενείς του Δρος Μπραντ δεν υπέφεραν από τον πόνο, αλλά από την απουσία του – δεν ένιωθαν πόνο. Όταν τραυματίζονταν, αιμορραγούσαν, αλλά δεν το αισθάνονταν. Και όταν έτρεχαν σε βραχώδες έδαφος και χτυπούσαν πέφτοντας, ούτε τότε ένιωθαν τίποτα.
Ο σχεδιασμός ενός συστήματος αίσθησης του πόνου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Για να σχεδιάσει κανείς ένα σύστημα που σχετίζεται με τα όργανα του σώματος, πρέπει να προβλέπει τις ανάγκες του σώματος και να τις γνωρίζει καλά. Ο γιατρός έπρεπε να σκεφτεί σαν Δημιουργός, κατασκευάζοντας έναν Άνθρωπο με ένα περίπλοκο και ευφυές σύστημα. Με τη βοήθεια μηχανικών και βιοχημικών, ο Δρ Μπραντ ανέπτυξε έναν τύπο τεχνητού νεύρου που προσκολλήθηκε σε ένα δάχτυλο σαν γάντι και μετέφερε την αίσθηση του πόνου όταν ασκούνταν πίεση σε αυτό. Όμως, οι επανειλημμένες απόπειρες να προσαρμόσει το τεχνητό νεύρο στους ασθενείς του αποδείχθηκαν άκαρπες και τελικά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το έργο του.
Ο Δρ Μπραντ κατάλαβε πόσο περίπλοκο είναι το σύστημα αίσθησης του πόνου στο σώμα μας και πόσο δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να το μιμηθείς. Η ιατρική βιβλιογραφία περιέχει πληθώρα πληροφοριών για τα «δίκτυα πόνου» στο σώμα. Αν κοιτάξετε μέσα από ένα μικροσκόπιο, μπορείτε να δείτε ότι υπάρχουν εκατομμύρια «υποδοχείς πόνου» που βρίσκονται ακριβώς στην επιφάνεια του δέρματος. Έχουν σχεδιαστεί όχι μόνο για να αισθάνονται και να μεταδίδουν τον πόνο στον εγκέφαλο, αλλά και άλλες αισθήσεις: άγχος, άγγιγμα, ζέστη και κρύο. Μέσα στο σώμα, τα δίκτυα πόνου είναι δομημένα με εξίσου περίπλοκο τρόπο.
Στο βιβλίο «Το δώρο του πόνου» (The Gift of Pain, 1997), που συνυπογράφει με τον Γιάνσεϋ, ο Δρ Μπραντ αποκαλεί το σύστημα πόνου «θεϊκή δημιουργία», σχολιάζοντας:
«Δόξα τω Θεώ που επινόησε τον πόνο! Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να κάνει καλύτερη δουλειά.»
Όσο περισσότερο παρατηρούσε ο Δρ Μπραντ τους ασθενείς του, τόσο πιο ξεκάθαρα κατέληγε στο συμπέρασμα: ο πόνος είναι απαραίτητος για το σώμα μας. Χωρίς αυτόν, είναι αδύνατο να ζήσουμε πολύ σε αυτόν τον κόσμο. Είτε καταλαβαίνουμε πώς λειτουργούν τα συστήματα είτε όχι, πιθανώς υπάρχουν για κάποιο λόγο. Βρίσκονται στο σώμα μας για κάποιο λόγο και είναι σχεδιασμένα με σχολαστικό και περίπλοκο τρόπο.
Όμως, ο Γιάνσεϋ δεν σταμάτησε εκεί. Κατάλαβε ότι ο σωματικός πόνος δεν είναι η μόνη πηγή οδύνης. Κάποιοι μάλιστα θα μπορούσαν να πουν ότι δεν είναι καν τόσο ισχυρή όσο η ψυχική αγωνία που βιώνουμε καθημερινά όταν αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις της ζωής. Είτε πρόκειται για προβλήματα σχέσεων, συγκρούσεις με συναδέλφους ή για μια ανίατη παιδική μνήμη, τα συναισθήματα που τα συνοδεύουν είναι βαριά και προκαλούν μεγάλο ψυχικό άλγος. Αυτό το άλγος διαπερνά την ψυχή και προκαλεί ένα αίσθημα ανικανότητας και απελπισίας. Τι νόημα έχει ο πόνος που βιώνουμε όταν γεννάμε ένα παιδί με ελάττωμα; Ή όταν χάνουμε ένα αγαπημένο πρόσωπο; Και γιατί συμβαίνει αυτό;
Η θεωρία της ανταπόδοσης
Πολλοί είναι οι άνθρωποι που στις δυσκολίες αναρωτιούνται: «Γιατί εμένα;»
Ο Γιάνσεϋ άρχισε να αναζητά απαντήσεις στις αρχαίες παραδόσεις. Στην Παλαιά Διαθήκη, διάβασε ότι ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους και την κοινωνία για να ενεργούν σύμφωνα με ορισμένες αρχές. Η εντιμότητα, η ειλικρίνεια και η συμπόνια οδηγούν σε καλά αποτελέσματα. Η εξαπάτηση, το ψέμα και η απληστία οδηγούν στα αντίθετα αποτελέσματα.
Στον Βουδισμό, αυτό ονομάζεται κάρμα – η ουσία που συσσωρεύεται στο σώμα μας λόγω κακών πράξεων που έχουμε κάνει στο παρελθόν, σε αυτή τη ζωή ή σε μια προηγούμενη. Για να απαλλαγούμε από το κάρμα, πρέπει να υποφέρουμε. Η γέννηση είναι οδύνη, η λύπη είναι οδύνη, η απώλεια και ο θάνατος είναι οδύνη.
Ο καθηγητής Ιστορίας Darrin McMahon. (epoch.org.il)
Οι άνθρωποι που πηγαίνουν σε μοναστήρια στην Ινδία και την Κίνα καλούνται να διαλογιστούν μπαίνοντας σε βαθιά συγκέντρωση και να παραμείνουν ακίνητοι για πολλή ώρα υπομένοντας τον πόνο, κάτι που επιτρέπει στο κάρμα να εκδιωχθεί από το σώμα. Παροτρύνονται επίσης να εγκαταλείψουν τις «προσκολλήσεις» τους — επιθυμίες, φιλοδοξίες, πάθη και προσωπικό όφελος. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να φτάσουν σε μια ανώτερη κατάσταση συνείδησης, να απελευθερωθούν από τα βάσανα και να επιτύχουν τη νιρβάνα. Σύμφωνα με τον Βουδισμό, όσοι δεν θέλουν να εξαλείψουν το κάρμα με αυτόν τον τρόπο, θα πρέπει και πάλι να υποφέρουν, αλλά με διαφορετικούς τρόπους. Παραδείγματος χάριν, ίσως προσβληθούν από αρρώστιες ή ίσως ζήσουν μια κουραστική και επίπονη ζωή.
Ποιος ελέγχει τους νόμους του πόνου και του κάρμα; Όταν ο Γιάνσεϋ σκέφτηκε τη Βίβλο, ανακάλυψε πολλές πιθανές απαντήσεις: Το Βιβλίο της Γένεσης λέει ότι ο Θεός ήταν η άμεση πηγή ταλαιπωρίας για τον Ερ (τον γιο του Ιούδα). Ο Θεός τον σκότωσε αφού αμάρτησε (σύμφωνα με τα σχόλια των σοφών). Το Βιβλίο του Ιώβ υποδεικνύει ότι ο Σατανάς προκαλεί συνεχώς δεινά στον Ιώβ, αφότου έχει λάβει τη συγκατάθεση του Θεού. Και το βιβλίο των Παροιμιών περιγράφει τις φυσικές συνέπειες που θα υποστεί ένας άνθρωπος εξαιτίας της συμπεριφοράς του: αν συμπεριφέρεται άσχημα, μια μέρα θα πρέπει να υποφέρει εξαιτίας αυτού.
Στην εποχή μας, με την επικράτηση των υλιστικών και αθεϊστικών ιδεών, οι άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει την άποψη ότι ένας άνθρωπος έχει ψυχή και ότι υπάρχει κάποιο ανώτερο Ον υπεύθυνο για τις ανθρώπινες υποθέσεις. Όταν η ψυχή φεύγει, το σώμα μένει και μαζί του το ερώτημα: «Γιατί πρέπει να υποφέρουμε αν πραγματικά δεν χρειάζεται;»
Ο Διαφωτισμός, τον 18ο αιώνα, ήθελε να βελτιώσει τον κόσμο, τη ζωή και τη δυνατότητα του ανθρώπου να απολαμβάνει. Ο Άγγλος φιλόσοφος Τζον Λοκ, ένας από τους ιδρυτές του κινήματος, είπε ότι «η δουλειά του ανθρώπου είναι να είναι ευτυχισμένος», δηλαδή δεν πρέπει να δεχόμαστε ότι ο πόνος είναι φυσικό μέρος της ζωής. Παράλληλα, άρχισαν να κυκλοφορούν βιβλία που τόνιζαν ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να υποφέρει από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, αλλά να είναι ευτυχισμένος.
Κατά τη διάρκεια εκείνου του αιώνα, οι συχνότητα εμφάνισης των λιμών και των επιδημιών μειώθηκε . Οι άνθρωποι νοιάζονταν λιγότερο για την επιβίωσή τους και περισσότερο για την καλή ζωή και άρχισαν να φαντάζονται τι θα συνέβαινε αν συνέχιζαν την προσπάθεια να ελέγξουν τις περιστάσεις, τον κόσμο και την αβεβαιότητά του.
Ο καθηγητής Ιστορίας Ντάρριν ΜακΜάχον [Darrin McMahon, γεν. 1963], του Πανεπιστημίου της Φλόριντα, ένας από τους κορυφαίους ερευνητές στον κόσμο για την «ευτυχία», παραχώρησε μία συνέντευξη στους Epoch Times, στην οποία προειδοποιεί για αυτήν τη νέα πραγματικότητα της οποίας η αναζήτηση της ευτυχίας και η αποφυγή του πόνου αποτελούν βασικούς στόχους.
«Ανεξάρτητα από το πόσο έχουμε προοδεύσει, τα βάσανα δεν έχουν εξαλειφθεί», επισημαίνει ο καθηγητής. «Σύμφωνα με την ιστορία των αρχαίων πολιτισμών, είναι αναπόφευκτα. Όλοι βιώνουμε τραγωδίες στη ζωή μας. Άρα το να προσποιούμαστε ότι δεν θα υποφέρουμε δεν είναι λύση. Το να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τα βάσανα είναι.»
Η δύναμη της ελπίδας
Σε πείραμα που διεξήχθη το 1967, τρεις γιατροί κάλεσαν 50 άτομα στο εργαστήριό τους και άναψαν μια θερμάστρα, αυξάνοντας σταδιακά τη θερμοκρασία. Στόχος τους ήταν να δουν πότε τα υποκείμενα θα ένιωθαν δυσφορία και πόνο.
Αλλά τα υποκείμενα δεν γνώριζαν ότι οι γιατροί είχαν και άλλον ένα στόχο. Ήθελαν να δουν αν η απόσπαση της προσοχή των υποκειμένων από τη θερμάστρα θα επηρέαζε την αίσθησή τους του πόνου.
Όταν οι ερευνητές χτυπούσαν ένα κουδούνι, άγγιζαν το χέρι των υποκειμένων ή διάβαζαν μια ιστορία δυνατά, παρατήρησαν ότι μερικές φορές έπρεπε να ανεβάσουν τη θερμοκρασία κατά 45% για να παρατηρήσουν τα υποκείμενα τον πόνο. Μερικά άτομα έβγαλαν ακόμη και φουσκάλες στα χέρια τους χωρίς να τις παρατηρήσουν. Από την άλλη πλευρά, όταν η προσοχή των υποκειμένων δεν αποσπώνταν και στρεφόταν στον πόνο (όπως συμβαίνει με πολλούς ασθενείς που βρίσκονται στο νοσοκομείο), τότε έδειχναν πολύ μεγαλύτερη ευαισθησία στη θερμοκρασία (Hardy, Wolff, Goodell, 1967).
Η εμπειρία του Γιάνσεϋ με την Κλώντια και άλλους ασθενείς σε τελικό στάδιο τον βοήθησε να συνειδητοποιήσει ότι όλες οι εξηγήσεις και οι συμβουλές που περιστρέφονταν γύρω από τα δεινά τους δεν τους βοηθούσαν – το αντίθετο. Συνειδητοποίησε ότι το πιο χρήσιμο πράγμα που μπορείς να κάνεις για αυτούς τους ανθρώπους είναι να τους ξυπνήσεις την αίσθηση της ελπίδας και να τους πείσεις ότι τους περιμένει ένα λαμπρό μέλλον – ακριβώς το αντίθετο από αυτό που βιώνουν στο νοσοκομείο.
Πειράματα σε ζώα και ανθρώπους έχουν επεξηγήσει αυτή την αρχή. Ο Δρ Κουρτ Ρίχτερ, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς, πραγματοποίησε ένα συγκλονιστικό πείραμα, στο οποίο τοποθέτησε δύο αρουραίους σε μια μεγάλη δεξαμενή με νερό. Πέταξε τον πρώτο αρουραίο στη δεξαμενή και τον παρακολούθησε. Καθώς οι αρουραίοι είναι καλοί κολυμβητές, το ζώο παρέμεινε στην επιφάνεια του νερού για περίπου 60 ώρες, μέχρι ότου εξαντλήθηκε και πνίγηκε.
Με τον άλλο αρουραίο, ακολούθησε διαφορετική διαδικασία: άρχισε κρατώντας τον στην αγκαλιά του για αρκετά λεπτά, μέχρι που ο αρουραίος σταμάτησε να αντιστέκεται. Τότε, τον τοποθέτησε στο νερό. Αφού κολύμπησε λίγα λεπτά, βυθίστηκε απότομα και πνίγηκε. Ο Δρ Ρίχτερ πρότεινε ότι ο αυτός ο αρουραίος απλώς «παραιτήθηκε». Αφότου αγωνίστηκε στην αγκαλιά του μάταια, πείστηκε για την αδυναμία του να τα καταφέρει, αντίληψη που λειτούργησε όταν ύστερα τοποθετήθηκε στο νερό. Σύμφωνα με τη θεωρία του γιατρού, ο αρουραίος πέθανε από επίκτητη αδυναμία.
Άλλα πειράματα έχουν δείξει ότι το αίσθημα ανικανότητας μπορεί να αλλάξουν τη φυσιολογία.
Σε ένα από αυτά, δύο ομάδες αρουραίων δέχθηκαν ηλεκτροσόκ. Στα ζώα της πρώτης ομάδας δόθηκε η ευκαιρία να κλείσουν το ρεύμα χρησιμοποιώντας ένα πεντάλ, ενώ σε εκείνα της δεύτερης ομάδας όχι. Αρκετό καιρό μετά το ηλεκτροσόκ, φάνηκε μεν ότι το ρεύμα δεν ενοχλούσε πλέον τους αρουραίους και των δύο ομάδων, ωστόσο οι αρουραίοι της δεύτερης ομάδας, στους οποίους δεν δόθηκε η δυνατότητα να κλείσουν το ρεύμα, έγιναν πολύ πιο ευάλωτοι στις ασθένειες.
Το αντίθετο της ανικανότητας – η θεραπευτική δύναμη της ελπίδας – έχει αποδειχθεί και σε πειράματα με ανθρώπους. Το καλοκαίρι του 1996, ο Δρ Μπρους Μόσλεϋ [Bruce Moseley] οργάνωσε, στο Ιατρικό Κέντρο του Χιούστον, ένα πείραμα με δέκα ασθενείς που έπασχαν από οστεοαρθρίτιδα του γόνατος. Και οι δέκα προγραμματίστηκε να κάνουν χειρουργική επέμβαση για την ανακούφιση του πόνου τους, υποβλήθηκαν σε εξετάσεις, δέχτηκαν αγωγή για ανακούφιση του πόνου και μεταφέρθηκαν στο χειρουργείο.
Όλοι επέστρεψαν σπίτι από το χειρουργείο με πατερίτσες και παυσίπονα. Ωστόσο, στο χειρουργείο, αν και έκαναν τομές στην περιοχή του γόνατος σε όλους, μόνο σε πέντε έγινε πραγματικά η διορθωτική χειρουργική επέμβαση. Οι υπόλοιποι υποβλήθηκαν απλά σε μια προσομοιωμένη, «δήθεν» επέμβαση που ονομάζεται «placebo». Οι ουλές στα γόνατα από τα ράμματα στις τομές δεν φανέρωναν τι είχε συμβεί στην πραγματικότητα.
Τα αποτελέσματα εξέπληξαν τους πάντες: Η εικονική επέμβαση λειτούργησε! Έξι μήνες μετά την επέμβαση, οι ασθενείς δεν γνώριζαν ακόμα ποιοι συγκεκριμένα είχαν υποβληθεί σε πραγματική χειρουργική επέμβαση και ποιοι σε ψευδή, αλλά όλοι ανέφεραν σημαντική ανακούφιση από τον πόνο και αξιοσημείωτες βελτιώσεις στην κινητικότητα. Όσοι έκαναν την πραγματική χειρουργική επέμβαση δεν πήγαν καλύτερα από εκείνους που έκαναν την εικονική.
Το 2002, ο Δρ Μόσλεϋ επανέλαβε το πείραμα, αυτή τη φορά με 180 ασθενείς. Δύο χρόνια μετά τη χειρουργική επέμβαση, όλοι οι ασθενείς ανέφεραν σημαντική ανακούφιση από τον πόνο, και ακόμη και αυτή τη φορά όσοι έκαναν την πραγματική χειρουργική επέμβαση δεν βελτιώθηκαν περισσότερο από εκείνους που έκαναν την εικονική.
«Η ελπίδα επιτρέπει σε ένα άτομο να πιστέψει ότι ακόμα κι αν συμβεί το χειρότερο, μπορεί να σηκωθεί και να προχωρήσει», τονίζει ο Γιάνσεϋ.
Μέσα στην τρύπα του κουνελιού
Υπάρχει και ένα άλλο, βαθύτερο ψυχολογικό επίπεδο. Πριν από περίπου 80 χρόνια, ο Ουκρανός ψυχαναλυτής Έντμουντ Μπέργκλερ [Edmund Bergler, 1899-1962], ο οποίος έγραψε 25 βιβλία ψυχολογίας, παρατήρησε ότι το λειτουργικό σύστημα της ανθρώπινης ψυχολογίας είχε ένα σοβαρό ελάττωμα. Κάτι παρόμοιο με έναν ιό ή ένα σφάλμα στο σύστημα του υπολογιστή.
Ο Μπέργκλερ το ονόμασε «συναισθηματικό μπλοκάρισμα». Όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, αντί να προχωρήσουμε, κολλάμε σε αυτές, σαν να αντλούμε ευχαρίστηση από αυτές. Αυτή η ιδέα μοιάζει πολύ με την «προσκόλληση» για την οποία μιλά ο Βουδισμός όταν βιώνουμε συναισθήματα όπως η ζήλια, ο θυμός και άλλα πάθη.
Ο Μπέργκλερ συμφώνησε με τους κλασικούς ψυχαναλυτές ότι από την παιδική ηλικία κουβαλάμε στο μυαλό μας συναισθήματα και εμπειρίες στέρησης, απόρριψης, αδυναμίας, κλπ. Επειδή τα αρνητικά συναισθήματα παραμένουν άλυτα, τα βιώνουμε ξανά και ξανά αργότερα στη ζωή, με επώδυνους τρόπους. Σύμφωνα με τον Μπέργκλερ, ως ενήλικες συχνά ερμηνεύουμε τις εμπειρίες μας με βάση τις συσσωρευμένες από τη βρεφική ηλικία αντιλήψεις.
Όταν βιώνουμε ένα αρνητικό συναίσθημα, τείνουμε να κατηγορούμε αυτόματα τους άλλους και πιστεύουμε ότι μας έκαναν να νιώσουμε έτσι ή ότι είναι η πηγή της απογοήτευσης, του θυμού ή της ζήλιας μας. Λίγοι, σύμφωνα με τον Μπέργκλερ, είναι πρόθυμοι να παραδεχτούν ότι η συναισθηματική ταλαιπωρία που βιώνουν προκαλείται από μια υποβόσκουσα επιθυμία τους να την επεξεργαστούν και να την ξεπεράσουν.
Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος που ζηλεύει θα πρέπει να προσπαθήσει να καταλάβει γιατί υποφέρει από ζήλια. Μπορεί να έχει μια βαθύτερη «προσκόλληση» στο συναίσθημα της απόρριψης. Σε νεαρή ηλικία βίωσε την απόρριψη με οδυνηρό τρόπο και από τότε επανεμφανίζεται συνεχώς και εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους – μερικές φορές με τη μορφή της ζήλιας. Αυτή είναι η κρυφή πηγή του πόνου του.
Στο βιβλίο του «Γιατί υποφέρουμε» (Why We Suffer, 2015), ο ψυχοθεραπευτής Πήτερ Μάικλσον [Peter Michaelson, γεν. 1952] περιγράφει τη θεωρία του Μπέργκλερ:
«Ας υποθέσουμε ότι περιμένετε στην ουρά στο μπακάλικο και κάποιος ξαφνικά χώνεται μπροστά σας. Μπορεί να αντιδράσετε είτε επιθετικά είτε παθητικά, μη λέγοντας τίποτα. Εάν είστε επιθετικοί, διατρέχετε τον κίνδυνο να «μπείτε σε αρνητική ροή» και να τσακωθείτε. Πιθανότατα θα νιώσετε ενοχές ή ντροπή αργότερα λόγω της υπερβολικής αντίδρασής σας. Αν δεν πείτε τίποτα, πάλι κινδυνεύετε να «μπείτε σε αρνητική ροή», να συγχυστείτε, ακόμη και να θυμώσετε, επικρίνοντας αργότερα τον εαυτό σας για την παθητικότητα που δείξατε όταν επιτρέψατε σε εκείνον τον άνθρωπο «να συμπεριφερθεί τόσο αγενώς».
Πώς μπορείτε να αποφύγετε να αντιδράσετε αρνητικά σε μια τέτοια κατάσταση; Πρέπει, κατ’ αρχάς, να αναλάβετε την ευθύνη για την αρνητικότητα σας. Αυτή η αρνητικότητα είναι δική σας. Ο άνθρωπος που μπήκε μπροστά σας στην ουρά δεν κατέστρεψε τη γραμμή. Μόνο εσάς επηρέασε. Πρέπει να κοιτάξετε, λοιπόν, τα αρνητικά στοιχεία που ενεργοποιούνται μέσα σας. Σας φέρθηκε με ασέβεια και αυτό σας προκάλεσε πόνο. Ίσως αυτό σημαίνει ότι έχετε μια προσκόλληση σε αρνητικά συναισθήματα που συνδέονται με συναισθήματα ασημαντότητας και αναξιότητας.
Σε παρόμοιες περιστάσεις, ο Μάικλσον προτείνει να κάνετε στον εαυτό σας μερικές απλές ερωτήσεις: Γιατί είμαι θυμωμένος; Τι φοβάμαι; Τι με στεναχωρεί; Γιατί νιώθω μοναξιά; Γιατί υποφέρω;
Όταν συζητάμε για τη «νοοτροπία του πλούσιου έναντι του φτωχού», συχνά αναφερόμαστε στις υποκείμενες στάσεις, συμπεριφορές και συνήθειες που διαμορφώνουν την προσέγγισή μας στη ζωή. Αυτά τα βαθιά ριζωμένα μοτίβα μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για την επιτυχία ή να εμποδίσουν την πρόοδό μας, συχνά χωρίς να το συνειδητοποιούμε.
Όπως επισημαίνει ο Ντέιβιντ Μέλτζερ, το «99%» συχνά υιοθετεί μια «νοοτροπία έλλειψης», πιστεύοντας ότι οι πόροι είναι περιορισμένοι και ο ανταγωνισμός έντονος. Αυτή η προοπτική μπορεί να οδηγήσει σε μια «αυτοεκπληρούμενη προφητεία», καθώς η εστίαση σε αυτό που μας λείπει μπορεί να προσελκύσει περισσότερα από τα ίδια. Αντίθετα, το «1%» συνήθως υιοθετεί μια «νοοτροπία αφθονίας», βλέποντας τον κόσμο ως ένα μέρος γεμάτο ευκαιρίες και δυνατότητες. Μπορεί να καλλιεργούμε εν αγνοία μας συνήθειες που ενισχύουν μια νοοτροπία έλλειψης, όπως αυτές οι 10 ανεπαίσθητες αλλά επιβλαβείς συνήθειες:
1.Παράπονα αλλά όχι δράση
Όταν οι άνθρωποι έχουν μια νοοτροπία έλλειψης, παραπονιούνται για τις συνθήκες τους χωρίς να κάνουν τίποτα για να τις βελτιώσουν. Αντί να βλέπουν τα προβλήματα ως προκλήσεις που πρέπει να ξεπεραστούν, τα βλέπουν ως οδοφράγματα. Το να παραπονιέσαι είναι εύκολο- το να βρεις μια λύση είναι δύσκολο. Ωστόσο, με το να παραπονιέστε, παραιτείστε από τη δύναμή σας να αλλάξετε.
Εναλλακτική λύση για την νοοτροπία αφθονίας: Το πρώτο βήμα είναι η αναγνώριση του προβλήματος και το δεύτερο η ανάληψη δράσης. Η επίλυση προβλημάτων είναι μια κρίσιμη συνήθεια για την επιτυχία. Οι άνθρωποι με νοοτροπία αφθονίας είναι προνοητικοί, αναζητούν λύσεις και αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις πράξεις τους.
2.Περιμένοντας την «τέλεια στιγμή»
Η αναμονή της τέλειας στιγμής για να δράσετε είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των ανθρώπων με νοοτροπία έλλειψης. Λόγω των δυσμενών συνθηκών, καθυστερούν να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες. Σπάνια υπάρχει η τέλεια στιγμή. Όσο περισσότερο περιμένετε, τόσο περισσότερες ευκαιρίες χάνετε.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Ένα άτομο με νοοτροπία αφθονίας γνωρίζει ότι η πρόοδος είναι συχνά «ακατάστατη». Παρά την αβεβαιότητα, αναλαμβάνουν δράση, εμπιστευόμενοι ότι θα μάθουν στην πορεία. Ως αποτέλεσμα, καταλαβαίνουν ότι το να ξεκινήσουν είναι συχνά πιο σημαντικό από το να γίνουν όλα τέλεια αμέσως.
3.Απόδοση ευθυνών στις εξωτερικές συνθήκες
Σε μια νοοτροπία έλλειψης, οι προσωπικές αποτυχίες αποδίδονται σε άλλους ή σε εξωτερικούς παράγοντες. Αποφεύγοντας την προσωπική ευθύνη, το παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών σας κρατάει καθηλωμένους στη θέση σας, είτε πρόκειται για την οικονομία, είτε για την ανατροφή σας, είτε για κακή τύχη. Όπως το έθεσε ο Ρόμπερτ Άντονι: «Όταν κατηγορείς τους άλλους, παραιτείσαι από τη δύναμή σου να αλλάξεις».
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Μια νοοτροπία αφθονίας χαρακτηρίζεται συνήθως από «ακραία» ανάληψη ευθύνης. Τα επιτυχημένα άτομα αναζητούν τρόπους βελτίωσης όταν τα πράγματα πάνε στραβά, αντί να βρίσκουν «αποδιοπομπαίους τράγους». Ως αποτέλεσμα, γνωρίζουν ότι η υπευθυνότητα «γεννά» την ανάπτυξη.
4.Παραμονή σε «ζώνη άνεσης»
Η παραμονή στη ζώνη άνεσής σας είναι ένας σίγουρος τρόπος για να διατηρήσετε μια νοοτροπία έλλειψης. Σας εμποδίζει να πάρετε ρίσκα ή να «προκαλέσετε» τον εαυτό σας για να αναπτυχθείτε, με αποτέλεσμα να επιλέγετε την ασφάλεια αντί της προόδου, ανεξάρτητα από τις συνέπειες.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Ωστόσο, η νοοτροπία της αφθονίας αγκαλιάζει την ταλαιπωρία. Οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η ανάπτυξη συμβαίνει όταν βγαίνουν από τη ζώνη άνεσής τους. Ως αποτέλεσμα, αναλαμβάνουν υπολογισμένα ρίσκα, γνωρίζοντας ότι η αποτυχία είναι συχνά μέρος της διαδικασίας. Θυμηθείτε: «Μόνο όσοι ρισκάρουν να πάνε πολύ μακριά μπορούν ενδεχομένως να ανακαλύψουν πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κανείς». -Τόμας Στερνς Έλιοτ
5. Εστίαση στα προβλήματα, όχι στις λύσεις
Οι άνθρωποι με νοοτροπία έλλειψης τείνουν να εστιάζουν στα αρνητικά και όχι στα θετικά. Όταν εστιάζουν στα εμπόδια, τείνουν να παραβλέπουν τις δημιουργικές λύσεις ή τους τρόπους για να προχωρήσουν μπροστά.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Μια νοοτροπία αφθονίας εστιάζει στις λύσεις. Όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα, οι άνθρωποι αναζητούν λύσεις που θα τους πάνε μπροστά. Αντί να εστιάζουν στους περιορισμούς, αυτή η συνήθεια προάγει την ανθεκτικότητα και την καινοτομία. Όταν αντιμετωπίζουν εμπόδια στην επίτευξη των οικονομικών τους στόχων, για παράδειγμα, δημιουργούν έναν προϋπολογισμό, παρακολουθούν την πρόοδό τους και συμβουλεύονται επαγγελματίες.
6.Άμεση ικανοποίηση
Μια νοοτροπία έλλειψης τροφοδοτείται από την άμεση ικανοποίηση. Είναι η συνήθεια να δίνεται προτεραιότητα στη βραχυπρόθεσμη ευχαρίστηση έναντι της μακροπρόθεσμης επιτυχίας. Αλλά, στις παρορμητικές δαπάνες και την αναβλητικότητα, η προτεραιότητα στις γρήγορες νίκες μπορεί να υπονομεύσει τη μελλοντική ανάπτυξη.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Αντίθετα, τα άτομα με νοοτροπία αφθονίας υιοθετούν μια μακροπρόθεσμη οπτική. Καθυστερώντας την ικανοποίηση, αποκομίζουν τα οφέλη αργότερα στη ζωή τους. Κατανοούν τη σημασία της υπομονής και της πειθαρχίας για την επίτευξη βιώσιμης επιτυχίας.
7.Συγκρίνοντας τον εαυτό σας με άλλους
Μια άλλη συνήθεια που καλλιεργεί μια νοοτροπία έλλειψης είναι η σύγκριση του εαυτού σας με τους άλλους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε φθόνο, αποθάρρυνση και αίσθημα ανεπάρκειας. Η συνεχής σύγκριση του εαυτού σας με τους άλλους καθιστά δύσκολο να αναγνωρίσετε και να εκτιμήσετε την πρόοδο που έχετε κάνει.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Ένα άτομο με νοοτροπία αφθονίας εστιάζει στο δικό του «ταξίδι». Κατά την άποψή τους, η επιτυχία είναι μια ατομική προσπάθεια και η σύγκριση «κλέβει» τη χαρά από όσους προσπαθούν γι’ αυτήν. Χωρίς να μειώνουν τη δική τους επιτυχία, γιορτάζουν την επιτυχία των άλλων.
8.Σκέψεις έλλειψης
Οι άνθρωποι με νοοτροπία έλλειψης πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν ποτέ αρκετά για όλους, λόγω της έλλειψης. Είναι σύνηθες γι’ αυτούς να συσσωρεύουν πόρους, να ζηλεύουν τις επιτυχίες των άλλων και να λειτουργούν από ένα «μέρος» φόβου και έλλειψης.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Η αφθονία είναι το θεμέλιο μιας νοοτροπίας αφθονίας. Τα επιτυχημένα άτομα πιστεύουν ότι όλοι μπορούν να πετύχουν, να βγάλουν χρήματα και να έχουν ευκαιρίες. Επιδεικνύουν γενναιοδωρία, συνεργασία και διαμοιρασμό των πόρων.
9.Αποφυγή της αυτοβελτίωσης
Οι άνθρωποι με νοοτροπία έλλειψης συχνά αποφεύγουν την αυτοβελτίωση, πιστεύοντας ότι γνωρίζουν ήδη αρκετά ή ότι αυτά που δεν γνωρίζουν τους περιορίζουν. Αποτυγχάνοντας να επενδύσουν στη μάθηση και την ανάπτυξη, παραμένουν στάσιμοι.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Για να καλλιεργήσετε μια νοοτροπία αφθονίας, πρέπει να μαθαίνετε και να βελτιώνεστε συνεχώς. Οι επιτυχημένοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η επένδυση στον εαυτό τους αποδίδει τα καλύτερα μερίσματα, είτε μέσω του διαβάσματος, είτε μέσω της ανάπτυξης δεξιοτήτων, είτε μέσω της καθοδήγησης.
10.Φόβος της αποτυχίας
Είναι σύνηθες για τους ανθρώπους με νοοτροπία έλλειψης να παραλύουν από το φόβο της αποτυχίας. Λόγω του φόβου τους για την αποτυχία, αποφεύγουν να παίρνουν ρίσκα ή να εξερευνούν νέες ευκαιρίες. Ως αποτέλεσμα, η καινοτομία και η ανάπτυξη καταπνίγονται.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Η νοοτροπία αφθονίας αγκαλιάζει την αποτυχία ως μέρος του ταξιδιού. Ένα άτομο με αυτή τη νοοτροπία κατανοεί ότι η αποτυχία είναι ένα «σκαλοπάτι» προς την επιτυχία. Με άλλα λόγια, οι αποτυχίες αντιμετωπίζονται ως μαθήματα και όχι ως ήττες από αυτές.
Τελικές σκέψεις
Χτίζουμε διακριτικά νοοτροπίες έλλειψης μέσω των επιλογών που κάνουμε και των συνηθειών που καλλιεργούμε. Ευτυχώς, έχετε τη δύναμη να αλλάξετε τη νοοτροπία σας. Μόλις αποκτήσετε επίγνωση αυτών των επιβλαβών συνηθειών, μπορείτε να μετατοπιστείτε προς μια νοοτροπία που προωθεί την αφθονία, την ανάπτυξη και την ανθεκτικότητα. Όταν γίνονται μικρές αλλαγές στη συμπεριφορά, επιτυγχάνονται μεγάλες αλλαγές στη ζωή.
Μια πρόσφατη μελέτη κατέδειξε τη δυνατότητα της «επαναπροσδιορισμού εικόνων» (Imagery Rescripting-ImRS) να βοηθήσει τα άτομα με σύνδρομο αποθησαύρισης.
Το σύνδρομο αποθησαύρισης είναι μια κατάσταση κατά την οποία οι άνθρωποι δημιουργούν έντονες συναισθηματικές προσκολλήσεις σε αντικείμενα και αντίστοιχα αντιμετωπίζουν δυσκολία να ξεφορτωθούν τα υπάρχοντά τους. Επηρεάζει περίπου το 2% του γενικού πληθυσμού.
Ψυχολόγοι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας (University of New South Wales-UNSW) εξέτασαν την επίδραση του επαναπροσδιορισμού εικόνων σε 176 άτομα.
Στόχος τους ήταν να διαπιστώσουν αν η επαναπροσδιορισμός των αρνητικών και επικεντρωμένων στο μέλλον αφηγήσεων γύρω από την απόρριψη θα βοηθούσε τα άτομα με σύνδρομο αποθησαύρισης να αποχωριστούν τα υπάρχοντά τους.
Οι συμμετέχοντες συμμετείχαν στη μελέτη διαδικτυακά, εστιάζοντας τη θεραπεία τους γύρω από ένα αντικείμενο που αγωνίζονταν να αφήσουν.
Δοκιμάστηκαν τέσσερις θεραπείες και η μελέτη διαπίστωσε ότι η στρατηγική θεραπείας είχε ως αποτέλεσμα τα άτομα να είναι πιο ευτυχισμένα, να έχουν περισσότερα κίνητρα και να είναι πιο πιθανό να αποχωριστούν τα υπάρχοντά τους.
Η νοοτροπία του «μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονούνται» μπορεί να σημαίνει μόνιμη ζημιά σε ορισμένα αντικείμενα, αν αφεθούν στη σοφίτα. (Graham King/Getty Images/TCA)
Επαναπροσδιορισμός εικόνων
Ο επαναπροσδιορισμός των εικόνων είναι μια θεραπευτική τεχνική κατά την οποία ανασύρονται και αναδιαμορφώνονται οι δυσάρεστες νοητικές εικόνες ώστε να γίνουν πιο θετικές ή λιγότερο επιβλαβείς. Έχει επιδείξει επιτυχία στη θεραπεία διαταραχών που χαρακτηρίζονται από μελλοντικές νοητικές εικόνες.
Ο συγγραφέας της μελέτης Ισαάκ Σαμπέλ δήλωσε σε ανακοίνωση του UNSW ότι οι άνθρωποι που συσσωρεύουν υποφέρουν από συχνές παρεμβατικές και δυσάρεστες νοητικές εικόνες που προκαλούν άγχος και εμποδίζουν την απόρριψη.
Ο Σαμπέλ δήλωσε ότι οι αρνητικές αναμνήσεις και οι φόβοι για μελλοντικά γεγονότα μπορούν να εκδηλωθούν με νοητικές εικόνες που απεικονίζουν ανατρεπτικά γεγονότα, όπως αντικείμενα που σαπίζουν σε χωματερές ή την απογοήτευση ενός αγαπημένου προσώπου.
Σε αυτή τη μελέτη, χρησιμοποιήθηκε η επαναπροσδιορισμός των εικόνων για την εισαγωγή θετικών ή καλοήθων πληροφοριών ώστε να επαναπροσδιοριστεί το αποτέλεσμα των αρνητικών νοητικών εικόνων που σχετίζονται με την απόρριψη.
Σύγκριση των θεραπειών
Οι άλλες τρεις θεραπείες που χορηγήθηκαν ήταν η γνωστική αναδιάρθρωση, η φαντασιακή έκθεση και η εστίαση σε θετικές εικόνες.
Οι συμμετέχοντες που εστίασαν σε θετικές εικόνες για να βελτιώσουν τη διάθεσή τους χρησιμοποιήθηκαν ως ομάδα ελέγχου, ενώ εκείνοι που ασχολήθηκαν με τη γνωστική αναδιάρθρωση και τη φαντασιακή έκθεση συγκρίθηκαν με εκείνους που χρησιμοποίησαν επαναπροσδιορισμό των εικόνων.
Η γνωστική αναδιάρθρωση απαιτεί από τους ασθενείς να εντοπίζουν και να αγνοούν τις παράλογες και επιζήμιες σκέψεις, ενώ η φαντασιακή έκθεση περιλαμβάνει την ενασχόληση με σκέψεις που προκαλούν άγχος για να μειωθεί ο αντίκτυπός τους.
Ωστόσο, ο ImRS βρέθηκε να είναι πιο αποτελεσματικός στη μείωση του άγχους, της θλίψης και του θυμού σε σύγκριση με τις δύο θεραπείες. Ο ImRS οδήγησε επίσης σε αυξημένη χαλάρωση γύρω από την απόρριψη αντικειμένων.
Μοναδική αποτελεσματικότητα του ImRS
Η συν-συγγραφέας καθηγήτρια Τζέσικα Γκρίσαμ δήλωσε στην ανακοίνωση του UNSW ότι η επαναπροσδιορισμός εικόνων έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει τόσο τα θεμελιώδη τραύματα όσο και τις δυσάρεστες νοητικές εικόνες που εμποδίζουν την απόρριψη.
«Οι εικόνες μπορούν να συνδέσουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας», δήλωσε η Γκρίσαμ.
«Η επαναπεριγραφή αναμνήσεων που μπορεί να έχουν πυροδοτήσει την αποθησαύριση -επιστρέφοντας πίσω και ικανοποιώντας αυτές τις ανάγκες- μπορεί να ανοίξει την πόρτα για μεγαλύτερα θεραπευτικά αποτελέσματα και μεγαλύτερο θετικό αντίκτυπο στη ζωή των πελατών».
Τα άτομα με σύνδρομο αποθησαυρισμού μπορεί να αισθάνονται μεγάλη πίεση να απορρίψουν, οπότε μπορεί να αισθάνονται αγχωμένοι και αντιδραστικοί- ωστόσο, η επαναπεριγραφή εικόνων έδειξε μείωση της αντιδραστικότητας, είπε.
Η Γκρίσαμ πρόσθεσε ότι η απεικόνιση είναι γνωστό ότι δρα ως «συναισθηματικός ενισχυτής», επιτρέποντας την εμπλοκή με νευρωνικά χαρακτηριστικά που είναι υπεύθυνα για τη μνήμη και τη συναισθηματική επεξεργασία. Είπε ότι ο ImRS δημιουργεί μια συναισθηματικά υποβλητική και καθηλωτική εμπειρία.
Συχνά με ρωτούν πως και ασχολήθηκα με την Κινέζικη ιατρική, κάτι το οποίο πολλοί άνθρωποι θεωρούν περίεργο επάγγελμα.
Ανακάλυψα την Κινέζικη ιατρική όταν ήμουν έφηβη ύστερα από πολλά χρόνια ταλαιπωρίας από εξουθενωτικές κράμπες περιόδου με τις οποίες κανένας ιατρός δεν μπορούσε να με βοηθήσει. Χωρίς να καταβάλλουν καμία προσπάθεια να κατανοήσουν το αίτιο, η λύση που πολλοί ιατροί και ειδικοί μου πρότειναν ήταν να κάνω υστερεκτομή – σε ηλικία 15 ετών.
Είπα όχι.
Λίγο μετά, βρήκα μία ιατρό Κινέζικης ιατρικής η οποίος έκανε κάτι που κανέναν ιατρός μέχρι τότε δεν είχε κάνει – με άκουσε.
Πήρε ένα εκτενές ιστορικό, κοίταξε την γλώσσα μου, και ακούμπησε τα δάχτυλά της απαλά στους καρπούς μου – πρώτα τον έναν και μετά τον άλλο – για να ακούσει προσεκτικά τον παλμό μου.
Ολόκληρη η αλληλεπίδραση ήταν, από μόνη της, μια θεραπευτική εμπειρία. Εν τέλει, βρήκα κάποιον που άκουγε αυτά που έλεγα και εκτιμούσε αυτά που το κορμί έλεγε σε εμένα. Τότε, με καλοσύνη, η βελονιστής μου άρχισε να ξεδιπλώνει την αιτία της διαταραχής μου.
Μετά από μερικούς μήνες βελονισμού και Κινέζικων βοτάνων, οι κράμπες που με βασάνιζαν για χρόνια εξαφανίστηκαν. Οι θεραπείες μου επανόρθωσαν τις ανισορροπίες οι οποίες ήταν και η ρίζα του προβλήματος – και ερωτεύτηκα βαθύτατα αυτή την ασυνήθιστη ιατρική.
Τί είναι η Κινέζικη ιατρική;
Η Κινέζικη ιατρική είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα ιατρικής το οποίο έχει διαγνώσει και αντιμετωπίσει τις ασθένειες για χιλιάδες χρόνια. Πιο σημαντικά, μας διδάσκει να ζούμε με τέτοιο τρόπο που να υποστηρίζει την ευτυχία, την υγεία και την ευεξία μας.
Ένας από τους κύριους τρόπους που το κάνει αυτό είναι με το να μας ενθαρρύνει να ζούμε αρμονικά με τον φυσικό κόσμο. Για παράδειγμα, με το να ρυθμίζουμε την συμπεριφορά μας και τις διατροφικές μας συνήθειες ανάλογα την εποχή, μπορούμε να ευθυγραμμιζόμαστε με την αλλαγή στην ενέργεια κατά την διάρκεια του έτους. Η κύρια ιδέα είναι πως οι ανάγκες μας αλλάζουν με τις την κάθε εποχή.
Η Κινέζικη ιατρική μας διδάσκει επίσης πώς τα συναισθήματά μας μπορούν να επηρεάσουν την υγεία και την ευεξία μας. Τα συναισθήματα είναι πανίσχυρες δυνάμεις οι οποίες μπορούν να μας κάνουν να αρρωστήσουμε εάν δεν τα αναγνωρίσουμε, τα επεξεργαστούμε και τα αφήσουμε να φύγουν. Η χαρά, η θλίψη, ο φόβος, η ανησυχία και ο θυμός είναι όλα μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας αλλά μπορούν να έχουν μακροχρόνιο αντίκτυπο εάν τα επιτρέψουμε να παραμείνουν.
Η ιατρική της ανατολής πιστεύει επίσης πως το σώμα έχει μια εγγενή ευφυΐα, η οποία τιμάται με σεβασμό.
Μέρος αυτής της ευφυΐας είναι ένα εξελιγμένο σύστημα επικοινωνίας. Το σώμα μας πάντα μας μιλάει, αλλά πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει την ικανότητα να το ακούν. Η Κινέζικη ιατρική μας διδάσκει να καλλιεργούμε αυτή την σύνδεση έτσι ώστε να μπορούμε να ακούμε αυτά που μας λέει το κορμί μας σχετικά με το τί χρειάζεται και τι μπορεί να μας προκαλεί ζημιά. Ο πόνος είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα της προσπάθειας του σώματος μας να επικοινωνήσει και να τραβήξει την προσοχή μας.
Άλλο ένα κομμάτι αυτής της ευφυΐας είναι ο ρόλος της διαίσθησής μας, η οποία μπορεί να μας καθοδηγήσει προς την σωστή κατεύθυνση εάν παραμείνουμε ανοιχτή σε αυτό που μας λέει.
Η Κινέζικη ιατρική χρησιμοποιεί την τροφή ως φάρμακο, και λαμβάνει υπόψιν την ιδιαίτερη σύστασή μας στην αιτία της ασθένειας. Είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα που βλέπει την διασύνδεση του σώματος, του νου και του πνεύματος. Τιμάει επίσης την σύνδεση μεταξύ των ανθρώπινων όντων και της πλάσης – της οποίας είμαστε ένα αναπόσπαστο κομμάτι.
Η εμπειρία μου με την Κινέζικη ιατρική άλλαξε την ζωή μου. Μου έδειξε ότι η θεραπεία ήταν δυνατή και μου έδειξε μια εντελώς νέα φιλοσοφία για την ζωή.
Η φιλοσοφία της Κινέζικης ιατρικής μας διδάσκει να ζούμε αρμονικά με τον φυσικό κόσμο και με τους άλλους, να εμπιστευόμαστε την εγγενή σοφία του σώματός μας, να τρώμε τα «φάρμακα» μας και αν καλλιεργούμε την συναισθηματική νοημοσύνη ώστε να ζούμε μια χαρούμενη, υγιή και γεμάτη ικανοποίηση ζωή.
Ο τρόπος που αντιλαμβάνεστε τον κόσμο μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ζωή σας. Ακολουθώντας μια θετική προοπτική μπορεί όχι μόνο να ενισχύσει της ευημερία σας αλλά μπορεί επίσης και να προσθέσει χρόνια στην ζωή σας. Όπως πολύ σοφά είπε ο Θεόδωρος Ρούζβελτ, «Πίστεψε ότι μπορείς, και είσαι στα μισά του δρόμου.»
Εξαιρετική μακροζωία
Μια ανάλυση δεδομένων, από πάνω από 69.000 γυναίκες στην Nurses’ Health Study (Μελέτη της Υγείας των Νοσηλευτριών) και πάνω από 1.400 άντρες στην Veterans Affairs Normative Aging Study (Μελέτη Κανονιστικής Γήρανσης των Υποθέσεων των Βετεράνων), βρήκε πως η αισιοδοξία σχετίζεται συγκεκριμένα με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής κατά 11% με 15%. Οι συμμετέχοντες αυτών των μελετών παρακολουθούνται από το 1976 (γυναίκες) και το 1986 (άντρες), αντιστοίχως.
Η αισιοδοξία φαίνεται αν αυξάνει τις πιθανότητες ζωής μέχρι την ηλικία των 85 ετών ή και πάνω – το οποίο καθορίζεται ως εξαιρετική μακροζωία. Αυτά τα ευρήματα ήταν ανεξάρτητα από άλλες καταστάσεις υγείας και συμπεριφορές, όπως η διατροφή, το κάπνισμα και η κατανάλωση αλκοόλ όπως επίσης και οι καταστάσεις ψυχικής υγείας και τα οικονομικά.
Οφέλη της αισιοδοξίας
Η αισιοδοξία, όπως ορίζεται από την μελέτη που δημοσιεύθηκε στο PNAS το 2019, είναι «μια ψυχολογική ιδιότητα που χαρακτηρίζεται ως η γενική προσδοκία ότι θα συμβούν καλά πράγματα, ή η πίστη ότι το μέλλον θα είναι ευνοϊκό επειδή ο καθένας μπορεί να ελέγξει τα σημαντικά αποτελέσματα.»
Η αισιοδοξία μπορεί επίσης να καθοριστεί ως το δόγμα ότι αυτός ο κόσμος είναι ο καλύτερος πιθανός κόσμος.
Οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να διαμορφώσουν υγιείς συμπεριφορές όταν έχουν μια αισιόδοξη κοσμοθεωρία, σύμφωνα με έρευνα στο περιοδικό Circulation Research.
Σύμφωνα με την έρευνα, τα αισιόδοξα άτομα τείνουν να έχουν στόχους όπως επίσης και επιπλέον αυτοπεποίθηση να τους πετύχουν, κάνοντάς τους λιγότερο πιθανό να έχουν ανθυγιεινές παρορμήσεις.
Η αισιοδοξία έχει συσχετιστεί επίσης με πιο υγιή προφίλ βιοδεικτών, συμπεριλαμβανομένων των υγιών επιπέδων των λιπιδίων, χαμηλότερων επιπέδων φλεγμονής, λιγότερες καρδιακές παθήσεις στους ηλικιωμένους άντρες και βελτιωμένη πνευμονική λειτουργία στους ηλικιωμένους άντρες. Η αισιοδοξία είναι ένα ς προστατευτικός παράγοντας για την καρδιαγγειακή νόσο και βοηθά τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν πιο αποτελεσματικά το άγχος και την κατάθλιψη.
Η Δρ Σουλάγκνα Μίσρα, πιστοποιημένη στην ολοκληρωμένη και την εσωτερική ιατρική, είπε στους Epoch Times σε συνέντευξη, «Ξεσκεπάζουμε συνεχώς την βαθιά σύνδεση μεταξύ του νου και του σώματος σχετικά με την θεραπεία. Τα άτομα με πιο θετική νοοτροπία τείνουν να βιώνουν ενισχυμένες ανοσοποιητικές αντιδράσεις, καλύτερο ύπνο, πιο υγιείς διατροφικές συνήθειες και αυξημένη σωματική δραστηριότητα.» Πρόσθεσε ότι, «Αυτοί οι παράγοντες συνεισφέρουν σε μειωμένο κίνδυνο παχυσαρκίας και καρδιαγγειακής νόσου, βελτιωμένη αντοχή και διαχείριση του πόνου και γενικά μια καλύτερη ψυχολογική και φυσιολογική ευημερία.»
Ο Ανγκέλ Πλανέλς, πιστοποιημένος διαιτητικός διατροφολόγος, είπε στους Epoch Times ότι η αισιοδοξία συνδέεται με μια πιο ισχυρή ανοσοποιητική λειτουργία, η οποία μπορεί αν βοηθήσει στην μείωση των ασθενειών. Συνδέεται επίσης με πιο υγιή επίπεδο κορτιζόλης, τα οποία, όταν είναι χρόνια ανεβασμένα μπορούν να οδηγήσουν σε διάφορα ζητήματα υγείας.
Τα αισιόδοξα άτομα τείνουν να χειρίζονται το στρες πιο αποτελεσματικά με το να χρησιμοποιούν προληπτικές τακτικές αντιμετώπισης και είναι λιγότερο πιθανό να βιώσουν τις επιζήμιες πτυχές του χρόνιου στρες», είπε ο Πλανέλς.
Πως να υιοθετήσετε μια θετική προοπτική
Ο Πλανέλς έδωσε έμφαση στην σημασία του να παραμένουμε στο παρόν και να εξασκούμε τεχνικές διαχείρισης του στρες για να καλλιεργήσουμε μεγαλύτερο αίσθημα αισιοδοξίας.
«Το να παραμένουμε στο παρόν μέσα από τεχνικές αναπνοών και με το να παραμένουμε ήρεμοι, ακόμη και όταν νιώθουμε ότι θέλουμε να κλάψουμε, να ουρλιάξουμε ή να φωνάξουμε, είναι κρίσιμο. Με το να αναθεωρούμε τον τρόπο σκέψης μας, μπορούμε να ανακαλύψουμε τα θετικά στοιχεία ή τα μαθήματα σε κάθε περίπτωση», είπε ο Πλανέλς.
Ο Πλανέλς συστήνει επίσης να γιορτάζουμε τις μικρές νίκες.
«Άσχετα από το πόσο μεγάλη ή μικρή, πρέπει να γιορτάζουμε την κάθε νίκη όταν αυτή επιτυγχάνεται. Είτε είναι μια βελτιωμένη εργαστηριακή εξέταση, μια μείωση ή αύξηση βάρους, μια μείωση των φαρμάκων, ή η αύξηση της δύναμης κατά την ανάρρωση – όλα είναι νίκες σύμφωνα με εμένα», είπε.
Η Μίσρα μοιράστηκε τις παρακάτω συμβουλές σχετικά με το πως να καλλιεργήσουμε την αισιοδοξία:
Αποφύγετε τον εντυπωσιασμό (ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης)
Ανακαλύψτε τους δικούς σας προσωπικούς στρεσογόνους παράγοντες. Μάθετε πώς να χειρίζεστε τους στρεσογόνους παράγοντες καλύτερα ή πώς να αποφύγετε ερεθίσματα τα οποία μπορεί να αυξήσουν το στρες στο σώμα σας όσο το δυνατόν περισσότερο. Σύστησε επίσης να συνεργαστείτε με έναν θεραπευτή, ψυχίατρο ή άλλον ειδικό ψυχικής υγείας για να βρείτε τους στρεσογόνους παράγοντες σας.
Εμβαθύνετε περισσότερο στον θετικό κοινωνικό σας κύκλο, ειδικά εάν δεν έχετε την οικονομική δυνατότητα να λάβετε ψυχική βοήθεια.
Μιλήστε για το πώς αισθάνεστε. Με το να κρατάτε τα πράγματα μέσα σας και να τα αφήνετε στο σκοτάδι, επιτρέπετε στην ντροπή και τις τύψεις να επιβιώνουν.
«Ισορροπήστε το παιχνίδι με την δουλειά, ασκηθείτε συχνά, βγείτε έξω, καταναλώστε φαγητά πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, εστιάστε στην βελτίωση της ποιότητας και της ποσότητας του ύπνου, ενισχύστε τον κοινωνικό σας κύκλο, δώστε προτεραιότητα σε αυτά που καθορίζεται εσείς ως σημαντικά για εσάς εν αντιθέσει με αυτά που θα έπρεπε να είναι σημαντικά για εσάς! (Όχι πρέπει!)», είπε.
Η Δρ Μίσρα πρόσθεσε ότι ο εντυπωσιασμός οδηγεί σε «διαχωρισμό μεταξύ της ζωής που θα έπρεπε να ζούμε με την ζωή που ζούμε στην πραγματικότητα. Πρέπει να μάθουμε συλλογικά να εκτιμάμε αυτό που ‘είναι’ και όχι αυτό που ‘θα έπρεπε να είναι’. Είναι πιο εύκολο να το πεις παρά να το κάνεις και συχνά ισχύει το γνωμικό που λέει ‘χρειάζεται ένα χωριό για να μεγαλώσει ένα παιδί’.»
«Δεν είναι εύκολο να εξαλείψει κανείς το να μιλάει αρνητικά για τον εαυτό του, δεν είναι εύκολο να αλλάξεις την συμπεριφορά σου όσον αφορά την διατροφή και τον ύπνο, δεν μπορούμε να αλλάξουμε όλους τους στρεσογόνους παράγοντες που συναντάμε, ωστόσο, το μοναδικό πράγμα που μπορούν οι άνθρωποι να αλλάξουν είναι την αντίδρασή μας», είπε η Δρ Μίσρα.
Μελέτη του Πανεπιστημίου του Reading βρήκε ότι κακής ποιότητας δίαιτα μπορεί να συνδέεται με αλλαγές στην δομή του εγκεφάλου οι οποίες σχετίζονται με την κατάθλιψη και το άγχος. Αυτή η έρευνα παρέχει νέες πληροφορίες όσον αφορά την σχέση του τί τρώμε και την ψυχικής μας υγείας.
Ενώ οι συγγραφείς δεν βρήκαν μια άμεση σχέση μεταξύ των αλλαγών του εγκεφάλου και του άγχους ή της κατάθλιψης, βλέπουν μια αύξηση στον μηρυκασμό, έναν κοινό παράγοντα και των δύο.
Τι βρήκε η μελέτη
Η μελέτη είναι η πρώτη του είδους που εξετάζει την σχέση μεταξύ της ποιότητας της διατροφής και της νευροχημείας του εγκεφάλου στους ανθρώπους. Τριάντα ενήλικες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες με βάση το αν ακολουθούσαν υψηλής ή χαμηλής ποιότητας δίαιτα. Οι συμμετέχοντες και στις δύο ομάδες είχαν παρόμοια ηλικία, φύλο, εκπαίδευση, εισόδημα και κατανάλωση θερμίδων και μακροθρεπτικών συστατικών.
Η ποιότητα της δίαιτας καθορίστηκε από την τήρηση της Μεσογειακής δίαιτας. Οι συμμετέχοντες ανέφεραν πόσο συχνά κατανάλωναν 130 διαφορετικά είδη τροφής, την συχνότητα της κατανάλωσης και τις συνήθειες της λήψης της τροφής. Χορηγήθηκαν ερωτηματολόγια διαλογής για να αξιολογήσουν τα παρόντα επίπεδα κατάθλιψης, άγχους και μηρυκασμού. Μαγνητικές τομογραφίες ολόκληρου του εγκεφάλου μέτρησαν την συγκέντρωση των μεταβολιτών του προμετωπιαίου φλοιού και τον όγκο της φαιάς ουσίας.
Η μελέτη βρήκε πως οι συμμετέχοντες στην ομάδα χαμηλής ποιότητας δίαιτας είχαν χαμηλότερα επίπεδα γ-αμινο-βουτυρικό οξύ ή GABA, υψηλότερα επίπεδα γλουταμινικού οξέως και μειωμένο όγκο φαιάς ουσίας στον εγκέφαλο – συχνά σημάδια κατάθλιψης και άγχους. Αυτοί στην ομάδα υψηλής ποιότητας δίαιτας είχαν ισορροπημένα επίπεδα GABA και γλουταμινικού οξέως και υψηλότερο όγκο φαιάς ουσίας στον εγκέφαλο.
Η GABA και το γλουταμινικό οξύ είναι νευροδιαβιβαστές. Οι νευροδιαβιβαστές είναι χημικοί αγγελιοφόροι που μεταδίδουν σήματα μεταξύ των νευρικών κυττάρων και ρυθμίζουν τις διάφορες λειτουργίες στον εγκέφαλο και το σώμα, όπως την διάθεση, τον ύπνο και την νόηση. Η φαιά ουσία στον εγκέφαλο έχει να κάνει με την μνήμη και τα συναισθήματα.
Οι ερευνητές σημείωσαν μια ανερχόμενη σχέση μεταξύ της αύξησης του μηρυκασμού και της μείωσης του όγκου της φαιάς ουσίας στον προμετωπιαίο φλοιό. Οι ερευνητές παρατήρησαν επίσης μια συσχέτιση μεταξύ της αύξησης της συγκέντρωσης του γλουταμινικού οξέως και της αύξησης του μηρυκασμού. Ο μηρυκασμός είναι μεγάλος παράγοντας κινδύνου για το άγχος και την κατάθλιψη.
Μελέτη σε ζώα του 2019 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Food & Function έδειξε πως μια δίαιτα υψηλή σε σάκχαρα και κορεσμένα λίπη μπορεί να μειώσει τον αριθμό των ενδονευρώνων παρβαλβουμίνης (οι οποίοι περιέχουν και απελευθερώνουν GABA).
Οι χαμηλού επιπέδου δίαιτες μπορούν επίσης να επηρεάσουν την γλυκόζη και να αυξήσουν τα επίπεδα σακχάρου και ινσουλίνης στο αίμα. Μελέτες δείχνουν ότι το υψηλό επίπεδο σακχάρου στο αίμα μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα γλουταμινικού οξέως και κατ εξακολούθησιν να μειώσει την παραγωγή και απελευθέρωση της GABA.
Επιπροσθέτως, δίαιτες υψηλές σε λιπαρά και χοληστερίνη μπορούν επίσης να αλλάξουν την κυτταρική μεμβράνη, το οποίο επηρεάζει την απελευθέρωση των νευροδιαβιβαστών. Μελέτη σε ποντίκια που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nutritional Neuroscience το 2019 βρήκε ότι οι αλλαγές στο εντερικό μικροβίωμα λόγω κακής διατροφής συνδέονται με συμπεριφορά παρόμοια με αυτή της κατάθλιψης. Τα ποντίκια ήταν λιγότερο κοινωνικά και παρουσίασαν μια προτίμηση στην σακχαρόζη, ή την ζάχαρη.
Συγκεκριμένα, η μείωση στα ωφέλημα βακτήρια λόγω δίαιτας πλούσιας σε κορεσμένα λιπαρά πιστεύεται πως επηρεάζει τις λειτουργίες που είναι υπεύθυνες για την παραγωγή της GABA και του γλουταμινικού οξέως.
Η GABA και το γλουταμινικό οξύ παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στην ρύθμιση της όρεξης και της πρόσληψης της τροφής. Μειωμένα επίπεδα GABA ή αυξημένα επίπεδα γλουταμινικού οξέως μπορούν να επηρεάσουν τον ανασταλτικό έλεγχο και να οδηγήσουν σε ανθυγιεινές διατροφικές επιλογές και υπερβολική κατανάλωση τροφής.
Η σύνδεση διατροφής και ψυχικής υγείας
Ο Ανδρέας Μιχαηλίδης, επικεφαλής ψυχολογίας στο Noom, είπε στους Epoch Times σε email, «η GABA είναι ένας κατασταλτικός νευροδιαβιβαστής, που σημαίνει ότι μειώνει την διέγερση των νευρώνων και βοηθάει στην ηρεμία του εγκεφάλου. Όταν τα επίπεδα GABA είναι σταθερά και επαρκή, βοηθούν στην μείωση των αγχωτικών σκέψεων με το να ηρεμούν τον εγκέφαλο.»
Ο Μιχαηλίδης εξήγησε πως το γλουταμινικό οξύ είναι διεγερτικός νευροδιαβιβαστής ο οποίος αυξάνει την δραστηριότητα των νευρώνων και συνδέεται με την εκμάθηση και την μνήμη. Υπερβολική γλουταμινική δραστηριότητα μπορεί να προκαλέσει βλάβη ή να σκοτώσει τους νευρώνες και να προκαλέσει ζημιά στον εγκέφαλο.
«Η ισορροπία μεταξύ GABA και γλουταμινικού οξέως είναι κρίσιμη για την υγεία της εγκεφαλικής λειτουργίας», είπε ο Μιχαηλίδης. «Όταν έχουμε χαμηλά επίπεδα GABA, έχουμε αυξημένο άγχος και κατάθλιψη.»
Όσον αφορά τα επίπεδα γλουταμινικού οξέως, «συγκεκριμένα συμπτώματα και καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένου του άγχους, της αϋπνίας και των πονοκεφάλων, μπορεί να υποδεικνύουν υπερβολική γλουταμινική δραστηριότητα», είπε.
Πώς να βελτιστοποιήσετε την ψυχική υγεία μέσω διατροφής
Η αφαίρεση των συνήθων ύποπτων από την διατροφή σας που διαταράσσουν την ισορροπία των νευροδιαβιβαστών μπορεί να υποστηρίξει την ψυχική υγεία και ευημερία.
«Ορισμένες τροφές μπορούν να μειώσουν τα επίπεδα GABA ή να παρέμβουν με τις φυσικές της λειτουργίες. Αυτές είναι οι επεξεργασμένες τροφές, το αλκοόλ και η καφεΐνη», είπε ο Μιχαηλίδης.
«Δίαιτες πλούσιες σε επεξεργασμένες τροφές, ραφιναρισμένη ζάχαρη και υπερβολικές πρωτεΐνες μπορούν να αυξήσουν τα επίπεδα γλουταμινικού οξέως, αυτές οι τροφές είτε περιέχουν άμεσα γλουταμινικό οξύ ή προάγουν την παραγωγή του», πρόσθεσε.
Οι επεξεργασμένες τροφές και τα γλυκά σνακ και τα αφεψήματα με ζάχαρη περιέχουν επίσης υψηλές ποσότητες τρανς λιπαρών και ραφιναρισμένης ζάχαρης.
«Αυτές οι τροφές μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονή και συνδέονται με υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης και άγχους. Μπορούν να διαταράξουν την λειτουργία του εγκεφάλου και την σταθερότητα της διάθεσης», είπε ο Μιχαηλίδης.
Απότομες εναλλαγές στο σάκχαρο του αίματος μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε μεταβολές στην διάθεση και το άγχος, με την συχνή κατανάλωση να συνεισφέρει στην μακροπρόθεσμη ανισορροπία στην διάθεση.
Είναι επίσης καλύτερος ο περιορισμός της κατανάλωσης του αλκοόλ. Ο Μιχαηλίδης είπε, «Το αλκοόλ είναι ένα καταθλιπτικό που μπορεί να διαταράξει την ισορροπία των νευροδιαβιβαστών, οδηγώντας σε αυξημένο άγχος και κατάθλιψη με τον καιρό.»
Υπερβολικές ποσότητες καφεΐνης είναι επίσης καλό να αποφεύγονται, καθώς παρεμβαίνουν με τον ύπνο και οξύνουν το άγχος.
Όσον αφορά το τί να περιλάβετε στην δίαιτα σας για να υποστηρίξετε την ψυχική υγεία, η σωστή πρόσληψη πρωτεΐνης είναι το κλειδί.
«Για να έχετε μια υγιή παραγωγή νευροδιαβιβαστών, πρέπει να έχετε μια σωστή κατανάλωση πρωτεΐνης», είπε ο Μιχαηλίδης.
Όταν τα σώματά μας χωνεύουν την πρωτεΐνη, την διασπούν σε μικρότερα μόρια που αποκαλούνται αμινοξέα. Τα αμινοξέα απαρτίζουν τους νευροδιαβιβαστές.
«Εν συντομία, διασφαλίζοντας μια ποικίλη κατανάλωση πρωτεΐνης προάγει την βέλτιστη λειτουργία των νευροδιαβιβαστών και την ψυχική υγεία», είπε.
Πηγές υψηλής ποιότητας πρωτεΐνης από λιπαρά ψάρια όπως ο σολομός και το σκουμπρί έχουν ένα πρόσθετο όφελος για την ψυχική υγεία. Αυτές οι υψηλού επιπέδου πρωτεΐνες είναι πλούσιες σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, τα οποία μειώνουν τη φλεγμονή και υποστηρίζουν την παραγωγή των νευροδιαβιβαστών, τα οποία συνδέονται με χαμηλότερο κίνδυνο κατάθλιψης και βελτιωμένη γνωσιακή λειτουργία.
Άλλες τροφές για να προσθέσετε στην διατροφή σας για ενίσχυση της ψυχικής υγείας περιλαμβάνουν τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά για την περιεκτικότητά τους σε φυλλικό οξύ. Ο Μιχαηλίδης σημείωσε πως η ανεπάρκεια φυλλικού οξέως συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο κατάθλιψης.
Τα μούρα προσφέρουν μια ενίσχυση σε αντιοξειδωτικά και «προστατεύουν τον εγκέφαλο από το οξειδωτικό στρες, έναν παράγοντα που συνδέεται με διαταραχές ψυχικής υγείας», πρόσθεσε.
Οι ξηροί καρποί και οι σπόροι είναι εξαιρετικές πηγές μαγνησίου, και η επαρκής κατανάλωση αυτού συνδέεται με μειωμένα συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης, είπε.
Ο Μιχαηλίδης συνιστά επίσης τροφές που έχουν υποστεί ζύμωση όπως το κίμτσι και το γιαούρτι. «Προάγουν ένα υγιές εντερικό μικροβίωμα, το οποίο μπορεί να επηρεάσει την χημεία του εγκεφάλου και να βελτιώσει την διάθεση», είπε.
Χαίρετε, λάτρεις της ευεξίας! Αυτή την εβδομάδα και ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικούς δροσιστικούς τρόπους για να καταπολεμήσετε την ζέστη.
Με τα κύματα καύσωνα να πλησιάζουν, όλοι μας ψάχνουμε τρόπους να δροσιστούμε. Σήμερα, ας μιλήσουμε για μερικά λαχταριστά – και υγιεινά – ροφήματα που μπορούν να μας δροσίσουν όταν έξω έχει ζέστη. Το καλύτερο απ’ όλα; Πολλά από αυτά χρησιμοποιούν υλικά που μπορεί ήδη να έχουμε στην κουζίνα μας.
Νερό εμπλουτισμένο με μέντα ή Τσάι από δυόσμο
Ας ξεκινήσουμε με δύο εύκολα – νερό με μέντα ή τσάι δυόσμου. Απλά βουτήξτε φύλα μέντας σε μια κανάτα νερό ή βράστε τσάι δυόσμου και αφήστε το να κρυώσει. Η μέντα περιέχει μενθόλη, η οποία ενεργοποιεί τους υποδοχείς του στόματος που είναι ευαίσθητοι στο κρύο, δημιουργώντας μια αίσθηση δροσιάς. Μια συνηθισμένη θεωρία είναι πως ακόμη και η μυρωδιά του δυόσμου μπορεί να μειώσει την κούραση και να ενισχύσει την εγρήγορση – τέλειο για της καυτές ημέρες που εξαντλούν την ενέργειά σας!
Λεμονάδα με αγγούρι
Τα αγγούρια είναι κατά 96% νερό, κάνοντας τα εξαιρετικά ενυδατικά. Ρίξτε στο μπλέντερ αγγούρι μαζί με χυμό λεμονιού, μια σταλιά μέλι και νερό για να φτιάξετε μια δροσιστική παραλλαγή της λεμονάδας. Τα αγγούρια περιέχουν επίσης ένα σύμπλεγμα που βοηθάει στην μείωση της φλεγμονής, σύμφωνα με έρευνες.
Το καρπούζι είναι 92% νερό και γεμάτο με λυκοπένιο, ένα αντιοξειδωτικό που βοηθά στην προστασία του δέρματος από την ζημιά που προκαλεί ο ήλιος. Ρίξτε το στο μπλέντερ μαζί με λίγο πάγο για να φτιάξετε μια φυσική γρανίτα. Μπόνους: έρευνα του περιοδικού Journal of Agricultural and Food Chemistry υποδηλώνει πως το καρπούζι μπορεί να βοηθήσει στην μείωση του πόνου στους μύες ύστερα από σωματική άσκηση.
Παγωμένο πράσινο τσάι
Το πράσινο τσάι περιέχει κατεχίνες, ισχυρά αντιοξειδωτικά που μπορούν να ενισχύσουν τον μεταβολισμό. Μελέτη του 2012 βρήκε πως το πράσινο τσάι μπορεί να βοηθήσει το σώμα σας να χρησιμοποιήσει πιο αποτελεσματικά την ενέργειά του. Επομένως, βράστε, παγώστε και απολαύστε!
Χυμός αλόης
Ο χυμός αλόης μπορεί επίσης να είναι ένα δροσιστικό ρόφημα. Είναι πλούσιο σε βιταμίνες και έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Ωστόσο, προσέχετε μην το παρακάνετε – υπερβολική ποσότητα μπορεί να έχει καθαρτική δράση.
Και μην ξεχνάτε, ενώ αυτά τα ροφήματα μπορούν να σας βοηθήσουν να δροσιστείτε, σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστούν την σωστή προστασία από την ζέστη.
