Ανησυχία για την ασφάλεια ορισμένων δραστικών ουσιών σε αντηλιακά προϊόντα εξέφρασε η Αυστραλιανή Υπηρεσία Θεραπευτικών Προϊόντων (Therapeutic Goods Administration – TGA), προτείνοντας νέους κανονισμούς και περιορισμούς στη χρήση τους.
Η TGA πρότεινε την αναδιαμόρφωση προϊόντων που περιέχουν τις ουσίες homosalate (ομοσαλάτη), oxybenzone (οξυβενζόνη) και benzophenone (βενζοφαινόνη) – μια χημική ένωση που σχηματίζεται με την πάροδο του χρόνου – ώστε να διασφαλιστεί η μακροπρόθεσμη ασφάλειά τους.
Οι συγκεκριμένες ουσίες χρησιμοποιούνται ευρέως σε αντηλιακά για την απορρόφηση της υπεριώδους ακτινοβολίας, ωστόσο, σύμφωνα με νέα επιστημονικά δεδομένα και μοντέλα, ενδέχεται να ενέχουν κινδύνους όταν εφαρμόζονται συχνά και επί σειρά ετών.
Η υπηρεσία ξεκίνησε δημόσια διαβούλευση για τον καθορισμό των επιτρεπόμενων επιπέδων των ουσιών αυτών στην Αυστραλία, βασιζόμενη μεταξύ άλλων στο «Αυστραλιανό Μοντέλο Έκθεσης σε Αντηλιακά» (Australian Sunscreen Exposure Model – ASEM), το οποίο λαμβάνει υπόψη συνήθειες έντονης χρήσης, ιδίως στα παιδιά.
Η TGA διευκρίνισε ότι η σχετική αξιολόγηση εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της διαρκούς εποπτείας και ρύθμισης της ασφάλειας, ποιότητας και αποτελεσματικότητας των θεραπευτικών προϊόντων. Τόνισε επίσης ότι τα δεδομένα του ASEM και οι παρατηρήσεις των πολιτών θα επηρεάσουν τις μελλοντικές ρυθμιστικές αποφάσεις.
Παρά τις επισημάνσεις για πιθανές επιπτώσεις, η TGA επανέλαβε πως τα αντηλιακά παραμένουν απολύτως απαραίτητα για τη δημόσια υγεία.
Ιατρικοί ειδικοί υπογράμμισαν ότι τα οφέλη της καθημερινής χρήσης αντηλιακού υπερτερούν κατά πολύ των θεωρητικών κινδύνων, επισημαίνοντας πως στην Αυστραλία καταγράφονται περίπου 2.000 θάνατοι ετησίως από καρκίνο του δέρματος – στοιχείο που καθιστά αναγκαία την προστασία από την ηλιακή ακτινοβολία.
Τα περισσότερα αντηλιακά απέτυχαν στις δοκιμές SPF
Σε ξεχωριστή έκθεση, η καταναλωτική οργάνωση CHOICE διαπίστωσε ότι μόνον 4 από τα 20 πιο δημοφιλή αντηλιακά με ένδειξη SPF 50 ή 50+ πληρούσαν τις προδιαγραφές που αναγράφονται στις συσκευασίες τους.
Τα προϊόντα δοκιμάστηκαν από πιστοποιημένο εργαστήριο, ύστερα από επιλογή τους από ευρύ φάσμα μαρκών και σημείων πώλησης.
Το «Anthelios Wet Skin Sunscreen SPF 50+» της La Roche-Posay εμφάνισε επίπεδο προστασίας SPF 72.
Ακολούθησαν το «Ultra Sheer Body Lotion SPF 50» της Neutrogena με SPF 56, το «Kid Sunscreen SPF 50+» του Cancer Council με SPF 52 και το «To Save Body SPF 50+» της Mecca Cosmetica με SPF 51.
Αντίθετα, το προϊόν «Lean Screen SPF 50+ Mattifying Zinc Skinscreen» της Ultra Violette κατέγραψε SPF μόλις 4. Επαναληπτικός έλεγχος σε ανεξάρτητο εργαστήριο στη Γερμανία επιβεβαίωσε SPF 5.
Η CHOICE ζητά αυστηρότερους ελέγχους
Η οργάνωση CHOICE γνωστοποίησε τα ευρήματα τόσο στην TGA όσο και στην Επιτροπή Ανταγωνισμού και Καταναλωτή της Αυστραλίας (Australian Competition and Consumer Commission – ACCC), ζητώντας άμεση συμμόρφωση και εκτεταμένους ελέγχους σε αντηλιακά που κυκλοφορούν στην αγορά.
Εκπρόσωποι της οργάνωσης υποστήριξαν ότι η απλή αποδοχή των δεδομένων που παρέχουν οι κατασκευαστές δεν επαρκεί πλέον για την προστασία των καταναλωτών.
Όπως φέρεται να δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της CHOICE, Άσλεϋ ντε Σίλβα (Ashley de Silva), οι καταναλωτές περιμένουν από το αντηλιακό να παρέχει την προστασία που αναγράφεται στην ετικέτα του, όμως οι δοκιμές δείχνουν ότι αυτό δεν συμβαίνει πάντα.
Η προοπτική αξιοποίησης των κβαντικών μπαταριών στην καθημερινή ζωή φαίνεται να πλησιάζει όλο και περισσότερο, καθώς ερευνητές από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο RMIT στη Μελβούρνη και τον εθνικό επιστημονικό οργανισμό της Αυστραλίας, CSIRO, ανακοίνωσαν πως πέτυχαν σημαντική αύξηση της διάρκειας ζωής τέτοιων συσκευών — έως και χίλιες φορές μεγαλύτερη από προηγούμενα πειραματικά δείγματα.
Οι κβαντικές μπαταρίες θα μπορούσαν στο μέλλον να φορτίζουν σχεδόν στιγμιαία και να αποθηκεύουν πολύ περισσότερη ενέργεια από τις σημερινές τεχνολογίες, όπως οι μπαταρίες ιόντων λιθίου, οι αλκαλικές ή οι μολύβδου-οξέος, οι οποίες βασίζονται σε ηλεκτροχημικές αντιδράσεις και τη μετακίνηση ιόντων μεταξύ δύο ηλεκτροδίων.
Η ιδέα των μπαταριών δεν είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό· πολλοί την πρωτογνωρίζουν στο σχολείο, όταν πειραματίζονται με λεμόνια ή πατάτες για να τροφοδοτήσουν μια μικρή λάμπα — στην πραγματικότητα, η ενέργεια προέρχεται από τη χημική αντίδραση μεταξύ ψευδαργύρου και χαλκού.
Αντίθετα, οι κβαντικές μπαταρίες βασίζονται σε αρχές της κβαντικής μηχανικής, έννοιες που για τους περισσότερους παραμένουν δύσκολες στην κατανόηση. Ακόμη και οι βασικές εξηγήσεις — ότι δηλαδή τα πολύ μικρά σωματίδια μπορούν να έχουν ταυτόχρονα χαρακτηριστικά τόσο σωμάτων όσο και κυμάτων — συχνά προκαλούν σύγχυση.
Οι ίδιοι οι ερευνητές εξήγησαν πως οι κβαντικές μπαταρίες αξιοποιούν την υπέρθεση καταστάσεων και τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ ηλεκτρονίων και φωτός για να επιτύχουν ταχύτερους χρόνους φόρτισης και πιθανώς υψηλότερη ενεργειακή χωρητικότητα.
Το παγκόσμιο ερευνητικό ενδιαφέρον για τέτοιες εφαρμογές εντάσσεται στο πλαίσιο της λεγόμενης «δεύτερης κβαντικής επανάστασης». Η πρώτη, πριν σχεδόν έναν αιώνα, οδήγησε στην ανάπτυξη του τρανζίστορ, του λέιζερ και του ατομικού ρολογιού (το οποίο χρησιμοποιεί τις ταλαντώσεις ατόμων για τη μέτρηση του χρόνου) — τεχνολογίες που αποτέλεσαν τη βάση για τους υπολογιστές, τις οπτικές ίνες και τα συστήματα GPS.
Τι είναι και πώς λειτουργεί μια κβαντική μπαταρία
Η κατασκευή μιας κβαντικής μπαταρίας ξεκινά από τη δημιουργία ενός ειδικού κρυσταλλικού πλέγματος, σχεδιασμένου να ελέγχει τη συμπεριφορά των ατόμων και των σωματιδίων σε κβαντικό επίπεδο. Το πλέγμα αυτό χρησιμοποιείται για την αποθήκευση ενέργειας, η οποία απελευθερώνεται όταν χρειαστεί.
Αν η τεχνολογία αυτή εξελιχθεί με επιτυχία, θα μπορούσε να έχει σημαντικές εφαρμογές σε πολλούς τομείς: από την αποδοτικότερη αποθήκευση ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές και τη λειτουργία των μελλοντικών υπολογιστών — συμπεριλαμβανομένων και των κβαντικών — μέχρι τη δραματική επιμήκυνση της διάρκειας ζωής σε ιατρικά εμφυτεύματα και αισθητήρες.
Ο Ντάνιελ Τίμπεν, συνυπεύθυνος του κοινού προγράμματος RMIT/CSIRO για τις κβαντικές μπαταρίες. (Ευγενική παραχώρηση του RMIT)
Οφέλη θα μπορούσαν επίσης να υπάρξουν και στην ηλεκτροκίνηση: τα ηλεκτρικά οχήματα θα μπορούσαν να φορτίζουν σχεδόν στιγμιαία, αρκεί να υπάρχουν σταθμοί φόρτισης. Παράλληλα, οι κβαντικές μπαταρίες θεωρούνται πιο ασφαλείς, με αισθητά χαμηλότερους κινδύνους έκρηξης ή διαρροής.
Ένα επιπλέον στρατηγικό πλεονέκτημα είναι η δυνατότητα απεξάρτησης από την Κίνα, η οποία σήμερα παράγει περίπου το 71% των μπαταριών ιόντων λιθίου παγκοσμίως.
Η αποθήκευση μεγαλύτερης ποσότητας ενέργειας με ταχύτερους χρόνους φόρτισης αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας (ΔΟΕ), κάθε άνθρωπος καταναλώνει ετησίως κατά μέσο όρο πάνω από 80 γιγατζάουλ ενέργειας — ποσότητα που ισοδυναμεί με τη συνεχή λειτουργία ενός πλυντηρίου για έναν ολόκληρο χρόνο. Η κατανάλωση αυτή αναμένεται να αυξηθεί κατά 28% έως το 2040 σε σύγκριση με τα επίπεδα του 2015, ενώ το 86% της ενέργειας προέρχεται ακόμη από ορυκτά καύσιμα.
Προοπτικές και περιορισμοί
Η νέα μελέτη των RMIT και CSIRO είχε ως αποτέλεσμα την επίτευξη βελτίωσης κατά χίλιες φορές στη διάρκεια ζωής των κβαντικών μπαταριών σε σχέση με προηγούμενες προσπάθειες. Ωστόσο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, η τεχνολογία απέχει ακόμη πολύ από το να αντικαταστήσει τις κοινές μπαταρίες τύπου AAA ή AA, καθώς η αποθήκευση ενέργειας έχει μετακινηθεί από τα νανοδευτερόλεπτα στα μικροδευτερόλεπτα.
Ο Ντάνιελ Τίμπεν (Daniel Tibben), υποψήφιος διδάκτορας και συν-συγγραφέας της μελέτης, δήλωσε πως η ομάδα βρίσκεται ένα βήμα πιο κοντά στην κατασκευή μιας λειτουργικής κβαντικής μπαταρίας, σημειώνοντας πως παρότι η συνεισφορά τους αφορά ένα πολύ μικρό κομμάτι του συνολικού παζλ, η συσκευή τους αποδείχθηκε ήδη σημαντικά καλύτερη στην αποθήκευση ενέργειας σε σύγκριση με προηγούμενα πρωτότυπα.
Όπως εξήγησε, παλαιότερες συσκευές είχαν εντυπωσιακούς ρυθμούς φόρτισης αλλά παρουσίαζαν απώλειες ενέργειας σχεδόν με την ίδια ταχύτητα. Στο πλαίσιο της παρούσας μελέτης, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό PRX Energy, οι ερευνητές κατασκεύασαν και εξέτασαν πέντε διαφορετικές συσκευές, διαπιστώνοντας ότι η καλύτερη απόδοση επιτυγχανόταν όταν δύο συγκεκριμένα ενεργειακά επίπεδα ευθυγραμμίζονταν απόλυτα, επιτρέποντας έτσι πιο αποδοτική αποθήκευση ενέργειας.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Ντάνιελ Γκόμεζ (Daniel Gómez), χημικό φυσικό του RMIT και συν-συγγραφέα της μελέτης, η ερευνητική ομάδα έχει ήδη έρθει σε επαφή με βιομηχανικούς εταίρους, με στόχο τον σχεδιασμό της επόμενης γενιάς πρωτοτύπων.
Αυτή είναι μια σούπα κατάλληλη και για τις ζεστές μέρες. Η μέντα, το μαρούλι και τα μπιζέλια είναι σαν να έχουν φτιαχτεί το ένα για το άλλο. Αν και τα μπιζέλια θεωρούνται συχνά λαχανικό της άνοιξης, είναι εξίσου νόστιμα και το καλοκαίρι. Εδώ, γλυκαίνουν και αναζωογονούν τη γεύση.
Το μαρούλι βουτύρου, τα σοταρισμένα κρεμμυδάκια και το καρότο προσθέτουν μια ενδιαφέρουσα πινελιά. Τα φύλλα μαρουλιού συνήθως συνδέονται με τη σαλάτα, αλλά εδώ τα σοτάρουμε, και αυτό δίνει μια λεπτή γλυκύτητα και πυκνότητα στη σούπα. Εναλλακτικά, αντικαταστήστε το μαρούλι βουτύρου με ρόκα, μαρούλι ρομάνο ή κάρδαμο. Η σούπα σας θα πάρει μια υπέροχη πιπεράτη και ταυτόχρονα γλυκιά γεύση.
Αν τη δοκιμάσετε ζεστή, ταιριάζει σε μια δροσερή βραδιά ως ορεκτικό, με κυρίως πιάτο μια ελαφριά μακαρονάδα με γαρίδες και ντομάτες. Αν την προτιμήσετε κρύα, μπορεί να προηγηθεί μιας σαλάτας νισουάζ, με τη συνοδεία ενός ροζέ κρασιού και παγωμένο τσάι μάνγκο για το κλείσιμο.
Σούπα με μαρούλι, αρακά και μέντα
Για 4 έως 6 άτομα
Υλικά
2 κ.σ. ελαιόλαδο
6 κρεμμυδάκια, μόνο το λευκό μέρος, ψιλοκομμένα
1 μεγάλο καρότο, καθαρισμένο και τριμμένο
1 μέτριο μαρούλι βουτύρου, με τα φύλλα χωρισμένα
3 κ.σ. φρέσκια μέντα, ψιλοκομμένη
4 φλιτζάνια ζωμό κοτόπουλου ή λαχανικών
2 φλιτζάνια αρακά, φρέσκο (φυλάξτε τις φλούδες) ή κατεψυγμένο
2 κ.σ. κρέμα γάλακτος, κρέμα γάλακτος ή γιαούρτι
Αλάτι και φρεσκοτριμμένο λευκό πιπέρι
1 κ.σ. φρέσκο χυμό λεμονιού
Για γαρνιτούρα
1/4 φλιτζανιού γιαούρτι
1 κ.σ. φρέσκο δυόσμο ψιλοκομμένο
1 κ.σ. κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο, μόνο το πράσινο μέρος
Εκτέλεση
1. Σε μια μεγάλη κατσαρόλα, σε μέτρια φωτιά, ζεστάνετε το ελαιόλαδο. Προσθέστε τα κρεμμυδάκια και το καρότο και σοτάρετε, ανακατεύοντας περιστασιακά, μέχρι να μαλακώσουν ελαφρώς, για 3 έως 5 λεπτά.
2. Προσθέστε το μαρούλι και σοτάρετε μέχρι να μαραθεί, για περίπου 5 λεπτά.
3. Προσθέστε το δυόσμο, τον ζωμό κοτόπουλου, όλον τον αρακά εκτός από μια μικρή χούφτα (εάν χρησιμοποιείτε κατεψυγμένο αρακά, προσθέστε τον τα τελευταία 5 λεπτά). Καλύψτε και σιγοβράστε σε χαμηλή φωτιά μέχρι να μαλακώσουν τα λαχανικά, περίπου 20 λεπτά.
4. Σε ένα μπλέντερ ή μίξερ τροφίμων, χτυπήστε τη σούπα, σε δόσεις, μέχρι να γίνει πουρές. (Μπορείτε επίσης να το κάνετε αυτό με ένα μπλέντερ χειρός απευθείας στην κατσαρόλα.) Επιστρέψτε στην κατσαρόλα και προσθέστε την κρέμα γάλακτος και αλατοπίπερο κατά βούληση. Αφήστε να σιγοβράσει σε μέτρια προς χαμηλή φωτιά για περίπου 5 λεπτά, για να αναμειχθούν οι γεύσεις. Προσθέστε τον χυμό λεμονιού. Δοκιμάστε για να ελέγξετε το αλάτι.
5. Κόψτε τις φλούδες του αρακά που έχετε κρατήσει σε λωρίδες και βυθίστε τις σε βραστό νερό μέχρι να μαλακώσουν ελαφρώς, περίπου 1 λεπτό. Στραγγίστε, αφήστε να κρυώσουν, καλύψτε και βάλτε τις στο ψυγείο.
6. Δοκιμάστε τη σούπα για να ελέγξετε το αλάτι και το πιπέρι. Μπορείτε είτε να σερβίρετε κατευθείαν είτε να την αφήσετε να κρυώσει είτε να την κρυώσετε στο ψυγείο για 4 ώρες.
7. Σερβίρετε σε μπολ και γαρνίρετε με γιαούρτι, φρέσκα φύλλα μέντας, κρεμμυδάκι και τις λωρίδες του αρακά.
Συμβουλή: Μπορείτε να προετοιμάσετε τη σούπα 8 ώρες νωρίτερα μέχρι το 5ο βήμα και να τη φυλάξετε στο ψυγείο μέχρι να σερβίρετε. Αν θέλετε να τη σερβίρετε ζεστή, ξαναζεστάνετε ελαφρά μέχρι να σιγοβράσει.
Η Ευρώπη ιστορικά δεν χρησιμοποιεί ευρέως κλιματιστικά, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ. Σχεδόν το 90% των αμερικανικών νοικοκυριών διαθέτουν κλιματισμό, ενώ στην Ευρώπη το ποσοστό είναι γύρω στο 20% – σε ορισμένες χώρες πολύ χαμηλότερα: π.χ. μόνο 5% των σπιτιών στο Ηνωμένο Βασίλειο (κυρίως φορητά A/C) και 3% στη Γερμανία. Αυτή η διαφορά αποτυπώνεται δραματικά στους θανάτους από ζέστη: σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου 175.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από ακραία ζέστη στην ευρωπαϊκή ήπειρο (μέσος όρος 2000-2019) – αριθμός που αντιστοιχεί στο 36% των θανάτων παγκοσμίως από θερμότητα, και δυσανάλογα μεγάλος για τον πληθυσμό της Ευρώπης. Συγκριτικά, στις ΗΠΑ καταγράφονται περί τους 1.300 θερμικούς θανάτους ετησίως (μόλις ~4 ανά εκατομμύριο κατοίκους), ενώ στην Ευρώπη αναλογούν ~235 θάνατοι ανά εκατομμύριο.
Το καλοκαίρι του 2022 οι καύσωνες προκάλεσαν περίπου 61.700 θανάτους στην Ευρώπη. Οι ειδικοί συμφωνούν πως ο σημαντικότερος λόγος για αυτήν τη διαφορά είναι η έλλειψη κλιματισμού – κάτι που κάνει τους καύσωνες πολύ φονικότερους στην Ευρώπη.
Περιβαλλοντικές πολιτικές και περιορισμοί στη χρήση κλιματιστικών
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν θέσει υψηλούς περιβαλλοντικούς στόχους, που εμμέσως περιορίζουν την εξάπλωση των κλιματιστικών. Στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας (Green Deal) και του πακέτου «Fit for 55», προωθούνται δράσεις μείωσης εκπομπών CO₂ – π.χ. νέα κτίρια σχεδιάζονται για μηδενικές εκπομπές και επιβάλλονται αυστηροί κανόνες ενεργειακής απόδοσης σε συστήματα θέρμανσης-ψύξης.
Δεδομένου ότι η λειτουργία A/C καταναλώνει πολλή ηλεκτρική ενέργεια (ακριβότερη στην Ευρώπη από ό,τι στις ΗΠΑ) και συμβάλλει ~1% των παγκόσμιων εκπομπών, η ΕΕ συνιστά εναλλακτικές λύσεις. Οδηγίες της Κομισιόν ενθαρρύνουν τη χρήση απλών ανεμιστήρων ή την επιλογή πολύ αποδοτικών κλιματιστικών κατάλληλου μεγέθους, αντί της αλόγιστης εγκατάστασης παντού. Παράλληλα, η Ευρώπη δεσμεύεται να γίνει κλιματικά ουδέτερη ως το 2050, και μια έκρηξη στη χρήση κλιματιστικών θεωρείται απειλή για αυτούς τους στόχους, καθώς μελέτες έχουν δείξει ότι η εκτεταμένη χρήση A/C σε πυκνοκατοικημένες πόλεις μπορεί να ανεβάσει την εξωτερική θερμοκρασία κατά 2-4°C λόγω της θερμότητας που εκλύουν οι μονάδες.
Αυτές οι ανησυχίες οδηγούν σε πολιτικές περιορισμού: το καλοκαίρι του 2022, η Ισπανία θέσπισε κανόνα που υποχρεώνει τη ρύθμιση των κλιματιστικών σε δημόσιους χώρους σε θερμοκρασίες άνω των 27°C ως μέτρο εξοικονόμησης ενέργειας εν μέσω καύσωνα. Ομοίως, την ίδια περίοδο Ιταλία, Ελλάδα και άλλες χώρες ανακοίνωσαν και αυτές ανώτατα όρια ψύξης σε δημόσια κτίρια, για να περιορίσουν την κατανάλωση ρεύματος.
Τοπικοί νόμοι και απαγορευτικοί κανονισμοί
Πέρα από τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις, ορισμένες χώρες και πόλεις έχουν θεσπίσει αυστηρούς τοπικούς νόμους ή κανονισμούς που πρακτικά απαγορεύουν την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση κλιματιστικών μονάδων – κυρίως για λόγους αισθητικής προστασίας ιστορικών κτιρίων και οικισμών:
Κροατία (2024): Για την προστασία του οικιστικού περιβάλλοντος από την οπτική ρύπανση και από την αλλοίωση του παραδοσιακού χρώματος από τις εξωτερικές μονάδες, θέσπισε νόμο που απαγορεύει την τοποθέτηση κλιματιστικών στις όψεις των κτιρίων. Από την 1η Ιανουαρίου 2025, όποιος εγκαθιστά εξωτερική μονάδα ορατή από τον δρόμο αντιμετωπίζει πρόστιμο €5.000-10.000, ενώ και οι ιδιοκτήτες διαμερισμάτων που δεν συμμορφώνονται θα τιμωρούνται με €1.000-5.000. Οι ήδη υπάρχουσες εγκαταστάσεις εξαιρούνται, αλλά ο νόμος κλείνει ένα ‘παραθυράκι’ παλαιότερων κανονισμών που δεν εφαρμόζονταν αυστηρά.
Ιταλία (παράδειγμα Πορτοφίνο): Πολλά μεσογειακά ιστορικά χωριά και πόλεις είχαν ολική απαγόρευση κλιματιστικών στους παραδοσιακούς οικισμούς. Στο κοσμοπολίτικο Πορτοφίνο, που αποτελεί προστατευόμενο ιστορικό οικισμό, μέχρι πριν λίγα χρόνια απαγορευόταν πλήρως η εγκατάσταση A/C στις χαρακτηριστικές πολύχρωμες προσόψεις των κτιρίων. Με την άνοδο των θερμοκρασιών, οι κανόνες χαλάρωσαν ελαφρώς: πλέον επιτρέπονται μόνο κατόπιν αδείας και υπό τον όρο να είναι διακριτικά τοποθετημένα, μη ορατά και να μη ρυπαίνουν την εικόνα του χωριού. Ακόμα και έτσι, το 2024 εξαπολύθηκε ‘κυνήγι’ παράνομων κλιματιστικών, με την τοπική αστυνομία να ερευνά για κρυφές μονάδες σε ταράτσες και βεράντες, έπειτα από καταγγελίες. Οι παραβάτες κινδυνεύουν με πρόστιμα έως €43.000, αν και ο δήμαρχος διευκρίνισε ότι στόχος είναι η συμμόρφωση, όχι η τιμωρία. Η λογική, σύμφωνα με τον δήμαρχο, είναι «να διατηρηθεί η ομορφιά του Πορτοφίνο – οι μονάδες πρέπει να μπαίνουν σε σημεία που δεν είναι ορατά. Σιγά-σιγά βάζουμε τάξη.»
Ηνωμένο Βασίλειο: Αν και δεν υπάρχει ρητός νόμος που απαγορεύει το A/C, η γραφειοκρατία και οι κανόνες διατήρησης της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς κάνουν δύσκολη την εγκατάσταση. Όπως αναφέρουν επαγγελματίες του χώρου, οι βρετανικές Αρχές συχνά απορρίπτουν αιτήσεις για τοποθέτηση κλιματιστικών «βάσει της εμφάνισης της εξωτερικής μονάδας συμπύκνωσης, ειδικά σε διατηρητέες περιοχές ή ιστορικά κτίρια». Με άλλα λόγια, σε πολλές παλιές γειτονιές του Λονδίνου ή άλλων πόλεων, για να βάλει κανείς εξωτερικό μηχάνημα μπορεί να χρειάζεται πολεοδομική άδεια – η οποία συχνά δεν δίνεται για λόγους αισθητικής.
Άλλοι τοπικοί περιορισμοί: Παρόμοιες αισθητικές/αρχιτεκτονικές απαγορεύσεις ισχύουν άτυπα ή και επίσημα σε πολλά μέρη της Ευρώπης. Σε ιστορικά κέντρα πόλεων (π.χ. Παρίσι, Άμστερνταμ, Πράγα κ.ά.) και σε πολυκατοικίες, οι σύλλογοι ιδιοκτητών (HOA) ή οι τοπικές αρχές συχνά απαγορεύουν την τοποθέτηση εξωτερικών μονάδων στις όψεις των κτιρίων. Έτσι, οι ένοικοι περιορίζονται σε φορητές λύσεις (με χαμηλότερη απόδοση) ή στερούνται κλιματισμού. Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο παράδειγμα χρήστη κοινωνικών δικτύων από την Πορτογαλία, που αναγκάστηκε να στήσει ένα μικρό αντίσκηνο μέσα στο ίδιο του το σπίτι, βάζοντας φορητό A/C να φυσά μέσα στη σκηνή, επειδή οι διαχειριστές της πολυκατοικίας δεν του επέτρεψαν να εγκαταστήσει κανονικό κλιματιστικό στον τοίχο! Το περιστατικό αυτό έγινε viral, χαρακτηριστικό των ακραίων λύσεων στις οποίες φτάνουν οι Ευρωπαίοι για λίγη δροσιά.
Κουλτούρα, αντιλήψεις και πρόσφατες εξελίξεις
Η συγκρατημένη στάση έναντι του κλιματισμού στην Ευρώπη δεν είναι μόνο θέμα νόμων αλλά και κουλτούρας. Πολλοί Ευρωπαίοι θεωρούσαν ανέκαθεν το A/C πολυτέλεια ή περιττό – ειδικά σε χώρες με ήπιο ή και δροσερό κλίμα. Μέχρι πρόσφατα, λίγοι ένιωθαν ότι «χρειάζονται» κλιματιστικό, ενώ οι υψηλές τιμές ρεύματος και το χαμηλότερο εισόδημα (συγκριτικά με τις ΗΠΑ) αποτελούσαν αντικίνητρα για αγορά και χρήση κλιματισμού.
Ένας επιπλέον λόγος αποφυγής του κλιματιστικού είναι οι περιβαλλοντικές ανησυχίες: σε δημοσκόπηση του 2021 στη Γαλλία, τα 2/3 δήλωσαν ότι δεν σκοπεύουν να αγοράσουν κλιματιστικό λόγω κόστους ενέργειας και οικολογικών επιπτώσεων. Δεν λείπουν και οι απόψεις υγείας – πρόσφατα προκάλεσε σάλο δήλωση της επικεφαλής της μετεωρολογικής υπηρεσίας στη χώρα των Βάσκων (Ισπανία) ότι «οι υγιείς άνθρωποι δεν πρέπει να χρησιμοποιούν κλιματιστικό», ισχυριζόμενη ότι τα A/C επιδεινώνουν το αστικό φαινόμενο της «θερμονησίδας» και ότι αρκούν άλλοι τρόποι δροσίσματος (π.χ. υγρές πετσέτες). Τέτοιες τοποθετήσεις επικρίθηκαν ως επικίνδυνα μακριά από την πραγματικότητα των ολοένα εντονότερων κυμάτων καύσωνα.
Ωστόσο, το κλίμα αλλάζει και μαζί του αλλάζει και η στάση απέναντι στο κλιματιστικό. Το καλοκαίρι του 2023 και του 2025, με πρωτοφανείς καύσωνες, ξέσπασε στη Γαλλία η «μάχη του κλιματιστικού» στο πολιτικό σκηνικό. Η Μαρίν Λεπέν (αντιπολίτευση) υποστήριξε δημόσια ότι «ο κλιματισμός σώζει ζωές» και πρότεινε ένα «μεγάλο σχέδιο κλιματισμού» για τη χώρα, με υποχρεωτική τοποθέτηση A/C σε βασικούς δημόσιους χώρους. Η κυβέρνηση αντέδρασε έντονα, χαρακτηρίζοντας την πρόταση αφελή και επιμένοντας ότι ο κλιματισμός «δεν πρέπει να εγκατασταθεί παντού», γιατί απλώς μεταφέρει τη ζέστη έξω και δεν λύνει την κλιματική κρίση. Σημείωσε δε ότι η Γαλλία ήδη υποχρεώνει επί 20 χρόνια όλα τα γηροκομεία να διαθέτουν κλιματισμό για την προστασία των ηλικιωμένων, που είναι πιο ευάλωτοι στις υψηλές θερμοκρασίες, αλλά για τον γενικό πληθυσμό πρέπει να δοθεί έμφαση στις πράσινες πόλεις και στην καλύτερη θερμομόνωση των κτιρίων αντί για τη μαζική αγορά A/C.
Την ίδια στιγμή, η διείσδυση των κλιματιστικών ανεβαίνει σταθερά σε όλη την ήπειρο, υποδηλώνοντας μια στροφή. Στη Γαλλία πάλι, το ποσοστό κατοικιών με A/C αυξήθηκε από 14% το 2016 σε 25% το 2020. Σε χώρες του Νότου όπως η Ιταλία και η Ισπανία, τα ποσοστά είναι ήδη υψηλότερα και ανεβαίνουν καθώς τα καλοκαίρια έχουν γίνει αφόρητα. Η Ευρώπη βρίσκεται πλέον σε δίλημμα: θα αγκαλιάσει τον ενεργοβόρο κλιματισμό (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το περιβάλλον) ή θα μπορέσει να βρει άλλες λύσεις δροσιάς; Όπως χαρακτηριστικά σχολιάζουν ειδικοί, «τα σπίτια μας πρέπει να γίνουν ανθεκτικά όχι μόνο στο κρύο του χειμώνα, αλλά και στη ζέστη, που ολοένα αγριεύει».
Σε κάθε περίπτωση, οι τραγικές απώλειες από τους καύσωνες έχουν φέρει το θέμα στο προσκήνιο. Τα μέχρι πρότινος αυστηρά ταμπού της Ευρώπης γύρω από τον κλιματισμό αρχίζουν να αμφισβητούνται, με την κλιματική αλλαγή να επιβάλει ίσως ένα νέο μίγμα προσεγγίσεων για την προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Συμπέρασμα: οι αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα που καταγγέλλουν μια ευρωπαϊκή «απαγόρευση του κλιματιστικού» περιέχουν μια δόση αλήθειας, αλλά με σημαντικές αποχρώσεις. Δεν υπάρχει πανευρωπαϊκή καθολική απαγόρευση – όμως, πράγματι, ποικίλα νομοθετικά, τοπικά και πολιτισμικά εμπόδια έχουν κρατήσει χαμηλά τη χρήση A/C στην Ευρώπη, συμβάλλοντας σε μεγαλύτερο αριθμό θανάτων λόγω υπερβολικής ζέστης. Οι πιο αυστηροί κανονισμοί (όπως σε ιστορικά κέντρα ή το παράδειγμα της Κροατίας) και η περιβαλλοντική αντίσταση στο κλιματιστικό ξεχωρίζουν σε ορισμένες χώρες. Με τις θερμοκρασίες όμως να ανεβαίνουν στα ύψη κάθε χρόνο, γίνεται σαφές ότι η εξίσωση πρέπει να επανεξεταστεί, βρίσκοντας ισορροπία ανάμεσα στην εξοικονόμηση ενέργειας/κλίμα και την επιτακτική ανάγκη προστασίας της ζωής σε έναν ολοένα και θερμότερο κόσμο.
Η βιομηχανία των ανακυκλωμένων μετάλλων γνωρίζει σταθερή ανάπτυξη τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και διεθνώς, εν μέρει λόγω της ταχείας εξάπλωσης των κατασκευαστικών και αυτοκινητοβιομηχανιών. Πλέον, οι πρόσφατοι δασμοί ενδέχεται να ενισχύσουν περαιτέρω αυτήν την πορεία.
Η αμερικανική αγορά ανακύκλωσης μετάλλων κατέγραψε μέση ετήσια αύξηση 3,7% μεταξύ 2017 και 2021. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η αγορά ανακυκλωμένων μετάλλων αναμένεται να αναπτύσσεται κατά 6% ετησίως από το 2025 έως το 2034, σύμφωνα με ανάλυση της εταιρείας Precedence Research. Η αξία της το 2024 υπολογίστηκε στα 2,8 δισεκατομμύρια δολάρια.
Παρότι δεν έχουν ακόμη καταγραφεί άμεσες επιπτώσεις από τους νέους δασμούς, παράγοντες του κλάδου σημειώνουν μεταβολές στη ζήτηση συγκεκριμένων κραμάτων. Στις 10 Φεβρουαρίου, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επέβαλε δασμό 25% στις εισαγωγές αλουμινίου και χάλυβα, ποσοστό που αυξήθηκε στο 50% στις 3 Ιουνίου. Τα ανακυκλωμένα μέταλλα που προέρχονται από τη Βόρεια Αμερική εξαιρούνται από τους δασμούς.
Σύμφωνα με τον αναλυτή εμπορευμάτων και ανώτερο οικονομικό σύμβουλο της Kredite Schweiz, Μάικλ Σμιντ (Michael Schmied), ορισμένες αμερικανικές επιχειρήσεις επιλέγουν πλέον συνδυασμένη προμήθεια μετάλλων, αξιοποιώντας εισαγόμενα μέταλλα για μη κρίσιμες χρήσεις, ενώ προτιμούν εγχώριες ή ανακυκλωμένες πρώτες ύλες για βασικές δραστηριότητες που δεν επιβαρύνονται με τελωνειακούς δασμούς.
Όπως ανέφερε, αυτή η στροφή δημιουργεί μια «βάση ζήτησης» για τα ανακυκλωμένα μέταλλα, η οποία μέχρι πρότινος δεν υπήρχε, καθώς πολλές επιχειρήσεις τα αντιμετωπίζουν πλέον ως ένα είδος «ασφάλειας» έναντι μελλοντικών διαταραχών στην εφοδιαστική αλυσίδα.
Ο ίδιος σημείωσε πως οι δασμοί αρχικά αύξησαν τις τιμές, γεγονός που έκανε τους αγοραστές πιο απαιτητικούς ως προς την ποιότητα και τη συνέπεια, δίνοντας πλεονέκτημα σε ορισμένους ανακυκλωτές. Παράλληλα, όμως, αυξήθηκαν και τα κόστη εξοπλισμού, συμπιέζοντας τη ρευστότητα των επιχειρήσεων. Ανέφερε ως παράδειγμα τα ανταλλακτικά για τις μηχανές τεμαχισμού μετάλλου, πολλά από τα οποία εισάγονται από την Κίνα και πλέον υπόκεινται σε δασμούς.
Σύμφωνα με τον Σμιντ, η πολιτική των δασμών άνοιξε ευκαιρίες, αλλά ταυτόχρονα αύξησε και το ρίσκο για όλους τους εμπλεκόμενους στην εφοδιαστική αλυσίδα.
Η διαδικασία της ανακύκλωσης μετάλλων περιλαμβάνει την ταξινόμηση και καθαρισμό τους, την τήξη και την επαναδιαμόρφωσή τους σε ρολά, πλάκες ή φύλλα, ανάλογα με το υλικό και τον τελικό σκοπό. Τα ανακυκλωμένα μέταλλα μπορούν έπειτα να πωληθούν σε βιομηχανίες παραγωγής, προσφέροντας σημαντική μείωση κόστους συγκριτικά με την εξόρυξη και επεξεργασία μεταλλευμάτων.
Χιλιάδες μεταλλικά κουτάκια βρίσκονται σε σάκους στο Sure We Can, ένα μη κερδοσκοπικό κέντρο ανακύκλωσης στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, στις 13 Μαρτίου 2024. (Spencer Platt/Getty Images)
Η αντιπρόεδρος της Texas Metals & Recycling, Τζόντι Μπρούστερ (Jodie Brewster), ανέφερε στην εφημερίδα The Epoch Times ότι η επιχείρησή της δεν έχει αντιμετωπίσει εμπόδια στη λειτουργία της λόγω των δασμών. Όπως σημείωσε, η ροή σκραπ μετάλλων παραμένει σταθερή και η ζήτηση από βιομηχανικούς αγοραστές –γνωστούς ως «μύλους»– είναι συνεχής.
Η ίδια επισήμανε αυξημένες τιμές στο αλουμίνιο και μεγάλη πτώση στις τιμές των βαρέων μετάλλων, όπως ο χάλυβας. Έφερε ως παράδειγμα ότι ένα φορτηγό με αλουμίνιο πωλείται πλέον περίπου προς 1 δολάριο η λίβρα (0,45 κιλά), από 91 σεντς ένα χρόνο νωρίτερα. Τόνισε ότι έχει αγοραστές που ζητούν ποσότητες πέραν των αποθεμάτων της.
Παρόμοιες παρατηρήσεις έκανε και ο Ντμίτρι Τσέμπαν (Dmitriy Cheban), εταίρος στην εταιρεία All Metal Recycling στο Τεννεσσί, ο οποίος τόνισε ότι όλα τα είδη αλουμινίου είναι περιζήτητα, χάρη στην ευελιξία του μετάλλου. Το αλουμίνιο χρησιμοποιείται σε προϊόντα από κουτάκια και ανταλλακτικά αυτοκινήτων, μέχρι έπιπλα και ιατρικό εξοπλισμό.
Ο Τσέμπαν δήλωσε πως το αλουμίνιο που παραλαμβάνει πωλείται από 50 έως 90 σεντς η λίβρα, ενώ ο χάλυβας δεν ξεπερνά τα 7 σεντς. Απέδωσε την πτώση τιμών του χάλυβα στην αβεβαιότητα της αγοράς και προσέθεσε ότι πολλές μεγάλες βιομηχανίες αποθηκεύουν τεράστιες ποσότητες σιδηρούχων μετάλλων –μερικές εκατοντάδες τόνους– ως προληπτικό μέτρο.
Τεμαχιστές μετάλλων χρησιμοποιούνται για τη μείωση του μεγέθους διαφόρων υλικών, διευκολύνοντας τη μεταφορά, την αποθήκευση και τη διαλογή τους. Τα μέταλλα που αγοράζονται ως «τροφοδοσία τεμαχιστή» χρησιμοποιούνται ως αφετηρία για νέα προϊόντα, βελτιώνοντας τον διαχωρισμό των υλικών εκ των προτέρων και καθιστώντας το τελικό προϊόν ευκολότερο στην επαναχρησιμοποίηση.
Η Μπρούστερ παρατήρησε μείωση στη ζήτηση για χάλυβα που χρησιμοποιείται σε αρχικά στάδια επεξεργασίας τεμαχισμού μετάλλων, ώστε να διευκολυνθεί η μετέπειτα χρήση του. Σύμφωνα με την ίδια, η τιμή του σιδήρου –κύριου συστατικού του χάλυβα– έχει μειωθεί κατά 50 έως 60 δολάρια ανά τόνο σε σχέση με τα υψηλά του 2024. Τα μέταλλα που εισέρχονται προς ανακύκλωση κατατάσσονται γενικά σε δύο κατηγορίες: σιδηρούχα και μη σιδηρούχα.
«Οι μεγαλύτερες εταιρείες [μύλοι] έχουν δυσκολίες στην πώληση των υλικών τους», δήλωσε ο Τσέμπαν, προσθέτοντας ότι ορισμένοι από τους μεγάλους κατασκευαστές που γνωρίζει βρίσκονται σε δύσκολη θέση επειδή «αποθηκεύουν» σιδηρούχα μέταλλα, μεταξύ των οποίων και χάλυβα. Η αποθήκευση των μετάλλων μπορεί να θεωρηθεί ως μια ασφαλιστική πολιτική έναντι των ευπαθειών και των εμποδίων στην αλυσίδα εφοδιασμού. «Μιλάω για εκατοντάδες τόνους», δήλωσε ο Τσέμπαν.
Ένας εργάτης ελέγχει ένα δείγμα χάλυβα καθώς χυτεύεται σε πλάκα στο χαλυβουργείο NLMK Indiana στο Portage της Ιντιάνα, στις 15 Μαρτίου 2018. (Scott Olson/Getty Images)
Παρά τις παρούσες προκλήσεις, ειδικοί προβλέπουν θετικές προοπτικές. Έκθεση της McKinsey & Company, που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο, εκτιμά ότι η ζήτηση για «κυκλικά μέταλλα» χαμηλών εκπομπών άνθρακα –όπως τα ανακυκλωμένα– θα ξεπεράσει την προσφορά μέσα στην επόμενη δεκαετία. Η αλλαγή αυτή αντανακλά μια στροφή προς μοντέλα παραγωγής που περιορίζουν τη σπατάλη και επαναχρησιμοποιούν πρώτες ύλες.
Ο Σμιντ σχολίασε πως οι ανακυκλωτές δεν επιδιώκουν πλέον απλώς μεγάλους όγκους, αλλά εστιάζουν στις εξειδικευμένες ανάγκες των παραγωγών, μετατρεπόμενοι σε «προμηθευτές κατά παραγγελία». Αυτό, κατά την άποψή του, μεταβάλλει το επιχειρηματικό τους μοντέλο και ενισχύει τα περιθώρια κέρδους και το επενδυτικό ενδιαφέρον.
Ανησυχίες για ενδεχόμενους ανταποδοτικούς δασμούς
Οι δασμοί στον χάλυβα και το αλουμίνιο επιβλήθηκαν κατά την πρώτη προεδρική θητεία του Ντόναλντ Τραμπ, με βάση το Άρθρο 232 του Νόμου περί Επέκτασης Εμπορίου του 1962, το οποίο επιτρέπει προσαρμογές εισαγωγών για λόγους εθνικής ασφάλειας. Η κυβέρνηση Μπάιντεν διατήρησε κάποιους από τους δασμούς, αίροντας ωστόσο εκείνους που αφορούσαν εισαγωγές από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το 2024, οι Ηνωμένες Πολιτείες εισήγαγαν σκραπ αλουμινίου αξίας 1,31 δισεκατομμυρίων δολαρίων –κυρίως από Καναδά και Μεξικό– ενώ οι εισαγωγές σκραπ σιδήρου ανήλθαν σε 1,91 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με τα στοιχεία του Παρατηρητηρίου της Οικονομικής Πολυπλοκότητας (Observatory of Economic Complexity – OEC).
Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ παραμένουν σημαντικός εξαγωγέας σκραπ μετάλλων, με εξαγωγές σκραπ αλουμινίου ύψους 3,98 δισ. δολαρίων –κυρίως προς Ινδία, Ταϊλάνδη, Μαλαισία και Νότια Κορέα– και σκραπ σιδήρου ύψους 6,46 δισ. δολαρίων.
Η Μπρούστερ εξέφρασε ανησυχία ότι ενδεχόμενοι ανταποδοτικοί δασμοί από ξένες χώρες θα μπορούσαν να περιορίσουν τις αμερικανικές εξαγωγές. Ανέφερε πως εάν οι εξαγωγές περιοριστούν, οι ΗΠΑ δεν θα μπορούν να απορροφήσουν το πλεόνασμα των ανακυκλωμένων μετάλλων, γεγονός που θα μπορούσε να πιέσει τις τιμές προς τα κάτω και να επιβραδύνει την ανάπτυξη του κλάδου.
Τον Μάιο, η ΕΕ πρότεινε αντίμετρα ύψους 107,2 δισ. δολαρίων σε αμερικανικές εισαγωγές, ενώ τον Απρίλιο η Κίνα είχε ανακοινώσει πρόθεση για δασμούς 34% στο αμερικανικό σκραπ χαλκού και 25% στο σκραπ αλουμινίου. Η Ουάσιγκτον και το Πεκίνο συμφώνησαν τελικά σε προσωρινή αναστολή 90 ημερών, που λήγει στις 15 Αυγούστου. Η αντίστοιχη προθεσμία για την ΕΕ και άλλες χώρες λήγει στις 9 Ιουλίου.
Η καταστροφική πλημμύρα στο κεντρικό Τέξας περιγράφηκε από τον υδρολόγο της Εθνικής Διοίκησης Ωκεανού και Ατμόσφαιρας Γκρεγκ Γουόλλερ του Κέντρου Πρόγνωσης Ποταμού Δυτικού Κόλπου στο Φορτ Γουόρθ, Τέξας, ως ο χειρότερος συνδυασμός σχετικά με τις προγνώσεις ποταμών.
«Στον κόσμο πρόγνωσης ποταμών, αυτό ήταν ένα από αυτά στα οποία θα εκπαιδεύουμε τους ειδικούς μας, επειδή γνωρίζουμε ότι θα συμβεί πάλι», είπε ο Γουόλλερ στην Epoch Times. «[Ίσως σε] 10 χρόνια; Είκοσι χρόνια; Τριάντα χρόνια; Αλλά γνωρίζουμε ότι θα συμβεί πάλι, και θα πρέπει να έχουμε αυτό το σύνολο δεδομένων διαθέσιμο για εμπειρία.»
Αυτός ο τέλειος συνδυασμός περιστάσεων έφερε τα κατάλοιπα υγρασίας της Τροπικής Καταιγίδας Μπάρρυ από το Μεξικό μαζί με ένα σύστημα χαμηλής πίεσης γνωστό ως κανάλι σε μια γεωλογική σύνθεση που ο Γουόλλερ αποκάλεσε Λόφος Balcones, που προκαλεί αέριες μάζες να ανυψώνονται γρήγορα εκατοντάδες μέτρα, φαινόμενο που παρατηρείται πριν από έντονες καταιγίδες. Το κεντρικό Τέξας έχει περιοχές ρηχού εδάφους σε πετρώδη περιοχή που μπορούν να γίνουν μεγάλες και γρήγορα κινούμενες μάζες αποστράγγισης υδάτων.
«Το έδαφος εκεί πάνω, δεν έχει πολύ χώμα», είπε στην Epoch Times ο Μπομπ Φόγκαρτυ, μετεωρολόγος της Εθνικής Υπηρεσίας Καιρού στο γραφείο του Ώστιν/Σαν Αντόνιο. «Το χώμα εμποτίζεται, και είναι όλο πέτρα από κάτω, και είναι όλο αποστράγγιση.»
Αυτή η αναπτυσσόμενη καταιγίδα επίσης υπήρξε πάνω από αυτές τις περιοχές του πετρώδους υποστρώματος, ρίχνοντας 25 εκατοστά βροχής στο κοίλωμα σε τρεις με τέσσερις ώρες. Κάποιες περιοχές πήραν ακόμα και 38 με 40 εκατοστά βροχής.
Ο Γουόλλερ έδωσε έμφαση ότι ήταν ο ρυθμός βροχόπτωσης που προσδιόρισε πως θα πλημμυρίσει ο ποταμός.
«Πέντε εκατοστά σε 24 ώρες προκαλούν ένα διαφορετικό πρότυπο στράγγισης από 5 εκατοστά σε μισή ώρα», είπε.
Δύο μέρες μετά το συμβάν, τα επίπεδα υδάτων στον ποταμό Γκουανταλούπ φαίνεται να επέστρεψαν σε κανονικά επίπεδα, αλλά ο Γουόλλερ επιβεβαίωσε ότι ένας ρυθμός βροχόπτωσης 3 με 5 εκατοστών ανά ώρα θα μπορούσε να προκαλέσει προειδοποιήσεις πλημμύρας και πάλι.
Αργά κινούμενη καταιγίδα
Σύμφωνα με τον Φόγκαρτυ, που επίσης συμφώνησε ότι ο όρος «τέλεια καταιγίδα/συνδυασμός» ήταν κατάλληλη έκφραση περιγραφής για το συμβάν, η βροχή άρχισε να πέφτει περίπου τα μεσάνυχτα στις 4 Ιουλίου από την μη αναμενόμενη αργά κινούμενη καταιγίδα.
«Ήταν λίγο παραπάνω από ό,τι πιστεύαμε», είπε ο Φόγκαρτυ, σχετικά με το ποσό της βροχόπτωσης. «Τα μοντέλα πρόγνωσης δεν υπολόγισαν την αργή κίνηση της καταιγίδας.»
Ο Γουόλλερ τόνισε ότι και τα δύο γραφεία ήταν σε ετοιμότητα, έχοντας τοποθετήσει αρκετό προσωπικό ώστε να είναι έτοιμοι να καταγράψουν και να δώσουν αναφορές για την καταιγίδα καθώς αναπτυσσόταν την νύχτα.
«Συνήθως, το κέντρο πρόγνωσης ποταμών κλείνει περίπου στις 10 την νύχτα και ανοίγει στις έξι», είπε ο Γουόλλερ. «Καταγράψαμε την απειλή βαριάς βροχόπτωσης την Πέμπτη το απόγευμα και αυξήσαμε το προσωπικό μας για να διασφαλιστεί ότι είχαμε κατάλληλη κάλυψη. … Είχαμε προσωπικό σε εφεδρεία έτοιμο να πάει αν το χρειαζόμαστε.»
Η πρώτη προειδοποίηση ξαφνικής πλημμύρας εκδόθηκε στην επαρχία Μπαντέρα στις 11:40 μμ CDT στις 3 Ιουλίου. Αλλά η πρώτη προειδοποίηση στην επαρχία Κερ σε τηλέφωνα εκδόθηκε στις 1:14 πμ στις 4 Ιουλίου.
Ο Φόγκαρτυ είπε ότι η καταιγίδα έριχνε βροχή και στο βόρειο και στο νότιο τμήμα του ρέοντος ανατολικά ποταμού Γκουανταλούπ, που συνενώνονται γύρω από την πόλη Χαντ, στο Τέξας. Η περιοχή, μέρος της επαρχίας Χιλ του Τέξας, προσελκύει μεγάλο αριθμό πληθυσμού για διακοπές, και για την αργία της 4ης Ιουλίου.
Στις 3:19 πμ, η Εθνική Υπηρεσία Καιρού εξέδωσε την πρώτη προειδοποίησή της για πλημμύρα ποταμού, λέγοντας πως τα επίπεδα των υδάτων κοντά στην Χαντ έφτασαν τα τρία μέτρα, και ότι «το επίπεδο της γέφυρας στην Λεωφόρο 39 κοντά στην Χαντ» ήταν κάτω από 1,8 μέτρα νερού.
«Κάποιοι κάτοικοι αποκλείστηκαν και θα πρέπει να μείνουν εκεί», δήλωσε.
Κάποτε γνωστό για την μυστικότητα και τις κρυφές επιχειρήσεις, το υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας (ΥΚΑ) της Κίνας πλέον προσελκύει ενεργά την δημόσια προσοχή εκδίδοντας συχνές, αόριστες προειδοποιήσεις για υποτιθέμενες απειλές κατασκοπείας—προειδοποιήσεις που οι κριτικοί λένε πως είναι περισσότερο πολιτικό θέατρο παρά έγκυρα μηνύματα εθνικής ασφαλείας.
Μόνο το πρώτο μισό του 2025, το ΥΚΑ εξέδωσε τουλάχιστον 10 δηλώσεις σε επίσημες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, προειδοποιώντας για τα πάντα από παραγωγούς διαδικτυακού περιεχομένου που υποτίθεται ότι εκθέτουν ναυτικές βάσεις έως ξένες απόπειρες χάκινγκ σε συστήματα μετάδοσης σχολείων.
Παρόλα αυτά, κάθε μία από αυτές τις ειδοποιήσεις δεν δίνει κρίσιμες λεπτομέρειες. Δεν υπάρχουν ονόματα, τοποθεσίες, χρόνοι, ή τεχνικές εξηγήσεις.
Για παράδειγμα, το ΥΚΑ κατηγόρησε έναν παρουσιαστή διαδικτυακής εκπομπής μεσιτικών για χωρίς πρόθεση αποκάλυψη κινήσεων κινεζικών πολεμικών πλοίων κατά την διάρκεια «δεκάδων εκπομπών σε διάστημα δύο και μισού μήνα». Το υπουργείο δεν ονόμασε το άτομο, δεν ονόμασε την πλατφόρμα που χρησιμοποίησε, ούτε εξήγησε ποιες συγκεκριμένα πληροφορίες δόθηκαν. Η ανακοίνωση της 5ης Ιουλίου αναρτήθηκε στον λογαριασμό WeChat του ΥΚΑ, και, σημειωτέον, η ενότητα σχολίων έκλεισε γρήγορα, κόβοντας κάθε ευκαιρία για δημόσιες ερωτήσεις ή έρευνα. Η έλλειψη λεπτομερειών προσέλκυσε γελοιοποίηση και ανησυχία μεταξύ Κινέζων στο διαδίκτυο και ερευνητών.
Ο Λου Τζιτσιάνγκ, ερευνητής κυβερνοασφάλειας σε ένα πανεπιστήμιο στην Γκουανσί, Κίνα, είπε στην Epoch Times με ψευδώνυμο ότι το πως το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) χειρίζεται την κατάσταση αντανακλά μια αυξανόμενη δυσφορία με αυτόν τον ανοιχτό διάλογο.
«[Κλείνοντας την ενότητα σχολίων], η συμπεριφορά του ΚΚΚ αποτρέπει το κοινό από συμμετοχή σε σημαντικές συζητήσεις περί εθνικής ασφάλειας», είπε. «Και ειλικρινά, πιστεύω πως κάποιες από αυτές τις ιστορίες τις φτιάχνουν οι ίδιοι.»
Ο Λου επίσης αμφισβήτησε την λογική πίσω από τον ισχυρισμό του ΥΚΑ. «Με την σημερινή τεχνολογία δορυφόρων, ξένες στρατιωτικές δυνάμεις μπορούν να πάρουν φωτογραφίες ακτών με εκπληκτική λεπτομέρεια. Τι θα μπορούσε κάποιος να εκθέσει από ένα μπαλκόνι πολυκατοικίας που οι ξένες κυβερνήσεις δεν γνωρίζουν ήδη;» είπε. «Έκλεισαν τα σχόλια επειδή φοβούνται ότι θα τους γελοιοποιήσουν.»
Ισχυρισμός κυβερνοεπίθεσης χωρίς λεπτομέρειες
Μόλις δύο μέρες αργότερα, στις 7 Ιουλίου, το ΥΚΑ εξέδωσε μια ακόμα αόριστη προειδοποίηση—αυτήν τη φορά σε μορφή μηνύματος βίντεο. Ισχυρίστηκε πως μια ομάδα κατά της Κίνας στο εξωτερικό προσπάθησε να εισέλθει σε εσωτερικό σύστημα εκπομπών ενός κινεζικού λυκείου χρησιμοποιώντας ξένους διακομιστές.
Το βίντεο έδειξε έναν εικονικό αστυνόμο να περιγράφει την υποτιθέμενη επίθεση ως «μεγάλης κλίμακας, υψηλής συχνότητας, και συνεχή.» Αλλά όπως και με προηγούμενες προειδοποιήσεις, η ανακοίνωση δεν είχε χειροπιαστές λεπτομέρειες. Δεν ονόμασαν κανένα σχολείο. Δεν εξηγήθηκαν μέθοδοι επίθεσης. Δεν δόθηκε κανένα τεκμήριο. Η ενότητα σχολίων του βίντεο επίσης είχε κλείσει.
Ο Τζι Γκουάνγκγιουαν, ανεξάρτητος ψηφιακός αναλυτής με έδρα στο Πεκίνο που επίσης μίλησε στην Epoch Times με ψευδώνυμο, πιστεύει ότι αυτές οι ανακοινώσεις αντανακλούν μια ευρύτερη πολιτική στρατηγική που άρχισε με τον ενημερωμένο Νόμο Κατά της Κατασκοπείας, που άρχισε να έχει ισχύ τον Ιούλιο του 2023.
Από τότε, αρχές του ΚΚΚ έχουν εκκινήσει μια σαρωτική προπαγάνδα «αντικατασκοπείας», ενθαρρύνοντας πολίτες να αναφέρουν ξένους κατασκόπους και κρατώντας δημόσια ξένους υπηκόους—ειδικά Ιάπωνες επιχειρηματίες στην Κίνα—με αόριστους ισχυρισμούς. Σύμφωνα με τον Τζι, αυτές οι δράσεις έχουν λιγότερο να κάνουν με την κρατική ασφάλεια και περισσότερο με την διαμόρφωση πολιτικών αφηγήσεων.
«Είναι για να αυξήσουν τα πολιτικά μηνύματα και να ξεσηκώσουν δημόσια παράνοια [για ξένους εχθρούς] ώστε να πιέσουν για την ‘πατριωτική τους εκπαίδευση’», είπε.
Η «πατριωτική εκπαίδευση» είναι ένα βασικό θέμα στην ευρύτερη ατζέντα του επικεφαλής του ΚΚΚ Σι Τζινπίγνκ για παγίωση ιδεολογικού ελέγχου σε σχολεία και μέσα ενημέρωσης.
Ο Τζι βλέπει τα μηνύματα του ΥΚΑ ως μέρος μιας υπολογισμένης προσπάθειας να θέσουν κοινούς Κινέζους πολίτες σε αντίθεση με την Δύση.
Επισήμανε ένα πρόσφατο παράδειγμα όπου Κινέζοι τουρίστες προειδοποιήθηκαν να μην συνεργαστούν με ξένη αστυνομία όσο βρίσκονταν στο εξωτερικό. Έδωσαν συμβουλές σε τουρίστες να μην υπογράψουν κανένα έγγραφο και να έρθουν σε επαφή με τις κινεζικές πρεσβείες αντ΄αυτού.
Ο Τζι περιέγραψε την γλώσσα ως «αποτρεπτική εχθρικότητα» μεταμφιεσμένη ως πατριωτισμός.
Μηνύματα φόβου
Μια έρευνα από την Epoch Times των επίσημων λογαριασμών του ΥΚΑ στα κοινωνικά μέσα, περιλαμβανομένων των WeChat και Weibo, τα ελέγχονται από το ΚΚΚ και την λογοκρισία του, αποκαλύπτει μια σταθερή ροή παρόμοιων προειδοποιήσεων από τον Ιανουάριο.
Νωρίς φέτος, το υπουργείο προειδοποίησε ότι ξένοι κατάσκοποι ίσως χρησιμοποιούν πλαστές ταυτότητες στο διαδίκτυο για να στοχεύσουν Κινέζους για απόκτηση πρόσβασης σε χώρους ή πληροφορίες στην Κίνα.
Άλλες αναρτήσεις ισχυρίζονται ότι δημόσιοι υπάλληλοι, ερευνητές, και φοιτητές ήταν κύριοι στόχοι «στρατολόγησης κατασκοπείας.»
Μια άλλη προειδοποίηση έλεγε ότι κωδικοί QR και κακόβουλοι σύνδεσμοι θα μπορούσαν να εγκαταστήσουν κακόβουλο λογισμικό σε συσκευές Κινέζων.
Μόλις πριν τις διακοπές του Νέου Έτους, το υπουργείο εξέδωσε προειδοποιήσεις λέγοντας σε Κινέζους που πήγαιναν στο εξωτερικό να είναι προσεκτικοί για ξένη επιρροή. Μετά τις διακοπές, μια άλλη ανάρτηση συμβούλευσε τους εργάτες που επέστρεφαν να καταστρέψουν κατάλληλα ευαίσθητα έγγραφα.
Τον Απρίλιο, αρχές τόνισαν υποτιθέμενες τρωτότητες πληροφορικής σε σημεία πρόσβασης ιδρυμάτων.
Τον Μάιο, προειδοποίησαν για έξυπνες οικιακές συσκευές ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για απομακρυσμένη παρακολούθηση ή έλεγχο. Αργότερα τον ίδιο μήνα, το ΥΚΑ κατηγόρησε παραγωγούς διαδικτυακού περιεχομένου για κατασκευή «ιστοριών αντικατασκοπείας» για κλικ, ισχυριζόμενοι ότι κάποιοι ήταν μέλη ομάδων ψευδών ειδήσεων.
Οι δύο ασαφείς προειδοποιήσεις ασφάλειας που εκδόθηκαν τον Ιούλιο είναι απλώς οι τελευταίες προσθήκες σε αυτήν την εκστρατεία.
Αυτό το πρότυπο δεν είναι νέο. Από τον Αύγουστο έως τον Δεκέμβριο πέρυσι, το ΥΚΑ εκκίνησε παρόμοιο μπαράζ προειδοποιήσεων, ισχυριζόμενο ότι ξένες υπηρεσίες πληροφοριών απειλούσαν την Κίνα μέσω χειραγώγησης κοινωνικών μέσων, δικτύων μποτ, χακαρισμένων ηλεκτρονικών συσκευών, ακόμα και συλλογή πληροφοριών από μεγάλα πλήθη.
Αλλά παρόλη την συχνότητα αυτών των μηνυμάτων, Κινέζοι χρήστες διαδικτύου φαίνεται να γίνονται σκεπτικοί. Πολλοί ανάρτησαν σε κοινωνικά μέσα γελοιοποιώντας το ΥΚΑ για την εγκατάλειψη του ρόλου του ως υπηρεσίας πληροφοριών με μυστικότητα και την μεταστροφή του αντ΄ αυτού σε κλάδο δημοσίων σχέσεων καθώς τα μηνύματά του φαίνεται να είναι λιγότερο για την ασφάλεια της χώρας και περισσότερο για το να κρατούν τον κόσμο υπό έλεγχο.
Υπάλληλοι της εταιρείας τεχνητής βροχόπτωσης Rainmaker Technology Corporation φέρεται να έχουν δεχθεί απειλές κατά της ζωής τους και αναρτήσεις που προτρέπουν σε βανδαλισμούς κατά των εγκαταστάσεών της, μετά την προσπάθεια του διευθύνοντος συμβούλου της να διαψεύσει ισχυρισμούς που τη συνέδεαν με τις πρόσφατες φονικές πλημμύρες στην Πολιτεία του Τέξας.
Ο 25χρονος CEO της εταιρείας, Αουγκούστους Ντόρικο (Augustus Doricko), είχε αναρτήσει στις 8 Ιουλίου στην πλατφόρμα X ότι διέρρευσαν φωτογραφίες και η διεύθυνση των γραφείων της Rainmaker, απευθύνοντας έκκληση προς το αρμόδιο τμήμα ασφαλείας του μέσου αλλά και τον επικεφαλής προϊόντων, Νικίτα Μπίερ (Nikita Bier), να αφαιρέσουν τις σχετικές αναρτήσεις. Μέχρι αργά το ίδιο απόγευμα, δεν είχε λάβει απάντηση.
Σε ηλεκτρονικό μήνυμα προς την εφημερίδα The Epoch Times, ο Ντόρικο ανέφερε ότι, παρά τις δημόσιες διευκρινίσεις του, η εταιρεία συνέχιζε να δέχεται απειλές. Τόνισε πως είχε ζητήσει από την πλατφόρμα να παρέμβει σε συγκεκριμένες αναρτήσεις και πως η Rainmaker θα εξακολουθούσε να παρουσιάζει τα πραγματικά δεδομένα των δραστηριοτήτων της στο Τέξας για να αποσαφηνίσει τυχόν παρεξηγήσεις.
Η εταιρεία είχε πραγματοποιήσει προγραμματισμένη επέμβαση τεχνητής βροχής το απόγευμα της 2ας Ιουλίου στην κομητεία Κάρνες, περισσότερα από 240 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της κομητείας Κερ και σε υδάτινα ρεύματα που βρίσκονται κατάντη του ποταμού Γουαντελούπε. Ωστόσο, αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα άρχισαν γρήγορα να τη συνδέουν με τις πλημμύρες, μεταξύ των οποίων και σχετική ερώτηση από τον απόστρατο στρατηγό Μάικ Φλιν.
Ο Ντόρικο φέρεται να δήλωσε ότι η φυσική καταστροφή στην περιοχή ήταν τραγωδία, εκφράζοντας την αλληλεγγύη του προς τους πληγέντες και διευκρινίζοντας ότι η Rainmaker δεν είχε πραγματοποιήσει επιχειρήσεις στις πληγείσες περιοχές ούτε στις 3 ούτε στις 4 Ιουλίου και δεν είχε συμβάλει καθ’ οιονδήποτε τρόπο στα πλημμυρικά φαινόμενα. Τόνισε επίσης ότι η εταιρεία του λειτουργεί με πλήρη διαφάνεια.
Σύμφωνα με τον Ντόρικο, η Rainmaker είχε ήδη διακόψει όλες τις επιχειρήσεις της όταν οι μετεωρολόγοι της εντόπισαν τα υγρά κατάλοιπα της τροπικής καταιγίδας Barry να εισέρχονται στην πολιτεία. Η θέση του, ότι η τεχνητή βροχή δεν είχε καμία απολύτως σχέση με την καταστροφή, υποστηρίζεται και από αξιωματούχους όπως ο γερουσιαστής Τεντ Κρουζ (R-Texas), αλλά και από ειδικούς της μετεωρολογίας.
Ο Άντριου Ντέσλερ, διευθυντής του Center for Extreme Weather (Κέντρου Έκτακτων Καιρικών Φαινομένων) του Πανεπιστημίου Texas A&M, δήλωσε χαρακτηριστικά πως ο ισχυρισμός ότι η τεχνητή βροχόπτωση συνέβαλε στο τραγικό συμβάν δεν έχει καμία επιστημονική βάση.
Η τεχνολογία τεχνητής βροχής χρησιμοποιείται ήδη από τη δεκαετία του 1940, ιδίως για την ενίσχυση χιονοπτώσεων τον χειμώνα, την επανατροφοδότηση υδροφορέων και την άρδευση αγροτικών εκτάσεων όταν άλλες μέθοδοι, όπως η άντληση υπόγειων υδάτων ή η μεταφορά θαλασσινού νερού, είναι αδύνατες ή ασύμφορες.
Ο Ντόρικο, μιλώντας σε δημόσια διαδικτυακή συζήτηση στην πλατφόρμα X στις 7 Ιουλίου, υποστήριξε ότι πολλές κομητείες και αγρότες στο Τέξας πληρώνουν για τεχνητή βροχή, καθώς χωρίς αυτήν θα διέθεταν ακόμη λιγότερο νερό και θα κινδύνευαν με αφανισμό λόγω ξηρασίας.
Ωστόσο, η πολιτική αντίδραση στις πρακτικές τροποποίησης του καιρού αυξάνεται τόσο σε πολιτειακό όσο και σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Η πολιτεία της Φλόριντα έχει ήδη απαγορεύσει κάθε μορφή τέτοιας δραστηριότητας, ενώ η βουλευτής Μάρτζορι Τέιλορ Γκριν (R-Ga.) πιέζει για ομοσπονδιακή απαγόρευση. Σε ανάρτησή της στις 5 Ιουλίου δήλωσε ότι επιθυμεί «καθαρό αέρα, καθαρό ουρανό και καθαρό νερό, όπως τα δημιούργησε ο Θεός», προσθέτοντας ότι κανείς δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται να τροποποιεί τον καιρό με οποιονδήποτε τρόπο.
Το χρονοδιάγραμμα της Rainmaker
Ο Ντόρικο εκτιμά ότι περίπου 15 τρισεκατομμύρια λίτρα νερού έπεσαν στην Πολιτεία του Τέξας κατά την πρόσφατη καταιγίδα. Αντιθέτως, η επιχείρηση στην Κάρνες παρήγαγε μερικές εκατοντάδες «acre-feet» βροχής (μονάδα μέτρησης στις ΗΠΑ) σε έκταση εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων και πραγματοποιήθηκε κατόπιν αιτήματος της Ένωσης Τροποποίησης Καιρού της Νότιας Πολιτείας του Τέξας για την αναπλήρωση τοπικών υδροφορέων.
Όπως διευκρίνισε, είχαν σπαρθεί δύο σύννεφα, τα οποία παρέμειναν ενεργά για περίπου δύο ώρες πριν διαλυθούν μεταξύ 3:00 και 4:00 μ.μ. τοπική ώρα. Η πτήση διήρκεσε 19 λεπτά, και αμέσως μετά η εταιρεία ανέστειλε κάθε τροποποιητική δραστηριότητα.
Μιλώντας στο X και σε πολλές συνεντεύξεις, ο νεαρός διευθύνων σύμβουλος εξήγησε ότι η σπορά σύννεφων λειτουργεί με τη διασπορά ιωδιούχου αργύρου και επιτραπέζιου αλατιού στα σύννεφα που δεν θα κατέβαιναν φυσιολογικά πάνω από τη γη, δίνοντας στα σταγονίδια νερού που διαφορετικά θα επέστρεφαν στον ωκεανό κάτι στο οποίο να προσκολληθούν και να πέσουν ως βροχή πάνω από τη γη.
Ο Ντόρικο σημείωσε ότι το μεσημέρι της 2ας Ιουλίου οι μετεωρολόγοι της εταιρείας είχαν ήδη εντοπίσει την εισροή υγρασίας από τον Κόλπο του Μεξικού. Εξήγησε επίσης πως, βάσει της σχετικής πολιτειακής νομοθεσίας, εφόσον υπάρχει κίνδυνος πλημμύρας, φυσικό φαινόμενο μεγάλης βροχόπτωσης ή υπερβολική κορεσμός του εδάφους, όλα τα έργα τροποποίησης του καιρού πρέπει να αναστείλουν τις δραστηριότητές τους, σύμφωνα με το νόμο του Τμήματος Αδειοδότησης και Ρύθμισης του Τέξας.
Σύμφωνα με τον ίδιο, τα σωματίδια τεχνητής βροχής παραμένουν στα σύννεφα για έως και 20 ώρες. Ακόμα και μετά από αυτό το διάστημα, ωστόσο, υποστήριξε ότι η συγκέντρωσή τους είναι τόσο χαμηλή ώστε δεν έχουν καμία μετρήσιμη επίδραση, «μικρότερη ακόμη και από τη φυσική σκόνη που σηκώνεται από το έδαφος του Τέξας».
Σε άλλη του ανάρτηση σημείωσε ότι η διάρκεια ζωής των φυσικών νεφών κυμαίνεται συνήθως από μισή ώρα έως λίγες ώρες, ενώ μόνο οι πιο επίμονες καταιγίδες διατηρούνται για 12–18 ώρες.
Έκκληση για περαιτέρω έρευνα και ρύθμιση
Ο Ντόρικο υπογράμμισε πως απαιτείται περαιτέρω επιστημονική έρευνα γύρω από τις τροποποιήσεις του καιρού και τις δυνατότητες των ανθρώπων να αντλούν περισσότερη βροχόπτωση ή και να μετριάζουν ακραία φαινόμενα. Τάχθηκε υπέρ της ομοσπονδιακής χρηματοδότησης και ρύθμισης της τεχνολογίας, αντί της απαγόρευσης.
Παρέθεσε το παράδειγμα της Κίνας, η οποία επενδύει 1,4 δισ. δολάρια ετησίως σε έργα τροποποίησης καιρού, μεταξύ άλλων για την ενίσχυση του χιονοστρώματος στο Θιβέτ, τη μετατροπή ερήμων σε αγροτική γη και την απορρύπανση μεγάλων πόλεων.
Αναφέρθηκε ακόμη στις ανάγκες περιοχών όπως η Καλιφόρνια, το Φοίνιξ, ο υδροφορέας Ογκλάλα, ο ποταμός Κολοράντο και οι πρόσφατες πυρκαγιές στη Φλόριντα, ως παραδείγματα της σημασίας της τεχνητής βροχής.
«Το να διερωτόμαστε για την τροποποίηση του καιρού είναι σωστό», ανέφερε χαρακτηριστικά, «αλλά η απαγόρευση της και η στέρηση νερού από τους Αμερικανούς αγρότες, ενώ άλλες χώρες επενδύουν στην τεχνολογία, είναι λάθος».
Στο μεταξύ, όπως ανέφερε στην Epoch Times, οι δραστηριότητες της Rainmaker στο Τέξας θα παραμείνουν ανασταλμένες μέχρι να αποσυρθούν τα νερά και να ολοκληρωθεί η επέμβαση των αρχών. Η εταιρεία, σύμφωνα με τον ίδιο, παραμένει αφοσιωμένη στη διαφάνεια και στην ενημέρωση του κοινού για τις επιχειρήσεις της, προσφέροντας παράλληλα στήριξη στους πληγέντες.
Σε μια όλο και πιο κορεσμένη κινεζική αγορά οχημάτων μηδενικών εκπομπών (ZEV, ΟΜΕ), μόνο λίγες εταιρείες θα επιβιώσουν από τις καταστροφικές δυνάμεις του ανταγωνισμού και θα παραμείνουν έως το 2030, σύμφωνα με μια νέα ετήσια αναφορά με τίτλο Global Automotive Outlook της εταιρείας παγκόσμιας συμβουλευτικής AlixPartners.
Το έγγραφο εκτιμά ότι μόνο 15 από τις σήμερα ενεργές 129 εταιρείες ΟΜΕ της Κίνας θα είναι οικονομικά βιώσιμες και θα επιβιώσουν έως το 2030.
Επίσης τονίζει κάποια από τα κρίσιμα χαρακτηριστικά του «νέου λειτουργικού μοντέλου» της Κίνας για κατασκευαστές ΟΜΕ, όπως γρηγορότερη πρόσβαση στην αγορά, με 40% έως 50% λιγότερη επένδυση και ένα πλεονέκτημα κόστους 30%. Αυτά τα χαρακτηριστικά δίνουν την δυνατότητα σε Κινέζους κατασκευαστές να ελέγχουν σχεδόν τα δύο τρίτα της εγχώριας αγοράς και να πάρουν 10% της ευρωπαϊκής αγοράς έως το 2030, σύμφωνα με την έρευνα.
Ωστόσο, το έγγραφο τονίζει ότι η απόκτηση μεριδίου αγοράς εγχώρια και στο εξωτερικό ίσως δεν είναι αρκετή για τους περισσότερους κατασκευαστές ΟΜΕ για να γίνουν οικονομικά βιώσιμοι και να επιβιώσουν στον έντονο ανταγωνισμό. Η βιομηχανία στην Κίνα αναφέρεται στα ΟΜΕ ως «οχήματα νέας ενέργειας» (ΟΝΕ), σύμφωνα με τις εθνικές πολιτικές της Κίνας.
«Η Κίνα είναι μια από τις πιο ανταγωνιστικές αγορές ΟΝΕ στον κόσμο», είπε ο Στήβεν Ντάιερ, επικεφαλής Ασίας για πρακτικές [ βιομηχανίας] αυτοκινήτων και βιομηχανίας στην AlixPartners.
Τα οχήματα νέας ενέργειας αναφέρονται σε ένα ευρύτερο υποσύνολο οχημάτων από τα ΟΜΕ, που αναφέρονται ειδικά σε ηλεκτρικά οχήματα μπαταρίας και οχήματα κυψελών καυσίμου. Τα ΟΝΕ περιλαμβάνουν υβριδικά ηλεκτρικά οχήματα σύνδεσης σε πρίζα, που χρησιμοποιούν ηλεκτρισμό και βενζίνη.
Επιδοτήσεις
Ο κύριος λόγος για τον έντονο ανταγωνισμό στην αγορά ΟΜΕ της Κίνας θα μπορούσε να είναι κυβερνητικές πολιτικές που επιδοτούν τους εγχώριους κατασκευαστές ΟΜΕ.
«Παρά τον συνεχιζόμενο ανταγωνισμό τιμών, οι κινεζικές εταιρείες ΟΝΕ παίρνουν πλεονεκτήματα κόστους και κίνητρα εκτός τιμών όπως επιδοτήσεις ασφάλισης, επιστροφές μετρητών, και δάνεια μηδενικού επιτοκίου και έτσι διατηρούν μερίδιο αγοράς και υποστηρίζουν χαμηλότερες τελικές τιμές», είπε η AlixPartners.
Ωστόσο, οι επιθετικές τιμές το καθιστούν δύσκολο για οποιονδήποτε συμμετέχοντα στην αγορά να παράγει ή να συντηρήσει κέρδη μακροπρόθεσμα.
Η εδρεύουσα στην Σανγκάη NIO Inc. είναι καλό παράδειγμα της πολύ δύσκολης κατάστασης που οι περισσότεροι κατασκευαστές ΟΜΕ στην Κίνα αντιμετωπίζουν. Σύμφωνα με το gurufocus.com, το τρέχον κεφάλαιο επιστροφής από επένδυση της ΝΙΟ—ένα μέτρο του πόσο αποτελεσματικά μια εταιρεία επιλέγει που να δώσει κεφάλαιο για επιχειρηματικές ευκαιρίες—είναι αρνητικό 39,65%. Την ίδια στιγμή, ο σταθμισμένος μέσος όρος κόστους κεφαλαίου της εταιρείας, που χρηματοδοτεί τις επενδύσεις της, είναι 9,02%.
Αυτή η διαφορά δείχνει διάβρωση αξίας για τους κατόχους μερισμάτων, όπως τοπικές κυβερνήσεις που άμεσα ή έμμεσα έχουν μερίσματα στην εταιρεία. Ως αποτέλεσμα, το περιθώριο καθαρού κέρδους της έχει παραμείνει σε αρνητικές περιοχές τα τελευταία πέντε έτη, που σημαίνει ότι η εταιρεία έχει ζημία.
Τα οικονομιά της XPeng δίνουν ένα άλλο παράδειγμα αναποτελεσματικής διαχείρισης κεφαλαίου μεταξύ των Κινέζων κατασκευαστών ΟΜΕ. Το κεφάλαιο επιστροφής σε επένδυση της XPeng είναι σήμερα αρνητικό 14,41%, πολύ κάτω από τον σταθμισμένο μέσο όρο κόστους κεφαλαίου του 12,67%. Ως αποτέλεσμα, επίσης αναφέρει αρνητικά περιθώρια κέρδους τα τελευταία χρόνια.
Περιορισμοί εξαγωγών
Ο Ντάιερ είπε ότι βλέπει τις δυνάμεις του ανταγωνισμού να γίνονται χειρότερες καθώς η ανάπτυξη επιβραδύνεται στην εγχώρια αγορά και εμπορικά εμπόδια πιέζουν την επέκταση στο εξωτερικό. Είπε ότι πιστεύει πως για να επιβιώσουν σε αυτό το νέο ανταγωνιστικό σκηνικό, οι Κινέζοι κατασκευαστές ΟΜΕ πρέπει να χτίσουν ισχυρά ονόματα, να επενδύσουν σε προηγμένες τεχνολογίες όπως αυτόνομη οδήγηση, και να εστιαστούν σε τοπικές αγορές σε κρίσιμες διεθνείς αγορές.
Ο Πάτρικ Πάτερσον, ειδικός αυτοκινήτων και επικεφαλής ομάδας στην εταιρεία λογισμικού και δεδομένων αυτοκινήτων GoodCar, είπε ότι βρίσκει την εκτίμηση της αναφοράς ρεαλιστική.
«Η αγορά ηλεκτρικών οχημάτων της Κίνας είναι κορεσμένη τώρα, με πάνω από 100 εταιρείες να συναγωνίζονται, πολλές από τις οποίες είναι μικροί παίκτες που παλεύουν να μείνουν στην επιφάνεια», είπε στην Epoch Times.
«Οι περισσότεροι δεν έχουν το μέγεθος, την τεχνολογία, ή το κεφάλαιο για να παραμείνουν ανταγωνιστικοί μακροπρόθεσμα. Όταν συμπεριλαμβάνεις και τον πόλεμο τιμών που βλέπουμε τελευταία, που πίεσε τα περιθώρια παντού, γίνεται καθαρό πως η βελτίωση είναι αδύνατη.»
Ο Πήτερσον είπε ότι συμφωνεί με την AlixPartners ότι μόνο κάποιοι θα επιβιώσουν, αφήνοντας μερικές μόνο δυνατές, με μεγάλο κεφάλαιο εταιρείες που μπορούν να παράγουν περισσότερο, και να διατηρήσουν την κερδοφορία.
του Πάνου Μουρδουκούτα
Ο Πάνος Μουρδουκούτας είναι καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Λονγκ Άιλαντ στην Νέα Υόρκη. Επίσης διδάσκει ανάλυση ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
Σοβαρό επεισόδιο σημειώθηκε στην Ερυθρά Θάλασσα, με τις γερμανικές Αρχές να καλούν τον πρέσβη της Κίνας στο Βερολίνο να δώσει εξηγήσεις για περιστατικό κατά το οποίο οι κινεζικές ένοπλες δυνάμεις φέρονται να χρησιμοποίησαν λέιζερ κατά γερμανικού πολεμικού αεροσκάφους, κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής επιχείρησης «Ασπίδες» (Operation Αspides).
Το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών, σε ανάρτησή του στην πλατφόρμα Χ στις 8 Ιουλίου, χαρακτήρισε το γεγονός «εντελώς απαράδεκτο», σημειώνοντας πως «η έκθεση του γερμανικού προσωπικού σε κίνδυνο και η διατάραξη της επιχείρησης είναι απολύτως ανεπίτρεπτες».
Η ακριβής χρονική στιγμή του συμβάντος δεν διευκρινίστηκε επισήμως, ωστόσο ακολούθησε η επίσημη κλήση του Κινέζου πρέσβη στο ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών την Τρίτη.
Το γερμανικό πλήρωμα συμμετείχε σε κοινοτική αποστολή που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο, ως απάντηση στις επιθέσεις των Χούθι κατά εμπορικών πλοίων, με στόχο την ενίσχυση της ασφάλειας της ναυσιπλοΐας στην Ερυθρά Θάλασσα, τον Ινδικό Ωκεανό και τον Περσικό Κόλπο.
Η Κίνα διατηρεί στρατιωτική βάση στο Τζιμπουτί, το μικρό κράτος στο Κέρας της Αφρικής που ελέγχει τη νότια είσοδο προς την Ερυθρά Θάλασσα.
Η βάση δημιουργήθηκε το 2017 και, σύμφωνα με φετινή έκθεση του αμερικανικού Κογκρέσου, η συμφωνία με την κυβέρνηση του Τζιμπουτί αφορά δεκαετή ενοικίαση έναντι 20 εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως, με εγκαταστάσεις που φιλοξενούν αρκετές χιλιάδες στρατιώτες. Το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας έχει επισημάνει ότι η Κίνα επιδιώκει να ελέγχει τον εναέριο χώρο πάνω από τη βάση της.
Το 2018, Αμερικανοί αξιωματούχοι κατήγγειλαν πολλαπλά περιστατικά κατά τα οποία φώτα λέιζερ εκτοξεύθηκαν από την κινεζική βάση εναντίον στρατιωτικών αεροσκαφών των ΗΠΑ, με αποτέλεσμα τραυματισμούς στα μάτια πιλότων – κάτι που η Κίνα διέψευσε.
Κλιμακώνεται η ένταση στην Ερυθρά Θάλασσα
Εν μέσω αυξανόμενων εντάσεων μεταξύ Κίνας και δυτικών δυνάμεων στην Ερυθρά Θάλασσα, το Ισραήλ ενέτεινε τα πλήγματα κατά θέσεων των Χούθι στην Υεμένη.
Οι ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις ανακοίνωσαν ότι στις 7 Ιουλίου έπληξαν στόχους των Χούθι σε τρία λιμάνια – Χοντάιντα, Ρας Ίσα και Σαλίφ – καθώς και στον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό Ρας Κάντα. Πρόκειται για το πρώτο χτύπημα του Ισραήλ στην Υεμένη έπειτα από σχεδόν έναν μήνα.
Οι Χούθι, γνωστοί και ως Ανσάρ Αλλάχ, αποτελούν σιιτικό κίνημα που κατέλαβε την πρωτεύουσα Σαναά το 2014, εκδιώκοντας τη διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Υεμένης και ελέγχοντας σήμερα περίπου το 80% της χώρας, που αριθμεί 32 εκατομμύρια κατοίκους.
Από την έναρξη της σύγκρουσης Ισραήλ-Χαμάς στη Γάζα το 2023, οι Χούθι εξαπολύουν επιθέσεις εναντίον του Ισραήλ και εμπορικών πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα, δηλώνοντας πως ενεργούν σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους Παλαιστινίους.
