Μήνας: Νοέμβριος 2022

Του Jeff Minick

Μετάφραση: Αλία Ζάε

Τον Νοέμβριο του 1912, ο πιλότος Χάρυ Μπίνγκαμ Μπράουν ετοιμάστηκε να σπάσει το αμερικανικό ρεκόρ ύψους πτήσης με το αεροπλάνο του. Ακούγοντας ότι ζητούσε και μια γυναίκα να πετάξει μαζί του, η 26χρονη Ίζαμπελ Πάτερσον προσφέρθηκε αμέσως.

Απογειώθηκαν λοιπόν μαζί, κερδίζοντας ολοένα και μεγαλύτερο ύψος καθώς πετούσαν πάνω από το Στέιτεν Άιλαντ της Νέας Υόρκης και μετά πάνω από τον Ατλαντικό, μέχρι που ξεπέρασαν τα 1.524 μέτρα. Το πλήθος, δέκα χιλιάδες άτομα περίπου, που είχε συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσει την πτήση, περιμένοντας ίσως ακόμα και μια εντυπωσιακή πτώση, περίμενε την επιστροφή του αεροσκάφους. Όταν έπεσε η νύχτα και το αεροπλάνο δεν είχε ακόμα γυρίσει, άναψαν μεγάλες φωτιές γύρω από το χωράφι, βοηθώντας τον Μπράουν να προσγειωθεί με ασφάλεια. Τον υποδέχτηκαν με επευφημίες για την επιτυχία της πτήσης του, αφού κατάφερε να σπάσει το ρεκόρ όπως επιδίωκε, ενώ παράλληλα η επιβάτις του κατέρριψε και αυτή το παγκόσμιο ρεκόρ υψηλότερης πτήσης από γυναίκα. Η Πάτερσον ήταν απολύτως ενθουσιασμένη κι όπως ομολόγησε αργότερα σε δημοσιογράφο, «ήταν η σπουδαιότερη εμπειρία της ζωής της!»

Αρκετά χρόνια μετά, όταν ήταν πια γνωστή δημοσιογράφος κι η ίδια και δημοφιλής συγγραφέας, έγραψε ότι «το αεροπλάνο εφευρέθηκε στις ΗΠΑ γιατί αυτή είναι η μόνη χώρα στον κόσμο όπου ο κάθε ένας έχει το δικαίωμα [να αφεθεί] στην ησυχία του».

Για την Πάτερσον αυτό ήταν ένα ιερό και απαραβίαστο δικαίωμα και το υποστήριξε με πάθος σε όλη της τη ζωή, προειδοποιώντας ταυτόχρονα για τους κινδύνους και τις συνέπειες που θα υφίσταντο αν η αμερικανική κυβέρνηση αποφάσιζε ποτέ να περιστείλει τις ατομικές ελευθερίες.

Λίγα λόγια για τη ζωή της

 

Η Ίζαμπελ Πάτερσον [Isabel Paterson, 1886-1961] γεννήθηκε στο Οντάριο του Καναδά. Η πολυμελής της οικογένεια – είχε οκτώ αδέλφια – μετακινούνταν συχνά από τον Καναδά στις ΗΠΑ και αντιστρόφως βγάζοντάς τα δύσκολα πέρα. Εξαιτίας της νομαδικής ζωής τους δεν κατάφερε να πάει στο σχολείο παρά μόνο για δυο χρόνια. Ωστόσο, χάρη στην αγάπη της για τα βιβλία και το διάβασμα, η Πάτερσον απέκτησε με τις δικές της προσπάθειες μιαν αξιόλογη μόρφωση.

Έφυγε από το σπίτι στην εφηβεία και έκανε πολλές δουλειές προκειμένου να επιβιώσει, καταλήγοντας σε μια θέση γραμματέως. Το 1910 παντρεύτηκε τον Κένεθ Πάτερσον, όμως ο γάμος τους δεν ήταν ευτυχής και δεν κράτησε για πολύ. Παρ΄όλο που αφότου χώρισαν δεν ενδιαφέρθηκε για την τύχη του πρώην συζύγου της, δεν ξαναπαντρεύτηκε ούτε άλλαξε το επίθετο που είχε λάβει από αυτόν – πολλοί φίλοι της μάλιστα την αποκαλούσαν χαϊδευτικά ‘Πατ’. Όταν πέταξε μαζί με τον Μπράουν ήταν μια εκκολαπτόμενη συγγραφέας που είχε μόλις φτάσει στη Νέα Υόρκη, γεμάτη όνειρα και προσδοκίες από τη μεγάλη πόλη. Αφού δούλεψε για πολλούς εκδότες, κατέληξε στη Νιου Γιορκ Τρίμπιουν ως βοηθός του αρχισυντάκτη Άρθουρ Μπέρτον Ράσκοου, ο οποίος παρά την αρχική του αντιπάθεια για τους κάπως απότομους τρόπους της, αναγνώρισε και εκτίμησε τις ικανότητές της. Μετά από λίγο καιρό σε αυτήν τη θέση, άρχισε να γράφει τη δική της στήλη με τον τίτλο «Turns With a Bookworm» («Εναλλάξ με έναν βιβλιοφάγο»), την οποία διατήρησε για τα επόμενα εικοσιπέντε χρόνια και η οποία της χάρισε κάποια φήμη στον κόσμο των γραμμάτων.

Εν τω μεταξύ, απέκτησε και άλλες στήλες, έγραψε ευπώλητα μυθιστορήματα ενώ ολοκλήρωσε και το κορυφαίο της έργο, τον «Θεό της μηχανής». Το 1949, o τότε αρχισυντάκτης της εφημερίδας σταμάτησε τη στήλη της λέγοντας ότι η γράφουσα είχε αποσυρθεί. Η ίδια υποστηρίζει ότι απολύθηκε για τις πολιτικές πεποιθήσεις της. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της αφιερώθηκε στο γράψιμο, την κηπουρική και τη διαχείριση της ακίνητης περιουσίας της, ζώντας και πεθαίνοντας σε σχετική αφάνεια. Ο τάφος της βρίσκεται στο κοιμητήριο της Επισκοπικής Εκκλησίας της Αγ. Μαρίας στο Μπέρλιγκτον του Νιου Τζέρσεϋ.

Το δώρο της στην ελευθερία

 

Στην εισαγωγή του «Θεού της μηχανής» [«God of the Machine»], ο Στήβεν Κοξ, βιογράφος της Πάτερσον, γράφει: «Ο τάφος της Πάτερσον δεν ξεχωρίζει από τους άλλους. Η ζωή της όμως ναι. Και ο ‘Θεός της μηχανής’ είναι το σημαντικότερο μνημείο της.»

Το έργο αυτό, ένα εξαιρετικό αμάλγαμα φιλοσοφίας, ιστορίας, πολιτικής και οικονομικών επιστημών δεν τα πήγε και πολύ καλά όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 1943. Ωστόσο, επηρέασε στοχαστές όπως τους συντηρητικούς Ουίλιαμ Φ. Μπάκλεϋ και Ράσελ Κερκ, ενώ συνεχίζει ακόμα και στις μέρες μας να προσελκύει αναγνωστικό κοινό. Δεδομένου ότι η συγγραφέας ήταν βασικά αυτοδίδακτη, το βιβλίο μάς αποκαλύπτει έναν τεράστιο πλούτο γνώσεων και μια ευρύτατη μόρφωση αποκτημένη από μελέτη, έρευνες και διάλογο, μοναδική στην αμερικανική λογοτεχνία. Η οξεία και σαρωτική κριτική του κατά του Μαρξισμού και του σοσιαλισμού, η εκτεταμένη χρήση μιας μηχανικής μεταφοράς που επεξηγεί τη σχέση ανάμεσα στην επιτυχία ή την αποτυχία μιας κοινωνίας και τις ατομικές ελευθερίες, όπως επίσης τα εγκώμια που πλέκει υπέρ των αμερικανικών θεσμών και πολιτικών εγγράφων – τα οποία η συγγραφέας φοβόταν ότι διαβρώνονταν από το ‘μεγάλο κράτος’ – καθιστούν τον «Θεό της μηχανής» ένα ιδιαίτερα αξιόλογο πόνημα, επίκαιρο ακόμα και σήμερα ως προειδοποίηση για τους κινδύνους του ολοκληρωτισμού. Σήμερα μάλιστα ίσως να είναι ακόμα πιο καίριο.

Το κεφάλαιο «Ο ανθρωπιστής με την γκιλοτίνα» ξεκινά έτσι: «Το περισσότερο κακό στον κόσμο προκαλείται από τους λεγόμενους καλούς ανθρώπους και όχι κατά λάθος ή από παράλειψη. Είναι το αποτέλεσμα των σκόπιμων πράξεών τους, όλων όσων έκαναν ακολουθώντας υψηλά ιδανικά για να επιτύχουν ενάρετους στόχους.»

Ένας σύγχρονος σχολιαστής θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ακριβώς αυτές τις φράσεις στην αρχή ενός άρθρου για τις αποτυχημένες μεθόδους που υιοθετήθηκαν για την αντιμετώπιση της πανδημίας του COVID ή για την πανωλεθρία των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν ή για τον πληθωρισμό της αγοράς.

Ένα άλλο απόσπασμα από το βιβλίο που απηχεί σύγχρονα ζητήματα, όπως αυτά τίθενται από τις διδασκαλικές ενώσεις και πολλά πανεπιστήμια είναι το παρακάτω: «Ένα υποχρεωτικό εκπαιδευτικό μοντέλο που στηρίζεται οικονομικά στη φορολόγηση αντικατοπτρίζει σε μικροκλίμακα το ολοκληρωτικό κράτος. … Μπορούμε να περιμένουμε την πιο εκδικητική αντιπάθεια από τους παιδαγωγούς απέναντι σε κάθε υπόνοια απομάκρυνσής τους από τη θέση εξουσίας που κατέχουν– ο όρος «αντιδραστικότητα» είναι από τους πιο ήπιους που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για να την περιγράψουμε.»

Αλλά και για τις σύγχρονες οικονομικές δυσπραγίες, η ματιά της Πάτερσον είναι ιδιαιτέρως εύστοχη και διεισδυτική: «Η φτώχεια μπορεί να προκληθεί από τους νόμους. Αλλά δεν μπορείς να την απαγορεύσεις δια νόμου.» Η καταλυτική επίδραση των κυβερνητικών πολιτικών στην ευημερία της χώρας είναι ολοφάνερα γύρω μας.

Μέντορας

 

 

Όσοι γνωρίζουν την ιστορία της Πάτερσον, εκτιμούν και την επίδρασή της σε άλλους συγγραφείς. Συγκεκριμένα, η επιρροή της ήταν έντονη στη σκέψη της Άυν Ραντ [Ayn Rand] και Ρόουζ Ουάιλντερ Λέην [Rose Wilder Lane].

Ταυτόχρονα με τον «Θεό της μηχανής», το 1943, εκδόθηκε και το μυθιστόρημα της Ραντ «Η πηγή» [«The Fountainhead»]. Όπως γράφει ο Στήβεν Κοξ, οι δυο γυναίκες είχαν συχνές συναντήσεις κατά τις οποίες «η Ραντ ήταν η μαθήτρια που καθόταν στα πόδια της δασκάλας της που τη δίδασκε». Στο αντίτυπο της «Πηγής» που δώρισε στη μέντορά της, η Ραντ έγραψε: «Ήσουν μια ανεπανάληπτη γνωριμία στη ζωή μου». Αν και αυτή η σχέση τους δεν συνεχίστηκε για πολύ, ποτέ δεν έπαψαν να εκτιμούν και να επαινούν η μια τη δουλειά της άλλης.

Η Ρόουζ Ουάιλντερ Λέην, κόρη της Λώρας Ίνγκαλς Ουάιλντερ, ήταν επίσης φίλη της Ίζαμπελ Πάτερσον με την οποία μοιραζόταν πολλά κοινά σημεία. Και οι δυο πέρασαν φτωχικά παιδικά χρόνια στη Δύση, και οι δυο απογοητεύτηκαν από τους συζύγους τους, και οι δυο πίστευαν με πάθος στην αξία της σκληρής δουλειάς και της προσωπικής προσπάθειας.

Η Πάτερσον διάβασε το έργο της Λέην «Credo» (1936) στο φύλλο της εφημερίδας όπου είχε δημοσιευτεί – η φιλία που αναπτύχθηκε μεταξύ τους και η επιρροή, η ενθάρρυνση και οι ιδέες της πρώτης επηρέασαν έντονα τη δεύτερη και στερέωσαν την πίστη της στον ατομισμό, παρ’ όλο που η φιλία μεταξύ τους δεν διατηρήθηκε.

Στο νέο του βιβλίο «Οι Ερινύες της Ελευθερίας: Πώς ανακάλυψαν την ελευθερία η Ίζαμπελ Πάτερσον, η Άυν Ραντ και η Ρόουζ Ουάλντερ Λέην σε μια εποχή σκοτεινή»1 , ο συγγραφέας Τίμοθυ Σάντφερ εξηγεί ότι ο τίτλος του έργου οφείλεται σε μια περιγραφή του Ουίλιαμ Φ. Μπάκλεϋ των τριών γυναικών ως «τρεις ερινύες του σύγχρονου φιλελευθερισμού».

Η κληρονομιά

 

Η Ίζαμπελ Πάτερσον είχε απότομο χαρακτήρα κι αυτό της είχε κοστίσει πολλούς φίλους και θέσεις εργασίες. Παραδείγματος χάριν, όταν έγραφε για το Buckley’s National Review στις αρχές της κυκλοφορίας του, απαιτούσε υψηλό μισθό ενώ παράλληλα αρνούνταν την επιμέλεια στα άρθρα της. Παρά τους καυγάδες και την τελική τους ρήξη, ο Μπάκλεϋ ομολόγησε μετά τον θάνατό της ότι «ήταν μια σπουδαία γυναίκα κι ας είχε τόσο κακή συμπεριφορά».

Ο Μπάκλεϋ ορθώς τη χαρακτήρισε «σπουδαία» παρόλο που η παρουσία της στοιχειώνει την αμερικανική λογοτεχνία με κάπως ομιχλώδη τρόπο. Η ισόβια και ακλόνητη αφοσίωσή της στην υπεράσπιση του ατόμου αντί του κράτους και το πάθος της για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία έχουν σημαδέψει τον αμερικανικό πολιτισμό.

Παρά την ανησυχία της για την ανάπτυξη και την ισχυροποίηση της κυβέρνησης, προς το τέλος της ζωής της η Πάτερσον τίμησε και αγάπησε τη θετή της πατρίδα. Στην κατακλείδα της στον «Θεό της μηχανής» συνοψίζει: «Όποιος είχε τη μεγάλη τύχη να γεννηθεί Αμερικανός πολίτης έλαβε τη σπουδαιότερη κληρονομιά που θα μπορούσε να λάβει ένας άνθρωπος. Δικοί του είναι οι καρποί κάθε ηρωικής και πνευματικής προσπάθειας χιλιάδων χρόνων και πολιτισμών. Αν προδώσουμε αυτή την πολύτιμη κληρονομιά, αν οπισθοδρομήσουμε και υποδουλωθούμε ξανά, τότε θα ήταν καλύτερα να χαθεί η ανθρωπότητα από το πρόσωπο της γης».

Ας μείνουν τα λόγια της Πάτερσον μια ζωντανή προειδοποίηση για όλους μας σήμερα

Ο Τζεφ Μίνικ ζει στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ. Έχει γράψει δυο μυθιστορήματα («Αμάντα Μπελ» και «Σκόνη στα φτερά τους») και δυο βιβλία με μη μυθιστορηματικό περιεχόμενο («Μαθαίνοντας καθ’ οδόν» και «Οι ταινίες κάνουν τον άνθρωπο»).

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. «Freedom’s Furies: How Isabel Paterson, Rose Wilder Lane, and Ayn Rand Found Liberty in an Age of Darkness» του Timothy Sandefur, Cato Books, 2022.

 

Η αμερικανική και η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία (NASA και ESA) ανακοίνωσαν ότι το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb ανακάλυψε δύο απρόσμενα φωτεινούς γαλαξίες, οι οποίοι είναι από τους πιο πρώιμους και πιο μακρινούς που έχουν ποτέ παρατηρηθεί.

Οι δύο γαλαξίες εκτιμάται ότι έχουν ηλικίες μόλις 350 και 450 εκατομμύρια χρόνια αντίστοιχα μετά την αρχική “Μεγάλη Έκρηξη” (Μπιγκ Μπανγκ) που δημιούργησε το σύμπαν. Ο μέχρι σήμερα κάτοχος του ρεκόρ απόστασης στον χώρο και στον χρόνο ήταν ένας γαλαξίας που υπήρχε πριν 400 εκατομμύρια χρόνια μετά το “Μπιγκ Μπανγκ” και είχε βρεθεί το 2016 από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.

Η μεγάλη φωτεινότητα των δύο τόσο νεαρών αλλά σχετικά μικρών σε μέγεθος γαλαξιών αποτελεί ένα αίνιγμα για τους επιστήμονες. Οι δύο γαλαξίες ήσαν μέχρι σήμερα “αόρατοι” για τα άλλα λιγότερο ισχυρά τηλεσκόπια. Η παρατήρηση του φωτός πολύ μακρινών ουράνιων αντικειμένων, το οποίο έχει κάνει ένα μακρύ ταξίδι έως τη Γη, σημαίνει ότι οι αστρονόμοι βλέπουν ταυτόχρονα αυτό που υπήρχε πολύ πίσω στο παρελθόν.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τους Μάρκο Καστελάνο του Εθνικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής στην Ιταλία και Ρόχαν Ναϊντού του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν στις ΗΠΑ, έκαναν σχετικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό αστροφυσικής “The Astrophysical Research Letters”, ενώ η NASA πραγματοποίησε και σχετική συνέντευξη τύπου για την ανακάλυψη. Οι νέες παρατηρήσεις του James Webb οδηγούν τους αστρονόμους στο συμπέρασμα ότι στο πρώιμο υπήρχε ένας απρόσμενα μεγάλος αριθμός γαλαξιών πολύ φωτεινότερων του αναμενόμενου.

“Οτιδήποτε βλέπουμε, είναι καινούριο. Το Webb μας δείχνει ότι υπάρχει ένα πολύ πλούσιο σύμπαν πέρα από αυτό που είχαμε φανταστεί. Για μια ακόμη φορά το σύμπαν μας εξέπληξε. Αυτοί οι πρώιμοι γαλαξίες είναι πολύ ασυνήθιστοι με πολλούς τρόπους. Είναι πολύ διαφορετικοί από τον δικό μας γαλαξία ή από άλλους μεγάλους γαλαξίες που βλέπουμε γύρω μας σήμερα”, δήλωσε ο Τομάσο Τρέου του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος ‘Αντζελες (UCLA).

“Αυτές οι παρατηρήσεις απλώς κάνουν το κεφάλι σου να εκραγεί. Πρόκειται για ένα τελείως νέο κεφάλαιο στην αστρονομία. Είναι σαν μια αρχαιολογική ανασκαφή, όταν ξαφνικά βρίσκεις μια χαμένη πόλη ή κάτι για το οποίο δεν ήξερες τίποτε”, ανέφερε η Πάολα Σαντίνι του Αστεροσκοπείου της Ρώμης.

“Μολονότι οι αποστάσεις αυτών πρώιμων γαλαξιών πρέπει να επιβεβαιωθούν με τη φασματοσκοπία, οι ακραίες φωτεινότητες τους συνιστούν ένα πραγματικό αίνιγμα, μια πρόκληση για την κατανόησή μας του σχηματισμού των γαλαξιών”, σημείωσε ο Πασκάλ Οές του Πανεπιστημίου της Γενεύης.

“Βρήκαμε κάτι απίστευτα γοητευτικό. Αυτοί οι γαλαξίες θα πρέπει να ξεκίνησαν να δημιουργούνται μόλις 100 εκατομμύρια χρόνια μετά το Μπιγκ Μπανγκ. Κανένας δεν περίμενε ότι οι ‘σκοτεινές εποχές’ θα είχαν τελειώσει τόσο γρήγορα. Είναι εντυπωσιακό ότι βλέπουμε τόσο φωτεινούς γαλαξίες σε τόσο πρώιμες εποχές”, επεσήμανε ο Γκαρθ Ίλινγκγουορθ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στη Σάντα Κρουζ.

Το κόστους 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων James Webb, που εκτοξεύθηκε πέρυσι τον Δεκέμβριο, είναι το μεγαλύτερο και ισχυρότερο τηλεσκόπιο που έχει σταλεί στο διάστημα, κινούμενο σε τροχιά πέριξ του Ήλιου σε απόσταση 1,6 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη.

ΠΔΡ

Οι ηγέτες της Ομάδας των 20 (G20) εξέδωσαν κοινή δήλωση με την οποία προωθούν ένα παγκόσμιο πρότυπο για το πιστοποιητικό εμβολιασμού για διεθνή ταξίδια και ζητούν τη δημιουργία “παγκόσμιων ψηφιακών δικτύων υγείας” που θα βασίζονται στα υφιστάμενα ψηφιακά συστήματα διαβατηρίων εμβολιασμού COVID-19.

Η κοινή δήλωση ακολούθησε την ολοκλήρωση της συνόδου κορυφής της G20 που πραγματοποιήθηκε στο Μπαλί της Ινδονησίας, όπου οι ηγέτες συζήτησαν τις παγκόσμιες προκλήσεις και τον συντονισμό των πολιτικών αντιμετώπισης, μεταξύ άλλων για μελλοντικές πανδημίες.

“Αναγνωρίζουμε τη σημασία κοινών τεχνικών προτύπων και μεθόδων επαλήθευσης, στο πλαίσιο του ΔΥΚ (2005), για τη διευκόλυνση των απρόσκοπτων διεθνών ταξιδιών, της διαλειτουργικότητας και της αναγνώρισης ψηφιακών και μη ψηφιακών λύσεων, συμπεριλαμβανομένων των πιστοποιητικών εμβολιασμού”, αναφέρεται στην κοινή δήλωση της G20.

Ο Διεθνής Υγειονομικός Κανονισμός (2005) είναι ένα μέσο διεθνούς δικαίου που αναπτύχθηκε υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και καθορίζει ένα παγκόσμιο πλαίσιο για την αντιμετώπιση της διεθνούς εξάπλωσης ασθενειών.

Το πρότυπο που υποστηρίζεται από τον ΠΟΥ, το οποίο τέθηκε σε ισχύ το 2007, απαιτεί από τις χώρες να ενισχύσουν τις ικανότητες επιτήρησης στις συνοριακές διαβάσεις και εισήγαγε μια σειρά υγειονομικών εγγράφων, συμπεριλαμβανομένων των διεθνών πιστοποιητικών εμβολιασμού.

Εκτός από την αναγνώριση της χρησιμότητας του πλαισίου ΔΥΚ, οι ηγέτες της G20 δήλωσαν ότι υποστηρίζουν τον συνεχιζόμενο “διεθνή διάλογο και τη συνεργασία για τη δημιουργία αξιόπιστων παγκόσμιων ψηφιακών δικτύων υγείας ως μέρος των προσπαθειών για την ενίσχυση της πρόληψης και της αντιμετώπισης μελλοντικών πανδημιών”.

Πρόσθεσαν ότι αυτά τα παγκόσμια δίκτυα ψηφιακής υγείας θα πρέπει “να αξιοποιήσουν την επιτυχία των υφιστάμενων προτύπων και των ψηφιακών πιστοποιητικών COVID-19”.

Τα διαβατήρια εμβολιασμού COVID-19 -και διάφορες άλλες μορφές συστημάτων ψηφιακής ταυτότητας- έχουν επικριθεί ως παραβίαση της ιδιωτικής ζωής και ως έχοντα τη δυνατότητα να επιτρέπουν σε κυβερνήσεις και εταιρείες να εξαναγκάζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά, αρνούμενες, για παράδειγμα, την πρόσβαση σε υποδομές ή υπηρεσίες.

“Ας έχουμε ένα ψηφιακό πιστοποιητικό υγείας”;

Η κοινή δήλωση ακολουθεί τις συστάσεις του Υπουργού Υγείας της Ινδονησίας Budi Gunadi Sadikin που διατυπώθηκαν κατά τη διάρκεια ενός πάνελ Business 20 (B20) που πραγματοποιήθηκε πριν από τη σύνοδο κορυφής της G20.

“Ας έχουμε ένα ψηφιακό πιστοποιητικό υγείας που αναγνωρίζεται από τον ΠΟΥ -αν έχετε εμβολιαστεί ή εξεταστεί σωστά- τότε μπορείτε να κυκλοφορείτε”, δήλωσε κατά τη διάρκεια ενός πάνελ στις 14 Νοεμβρίου.

Ο Sadikin πρόσθεσε ότι το όφελος ενός παγκόσμιου τυποποιημένου από τον ΠΟΥ διαβατηρίου εμβολιασμού θα ήταν η διευκόλυνση των διεθνών ταξιδιών.

“Έτσι, για την επόμενη πανδημία, αντί να σταματήσει η μετακίνηση των ανθρώπων 100%, η οποία σταμάτησε την οικονομία σε παγκόσμιο επίπεδο, μπορείτε ακόμα να παρέχετε κάποια μετακίνηση των ανθρώπων”, πρόσθεσε.

Ο Sadikin πρόσθεσε ότι οι χώρες της G20 έχουν συμφωνήσει σε ένα τέτοιο παγκόσμιο ψηφιακό πιστοποιητικό υγείας και ότι η ιδέα τώρα είναι να εισαχθεί ως αναθεώρηση του πλαισίου ΔΥΚ στην επόμενη Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας, που έχει προγραμματιστεί για τον Μάιο του 2023 στη Γενεύη της Ελβετίας.

Σε ένα έγγραφο 132 σελίδων που περιέχει μια σειρά συστάσεων για την G20, η B20 προέτρεψε την ευρεία υιοθέτηση της ψηφιακής τεκμηρίωσης των πιστοποιητικών COVID-19, τα οποία θα αποτελούν μέρος μιας “τεχνολογικά υποστηριζόμενης “always-on” παγκόσμιας υποδομής υγείας”.

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) ανέφερε σε έκθεση του Φεβρουαρίου 2022 (pdf) ότι τα διαβατήρια εμβολιασμού χρησιμεύουν ως μια μορφή ψηφιακής ταυτότητας.

Σε προηγούμενη έκθεση (pdf), το WEF ανέφερε ότι “η ψηφιακή ταυτότητα καθορίζει ποια προϊόντα, υπηρεσίες και πληροφορίες μπορούμε να έχουμε πρόσβαση – ή, αντίθετα, τι μας αποκλείεται”.

“Ψηφιακό Γκουλάγκ”

Ο δημοσιογράφος Nick Corbishley, ο οποίος γράφει για τις οικονομικές και πολιτικές τάσεις στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική, έχει προειδοποιήσει ότι τα διαβατήρια εμβολιασμού μπορεί να οδηγήσουν στην εφαρμογή ενός παγκόσμιου συστήματος ψηφιακής ταυτότητας που θα απειλήσει την ιδιωτικότητα και την ελευθερία σε όλο τον κόσμο.

“Είναι σαν αυτή η κοινωνία των σημείων ελέγχου. Όπου θέλετε να πάτε, πρέπει να δείξετε το κινητό σας τηλέφωνο, την ταυτότητά σας … ακόμη και αν πρόκειται απλώς να μπείτε σε ένα σούπερ μάρκετ ή να μπείτε σε ένα κατάστημα”, δήλωσε στην εκπομπή “Crossroads” του EpochTV.

Ο Corbishley περιέγραψε τις αρνητικές πτυχές ενός παγκόσμιου συστήματος ψηφιακής ταυτοποίησης ως ένα είδος “ψηφιακού γκουλάγκ” στο οποίο οι άνθρωποι θα μπορούσαν να “εξοριστούν ουσιαστικά από την κοινωνία”.

“Πρόκειται για ένα τρομακτικό όραμα”, είπε.

Στην τελική ευθεία για την ανάδειξη αναδόχου εισέρχεται ένα πολύ σημαντικό σιδηροδρομικό έργο για την Πελοπόννησο που θα συνδέει το λιμάνι της Πάτρας με το Ρίο, ενώ θα περιλαμβάνει την κατασκευή της τρίτης μεγαλύτερης σήραγγας στην Ελλάδα.

Μάλιστα, ξεπεράστηκε το «αγκάθι» της χρηματοδότησης του έργου καθώς έχουν ξεκινήσει ήδη οι διαδικασίες ένταξης του στο νέο ΕΣΠΑ 2021 -2027, αλλά και στο CEF ΙΙ (Connecting Facility Europe) της νέας περιόδου.

Έρευνα της MRB για λογαριασμό της ΕΡΓΟΣΕ

Κατά κοινή ομολογία πρόκειται για ένα έργο με πολλαπλά οφέλη για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής, μειώνοντας τον χρόνο πρόσβασης προς την Αθήνα και τις υπόλοιπες πόλεις της Ελλάδας, η υλοποίηση του οποίου αναμφίβολα θα αναβαθμίσει τις συνδυασμένες μεταφορές και την εμπορική δραστηριότητα του λιμένα Πατρών.

Η αποδοχή εξάλλου του έργου αυτού και η αναγνώριση της αξίας του από τους δημότες της Πάτρας, αποτυπώνεται σε μια έρευνα που διεξήγαγε η MRB για λογαριασμό της ΕΡΓΟΣΕ, που σκοπό είχε να εντοπισθούν οι όποιες ανησυχίες και προβληματισμοί της τοπικής κοινωνίας για το έργο.

Άμεση υλοποίηση του έργου που συνδυάζει την υπόγεια και υπέργεια όδευση, επιθυμεί το 60% των ερωτηθέντων δημοτών της Πάτρας στην έρευνα της MRB

Το έργο που εξασφαλίζει τη σύνδεση του νέου λιμένα Πατρών με το κεντρικό σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας, αλλά και τη διασύνδεση με την υφιστάμενη γραμμή προς Πύργο μέσω μετεπιβίβασης, αποτελεί εδώ και χρόνια σημείο τριβής για το αν θα είναι πλήρης ή μερική η υπογειοποίηση της νέας διπλής ηλεκτροδοτούμενης γραμμής. Σύμφωνα με τον υφιστάμενο σχεδιασμό υλοποίησης του έργου που βρίσκεται σε προχωρημένο διαγωνιστικό στάδιο η υπογειοποίηση θα ξεκινά από την οδό Κανελλοπούλου έως τον Άγιο Ανδρέα και όχι από το Ρίο.

Το 75,7% των ερωτηθέντων δημοτών της Πάτρας, σύμφωνα με την έρευνα, πιστεύει ότι θα ωφεληθεί από το έργο όταν ολοκληρωθεί, είτε οικονομικά, είτε ως προς την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής

Ο βαθμός ωφέλειας του σιδηροδρομικού έργου εστιάζεται κυρίως στην αναβάθμιση της καθημερινότητας και της ποιότητας ζωής (46,1%) ή σε συνδυασμό που απορρέει από οφέλη ποιότητας ζωής & οικονομικά (27,6%).

Μείωση του χρόνου πρόσβασης στο εθνικό σιδηροδρομικό δίκτυο, εμπορική ανάπτυξη του λιμένα Πατρών, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, ιεραρχούν ως σημαντικότερα οφέλη του έργου οι δημότες της πόλης, σύμφωνα με έρευνα της MRB

 

Τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα για τους δημότες της Πόλης είναι ότι θα:

▪ μειωθεί ο χρόνος πρόσβασης προς την Αθήνα και τις υπόλοιπες πόλεις της Ελλάδας (58,4%)

▪ βοηθήσει στην εμπορική ανάπτυξη του λιμανιού της Πόλης (55,9%)

▪ δημιουργηθούν θέσεις εργασίας κατά την κατασκευή και την λειτουργία του έργου (54,6%)

▪ αναβαθμιστεί όλη η πόλη και θα αποκτήσει ένα σύγχρονο πρόσωπο (53,4%)

▪ βοηθήσει στην αύξηση της επιβατικής κίνησης του λιμανιού της πόλης (51,4%)

▪ αποκτήσει η πόλη της Πάτρας ένα σύγχρονο σύστημα αστικών συγκοινωνιών (51%).

Τα ποσοστά που αναφέρονται στα παραπάνω πλεονεκτήματα αφορούν τους δημότες που δήλωσαν ότι συμφωνούν «Πολύ» με το κάθε ένα από αυτά. Εάν σε αυτούς προσθέσουμε και όσους δηλώνουν ότι συμφωνούν «Αρκετά», δηλαδή τοποθετούνται σαφώς θετικά τότε τα ποσοστά εκτοξεύονται στην περιοχή του 90%.

Η κοινή γνώμη εμφανίζεται περισσότερο θετικά προσκείμενη στην εναλλακτική του έργου που συνδυάζει την υπόγεια και υπέργεια όδευση, γιατί επιθυμούν το έργο να υλοποιηθεί άμεσα.

Ωστόσο, το 34,1% των δημοτών ζητά την πλήρη υπογειοποίηση της γραμμής από το Ρίο έως το νέο λιμάνι. Η εναλλακτική αυτή έχει σχεδόν διπλάσιο κόστος από την πρώτη και για τον λόγο αυτό συνάντα σοβαρά εμπόδια ως προς την χρηματοδότησή της από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με πιθανό ενδεχόμενο να υπάρξουν σοβαρές καθυστερήσεις ή ακόμα και ματαίωση του έργου.

Πέρα από τα πλεονεκτήματα και τα οφέλη που αναγνωρίζουν στην πλειοψηφία τους οι ερωτηθέντες δημότες, η έρευνα κατέγραψε ότι στις μελέτες που θα εκπονηθούν κατά τη διαδικασία υλοποίηση του έργου, να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση σε:

▪ χώρους πράσινου, άθλησης και περιπάτου στην πόλη

▪ στα επίπεδα θορύβου και όχλησης από την λειτουργία της γραμμής.

Στις προτεραιότητες όλων των κατοίκων είναι η οικονομική ανάπτυξη για όλη την πόλη και η αναβάθμιση των περιοχών που γειτνιάζουν με την υπάρχουσα παλιά σιδηροδρομική γραμμή όταν θα κατασκευαστεί η νέα γραμμή. Γεγονός που συνάδει με το στρατηγικό σχέδιο της ΕΡΓΟΣΕ για την ανάπτυξη υποδομών που θα αναβαθμίσουν τον ελληνικό σιδηρόδρομο με αναπτυξιακό αποτύπωμα για την οικονομία συνολικά της χώρας.

Ταυτότητα της έρευνας

Η έρευνα διενεργήθηκε από την MRB, για λογαριασμό της ΕΡΓΟΣΕ, με σκοπό την αποτύπωση των απόψεων των πολιτών του Δήμου Πατρέων, σε δείγμα 700 κατοίκων, από τις 3 έως τις 10 Οκτωβρίου του 2022.

Με τον ομόλογό του υπουργό Άμυνας και αναπληρωτή πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπένζαμιν Γκαντζ, ο οποίος θα πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα, σήμερα 17 και αύριο 18 Νοεμβρίου, θα συναντηθεί ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος.

Όπως ανακοινώθηκε, το πρόγραμμα της επίσκεψης του Ισραηλινού υπουργού Άμυνας, περιλαμβάνει κατάθεση στεφάνου στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, συνομιλίες με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας καθώς και κοινές δηλώσεις Τύπου.

Η επίσκεψη, προστίθεται στην ανακοίνωση, παρέχει την ευκαιρία να επαναβεβαιωθεί η σημασία των ισχυρών, διαχρονικών δεσμών φιλίας και συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ και της στρατηγικής αμυντικής σχέσης τους, για την ασφάλεια και την άμυνα των δύο χωρών, αλλά και την σταθερότητα και ευημερία της ευρύτερης περιοχής.

Μεταξύ άλλων, αναμένεται να υπογραμμιστεί το υψηλό επίπεδο των διμερών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών αλλά και η κοινή θέληση Ελλάδος – Ισραήλ να προχωρήσουν μαζί στην ενίσχυση και εμβάθυνση της αμυντικής συνεργασίας τους και να λειτουργήσουν ως πυλώνες σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου.

Έμφαση στο Διεθνές Εκπαιδευτικό Κέντρο Πτήσεων της Καλαμάτας

Αναμένεται, επίσης, να τονιστεί η σπουδαιότητα του έργου υλοποίησης του Διεθνούς Εκπαιδευτικού Κέντρου Πτήσεων στην Καλαμάτα, που ενισχύει τη στρατηγική σχέση Ελλάδας – Ισραήλ, η οποία αναπτύσσεται συνεχώς, σε πολλούς τομείς, τα τελευταία χρόνια.

Εξάλλου, σήμερα, θα πραγματοποιηθεί στην 120 Πτέρυγα Εκπαιδεύσεως Αέρος (ΠΕΑ), ενημέρωση, αναφορικά με την πορεία της υλοποίησης του έργου, του Διεθνούς Εκπαιδευτικού Κέντρου Πτήσεων.

Το Διεθνές Εκπαιδευτικό Κέντρο Πτήσεων στην Καλαμάτα θα αναβαθμίσει την πτητική εκπαίδευση των πιλότων της Πολεμικής μας Αεροπορίας. Σύγχρονα πτητικά μέσα, νέες εγκαταστάσεις προσομοιωτών πτήσεως και συντήρησης αεροσκαφών, εγγυώνται την υψηλού επιπέδου βασική, προκεχωρημένη και επιχειρησιακή εκπαίδευση των πιλότων μας.

Η υψηλή ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης, είναι η εγγύηση για την αναβάθμισή του σε ένα Διεθνές Κέντρο που αναμένεται να αποτελέσει πόλο έλξης για άλλες Αεροπορίες για την εκπαίδευση των πιλότων τους.

Για μία ακόμη χρονιά η φθινοπωρινή «βροχή» των διαττόντων αστέρων Λεοντιδών θα κορυφωθεί το βράδυ της Πέμπτης 17 Νοεμβρίου και έως τα χαράματα της Παρασκευής στο βόρειο ημισφαίριο, στο οποίο ανήκει και η Ελλάδα.

Οι Λεοντίδες είναι μια μέσης έντασης βροχή διαττόντων, η οποία όμως κατά καιρούς φαίνεται ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Συνήθως φέρνει στον ουρανό της Γης έως 15 «πεφταστέρια» ανά ώρα, αλλά κάθε περίπου 33 χρόνια εμφανίζει ένα περιοδικό αποκορύφωμα με εκατοντάδες ή και δεκάδες χιλιάδες μετέωρα την ώρα. Η πιο πρόσφατη θεαματική χρονιά ήταν το 2001.

Η εν λόγω βροχή διαττόντων διαρκεί από τις 6 έως τις 30 Νοεμβρίου και φαίνεται να προέρχεται από τον αστερισμό του Λέοντα, από όπου πήρε και το όνομά της. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τα σωματίδια της σκόνης που έχει αφήσει πίσω της η ουρά του κομήτη 55Ρ/Τέμπλ-Τατλ, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1865 και κάθε Νοέμβριο τα απομεινάρια του διασταυρώνονται με την τροχιά της Γης. Ο κομήτης θα πλησιάσει ξανά τη Γη το 2031.

Καθώς η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, τα απομεινάρια του κομήτη συναντούν το ανώτερο στρώμα της ατμόσφαιρας του πλανήτη μας, αναφλέγονται λόγω της τριβής και σχηματίζουν φωτεινές σφαίρες, γνωστές ως «πεφταστέρια» ή διάττοντες. Η παρατήρηση των διαττόντων είναι πάντα καλύτερη όταν γίνεται από κάποια σκοτεινή τοποθεσία.

Η Βόρεια Κορέα εκτόξευσε σήμερα «βαλλιστικό πύραυλο άγνωστου τύπου», συνεχίζοντας τη σειρά – ρεκόρ οπλικών δοκιμών των τελευταίων εβδομάδων, ανακοίνωσε το γενικό επιτελείο εθνικής άμυνας της Νότιας Κορέας.

Σύμφωνα με το επιτελείο, ο πύραυλος εκτοξεύθηκε προς την κατεύθυνση της ανατολικής θάλασσας, ή θάλασσας της Ιαπωνίας όπως την αποκαλεί το Τόκιο, και ήταν μικρού δραστικού βεληνεκούς

Η ένταση στην κορεατική χερσόνησο έχει ανέβει κατακόρυφα φέτος. Η Βόρεια Κορέα, χώρα με πυρηνικό οπλοστάσιο, έχει προχωρήσει σε αριθμό δοκιμών όπλων άνευ προηγουμένου, συμπεριλαμβανομένων διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων, αψηφώντας αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που της απαγορεύουν την ανάπτυξη βαλλιστικών πυραύλων.

Αξιωματούχοι της Νότιας Κορέας και των ΗΠΑ προειδοποιούν εδώ και μήνες πως η Πιονγκγιάνγκ πιθανόν ετοιμάζεται για δοκιμή πυρηνικού όπλου, την πρώτη από το 2017 και την έβδομη στην ιστορία της, εκτίμηση που συμμερίστηκε επίσης πρόσφατα ο επικεφαλής του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας.