Μέση Ανατολή

Το Ισραήλ ήταν η πρώτη χώρα στη Μέση Ανατολή που αναγνώρισε την κομμουνιστική Κίνα. Αυτό συνέβη τον Ιανουάριο του 1950, περίπου έξι μήνες μετά την κατάληψη της εξουσίας από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) [1]. Δεν επρόκειτο για επίσημες διπλωματικές σχέσεις, αλλά για εμπιστευτικές. Η πρώτη τους τεκμηρίωση εμφανίστηκε το 1979, όταν το Ισραήλ μετέφερε μυστικά αμυντικές τεχνολογίες στην Κίνα [2]. Και στις επόμενες δύο δεκαετίες, όταν το Ισραήλ πραγματοποίησε περισσότερες από 60 συναλλαγές μεταφοράς στρατιωτικής τεχνολογίας στη ΜΚS συνολικής αξίας 1 έως 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Οι συμφωνίες περιελάμβαναν τεχνολογίες για την αναβάθμιση αρμάτων μάχης, συστήματα νυχτερινής όρασης, συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, πυραύλους αέρος-αέρος και άλλα [3]. «Το κίνητρο του Ισραήλ ήταν πρωτίστως οικονομικό, αλλά σε δεύτερο επίπεδο αφορούσε και την ασφάλεια και τη στρατηγική. Το Ισραήλ ήλπιζε ότι χάρη στη βοήθεια που παρείχε [στην Κίνα], η Κίνα θα συμπεριελάμβανε τα συμφέροντα ασφαλείας του Ισραήλ στο σύνολο των πολιτικών-ασφαλιστικών της εκτιμήσεων», ανέφερε ο Εφραΐμ Χαλεβί (Ephraim Halevi), πρώην επικεφαλής της Μοσάντ, σε γνωμοδότηση που συνέταξε για το Κέντρο Shasha Στρατηγικών Ερευνών.

«Το Ισραήλ επιθυμούσε διακαώς να μην ενισχύσει η Κίνα τους χειρότερους εχθρούς του σε διάφορους τομείς. [Ωστόσο] αυτές οι ελπίδες είχαν ήδη διαψευστεί εκείνη την εποχή. Από την άλλη πλευρά, οι ανάγκες της Κίνας, οι οποίες ήταν τόσο η ασφάλεια όσο και η οικονομία, ικανοποιήθηκαν.» [4]

Ήδη από τη δεκαετία του 1970, το ΚΚΚ καλλιεργούσε εκτεταμένους στρατιωτικούς δεσμούς με το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν.

Η πιο ουσιαστική σύνδεση ήταν η μεταφορά δύο τόνων χαμηλής ποιότητας εμπλουτισμένου ουρανίου από έναν κινεζικό στρατιωτικό πυρηνικό αντιδραστήρα στον Σαντάμ [5]. Τον Αύγουστο του 1980, σε μια ιδιαίτερα βίαιη ομιλία του, ο Σαντάμ απείλησε να καταστρέψει το κράτος του Ισραήλ. Έναν χρόνο αργότερα, ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη εξαφάνισαν μέσα σε δευτερόλεπτα το όνειρό του να αποκτήσει πυρηνική βόμβα, βομβαρδίζοντας τον ιρακινό αντιδραστήρα.

Ιράν-Κίνα

Ένας ακόμα ‘παιδότοπος’ για το ΚΚΚ ήταν το Ιράν, στο οποίο το κινεζικό καθεστώς παρείχε μια εγκατάσταση για την παραγωγή ουρανίου. «Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το Ισραήλ έμαθε ότι η Κίνα σκόπευε να παράσχει στο Ιράν μία εγκατάσταση UF6 – εξαφθοριούχο ουράνιο 6, το οποίο αποτελεί βασικό συστατικό κάθε προγράμματος που έχει σχεδιαστεί για την παραγωγή εμπλουτισμένου ουρανίου», έγραψε ο Χαλεβί. «Πρόκειται για ένα βασικό συστατικό για την παραγωγή πυρηνικού υλικού για την παραγωγή όπλων».

«Ο χειρισμός αυτού του θέματος ενώπιον του κινεζικού συστήματος δεν απέφερε θετικά αποτελέσματα», συνέχισε ο Χαλεβί. «Ο υπουργός Άμυνας Γιτζάκ Ράμπιν αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την επίσκεψη που επρόκειτο να πραγματοποιήσει στην Κίνα για να θέσει το θέμα αυτό στο υψηλότερο επίπεδο της κινεζικής πλευράς. Συνοδευόταν από τον επικεφαλής της Μοσάντ Σαμπτί Σαβίτ, στον οποίο είχε ανατεθεί το θέμα αυτό στο ανώτατο εκτελεστικό επίπεδο. Το θέμα τέθηκε με όλη του τη σοβαρότητα από τον Γιτζάκ Ράμπιν, μεταξύ άλλων και σε μια ολιγομελή συνάντηση που πραγματοποιήθηκε με την κινεζική ηγεσία. Οι λεπτομέρειες αυτής της συνάντησης δεν έχουν δημοσιοποιηθεί μέχρι σήμερα, απ’ όσο γνωρίζω, αλλά αυτό που είναι σημαντικό να σημειωθεί είναι ότι δεν έγιναν κινεζικές κινήσεις μετά την επίσκεψη που να υποδηλώνουν ότι το αίτημα του Ισραήλ ικανοποιήθηκε.

»Κάποιοι πιστεύουν ότι η εγκατάσταση μεταφέρθηκε ως έχει από την Κίνα στο Ιράν, ενώ υπάρχουν και εκείνοι που διατείνονται ότι μόνο τα σχέδια παραδόθηκαν στο Ιράν.

»Η εγκατάσταση έγινε στο Ισφαχάν του Ιράν και χωρίς αυτήν τα σχέδια των Ιρανών δεν θα μπορούσαν να προχωρήσουν. Καμία άλλη οντότητα δεν ήταν πρόθυμη να δώσει στους Ιρανούς αυτήν τη δυνατότητα και δεν γνωρίζουμε αν θα μπορούσαν να έχουν ολοκληρώσει μια παρόμοια κατασκευή μόνο με τις δικές τους μηχανικές και επιστημονικές γνώσεις.»

Το παράδειγμα που αναφέρει ο Χαλεβί είναι μόνο μια σταγόνα στον ωκεανό των μυστικών στρατιωτικών συμφωνιών που υπογράφηκαν μεταξύ της Κίνας και του Ιράν, οι οποίες περιελάμβαναν τη μεταφορά τεχνολογίας για την παραγωγή πυρηνικών όπλων και βαλλιστικών πυραύλων, χημικών όπλων, βιολογικών όπλων και προηγμένων συμβατικών όπλων. Ο επικεφαλής της CIA, ο ναύαρχος Ουίλλιαμ Όλιβερ Στάντμαν (William Oliver Studman), έγραψε το 1993 ότι «η Κίνα έχει καθιερωθεί ως ο κύριος προμηθευτής πυρηνικής τεχνολογίας του Ιράν». [6]

Όσον αφορά τα βιολογικά όπλα, η κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών γνωρίζει ότι κινεζικές εταιρείες έχουν μεταφέρει εξοπλισμό βιολογικού πολέμου στο Ιράν, όπως αποκάλυψε τον Ιανουάριο του 1997 η Μαντλήν Ωλμπράιτ (Madeleine Albright), η οποία ήταν τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, απαντώντας σε ερώτηση της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ [7].

Κινεζικές εταιρείες επίσης «πούλησαν στο Ιράν ολόκληρα εργοστάσια για την παραγωγή θανατηφόρων αερίων», αποκάλυψε η αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών [8]. Με την πάροδο των ετών, μάθαμε για δεκάδες ακόμα στρατιωτικές συμφωνίες μεταξύ Κίνας και Ιράν, παρέχοντας από βαλλιστικούς πυραύλους που μπορούν να μεταφέρουν κάθε είδους αιχμή βέλους, μέχρι την τεχνογνωσία που χρησιμοποιείται για την παραγωγή διαφόρων τύπων συμβατικών όπλων. «Είναι προφανές εδώ και χρόνια ότι η Κίνα παρέχει σημαντική υποστήριξη, μερικές φορές μαζικά, στους πιο εξτρεμιστές από τους εχθρούς μας», έγραψε ο Χαλεβί.

Το ενδιαφέρον της Κίνας για τη στρατιωτική και τεχνολογική υποστήριξη των εχθρών μας δεν ήταν μόνο οικονομικό. Οι δεσμοί του ΚΚΚ με τους μεγάλους εχθρούς του Ισραήλ ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1960, όταν ο Μάο Τσετούνγκ αποφάσισε να δημιουργήσει ένα «ενιαίο μέτωπο» μη δυτικών χωρών που θα αντιτασσόταν στον «δυτικό ιμπεριαλισμό». Από την άποψη του ΚΚΚ, οι αραβικές χώρες της Ασίας, περιλαμβανομένων του Ιράν, της Συρίας, του Πακιστάν και του Αφγανιστάν, έπαιζαν ένα σημαντικό ρόλο στο πρόγραμμα αντίστασης στον ιμπεριαλισμό – του οποίου αιχμή του δόρατος εκείνη την εποχή ήταν ο Σιωνισμός.

Το ΚΚΚ εξοπλίζει τους Παλαιστίνιους

Οι Παλαιστίνιοι συμπεριελήφθησαν επίσης σε αυτό το σχέδιο. Από τη δεκαετία του 1960, οι σχέσεις μεταξύ του ΚΚΚ και των Παλαιστινίων αναθερμάνθηκαν όταν ο κινεζικός στρατός άρχισε να προμηθεύει μεγάλες ποσότητες όπλων και πυρομαχικά στις παλαιστινιακές τρομοκρατικές οργανώσεις.

Ο Χανί αλ Χασάν, ειδικός πολιτικός σύμβουλος του Αραφάτ, δήλωσε ότι μεταξύ 1964 και 1970 οι Παλαιστίνιοι πολεμούσαν με όπλα κατασκευασμένα στην Κίνα, υπονοώντας ότι το ΚΚΚ ήταν ο κύριος προμηθευτής των Παλαιστινίων. Ωστόσο, η Σοβιετική Ένωση παρείχε επίσης όπλα. [9]

Οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες εκτίμησαν ότι η αξία των όπλων που μεταφέρθηκαν από την Κίνα στους Παλαιστίνιους κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ανερχόταν στα πέντε εκατομμύρια δολάρια (περίπου 30 εκατ. δολάρια σήμερα ή 27 εκατ. ευρώ) [10]. Όπλα, χειροβομβίδες, πυρίτιδα, νάρκες και άλλα εκρηκτικά κατέφθαναν με αποστολές από την Κίνα. Το ΚΚΚ παρείχε επίσης ιδεολογική καθοδήγηση και στρατιωτική εκπαίδευση στα μέλη της PLO, που είχε  προσκαλέσει σε ένα «στρατόπεδο εκπαίδευσης» στην Κίνα. [11]

Η ιστορικός Δρ Λίλλιαν Κραιγκ Χάρρις (Dr. Lillian Craig Harris) το περιέγραψε αυτό λεπτομερώς το 1977 σε ένα άρθρο που δημοσίευσε στο Journal of Palestinian Studies για λογαριασμό του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια και του Ινστιτούτου Παλαιστινιακών Σπουδών στη Βηρυτό. Η κα Χάρρις έγραψε ότι η σχέση μεταξύ του ΚΚΚ και των παλαιστινιακών ανταρτικών οργανώσεων ήταν πάντα στενή.

Το περιοδικό «Επιθεώρηση του Πεκίνου» είχε παραθέσει κάποτε τα λόγια του προέδρου της PLO Γιάσερ Αραφάτ, ο οποίος φέρεται να είχε πει ότι η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας έχει τη «μεγαλύτερη επιρροή στην υποστήριξη της επανάστασης και την ενίσχυση της επιμονής μας».

Πιο ριζοσπαστικές παλαιστινιακές οργανώσεις, όπως το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, έχουν εκφραστεί πιο άμεσα. «Ο ηγέτης του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, Τζορτζ Χάμπας (George Habas), δήλωσε το 1970: “Ο καλύτερος φίλος μας είναι η Κίνα. Η Κίνα θέλει το Ισραήλ να σβηστεί από το χάρτη, επειδή όσο υπάρχει το Ισραήλ, δεν θα υπάρχουν επιθετικά ιμπεριαλιστικά φυλάκια σε αραβικά εδάφη”», γράφει η Χάρρις. [12]

Η Χάρρις παραθέτει επίσης τον Μάο Τσετούνγκ, ο οποίος δήλωσε το 1965: «Ο ιμπεριαλισμός φοβάται την Κίνα και τους Άραβες. Το Ισραήλ και η Φορμόζα (ιστορική ονομασία της Δημοκρατίας της Ταϊβάν) είναι βάσεις του ιμπεριαλισμού στην Ασία. Εσείς [οι Παλαιστίνιοι] είστε η πύλη της μεγάλης ηπείρου και εμείς [οι Κινέζοι] είμαστε η πίσω πλευρά της. Αυτοί [οι ιμπεριαλιστές] δημιούργησαν το Ισραήλ για εσάς και τη Φορμόζα για εμάς. Ο σκοπός τους είναι ο ίδιος και στις δύο περιπτώσεις». [13]

Παρόμοια πράγματα είπε τον Μάρτιο του 1970 ο Κινέζος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Λι Σιάνιαν, ο οποίος συναντήθηκε στο Πεκίνο με αντιπροσωπεία της Φατάχ:

«Οι παρατεταμένοι αγώνες έκαναν τον παλαιστινιακό λαό και τους λαούς όλων των αραβικών χωρών να καταλάβουν ακόμα καλύτερα ότι η επιμονή του λαού στον ένοπλο αγώνα είναι ο σωστός τρόπος για τους Άραβες να νικήσουν τους επιτιθέμενους και να κερδίσουν την εθνική απελευθέρωση και ότι μόνο μέσα από τον ένοπλο αγώνα είναι δυνατόν να νικήσουν τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές και τους Ισραηλινούς επιτιθέμενους, να ανακτήσουν τα χαμένα εδάφη τους και να πετύχουν την πραγματική ανεξαρτησία και απελευθέρωση». [14]

Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, ένας εκπρόσωπος της Φατάχ στάθηκε στο πλευρό του Μάο Τσετούνγκ στο Πεκίνο, κατά τη διάρκεια πομπής για την 21η επέτειο της ίδρυσης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. [15]

Η επιρροή του ΚΚΚ στους Παλαιστίνιους ήταν επίσης ιδεολογική. Το Νέο Πρακτορείο Ειδήσεων του ΚΚΚ ανέφερε αρκετές φορές εκείνη την εποχή ότι οι Παλαιστίνιοι βλέπουν τα πολιτικά και στρατιωτικά έργα του Μάο ως «μία απεριόριστη πηγή καθοδήγησης στον αγώνα για την απελευθέρωση της γης τους και την επιστροφή στα σπίτια τους» [16]. Το «Κόκκινο Βιβλίο» του Μάο, που περιέχει τα αποφθέγματα του δικτάτορα, καθώς και άλλα γραπτά του, όπως τα «Στρατηγικά προβλήματα στον επαναστατικό πόλεμο της Κίνας» και «Στρατηγικά προβλήματα στον ανταρτοπόλεμο κατά της Ιαπωνίας», έγινε συνιστώμενο ανάγνωσμα μεταξύ των μελών της Φατάχ στη δεκαετία του 1970.

Από τη σκοπιά του ΚΚΚ, ο αγώνας κατά του Ισραήλ παρείχε επίσης στους Παλαιστίνιους την ευκαιρία να εφαρμόσουν μια σημαντική αρχή του μαρξισμού: τον ένοπλο αγώνα μεταξύ διαφορετικών κοινωνικών στρωμάτων. Σε αυτή την περίπτωση, όχι μεταξύ του προλεταριάτου και των αστών, αλλά μεταξύ των αδύναμων (Παλαιστινίων) και των Ισραηλινών «κατακτητών».

Όπως έγραψε ο Χαλεβί, ο πρώην επικεφαλής της Μοσάντ, οι προσπάθειες του Ισραήλ να περιορίσει την κινεζική υποστήριξη προς τους εχθρούς του δεν ευοδώθηκαν και το ΚΚΚ συνέχισε να εξοπλίζει το Ιράν και τη Συρία.

Αποστολές πυραύλων από την Κίνα έφτασαν επίσης στη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ. Δύο κινεζικοί πύραυλοι είναι γνωστοί στο πυραυλικό οπλοστάσιο της Χαμάς: ένας πύραυλος 107 χιλιοστών (Sarukh 107) με μέγιστο βεληνεκές 8 χιλιομέτρων, που εκτοξεύτηκε για πρώτη φορά στο Ισραήλ το 2006 και δεν είναι σαφές αν είναι σε χρήση τώρα. Και ένας πύραυλος WS-1E (πύραυλοι Grad) με βεληνεκές περίπου 40 χλμ, ικανός να πλήξει το Ασντόντ και το Μπέ’ερ Σεβά. Ο πύραυλος, του οποίου η επίσημη ονομασία είναι «Γουέι-Σεχ» («Ο Φύλακας»), αναπτύχθηκε από την SCAIC Corporation (η Αεροπορική Βιομηχανία της MAC Sichuan) και χρησιμοποιήθηκε στην επιχείρηση χυτού μολύβδου στα τέλη του 2008. Είναι γνωστό ότι χρησιμοποιήθηκε από τη Χαμάς και το 2018.

Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχουν ακόμη πληροφορίες για το 2021. [17]

Όσον αφορά τη Χεζμπολάχ, είναι γνωστό ότι ο πύραυλος που εκτόξευσε η τρομοκρατική οργάνωση κατά του ισραηλινού πλοίο «Hanit» στον Δεύτερο Πόλεμο του Λιβάνου, μια επίθεση στην οποία σκοτώθηκαν τέσσερεις Ισραηλινοί στρατιώτες, ήταν ένας κινεζικού τύπου πύραυλος C-802. [18]

Τον Μάρτιο του 2013, επίσημη κινεζική αντιπροσωπεία επισκέφθηκε το «Μουσείο της Νίκης» που ίδρυσε η τρομοκρατική οργάνωση στο Νότιο Λίβανο και το προώθησε. Το μουσείο εκθέτει εξοπλισμό των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων που συνέλεξε η Χεζμπολάχ από τον Δεύτερο Πόλεμο του Λιβάνου και βίντεο με «νίκες» της Χεζμπολάχ. Ένα από τα μέλη της αντιπροσωπείας, ο Γιανγκ Φου-τσανγκ, πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Κίνας, ο οποίος εκείνες τις ημέρες διατελούσε αντιπρόεδρος της Σινο-Αραβικής Ένωσης Φιλίας CAFA (China-Arab Friendship Association) – η οποία αποτελεί βραχίονα του κινεζικού Υπουργείου Εξωτερικών – δήλωσε ότι η αντίσταση του Λιβάνου είναι «γενναία» και ότι «οι θυσίες είναι απαραίτητες, αλλά στο τέλος η αντίσταση θα νικήσει». [19]

Η κινεζική πρεσβεία στο Λίβανο δεν αρνείται τους δεσμούς της με τη Χεζμπολάχ, αλλά ισχυρίζεται ότι δεν παραβιάζει τις διεθνείς συμβάσεις και ότι δεν πουλά όπλα στην τρομοκρατική οργάνωση. Εάν έγινε κάποια πώληση όπλων, έγινε πειρατικά από κινεζικές εταιρείες. [20]

Ωστόσο, η πρεσβεία δεν λέει ότι αυτός ακριβώς είναι ο μηχανισμός που έχει καθιερωθεί από το ΚΚΚ για να να παρακάμψει τη διεθνή εποπτεία. Όπως είναι γνωστό στην κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών και τεκμηριώνεται περισσότερες από μία φορές γραπτώς, το σύστημα πωλήσεων όπλων του ΚΚΚ λειτουργεί από θυγατρικές του κινεζικού στρατού και των εταιρειών με τις οποίες συνεργάζεται, οι οποίες εισπράττουν δισεκατομμύρια δολάρια από αυτό.

Ο Έντουαρντ Τίμπερλεϊκ, αναλυτής του κινεζικού στρατού για τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και ένας από τους συγγραφείς του βιβλίου «Red Dragon Rising» («Το ξύπνημα του κόκκινου δράκου», 2002), δίνει παραδείγματα τέτοιων εταιρειών και συμφωνιών στο βιβλίο του. «Οι εταιρείες έχουν ονόματα που ακούγονται εξωτικά σε ένα μη κινεζικό αυτί», γράφει. Για παράδειγμα, η εταιρεία Πόλυ («Πολυ-πολυτεχνολογίες», της οποίας το κινεζικό όνομα σημαίνει «Κρατήστε τα κέρδη») ή οι εταιρείες «Ουράνιο Τόξο στον Ουρανό», «Βιομηχανίες Σινικού Τείχους», «999» κ.ο.κ. [21]

Οι εταιρείες μεσολαβούν μεταξύ του κινεζικού στρατού και διαφόρων χωρών και τους πωλούν πυραύλους, πυρηνικές τεχνολογίες, βιολογικά όπλα, δηλητηριώδη αέρια και ατομικά όπλα κάθε είδους. Ο κινεζικός στρατός συνεργάζεται επίσης με μη στρατιωτικές εταιρείες που κατασκευάζουν σχεδόν τα πάντα, από στρατιωτικές στολές έως πυραύλους. Σε αντίθεση με τους εργολάβους όπλων σε πολλές δημοκρατικές χώρες, οι περισσότερες πολιτικές εταιρείες ανήκουν στην κινεζική κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένης της Norinco, η οποία ισχυρίζεται ότι είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστής όπλων στον κόσμο, με περισσότερους από ένα εκατομμύριο εργαζόμενους.

Γνωστές εταιρείες όπως η COSCO, η οποία έχει αρχίσει να παρέχει υπηρεσίες θαλάσσιας μεταφοράς όπλων, εμφανίστηκαν επίσης στην εικόνα, ισχυρίζεται ο Τίμπερλεϊκ, καθώς και η κινεζική επενδυτική εταιρεία CITIC, προσθέτει, η οποία επιτρέπει σε Κινέζους στρατιωτικούς και πράκτορες να ταξιδεύουν στο εξωτερικό με πολιτικά ρούχα, ως υπάλληλοι της CITIC.

Η υποστήριξη του ΚΚΚ προς τους εχθρούς του Ισραήλ αντανακλάται επίσης στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, όπου η Κίνα ψηφίζει πάντα κατά του Ισραήλ. Ακόμη και στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, η Κίνα υποστηρίζει συστηματικά την πολιτική και τις αποφάσεις κατά του Ισραήλ. Το 2018, για παράδειγμα, οι ΗΠΑ διατύπωσαν μια πρόταση για την καταδίκη της Χαμάς για την εκτόξευση ρουκετών και τη χρήση τρομοκρατικών τούνελ κατά του Ισραήλ. Η πρόταση απορρίφθηκε, καθώς δεν συγκεντρώθηκε η απαιτούμενη πλειοψηφία. Η Κίνα ψήφισε κατά της καταδίκης.

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο αντισημιτικό από το να λέμε ότι η τρομοκρατία κατά του Ισραήλ δεν μπορεί να καταδικαστεί», είχε δηλώσει η τότε πρέσβης των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη Νίκκι Χέιλυ. [22]

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Yitzhak Shichor, “Hide and Seek: Sino-Israeli Relations in Perspective”, Israel Affairs, Vol. 1, No. 2, 1994, p-188–208

2. Yaakov Katz and Amir Bohbot, “How Israel Used Weapons and Technology to Become an Ally of China”, Newsweek, May 11, 2017

3. Yoram Evron, “Between Beijing and Washington: Israel’s Technology Transfers to China”, Journal of East Asian Studies, Vol. 13, No. 3, December 2013, p-503–528

4. Ephraim Halevi, “China’s involvement in the train line to Eilat: Is it desirable for the State of Israel?”, Shasha Center for Strategic Studies, October 2013

5. Nucleonics Week, May 7, 1991

6. Letter of August 27, 1993, from Admiral William O. Studeman, acting director of the Central Intelligence Agency, to Senator John Glenn (D-Ohio), chairman of the Senate Committee on Governmental Affairs, printed in Senate Hearing 103-208, 185

7. Question submitted for the record to the Senate Foreign Relations Committee, January 8, 1997; see also Deseret News, January 24, 1997, and Washington Times, January 24, 1997

8. Jeffrey Smith, “CHINESE FIRMS SUPPLY IRAN WITH GAS FACTORIES, U.S. SAYS”, The Washington Post, March 8, 1996

9. Lillian Craig Harris, “China’s Relations with the PLO”, Journal of Palestine Studies, Vol. 7, No. 1, 1977, p-136

10. Lillian Craig Harris, “China’s Relations with the PLO”, Journal of Palestine Studies, Vol. 7, No. 1, 1977, p-136

11. Shaina Oppenheimer, “Weapons and Ideology: Files Reveal How China Armed and Trained the Palestinians”, Haaretz.com, 4 August 2019

12. Lillian Craig Harris, “China’s Relations with the PLO”, Journal of Palestine Studies, Vol. 7, No. 1 (Autumn, 1977), p-123-154

13. Lillian Craig Harris, “China’s Relations with the PLO”, Journal of Palestine Studies, Vol. 7, No. 1 (Autumn, 1977), p-127

14. Lillian Craig Harris, “China’s Relations with the PLO”, Journal of Palestine Studies, Vol. 7, No. 1 (Autumn, 1977), p-137-138

15. Lillian Craig Harris, “China’s Relations with the PLO”, Journal of Palestine Studies, Vol. 7, No. 1 (Autumn, 1977), p-138

16. Lillian Craig Harris, “China’s Relations with the PLO”, Journal of Palestine Studies, Vol. 7, No. 1 (Autumn, 1977), p-126

17. MDAA (missile Defense Advocacy Alliance) website

18. Mark Mazzetti, “Striking Deep Into Israel, Hamas Employs an Upgraded Arsenal”, New York Times, 31 December 2008

19. MemriTV, “Chinese Delegation Visits Hizbullah Museum in Lebanon”, memri.org, 19 Mars 2013

20. An interview with the Chinese ambassador to Lebanon, in the Lebanese newspaper rabhka-la, interview Wu Zexian, May 4, 2012

21. Timperlake & Triplett, “Red Dragon Rising: Communist China’s Military Threat to America”, 2002, Kindle edition location 1019

22. Itamar Eichner, “The majority in the UN to condemn Hamas was not enough to approve the decision”, Ynet, December 2018

Του Eyal Levinter

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Ο Ισραηλινός πρόεδρος Ισαάκ Χέρτσογκ δήλωσε πως το Ισραήλ δεν μπορεί να αφήσει ένα κενό στη Γάζα και θα πρέπει να διατηρήσει εκεί μια ισχυρή παρουσία στο εγγύς μέλλον για να εμποδίσει την επανεμφάνιση της Χαμάς στον παλαιστινιακό θύλακα, αναφέρουν σήμερα οι Financial Times.

«Αν αποσυρθούμε, τότε ποιός θα αναλάβει; Δεν μπορούμε να αφήσουμε ένα κενό. Πρέπει να σκεφτούμε τι θα είναι ο μηχανισμός· διατυπώνονται πολλές ιδέες», δήλωσε ο Χέρτσογκ σε συνέντευξή του στη βρετανική εφημερίδα.

«Αλλά κανείς δεν θέλει να μετατραπεί αυτός ο τόπος, η Γάζα, και πάλι σε βάση τρομοκρατίας», πρόσθεσε.

Την περασμένη εβδομάδα, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου δήλωσε στο ABC News πως το Ισραήλ θα έχει «για μια αόριστη περίοδο» μετά τον πόλεμο την ευθύνη για την ασφάλεια του θυλάκου, όμως οι Ηνωμένες Πολιτείες απάντησαν λέγοντας πως οι Παλαιστίνιοι θα πρέπει να κυβερνήσουν τη Γάζα μόλις το Ισραήλ τελειώσει τον πόλεμό του εναντίον της Χαμάς.

Ο Χέρτσογκ δήλωσε στους Financial Times πως η κυβέρνηση του Ισραήλ συζητεί πολλές ιδέες για το πώς θα διοικείται η Γάζα μόλις τελειώσει ο πόλεμος ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς και πρόσθεσε πως υποθέτει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και «οι γείτονές μας στην περιοχή» θα έχουν κάποια ανάμιξη στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής τάξης.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν δήλωσε χθες, Τετάρτη, πως κατέστησε σαφές στον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου ότι μια λύση δύο κρατών είναι η μόνη απάντηση για τη διευθέτηση της ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης και ότι η κατοχή της Γάζας θα ήταν «ένα μεγάλο σφάλμα».

Η επίθεση σηματοδότησε τη μεγαλύτερη μάχη αεράμυνας του αμερικανικού στρατού στην τρέχουσα εκτεταμένη κρίση στη Μέση Ανατολή, η οποία ξεκίνησε με την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου στο νότιο Ισραήλ, προκαλώντας έκρηξη βίας σε ολόκληρη την περιοχή.

 

Επιπλέον, το Ισραήλ ζήτησε νέες κυρώσεις κατά του Ιράν κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, σύμφωνα με τον Guardian .

Ο απεσταλμένος του Ισραήλ στον ΟΗΕ Γκιλάντ Ερντάν προέτρεψε το Συμβούλιο να «επιβάλει όλες τις πιθανές κυρώσεις στο Ιράν πριν να είναι πολύ αργά» και «να καταδικάσει το Ιράν για τις τρομοκρατικές του ενέργειες», αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο.

Από την άλλη, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ ζήτησε αυτοσυγκράτηση, φοβούμενος μια κλιμάκωση μετά τις επιθέσεις του Ιράν στο Ισραήλ.

Η αποστολή του Ιράν στα Ηνωμένα Έθνη προειδοποίησε, επίσης, την Ουάσιγκτον να μην παρέμβει στη σύγκρουσή της με το Ισραήλ. Πρόσθεσε σε μήνυμα στο X ότι «το θέμα μπορεί να θεωρηθεί λήξαν».

«Αλλά εάν το ισραηλινό καθεστώς κάνει άλλο ένα λάθος, η απάντηση του Ιράν θα είναι πολύ πιο αυστηρή.»

Επιμέλεια: Βαλεντίνα Λισάκ & Αλία Ζάε

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δήλωσαν ότι δεν θα χαλαρώσουν την πίεση προς την Τεχεράνη έως ότου αυτή σταματήσει να υποστηρίζει την τρομοκρατία, να εγκαταλείψει τις πυρηνικές της φιλοδοξίες και να τερματίσει την επιθετικότητά της.

Το υπουργείο Οικονομικών και το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ ανακοίνωσαν στις 24 Φεβρουαρίου νέες κυρώσεις κατά της ιρανικής πετρελαϊκής και πετροχημικής βιομηχανίας, στοχεύοντας περισσότερα από 30 φυσικά και νομικά πρόσωπα, καθώς και πλοία που εμπλέκονται στο παράνομο εμπόριο ιρανικού πετρελαίου.

Η κίνηση αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο του εκτελεστικού διατάγματος του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για την «Επιβολή Μέγιστης Πίεσης στο Ιράν», το οποίο εκδόθηκε νωρίτερα αυτόν τον μήνα, με σκοπό τη διακοπή των χρηματοδοτικών ροών του Ιράν προς τρομοκρατικές οργανώσεις και αποσταθεροποιητικές δραστηριότητες στη Μέση Ανατολή.

«Το Ιράν συνεχίζει να στηρίζεται σε ένα σκιώδες δίκτυο πλοίων, μεσαζόντων και μεσιτών για να διευκολύνει τις πωλήσεις πετρελαίου και να χρηματοδοτεί τις αποσταθεροποιητικές του ενέργειες», δήλωσε ο Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Σκοτ Μπέσεντ. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα χρησιμοποιήσουν όλα τα διαθέσιμα εργαλεία για να στοχεύσουν κάθε πτυχή της ιρανικής εφοδιαστικής αλυσίδας πετρελαίου. Όποιος συναλλάσσεται με ιρανικό πετρέλαιο εκτίθεται σε σοβαρό κίνδυνο κυρώσεων».

Το υπουργείο Εξωτερικών χαρακτήρισε 16 οντότητες και πλοία ως «δίκτυο παράνομων διακινητών» που συγκαλύπτουν τη φόρτωση και μεταφορά ιρανικού πετρελαίου προς αγοραστές στην Ασία, ενώ το Γραφείο Ελέγχου Ξένων Περιουσιακών Στοιχείων (Office of Foreign Assets Control-OFAC) επέβαλε κυρώσεις σε 22 άτομα και αναγνώρισε 13 πλοία ως αποκλεισμένη ιδιοκτησία. Το στοχευμένο δίκτυο εκτείνεται σε πολλές δικαιοδοσίες, μεταξύ των οποίων τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Χονγκ Κονγκ, η Ινδία και η Κίνα.

Μεταξύ των προσώπων που τέθηκαν υπό κυρώσεις είναι ο Χαμίντ Μποβάρντ, υφυπουργός Πετρελαίου του Ιράν και επικεφαλής της Εθνικής Ιρανικής Εταιρείας Πετρελαίου, ο οποίος, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις, διαδραματίζει βασικό ρόλο στη χρηματοδότηση των δραστηριοτήτων της Δύναμης Καντς (Quds Force), τμήματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης. Επιπλέον, κυρώσεις επιβλήθηκαν στην Ιρανική Εταιρεία Πετρελαϊκών Τερματικών, υπεύθυνη για τις εξαγωγές πετρελαίου της χώρας, καθώς και σε αρκετά στελέχη της και σχετικές ναυτιλιακές εταιρείες.

Οι κυρώσεις επεκτείνονται και σε εταιρείες με έδρα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Χονγκ Κονγκ, όπως η Petroquimico FZE και η Petronix Energy Trading Ltd., που διευκόλυναν συναλλαγές πολλών εκατομμυρίων δολαρίων για ιρανικό αργό πετρέλαιο. Παράλληλα, αρκετά πλοία, συμπεριλαμβανομένων των Meng Xin (σημαίας Παναμά) και Phoenix I (σημαίας Νήσων Κουκ), αναγνωρίστηκαν ως αποκλεισμένη ιδιοκτησία λόγω της εμπλοκής τους στη μεταφορά ιρανικού πετρελαίου.

Οι ενέργειες αυτές βασίζονται στις διατάξεις των Εκτελεστικών Διαταγμάτων 13902 και 13846, που στοχεύουν συγκεκριμένα τον πετρελαϊκό και πετροχημικό τομέα του Ιράν.

Οι νέες κυρώσεις αποτελούν τον δεύτερο γύρο μέτρων που επιβάλλονται μετά την έκδοση, στις 4 Φεβρουαρίου, του Προεδρικού Υπομνήματος Εθνικής Ασφάλειας 2, με το οποίο ο Τραμπ διέταξε την εφαρμογή μιας «μέγιστης πίεσης» πολιτικής για τη μείωση των εξαγωγών πετρελαίου του Ιράν στο μηδέν. Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής, η κυβέρνηση των ΗΠΑ εντείνει τις προσπάθειες για την αποτροπή του Ιράν από τη χρήση των εσόδων του από το πετρέλαιο για τη χρηματοδότηση τρομοκρατικών δραστηριοτήτων, όπως η υποστήριξη της Χεζμπολάχ, της Χαμάς και των Χούτι.

«Όσο το Ιράν χρησιμοποιεί τα έσοδά του από την ενέργεια για τη χρηματοδότηση επιθέσεων κατά των συμμάχων μας, την υποστήριξη της τρομοκρατίας παγκοσμίως ή άλλες αποσταθεροποιητικές ενέργειες, θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα διαθέσιμα μέσα για να λογοδοτήσει το καθεστώς», δήλωσε η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τάμι Μπρους.

Οι κυρώσεις ασκούν σημαντική πίεση στις διεθνείς εταιρείες που ασχολούνται με τη ναυτιλία και το εμπόριο πετρελαίου. Αμερικανοί αξιωματούχοι προειδοποίησαν ότι χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και ναυτιλιακές εταιρείες που συναλλάσσονται με τις οντότητες στις οποίες έχουν επιβληθεί κυρώσεις μπορεί να αντιμετωπίσουν δευτερογενείς κυρώσεις. Επιπλέον, βασικός στόχος παραμένει ο λεγόμενος «σκιώδης στόλος» του Ιράν – δεξαμενόπλοια που χρησιμοποιούν παραπλανητικές πρακτικές ναυσιπλοΐας για να παρακάμπτουν τις κυρώσεις.

Πλοία όπως τα Uurgane I, Lydia II και Ayden διαπιστώθηκε ότι πραγματοποιούν μεταφορές πετρελαίου από πλοίο σε πλοίο, αποκρύπτοντας την προέλευσή του. Οι εταιρείες που διαχειρίζονται αυτά τα πλοία, όπως η Nycity Shipmanagement Co Ltd. με έδρα την Κίνα και η Flux Maritime LLP με έδρα την Ινδία, προστέθηκαν επίσης στη λίστα κυρώσεων βάσει του Εκτελεστικού Διατάγματος 13902.

Με τα νέα αυτά μέτρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες ενισχύουν τη θέση τους ότι δεν θα μειώσουν την πίεση προς την Τεχεράνη έως ότου αυτή σταματήσει να υποστηρίζει την τρομοκρατία, να εγκαταλείψει το πυρηνικό της πρόγραμμα και να τερματίσει την περιφερειακή της επιθετικότητα.

Του Chase Smith

Το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ αποφάσισε σήμερα να αναστείλει μια σειρά περιοριστικών μέτρων στη Συρία που αφορούν τους τομείς της ενέργειας, των μεταφορών, καθώς και τη διευκόλυνση των χρηματοοικονομικών και τραπεζικών συναλλαγών που σχετίζονται με την ενέργεια, τις μεταφορές και με σκοπούς ανθρωπιστικής βοήθειας και ανασυγκρότησης.

«Αυτή η απόφαση αποτελεί μέρος των προσπαθειών της ΕΕ να υποστηρίξει μια πολιτική μετάβαση χωρίς αποκλεισμούς στη Συρία και την ταχεία οικονομική ανάκαμψη, ανασυγκρότηση και σταθεροποίησή της», τονίζει η ανακοίνωση του Συμβουλίου της ΕΕ. Το Συμβούλιο θα συνεχίσει τις εργασίες του και θα αξιολογήσει εάν θα μπορούσαν να ανασταλούν περαιτέρω οικονομικές κυρώσεις. Θα συνεχίσει επίσης να παρακολουθεί στενά την κατάσταση στη χώρα για να διασφαλίσει ότι αυτές οι αναστολές παραμένουν κατάλληλες.

Ειδικότερα, το Συμβούλιο σήμερα αποφάσισε:

– αναστολή των τομεακών μέτρων στους τομείς της ενέργειας (συμπεριλαμβανομένου του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και της ηλεκτρικής ενέργειας) και των μεταφορών

– διαγραφή πέντε οντοτήτων (Industrial Bank, Popular Credit Bank, Saving Bank, Agricultural Cooperative Bank και Syrian Arab Airlines) από τη λίστα εκείνων που υπόκεινται σε δέσμευση κεφαλαίων και οικονομικών πόρων, καθώς και η αποδοχή διάθεσης κεφαλαίων και οικονομικών πόρων στην κεντρική τράπεζα της Συρίας

– εισαγωγή ορισμένων εξαιρέσεων από την απαγόρευση δημιουργίας τραπεζικών σχέσεων μεταξύ συριακών τραπεζών και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων εντός των εδαφών των κρατών-μελών ώστε να επιτραπούν συναλλαγές που σχετίζονται με τους τομείς της ενέργειας και των μεταφορών, καθώς και συναλλαγές που απαιτούνται για ανθρωπιστικούς σκοπούς και σκοπούς ανασυγκρότησης

– να επεκταθεί επ’ αόριστον η εφαρμογή της υφιστάμενης ανθρωπιστικής εξαίρεσης

– καθιέρωση εξαίρεσης για προσωπική χρήση για τις απαγορεύσεις εξαγωγής ειδών πολυτελείας στη Συρία

Υπογραμμίζεται, ωστόσο, ότι το Συμβούλιο διατηρεί τις κυρώσεις που σχετίζονται με το καθεστώς του Μπασάρ Αλ ‘Ασαντ στον τομέα των χημικών όπλων και το παράνομο εμπόριο ναρκωτικών, καθώς και μια σειρά τομεακών μέτρων, όπως το εμπόριο όπλων, τα αγαθά διπλής χρήσης, τον εξοπλισμό για εσωτερική καταστολή, το λογισμικό για παρακολούθηση και την εισαγωγή/εξαγωγή αγαθών συριακής πολιτιστικής κληρονομιάς. Τα περιοριστικά μέτρα της ΕΕ έχουν χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο κατά του καθεστώτος Αλ ‘Ασαντ, που είναι υπεύθυνο για τη βίαιη καταστολή του συριακού άμαχου πληθυσμού.

«Η πτώση του καθεστώτος Αλ ‘Ασαντ σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας εποχής ελπίδας για τον συριακό λαό. Όλοι οι Σύροι, στη χώρα και στη διασπορά, θα πρέπει να έχουν την ευκαιρία να συμμετάσχουν στην ανοικοδόμηση της χώρας τους. Η ΕΕ στέκεται στο πλευρό του συριακού λαού σε αυτή τη μεταβατική στιγμή», επισημαίνεται στην ανακοίνωση του Συμβουλίου.

Δώδεκα υπάλληλοι της Υπηρεσίας Αρωγής των Ηνωμένων Εθνών στην Παλαιστίνη απολύθηκαν για τη συμμετοχή τους στην εκτεταμένη επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023.

Ορισμένοι μελετητές και ειδικοί είπαν, χρησιμοποιώντας όρους όπως «έλεγχος ζημιών» και «κρύψιμο κάτω από το χαλί» για να περιγράψουν αυτό που συμβαίνει, ότι το θεωρούσαν αναμενόμενο εδώ και πολύ καιρό, ως μέρος ενός πολύ βαθύτερου προβλήματος που ο ΟΗΕ αρνείται να αντιμετωπίσει.

«Είναι θετικό που αυτό το γεγονός αρχίζει, επιτέλους, να γίνεται αντιληπτό», δήλωσε η Σιμόν Λεντίν, υψηλόβαθμο στέλεχος του Υπουργείου Άμυνας κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Τραμπ, προσθέτοντας ότι μάλλον βρέθηκαν αντιμέτωποι με αδιαμφισβήτητες αποδείξεις. Ωστόσο, «αποδείξεις υπήρχαν και πριν από τις 7 Οκτωβρίου».

Ο οργανισμός – η Υπηρεσία Αρωγής και Έργων του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες (United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East ή UNRWA) – κατηγορείται εδώ και καιρό για εκτεταμένη εμπλοκή με τη Χαμάς, η οποία κυβερνά τη Λωρίδα της Γάζας από το 2007.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει χαρακτηρίσει τη Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση από το 1997.

Μετά τη Χαμάς και την Παλαιστινιακή Αρχή, η UNRWA είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης της Λωρίδας της Γάζας. Σχεδόν όλοι οι υπάλληλοί της είναι Παλαιστίνιοι, γεγονός που αποτελεί μοναδικό χαρακτηριστικό μεταξύ των οργανισμών αρωγής του ΟΗΕ.

Ο οργανισμός, εδώ και σχεδόν 75 χρόνια, δεν καταβάλλει καμία προσπάθεια για την επανεγκατάσταση Παλαιστινίων. Αντιθέτως, φροντίζει να συντηρεί ζωντανή την όλο και πιο απίθανη ελπίδα ότι μια μέρα θα επιστρέψουν στο σημερινό εβραϊκό κράτος του Ισραήλ.

Οι υπερασπιστές της UNRWA λένε ότι η μη επανεγκατάστασή τους προβλέπεται ρητά στο καταστατικό της υπηρεσίας.

Η Χαμάς χρησιμοποιεί εδώ και καιρό σχολεία, νοσοκομεία και άλλα κτίρια της UNRWA ως ανθρώπινες ασπίδες, ένα έγκλημα πολέμου σύμφωνα με την Τέταρτη Σύμβαση της Γενεύης και κυρωτέο από τον πρόεδρο των ΗΠΑ σύμφωνα με τον νόμο περί ασπίδων του 2018.

Η Χαμάς αποθηκεύει όπλα μέσα, κοντά ή κάτω από τις εγκαταστάσεις της UNRWA και έχει κατασκευάσει ένα εκτεταμένο σύστημα υπόγειων στοών κάτω από αυτές. Επιπλέον, επιτάσσουν τρόφιμα και προμήθειες, που η υπηρεσία θα έπρεπε να διανείμει στους αμάχους.

Το Ισραήλ κατηγορεί εδώ και καιρό τα σχολεία της UNRWA ότι διδάσκουν το μίσος, με συνέπεια τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου 2023, όταν οι τρομοκράτες δολοφόνησαν, βίασαν, βασάνισαν και έκαψαν τις συνοριακές κοινότητες του Ισραήλ.

Βιντεοσκόπησαν τους εαυτούς τους να το κάνουν, δημοσίευσαν αυτά τα βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έφεραν ομήρους πίσω στη Γάζα και κακοποίησαν αυτούς και τα πτώματα αυτών που είχαν σκοτώσει μπροστά σε πολίτες που ζητωκραύγαζαν.

Οι βουλευτές των Η.Π.Α. Τζον Κέννεντυ (R-La.) και Ραντ Πωλ (R-Ky.) εισήγαγαν νομοθεσία στις 31 Ιανουαρίου, απαιτώντας από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να παρακολουθεί τι διδάσκεται στα παλαιστινιακά σχολεία, ένα εκπαιδευτικό σύστημα για το οποίο οι Αμερικανοί φορολογούμενοι έχουν συμβάλει στην πληρωμή του.

Στις 26 Ιανουαρίου, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ είχε δηλώσει ότι «αναστέλλει προσωρινά» την αμερικανική χρηματοδότηση της UNRWA, ενώ θα εξέταζε τις κατηγορίες εναντίον του οργανισμού.

Η αναστολή της χρηματοδότησης έγινε μία ημέρα αφότου ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν μίλησε με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες για την ανάγκη διεξαγωγής ενδελεχούς έρευνας.

Ο εκπρόσωπος του κου Γκουτέρες δήλωσε ότι ο γενικός γραμματέας «έφριξε» ακούγοντας τους ισραηλινούς ισχυρισμούς ότι δώδεκα υπάλληλοι του ΟΗΕ συμμετείχαν στην επιδρομή, μεταξύ των οποίων επτά που εισέβαλαν σε ισραηλινό έδαφος.

Ένας από αυτούς φέρεται να συμμετείχε σε απαγωγή και ένας άλλος βοήθησε στην κλοπή του πτώματος ενός στρατιώτη.

Στις 26 Ιανουαρίου, επίσης, ο γενικός επίτροπος της UNRWA Φιλίπ Λατσαρίνι χαρακτήρισε τους ισχυρισμούς ως «σοκαριστικούς» και «φρικτούς» και δήλωσε ότι θα απέλυε αμέσως τους εμπλεκόμενους υπαλλήλους.

Δύο εξ αυτών θεωρούνται νεκροί.

«Εμφανίζονται πολύ έκπληκτοι από τα στοιχεία», δήλωσε στους Epoch Times ο Κόμπι Μάικλ, καθηγητής που συνδέεται με δύο ισραηλινές δεξαμενές σκέψης, το Ινστιτούτο Εθνικής Ασφάλειας και το Ινστιτούτο Μισγκάβ.

«Προσπαθούν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι παίρνουν το θέμα πολύ σοβαρά και ότι πρόκειται να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα άμεσα. [Λένε] ‘Απολύουμε 12 άτομα’ και πιστεύουν ότι αυτό θα φιμώσει την κριτική.

«Και αυτό θα επιτρέψει στον ΟΗΕ να συνεχίσει να λειτουργεί την UNRWA. Διότι η UNRWA είναι ένα πολιτικό εργαλείο που χρησιμοποιείται από τον ΟΗΕ για πολιτικούς σκοπούς.»

Ο Χιλλέλ Νόιερ, εκτελεστικός διευθυντής του U.N. Watch, μιας φιλοϊσραηλινής ομάδας παρακολούθησης, κατέθεσε στην υποεπιτροπή Εποπτείας και Λογοδοσίας της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων και στην υποεπιτροπή Παγκόσμιας Υγείας, Παγκόσμιων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Διεθνών Οργανισμών, στις 30 Ιανουαρίου.

Κατέθεσε στο Κογκρέσο ότι όχι μόνο 12 υπάλληλοι της UNRWA συμμετείχαν στη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου 2023, αλλά και 3.000 καθηγητές της UNRWA ανήκαν σε ομάδα κοινωνικής δικτύωσης στο Telegram που γιόρταζε τη σφαγή.

Η ομάδα του χρησιμοποιούσε επαγγελματίες μεταφραστές της αραβικής γλώσσας για να ελέγξει 249.000 αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είπε στο Κογκρέσο.

Ο κος Νόιερ είπε επίσης ότι 1.200 υπάλληλοι της UNRWA ανήκαν στη Χαμάς, σχεδόν το ένα δέκατο των 13.000 Παλαιστινίων εργαζομένων της υπηρεσίας, και ότι 6.000 υπάλληλοι είχαν μέλη της οικογένειάς τους στη Χαμάς.

Τέλος, ζήτησε από το Κογκρέσο όχι απλώς να αναστείλει τη χρηματοδότηση της UNRWA, αλλά να την τερματίσει οριστικά.

«Την Παρασκευή, ο Γενικός Γραμματέας Γκουτέρες ανακοίνωσε ότι φρικίασε μαθαίνοντας ότι μέλη του προσωπικού του εμπλέκονται στην τρομοκρατία», δήλωσε ο κος Νόιερ.

«Ο Γενικός Γραμματέας Γκουτέρες, ο επικεφαλής της UNRWA, οι προκάτοχοί τους και οι ανώτεροι συνάδελφοί τους δεν ήταν δυνατόν να έχουν σοκαριστεί από το γεγονός ότι υπάλληλοι της UNRWA εμπλέκονται στην τρομοκρατία.

»Διότι τα τελευταία εννέα χρόνια … αποκαλύπτουμε, δημοσιεύουμε και υποβάλλουμε στον ΟΗΕ, στην UNRWA στοιχεία για εκτεταμένη και συστηματική υποκίνηση της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας.

»Δεν μπορούν να ισχυρίζονται ότι δεν γνώριζαν. Ο κος Γκουτέρες γνώριζε. Ο επικεφαλής της UNRWA γνώριζε. Τα Ηνωμένα Έθνη γνώριζαν. Απλώς επέλεξαν να μην δράσουν.»

Ο Έλι Σπέρλινγκ, καθηγητής στο Ινστιτούτο Ισραήλ του Πανεπιστημίου της Τζόρτζια στις ΗΠΑ, δήλωσε στους Epoch Times ότι διακρίνει κάποια έλλειψη ειλικρίνειας στη στάση του ΟΗΕ.

«Τα μέλη της UNRWA δεν αναγνωρίζουν ότι υπήρχαν αυτοί οι άμεσοι δεσμοί. Απολύουν, λένε, βάσει ισχυρισμών και ξεκινούν έρευνα. Έτσι, υπάρχει μία σιωπηρή παραδοχή εδώ», δήλωσε ο κος Σπέρλινγκ.

Εν τούτοις, δεν πρόκειται για πλήρη παραδοχή ενοχής ούτε για αυτό που μεταδίδεται από αραβόφωνα μέσα ενημέρωσης, όπως το Αλ Τζαζίρα στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Δεν είναι κακό να θέλουν να κάνουν τη δική τους έρευνα, δήλωσε ο κος Σπέρλινγκ.

«Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ορισμένα στοιχεία που φαίνονται πολύ συγκεκριμένα και στη συνέχεια απολύοντας αυτά τα άτομα, προσπαθούν να ελέγξουν τη ζημιά», πρόσθεσε.

Η κα Λεντίν, η οποία τώρα είναι σύμβουλος διαχείρισης κινδύνων για την Vantage ROI, δήλωσε στους Epoch Times: «Δεν αποτελεί έκπληξη για όσους από εμάς παρακολουθούν, εδώ και πολλά χρόνια, ότι η UNRWA ήταν υπεύθυνη όχι μόνο για την πρόσληψη μελών της Χαμάς που φέρουν κάρτα, αλλά επίσης χρησιμοποιούσε πολλά από τα κεφάλαιά της για την υποστήριξη τρομοκρατικών δραστηριοτήτων.

»Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Τραμπ, διακόψαμε τη χρηματοδότηση της UNRWA – επειδή δεν θέλαμε τα χρήματα των Αμερικανών φορολογούμενων πολιτών να πηγαίνουν προς αυτή την κατεύθυνση.»

Η Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου ανέφερε, στις 2 Φεβρουαρίου, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν συνεισφέρει σχεδόν 7,2 δισεκατομμύρια δολάρια στην UNRWA από την ίδρυση του οργανισμού το 1950.

Η χρηματοδότηση ξεπέρασε τα 200 εκατομμύρια δολάρια ετησίως από το 2009, που ήταν το πρώτο έτος της κυβέρνησης Ομπάμα. Αυξήθηκε σε σχεδόν 400 εκατομμύρια δολάρια κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, περικόπηκε στο μηδέν από την κυβέρνηση Τραμπ και ξεπέρασε τα 300 εκατομμύρια δολάρια ετησίως υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν.

Το 2023, η αμερικανική χρηματοδότηση ανήλθε σε 371 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με την έκθεση.

Άλλα έθνη, όπως η Ιαπωνία, η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Βρετανία, η Γερμανία, η Ιταλία, οι Κάτω Χώρες, η Ελβετία και η Φινλανδία, έχουν ομοίως σταματήσει τη χρηματοδότησή τους προς τον οργανισμό.

Ο πρόεδρος Τραμπ διέκοψε τη χρηματοδότηση της UNRWA στο πλαίσιο της αλλαγής της αμερικανικής στρατηγικής του στην Εγγύς Ανατολή, δήλωσε η κα Λεντίν.

«Ήταν ξεκάθαρο ότι η UNRWA ήταν μέρος του παλιού τρόπου δράσης που βοηθούσε μόνο … τους ‘κακούς’. Δεν ήταν προς το συμφέρον των ΗΠΑ να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση. Και γι’ αυτό πήραν την απόφαση να τη διακόψουν», εξήγησε.

Ο νόμος Taylor Force Act, ο οποίος υπεγράφη από τον τότε πρόεδρο Τραμπ το 2018, απαγορεύει αυτό που αποκαλείται «pay for slay»(«πληρωμή για σφαγή») – όπως είναι οι πληρωμές από τη Χαμάς και την Παλαιστινιακή Αρχή σε τρομοκράτες, τις οικογένειές τους και βομβιστές αυτοκτονίας, είπε.

Ο νόμος πήρε το όνομά του από έναν Αμερικανό βετεράνο και απόφοιτο του West Point που δολοφονήθηκε από Παλαιστίνιο τρομοκράτη το 2016 στο Ισραήλ, ενώ συμμετείχε σε ομάδα μελέτης του Πανεπιστημίου Vanderbilt.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν γνώριζε για τις ανησυχητικές καταγγελίες, αλλά συνέχισε τη χρηματοδότηση ούτως ή άλλως, είπε.

Ο κος Μάικλ δήλωσε ότι το Ισραήλ φέρει επίσης ένα μέρος της ευθύνης, επιλέγοντας να χρησιμοποιήσει την UNRWA ως ενδιάμεσο στις συναλλαγές του με τη Χαμάς.

«Τελικά, το Ισραήλ έχει ευθύνη όσον αφορά τη συνέχιση της ύπαρξης της UNRWA, επειδή ήταν κάτι που τους βόλευε. […] Προτιμούν να μην έρχονται σε άμεση επαφή με τη Χαμάς», είπε.

«Κάθε φορά που το Ισραήλ συγκρουόταν με τη Χαμάς, πράγμα που έχει συμβεί πολλάκις, ήταν ευκολότερο για τον ισραηλινό στρατό να συνεννοείται με την UNRWA για τα ανθρωπιστικά ζητήματα. Πίεζε μάλιστα τους διεθνείς δωρητές να συνεχίσουν να κάνουν δωρεές στη Χαμάς.

»Αλλά νομίζω ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει εξαιτίας της 7ης Οκτωβρίου. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στην ισραηλινή ψυχοσύνθεση.

»Και αυτός είναι ο λόγος που τώρα το Ισραήλ αποφάσισε ότι ‘φτάνει πια’.»

Κοιτάζοντας στο μέλλον, η κ. Λεντίν δήλωσε: «[Η UNRWA] έχει χάσει κάθε αξιοπιστία. Είναι μέρος της γενικότερης κατάστασης, [που δείχνει ότι] τα πράγματα δεν θα επανέλθουν ποτέ στην προ της 7ης Οκτωβρίου κανονικότητα.

»Αυτή δεν υπάρχει πια και η UNRWA είναι μέρος αυτού.»

Του Dan M. Berger

Επιμέλεια: Αλία Ζάε