Ερευνητές πιστεύουν πως έχουν δημιουργήσει ένα νέο είδος χημικής ένωσης, ένα αντιβιοτικό το οποίο σκοτώνει μόνο τα χειρότερα μικρόβια, χωρίς επικίνδυνες παρενέργειες.
Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις ανέλαβαν να δημιουργήσουν ένα αντιβιοτικό το οποίο σκοτώνει τα gram-αρνητικά βακτήρια, τα οποία συχνά είναι ανθεκτικά στα αντιβιοτικά, χωρία να καταστρέφει τα μικρόβια που είναι απαραίτητα για την καλή υγεία. Αν τα βακτήρια δεν αναπτύξουν αντίσταση σε αυτό το φάρμακο, πιθανόν να είναι μια σημαντική εξέλιξη στη θεραπεία λοιμώξεων τα επόμενα χρόνια.
Ο Πωλ Χέργκενροθερ, καθηγητής Χημείας και συνεπικεφαλής της μελέτης, είπε πως οι άνθρωποι συνειδητοποιούν σιγά σιγά πως τα σωτήρια αντιβιοτικά έχουν επίσης σοβαρές παρενέργειες.
«Σκοτώνουν τα καλά βακτήρια καθώς θεραπεύουν τη λοίμωξη», είπε σε δελτίο Τύπου ο κος Χέργκενροθερ. «Αρχίσαμε να σκεφτόμαστε την επόμενη γενιά αντιβιοτικών, τα οποία θα μπορούσαν να αναπτυχθούν ώστε να σκοτώνουν τα παθογενή βακτήρια και όχι τα ωφέλιμα.»
Η μελέτη εστίασε στην καταστροφή των λοιμωδών gram-αρνητικών βακτηρίων, τα οποία είναι δυσκολότερο να σκοτωθούν επειδή διαθέτουν διπλή στρώση προστασίας. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στο περιβάλλον του νοσοκομείου και καταστρέφουν τα επιβλαβή gram-αρνητικά βακτήρια καταπολεμούν επίσης τα ωφέλιμα βακτήρια, είπε η Κρίστεν Μούνιοζ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
«Τα περισσότερα κλινικά εγκεκριμένα αντιβιοτικά σκοτώνουν μόνο τα gram-θετικά βακτήρια ή και τα gram-θετικά και τα gram-αρνητικά βακτήρια», είπε σε δήλωση Τύπου η κα Μούνιοζ, αναφέροντας την κολιστίνη, ένα αντιβιοτικό που χορηγείται για την καταπολέμηση μόνο gram-αρνητικών βακτηρίων, το οποίο είναι γνωστό πως προκαλεί διάρροια όπως επίσης και κολίτιδα, μια πιθανώς θανατηφόρα κατάσταση. Η κολιστίνη επιφέρει επίσης βλάβες στο ήπαρ και τους νεφρούς, επομένως «κατά κανόνα, χρησιμοποιείται ως αντιβιοτικό έσχατης λύσης», γράφουν οι επιστήμονες στην μελέτη τους.
Φωτίζοντας ένα νέο μονοπάτι
Η ερευνητική ομάδα ενδιαφέρθηκε για την εύρεση ενός καλύτερου αντιβιοτικού επειδή δεν έχει υπάρξει ένα αντιβιοτικό εγκεκριμένο από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (Food and Drug Administration – FDA) για πάνω από 50 χρόνια που στοχεύει τα gram-αρνητικά βακτήρια, τα οποία είναι εξαιρετικά προβληματικά και δύσκολα στην καταπολέμηση, εξήγησε η κα Μούνιοζ σε συνέντευξή της στους Epoch Times.
Η κα Μούνιοζ είπε πως ουσιαστικά όλα τα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται στις κλινικές χαλάνε την ισορροπία του γαστρεντερικού σωλήνα «επειδή δεν διακρίνουν μεταξύ καλών και κακών βακτηρίων». Ο στόχος αυτής της έρευνας είναι να βρει έναν αντιβακτηριακό παράγοντα με «τη δυνατότητα να διακρίνει τα gram-αρνητικά από τα gram-θετικά και κατ’ επέκταση να μπορεί να ξεχωρίζει τα παθογόνα από τα συμβιωτικά». Τα συμβιωτικά βακτήρια προστατεύουν το ανοσοποιητικό σύστημα από εισβολές παθογόνων.
Το νέο φάρμακο, η λολαμικίνη (lolamicin), έχει βρεθεί να είναι αποτελεσματικό στα ποντίκια σε περιπτώσεις οξείας πνευμονίας και σηψαιμίας, μιας λοίμωξης του αίματος. Η σήψη, μια επιπλοκή της σηψαιμίας, προκαλεί περίπου 270.000 θανάτους από τις 1,7 εκατομμύρια περιπτώσεις σε ενήλικες το χρόνο στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (Centers for Disease Control and Prevention).
«Νομίζω το σημαντικότερο συμπέρασμα αυτής της έρευνας είναι το διπλά επιλεκτικό συστατικό της λολαμικίνης», είπε η κα Μούνιοζ. «Εδώ καταφέραμε να αναπτύξουμε ένα φάρμακο που όχι μόνο στοχεύει τα προβληματικά παθογόνα, αλλά ακριβώς επειδή επιλέγει μονάχα αυτά τα παθογόνα, μπορούμε να γλυτώσουμε τα καλά βακτήρια και να διατηρήσουμε την ακεραιότητα του μικροβιώματος. Αυτή η αρχική μελέτη της λολαμικίνης ανοίγει την πόρτα της εφαρμογής της διπλής επιλεκτικής στρατηγικής για τη μελλοντική ανάπτυξη αντιβιοτικών που θα διατηρούν το μικροβίωμα. Ελπίζουμε πως το αντίκτυπο της λολαμικίνης να επιφέρει μια νέα γενιά στοχευμένων αντιβιοτικών.»
Μία συναρπαστική ανακάλυψη
Η κα Μούνιοζ είπε πως κατά τη δοκιμαστική φάση πολλών ακόμη βακτηριακών στελεχών in vivo στα ποντίκια, οι ερευνητές ενθουσιάστηκαν βλέποντας πως η υπόθεσή τους σχετικά με την ανάπτυξη αντιβιοτικών στενού φάσματος ήταν υποσχόμενη. Το μικροβίωμα των ποντικών είναι ένα καλό εργαλείο για τον σχεδιασμό ανθρώπινων λοιμώξεων επειδή το εντερικό μικροβίωμα των ποντικών και των ανθρώπων είναι παρόμοιο, εξήγησε. Τα αντιβιοτικά που διαταράσσουν την ισορροπία του μικροβιώματος στα ποντίκια έχουν παρόμοιες επιπτώσεις στους ανθρώπους.
«Ήταν πολύ συναρπαστικό όταν έφτιαξα αρχικά αυτή την ένωση και ανακάλυψα πως ήταν ενεργή ενάντια στα κρίσιμα gram-αρνητικά παθογόνα», είπε. «Ενδιαφερόμαστε όμως πιο πολύ για τον αντίκτυπο της λολαμικίνης στη μελλοντική ανάπτυξη αντιβιοτικών που διατηρούν το μικροβίωμα, κάτι πολύ σημαντικότερο.»
Η λολαμικίνη βρέθηκε επίσης να αποτρέπει δευτερεύουσες λοιμώξεις με Clostridioides difficile, μια σοβαρή βακτηριακή λοίμωξη που συνδέεται συνήθως με τα νοσοκομεία. Βρέθηκε ότι καταπολεμά ενεργά πάνω από 130 βακτηριακά στελέχη σε καλλιέργειες κυττάρων, όλες ανθεκτικές σε πλειάδα φαρμάκων.
Προκειμένου να μετατραπεί το μείγμα της λολαμικίνης σε ένα πωλήσιμο αντιβιοτικό, οι κατασκευαστές θα πρέπει να λάβουν υπ’ όψιν πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της διαλυτότητας, της μέτρησης του pH και της βέλτιστης κρυσταλλικής μορφής, επεσήμανε η κα Μούνιοζ. Θα πρέπει να εξεταστεί επίσης η δοσολογία και η μορφή του φαρμάκου, για παράδειγμα αν θα είναι υγρό, σε μορφή χαπιού ή ενέσιμο.
«Βρισκόμαστε ακόμη μακριά από τον σχεδιασμό αυτής της ένωσης ως αντιβιοτικό», είπε. «Η λολαμικίνη έχει πολύ δρόμο να διανύσει προτού λάβει έγκριση από τον FDA. Δυστυχώς, μπορεί να πάρει και πάνω από 20 χρόνια από την στιγμή της ανακάλυψης ενός αντιβιοτικού μέχρι το αντιβιοτικό να είναι κλινικά εγκεκριμένο. Εν τω μεταξύ, θα συνεχίσουμε να μελετάμε την λολαμικίνη. Θέλουμε να συνεχίσουμε να εξετάζουμε το φάρμακο ενάντια σε περισσότερα στελέχη βακτηρίων και να εκτελέσουμε πιο λεπτομερείς τοξικολογικές μελέτες.»
Για τους περισσότερους εφήβους σήμερα, πλατφόρμες όπως το TikTok, το Instagram και το YouTube είναι σαν μαύρες τρύπες από τις οποίες δεν μπορούν να απομακρυνθούν – με τον μέσο έφηβο να περνάει πάνω από πέντε ώρες την ημέρα στο διαδίκτυο. Αλλά το τίμημα της σύνδεσης μπορεί να είναι η ψυχική τους υγεία.
Οι ερευνητές αρχίζουν να αποκαλύπτουν σημαντικούς συσχετισμούς μεταξύ της χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της κατάθλιψης. Κάθε επιπλέον ώρα που περνάει κανείς σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης σχετίζεται με περισσότερα καταθλιπτικά συμπτώματα.
Καθώς ο επιπολασμός των σοβαρών καταθλιπτικών επεισοδίων μεταξύ των εφήβων αυξήθηκε από 8,1% σε 15,8% μεταξύ 2009 και 2019, οι ειδικοί σε θέματα ψυχικής υγείας άρχισαν να διερευνούν τους παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτή την άνοδο.
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συντελούν στη δημιουργία κατάθλιψης , οι οποίοι συνήθως αλληλεπιδρούν, δήλωσε στην Epoch Times η Τζιν Μ. Τουένγκε, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο. «Για παράδειγμα, ορισμένοι άνθρωποι έχουν γενετική προδιάθεση για κατάθλιψη – αλλά θα γίνουν καταθλιπτικοί μόνο αν το περιβάλλον δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες», είπε. «Το να περνούν πολύ χρόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να είναι ένας από αυτούς τους παράγοντες.»
Σύνδεση ή απομόνωση;
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να επιτείνουν την κατάθλιψη κάνοντας το αντίθετο από αυτό για το οποίο υποτίθεται ότι δημιουργήθηκαν: να ενισχύσουν την κοινότητα και να διατηρήσουν τις φιλίες.
Η άνοδος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχει κάνει ορισμένους νέους να γίνονται λιγότερο κοινωνικά επιδέξιοι, απομονώνοντας τον εαυτό τους πίσω από οθόνες αντί να βιώνουν τη ζωή αυθεντικά, δήλωσε ο Ρότζερ ΜακΦίλιν, διδάκτωρ ψυχολογίας, πιστοποιημένος στη συμπεριφορική και γνωστική ψυχολογία. Για παράδειγμα, η αθλητική συμμετοχή έχει μειωθεί σημαντικά από το 2008. Μόνο το 24% των νέων ηλικίας 6 έως 17 ετών συμμετέχουν σε τουλάχιστον 60 λεπτά σωματικής δραστηριότητας την ημέρα, ενώ το ποσοστό αυτό ήταν 30% την προηγούμενη δεκαετία, σύμφωνα με την Εθνική Έρευνα για την Υγεία των Παιδιών στις ΗΠΑ.
«Γιατί να κάνεις ένα άθλημα – κάτι που είναι σωματικά, ψυχολογικά και κοινωνικά απαιτητικό – όταν μπορείς να μείνεις στον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που δεν σε δυσκολεύει;», είπε.
Οι μελέτες επιβεβαιώνουν αυτή την αποσύνδεση. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κυρίως για να διατηρήσουν σχέσεις αισθάνονται πιο μοναχικοί από εκείνους που τα χρησιμοποιούν για άλλους λόγους, σύμφωνα με μια μελέτη του 2023 που δημοσιεύθηκε στο Health Psychology and Behavioral Medicine.
«Ενώ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να διευκολύνουν σε κάποιο βαθμό την κοινωνική επαφή, μπορεί να μην διευκολύνουν το είδος της επαφής που επιδιώκουν όσοι χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κυρίως γι’ αυτόν τον λόγο», διαπιστώθηκε στην έκθεση. Αυτό υποστηρίζει προηγούμενα ευρήματα τα οποία αναφέρουν ότι οι χρήστες του Facebook τείνουν να είναι πιο μοναχικοί από τους μη χρήστες.
Η γνήσια δέσμευση πραγματοποιείται αυτοπροσώπως, δήλωσε ο κος ΜακΦίλιν. «Η υπερβολική χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης διαιωνίζει το αίσθημα της μοναξιάς – μας απομακρύνει από τον πραγματικό κόσμο», πρόσθεσε. Οι νεαροί ενήλικες που κάνουν μεγάλη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αισθάνονται περισσότερο κοινωνικά απομονωμένοι από τους συνομηλίκους τους που κάνουν λιγότερη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, σύμφωνα με μελέτη του 2017 που δημοσιεύθηκε στο American Journal of Preventive Medicine.
Αν και υπόσχονται σύνδεση, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την προσωπική αλληλεπίδραση. Η υπερβολική εξάρτηση μπορεί να υπονομεύσει τις πραγματικές σχέσεις που χρειάζονται οι άνθρωποι.
Μια μελέτη του 2023 που δημοσιεύθηκε στο Brain Sciences το επιβεβαιώνει αυτό. Οι ερευνητές έβαλαν 30 συμμετέχοντες να απαριθμήσουν 20 αγαπημένους φίλους/συγγενείς, 20 αγαπημένους influencer/διασημότητες και 20 άτομα με τα οποία δεν ένιωθαν καμία εγγύτητα. Η εγκεφαλική δραστηριότητα των συμμετεχόντων καταγράφηκε μέσω EEG καθώς έβλεπαν τα ονόματα. Η απόκριση των εγκεφαλικών κυμάτων στα αγαπημένα πρόσωπα ήταν πολύ μεγαλύτερη από ό,τι στους influencer.
«Αυτά τα διερευνητικά αποτελέσματα αντιπροσωπεύουν αντικειμενικές εμπειρικές αποδείξεις ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος κάνει σαφή διάκριση μεταξύ των influencer ή άλλων διασημοτήτων και των οικείων ανθρώπων στην πραγματική ζωή, παρόλο που τα υποκειμενικά συναισθήματα εγγύτητας και εμπιστοσύνης μπορεί να είναι παρόμοια. Συνοπτικά, η απεικόνιση του εγκεφάλου δείχνει ότι τίποτα δεν μπορεί να πάρει τη θέση ενός πραγματικού φίλου», σημείωσαν οι συγγραφείς.
Συγκρίνοντας και ακολουθώντας
Ο αυτο-συγκριτικός έλεγχος, μια ψυχολογική διαδικασία κατά την οποία τα άτομα αξιολογούν τον εαυτό τους αντιπαραβάλλοντας τις ικανότητες, τα χαρακτηριστικά ή τις περιστάσεις τους με εκείνες των άλλων, είναι ανεξέλεγκτος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και συμβάλλει στην εφηβική κατάθλιψη, δήλωσε η κα Τουένγκε.
Η έκθεση στις φαινομενικά «τέλειες” ζωές των άλλων στο διαδίκτυο προκαλεί συναισθήματα φθόνου και τη διαστρεβλωμένη πεποίθηση ότι όλοι οι άλλοι είναι πιο ευτυχισμένοι και πιο επιτυχημένοι, σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύθηκε στο Depression and Anxiety. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αίσθημα κατωτερότητας και κατάθλιψη με την πάροδο του χρόνου.
Μελέτες δείχνουν ότι ο εθισμός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συνδέεται με χαμηλότερη αυτοεκτίμηση, ενώ όσοι έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση εξαρτώνται περισσότερο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – ένας φαύλος κύκλος. Παρά τη γνώση ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιδεινώνουν τη διάθεση, οι άνθρωποι συνεχίζουν να τα χρησιμοποιούν, πιστεύοντας ότι θα καλύψουν το κενό που [τα μέσα] δημιούργησαν, σύμφωνα με μελέτη του 2014 που δημοσιεύθηκε στο Computers in Human Behavior.
Μια μελέτη του 2015 σε περισσότερους από 600 εφήβους συνέδεσε την κοινωνική σύγκριση με βάση την τεχνολογία και την αναζήτηση ανατροφοδότησης με τα καταθλιπτικά συμπτώματα. Εκτός από τις επιπτώσεις της γενικής χρήσης της τεχνολογίας, εντοπίστηκαν συσχετισμοί μεταξύ της αναζήτησης υπερβολικής επιβεβαίωσης εκτός σύνδεσης και προηγούμενων συμπτωμάτων κατάθλιψης.
Δεν είμαστε φτιαγμένοι για να «ακολουθάμε» τις φαινομενικά τέλειες ζωές εκατοντάδων ανθρώπων στο διαδίκτυο, δήλωσε ο κος ΜακΦίλιν στην Epoch Times.
«Είναι αντίθετο με τη φυλετική, οικογενειακή φυσική τάξη», είπε. Οι ισχυροί κοινωνικοί δεσμοί, που συνδέονται με μειωμένη κατάθλιψη, δεν δημιουργούνται ακολουθώντας κάποιον στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πρόσθεσε. «Οι γνήσιες, θεμελιώδεις για τη ζωή συνδέσεις δημιουργούνται μόνο πρόσωπο με πρόσωπο.»
Ο τρόπος χρήσης έχει σημασία
Η παθητική κατανάλωση, σε σύγκριση με την υγιή ενεργητική χρήση, μπορεί να επιδεινώσει την ψυχική κατάσταση.
Η παθητική χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης περιλαμβάνει κύλιση και κατανάλωση περιεχομένου χωρίς εμπλοκή. Η ενεργητική χρήση σημαίνει άμεση αλληλεπίδραση – αποστολή μηνυμάτων σε φίλους, σχολιασμός αναρτήσεων, κοινοποίηση του δικού σας περιεχομένου.
Σε μια μελέτη του 2018, οι ερευνητές ανέλυσαν τα ποσοστά κατάθλιψης μεταξύ 702 χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με βάση τον τρόπο με τον οποίο ασχολήθηκαν με το περιεχόμενο. Η αυξημένη παθητική κατανάλωση συσχετίστηκε σημαντικά με πιο σοβαρά καταθλιπτικά συμπτώματα. Δεν βρέθηκε τέτοια σύνδεση για την ενεργητική χρήση. Στην πραγματικότητα, οι ερευνητές διαπίστωσαν μείωση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων μεταξύ των ενεργών χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Τα ευρήματα αυτά υπογραμμίζουν τη σημασία της δημιουργίας έναντι της κατανάλωσης, σύμφωνα με τον κο ΜακΦίλιν. Η παθητική κατανάλωση περιεχομένου των μέσων κοινωνικής δικτύωσης λειτουργεί σε ευθεία αντίθεση με την ενεργή δημιουργία που διεγείρει τον εγκέφαλό μας, προκαλώντας τελικά καταθλιπτικές διαταραχές, είπε.
Η ενασχόληση του μυαλού μας με δραστηριότητες όπως η ζωγραφική, η μουσική, η κηπουρική, η συγγραφή, η ανάγνωση και η συνομιλία δημιουργεί αισθήματα χαράς και ικανοποίησης. Η παθητική κύλιση μας στερεί αυτά τα οφέλη.
«Τις περισσότερες φορές, η κατάθλιψη είναι σύμπτωμα ενός μεγαλύτερου προβλήματος. Θα πρέπει να στοχεύουμε στην αντιμετώπιση του προβλήματος στη ρίζα του, όχι απλώς στη θεραπεία των καταθλιπτικών συμπτωμάτων», δήλωσε ο κος ΜακΦίλιν. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα μπορούσαν να είναι μία από τις βασικές αιτίες της κατάθλιψης των εφήβων.
«Ένα στα πέντε 15χρονα κορίτσια περνάει περισσότερες από επτά ώρες την ημέρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης», δήλωσε η κα Τουένγκε. «Δηλαδή, ο αριθμός όσων αφιερώνουν υπερβολικά πολύ χρόνο σε αυτά είναι μεγάλος – δεν πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις.»
Το μυστικό της βέλτιστης υγείας μπορεί να μην εξαρτάται μονάχα από τη διατροφή και την άσκηση, αλλά και από έναν λιγότερο γνωστό παράγοντα: το νεύρο vagus ή πνευμονογαστρικό νεύρο.
Αυτό το κρανιακό νεύρο είναι ο κύριος ρυθμιστής των ευαίσθητων ισορροπιών του σώματος, κυβερνώντας τα πάντα – από την διαχείριση του στρες έως την πέψη και την ανοσία. Η εύρυθμη λειτουργία του έχει θετική επίδραση στην ευημερία και την αντοχή μας.
Τι είναι το νεύρο vagus και ποια η σημασία του;
Ως το μακρύτερο κρανιακό νεύρο, το νεύρο vagus λειτουργεί ως μια καίρια επικοινωνιακή δίοδος μεταξύ του εγκεφάλου και των μεγάλων οργάνων. Αναφορά του 2018 στο περιοδικό Frontiers in Psychiatry τονίζει τις επιδράσεις της παρασυμπαθητικής νεύρωσης (και της διέγερσης του νεύρου vagus) στις διάφορες σωματικές λειτουργίες. Η αναφορά δείχνει ότι διεγείρει τους σιελογόνους αδένες, διαστέλλει τα αιμοφόρα αγγεία και αυξάνει την κινητικότητα του εντέρου.
Τροφή
Το νεύρο vagus παίζει κρίσιμο ρόλο στη ρύθμιση της πρόσληψης της τροφής, τη διατήρηση της ενέργειας της ομοιόστασης, το αίσθημα του κορεσμού και τη μείωση φλεγμονών. Εμπλέκεται στη μετάδοση σημάτων από το εντερικό σύστημα στον εγκέφαλο, ενημερώνοντας τον για τη διάταση του στομάχου και την ύπαρξη θρεπτικών συστατικών στον γαστρεντερικό σωλήνα. Αυτά τα σήματα βοηθούν στη ρύθμιση της αίσθησης της πείνας και του κορεσμού, επηρεάζοντας την πρόσληψη τροφής.
Στρες
Το νεύρο vagus αφορά και την έναρξη ψυχιατρικών διαταραχών και καταστάσεων φλεγμονής και στρες. Η διέγερση του νεύρου vagus έχει θεραπευτικές δυνατότητες, κυρίως λόγω της αντιφλεγμονώδους και χαλαρωτικής του ιδιότητας.
Επιστημονικό άρθρο του 2022 που εκδόθηκε στο περιοδικό Frontiers in Integrative Neuroscience έδειξε πως η διέγερση του νεύρου vagus προκαλεί σήματα ασφάλειας, τα οποία επιστρατεύουν μεταβολικά αποτελεσματικές καταστάσεις ηρεμίας, όπως τη μείωση του καρδιακού παλμού, προάγοντας έτσι την υγεία, την ανάπτυξη και την αποκατάσταση.
Συναισθήματα
Η ρύθμιση του νεύρου vagus όχι μόνο ενισχύει τη φυσική υγεία, αλλά παίζει κρίσιμο ρόλο και στην ενίσχυση της σωματικής και συναισθηματικής νοημοσύνης, εξηγεί η Άριελ Σβαρτς, πιστοποιημένη κλινική ψυχολόγος και συγγραφέας αρκετών βιβλίων για τη διαταραχή μετατραυματικού στρες (post-traumatic stress disorder – PTSD) και σα περίπλοκα τραύματα, στο βιβλίο της «Θεραπευτική Γιόγκα για την Ανάρρωση από Τραύματα»(“Therapeutic Yoga for Trauma Recovery”). Χρησιμεύει ως εργαλείο για να βοηθάει τους ανθρώπους να σχετίζονται και να συνδέονται με άλλους με έναν πιο υγιή και ώριμο τρόπο.
Το νεύρο vagus συνδέεται με τη ρύθμιση του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος, το οποίο ευθύνεται για την ανταπόκριση της ξεκούρασης και της πέψης. Ένα λειτουργικό νεύρο vagus προωθεί μια πιο ήρεμη φυσιολογική κατάσταση, η οποία με τη σειρά της διευκολύνει την καλύτερη συναισθηματική ρύθμιση και την ικανότητα να διαχειρίζεται κανείς το στρες και τα έντονα συναισθήματα.
Ενυδάτωση
To νεύρο vagus είναι σαν ποτάμι, ικανό να θρέψει, να ενυδατώσει και να προσέξει αποτελεσματικά ολόκληρο το σώμα, είπε στους Epoch Times η Λινταλίζ Γκρόμπλερ, εκπαιδευτικός ψυχολόγος. Μπορεί να διακλαδωθεί, διανέμοντας τη σωστή ποσότητα νερού ή ενέργειας στα διάφορα όργανα, συμπεριλαμβανομένων των νεφρών, της καρδιάς και των πνευμόνων.
Η ενστικτώδης σοφία του νεύρου vagus τού επιτρέπει να αναδιανείμει το νερό ή την ενέργεια όταν βρίσκεται υπό απειλή, δίνοντας προτεραιότητα σε ζωτικές λειτουργίες με το να φράσσει συγκεκριμένα παρακλάδια και να εστιάζει τους πόρους στην αντίδραση «πάλης ή φυγής», εξηγεί η κα Γκρόμπλερ, προσθέτοντας ότι ίσως απαιτείται διαφορετική προσέγγιση για διαφορετικούς ανθρώπους, και για αυτόν τον λόγο μια μέθοδος δοκιμών και λαθών πιθανώς να είναι πιο κατάλληλη ώστε να βρεθεί η καλύτερη λύση για κάθε ασθενή.
Πώς να βελτιώσουμε τη λειτουργία του νεύρου vagus με φυσικό τρόπο
Παρότι υπάρχουν φάρμακα και επεμβατικές θεραπείες όπως η διέγερση του νεύρου vagus, υπάρχουν επίσης και φυσικοί τρόποι βελτίωσης της λειτουργίας του.
1. Ψηλάφηση
Τα νεύρο vagus διατρέχει το πρόσωπο, τα αυτιά και τον αυχένα. Η ψηλάφηση και το μασάζ σε αυτές τις περιοχές, όπως και η ανάπτυξη αισθητήριας επίγνωσης σε όλο το σώμα μπορεί να το διεγείρουν με φυσικό τρόπο, σύμφωνα με τη Δρα Σβαρτς.
Άρθρο του 2015 στο Περιοδικό Επιστήμης της Υγείας περιγράφει πως ακόμη και μια συνεδρία του αποκαλούμενου “havening” (χέιβενινγκ, από το αγγλικό haven = καταφύγιο) έχει θετική επίδραση στην κατάθλιψη και το άγχος και, κατ’ επέκταση, στην εργασιακή και κοινωνική προσαρμογή. Κατά τη διάρκεια του havening, ανακαλείται ένα αρνητικό γεγονός και η συναισθηματική κατάσταση που συνδέεται με αυτό, ενώ ένας επαγγελματίας ασκεί ήρεμη πίεση στους πήχεις.
2. Στάση του σώματος και κινήσεις της σπονδυλικής στήλης
Η σωστή στάση του σώματος συμβάλει στη διατήρηση της φυσικής και νοητικής υγείας. Όπως γράφει και στο βιβλίο της η κα Σβαρτς, οι συνηθισμένες απευθυγραμμίσεις της σπονδυλικής στήλης καταπονούν το νευρικό σύστημα και επηρεάζουν αρνητικά τα ζωτικά όργανα.
Ένας αποτελεσματικός τρόπος να βελτιώσουμε τη λειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος είναι με ορισμένες κινήσεις και ασκήσεις που προάγουν την ευκαμψία της σπονδυλικής στήλης και διορθώνουν τις συνηθισμένες ανισορροπίες.
Η κα Σβαρτς μιλά για την κίνηση της σπονδυλικής στήλης σε έξι κατευθύνσεις: εκτείνοντας τον κόκκυγα προς τα πίσω, μακραίνοντας έτσι τον κορμό και ανυψώνοντας το στήθος, μετά μαζεύοντας τον κόκκυγα προς τα εμπρός, τραβώντας τους ώμους μπροστά και χαμηλώνοντας το βλέμμα προς τα κάτω. Ύστερα, γύρτε το άνω μέρος του σώματος προς τα δεξιά, μακραίνοντας το αριστερό μέρος του σώματος. Έπειτα, αλλάξτε μεριά, γέρνοντας προς τα αριστερά και μακραίνοντας το δεξί μέρος του κορμού. Τέλος, στρίψτε ελαφρά προς κάθε μεριά του σώματος. Σηκώστε τα χέρια πάνω από το κεφάλι, τραβήξτε το δεξί χέρι προς τα πίσω και τοποθετήστε τα δάχτυλα του δεξιού χεριού στη καρέκλα ή στο έδαφος πίσω σας και το αριστερό χέρι σας πάνω στο γόνατο. Πάρτε μερικές ανάσες και μετά κάντε το προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Σύμφωνα με μελέτη του 2022 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Neuromodulation (Νευροτροποποίηση), η διέγερση της σπονδυλικής στήλης βοηθά στην αποκατάσταση της ρύθμισης του αυτόνομου νευρικού συστήματος και τονώνει την παρασυμπαθητική δραστηριότητα.
3. Κινήσεις των ματιών
Τα μάτια παρέχουν πολλές πληροφορίες σχετικά με το πώς νιώθει κάποιος. Και αυτό διότι συνδέονται στενά με το αυτόνομο νευρικό σύστημα.
Όταν ενεργοποιείται η αντίδραση στο στρες, οι κόρες διαστέλλονται για να βοηθήσουν στην ανίχνευση του περιβάλλοντος. Όταν κάποιος νιώθει ασφαλής, τα μάτια του τείνουν να λαμπυρίζουν και να δείχνουν ζεστασιά, δίνοντας το σήμα πως το σύστημα κοινωνικής δράσης είναι ενεργό, γράφει στο βιβλίο της η κα Σβαρτς.
Δεδομένης της σχέσης μεταξύ των ματιών και του νεύρου vagus, ένας τρόπος να επιτύχουμε την διέγερση του είναι η εξάσκηση διάτασης και χρήσης των μυών των ματιών, κάτι που συντελλεί στη χαλάρωση τους. Τα μάτια συνδέονται απευθείας με τους μύες στη βάση του κρανίου, επομένως η κίνηση τους απελευθερώνει επίσης τους μύες του αυχένα, αυξάνοντας τη ροή του αίματος στο εγκεφαλικό στέλεχος και το νεύρο vagus, γράφει η κα Σβαρτς.
Σύμφωνα με το βιβλίο της κας Σβαρτς, συγκεκριμένες κινήσεις που διεγείρουν το νεύρο vagus περιλαμβάνουν την έκταση και απελευθέρωση των μυών του ματιού μέσω της κίνησης του οφθαλμού αριστερά – δεξιά χωρίς να γυρνάμε το κεφάλι. Άλλη μια επιλογή είναι να τοποθετήσουμε και τα δύο χέρια πίσω από το κεφάλι για στήριξη και να φέρουμε τη ματιά μας στον δεξιό αγκώνα. Να παραμείνουμε σε αυτήν τη θέση για αρκετές ανάσες και να παρατηρήσουμε τα διακριτά σημάδια χαλάρωσης του σώματος. Μετά από 10 ανάσες, επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία, μεταφέροντας το βλέμμα μας στον αριστερό αγκώνα.
4. EMDR
Η απευαισθητοποίηση και επανεπεξεργασία μέσω οφθαλμικών κινήσεων (Eye movement desensitization and reprocessing – EMDR) είναι μια μορφή εγκάρσιας κίνησης, αλλά είναι επίσης μια κίνηση των ματιών,εξαιρετικά ισχυρή για τη διέγερση του νεύρου vagus.
Η κα Σβαρτς αναφέρει πως το αίσθημα ανασφάλειας μπορεί να διακόψει τις νευρικές συνδέσεις μεταξύ διαφορετικών περιοχών του εγκεφάλου, παρεμβαίνοντας στην ικανότητα του εγκεφάλου να ενσωματώνει πληροφορίες σε γνωστικό, συναισθηματικό και αισθησιοκινητικό επίπεδο (πχ. συντονισμός και ισορροπία). Επομένως, για να ρυθμίσουμε αποτελεσματικά το νεύρο vagus, είναι κρίσιμο να χρησιμοποιήσουμε στρατηγικές εγκεφαλικής ενσωμάτωσης που καλλιεργούν υγιείς νευρολογικές συνδέσεις μεταξύ του δεξιού και του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου, καθώς και μεταξύ του άνω και του κάτω εγκεφαλικού κέντρου.
Μια από τις πιο γνωστές θεραπευτικές εφαρμογές εγκεφαλικής ενσωμάτωσης είναι το EMDR, το οποίο χρησιμοποιεί διμερείς κινήσεις των ματιών για να προάγει την επικοινωνία μεταξύ των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου. Αυτή η διαδικασία μιμείται τον ύπνο ραγδαίων κινήσεων των ματιών (rapid eye movement – REM) και ενεργοποιεί το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, σύμφωνα με άρθρο του 2008 στο Περιοδικό Διαταραχών Άγχους.
Σύμφωνα με την κα Σβαρτς, οι εγκάρσιες κινήσεις συμβάλλουν στη δημιουργία μιας κατάστασης νευρικού συστήματος με συνοχή, επιτρέποντας στα άτομα να λαμβάνουν αποφάσεις, να διαχειρίζονται διαμάχες και να αντιδρούν στο στρες πιο αποτελεσματικά και συνεκτικά.
5. Αναπνοή
Η καρδιά και οι πνεύμονες είναι βαθειά συνδεδεμένοι μεταξύ τους και με το αυτόνομο νευρικό σύστημα, καθιστώντας τη ρύθμιση της αναπνοής απαραίτητη για τη διατήρηση της ισορροπίας του νευρικού συστήματος.
Μεγάλες, αργές εκπνοές διεγείρουν το νεύρο vagus, ξεκινώντας μια χαλαρωτική αντίδραση του παρασυμπαθητικού συστήματος που ηρεμεί το σώμα, σύμφωνα με μελέτη του 2018 στο Περιοδικό Ψυχικής Υγείας. Οι εισπνοές από κάθε ρουθούνι εναλλάξ επίσης φαίνεται να επηρεάζουν αισθητά το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα.
Οι άνθρωποι ρυθμίζουν το νευρικό τους σύστημα μέσω της αναπνοής, είπε στους Epoch Times η Ρόμυ Μίκελσον, δραματοθεραπεύτρια στη Νότιο Αφρική. Με το να βρίσκουν ένα ήρεμο μέρος μέσα τους, οι πελάτες της μπορούν επανειλημμένα να επιστρέφουν σε αυτή την κατάσταση, η οποία υποστηρίζει την ρύθμιση του νεύρου vagus, πρόσθεσε. Η κα Μίκελσον είπε πως παρατήρησε ότι οι πελάτες της νιώθουν γεμάτοι δύναμη όταν ρυθμίζουν το νεύρο, συνειδητοποιώντας πως υπάρχουν εναλλακτικές στην αύξηση της φαρμακευτικής αγωγής. Ακόμα και μια βαθειά ανάσα μπορεί να ενεργοποιήσει μια κατάσταση ηρεμίας, σημείωσε.
6. Βουητό
Όταν αντιλαμβανόμαστε έναν κίνδυνο, ο τόνος των μυών στο εσωτερικό μέρος του αυτιού χαλαρώνει, αυξάνοντας την ευαισθησία σε ήχους υψηλής και χαμηλής συχνότητας, γράφει στο βιβλίο της η κα Σβαρτς. Το άκουσμα μιας απειλής χαμηλού τόνου, όπως το γρύλλισμα ενός ζώου, ενεργοποιεί μια άμεση αντίδραση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος, βάζοντας σε δράση τις άμυνες αυτοπροστασίας.
Ομοίως, ήχοι υψηλής συχνότητας στη φύση, όπως η κραυγή μίας μαϊμούς ή ενός πουλιού, συχνά δίνουν σήμα για πιθανό κίνδυνο, προκαλώντας τον εγκέφαλο να τις εκλάβει ως επικίνδυνες, σύμφωνα με την κα Σβαρτς. Αντιθέτως, όταν νιώθουμε ασφαλείς, οι μύες στο εσωτερικό του αυτιού είναι σε ένταση, ενισχύοντας την ευαισθησία στην ανθρώπινη φωνή. Αυτοί οι “ήχοι της ασφάλειας” ενεργοποιούν το κοινωνικό νευρικό σύστημα, προωθώντας μια ολόσωμη εμπειρία ανάπαυσης, γράφει. Χαλαρωτικοί ήχοι, συμπεριλαμβανομένης της μουσικής, των κυμάτων της θάλασσας, του βουητού, των γκονγκ και των ηχογαβαθών (singing bowls), μπορεί να είναι ένας ισχυρός τρόπος διέγερσης του νεύρου vagus.
Σύμφωνα με έγγραφο στο Frontiers in Psychology, το τραγούδι φαίνεται πως ρυθμίζει το νεύρο vagus.
7. Έκθεση σε κρύο νερό
Η αύξηση του πνευμονογαστρικού τόνου, που συνδέεται με την ενίσχυση της δραστηριότητας του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος, μπορεί να επιτευχθεί και μέσω της έκθεσης στο κρύο – πχ με ένα κρύο ντους.
Μελέτη του 2008 έδειξε πως, παρόλο που αρχικά ενεργοποιείται το συμπαθητικό νευρικό σύστημα με την έκθεση σε κρύο νερό, η επανειλημμένη έκθεση και ο εγκλιματισμός στις χαμηλές θερμοκρασίες οδηγεί σε αλλαγή προς αύξηση της παρασυμπαθητικής δραστηριότητας.
8. Γέλιο
Το γέλιο διεγείρει έναν ρυθμικό τρόπο αναπνοής ο οποίος ενεργοποιεί το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο ρυθμίζεται από το νεύρο vagus. Όταν η ρυθμική αναπνοή από το γέλιο ενεργοποιεί το παρασυμπαθητικό σύστημα, αυτό διεγείρει το νεύρο vagus.
Η ρυθμική αναπνοή και η μυϊκή δραστηριότητα που περιλαμβάνονται στο γέλιο ενεργοποιούν τις παρασυμπαθητικές διόδους του νεύρου vagus. Αυτό βοηθά στην εξισορρόπηση της συμπαθητικής αντίδρασης «πάλης η φυγής» ενάντια στο στρες και βελτιώνει τον τόνο του νεύρου για μια ολική ρύθμιση και χαλάρωση του σώματος .
Ο Λύντον Χάρρις βρήκε τη δουλειά των ονείρων του όταν διορίστηκε ιερέας του παρεκκλησίου του Αγίου Παύλου στη Γουώλ Στρητ, τον Απρίλιο του 2001. Ωστόσο, λίγους μήνες αργότερα, τραγικά γεγονότα θα άλλαζαν για πάντα την πορεία της ζωής του.
Ο Χάρρις έχασε το σπίτι του, τη γυναίκα του, ακόμη και την υγεία του, υποφέροντας από μετατραυματικό στρες, κατάθλιψη και βλάβη στους πνεύμονες.
Ένιωθε πως είχε κάθε δικαίωμα να δυσανασχετεί με τον κόσμο και έτσι έκανε. Αυτό που τον έσωσε ήταν κάτι απροσδόκητο: η δύναμη της συγχώρεσης.
Από ήρωας, θύμα
Μόλις τρία τετράγωνα μακριά από το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, η εκκλησία του Λύντον στάθηκε μάρτυρας της τραγωδίας της 11ης Σεπτεμβρίου. Η καταστροφή διαδραματίστηκε μπροστά στα μάτια του. Είδε τους πύργους να πέφτουν και στη συνέχεια, είδε από κοντά τους ανθρώπους που είχαν χάσει τα σπίτια τους και τους αγαπημένους τους και δεν είχαν πού να στραφούν.
Μπροστά στη συντριπτική ανάγκη των ανθρώπων, ο Λόντον συντόνισε μια ομάδα εθελοντών για να στήσουν έναν αυτοσχέδιο σταθμό τροφίμων, σερβίροντας χάμπουργκερ και χοτ ντογκ. Αργότερα, συνέβαλε στην προώθηση αυτών των ανθρωπιστικών προσπαθειών στο Σημείο Μηδέν, ανοίγοντας την εκκλησία του, το παρεκκλήσι του Αγίου Παύλου, για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των πρώτων ανταποκριτών και των εργαζομένων στο Σημείο Μηδέν, προσφέροντας φαγητό, μασάζ, χειροπρακτική φροντίδα και συμβουλευτική. Η εκκλησία προσέφερε επίσης ένα μέρος για να κοιμηθούν οι άνθρωποι, παρέχοντας ακόμη και αρκουδάκια σε παιδιά – ή ενήλικες – που τα είχαν μεγάλη ανάγκη.
Ο Λύντον με μια ρόμπα στολισμένη με σήματα των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης, που αντιπροσωπεύουν την αλληλεγγύη, την υποστήριξη και τη μνήμη. (Ευγενική παραχώρηση της Χριστίνα Σάντερσον)
«Η μητέρα μου πάντα με δίδασκε ότι αν κάποιος έχει πρόβλημα, τον βοηθάς. Και μετά, αν μπορείς, τον ταΐζεις», λέει ο Λόντον.
Ωστόσο, η ηγεσία της εκκλησίας του είχε άλλα σχέδια. Μετατόπισαν την εστίασή τους από την ανθρωπιστική βοήθεια στη συντήρηση των κτηρίων. Ο Λόντον αντιστάθηκε χωρίς αποτέλεσμα, και προς έκπληξή του, η διοίκηση της εκκλησίας δεν αναγνώρισε ούτε εκτίμησε τις προσπάθειές του να βοηθήσει τους ανθρώπους.
Μήνες αργότερα, βρέθηκε ανάμεσα σε ένα κατάμεστο ακροατήριο, που είχε πάει στην Ιστορική Εταιρεία της Νέας Υόρκης για να δει το τρέιλερ ενός ντοκυμαντέρ που είχε φτιάξει η εκκλησία για τη διακονία του παρεκκλησίου του Αγίου Παύλου στο Σημείο Μηδέν, για να διαπιστώσει ότι, ως εμπνευστής και κεντρικό πρόσωπο, έχοντας εργαστεί πάνω από 240 ημέρες επιβλέποντας την επιχείρηση, δεν εμφανιζόταν ούτε σε ένα καρέ.
Ήταν σαν να είχε διαγραφεί, «σαν να μην τους ενδιέφερε τίποτα από όσα έκανα», είπε.
Οι οκτώμισι μήνες που προσέφερε με αυταπάρνηση στο Σημείο Μηδέν τού κόστισαν βλάβες στους πνεύμονες και τα ιγμόρεια του – τώρα άρχιζε να αναδύεται η αίσθηση της θυματοποίησης.
Νιώθοντας θυμωμένος και προδομένος, παραιτήθηκε.
«Σύντομα, η ζωή μου άρχισε να καταρρέει», διηγείται. Λίγο αργότερα, έχασε το σπίτι του και ο γάμος του διαλύθηκε. Με άρρωστο σώμα και μυαλό, υπέφερε από κατάθλιψη και διαταραχή μετατραυματικού στρες.
Η δυσαρέσκειά του κράτησε για μια δεκαετία – ζούσε στο προσωπικό του «Σημείο Μηδέν».
«Ο Νέλσον Μαντέλα το είπε καλύτερα: ‘Το να μην συγχωρείς είναι σαν να πίνεις εσύ δηλητήριο και να περιμένεις να πεθάνουν οι εχθροί σου από αυτό’», λέει ο Λόντον.
«Ήπια αυτό το δηλητήριο και μερικές φορές είχε πολύ καλή γεύση. Και κάθε φορά που έπινα μια γουλιά, ένα ακόμα κομμάτι μου πέθαινε», είπε.
«Τα καλά νέα είναι ότι αυτό δεν είναι το τέλος της ιστορίας. Η ζωή μου άλλαξε όταν άνοιξα την καρδιά μου στη συγχώρεση.»
Η απελευθέρωση χαρίζει ευτυχία και υγεία
Ο Λοράν Τουσσαίν, καθηγητής ψυχολογίας στο Luther College και κορυφαίος ερευνητής της συγχώρεσης, μίλησε στην Epoch Times για μια μελέτη που διεξήγαγε με δείγμα 1.423 Αμερικανών, η οποία έδειξε ότι το να συγχωρείς τον εαυτό σου, να συγχωρείς τους άλλους και να αισθάνεσαι συγχωρεμένος από τον Θεό συνδέονται στενά με την καλή ψυχική και σωματική υγεία, την ικανοποίηση από τη ζωή και την ευτυχία.
Αντιθέτως, η αδυναμία συγχώρεσης έχει έντονα αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία, οδηγώντας σε μηρυκασμό και καταθλιπτικά συμπτώματα.
(The Epoch Times)
Αυτό στο οποίο εστιάζoυμε τείνει να μεγαλώνει. Η συνεχής θλίψη και αναμάσηση των παλιών τραυμάτων δημιουργεί ακατάπαυστα στρες, πυροδοτώντας συνεχή απελευθέρωση κορτιζόλης, δήλωσε ο Έβερετ Ουόρδιγκτον, ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Virginia Commonwealth University και συγγραφέας περισσότερων από 50 βιβλίων για τη συγχώρεση.
Σύμφωνα με μελέτη του 2019, ο μηρυκασμός σχετίζεται με μικρότερη διάρκεια ύπνου και σημαντικά υψηλότερα επίπεδα κορτιζόλης κατά το ξύπνημα.
(The Epoch Times)
Η κορτιζόλη δρα ευεργετικά βραχυπρόθεσμα, αλλά με την πάροδο του χρόνου, «επηρεάζει αρνητικά κάθε σύστημα στο σώμα σας», εξήγησε ο Ουόρδιγκτον στην Epoch Times.
Η επονομαζόμενη ‘ορμόνη του στρες’ ενεργοποιεί τον άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης-επινεφριδίων, το σύστημα συναγερμού του σώματος που είναι απαραίτητο για την αντίδραση «μάχη ή φυγή». Ωστόσο, αν υπερδραστηριοποιηθεί, μπορεί να βλάψει το καρδιαγγειακό σύστημα, να συρρικνώσει τον ιππόκαμπο (όπου παγιώνονται οι μνήμες) και να διαταράξει τόσο το ανοσοποιητικό όσο και το γαστρεντερικό σύστημα, δήλωσε ο Ουόρδιγκτον.
Επιπλέον, η αδυναμία συγχώρεσης συνδέεται με αυξημένες πιθανότητες αυτοκτονίας.
«Όταν είσαι γεμάτος θυμό και μίσος, δεν σε ενδιαφέρει και τόσο η ζωή σου», υποστηρίζει ο Μάικλ Μπάρρυ, ιερέας και πρώην διευθυντής ποιμαντικής φροντίδας στα Κέντρα Θεραπείας Καρκίνου της Αμερικής για 10 χρόνια.
Όταν εγκαταλείπουμε τη μνησικακία και συγχωρούμε, η σωματική μας υγεία επίσης επηρεάζεται.
Ο Τουσσαίν περιέγραψε ένα αποκαλυπτικό πείραμα, στο οποίο οι συμμετέχοντες έφεραν στον νου τους μια φορά που κάποιος τους πλήγωσε.
Όταν αφηγούμαστε μια οδυνηρή εμπειρία, νιώθουμε έναν κόμπο στο στομάχι, το στόμα μας στεγνώνει και αρχίζουμε να ιδρώνουμε λίγο, λέει ο Τουσσαίν. Παρόλο που είναι μια νοητική εμπειρία, κάτι που ανακαλούμε στη μνήμη, ο εγκέφαλός μας δεν αντιλαμβάνεται κατά βάθος τη διαφορά και το σώμα μας ξανανιώνει την αγχωτική εμπειρία.
Οι συμμετέχοντες στο πείραμα που είχαν συγχωρήσει, δεν είχαν έντονες αντιδράσεις. Ο καρδιακός τους ρυθμός, η αρτηριακή τους πίεση και η ένταση των μυών στο μέτωπο ήταν χαμηλότερη και πιο χαλαρή. Η συγχώρεση καταπράυνε το αποτύπωμα της οδυνηρής εμπειρίας, με αποτέλεσμα μια υποτονική ή «ρυθμισμένη» αντίδραση στο στρες.
(The Epoch Times)
Το άγχος συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο μείζονος κατάθλιψης, καρδιαγγειακή νόσο και καρκίνο. Μελέτες δείχνουν ότι το στρες μπορεί να μεταβάλει την έκφραση γονιδίων, να ενεργοποιήσει φλεγμονώδεις παράγοντες και να συμβάλει στην ανάπτυξη και τη μετάσταση όγκων.
Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Health Psychology, ο Τουσσαίν διαπίστωσε ότι η συγχώρεση αντισταθμίζει σημαντικά το άγχος κατά τη διάρκεια της ζωής, προλαμβάνει τις ψυχικές ασθένειες και βελτιώνει την υγεία.
(The Epoch Times)
Σύμφωνα με τον Τουσσαίν, τα άτομα που συγχωρούν τείνουν να αντιμετωπίζουν πιο αποτελεσματικά τους στρεσογόνους παράγοντες. Συχνά διαθέτουν πιο ευέλικτες μεθόδους και τείνουν να επικεντρώνονται στο κάθε πρόβλημα.
Ο διευθυντής του Προγράμματος Συγχώρεσης του Στάνφορντ, Φρεντ Λάσκιν, εξήγησε στην Epoch Times ότι «ο σημαντικότερος αντίκτυπος της συγχώρεσης είναι η γνώση ότι μπορείς να ανταπεξέλθεις στη ζωή».
Μπροστά στις αντιξοότητες ή την άδικη μεταχείριση, μπορείτε να αφήσετε το παρελθόν, να αλλάξετε τη ρότα σας και να συνεχίσετε τη ζωή σας με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, λέει. Αφήνοντας τα αρνητικά συναισθήματα, όπως τη δυσαρέσκεια και τον φόβο, αποκτάμε θετικά συναισθήματα, όπως καλοσύνη, αγάπη και συμπόνια, τα οποία προάγουν την υγεία.
Ο Λύντον είπε ότι ο Λάρκιν, ως ειδικός στη συγχώρεση και φίλος, του έλεγε συχνά ότι αν αφιέρωνε τόση ενέργεια στην αναζήτηση των ευλογιών της ζωής όση αφιέρωνε στην αναμάσηση των ατυχιών του, ίσως έβρισκε μια άλλου είδους ικανοποίηση. Αυτή η αλλαγή προοπτικής έγινε ο ακρογωνιαίος λίθος του ταξιδιού του Λύντον προς τη συγχώρεση.
Γυρίζοντας σελίδα
Για να μπορέσει να ξαναβρεί την υγεία του, ο Λόντον έπρεπε να σταματήσει να νιώθει θύμα και να ανοίξει την καρδιά του στη συγχώρεση .
Όταν ο Πάπας Φραγκίσκος ανακήρυξε το 2016 έτος ιωβηλαίου – ένα ιδιαίτερο έτος που επικεντρώνεται στη συγχώρεση και το έλεος – ο Λύντον ξεκίνησε για ένα προσκύνημα στο Καμίνο ντε Σαντιάγκο.
Μια παράδοση στο Καμίνο, αναφέρει ο Λύντον, είναι να κουβαλάς μαζί σου μια πέτρα, την οποία πετάς από τους βράχους του Φινίστερε στη θάλασσα όταν ολοκληρώσεις το μεγάλο ταξίδι, για να «απελευθερωθείς από τα βάρη που κουβαλούσες».
Σε κάθε του βήμα στην πορεία, ο Λύντον σκεφτόταν τη ζωή του, τα λάθη του παρελθόντος και την αδυναμία του να συγχωρέσει, αφήνοντάς τα ένα ένα.
Στο τέλος του ταξιδιού, ο Λύντον και η φίλη του Μαρία, που τον συνόδευε στο προσκύνημα, πέταξαν τις πέτρες τους από τα βράχια και έκαναν «δηλώσεις πρόθεσης για το μέλλον» τους, είπε. Τότε ήταν που της έκανε πρόταση γάμου – και εκείνη είπε «Ναι».
Ο Λύντον και η [νυν] σύζυγός του Μαρία φτάνουν στον καθεδρικό ναό του Αγίου Ιακώβου στο Σαντιάγο ντε λα Κομποστέλα, ολοκληρώνοντας το προσκύνημά τους στο Καμίνο. (Ευγενική παραχώρηση του Λύντον Χάρρις)
«Είμαι ένας νέος άνθρωπος, με μια νέα αποστολή. Έχω γλιτώσει από πολλές προκλήσεις και πολύ πόνο. Νιώθω ευλογημένος», λέει ο Λύντον.
Η ψυχική και σωματική υγεία του είναι σε υψηλότατο επίπεδο, χωρίς ίχνος βλάβης στους πνεύμονές του και χωρίς αισθήματα δυσαρέσκειας, αναφέρει. Είναι παντρεμένος με τη γυναίκα των ονείρων του και εργάζεται ως ομιλητής κινήτρων, διαδίδοντας τα οφέλη της συγχώρεσης.
«Όλοι μας αντιμετωπίζουμε τραγωδίες, αλλά πρέπει να βρούμε δημιουργικούς τρόπους να ανταποκριθούμε, προκειμένου να γίνουμε ευτυχισμένοι, ανθεκτικοί, πολυμήχανοι, ζωογόνοι άνθρωποι. Και η συγχώρεση είναι, χωρίς αμφιβολία, το απόλυτο κλειδί γι’ αυτό», δηλώνει.
Τι είναι και τι δεν είναι η συγχώρεση
«Συγχώρεση δεν είναι να ξεχνάς», επισημαίνει ο Μπάρρυ, ο οποίος είναι επίσης συγγραφέας συγχώρεσης.
Μια επώδυνη ανάμνηση αποτελείται από δύο μέρη: τον πόνο και τη μνήμη. Ακριβώς όπως μια ουλή στο σώμα. «Όταν συγχωρούμε κάποιον, ο πόνος φεύγει, αλλά η ανάμνηση παραμένει.»
Η συγχώρεση δεν είναι μόνο λόγια, προσθέτει και διηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που είχε αποξενωθεί από τον πατέρα της εξαιτίας μιας τραυματικής εμπειρίας. Ξεσπούσε με θυμό και προφανώς εξακολουθούσε να πονάει. Όταν τη ρώτησε ο Μπάρρυ αν είχε σκεφτεί ποτέ να συγχωρέσει τον πατέρα της, εκείνη απάντησε: «Τον έχω συγχωρέσει εδώ και πολύ καιρό». Αλλά, ο Μπάρρυ τής υπέδειξε ότι στην πραγματικότητα δεν το είχε κάνει.
Η συγχώρεση είναι «κάτι που γίνεται βαθιά στην καρδιά μας», λέει.
Επιπλέον, σύμφωνα με τον Ουόρδιγκτον, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι «η συγχώρεση είναι μέσα μας» – μια καθαρά εσωτερική δυναμική – κάτι που κάνουμε για τον εαυτό μας και όχι για τους άλλους.
Η συγχώρεση δεν προϋποθέτει τη συμφιλίωση. Μπορείτε να συγχωρήσετε κάποιον χωρίς να χρειαστεί να τον ξαναδείτε ή να αλληλεπιδράσετε μαζί του, αναφέρει.
Η αρχή της χαράς
Ο Ουόρδιγκτον συνιστά να ακολουθείτε ένα πλαίσιο όταν θέλετε να συγχωρήσετε – το δικό του πλαίσιο συγχώρεσης ονομάζεται REACH forgiveness, και έχει δώσει θετικά αποτελέσματα σε περισσότερες από 50 ελεγχόμενες επιστημονικές μελέτες, όπως λέει.
Το περιγράφει ως εξής: «’Ανακαλέστε’ τον πόνο. ‘Συμπάσχετε’ με το άτομο που σας πλήγωσε. Δώστε ένα ‘ανιδιοτελές’, αναίτιο δώρο συγχώρεσης. ‘Δεσμευτείτε’ σε αυτή τη συγχώρεση που βιώνετε συναισθηματικά και ‘επιμείνετε’ σε αυτήν ακόμα κι όταν αμφιβάλλετε».
Η μέθοδος είναι κατάλληλη τόσο για τα σημαντικά γεγονότα όσο και δευτερεύοντα περιστατικά. Αν κάποιος, για παράδειγμα, σάς μπλοκάρει στην κίνηση, ξεκινάτε ανακαλώντας τον πόνο, αναγνωρίζοντας τον θυμό σας και αποφασίζοντας ότι δεν αξίζει να μείνετε θυμωμένος. Στη συνέχεια, προσπαθήστε να μπείτε στη θέση του άλλου και να σκεφτείτε ότι μπορεί να βιαζόταν ή να ήταν αφηρημένος – όπως ίσως έχει τύχει και σε εσάς. Ύστερα, αφήστε το περιστατικό – ξεχάστε το. Αν αυτό σας είναι δύσκολο, προσπαθήστε να θυμηθείτε τις φορές που έχουν συγχωρέσει εσάς για παρόμοια λάθη. Δεσμευτείτε στην απόφασή σας να το αφήσετε πίσω σας και εμμείνετε στη συγχώρεση, υπενθυμίζοντας στον εαυτό σας ότι επιλέξατε να μην αφήσετε αυτό το ασήμαντο περιστατικό να σας χαλάσει τη μέρα.
Ο Λάσκιν συμβουλεύει να ξεκινήσετε με κάτι μικρό και με τους οικείους σας. Επικεντρωθείτε στους ανθρώπους που είναι σημαντικοί για εσάς και κάντε πρόβες. Καθίστε για δύο λεπτά και εξασκηθείτε στο τι θα μπορούσατε να πείτε σε κάποιον. «Δουλέψτε το μέσα σας, πειραματιστείτε, παίξτε με αυτό», προτείνει.
Το πιο σημαντικό είναι η πρόθεση. «Η συγχώρεση είναι η τελευταία στάση στο τρένο της θεραπείας», δηλώνει ο Λάσκιν, επισημαίνοντας ότι οι διάφορες μέθοδοι είναι απλώς συμπληρωματικές και φέρνοντας σαν παράδειγμα τον Βίκτωρα Φρανκλ, επιζώντα του Ολοκαυτώματος, ο οποίος είπε: «Όσοι έχουν ένα ‘γιατί’ για να ζήσουν μπορούν να αντέξουν σχεδόν οποιοδήποτε ‘πώς’.»
«Κάντε υπομονή», είπε ο Τουσσαίν. Μπορείτε να ενσωματώσετε χαλαρωτικές εμπειρίες που προάγουν την ενσυνειδητότητα. Συνιστά την προσευχή, τον διαλογισμό, τις βαθιές αναπνοές, τις ειρηνικές εικόνες και το να περνάτε χρόνο στη φύση. Αυτές οι πρακτικές σάς βοηθούν να χαλαρώσετε, να αφήσετε τον θυμό σας και να εξετάσετε άλλες εναλλακτικές λύσεις για τα προβλήματά σας, είπε.
Ο Λύντον επισημαίνει την αξία της ευγνωμοσύνης, την οποία περιγράφει ως «αντίδοτο στη μη συγχώρεση».
Σύμφωνα με τον Μπάρρυ, η αυτοσυγχώρεση ακολουθεί παρόμοια προσέγγιση. Πρώτον, πρέπει να πάρει κανείς συνειδητά την απόφαση να συγχωρήσει. Στη συνέχεια, να αποδεχτεί το σφάλμα που διέπραξε. Κατόπιν, να δείξει μετάνοια και να προσπαθήσει να διορθώσει τις προηγούμενες πράξεις ή συμπεριφορές. Στο τελευταίο βήμα – το οποίο αποκαλεί απόκτηση σοφίας – ρωτήστε τον εαυτό σας: «Τι μπορώ να μάθω από το λάθος μου;»
(The Epoch Times)
Για τον Λύντον, η συγχώρεση είναι όπως το παιχνίδι της αιώρησης στην παιδική χαρά: «Για να προχωρήσουμε, πρέπει να αφήσουμε αυτό το οποίο κρατάμε για να πιάσουμε το επόμενο».
Σημείωση του συγγραφέα: Σήμερα, αντιμετωπίζουμε πρωτοφανείς προκλήσεις στην κοινωνία, την ιατρική και το εργασιακό πεδίο. Το παραπάνω άρθρο αποτελεί σύνθεση εμπειριών συναδέλφων μας και άλλων επαγγελματιών του ιατρικού κλάδου. Οι προκλήσεις και οι ανταμοιβές που παρουσιάζονται σε αυτήν είναι πραγματικές. Προστιθέμενα στις αυξανόμενες υποχρεώσεις, τις εξελίξεις της κοινωνίας και τις απαιτήσεις από τον εαυτό τους, τα ηθικά διλήμματα και τα ζητήματα αυθεντικότητας επιβαρύνουν και δοκιμάζουν περαιτέρω τον σύγχρονο άνθρωπο. Πιστεύουμε ότι η αλήθεια θα σας απελευθερώσει πραγματικά!
Επόμενο:
Μέρος 4ο: Δυσαρέσκεια: Ένας κακός φιλοξενούμενος για την ανθρώπινη καρδιά
Η ‘έφοδος’ των τροφών χωρίς γλουτένη προσέφερε μεγάλη ανακούφιση σε όσους πάσχουν από κοιλιοκάκη (δυσανεξία στη γλουτένη) και άλλες παθήσεις που απαιτούν την αποφυγή της γλουτένης. Ωστόσο, έχει οδηγήσει και σε παρεξηγήσεις σχετικά με το τι συνιστά υγιεινή διατροφή.
Οι εσφαλμένες αυτές αντιλήψεις περιλαμβάνουν την άποψη ότι τα φαγητά χωρίς γλουτένη είναι εγγενώς καλύτερα από αυτά που περιέχουν γλουτένη ή ότι η κατανάλωση τροφών χωρίς γλουτένη είναι ένας υγιεινός τρόπος διατροφής για όλους. Αυτό όμως δεν είναι σωστό.
Το να αποφεύγει κανείς τη γλουτένη δεν συνεπάγεται υγιεινό τρόπο διατροφής για αυτούς που δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα εξαιτίας της γλουτένης. Στην πραγματικότητα, χωρίς την καθοδήγηση ειδικών με γνώσεις επί του θέματος, όπως πιστοποιημένων διατροφολόγων, η απαλοιφή τροφών με γλουτένη από τη δίαιτα μας μπορεί να επιφέρει διατροφικές ελλείψεις σε συγκεκριμένα θρεπτικά συστατικά. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ένα μπισκότο είναι ένα μπισκότο, ένα πατατάκι είναι ένα πατατάκι. Με άλλα λόγια, το απλό γεγονός ότι ένα προϊόν δεν έχει γλουτένη, δεν το κάνει αυτομάτως υπερτροφή. Ωστόσο, ένα σνακ χωρίς γλουτένη μπορεί να ενταχθεί σε ένα υγιεινό διατροφικό πρόγραμμα.
Σε γενικές γραμμές, τροφές σε αυτή την κατηγορία δεν πρόκειται να παρέχουν ουσιαστικές ποσότητες από πολλά θρεπτικά συστατικά. Όταν κάνετε τις επιλογές σας, αναζητήστε αυτές που περιέχουν πρωτεΐνη ή φυτικές ίνες ή που δεν περιέχουν υψηλές ποσότητες νατρίου, κορεσμένων λιπαρών και ζάχαρης.
Χρήσιμες υποδείξεις
Λάβετε υπόψιν τα εξής, όταν διαλέγετε σνακ χωρίς γλουτένη:
• Να είστε ενήμεροι. Τα μεγέθη των μερίδων διαφέρουν πάρα πολύ από προϊόν σε προϊόν, οπότε να είστε σίγουροι ότι γνωρίζετε το μέγεθος της μερίδας που αναλογεί στο σνακ της επιλογής σας.
• Γλυκά. Τα περισσότερα μπισκότα χωρίς γλουτένη περιέχουν ζάχαρη, όπως και τα παραδοσιακά μπισκότα. Να είστε σίγουροι ότι την προσμετράτε στην ημερήσια ποσότητα ζάχαρης που καταναλώνετε.
• Προειδοποίηση για αλλεργίες. Όταν αντικαθιστούν τη γλουτένη, πολλοί κατασκευαστές συχνά χρησιμοποιούν ασυνήθιστα συστατικά, μερικά από τα οποία μπορεί να είναι αλλεργιογόνα. Ελέγχετε προσεκτικά τι ακριβώς περιέχει το προϊόν.
Καθώς η νόσος του Αλτσχάιμερ και η άνοια εμφανίζονται όλο και συχνότερα, ένα αυξανόμενο σώμα ερευνών κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για έναν πιθανό ύποπτο: την έκθεση σε βαρέα μέταλλα.
Από τα φάρμακα που λαμβάνουμε έως το νερό που πίνουμε και πιθανώς και τον αέρα που αναπνέουμε, μέταλλα όπως ο μόλυβδος, το κάδμιο και το αλουμίνιο είναι διαδεδομένα στο περιβάλλον μας, μεγαλώνοντας τον κίνδυνο της εξασθένησης της γνωσιακής λειτουργίας και της εμφάνισης νευρολογικών παθήσεων.
Οι περιβαλλοντικοί παράγοντες ενισχύουν τη γνωσιακή εξασθένηση
Σχεδόν 7 εκατομμύρια Αμερικάνοι πάσχουν από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, αριθμός που εκτιμάται να διπλασιαστεί έως το 2050, σύμφωνα με την Ένωση Αλτσχάιμερ.
Έρευνες σε ανθρώπους επανειλημμένα δείχνουν πως η έκθεση σε μόλυβδο, κάδμιο και μαγγάνιο συνδέεται με μείωση και εξασθένηση της γνωσιακής λειτουργίας.
Το κάδμιο, συγκεκριμένα, αποβάλλεται με αυξανόμενους ρυθμούς στο περιβάλλον μέσα από βιομηχανικές δραστηριότητες όπως η εξόρυξη άνθρακα και η χρήση φωσφορικών λιπασμάτων στα σπαρτά.
Άλλο ένα μέταλλο το οποίο συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο άνοιας είναι το αλουμίνιο, το οποίο έχει ληφθεί υπ’ όψιν για πιθανή χρήση σε μεθόδους γεωμηχανικής προς καταπράυνση της κλιματικής αλλαγής μέσω της έγχυσης αεροζόλ στη χαμηλή ατμόσφαιρα. Αυτό πιθανόν να οδηγήσει σε αύξηση κινδύνου έκθεσης σε ενώσεις αλουμινίου για τους ανθρώπους και τα οικοσυστήματα.
Η νομιμοποίηση της μαριχουάνας σε έναν αυξανόμενο αριθμό πολιτειών των ΗΠΑ μπορεί επίσης να οξύνει το πρόβλημα της έκθεσης σε τοξικά μέταλλα. Μια μελέτη του 2023 βρήκε ότι οι χρήστες κάνναβης είχαν σημαντικά αυξημένα επίπεδα μολύβδου και καδμίου στο αίμα και στα ούρα τους σε σχέση με αυτούς που δεν ήταν χρήστες. Ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα επίπεδα καδμίου στους χρήστες κάνναβης ήταν, κατά μέσο όρο, 22% υψηλότερα στο αίμα και 18% υψηλότερα στα ούρα. Τα επίπεδα μολύβδου ήταν αυξημένα κατά 27% στο αίμα και 21% στα ούρα μεταξύ των χρηστών.
Σύμφωνα με τον οργανισμό Προστασίας του Περιβάλλοντος (Environmental Protection Agency – EPA), δεν υπάρχει ασφαλές επίπεδο έκθεσης μολύβδου.
Μεταλλικά ιχνοστοιχεία που μειώνουν τον κίνδυνο άνοιας
Ενώ κάποια μέταλλα επηρεάζουν δυσμενώς τη νευρολογική υγεία, πολλά απαραίτητα ιχνοστοιχεία συμβάλλουν στη μείωση εμφάνισης του Αλτσχάιμερ και άλλων μορφών άνοιας. Αυτά τα ιχνοστοιχεία, ή μεταλλικά στοιχεία, παίζουν ζωτικό ρόλο στη διατήρηση της υγείας του εγκεφάλου και στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης νευροεκφυλιστικών ασθενειών, όταν λαμβάνονται με μέτρο.
• Μαγνήσιο: Νευροπροστατευτικό, μειώνει το στρες και την φλεγμονή λόγω οξείδωσης
• Ψευδάργυρος: Απαραίτητος για ανοσοποιητικές λειτουργίες και την επικοινωνία του εγκεφάλου
• Χαλκός: Μειώνει το στρες και τη φλεγμονή λόγω οξείδωσης
• Σελήνιο: Βελτιώνει τη γνωστική ικανότητα σε περιπτώσεις ελαφράς απώλειας αυτής
Τροφές πλούσιες σε αυτά τα ιχνοστοιχεία είναι οι εξής:
• Οι ξηροί καρποί όπως τα αμύγδαλα, τα καρύδια και τα πεκάν, καθώς επίσης και οι σπόροι (τσία, λιναρόσποροι, ηλιόσποροι)
• Όσπρια (φακές, ρεβύθια, μαύρα φασόλια)
• Δημητριακά ολικής άλεσης, συμπεριλαμβανομένων της βρώμης, της κινόα και του κριθαριού
Ενώ αυτά τα ιχνοστοιχεία μπορεί να έχουν νευροπροστατευτική επίδραση, δεν συνιστούν υποκατάστατο για τις καθιερωμένες θεραπείες της νόσου του Αλτσχάιμερ και της άνοιας. Ένα περιεκτικό σχέδιο θεραπείας που περιλαμβάνει αλλαγές στον τρόπο ζωής, τα φάρμακα και της γνωσιακή προπόνηση παραμένει απαραίτητο για την αποτελεσματική διαχείριση αυτών των παθήσεων.
Έκθεση βαρέων μετάλλων στην καθημερινότητα
Παρατεταμένη έκθεση σε χαμηλά επίπεδα αλουμινίου μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές που σχετίζονται με τη γήρανση του εγκεφάλου και τον νευροεκφυλισμό, δείχνει έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Τοξικολογία (Toxicology). Η χρήση αντιόξινων που παρασκευάζονται με υδροξείδιο του αργιλίου είναι μια από τις κύριες πηγές έκθεσης σε αλουμίνιο στους ανθρώπους.
Δεν υπάρχει κανένας γνωστός τρόπος αναστροφής της ζημιάς που προκαλείται από έκθεση σε αλουμίνιο, είπε στους Epoch Times ο Δρ Τσαρλς Μ. Τζάνσενς, ειδικός εσωτερικής ιατρικής στο Σινσινάτι: «Ο εγκέφαλος έχει επιδείξει πως έχει μια ορισμένη πλαστικότητα και ικανότητα αναγέννησης. Αλλά η καλύτερη επιλογή είναι να αφαιρέσουμε πλήρως την πηγή που προκαλεί την ζημιά».
Ο τρόπος που εκτιθέμεθα σε αυτά τα μέταλλα διαφέρει. «Μόλυβδο και αρσενικό λαμβάνουμε κυρίως μέσα από τις διατροφικές πηγές, τα άλλα μέταλλα μέσω του εργασιακού περιβάλλοντος», επεσήμανε ο Δρ Τζάνσενς.
Έχει ανακαλυφθεί ότι ορισμένες τροφές και μπαχαρικά, συμπεριλαμβανομένων των εισαγόμενων γλυκών, του κολίανδρου, του κουρκουμά και της σκόνης τσίλι, περιλαμβάνουν μόλυβδο.
Αν και το αλουμίνιο σχετίζεται με τη μείωση της γνωστικής ικανότητας, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να πετάξουμε τα αλουμινένια μαγειρικά σκεύη. Αυτά τα μέταλλα πρέπει να βρίσκονται σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, αέρια ή υγρή, για να τα απορροφήσει το σώμα μας και να υποστεί ζημιά, εξήγησε ο Δρ Τζάνσενς.
Έναν κρυφό θεραπευτικό μηχανισμό της ανθρώπινη καρδιάς ανακάλυψαν ερευνητές σε πρόσφατη μελέτη που θέτει υπό αμφισβήτηση τις επικρατούσες πεποιθήσεις για την αναγέννηση της καρδιάς.
Μια υγιής καρδιά έχει ρυθμό αναγέννησης καρδιακών κυττάρων περίπου 0,5% ετησίως, αλλά αυτό το ποσοστό μειώνεται δραστικά μετά από καρδιακή προσβολή ή άλλο τραυματισμό.
Ωστόσο, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι μια ανεπαρκής καρδιά, εξοπλισμένη με μια συσκευή που τη βοηθά να αντλεί αίμα, μπορεί να αναγεννηθεί με ρυθμό 3,1% ετησίως – περίπου έξι φορές το ποσοστό ανανέωσης της υγιούς καρδιάς.
«Για δεκαετίες, η κυρίαρχη πεποίθηση ήταν ότι οι καρδιές των ενηλίκων δεν μπορούν να αναγεννήσουν σημαντικό αριθμό καρδιακών μυϊκών κυττάρων, με αποτέλεσμα η ανάκτηση της καρδιακής λειτουργίας μετά από ένα έμφραγμα να φαίνεται αδύνατη», δήλωσε ο Μάρσαλ Ράγκι, εκτελεστικός αντιπρόεδρος ιατρικών υποθέσεων στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.
Ως αποτέλεσμα, μεγάλο μέρος της έρευνας για την αναγέννηση της καρδιάς εστιάζει σε μεταμοσχεύσεις βλαστοκυττάρων, γονιδιακή θεραπεία και μεθόδους μηχανικής ιστών. Ωστόσο, αυτές οι θεραπευτικές τεχνικές δεν έχουν ακόμη δώσει σημαντικά αποτελέσματα.
«Η μελέτη φέρνει εκπληκτικές νέες ελπίδες για ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια», δήλωσε ο Τουνγκ.
Η καρδιακή αντλία ενεργοποιεί τον μηχανισμό αποκατάστασης της καρδιάς
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Circulation στα τέλη Νοεμβρίου, ανέλυσε τον καρδιακό ιστό ασθενών με προχωρημένη καρδιακή ανεπάρκεια, καθώς και από υγιών ανθρώπων.
Ερευνητές στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα, κορυφαίο πανεπιστήμιο ιατρικής έρευνας της Σουηδία, ανακάλυψαν ότι ο ρυθμός ανανέωσης της καρδιάς μειώνεται 18 έως 50 φορές μετά από καρδιακό τραύμα. Αυτό πέφτει στο 0,01% σε άτομα που πάσχουν από καρδιακή ανεπάρκεια λόγω σκληρυμένων αρτηριών και μειωμένης ροής αίματος, και στο 0,03% σε ασθενείς με μη ισχαιμική μυοκαρδιοπάθεια, η οποία προκύπτει όταν οι άνθρωποι υφίστανται καρδιακή βλάβη που δεν οφείλεται σε μειωμένη ροή αίματος.
Από μόνη της, μια καρδιά είναι ανίκανη να ανανεωθεί επαρκώς. Από προεπιλογή, θα προσπαθήσει να επιδιορθωθεί παράγοντας περισσότερο DNA, αλλά αυτό μπορεί να κάνει τα κύτταρα λιγότερο αποτελεσματικά, καθώς τα κύτταρα με περισσότερο DNA και πυρήνες χρειάζονται περισσότερη ενέργεια και επομένως είναι πιο ευάλωτα σε βλάβες.
Ωστόσο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς των οποίων οι καρδιές είχαν μια συσκευή υποβοήθησης αριστερής κοιλίας (LVAD) – μια χειρουργικά εμφυτευμένη μηχανική αντλία που βοηθά την καρδιά να κυκλοφορεί το αίμα και να μειώνει την πίεση σε μια καρδιακή ανεπάρκεια – είχαν αναγεννητική ικανότητα έξι φορές μεγαλύτερη από τους υγιείς ανθρώπους.
Οι συγγραφείς είδαν ότι αυτή η παρέμβαση οδηγεί σε μια διαδικασία γνωστή ως αντίστροφη αναδιαμόρφωση, κατά την οποία η ανεπαρκής καρδιά υφίσταται δομικές, κυτταρικές και μοριακές βελτιώσεις.
«Είναι γνωστό ότι ορισμένοι ασθενείς με LVAD έχουν ανακτήσει αρκετή καρδιακή λειτουργία ώστε να μην χρειάζονται πλέον μεταμόσχευση – και σε σπάνιες περιπτώσεις, έχουν αφαιρέσει ακόμη και το LVAD», δήλωσε ο Ράγκι. «[Υπάρχουν] παρά πολλές θεωρίες, [αλλά] ο μηχανισμός πίσω από αυτό το φαινόμενο έχει παραμείνει ασαφής».
Οι ερευνητές θεωρούν ότι η μηχανική εκφόρτωση ή η βοήθεια που παρέχεται από το LVAD, αναστρέφει τις επιβλαβείς αλυσίδες χημικών αντιδράσεων σε κατεστραμμένα κύτταρα. Αυτό αποτρέπει διεργασίες που βλάπτουν το DNA και σταματούν τον σχηματισμό νέων κυττάρων. Η μηχανική εκφόρτωση δημιουργεί έτσι ένα πιο ευνοϊκό περιβάλλον για την αναγέννηση των καρδιακών μυϊκών κυττάρων.
Στη μελέτη, αυτό είχε ως αποτέλεσμα μικρότερα, λιγότερο καταπονημένα καρδιακά κύτταρα με λιγότερα μιτοχόνδρια, υποδεικνύοντας μειωμένες ενεργειακές απαιτήσεις και χαμηλότερο κυτταρικό στρες.
Οι συγγραφείς διαπίστωσαν επίσης ότι οι ασθενείς με LVAD είχαν περισσότερα νεαρά κύτταρα, όπως μετρήθηκαν με τη χρονολόγηση γέννησης άνθρακα 14 (14C).
Ο άνθρακας 14 στο σώμα προέρχεται από ραδιενεργό άνθρακα14 που εισπνέεται από την ατμόσφαιρα. Ο ραδιενεργός άνθρακας 14απελευθερώθηκε στον αέρα κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου λόγω δοκιμών της πυρηνικής βόμβας – έκτοτε μειώνεται σταδιακά.
Επομένως, τα παλαιότερα κύτταρα στην καρδιά είχαν δημιουργηθεί όταν η ατμόσφαιρα είχε υψηλότερη συγκέντρωση ραδιενεργού άνθρακα 14, συνεπώς είχαν και περισσότερο άνθρακα 14. Τα νεότερα κύτταρα έχουν λιγότερο άνθρακα 14 στο DNA τους.
Κάθε χρόνο, τα νεοσχηματισμένα κύτταρα περιέχουν λιγότερο από αυτόν τον άνθρακα, επιτρέποντας στους ερευνητές να διακρίνουν μεταξύ παλαιών, μακρόβιων κυττάρων και νέων, παρέχοντας πληροφορίες για το πόσο συχνά αντικαθίστανται τα κύτταρα.
Μελλοντικές θεραπευτικές δυνατότητες
Η ανακάλυψη της λανθάνουσας ικανότητας της καρδιάς να αναγεννάται υπό ορισμένες συνθήκες, όπως το μηχανικό σοκ, ανοίγει το δρόμο για στοχευμένες θεραπείες που έχουν σχεδιαστεί για να ενισχύσουν αυτόν τον εγγενή μηχανισμό αποκατάστασης.
Αυτή η ανακάλυψη είναι «μνημειώδης» για δύο λόγους, σύμφωνα με τον Ράγκι.
«Πρώτον, βοηθά να εξηγηθεί πώς η καρδιακή λειτουργία μπορεί να βελτιωθεί κατά τη διάρκεια της υποστήριξης LVAD και δεύτερον, ανοίγει την πόρτα για να κατανοήσουμε τι κάνει αυτά τα αναγεννητικά κύτταρα διαφορετικά», έγραψε σε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Μαζί με τις προόδους στη γενετική ιατρική και την τεχνητή νοημοσύνη, αυτή η ανακάλυψη προσφέρει συναρπαστικές δυνατότητες για την ανάπτυξη καλύτερων, μακροπρόθεσμων θεραπειών για την καρδιακή ανεπάρκεια.
Οι ερευνητές ελπίζουν ότι τα ευρήματά τους θα εμπνεύσουν περαιτέρω μελέτες που θα αποκαλύψουν τους μοριακούς μηχανισμούς πίσω από την ανάκτηση του μυοκαρδίου και θα εντοπίσουν στρατηγικές για την ενίσχυσή τους.
Πολύς κόσμος χρησιμοποιεί τον όρο «αναφυλαξία» για να περιγράψει τα αλλεργικά του συμπτώματα. Μήπως, όμως, κάποιες φορές ονομάζουμε την αλλεργία μας «αναφυλαξία» καταχρηστικά; Μήπως άλλο θέλουμε να πούμε και άλλο λέμε; Μήπως η αναφυλαξία είναι κάτι πιο σοβαρό και χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση;
Στα παραπάνω ερωτήματα απαντάει η κα Σοφία Σολιδάκη, Αλλεργιολόγος Παίδων και Ενηλίκων και επιστημονικά υπεύθυνη του Αλλεργιολογικού Τμήματος Μetropolitan General , εξηγώντας παράλληλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε σχετικά με την αναφυλαξία, τα συμπτώματα και την αντιμετώπισή της.
Τι είναι η αναφυλαξία;
Η αναφυλαξία είναι μία σοβαρή αλλεργική αντίδραση με αιφνίδια έναρξη, η οποία μπορεί να γίνει απειλητική για τη ζωή. Με άλλα λόγια, είναι μία συστηματική αντίδραση υπερευαισθησίας η οποία μπορεί να επηρεάσει πολλά όργανα. Η σωστή αντιμετώπιση με χορήγηση αδρεναλίνης είναι καθοριστική ώστε να μην υπάρξουν σοβαρές επιπλοκές ή ακόμη και θάνατος.
Πώς προκαλείται η αναφυλαξία;
Η αναφυλαξία προκαλείται όταν το ανοσοποιητικό μας σύστημα λανθασμένα αναγνωρίζει ένα κανονικά ακίνδυνο συστατικό (π.χ. τρόφιμο, φάρμακο, δηλητήριο υμενοπτέρων) ως απειλή. Αυτή η λανθασμένη αναγνώριση έχει ως αποτέλεσμα την ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος και την απελευθέρωση ουσιών, όπως η ισταμίνη, οι οποίες οδηγούν στην εμφάνιση των συμπτωμάτων της αναφυλαξίας.
Αναγνωρίζοντας τα συμπτώματα
Είναι σημαντικό να αναγνωριστούν εγκαίρως τα συμπτώματα της αναφυλαξίας ώστε να υπάρξει άμεση αντιμετώπισή τους. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν συχνά περισσότερα του ενός όργανα.
Τα συνηθέστερα είναι τα εξής:
Δέρμα: Κνίδωση, αγγειοοίδημα, ερυθρότητα, φαγούρα
Αναπνευστικό: Βήχας, δύσπνοια, συριγμός, βράχνιασμα φωνής, ‘σφίξιμο’ στον λαιμό ή στο στήθος
Γαστρεντερικό: Πόνος στην κοιλιά, εμετός, ναυτία, διάρροια
Τι είναι οι συμπαράγοντες μιας αλλεργικής αντίδρασης
Πολλοί ασθενείς, ακόμη και με την ίδια ακριβώς ποσότητα αλλεργιογόνου, βιώνουν αντιδράσεις άλλοτε άλλης βαρύτητας ή κάποιες φορές μπορεί να μην αντιδρούν καθόλου. Μία εξήγηση γι’ αυτό είναι η ύπαρξη συμπαραγόντων. Η παρουσία συμπαραγόντων μπορεί να επηρεάσει μία αλλεργική αντίδραση με δύο τρόπους:
Είτε μειώνοντας τον ουδό αντίδρασης, έτσι ώστε οι ασθενείς να μην εμφανίζουν καθόλου συμπτώματα όταν δεν υπάρχουν συμπαράγοντες και να αντιδρούν μόνο όταν υπάρχει συμπαράγων
Είτε αυξάνοντας τη σοβαρότητα της αντίδρασης, έτσι ώστε οι ασθενείς να έχουν μόνο ήπια συμπτώματα όταν δεν υπάρχουν συμπαράγοντες αλλά πιο σοβαρά όταν υπάρχουν
Ως συμπαράγοντες έχουν αναγνωριστεί:
Λοιμώξεις (π.χ. κρυολόγημα)
Μη Στεροειδή Αντιφλεγμονώδη Φάρμακα
Φάρμακα Αναστολείς Αντλίας Πρωτονίων (PPIs)
Αλκοόλ
Σωματική άσκηση
Έμμηνος ρύση
Στρες
Έλλειψη ύπνου
Σύνδρομα ενεργοποίησης μαστοκυττάρων
Αντιμετώπιση της αναφυλαξίας
Το πιο σημαντικό φάρμακο στην αντιμετώπιση της αναφυλαξίας είναι η αδρεναλίνη, γι’ αυτό όλοι οι ασθενείς με κίνδυνο αναφυλαξίας θα πρέπει να έχουν πάντα μαζί τους τη συσκευή αυτοενιέμενης αδρεναλίνης και το σχέδιο αντιμετώπισης της αναφυλαξίας που τους έχει χορηγήσει ο θεράπων αλλεργιολόγος τους. Όλοι οι ασθενείς θα πρέπει να γνωρίζουν τη χρήση της συσκευής αυτοενιέμενης αδρεναλίνης.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Κανένα άλλο φάρμακο (π.χ. αντιισταμινικά ή κορτιζόνη) δεν πρέπει να χρησιμοποιείται αντί της αδρεναλίνης.
«Αν έχετε βιώσει συμπτώματα που θα μπορούσαν να αποδοθούν σε αναφυλαξία στο παρελθόν, καλό είναι να απευθυνθείτε σε ειδικό αλλεργιολόγο, ώστε να σας δώσει αναλυτική ενημέρωση και σαφείς οδηγίες για την αντιμετώπισή της», καταλήγει η κα Σολιδάκη.
Αν νιώθετε συνέχεια κουρασμένοι, δεν έχετε καλή ψυχολογία, έχετε μειωμένη λίμπιντο, ξηρή επιδερμίδα και εύθραυστα νύχια, καλό θα ήταν να ελέγξετε την λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα.
Ο θυρεοειδής αδένας ευθύνεται για την παραγωγή ειδικών ορμονών, οι οποίες είναι άκρως απαραίτητες για την σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και χωρίς αυτές η άμυνα του οργανισμού είναι ευάλωτη σε διάφορες ιογενείς παθήσεις.
Δυστυχώς η κακή διατροφή και ο γενικός τρόπος ζωής μπορεί να διαταράξει την λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, με αποτέλεσμα την εκδήλωσή πολλών παθήσεων.
Αυτό που θα πρέπει να γνωρίζετε σχετικά με την υγεία του θυρεοειδή αδένα, είναι ότι οι ορμόνες που παράγει, δεν πρέπει να είναι ούτε σε έλλειψη αλλά ούτε σε πλεόνασμα. Δηλαδή, θα πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία. Διαφορετικά θα υπάρχουν ανεπιθύμητες διαταραχές.
Σε αυτό το άρθρο έχω συλλέξει τις καλύτερες τροφές για τον θυρεοειδή αδένα, οι οποίες θα σας βοηθήσουν να διατηρείτε σε υγιή κατάσταση αυτό το τόσο σημαντικό όργανο.
ΚΑΡΥΔΙΑ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ
Η πρώτη τροφή που συμβάλλει θετικά στην λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα είναι τα καρύδια Βραζιλίας. Τα καρύδια Βραζιλίας, εκτός του ότι περιέχουν τα καλά λιπαρά, περιέχουν και το σελήνιο, το οποίο είναι απαραίτητο στοιχείο για την υγεία του θυρεοειδούς και γενικά όλου του οργανισμού. Φανταστείτε, ότι μόλις 5 καρύδια Βραζιλίας την ημέρα παρέχουν στο σώμα τη συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα σεληνίου. Το σελήνιο είναι ένα σημαντικό αντιοξειδωτικό το οποίο είναι απαραίτητο για τη μετατροπή της ορμόνης Τ4 σε Τ3.
Ο λόγος που τα καρύδια Βραζιλίας περιέχουν μεγάλη ποσότητα σε σελήνιο, είναι επειδή μεγαλώνουν σε περιοχή με αρκετό σελήνιο στο υπέδαφος. Από μελέτες έχει διαπιστωθεί ότι η έλλειψη σεληνίου συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης πολλών ασθενειών του θυρεοειδούς, όπως η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα Χασιμότο, ο υποθυρεοειδισμός και η βρογχοκήλη. Το σελήνιο έχει προσελκύσει γενικότερα τα τελευταία χρόνια την προσοχή των ειδικών υγείας, λόγω των αντιοξειδωτικών του ιδιοτήτων, οι οποίες προστατεύουν τα κύτταρα από βλάβες. Για αυτό αν έχετε την δυνατότητα καλό θα ήταν να προσθέσετε στην διατροφή σας μερικά καρύδια Βραζιλίας, αυτό θα έχει θετικό αντίκτυπο στην λειτουργία του θυρεοειδούς.
ΣΤΡΕΙΔΙΑ
Το ξέρατε ότι τα στρείδια είναι πλούσια πηγή ψευδαργύρου; Ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει τον ψευδάργυρο, ως μέταλλο το οποίο δυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα. Και αυτό είναι αλήθεια! Ωστόσο ο ψευδάργυρος διαδραματίζει άκρως σημαντικό ρόλο στην λειτουργία του θυρεοειδούς. Χωρίς την παρουσία του ψευδαργύρου, ο θυρεοειδής αδένας δεν μπορεί να μετατρέψει το ανενεργό ορμόνη Τ4 στην ενεργό ορμόνη Τ3.
Σχετικά με τον ψευδάργυρο αυτό που είναι εξίσου πολύ σημαντικό, και πολύς κόσμος δεν γνωρίζει, με αποτέλεσμα να λαμβάνει μεγάλες ποσότητες ψευδαργύρου, είναι ότι πρέπει να υπάρχει ισορροπία ψευδαργύρου και χαλκού. Αν λαμβάνετε τον ψευδάργυρο χωρίς να φροντίζετε να υπάρχει αυτή η ισορροπία, τότε πολύ απλά θα εξαντλούνται τα αποθέματα του χαλκού. Ο χαλκός είναι ένα σημαντικό μέταλλο για τον οργανισμό, το οποίο συμβάλλει στην σωστή λειτουργία του νευρικού και του ανοσοποιητικού συστήματος ενώ είναι απαραίτητος για τα οστά.
Επιπλέον τα στρείδια είναι πολύ καλή πηγή της βιταμίνης D, η οποία γνωρίζουμε ότι είναι ζωτικής σημασίας για τη λειτουργία του θυρεοειδούς και την υγεία του ανοσοποιητικού.
ΦΥΚΙΑ
Φύκια είναι πλούσια σε ιώδιο, ένα ιχνοστοιχείο απαραίτητο για την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών. Και συγκεκριμένα το ιώδιο είναι ένα πολύ σημαντικό ιχνοστοιχείο για το θυρεοειδή αδένα καθώς χρησιμοποιείται για τη σύνθεση των θυρεοειδικών ορμονών, Τ4 και Τ3 [θυροξίνη (Τ4) και τριιωδοθυρονίνη (Τ3)]. Η μακροχρόνια έλλειψή του ιωδίου μπορεί να οδηγήσει σε υποθυρεοειδισμό. Από την άλλη όμως στα άτομα με αυτοάνοσα προβλήματα του θυρεοειδούς, αντιθέτως, συστήνεται η αποφυγή λήψης υπερβολικής ποσότητας ιωδίου, δηλαδή περισσότερο από αυτή που χρειάζεται ο οργανισμός.
Όταν υπάρχει έλλειψη ιωδίου στον οργανισμό ο θυρεοειδής αδυνατεί να παράγει επαρκή ποσότητα ορμονών, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος για την ανάπτυξη παθήσεων. Αν δεν έχετε σημαντικές ελλείψεις του ιωδίου, μπορείτε να προσθέσετε στην καθημερινή σας διατροφή τα φύκια, τα οποία είναι πλούσια σε ιώδιο.
ΙΩΔΙΟΥΧΟ ΑΛΑΤΙ
Άλλη μια απλή λύση για να λαμβάνεται ιώδιο, είναι μέσω του επιτραπέζιου αλατιού, το οποίο είναι εμπλουτισμένο με Ιώδιο. Σε αυτή την περίπτωση φροντίστε να μην υπερβαίνετε την ημερήσια κατανάλωση του νατρίου. Αν και έχω αναφέρει σε ξεχωριστό βίντεο σχετικά με το αλάτι, ότι είναι πολύ σημαντική η ισορροπία νατρίου και καλίου στον οργανισμό. Δυστυχώς η σύγχρονη διατροφή περιέχει πολύ μεγάλες ποσότητες νατρίου, ενώ το κάλιο που λαμβάνουμε από την διατροφή είναι αρκετά ελάχιστο. Αυτό θα πρέπει να το λάβετε υπόψιν εφόσον θέλετε να διατηρήσετε την υγεία σας σε πολύ καλή κατάσταση.
ΛΑΔΙ ΚΑΡΥΔΑΣ
Το λάδι καρύδας είναι ένα από τα καλύτερα έλαια που βοηθούν στην λειτουργία του θυρεοειδούς. Το λάδι καρύδας αποτελείται κυρίως από λιπαρά οξέα μέσης αλυσίδας. Τα λιπαρά οξέα στο έλαιο καρύδας είναι γνωστά ως MCTs. Το καλό με αυτά τα λιπαρά οξέα είναι ότι απορροφώνται άμεσα από τον οργανισμό. Εισχωρούν στην κυκλοφορία του αίματος και στο λεπτό έντερο, ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν άμεση ενέργεια. Εάν η δραστηριότητα του θυρεοειδή αδένα σας είναι χαμηλή, δηλαδή έχετε υποθυρεοειδισμό, το καλύτερο που θα μπορούσατε να κάνετε είναι να προσθέσετε στην διατροφή σας το λάδι καρύδας. Η μειωμένη λειτουργικότητα του θυρεοειδούς πολλές φορές συνοδεύεται γενικά με χαμηλή θερμοκρασία του σώματος και κρύα άκρα δηλαδή χέρια ή πόδια.
Το λάδι καρύδας επιδρά θετικά στην μεταβολική υγεία και στην βασική θερμοκρασία του σώματός σας, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η ενέργεια του σώματος. Επιπλέον, το λάδι καρύδας περιέχει το λαυρικό οξύ. Το λαυρικό οξύ είναι ένα απαραίτητο λιπαρό οξύ που χρησιμοποιείται από το σώμα για να χτίσει και να διατηρήσει το ανοσοποιητικό σας σύστημα. Αυτά που αναφέραμε παραπάνω, είναι σημαντικοί παράγοντες που επιδρούν θετικά στον θυρεοειδή αδένα. Μπορείτε να καταναλώνετε μισό κουταλάκι του γλυκού λάδι καρύδας, στο γεύμα σας.
ΑΥΓΑ
Η επόμενη τροφή για την καλή λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα είναι τα αυγά. Πραγματικά τα αυγά αποτελούν εξαιρετική πηγή πρωτεΐνης, η οποία είναι το δομικό υλικό για την στήριξη του θυρεοειδούς. Επιπλέον τα αυγά περιέχουν ιώδιο και σελήνιο, είναι τα συστατικά που βοηθούν στη ρύθμιση των θυρεοειδικών ορμονών. Χωρίς υπερβολές, τα αυγά αξίζουν τον τίτλο ‘η καλύτερη τροφή’, ειδικά όταν πρόκειται για την εξισορρόπηση των ορμονών μέσω της διατροφής.
Η πρωτεΐνη του αυγού απορροφάται από τον οργανισμό μας στο 98%. Αυτό είναι πολύ σημαντικό! Ο οργανισμός τις πρωτεΐνες τις διασπά σε αμινοξέα, τα οποία είναι εξαιρετικό δομικό υλικό για τα νέα κύτταρα του θυρεοειδούς αδένα και φυσικά όλου του οργανισμού.
Tο γέλιο συνδέεται με τη μακροζωία εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ο Δημόκριτος, ένας αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, γνωστός ως «ο φιλόσοφος που γελούσε», επειδή προσέγγιζε τη ζωή με χιούμορ και ορθολογισμό παρά τους παραλογισμούς ή τις δυσκολίες της. Λέγεται ότι ο Δημόκριτος έζησε για πολλά χρόνια, φτάνοντας τα 90 χρόνια, σύμφωνα με ορισμένες πηγές, ακόμα και τα 109, σύμφωνα με άλλες.
Η φιλοσοφία του Δημόκριτου και ο μακρόχρονος βίος του συνδέονται, σύμφωνα με τους σύγχρονους επιστήμονες, οι οποίοι εξετάζουν την επίδραση του γέλωτα στο σώμα. Οι έρευνες δείχνουν ότι το γέλιο πυροδοτεί μια σειρά από αλλαγές στο σώμα που μπορεί να έχουν μακροπρόθεσμα οφέλη, συμβάλλοντας ενδεχομένως σε παρατεταμένο βίο.
Η επιστήμη πίσω από το γέλιο
Το γέλιο είναι μια φυσιολογική και ψυχολογική διαδικασία στην οποία εμπλέκονται ο εγκέφαλος, το σώμα και τα συναισθήματα που συνεργάζονται. Έρευνες δείχνουν ότι το γέλιο διεγείρει την απελευθέρωση ενδορφινών και ενισχύει τις συνδέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Επιπλέον, το τακτικό γέλιο φαίνεται να απομακρύνει τις καρδιακές παθήσεις, καθιστώντας το γέλιο σημαντικό παράγοντα υγείας.
Μελέτη του 2020 που δημοσιεύθηκε στο Journal of Epidemiology παρακολούθησε περισσότερους από 17.000 ενήλικες Ιάπωνες 40 ετών και άνω. Τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι όσοι γελούσαν λιγότερο από μία φορά το μήνα είχαν 95% υψηλότερο κίνδυνο θανάτου σε σύγκριση με όσους γελούσαν τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Οι συμμετέχοντες που γελούσαν λιγότερο από μία φορά την εβδομάδα αλλά περισσότερο από μία φορά το μήνα είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρδιακά προβλημάτα σε σύγκριση με όσους γελούσαν εβδομαδιαίως.
«Το γέλιο βελτιώνει την κυκλοφορία [του αίματος], διαστέλλοντας την εσωτερική επένδυση των αιμοφόρων αγγείων, με αποτέλεσμα να φτάνει περισσότερο αίμα και θρεπτικά συστατικά στους ιστούς και τα όργανα. Μειώνει τις ορμόνες του στρες, την κορτιζόλη και την επινεφρίνη, οι οποίες σε υπερβολική ποσότητα συνδέονται με καρδιακές παθήσεις», δήλωσε στους Epoch Times ο Δρ Τρεντ Ορφανός, λειτουργικός καρδιολόγος και διευθυντής Ολοκληρωμένης και Λειτουργικής Καρδιολογίας στο Case Integrative Health.Τα διεσταλμένα αιμοφόρα αγγεία συμβάλλουν στη μείωση της αρτηριακής πίεσης και στη βελτίωση της ροής του αίματος, μειώνοντας την πίεση στην καρδιά. Αυτό ελαττώνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων, όπως η υπέρταση, οι καρδιακές προσβολές και τα εγκεφαλικά επεισόδια.
«Η βελτιωμένη ροή του αίματος βοηθά στη διατήρηση ενός πιο ευέλικτου και ελαστικού καρδιακού ρυθμού, γνωστού ως μεταβλητότητα του καρδιακού ρυθμού, που αποτελεί ένδειξη μιας υγιούς καρδιάς», δήλωσε ο Δρ Ορφανός.
Η έρευνα δείχνει ότι όταν γελάμε, ο εγκέφαλός μας απελευθερώνει οπιοειδή σε περιοχές που συνδέονται με την ευχαρίστηση και τα συναισθήματα, όπως ο θάλαμος, ο ουραίος πυρήνας και η πρόσθια νησίδα. Τα οπιοειδή είναι φυσικές χημικές ουσίες «ευεξίας» που ενεργοποιούν το σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου, κάνοντάς μας να αισθανόμαστε χαρούμενοι και χαλαροί. Βοηθούν επίσης στην ενίσχυση των κοινωνικών δεσμών, ενθαρρύνοντας τις θετικές αλληλεπιδράσεις και το συναισθηματικό δέσιμο.
Διαχειριστείτε τον χρόνιο πόνο μέσω του γέλιου
Η θεραπεία με χιούμορ βοηθά στη μείωση του πόνου σε άτομα όλων των ηλικιών, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, των ενηλίκων και των ηλικιωμένων, σύμφωνα με βιβλιογραφική ανασκόπηση έξι μελετών που αναλύουν την επίδραση του χιούμορ στον χρόνιο πόνο.
Ο χρόνιος πόνος, όπως ορίζεται από τις μελέτες, αναφέρεται σε μια δυσάρεστη αισθητηριακή και συναισθηματική εμπειρία που συνδέεται με πραγματική ή δυνητική βλάβη των ιστών. Χαρακτηρίζεται από πόνο που διαρκεί περισσότερο από τρεις μήνες με μέτρια έως σοβαρή ένταση.
Η Σίντι Πέρλιν, αδειούχος κλινική κοινωνική λειτουργός, επιζώσα από χρόνιο πόνο και συγγραφέας του βιβλίου «Η αλήθεια για τις θεραπείες του χρόνιου πόνου: Οι καλύτεροι και οι χειρότεροι τρόποι για να απαλλαγείτε από τον πόνο» (The Best and Worst Strategies for Becoming Pain Free), μοιράστηκε με την Epoch Times πώς το γέλιο τη βοήθησε να διαχειριστεί έναν σοβαρό χρόνιο πόνο που είχε στην πλάτη.
Η Σίντι ανακάλυψε για πρώτη φορά τη δύναμη του γέλιου το 1980, όταν διάβασε το βιβλίο «Ανατομία μιας ασθένειας» του Νόρμαν Κάζινς. Στο βιβλίο του, ο Κάζινς περιγράφει πώς θεραπεύτηκε από μια επώδυνη ασθένεια των αρθρώσεων, την αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, χρησιμοποιώντας θεραπεία γέλωτος.
Την εποχή που διάβασα το βιβλίο του Κάζινς για το πώς το γέλιο μπορεί να αποτελέσει μέσο θεραπείας και ανακούφισης, ήμουν 28 ετών και τρία χρόνια ανάπηρη λόγω χρόνιου πόνου στην πλάτη. Οι γιατροί δεν είχαν απαντήσεις για μένα. Παρακολουθούσα τη μίνι σειρά για το Ολοκαύτωμα και διάβαζα μυθιστορήματα για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για να ξεχνάω τον πόνο. Δεν είχα ιδέα ότι αυτό με το οποίο γέμιζα το μυαλό μου επέτεινε τον πόνο μου», δήλωσε η Πέρλιν στην Epoch Times.
«Ο πόνος ήταν τόσο τρομερός που θα έκανα σχεδόν τα πάντα για να τον ξεφορτωθώ. Και σίγουρα, η χρήση του χιούμορ είναι μια πολύ πιο ευχάριστη επιλογή από τις περισσότερες θεραπείες για τον χρόνιο πόνο. Κατά τη διάρκεια αγχωτικών περιόδων της ζωής μου, είχα εξάρσεις του πόνου, αλλά ποτέ τόσο άσχημες όσο η αρχική, επειδή έχω πλέον εργαλεία που μπορώ να χρησιμοποιήσω για να τις διαχειριστώ, συμπεριλαμβανομένου του χιούμορ.»
Βασιζόμενη στην κλινική της εμπειρία, η Πέρλιν επεσήμανε ότι οι πελάτες που είναι ανοιχτοί σε μια ψυχοσωματική προσέγγιση της θεραπείας τείνουν να έχουν καλύτερα αποτελέσματα και όσοι ενσωματώνουν το χιούμορ έχουν υψηλότερη ποιότητα ζωής. Από την άλλη πλευρά, οι πελάτες που παραμένουν σε μια αρνητική και φοβισμένη νοητική κατάσταση, δεν παρουσιάζουν συνήθως μεγάλη βελτίωση.
«Θυμάμαι μια γυναίκα που ήρθε σε μένα με καρκίνο. Όταν μου είπε ότι της άρεσε να βλέπει τρομακτικές ταινίες, της επεσήμανα ότι η παραμονή της σε κατάσταση φόβου όσο παρακολουθούσε αυτές τις ταινίες ήταν επιζήμια για το ανοσοποιητικό της σύστημα, αλλά εκείνη επέμενε ότι της άρεσαν και δεν ήθελε να σταματήσει. Πέθανε από καρκίνο λίγο πολύ καιρό μετά. Δεν ξέρω πόση διαφορά θα είχε, αλλά θα μπορούσε να παρατείνει τη ζωή της και να μειώσει τον πόνο της αν περνούσε περισσότερο χρόνο με το γέλιο αντί με το φόβο», δήλωσε η Πέρλιν.
Οι παρατηρήσεις της Πέρλιν, θα μπορούσαν να συσχετιστούν με μια μελέτη του 2019 που δημοσιεύθηκε στο Journal of Bodywork and Movement Therapies , η οποία εξέτασε κατά πόσο η παρακολούθηση κάτι αστείου βοηθούσε στη διαχείριση του πόνου. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η παρακολούθηση μιας κωμωδίας βελτίωσε τη διάθεση των συμμετεχόντων και διατήρησε την ανοχή τους στον πόνο, ενώ η παρακολούθηση ενός βαρετού ντοκιμαντέρ επιδείνωσε τη διάθεσή τους και μείωσε την ικανότητά τους να αντιμετωπίσουν τον πόνο. Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μόλις 30 λεπτά γέλιου μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να διαχειριστούν καλύτερα τον πόνο.
«Η συνολική ροή του αίματος αυξάνεται κατά σχεδόν 20% μετά την παρακολούθηση μιας κωμωδίας σε σύγκριση με την παρακολούθηση μιας αγχωτικής ταινίας. Στο σενάριο της κωμωδίας, η αρτηριακή πίεση μειώνεται, οι ενδορφίνες (ορμόνες που μειώνουν τον πόνο, βελτιώνουν τη διάθεση και αυξάνουν το αίσθημα ευεξίας) αυξάνονται και απελευθερώνεται νιτρικό οξείδιο, το οποίο χαλαρώνει και διαστέλλει τα αιμοφόρα αγγεία, συμβάλλοντας στην καλύτερη διαχείριση του πόνου», δήλωσε ο Δρ Ορφανός.
Οφέλη στην ψυχική υγεία
Όπως περιγράφεται από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού και Ανθρώπινης Ανάπτυξης, το παρατεταμένο στρες μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης παχυσαρκίας, καρδιακών παθήσεων, καρκίνου και διαφόρων άλλων ασθενειών. Δεδομένου ότι το γέλιο έχει αποδειχθεί ότι μειώνει το στρες μειώνοντας τα επίπεδα της ορμόνης του στρες κορτιζόλης στο σώμα, μπορεί να συμβάλει στη μείωση του κινδύνου αυτών των προβλημάτων υγείας, και να βοηθήσει ακόμα με το τραύμα.
«Το γέλιο είναι ιδιαίτερα ευεργετικό σε δύσκολες στιγμές της ζωής, όταν το σώμα γίνεται πολύ σφιγμένο, αρχίζει να πονάει ή όταν αναπτύσσει ασθένειες», δήλωσε ο Γκάρι Τάκερ, αδειούχος ψυχοθεραπευτής και επικεφαλής κλινικός υπεύθυνος στο D’Amore Mental Health, με ηλεκτρονικό μήνυμα στην Epoch Times.
«Μόλις αισθανθούμε λιγότερο αγχωμένοι και μείνουμε παρόντες εσωτερικά, η ψυχική και σωματική μας ευεξία βελτιώνεται, το ανοσοποιητικό μας σύστημα ενισχύεται και το προσδόκιμο ζωής μας αυξάνεται. Γι’ αυτό πολλοί λένε ότι το γέλιο μπορεί να λειτουργήσει ως φάρμακο και να θεραπεύσει το μυαλό και το σώμα μας», δήλωσε ο Γκάρι Τάκερ.
Η γιόγκα γέλιου και η μουσικοθεραπεία βοήθησαν στη μείωση της κατάθλιψης και του άγχους στους συμμετέχοντες σε συγκριτική μελέτη του 2024 σε ηλικιωμένους ενήλικες. Τα αποτελέσματα διήρκεσαν περίπου ένα μήνα και κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, οι συμμετέχοντες στη γιόγκα γέλιου παρουσίασαν τη σημαντικότερη μείωση άγχους.
Η γιόγκα γέλιου συνδυάζει ασκήσεις γέλιου με τεχνικές αναπνοής, εμπνευσμένες από την παραδοσιακή γιόγκα. Συνήθως περιλαμβάνει καθοδηγούμενες συνεδρίες όπου οι συμμετέχοντες, συμμετέχουν σε παιγνιώδεις δραστηριότητες, χειροκροτήματα, ψαλμωδίες και ασκήσεις γέλιου, ανεξάρτητα από το αν το γέλιο ξεκινάει φυσικά.
Μια άλλη μελέτη σχετικά με τη θεραπεία γέλιου κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 έδειξε ότι οι φοιτητές νοσηλευτικής που συμμετείχαν στη θεραπεία είχαν λιγότερο άγχος και αισθάνονταν πιο ευτυχισμένοι και πιο ικανοποιημένοι από τη ζωή από εκείνους που δεν συμμετείχαν.
Η μελέτη διήρκεσε πέντε εβδομάδες και περιελάμβανε 10 διαδικτυακές συνεδρίες θεραπείας γέλιου, που πραγματοποιούνταν δύο φορές την εβδομάδα. Οι συμμετέχοντες στην ομάδα παρέμβασης έπαιρναν μέρος σε αυτές τις συνεδρίες μέσω μιας διαδικτυακής πλατφόρμας. Οι ερευνητές συνέλεξαν δεδομένα εξ αποστάσεως χρησιμοποιώντας αξιόπιστα διαδικτυακά εργαλεία για τη μέτρηση του άγχους, της ικανοποίησης από τη ζωή και της ψυχολογικής ευημερίας των συμμετεχόντων.
