Από τον Μάιο, η ταχέως διαδιδόμενη υποπαραλλαγή NB.1.8.1 του ιού SARS-CoV-2, η οποία ευθύνεται για την COVID-19, έχει επικρατήσει στην Κίνα, εξαπλώνεται σε γειτονικές χώρες και σχετίζεται με αύξηση στις νοσηλείες και τις εισαγωγές σε τμήματα επειγόντων περιστατικών.
Η παραλλαγή έχει επίσης εξαπλωθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν και τα κρούσματα παραμένουν λίγα.
Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) δήλωσαν στην εφημερίδα The Epoch Times ότι η NB.1.8.1 έχει λιγότερες από 20 αλληλουχίες στη βασική επιτήρηση, αριθμός πολύ μικρός για να περιληφθεί στον πίνακα παραλλαγών COVID της υπηρεσίας. Ο πίνακας περιλαμβάνει παραλλαγές με τουλάχιστον 300 αλληλουχίες. Επί του παρόντος, η κυρίαρχη παραλλαγή στις ΗΠΑ είναι η LP.8.1. Ωστόσο, πρώιμες έρευνες δείχνουν ότι η NB.1.8.1 μπορεί να είναι πιο μεταδοτική από την LP.8.1.
Το διακριτό σύμπτωμα της νέας παραλλαγής είναι ο έντονος πονόλαιμος. Γιατροί μοιράστηκαν με την Epoch Times προσεγγίσεις για την ανακούφιση του συγκεκριμένου συμπτώματος καθώς και για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Τι πρέπει να γνωρίζετε για τη NB.1.8.1
Η υποπαραλλαγή NB.1.8.1 εμφανίζει αυξημένη ικανότητα ανοσοδιαφυγής και ενισχυμένη συγγένεια πρόσδεσης με την πρωτεΐνη ACE2 — μια πρωτεΐνη του ανθρώπινου οργανισμού στην οποία προσδένεται ο κορωνοϊός για να εισέλθει στα κύτταρα και να προκαλέσει λοίμωξη — σε σύγκριση με την υποπαραλλαγή LP.8.1.1 της παραλλαγής LP.8.1, σύμφωνα με προκαταρκτική μελέτη Κινέζων ερευνητών τον Απρίλιο.
Η ενισχυμένη ανοσοδιαφυγή της NB.1.8.1 υποδηλώνει ότι άτομα που έχουν νοσήσει προηγουμένως ή έχουν εμβολιαστεί ενδέχεται να παραμένουν ευάλωτα στη λοίμωξη. Οι συγγραφείς της μελέτης κατέληξαν ότι, συγκριτικά με άλλες παραλλαγές, οι επιπρόσθετες μεταλλάξεις της NB.1.8.1 τής προσδίδουν «δυνατότητα μελλοντικής κυριαρχίας». Αν και η βαρύτητα της νόσου παραμένει ασαφής, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανέφερε ότι η NB.1.8.1 δεν σχετίζεται με αυξημένη σοβαρότητα σε σύγκριση με άλλες γνωστές παραλλαγές.
Επί του παρόντος, το πιο διακριτό σύμπτωμα της NB.1.8.1 σε σχέση με άλλες παραλλαγές είναι ο πονόλαιμος, σύμφωνα με δημοσιεύματα από την Κίνα. Πολίτες στην Κίνα περιγράφουν το σύμπτωμα σαν να έχουν «λεπίδα στο λαιμό».
Ο Δρ Τζόζεφ Μπάρον, καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον, δήλωσε ότι παρατηρήθηκε αύξηση των οξέων περιστατικών COVID-19 μετά τις ανοιξιάτικες διακοπές, αν και η πλειονότητα των ασθενών αναρρώνει εντός ολίγων ημερών μετά τη χορήγηση θεραπείας.
Ο Δρ Κηθ Μπέρκοβιτς, παθολόγος στα Centers for Balanced Health της Νέας Υόρκης, έχει επίσης διαπιστώσει αύξηση σε οξείες λοιμώξεις. Παράλληλα, παρατηρεί μια πιο ανησυχητική τάση: αρκετοί ασθενείς αναφέρουν παρατεταμένα συμπτώματα, τα οποία συχνά συμπίπτουν με επανενεργοποίηση ιών που βρίσκονταν σε λανθάνουσα κατάσταση, όπως π.χ. ο ιός Epstein-Barr (EBV).
Μελέτες έχουν δείξει ότι, μετά από λοίμωξη COVID-19, η εξασθένηση της ανοσολογικής απόκρισης μπορεί να οδηγήσει σε επανενεργοποίηση ιών, όπως ο ιός Epstein–Barr (EBV) και άλλοι ιοί της οικογένειας των ερπητοϊών, οι οποίοι εμφανίζουν βραδύτερη αποδρομή, σύμφωνα με τον Δρα Μπέρκοβιτς.
Προβλέψεις του Μάικ Χέργκερ, αναπληρωτή καθηγητή στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Tulane, ο οποίος δημοσιεύει τακτικά αναλύσεις για την COVID-19 στην πλατφόρμα X, υποδεικνύουν ότι τα κρούσματα στις Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται επί του παρόντος σε ύφεση, αν και εκτιμάται ότι θα σημειωθεί άνοδος τις προσεχείς εβδομάδες.
«Πιστεύω ότι, όσον αφορά τα κρούσματα COVID-19, συνήθως ακολουθούμε τις τάσεις που εμφανίζονται πρώτα στην Κίνα», δήλωσε ο Δρ Μπέρκοβιτς.
Πρόληψη και αντιμετώπιση
Ο Δρ Μπάρον, ο οποίος έχει περιθάλψει αρκετούς ασθενείς που ταξίδεψαν πρόσφατα από την Κίνα, ανέφερε ότι ο πονόλαιμος αποτελεί πράγματι κυρίαρχο σύμπτωμα, περισσότερο από άλλα συνήθη συμπτώματα της COVID-19, όπως η δύσπνοια ή ο πυρετός.
«Πρόκειται ουσιαστικά για μια αυτοπεριοριζόμενη λοίμωξη. Σε διάστημα δύο έως τριών ημερών, οι περισσότεροι ασθενείς αναφέρουν ότι αισθάνονται καλύτερα», δήλωσε στην Epoch Times. Αυτοπεριοριζόμενη σημαίνει ότι η νόσος υποχωρεί φυσικά χωρίς την ανάγκη έντονης ιατρικής παρέμβασης.
Συνιστά τη λήψη βιταμίνης C, βιταμίνης D και ψευδαργύρου κατά τη διάρκεια οξείας λοίμωξης και προληπτικά για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού. Προτείνει επίσης τη χρήση σπρέι ιωδιούχου ποβιδόνης από τη μύτη και το στόμα για την ανακούφιση του πονόλαιμου.
Μια μικρή κλινική μελέτη έδειξε ότι το σπρέι ιωδιούχου ποβιδόνης μπορεί να μειώσει το ιικό φορτίο σε ασθενείς με COVID-19. Ο Δρ Μπάρον δήλωσε ότι προτιμώνται ρινικά και στοματικά σπρέι με περιεκτικότητα σε ιώδιο κάτω του 1,25%, προκειμένου να αποφεύγεται ο ερεθισμός του ρινικού βλεννογόνου και του φάρυγγα.
Τα σπρέι ιωδιούχου ποβιδόνης απελευθερώνουν έναν αντιμικροβιακό παράγοντα ευρέος φάσματος, ο οποίος συμβάλλει στην εξουδετέρωση βακτηρίων, ιών και άλλων παθογόνων μικροοργανισμών.
Άτομα με προβλήματα θυρεοειδούς, ωστόσο, θα πρέπει να συμβουλευτούν τον γιατρό τους για τη χρήση του σπρέι, καθώς το ιώδιο μπορεί να επηρεάσει την παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών.
Ο Δρ Μπέρκοβιτς συνιστά τη χρήση της Ν-ακετυλοκυστεΐνης (NAC) για την ανακούφιση του πονόλαιμου και των διογκωμένων λεμφαδένων.
Μελέτες σε κυτταρικό επίπεδο έχουν δείξει ότι η NAC μπορεί να προσδεθεί στις ακίδες της πρωτεΐνης S του ιού SARS-CoV-2 και να τον αδρανοποιήσει, εμποδίζοντας τη μόλυνση. Παράλληλα, είναι γνωστή για την αντιβλεννολυτική της δράση, δηλαδή την ικανότητά της να ρευστοποιεί και να απομακρύνει τη βλέννα από την αναπνευστική οδό.
Επιπλέον, γαργάρες με διάλυμα μαγειρικής σόδας ενδέχεται να συμβάλουν στην ανακούφιση της φλεγμονής, καθώς η αύξηση του pH στη στοματική κοιλότητα καθιστά το περιβάλλον λιγότερο ευνοϊκό για την επιβίωση και τον πολλαπλασιασμό των ιών.
Το 1856, ο δεκαοχτάχρονος χημικός Γουίλιαμ Χένρι Πέρκιν πειραματιζόταν με ενώσεις που προέρχονται από πίσσα σε ένα εργαστήριο ακατέργαστου πετρελαίου στη σοφίτα του.
Ο δάσκαλός του, Άουγκουστ Βίλχελμ φον Χόφμαν, είχε δημοσιεύσει μια υπόθεση σχετικά με το πώς θα ήταν δυνατόν να παρασκευαστεί ένα πολύτιμο φάρμακο για την ελονοσία χρησιμοποιώντας χημικές ουσίες από λιθανθρακόπισσα, και ως βοηθός του, ο Πέρκιν ήλπιζε ότι θα ήταν αυτός που θα την ανακάλυπτε.
Το πείραμα ήταν μια αποτυχία. Αντί για το πολύτιμο φάρμακο, ο Πέρκιν δημιούργησε μια παχύρρευστη καφέ λάσπη. Ωστόσο, όταν πήγε να ξεπλύνει τα ποτήρια ζέσεως με αλκοόλ, άφησε πίσω του ένα φωτεινό μωβ υπόλειμμα.
Το υπόλειμμα έγινε η πρώτη μωβ συνθετική χρωστική ουσία στον κόσμο.
Πριν από την εφεύρεση των συνθετικών βαφών, οι άνθρωποι λάμβαναν βαφές από οργανικά υλικά όπως φυτά, άργιλο, ορυκτά ή ορισμένα ζώα όπως έντομα και καλαμάρια.
Οι φυσικές χρωστικές ουσίες, όπως αυτές από άργιλο, έτειναν να ξεθωριάζουν γρήγορα, ενώ εκείνες που ήταν μακράς διαρκείας, όπως οι φυσικές χρωστικές ινδικού οξέος, χρησιμοποιούσαν μια εκτεταμένη διαδικασία εκχύλισης που τις καθιστούσε ακριβές.
Η μωβ βαφή του Πέρκιν, ωστόσο, ήταν σταθερή και εύκολη στην παρασκευή της.
Η μωβ βαφή έγινε αμέσως επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο και παγκοσμίως. Οι καταναλωτές καταλήφθηκαν από «μωβ ιλαρά». Όλοι ήθελαν ένα κομμάτι από αυτό, συμπεριλαμβανομένης της Βασίλισσας Βικτώριας, ενός ειδώλου της μόδας εκείνη την εποχή, η οποία παρήγγειλε μωβ φορέματα, καπέλα και γάντια.
Η ανακάλυψη και η εμπορική επιτυχία του Πέρκιν ώθησαν τους χημικούς στην Ευρώπη να βρουν την επόμενη χρωστική ουσία στην πίσσα άνθρακα: η ματζέντα ανακαλύφθηκε το 1858, το ιώδες μεθυλίου το 1861 και το καφέ Μπίσμαρκ το 1863.
Συνθετικές χρωστικές σύντομα θα προστίθεντο σε όλα — ρούχα, πλαστικά, ξύλο — και τρόφιμα.
Η ραγδαία καινοτομία δεν ήταν χωρίς συνέπειες. Πολλές χρωστικές ουσίες ανακαλύφθηκαν ότι είναι επιβλαβείς και απομακρύνθηκαν μέσα σε δεκαετίες από την ανακάλυψή τους. Πάνω από έναν αιώνα αργότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν την κατάργηση των συνθετικών χρωστικών τροφίμων.
Χρωστικές ουσίες στα τρόφιμα
Επί αιώνες, οι άνθρωποι έβαφαν τα τρόφιμα για να φαίνονται πιο ελκυστικά, δήλωσε η Άι Χισάνο, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο με εξειδίκευση στην πολιτιστική και επιχειρηματική ιστορία.
Το βούτυρο, για παράδειγμα, δεν είναι πάντα κίτρινο. Ανάλογα με την τροφή των βοοειδών, τη φυλή και την περίοδο παραγωγής γάλακτος, το χρώμα του βουτύρου μπορεί να κυμαίνεται εποχιακά, από ζωηρό κίτρινο το καλοκαίρι έως θαμπό λευκό τον χειμώνα.
«Οι γαλακτοπαραγωγοί χρωμάτιζαν το βούτυρο με χυμό καρότου και εκχυλίσματα φυτικών σπόρων, που ονομάζονται ανάτο, για να τους δώσουν ομοιόμορφο κίτρινο χρώμα όλο το χρόνο», έγραψε η Χισάνο στο άρθρο της που δημοσιεύτηκε στο Business History Review.
Βούτυρο παρασκευάζεται σε εργοστάσιο επεξεργασίας τροφίμων στο Αλμπερβίλ της Γαλλίας, στις 26 Απριλίου 2016 (Π). Βούτυρο λιώνει σε τοστ. Jean-Pierre clatot/AFP μέσω Getty Images, Scott Olson/Getty Images
Η εξαγωγή φυσικών χρωμάτων είναι μια κουραστική διαδικασία και το χρώμα του βουτύρου μεταξύ κάθε γαλακτοπαραγωγού μπορεί επίσης να διαφέρει.
Τα φυσικά χρώματα, σε αντίθεση με τα τεχνητά, είναι ευαίσθητα στις αλλαγές του pH, της θερμοκρασίας και της υγρασίας. Τα χρώματα μπορούν να αλλάξουν σε αποχρώσεις και ένταση, και τα κίτρινα μπορούν να γίνουν χλωμά.
Ενώ ο χρωματισμός τροφίμων δεν είναι ένα νέο φαινόμενο, η πρακτική του μαζικού χρωματισμού και του ελέγχου του χρώματος των τροφίμων πιθανότατα προέκυψε ως αποτέλεσμα της εκβιομηχάνισης, όταν τα συσκευασμένα και επεξεργασμένα τρόφιμα έγιναν ευρέως διαθέσιμα στα τέλη του 19ου αιώνα στις Ηνωμένες Πολιτείες, δήλωσε η Χισάνο.
«Η μαζική παραγωγή και η εκβιομηχάνιση απαιτούσαν ευκολότερους και πιο βολικούς τρόπους παρασκευής τροφίμων, και η χρήση χρωστικών λιθανθρακόπισσας ήταν μια από τις λύσεις για τη δημιουργία πιο τυποποιημένων προϊόντων διατροφής», είπε η Χισάνο στην Epoch Times.
Δεδομένου ότι τα συσκευασμένα τρόφιμα χάνουν τη φρεσκάδα τους, μπορεί να χάσουν χρώμα ή να φαίνονται λιγότερο φυσικά. Έτσι, παλιότερα, ορισμένες εταιρείες πρόσθεταν ενώσεις όπως νιτρικό κάλιο και θειώδες νάτριο στο κρέας για να διατηρήσουν το χρώμα του. Αυτές οι ενώσεις ήταν σχετικά ακίνδυνες.
Πιο άσχημα παραδείγματα περιλαμβάνουν τοξικά μέταλλα όπως ο μόλυβδος που χρησιμοποιούνταν για τον χρωματισμό τυριών και καραμελών. Αρσενικός χαλκός προστέθηκε στα τουρσιά και στο παλιό τσάι για να τα κάνει να φαίνονται πράσινα και φρέσκα, με αναφορές για θανάτους που προκλήθηκαν από νοθεία με μόλυβδο και χαλκό.
Οι εταιρείες βαφής άρχισαν να παράγουν συνθετικές χρωστικές τροφίμων τη δεκαετία του 1870. Οι πρώτες χρωστικές ουσίες χρησιμοποιήθηκαν για τον χρωματισμό βουτύρου, τυριών και μαργαρίνης και μείωσαν σημαντικά το κόστος χρωματισμού του βουτύρου.
Όταν μεμονωμένοι αγρότες έφτιαχναν τα δικά τους διαλύματα χρωματισμού, οι αποχρώσεις του βουτύρου διέφεραν σημαντικά. Μόνο όταν οι χρωστικές ουσίες προήλθαν από εμπορικές εταιρείες, το χρώμα του βουτύρου τυποποιήθηκε, έτσι ώστε φυσικά να περιμένουμε ότι το βούτυρο αγελάδας θα έχει αυτή τη συγκεκριμένη απόχρωση του κίτρινου.
Η χρήση φυσικών χρωστικών τροφίμων στη συνέχεια μειώθηκε ραγδαία.
Η ρύθμιση των τροφίμων ξεκίνησε τη δεκαετία του 1880. Το Γραφείο Χημείας, που υπαγόταν στο Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ, ένα παράρτημα που αργότερα θα γινόταν το FDA, εξέταζε τη νοθεία και την τροποποίηση τροφίμων.
Τα γαλακτοκομικά προϊόντα όπως το βούτυρο και το τυρί ήταν τα πρώτα τρόφιμα για τα οποία η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ενέκρινε την τεχνητή χρωστική.
Ακριβώς όπως ο νυν υπουργός Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών, Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ, και ο επίτροπος του FDA, Μάρτιν Μακάρι, εργάζονται για την απαγόρευση των συνθετικών χρωστικών τροφίμων, δεν ήταν επίσης δημοφιλείς στον Χάρβεϊ Γουάιλι, επικεφαλής χημικό του Γραφείου Χημείας.
«Όλα αυτά τα υλικά βαφής είναι κατακριτέα, τόσο λόγω του κινδύνου για την υγεία όσο και λόγω της απάτης», έγραψε ο Γουάιλι στο βιβλίο του «Τρόφιμα και η Νοθεία τους», που εκδόθηκε το 1907.
Παρά τις επικρίσεις του, όταν γράφτηκε το βιβλίο, σχεδόν όλο το βούτυρο στην αγορά ήταν τεχνητά χρωματισμένο.
«Ο σκοπός του χρωματισμού του βουτύρου είναι, αναμφίβολα, να το κάνει να φαίνεται στα μάτια του καταναλωτή καλύτερο από ό,τι είναι στην πραγματικότητα και, σε αυτό το βαθμό, μπορεί να θεωρηθεί μόνο ως προσπάθεια εξαπάτησης», έγραψε ο Γουάιλι, υποστηρίζοντας ότι αν οι αγελάδες τρέφονταν σωστά κατά τη διάρκεια του χειμώνα, θα παρήγαγαν φυσικά βούτυρο με την ελκυστική κίτρινη απόχρωση.
«Η φυσική απόχρωση του βουτύρου είναι τόσο πιο ελκυστική από την τεχνητή όσο οποιοδήποτε φυσικό χρώμα είναι ανώτερο από το τεχνητό», έγραψε ο Γουάιλι.
Το 1906, το Κογκρέσο ψήφισε τον Νόμο περί Τροφίμων και Φαρμάκων, ο οποίος απαγόρευε τη χρήση δηλητηριωδών ή επικίνδυνων χρωστικών στα τρόφιμα. Έκτοτε, η χρήση τοξικών χρωστικών τροφίμων απαγορεύτηκε. Ο FDA ιδρύθηκε την ίδια ημέρα που το νομοσχέδιο τέθηκε σε νόμο.
Μετά την απαγόρευση, ο FDA ενέκρινε επτά συνθετικές χρωστικές τροφίμων — οι περισσότερες από τις οποίες θα απαγορευτούν τη δεκαετία του 1950, αφού νέες μελέτες σε ζώα έδειξαν την τοξικότητά τους.
Το 1938, ψηφίστηκαν νέοι νόμοι που απαιτούσαν την αναγραφή όλων των χρωστικών τροφίμων, είτε συνθετικών είτε φυσικών, στις ετικέτες των προϊόντων.
Στη ρύθμιση των χρωμάτων τροφίμων, ο FDA έχει δώσει πάντα μεγαλύτερο έλεγχο στις συνθετικές χρωστικές ουσίες έναντι των φυσικών.
Οι συνθετικές χρωστικές τροφίμων πρέπει να λάβουν πιστοποίηση FDA πριν από τη χρήση τους, ενώ δεν υπάρχει απαίτηση για φυσικές χρωστικές. Ενώ ο FDA ρυθμίζει τις συνθετικές χρωστικές ως πρόσθετα τροφίμων, οι φυσικές χρωστικές μπορούν να ρυθμιστούν ως γενικά αναγνωρισμένες ως ασφαλείς, κάτι που αποτελεί μια λιγότερο αυστηρή διαδικασία έγκρισης.
Μέχρι τη δεκαετία του 1950, καθώς το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο αντικατέστησαν τον άνθρακα ως κύριες πηγές ενέργειας, οι χρωστικές τροφίμων δεν παρασκευάζονταν πλέον με παράγωγα λιθανθρακόπισσας, αλλά με ενώσεις με βάση το πετρέλαιο.
Αυτές οι νέες χρωστικές τροφίμων με βάση το πετρέλαιο θεωρούνται πολύ παρόμοιες σε σύνθεση και χημική σύσταση με τις προηγούμενες αντίστοιχες χρωστικές ουσίες πίσσας άνθρακα, δήλωσε ο επιστήμονας τροφίμων Μπράυαν Κουόκ Λε στην εφημερίδα Epoch Times.
«Το πετρέλαιο είναι φθηνότερο, ασφαλέστερο και διαθέσιμο σε μεγαλύτερες ποσότητες», είπε.
Η χρήση συνθετικών χρωστικών τροφίμων αυξάνεται σταθερά κάθε δεκαετία. Τα δεδομένα που βασίζονται στην πιστοποίηση χρωστικών ουσιών του FDA υποδηλώνουν ότι η κατανάλωση χρωστικών ουσιών τροφίμων έχει πενταπλασιαστεί από το 1955.
Μια μελέτη του 2016 εκτίμησε ότι περισσότερο από το 40% των προϊόντων στα παντοπωλεία περιέχουν τεχνητά χρώματα.
Από την εισαγωγή των συνθετικών χρωστικών τροφίμων, η συζήτηση σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις τους στην υγεία συνεχίζεται.
Το 1890, ένας Γερμανός γιατρός ανέφερε ότι οι εργάτες λιθανθρακόπισσας είχαν υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης όγκων της ουροδόχου κύστης.
Το 1950, πολλά παιδιά αρρώστησαν αφού έφαγαν γλυκά του Χάλοουιν που περιείχαν Πορτοκαλί 1, μια τότε εγκεκριμένη συνθετική χρωστική τροφίμων. Ο Αμερικανός βουλευτής Τζέιμς Ντελάνεϊ ξεκίνησε ακροάσεις που ώθησαν τον FDA να επανεκτιμήσει όλα τα εγκεκριμένα πρόσθετα χρωμάτων.
Η ακρόαση οδήγησε επίσης στην ψήφιση της ρήτρας Ντελάνεϊ, η οποία απαγορεύει στον FDA να εγκρίνει οποιοδήποτε πρόσθετο τροφίμων που μπορεί να προκαλέσει καρκίνο είτε σε ανθρώπους είτε σε ζώα.
Μέχρι τη στιγμή που ο Γουάιλι έγινε ο πρώτος επικεφαλής επίτροπος του FDA, οι ειδικοί διαφωνούσαν σχετικά με το ποια χρωστική τροφίμων ήταν πιο επικίνδυνη από τις άλλες. Κατά τη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών, οι χρωστικές που είχαν αρχικά εγκριθεί σταδιακά περιορίστηκαν στις έξι εναπομένουσες χρωστικές ουσίες σήμερα, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη ανακοίνωση του FDA.
Η χρωστική Πορτοκαλί 1 και αρκετές άλλες εγκεκριμένες χρωστικές αφαιρέθηκαν μετά από ενδείξεις καρκινογένεσης σε ζώα.
Η Ρήτρα Ντελάνεϊ ήταν αυτή που οδήγησε στην απομάκρυνση του Κόκκινου 3 τον Ιανουάριο.
Ο καθηγητής ΛορνΧόφσεθ, διευθυντής του Κέντρου Έρευνας για τον Καρκίνο του Παχέος Εντέρου και αναπληρωτής κοσμήτορας έρευνας στο Κολλέγιο Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου της Νότιας Καρολίνας, είναι ένας από τους λίγους ερευνητές στις Ηνωμένες Πολιτείες που μελετούν τις επιπτώσεις των συνθετικών χρωστικών τροφίμων στην υγεία.
«Οι συνθετικές χρωστικές τροφίμων είναι ξενοβιοτικές ουσίες», δήλωσε ο Χόφσεθ στην εφημερίδα Epoch Times, οι οποίες είναι ξένες προς το ανθρώπινο σώμα. «Οτιδήποτε ξένο προς το σώμα σας θα προκαλέσει μια ανοσολογική αντίδραση. Θα προκαλέσει αναγκαστικά. Έτσι, αν καταναλώνετε αυτές τις συνθετικές τροφές από την παιδική ηλικία μέχρι την ενηλικίωσή σας, για χρόνια και χρόνια και χρόνια και χρόνια, αυτό θα προκαλέσει μια χαμηλού βαθμού, χρόνια φλεγμονή».
Δοκίμασε τις επιδράσεις των χρωστικών τροφίμων ψεκάζοντας κόκκινες, κίτρινες και μπλε χρωστικές τροφίμων στα κύτταρα στο εργαστήριό του και παρατήρησε βλάβες στο DNA.
«Η βλάβη του DNA συνδέεται στενά με την καρκινογένεση», δήλωσε ο Χόφσεθ.
Η έρευνά του έδειξε ότι ποντίκια που εκτέθηκαν σε Κόκκινο 40 μέσω μιας δίαιτας υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά για 10 μήνες απέκτησαν δυσβίωση — μια ανθυγιεινή ανισορροπία στα μικρόβια του εντέρου και φλεγμονή που υποδηλώνει κατεστραμμένο DNA στα κύτταρα του εντέρου τους.
«Αυτά τα στοιχεία υποστηρίζουν την υπόθεση ότι το Κόκκινο 40 είναι μια επικίνδυνη ένωση που απορυθμίζει τους βασικούς παράγοντες που εμπλέκονται στην ανάπτυξη του [καρκίνου του παχέος εντέρου με πρώιμη έναρξη]», σύμφωνα με τον Χόφσεθ και τους συνεργάτες του σε μια μελέτη του 2023 που δημοσιεύτηκε στο Toxicology Reports.
Ο μηχανισμός με τον οποίο οι χρωστικές τροφίμων προκαλούν καρκίνο παραμένει άγνωστος.
Ο Χόφσεθ εικάζει ότι με τις κόκκινες και κίτρινες χρωστικές ουσίες, οι βιολογικές τους επιδράσεις μπορεί να αποδοθούν στο ότι είναι αζωχρώματα.
Το έντερο φιλοξενεί βακτήρια που μπορούν να διασπάσουν τις αζωενώσεις σε βιοδραστικές ενώσεις που μπορεί να τροποποιήσουν το DNA. Ο Χόφσεθ πιστεύει ότι εάν αυτές οι βιοδραστικές ενώσεις βλάψουν το έντερο, μπορεί επίσης να συμβάλουν στα προβλήματα συμπεριφοράς που αναφέρονται σε ορισμένα παιδιά μετά την κατανάλωση χρωστικών τροφίμων.
Προβλήματα συμπεριφοράς
Ενώ η σύνδεση μεταξύ των χρωστικών τροφίμων και του καρκίνου μπορεί να παραμένει ασαφής, η σύνδεση μεταξύ των χρωστικών τροφίμων και των προβλημάτων συμπεριφοράς σε ορισμένα παιδιά είναι πολύ πιο αποδεκτή.
Η Ρεμπέκα Μπέβανς, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Western Nevada College, άρχισε να ερευνά τις χρωστικές τροφίμων αφότου ο γιος της άρχισε να έχει σκέψεις αυτοκτονίας σε ηλικία 7 ετών.
Ο αυτοκτονικός ιδεασμός του εξαφανίστηκε μόλις αφαιρέθηκαν οι χρωστικές τροφίμων από τη διατροφή του.
Ακόμα πιο εκπληκτικό ήταν ότι η Μπέβανς παρατήρησε ότι το δικό της άγχος υποχώρησε αφότου αφαίρεσε τις συνθετικές κόκκινες και κίτρινες χρωστικές τροφίμων από τη διατροφή της.
«Πέρασα μια μικρή, μίνι υπαρξιακή κρίση στα 52 μου», είπε η Μπέβανς στην Epoch Times.
Τα χρωματιστά τρόφιμα είναι διαδεδομένα στα σούπερ μάρκετ, προσελκύοντας τόσο παιδιά όσο και ενήλικες. Τζο Ράεντλ/Getty Images
Οι ανησυχίες για την υγεία που σχετίζονται με προβλήματα συμπεριφοράς παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά από τον παιδοαλλεργιολόγο Μπέντζαμιν Φάινγκολντ τη δεκαετία του 1970, ο οποίος πρότεινε ότι οι τεχνητές χρωστικές τροφίμων, τα χρώματα τροφίμων και άλλα πρόσθετα προκαλούσαν υπερκινητικότητα στα παιδιά.
Πρότεινε τη δίαιτα Feingold—μια δίαιτα χωρίς πρόσθετα—για παιδιά. Οι θεωρίες του προσέλκυσαν ευρεία προσοχή στα μέσα ενημέρωσης, αλλά η ιατρική κοινότητα και η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής παρέμειναν ασυγκίνητες εκείνη την εποχή.
Όταν ο Φάινγκολντ πέθανε το 1982, το ενδιαφέρον για την υπόθεσή του έσβησε.
Μια τυχαιοποιημένη διπλά τυφλή δοκιμή από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον αναζωπύρωσε τη συζήτηση σχετικά με τις χρωστικές τροφίμων. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα παιδιά που έλαβαν χρωστικές ουσίες και συντηρητικά εμφάνισαν αυξημένη υπερκινητικότητα.
Σε σημείωμα του συντάκτη σχετικά με τη μελέτη, οι συντάκτες της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής ανέφεραν ότι «τα συνολικά ευρήματα της μελέτης είναι σαφή και απαιτούν ακόμη και εμείς οι σκεπτικιστές, που εδώ και καιρό αμφισβητούμε τους ισχυρισμούς των γονέων για τις επιπτώσεις διαφόρων τροφών στη συμπεριφορά των παιδιών τους, να παραδεχτούμε ότι μπορεί να κάναμε λάθος».
Η μελέτη του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον αναφέρθηκε επίσης στη συνέντευξη Τύπου του FDA, όταν ανακοινώθηκε η σταδιακή κατάργηση των συνθετικών χρωστικών ουσιών. Ωστόσο, η μελέτη διερεύνησε μόνο τις επιδράσεις μειγμάτων χρωστικών τροφίμων και περιελάμβανε χρωστικές που δεν χρησιμοποιούνται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επομένως, οι επιδράσεις των μεμονωμένων χρωστικών παραμένουν ασαφείς.
«Δεν γνωρίζουμε ακριβώς τον μηχανισμό με τον οποίο αυτοί οι μεταβολίτες από αυτές τις χρωστικές ουσίες ή πώς αυτές οι ίδιες οι χρωστικές ουσίες επηρεάζουν άμεσα τον εγκέφαλο», δήλωσε η Μπέβανς στην Epoch Times.
Είπε ότι ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά με ορισμένες γονιδιακές παραλλαγές μπορεί να είναι πιο ευάλωτα.
Μια εξήγηση είναι ότι οι χρωστικές ουσίες προκαλούν προβλήματα συμπεριφοράς βλάπτοντας το έντερο, καθώς τα βακτήρια του εντέρου βοηθούν στην παραγωγή και ρύθμιση της λειτουργίας του εγκεφάλου. Τα προβλήματα στο έντερο μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε διατροφικές ελλείψεις, οι οποίες μπορεί επίσης να βλάψουν την υγεία του εγκεφάλου.
«Υπάρχουν πολλά άγνωστα στοιχεία ως προς τον μηχανισμό λειτουργίας στο σώμα, αλλά υπάρχουν αρκετά στοιχεία που καταδεικνύουν μέσω μελετών ότι ορισμένα άτομα έχουν πολύ περισσότερες αρνητικές αντιδράσεις σε αυτές τις χρωστικές τροφίμων από άλλα», δήλωσε η Μπέβανς.
Λόγω πρώιμων μελετών που υποδεικνύουν πιθανά προβλήματα υγείας, στην Ευρώπη, ορισμένες χρωστικές τροφίμων, όπως το Κίτρινο 5 και το Κόκκινο 40, έχουν μια προειδοποιητική ετικέτα ότι μπορεί να προκαλέσουν υπερκινητικότητα σε ορισμένα παιδιά.
Χρωστικές τροφίμων που χρησιμοποιούνται σήμερα στις ΗΠΑ
Τρεις συνθετικές χρωστικές τροφίμων έχουν απαγορευτεί μέχρι στιγμής το 2025, με αποτέλεσμα έξι να χρησιμοποιούνται αυτήν τη στιγμή. Μεταξύ αυτών, οι κόκκινες και κίτρινες χρωστικές ουσίες αντιπροσωπεύουν το 90% όλων των χρωστικών ουσιών που χρησιμοποιούνται στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Παρόλο που τα στοιχεία για την καρκινογένεση αυτών των χρωστικών ουσιών εξακολουθούν να είναι ασαφή, οι συμπεριφορικές επιπτώσεις των χρωστικών τροφίμων υποστηρίζονται περισσότερο από την έρευνα.
Η τρέχουσα έρευνα σε παιδιά υποδηλώνει ότι «μπορεί να υπάρχει ένα μικρό υποσύνολο παιδιών που φαίνεται να έχουν αλλάξει συμπεριφορά εάν καταναλώνουν αυτές τις συνθετικές χρωστικές τροφίμων», δήλωσε στην εφημερίδα Epoch Times η Σούζαν Μέυν, πρώην επικεφαλής του Κέντρου για την Ασφάλεια των Τροφίμων και την Εφαρμοσμένη Διατροφή του FDA.
Η Μέυν είπε ότι οι τρέχουσες μελέτες είναι ακόμη ασαφείς, καθώς δεν μελετούν μεμονωμένες χρωστικές ουσίες, αλλά μείγματα.
Οι ακόλουθες είναι οι έξι χρωστικές που ο FDA προσπαθεί να εξαλείψει έως το 2026 και οι επιπτώσεις τους στην υγεία με βάση την έρευνα.
Οι παραγώμενες από πετρέλαιο χρωστικές που χρησιμοποιούνται σήμερα στις ΗΠΑ, και ευρήματα για τις επιπτώσεις τους.
Σταδιακή κατάργηση χρωμάτων
Στις 22 Απριλίου, ο FDA ανακοίνωσε την εθελοντική σταδιακή κατάργηση των συνθετικών χρωστικών τροφίμων με βάση το πετρέλαιο στις Ηνωμένες Πολιτείες, με σχέδια να τις εξαλείψουν από την εφοδιαστική αλυσίδα τροφίμων μέχρι το τέλος του 2026.
Το αν αυτό μπορεί να γίνει είναι ακόμα ασαφές.
Η Μέυν είπε ότι, επειδή δεν αποτελεί νομική απαίτηση, είναι δύσκολο να διασφαλιστεί ότι οι χρωστικές ουσίες αφαιρούνται από όλες τις εταιρείες.
Η Διεθνής Ένωση Κατασκευαστών Χρωμάτων δήλωσε ότι είναι δύσκολο για τις εταιρείες να στραφούν σε εντελώς φυσικά χρώματα μέχρι τότε, δηλώνοντας ότι χρειάζονται περίπου πέντε χρόνια για να αναδιαμορφώσουν τα προϊόντα τους.
Οι φυσικές χρωστικές ουσίες πρέπει να προέρχονται από γεωργικά προϊόντα, γεγονός που ασκεί πρόσθετες πιέσεις στις εταιρείες τροφίμων σε γεωργικό και εφοδιαστικό επίπεδο.
Οι εταιρείες θα πρέπει να πειραματιστούν με νέες συνθέσεις, κάτι που ενδεχομένως θα οδηγήσει σε προϊόντα που είναι λιγότερο ελκυστικά οπτικά και έχουν μικρότερη διάρκεια ζωής —κάτι που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την απώλεια πελατών και να αυξήσει το κόστος παραγωγής, είπε η Ρενέ Λέμπερ, διευθύντρια επιστήμης τροφίμων και τεχνικών υπηρεσιών στο Ινστιτούτο Τεχνολόγων Τροφίμων.
«Μερικές φορές μιλάμε για αυτό σαν να είναι μια αλλαγή ένας προς έναν. Δεν είναι αλλαγή ένας προς έναν. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που πρέπει να έχουμε κατά νου», δήλωσε η Λέμπερ στην Epoch Times.
Παρ ‘όλα αυτά, ορισμένες μεγάλες εταιρείες όπως η Pepsi και η Tyson Foods έχουν ανακοινώσει ότι θα αφαιρέσουν τις συνθετικές χρωστικές από την προμήθειά τους.
Η Λέμπερ είπε ότι οι καταναλωτές είναι αυτοί που αποφασίζουν και διαμορφώνουν την αγορά, προσθέτοντας ότι πρέπει να κατανοούν τα προϊόντα καθώς η βιομηχανία τροφίμων περνάει από αυτή την αλλαγή.
Οι καταναλωτές μπορεί να εκπλαγούν από τις αλλαγές στη διάρκεια ζωής και στις τιμές των τροφίμων που προκύπτουν από την αλλαγή στις χρωστικές τροφίμων.
«Νομίζω ότι θα χρειαστεί να θέσουμε νέες προσδοκίες», είπε.
«Οι περισσότερες εταιρείες θα προσπαθήσουν να βεβαιωθούν ότι φέρνουν μαζί τους τους καταναλωτές τους όταν ξεκινούν να το κάνουν αυτό και να τους δώσουν την αφήγηση ότι το κάνουν αυτό για να ανταποκριθούν σε αυτό το δημόσιο συμφέρον».
«Οι Αμερικανοί δηλητηριάζονται», επαναλάμβανε ο Ρόμπερτ Κέννεντυ Τζούνιορ σε όλη την προεδρική εκστρατεία του. Ο περιβαλλοντικός δικηγόρος και γιος του πρώην Γενικού Εισαγγελέα Ρόμπερτ Φ. Κέννεντυ συνέδεσε την κακή διατροφή του έθνους με μικρότερη διάρκεια ζωής και αύξηση του κόστους υγειονομικής περίθαλψης για χρόνιες ασθένειες.
Το μέσο προσδόκιμο ζωής στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι πέντε χρόνια μικρότερο από αυτό σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι το 50 τοις εκατό έως το 70 τοις εκατό της αμερικανικής διατροφής είναι χημικώς επεξεργασμένα τρόφιμα — το υψηλότερο ποσοστό κατανάλωσης στον ανεπτυγμένο κόσμο. Επιπλέον, πολλά πρόσθετα τροφίμων και συστατικά που χρησιμοποιούνται στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ήδη περιορισμένα ή απαγορευμένα στην Ευρώπη.
Έχοντας επιβεβαιωθεί ως υπουργός Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών υπό την κυβέρνηση Τραμπ, ο Κέννεντυ επιβλέπει τώρα το 80% του εφοδιασμού τροφίμων της χώρας, καθώς και όλα τα καλλυντικά, τα φάρμακα και τα φαρμακευτικά προϊόντα.
Ο Κέννεντυ έχει εξετάσει εξονυχιστικά πολλά βασικά συστατικά τροφίμων, όπως το σιρόπι καλαμποκιού με υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη (HFCS), τα σπορέλαια και τις βαφές τροφίμων. Τι βλάβες μπορεί να προκαλούν αυτά τα συστατικά και τι μπορεί να κάνει για να τα αποκλείσει από την αμερικανική διατροφή;
Σιρόπι καλαμποκιού υψηλής περιεκτικότητας σε φρουκτόζη
Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του, ο Κέννεντυ τόνισε επανειλημμένα τους κινδύνους του HFCS, του πιο συνηθισμένου γλυκαντικού στα αμερικανικά επεξεργασμένα τρόφιμα.
Αν και έχει εγκριθεί για χρήση τόσο στην ΕΕ όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο τύπος HFCS που χρησιμοποιείται γενικά στην Ευρώπη είναι μια τροποποιημένη μορφή που ονομάζεται ισογλυκόζη, η οποία περιέχει έως και 30 τοις εκατό φρουκτόζη, ενώ το αμερικανικό HFCS περιέχει 42 τοις εκατό έως 55 τοις εκατό φρουκτόζη.
Το HFCS 55, το οποίο περιέχει 55 τοις εκατό φρουκτόζη, χρησιμοποιείται πιο συχνά. Αυτή η πιο συμπυκνωμένη φόρμουλα επιτρέπει στα τρόφιμα να έχουν πιο γλυκιά γεύση με μικρότερο όγκο πρόσθετου γλυκαντικού.
Το γλυκαντικό είναι παρόμοιο με την επιτραπέζια ζάχαρη στη συνολική σύνθεση, αν και περνά από πρόσθετη ενζυματική επεξεργασία κατά την παραγωγή. Η έρευνα δεν έχει δείξει σαφείς αποδείξεις ότι είναι πιο επιβλαβές από τη ζάχαρη, αν και έχει τύχει μεγάλης εξέτασης επειδή είναι κοινό συστατικό σε εξαιρετικά επεξεργασμένα τρόφιμα.
Οι κατασκευαστές υπερ-επεξεργασμένων τροφίμων υιοθέτησαν το HFCS γρήγορα στα τέλη του 20ου αιώνα. Μεταξύ της δεκαετίας του 1970 και του 1990, η κατανάλωση HFCS αυξήθηκε κατά περισσότερο από 1.000 τοις εκατό, η μεγαλύτερη αλλαγή στην αμερικανική διατροφή εκείνη την εποχή. Οι ερευνητές έχουν επισημάνει ότι αυτή η αύξηση συνέπεσε με την εμφάνιση και την αύξηση της παχυσαρκίας τη δεκαετία του 1980.
Έρευνα, συμπεριλαμβανομένης μιας μελέτης του 2010 από το Πρίνστον, διαπίστωσε ότι οι αρουραίοι που κατανάλωναν HFCS κέρδισαν περισσότερο βάρος από εκείνους που κατανάλωναν επιτραπέζια ζάχαρη. Μια μελέτη το 2012 διαπίστωσε ότι οι χώρες που κατανάλωναν περισσότερο HFCS είχαν 20 τοις εκατό μεγαλύτερο επιπολασμό, δηλαδή κρούσματα, διαβήτη τύπου 2.
Η υπερβολική κατανάλωση φρουκτόζης μπορεί να ασκήσει πίεση στο συκώτι, το οποίο πρέπει να μετατρέψει τη φρουκτόζη σε γλυκόζη και να οδηγήσει σε λιπώδη ηπατική νόσο. Η φρουκτόζη επίσης δεν προκαλεί στο σώμα να απελευθερώσει ορμόνες που λένε στον εγκέφαλο να σταματήσει να τρώει. Η έρευνα δείχνει ότι αυτή η δυναμική μπορεί να οδηγήσει σε υπερκατανάλωση τροφής και αύξηση βάρους.
Το HFCS, όπως και η ζάχαρη, έχει επίσης συνδεθεί με καρδιακές παθήσεις. Μελέτες σε αρουραίους το έχουν συνδέσει με προβλήματα συμπεριφοράς.
Το γλυκαντικό είναι επί του παρόντος εγκεκριμένο από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) ως γενικά αναγνωρισμένο ως ασφαλές (GRAS), πράγμα που σημαίνει ότι υποβλήθηκε σε μια λιγότερο αυστηρή διαδικασία έγκρισης από τον FDA από τα προϊόντα που έχουν εγκριθεί ως πρόσθετα τροφίμων. Ενώ ο FDA θέτει ένα επιτρεπόμενο όριο για τα πρόσθετα τροφίμων, δεν ορίζει ένα επιτρεπόμενο όριο για τις ουσίες GRAS.
Σπορέλαια
Ο Κέννεντυ έχει επανειλημμένα επικρίνει την ευρεία κατανάλωση επεξεργασμένων φυτικών ελαίων, που ονομάζονται επίσης «σπορέλαια».
Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του, είπε ότι τα σπορέλαια υπάρχουν παντού και είναι το πιο κοινό συστατικό στα επεξεργασμένα τρόφιμα που συνθέτουν την αμερικανική διατροφή.
Τα περισσότερα σπορέλαια, όπως η σόγια, η κανόλα, το καλαμπόκι και ο ηλίανθος, είναι εγκεκριμένα από τον FDA ως GRAS. Το σογιέλαιο είναι το λάδι που καταναλώνεται πιο συχνά στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτά τα έλαια είναι εξαιρετικά επεξεργασμένα. Παράγονται χρησιμοποιώντας διαλύτη (συχνά εξάνιο, το οποίο είναι τοξικό). Στη συνέχεια, τους βγάζουν το κόμμι με νερό και οξέα, εξουδετερώνονται με σόδα για να μην ταγγίζουν, αποσμούνται για να μην έχουν έντονο άρωμα, λευκαίνονται για να αφαιρεθεί το χρώμα, και μερικές φορές υδρογονώνονται για να διατηρούνται με σταθερή δομή στο ράφι, επιπλέον και άλλων διεργασιών.
Επί του παρόντος δεν υπάρχουν σίγουρα στοιχεία που συνδέουν τα σπορέλαια με σημαντικούς κινδύνους για την υγεία. Ορισμένες έρευνες έχουν προτείνει μια συσχέτιση μεταξύ της χρήσης σπορέλαιου και του καρκίνου, όπως έχει αναφέρει παλιότερα η Epoch Times.
Μελέτες που διεξήχθησαν στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 1900, οι οποίες ενθάρρυναν τους ανθρώπους να στραφούν από τα ζωικά λίπη στα φυτικά έλαια, διαπίστωσαν ότι ενώ αυτή η διατροφική αλλαγή μείωσε ελαφρώς τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων, οι άνθρωποι που έκαναν την αλλαγή είχαν επίσης μικρή αύξηση στη θνησιμότητα που σχετίζεται με τον καρκίνο.
Σε σύγκριση με λίπη όπως το λαρδί, το οποίο είναι κορεσμένο, τα περισσότερα επεξεργασμένα φυτικά έλαια έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε μονοακόρεστα και πολυακόρεστα λίπη, τα οποία τα καθιστούν πιο επιρρεπή στην οξείδωση όταν θερμαίνονται. Όταν τρώγονται, αυτά τα οξειδωμένα λίπη μπορούν να βλάψουν τα κύτταρα και τα γονίδια του σώματος.
Τα σπορέλαια έχουν επίσης υψηλότερη αναλογία ωμέγα-6 λιπαρών οξέων. Η έρευνα έχει συνδέσει την υψηλότερη κατανάλωση ωμέγα-6 λιπαρών οξέων με μια ολόκληρη σειρά χρόνιων ασθενειών, όπως ο διαβήτης τύπου 2, οι φλεγμονώδεις ασθένειες και άλλα.
Συνθετικές βαφές τροφίμων
Οι συνθετικές βαφές τροφίμων, οι οποίες περιλαμβάνουν το κίτρινο 5 (ταρτραζίνη), το κόκκινο 40, το κόκκινο 2, το κίτρινο 6, το πράσινο 3, το μπλε 1, και το μπλε 2, δεν χρησιμοποιούνται τόσο ευρέως ή καθόλου σε άλλες χώρες, είπε η Ελίζαμπεθ Ντάνφορντ, σύμβουλος έργου για το George Institute for Global Health’s Food Policy Division και επίκουρη καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Κάρπουλ.
Αυτές οι βαφές τροφίμων έχουν συνδεθεί με καρκίνο και προβλήματα συμπεριφοράς όπως το ADHD.
Οι περισσότερες βαφές τροφίμων είναι κατασκευασμένες από πετρέλαιο, γεγονός που τις καθιστά φθηνότερες και πιο ανθεκτικές από τα φυσικά χρώματα που χρησιμοποιούνται σε χώρες όπως ο Καναδάς και η Αυστραλία.
Σε ένα βίντεο προεκλογικής εκστρατείας που κυκλοφόρησε στα μέσα Οκτωβρίου, ο Κέννεντυ στόχευσε συγκεκριμένα την ταρτραζίνη, η οποία χρησιμοποιείται σε τρόφιμα που κυμαίνονται από Doritos έως γιαούρτι και συμπληρώματα, όπως τσίχλες βιταμινών και σιρόπια για τον βήχα.
Στην Ευρώπη, όπου ο χρωματισμός τροφίμων είναι περιορισμένος, τα τρόφιμα που είναι χρωματισμένα με ορισμένες από αυτές τις βαφές απαιτούν ετικέτα που να επισημαίνει ότι συνδέονται με προβλήματα συμπεριφοράς.
BHA και BHT
Χρησιμοποιείται σε τσιπς, κράκερ, δημητριακά, προπαρασκευασμένα αρτοσκευάσματα και μπάρες γκράνολα, η βουτυλιωμένη υδροξυανισόλη (BHA) και το βουτυλιωμένο υδροξυτολουένιο (BHT) έχουν εγκριθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες ως ουσίες GRAS.
Αυτές οι χημικές ουσίες εμποδίζουν την οξείδωση των ελαίων. Ωστόσο, σε αντίθεση με τα αντιοξειδωτικά που βρίσκονται στα φρούτα και τα λαχανικά, επηρεάζουν το ανοσοποιητικό και είναι επίσης καρκινογόνα. Και οι δύο χημικές ουσίες «αναμένεται να είναι καρκινογόνες για τον άνθρωπο» σύμφωνα με το Εθνικό Πρόγραμμα Τοξικολογίας.
Τα BHA και BHT έχει προταθεί ότι διαταράσσουν τις ορμόνες στα ζώα.
Ορισμένες μελέτες υποδεικνύουν ότι η BHT μπορεί να προστατεύει από τον καρκίνο, αν και άλλες μελέτες σε ζώα δείχνουν ότι η έκθεση στη χημική ουσία συνδέεται με νεφρική βλάβη και μεγέθυνση του ήπατος.
Βρωμικό κάλιο
Το βρωμικό κάλιο προστίθεται στη ζύμη κατά την παρασκευή ψωμιού και αρτοσκευασμάτων για να αυξηθεί ο όγκος της και να βελτιωθεί η υφή της. Η ένωση θεωρείται πιθανό καρκινογόνο για τον άνθρωπο. Οι αρουραίοι που τρέφονταν με βρωμικό κάλιο είχαν υψηλότερο ποσοστό καρκίνου του θυρεοειδούς και της κοιλιάς, σύμφωνα με μια περίληψη του Διεθνούς Οργανισμού Έρευνας για τον Καρκίνο.
Μια μελέτη του 2020 που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Food Chemistry πρότεινε ότι το βρωμικό κάλιο θα μπορούσε να είναι ασφαλές για ανθρώπινη κατανάλωση επειδή διασπάται σε βρωμίδιο κατά τη διαδικασία μαγειρέματος. Ωστόσο, «δεν μπορεί να υποτεθεί ότι όλο το βρωμικό γίνεται βρωμίδιο», έγραψαν οι συγγραφείς.
Άλλα πρόσθετα που χρησιμοποιούνται στις ΗΠΑ και είναι απαγορευμένα στην ΕΕ
Εκτός από τα πρόσθετα τροφίμων που ανέφερε ο Κέννεντυ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, άλλα πολυχρησιμοποιούμενα έχουν επιστήσει την προσοχή επίσης.
Διοξείδιο του τιτανίου
Το διοξείδιο του τιτανίου έχει εγκριθεί από τον FDA ως πρόσθετο χρώματος και χρησιμοποιείται συχνά σε τρόφιμα όπως σάλτσες για ντρέσινγκ, ψωμί, και τυρί για να δώσει στα προϊόντα μια λευκή εμφάνιση.
Το διοξείδιο του τιτανίου κρίθηκε απαράδεκτο για τα τρόφιμα από την Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) τον Μάιο του 2021, επειδή οι επιστήμονες «δεν μπορούσαν να αποκλείσουν τις ανησυχίες σχετικά με τη γονιδιοτοξικότητα», δήλωσε ο Μάγκεντ Γιουνς, πρόεδρος της επιτροπής πρόσθετων και αρωμάτων τροφίμων της EFSA, σε αξιολόγηση της EFSA. Η γονιδιοτοξικότητα αναφέρεται στις ιδιότητες μιας χημικής ουσίας που μπορεί να βλάψει το DNA ή τα χρωμοσώματα.
Αζοδικαρβοναμίδιο
Το αζοδικαρβοναμίδιο (ADA) χρησιμοποιείται πιο συχνά στα πλαστικά και ως λευκαντικό σε τρόφιμα με βάση το αλεύρι. Αυτή τη στιγμή έχει εγκριθεί από τον FDA ως GRAS.
Μια μελέτη σε ζώα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ADA «θα μπορούσε να είναι επιβλαβές για τα κύτταρα και τα όργανα του σώματος σε αρουραίους». Η έκθεση του ανθρώπου σε ADA μπορεί να προκαλέσει αναπνευστικές και δερματικές αντιδράσεις, σύμφωνα με έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι οι αρουραίοι που τρέφονταν με δίαιτα που περιείχε ADA παρουσίασαν «σημαντικές αλλαγές συμπεριφοράς».
Υπεροξείδιο του βενζοϋλίου
Το υπεροξείδιο του βενζοϋλίου χρησιμοποιείται πιο συχνά για την αφαίρεση χρώματος από το αλεύρι, το γάλα, και τον ορό γάλακτος που χρησιμοποιείται για την τυροκομία. Αυτή τη στιγμή έχει εγκριθεί από τον FDA ως GRAS.
Η ΕΕ απαγόρευσε τη χρήση της χημικής ουσίας στα τρόφιμα τη δεκαετία του 1990 λόγω ανησυχιών για πιθανή τοξικότητα στο ήπαρ και δηλητηρίαση.
Το υπεροξείδιο του βενζοϋλίου μπορεί επίσης να διασπαστεί σε βενζόλιο, ένα γνωστό καρκινογόνο, σε θερμοκρασίες πάνω από 50 βαθμούς Κελσίου. Το βενζόλιο ταξινομείται ως καρκινογόνο τύπου Α, που σημαίνει ότι μπορεί να προκαλέσει καρκίνο.
Ποια είναι η λύση;
Το σύστημα GRAS, που εισήχθη το 1958, είναι μια από τις πιο επικρινόμενες πτυχές της αμερικανικής νομοθεσίας για τα τρόφιμα.
Τα συστατικά τροφίμων που κατηγοριοποιούνται ως πρόσθετα τροφίμων υποβάλλονται σε σχετικά αυστηρές αναθεωρήσεις ασφάλειας πριν από την αγορά, με τον FDA να θέτει επιτρεπόμενα όρια για τη συμπερίληψή τους στα προϊόντα. Ωστόσο, τα συστατικά του GRAS δεν χρειάζεται να υποβληθούν σε αυτήν την αναθεώρηση πριν από την κυκλοφορία εάν η ουσία έχει μακρά ιστορία χρήσης ή εάν θεωρείται ότι υπάρχει επιστημονική συναίνεση για την ασφάλεια.
Το 1997, ο FDA πρότεινε έναν νέο κανονισμό που επέτρεπε στις εταιρείες να αυτοκαθορίζουν το καθεστώς GRAS χωρίς να το υποβάλουν για επιβεβαίωση από τον FDA. Αυτή η αλλαγή έγινε σταδιακά και επισημοποιήθηκε το 2016. Ως αποτέλεσμα, οι εταιρείες δεν χρειάζεται πλέον να ειδοποιούν τον FDA όταν διαθέτουν μια νέα ουσία GRAS.
Αυτό δημιούργησε ένα μεγάλο κενό, με το πρωταρχικό να είναι ότι «υπάρχουν άγνωστα συστατικά στην προμήθεια τροφίμων για τα οποία η FDA και το κοινό δεν γνωρίζει», δήλωσε στην Epoch Times η Τζένιφερ Πόμεραντς, αναπληρώτρια καθηγήτρια πολιτικής και διαχείρισης δημόσιας υγείας στη Σχολή Παγκόσμιας Δημόσιας Υγείας του NYU.
Δεδομένου ότι αυτοί οι κανόνες θεσπίστηκαν από τον FDA, ο οργανισμός θα μπορούσε να τροποποιήσει τον κανόνα για να κλείσει το κενό, απαιτώντας από τις εταιρείες να δηλώνουν ποια συστατικά GRAS έχουν χρησιμοποιήσει.
Η Ευρώπη τείνει να απαγορεύει τα πρόσθετα τροφίμων πιο γρήγορα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και απαιτεί μια αυστηρή διαδικασία έγκρισης πριν δοθούν στην αγορά τα νέα συστατικά. Ο FDA είναι πολύ πιο αργός από τους οργανισμούς σε άλλες χώρες για να κάνει αυτές τις αλλαγές —συχνά 30 χρόνια πιο αργά ή περισσότερο, είπε η Πόμεραντς.
Εάν ο FDA είναι σε θέση να μειώσει τα κριτήρια που απαιτούνται για την απαγόρευση ενός προϊόντος, αυτό θα μπορούσε να επιτρέψει την ταχύτερη απομάκρυνση των δυνητικά επιβλαβών ουσιών από τα τρόφιμα, είπε η Πόμεραντς. Τα κριτήρια του οργανισμού για την απαγόρευση ενός προϊόντος δεν είναι επίσης διαφανή για το κοινό.
Επιπλέον, υπάρχουν επί του παρόντος περιορισμένα στοιχεία που συνδέουν διάφορα πρόσθετα τροφίμων με οριστικά ευρήματα βλάβης, κυρίως λόγω της περιορισμένης χρηματοδότησης της έρευνας.
«Ο FDA θα χρειαστεί περισσότερους πόρους για να επανεξετάσει τις απίστευτες ποσότητες προσθέτων στοιχείων που έχουμε», είπε η Πόμεραντς. Αυτοί οι πόροι θα πρέπει να προέρχονται από το Κογκρέσο.
Τον Σεπτέμβριο, ο FDA πραγματοποίησε μια δημόσια συνεδρίαση για την ανάπτυξη μιας συστηματικής διαδικασίας για την αναθεώρηση των προϊόντων στην αγορά, με κύριο στόχο τον αυξανόμενο κατάλογο των ουσιών GRAS.
Ωστόσο, ο FDA μπορεί να μην ξέρει τι να επανεξετάσει, εάν οι παραγωγοί τροφίμων δεν επισημαίνουν με σαφήνεια τι υπάρχει στα προϊόντα τους, είπε η Πόμεραντς. Στα νέα συστατικά μπορεί να δοθεί μια ασαφής ετικέτα αρωματικών ή συντηρητικών που δεν ονομάζει την πραγματική χημική ουσία.
Ο Κέννεντυ ανέφερε κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του ότι θα αναθέσει τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, τα οποία έχουν ετήσιο ερευνητικό προϋπολογισμό άνω των 45 δισεκατομμυρίων δολαρίων, να χρηματοδοτήσουν την έρευνα για τα αίτια των χρόνιων ασθενειών. Αυτό θα περιλαμβάνει την εύρεση των κινδύνων για την υγεία και την ασφάλεια από διάφορες χημικές ουσίες τροφίμων.
Η Πόμεραντς είπε ότι αυτή θα ήταν μια ευπρόσδεκτη αλλαγή.
Ορισμένοι μεγάλοι βιομηχανικοί όμιλοι έχουν εκφράσει δημόσια την υποστήριξή τους για πιο αυστηρούς κανονισμούς για τα τρόφιμα, είπε.
Σύμφωνα με την Πόμεραντς, οι εταιρείες που παρέχουν στους καταναλωτές ασφαλή και θρεπτικά τρόφιμα βρίσκονται επί του παρόντος σε μειονεκτική θέση.
«Βλάπτει πραγματικά τον ανταγωνισμό να επιτρέπουμε σε εταιρείες που δεν κάνουν σωστά τα πράγματα να μπαίνουν στην αγορά», είπε. «Αν δεν υπάρχει νομοθεσία για να γίνει δίκαιο το πεδίο, οι εταιρείες έχουν λιγότερα κίνητρα να μας προστατεύσουν, σωστά;»
Περιοχές του βρεγματικού λοβού σχετικές με συνεργασία οπτικού ερεθίσματος και κίνησης —κάτι σημαντικό στα βιντεοπαιχνίδια— δείχνουν περισσότερη συνδεσιμότητα, ενώ ο γενικός συγχρονισμός μειώνεται.
Επιδράσεις
Η συνεργασία οφθαλμού-χεριού βελτιώνεται, αλλά πιθανώς αμβλυμένες αισθήσεις.
Ελάσσων βρεγματικός λοβός
Εγκεφαλικές αλλαγές
Περισσότερη φαιά ουσία στον ελάσσονα βρεγματικό λοβό όσο περισσότερο παίζονται τα παιχνίδια.
Επιδράσεις
Ενισχυμένη οπτο-χωρική επεξεργασία.
Οπίσθιος κυλινδρικός φλοιός
Εγκεφαλικές αλλαγές
Μειωμένη πυκνότητα φαιάς ουσίας και συγχρονισμού της οπίσθιας κυλινδρικής έλικας, η οποία συμμετέχει στην αντίληψη του εαυτού και στην αυτοπειθαρχία.
Επιδράσεις
Αυξημένη πιθανότητα εθισμού.
Εμπρόσθιος κυλινδρικός φλοιός
Εγκεφαλικές αλλαγές
Μειωμένη φαιά ουσία και αλλαγμένη δραστηριότητα του εμπρόσθιου κυλινδρικού φλοιού—κρίσιμη στη λήψη αποφάσεων και στην αίσθηση κινήτρου.
Επιδράσεις
Μειωμένη ικανότητα μακροπρόθεσμου προγραμματισμού και αυξημένη παρορμητικότητα.
Παιχνίδια παζλ αυξάνουν την προμετωπιαία δραστηριότητα και την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων.
Έσω μετωπιαίος λοβός
Εγκεφαλικές αλλαγές
Παίκτες βίαιων βιντεοπαιχνιδιών είχαν χαμηλότερηενεργοποίηση του έσω μετωπιαίου λοβού, μια περιοχή υπεύθυνη για τη συναισθηματική διαχείριση.
Επιδράσεις
Αναισθησία στην βία.
Εικόνα 2 (The Epoch Times)
Κογχομετωπιαίος φλοιός
Εγκεφαλικές αλλαγές
Μειωμένηφαιάουσία στον κογχομετωπιαίο φλοιό (μέρος του προμετωπιαίου λοβού).
Επιδράσεις
Υπερβολική χρήση βιντεοπαιχνιδιού και κακός αυτοέλεγχος.
Νησιωτικός φλοιός
Εγκεφαλικές αλλαγές
Μειωμένη συνδεσιμότητα μεταξύ νησιωτικού φλοιού, προμετωπιαίου λοβού και άλλων τμημάτων του εγκεφάλου. Ο νησιωτικός φλοιός είναι ένα κέντρο ενοποίησης για αισθητηριακή επεξεργασία, συναίσθημα, και λήψη αποφάσεων.
Επιδράσεις
Μεγαλύτερη παρορμητικότητα για χρήση βιντεοπαιχνιδιών και χειρότερος αυτοέλεγχος.
Λεπτομέρεια
Αυτοί που παίζουν ως επάγγελμα έχουν καλή λειτουργική συνδεσιμότητα μέσα στον νησιωτικό φλοιό και μεταξύ του νησιωτικού φλοιού και άλλων περιοχών του εγκεφάλου, ενώ άτομα με παρενέργειες από το παιχνίδι έχουν επιβαρυμένη συνδεσιμότητα.
Εικόνα 3 (The Epoch Times)
Ενδορινικός φλοιός
Εγκεφαλικές αλλαγές
Μεγαλύτερη φαιά ουσία σε ανθρώπους που έχουν παίξει για πολλά χρόνια, ειδικά παζλ και παιχνίδια πλατφόρμας.
Μειωμένη συναισθηματική διαχείριση και αυξημένη επιθυμία για παιχνίδι.
Λεπτομέρεια
Τα βίαια παιχνίδια οδηγούν σε μειωμένη δραστηριότητα αμυγδαλής και λιγότερη καλοσύνη.
Εγκεφαλικό στέλεχος
Εγκεφαλικές αλλαγές
Αυξημένος συγχρονισμός και δραστηριότητα στο εγκεφαλικό στέλεχος.
Επιδράσεις
Αυξημένος συντονισμός αισθητηρίου-κίνησης.
Ροή αίματος στον εγκέφαλο
Εγκεφαλική αλλαγή
Μειωμένη ροή αίματος στον προμετωπιαίο λοβό.
Επίδραση
Νοητική κόπωση.
Λεπτομέρεια
Στρατιωτικοί πιλότοι που έκαναν χρήση παιχνιδιών δράσης είχαν αυξημένη νοητική κόπωση.
Precuneus (πρόδρομος)
Εγκεφαλικές αλλαγές
Ισχυρότερη σύνδεση precuneus-νησιωτικού φλοιού και ανώμαλη ενεργοποίηση του precuneus, που αντιτίθεται στην εκτελεστική λειτουργία.
Επιδράσεις
Μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης και αυξημένα συμπτώματα εθισμού.
Ινιακός λοβός
Εγκεφαλική αλλαγή
Μεγαλύτερη δραστηριότητα στον ινιακό λοβό, ακόμα και κατά την ανάπαυση, και ισχυρότερη σύνδεση με τον βρεγματικό λοβό και με τις περιοχές αίσθησης και κίνησης.
Επίδραση
Αυξημένη οπτική επεξεργασία.
Ραβδωτό σώμα
Εγκεφαλική αλλαγή
Υψηλότερα επίπεδα ντοπαμίνης, ενός χημικού που δημιουργεί αίσθηση επιβράβευσης και μας κινητοποιεί να κάνουμε πράγματα που δίνουν απόλαυση.
Το ραβδωτό σώμα, το κέντρο επιβράβευσης του εγκεφάλου, παίζει κρίσιμο ρόλο στον εθισμό.
Θάλαμος
Εγκεφαλικές αλλαγές
Αυξημένος όγκος και αλλαγμένη μικροδομή στον θάλαμο, μια περιοχή υπερενεργοποιημένη όταν κάποιος έχει εθισμό.
Επίδραση
Αυξημένη παρόρμηση για παιχνίδια και χαμηλότερη ευφυία σε παιδιά.
Γλωσσική έλικα
Εγκεφαλικές αλλαγές
Αυξημένη δραστηριότητα στην γλωσσική έλικα, η οποία συνδέεται με καλή οπτική επεξεργασία, και μειωμένη πολυπλοκότητα φαιάς ουσίας, που συνδέεται με εθισμό στο παιχνίδι.
Επίδραση
Καλύτερη χωρική περιήγηση και δυνατότερος εθισμός στο παιχνίδι.
Εικόνα 4 (The Epoch Times)
Ιππόκαμπος
Εγκεφαλική αλλαγή
Μειωμένος όγκος του ιππόκαμπου, που συνδέεται με την μνήμη.
Η εικόνα 6 δείχνει τρεις φάσεις ενός βιντεοπαιχνιδιού:
1. Αφότου ο παίκτης βγει από μια σπηλιά-πύλη σε έναν νέο κόσμο, φως εμφανίζεται πίσω του.
2. Ο παίκτης βρίσκει ένα σεντούκι θησαυρού μετά από 10 λεπτά εξερεύνησης. Όταν το ανοίγει, κερδίζει ένα σπαθί ως ανταμοιβή.
3. Ο παίκτης μάχεται με έναν αρχηγό. Το επίπεδο δυσκολίας της μάχης είναι προσεκτικά σχεδιασμένο για να βελτιώσει την εμπειρία του παίκτη.
Αυτές οι φάσεις αντιστοιχούν σε τρεις βασικές στρατηγικές που έχουν ως στόχο να κρατούν τους παίκτες σε κατάσταση επιθυμίας.
1.Αισθητική
Το χρώμα, η γενική αίσθηση και τα ηχητικά εφέ που έχουν σχεδιαστεί για να ταιριάζουν με το εγγενές σύνολο κανόνων του εγκεφάλου, δίνουν στους χρήστες μια αίσθηση ανταμοιβής μέσω ελέγχου επί του παιχνιδιού, ξεγελώντας τον εγκέφαλο ώστε να αντιλαμβάνεται τον κόσμο του παιχνιδιού ως πραγματικό και γοητευτικό.
2. Ανταμοιβή
Τυχαίες ανταμοιβές εντός του παιχνιδιού που οι χρήστες κερδίζουν αφότου νικήσουν έναν αρχηγό, ανέβουν επίπεδο, ή εξερευνήσουν τον κόσμο του παιχνιδιού. Η απρόβλεπτη φύση της ανταμοιβής ωθεί τους χρήστες να συνεχίσουν να παίζουν και ενισχύει την παρορμητική συμπεριφορά.
3. Κατάσταση ροής
Τα επίπεδα δυσκολίας του παιχνιδιού φτιάχνονται ώστε να ταιριάζουν με τις ικανότητες των χρηστών επιτυγχάνοντας μια ισορροπία όπου οι χρήστες μπαίνουν σε τέτοια συγκέντρωση που ο χρόνος περνά πολύ γρήγορα. Σε αυτήν την κατάσταση, εγκεφαλικές περιοχές όπως ο κογχομετωπιαίος φλοιός, ο πρόσθιος κυλινδρικός φλοιός, και ο πρόδρομος απενεργοποιούνται.
Ιατρικά ελεγμένο από τον Jimmy Almond, MD
ΑΝΑΦΟΡΕΣ
Bailey, K., West, R., & Anderson, C. A. (2010). A negative association between video game
experience and proactive cognitive control. Psychophysiology, 47(1), 34–42.
https://doi.org/10.1111/j.1469-8986.2009.00925.x
Bediou, B., Adams, D. M., Mayer, R. E., Tipton, E., Green, C. S., & Bavelier, D. (2018). Meta-
analysis of action video game impact on perceptual, attentional, and cognitive skills.
Psychological Bulletin, 144(1), 77–110. https://doi.org/10.1037/bul0000130
Brilliant T., D., Nouchi, R., & Kawashima, R. (2019). Does Video Gaming Have Impacts on the
Brain: Evidence from a Systematic Review. Brain Sciences, 9(10), Article 251.
https://doi.org/10.3390/brainsci9100251
Chen, C.-Y., Yen, J.-Y., Wang, P.-W., Liu, G.-C., Yen, C.-F., & Ko, C.-H. (2016). Altered Functional
Connectivity of the Insula and Nucleus Accumbens in Internet Gaming Disorder: A
Resting State fMRI Study. European Addiction Research, 22(4), 192–200.
https://doi.org/10.1159/000440716
Choi, E., Shin, S.-H., Ryu, J.-K., Jung, K.-I., Hyun, Y., Kim, J., & Park, M.-H. (2021a). Association of
Extensive Video Gaming and Cognitive Function Changes in Brain-Imaging Studies of
Pro Gamers and Individuals With Gaming Disorder: Systematic Literature Review. JMIR
Serious Games, 9(3), e25793. https://doi.org/10.2196/25793
Choi, E., Shin, S.-H., Ryu, J.-K., Jung, K.-I., Hyun, Y., Kim, J., & Park, M.-H. (2021b). Association of
Extensive Video Gaming and Cognitive Function Changes in Brain-Imaging Studies of
Pro Gamers and Individuals With Gaming Disorder: Systematic Literature Review. JMIR
Serious Games, 9(3), Article e25793. https://doi.org/10.2196/25793
Chou, Y.-H., Yang, B.-H., Hsu, J.-W., Wang, S.-J., Lin, C.-L., Huang, K.-L., Chien Chang, A., & Lee, S.-
M. (2012). Effects of video game playing on cerebral blood flow in young adults: A SPECT
study. Psychiatry Research: Neuroimaging, 212(1), 65–72.
https://doi.org/10.1016/j.pscychresns.2012.10.002
Daniels, J. K., McFarlane, A. C., Bluhm, R. L., Moores, K. A., Clark, C. R., Shaw, M. E., Williamson,
P. C., Densmore, M., & Lanius, R. A. (2010). Switching between executive and default
mode networks in posttraumatic stress disorder: alterations in functional connectivity.
Journal of Psychiatry & Neuroscience : JPN, 35(4), 258–266.
https://doi.org/10.1503/jpn.090175
de Sampaio Barros, M. F., Araújo-Moreira, F. M., Trevelin, L. C., & Radel, R. (2018). Flow
experience and the mobilization of attentional resources. Cognitive, Affective, &
Behavioral Neuroscience, 18(4), 810–823. https://doi.org/10.3758/s13415-018-0606-4
Ding, W., Sun, J., Sun, Y., Zhou, Y., Li, L., Xu, J., & Du, Y. (2013a). Altered Default Network
Resting-State Functional Connectivity in Adolescents with Internet Gaming Addiction.
PLoS ONE, 8(3), e59902. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0059902
Ding, W., Sun, J., Sun, Y., Zhou, Y., Li, L., Xu, J., & Du, Y. (2013b). Altered Default Network
Resting-State Functional Connectivity in Adolescents with Internet Gaming Addiction.
PLoS ONE, 8(3), Article e59902. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0059902
Dom, G., Sabbe, B., Hulstijn, W., & van den Brink, W. (2005). Substance use disorders and the
orbitofrontal cortex: Systematic review of behavioural decision-making and
neuroimaging studies. The British Journal of Psychiatry, 187(3), 209–220.
https://doi.org/10.1192/bjp.187.3.209
Dong, G., Huang, J., & Du, X. (2012a). Alterations in regional homogeneity of resting-state brain
activity in internet gaming addicts. Behavioral and Brain Functions, 8(1), 41.
https://doi.org/10.1186/1744-9081-8-41
Dong, G., Huang, J., & Du, X. (2012b). Alterations in regional homogeneity of resting-state brain
activity in internet gaming addicts. Behavioral and Brain Functions, 8(1), 41.
https://doi.org/10.1186/1744-9081-8-41
Dong, G.-H., Wang, M., Wang, Z., Zheng, H., Du, X., & Potenza, M. N. (2020). Addiction severity
modulates the precuneus involvement in internet gaming disorder: Functionality,
morphology and effective connectivity. Progress in Neuro-Psychopharmacology and
Biological Psychiatry, 98, 109829. https://doi.org/10.1016/j.pnpbp.2019.109829
Fransson, P., & Marrelec, G. (2008). The precuneus/posterior cingulate cortex plays a pivotal
role in the default mode network: Evidence from a partial correlation network analysis.
NeuroImage, 42(3), 1178–1184. https://doi.org/10.1016/j.neuroimage.2008.05.059
Granek, J. A., Gorbet, D. J., & Sergio, L. E. (2009). Extensive video-game experience alters
cortical networks for complex visuomotor transformations. Cortex, 46(9), 1165–1177.
https://doi.org/10.1016/j.cortex.2009.10.009
Green, C. S., & Bavelier, D. (2006). Effect of action video games on the spatial distribution of
visuospatial attention. Journal of Experimental Psychology: Human Perception and
Performance, 32(6), 1465–1478. https://doi.org/10.1037/0096-1523.32.6.1465
Haier, R. J., Karama, S., Leyba, L., & Jung, R. E. (2009). MRI assessment of cortical thickness and
functional activity changes in adolescent girls following three months of practice on a
visual-spatial task. BMC Research Notes, 2(1), Article 174.
https://doi.org/10.1186/1756-0500-2-174
Han, D. H., Lyoo, I. K., & Renshaw, P. F. (2012). Differential regional gray matter volumes in
patients with on-line game addiction and professional gamers. Journal of Psychiatric
Research, 46(4), 507–515. https://doi.org/10.1016/j.jpsychires.2012.01.004
Hou, H.-Y., Jia, X.-Z., Wang, P., Zhang, J.-X., Huang, S., & Li, H.-J. (2019a). Intrinsic Resting-State
Activity in Older Adults With Video Game Experience. Frontiers in Aging Neuroscience,
11, Article 119. https://doi.org/10.3389/fnagi.2019.00119
Hou, H.-Y., Jia, X.-Z., Wang, P., Zhang, J.-X., Huang, S., & Li, H.-J. (2019b). Intrinsic Resting-State
Activity in Older Adults With Video Game Experience. Frontiers in Aging Neuroscience,
11, Article 119. https://doi.org/10.3389/fnagi.2019.00119
Huang, H., & Cheng, C. (2022). The Benefits of Video Games on Brain Cognitive Function: A
Systematic Review of Functional Magnetic Resonance Imaging Studies. Applied Sciences,
12(11), Article 5561. https://doi.org/10.3390/app12115561
Hull, D. C., Williams, G. A., & Griffiths, M. D. (2013). Video game characteristics, happiness and
flow as predictors of addiction among video game players: A pilot study. Journal of
Behavioral Addictions, 2(3), 145–152. https://doi.org/10.1556/jba.2.2013.005
Kalnin, A. J., Edwards, C. R., Wang, Y., Kronenberger, W. G., Hummer, T. A., Mosier, K. M., Dunn,
D. W., & Mathews, V. P. (2011). The interacting role of media violence exposure and
aggressive–disruptive behavior in adolescent brain activation during an emotional
Stroop task. Psychiatry Research: Neuroimaging, 192(1), 12–19.
https://doi.org/10.1016/j.pscychresns.2010.11.005
Kanokporn Leelartapin, Warong Lapanun, Sakesan Kantha, Tanaka, H., & Daroonwan Suksom.
(2023a). Cognitive Fatigue in Habitual Video Gamers and Non-gamers among Military
Pilots in Training. Physical Activity and Health, 7(1), 319–331.
https://doi.org/10.5334/paah.298
Kanokporn Leelartapin, Warong Lapanun, Sakesan Kantha, Tanaka, H., & Daroonwan Suksom.
(2023b). Cognitive Fatigue in Habitual Video Gamers and Non-gamers among Military
Pilots in Training. Physical Activity and Health, 7(1), 319–331.
https://doi.org/10.5334/paah.298
Kanokporn Leelartapin, Warong Lapanun, Sakesan Kantha, Tanaka, H., & Daroonwan Suksom.
(2023c). Cognitive Fatigue in Habitual Video Gamers and Non-gamers among Military
Pilots in Training. Physical Activity and Health, 7(1), 319–331.
https://doi.org/10.5334/paah.298
Kao, D. (2020). The effects of juiciness in an action RPG. Entertainment Computing, 34, Article
100359. https://doi.org/10.1016/j.entcom.2020.100359
Kawaike, Y., Nagata, J., Furuya, T., Koriyama, C., Nakamura, M., & Sano, A. (2019a). Working
Memory-Related Prefrontal Hemodynamic Responses in University Students: A
Correlation Study of Subjective Well-Being and Lifestyle Habits. Frontiers in Behavioral
Neuroscience, 13, Article 213. https://doi.org/10.3389/fnbeh.2019.00213
Kawaike, Y., Nagata, J., Furuya, T., Koriyama, C., Nakamura, M., & Sano, A. (2019b). Working
Memory-Related Prefrontal Hemodynamic Responses in University Students: A
Correlation Study of Subjective Well-Being and Lifestyle Habits. Frontiers in Behavioral
Neuroscience, 13(9). Article 213. https://doi.org/10.3389/fnbeh.2019.00213
Kim, J.-Y., Chun, J.-W., Park, C.-H., Cho, H., Choi, J., Yang, S., Ahn, K.-J., & Kim, D. J. (2019a). The
Correlation between the Frontostriatal Network and Impulsivity in Internet Gaming
Disorder. Scientific Reports, 9(1), 1191. https://doi.org/10.1038/s41598-018-37702-4
Kim, J.-Y., Chun, J.-W., Park, C.-H., Cho, H., Choi, J., Yang, S., Ahn, K.-J., & Kim, D. J. (2019b). The
Correlation between the Frontostriatal Network and Impulsivity in Internet Gaming
Disorder. Scientific Reports, 9(1). Article 1191. https://doi.org/10.1038/s41598-018-37702-4
Kim, S.-J., Kim, M.-K., Shin, Y.-B., Kim, H. E., Kwon, J. H., & Kim, J.-J. (2021). Differences in resting-
state functional connectivity according to the level of impulsiveness in patients with
internet gaming disorder. Journal of Behavioral Addictions, 10(1), 88–98.
https://doi.org/10.1556/2006.2021.00005
Klasen, M., Weber, R., Kircher, T. T. J., Mathiak, K. A., & Mathiak, K. (2011). Neural contributions
to flow experience during video game playing. Social Cognitive and Affective
Neuroscience, 7(4), 485–495. https://doi.org/10.1093/scan/nsr021
Koepp, M. J., Gunn, R. N., Lawrence, A. D., Cunningham, V. J., Dagher, A., Jones, T., Brooks, D. J.,
Bench, C. J., & Grasby, P. M. (1998). Evidence for striatal dopamine release during a video
game. Nature, 393(6682), 266–268. https://doi.org/10.1038/30498
Kowalczyk, N., Shi, F., Mikołaj Magnuski, Maciek Skorko, Dobrowolski, P., Bartosz Kossowski,
Marchewka, A., Bielecki, M., Małgorzata Kossut, & Aneta Brzezicka. (2018). Real‐time
strategy video game experience and structural connectivity – A diffusion tensor imaging
study. Human Brain Mapping, 39(9), 3742–3758. https://doi.org/10.1002/hbm.24208
Kress, S., Neudorf, J., Borowsky, B., & Borowsky, R. (2022). What’s in a game: Video game visual-
spatial demand location exhibits a double dissociation with reading speed. Acta
Psychologica, 232, 103822. https://doi.org/10.1016/j.actpsy.2022.103822
Kühn, S., & Gallinat, J. (2013a). Amount of lifetime video gaming is positively associated with
entorhinal, hippocampal and occipital volume. Molecular Psychiatry, 19(7), 842–847.
https://doi.org/10.1038/mp.2013.100
Kühn, S., & Gallinat, J. (2013b). Amount of lifetime video gaming is positively associated with
entorhinal, hippocampal and occipital volume. Molecular Psychiatry, 19(7), 842–847.
https://doi.org/10.1038/mp.2013.100
Kühn, S., Gallinat, J., & Mascherek, A. (2019). Effects of computer gaming on cognition, brain
structure, and function: a critical reflection on existing literature. Dialogues in Clinical
Neuroscience, 21(3), 319–330. https://doi.org/10.31887/dcns.2019.21.3/skuehn
Kühn, S., Gleich, T., Lorenz, R. C., Lindenberger, U., & Gallinat, J. (2013). Playing Super Mario
induces structural brain plasticity: gray matter changes resulting from training with a
commercial video game. Molecular Psychiatry, 19(2), 265–271.
https://doi.org/10.1038/mp.2013.120
Kwak, K. H., Hwang, H. C., Kim, S. M., & Han, D. H. (2020a). Comparison of Behavioral Changes
and Brain Activity between Adolescents with Internet Gaming Disorder and Student Pro-
Gamers. International Journal of Environmental Research and Public Health, 17(2), 441.
https://doi.org/10.3390/ijerph17020441
Kwak, K. H., Hwang, H. C., Kim, S. M., & Han, D. H. (2020b). Comparison of Behavioral Changes and Brain
Activity between Adolescents with Internet Gaming Disorder and Student Pro-Gamers.
International Journal of Environmental Research and Public Health, 17(2), Article 441.
https://doi.org/10.3390/ijerph17020441
Lai, C., Pellicano, G. R., Altavilla, D., Proietti, A., Lucarelli, G., Massaro, G., Luciani, M., & Aceto, P.
(2018). Violence in video game produces a lower activation of limbic and temporal areas in
response to social inclusion images. Cognitive, Affective, & Behavioral Neuroscience, 19(4), 898–
909. https://doi.org/10.3758/s13415-018-00683-y
Lin, X., Dong, G., Wang, Q., & Du, X. (2014). Abnormal gray matter and white matter volume in “Internet
gaming addicts.” Addictive Behaviors, 40, 137–143.
https://doi.org/10.1016/j.addbeh.2014.09.010
Lin, X., Dong, G., Wang, Q., & Du, X. (2015). Abnormal gray matter and white matter volume in “Internet
gaming addicts.” Addictive Behaviors, 40, 137–143. https://doi.org/10.1016/j.addbeh.2014.09.010
Liu, G.-C., Yen, J.-Y., Chen, C.-Y., Yen, C.-F., Chen, C.-S., Lin, W.-C., & Ko, C.-H. (2013). Brain activation for
response inhibition under gaming cue distraction in internet gaming disorder. The Kaohsiung
Journal of Medical Sciences, 30(1), 43–51. https://doi.org/10.1016/j.kjms.2013.08.005
Liu, G.-C., Yen, J.-Y., Chen, C.-Y., Yen, C.-F., Chen, C.-S., Lin, W.-C., & Ko, C.-H. (2014). Brain activation for
response inhibition under gaming cue distraction in internet gaming disorder. The Kaohsiung
Journal of Medical Sciences, 30(1), 43–51. https://doi.org/10.1016/j.kjms.2013.08.005
Liu, L., Yao, Y.-W., Li, C. R., Zhang, J.-T., Xia, C.-C., Lan, J., Ma, S.-S., Zhou, N., & Fang, X.-Y. (2018). The
Comorbidity Between Internet Gaming Disorder and Depression: Interrelationship and Neural
Mechanisms. Frontiers in Psychiatry, 9, Article 154. https://doi.org/10.3389/fpsyt.2018.00154
Liu, L., Yip, S. W., Zhang, J.-T., Wang, L.-J., Shen, Z.-J., Liu, B., Ma, S.-S., Yao, Y.-W., & Fang, X.-Y. (2016).
Activation of the ventral and dorsal striatum during cue reactivity in Internet gaming disorder.
Addiction Biology, 22(3), 791–801. https://doi.org/10.1111/adb.12338
Luijten, M., Meerkerk, G.-J., Franken, I. H. A., van de Wetering, B. J. M., & Schoenmakers, T. M. (2015). An
fMRI study of cognitive control in problem gamers. Psychiatry Research: Neuroimaging, 231(3),
262–268. https://doi.org/10.1016/j.pscychresns.2015.01.004
Mancone, S., Tosti, B., Corrado, S., & Diotaiuti, P. (2024). Effects of video game immersion and task
interference on cognitive performance: a study on immediate and delayed recall and recognition
accuracy. PeerJ, 12, e18195. Article e18195. https://doi.org/10.7717/peerj.18195
Martínez, K., Solana, A. B., Burgaleta, M., Hernández-Tamames, J. A., Álvarez-Linera, J., Román, F. J.,
Alfayate, E., Privado, J., Escorial, S., Quiroga, M. A., Karama, S., Bellec, P., & Colom, R. (2012).
Changes in resting-state functionally connected parietofrontal networks after videogame practice.
Human Brain Mapping, 34(12), 3143–3157. https://doi.org/10.1002/hbm.22129
Mathiak, K., & Weber, R. (2006). Toward brain correlates of natural behavior: fMRI during violent video
games. Human Brain Mapping, 27(12), 948–956. https://doi.org/10.1002/hbm.20234
Mihaly Csikszentmihalyi. (2004, February). Flow, the secret to happiness. Ted.com; TED Talks.
ted . com/talks/mihaly_csikszentmihalyi_flow_the_secret_to_happiness
Mohammadi, B., Szycik, G. R., te Wildt, B., Heldmann, M., Samii, A., & Münte, T. F. (2020). Structural brain
changes in young males addicted to video-gaming. Brain and Cognition, 139, Article 105518.
https://doi.org/10.1016/j.bandc.2020.105518
Momi, D., Smeralda, C. L., Di Lorenzo, G., Neri, F., Rossi, S., Rossi, A., & Santarnecchi, E. (2020). Long-
lasting connectivity changes induced by intensive first-person shooter gaming. Brain Imaging and
Behavior, 15(3), 1518–1532. https://doi.org/10.1007/s11682-020-00350-2
Montag, C., Weber, B., Trautner, P., Newport, B., Markett, S., Walter, N. T., Felten, A., & Reuter, M. (2011).
Does excessive play of violent first-person-shooter-video-games dampen brain activity in response
to emotional stimuli? Biological Psychology, 89(1), 107–111.
https://doi.org/10.1016/j.biopsycho.2011.09.014
Montag, C., Weber, B., Trautner, P., Newport, B., Markett, S., Walter, N. T., Felten, A., & Reuter, M. (2012).
Does excessive play of violent first-person-shooter-video-games dampen brain activity in response
to emotional stimuli? Biological Psychology, 89(1), 107–111.
https://doi.org/10.1016/j.biopsycho.2011.09.014
Mundorf, A., Siebert, A., Desmond, J. E., & Peterburs, J. (2023). The role of the cerebellum in internet
gaming disorder—A systematic review. Addiction Biology, 28(10), Article 13331.
https://doi.org/10.1111/adb.13331
Nikolaidis, A., Voss, M. W., Lee, H., Vo, L. T. K., & Kramer, A. F. (2014). Parietal plasticity after training
with a complex video game is associated with individual differences in improvements in an
untrained working memory task. Frontiers in Human Neuroscience, 8, Article 169.
https://doi.org/10.3389/fnhum.2014.00169
Nouchi, R., Kawata, N. Y. dos S., Saito, T., Himmelmeier, R. M., Nakamura, R., Nouchi, H., & Kawashima, R.
(2020). Dorsolateral Prefrontal Cortex Activity during a Brain Training Game Predicts Cognitive
Improvements after Four Weeks’ Brain Training Game Intervention: Evidence from a Randomized
Controlled Trial. Brain Sciences, 10(8), 560. https://doi.org/10.3390/brainsci10080560
Obana, T., & Kozhevnikov, M. (2012). State effects of action video-game playing on visuospatial processing
efficiency and attention among experienced action video-game players. Proceedings of the Annual
Meeting of the Cognitive Science Society, 34. https://escholarship.org/uc/item/7108h8b4
Palaus, M., Marron, E. M., Viejo-Sobera, R., & Redolar-Ripoll, D. (2017). Neural Basis of Video Gaming: A
Systematic Review. Frontiers in Human Neuroscience, 11, Article 248.
https://doi.org/10.3389/fnhum.2017.00248
Peracchia, S., & Curcio, G. (2018). Exposure to video games: effects on sleep and on post-sleep cognitive
abilities. A sistematic review of experimental evidences. Sleep Science, 11(4), 302–314.
https://doi.org/10.5935/1984-0063.20180046
Salminen, M., & Ravaja, N. (2008). Increased oscillatory theta activation evoked by violent digital game
events. Neuroscience Letters, 435(1), 69–72. https://doi.org/10.1016/j.neulet.2008.02.009
Smith, V., Mitchell, D. J., & Duncan, J. (2018). Role of the Default Mode Network in Cognitive Transitions.
Cerebral Cortex, 28(10), 3685–3696. https://doi.org/10.1093/cercor/bhy167
Sun, Y., Sun, J., Zhou, Y., Ding, W., Chen, X., Zhuang, Z., Xu, J., & Du, Y. (2014a). Assessment of in vivo
microstructure alterations in gray matter using DKI in internet gaming addiction. Behavioral and
Brain Functions, 10(1), Article 37. https://doi.org/10.1186/1744-9081-10-37
Sun, Y., Sun, J., Zhou, Y., Ding, W., Chen, X., Zhuang, Z., Xu, J., & Du, Y. (2014b). Assessment of in vivo
microstructure alterations in gray matter using DKI in internet gaming addiction. Behavioral and
Brain Functions, 10(1), 37. https://doi.org/10.1186/1744-9081-10-37
Swink, S. (2017). Game feel : a game designer’s guide to virtual sensation. CRC Press,
Taylor & Francis Group.
Tachibana, A., Noah, J. A., Bronner, S., Ono, Y., & Onozuka, M. (2011). Parietal and temporal activity during
a multimodal dance video game: An fNIRS study. Neuroscience Letters, 503(2), 125–130.
https://doi.org/10.1016/j.neulet.2011.08.023
Takeuchi, H., Taki, Y., Hashizume, H., Asano, K., Asano, M., Sassa, Y., Yokota, S., Kotozaki, Y., Nouchi, R., &
Kawashima, R. (2016a). Impact of videogame play on the brain’s microstructural properties: cross-
sectional and longitudinal analyses. Molecular Psychiatry, 21(12), 1781–1789.
https://doi.org/10.1038/mp.2015.193
Takeuchi, H., Taki, Y., Hashizume, H., Asano, K., Asano, M., Sassa, Y., Yokota, S., Kotozaki, Y., Nouchi, R., &
Kawashima, R. (2016b). Impact of videogame play on the brain’s microstructural properties: cross-
sectional and longitudinal analyses. Molecular Psychiatry, 21(12), 1781–1789.
https://doi.org/10.1038/mp.2015.193
Toril, P., Reales, J. M., Mayas, J., & Ballesteros, S. (2016). Video Game Training Enhances Visuospatial
Working Memory and Episodic Memory in Older Adults. Frontiers in Human Neuroscience, 10,
Article 206. https://doi.org/10.3389/fnhum.2016.00206
Uddin, L. Q., Nomi, J. S., Hébert-Seropian, B., Ghaziri, J., & Boucher, O. (2017). Structure and Function of
the Human Insula. Journal of Clinical Neurophysiology, 34(4), 300–306.
https://doi.org/10.1097/wnp.0000000000000377
Valls-Serrano, C., De Francisco, C., Vélez-Coto, M., & Caracuel, A. (2022). Visuospatial working memory and
attention control make the difference between experts, regulars and non-players of the videogame
League of Legends. Frontiers in Human Neuroscience, 16, Article 933331.
https://doi.org/10.3389/fnhum.2022.933331
Villalba-García, C., Griffiths, M. D., Demetrovics, Z., & Czakó, A. (2025). The relationship between loot box
buying, gambling, internet gaming, and mental health: Investigating the moderating effect of
impulsivity, depression, anxiety, and stress. Computers in Human Behavior, 166, Article 108579.
https://doi.org/10.1016/j.chb.2025.108579
Wang, L., Wu, L., Lin, X., Zhang, Y., Zhou, H., Du, X., & Dong, G. (2016). Altered brain functional networks
in people with Internet gaming disorder: Evidence from resting-state fMRI. Psychiatry Research:
Neuroimaging, 254, 156–163. https://doi.org/10.1016/j.pscychresns.2016.07.001
Wang, Y., Mathews, V. P., Kalnin, A. J., Mosier, K. M., Dunn, D. W., Saykin, A. J., & Kronenberger, W. G.
(2009). Short Term Exposure to a Violent Video Game Induces Changes in Frontolimbic Circuitry in
Adolescents. Brain Imaging and Behavior, 3(1), 38–50. https://doi.org/10.1007/s11682-008-9058-8
Waugh, C. E., Lemus, M. G., & Gotlib, I. H. (2014). The role of the medial frontal cortex in the maintenance
of emotional states. Social Cognitive and Affective Neuroscience, 9(12), 2001–2009.
https://doi.org/10.1093/scan/nsu011
Weinstein, A., & Lejoyeux, M. (2020). Neurobiological mechanisms underlying internet and gaming
disorder (IGD). Dialogues in Clinical Neuroscience, 22(2), 113–126.
https://doi.org/10.31887/dcns.2020.22.2/aweinstein
West, G. L., Konishi, K., Diarra, M., Benady-Chorney, J., Drisdelle, B. L., Dahmani, L., Sodums, D. J., Lepore,
F., Jolicoeur, P., & Bohbot, V. D. (2017). Impact of video games on plasticity of the hippocampus.
Molecular Psychiatry, 23(7), 1566–1574. https://doi.org/10.1038/mp.2017.155
West, G. L., Zendel, B. R., Konishi, K., Benady-Chorney, J., Bohbot, V. D., Peretz, I., & Belleville, S. (2017).
Playing Super Mario 64 increases hippocampal grey matter in older adults. PLOS ONE, 12(12),
Article e0187779. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0187779
Woollett, K., Spiers, H. J., & Maguire, E. A. (2009). Talent in the taxi: a model system for exploring
expertise. Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences, 364(1522), 1407–
1416. https://doi.org/10.1098/rstb.2008.0288
Yoon, E. J., Choi, J.-S., Kim, H., Sohn, B. K., Jung, H. Y., Lee, J.-Y., Kim, D.-J., Park, S.-W., & Kim, Y. K. (2017).
Altered hippocampal volume and functional connectivity in males with Internet gaming disorder
comparing to those with alcohol use disorder. Scientific Reports, 7(1), Article 5744.
https://doi.org/10.1038/s41598-017-06057-7
Yuan, K., Cheng, P., Dong, T., Bi, Y., Xing, L., Yu, D., Zhao, L., Dong, M., von Deneen, K. M., Liu, Y., Qin, W., &
Tian, J. (2013). Cortical Thickness Abnormalities in Late Adolescence with Online Gaming
Addiction. PLoS ONE, 8(1), Article e53055. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0053055
Zhang, J.-T., Yao, Y.-W., Li, C.-S. R., Zang, Y.-F., Shen, Z.-J., Liu, L., Wang, L.-J., Liu, B., & Fang, X.-Y. (2015a).
Altered resting-state functional connectivity of the insula in young adults with Internet gaming
disorder. Addiction Biology, 21(3), 743–751. https://doi.org/10.1111/adb.12247
Zhang, J.-T., Yao, Y.-W., Li, C.-S. R., Zang, Y.-F., Shen, Z.-J., Liu, L., Wang, L.-J., Liu, B., & Fang, X.-Y. (2015b).
Altered resting-state functional connectivity of the insula in young adults with Internet gaming
disorder. Addiction Biology, 21(3), 743–751. https://doi.org/10.1111/adb.12247
Zhang, P., Pan, Y., Rujing Zha, Song, H., Yuan, C., Zhao, Q., Piao, Y., Ren, J., Chen, Y., Liang, P., Tao, R., Wei,
Z., & Zhang, X. (2023). Impulsivity-related right superior frontal gyrus as a biomarker of internet
gaming disorder. General Psychiatry, 36(4), e100985–e100985.
https://doi.org/10.1136/gpsych-2022-100985
Zhang, Y., Mei, W., Zhang, J. X., Wu, Q., & Zhang, W. (2016a). Decreased functional connectivity of insula-
based network in young adults with internet gaming disorder. Experimental Brain Research,
234(9), 2553–2560. https://doi.org/10.1007/s00221-016-4659-8
Zhang, Y., Mei, W., Zhang, J. X., Wu, Q., & Zhang, W. (2016b). Decreased functional connectivity of insula-
based network in young adults with internet gaming disorder. Experimental Brain Research,
234(9), 2553–2560. https://doi.org/10.1007/s00221-016-4659-8
Zhou, F., Montag, C., Sariyska, R., Lachmann, B., Reuter, M., Weber, B., Trautner, P., Kendrick, K. M.,
Markett, S., & Becker, B. (2017a). Orbitofrontal gray matter deficits as marker of Internet gaming
disorder: converging evidence from a cross-sectional and prospective longitudinal design.
Addiction Biology, 24(1), 100–109. https://doi.org/10.1111/adb.12570
Zhou, F., Montag, C., Sariyska, R., Lachmann, B., Reuter, M., Weber, B., Trautner, P., Kendrick, K. M.,
Markett, S., & Becker, B. (2017b). Orbitofrontal gray matter deficits as marker of Internet gaming
disorder: converging evidence from a cross-sectional and prospective longitudinal design.
Addiction Biology, 24(1), 100–109. https://doi.org/10.1111/adb.12570
Έρευνα που διεξήχθη από επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Έμορυ της Ατλάντα βρήκε ότι ενώ τα εμβόλια κατά του τετάνου και της γρίπης ωθούν το σώμα να δημιουργήσει πλασματοκύτταρα που ζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα και παράγουν αντισώματα, τα εμβόλια κατά της COVID-19 δεν το κάνουν.
Η μελέτη μπορεί να εξηγήσει γιατί η προστασία από τα αντισώματα από εμβόλια mRNA κατά της COVID-19 μειώνεται τόσο ραγδαία.
Τα εμβόλια mRNA προκαλούν το σώμα να παράγει βραχύβια πλασματοκύτταρα τα οποία μπορούν να παράγουν αντισώματα για μονάχα μια χρονική περίοδο προτού πεθάνουν.
Τα εμβόλια όπως αυτό κατά του τετάνου δίνουν μακροχρόνια ανοσία, με τα αντισώματα να παραμένουν στο σώμα για έως και 10 χρόνια. Τα αντισώματα κατά της COVID-19 μειώνονται ραγδαία τρεις με έξι μήνες μετά τον εμβολιασμό, έχοντας συχνά ως αποτέλεσμα την επανεμφάνιση μολύνσεων.
Η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Δρ Φράνσις Έουν-Χιούνγκ Λι, καθηγήτρια ιατρικής και διευθύντρια του προγράμματος Άσθματος, Αλλεργιών και Ανοσολογίας του Πανεπιστημίου Έμορυ, είπε στους Epoch Times πως ακόμη δεν είναι ξεκάθαρο το γιατί τα εμβόλια κατά της COVID-19 δεν παρέχουν ανθεκτική ανοσία μέσω αντισωμάτων, παρότι υπάρχουν αρκετές πιθανότητες.
Σύμφωνα με τον ερευνητή, ένα λόγος θα μπορούσε να είναι το γεγονός ότι το σώμα δεν μπορεί να σχηματίσει μακροπρόθεσμη ανοσία κατά της COVID-19. Το εμβόλιο mRNA κατά της COVID-19 ωθεί το σώμα να παράγει πρωτεΐνες ακίδας κατά της COVID-19 για να διεγείρει την ανοσοαπόκριση. Αυτή η πρωτεΐνη ακίδας ίσως να μην διεγείρει αρκετά ώστε να προκαλέσει τον σχηματισμό μακρόβιων πλασματοκυττάρων.
Άλλος λόγος θα μπορούσε να είναι ότι η πλατφόρμα εμβολίων mRNA, η οποία διανέμει το εμβόλιο στο σώμα, δεν προκαλεί ανθεκτική ανοσία μέσω αντισωμάτων.
Επί του παρόντος, τα εμβόλια mRNA για τον αναπνευστικό συγκυτιακό ιό (Respiratory Syncytial Virus – RSV) βρίσκονται υπό ανάπτυξη. Το εάν αυτά τα εμβόλια παρέχουν ανθεκτική ανοσία κατά των ιών για τους οποίους προορίζονται να προστατεύουν μπορεί να βοηθήσει στην εξήγηση της αντίδρασης του σώματος στα εμβόλια κατά της COVID-19.
«Θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε εάν ο λόγος […] είναι μοναδικός στην πρωτεΐνη ακίδας ή εάν είναι κάτι μοναδικό στην πλατφόρμα mRNA», είπε η Λι στους Epoch Times.
Δεν είναι όλες οι ανοσίες εφ’ όρου ζωής
Υπήρχε γενικά η αντίληψη ότι όταν κάποιος μολύνεται με ή εμβολιάζεται κατά κάποιου ιού ή βακτηρίου, η ανοσία που σχηματίζεται θα είναι εφ’ όρου ζωής, είπε στους Epoch Times ο Δρ Στάνλεϋ Πέρλμαν, καθηγητής του Τμήματος Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Άιοβα.
Παρόλα αυτά, η παρούσα μελέτη και άλλες έρευνες πάνω στον RSV, ο οποίος μολύνει ανθρώπους κάθε χρόνο παρά το γεγονός ότι όλοι έχουν αντισώματα κατά του ιού από την ηλικία των 3 ετών, υποδηλώνει ότι το εάν ένα άτομο έχει ανοσία σε έναν ιό ή βακτήριο μπορεί να διαφέρει ανάλογα το παθογόνο, είπε η Λι.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Medicine τον Σεπτέμβριο, παρακολούθησε 19 υγιείς εθελοντές οι οποίοι έλαβαν εμβόλια και ενισχυτικά εμβόλια κατά της γρίπης, του τετάνου και αρκετά κατά της COVID-19. Οι ερευνητές εξήγαγαν τα κύτταρα του ανοσοποιητικού τους από τον μυελό των οστών και τα παρακολούθησαν για έως και τρία χρόνια.
Ανακάλυψαν ότι αυτοί οι συμμετέχοντες είχαν ανθεκτικά πλασματοκύτταρα – ένα είδος κυττάρων τα οποία παρέχουν μακροχρόνια ανοσία – τα οποία παράγουν αντισώματα κατά της γρίπης και του τετάνου αλλά καθόλου η ελάχιστα ανθεκτικά πλασματοκύτταρα που λειτουργούν ενάντια στην πρωτεΐνη ακίδας της COVID-19.
Όταν τα Β-κύτταρα μας (κύτταρα του ανοσοποιητικού) έρχονται αντιμέτωπα με ένα παθογόνο, διαιρούνται σε πλασματοκύτταρα και παράγουν αντισώματα. Τα περισσότερα από αυτά τα κύτταρα πεθαίνουν, αλλά ελάχιστα από αυτά θα μεταναστεύσουν σε συγκεκριμένες κόγχες στον μυελό των οστών και θα ωριμάσουν σε μακρόβια πλασματοκύτταρα.
«Ακόμη και αν μερικά από αυτά τα κύτταρα θέλουν να πεθάνουν, δεν μπορούν», είπε η Λι. «Υπόκεινται σε αλλαγές στο RNA τους και το DNA τους έτσι ώστε να μπορούν να γίνουν ανθεκτικά στην απόπτωση (κυτταρικός θάνατος).»
«Υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες και μηχανισμοί και προγράμματα, και προσπαθούμε να τα μελετήσουμε όλα αυτά και να ξεδιπλώσουμε αυτά τα βήματα ώστε να μπορέσουμε να εξακριβώσουμε τον τρόπο που μπορούμε να κάνουμε τα εμβόλια mRNA κατά του SARS-CoV-2 καλύτερα.»
Το να έχει επίσης κανείς μακροπρόθεσμη ανοσία δεν «εγγυάται πλήρη προστασία ενάντια σε μελλοντικές λοιμώξεις», είπε στους Epoch Times ο Δρ Τζόζεφ Βαρόν, καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον και επικεφαλής ιατρός της Συμμαχίας Κρίσιμης Φροντίδας Πρώτης Γραμμής κατά της COVID-19 (Front Line COVID-19 Critical Care Alliance – FLCCC).
«Οι ιοί μπορούν να εξελιχθούν ώστε να ξεφύγουν από την ανοσοαπόκριση, και η μειωμένη ανοσία ή άλλοι παράγοντες όπως η ηλικία και η κατάσταση της υγείας μπορούν να επηρεάσουν την αδυναμία κάποιου.»
Αυτός είναι ο λόγος που τα νέα εμβόλια κατά της γρίπης παράγονται κάθε χρόνο καθώς ο ιός εξελίσσεται και αλλάζει, είπε η Λι.
Οι μολύνσεις δεν ενίσχυσαν την ανοσία
Κάποιοι από τους συμμετέχοντες πιθανόν να κόλλησαν COVID-19 κατά την διάρκεια της περιόδου της μελέτης, όπως υποδεικνύεται από μια απότομη αύξηση στα επίπεδα αντισωμάτων κατά της COVID-19 παρά την έλλειψη ανοσοποίησης. Ωστόσο, οι συγγραφείς βρήκαν ότι αυτό επίσης δεν συνδέεται με τον σχηματισμό μακρόβιων πλασματοκυττάρων.
Αυτό το εύρημα συμφωνεί με προηγούμενη έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, η οποία βρήκε ότι οι μολύνσεις από COVID-19 δεν προκαλούν μακροχρόνια προστασία μέσω αντισωμάτων.
Σε μερικές περιπτώσεις, οι μολύνσεις μπορεί να προκαλέσουν ισχυρότερη ανοσία από αυτήν που μπορούν να παρέχουν τα εμβόλια. Η εφ’ όρου ζωής ανοσία στην γρίπη, για παράδειγμα, πιθανόν να υποκινείται από την φυσική ανοσία παρά από τον εμβολιασμό.
Τα αντισώματα που σχηματίζονται μονάχα από το εμβόλιο κατά της γρίπης μπορεί να διαρκέσουν για λίγους μήνες. Παρόλα αυτά, από την στιγμή που πολλοί από τους εμβολιασμένους ανθρώπους θα μολυνθούν επίσης, αυτή η διασταυρούμενη αντιδραστικότητα είναι πιθανώς αυτό που οδηγεί τα πλασματοκύτταρα να ωριμάσουν σε ανθεκτικά κύτταρα, είπε η Λι.
Οι ενισχυτικές δόσεις δεν αύξησαν τα ανθεκτικά αντισώματα
Κάποιοι από τους συμμετέχοντες της έρευνας έλαβαν αρκετές δόσεις του εμβολίου mRNA κατά της COVID-19 κατά την διάρκεια της διεξαγωγής της μελέτης.
Οι συγγραφείς βρήκαν ότι η λήψη περισσότερων δόσεων εμβολίων mRNA «δεν προώθησαν απαραίτητα περισσότερες» ανταποκρίσεις μακρόβιων πλασματοκυττάρων στην μικρή ομάδα της μελέτης.
«Αυτά τα ευρήματα ενισχύουν το γεγονός ότι οι ενισχυτικές δόσεις δεν λειτουργούν πραγματικά σε αυτό το σημείο», είπε ο Βαρόν. «Οι ενισχυτικές δόσεις μπορούν προσωρινά να αποκαταστήσουν την προστασία με το να αυξήσουν τα αντισώματα που κυκλοφορούν και την μνήμη των κυττάρων του ανοσοποιητικού.»
Ο Δρ Γουίλιαμ Σάφνερ, καθηγητής προληπτικής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Βάντερμπιλτ στο Νάσβιλ του Τενεσί, είπε ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από COVID-19 θα πρέπει παρόλα αυτά να ακολουθήσουν το πρόγραμμα των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών των ΗΠΑ (Centers for Disease Control and Prevention – CDC), το οποίο συνιστά εμβολιασμό κάθε έξι μήνες.
Η Λι συμφώνησε, προσθέτοντας ότι ενώ η μελέτη της βρήκε ότι η προστασία από τα αντισώματα είναι βραχυπρόθεσμη, υπάρχουν άλλα κύτταρα στο σώμα, όπως τα Τ-κύτταρα, μέσω των οποίων ο εμβολιασμός παρέχει μακροχρόνια ανοσία και θα μπορούσαν, επομένως, να είναι ακόμη χρήσιμα για ανθρώπους με μεγαλύτερο κίνδυνο μόλυνσης.
Από τις 10 Σεπτεμβρίου, όλες οι γυναίκες που υποβάλλονται σε μαστογραφία για καρκίνο του μαστού θα ενημερώνονται για την πυκνότητα των μαστών τους, σύμφωνα με νέα ενημέρωση από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (Food and Drug Administration – FDA) των ΗΠΑ.
Στις 9 Μαρτίου 2023, ο FDA εξέδωσε ενημέρωση απαιτώντας από όλες τις μονάδες μαστογραφίας να συμμορφωθούν. Η προϋπόθεση τέθηκε σε ισχύ τον περασμένο μήνα.
Ένας μαστός με πυκνό ιστό μπορεί να κάνει τον καρκίνο πιο δύσκολα ανιχνεύσιμο στη μαστογραφία, ανέφερε ο FDA σε δήλωση Τύπου. Όπως όλοι οι καρκινικοί όγκοι, ο ινοαδενικός ιστός εμφανίζεται λευκός στις μαστογραφίες. Σύμφωνα με τη δήλωση του FDA, περίπου οι μισές γυναίκες άνω των 40 στις ΗΠΑ έχουν μαστούς με πυκνό ιστό. Η πυκνότητα του μαστού έχει χαρακτηριστεί ως παράγοντας κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου του μαστού.
Αντίθετα, οι μαστοί με λιγότερο πυκνό ιστό έχουν περισσότερο λίπος, το οποίο φαίνεται μαύρο στις μαστογραφίες. Έτσι, οι λευκά εικονιζόμενοι καρκινικοί όγκοι είναι πιο διακριτοί στην εξέταση.
Οι γυναίκες δεν μπορούν να γνωρίζουν αν οι μαστοί τους είναι πυκνοί εκτός και αν ελεγχθούν μέσω μαστογραφίας, είπε στους Epoch Times η καθηγήτρια Κάρλα Κερλικόβσκι, οι οποία μελετά την απεικόνιση και την επιδημιολογία του μαστού στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο.
Παρόλα αυτά, «δεν είναι για όλες τις γυναίκες με πυκνούς μαστούς αυξημένος ο κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου», επεσήμανε.
Ποια η σημασία της εντολής για τις ασθενείς;
Πριν την εντολή του FDA, σε σχεδόν 40 Πολιτείες οι γυναίκες ήδη ενημερώνονταν για την πυκνότητα των μαστών τους, όταν έκαναν μαστογραφία.
«Η πυκνότητα των μαστών καταγράφεται από τη μαστογραφία», καθώς «η πυκνότητα των μαστών είναι όρος της ακτινολογίας», είπε η Κερλικόβσκι μέσω e-mail.
Υπάρχουν τέσσερεις κατηγορίες εκτίμησης της πυκνότητας των μαστών που πρέπει να αναφερθούν:
Λιπώδης μαστός
Μαστός με διάσπαρτες περιοχές ινοαδενικής πυκνότητας
Ετερογενώς πυκνός μαστός (μπορεί να αποκρύψει μικρές μάζες)
Εξαιρετικά πυκνός μαστός (ελαττώνει την ευαισθησία της μαστογραφίας)
Περίπου το 40% των γυναικών έχουν ετερογενώς πυκνούς μαστούς, ενώ το 10% έχουν εξαιρετικά πυκνούς μαστούς.
Γυναίκες με εξαιρετικά πυκνούς μαστούς έχουν τον υψηλότερο κίνδυνο μη διάγνωσης καρκίνου, και 20% με 40% αυξημένο κίνδυνο να έχουν ήδη καρκίνο του μαστού. Μια γυναίκα με εξαιρετικά πυκνούς μαστούς η οποία δεν έχει προβεί ποτέ της σε προσυμπτωματικό έλεγχο έχει πάνω από 5% πιθανότητες να πεθάνει από καρκίνο του μαστού.
Περιορισμοί της μαστογραφίας
Ενώ σε γυναίκες με πυκνούς μαστούς υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να μην ανιχνευτεί ο καρκίνος, μελέτη του 2022 έδειξε ότι οι ψευδώς αρνητικές απαντήσεις από τις μαστογραφίες τείνουν να είναι ελάχιστες, ενώ οι ψευδώς θετικές – οι οποίες αποτελούν ψυχικό άχθος για τις γυναίκες – είναι πιο συνηθισμένες.
Σύμφωνα με τη μελέτη, στις ετήσιες ψηφιακές μαστογραφίες υπάρχουν 56% πιθανότητες ψευδώς θετικού αποτελέσματος ενώ στις διετείς ψηφιακές μαστογραφίες υπάρχουν 38% πιθανότητες ψευδώς αρνητικού αποτελέσματος.
Η Κερλικόβσκι, η οποία ηγήθηκε μίας μελέτης που έδειξε ότι η πυκνότητα των μαστών δεν επαρκεί από μόνη της για τον καθορισμό του γενικού κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού, πρόσθεσε ότι η ηλικία και το οικογενειακό ιστορικό θα πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν.
Εξήγησε ότι οι γυναίκες με πυκνούς μαστούς οι οποίες βγαίνουν αρνητικές στον έλεγχο της μαστογραφίας θα πρέπει να κουβεντιάσουν με τον γιατρό τους για την πιθανότητα επιπλέον εξετάσεων, όπως π.χ. ενός υπέρηχου ή μίας μαγνητικής τομογραφίας.
Ωστόσο, η αυξημένη ευαισθησία των υπερήχων και της μαγνητικής τομογραφίας ενέχει τον κίνδυνο εμφάνισης ψευδώς θετικού αποτελέσματος.
Ο μέσος όρος κινδύνου για την ανάπτυξη του καρκίνου του μαστού στη ζωή μίας γυναίκας είναι 13%, με την ηλικία να είναι ο ισχυρότερος παράγοντας κινδύνου, ιδίως μετά την ηλικία των πενήντα, ενώ η πυκνότητα του ιστού των μαστών έχει την ίδια περίπου αξία ως παράγοντας κινδύνου με την ύπαρξη ενός συγγενή α΄βαθμού με καρκίνο του μαστού.
Άλλοι παράγοντες που αυξάνουν τις πιθανότητες ανάπτυξης καρκίνου του μαστού περιλαμβάνουν τις γενετικές μεταλλάξεις BRCA1 ή BRCA2, όπως και την ακτινοθεραπεία θώρακος που έχει γίνει πριν την ηλικία των 30 ετών.
Η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία συνιστά στις γυναίκες που έχουν τουλάχιστον 20% πιθανότητες ανάπτυξης καρκίνου του μαστού να κάνουν μαγνητική τομογραφία μαστών.
Λόγω των ανησυχιών σχετικά με την γρίπη των πτηνών H5N1, η οποία έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να εξαπλωθεί στον άνθρωπο, η αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (Food and Drug Administration-FDA) πρότεινε μια νέα προσέγγιση για τα εμβόλια κατά των πανδημιών.
Κατά τη συνεδρίαση της Συμβουλευτικής Επιτροπής Εμβολίων και Συναφών Βιολογικών Προϊόντων την Πέμπτη, ο διευθυντής του Τμήματος Ιογενών Προϊόντων του FDA, Τζέρι Γουήερ, ζήτησε από τα 11 μέλη της επιτροπής να συζητήσουν αλλαγές στη διαδικασία αλλαγής στελέχους του εμβολίου κατά της γρίπης.
Σύμφωνα με το ισχύον σχέδιο, τα εμβόλια θα αναπτύσσονται πριν από μια πανδημία για να στοχεύουν συγκεκριμένους ιούς υψηλού κινδύνου.
Αυτά τα εμβόλια θα μπορούν να κυκλοφορήσουν εάν εμφανιστεί πανδημία, με την προϋπόθεση ότι είναι ασφαλή επειδή ακολουθούν καθιερωμένες διαδικασίες παρασκευής. Τα νέα εμβόλια της εποχικής γρίπης έχουν καθιερωμένη διαδικασία παρασκευής που παράγεται σε αυγά ή σε κυτταρικές σειρές.
Αυτά τα εμβόλια δεν θα χρειαστεί να υποβληθούν σε κλινική δοκιμή, καθώς θα παρασκευάζονται με τα ίδια πρότυπα που ισχύουν για τα εμβόλια της εποχικής γρίπης και υπάρχει υποτιθέμενο ιστορικό αποτελεσματικότητας και ασφάλειας για αυτά τα εμβόλια για την εποχική γρίπη, σύμφωνα με τον FDA.
Το νέο σχέδιο προτείνει ότι τα εμβόλια αυτά δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας αλλά και να ενημερώνονται τακτικά.
Σε περίπτωση που ξεσπάσει πανδημία H5N1, τα εμβόλια H5N1 θα παρασκευάζονται με τον ίδιο τρόπο όπως τα τρέχοντα εμβόλια για την εποχική γρίπη και θα ενημερώνονται αναλόγως. Η νέα διαδικασία θα επιτρέπει επίσης την επικαιροποίηση των εμβολίων κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ανάλογα με τον ιό που κυκλοφορεί.
Ο Τοντ Ντέιβις, εκτελών χρέη επικεφαλής του Κλάδου Ιολογίας, Επιτήρησης και Διάγνωσης του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων για την επιτήρηση της ιολογίας, επιβεβαίωσε στη συνάντηση ότι επί του παρόντος δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ο ιός των πτηνών H5N1 έχει αποκτήσει μεταλλάξεις DNA για να προκαλέσει λοιμώξεις στον άνθρωπο, αν και έχουν αναφερθεί 16 περιπτώσεις σε ανθρώπους.
«Δεν έχουμε δει μεταλλάξεις που θα μείωναν την ευαισθησία στα αντιιικά φάρμακα», πρόσθεσε ο Ντέιβις.
Η Κριστίν Οσάνσκι, διευθύντρια του προγράμματος εμβολίων και βοηθητικών ουσιών για την πανδημία στην Αρχή Βιοϊατρικής Προηγμένης Έρευνας και Ανάπτυξης (Biomedical Advanced Research and Development Authority-BARDA), ανακοίνωσε ότι το Εθνικό Προ-Πανδημικό Απόθεμα Εμβολίων Γρίπης έχει επί του παρόντος συνεργασίες με τρεις φαρμακευτικές εταιρείες που θα ήταν σε θέση να παρασκευάσουν παραδοσιακά εμβόλια γρίπης με βάση το αυγό και τα κύτταρα σε περίπτωση πανδημίας.
«Τα εμβόλια με βάση το mRNA δεν αποτελούν μέρος των σημερινών δραστηριοτήτων ετοιμότητας», δήλωσε η Οσάνσκι, αν και υπάρχουν σχέδια για μελλοντικές πιθανές αντιδράσεις.
Η Οσάνσκι δήλωσε ότι υπάρχουν εργασίες για την παραγωγή εμβολίων που στοχεύουν τους ιούς Η5 από το 2022, όταν η νέα παραλλαγή Η5 βρέθηκε σε άγρια πτηνά και πουλερικά στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Επί του παρόντος βρίσκονται σε εξέλιξη τρεις κλινικές δοκιμές φάσης 2 για τη δοκιμή τριών διαφορετικών εμβολίων τύπου H5.
Οι δύο πρώτες κλινικές δοκιμές υπό την αιγίδα της GSK και της CSL Seqirus έχουν ολοκληρώσει την εγγραφή, ενώ η τρίτη δοκιμή, υπό την αιγίδα της BARDA για τη δοκιμή ενός νέου τύπου σύνθεσης εμβολίου, εξακολουθεί να προσλαμβάνει συμμετέχοντες.
Κανένα από τα εμβόλια δεν δοκιμάζει τον σημερινό ιό H5N1 που κυκλοφορεί και προκαλεί ανησυχία, δεδομένου ότι η τρέχουσα γρίπη των πτηνών δεν κυκλοφορούσε κατά τη διάρκεια της δοκιμής.
Οι δοκιμές φάσης 3, οι οποίες θα δοκιμάσουν την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια αυτών των εμβολίων κατά της γρίπης, θα ξεκινήσουν το επόμενο έτος, δήλωσε η Οσάνσκι.
Διχάζονται οι απόψεις των ειδικών σχετικά με την πρόσφατη απόφαση της Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων (Food and Drug Administration – FDA) των ΗΠΑ να επεκτείνει την έγκριση του ρινικού σπρέι κατά της γρίπης FluMist, επιτρέποντας για πρώτη φορά την αυτοχορήγηση.
Φαρμακεία θα μπορούν να συνταγογραφούν το ρινικό εμβόλιο και το σπρέι μπορεί επίσης να χορηγηθεί από έναν τρίτο που παρέχει φροντίδα, δήλωσε η FDA την Παρασκευή.
«Για αυτούς που ενδιαφέρονται να το χρησιμοποιήσουν μόνοι τους ή να τους το χορηγήσει ένας φροντιστής, οι παραγωγοί του εμβολίου σκοπεύουν να κάνουν το εμβόλιο διαθέσιμο μέσω ενός διαδικτυακού φαρμακείου τρίτου μέρους», επεσήμανε η FDA.
Αυτά τα άτομα θα εξεταστούν, για να φανεί αν πληρούν τις προϋποθέσεις. Εάν τις πληρούν, το φαρμακείο θα συνταγογραφήσει και θα στείλει το εμβόλιο στη διεύθυνση που έδωσε το άτομο. Μπορούν επίσης να βρουν κάποιον πάροχο υγείας για να τους το χορηγήσει.
Ο Δρ Γουίλιαμ Σάφνερ, καθηγητής προληπτικής ιατρικής στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Βαντερμπίλτ (Vanderbilt University Medical Center), είπε στους Epoch Times ότι η νέα έγκριση μπορεί να ενθαρρύνει τον εμβολιασμό, συγκεκριμένα σε άτομα που φοβούνται τις ενέσεις ή τον ενδομυϊκό εμβολιασμό.
«Πολλά νεαρά άτομα, συνηθισμένα στη χρήση του διαδικτύου και την παραλαβή διαφόρων ειδών μέσω αυτού, μπορεί να βρουν αυτήν τη διαδικασία πολύ ελκυστική», πρόσθεσε, από τη στιγμή δεν θα παραγγέλνουν το εμβόλιο ρινικού σπρέι όλοι οι ιατροί.
Η παιδίατρος Δρ Ρενάτα Μουν, μέλος του συμβουλίου του Αμερικανικού Κολεγίου Παιδιάτρων, διαφωνεί με την απόφαση της FDA.
Η FDA δηλώνει ότι ένα φαρμακείο θα μπορεί να συνταγογραφεί το εμβόλιο. «Επιτρέπεται πλέον στα φαρμακεία να ασκούν ιατρική;», αναρωτιέται η Δρ Μουν σε email που απέστειλε στους Epoch Times .
Υποστήριξε πως η νέα απόφαση ενθαρρύνει την παράκαμψη του διαλόγου για ενημερωμένη συναίνεση μεταξύ ιατρών και ασθενών.
Ο Δρ Σάφνερ είπε πως επί του παρόντος δεν είναι γνωστό εάν η αυτοχορήγηση ενέχει περισσότερους κινδύνους από τη χορήγηση του εμβολίου από έναν επαγγελματία υγείας.
Η AstraZeneca, η κατασκευάστρια εταιρεία του σπρέι, διεξήγαγε μια μελέτη το 2015 δείχνοντας πως το 100% των ενηλίκων μπορεί να χορηγήσει σωστά την πλήρη δόση, ύστερα από οδηγίες.
Το σπρέι θα είναι διαθέσιμο για τους καταναλωτές το φθινόπωρο του 2025, είπε εκπρόσωπος της εταιρείας στους Epoch Times.
Προφυλάξεις
Το FluMist είναι προς το παρόν το μοναδικό ρινικό εμβόλιο εγκεκριμένο από την FDA, η οποία το ενέκρινε το 2003 για χρήση σε άτομα ηλικίας 5 έως 49 ετών, ενώ το 2007 διεύρυνε τα όρια ηλικίας ώστε να περιλαμβάνονται και παιδιά ηλικίας 2 ετών.
Αντίθετα με τα περισσότερα ενδομυϊκά εμβόλια γρίπης, το FluMist περιέχει ζωντανούς εξασθενημένους ιούς παρά σκοτωμένους ιούς γρίπης.
Οι έγκυες γυναίκες, άτομα σε ανοσοκαταστολή ή άτομα που ζουν με ανοσοκατεσταλμένα άτομα βρίσκονται επομένως σε κίνδυνο πιθανής λοίμωξης και θα πρέπει να συμβουλευτούν τον πάροχο υγείας τους για το εάν θέλουν να λάβουν αυτό το εμβόλιο, σύμφωνα με τις οδηγίες χρήσης του εμβολίου.
Άτομα με ιστορικό άσθματος, συνδρόμου Guillain-Barre ή τα οποία έχουν πρόβλημα με την καρδιά, τους νεφρούς, τους πνεύμονες ή έχουν διαβήτη θα πρέπει επίσης να συμβουλευτούν τον οικογενειακό ιατρό τους.
Το ρινικό εμβόλιο χορηγείται μέσω ψεκασμού μισής δόσης σε κάθε ρουθούνι ξεχωριστά.
Σύμφωνα με τις οδηγίες χρήσης του φαρμάκου, το FluMist δεν πρέπει να χρησιμοποιείται εάν υπάρχει αλλεργία στα αυγά, εάν κάποιος λαμβάνει ασπιρίνη ή φάρμακα που περιέχουν ασπιρίνη ή αν κάποιος είναι αλλεργικός σε άλλα μη ενεργά συστατικά του εμβολίου.
Οι πιο κοινές παρενέργειες είναι καταρροή ή βουλωμένη μύτη, πονόλαιμος και πυρετός.
Έρευνα που διεξήχθη σε ιατρούς πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας στο Ηνωμένο Βασίλειο βρήκε πως πάνω από το 20% χρησιμοποιεί την τεχνητή νοημοσύνη (ΤΝ) για διάγνωση και συστάσεις θεραπείας.
Το ChatGPT, το οποίο ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2022, ήταν το πιο δημοφιλές εργαλείο ανάμεσα στους ιατρούς.
«Προκαταρκτικά στοιχεία υποδηλώνουν τις εντυπωσιακές ικανότητες αυτών των εργαλείων για την υποβοήθηση στην συγγραφή ενσυναίσθητων εγγράφων», λένε οι συγγραφείς. «Ωστόσο αυτά τα εργαλεία ενέχουν επίσης και περιορισμούς. Τείνουν να δημιουργούν εσφαλμένες πληροφορίες.»
Διεξήχθη έρευνα σε πάνω από 1000 ιατρούς. Περίπου το 30% το χρησιμοποιούσαν για την παραγωγή εγγράφων μετά τα ραντεβού των ασθενών τους και το 28% και το 25% το χρησιμοποιούσε για σύσταση διάγνωσης και επιλογών θεραπείας αντιστοίχως.
Η Σάρλοτ Μπλες, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο τμήμα υγείας των γυναικών και των παιδιών στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα στη Σουηδία, δήλωσε ότι εξεπλάγη από το ποσοστό των γιατρών πρωτοβάθμιας περίθαλψης που χρησιμοποιούν τεχνητή νοημοσύνη στην εργασία τους.
Όταν ρωτήθηκε σχετικά με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Μπλες δήλωσε στους Epoch Times ότι η εκτίμησή της είναι ότι οι Αμερικανοί «γιατροί μπορεί να χρησιμοποιούν αυτά τα εργαλεία σε μεγαλύτερο αριθμό από ό,τι υποψιαζόμαστε».
Επισήμανε μια προηγούμενη μελέτη της οποίας ηγήθηκε, η οποία διεξήχθη τον Νοέμβριο του 2023 σε ψυχιάτρους που ανήκουν στην Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση, η οποία διαπίστωσε ότι το 44% των ψυχιάτρων δήλωσε ότι χρησιμοποιεί το GPT 3.5 με έναν στους τρεις να δηλώνει ότι έχει χρησιμοποιήσει το GPT 4.0.
«Το ένστικτό μου λέει ότι οι γιατροί, όπως οι εργαζόμενοι και οι φοιτητές σε άλλους τομείς, μπορεί να χρησιμοποιούν αυτά τα εργαλεία στα κρυφά», είπε.
Οι συγγραφείς ανέφεραν ότι η μελέτη τους ενδεχομένως να μην είναι αντιπροσωπευτική των ιατρών στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Τα ευρήματα δημοσιοποιήθηκαν την Τρίτη στο περιοδικό BMJ Health and Care Informatics.
Η έρευνα είναι η μεγαλύτερη που διεξήχθη πάνω στους ιατρούς που χρησιμοποιούν παραγωγική τεχνητή νοημοσύνη, η οποία είναι ικανή να παράγει περιεχόμενο, στην κλινική πρακτική, λένε οι συγγραφείς.
Ύστερα την ενεργοποίηση του ChatGPT στα τέλη του 2022, το ενδιαφέρον στα chatbots που λειτουργούν με βάση το μεγάλο γλωσσικό μοντέλο (Large Language Models – LLM) έχει εκτιναχθεί στα ύψη, και η προσοχή εστιάζει αυξανόμενα στην κλινική δυνατότητα αυτών των εργαλείων.
Τα ευρήματά τους υποδεικνύουν ότι οι ιατροί «μπορούν να αντλήσουν αξία από αυτά τα εργαλεία, συγκεκριμένα με διοικητικά καθήκοντα και για να υποστηρίξουν την κλινική λογική. Παρόλα αυτά, προειδοποιούμε ότι αυτά τα εργαλεία έχουν περιορισμούς από την στιγμή που μπορούν να ενέχουν ανεπαίσθητα σφάλματα και προτιμήσεις», ανέφεραν οι συγγραφείς.
«Η ιατρική κοινότητα θα πρέπει να βρει τρόπους τόσο να εκπαιδεύσει τους ιατρούς και τους εκπαιδευόμενους καθώς και να καθοδηγήσει τους ασθενείς σχετικά με την ασφαλή υιοθέτηση αυτών των εργαλείων.»
Κίνδυνοι και καθοδήγηση
Το να συμβουλευόμαστε την Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ) μπορεί να διακινδυνεύσει τα δεδομένα των ασθενών και οι πληροφορίες που παρέχει η ΤΝ μπορεί να είναι εσφαλμένες, αναφέρουν οι συγγραφείς.
«Δεν είναι ξεκάθαρο το πώς οι διαδικτυακές εταιρίες πίσω από την παραγωγική ΤΝ χρησιμοποιούν τις πληροφορίες που συλλέγουν», λένε οι συγγραφείς.
Η Μπλες δήλωσε ότι οι γιατροί μπορούν να χρησιμοποιήσουν γεννητική τεχνητή νοημοσύνη ιατρικού επιπέδου, η οποία είναι συμβατή με τον Νόμο περί Φορητότητας και Λογοδοσίας της Ασφάλισης Υγείας (Health Insurance Portability and Accountability Act-HIPAA) για την προστασία της ιδιωτικής ζωής των ασθενών, αν και αυτές οι εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης εξακολουθούν να ενέχουν τον κίνδυνο δημιουργίας λαθών και προκατειλημμένων συστάσεων.
Οι συγγραφείς παραθέτουν μια τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή του 2024 η οποία εξέτασε την ικανότητα του ChatGPT να καταχωρίσει τα ιστορικά των ασθενών.
Οι ιατροί θα λάμβαναν το ιστορικό των ασθενών και το ChatGPT θα το κατέγραφε. Οι συγγραφείς βρήκαν πως το 36% των εγγράφων είχε εσφαλμένες πληροφορίες.
«Χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για να εξετάσουμε την υιοθέτηση των ιατρών της παραγωγικής ΤΝ και το πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε καλύτερα αυτά τα εργαλεία με ασφάλεια στην κλινική πρακτική», λένε οι συγγραφείς, προσθέτοντας ότι επί του παρόντος δεν υπάρχει καμία καθοδήγηση πάνω στο πως οι ιατροί θα πρέπει να χρησιμοποιούν αυτά τα εργαλεία.
«Η ιατρική κοινότητα θα πρέπει να βρει τρόπους να εκπαιδεύσει τους ιατρούς και τους εκπαιδευόμενους σχετικά με τα πιθανά πλεονεκτήματα αυτών των εργαλείων στην σύνοψη των πληροφοριών όπως επίσης και με τους κινδύνους.»
Η Μπλες δήλωσε ότι είναι απίθανο η συνήθης χρήση της παραγωγικής τεχνητής νοημοσύνης να επηρεάσει αρνητικά την επάρκεια των γιατρών.
«Εάν χρησιμοποιούν αυτά τα εργαλεία για να παίρνουν ιδέες πριν από κλινικές αποφάσεις ή ως δεύτερες γνώμες, αυτή μπορεί να είναι μια ιδιαίτερα πολύτιμη χρήση αυτών των εργαλείων αυτή τη στιγμή».
Μια έρευνα σε 141 χώρες διαπίστωσε ότι πάνω από το 52% των ερωτηθέντων «αναμένουν σοβαρό κίνδυνο από το πόσιμο νερό μέσα στα επόμενα δύο χρόνια», σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Nature Communications, ανέλυσε δεδομένα από περισσότερους από 148.000 ενήλικες από την παγκόσμια δημοσκόπηση κινδύνου του 2019 του Ιδρύματος Lloyd’s Register Foundation.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Northwestern και το UNC διαπίστωσαν ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρά το γεγονός ότι πάνω από το 97% του πληθυσμού έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό, περίπου το 40% των ανθρώπων αναμένει να υποστεί πρόβλημα υγείας.
Το χαμηλότερο ποσοστό αναφέρθηκε στη Σιγκαπούρη (0,9 τοις εκατό) και το υψηλότερο στη Ζάμπια (54,3 τοις εκατό).
Τα ευρήματα έδειξαν ότι η πρόσβαση σε καθαρό νερό δεν έχει να κάνει με την κατασκευή περισσότερων υποδομών, «αλλά πολύ περισσότερο με τις αντιλήψεις του κοινού για την ασφάλεια και την εμπιστοσύνη», δήλωσε στην εφημερίδα The Epoch Times ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Τζόσουα Ν. Μίλερ, μεταδιδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας.
Αλλά η αντίληψη των ανθρώπων μπορεί να μην είναι λανθασμένη, είπε.
Αντίληψη εναντίον Πραγματικότητας
Το μεγάλο ερώτημα με το εύρημα είναι αν οι αντιλήψεις των ανθρώπων είναι αληθινές, δήλωσε ο Μίλερ.
Επισημαίνει μια πρόσφατη έκθεση που δημοσιεύθηκε στο Science από Ελβετούς ερευνητές, η οποία εκτιμά ότι 4,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό.
«Αρχικά πιστεύαμε ότι ήταν περίπου 2,2 δισεκατομμύρια, αλλά καθώς οι άνθρωποι άρχισαν να συγκεντρώνουν περισσότερα δεδομένα και να προσπαθούν να κάνουν νέες εκτιμήσεις για την ποιότητα του νερού […] τώρα έχει διπλασιαστεί […] Έτσι, αυτό μου υποδηλώνει ότι οι αντιλήψεις των ανθρώπων είναι ήδη μπροστά από το πού βρισκόμαστε στον κόσμο της ποιότητας του νερού», δήλωσε ο Μίλερ.
«Οι άνθρωποι έχουν μια καλή αίσθηση μέσω της γεύσης και της όσφρησης και των ιστορικών εμπειριών από την εμπειρία προβλήματος από το νερό, γνωρίζοντας αν είναι ασφαλές ή όχι να πίνουν νερό.»
Από την άλλη πλευρά, ο Μίλερ τόνισε ότι οι αντιλήψεις των ανθρώπων οδηγούν σε συμπεριφορές που διαμορφώνουν τις αποφάσεις και τα αποτελέσματα για την υγεία τους.
«Όταν δεν εμπιστευόμαστε το νερό της βρύσης, αγοράζουμε συσκευασμένο νερό, το οποίο είναι εξαιρετικά ακριβό και επιβαρύνει το περιβάλλον- πίνουμε σόδα ή άλλα ζαχαρούχα ποτά, τα οποία είναι σκληρά για τα δόντια και τη γραμμή της μέσης- και καταναλώνουμε πολύ επεξεργασμένα έτοιμα τρόφιμα ή πηγαίνουμε σε εστιατόρια για να αποφύγουμε το μαγείρεμα στο σπίτι, το οποίο είναι λιγότερο υγιεινό και πιο ακριβό», δήλωσε η Σέρα Λ. Γιανγκ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, σε δελτίο Τύπου.
«Τα άτομα που αυτοαναφέρουν ότι εκτίθενται σε μη ασφαλές νερό βιώνουν μεγαλύτερο ψυχολογικό στρες […] και διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο κατάθλιψης από ό,τι εκείνα που δεν το κάνουν», έγραψαν οι συγγραφείς στη μελέτη τους.
Διαφθορά, ο μεγαλύτερος παράγοντας
Η μελέτη του Nature Communications έδειξε ότι η αντίληψη του κοινού για τη διαφθορά είναι ο ισχυρότερος παράγοντας πρόβλεψης για τους κινδύνους από το πόσιμο νερό.
Αρκετοί παράγοντες μπορούν να εξηγήσουν γιατί οι διάφορες χώρες έχουν διαφορετικά ποσοστά πρόβλεψης του κινδύνου.
Μεταξύ αυτών, η αντίληψη του κοινού για τη διαφθορά είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας, σύμφωνα με τη μελέτη, που αντιπροσωπεύει περισσότερο από το 50% των διαφορών μεταξύ των χωρών.
Επιπλέον, οι χώρες που είναι διεφθαρμένες τείνουν επίσης να διαθέτουν λιγότερο καθαρό νερό και να επενδύουν λιγότερο στις κοινότητες και τις υποδομές τους, δήλωσε ο Μίλερ.
Ωστόσο, η γνώμη των ανθρώπων για την κυβέρνηση δεν μπορεί να εξηγήσει όλες τις διαφορές.
Οι συγγραφείς διαπίστωσαν επίσης ότι τα δύο τρίτα των ατόμων που αναμένουν να υποστούν πρόβλημα υγείας από το νερό τα επόμενα δύο χρόνια δήλωσαν ότι η κυβέρνησή τους έκανε «καλή δουλειά» όσον αφορά την εγγύηση ασφαλούς πόσιμου νερού.
Άλλοι σημαντικοί παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν το ποσοστό πρόβλεψης προβλήματος μιας χώρας περιλαμβάνουν ένα υψηλό ποσοστό ατόμων που έχουν υποστεί πρόβλημα υγείας από το πόσιμο νερό και ή ένα υψηλό ποσοστό θανάτων που συνδέονται με το πόσιμο νερό.
Αυξανόμενες ανησυχίες για το νερό
Σε ατομικό επίπεδο, οι γυναίκες, οι μορφωμένοι και οι άνθρωποι που ανέφεραν οικονομικές δυσκολίες είχαν την τάση να αναμένουν πρόβλημα υγείας από το πόσιμο νερό.
«Νομίζω ότι οι άνθρωποι ευαισθητοποιούνται όλο και περισσότερο για τα ζητήματα του νερού και άλλες περιβαλλοντικές απειλές», δήλωσε ο Μίλερ.
«Είναι απλά η μία έκθεση μετά την άλλη για τη δεινή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε», δήλωσε ο Μίλερ, απαριθμώντας τις αυξημένες πλημμύρες, τις ξηρασίες, την απορροή, τη μόλυνση και τα ακραία καιρικά φαινόμενα που μολύνουν και καταστρέφουν τις υποδομές ύδρευσης.
Παρά την εκτεταμένη επεξεργασία και τον καθαρισμό του νερού για την απομάκρυνση των ρύπων, κάποια υπολείμματα παραμένουν.
Ταυτόχρονα, οι ερευνητές βρίσκουν νέες χημικές ουσίες και ουσίες στην παροχή νερού που μπορεί να εγκυμονούν κινδύνους για την υγεία, οι οποίες απαιτούν περισσότερες μελέτες και τη θέσπιση νέων κανονισμών.
«Δεν θέλω να κακολογήσω τους παρόχους υπηρεσιών κοινής ωφέλειας στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι πραγματικά δύσκολο», δήλωσε ο Μίλερ. «Κάθε φορά που επιβάλλουμε έναν νέο περιορισμό ή ένα νέο όριο στο οποίο πρέπει να επιτύχουν την ποιότητα του νερού, αυτό σημαίνει μεγαλύτερο κόστος και είτε πρέπει να ζητήσουν από τους καταναλωτές να πληρώσουν περισσότερα είτε δεν πρόκειται να ανταποκριθούν στις κατευθυντήριες γραμμές. Και νομίζω ότι αυτή είναι η συνεχής ένταση που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση με τη θέσπιση νέων κανονισμών και γι’ αυτό μερικές φορές είναι πραγματικά αργή».
Αν και η έρευνα μπορεί να βρει μολυσματικές ουσίες που είναι δυνητικά επιβλαβείς, είναι δύσκολο για την κυβέρνηση να προβεί σε νέους κανονισμούς λόγω των επιπτώσεων στο κόστος.
«Πρέπει πραγματικά να υπολογίσουμε την αξία του νερού και το πόσο είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε γι’ αυτό», δήλωσε ο Μίλερ. «Υπάρχει ένας αυξανόμενος κατάλογος μολυσματικών παραγόντων για τους οποίους ανησυχούμε δυνητικά, και υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα αποδείξεων σχετικά με το πόσο επιβλαβείς είναι και σε ποιο όριο. Νομίζω, λοιπόν, ότι απαιτείται πολύ ξεκάθαρο μήνυμα για τη δημόσια υγεία σχετικά με το τι υπάρχει στο νερό μας και αν είναι επιβλαβές ή όχι».
