Γράφει ο Joshua Philip.
Η εξτρεμιστική αναρχική-κομμουνιστική ομάδα Antifa (Αντίφα) ήταν στα πρωτοσέλιδα παλαιότερα λόγω των βίαιων συγκρούσεων στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια. Ωστόσο, ενώ η οργάνωση επικροτήθηκε από μερικά αριστερά ειδησεογραφικά κέντρα για τη συμπερίληψη λευκών εθνικιστών και νεοναζί στη λίστα των στόχων της, η οργάνωση δεν ήταν πάντα κυνηγός «φασισμού», όπως η ίδια ισχυρίζεται.
Η οργάνωση ήταν αρχικά μέρος των επιχειρήσεων «μετώπου» της Σοβιετικής Ένωσης για την επίτευξη κομμουνιστικής δικτατορίας στη Γερμανία και εργάστηκε για να βάλει την ταμπέλα «φασίστες» σε όλα τα αντίπαλα πολιτικά κόμματα.
Η προέλευση της οργάνωσης μπορεί να εντοπιστεί στο «ενωμένο μέτωπο» της Κομμουνιστικής Διεθνούς της Σοβιετικής Ένωσης (Comintern, Κομιντέρν) κατά τη διάρκεια του Τρίτου Παγκόσμιου Συνεδρίου στη Μόσχα τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 1921, σύμφωνα με το γερμανικό φυλλάδιο «80 Χρόνια Αντιφασιστικής Δράσης» του Μπερντ Λάνγκερ, που εκδόθηκε από την Ένωση Προώθησης του Αντιφασιστικού Πολιτισμού. Ο Λάνγκερ ήταν πρώην μέλος της Autonome Antifa, παλιότερα μιας από τις μεγαλύτερες οργανώσεις Antifa της Γερμανίας, η οποία διαλύθηκε το 2004.
Η Σοβιετική Ένωση ήταν από τις πιο βίαιες δικτατορίες του κόσμου, σκοτώνοντας περίπου 20 εκατομμύρια ανθρώπους, σύμφωνα με την «Μαύρη Βίβλο του Κομμουνισμού», που εκδόθηκε [στην αγγλική της έκδοση] από τον εκδοτικό οίκο του πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Το σοβιετικό καθεστώς είναι δεύτερο μετά το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας υπό τον Μάο Τσε Τουνγκ, το οποίο σκότωσε σύμφωνα με εκτιμήσεις, 65 εκατομμύρια ανθρώπους.
Ο αντιφασισμός είναι μια στρατηγική παρά μια ιδεολογία.
– Μπερντ Λάνγκερ, πρώην μέλος, Autonome Antifa
Η ιδέα της στρατηγικής «ενιαίου μετώπου» ήταν να συγκεντρώσει τις αριστερές οργανώσεις προκειμένου να υποκινήσουν μια κομμουνιστική επανάσταση. Οι Σοβιετικοί πίστευαν ότι μετά την επανάσταση της Ρωσίας το 1917, ο κομμουνισμός στη συνέχεια θα εξαπλωνόταν στη Γερμανία, αφού η Γερμανία είχε το δεύτερο μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα, το KPD (Κομμουνιστικό Κόμμα της Γερμανίας).
Ήταν στο Τέταρτο Παγκόσμιο Συνέδριο της Κομιντέρν το 1922 που το σχέδιο διαμορφώθηκε. Η Μόσχα δημιούργησε το σύνθημα «Προς τις Μάζες» για τη στρατηγική της για το ενωμένο μέτωπο και προσπάθησε να ενώσει τα διάφορα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα της Γερμανίας κάτω από ένα ενιαίο ιδεολογικό αφήγημα που ελέγχει.
«Το “ενιαίο μέτωπο” δεν σημαίνει συνεπώς μια ίση συνεργασία μεταξύ διαφορετικών οργανώσεων, αλλά την κυριαρχία του εργατικού κινήματος [που ελέγχεται] από τους κομμουνιστές», γράφει ο Λάνγκερ.
Ο Μπενίτο Μουσολίνι, ένας μαρξιστής και σοσιαλιστής που απελάθηκε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ιταλίας το 1914 για την υποστήριξή του τού Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, αργότερα ίδρυσε το φασιστικό κίνημα ως το δικό του πολιτικό κόμμα. Πήρε την εξουσία μέσω της «Παρέλασης στην Ρώμη» τον Οκτώβριο του 1922.
Στη Γερμανία, ο Αδόλφος Χίτλερ έγινε επικεφαλής του Εθνικού Σοσιαλιστικού Γερμανικού Κόμματος των Εργατών (Ναζιστικό Κόμμα) το 1921 και ξεκίνησε μια απόπειρα πραξικοπήματος το 1923.
Το KPD (ΚΚ Γερμανίας) αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το αφήγημα του αντιφασισμού για να σχηματίσει ένα κίνημα. Ο Λάνγκερ σημειώνει, ωστόσο, ότι στο KPD, οι ιδέες του «φασισμού» και του «αντι-φασισμού» ήταν «αδιαφοροποίητες» και ο όρος «φασισμός» χρησίμευε απλώς ως ρητορική για να υποστηρίξει την επιθετική τους αντίθεση.
Τόσο το κομμουνιστικό όσο και το φασιστικό σύστημα βασίστηκαν σε κολεκτιβισμό και σε κρατικά σχεδιασμένες οικονομίες. Και τα δύο πρότειναν επίσης συστήματα στα οποία το άτομο ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από ένα τελείως εκτεταμένο κράτος και αμφότερα ήταν υπεύθυνα για φρικαλεότητες μεγάλης κλίμακας και γενοκτονία.
Η ετήσια έκθεση του 2016 από την εγχώρια υπηρεσία πληροφοριών της Γερμανίας, την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος (BfV), τονίζει το ίδιο σημείο: Από την άποψη του «αριστερού εξτρεμιστή», η ταμπέλα του «φασισμού» όπως προωθείται από την Antifa συχνά δεν αναφέρεται στον πραγματικό φασισμό, αλλά είναι απλώς μια ταμπέλα που αποδίδεται στον «καπιταλισμό».
Ενώ οι αριστεροί εξτρεμιστές ισχυρίζονται ότι πολεμούν τον «φασισμό» όταν επιτίθενται σε άλλες ομάδες, η έκθεση αναφέρει ότι ο όρος «φασισμός» έχει διπλή έννοια κάτω από την ακροαριστερή ιδεολογία, υποδεικνύοντας τον «αγώνα ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα».
Αυτό ίσχυε εξ αρχής, σύμφωνα με τον Λάνγκερ. Για τους κομμουνιστές στη Γερμανία, ο «αντιφασισμός» σήμαινε απλώς «αντι-καπιταλισμός». Σημειώνει ότι οι ονομασίες χρησίμευαν απλώς ως «επιθετικές έννοιες» μέρος ενός «πολιτικού λεξιλογίου».
Μια περιγραφή της Antifa στον ιστότοπο του BfV σημειώνει ότι η οργάνωση εξακολουθεί και σήμερα να ορίζει τον καπιταλισμό ως«φασισμό».
«Υποστηρίζουν ότι το καπιταλιστικό κράτος παράγει φασισμό ή τουλάχιστον τον ανέχεται. Επομένως, ο αντιφασισμός στρέφεται όχι μόνο εναντίον πραγματικών ή υποτιθέμενων δεξιών εξτρεμιστών, αλλά επίσης πάντα εναντίον του κράτους και των εκπροσώπων του, ιδίως των μελών των αρχών ασφαλείας», αναφέρει.
Ο Λάνγκερ σημειώνει ότι ιστορικά, χαρακτηρίζοντας τα αντι-καπιταλιστικά συμφέροντα του κομμουνιστικού κινήματος ως «αντι-φασισμό», το KPD μπόρεσε να χρησιμοποιήσει αυτήν τη ρητορική για να χαρακτηρίσει όλα τα άλλα πολιτικά κόμματα ως φασιστικά. Γράφει, «Σύμφωνα με αυτό, τα άλλα κόμματα που αντιτίθενται στο KPD ήταν φασιστικά, ειδικά το SPD [Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας]».
Έτσι, σε αυτό που σήμερα θα φαινόταν ειρωνικό, η ομάδα που βρισκόταν περισσότερο στο στόχαστρο των κομμουνιστών «αντιφασιστών» υπό τη νέα ταμπέλα τους του «φασισμού», ήταν οι σοσιαλδημοκράτες.
Στις 23 Αυγούστου 1923, το Πολιτικό Γραφείο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας πραγματοποίησε μια μυστική συνάντηση, και σύμφωνα με τον Λάνγκερ, «όλοι οι σημαντικοί αξιωματούχοι μίλησαν για μια ένοπλη εξέγερση στη Γερμανία».
Το KPD βρισκόταν στο προσκήνιο αυτού του καλέσματος, και ξεκίνησε ένα κίνημα υπό την σημαία της Δράσης Ενιαίου Μετώπου και ονόμασε την ένοπλη «αντιφασιστική» πτέρυγά του ως Antifaschistische Aktion (Αντιφασιστική Δράση), όνομα το οποίο η Antifa εξακολουθεί να φέρει στη Γερμανία, και όνομα και οργάνωση από την οποία προήλθαν οι οργανώσεις Antifa σε άλλες χώρες.
Εκείνο τον καιρό, ο Χίτλερ και το Ναζιστικό Κόμμα του είχαν αρχίσει να αναδύονται στην παγκόσμια σκηνή, και το Ναζιστικό Κόμμα χρησιμοποίησε μια παρόμοια ομάδα με την Antifaschistische Aktion για πολιτική βία και εκφοβισμό, που ονομαζόταν τα «φαιά πουκάμισα».
Η Antifaschistische Aktion, εν τω μεταξύ, άρχισε να προσελκύει ορισμένα μέλη που αντιτάχθηκαν στην άφιξη του φασισμού στη Γερμανία και τα οποία δεν υποστήριζαν — ή πιθανώς αγνοούσαν — τους δεσμούς της οργάνωσης με τη Σοβιετική Ένωση.
Ωστόσο, η βία που προκάλεσε η Antifaschistische Aktion είχε σε μεγάλο βαθμό αντίθετο αποτέλεσμα. Οι συνεχιζόμενες τακτικές βίας και εκφοβισμού όλων των αντίπαλων συστημάτων από το κίνημα Antifa, μαζί με τη βίαιη ιδεολογία του, οδήγησαν πολλούς ανθρώπους να στραφούν στον φασισμό.
«Η βίαιη επαναστατική ρητορική των Κομμουνιστών, που υπόσχεται την καταστροφή του καπιταλισμού και τη δημιουργία μιας Σοβιετικής Γερμανίας, τρόμαξε τη μεσαία τάξη της χώρας, που γνώριζε πολύ καλά τι είχε συμβεί στους ομολόγους τους στη Ρωσία μετά το 1918», γράφει ο Ρίτσαρντ Τ. Έβανς στο «Το Τρίτο Ράιχ στην εξουσία».
Ο αντιφασισμός στρέφεται όχι μόνο εναντίον πραγματικών ή υποτιθέμενων δεξιών εξτρεμιστών, αλλά επίσης πάντα κατά του κράτους και των εκπροσώπων του, ιδίως των μελών των αρχών ασφαλείας.
— Ομοσπονδιακό Γραφείο Προστασίας του Συντάγματος της Γερμανίας
«Απογοητευμένοι από την αποτυχία της κυβέρνησης να επιλύσει την κρίση και φοβισμένοι σε βαθμό απελπισίας από την άνοδο των κομμουνιστών», αναφέρει, «άρχισαν να αποχωρούν από τις μικρές φατρίες και τις αψιμαχίες τους της συμβατικής πολιτικής δεξιάς και να στρέφονται προς τους Ναζί αντ’ αυτών».
Ο Λάνγκερ σημειώνει ότι από την αρχή, το KPD ήταν μέλος της Κομιντέρν, και «μέσα σε λίγα χρόνια, έγινε σταλινικό κόμμα», τόσο ιδεολογικά όσο και στην χρηματοδότησή του. Δηλώνει ότι εξαρτούνταν ακόμη και «οικονομικά από τα κεντρικά της Μόσχας».
Οι επικεφαλείς του KPD, με την Antifa ως το κίνημα κρούσης για βία και εκφοβισμό αντίπαλων πολιτικών κομμάτων, βρέθηκαν υπό την διοίκηση του σοβιετικού μηχανισμού. Πολλοί επικεφαλείς του KPD θα γίνονταν αργότερα επικεφαλείς στην κομμουνιστική Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, μεταξύ άλλων και στο τρομερό υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας, την Στάζι.
Όπως δηλώνει ο Λάνγκερ, «ο αντιφασισμός είναι μια στρατηγική παρά μια ιδεολογία».
«Εμφανίστηκε στη Γερμανία τη δεκαετία του 1920 από το KPD», όχι ως ένα αποδεκτό κίνημα ενάντια στο φασισμό που θα προέκυπτε αργότερα στη Γερμανία, αλλά «ως μια αντι-καπιταλιστική έννοια για αγώνα», γράφει.
Ακολουθήστε τον Joshua στο Twitter @JoshJPhilipp.
Ο Christian Watjen συνέβαλε σε αυτό το άρθρο.
Ο κομμουνισμός εκτιμάται ότι σκότωσε τουλάχιστον 100 εκατομμύρια ανθρώπους, ωστόσο τα εγκλήματά του δεν έχουν καταγραφεί πλήρως και η ιδεολογία του εξακολουθεί να υφίσταται. Η Epoch Times προσπαθεί να αποκαλύψει την ιστορία και τις πεποιθήσεις αυτού του κινήματος, το οποίο υπήρξε πηγή τυραννίας και καταστροφής από τότε που εμφανίστηκε.
Δείτε ολόκληρη τη σειρά των αγγλικών άρθρων εδώ.
Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
