ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ανάλυση Ειδήσεων

Δεν είναι η πρώτη φορά που το Βερολίνο πιστεύει ότι μπορεί να πατάει σε δύο βάρκες χωρίς να βραχεί. Είχαμε την ψευδαίσθηση της «Οστπολιτίκ»: ο Βλαντίμιρ Πούτιν μπορούσε να μας πουλά φθηνό φυσικό αέριο και ταυτόχρονα να προσαρτά την Κριμαία. Τώρα την πολιτική για την ενέργεια: και ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και «Germany first». Την ανοχή για την Τουρκία: επιμένουμε να παριστάνουμε ότι ο Ταγίπ Ερντογάν είναι φίλος και σύμμαχος. Και βεβαίως την Κίνα: και εταίρος (;) και αντίπαλος. Ο Όλαφ Σολτς δείχνει να πιστεύει – όπως και η προκάτοχός του – ότι μπορεί να ισορροπήσει, χωρίς απώλειες. Ο Εμανουέλ Μακρόν είναι μάλλον ο πρώτος που θα διαφωνήσει.

Κανείς δεν το λέει φωναχτά, αλλά οι σχέσεις Γερμανίας – Γαλλίας βρίσκονται πιθανότατα στο χειρότερο σημείο των τελευταίων χρόνων. Ακόμη και όταν η ‘Αγγελα Μέρκελ έπρεπε να «ανέχεται» τον Νικολά Σαρκοζί, ο περίφημος άξονας φαινόταν να λειτουργεί – για χάρη της Ευρώπης. Σήμερα, παρότι στην καγκελαρία της Γερμανίας βρίσκεται ο άνθρωπος που το 2018 ζητούσε «περισσότερη συνεργασία» στη βάση των προτάσεων του γάλλου προέδρου για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το κλίμα είναι «ψυχρά επαγγελματικό», όπως το περιέγραψε γερμανός διπλωμάτης των Βρυξελλών. Οι δύο κυβερνήσεις διαφωνούν για την επιβολή ευρωπαϊκού πλαφόν στις τιμές του φυσικού αερίου. Το Παρίσι επιδιώκει πιο γενναίες αποφάσεις, ειδικά ενόψει των ύψους 300 δισεκατομμυρίων ευρώ εθνικών μέτρων που έχει εξαγγείλει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και τα οποία θεωρεί ότι δίνουν αθέμιτο πλεονέκτημα στις γερμανικές επιχειρήσεις. Επιπλέον, προτιμά να επενδύσει στην πυρηνική ενέργεια και στις ανανεώσιμες πηγές και δε θέλει ούτε να ακούει για τον ισπανο-γαλλικό αγωγό MidCat, εγχείρημα που εγκατέλειψε το 2019 και τώρα θέλουν να αναβιώσουν οι Γερμανοί. Η Γαλλία περίμενε επίσης ότι θα είχε συμμετοχή στις αμυντικές δαπάνες των 100 δισεκατομμυρίων που αποφάσισε τον περασμένο Φεβρουάριο ο Όλαφ Σολτς. Η πρώτη μεγάλη παραγγελία ωστόσο, πήγε κατευθείαν στις ΗΠΑ, στα F-35 και στους Patriot. Πρόσφατα, το Βερολίνο ανακοίνωσε πρόγραμμα αντιαεροπορικής άμυνας (European Sky Shield Initiative) από κοινού με 13 κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με το Παρίσι. Οι Γερμανοί θα χρησιμοποιήσουν εγχώρια, αμερικανικά και ίσως ισραηλινά συστήματα, ενώ οι Γάλλοι ετοιμάζουν τη δική τους ασπίδα, σε συνεργασία με την Ιταλία και – ευλόγως – ανησυχούν για τη δημιουργία χωρών – «δορυφόρων» της Γερμανίας στην ανατολική Ευρώπη, τη στιγμή που οι ίδιοι και απέτυχαν να κάνουν το ίδιο στο Νότο και ελέγχονται για «αμφίσημη» στάση έναντι της Ρωσίας.

Οι διαφορές όμως Βερολίνου – Παρισίων δεν τελειώνουν εδώ και – όπως είναι αναμενόμενο – περιλαμβάνουν και την οικονομία. Ο Εμανουέλ Μακρόν ζητά εδώ και καιρό την αναθεώρηση της δημοσιονομικής αρχιτεκτονικής της Ευρώπης, υπό το βάρος του αυξημένου κόστους ενέργειας, αλλά και των συνεπειών της πανδημίας. Θα ήθελε, με άλλα λόγια, να δει την Ευρώπη να δανείζεται κεντρικά. Ο καγκελάριος, ενώ αρχικά άφησε να εννοηθεί ότι θα μπορούσε να συζητήσει κάτι τέτοιο, λογάριαζε, όπως αποδείχθηκε χωρίς τον …ταμία, τον φιλελεύθερο (FDP) υπουργό Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ, ο οποίος είπε «Nein» σε όλα – και στον δανεισμό και στις σκέψεις για ουσιαστικό ανασχεδιασμό του συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης που φροντίζει για τη δημοσιονομική πειθαρχία στην Ευρωζώνη. «Η Γαλλία αυτή τη στιγμή μπορεί να δανειστεί με πιο ελκυστικούς όρους από ό,τι οι Βρυξέλλες», ήταν το επιχείρημα του αρχηγού του FDP. Δεν ισχύει ωστόσο το ίδιο για άλλες χώρες και κυρίως για την Ιταλία…

– Η επίσκεψη Σολτς στην Κίνα –

Η επίσκεψη του καγκελάριου Σολτς στην Κίνα – μόλις λίγες ημέρες μετά την επαναβεβαίωση του Σι Τζινπίνγκ στην ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος – δεν βοήθησε στην άμβλυνση των διαφορών και επικρίθηκε εντός και εκτός Γερμανίας. Ο Εμανουέλ Μακρόν είχε προτείνει την από κοινού επίσκεψη, στο πλαίσιο μιας ευρωπαϊκής στρατηγικής έναντι του Πεκίνου. Ο Όλαφ Σολτς προτίμησε να συνοδεύεται από δώδεκα κορυφαίους γερμανούς επιχειρηματίες που έχουν – ή επιδιώκουν – συνεργασίες με τους Κινέζους. Κανείς ασφαλώς δεν ζητά από το Βερολίνο να διακόψει τους οικονομικούς δεσμούς του με τη χώρα. Ενδεικτικά, η Daimler πουλά στην Κίνα το 1/3 των οχημάτων της, ενώ η BASF ετοιμάζεται να επενδύσει 10 δισεκατομμύρια ευρώ στο νέο εργοστάσιό της στην Κίνα. Ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας εξαρτώνται από τη διμερή συνεργασία. Όταν όμως ο γάλλος πρόεδρος, ως θιασώτης της απεξάρτησης από την Κίνα, κατηγορείται από πολλούς για «προστατευτισμό», ο γερμανός καγκελάριος φαίνεται σα να τυφλώνεται από την προοπτική νέων εμπορικών συμφωνιών. Σαν να μην έχει ήδη αποδειχθεί ότι το δόγμα «αλλαγή μέσω εμπορίου» (δυο χώρες με αμοιβαία επωφελή οικονομική συνεργασία, δεν έχουν συμφέρον να την τορπιλίσουν σε πολιτικό επίπεδο) βάζει τελικά νερά. Η υπερβολική εξάρτηση της Γερμανίας από τη (φθηνή) ρωσική ενέργεια αποδείχθηκε μειονέκτημα – αν όχι τραγικό στρατηγικό σφάλμα. Επαναλαμβάνουν οι Γερμανοί το ίδιο λάθος με την Κίνα; Ναι, πιστεύει ο Εμανουέλ Μακρόν και προειδοποιεί το Βερολίνο ότι κινδυνεύει να απομονωθεί στην Ευρώπη.

– Η ματαίωση του γερμανο-γαλλικού κυβερνητικού συμβουλίου –

Στις 26 Οκτωβρίου επρόκειτο να πραγματοποιηθεί το γερμανο-γαλλικό κυβερνητικό συμβούλιο, με τους ηγέτες και τους περισσότερους υπουργούς κάθε κυβέρνησης να συναντώνται στο Φοντενεμπλό προκειμένου να διακηρύξουν την ενότητά τους και τη σταθερότητα του κοινού άξονα. Αντ’ αυτού, η συνάντηση ακυρώθηκε (για τρίτη φορά φέτος) πέντε ημέρες πριν και περιορίστηκε σε μια μάλλον αμοιβαίως δυσάρεστη συνάντηση των Μακρόν και Σολτς στο Ελιζέ. Επίσημη δικαιολογία, το πρόγραμμα κάποιων υπουργών που «δε γινόταν με τίποτα να συνδυαστεί». Στο Βερολίνο διαβεβαιώνουν τώρα ότι το Συμβούλιο «θα πραγματοποιηθεί οπωσδήποτε» τον Ιανουάριο του 2023, στη Γερμανία. Στο Παρίσι πάλι, δεν είναι τόσο σίγουροι…

Το απρόθυμο τετ-α-τετ των δύο ηγετών στη Γαλλία είχε ως προφανή στόχο να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις. Η γλώσσα του σώματος όμως, όπως και κάποιες συμβολικές λεπτομέρειες (δεν έγιναν κοινές δηλώσεις στον Τύπο) πρόδιδαν ότι οι διαφορές παραμένουν και είναι ουσιώδεις. Από το Ελιζέ διέρρευσε άλλωστε ότι «η προετοιμασία του Συμβουλίου δεν είχε προχωρήσει επαρκώς ώστε να πραγματοποιηθεί και να είναι και παραγωγικό». Μοναδικό αποτέλεσμα της συνάντησης Μακρόν – Σολτς ήταν η απόφαση για δημιουργία ομάδων εργασίας.

Υπάρχει βεβαίως κάποιος που χαίρεται με τους καβγάδες του «ζευγαριού» που υποτίθεται ότι θα έσερνε το κάρο της Ευρώπης στο μέλλον: ο Βλαντίμιρ Πούτιν υπολόγιζε από την αρχή στον διχασμό της Δύσης και, αν και είναι ακόμη μακριά από το να τον πετύχει, είναι σαφές ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν αφήνει ανεπηρέαστη την καρδιά της Ευρώπης. Η Γερμανία αγωνιά να αποτινάξει τον τίτλο της ως «κοροϊδάκι του Πούτιν» και πηγαίνει με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς την άλλη κατεύθυνση, πλασάροντας τον εαυτό της περισσότερο ως «το ανατολικό χέρι του ΝΑΤΟ» και λιγότερο ως εταίρο της ευρωπαϊκής άμυνας, όπως θα ήθελε το Παρίσι. Η συνθήκη «Γαλλία: πολιτική δύναμη, Γερμανία: οικονομική δύναμη» ικανοποιούσε κάποτε τη γαλλική ηγεσία, αλλά τους τελευταίους μήνες η ανισορροπία στη σχέση είναι έκδηλη. Και μόνο η εκπεφρασμένη φιλοδοξία του Βερολίνου να γίνει «ο ισχυρότερος συμβατικός στρατός στην Ευρώπη», είναι αρκετή, παρά τα πυρηνικά της Γαλλίας. «Όταν η Γαλλία αρκείται να μιλάει για κυριαρχία, η Γερμανία την ασκεί», έγραψε χαρακτηριστικά ο γνωστός αρθρογράφος Νικολά Μπαβερέζ στην «Le Figaro».

Παρά τον μακρύ κατάλογο των διαφορών τους, η Γερμανία και η Γαλλία εξακολουθούν σίγουρα να έχουν περισσότερα συμφέροντα που στην ουσία τις ενώνουν και τα …στοιχήματα τις θέλουν τελικά να τα βρίσκουν. Έτσι κι αλλιώς, το τελευταίο που χρειάζεται τώρα η Ευρώπη είναι η εσωτερική διάσπαση. Ο κόσμος κοιτάζει, όσο το Βερολίνο προσπαθεί – απρόθυμα – να ανταποκριθεί στην πρόκληση της ηγέτιδας δύναμης της ΕΕ και όσο το Παρίσι συνειδητοποιεί ότι οι Γερμανοί είναι… πιο ίσοι από τους ίδιους.

Φαίη Καραβίτη

Ανοικτό εμφανίζεται το Στέιτ Ντιπάρτμεντ στο ενδεχόμενο να υπάρξει ενεργειακή διασύνδεση μεταξύ της Ελλάδας και της Λιβύης.

Όπως σημείωσε εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, οι ΗΠΑ γενικά συνεχίζουν να υποστηρίζουν έργα που προωθούν την ενεργειακή διασύνδεση της Ανατολικής Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής με την Ευρώπη.

Το αμερικανικό υπουργείο διευκρινίζει ότι δίνει ιδιαίτερα έμφαση στις συνδέσεις ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς εκτιμά ότι βοηθούν στην διαδικασία της ενεργειακής μετάβασης και ενισχύουν την ενεργειακή ασφάλεια.

Οεπικεφαλής της Εθνικής Επιχείρησης Πετρελαίου της Λιβύης Φαρχάτ Μπενγκντάρα δήλωσε ότι η χώρα εξετάζει την δημιουργία δύο αγωγών φυσικού αερίου προς την Ελλάδα και την αιγυπτιακή πόλη Νταμιέτα.

Απαντώντας σε ερώτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ σχετικά με το ενδεχόμενο της δημιουργίας ενός αγωγού που θα συνδέει την Ελλάδα με την Λιβύη, εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ είπε ότι «είναι μακροχρόνια πεποίθησή μας ότι η ανάπτυξη των πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να προάγει τη συνεργασία και να παρέχει τα θεμέλια για διαρκή ενεργειακή ασφάλεια και οικονομική ευημερία σε ολόκληρη την περιοχή. Γενικά, εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε ενεργειακά έργα που θα διασυνδέσουν φυσικά ζωτικές ενεργειακές αγορές, όπως η Ανατολική Μεσόγειος και η Βόρεια Αφρική, με την Ευρώπη, και ιδιαίτερα τις διασυνδέσεις ηλεκτρικής ενέργειας που βοηθούν στην προετοιμασία για τη μετάβαση στην καθαρή ενέργεια που ενισχύει την ενεργειακή ασφάλεια και βιωσιμότητα».

Στις «ράγες» μπαίνει πλέον η υλοποίηση του έργου για την ανάπτυξη Εμπορευματικού και Διαμετακομιστικού Κέντρου στο Θριάσιο, το πρώτο Logistics Park στην Ελλάδα.

Η κύρωση της τροποποίησης της σύμβασης από τη Βουλή, αναμένεται στο τέλος της ερχόμενης εβδομάδας, η οποία και υπογράφηκε στις 30 Μαρτίου 2022, από τους υπουργούς Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα και Υποδομών και Μεταφορών Κώστα Καραμανλή, ανοίγει πλέον τον δρόμο για να περάσει η επένδυση, ένα μεγάλο project ύψους άνω των 200 εκατ. ευρώ, που εκτιμάται πως θα αλλάξει τον χάρτη των logistics της χώρας μας.

Το Θριάσιο Ι, όπως συνήθως ονομάζεται η έκταση των 588 στρ. της ΓΑΙΑΟΣΕ, θα βάλει τις βάσεις για τη δημιουργία του πρώτου Logistics Park στην Ελλάδα σε συνδυασμό με το όμορο ακίνητο του ΟΣΕ, έκτασης 1.450 στρ.

Το σύγχρονο εμπορευματικό κέντρο συνδυασμένων μεταφορών θα εκτείνεται σε 240.000 τ.μ., σε συνολική έκταση 2.000 στρεμμάτων. Θα περιλαμβάνει αποθήκες, θα διαθέτει σύγχρονες υποδομές, οδικά δίκτυα, καθώς και σιδηροδρομική σύνδεση στη νότια πλευρά εντός του πάρκου, την οποία θα κατασκευάσει ο παραχωρησιούχος, ώστε να συνδεθεί το κέντρο με την εθνική σιδηροδρομική υποδομή. Επίσης, αποθήκες ξηρού και ψυχόμενου φορτίου, χώρους γραφείων, χώρους τελωνείου και στάθμευσης αυτοκινήτων και φορτηγών , υγειονομικές υπηρεσίες ενώ εκτιμάται ότι θα οδηγήσει στη δημιουργία 3.000 έως 5.000 νέων θέσεων εργασίας. Πιο συγκεκριμένα, η ανάδοχος κοινοπραξία Goldair – ETBA ΒΙΠΕ προβλέπεται πως θα κατασκευάσει, σε διαφορετικές φάσεις, 210.000 τετραγωνικά μέτρα στεγασμένων αποθηκών, 250.000 παλετοθέσεις, 4.000 θέσεις για αυτοκίνητα και 120 θέσεις για φορτηγά σε έκταση 588 στρεμμάτων.

Το Θριάσιο Εμπορευματικό Κέντρο θα γίνει το μεγαλύτερο του είδους του στα Βαλκάνια και θα προωθήσει τις εμπορευματικές μεταφορές της χώρας και το σχέδιο για ανάδειξή της σε μεγάλο κόμβο ανάμεσα σε Ευρώπη, Ασία και Ευρώπη. Η σημαντικότερη καινοτομία του Εμπορευματικού Κέντρου του Θριασίου είναι η διασύνδεσή του με όλα τα δίκτυα μεταφοράς: Το λιμάνι του Πειραιά, το λιμάνι της Ελευσίνας, τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών και το οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο.

«Κάνουμε το αποφασιστικό βήμα για να γίνει η Ελλάδα διεθνές hub στον τομέα των logistics» δήλωσε ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Κώστας Καραμανλής στην συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου όπου και παρουσίασε το νομοσχέδιο τονίζοντας «Αποκτούμε το πρώτο ολοκληρωμένο και σύγχρονο εμπορευματικό κέντρο συνδυασμένων μεταφορών κι αξιοποιούμε πραγματικά και τις δυνατότητες ιδίως του λιμανιού του Πειραιά, το οποίο μέχρι σήμερα ουσιαστικά λειτουργεί μόνο ως σταθμός μεταφόρτωσης, αφού δεν μπορεί να γίνει συναρμολόγηση εδώ και έτσι έχουμε σοβαρές απώλειες προς άλλα λιμάνια».

Το εν λόγω έργο, όπως δήλωσε ο υπουργός θα συμβάλλει στην αναβάθμιση της Δυτικής Αττικής – μαζί ασφαλώς με μια σειρά από νέα έργα, με κυριότερο την κατασκευή του νέου κλάδου του Προαστιακού Σιδηροδρόμου που θα ξεκινά από τα ‘Ανω Λιόσια και θα εξυπηρετεί μια σειρά από αστικές περιοχές όπως ο Ασπρόπυργος και η Ελευσίνα και θα καταλήγει στα Μέγαρα αλλά και τις επεκτάσεις του Μετρό προς τα Δυτικά.

Υπενθυμίζεται πως στην τροποποιημένη σύμβαση παραχώρησης προβλέπεται, μεταξύ άλλων, ο διπλασιασμός του εφάπαξ οικονομικού ανταλλάγματος από 10 εκατ. ευρώ στα 20 εκατ. ευρώ. Ακόμη, αυξάνεται η ετήσια πληρωμή του παραχωρησιούχου προς τον κύριο του έργου, δηλαδή τη ΓΑΙΑΟΣΕ, από 2,51% σε 5% επί των ακαθάριστων ετήσιων εσόδων για όλη την περίοδο παραχώρησης, ενώ το ετήσιο εγγυημένο αντάλλαγμα διπλασιάζεται από 350.000 ευρώ σε 700.000 ευρώ. Εισάγεται, παράλληλα, μηχανισμός κατανομής των κερδών μετά φόρων 50-50 με τον παραχωρησιούχο, όταν η απόδοση των ιδίων κεφαλαίων του υπερβαίνει ένα ποσοστό. Η διάρκεια παραχώρησης από τα 60 έτη μειώθηκε στα 37. Τα έργα της πρώτης φάσης, πενταετούς διάρκειας, έχει αναλάβει η Μυτιληναίος.

«Τα τελευταία δύο χρόνια η Τουρκία πέρασε από τις “αμφισβητήσεις” στις έμπρακτες προκλήσεις: Καταπατά την ελληνική ΑΟΖ ήδη ανατολικά και νοτίως της Κρήτης. Με το Τουρκολυβικό μνημόνιο. Το οποίο δεν το έχει επικυρώσει, ούτε καν η εθνοσυνέλευση της Λιβύης. Και τώρα της έχει βάλει πάγο και ο ΟΗΕ. Επίσης, η Τουρκία προσπάθησε να δημιουργήσει “τετελεσμένα” στέλνοντας ερευνητικά της σκάφη να κάνουν έρευνες – ή να δείξουν ότι κάνουν έρευνες – πάνω σε ΑΟΖ ελληνικής δικαιοδοσίας. Η Τουρκία δημιουργεί προβλήματα γιατί δεν δέχεται το Διεθνές Δίκαιο όταν δεν τη συμφέρει» τόνισε στον χαιρετισμό του ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, στην εκδήλωση των δικηγορικών συλλόγων Ελλάδος-Κύπρου, για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, που πραγματοποιείται στη Λευκωσία, υπογραμμίζοντας πως γι’ αυτό δεν έχει νόημα πια ο “διάλογος” μαζί της.

«Δεν πρόκειται πλέον, για διάλογο ανάμεσα σε δύο κράτη που έχουν διαφορές κι είναι φυσικό να τα συζητάνε και να τα βρίσκουν μεταξύ τους – ή αλλιώς να τα πηγαίνουν σε “διαιτησία”. Τώρα μοιάζει περισσότερο…- να το ξαναπώ- “διάλογος με πειρατή”, που προσπαθεί να αποσπάσει τη συναίνεσή μας για να μας αρπάξει τα πάντα! Τέτοια συναίνεση δεν θα δώσει ποτέ ελληνική κυβέρνηση! Γιατί “διάλογο” με πειρατή, δεν κάνει κανείς!» πρόσθεσε ο κ. Σαμαράς.

Επίσης αφού ανέφερε ότι η Ελλάδα έδειξε κατ’ επανάληψιν σε όλο τον κόσμο ότι δεν είναι εκείνη που προκαλεί, υποστήριξε ότι «τώρα που οι έμπρακτες προκλήσεις της Τουρκίας απέναντί μας κλιμακώνονται συνεχώς. Τώρα που κλιμακώνονται και οι προκλήσεις της Τουρκίας απέναντι στη Δύση συνολικά. Και η Τουρκία αναδεικνύεται σε “σύμμαχο του Πούτιν”. Τώρα που η Τουρκία τα έσπασε ξανά με την Αίγυπτο για τη Λιβύη, Τώρα που και η Ιταλία αλλάζει στάση. Τώρα που η Τουρκία γίνεται όλο και περισσότερο μια «αντιδυτική» χώρα, είναι η κατάλληλη στιγμή, να καταλάβουμε ότι η Τουρκία χρειάζεται άλλη αντιμετώπιση».

«Και ίσως είναι η ευκαιρία για άλλη αντιμετώπιση, χωρίς μόνιμο κατευνασμό – χωρίς ανακύκλωση φοβικών ανακλαστικών» υπογράμμισε ο πρώην πρωθυπουργός.

Καταλήγοντας ο κ. Σαμαράς σημείωσε ότι δεν αρκεί να έχεις δίκιο, πρέπει να μπορείς και να διεκδικήσεις το δίκιο σου, αλλιώς τα χάνεις όλα. «Κι ένα τελευταίο μάθημα από την ιστορία της πατρίδας μας: Όποιος υποτιμά το φρόνημα των Ελλήνων, το μετανιώνει!» ανέφερε.

Ακολουθεί ολόκληρος ο χαιρετισμός του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά:

“Φίλες και φίλοι, Συνέλληνες σε Ελλάδα και Κύπρο.

Πρώτα θέλω να συγχαρώ την ολομέλεια των δικηγορικών συλλόγων Ελλάδας, και τον παγκύπριο δικηγορικό σύλλογο για την πρωτοβουλία τους να οργανώσουν αυτή τη συνάντηση, για τα μεγάλα επίκαιρα θέματα του ελληνισμού. Είναι η δεύτερη – μετά την προηγούμενη στο Καστελόριζο. Και θα είναι το ίδιο εμβληματική όπως κι εκείνη στο Καστελόριζο. Από δύο ακριτικά σημεία του ελληνισμού, δίνεται φωνή στις αγωνίες όλων των Ελλήνων.

Το θέμα που θα συζητήσουμε είναι, από μιαν άποψη, απλό:

Η Ελλάδα έχει κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα που δεν μπορεί να απεμπολήσει. Όπως ακριβώς όλες οι χώρες του κόσμου. Στην περίπτωσή μας, κυρίως:

Χωρικά ύδατα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη – την ΑΟΖ όπως τη λέμε. Εκεί μέσα ίσως βρίσκεται και η λύση για το πρόβλημα του ενεργειακού εφοδιασμού ολόκληρης της Ευρώπης.

Κι αυτό καθιστά τη σημερινή συζήτηση δραματικά επίκαιρη.

Τα όρια της κυριαρχίας μας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας δεν είναι αυθαίρετα. Τα ορίζει με σαφήνεια το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, το οποίο υπεγράφη του 1982, και ήδη είναι “εθιμικό”, αφού το έχουν προσυπογράψει όλες οι χώρες του κόσμου, πλην ελαχίστων.

Το Διεθνές Δίκαιο, λοιπόν, ορίζει σαφώς ότι τα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα σε θαλάσσιες ζώνες, όπως ακριβώς και οι χερσαίες περιοχές. Το άρθρο 121.

Αλλά αυτό η Τουρκία δεν το δέχεται! Η Τουρκία δεν δέχεται το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας!Και υποστηρίζει, εντελώς αυθαίρετα, ότι τα νησιά μας δεν έχουν θαλάσσιες ζώνες. Γιατί; Γιατί έτσι θέλει!

Υποστηρίζει ακόμα ότι η Αποκλειστική Ζώνη της Ελλάδας ανήκει στην Τουρκία, επειδή η Τουρκία είναι λέει… μεγαλύτερη!

Πράγμα εντελώς εκτός κάθε λογικής Διεθνούς Δικαίου. Το οποίο Δίκαιο βεβαίως δεν ξεχωρίζει άλλα δικαιώματα για τις “μεγάλες” χώρες κι άλλα για τις μικρότερες…

Τα τελευταία δύο χρόνια η Τουρκία πέρασε από τις “αμφισβητήσεις” στις έμπρακτες προκλήσεις:

Καταπατά την ελληνική ΑΟΖ ήδη ανατολικά και νοτίως της Κρήτης. Με το Τουρκολυβικό μνημόνιο. Το οποίο δεν το έχει επικυρώσει, ούτε καν η εθνοσυνέλευση της Λιβύης.

Και τώρα της έχει βάλει πάγο και ο ΟΗΕ. Επίσης, η Τουρκία προσπάθησε να δημιουργήσει “τετελεσμένα” στέλνοντας ερευνητικά της σκάφη να κάνουν έρευνες – ή να δείξουν ότι κάνουν έρευνες – πάνω σε ΑΟΖ ελληνικής δικαιοδοσίας.

Η Τουρκία δημιουργεί προβλήματα γιατί δεν δέχεται το Διεθνές Δίκαιο όταν δεν τη συμφέρει…Γι’ αυτό και δεν έχει νόημα πια ο “διάλογος” μαζί της.

Δεν πρόκειται πλέον, για διάλογο ανάμεσα σε δύο κράτη που έχουν διαφορές κι είναι φυσικό να τα συζητάνε και να τα βρίσκουν μεταξύ τους – ή αλλιώς να τα πηγαίνουν σε “διαιτησία”.

Τώρα μοιάζει περισσότερο…- να το ξαναπώ- “διάλογος με πειρατή”, που προσπαθεί να αποσπάσει τη συναίνεσή μας για να μας αρπάξει τα πάντα! Τέτοια συναίνεση δεν θα δώσει ποτέ ελληνική κυβέρνηση! Γιατί “διάλογο” με πειρατή, δεν κάνει κανείς!

Αλλά προσοχή στο σημείο αυτό: Η Ελλάδα έδειξε κατ’ επανάληψιν σε όλο τον κόσμο ότι δεν είναι εκείνη που «προκαλεί»! Θυμίζω : παλαιότερα δεν υπήρχε το τουρκολυβικό μνημόνιο. Παλαιότερα δεν υπήρχαν οι “εξορμήσεις” των τουρκικών ερευνητικών σκαφών μέσα σε ελληνική ΑΟΖ. Παλαιότερα δεν υπήρχαν οι συνεχείς παρασπονδίες της Τουρκίας απέναντι στη Δύση.

Τώρα λοιπόν που οι έμπρακτες προκλήσεις της Τουρκίας απέναντί μας κλιμακώνονται συνεχώς. Τώρα που κλιμακώνονται και οι προκλήσεις της Τουρκίας απέναντι στη Δύση συνολικά. Και η Τουρκία αναδεικνύεται σε “σύμμαχο του Πούτιν”, Τώρα που η Τουρκία τα έσπασε ξανά με την Αίγυπτο για τη Λιβύη, Τώρα που και η Ιταλία αλλάζει στάση,

Τώρα που η Τουρκία γίνεται όλο και περισσότερο μια «αντιδυτική» χώρα,είναι η κατάλληλη στιγμή, να καταλάβουμε ότι η Τουρκία χρειάζεται άλλη αντιμετώπιση. Και ίσως είναι η ευκαιρία για άλλη αντιμετώπιση, χωρίς μόνιμο κατευνασμό – χωρίς ανακύκλωση φοβικών ανακλαστικών.

Να θυμάστε όμως: Δεν αρκεί να έχεις δίκιο. Πρέπει να μπορείς και να διεκδικήσεις το δίκιο σου! Αλλιώς τα χάνεις όλα… Κι ένα τελευταίο μάθημα από την ιστορία της πατρίδας μας: Όποιος υποτιμά το φρόνημα των Ελλήνων, το μετανιώνει! Πικρά… Εσείς βέβαια το ξέρετε αυτό. Το λέω για να το ακούσουν όσοι δεν το ξέρουν. Ή όσοι έχουν την τάση να το ξεχνάνε… Με θερμούς χαιρετισμούς σε όλους σας – και ιδιαίτερα στην αγαπημένη μου Κύπρο. Καλή επιτυχία και πάλι.”