Διατροφή

Ένα πιάτο αρκετά ξεχωριστό για το κυριακάτικο γεύμα, αλλά και αρκετά απλό για μια καθημερινή ημέρα, ιδίως αφού μπορείτε να έχετε προετοιμάσει από πριν τη γέμιση και τη ζύμη των μπισκότων.

Κοτόπουλο με αλμυρά μπισκότα

Για 6 άτομα

Υλικά

• 700 γρ. στήθος κοτόπουλου χωρίς κόκαλα και πέτσα
• 1/2 φλιτζάνι βούτυρο
• 3/4 φλιτζάνι ψιλοκομμένο σέλινο
• 1/2 φλιτζάνι ψιλοκομμένο κρεμμύδι
• 1/2 φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 3/4 κ.γλ. αλάτι
• 3/4 κ.γλ. φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
• 3/4 κ.γλ. σκόρδο σε σκόνη
• 3/4 κ.γλ. αποξηραμένο δεντρολίβανο
• 1/2 κ.γλ. αποξηραμένο θυμάρι
• 1/2 κ.γλ. σπόροι σέλινου
• 1 1/2 κ.γλ. πάστα ζωμού κοτόπουλου
• 1 1/2 φλιτζάνι γάλα
• 300 γρ. κατεψυγμένα λαχανικά (μείγμα καρότων, μπιζελιών, φασολιών και καλαμποκιού)

Για τα μπισκότα

• 2 1/2 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 1 κουταλιά της σούπας + 1 κουταλάκι του γλυκού μπέικιν πάουντερ
• 3/4 κ.γλ. αλάτι
• 1/4 φλιτζάνι ανάλατο βούτυρο
• 1 φλιτζάνι γάλα, οποιουδήποτε είδους

Εκτέλεση

Μαγειρέψτε το κοτόπουλο: Αλατοπιπερώστε το κοτόπουλο, βάλτε το σε μια κατσαρόλα και καλύψτε το με νερό. Αφήστε το να βράσει σε χαμηλή φωτιά, χαμηλώστε τη φωτιά και μαγειρέψτε μέχρι το κοτόπουλο να ψηθεί ελαφρώς (8-12 λεπτά). Βάλτε το κοτόπουλο σε ένα πιάτο και αφήστε το να ξεκουραστεί πριν το κόψετε σε μικρά κομμάτια. Κρατήστε περίπου 1 3/4 φλιτζάνια από το νερό του.

Ετοιμάστε τη γέμιση: Σε ένα μεγάλο τηγάνι από χυτοσίδηρο, τσιγαρίστε τα κρεμμύδια, το σέλινο και το βούτυρο μέχρι να μαλακώσουν. Προσθέστε το αλεύρι, τα καρυκεύματα (αλάτι, πιπέρι, σκόρδο σε σκόνη, δεντρολίβανο, θυμάρι, σπόρους σέλινου) και την πάστα ζωμού. Προσθέστε σταδιακά το νερό και το γάλα που κρατήσατε, ανακατεύοντας μέχρι να πήξει. Προσθέστε το κομμένο κοτόπουλο και τα κατεψυγμένα λαχανικά. Δοκιμάστε και προσαρμόστε τα καρυκεύματα ανάλογα με τις γευστικές σας προτιμήσεις. Προθερμάνετε το φούρνο στους 200 °C.

Ετοιμάστε τη ζύμη: Σε ένα μπολ, ανακατέψτε το αλεύρι, το μπέικιν πάουντερ και το αλάτι. Θρυμματίστε το βούτυρο με ένα μπλέντερ ζαχαροπλαστικής ή με πιρούνια και στη συνέχεια προσθέστε το γάλα και ανακατέψτε μέχρι να σχηματιστεί μια ζύμη. Ανοίξτε τη ζύμη σε πάχος 2 εκ. και κόψτε τη σε 8 κομμάτια με ένα στρογγυλό κουπάτ ή ένα ποτήρι. Τοποθετήστε τα μπισκότα απευθείας πάνω από τη γέμιση και ψήστε για 25 λεπτά, μέχρι τα μπισκότα να ροδίσουν και να ψηθούν καλά.

Απολαύστε με μπισκότα και σαλάτα.

 

Οδηγίες κατάψυξης

Καταψύξτε τη γέμιση κοτόπουλου και τα κομμένα μπισκότα ξεχωριστά. Ξεπαγώστε και τα δύο εντελώς, βάζοντάς τα σε απλή ψύξη για μία ημέρα, πριν το ψήσιμο. Ζεστάνετε τη γέμιση κοτόπουλου, προσθέστε τα μπισκότα κατευθείαν από το ψυγείο, και ψήσετε.

Της Lauren Allen

Αν είστε λάτρης του τιραμισού, του ιταλικού επιδόρπιου που έγινε δημοφιλές τη δεκαετία του 1980, θα λατρέψετε σίγουρα αυτή τη σοκολατόπιτα. Αυτή η αργεντίνικη συνταγή περιλαμβάνει στρώσεις σοκολατένιων μπισκότων, καραμελωμένου ζαχαρούχου γάλακτος (dulce de leche)  και τυριού κρέμα. Στη συνέχεια, παγώνει μέχρι να συντεθούν αρμονικά οι στρώσεις του.

Το τιραμισού προϋπήρχε της σοκολατόπιτας, η οποία δημιουργήθηκε από τη Μαριτέ Μαμπραγκάνα για την εταιρεία Bagley με σκοπό την προώθηση των σοκολατένιων μπισκότων της με την επωνυμία Chocolinas. Ωστόσο, δεν είναι περίεργο να υπάρχει ένα παρόμοιο επιδόρπιο στην Αργεντινή, όπου η ιταλική επιρροή είναι εξαιρετικά έντονη στην κουζίνα

Φέτος, η σοκολατόπιτα συμπλήρωσε 50 χρόνια στις 5 Ιουνίου, την ημέρα που γιορτάζεται αυτό το επιδόρπιο στην Αργεντινή.

Είναι ένα επιδόρπιο που απαιτεί λίγη προσπάθεια και καθόλου ψήσιμο. Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να φτιάξετε τη γέμιση, να βουτήξετε τα μπισκότα, να τα τοποθετήσετε σε στρώσεις και να τα ψύξετε μέχρι να σταθεροποιηθούν.

Σοκολατόπιτα Αργεντινής

Δίνει 9 έως 12 κομμάτια

• 1 1/2 φλιτζάνι παχύ dulce de leche από το κατάστημα ή σπιτικό, σε θερμοκρασία δωματίου
• 230 γρ. τυρί κρέμα, σε θερμοκρασία δωματίου
• 1 κ.γλ. εκχύλισμα βανίλιας
• 1/2 φλιτζάνι κρέμα γάλακτος
• 1 φλιτζάνι πλήρες γάλα
• 1 κ.σ. στιγμιαίο εσπρέσσο
• Περίπου 750 γρ. σοκολατένια μπισκότα
• 1 κ.σ. κακάο σε σκόνη

Εκτέλεση

Καλύψτε ένα ταψί 20 x 20 εκ. με ύψος τουλάχιστον 5 εκ. με δύο φύλλα πλαστικής μεμβράνης που να επικαλύπτονται, τοποθετώντας τα κάθετα το ένα στο άλλο και φροντίζοντας να αφήσετε ένα γενναιόδωρο περίγραμμα σε κάθε πλευρά.

Χτυπήστε μαζί 1 1/2 φλιτζάνι dulce de leche σε θερμοκρασία δωματίου, 230γρ. τυρί κρέμα σε θερμοκρασία δωματίου και ένα κουταλάκι του γλυκού εκχύλισμα βανίλιας σε ένα μίξερ, με το εξάρτημα παλέτας, σε μέτρια-χαμηλή ταχύτητα, μέχρι να έχετε ένα ομοιογενές μείγμα, περίπου 1 λεπτό.

Με το μίξερ ακόμα σε λειτουργία, προσθέστε αργά 1/2 φλιτζάνι κρύα κρέμα γάλακτος και χτυπήστε για 1 λεπτό. Αυξήστε την ταχύτητα σε μέτρια-υψηλή και χτυπήστε μέχρι το μείγμα να γίνει ελαφρύ και αφράτο, για περίπου 1 λεπτό ακόμα. Κρατήστε και βάλτε στο ψυγείο τα 3/4 του μείγματος για την επικάλυψη.

Ανακατέψτε 1 φλιτζάνι πλήρες γάλα και 1 κουταλιά της σούπας εσπρέσσο σε ένα φαρδύ μπολ μέχρι να διαλυθεί ο εσπρέσσο.

Δουλεύοντας με ένα σοκολατένιο μπισκότο κάθε φορά, βουτήξτε το γρήγορα και από τις δύο πλευρές στο μείγμα γάλακτος. Τακτοποιήστε τα μπισκότα σε μονή, σφιχτή στρώση στο ταψί, σπάζοντάς τα έτσι ώστε να χωρέσουν. Απλώστε περίπου 1/2 φλιτζάνι από το μείγμα dulce de leche πάνω από τα μπισκότα.

Επαναλάβετε τη στρώση των βουτηγμένων μπισκότων και του καραμελωμένου ζαχαρούχου γάλακτος, τελειώνοντας με μια στρώση μπισκότων, μέχρι να έχετε έξι στρώσεις μπισκότων και πέντε στρώσεις dulce de leche.

Χρησιμοποιήστε το πλαστικό περιτύλιγμα που προεξέχει για να καλύψετε την κορυφή της σοκολατόπιτας. Ψύξτε για τουλάχιστον 2 ώρες ή μέχρι το επόμενο πρωί, ώστε τα μπισκότα να μαλακώσουν.

Όταν είναι έτοιμο για σερβίρισμα, ξεσκεπάστε την κορυφή. Αναποδογυρίστε μια επίπεδη πιατέλα ή ένα ξύλο κοπής πάνω από το ταψί, και πιάνοντας ταυτόχρονα την πιατέλα και το ταψί, αναποδογυρίστε και τα δύο με μία κίνηση. Αφαιρέστε το ταψί και το πλαστικό περιτύλιγμα.

Χρησιμοποιώντας μια σπάτουλα, απλώστε στην κορυφή τα 3/4 φλιτζανιού του μείγματος dulce de leχ που έχετε κρατήσει. Βάλτε 1 κουταλιά της σούπας κακάο σε σκόνη σε ένα λεπτό κόσκινο και πασπαλίστε πριν κόψετε και σερβίρετε.

* * * * *

Διατηρήστε ό,τι δεν φαγωθεί στο ψυγείο σε αεροστεγές δοχείο για έως και τέσσερις ημέρες ή στην κατάψυξη για έως και δύο εβδομάδες. Ξεπαγώστε στο ψυγείο τη νύχτα πριν σερβίρετε.

Της Sandra Gutierrez, TheKitchn.com

Για αιώνες, η παραδοσιακή κινεζική ιατρική διδάσκει ότι τα χρώματα των τροφίμων αντανακλούν τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Τα φασόλια είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα, με κάθε χρώμα να αντιστοιχεί σε ένα από τα συστήματα οργάνων του σώματος. Η επιλογή του σωστού φασολιού όχι μόνο προσθέτει ποικιλία στο πιάτο σας, αλλά και υποστηρίζει την καρδιά, το συκώτι, την πέψη, τους πνεύμονες, τα νεφρά, ακόμη και τη συναισθηματική ισορροπία σας. Η σύγχρονη έρευνα αρχίζει να αντανακλά αυτές τις παραδοσιακές γνώσεις, δείχνοντας ότι τα φασόλια ωφελούν την υγεία με διάφορους τρόπους.

 

1. Κόκκινα φασόλια

Τα κόκκινα φασόλια, γνωστά και ως φασόλια adzuki, εκτιμώνται από την παραδοσιακή κινεζική ιατρική για την ικανότητά τους να υποστηρίζουν την καρδιαγγειακή υγεία. Επιπλέον, ηρεμούν το μυαλό και το πνεύμα, βελτιώνουν την κυκλοφορία και μειώνουν την κατακράτηση υγρών.

Χρησιμοποιούνται παραδοσιακά για τη διαχείριση των «τριών υψηλών»: υψηλή αρτηριακή πίεση, υψηλό σάκχαρο αίματος και υψηλή χοληστερόλη.

 

Η καρδιά και το στοιχείο της φωτιάς

Στη θεωρία των «Πέντε Στοιχείων», τα κόκκινα τρόφιμα αντιστοιχούν στο στοιχείο της φωτιάς, το οποίο κυβερνά το καρδιακό σύστημα.

Το καρδιακό σύστημα στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική υπερβαίνει τη φυσική καρδιά:

• Καθορίζει την υγεία του αίματος και των αγγείων: Εξασφαλίζει υγιή κυκλοφορία σε όλο το σώμα.
• Στεγάζει το μυαλό και το πνεύμα («shen»): Υποστηρίζει τη συναισθηματική ισορροπία, τη διαυγή σκέψη και τον ξεκούραστο ύπνο.
• Ελέγχει τη χαρά: Προάγει την ηρεμία και την ικανοποίηση. Η ανισορροπία μπορεί να προκαλέσει ευερεθιστότητα ή αϋπνία.

Έρευνες δείχνουν ότι οι χρωστικές ουσίες των κόκκινων φασολιών προέρχονται από πολυφαινόλες, οι οποίες μπορεί να μειώνουν την αρτηριακή πίεση και να προστατεύουν τα αιμοφόρα αγγεία.

Μελέτη του 2017 σε παχύσαρκα ποντίκια διαπίστωσε ότι οι σαπωνίνες και τα φλαβονοειδή που περιέχουν τα φασόλια adzuki μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση των λιπιδίων του αίματος και της ολικής χοληστερόλης. Αυτά τα ευρήματα είναι πολλά υποσχόμενα, αλλά χρειάζονται περισσότερες μελέτες σε ανθρώπους.

Σούπα με κόκκινα φασόλια

Μία από τις πιο συνηθισμένες συνταγές  για κόκκινα φασόλια. Όταν συνδυάζεται με σπόρους λωτού και βολβούς κρίνου, η σούπα θρέφει την καρδιά και ηρεμεί το μυαλό και το πνεύμα, βελτιώνοντας τον ύπνο.

Υλικά

• 1/2 κούπα κόκκινα φασόλια
• 4 κούπες νερό
• σπόροι λωτού και βολβοί κρίνου (προαιρετικά)

Εκτέλεση

Ξεπλύνετε τα φασόλια και σιγοβράστε τα μέχρι να μαλακώσουν. Προσθέστε σπόρους λωτού και βολβούς κρίνου για επιπλέον ηρεμιστικά και υπνωτικά οφέλη.

Προφυλάξεις

Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, τα άτομα με αδύναμη λειτουργία του σπλήνα και του στομάχου – τα οποία συχνά παρουσιάζουν φούσκωμα, χαλαρά κόπρανα ή κρύα άκρα – πρέπει να τρώνε κόκκινα φασόλια με μέτρο, καθώς η υπερβολική κατανάλωση μπορεί να επιδεινώσει την πεπτική αδυναμία. Επειδή τα κόκκινα φασόλια προάγουν επίσης την ούρηση, όσοι είναι ήδη αφυδατωμένοι ή έχουν χαμηλή αρτηριακή πίεση πρέπει επίσης να είναι προσεκτικοί.

2. Φασόλια μουνγκ (πράσινα φασόλια ή ροβίτσα)

Τα πράσινα φασόλια εκτιμώνται ιδιαίτερα στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική για τις δροσιστικές και αποτοξινωτικές τους ιδιότητες. Θεωρούνται βοηθητικά για το συκώτι, καθώς βοηθούν στη διάχυση της θερμότητας, στη μείωση της φλεγμονής και στην ελάφρυνση του τοξικού φορτίου του σώματος.

 

Το συκώτι και το στοιχείο του ξύλου

Σύμφωνα με τη θεωρία των πέντε στοιχείων, τα πράσινα τρόφιμα αντιστοιχούν στο στοιχείο του ξύλου και στο σύστημα του συκωτιού. Το συκώτι στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική:

• Ρυθμίζει τη ροή του τσι (ζωτική ενέργεια): Διατηρεί ισορροπημένες τις συναισθηματικές αντιδράσεις, την πέψη και την κυκλοφορία.
• Αποτοξινώνει και διασκορπίζει τη θερμότητα και τις τοξίνες: Αποτρέπει τη συσσώρευση που μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή ή ασθένεια.
• Υποστηρίζει τα μάτια, τους τένοντες και τη ζωτικότητα: Αποθηκεύει και ρυθμίζει το αίμα.

Μια ανασκόπηση του 2019 διαπίστωσε ότι τα πράσινα φασόλια συμβάλλουν στην προστασία του ήπατος από το οξειδωτικό στρες και στη ρύθμιση των ανοσολογικών αντιδράσεων, και επιπλέον υποστηρίζουν τις οδούς αποτοξίνωσης. Αν και απαιτείται περισσότερη έρευνα στον άνθρωπο, αυτά τα ευρήματα συνάδουν με την άποψη της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής ότι τα πράσινα φασόλια προστατεύουν το ήπαρ.

Νερό από φασόλια μουνγκ

Το νερό από φασόλια μουνγκ είναι ένα απλό ρόφημα που καθαρίζει τη θερμότητα, υποστηρίζει την υγεία του ουροποιητικού συστήματος και είναι εύκολο να παρασκευαστεί στο σπίτι.

Υλικά

• 1/4 φλιτζάνι πράσινα φασόλια
• 3 φλιτζάνια νερό

Εκτέλεση

Βράστε τα φασόλια και το νερό. Σιγοβράστε για λιγότερο από 10 λεπτά (πριν τα φασόλια σπάσουν). Στραγγίστε και πιείτε το υγρό.

Χρήσεις

Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, το νερό από φασόλια μουνγκ συνιστάται για λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος με αίσθημα καύσου και συχνή ούρηση. Από την άποψη της δυτικής ιατρικής, οι λοιμώξεις του ουροποιητικού προκαλούνται από βακτήρια στην ουροδόχο κύστη ή στο ουροποιητικό σύστημα. Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, αυτά τα συμπτώματα θεωρούνται σημάδια ανισορροπίας υπερβολικής θερμότητας και υγρασίας, που αναφέρεται επίσης ως «υγρή θερμότητα» στο κάτω μέρος του σώματος. Τα πράσινα φασόλια απομακρύνουν τη θερμότητα και προάγουν την ούρηση, υποστηρίζοντας έμμεσα το ρόλο του ήπατος στην αποτοξίνωση.

Προφυλάξεις

Επειδή τα φασόλια μουνγκ έχουν δροσιστική φύση, δεν είναι κατάλληλα για άτομα με αδύναμο σπλήνα και στομάχι ή για όσους πάσχουν από χρόνια διάρροια ή χαλαρά κόπρανα. Οι γυναίκες κατά τη διάρκεια της εμμηνόρροιας πρέπει επίσης να περιορίσουν την πρόσληψη, καθώς η υπερβολική ψύξη μπορεί να διαταράξει την κυκλοφορία.

3. Σόγια (κίτρινα φασόλια)

Η σόγια, που συχνά αποκαλείται «βασιλιάς των φασολιών», κατέχει σημαντική θέση τόσο στη σύγχρονη διατροφή όσο και στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική.

 

Ο σπλήνας, το στομάχι και το στοιχείο της γης

Σύμφωνα με τη θεωρία των πέντε στοιχείων, τα κίτρινα τρόφιμα, όπως η σόγια, συνδέονται με το στοιχείο της γης, το οποίο αντιστοιχεί στα συστήματα του σπλήνα και του στομάχου.

Το στομάχι: Παρομοιάζεται με μια «κατσαρόλα» που δέχεται τα τρόφιμα και ξεκινά την πέψη.

Ο σπλήνας: Λειτουργεί ως μετασχηματιστής και μεταφορέας, μετατρέποντας τα τρόφιμα σε ζωτική ενέργεια και αίμα και διανέμοντας θρεπτικά συστατικά σε όλο το σώμα.

Όταν ο σπλήνας και το στομάχι είναι δυνατά, η πέψη είναι αποτελεσματική, η ενέργεια σταθερή και το σώμα αντιστέκεται στην κόπωση και την υγρασία (μια κατάσταση βαρύτητας, νωθρότητας ή κατακράτησης υγρών). Η σόγια υποστηρίζει αυτά τα όργανα, καθώς είναι θρεπτική και εύπεπτη όταν παρασκευάζεται σωστά (όπως στο γάλα σόγιας, το τόφου ή τα προϊόντα ζύμωσης).

Γάλα σόγιας

Το γάλα σόγιας είναι ένα θρεπτικό βασικό προϊόν στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική και αποτελεί ένα απαλό, πλούσιο σε πρωτεΐνες ρόφημα που υποστηρίζει την πέψη, εξισορροπεί την ενέργεια και είναι εύκολο να παρασκευαστεί στο σπίτι.

Υλικά

• 1 φλιτζάνι σόγια
• 6 φλιτζάνια νερό

Εκτέλεση

Μουλιάστε τη σόγια όλη τη νύχτα. Ανακατέψτε με νερό και στραγγίστε. Βράστε το υγρό για 10 λεπτά πριν το σερβίρετε.

Χρήσεις

Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων διατροφής του υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ, ένα φλιτζάνι 100 γραμμαρίων γάλακτος σόγιας περιέχει περίπου 30 χιλιοστόγραμμα ισοφλαβόνες σόγιας. Η σόγια είναι ιδιαίτερα ευεργετική για τις γυναίκες κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης, καθώς είναι πλούσια σε ισοφλαβόνες, οι οποίες μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη της μετεμμηνοπαυσιακής οστεοπόρωσης.

Έχει αποδειχθεί ότι οι πρωτεΐνες σόγιας και οι ισοφλαβόνες βελτιώνουν το μεταβολισμό των λιπιδίων, μειώνουν τη χοληστερόλη και υποστηρίζουν την ισορροπία της γλυκόζης. Από βιοϊατρική άποψη, αυτά τα αποτελέσματα προστατεύουν την καρδιαγγειακή υγεία και σταθεροποιούν το σάκχαρο του αίματος. Από την άποψη της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής, αντανακλούν τον ρόλο του σπλήνα και του στομάχου στην αποτελεσματική μετατροπή και μεταφορά θρεπτικών ουσιών.

Προφυλάξεις

Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, τα φύτρα σόγιας ταξινομούνται ως διεγερτικά τρόφιμα. Συνιστάται σε άτομα με ευαίσθητο δέρμα ή έρπητα ζωστήρα να τα αποφεύγουν, καθώς μπορεί να επιδεινώσουν τα εξανθήματα και τα συναφή συμπτώματα.

4. Λευκά φασόλια υάκινθος

Σε σύγκριση με το ρύζι ή άλλα βασικά τρόφιμα, τα λευκά φασόλια υάκινθος προσφέρουν περισσότερες ίνες και πρωτεΐνες και λιγότερες θερμίδες, κάτι που τα καθιστά θρεπτική προσθήκη στη διατροφή.

 

Οι πνεύμονες και το στοιχείο του μετάλλου

Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, τα λευκά φασόλια υάκινθος αντιστοιχούν στο στοιχείο του μετάλλου, το οποίο κυβερνά τους πνεύμονες και το παχύ έντερο.

Το σύστημα των πνευμόνων στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική περιλαμβάνει:

• Αναπνοή και τσι: Λαμβάνει καθαρό αέρα και διανέμει το τσι σε όλο το σώμα.
• Αμυντικό τσι (ανοσία): Λειτουργεί ως πρώτη γραμμή άμυνας ενάντια σε παθογόνα όπως ιούς και εποχιακές αλλαγές.
• Δέρμα και σωματικά υγρά: Ρυθμίζει τους πόρους και την εφίδρωση και διατηρεί ένα φράγμα μεταξύ του σώματος και του εξωτερικού κόσμου.

Τροφοδοτώντας το σύστημα των πνευμόνων, τα λευκά φασόλια υάκινθος ενισχύουν την αναπνευστική δύναμη, την ανοσία και την ανθεκτικότητα του οργανισμού ενάντια στις λοιμώξεις.

Μελέτη του 2020 διαπίστωσε ότι μια πρωτεΐνη στα φασόλια υάκινθος, γνωστή ως FRIL, μπορεί να αναστέλλει διάφορους ιούς της γρίπης, καθώς και τον Covid. Σε πειράματα με ποντίκια, το 70% αυτών που έλαβαν ενδορρινική δόση FRIL (3 χιλιοστόγραμμα ανά κιλό) επέζησαν από θανατηφόρα λοίμωξη από τον ιό της γρίπης H1N1, ενώ όλα τα ποντίκια χωρίς προστασία FRIL πέθαναν εντός οκτώ ημερών.

Ρύζι με λευκά φασόλια υάκινθος

Η ήπια γεύση των λευκών φασολιών υάκινθος τα καθιστά εύκολα στο μαγείρεμα με ρύζι ή χυλό, φαγητό με περισσότερες ίνες και πρωτεΐνες. Όντας εύπεπτα και πλούσια σε ίνες, αποτελούν ιδανικό συμπλήρωμα των γευμάτων σας καθημερινά.

Υλικά

• 1/2 φλιτζάνι μαγειρεμένα λευκά φασόλια υάκινθος
• 1 φλιτζάνι ρύζι

Εκτέλεση

Μαγειρέψτε το ρύζι όπως συνήθως. Προσθέστε τα μαγειρεμένα φασόλια υάκινθος. Προσθέστε λίγο αλάτι ή σησαμέλαιο, αν θέλετε.

Προφυλάξεις

Τα λευκά φασόλια υάκινθος πρέπει να μαγειρεύονται για τουλάχιστον 20 λεπτά πριν καταναλωθούν. Περιέχουν φυσικές τοξίνες, όπως σαπωνίνες, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν τροφική δηλητηρίαση αν δεν μαγειρευτούν καλά, με συμπτώματα όπως πονοκέφαλο, ναυτία και έμετο.

5. Μαύρα φασόλια

Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, τα μαύρα τρόφιμα συνδέονται με το νεφρικό σύστημα. Τα μαύρα φασόλια ενισχύουν την ενέργεια των νεφρών, επιβραδύνουν τη γήρανση και ενισχύουν τη ζωτικότητα. Η σύγχρονη διατροφική επιστήμη υπογραμμίζει επίσης τα οφέλη τους: ο μαύρος φλοιός τους είναι πλούσιο σε ανθοκυανίνες, ισχυρά αντιοξειδωτικά που υπάρχουν σε πολύ υψηλότερα επίπεδα από ό,τι στη σόγια.

 

Τα νεφρά και το στοιχείο του νερού

Στη θεωρία των Πέντε Στοιχείων, το μαύρο αντιστοιχεί στο στοιχείο του νερού, το οποίο συνδέεται με τα νεφρά.

Το νεφρικό σύστημα στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική υπερβαίνει τα φυσικά νεφρά:

• Αποθηκεύει την ουσία (jing): Διευθύνει την ανάπτυξη, την αναπαραγωγή και τη γήρανση.
• Ελέγχει το μεταβολισμό του νερού: Ρυθμίζει τα υγρά στο σώμα, προλαμβάνοντας το οίδημα (πρήξιμο).
• Υποστηρίζει τα οστά, τα μαλλιά, τα αυτιά και τα μάτια: Η αδυναμία του τσι ή της ουσίας των νεφρών μπορεί να προκαλέσει πρόωρο γκριζάρισμα, απώλεια ακοής, οστεοπόρωση ή διαταραχές των ματιών.
• Χρησιμεύει ως ρίζα της ζωής: Θεωρείται το θεμέλιο της συνολικής ζωτικότητας και μακροζωίας.

Μια τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο, διασταυρούμενη δοκιμή διαπίστωσε ότι η κατανάλωση 20 γραμμαρίων μαύρων φασολιών καθημερινά για τέσσερις εβδομάδες βελτίωσε την αγγειακή λειτουργία και μείωσε την αρτηριακή πίεση, προωθώντας ένα πιο νεανικό αγγειακό προφίλ.

Από την άποψη της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής, αυτό συνδέεται με το νεφρικό σύστημα: λέγεται ότι τα νεφρά κυβερνούν τα οστά και τον μυελό και διατηρούν την κυκλοφορία υγιή. Βελτιώνοντας την ελαστικότητα των αγγείων και μειώνοντας την αρτηριακή πίεση, τα μαύρα φασόλια βοηθούν στη μείωση της πίεσης στο νεφρικό σύστημα, ενώ ταυτόχρονα υποστηρίζουν τη μακροζωία.

Χυλός μαύρων φασολιών

Ο χυλός μαύρων φασολιών είναι ένα βασικό θρεπτικό τρόφιμο της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής, γνωστό για τα οφέλη που έχει για την υγεία των νεφρών, της κυκλικής κυκλοφορίας και την παροχή σταθερής ενέργειας.

Υλικά

• 1/2 φλιτζάνι μαύρα φασόλια
• 1/2 φλιτζάνι ρύζι
• 5 φλιτζάνια νερό

Εκτέλεση

Μουλιάστε τα φασόλια όλη τη νύχτα. Βράστε τα φασόλια και το ρύζι μαζί σε νερό μέχρι να μαλακώσουν. Σερβίρετε ζεστό ως χυλό.

Προφυλάξεις

Όσοι έχουν υπερβολική υγρασία (αίσθημα βαρύτητας, νωθρότητα ή κατακράτηση υγρών) πρέπει να τρώνε μαύρα φασόλια με μέτρο, καθώς η ακατάλληλη πέψη μπορεί να επιδεινώσει αυτά τα συμπτώματα.

Του Kuo-Pin Wu

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της εφημερίδας The Epoch Times.

Ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας της επιστροφής, από τις διακοπές συνήθως, για τους περισσότερους: επιστροφή στη δουλειά, επιστροφή και στο σχολείο από αύριο. Αυτό για τον μάγειρα του σπιτιού σημαίνει ανάγκη για απλά, γρήγορα στην προετοιμασία και συνάμα θρεπτικά πιάτα, τα οποία μπορούν να ενταχθούν σε ένα γεμάτο και  απαιτητικό καθημερινό πρόγραμμα όσο πιο ανώδυνα γίνεται.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα ζυμαρικά αποτελούν ιδανική λύση. Ετομάστε το αγαπημένο σας είδος και συμπληρώστε με μία σάλτσα που κάνει τη διαφορά.

Φετουτσίνι με μπιζέλια

Αυτή η συνταγή προέρχεται από το επερχόμενο βιβλίο του Γάλλου σεφ Ζακ Πεπίν, The Art of Jacques Pepin: The Cookbook (Harvest).

 

Η σάλτσα έχει μόνο τέσσερα συστατικά: τριμμένη παρμεζάνα, ελαιόλαδο, μπιζέλια και λίγο από το νερό στο οποίο βράστηκαν τα ζυμαρικά.

Όσοι προτιμούν πιο κρεμώδες γεύσεις, μπορούν να αντικαταστήσουν το ελαιόλαδο με κρέμα γάλακτος και μια επιπλέον κουταλιά της σούπας τριμμένη παρμεζάνα.

Υλικά

Για 4 άτομα

• 340 γραμμάρια ζυμαρικά
• 1 φλιτζάνι κατεψυγμένα μπιζέλια
• 3 κ.σ. τριμμένη παρμεζάνα, ή περισσότερη ανάλογα με τη γεύση
• 2 1/2 κ.σ. ελαιόλαδο
• 1/2 κ.γλ. αλάτι
• 1/2 κ.γλ. φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

Εκτέλεση

Βράστε 3 λίτρα αλατισμένο νερό σε μια μεγάλη κατσαρόλα ή σκεύος και προσθέστε τα ζυμαρικά.

Ανακατέψτε καλά, αφήστε το νερό να ξαναβράσει και μαγειρέψτε, χωρίς καπάκι, για 10-12 λεπτά, ανάλογα με τις προτιμήσεις σας.

Εν τω μεταξύ, βάλτε τα κατεψυγμένα μπιζέλια σε ένα σουρωτήρι και ξεπλύντε τα με ζεστό νερό από τη βρύση, μέχρι να ξεπαγώσουν. Ύστερα, βάλτε τα σε ένα μεγάλο μπολ σερβιρίσματος μαζί με το τυρί, το ελαιόλαδο, το αλάτι και το πιπέρι.

Όταν τα ζυμαρικά είναι έτοιμα, αφαιρέστε 2/3 φλιτζάνι από το υγρό μαγειρέματος και προσθέστε το στο μπολ με τα μπιζέλια. Σουρώστε τα ζυμαρικά και προσθέστε τα στο μπολ.

Ανακατέψτε καλά και σερβίρετε αμέσως, προσθέτοντας περισσότερο τυρί αν θέλετε.

Λαζάνια με κρέας στο τηγάνι

Αυτή η συνταγή είναι πιο βαριά, με το μείγμα κιμάδων και τυριών, κατάλληλη ίσως για όταν φθινοπωριάσει για τα καλά.

 

Υλικά

Για 4 άτομα

• 3 κονσέρβες 410 γρ. ολόκληρες αποφλοιωμένες ντομάτες
• 1 κ.σ. ελαιόλαδο
• 1 μεσαίο κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
• Αλάτι
• 3 μέτριες σκελίδες σκόρδο, ψιλοκομμένες
• Μια γενναιόδωρη πρέζα (ή δύο) νιφάδες κόκκινης πιπεριάς
• 500 γρ. μείγμα για ρολό κρέατος (κιμάς βοδινού, χοιρινού και μοσχαρίσιου) ή 250 γρ. χοιρινό και 250 γρ. βοδινό κιμά
• 10 λαζάνια με κυματιστά άκρα, σπασμένα σε κομμάτια 5 εκ. (μην τα αντικαταστήσετε με λαζάνια που δεν χρειάζονται βράσιμο)
• 1/2 φλιτζάνι τριμμένη μοτσαρέλα
• 1/4 φλιτζάνι τριμμένη παρμεζάνα
• Μαύρο πιπέρι
• 3/4 φλιτζάνι ρικότα
• 3 κ.σ. φρέσκο βασιλικό, ψιλοκομμένο

Εκτέλεση

Χτυπήστε τις ντομάτες με το χυμό τους σε ένα μπλέντερ μέχρι να μην υπάρχουν μεγάλα κομμάτια.

Ζεστάνετε το λάδι σε ένα αντικολλητικό τηγάνι 30 εκατοστών σε μέτρια φωτιά. Ρίξτε το κρεμμύδι και 1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι και τσιγαρίστε μέχρι να μαλακώσει, 5-7 λεπτά. Προσθέστε το σκόρδο και το πιπέρι και τσιγαριστέ μέχρι να βγάλουν το άρωμά τους, για περίπου 30 δευτερόλεπτα. Προσθέστε το κρέας και αφήστε το, σπάζοντάς το, μέχρι να αρχίσει να ασπρίζει ελαφρά και να μην είναι πλέον ροζ, για 3-5 λεπτά.

Σκορπίστε τα ζυμαρικά πάνω από το κρέας και στη συνέχεια ρίξτε τις λιωμένες ντομάτες πάνω από τα ζυμαρικά. Σκεπάστε το σκεύος, αυξήστε τη φωτιά σε μέτρια προς δυνατή και μαγειρέψτε ανακατεύοντας συχνά και ρυθμίζοντας τη φωτιά για να διατηρήσετε ένα έντονο σιγοβράσιμο, μέχρι τα ζυμαρικά να μαλακώσουν, για περίπου άλλα 29 λεπτά.

Αφαιρέστε από τη φωτιά και προσθέστε το μισό από τη μοτσαρέλα και την παρμεζάνα. Αλατοπιπερώστε. Ρίξτε ρικότα πάνω από τα ζυμαρικά και πασπαλίστε με τα υπόλοιπα τυριά. Καλύψτε και αφήστε να σταθεί εκτός φωτιάς μέχρι να λιώσουν τα τυριά, για 2-4 λεπτά.

Πασπαλίστε με βασιλικό και σερβίρετε.

Το σουβλάκι δεν είναι απλώς ένα φαγητό. Πρόκειται για ένα γαστρονομικό φαινόμενο που συνοψίζει τρεις χιλιετίες ελληνικής ιστορίας, κοινωνικής εξέλιξης και πολιτιστικής ταυτότητας. Από τους αρχαίους «οβελίσκους» στα ομηρικά έπη μέχρι τη σύγχρονη διεθνή αναγνώριση, το σουβλάκι έχει διανύσει έναν συναρπαστικό δρόμο που αντικατοπτρίζει την ίδια την πορεία του ελληνικού πολιτισμού.

Οι αρχαίες ρίζες ενός πολιτισμού

Η ιστορία του σουβλακιού ξεκινάει από τα βάθη των χιλιετιών. Αρχαιολογικά ευρήματα από τη Σαντορίνη αποδεικνύουν ότι οι κάτοικοι του νησιού απολάμβαναν σουβλάκι πριν από 4.000 χρόνια. Στη Χάλκινη εποχή, λίθινες εσχάρες μαγειρέματος
στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης παρέχουν στοιχεία για το ψήσιμο κρέατος σε σουβλάκια που χρονολογούνται στο 2000 π.Χ.

Οι Μυκηναίοι είχαν εξελίξει την τέχνη του σουβλακιού σε τέτοιο βαθμό που δημιουργούσαν ειδικές φορητές πήλινες εσχάρες.

Ένα μοναδικό εύρημα στο Μουσείο των Μυκηνών – μια ορθογώνια βάση με υποδοχές για δέκα σουβλάκια – αποτελεί αδιάσειστο τεκμήριο της αγάπης των αρχαίων Ελλήνων για το συγκεκριμένο φαγητό. Στην κλασική αρχαιότητα, το σουβλάκι ήταν γνωστό ως «οβελίσκος» (από τον «οβελό», που σημαίνει σούβλα). Ο Όμηρος στην Ιλιάδα αναφέρει τον Αχιλλέα να ψήνει κομμάτια κρέατος σε σούβλες. Ο Αθήναιος στους «Δειπνοσοφιστές» περιγράφει τον πρόγονο του σύγχρονου τυλιχτού σουβλακιού: τον «κάνδαυλο», που περιείχε ψητό κρέας, πίτα, τυρί και άνηθο.

Η βυζαντινή κληρονομιά και οι προσφυγικές ρίζες

Κατά τη βυζαντινή περίοδο, στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, μικροπωλητές πωλούσαν σουβλάκι με πίτα. Αυτή η παράδοση θα αποδειχτεί καθοριστική για τη μοντέρνα εξέλιξη του εδέσματος.

Το σύγχρονο σουβλάκι επανεισήχθη στην Ελλάδα το 1924 από τον Ισάκ Μερακλίδη (πραγματικό όνομα Μισάκ Ανισπικιάν), έναν Αρμένιο πρόσφυγα από τα Άδανα. Αφού πέρασε από την Αίγυπτο, εγκαταστάθηκε στη Νίκαια και άνοιξε το πρώτο
σουβλατζίδικο, το «Αιγυπτιακόν». Αργότερα άνοιξε και δεύτερο κατάστημα στο Μοναστηράκι, στη γωνία Μητροπόλεως με την πλατεία.

Στη δεκαετία του 1940, το σουβλάκι άρχισε να διαδίδεται σε προσφυγικές γειτονιές όπως ο Κορυδαλλός και η Κοκκινιά. Αυτές οι περιοχές, που φιλοξενούσαν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και εσωτερικούς μετανάστες, έγιναν το λίκνο της σύγχρονης «σουβλατζίδικης» κουλτούρας.

Από φαγητό του φτωχού σε εθνικό σύμβολο

Ιστορικά, το σουβλάκι συνδεόταν με τις εργατικές τάξεις και τις περιφερειακές κοινότητες. Στην αρχαία Ελλάδα, το κρέας ήταν συνήθως προσβάσιμο στους φτωχούς κυρίως μέσω των θρησκευτικών θυσιών. Τα σουβλάκια πωλούνταν στις αγορές από πλανόδιους πωλητές, προσφέροντας μια πρακτική και οικονομική λύση σίτισης.

Στη σύγχρονη Ελλάδα, το σουβλάκι αρχικά ήταν το φαγητό των προσφυγικών γειτονιών όπως η Νίκαια, ο Κορυδαλλός και η Κοκκινιά, που φιλοξένησαν χιλιάδες πρόσφυγες από τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922. Ωστόσο, καθώς οι δεκαετίες περνούσαν, το σουβλάκι υπερέβη τα κοινωνικά του όρια. Από λαϊκό φαγητό εξελίχθηκε σε εθνικό σύμβολο που ενώνει όλες τις κοινωνικές τάξεις. Η εξέλιξη αυτή αντικατοπτρίζει τον εκδημοκρατισμό της ελληνικής κοινωνίας και τη δημιουργία μιας κοινής πολιτιστικής ταυτότητας.

Η σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα

Σήμερα, το σουβλάκι βιώνει μια παράδοξη μεταμόρφωση. Από «φαγητό του φτωχού» έχει γίνει σχεδόν «είδος πολυτελείας», με τιμές που κυμαίνονται από 3,30 έως 5,20 ευρώ το τυλιχτό. Η τιμή έχει υπερδιπλασιαστεί σε σχέση με το 2021, όταν κόστιζε περίπου 2,8 ευρώ.

Αυτή η αλλαγή αντικατοπτρίζει ευρύτερες οικονομικές πιέσεις: το αυξημένο κόστος πρώτων υλών, ενέργειας, ενοικίων. Παραδόξως, όταν το σουβλάκι  άρχισε να γίνεται διεθνώς αναγνωρίσιμο, κατακτώντας τις παγκόσμιες αγορές, για πολλούς Έλληνες έγινε λιγότερο προσβάσιμο.

Παγκόσμια αναγνώριση και διεθνής επιτυχία

Η διεθνής πορεία του σουβλακιού αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ελληνικής γαστρονομίας. Το 2025, η ελληνική κουζίνα στέφθηκε ως η καλύτερη του κόσμου από τον TasteAtlas με βαθμολογία 4,60/5, βασισμένη σε πάνω από 477.000 κριτικές. Το σουβλάκι και ο γύρος συγκαταλέγονται στις κορυφαίες 100 καλύτερες γεύσεις street food παγκοσμίως.

Σε διεθνές επίπεδο, το κοντοσούβλι κατέλαβε την 19η θέση, ο γύρος την 23η, και το σουβλάκι την 56η θέση στην παγκόσμια κατάταξη των καλύτερων street food. Αυτή η αναγνώριση υπογραμμίζει τη απήχηση του ελληνικού φαγητού και την παγκόσμια εκτίμηση για τη μεσογειακή διατροφή.

Το σουβλάκι έχει καθιερωθεί σε ελληνικά εστιατόρια ανά τον κόσμο, ιδιαίτερα στη Βόρεια Αμερική από τη δεκαετία του 1970. Η «ατμόσφαιρα του σουβλατζίδικου» – με τη χαλαρότητα, τη φιλική διάθεση και την προσεγγισιμότητα – έχει γίνει συνώνυμη με την ελληνική φιλοξενία και την αυθεντική εμπειρία.

Πολιτιστική σημασία και κοινωνική συνοχή

Το σουβλάκι λειτουργεί ως κοινωνικός συνδετικός ιστός στην ελληνική κοινωνία. Ανεξάρτητα από κοινωνική τάξη, ηλικία ή προέλευση, το σουβλάκι αποτελεί κοινό έδαφος για όλους τους Έλληνες. Είναι το φαγητό των εορτών, των οικογενειακών
συγκεντρώσεων, των φιλικών εξόδων και των καθημερινών στιγμών.

Η κουλτούρα του σουβλατζίδικου – με τα ημιυπαίθρια μαγαζιά, τη ζεστή ατμόσφαιρα και την αίσθηση της γειτονιάς – αντιπροσωπεύει τη λαϊκή ελληνική κουλτούρα στα καλύτερα της

Η καρμπονάρα, με την πλούσια και κρεμώδη σάλτσα της, είναι ένα κλασικό ιταλικό πιάτο. Αυτή η ανάλαφρη παραλλαγή προσθέτει μια φρέσκια πινελιά στην παραδοσιακή συνταγή.

Η παραλλαγή στηρίζεται στα τρυφερά κολοκύθια και νεαρά πράσα, ενώ φέτες μανιταριών δίνουν μια πιο σαρκώδη υφή. Οι γεύσεις τονίζονται με αρωματικό φρέσκο βασιλικό και παρμεζάνα για μια πικάντικη πινελιά. Είναι ένα γρήγορο, εύκολο και χορτοφαγικό πιάτο.

Χρήσιμες συμβουλές

• Χρησιμοποιήστε 3 κουταλάκια του γλυκού σκόρδο ψιλοκομμένο αντί για λιωμένες σκελίδες
• Οποιοδήποτε είδος ζυμαρικών είναι κατάλληλο: σπαγγέτι, πένες,  βίδες, κλπ

Καρμπονάρα με λαχανικά

Για 2 άτομα

Υλικά

• 500 γραμμάρια φετουτσίνι (ή οποιοδήποτε άλλο ζυμαρικό)
• 2 κ.γλ. ελαιόλαδο
• 3 φλιτζάνια πράσα σε φέτες, πράσινα και λευκά μέρη
• 2 φλιτζάνια κολοκύθι κομμένο σε μικρά κομμάτια
• 1 φλιτζάνι κρεμμύδι σε κύβους
• 6 σκελίδες σκόρδο λιωμένες
• 2 κ.γλ. ξηρή ρίγανη
• 2 φλιτζάνια μανιτάρια σε φέτες
• 1 αυγό
• 1/4 φλιτζανιού κρέμα γάλακτος
• Αλάτι και φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
• 1/2 φλιτζάνι φύλλα βασιλικού
• 2 κ.σ. παρμεζάνα τριμμένη

Εκτέλεση

Βράστε νερό σε μια μεγάλη κατσαρόλα γεμάτη κατά τα 3/4. Προσθέστε τα ζυμαρικά και βράστε για 10 λεπτά. Δοκιμάστε για να βεβαιωθείτε ότι τα ζυμαρικά είναι μαγειρεμένα, αλλά ακόμα al dente. Αφήστε για άλλα 2 λεπτά αν χρειάζεται. Αφαιρέστε 1/2 φλιτζάνι νερό από το βράσιμο σε ένα μπολ και αφήστε το στην άκρη. Στραγγίξτε τα ζυμαρικά.

Ζεστάνετε το λάδι σε ένα μεγάλο τηγάνι και προσθέστε τα πράσα και τα κολοκύθια. Σωτάρετε για 4 λεπτά και ύστερα προσθέστε το κρεμμύδι και πιο μετά το σκόρδο. Σωτάρετε για 6-7 λεπτά. Προσθέστε τη ρίγανη και ανακατέψτε για να αναμειχθούν τα υλικά. Προσθέστε τα μαγειρεμένα ζυμαρικά στο τηγάνι. Ανακατέψτε καλά. Προσθέστε τα μανιτάρια. Σε ένα μικρό μπολ χτυπήστε το αυγό και την κρέμα γάλακτος μαζί. Ρίξτε τα στο τηγάνι και ανακατέψτε ξανά. Προσθέστε λίγο από το νερό που κρατήσατε από το βράσιμο των ζυμαρικών, αν χρειαστεί, για να έχετε μια ομοιογενή σάλτσα. Προσθέστε αλάτι και πιπέρι. Μοιράστε σε δύο πιάτα και πασπαλίστε με βασιλικό και παρμεζάνα.

Της Linda Gassenheimer, Tribune News Service

Το 2017, εργαζόμενοι μιας εταιρείας παραγωγής φρούτων και λαχανικών στην Καλιφόρνια έκλεψαν αβοκάντο αξίας σχεδόν 400.000 δολαρίων. Και όχι μόνο τα έκλεψαν, αλλά τα πούλησαν κιόλας στους ίδιους τους πελάτες της εταιρείας.

Αυτή η ιστορία δείχνει πόσο πολύτιμο έχει γίνει αυτός ο λατινοαμερικάνικος καρπός, η παραγωγή του οποίου έχει εξαπλασιαστεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες στις ΗΠΑ: από 0,6 κιλά ανά κάτοικο το 1998 έφτασε τα 4 κιλά ανά κάτοικο το 2023.

Η δημοφιλία του δεν εμποδίζει τις παρανοήσεις: πολλοί θεωρούν τα αβοκάντο λαχανικά, παρόλο που στην πραγματικότητα είναι φρούτα, καρποί μεγάλων αειθαλών δέντρων.

«Από βοτανική άποψη, είναι ένα γιγαντιαίο μούρο», δήλωσε η Μπάρμπαρα Ρους, διαιτολόγος-διατροφολόγος που εργάζεται στον κλάδο του αβοκάντο.

Παρόλο αυτά, συχνά παρασκευάζονται και καταναλώνονται ως λαχανικά, είτε μόνα τους με λίγο αλατοπίπερο και λεμόνι είτε δίνοντας πιάτα όπως το γουακαμόλε είτε  προστιθέμενα σε σαλάτες, σάντουιτς, τάκος και νάτσος.

Σύμβολα δύναμης και γονιμότητας 

Οι Αζτέκοι αναφέρονταν στο δέντρο του αβοκάντο ως αχουακουάτλ, που σημαίνει «δέντρο των όρχεων» στη γλώσσα Nahuatl. Το όνομα υποτίθεται ότι οφείλεται στο σχήμα τους, που μοιάζει με το ανδρικό ανατομικό όργανο, και στο γεγονός ότι τα αβοκάντο τείνουν να μεγαλώνουν σε ζεύγη. Για το λόγο αυτό, τα αβοκάντο έγιναν σύμβολο δύναμης και γονιμότητας και θεωρούνταν ότι ενισχύουν τη σεξουαλική ζωτικότητα των ανδρών.

Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, οι νεαρές γυναίκες απομονώνονταν κατά τη διάρκεια της περιόδου καλλιέργειας του αβοκάντο, καθώς ήταν κοινή πεποίθηση ότι τα αβοκάντο ήταν αφροδισιακά.

Ενδιαφέρον είναι ότι σύγχρονες έρευνες επιβεβαιώνουν τις πεποιθήσεις των Αζτέκων, με ευρήματα που υποδεικνύουν ότι τα αβοκάντο μπορούν πράγματι να ενισχύσουν τη σεξουαλική υγεία. Θεωρούνται αφροδισιακά λόγω της περιεκτικότητάς τους σε φυτοθρεπτικά συστατικά, τα οποία μπορούν να βελτιώσουν τη σεξουαλική επιθυμία, την ευχαρίστηση και την έλξη.

 

Επιπλέον, τα αβοκάντο είναι πλούσια σε βιταμίνη Ε, η οποία βελτιώνει την ποιότητα του σπέρματος, και σε ψευδάργυρο, απαραίτητο για την παραγωγή τεστοστερόνης και την προώθηση της συνολικής σεξουαλικής υγείας.

Τα αντιοξειδωτικά και τα υγιή λίπη που περιέχονται στα αβοκάντο προστατεύουν τα γεννητικά όργανα από το οξειδωτικό στρες και μειώνουν τις φλεγμονές. Τα αβοκάντο ωφελούν επίσης τις μέλλουσες μητέρες, καθώς περιέχουν σημαντικές ποσότητες φολικού οξέος, που είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη του εμβρύου.

Τοξικότητα

Αν και τα αβοκάντο είναι υγιεινά και ασφαλή για τον άνθρωπο, είναι τοξικά για πολλά κατοικίδια ζώα. Η φλούδα, ο καρπός, ο σπόρος και τα φύλλα του αβοκάντο περιέχουν περσίνη, μια φυσική ένωση που μπορεί να είναι επιβλαβής και μερικές φορές θανατηφόρα για ορισμένα ζώα που την καταπίνουν.

Σύμφωνα με την ASPCA, η περσίνη μπορεί να προκαλέσει διάρροια και έμετο σε σκύλους. Άλογα, γαϊδούρια, πρόβατα και κατσίκες, καθώς και γάτες, σκύλοι, πουλιά και ερπετά, δεν πρέπει να τρώνε αβοκάντο, καθώς η περσίνη που περιέχει μπορεί να προκαλέσει τοξικότητα, με συμπτώματα που περιλαμβάνουν δύσπνοια, λήθαργο, απώλεια όρεξης, πνευμονική συμφόρηση, καρδιομυοπάθεια και νεφρόζη, τα οποία μπορεί να είναι θανατηφόρα.

Αν σας αρέσουν τα αβοκάντο και έχετε κατοικίδια ή ζώα φάρμας, να είστε ενήμεροι για τον πιθανό κίνδυνο που ενέχουν τα αβοκάντο για τους τετράποδους φίλους σας. Αν υποψιάζεστε ότι ένα από τα ζώα σας έχει φάει μέρος ενός αβοκάντο, καλέστε αμέσως τον κτηνίατρό σας.

Παρεμπιπτόντως, ενώ η περσίνη μπορεί να είναι τοξική για τα ζώα, οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι έχει κάποια χρησιμότητα στην καταπολέμηση ασθενειών, όπως ο καρκίνος. Η περσίνη έχει εντομοκτόνες και μυκητοκτόνες ιδιότητες, οι οποίες, σύμφωνα με μελέτες, έχουν αποδειχθεί επιβλαβείς για τα κύτταρα του καρκίνου του μαστού – όχι μόνο τα βλάπτουν (κυτταροτοξικές), αλλά προκαλούν απόπτωση, δηλαδή θάνατο των κυττάρων.

 Αλλεργίες

Μερικοί άνθρωποι είναι αλλεργικοί στα αβοκάντο, με δύο τύπους να επικρατούν.

Ο πρώτος ονομάζεται Σύνδρομο Στοματικής Αλλεργίας (ΣΣΑ) και προκαλείται από μια διασταυρούμενη αντίδραση μεταξύ των πρωτεϊνών του αβοκάντο και των πρωτεϊνών που βρίσκονται σε ορισμένους τύπους γύρης, όπως η σημύδα ή η αμβροσία. Σε αυτόν τον τύπο αλλεργίας, το ανοσοποιητικό σύστημα αναγνωρίζει τις πρωτεΐνες σε τρόφιμα όπως το αβοκάντο ως παρόμοιες με αυτές της γύρης, προκαλώντας μια αντίδραση γνωστή και ως διασταυρούμενη αντίδραση. Τα άτομα με αλλεργία στη γύρη της ελάτης μπορεί να είναι πιο ευαίσθητα σε στοματικές αλλεργίες στο αβοκάντο.

 

Το ΣΣΑ επηρεάζει έως και το 70% των ατόμων με αλλεργία στη γύρη. Οι περισσότεροι άνθρωποι εμφανίζουν συμπτώματα που επηρεάζουν το στόμα και τον λαιμό, όπως κνησμός, μυρμήγκιασμα, κάψιμο και περιστασιακό πρήξιμο.

Αυτός ο τύπος αλλεργίας είναι συνήθως ήπιος, με συμπτώματα βραχείας διάρκειας. Μπορεί να εμφανιστούν πιο σοβαρές αντιδράσεις, συμπεριλαμβανομένης της αναφυλαξίας, έως και στο 9% των ατόμων με αλλεργία. Η συχνότητα της αναφυλαξίας μπορεί να φτάσει το 2%.

Τα άτομα με αλλεργία στο λάτεξ μπορεί επίσης να παρουσιάσουν αλλεργική αντίδραση στα αβοκάντο. Η αλλεργία, που ονομάζεται σύνδρομο λάτεξ φρούτων, μπορεί επίσης να εμφανιστεί με άλλα φρούτα, όπως μπανάνες, πεπόνια και ακτινίδια.

Αυτό συμβαίνει επειδή οι πρωτεΐνες του αβοκάντο είναι παρόμοιες με αυτές του λάτεξ. Περίπου το 35 έως 50% των ατόμων με αλλεργία στο λάτεξ παρουσιάζουν ευαισθησία και σε άλλα τρόφιμα.

Τα συμπτώματα της αλλεργίας στο λάτεξ τείνουν να είναι πιο σοβαρά και περιλαμβάνουν στομαχικές ενοχλήσεις, φτέρνισμα, πρήξιμο, κνίδωση και κνησμό στα μάτια. Σε σοβαρές περιπτώσεις, οι αντιδράσεις μπορεί να περιλαμβάνουν και αναφυλαξία.

Εάν γνωρίζετε ότι είστε αλλεργικοί στη γύρη ή στο λάτεξ, προσέξτε για συμπτώματα όταν καταναλώνετε αβοκάντο και όχι μόνο. Να θυμάστε ότι το αβοκάντο εμφανίζεται σε διάφορα τρόφιμα και προϊόντα ομορφιάς, ενώ περιέχεται και σε πολλά χορτοφαγικά πιάτα. Εάν εμφανίσετε κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα, συμβουλευτείτε έναν αλλεργιολόγο ή άλλο επαγγελματία υγείας για περαιτέρω οδηγίες.

Όψιμη δημοφιλία

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τα αβοκάντο να μένουν στο περιθώριο, ειδικά δεδομένης της ευρείας δημοτικότητάς τους σήμερα. Ωστόσο, τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα εισήγαγε πρώτος ο κηπουρός Χένρυ Περίν, φυτεύοντας αβοκαντιές στη Φλόριντα και τη Χαβάη το 1833, οι οποίες έφτασαν στην Καλιφόρνια το 1856.

Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, αν και τα αβοκάντο ήταν δημοφιλή στα μέρη όπου καλλιεργούνταν, η υπόλοιπη χώρα δεν ενθουσιάστηκε με το νέο φρούτο λόγω της φήμης του ως αφροδισιακό. Ως αποτέλεσμα, τα αβοκάντο αποφεύγονταν σε μεγάλο βαθμό από το κάπως συντηρητικό αμερικανικό κοινό.

Τα αβοκάντο υπέστησαν ένα άλλο πλήγμα τη δεκαετία του 1980, όταν η μόδα της δίαιτας χαμηλών λιπαρών κατέκλυσε τη χώρα, οδηγώντας τους περισσότερους ανθρώπους να αποφεύγουν τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά.

 

«Ενώ ορισμένοι επισημαίνουν ότι τα αβοκάντο περιέχουν λίπος, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι δεν είναι όλα τα λίπη ίδια», δήλωσε η Αμάντα Ιζκιέρντο, διαιτολόγος που συνεργάζεται με το Love One Today, ένα επιστημονικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα που αναπτύχθηκε από το Hass Avocado Board.

Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι λιπαρών και ότι δεν είναι όλα επιβλαβή. Ο οργανισμός μας χρειάζεται υγιή λιπαρά, όπως τα μονοακόρεστα λιπαρά, τα οποία βρίσκονται σε αφθονία στα αβοκάντο.

Η Ιζκιέρντο προσθέτει ότι οι Διατροφικές Οδηγίες για τους Αμερικανούς, μαζί με την Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία, συνιστούν την αντικατάσταση των κορεσμένων λιπαρών με μονοακόρεστα για την υποστήριξη της καρδιακής υγείας, κάτι που επιβεβαιώνουν και πρόσφατες έρευνες.

Μια μεγάλης κλίμακας προοπτική μελέτη του 2022, στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 110.000 επαγγελματίες υγείας και η οποία διήρκεσε πάνω από 30 χρόνια, διαπίστωσε ότι η κατανάλωση δύο μερίδων αβοκάντο την εβδομάδα είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του κινδύνου ανάπτυξης καρδιαγγειακών παθήσεων κατά 16% και του κινδύνου ανάπτυξης στεφανιαίας νόσου κατά 21% σε σύγκριση με όσους δεν έτρωγαν ποτέ ή σχεδόν ποτέ αβοκάντο. Όσοι αντικατέστησαν μισή μερίδα αυγών, βουτύρου, τυριού, γιαουρτιού ή μαργαρίνης με την ίδια ποσότητα αβοκάντο καθημερινά είχαν 16 έως 22% μειωμένο κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων.

Νέες έρευνες, συμπεριλαμβανομένης της παραπάνω μελέτης, έχουν αλλάξει την κοινή γνώμη και πολλοί άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί από τις δίαιτες χαμηλών λιπαρών και υψηλών υδατανθράκων και έχουν υιοθετήσει υγιεινά λίπη, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρίσκονται στα αβοκάντο. Ως αποτέλεσμα, η δημοτικότητά τους έχει αυξηθεί τις τελευταίες δεκαετίες.

 

«Με την πάροδο των ετών, η πρόοδος στην επιστήμη γύρω από τη διατροφή και η έρευνα έχουν εμβαθύνει σημαντικά την κατανόησή μας για τα οφέλη του αβοκάντο για την υγεία», δήλωσε η Ιζκιέρντο.

«Πολλές μελέτες έχουν διερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο τα αβοκάντο συμβάλλουν στη γενική υγεία και ευεξία, ειδικά σε σχέση με την περιεκτικότητά τους σε ακόρεστα λιπαρά».

Επιβιώνοντας στο Μεξικό εδώ και εκατομμύρια χρόνια

Τα αβοκάντο προέρχονται από το Μεξικό και εμφανίστηκαν για πρώτη φορά πριν από περίπου 10 εκατομμύρια χρόνια. Τα δέντρα αβοκάντο ανήκουν στην οικογένεια των Δαφνοειδών, η οποία περιλαμβάνει την κανέλα και τη δάφνη, δέντρα που ευδοκιμούν σε θερμά, υποτροπικά κλίματα. Όταν τα αβοκάντο εμφανίστηκαν για πρώτη φορά, οι μεγαλύτερες χερσαίες μορφές ζωής ήταν πλάσματα όπως ο γιγάντιος βραδύποδας και το γιγάντιο αρμαδίλο: τεράστια φυτοφάγα ζώα, μεγαλύτερα από τους σύγχρονους ελέφαντες, που χρειάζονταν τεράστιες ποσότητες τροφής για να επιβιώσουν.

Δεδομένου ότι πολλά φυτά δεν είναι πλούσια σε θερμίδες και λίπη, οι πλούσιοι και θρεπτικοί καρποί του αβοκάντο προσέλκυσαν αυτά τα ογκώδη ζώα, που τους κατάπιναν ολόκληρους. Οι αχώνευτοι πυρήνες αποβάλλονταν κατόπιν με τα κόπρανα τους, σε διάφορα μέρη μακριά από το μητρικό δέντρο, κάτι που ευνοούσε την εξάπλωση και τον πολλαπλασιασμό των δέντρων.

Όταν άρχισαν να εξαφανίζονται οι φυτοφάγοι γίγαντες, τα αβοκάντο έχασαν τον κύριο τρόπο διασποράς τους και σχεδόν εξαφανίστηκαν.

Αυτό που έσωσε τα αβοκάντο από την εξαφάνιση ήταν τα μακρά ζωή τους και αργότερα η ανθρώπινη καλλιέργεια.

Καθώς οι αβοκαντιές μπορούν να ζήσουν εκατοντάδες χρόνια – υπάρχουν δέντρα 300 ετών που εξακολουθούν να καρποφορούν, ενώ μερικές αβοκαντιές στο Κεντρικό Μεξικό είναι 400 ετών – τα δέντρα μπορούσαν να περιμένουν υπομονετικά μέχρι που παρουσιάστηκε ο άνθρωπος, ο οποίος ενδιαφέρθηκε για την καλλιέργειά τους.

Οι αυτόχθονες πληθυσμοί του Κεντρικού Μεξικού άρχισαν να τρώνε αβοκάντο πριν από περίπου 10.000 χρόνια. Ο καρπός εξελίχθηκε σε ζωτικό μέρος των πολιτισμών της περιοχής, όπως των Αζτέκων, οι οποίοι όπως προαναφέρθηκε τον θεωρούσαν αφροδισιακό, και των Μάγια, που χρησιμοποιούσαν το σύμβολο του αβοκάντο ως τον δέκατο τέταρτο μήνα (K‘ank’in) του ημερολογίου τους.

Καλοκαιρινή σαλάτα με αβοκάντο

 

Υλικά

Για 4-6 άτομα

• ¼ φλιτζανιού ξίδι ρυζιού
• ¼ φλιτζανιού ελαιόλαδο
• 2 κ.σ. νερό
• 1 κ.γλ. αλάτι
• ¼ κ.γλ. φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
• 1 σκελίδα σκόρδο, λιωμένη
• 1 αγγούρι, χωρίς κουκούτσια, σε κύβους
• 1 κίτρινη πιπεριά, χωρίς κουκούτσια, σε λωρίδες
• 2 φλιτζάνια τοματίνια, κομμένα στη μέση
• ¼ φλιτζανιού φρέσκο βασιλικό (ή και μέντα), ψιλοκομμένο
• 3 κ.σ. σχοινόπρασο, ψιλοκομμένο
• 2 μεγάλα αβοκάντο, καθαρισμένα και κομμένα σε κομμάτια μεγέθους μπουκιάς

Εκτέλεση

Σε ένα μεγάλο μπολ, αναμίξτε το ξίδι, το λάδι, το νερό, το αλάτι, το πιπέρι, και το σκόρδο. Προσθέστε το αγγούρι, την πιπεριά, τα τοματίνια, τον βασιλικό και το σχοινόπρασο. Καλύψτε και τοποθετήστε στο ψυγείο για 3 περίπου ώρες (μέχρι την ώρα σερβιρίσματος).

Λίγο πριν το σερβίρισμα, προσθέστε τα κομμένα αβοκάντο, πολύ προσεκτικά για να μην λιώσουν. Δοκιμάστε και διορθώστε τη γεύση, αν χρειάζεται.

Της Emma Suttie, D.Ac, AP

Η συνταγή είναι της Jennifer Segal

Πιπεριές γλυκές, πικρές, καυτερές. Στις σαλάτες, στο φαγητό, ως σνακ. Οι δυνατότητες και οι συνδυασμοί είναι σχεδόν απεριόριστοι…

Καταναλώστε τες ωμές, σωταρισμένες ή ψητές. Στη χώρα των Βάσκων είναι πολύ δημοφιλής η ‘πιπεράδα’, ένα άρτυμα από σωταρισμένες πιπεριές, ντομάτες και κρεμμύδια, καρυκευμένο με τσίλι Espelette, το οποίο συνοδεύει μία μεγάλη ποικιλία πιάτων: ψητό ψάρι, ομελέτα με λίγο ζαμπόν Bayonne, κοτόπουλο.

Αν θέλετε μία πιο υγιεινή παραλλαγή, αντικαταστήστε το σωτάρισμα με το ψήσιμο.Φτιάξτε τη διπλάσια ποσότητα από αυτήν που προτείνει η παρακάτω συνταγή και καταψύξτε τη μισή ώστε να την αξιοποιήσετε αργότερα.

Ψητές πιπεριές και κρεμμύδια

 

Υλικά

• 6 μεγάλες γλυκές πιπεριές
• 1 γλυκό κρεμμύδι
• 1 κόκκινο κρεμμύδι
• Ελαιόλαδο

Εκτέλεση

Ρυθμίστε τη σχάρα του φούρνου έτσι ώστε οι πιπεριές να βρίσκονται 7,5-10 εκ. κάτω από το θερμαντικό στοιχείο. Ζεστάνετε τον φούρνο σε υψηλή θερμοκρασία.

Πλύντε και στεγνώστε τις πιπεριές. Κόψτε τα κρεμμύδια σε ροδέλες πάχους 2,5 εκ. Τοποθετήστε τις πιπεριές και τις ροδέλες του κρεμμυδιού σε ένα ταψί με χείλος, καλυμμένο με αλουμινόχαρτο. Αλείψτε όλες τις πλευρές ελαιόλαδο.

Ψήστε, γυρίζοντας τις πιπεριές κάθε 5 λεπτά, μέχρι να καψαλιστούν ωραία από όλες τις πλευρές, για περίπου 20 λεπτά συνολικά. Τα κρεμμύδια θα ψηθούν μέχρι να ροδίσουν, σε περίπου 15 λεπτά, και θα πρέπει να γυριστούν μία φορά κατά τη διάρκεια του ψησίματος.

Αφήστε τα να κρυώσουν. Με καθαρά χέρια, τρίψτε την καψαλισμένη φλούδα από τις πιπεριές. Ανοίξτε τις πιπεριές και αφαιρέστε τον πυρήνα και τους σπόρους. Ξεπλύνετε ελαφρά με τρεχούμενο νερό και στεγνώστε με χαρτοπετσέτα. Μπορείτε να φυλάξετε τις ψητές πιπεριές και τα κρεμμύδια στο ψυγείο περίπου τρεις ημέρες. Εναλλακτικά, καταψύξτε τα σε καλυμμένο δοχείο για έως και μερικούς μήνες.

Τηγανητός μπακαλιάρος με πιπεριές και κρεμμύδια

 

Για 2 μερίδες

Υλικά

• 1 κιλό φιλέτα μπακαλιάρου χωρίς κόκαλα και χωρίς πέτσα, πάχους τουλάχιστον 2,5 εκ.
• Ελαιόλαδο
• Αλάτι
• Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
• 2-3 κ.σ. λευκό κρασί
• 1 κ.σ. βούτυρο
• 2 φλιτζάνια ψημένες λωρίδες πιπεριάς (βλ. συνταγή)
• 1/2 φλιτζάνι ψημένες ροδέλες κρεμμυδιού (βλ. συνταγή)
• 1/4 κ.γλ. πιπέρι Espelette ή γλυκιά πάπρικα
• 1/2 κ.γλ. φρέσκο θυμάρι
• 2 κ.σ. φρέσκο σχοινόπρασο

Εκτέλεση

Σκουπίστε το ψάρι και τοποθετήστε το σε ένα πιάτο. Αλείψτε το από όλες τις πλευρές με λάδι, πασπαλίστε με αλάτι και πιπέρι. Έχετε όλα τα συστατικά κοντά στην επιφάνεια μαγειρέματος.

Ζεστάνετε ένα μεγάλο αντικολλητικό τηγάνι σε μέτρια φωτιά μέχρι να εξατμιστεί μια σταγόνα νερό όταν έρθει σε επαφή με το τηγάνι. Προσθέστε 2 κουταλιές της σούπας λάδι. Τοποθετήστε το ψάρι στο τηγάνι. Μαγειρέψτε σε μέτρια φωτιά μέχρι να ξεκολλήσει από τον πάτο και να ροδίσει, περίπου 4 λεπτά. Γυρίστε απαλά το ψάρι. Συνεχίστε το μαγείρεμα μέχρι το ψάρι να ξεφλουδιστεί, περίπου άλλα 2 λεπτά.

Μεταφέρετε προσεκτικά σε μια ζεστή πιατέλα.

Προσθέστε το κρασί και το βούτυρο στο τηγάνι και βράστε για να ξύσετε τα καφέ κομμάτια. Προσθέστε τις πιπεριές, το κρεμμύδι, το πιπέρι Espelette και το θυμάρι. Ζεστάνετε για περίπου 2 λεπτά. Αλατίστε.

Σερβίρετε το ψάρι με το μείγμα πιπεριών. Γαρνίρετε με σχοινόπρασο.

Παραλλαγή: Δοκιμάστε αυτό το πιάτο με τόφου αντί για ψάρι. Απλά κόψτε 1 κιλό μαλακό τόφου σε φέτες πάχους 2,5 εκ. Τοποθετήστε τις σε ένα πιάτο κατάλληλο για φούρνο μικροκυμάτων. Ψήστε σε υψηλή θερμοκρασία μέχρι να ζεσταθούν, για περίπου 1 1/2 λεπτό. Γαρνίρετε με πιπεριές και μυρωδικά, σύμφωνα με τις οδηγίες.

Βάσκικη ομελέτα με ψητές πιπεριές και ζαμπόν

Για 4 μερίδες

Υλικά

• 1 μεγάλη ή 2 μικρές γλυκές πιπεριές, ψημένες, ξεφλουδισμένες, χωρίς σπόρους (βλ. συνταγή)
• 1/2 μεγάλο γλυκό ή κόκκινο κρεμμύδι, κομμένο σε ροδέλες, ψημένο (βλ. συνταγή)
• 1 μέτρια ώριμη ντομάτα, χωρίς τον πυρήνα
• 110 γρ. καπνιστό ζαμπόν
• 8 μεγάλα αυγά
• 2 έως 3 κ.σ. κρέμα γάλακτος
• 1 κ.γλ. μουστάρδα Ντιζόν
• 1/2 κ.γλ. αλάτι
• 1/4 κ.γλ. φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
• 1/4 κ.γλ. πιπέρι Espelette (ή γλυκιά πάπρικα)
• 3 κ.σ. ελαιόλαδο
• Ψιλοκομμένο φρέσκο σχοινόπρασο ή μαϊντανό

Εκτέλεση

Κόψτε τις ψητές πιπεριές σε λωρίδες μήκους περίπου 5 εκ. και πλάτους 0,5 εκ. Κόψτε το ψητό κρεμμύδι σε μικρά κυβάκια.

Κόψτε την ντομάτα σταυρωτά στη μέση και αφαιρέστε τους σπόρους. Κόψτε τη σάρκα της ντομάτας σε κυβάκια 1,5 εκ.

Κόψτε το ζαμπόν σε κομμάτια 0,5 εκ.

Χτυπήστε τα αυγά σε ένα μεσαίο μπολ μέχρι να ομογενοποιηθούν. Προσθέστε την κρέμα γάλακτος, τη μουστάρδα και 2 κουταλιές της σούπας νερό. Προσθέστε το αλάτι και το πιπέρι.

Ζεστάνετε ένα αντικολλητικό τηγάνι 25 εκ. σε μέτρια φωτιά μέχρι να σιγοβράσει μια σταγόνα νερό όταν τη ρίξετε. Προσθέστε το λάδι και δυναμώστε τη φωτιά. Προσθέστε τις λωρίδες πιπεριάς, το κρεμμύδι, την ντομάτα και το ζαμπόν. Ανακατέψτε μέχρι να ζεσταθούν καλά, για 2-3 λεπτά.

Προσθέστε το μείγμα αυγών. Χρησιμοποιήστε μια ξύλινη σπάτουλα για να ανακατέψετε απαλά τα αυγά, μετακινώντας τα υγρά αυγά στο κενό μέρος της τηγανίτας, μέχρι να σχηματιστεί μαλακή κρούστα, για 3 έως 4 λεπτά. Τοποθετήστε σε μια πιατέλα σερβιρίσματος. Πασπαλίστε με φρέσκα βότανα και σερβίρετε.

Της  JeanMarie Brownson

Εποχή του καλαμποκιού τώρα, μία σύντομη εποχή, στη διάρκεια της οποίας έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε αυτό το αμερικανικής καταγωγής φρέσκο με ποικίλους τρόπους.

Το ψήσιμο στη σχάρα (ή στο γκριλ) είναι από τους πιο δημοφιλείς, που συναντάμε μάλιστα συχνά έξω στον δρόμο σαν μία ευκαιρία να τσιμπήσουμε στο πόδι κάτι ελαφρύ.

Για το βέλτιστο ψήσιμο υπάρχει μεγάλη συζήτηση: είναι καλύτερα να μουλιάζουμε πρώτα τα καλαμπόκια με τα φύλλα τους; Να τραβάμε τα φύλλα προς τα πίσω, να αφαιρούμε τις ίνες και να τα ξανατυλίγουμε πριν τα ψήσουμε; Ή μήπως να αφαιρούμε φύλλα και ίνες και να τα τυλίγουμε σε αλουμινόχαρτο; Και οι διαφωνίες συνεχίζονται όσο σιγοσβήνουν τα κάρβουνα.

Η πιο απλή μέθοδος ίσως είναι και η καλύτερη: καθαρίστε το καλαμπόκι, αφαιρέστε τις ίνες και ψήστε τα «γυμνά» καλαμπόκια μέχρι να αποκτήσουν μια ελαφριά καπνιστή κρούστα· γλυκά, λίγο τραγανά, με γεύση που θυμίζει φρέσκο ποπ κορν.

Ο κλασικός τρόπος αρτύματος μετά το ψήσιμο είναι ένα γενναιόδωρο βουτύρωμα με λίγο χοντρό αλάτι. Για κάτι πιο εξεζητημένο, μπορείτε να δοκιμάσετε να τα περιχύσετε με μια πικάντικη σάλτσα και να τα πασπαλίσετε με αλμυρό τυρί. Ο συνδυασμός ξινού και καυτερού είναι εντυπωσιακός: ανακατεύοντας καλή μαγιονέζα, χυμό λάιμ, τσίλι σε σκόνη, αλάτι και πιπέρι θα έχετε μία σάλτσα που αναδεικνύει τη γεύση του ψητού καλαμποκιού και εξισορροπεί τη γλυκύτητά του.

Και από τη στιγμή που θα μπείτε στη διαδικασία, γιατί να μην βάλετε μερικά καλαμπόκια παραπάνω στη σχάρα; Τα περισσεύματα, ήδη καρυκευμένα, μπορούν να προστεθούν σε μία πράσινη σαλάτα με ή χωρίς ζυμαρικά ή να αναμιχθούν με ρύζι, τόνο και άλλα λαχανικά όπως πιπεριές φλωρίνης και φρέσκος μαϊντανός. Ή απλώς κόψτε τους κόκκους από τα καλαμπόκια και ανακατέψτε τους με ζεστά ζυμαρικά ή ρύζι, λίγο λάδι και τριμμένο τυρί.

Ψητό καλαμπόκι με πικάντικη σάλτσα

Για 6 άτομα

Το ψήσιμο στη σχάρα χαρίζει στο καλαμπόκι μια χαρακτηριστική καπνιστή, γλυκιά γεύση, αλλά και το γκριλ του φούρνου είναι επίσης κατάλληλο. Έχετε τη σάλτσα έτοιμη εκ των προτέρων, για να αλείψετε τα καλαμπόκια αμέσως μόλις βγουν από τη σχάρα. Αν δεν έχετε σχάρα, ανάψτε το γκριλ, απλώς προσέξτε να μην καούν.

Υλικά

• 1/4 φλιτζανιού καλής ποιότητας μαγιονέζα
• Ξύσμα και χυμός από 1 λάιμ (ή λεμόνι)
• 1/4 κ.γλ. καυτερή πάπρικα
• Χοντρό αλάτι, κατά βούληση
• Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι, κατά βούληση
• 6 φρέσκα καλαμπόκια, καθαρισμένα
• 2-3 κ.σ. θρυμματισμένο τυρί κοτίγια, φέτα ή ρικότα
• 2 κ.σ. ψιλοκομμένο φρέσκο κόλιανδρο, συν επιπλέον για το σερβίρισμα
• Φέτες λάιμ για το σερβίρισμα

Εκτέλεση:

Προθερμάνετε τη σχάρα ή το γκριλ σε υψηλή θερμοκρασία.

Σε ένα μικρό μπολ, ανακατέψτε τη μαγιονέζα, το ξύσμα και τον χυμό λάιμ, την πάπρικα, το αλάτι και το πιπέρι.

Ψήστε το καλαμπόκι μέχρι να κάνει μία ελαφρώς καπνισμένη κρούστα και να ψηθεί καλά, περίπου 7-10 λεπτά.

Βγάλτε το από τη σχάρα και αλείψτε το με τη μαγιονέζα που ετοιμάσατε.

Πασπαλίστε με το θρυμματισμένο τυρί και τον κόλιανδρο.

Σερβίρετε με επιπλέον κόλιανδρο και φέτες λάιμ στο πλάι.

Η φάβα ανήκει στα όσπρια και προέρχεται από το λαθούρι, του είδους Lathyrus sativus L. Ο κατεξοχήν τρόπος κατανάλωσής της είναι βρασμένη και λιωμένη σε πηχτή πάστα.

Αποτελεί βασικό πιάτο της ελληνικής κουζίνας, και αν και έχουμε συνηθίσει να την καταναλώνουμε ως μεζέ, σε συνδυασμό με πολλά άλλα εδέσματα, κάλλιστα μπορεί να σταθεί και μόνη της, μαζί με ελιές, ψωμί και λίγη σαλάτα ως ένα ελαφρύ αλλά θρεπτικό γεύμα.

Ορισμένοι παρασκευάζουν την πάστα σκέτη και τη γαρνίρουν κατά το σερβίρισμα με ψιλοκομμένο ξερό κρεμμύδι και/ή ελιές, λάδι και αλατοπίπερο.

Άλλοι βράζουν μαζί με τη φάβα το κρεμμύδι, ακόμα και καρότα και/ή πράσο, και τα πολτοποιούν όλα μαζί, εμπλουτίζοντας το πιάτο.

Στο βράσιμο μπορείτε επίσης να προσθέσετε σαφράν ή κουρκουμά: τονίζουν τόσο το χρώμα της όσο και τη γεύση της.

Για το γαρνίρισμα, μπορείτε να αρτύνετε με κάτι καυτερό, όπως σκόρδο ή μπούκοβο ή ακόμα και ψιλοκομμένη καυτερή πιπεριά ή/και λεμόνι, μαϊντανό ή φρέσκο κολίανδρο. Απαραίτητο το λάδι!

Για την παρασκευή της, το πιο σημαντικό είναι να αποφύγετε το ανακάτεμα. Κουνάμε απλώς την κατσαρόλα λίγο, στην αρχή, και μετά την αφήνουμε.

Για να μετρήσουμε τον χρόνο παρασκευής, τη βράζουμε μαζί με ένα ολόκληρο κρεμμύδι (ξεφλουδισμένο). Όταν το κρεμμύδι είναι έτοιμο, είναι και η φάβα.

Επειδή για να πήξει θέλει τον χρόνο της, καλό είναι να την ετοιμάσετε από το πρωί ή και από την προηγουμένη. Άλλωστε, είναι φαγητό που τρώγεται κρύο.

Φάβα 

Υλικά

• 300 γρ. κίτρινη φάβα
• 900 mL νερό (αναλογία 3/1)
• 1 ολόκληρο κρεμμύδι, χωρίς τη φλούδα
• καρότο/πράσο (προαιρετικά)
• Σαφράν/κουρκουμάς
• Αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση

Πλύνετε καλά τη φάβα, χύνοντας το νερό αρκετές φορές και αφήστε τη να μουλιάσει για 30΄.

Βάλτε νερό (την τριπλάσια ποσότητα από τη φάβα) να βράσει. Ρίξτε μέσα τη φάβα (την οποία έχετε σουρώσει) και κουνήστε την κατσαρόλα ελαφρά. Χαμηλώστε τη φωτιά σε μέτρια και αφήστε να βράσει για λίγη ώρα χωρίς το καπάκι.

Μετά από 5-10΄, όταν έχουν μαζευτεί αφροί στην επιφάνεια, ξαφρίστε την. Παραμείνετε κοντά και παρακολουθείτε για επιπλέον αφρό. Όταν σταματήσει να αφρίζει, προσθέστε το ολόκληρο κρεμμύδι και το καρότο ή πράσο, αν επιλέξετε να βάλετε. Βάλτε επίσης το σαφράν ή τον κουρκουμά και πιπέρι. Κλείστε το καπάκι της κατσαρόλας και αφήστε να βράσει.

Ελέγξτε μετά από 20΄ περίπου το κρεμμύδι με ένα πηρούνι. Αν έχει μαλακώσει, η φάβα σας είναι έτοιμη. Αν όχι, συνεχίστε το βράσιμο. Ελέξτε και το νερό, και κάντε τις κατάλληλες ρυθμίσεις, ανάλογα αν θέλετε τη φάβα σας περισσότερο ή λιγότερο πηχτή. Π.χ. αν έχει ακόμα αρκετό νερό, μπορείτε να αφήσετε ανοιχτή την κατσαρόλα για την υπόλοιπη ώρα. Σε αυτό το σημείο, μπορείτε να προσθέσετε το αλάτι που θέλετε.

Όταν η φάβα σας είναι έτοιμη, αποσύρετε την κατσαρόλα από τη φωτιά και την αφήνετε να κάτσει. Αν θέλετε να χάσει υγρά, αφήστε τη για λίγο σε σουρωτήρι.

Περάστε την από το πολυμηχάνημα (μούλτι), μαζί με το κρεμμύδι, καρότο, πράσο.

Τοποθετήστε την πάστα της φάβας σε πιατέλα, περιχύστε με λάδι και σερβίρετε με ψιλοκομμένο κρεμμύδι, ελιές, μαϊντανό, κάππαρη.

Καλή σας όρεξη!