Πέμπτη, 28 Μαρ, 2024

«Eternal Spring»: Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ-animation στο ertflix

Τον Μάρτιο του 2002, ασκούμενοι του διωκόμενου πνευματικού κινήματος Φάλουν Γκονγκ παρενέβησαν στο σήμα ενός κρατικού τηλεοπτικού σταθμού στην Τσάνγκτσουν της Κίνας. Στόχος τους ήταν να ανταπαντήσουν με ένα δικό τους βίντεο στο αφήγημα της κυβέρνησης, που διέδιδε μέσω των κρατικά ελεγχόμενων μέσων ενημέρωσης συκοφαντικές και ψευδείς πληροφορίες για την άσκηση, θεωρώντας την απειλή για την κοινωνική και πολιτική σταθερότητα.

Η αστυνομία σάρωσε την πόλη αναζητώντας τους σαμποτέρ. Πολλοί οπαδοί του Φάλουν Γκονγκ αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Κίνα. Ο διεθνούς φήμης εικονογράφος και κομίστας Ντασιόνγκ (Daxiong), ήταν ένας από αυτούς.

Eternal Spring (長春)

Το ντοκιμαντέρ «Παντοτινή Άνοιξη» (Eternal Spring: The Heist of China’s Airwaves) του Καναδού σκηνοθέτη Τζέησον Λόφτους αποτυπώνει τα γεγονότα, συνδυάζοντας τρισδιάστατα κινούμενα σχέδια (βασισμένα στα εξαιρετικά σχέδια του Ντασιόνγκ) με σύγχρονες συνεντεύξεις από αυτόπτες μάρτυρες, μέλη της ομάδας που οργάνωσε και διεκπεραίωσε την παρεμβολή στα ραδιοκύματα, ζωντανεύοντας μια ανεπανάληπτη ιστορία αντίστασης, ανατριχιαστικές μαρτυρίες καταδίωξης και ένα αναζωογονητικό αφήγημα για την αποφασιστικότητα της διεκδίκησης της πολιτικής και θρησκευτικής ελευθερίας, με οποιοδήποτε τίμημα.

Το ντοκιμαντέρ αποκαλύπτει ότι τα περισσότερα μέλη της ομάδας συνελήφθησαν από την κινεζική αστυνομία, ακόμα και μήνες μετά από την παρεμβολή, και καταδικάστηκαν σε πολυετή φυλάκιση, όπου υπέστησαν τόσο βίαιη μεταχείριση, ώστε πολλοί είτε πέθαναν κατά τη διάρκεια της φυλάκισής τους είτε λίγο μετά την αποφυλάκισή τους. Τα λίγα άτομα που κατάφεραν να διαφύγουν, κατέφυγαν στη Νέα Υόρκη ή στην Κορέα, όπου και συναντήθηκαν και συζήτησαν με τον Ντασιόνγκ, ο οποίος είχε επίσης διαφύγει από την Τσάνγκτσουν αμέσως μετά την κίνηση της κατάληψης, παρόλο που δεν συμμετείχε σε αυτήν, προβλέποντας τις μαζικές συλλήψεις που θα ακολουθούσαν.

Αν και ο Ντασιόνγκ δεν συμμετείχε στην καθεαυτό κατάληψη, αμφισβητώντας εκείνη την εποχή την ορθότητα μιας τέτοιας κίνησης, υπηρέτησε αργότερα με την τέχνη του τη διάδοση εκείνης της αποφασιστικής αντίδρασης των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ στις συκοφαντίες και τα ψεύδη της κινεζικής κυβέρνησης με τον καλύτερο τρόπο, συμβάλλοντας τα μάλα στη δημιουργία της εξαιρετικής αυτής παρουσίασης των γεγονότων. Η «Παντοτινή Άνοιξη» μεταξύ άλλων μάς προσφέρει την ευχαρίστηση να τον δούμε να σκιτσάρει επί τόπου, με μια γραμμή βέβαιη, ρέουσα και ακριβή, ζωντανεύοντας τους χαρακτήρες και τα μέρη της ιστορίας.

Όσον αφορά τον τίτλο της ταινίας, ας σημειώσουμε το παιχνίδι του σκηνοθέτη με τους κινεζικούς χαρακτήρες:長春, οι οποίοι αφ΄ενός σημαίνουν ξεχωριστά «μακρύς» (長) και «άνοιξη» (春), αλλά αν διαβαστούν μαζί σημαίνουν Τσάνγκτσουν, το όνομα της πόλης όπου διαδραματίστηκαν τα γεγονότα. Πρόκειται για μία πόλη στα βορειοανατολικά της Κίνας, με κρύο χειμώνα και πολλά χιόνια – αλλά είναι και η γενέτειρα του δασκάλου του Φάλουν Γκονγκ, Λι Χονγκτζί, και το μέρος όπου πρωτοξεκίνησε να διδάσκεται – όπου άνθισε – η απαγορευμένη πλέον άσκηση. Μπορούμε να εικάσουμε ότι ο ηρωισμός και η αυτοθυσία των εκεί ασκουμένων διατηρεί την «άνοιξη» ζωντανή εκεί, παρά το κρύο των βίαιων, άδικων διώξεων και την παγωμένη ερημιά που αυτές φέρνουν στις καρδιές.

Το ντοκιμαντέρ έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στις 15 Μαρτίου 2022 στο 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, όπου απέσπασε δύο βραβεία: το Βραβείο Κοινού Fischer για διεθνή ταινία και το Βραβείο Ανθρωπίνων Αξιών της Βουλής των Ελλήνων.

Απέσπασε επίσης το Βραβείο SIMA 2023 καλύτερης σκηνοθεσίας, το Βραβείο Κριτικών του Βανκούβερ 2023, ενώ ήταν η επίσημη υποψηφιότητα του Καναδά στην κατηγορία «Καλύτερη διεθνή ταινία μεγάλου μήκους» για τα βραβεία Όσκαρ του 2023. Εκτός αυτών, έχει λάβει πληθώρα βραβείων σε άλλα παγκόσμια φεστιβάλ κινηματογράφου και ντοκιμαντέρ, το 2022 και 2023.

Αυτές τις ημέρες, μέχρι την 25η Μαρτίου, προβάλλεται με ελληνικούς υπότιτλους στο ertflix στον σύνδεσμο: https://www.ertflix.gr/en/vod/vod.354869-pantotine-anoixe

Διάρκεια: 82′

Eternal Spring (2022) - IMDb

«Σε Αναζήτηση του Φωτός, της Ομορφιάς και της Αγνότητας»

Πώς μας καθορίζει η σχέση μας με την Ομορφιά; Πόσο καταλυτικά επιδρά στον χαρακτήρα μας το Φως; Πόσο απαραίτητη είναι στη ζωή μας η Αγνότητα;

Αναζητώντας ανώτερες αξίες, που μπορούν να εξυψώσουν την ανθρώπινη ζωή και μοίρα, η ζωγράφος Μάρλεν Καρλετίδου εξερευνά τις δυνατότητες του χρωστήρα της να υλοποιεί και να μεταφέρει στο κοινό όσα η ίδια ανακαλύπτει στο εσωτερικό της ταξίδι προς τον αληθινό εαυτό.

Η Μάρλεν Καρλετίδου γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1961. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο εργαστήριο του Παναγιώτη Τέτση. Μετά το πέρας των σπουδών της επέστρεψε στην Κύπρο, όπου έζησε τα περισσότερα χρόνια στη γενέτειρά της. Πρόσφατα, μετακόμισε στην Πάφο, όπου ανακαλύπτει νέες εικόνες, πιο συμβατές με τη γαλήνη που κατακτά σταδιακά η ψυχή της.

Η φύση, όπως γράφει και η ίδια στο σημείωμά της για την έκθεση που θα παρουσιάσει τον Απρίλιο στην Πάφο, διαδραματίζει μείζονα ρόλο στη ζωή και την τέχνη της πλέον, ως πηγή ομορφιάς που «εξελίσσει το πνεύμα και τελειοποιεί τις αισθήσεις».

Η διαδικασία της συνεχούς ανέλιξης, βελτίωσης και τελειοποίησης αποτελεί για εκείνη τρόπο ζωής, όχι μόνο στον τομέα της τέχνης αλλά σε όλα τα πεδία, με έμφαση στην καλλιέργεια του εσωτερικού εαυτού, του νου και της καρδιάς. Το φως που γεννιέται εντός της μέσα από αυτήν τη διαδικασία δεν μπορεί παρά να ανακλάται στο έργο της, που είναι φωτεινό, γλυκό και τρυφερό, με την αθωότητα ενός παιδιού που ακόμα πιστεύει στο Καλό.

Αριάδνη 2023-24 Λάδι σε καμβά 40Χ80 εκ..jpg
Μάρλεν Καρλετίδου, «Αριάδνη», 2023-24. Λάδι σε καμβά, 40×80 εκ. (ευγενική παραχώρηση της Μάρλεν Καρλετίδου)

 

Στο πνευματικό της ταξίδι έχει ως οδηγούς τις τρεις αρχές Αλήθεια, Καλοσύνη και Ανεκτικότητα, καθώς και τις διδασκαλίες της πνευματικής άσκησης Φάλουν Ντάφα. Ως άσκηση που απευθύνεται και στο σώμα και στο πνεύμα με στόχο να βοηθήσει τους ανθρώπους να ανακαλύψουν τον αρχικό, αληθινό τους εαυτό, το Φάλουν Ντάφα έχει συμβάλλει με αποφασιστικό τρόπο στο πώς αντιλαμβάνεται η καλλιτέχνις τη ζωή. Η ανάγκη της να μοιραστεί τους θησαυρούς που έχει ανακαλύψει είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία των 20 έργων που αποτελούν τη επικείμενη έκθεσή της με τίτλο «Σε Αναζήτηση του Φωτός, της Ομορφιάς και της Αγνότητας».

Η ίδια γράφει για αυτήν τη δουλειά της:

«Σε Αναζήτηση του Φωτός, της Ομορφιάς και της Αγνότητας» είναι ο τίτλος της νέας σειράς 20 ζωγραφικών έργων που δημιουργήθηκαν τις χρονιές 2020 – 2024.

Ο Κήπος, ο Τόπος, το Παιδί και η Φύση αποτελούν τις ενότητες που αλληλοσυµπληρώνουν η µια την άλλη σε µια αρµονική συνύπαρξη των όλων.

Το φως δηµιουργεί τον χώρο, µέσα από µια οµαλή τονική διαβάθµιση που αλλάζει ατµοσφαιρικά, καθορίζοντας τα άπειρα όρια της γης, της θάλασσας και του ουρανού. Απαλές αποχρώσεις, µε µεταξένια υφή, χτίζουν αρµονικά το περιβάλλον της σύνθεσης. Η οπτική πραγµατικότητα εκφράζεται µε τη µεταφορά των ιδεών και των οπτικών εµπειριών σε µια εικαστική εικόνα.

Μια εικόνα παραστατική που αποκαλύπτει την πολυτιµότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, συνήθως στην αγνή της παιδική ηλικία. Οι ανθρώπινες µορφές συγχωνεύονται και συνυπάρχουν στην ηρεµία της φύσης. Πώς επιτυγχάνεται αυτή η συνύπαρξη;

Σε υλικό επίπεδο, µέσα από το φως που διαχέεται οριοθετώντας τα επίπεδα και την τρίτη διάσταση στη σύνθεση του έργου. Τις λεπτές, αέρινες και διαφανείς αποχρώσεις που δηµιουργούν το βάθος. Την πιο λεπτοµερή τρισδιάστατη, ζωγραφική επεξεργασία των πρωταγωνιστικών στοιχείων του έργου, µε φωτεινές, χρωµατικές αποχρώσεις που τα φέρνουν σε πρώτο πλάνο.

img130895.jpg
Μάρλεν Καρλετίδου, «Kρόκος χαρτμανιάν», 2020. Λάδι σε καμβά, 67×100 εκ. (ευγενική παραχώρηση της Μάρλεν Καρλετίδου)

 

Σε πνευματικό επίπεδο, το φως εµπνέει την αλήθεια. Η οµορφιά προσδίδει µια ανώτερη ευγένεια στον άνθρωπο και στην κοινωνία. Η αγνότητα σαν αρετή εξυψώνει την ανθρώπινη ύπαρξη και εξαγνίζει τον νου. Ο Αλφόνς Μούχα (Alphonse Mucha, 1860-1939, Τσέχος καλλιτέχνης) σε ένα εισαγωγικό απόσπασμα διάλεξής του έγραψε:

“Ο στόχος της τέχνης είναι να δοξάσει την οµορφιά. Και τι είναι η οµορφιά; Η οµορφιά είναι η προβολή των ηθικών αρµονιών σε υλικά και φυσικά επίπεδα. Στο ηθικό επίπεδο, η οµορφιά απευθύνεται στην εξέλιξη του πνεύµατος, ενώ στο υλικό επίπεδο απευθύνεται στην τελειοποίηση των αισθήσεων, µέσω των οποίων φτάνει στην ψυχή.”

Από το 2012, το εικαστικό µου έργο αρχίζει σαν ένα πνευµατικό ταξίδι, εξασκώντας τις ασκήσεις διαλογισµού του Φάλουν Ντάφα, ενός παραδοσιακού κινεζικού τρόπου για την αυτοβελτίωση σώµατος και νου, και την αφοµοίωση µε τις συµπαντικές αξίες της Αλήθειας, της Καλοσύνης και της Ανεκτικότητας. Τα τελευταία χρόνια, η ανθρωπότητα ζει πρωτόγνωρες εµπειρίες, όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ασφάλεια υποτιµούνται. Αυτό καθόρισε τον επαναπροσδιορισµό ενός νέου, πιο απλού και ουσιαστικού τρόπου ζωής για πολλούς ανθρώπους. Δική µου επιλογή, η επιστροφή στη φύση, µέσα από ένα εσωτερικό ταξίδι στον πραγµατικό, αληθινό εαυτό, όπου το φως φωτίζει τις καρδιές και οµορφαίνει τον κόσµο γύρω µας.

Θα ήθελα να κλείσω µε µια αναφορά ενός φιλοσόφου της Δυναστείας Σονγκ:

«Απολαύστε και κατανοήστε το σύµπαν µέσα από τη σιωπηλή παρατήρηση όλων των πραγµάτων κάτω από τον ήλιο.»

_DSC1097.jpg
Μάρλεν Καρλετίδου, «Ερωδιός Ι», 2020-23. Λάδι σε καμβά, 40×100 εκ. (ευγενική παραχώρηση της Μάρλεν Καρλετίδου)

 

_DSC1093.jpg
Μάρλεν Καρλετίδου, «Ερωδιός ΙΙ», 2023. Λάδι σε καμβά, 40×100 εκ. (ευγενική παραχώρηση της Μάρλεν Καρλετίδου)

 

Η έκθεση της κας Καρλετίδου θα παρουσιαστεί από τις 6 έως τις 26 Απριλίου στην BLUE IRIS Art Gallery, στην Πάφο.

Βιογραφικά στοιχεία

Η Μάρλεν Καρλετίδου αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 1985.

Έχει λάβει δύο βραβεύσεις, την πρώτη στην 18η Μπιενάλε της Αλέξάνδρειας το 1994 και τη δεύτερη (έπαινο και χρυσό μετάλλιο για τη συμμετοχή και τη συνεισφορά της) στη διοργάνωση Olympic Fine Arts Exhibition 2012, στο Λονδίνο, με τίτλο Creative Cities.

Έχει πραγματοποιήσει 19 ατομικές εκθέσεις, τις περισσότερες στη Λευκωσία της Κύπρου, αλλά και στην Πάφο, τη Λεμεσό και τη Γερμανία, με πιο πρόσφατη αυτή του 2019 με τίτλο Summer Breeze – μικροί πίνακες, στον χώρο τέχνης Garage Art Space, στη Λευκωσία.

Έχει επίσης συμμετάσχει σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων ανά τον κόσμο, από την Ιταλία, τον Λίβανο, το Λονδίνο, τη Λιθουανία, και φυσικά την Κύπρο, μέχρι το Άμπου Ντάμπι και τις Ηνωμένες Πολιτείες (Νέα Υόρκη, Καλιφόρνια, Νέα Ορλεάνη).

_DSC1128.jpg
Μάρλεν Καρλετίδου, «Παπαρούνα», 2023. Λάδι σε καμβά, 20×50 εκ. (ευγενική παραχώρηση της Μάρλεν Καρλετίδου)

 

_DSC1099.jpg
Μάρλεν Καρλετίδου, «Πρωινή πτήση», 2020-23. Λάδι σε καμβά, 40×100 εκ. (ευγενική παραχώρηση της Μάρλεν Καρλετίδου)

 

_DSC1132.jpg
Μάρλεν Καρλετίδου, «Βασιλικό περιστέρι», 2023. Λάδι σε καμβά, 30×30 εκ. (ευγενική παραχώρηση της Μάρλεν Καρλετίδου)

Η γυναικεία περιοδικότητα

Όταν τα ζητήματα θεωρητικοποιούνται σε βαθμό που χάνεται η επαφή με την πραγματικότητα, είναι καλό να επιστρέφουμε στα απλά, βασικά πράγματα, για να γειωνόμαστε και να ξαναβρίσκουμε τις σταθερές μας.

Για τις γυναίκες έχουν γραφτεί πολλά, πάρα πολλά, από τις απαρχές της ανθρωπότητας σχεδόν. Η μαγική τους δύναμη να εμφανίζουν μωρά είχε συγκλονίσει τον προϊστορικό άνθρωπο, μέχρι να καταλάβει τι ακριβώς συνέβαινε. Αλλά κι όταν ακόμα καταλάβαμε, μήπως αυτό μείωσε τη μαγεία της δημιουργίας μιας νέας ζωής;

Η πατριαρχία διαδέχτηκε τη μητριαρχία, όπως διδαχθήκαμε από την οπτική μιας εσαεί ανταγωνιστικής σχέσης μεταξύ των δύο φύλων. Είναι όμως ο ανταγωνισμός η μοναδική σχέση που μπορεί να υπάρξει μεταξύ ανδρών και γυναικών;

Το ζήτημα της τεκνοποιίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, φαίνεται παίζει καθοριστικό στον τρόπο οργάνωσης των ζωών των ανθρώπων και των κοινωνιών. Είναι μία πραγματικότητα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν, αλλά ούτε θέλουν να αποφύγουν, αφού τα παιδιά  είναι ευλογία και ο βιολογικός προορισμός του ανθρώπου.

Για τη δημιουργία των παιδιών χρειάζονται και τα δύο φύλα εξίσου – αυτό το γνωρίζουμε πια καλά! Ωστόσο, η ανθρώπινη φυσιολογία ορίζει το γυναικείο σώμα ως τον χώρο όπου θα λάβει χώρα η δημιουργία. Δεν είμαστε σαν τα ψάρια ή τα πουλιά, που τεκνοποιούν εξωσωματικά. Αυτό και μόνο δημιουργεί μια  ξεχωριστή πραγματικότητα για το γυναικείο σώμα, μια διαφορετική συνθήκη για τη γυναικεία ζωή.

Προς Θεού, δεν ισχυριζόμαστε ότι η ζωή μιας γυναίκας εξαντλείται στη μητρότητα ή περιορίζεται σε αυτήν ή οτιδήποτε άλλο παρεμφερές. Αλλά, για πολλές γυναίκες η μητρότητα είναι ένα μείζων κομμάτι της ύπαρξής τους.

Το σημείο αυτό καταπολεμήθηκε συστηματικά τον περασμένο αιώνα και συνεχίζει να υπονομεύεται. Η έφεση των γυναικών στη μητρότητα και τα όσα η μητρότητα προσφέρει στις γυναίκες υποτιμήθηκαν και υποβαθμίστηκαν ως δεσμά και εμπόδια στην αυτοπραγμάτωση των γυναικών. Το ίδιο και οι φροντίδες προς το σπίτι και την οικογένεια. “Ταπεινωτικές” χαρακτηρίστηκαν από ορισμένες φεμινίστριες, που πίστεψαν τι; Ότι η φροντίδα για τον εαυτό είναι ανώτερη από τη φροντίδα για τους άλλους;

Θα μπορούσαμε να δούμε το κίνημα του φεμινισμού ως μια γιγάντια αντίδραση στους πολυετείς περιορισμούς που είχαν υποστεί οι γυναίκες, ανά τους αιώνες και τις κοινωνίες, στη βία και την υποτίμηση. Οφείλουμε, εν τούτοις, να αναρωτηθούμε κατά πόσο ο φεμινισμός υπηρέτησε πράγματι τα συμφέροντα και τις ανάγκες των γυναικών, τα οποία συνυφασμένα καθώς είναι με τη γυναικεία φύση, αναγκαστικά διαφοροποιούνται – σε ένα βαθμό – από τα αντίστοιχα των ανδρών.

Εξετάζοντας την εξέλιξη του κινήματος, βλέπουμε ότι αυτό που προωθήθηκε τελικά δεν ήταν ακριβώς η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, αλλά η εξομοίωση των γυναικών με τους άνδρες. Αυτό που ίσως ξεκίνησε με τις αγνότερες προθέσεις απέτυχε να αναδείξει τις ιδιαιτερότητες του γυναικείου φύλου ως εξίσου καλές και απαραίτητες και συμπληρωματικές με αυτές του ανδρικού και ουσιαστικά τις μείωσε περαιτέρω, προτάσσοντας το ανδρικό πρότυπο ως καθολικό πρότυπο. Ισότητα για τις γυναίκες κατέληξε να σημαίνει μίμηση του ανδρικού τρόπου – ζωής, σκέψης, συμπεριφοράς κλπ.

Χρόνια μετά, ίσως πρέπει να αναθεωρηθούν όλα αυτά και οι γυναίκες να μπορέσουν να κοιτάξουν τους εαυτούς τους και τους άνδρες χωρίς να νιώθουν ότι πρέπει να αποδείξουν ή να κερδίσουν κάτι. Εγκαταλείποντας το ανταγωνιστικό πρότυπο, μπορούμε να ανακαλύψουμε ότι οι μεν χρειάζονται τις δε και το αντίστροφο. Σε μία σχέση μέσα, σε μία οικογένεια, το ζητούμενο είναι το κάθε μέρος να συνεισφέρει τις δυνάμεις του για την ευημερία όλων. Σε μία οικογένεια, τελικά, όλοι υποτάσσονται στις ανάγκες της οικογένειας.

Οι δυτικές κοινωνίες των τελευταίων αιώνων φαίνεται πως έχουν μια δυσκολία να διαχειριστούν τα ζητήματα της διαφορετικότητας. Ειδικά σήμερα, που η διαφορετικότητα είναι στο προσκήνιο ως αίτημα και ως δικαίωμα, παρατηρούμε πως αυτό που ουσιαστικά γίνεται είναι μία προσπάθεια εξάλειψης κάθε διαφορετικότητας.

Οι διαφορές θεωρούνται προβληματικές – οι διαχωρισμοί επίσης. Στο επίπεδο των φύλων, αυτό παρατηρείται έντονα. Οι γυναίκες και οι άντρες έχουν χάσει τους ρόλους τους σε κάθε επίπεδο και φαίνεται να ματαιοπονούν σε προσπάθειες αυτοεκπλήρωσης άνευ ερείσματος.

Κάποτε ως γυναίκα οριζόταν ο άνθρωπος θηλυκού φύλου κάθε ηλικίας. Τώρα, η θηλυκότητα γίνεται ζήτημα άποψης. Η ανεδαφικότητα μιας τέτοιας προσέγγισης είναι προφανής, όπως και η απόλυτη παράβλεψη κάθε είδους αντικειμενικότητας.

Καλώς ή κακώς, πριν ή πέραν των συναισθημάτων, των επιθυμιών και της αντίληψής μας, η οποία μπορεί να υφίσταται πάσης φύσεως στρεβλώσεις, υπάρχει μια πραγματικότητα κοινή στους περισσότερους ανθρώπους, παρόλο που μπορεί να είναι προϊόν των περιορισμών της ανθρώπινης φύσης. Παρόλα αυτά, είναι ο κοινός μας παρονομαστής και πάνω σε αυτήν οι άνθρωποι οργανώνουν τις ζωές τους και επικοινωνούν. Η άρνηση της κοινής λογικής ίσως είναι πρόσφορη όταν εμπλέκονται μεταφυσικά ζητήματα, αλλά αποβαίνει καταστροφική όταν ασχολούμαστε με τα καθ’ ημάς.

Ας δούμε, λοιπόν, τα πράγματα με απλό τρόπο και ας αναγνωρίσουμε ότι μια γυναίκα γεννιέται, δεν γίνεται. Το είδος του αναπαραγωγικού συστήματος που φέρει το κάθε άτομο κατά τη γέννησή του, το κατατάσσει και στο αντίστοιχο φύλο.

Οι αέναοι κύκλοι

Το αναπαραγωγικό σύστημα των γυναικών είναι ένα αρκετά πολύπλοκο σύστημα πολλών τμημάτων, που επηρεάζει με τις ορμονικές διακυμάνσεις που επιφέρουν οι επαναλαμβανόμενοι κύκλοι της εμμήνου ρύσεως τη ζωή των γυναικών σε πολλά επίπεδα.

Οι εμμηνορροϊκοί κύκλοι είναι μέρος της γυναικείας καθημερινότητας. Ιδίως όταν οι ημέρες της περιόδου συνοδεύονται από έντονους πόνους. Αλλά ακόμα κι όταν έρχονται και φεύγουν ανώδυνα, οι αλλαγές στα επίπεδα και η συνεπακόλουθη αναστάτωση που προκαλείται στον οργανισμό είναι αρκετές για να αποδιοργανωθεί η ρουτίνα μίας γυναίκας.

Ο εμμηνορροϊκός κύκλος μπορεί να χωριστεί σε τέσσερις φάσεις: εμμηνορρυσία, ωοθυλακιορρηξία, ωχρινική περίοδος και προεμμηνορρυσία. Η συγκέντρωση των οιστρογόνων και της προγεστερόνης αλλάζει σε κάθε φάση.

Κατά τη φάση της εμμήνου ρύσεως (της περιόδου), τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδά τους. Καθώς όμως ξεκινά η φάση της ωοθυλακιορρηξίας, τα οιστρογόνα αρχίζουν να αυξάνονται. Στην ωχρινική φάση, η οποία ακολουθεί αμέσως μετά, οι συγκεντρώσεις προγεστερόνης αρχίζουν επίσης να αυξάνονται. Και οι δύο ορμόνες φτάνουν στο αποκορύφωμά τους κοντά στο τέλος της ωχρινικής φάσης, πριν πέσουν δραματικά κατά τη διάρκεια της προεμμηνορροϊκής φάσης (από την 25η έως την 28η ημέρα ενός μέσου κύκλου).

An infographic showing the way hormones change throughout the menstrual cycle.
Hormone concentrations change in each phase on your cycle. Dan Gordon, Author provided

 

Καθώς τα επίπεδα ενέργειας του σώματος επηρεάζονται επίσης, υπάρχει μία σύγχρονη τάση, να ρυθμίζεται το είδος άσκησης και η διατροφή μίας γυναίκας ανάλογα με τις φάσεις του εμμηνορροϊκού της κύκλου. Παραδείγματος χάριν, η ωχρινική φάση μπορεί να είναι η ιδανική στιγμή για προπόνηση δύναμης λόγω της αύξησης τόσο των οιστρογόνων όσο και της προγεστερόνης. Έρευνες δείχνουν ότι υπάρχουν αξιοσημείωτες αυξήσεις στη δύναμη και την αντοχή κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης.

Αλλά όταν η προγεστερόνη και τα οιστρογόνα βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδά τους κατά τη διάρκεια της περιόδου (φάση της εμμήνου ρύσεως), είναι πιθανό να δείτε λιγότερες αλλαγές όσον αφορά την οικοδόμηση των μυών. Υπάρχει, επίσης, μεγαλύτερη πιθανότητα να νιώθετε κόπωση λόγω των χαμηλών επιπέδων ορμονών, παράλληλα με την απώλεια αίματος της περιόδου. Αυτή μπορεί να είναι μια καλή στιγμή για να σκεφτείτε να προσαρμόσετε την προπόνησή σας, να επικεντρωθείτε σε ασκήσεις χαμηλότερης έντασης.

Εμμηνόπαυση

Εξίσου σημαντική στη ζωή μίας γυναίκας είναι και η διακοπή των εμμηνορροϊκών κύκλων. Πρόκειται για μία μακρά διαδικασία, η οποία ποικίλει από γυναίκα σε γυναίκα, τόσο όσον αφορά την ηλικία έναρξης όσο και τη διάρκεια και τα συμπτώματα που την ακολουθούν.

Επισήμως, η εμμηνόπαυση (ή αλλιώς κλιμακτήριος) αρχίζει μόλις το σώμα μιας γυναίκας σταματήσει να έχει εμμηνορροϊκούς κύκλους. Μια γυναίκα θεωρείται ότι έχει εισέλθει στην εμμηνόπαυση όταν το σώμα της δεν έχει εμμηνόρροια για 12 μήνες, εφόσον δεν μπορούν να εντοπιστούν ιατρικές παθήσεις ή χειρουργικές επεμβάσεις ως αιτία για την απουσία εμμηνορροϊκών κύκλων. Οι περισσότερες γυναίκες εισέρχονται στην εμμηνόπαυση μετά από τα 50, αν και η εμμηνόπαυση μπορεί να ξεκινήσει ακόμα και μετά τα 40 ή, πιο σπάνια, τα 30 σε μια γυναίκα.

Η εμμηνόπαυση, όταν αρχίζει φυσικά, είναι ένα φυσιολογικό και υγιές μέρος της διαδικασίας γήρανσης. Η έμμηνος ρύση μιας γυναίκας επανέρχεται σε συνεχείς κύκλους από τότε που εκείνη μπήκε στην εφηβεία. Καθώς γερνάει, το σώμα αρχίζει φυσικά να επιβραδύνει τον αναπαραγωγικό του κύκλο, έως ότου οι ωοθήκες σταματήσουν πλήρως να απελευθερώνουν ωάρια, φέρνοντας τον επαναλαμβανόμενο κύκλο σε πλήρη διακοπή.

Τα οιστρογόνα είναι μία ορμόνη απαραίτητη για τον φυσικό αναπαραγωγικό κύκλο μιας γυναίκας. Καθώς μια γυναίκα μεγαλώνει, ιδιαίτερα όταν περνά τα 40, οι ωοθήκες της θα επιβραδύνουν την παραγωγή οιστρογόνων. Τα χαμηλότερα επίπεδα οιστρογόνων θα προκαλέσουν αλλαγές στην έμμηνο ρύση, οι οποίες μπορεί να διαφέρουν για κάθε γυναίκα. Για πολλές, υπάρχει μια περίοδος ακανόνιστων εμμηνορροϊκών κύκλων πριν οι κύκλοι σταματήσουν πλήρως.

Ενώ η εμμηνόπαυση είναι μια απολύτως φυσιολογική βιολογική διαδικασία, είναι πιθανό να έχει συμπτώματα και παρενέργειες που μπορεί να είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν τόσο σε σωματικό όσο και σε συναισθηματικό επίπεδο.

Υπάρχουν τέσσερα επιμέρους στάδια στην εμμηνόπαυση: η προεμμηνόπαυση, η περιεμμηνόπαυση, η εμμηνόπαυση και η μεταεμμηνόπαυση.  Καθώς το σώμα μιας γυναίκας προσαρμόζεται στα κυμαινόμενα επίπεδα των οιστρογόνων και άλλων ορμονών, είναι πιθανό να βιώσει μια ποικιλία σωματικών αλλαγών κατά τη διάρκεια αυτών των σταδίων.

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης είναι:

  • Νυχτερινές εφιδρώσεις
  • Ακανόνιστες περίοδοι (αυτό μπορεί να περιλαμβάνει ακανόνιστο πρόγραμμα, πιο έντονη ή πιο ελαφριά ροή και μικρότερους ή μεγαλύτερους κύκλους)
  • Κρύος ιδρώτας
  • Εξάψεις
  • Κολπική ξηρότητα
  • Αϋπνία ή γενική δυσκολία στον ύπνο
  • Ευαισθησία στο στήθος
  • Πιο έντονα συμπτώματα
  • Κυκλοθυμία
  • Επείγουσα ή συχνή ούρηση
  • Αλλαγές στη λίμπιντο
  • Πονοκέφαλοι
  • Αύξηση βάρους
  • Νοητική ύφεση

Αν και ορισμένες γυναίκες καταφεύγουν στην ορμονοθεραπεία και τα συνταγογραφούμενα φάρμακα για να καταπραΰνουν τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης, είναι πιο λειτουργική μια ολόπλευρη φροντίδα για την επίτευξη της ευεξίας.

Αλλαγές στον τρόπο ζωής, ιδίως σε τομείς όπως η διατροφή και η άσκηση, καθώς και η χρήση βοτάνων και συμπληρωμάτων, αποτελούν πιο φυσικούς τρόπους διαχείρισης των συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης. Συχνά οι γυναίκες που συνεργάζονται με έναν πάροχο λειτουργικής ιατρικής δημιουργούν ένα σχέδιο μοναδικό για τη φυσιολογία της κάθε μίας, ώστε να μπορέσει να περάσει την εμμηνόπαυση με ευκολία και ενδυνάμωση.

Με πληροφορίες από τους Epoch Times.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις της γράφουσας και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις των Epoch Times.

Shen Yun: Η ευρωπαϊκή περιοδεία του 2024

Ο λαμπερός θίασος παραστατικών τεχνών Σεν Γιουν (Shen Yun Performing Arts), που αντλεί το ρεπερτόριό του από την αρχαία κινεζική παράδοση, αναβιώνοντας τον κλασικό κινεζικό χορό σε συνδυασμό με μουσική που παντρεύει αρμονικά την κλασική δυτική μουσική με παραδοσιακά κινεζικά όργανα όπως το έρχου, αλλά και με δυτικές τεχνικές όπως το μπελ κάντο, έχει ήδη ξεκινήσει τη φετινή του περιοδεία στην Ευρώπη.

Αν και δεν περιλαμβάνεται κάποια ελληνική πόλη στους σταθμούς του στην ήπειρο, το υψηλότατο καλλιτεχνικό επίπεδο του θιάσου, καθώς και η μοναδικότητα της εμπειρίας που προσφέρουν οι παραστάσεις του, οι οποίες πέρα από το στοιχείο του εντυπωσιασμού, χαρίζουν στους θεατές μια βαθιά εσωτερική και πνευματική  εμπειρία, αφήνοντάς τους – κατά γενική ομολογία – με μια αίσθηση έντονης ψυχικής ανάτασης, αποτελούν ισχυρά κίνητρα για να σκεφτούμε ένα ταξίδι σε μία από τις πόλεις τις οποίες πρόκειται να επισκεφθεί.

Η ευρωπαϊκή περιοδεία του Σεν Γιουν για το 2024 ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2023 και θα διαρκέσει μέχρι το πρώτο δεκαήμερο του Μαΐου. Σε αυτήν θα συμμετέχουν δύο ομάδες του θιάσου, όπως είναι φανερό από κάποιες ημερομηνίες που αλληλοεπικαλύπτονται. Στο Σεν Γιουν, που εδρεύει στη Νέα Υόρκη, δραστηριοποιούνται παράλληλα αρκετές ομάδες, καθώς με τις περιοδείες τους πρέπει να καλύψουν 5 ηπείρους: Ασία, Βόρεια Αμερική, Λατινική Αμερική, Ευρώπη, Ωκεανία. Κάθε χρόνο, η παράσταση που παρουσιάζεται αλλάζει, κάτι που σημαίνει νέες χορογραφίες, νέα κοστούμια και νέα μουσικά κομμάτια, τα οποία γράφονται ειδικά για τις παραστάσεις του Σεν Γιουν και παίζονται ζωντανά από τη Συμφωνική Ορχήστρα του Σεν Γιουν.

The internationally renowned Shen Yun returns to Chrysler Hall Jan 7th-8th bringing 5,000 years of ancient Chinese culture and dance | Community | militarynews.com

Κάθε παράσταση διαρκεί δύο ώρες περίπου, με διάλειμμα, και αποτελείται από 17-18 χορευτικά σκετς, τα οποία αφηγούνται είτε παραδοσιακές κινεζικές ιστορίες είτε ιστορίες από την κινεζική/βουδιστική μυθολογία είτε ιστορίες από τη σύγχρονη Κίνα. Ενδιάμεσα, παρεμβάλλονται δύο συνήθως τραγούδια με την τεχνική του μπελ κάντο, ενώ υπάρχουν και δύο αφηγητές, οι οποίοι προλογίζουν κάθε ιστορία βοηθώντας τους θεατές να την κατανοήσουν ευκολότερα. Το πνευματικό εναλλάσσεται με το χιουμοριστικό, το δραματικό και το συγκινητικό, κρατώντας το ενδιαφέρον των θεατών ζωντανό συνεχώς.

Οι αφηγητές μιλούν σε δύο γλώσσες (κινέζικα και την τοπική γλώσσα). , κάτι που θα πρέπει να λάβετε υπόψη, αν όντως αποφασίσετε να ταξιδέψετε για απολαύσετε αυτήν τη μοναδική παράσταση.

Ημερομηνίες και σταθμοί

Συνοπτικά, οι θίασοι θα βρίσκονται τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο σε Ιταλία και Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ από τον Φεβρουάριο θα περιλαμβάνονται και παραστάσεις σε Γαλλία, Γερμανία και Αυστρία (για δύο μόνο παραστάσεις) στο πρόγραμμα της περιοδείας. Τον Μάρτιο, θα συνεχιστούν οι παραστάσεις σε Γαλλία και Γερμανία και παράλληλα οι θίασοι θα ταξιδέψουν και σε άλλες χώρες της κεντρικής Ευρώπης, όπως η Τσεχία, το Βέλγιο και η Ελβετία, αλλά και βόρεια σε Πολωνία και Σουηδία και νότια στην Ισπανία. Τον Απρίλιο, οι θίασοι θα βρίσκονται κυρίως σε Γερμανία και Γαλλία, με σύντομους σταθμούς σε Σουηδία, Δανία και Ελβετία, ενώ τον Μάιο, τέλος, η περιοδεία θα περιοριστεί στις Γερμανία και Γαλλία, με μια τριήμερη επιστροφή στην Αυστρία, όπου θα δοθούν και οι τελευταίες παραστάσεις.

Για περισσότερες λεπτομέρειες και για να κλείσετε εισιτήρια, μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του θιάσου.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

3-5 Ιανουαρίου: Κάλιαρι, Ιταλία

4-6 Ιανουαρίου: Οξφόρδη, Ηνωμένο Βασίλειο

9-14 Ιανουαρίου: Τορίνο, Ιταλία

11-14 Ιανουαρίου: Γουόκινγκ, Ηνωμένο Βασίλειο

16-21 Ιανουαρίου: Μιλάνο, Ιταλία

17-18 Ιανουαρίου: Μίλτον Κινς, Ηνωμένο Βασίλειο

20-23 Ιανουαρίου: Νορθάμπτον, Ηνωμένο Βασίλειο

23-25 Ιανουαρίου: Πάρμα, Ιταλία

26-31 Ιανουαρίου: Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο

29-31 Ιανουαρίου: Ούντινε, Ιταλία

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

1-4 Φεβρουαρίου: Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο

4-6 Φεβρουαρίου: Μπορντώ, Γαλλία

7-8 Φεβρουαρίου: Λαντάντνο, Ουαλία, Ηνωμένο Βασίλειο

10 Φεβρουαρίου: Λίβερπουλ, Ηνωμένο Βασίλειο

10-11 Φεβρουαρίου: Σάλτσμπουργκ, Αυστρία

13-15 Φεβρουαρίου: Γλασκώβη, Σκωτία, Ηνωμένο Βασίλειο

13-18 Φεβρουαρίου: Νάντη, Γαλλία

14-18 Φεβρουαρίου: Λούντβιχσμπουργκ, Γερμανία

20-25 Φεβρουαρίου: Σάλφορντ, Ηνωμένο Βασίλειο

22-25 Φεβρουαρίου: Τουρ, Γαλλία

22-25 Φεβρουαρίου: Μύλχαϊμ (αν ντερ Ρουρ), Γερμανία

27-29 Φεβρουαρίου: Παρίσι, Γαλλία

28-29 Φεβρουαρίου: Φρανκφούρτη, Γερμανία

ΜΑΡΤΙΟΣ

1-2 Μαρτίου: Παρίσι, Γαλλία

1-2 Μαρτίου: Φρανκφούρτη, Γερμανία

1-4 Μαρτίου: Πράγα, Τσεχία

4-31 Μαρτίου: Αιξ-αν-Προβάνς, Γαλλία

5-6 Μαρτίου: Οστάνδη, Βέλγιο

6 Μαρτίου: Πράγα, Τσεχία

8-9 Μαρτίου: Λούμπλιν, Πολωνία

8-10 Μαρτίου: Λειψία, Γερμανία

9-17 Μαρτίου: Σαν Λορένθο ντε Ελ Εσκοριάλ, Ισπανία

11-12 Μαρτίου: Τόρουν, Πολωνία

13-14 Μαρτίου: Λογρόνιο, Ισπανία

14-16 Μαρτίου: Λοτζ, Πολωνία

18-19 Μαρτίου: Γκντύνια, Πολωνία

19-21 Μαρτίου: Σεβίλλη, Ισπανία

22-24 Μαρτίου: Βασιλεία, Ελβετία

23-24 Μαρτίου: Μπιλμπάο, Ισπανία

27-29 Μαρτίου: Τουλόν, Γαλλία

27-30 Μαρτίου: Στοκχόλμη, Σουηδία

31 Μαρτίου: Λίντσοπινγκ, Σουηδία

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

1 Απριλίου: Λίντσοπινγκ, Σουηδία

1-2 Απριλίου: Ρενς, Γαλλία

1-14 Απριλίου: Αιξ-αν-Προβάνς, Γαλλία

4-5 Απριλίου: Όντενσε, Δανία

4-7 Απριλίου: Παρίσι, Γαλλία

8-9 Απριλίου: Ώρχους, Δανία

11-14 Απριλίου: Λωζάννη, Ελβετία

16-21 Απριλίου: Λυών, Γαλλία

17-21 Απριλίου: Βερολίνο, Γερμανία

23-24 Απριλίου: Ντούισμπουργκ, Γερμανία

23-28 Απριλίου: Μονπελλιέ, Γαλλία

26-28 Απριλίου: Φύσσεν, Γερμανία

30 Απριλίου: Βρέμη, Γερμανία

ΜΑΪΟΣ

1-2 Μαΐου: Βρέμη, Γερμανία

2-5 Μαΐου: Παρίσι, Γαλλία

6 Μαΐου: Λεβερκούζεν, Γερμανία

8-10 Μαΐου: Αμνεβίγ, Γαλλία

9-11 Μαΐου: Γκρατς, Αυστρία

Η «ψυχρή σελήνη» του χειμερινού ηλιοστασίου

Το χειμερινό ηλιοστάσιο (21-23 Δεκεμβρίου) ήταν από τα αρχαία χρόνια μια μεγάλη και σημαντική γιορτή, όχι μόνο για τον ελληνιστικό κόσμο, αλλά σε πολλές παραδόσεις ανά την υφήλιο, από την κελτική μέχρι την κινεζική. Αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, αφού πρόκειται για μια σημαντικότατη ημερομηνία, που σηματοδοτεί την αρχή του χειμώνα και ταυτόχρονα το μεγάλωμα της ημέρας.

Ως χειμερινό ηλιοστάσιο, σύμφωνα με την αστρονομία, ορίζεται η στιγμή του έτους κατά την οποία ο ήλιος έχει τη μεγαλύτερη δυνατή απόσταση από τη γη, νοτίως του ισημερινού. Εκείνη η ημέρα είναι η μικρότερη του έτους για το Βόρειο ημισφαίριο και η μεγαλύτερη για το Νότιο και ορίζεται ως η έναρξη του χειμώνα ή του καλοκαιριού, αντιστοίχως.

Συνεκδοχικά, συμβολίζει τη νέα αρχή, που επιτελείται με τη θριαμβευτική αύξηση της παραμονής του ήλιου στον ουρανό. Σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς, ο ήλιος είχε την ανώτερη θέση στον πάνθεον της μυθολογίας τους και τιμούνταν την ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου, το οποίο, σύμφωνα με το παλαιό – Ιουλιανό – ημερολόγιο του Ιουλίου Καίσαρα, που θεσπίστηκε το 44 π.Χ., ήταν στις 25 Δεκεμβρίου. Στη Ρώμη του 3ου αιώνα μ.Χ. είχαν καθιερωθεί τα Βρουμάλια, ως εξέλιξη των Σατουρναλίων, τα οποία εορτάζονταν τον Δεκέμβριο. Από τον 6ο αιώνα κι έπειτα, οι Χριστιανοί αντικατέστησαν τη λατρεία του ηλιακού θεού Μίθρα με τη γέννηση του Ιησού Χριστού, «ήλιου της δικαιοσύνης» και «φωτός της γνώσεως», ενώ τον 8ο αιώνα η λατρεία του Μίθρα καταργήθηκε ως ειδωλολατρική από τη Σύνοδο της Ρώμης.

Ήδη από τον Πλάτωνα, το φως ταυτίζεται με την «Ύψιστη Ιδέα του Αγαθού».

* * * * *

Η μικρότερη ημέρα του έτους είναι ταυτόχρονα η μεγαλύτερη νύχτα και ο ουρανός είναι στη διάθεση της σελήνης. Η πανσέληνος του Δεκεμβρίου αποκαλείται στις Ηνωμένες Πολιτείες «ψυχρή σελήνη» και θα φωτίσει φέτος την επόμενη των Χριστουγέννων νύχτα. Μόνο μια φορά στα 19 χρόνια τυχαίνει να βλέπουμε την πανσέληνο του Δεκεμβρίου τη νύχτα των Χριστουγέννων. Η τελευταία φορά που αυτό συνέβη ήταν το 2015, ενώ η επόμενη αναμένεται το 2034.

Η καταγωγή της ονομασίας «ψυχρή σελήνη», σύμφωνα με το Farmer’s Almanac, φαίνεται να ανάγεται στους Ινδιάνους Μοχώκ.

 (Illustration - Bruce Bennett/Getty Images)
(Εικόνα: Bruce Bennett/Getty Images)

 

Άλλες φυλές Ινδιάνων τής είχαν δώσει παρεμφερή ονόματα: οι Κρη την αποκαλούσαν «Σελήνη της παγωνιάς που ξεσπάει στα δέντρα» και «Σελήνη της πάχνης», οι Χάιντα και οι Τσερόκη «Σελήνη του χιονιού» και οι Δυτικοί Αμπενάκι «Σελήνη που φέρνει τον χειμώνα». Οι Μοϊκανοί την ονόμαζαν «Σελήνη της μεγάλης νύχτας», καθώς είναι κοντά στη μεγαλύτερη νύχτα του έτους – το χειμερινό ηλιοστάσιο.

Στην Ευρώπη, τα γερμανικά και σκανδιναβικά φύλα την ονόμαζαν «Σελήνη του Γιουλ», προς τιμήν των παγανιστικών εορτασμών (Yuletide) που συνδέονταν με το χειμερινό ηλιοστάσιο.

Η εγγύτητά της στο χειμερινό ηλιοστάσιο έχει και τη συνέπεια η «ψυχρή σελήνη» να υψώνεται περισσότερο από τις άλλες πανσελήνους στον ουρανό. Πώς όμως συμβαίνει αυτό;

Πρόκειται για ένα φαινόμενο που συνδέεται με την κλίση του άξονα περιστροφής της γης, κλίση που ευθύνεται και για την ύπαρξη των διαφορετικών εποχών του έτους στον πλανήτη μας, αλλάζοντας τον χρόνο και την απόσταση έκθεσης κάθε σημείου της γης στον ήλιο. Και όπως ο ήλιος υψώνεται στο χαμηλότερο δυνατό σημείο κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο, αντίστροφα η σελήνη υψώνεται στο μέγιστο.

Καθώς η φετινή «ψυχρή σελήνη» θα απέχει λίγες μόλις ημέρες από το χειμερινό ηλιοστάσιο και μόλις μία από την 25η Δεκεμβρίου, μπορούμε να περιμένουμε ότι θα έχουμε μια ολόφωτη και εντυπωσιακή νύχτα Χριστουγέννων!

Της Αλίας Ζάε

με πληροφορίες από το άρθρο του Michael Wing “Full ‘Cold Moon’ Will Rise to the Top of the Sky Around Christmas—Here’s What You Need to Know” και από τα Επιλογές και Huffington Post

 

 

 

Μικρά έργα τέχνης από έναν γαλήνιο νου

Η τέχνη του κοσμήματος είναι μια αρχαία τέχνη, που απαντά στο σύνολο των πολιτισμών της υφηλίου είτε αυτοί χαρακτηρίζονται πρωτόγονοι είτε εξελιγμένοι. Αφορά επίσης όλες τις κοινωνικές τάξεις και βαλάντια, αφού τα υλικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία ενός κοσμήματος κυμαίνονται από τα πιο ευτελή έως τα πιο πολύτιμα και δυσεύρετα.

Η αξία ενός κοσμήματος δεν μετριέται μόνο ανάλογα με την αξία του υλικού από το οποίο έχει κατασκευαστεί, παρόλο που και αυτό παίζει έναν κρίσιμο και διόλου αμελητέο ρόλο. Καθοριστικός για ένα κόσμημα είναι και ο σχεδιασμός και η επεξεργασία των πολύτιμων (ή όχι) υλικών του. Το πιο θαυμαστό διαμάντι θα υποτιμηθεί εάν κοπεί ή δεθεί άσχημα. Καθοριστικά λοιπόν είναι το καλλιτεχνικό αισθητήριο του δημιουργού, οι γνώσεις του και η επιδεξιότητα του.

Ακόμα πιο καίρια, όμως, για την κατασκευή ενός κοσμήματος, είτε πρόκειται για ένα απλό κόσμημα που έχει φτιάξει κάποιος μόνος του για ένα αγαπημένο πρόσωπο με απλά υλικά είτε για ένα βαρύτιμο βασιλικό διάδημα, είναι το πνεύμα του σχεδιαστή. Αυτό που κρύβει στο βάθος της ψυχής του και το οποίο ακούσια αποτυπώνεται και στο έργο του και του δίνει πνοή.

Η Ναταλία Μπασδέκη, δημιουργός κοσμημάτων, πιστεύει ότι «η τέχνη του κοσμήματος εκθέτει τον εσωτερικό εαυτό του καλλιτέχνη προς τα έξω». Για την ίδια, λοιπόν, προτεραιότητα στη δουλειά της είναι αυτός ο εσωτερικός κόσμος, η ποιότητα του οποίου καθορίζει και την ποιότητα και την αξία των έργων της.

(ευγενική παραχώρηση της Ναταλίας Μπασδέκη)

 

Μεγαλύτερη βαρύτητα δίνει στην αγνότητα, την αγνότητα του νου και της καρδιάς πρωτίστως, και δουλεύει συνειδητά για να απαλλάξει τον εαυτό της από κάθε μικροπρέπεια. Δεν είναι τυχαίο που ένα από τα αγαπημένα της θέματα είναι το λουλούδι του λωτού, το οποίο στη βουδιστική παράδοση είναι σύμβολο αγνότητας και το ιερό κάθισμα του Βούδα.

(ευγενική παραχώρηση της Ναταλίας Μπασδέκη)

 

Η φύση είναι γενικότερα πηγή έμπνευσης για τη Ναταλία. Τα σχήματα των λουλουδιών, των καρπών, τα μικροσκοπικά κι όμως περίτεχνα μοτίβα των φύλλων, όλα δανείζουν τις μορφές τους στην καλλιτέχνιδα, η οποία μετουσιώνει την ομορφιά τους σε προϊόν ανθρώπινης τέχνης, με σεβασμό πάντα στην αρχική τους φύση.

(ευγενική παραχώρηση της Ναταλίας Μπασδέκη)

 

Η παράδοση είναι εξίσου σημαντική για την τέχνη της. Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός όπως και ο αρχαίος κινεζικός, για παράδειγμα, έχουν αμφότεροι στοιχεία που προάγουν την αρετή και την εσωτερική γαλήνη ως ουσιώδη χαρακτηριστικά μιας ανθρώπινης ύπαρξης και αυτό είναι κάτι που η Ναταλία προσπαθεί να μεταφέρει με τα έργα της. Τα θετικά μηνύματα και η πίστη στην ομορφιά – την αληθινή ομορφιά, που βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο – είναι επίσης βασικά για εκείνην και κάτι που επιζητά να δώσει στους ανθρώπους.

(ευγενική παραχώρηση της Ναταλίας Μπασδέκη)

 

Όπως και σε κάθε άλλη τέχνη, έτσι και στο κόσμημα το ταλέντο και η ευαισθησία πρέπει να συνδυαστούν με τη σκληρή δουλειά προκειμένου να δώσουν καρπούς. Το κόσμημα είναι ένας «μικροσκοπικός κόσμος» που απαιτεί λεπτολόγο και επίπονη εργασία, ώστε να αναδειχθεί η ομορφιά του.

(ευγενική παραχώρηση της Ναταλίας Μπασδέκη)

 

Απαραίτητα χαρακτηριστικά του τεχνίτη πρέπει να είναι η υπομονή, η σχολαστικότητα και η αυτοπειθαρχία, αλλά και η μεγάλη αγάπη για την εργασία του, προκειμένου να υποτάξει τις δυνάμεις του στον σκοπό της δημιουργίας ενός περίτεχνου αντικειμένου όπως το κόσμημα.

(ευγενική παραχώρηση της Ναταλίας Μπασδέκη)

 

Αρωγός της Ναταλίας σε αυτή την προσπάθεια είναι η άσκηση καλλιέργειας στην οποία έχει αφιερωθεί για την κατάκτηση της αγνότητας και της εσωτερικής γαλήνης και η οποία ονομάζεται Φάλουν Ντάφα ή Φάλουν Γκονγκ. Η βαθιά ενδοσκόπηση και η εστίαση στο καλό και στις αρχές της Αλήθειας, της Καλοσύνης και της Ανεκτικότητας που πρεσβεύει η άσκηση βοηθούν την καλλιτέχνιδα να διατηρεί το πνεύμα της φωτεινό και θετικό. Ανακαλύπτοντας το καλό μέσα της, μπορεί στη συνέχεια να πλάσει τον χρυσό και το ασήμι σε μορφές που το αντανακλούν, χαρίζοντας στον κόσμο την εσωτερική ομορφιά της.

Η Ναταλία Μπασδέκη σπούδασε Καλές Τέχνες και Διακόσμηση στην Σχολή Καλών Τεχνών Βακαλό/Derby στην Αθήνα και Αργυροχρυσοχοΐα στο Central Saint Martins στο Λονδίνο. Από το 2007, δημιουργεί και εκθέτει τα κοσμήματα της σε ομαδικές εκθέσεις, γκαλερί και καταστήματα σε όλο τον κόσμο. Περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να βρείτε εδώ.

Φθινοπωρινό Φεστιβάλ: «Το φεγγάρι λάμπει πάνω από τα πράσινα βουνά»

Στα μέσα του φθινοπώρου, η πανσέληνος ανατέλλει πάνω από ένα ομιχλώδες τοπίο. Κάτω από τα καταπράσινα βουνά, κοπέλες χορεύουν με ανέμελη κομψότητα, με τις βεντάλιες τους να ρίχνουν τις σκιές τους υπό το φως του φεγγαριού. Μετακινούμενος μεταξύ ακινησίας και κίνησης, ο χορός αυτός αντλεί έμπνευση από την ταοϊστική ιδέα ότι «όλα τα πράγματα προέρχονται από ένα και συνυπάρχουν σε μια συνεχή κατάσταση ροής».

Moonlight Over the Green Mountains

Οι σπουδαστές του Κολλεγίου Fei Tian χορογράφησαν, εκτέλεσαν και μοιράζονται μαζί μας το κομμάτι «Το φεγγάρι λάμπει πάνω από τα πράσινα βουνά» για τον εορτασμό του Φθινοπωρινού Φεστιβάλ, το οποίο κατέχει εξέχουσα θέση στην κινεζική παράδοση και είναι αφιερωμένο στη λατρεία του φεγγαριού και της Τσανγκ’ε, της θεάς του φεγγαριού.

To Κολλέγιο Fei Tian είναι μια μη κερδοσκοπική εταιρεία με έδρα τη Νέα Υόρκη, η οποία δραστηριοποιείται στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, προσφέροντας και μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών, από το 2011. Αν και επικεντρώνεται στην κλασική κινεζική παράδοση, με τέχνες όπως ο παραδοσιακός κινεζικός χορός όπου πρωτοστατεί, η καλλιγραφία και η μουσική με παραδοσιακά όργανα όπως το έρχου, περιλαμβάνει και σπουδές στη ζωγραφική, την κλασική μουσική, τη σκηνογραφία και το design, καθώς και σε πιο πρακτικές κατευθύνσεις όπως η βιοϊατρική και η πληροφορική.

Η σχολή είναι θεμελιωμένη σε ισχυρές αξίες όπως η αριστεία (η φιλοδοξία για την υψηλότερη ποιότητα στις ακαδημαϊκές επιδόσεις), η ακεραιότητα (ακολουθούνται τα υψηλότερα ηθικά πρότυπα) και η προσφορά στην κοινότητα, με στόχο να έχει «θετικό αντίκτυπο στον κόσμο, παράγοντας μορφωμένα άτομα με ισχυρό ηθικό χαρακτήρα που θα χρησιμοποιούν τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους για το γενικότερο καλό, την οικονομία και τα σύγχρονα ζητήματα».

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το Κολλέγιο Fei Tian είναι η φυσική συνέχεια της Ακαδημίας Τεχνών Fei Tian (Fei Tian Academy of the Arts), η οποία δραστηριοποιείται στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, περιλαμβάνοντας εκτός από τα καλλιτεχνικά μαθήματα και τα μαθήματα ενός συνηθισμένου σχολείου, και η οποία υφίσταται από το 2007 ως εξέλιξη της Ακαδημίας Χορού Fei Tian, που είχε ιδρυθεί το 2006 στη Νέα Υόρκη από ασκούμενους του Φάλουν Ντάφα με στόχο τη διατήρηση, προώθηση και ανάπτυξη των παραδοσιακών κινεζικών τεχνών μέσω διδασκαλίας και παραστάσεων.

Από την Ακαδημία Τεχνών και το Κολλέγιο Fei Tian προέρχονται πολλοί από τους χορευτές, χορογράφους και μουσικoύς του Θιάσου Παραστατικών Shen Yun (Shen Yun Performing Arts).

Η ονομασία Fei Tian (Φέι Τιεν) σημαίνει στην κινεζική γλώσσα «ουράνια όντα που πετούν και φέρνουν καλοσύνη στον κόσμο μέσω του τραγουδιού και του χορού τους».

Για να παρακολουθήσετε το κομμάτι «Το φεγγάρι λάμπει πάνω από τα πράσινα βουνά», πατήστε εδώ.

 

 

«Απελευθερώστε τους γονείς μου»: Ο Ντινγκ Λεμπίν στο κινεζικό προξενείο στην Αθήνα

Ειρηνική εκδήλωση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί μπροστά από το προξενείο της Κίνας στην Αθήνα από τον Ντινγκ Λεμπίν και άλλους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, με την αρωγή της Ελληνικής Ένωσης Φάλουν Ντάφα και την άδεια της Ελληνικής Αστυνομίας, στο πλαίσιο της προσπάθειας του κου Λεμπίν να επιτύχει την απελευθέρωση του φυλακισμένου από το κινεζικό καθεστώς πατέρα του και τον γενικότερο τερματισμό της 24ετούς δίωξης της διαλογιστικής άσκησης Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα.

Ο κος Λεμπίν επισκέφθηκε για δεύτερη φορά φέτος τη χώρα μας, με τον στόχο να γνωστοποιήσει και στο ελληνικό κοινό και πολιτικούς την καταχρηστική σύλληψη των γονέων του στην Κίνα λόγω των πεποιθήσεών τους και να επιτύχει να λάβει και την ελληνική συνδρομή στην παγκόσμια προσπάθεια που κάνει για την απελευθέρωσή τους.

Κυβερνητικοί αξιωματούχοι της Γερμανίας, της Τσεχίας, της Σλοβακίας, του Βελγίου, της Ιαπωνίας, ο διεθνής Τύπος και πολλές ανθρωπιστικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Εταιρεία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, έχουν ήδη επικοινωνήσει με αξιωματούχους του κινεζικού καθεστώτος ζητώντας την απελευθέρωση του ζεύγους, με αποτέλεσμα την απελευθέρωση της μητέρα του, Μα Ρουιμέι.

Ωστόσο, ο πατέρας του, ο Ντινγκ Γιουάντε, ο οποίος συνελήφθη επίσημα στις 20 Ιουλίου 2023, παραμένει υπό κράτηση στο περιφερειακό αστυνομικό τμήμα Ντονγκάνγκ, στην πόλη Ριζάο της επαρχίας Σάντονγκ. Διατρέχει «κίνδυνο βασανιστηρίων και μακροχρόνιας φυλάκισης», σύμφωνα με το Κέντρο Πληροφόρησης για το Φάλουν Ντάφα.

Μια ειρηνική διαμαρτυρία

Η εκδήλωση που έλαβε χώρα σήμερα μπροστά από το κινεζικό προξενείο μεταξύ 10:30 και 12:00, με την παρουσία της Ελληνικής Αστυνομίας, συνίστατο στη συνάθροιση των ασκουμένων στο μικρό πάρκο που βρίσκεται απέναντι από το προξενείο.

Οι συμμετέχοντες, περίπου 20-30 άτομα από την Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, κρατούσαν πανό που ζητούσαν την απελευθέρωση των γονέων του κου Λεμπίν, τον τερματισμό της δίωξης του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα και την αποχώρηση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας από την εξουσία.

Έγιναν τρεις ομιλίες, ακολούθησε η ομαδική επίδειξη ασκήσεων του Φάλουν Γκονγκ και η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μια τελική ομιλία του κου Λεμπίν στην κινεζική γλώσσα.

Όσον αφορά τις ομιλίες, η πρώτη έγινε από τον κο Γιώργο Τζόκα εκ μέρους της Ελληνικής Ένωσης Φάλουν Ντάφα, τον κο Λεμπίν και την κα Έφη Γκανά εκ μέρους των DAFOH – της οργάνωσης Γιατροί Κατά των Εξαναγκαστικών Αφαιρέσεων Οργάνων (Doctors Against Forced Organ Harvesting).

O κος Τζόκας αναφέρθηκε, πρώτα στα ελληνικά και κατόπιν στα αγγλικά,  στη δίωξη του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα, εξηγώντας τις αιτίες της και περιγράφοντας τι είναι το Φάλουν Γκονγκ (ή αλλιώς Φάλουν Ντάφα) και τις αρχές που το διέπουν: Αλήθεια-Καλοσύνη-Ανεκτικότητα.

Ο Ντινγκ Λεμπίν (αριστερά), μαζί με άλλους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, μιλά έξω από το κινεζικό προξενείο στην Αθήνα, στις 5 Οκτωβρίου 2023. (The Epoch Times)

 

Ύστερα, το μικρόφωνο πήρε ο κος Λεμπίν, ο οποίος μίλησε στα αγγλικά για τη σύλληψη των γονέων του, τονίζοντας την παράνομη φύση της, καθώς δεν υπήρχαν νομικά ερείσματα, και απαριθμώντας τα αδικήματα που διαπράχθηκαν από τους Κινέζους αξιωματούχους, τους οποίους ανέφερε ονομαστικά, μαζί με τους αριθμούς τηλεφώνου τους. Ο κος Λεμπίν ενέταξε τη σύλληψη των γονέων του στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης δίωξης του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα, που διεξάγεται αδιαλείπτως από το 1999 με εκστρατείες συκοφαντικής δυσφήμησης στα μέσα ενημέρωσης, συλλήψεις των ασκουμένων, βασανιστήρια, πλύση εγκεφάλου, κράτηση σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, με αποκορύφωμα τις εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων από χειρουργούς του κράτους κατ’ εντολήν της κυβέρνησης, για να τα χρησιμοποιηθούν σε μεταμοσχεύσεις που γίνονται στα κρατικά νοσοκομεία της χώρας, αποφέροντας εκατομμύρια γουάν στο κινεζικό σύστημα υγείας.

Το τελευταίο αυτό ζήτημα παρουσίασε αναλυτικά η κα Γκανά, εκπρόσωπος των DAFOH στην Ελλάδα, η οποία μίλησε για τις έρευνες που έχουν γίνει από ανεξάρτητους φορείς και ερευνητές για να τεκμηριώσουν την πρακτική της εξαναγκαστικής συλλογής οργάνων στην Κίνα, για τις μαρτυρίες Κινέζων γιατρών που είχαν οι ίδιοι συμμετάσχει σε τέτοιες επεμβάσεις στο παρελθόν, αλλά μίλησαν αργότερα δημοσίως για αυτά τα ιατρικά εγκλήματα, καθώς και για τις προσπάθειες των DAFOH να ληφθούν νομοθετικά μέτρα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ που να καταπολεμούν την ειδεχθή αυτή κερδοσκοπία πάνω στις ανθρώπινες ζωές, που έχει στοχοποιήσει απόλυτα ειρηνικούς και αγαθούς ανθρώπους, με μόνο κριτήριο την πίστη τους.

Image preview
Η Έφη Γκανά, εκπρόσωπος των DAFOH στην Ελλάδα, μιλά για τις εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων στην Κίνα, στη συγκέντρωση των  ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ έξω από το κινεζικό προξενείο στην Αθήνα, στις 5 Οκτωβρίου 2023. (The Epoch Times)

 

Η κα Γκανά, όπως και ο κος Λεμπίν πρωτύτερα, χαρακτήρισε τη στόχευση των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ και τη συστηματική δίωξη και καταστροφή τους ως «ψυχρή γενοκτονία», παραλληλίζοντάς την με το Ολοκαύτωμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. «Αν δεχτούμε», είπε μεταφέροντας τα λόγια του εκτελεστικού συμβούλου των DAFOH Δρος Τόρστεν Τρέυ, «το επιχείρημα του ΚΚΚ ότι η Ευρώπη και οι ΗΠΑ “παρεμβαίνουν στις εσωτερικές της υποθέσεις” όταν πιέζουν για τον τερματισμό της δίωξης του Φάλουν Γκονγκ, είναι σαν να δεχόμαστε ότι το Ολοκαύτωμα ήταν εσωτερική υπόθεση της ναζιστικής Γερμανίας.»

Η κινεζική αντίδραση 

Από το προξενείο παρακολούθησε το μεγαλύτερο μέρος της εκδήλωσης ένα άτομο εμφανώς και ένα δεύτερο κατά διαστήματα,  φωτογραφίζοντας τους συμμετέχοντες και βιντεοσκοπώντας τους, ιδίως κατά τη διάρκεια των ομιλιών. Πέραν τούτου, δεν υπήρξε κάποια αντίδραση και η συγκέντρωση διεξήχθη και ολοκληρώθηκε απολύτως ειρηνικά.

Η Ελληνική Αστυνομία παρέμεινε στον χώρο μέχρις ότου αποχώρησαν όλοι οι ασκούμενοι.

Μαθήματα βιβλιοδεσίας και αυτοτελή σεμινάρια

Η χειροποίητη βιβλιοδεσία είναι μια παλαιά τέχνη, η οποία εκτείνεται από τις απλές, πρακτικές μεθόδους έως την καλλιτεχνική περίτεχνη βιβλιοδεσία που απαιτεί πολύωρη και επίπονη εργασία, φαντασία και πολύ μεράκι από τον βιβλιοδέτη.

Σε μία εποχή που οι περισσότερες μέθοδοι παραγωγής και κατασκευής των πραγμάτων έχουν από καιρό βιομηχανοποιηθεί και αυτοματοποιηθεί και οι γνώσεις και η πολυετής κληρονομημένη εμπειρία χάνονται σιγά-σιγά, η διατήρηση των παραδοσιακών τεχνικών έχει καίρια σημασία για τον πολιτισμό και τη συνέχειά του. Αυτό που προσφέρει ο κάθε άνθρωπος που κατασκευάζει κάτι με τα χέρια του, αφιερώνοντας κόπο και χρόνο και την αγάπη του για το αντικείμενο, εμποτίζει το έργο και αποτελεί μέρος της υπόστασής του.

Ομοίως, τα υλικά από τα οποία τα αντικείμενα συντίθενται έχουν μια συγκεκριμένη ποιότητα, διαφορετική το κάθε ένα, που διαμορφώνουν την προσωπικότητα του εκάστοτε αντικειμένου και καθορίζουν την επίδρασή τους στο περιβάλλον. Διαφορετική επίδραση έχει η πέτρα, διαφορετική το ύφασμα, διαφορετική το δέρμα και διαφορετική το πλαστικό.

Για όσους αγαπούν τα βιβλία αφενός, τη δημιουργία αφ΄ετέρου, από τον Οκτώβριο μέχρι και τον Μάιο, η Θάλεια Μιχελάκη, βιβλιοδέτις, οργανώνει κύκλους μαθημάτων βιβλιοδεσίας, καθώς και αυτοτελή σεμινάρια, στο εργαστήριό της.

Τα μαθήματα βιβλιοδεσίας θα γίνονται κάθε Πέμπτη, 18:00-20:00, σε κύκλους που διαρκούν από έναν έως τρεις μήνες, ενώ τα αυτοτελή σεμινάρια βιβλιοδεσίας θα γίνονται κάθε Σάββατο, 10:00-13:00.

Για τη συμμετοχή σε κάποιον κύκλο μαθημάτων, απαιτείται η δήλωση συμμετοχής μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου, ενώ για τη συμμετοχή σε αυτοτελές σεμινάριο αρκεί να δηλώσετε συμμετοχή έως δύο ημέρες πριν από το σεμινάριο.

Μαθήματα βιβλιοδεσίας

Συμμετέχοντες: 2-5 άτομα

1. Πανόδετο

Οκτώβρης- Δεκέμβρης 2023, Πέμπτες, 18:00 – 20:00.

Κόστος: 330€/άτομο.

2. Δερματόδετο

Ιανουάριος – Μάρτιος 2024, Πέμπτες, 18:00-20:00.

Κόστος: 360€/άτομο.

3. Βιβλιοδεσίες χωρίς κόλλα

Απρίλιος 2024, Πέμπτες, 18:00-20:00.

Κόστος: 120 €/άτομο.

4. Κουτιά και κατασκευές

Μάιος 2024, Πέμπτες, 18:00-20:00.

Κόστος: 90 €/άτομο.

Αυτοτελή σεμινάρια βιβλιοδεσίας

Συμμετέχοντες: 2-5 άτομα

Κόστος: 50 € άτομο/σεμινάριο (απαιτείται προκαταβολή του ποσού για κράτηση θέσης)

Πρόγραμμα:

Σάββατο, 10:00 – 13:00, 7/10/23: Εύκαμπτη βιβλιοδεσία I
Σάββατο, 10:00 – 13:00, 14/10/23: Εύκαμπτη βιβλιοδεσία II
Σάββατο, 10:00 – 13:00, 21/10/23: Εύκαμπτη βιβλιοδεσία III
Σάββατο, 10:00 – 13:00, 4/11/23: Κουτιά 
Σάββατο, 10:00 – 13:00, 11/11/23: Κλείστρα 
Σάββατο, 10:00 – 13:00, 25/11/23: Ραφές
Σάββατο, 10:00 – 13:00, 2/12/23: Διακόσμηση εξωφύλλου I, Έρευνα
Σάββατο, 10:00 – 13:00, 9/12/23: Διακόσμηση εξωφύλλου IΙ,  Υλικά και δοκιμές
Σάββατο, 10:00 – 13:00, 16/12/23: Διακόσμηση εξωφύλλου ΙΙI, Εφαρμογή(Τα σεμινάρια του Δεκεμβρίου έχουν μία συνέχεια και μπορούν να θεωρηθούν κύκλος)
* * * * *

Για τα σεμινάρια δεν απαιτούνται προηγούμενες γνώσεις ή εμπειρία ούτε αγορά εργαλείων, καθώς χρησιμοποιούμε τον εξοπλισμό του βιβλιοδετείου.

Τα υλικά προσφέρονται από το στοκ του εργαστηρίου.

Εάν υπάρξουν πολλές συμμετοχές, υπάρχει η δυνατότητα να δημιουργηθεί και δεύτερο τμήμα μαθημάτων τις Τετάρτες αντί Πέμπτες.

Για ερωτήσεις και δηλώσεις συμμετοχής: 2103825564, καθημερινές, 10:00-14:00.

Υπάρχει η δυνατότητα για ατομικά μαθήματα, με διαφορετικό κόστος.

* * * * *

Η Θάλεια Μιχελάκη αποφοίτησε το 1999 από το Δ.Ι.Ε.Κ. με αντικείμενο τη συντήρηση βιβλιακού και αρχειακού υλικού. Δούλεψε εθελοντικά για μικρό χρονικό διάστημα στη βιβλιοθήκη “Κοραής” της Χίου. Από τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους ξεκίνησε να εργάζεται στο βιβλιοδετείο, που 8 χρόνια μετά περιήλθε σ’ εκείνη.

Από το 2002 συμμετέχει σε διεθνείς και εγχώριες εκθέσεις καλλιτεχνικής βιβλιοδεσίας.

Στο εργαστήριό της πραγματοποιούνται κάθε είδους βιβλιοδεσίες και κατασκευές από χαρτί/χαρτόνι καθώς και μαθήματα βιβλιοδεσίας.

* * * * *

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑΣ ΘΑΛΕΙΑΣ ΜΙΧΕΛΑΚΗ

Διεύθυνση: Ζ. ΠΗΓΗΣ 31/10681 ΑΘΗΝΑ/ ΕΛΛΑΔΑ

τηλ/φαξ: (+30) 210 38 25 564

email: thaleia.info@gmail.com

facebook: Thaleia’s bookbindery

blog: ergastirivivliodesias.blogspot.gr

portfolio: Thaleia’s bookbindery

 

 

 

 

 

 

Τιμώντας την Ευτέρπη, τη Μούσα της Μουσικής

Στην αρχαία Ελλάδα, η μουσική έπαιζε εξέχοντα ρόλο. Θεωρούνταν απαραίτητη στη διαπαιδαγώγηση των παίδων, ως το μέσον που εξευγένιζε την ψυχή τους, το ένα από τα τρία συστατικά της ανθρώπινης φύσης μαζί με το σώμα και τον νου.

Αντιμετωπίζοντας συνολικά τον άνθρωπο ως ένα ον που αποτελείται από τρία αλληλένδετα στοιχεία, ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός, αιώνες πριν από την εμφάνιση του Ομήρου, όπως μαρτυρούν τα πρωτοκυκλαδικά ειδώλια που απεικονίζουν άνδρες με άρπες ή λύρες, στηρίχθηκε στη μουσική, η οποία έγινε οργανικό μέρος της κοινωνίας για την ψυχαγωγία, την εκπαίδευση, τη διατήρηση και μετάδοση της πίστης στους θεούς, τη μετάδοση και συνέχιση των προφορικών αρχικά παραδόσεων.

Στην «Οδύσσεια», τα επεισόδια με τους αοιδούς τόσο στο σπίτι του Οδυσσέα όσο και στο παλάτι του Αλκινόου, βασιλιά των Φαιάκων, μάς δείχνουν το σεβασμό που αποτινόταν στους αοιδούς και τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτιζαν στη ζωή των Αχαιών, κάτι που στο ομηρικό έπος τονίζεται από τον ρόλο που διαδραματίζουν αυτά τα επεισόδια και στην εξέλιξη της αφήγησης.

Για να θεωρείται ολοκληρωμένος, λοιπόν, ένας άνθρωπος έπρεπε να καλλιεργήσει τόσο το πνεύμα όσο και το σώμα και την καρδιά ή ψυχή. Για αυτόν τον λόγο, οι Μούσες, οι 9 προστάτιδες των τεχνών, έχαιραν μεγάλης αγάπης και σεβασμού. Κανένας ποιητής δεν ξεκινούσε ένα ποίημα χωρίς να επικαλεστεί τη Μούσα για να τον συνδράμει – ουσιαστικά, για να μιλήσει μέσω αυτού –  ώστε να εκφραστεί το θείο πνεύμα και το ποίημα να αρθεί πάνω από το ανθρώπινο επίπεδο, βοηθώντας όσους έρχονταν σε επαφή με αυτό να ανυψωθούν επίσης.

Αυτό ήταν άλλωστε και το νόημα των τεχνών, όχι μόνο στην αρχαία Ελλάδα, αλλά και σε πολλούς ακόμα πολιτισμούς, οι οποίοι διατηρούσαν την πίστη και τον σεβασμό στο θείο. Όσο καιρό βρίσκονταν αυτοί οι πολιτισμοί στην ακμή τους, οι τέχνες εστιάζονταν στη εξύμνηση του ενός ή των πολλών θεών, της θεϊκής δημιουργίας και στην ανάταση της ανθρώπινης ψυχής, ώστε να μπορέσει να «συναντήσει τον Θεό», έστω και για λίγο.

Σύμφωνα με τον Μπαχ, ο οποίος επίσης υποστήριζε την παραπάνω θέση, όταν ένα (μουσικό) έργο δεν είχε αυτά τα στοιχεία, ήταν απλώς «θόρυβος».

Η Μούσα της Μουσικής (ή της λυρικής ποίησης, σύμφωνα με τους μεταγενέστερους Κλασικούς χρόνους) ήταν η Ευτέρπη, της οποίας το όνομα προέρχεται από τη σύνθεση του «ευ» (καλό) και του «τέρπω» (δίνω ευχαρίστηση). Παρασταινόταν συνήθως να κρατά ένα αυλό ή πλαγίαυλο, τον οποίον κατά μερικούς εφηύρε, ενώ άλλοι αποδίδουν την ανακάλυψη του οργάνου στον Σάτυρο Μαρσύα (ο οποίος τόλμησε με αυτό να ανταγωνιστεί στη μουσική δεινότητα τον Απόλλωνα, με διαιτητή τον  βασιλιά της Φρυγίας Μίδα. Το ατόπημα του τελευταίου να ανακηρύξει τον Σάτυρο νικητή, κόστισε στον Μίδα ένα ζευγάρι γαϊδουρινά αυτιά που του «χάρισε» ο θεός, αφού δεν κατάφερνε να ξεχωρίσει την ανωτερότητα της θεϊκής αρμονίας από τους ήχους ενός Σατύρου, όσο γλυκείς κι αν ήταν αυτοί).

Άγαλμα της Ευτέρπης, Μούσας της μουσικής. Αρχαιολογικό Μουσείο Νάπολης. (Wikimedia Commons)

 

Μητέρα των Μουσών ήταν η Μνημοσύνη, δηλαδή η Μνήμη, και πατέρας τους ο Δίας, κάτι που μας επιτρέπει να σκεφτούμε ενδιαφέροντα πράγματα για τη σχέση των τεχνών με την παράδοση, τη συνέχιση, τη διάδοση των θεϊκών μηνυμάτων και ιδεών, και γενικότερα για τη σχέση των τεχνών με το θείο και τις απαιτήσεις που το θείο έχει από τις τέχνες και τους υπηρέτες τους.

Η αντίληψη που επικρατούσε σε πολιτισμούς του δυτικού κόσμου ήταν κοινή πάνω σε αυτό το ζήτημα, ότι δηλαδή τις τέχνες τις χάρισαν οι θεοί στους ανθρώπους, κυρίως για να εξυμνούν τους θεούς και να καλλιεργούν την ψυχή τους. Το ίδιο υποστηρίζει και ο Δάσκαλος του Φάλουν Γκονγκ Λι Χονγκτζί σήμερα, εξηγώντας γιατί οι τέχνες οφείλουν να είναι φορείς του καλού και του ωραίου και γιατί το να δίνουμε έμφαση στην έκφραση της προσωπικότητας του κάθε καλλιτέχνη είναι κατ’ ουσίαν λάθος:

«Η σύνθεση της μουσικής δεν ήταν κάτι που τους αφορούσε ιδιαίτερα τότε στην αρχαία Κίνα. Εκείνον τον καιρό, βασικά είχαν πάρει την μορφή του να παίζουν μαζί, και το πολύ-πολύ θα είχαν τα διαφορετικά όργανα να παίζουν τον κύριο ή σόλο ρόλους. Έτσι δεν έδιναν πολύ προσοχή στη μουσική σύνθεση. Η έννοια της μουσικής σύνθεσης που έχουμε σήμερα στην πραγματικότητα προέρχεται από τον πολιτισμό της Δυτικής μουσικής, και είναι βασικά κάτι που μεταδόθηκε στον άνθρωπο από τους θεούς. Είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα αυτού του κύκλου του ανθρώπινου πολιτισμού και φέρνει καλοσύνη στην ανθρωπότητα.» [1]

Οι αρχαιοελληνικές παραδόσεις είχαν πολλούς ήρωες μουσικούς, οι οποίοι χάρη στις ικανότητές τους πέτυχαν αδιανόητα κατορθώματα, καταδεικνύοντας τη μεγάλη δύναμη αυτής της τέχνης. Ο γνωστότερος είναι ίσως ο Ορφέας, ο οποίος χάρη στη μαγεία της μουσικής του, όχι μόνο εξημέρωνε τα άγρια θηρία, αλλά μαλάκωνε ακόμα και τις καρδιές των αθανάτων του σκοτεινού βασιλείου των νεκρών, πείθοντας τόσο τον Χάροντα όσο και την Περσεφόνη να τον βοηθήσουν να πάρει τη νεκρή γυναίκα του πίσω στον κόσμο των ζωντανών.

Ας μην ξεχάσουμε, όμως, να μνημονεύσουμε και τον Αρίωνα, ο οποίος, όταν του επιτέθηκαν οι ναύτες του καραβιού του για να τον σκοτώσουν και να του κλέψουν τα βραβεία και τα πλούτη που είχε κερδίσει χάρη στη μουσική, με τη βοήθεια του Απόλλωνα κάλεσε με τους γλυκούς ήχους της λύρας του τα δελφίνια, αγαπημένα ζώα του θεού, τα οποία τον μετέφεραν ασφαλή στη στεριά.

Μουσική και φως

Ο Απόλλων ήταν επικεφαλής των Μουσών: «Ένας από τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, θεός του φωτός, της μαντικής, της μουσικής, της αρμονίας και της τάξης στον κόσμο, κιθαρωδός και Μουσαγέτης».

Στο πρόσωπό του συνδέονται τα στοιχεία του φωτός, της μουσικής και της αρμονίας, αλλά και της τιμωρίας, καθώς ο Απόλλων ήταν και τοξοφόρος. Η ταλάντωση των χορδών του τόξου έρχεται να συμπληρώσει αυτή των χορδών της λύρας, ενώνοντας τις δύο αντίθετες δυνάμεις του καλού και του κακού, της ευχαρίστησης και του πόνου, που δημιουργούν το όλον των αντιθέσεων, όπως περιγράφει και ο Ηράκλειτος, κατ’ αντιστοιχία με την ιδέα του γιν-γιανγκ των ανατολικών θρησκειών και φιλοσοφιών: «Δεν καταλαβαίνουν πως το διαφορετικό συνομολογεί με τον εαυτό του· αρμονία αντιθέτων εντάσεων όπως στο τόξο και τη λύρα».

Η σύνδεση της μουσικής, του φωτός και της πίστης εκφράζεται ιδανικά στα βιτρώ που άρχισαν να τοποθετούνται στους Καθολικούς ναούς από τον 10ο αιώνα, όταν σταυροφόροι έφεραν στην Ευρώπη αραβικά και ελληνικά «υαλοστάσια», τέχνη κληρονομημένη από την αρχαία Αίγυπτο. Οι Ευρωπαίοι μάστορες πέτυχαν μια σημαντική καινοτομία, αντικαθιστώντας τον γύψο που χρησιμοποιούνταν μέχρι τότε για τη συνένωση των κομματιών του γυαλιού με μολύβι, υλικό πολύ ανθεκτικότερο και λεπτότερο. Με αυτή την τεχνική, μπόρεσαν να εξελίξουν την τέχνη και να κατασκευάσουν πολύ μεγαλύτερες και σύνθετες εικόνες, κοσμώντας τα παράθυρα και τους φεγγίτες των Γοτθικών ναών τους (χαρακτηριστικότερα παραδείγματα οι ναοί της Ρενς και της Σαρτρ), ενισχύοντας το δέος και την ομορφιά της εκκλησιαστικής εμπειρίας για το ποίμνιο, ουσιαστικό μέρος της οποίας ήταν φυσικά και οι εκκλησιαστικοί ύμνοι.

Ο Ευαγγελισμός
Ο Ευαγγελισμός (μέσα 12ου αι.). Υαλογράφημα παραθύρου από τον καθεδρικό ναό της Σαρτρ.

 

Η μουσική ήταν ανέκαθεν και παραμένει συστατικό στοιχείο της θρησκευτικής λατρευτικής εμπειρίας τόσο στην ανατολική (ορθόδοξη) όσο και στις δυτικές χριστιανικές εκκλησίες. Η διαφοροποίηση με τις παλαιότερες θρησκείες που έφερε αρχικά ο χριστιανισμός ήταν η κατάργηση των μουσικών οργάνων: μόνο η φωνή έπρεπε να χρησιμοποιείται για να παραχθεί η μουσική που αινούσε τον Δημιουργό, εξαγνίζοντας τον χαρακτήρα της τέχνης από κάθε κοσμικό στοιχείο. Ενώ όμως στην Ορθοδοξία διατηρήθηκε αυτός ο περιορισμός, ο οποίος δημιουργεί μια ιδιαίτερα κατανυκτική, βαθιά όπως οι μπάσες φωνές του ιερέα και του ψάλτη, ατμόσφαιρα την ώρα της λειτουργίας, οι Καθολικοί επέτρεψαν με την πάροδο του χρόνου την προσθήκη του εκκλησιαστικού οργάνου, οδηγώντας τα αισθήματα των πιστών προς τα πάνω, για να συναντήσουν τον Θεό στον ουρανό, σε αντίθεση με τους Ορθόδοξους που Τον αναζητούν μέσα στα βάθη του είναι τους, σε μια πιο εσωτερική εμπειρία. Η διαφορά αυτή τονίζεται από την έλλειψη ενεργής συμμετοχής των δεύτερων στη δοξολογία, ενώ το καθολικό εκκλησίασμα συνήθως ψέλνει παράλληλα με τους ιερείς, κοινωνώντας και με αυτό τον τρόπο στην πίστη που μοιράζονται και ενισχύοντας τους δεσμούς μεταξύ τους και το αίσθημα της κοινής συμμετοχής τους σε κάτι, την πίστη εν προκειμένω.

Αθεΐα και μουσική

Η εξέλιξη των δυτικών κοινωνιών επέφερε σταδιακά την απομάκρυνση από το θείο, φτάνοντας μέχρι την ολοκληρωτική απόρριψη της ύπαρξης του Θεού.

Αυτή η στροφή δεν θα μπορούσε να μην αντανακλάται και στη μουσική, όπως άλλωστε και σε όλα τα είδη τέχνης.

Η πιο σημαντική εκδήλωσή της είναι η έμφαση που δίνεται πλέον στον ίδιο τον καλλιτέχνη ως δημιουργό και η άποψη ότι το έργο του είναι προϊόν της δικής του έμπνευσης και ικανότητας. Αυτή η πεποίθηση είναι διαμετρικά αντίθετη με την προηγούμενη ιδέα ότι τα καλλιτεχνικά έργα είναι θεόπνευστα.

Το αποτέλεσμα ήταν να έρθει ο καλλιτέχνης-εκτελεστής στο προσκήνιο. Το εγώ, ο εσωτερικός του κόσμος, τα συναισθήματά του, οι ιδέες του, η παράνοιά του κάποιες φορές και φυσικά τα ιδιαίτερα στοιχεία που τον διαφοροποιούσαν από τους συναδέλφους του. Εγκαταλείφθηκε η πρακτική της μίμησης των παλιών δασκάλων, που διατηρούσαν και μετέδιδαν τις αρχές που διέπουν κάθε τέχνη και καθείς άρχισε να προσπαθεί να εγκαινιάσει τον δικό του δρόμο.

Η αποσύνδεση των ανθρώπων από τον Θεό εκφράστηκε μουσικά με ποικίλους τρόπους. Κυρίως φαίνεται στην έλλειψη νέων αρμονικών και μελωδικών κομματιών είτε για φωνή είτε για όργανα. Η μουσική διαχωρίστηκε: ενώ παλιότερα οι κλασικοί συνθέτες ενέπνεαν και επηρέαζαν (στη Δυτική Ευρώπη) την παραγωγή της δημοτικής μουσικής, όταν περιέπεσαν στο τέλμα της ατονικότητας, η μουσική που γραφόταν για τη διασκέδαση του λαού έπρεπε να βρει αλλού πηγές έμπνευσης. Στερημένη, ωστόσο, πνευματικότητας και βαθύτερων μουσικών γνώσεων κατέληξε στις εύκολες λύσεις του συναισθηματισμού και των επιφανειακών πραγμάτων στην καλύτερη περίπτωση.

Μεγάλο μέρος της σημερινής μουσική που ακούγεται ευρέως μπορεί να μεταφέρει οργή και επαναστατικότητα, την πεποίθηση ότι κάτι πρέπει να καταστραφεί, δηλαδή, είτε αυτό είναι ο κόσμος είτε ο εαυτός μας – μπορεί να μεταφέρει ιδέες υλιστικές και εντελώς αντιπνευματικές, που αφορούν το «εγώ» και το «εδώ και τώρα» – μπορεί να μεταφέρει τη μονότονη επαναληπτικότητα των εργοστασίων που έχουν διαμορφώσει και αυτοματοποιήσει τον σύγχρονο κόσμο. Κι ενώ αυτή ήταν κάποτε η μουσική των νέων, που ήθελαν να διαχωριστούν από τις παλιότερες γενιές, τώρα που εκείνοι οι νέοι μεγάλωσαν, η μουσική «τους» αφορά το σύνολο σχεδόν των κοινωνιών μας.

Περιθωριακά στις κοινωνίες μας είναι πια οι έννοιες του υψηλού, του καλού και του Θεού. Μιλώντας για αυτά, γίνεται κανείς γραφικός και αστείος. Ίσως ακόμα να προκαλεί και την περιφρόνηση όσων πιστεύουν κυρίως στην ανθρώπινη αξία. Όταν, όμως, αποκαλούμε τον Μεσαίωνα π.χ. «σκοτεινά χρόνια» και μιλάμε με αγανάκτηση για το «Πίστευε και μη ερεύνα», συνδέοντας την αμφισβήτηση και την αδιάκοπη πνευματική ανησυχία με το φως, ξεχνάμε ότι τα χρόνια εκείνα η πίστη ήταν δυνατή, παρά την κακία και τη διαφθορά που υπήρχαν τότε και θα υπάρχουν σε κάθε εποχή.

Το φως, ωστόσο, βρίσκεται εκεί που είναι ο Θεός, κάθε Θεός, ο οποίος είναι καλοσύνη. Ό,τι κι αν γνωρίσουμε με την ατελή μας επιστήμη είναι πολύ λιγότερο και πολύ σκοτεινότερο από Αυτόν. Το ίδιο και η μουσική μας: ό,τι κι αν γράψουμε χωρίς τη συνδρομή της Μούσας, θα στερείται θεϊκής πνοής και ανώτερου νοήματος και δεν θα μπορέσει να μας βοηθήσει στην προσπάθειά μας να γίνουμε καλύτεροι. Εφόσον, βέβαια, θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι.

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Από τη διάλεξη που έδωσε ο κ. Λι Χονγκτζί για το γράψιμο μουσικής στις 21 Ιουλίου 2003, στην Ουάσιγκτον.

 

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.