ΕΥ ΖΗΝ

Ίσως έχετε δει τα όμορφα, χωρίς ακαταστασία σπίτια και έχετε διαβάσει για τα ανοιχτά προγράμματα επιτυχημένων μινιμαλιστών. Τέτοια ιδανικά εμπνέουν την αλλαγή στη ζωή μας και είναι ένα βοηθητικό αστέρι του βορρά για να μας καθοδηγήσει προς απλούστερους τρόπους ζωής.

Αλλά η πρακτική του μινιμαλισμού ήταν, για μένα και την οικογένειά μου, λίγο πιο χαοτική και πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθεί από ό,τι καταλαβαίνεις από τα ιδανικά.

Μην με παρεξηγείτε, ο μινιμαλισμός έχει ωφελήσει τη ζωή μου από τότε που άρχισα να ενδιαφέρομαι για το θέμα στο πανεπιστήμιο. Με βοήθησε να απωθήσω τις ισχυρές δυνάμεις του καταναλωτισμού, της απόσπασης της προσοχής, και της δυσαρέσκειας που θεωρώ ότι εμποτίζουν τη σύγχρονη ζωή. Η απλή ζωή με βοήθησε να απομακρύνω πολλή ψυχική και σωματική ακαταστασία για να κάνω χώρο για τα πράγματα που εκτιμώ περισσότερο—όπως η οικογένεια, η πίστη και οι δημιουργικές αναζητήσεις.

Απλώς η πρακτική του μινιμαλισμού, στο πλαίσιο της μεγάλης οικογένειας, είναι αρκετά προκλητική. Ενώ ο μινιμαλισμός κάνει τη ζωή εύκολη με πολλούς τρόπους, την κάνει πιο δύσκολη σε άλλους. Ο μινιμαλισμός δεν είναι απλώς μια ανάπαυλα από έναν πολυάσχολο κόσμο, είναι ένα γάντι που ρίχνεται ενάντια σε έναν πολύ πιο εύκολο δρόμο.

Φυσικά, έχω καταλάβει ότι αυτές οι προκλήσεις είναι απαραίτητες για μια ακμάζουσα ζωή. Για όποιον ενδιαφέρεται για τον μινιμαλισμό, αξίζει να μπει στον τρόπο ζωής με σαφή ρεαλισμό σχετικά με το τι χρειάζεται και πώς μπορεί να είναι δύσκολο.

Ελπίζω αυτά τα παραδείγματα να μην σας τρομάξουν, αλλά μάλλον να ανοίξουν το μυαλό σας στο πώς ο μινιμαλισμός είναι μια επιδίωξη που αντιβαίνει στον μοντέρνο πολιτισμό.

Θέλω να έχω εμπειρίες 

Λόγω της μεγάλης μου επιθυμίας για καινοτομία, θέλω πάντα να δοκιμάζω νέες ιδέες ή μονοπάτια. Αυτό αντιτίθεται ενάντια στην επιθυμία μου να ζω απλά και να παραμένω συγκεντρωμένος στους τρέχοντες στόχους μου, αλλά νομίζω ότι το συνολικό αποτέλεσμα είναι μια υγιής ένταση μεταξύ αυτών των δύο δυνάμεων, τις οποίες εκτιμώ.

Πρέπει να ομολογήσω, ωστόσο, ότι μερικές φορές αισθάνομαι ότι χάνω μια υπέροχη ιδέα και αυτό κάνει την πρακτική του μινιμαλισμού να φαίνεται περιοριστική. Προσπαθώ να υπενθυμίσω στον εαυτό μου ότι ο μινιμαλισμός δεν σημαίνει απλώς λιγότερο — σημαίνει να αφήνω χώρο για ό,τι είναι πιο σημαντικό — απλά πρέπει να ξέρω τι είναι αυτό.

Θέλω να νιώθω ότι κάνω πρόοδο

Από πολλές απόψεις, ο μινιμαλισμός είναι μια φιλοσοφία ικανοποίησης. Σε ωθεί να ικανοποιηθείς με λιγότερα αντί να θέλεις περισσότερα. Αυτό ισχύει για τα πάντα, από χρήματα και επαίνους μέχρι υπάρχοντα και ανέσεις. Ο μινιμαλισμός λέει να καταλάβεις τι είναι αρκετό και να σταματήσεις εκεί.

Αλλά μια ανταγωνιστική επιθυμία μέσα μου είναι η επιθυμία για πρόοδο. Μου αρέσει να βλέπω το κοινό του ιστολογίου μου και τον τραπεζικό μου λογαριασμό να μεγαλώνουν και η ζωή μου να γίνεται πιο εύκολη. Η προεπιλογή μου, αν δεν εστιάζω ενεργά στους δικούς μου ορισμούς επιτυχίας, είναι να επιστρέψω σε αυτά τα εύκολα σημεία αναφοράς για πρόοδο.

Θέλω να παρέχω στα παιδιά μου τις ίδιες ευκαιρίες με άλλα

Όταν είσαι γονιός, είναι φυσικό να θέλεις να δώσεις στα παιδιά σου ό,τι μπορείς—ειδικά όταν πρόκειται για ευκαιρίες. Όταν βλέπω τους φίλους μου να παίρνουν τα παιδιά τους σε αθλητικές προπονήσεις και μουσικά ρεσιτάλ και να γεμίζουν όλα τα βράδια τους με δραστηριότητες, μερικές φορές αναρωτιέμαι αν απογοητεύω τα παιδιά μου με το να μην τους προσφέρω το ίδιο.

Η γυναίκα μου και εγώ επιλέγουμε να έχουμε μεγαλύτερη οικογένεια αλλά όχι να δίνουμε προτεραιότητα σε δραστηριότητες εκτός σπιτιού. Τους ενθαρρύνουμε να παίξουν μεταξύ τους, με τους γείτονες και τους πολλούς ανθρώπους που προσκαλούμε στο σπίτι μας. Είναι μια αντιστάθμιση που έχουμε σκεφτεί βαθιά, αλλά μπορεί ακόμα να είναι μια πρόκληση στην πράξη.

Θέλω τις ίδιες ανέσεις και πολυτέλειες με αυτούς γύρω μου

Ανεξάρτητα από το πόσο πολύ έχουμε προχωρήσει στην ανάπτυξή μας, φαίνεται ότι η σύγκριση είναι ακριβώς δίπλα μας. Μπορεί να αλλάξουμε με ποιον ή ποιες πτυχές της ζωής συγκρίνουμε τον εαυτό μας, αλλά πάντα συγκρίνουμε.

Όταν επισκεπτόμαστε τους φίλους μας στα σπίτια τους, είναι φυσικό να εκτιμούμε κάποιες πολυτέλειες που μπορεί να απολαμβάνουν, ενώ εμείς δεν απολαμβάνουμε. Υποθέτω ότι είναι φυσικό να θέλεις κάτι τέτοιο. Δυστυχώς, παρά τα χρόνια της πρακτικής της απλότητας, αυτό μπορεί ακόμα να εξελιχθεί σε μια δυσανάλογα μεγάλη επιθυμία και να μου κλέψει τη χαρά για αυτό που ήδη έχω. Ελπίζω να συνεχίσω να αναπτύσσομαι σε αυτόν τον τομέα για τα επόμενα χρόνια.

Θέλω την κατάσταση που συνοδεύει τον πλούτο

Ο μινιμαλισμός είναι δύσκολος γιατί όλοι λαχταρούμε μια ανώτερη θέση. Σε αυτόν τον σύγχρονο κόσμο, η θέση απονέμεται σε όσους έχουν τα περισσότερα χρήματα, δύναμη ή σεξουαλική απήχηση. Η γυναίκα μου και εγώ έχουμε επιλέξει έναν δρόμο για να ελαχιστοποιήσουμε αυτές τις επιθυμίες και να τις αντικαταστήσουμε με μεγαλύτερες—την αγάπη του Θεού, της οικογένειας, των φίλων και την ικανοποίηση από την εργασία και την προσωπική ανάπτυξη.

Μερικές φορές, αυτοί οι έρωτες μπορεί να οδηγήσουν σε περισσότερο πλούτο και καλύτερη εικόνα, αλλά συχνά, σημαίνουν ότι επενδύουμε τον χρόνο και την ενέργειά μας διαφορετικά από τους άλλους. Είναι αλήθεια ότι, μερικές φορές, θέλω και τα δύο—να είμαι μινιμαλιστής και άτομο με υψηλά επιτεύγματα. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτά τα δύο πράγματα συχνά συγκρούονται και βρίσκω μεγάλη ευτυχία στη ζωή μου όπως ακριβώς είναι. Το να υπενθυμίζω στον εαυτό μου αυτές τις αλήθειες είναι απλώς μέρος του να ζει κανείς σκόπιμα και είναι μια πρόκληση που αναλαμβάνω με χαρά.

Tου Mike Donghia

Παρά τις προθέσεις μας, οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε τον χώρο να δημιουργήσουμε τον κήπο που θα θέλαμε. Αλλά αν χρησιμοποιήσετε τη φαντασία σας, ακόμη και η πιο μικρή αυλή ή αίθριο μπορεί να φιλοξενήσει πολλά λουλούδια και λαχανικά που καλλιεργούνται στο σπίτι.

Όλοι έχουμε ακούσει τη φράση «οὐκ ἐν τῷ πολλῷ το εὖ» – σε αυτή την περίπτωση, αληθεύει. Το να μάθετε πώς να φυτεύετε σε ένα μικρό χώρο είναι το κλειδί για την αστική κηπουρική. Ακόμα και η πιο μικρή βεράντα ή δωμάτιο μπορεί να πρασινίσει.

Ένας ζωντανός τοίχος

Αν δεν μπορείτε να απλώσετε το πράσινο οριζόντια, αναπτύξτε το κάθετα, με αναρριχητικά φυτά. Οι ‘ζωντανοί τοίχοι’ είναι κάθετες επιφάνειες στις οποίες τα φυτά είναι αγκυρωμένα σε μια δομή τοίχου, δημιουργώντας έναν καταπράσινο τοίχο από φύλλα και άνθη.

Για να δημιουργήσετε έναν ζωντανό τοίχο, μπορείτε να φτιάξετε ένα απλό ξύλινο σκελετό στον οποίο θα κρεμάσετε μια σχάρα παπουτσιών ή μερικές θήκες. Φυτέψτε κρεμαστά ή αναρριχητικά φυτά και δείτε τα να μεταμορφώνουν τον τοίχο σας, προσφέροντας παράλληλα ηχομόνωση και θερμομόνωση. Επιπλέον, ο κάθετος σχεδιασμός τους αποτρέπει τη σήψη των ριζών από το υπερβολικό πότισμα.

Φυτά εσωτερικού χώρου

Αν το σπίτι σας δεν έχει βεράντες, μπορείτε να στραφείτε στα φυτά εσωτερικού χώρου. Εάν είστε αρκετά τυχεροί και έχετε πολύ φυσικό φως στο διαμέρισμα ή το σπίτι σας, τα φυτά θα ευδοκιμήσουν.

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ζαρντινιέρες είτε γλάστρες που θα τοποθετήσετε κοντά σε σημεία με άφθονο φως. Σκεφθείτε ακόμη να βάλετε και στα ράφια σας γλάστρες, εκτός από βιβλία. Τα φυτά θα τραβούν το μάτι προς τα πάνω, δημιουργώντας την εντύπωση ενός μεγαλύτερου χώρου.

Πολλά φυτά εσωτερικού έχουν την ικανότητα να καθαρίζουν τον αέρα του σπιτιού από τις τοξικές και ρυπογόνες ουσίες, ενώ με τα μονοετή θα έχετε το πλεονέκτημα της ανανεωμένης διακόσμησης κάθε χρόνο.

Για τον καθαρισμό του αέρα, ενδείκνυνται οι ‘αράχνες’, οι φύκοι, το σπαθίφυλλο και ο αγγλικός κισσός. Οι πετούνιες, οι μπιγκόνιες και οι μαργαρίτες θα δώσουν χρώμα και ομορφιά στον χώρο σας.

Βότανα

Μια άλλη εξαιρετική επιλογή αστικής κηπουρικής για μπαλκόνι ή κουζίνα με περιορισμένο χώρο είναι ένας κήπος με βότανα. Μπορούν να χρησιμεύσουν ως πηγή διατροφής, καθώς και ως μια νόστιμη πράσινη επιλογή. Το θυμάρι, το δεντρολίβανο, ο βασιλικός και το φασκόμηλο είναι όλα εξαιρετικές επιλογές. Εάν έχετε έξι έως οκτώ ώρες άμεσο ηλιακό φως, μπορείτε να καλλιεργήσετε όλα τα αρωματικά βότανα που σας αρέσουν.

Ο μαϊντανός, η μέντα και ο άνηθος καλλιεργούνται εύκολα και αναπτύσσονται καλά στη σκιά. Μπορείτε να τα ξαναφυτέψετε σε πήλινα ή κεραμικά δοχεία ή, ακόμα καλύτερα, να χρησιμοποιήσετε άδεια βάζα, σπασμένα κύπελλα ή μεταλλικές φόρμες κέικ ως γλάστρες για την κουζίνα σας.

Πέργκολες και κρεβατίνες

Η στήριξη των φυτών ώστε να αναπτυχθούν σε ύψος μπορεί να αυξήσουν την παραγωγή σας έως και δέκα φορές στον ίδιο χώρο. Ως πρόσθετα οφέλη, οι κρεβατίνες εμποδίζουν την απορροή του νερού και τη συμπίεση του εδάφους, ενώ σας επιτρέπουν να εστιάσετε τις προσπάθειές σας σε μια μικρότερη περιοχή, χρησιμοποιώντας λιγότερο νερό και λίπασμα.

Μια πέργκολα στην ταράτσα όχι μόνο θα σας προσφέρει ίσκιο το καλοκαίρι ώστε να μπορείτε να απολαμβάνετε την παραμονή σας εκεί, αλλά θα βοηθήσει και στη μείωση της θερμοκρασίας του σπιτιού σας.

Στην ταράτσα μπορείτε επίσης να δημιουργήσετε έναν κοινόχρηστο κήπο, σε συνεννόηση με τους γείτονές σας ή τη διαχείριση της πολυκατοικίας σας, όπου μπορείτε να καλλιεργήσετε ακόμη και βρώσιμα είδη. Η πράσινη στέγη σας θα συμβάλλει τόσο στη βελτίωση του αέρα όσο και της αισθητικής της κοινότητάς σας – πολλές κοινότητες εισάγουν τώρα νόμους που απαιτούν όλα τα νέα κτήρια να έχουν πράσινη στέγη.

Συμπερασματικά, ένας καταπράσινος κήπος δεν απαιτεί μεγάλο χώρο και μπορείτε να καλλιεργήσετε ό,τι θέλετε σε έναν αστικό κήπο, συμπεριλαμβανομένων λαχανικών, φρούτων, λουλουδιών και αρωματικών βοτάνων. Με λιγότερη προσπάθεια από όσο νομίζετε, μπορείτε να φτιάξετε τον αστικό σας κήπο με όποιον τρόπο θέλετε και να μεταμορφώσετε ένα μικρό κομμάτι σκυροδέματος σε έναν καταπράσινο παράδεισο.

Κάποτε, σε έναν περισσότερο ηχηρό και ζωντανό κόσμο, η κοινωνία αγκάλιαζε το χρώμα όπως ένα νήπιο έκανε με ένα σετ μαρκαδόρων.

Τα αυτοκίνητα δεν ήταν απλώς αυτοκίνητα, ήταν παγώνια σε τροχούς, προκλητικά έντονα πορτοκαλί, αμετανόητα τιρκουάζ, και κίτρινα τόσο ραδιενεργά που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως σήματα κινδύνου.

Τοστιέρες χαμογελούσαν από πάγκους σε καμμένο πορτοκαλί και πράσινο αβοκάντο, χαρούμενα μαχόμενες με ταπετσαρίες που έμοιαζαν σαν να πήγαν ταξίδι σε βασίλειο των κίτρων. Ήταν, εν ολίγοις, ένα υπέροχο χάος.

Αλλά τώρα;

Τώρα όλοι κολυμπάμε σε μια άψυχη θάλασσα του ‘γκρεζ’, ένα χρώμα τόσο αδιάφορο που δεν μπορεί να αποφασίσει αν είναι μπεζ που προσπαθεί να είναι γκρι, ή γκρι που προσπαθεί να είναι μπεζ.

Η εποχή του ‘γκρεζ’

Πηγαίνετε σε έναν οποιονδήποτε χώρο στάθμευσης σήμερα, και θα βρεθείτε σε μια θλιβερή χωματερή μονοχρωματικής μετριότητας. Άσπρο. Μαύρο. Λίγες αποχρώσεις γκρι.

Κάποιος θαρραλέος ίσως θα πάει σε ασημί, αλλά αυτή είναι η όλη έκταση της επανάστασης.

Θυμάστε ότι κάποτε τα αυτοκίνητα εξέφραζαν μια προσωπικότητα; Ένα καυτό-ροζ κάμπριο έλεγε: «Κοίταξέ με, κάνω ταξίδια!» Ένα χάτσμπακ με πράσινο χρώμα ανακοίνωνε: «Με ενδιαφέρει περισσότερο η αίσθηση παρά οι τιμές απόσβεσης!»

Σήμερα, κάθε όχημα μοιάζει να είναι καθ’ οδόν για μια πολύ επίσημη, με χρωματικό κώδικα ντυσίματος, κηδεία.

Η ζοφερή πραγματικότητα είναι ότι οι άνθρωποι αγοράζουν γκρίζα αυτοκίνητα επειδή είναι «ασφαλή».

Ασφαλή δεν σημαίνει προστασία από σύγκρουση, αν και σίγουρα θα είναι εντάξει, αλλά ασφαλή σημαίνει ότι δεν θα κοκκινίσετε από ντροπή όταν προσπαθήσετε να τα μεταπωλήσετε.

Αλίμονο αν αγοράσετε ένα ζωντανό κόκκινο κάμπριο και καταστρέψετε το υπολογιστικό φύλλο απόσβεσης κάποιου μετρητή σεντ. Και έτσι, συμβιβαζόμαστε.

Μέχρι στιγμής, το 80 τοις εκατό όλων των νέων αυτοκινήτων που πωλούνται παγκοσμίως είναι σε χρώμα κλίμακας του γκρι, με το λευκό να προηγείται με 25 τοις εκατό, ακολουθούμενο από το γκρι με 21 τοις εκατό, και το μαύρο με 20 τοις εκατό. Αυτό, παρεμπιπτόντως, δεν είναι τυχαίο.

Σύμφωνα με γνώστες του κλάδου, επιλέγουμε αυτά τα «ασφαλή» χρώματα επειδή έχουν καλύτερη αξία μεταπώλησης.

Προφανώς, κανείς δεν θέλει να είναι το κορόιδο που προσπαθεί να πουλήσει ένα χάτσμπακ σε χρώμα κίτρινο-καναρινιού σε μια αγορά που έχει εμμονή με το «ό,τι ταιριάζει με τα πάντα».

Οι κατασκευαστές είναι τόσο συντονισμένοι με αυτή τη νεύρωση που έχουν εγκαταλείψει τελείως τα έντονα χρώματα εκτός και αν μετρήσετε το πορτοκαλί, που κουτσαίνοντας φτάνει το 0,6 τοις εκατό των αυτοκινήτων, ή το μωβ, μετά βίας εν ζωή, στο 0,1%.

Η ‘μπεζοποίηση’ των πάντων

Δεν είναι μόνο τα αυτοκίνητα που έχουν χάσει κάθε προσωπικότητα. Αυτή η μάστιγα της κατήφειας απλώνεται σε όλα.

Το HBO, κάποτε ένας φάρος σε ένα χαρούμενο γαλανόλευκο λογότυπο, τώρα έχει γίνει μονόχρωμο. Η επωνυμία του έχει υποστεί το εταιρικό ισοδύναμο του να κάνεις ένα κοντό κούρεμα μεσήλικα και να ισχυρίζεσαι: «Είναι για απλότητα».

Συσκευασίες, εσωτερικοί χώροι στο σπίτι, ντουλάπες, όλα είναι πλέον μια παλέτα που κάθε λογικό νήπιο με ένα κουτί ξυλομπογιές θα πετούσε έξω με αηδία.

Αλλά αυτό δεν είναι ένα σύγχρονο φαινόμενο. Η σήψη ξεκίνησε πολύ πριν κάποιος ακούσει τον όρο «ουδέτερα [χρώματα] ανοιχτών προοπτικών».

Το Μουσείο Επιστημών του Ηνωμένου Βασιλείου ανέλυσε 7.000 αντικείμενα και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το φλερτ της κοινωνίας με το χρώμα άρχισε να μας αφήνει ήδη από τη Βιομηχανική Επανάσταση.

Πριν από αυτό, τα αντικείμενα κατασκευάζονταν με αγάπη από ξύλα με ζωηρά χρώματα ή ζωγραφίζονταν στο χέρι με άγρια ​​έλλειψη συστολής.

Στη συνέχεια, τα εργοστάσια ενεπλάκησαν και ξαφνικά όλα έπρεπε να είναι ομοιόμορφα, αποτελεσματικά, και προφανώς να στερούνται οτιδήποτε απομακρυσμένα διασκεδαστικό.

Κι όμως, ιδού το κρίσιμο, η πραγματικά απογοητευτική, συγκλονιστική αλήθεια.

Αυτό δεν έχει να κάνει με την αισθητική ή την πολυπλοκότητα. Ω, όχι. Πρόκειται για «φόβο». Αυτό ισχύει. Φοβηθήκαμε τα χρώματα.

Κάπου στην πορεία, η κοινωνία αποφάσισε συλλογικά ότι οι αποχρώσεις πιο φωτεινές από τη «στάχτη του ξύλου» ήταν πολύ επικίνδυνες για να τις εμπιστευτούμε. Καλύτερα να κρατάτε τα πάντα ασφαλή, ήρεμα, και ανεπιτήδευτα.

Είναι σαν να φοβόμαστε ότι ένα γαλαζοπράσινο ψυγείο ή ένα κασκόλ σε κίτρινο μουσταρδί μπορεί να προκαλέσει μια κοινωνική κατάρρευση πλήρους κλίμακας.

Αλλά υπάρχει ελπίδα (και είναι ζωγραφισμένη με ροζ και μωβ βούλες)

Αλλά μην χάνετε κάθε ελπίδα. Η Επανάσταση ετοιμάζεται και είναι υπέροχη.

Η Apple (ναι, ο τεχνολογικός γίγαντας που κάποτε έκανε το λευκό συνώνυμο με την αυταρέσκεια) επανέφερε στα iMac πραγματικά χρώματα.

Οι εταιρείες χρωμάτων για τοίχους αναφέρουν αύξηση στους πελάτες που απαιτούν πλούσιους, μη απολογητικούς τόνους.

Ολόκληροι λογαριασμοί στο Instagram είναι αφιερωμένοι στην ανατρεπτική συγκίνηση τοίχων του σαλονιού που είναι βαμμένοι σε αποχρώσεις κοσμημάτων αντί για το τυπικό «ασαφές πόριτζ βρώμης».

Ακόμη και οι κόκκινες τραπεζαρίες επιστρέφουν, κάνοντας τα γεύματα να φαίνονται σαν δραματικές υποθέσεις αντάξιες των σαιξπηρικών μονόλογων.

Τώρα τι;

Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί εγγύηση ότι η παλέτα της κοινωνίας θα παραμείνει ζωντανή. Ο κόσμος θα κάνει πάντα μπρος-πίσω μεταξύ πληθωρικότητας και εγκράτειας. Το σημερινό μπεζ μπορεί να γίνει η αυριανή αναβίωση ψυχεδελικής ταπετσαρίας. Αλλά αυτό που δεν πρέπει να κάνουμε είναι να αφήσουμε την πρακτικότητα να υπαγορεύσει την αισθητική.

Γιατί ένας κόσμος χωρίς χρώμα δεν είναι απλώς βαρετός, είναι ανείπωτα τραγικός.

Είναι σαν να ψήνεις ένα κέικ και αποφασίζεις να μην βάλεις γλάσο επειδή θέλεις «απλότητα». Σίγουρα, το κέικ υπάρχει. Αλλά πού είναι η χαρά;

Πού είναι η ενθουσιώδης, ασύστολη απόλαυση τού να ρίχνεις την ζαχαρένια διακόσμηση; Η ασυγχώρητη παρακμή μιας παχιάς στρώσης βουτυρόκρεμας;

Η ζωή χωρίς χρώμα, χωρίς λίγη ένδοξη, περιττή υπερβολή, είναι απλώς ένα λυπημένο, στεγνό κέικ που προσποιείται ότι είναι αρκετό. Και, ειλικρινά, αρνούμαι να ζήσω έτσι.

Της Νικόλ Τζέιμς

Η σαλάτα βινεγκρέτ καθιερώθηκε ως βασικό στοιχείο της γαλλικής γαστρονομίας τον 17ο και 18ο αιώνα, όταν το ξύδι χρησιμοποιoύταν ευρέως για τη διατήρηση και τον αρωματισμό τροφίμων. Οι Γάλλοι σεφ τελειοποίησαν τη συνταγή, δημιουργώντας ισορροπημένες και γευστικές παραλλαγές που διέδωσαν τη φήμη της παγκοσμίως. Σήμερα, η βινεγκρέτ έχει πολλές παραλλαγές, ανάλογα με τα υλικά και τις γεύσεις της κάθε κουζίνας.

Η σαλάτα βινεγκρέτ στρώνεται με φυτικά έλαια ή μαγιονέζα, αν και τον 19ο αιώνα γινόταν αποκλειστικά με ένα ντρέσινγκ βασισμένο σε ξύδι, μουστάρδα και ελαιόλαδο. Χαρακτηρίζεται από την ξινή γεύση που της προσδίδει το ξύδι, από το οποίο πήρε και την ονομασία της (στα γαλλικά vinaigre είναι το ξύδι). Εκτός από τα λαχανικά, προστέθηκαν μήλα, ρέγκα και κρέμα γάλακτος. Αυτή ήταν η κλασική βινεγκρέτ, αν και η συνταγή της εποχής μας έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές.

Σήμερα, η κλασική βινεγκρέτ περιλαμβάνει βραστές πατάτες, παντζάρια, καρότα, πίκλες, φρέσκα ή  ξερά κρεμμύδια, με περιθώριο προσθήκης φασολιών, ή ξινολάχανου. Υπάρχουν επίσης συνταγές για βινεγκρέτ με αρακά. Παρόλο που πρόκειται για σαλάτα λαχανικών, η βινεγκρέτ φτιάχνεται μερικές φορές με ρέγκα, ακόμη και με μανιτάρια. Είναι ενδιαφέρον ότι ακόμη και οι πειρατές έφτιαχναν βινεγκρέτ, ονομάζοντάς τη σαλμαγκούντι. Η πειρατική βινεγκρέτ παρασκευαζόταν από οποιοδήποτε τηγανητό ή αλατισμένο κρέας, ψάρι, φυτικό λάδι, διάφορα λαχανικά, ακόμη και φρούτα όπως μάνγκο. Σήμερα, το σαλμαγκούντι στη Γαλλία είναι μια κρύα βινεγκρέτ με διάφορα μπαχαρικά και κρέας.

Η προετοιμασία της βινεγκρέτ έχει κάποια μυστικά. Για παράδειγμα, προκειμένου όλα τα συστατικά της να διατηρήσουν το χρώμα τους και να μην «ποτίσουν», κόβεται πρώτα το παντζάρι και περιχύνεται με λάδι. Επίσης, αν θέλετε να φτιάξετε βινεγκρέτ με κρεμμύδια, ορισμένοι μάγειρες συνιστούν να την προσθέσετε στη σαλάτα ακριβώς πριν την καταναλώσετε και να μη τη διατηρήσετε στο ψυγείο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η βινεγκρέτ με αγγούρια είναι επίσης ένα ευπαθές πιάτο. Προσπαθήστε να ετοιμάσετε ακριβώς την ποσότητα που θα χρειαστείτε, ώστε να μην μείνει.

Εγώ αποφάσισα να προσθέσω βρασμένο αμάρανθο, με πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα – ο αμάρανθος είναι ένα είδος δημητριακού εξαιρετικά ωφέλιμο για την υγεία και εμπλουτίζει τη σαλάτα βινεγκρέτ με ιδανικό τρόπο.

Σαλάτα βινεγκρέτ με σάλτσα μουστάρδας και αμάρανθο

Υλικά

600 γρ πατάτες
400 γρ παντζάρια – 400 g
200 γρ καρότα – 200 g
100 γρ αγγούρια τουρσί – 100 g
1 κρεμμύδι
200 γρ αρακά κονσέρβα
70 ml ελαιόλαδο – 70 ml
30 γρ μουστάρδα – 30 g
1 κ.γλ. μέλι
2 κ.σ. ξύδι
Αλάτι
Φρεσκοαλεσμένο μαύρο πιπέρι
100 γρ αμάρανθο

Εκτέλεση

1. Πλένουμε τις πατάτες, τα παντζάρια και τα καρότα και τα βάζουμε σε μια κατσαρόλα με αλατισμένο νερό που βράζει. Τα μαγειρεύουμε σε μέτρια φωτιά μέχρι να μαλακώσουν, περίπου 25-35 λεπτά, ανάλογα με το μέγεθος των λαχανικών.
2. Βγάζουμε τα έτοιμα λαχανικά από το νερό, τα κρυώνουμε, τα ξεφλουδίζουμε και τα κόβουμε σε κύβους.
3. Καθαρίζουμε το κρεμμύδι, το πλένουμε και το κόβουμε σε μικρά κυβάκια, το περιχύνουμε με βραστό νερό και το αφήνουμε για 5 λεπτά πριν στραγγίξουμε το νερό.
4. Κόβουμε τα αγγούρια σε κύβους και ανακατεύουμε όλα τα ψιλοκομμένα λαχανικά, προσθέτοντας τον αρακά.
5. Βράζουμε τον αμάρανθο μέχρι να γίνει, τον ξεπλένουμε και αφήνουμε να κρυώσει πριν τον προσθέσουμε στη σαλάτα.
6. Ετοιμάζουμε το ντρέσινγκ μουστάρδας για τη βινεγκρέτ: ανακατεύουμε το ελαιόλαδο με τη μουστάρδα, προσθέτουμε το ξύδι και το μέλι και ανακατεύουμε.
7. Καρυκεύουμε τη βινεγκρέτ με τη σάλτσα, αλατοπιπερώνουμε κατά βούληση, ανακατεύουμε και αφήνουμε για λίγο να δέσουν τα υλικά.

Καλή όρεξη!

Πηγές: Russian Food, Russian Food

Ο γάμος και οι ρομαντικές σχέσεις είναι όμορφες και ικανοποιητικές, αλλά συχνά είναι γεμάτες προκλήσεις που απαιτούν καλή διάθεση, χάρη και επιμονή. Αν θέλετε να βελτιώσετε τον γάμο σας ή να εμβαθύνετε στην κατανόηση της αγάπης, εξερευνήστε μαζί μου πώς οι θεμελιώδεις αρχές των σχέσεων και οι γνώσεις μου ως σύμβουλος μπορούν να βοηθήσουν τη σχέση σας να ευδοκιμήσει.

Η αγάπη ως σύμπραξη, όχι ως συναλλαγή

Στην κουλτούρα μας, η αγάπη θεωρείται συχνά ως ένα συναίσθημα – εφήμερο, υπό όρους και συνδεδεμένο με την προσωπική ευτυχία. Ωστόσο, η υγιής αγάπη είναι πολύ βαθύτερη. Ο γάμος και οι μακροχρόνιες σχέσεις δεν πρέπει να λειτουργούν ως ένα αλισβερίσι παροχών. Αντί για μια νοοτροπία του τύπου «θα κάνω αυτά που έχω να κάνω, αρκεί να κάνεις κι εσύ αυτά που έχεις να κάνεις», οι επιτυχημένες σχέσεις βασίζονται στη δέσμευση για αμοιβαία υποστήριξη, ανάπτυξη και σεβασμό. Η θεώρηση της αγάπης ως μια δια βίου συνεργασία επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε τις διαφωνίες, τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες και τις εποχές δυσκολιών.

Κοινές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα ζευγάρια

Στη συμβουλευτική μου πρακτική, έχω παρατηρήσει ότι ορισμένα θέματα υποβάλλουν τις σχέσεις σε δοκιμασία.

Διακοπές στην επικοινωνία

Η κακή επικοινωνία είναι μια από τις κύριες αιτίες διαμάχης στις σχέσεις. Οι παρεξηγήσεις, οι ανομολόγητες προσδοκίες και τα σκληρά λόγια διαβρώνουν την εμπιστοσύνη και τη σύνδεση.

Μη ρεαλιστικές προσδοκίες

Πολλοί άνθρωποι μπαίνουν στον γάμο με εξιδανικευμένες αντιλήψεις για το πώς «θα έπρεπε» να είναι ο σύντροφός ή η σχέση τους. Όταν η πραγματικότητα δεν ανταποκρίνεται σε αυτές τις προσδοκίες, επέρχεται απογοήτευση.

Αποφυγή ή κλιμάκωση της σύγκρουσης

Ορισμένα ζευγάρια αποφεύγουν εντελώς τις συγκρούσεις, οδηγώντας σε καταπιεσμένη δυσαρέσκεια. Άλλα, εμπλέκονται σε ανθυγιεινά μοτίβα κλιμάκωσης – οι διαφωνίες εξελίσσονται σε προσωπικές επιθέσεις.

Μεταβάσεις 

Από τον ερχομό των παιδιών μέχρι την αλλαγή καριέρας ή τη φροντίδα των ηλικιωμένων γονέων, οι αλλαγές της ζωής είναι μία σημαντική πρόκληση ακόμη και για τις πιο δυνατές σχέσεις.

Συναισθηματική αποσύνδεση

Με την πάροδο του χρόνου, τα ζευγάρια μπορεί να απομακρυνθούν συναισθηματικά, αναπτύσσοντας αισθήματα μοναξιάς ακόμη και μέσα στη σχέση.

Πρακτικά εργαλεία για έναν ακμαίο γάμο

Αν και οι παραπάνω προκλήσεις είναι σημαντικές, δεν είναι ανίκητες. Ακολουθούν ορισμένες βασικές στρατηγικές για την καλλιέργεια μιας ισχυρής σχέσης.

Δώστε προτεραιότητα στην ανοιχτή και ειλικρινή επικοινωνία

Η ενεργητική ακρόαση αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της υγιούς επικοινωνίας. Αυτό σημαίνει να ακούτε πραγματικά τον σύντροφό σας χωρίς να τον διακόπτετε ή να σχεδιάζετε την απάντησή σας. Ανακλάστε αυτά που ακούσατε για να σιγουρευτείτε ότι καταλάβατε σωστά. Μπορείτε να ορίσετε τακτικές ώρες για τη μεταξύ σας επικοινωνία, ώστε να μοιράζεστε τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις ανησυχίες σας. Είτε πρόκειται για ένα εβδομαδιαίο «check-in σχέσης» είτε για νυχτερινές συζητήσεις, η επικοινωνία προάγει την οικειότητα και μειώνει τις παρεξηγήσεις.

Διαχειριστείτε εποικοδομητικά τις συγκρούσεις

Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, αλλά το πώς τη χειρίζεστε έχει σημασία. Αντιμετωπίστε τα ζητήματα άμεσα, πάντα με ευγένεια και σεβασμό.

· Επικεντρωθείτε στο θέμα, όχι στο πρόσωπο.

· Χρησιμοποιήστε δηλώσεις (π.χ. «εγώ νιώθω πληγωμένος όταν …») αντί να επιρρίπτετε ευθύνες.

· Προσπαθήστε να καταλάβετε πριν να γίνετε κατανοητοί.

· Κάντε διαλείμματα όταν χρειάζεται και επιστρέψτε στη συζήτηση με καθαρό μυαλό.

Καλλιεργήστε την ευγνωμοσύνη και την εκτίμηση

Με την πάροδο του χρόνου,  είναι πιθανό να αρχίσουμε να θεωρούμε τον σύντροφό μας δεδομένο. Καλλιεργήστε τη συνήθεια να εκφράζετε ευγνωμοσύνη και να τονίζετε τα δυνατά του/της σημεία. Ένα απλό «ευχαριστώ» ή ένα ειλικρινές κομπλιμέντο μπορεί να βοηθήσει πολύ στη δημιουργία θετικού κλίματος μέσα στη σχέση.

Επενδύστε στον ποιοτικό χρόνο

Μέσα στην πολυάσχολη καθημερινότητά μας, ο ποιοτικός χρόνος συχνά μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Προγραμματίστε τακτικά βραδιές για τους δύο σας ή κοινές δραστηριότητες που σας φέρνουν χαρά. Αυτές οι στιγμές σάς υπενθυμίζουν γιατί ερωτευτήκατε και διατηρούν τη σπίθα ζωντανή.

Προωθήστε τη συναισθηματική και σωματική οικειότητα

Η σωματική στοργή, οι ουσιαστικές συζητήσεις και οι πράξεις καλοσύνης συμβάλλουν σε έναν βαθύτερο συναισθηματικό δεσμό. Μην παραμελείτε τα μικρά πράγματα – το κράτημα του χεριού, η αγκαλιά και η συχνή επικοινωνία κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά.

Αναζητήστε υποστήριξη όταν χρειάζεται

Δεν είναι ντροπή να ζητάτε βοήθεια όταν η σχέση σας δυσκολεύεται. Ένας έμπιστος σύμβουλος, θεραπευτής ή βοηθός σχέσεων μπορεί να σας προσφέρει ανεκτίμητη καθοδήγηση και ενθάρρυνση.

Αγάπη που διαρκεί

Όταν πρωτογνώρισα τον Μαρκ και τη Σάρα, ήρθαν σε μένα νιώθοντας αποκομμένοι μετά από 10 χρόνια γάμου. Με τις απαιτητικές καριέρες τους και την ανατροφή μικρών παιδιών, οι συζητήσεις τους είχαν γίνει καθαρά υλικοτεχνικές – ποιος θα πάρει τα παιδιά, ποιοι λογαριασμοί έπρεπε να πληρωθούν – με αποτέλεσμα να αισθάνονται περισσότερο σαν συγκάτοικοι παρά σαν σύντροφοι. Μέσω της συμβουλευτικής, συνειδητοποίησαν ότι η κακή επικοινωνία ήταν η αιτία της απόστασης που είχε δημιουργηθεί μεταξύ τους. Άρχισαν να χρησιμοποιούν πολλές από τις παραπάνω μεθόδους, εστιάζοντας ιδιαίτερα στο να αφιερώνουν χρόνο για ουσιαστικές συζητήσεις. Η ιεράρχηση του ποιοτικού χρόνου έγινε επίσης σημείο καμπής γι’ αυτούς – προγραμμάτισαν ραντεβού τακτικά, περιόρισαν τους περισπασμούς από τη δουλειά τα βράδια και καθιέρωσαν μια εβδομαδιαία βραδιά «χωρίς τεχνολογία» για να επικεντρώνονται ο ένας στον άλλον.

Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι μικρές, σκόπιμες προσπάθειες αναζωπύρωσαν τόσο τη συναισθηματική όσο και τη σωματική τους οικειότητα. Άρχισαν να εκφράζουν πιο συχνά την ευγνωμοσύνη τους και οι μικρές χειρονομίες αγάπης που είχαν ξεθωριάσει με τα χρόνια επέστρεψαν. Δεσμευόμενοι για καλύτερη επικοινωνία, σταθερό ποιοτικό χρόνο και αμοιβαία εκτίμηση, ο Μαρκ και η Σάρα όχι μόνο αποκατέστησαν το γάμο τους, αλλά έχτισαν και μια πιο δυνατή, πιο ικανοποιητική σχέση από πριν.

Για να βαθύνετε τη σύνδεσής σας με τον σύντροφό σας, μπορείτε:

· Να γράψετε ένα ειλικρινές γράμμα που να εκφράζει την αγάπη και την εκτίμησή σας.

· Να προγραμματίσετε ένα ουσιαστικό ραντεβού, που να αντικατοπτρίζει τις κοινές σας αξίες και ενδιαφέροντα.

· Να δεσμευτείτε για τις καθημερινές δικές σας στιγμές για τον επόμενο μήνα, είτε πρόκειται για ένα δεκάλεπτο τετ α τετ κάθε βράδυ είτε για χρόνο που αφιερώνετε για να φτιάχνετε μαζί πρωινό το πρωί.

· Να ξεκινήσετε ένα κοινό ημερολόγιο ευγνωμοσύνης, γράφοντας εναλλάξ πράγματα που εκτιμάτε ο ένας στον άλλον.

Να θυμάστε, η αγάπη δεν είναι μόνο οι μεγάλες χειρονομίες αλλά και οι συνεπείς, καθημερινές πράξεις φροντίδας και δέσμευσης. Καθώς επενδύετε στη σχέση σας, όχι μόνο θα ενδυναμώσετε τον δεσμό σας αλλά και θα δημιουργήσετε ένα θεμέλιο που θα μπορεί να αντέξει τα αναπόφευκτα σκαμπανεβάσματα της ζωής. Ο γάμος και οι μακροχρόνιες σχέσεις απαιτούν προσπάθεια, υπομονή και διάθεση για από κοινού ανάπτυξη. Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά αξίζει κάθε προσπάθεια. Χτίζοντας τη σχέση σας στα θεμέλια της εμπιστοσύνης, δίνοντας προτεραιότητα στην επικοινωνία και τη σύνδεση και αγκαλιάζοντας το ταξίδι μαζί, μπορείτε να καλλιεργήσετε μια αγάπη που να ανθίζει κάθε εποχή.

Η αληθινή αγάπη δεν αφορά μόνο τα συναισθήματα που βιώνουμε, αλλά και τις επιλογές που κάνουμε. Επιλέξτε να αγαπάτε ανιδιοτελώς, να συγχωρείτε γενναιόδωρα και να φροντίζετε τη σχέση που έχετε χτίσει. Με αυτόν τον τρόπο, θα δημιουργήσετε μια βαθιά σχέση που θα έχει τις ρίζες της στον σεβασμό, την κατανόηση και τη σύνδεση.

Του Gregory Jantz

Πρόσφατα, ήμουν καλεσμένη σε μια εκδήλωση για γυναίκες με θέμα «Παίξτε με πρόθεση». Περίμενα να περάσω μια διασκεδαστική, ξέγνοιαστη μέρα με φίλες, όπου θα χαλαρώναμε και θα ξαναβρίσκαμε την παιχνιδιάρικη πλευρά μας.

Ωστόσο, όταν έφτασα, ανακάλυψα ότι η ιδέα της οικοδέσποινας για το παιχνίδι ήταν να τη βοηθήσουμε να ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις της — να οργανώσει τις ντουλάπες και να καθαρίσει το γκαράζ. Για εκείνη, αυτό ήταν μια μορφή παιχνιδιού. Της έφερνε χαρά.

Συνειδητοποίησα πόσο προσωπικό μπορεί να είναι το παιχνίδι – αυτό που είναι διασκεδαστικό για ένα άτομο, μπορεί να μοιάζει σαν δουλειά για κάποιο άλλο. Επίσης, κατάλαβα πόσο εύκολο είναι να χάσει κανείς την επαφή με το παιχνίδι εντελώς.

Ως ενήλικες, συχνά βάζουμε τη διασκέδαση σε δεύτερη μοίρα, αφήνοντάς τη για «όταν υπάρχει χρόνος», καταλήγοντας να την αναβάλλουμε εσαεί. Όμως, η ελεύθερη, χαρούμενη δραστηριότητα που αποκαλούμε παιχνίδι δεν αποτελεί μόνο έναν ευχάριστο τρόπο να περνάμε την ώρα μας, αλλά συνδέεται με την υγεία και την ευεξία μας, όπως έχουν δείξει έρευνες μέχρι τώρα, και η έλλειψή της μπορεί να έχει επιπτώσεις.

Γιατί δεν παίζουμε περισσότερο;

Σύμφωνα με μελέτες, η ενασχόληση με δραστηριότητες που εμπεριέχουν το παιχνίδι μειώνει το άγχος, την κατάθλιψη και ακόμη πιο σοβαρές διαταραχές της ψυχικής υγείας όπως η σχιζοφρένεια και η διπολική διαταραχή. Το παιχνίδι μειώνει το άγχος και ενισχύει τις ενδορφίνες, κάνοντάς μας να νιώθουμε καλά. Επιπλέον, μειώνει την αρτηριακή πίεση,  προστατεύει από καρδιακές παθήσεις και γνωστική εξασθένηση και αυξάνει τη μακροζωία. Είναι σαν να μας λέει η φύση: «Διασκέδασε – είναι καλό για σένα!»

Ωστόσο, πολλοί ενήλικες — συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου — αγωνίζονται να βρουν χρόνο για παιχνίδι. Συχνά θεωρείται ως κάτι το επιπόλαιο ή το μη παραγωγικό, καθώς μεγαλώνουμε. Η κοινωνία μας ενθαρρύνει να «ωριμάσουμε», ωθώντας μας προς τις ευθύνες και τα μετρήσιμα επιτεύγματα και αφήνοντας ελάχιστο χώρο για διασκέδαση.

Ανάμεσα στις δουλειές, την οικογένεια και τις ατελείωτες υποχρεώσεις, το παιχνίδι παραμερίζεται. Με την πάροδο του χρόνου, ο αυθορμητισμός και η φαντασία σβήνουν, καθώς αντικαθίστανται από τις απαιτήσεις της καθημερινότητας και της δουλειάς. Αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς πολλές φορές έχει μεταφερθεί από τους γονείς στα παιδιά: Οι δικοί μου εργάζονταν από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου, σταματώντας σπανίως για διασκέδαση. Τώρα, ως ενήλικας, έχω πέσει στην ίδια παγίδα. Και όταν αφιερώνω τελικά χρόνο στο παιχνίδι, νιώθω ενοχές.

Η απροθυμία μας να αγκαλιάσουμε το παιχνίδι συνδέεται συχνά με μια βαθύτερη πεποίθηση ότι δεν είμαστε «άξιοι» χαλάρωσης μέχρι να πετύχουμε αρκετά. Αλλά ποιος αποφασίζει τι είναι αρκετό; Οι περισσότεροι από εμάς τρέχουμε προς μια γραμμή τερματισμού που δεν υπάρχει. Μετακινούμε ολοένα και πιο πέρα τους στόχους μας, λέγοντας στους εαυτούς μας ότι μόλις καταφέρουμε λίγα ακόμη, θα αξίζουμε επιτέλους ένα διάλειμμα.

Πώς είναι το παιχνίδι για τους μεγάλους;

Είναι εύκολο να ορίσουμε το παιχνίδι για τα παιδιά. Αλλά για τους ενήλικες, είναι λίγο πιο δύσκολο. Οι περισσότεροι από εμάς δεν πρόκειται να αρπάξουμε μια κούκλα ή μια φιγούρα δράσης και να αναπαραστήσουμε τις παιδικές μας περιπέτειες. Άρα, πώς είναι το παιχνίδι για τους μεγάλους;

Ο Δρ Στιούαρτ Μπράουν, ερευνητής και ιδρυτής του Εθνικού Ινστιτούτου Παιχνιδιού, εντόπισε οκτώ «Προσωπικότητες παιχνιδιού» για να βοηθήσει τους ενήλικες να προσδιορίσουν το είδος του παιχνιδιού που τους ταιριάζει περισσότερο:

• Ο Συλλέκτης: Σας αρέσει να μαζεύετε και να επιμελείστε πράγματα — γραμματόσημα, παλιά αυτοκίνητα, σπάνια βιβλία ή κοχύλια.
• Ο Ανταγωνιστής: Ευδοκιμείτε σε παιχνίδια με σαφείς κανόνες και απολαμβάνετε την πρόκληση της νίκης, είτε σε ένα ποδοσφαιρικό ματς είτε σε μια βραδιά επιτραπέζιων παιχνιδιών.
• Ο Δημιουργός: Παίρνετε χαρά από το να ζωντανεύετε ιδέες, μέσα από διάφορες δημιουργικές δραστηριότητες όπως η διακόσμηση, η ξυλουργική, το ράψιμο , η ζωγραφική κ.ά.
• Ο Σκηνοθέτης: Απολαμβάνετε την οργάνωση και την ηγεσία, όπως ο προγραμματισμός θεματικών πάρτι ή ο συντονισμός ομαδικών δραστηριοτήτων.
• Ο Εξερευνητής: Βιώνετε το παιχνίδι μέσα από την ανακάλυψη — ταξίδια, εκμάθηση νέων δεξιοτήτων ή εμβάθυνση σε νέες ιδέες.
• Ο Γελωτοποιός: Ζείτε για να κάνετε τους άλλους να γελούν μέσα από αστεία και φάρσες.
• Ο Κιναισθητικός: Βιώνετε το παιχνίδι μέσα από την κίνηση — τον χορό, τη γιόγκα, την πεζοπορία κ.ά.
• Ο Παραμυθάς: Αγαπάτε τις ιστορίες – ως γράψιμο, υποκριτική ή αφηγήσεις.

Το παιχνίδι έχει πολλές μορφές, αλλά δεν έχει τόσο να κάνει με την ίδια τη δραστηριότητα όσο με το πώς μας κάνει να νιώθουμε. Είναι εκείνες οι μαγικές στιγμές που η χαρά μεγαλώνει, φουσκώνει, ο χρόνος εξαφανίζεται και νιώθουμε πλήρως ζωντανοί και ελεύθεροι.

Η ενσωμάτωση του παιχνιδιού στην καθημερινότητά μας δεν απαιτεί ώρες ελεύθερου χρόνου. Ακόμη και πέντε λεπτά χαρούμενης και ελεύθερης δραστηριότητας κάνουν τη διαφορά.

Της Sina McCullough

Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι μόνο για εκπαιδευτικούς σκοπούς και αντικατοπτρίζουν τη γνώμη της Sina McCullough, η οποία είναι επιστήμονας και όχι γιατρός. Δεν προορίζεται ως ιατρική συμβουλή ή υποκατάστατο καθοδήγησης από τον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης. Πάντα να συμβουλεύεστε τον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης πριν κάνετε αλλαγές στη διατροφή, τα φάρμακα ή τον τρόπο ζωής σας.

Η πρώτη πολική βουτιά πραγματοποιήθηκε στο Βανκούβερ το 1920 από μια ομάδα που ονομαζόταν Polar Bear Club (Λέσχη Πολικής Αρκούδας), και η παράδοση συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.

Οι πολικές βουτιές είναι εκδηλώσεις στις οποίες τολμηροί συμμετέχοντες βουτούν στα παγωμένα νερά του ωκεανού. Αυτές οι εκδηλώσεις διοργανώνονται κάθε χρόνο σε διάφορες χώρες ανά τον κόσμο, αλλά στις Ηνωμένες Πολιτείες συνδέονται συχνά με εκστρατείες συγκέντρωσης χρημάτων για φιλανθρωπικούς σκοπούς, όπως οι Παραολυμπιακοί Αγώνες.

Οι πολικές βουτιές είναι επίσης δημοφιλείς μεταξύ αθλητών και ατόμων που ασχολούνται με την ευεξία, αλλά τι λέει η έρευνα για αυτό το θέμα; Μια πρόσφατη μετα-ανάλυση που εξέτασε διεξοδικά τα δεδομένα διαπίστωσε ότι η πρακτική αυτή προσφέρει χρονικά εξαρτώμενα οφέλη στη διαχείριση του στρες, γεγονός που επηρεάζει τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική υγεία. Αναφέρθηκαν επίσης άλλα οφέλη, όπως βραχυπρόθεσμη μείωση της φλεγμονής και ενδεχομένως βελτίωση της ποιότητας του ύπνου.

Αν και προηγούμενες έρευνες για τις επιδράσεις των πολικών βουτιών στη διάθεση και τη γνωστική λειτουργία είναι αντικρουόμενες, ορισμένοι συμβατικοί γιατροί συντάσσονται με τους λάτρεις αυτής της πρακτικής και τη συστήνουν για την ψυχική υγεία. Ωστόσο, οι πολικές βουτιές ενέχουν σοβαρούς κινδύνους για την υγεία ορισμένων ατόμων, επομένως συνιστάται να συμβουλεύεται κάποιος τον γιατρό του πριν τις δοκιμάσει.

Οι πολικές βουτιές δεν είναι για τους λιγόψυχους – ακόμα και για όσους είναι υγιείς – αλλά η σωστή τεχνική μπορεί να τις κάνει πιο υποφερτές.

Ευρήματα

Η μετα-ανάλυση δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Αυστραλίας στο περιοδικό PLOS One. Αναλύθηκαν δεδομένα από 11 μελέτες και 3.177 συμμετέχοντες με σκοπό να καθοριστούν οι επιπτώσεις της βύθισης σε κρύο νερό μέσω λουτρών ή ντους. Οι συγγραφείς όρισαν ως βύθιση σε κρύο νερό την μερική ή πλήρη εμβάπτιση του σώματος σε θερμοκρασίες από 10-15 βαθμούς Κελσίου για τουλάχιστον 30 δευτερόλεπτα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, ενώ οι συγγραφείς περιόρισαν τη μελέτη τους σε αυτό το εύρος θερμοκρασιών, οι πραγματικές εμπειρίες ενδέχεται να περιλαμβάνουν χαμηλότερες ή υψηλότερες θερμοκρασίες. Δεδομένου ότι οι πολικές βουτιές πραγματοποιούνται τον χειμώνα, είναι πιθανό να αφορούν ακόμη ψυχρότερα νερά.

«Σε αυτή τη μελέτη, παρατηρήσαμε μια σειρά από αποτελέσματα που εξαρτώνται από το χρόνο», δήλωσε η συν-συγγραφέας Τάρα Κέιν σε δήλωση Τύπου. «Πρώτον, διαπιστώσαμε ότι η εμβάπτιση σε κρύο νερό μπορεί να μειώσει τα επίπεδα στρες, αλλά μόνο για περίπου 12 ώρες μετά την έκθεση.»

Η βύθιση σε κρύο νερό προκάλεσε επίσης βραχυπρόθεσμη αύξηση της φλεγμονής. Αν και αυτό φαίνεται αρνητικό, οι αθλητές χρησιμοποιούν παγοθεραπεία για τη μείωση της φλεγμονής και του μυϊκού πόνου μετά την άσκηση, πρόσθεσε ο συν-συγγραφέας Μπεν Σινγκ (Ben Singh) στη δήλωση Τύπου.

«Η άμεση αύξηση της φλεγμονής είναι η φυσιολογική αντίδραση του σώματος στο κρύο ως στρεσογόνο παράγοντα. Βοηθά τον οργανισμό να προσαρμοστεί και να ανακάμψει, παρόμοια με το πώς η άσκηση προκαλεί μυϊκή καταπόνηση πριν ενισχύσει τους μυς. Αυτός είναι ο λόγος που οι αθλητές τη χρησιμοποιούν, παρά τη βραχυπρόθεσμη αύξηση της φλεγμονής.»

Επιπλέον, η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε συσχετισμούς μεταξύ της βύθισης σε κρύο νερό και της καλύτερης ποιότητας ύπνου. Ωστόσο, επειδή τα δεδομένα αφορούσαν μόνο άνδρες, δεν μπορούσαν να καθορίσουν αν το όφελος ισχύει και για τις γυναίκες.

Παρά τους ισχυρισμούς ότι η πρακτική ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, τα στοιχεία ήταν ασαφή. Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές αλλαγές στην ανοσία ούτε αμέσως, ούτε μία ώρα μετά τη βύθιση σε κρύο νερό.

Δεν βρέθηκαν αποδείξεις ότι η βύθιση σε κρύο νερό βελτιώνει τη διάθεση, αν και σημειώθηκαν βελτιώσεις στην ποιότητα ζωής και στον ύπνο.

Λόγω της έλλειψης μακροπρόθεσμων δεδομένων και του μικρού μεγέθους πολλών κλινικών δοκιμών που συμπεριλήφθηκαν στη μετα-ανάλυση, οι συγγραφείς επεσήμαναν την ανάγκη για πιο ισχυρές αποδείξεις προκειμένου να επιβεβαιωθούν τα οφέλη.

Σε σχετικό εύρημα, η έκθεση σε κρύο νερό συσχετίστηκε με 29% μείωση στις απουσίες λόγω ασθένειας σε όσους έκαναν κρύα ντους, αν και δεν μειώθηκαν οι συνολικές ημέρες ασθένειας. Τα κρύα ντους συνδέθηκαν επίσης με ελαφρώς υψηλότερες βαθμολογίες στην ποιότητα ζωής.

Πιθανά ψυχικά οφέλη

Μελέτη του 2023 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Biology αφορούσε 33 υγιείς συμμετέχοντες, οι οποίοι έκαναν 5 λεπτά μπάνιο σε νερό 68°F (20°C). Σύμφωνα με αυτοαναφορές, οι συμμετέχοντες ένιωσαν πιο σε εγρήγορση, δραστήριοι, εμπνευσμένοι, προσεκτικοί, και λιγότερο νευρικοί ή στενοχωρημένοι μετά το μπάνιο.

Οι ερευνητές επίσης ανέλυσαν τις συνδέσεις του εγκεφάλου και διαπίστωσαν ότι η αύξηση των θετικών συναισθημάτων (αλλά όχι η μείωση των αρνητικών) σχετιζόταν με τον σχηματισμό νευρωνικών συνδέσεων που εμπλέκονται στο συναίσθημα, την προσοχή και την αυτορρύθμιση.

Αντίθετα, μια συστηματική ανασκόπηση του 2021, που δημοσιεύθηκε στο International Journal of Environmental Research and Public Health, κατέληξε σε αρνητικά συμπεράσματα. Μετά την ανάλυση 8 μελετών για την έκθεση στο κρύο αέρα και 10 για τη βύθιση σε κρύο νερό, ακόμη και πριν από την εμφάνιση τυχαίας υποθερμίας (ασυνήθιστα χαμηλή θερμοκρασία σώματος). Οι συγγραφείς βρήκαν ότι οι πρακτικές αυτές επιβάρυναν τη γνωστική λειτουργία και πιο συγκεκριμένα τη μνήμη, την προσοχή και την ταχύτητα επεξεργασίας.

Απόψεις γιατρών

Ο νευρολόγος Τόμπσον Μαεσάκα (Thompson Maesaka), συνιδιοκτήτης του The Neural Connection, μοιράστηκε την άποψή του για τις πολικές βουτιές με την Epoch Times.

«Από την πρώτη βουτιά μέχρι την 30ή, θα νιώσετε άμεση βελτίωση στην εγρήγορση και τη διάθεση. Πολλοί θα αναφέρουν επίσης βελτίωση στα επίπεδα κινήτρου.»

Για να υποστηρίξει τους ισχυρισμούς του, ανέφερε τη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Biology, σημειώνοντας ότι παρέχει ενδείξεις πως οι τακτικές [πολικές] βουτιές προάγουν αυξημένα επίπεδα ενέργειας, κίνητρο και γενική βελτίωση της διάθεσης.

«Το σοκ που προκαλεί το κρύο νερό βελτιώνει τη συνολική φυσική κατάσταση του ατόμου, βελτιώνοντας τη διάθεσή του», δήλωσε ο Δρ Μάικλ Τσίτσακ (Dr. Michael Chichak), γενικός ιατρός και ιατρικός διευθυντής του MEDvidi, στην Epoch Times.

«Αυτό οφείλεται στην αυξημένη απελευθέρωση ενδορφινών και νορεπινεφρίνης που προκαλεί η βύθιση σε κρύο νερό. Βελτιώνει σημαντικά τη σωματική και πνευματική οξύτητα και χαλαρώνει το άτομο, βοηθώντας το να παραμένει συγκεντρωμένο στις καθημερινές του δραστηριότητες.»

Κίνδυνοι

Οι συγγραφείς της μετα-ανάλυσης προειδοποίησαν για την ανάγκη προσοχής στη βύθιση σε κρύο νερό, καθώς οι μελέτες δεν έχουν καθορίσει το προφίλ ασφαλείας της. Η πρακτική αυτή προκαλεί βραχυπρόθεσμες αυξήσεις στην αρτηριακή πίεση, τον καρδιακό ρυθμό, τον ρυθμό αναπνοής, την πρόσληψη οξυγόνου, την κορτιζόλη (την ορμόνη του στρες) και τη νορεπινεφρίνη. Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις αυτών των αντιδράσεων δεν είναι γνωστές, σημείωσαν οι ερευνητές.

«Βεβαιωθείτε ότι έχετε ελεγχθεί για προβλήματα στα αιμοφόρα αγγεία και καρδιακά ζητήματα πριν δεσμευτείτε σε ένα πρόγραμμα κρύου νερού», είπε ο Μαεσάκα.

«Η ξαφνική σύσπαση των αιμοφόρων αγγείων μπορεί να είναι προβληματική εάν έχετε μια αδιάγνωστη καρδιακή πάθηση. Εάν το αγγειακό σύστημα δεν μπορεί να διαχειριστεί αυτήν την επίδραση, το άτομο μπορεί να ζαλιστεί και να λιποθυμήσει. Ο προληπτικός έλεγχος και η επίβλεψη μπορούν να μειώσουν αυτούς τους κινδύνους.»

Ο Πολ Κέπνικ (Paul Koepnick), ιδρυτής της MILLIOKI Wellness Society, κατέχει παγκόσμια ρεκόρ για βουτιές σε παγωμένα νερά. Δήλωσε στην Epoch Times ότι, εκτός από τους κινδύνους για την καρδιά, όπως τα καρδιακά επεισόδια, η πρακτική μπορεί να προκαλέσει υποθερμία, πνιγμό και ενδεχομένως θάνατο.

Ο Κέπνικ πρόσθεσε: «Τα άτομα με το σύνδρομο Ρεϊνό θα δυσκολευτούν λόγω του πόνου από το κρύο, αλλά η χρήση γαντιών και μποτών μπορεί να μετριάσει τα συμπτώματα.»

Το σύνδρομο Ρεϊνό είναι μια κατάσταση κατά την οποία τα μικρά αγγεία που παρέχουν αίμα στο δέρμα συστέλλονται ως αντίδραση στο κρύο, προκαλώντας πόνο.

Πώς να κάνετε μια παγωμένη – πολική – βουτιά

Οι πολικές βουτιές πραγματοποιούνται σε φυσικά υδάτινα σώματα, όπως λίμνες ή ωκεανούς. Ωστόσο, για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος τυχαίου πνιγμού και έκθεσης σε επικίνδυνα κρύο νερό, η έναρξη σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον, όπως μια μπανιέρα, είναι πιο ασφαλής επιλογή.

Σύμφωνα με τον Κέπνικ, τα παρακάτω βήματα μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση των κινδύνων μιας βουτιάς σε παγωμένο νερό:

• Προχωρήστε αργά: Το απότομο βύθισμα μπορεί να προκαλέσει αντίδραση-σοκ. Η σταδιακή είσοδος στο νερό επιτρέπει στο σώμα σας να ρυθμιστεί και να προσαρμοστεί.
• Εστιάστε στις αργές, βαθιές εκπνοές: Αντισταθείτε στην παρόρμηση να λαχανιάσετε ή να υπεραναπνεύσετε, συγκεντρώνοντας την προσοχή σας σε αργές, βαθιές εκπνοές, οι οποίες στέλνουν σήματα ασφαλείας στο σώμα σας. Στη συνέχεια, συνεχίστε να αναπνέετε με αργό, ελεγχόμενο ρυθμό, με στόχο να επιστρέψετε στο φυσιολογικό μοτίβο αναπνοής.
• Αλλάξτε την αντίληψή σας: Φέρτε σοτν νου σας μια θετική ανάμνηση για να επαναπροσδιορίσετε την εμπειρία σας και να την κάνετε πιο διαχειρίσιμη.
• Μάθετε πότε να σταματάτε: Μόλις 90 έως 120 δευτερόλεπτα αρκούν για να αποκομίσετε τα πλήρη οφέλη. Μην παραμένετε στο νερό για περισσότερα από πέντε λεπτά. Είναι σημαντικό να ολοκληρώσετε την εμπειρία με θετικό τρόπο. Γιορτάστε κάθε προσπάθεια, ακόμη και αν διαρκεί μόνο 10 δευτερόλεπτα. Με την πάροδο του χρόνου, τα οφέλη θα συσσωρεύονται αν συνεχίσετε να εξασκείστε.

«Έχω διδάξει πάνω από 20.000 ώρες βύθισης σε παγωμένο νερό σε χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο και σε όλες τις ηλικίες, και δεν έχω δει ποτέ αρνητική επίπτωση στην υγεία όταν ακολουθούνται αυτά τα πρωτόκολλα», δήλωσε ο Κέπνικ.

Ενθαρρύνει τους ανθρώπους να βρουν τη θερμοκρασία που τους ταιριάζει και να κάνουν σταδιακά το νερό πιο κρύο. Θα πρέπει να είναι αρκετά κρύο ώστε να προκαλεί έναν μικρό φόβο και άγχος, αλλά ασφαλές ώστε να μπορείτε να βγείτε αμέσως αν γίνει υπερβολικό.

Ως ένθερμος υποστηρικτής των πολικών βουτιών, ο Κέπνικ συνιστά την πρακτική αυτή ανεπιφύλακτα σε όποιον δεν έχει ιατρικό λόγο να την αποφύγει. Κατά τη γνώμη του, «η βύθιση σε παγωμένο νερό, συμπεριλαμβανομένων των πολικών βουτιών, είναι εξαιρετικά ισχυρή και ωφέλιμη για την υγεία. Είναι μία από τις ελάχιστες πρακτικές που επηρεάζουν κάθε σύστημα οργάνων στο ανθρώπινο σώμα, μέχρι το κυτταρικό επίπεδο.»

Της Mary West