Ειδησεογραφική Ανάλυση
Εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊού, η παγκοσμιοποίηση μπήκε σε μια φάση ταχύρρυθμης ύφεσης, σύμφωνα με τον οικονομολόγο και συγγραφέα Τσαρλς Χιου Σμιθ (Charles Hugh Smith). Ο Σμιθ βασίζει τον ισχυρισμό του στο μοντέλο καμπύλης τύπου S με βάση το οποίο προβλέπεται ο κύκλος ζωής μιας επιχείρησης ή μιας οικονομίας.
Ο Σμιθ δηλώνει σε έρευνα με τίτλο: «Goodbye to All That: The Demise of Globalization and Imperial Pretensions», ότι όλοι οι οικονομικοί κύκλοι ακολουθούν μια καμπύλη τύπου S. Αυτή η καμπύλη S χαρακτηρίζεται από 1) μια αρχική φάση ή αλλιώς «φάση ανάφλεξης», 2) μια φάση εξέλιξης όπου η παραγωγικότητα φτάνει στο υψηλότερο επίπεδό της, 3) μια φάση ακμής όπου η παραγωγικότητα και οι ανταμοιβές τελματώνουν 4) μια φάση ύφεσης όπου σταματούν να λειτουργούν οι παράγοντες που καθόριζαν τον οικονομικό κύκλο για δεκαετίες.
Ο ιός του ΚΚΚ, γνωστός ως νέος κορωνοϊός, λειτούργησε ως καταλύτης ώστε να έρθουν στην επιφάνεια οι οικονομικοί κίνδυνοι που σχετίζονται με οικονομίες που αντιμετωπίζουν τεράστιο χρέος. Το χρέος αυτό συσσωρευόταν σε μια περίοδο αργής ροής χρημάτων.
H McKinsey & Company προειδοποιεί για παγκόσμια ύφεση της ανάπτυξης λόγω της «μετατόπισης στη σύνθεση των προσλήψεων στην οικονομία, προς τομείς χαμηλότερης παραγωγικότητας· μιας έλλειψης των τομέων επιτάχυνσης παραγωγικότητας μετά την οικονομική κρίση· αδύναμης ανάπτυξης στην “ισχυροποίηση κεφαλαίου”, και άνισων βαθμών ψηφιοποίησης στους διάφορους τομείς».
Η πετρελαϊκή κρίση του 1974 βύθισε τις Ηνωμένες Πολιτείες στην χειρότερη οικονομική ύφεση μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και οδήγησε στην παραίτηση του προέδρου Νίξον. Αλλά ο υπουργός εξωτερικών Χένρι Κίσσινγκερ προανήγγειλε την οικονομική άνθηση της Αμερικής μέσω χρηματοδότησης, με την δήλωσή του ότι: «εκείνος που ελέγχει τα τρόφιμα ελέγχει τους ανθρώπους, εκείνος που ελέγχει την ενέργεια μπορεί να ελέγξει ολόκληρες ηπείρους, εκείνος που ελέγχει τα χρήματα μπορεί να ελέγξει τον κόσμο».
O Κίσσινγκερ προέβλεψε την άνοδο των δυναμικών αμερικανικών τραπεζικών ιδρυμάτων για τη διαχείριση της «ανακύκλωσης του πετροδολαρίου», όρος που χρησιμοποιήθηκε από το ΔΝΤ (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) για την ανακατεύθυνση των κερδών χωρών εξαγωγής πετρελαίου, ώστε να ενδυναμωθούν οι επιχειρηματικές συναλλαγές με ξένες χώρες και οι επενδύσεις ξένων χωρών.
Τα τελευταία 45 χρόνια, το U.S Federal Reserve, οι αμερικανικές τράπεζες και τα πολυεθνικά νομικά σώματα των ΗΠΑ, επέφεραν μια έκρηξη επενδύσεων και κατανάλωσης, ανεβάζοντας τους ρυθμούς του GDP για τις μεγάλες οικονομίες του κόσμου, από 20 έως 70 τοις εκατό.
Τα κέρδη από το ισχυρό κεφάλαιο της μεγάλης παραγωγής ημιαγωγών στις ΗΠΑ, είναι παράγοντας που σχετίζεται με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Με περιορισμένες επενδυτικές ευκαιρίες μετά τον Ψυχρό Πόλεμο για τις ανεπτυγμένες οικονομίες, η οικονομία της Κίνας και άλλων χωρών που έπασχαν από την έλλειψη πιστώσεων, ξαφνικά βίωσαν ένα «τσουνάμι» επενδύσεων από τις ΗΠΑ, για χρηματοδότηση πολεοδόμησης, κατασκευαστικών εργασιών και την τόνωση των καταναλωτικών κερδών για τα τριτοκοσμικά νοικοκυριά.
Αλλά σύμφωνα με τον Σμιθ: «Είναι στην ανθρώπινη φύση να θεωρεί ότι η παρούσα κατάσταση θα είναι έτσι σχεδόν για πάντα, και ότι οι προσωρινές, εξαρτώμενες [από άλλους παράγοντες] υποδομές είναι μόνιμες». Προειδοποιεί ότι «ο συνδυασμός των ιδιαίτερων συνθηκών που δημιούργησαν το παγκόσμιο κύμα των πιστώσεων, των καταναλωτικών εξόδων και της μεταφοράς της παραγωγής στην Κίνα, έληξε».
Τα κέρδη κατανεμήθηκαν σε ένα ευρύ σύνολο ανεπτυγμένων κρατών κατά την άνοδο και την πρώιμη φάση ανάπτυξης της καμπύλης S. Αλλά τα κέρδη από το χαμηλό εργατικό κόστος διαφόρων κρατών και τα μη αυστηρά περιβαλλοντικά πρότυπα, έγιναν παράγοντας απώλειας για τις αμερικανικές δουλειές κατά το τελευταίο στάδιο της φάσης οικονομικής ανάπτυξης.
Καθώς η ανάπτυξη της παραγωγής βάσει της καμπύλης S τελματώθηκε μετά την οικονομική κρίση του 2009, η ελίτ των ΗΠΑ συνέχισε να αιτιολογεί τις επιπρόσθετες μεταφορές επενδύσεων, θέσεων εργασίας και τεχνολογίας στον τρίτο κόσμο, ως απαραίτητες για παροχή χαμηλών τιμών στους καταναλωτές των ανεπτυγμένων χωρών.
Ο Σμιθ λέει ότι τα τρισεκατομμύρια δολάρια που δημιουργήθηκαν μέσω επενδύσεων των ανεπτυγμένων χωρών, μετατράπηκαν από κερδοφόρες επενδύσεις σε βραχυπρόθεσμη κερδοσκοπία. Με παραγωγή περισσότερη απ΄ ότι χρειάζεται, σχεδόν μηδαμινά κέρδη, και κανένα όφελος για την παραγωγή, ώστε να δημιουργηθεί νέο ρευστό, ο Σμιθ προειδοποιεί ότι η καμπύλη S βρίσκεται στη φάση της ραγδαίας πτώσης.
O Σμιθ θεωρεί ότι η πανδημία του ιού του ΚΚΚ είναι προειδοποίηση για τον κόσμο ότι «ο χωρίς ρίσκο παράδεισος της παγκοσμιοποίησης εμπεριέχει στην πραγματικότητα πολλούς καταστροφικούς κινδύνους». Βλέπει την δαπάνη της Κίνας για το πρόγραμμα «Μία Ζώνη, Ένας δρόμος» για το οποίο πρόσφατα ο Morgan Stanley προέβλεψε ότι θα μπορούσε να φτάσει το $1,2 – 1,3 τρισεκατομμύρια μέχρι το 2027, ως παράδειγμα «μιας εποχής που έχει ήδη γίνει σκόνη».
Η Epoch Times αναφέρεται στον νέο κορωνοϊό ως ιό του ΚΚΚ, καθώς η συγκάλυψη και η κακοδιαχείριση του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος επέτρεψαν στον ιό να εξαπλωθεί σε όλη την Κίνα και να δημιουργηθεί μια παγκόσμια πανδημία. Ο ιός πρωτοεμφανίστηκε πέρυσι στην Κίνα προτού εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο.