Πέμπτη, 30 Οκτ, 2025

Η πενταμερής πρωτοβουλία της Ελλάδας στο μικροσκόπιο

Ανάλυση

Η πρόσφατη ελληνική πρωτοβουλία για τη σύγκληση πενταμερούς διάσκεψης με τη συμμετοχή Ελλάδας, Κύπρου, Τουρκίας, Αιγύπτου και Λιβύης, με θέμα την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο, έχει προκαλέσει έντονο προβληματισμό στην αναλυτική κοινότητα. Η πρόταση, που εξαγγέλθηκε από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη στη Βουλή, φέρεται να στοχεύει στο να προλάβει η Αθήνα άλλες διπλωματικές πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να επιβάλουν δυσμενές πλαίσιο διαπραγμάτευσης. Ωστόσο, η έλλειψη ουσιαστικής προετοιμασίας και η βιαστική ανακοίνωση εγείρουν σοβαρά ερωτήματα για τις προθέσεις και τους πραγματικούς στόχους αυτής της κίνησης.​

Η ιδέα μιας πολυμερούς διάσκεψης για τα θέματα της Ανατολικής Μεσογείου δεν είναι καινούρια. Αντίθετα, αποτελεί παλαιότερη τουρκική πρόταση που είχε διατυπωθεί από τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, ενώ είχε επαναληφθεί και από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ. Το γεγονός ότι η Ελλάδα υιοθετεί τώρα μια πρωτοβουλία που προέρχεται από τουρκικό σχεδιασμό αποτελεί από μόνο του ανησυχητικό στοιχείο. Η Αθήνα φαίνεται να εγκαταλείπει την πρακτική των τριμερών συνεργασιών – στις οποίες είχε τον πρώτο λόγο και έλεγχο της ατζέντας – για να μπει σε ένα πολυμερές σχήμα όπου ο έλεγχος θα είναι πολύ πιο δύσκολος.​

Ο κίνδυνος της αλλαγής πλαισίου

Η κεντρική αιτιολογία που προβάλλει η ελληνική κυβέρνηση είναι η επιθυμία να προληφθούν πρωτοβουλίες άλλων, ιδίως στο πλαίσιο των αμερικανικών πιέσεων για επίλυση των περιφερειακών κρίσεων. Η διοίκηση Τραμπ έχει εκφράσει την πρόθεσή της να «κλείσει μέτωπα» παντού, μετά την επιτυχία της συμφωνίας για τη Γάζα, και να προωθήσει λύσεις στη Μέση Ανατολή. Αυτή η αμερικανική στροφή προς τον ρεαλισμό και την επίλυση περιφερειακών διαφορών δημιουργεί ένα νέο διπλωματικό περιβάλλον, στο οποίο η Αθήνα φοβάται ότι μπορεί να βρεθεί απομονωμένη.​

Ωστόσο, η βιαστική φύση της πρωτοβουλίας προδίδει έλλειψη βάθους και στρατηγικού σχεδιασμού. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι έχει προηγηθεί διαβούλευση με την Κύπρο ούτε ότι έχει γίνει ανίχνευση των θέσεων της Αιγύπτου ή διαπραγμάτευση με τη Λιβύη για το ποια κυβέρνηση θα εκπροσωπήσει τη χώρα. Η Λιβύη βρίσκεται σε κατάσταση πολιτικής διχοτόμησης, με δύο ανταγωνιστικές κυβερνήσεις: την αναγνωρισμένη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας στην Τρίπολη, που έχει υπογράψει το τουρκολιβυκό μνημόνιο, και τη Βουλή των Αντιπροσώπων στο Τομπρούκ, υπό τον στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ.​

Το ζήτημα της λιβυκής εκπροσώπησης είναι κρίσιμο. Αν προσκληθεί η κυβέρνηση της Τρίπολης, αυτή έχει ήδη δεσμευτεί με το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο του 2019, το οποίο παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και αγνοεί την ύπαρξη των ελληνικών νησιών. Αν πάλι κληθεί ο Χαφτάρ, οι πρόσφατες εξελίξεις δείχνουν μια ανησυχητική στροφή προς την Άγκυρα, με τη Βουλή του Τομπρούκ να εξετάζει την επικύρωση του τουρκολιβυκού μνημονίου, το οποίο μέχρι πρότινος είχε καταδικάσει.​

Η τουρκική ατζέντα και οι ελληνικές κόκκινες γραμμές

Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους της πενταμερούς πρωτοβουλίας είναι η εξίσωση Ελλάδας και Τουρκίας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η Τουρκία επιμένει στην αντιμετώπιση όλων των διεκδικήσεών της ως «πακέτο», ενώ η Ελλάδα αναγνωρίζει μόνο μία διαφορά: την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Το άνοιγμα μιας πολυμερούς διάσκεψης χωρίς προκαθορισμένο πλαίσιο δημιουργεί κίνδυνο εισαγωγής στην ατζέντα και άλλων τουρκικών διεκδικήσεων, όπως η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, το καθεστώς των γκρίζων ζωνών, ή ακόμη και η αναγνώριση του ψευδοκράτους στην κατεχόμενη Κύπρο.​

Οι πρόσφατες δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Χακάν Φιντάν αποκαλύπτουν τη στρατηγική της Άγκυρας. Ο Φιντάν αναφέρθηκε για πρώτη φορά ανοιχτά στο ζήτημα των χωρικών υδάτων, λέγοντας: «Εγώ δεν αποδέχομαι τα 12 μίλια, εσύ δεν αποδέχεσαι τα 6. Αυτά μπορούν να συζητηθούν». Αυτή η δήλωση παρακάμπτει ευθέως το Δίκαιο της Θάλασσας και μετατρέπει ένα κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας – την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια – σε αντικείμενο πολιτικής διαπραγμάτευσης.​

Το ζήτημα των χωρικών υδάτων είναι θεμελιώδους σημασίας. Η επέκταση των χωρικών υδάτων αποτελεί μονομερές δικαίωμα κάθε κράτους και αφορά την άσκηση κυριαρχίας, όχι κυριαρχικού δικαιώματος όπως η ΑΟΖ. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να διαβουλευτεί με κανέναν για την επέκταση των χωρικών υδάτων της. Αντίθετα, η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα αποτελούν ζώνες κυριαρχικών δικαιωμάτων που μπορούν να οριοθετηθούν με διμερείς συμφωνίες ή, σε περίπτωση διαφωνίας, με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο. Η ανάμειξη των δύο θεμάτων είναι επικίνδυνη και δημιουργεί προηγούμενο αποδοχής της τουρκικής επιχειρηματολογίας.​

Οι διαφιλονικούμενες ΑΟΖ: με μπλε χρώμα σημειώνονται οι διεκδικήσεις Ελλάδας και Κύπρου, ενώ με κόκκινο αυτές τις Τουρκίας. 2 Μαρτίου 2021. (Public Domain)

 

Η Διακήρυξη των Αθηνών και το ‘ξέπλυμα’ της Τουρκίας

Η πενταμερής πρωτοβουλία αποτελεί και μια ευκαιρία για την Τουρκία να επικαλεστεί τη Διακήρυξη των Αθηνών, που υπέγραψαν Μητσοτάκης και Ερντογάν τον Δεκέμβριο του 2023. Η Διακήρυξη αυτή, παρότι δεν αποτελεί δεσμευτική διεθνή συμφωνία, έχει χρησιμοποιηθεί από την Άγκυρα ως άλλοθι για να παρουσιάσει τις σχέσεις με την Ελλάδα ως «ομαλοποιημένες». Η Γερμανία, η οποία φέρεται να έχει υιοθετήσει μια πιο «ρεαλιστική» προσέγγιση στη γεωπολιτική, επικαλέστηκε τη Διακήρυξη των Αθηνών για να δικαιολογήσει την αναγνώριση της Τουρκίας ως «στρατηγικού και αξιόπιστου συμμάχου» του ΝΑΤΟ.​

Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι η Τουρκία πρέπει να ενταχθεί στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα άμυνας SAFE, παρά τις ελληνικές αντιρρήσεις. Η στάση της Γερμανίας δείχνει ότι η Διακήρυξη των Αθηνών λειτούργησε ως εργαλείο ‘ξεπλύματος’ της Τουρκίας στη διεθνή σκηνή, παρά το γεγονός ότι η Άγκυρα εξακολουθεί να κατέχει ευρωπαϊκό έδαφος (Κύπρο), να μην αναγνωρίζει ένα κράτος-μέλος της ΕΕ, και να διατηρεί το casus belli κατά της Ελλάδας.​

Η «μείωση της έντασης» που αναφέρεται συχνά ως επίτευγμα της Διακήρυξης είναι παραπλανητική. Παρά τις δηλώσεις για «ήρεμα νερά», οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και του FIR Αθηνών συνεχίζονται. Από τις αρχές του 2025, έχουν καταγραφεί περισσότερες από 80 παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου και 179 παραβάσεις των Κανόνων Εναέριας Κυκλοφορίας. Η Τουρκία εκδίδει παράνομες NAVTEX για στρατιωτικές ασκήσεις σε περιοχές του Αιγαίου, ενώ συνεχίζει να στέλνει μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAV) για να «μετρά» τους χρόνους αντίδρασης της ελληνικής αεράμυνας.​

Οι γερμανικές προτεραιότητες και ο ευρωπαϊκός ρεαλισμός

Η στάση της Γερμανίας αποκαλύπτει μια ευρύτερη μετατόπιση στην ευρωπαϊκή διπλωματία προς αυτό που αποκαλείται «ρεαλπολιτίκ». Η Γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών Ανναλένα Μπέρμποκ [Annalena Baerbock], παρά την προηγούμενη κριτική της στην Τουρκία για θέματα δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φαίνεται τώρα να υποστηρίζει την ενίσχυση του ρόλου της Άγκυρας στο ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας. Η Γερμανία προωθεί την πώληση μαχητικών αεροσκαφών Eurofighter στην Τουρκία και θέλει την ένταξή της στο πρόγραμμα SAFE, θεωρώντας ότι η Τουρκία είναι αναγκαίος εταίρος για την άμυνα της Ευρώπης.​

Αυτή η προσέγγιση αγνοεί τα συμφέροντα των ελληνικών και κυπριακών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ιστορία των γερμανοτουρκικών σχέσεων έχει επανειλημμένα δείξει ότι το Βερολίνο τείνει να θεωρεί την Τουρκία ως στρατηγικό πυλώνα, ανεξαρτήτως των συνεπειών για άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Η στροφή προς τον «ρεαλισμό» σημαίνει, στην πράξη, την εγκατάλειψη των αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των φιλελεύθερων αξιών που υποτίθεται ότι διέπουν την ΕΕ, υπέρ βραχυπρόθεσμων γεωπολιτικών υπολογισμών.​

Η διάβρωση του Διεθνούς Δικαίου και η νέα τάξη πραγμάτων

Το ζήτημα που τίθεται με τη μεγαλύτερη οξύτητα είναι η σταδιακή διάβρωση της φιλελεύθερης διεθνούς τάξης και των κανόνων που τη διέπουν. Η επίκληση του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας από την Ελλάδα γίνεται ολοένα και λιγότερο αποτελεσματική σε έναν κόσμο όπου η ισχύς επικρατεί του δικαίου. Η Ελλάδα εξακολουθεί να επικαλείται «συλλήβδην μία οικουμενική διάσταση του Διεθνούς Δικαίου», αλλά αυτή η διάσταση δεν υποστηρίζεται πλέον από μηχανισμούς επιβολής.​

Η περίπτωση του τουρκολιβυκού μνημονίου είναι ενδεικτική. Παρά το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επανειλημμένως καταδικάσει το μνημόνιο ως παράνομο και χωρίς νομική ισχύ, η Τουρκία συνεχίζει να το χρησιμοποιεί ως βάση για τις διεκδικήσεις της. Η πρόσφατη στροφή του Χαλίφα Χαφτάρ προς την Άγκυρα και η εξέταση επικύρωσης του μνημονίου από τη Βουλή του Τομπρούκ δείχνουν ότι η Τουρκία μπορεί να επιτύχει τους στόχους της μέσω της διπλωματίας και των συμμαχιών, ανεξαρτήτως της νομιμότητας των θέσεών της.​

Η απειλή της αμοιβαιότητας και των τετελεσμένων

Ένας ακόμη κίνδυνος που ελλοχεύει στην πενταμερή πρωτοβουλία είναι η λογική της «αμοιβαιότητας». Η Τουρκία έχει επανειλημμένα προσπαθήσει να εισαγάγει στο διάλογο με την Ελλάδα την αρχή των αμοιβαίων υποχωρήσεων. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ελληνική θέση θα πρέπει να συνοδεύεται από μια αντίστοιχη τουρκική, ανεξαρτήτως τού αν αυτές οι θέσεις είναι ισοδύναμες ή νόμιμες. Για παράδειγμα, η Τουρκία έχει προτείνει την «αμοιβαία αποστρατιωτικοποίηση», με την Ελλάδα να αποσύρει στρατιωτικές δυνάμεις από τα νησιά και την Τουρκία να αποσύρει τον Δ’ Στρατό Αιγαίου από τα ενδότερα. Αυτή η πρόταση είναι καταφανώς ετεροβαρής, αφού τα ελληνικά νησιά βρίσκονται υπό διαρκή απειλή από την τουρκική υπεροχή.​

Η συμμετοχή της Ελλάδας σε μια πενταμερή διάσκεψη χωρίς προκαθορισμένο πλαίσιο δημιουργεί τον κίνδυνο να εισαχθεί αυτή η λογική αμοιβαιότητας στην ατζέντα. Η Τουρκία μπορεί να ζητήσει να τεθούν όλα τα θέματα «στο τραπέζι», συμπεριλαμβανομένης της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών, των χωρικών υδάτων, του εναέριου χώρου, και ακόμη και του καθεστώτος της Κύπρου. Η Ελλάδα θα βρεθεί στη δύσκολη θέση να αρνείται να συζητήσει αυτά τα θέματα, ενώ θα έχει ήδη δεσμευτεί στη διαδικασία της πενταμερούς.​

Η ελληνική στρατηγική και οι εναλλακτικές επιλογές

Η κεντρική αδυναμία της ελληνικής προσέγγισης είναι ότι προσπαθεί να διαχειριστεί την πίεση των γεωπολιτικών ανακατατάξεων με αμυντικές κινήσεις, αντί να αναπτύξει μια επιθετική διπλωματική στρατηγική. Η αιτιολογία ότι η πενταμερής στοχεύει να «προλάβει άλλες πρωτοβουλίες» δείχνει μια αντιδραστική λογική, όχι προορατική. Αντί να θέτει η ίδια το πλαίσιο και τους όρους του διαλόγου, η Ελλάδα φαίνεται να προσαρμόζεται σε ένα πλαίσιο που της επιβάλλεται από άλλους.​

Μια εναλλακτική προσέγγιση θα ήταν η εμβάθυνση των τριμερών συνεργασιών με χώρες που μοιράζονται τις ίδιες αξίες και αρχές, όπως η Κύπρος, το Ισραήλ, η Αίγυπτος, και η Γαλλία. Αυτές οι συνεργασίες θα έπρεπε να διευρυνθούν για να περιλάβουν και άλλες χώρες της περιοχής, δημιουργώντας ένα δίκτυο αντιβάρου στην τουρκική επιρροή. Η συμμετοχή της Τουρκίας σε αυτά τα σχήματα θα μπορούσε να γίνει μόνο υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις: την ανάκληση του casus belli, την αποδοχή του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, και την αναγνώριση των κυριαρχικών δικαιωμάτων όλων των συμμετεχόντων.​

Επιπλέον, η Ελλάδα θα έπρεπε να επενδύσει περισσότερο στην ενίσχυση της αποτρεπτικής της ικανότητας. Η συνεχής αναβάθμιση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και η ανάπτυξη αμυντικών συμμαχιών με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, και άλλες χώρες αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορεί η Ελλάδα να διαπραγματεύεται από θέση ισχύος. Η διπλωματία χωρίς στρατιωτική ισχύ είναι αναποτελεσματική σε έναν κόσμο που λειτουργεί με το δικαίο του ισχυρού.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της εφημερίδας The Epoch Times.

Η Apple κοντά στα $ 4 τρισ. – iPhone 17 και ΑΙ αλλάζουν το παιχνίδι

Η Apple βρίσκεται μόλις μία ανάσα από το να γίνει η δεύτερη εταιρεία στην ιστορία που φτάνει κεφαλαιοποίηση $ 4 τρισεκατομμυρίων, ακολουθώντας την Nvidia που πρωτοστατεί με αποτίμηση $ 4,4 τρισεκατομμυρίων. Αυτή η εκπληκτική άνοδος έρχεται μετά από ένα αργό ξεκίνημα της χρονιάς, όπου η μετοχή της Apple (AAPL) παρέμεινε σχεδόν αμετάβλητη για μεγάλο μέρος του 2025, αντιμετωπίζοντας ανησυχίες για τον ανταγωνισμό στην Κίνα και την αβεβαιότητα γύρω από την τεχνητή νοημοσύνη. Ωστόσο, η κυκλοφορία του iPhone 17 τον Σεπτέμβριο φαίνεται να άλλαξε ριζικά το κλίμα, με τη μετοχή της εταιρείας να σημειώνει ιστορικό υψηλό στα $262,24 στις 20 Οκτωβρίου, ανεβάζοντας την αποτίμησή της σε $ 3,89 τρισεκατομμύρια και ξεπερνώντας τη Microsoft για να γίνει η δεύτερη σε χρηματική αξία εταιρεία παγκοσμίως.​

Ο θρίαμβος του iPhone 17

Η επιτυχία του iPhone 17 υπερέβη κάθε προσδοκία, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Κίνα, δύο από τις μεγαλύτερες αγορές της Apple. Σύμφωνα με αναλυτικά στοιχεία της Counterpoint Research, η σειρά iPhone 17 πούλησε 14% περισσότερα τεμάχια από το iPhone 16 στις πρώτες 10 ημέρες κυκλοφορίας της στις δύο χώρες, ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό επίτευγμα που δείχνει τη δυναμική της νέας γενιάς. Το βασικό μοντέλο του iPhone 17 σημείωσε ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία, με τις πωλήσεις να αυξάνονται κατά 31% συνολικά και σχεδόν να διπλασιάζονται στην Κίνα συγκριτικά με το iPhone 16. Αυτό το φαινόμενο έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς η Κίνα αποτελεί μία από τις πιο ανταγωνιστικές αγορές, όπου η Apple αντιμετωπίζει εταιρείες όπως η Huawei και η Xiaomi.​

Η επιτυχία στην Κίνα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην πρόταση αξίας του βασικού μοντέλου. Όπως τόνισε η Μένγκμενγκ Τζανγκ [Mengmeng Zhang], ανώτερη αναλύτρια της Counterpoint Research, το βασικό μοντέλο iPhone 17 είναι εξαιρετικά ελκυστικό στους καταναλωτές, προσφέροντας εξαιρετική σχέση ποιότητας-τιμής με βελτιωμένο τσιπ, αναβαθμισμένη οθόνη, μεγαλύτερο αποθηκευτικό χώρο και καλύτερη κάμερα selfie, όλα στην ίδια τιμή με το περσινό iPhone 16. Οι επιπλέον εκπτώσεις και κουπόνια που προσφέρονται μέσω των καναλιών πώλησης έχουν ενισχύσει περαιτέρω τη ζήτηση, κάνοντας την αγορά «αυτονόητη» για τους Κινέζους καταναλωτές.​

Στις ΗΠΑ, η εικόνα διαφέρει σημαντικά. Εκεί, πρωταγωνιστής είναι το iPhone 17 Pro Max, το οποίο έχει δει ισχυρή αύξηση στη ζήτηση χάρη στις γενναιόδωρες επιδοτήσεις από τους μεγάλους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους. Οι εταιρείες AT&T, Verizon και T-Mobile αύξησαν τις μέγιστες επιδοτήσεις τους κατά περίπου 10%, ή $100, προσφέροντας ουσιαστικά δωρεάν συσκευές με μακροχρόνια συμβόλαια 24 έως 36 μηνών. Αυτή η στρατηγική στοχεύει στο να «κλειδώσουν» τους πελάτες σε πολυετή συμβόλαια, εξασφαλίζοντας σταθερά έσοδα από τις υπηρεσίες τηλεφωνίας, ενώ μετατρέπουν το ultra-premium iPhone σε προσιτό προϊόν για τις μάζες.​

Το iPhone Air: Η έκπληξη της Κίνας

Ένα ακόμα highlight στην επιτυχία της Apple είναι το φθηνότερο και πιο λεπτό μοντέλο iPhone Air, που παρουσιάστηκε επίσης τον Σεπτέμβριο. Αυτό το μοντέλο, που χρησιμοποιεί αποκλειστικά eSIM λόγω του εξαιρετικά λεπτού σχεδιασμού του, καθυστέρησε να κυκλοφορήσει στην Κίνα λόγω ρυθμιστικών θεμάτων, καθώς οι κινεζικοί κανονισμοί απαιτούσαν φυσική SIM κάρτα. Όταν τελικά εγκρίθηκε η χρήση eSIM από το υπουργείο Βιομηχανίας και Πληροφορικής, το iPhone Air εξαντλήθηκε μέσα σε λίγα λεπτά στις φυσικές και διαδικτυακές λιανικές αγορές της Κίνας, μετά την έναρξη των προπαραγγελιών στις 17 Οκτωβρίου 2025.​

Καταστήματα σε πόλεις όπως το Πεκίνο, η Σαγκάη και η Τιαντζίν ξέμεναν από απόθεμα σχεδόν αμέσως, ενώ οι διαδικτυακές παραγγελίες καθυστερούσαν κατά 1-2 εβδομάδες, αν και στις ΗΠΑ, η υποδοχή του ίδιου μοντέλου ήταν πιο μετριοπαθής. Αυτή η έκρηξη ζήτησης στην Κίνα υπογραμμίζει τη δύναμη της καινοτομίας σχεδιασμού της Apple και την ικανότητά της να ενθουσιάζει τους καταναλωτές, ακόμα και σε μια εποχή έντονου ανταγωνισμού.​

Η επιτυχία του iPhone Air στην Κίνα θεωρείται επίσης στρατηγικά σημαντική για την Apple, καθώς ανοίγει το δρόμο για μελλοντικά προϊόντα που χρησιμοποιούν τεχνολογίες όπως το eSIM σε ρυθμιζόμενες αγορές. Επιπλέον, δείχνει ότι οι Κινέζοι καταναλωτές εξακολουθούν να εμπιστεύονται και να περιμένουν τα πιο πρόσφατα προϊόντα της Apple, παρά τις γεωπολιτικές εντάσεις και την άνοδο των εγχώριων ανταγωνιστών.​

Ένας από τους κύριους παράγοντες πίσω από την επιτυχία του iPhone 17 είναι ο καθυστερημένος κύκλος αναβάθμισης. Σύμφωνα με τον Νταν Άιβς [Dan Ives], αναλυτή της Wedbush Securities, περίπου 315 εκατομμύρια από τα 1,5 δισεκατομμύρια iPhone παγκοσμίως δεν έχουν αναβαθμιστεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Αυτό δημιουργεί μια τεράστια ευκαιρία για την Apple να «ξεκουνήσει» αυτούς τους χρήστες και να τους οδηγήσει σε αναβάθμιση, ιδιαίτερα όταν η νέα γενιά φέρει σημαντικές βελτιώσεις σε σχεδιασμό και λειτουργικότητα.​

Οι αναλυτές επισημαίνουν ότι πολλοί από αυτούς τους χρήστες αγόρασαν τις συσκευές τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 και τώρα μπαίνουν στον κύκλο αναβάθμισής τους, κάτι που αποτελεί έναν βασικό παράγοντα για τη ζήτηση της σειράς iPhone 17. Αυτή η δυναμική, σε συνδυασμό με τις σημαντικές αλλαγές σχεδιασμού του iPhone 17 – η μεγαλύτερη από την εποχή του iPhone X – δημιουργεί ένα ισχυρό κίνητρο για αναβάθμιση.​

Η Loop Capital, που αναβάθμισε τη μετοχή της Apple, εκτιμά ότι η εταιρεία θα σημειώσει ρεκόρ αποστολών iPhone για τρία συνεχόμενα έτη (2025-2027), με 238 εκατομμύρια μονάδες το 2025, 250 εκατομμύρια το 2026 και πάνω από 260 εκατομμύρια το 2027. Αυτή η πρόβλεψη βασίζεται στην πεποίθηση ότι η Apple βρίσκεται «τώρα στην αρχή του μακροαναμενόμενου κύκλου υιοθέτησης που υποδηλώνει συνεχή επέκταση των  iPhone μέχρι το 2027».​

Η Wall Street ανεβάζει τις προβλέψεις

Η ισχυρή απόδοση του iPhone 17 προκάλεσε κύμα αναβαθμίσεων από τους μεγάλους επενδυτικούς οίκους της Wall Street. Η Loop Capital, όπως αναφέρθηκε, αναβάθμισε την Apple από Hold σε Buy με τιμή-στόχο $315 από $ 226, μία από τις υψηλότερες προβλέψεις στη Wall Street. Η εταιρεία επισημαίνει ότι «υπάρχει ακόμα περισσότερη ανοδική δυναμική σε μονάδες iPhone (και ASP) από ό,τι αντιλαμβάνεται η αγορά», με τις μέσες τιμές πώλησης να παραμένουν «ουσιαστικά υψηλότερες από τις εκτιμήσεις της αγοράς».​

Η Evercore ISI πρόσθεσε την Apple στη λίστα «Tactical Outperform» της, διατηρώντας αξιολόγηση Outperform με τιμή-στόχο $ 290. Η εταιρεία πιστεύει ότι η Apple είναι σε θέση να ανακοινώσει αποτελέσματα ανώτερα των τρεχουσών εκτιμήσεων συναίνεσης για το τρίμηνο Σεπτεμβρίου και θα μπορούσε να δώσει θετική καθοδήγηση για το τρίμηνο Δεκεμβρίου. Οι αναλυτές της Evercore επισημαίνουν ότι οι χρόνοι παράδοσης για το βασικό iPhone 17 είναι μεγαλύτεροι από τα περσινά επίπεδα Οκτωβρίου, ενώ έρευνες δείχνουν ότι υψηλότερος από τον μέσο όρο αριθμός ερωτηθέντων δήλωσε ότι σχεδιάζει να αγοράσει ένα νέο iPhone φέτος.​

Η Wedbush Securities διατηρεί την αξιολόγηση Outperform με τιμή-στόχο $ 310, τονίζοντας ότι η Apple είχε επιτέλους επιτυχία με το iPhone 17, και ότι η εταιρεία είναι τώρα έτοιμη να παρουσιάσει μια ουσιαστική ενημέρωση στον οδικό της χάρτη για την τεχνητή νοημοσύνη. Οι αναλυτές της εταιρείας πιστεύουν ότι η Apple θα ξεπεράσει τις προσδοκίες στο τέταρτο οικονομικό τρίμηνο που θα ανακοινωθεί στις 30 Οκτωβρίου 2025, τόσο στα νούμερα των iPhone όσο και στο τμήμα Υπηρεσιών.​

Η Goldman Sachs αύξησε επίσης την τιμή-στόχο της για την Apple σε $ 279 από $ 266, προβλέποντας κέρδη ανά μετοχή $ 1,81 και συνολικά έσοδα $ 103,5 δισεκατομμυρίων για το τέταρτο οικονομικό τρίμηνο, ξεπερνώντας τις εκτιμήσεις συναίνεσης των $ 1,77 ανά μετοχή και $ 101,8 δισεκατομμυρίων σε έσοδα. Ο αναλυτής Μάικλ Νγκ [Michael Ng] επισημαίνει ότι η ανάπτυξη των εσόδων από Υπηρεσίες (+13% ετησίως) θα διατηρήσει τη δυναμική της παρά την επιβράδυνση των τάσεων δαπανών στο App Store.​

Τεχνητή Νοημοσύνη: Το επόμενο μεγάλο στοίχημα της Apple

Ενώ το iPhone 17 έχει κλέψει τη δόξα, οι αναλυτές στρέφουν την προσοχή τους στο επόμενο μεγάλο κεφάλαιο της Apple: την τεχνητή νοημοσύνη. Η εταιρεία έχει μείνει σχετικά πίσω από ανταγωνιστές όπως η Google και η Microsoft στον χώρο της τεχνητής νοημοσύνης, αλλά το πλεονέκτημά της βρίσκεται στη γιγαντιαία εγκατεστημένη βάση συσκευών της – 2,4 δισεκατομμύρια iOS συσκευές παγκοσμίως. Η Wedbush τονίζει ότι με τη μεγαλύτερη βάση συσκευών στον κόσμο, η Apple έχει την ευκαιρία να μετατρέψει την τεχνητή νοημοσύνη σε οικονομική υπερδύναμη.​

Η Apple Intelligence, η πλατφόρμα τεχνητής νοημοσύνης της Apple, ενσωματώνεται σταδιακά στο λειτουργικό σύστημα iOS 18 και επόμενες εκδόσεις, προσφέροντας χαρακτηριστικά όπως Writing Tools, Genmoji, Image Playground, Live Translation και βελτιωμένη λειτουργικότητα Siri. Τα περισσότερα από αυτά τα χαρακτηριστικά εκτελούνται εξ ολοκλήρου στη συσκευή για λόγους απορρήτου, με το Private Cloud Compute να χρησιμοποιείται μόνο όταν απαιτείται περισσότερη υπολογιστική ισχύς. Αυτή η προσέγγιση που επικεντρώνεται στο απόρρητο διακρίνει την Apple από τους ανταγωνιστές που βασίζονται σε cloud-based λύσεις.​

Ωστόσο, πολλά από τα πιο προηγμένα χαρακτηριστικά τεχνητής νοημοσύνης – όπως το Personal Context, το Onscreen Awareness και η βαθύτερη ενσωμάτωση εφαρμογών για το Siri – αναμένονται να κυκλοφορήσουν σε μελλοντικές ενημερώσεις, το 2025. Αυτό έχει δημιουργήσει κάποια αβεβαιότητα στην αγορά σχετικά με το πώς η Apple σχεδιάζει να αξιοποιήσει την τεχνητή νοημοσύνη για να οδηγήσει την ανάπτυξη. Παρόλα αυτά, η Wedbush εκτιμά ότι η στρατηγική AI της Apple θα μπορούσε να προσθέσει $ 75-100 ανά μετοχή στην αξία της εταιρείας τα επόμενα χρόνια, υποστηρίζοντας ότι καμία «premium AI» δεν υπολογίζεται στην τιμή της μετοχής της Apple στις τρέχουσες τιμές.​

Το κλειδί για την επιτυχία της Apple στην τεχνητή νοημοσύνη θα είναι η ικανότητά της να αξιοποιήσει την τεράστια εγκατεστημένη βάση χρηστών της. Αν η εταιρεία καταφέρει να ενσωματώσει αποτελεσματικά υπηρεσίες AI μέσω αυτής της βάσης, τα έσοδα θα μπορούσαν να εκτοξευθούν με σχεδόν μηδενικό κόστος απόκτησης πελάτη, καθώς οι χρήστες θα είναι ήδη εντός του οικοσυστήματος της Apple. Αυτό θα αποτελούσε ένα σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι άλλων εταιρειών AI που πρέπει να ξοδέψουν σημαντικά ποσά για την προσέλκυση νέων χρηστών.​

Τμήμα Υπηρεσιών: Η σιωπηλή δύναμη

Παράλληλα με την επιτυχία του iPhone 17 και τις προσδοκίες για την τεχνητή νοημοσύνη, το τμήμα Υπηρεσιών της Apple εξακολουθεί να είναι μια σιωπηλή δύναμη που οδηγεί τα κέρδη. Οι Υπηρεσίες, που περιλαμβάνουν το App Store, το Apple Music, το Apple TV+, το iCloud, το Apple Pay και το AppleCare, αποτελούν πλέον σχεδόν το 25% των συνολικών εσόδων της Apple και έχουν ξεπεράσει τα $ 107 δισεκατομμύρια ετησίως. Αυτό το τμήμα έχει περιθώριο μικτού κέρδους άνω του 70%, σημαντικά υψηλότερο από το 36% του τμήματος Προϊόντων, κάτι που το καθιστά εξαιρετικά κερδοφόρο.​

Στο τρίμηνο που έληξε τον Ιούλιο του 2025, τα έσοδα από Υπηρεσίες αυξήθηκαν κατά 13,3% σε $ 27,42 δισεκατομμύρια, σημειώνοντας νέο τριμηνιαίο ρεκόρ και ξεπερνώντας τις εκτιμήσεις των αναλυτών. Η συνεχής ανάπτυξη των συνδρομητικών υπηρεσιών – όπως το iCloud+, το AppleCare+, το Apple Pay και άλλες συνδρομές – αναμένεται να διατηρήσει ισχυρό ρυθμό ανάπτυξης διψήφιου αριθμού, παρόλο που η ανάπτυξη των δαπανών στο App Store επιβραδύνεται.​

Το τμήμα Υπηρεσιών είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την Apple επειδή δημιουργεί κυκλικά έσοδα. Όσο περισσότερες υπηρεσίες χρησιμοποιούν οι χρήστες τόσο πιο δύσκολο γίνεται να εγκαταλείψουν το οικοσύστημα της Apple για έναν ανταγωνιστή. Η Counterpoint Research προβλέπει ότι οι Υπηρεσίες θα αντιπροσωπεύουν το 25% των συνολικών εσόδων της Apple μέχρι το 2025, φτάνοντας για πρώτη φορά τα $ 100 δισεκατομμύρια ετησίως. Αυτό το νούμερο έχει ήδη επιτευχθεί και ξεπεραστεί, επιβεβαιώνοντας τη δύναμη αυτής της επιχειρηματικής γραμμής.​

Η διαδρομή προς τα $ 4 τρισεκατομμύρια

Για να φτάσει η Apple σε κεφαλαιοποίηση $ 4 τρισεκατομμυρίων, η μετοχή της θα πρέπει να φτάσει τα $ 269,535, σύμφωνα με τα Dow Jones Market Data. Με την τιμή κλεισίματος στα $ 262,24 στις 20 Οκτωβρίου 2025, η εταιρεία χρειάζεται μια άνοδο περίπου 2,8% για να φτάσει αυτό το ορόσημο – κάτι που φαίνεται λίαν εφικτό δεδομένης της πρόσφατης δυναμικής. Η Apple έχει ήδη ξεπεράσει τη Microsoft, που έχει κεφαλαιοποίηση περίπου $ 3,8 τρισεκατομμυρίων, και είναι τώρα δεύτερη μόνο πίσω από την Nvidia, η οποία ηγείται με $ 4,4 τρισεκατομμύρια.​

Η πορεία της Apple προς τα $ 4 τρισεκατομμύρια είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή όταν λάβουμε υπ’ όψιν ότι η μετοχή παρέμεινε σχεδόν αμετάβλητη για το μεγαλύτερο μέρος του 2025, αυξανόμενη μόνο κατά 5% year-to-date μέχρι τις 20 Οκτωβρίου, σε σύγκριση με την άνοδο 14,5% του S&P 500. Ωστόσο, ο ενθουσιασμός γύρω από το iPhone 17, σε συνδυασμό με τις προσδοκίες για την τεχνητή νοημοσύνη και την ισχυρή απόδοση των Υπηρεσιών, αναζωογόνησε την εμπιστοσύνη των επενδυτών.​

Η Apple έχει μακρά ιστορία οροσήμων κεφαλαιοποίησης. Η εταιρεία έγινε η πρώτη που έφτασε το $ 1 τρισεκατομμύριο τον Αύγουστο του 2018, τα $ 2 τρισεκατομμύρια τον Αύγουστο του 2020, και τα $ 3 τρισεκατομμύρια τον Ιούνιο του 2023. Τώρα, λιγότερο από δύο χρόνια αργότερα, βρίσκεται στο κατώφλι των $ 4 τρισεκατομμυρίων, μια απόδειξη της ικανότητάς της να καινοτομεί και να προσαρμόζεται σε ένα ταχέως μεταβαλλόμενο τεχνολογικό τοπίο.​

Παρά την εντυπωσιακή επιτυχία, η Apple αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις. Η ρυθμιστική εποπτεία στις ΗΠΑ και την Ευρώπη θα μπορούσε να περιορίσει τα έσοδά της από συναλλαγές στο App Store ή να εμποδίσει νέες προσφορές υπηρεσιών. Επιπλέον, ο ανταγωνισμός στην Κίνα από εταιρείες όπως η Huawei, η Xiaomi και η Oppo παραμένει έντονος, ενώ οι γεωπολιτικές εντάσεις μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας θα μπορούσαν να επηρεάσουν την εφοδιαστική αλυσίδα και τις πωλήσεις.​

Τα περιθώρια κέρδους της Apple θα μπορούσαν επίσης να δεχτούν πίεση λόγω της επιβράδυνσης της ανάπτυξης του hardware και του ανταγωνισμού, ιδιαίτερα στην Κίνα, όπου οι εγχώριοι κατασκευαστές προσφέρουν high-end χαρακτηριστικά σε χαμηλότερες τιμές. Επιπλέον, η τρέχουσα αποτίμηση της Apple φαίνεται υψηλή εκτός αν η ανάπτυξη των κερδών επιταχυνθεί – οποιαδήποτε αποτυχία μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική πτώση της τιμής της μετοχής λόγω μακροοικονομικών αβεβαιοτήτων.​

Τέλος, παρά τους σημαντικούς πόρους της, η Apple συνεχίζει να δέχεται κριτική για το ότι υστερεί έναντι ανταγωνιστών όπως η Microsoft, η Google και η Meta στην ανάπτυξη προηγμένων τεχνολογιών γενετικής τεχνητής νοημοσύνης (generative AI). Ο διευθύνων σύμβουλος της Apple, Τιμ Κουκ [Tim Cook], έχει δηλώσει ότι η εταιρεία εργάζεται για να φέρει την Apple Intelligence στην Κίνα, αλλά δεν έχει δώσει χρονοδιάγραμμα. Η ικανότητα της Apple να ανταγωνιστεί αποτελεσματικά στον χώρο της τεχνητής νοημοσύνης θα είναι κρίσιμη για τη μακροπρόθεσμη επιτυχία της.​

Κοιτάζοντας στο μέλλον, οι αναλυτές βλέπουν ακόμα περισσότερες ευκαιρίες ανάπτυξης για την Apple. Η Loop Capital επισημαίνει ότι το επερχόμενο αναδιπλούμενο iPhone 18 και το αναμενόμενο «AI Phone» θα μπορούσαν να ενισχύσουν περαιτέρω την τροχιά ανάπτυξης της Apple. Το αναδιπλούμενο iPhone αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2026, ενώ ένα ειδικό μοντέλο για την 20η επέτειο του iPhone προγραμματίζεται για το 2027. Αυτά τα νέα προϊόντα θα μπορούσαν να προσελκύσουν νέους πελάτες και να ενθαρρύνουν την αναβάθμιση από υπάρχοντες χρήστες.​

Η Wedbush εκτιμά ότι οι προβλέψεις της Wall Street για περίπου 230 εκατομμύρια μονάδες iPhone για το οικονομικό έτος 2026 μπορεί να είναι «πολύ συντηρητικές», και θα μπορούσαν τώρα να βρίσκονται μεταξύ 240 εκατομμυρίων και 250 εκατομμυρίων με αυτόν τον ρυθμό. Η Loop Capital πηγαίνει ακόμα πιο μακριά, προβλέποντας ότι οι αποστολές θα ξεπεράσουν τα 260 εκατομμύρια το 2027. Αν αυτές οι προβλέψεις αποδειχθούν ακριβείς, η Apple θα είναι σε θέση να διατηρήσει ισχυρή ανάπτυξη για τα επόμενα χρόνια.​

Αλλαγή κατεύθυνσης στην ελληνική αγορά ακινήτων

Η ελληνική αγορά ακινήτων βρίσκεται σε κομβικό σημείο, με τα προγράμματα στήριξης να δημιουργούν παραμορφώσεις αντί να επιλύουν προβλήματα. Ο κλάδος βρίσκεται σε φάση αναμονής που θα διαρκέσει μέχρι τις αρχές του επόμενου έτους.​

Οι επαγγελματίες του κλάδου άρχισαν να υιοθετούν αμυντική στάση, ενώ οι πραγματικοί αγοραστές μειώθηκαν σημαντικά. Η αγορά εισήλθε σε φάση μπλοκαρίσματος: οι πωλητές ζητούσαν υψηλές τιμές περιμένοντας τον ‘ιδανικό’ αγοραστή, ενώ οι αγοραστές αναμένουν ευκαιρίες για να προβούν σε αγορά.​

Αυτή η στασιμότητα  δημιουργήθηκε κυρίως στην κατηγορία των παλαιών ακινήτων, τα οποία αφορούσε το πρόγραμμα «Το Σπίτι Μου 2» από τον Σεπτέμβριο και μετά, όπου όσοι ήθελαν πραγματικά να πουλήσουν θα έπρεπε να μειώσουν την τιμή που ζητούσαν κατά 15% με 20%. Σήμερα, οι συζητήσεις με τους ανθρώπους της αγοράς στην Αττική επιβεβαιώνουν αυτή την υποχώρηση, με μερικούς να αναφέρουν ακόμη και μείωση 25% με 30%.​

Το «Σπίτι Μου 2» χαρακτηρίζεται από πολλούς ειδικούς ως λανθασμένο πρόγραμμα από την αρχή έως το τέλος, καθώς στρεβλώνει την αγορά πολλαπλασιάζοντας τη ζήτηση σε μια αγορά που δεν έχει επαρκή προσφορά, ιδιαίτερα σε παλιά σπίτια. Η λογική του προγράμματος αποδείχθηκε προβληματική: ενώ φαινομενικά προσφέρει χαμηλότοκα δάνεια στους νέους, στην πράξη τούς αναγκάζει να πληρώσουν διπλάσιες τιμές για ακίνητα που πριν από το πρόγραμμα ήταν προσιτά.​

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα καταδεικνύει τη στρέβλωση: πριν ξεκινήσει το πρόγραμμα, ένα ακίνητο αξίας 60.000-80.000 ευρώ μπορούσε να αγοραστεί με προκαταβολή 20.000 ευρώ και κανονικό επιτόκιο. Με τα «Το Σπίτι Μου 1» και «Το Σπίτι Μου 2», το ίδιο ακίνητο έφτασε να ζητείται 180.000 με 190.000 ευρώ, ενώ στα συμβόλαια καταγράφεται μέσος όρος περίπου 120.000 ευρώ. Η μείωση του επιτοκίου δεν αντισταθμίζει τον διπλασιασμό της τιμής που καλούνται να πληρώσουν οι νέοι αγοραστές.​

Η Χρυσή Βίζα (Golden Visa) παρομοιάζεται με αντιβίωση που χορηγήθηκε όταν η αγορά ήταν ‘άρρωστη’ και χρειαζόταν ξένα κεφάλαια. Όταν όμως η αγορά ανέκαμψε, η συνέχιση του προγράμματος άρχισε να δημιουργεί παρενέργειες. Η κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας το πρόβλημα, προχώρησε σε σωστές κινήσεις: ανέβασε το όριο από 250.000 σε 800.000 ευρώ για περιοχές όπως η Αττική, η Θεσσαλονίκη και τα νησιά, και επέτρεψε την αλλαγή χρήσης επαγγελματικών ακινήτων σε οικιστικά.​

Το παράδειγμα του Πειραιά είναι χαρακτηριστικό της στρέβλωσης που προκαλούσε η Χρυσή Βίζα: για ένα διάστημα, όταν το όριο στην περιοχή ήταν 250.000 ευρώ, παλιά ακίνητα αξίας 60.000 με 100.000 ευρώ πωλούνταν 250.000 ευρώ. Αυτό έβαζε σε άνισο ανταγωνισμό τους νέους Έλληνες αγοραστές με ξένους επενδυτές, σε μια μάχη που δεν μπορούσαν να κερδίσουν. Με τα νέα όρια και τις αλλαγές χρήσης, το πρόγραμμα πλέον δεν επηρεάζει τον μέσο πολίτη και μπορεί να συμβάλει θετικά στην αγορά.​

Οικοδομικός κανονισμός: Η μεγάλη παρεξήγηση

Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκοψε τους επιπλέον συντελεστές δόμησης που επέτρεπαν μεγαλύτερα κτίσματα. Για παράδειγμα, σε οικόπεδο 500 τετραγωνικών μέτρων με συντελεστή 0,8, αντί για 400 τετραγωνικά, επιτρεπόταν η ανέγερση 600 τετραγωνικών. Η πρόσφατη ρύθμιση που εγκρίθηκε αφορά αποκλειστικά όσους είχαν ήδη εκδώσει άδεια μέχρι τις 11 Δεκεμβρίου 2004 και είχαν ξεκινήσει τη διαδικασία κατασκευής, καθώς και κάποια μεγάλα και εμβληματικά έργα.​

Αυτό σημαίνει ότι περίπου 4.000-5.000 άδειες θα μπορέσουν να προχωρήσουν, πληρώνοντας περιβαλλοντικό ισοδύναμο. Όλα τα υπόλοιπα δεκάδες χιλιάδες οικόπεδα στην Ελλάδα εξακολουθούν να υπόκεινται στους κανονικούς συντελεστές δόμησης (400 τετραγωνικά). Παρά τα νέα που κυκλοφορούν, το πρόβλημα δεν έχει λυθεί για την πλειονότητα των ιδιοκτητών οικοπέδων, γεγονός που θα πρέπει να οδηγήσει σε υποχώρηση των τιμών.​

Οι ιδιοκτήτες οικοπέδων, βομβαρδιζόμενοι από ανακοινώσεις για ‘λύσεις’, πιστεύουν λανθασμένα ότι ξαναγύρισαν οι μεγάλοι συντελεστές. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική: στο παράδειγμα του οικοπέδου των 500 τετραγωνικών, όσοι είχαν άδεια και ξεκίνησαν να χτίζουν 600 τετραγωνικά προστατεύονται, αλλά όλοι οι υπόλοιποι μπορούν να χτίσουν μόνο 400 τετραγωνικά. Οι τιμές παραμένουν σε υψηλά επίπεδα λόγω αυτής της παρεξήγησης.​

Ο πρόεδρος του ΤΕΕ έχει προτείνει τη δημιουργία ενός νέου οικοδομικού κανονισμού μόλις 10 σελίδων που θα λύσει οριστικά το πρόβλημα. Στην πρόταση αυτή προστίθεται η ιδέα για έμφαση και μπόνους στα μικρά διαμερίσματα. Ο προηγούμενος κανονισμός, που χαρακτηρίζεται «νέος» παρότι έχουν περάσει 13 χρόνια, ήταν χτισμένος στη λογική των μεγάλων επιφανειών: νεόδμητα 120-140 τετραγωνικών, μεζονέτες, τζακούζι, πισίνες. Αυτά δεν αφορούν τον μέσο Έλληνα.​

Η πρόταση επικεντρώνεται στη δημιουργία διαμερισμάτων 40, 50, 60 και 80 τετραγωνικών μέτρων, που μπορεί να πληρώσει ο μέσος Έλληνας. Δεν έχει νόημα να κατασκευάζονται μεγάλες επιφάνειες αποκλειστικά για ξένους αγοραστές. Ο οικοδομικός κανονισμός πρέπει να στηρίζει τον Έλληνα πολίτη στο να αποκτήσει κατοικία σε τιμή που μπορεί να ανταποκριθεί. Αν στο μέλλον αλλάξουν οι συνθήκες, η πολιτική μπορεί να επανεξεταστεί σε 10 χρόνια.​

Ο κλάδος των ακινήτων βρίσκεται σήμερα σε φάση αναμονής. Η κυβέρνηση δεν έχει λάβει δραστικά μέτρα για να αυξήσει την προσφορά και να μπουν πολλά νέα σπίτια στην αγορά. Παρότι έχουν γίνει κάποιες καλές κινήσεις, το πρόβλημα παραμένει. Το πρόγραμμα «Το Σπίτι Μου 2» θα τελειώσει στις 31 Δεκεμβρίου, και υπάρχει ελπίδα να μην ακολουθήσει «Σπίτι Μου 3» που θα ταλαιπωρήσει περαιτέρω την αγορά.​

Η αγορά πάσχει όχι από έλλειψη ζήτησης, αλλά από έλλειψη προσφοράς. Αυτό που χρειάζεται δεν είναι προγράμματα που τεχνητά τονώνουν τη ζήτηση σε αγορά με ελλειμματική προσφορά, αλλά μέτρα που θα αυξήσουν την κατασκευαστική δραστηριότητα και θα φέρουν στην αγορά προσιτά ακίνητα για τον μέσο Έλληνα. Το επόμενο διάστημα θα δείξει αν η πολιτική ηγεσία θα ακούσει τις προτάσεις του κλάδου και θα προχωρήσει σε δομικές αλλαγές που θα αποκαταστήσουν την ισορροπία στην αγορά ακινήτων.

Καστελλόριζο: Ένα ακριτικό νησί που αντιστέκεται στον χρόνο

Στο απώτατο ανατολικό άκρο της Ελλάδας, μόλις 1,25 ναυτικά μίλια από τις τουρκικές ακτές, το Καστελλόριζο ή Μεγίστη στέκεται ως σύμβολο ελληνικότητας και αντοχής. Το μικροσκοπικό αυτό νησί των 9,1 τετραγωνικών χιλιομέτρων, με πληθυσμό μόλις 594 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2021, φέρει το βάρος μιας πλούσιας ιστορίας και μιας τεράστιας στρατηγικής σημασίας που ξεπερνά κατά πολύ το μέγεθός του.​

Η ιστορία του Καστελλόριζου είναι μια ιστορία άνθισης και δοκιμασίας. Κατά τον 19ο και στις αρχές του 20ού αιώνα, το νησί γνώρισε πρωτοφανή οικονομική και πληθυσμιακή άνθηση. Ο πληθυσμός έφτασε στις 9.000 με 10.000 κατοίκους κατά τη χρυσή εποχή του νησιού, όταν ο εμπορικός του στόλος αλώνιζε την ανατολική Μεσόγειο, μεταφέροντας εμπορεύματα από τη Μαύρη Θάλασσα έως τη Δυτική Ευρώπη. Το ασφαλές φυσικό λιμάνι του και η θέση του στο θαλάσσιο σταυροδρόμι μεταξύ Ευρώπης, Μέσης Ανατολής και Αιγύπτου το κατέστησαν σημαντικό εμπορικό κέντρο.​

Η κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η ανταλλαγή πληθυσμών το 1923 σηματοδότησαν την αρχή της παρακμής. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο πληθυσμός είχε μειωθεί στις 3.000, ενώ περίπου 8.000 κάτοικοι ζούσαν ήδη στο εξωτερικό, κυρίως στην Αυστραλία, την Αίγυπτο και τις ΗΠΑ. Οι καταστροφές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα. Ο πληθυσμός συνέχισε να μειώνεται δραματικά, φτάνοντας τα 584 άτομα το 1951 και το ιστορικό χαμηλό των 222 κατοίκων το 1981.​

Παρά το μικρό του μέγεθος, το Καστελλόριζο διατηρεί τεράστια γεωπολιτική σημασία. Αποτελεί το ‘αγκάθι’ της όμορης Τουρκίας, καθώς ενώνει δυνητικά τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ) Ελλάδας και Κύπρου. Η Τουρκία αμφισβητεί επανειλημμένα τα δικαιώματα του νησιού σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, ισχυρισμός που απορρίπτεται κατηγορηματικά από τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία προβλέπει ότι όλα τα νησιά δικαιούνται αιγιαλίτιδα ζώνη, ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, ανεξάρτητα από το μέγεθός τους.​

Προκλήσεις και δράσεις στήριξης

Μία από τις προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει το νησί είναι ο κίνδυνος της ερημοποίησης, φαινόμενο που απειλεί πολλά μικρά ελληνικά νησιά. Η απομόνωση, η έλλειψη υποδομών και οι οικονομικές δυσκολίες συνθέτουν ένα δύσκολο τοπίο για τους μόνιμους κατοίκους.​

Η ομογένεια διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη στήριξη του νησιού. Το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών, σε επίσκεψη το 2020, προσέφερε δωρεά ύψους 50.000 ευρώ για την ενίσχυση του περιφερειακού ιατρείου με ιατρικό εξοπλισμό, καθώς και τεχνολογικό εξοπλισμό για το σχολείο του νησιού. Οι απόδημοι Καστελλοριζιοί, ιδιαίτερα στην Αυστραλία όπου είναι γνωστοί ως «Kazzies», διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με την πατρογονική γη και συμβάλλουν στην ανάπτυξή της.​

Ο τουρισμός στο Καστελόριζο παρουσιάζει αυξητική τάση τα τελευταία χρόνια. Η προβολή του ως «έξυπνου νησιού» και οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που έχουν αρχίσει να καθιερώνονται προσελκύουν επισκέπτες που αναζητούν αυθεντικές εμπειρίες. Το νησί έγινε παγκοσμίως γνωστό το 1991 με την βραβευμένη με Όσκαρ ταινία «Mediterraneo», γεγονός που το έθεσε στον τουριστικό χάρτη.​

Πολιτιστικές δράσεις: Μια πορεία προς το μέλλον

Τα τελευταία χρόνια, το Καστελλόριζο αναδύεται ως πολιτιστικός προορισμός μέσα από μια σειρά πρωτοβουλιών που στοχεύουν στην ανάδειξη και στήριξή του.​ Πολιτιστικές δράσεις, όπως φεστιβάλ μουσικής και ντοκιμαντέρ, δεν αποτελούν απλώς καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, αλλά πράξεις στήριξης και αναγέννησης. Μέσα από αυτές, το νησί ανοίγεται στον κόσμο, προσελκύει επισκέπτες και προσωπικότητες, και εμπλουτίζει τις ζωές των κατοίκων του, ιδιαίτερα των νέων.​

Το Beyond Borders – Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, που φέτος συμπλήρωσε δέκα χρόνια ζωής (24-31 Αυγούστου 2025), έχει καθιερωθεί ως σημαντική πολιτιστική διοργάνωση. Το φεστιβάλ προβάλλει ταινίες τεκμηρίωσης από 92 χώρες, εστιάζοντας σε ιστορικά γεγονότα, κοινωνικοπολιτικά ζητήματα και ανθρώπινες ιστορίες. Με συνολικά 58 ταινίες στο πρόγραμμά του φέτος, το Beyond Borders μετατρέπει το ακριτικό νησί σε σημείο συνάντησης της παγκόσμιας κινηματογραφικής κοινότητας.​

Το «Near & Far» Kastellorizo International Music Festival, που πραγματοποιήθηκε φέτος για πρώτη φορά, από τις 27 έως τις 29 Ιουνίου 2025, αποτελεί μια καινοτόμο πρωτοβουλία αφιερωμένη στην ελληνική διασπορά. Τελώντας υπό την αιγίδα των υπουργείων Εξωτερικών και Πολιτισμού, το φεστιβάλ φιλοδοξεί να δημιουργήσει ένα διεθνές μουσικό φόρουμ υψηλού επιπέδου που υπερβαίνει τα μουσικά είδη. Ο αμφιθεατρικός γιαλός του Καστελλόριζου μετατράπηκε σε ονειρική μουσική σκηνή, φιλοξενώντας διεθνώς καταξιωμένους καλλιτέχνες της διασποράς και φιλέλληνες. Όπως το νησί είναι ταυτόχρονα ‘κοντά’ συναισθηματικά και ‘μακριά’ γεωγραφικά από την κυρίως Ελλάδα, έτσι και οι Έλληνες της διασποράς παραμένουν συνδεδεμένοι με τη γενέθλια γη –  ένας συμβολισμός που αποτυπώνεται στον τίτλο του φεστιβάλ.​

Το Φεστιβάλ Γρίφων Καστελλορίζου, που φέτος συμπλήρωσε πέντε χρόνια (17-19 Οκτωβρίου 2025), συνδυάζει επιστήμη και πολιτισμό. Αυτό το επιστημονικό δρώμενο μετατρέπει το νησί σε εστία δημιουργικής σκέψης και γνώσης, φιλοξενώντας επιστήμονες, γριφολόγους και καλλιτέχνες από όλη την Ελλάδα.​

Το 2ο Διεθνές Συνέδριο «Smart Islands» (20-21 Σεπτεμβρίου 2025) επικεντρώθηκε στην προώθηση βιώσιμων λύσεων και την αποτροπή της ερημοποίησης κρίσιμων περιοχών. Το συνέδριο, που διοργανώθηκε από τον Διεθνή Ελληνικό Σύνδεσμο σε συνεργασία με τοπικούς δήμους, έφερε εκπροσώπους ομογενειακών οργανώσεων, κυβερνητικούς αξιωματούχους και ακαδημαϊκούς για να ανταλλάξουν ιδέες σχετικά με ενέργεια, νερό, εκπαίδευση, υγεία και ψηφιακό μετασχηματισμό.​

Στον αγώνα κατά της ερημοποίησης και της απομόνωσης, το Καστελλόριζο αποδεικνύει ότι ο πολιτισμός και η καινοτομία μπορούν να λειτουργήσουν ως καταλύτες βιώσιμης ανάπτυξης. Το ακριτικό αυτό νησί, με την πλούσια ναυτική παράδοση και την αδιάκοπη σύνδεση με τη διασπορά, συνεχίζει να στέκεται ως φάρος ελληνικότητας στο ανατολικότερο άκρο της Ευρώπης.​

Σύγκρουση Γεραπετρίτη-Φιντάν για τα 12 ναυτικά μίλια

Η συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη με τον Τούρκο ομόλογό του Χακάν Φιντάν στο Λουξεμβούργο, στο περιθώριο του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 20 Οκτωβρίου 2025, χαρακτηρίστηκε από έντονη διπλωματική αντιπαράθεση σχετικά με το ζήτημα των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο.​

Οι προκλητικές δηλώσεις Φιντάν

Λίγες ημέρες πριν τη συνάντηση, ο Χακάν Φιντάν έκανε προκλητικές δηλώσεις σε τουρκικό τηλεοπτικό σταθμό, αφήνοντας ανοιχτό «παράθυρο διαπραγμάτευσης» για τα χωρικά ύδατα. Συγκεκριμένα, ο Τούρκος ΥΠΕΞ δήλωσε: «Δεν δέχομαι, λοιπόν, 12 ναυτικά μίλια χωρικά ύδατα, εσύ δεν δέχεσαι 6. Το Αιγαίο δεν είναι πρόβλημα που πρέπει να τεθεί. Όσο υπάρχει θέληση, αυτό το πρόβλημα μπορεί να λυθεί».​

Ο Φιντάν υποστήριξε ότι το ζήτημα των χωρικών υδάτων μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο «παζαριού», χρεώνοντας την ευθύνη του αδιεξόδου σε πολιτικές σκοπιμότητες στην Ελλάδα. Επιπλέον, ο Τούρκος υπουργός ανέφερε ότι στις διερευνητικές επαφές του παρελθόντος είχε επιτευχθεί κάποια πρόοδος στο θέμα.​

Η αυστηρή απάντηση της Αθήνας

Ο Γιώργος Γεραπετρίτης απάντησε κατηγορηματικά στις δηλώσεις Φιντάν, τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους. Ο Έλληνας ΥΠΕΞ ξεκαθάρισε: «Η οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας είναι η μία και μόνη διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ενώ θέματα κυριαρχίας είναι εκτός συζήτησης».​

Σε δηλώσεις του στην ΕΡΤ, ο Γεραπετρίτης τόνισε: «Η Ελλάδα θα συνεχίσει να ασκεί ενεργητική και συνεπή εξωτερική πολιτική που στηρίζεται στις οικουμενικές αξίες του διεθνούς δικαίου και δεν ετεροκαθορίζεται. …  και όποιος ενοχλείται οφείλει να το αποδεχτεί, διότι υποδείξεις και μομφές δεν είναι αποδεκτές».​

Ο Έλληνας υπουργός επανέλαβε ότι «η Ελλάδα επιδιώκει εμπράκτως την ειρήνη και τις σχέσεις καλής γειτονίας. Εντούτοις, σε θέματα εθνικού συμφέροντος δεν μπορεί να υπάρξει καμία συζήτηση», κλείνοντας έτσι κάθε πιθανό παράθυρο συμβιβασμού σχετικά με το δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα έως τα 12 ναυτικά μίλια.​

Άλλα θέματα της συνάντησης

Πέρα από το ζήτημα των χωρικών υδάτων, οι δύο υπουργοί συζήτησαν:​

  • Τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και τη σημασία διατήρησης της εκεχειρίας στη Γάζα

  • Την ελληνική πρόταση για πενταμερή Διάσκεψη (5×5) των παράκτιων κρατών της Ανατολικής Μεσογείου (Ελλάδα, Κύπρος, Τουρκία, Αίγυπτος, Ισραήλ)

  • Το θέμα του ευρωπαϊκού αμυντικού προγράμματος SAFE, με την Αθήνα να προειδοποιεί με βέτο εάν η Τουρκία δεν άρει το casus belli

  • Τις τελευταίες εξελίξεις στα κατεχόμενα και το Κυπριακό

Η σύγκρουση αντανακλά τη βαθύτερη διαφωνία μεταξύ των δύο χωρών. Η Τουρκία έχει θεσπίσει από το 1995 το casus belli (αιτία πολέμου) εάν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο. Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS 1982), η Ελλάδα έχει το νόμιμο δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια.​

Μετά τη συνάντηση στο Λουξεμβούργο, δεν υπήρξε καμία επίσημη ενημέρωση για τα επόμενα βήματα στη διαδικασία προσέγγισης μεταξύ των δύο χωρών. Η ελληνική πλευρά παραμένει σταθερή στη θέση της ότι το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων είναι αναφαίρετο και δεν αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης.​

Οι σπάνιες γαίες της Τουρκίας: Γεωπολιτική παρτίδα με αστερίσκους

Η ανακοίνωση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για το κοίτασμα σπάνιων γαιών στην περιοχή Μπεϊλικόβα, στο Εσκισεχίρ, συνεχίζει να βρίσκεται στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης, αν και πρόκειται για μία «ξαναζεσταμένη σούπα» που παρουσιάζεται επανειλημμένα από το 2022. Σύμφωνα με εμπειρογνώμονες που ανέλυσαν τα διαθέσιμα στοιχεία και τις δηλώσεις του Τούρκου προέδρου, η υπόθεση των σπάνιων γαιών της Τουρκίας αποτελεί μια πολυεπίπεδη στρατηγική που συνδυάζει εμπορική διπλωματία, γεωπολιτική διαχείριση και επικοινωνιακή τακτική, με στόχο την ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης της Άγκυρας στη διεθνή σκηνή.

Η πραγματική φύση του κοιτάσματος

Το 2022, η Τουρκία ανακοίνωσε επίσημα την ανακάλυψη κοιτάσματος που εκτιμάται ότι περιέχει 694 εκατομμύρια τόνους πετρώματος στην περιοχή Μπεϊλικόβα (Beylikova). Ο αριθμός αυτός, ωστόσο, αναφέρεται στο σύνολο του ορυκτού υποστρώματος και όχι στην καθαρή ποσότητα σπάνιων γαιών που περιέχεται σε αυτό. Μέσα στους 694 εκατομμύρια τόνους πετρώματος, οι γεωλογικές εκτιμήσεις δείχνουν την ύπαρξη περίπου 12,5 εκατομμυρίων τόνων οξειδίων σπάνιων γαιών, μαζί με σημαντικά κοιτάσματα βαρύτη και φθορίτη.​

Το κοίτασμα περιέχει 10 από τα 17 γνωστά στοιχεία σπάνιων γαιών, συμπεριλαμβανομένων λανθανίου, δημητρίου, πρασεοδυμίου, σαμαρίου, γαδολινίου, ευρωπίου και νεοδυμίου, καθώς και θορίου, που χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη πυρηνικού καυσίμου. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εκτιμήσεις αυτές δεν έχουν ακόμη επικυρωθεί από ανεξάρτητους διεθνείς οργανισμούς σύμφωνα με το πρότυπο JORC Code, διαδικασία την οποία η Τουρκία επιδιώκει προκειμένου να προσελκύσει διεθνείς επενδυτές.​

Η ποιότητα και η συγκέντρωση των σπάνιων γαιών στο κοίτασμα παραμένουν αδιευκρίνιστες. Αναλυτές υποδεικνύουν ότι το κοίτασμα πιθανώς περιέχει κυρίως ελαφρά σπάνια στοιχεία (Light Rare Earth Elements – LREE) όπως λανθάνιο και δημήτριο, τα οποία βρίσκονται ήδη σε υπερπροσφορά στην παγκόσμια αγορά, και όχι τα πιο σπάνια και πολύτιμα βαρέα στοιχεία που χρησιμοποιούνται σε μαγνήτες υψηλών επιδόσεων. Οι επιστημονικές μελέτες αναφέρουν ότι το κοίτασμα του Κιζιλκαορέν (Μπεϊλικόβα) έχει περιεκτικότητα περίπου 2,9% σε συνολικά οξείδια σπάνιων γαιών (TREE), με τυπικό εμπλουτισμό σε λανθάνιο-δημήτριο.​

Το χρονοδιάγραμμα των 15 ετών

Ένα από τα πιο κρίσιμα σημεία που αναδεικνύουν οι ειδικοί είναι το τεχνικό και χρονικό πλαίσιο που απαιτείται για την εκμετάλλευση του κοιτάσματος. Η κρατική εταιρεία Eti Maden εγκαινίασε μία πιλοτική μονάδα επεξεργασίας το 2023, με δυναμικότητα επεξεργασίας 1.200 τόνων μεταλλεύματος ετησίως. Ωστόσο, για να φτάσει το έργο σε εμπορική κλίμακα, απαιτείται πολυετής διαδικασία.​

Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα πρώτα δοκιμαστικά τεστ για την αξιολόγηση του ακατέργαστου ορυκτού υποστρώματος και τον προσδιορισμό των καθαρών ποσοτήτων σπάνιων οξειδίων διαρκούν περίπου πέντε χρόνια. Στη συνέχεια, απαιτείται η εγκατάσταση εξειδικευμένης χημικής υποδομής για τον διαχωρισμό των στοιχείων, μία διαδικασία που η ίδια η Τουρκία αναγνωρίζει ότι εξαρτάται από διεθνή συνεργασία και μεταφορά τεχνολογίας. Το συνολικό χρονοδιάγραμμα από την πιλοτική φάση στην πλήρη εμπορική λειτουργία εκτιμάται σε περίπου 15 χρόνια.​

Η περίπλοκη διαδικασία διαχωρισμού και εξευγενισμού των σπάνιων γαιών αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια. Τα 17 στοιχεία σπάνιων γαιών έχουν παρόμοιες χημικές ιδιότητες, γεγονός που καθιστά τον διαχωρισμό τους εξαιρετικά δύσκολο και ενεργοβόρο. Η διαδικασία περιλαμβάνει πολλαπλά στάδια επεξεργασίας με χρήση επικίνδυνων χημικών ουσιών, θερμοκρασίες 500-600°C, και κατανάλωση περίπου 200 gigajoule ενέργειας ανά τόνο επεξεργασμένου υλικού. Για να επιτευχθεί η καθαρότητα 99,9% που απαιτείται για εφαρμογές υψηλής τεχνολογίας, χρειάζονται 10-15 επαναληπτικές φάσεις.​

Η κινεζική κυριαρχία και οι διεθνείς διαπραγματεύσεις

Η Κίνα ελέγχει σήμερα περίπου το 70% της παγκόσμιας εξόρυξης σπάνιων γαιών και σχεδόν το 90% της παγκόσμιας δυναμικότητας επεξεργασίας. Αυτή η κυριαρχία δεν είναι τυχαία, αλλά αποτέλεσμα δεκαετιών επενδύσεων σε τεχνολογία και τεχνογνωσία. Η Τουρκία δεν διαθέτει την απαραίτητη τεχνολογία επεξεργασίας, γεγονός που την αναγκάζει να αναζητήσει διεθνείς συνεργασίες.​

Οι διαπραγματεύσεις της Άγκυρας με το Πεκίνο ξεκίνησαν με την υπογραφή μνημονίου συνεργασίας τον Οκτώβριο του 2024. Ωστόσο, οι συνομιλίες αυτές οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο όταν η Κίνα αρνήθηκε να μεταφέρει την τεχνολογία και επέμεινε ότι η επεξεργασία των υλικών θα πρέπει να γίνει αποκλειστικά σε κινεζικό έδαφος. Η Τουρκία, αποφασισμένη να διατηρήσει τον έλεγχο της εγχώριας επεξεργασίας και να αποφύγει τον ρόλο του απλού προμηθευτή πρώτων υλών, απέρριψε την πρόταση.​

Καθώς ούτε οι προσπάθειες συνεργασίας με τη Ρωσία απέδωσαν αποτελέσματα, η Άγκυρα στράφηκε προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, με τις συνομιλίες να εντείνονται μετά τη συνάντηση των προέδρων Ντόναλντ Τραμπ και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στον Λευκό Οίκο τον περασμένο μήνα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπό την κυβέρνηση Τραμπ, επιδιώκουν να μειώσουν την εξάρτησή τους από την Κίνα στον τομέα των σπάνιων γαιών, και μια συνεργασία με την Τουρκία θα μπορούσε να συμβάλει στη διαφοροποίηση των εφοδιαστικών αλυσίδων.​

Επιπλέον, η Τουρκία βρίσκεται σε συνομιλίες με τον Καναδά και την Ελβετία για πιθανές συμπράξεις. Παρά τις εξελίξεις, ο Ερντογάν έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι το κοίτασμα δεν θα παραδοθεί σε καμία ξένη χώρα και ότι η Τουρκία θα διατηρήσει την εθνική κυριαρχία επί του έργου.​

Η γεωπολιτική και εμπορική στρατηγική

Η επανεμφάνιση του θέματος των σπάνιων γαιών στη δημόσια ατζέντα δεν είναι τυχαία. Ο Ερντογάν χρησιμοποιεί το θέμα ως εμπορικό και γεωπολιτικό χαρτί σε κρίσιμες στιγμές. Η πιο πρόσφατη ανακοίνωση τον Οκτώβριο του 2025 έγινε λίγες μέρες μετά την κλιμάκωση των εντάσεων μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών για τις σπάνιες γαίες.​

Τον Οκτώβριο του 2025, η Κίνα επέβαλε νέους αυστηρούς ελέγχους εξαγωγών σπάνιων γαιών, υποχρεώνοντας τις ξένες εταιρείες να λαμβάνουν έγκριση από την κινεζική κυβέρνηση για να εξάγουν προϊόντα που περιέχουν ακόμη και ελάχιστες ποσότητες κινεζικών σπάνιων γαιών. Η κίνηση αυτή εντείνει τον εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ, με τον Τραμπ να απειλεί με επιβολή πρόσθετων δασμών 100% στα κινεζικά προϊόντα. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ερντογάν επανέφερε το θέμα των σπάνιων γαιών, υπενθυμίζοντας στους Αμερικανούς ότι η Τουρκία μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική πηγή εφοδιασμού.​

Παράλληλα, η Άγκυρα επιδιώκει να χρησιμοποιήσει το θέμα των σπάνιων γαιών για να επαναδιαπραγματευτεί άλλα ζητήματα με την Ουάσιγκτον, ιδίως την επιστροφή της στο πρόγραμμα των μαχητικών αεροσκαφών F-35. Οι Ηνωμένες Πολιτείες απέκλεισαν την Τουρκία από το πρόγραμμα το 2019, μετά την απόκτηση του ρωσικού συστήματος αεράμυνας S-400. Η Τουρκία είχε ήδη επενδύσει 1,25 δισεκατομμύρια δολάρια στο πρόγραμμα και επιδιώκει τη λύση του ζητήματος.​

Κατά τη συνάντηση Τραμπ-Ερντογάν τον Σεπτέμβριο, οι δύο ηγέτες συζήτησαν την πιθανότητα άρσης του αποκλεισμού, με τον Τραμπ να υπονοεί ότι η απόφαση θα μπορούσε να ληφθεί σχεδόν αμέσως. Ωστόσο, μέχρι στιγμής δεν έχει επιτευχθεί συγκεκριμένη συμφωνία, καθώς η αμερικανική νομοθεσία απαγορεύει την πώληση F-35 στην Τουρκία όσο διατηρεί το σύστημα S-400. Ο Ερντογάν, με τη στρατηγική τού να «δημιουργεί προβλήματα που μόνο ο ίδιος μπορεί να λύσει», επιδιώκει να χρησιμοποιήσει το κοίτασμα των σπάνιων γαιών ως διαπραγματευτικό μοχλό για να επιτύχει τους στόχους του.​

Οι αμφισβητήσεις και οι προκλήσεις

Παρά τις επίσημες ανακοινώσεις, παραμένουν σημαντικές αβεβαιότητες σχετικά με την οικονομική βιωσιμότητα του κοιτάσματος. Αναλυτές επισημαίνουν ότι η έλλειψη διαφάνειας ως προς την ποιότητα και τη συγκέντρωση των σπάνιων γαιών δημιουργεί σκεπτικισμό. Ο Ντέιβιντ Μέριμαν της Wood Mackenzie υπογράμμισε ότι το κοίτασμα πιθανώς περιέχει στοιχεία που βρίσκονται σε υπερπροσφορά και όχι τα πιο πολύτιμα στοιχεία που χρησιμοποιούνται σε μαγνήτες υψηλών επιδόσεων.​

Ο Κρίστοφερ Έκλστοουν της Hallgarten & Company σημείωσε ότι εάν η Τουρκία είχε πραγματοποιήσει εκτεταμένες γεωτρήσεις, θα έπρεπε να γνωρίζει την ακριβή συγκέντρωση των στοιχείων, αλλά δεν έχουν δημοσιοποιηθεί λεπτομερή στοιχεία. Ο ισχυρισμός ότι το κοίτασμα θα μπορούσε να καλύψει τις παγκόσμιες ανάγκες για 1.000 χρόνια έχει χαρακτηριστεί ως υπερβολικός και χωρίς επιστημονική βάση.​

Επιπλέον, η επένδυση που απαιτείται για την ανάπτυξη του κοιτάσματος είναι τεράστια. Μία μονάδα επεξεργασίας μεσαίας κλίμακας, ικανή να χειριστεί 5.000-10.000 τόνους ετησίως, απαιτεί επενδύσεις περίπου 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων πριν παράγει έστω και ένα κιλό διαχωρισμένων σπάνιων γαιών. Η Τουρκία δεν μπορεί να αναλάβει μόνη της αυτό το κόστος, γεγονός που εξηγεί γιατί αναζητά διεθνείς συνεργασίες.​

Το περιβαλλοντικό κόστος της επεξεργασίας αποτελεί επίσης σημαντική πρόκληση. Η διαδικασία παράγει όξινα απόβλητα και μπορεί να απελευθερώσει ραδιενεργά παραπροϊόντα, καθώς το θόριο και το ουράνιο συχνά συνυπάρχουν με τις σπάνιες γαίες. Οι δυτικές χώρες έχουν αυστηρούς κανονισμούς σχετικά με την περιβαλλοντική προστασία, γεγονός που καθιστά την επεξεργασία ακόμη πιο περίπλοκη και δαπανηρή.​

Το μέλλον του έργου

Η Τουρκία στοχεύει να γίνει ένας από τους πέντε μεγαλύτερους παραγωγούς σπάνιων γαιών παγκοσμίως. Η κρατική εταιρεία Eti Maden έχει ήδη ξεκινήσει την παραγωγή επτά οξειδίων σπάνιων γαιών στην πιλοτική μονάδα, με στόχο να επεκταθεί η παραγωγή σε βιομηχανική κλίμακα με δυναμικότητα 570.000 τόνων μεταλλεύματος ετησίως. Ο Ερντογάν ανακοίνωσε ότι η εγκατάσταση βιομηχανικής κλίμακας θα παράγει περίπου 10.000 τόνους οξειδίων σπάνιων γαιών, 72.000 τόνους βαρύτη, 70.000 τόνους φθορίτη και 250 τόνους θορίου ετησίως.​

Ωστόσο, η επιτυχία του έργου εξαρτάται από την ικανότητα της Τουρκίας να εξασφαλίσει τη μεταφορά τεχνολογίας και τη συνεργασία με έμπειρους διεθνείς εταίρους. Ο Ερντογάν έχει αναγνωρίσει ότι οι χώρες και οι εταιρείες που διαθέτουν την τεχνολογία επεξεργασίας είναι «δυστυχώς» διστακτικές να μοιραστούν την εμπειρία τους. Χωρίς την απαραίτητη τεχνογνωσία, το έργο αντιμετωπίζει σοβαρούς κινδύνους καθυστερήσεων και αποτυχίας.​

Παράλληλα, η διεθνής ανταγωνιστικότητα του κοιτάσματος παραμένει αβέβαιη. Οι παραγωγοί με το χαμηλότερο κόστος παγκοσμίως μπορούν να παράγουν ένα κιλό οξειδίου σπάνιων γαιών για 11 δολάρια ή λιγότερο. Η Τουρκία θα πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να ανταγωνιστεί αυτά τα κόστη, ειδικά λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη χαμηλότερη συγκέντρωση σπάνιων γαιών στο κοίτασμα και την έλλειψη εμπειρίας στην επεξεργασία.​

Το κοίτασμα σπάνιων γαιών της Τουρκίας αποτελεί πραγματικά μία σημαντική ανακάλυψη, αλλά η υπερβολική προβολή και η επανειλημμένη χρήση του ως εργαλείο διπλωματίας δημιουργούν ερωτηματικά σχετικά με την πραγματική του αξία και το χρονοδιάγραμμα εκμετάλλευσης.

Η τεχνική πραγματικότητα είναι ότι η μετατροπή του κοιτάσματος σε εμπορικά βιώσιμη παραγωγή απαιτεί τουλάχιστον 15 χρόνια, τεράστιες επενδύσεις, και κυρίως τη μεταφορά σύνθετης τεχνολογίας που ελάχιστες χώρες κατέχουν. Ωστόσο, στο πλαίσιο της παγκόσμιας προσπάθειας των δυτικών χωρών να μειώσουν την εξάρτησή τους από την Κίνα, το τουρκικό κοίτασμα θα μπορούσε να διαδραματίσει στρατηγικό ρόλο – αρκεί η Άγκυρα να ξεπεράσει τις τεχνικές, οικονομικές και γεωπολιτικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει.​

Τζον Πωλ ΝτεΤζόρια: «Η επιτυχία που δεν μοιράζεται είναι αποτυχία»

Στη γη των απεριόριστων δυνατοτήτων, λίγες ιστορίες είναι τόσο συναρπαστικές όσο αυτή του Τζον Πωλ ΝτεΤζόρια [John Paul DeJoria]. Γεννημένος στις 13 Απριλίου 1944 στο Echo Park του Λος Άντζελες, από Ιταλό πατέρα και Ελληνίδα μητέρα, μετανάστες και οι δύο, ο ΝτεΤζόρια θα μπορούσε εύκολα να αποτελεί άλλη μια ψηφίδα στη στατιστική της φτώχειας και της απελπισίας. Ωστόσο, έγινε ένας δισεκατομμυριούχος φιλάνθρωπος και επιχειρηματίας, πραγματική ενσάρκωση του Αμερικανικού Ονείρου.

Σήμερα, με καθαρό πλούτο που υπερβαίνει τα 4 δισεκατομμύρια δολάρια, ο ΝτεΤζόρια είναι ευρέως γνωστός ως συνιδρυτής της εταιρείας περιποίησης μαλλιών John Paul Mitchell Systems και της Patrón Spirits Company. Η φιλοσοφία του, «Success Unshared is Failure» (η επιτυχία που δεν μοιράζεται είναι αποτυχία), διαπερνά κάθε πτυχή της ζωής του, από τις επιχειρηματικές του αποφάσεις μέχρι τις φιλανθρωπικές του δραστηριότητες.

Μια δύσκολη παιδική ηλικία

Η ιστορία του ΝτεΤζόρια αρχίζει με τραγικές περιστάσεις. Όταν ήταν μόλις δύο ετών, οι γονείς του χώρισαν και η μητέρα του, Υβόννη Μαντέλο (Yvonne Madelo), έπρεπε να αγωνιστεί για να θρέψει δύο γιους. Η οικονομική δυσπραγία ήταν τόσο έντονη που ο ΝτεΤζόρια και ο μεγαλύτερός του αδελφός στάλθηκαν σε σπίτι φιλοξενίας στο Ανατολικό Λος Άντζελες.

Στα εννέα του χρόνια, ο μικρός Τζον Πωλ άρχισε να εργάζεται για να βοηθήσει την οικογένειά του. Πουλούσε χριστουγεννιάτικες κάρτες και εφημερίδες από πόρτα σε πόρτα, και σηκωνόταν στις τρεις το πρωί για το δίπλωμα και τη διανομή. «Όταν ήμουν παιδί, το όνειρό μου ήταν να βρω μια δουλειά που θα μου έδινε 150 δολάρια την εβδομάδα –αρκετά για μια μικρή δόση σπιτιού και ένα καλό μεταχειρισμένο αυτοκίνητο», θυμάται.

Η μητέρα του του δίδαξε πολύτιμα μαθήματα, που τον διαμόρφωσαν καθοριστικά. Χαρακτηριστική είναι η ακόλουθη ιστορία, την οποία έχει διηγηθεί αμέτρητες φορές: Κάποια Χριστούγεννα, η Υβόννη έδωσε σε αυτόν και τον αδερφό του ένα δεκάρικο για να το ρίξουν στον κουβά του Στρατού Σωτηρίας, λέγοντας: «Όσο λίγα κι αν έχεις στη ζωή, πάντα υπάρχει κάποιος που έχει λιγότερα». Αυτό το μάθημα γενναιοδωρίας θα γινόταν ο ακρογωνιαίος λίθος της φιλοσοφίας του ΝτεΤζόρια.

Νεανικές αλητείες και στρατιωτική θητεία

Η ζωή στους δρόμους του Ανατολικού Λος Άντζελες ήταν σκληρή, και ο ΝτεΤζόρια, όπως πολλοί νέοι στο περιβάλλον του, συνδέθηκε με συμμορίες,. Παρόλο που δεν είχε ποτέ σοβαρά μπλεξίματα, ένας δάσκαλος στο Λύκειο τού έδωσε μια κρίσιμη συμβουλή: «Θα καταλήξεις στη φυλακή ή νεκρός αν συνεχίσεις σε αυτόν τον δρόμο».

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη συμβουλή, ο ΝτεΤζόρια αποφάσισε να ενταχθεί στο Αμερικανικό Ναυτικό μετά την αποφοίτησή του από το John Marshall High School, το 1962. Υπηρέτησε για δύο χρόνια στο αεροπλανοφόρο USS Hornet, μια εμπειρία που του έδωσε πειθαρχία, ηγετικές ικανότητες και την ευκαιρία να ταξιδέψει σε διάφορα λιμάνια παγκοσμίως. «Το αεροπλανοφόρο, το USS Hornet, μου έδωσε την ευκαιρία να επισκεφθώ πολλές ξένες ακτές, ενώ μάθαινα τις δεξιότητες προσωπικής διαχείρισης και ομαδικής εργασίας που θα με βοηθούσαν αργότερα στην καριέρα μου», αναφέρει.

Χρόνια αγώνα και ανθεκτικότητας

Μετά την αποστράτευσή του, ο ΝτεΤζόρια αντιμετώπισε μια σειρά προκλήσεων που θα έφερναν τις αντοχές του στα όρια τους. Δεν είχε αρκετά χρήματα για το κολέγιο, οπότε έκανε διάφορες δουλειές για να επιβιώσει. Μεταξύ άλλων, έγινε και πλασιέ εγκυκλοπαιδειών για την P.F. Collier Incorporated, δουλειά που τον διδάξε ανεκτίμητα μαθήματα για την πώληση και την αντιμετώπιση της απόρριψης.

«Όταν μας εκπαίδευαν, είπαν κάτι που πίστεψα: ‘Οι άνθρωποι που θα τα καταφέρνουν και θα βγάλουν χρήματα είναι αυτοί που δεν τα παρατούν. Πολλές πόρτες μπορεί να κλείσουν στο πρόσωπό σας, αλλά πρέπει να είστε εξίσου ενθουσιώδεις στην πόρτα νούμερο 101 όσο ήσασταν και στην πρώτη πόρτα, αν θέλετε να κάνετε μια πώληση’». Αυτή η τριετής εμπειρία έθεσε τα θεμέλια για την μελλοντική του επιτυχία.

Ο ΝτεΤζόρια δούλεψε επίσης ως φύλακας βενζινάδικου, καθαριστής και υπάλληλος κατ’ οίκον παραδόσεων. Το 1971, εισήλθε στον κόσμο της περιποίησης μαλλιών ως υπάλληλος στα Redken Laboratories. Μέσα σε έξι μήνες, προήχθη σε περιφερειακό διευθυντή, και έναν χρόνο αργότερα έγινε εθνικός διευθυντής δύο τμημάτων.

Παρά την επιτυχία του, ο ΝτεΤζόρια απολύθηκε από τη Redken το 1975 λόγω διαφωνιών για τις στρατηγικές μάρκετινγκ και την αντίθεσή του στον πειραματισμό σε ζώα. «Παραπονέθηκα γι’ αυτό που έκαναν – πειράματα σε ζώα. Είπα ότι δεν πρέπει να κάνετε πειράματα σε ζώα, δεν χρειάζεται, φτιάχνουμε μόνο προϊόντα περιποίησης μαλλιών για ανθρώπους, κάντε πειράματα σε εμάς», θυμάται.

Η γέννηση της John Paul Mitchell Systems

Το 1978, ο ΝτεΤζόρια ίδρυσε μια συμβουλευτική εταιρία, αλλά το 1980 συνάντησε τον Πωλ Μίτσελ [Paul Mitchell], έναν θρυλικό κομμωτή από τη Σκωτία. Μαζί, αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια εταιρία περιποίησης μαλλιών που θα ήταν διαφορετική από οτιδήποτε είχε δει η βιομηχανία προηγουμένως.

Με μόλις 700 δολάρια – μέρος των οποίων ο ΝτεΤζόρια δανείστηκε από τη μητέρα του – οι δύο άντρες ξεκίνησαν την John Paul Mitchell Systems. Η εταιρεία αντιμετώπισε αμέτρητες προκλήσεις από την αρχή. «Θα έπρεπε να είχαμε χρεοκοπήσει ίσως 50 φορές κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους», παραδέχεται ο ΝτεΤζόρια.

Οι πόροι ήταν τόσο περιορισμένοι που η διάσημη μαύρη και άσπρη συσκευασία της Paul Mitchell οφείλεται στην έλλειψη χρημάτων για έγχρωμη εκτύπωση. Για μία περίοδο, η εταιρεία αποτελούταν από ένα ταχυδρομικό κουτί και έναν τηλεφωνητή με μια φίλη (με αγγλική προφορά) που έκανε την ηχογράφηση του μηνύματος για να δώσει την εντύπωση ότι υπήρχε πραγματικά ‘γραφείο’.

Εκείνη την εποχή, ο ΝτεΤζόρια έμεινε άστεγος για δεύτερη φορά στη ζωή του, ζώντας σε μια παλιά Ρολς-Ρόυς στο Sunset Strip του Λος Άντζελες. «Έχω υπάρξει άστεγος δύο φορές, κυρίως επειδή ήμουν πολύ περήφανος για να ζητήσω βοήθεια», θυμάται.

Στρατηγικές επιτυχίας και καινοτομίες

Παρά τις δυσκολίες, ο ΝτεΤζόρια και ο Μίτσελ είχαν μια μοναδική και νικηφόρo στρατηγική. Ταξίδευαν εκτενώς για να πραγματοποιούν δωρεάν επιδείξεις προϊόντων για ιδιοκτήτες κομμωτηρίων. Εγγυούνταν στους ιδιοκτήτες κομμωτηρίων ότι θα πωλούνταν όλα τα προϊόντα που αγόραζαν – αν όχι, μπορούσαν να επιστρέψουν τα μη πωληθέντα προϊόντα με πλήρη επιστροφή χρημάτων. Τέτοιες πρακτικές ήταν πρωτοποριακές στη βιομηχανία περιποίησης μαλλιών.

Η εταιρεία ξεκίνησε με μόνο τρία προϊόντα: Shampoo One, Shampoo Two και The Conditioner. Το The Conditioner ήταν το πρώτο επαγγελματικό leave-in conditioner στην αγορά. Χάρη στην επιμονή και την καινοτομία τους, η εταιρεία άρχισε να αναπτύσσεται. Μέχρι το τρίτο έτος, είχαν ξεπεράσει το φράγμα τού ενός εκατομμυρίου δολαρίων.

Το 1989, ο Πωλ Μίτσελ πέθανε από καρκίνο του παγκρέατος, αφήνοντας τον ΝτεΤζόρια να διευθύνει μόνος του την εταιρεία. «Ο Πωλ ήταν, εκείνη την εποχή, ο μεγαλύτερος κομμωτής στον κόσμο, κατά τη γνώμη μου», θυμάται ο ΝτεΤζόρια. Παρά την απώλεια του εταίρου και φίλου του, ο ΝτεΤζόρια συνέχισε να αναπτύσσει την εταιρεία, η οποία σήμερα παράγει περισσότερα από 150 προϊόντα περιποίησης μαλλιών, τα οποί πωλούνται σε περισσότερα από 150.000 κομμωτήρια, σε 87 χώρες παγκοσμίως.

Η περιπέτεια της Patrón

Τη χρονιά που πέθανε ο Μίτσελ, ο ΝτεΤζόρια ξεκίνησε την επόμενη μεγάλη επιχειρηματική του περιπέτεια. Η γέννηση της Patrón Tequila ήταν σχεδόν τυχαία. Ο ΝτεΤζόρια είχε ζητήσει από τον φίλο του και αρχιτέκτονα Μάρτιν Κράουλυ [Martin Crowley]  να του φέρει μια καλή τεκίλα από ένα ταξίδι του στο Μεξικό. Ο Κράουλυ επέστρεψε με ένα χειροποίητο μπουκάλι και την ιδέα για μια νέα μάρκα.

«Το 1989, ο εταίρος μου πέθανε, και ξεκίνησα την Patrón Spirits Co. με τον φίλο μου Μάρτιν Κράουλυ, έναν αρχιτέκτονα που είχε πάει στο Μεξικό για δουλειά. Του είπα να μου φέρει τεκίλα. Βρήκε ένα χειροποίητο μπουκάλι και είπε: ‘Θα μπορούσα να σχεδιάσω μια ετικέτα για αυτό. Θέλεις να φτιάξουμε μια πιο απαλή τεκίλα και να μπούμε στη δουλειά;’», θυμάται ο ΝτεΤζόρια.

Παρόλο που δεν ήξερε τίποτα για την παραγωγή τεκίλας, ο ΝτεΤζόρια αποφάσισε να χρηματοδοτήσει την παραγωγή των πρώτων 12.000 μπουκαλιών, τιμολογώντας την Premium τεκίλα στα 37 δολάρια το μπουκάλι – μια τολμηρή τιμή την εποχή που η κατηγορία ultra-premium τεκίλας δεν υπήρχε καν.

Η αρχή ήταν δύσκολη. Ο ΝτεΤζόρια ήταν απασχολημένος με τη διαχείριση της Paul Mitchell, αφήνοντας τον Κράουλυ να αντιμετωπίσει την αγορά αλκοολούχων ποτών με περιορισμένες διασυνδέσεις και εμπειρία. Η τεκίλα των 40 δολαρίων αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό στις συναντήσεις με διανομείς, και ακόμη και οι ισχυρότεροι υποστηρικτές τους είχαν μέτριες ελπίδες.

Μεταμόρφωση σε πολυτελές brand

Το 2001, ο Έντουαρντ Μπράουν [Edward Brown] ανέλαβε τη διευθυντική θέση της Patrón και άλλαξε ριζικά τη στρατηγική μάρκετινγκ. Εγκατέλειψε την εικόνα που προωθούσε μέχρι τότε η εταιρεία και ξεκίνησε μια νέα καμπάνια που βασιζόταν στο σύνθημα «Simply Perfect». Η Patrón δεν συνδεόταν πλέον με συγκροτήματα μαριάτσι και σομπρέρο – έγινε μια πολυτελής μάρκα.

Ο Μπράουν πίστευε ότι το Patrón Silver θα μπορούσε να ξεπεράσει τη βότκα. Επένδυσε σημαντικά ποσά για να το αποδείξει αυτό στους καταναλωτές, στρατηγική που απέδωσε άμεσα αποτελέσματα. Ενώ μέχρι το 2005 πουλούσαν μισό εκατομμύριο κιβώτια μόνο, το 2006 η εταιρεία έφτασε το πολυπόθητο ορόσημο του ενός εκατομμυρίου κιβωτίων.

Πώληση και νέες περιπέτειες

Τον Ιανουάριο του 2018, η Bacardi Limited ανακοίνωσε την εξαγορά της Patrón Spirits International AG έναντι 5,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ως μέρος της εξαγοράς, ο ΝτεΤζόρια πούλησε το μερίδιό του (70%) στην εταιρεία. Η συναλλαγή ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 2018, κάνοντας τη Bacardi τη δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία αλκοολούχων ποτών κατά αξία μεριδίου αγοράς στις ΗΠΑ.

Σήμερα, ο ΝτεΤζόρια εξακολουθεί να είναι δραστήριος επιχειρηματίας. Είναι συνιδρυτής της ROKiT, μιας εταιρείας τηλεπικοινωνιών που προσφέρει προσιτά smartphone με δυνατότητες τηλεϊατρικής και νομικής βοήθειας. Η ROKiT, που ιδρύθηκε σε συνεργασία με τον επιχειρηματία Τζόναθαν Κέντρικ [Jonathan Kendrick], υπόσχεται να παρέχει σύνδεση, υγεία και ασφάλεια για όλους.

Φιλανθρωπία και συνειδητός καπιταλισμός

Ο ΝτεΤζόρια είναι πρωτοπόρος του συνειδητού καπιταλισμού, μιας επιχειρηματικής φιλοσοφίας που εστιάζει στην τριπλή βάση «άνθρωποι, πλανήτης, κέρδος». Αυτή η προσέγγιση διαπερνούσε όλες τις επιχειρήσεις του ήδη από τα πρώτα του βήματα. Η Paul Mitchell έγινε η πρώτη επαγγελματική εταιρεία ομορφιάς που δήλωσε δημοσίως την αντίθεσή της στον πειραματισμό σε ζώα και η οποία προσφέρει δωρεάν γεύμα σε όλους τους υπαλλήλους της.

«Όταν ξεκίνησα την Paul Mitchell, ήθελα όλοι να έχουν ένα δωρεάν γεύμα. Ήταν περίπου τρία, τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της επιχείρησης, που είχα αρκετά χρήματα για να το πραγματοποιήσω. Ακόμα και σήμερα, αν εργάζεσαι για την John Paul Mitchell Systems, το γεύμα είναι δωρεάν και παραγγέλνεις από μενού, οπότε όλοι μπορούν να φάνε με τους συναδέλφους τους».

Η φιλοσοφία του ΝτεΤζόρια έχει διαμορφωθεί από την εμπειρία του στη φτώχεια. «Η μόνη κατεύθυνση που μπορούσα να πάω ήταν προς τα πάνω», λέει. Η ανθεκτικότητά του στην απόρριψη, που έμαθε από τα χρόνια ως πωλητής εγκυκλοπαιδειών, έγινε ένα από τα κλειδιά της επιτυχίας του.

Το «Success Unshared is Failure» (Επιτυχία που δεν μοιράζεται είναι αποτυχία] δεν είναι απλώς ένα σύνθημα – είναι ο τρόπος ζωής του. Το 2011, υπέγραψε το Giving Pledge, δεσμευόμενος να δωρίσει τουλάχιστον τη μισή του περιουσία σε φιλανθρωπίες. Το ίδιο έτος, ίδρυσε με την οικογένειά του το JP’s Peace, Love & Happiness Foundation.

Το ίδρυμα υποστηρίζει περισσότερους από 160 οργανισμούς και φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες παγκοσμίως, εστιάζοντας σε τρεις βασικούς τομείς: επένδυση σε ανθρώπους, προστασία ζώων και διατήρηση του περιβάλλοντος. Από την ανθρωπιστική βοήθεια μέχρι την προστασία των ωκεανών, από την εκπαίδευση μέχρι την αντιμετώπιση της έλλειψης στέγης, οι φιλανθρωπικές δραστηριότητες του ΝτεΤζόρια εκτείνονται σε όλο τον πλανήτη.

Ένα από τα πιο αγαπημένα του προγράμματα είναι το Grow Appalachia, που συνεργάζεται με περισσότερες από 7.500 οικογένειες για να καλλιεργήσουν 3,3 εκατομμύρια κιλά τροφής σε όλη την περιοχή των Απαλαχίων.

Παρόλο που έχει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, ο ΝτεΤζόρια ζει απλά. Τον περισσότερο καιρό βρίσκεται στο Ώστιν του Τέξας, όπου διατηρεί μια εντυπωσιακή έκταση 96 στρεμμάτων που ονομάζεται «Patrón de Paz» (Πάτρονας της Ειρήνης). Το κτήμα περιλαμβάνει πάνω από 120 αφρικανικά εξωτικά ζώα, μια λίμνη και ένα υπόγειο καταφύγιο 2.700 τετραγωνικών ποδιών.

Δεν χρησιμοποιεί email ούτε υπολογιστή – προτιμά την προσωπική επικοινωνία. «Θα ήμουν τόσο κατακλυσμένος που δεν θα μπορούσα να κάνω καμία δουλειά. Αντίθετα, κάνω τα πάντα προσωπικά ή με το τηλέφωνο», εξηγεί.

Έχει ιδιαίτερη αγάπη στις μοτοσυκλέτες, η οποία εκδηλώνεται σε μία συλλογή που περιλαμβάνει μια Indian Chieftain Dark Horse του 2018 αξίας 20.000-25.000 δολαρίων, μια BMW-Sidecar του 2010 και μια custom Harley-Davidson του 2004.

Κάθε Απρίλιο, για να γιορτάσει τα γενέθλιά του, ο ΝτεΤζόρια διοργανώνει την PeaceLoveHappiness Charity Motorcycle Ride στο Ώστιν. Η εκδήλωση, την οποία καθιέρωσε μαζί με τον φίλο και συνοδηγό του Γκάρυ Σπέλμαν [Gary Spellman] το 2002, γεννήθηκε όταν οι δύο αναβάτες σταμάτησαν στο Poodie’s Hilltop Roadhouse και άκουσαν έναν αστυνομικό του Ώστιν να κατακρίνεται επειδή διακινδύνευσε τη ζωή του για να σώσει έναν άλλον.

Εκείνη την ημέρα, αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια εκδήλωση που θα υποστήριζε τις οικογένειες των πεσόντων αστυνομικών και όλα τα κακοποιημένα ή παραμελημένα παιδιά. Από τότε, η εκδήλωση έχει συγκεντρώσει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια για το 100 Club of Central Texas, το Austin Children’s Shelter και παγκόσμιους οργανισμούς όπως η Waterkeeper Alliance.

Η ιστορία της ζωής του έχει εμπνεύσει αμέτρητους ανθρώπους και έχει τεκμηριωθεί σε διάφορα μέσα. Το 2017, κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ «Good Fortune», σε σκηνοθεσία των Τζος και Ρεβέκκα Τίκελ [ Josh & Rebecca Tickell], με τον Νταν Ακρόυντ [Dan Akroyd] στην αφήγηση. Το φιλμ παρουσιάζει την απίστευτη διαδρομή του από τη φτώχεια στον πλούτο και την έμφασή του στον συνειδητό καπιταλισμό.

Έχει λάβει πολλές διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένου του Horatio Alger Award το 2004, μιας διάκρισης που αναγνωρίζει εκείνους που έχουν επιτύχει παρά τις αντιξοότητες. Το 2012, τιμήθηκε με το Lone Sailor Award από το US Navy Memorial για τη χρήση της στρατιωτικής του εμπειρίας στη διαμόρφωση μιας επιτυχημένης πολιτικής καριέρας.

Το μήνυμά του στους νέους επιχειρηματίες είναι απλό αλλά βαθύ: «Ό,τι υπηρεσία παρέχετε ή όποιο προϊόν θέλετε να πουλήσετε, πρέπει να βεβαιωθείτε ότι είναι της καλύτερης ποιότητας, γιατί δεν θέλετε να μείνετε στις παραγγελίες. Θέλετε να περάσετε στις επαναλαμβανόμενες παραγγελίες».

Ένα διαρκές παράδειγμα

Περισσότερο από μία ιστορία επιτυχίας, η ιστορία του Τζον Πωλ ΝτεΤζόρια είναι μια μαρτυρία για τη δύναμη της ανθεκτικότητας, της γενναιοδωρίας και της πίστης στο ότι η αληθινή επιτυχία μετριέται όχι από αυτό που συσσωρεύεις, αλλά από αυτό που δίνεις. Από τα χριστουγεννιάτικη κάρτα του Echo Park μέχρι τις παγκόσμιες φιλανθρωπικές του δραστηριότητες, ο ΝτεΤζόρια έχει παραμείνει πιστός στο μάθημα που του έδωσε η μητέρα του με εκείνο το δεκάρικο: ότι πάντα υπάρχει κάποιος που έχει λιγότερα και που χρειάζεται τη βοήθειά μας.

Σε μια εποχή που η εταιρική κοινωνική ευθύνη συχνά φαίνεται σαν τέχνασμα του μάρκετινγκ, ο ΝτεΤζόρια αποδεικνύει ότι ο συνειδητός καπιταλισμός δεν είναι μόνο εφικτός, αλλά και κερδοφόρος. Η κληρονομιά του δεν είναι μόνο τα δισεκατομμύρια που έχει δημιουργήσει, αλλά και οι ζωές που έχει αλλάξει και το παράδειγμα που έχει δώσει για το τι σημαίνει να είσαι πραγματικά επιτυχημένος.

Όπως λέει ο ίδιος: «Δεν έχει σημασία πόσα χρήματα έχεις όταν πεθαίνεις. Σημασία έχει το καλό που κάνεις με αυτά τώρα. Η επιτυχία που δεν μοιράζεται είναι αποτυχία».

Ο πόλεμος της Κορέας: Μια τραγωδία εθνικού διχασμού

Το καλοκαίρι του 1950, οι σφαίρες αντήχησαν ξανά σε μια χώρα που είχε ήδη υποφέρει από δεκαετίες κατοχής. Η Κορέα, διαιρεμένη στον 38ο παράλληλο από το 1945, έγινε το θέατρο ενός πολέμου που θα διαρκούσε τρία χρόνια και θα κόστιζε τρία εκατομμύρια ζωές.

Οι ρίζες της διαίρεσης

Η τραγωδία ξεκίνησε το 1945, όταν ο Σοβιετικός Κόκκινος Στρατός κατέβηκε από τη βόρεια Κορέα μετά την κήρυξη του πολέμου κατά της Αυτοκρατορικής Ιαπωνίας. Οι Σοβιετικές δυνάμεις σταμάτησαν στον 38ο παράλληλο, καθώς οι Αμερικανοί κατέφθαναν από τα νότια. Έτσι, η χερσόνησος χωρίστηκε σε δύο ζώνες επιρροής.

Στον Βορρά, οι Σοβιετικοί ανέδειξαν τον Κιμ Ιλ-σουνγκ, έναν ήρωα της αντίστασης κατά των Ιαπώνων, ο οποίος ίδρυσε τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας. Παρόλο που διακήρυσσε τον δημοκρατικό σοσιαλισμό, στην πράξη εφάρμοσε έναν σκληρό αυταρχισμό. Απαντώντας στην κομμουνιστική κυριαρχία του Βορρά, οι Αμερικανοί στήριξαν τη δημιουργία της Α΄Δημοκρατίας της Κορέας με επικεφαλής τον Σινγκμάν Ρι. Ωστόσο, η νοτιοκορεατική δημοκρατία απείχε πολύ από το να είναι πρότυπο ελευθερίας. Στις εκλογές του Ιουλίου 1948, ο υποστηριζόμενος από τις ΗΠΑ Σινγκμάν Ρι κέρδισε με το ύποπτο  ποσοστό του 92,6% των ψήφων. Ακολούθησε και αυτός μια σοβιετικού τύπου εκκαθάριση ιδεολογικών αντιπάλων, μέρος της οποίας ήταν και η καταστολής της εξέγερσης της Τσετζού, που στοίχισε 30.000-60.000 ζωές.

Τόσο ο Ρι στον Νότο όσο και ο Κιμ Ιλ-σουνγκ στον Βορρά οραματίζονταν την επανένωση της χερσονήσου, καθείς υπό τη δική του κυριαρχία. Η αμερικανική στρατιωτική ετοιμότητα είχε μειωθεί δραματικά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο – από τις δέκα μαχητικές μεραρχίες του αμερικανικού στρατού, μόνο η 82η Αερομεταφερόμενη θεωρούνταν έτοιμη για μάχη το 1950.

Παρατηρώντας αυτή την αδυναμία, ο Κιμ Ιλ-σουνγκ άρχισε να πιστεύει ότι μπορούσε να κατακτήσει γρήγορα τη Νότια Κορέα. Όπως αργότερα παραδέχτηκε ο Νικίτα Χρουστσόφ στα απομνημονεύματά του: «Πρέπει να τονίσω ότι ο πόλεμος δεν ήταν ιδέα του Στάλιν, αλλά του Κιμ Ιλ-σουνγκ. Ο Κιμ ήταν ο εμπνευστής».

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 25ης Ιουνίου 1950, ο Κορεατικός Λαϊκός Στρατός διέσχισε τον 38ο παράλληλο με 85 T-34 άρματα μάχης, ωθώντας ταχύτατα τον νοτιοκορεατικό στρατό προς τη Σεούλ.

Η αμερικανική απάντηση

Η αμερικανική αντίδραση ήταν αρχικά αργή και ανεπαρκής. Η πρώτη αμερικανική δύναμη που στάλθηκε ήταν η Task Force Smith – ένα μόνο τάγμα, με εξοπλισμό που χρονολογούνταν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη μάχη του Όσαν, στις 5 Ιουλίου, ο εξοπλισμός αυτός αποδείχτηκε άχρηστος εναντίον των βορειοκορεατικών αρμάτων και οι Αμερικανοί γρήγορα κατατροπώθηκαν.

Ενώ οι βορειοκορεατικές δυνάμεις πολιόρκησαν την περίμετρο του Πούσαν, ο στρατηγός Μακ Άρθουρ σχέδιαζε μια τολμηρή αμφίβια επιχείρηση στο Ιντσόν, 160 χιλιόμετρα πίσω από τις εχθρικές γραμμές. Όταν του είπαν ότι το Ιντσόν ήταν ισχυρά οχυρωμένο και οι δυσμενείς θαλάσσιες συνθήκες καθιστούσαν οποιαδήποτε απόβαση εξαιρετικά επικίνδυνη, ο Μακ Άρθουρ απάντησε: «Τα ίδια επιχειρήματα που κάνετε για τις δυσκολίες θα μου εξασφαλίσουν το στοιχείο της έκπληξης. Ο Βορειοκορεάτης διοικητής θα σκεφτεί ότι κανείς δεν θα ήταν τόσο θρασύς ώστε να επιχειρήσει κάτι τέτοιο».

Η απόβαση στο Ιντσόν αποδείχτηκε τεράστια επιτυχία. Αυτό ανάγκασε τον βορειοκορεατικό στρατό να αποσύρει δυνάμεις από το Πούσαν, επιτρέποντας στους αμυνόμενους να πραγματοποιήσουν εξόρμηση. Το ηθικό των βορειοκορεατικών δυνάμεων κατέρρευσε τελικά, με εκατοντάδες στρατιώτες να παραδίδονται μαζικά.

Με τη Νότια Κορέα ασφαλή, ο Μακ Άρθουρ και οι ανώτεροί του συζήτησαν αν θα έδιναν το τελικό πλήγμα στο καθεστώς του Κιμ Ιλ-σουνγκ. Ενώ οι Αμερικανοί σχεδίαζαν την εισβολή στη Βόρεια Κορέα, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας μετακίνησε στρατεύματα κοντά στα βορειοκορεατικά σύνορα, συγκεντρώνοντας τελικά δύναμη σχεδόν μισού εκατομμυρίου ανδρών στον ποταμό Γιαλού.

Η Πιονγκγιάνγκ έπεσε με εκπληκτική ευκολία στις 19 Οκτωβρίου. Ωστόσο, την ίδια μέρα, 100.000 στρατιώτες του Κινεζικού Λαϊκού Στρατού, με επικεφαλής βετεράνους του κινεζικού εμφυλίου πολέμου, διέσχισαν τα σύνορα και μπήκαν στο κορεατικό έδαφος.

Η τραγωδία της παγωμένης πόλης Τσόζιν

Η πρώτη κινεζική επίθεση άρχισε στις 25 Οκτωβρίου, κερδίζοντας μια πρώτη εύκολη νίκη στη μάχη του Ούνσαν. Αλλά η πραγματική καταστροφή για τους αντιπάλους τους ήταν το Τσόζιν, στις 27 Νοεμβρίου, όπου 30.000 άνδρες του αμερικανικού 10ου Σώματος περικυκλώθηκαν από περισσότερους από 120.000 Κινέζους στρατιώτες.

Η θερμοκρασία είχε πέσει στους –22 βαθμούς Κελσίου, με δυνατούς ανέμους. Για 17 μέρες, οι Αμερικανοί πολέμησαν απεγνωσμένα για να ξεφύγουν από την παγίδα, πριν τελικά καταφέρουν να φτάσουν στο λιμάνι του Χουνγκνάμ, από όπου διασώθηκε ένας μικρός αριθμός τους. Οι επιζήσαντες αποκαλέστηκαν «οι Εκλεκτοί του Τσόζιν».

Μετά τη διαδοχή αντιπερισπασμών και την επανάκτηση της Σεούλ από τους Κινέζους, ο πρόεδρος Τρούμαν απέλυσε τον Μακ Άρθουρ και προήγαγε τον στρατηγό Μάθιου Ρίτζγουεϊ στη θέση του. Ο Ρίτζγουεϊ εστίασε στην καταστροφή των Κινέζων αντί στην ανακατάληψη της Βόρειας Κορέας, αξιοποιώντας την υπεροχή της αμερικανικής στρατιωτικής τεχνολογίας.

Με την επιχείρηση Thunderbolt και την επιχείρηση Ripper, η Σεούλ άλλαξε χέρια για τέταρτη και τελευταία φορά. Από αυτό το σημείο και έπειτα, ο πόλεμος εξελίχθηκε σε στασιμότητα φθοράς, με σημεία όπως το Porkchop Hill να αλλάζουν χέρια σε αιματηρούς αγώνες.

Ένα τέλος δίχως νικητή

Οι διαπραγματεύσεις ειρήνης άρχισαν στα μέσα του 1951, αλλά καμία πλευρά δεν ήθελε να διακινδυνεύσει την παραδοχή της ήττας. Υπήρχε επίσης το δύσκολο ζήτημα των αιχμαλώτων πολέμου – περισσότεροι από 60.000 Κορεάτες και Κινέζοι αιχμάλωτοι αρνήθηκαν τον επαναπατρισμό, προτιμώντας να μείνουν στον Νότο.

Τελικά, στις 27 Ιουλίου 1953, επιτεύχθηκε μία συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, η οποία καθιέρωσε μια αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη στον 38ο παράλληλο. Ωστόσο, ο Σινγκμάν Ρι αρνήθηκε να υπογράψει τη συμφωνία και έτσι, επισήμως, η Βόρεια και η Νότια Κορέα εξακολουθούν να βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση μέχρι σήμερα.

Το κόστος του πολέμου ήταν 3 εκατομμύρια ζωές, οι περισσότεροι άμαχοι. Και οι δύο πλευρές διέπραξαν πολλές σφαγές. Όπως και ο ψυχροπολεμικός του ξάδελφος, ο Πόλεμος του Βιετνάμ, ο Πόλεμος της Κορέας ήταν μια μακρά, αιματηρή και τελικά μάταιη σύγκρουση. Ο διχασμός της Κορέας συνεχίζει να διαμορφώνει την παγκόσμια πολιτική σκηνή μέχρι και σήμερα, με τη διαιρεμένη χερσόνησο να παραμένει ένα από τα πιο εύφλεκτα σημεία του πλανήτη.

Το αρχαιότερο ναυπηγείο της Ευρώπης και η ναυπηγική τεχνολογία στη Μεσόγειο

Το θέμα του αρχαιότερου ναυπηγείου της Ευρώπης συνδέεται άρρηκτα με την εξέλιξη της ναυτικής τεχνολογίας και την ανάγκη δημιουργίας υποδομών για τη στήριξη της ελληνικής αποικιοκρατίας στη Μεσόγειο. Η ανάπτυξη αυτών των εγκαταστάσεων αντικατοπτρίζει τη σταδιακή μετάβαση από απλές παράκτιες δραστηριότητες σε οργανωμένες ναυτικές επιχειρήσεις που διαμόρφωσαν τον πολιτισμό και το εμπόριο στον αρχαίο κόσμο.

Στο νησί Dana (Πιτυούσσα) της νότιας Τουρκίας, στην επαρχία της Μερσίνης, 85 χλμ βόρεια της Κύπρου, ανακαλύφθηκαν τα μεγαλύτερα και παλαιότερα ναυπηγεία της Εποχής του Χαλκού, χρονολογούμενα στον 12ο-8ο αιώνα π.Χ. Αυτά τα ναυπηγεία περιελάμβαναν 294 ράμπες  και μπορούσαν να κατασκευάζουν ταυτόχρονα έως και 300 πλοία. Η κλίμακα αυτών των εγκαταστάσεων υποδηλώνει μια εξαιρετικά οργανωμένη ναυτική βιομηχανία που θα μπορούσε να παράγει 500-600 πολεμικά πλοία ετησίως.

Τα αρχαία πλοία κατασκευάζονταν κυρίως από έλατο, πεύκο και κυπαρίσσι, καθώς αυτά τα υλικά ήταν ελαφρύτερα και δεν διαβρώνονταν εύκολα. Η τρόπιδα των εμπορικών πλοίων κατασκευαζόταν από έλατο, με ψευδότροπη από δρυ για την αντοχή κατά την έλξη στη στεριά. Πολλά πλοία περιελάμβαναν επίσης ένα στρώμα μολύβδου στην υποθαλάσσια επιφάνεια για προστασία από τη θαλάσσια ζωή.

Μοντέλο αρχαιοελληνικής τριήρεως. Γερμανικό Μουσείο, Μόναχο. (Public Domain)

 

Η ανεπτυγμένη ναυπηγική τέχνη συνοδευόταν από εξελιγμένα όργανα πλοήγησης. Ο γνώμων, πρόδρομος του ηλιακού ρολογιού, χρησιμοποιήθηκε από τον Αναξίμανδρο το 550 π.Χ. Ο τετράντας του Ιππάρχου βοηθούσε στον εντοπισμό του γεωγραφικού πλάτους. Το ανεμοσκόπιο του Τιμοσθένη χρησίμευε για τον προσανατολισμό των πλεύσεων. Ο αστρολάβος, ανακάλυψη του Ευδόξου του Κνιδίου (360 π.Χ.), εξελίχθηκε από απλό όργανο μέτρησης χρόνου σε πολύπλοκο αστρονομικό εργαλείο.

Η ανάγκη υποδομών την εποχή των ελληνικών αποικιών

Η ίδρυση ελληνικών αποικιών στη Μεσόγειο από τον 8ο αιώνα π.Χ. δημιούργησε επιτακτική ανάγκη για ανάπτυξη ναυτικών υποδομών. Κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας και μέχρι τον 4ο αιώνα π.Χ., ο ελληνικός εμπορικός στόλος διέπλεε όλη τη Μεσόγειο, από τη Συρία και την Κύπρο μέχρι τον Εύξεινο Πόντο μέσω του Βοσπόρου, και από τη Λιβύη μέχρι την Ισπανία μέσω της Ιταλίας. Μέχρι το 500 π.Χ., οι ιστορικοί εκτιμούν ότι υπήρχαν περίπου πεντακόσιες ελληνικές αποικίες σε όλο τον αρχαίο κόσμο με εξήντα χιλιάδες Έλληνες να κατοικούν σε αυτές, αντιστοιχώντας στο 40% όλων των Ελλήνων στον ελληνιστικό κόσμο.

File:Image taken from page 307 of '(A History of Greece, from the earliest times to the destruction of Corinth, B.C. 146, mainly based upon that of Connop Thirlwall, etc.)' (11235322464).jpg
G. Scharf, «Το λιμάνι της Μυτιλήνης». Ξυλογραφία για το βιβλίο «A History of Greece, from the earliest times to the destruction of Corinth, B.C. 146, mainly based upon that of Connop Thirlwall, etc.» του Λέοναρντ Σμιτζ, δ΄έκδοση. British Library, 1856. (Public Domain)

 

Η πρώτη αποικία στην Ιβηρική χερσόνησο ήταν το Εμπόριον, που ιδρύθηκε το 575 π.Χ. ως μια μικρή παράκτια πόλη της Καταλονίας. Το Εμπόριον, που σημαίνει ‘εμπόριο’ στα ελληνικά, εξελίχθηκε σε μια μεγάλη και ευημερούσα πόλη με οργανωμένες ναυτικές εγκαταστάσεις.

Οι Οινιάδες, αρχαία Ακαρνανική πόλη του 5ου π.Χ. αιώνα, φιλοξενούσαν ένα από τα σημαντικότερα ναυπηγεία της αρχαιότητας. Τα νεώρια των Οινιάδων αποτελούν από τα επιβλητικότερα μνημεία της αρχαιότητας λόγω της εξαιρετικής διατήρησής τους. Η πόλη διέθετε πλήρη ναυτική υποδομή που περιλάμβανε το τείχος, την ακρόπολη, το θέατρο, τα νεώρια και το λιμάνι.

Ο Πειραιάς αποτελούσε για σχεδόν πέντε αιώνες την κυρίως βάση του ελληνικού ναυτικού. Το 493 π.Χ., ο Θεμιστοκλής ώθησε την Αθήνα να κατασκευάσει ναυτικό στόλο 200 τριήρεων ως προστασία κατά των Περσών. Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τα ερείπια της αρχαίας αθηναϊκής ναυτικής βάσης στα λιμάνια Μουνιχία και Ζέα του Πειραιά.

Η Δήλος αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της πολυπλοκότητας των ναυτικών υποδομών. Το νησί εξελίχθηκε από μικρό οικισμό γύρω από το ιερό σε ένα από τα κύρια κέντρα λιανικού εμπορίου και ναυτιλίας. Η Δήλος διέθετε πολλαπλά λιμάνια – το Κύριο Λιμάνι, το Εμπορικό Λιμάνι, κ.ά. – που εξυπηρετούσαν διαφορετικές ανάγκες.

Οι υπολογισμοί δείχνουν ότι τα λιμάνια της Δήλου μπορούσαν να φιλοξενήσουν ταυτόχρονα εκατοντάδες πλοία διαφορετικών μεγεθών. Το Κύριο Λιμάνι μπορούσε να εξυπηρετήσει 10 πλοία μεγάλης, 20 μεσαίας και 40 μικρής χωρητικότητας. Το Εμπορικό Λιμάνι είχε χώρο για 20 μεσαίου, 40 μικρού και τουλάχιστον 100 πολύ μικρού μεγέθους πλοία.

File:Geometric krater Met 34.1.2 n03.jpg
Τριήρης ζωγραφισμένη σε μελανόμορφο κρατήρα. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη. (Public Domain)

 

Η έλλειψη πραγματικών προβλητών στα περισσότερα αρχαία λιμάνια οδηγούσε στη χρήση εναλλακτικών μεθόδων. Τα πλοία συχνά αγκυροβολούσαν στα ανοιχτά και χρησιμοποιούσαν μικρότερα σκάφη  για τη φόρτωση και εκφόρτωση εμπορευμάτων. Παρά τους κινδύνους, αυτή η πρακτική επέτρεπε σε μεγάλο αριθμό πλοίων να επισκέπτονται το νησί χωρίς να εισέρχονται σε κλειστές λεκάνες όπου η κίνηση θα ήταν δύσκολη.

Η δημιουργία ναυτικών υποδομών ήταν επιβεβλημένη από τις ανάγκες της ελληνικής αποικιοκρατίας. Οι αποικίες εξασφάλιζαν στην μητρόπολη μονοπώλιο στα προϊόντα της περιοχής – οι αποικίες Φάσις και Πιτυούς στον Εύξεινο Πόντο εξασφάλιζαν την πίσσα και την ξυλεία του Καυκάσου, ενώ οι παλαιές κριμαϊκές αποικίες το σιτάρι από τη Ρωσία.

Οι σημαντικότερες πόλεις για τους επιτυχημένους εμπορικούς στόλους της Δωρικής περιόδου ήταν η Κόρινθος, τα Μέγαρα, η Χίος, η Σάμος, η Φώκαια, η Μίλητος, οι Συρακούσες, και φυσικά η Αθήνα. Κάθε μία από αυτές τις πόλεις-κράτη ανέπτυξε εξειδικευμένες ναυτικές υποδομές ανάλογα με τις ανάγκες της.

Η ανάπτυξη αυτών των ναυτικών υποδομών αντικατοπτρίζει τη βαθιά κατανόηση των αρχαίων Ελλήνων ότι η θαλάσσια κυριαρχία απαιτούσε όχι μόνο προηγμένη ναυπηγική τεχνολογία αλλά και ολοκληρωμένο δίκτυο βάσεων, λιμανιών και εργαστηρίων που θα στήριζαν τις ναυτικές τους επιχειρήσεις σε όλη τη Μεσόγειο.

Αλάτι και αρχιτεκτονική: Οι «αλμυρές πόλεις» της ιρανικής ερήμου

Το Ιράν, πέρα από τα μνημεία του πολιτισμού και τους ιστορικούς τόπους του, κρύβει ένα μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο: εκτεταμένους αλατούχους σχηματισμούς που συχνά λαμβάνουν τη μορφή «πόλεων» ή οικισμών, χτισμένων εξ ολοκλήρου από συμπυκνωμένο αλάτι. Αυτές οι αλμυρές πόλεις, καρπός της φυσικής διαδικασίας του διαπιρισμού, συνδυάζουν το φαντασμαγορικό τοπίο με τον παραδοσιακό τρόπο ζωής, δημιουργώντας προορισμούς που γοητεύουν τους ταξιδιώτες, τους επιστήμονες και τους ντόπιους.

Πύργος Τζασάκ: Ο αλατένιος παράδεισος του Ζάγκρος

Στα νοτιοδυτικά του Ιράν, ανάμεσα στις επαρχίες Μπουσέχρ και Ντάστι, υψώνεται ο Πύργος Τζασάκ (Jashak Salt Dome), μία από τις πιο εντυπωσιακές αλατούχες δομές στον κόσμο. Καλυμμένο από «αλμυρά παγετώδη» τοπία, πολύχρωμες κρυσταλλικές αποθέσεις και σπηλιές που σμιλεύτηκαν από τη διάβρωση, το Τζασάκ καλύπτει έκταση 3.650 εκταρίων και ανακηρύχθηκε Εθνικό Φυσικό Φαινόμενο το 2010.

Οι περίτεχνες μορφές με αποχρώσεις κόκκινου, πορτοκαλί και κίτρινου, γνωστές ως «ουράνιο τόξο του αλατιού», συναρπάζουν τους επισκέπτες, ενώ οι σπηλιές και οι λευκοί «ταφικοί στύλοι» θυμίζουν ένα ζωντανό αλατούχο οικοσύστημα. Στα γύρω χωριά, οι κάτοικοι εκμεταλλεύονται την κρυσταλλική λάμψη του τοπίου για να προσελκύσουν τουρίστες και να διατηρήσουν ζωντανές τις παραδόσεις της περιοχής.

Σπήλαιο Ναμακντάν: Ο μακρύτερος αλατούχος λαβύρινθος

Στο νησί Κεσμ [Qeshm], στον Περσικό Κόλπο, βρίσκεται το σπήλαιο Ναμακντάν (Namakdan Salt Cave), το μακρύτερο αλατούχο σπήλαιο στον κόσμο, με συνολικό μήκος 6,58 χλμ. Η σπηλιά αναδύθηκε μέσα από τη δράση των αλατούχων θόλων και διαμορφώθηκε από το νερό που διείσδυσε, σμιλεύοντας ζωηρούς κρυστάλλους στους τοίχους της. Το αποτέλεσμα είναι μια υπόγεια «πόλη» από αλατούχα περάσματα και μεγαλειώδεις αίθουσες, όπου η χαμηλή θερμοκρασία και η μοναδική ατμόσφαιρα φιλοξενούν ειδικούς μικροοργανισμούς υψηλής αλατότητας.

Τα «αλάτινα» χωριά

Παρά τη φυσική τους γοητεία, οι αλατούχες δομές δεν μένουν μόνο ως φαινόμενα· γύρω τους αναπτύχθηκαν μικροί οικισμοί που αξιοποιούν το αλάτι στη δόμηση. Στις παρυφές των θόλων, ξεπροβάλλουν παραδοσιακά σπίτια και παζάρια, όπου οι τοίχοι και τα δαπεδοστρώματα είναι δημιουργημένα από συμπιεσμένους αλατούχους λίθους. Αυτή η μέθοδος προστατεύει τα κτήρια από τη θερμότητα της ερήμου, καθώς το αλάτι λειτουργεί ως φυσικός ψυκτικός παράγοντας.

Οι κάτοικοι των αλατούχων χωριών αξιοποιούν το αλάτι για την παραγωγή τοπικών προϊόντων – από διακοσμητικούς κρυστάλλους μέχρι θεραπευτικά άλατα μπάνιου. Επιπλέον, η ανάδειξη των τοπίων μέσω οικοτουριστικών διαδρομών και σπηλαιολογικών ξεναγήσεων έχει ενισχύσει την τοπική οικονομία, διασφαλίζοντας την προστασία του ευαίσθητου περιβάλλοντος.

Η αυξανόμενη πίεση από την τουριστική ανάπτυξη φέρνει και προκλήσεις για τη διατήρηση των αλμυρών δομών. Το ιρανικό υπουργείο Περιβάλλοντος και διεθνείς οργανισμοί συνεργάζονται για την αποτροπή τυχόν καταστροφικών επεμβάσεων και την ενίσχυση της βιώσιμης χρήσης. Προγράμματα επιστημονικής παρακολούθησης και τοπικής εκπαίδευσης στοχεύουν στη μακροχρόνια προστασία των «αλμυρών πόλεων».