ΕΥ ΖΗΝ

Η Σαρλότ Μέισον συνόψιζε τη φιλοσοφία του εκπαιδευτικού της προγράμματος ως εξής: «Η εκπαίδευση είναι ατμόσφαιρα, πειθαρχία και ζωή» .

Αυτή η πρόταση έγινε το σύνθημα της Εθνικής Εκπαιδευτικής Ένωσης Γονέων (PNEU), της οργάνωσης που ίδρυσε η Μέισον το 1887 για να δοκιμάσει και να εφαρμόσει τις εκπαιδευτικές της αντιλήψεις.

Η ιδέα ότι η εκπαίδευση περιλαμβάνει πειθαρχία δεν προκαλεί έκπληξη στους περισσότερους αναγνώστες. Ωστόσο, το να θεωρούμε την εκπαίδευση ως «ατμόσφαιρα» ή «ζωή» ακούγεται κάπως μυστηριώδες. Ωστόσο, αυτό υποδηλώνει την ευρύτητα που χαρακτήριζε την προσέγγιση της Mέισον. Για εκείνη, μια αληθινή εκπαίδευση εκτεινόταν ώστε να περιλαμβάνει ολόκληρη τη συνάντηση ενός παιδιού με τον κόσμο, σαν ένα δέντρο που απλώνει τα κλαδιά του. Για να το πετύχει αυτό, η Mέισον πίστευε ότι οι ψυχές των παιδιών έπρεπε να αφυπνιστούν μέσα από μια συνάντηση με τη γνώση.

Ενώ οι σημερινές αντιλήψεις για την εκπαίδευση ορίζονται κυρίως από εικόνες από τάξεις, βιβλία ασκήσεων, σχολικά βιβλία και μέσους όρους — τα οποία αφορούν σε ένα σημαντικό αλλά συγκεκριμένο είδος μάθησης — οι ιδέες της Mέισον πηγαίνουν πέρα από τη ‘βιομηχανική’ εκπαίδευση, αγκαλιάζοντας την ανθρώπινη ανάπτυξη συνολικά — την πλήρη άνθηση της προσωπικότητας — πέρα από τις βαθμολογίες των τεστ και την επαγγελματική κατάρτιση.

Όπως έγραψε η Σίντυ Ράστον στο βιβλίο «A Charlotte Mason Primer»: «Η αληθινή εκπαίδευση λαμβάνει χώρα στην πραγματική ζωή. Όταν αρχίσουμε να βλέπουμε όλη τη ζωή ως μια ‘τάξη’, θα εξοπλίσουμε πραγματικά τα παιδιά μας ώστε να γίνουν αυτοδίδακτοι, δια βίου μαθητές, που απολαμβάνουν τη μάθηση».

Αυτό το άρθρο παρουσιάζει εν συντομία την εκπαιδευτική σκέψη της Mέισον, η οποία παραπέμπει σε παλαιότερες μορφές μάθησης, οι οποίες προχωρούν πέρα από την επαγγελματική κατάρτιση (χωρίς να την παραμελούν) στον ευρύτερο ορίζοντα τού τι σημαίνει να είσαι ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος.

Μια ζωή γεμάτη μάθηση

Η Μέισον γεννήθηκε το 1842 στο Μπάνγκορ της Αγγλίας. Οι γονείς της την εκπαίδευσαν, μοιραζόμενοι τα μαθήματα μεταξύ τους και ενσωματώνοντας εξωτερικά συμπληρωματικά μαθήματα. Όταν η Μέισον ήταν μόλις 16 ετών, πέθανε η μητέρα της. Τον επόμενο χρόνο, πέθανε ο πατέρας της. Στα 18 της, πήγε σε μία σχολή εκπαίδευσης δασκάλων στο Λονδίνο. Μετά την εκπαίδευσή της, εργάστηκε σε διάφορα σχολεία μέχρι που ανέλαβε θέση στο Κολέγιο Bishop Otter στο Τσίτσεστερ, όπου άρχισε να εκπαιδεύει άλλους δασκάλους.

Μέσα από την εμπειρία της ως δασκάλα και εκπαιδεύτρια δασκάλων, καθώς και μέσα από τα ταξίδια της στο εξωτερικό, η Μέισον ανέπτυξε την εκπαιδευτική φιλοσοφία και τις μεθόδους για τις οποίες είναι πλέον γνωστή.

Άρχισε να δίνει διαλέξεις για την εκπαίδευση και μερικές από αυτές τις διαλέξεις μεταφέρθηκαν σε μορφή βιβλίου. Όλα αυτά οδήγησαν στη σύσταση της Ένωσης Γονέων και Κηδεμόνων (και αργότερα στην Εθνική Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων), η οποία εξέδωσε σε δική της έκδοση την Επιθεώρηση Γονέων και Κηδεμόνων.

Τελικά, η Μέισον ίδρυσε ένα κολέγιο εκπαίδευσης δασκάλων στο Σπρίνγκφηλντ, του Άμπλσαϊντ. Μέσα από τους πολλούς τόμους γραπτών της, το PNEU και το σχολείο Άμπλσαϊντ, η Μέισον κατάφερε να δημιουργήσει ένα ισχυρό σύνολο παιδαγωγικού έργου και επιρροής πριν από τον θάνατό της το 1923.

Βασικά χαρακτηριστικά της Σχολής Σαρλότ Μέισον

Στην καρδιά της μεθόδου της Mέισον βρίσκεται η πεποίθηση ότι «τα παιδιά γεννιούνται ως άτομα». Ως εκ τούτου, προορίζονται να συνάψουν σχέσεις που τα διαμορφώνουν ουσιαστικά. Αυτή η κατανόηση παρέχει το πλαίσιο για την προσέγγιση της Mέισον, την οποία το Ινστιτούτο Charlotte Mason ονομάζει «Σχεσιακή Εκπαίδευση». Στο «Ένα δοκίμιο προς μια φιλοσοφία της εκπαίδευσης», η Mέισον γράφει:

«Η εκπαίδευση είναι η επιστήμη των σχέσεων· δηλαδή, ένα παιδί έχει φυσικές σχέσεις με έναν τεράστιο αριθμό πραγμάτων και σκέψεων: έτσι το εκπαιδεύουμε με σωματικές ασκήσεις, γνώσεις της φύσης, χειροτεχνίες, επιστήμη και τέχνη, καθώς και με πολλά ζωντανά βιβλία, γιατί γνωρίζουμε ότι η δουλειά μας δεν είναι να το διδάξουμε τα πάντα για οτιδήποτε, αλλά να το βοηθήσουμε να πραγματοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερο — ‘αυτές τις πρωτότοκες συγγένειες/ που συνταιριάζουν τη νέα μας ύπαρξη στα υπάρχοντα πράγματα’.»

Η Μέισον ανέλυσε τη σχέση ενός μαθητή με τέσσερις τομείς: τη σχέση με τον εαυτό του, τη σχέση με τους άλλους ανθρώπους, τη σχέση με το σύμπαν και τη σχέση με τον Θεό.

Η σχέση με τον εαυτό αναπτύσσεται μέσω της αυτογνωσίας, του αυτοσεβασμού και της ηθικής διαμόρφωσης. Οι σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους αναπτύσσονται μέσω της σύνδεσης με άλλους σε διαχρονικό και χωρικό επίπεδο, όπως μέσω της μελέτης της ιστορίας ή της γεωγραφίας, ενώ η σχέση του μαθητή με το σύμπαν ενισχύεται μέσω της άμεσης επαφής με τη φύση, η οποία πηγάζει από την εξερεύνηση και την αναγνώριση της χλωρίδας και της πανίδας στη γειτονιά του. Τέλος, η σχέση του μαθητή με τον Θεό αναπτύσσεται μέσω της βιβλικής μελέτης και της επίγνωσης ότι ο Θεός είναι η πηγή κάθε αλήθειας.

Η κατανόηση της Μέισον για τις διάφορες σχέσεις ενός παιδιού με τον κόσμο την οδήγησε στη δημιουργία ενός ισορροπημένου προγράμματος σπουδών. Με τα δικά της λόγια, «θέλουμε μια εκπαίδευση που θα θρέφει το μυαλό χωρίς να παραμελεί ούτε τη σωματική ούτε την επαγγελματική εκπαίδευση».

Ο μαθητής σε ένα σχολείο της Σάρλοτ Μέισον λαμβάνει μια υγιή δόση τόσο θεωρητικής όσο και βιωματικής μάθησης. Ένα εκπαιδευτικό μοντέλο που παραμελεί οποιαδήποτε από αυτές τις πτυχές – την εκπαίδευση του σώματος ή του νου – είναι ελλιπές. Η Μέισον καταλάβαινε ότι η υγιής ανάπτυξη του νου και του σώματος εξαρτώνται η μία από την άλλη.

Το Ινστιτούτο Charlotte Mason (CMI) περιγράφει την ισορροπημένη προσέγγιση της μεθόδου ως εξής: «Οι συναντήσεις με τον γραπτό λόγο και τον φυσικό κόσμο δημιουργούν ένα ισορροπημένο και ζωντανό πρόγραμμα σπουδών που είναι αρκετά εκτεταμένο για να διευρύνει και να ενθουσιάσει τους μαθητές, που μπορεί φυσικά να έλκονται περισσότερο προς το ένα ή το άλλο, αλλά αξίζουν και τα δύο».

Πράγματι, η Μέισον πίστευε ότι τα παιδιά άξιζαν να εκτίθενται σε μια μεγάλη ποικιλία από τις καλύτερες ιδέες, τέχνες και εμπειρίες. Όπως το έθεσε στο βιβλίο της «Σχολική Εκπαίδευση», «το οφείλουμε [στα παιδιά] να ξεκινήσουμε έναν τεράστιο αριθμό ενδιαφερόντων». Ωστόσο, ο στόχος της προσέγγισης δεν είναι μόνο η ποσότητα, αλλά και η ποιότητα. Η Μέισον συχνά συνέκρινε την εκπαίδευση με μια πνευματική «γιορτή» – αλλά μία γιορτή υγιεινών πνευματικών τροφών που θα καλλιεργούσαν το μυαλό και την καρδιά ενός παιδιού. Η Ράστον εξηγεί:

«Η Σάρλοτ Μέισον πίστευε ότι τα μυαλά των παιδιών πρέπει να τρέφονται με την καλύτερη πνευματική τροφή – τον Λόγο του Θεού, τη σπουδαία λογοτεχνία, τις καλές τέχνες, την όμορφη μουσική, την πραγματική, ζωντανή ιστορία και την άμεση επαφή με τη δημιουργία του Θεού! Δίδασκε ότι τα παιδιά χρειάζονται άμεση, πραγματική επαφή με αυτές τις πραγματικές, ζωντανές ιδέες.»

Σύμφωνα με τη Mέισον, τα παιδιά ωριμάζουν διανοητικά τρεφόμενα με εμπνευσμένες ιδέες. Ο στόχος δεν είναι να γεμίσουν το μυαλό με γεγονότα, αλλά να το πυροδοτήσουν με έννοιες που δίνουν στα γεγονότα νόημα και πλαίσιο. Οι εκπαιδευτικοί κατευθύνουν τους μαθητές προς τα καλύτερα βιβλία για κάθε θέμα – δίνοντας έμφαση στην αφηγηματική και λογοτεχνική ποιότητα – και δείχνουν στον μαθητή πώς να κατανοεί, να αλληλεπιδρά και να ανταποκρίνεται σε αυτά τα έργα μόνος του. Το μοντέλο κινείται προς την «αυτομόρφωση» παρέχοντας στους μαθητές τα εργαλεία που χρειάζονται για να βρίσκουν και να επεξεργάζονται πληροφορίες ανεξάρτητα.

Εφαρμογή στην πράξη

Το μοντέλο της Μέισον παρουσιάζει κάποια ευελιξία. Ωστόσο, ορισμένες βασικές, συγκεκριμένες πρακτικές περιγράφονται στο υλικό του CMI και στο εγχειρίδιο της Ράστον για τη μέθοδο. Μερικές από αυτές είναι οι εξής:

Σύντομα μαθήματα, με ποικιλία

Για τους μικρότερους μαθητές, τα μαθήματα καλύτερα να μην υπερβαίνουν τα 20 λεπτά. Τα μαθήματα για τους μεγαλύτερους μαθητές μπορεί να διαρκούν 45 λεπτά. Τα μαθήματα ποικίλλουν από τη μία περίπτωση στην άλλη για να διατηρούν την προσοχή και το ενδιαφέρον. Η Μέισον πίστευε ότι το μυαλό, όπως και το σώμα, χρειάζεται μια ποικιλία ‘τροφών’ για να είναι υγιές και ισορροπημένο.

Έμφαση στα «ζωντανά βιβλία»

Το CMI συνιστά βιβλία «γραμμένα από ειδικούς που είναι παθιασμένοι με τα αντικείμενά τους, με προσεκτικά επιλεγμένη γλώσσα, εμπνευσμένες ιδέες και πολλές φορές σε αφηγηματική μορφή». Συχνά, τα μαθήματα μεταδίδονται με λογοτεχνική και αφηγηματική μορφή, την οποία η Mέισον θεωρούσε ως τον πιο φυσικό τρόπο για τα παιδιά να επεξεργάζονται τις πληροφορίες.

Δομημένος και μη δομημένος χρόνος

Για να είναι ισορροπημένη η εκπαίδευση χρειάζονται και τα δύο είδη χρόνου. Η Μέισον όρισε το βασικό πρόγραμμα της ημέρας ως εξής: «Όλη η πνευματική εργασία γίνεται κατά τις ώρες του πρωινού σχολείου και τα απογεύματα αφιερώνονται σε σπουδές φύσης, σχέδιο, χειροτεχνίες κλπ. Παρά τους περιορισμούς αυτούς, τα παιδιά παράγουν μια εκπληκτική ποσότητα καλής πνευματικής εργασίας. Δεν απαιτούνται εργασίες για το σπίτι».

Μάθηση μέσω της μεγάλης Λογοτεχνίας

Οι μαθητές μαθαίνουν να γράφουν μέσω αφήγησης (επανάληψη όσων έχουν διαβάσει), υπαγόρευσης (καταγραφής όσων τους διαβάζονται) και μεταγραφής (αντιγραφής απευθείας από σπουδαία βιβλία). Τα επίσημα μαθήματα γραμματικής δεν διδάσκονται στις μικρές ηλικίες. Η τέχνη της γραφής ξεκινά μέσα από τη μίμηση, σύμφωνα με τη Mέισον.

Μαθήματα προσαρμοσμένα στο γεωγραφικό και πολιτισμικό πλαίσιο

Η γνώση των παιδιών για τον κόσμο ξεκινά από το σπίτι και ακτινοβολεί προς τα έξω, και αυτό αντικατοπτρίζεται στο μοντέλο της Mέισον. Έτσι, η μέθοδος προωθεί την «τοπική μάθηση». Τα παιδιά μαθαίνουν πρώτα για το δικό τους βιοσύστημα, για παράδειγμα, πριν μάθουν για τα ξένα. Μαθαίνουν την τοπική ιστορία πριν εξερευνήσουν την παγκόσμια ιστορία και άλλους πολιτισμούς.

Αφυπνίζοντας την καρδιά του μαθητή

Η Μέισον είχε πολλές εξαιρετικές ιδέες για μια εκπαίδευση πραγματικά «φιλελεύθερη» — μια εκπαίδευση που απελευθερώνει τους μαθητές ώστε να γίνουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους. Οι μέθοδοί της εφαρμόζονται σε μαθητές που κάνουν κατ’ οίκον εκπαίδευση, σε μικροσχολεία, ακόμη και σε πιο καινοτόμα δημόσια ή ιδιωτικά σχολεία. Επιπλέον, μπορούν να ενσωματωθούν σε άλλα εκπαιδευτικά μοντέλα, όπως το κλασικό μοντέλο ή τον ποιητικό τρόπο μάθησης που ανέπτυξε ο Τζον Σίνιορ και οι συνάδελφοί του.

Η Μέισον κατάλαβε σωστά ότι ο τελικός στόχος της εκπαίδευσης ήταν περισσότερο ποιοτικός παρά ποσοτικός. Δεν πρόκειται για τη συσσώρευση μεμονωμένων ψηγμάτων γνώσης στο κεφάλι του μαθητή. Πρόκειται για την αφύπνιση της καρδιάς του μαθητή. Ή, για να παραφράσω ευθέως τη Μέισον:

«Το ερώτημα δεν είναι πόσα γνωρίζει ο νέος, όταν τελειώσει την εκπαίδευσή του, αλλά πόσο τον νοιάζει – και για πόσα πράγματα νοιάζεται – στην πραγματικότητα, πόσο μεγάλος είναι ο χώρος στον οποίο πατάει τα πόδια του – και, επομένως, πόσο γεμάτη είναι η ζωή που έχει μπροστά του.»

Ένα καλό αντίδοτο στην καλοκαιρινή κάψα είναι τα δροσερά ροφήματα, σε ψηλά ποτήρια γεμάτα πάγο!

Πριν κάνουν την εμφάνιση τους τα ‘ενεργειακά’ ποτά, τα αναψυκτικά με το ανθρακικό και τα εμφιαλωμένα τσάγια, οι άνθρωποι κατέφευγαν σε απλούστερους τρόπους ενυδάτωσης, φτιάχνοντας ποτά με φρούτα, βότανα, ξύδι και λίγη ζάχαρη ή μέλι.

Από την κλασική λεμονάδα μέχρι τα παγωμένα τσάγια και τα γλυκόξινα σιρόπια , αυτά τα σπιτικά ποτά όχι μόνο σας δροσίζουν, αλλά παρέχουν και θρεπτικά συστατικά, χρήσιμα και ωφέλιμα για τον οργανισμό σας.

Μερικά παραδοσιακά σπιτικά ποτά που μπορείτε να φτιάξετε μόνοι σας εύκολα είναι η λεμονάδα, το παγωμένο τσάι, τα λικέρ και τα σιρόπια.

Λεμονάδα

Λίγα ποτά ταυτίζονται τόσο με το καλοκαίρι όσο η σπιτική λεμονάδα. Η παρασκευή της είναι πολύ εύκολη και η γεύση της ξεπερνά κατά πολύ αυτήν της συσκευασμένης.

 

Η λεμονάδα πιθανότατα προέρχεται από την αρχαία Αίγυπτο, όπου παρασκευαζόταν από χυμό λεμονιού, χουρμάδες και νερό για να καταπολεμούν οι άνθρωποι με τη δροσιά της τη ζέστη της ερήμου. Στην Ευρώπη του 17ου αιώνα, πλανόδιοι πωλητές πουλούσαν λεμονάδα με μέλι, ενώ μέχρι τον 19ο αιώνα είχε μεταφερθεί και στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου καθιερώθηκε ως το απόλυτο καλοκαιρινό αναψυκτικό.

Για να φτιάξετε τη δική σας σπιτική λεμονάδα, ξεκινήστε ετοιμάζοντας ένα απλό σιρόπι. Ανακατέψτε ίση ποσότητα νερού με  το γλυκαντικό της επιλογής σας και ζεστάνετέ τα απαλά μέχρι το γλυκαντικό να διαλυθεί πλήρως στο νερό. Αφήστε το σιρόπι να κρυώσει εντελώς και ύστερα ανακατέψτε το με φρεσκοστιμμένο χυμό λεμονιού. Μπορείτε να το φυλάξετε ως έχει σε ένα αποστειρωμένο μπουκάλι στο ψυγείο, αραιώνοντας λίγο (δύο δάχτυλα περίπου) σε ένα ποτήρι με νερό και πάγο κάθε φορά που θέλετε να πιείτε, και ανακατεύοντας πολύ καλά.

Αν θέλετε να παραλλάξετε τη βασική συνταγή, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε πολτοποιημένα φρέσκα φρούτα αντί για χυμό λεμονιού ή να προσθέστε βότανα όπως βασιλικό ή μελισσόχορτο για να ζωντανέψετε τη γεύση.

 

Παγωμένο τσάι

Το έτοιμο παγωμένο τσάι σε κουτάκια ή μπουκάλια συχνά περιέχει σιρόπι γλυκόζης-φρουκτόζης και συντηρητικά. Για να αποφύγετε αυτά τα πρόσθετα, μπορείτε να φτιάξετε τη δική σας σπιτική εκδοχή, προσαρμόζοντας τη γεύση ανάλογα με τις προτιμήσεις σας. Επιλέξτε το αγαπημένο σας τσάι, προσθέστε ένα φυσικό γλυκαντικό (αν θέλετε) και φρέσκα βότανα ή μια σταγόνα εσπεριδοειδών. Τα σπιτικά παγωμένα τσάγια έχουν λιγότερη ζάχαρη από τα αντίστοιχα συσκευασμένα.

 

Ξεκινήστε φτιάχνοντας το τσάι σας λίγο πιο δυνατό από το συνηθισμένο, καθώς θα αραιωθεί με πάγο. Το μαύρο τσάι είναι η πρώτη επιλογή για το παραδοσιακό γλυκό τσάι, αλλά και το πράσινο τσάι και τα μείγματα από βότανα είναι επίσης καλά. Αφήστε το να μουλιάσει και να κρυώσει σε θερμοκρασία δωματίου πριν το μεταφέρετε στο ψυγείο. Αν σας αρέσει γλυκό, ανακατέψτε το με μέλι ή ζάχαρη όσο είναι ακόμα ζεστό, ώστε το γλυκαντικό να διαλυθεί εντελώς.

Μόλις κρυώσει, ζωντανέψτε το με φρέσκα βότανα όπως μέντα ή λουίζα, με φέτες εσπεριδοειδών ή με μερικά πολτοποιημένα μούρα. Βάλτε το σε μία κανάτα με πάγο και σερβίρετε.

Λικέρ και σιρόπια

Το λικέρ είναι ένα είδος συμπυκνωμένου σιροπιού από φρούτα, ζάχαρη και μερικές φορές βότανα ή μπαχαρικά, αναμεμειγμένων με αλκοόλ. Τον 15ο αιώνα που πρωτοεμφανίστηκε λειτουργούσε και ως φαρμακευτικό τονωτικό. Οι γιατροί της Αναγέννησης συνταγογραφούσαν λικέρ για να ανεβάσουν το ηθικό, να αναζωογονήσουν το σώμα, ακόμη και ως αφροδισιακό.

 

Με τον καιρό, τα λικέρ εξελίχθηκαν από φαρμακευτικά τονωτικά σε γλυκά σιρόπια με έγχυση βοτάνων και φρούτων. Ιδανικά για τη διατήρηση των καλοκαιρινών φρούτων και βοτάνων, παρασκευάζονταν συνήθως στο σπίτι σε μικρές παρτίδες. Το άνθος κουφοξυλιάς είναι ένα από τα κλασικά, με τα λεπτά του άνθη να μουλιάζουν μαζί με λεμόνι. Τα πυρηνόκαρπα φρούτα και τα μούρα φτιάχνουν επίσης υπέροχα λικέρ. Η διαδικασία είναι απλή: φρούτα, ζάχαρη, νερό (ή αλκοόλ), λίγα βότανα και υπομονή. Το βύσσινο είναι επίσης ένα κλασικό λικέρ και σιρόπι, αφού είναι πολύ πικρό για να καταναλωθεί φρέσκο.

Τα λικέρ και τα σιρόπια είναι ουσιαστικά υπερ-συμπυκνωμένο, πηχτό σιρόπι, οπότε πρέπει να τα αραιώσετε πριν τα σερβίρετε. Ανακατέψτε μια κουταλιά της σούπας ή δύο σιρόπι με 180 έως 240 ml απλού ή ανθρακούχου νερού. Συγκεκριμένα τα λικέρ, συνήθως σερβίρονται χωρίς να αραιωθούν σε πολύ μικρό ποτήρι και πίνονται πολύ αργά, με μικρές γουλιές.

Σιρόπια φρούτων με ξύδι (shrubs) 

Τα σιρόπια με ξύδι είναι σιρόπια φρούτων και ξυδιού που σχετίζονται με τα φαρμακευτικά λικέρ και τονωτικά. Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, η χρήση τους είχε ξεπεράσει το φαρμακευτικό πεδίο και είχαν εξελιχθεί σε δημοφιλή αναψυκτικά. Ήταν ένας καλός τρόπος να διατηρηθούν τα φρούτα, αφού το ξύδι λειτουργούσε ως φυσικό συντηρητικό, ενώ η ζάχαρη μαλάκωνε την οξύτητά του.

Για να φτιάξετε σιρόπι με ξύδι, πολτοποιήστε πρώτα τα φρούτα και τα βότανα μαζί με ζάχαρη μέχρι να μαλακώσουν και να γίνουν σιροπιαστά. Κατόπιν, ανακατέψτε τα με ξύδι και μεταφέρετε το μείγμα σε ένα καθαρό βάζο. Το μηλόξυδο είναι η πιο κοινή επιλογή, αλλά και άλλα μαγειρικά ξύδια ταιριάζουν. Αφήστε το βάζο σε ένα δροσερό, σκοτεινό ντουλάπι για μία ή δύο εβδομάδες, ανακινώντας το απαλά κάθε μέρα. Αυτό βοηθά τις γεύσεις να ενωθούν και εμποδίζει το ωμό ξύδι να σχηματίσει ζελατινώδη μεμβράνη.

 

Μετά από περίπου μία ή δύο εβδομάδες, το εμποτισμένο ξύδι θα είναι έτοιμο. Η γεύση του θα πρέπει να είναι ξινή, αλλά και ζωντανή με φρούτα και βότανα. Σουρώστε και προσθέστε ένα γλυκαντικό όπως μέλι ή ζάχαρη. Τέλος, εμφιαλώστε το σιρόπι που προκύπτει και αποθηκεύστε το στο ντουλάπι, μακριά από άμεσο φως και θερμότητα. Για να σερβίρετε, ανακατέψτε μια κουταλιά με απλό ή ανθρακούχο νερό.

Δημοφιλείς συνδυασμοί είναι τα ροδάκινα με ξύδι λευκού κρασιού, δαμάσκηνα με μηλόξυδο ή βατόμουρα με ξύδι κόκκινου κρασιού. Προσθέστε βότανα όπως βασιλικό, τζίντζερ, μέντα ή ακόμα και χαμομήλι για πιο έντονη γεύση.

 

Αν θέλετε να φτιάξετε ένα γρήγορο, ανάλαφρο επιδόρπιο, αυτή είναι η ιδανική συνταγή.

Χρησιμοποιήστε κατεψυγμένα, τραγανά ‘φλιτζάνια’ από φύλλο, που μεταφέρονται και χρησιμοποιούνται εύκολα, και κεράστε τις ταρτίνες σε ένα πικ-νικ ή σε ένα φιλικό τραπέζι.

Μίνι τάρτες με κρέμα και μούρα

Για 15 μερίδες

Υλικά

• 1/4 φλιτζάνι κρέμα γάλακτος
• 2 κ.γλ. ζάχαρη
• 1/4 φλιτζάνι γιαούρτι βανίλια χωρίς λιπαρά
• 15 κατεψυγμένα μίνι κύπελλα από φύλλο κρούστας
• 15 φρέσκα μύρτιλα
• 15 φρέσκα σμέουρα

Εκτέλεση

Χτυπήστε την κρέμα σε ένα μικρό μπολ μέχρι να σχηματιστούν μαλακές κορυφές. Προσθέστε τη ζάχαρη και χτυπήστε μέχρι να σφίξει. Προσθέστε το γιαούρτι.

Μοιράστε την κρέμα με το γιαούρτι στα κύπελλα από φύλλο κρούστας, κρατώντας τα κύπελλα στο πλαστικό ταψί τους.

Γαρνίρετε το κάθε κύπελλο με ένα μύρτιλο και ένα σμέουρο. Σερβίρετε αμέσως ή βάλτε στο ψυγείο για έως και τέσσερις ώρες.

 

Είναι γνωστό ότι η υπερβολική πρόσληψη νατρίου μπορεί να αυξήσει την αρτηριακή πίεση, ωστόσο η μείωση του νατρίου δεν είναι απαραίτητη. Η δράση του νατρίου μπορεί να εξισορροπηθεί με αύξηση πρόσληψης καλίου μέσω της διατροφής. Τα τρόφιμα πλούσια σε κάλιο βοηθούν στη διατήρηση της υγείας των αιμοφόρων αγγείων και μειώνουν τις αρνητικές επιπτώσεις του νατρίου.

Η Μελίσσα Σταντ, ερευνήτρια, μελέτησε την πρόσληψη καλίου και νατρίου και δημοσίευσε πρόσφατα τα αποτελέσματά της. Όπως δήλωσε στην εφημερίδα The Epoch Times, παλιότερα οι άνθρωποι έτρωγαν πολλά φρούτα και λαχανικά, κάτι που σήμαινε διατροφή πλούσια σε κάλιο και χαμηλή σε νάτριο. Αυτό έκανε τα ρυθμιστικά συστήματα του σώματος να λειτουργούν καλύτερα.

«Σήμερα, η διατροφή μας (στις δυτικές κοινωνίες) τείνει να είναι πολύ πιο πλούσια σε νάτριο και φτωχότερη σε κάλιο. Αυτό μπορεί να εξηγεί γιατί η υψηλή αρτηριακή πίεση συναντάται κυρίως στις βιομηχανικές κοινωνίες και όχι στις απομονωμένες κοινωνίες», εξηγεί.

Κάλιο για τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης

Η αναλογία νατρίου-καλίου στη διατροφή λειτουργεί ως προγνωστικός παράγοντας της αρτηριακής πίεσης, του κινδύνου  εμφάνισης καρδιακών παθήσεων, ακόμη και της συνολικής θνησιμότητας.

Η υψηλή πρόσληψη νατρίου μπορεί να προκαλέσει κατακράτηση υγρών στον οργανισμό, γεγονός που αυξάνει τον όγκο του αίματος και ασκεί επιπλέον πίεση στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων, οδηγώντας σε αυξημένη αρτηριακή πίεση και μεγαλύτερη καταπόνηση της καρδιάς.

Τα επίπεδα νατρίου και καλίου ρυθμίζονται αυστηρά από τα νεφρά. Όταν τρώτε ένα γεύμα πλούσιο σε κάλιο, τα νεφρά κατά πρώτον απορροφούν λιγότερο νάτριο, επιτρέποντας σε περισσότερο νάτριο να ρέει προς τα κάτω. Αυτή η αλλαγή στη λειτουργία των νεφρών προάγει την απέκκριση του νατρίου στα ούρα, επηρεάζοντας την κίνηση του νερού και τον όγκο του αίματος, γεγονός που μειώνει την αρτηριακή πίεση. Πρόσφατα ευρήματα που παρουσιάστηκαν σε συνάντηση της Αμερικανικής Φυσιολογικής Εταιρείας στη Βαλτιμόρη υποστήριξαν περαιτέρω αυτόν τον μηχανισμό, δείχνοντας ότι το κάλιο μπορεί να αντισταθμίσει τις επιπτώσεις μιας διατροφής πλούσιας σε νάτριο, ενθαρρύνοντας την απέκκριση του νατρίου.

Η μελέτη επικεντρώθηκε ανέδειξε και ένα λιγότερο γνωστό όφελος: το κάλιο υποστηρίζει την υγεία των αιμοφόρων αγγείων ακόμη και σε άτομα των οποίων η αρτηριακή πίεση δεν επηρεάζεται από το αλάτι. Αυτά τα άτομα, τα λεγόμενα «ανθεκτικά στο αλάτι», δεν παρουσιάζουν αύξηση της αρτηριακής πίεσης όταν καταναλώνουν περισσότερο νάτριο, αλλά όταν αυξάνεται η πρόσληψη καλίου τα αιμοφόρα αγγεία τους λειτουργούν καλύτερα, παρουσιάζοντας βελτιωμένη ικανότητα χαλάρωσης και διαστολής.

«Η αύξηση της πρόσληψης καλίου μπορεί να είναι μια κρίσιμη στρατηγική για τη βελτίωση της υγείας των αιμοφόρων αγγείων και τη μείωση του μακροπρόθεσμου κινδύνου», δήλωσε στην εφημερίδα The Epoch Times η Σάννον Λένον, συν-συγγραφέας της μελέτης, η οποία έχει διδακτορικό στη φυσιολογία της άσκησης και είναι καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Ντελαγουέρ.

Κίνδυνοι για άτομα με νεφρική δυσλειτουργία

Αν και το κάλιο προσφέρει σημαντικά οφέλη για την αρτηριακή πίεση και την υγεία της καρδιάς, δεν είναι ασφαλές για όλους. Σε άτομα με νεφρική δυσλειτουργία, ο οργανισμός δεν μπορεί να αποβάλει αποτελεσματικά το περίσσιο κάλιο. Ως αποτέλεσμα, το κάλιο μπορεί να συσσωρευτεί στην κυκλοφορία του αίματος αντί να αποβληθεί, οδηγώντας σε δυνητικά απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις, όπως η υπερκαλιαιμία.

Τα άτομα με νεφρική νόσο ή μειωμένη νεφρική λειτουργία πρέπει γενικά να αποφεύγουν τις δίαιτες με υψηλή περιεκτικότητα σε κάλιο.

Πόσο κάλιο χρειαζόμαστε;

Η ημερήσια πρόσληψη καλίου που συνιστά η Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία κυμαίνεται από 3.500 έως 5.000 χιλιοστόγραμμα.

«Ωστόσο, εστιάζοντας αποκλειστικά στη συνολική ποσότητα, μπορεί να χάσουμε την ευρύτερη εικόνα», δήλωσε ο Ραούλ Μπέσκος, αναπληρωτής καθηγητής ανθρώπινης διατροφής και φυσιολογίας, στην Epoch Times.

Ο Μπέσκος σημείωσε ότι όσον αφορά την αναλογία καλίου προς νάτριο, ο στόχος είναι να καταναλώνεται τουλάχιστον τρεις φορές περισσότερο κάλιο από νάτριο, κάθε μέρα.

Στην πράξη, η επίτευξη αυτής της αναλογίας μπορεί να είναι δύσκολη, ειδικά όταν η πρόσληψη νατρίου είναι υψηλή.

«Πολλοί Αμερικανοί δυσκολεύονται να μειώσουν την πρόσληψη νατρίου, επειδή είναι πολύ κοινό στα τρόφιμα που τρώμε», επισημαίνει η Λένον.

Γι’ αυτό με την ομάδα της στόχευσε κυρίως στην αύξηση το καλίου ώστε να μετριαστούν οι αρνητικές επιπτώσεις του νατρίου, ακόμη και αν η ιδανική αναλογία δεν επιτυγχάνεται πλήρως. Στη μελέτη τους, χορήγησαν 4.700 χιλιοστόγραμμα καλίου ημερησίως για δέκα ημέρες σε συμμετέχοντες που ακολουθούσαν δίαιτα με υψηλή περιεκτικότητα σε νάτριο και διαπίστωσαν ότι διατηρούσε τη λειτουργία των αιμοφόρων αγγείων σε παρόμοιο επίπεδο όπως μια δίαιτα χαμηλή σε νάτριο.

Ωστόσο, για τους περισσότερους ανθρώπους, είναι ακόμα καλύτερο να περιορίζουν την υπερβολική πρόσληψη αλατιού, όσο είναι δυνατόν.

Μια ημέρα πλούσια σε κάλιο

Η πρόσληψη επαρκούς ποσότητας καλίου δεν χρειάζεται να είναι περίπλοκη. Το κάλιο βρίσκεται σε μια ευρεία γκάμα τροφίμων και με μερικές απλές επιλογές κατά τη διάρκεια της ημέρας, είναι δυνατό να καλύψετε τη συνιστώμενη πρόσληψη με φυσικό τρόπο, διατηρώντας το νάτριο υπό έλεγχο.

Τα υποκατάστατα αλατιού με βάση το κάλιο επίσης συμβάλλουν στη μείωση του νατρίου, προσθέτοντας περισσότερο κάλιο.

Παρατίθεται ένα ημερήσιο μενού για υψηλή κατανάλωση καλίου, βάσει των προτάσεων του Μπέσκος και της Βανέσα Κινγκ, διαιτολόγου:

Πρωινό

• Σμούθι με μπανάνα, μια χούφτα σπανάκι και ένα ποτήρι χυμό πορτοκάλι
• Γιαούρτι με βερίκοκα και μπανάνα
• Τοστ ολικής άλεσης με φέτες αβοκάντο και σπόρους τσία
• Μια μερίδα γιαούρτι για επιπλέον κάλιο και πρωτεΐνες (προαιρετικά)

Δεκατιανό

• Μια κούπα πεπόνι
• Μείγμα φρούτων πλούσιων σε κάλιο, όπως μπανάνες, φράουλες και ακτινίδια

Μεσημεριανό

• Μαγειρεμένο κοτόπουλο με ντοματίνια, αγγούρι και πιπεριές, με ελαιόλαδο, χυμό λεμονιού και βότανα
• Μια μικρή μερίδα γλυκοπατάτες στον ατμό
• Μπαστουνάκια καρότου με χούμους

Απογευματινό σνακ

• Μια χούφτα αμύγδαλα
• Λίγες σταφίδες

Δείπνο

• Τηγανητός τόνος ή ψητός σολομός με λεμόνι και βότανα (χωρίς αλάτι)
• Ρύζι με ψητή κολοκύθα και λαχανάκια Βρυξελλών
• Ψητή πατάτα με τη φλούδα (αντί για ρύζι)

Επιδόρπιο (προαιρετικό)

• Φρέσκο πεπόνι
• Μικρό μπολ με μίγμα μούρων

* * * * *

Το κάλιο βρίσκεται άφθονο σε πολλά τρόφιμα, όχι μόνο στις μπανάνες όπως πιστεύουν πολλοί. Τα φυλλώδη λαχανικά, οι πατάτες, τα γαλακτοκομικά, τα όσπρια, οι ξηροί καρποί και φρούτα όπως τα βερίκοκα, τα πορτοκάλια και το πεπόνι είναι όλες εξαιρετικές πηγές. Τα περισσότερα από αυτά τα τρόφιμα έχουν φυσικά χαμηλή περιεκτικότητα σε νάτριο, το οποίο βοηθά στη διατήρηση μιας πιο υγιεινής αναλογίας νατρίου προς κάλιο, σύμφωνα με τη Λένον.

«Η μείωση της πρόσληψης νατρίου μέσω των επεξεργασμένων τροφίμων και του φαγητού των εστιατορίων είναι εξίσου σημαντική», προσθέτει, σημειώνοντας ότι η προετοιμασία περισσότερων γευμάτων στο σπίτι επιτρέπει στους ανθρώπους να ελέγχουν καλύτερα την πρόσληψη νατρίου και τη διατροφή τους γενικότερα.

Ακόμη και απλές αλλαγές, όπως η επιλογή κονσερβών με χαμηλή περιεκτικότητα σε νάτριο ή η χρήση βοτάνων αντί για αλάτι, κάνουν διαφορά.

Στην κουζίνα της Σου Μπέκερ πάντα κάτι ψήνεται. Το άρωμα των μπαχαρικών, της ζάχαρης, της μαγιάς και του αλευριού αιωρούνται στον αέρα. Ταψιά, φόρμες και φορμάκια για κέικ βγαίνουν από τα ντουλάπια, έτοιμα για τη δουλειά της ημέρας. Όμως αυτό που κάνει αυτήν την κουζίνα να διαφέρει πραγματικά είναι ότι όσο κι αν ψάξετε, δεν θα βρείτε ούτε μια συσκευασία αλευριού του εμπορίου. Κι αυτό γιατί η Σου, συγγραφέας, podcaster και δασκάλα μαγειρικής, αλέθει εδώ και 30 χρόνια το δικό της αλεύρι από ολόκληρους σπόρους.

Η ενασχόλησή της με το φρεσκοαλεσμένο αλεύρι ξεκίνησε το 1992, όταν διάβασε ένα άρθρο σε επιστημονικό ιατρικό περιοδικό. Τότε σπούδαζε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια και είχε αναπτύξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μικροβιολογία των τροφίμων. Το άρθρο συσχέτιζε τη ραγδαία πτώση της υγείας των Αμερικανών με την επικράτηση του βιομηχανικά αλεσμένου άσπρου αλευριού, τη δεκαετία του 1920. Κάθε καρπός σιταριού αποτελείται από τρία μέρη: το πίτουρο (φλοιός), το φύτρο και το ενδόσπερμα. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, οι σπόροι αλέθονταν ολόκληροι στους μύλους, αλλά λόγω των ελαίων, βιταμινών και πρωτεϊνών που περιέχονται στο φύτρο και στο πίτουρο, το αλεύρι δεν κράταγε και έπρεπε να καταναλωθεί σχετικά γρήγορα..

Τη δεκαετία του 1870, επιστήμονες ανακάλυψαν πως αν αφαιρέσουν το φύτρο και το πίτουρο πριν από το άλεσμα, μπορούν να παράγουν αλεύρι (λευκό) με μεγάλη διάρκεια ζωής, κάτι που σήμαινε ότι μπορούσαν να παράγουν τεράστιες ποσότητες. Δεν γνώριζαν όμως ότι έτσι αφαιρούνται και τα περισσότερα θρεπτικά στοιχεία και οι φυτικές ίνες του αλευριού. Το αποτέλεσμα ήταν να εμφανιστούν ασθένειες όπως η πελάγρα, που προκαλείται από έλλειψη νιασίνης, και μάστιζε τις ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα. Η συσχέτιση μεταξύ της νόσου και της διατροφικής έλλειψης εξηγήθηκε επιστημονικά μόλις τη δεκαετία του 1930. Η Μπέκερ ταράχτηκε βαθιά, διαβάζοντας αυτές τις πληροφορίες.

«Μεγάλωσα στον [αμερικανικό] Νότο, οπότε το να μαγειρεύουμε και να ψήνουμε από την αρχή ήταν φυσικό για μένα. Επίσης, πάντοτε ήθελα η οικογένειά μου να τρέφεται με αληθινό φαγητό. Αλλά εκείνο το άρθρο μού άνοιξε τα μάτια. Ήξερα ότι κάτι έπρεπε να αλλάξουμε», λέει αναφερόμενη στην απαρχή της δραστηριότητάς της.

 

Την ίδια εβδομάδα, αγόρασε έναν μικρό μύλο και σπόρους σίτου και ξεκίνησε να αλέθει μόνη της αλεύρι. «Ήταν απόλυτα λογικό, τόσο από επιστημονική όσο και από θεολογική άποψη. Τα δημητριακά είναι το πιο πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά τρόφιμο που μας έδωσε ο Θεός. Το καθημερινό μας ψωμί προορίζεται να μας θρέφει», επισημαίνει η Μπέκερ, όχι μόνο ως επιστήμονας τροφίμων, αλλά και ως μητέρα εννέα παιδιών — επτά βιολογικών και δύο υιοθετημένων.

Ήθελε να δει πώς θα επηρέαζε αυτή η αλλαγή την υγεία της οικογένειάς της. Τα αποτελέσματα ξεπέρασαν κάθε της προσδοκία. «Από την πρώτη μέρα, τα χρόνια γαστρεντερικά μου προβλήματα εξαφανίστηκαν. Μέσα σε μία εβδομάδα είδα τη συγκέντρωσή μου να βελτιώνεται και την ενέργειά μου να αυξάνεται. Σε έναν μήνα, οι λιγούρες για ζάχαρη είχαν χαθεί. Τα παιδιά σταμάτησαν να έχουν μύξες και ωτίτιδες, και αν αρρώσταιναν, ανάρρωναν πολύ πιο γρήγορα», λέει. «Και φυσικά, το ψωμί ήταν πεντανόστιμο.»

Δεν άργησε να φτάσει η φήμη του σε φίλους, συγγενείς και γείτονες που άρχισαν να της ζητούν να τους φτιάξει ψωμί. Ενθουσιασμένη από την ανακάλυψή της και με διάθεση προσφοράς, η Μπέκερ και ο σύζυγός της, Μπραντ, άνοιξαν το 1993 το The Bread Beckers, έναν φούρνο στο γκαράζ τους. Την ίδια χρονιά, τους προσκάλεσαν να διδάξουν σε εκπαιδευτική έκθεση οικοδιδασκαλίας πώς φτιάχνεται το ψωμί με φρεσκοαλεσμένο αλεύρι. Η μεγάλη επιτυχία του σεμιναρίου και η αυξανόμενη ζήτηση τούς ανάγκασαν να σχεδιάσουν εκ νέου την επιχείρησή τους.

 

«Θυμάμαι να λέω στον άντρα μου: ‘Δεν νομίζω ότι είναι δουλειά μου να φτιάχνω ψωμί για όλο τον κόσμο. Πρέπει να διδάξω τους άλλους να φτιάχνουν το δικό τους ψωμί’. Ο Θεός θέλησε να γίνουμε σαν τον Ιωσήφ, που προσέφερε σιτηρά στον λαό του σε εποχή πείνας», εξηγεί η Μπέκερ.

Έτσι, μετέτρεψαν την επιχείρησή τους σε συνεταιρισμό σιτηρών, προσφέροντας όχι μόνο αλεσμένα δημητριακά και σπόρους, αλλά και ό,τι χρειάζεται ένας αρτοποιός: μύλους, βιβλία, μπαχαρικά, ζυμωτήρια.

Το 1999, οι Bread Beckers μεταφέρθηκαν σε μία αποθήκη 900 τ.μ. στο Γούντστοκ της Τζόρτζια. Σήμερα, η επιχείρηση αποτελεί το μεγαλύτερο κέντρο διακίνησης δημητριακών στη νοτιοανατολική Αμερική, και βοηθά χιλιάδες ανθρώπους να αλλάξουν τρόπο διατροφής και να βελτιώσουν την υγεία τους.

Περισσότερο κι από την επαγγελματική επιτυχία και τα οφέλη για την υγεία, αυτό που ενθαρρύνει κυρίως την Μπέκερ να συνεχίσει είναι οι μαρτυρίες όσων ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν φρεσκοαλεσμένο, σπιτικό αλεύρι. «Έχουμε ακούσει πολλές ιστορίες ανθρώπων που ανέκαμψαν από χρόνιες παθήσεις, από άτομα με κοιλιοκάκη και υπερευαισθησία στη γλουτένη που απολαμβάνουν ξανά το ψωμί, και από γονείς που βλέπουν θαυμαστές αλλαγές στην υγεία και την όρεξη των παιδιών τους. Τις λέμε ‘ιστορίες του ψωμιού’, γιατί το μόνο που άλλαξε ήταν το ψωμί που έτρωγαν», εξηγεί η Σου.

Βασικός εξοπλισμός 

Παρότι η σπιτική άλεση αλευριού ίσως ακούγεται τρομακτική στην αρχή, η διαδικασία είναι εξαιρετικά απλή. Ο βασικός εξοπλισμός είναι ο μύλος για τα δημητριακά. Η Μπέκερ χρησιμοποιεί τον ηλεκτρικό μύλο WonderMill (περίπου 300 ευρώ), που αλέθει μέχρι και οκτώ φλιτζάνια δημητριακών τη φορά και μπορεί να αλέσει πολλά είδη σπόρων. Ο μύλος αποτελείται από τρία μέρη: τη δεξαμενή, τον μηχανισμό άλεσης και το δοχείο συλλογής. Ρίχνετε τα δημητριακά στη δεξαμενή, αυτά πέφτουν στα χαλύβδινα μαχαίρια του μύλου και αλέθονται. Το φρέσκο αλεύρι μαζεύεται στο δοχείο από κάτω.

«Οι κεφαλές του WonderMill είναι οι ίδιες που χρησιμοποιούν για τη φαρμακευτική βιομηχανία. Είναι αυτοκαθαριζόμενα, οπότε δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για τη συντήρηση, και δίνουν πολύ ψιλό και ομοιόμορφα αλεσμένο αλεύρι», σημειώνει η Μπέκερ. Προτείνει επίσης τον μύλο NutriMill (το πιο δημοφιλές ηλεκτρικό μοντέλο κοστίζει 400 ευρώ). Υπάρχουν και χειροκίνητοι παραδοσιακοί μύλοι με πέτρα, αλλά με αυτούς η διαδικασία είναι πολύ πιο αργή ― ένας ηλεκτρικός μύλος αλέθει μισό κιλό σιτάρι σε μισό λεπτό, λέει.

Το άλλο απαραίτητο συστατικό είναι ασφαλώς τα ίδια τα δημητριακά. Οι Bread Beckers αποστέλλουν ολόκληρους σπόρους σε όλη την Αμερική — μηδική, φαγόπυρο, βρόμη, ρύζι, καλαμπόκι, ντίνκελ (spelt), κεχρί, σίκαλη, σόργο, φασόλια, σιτάρι και πολλά άλλα. Τα δημητριακά παραδίδονται σε σφραγισμένους κουβάδες τροφίμων των 19 κιλών, επαρκούν για περίπου πενήντα τρεις φρατζόλες ψωμί και διατηρούνται για μεγάλο διάστημα χωρίς να αλλοιώνονται.

«Ακόμη έχω σιτάρι από τη σοδειά του 2000 στη ντουλάπα μου», σχολιάζει η Μπέκερ.

 

Όσο για το είδος των σπόρων που θα προμηθευτείτε, εξαρτάται από αυτά που θέλετε να φτιάξετε: «Το σκληρό κόκκινο σιτάρι είναι ιδανικό για όλες τις χρήσεις, το λευκό σκληρό είναι καλύτερο για γλυκά και ζύμες που θέλετε να είναι πιο μαλακές», συμπληρώνει. Οι τιμές διαφέρουν ανάλογα με το είδος.

Ένα ακόμα εργαλείο που προτείνει η Μπέκερ (χωρίς να το θεωρεί απολύτως αναγκαίο για αρχάριους) είναι ένα ισχυρό μίξερ πάγκου. «Χρειάζεστε κάτι δυνατό για να ζυμώνετε μεγάλες ποσότητες καθημερινά», λέει. Η ίδια χρησιμοποιεί το Encarsrum original, που πλησιάζει τη στιβαρότητα των επαγγελματικών μηχανημάτων.

Άλεσμα και ψήσιμο

Η διαδικασία της άλεσης στο σπίτι δεν θα μπορούσε να είναι πιο απλή: βάζετε τους σπόρους στη δεξαμενή, θέτετε τον μύλο σε λειτουργία και αφήνετε το φρέσκο αλεύρι να τρέξει στο δοχείο συλλογής. «Είναι τόσο εύκολο», λέει η Μπέκερ. Όσον αφορά τις αναλογίες, ένα φλιτζάνι σπόρων δίνει περίπου 1,5 φλιτζάνι αλεύρι. Μετά το άλεσμα, το αλεύρι πρέπει να καταναλωθεί γρήγορα, γιατί τα θρεπτικά συστατικά οξειδώνονται και χάνεται μέρος της θρεπτικής του αξίας. «Το αλεύρι διατηρείται για περίπου μια εβδομάδα στο ψυγείο, σε αεροστεγές δοχείο, αλλά προσπαθήστε να το χρησιμοποιήσετε νωρίτερα», συμβουλεύει η Μπέκερ.

Αφού αλέσετε, ξεκινήστε το ζύμωμα. Το υπέροχο με το αλεύρι δικής σας άλεσης είναι ότι σπάνια χρειάζεται να αλλάξετε τις συνταγές που χρησιμοποιούν εμπορικό αλεύρι. Στο βιβλίο της The Essential Homeground Flour Book, η Μπέκερ παραθέτει αναλυτικές οδηγίες για το πώς θα φτιάξετε το δικό σας αλεύρι γενικής χρήσης. Για ψωμί με μαγιά, προτείνει σκληρό σιτάρι ή μείγμα του με σπελτ, σίκαλη ή καμούτ. Το ίδιο ισχύει και για τα ψωμιά χωρίς μαγιά ή προζύμι, με τη Μπέκερ να προτείνει μαλακό σιτάρι, σπελτ ή σίκαλη. «Τα αλεύρια αυτά έχουν μεγαλύτερη υγρασία και βγάζουν μαλακότερο, πιο απολαυστικό ψωμί. Ακολουθήστε τις συνταγές σας κανονικά. Η μόνη διαφορά θα είναι το γευστικό αποτέλεσμα, που θα είναι ασύγκριτα καλύτερο», λέει η Μπέκερ.

 

Στους αρχάριους ‘μυλωνάδες’ και σε οικογένειες με μικρά παιδιά προτείνει απλές συνταγές στην αρχή. Το προαναφερθέν βιβλίο της είναι γεμάτο με βήμα-βήμα συνταγές για ψωμιά, μάφιν, τηγανίτες, κέικ, μπισκότα κ.ά. «Βρείτε τι αρέσει στην οικογένειά σας και ξεκινήστε από αυτό. Μην αρχίσετε με προζύμι, είναι πιο πολύπλοκο. Θα φτάσετε εκεί με τον καιρό», συμβουλεύει.

Οικιακή άλεση και οικονομία

Μπορεί να σας εντυπωσιάζει το αρχικό κόστος του εξοπλισμού που απαιτείται για να φτιάχνετε το ψωμί σας από τον σπόρο, όμως η άλεση στο σπίτι αποδεικνύεται εξαιρετικά συμφέρουσα. «Το ψωμί που φτιάχνω με χορταίνει και με ικανοποιεί περισσότερο, έτσι δεν μπαίνω στην κουζίνα για να τσιμπήσω άσκοπα και αγοράζω λιγότερα τρόφιμα, άρα περνώ λιγότερο χρόνο ψωνίζοντας και μαγειρεύοντας. Επίσης, είστε πιο υγιείς, άρα πηγαίνετε λιγότερο συχνά στον γιατρό. Σκεφτείτε πόσο κερδισμένοι βγαίνετε μακροπρόθεσμα από αυτή την αλλαγή», λέει η Μπέκερ.

Μάφιν με μήλο, μύρτιλο και αμύγδαλο

Χωρίς γλουτένη, χωρίς γαλακτοκομικά, χωρίς αυγά

 

Ο συνδυασμός αλεύρου αμυγδάλου και ρυζιού δίνει στα μάφιν υγρή υφή και υπέροχη γεύση. Είναι τόσο νόστιμα που κανείς δεν θα καταλάβει πως δεν περιέχουν γλουτένη, γαλακτοκομικά και αυγά.

Υλικά

Για 12 μάφιν ή για 24–30 μικρά μάφιν

• 2 κ.γλ. σπόρους τσία
• 6 κ.σ. νερό
• ½ φλ. λεπτοαλεσμένο αλεύρι αμυγδάλου
• 1 ½ φλ. φρέσκο αλεύρι καστανού ρυζιού
• 1 κ.γλ. μπέικιν πάουντερ
• 1 κ.γλ. μαγειρική σόδα
• ½ κ.γλ. αλάτι
• ¼ φλ. λάδι καρύδας λιωμένο
• ½ φλ. ρευστό μέλι
• 1 κ.γλ. φυσικό εκχύλισμα βανίλιας
• ½ κ.γλ. εκχύλισμα αμυγδάλου (προαιρετικά)
• 1 φλ. πολτό μήλου ή μήλο τριμμένο
• 1 φλ. φρέσκα ή κατεψυγμένα μύρτιλα

Εκτέλεση

Βουτυρώστε ένα ταψί για 12 μάφιν ή για 24 μικρά μάφιν. Προθερμάνετε τον φούρνο στους 180°C.

Σε μικρό μπολ, ανακατέψτε τους σπόρους τσία με το νερό και αφήστε για 5 λεπτά να πήξει.

Σε μεγάλο μπολ, χτυπήστε μαζί το αλεύρι αμυγδάλου, το αλεύρι ρυζιού, το μπέικιν, τη σόδα και το αλάτι. Κάντε μία λακκουβίτσα στο κέντρο.

Σε άλλο μπολ, ανακατέψτε το λάδι καρύδας με το μέλι, προσθέστε τη μάζα τσία, τη βανίλια και το εκχύλισμα αμυγδάλου (αν βάλετε). Χτυπήστε καλά. Προσθέστε τον πολτό μήλου και ανακατέψτε.

Ρίξτε όλο το μείγμα στο αλεύρι ανακατεύοντας μέχρι να ομογενοποιηθούν. Τέλος, ενσωματώστε απαλά τα μύρτιλα. Μοιράστε σε φόρμες και ψήστε για 20-25 λεπτά ώσπου να ροδίσουν και να επανέρχονται όταν τα ακουμπάτε ελαφρά.

Αφήστε να κρυώσουν 5 λεπτά στη φόρμα, έπειτα μεταφέρετε σε πιατέλα ή σχάρα.

*Από το βιβλίο The Essential Homeground Flour Book της Sue Becker © 2016. Αναδημοσίευση κατόπιν αδείας. Διατίθεται σε βιβλιοπωλεία και ηλεκτρονικά καταστήματα*

Του Ryan Cashman

Το 2021, μια ομάδα δώδεκα επιστημόνων δημοσίευσε μια αξιοσημείωτη μελέτη στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό Aging. Η μελέτη περιγράφει πώς μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη κλινική δοκιμή σε σαράντα τρεις υγιείς ενήλικες άνδρες, ηλικίας από 50 έως 72 ετών, κατέδειξε ότι τεκμηριωμένες αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν πράγματι να μειώσουν τη βιολογική ηλικία.

Η ομάδα που συμμετείχε στη θεραπεία ακολούθησε ένα πρόγραμμα καθοδήγησης σχετικά με τις διατροφικές συνήθειες, τη ρουτίνα ύπνου, τη σωματική άσκηση και τη χαλάρωση, με συμπληρώματα προβιοτικών (ευεργετικά μικρόβια για το έντερο) και φυτοθρεπτικών συστατικών (ουσίες που βρίσκονται στα φυτά και πιστεύεται ότι ωφελούν την ανθρώπινη υγεία). Η ομάδα ελέγχου δεν δέχτηκε καμία παρέμβαση.

Μετά από οκτώ εβδομάδες, οι ερευνητές συνέλεξαν δείγματα σιέλου προκειμένου να αξιολογήσουν δείκτες υγείας των συμμετεχόντων. Διαπιστώθηκε ότι η ομάδα που είχε υιοθετήσει αλλαγές στη διατροφή και στον τρόπο ζωής παρουσίασε πιο ευνοϊκά μοριακά χαρακτηριστικά, μεταξύ των οποίων δείκτες σχετιζόμενοι με τη βιολογική ηλικία του DNA. Συγκεκριμένα, υπήρξε μείωση της βιολογικής ηλικίας έως και τρία έτη.

Τρία φλιτζάνια τσάι oolong την ημέρα

Εφόσον τα ευρήματα της μελέτης επιβεβαιωθούν και σε μελλοντικές, μακροχρόνιες έρευνες που θα περιλαμβάνουν και γυναίκες, τότε η υιοθέτηση ορισμένων από τις παρεμβάσεις της ομάδας θεραπείας θα μπορούσε να αποτελέσει μια ενδεχομένως αποτελεσματική στρατηγική για την προαγωγή της υγιούς γήρανσης. Μεταξύ των παρεμβάσεων της έρευνας περιλαμβανόταν και η κατανάλωση τριών φλιτζανιών τσαγιού oolong ημερησίως.

Η Δρ Κάρα Φιτζέραλντ, μία από τους συγγραφείς της μελέτης, είναι φυσικοπαθολόγος με έδρα το Κοννέκτικατ και συγγραφέας του βιβλίου Younger You: Reduce Your Bio Age and Live Longer, Better (2022). Σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στον ιστότοπό της, εξηγεί ότι το oolong περιέχει μια φυτική ουσία που ονομάζεται EGCG (επιγαλλοκατεχίνη γαλλική). Η EGCG έχει συσχετιστεί με προστατευτική δράση έναντι της νόσου Αλτσχάιμερ, του καρκίνου, των καρδιαγγειακών παθήσεων, της υπέρτασης, της αντίστασης στην ινσουλίνη και της παχυσαρκίας.

Τι είναι το oolong

Το oolong [ούλονγκ], που σημαίνει «μαύρος δράκος» στα κινέζικα, είναι ένα τσάι από την Κίνα, ιδιαίτερα δημοφιλές και στην Ταϊβάν. Όλα τα τσάγια προέρχονται από το φυτό Camellia sinensis. Ανάλογα με τον τρόπο επεξεργασίας του φυτού, μπορεί να παραχθεί πράσινο, λευκό, κίτρινο, oolong, μαύρο ή pu’er τσάι.

Τα πράσινα, λευκά και κίτρινα τσάγια υφίστανται αποξήρανση στον ήλιο και θερμική επεξεργασία, χωρίς να προηγηθεί οξείδωση των φύλλων. Αντιθέτως, το μαύρο τσάι υφίσταται πλήρη οξείδωση πριν από την τελική του επεξεργασία.

Το oolong είναι μερικώς οξειδωμένο, κατά 10-70%. Αυτή η μερική οξείδωση του χαρίζει μια πιο απαλή, ξυλώδη γεύση, που είναι ταυτόχρονα γευστική και ελαφριά. Κάποια oolong είναι τόσο ελαφρά οξειδωμένα που μοιάζουν με πράσινο τσάι, αλλά πιο απαλό· άλλα έχουν πιο ζεστή και ήπια γεύση.

Παρόλο που κάθε ποικιλία διαφέρει, πολλά oolong περιέχουν λιγότερη καφεΐνη από τα μαύρα τσάγια.

Δημοφιλή τσάγια oolong

Υπάρχουν πολλές ποικιλίες oolong. Μερικές από τις πιο γνωστές είναι οι:

• Da Hong Pao (Μεγάλος κόκκινος μανδύας) από το βουνό Γουγί της Κίνας.
• Tie Guan Yin (Σιδερένια θεά της ευσπλαχνίας) από το Ανσί της Κίνας ή το Μουτζά της Ταϊβάν.
• Gao Shan Cha (Τσάι ψηλού βουνού) από το Αλισάν της Ταϊβάν.
• Dong Fang Mei Ren (Ανατολική ομορφιά): Λέγεται ότι άρεσε ιδιαίτερα στη βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ και ότι εκείνη την ονόμασε.

Οφέλη για την υγεία

Υπάρχουν πολλά οφέλη από την καθημερινή κατανάλωση τσαγιού oolong. Μια ανασκόπηση 11 σελίδων, που δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2022 στο περιοδικό Food Science and Human Wellness, κατέληξε ότι το oolong διαθέτει αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις, αντικαρκινικές, αντιβιοτικές και αντιπαχυσαρκικές ιδιότητες.

Αλλά δεν σταματά εκεί. Το oolong φαίνεται επίσης να βελτιώνει το μικροβίωμα του εντέρου και να προστατεύει την καρδιά και το ήπαρ.

«Αν και το oolong είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στις ασιατικές χώρες, οι χαρακτηριστικές βιοδραστικές ενώσεις του έχουν μελετηθεί λιγότερο σε σύγκριση με το πράσινο και το μαύρο τσάι», αναφέρεται στο άρθρο. Οι περισσότερες μελέτες που περιλαμβάνονται στην εν λόγω ανασκόπηση βασίζονται σε εργαστηριακά πειράματα σε τρωκτικά· ωστόσο, έχει καταγραφεί ευνοϊκή επίδραση και στην ανθρώπινη υγεία.

Ευεργετικές ενώσεις

Αυτά τα οφέλη αποδίδονται πιθανώς σε μια σειρά ενώσεων που ονομάζονται theasinensins. Η λέξη προέρχεται από το «thea» (τσάι) και το λατινικό όνομα του φυτού, sinensis. Η theasinensin A είναι μια φυσική ένωση που βρίσκεται στο oolong.

Έρευνα του 2015 έδειξε ότι οι διαφορετικοί τρόποι επεξεργασίας του φυτού αλλάζουν αυτές τις ενώσεις, χαρίζοντας διαφορετικές βιοχημικές επιδράσεις σε κάθε τύπο τσαγιού.

Οι theasinensins βοηθούν στη σταθεροποίηση του σακχάρου στο αίμα (αντιδιαβητική δράση) και ενδέχεται να βοηθούν το σώμα να ανακάμψει πιο γρήγορα μετά από έντονη άσκηση.

Οφέλη για την καρδιά

Το oolong περιέχει επίσης GABA (γάμμα-άμινο-βουτυρικό) και L-θεανίνη — δύο ενώσεις που δρουν συμπληρωματικά προς την καφεΐνη, προάγοντας μια κατάσταση ήρεμης και διαυγούς εγρήγορσης, αντί της νευρικότητας που συχνά σχετίζεται με την κατανάλωση καφέ.

Αναγνωρίζοντας τα οφέλη του GABA και την αγορά εμπλουτισμένων τροφίμων στην Ασία, οι επιστήμονες βρήκαν τρόπους να πολλαπλασιάσουν το GABA στο τσάι αφήνοντάς το να υποστεί ζύμωση σε περιβάλλον αζώτου, χωρίς οξυγόνο. Αυτά τα τσάγια παράγονται στην Ταϊβάν και την Ιαπωνία και είναι πολύ δημοφιλή.

Μελέτη του 2019 εξέτασε τις επιδράσεις του oolong εμπλουτισμένου με GABA στην καρδιακή υγεία και τα επίπεδα στρες. Η παρακολούθηση των συμμετεχόντων έγινε μέσω ηλεκτροκαρδιογραφήματος, ενώ τα επίπεδα αντίληψης του στρες αξιολογήθηκαν με τη χρήση τεστ αριθμητικών υπολογισμών.

Μετά την κατανάλωση φρεσκοπαρασκευασμένου oolong — μισού με προσθήκη GABA και μισού χωρίς — τα επίπεδα στρες ήταν σημαντικά χαμηλότερα στην ομάδα που κατανάλωσε το εμπλουτισμένο με GABA τσάι. Παράλληλα, παρατηρήθηκε αυξημένη μεταβλητότητα του καρδιακού ρυθμού — ένας σημαντικός δείκτης καρδιοαναπνευστικής υγείας, σχετικός με τη διαχείριση του στρες.

Τι να προσέξετε

Αυτή η έρευνα μπορεί να σας δώσει την εντύπωση ότι το oolong είναι ωφέλιμο παντού και πάντα. Όμως υπάρχουν επιφυλάξεις.

Μην το πίνετε με άδειο στομάχι — μπορεί να προκαλέσει ζαλάδα και ναυτία, μια κατάσταση γνωστή ως «μέθη από τσάι».

Επίσης, αποφύγετε την κατανάλωση oolong τρεις με τέσσερις ώρες πριν τον ύπνο. Παρά τα ηρεμιστικά του αποτελέσματα, η καφεΐνη μπορεί να επηρεάσει τον ύπνο σας.

Για να είναι η εμπειρία πιο απολαυστική, πιείτε το όσο είναι ακόμη ζεστό.

Είναι εύκολο να διαβάσει κανείς για το GABA και τη θεανίνη και να θελήσει να αγοράσει συμπληρώματα. Ωστόσο, η ίδια η διαδικασία της απόλαυσης ενός φρεσκοπαρασκευασμένου τσαγιού — το να κρατάτε στα χέρια σας τη ζεστή κούπα, να εισπνέετε το άρωμά του και να γεύεστε την πρώτη γουλιά — είναι από μόνη της μία χαλαρωτική και θετική εμπειρία.

Των Jennifer Margulisb και Joe Wang

Αποκαλούμενο και «χρυσός καρπός», αυτό το ταπεινό σιτηρό τρέφει και βοηθά την ανθρωπότητα εδώ και χιλιάδες χρόνια με τις ευρύτατες θεραπευτικές του ιδιότητες, που κυμαίνονται από την ανακούφιση της ξηροφθαλμίας και την υποστήριξη της νεφρικής λειτουργίας έως τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και τη χρήση του στην κατασκευή βιοδιασπώμενων ιατρικών εμφυτευμάτων, γνωστές τόσο στη σύγχρονη δυτική επιστήμη όσο και στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική (ΠΚΙ).

Ανακούφιση από την ξηροφθαλμία

Υπάρχουν κίτρινες και λευκές ποικιλίες καλαμποκιού, με τις κίτρινες να είναι ιδιαίτερα πλούσιες σε β-καροτένιο, πρόδρομο της βιταμίνης Α.

Μελέτη του 2011 έδειξε ότι η κατανάλωση 300 γραμμαρίων κίτρινου καλαμποκιού καθημερινά, μαζί με μία μικρή ποσότητα λίπους, παρέχει περίπου 1,2 χιλιοστόγραμμα β-καροτένιο. Αυτό αντιστοιχεί στο 40%-50% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης βιταμίνης Α για ενήλικες, κάτι που το καθιστά εξαιρετική πηγή αυτής της βιταμίνης για χορτοφάγους.

Η μακροχρόνια έλλειψη βιταμίνης Α, σύμφωνα με έρευνες, αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης ξηροφθαλμίας ή συνδρόμου ξηρών οφθαλμών.

Σε περιπτώσεις έλλειψης βιταμίνης Α, ο επιπεφυκότας και ο κερατοειδής χιτώνας του ματιού μπορεί αρχικά να στεγνώσουν και στη συνέχεια να κάνουν φλεγμονή, η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε έλκος με πύον. Σε σοβαρές περιπτώσεις, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε νυχτερινή τύφλωση.

Η βιταμίνη Α παίζει ζωτικό ρόλο στη διατήρηση της ακεραιότητας του επιθηλιακού ιστού – του προστατευτικού στρώματος που καλύπτει τα όργανα και τις δομές του σώματος. Ο επιθηλιακός ιστός υπάρχει σε όλο το σώμα, συμπεριλαμβανομένου του επιπεφυκότα και του κερατοειδούς, των ρινικών οδών, της στοματικής κοιλότητας, του φάρυγγα, του πεπτικού σωλήνα, του αναπνευστικού σωλήνα, των χοληφόρων πόρων, της ουροδόχου κύστης, της ουρήθρας, των σπερματικών πόρων, των σαλπίγγων και της μήτρας.

Όταν η βιταμίνη Α είναι ανεπαρκής, οι επιθηλιακές επιφάνειες μπορεί να υποστούν κερατινοποίηση, κατά τη διάρκεια της οποίας ο ιστός γίνεται ξηρός, παχύς και επιρρεπής σε βλάβες. Οι μεμβράνες των ματιών, που αποτελούνται από επιθηλιακό ιστό, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες στην ξηρότητα όταν υπάρχει έλλειψη βιταμίνης Α, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε σύνδρομο ξηροφθαλμίας.

Ομοίως, η εκφύλιση του επιθηλιακού βλεννογόνου του αναπνευστικού συστήματος μπορεί να αυξήσει την ευαισθησία σε λοιμώξεις όπως το κρυολόγημα και ο βήχας. Η κερατινοποίηση των επιθηλιακών ιστών στα νεφρά, την ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα αυξάνει τον κίνδυνο νεφρολιθίασης και ουρολιθίασης, ενώ οι επιθηλιακές αλλαγές στους χοληφόρους πόρους συμβάλλουν στη δημιουργία χολόλιθων, αν και απαιτούνται περαιτέρω έρευνες για την πλήρη κατανόηση αυτών των συσχετισμών.

Υποστήριξη της νεφρικής λειτουργίας

Η σοβαρή ανεπάρκεια βιταμίνης Α συνδέεται και με αυξημένο κίνδυνο νεφρολιθίασης. Στην παραδοσιακή ιατρική, οι ρίζες και το μετάξι της καλαμποκιάς χρησιμοποιούνται σε αφεψήματα βοτάνων για την υποστήριξη της νεφρικής λειτουργίας και τη βοήθεια στην αποβολή των λίθων.

Μελέτη του 2023 διαπίστωσε ότι τα νήματα του καλαμποκιού — οι λεπτές, νηματοειδείς ίνες κάτω από το φλοιό του καλαμποκιού — συμβάλλουν στη διαχείριση των νεφρικών λίθων.

Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, το μετάξι του καλαμποκιού και η ρίζα του καλαμποκιού χρησιμοποιούνται, συχνά σε συνδυασμό με άλλα βότανα, για την αντιμετώπιση παθήσεων όπως οι πέτρες στα νεφρά και η χοληδόχος κύστη.

Από όλα τα μέρη της καλαμποκιάς, το μετάξι του καλαμποκιού είναι το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο στα παραδοσιακά φάρμακα. Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, το μετάξι του καλαμποκιού έχει γλυκιά γεύση και ουδέτερη έως ελαφρώς θερμή φύση. Χρησιμοποιείται συχνά για την προώθηση της ούρησης (διουρητική δράση), τη διακοπή της αιμορραγίας, την υποστήριξη της έκκρισης της χολής και τη μείωση της αρτηριακής πίεσης.

Τα νήματα καλαμποκιού χρησιμοποιούνται παραδοσιακά και σε ορισμένες περιπτώσεις κλινικά για την αντιμετώπιση παθήσεων όπως οίδημα σχετιζόμενο με νεφρίτιδα, υπέρταση, διαβήτη, χολοκυστίτιδα (φλεγμονή της χοληδόχου κύστης) και ηπατίτιδα (φλεγμονή του ήπατος).

Μελέτες έχουν δείξει ότι το καλαμπόκι είναι πλούσιο σε πολυφαινόλες και άλλα αντιοξειδωτικά. Έρευνες σε ζώα υποδηλώνουν ότι μπορεί να συμβάλει στην προστασία από νεφρική βλάβη και να ενισχύσει την έκκριση ινσουλίνης, ευνοώντας τη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα.

Διαχείριση της αρτηριακής πίεσης, του σακχάρου στο αίμα και της χοληστερόλης

Κλινική δοκιμή του 2016 έδειξε ότι η κατανάλωση αραβοσιτελαίου συμβάλλει στη μείωση των επιπέδων χοληστερόλης στο αίμα, ιδίως της χοληστερόλης χαμηλής πυκνότητας, η οποία συνδέεται στενά με την ανάπτυξη αθηροσκλήρωσης (σκλήρυνση των αρτηριών που προκαλείται από τη συσσώρευση πλάκας).

Λόγω των ιδιοτήτων του, που μειώνουν τη χοληστερόλη, το αραβοσιτέλαιο θεωρείται μια καλή επιλογή υγιεινού λίπους για άτομα με αθηροσκλήρωση, στεφανιαία νόσο, υπέρταση, λιπώδη ήπατος ή παχυσαρκία, καθώς και για ηλικιωμένους που διατρέχουν κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων.

Υποστήριξη της χρήσης βιοδιασπώμενων εμφυτευμάτων

Το καλαμπόκι έχει και μια καινοτόμο εφαρμογή στη βιοϊατρική επιστήμη: την παραγωγή βιοδιασπώμενων εμφυτευμάτων. Με τη ζύμωση του αμύλου του καλαμποκιού με βακτήρια γαλακτικού οξέος συντίθεται ένα πολυμερές υψηλού μοριακού βάρους που ονομάζεται πολυγαλακτικό οξύ (PLA), το οποίο συχνά αναφέρεται ως «πλαστικό καλαμποκιού».

Το PLA χρησιμοποιείται για την κατασκευή μιας ποικιλίας προσωρινών ιατρικών συσκευών, όπως βίδες οστών, πλάκες στερέωσης, καρφίτσες και χειρουργικά ράμματα. Αυτά τα εμφυτεύματα παρέχουν δομική υποστήριξη κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επούλωσης και σταδιακά αποσυντίθενται και απορροφώνται από τον οργανισμό, εξαλείφοντας την ανάγκη για δεύτερη χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεσή τους.

Παραδοσιακές θεραπείες για τη διαχείριση διαφόρων παθήσεων

Ηπατίτιδα, χολοκυστίτιδα, χολόλιθοι

Συστατικά

• 30 γρ. μετάξι καλαμποκιού
• 30 γρ. αρτεμισία capillaris
• 20 γρ. πικραλίδα

Προετοιμασία

Ξεπλύνετε καλά όλα τα συστατικά και τοποθετήστε τα σε ένα κεραμικό δοχείο.

Προσθέστε περίπου 1 λίτρο νερό.

Όταν αρχίσει να βράζει, χαμηλώστε τη φωτιά και σιγοβράστε μέχρι το υγρό να μειωθεί περίπου στο μισό (0,5 λίτρο).

Χωρίστε το σε δύο μερίδες. Πίνετε μία το πρωί και μία το βράδυ.

Εάν μετά τη λήψη του αφεψήματος εμφανιστεί γαστρεντερική δυσφορία ή διάρροια, μπορεί να οφείλεται στην ψυχρή φύση της συνταγής. Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, τα βότανα ταξινομούνται με βάση τις ενεργειακές τους ιδιότητες: ψυχρά, θερμά, ζεστά και δροσερά.

Τα ψυχρά βότανα χρησιμοποιούνται για την απομάκρυνση της εσωτερικής θερμότητας και της φλεγμονής, αλλά σε όσους είναι ευαίσθητοι στο κρύο η υπερβολική πρόσληψη μπορεί να προκαλέσει δυσφορία. Σε τέτοιες περιπτώσεις, συνιστάται η μείωση της δοσολογίας.

Διαβήτης

Συστατικά

• 30 γρ. μετάξι καλαμποκιού

Προετοιμασία

Βάλτε το μετάξι καλαμποκιού σε 800  ml νερό.

Σιγοβράστε μέχρι το υγρό να μειωθεί μειωθεί περίπου στο μισό.

Χωρίστε το σε δύο μερίδες και πιείτε και τις δύο την ίδια ημέρα.

Σημείωση: Κατναλώνετέ το καθημερινά επί δέκα συνεχόμενες ημέρες για να δείτε αποτελέσματα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, εάν χρειαστεί.

Χρόνια νεφρίτιδα, οίδημα, δυσκολία στην ούρηση

Συστατικά

• 30 γρ. σπόροι καλαμποκιού
• 15 γρ. φούντες καλαμποκιού

Προετοιμασία

Βάλτε τα συστατικά σε 1 λίτρο νερό.

Σιγοβράστε μέχρι το υγρό να μειωθεί περίπου στο μισό.

Χωρίστε το σε δύο μερίδες. Πιείτε τη μία το πρωί και την άλλη το βράδυ.

Πνευμονική φυματίωση

Συστατικά

• 60 γρ. φούντες καλαμποκιού
• Ζάχαρη σε κομμάτια, κατά βούληση

Προετοιμασία

Βάλτε τις φούντες καλαμποκιού σε 800 ml νερό.

Σιγοβράστε μέχρι το υγρό να μειωθεί στο μισό.

Προσθέστε ζάχαρη σε κομμάτια, κατά βούληση.

Χωρίστε το σε δύο μερίδες. Πιείτε μία το πρωί και μία το βράδυ.

Αιματουρία (αίμα στα ούρα)

Συστατικά

• 30 γρ. φούντες καλαμποκιού
• 30 γρ. καπσέλα (‘πουγκί του βοσκού’)
• 30 γρ. ρίζα Imperata

Προετοιμασία

Βάλτε τα συστατικά σε 1 λίτρα νερό.

Σιγοβράστε μέχρι το υγρό να μειωθεί στο μισό.

Χωρίστε σε δύο μερίδες. Πίνετε μία το πρωί και μία το βράδυ.

Νυχτερινές εφιδρώσεις

Συστατικά

• Μυελός καλαμποκιού (το μαλακό λευκό εσωτερικό μέρος), όσο χρειάζεται

Προετοιμασία

Βάλτε τον φλοιό του κοτσανιού του καλαμποκιού σε 800 ml νερό.

Σιγοβράστε μέχρι το υγρό να μειωθεί στο μισό.

Χωρίστε σε δύο μερίδες. Πίνετε μία το πρωί και μία το βράδυ.

Ουροποιητικά συμπτώματα που σχετίζονται με γονόρροια

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν συχνή ούρηση, χαμηλή απόδοση και καύσο στον κάτω κοιλιακό τοίχο και την ουρήθρα.

Συστατικά

• 90 γρ. φλοιός ή ρίζα καλαμποκιού

Προετοιμασία

Ξεπλύνετε καλά και βάλτε σε 800 ml νερό.

Σιγοβράστε μέχρι το υγρό να μειωθεί στο μισό περίπου.

Χωρίστε σε δύο μερίδες. Πίνετε μία το πρωί και μία το βράδυ.

Προφυλάξεις για την κατανάλωση καλαμποκιού

Περιορίστε την κατανάλωση καλαμποκιού σε περιπτώσεις αδύναμης πέψης.

Τα άτομα με κακή πεπτική λειτουργία πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων καλαμποκιού, καθώς η ινώδης φύση του το καθιστά δύσκολο στην πέψη και μπορεί να επιδεινώσει τις γαστρεντερικές ενοχλήσεις.

Αποφύγετε να βασίζεστε στο καλαμπόκι ως κύριο τρόφιμο μακροπρόθεσμα

Το καλαμπόκι περιέχει νιασίνη (βιταμίνη Β3) σε δεσμευμένη μορφή, που δεν απορροφάται εύκολα από τον οργανισμό με τις συνήθεις μεθόδους μαγειρέματος.

Όταν καταναλώνεται ως κύρια πηγή τροφής για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς κατάλληλη επεξεργασία, μπορεί να οδηγήσει σε πελλάγρα, μια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από δερματίτιδα, διάρροια και άνοια.

Η προσθήκη μίας μικρής ποσότητας μαγειρικής σόδας βοηθά στην απελευθέρωση της νιασίνης, βελτιώνοντας τη βιοδιαθεσιμότητά της και μειώνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης πελλάγρας.

Μην τρώτε χαλασμένο ή μουχλιασμένο καλαμπόκι

Το καλαμπόκι που έχει υγρανθεί, μουχλιάσει ή αλλοιωθεί με οποιονδήποτε άλλο τρόπο μπορεί να παραγάγει αφλατοξίνες, ένα είδος μυκοτοξίνης που είναι γνωστό ότι είναι καρκινογόνες.

Αποφύγετε το ποπ κορν εάν έχετε τάση για εσωτερική ζέστη

Το ποπ κορν μπορεί να μην είναι κατάλληλο για ορισμένα άτομα, όπως τα άτομα με διαβήτη και όσους έχουν σύνδρομο περι-εμμηνόπαυσης ή κάποιο σύνδρομο ξηρότητας που σχετίζεται με «ανεπάρκεια γιν, που οδηγεί σε υπερδραστηριότητα της φωτιάς», η οποία αναφέρεται σε μια παθολογική κατάσταση κατά την οποία τα σωματικά υγρά εξαντλούνται, παρουσιάζοντας συχνά συμπτώματα όπως ζεστά χέρια και πέλματα, εξάψεις, νυχτερινή εφίδρωση, ξηροστομία και κόκκινη ή ξηρή γλώσσα.

Η τακτική κατανάλωση ποπ κορν μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα σε αυτά τα άτομα, καθώς παράγει εσωτερική θερμότητα όταν μαγειρεύεται σε υψηλές θερμοκρασίες.

Ένα θεραπευτικό σιτηρό με ρίζες στην παράδοση και την επιστήμη

Είτε απολαμβάνετε ένα φρέσκο καλαμπόκι είτε πίνετε τσάι από μετάξι καλαμποκιού είτε επωφελείστε από τις ιατρικές καινοτομίες με βάση το καλαμπόκι, το αραποσίτι αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της λειτουργίας της τροφής ως φάρμακο.

Όντας γνωστό στην αρχαία βοτανολογία και έχοντας και την υποστήριξη της σύγχρονης επιστήμης, το καλαμπόκι ενισχύει την υγεία των ματιών και των νεφρών, τον μεταβολισμό, και συμβάλλει στις επεμβάσεις. Όπως με όλα τα φάρμακα, η κατανάλωση σύμφωνα με τις προσωπικές ανάγκες και ιδιαιτερότητες του κάθε οργανισμού είναι βασικό στοιχείο επιτυχημένης και ωφέλιμης χρήσης.

Συμβουλευτείτε έναν εξειδικευμένο γιατρό πριν χρησιμοποιήσετε κάποιο φυτικό φάρμακο με καλαμπόκι και ενσωματώστε το στη διατροφή σας ως μέρος ενός ισορροπημένου τρόπου ζωής.

Του Kuo-Pin Wu

Η πρώτη σημαντική μελέτη για τους ιαπωνικούς κήπους χρονολογείται από τον 11ο αιώνα. Είναι αξιοσημείωτο ότι ορισμένες από τις βασικές αρχές σχεδιασμού τους, όπως η αποτύπωση του πνεύματος της φύσης, εξακολουθούν να είναι σε ισχύ ακόμη και σήμερα. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που κάνουν αυτούς τους κήπους τόσο ιδιαίτερους;

Έρευνες δείχνουν ότι η επαφή με τη φύση προκαλεί θετικά συναισθήματα – ωστόσο δεν είναι όλοι οι χώροι πρασίνου εξίσου θεραπευτικοί, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη. Οι συγγραφείς ανακάλυψαν ότι ένας καλά σχεδιασμένος ιαπωνικός κήπος ενθαρρύνει το βλέμμα να περιπλανιέται πιο μακριά και πιο γρήγορα, και αυτό μειώνει τον καρδιακό ρυθμό και βελτιώνει τη διάθεση.

Η κίνηση των ματιών μειώνει το στρες

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Frontiers in Neuroscience, συμβάλλει στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ένας κήπος μπορεί να συντείνει στη μείωση των οργανικών και ψυχολογικών συμπτωμάτων του στρες.

Ένας παραδοσιακός τύπος ιαπωνικού κήπου είναι ο κήπος παρατήρησης. Αυτός ο τύπος προορίζεται για θέαση από ένα στρατηγικό σημείο, σε αντίθεση με την εμπειρία που προσφέρει η περιήγηση μέσα σε έναν κήπο. Προηγούμενη μελέτη της ερευνητικής ομάδας έδειξε ότι το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα (το μέρος του νευρικού συστήματος που προάγει τη χαλάρωση) υπερισχύει έναντι του συμπαθητικού νευρικού συστήματος (του συστήματος μάχης ή φυγής) όταν τα μάτια κινούνται εμπρός-πίσω. Ένας ιαπωνικός κήπος προάγει αυτού του είδους την κίνηση πολύ περισσότερο από έναν ευρωπαϊκό.

Για να διερευνήσουν περαιτέρω πώς η κίνηση των ματιών συμβάλλει στη χαλάρωση, οι ερευνητές διεξήγαγαν μια νέα μελέτη, η οποία συνέκρινε τα αποτελέσματα της θέασης του διάσημου κήπου Μούριν-αν του Κυότο με αυτά του κήπου του Πανεπιστημίου του Κυότο.

 

Ο κήπος Μούριν-αν είναι προσεκτικά σχεδιασμένος και συντηρείται σχολαστικά, ενώ ο κήπος του πανεπιστημίου έχει διαφορετικό σχεδιασμό και δέχεται λιγότερη περιποίηση. Οι οργανικές αντιδράσεις των συμμετεχόντων μετρήθηκαν με τη χρήση καρδιομετρητών, καταγραφών των κινήσεων των ματιών και επιπέδων αγωγιμότητας του δέρματος, τα οποία αντανακλούν την παρασυμπαθητική και τη συμπαθητική δραστηριότητα. Οι ψυχολογικές αντιδράσεις αξιολογήθηκαν μέσω ενός ερωτηματολογίου διάθεσης.

Τα ευρήματα αποκάλυψαν συσχετισμό μεταξύ των κινήσεων των ματιών και της μείωσης του στρες. Στον κήπο Μούριν-αν, οι κινήσεις των ματιών των συμμετεχόντων ήταν ταχύτερες και οι οπτικές μετατοπίσεις τους εκτεταμένες, με τα μάτια να σαρώνουν οριζόντια όλη τη σκηνή πιο συχνά. Αν και οι δύο κήποι βελτίωσαν τη διάθεση των συμμετεχόντων, μόνο ο κήπος Μούριν-αν οδήγησε σε μέτρια μείωση του καρδιακού ρυθμού.

Διαφορές μεταξύ των δύο κήπων

Η σύγκριση των δύο κήπων αποκαλύπτει σχεδιαστικούς παράγοντες που μπορεί να εξηγούν τα αποτελέσματα της μελέτης. Ο κήπος Μούριν-αν διαθέτει συγκεκριμένα σχεδιαστικά  στοιχεία και υψηλό επίπεδο φροντίδας που ενθαρρύνουν τις κινήσεις των ματιών που συνδέονται με τη χαλάρωση, δήλωσε ο συγγραφέας Καρλ Χέρουπ, νευροβιολόγος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, σε δελτίο Τύπου.

Και οι δύο κήποι έχουν νερό, δέντρα, πέτρες και μια γέφυρα. Ωστόσο, στον κήπο του πανεπιστημίου, τα πιο ελκυστικά στοιχεία ήταν συγκεντρωμένα στο κέντρο, ενώ στον κήπο Μούριν-αν, τα στοιχεία αυτά ήταν κατανεμημένα πιο ομοιόμορφα και οριζόντια.

Επιπλέον, τα φυτά στον κήπο Μούριν-αν ήταν προσεκτικά κλαδεμένα για να υπάρχει οπτική ισορροπία στο σύνολο. Τα δέντρα στο προσκήνιο είχαν αραιωθεί επιλεκτικά, επιτρέποντας την ανεμπόδιστη θέα του μέσου και του μακρινού τμήματος του κήπου μέσα από τα κλαδιά.

Αντίθετα, ο κήπος του πανεπιστημίου δεν είχε ισορροπία. Ένας κέδρος που δεν είχε κλαδευτεί εμπόδιζε τη θέα με το πυκνό φύλλωμά του. Τα ζιζάνια ήταν ορατά και σκουπίδια ήταν σκορπισμένα σε όλον τον χώρο.

«Οι δύο κήποι διαθέτουν παρόμοια στοιχεία και μέγεθος, αλλά η διευθέτηση και το επίπεδο συντήρησης είναι πολύ διαφορετικά», δηλώνει η συγγραφέας Σέικο Γκότο, ερευνήτρια και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Ναγκασάκι. «Το κλειδί δεν είναι τα στοιχεία, αλλά η ποιότητα της χωροταξικής σύνθεσης και της συντήρησης», εξήγησε στην The Epoch Times μέσω email.

Από τις διαφορές μεταξύ του κήπου Murin-an και του κήπου του πανεπιστημίου, μπορούμε να συμπεράνουμε τα ακόλουθα:

* Η ισορροπημένη τοποθέτηση των στοιχείων σε έναν κήπο ενθαρρύνει την κίνηση των ματιών περισσότερο από ό,τι η συγκέντρωση του ενδιαφέροντος σε ένα κεντρικό σημείο.

* Τα στοιχεία του κήπου που εμποδίζουν το βλέμμα έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση της κίνησης των ματιών.

* Η κακή συντήρηση του κήπου αποθαρρύνει την κίνηση των ματιών και δεν επιδρά θετικά στο στρες.

Ιαπωνικοί κήποι έναντι δυτικών κήπων

Μια άλλη μελέτη της ερευνητικής ομάδας, που δημοσιεύθηκε στο Journal of Eye Movement Research, υποδηλώνει ότι οι ιαπωνικοί κήποι προάγουν τη γαλήνη πιο αποτελεσματικά από άλλα φυσικά περιβάλλοντα, όπως οι γαλλικοί κήποι ή οι δασικοί χώροι. Για να διερευνήσουν τα αίτια, οι ερευνητές συνέκριναν τη συμπεριφορά του βλέμματος και την επίδραση της θέασης ενός ιαπωνικού κήπου με αυτές της θέασης μιας αυλής. Η συμπεριφορά του βλέμματος στον ιαπωνικό κήπο συσχετίστηκε με μεγαλύτερη συγκέντρωση και εμπλοκή, και συνεπακόλουθα χαλάρωση, τόσο στους Ιάπωνες όσο και στους Καυκάσιους θεατές.

Για να εξηγήσουν γιατί οι ιαπωνικοί κήποι προκαλούν αυτή τη συμπεριφορά του βλέμματος, οι συγγραφείς εξέτασαν τις διαφορές στο σχεδιασμό μεταξύ των ιαπωνικών και των δυτικών κήπων. Οι ιαπωνικοί κήποι είναι φυσιοκρατικοί, σχεδιασμένοι να αντικατοπτρίζουν τη φύση και να βοηθούν τον θεατή να φανταστεί ένα μεγαλύτερο τοπίο με αφετηρία το περιορισμένο περιβάλλον του κήπου. Τέτοιοι κήποι χρησιμοποιούν πολλούς τρόπους για να δημιουργήσουν αυτή την ψευδαίσθηση, όπως το κλάδεμα των δέντρων και η στρατηγική τοποθέτηση των βράχων, που ενθαρρύνουν την επιβράδυνση του βλέμματος, την παρατήρηση των επιμέρους στοιχείων, τον διαλογισμό και τον στοχασμό.

Στη μελέτη, ο ιαπωνικός κήπος είχε πολλά υποστοιχεία τοποθετημένα μπροστά ή δίπλα στο κύριο στοιχείο, ενισχύοντας το ενδιαφέρον. Αυτή η κατασκευή είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία πολλαπλών σημείων εστίασης που οδηγούσαν απαλά το βλέμμα του θεατή αργά και έμμεσα προς το κέντρο.

Αντίθετα, οι δυτικοί κήποι είναι συχνά γεωμετρικοί, οδηγώντας το βλέμμα του θεατή απευθείας σε ένα κύριο σημείο εστίασης, αντί σε πολλαπλά. Η αυλή που χρησιμοποιήθηκε στη μελέτη είχε λιγότερα υποστηρικτικά στοιχεία στο κέντρο, κάνοντας τα μάτια των θεατών να μετακινούνται γρήγορα μεταξύ του κέντρου και της περιφέρειας. Αυτές οι γρήγορες εναλλαγές και μετατοπίσεις δρουν ανασταλτικά για την επίτευξη γαλήνης και στοχαστικής διάθεσης.

Ιαπωνικοί κήποι και άνοια

Μια ξεχωριστή μελέτη της ερευνητικής ομάδας, που δημοσιεύθηκε στο Journal of Alzheimer’s Disease, εξέτασε τα οφέλη της παρατήρησης ιαπωνικών κήπων για άτομα με προχωρημένη άνοια. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η θέαση τέτοιων κήπων μπορεί να ανακουφίσει από το στρες και να βελτιώσει τη μνήμη και τη λεκτική έκφραση. Οι συγγραφείς σημείωσαν ότι η εμπειρία ήταν ολιστική και όχι καθαρά οπτική και πρότειναν την έκθεση σε ιαπωνικούς κήπους ως συμπληρωματική θεραπεία στις υπάρχουσες θεραπείες για την άνοια.

Δημιουργήστε μία όαση στην αυλή σας

«Ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει μια γαλήνια όαση στην αυλή του, χρησιμοποιώντας τις αρχές των ιαπωνικών κήπων», δήλωσε η Γκότο, η οποία είπε στην Epoch Times ότι «τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για τη χαλάρωση περιλαμβάνουν ηρεμία, καθαριότητα και αφαίρεση, και μεταδίδουν μία φυσική αίσθηση». Όρισε την αφαίρεση ως την τοποθέτηση των στοιχείων με τέτοιο τρόπο ώστε ο θεατής να μπορεί να φανταστεί ένα ευρύτερο φυσικό τοπίο, όπως νησιά σε έναν ωκεανό ή μια βουνοκορφή που αναδύεται μέσα από τα σύννεφα.

 

 

Η Γκότο σημείωσε ότι τα φυτά και οι βράχοι παίζουν κεντρικό ρόλο σε έναν ιαπωνικό κήπο, οπότε η διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ των φυτών είναι ζωτικής σημασίας για τον σχεδιασμό. Το πολυεπίπεδο αποτέλεσμα που δημιουργείται από τα αραιωμένα δέντρα προσκαλεί τους θεατές να παραμείνουν, ενθαρρύνοντας τον στοχασμό για το βάθος και το νόημα της σκηνής. «Αυτό χαλαρώνει τους ανθρώπους», είπε.

Για περισσότερες συμβουλές σχετικά με τη δημιουργία ενός ήσυχου κήπου, η Epoch Times συμβουλεύτηκε τον κηπουρό Άντριου Γκρίφιθ, ιδρυτή της Garden Furniture.

«Έχω δει από πρώτο χέρι πώς ο σχεδιασμός ενός κήπου επηρεάζει όχι μόνο τον φυσικό χώρο, αλλά και το πνεύμα του θεατή», είπε ο Γκρίφιθ μέσω email. «Σε αντίθεση με την τολμηρή, πολύχρωμη πληθωρικότητα πολλών αμερικανικών κήπων, οι κήποι ιαπωνικού στιλ αποπνέουν τη λεπτή δύναμη της ηρεμίας, δίνοντας προτεραιότητα στον μινιμαλισμό, τα φυσικά υλικά και την ασύμμετρη ισορροπία.»

Ο Γκρίφιθ πρόσθεσε ότι ενώ ο τυπικός αμερικανικός κήπος μπορεί να διαθέτει εποχιακά λουλούδια και σαφώς καθορισμένο τοπίο, ένας ιαπωνικός κήπος προκαλεί ηρεμία μέσω προσεκτικά επιλεγμένων στοιχείων — χαλίκι, βρύα, λεκάνες νερού και πέτρινα φανάρια — όλα επιλεγμένα για τον συμβολισμό και την ηρεμία τους και όχι για την οπτική εντύπωση.

Για να δημιουργήσετε έναν μικρό ιαπωνικό κήπο στο σπίτι, ο Γκρίφιθ συνιστά να ξεκινήσετε με πρόθεση. Οι βασικές αρχές περιλαμβάνουν:

* Απλοποιήστε την παλέτα σας: Χρησιμοποιήστε αποχρώσεις του πράσινου, του κρεμώδους λευκού και του φυσικού καφέ. Αποφύγετε τα λουλούδια με έντονα χρώματα.

* Δώστε δομή: Συμπεριλάβετε ένα διακοσμητικό στοιχείο από μπαμπού, μια μικρή «λίμνη» από χαλίκι σκαμμένο σε κυματιστές γραμμές ή ασύμμετρα τοποθετημένες πέτρες.

* Προσθέστε επίπεδα με νόημα: Δημιουργήστε ένα ελικοειδές μονοπάτι από πέτρες που υποδηλώνει ένα ταξίδι. Τοποθετήστε ένα μοναδικό φανάρι για να προσφέρετε ένα ήσυχο σημείο για βραδινή περισυλλογή.

* Λάβετε υπόψη τον αρνητικό χώρο: Αυτό που δεν φυτεύετε έχει την ίδια σημασία με αυτό που φυτεύετε. Χρησιμοποιήστε τους κενούς χώρους για να δημιουργήσετε οπτική ισορροπία.

«Οι ιαπωνικοί κήποι δεν έχουν να κάνουν με την τελειότητα, αλλά με την προοπτική», λέει ο Γκρίφιθ. «Μας καλούν να επιβραδύνουμε, να παρατηρήσουμε και να νιώσουμε. Γι’ αυτό και βελτιώνουν τη διάθεσή μας.»

Της Mary West