Τι θα συνέβαινε αν όλα όσα γνωρίζαμε για τον καρκίνο ήταν λάθος; Αν ο «πόλεμος κατά του καρκίνου» στόχευε λάθος εχθρό εδώ και δεκαετίες; Αυτά είναι τα ερωτήματα που θέτει ο Δρ Τόμας Σάιφρηντ [Dr. Thomas Seyfried, γεν. 1946], καθηγητής βιολογίας με περισσότερα από 30 χρόνια έρευνας στον καρκίνο.
Η επιδημία του καρκίνου
Οι αριθμοί είναι ανησυχητικοί. «Περίπου 1.700 άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά από καρκίνο στις ΗΠΑ. Αν διαιρέσετε αυτόν τον αριθμό με το 24, προκύπτουν περίπου 70 άνθρωποι την ώρα. Αυτό δεν είναι ασήμαντο. Αυτό είναι μια επιδημία», εξηγεί ο Σάιφρηντ.
Παρά τα δισεκατομμύρια που ξοδεύονται από κυβερνήσεις και ιδρύματα, η πρόοδος στη μάχη κατά του καρκίνου παραμένει απογοητευτική. Ο Σάιφρηντ αμφισβητεί τη διαφάνεια αυτής της χρηματοδότησης: «Συνεχίζουμε να ρίχνουμε τεράστια ποσά για αυτά τα προβλήματα, δισεκατομμύρια δολάρια, τόσο από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση όσο και από ιδιωτικά ιδρύματα… Οι άνθρωποι τρέχουν και ρίχνουν χρήματα για ένα πρόβλημα. Δεν έχουν ιδέα πού πηγαίνουν τα χρήματα.»
Μία ριζοσπαστική θεωρία
Η επιστημονική κοινότητα υποστηρίζει εδώ και καιρό ότι ο καρκίνος είναι μία γενετική ασθένεια που προκαλείται από μεταλλάξεις στο DNA. Ο Σάιφρηντ διαφωνεί κατηγορηματικά.
«Έχοντας διδακτορικό στη Γενετική και τη Βιοχημεία, καθώς και κατανόηση της γενετικής μικροβίων, πάντα πίστευα ότι ο καρκίνος ήταν μια γενετική ασθένεια. Ήταν μια σιωπηρή υπόθεση. Ο τομέας, τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου, όλοι λένε ότι ο καρκίνος είναι μία γενετική ασθένεια», παραδέχεται ο Σάιφρηντ. «Δεν είχα λόγο να το αμφισβητήσω αυτό, μέχρι που άρχισα να κάνω τη δική μου έρευνα.»
Αυτό που ανακάλυψε ο Σάιφρηντ άλλαξε ριζικά την αντίληψή του. «Όσο περισσότερη έρευνα κάναμε και όσο περισσότερες παρατηρήσεις κάναμε σε προκλινικά μοντέλα καρκίνου του εγκεφάλου και μεταστατικού καρκίνου τόσο περισσότερο πειθόμασταν ότι ο καρκίνος ήταν μια μιτοχονδριακή μεταβολική ασθένεια.»
Η θεωρία του Otto Warburg
Η θεωρία του Σάιφρηντ βασίζεται στην έρευνα του Όττο Βάρμπουργκ [Otto Warburg, 1883-1970], που κέρδισε το Νόμπελ Ιατρικής το 1931. Ο Βάρμπουργκ παρατήρησε ότι τα καρκινικά κύτταρα μεταβολίζουν τη γλυκόζη διαφορετικά από τα υγιή κύτταρα, ακόμη και παρουσία οξυγόνου – ένα φαινόμενο γνωστό ως «φαινόμενο Βάρμπουργκ».
«Αυτό μας οδήγησε στο έργο του επιστήμονα Όττο Βάρμπουργκ από τη Γερμανία του 20ού αιώνα, κορυφαίου επιστήμονα. Άρχισα να βλέπω μέσω της έρευνάς μας στο Κολέγιο της Βοστώνης ότι τα περισσότερα από τα ευρήματά μας υποστήριζαν τη θεωρία του Όττο Βάρμπουργκ και όχι τη θεωρία της σωματικής μετάλλαξης.»
Τι είναι πραγματικά ο καρκίνος;
Ο Σάιφρηντ προσφέρει έναν απλό ορισμό: «Ξέρουμε τι είναι ο καρκίνος. Είναι κυτταρική διαίρεση εκτός ελέγχου, απορρυθμισμένη κυτταρική ανάπτυξη. Αυτός είναι ο ορισμός του εγχειριδίου για το τι είναι ο καρκίνος.»
Αλλά τι προκαλεί αυτή την ανεξέλεγκτη κυτταρική διαίρεση; «Αυτό που την προκαλεί είναι μία βλάβη στην οξειδωτική φωσφορυλίωση. Αυτό οδηγεί στην απορρύθμιση των κυττάρων.»
Η θεωρία του Σάιφρηντ εξηγεί: «Το οργανίδιο που ελέγχει τον κυτταρικό κύκλο και τη διαφοροποιημένη κατάσταση του κυττάρου είναι φθαρμένο. Δεν παράγει ενέργεια όπως θα έπρεπε.»
Μιτοχόνδρια: Το κλειδί για την κατανόηση του καρκίνου
Τα μιτοχόνδρια είναι τα ‘εργοστάσια ενέργειας’ των κυττάρων. Όταν υφίστανται βλάβη, τα κύτταρα παράγουν ενέργεια με διαφορετικό τρόπο.
«Για να δοκιμάσω την υπόθεση του Βάρμπουργκ, εξέτασα τη δομή και τη λειτουργία των μιτοχονδρίων σε όλα τα μεγάλα καρκινικά κύτταρα, και όλα ήταν κατεστραμμένα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο», εξηγεί ο Σάιφρηντ.
«Μία θεμελιώδης αρχή της βιολογίας είναι ότι η δομή καθορίζει τη λειτουργία. Όταν κοιτάζουμε στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο τα μιτοχόνδρια του καρκίνου, βλέπουμε ότι όλα είναι κατεστραμμένα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Όταν εξετάζουμε τη βιοχημεία τους, είναι κατεστραμμένα. Δεν μπορούν να παράγουν ενέργεια χρησιμοποιώντας οξυγόνο.»
Ζύμωση: Ένας αρχαίος τρόπος επιβίωσης
Τα καρκινικά κύτταρα, με κατεστραμμένα μιτοχόνδρια, επιστρέφουν σε μια πρωτόγονη μέθοδο παραγωγής ενέργειας: τη ζύμωση.
«Ο Βάρμπουργκ είπε: ‘Ζυμώνουν’. Αυτό είναι συναρπαστικό. Ζυμώνουν. Αυτό σημαίνει ότι παίρνουν ενέργεια χωρίς οξυγόνο», εξηγεί ο Σάιφρηντ. «Αυτό είναι ένα αρχαίο μονοπάτι, πάλι συνδεδεμένο με την εξελικτική βιολογία. Πηγαίνοντας πίσω, βρίσκουμε ότι όλοι οι οργανισμοί στον πλανήτη, πριν το οξυγόνο έρθει στην ατμόσφαιρα πριν από 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια, ήταν όλοι ζυμωτές και μεγάλωναν εκτός ελέγχου, χωρίς ρύθμιση.»
«Τα καρκινικά κύτταρα δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να επιστρέφουν σε αυτά τα αρχαία πρωτόγονα μονοπάτια για να αναπτυχθούν.»
Όλοι οι καρκίνοι: Μία ασθένεια με πολλά πρόσωπα
Σε αντίθεση με την τρέχουσα ιατρική προσέγγιση που διαχωρίζει τους καρκίνους ανά όργανο (καρκίνος του μαστού, καρκίνος του πνεύμονα, καρκίνος του εγκεφάλου), ο Σάιφρηντ πιστεύει ότι όλοι οι καρκίνοι μοιράζονται μία κοινή ρίζα: τη μιτοχονδριακή δυσλειτουργία.
«Με οδήγησαν να πιστεύω ότι ο καρκίνος του μαστού είναι διαφορετικός από τον καρκίνο του παχέος εντέρου, διαφορετικός από τον καρκίνο του εγκεφάλου, διαφορετικός από τον καρκίνο της ουροδόχου κύστης, διαφορετικός από τις λευχαιμίες. Το ακούμε αυτό συνέχεια», λέει ο Σάιφρηντ. «Και αυτό βασίζεται, πάλι, στη θεωρία των σωματικών μεταλλάξεων του καρκίνου.»
Αλλά η έρευνά του αποκάλυψε κάτι διαφορετικό: «Αν όλοι οι καρκίνοι που γνωρίζουμε ζυμώνονται για να πάρουν ενέργεια, αυτό λέει ότι υπάρχει κάτι κοινό μεταξύ τους… Όταν εξέτασα όλους τους μεγάλους καρκίνους, βρήκα ανωμαλίες σε όλους αυτούς τους διαφορετικούς καρκίνους… Μεταβολικά, είναι πολύ παρόμοιοι και ανταποκρίνονται αρκετά αποτελεσματικά σε μία μοναδική στρατηγική μεταβολικής θεραπείας.»
Τι προκαλεί βλάβη στα μιτοχόνδρια;
Σύμφωνα με τον Σάιφρηντ, πολλοί είναι οι παράγοντες που μπορούν να βλάψουν τα μιτοχόνδρια:
«Υπάρχουν πολλές δευτερεύουσες αιτίες του καρκίνου. Υπάρχει μόνο μία πρωταρχική αιτία, και αυτή είναι η βλάβη στην ικανότητα του κυττάρου να παράγει ενέργεια μέσω του οξυγόνου. Τι θα μπορούσε να προκαλέσει αυτήν τη βλάβη; Η ακτινοβολία θα μπορούσε να προκαλέσει βλάβη. Τα χημικά καρκινογόνα μπορούν να προκαλέσουν βλάβη. Η διαλείπουσα υποξία θα μπορούσε να το κάνει αυτό. Η χρόνια φλεγμονή μπορεί να το κάνει αυτό. Ογκογόνοι ιοί, ιοί θηλώματος, σπάνιες κληρονομικές μεταλλάξεις. Αυτοί είναι όλοι δευτερεύοντες παράγοντες κινδύνου, όχι ο κύριος.»
Και συνεχίζει: «Ζούμε σήμερα σε ένα περιβάλλον που τα κάνει όλα αυτά δυνατά. Μετά, όταν αυτοί τοι δευτερεύοντες παράγοντες κινδύνου συνδυάζονται με μία διατροφή με υψηλής επεξεργασίας υδατάνθρακες και ελάχιστη άσκηση, έχουμε μία επιδημία με πάνω από 1.700 άτομα την ημέρα να πεθαίνουν από καρκίνο στις Ηνωμένες Πολιτείες.»
Τι συμβαίνει με τα «κληρονομικά γονίδια του καρκίνου»;
Τι γίνεται με γνωστές γενετικές μεταλλάξεις όπως το BRCA1 που συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου; Ο Σάιφρηντ εξηγεί ότι ακόμη και αυτές οι μεταλλάξεις λειτουργούν μέσω μιτοχονδριακών μηχανισμών:
«Κάθε μία από αυτές τις κληρονομικές μεταλλάξεις – το BRCA1, το P53 και όλες οι άλλες – προκαλούν βλάβη στα μιτοχόνδρια. Διαταράσσουν την οξειδωτική φωσφορυλίωση.»
Επισημαίνει επίσης ότι οι μεταλλάξεις αυτές δεν προκαλούν πάντα καρκίνο: «Δεν αναπτύσσει κάθε γυναίκα με BRCA1 όγκο στο μαστό. Είναι περίπου 50 ή 60% διεισδυτικό… Επομένως η διατροφή και ο τρόπος ζωής θα μπορούσαν σίγουρα να μειώσουν τον κίνδυνο ύπαρξης BRCA1, να μειώσουν τον κίνδυνο ύπαρξης αυτού. Απολύτως.»
Η μεταβολική προσέγγιση στη θεραπεία του καρκίνου
Ο Σάιφρηντ έχει αναπτύξει μια μεταβολική προσέγγιση για τη θεραπεία του καρκίνου που στοχεύει στην αποκοπή των καυσίμων που χρειάζονται τα καρκινικά κύτταρα:
«Αν επρόκειτο να έχω καρκίνο… Το πρώτο πράγμα που θα έκανα θα ήταν να σταματήσω να παίρνω υδατάνθρακες, [για] να μειώσω το GKI μου (Δείκτης Γλυκόζης-Κετόνης). Οι άνθρωποι λένε, ‘Ω, δεν με νοιάζει πόσο δύσκολο είναι.’ [Όταν] το φέρνετε πιο κοντά στο 2 ή κάτω από το ένα, αρχίζετε να σκοτώνετε καρκινικά κύτταρα.»
Η προσέγγισή του περιλαμβάνει:
1. Κετογονική διατροφή ή νηστεία: «Αυτό που κάνουμε είναι να ακολουθούμε διατροφή μηδενικού υδατάνθρακα για περίπου 10 ημέρες, για να δούμε πού είναι το GKI σας, και μπορείτε να αρχίσετε να το βλέπετε να κατεβαίνει προς τη σωστή κατεύθυνση.»
2. Στρατηγική Press-Pulse: «Μπορείτε να πιέσετε τη γλυκόζη προς τα κάτω με συνέπεια επειδή έχετε μεταβεί σε κετόνες, οπότε εξαλείφεται το ζήτημα της γλυκόζης. Αλλά χρησιμοποιούμε φάρμακα για να χτυπήσουμε τη γλουταμίνη.»
3. Θεραπεία υπερβαρικού οξυγόνου: «Βάζουμε τον ασθενή σε διατροφική κέτωση και ρίχνουμε το GKI. Μετά πηγαίνουμε σε υπερβαρικό οξυγόνο, το οποίο διαλύει το οξυγόνο απευθείας στο αίμα… Μετά, παίρνουμε τα δύο καύσιμα που προστατεύουν τον όγκο, και του δίνουμε εσωτερικά ROS (αντιδραστικά είδη οξυγόνου), που σκοτώνουν τον όγκο εσωτερικά, μόνο στο καρκινικό κύτταρο, όχι στους γύρω ιστούς.»
Καθημερινή πρόληψη
Ο Σάιφρηντ τονίζει ότι η πρόληψη παραμένει η καλύτερη προσέγγιση: «Ασχολούμαστε με τη θεραπεία μόνον εφόσον έχετε καρκίνο. Αλλά αν δεν έχετε καρκίνο, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για τα είδη των θεραπειών.»
Επίσης, προτείνει να εξετάσουμε τις παραδοσιακές κοινωνίες όπου ο καρκίνος ήταν σπάνιος: «Ο μεγάλος γιατρός και ανθρωπιστής Άλμπερτ Σβάιτσερ [Albert Schweitzer, 1875-1965] κατέγραψε ότι οι αφρικανικές φυλές δεν είχαν καρκίνο. Εξέτασε 40.000 άτομα. Δεν μπορούσε να βρει καθόλου καρκίνο. Τι έκαναν αυτοί οι άνθρωποι; Ακολουθούσαν έναν πολύ διαφορετικό τρόπο ζωής και διατροφής, με πολλή σωματική άσκηση και ελάχιστους υδατάνθρακες.»
Γιατί αυτή η προσέγγιση δεν είναι διαδεδομένη;
Παρά τα αποτελέσματα που υπόσχεται, η προσέγγιση του Σάιφρηντ δεν έχει υιοθετηθεί ευρέως. Ο καθηγητής εκφράζει τη ματαίωσή του:
«Έχω μια πολύ καθαρή ιδέα για την προέλευση του καρκίνου και πώς να τον διαχειριστώ. Το πρόβλημα είναι όταν οι ασθενείς με καρκίνο πηγαίνουν στις κορυφαίες ιατρικές σχολές και ζητούν μεταβολική θεραπεία, τους απαντούν: ‘Ω, δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό εδώ, γιατί δεν υπάρχουν στοιχεία ότι λειτουργεί’.»
«Γιατί δεν το κάνουν; Αυτό είναι το πρόβλημα», προσθέτει.
Ο Σάιφρηντ δεν είναι εντελώς αντίθετος στις συμβατικές θεραπείες, αλλά πιστεύει ότι η μεταβολική προσέγγιση θα μπορούσε να τις ενισχύσει σημαντικά: «Οι συνάδελφοι και συνεργάτες μου στην Κωνσταντινούπολη κατάφεραν να δείξουν ότι οι χημειοθεραπείες σε πολύ χαμηλότερες δοσολογίες μπορούν να είναι ακόμα πιο ισχυρές θεραπευτικά όταν είστε σε διατροφική κέτωση, με τον δείκτη γλυκόζης-κετόνης στο 2 ή και χαμηλότερα.»
Πρόσκληση για αλλαγή
Ο Σάιφρηντ καλεί για μια θεμελιώδη αλλαγή στον τρόπο που κατανοούμε και αντιμετωπίζουμε τον καρκίνο. Από την έμφαση στα κατεστραμμένα γονίδια, προτείνει να στραφούμε στην αποκατάσταση της μιτοχονδριακής υγείας.
«Ο καρκίνος δεν μπορεί να αναπτυχθεί αν τα μιτοχόνδρια του κυττάρου παραμένουν υγιή», δηλώνει κατηγορηματικά.
Για τον καθημερινό άνθρωπο, το μήνυμα είναι σαφές: η προστασία των μιτοχονδρίων μας μέσω σωστής διατροφής, άσκησης και τρόπου ζωής γενικότερα μπορεί να είναι το κλειδί όχι μόνο για την πρόληψη του καρκίνου, αλλά και για την αποκατάσταση της υγείας όσων έχουν ήδη επηρεαστεί από την ασθένεια.
Αυτό το άρθρο παρουσιάζει τις απόψεις του Δρος Thomas Seyfried και βασίζεται στην έρευνά του. Πρόκειται για εναλλακτική προσέγγιση στη θεραπεία του καρκίνου και δεν αποτελεί ιατρική συμβουλή. Πάντα να συμβουλεύεστε εξειδικευμένο επαγγελματία υγείας για θέματα που αφορούν την υγεία σας.
Το παρόν αποτελεί το έκτο μέρος μίας σειράς δέκα άρθρων που δημοσίευσε η Epoch Times με τον τίτλο «Η ιατρική της αρετής». Συνδέσμους για όλα τα άρθρα της σειράς, θα βρείτε στο τέλος του παρόντος.
Σε ένα εργαστήριο του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας, κάτω από τη λάμψη των φώτων, ένα νήπιο – ακόμα πολύ μικρό για να σχηματίσει μια ολοκληρωμένη πρόταση – καθόταν μπροστά σε ένα μικρό μπολ με κρακεράκια και ένα λούτρινο κουκλάκι με το όνομα «Mαϊμουδάκι».
Όταν του ζητήθηκε να μοιραστεί ένα κράκερ, το παιδί έκανε κάτι που μπορεί να εκπλήξει όποιον πιστεύει ότι τα μικρά παιδιά είναι εγγενώς εγωκεντρικά. Αντί να μαζέψει τη λιχουδιά, άπλωσε το μικροσκοπικό του χέρι και έδωσε στο Μαϊμουδάκι ένα κράκερ, εκφέροντας ένα φιλικό «Μαμ!».
Κάθε φορά που το νήπιο έδινε στο Μαϊμουδάκι ένα από τα κρακεράκια του, το πρόσωπό του φωτιζόταν από υπέρμετρη χαρά. Αυτό δείχνει κάτι που η επιστήμη έχει αρχίσει να τεκμηριώνει με όλο και περισσότερα στοιχεία: Η προσφορά και η γενναιοδωρία μπορεί να προκαλέσουν βαθιά χαρά και να οδηγήσουν σε μετρήσιμη ευημερία σε οποιαδήποτε ηλικία.
Μια αστείρευτη πηγή ευτυχίας
Το πείραμα με τα κρακεράκια φανέρωσε ποιο είδος προσφοράς είναι πιο ικανοποιητικό για τον δότη. Για να το πετύχουν αυτό, οι ερευνητές διαφοροποίησαν τις συνθήκες. Μερικές φορές, τα παιδιά παραιτούνταν από ένα από τα δικά τους γλυκά, ενώ άλλες φορές έδιναν ένα επιπλέον που «έβρισκε» ο ερευνητής. Σκοπός αυτής της διαφοροποίησης ήταν να διακρίνουν τη διαφορά, αν υπάρχει, μεταξύ τού να δίνεις κάτι παραπανίσιο και τού να δίνεις θυσιάζοντας κάτι προσωπικά πολύτιμο.
Όπως ήταν αναμενόμενο, τα νήπια εκδήλωσαν χαρά στην πρώτη συνάντηση με το λούτρινο ζωάκι ή όταν τους δόθηκε ένα παιχνίδι. Οι ερευνητές κατέγραψαν τη χαρά των παιδιών μέσω της παρατήρησης της συμπεριφοράς και της ανάλυσης του προσώπου.
Η ευτυχία τους, όμως, εκτοξεύονταν στα ύψη, με εκδηλώσεις «ζεστής λάμψης», όταν η προσφορά τους είχε προσωπικό κόστος, όταν δηλαδή μοιράζονταν το δικό τους κέρασμα με την κούκλα αντί να δωρίσουν το επιπλέον κέρασμα που τους παρείχε ο ερευνητής.
(The Epoch Times)
Η προσωπική εμπειρία ορισμένων μπορεί να αμφισβητήσει αυτά τα ευρήματα, καθώς η αγαπημένη έκφραση των περισσότερων νηπίων φαίνεται να είναι το «δικό μου!». Επιπλέον, τα νήπια σε αυτό το πείραμα ήταν Καναδοί, γεγονός που ωθεί ορισμένους να ισχυριστούν ότι η πολιτισμική διαμόρφωση έχει επηρεάσει τη γενναιοδωρία τους. Ωστόσο, αυτό το πείραμα με τις κούκλες έχει επαναληφθεί και σε ένα αγροτικό χωριό στο Βανουάτου, ένα μικρό, απομονωμένο νησί στον Νότιο Ειρηνικό, καθώς και στις Κάτω Χώρες και την Κίνα, με παρόμοια αποτελέσματα, δείχνοντας ότι τα νήπια αδιακρίτως απολαμβάνουν περισσότερο να μοιράζονται τις δικές τους λιχουδιές.
Μελέτη με 200.000 ερωτηθέντες από 136 χώρες, -από εύπορες όπως ο Καναδάς μέχρι λιγότερο εύπορες όπως η Ουγκάντα – έδειξε ότι η προσφορά χρημάτων σε κάποιον που έχει ανάγκη έκανε τους ανθρώπους σταθερά πιο ευτυχισμένους. Η τάση αυτή έχει παρουσιαστεί σε διαφορετικές συνθήκες και κοινότητες και δεν περιορίζεται στα μετρητά.
Ένα φάρμακο καλύτερο από τα χάπια
Η γενναιοδωρία ξεπερνά την υποκειμενική ευημερία: αποδεικνύεται ότι κάνει καλό και στην καρδιά.
Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Health Psychology, οι ερευνητές ζήτησαν από ηλικιωμένους ενήλικες με υψηλή αρτηριακή πίεση να ξοδέψουν χρήματα για άλλους επί τρεις εβδομάδες. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά: Η αρτηριακή πίεση των συμμετεχόντων μειώθηκε κατά μεγέθη συγκρίσιμα με εκείνα που παρατηρούνται με την έναρξη μιας νέας φαρμακευτικής αγωγής, την τακτική άσκηση ή τις σημαντικές αλλαγές στη διατροφή, σύμφωνα με τους συγγραφείς.
Γιατί η προσφορά μειώνει την καρδιακή επιβάρυνση; Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι οι πράξεις γενναιοδωρίας πυροδοτούν έναν καταρράκτη ηρεμιστικών, «αισθαντικών» ορμονών, όπως η ωκυτοκίνη, η οποία μειώνει το στρες και την πίεση στις αρτηρίες και τις φλέβες.
Μια έρευνα ζήτησε από τους συμμετέχοντες να εκτελέσουν μια απλή γενναιόδωρη πράξη, όπως το να γράψουν ένα υποστηρικτικό σημείωμα σε έναν φίλο, πριν αντιμετωπίσουν ένα στρεσογόνο έργο (π.χ. προετοιμασία και εκφώνηση ομιλίας με χρονική προσθεσμία).
Η «γενναιόδωρη» ομάδα είχε σημαντικά μικρότερους δείκτες σχετικούς με το στρες συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου. Για παράδειγμα, είχαν μικρότερη αύξηση της συστολικής αρτηριακής πίεση, κάτι που μετριάζει την καρδιαγγειακή αντίδραση στο στρες. Επιπλέον, είχαν χαμηλότερα επίπεδα α-αμυλάσης του σάλιου, ενός ενζύμου που συνδέεται με την αντίδραση «μάχης ή φυγής», γεγονός που υποδηλώνει μικρότερη ενεργοποίηση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος.
Η γενναιοδωρία συχνά πηγάζει από τον αλτρουισμό – το ανιδιοτελές ενδιαφέρον για την ευημερία των άλλων – και αντανακλά μία βαθύτερη ανθρώπινη ικανότητα να ενεργεί κανείς προς όφελος των άλλων χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα. Η Αμπιγκέιλ Μαρς, νευροεπιστήμονας και ειδική στον αλτρουισμό, υπογραμμίζει ότι οι ανιδιοτελείς άνθρωποι είναι λιγότερο ευαίσθητοι στα αρνητικά συναισθήματα και έχουν «μειωμένη ανταπόκριση στο θυμό, κάτι που είναι καλό καθώς η ευερεθιστότητα μπορεί να οδηγήσει σε εχθρότητα και επιθετικότητα», δήλωσε στην Epoch Times.
Η συναισθηματική επιλεκτικότητα ενός αλτρουιστή μπορεί να εξηγεί γιατί η γενναιοδωρία μειώνει το στρες, αντανακλώντας την ανθεκτικότητά τους στα αρνητικά ερεθίσματα.
Ανακούφιση από τον πόνο
Η προσφορά στους άλλους έχει και ένα άλλο απροσδόκητο όφελος: την ανακούφιση από τον σωματικό πόνο.
Εργασία που δημοσιεύθηκε στο PNAS έδειξε ότι η γενναιόδωρη συμπεριφορά μειώνει την αντίληψη του πόνου και βελτιώνει ακόμη και την ανοχή στον πόνο. Σε ένα παράδειγμα, οι αιμοδότες ανέφεραν ότι αισθάνονταν σημαντικά λιγότερη δυσφορία κατά το τρύπημα της βελόνας από ό,τι εκείνοι που έδιναν αίμα για δικές τους ιατρικές εξετάσεις.
Σε ένα άλλο παράδειγμα, οι ερευνητές επαλήθευσαν το φαινόμενο της ανοχής στον πόνο μέσω της δοκιμής ψυχρής πίεσης, κατά την οποία οι συμμετέχοντες βύθισαν τα χέρια τους σε παγωμένο νερό για να δουν για πόση ώρα μπορούσαν να ανεχθούν το κρύο.
Εκείνοι που μόλις είχαν προσφερθεί εθελοντικά να αναθεωρήσουν ένα εγχειρίδιο για τα παιδιά των μεταναστών εργατών, χωρίς αμοιβή, ανέφεραν σημαντικά λιγότερο πόνο και υπέμειναν το κρύο για πολύ περισσότερο από εκείνους που είτε αρνήθηκαν να προσφέρουν εθελοντικά είτε ολοκλήρωσαν την εργασία ως υποχρεωτική ανάθεση (ομάδα ελέγχου). Κατά μέσο όρο, η ομάδα που προσφέρθηκε εθελοντικά να βοηθήσει ανέχτηκε τον πόνο για σχεδόν διπλάσιο χρόνο από την ομάδα ελέγχου.
(The Epoch Times)
Είναι εντυπωσιακό ότι από όλους τους συμμετέχοντες, μόνο το 11,6% κατάφερε να ανεχτεί το παγωμένο νερό για το μέγιστο χρονικό διάστημα των τριών λεπτών. Ποιοι ήταν αυτοί οι αξιοσημείωτα ανθεκτικοί λίγοι; Ανήκαν όλοι στην ομάδα των γενναιόδωρων εθελοντών.
Η ίδια μελέτη εφάρμοσε αυτό το φυσικό ανακουφιστικό του πόνου αποτέλεσμα σε καρκινοπαθείς, βάζοντάς τους να βοηθούν άλλους για τρεις εβδομάδες. Αυτό περιελάμβανε την προετοιμασία γευμάτων για άλλους ασθενείς και τον καθαρισμό δημόσιων χώρων μέσα στο νοσοκομείο. Το αποτέλεσμα; Οι καρκινοπαθείς ανέφεραν σημαντική κλινική μείωση του χρόνιου πόνου και γενικότερη βελτίωση, διάρκειας αρκετών εβδομάδων.
Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα ευρήματα δείχνουν ότι οι πράξεις που έχουν προσωπικό κόστος προς όφελος άλλων μπορεί να συμπληρώσουν τις τρέχουσες θεραπείες πόνου, προάγοντας την ευημερία όσων υποφέρουν από χρόνιους πόνους.
Η νευροεπιστήμη της γενναιοδωρίας: Δεν είναι όλα «δούναι και λαβείν»
Η Μαρς εξήγησε ότι περιοχές του εγκεφάλου όπως το κοιλιακό ραβδωτό σώμα και η κοιλιακή τμηματική περιοχή είναι έντονα ενεργές όταν οι άνθρωποι δείχνουν γενναιοδωρία. Πρόκειται για τις περιοχές που ενεργοποιούνται και κατά τη διάρκεια ευχάριστων εμπειριών, όπως ένα γεύμα ή η επίτευξη ενός στόχου, γεγονός που υποδηλώνει ότι η γενναιοδωρία προσφέρει μία εσωτερική ανταμοιβή σε νευρολογικό επίπεδο.
Κατά συνέπεια, ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τη γενναιοδωρία με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με το κίνητρο πίσω από αυτήν. Σύμφωνα με τη Μαρς, τα διαφορετικά κίνητρα της γενναιοδωρίας – αγαθοεργία, δικαιοσύνη ή καθαρός αλτρουισμός – συνδέονται με διαφορετικά μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας.
Για παράδειγμα, η προσφορά βοήθειας για χάρη της δικαιοσύνης (θέλοντας, π.χ. να διασφαλίσουμε την ισότητα) ενεργοποιεί περιοχές του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για τη σκέψη βάσει κανόνων. Από την άλλη πλευρά, οι αμιγώς αλτρουιστικές ενέργειες – η προσφορά βοήθειας από συμπόνια ή ενσυναίσθηση – ενεργοποιούν δίκτυα που συνδέονται με τη συναισθηματική κατανόηση και σύνδεση.
Γιατί όμως κάποιοι άνθρωποι κάνουν εξαιρετικές προσπάθειες για να βοηθήσουν άλλους, ακόμη και αγνώστους, χωρίς να περιμένουν κανένα αντάλλαγμα;
Η έρευνα της Μαρς για τους ανώνυμους δωρητές νεφρών αμφισβητεί την κοινή παραδοχή ότι οι άνθρωποι προσφέρουν μόνο από εγωιστική παρόρμηση.
«Υπήρχαν κάποια δεδομένα που έδειχναν ότι όταν οι άνθρωποι επιλέγουν να προσφέρουν σε άλλους, αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή καταπιέζουν ενεργά την επιθυμία να είναι εγωιστές», δήλωσε. «Αλλά εξετάσαμε αυτό το ερώτημα σε αλτρουιστές δωρητές νεφρών και δεν βρήκαμε καμία ένδειξη ότι ισχύει.»
Τα άτομα αυτά παρουσίασαν μεγαλύτερη δραστηριότητα σε δομές του εγκεφάλου που σχετίζονται με την ενσυναίσθηση. Η εγκεφαλική τους δραστηριότητα «καθρέφτιζε» τον εγκέφαλο του ξένου με έναν τρόπο πολύ παρόμοιο με αυτόν που είχαν όταν βίωναν οι ίδιοι πόνο. Η Μαρς βρήκε ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι ανιδιοτελείς άνθρωποι είχαν μεγαλύτερη αμυγδαλή – η περιοχή του εγκεφάλου που παίζει βασικό ρόλο στα συναισθήματα – σε αντίθεση με αυτούς που είναι ψυχοπαθητικά ή άκρως αδιάφοροι. Η απόφαση των δωρητών αντανακλούσε το γνήσιο ενδιαφέρον τους για την ευημερία των άλλων.
«Με άλλα λόγια, βοηθούν τους άλλους επειδή θεωρούν σημαντική την ευημερία τους», δήλωσε η Μαρς.
Ο Ουίλλιαμ Τσόπικ, αναπληρωτής καθηγητής ψυχολογίας της προσωπικότητας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, υποστηρίζει ότι η γενναιοδωρία συνδέει τους ανθρώπους μεταξύ τους, προωθώντας την καλή προαίρεση και τη συνεργασία.
Τα ευρήματα αυτά αναδεικνύουν μια αλήθεια σχετικά με τη γενναιοδωρία: δεν έχει πάντα να κάνει με το να παίρνεις κάτι πίσω, δεν είναι πάντα «δούναι και λαβείν». Για πολλούς, βασίζεται στις αξίες τους, στην ενσυναίσθηση και στη χαρά που παίρνουν όταν βοηθούν κάποιον ή όταν μοιράζονται. Και πράγματι, σε σύγκριση με τα ζώα, οι άνθρωποι ξεχωρίζουν για την ικανότητά τους να νοιάζονται βαθιά για ένα ευρύ φάσμα ατόμων, συμπεριλαμβανομένων των αγνώστων. Φαίνεται ότι είμαστε φτιαγμένοι έτσι ώστε να βιώνουμε μία εσωτερική ανταπόδοση από τη τέλεση γενναιόδωρων πράξεων, πρόσθεσε η Μαρς.
Στην αντίθετη πλευρά του φάσματος, η απληστία – η λαχτάρα για το περισσότερο, είτε πρόκειται για χρήματα, υλικά αγαθά ή αναγνώριση – φαίνεται να έχει λιγότερο ευνοϊκές επιπτώσεις στην υγεία και την ευτυχία. Τα άπληστα άτομα μπορεί να βιώνουν προσωρινή ικανοποίηση από την απόκτηση κάτι καινούργιου, ίσως και ένα αίσθημα υπερηφάνειας και επίτευξης. Ωστόσο, το συναίσθημα αυτό ξεθωριάζει γρήγορα. Φαίνεται ότι στους άπληστους ανθρώπους το εσωτερικό τους σύστημα ανταμοιβής είναι απορρυθμισμένο αντίστοιχα με αυτό των ατόμων με εθισμό, το οποίο τείνει να οδηγεί σε δυσαρέσκεια και περισσότερο άγχος.
Τα όρια της γενναιοδωρίας
Είναι όλες οι προσφορές ισοδύναμες; Φαίνεται πως όχι.
Μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Collabra: Psychology διαπίστωσε ότι το είδος της προσφοράς, το αντιληπτό αποτέλεσμα της προσφοράς και το πλαίσιο αυτής καθορίζουν σημαντικά τα οφέλη της γενναιοδωρίας.
Για παράδειγμα, η προσφορά μίας εμπειρίας, όπως το να βγάλεις κάποιον για δείπνο ή να τον κεράσεις σε μια συναυλία, τείνει να ισχυροποιεί τους κοινωνικούς δεσμούς. Από την άλλη, τα υλικά δώρα, αν και εκτιμώνται, ενισχύουν λιγότερο τις σχέσεις, εκτός εάν είναι βαθιά εξατομικευμένα ή συνδέονται με κοινές εμπειρίες.
Η μελέτη υποδηλώνει ότι οι διαφορές αυτές προκύπτουν επειδή οι εμπειρίες συνήθως δημιουργούν ουσιαστικές συνδέσεις, ευχάριστες αναμνήσεις και μια αίσθηση κοινής χαράς. Αντίθετα, τα υλικά δώρα μπορεί μερικές φορές να φαίνονται συναλλακτικά ή λιγότερο προσωπικά.
Επιπλέον, το περισσότερο δεν είναι πάντα καλύτερο. Η γενναιοδωρία υπόκειται στον νόμο της φθίνουσας απόδοσης. Ακριβώς όπως το κέικ γίνεται λιγότερο απολαυστικό μετά από πολλές φέτες, η αφθονία των δώρων – ή τα υπερβολικά πλούσια δώρα – δεν αποδίδει απαραίτητα περισσότερη ευτυχία. Μια μικρή χειρονομία, όπως η αγορά ενός φλιτζανιού, μπορεί να προσφέρει την ίδια συναισθηματική ανάταση.
Η αυθεντικότητα είναι απαραίτητη προϋπόθεση της γενναιοδωρίας. Η γνήσια, αυτόνομη προσφορά ενισχύει την ευτυχία – ωστόσο, η προσφορά για εξωγενείς λόγους, όπως η πίεση ή η υποχρέωση, μπορεί να μειώσει ή ακόμη και να ακυρώσει όλα τα οφέλη.
Για παράδειγμα, ένας συμμετέχων σε μια μελέτη του 2022 περιέγραψε μία περίπτωση όπου ο δωρητής αισθάνθηκε πιεσμένος από ένα υπερβολικά επίμονο μέλος φιλανθρωπικής οργάνωσης, έξω από ένα παντοπωλείο. Παρόλο που η δωρεά ήταν για καλό σκοπό, η πίεση έκανε την εμπειρία απογοητευτική και συναισθηματικά μη ικανοποιητική. Αντίθετα, ένας άλλος συμμετέχων περιέγραψε την κάλυψη του ενοικίου ενός φίλου από φροντίδα για εκείνον, τονίζοντας τον εθελοντικό χαρακτήρα της πράξης και αποδίδοντας υψηλότερο συναισθηματικό όφελος.
Η πίεση της υποχρέωσης μπορεί να είναι ιδιαίτερα αισθητή κατά τη διάρκεια των εορτών, ενισχύοντας τους στρεσογόνους παράγοντες, που εκδηλώνονται ως οικονομική πίεση ή ως παρόρμηση να ξεπεράσει κανείς τους άλλους. Ωστόσο, αυτή είναι και μία ευκαιρία για να προβληματιστούμε σχετικά με την αρετή της γενναιοδωρίας έναντι της απληστίας.
Μελέτη του 2019 διαπίστωσε μάλιστα ότι ενώ θα περίμενε κανείς να αυξάνεται η γενναιοδωρία τον Δεκέμβριο, στην πραγματικότητα τείνει να μειωθεί, με τους ανθρώπους που αναφέρουν υψηλά επίπεδα άγχους που σχετίζονται με τις γιορτές να δίνουν λιγότερα απ’ ό,τι θα έδιναν σε άλλες εποχές του έτους.
Από τα νήπια μέχρι τους ενήλικες, η επιστήμη δείχνει ότι η γενναιοδωρία συνδέεται με τη βελτίωση της υγείας και της ευτυχίας. Η προσφορά δεν χρειάζεται να είναι συγκλονιστική. Μπορούμε να είμαστε γενναιόδωροι στην καθημερινή μας ζωή με μικρές, απλές πράξεις, δήλωσε ο Τσόπικ στην Epoch Times: Βοηθήστε έναν γείτονα να βγάλει τα σκουπίδια, κάντε μια μικρή δωρεά σε φιλανθρωπικό ίδρυμα, εργαστείτε εθελοντικά σε ένα συσσίτιο ή απλά ακούστε έναν φίλο σε μια δύσκολη στιγμή.
Σημείωση του συγγραφέα: Σήμερα, αντιμετωπίζουμε πρωτοφανείς προκλήσεις στην κοινωνία, την ιατρική και το εργασιακό πεδίο. Το παραπάνω άρθρο αποτελεί σύνθεση εμπειριών συναδέλφων μας και άλλων επαγγελματιών του ιατρικού κλάδου. Οι προκλήσεις και οι ανταμοιβές που παρουσιάζονται σε αυτήν είναι πραγματικές. Προστιθέμενα στις αυξανόμενες υποχρεώσεις, τις εξελίξεις της κοινωνίας και τις απαιτήσεις από τον εαυτό τους, τα ηθικά διλήμματα και τα ζητήματα αυθεντικότητας επιβαρύνουν και δοκιμάζουν περαιτέρω τον σύγχρονο άνθρωπο. Πιστεύουμε ότι η αλήθεια θα σας απελευθερώσει πραγματικά!
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις των συγγραφέων και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Η Σοφία ποτέ δεν ένιωθε ότι ταίριαζε ως προέφηβη, οπότε στράφηκε σε ένα μέρος όπου μπορούσε να χαθεί και να μουδιάσει.
Απλώς έκανε κύλιση οθόνης στο smartphone της, ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα, αναζητώντας την ταυτότητά της. Ήταν μια εύκολη απόσπαση της προσοχής από την κοινωνική απομόνωση της καραντίνας COVID-19 και τον πόνο του διαζυγίου των γονιών της.
«Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη από αυτό που συνέβαινε στο τηλέφωνό μου», είπε η Σοφία, τώρα 15 ετών, στην Epoch Times. Μισούσε τον εαυτό της, πιάστηκε σε πρότυπα που δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να πετύχει και ήταν πραγματικά τρομοκρατημένη από τη σκέψη να μιλήσει σε συνομηλίκους.
«Μετά την καραντίνα, έβγαινα έξω, ίδρωνα πολύ. Ήμουν νευρική, το πρόσωπό μου καιγόταν όταν μιλούσα με κόσμο». Αντί να συζητήσει τα συναισθήματά της, θα τα άφηνε να συσσωρευτούν μέχρι να εκραγεί από συγκίνηση.
Η Σοφία εξέτασε τις επιλογές της. Παρακολούθησε συνομηλίκους να καυχιούνται για τα φάρμακα για το άγχος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τους είδε να απομονώνονται περαιτέρω σε ανεξέλεγκτη κύλιση τηλεφώνου. Όπως η Σοφία, οι σημερινοί έφηβοι είναι επιρρεπείς σε μια κοινή παγίδα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που σπέρνει το άγχος και την κατάθλιψη μέσα τους και τους κάνει να πιστεύουν ότι η φαρμακευτική αγωγή είναι ο μόνος τρόπος να ξεφύγουν από τα άβολα —και μερικές φορές φυσιολογικά— συναισθήματα που συνοδεύουν την εφηβεία.
Πλατφόρμες όπως το TikTok έχουν ενισχύσει ένα ευρύ φάσμα φωνών γύρω από τα φάρμακα για το άγχος και την κατάθλιψη των εφήβων. Αυτές οι φωνές περιλαμβάνουν ψυχιάτρους που εκπαιδεύονται για διάφορα φάρμακα, περιεχόμενο χορηγών επιρροών, φαρμακευτικές διαφημίσεις, ακόμη και έφηβοι που καυχώνται για τις δικές τους συνταγές κατά του άγχους.
Η Σοφία, τώρα 15 ετών, έπεσε στις παγίδες των social media ως προέφηβη. Ευγενική προσφορά της Σόφιας
Το άγχος των εφήβων τότε και τώρα
Ο καταιγισμός των μηνυμάτων φαρμάκων για άγχος είναι μια έντονη αντίθεση από δύο γενιές πριν, όταν οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs) άρχισαν να έρχονται στην αγορά για την κατάθλιψη και το άγχος. Τα ναρκωτικά φάρμακα ήταν μια σχετικά άγνωστη —και συχνά ιδιωτική— λύση για αγώνες ψυχικής υγείας.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν φέρει περισσότερη ευαισθητοποίηση και κανονικοποίηση σε θέματα ψυχικής υγείας των εφήβων. Οι ειδικοί ανησυχούν, ωστόσο, ότι η μονόπλευρη προσοχή που δίνεται στη γρήγορη διόρθωση της φαρμακευτικής αγωγής παρεμποδίζει τις προσπάθειες πρόληψης του άγχους και της κατάθλιψης και τις ολιστικές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση της ψυχικής υγείας.
Η έρευνα δείχνει ότι οι κίνδυνοι που σχετίζονται με τα φάρμακα κατά του άγχους και τα αντικαταθλιπτικά —όπως η εξάρτηση και η ανοχή στα ναρκωτικά, καθώς και η υπερδοσολογία και η αυτοκτονία— αυξάνονται μεταξύ των εφήβων, ενώ η θεραπεία γίνεται λιγότερο συχνή.
«Στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχει τόση διαφήμιση από εταιρείες φαρμάκων που μιλούν για προβλήματα ψυχικής υγείας. Έτσι, οι έφηβοι είναι λιγότερο πιθανό να δουν το άγχος ως μια κατανοητή απάντηση στο στρες και περισσότερο ως ένα σωματικό πρόβλημα», δήλωσε ο Τζόσεφ Βιτ-Ντέρρινγκ, πιστοποιημένος ψυχίατρος που ειδικεύεται στη θεραπεία ανεπιθύμητων ενεργειών από ψυχιατρικά φάρμακα.
«Εξαιτίας αυτού, είτε παίρνουν φάρμακα που τους συνταγογραφούν οι γιατροί, είτε πηγαίνουν πραγματικά σε γιατρούς και λένε, ‘Κάτι δεν πάει καλά με εμένα. Χρειάζομαι φάρμακα’», είπε στην Epoch Times. «Και αυτό ενισχύεται επίσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
Ο Βιτ-Ντέρρινγκ σημείωσε ότι το άγχος είναι ιδιαίτερα φυσιολογικό για τους εφήβους και τους νεαρούς ενήλικες που βρίσκονται εν μέσω των μεταβάσεων της ζωής.
Ωστόσο, είπε ότι οι έφηβοι είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς σε μια προκατειλημμένη αντίληψη ότι έχουν μια χημική ανισορροπία στον εγκέφαλό τους. Δεν υπάρχει κανένα τεστ που να μπορεί να αξιολογήσει με ακρίβεια τα επίπεδα νευροδιαβιβαστών που σχετίζονται με την κατάθλιψη και το άγχος, είπε, και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι τα φάρμακα διορθώνουν τις ανισορροπίες.
Επιδεινώσεις αλγορίθμων
Μια έρευνα από το EducationWeek, μια δημοσίευση για εκπαιδευτικούς, βρήκε ευρέως διαδεδομένα στοιχεία ότι οι έφηβοι χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως πλατφόρμα για τη διάγνωση των παθήσεων ψυχικής υγείας του εαυτού τους και των συνομηλίκων τους.
Η έρευνα διαπίστωσε:
Το 65% των διευθυντών σχολείων και των δασκάλων ανέφεραν ότι οι μαθητές μερικές φορές ή συχνά χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να διαγνώσουν τις δικές τους καταστάσεις ψυχικής υγείας.
Το 55% των μαθητών Γυμνασίου παραδέχτηκε ότι χρησιμοποίησε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να διαγνώσει τις δικές του καταστάσεις ψυχικής υγείας τουλάχιστον μία φορά. 28%, μερικές φορές, και 10%, όλη την ώρα.
Σχεδόν το ήμισυ του περιεχομένου του TikTok με τις περισσότερες προβολές περιστρέφεται γύρω από την κακή ψυχική υγεία και περιλαμβάνει hashtags ψυχικής υγείας, σημείωσε μια συστηματική (επιστημονική) ανασκόπηση της Ευρωπαϊκής Ψυχιατρικής Παιδιών και Εφήβων.
Διαπίστωσε ότι τα μοντέρνα θέματα ψυχικής υγείας — τικ, διασπαστική διαταραχή ταυτότητας και αυτοτραυματισμός ειδικότερα — συνδέθηκαν με μια άνοδο στη θεραπεία για αυτές τις καταστάσεις.
Το TikTok το έχει κάνει σαν τιμητικό σήμα για τους έφηβους χρήστες να ανήκουν σε μια κοινότητα άλλων εφήβων και διασημοτήτων που αγωνίζονται με το άγχος και την κατάθλιψη, είπε ο Βιτ-Ντέρρινγκ.
«Υπάρχει πολύ περιεχόμενο εκεί έξω με ανθρώπους που λένε: ‘Αυτή είναι μια μέρα στη ζωή κάποιου με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και εδώ είναι όλα τα φάρμακα που παίρνω’», είπε. «Και πραγματικά το κανονικοποιεί για τους ανθρώπους. Το βλέπεις αρκετές φορές και λες, ‘Ω, υποθέτω ότι όλοι έχουν αυτές τις εγκεφαλικές ασθένειες και πρέπει να παίρνουν όλα αυτά τα φάρμακα’».
Το TikTok δεν απάντησε στο αίτημα της Epoch Times για σχολιασμό.
Η επιρροή που έχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στα νεαρά κορίτσια είναι ιδιαίτερα ανησυχητική για την Ααλίγια Κίσσικ, η οποία έχει εργαστεί ως μέντορας εφήβων.
«Είναι εκπληκτικό πόσο πειστικές μπορεί να είναι αυτές οι αναρτήσεις», είπε η 24χρονη στην Epoch Times. «Είναι ακόμη πιο επικίνδυνο για τους ανθρώπους των οποίων ο εγκέφαλος αναπτύσσεται επειδή τους στοχεύει με βάση τα σχόλια».
Οι αλγόριθμοι ξεπερνούν το περιεχόμενο με το οποίο ασχολείται ήδη ένας χρήστης, δείχνοντας στους εφήβους τα είδη των βίντεο που βλέπουν οι φίλοι τους. Οι έφηβοι μπορούν να βομβαρδιστούν με περιεχόμενο σχετικά με το αντικαταθλιπτικό Zoloft απλώς και μόνο επειδή αυτό είναι που βλέπουν οι συνομήλικοί τους, σημείωσε η Κίσσικ.
«Δυστυχώς, όταν συγκεντρώνεις ένα σωρό άτομα που μιλούν για ψυχικές ασθένειες και μηρυκάζουν τα συμπτώματα αντί να εργάζονται για λύσεις, μπορεί να δημιουργήσει έναν θάλαμο αντήχησης όπου όλοι αρρωσταίνουν όλο και περισσότερο», είπε.
Υπερ-εξάρτηση από φαρμακευτική αγωγή
Πολλές τρέχουσες θεραπευτικές προσεγγίσεις παραβλέπουν τους πολύπλοκους υποκείμενους παράγοντες που συμβάλλουν στο άγχος των εφήβων, όπως το ακαδημαϊκό άγχος, η κοινωνική δυναμική, η οικογενειακή αστάθεια και οι αδιάγνωστες μαθησιακές προκλήσεις, είπε η Κάμι Μπέντον, οικογενειακός γιατρός και επαγγελματίας ενσωμάτωσης, στην Epoch Times. Αυτές οι βασικές αιτίες απαιτούν συχνά μια πιο ολιστική και αναπτυξιακή προσέγγιση παρά άμεση φαρμακολογική παρέμβαση.
Η αυξανόμενη τάση για συνταγογράφηση φαρμάκων μπορεί κατά λάθος να συγκαλύψει θεμελιώδη ζητήματα, αποτρέποντας δυνητικά τους εφήβους να αναπτύξουν κρίσιμους μηχανισμούς αντιμετώπισης και να κατανοήσουν την προέλευση των προκλήσεων ψυχικής τους υγείας.
Σχεδόν το 12% των παιδιών είχαν ακούσει από έναν επαγγελματία υγείας ότι έχουν κατάθλιψη ή άγχος το 2020 — από 9,4% τέσσερα χρόνια νωρίτερα.
Τα παράπονα των νέων για άγχος κατά τις επισκέψεις σε γιατρό ήταν τρεις φορές υψηλότερα το 2018 από ό,τι το 2006, ή από 1,4% σε 4,2%, αντίστοιχα, σύμφωνα με μια Εθνική Έρευνα Κινητής Ιατρικής Φροντίδας για τις επισκέψεις γιατρών σε νέους.
Την ίδια περίοδο, οι διαγνώσεις άγχους ήταν τρεις φορές υψηλότερες στους εφήβους και σχεδόν τρεις φορές υψηλότερες στους νεαρούς ενήλικες. Το ποσοστό λήψης θεραπείας μειώθηκε από 49% σε 33%.
Περίπου στο 62% όσων διαγνώστηκαν έλαβαν φάρμακα για το άγχος, με το 45% να λαμβάνει SSRI και το 18% να λαμβάνει βενζοδιαζεπίνες, οι οποίες μπορεί να είναι επικίνδυνες. Επιπλέον, οι παιδοψυχίατροι ήταν πιο πιθανό να ασκούν το επάγγελμα σε κομητείες υψηλού εισοδήματος, με υψηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης και μητροπολιτικές κομητείες σε σύγκριση με τις γύρω περιοχές. Με άλλα λόγια, οι διαφορές περιορίζουν την πρόσβαση σε αυτές τις υπηρεσίες.
Τα SSRIs—ιδιαίτερα το Prozac, το Lexapro, το Celexa και το Zoloft—είναι μια θεραπεία πρώτης γραμμής για το άγχος, μαζί με τη γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία—ψυχοθεραπεία που εστιάζει στο να βοηθήσει τους εφήβους να εντοπίσουν μη βοηθητικά πρότυπα σκέψης και συμπεριφοράς και να αναπτύξουν καλύτερες στρατηγικές αντιμετώπισης.
Το Prozac χρησιμοποιείται συχνά ως κύρια θεραπευτική επιλογή για το άγχος παράλληλα με τη γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία. callumrc/Shutterstock
«Η μείωση της θεραπείας κατά τις επισκέψεις στο γραφείο και η μεγαλύτερη εξάρτηση από φάρμακα για τις αγχώδεις διαταραχές μπορεί να αντικατοπτρίζει τους αυξανόμενους περιορισμούς πόρων σε περιβάλλοντα γραφείου στο πλαίσιο μιας κρίσης ψυχικής υγείας παιδιών και νέων που έχει δημιουργηθεί με την πάροδο του χρόνου», έγραψαν οι συγγραφείς.
Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται τουλάχιστον εν μέρει στη γεωγραφική έλλειψη παιδοψυχιάτρων. Μια έκθεση Παιδιατρικής σημείωσε ότι ενώ το επάγγελμα μεγάλωνε, η πρόσβαση δεν συμβάδιζε. Το 2006 και το 2017, το 70 % των κομητειών των ΗΠΑ δεν είχαν παιδοψυχίατρο.
Οποιοσδήποτε γιατρός που συνταγογραφεί μπορεί να δώσει σε έναν έφηβο SSRI ή άλλα φάρμακα για το άγχος, τα οποία θεωρούνται ασφαλή από την Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση. Αν και η Epoch Times απευθύνθηκε στην Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία για τη συμβολή τους, δεν απάντησαν.
Οι γιατροί μπορεί να μην αναφέρουν τις ανεπιθύμητες ενέργειες επειδή πιστεύουν ότι είναι σπάνιες, είπε ο Βιτ-Ντέρρινγκ. Οι επαγγελματίες υγείας μπορεί να μην συζητούν για τη θεραπεία ή την άσκηση, τον επαρκή ύπνο και την καλή διατροφή — θεμελιώδεις παράγοντες που αν λείπουν μπορούν να συμβάλουν στην κακή ψυχική υγεία.
«Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν να προσφέρουν σημαντικά θεραπευτικά πλεονεκτήματα για ασθενείς, θεραπευτές και κοινωνίες, ωστόσο δεν εκτιμώνται, διδάσκονται ή χρησιμοποιούνται επαρκώς», έγραψε ο συγγραφέας και καθηγητής ψυχιατρικής Ρότζερ Γουόλς σε άρθρο της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας. Μερικές από τις αλλαγές στον τρόπο ζωής που προτείνει είναι η υγιεινή διατροφή, ο χρόνος στη φύση, η άσκηση, η θρησκευτική συμμετοχή και η αναψυχή.
Ο Βιτ-Ντέρρινγκ είπε ότι η φαρμακευτική αγωγή θα πρέπει να είναι η έσχατη λύση, ιδιαίτερα για τους εφήβους, που χρησιμοποιείται μόνο για τεράστια ταλαιπωρία. Μια βιασύνη για μια γρήγορη λύση με ναρκωτικά φάρμακα μπορεί να μετατραπεί σε παιχνίδι ρώσικης ρουλέτας, είπε.
«Αν το σύστημα βλέπει ανθρώπους σε πολύ απρόσωπες επισκέψεις 15 λεπτών, όπου απλώς μιλούν για φάρμακα και δεν προσπαθούν πραγματικά να βοηθήσουν το άτομο με τα ζητήματα που προκαλούν το πρόβλημα, τότε αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα», είπε.
«Το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται να υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα πάρουν αυτά τα φάρμακα και δεν θα μπορούν να τα σταματήσουν.»
Θεραπεία για το άγχος των εφήβων και το χάσμα συμμόρφωσης
Κάτι που περιπλέκει το άγχος και την κατάθλιψη των εφήβων είναι ότι οι έφηβοι δεν είναι εντυπωσιακοί στην συνέπεια — με φάρμακα ή αλλαγές συμπεριφοράς. Ζητήματα όπως η συναισθηματική ωριμότητα και τα αναπτυξιακά και οικογενειακά συστήματα υποστήριξης επηρεάζουν τη δέσμευσή τους στη θεραπεία.
Ο σχηματισμός συνήθειας μπορεί να είναι δύσκολος σε οποιαδήποτε ηλικία, σημείωσε η Μπέντον.
Σε περιπτώσεις δύσκολίας στην συνέπεια, της αρέσει να χρησιμοποιεί θεραπεία με μαγνητικό συντονισμό, μια μορφή διακρανιακής μαγνητικής διέγερσης που έχει δείξει υπόσχεση για άγχος. Οι συνεδρίες θεραπείας περιλαμβάνουν την κατεύθυνση των μαγνητικών παλμών σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου.
«Δεν απαιτεί από αυτούς να τηρούν πράγματα, γιατί αυτό είναι πολύ δύσκολο για αυτούς και μετά αισθάνονται αποτυχημένοι επειδή δεν είναι σε θέση να κάνουν αυτό που τους λες», είπε.
Παρενέργειες αντικαταθλιπτικών
Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν τα περισσότερα αντικαταθλιπτικά φάρμακα είναι να μουδιάζουν τον εγκέφαλο με τον ίδιο σχεδόν τρόπο που κάνουν το αλκοόλ και τα ναρκωτικά—θεραπευτικό σε σοβαρές περιπτώσεις άγχους, είπε ο Βιτ-Ντέρρινγκ. Ωστόσο, η χρήση ναρκωτικών αναστέλλει επίσης τη μακροπρόθεσμη αντοχή.
«Το άλλο πράγμα που συμβαίνει είναι ότι μερικοί άνθρωποι καταλήγουν να αισθάνονται πραγματικά αδιάφοροι από τα φάρμακα και έτσι αποσπώνται κάπως από τη ζωή. Έχουν λιγότερη σχέση με τους ανθρώπους γύρω τους», είπε.
Άλλες συνέπειες της λήψης SSRI μπορεί να αλλάξουν τη ζωή. Μεταξύ αυτών είναι:
Αυτοκτονικές σκέψεις και συμπεριφορές
Μανία
Επιληπτικές κρίσεις
Σεξουαλική δυσλειτουργία, συμπεριλαμβανομένης της μειωμένης λίμπιντο, της στυτικής δυσλειτουργίας στους άνδρες και του καθυστερημένου ή απόντος οργασμού στις γυναίκες
Σύνδρομο διακοπής, το οποίο προκαλεί ναυτία, εφίδρωση, προβλήματα διάθεσης και γνωστικής λειτουργίας, αϋπνία και άλλα συμπτώματα μετά από απότομη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής
Μερικοί ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν αυτά τα συμπτώματα πολύ μετά τη διακοπή των φαρμάκων, είπε ο Βιτ-Ντέρρινγκ
«Οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι που παίρνουν αντικαταθλιπτικά δεν τους έχουν πει ότι μπορεί να προκαλέσουν μόνιμη σεξουαλική δυσλειτουργία», είπε. «Μερικοί άνθρωποι δεν αναρρώνουν ποτέ. Αυτό είναι προφανώς εφιάλτης αν συμβεί.»
Πολλοί δεν προειδοποιούνται πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να σταματήσουν να χρησιμοποιούν SSRI και άλλα φάρμακα. Το αίσθημα επιθυμίας αντικαταθλιπτικών μπορεί να επηρεάσει έναν στους έξι έως επτά ασθενείς που διακόπτουν τη φαρμακευτική αγωγή τους.
Χειρότερα μετά από φαρμακευτική αγωγή
Μια έρευνα με 1.148 κυρίως λευκές γυναίκες ασθενείς που ήθελαν να σταματήσουν τη λήψη αντικαταθλιπτικών φαρμάκων διαπίστωσε ότι το 40% είχε συμπτώματα στέρησης που κράτησαν περισσότερο από δύο χρόνια και το 80% επηρεάστηκε μέτρια ή σοβαρά από αυτά τα συμπτώματα στέρησης. Τα αποτελέσματα που δημοσιεύθηκαν στο Journal of Affective Disorders Reports σημείωσαν ότι το 25% δεν ήταν σε θέση να σταματήσει να χρησιμοποιεί τα φάρμακά του.
Τα προβλήματα με τη διακοπή μπορεί να οφείλονται σε παρατεταμένη επιθυμία αντικαταθλιπτικών που βλάπτει τον εγκέφαλο. Περισσότερο από το 75% των ερωτηθέντων στην έρευνα παρουσίασαν νέα συμπτώματα που δεν είναι κοινά στο άγχος και την κατάθλιψη, όπως:
Ζάλη
Προβλήματα μνήμης
Δυσκολία συγκέντρωσης
Πιο ευαίσθητο στο φως και στο θόρυβο
Πονοκέφαλοι
Αισθήματα ηλεκτροπληξίας στον εγκέφαλο
Αισθήματα αποκομμένα ή αποσυνδεδεμένα από το σώμα ή το μυαλό τους
Αισθήματα απομάκρυνσης από το περιβάλλον, κάνοντας τον κόσμο να μοιάζει παραμορφωμένος
Οι δυσμενείς επιπτώσεις της επιθυμίας περιελάμβαναν μειωμένη εργασιακή λειτουργία σε 56 τοις εκατό, απώλεια θέσεων εργασίας σε 20 τοις εκατό, λήψη αναρρωτικής άδειας σε 27 τοις εκατό και κατάρρευση σχέσεων σε 25 τοις εκατό.
Μια ποιοτική μελέτη βασισμένη σε αφηγήσεις 69 ασθενών περιέγραψε δύο περιπτώσεις αυτοκτονίας που σχετίζονται με συμπτώματα στέρησης, συμπεριλαμβανομένου ενός ατόμου με τρία χρόνια ανεπίλυτη σεξουαλική δυσλειτουργία που δημοσίευσε στο Διαδίκτυο μια ημέρα πριν αφαιρέσει τη ζωή της ότι δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να συνεχίσει την τρέχουσα κατάστασή της.
Στη μελέτη, η 21χρονη ασθενής παρατήρησε: «Για να είμαι ειλικρινής, τώρα βρίσκομαι σε απόλυτη κόλαση. Δεν βλέπω πια πολλές ελπίδες σε αυτήν την κατάσταση. Έχουν περάσει 3+ χρόνια και είμαι ακόμα στην ίδια σχεδόν κατάσταση. Δεν ξέρω πόσο ακόμη θα είμαι εδώ, ειλικρινά.»
Ήταν την επόμενη μέρα που η νεαρή αυτοκτόνησε.
Ένας άλλος κίνδυνος είναι η όψιμη δυσφορία, μια κατάσταση επιδείνωσης της κατάθλιψης μετά από μακροχρόνια χρήση αντικαταθλιπτικών.
«Μερικές φορές η λήψη αυτών των φαρμάκων απλώς κάνει τους ανθρώπους χειρότερους με την πάροδο του χρόνου. Οι γιατροί δεν καταλαβαίνουν ότι το φάρμακο τους κάνει χειρότερους, και μετά καταλήγουν να συσσωρεύουν [άλλα] φάρμακα πάνω από αυτά», είπε ο Βιτ-Ντέρρινγκ.
«Οι ασθενείς αρχίζουν να παίρνουν πολλά διαφορετικά φάρμακα και ακόμα δεν βελτιώνονται, αλλά στην πραγματικότητα είναι το αρχικό φάρμακο που τους έδωσαν που τους βλάπτει».
Φαρμακευτική χιονοστιβάδα
Ο μακροχρόνιος αγώνας της Κρύσταλ Βάιχελτ με τα αντικαταθλιπτικά ξεκίνησε όταν πήρε ένα SSRI ως έφηβη μετά τον χωρισμό του φίλου της που την έκανε να αισθάνεται άγχος.
Είπε στην Epoch Times ότι το άγχος της αυξήθηκε, έτσι ο ψυχίατρός της της συνταγογράφησε μια μικρή δόση Ativan, μια βενζοδιαζεπίνη που χρησιμοποιείται για το άγχος. Οι βενζοδιαζεπίνες επιβραδύνουν τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα και μπορούν να γίνουν εθισμός. Η υπερδοσολογία μπορεί να οδηγήσει σε αναπνευστική καταστολή και θάνατο.
«Ένα άτομο με άγχος είναι αρχικά πολύ ευάλωτο. Θα κάνετε ό,τι λέει ο γιατρός για να εξαφανίσετε αυτά τα συμπτώματα», είπε. «Αυτό το χάπι μοιάζει με το τέλειο για τη ζωή σου και έχεις τον γιατρό να λέει ότι αυτό το χάπι θα σε βοηθήσει».
Μετά από 12 χρόνια στο Ativan με μια δόση να γίνεται σταδιακά 10 φορές ισχυρότερη, η Βάιχελτ άρχισε να αναρωτιέται γιατί συνέχισε να αγωνίζεται με το άγχος.
Μια ομάδα υποστήριξης βενζοδιαζεπινών στο Facebook ενθάρρυνε τη Βάιχελτ να μειώσει σιγά σιγά τα φάρμακά της. Η διαδικασία κράτησε τρεισήμισι χρόνια και αρρώστησε ολοένα και περισσότερο ακόμα και αφού σταμάτησε να τα παίρνει.
Κατέληξε να μείνει στο κρεβάτι για τέσσερα χρόνια και στο σπίτι για πέντε χρόνια. Ο άντρας της έπρεπε να τη βοηθήσει να φάει και να κάνει ντους. Ζύγιζε 100 κιλά και ήταν τόσο άρρωστη που είχε προγραμματίσει την κηδεία της. Ωστόσο, δεν έχασε την ελπίδα της.
«Έχω πολύ βαθιά πίστη στον Θεό και ήξερα ότι θα με βγάλει από την καταιγίδα, και το έκανε», είπε η Βάιχελτ. «Είπα στον Θεό, αν το περνούσα, θα βοηθούσα άλλους να κάνουν το ίδιο».
Έχουν περάσει περισσότερα από δύο χρόνια από τότε που πήρε φάρμακα τελευταία φορά και έγινε πιστοποιημένη προπονήτρια ζωής για να υποστηρίξει άλλους που μειώνουν τις βενζοδιαζεπίνες.
Μερικές από τις τεχνικές που χρησιμοποιεί η Βάιχελτ για να βοηθήσει στην αποκατάσταση είναι:
Οραματισμοί μυαλού-σώματος
Θεραπευτικές γραφές και διαλογισμός
Ασκηθείτε, ξεκινώντας συχνά με μικρές κινήσεις από το κρεβάτι
Συσκέψεις Community Zoom ώστε οι άνθρωποι να γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνοι
Κατάχρηση ή κακή χρήση φαρμάκων
«Η εφηβεία είναι μια ευάλωτη περίοδος για κινδύνους από φάρμακα που ενέχουν πιθανότητα κακής χρήσης και κατάχρησης. Αυτό το εύρος ηλικιών χαρακτηρίζεται από αυξημένο κίνδυνο κακής χρήσης φαρμάκων, αυξημένη επικίνδυνη συμπεριφορά, αρχική έκθεση σε παράνομες ουσίες και επίσης όταν υπάρχουν πολλά συμπτώματα ψυχικής υγείας», είπε η Γκρέτα Μπούσνελ στην Epoch Times σε μια συνέντευξη μέσω email.
Η Μπούσνελ πρόσθεσε ότι οι μη φαρμακευτικές επιλογές θεραπείας θα πρέπει να ληφθούν υπόψη για τους εφήβους που δυσκολεύονται έντονα, εκτός από τις ασφαλέστερες επιλογές φαρμακευτικής αγωγής.
Η προσεκτική συνταγογράφηση ηρεμιστικών, υπνωτικών και αγχολυτικών φαρμάκων —βενζοδιαζεπινών και άλλων— σε νεότερους ανθρώπους είναι ζωτικής σημασίας, σημείωσε.
Η Μπούσνελ ήταν η κύρια συγγραφέας μιας μελέτης που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Addiction και δείχνει ότι οι διαταραχές που σχετίζονται με την επαναλαμβανόμενη χρήση ηρεμιστικών, υπνωτικών και αγχολυτικών φαρμάκων έχουν πενταπλασιαστεί σε εφήβους και νεαρούς ενήλικες από το 2001. Ωστόσο, τέτοιες καταχρήσεις παραμένουν σχετικά ασυνήθιστες.
Η αύξηση σε αυτές τις διαταραχές, που περιλαμβάνουν απόσυρση, μέθη και εθισμό, παραμένει χαμηλή και θα μπορούσε να οφείλεται στην αύξηση της ανίχνευσης και της ευαισθητοποίησης, σύμφωνα με την Μπούσνελ.
«Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των αγχωδών διαταραχών ποικίλλουν ως προς την αποτελεσματικότητα και το προφίλ ασφάλειάς τους. Επομένως, η επιλογή θεραπείας εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Οι βενζοδιαζεπίνες, για παράδειγμα, προκαλούν ανησυχίες σχετικά με κακή χρήση, κατάχρηση και υπερβολική δόση και δεν συνιστώνται σε ορισμένους ασθενείς», είπε.
Οι βενζοδιαζεπίνες θεωρούνται στρατηγική δεύτερης γραμμής θεραπείας για την κατάθλιψη και το άγχος και η λήψη τους — είτε μόνες τους είτε μαζί με SSRIs — αυξάνει την πιθανότητα υπερδοσολογίας σε σύγκριση με τη χρήση μόνο SSRI, σύμφωνα με έρευνα του 2023 που δημοσιεύτηκε στο Addiction.
Τα φάρμακα χρησιμοποιούνται επίσης για θέματα πέρα από την κατάθλιψη και το άγχος, όπως διαταραχές ύπνου και επιληπτικές κρίσεις. Οι περισσότεροι έφηβοι που έκαναν κατάχρηση των φαρμάκων στη μελέτη δεν είχαν συνταγή, αλλά είχαν πρόσβαση σε αυτά μέσω φίλων ή από το σπίτι. Οι παρενέργειες μιας τέτοιας κακής χρήσης θα μπορούσαν να παρερμηνευθούν ως αγχώδης διαταραχή.
Ελπίδα πέρα από τα φάρμακα
Εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή και τη θεραπεία, άλλες υποστηρικτικές πρακτικές μπορεί να είναι αποτελεσματικές για συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης.
Μερικές από τις πιο εντυπωσιακές έρευνες, είπε ο Βιτ-Ντέρρινγκ, αφορούν τη διατροφή. Η ψυχική υγεία των εφήβων βελτιώνεται όταν αφαιρούνται τα εξαιρετικά επεξεργασμένα τρόφιμα και η ζάχαρη από τη διατροφή. Η μεσογειακή και η κετογονική δίαιτα έχουν επίσης συσχετιστεί με βελτιωμένη λειτουργία του εγκεφάλου.
Πολλά προγράμματα που ειδικεύονται στο άγχος των εφήβων προσφέρουν μια σειρά από ολιστικές δραστηριότητες και θεραπείες, όπως ένα στην Ακαδημία Newport που αντιμετωπίζει διαταραχές ψυχικής υγείας και χρήσης ουσιών εφήβων. Δίνουν έμφαση σε πολλούς τύπους θεραπειών, συμπεριλαμβανομένης της σωματικής δραστηριότητας, της τέχνης, ή της μουσικοθεραπείας, της κοινωνικής υπηρεσίας, της γιόγκα και του διαλογισμού, του επαρκούς ύπνου και των διαλειμμάτων από την τεχνολογία.
Εικονογράφηση από την Epoch Times, Shutterstock
Έρευνες έχουν δείξει ότι τέσσερις μήνες άσκησης — όπως η γρήγορη καρδιοαναπνευστική άσκηση για 30 λεπτά τρεις φορές την εβδομάδα — είναι εξίσου αποτελεσματική με τη θεραπεία με SSRI με σερτραλίνη (Zoloft).
Η καθιέρωση υγιεινών συνηθειών στο τηλέφωνο βοηθά την μεταπτυχιακή φοιτήτρια Κίσσικ, η οποία είπε ότι κάνει συχνά διαλείμματα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η χριστιανική της πίστη και οι φιλίες της βοηθούν επίσης να μετριάσει το άγχος ενισχύοντας την ταυτότητα και τον σκοπό της.
«Ένα μεγάλο μέρος της φυσιολογικής ασφάλειας είναι να έχεις φίλους, να έχεις μια κοινότητα και να έχεις κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου για να πιστέψεις», είπε. «Νομίζω ότι ο σχηματισμός κοινοτήτων που συναντιέσαι πρόσωπο με πρόσωπο θα είναι το αντίδοτο σε αυτό».
Θαρραλέα μεταμόρφωση
Η μετάβαση από τον έφηβο στον ενήλικα απαιτεί και λίγη υπομονή, όπως σημείωσε η Σοφία. Καθώς η εμφάνισή της αλλάζει γρήγορα, ο εσωτερικός της χαρακτήρας διαμορφώνεται — μια διαδικασία που η Σοφία περιέγραψε ως επηρεασμένη από δύσκολες επιλογές.
Η Σοφία είπε ότι ενώ εκτιμά την υγιεινή διατροφή και την άσκηση, υπάρχουν φορές που μισεί να κάνει και τα δύο. Η ανάπτυξη σήμαινε να επιμείνει μέσω της έλλειψης επιθυμίας. «Τίποτα δεν αλλάζει αν δεν το αλλάξεις, και κάποιοι είτε συντρίβονται είτε πετούν με αυτή τη νοοτροπία», είπε.
Απέρριψε τα φάρμακα και αποφάσισε να τονώσει την αυτοπεποίθησή της με μια άσκηση διαλογισμού, θετικών επιβεβαιώσεων, και αντιμετώπισης των φόβων της, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι ήταν κοκκινωπή και ιδρωμένη σε κοινωνικές καταστάσεις.
Ένα μεγάλο μέρος του ταξιδιού της Σοφίας είναι η εσωτερική της αφήγηση—λέγοντας στον εαυτό της ότι θέλει να ξυπνήσει νωρίς, ότι δεν θέλει να χρησιμοποιεί το τηλέφωνό της πριν κοιμηθεί και ότι θα είναι θαρραλέα και θα μιλάει με τους ανθρώπους. Διαπίστωσε ότι η αλλαγή της αντίληψης για τον εαυτό της ως κάποιος που έχει αυτοπεποίθηση και κοινωνικότητα της αποκάλυψε ότι πραγματικά της αρέσει να βρίσκεται κοντά σε διάφορους ανθρώπους, ακόμα και με αυτούς που είναι διαφορετικοί από αυτήν.
«Δεν νομίζω ότι η απάντηση σε όλα είναι τα χάπια και η απομόνωση. Νομίζω ότι το να επιστρέψεις στις ρίζες σου και να κάνεις πράγματα που είναι καλά για την ψυχή σου όπως πεζοπορίες, εννιά ώρες ύπνου, να τρως καλά πράγματα, να αντιμετωπίζεις το μυαλό και το σώμα σου σαν ναό», είπε η Σοφία. «Όλα αυτά με μεγάλωσαν σε αυτό που είμαι τώρα».
Εάν εσείς ή ένα αγαπημένο σας πρόσωπο παλεύετε με σκέψεις αυτοκτονίας ή αυτοτραυματισμού, είναι σημαντικό να απευθυνθείτε σε υποστήριξη. Θυμηθείτε, δεν είστε μόνοι.
Εθνική γραμμή πρόληψης αυτοκτονίας: Καλέστε ή στείλτε μήνυμα στο 988 ή στείλτε μήνυμα “HELLO” στο 741741
Ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΟΦ) εφιστά την προσοχή των καταναλωτών στην παρουσίαση/διαφήμιση και διακίνηση φαρμακευτικών προϊόντων από τις ιστοσελίδες farmakeiodirect.com και pharmacynatura.org.
Οι ιστοσελίδες αυτές δεν αντιστοιχούν σε εγκεκριμένα ελληνικά φαρμακεία, επομένως διακινούν και προμηθεύουν το ελληνικό κοινό με φάρμακα άγνωστης προέλευσης, αμφιβόλου ποιότητας και ασφάλειας και εκτός της νόμιμης εφοδιαστικής αλυσίδας, αναφέρει ο ΕΟΦ. Τα ηλεκτρονικά αυτά καταστήματα διαθέτουν πληθώρα φαρμάκων που ανήκουν στην κατηγορία των συνταγογραφούμενων, τα οποία μπορούν να πωλούνται μόνον από τα νόμιμα φαρμακεία και μόνον κατόπιν εκτέλεσης ιατρικής συνταγής, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία.
Επισημαίνεται ότι κατά την παραγγελία των προϊόντων μέσω των ιστοσελίδων αυτών, οι αγοραστές καλούνται να συμπληρώσουν τα στοιχεία τους σε μια έτοιμη φόρμα παραγγελίας, χωρίς να γνωρίζουν το πρόσωπο που διαχειρίζεται τις ιστοσελίδες, διότι τα στοιχεία των διαχειριστών αποκρύπτονται, με αποτέλεσμα να υπάρχει σοβαρός κίνδυνος τόσο για την υγεία του αγοραστή όσο και για οικονομική ζημία.
Συνιστάται στους καταναλωτές να αποφεύγουν να προμηθεύονται τα φάρμακά τους από τις ανωτέρω ιστοσελίδες, παρά μόνον από νόμιμα φαρμακεία.
Η σωστή διατροφή είναι απαραίτητη για τη διατήρηση υγιών επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Πολλοί πιστεύουν ότι η κατανάλωση λευκού ρυζιού προκαλεί αύξηση του σακχάρου στο αίμα. Ωστόσο, όταν καταναλώνεται με μέτρο και ως μέρος μίας ισορροπημένης διατροφής, το ρύζι μπορεί να βοηθήσει στη σταθεροποίηση του σακχάρου στο αίμα και μπορεί ακόμη και να συμβάλει στην αναστροφή του διαβήτη. Πολλές φυσικές μέθοδοι συντείνουν στη διατήρηση σταθερών επιπέδων σακχάρου στο αίμα.
Οφέλη από την κατανάλωση λευκού ρυζιού
Μια συστηματική ανασκόπηση που δημοσιεύτηκε στο BMJ Open έδειξε ότι η κατανάλωση λευκού ρυζιού συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2. Ωστόσο, τα χρόνια της κλινικής πρακτικής μου έχουν δείξει ότι η κατανάλωση ρυζιού έχει σημαντικά οφέλη για τα άτομα με διαβήτη.
Σύμφωνα με την παραδοσιακή κινεζική ιατρική, τρία είναι τα κυριότερα για τη σταθεροποίηση του σακχάρου στο αίμα:
1. Ενίσχυση της ενέργειας και της ζωτικότητας
Το ρύζι περιέχει πρωτεΐνες, λίπος και υδατάνθρακες, όλα ζωτικές πηγές ενέργειας για τον ανθρώπινο οργανισμό. Οι υδατάνθρακες — περιλαμβανομένων των αμύλων, των σακχάρων και των φυτικών ινών — διασπώνται σε γλυκόζη, η οποία εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος και αυξάνει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Αυτή η αύξηση προκαλεί την έκκριση ινσουλίνης στο πάγκρεας, για τη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα. Η κατανάλωση ρυζιού παρέχει ενέργεια στα κύτταρα, ενισχύει τους μύες, ενισχύει τη ζωτικότητα και υποστηρίζει την επισκευή των ιστών.
Σε ασιατικούς πολιτισμούς, ορισμένοι ασθενείς αποφεύγουν τελείως το ρύζι στην προσπάθειά τους να μειώσουν την πρόσληψη υδατανθράκων ή να χάσουν βάρος. Ωστόσο, αυτό είναι υπερβολικό και συχνά οδηγεί σε πείνα και κόπωση. Για να καλύψουν το έλλειμμα που δημιουργείται, συχνά στρέφονται σε σνακ ή επιδόρπια, τα οποία προκαλούν αύξηση του σακχάρου στο αίμα. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να συμπεριλάβετε το ρύζι στη διατροφή σας σε λογικές ποσότητες, καθώς το να τρώτε πολύ λίγο μπορεί να μην καλύπτει τις ανάγκες του οργανισμού σας.
2. Επούλωση πληγών
Εάν το ρύζι είναι βασική τροφή σε μια περιοχή, η μακροχρόνια στέρηση οδηγεί σε έλλειψη ζωτικών θρεπτικών συστατικών, με δύο πιθανές σημαντικές συνέπειες:
Εξασθενημένη ανοσία: Η ανεπαρκής θρέψη θέτει σε κίνδυνο το ανοσοποιητικό σύστημα, αυξάνοντας τον κίνδυνο λοιμώξεων και την ευαισθησία σε ασθένειες.
Κυτταρική νέκρωση (κυτταρικός θάνατος): Οι διατροφικές ελλείψεις μπορεί να οδηγήσουν σε σταδιακή κυτταρική νέκρωση, ιδιαίτερα σε τραύματα ή τραυματισμένο ιστό. Καθώς τα κύτταρα καταστρέφονται, επηρεάζουν τον περιβάλλοντα υγιή ιστό, προκαλώντας επέκταση της πληγής. Σε σοβαρές περιπτώσεις, αυτό μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε ακρωτηριασμό.
Επομένως, είναι σημαντικό να ακολουθείτε μια ισορροπημένη διατροφή και να υπάρχουν σταθερά επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Αυτό βοηθά στη διατήρηση ενός ισχυρού ανοσοποιητικού συστήματος και προάγει τη σωστή επούλωση των πληγών.
Μελέτη περίπτωσης: Μια διαβητική ασθενής που έτρωγε σπάνια ρύζι υπέστη τραυματισμό στη γάμπα που δεν επουλώθηκε, αλλά συνέχισε να επιδεινώνεται. Αυτό αποδόθηκε σε ανεπαρκή επίπεδα σακχάρου στο αίμα της, που οδήγησαν σε υπογλυκαιμία.
Ένα φλιτζάνι μαγειρεμένο λευκό ρύζι περιέχει περίπου 0,08 γραμμάρια σακχάρου. Η κατανάλωση μίας μικρής ποσότητας ρυζιού συνεπάγεται πολύ περιορισμένη πρόσληψη σακχάρου. Δεδομένου ότι τα σάκχαρα είναι η κύρια πηγή ενέργειας για τα κύτταρα, η διατήρηση επαρκών επιπέδων σακχάρου είναι απαραίτητη για την εύρυθμη κυτταρική λειτουργία και τη συνολική απόδοση του σώματος.
3. Υποστήριξη της πεπτικής υγείας
Το αρχαίο ιατρικό κείμενο «Τα μυστικά έγγραφα του κου Φενγκ σε μια κεντημένη τσάντα» (Feng Shi Jin Nang Mi Lu) περιγράφει το λευκό ρύζι ως τροφή που ενισχύει τα όργανα, τους μυς και τα οστά. Τονίζει ότι τα άτομα με διαβήτη ή αδύναμο πεπτικό σύστημα θα πρέπει να περιλαμβάνουν το λευκό ρύζι στη διατροφή τους. Ομοίως, ο «Κανόνας Εσωτερικής Ιατρική του Κίτρινου Αυτοκράτορα» (Huangdi Neijing) τονίζει ότι τα δημητριακά είναι θεμελιώδης τροφή για τη διατήρηση της υγείας.
Η κατανάλωση ρυζιού με μέτρο, σε συνδυασμό με τακτική άσκηση, βοηθά στη σταθεροποίηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Το λευκό ρύζι προσφέρει το πρόσθετο πλεονέκτημα της αναπλήρωσης του τσι (ενέργειας) στον σπλήνα και τους πνεύμονες, ενώ παρέχει ενέργεια στο έντερο και ενισχύει την εντερική περίσταλση.
Πολυάριθμες μελέτες δείχνουν ότι η σωματική δραστηριότητα και η φυσική άσκηση βοηθούν τα άτομα με διαβήτη να διαχειρίζονται τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και προάγουν συνολικά την υγεία. Η σωματική δραστηριότητα θα πρέπει να προσαρμόζεται στις συγκεκριμένες ανάγκες του κάθε ατόμου. Οι ενήλικες θα πρέπει να προσέχουν να μην ενδίδουν πολύ στην καθιστική ζωή και να ενσωματώσουν την κίνηση στην καθημερινότητά τους.
Ένα υγιεινό γεύμα
Το υγιεινό γεύμα, που αναπτύχθηκε από την Σχολή Τ. Χ. Τσαν του Χάρβαρντ, χωρίζει τα τρόφιμα σε τέσσερις μερίδες: δύο από λαχανικά και φρούτα, ένα από πρωτεΐνη και ένα από δημητριακά ολικής αλέσεως ή αμυλούχα τρόφιμα. Αυτή η ισορροπημένη κατανομή βοηθά τους διαβητικούς ασθενείς να ελέγχουν τις μερίδες των γευμάτων και να διατηρούν σταθερά τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Για παράδειγμα, οι μερίδες λαχανικών και φρούτων μπορεί να περιλαμβάνουν μπρόκολο, καρότα, λάχανο ή μια επιλογή φρούτων. Η μερίδα πρωτεΐνης μπορεί να περιέχει τροφές όπως κρέας ή ομελέτα. Η μερίδα των δημητριακών ολικής αλέσεως και των αμυλούχων τροφίμων μπορεί να περιλαμβάνει είδη όπως λευκό ρύζι, γλυκοπατάτες ή κεχρί.
Για τους χορτοφάγους, τα λαχανικά μπορούν να τηγανιστούν με μανιτάρια — για παράδειγμα, ο αρακάς με μανιτάρια είναι μια νόστιμη επιλογή. Η μερίδα πρωτεΐνης μπορεί να περιλαμβάνει τροφές όπως το τόφου και οι ξηροί καρποί, και η μερίδα αμυλούχων τροφών μπορεί να περιέχει ρύζι, γλυκοπατάτες ή γιαμ.
Γενικά, είναι καλύτερο να φάτε μισό μπολ λευκό ρύζι παρά μόνο μία μικρή μερίδα. Πολλοί διαβητικοί ασθενείς αποφεύγουν το λευκό ρύζι φοβούμενοι τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα, επιλέγοντας αντ’ αυτού το καστανό ρύζι ή το ρύζι με βλάστηση. Ωστόσο, αυτές οι εναλλακτικές λύσεις μπορεί να προκαλέσουν δυσπεψία και στομαχικές διαταραχές σε άτομα με ασθενέστερη πέψη ή κακή λειτουργία σπλήνα και στομάχου.
Ξεκινήστε το γεύμα σας με πρωτεΐνη
Μελέτες έχουν δείξει ότι η κατανάλωση πρωτεϊνών, λιπών και φυτικών ινών πριν από τους υδατάνθρακες μπορεί να βελτιώσει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μετά το γεύμα. Η συνιστώμενη διατροφική ακολουθία είναι να ξεκινήσετε με τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες, όπως κρέας, αυγά ή όσπρια, ακολουθούμενα από λαχανικά και να ολοκληρώσετε με ρύζι. Αυτή η αλληλουχία δίνει στον οργανισμό χρόνο να προετοιμαστεί για την έκκριση ινσουλίνης, βοηθώντας στη σταθεροποίηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.
Συνιστάται επίσης να τρώτε αργά και να μασάτε καλά — περίπου 20 έως 30 φορές ανά μπουκιά. Το αργό μάσημα επιτρέπει στον εγκέφαλο να καταγράψει αισθήματα πληρότητας, γεγονός που αποτρέπει την υπερκατανάλωση τροφής. Εκτός από την προώθηση σταθερών επιπέδων σακχάρου στο αίμα, αυτή η πρακτική ωφελεί την πέψη και την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών και βοηθά στη διαχείριση του βάρους.
Απολαύστε τα φρούτα με μέτρο
Τα φρούτα περιέχουν φυσική φρουκτόζη, επομένως συνιστάται στους διαβητικούς ασθενείς να περιορίζουν την πρόσληψή τους σε μία μερίδα την ημέρα — περίπου όσο η γροθιά μιας γυναίκας. Για τον χυμό φρούτων, η μερίδα πρέπει να περιορίζεται σε 200 ml.
Απλή μέθοδος αυτοελέγχου για διαβήτη
Εάν υπάρχει γλυκιά οσμή στα ούρα σας, θα μπορούσε να υποδηλώνει την ύπαρξη υπερβολικής γλυκόζης — ένα πιθανό σύμπτωμα διαβήτη. Εάν αυτό συνοδεύεται από συχνή ούρηση, υπερβολική δίψα, ανεξήγητη απώλεια βάρους ή κόπωση, είναι σημαντικό να αναζητήσετε αμέσως ιατρική βοήθεια για περαιτέρω αξιολόγηση.
Μπορούν οι διαβητικοί ασθενείς να τρώνε χυλό;
Οι διαβητικοί ασθενείς μπορούν να καταναλώνουν χυλό ρυζιού με μέτρο ως μέρος ενός υγιεινού τρόπου ζωής που περιλαμβάνει τακτική άσκηση. Όπως αναφέρθηκε, ορισμένοι διαβητικοί ασθενείς αποφεύγουν εντελώς όλα τα άμυλα, μόνο για να διαπιστώσουν ότι τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους παραμένουν επίμονα υψηλά. Ωστόσο, μετά την επανεισαγωγή του ρυζιού στη διατροφή τους και την υιοθέτηση ενός ισορροπημένου τρόπου ζωής, τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους συχνά σταθεροποιούνται.
Μόλις τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τεθούν υπό έλεγχο, είναι σημαντικό να σταματήσετε να σκέφτεστε ότι είστε ασθενής και να αρχίσετε να ζείτε ως ένα φυσιολογικό, υγιές άτομο, χωρίς όμως να παρασυρθείτε σε παλιότερες επιβλαβείς διατροφικές συνήθειες.
Του Χου Νάιγουεν
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν συμφωνούν απαραίτητα με την άποψη της Epoch Times.
Μεταξύ των επαγγελματιών υγείας και αποκατάστασης, έχει γίνει φανερό τελευταία ότι τα προβλήματα υγείας έχουν πολλαπλασιαστεί, και πλήττουν όλο και νεότερους ανθρώπους, όχι απλώς ως μεμονωμένες παθήσεις, αλλά αλλλοεπικαλυπτόμενα. Κοινή είναι επίσης η δυσκολία αποκατάστασης της υγείας στα προ της ασθένειας επίπεδα.
Η διατήρηση της υγείας μας είναι, πρώτα απ’ όλα, δική μας προσωπική ευθύνη και η πρόληψη είναι σαφώς η καλύτερη μέθοδος. Η σωματική άσκηση και η υγιεινή διατροφή είναι από τους πιο βασικούς παράγοντες ευεξίας και υγείας.
Ακολουθούν έξι διαφορετικές ασκήσεις, που μπορείτε να εισάγετε στην καθημερινότητά σας ανάλογα με τις ανάγκες και τον τύπο σας. Προτείνεται να τις συζητήσετε με τον γιατρό σας για να βεβαιωθείτε ότι είναι κατάλληλες για εσάς.
1. Περπάτημα
Το περπάτημα είναι μια εξαιρετική άσκηση ήπιας έντασης. Θεωρείται ο βασιλιάς των ασκήσεων και ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να διατηρήσετε την υγεία σας. Είναι μία από τις πιο καθολικά διαθέσιμες ασκήσεις και από τις πιο φυσικές.
Βήμα 1ο: Ξεκινήστε να περπατάτε με τον κανονικό σας ρυθμό και διατηρήστε αυτή την ταχύτητα για πέντε λεπτά για προθέρμανση.
Βήμα 2ο: Επιταχύνετε σε έναν πιο γρήγορο ρυθμό περπατήματος ή απλώς διατηρήστε τον τρέχοντα ρυθμό σας, ανάλογα με το πώς αισθάνεστε.
Βήμα 3ο: Συνεχίστε να περπατάτε για τουλάχιστον 15 λεπτά.
Βήμα 4ο: Επιβραδύνετε στον κανονικό σας ρυθμό περπατήματος για πέντε λεπτά (αν περπατούσατε γρήγορα) για να επιτρέψετε στο σώμα σας να κρυώσει.
Τροποποιήσεις: Μη διστάσετε να αυξήσετε την ταχύτητα του περπατήματός σας, αν νιώθετε εντάξει με αυτό. Αν χρειάζεται, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα μπαστούνι.
Γιατί μου αρέσει: Το περπάτημα παρέχει μικρές, επαναλαμβανόμενες, ευεργετικές κινήσεις σχεδόν σε κάθε άρθρωση του σώματός σας και είναι εύκολα κλιμακούμενο ανάλογα με τις ικανότητες και τους στόχους σας.
2. Επιτόπια άλματα
Πέρα από το περπάτημα, χρειαζόμαστε κάτι για να ανεβάσουμε τους καρδιακούς μας παλμούς. Τα επιτόπια άλματα με λυγισμένα γόνατα είναι ιδανικά για αυτόν τον σκοπό, καθώς αναζωογονούν το σώμα σας άμεσα.
Βήμα 1ο: Σταθείτε με τα χέρια σας στα πλευρά σας και τα πόδια σας ανοιχτά στο πλάτος των γοφών.
Βήμα 2ο: Λυγιστέ τα γόνατα μέχρι τις 90 μοίρες. Ταυτόχρονα, μετακινήστε και τα δύο χέρια προς τα πίσω μέχρι να βρεθούν πίσω από το σώμα σας.
Βήμα 3ο: Πηδήξτε γρήγορα προς τα πάνω, ταλαντεύοντας τα χέρια σας προς τα εμπρός για ισορροπία και για να δώσετε ώθηση στο άλμα. Αυτό θα πρέπει να το αισθάνεστε σαν μια ομαλή κίνηση.
Βήμα 4ο: Μόλις τα πόδια σας ακουμπήσουν ξανά στο πάτωμα, επανέλθετε στην αρχική θέση των ζυγισμένων γονάτων και επαναλάβετε την κίνηση. Κάθε άλμα μετράει ως μία επανάληψη. Προσπαθήστε να εκτελέσετε 3 σετ των 12 επαναλήψεων, τροποποιώντας τα σετ και τις μετρήσεις ανάλογα με τις ανάγκες σας.
Τροποποιήσεις: Αν δεν μπορείτε να λυγίσετε τα γόνατα 90 μοίρες, φτάστε όσο πιο χαμηλά μπορείτε. Αν το άλμα σάς είναι δύσκολο, δοκιμάστε να κάνετε ένα μικρό πηδηματάκια. Αν και αυτό σας δυσκολεύει, δοκιμάστε απλώς να σηκωθείτε στις μύτες των ποδιών σας.
Γιατί μου αρέσει: Η γρήγορη κίνηση παρέχει εξαιρετική ενδυνάμωση.
(Ceridwen Hunter/The Epoch Times)
3. Άλματα με παλαμάκια
Η άσκηση με τα παλαμάκια είναι μια κλασική άσκηση που γυμνάζει τη δύναμη, την αντοχή και την ισορροπία. Είναι εύκολη στην εκτέλεση και την τροποποίησή της και μπορείτε να την κάνετε οπουδήποτε.
Βήμα 1: Σταθείτε προσοχή.
Βήμα 2: Πηδήξτε ανοίγοντας τα δύο πόδια προς τα πλάγια και ανεβάζοντας τα χέρια σας προς τα πάνω μέχρι να ακουμπήσουν οι δύο παλάμες μεταξύ τους.
Βήμα 3: Πηδήξτε αμέσως πίσω στην αρχική θέση – πολλοί άνθρωποι χτυπάνε ελαφρά τους γοφούς τους με τα χέρια τους όταν κάνουν επαφή.
Βήμα 4: Η επαφή των χεριών σας πάνω από το κεφάλι μετράει ως 1 επανάληψη. Προσπαθήστε να εκτελέσετε 3 σετ των 12 επαναλήψεων για αρχή, αυξάνοντας την ποσότητα όσο δυναμώνετε.
Τροποποιήσεις:
Αν τα χέρια σας δεν ακουμπάνε πάνω από το κεφάλι, απλά μετακινήστε τα όσο πιο ψηλά μπορείτε. Αν το πήδημα σάς δυσκολεύει, αντικαταστήσετέ το με ένα βήμα: ενώ σηκώνετε τα χέρια σας, μεταφέρετε το δεξί σας πόδι δεξιά, και στη συνέχεια φέρτε το αριστερό σας πόδι πάνω από το δεξί πόδι για να κλείσουν. Επαναλάβετε από την άλλη πλευρά.
Μία πρόκληση: Προσπαθήστε να έχετε τους αγκώνες τεντωμένους όταν ενώνονται οι παλάμες σας πάνω από το κεφάλι. Ή αλλιώς, αφήστε τους αγκώνες σας να λυγίσουν λίγο και ακουμπήστε τα χέρια σας μαζί ακριβώς πάνω από την κορυφή του κεφαλιού σας.
Γιατί μου αρέσει: Jumping jacks είναι μια κίνηση για όλο το σώμα που γυμνάζει σχεδόν κάθε άρθρωση του σώματός σας, ενώ ανεβάζει με ευκολία τους καρδιακούς σας παλμούς.
(Ceridwen Hunter/The Epoch Times)
4. Επιτόπιο τρέξιμο
Ξέρετε ότι πρέπει να γυμναστείτε – αλλά δεν έχετε τη διάθεση. Το επιτόπιο τρέξιμο μπορεί να σας ανοίξει την όρεξη, διεγείροντας την παραγωγή ενδορφινών. Δεν χρειάζεται να έχετε πολύ χώρο ούτε καν καλό καιρό.
Βήμα 1ο: Σταθείτε προσοχή.
Βήμα 2ο: Ξεκινήστε να τρέχετε επιτόπου, συγχρονίζοντας τα χέρια με τα πόδια σας.
Βήμα 3ο: Αυτή είναι μια άσκηση που βασίζεται στον χρόνο, οπότε προσπαθήστε να την εκτελέσετε για 1 λεπτό τη φορά, επιχειρώντας τρεις επαναλήψεις.
Τροποποιήσεις:
Δεν μπορείτε να πάτε πολύ γρήγορα; Κινηθείτε με τον δικό σας ρυθμό.
Δεν μπορείτε να σηκώσετε τα πόδια σας πολύ ψηλά; Σηκώστε τα πόδια σας όσο πιο ψηλά μπορείτε και αυξήστε τα όταν γίνετε πιο δυνατοί.
Δεν μπορείτε να διατηρήσετε το τρέξιμο για ένα λεπτό; Κάντε ό,τι μπορείτε.
Γιατί μου αρέσει: Ακόμα κι αν δεν αισθάνεστε ότι φτάνετε κάπου – κάνετε βήματα!
(Ceridwen Hunter/The Epoch Times)
5. Ανεμόμυλος
Η καλή κινητικότητα των ώμων είναι μια ευλογία, την οποία πολλοί θεωρούν δεδομένη. Όταν όμως αρχίσετε να χάνετε έστω και λίγο από αυτήν, θα νιώσετε τους περιορισμούς που συνεπάγονται και που μπορεί να επηρεάσουν τη συνολική ποιότητα της ζωής σας.
Βήμα 1ο: Σταθείτε με τα χέρια στα πλευρά και τα πόδια ανοικτά περίπου στο πλάτος των γοφών, για σταθερότητα.
Βήμα 2ο: Περιστρέψτε αργά το ένα χέρι, διαγράφοντας έναν μεγάλο κύκλο και φτάνοντας όσο πιο ψηλά μπορείτε στο κεφάλι. Οραματιστείτε να σχεδιάζετε δύο τέλειους κύκλους. Περιστρέψτε και τα δύο χέρια μαζί ή προς αντίθετες κατευθύνσεις.
Βήμα 3ο: Κάθε φορά που ένα χέρι περνάει πάνω από το κεφάλι θεωρείται μία μέτρηση. Προσπαθήστε να εκτελέσετε 3 σετ των 20 επαναλήψεων.
Τροποποιήσεις: Εάν οι πλήρεις κύκλοι είναι πολύ δύσκολοι για εσάς, ξεκινήστε με μικρότερους και αυξήστε σταδιακά το μέγεθός τους.
Συμβουλή: Ρυθμίστε αυτή την άσκηση έτσι ώστε η κάθε μία να διαρκεί περίπου ένα δευτερόλεπτο. Μην κινείστε πολύ γρήγορα γιατί μπορεί να καταπονήσετε τους ώμους σας.
Γιατί μου αρέσει: Αυτή η άσκηση μεγιστοποιεί και διατηρεί το εύρος κίνησης των ώμων σας, ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε για το άνω μέρος του σώματός σας.
(Ceridwen Hunter/The Epoch Times)
6. Πηδηματάκια του σκιέρ
Τα πηδηματάκια με σκι (ski hops) είναι το ‘μικρότερο αδελφάκι’ των αλμάτων με σκι, πιο εύκολο και ασφαλές στην εκτέλεση.
Βήμα 1ο: Σταθείτε με τα πόδια σας ενωμένα και τα χέρια πιασμένα στο στήθος σας.
Βήμα 2ο: Πηδήξτε περίπου μισό μέτρο προς τα δεξιά.
Βήμα 3ο: Πηδήξτε την ίδια απόσταση προς τα αριστερά.
Βήμα 4ο: Το άλμα προς μία κατεύθυνση μετράει ως μία επανάληψη. Προσπαθήστε να ολοκληρώσετε 3 σετ των 20 επαναλήψεων.
Τροποποιήσεις: Χρησιμοποιήστε τα χέρια σας για να βοηθήσετε στην ολοκλήρωση των αλμάτων, αν θέλετε να εμπλέξετε περισσότερο το πάνω μέρος του σώματός σας.
Μία πρόκληση: Πηδήξτε περισσότερο προς κάθε πλευρά, φθάνοντας στο σημείο να μετατρέψετε τα πηδηματάκια σε άλματα.
Γιατί μου αρέσει: Τα πλευρικά άλματα βοηθούν και στην ισορροπία, πράγμα που είναι πάντα καλό.
(Ceridwen Hunter/The Epoch Times)
Η συχνότητα εκτέλεσης των ασκήσεων συνδέεται με την αποτελεσματικότητα τους. Ξεκινώντας από τρεις φορές την εβδομάδα, μπορείτε σταδιακά να τις αυξήσετε σε πέντε, αφιερώνοντας λίγο από τον χρόνο σας στη φροντίδα της υγείας σας.
Ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος (ΠΙΣ) τιμά τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα Υγείας, στις 7 Απριλίου, η οποία σηματοδοτεί την επέτειο ίδρυσης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) το 1948. Στο πλαίσιο αυτό, προωθεί εκστρατεία ευαισθητοποίησης της ελληνικής κοινωνίας, υιοθετώντας την αντίστοιχη πρωτοβουλία του ΠΟΥ, που προτρέπει τα κράτη να στηρίξουν τις μητέρες και τα παιδιά. Με αυτόν τον τρόπο, τίθενται γερά θεμέλια για υγιείς οικογένειες, διασφαλίζοντας ένα ελπιδοφόρο μέλλον για όλους μας.
Ο ΠΙΣ στηρίζει την απόφαση κάθε γυναίκας που επιθυμεί να γίνει μητέρα και καλεί την πολιτεία να παρέχει καλύτερες συνθήκες στις εργαζόμενες νέες μητέρες, μεγαλύτερη οικονομική στήριξη σε μονογονεϊκές οικογένειες και σε νέα ζευγάρια που επιλέγουν να μεγαλώσουν την οικογένειά τους, καθώς και πληρέστερη ενημέρωση για ζητήματα γονιμότητας και περιγεννητικής υγείας τόσο στις γυναίκες όσο και στους άνδρες.
Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Υγείας αναδεικνύει τη σημασία της βελτίωσης της υγειονομικής περίθαλψης των εγκύων, των νέων μητέρων και των βρεφών τους, ώστε η κοινή ζωή τους να ξεκινά χωρίς προβλήματα υγείας και δυσκολίες που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί.
Ο σωστός προγεννητικός έλεγχος, οι δωρεάν προληπτικές εξετάσεις σε όλες τις φάσεις της κύησης και η ενημέρωση για τα οφέλη του φυσιολογικού τοκετού και του θηλασμού αποτελούν υποχρεώσεις της πολιτείας προς όλες τις γυναίκες, οι οποίες πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν με πλήρη ενημέρωση.
Στην Ελλάδα, οι τοκετοί είναι ασφαλείς και οι περιγεννητικοί θάνατοι βρεφών εξαιρετικά σπάνιοι. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, σύμφωνα με τον ΠΟΥ, παγκοσμίως 300.000 γυναίκες χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή του τοκετού, ενώ 2 εκατομμύρια έμβρυα ή βρέφη έως ενός μηνός πεθαίνουν εξαιτίας κακών χειρισμών, αμέλειας, ανεπαρκούς υγιεινής ή φτώχειας.
«Καθήκον όλων μας είναι, βελτιώνοντας περαιτέρω τις δικές μας συνθήκες, να στρέψουμε το βλέμμα και στους ανθρώπους του Τρίτου Κόσμου, οι οποίοι βιώνουν αυτές τις τραγωδίες», αναφέρει ο ΠΙΣ.
Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει μία σημαντική πρόκληση στη θεραπεία της ψυχικής υγείας: Το 48% των ασθενών με κατάθλιψη δεν παρουσιάζει ανταπόκριση σε πολλαπλές θεραπείες με αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Το φαινόμενο αυτό, το οποίο ονομάζεται Ανθεκτική Κατάθλιψη (Treatment-Resistant Depression ή TRD), περιγράφει την κατάσταση όπου ένας ασθενής εξακολουθεί να εμφανίζει κατάθλιψη ακόμα και μετά από τη δοκιμή δύο ή περισσότερων τύπων αντικαταθλιπτικών. Προς το παρόν, η επιστημονική κοινότητα διαθέτει περιορισμένες κατευθυντήριες οδηγίες για τη διαχείριση της TRD.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό British Journal of Psychiatry, φέρνει στο φως μία κατάσταση που αφήνει τους ασθενείς ιδιαίτερα εκτεθειμένους.
Έκταση του προβλήματος
Η έρευνα, από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ και το Ίδρυμα Ψυχικής Υγείας NHS του Μπέρμιγχαμ και Σόλιχαλ, εξετάζει τα όρια των σημερινών θεραπειών κατάθλιψης. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 48% των ασθενών με διαγνωσμένη κατάθλιψη είχε ήδη δοκιμάσει τουλάχιστον δύο διαφορετικά αντικαταθλιπτικά, ενώ το 37% είχε λάβει τέσσερα ή περισσότερα σκευάσματα, γεγονός που υποδεικνύει ότι η πάθησή τους παραμένει ανθεκτική στα φάρμακα.
Μέσα από συνεντεύξεις με ασθενείς που ζουν με TRD, η έρευνα κατέγραψε ένα έντονο αίσθημα απελπισίας και απογοήτευσης, λόγω της μη αποτελεσματικότητας της φαρμακευτικής θεραπείας. Οι συμμετέχοντες εξέφρασαν επίσης ότι η επικρατούσα προσέγγιση μοιάζει με «λύση που ταιριάζει σε όλους», αφού τα αντικαταθλιπτικά είναι η κύρια επιλογή στη διαχείριση της κατάθλιψης. Προς το παρόν, οι λόγοι που κάποιοι ασθενείς δεν ανταποκρίνονται στα αντικαταθλιπτικά παραμένουν άγνωστοι.
«Υπάρχει μια ειρωνεία στο ότι η προσπάθεια αντιμετώπισης της κατάθλιψης χωρίς επιτυχία από μόνη της γίνεται παράγοντας επιδείνωσης της αίσθησης απελπισίας», ανέφερε μεταξύ άλλων η Κιρανπρίτ Τζιλ, βασική συγγραφέας της μελέτης. «Πρέπει να αναγνωριστεί ότι η ύπαρξη ανθεκτικής κατάθλιψης πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη στις κλινικές αποφάσεις και στην υποστήριξη των ασθενών.»
Συννοσηρότητα και κίνδυνοι για την υγεία
Οι ασθενείς με TRD φαίνεται να έχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης και άλλων ψυχικών νόσων, με 35% αυξημένη πιθανότητα να έχουν κάποια διαταραχή προσωπικότητας. Παράλληλα, κινδυνεύουν σε υψηλότερο βαθμό από καρδιαγγειακές παθήσεις, με τον κίνδυνο να είναι αυξημένος κατά 46% συγκριτικά με άτομα χωρίς ανθεκτική κατάθλιψη.
Η έρευνα τονίζει επίσης την αυξημένη τάση εμφάνισης άγχους και αυτοτραυματικών συμπεριφορών μεταξύ όσων πάσχουν από TRD.
«Η συγκεκριμένη μελέτη είναι πολύ σημαντική καθώς αναδεικνύει ότι οι ασθενείς με TRD βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για πληθώρα αρνητικών εξελίξεων», δηλώνει ο Στίβεν Μαρβάχα, ψυχίατρος και εκ των συγγραφέων της έρευνας. «Χρειαζόμαστε καλύτερες θεραπείες, πιο σαφή κλινικά μονοπάτια και άμεση ανάπτυξη νέων προσεγγίσεων.»
Η ψυχολόγος Σανάμ Χαφίζ, νευροψυχολόγος από τη Νέα Υόρκη, επισημαίνει δύο σημαντικά συμπεράσματα: την ανάγκη πιο εξατομικευμένων θεραπευτικών προσεγγίσεων και τη βελτίωση των διαγνωστικών εργαλείων, ώστε η ανθεκτική κατάθλιψη να αναγνωρίζεται εγκαίρως. «Αυτό θα επέτρεπε να εξεταστούν εναλλακτικές θεραπείες νωρίτερα, μειώνοντας ενδεχομένως τη συναισθηματική απελπισία που βιώνουν οι ασθενείς από τις αναποτελεσματικές θεραπείες», τονίζει η Χαφίζ.
Ο ρόλος της ψυχοθεραπείας
Οι μη φαρμακολογικές προσεγγίσεις, ειδικά η ψυχοθεραπεία, γίνονται «απαραίτητες» όταν οι ασθενείς δεν ανταποκρίνονται στις φαρμακευτικές θεραπείες.
«Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (Cognitive-Behavioral Therapy-CBT) παρέχει εργαλεία στους ασθενείς για τη διαχείριση αρνητικών σκέψεων και την ανάπτυξη coping στρατηγικών», αναφέρει η Χαφίζ. «Παράλληλα, η διαπροσωπική θεραπεία και οι τεχνικές που βασίζονται στην ενσυνειδητότητα παρέχουν συναισθηματική υποστήριξη και αποτελεσματικούς μηχανισμούς διαχείρισης του στρες.»
Η έρευνα αναφέρει ότι η CBT εμφανίζει ανταπόκριση στο 50–75% των ασθενών με κατάθλιψη.
Η παρουσία άγχους και αυτοτραυματισμού σε ασθενείς με ανθεκτική κατάθλιψη περιπλέκει τη θεραπεία με διάφορους τρόπους, δήλωσε η Χαφίζ. Επισήμανε επίσης ότι το άγχος μπορεί να επιδεινώσει τα καταθλιπτικά συμπτώματα, καθιστώντας δυσκολότερη την επίτευξη της αντιμετώπισης των συμπτωμάτων με τις συνήθεις αντικαταθλιπτικές θεραπείες.
Η ανθεκτική κατάθλιψη συχνά συνυπάρχει με άγχος και όταν οι δύο αυτές καταστάσεις διασταυρώνονται, η θεραπευτική προσέγγιση γίνεται πιο διαφοροποιημένη. Ο συνδυασμός και των δύο καταστάσεων μπορεί να απαιτεί πιο σύνθετα, προσαρμοσμένα θεραπευτικά σχέδια, καθώς τα φάρμακα για την κατάθλιψη μπορεί να μην αντιμετωπίζουν πλήρως τα συμπτώματα του άγχους.
«Το άγχος μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αυξημένη συναισθηματική δυσφορία και αυξημένη δυσκολία στη συμμετοχή στην ψυχοθεραπεία, καθιστώντας ενδεχομένως δυσκολότερο για τους ασθενείς να επωφεληθούν από τις θεραπευτικές παρεμβάσεις», σημείωσε η Χαφίζ.
«Ομοίως, οι συμπεριφορές αυτοτραυματισμού περιπλέκουν την κλινική εικόνα αυξάνοντας τον κίνδυνο σωματικών τραυματισμών και δημιουργώντας πρόσθετες ψυχολογικές επιβαρύνσεις για τους ασθενείς και τους κλινικούς γιατρούς», πρόσθεσε. «Αυτές οι συννοσηρές καταστάσεις μπορεί επίσης να επηρεάσουν την προθυμία του ασθενούς να συμμετάσχει στη θεραπεία, καθώς η αγωνία τόσο από το άγχος όσο και από την κατάθλιψη μπορεί να οδηγήσει σε μη συμμόρφωση με τη θεραπεία ή σε απόσυρση».
Σύμφωνα με την Χαφίζ, αυτό σημαίνει ότι η διαχείριση της TRD με συνυπάρχον άγχος και αυτοτραυματισμό θα απαιτεί συχνά μια διεπιστημονική προσέγγιση που συνδυάζει φαρμακευτική αγωγή, ψυχοθεραπεία και προσεκτική παρακολούθηση για την ασφάλεια και την ευημερία.
Το άγχος και σχετικές παθήσεις έχουν γίνει όλο και συχνότερα στον γρήγορων ρυθμών κόσμο μας. Καθώς αναζητούμε αποτελεσματικές λύσεις, η αρχαία σοφία από την παραδοσιακή κινεζική ιατρική (ΠΚΙ, TCM) δίνει μια εύκολη, χωρίς παρενέργειες επιλογή: το σημείο βελονισμού Απομεινάρια Λόφου (Τσιού Σου, GB40) επί του μεσημβρινού της χοληδόχου κύστεως.
Η κατανόηση ορισμένων βασικών εννοιών της TCM μπορεί να σας βοηθήσει να εκτιμήσετε τα οφέλη αυτού του σημείου βελονισμού. Αφού διαβάσετε αυτό το άρθρο, μπορεί να νιώσετε έμπνευση να βγάλετε τα παπούτσια σας και να προσπαθήσετε να τονώσετε αυτό το σημείο βελονισμού, ειδικά αν είχατε μια αγχωτική μέρα.
Συγχώνευση αρχαίων πρακτικών με σύγχρονες γνώσεις
Το Qiu Xu (Τσιού Σου) αναφέρεται για πρώτη φορά στο κλασικό κείμενο της TCM «Ling Shu (Πνευματικός άξονας),» ένα βασικό εγχειρίδιο βελονισμού. Ως σημείο πηγής-Γιουάν του μεσημβρινού της χοληδόχου κύστης (ενεργειακό μονοπάτι), χρησιμεύει ως δεξαμενή του αρχικού τσι ή της θεμελιώδους ενέργειας που κληρονομείται από τους γονείς πριν από την γέννηση.
Το Qiu Xu δρα ως ενεργειακός κόμβος για ολόκληρο τον μεσημβρινό και το σχετικό όργανό του. Η μοναδική του φύση καθιστά αυτό το σημείο ιδιαίτερα αποτελεσματικό στην αντιμετώπιση καταστάσεων που η δυτική ιατρική αποδίδει στη φλεγμονή και η TCM ταξινομεί ως «φωτιά» ή κακή κυκλοφορία ενέργειας στο σώμα, που οδηγεί σε ανισορροπία στις ενέργειες γιν και γιανγκ.
Λόγω της στενής σχέσης της χοληδόχου κύστης με το συκώτι, το Qiu Xu συνιστάται επίσης συχνά για σύγχρονες παθήσεις όπως η στασιμότητα τσι του ήπατος — μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την αδυναμία του ήπατος να κυκλοφορεί αποτελεσματικά την ενέργεια σε όλο το σώμα.
Η στασιμότητα τσι του ήπατος μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους, συχνά αντικατοπτρίζοντας τα συμπτώματα που σχετίζονται με το στρες στη δυτική ιατρική. Αυτά περιλαμβάνουν πεπτικές διαταραχές, ευερεθιστότητα, δυσφορία στο στήθος, κόπωση, μυϊκή ένταση στα πλάγια του σώματος, διακυμάνσεις της διάθεσης και πονοκεφάλους, ιδιαίτερα στα πλάγια του κεφαλιού. Μια ομάδα από αυτά τα συμπτώματα μπορεί να υποδηλώνει στασιμότητα τσι του ήπατος.
Σύγχρονη ιατρική: Κατανόηση της αντίδρασης του εγκεφάλου
Πρόσφατες μελέτες έχουν αρχίσει να φωτίζουν τη σύνδεση μεταξύ των σημείων βελονισμού και της εγκεφαλικής λειτουργίας, παρέχοντας μια επιστημονική βάση για την αποτελεσματικότητα του βελονισμού. Μια αξιοσημείωτη μελέτη συνέκρινε τα αποτελέσματα της διέγερσης του Qiu Xu (GB40) και ενός άλλου σημείου βελονισμού, του Taixi (KI3), που μοιράζονται το ίδιο νευρικό τμήμα αλλά ανήκουν σε διαφορετικούς μεσημβρινούς. Χρησιμοποιώντας fMRI και ανάλυση ανεξάρτητων συστατικών, οι ερευνητές παρατήρησαν αλλαγές στα δίκτυα σε κατάσταση ηρεμίας μετά από διέγερση κάθε σημείου βελονισμού.
Ο βελονισμός στο Qiu Xu βελτίωσε τη σύνδεση ανάμεσα στην άνω κροταφική έλικα, μια περιοχή του εγκεφάλου που είναι κρίσιμη για την ακουστική επεξεργασία, και την πρόσθια νησίδα, ένα μέρος του εγκεφάλου που παίζει καθοριστικό ρόλο στη συναισθηματική επεξεργασία και τα υποκειμενικά συναισθήματα. Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι το Qiu Xu επηρεάζει συγκεκριμένα τον τρόπο με τον οποίο επεξεργαζόμαστε ήχους και συναισθήματα, υπογραμμίζοντας πώς ο βελονισμός μπορεί να αλλάξει μοναδικά τη λειτουργία του εγκεφάλου.
Μια έρευνα του 2012 διερεύνησε τον ρόλο του ηλεκτροβελονισμού στην ενίσχυση της μετεγχειρητικής αποκατάστασης μετά από μια χειρουργική διαδικασία που περιλαμβάνει την αφαίρεση μέρους του κρανίου για πρόσβαση στον εγκέφαλο. Οι ασθενείς που έλαβαν ηλεκτροβελονισμό σε διάφορα σημεία βελονισμού, συμπεριλαμβανομένου του Qiu Xu, εμφάνισαν σημαντικά ταχύτερους χρόνους ανάρρωσης και χρειάστηκαν λιγότερη αναισθησία. Επιπλέον, εμφάνισαν αυξημένα επίπεδα νευροδιαβιβαστών που σχετίζονται με τη ρύθμιση του πόνου. Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν έναν πιθανό μηχανισμό για τα θετικά αποτελέσματα που παρατηρήθηκαν, επικυρώνοντας περαιτέρω τα οφέλη του βελονισμού στη σύγχρονη ιατρική πρακτική.
Πώς να εντοπίσετε και να διεγείρετε το Qiu Xu
Η εύρεση του Qiu Xu είναι απλή:
Κοιτάξτε την εξωτερική πλευρά του ποδιού σας, κοντά στον αστράγαλο.
Εντοπίστε το στρογγυλό οστό του αστραγάλου (πλευρικός σφυρός).
Μετακινήστε τα δάχτυλά σας ελαφρώς προς τα εμπρός και προς τα κάτω σε μια φυσική κοιλότητα κοντά στην άρθρωση.
Λυγίστε το πόδι σας—αυτή η κίνηση τονίζει την εσοχή όπου βρίσκεται το σημείο βελονισμού.
Εφαρμόστε πίεση και ελέγξτε για ένα ευαίσθητο σημείο κοντά στο οστό.
Για να ενεργοποιήσετε το Qiu Xu, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε διάφορες τεχνικές:
Τεχνική πίεσης: Πιέστε σταθερά το σημείο βελονισμού για τρία έως πέντε δευτερόλεπτα και μετά χαλαρώστε για τρία δευτερόλεπτα. Επαναλάβετε αυτόν τον κύκλο για ένα έως τρία λεπτά ανά πλευρά.
Μασάζ: Χρησιμοποιήστε τον δείκτη ή τον αντίχειρά σας για να κάνετε κυκλικές κινήσεις για ένα έως τρία λεπτά ανά πλευρά.
Βοτανικό έμπλαστρο: Για ευκολία και διαρκή διέγερση, σκεφτείτε να χρησιμοποιήσετε ένα επίθεμα βοτάνων κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Επαγγελματικές τεχνικές: Για πιο βαθιά θεραπεία, συμβουλευτείτε έναν εκπαιδευμένο επαγγελματία TCM για βελονισμό, βεντούζες ή moxibustion (καύση βοτάνου κοντά στο δέρμα).
Σημαντικές αποφυγές
Αποφύγετε τη διέγερση του Qiu Xu εάν η περιοχή είναι τραυματισμένη ή μελανιασμένη. Δεν συνιστάται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή της εμμήνου ρύσεως λόγω της σχέσης του με τη ροή ενέργειας του ήπατος. Εάν χρησιμοποιείτε φυτικά επιθέματα, αποφύγετε τεχνητές ή ερεθιστικές ενώσεις.
Μια απλή προσθήκη στη ρουτίνα αυτοεξυπηρέτησής σας
Στην TCM, η στασιμότητα τσι του ήπατος συνοδεύει συχνά τον ταραχώδη τρόπο ζωής που ακολουθούν πολλοί άνθρωποι σήμερα. Το Qiu Xu έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και αιώνες για να αντιμετωπίσει αυτό που η σύγχρονη ιατρική ονομάζει άγχος και φλεγμονή και αξίζει να συμπεριληφθεί στην ολιστική εργαλειοθήκη υγείας σας.
Σκεφτείτε να προσθέσετε το Qiu Xu στη ρουτίνα αυτοεξυπηρέτησής σας για τον εαυτό σας ή κάποιον που γνωρίζετε που περνάει μια έντονη περίοδο. Ερευνήστε τις θεραπευτικές δυνατότητες αυτού του αρχαίου βελονισμού για να κάνετε προληπτικά βήματα προς μια ισορροπημένη και πιο υγιή ζωή.
Για την παραδοσιακή κινεζική ιατρική, κάθε ένα από τα πέντε εσωτερικά όργανα του σώματος (συκώτι, καρδιά, σπλήνα, πνεύμονες και νεφρά) αντιστοιχεί σε ένα ενεργειακό σύστημα του σώματος και σε ορισμένες τροφές. Συνδυάζοντας τα αυγά με τροφές που αντιστοιχούν στα διάφορα ενεργειακά συστήματα, προάγουμε την υγεία των πέντε εσωτερικών μας οργάνων.
Συκώτι
Το συκώτι ως ενεργειακό σύστημα περιλαμβάνει το συκώτι, το αυτόνομο νευρικό σύστημα, το αίμα και τα μάτια.
Ωφέλιμες τροφές: Τηγανητοί βλαστοί μπαμπού από άγριο ρύζι με αλατισμένα αυγά.
Καρδιά
Το ενεργειακό σύστημα της καρδιάς περιλαμβάνει την καρδιά, το κυκλοφορικό σύστημα, τα συναισθήματα, τον ύπνο και τη γλώσσα.
Ωφέλιμες τροφές: Χοιρινά παϊδάκια κοκκινιστά με κοκκινιστά αυγά, χοιρινό με κολλώδες ρύζι και χυλό αυγών.
Σπλήνας
Ο σπλήνας ως ενεργειακό σύστημα περιλαμβάνει το πεπτικό σύστημα και τη στοματική κοιλότητα.
Ωφέλιμες τροφές: Ομελέτα με κολλώδες ρύζι και πιπέρι.
Πνεύμονες
Το ενεργειακό σύστημα των πνευμόνων περιλαμβάνει το αναπνευστικό σύστημα, το δέρμα και τη μύτη.
Ωφέλιμες τροφές: Αυγά στον ατμό με ζάχαρη.
Νεφροί
Το ενεργειακό σύστημα των νεφρών περιλαμβάνει το ουροποιητικό σύστημα, το αναπαραγωγικό σύστημα, το νευρικό σύστημα, τα οστά, τα μαλλιά και τα αυτιά.
Ωφέλιμες τροφές: Αυγά στον ατμό σε μπολ, αυγά βραστά με λούφα και γαρίδες
Συνταγές για τους πνεύμονες και τους νεφρούς
Κύπελλο μήλου με αυγό (για τους πνεύμονες)
Υλικά
1 μήλο
1 αυγό
Εκτέλεση
Επιλέξτε ένα μήλο με επίπεδο πάτο για να μένει όρθιο. Κόψτε ένα τριγωνικό άνοιγμα στην κορυφή με ένα μαχαίρι και κρατήστε το κομμένο τμήμα για να το χρησιμοποιήσετε αργότερα.
Κόψτε τον πυρήνα και βγάλτε μέρος του πολτού με ένα μικρό κουτάλι για να σχηματίσετε ένα ‘κύπελλο’ στο εσωτερικό του μήλου.
Ρίξτε το ασπράδι και τον κρόκο μέσα στο μήλο και καλύψτε το με το ‘καπάκι’ του.
Αχνίστε το για 40 λεπτά και φάτε το όσο είναι ζεστό.
Εποχικά λαχανικά, πατάτες, κοτόπουλο και αυγά (για τους πνεύμονες)
Υλικά
1 πατάτα μεσαίου μεγέθους
4 μικρές ντομάτες
100 γρ. κοτόπουλο (μπούτι)
2 φέτες από οποιοδήποτε πράσινο λαχανικό
3 αυγά
λίγες μαύρες ελιές
1 κ.σ. παρμεζάνα σε σκόνη
Εκτέλεση
Κόψτε όλα τα υλικά σε μικρά κομμάτια και αφήστε τα στην άκρη.
Βάλτε 2 κουταλιές λάδι σε ένα τηγάνι, ρίξτε τα υλικά και τηγανίστε τα ανακατεύοντας μέχρι να ψηθούν.
Προσθέστε 1-2 κουταλιές λάδι, προσθέστε το υγρό αυγό, χαμηλώστε τη φωτιά στο μέτριο, ανακατέψτε ομοιόμορφα μέχρι να μισοψηθούν και συνεχίστε το ψήσιμο σε χαμηλή φωτιά.
Πασπαλίστε με τη μισή σκόνη παρμεζάνας, σκεπάστε και σιγοβράστε μέχρι να μαγειρευτεί το υγρό του αυγού από πάνω.
Μεταφέρετε από το τηγάνι σε ένα μικρό πιάτο, στη συνέχεια αναποδογυρίστε το σε ένα μεγαλύτερο πιάτο και πασπαλίστε με την υπόλοιπη παρμεζάνα.
Τηγανητά αυγά με σχοινόπρασο (για τους νεφρούς)
Υλικά
2 αυγά
10 γρ. σχοινόπρασο, ψιλοκομμένο
3 κ.σ. ελαιόλαδο
1 κ.γλ. σησαμέλαιο
λίγο αλάτι
Εκτέλεση
Χτυπήστε τα αυγά και αφήστε τα στην άκρη.
Πλύνετε το σχοινόπρασο, στραγγίστε το και κόψτε το.
Βάλτε τρεις κουταλιές της σούπας λάδι στο τηγάνι να ζεσταθεί, προσθέστε τα αυγά και τηγανίστε τα σε δυνατή φωτιά μέχρι τα υγρά τους να ημιστερεοποιηθούν.
Προσθέστε το ψιλοκομμένο σχοινόπρασο, αλάτι, σησαμέλαιο και τηγανίστε υπό ανάδευση μέχρι να στερεοποιηθεί πλήρως το υγρό των αυγών.
Προσοχή: Το σχοινόπρασο είναι καυτό από τη φύση του και τείνει να επιδεινώνει τις φλεγμονές. Άτομα με μέση ωτίτιδα, αμυγδαλίτιδα, γαστρίτιδα ή υψηλή αρτηριακή πίεση θα πρέπει να το τρώνε με μέτρο.
Γαρίδες με λεία αυγά (για τα νεφρά)
Υλικά
20 γαρίδες
4 αυγά
1/2 κουταλάκι του γλυκού άμυλο καλαμποκιού
1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
1 κουταλάκι του γλυκού κρασί ρυζιού
λίγο λάδι
ψιλοκομμένο πράσινο κρεμμύδι για γεύση
Εκτέλεση
Ανακατέψτε 1/2 κουταλάκι του γλυκού κορν φλάουρ και 1 κουταλιά της σούπας νερό σε ένα μπολ και αφήστε το στην άκρη.
Μαρινάρετε τις γαρίδες με κρασί ρυζιού
Χτυπήστε τέσσερα αυγά στο νερό με το κορν φλάουρ, προσθέστε αλάτι, ανακατέψτε καλά και αφήστε τα στην άκρη.
Ρίξτε λάδι σε ένα καυτό τηγάνι και τηγανίστε τις γαρίδες μέχρι να ψηθούν.
Ρίξτε το μείγμα αυγών και ανακατέψτε ομοιόμορφα. Πριν τα αυγά μαγειρευτούν πλήρως, σβήστε τη φωτιά και ανακατέψτε το ψιλοκομμένο πράσινο κρεμμύδι.
Προσοχή: Οι ασθενείς με αλλεργικό άσθμα, ουρική αρθρίτιδα και υπερθυρεοειδισμό θα πρέπει να τρώνε ελάχιστες γαρίδες.
