Οι επισκέψεις στο Ocean City με τον παππού και τη γιαγιά το καλοκαίρι είναι από τις πιο όμορφες αναμνήσεις μου. Ο παππούς μου πήγαινε πάντα στο αρτοποιείο να φέρει τσίζκεϊκ για πρωινό. Η μυρωδιά του αλμυρού θαλασσινού αέρα, οι κραυγές των γλάρων που έψαχναν για ψίχουλα στον κοντινό πεζόδρομο, η γλύκα του τσίζκεϊκ και η άνεση της μεγάλης αγκαλιάς του παππού μου – όλα αυτά είναι φυλαγμένα στη μνήμη μου σαν πολύτιμο δώρο.
Τώρα, όταν πηγαίνω στην παραλία ή όταν τρώω τσίζκεϊκ, οι σκέψεις μου επιστρέφουν σε εκείνες τις ανέμελες, ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Αναμνήσεις σαν αυτές, που αποτελούν σύνθετες εμπειρίες, είναι πολύ δυνατές. Κάθε αίσθηση ενεργοποιεί ένα διαφορετικό μέρος του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα η ανάμνηση να είναι πολύ ισχυρή και να μπορούμε να την ανακαλούμε γρήγορα.
Επομένως, όταν προσφέρουμε στα παιδιά μια ποικιλία δραστηριοτήτων που εμπλέκουν τουλάχιστον δύο ή περισσότερες από τις αισθήσεις του παιδιού, η κατανόηση των εννοιών και των μαθημάτων θα βελτιωθεί κατά πολύ, όπως και η ικανότητά τους να ανακαλούν αργότερα – ακόμα και πολλά χρόνια μετά – αυτές τις πληροφορίες.
Ανάπτυξη της μεθόδου μικτής αισθητηριακής μάθησης
Η Μαρία Μοντεσσόρι γεννήθηκε το 1870 στη μικρή πόλη Κιαράβαλλε της Ιταλίας, αλλά μεγάλωσε στη Ρώμη, όπου έλαβε εξαιρετική εκπαίδευση. Της άρεσε ιδιαίτερα να επισκέπτεται βιβλιοθήκες και μουσεία, καθώς ήταν μανιώδης αναγνώστρια, όπως και η μητέρα της, με έντονη επιθυμία για γνώση.
Μετά την αποφοίτησή της από την ιατρική σχολή, η Μοντεσσόρι έγινε μια από τις πρώτες γυναίκες γιατρούς στην Ιταλία. Η πρώτη της ιατρική εμπειρία ήταν στην ψυχιατρική. Αφού δούλεψε με παιδιά με ειδικές ανάγκες, άρχισε να ενδιαφέρεται για την εκπαίδευση και άρχισε να μελετά την εκπαιδευτική φιλοσοφία και τις αρχές διδασκαλίας.
Πιο γνωστή για την πρωτοποριακή εκπαιδευτική της φιλοσοφία της πρακτικής, σκόπιμης μάθησης, η Μοντεσσόρι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα σε ένα παιδοκεντρικό περιβάλλον, που ενθαρρύνει τα παιδιά να το εξερευνήσουν χρησιμοποιώντας όλες τις αισθήσεις τους. Αφιέρωσε το υπόλοιπο της ζωής της αναπτύσσοντας την εκπαιδευτική μέθοδο που πήρε το όνομά της και στις αρχές του 1900 τα σχολεία Μοντεσσόρι άρχισαν να ανοίγουν σε όλο τον κόσμο.
Η εμπλοκή πολλών αισθήσεων είναι ευεργετική για τα παιδιά
Η πολυαισθητηριακή μάθηση είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους εμπλοκής των παιδιών στη μάθηση και λειτουργεί καλά για μαθητές όλων των ηλικιών και αναπτυξιακών σταδίων, καθώς και για χαρισματικά παιδιά και παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Οι Λάνταν Σαμ [Ladan Sham] και Ααρών Ρ. Ζάιτς [Aaron R. Seitz], καθηγητές και ερευνητές στον τομέα της γνωστικής ψυχολογίας, υποστηρίζουν ότι επειδή ο εγκέφαλος λαμβάνει συνεχώς αισθητηριακά ερεθίσματα κατά τη διάρκεια της ημέρας, αναπτύσσεται, προσαρμόζεται και λειτουργεί βέλτιστα σε ένα πολυαισθητηριακό περιβάλλον.
Όταν τα παιδιά χρησιμοποιούν πολλές αισθήσεις ταυτόχρονα κατά τη διάρκεια της μάθησης, δημιουργούνται ισχυρότερες συνδέσεις μεταξύ εννοιών, εμπειριών και γεγονότων. Επιπλέον, ενισχύεται η ικανότητά τους να επεξεργάζονται, να κατανοούν και να διατηρούν πληροφορίες για ευκολότερη ανάκληση αργότερα.
Η χρήση της πολυαισθητηριακής προσέγγισης στη μάθηση δεν είναι σίγουρα μια νέα έννοια. Είναι ένας φυσικός τρόπος μάθησης, που συμπληρώνει τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις πληροφορίες. Όταν την ενσωματώνετε στην εκπαίδευση του παιδιού σας στο σπίτι, εκείνο θα κάνει αμέτρητες ανακαλύψεις, έτσι ώστε η μάθηση να είναι πάντα μια νέα και συναρπαστική διαδικασία, διεγείροντας δημιουργικά τη σκέψη.
Πώς να ενσωματώσετε την πολυαισθητηριακή μάθηση στην κατ’ οίκον εκπαίδευση
Τα παιδιά είναι από τη φύση τους περίεργα. Τα πάντα είναι καινούργια για αυτά και κάθε στιγμή κρύβει και μία νέα ανακάλυψη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πολυαισθητηριακή μάθηση είναι μια τόσο αποτελεσματική στρατηγική. Αξιοποιεί τη φυσική περιέργεια του παιδιού (ή του βρέφους) και ενθαρρύνει την αισθητηριακή εξερεύνηση.
Η ενσωμάτωση της πολυαισθητηριακής μάθησης στην εκπαίδευση στο σπίτι είναι αρκετά εύκολη, ειδικά αν ξεκινήσετε με το βασικό στοιχείο της μεθόδου Μοντεσσόρι – τη συμμετοχή στις καθημερινές δραστηριότητες του σπιτιού όπως το πλύσιμο των πιάτων, την προετοιμασία του γεύματος, τη φροντίδα ενός κατοικίδιου ζώου ή τη φύτευση και τη περιποίηση του κήπου. Αυτές οι δραστηριότητες, που απαιτούν από το παιδί να προσέξει, να εκτελέσει μια σειρά από ενέργειες, να κάνει καλές επιλογές, να ασχοληθεί με μια εργασία από την αρχή μέχρι το τέλος και να επιμείνει στα προβλήματα και να τα λύσει, είναι όλες απαραίτητες δεξιότητες για την κατάκτηση των βασικών μαθημάτων με τα οποία θα έρθει αντιμέτωπο αργότερα, στο σχολείο.
Γλώσσα και Μαθηματικά
Για να βοηθήσετε το παιδί σας με τα μαθήματα, προσφέρετε βοηθήματα όπως μικρά πλαστικά τετράγωνα μέτρησης, μολύβι και χαρτί για να απεικονίσετε ένα πρόβλημα ή κράκερ που του αρέσουν και συνδυάζουν τη νοστιμιά με τη γνώση. Η προσθήκη μουσικής και κίνησης έχει επίσης νόημα. Τα παιδιά μπορούν να εξασκηθούν στους χρόνους των ρημάτων και στην προπαίδεια ρυθμικά, δηλαδή χτυπώντας ένα τύμπανο ή κατσαρόλες στην κουζίνα, ή πηδώντας, χειροκροτώντας ή βαδίζοντας και μετρώντας παράλληλα τους αριθμούς που λείπουν.
Για μαθήματα γλώσσας, ετοιμάστε σπιτική αρωματισμένη πλαστελίνη και ζητήστε από τα παιδιά να προφέρουν τα γράμματα του αλφαβήτου που σχηματίζουν χρησιμοποιώντας την πλαστελίνη. Ή, ως οπτικό βοήθημα, προσφέρετε στα παιδιά απλές κάρτες μνήμης που απεικονίζουν αντικείμενα που ξεκινούν με ένα συγκεκριμένο γράμμα. Τα παιδιά μπορούν επίσης να ζωγραφίσουν και να πουν ένα γράμμα ή να ζωγραφίσουν ένα αντικείμενο και να πουν το όνομά του.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ενσωματωθούν οι αισθητηριακές εμπειρίες στην κατ’ οίκον εκπαίδευση, επειδή η μάθηση με την ενεργοποίηση πολλαπλών αισθήσεων έχει καλά αποτελέσματα ασχέτως του θέματος ή του αντικειμένου. Αν χρειάζεστε έμπνευση, υπάρχουν πολλές υπέροχες ιδέες στο Pinterest.
Φανταστείτε την κουρκουμίνη ως πυροσβέστη του σώματός σας, πάντα έτοιμη να αναλάβει δράση και να σβήσει τις φλόγες της φλεγμονής και του οξειδωτικού στρες που σιγοκαίνε και βλάπτουν τα κύτταρα, τους ιστούς και τα όργανα αν αφεθούν ανεξέλεγκτες.
Η κουρκουμίνη είναι το κύριο συστατικό του κουρκουμά, του χρυσού μπαχαρικού από τη ρίζα του φυτού Curcuma longa. Μέλος της οικογένειας του τζίντζερ, ο κουρκουμάς οφείλει την κίτρινο-πορτοκαλί απόχρωσή του στην κουρκουμίνη.
Στο φαρμακείο της φύσης, ο κουρκουμάς είναι από παλιά γνωστός για την ικανότητά του να αντιμετωπίζει ένα ευρύ φάσμα παθήσεων, από την αρθρίτιδα και τις πεπτικές διαταραχές έως την επούλωση πληγών.
Η σύγχρονη επιστήμη έχει επίσης αρχίσει να εκτιμά τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Το 1800, οι επιστήμονες Ανρί Ωγκύστ Βόγκελ και Πιερ Ζοζέφ Πελλιτιέ [Henri Auguste Vogel, Pierre Joseph Pellitier] ανέφεραν ότι είχαν απομονώσει μια «κίτρινη χρωστική ουσία» από τον κουρκουμά, την οποία ονόμασαν κουρκουμίνη.
Το 1949, οι συγγραφείς μίας εργασίας που δημοσιεύτηκε στο Nature ήταν οι πρώτοι που εντόπισαν την ικανότητα της κουρκουμίνης να καταπολεμά τα βακτήρια. Το ενδιαφέρον για την κουρκουμίνη αυξήθηκε τη δεκαετία του 1970, με αποτέλεσμα τη διεξαγωγή περισσότερων από 17,000 δημοσιευμένων μελετών τα τελευταία 50 χρόνια.
Είτε προσθέτετε κουρκουμά στα γεύματά σας είτε τον λαμβάνετε ως συμπλήρωμα, η κουρκουμίνη είναι ένα θρεπτικό συστατικό που μπορεί πραγματικά να ωφελήσει την υγεία σας εν γένει.
Το μαύρο πιπέρι βοηθά την απορρόφηση της κουρκουμίνης από τον οργανισμό. (Εικόνα: Fei Meng, Shutterstock)
Ιδιότητες
Η κουρκουμίνη δρα προς όφελος της υγείας μας με πολλούς τρόπους:
Καταπραΰνει
Η κουρκουμίνη είναι γνωστή για την ικανότητά της να καταπραΰνει τη φλεγμονή και το οξειδωτικό στρες, παράγοντες που συντελλούν στη χρόνιων ασθενειών όπως οι καρδιακές παθήσεις και ο διαβήτης.
Η κουρκουμίνη βοηθά στη διαχείριση του διαβήτη τύπου 2, αναστέλλοντας τον πυρηνικό παράγοντα κάππα Β, ένα μόριο που τροφοδοτεί τη φλεγμονή. Ενισχύει επίσης τη λειτουργία των Β-κυττάρων ενισχύοντας την ευαισθησία στην ινσουλίνη. Με το τη βελτίωση του ενδοθηλιακή λειτουργία και μειώνοντας το οξειδωτικό στρες και τη φλεγμονή, η κουρκουμίνη διατηρεί τα αιμοφόρα αγγεία σας καθαρά και συμβάλλει στην προστασία από καταστάσεις όπως η αθηροσκλήρωση και η καρδιακή ανεπάρκεια.
Εάν τα επίπεδα οξυγόνου μειωθούν, όπως σε απόφραξη των αιμοφόρων αγγείων ή σε καταστάσεις όπως η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), το άσθμα ή το εμφύσημα, η κουρκουμίνη παρεμβαίνει για να προστατεύσει τα κύτταρα της καρδιάς σας από βλάβη και θάνατο. Η κουρκουμίνη θωρακίζει, επίσης, την καρδιά από βλάβες που προκαλούνται από ορισμένα φάρμακα, σύμφωνα με αναθεώρηση του 2024
Η κουρκουμίνη έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει μια ποικιλία ‘πυρκαγιών’, από τη νόσο του Πάρκινσον (όπως έχει φανεί σε έρευνες σε ζώα) έως την γήρανση και τον καρκίνο (όπως έχει φανεί σε έρευνες σε ανθρώπους). Σύμφωνα με αναθεώρηση του 2015, η κουρκουμίνη όχι μόνο επιβραδύνει τον σχηματισμό διαφόρων όγκων, αλλά μπορεί επίσης να περιορίσει την ανάπτυξη και την εξάπλωσή τους.
Προστατεύει τις αρθρώσεις
Έρευνα έχει δείξει ότι η κουρκουμίνη είναι ανάλογη της ιβουπροφαίνης στην ανακούφιση του πόνου και τη βελτίωση της λειτουργίας σε άτομα με οστεοαρθρίτιδα. Σε τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη του 2009, το εκχύλισμα κουρκουμά λειτούργησε εξίσου καλά με την ιβουπροφαίνη στη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας του γόνατος. Το εύρημα αυτό επιβεβαιώθηκε το 2014, όταν μια άλλη μελέτη έδειξε ότι ο κουρκουμάς παρείχε συγκρίσιμη ανακούφιση από τον πόνο και τη δυσκαμψία του γόνατος. Αλλά η κουρκουμίνη δεν αφορά μόνο τον πόνο – επίσης επιβραδύνει τον εκφυλισμό των αρθρώσεων.
Αυτό που κάνει επίσης τον κουρκουμά να ξεχωρίζει είναι η ικανότητά του να παρέχει αυτά τα οφέλη με λιγότερες παρενέργειες από αυτές της ιβουπροφαίνης – κυρίως όσον αφορά τον κοιλιακό πόνο και τη δυσφορία.
Ενισχύει την εγκεφαλική λειτουργία
Η κουρκουμίνη μπορεί να είναι σε θέση να βοηθήσει στην πρόληψη και τη θεραπεία της νόσου Αλτσχάιμερ, τον πιο κοινό τύπος άνοιας μεταξύ των ηλικιωμένων. Δύο είναι οι βασικότεροι υπαίτιοι: η φλεγμονή του εγκεφάλου και η συσσώρευση πλακών β-αμυλοειδούς, οι οποίες συνδέονται με τη νόσο Αλτσχάιμερ. Η κουρκουμίνη βελτιώνει τη μνήμη κατά 28% σε ενήλικες με ήπια προβλήματα μνήμης, δείχνοντας δυνατότητες για την όξυνση της γνωστικής λειτουργίας, σύμφωνα με μια έρευνα του 2018 μελέτη.
Η κουρκουμίνη ενισχύει επίσης τη διάθεσή σας. Μία μετα-ανάλυση του 2017 αποκάλυψε ότι η κουρκουμίνη μπορεί να αντιστρέψει την κατάθλιψη και το άγχος, κερδίζοντας φήμη και ως φυσικό αντικαταθλιπτικό. Κλινική δοκιμή του 2013 έδειξε ότι είναι εξίσου αποτελεσματική με τη φλουοξετίνη (κοινώς γνωστή ως Prozac) – χωρίς τον κίνδυνο αυτοκτονικών σκέψεων που συνοδεύουν ενίοτε το συνταγογραφούμενο φάρμακο.
Άλλες ιδιότητες
Εκτός από τους παραπάνω ρόλους, η κουρκουμίνη έχει ηπατοπροστατευτικές ιδιότητες, αποτρέποντας δυνητικά ηπατικές διαταραχές που σχετίζονται με το οξειδωτικό στρες.
Επίσης, αλληλεπιδρά άμεσα με τα βακτήρια του εντέρου. Μελέτες δείχνουν ότι η κουρκουμίνη προάγει τα ωφέλιμα βακτήρια όπως τα μπιφιδοβακτηρίδια και οι γαλακτοβάκιλλοι, ενώ μειώνει τα επιβλαβή βακτήρια όπως οι εντερόκοκκοι και τα εντεροβακτήρια. Αυτή η αλλαγή στη χλωρίδα του εντέρου μπορεί να βοηθήσει στην εξήγηση των ανοσοενισχυτικών, αντιφλεγμονωδών και ρυθμιστικών της χοληστερόλης επιδράσεων της κουρκουμίνης.
Γνωρίζετε ότι…
Ο κουρκουμάς χρησιμοποιείται συνήθως ως φυσική βαφή τροφίμων και υφασμάτων.
Η κουρκουμίνη και το κύμινο προέρχονται από δύο εντελώς διαφορετικά φυτά: η κουρκουμίνη είναι η δραστική ένωση που βρίσκεται στη ρίζα του κουρκουμά (Curcuma longa), ενώ το κύμινο προέρχεται από τους σπόρους του φυτού Cuminum cyminum, που ανήκει στην οικογένεια των καροτοειδών. Και τα δύο έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδη δράση, αλλά διαφέρουν ως προς την ισχύ και τα οφέλη για την υγεία.
Σύμφωνα με κατάλογο που συνέταξε η GreenMedInfo, ο κουρκουμάς έχει δείξει αποτελεσματικότητα συγκρίσιμη με τουλάχιστον 14 συνταγογραφούμενα φάρμακα, όπως ατορβαστατίνη (εμπορική ονομασία Lipitor), ασπιρίνη, και οξαλιπλατίνη (φάρμακο για τον καρκίνο του παχέος εντέρου).
Αν και η κουρκουμίνη είναι ο ‘σταρ’, στον κουρκουμάς βρίσκεται κι άλλο ένα αξιόλογο συστατικό: η αρωματική τουρμερόνη. Σε μελέτη του 2014, η αρωματική τουρμερόνη αναγέννησε νευρώνες σε αρουραίους, γεγονός που υποδηλώνει την πιθανότητα χρήσης σε νευρολογικές διαταραχές.
Λάβετε την κουρκουμίνη από πηγές τροφίμων αν μπορείτε. Ολόκληρη η ρίζα του κουρκουμά, η οποία περιέχει κουρκουμίνη, αρωματική τουρμερόνη και μια σειρά από άλλες βιοδραστικές ενώσεις που ακόμη διερευνώνται, προσφέρει πολύ πιο ολοκληρωμένα οφέλη από ό,τι τα συμπληρώματα από μόνα τους.
Διατροφικές πηγές κουρκουμίνης είναι οι εξής:
Κουρκουμάς (φυτό Curcuma longa): είναι η πλουσιότερη φυσική πηγή κουρκουμίνης, με την κουρκουμίνη να αποτελεί περίπου το 3 – 8 % της σύνθεσής του, ανάλογα με τις συνθήκες καλλιέργειας.
Αλεσμένος κουρκουμάς: μία κουταλιά κουρκουμά σε σκόνη (περίπου 3 γραμμάρια) περιέχει συνήθως μεταξύ 30 και 90 χιλιοστόγραμμα κουρκουμίνης. Η υψηλότερη συγκέντρωση κουρκουμίνης βρίσκεται στην καθαρή σκόνη κουρκουμά, με μέσο όρο 3,14 % κατά βάρος.
Μάνγκο τζίντζερ: συγγενής του κουρκουμά με ήπιο άρωμα που θυμίζει μάνγκο, το τζίντζερ μάνγκο περιέχει κουρκουμίνη, την ίδια ένωση που είναι υπεύθυνη για τα αντιφλεγμονώδη οφέλη του κουρκουμά, και χρησιμοποιείται παραδοσιακά τόσο στα τρόφιμα όσο και στην ιατρική.
Σκόνη κάρυ: Παρόλο που η κουρκουμίνη είναι ένα από τα κύρια συστατικά των μειγμάτων κάρυ, οι περισσότερες σκόνες κάρυ περιέχουν σχετικά χαμηλά επίπεδα κουρκουμίνης και η περιεκτικότητά τους ποικίλλει σημαντικά.
Άλλα είδη διατροφής: Μπορεί να καταναλώνετε ήδη κουρκουμίνη χωρίς καν να το γνωρίζετε. Λόγω του ζωηρού του χρώματος, ο κουρκουμάς προστίθεται συχνά στη μουστάρδα, τα δημητριακά, το τυρί, τα τσιπς, τη μαγιονέζα, το βούτυρο, τα τουρσιά και τα αρτοσκευάσματα. Αυτά τα τρόφιμα περιέχουν μικρές ποσότητες κουρκουμίνης.
Συνταγή: Χρυσό γάλα με μπαχαρικά
΄Σε πέντε λεπτά μπορείτε να φτιάξετε ένα ζεστό, αντιφλεγμονώδες ρόφημα γεμάτο κουρκουμίνη. Το μαύρο πιπέρι ενισχύει την απορρόφηση της κουρκουμίνης, ενισχύοντας λίγο ακόμα την υγεία σας!
Υλικά για 1 φλιτζάνι
1 φλιτζάνι γάλα (γαλακτοκομικό, αμυγδάλου, βρώμης ή καρύδας)
1 κουταλάκι του γλυκού λάδι καρύδας
½ κουταλάκι του γλυκού τριμμένο κουρκουμά
¼ κουταλάκι του γλυκού κανέλα
Μία πρέζα μαύρο πιπέρι
1 κουταλάκι του γλυκού ακατέργαστο μέλι ή σιρόπι σφενδάμου (προαιρετικά)
Εκτέλεση
Βάλτε όλα τα υλικά σε ένα κατσαρολάκι και ζεστάνετε σε μέτρια προς χαμηλή θερμοκρασία μέχρι να λιώσει το λάδι.
Χτυπήστε τα μαζί και αφήστε το μείγμα να σιγοβράσει για περίπου 5 λεπτά, ανακατεύοντας περιστασιακά.
Αφαιρέστε από τη φωτιά και σερβίρετε. Απολαύστε το ζεστό.
Άλλοι τρόποι χρήσης του κουρκουμά στα γεύματα:
Τρίψτε φρέσκια ρίζα κουρκουμά στις σαλάτες για μια πικάντικη, γήινη γεύση και ζωντανό χρώμα.
Πασπαλίστε αλεσμένο κουρκουμά σε ομελέτα ή τόφου για ένα χρυσαφένιο, γεμάτο θρεπτικά συστατικά πρωινό.
Ανακατέψτε κουρκουμά σε smoothies με μπανάνα, ανανά και γάλα καρύδας.
Προσθέστε κουρκουμά σε σούπες όπως φακές, καρότου ή κολοκύθας για μια ζεστή, θρεπτική γεύση.
Ανακατέψτε τον κουρκουμά στο ρύζι ή την κινόα κατά το μαγείρεμα για ένα διακριτικά καρυκευμένο, χρυσαφένιο συνοδευτικό πιάτο.
Ανακατέψτε τον κουρκουμά με ελαιόλαδο, χυμό λεμονιού και μαύρο πιπέρι σε σάλτσες σαλάτας για ένα πικάντικο άρτυμα.
Ενσωματώστε κουρκουμά σε μαρινάδες για κοτόπουλο, τόφου ή ψάρι για πιο έντονη γεύση.
Ρίξτε τον κουρκουμά στα ψητά λαχανικά όπως κουνουπίδι, καρότα ή πατάτες που ετοιμάζετε για συνοδευτικό.
Προσθέστε κουρκουμά σε κάρυ και βραστά φαγητά για πιο κλασική, γήινη γεύση.
Πασπαλίστε με κουρκουμά καβουρδισμένους ξηρούς καρπούς ή σπόρους για ένα αλμυρό, αντιφλεγμονώδες σνακ.
Για μέγιστη απορρόφηση
Η κουρκουμίνη έχει μια αδυναμία: απορροφάται δύσκολα από τον οργανισμό. Ωστόσο, ο συνδυασμός της με μαύρο πιπέρι (που περιέχει πιπερίνη) αυξάνει την απορρόφησή της κατά 2.000 %, σύμφωνα με πρώιμη μελέτη. Στην παραδοσιακή ινδική κουζίνα, θα δείτε συχνά τον κουρκουμά και το μαύρο πιπέρι να χρησιμοποιούνται μαζί σε μείγματα μπαχαρικών.
Η κουρκουμίνη είναι λιπόφιλη, δηλαδή διαλύεται στο λίπος, οπότε η κατανάλωσή της με λάδι ή λίπος επίσης βοηθά τον οργανισμό σας να την απορροφήσει πιο αποτελεσματικά.
Άλλες πηγές
Πέρα από τη λήψη μέσω της τροφής, υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να αποκομίσετε τα οφέλη της κουρκουμίνης.
Συμπληρώματα από το στόμα
Τα εμπορικά συμπληρώματα κουρκουμίνης αποτελούνται συνήθως από ένα μείγμα κουρκουμίνης, ντεμεθοξυκουρκουμίνης και δισδεμεθοξυκουρκουμίνης. Ωστόσο, μπορεί να περιέχουν πλήθος συστατικών και οι αποκλίσεις μεταξύ των αναγραφόμενων και των πραγματικών συστατικών ή των ποσοτήτων τους είναι συχνές. Διάφοροι τύποι συμπληρωμάτων κουρκουμίνης και κουρκουμά είναι διαθέσιμοι στην αγορά των ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων:
Κουρκουμάς σε σκόνη: Αυτή είναι η απλούστερη μορφή, η οποία παρασκευάζεται με ξήρανση και άλεση ολόκληρης της ρίζας κουρκουμά σε σκόνη. Αν και περιέχει κουρκουμίνη, η συγκέντρωση είναι σχετικά χαμηλή, συνήθως γύρω στο 2 – 5%.
Εκχυλίσματα κουρκουμίνης: Αυτά τα εκχυλίσματα λαμβάνονται με απομόνωση και συμπύκνωση της κουρκουμίνης από τη ρίζα του κουρκουμά, με αποτέλεσμα υψηλότερο ποσοστό κουρκουμινοειδών (συχνά έως και 95%). Στην πραγματικότητα, 95% σκόνες κουρκουμίνης χρησιμοποιούνται συχνά σε ιατρικές μελέτες και ορισμένα εκχυλίσματα υψηλής ισχύος φθάνουν σε συγκεντρώσεις 98% ή υψηλότερες.
Κάψουλες: Ο κουρκουμάς και η σκόνη κουρκουμίνης συχνά ενθυλακώνονται για εύκολη και ακριβή δοσολογία.
Υγρό: Τόσο ο κουρκουμάς όσο και η κουρκουμίνη διατίθενται σε υγρή μορφή. Τα υγρά συμπληρώματα περιέχουν συχνά πρόσθετα συστατικά, οπότε φροντίστε να διαβάσετε την ετικέτα των συστατικών.
Τσίχλες: Οι τσίχλες κουρκουμίνης είναι μια διασκεδαστική και βολική επιλογή για τους ανθρώπους που δεν τους αρέσει να καταπίνουν χάπια. Ωστόσο, συνήθως είναι επιβεβαρυμένα με πρόσθετη ζάχαρη και υλικά πλήρωσης, που εξουδετερώνουν τα οφέλη για την υγεία – διαβάστε προσεκτικά την ετικέτα των συστατικών.
Η πιπερίνη, μια βασική ένωση του μαύρου πιπεριού, προστίθεται συνήθως στα συμπληρώματα για να αυξήσει τη βιοδιαθεσιμότητα της κουρκουμίνης, αν και υψηλότερες δόσεις μπορεί να παρεμβαίνουν με την μεταβολισμό ορισμένων φαρμάκων, αυξάνοντας δυνητικά την συγκέντρωση στην κυκλοφορία του αίματος και επιβαρύνοντας το συκώτι. Επιπλέον, η πιπερίνη μπορεί να προκαλέσει πεπτικές ευαισθησίες σε ορισμένους ανθρώπους, ενώ δεν υπάρχουν μακροχρόνιες μελέτες ασφάλειας για τακτική χρήση υψηλών δόσεων.
Εκτός από την πιπερίνη, μερικές φορές χρησιμοποιούνται διαφορετικές μέθοδοι χορήγησης για τη βελτίωση της απορρόφησης της κουρκουμίνης από τον οργανισμό στα συμπληρώματα, όπως μικροσκοπικά σωματίδια (νανοσωματίδια), φορείς με βάση το λίπος (λιποσώματα) και άλλες δομές που βοηθούν την κουρκουμίνη να εισέλθει πιο αποτελεσματικά στον οργανισμό.
Ενώ τα εκχυλίσματα κουρκουμίνης πωλούνται ως μη συνταγογραφούμενα συμπληρώματα διατροφής στις Ηνωμένες Πολιτείες, συχνά με ετικέτες που ισχυρίζονται ότι περιέχουν κατά 95% κουρκουμινοειδή, ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) δεν ρυθμίζει αυστηρά αυτούς τους ισχυρισμούς. Δεδομένου ότι τα συμπληρώματα διατροφής στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν απαιτούν εκτεταμένη έγκριση πριν από την κυκλοφορία τους από τον FDA, οι κατασκευαστές είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι για την ασφάλειά τους. Παρόλα αυτά, δεν υποχρεούνται να αποδείξουν την ασφάλεια ή την αποτελεσματικότητά τους πριν από την κυκλοφορία τους στην αγορά.
Πέρα από τους ενίοτε διογκωμένους ισχυρισμούς των κατασκευαστών σχετικά με την περιεκτικότητα σε κουρκουμίνη, η οποία, μαζί με τη χρήση συνθετικών κουρκουμινοειδών, αποτελεί την πρωταρχική ανησυχία στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη, οι προσμείξεις αποτελούν επίσης πρόβλημα με τα μπαχαρικά και τα συμπληρώματα. Μελέτη του 2023, στο Food and Chemical Toxicology, διαπίστωσε ότι σχεδόν το ένα τρίτο από 233 δείγματα κουρκουμά από μια περιοχή στο Πακιστάν περιείχαν χρωστικές ουσίες Sudan, οι οποίες είναι παράνομα πρόσθετα τροφίμων που χρησιμοποιούνται για τον χρωματισμό μπαχαρικών. Ο Διεθνής Οργανισμός Έρευνας για τον Καρκίνο (IARC) θεωρεί τις χρωστικές ουσίες Σουδάν έμμεσα καρκινογόνες.
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι πάνω από το 30% των δειγμάτων κουρκουμά περιείχαν επίπεδα αφλατοξινών ακατάλληλα για ανθρώπινη κατανάλωση. Οι αφλατοξίνες είναι ουσίες που παράγονται από το είδος του μύκητα Aspergillus και χαρακτηρίζονται ως καρκινογόνα κατηγορίας 1 από την IARC. Άλλη μελέτη του 2020 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο κουρκουμάς μπορεί να έχει «πολύ υψηλά επίπεδα μόλυνσης από βακτηριακούς σπόρους».
Σε μια μελέτη περιοχών που παράγουν πάνω από το 80% της παγκόσμιας προσφοράς κουρκουμά, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 14% των δειγμάτων κουρκουμά περιείχαν επίπεδα μολύβδου πάνω από 500 φορές το ρυθμιστικό όριο στο Πακιστάν, την Ινδία και το Νεπάλ.
Τα ευρήματα αυτά καταδεικνύουν τη σημασία της προμήθειας συμπληρωμάτων υψηλής ποιότητας. Όταν επιλέγετε ένα συμπλήρωμα κουρκουμά, φροντίστε να ελέγξετε την ετικέτα ή να ρωτήσετε τον κατασκευαστή αν έχει ελεγχθεί για βαρέα μέταλλα, μυκοτοξίνες (όπως οι αφλατοξίνες), συνθετικά κουρκουμινοειδή και συνολική καθαρότητα, συμπεριλαμβανομένης της ύπαρξης προσμίξεων όπως οι χρωστικές ουσίες του Σουδάν. Εναλλακτικά, μπορείτε να επιλέξετε την ολική μορφή κουρκουμά για να μειώσετε τον κίνδυνο αυτών των προσμίξεων. Όποτε είναι δυνατόν, επιλέξτε βιολογικά προϊόντα για να ελαχιστοποιήσετε την έκθεση σε πιθανές τοξίνες, όπως φυτοφάρμακα και ζιζανιοκτόνα όπως η γλυφοσάτη.
Τοπικές εφαρμογές
Το αιθέριο έλαιο κουρκουμά εξάγεται από τη ρίζα κουρκουμά. Περιέχει κουρκουμόνες, μια άλλη κατηγορία βιοδραστικών ενώσεων που βρίσκονται στον κουρκουμά.
Επιπλέον, έχουν αναπτυχθεί κρέμες κουρκουμίνης για την υγεία του δέρματος. Μελέτη του 2012 έδειξε ότι ένα τοπικό σκεύασμα κουρκουμίνης ήταν εξίσου αποτελεσματικό με την από του στόματος χορηγούμενη κουρκουμίνη στην καταστολή της ανάπτυξης όγκων σε έρευνα για τον καρκίνου του δέρματος σε ποντίκια.
Η κουρκουμίνη μπορεί να ληφθεί μέσω διαδερμικών επιθεμάτων που την απελευθερώνουν αργά στο δέρμα. Σε μελέτη του 2022, αυτά τα επιθέματα βρέθηκαν αποτελεσματικά ως βοηθητικό αναλγητικό στη μείωση του οξέος μετεγχειρητικού πόνου σε ασθενείς.
Υποστηρικτικές θρεπτικές ουσίες
Η λήψη μεγάλων ποσοτήτων κουρκουμίνης σε μορφή συμπληρώματος μπορεί μερικές φορές να προκαλέσει ήπιες πεπτικές ενοχλήσεις όπως αέρια, διάρροια και κράμπες, μαζί με περιστασιακούς πονοκεφάλους και ναυτία. Αλλά αν συνδυάσετε τον κουρκουμά με τζίντζερ, είναι σαν να καλείτε ένα επιπλέον πυροσβεστικό όχημα.
Αυτό το δίδυμο λειτουργεί για τη μείωση της φλεγμονής και του πόνου, ενώ παράλληλα ηρεμεί τη ναυτία και αποσοβεί πιθανές πεπτικές παρενέργειες.
Ανεπάρκεια
Καθώς η κουρκουμίνη δεν είναι απαραίτητο θρεπτικό συστατικό, δεν υπάρχει κατάσταση αναγνωρισμένη ως «ανεπάρκεια κουρκουμίνης». Σε αντίθεση με τις βιταμίνες ή ορισμένα μέταλλα, η έλλειψη κουρκουμίνης στη διατροφή δεν προκαλεί συγκεκριμένα συμπτώματα.
Συνιστώμενη διατροφική πρόσληψη
Ο FDA έχει χαρακτηρίσει την κουρκουμίνη ως γενικά αναγνωρισμένη ως ασφαλής (GRAS). Ωστόσο, δεδομένου ότι η κουρκουμίνη δεν είναι απαραίτητο θρεπτικό συστατικό, η Εθνική Ακαδημία Ιατρικής δεν έχει καθορίσει Συνιστώμενη Διατροφική Δόση (RDA).
Η Κοινή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων FAO/WHO για τα Πρόσθετα Τροφίμων (JECFA) και η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) δημιούργησαν μια αποδεκτή ημερήσια πρόσληψη (ADI) για την κουρκουμίνη έως 3 χιλιοστόγραμμα ανά χιλιόγραμμο σωματικού βάρους. Μελέτη του 2001 κατέδειξε καλή ανεκτικότητα και ασφαλές προφίλ της κουρκουμίνης, ακόμη και σε δόσεις που κυμαίνονται από 4.000 έως 8.000 χιλιοστόγραμμα ημερησίως. Οι δόσεις που υπερέβαιναν αυτό το όριο θεωρήθηκαν απαράδεκτες για τους συμμετέχοντες στη μελέτη ασθενείς λόγω του μεγάλου όγκου του συμπληρώματος. Άλλες έρευνες έχουν αποδείξει την ασφάλεια της κουρκουμίνης σε δόσεις έως και 12 γραμμάρια την ημέρα επί τρεις μήνες.
Τοξικότητα
Ο κουρκουμάς στα τρόφιμα είναι γενικά ασφαλής για τους περισσότερους ανθρώπους. Ωστόσο, όταν πρόκειται για συμπληρώματα ή υψηλότερες δόσεις, ορισμένες ομάδες θα πρέπει να είναι προσεκτικές και να συμβουλεύονται έναν γιατρό, ειδικά αν λαμβάνουν φάρμακα. Πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν οι ακόλουθοι παράγοντες κινδύνου:
Θέματα χοληδόχου κύστης: Η κουρκουμίνη μπορεί να διεγείρει την παραγωγή χολής, γεγονός που μπορεί να επιδεινώσει προβλήματα της χοληδόχου κύστης, όπως πέτρες στη χολή ή αποφράξεις των χοληφόρων πόρων.
Κύηση: Η λήψη συμπληρωμάτων κουρκουμά ή υψηλών δόσεων θα μπορούσε να διεγείρει τις συσπάσεις της μήτρας ή να επηρεάσει την εγκυμοσύνη.
Αιμορραγικές διαταραχές: Ο κουρκουμάς μπορεί να επιβραδύνει την πήξη του αίματος, αυξάνοντας δυνητικά τον κίνδυνο αιμορραγίας σε άτομα με παθήσεις όπως η αιμορροφιλία ή σε άτομα που μελανιάζουν εύκολα.
Ανεπάρκεια σιδήρου: Όσοι πάσχουν από αναιμία ή χαμηλά επίπεδα σιδήρου θα πρέπει να αποφεύγουν την υπερβολική κατανάλωσή του.
Σε μια μελέτη του 2006 για τη σχέση δόσης-απόκρισης, στην οποία συμμετείχαν 24 συμμετέχοντες που έλαβαν δόσεις που κυμαίνονταν από 500 έως 12.000 χιλιοστόγραμμα, το 30% εμφάνισε ελάχιστη τοξικότητα με συμπτώματα όπως διάρροια, πονοκέφαλο, εξάνθημα και κίτρινα κόπρανα. Ωστόσο, τα συμπτώματα αυτά δεν φάνηκε να σχετίζονται με τη δόση.
Σε κλινική δοκιμή του 2004, 15 ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου έλαβαν δόσεις κουρκουμίνης που κυμαίνονταν από 0,45 έως 3,6 γραμμάρια ημερησίως επί τέσσερεις μήνες. Ανέφεραν ότι παρουσίασαν ναυτία και διάρροια, μαζί με αυξημένα επίπεδα αλκαλικής φωσφατάσης ορού και γαλακτικής αφυδρογονάσης, τα οποία θα μπορούσαν να υποδηλώνουν ηπατικά, οστικά ή προβλήματα ιστών (αλλά αυτά θα μπορούσαν να σχετίζονται με την εξέλιξη του καρκίνου σε αυτούς τους ασθενείς).
Άλλες πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες της κουρκουμίνης περιλαμβάνουν σοβαρή κοιλιακή πληρότητα ή πόνο. Άτομα που λάμβαναν συμπληρώματα κουρκουμά βίωσαν ξηροστομία, μετεωρισμό, ερεθισμό του στομάχου και ηπατοτοξικότητα (τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ίκτερος, σκούρα ούρα, κόπωση και πολλαπλούς πόνους στις αρθρώσεις). Η μακροχρόνια λήψη υψηλών δόσεων κουρκουμά ή συμπληρωμάτων κουρκουμίνης μπορεί να προκαλέσει στομαχικές διαταραχές, ακόμη και έλκος στομάχου.
Αλληλεπιδράσεις
Εργαστηριακές μελέτες έχουν δείξει ότι η κουρκουμίνη εμποδίζει τη συσσωμάτωση των αιμοπεταλίων. Έτσι, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο αιμορραγίας στα άτομα που λαμβάνουν φάρμακα για την αραίωση του αίματος, όπως η ασπιρίνη, η κλοπιδογρέλη, η δαλτεπαρίνη, η ενοξαπαρίνη, η ηπαρίνη, η τικλοπιδίνη και η βαρφαρίνη.
Η κουρκουμίνη μπορεί επίσης να αλληλεπιδράσει με φάρμακα που μειώνουν τα οξέα του στομάχου, αυξάνοντας δυνητικά την παραγωγή στομαχικού οξέος. Αυτά τα φάρμακα περιλαμβάνουν τη σιμετιδίνη, τη φαμοτιδίνη, τη ρανιτιδίνη, την εσομεπραζόλη, την ομεπραζόλη και τη λανσοπραζόλη. Η κουρκουμίνη μπορεί επίσης να ενισχύσει τις επιδράσεις των φαρμάκων για τον διαβήτη, αυξάνοντας τον κίνδυνο χαμηλού σακχάρου στο αίμα.
Ορισμένα συμπληρώματα κουρκουμίνης περιλαμβάνουν επίσης πιπερίνη για καλύτερη απορρόφηση. Ωστόσο, η πιπερίνη μπορεί να ενισχύσει τη συσσώρευση ορισμένων φαρμάκων στο σύστημα του σώματος και να επιβραδύνει την απομάκρυνσή τους από τον οργανισμό. Τα φάρμακα που μπορεί να επηρεαστούν περιλαμβάνουν τη φαινυτοΐνη, την προπρανολόλη, τη θεοφυλλίνη και την καρβαμαζεπίνη.
Οι συνδέσεις του εγκεφάλου μας προάγουν την ειλικρίνεια και τα ψέματα τα πληρώνουμε ακριβά. Αυτή είναι η διαπίστωση ενός γιατρού, που αναζητώντας λύση για τις ημικρανίες του βρέθηκε αντιμέτωπος με τα καθημερινά του ψέματα.
Ο Δρ Τζόναθαν Κόρσον είναι γνωστός όχι μόνο για την ιατρική του δεινότητα αλλά και για τις κάπως αντισυμβατικές συμβουλές του. Πρόσφατα, άρχισε να λέει στους ασθενείς του ότι η καλλιέργεια αρετών, όπως η ευγνωμοσύνη, θα μπορούσε να τους βοηθήσει σημαντικά με τα προβλήματα υγείας τους. Αυτό το μείγμα φιλοσοφικής καθοδήγησης και ιατρικής πρακτικής έχει προκαλέσει τον θαυμασμό, αλλά και αρκετό σκεπτικισμό.
Μια μέρα, καθώς έφευγε από το γραφείο του, ο Δρ Κόρσον ένιωθε εξαντλημένος μετά από μια εβδομάδα ασταμάτητης εργασίας και ελάχιστης ξεκούρασης. Παλεύοντας με μια από τις ημικρανίες του, που δεν υποχωρούσαν με κανέναν τρόπο, άρχισε να αναλογίζεται τις συμβουλές που συνήθιζε να δίνει στους ασθενείς του. Ο παλλόμενος πόνος τού θύμισε την ανθρώπινη αδυναμία και ευαλωτότητά του, που περιφρονούσαν την ιατρική του ιδιότητα. Η έντονη δυσφορία που ένιωσε τον οδήγησε σε μια βαθιά αυτοκριτική.
Ο Δρ Κόρσον ήταν πολύ περήφανος για την ικανότητά του να ακούει και να προσφέρει συμβουλές για ό,τι ξεπερνούσε τα σωματικά συμπτώματα, τολμώντας να εμβαθύνει στις ηθικές και δεοντολογικές πτυχές της ζωής των ασθενών του. Ορισμένως, ένα ενοχλητικό ερώτημα αναδύθηκε στην επιφάνεια: «Εφαρμόζω αυτό που κηρύττω;»
Αυτή η σκέψη έφερε και την επόμενη: ίσως οι ημικρανίες του ήταν κάτι περισσότερο από μια απλή σωματική πάθηση. Θα μπορούσε να υπάρχει σχέση μεταξύ της τρέχουσας κατάστασής του και των αρετών ή της έλλειψης αυτών, για τις οποίες μιλούσε τόσο συχνά ως γιατρός;
Αναλογιζόμενος τις συνήθειές του, ο Δρ Κόρσον συνειδητοποίησε ότι συχνά παρέβλεπε μικρές λεπτομέρειες με τους ασθενείς, έδινε μη ρεαλιστικές υποσχέσεις στην οικογένειά του ή απλώς έλεγε στους ανθρώπους αυτό που ήθελαν να ακούσουν. Σιγά-σιγά, λόγω της πίεσης να αποδώσει, διαπίστωσε ότι η υπερηφάνεια, το προσωπικό συμφέρον, ακόμη και η ανωτερότητα που ένιωθε απέναντι στους άλλους τον ωθούσαν να κάνει ‘εκπτώσεις’ στις αρχές και την εντιμότητά του. «Είναι δυνατόν να λείπει η ειλικρίνεια από τη ζωή μου;» αναρωτήθηκε.
Ο Δρ Κόρσον αποφάσισε ότι ήταν καιρός να ξεκινήσει το δικό του προσωπικό ταξίδι προς την κατάκτηση της ειλικρίνειας – προς στον εαυτό του και προς στους άλλους.
Μεθοδικά, άρχισε να καταγράφει τις περιπτώσεις στις οποίες φάνηκε ανέντιμος ή παραπλανητικός και κατόπιν σκεφτόταν πώς θα μπορούσε να βελτιωθεί. Βούτηξε επίσης βαθιά στην επιστημονική βιβλιογραφία σχετικά με τα οφέλη της ειλικρίνειας στην υγεία.
Η ένταση εξασθενεί
Ανοίγοντας την καρδιά του στη μεταμορφωτική δύναμη της αλήθειας, ο Δρ Κόρσον βίωσε μια βαθύτερη αίσθηση ευεξίας και βρήκε έναν ανανεωμένο σκοπό στη δουλειά του. Ένιωσε μια άμεση σχέση μεταξύ της υγείας και της αρετής.
Μετά από μια εβδομάδα περίπου, ενώ επέστρεφε στο σπίτι του, συνειδητοποίησε ότι είχε καιρό να νιώσει τους ενοχλητικούς πονοκεφάλους του. Αυτές οι ‘πονοθύελλες’, όπως τις αποκαλούσε, ήταν κάτι που είχε αποδεχτεί ως αναπόσπαστο μέρος της ζωής του. Παρόλο που είχε μόλις πρόσφατα ξεκινήσει, ο Κόρσον κατάλαβε ότι η άσκηση της ειλικρίνειας είχε μειώσει τα βασικά επίπεδα άγχους του.
Μια ενδιαφέρουσα συλλογή ερευνών έδειξε πώς ακόμη και σύντομες περίοδοι ανεντιμότητας είναι αρκετές για να αυξήσουν τα επίπεδα κορτιζόλης («ορμόνη του στρες»). Η κορτιζόλη προετοιμάζει το σώμα για να πολεμήσει ή να τρέξει μακριά από αντιληπτές απειλές. Έτσι, όταν ένα άτομο λέει ψέματα, το σώμα του αντιδρά σαν να προετοιμάζεται για τις πιθανές συνέπειες της αντιπαράθεσης ή τη φυγή.
Η ειλικρίνεια μειώνει το άγχος. Εικονογράφηση: The Epoch Times
Σε περιόδους κινδύνου, η απελευθέρωση ενέργειας των υψηλών οκτανίων της κορτιζόλης μπορεί να βοηθήσει το σώμα να κάνει εκπληκτικά πράγματα. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν είναι φτιαγμένοι για να ζουν καθημερινά σε μια τέτοια κατάσταση. Με την πάροδο του χρόνου, οι ορμόνες του στρες επιβαρύνουν το καρδιαγγειακό σύστημα, αυξάνουν τη φλεγμονή και ενδεχομένως προκαλούν ημικρανίες όπως αυτές που βασάνιζαν τον Δρα Κόρσον.
Το ανθρώπινο σώμα είναι ένα εξαιρετικά καλά ρυθμισμένο βιολογικό σύστημα. Ωστόσο, όπως ακριβώς η συνεχής καταπόνηση των μηχανημάτων επιταχύνει τη φθορά τους, έτσι και η αδιάκοπη πίεση του οργανισμού μας πέρα από τα όριά του μπορεί να τον οδηγήσει σε κατάρρευση.
Εικονογράφηση: The Epoch Times
Η ‘φυσική ειλικρίνεια’ του εγκεφάλου
Παλιότερα, ο Δρ Κόρσον συχνά παρέκκλινε από την αλήθεια και την εντιμότητα. Παραδείγματος χάριν, αν και είχε πει στη σύζυγό του ότι θα επέστρεφε στο σπίτι μια συγκεκριμένη ώρα, μπορεί να έφτανε αργότερα από ό,τι είχε υποσχεθεί. Στη δουλειά του, ενίοτε έλεγε στους ασθενείς ότι είχε εξετάσει προσωπικά τα εργαστηριακά τους αποτελέσματα «πρωί-πρωί», ενώ τα είχε δει μόνο λίγα λεπτά πριν από το ραντεβού. Μια φορά είχε πει στην κόρη του ότι δεν μπορούσε να παρακολουθήσει τον ποδοσφαιρικό της αγώνα επειδή δούλευε υπερωρίες – ενώ γνώριζε πολύ καλά ότι θα μπορούσε να είχε παρευρεθεί αν ήθελε. Στην πραγματικότητα, ήταν εξαντλημένος από μια κουραστική εβδομάδα και ήθελε να περάσει μόνος του ένα ήσυχο βράδυ, με το σκεπτικό ότι το να χάσει ένα παιχνίδι δεν θα έβλαπτε και ότι θα την αποζημίωνε αργότερα.
Τώρα, άρχισε να βλέπει τα πράγματα διαφορετικά και πρόσεχε πριν μιλήσει, ελέγχοντας αν τα λόγια του ήταν ειλικρινή και αντιπροσωπευτικά των πράξεων και των συναισθημάτων του.
Καθώς η ειλικρίνειά του προς τους άλλους μεγάλωνε, άρχισε να μιλά πιο ελεύθερα – έργο που ενέχει πολλές προκλήσεις. Προς έκπληξή του, διαπίστωσε ότι ο αυτοσεβασμός του και οι δεσμοί με τους άλλους ήταν κάτι παραπάνω από αντιστάθμισμα. Επιπλέον, αισθάνθηκε επιτέλους ότι ζούσε μια πιο αυθεντική ζωή.
Η ελευθερία του Δρος Κόρσον αναπτύχθηκε όταν σταμάτησε να λέει ψέματα.
Σε ένα σημαντικό πείραμα, οι επιστήμονες μέτρησαν την εγκεφαλική δραστηριότητα των υποκειμένων όταν τους ζητήθηκε να πουν ψέματα ή αλήθεια. Στους συμμετέχοντες έδειξαν πρώτα ένα συγκεκριμένο τραπουλόχαρτο – το δύο κούπα, για παράδειγμα. Αργότερα τους παρουσιάστηκε ένα άλλο χαρτί. Οι συμμετέχοντες έπρεπε να απαντήσουν «Ναι» αν το χαρτί ήταν το ίδιο ή «Όχι» αν ήταν διαφορετικό.
Όταν τα υποκείμενα έλεγαν ψέματα, παρουσίαζαν την ίδια εγκεφαλική δραστηριότητα όπως όταν έλεγαν την αλήθεια, λόγω της ενεργοποίησης του εγκεφάλου για την ανάκληση της αλήθειας. Ωστόσο, εμφάνισαν επίσης δραστηριότητα σε δύο βασικές περιοχές που αφορούν τον αυτοέλεγχο. Οι άνθρωποι σκέφτονται πρώτα την αλήθεια, αλλά όταν λένε ψέματα, η αλήθεια αναστέλλεται.
Αυτό υποδηλώνει ότι η ειλικρίνεια είναι η βασική γνωστική κατάσταση. Το ψέμα απαιτεί πρόσθετους γνωστικούς πόρους, οδηγώντας σε αυξημένη ψυχική επιβάρυνση και πιθανές επιπτώσεις στην υγεία.
Παράδειγμα του πειράματος όπου τα υποκείμενα έβλεπαν κάρτες και τους ζητούνταν να πουν ψέματα ή αλήθεια. Οι εικόνες του εγκεφάλου είναι τομές του εγκεφάλου, από πάνω προς τα κάτω, που δείχνουν ποιες εγκεφαλικές περιοχές ενεργοποιούνταν κατά τη διάρκεια του ψέματος. Langleben et al. Brain Activity during Simulated Deception: An Event-Related Functional Magnetic Resonance Study. Neuroimage 2002. (Ευγενική προσφορά του Daniel Langleben)
Μιλώντας με έναν συνάδελφό του, νευροεπιστήμονα, ο Δρ Κόρσον έμαθε γιατί η απόκρυψη της αλήθειας είναι εξαντλητική. Ξεκινά από το γεγονός ότι τα δίκτυα στον εγκέφαλο, που συνδέονται με τον ραχιαίο προμετωπιαίο φλοιό (DLPFC), ελέγχουν τη συμπεριφορά και την κριτική μας σκέψη. Ωστόσο, οι πόροι του DLPFC είναι περιορισμένοι – δηλαδή, αν ξοδεύουμε ενέργεια προσπαθώντας να γίνουμε δόλιοι, μας μένουν λιγότερα ‘καύσιμα’ για την επίλυση προβλημάτων και τη δημιουργική σκέψη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, μετά από μια μακρά, δύσκολη μέρα, οι άνθρωποι έχουν συνήθως λιγότερο αυτοέλεγχο, συχνά εις βάρος των άλλων.
Ορισμένα ψέματα τα επινοούμε επί τόπου, όπως π.χ. όταν λέμε ψέματα για το τι φάγαμε για μεσημεριανό. Άλλα ψέματα τα επινοούμε και τα απομνημονεύουμε, όπως ένα ψέμα για ένα ταξίδι που δεν κάναμε ποτέ.
Όσο πιο μεγάλο είναι το ψέμα τόσο μεγαλύτερο είναι και το κόστος που έχει για το μυαλό και το σώμα σας. Το ψέμα απαιτεί να θυμάστε το πλαίσιο του ψέματος, τις επιπτώσεις, τον τελικό στόχο, σε ποιον το είπατε και πότε.
Τα ψέματα που απαιτούν αυθόρμητη εξαπάτηση για να τεκμηριώσουν ένα προηγούμενο ψέμα ενεργοποιούν έντονα την πρόσθια φλοιώδη έλικα (ACC). Για παράδειγμα, αν σας ρωτήσουν γιατί αργήσατε και επινοήσετε γρήγορα μια ιστορία για μποτιλιάρισμα, παρόλο που στην πραγματικότητα παρακοιμηθήκατε, η πρόσθια έλικα του εγκεφάλου σας εργάζεται σκληρά. Το συγκεκριμένο τμήμα αναστέλλει τη φυσική μας τάση να λέμε την αλήθεια και απαιτεί επιπλέον γνωστική ενέργεια για να διατηρήσει το ψέμα, διασφαλίζοντας ότι είναι πιστευτό και συνεπές σε άλλες ερωτήσεις.
Φτιαχτά σενάρια, όπως το επινοημένο ταξίδι στις Μπαχάμες, ενεργοποιούν σημαντικά το DLPFC και είναι πιο ψυχοφθόρα από το να πείτε ένα απλό ψέμα, επειδή πρέπει να διασταυρώσετε και να βεβαιωθείτε ότι η επινόηση είναι συνεπής.
Εν ολίγοις, η εξαπάτηση έχει σημαντικό κόστος, ενώ η ειλικρίνεια μας επιτρέπει να είμαστε ξέγνοιαστοι, αξιόπιστοι και απαλλαγμένοι από το άγχος.
Παραγωγικότητα και μια ζωή που αξίζει να ζεις
Μέρα με τη μέρα, ο Δρ Κόρσον διαπίστωνε ότι είχε λίγο περισσότερη ενέργεια όταν έφευγε από το γραφείο. Κάποτε παρατήρησε: «Ποιος να φανταζόταν ότι το να κάθεσαι και να σκέφτεσαι μπορεί να είναι τόσο εξαντλητικό; Ακόμα κι αν απλά κάθομαι σε ένα γραφείο, αισθάνομαι σαν να έκανα μια μέρα σκληρής σωματικής εργασίας!» Παλιότερα, ήταν συνήθως πολύ κουρασμένος για να παίξει με την κόρη του. Τώρα, έβρισκε τον εαυτό του πιο δημιουργικό, ανάλαφρο και αφοσιωμένο στη δουλειά και στο σπίτι.
Απολαμβάνοντας μια πιο ποιοτική ζωή, ο Κόρσον άρχισε να μοιράζεται την ιστορία του με άλλους. Μια μέρα, μίλησε με τον ειδικό ιατρικής χρέωσης, τον Φρανκ, λέγοντας: «Στοιχηματίζω ότι οι άνθρωποι που είναι ειλικρινείς βλέπουν λιγότερο συχνά το γιατρό – κάποιος πρέπει να κάνει μια μελέτη επ’ αυτού». Ο Φρανκ παρατήρησε: «Πιστεύω ότι αυτό είναι αλήθεια» και τον παρέπεμψε σε μια έρευνα που βασίστηκε σε ασφαλιστικές απαιτήσεις και η οποία έδειχνε ότι ο ηθικός χαρακτήρας συνδέεται με χαμηλότερα ποσοστά κατάθλιψης και καλύτερη ψυχική υγεία.
Μία φορά, στο τέλος μιας ιδιαίτερα κουραστικής ημέρας, ο Δρ Κόρσον έγειρε στην καρέκλα του γραφείου του. Όλη η κούραση και το βάρος των ευθυνών έφυγαν από πάνω του καθώς αναγνώριζε τη λεπτή αλλά βαθιά αλλαγή στη ζωή του.
«Αν η απλή πράξη της ειλικρίνειας ανακουφίζει το άγχος μου και, κατ’ επέκταση, τις ημικρανίες μου, ποιες άλλες δυνατότητες υπάρχουν στη σφαίρα της αρετής;» αναρωτήθηκε.
Καθώς ετοιμαζόταν να φύγει, ένα χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη του. Έσβησε τα φώτα του γραφείου και βγήκε στον καθαρό βραδινό αέρα. Καθώς οδηγούσε ένιωσε ότι δεν κατευθυνόταν απλώς προς το σπίτι του – κατευθυνόταν προς μια ζωή πιο ειλικρινή, πιο υγιή και τελικά πιο ολοκληρωμένη.
Σημείωση των συγγραφέων: Σήμερα, αντιμετωπίζουμε πρωτοφανείς προκλήσεις στην κοινωνία, την ιατρική και το εργασιακό πεδίο. Το παραπάνω άρθρο αποτελεί σύνθεση εμπειριών συναδέλφων μας και άλλων επαγγελματιών του ιατρικού κλάδου. Οι προκλήσεις και οι ανταμοιβές που παρουσιάζονται σε αυτήν είναι πραγματικές. Προστιθέμενα στις αυξανόμενες υποχρεώσεις, τις εξελίξεις της κοινωνίας και τις απαιτήσεις από τον εαυτό τους,τα ηθικά διλήμματα και τα ζητήματα αυθεντικότητας επιβαρύνουν και δοκιμάζουν περαιτέρω τον σύγχρονο άνθρωπο. Πιστεύουμε ότι η αλήθεια θα σας απελευθερώσει πραγματικά!
Επόμενο:
Μέρος 3ο: Μια απίθανη θεραπεία για έναν ήρωα της 9/11: Πώς η συγχώρεση βελτιώνει την ψυχική και σωματική υγεία
Από το σημείο μηδέν της 11ης Σεπτεμβρίου στην εσωτερική ειρήνη: Το ταξίδι ενός ανθρώπου δείχνει με ποιον τρόπο η συγχώρεση θεραπεύει το μυαλό, το σώμα και το πνεύμα.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις των συγγραφέων και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της εφημερίδας The Epoch Times.
Για τους λάτρεις του τσαγιού, τα κινέζικα τσάγια καταλαμβάνουν την πρώτη θέση. Η τέχνη της κατανάλωσης τσαγιού ασκείται στην Κίνα εδώ και χιλιάδες χρόνια και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για την επεξεργασία του τσαγιού έχουν κληρονομηθεί από πολύ παλιά.
Η μακροχρόνια αυτή παράδοση αποτελεί ακόμα μέρος της καθημερινής ζωής των ανθρώπων στην Κίνα.
Η ταξινόμηση των κινεζικών ποικιλιών τσαγιού βασίζεται στη μέθοδο της αρχικής επεξεργασίας κατά τη συγκομιδή και τα είδη τσαγιού καθορίζονται από την επακόλουθη επεξεργασία. Εάν δεν είστε σίγουροι ποιο τσάι να προτιμήσετε, οι παρακάτω πληροφορίες σχετικά με τις μεθόδους επεξεργασίας και τους τύπους κινέζικου τσαγιού ίσως σας βοηθήσουν.
Η ταξινόμηση των κινεζικών ποικιλιών τσαγιού βασίζεται στη μέθοδο της πρωτογενούς επεξεργασίας κατά τη συγκομιδή και οι τύποι τσαγιού καθορίζονται με μεταγενέστερη επεξεργασία. (Pixabay)
Μέθοδοι επεξεργασίας τσαγιού
Χωρίς ζύμωση
Τσάι που δεν έχει υποστεί ζύμωση σημαίνει ότι τα φύλλα μαζεύονται, αποξηραίνονται και συσκευάζονται άμεσα, ώστε να διατηρήσουν μέρος της αρχικής τους γεύσης. Τα φύλλα μπορούν στη συνέχεια να μαγειρευτούν στον ατμό, να ισοπεδωθούν ή ακόμα και να τυλιχτούν για να εξαχθούν τόσο το άρωμα όσο και η γεύση του τσαγιού.
Μεημιζύμωση
Η διαδικασία της ημιζύμωσης είναι παρόμοια με αυτήν της ζύμωσης, με τη διαφορά ότι ο χρόνος οξείδωσης μειώνεται, ώστε να πάρει το τσάι μία ξεχωριστή γεύση. Τα φύλλα αυτού του τσαγιού έχουν συνήθως απαλό πράσινο χρώμα με κόκκινες άκρες και ένα λεπτό, μοναδικό άρωμα.
Με πλήρη ζύμωση
Για να αναπτυχθεί περαιτέρω το άρωμα του τσαγιού, τα φύλλα διατηρούνται σε θερμότητα και υγρασία για αρκετές ώρες, με αποτέλεσμα να μαυρίζουν καθώς διασπώνται οι χημικές ουσίες στα φύλλα. Τα ζεστά και υγρά φύλλα στη συνέχεια αποξηραίνονται, ταξινομούνται και συσκευάζονται. Η παρατεταμένη ζύμωση απελευθερώνει επίσης περισσότερη καφεΐνη. Το πράσινο τσάι που δεν έχει υποστεί ζύμωση περιέχει το ένα τρίτο της καφεΐνης του μαύρου τσαγιού.
Με μεταζύμωση
Όπως υποδηλώνει το όνομα, αυτό το είδος τσαγιού αποθηκεύεται συμπιεσμένο για πολλά χρόνια σε δροσερά, στεγνά κελάρια πριν δοθεί για κατανάλωση. Μόλις συλλεχθούν τα φρέσκα φύλλα, υποβάλλονται σε επεξεργασία με στερέωση, κύλιση και δεματοποίηση, διαδικασία που τους προσδίδει μια πιο περίπλοκη γεύση πριν από την αποθήκευση.
Τύποι κινέζικου τσαγιού
Πράσινο τσάι
Το παλαιότερο και πιο γνωστό κινέζικο τσάι είναι το πράσινο. Δεν υπόκειται σε ζύμωση, αλλά συλλέγονται τα φύλλα του και ξηραίνονται. Τα παραδοσιακά πράσινα τσάγια έχουν ανοιχτό χρώμα και έντονη γεύση και παράγονται κυρίως στις επαρχίες Τζιανγκσί, Τζετζιάνγκ και Ανχουί. Το πράσινο τσάι έχει πολλές ευεργετικές ιδιότητες.
Κίτρινο τσάι
Το κίτρινο τσάι είναι ένα μη ζυμωμένο τσάι που λαμβάνεται με φυσική ξήρανση. Έχει χαρακτηριστική μυρωδιά και γεύση παρόμοια με το λευκό και το πράσινο τσάι. Το πιο διάσημο κίτρινο τσάι παράγεται στην επαρχία Χουνάν και ονομάζεται Τζουνσάν Γιντζέν (Junshan Yinzhen).
Λευκό τσάι
Το λευκό τσάι είναι ένα μοναδικό προϊόν της Κίνας λόγω της απαλής και λεπτής γεύσης του. Είναι ένα μη ζυμωμένο τσάι, με ιδιότητες παρόμοιες με αυτές του πράσινου και του κίτρινο τσαγιού. Το λευκό τσάι παράγεται κυρίως στο Φουτζιάν και οι πιο δημοφιλείς μάρκες είναι οι Silver Needle, White Peony και White Eyebrow.
Το πράσινο τσάι είναι το παλαιότερο και πιο φημισμένο κινέζικο τσάι. (Grafvision via Dreamstime)
Τσάι Oolong
Το τσάι Oolong ή μπλε τσάι είναι ένα ημιζυμωμένο τσάι με μοναδικά χαρακτηριστικά. Το επίπεδο οξείδωσης αυτού του τσαγιού είναι μεταξύ πράσινου και μαύρου και καθορίζεται από τη διαδικασία ξήρανσης. Το λαμπερό κιτρινωπό χρώμα του συνοδεύεται από φρέσκο άρωμα και μακρά αρωματική επίγευση. Χρησιμοποιείται ευρέως για απώλεια βάρους. Το τσάι Oolong παράγεται κυρίως στο Φουτζιάν και το Γκουανγκντόνγκ της Κίνας, καθώς και στην Ταϊβάν.
Μαύρο τσάι
Το μαύρο τσάι έχει υποστεί πλήρη ζύμωση και έχει πλούσια αρωματική γεύση και βαθύ κοκκινωπό χρώμα. Είναι το δεύτερο πιο δημοφιλές κινέζικο τσάι μετά το πράσινο τσάι. Μια αγαπημένη μάρκα μαύρου τσαγιού είναι το Keemun, το οποίο παράγεται κυρίως στις επαρχίες Τσίμεν, Γίντε και Γιουνάν.
Τσάι Pu-erh
Αυτή η παραδοσιακή ποικιλία τσαγιού λαμβάνεται με μεταζύμωση μαύρου, πράσινου ή oolong τσαγιού. Πρόκειται για ένα σκούρο τσάι με απαλή και χαρακτηριστική, γήινη γεύση. Το τσάι Pu-erh (που-ερ) προέρχεται από την επαρχία Γιουνάν, όπου παράγεται ακόμα και σήμερα. Υπάρχουν δύο τύποι: το ακατέργαστο ή πράσινο Pu-erh και το ώριμο Shu Pu-erh.
Ως παιδί, τη δεκαετία του 1950, ο Μπραντ Χάρρις, σχεδόν κάθε Χριστούγεννα, έπαιρνε κάλτσες, ένα καινούργιο τζιν και -αν ήταν τυχερός- ένα καινούργιο πουλόβερ για δώρο.
Ζούσε με τη μητέρα του, τη γιαγιά του, τη θεία του και τον μικρότερο αδελφό του. Τα οικονομικά τους ήταν δύσκολα, αλλά πάντα υπήρχε φαγητό στο τραπέζι, όπως και ένα πλούσιο δείπνο τα Χριστούγεννα.
«Ποτέ δεν αισθανθήκαμε στερημένοι, αλλά και δεν συγκρίναμε αυτά που είχαμε με το έχειν των άλλων», δήλωσε ο κος Χάρρις, 87 ετών τώρα, στους Epoch Times. «Ήταν πραγματικά μια υπέροχη εποχή. Πολύ λιγότερο επιπόλαιη. Νομίζω ότι αυτό μας έκανε μία καλύτερη γενιά.»
Για να συμβάλλει στα έξοδα, συνήθως έκανε περισσότερες από μία δουλειές ταυτόχρονα, μεταξύ των οποίων και το μοίρασμα εφημερίδων μέχρι να αποφοιτήσει από το Λύκειο. Ήταν μεγάλη η χαρά του όταν μια χρονιά έλαβε για τα Χριστούγεννα ένα ποδήλατο Hawthorne με ρεζερβουάρ και προβολέα.
«Ήταν ένα από τα βραβεία μου και το είχα για όλα τα χρόνια που πήγαινα στο Γυμνάσιο και το Λύκειο», είπε ο κος Χάρρις. «Πιθανότατα ‘ξέκανα’ δύο ή τρία ποδήλατα, μοιράζοντας εφημερίδες τότε.»
Η χριστουγεννιάτικη διακόσμηση του σπιτιού του ήταν κάπως φτωχή – δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν δέντρο, οπότε συνήθως έκοβαν ένα δέντρο από την ιδιοκτησία ενός φίλου τους – ωστόσο ο Μπραντ και τα αδέλφια του ποτέ δεν αμελούσαν να αγοράσουν κάτι για τη μαμά. Μια χρονιά, το δώρο της ήταν ένα σετ ροζ διαφανών πιάτων σερβιρίσματος για οκτώ άτομα, που δεν κόστιζαν πάνω από 3 δολλάρια.
Αυτές τις μέρες, ο κος Χάρρις δεν προσπαθεί πλέον να βρίσκει ιδιαίτερα δώρα για κάθε μέλος της οικογένειας. Έχει 14 δισέγγονα. Φτιάχνει σπιτικές καραμέλες και δίνει χρήματα.
Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που θέλουν τα παιδιά και δεν τα έχουν ήδη, λέει.
«Διαπιστώσαμε πριν από πολύ καιρό ότι τα χαρτονομίσματα των 100 δολαρίων ταιριάζουν σε όλους και έχουν πάντα το σωστό μέγεθος και χρώμα», δήλωσε ο κος Χάρρις. «Ξοδεύω περισσότερα για τα Χριστούγεννα από όσα έβγαζε η μητέρα μου σε έναν χρόνο.»
Η εμμονή της δαπάνης
Το να κάνεις χριστουγεννιάτικα δώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν πάντα μεγάλη υπόθεση, η οποία φαίνεται ότι γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Τα διαθέσιμα στοιχεία για τα τελευταία 20 χρόνια δείχνουν ότι οι συνολικές δαπάνες έχουν σχεδόν διπλασιαστεί από το 2003, με άνοδο κάθε χρόνο – εκτός από τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 2008. Το National Retail Federation (NRF) προβλέπει ότι η ανάπτυξη θα είναι λίγο χαμηλότερη (3% έως 4%) το 2023 από ό,τι το 2022.
(The Epoch Times)
Οι συνολικές δαπάνες για τις γιορτές φέτος στην Αμερική αναμένεται να ανέλθουν σε τουλάχιστον 937 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με την NRF. Tο 1950, οι συνολικές δαπάνες για τις ΄γιορτές ήταν 40,2 δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά αυτό είναι χωρίς να συνυπολογίζεται ο πληθωρισμός και η αύξηση του πληθυσμού.
Αυτή ήταν η εποχή πριν από τις πιστωτικές κάρτες, πριν από τις μονάδες αποθήκευσης, πριν από τη μαζική αύξηση του χρέους των νοικοκυριών στην Αμερική. Ήταν μία εποχή που ήταν εύκολο να αγοράσεις ένα χριστουγεννιάτικο δώρο, επειδή όλοι χρειάζονταν κάτι.
Οι Αμερικανοί πάντα ξόδευαν πολλά χρήματα κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων. Αυτό που έχει αλλάξει δραματικά είναι το πόσα ξοδεύουν τον υπόλοιπο χρόνο και πόσα δανείζονται για να διατηρήσουν αυτές τις δαπάνες.
Στριμωγμένο πλήθος στο πολυκατάστημα Macy’s, τη ‘Μαύρη Παρασκευή’ του 2003 στη Νέα Υόρκη. Οι ετήσιες εορταστικές δαπάνες διπλασιάστηκαν σε σχεδόν ένα τρισεκατομμύριο δολάρια τις δύο δεκαετίες που πέρασαν από τότε. (Stephen Chernin/Getty Images)
Τα ψώνια έχουν γίνει μία εμμονή που διαρκεί όλο το χρόνο, μετατρέποντας την προσφορά χριστουγεννιάτικων δώρων σε υποχρέωση και μερικές φορές ακόμη και σε βάρος. Μερικές φορές, τα δώρα που λαμβάνουμε και προσφέρουμε απλώς προστίθενται στον σωρό των αντικειμένων που ήδη κατέχουμε.
Η ανάμνηση της αξίας των πιο ουσιαστικών και αναγκαίων δώρων των προηγούμενων γενεών θα μπορούσε να μας βοηθήσει να μεταφέρουμε την προσοχή μας από το δώρο σαν αντικείμενο στην πράξη της προσφοράς και στην αξία των σχέσεων.
Όταν άλλαξαν όλα
Οι κατάλογοι της Sears, περιλαμβανομένου του ετήσιου βιβλίου επιθυμιών και των χριστουγεννιάτικων καταλόγων, απογειώθηκαν καθώς άρχισαν να εμφανίζονται οι πιστώσεις. Ακόμα και το «Sears Christmas Book του 1956» είχε περισσότερες από 450 σελίδες γεμάτες παιχνίδια, εργαλεία, ρούχα, οικιακά σκεύη και πολλά άλλα – όλα προωθούμενα ως τα τέλεια δώρα για τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Οι κατάλογοι πρότειναν νέες ιδέες για χριστουγεννιάτικα δώρα. Κάθε Αμερικανός μπορούσε να φανταστεί ένα νέο επίπεδο κατανάλωσης, με αντικείμενα που ποτέ πριν δεν θα σκεφτόταν να αγοράσει και τα οποία τώρα εμφανίζονταν σε δελεαστική ποικιλία.
Φυσικά, όλες αυτές οι δυνατότητες είχαν ελάχιστη σημασία χωρίς την ανάλογη αγοραστική δύναμη – και τα εισοδήματα τότε ήταν ακόμη περιορισμένα, όπως ακριβώς και σήμερα. Ωστόσο, οι καταναλωτικές συνήθειες των Αμερικανών έπαψαν ξαφνικά να περιορίζονται από το πορτοφόλι τους.
Ενώ η εμπορική πίστωση συνδεόταν παλαιότερα με την οικονομικά πιο, στα μεταπολεμικά χρόνια παρατηρήθηκε έκρηξη των καταναλωτικών δανείων και των πιστωτικών καρτών για την ταχέως αναπτυσσόμενη μεσαία τάξη.
Ένα αποκαλυπτικό στατιστικό στοιχείο είναι ο λόγος χρέους προς εισόδημα των νοικοκυριών, ο οποίος δείχνει πόσο από το μηνιαίο εισόδημα ενός νοικοκυριού πηγαίνει για την πληρωμή του χρέους. Όσο υψηλότερη είναι η αναλογία, τόσο περισσότερο μηνιαίο εισόδημα πηγαίνει για αποπληρωμές χρεών.
Το Ινστιτούτο Νέας Οικονομικής Σκέψης εξέτασε διεξοδικά το χρέος από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η αναλογία χρέους προς εισόδημα νοικοκυριών ήταν 30%, έως το 2016, που η εν λόγω αναλογία έφτασε το 120%. Με άλλα λόγια, μέχρι το 2016, το μέσο αμερικανικό νοικοκυριό χρεωνόταν όλο και περισσότερο κάθε μήνα.
(The Epoch Times)
«Η έκρηξη του χρέους των αμερικανικών νοικοκυριών τις τελευταίες δεκαετίες ήταν πρώτα και κύρια υπόθεση της μεσαίας τάξης. Τα εισοδήματα της μεσαίας τάξης αυξήθηκαν κατά 20% από το 1970, το χρέος της μεσαίας τάξης κατά 250%», αναφέρει η έκθεση του ινστιτούτου. Με άλλα λόγια, τώρα ξοδεύουμε πολύ περισσότερα από όσα βγάζουμε, κάτι που αποτελεί μια δραματική αλλαγή από τη δεκαετία του 1950.
Η Ρέιτσελ Κρουζ, οικονομική εμπειρογνώμονας στη Ramsey Solutions, εταιρεία που βοηθά τους ανθρώπους να ρυθμίζουν τα χρέη τους και να λαμβάνουν καλύτερες οικονομικές αποφάσεις, λέει ότι οι Αμερικανοί ξοδεύονται δημιουργώντας βασανιστικά χρέη.
«Το ίδιο το χρέος των πιστωτικών καρτών έχει ξεπεράσει το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια, το υψηλότερο στην ιστορία», δήλωσε η κα Κρουζ στους Epoch Times.
Χριστουγεννιάτικες αγορές σε πολυκατάστημα της Νέας Υόρκης, στις 11 Δεκεμβρίου 2023. Όντας υπερπλήρεις αγαθών, η εύρεση δώρων με νόημα αποτελεί πλέον πρόκληση για τους καταναλωτές. (Michael M. Santiago/Getty Images)
Τα χρέη μας έχουν γίνει τόσο μεγάλα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ζήτημα δημόσιας υγείας. Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2018 στο PNAS διαπίστωσε ότι «η υπερκατανάλωση και η υπερχρέωση […] οδηγούν σε κοινωνικό αποκλεισμό, αίσθημα μοναξιάς, ανθυγιεινό οικογενειακό περιβάλλον και αυτοκτονικές σκέψεις, ενώ μειώνει την κοινωνική υποστήριξη. Επίσης, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του χρέους είναι ότι συχνά δημιουργεί περισσότερα χρέη, οδηγώντας τον κόσμο τελικά σε ένδεια».
Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι οικογένειες με χαμηλό εισόδημα που έλαβαν το τριπλάσιο του μηνιαίου εισοδήματός τους για την ελάφρυνση του χρέους και το χρησιμοποίησαν για να αποπληρώσουν τα χρέη τους αντί να κάνουν κι άλλες αγορές παρουσίασαν βελτίωση της γνωστικής λειτουργίας και μείωση του άγχους τους.
Πώς η υπερπληθώρα κλέβει τα Χριστούγεννα
Ένα από τα μεγάλα διδάγματα της ταινίας «Πώς το Γκριντς έκλεψε τα Χριστούγεννα», που αποδεικνύεται αληθινό τα τελευταία 20 χρόνια, είναι ότι δεν είναι η έλλειψη δώρων που καταστρέφει τα Χριστούγεννα. Στην πραγματικότητα, αυτό που εξαλείφει το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι η πληθώρα των δώρων.
Η πίστωση άναψε τη φωτιά του σημερινού καταναλωτισμού μας, την οποία τροφοδοτούν τώρα τα φθηνά κινεζικά προϊόντα με άφθονο καύσιμο.
Ξαφνικά, όλοι μπορούν να έχουν τα πάντα φθηνά και όλα γίνονται ακόμη φθηνότερα, χάρη στους κακοπληρωμένους εργάτες και τα κακής ποιότητας υλικά. Αντικείμενα που κάποτε διαρκούσαν μια ζωή, τώρα είναι παρωχημένα, κατεστραμμένα ή εκτός μόδας μέσα σε λίγα χρόνια.
Η κα Κρουζ μοιράστηκε τους δικούς της αγώνες με την αγορά στη ραδιοφωνική της εκπομπή. Το νέο της βιβλίο, με τίτλο «Χαίρομαι γι’ αυτά που έχω», εμπνεύστηκε από μια αθώα αλλά αμήχανη συνάντηση με το μικρότερο παιδί της που αποκάλυψε τα δικά της προβλήματα με την κατανάλωση.
«Ο 4χρονος γιος μου είπε πριν από μερικούς μήνες: “Θα έρθει σήμερα η Amazon, μαμά;”», αναφέρει η κα Κρουζ.
Οι ντελιβεράδες της Amazon έχουν γίνει ο νέος Άγιος Βασίλης, μόνο που παραδίδουν όλον τον χρόνο, κάνοντας την προοπτική των δώρων πολύ λιγότερο ουσιαστική. (EQRoy/Shutterstock)
Ενώ η πίστωση και τα φτηνά αγαθά σίγουρα μάς δελεάζουν να αγοράζουμε περισσότερα, οι εταιρείες έμαθαν καλύτερα πώς να καταλαμβάνουν και τη δική μας βιολογία. Η Μεγάλη Τεχνολογία κάνει εκτεταμένη χρήση του νευρομάρκετινγκ για να καταλάβει πώς ακριβώς λειτουργεί ο εγκέφαλός μας και πώς να μας ωθεί στην κατανάλωση.
Κατανάλωση και ντοπαμίνη
Πολύ συχνά, ακόμη και τα Χριστούγεννα, οι άνθρωποι αγοράζουν για να αποφύγουν δυσάρεστα συναισθήματα, να νιώσουν στιγμιαία χαρά ή να δημιουργήσουν μια συγκεκριμένη εντύπωση στον κόσμο. Αυτά τα συναισθήματα, και τα ψώνια που τα προκαλούν, συνδέονται με ένα κύμα ντοπαμίνης στον εγκέφαλο.
Η ντοπαμίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής που μας βοηθά να μαθαίνουμε και να θυμόμαστε πράγματα. Ο εγκέφαλος απελευθερώνει ντοπαμίνη για να μας υπενθυμίσει ότι κάτι μας δίνει ωραία αίσθηση και ότι μοιάζει με μια καλή δραστηριότητα που πρέπει να επαναλάβουμε.
Δυστυχώς, αυτός ο μηχανισμός μπορεί να λειτουργήσει εναντίον μας. Πολλές ανθυγιεινές δραστηριότητες που είναι πλέον διαδεδομένες στον κόσμο, από τα ναρκωτικά και το κάπνισμα μέχρι την κατανάλωση ζάχαρης και τα ψώνια, μπορούν να προκαλέσουν κύματα ντοπαμίνης και τα ευχάριστα συναισθήματα που τη συνοδεύουν.
Η ντοπαμίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής που παράγεται στον εγκέφαλο και έχει διάφορες λειτουργίες: δίνει κίνητρα μέσω της λειτουργίας της ανταμοιβής που προκαλεί ευεξία και εμπλέκεται επίσης στον κινητικό έλεγχο και στην απελευθέρωση διαφόρων ορμονών. (Shutterstock)
Κυνηγώντας αυτά τα συναισθήματα – και την αύξηση της ντοπαμίνης που τα προκαλούν – μπορεί να επαναπρογραμματίσει τον εγκέφαλο με την πάροδο του χρόνου και να οδηγήσει σε δυσαρέσκεια και άγχος. Μετά από ένα ζενίθ ντοπαμίνης, ακολουθεί το ναδίρ. Με άλλα λόγια, αισθανόμαστε χειρότερα από ό,τι πριν. Το αποτέλεσμα είναι ότι θέλουμε να επαναλάβουμε την έξαρση ντοπαμίνης και συνεκδοχικά ‘ευτυχίας’, έτσι επαναλαμβάνουμε την ανθυγιεινή συμπεριφορά. Αυτό μπορεί να προκαλέσει μακροπρόθεσμα προβλήματα στην ψυχική μας υγεία.
Τα ψώνια μπορεί μερικές φορές να οδηγήσουν σε ψυχαναγκαστική αγοραστική διαταραχή– μια εθιστική συμπεριφορά που μπορεί να επηρεάσει οποιονδήποτε και επιδρά στην ντοπαμίνη όπως και τα ναρκωτικά.
Για να εξισορροπήσουμε το σύστημα ντοπαμίνης-ανταμοιβής, πρέπει να απέχουμε από συμπεριφορές που προκαλούν αύξηση της ντοπαμίνης για τέσσερεις εβδομάδες, δήλωσε ο Δρ Λέμπκε, καθηγητής ψυχιατρικής από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, στους Epoch Times. σε παλαιότερη συνέντευξη.
Η κα Κρουζ πρόσθεσε ότι πρέπει να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή προοπτική:
«Το να έχουμε πράγματα δεν είναι λάθος ή κακό, αλλά αν πιστεύουμε ότι αυτό είναι που θα μας κάνει ευτυχισμένους, θα απογοητευτούμε οικτρά. Δεν μας γεμίζει με τον τρόπο που νομίζουμε ότι μας γεμίζει», προειδοποιεί.
Επανεξέταση των Χριστουγέννων του καταναλωτή
Η κα Κρουζ επισημαίνει ότι οι αγοραστικές μας συνήθειες έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο και ότι πρέπει να θυμηθούμε ένα βασικό μάθημα από τις προηγούμενες γενιές: «Στη δεκαετία του ’50, αν δεν είχες τα χρήματα, δεν αγόραζες».
Αυτό θα έπρεπε να ισχύει τώρα όσο και τότε. Αλλά περίπου το ένα τέταρτο των Αμερικανών δεν έχουν ακόμη εξοφλήσει τα περσινά Χριστούγεννα, δήλωσε η κα Κρουζ. Ενώ η συσσώρευση χρέους για την πληρωμή των δώρων των εορτών ήταν καταδικαστέα πριν από τρεις γενιές, σήμερα είναι κάτι το συνηθισμένο.
Ωστόσο, είναι λάθος. Το να δίνουμε κάτι που δεν μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά δεν είναι πραγματικά ένα δώρο – ειδικά αν όλοι μας δημιουργούμε μια προσδοκία για την ανταλλαγή δώρων, με αποτέλεσμα να βουλιάζουμε ακόμα περισσότερο στο χρέος. Ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που μπορούμε να πάρουμε από τα παλιά Χριστούγεννα είναι ότι η σημερινή καταναλωτική μας κουλτούρα δεν λειτουργεί.
«Πραγματικά, έχει δημιουργηθεί μια κουλτούρα δουλείας – είμαστε αλυσοδεμένοι στις πιστωτικές μας κάρτες αντί να έχουμε αυτονομία στη ζωή μας», δήλωσε η κα Κρουζ.
Ευτυχώς, ανεξάρτητα από το πόσο άσχημα έχουν γίνει τα οικονομικά σας, ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξετε συνήθειες και να επανορθώσετε τα λάθη σας. Ενώ η πλήρης ξεχρέωση μπορεί να πάρει χρόνο, όταν περιορίζουμε τις δαπάνες μας, τα πράγματα θα αρχίσουν να αλλάζουν.
«Θα ξυπνήσετε αύριο και αν και δεν μπορείτε να αλλάξετε το έτος ή τη δεκαετία, μπορείτε να υιοθετήσετε μερικές από τις συνήθειες της παλιάς σχολής, που είχαν οι άνθρωποι τη δεκαετία του ’50 και παλαιότερα, και να τις εφαρμόσετε στη ζωή σας, ώστε να ξαναβρείτε τη γαλήνη σας σε έναν βαθμό», προτείνει η κα Κρουζ.
Η αξία των παλιομοδίτικων Χριστουγέννων
Αφού παρατήρησε κάποιες από τις δικές της παρορμητικές αγοραστικές συνήθειες, η κα Κρουζ ξεκίνησε αυτό που αποκαλεί μια σύγχρονη παραλλαγή της βιτρινοθεραπείας: άρχισε να βάζει όσα αντικείμενα θέλει στο ηλεκτρονικό της καλάθι, αφήνοντάς τα εκεί για ένα βράδυ ή μέχρι τα συναισθήματά της να καταλαγιάσουν. Την επόμενη μέρα συνήθως διαπιστώνει ότι δεν τα χρειάζεται ή δεν τα θέλει όσο νόμιζε όταν τα πρωτοείδε.
Η Τζέηντεν Κόουπλαντ (Jayden Copeland), η οποία έχει ένα ιστολόγιο με θέμα το παλαιού τύπου νοικοκυριό , είναι αποφασισμένη να κάνει τα Χριστούγεννα μια λιγότερο καταναλωτική γιορτή που θα επικεντρώνεται στον Χριστό, την οικογένεια, την υπηρεσία, την απλότητα και τα σπιτικά δώρα και στολίδια.
«Αυτό που είναι πραγματικά ξεχωριστό είναι ο χρόνος που περνάμε με την οικογένειά μας», είπε. «Δεν κάνουμε πολλά ψώνια. Ο σύζυγός μου είναι φειδωλός με τα έξοδα. Κάθε πράγμα που είναι να αγοράσουμε το εξετάζουμε με το σκεπτικό “Θα είναι σπατάλη χρημάτων;”».
Χριστούγεννα, 1950. Οι φωτογραφίες είναι ευγενική προσφορά του Monroe County Local History Room & Museum, Sparta, Wisconsin.
Η μητέρα της κας Κόουπλαντ τούς επισκέπτεται για μερικές ημέρες κάθε Δεκέμβριο και για δύο ημέρες φτιάχνουν σπιτικές λιχουδιές, όπως καραμέλες, διάφορα μπισκότα, κέικ και λιχουδιές για τους ταράνδους του Άγιου Βασίλη. Τα συσκευάζουν σε κουτιά και τα μοιράζουν.
Η προσφορά και η γενναιοδωρία είναι αξίες στις οποίες πολλές οικογένειες επικεντρώνονται κατά τη διάρκεια των εορτών, κατά παράδοση. Ευτυχώς, δεν έχουμε χάσει εντελώς το πνεύμα των Χριστουγέννων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούν υψηλή θέση στην κατάταξη του Παγκόσμιου Δείκτη Δωρεών, ο οποίος αναφέρει ότι περισσότεροι από 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι βοήθησαν έναν ξένο το 2021.
Περισσότερο από το 60% των ανθρώπων παγκοσμίως βοήθησαν κάποιον που δεν γνώριζαν. Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό από το 2009. Η έκθεση το απέδωσε στην αύξηση των αναγκών που δημιουργήθηκαν από την πανδημία, καθώς και στην ανάδειξη αξιών όπως η κοινότητα και η αλληλεγγύη.
Πολλοί ηλικιωμένοι Αμερικανοί, όπως η Τζούντυ Ρίγκερτ, 81 ετών, θυμούνται πώς ήταν παλιά τα Χριστούγεννα. Η γενναιοδωρία βρίσκεται στο επίκεντρο της πιο αγαπημένης γιορτινής ανάμνησης της κας Ρϊγκερτ. Ήταν 9 ετών όταν ανακάλυψε κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο ένα αστραφτερό, άσπρο και κόκκινο ποδήλατο Schwinn, αντί για τις συνηθισμένες κάλτσες και εσώρουχα.
«Το ποδήλατο ήταν δώρο από έναν ξάδερφο, όπως έμαθα αργότερα. Ο μπαμπάς μου το έτριψε και το έβαψε και το έκανε σαν καινούργιο. Αγαπούσα πολύ αυτό το ποδήλατο», δήλωσε στους Epoch Times. «Και μετά το δώσαμε σε κάποιον άλλον. Οι γονείς μου δεν πετούσαν ποτέ τίποτα.»
Αυτή η φωτογραφία δείχνει μια οικογενειακή σκηνή δείπνου την παραμονή των Χριστουγέννων το 1955 στο σπίτι του John και της Mable Rudkin στο αγροτικό Cataract. Ήταν παράδοση από τότε που το ζευγάρι παντρεύτηκε (1919), να σερβίρεται σούπα στρειδιών ως πρώτο πιάτο του δείπνου. Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά του Monroe County Local History Room & Museum, Sparta, Wisconsin.
Οι γονείς της μπόρεσαν να τα πάνε καλά κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, δουλεύοντας σκληρά, κάτι που δίδαξαν και στα πέντε παιδιά τους.
Μια άλλη μικρή χριστουγεννιάτικη απόλαυση που θυμάται η κα Ρίγκερτ ήταν να παίρνει μια μικρή καφέ τσάντα με καλούδια στο κατηχητικό σχολείο γεμάτη με καραμέλες, ξηρούς καρπούς και ένα πορτοκάλι.
Δεν είναι σίγουρη αν τα παιδιά απολαμβάνουν πραγματικά έναν καλύτερο τρόπο ζωής εν μέσω του σημερινού υλισμού. Ίσως, σκέπτεται, αυτό να οφείλεται εν μέρει σε ένα σύστημα αξιών που δεν τονίζει αρκετά ότι η διαρκής χαρά μπορεί να προκύψει μέσα από τη σκληρή δουλειά και τις ευθύνες.
Εξοικονομήστε χρήματα και μοιραστείτε έναν σκοπό
Η κα Κόουπλαντ δήλωσε ότι ενώ η οικογένειά της έχει σίγουρα ως κίνητρο και την εξοικονόμηση χρημάτων, τα παλιομοδίτικα Χριστούγεννα τούς βοηθούν επίσης να μοιράζονται έναν σκοπό. Η δημιουργία χειροποίητων δώρων και διακοσμήσεων μπορεί επίσης να βοηθήσει στην οικοδόμηση αυτοπεποίθησης, τόσο τα παιδιά όσο και τους ενηλίκους.
«Μου αρέσει να φτιάχνω πράγματα. Είναι διασκεδαστικό, και η δουλειά, ο χρόνος και η προσπάθεια που αφιερώνουμε σε στην δημιουργία τους κάνουν τα πράγματα ξεχωριστά», δήλωσε η κα Κόουπλαντ.
Η Ρέιτσελ Κρουζ είναι οικονομική εμπειρογνώμονας, που βοηθά τους ανθρώπους να ρυθμίσουν τα χρέη τους και να λάβουν καλύτερες οικονομικές αποφάσεις. Η Τζέηντεν Κόουπλαντ έφτιαξε τα σπιτικά χριστουγεννιάτικα δώρα και τα στολίδια, συμπεριλαμβανομένων των γιρλαντών. Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά της Ρέιτσελ Κρουζ και της Τζέηντεν Κόουπλαντ.
Μερικές από τις προτάσεις της για όχι καταναλωτικά Χριστούγεννα είναι οι εξής:
Φτιάξτε μια γιρλάντα από κλαριά χριστουγεννιάτικων δέντρων.
Δημιουργήστε σπιτικά στολίδια από ζύμη αλατιού.
Χρησιμοποιήστε αποξηραμένες φέτες πορτοκαλιού για τη διακόσμηση.
Δεχτείτε χειροποίητα διακοσμητικά ή φτιάξτε τα δικά σας.
Αναζητήστε στα καταστήματα μεταχειρισμένων ειδών στολίδια και άλλες διακοσμήσεις.
Ξαναχρησιμοποιήστε τα χαρτιά περιτυλίγματος.
Αφιερώστε τον χρόνο σας σε δραστηριότητες, όπως βόλτες για να δείτε τα χριστουγεννιάτικα φώτα στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης, ψήσιμο σπιτικών παραδοσιακών γλυκών, παλιομοδίτικες λιτές χειροτεχνίες (γιρλάντες από ποπ κορν και βατόμουρα, γιρλάντες από φέτες πορτοκαλιού, σπιτικά στολίδια), το γράψιμο ή ακόμα και η δημιουργία καρτών για την οικογένεια και τους φίλους, η παρακολούθηση χριστουγεννιάτικων ταινιών μαζί με την οικογένεια, κ.ο.κ.
Ανταλλάξτε δώρα με την ευρύτερη οικογένεια.
Ετοιμάστε λοταρία με ονόματα και όρια δαπανών για τις ανταλλαγές δώρων, αντί να αγοράζετε όλοι για όλους.
Φτιάξτε και χαρίστε χριστουγεννιάτικα κουτιά μπισκότων και γλυκά αρτοσκευάσματα.
«Στη σύγχρονη κοινωνία μας, πιστεύουμε ότι τα παιδιά μας χρειάζονται ένα σωρό συσκευές και παιχνίδια για να είναι ευτυχισμένα», δήλωσε η κα Κόουπλαντ. «Τα παιδιά μου ευχαριστιούνται να φτιάχνουν τα στολίδια και λένε ότι κάθε μέρα θέλουν να δημιουργούν κάτι καινούργιο. Και το διασκεδάζουν πολύ!»
Για πολλούς ανθρώπους, στις μέρες μας, μια καλή εναλλακτική λύση είναι τα δώρα-δραστηριότητες. Μπορείτε να προσφέρετε τη βοήθειά σας για μία εργασία, εισιτήρια για μία θεατρική παράσταση ή για μία συναυλία, μία επίσκεψη σε μουσείο, να οργανώσετε μια εκδρομή. Αντί να συσσωρεύουμε χρέη, μπορούμε να καλλιεργήσουμε μια βαθύτερη σύνδεση με τους ανθρώπους που είναι πιο σημαντικοί για εμάς.
Μπορεί κανείς να αποτρέψει, να αντιμετωπίσει και να αναρρώσει από τον καρκίνο εάν εμπλουτίσει την «ζωτική του ενέργεια» και βελτιώσει την ικανότητα αυτοθεραπείας του. Αυτό είναι που είπε ο Σου Τζονγκχουά, ειδικός στην ολοκληρωμένη παραδοσιακή Κινέζικη και Δυτική ιατρική και καθηγητής στο Ινστιτούτο Παραδοσιακής Ιατρικής (Institute of Traditional Medicine) στο Πανεπιστήμιο Γιανγκ-Μινγκ Τσιάο Τούνγκ της Ταϊβάν (Taiwan Yang-Ming Chiao Tung University), κατά την διάρκεια πρόσφατης συνέντευξης του στο πρόγραμμα «Health 1+1» στο NTDTV.
Ο Σου μεγάλωσε σε μια οικογένεια ασκούμενων Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής (ΠΚΙ). Αφού ολοκλήρωσε την εκπαίδευση του στην Δυτική ιατρική, επιστράτευσε επίσης τις γνώσεις του από την ΠΚΙ για να αντιμετωπίσει δύσκολες και περίπλοκες ασθένειες, ειδικά τον καρκίνο. Ασκεί ιατρική ια πάνω από 30 χρόνια και έχει δει πολλούς ασθενείς με καρκίνο.
Ιστορίες θεραπείας
Ο Σου παρέθεσε μια περίπτωση η οποία έχει παραμείνει μαζί του για χρόνια. Ο ασθενής ήταν ένας Γάλλος ιερέας, ο Ζακ Λερού, ο οποίος ζούσε στην Ταϊβάν για πάνω από 40 χρόνια. Μια μέρα, ήρθε να δει τον Σου για τον καρκίνο του αίματός του. Άρχισε να λαμβάνει την αγωγή της Κινέζικης ιατρικής που του έγραψε ο Σου, και ο πρησμένος όγκος στο πίσω μέρος του αυχένα του σταδιακά βελτιώθηκε μέσα σε λίγα χρόνια.
Πέρασαν άλλα τέσσερα ή πέντε χρόνια, και ο όγκος του Λερού επανεμφανίστηκε. Επέστρεψε στον Σου, λέγοντας του ότι ήταν πολύ απασχολημένος με την δουλειά και πως υπήρχαν ακόμη πολλά πράγματα που του είχε ζητήσει ο Θεός να κάνει, οπότε δεν είχε λάβει καμία χημειοθεραπεία. Συνέχισε να εργάζεται και να λαμβάνει την αγωγή ΠΚΙ για δύο ή τρία χρόνια, και τελικά, όλοι οι όγκοι του εξαφανίστηκαν – χωρίς χημειοθεραπεία.
Εμπνευσμένος από αυτή την περίπτωση, ο Σου δημοσίευσε ένα βιβλίο, «The Power of Fostering Positive Energy» («Η Δύναμη της Ενίσχυσης της Θετικής Ενέργειας»), το οποίο εξερευνούσε τις άγνωστες δυνάμεις που μπορούν να εξαφανίσουν τους όγκους ως εκ θαύματος. Πήρε συνέντευξη από τον Λερού στην εκκλησία του για να έχει μια βαθύτερη κατανόηση του ταξιδιού του ιερέα στην υπερνίκηση του καρκίνου, ειδικά τον ρόλο της πίστης του σε αυτό.
Άλλη μια περίπτωση που ανέφερε ο Σου ήταν αυτή της Ταϊβανέζας μποξέρ Τσεν Νιέν-τσιν, η οποία κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στην γυναικεία κλάση των 66 κιλών στους Ολυμπιακούς του Παρισιού τον Αύγουστο του 2024. Η Τσεν υπέφερε από λέμφωμα Χότζκινς και είχε υποβληθεί σε οχτώ κύκλους χημειοθεραπείας τα περασμένα χρόνια. Ωστόσο, ο Σου ήταν πεπεισμένος πως ήταν η ισχυρή της θέληση που την βοήθησε όχι μόνο να νικήσει τον καρκίνο αλλά και να επαναφέρει το σώμα της σε καλύτερη κατάσταση ικανό για τον ανταγωνισμό.
Τύποι ζωτικής ενέργειας
Η θεραπεία στην οποία υποβάλλεται ένας ασθενής με καρκίνο είναι επίπονη, είπε ο Σου. Συνήθως, γίνονται κύκλοι χειρουργείων, χημειοθεραπείας, ακτινοβολίας ή στοχευμένης θεραπείας, όλες εκ των οποίων είναι επιβλαβείς για το τσι, την ζωτική ενέργεια του σώματος. Από την άποψη της ΠΚΙ, το τσι είναι η ζωτική ενέργεια που συνιστά την ζωή. Είναι μια κρίσιμη αλλά και ευαίσθητη ουσία που κυκλοφορεί ακατάπαυστα στο ανθρώπινο σώμα για την διατήρηση των φυσιολογικών λειτουργιών.
Ο Σου εξήγησε πως υπάρχουν δύο είδη ζωτικής ενέργειας. Η μία είναι εγγενής στο σώμα και συνδέεται με τα εσωτερικά όργανα και την κυκλοφορία του τσι και του αίματος, και η άλλη παραμένει στο νου, και καθορίζει τις σκέψεις και τις ιδέες του ατόμου. Για να καλλιεργήσει κανείς την θετική ενέργεια του σώματος, ο νους πρέπει να είναι όσο καλοσυνάτος, ανεκτικός, θετικός και αισιόδοξος γίνεται. Η θετική ενέργεια ευνοεί την καλή υγεία.
Ο Σου είπε ότι αφού περάσει μια τραυματική σειρά από θεραπείες, η εγγενής ζωτική ενέργεια ενός ασθενή με καρκίνο αναπόφευκτα θα καταστραφεί. Για να αναρρώσει, μπορεί κανείς να ξεκινήσει με 20 λεπτά περπάτημα καθημερινά και σιγά σιγά να αυξήσει τον χρόνο. Μην πιέζετε πολύ τον εαυτό σας. Καθώς καλυτερεύετε, είναι κρίσιμο να σκέφτεστε πιο θετικά. Όταν και τα δύο είδη ενέργειας είναι διαθέσιμα, ένα άτομο μπορεί να ανακτήσει την ικανότητα να αυτοθεραπεύεται.
Κρίσιμα στοιχεία για την καταπολέμηση του καρκίνου
Ο Σου συστήνει τα ακόλουθα για κάθε στοιχείο που αποτελεί ένα άτομο:
Σώμα: Να είστε δραστήριοι. Διαλέξτε κατάλληλες και μέτριες ασκήσεις και παραμείνετε συνεπείς σε αυτές.
Νους: Βρείτε την γαλήνη. Επικεντρώστε τον νου σας, κάντε αυτοστοχασμό και διάλογο, και καθαρίστε τις αρνητικές σκέψεις.
Πνεύμα: Βρείτε την ηρεμία. Αφήστε την υπερβολική σκέψη και εμπιστευτείτε το πνεύμα σας σε μια ανώτερη ύπαρξη.
Εκτός της τακτικής άσκησης, προτείνει στους ασθενείς να επιτρέψουν στον εαυτό τους να έχουν λίγο χρόνο ησυχίας. Για παράδειγμα, ξοδέψτε μισή ώρα την ημέρα για να καθίσετε και να συλλογιστείτε.
Ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cancer, ένα περιοδικό της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, εμβάθυνε σε διάφορες θεραπείες νου και σώματος οι οποίες είναι ειδικά σχετικές με επιζώντες καρκίνου, δείχνοντας ότι ο διαλογισμός βασισμένος στην ενσυνειδητότητα μπορεί να βελτιώσει την αυτορύθμιση των ασθενών και να τους βοηθήσει να διαλέξουν πιο υγιείς στρατηγικές αντιμετώπισης.
Άλλη μια μεγάλης κλίμακας γονιδιωματική μελέτη βρήκε ότι ο διαλογισμός μπορεί να ενισχύσει την ανοσοποιητική λειτουργία χωρίς να ενεργοποιεί τα φλεγμονώδη σήματα, καθιστώντας τον διαλογισμό μια αποτελεσματική συμπεριφορική παρέμβαση για ένα πλήθος ασθενειών που σχετίζονται με εξασθενημένα ανοσοποιητικά συστήματα, περιλαμβάνοντας και μερικούς τύπους καρκίνου.
Ο Σου πιστεύει ότι είναι σημαντικό να έχουμε υποστήριξη από την θρησκεία ή την πίστη. Ανακάλυψε ότι οι έχοντες πίστη συχνά έχουν μια πηγή υποστήριξης κατά την διάρκεια μεγάλων δυσκολιών και αναποδιών, που τους βοηθάει να διατηρούν έναν θετικό τρόπο σκέψης.
Ο Σου έχει συναντήσει πολλούς ασθενείς με καρκίνο οι οποίοι αντιμετώπιζαν καταστάσεις ζωής και θανάτου και ανακάλυψε ότι πολλοί από αυτούς που νικούν τον καρκίνο έχουν πίστη. Για αυτούς, δεν έχει να κάνει μόνο με την αντιμετώπιση του καρκίνου. Η διατήρηση της σωματικής υγείας και η επίτευξη εσωτερικής ηρεμίας είναι επίσης πολύ σημαντικά.
Σύμφωνα με τον Σου, άσχετα από το εάν είστε υγιείς ή λιγότερο υγιείς, ηλικιωμένοι ή σοβαρά άρρωστοι, όσο εφαρμόζετε αυτούς τους τρεις τρόπους για να ενισχύσετε την θετική ενέργεια στην καθημερινή σας ζωή, μπορείτε να βασίζεστε στον εαυτό σας για να βελτιώσετε την ανοσία σας και την ικανότητα αυτοθεραπείας για να «αποκρούσετε» νέες ασθένειες, να αποτρέψετε παλιές ασθένειες από το να επανεμφανιστούν και να επιτύχετε μια πιο υγιή ζωή.
Μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό CA: A Cancer Journal for Clinicians (Περιοδικό Καρκίνου για Κλινικούς Ιατρούς), το περιοδικό με την μεγαλύτερη επιρροή της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, δείχνει ότι παρόλο που είναι δύσκολο να καθοριστεί η πνευματικότητα και αν μετρηθεί με ακρίβεια από την σύγχρονη επιστήμη, υπάρχει παρόλα αυτά μια αυξανόμενη βιβλιογραφία που περιγράφει την σημασία της στην ογκολογία και την επιβίωση. Η πνευματική πίστη επηρεάζει την λήψη αποφάσεων των ασθενών με καρκίνο σχετικά με τις συμπληρωματικές και τις εναλλακτικές ιατρικές θεραπείες, οι οποίες περιλαμβάνουν ενσυνείδητο διαλογισμό, τσιγκόνγκ (ενεργειακή άσκηση), κλπ.
Σημαντικά σημεία για την πρόληψη του καρκίνου
Η πρόληψη είναι πάντα καλύτερη από την θεραπεία, και η πρόληψη του καρκίνου παραμένει ένα μεγάλο θέμα. Ο Σου παρείχε δύο προτάσεις σχετικά με αυτό.
Πρώτον, να παρατηρείτε τακτικά τυχόν αλλαγές στο σώμα σας και αναφέρετε τις εμπειρίες σας σε συγγενείς ή φίλους οι οποίοι είχαν καρκίνο για αν καταλάβετε τις αλλαγές που παρατήρησαν αυτοί κατά την διάρκεια της ασθένειας τους, συμπεριλαμβάνοντας τα αντιληπτά συμπτώματα.
Όσο πιο νωρίς ανιχνευτεί και αντιμετωπιστεί ο καρκίνος, τόσο καλύτερη πιθανότητα θεραπείας αυτού. Εάν ένα πρόβλημα εντοπιστεί κατά την διάρκεια εξετάσεων αίματος ή άλλων εξετάσεων, περιμένοντας μέχρι τότε για να δείτε έναν ιατρό ίσως να να είναι αργά.
Δεύτερον, η λήψη ακριβούς γνώσης, και η μετέπειτα εσωτερίκευση και εφαρμογή αυτής στην καθημερινή σας ζωή, είναι απαραίτητη για την πνευματική και σωματική σας υγεία. Για παράδειγμα, η ανάγνωση περισσότερων βιβλίων και η παρακολούθηση προγραμμάτων σχετικά εμ την υγεία και την ευεξία μπορεί αν είναι ωφέλιμο.
Επιπλέον, ο Σου είπε ότι μπορείτε επίσης να αναζητήσετε βοήθεια από ασκούμενους της ΠΚΙ όταν αισθάνεστε ότι κάτι δεν πάει καλά. Ένας έμπειρος ιατρός ΠΚΙ μπορεί να εντοπίσει θέματα μέσα από την διάγνωση παλμών προτού εμφανιστούν τα συμπτώματα. Αυτό είναι μέρος της διαγνωστικής διαδικασίας της ΠΚΙ γνωστή ως «παρατήρηση, ακρόαση, ερώτηση, και παλμός». Η «παρατήρηση» αναφέρεται στο πώς ο ιατρός αξιολογεί τα σημάδια της ασθένειας με το να παρατηρεί την εμφάνιση του ασθενούς, την γλώσσα, τα χείλη, το χρώμα του δέρματος και την συνολική όψη του.
Συνδυασμός Παραδοσιακής Κινέζικης και Δυτικής Ιατρικής
Ο Σου προτείνει μια ολοκληρωμένη προσέγγιση σχετικά με τις επιλογές αντιμετώπισης του καρκίνου αντί να βασίζεστε σε μια και μόνο μέθοδο αντιμετώπισης. Είπε ότι η Δυτική ιατρική στοχεύει κυρίως τα καρκινικά κύτταρα, ενώ η ΠΚΙ ενισχύει την ανοσία και βελτιώνει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας, λειτουργώντας για την συνολική εξάλειψη των καρκινικών κυττάρων. Αυτός ο συνδυασμός βοηθά σημαντικά τόσο στα ποσοστά ίασης όσο και στην επιβίωση των ασθενών. Η ενσωμάτωση Δυτικής και Κινέζικης ιατρικής επιτρέπει μια συμπληρωματική προσέγγιση, αξιοποιώντας τις δυνατότητες και των δύο για την επίτευξη ενός θεραπευτικού αποτελέσματος μεγαλύτερου από το άθροισμα των μελών του.
Των Ben Lam και JoJo Novaes
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι του συγγραφέα και δεν αντανακλούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις των Epoch Times. Οι Epoch Times προσκαλούν τον επαγγελματικό διάλογο και την φιλική συνομιλία.
Ενώ είναι ευρέως γνωστό ότι τα φρούτα και τα λαχανικά είναι ωφέλιμα για την υγεία, μια πρόσφατη μελέτη του Χάρβαρντ έχει αναγνωρίσει τις πέντε καλύτερες υψηλής ποιότητας επιλογές οι οποίες μπορούν να μειώσουν σημαντικά τον κίνδυνο χρόνιων ασθενειών.
Τον Αύγουστο του 2024, ερευνητές δημοσιοποίησαν μια νέα μελέτη στο Αμερικανικό Περιοδικό Κλινικής Διατροφής (The American Journal of Clinical Nutrition). Η μελέτη ανέλυσε δεδομένα από τρία μεγάλα υποψήφια σώματα: τη Μελέτη Παρακολούθησης Επαγγελματιών Υγείας (Health Professionals Follow-up Study), την Μελέτη Υγείας Νοσηλευτών (Nurses’ Health Study – NHS) και τη Μελέτη Υγείας Νοσηλευτών ΙΙ (NHSII).
Η ερευνητική ομάδα διεξήγαγε μια ανάλυση βιοδεικτών από 41.714 συμμετέχοντες, εξετάζοντας τη σχέση μεταξύ της πρόσληψης διαφόρων φρούτων και λαχανικών και 14 καρδιομεταβολικών βιοδεικτών. Κατέταξαν 52 φρούτα και λαχανικά με βάση τη μεταβολική τους ποιότητα.
Τα 5 καλύτερα υψηλής ποιότητας φρούτα και λαχανικά είναι τα:
Μήλα ή αχλάδια
Μαρούλι άισμπεργκ
Ωμό σπανάκι
Βλαστάρια αλφάλφα
Μελιτζάνες ή καλοκαιρινή κολοκύθα
Αντιθέτως, τα πέντε χειρότερα ήταν ο αρακάς ή οι γίγαντες, οι τηγανητές πατάτες, το καρπούζι, ο χυμός τομάτας και το καλαμπόκι. Συνολικά, η μελέτη αναγνώρισε 19 φρούτα και λαχανικά με υψηλή μεταβολική ποιότητα.
Επίπτωση στις χρόνιες ασθένειες
Οι ερευνητές ανέλυσαν τον κίνδυνο σοβαρών χρόνιων ασθενειών σε 207.241 συμμετέχοντες σε μια περίοδο παρακολούθησης 32 ετών. Μερικά από τα πιο σημαντικά ευρήματα είναι τα εξής:
Μεγαλύτερη μερίδα φρούτων και λαχανικών υψηλής μεταβολικής ποιότητας στην διατροφή συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης σοβαρής χρόνιας ασθένειας.
Οι συμμετέχοντες που κατανάλωσαν μεγάλες ποσότητες φρούτων και λαχανικών, αλλά κυρίως ουδέτερης ή χαμηλής μεταβολικής ποιότητας, δεν έδειξαν μειωμένο κίνδυνο χρόνιων ασθενειών. Αντιθέτως, έδειξαν αυξημένο κίνδυνο διαβήτη.
Στην ομάδα με τη συνολικά χαμηλότερη πρόσληψη φρούτων και λαχανικών, αυτοί με τη μεγαλύτερη ποσότητα φρούτων και λαχανικών υψηλής μεταβολικής ποιότητας είχαν 15% χαμηλότερο κίνδυνο σοβαρής χρόνιας ασθένειας σε σχέση με αυτούς που είχαν τη μικρότερη ποσότητα.
Παρόμοιες τάσεις παρατηρήθηκαν στην αθηροσκληρωτική καρδιαγγειακή νόσο (ΑΚΝ), τον διαβήτη Τύπου 2 και τη χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ). Ωστόσο, ο καρκίνος δεν ακολούθησε αυτή την τάση με την ίδια συνέπεια.
Τα φρούτα και τα λαχανικά υψηλής ποιότητας είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά όπως το κάλιο, το μαγνήσιο, την β-καροτίνη, τα φλαβονοειδή και τις διατροφικές φυτικές ίνες, τα οποία βοηθούν στην μείωση του κινδύνου χρόνιων ασθενειών μέσω διάφορων προστατευτικών μηχανισμών, περιλαμβάνοντας αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις και αντι-υπερτασικές ιδιότητες.
Οι ερευνητές σημείωσαν ότι, πέρα από την επικέντρωση στην συνολική πρόσληψη φρούτων και λαχανικών, θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην κατανάλωση τροφών με υψηλή μεταβολική ποιότητα.
Μήλα και αχλάδια
Τα μήλα και τα αχλάδια έχουν παρόμοια διατροφικά προφίλ. Είναι και τα δύο πλούσια σε βιοενεργές χημικές ενώσεις όπως τα φλαβονοειδή, τις διατροφικές φυτικές ίνες και τα αντιοξειδωτικά, οι οποίες έχουν δείξει να μειώνουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακών περιστατικών.
Μια συστηματική αναθεώρηση του 2019 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Τρέχουσες Εξελίξεις στην Διατροφή (Current Developments in Nutrition) βρήκε ότι η αυξημένη κατανάλωση μήλων, αχλαδιών ή συνδυασμού των δύο μείωσε «σημαντικά» τον κίνδυνο εγκεφαλοαγγειακής νόσου, διαβήτη Τύπου 2, τη θνησιμότητα λόγω καρδιαγγειακής και καρδιομεταβολικής νόσου, καθώς επίσης και τη θνησιμότητα από κάθε αίτιο.
Δοκιμή του 2021 που δημοσιεύθηκε στο Αμερικανικό Περιοδικό Κλινικής Διατροφής (The American Journal of Clinical Nutrition) έδειξε επίσης ότι, συγκριτικά με μια ομάδα ελέγχου ατόμων που δεν κατανάλωναν μήλα, οι συμμετέχοντες που έτρωγαν ένα μήλο ημερησίως για έξι συνεχόμενες εβδομάδες έδειξαν μείωση 17% στην C-αντιδρώσα πρωτεΐνη, έναν βιοδείκτη φλεγμονής στο αίμα σε περίοδο νηστείας, και 12,4% μείωση στην ιντερλευκίνη-6, μια προφλεγμονώδη κιτοκίνη. Επιπροσθέτως, η πρωτεΐνη που δεσμεύει λιποπολυσακχαρίτες (Lipopolysaccharide-Binding Protein-LBP), η οποία βοηθά στην προστασία του σώματος από μολύνσεις που προκαλούνται από βακτηρίδια αρνητικά κατά Gram όπως η πνευμονία και η μηνιγγίτιδα, μειώθηκε κατά 20,7%.
Σπανάκι
Το σπανάκι περιέχει διάφορα αντιοξειδωτικά, περιλαμβάνοντας και τα φλαβονοειδή. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα φλαβονοειδή μπορούν να αποτρέψουν αποτελεσματικά την υπεροξείδωση των λιπιδίων, έναν γνωστό παράγοντα κινδύνου για διάφορες ασθένειες, περιλαμβάνοντας την αθηροσκλήρυνση, τον διαβήτη, την ηπατοτοξικότητα (τοξικότητα στο συκώτι) και τη φλεγμονή.
Το σπανάκι είναι επίσης ωφέλιμο για την υγεία του εγκεφάλου. Είναι πλούσιο σε δύο πολύ σημαντικά καροτενοειδή: τη λουτεϊνη και τη ζεαξανθίνη. Μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό της Νόσου Αλτσχάιμερ έδειξε ότι τα επίπεδα λουτεΐνης και ζεαξανθίνης στον εγκέφαλο των ασθενών με Αλτσχάιμερ ήταν περίπου 50% χαμηλότερα από αυτά στα υγιή άτομα.
Άτομα που ακολουθούν δίαιτες πλούσιες σε καροτενοειδή, υψηλότερα επίπεδα λουτεΐνης και ζεαξανθίνης στο αίμα τους, ή μεγαλύτερη συσσώρευση αυτών των καροτενοειδών ως χρωστική στην ωχρά κηλίδα του αμφιβληστροειδή τους, είχαν σημαντικά χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης νόσου του Αλτσχάιμερ, σημείωσε σε δήλωση τύπου η Καθλήν Ντόρεϋ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και καθηγήτρια στο Department of Basic Science Education (Τμήμα Εκπαίδευσης Βασικών Επιστημών) στην Ιατρική Σχολή Virginia Tech Carilion.
Οι βλαστοί αλφάλφα περιέχουν υψηλά επίπεδα σαπωνίνων και άλλων βιοενεργών χημικών ενώσεων, οι οποίες έχουν αντιοξειδωτική, αντιική, ανοσο-ενισχυτική και αντιδιαβητική δράση.
Μελέτη του 2021 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nutrients περιέγραψε την αλληλεπίδραση μεταξύ της χοληστερίνης και των σαπονινών στα ζωικά μοντέλα ως τον υποκείμενο μηχανισμό των αντι-αθηροσκληρωτικών επιδράσεων των βλαστών αλφάλφα. (Οι αντι-αθηροσκληρωτικές ιδιότητες αναφέρονται στην ικανότητα μιας χημικής ένωσης να προλαμβάνει ή να επιβραδύνει την ανάπτυξη της αθηροσκλήρυνσης, μια κατάσταση κατά την οποία συσσωρεύεται πλάκα στις αρτηρίες, οδηγώντας στο στένεμα των αιμοφόρων αγγείων, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο εμφράγματος και εγκεφαλικού). Οι βλαστοί αλφάλφα επομένως είναι μια καλή διατροφική πηγή φυτοχημικών με αντι-αθηροσκληρωτικές ιδιότητες.
Μελιτζάνες
Οι μελιτζάνες έχουν δείξει να βελτιώνουν την πίεση του αίματος. Μια τυχαιοποιημένη μελέτη με ελεγχόμενα εικονικά φάρμακα περιλαμβάνοντας 100 στρεσαρισμένους συμμετέχοντες βρήκε ότι η κατανάλωση σκόνης μελιτζάνας βελτίωσε την διαστολική πίεση του αίματος σε άτομα με κανονική έως υψηλή πίεση και μείωσε τόσο την συστολική όσο και την διαστολική πίεση του αίματος σε αυτούς με υπέρταση βαθμού ένα. Αυτό υποδηλώνει ότι οι μελιτζάνες ίσως να έχουν μια διαφορετική αντι-υπερτασική επίδραση ανάλογα με την κατηγορία της πίεσης του αίματος.
Μαρούλι άισμπεργκ
Το μαρούλι άισμπεργκ είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά, περιλαμβάνοντας τις πολυφαινόλες, τα καροτενοειδή και την βιταμίνη C. Μια μελέτη βρήκε ότι ταΐζοντας αρουραίους μια δίαιτα με 20% μαρούλι βελτίωσε τον μεταβολισμό των λιπιδίων και ενίσχυσε την χωρητικότητα του πλάσματος σε αντιοξειδωτικά, προσφέροντας επομένως προστασία ενάντια στην καρδιαγγειακή νόσο.
Βέλτιστες μέθοδοι μαγειρέματος
Η μελέτη του Χάρβαρντ σημείωσε ότι οι μέθοδοι μαγειρέματος μπορούν να επηρεάσουν τις θρεπτικές ιδιότητες της τροφής.
Για παράδειγμα, το τηγάνισμα μειώνει σημαντικά την διατροφική αξία της πατάτας και είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικό στην καρδιομεταβολική υγεία, αυξάνοντας τον κίνδυνο υπερινσουλιναιμίας (όταν το σώμα παράγει πάρα πολύ ινσουλίνη) και φλεγμονής.
Μια ξεχωριστή μελέτη που παρατίθεται από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ βρήκε ότι το ωμό σπανάκι παρέχει την υψηλότερη ποσότητα λουτεΐνης σε σχέση με τις παραδοσιακές μεθόδους μαγειρέματος όπως το βράσιμο, το μαγείρεμα στον ατμό ή το ψήσιμο στο τηγάνι (pan-frying). Οι ερευνητές πρότειναν την χρήση μπλέντερ ή αποχυμωτή για το σπανάκι ώστε να απελευθερωθεί περισσότερη λουτεΐνη, ή το τεμάχισμα του για χρήση σε σαλάτες ή σάντουιτς για να επιτευχθεί ένα παρόμοιο πλεονέκτημα.
Της Ellen Wan
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις της συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις των Epoch Times. Οι Epoch Times καλωσορίζουν την επαγγελματική συζήτηση και τη φιλική αντιπαράθεση.
Ο Τζον και η Κλώντια Κλάξτον ήταν ένα νεαρό ζευγάρι, γύρω στα 20. Ο Τζον ερωτεύτηκε την Κλώντια και μετά από δύο χρόνια γνωριμίας, της ζήτησε να παντρευτούν.
Ο γάμος τού άλλαξε εντελώς τη ζωή – τον έκανε αισιόδοξο, λιγότερο κυνικό και πολύ πιο ευτυχισμένο. Ένιωθε ότι όλος ο κόσμος ήταν δικός του.
Όμως, αυτός ο κόσμος κατέρρευσε όταν η Κλώντια διαγνώστηκε με λέμφωμα Hodgkin και της δόθηκαν μόνο 50% πιθανότητες επιβίωσης. Μέσα σε μια εβδομάδα, οι χειρουργοί αποφάσισαν να ανοίξουν το σώμα της από τη μασχάλη μέχρι την κοιλιά, προκειμένου να αφαιρέσουν τυχόν ορατά ίχνη της νόσου. Σοκαρισμένη και αβοήθητη, μπήκε στο νοσοκομείο.
Εκείνη την εποχή, ο Τζον εργαζόταν ως ιερέας σε ένα τοπικό νοσοκομείο. Επισκεπτόταν τους αρρώστους, άκουγε τις ιστορίες τους, προσευχόταν για αυτούς και έδειχνε συμπόνια. Ωστόσο, όταν η Κλώντια εισήχθη στο νοσοκομείο, η συμπόνια του Τζον εξαφανίστηκε.
«Μπορούσα να καταλάβω τι περνούσαν οι άλλοι άνθρωποι, αλλά δεν με ένοιαζε πια», είπε. «Με ένοιαζε μόνο η Κλώντια. Ήθελα να φωνάξω στους άλλους ασθενείς: Σταματήστε να γκρινιάζετε! Πιστεύετε ότι έχετε προβλήματα; Η γυναίκα μου μπορεί να πεθάνει ανά πάσα στιγμή!»
Ο Τζον όχι μόνο έπαψε να αισθάνεται συμπόνια του για τους συνανθρώπους του, αλλά θύμωσε και με τον Θεό. Ένιωσε προδομένος.
«Θεέ μου, γιατί εμάς;», σκεπτόταν. «Γιατί μας έδωσες μόνο έναν χρόνο ευτυχίας, σε αντάλλαγμα για τα τωρινά δεινά;»
Ο δημοσιογράφος Philip Yancey. (φωτ. Dean Ayres)
Η θεραπεία που ακολουθούσε η Κλώντια εξαφάνισε την ομορφιά της και την εξάντλησε. Το δέρμα της σκοτείνιασε, τα μαλλιά της έπεσαν και έκανε έμετο όλη την ώρα. Κατά τη διάρκεια των θεραπευτικών διαδικασιών, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο από το να παραμένει ξαπλωμένη, ακούγοντας τα κλικ της μηχανής που βομβάρδιζε το σώμα της με δόσεις αόρατων σωματιδίων. Κάθε δόση γερνούσε το σώμα της κατά ένα μήνα.
Οι φίλοι και η οικογένειά της προσπαάθησαν να τη βοηθήσουν με διάφορους τρόπους. Ένας φίλος της έφερε λουλούδια και προσπάθησε να την πείσει να αγνοήσει τον πόνο της και να σκεφτεί θετικά. Όταν όμως έφυγε, η Κλώντια έμεινε μόνη, αντιμέτωπη με τους έντονους πόνους. Ένας άλλος της είπε, με την ιδιότητα του θρησκευτικού θεραπευτή, ότι «η ασθένεια δεν είναι ποτέ το θέλημα του Θεού», αλλά έργο του Σατανά. Μια άλλη γυναίκα την ενθάρρυνε να ευχαριστήσει τον Θεό για όσα βάσανα περνούσε: «Μπορείς να πεις: Θεέ μου, σε αγαπώ, ειδικά στα βάσανα. Αυτό είναι το θέλημά Σου και εσύ ξέρεις τι είναι καλό για μένα.»
Αλλά η Κλώντια δεν μπορούσε να δεχτεί μια τέτοια ιδέα.
Υπήρξε και η πρόταση να δει την ασθένειά της ως μία σημαντική αποστολή: «Κλώντια, έχεις επιλεγεί να υποφέρεις για τον Θεό και Αυτός θα σε ανταμείψει… Ο Θεός σε διάλεξε, όπως διάλεξε τον Ιώβ και σε χρησιμοποιεί ως παράδειγμα για τους άλλους.»
Όμως ο δημοσιογράφος Φίλιπ Γιάνσεϋ [Philip Yancey, γεν. 1949], που την επισκέφθηκε για να καταγράψει την εμπειρία της, μαζί με άλλες μαρτυρίες ανθρώπων που πάσχουν από ανίατες ασθένειες, την άκουσε χωρίς να δώσει συμβουλές. Στο βιβλίο του «Πού βρίσκεται ο Θεός όταν πονάμε;» (Where Is God When It Hurts, 1977), ο δημοσιογράφος εξετάζει το ερώτημα πώς υποφέρουμε, γιατί συμβαίνει αυτό και πώς πρέπει να προσεγγίσουμε αυτή την κατάσταση.
Φυσικά δεν είναι ο μόνος. Το θέμα της ταλαιπωρίας και της αποφυγής του πόνου όχι μόνο απασχολεί όλους τους ανθρώπους, όπου κι αν βρίσκονται, αλλά βρίσκεται και στο επίκεντρο της κοινωνίας μας σήμερα.
Ανατομία του πόνου
Όταν ως δημοσιογράφος ο Γιάνσεϋ πήρε συνέντευξη από ένα νεαρό ζευγάρι που τραυματίστηκε σοβαρά σε μια συνάντηση με μια αρκούδα γκρίζλι, καθώς και από έναν μαθητή του οποίου η μικρότερη αδερφή πέθανε από καρκίνο σε νεαρή ηλικία, παρά τη θεραπεία και τις προσευχές, άρχισε να αναρωτιέται γιατί οι άνθρωποι έπρεπε να υποφέρουν τόσο πολύ. Σε τι χρησιμεύει αυτό;
Αφετηρία του στη μελέτη του πόνου ήταν ο φυσικός πόνος. Γνώρισε έναν από τους πρωτοπόρους της έρευνας για τον πόνο, τον Δρα Πολ Μπραντ, με αναγνωρισμένο και πολλάκις βραβευμένο ιατρικό έργο. Ο Δρ Μπραντ είχε προσπαθήσει να αναπτύξει ένα τεχνητό σύστημα αίσθησης του πόνου για λεπρούς που είχαν χάσει την αίσθηση του πόνου στα χέρια ή τα πόδια τους. Σε αντίθεση με όλους τους άλλους, οι ασθενείς του Δρος Μπραντ δεν υπέφεραν από τον πόνο, αλλά από την απουσία του – δεν ένιωθαν πόνο. Όταν τραυματίζονταν, αιμορραγούσαν, αλλά δεν το αισθάνονταν. Και όταν έτρεχαν σε βραχώδες έδαφος και χτυπούσαν πέφτοντας, ούτε τότε ένιωθαν τίποτα.
Ο σχεδιασμός ενός συστήματος αίσθησης του πόνου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Για να σχεδιάσει κανείς ένα σύστημα που σχετίζεται με τα όργανα του σώματος, πρέπει να προβλέπει τις ανάγκες του σώματος και να τις γνωρίζει καλά. Ο γιατρός έπρεπε να σκεφτεί σαν Δημιουργός, κατασκευάζοντας έναν Άνθρωπο με ένα περίπλοκο και ευφυές σύστημα. Με τη βοήθεια μηχανικών και βιοχημικών, ο Δρ Μπραντ ανέπτυξε έναν τύπο τεχνητού νεύρου που προσκολλήθηκε σε ένα δάχτυλο σαν γάντι και μετέφερε την αίσθηση του πόνου όταν ασκούνταν πίεση σε αυτό. Όμως, οι επανειλημμένες απόπειρες να προσαρμόσει το τεχνητό νεύρο στους ασθενείς του αποδείχθηκαν άκαρπες και τελικά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το έργο του.
Ο Δρ Μπραντ κατάλαβε πόσο περίπλοκο είναι το σύστημα αίσθησης του πόνου στο σώμα μας και πόσο δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να το μιμηθείς. Η ιατρική βιβλιογραφία περιέχει πληθώρα πληροφοριών για τα «δίκτυα πόνου» στο σώμα. Αν κοιτάξετε μέσα από ένα μικροσκόπιο, μπορείτε να δείτε ότι υπάρχουν εκατομμύρια «υποδοχείς πόνου» που βρίσκονται ακριβώς στην επιφάνεια του δέρματος. Έχουν σχεδιαστεί όχι μόνο για να αισθάνονται και να μεταδίδουν τον πόνο στον εγκέφαλο, αλλά και άλλες αισθήσεις: άγχος, άγγιγμα, ζέστη και κρύο. Μέσα στο σώμα, τα δίκτυα πόνου είναι δομημένα με εξίσου περίπλοκο τρόπο.
Στο βιβλίο «Το δώρο του πόνου» (The Gift of Pain, 1997), που συνυπογράφει με τον Γιάνσεϋ, ο Δρ Μπραντ αποκαλεί το σύστημα πόνου «θεϊκή δημιουργία», σχολιάζοντας:
«Δόξα τω Θεώ που επινόησε τον πόνο! Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να κάνει καλύτερη δουλειά.»
Όσο περισσότερο παρατηρούσε ο Δρ Μπραντ τους ασθενείς του, τόσο πιο ξεκάθαρα κατέληγε στο συμπέρασμα: ο πόνος είναι απαραίτητος για το σώμα μας. Χωρίς αυτόν, είναι αδύνατο να ζήσουμε πολύ σε αυτόν τον κόσμο. Είτε καταλαβαίνουμε πώς λειτουργούν τα συστήματα είτε όχι, πιθανώς υπάρχουν για κάποιο λόγο. Βρίσκονται στο σώμα μας για κάποιο λόγο και είναι σχεδιασμένα με σχολαστικό και περίπλοκο τρόπο.
Όμως, ο Γιάνσεϋ δεν σταμάτησε εκεί. Κατάλαβε ότι ο σωματικός πόνος δεν είναι η μόνη πηγή οδύνης. Κάποιοι μάλιστα θα μπορούσαν να πουν ότι δεν είναι καν τόσο ισχυρή όσο η ψυχική αγωνία που βιώνουμε καθημερινά όταν αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις της ζωής. Είτε πρόκειται για προβλήματα σχέσεων, συγκρούσεις με συναδέλφους ή για μια ανίατη παιδική μνήμη, τα συναισθήματα που τα συνοδεύουν είναι βαριά και προκαλούν μεγάλο ψυχικό άλγος. Αυτό το άλγος διαπερνά την ψυχή και προκαλεί ένα αίσθημα ανικανότητας και απελπισίας. Τι νόημα έχει ο πόνος που βιώνουμε όταν γεννάμε ένα παιδί με ελάττωμα; Ή όταν χάνουμε ένα αγαπημένο πρόσωπο; Και γιατί συμβαίνει αυτό;
Η θεωρία της ανταπόδοσης
Πολλοί είναι οι άνθρωποι που στις δυσκολίες αναρωτιούνται: «Γιατί εμένα;»
Ο Γιάνσεϋ άρχισε να αναζητά απαντήσεις στις αρχαίες παραδόσεις. Στην Παλαιά Διαθήκη, διάβασε ότι ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους και την κοινωνία για να ενεργούν σύμφωνα με ορισμένες αρχές. Η εντιμότητα, η ειλικρίνεια και η συμπόνια οδηγούν σε καλά αποτελέσματα. Η εξαπάτηση, το ψέμα και η απληστία οδηγούν στα αντίθετα αποτελέσματα.
Στον Βουδισμό, αυτό ονομάζεται κάρμα – η ουσία που συσσωρεύεται στο σώμα μας λόγω κακών πράξεων που έχουμε κάνει στο παρελθόν, σε αυτή τη ζωή ή σε μια προηγούμενη. Για να απαλλαγούμε από το κάρμα, πρέπει να υποφέρουμε. Η γέννηση είναι οδύνη, η λύπη είναι οδύνη, η απώλεια και ο θάνατος είναι οδύνη.
Ο καθηγητής Ιστορίας Darrin McMahon. (epoch.org.il)
Οι άνθρωποι που πηγαίνουν σε μοναστήρια στην Ινδία και την Κίνα καλούνται να διαλογιστούν μπαίνοντας σε βαθιά συγκέντρωση και να παραμείνουν ακίνητοι για πολλή ώρα υπομένοντας τον πόνο, κάτι που επιτρέπει στο κάρμα να εκδιωχθεί από το σώμα. Παροτρύνονται επίσης να εγκαταλείψουν τις «προσκολλήσεις» τους — επιθυμίες, φιλοδοξίες, πάθη και προσωπικό όφελος. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να φτάσουν σε μια ανώτερη κατάσταση συνείδησης, να απελευθερωθούν από τα βάσανα και να επιτύχουν τη νιρβάνα. Σύμφωνα με τον Βουδισμό, όσοι δεν θέλουν να εξαλείψουν το κάρμα με αυτόν τον τρόπο, θα πρέπει και πάλι να υποφέρουν, αλλά με διαφορετικούς τρόπους. Παραδείγματος χάριν, ίσως προσβληθούν από αρρώστιες ή ίσως ζήσουν μια κουραστική και επίπονη ζωή.
Ποιος ελέγχει τους νόμους του πόνου και του κάρμα; Όταν ο Γιάνσεϋ σκέφτηκε τη Βίβλο, ανακάλυψε πολλές πιθανές απαντήσεις: Το Βιβλίο της Γένεσης λέει ότι ο Θεός ήταν η άμεση πηγή ταλαιπωρίας για τον Ερ (τον γιο του Ιούδα). Ο Θεός τον σκότωσε αφού αμάρτησε (σύμφωνα με τα σχόλια των σοφών). Το Βιβλίο του Ιώβ υποδεικνύει ότι ο Σατανάς προκαλεί συνεχώς δεινά στον Ιώβ, αφότου έχει λάβει τη συγκατάθεση του Θεού. Και το βιβλίο των Παροιμιών περιγράφει τις φυσικές συνέπειες που θα υποστεί ένας άνθρωπος εξαιτίας της συμπεριφοράς του: αν συμπεριφέρεται άσχημα, μια μέρα θα πρέπει να υποφέρει εξαιτίας αυτού.
Στην εποχή μας, με την επικράτηση των υλιστικών και αθεϊστικών ιδεών, οι άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει την άποψη ότι ένας άνθρωπος έχει ψυχή και ότι υπάρχει κάποιο ανώτερο Ον υπεύθυνο για τις ανθρώπινες υποθέσεις. Όταν η ψυχή φεύγει, το σώμα μένει και μαζί του το ερώτημα: «Γιατί πρέπει να υποφέρουμε αν πραγματικά δεν χρειάζεται;»
Ο Διαφωτισμός, τον 18ο αιώνα, ήθελε να βελτιώσει τον κόσμο, τη ζωή και τη δυνατότητα του ανθρώπου να απολαμβάνει. Ο Άγγλος φιλόσοφος Τζον Λοκ, ένας από τους ιδρυτές του κινήματος, είπε ότι «η δουλειά του ανθρώπου είναι να είναι ευτυχισμένος», δηλαδή δεν πρέπει να δεχόμαστε ότι ο πόνος είναι φυσικό μέρος της ζωής. Παράλληλα, άρχισαν να κυκλοφορούν βιβλία που τόνιζαν ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να υποφέρει από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, αλλά να είναι ευτυχισμένος.
Κατά τη διάρκεια εκείνου του αιώνα, οι συχνότητα εμφάνισης των λιμών και των επιδημιών μειώθηκε . Οι άνθρωποι νοιάζονταν λιγότερο για την επιβίωσή τους και περισσότερο για την καλή ζωή και άρχισαν να φαντάζονται τι θα συνέβαινε αν συνέχιζαν την προσπάθεια να ελέγξουν τις περιστάσεις, τον κόσμο και την αβεβαιότητά του.
Ο καθηγητής Ιστορίας Ντάρριν ΜακΜάχον [Darrin McMahon, γεν. 1963], του Πανεπιστημίου της Φλόριντα, ένας από τους κορυφαίους ερευνητές στον κόσμο για την «ευτυχία», παραχώρησε μία συνέντευξη στους Epoch Times, στην οποία προειδοποιεί για αυτήν τη νέα πραγματικότητα της οποίας η αναζήτηση της ευτυχίας και η αποφυγή του πόνου αποτελούν βασικούς στόχους.
«Ανεξάρτητα από το πόσο έχουμε προοδεύσει, τα βάσανα δεν έχουν εξαλειφθεί», επισημαίνει ο καθηγητής. «Σύμφωνα με την ιστορία των αρχαίων πολιτισμών, είναι αναπόφευκτα. Όλοι βιώνουμε τραγωδίες στη ζωή μας. Άρα το να προσποιούμαστε ότι δεν θα υποφέρουμε δεν είναι λύση. Το να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τα βάσανα είναι.»
Η δύναμη της ελπίδας
Σε πείραμα που διεξήχθη το 1967, τρεις γιατροί κάλεσαν 50 άτομα στο εργαστήριό τους και άναψαν μια θερμάστρα, αυξάνοντας σταδιακά τη θερμοκρασία. Στόχος τους ήταν να δουν πότε τα υποκείμενα θα ένιωθαν δυσφορία και πόνο.
Αλλά τα υποκείμενα δεν γνώριζαν ότι οι γιατροί είχαν και άλλον ένα στόχο. Ήθελαν να δουν αν η απόσπαση της προσοχή των υποκειμένων από τη θερμάστρα θα επηρέαζε την αίσθησή τους του πόνου.
Όταν οι ερευνητές χτυπούσαν ένα κουδούνι, άγγιζαν το χέρι των υποκειμένων ή διάβαζαν μια ιστορία δυνατά, παρατήρησαν ότι μερικές φορές έπρεπε να ανεβάσουν τη θερμοκρασία κατά 45% για να παρατηρήσουν τα υποκείμενα τον πόνο. Μερικά άτομα έβγαλαν ακόμη και φουσκάλες στα χέρια τους χωρίς να τις παρατηρήσουν. Από την άλλη πλευρά, όταν η προσοχή των υποκειμένων δεν αποσπώνταν και στρεφόταν στον πόνο (όπως συμβαίνει με πολλούς ασθενείς που βρίσκονται στο νοσοκομείο), τότε έδειχναν πολύ μεγαλύτερη ευαισθησία στη θερμοκρασία (Hardy, Wolff, Goodell, 1967).
Η εμπειρία του Γιάνσεϋ με την Κλώντια και άλλους ασθενείς σε τελικό στάδιο τον βοήθησε να συνειδητοποιήσει ότι όλες οι εξηγήσεις και οι συμβουλές που περιστρέφονταν γύρω από τα δεινά τους δεν τους βοηθούσαν – το αντίθετο. Συνειδητοποίησε ότι το πιο χρήσιμο πράγμα που μπορείς να κάνεις για αυτούς τους ανθρώπους είναι να τους ξυπνήσεις την αίσθηση της ελπίδας και να τους πείσεις ότι τους περιμένει ένα λαμπρό μέλλον – ακριβώς το αντίθετο από αυτό που βιώνουν στο νοσοκομείο.
Πειράματα σε ζώα και ανθρώπους έχουν επεξηγήσει αυτή την αρχή. Ο Δρ Κουρτ Ρίχτερ, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς, πραγματοποίησε ένα συγκλονιστικό πείραμα, στο οποίο τοποθέτησε δύο αρουραίους σε μια μεγάλη δεξαμενή με νερό. Πέταξε τον πρώτο αρουραίο στη δεξαμενή και τον παρακολούθησε. Καθώς οι αρουραίοι είναι καλοί κολυμβητές, το ζώο παρέμεινε στην επιφάνεια του νερού για περίπου 60 ώρες, μέχρι ότου εξαντλήθηκε και πνίγηκε.
Με τον άλλο αρουραίο, ακολούθησε διαφορετική διαδικασία: άρχισε κρατώντας τον στην αγκαλιά του για αρκετά λεπτά, μέχρι που ο αρουραίος σταμάτησε να αντιστέκεται. Τότε, τον τοποθέτησε στο νερό. Αφού κολύμπησε λίγα λεπτά, βυθίστηκε απότομα και πνίγηκε. Ο Δρ Ρίχτερ πρότεινε ότι ο αυτός ο αρουραίος απλώς «παραιτήθηκε». Αφότου αγωνίστηκε στην αγκαλιά του μάταια, πείστηκε για την αδυναμία του να τα καταφέρει, αντίληψη που λειτούργησε όταν ύστερα τοποθετήθηκε στο νερό. Σύμφωνα με τη θεωρία του γιατρού, ο αρουραίος πέθανε από επίκτητη αδυναμία.
Άλλα πειράματα έχουν δείξει ότι το αίσθημα ανικανότητας μπορεί να αλλάξουν τη φυσιολογία.
Σε ένα από αυτά, δύο ομάδες αρουραίων δέχθηκαν ηλεκτροσόκ. Στα ζώα της πρώτης ομάδας δόθηκε η ευκαιρία να κλείσουν το ρεύμα χρησιμοποιώντας ένα πεντάλ, ενώ σε εκείνα της δεύτερης ομάδας όχι. Αρκετό καιρό μετά το ηλεκτροσόκ, φάνηκε μεν ότι το ρεύμα δεν ενοχλούσε πλέον τους αρουραίους και των δύο ομάδων, ωστόσο οι αρουραίοι της δεύτερης ομάδας, στους οποίους δεν δόθηκε η δυνατότητα να κλείσουν το ρεύμα, έγιναν πολύ πιο ευάλωτοι στις ασθένειες.
Το αντίθετο της ανικανότητας – η θεραπευτική δύναμη της ελπίδας – έχει αποδειχθεί και σε πειράματα με ανθρώπους. Το καλοκαίρι του 1996, ο Δρ Μπρους Μόσλεϋ [Bruce Moseley] οργάνωσε, στο Ιατρικό Κέντρο του Χιούστον, ένα πείραμα με δέκα ασθενείς που έπασχαν από οστεοαρθρίτιδα του γόνατος. Και οι δέκα προγραμματίστηκε να κάνουν χειρουργική επέμβαση για την ανακούφιση του πόνου τους, υποβλήθηκαν σε εξετάσεις, δέχτηκαν αγωγή για ανακούφιση του πόνου και μεταφέρθηκαν στο χειρουργείο.
Όλοι επέστρεψαν σπίτι από το χειρουργείο με πατερίτσες και παυσίπονα. Ωστόσο, στο χειρουργείο, αν και έκαναν τομές στην περιοχή του γόνατος σε όλους, μόνο σε πέντε έγινε πραγματικά η διορθωτική χειρουργική επέμβαση. Οι υπόλοιποι υποβλήθηκαν απλά σε μια προσομοιωμένη, «δήθεν» επέμβαση που ονομάζεται «placebo». Οι ουλές στα γόνατα από τα ράμματα στις τομές δεν φανέρωναν τι είχε συμβεί στην πραγματικότητα.
Τα αποτελέσματα εξέπληξαν τους πάντες: Η εικονική επέμβαση λειτούργησε! Έξι μήνες μετά την επέμβαση, οι ασθενείς δεν γνώριζαν ακόμα ποιοι συγκεκριμένα είχαν υποβληθεί σε πραγματική χειρουργική επέμβαση και ποιοι σε ψευδή, αλλά όλοι ανέφεραν σημαντική ανακούφιση από τον πόνο και αξιοσημείωτες βελτιώσεις στην κινητικότητα. Όσοι έκαναν την πραγματική χειρουργική επέμβαση δεν πήγαν καλύτερα από εκείνους που έκαναν την εικονική.
Το 2002, ο Δρ Μόσλεϋ επανέλαβε το πείραμα, αυτή τη φορά με 180 ασθενείς. Δύο χρόνια μετά τη χειρουργική επέμβαση, όλοι οι ασθενείς ανέφεραν σημαντική ανακούφιση από τον πόνο, και ακόμη και αυτή τη φορά όσοι έκαναν την πραγματική χειρουργική επέμβαση δεν βελτιώθηκαν περισσότερο από εκείνους που έκαναν την εικονική.
«Η ελπίδα επιτρέπει σε ένα άτομο να πιστέψει ότι ακόμα κι αν συμβεί το χειρότερο, μπορεί να σηκωθεί και να προχωρήσει», τονίζει ο Γιάνσεϋ.
Μέσα στην τρύπα του κουνελιού
Υπάρχει και ένα άλλο, βαθύτερο ψυχολογικό επίπεδο. Πριν από περίπου 80 χρόνια, ο Ουκρανός ψυχαναλυτής Έντμουντ Μπέργκλερ [Edmund Bergler, 1899-1962], ο οποίος έγραψε 25 βιβλία ψυχολογίας, παρατήρησε ότι το λειτουργικό σύστημα της ανθρώπινης ψυχολογίας είχε ένα σοβαρό ελάττωμα. Κάτι παρόμοιο με έναν ιό ή ένα σφάλμα στο σύστημα του υπολογιστή.
Ο Μπέργκλερ το ονόμασε «συναισθηματικό μπλοκάρισμα». Όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, αντί να προχωρήσουμε, κολλάμε σε αυτές, σαν να αντλούμε ευχαρίστηση από αυτές. Αυτή η ιδέα μοιάζει πολύ με την «προσκόλληση» για την οποία μιλά ο Βουδισμός όταν βιώνουμε συναισθήματα όπως η ζήλια, ο θυμός και άλλα πάθη.
Ο Μπέργκλερ συμφώνησε με τους κλασικούς ψυχαναλυτές ότι από την παιδική ηλικία κουβαλάμε στο μυαλό μας συναισθήματα και εμπειρίες στέρησης, απόρριψης, αδυναμίας, κλπ. Επειδή τα αρνητικά συναισθήματα παραμένουν άλυτα, τα βιώνουμε ξανά και ξανά αργότερα στη ζωή, με επώδυνους τρόπους. Σύμφωνα με τον Μπέργκλερ, ως ενήλικες συχνά ερμηνεύουμε τις εμπειρίες μας με βάση τις συσσωρευμένες από τη βρεφική ηλικία αντιλήψεις.
Όταν βιώνουμε ένα αρνητικό συναίσθημα, τείνουμε να κατηγορούμε αυτόματα τους άλλους και πιστεύουμε ότι μας έκαναν να νιώσουμε έτσι ή ότι είναι η πηγή της απογοήτευσης, του θυμού ή της ζήλιας μας. Λίγοι, σύμφωνα με τον Μπέργκλερ, είναι πρόθυμοι να παραδεχτούν ότι η συναισθηματική ταλαιπωρία που βιώνουν προκαλείται από μια υποβόσκουσα επιθυμία τους να την επεξεργαστούν και να την ξεπεράσουν.
Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος που ζηλεύει θα πρέπει να προσπαθήσει να καταλάβει γιατί υποφέρει από ζήλια. Μπορεί να έχει μια βαθύτερη «προσκόλληση» στο συναίσθημα της απόρριψης. Σε νεαρή ηλικία βίωσε την απόρριψη με οδυνηρό τρόπο και από τότε επανεμφανίζεται συνεχώς και εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους – μερικές φορές με τη μορφή της ζήλιας. Αυτή είναι η κρυφή πηγή του πόνου του.
Στο βιβλίο του «Γιατί υποφέρουμε» (Why We Suffer, 2015), ο ψυχοθεραπευτής Πήτερ Μάικλσον [Peter Michaelson, γεν. 1952] περιγράφει τη θεωρία του Μπέργκλερ:
«Ας υποθέσουμε ότι περιμένετε στην ουρά στο μπακάλικο και κάποιος ξαφνικά χώνεται μπροστά σας. Μπορεί να αντιδράσετε είτε επιθετικά είτε παθητικά, μη λέγοντας τίποτα. Εάν είστε επιθετικοί, διατρέχετε τον κίνδυνο να «μπείτε σε αρνητική ροή» και να τσακωθείτε. Πιθανότατα θα νιώσετε ενοχές ή ντροπή αργότερα λόγω της υπερβολικής αντίδρασής σας. Αν δεν πείτε τίποτα, πάλι κινδυνεύετε να «μπείτε σε αρνητική ροή», να συγχυστείτε, ακόμη και να θυμώσετε, επικρίνοντας αργότερα τον εαυτό σας για την παθητικότητα που δείξατε όταν επιτρέψατε σε εκείνον τον άνθρωπο «να συμπεριφερθεί τόσο αγενώς».
Πώς μπορείτε να αποφύγετε να αντιδράσετε αρνητικά σε μια τέτοια κατάσταση; Πρέπει, κατ’ αρχάς, να αναλάβετε την ευθύνη για την αρνητικότητα σας. Αυτή η αρνητικότητα είναι δική σας. Ο άνθρωπος που μπήκε μπροστά σας στην ουρά δεν κατέστρεψε τη γραμμή. Μόνο εσάς επηρέασε. Πρέπει να κοιτάξετε, λοιπόν, τα αρνητικά στοιχεία που ενεργοποιούνται μέσα σας. Σας φέρθηκε με ασέβεια και αυτό σας προκάλεσε πόνο. Ίσως αυτό σημαίνει ότι έχετε μια προσκόλληση σε αρνητικά συναισθήματα που συνδέονται με συναισθήματα ασημαντότητας και αναξιότητας.
Σε παρόμοιες περιστάσεις, ο Μάικλσον προτείνει να κάνετε στον εαυτό σας μερικές απλές ερωτήσεις: Γιατί είμαι θυμωμένος; Τι φοβάμαι; Τι με στεναχωρεί; Γιατί νιώθω μοναξιά; Γιατί υποφέρω;
Όταν συζητάμε για τη «νοοτροπία του πλούσιου έναντι του φτωχού», συχνά αναφερόμαστε στις υποκείμενες στάσεις, συμπεριφορές και συνήθειες που διαμορφώνουν την προσέγγισή μας στη ζωή. Αυτά τα βαθιά ριζωμένα μοτίβα μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για την επιτυχία ή να εμποδίσουν την πρόοδό μας, συχνά χωρίς να το συνειδητοποιούμε.
Όπως επισημαίνει ο Ντέιβιντ Μέλτζερ, το «99%» συχνά υιοθετεί μια «νοοτροπία έλλειψης», πιστεύοντας ότι οι πόροι είναι περιορισμένοι και ο ανταγωνισμός έντονος. Αυτή η προοπτική μπορεί να οδηγήσει σε μια «αυτοεκπληρούμενη προφητεία», καθώς η εστίαση σε αυτό που μας λείπει μπορεί να προσελκύσει περισσότερα από τα ίδια. Αντίθετα, το «1%» συνήθως υιοθετεί μια «νοοτροπία αφθονίας», βλέποντας τον κόσμο ως ένα μέρος γεμάτο ευκαιρίες και δυνατότητες. Μπορεί να καλλιεργούμε εν αγνοία μας συνήθειες που ενισχύουν μια νοοτροπία έλλειψης, όπως αυτές οι 10 ανεπαίσθητες αλλά επιβλαβείς συνήθειες:
1.Παράπονα αλλά όχι δράση
Όταν οι άνθρωποι έχουν μια νοοτροπία έλλειψης, παραπονιούνται για τις συνθήκες τους χωρίς να κάνουν τίποτα για να τις βελτιώσουν. Αντί να βλέπουν τα προβλήματα ως προκλήσεις που πρέπει να ξεπεραστούν, τα βλέπουν ως οδοφράγματα. Το να παραπονιέσαι είναι εύκολο- το να βρεις μια λύση είναι δύσκολο. Ωστόσο, με το να παραπονιέστε, παραιτείστε από τη δύναμή σας να αλλάξετε.
Εναλλακτική λύση για την νοοτροπία αφθονίας: Το πρώτο βήμα είναι η αναγνώριση του προβλήματος και το δεύτερο η ανάληψη δράσης. Η επίλυση προβλημάτων είναι μια κρίσιμη συνήθεια για την επιτυχία. Οι άνθρωποι με νοοτροπία αφθονίας είναι προνοητικοί, αναζητούν λύσεις και αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις πράξεις τους.
2.Περιμένοντας την «τέλεια στιγμή»
Η αναμονή της τέλειας στιγμής για να δράσετε είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των ανθρώπων με νοοτροπία έλλειψης. Λόγω των δυσμενών συνθηκών, καθυστερούν να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες. Σπάνια υπάρχει η τέλεια στιγμή. Όσο περισσότερο περιμένετε, τόσο περισσότερες ευκαιρίες χάνετε.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Ένα άτομο με νοοτροπία αφθονίας γνωρίζει ότι η πρόοδος είναι συχνά «ακατάστατη». Παρά την αβεβαιότητα, αναλαμβάνουν δράση, εμπιστευόμενοι ότι θα μάθουν στην πορεία. Ως αποτέλεσμα, καταλαβαίνουν ότι το να ξεκινήσουν είναι συχνά πιο σημαντικό από το να γίνουν όλα τέλεια αμέσως.
3.Απόδοση ευθυνών στις εξωτερικές συνθήκες
Σε μια νοοτροπία έλλειψης, οι προσωπικές αποτυχίες αποδίδονται σε άλλους ή σε εξωτερικούς παράγοντες. Αποφεύγοντας την προσωπική ευθύνη, το παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών σας κρατάει καθηλωμένους στη θέση σας, είτε πρόκειται για την οικονομία, είτε για την ανατροφή σας, είτε για κακή τύχη. Όπως το έθεσε ο Ρόμπερτ Άντονι: «Όταν κατηγορείς τους άλλους, παραιτείσαι από τη δύναμή σου να αλλάξεις».
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Μια νοοτροπία αφθονίας χαρακτηρίζεται συνήθως από «ακραία» ανάληψη ευθύνης. Τα επιτυχημένα άτομα αναζητούν τρόπους βελτίωσης όταν τα πράγματα πάνε στραβά, αντί να βρίσκουν «αποδιοπομπαίους τράγους». Ως αποτέλεσμα, γνωρίζουν ότι η υπευθυνότητα «γεννά» την ανάπτυξη.
4.Παραμονή σε «ζώνη άνεσης»
Η παραμονή στη ζώνη άνεσής σας είναι ένας σίγουρος τρόπος για να διατηρήσετε μια νοοτροπία έλλειψης. Σας εμποδίζει να πάρετε ρίσκα ή να «προκαλέσετε» τον εαυτό σας για να αναπτυχθείτε, με αποτέλεσμα να επιλέγετε την ασφάλεια αντί της προόδου, ανεξάρτητα από τις συνέπειες.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Ωστόσο, η νοοτροπία της αφθονίας αγκαλιάζει την ταλαιπωρία. Οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η ανάπτυξη συμβαίνει όταν βγαίνουν από τη ζώνη άνεσής τους. Ως αποτέλεσμα, αναλαμβάνουν υπολογισμένα ρίσκα, γνωρίζοντας ότι η αποτυχία είναι συχνά μέρος της διαδικασίας. Θυμηθείτε: «Μόνο όσοι ρισκάρουν να πάνε πολύ μακριά μπορούν ενδεχομένως να ανακαλύψουν πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κανείς». -Τόμας Στερνς Έλιοτ
5. Εστίαση στα προβλήματα, όχι στις λύσεις
Οι άνθρωποι με νοοτροπία έλλειψης τείνουν να εστιάζουν στα αρνητικά και όχι στα θετικά. Όταν εστιάζουν στα εμπόδια, τείνουν να παραβλέπουν τις δημιουργικές λύσεις ή τους τρόπους για να προχωρήσουν μπροστά.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Μια νοοτροπία αφθονίας εστιάζει στις λύσεις. Όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα, οι άνθρωποι αναζητούν λύσεις που θα τους πάνε μπροστά. Αντί να εστιάζουν στους περιορισμούς, αυτή η συνήθεια προάγει την ανθεκτικότητα και την καινοτομία. Όταν αντιμετωπίζουν εμπόδια στην επίτευξη των οικονομικών τους στόχων, για παράδειγμα, δημιουργούν έναν προϋπολογισμό, παρακολουθούν την πρόοδό τους και συμβουλεύονται επαγγελματίες.
6.Άμεση ικανοποίηση
Μια νοοτροπία έλλειψης τροφοδοτείται από την άμεση ικανοποίηση. Είναι η συνήθεια να δίνεται προτεραιότητα στη βραχυπρόθεσμη ευχαρίστηση έναντι της μακροπρόθεσμης επιτυχίας. Αλλά, στις παρορμητικές δαπάνες και την αναβλητικότητα, η προτεραιότητα στις γρήγορες νίκες μπορεί να υπονομεύσει τη μελλοντική ανάπτυξη.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Αντίθετα, τα άτομα με νοοτροπία αφθονίας υιοθετούν μια μακροπρόθεσμη οπτική. Καθυστερώντας την ικανοποίηση, αποκομίζουν τα οφέλη αργότερα στη ζωή τους. Κατανοούν τη σημασία της υπομονής και της πειθαρχίας για την επίτευξη βιώσιμης επιτυχίας.
7.Συγκρίνοντας τον εαυτό σας με άλλους
Μια άλλη συνήθεια που καλλιεργεί μια νοοτροπία έλλειψης είναι η σύγκριση του εαυτού σας με τους άλλους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε φθόνο, αποθάρρυνση και αίσθημα ανεπάρκειας. Η συνεχής σύγκριση του εαυτού σας με τους άλλους καθιστά δύσκολο να αναγνωρίσετε και να εκτιμήσετε την πρόοδο που έχετε κάνει.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Ένα άτομο με νοοτροπία αφθονίας εστιάζει στο δικό του «ταξίδι». Κατά την άποψή τους, η επιτυχία είναι μια ατομική προσπάθεια και η σύγκριση «κλέβει» τη χαρά από όσους προσπαθούν γι’ αυτήν. Χωρίς να μειώνουν τη δική τους επιτυχία, γιορτάζουν την επιτυχία των άλλων.
8.Σκέψεις έλλειψης
Οι άνθρωποι με νοοτροπία έλλειψης πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν ποτέ αρκετά για όλους, λόγω της έλλειψης. Είναι σύνηθες γι’ αυτούς να συσσωρεύουν πόρους, να ζηλεύουν τις επιτυχίες των άλλων και να λειτουργούν από ένα «μέρος» φόβου και έλλειψης.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Η αφθονία είναι το θεμέλιο μιας νοοτροπίας αφθονίας. Τα επιτυχημένα άτομα πιστεύουν ότι όλοι μπορούν να πετύχουν, να βγάλουν χρήματα και να έχουν ευκαιρίες. Επιδεικνύουν γενναιοδωρία, συνεργασία και διαμοιρασμό των πόρων.
9.Αποφυγή της αυτοβελτίωσης
Οι άνθρωποι με νοοτροπία έλλειψης συχνά αποφεύγουν την αυτοβελτίωση, πιστεύοντας ότι γνωρίζουν ήδη αρκετά ή ότι αυτά που δεν γνωρίζουν τους περιορίζουν. Αποτυγχάνοντας να επενδύσουν στη μάθηση και την ανάπτυξη, παραμένουν στάσιμοι.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Για να καλλιεργήσετε μια νοοτροπία αφθονίας, πρέπει να μαθαίνετε και να βελτιώνεστε συνεχώς. Οι επιτυχημένοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η επένδυση στον εαυτό τους αποδίδει τα καλύτερα μερίσματα, είτε μέσω του διαβάσματος, είτε μέσω της ανάπτυξης δεξιοτήτων, είτε μέσω της καθοδήγησης.
10.Φόβος της αποτυχίας
Είναι σύνηθες για τους ανθρώπους με νοοτροπία έλλειψης να παραλύουν από το φόβο της αποτυχίας. Λόγω του φόβου τους για την αποτυχία, αποφεύγουν να παίρνουν ρίσκα ή να εξερευνούν νέες ευκαιρίες. Ως αποτέλεσμα, η καινοτομία και η ανάπτυξη καταπνίγονται.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Η νοοτροπία αφθονίας αγκαλιάζει την αποτυχία ως μέρος του ταξιδιού. Ένα άτομο με αυτή τη νοοτροπία κατανοεί ότι η αποτυχία είναι ένα «σκαλοπάτι» προς την επιτυχία. Με άλλα λόγια, οι αποτυχίες αντιμετωπίζονται ως μαθήματα και όχι ως ήττες από αυτές.
Τελικές σκέψεις
Χτίζουμε διακριτικά νοοτροπίες έλλειψης μέσω των επιλογών που κάνουμε και των συνηθειών που καλλιεργούμε. Ευτυχώς, έχετε τη δύναμη να αλλάξετε τη νοοτροπία σας. Μόλις αποκτήσετε επίγνωση αυτών των επιβλαβών συνηθειών, μπορείτε να μετατοπιστείτε προς μια νοοτροπία που προωθεί την αφθονία, την ανάπτυξη και την ανθεκτικότητα. Όταν γίνονται μικρές αλλαγές στη συμπεριφορά, επιτυγχάνονται μεγάλες αλλαγές στη ζωή.
Μια πρόσφατη μελέτη κατέδειξε τη δυνατότητα της «επαναπροσδιορισμού εικόνων» (Imagery Rescripting-ImRS) να βοηθήσει τα άτομα με σύνδρομο αποθησαύρισης.
Το σύνδρομο αποθησαύρισης είναι μια κατάσταση κατά την οποία οι άνθρωποι δημιουργούν έντονες συναισθηματικές προσκολλήσεις σε αντικείμενα και αντίστοιχα αντιμετωπίζουν δυσκολία να ξεφορτωθούν τα υπάρχοντά τους. Επηρεάζει περίπου το 2% του γενικού πληθυσμού.
Ψυχολόγοι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας (University of New South Wales-UNSW) εξέτασαν την επίδραση του επαναπροσδιορισμού εικόνων σε 176 άτομα.
Στόχος τους ήταν να διαπιστώσουν αν η επαναπροσδιορισμός των αρνητικών και επικεντρωμένων στο μέλλον αφηγήσεων γύρω από την απόρριψη θα βοηθούσε τα άτομα με σύνδρομο αποθησαύρισης να αποχωριστούν τα υπάρχοντά τους.
Οι συμμετέχοντες συμμετείχαν στη μελέτη διαδικτυακά, εστιάζοντας τη θεραπεία τους γύρω από ένα αντικείμενο που αγωνίζονταν να αφήσουν.
Δοκιμάστηκαν τέσσερις θεραπείες και η μελέτη διαπίστωσε ότι η στρατηγική θεραπείας είχε ως αποτέλεσμα τα άτομα να είναι πιο ευτυχισμένα, να έχουν περισσότερα κίνητρα και να είναι πιο πιθανό να αποχωριστούν τα υπάρχοντά τους.
Η νοοτροπία του «μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονούνται» μπορεί να σημαίνει μόνιμη ζημιά σε ορισμένα αντικείμενα, αν αφεθούν στη σοφίτα. (Graham King/Getty Images/TCA)
Επαναπροσδιορισμός εικόνων
Ο επαναπροσδιορισμός των εικόνων είναι μια θεραπευτική τεχνική κατά την οποία ανασύρονται και αναδιαμορφώνονται οι δυσάρεστες νοητικές εικόνες ώστε να γίνουν πιο θετικές ή λιγότερο επιβλαβείς. Έχει επιδείξει επιτυχία στη θεραπεία διαταραχών που χαρακτηρίζονται από μελλοντικές νοητικές εικόνες.
Ο συγγραφέας της μελέτης Ισαάκ Σαμπέλ δήλωσε σε ανακοίνωση του UNSW ότι οι άνθρωποι που συσσωρεύουν υποφέρουν από συχνές παρεμβατικές και δυσάρεστες νοητικές εικόνες που προκαλούν άγχος και εμποδίζουν την απόρριψη.
Ο Σαμπέλ δήλωσε ότι οι αρνητικές αναμνήσεις και οι φόβοι για μελλοντικά γεγονότα μπορούν να εκδηλωθούν με νοητικές εικόνες που απεικονίζουν ανατρεπτικά γεγονότα, όπως αντικείμενα που σαπίζουν σε χωματερές ή την απογοήτευση ενός αγαπημένου προσώπου.
Σε αυτή τη μελέτη, χρησιμοποιήθηκε η επαναπροσδιορισμός των εικόνων για την εισαγωγή θετικών ή καλοήθων πληροφοριών ώστε να επαναπροσδιοριστεί το αποτέλεσμα των αρνητικών νοητικών εικόνων που σχετίζονται με την απόρριψη.
Σύγκριση των θεραπειών
Οι άλλες τρεις θεραπείες που χορηγήθηκαν ήταν η γνωστική αναδιάρθρωση, η φαντασιακή έκθεση και η εστίαση σε θετικές εικόνες.
Οι συμμετέχοντες που εστίασαν σε θετικές εικόνες για να βελτιώσουν τη διάθεσή τους χρησιμοποιήθηκαν ως ομάδα ελέγχου, ενώ εκείνοι που ασχολήθηκαν με τη γνωστική αναδιάρθρωση και τη φαντασιακή έκθεση συγκρίθηκαν με εκείνους που χρησιμοποίησαν επαναπροσδιορισμό των εικόνων.
Η γνωστική αναδιάρθρωση απαιτεί από τους ασθενείς να εντοπίζουν και να αγνοούν τις παράλογες και επιζήμιες σκέψεις, ενώ η φαντασιακή έκθεση περιλαμβάνει την ενασχόληση με σκέψεις που προκαλούν άγχος για να μειωθεί ο αντίκτυπός τους.
Ωστόσο, ο ImRS βρέθηκε να είναι πιο αποτελεσματικός στη μείωση του άγχους, της θλίψης και του θυμού σε σύγκριση με τις δύο θεραπείες. Ο ImRS οδήγησε επίσης σε αυξημένη χαλάρωση γύρω από την απόρριψη αντικειμένων.
Μοναδική αποτελεσματικότητα του ImRS
Η συν-συγγραφέας καθηγήτρια Τζέσικα Γκρίσαμ δήλωσε στην ανακοίνωση του UNSW ότι η επαναπροσδιορισμός εικόνων έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει τόσο τα θεμελιώδη τραύματα όσο και τις δυσάρεστες νοητικές εικόνες που εμποδίζουν την απόρριψη.
«Οι εικόνες μπορούν να συνδέσουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας», δήλωσε η Γκρίσαμ.
«Η επαναπεριγραφή αναμνήσεων που μπορεί να έχουν πυροδοτήσει την αποθησαύριση -επιστρέφοντας πίσω και ικανοποιώντας αυτές τις ανάγκες- μπορεί να ανοίξει την πόρτα για μεγαλύτερα θεραπευτικά αποτελέσματα και μεγαλύτερο θετικό αντίκτυπο στη ζωή των πελατών».
Τα άτομα με σύνδρομο αποθησαυρισμού μπορεί να αισθάνονται μεγάλη πίεση να απορρίψουν, οπότε μπορεί να αισθάνονται αγχωμένοι και αντιδραστικοί- ωστόσο, η επαναπεριγραφή εικόνων έδειξε μείωση της αντιδραστικότητας, είπε.
Η Γκρίσαμ πρόσθεσε ότι η απεικόνιση είναι γνωστό ότι δρα ως «συναισθηματικός ενισχυτής», επιτρέποντας την εμπλοκή με νευρωνικά χαρακτηριστικά που είναι υπεύθυνα για τη μνήμη και τη συναισθηματική επεξεργασία. Είπε ότι ο ImRS δημιουργεί μια συναισθηματικά υποβλητική και καθηλωτική εμπειρία.
