Παρασκευή, 09 Μαΐ, 2025

«Nonnas»: Μια κωμωδία εποχής που θα σας κλέψει την καρδιά

Αν το «Nonnas» είχε γυριστεί τη δεκαετία του ’90 (και πολύ εύκολα θα μπορούσε), θα είχε κάνει ντεμπούτο στο Lifetime, το TLC ή το Hallmark Channel. Είναι «αναδρομικό» με κάθε έννοια της λέξης και είναι κάτι που θα μπορούσατε να παρακολουθήσετε με τη γιαγιά σας. Είναι λοιπόν ταιριαστό ότι το «nonnas», στην πραγματική ζωή, είναι ένα όνομα που αναφέρεται στις Ιταλίδες γιαγιάδες.

Για τους κυνικούς τύπους, το «ασφαλές για τη γιαγιά» είναι ο κωδικός για κάτι το τετραγωνισμένο, γραφικό, αστείο, γλυκανάλατο, ή πολύ συναισθηματικό. Αναζητήστε όλες αυτές τις λέξεις σε άλλες κριτικές για το «Nonnas» σε έντυπα που μπορούν δικαίως να περιγραφούν ως «τραγικά μοντέρνα».

A-list παντού

Για άλλους, συμπεριλαμβανομένου εμού, που συνήθως δεν έλκονται από τα Hallmark ή Lifetime, θα πρέπει να κάνουν μια εξαίρεση για το «Nonnas», βασισμένη αποκλειστικά στο καστ. Πρόκειται για ηθοποιούς A-list (πρώτης κατηγορίας) που συνήθως πρωταγωνιστούν σε ταινίες μαφιόζων, άσεμνες κωμωδίες, μελαγχολικά δράματα, ψυχολογικά θρίλερ και premium καλωδιακή τηλεόραση.

Μετά από μια σύντομη αναδρομή που δείχνει τη δεκαετία του ’80, η ταινία ξεκινάει στο σήμερα στην κηδεία της Μαρία (Κέιτ Ήστμαν), της μητέρας του Τζο Σκαραβέλλα (Βινς Βον). Διαδραματίζεται στο σπίτι που ο ουδέποτε νυμφευμένος Τζο μοιραζόταν με τους γονείς και τη γιαγιά του, οπότε ο αντίκτυπος είναι ιδιαίτερα έντονος.

Ο Μπρούνο (Τζο Μαντζανιέλλο, Α) και ο Τζο Σκαραβέλλα (Βινς Βον), στο «Nonnas». (Netflix)

 

Στην κηδεία της μητέρας του Τζο, ο παιδικός φίλος του Τζο, Μπρούνο (Τζο Μαντζανιέλλο) και η σύζυγός του Στέλλα (Ντρέα ντε Ματέο), προσφέρουν ισχυρή υποστήριξη, καθώς και η κομμώτρια-ζαχαροπλάστρια φίλη της Μαρίας, Τζία (Σούζαν Σάραντον). Η Ρομπέρτα (Λορέιν Μπράκκο), η κολλητή της Μαρίας εδώ και 60 χρόνια, δεν μπορεί να παραστεί στην κηδεία λόγω τραυματισμού.

Για να μην χαθεί γρήγορα η μνήμη της Μαρίας, ο Τζο αρχίζει να μαγειρεύει πολλά από τα πιο αξέχαστα πιάτα της. Αυτό οδηγεί σε μια παρορμητική απόφαση που ο Μπρούνο θεωρεί απερίσκεπτη. Με χρήματα από την ασφάλεια ζωής της Μαρίας, ο Τζο αγοράζει ένα κλειστό εστιατόριο στο Στέιτεν Άιλαντ, στην πραγματική ζωή το πλέον κλειστό Spiritos στο Ελίζαμπεθ του Νιου Τζέρσεϊ.

Τέσσερις μαγείρισσεις

Ο Τζο έχει αυτό που θεωρεί εξαιρετική ιδέα. Θα ονομάσει το εστιατόριο «Enoteca Maria» και θα προσλάβει «nonnas» για να μαγειρεύουν πιάτα από όλες τις γωνιές της Ιταλίας.

Πρώτες που θα ενταχθούν στην ομάδα μαγειρικής, είναι, φυσικά, η Ρομπέρτα και η Τζία. Στη συνέχεια, φτάνει η Αντονέλλα (Μπρέντα Βακκάρο), η γειτόνισσά της Ολίβια (Λίντα Καρντελίνι), η οποία ήταν η αγαπημένη του Τζο στο λύκειο. Την τετράδα συμπληρώνει η Τερέζα (Τάλια Σάιρ), μια πρόσφατα συνταξιοδοτημένη καλόγρια από το Μπρονξ.

Για να πούμε την αλήθεια, μόνο ένας από τους χαρακτήρες είναι αυθεντική νόννα (γιαγιά). Αυτή θα ήταν η Ρομπέρτα. Η Αντονέλλα είναι χήρα και άτεκνη, η Τζία δεν παντρεύτηκε ποτέ και άτεκνη, και η Τερέζα ήταν… λοιπόν, μια καλόγρια. Η λέξη «Nonna» όπως χρησιμοποιείται εδώ αναφέρεται σε ηλικιωμένες Ιταλίδες κυρίες.

(Α-Δ) Η Τζία (Σούζαν Σάραντον), η Αντονέλλα (Μπρέντα Βακκάρο), η Ρομπέρτα (Λορέιν Μπράκκο) και η Τερέζα (Τάλια Σάιρ) στην κουζίνα, στο «Nonnas». Netflix

 

Ο σκηνοθέτης Στίβεν Τσμπόσκι είναι περισσότερο γνωστός για το μυθιστόρημά του «Τα πλεονεκτήματα του να είσαι wallflower», το οποίο διασκεύασε σε ταινία. Για το «Nonnas», συνεργάστηκε με ένα σενάριο που έγραψε η σύζυγός του, Λιζ Μάκκι. Το βιβλίο τιμά τις ιταλικές συνήθειες χωρίς να τις παρωδεί, να τις στερεοτυποποιεί ή να τις αποστειρώνει.

Για τις δύο πρώτες πράξεις, οι δημιουργοί της ταινίας βάζουν ελάχιστες, αν όχι καθόλου, δημιουργικές νότες τα βασικά στοιχεία της ιστορίας. Θα προτιμούσα να μην χρησιμοποιήσω τη λέξη «προβλέψιμη», αλλά έτσι είναι η αίσθηση. Η αφηγηματική «τροφή για παρηγοριά» (comfort food) ακούγεται καλύτερη.

Λίγο πριν την αυγή

Όλα αυτά αλλάζουν με την έναρξη της τρίτης πράξης. Είναι πάντα πιο σκοτεινά λίγο πριν την αυγή. Τα πράγματα αρχίζουν να πηγαίνουν στραβά — οι θυμοί φουντώνουν, η ελπίδα χάνεται και η αποτυχία διαφαίνεται στον κοντινό ορίζοντα. Σε αυτό το σημείο, το «Nonnas» αποκτά ένα ξεχωριστό στοιχείο μυστηρίου-έντασης.

Τα πιάτα που παρουσιάζονται δεν είναι αυτά που θα βρείτε σε πολυτελή εστιατόρια με λευκά τραπεζομάντιλα στο Μανχάτταν. Αντίθετα, το μενού είναι ένα παραδοσιακό, μαμαδίστικο μενού που μπορεί να βρεθεί στο Μπρονξ, το Μπρούκλιν, το Στέιτεν Άιλαντ και σε οποιαδήποτε γειτονιά της Μικρής Ιταλίας σε μεγάλες πόλεις σε όλη τη χώρα. Ή ίσως στο δείπνο της γιαγιάς σας την Κυριακή το βράδυ με τη μαγική σάλτσα που φτιάχνεται από το μηδέν. Το πιο άγνωστο πιάτο που παρουσιάζεται εδώ είναι κάτι που ονομάζεται «capuzzelle». Εκτός αν το έχετε ήδη δοκιμάσει, ετοιμαστείτε να μείνετε σχεδόν έκπληκτοι όταν το ψάξετε στο Google.

Σε συνεργασία με τον κινηματογραφιστή Φλόριαν Μπόλχαους («Ο διάβολος φοράει Prada», «Κόκκινο»), ο Τσμπόσκι κάνει το φαγητό το πραγματικό αστέρι της ταινίας. Υπάρχει πολλή δουλειά με κάμερα τοποθετημένη στην οροφή και κοντινά πλάνα από διάφορα πιάτα που ετοιμάζονται, που όλα εγγυημένα θα σας κάνουν να σας τρέξουν τα σάλια. Ετοιμαστείτε να εντυπωσιαστείτε.

(Α-Δ) Ρομπέρτα (Λορέιν Μπράκκο), Τερέζα (Τάλια Σάιρ), Αντονέλλα (Μπρέντα Βακκάρο) και Τζο Σκαραβέλλα (Βινς Βον), στο «Nonnas». (Netflix)

 

Θα δηλώσω δημόσια τώρα ότι το «Nonnas» θα είναι η ταινία μεγάλου μήκους που θα παιχτεί πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά από πολλά δείπνα με ιταλικό θέμα στο εγγύς και στο μακρινό μέλλον. Αν σας αρέσει αυτή η ταινία, φροντίστε να δείτε την παρόμοια ιταλική κωμωδία με επίκεντρο το φαγητό, το «Big Night», του 1996.

Το «Nonnas» βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Υπάρχει πράγματι ένα εστιατόριο στο Στέιτεν Άιλαντ που ονομάζεται «Enoteca Maria» και ιδρύθηκε το 2007 από τον Τζόντι «Τζο» Σκαραβέλλα. Έγραψε ένα βιβλίο γι’ αυτό με τίτλο «Το σπίτι της νόννας». Είναι ανοιχτό από Παρασκευή έως Κυριακή με τέσσερα δίωρα τραπέζια ανά βράδυ και δεν δέχεται πιστωτικές κάρτες. Νομίζω θα μου αρέσει. Δείτε το μόνοι σας: EnotecaMaria.com

«Nonnas»
Σκηνοθεσία: Stephen Chbosky
Πρωταγωνιστούν: Vince Vaughn, Lorraine Bracco, Talia Shire, Brenda Vaccaro
Διάρκεια: 1 ώρα, 51 λεπτά
Βαθμολογία MPAA: Κατάλληλη για όλες τις ηλικίες
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 9 Μαΐου 2025
Βαθμολογία: 4/5

Ελπίδα, το τελευταίο καταφύγιο

Το παρόν αποτελεί το δέκατο και τελευταίο μίας σειράς άρθρων που δημοσίευσε η Epoch Times με τον τίτλο «Η ιατρική της αρετής». Συνδέσμους για τα προηγούμενα άρθρα, θα βρείτε στο τέλος του παρόντος.

Στην ηλικία των 61 ετών, η Ουρσούλα Ντούσολτ απολαμβάνει μια ήρεμη ζωή στη Γερμανία, έχοντας δίπλα της έναν στοργικό σύζυγο, τρία επιτυχημένα παιδιά και έξι υγιή εγγόνια. Ωστόσο, ο δρόμος προς την ευτυχία και τη γαλήνη δεν ήταν ομαλός. Για δεκαετίες, πάλευε με εξουθενωτικό άγχος και κατάθλιψη.

«Στην πραγματικότητα, δεν είχα τίποτα απολύτως», είπε.

Ως παιδί, από την τρυφερή ηλικία των 2 ετών, η κα Ντούσολτ κακοποιήθηκε από έναν άνδρα – ένα πολύ βαρύ και βαθύ τραύμα για κάθε παιδί. Οι εμπειρίες αυτές της φύτεψαν ασυνείδητα συναισθήματα αδυναμίας και θλίψης, τα οποία βάθυναν στην εφηβεία και μετατράπηκαν σε κατάθλιψη μέχρι την ενηλικίωση. Ένιωθε ότι δεν την εκτιμούσαν, ότι δεν την αγαπούσαν και ότι δεν είχε λόγο να ζει.

Όταν παντρεύτηκε, το αίσθημα της απελπισίας παρέμεινε.

«Ανέπνεα, αλλά δεν ζούσα πραγματικά», είπε. Ωστόσο, συνέχισε από αίσθημα ευθύνης προς τα παιδιά της.

«Στα 44 μου, τα παιδιά μου ήταν έφηβοι και είχα χάσει κάθε ελπίδα και πίστη ότι η κατάστασή μου θα μπορούσε ποτέ να βελτιωθεί», είπε. «Ήθελα απλώς γαλήνη και ανακούφιση από το αβάσταχτο βάρος της ύπαρξής μου», προσθέτει, αναφερόμενη στις αυτοκτονικές σκέψεις που είχε αρχίσει να κάνει.

Πριν προλάβει να δράσει, ο μικρότερος αδελφός της – τον οποίο είχε να δει χρόνια – την επισκέφθηκε από τη Νότιο Αφρική.

«Με κάλεσε σε δείπνο – και αυτό άλλαξε τη ζωή μου.»

Στο δείπνο, ο αδελφός της της έδωσε ένα βιβλίο. Άρχισε να το διαβάζει όταν επέστρεψε σπίτι και σύντομα δεν μπορούσε να σταματήσει.

Ένα ξεχασμένο από καιρό συναίσθημα αναδύθηκε στην καρδιά της: η ελπίδα.

Η εσωτερική και εξωτερική μεταμόρφωση

Το βιβλίο ήταν το «Τζούαν Φάλουν», το κύριο βιβλίο του Φάλουν Γκονγκ, μιας πνευματικής πρακτικής που έχει τις ρίζες της στη βουδιστική παράδοση. Δίνοντας έμφαση στην πνευματική καλλιέργεια μέσω της ενδοσκόπησης, η διδασκαλία του στηρίζεται σε τρεις αρχές: την αλήθεια, την καλοσύνη και την ανεκτικότητα.

Με αυτές τις αρχές ως πυξίδα η κα Ντούσολτ μπορούσε να περιηγηθεί στο εσωτερικό χάος και την αγωνία που βίωνε.

Σύντομα, βίωσε μια βαθιά μεταμόρφωση. Έμαθε να κοιτάζει μέσα της, αφήνοντας να φύγουν τα αρνητικά πράγματα που παρέμεναν στην καρδιά και το μυαλό της, και κατά τη διαδικασία αυτή αποκαλύφθηκε η αληθινή της φύση.

«Στην πραγματικότητα, ο χαρακτήρας μου είναι εκ φύσεως ζωηρός, ενεργητικός και δραστήριος», είπε. «Αλλά ο πόνος [της κατάθλιψης] μού στερούσε αυτά τα χαρακτηριστικά».

Με τον καιρό, έμαθε να βλέπει τα πράγματα με ψυχραιμία, αναπτύσσοντας μια θετική νοοτροπία σε κάθε πτυχή της ζωής της. Καθώς απελευθερώθηκε από το βάρος της απελπισίας, η σωματική της υγεία βελτιώθηκε αξιοσημείωτα. Οι εξουθενωτικοί πόνοι στο πόδι και στο κεφάλι που την ταλαιπωρούσαν για χρόνια – συνεχείς σύντροφοι της ψυχικής της ταλαιπωρίας – εξαφανίστηκαν. Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι οι αυτοκτονικές σκέψεις της χάθηκαν οριστικά.

Ένιωθε πιο δυνατή, κοιμόταν καλύτερα και μπορούσε να αντεπεξέλθει σε περισσότερες δουλειές του σπιτιού. Άρχισε ακόμη και να χαμογελάει ξανά.

image-5827054
(Ευγενική παραχώρηση της Ούρσουλα Ντούσολτ)

 

Ελπίδα στη θεραπεία

«Η ελπίδα είναι η πεποίθηση ότι το μέλλον σας θα είναι καλύτερο από το παρόν σας και ότι έχετε τη δύναμη να το επιτύχετε», δήλωσε στην Epoch Times ο Τσαν Χέλμαν, διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου Ελπίδας στο Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα.

Ο Χέλμαν δήλωσε ότι στην περίπτωση της Ντούσολτ, η πρωτόγνωρη πνευματικότητα τής έδωσε μια αίσθηση νοήματος, σκοπού και σύνδεσης, επιτρέποντάς της να βρει ένα κομμάτι ελπίδας που δεν είχε νιώσει μάλλον ποτέ. Η νοοτροπία της άλλαξε από απαισιόδοξη και αποφατική σε αισιόδοξη και επιτυχημένη.

«Όλα ξεκινούν με την ελπίδα», δήλωσε ο Χέλμαν.

Το ταξίδι της Ντούσολτ απηχεί έναν αυξανόμενο όγκο ερευνών σχετικά με την επίδραση της ελπίδας στην υγεία.

Ο Χέλμαν επιβεβαίωσε ότι χιλιάδες επιστημονικές μελέτες δείχνουν πλέον ότι η ελπίδα μειώνει τον πόνο και την κατάθλιψη, το άγχος και τον αυτοκτονικό ιδεασμό. Όταν οι άνθρωποι είναι αισιόδοξοι, είναι πιο πιθανό να οραματιστούν και να εργαστούν για ένα καλύτερο μέλλον, γεγονός που μειώνει τα συναισθήματα αδυναμίας και απελπισίας.

Η αλλαγή προοπτικής έχει απτές και σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία. Μελέτη του Χάρβαρντ με σχεδόν 13.000 συμμετέχοντες έδειξε ότι οι άνθρωποι που είχαν ελπίδα παρουσίασαν 43% μείωση της κατάθλιψης, 16% μείωση της συνολικής θνησιμότητας και 12% μείωση του κινδύνου καρκίνου σε σύγκριση με εκείνους που δεν έτρεφαν ελπίδες.

Σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης, οι παρεμβάσεις ελπίδας μπορούν να μετριάσουν τους «θανάτους από απελπισία» και να βελτιώσουν τη δημόσια υγεία σε όλους τους πληθυσμούς.

ZoomInImage
(Γράφημα: The Epoch Times)

Η πνευματική διάσταση της ελπίδας

Η ελπίδα περιγράφεται συχνά ως μια γνωστική διαδικασία που περιλαμβάνει στόχους, μονοπάτια και δύναμη θέλησης. Σύμφωνα με τον Χέλμαν, ο στόχος είναι ο προορισμός σας. Τα μονοπάτια είναι οι διαφορετικές διαδρομές που μπορείτε να ακολουθήσετε, μερικές από τις οποίες μπορεί να απαιτούν παρακάμψεις όταν προκύπτουν εμπόδια. Η δύναμη της θέλησης είναι η πίστη ότι μπορείτε να προχωρήσετε μπροστά, ακόμη και όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Ωστόσο, ο Χέλμαν είπε ότι μπορεί να υπάρχει μια πιο υπερβατική, σχεδόν μυστικιστική ποιότητα στον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται η ελπίδα, ειδικά σε περιόδους βαθιάς απόγνωσης.

Ο Έβερετ Γουόρθινγκτον, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Virginia Commonwealth και κορυφαίος ειδικός σε θέματα ελπίδας και συγχώρεσης, δήλωσε ότι η θρησκευτική πίστη και η πνευματικότητα προσφέρουν έναν μοναδικό στόχο και δύναμη θέλησης, καθώς συχνά εστιάζουν σε αιώνια πράγματα, όπως ο Θεός και η μετά θάνατον ζωή. Η έμφαση δεν δίνεται στην επίτευξη κάποιου πρόσκαιρου στόχου, αλλά σε «μια σίγουρη δέσμευση για ευημερία πέρα από το εδώ και τώρα», δήλωσε στην Epoch Times.

Η έρευνα δείχνει ότι η ενασχόληση με θρησκευτικές πρακτικές, όπως η ανάγνωση της Αγίας Γραφής και η παρακολούθηση λατρευτικών υπηρεσιών, μπορεί να εδραιώσει την ελπίδα και να παράσχει ένα θεμέλιο για την ανθεκτικότητα, ανεξάρτητα από το θρησκευτικό δόγμα.

Η πνευματική διάσταση της ελπίδας γίνεται ιδιαίτερα εμφανής σε περιπτώσεις ανίατης ασθένειας. Ο Μάικλ Μπάρρυ, συγγραφέας και πρώην διευθυντής ποιμαντικής φροντίδας στα Κέντρα Θεραπείας Καρκίνου της Αμερικής, έχει γίνει πολλάκις μάρτυρας της δύναμης της ελπίδας κατά τη θεραπευτική διαδικασία.

«Πολλοί από τους ασθενείς μου ήταν σε προχωρημένο στάδιο, συχνά με ελάχιστη ή καθόλου ελπίδα ακόμη και για τη ζωή τους, πόσο μάλλον για ένα καλύτερο μέλλον», δήλωσε στην Epoch Times.

Σύμφωνα με τον Μπάρρυ, «ένα μεγάλο μέρος της ιατρικής καλύπτεται από μυστήριο». Είπε ότι ορισμένοι από τους ασθενείς του που διατήρησαν ζωντανές τις ελπίδες τους είδαν αξιοσημείωτη ύφεση της νόσου. Διηγήθηκε την περίπτωση ενός ενορίτη που διαγνώστηκε με όγκο στη σπονδυλική στήλη. Αφότου ο Μπάρρυ προσευχήθηκε με τον άνδρα, ο ενορίτης βίωσε μια βαθιά αίσθηση ζεστασιάς να περιβάλλει το σώμα του. Την επομένη, πήγε στο γιατρό του και ανακάλυψε ότι ο όγκος είχε εξαφανιστεί – αυτό που η ιατρική επιστήμη θεωρεί «αυθόρμητη ύφεση» ή, πιο λαϊκά, «ιατρικό θαύμα».

«Τόσο εκείνος όσο και εγώ ξέραμε ότι ο Θεός είχε απαντήσει σε μια προσευχή», είπε ο Μπάρρυ. «Η δυστυχία δεν σκότωσε την ελπίδα. Κι ο Θεός βοήθησε.»

Για τον Μπάρρυ, η καλλιέργεια της ελπίδας είναι βαθιά συνυφασμένη με την πνευματικότητα.

«Η ζωή δεν έχει να κάνει με την αποφυγή του πόνου», είπε. «Αντίθετα, έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη στον Θεό ότι θα μας παρηγορήσει και θα μας στηρίξει εν μέσω του πόνου και θα μας λυτρώσει, είτε σε αυτή τη ζωή είτε στην επόμενη.»

Βρίσκοντας το φως

Ο Χέλμαν, ο οποίος έχει μελετήσει την ελπίδα για περισσότερα από 15 χρόνια, τόνισε ότι η ελπίδα είναι μια νοοτροπία και μια δεξιότητα που μπορεί να διδαχθεί και να καλλιεργηθεί, όχι ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητας που κάποιοι άνθρωποι έχουν και κάποιοι άλλοι δεν έχουν.

Στην περίπτωση της Ντούσολτ, ο διαλογισμός – μια βασική πτυχή της πνευματικής σχολής που ακολούθησε – έγινε ένα ισχυρό μέσο για την καλλιέργεια της ελπίδας.

«Εν μέσω χάους, είναι δύσκολο να επικεντρωθείς σε μια πορεία προς τα εμπρός», δήλωσε ο Χέλμαν. «Η ενσυνειδητότητα μας επιτρέπει να ηρεμήσουμε προσωρινά το μυαλό μας και να δούμε μέσα από το χάος μια πορεία προς τα εμπρός».

«Η ελπίδα δεν είναι το φως στην άκρη του τούνελ. Ελπίδα είναι να βρίσκεις φως μέσα στο τούνελ.»

Συχνά είναι απλώς θέμα τού να εντοπίσουμε τι είναι υπό τον έλεγχό μας και να θέσουμε εφικτούς στόχους, ανοίγοντας τα μονοπάτια και αναπτύσσοντας τη δράση που συνιστούν την ελπίδα.

Για την Ντούσολτ, αυτό εκδηλώθηκε με μια καθημερινή πρακτική επιβεβαίωσης. Πλέον ξεκινάει κάθε μέρα λέγοντας: «Ό,τι κι αν συμβεί, θα το χειριστώ καλά». Αυτή η απλή υπενθύμιση αντικατοπτρίζει την αποδοχή των αβεβαιοτήτων της ζωής και την αυτοπεποίθησή της όσον αφορά την ικανότητα της να διαχειρίζεται τις δυσκολίες και το απροσδόκητο – την ουσία της ελπίδας στην πράξη.

Η ελπίδα είναι και ένα κοινωνικό δώρο που μπορεί να ληφθεί και να δοθεί, σύμφωνα με τον Χέλμαν. Θυμήθηκε ένα περιστατικό από τη δική του ζωή όταν, ως άστεγος έφηβος, έλαβε μια απλή αλλά βαθιά ενθάρρυνση από έναν δάσκαλο: «Τσαν, θα τα καταφέρεις». Αυτά τα λόγια τού φύτεψαν μια αίσθηση ελπίδας που τον ώθησε να προχωρήσει μέσα από δύσκολες συνθήκες. Η εμπειρία αυτή τού έδειξε ότι η ελπίδα είναι μεταδοτική – μπορεί να καλλιεργηθεί σε άλλους, με την αναγνώριση των δηλώσεών τους για το μέλλον, με ενθάρρυνση και με ιστορίες ανθεκτικότητας και επιμονής.

Τώρα, γιαγιά έξι παιδιών, η Ντούσολτ προσφέρει συχνά εθελοντική εργασία στη γειτονιά της. Αυτή και ο σύζυγός της ταξιδεύουν συχνά και περνούν χρόνο στη φύση. Έχει επίσης αναπτύξει το χόμπι της φωτογράφησης της φύσης, το οποίο της έχει διδάξει περαιτέρω υπομονή και ενσυνειδητότητα.

«Ξεκίνησα την αληθινή μου ζωή στην ηλικία των 44 ετών», είπε. «Τότε άρχισα να βιώνω πραγματικά την ύπαρξή μου και το τι περιλαμβάνει η ζωή.»

«Τώρα ζω πραγματικά και πλήρως.»

Του Makai Allbert

Σημείωση του συγγραφέα: Σήμερα, αντιμετωπίζουμε πρωτοφανείς προκλήσεις στην κοινωνία, την ιατρική και το εργασιακό πεδίο. Το παραπάνω άρθρο αποτελεί σύνθεση εμπειριών συναδέλφων μας και άλλων επαγγελματιών του ιατρικού κλάδου. Οι προκλήσεις και οι ανταμοιβές που παρουσιάζονται σε αυτήν είναι πραγματικές. Προστιθέμενα στις αυξανόμενες υποχρεώσεις, τις εξελίξεις της κοινωνίας και τις απαιτήσεις από τον εαυτό τους, τα ηθικά διλήμματα και τα ζητήματα αυθεντικότητας επιβαρύνουν και δοκιμάζουν περαιτέρω τον σύγχρονο άνθρωπο. Πιστεύουμε ότι η αλήθεια θα σας απελευθερώσει πραγματικά!

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Ιατρική της Αρετής

Όλα τα άρθρα

Μέρος 1ο: Ευγνωμοσύνη: Ένα εναλλακτικό φάρμακο για τον θυμό και την κατάθλιψη

Μέρος 2ο: Το τίμημα των ψεμάτων

Μέρος 3ο: Το ‘μαγικό ραβδί’ της συγχώρεσης

Μέρος 4ο: Μνησικακία: Ένας βλαβερός για την καρδιά μας φιλοξενούμενος

Μέρος 5ο: Δέος: Μία βασική ανθρώπινη ανάγκη που κάνει θαύματα στο ανοσοποιητικό σύστημα

Μέρος 6ο: Γενναιοδωρία: Δίνοντας λίγα κερδίζουμε πολλά

Μέρος 7ο: Διαμορφώνοντας τον εαυτό μας με θάρρος

Μέρος 8ο: Αντί για αντικαταθλιπτικά, αισιοδοξία

Μέρος 9ο: Αγάπη, βάλσαμο καρδιάς

Μέρος 10ο: Ελπίδα, το τελευταίο καταφύγιο

 

Φρέσκα κουκιά: Στον φούρνο με ρύζι και κινόα – Λαδερά με αρακά και αρωματικά της άνοιξης

Τα κουκιά είναι ένα ιδιαίτερα θρεπτικό τρόφιμο, με υψηλή περιεκτικότητα σε μακροθρεπτικά συστατικά, φυτικές ίνες, βιταμίνη Α , βιταμίνη C , φυλλικό οξύ, μέταλλα και αμινοξέα. Η γεύση τους είναι ιδιαίτερα ισχυρή και μαγειρεύονται με πάρα πολλούς τρόπους.

Είπα να διαφοροποιήσω τη συνταγή για τα φρέσκα κουκιά στον φούρνο και το αποτέλεσμα ήταν ανεπανάληπτο. Βγήκε ένα πάρα πολύ νόστιμο πιάτο που σας το προτείνω, να το φτιάξετε και εσείς.

Κουκιά στον φούρνο με ρύζι και κινόα

Υλικά

8 μερίδες

  • 1 κιλό κουκιά φρέσκα
  • 3 ντομάτες, ψιλοκομμένες
  • 1 ματσάκι άνηθο
  • 1 μωβ κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
  • 4 φρέσκα κρεμμυδάκια
  • 1 σέλινο
  • 1 φλιτζάνι ρύζι
  • 1 φλιτζάνι κινόα
  • Μπούκοβο
  • Αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση

Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε το λάδι και σοτάρουμε τα φρέσκα κρεμμυδάκια μαζί με το κρεμμύδι, μέχρι να πάρουν χρώμα, και ύστερα προσθέτουμε τα κουκιά, τις ντομάτες, τον άνηθο, το σέλινο,  και μπούκοβο, αλάτι, πιπέρι κατά βούληση. Αφού συμπληρώσουμε με νερό, βράζουμε για μία ώρα.

Σε ένα ταψί, αδειάζουμε τα κουκιά από την κατσαρόλα και προσθέτουμε το ρύζι και την κινόα και συμπληρώνουμε με όσο χλιαρό νερό χρειάζεται για να ρουφήξει και να φουσκώσει το ρύζι και η κινόα (αναλογία για τον φούρνο: 3 μέρη νερό, 1 μέρος ρύζι/κινόα).

Ψήνουμε σε πάνω και κάτω αντίσταση, στους 170 βαθμούς, για 40 λεπτά.

Κουκιά με αρακά

Η γνωστή, παραδοσιακή ελληνική συνταγή με φρέσκια κουκιά είναι να τα συνδυάσει κανείς με αγκινάρες, άλλο ένα λαχανικό της άνοιξης, αλλά εξίσου καλά συνδυάζονται και με τον επίσης ανοιξιάτικο αρακά.

Τη γεύση του φαγητού συμπληρώνουν ο άνηθος, ο μάραθος και ο δυόσμος, με το τραγανό και διακριτικά αψύ φρέσκο κρεμμυδάκι να δίνει χαρακτήρα και σφρίγος στη σύνθεση.

Υλικά 

  • 400 γρ. καθαρισμένα φρέσκα κουκιά
  • 400 γρ. καθαρισμένο φρέσκο αρακά
  • 3-4 φρέσκα κρεμμυδάκια, ψιλοκομμένα σε ροδέλες
  • 2 κ.σ. φρέσκο δυόσμο, ψιλοκομμένο
  • 2 κ.σ. άνηθο, ψιλοκομμένο
  • 2 κ.σ. μάραθο, ψιλοκομμένο
  • 1 ½ -2 λεμόνια , τον χυμό
  • 70 γρ. ελαιόλαδο
  • 600 ml καυτό νερό
  • αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση

Σε μεγάλη πλατιά κατσαρόλα και σε μεσαία ένταση στο μάτι, βάζετε το ελαιόλαδο να ζεσταθεί και ρίχνετε τα κρεμμυδάκια για 1-2 λεπτά, ίσα-ίσα να αρχίσουν να μαραίνονται.

Προσθέστε τα κουκιά και τον αρακά. Ανακατέψτε λίγο και στη συνέχεια προσθέστε τα 600 ml καυτού νερού, αλάτι και πιπέρι. Τα αφήνετε να σιγοβράσουν για μισή ώρα.

Στα 30΄ προσθέστε τα τρία μυρωδικά: άνηθο, μάραθο και δυόσμο. Αφού ανακατέψετε καλά, προσθέστε το λεμόνι. Μη βάλετε όλη την ποσότητα του χυμού. Καλύτερα να δοκιμάσετε, αφού ανακατέψετε, και να κρίνετε αν θέλετε και το υπόλοιπο. Στα 40΄ συνολικά, τα κουκιά και ο αρακάς πρέπει να έχουν μαλακώσει και να είναι τρυφερά.

Δοκιμάστε και αν το φαγητό είναι έτοιμο, αφαιρέστε το από το μάτι. Αν έχει ακόμη αρκετά υγρά, δυναμώστε το μάτι στο φουλ για λίγα λεπτά, μέχρι να εξατμιστούν και να μείνει πηχτή η σάλτσα. Αν πάλι έχουν εξατμιστεί όλα τα υγρά και θέλει περισσότερο βράσιμο, προσθέστε λίγο βραστό νερό.

Καλή σας όρεξη!

Πηγές: Cookpad, Caruso

Κάλεσμα Τραμπ για 30ήμερη εκεχειρία στον πόλεμο Ουκρανίας–Ρωσίας

Σε δημόσια παρέμβασή του στις 8 Μαΐου, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, απηύθυνε κάλεσμα προς τη Ρωσία και την Ουκρανία να συμφωνήσουν άμεσα σε μια συνολική και άνευ όρων εκεχειρία διάρκειας 30 ημερών, ενόσω συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις υπό αμερικανική διαμεσολάβηση. Ο Τραμπ τόνισε πως αυτή η προσωρινή ανακωχή θα πρέπει να αποτελέσει το εφαλτήριο για μόνιμη ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών, ενώ προειδοποίησε πως οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να επιβάλουν κυρώσεις σε περίπτωση που δεν σεβαστούν οι εμπόλεμοι τα συμφωνηθέντα.

«Οι διαπραγματεύσεις με Ρωσία και Ουκρανία συνεχίζονται», ανέφερε ο Τραμπ με ανάρτησή του στην πλατφόρμα Truth Social. «Ελπίζω να υπάρξει μια αποδεκτή εκεχειρία και οι δύο χώρες να τηρήσουν με συνέπεια το απαραβίαστο αυτών των απευθείας συνομιλιών.»

Παράλληλα, ο Αμερικανός πρόεδρος τόνισε πως παραμένει δεσμευμένος να συνδράμει στον τερματισμό του πολέμου, ακόμη κι αν κορυφαίοι αξιωματούχοι της κυβέρνησής του είχαν προηγουμένως αφήσει να εννοηθεί ότι ενδεχομένως οι ΗΠΑ να αποσυρθούν από τον ρόλο του διαμεσολαβητή, εάν δεν υπάρξουν απτά αποτελέσματα προς την κατεύθυνση της ειρήνευσης.

«Όλα μπορούν να γίνουν ταχύτατα, και δηλώνω διαθέσιμος για άμεση κινητοποίηση, αν χρειαστούν οι υπηρεσίες μου», υπογράμμισε ο Τραμπ. «Χιλιάδες νέοι στρατιώτες χάνονται κάθε εβδομάδα. Εύχομαι να σταματήσει αυτό, το ίδιο εύχεται και η Αμερική.»

Το πράσινο φως από την ουκρανική πλευρά έδωσε ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο οποίος, κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον Τραμπ στις 8 Μαΐου, ανακοίνωσε πως η Ουκρανία είναι έτοιμη για προσωρινή εκεχειρία και δη «διατεθειμένη να διαπραγματευτεί με κάθε τρόπο». Ο Ουκρανός πρόεδρος επέμεινε ωστόσο πως προϋπόθεση για κάθε εξέλιξη είναι η έμπρακτη βούληση της Ρωσίας για τερματισμό των εχθροπραξιών, ξεκινώντας με «πλήρη, άνευ όρων εκεχειρία», που θα σήμαινε τον τερματισμό πυραυλικών και μη επανδρωμένων επιθέσεων, αλλά και τη διακοπή των επιθετικών ενεργειών στα μέτωπα.

«Η Ουκρανία είναι έτοιμη για πλήρη εκεχειρία, ξεκινώντας από τώρα, από αυτή τη στιγμή – 30 ημέρες σιγής. Αλλά πρέπει να είναι αληθινή», τόνισε σε βιντεοσκοπημένο μήνυμά του ο Ζελένσκι. «Τριάντα ημέρες που μπορούν να γίνουν η αρχή για χρόνια ειρήνης».

Λίγες ημέρες νωρίτερα, το Κρεμλίνο είχε διαμηνύσει πως ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντίμιρ Πούτιν, παραμένει ανοιχτός στην εκεχειρία και τη σταδιακή διευθέτηση της σύγκρουσης, αν και υπογράμμισε πως παραμένουν ζητήματα προς επίλυση. Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Μάρκο Ρούμπιο, είχε παλαιότερα προειδοποιήσει πως μια ενδεχόμενη αποτυχία για επίτευξη συμφωνίας ενδέχεται να οδηγήσει σε διακοπή της αμερικανικής διαμεσολάβησης.

Ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας μαίνεται αδιάκοπα από τον Φεβρουάριο του 2022, όταν ο Πούτιν διέταξε την πλήρη εισβολή με χιλιάδες στρατεύματα. Στις 19 Απριλίου, ο Ρώσος πρόεδρος εξήγγειλε μονομερώς «εκεχειρία του Πάσχα», δίνοντας εντολή για παύση όλων των στρατιωτικών επιχειρήσεων έως τα μεσάνυχτα της 20ής Απριλίου. Ωστόσο, αμέσως μετά, αμφότερες οι πλευρές αλληλοκατηγορήθηκαν για παραβίαση και οι εχθροπραξίες συνεχίστηκαν με την επανέναρξη της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» από τη Μόσχα.

Στις 28 Απριλίου, ο Πούτιν προχώρησε σε νέα μονομερή αναγγελία τριήμερης εκεχειρίας, από τις 8 έως τις 10 Μαΐου, στο πλαίσιο των εορτασμών της 80ής επετείου της νίκης κατά της ναζιστικής Γερμανίας. Ο Ζελένσκι, όμως, έσπευσε να χαρακτηρίσει την κίνηση ως «ακόμη μια προσπάθεια χειραγώγησης» από τη Ρωσία. «Η εκεχειρία δεν μπορεί να διαρκεί λίγες ημέρες και στη συνέχεια να επιστρέφουμε στους σκοτωμούς», ανέφερε σε δήλωσή του στις 28 Απριλίου. «Χρειάζεται άμεση, πλήρης και άνευ όρων εκεχειρία, τουλάχιστον για 30 ημέρες, ώστε να υπάρχουν εχέγγυα ασφάλειας – αυτός είναι ο θεμέλιος λίθος για πραγματική διπλωματία.»

Ο Ουκρανός υπουργός Εξωτερικών, Αντρίι Συμπίχα, κατήγγειλε ότι κατά τη διάρκεια της τριήμερης εκεχειρίας σημειώθηκαν 734 παραβιάσεις από τις ρωσικές δυνάμεις μόνο το πρώτο μισό της 8ης Μαΐου, συμπεριλαμβανομένων 464 επιθέσεων με βαρέα όπλα και 176 επιδρομών με drone. Από την πλευρά της, η Μόσχα απάντησε ότι οι ουκρανικές δυνάμεις εξαπέλυσαν 488 επιθέσεις σε ρωσικούς στόχους, ενώ υπήρξαν δύο προσπάθειες διείσδυσης στα σύνορα της περιοχής Κουρσκ.

Με τη συμβολή του Ryan Morgan και πληροφορίες από το Reuters

Kosmos-482: Η σοβιετική κάψουλα της αποστολής Venera που επιστρέφει στη Γη μετά από 53 χρόνια

Περισσότερο από 50 χρόνια μετά την εκτόξευσή της, μια κάψουλα του σοβιετικού διαστημικού προγράμματος Venera ετοιμάζεται για την τελική της πτώση στη Γη.

Πρόκειται για το Kosmos-482, μια διαστημική συσκευή που προοριζόταν για την Αφροδίτη, αλλά λόγω βλάβης εγκλωβίστηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη, το 1972. Τώρα, καθώς η κάψουλα πλησιάζει στην ατμόσφαιρα, οι ειδικοί παρακολουθούν στενά την πορεία της και προετοιμάζονται για μια επανείσοδο που δεν μοιάζει με τις συνηθισμένες περιπτώσεις «διαστημικών σκουπιδιών».

Αποστολή στην Αφροδίτη που δεν έφτασε ποτέ

Το Kosmos-482 εκτοξεύθηκε στις 31 Μαρτίου 1972 από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ, λίγες μόλις ημέρες μετά την εκτόξευση του Venera 8, του «αδελφού» σκάφους που πέτυχε προσεδάφιση στην Αφροδίτη, τον Ιούλιο του 1972. Σχεδιασμένο ως διαπλανητική αποστολή στο πλαίσιο του σοβιετικού προγράμματος Venera, το Kosmos-482 (επίσημα «Cosmos 482») είχε στόχο να μεταφέρει μια κάψουλα προσεδάφισης στην επιφάνεια της Αφροδίτης. Η εκτόξευση έγινε με πύραυλο τύπου Molniya 8K78M, ο οποίος αρχικά τοποθέτησε το σκάφος σε προσωρινή τροχιά στάθμευσης γύρω από τη Γη. Από εκεί, προβλεπόταν ένα δεύτερο άναμμα του άνω σταδίου (Blok L), για να δώσει στο σκάφος την απαιτούμενη ταχύτητα διαφυγής προς την Αφροδίτη.

Ωστόσο, κάτι πήγε στραβά. Το χρονόμετρο που ήλεγχε το τελικό αυτό άναμμα φέρεται να ήταν ρυθμισμένο λανθασμένα, με αποτέλεσμα ο κινητήρας να σβήσει πρόωρα. Χωρίς την ολοκλήρωση της τετράλεπτης προώθησης, το Kosmos-482 δεν απέκτησε ποτέ τροχιά διαφυγής και παρέμεινε εγκλωβισμένο σε μια ελλειπτική τροχιά γύρω από τη Γη αντί να κατευθυνθεί στην Αφροδίτη. Σύμφωνα με τα δεδομένα παρακολούθησης εκείνης της εποχής, το σκάφος κατέληξε σε τροχιά με απόγειο περίπου 9.800 χλμ και περίγειο ~210 χλμ, με κλίση ~52° ως προς τον ισημερινό. Οι Σοβιετικοί, ακολουθώντας την πρακτική της εποχής, του απέδωσαν την ονομασία «Kosmos» (Κόσμος), που έδιναν σε κάθε διαστημόπλοιο που έμενε σε γήινη τροχιά (ανεξαρτήτως αρχικού προορισμού).

Διάσπαση σε κομμάτια και συντρίμμια στη Νέα Ζηλανδία

Η μερική αποτυχία του τελευταίου σταδίου είχε ως αποτέλεσμα το Kosmos-482 να διαλυθεί σε τέσσερα κομμάτια κατά την προσπάθεια μετάβασης σε διαπλανητική τροχιά. Δύο από αυτά τα κομμάτια (πιθανώς τμήματα του πυραύλου) έμειναν σε χαμηλή τροχιά και ξαναμπήκαν στην ατμόσφαιρα εντός 48 ωρών, πέφτοντας στη Γη κοντά στη νότια Νέα Ζηλανδία. Στις 3 Απριλίου 1972, κάτοικοι του Άσμπερτον βρήκαν στο έδαφος τέσσερις μεταλλικές σφαίρες, διαμέτρου ~38 εκ. και βάρους 13,6 κιλών η καθεμία. Οι πυρακτωμένες αυτές σφαίρες τιτανίου είχαν προκαλέσει τρύπες σε χωράφια, χωρίς ευτυχώς να τραυματιστεί κανείς. Μετά από ανάλυση από Νεοζηλανδούς επιστήμονες, διαπιστώθηκε ότι ήταν πιθανότατα δοχεία πίεσης καυσίμου από σοβιετικό πύραυλο – εύρημα που οι σοβιετικές αρχές αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν, αφήνοντας τελικά τα απομεινάρια στην ιδιοκτησία του αγρότη που τα βρήκε .

Τα άλλα δύο κομμάτια που είχαν απομείνει σε τροχιά ήταν, όπως όλα δείχνουν, η ίδια η διαστημοσυσκευή (η ενότητα προσεδάφισης) και το αποκολλημένο τελευταίο στάδιο του πυραύλου. Τα δύο αυτά παρέμειναν σε μια πιο υψηλή ελλειπτική τροχιά (περίγειο ~210 χλμ, απόγειο ~9.800 χλμ).

Περίπου 80 ημέρες μετά την εκτόξευση – τον Ιούνιο του 1972 – παρατηρήθηκε ότι το κύριο σκάφος διαχωρίστηκε από την κάψουλα προσεδάφισης, πιθανόν με έναν ομαλό αποσυνδετικό ελιγμό (όπως θα γινόταν ούτως ή άλλως στην πορεία προς την Αφροδίτη) και όχι λόγω κάποιας έκρηξης. Το κύριο σκάφος (η «πλατφόρμα»/bus του Venera) τελικά επανεισήλθε και διαλύθηκε στην ατμόσφαιρα χρόνια αργότερα, στις 5 Μαΐου 1981. Το δε τελευταίο στάδιο Blok L του πυραύλου έπεσε τον Φεβρουάριο του 1983.

Μοναδικός επιζών σε τροχιά παρέμεινε η ίδια η κάψουλα καθόδου του Kosmos-482 – δηλαδή το σφαιρικό όχημα που θα επιχειρούσε προσεδάφιση στην Αφροδίτη. Αυτή η κάψουλα καταγράφηκε από τη NORAD ως αντικείμενο #1972-023E (αριθμός καταλόγου 6073). Από τον Ιούλιο του 1972, βρισκόταν σε τροχιά ~210 × 9.710 χλμ, την οποία έκτοτε μείωσε αργά αλλά σταθερά η ατμοσφαιρική αντίσταση. Με το πέρασμα των δεκαετιών, το απόγειο μειώθηκε χιλιάδες χιλιόμετρα – από ~9.800 χλμ σε κάτω από 2.000 χλμ το 2022. Πρακτικά, η τροχιά έφθινε, καθώς το αντικείμενο έχανε ενέργεια λόγω της τριβής με τα αραιά ανώτερα στρώματα της γήινης ατμόσφαιρας.

Τεχνική δομή και ανθεκτικότητα της κάψουλας

Η κάψουλα του Kosmos-482 είναι ουσιαστικά πανομοιότυπη με τις κάψουλες προσεδάφισης των επιτυχημένων αποστολών Venera 7 και 8. Πρόκειται για μια σχεδόν σφαιρική συσκευή, διαμέτρου περίπου 1 μέτρου, με μάζα γύρω στα 495 κιλά. Το εξωτερικό περίβλημα είναι ένα θερμικό ασπίδιο από τιτάνιο, κατασκευασμένο ώστε να αντέχει τις ακραίες συνθήκες της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης. Συγκεκριμένα, είχε προβλεφθεί να επιβιώσει σε επιβράδυνση έως 300 g (300 φορές η επιτάχυνση της βαρύτητας) και σε πίεση έως 100 ατμόσφαιρες – τις τιμές-σοκ που θα συναντούσε πέφτοντας στον πυκνό αέρα του δεύτερου πλανήτη. Για τον λόγο αυτό, η κάψουλα διαθέτει σημαντική θερμική προστασία και στιβαρή δομή, χαρακτηριστικά που την καθιστούν εξαιρετικά ανθεκτική.

Σε αντίθεση με τα περισσότερα διαστημικά απορρίμματα που καίγονται ολοσχερώς μπαίνοντας στην ατμόσφαιρα, το Kosmos-482 αναμένεται να παραμείνει σε μεγάλο βαθμό ακέραιο κατά την επαναφορά του. Όπως εξηγούν ειδικοί, η κάψουλα «έχει φτιαχτεί για να επιβιώσει από την είσοδο στην πυκνή ατμόσφαιρα της Αφροδίτης, οπότε πιθανότατα θα επιβιώσει και από την είσοδο στη γήινη ατμόσφαιρα». Μάλιστα, ο δορυφόρος αναλυτής Μάρκο Λάνγκμπρεκ [Marco Langbroek] σημειώνει ότι κατά πάσα πιθανότητα θα πέσει ως ένα κομμάτι, χωρίς να διαλυθεί σε πολλά θραύσματα, δεδομένου ότι το σύστημα αλεξιπτώτου της είναι πλέον αμφίβολο αν λειτουργεί μετά από 53 χρόνια στο διάστημα. Αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε μια σκληρή πρόσκρουση ενός ενιαίου αντικειμένου – κάτι ασυνήθιστο συγκριτικά με άλλες επανεισόδους, όπου πολλά μικρότερα θραύσματα διασκορπίζονται σε μεγάλη περιοχή. Οι υπολογισμοί δείχνουν ότι, αν η κάψουλα χτυπήσει στο έδαφος ή στη θάλασσα χωρίς να έχει διαλυθεί, θα το κάνει με ταχύτητα ~240 χλμ/ώρα, απελευθερώνοντας ενέργεια συγκρίσιμη με εκείνη ενός μετεωρίτη ~40-50 εκ. διαμέτρου.

Συνοπτικά, το Kosmos-482 δεν είναι «άλλο ένα σκουπίδι». Πρόκειται για ένα ανθεκτικότατο τεχνολογικό κατάλοιπο της δεκαετίας του ’70, μία «χρονοκάψουλα» ψυχροπολεμικής διαστημικής τεχνολογίας. Εάν μάλιστα ανακτηθεί κομμάτι του μετά την πτώση, θα αποτελεί μια σπάνια περίπτωση «διαστημικής αρχαιολογίας» – όπως χαρακτηριστικά σχολιάζει ο αστροφυσικός Jonathan McDowell, «στην ουσία έχουμε μια κάψουλα τεχνολογίας 53 ετών να επιστρέφει – αν βρεθεί, πραγματικά “της αξίζει μια θέση σε μουσείο”».

Επιστροφή στη Γη: τροχιά και εκτιμήσεις για την πτώση

Μετά από 53 χρόνια, η τροχιά του Kosmos-482 έχει πλέον χαμηλώσει τόσο, ώστε η είσοδός του στην ατμόσφαιρα είναι αναπόφευκτη εντός ημερών. Ήδη από το 2019, παρατηρητές του ουρανού είχαν προβλέψει ότι «η ώρα του» πλησιάζει. Το 2022, υπολογισμοί προσομοίωσης από ειδικούς εκτιμούσαν ότι η κάψουλα θα πέσει μεταξύ 2025 και 2026, με πιθανότερο το 2025. Πράγματι, οι τελευταίες προβλέψεις συγκλίνουν σε ημερομηνίες γύρω στις 9-10 Μαΐου 2025.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του ευρωπαϊκού δικτύου παρακολούθησης EU SST (EU Space Surveillance & Tracking), το αντικείμενο παρακολουθείται στενά από επίγειους αισθητήρες, οι οποίοι συνεχώς βελτιώνουν την εκτίμηση για τον χρόνο και τόπο πτώσης. Στις 9 Μαΐου, η πρόβλεψη του EU SST τοποθετούσε την επανείσοδο στις 10 Μαΐου, ~07:00 UTC (10:00 ώρα Ελλάδας), με ένα περιθώριο αβεβαιότητας ±5 ώρες. Παρόμοιες είναι και οι ανεξάρτητες εκτιμήσεις από άλλους φορείς: ο Μάρκο Λάνγκμπρεκ προέβλεψε ~10 Μαΐου, 03:30 EDT (πρωί) με αβεβαιότητα ±14 ώρες, ενώ η πρόβλεψη της Aerospace Corporation (ΗΠΑ) είναι λίγες ώρες νωρίτερα, με αβεβαιότητα ±18 ώρες. Με άλλα λόγια, υπάρχει ακόμη σημαντική αβεβαιότητα – χαρακτηριστικό των μη ελεγχόμενων επανεισόδων, όπου μικρές μεταβολές στην πυκνότητα της ανώτερης ατμόσφαιρας μπορεί να αλλάξουν την ώρα πτώσης κατά ώρες.

Εξέλιξη της εκτίμησης του παραθύρου επανεισόδου για το Kosmos-482, όπως παρακολουθείται από το δίκτυο EU SST. Με την πάροδο των ημερών (οριζόντιος άξονας), το παράθυρο αβεβαιότητας στενεύει. Στις 8 Μαΐου, εκτεινόταν από 8 έως 13 Μαΐου, ενώ μέχρι τις 10 Μαΐου είχε περιοριστεί γύρω στις 10 Μαΐου.

Πού θα πέσει; Με τροχιά κλίσης ~52°, η κάψουλα περνά πάνω από μεγάλο μέρος του πλανήτη, μεταξύ 52° Βόρειου και 52° Νότιου γεωγραφικού πλάτους. Αυτό σημαίνει ότι δυνητικά η πτώση θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε σε αυτή τη ζώνη: από τη Νότια Ευρώπη, την Ελλάδα και τη βόρεια Ιαπωνία μέχρι την Αυστραλία, τη Νότια Αφρική, τη Νότια Αμερική ή τις ΗΠΑ. Ωστόσο, δεδομένου ότι το 70% της επιφάνειας της Γης είναι ωκεανός, η στατιστικά πιο πιθανή κατάληξη είναι μια πτώση στη θάλασσα. Οι ειδικοί δεν μπορούν να προσδιορίσουν ακριβέστερα τον τόπο ακόμη – και δεν θα μπορούν παρά μόνο λίγες ώρες πριν, όταν η κάψουλα θα κάνει τις τελευταίες περιφορές της και η προβλεπόμενη ώρα πτώσης θα ‘κλειδώσει’ αρκετά ώστε να αντιστοιχηθεί σε συγκεκριμένο γεωγραφικό μήκος/πλάτος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόσφατες τηλεσκοπικές παρατηρήσεις δορυφόρων (π.χ. από τον Ραλφ Βάντεμπεργκ [Ralf Vandebergh] στην Ολλανδία) εντόπισαν περίεργες λάμψεις από το Kosmos-482, υποδεικνύοντας ότι ίσως το αλεξίπτωτο ή κάποια δομή του σκάφους έχει μερικώς απελευθερωθεί. Αν αληθεύει, αυτό προσθέτει μεν ένα στοιχείο αστάθειας (π.χ. ακανόνιστη περιστροφή) χωρίς να αναιρεί τη βασική πρόβλεψη ότι το κύριο σώμα θα φτάσει κάτω. Η πιθανή μη-ελεγχόμενη ανάπτυξη του αλεξιπτώτου δεν αναμένεται να το σώσει – οι μπαταρίες και τα πυροτεχνικά συστήματα του σκάφους θεωρούνται προ πολλού νεκρά.

Όταν τελικά το Kosmos-482 εισέλθει στα πυκνότερα στρώματα (~80-60 χλμ ύψος), θα πυρακτωθεί και θα επιβραδυνθεί δραματικά, και θα είναι πιθανώς ορατό ως μια τεχνητή βολίδα στον ουρανό. Αν, όπως προβλέπεται, το θερμικό ασπίδιο κάνει καλά τη δουλειά του, η σφαίρα θα συνεχίσει σε ελεύθερη πτώση μέχρι να χτυπήσει στο έδαφος ή στη θάλασσα με σημαντική ταχύτητα. Το ακριβές σενάριο – διάλυση σε μεγάλα κομμάτια ή πλήρης ακέραιη πρόσκρουση – θα φανεί εκείνη τη στιγμή, αλλά η ‘επαναπατρισμένη’ αυτή κάψουλα σίγουρα δεν θα περάσει απαρατήρητη.

Κίνδυνοι για τον πληθυσμό και η σημασία της παρακολούθησης

Παρόλο που η ιδέα ενός μεταλλικού ημίτονου (500 κιλών) να πέφτει από τον ουρανό ακούγεται ανησυχητική, οι πιθανότητες να προκαλέσει ζημιά ή τραυματισμό είναι εξαιρετικά μικρές. «Δεν ανησυχώ ιδιαίτερα», δηλώνει ο Μάρκο Λάνγκμπρεκ, τονίζοντας ότι το ρίσκο είναι συγκρίσιμο με αυτό μιας τυχαίας πτώσης μετεωρίτη. Πράγματι, στα χρονικά των διαστημικών δραστηριοτήτων, δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα επιβεβαιωμένος σοβαρός τραυματισμός από πτώση διαστημικών σκουπιδιών – ακόμη και πρόσφατα περιστατικά εντυπωσιακών επανεισόδων (κομμάτια πυραύλων της SpaceX που έπεσαν στην Πολωνία το 2023, θραύσματα κινεζικών πυραύλων Long March-5B, ακόμη και τμήμα του ISS που κατέληξε σε στέγη σπιτιού στη Φλόριντα), δεν προκάλεσαν καμία σωματική βλάβη.

Ειδικά για το Kosmos-482, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι το γεγονός πως θα πέσει μάλλον ως ένα αντικείμενο περιορίζει την επικινδυνότητα. Αντιθέτως, όταν επανεισέρχεται ανεξέλεγκτα ένα μεγάλο τμήμα πυραύλου, συνήθως διασπάται σε πολλά κομμάτια που ‘βρέχουν’ μια εκτεταμένη περιοχή, αυξάνοντας την πιθανότητα κάποιο να χτυπήσει κατοικημένη ζώνη. Σε μια στατιστική συγκριτική βάση, η ‘τυχερή’ ανθεκτικότητα της κάψουλας την κάνει λιγότερο επικίνδυνη: ως ενιαίο αντικείμενο, είτε θα καταλήξει σε θάλασσα (το πιθανότερο), είτε – στη μάλλον απίθανη περίπτωση που πέσει σε κατοικημένη περιοχή – θα επηρεάσει μόνο ένα πολύ μικρό σημείο. Για να το θέσουμε σε πλαίσιο, αντικείμενα παρόμοιου μεγέθους με το Kosmos-482 πέφτουν στη Γη περίπου μία φορά την εβδομάδα κατά μέσο όρο, και μέχρι σήμερα σχεδόν όλα κατέληξαν είτε διαλυμένα στην ατμόσφαιρα είτε σε απομακρυσμένες περιοχές.

Παρόλα αυτά, η συστηματική παρακολούθηση τέτοιων αντικειμένων είναι ζωτικής σημασίας. Ο ‘χορός’ των διαστημικών απορριμμάτων σε τροχιά – κληρονομιά εν μέρει της ψυχροπολεμικής διαστημικής δραστηριότητας – αποτελεί έναν συνεχή λανθάνοντα κίνδυνο. Διεθνείς οργανισμοί και υπηρεσίες, όπως το ευρωπαϊκό EU SST και η NASA (μέσω της υπηρεσίας Space Debris και του δικτύου ραντάρ/αισθητήρων των ΗΠΑ), παρακολουθούν χιλιάδες αντικείμενα σε τροχιά. Στόχος τους είναι να προβλέπουν επανεισόδους σαν του Kosmos-482, να ενημερώνουν έγκαιρα για πιθανούς κινδύνους και – όπου είναι εφικτό – να συντονίζουν ενέργειες (όπως εκτροπή ενεργών δορυφόρων ή σύσταση προς αεροπορία και ναυτιλία αν χρειαστεί). Η περίπτωση του Kosmos-482 έχει τραβήξει την προσοχή λόγω της ιδιαιτερότητάς της, με το EU SST να δημοσιεύει τακτικές ενημερώσεις για το παράθυρο πτώσης και ανεξάρτητους ειδικούς να συνδράμουν με παρατηρήσεις.

Εκτός από το καθαρά επιχειρησιακό σκέλος (την πρόληψη ζημιών), υπάρχει και το ιστορικό-επιστημονικό ενδιαφέρον. Αν το Kosmos-482 (ή τμήμα του) ανακτηθεί μετά την πρόσκρουση, θα προσφέρει μια σπάνια ευκαιρία να μελετηθεί υλικό που πέρασε πέντε δεκαετίες στο διάστημα. Νομικά, ως διάδοχος της ΕΣΣΔ, η Ρωσία θα είναι ιδιοκτήτης των υπολειμμάτων και θα αποφασίσει τι θα απογίνουν. Ενδεχομένως, θα μπορούσαμε να δούμε αυτό το κομμάτι της ιστορίας να καταλήγει σε κάποιο μουσείο – ένα αυθεντικό τεχνούργημα από την εποχή των Venera, που επέστρεψε απρόσμενα για να μας θυμίσει το διαστημικό παρελθόν, καθώς τα ‘ζάρια’ των μακρόβιων τροχιών φέρνουν ξανά στο προσκήνιο αντικείμενα του 1970.

Σε κάθε περίπτωση, τις επόμενες ώρες και ημέρες, επιστήμονες και ερασιτέχνες ουρανοπαρατηρητές θα έχουν στραμμένο το βλέμμα (και τα ραντάρ) στον ουρανό. Το Kosmos-482 ετοιμάζεται να γράψει τον επίλογο μιας ασυνήθιστης ιστορίας: από την αποτυχημένη αποστολή στην Αφροδίτη του 1972 έως την φλεγόμενη επιστροφή του 2025, υπενθυμίζοντάς μας τόσο τις τεχνολογικές καινοτομίες όσο και τα διαστημικά «σκουπίδια» που άφησε πίσω της η κούρσα του Διαστήματος.

Αρχαίες ιστορίες σοφίας: «Ο επισκέπτης του πλουσίου»

Ο Επισκέπτης του πλουσίου είναι ένα παραμύθι που μας διδάσκει να κοιτάμε πέρα από την εξωτερική εμφάνιση των ανθρώπων και να τους αντιμετωπίζουμε όλους με καλοσύνη, ανεξάρτητα από την κοινωνική τους θέση.

Αποτελεί μέρος μιας ειδικής συλλογής ηχητικών ιστοριών και πρωτότυπων εικονογραφήσεων για παιδιά, που συγκεντρώθηκαν και παράχθηκαν το 2012 στο πλαίσιο του προγράμματος «Αρχαία παραμύθια σοφίας» του Sound of Hope Radio Network.

Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε σε μια χώρα μακρινή ένας πολύ σοφός βασιλιάς. Μια μέρα, ενώ έκανε βόλτες με το άλογό του, πέρασε μπροστά από ένα όμορφο σπίτι. «Ποιος ζει σε αυτό το σπίτι;», ρώτησε ο βασιλιάς τον υπηρέτη του.

«Ω, βασιλιά», απάντησε ο υπηρέτης, «εκεί μένει ο πλουσιότερος άνθρωπος της χώρας. Κάθε μέρα παραθέτει υπέροχα γλέντια για τους πλούσιους φίλους του».

«Και τι κάνει για τους φτωχούς;», ρώτησε ο βασιλιάς.

«Τίποτα», απάντησε ο υπηρέτης.

Την επόμενη μέρα, ο βασιλιάς ντύθηκε με παλιά, κουρελιασμένα ρούχα και πήγε στο σπίτι εκείνου του πλουσίου. Ο άντρας καθόταν μπροστά στην πόρτα του. «Ω, σπουδαίε άνθρωπε», είπε ο βασιλιάς, σκύβοντας σε μια βαθιά υπόκλιση, «σε παρακαλώ, δώσε μου λίγο φαγητό και άφησέ με να ξεκουραστώ στο όμορφο σπίτι σου. Είμαι πεινασμένος και κουρασμένος.»

«Φύγε από εδώ», είπε ο πλούσιος με δυνατή και θυμωμένη φωνή. «Φύγε, αλλιώς θα φωνάξω τους υπηρέτες μου να σε χτυπήσουν. Δεν θέλω ζητιάνους γύρω από το σπίτι μου». Ο βασιλιάς απομακρύνθηκε με λύπη.

Την επόμενη μέρα, ντύθηκε πάλι με τα παλιά κουρελιασμένα ρούχα. Αλλά τα κάλυψε με ένα όμορφο μανδύα από μετάξι, διακοσμημένο με χρυσό και κοσμήματα. Με αυτήν την αμφίεση, ξαναπήγε στο σπίτι εκείνου του πλουσίου.

Όπως και την προηγουμένη, ο άντρας καθόταν μπροστά στην πόρτα του. Μόλις είδε τον ξένο με τον πλούσιο μανδύα, σηκώθηκε όρθιος και πήγε να τον χαιρετίσει. Παίρνοντας τον ξένο από το χέρι, τον οδήγησε μέσα στο σπίτι και σύντομα έστρωσε μπροστά του ένα υπέροχο γεύμα. «Φάε, φίλε μου», του είπε. «Είναι μεγάλη χαρά για μένα να φιλοξενώ έναν άντρα σαν εσένα στο σπίτι μου.»

Ο βασιλιάς πήρε λίγο από το πλούσιο φαγητό και το έσπασε σε μικρά κομμάτια. Αλλά αντί να τα φάει, τα έβαλε στις πτυχώσεις του πλούσιου μανδύα του.

«Γιατί δεν τρως το φαγητό;» ρώτησε ο πλούσιος. «Γιατί το βάζεις στον μανδύα σου;»

«Επειδή είναι ο μανδύας μου που ταΐζεις, και όχι εγώ», απάντησε ο βασιλιάς. «Χθες, ήρθα σε σένα ντυμένος σαν φτωχός και με έδιωξες. Σήμερα, επειδή φοράω αυτόν τον ωραίο μανδύα, με φιλεύεις. Αλλά είμαι ο ίδιος σήμερα όπως και χθες: είμαι ακόμα ο βασιλιάς σου.»

«Συγχώρεσέ με! Συγχώρεσέ με, ω, βασιλιά!» φώναξε ο πλούσιος. «Ήμουν υπερήφανος και εγωιστής. Αλλά από σήμερα, κανένας φτωχός δεν θα διωχθεί από το σπίτι μου. Μου έμαθες ότι ένας άνθρωπος είναι κάτι περισσότερο από τα ρούχα που φορά.»

Η ιστορία της φιλοσόφου και μυστικίστριας Σωσιπάτρας

Η Σωσιπάτρα ήταν νεοπλατωνική φιλόσοφος και μυστικίστρια. Γεννήθηκε κοντά στην Έφεσο, το πρώτο μισό του 4ου αιώνα μ.Χ. και όσα ξέρουμε για εκείνη προέρχονται από τον ιστορικό Ευνάπιο. Αποτελούσε αντικείμενο θαυμασμού για τους σύγχρονους της, υπήρξε δασκάλα ορισμένων και σύμφωνα με τον Ευνάπιο μπορούσε να προβλέπει το μέλλον.

Η Σωσιπάτρα προερχόταν από μία πλούσια οικογένεια που κατείχε μεγάλα κομμάτια γης με πολλούς εργάτες. Η ιστορία της ξεκινάει όταν δύο άγνωστοι άνδρες μέσης ηλικίας – δύο Χαλδαίοι – ντυμένοι με δέρματα ζώων, ζήτησαν από τον πατέρα της να εργαστούν στο κτήμα του. Εκείνος δέχτηκε και οι δύο άνδρες είχανμεγάλη συγκομιδή σταφυλιών. Υποσχέθηκαν ότι θα είχαν ακόμη μεγαλύτερη την επόμενη φορά εάν πρώτον, άφηνε το κτήμα στη φροντίδα τους και δεύτερον, τους επέτρεπε να διδάξουν την κόρη του. Ο πατέρα της Σωσιπάτρας και πάλι δέχτηκε, αφήνοντας την κόρη του υπό την καθοδήγηση των δύο ανδρών για περίπου πέντε χρόνια.

Όταν ο πατέρας της επέστρεψε μετά το πέρας της συμφωνημένης περιόδου, ανακάλυψε ότι η κόρη του δεν είχε μόνο μεγαλώσει και ομορφύνει, αλλά είχε αναπτύξει πνευματικές ικανότητες και είχε φτάσει σε υψηλό διανοητικό επίπεδο. Οι δύο άγνωστοι την είχαν μυήσει στον (Χαλδαϊκό) Χριστιανισμό, πράγμα το οποίο της είχε δώσει κάποιες υπερφυσικές ικανότητες, όπως αναφέρει ο Ευνάπιος. Η Σωσιπάτρα απέδειξε στον πατέρα της τις ικανότητες της περιγράφοντας λεπτομερέστατα το ταξίδι που εκείνος είχε μόλις κάνει.

Ο πατέρας παρακάλεσε τους δύο άντρες να μείνουν και να συνεχίσουν να διαχειρίζονται το κτήμα, αλλά εκείνοι δεν δέχτηκαν. Τον κοίμισαν, έδωσαν στην Σωσιπάτρα κάποια τελευταία δώρα (τελετουργικά ενδύματα και αποκρυφιστικά βιβλία) και έφυγαν χωρίς να πούνε λέξη. Ο Ευνάπιος παρουσιάζει τους δύο μυστηριώδεις άνδρες ως υπερφυσικά όντα.

Η διδασκαλία και η πορεία της

Η Σωσιπάτρα αργότερα παντρεύτηκε τον Ευστάθιο της Καππαδοκίας, ο οποίος ήταν και ο ίδιος νεοπλατωνικός φιλόσοφος, αλλά και θεουργός. Είχε σπουδάσει κοντά στον Ιάμβλιχο και αργότερα στον Αιδέσιο, όπου και ανέλαβε την ηγεσία της Σχολής της Περγάμου (σχολή φιλοσοφίας, η οποία ιδρύθηκε από τον Αιδέσιο) μετά τον θάνατο του.

Η Σωσιπάτρα είχε ήδη προβλέψει ότι θα παντρευόταν τον Ευστάθιο και μία ημέρα πριν από τον γάμο τους προέβλεψε πόσα παιδιά θα γεννούσε, καθώς και τον θάνατο του: «Άκουσέ με, Ευστάθιε, και ας γίνουν μάρτυρες αυτοί εδώ: Θα σου κάνω τρία παιδιά και κανένα από αυτά δεν θα γίνει ευτυχισμένο σύμφωνα με τα ανθρώπινα κριτήρια, αλλά από την άποψη των θεών, κανένα δεν θα αποτύχει. Εσύ θα αναχωρήσεις από αυτό τον κόσμο πριν από εμένα […] θα υπηρετήσεις τη φιλοσοφία μόνο για πέντε ακόμα χρόνια.»

Το μόνο από τα παιδιά της που γνωρίζουμε είναι ο Αντωνίνος, ο οποίος επίσης αφοσιώθηκε στη νεοπλατωνική φιλοσοφία και ίδρυσε ένα σχολείο στην Κάνωπο ή αλλιώς Κάνωβο, που βρισκόταν στο Δέλτα του Νείλου. Επίσης, γνώρισε την Αλεξανδρινή Υπατία, λόγω της γειτνίασης των δύο πόλεων.

Η Σωσιπάτρα ακολούθησε τη νεοπλατωνική φιλοσοφική παράδοση, δίνοντας έμφαση στην ανάβαση της ψυχής προς το θείο, ενσωματώνοντας πλατωνικές και πυθαγόρειες έννοιες στη διδασκαλία της.

Πίστευε ότι η ανθρώπινη ψυχή μπορούσε να αποκτήσει ανώτερη σοφία μέσω της κάθαρσης και του στοχασμού. Επίσης, έβλεπε τη φιλοσοφία ως ένα μονοπάτι προς τη θεία αλήθεια. Πολλοί φιλόσοφοι της εποχής της τη θαύμαζαν, ενώ άλλοι αναζητούσαν την βοήθεια της.

Η Σωσιπάτρα ξεκίνησε να διδάσκει στη σχολή της Περγάμου. Δεν είναι όμως ξεκάθαρο εάν έδινε τις διαλέξεις στους μαθητές στο σπίτι της ή στη σχολή και εάν ξεκίνησε πριν ή μετά τον θάνατο του συζύγου της.

Μαγεία

Η Σωσιπάτρα εξομολογήθηκε κάποτε σε έναν καλό της φίλο και μαθητή, τον Μάξιμο, ότι ένας από τους συγγενείς της, ο Φιλομήτωρ, ήταν ερωτευμένος μαζί της και της έκανε μάγια για να την κάνει να ανταποκριθεί στα συναισθήματα του. Ο Μάξιμος μπόρεσε να εντοπίσει το ξόρκι και να το εξουδετερώσει με ένα δικό του. Ο Φιλομήτωρ, ντροπιασμένος για την πράξη του, απολογήθηκε στην Σωσιπάτρα και εκείνη τον συγχώρεσε.

Επίσης μία άλλη φορά, όταν η Σωσιπάτρα έδινε μία διάλεξη για την ψυχή μετά τον θάνατο είδε ένα όραμα ότι ο Φιλωμήτωρας κινδύνευε και έτσι μπόρεσε να στείλει άμεσα βοήθεια σε εκείνον.

Η συνεισφορά της

Παρόλο που η Σωσιπάτρα δεν άφησε πίσω της γραπτά έργα, οι διδασκαλίες της επηρέασαν την επόμενη γενιά νεοπλατωνικών.

Ο θαυμασμός του Ευνάπιου για αυτήν υποδηλώνει ότι δεν ήταν μόνο μία εξαιρετική δασκάλα αλλά και μία σεβαστή προσωπικότητα στην κοινότητά της. Ο Ευνάπιος την τοποθετεί δίπλα στους πιο αξιόλογους νεοπλατωνικούς.

Πηγές

  1. Jorge Alvarez, The Strange Story of Sosipatra, the Greek Philosopher to Whom Mysterious Beings Granted the Power of Divination, La Brujula Verde, 2025
  2. Dimitrios Aristopoulos, Sosipatra: The Greek Female Philosopher Who Blended Wisdom and Mysticism, GreekReporter.com, 2025

 

FBI: Δεκάδες εγκληματικά δίκτυα στοχεύουν ανηλίκους στο διαδίκτυο

Σε κατάσταση αυξημένου συναγερμού βρίσκεται το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (FBI) των ΗΠΑ, καθώς έχει ξεκινήσει περισσότερες από 250 έρευνες που αφορούν διαδικτυακά κυκλώματα τα οποία στοχεύουν ανηλίκους με σκοπό την κακοποίηση και τον εκβιασμό. Οι υποθέσεις αυτές ερευνώνται ταυτόχρονα από το σύνολο των 55 τοπικών γραφείων του FBI, με τα συγκεκριμένα κυκλώματα να είναι γνωστά κυρίως με την ονομασία «764», αν και δρουν και με διάφορα άλλα ονόματα.

Σε ανακοίνωσή του προς την εφημερίδα The Epoch Times, στις 8 Μαΐου, το FBI εκφράζει την ανησυχία του για «ένα εκτεταμένο δίκτυο βίαιων δραστών που προσεγγίζουν ανήλικα και ευάλωτα άτομα μέσα από δημοφιλείς διαδικτυακές πλατφόρμες και τα εξωθούν σε όλο και πιο ακραίες σεξουαλικές και βίαιες συμπεριφορές». Τα θύματα αναγκάζονται να παράγουν και να μοιράζονται πορνογραφικό υλικό, υλικό κακοποίησης κατοικίδιων ζώων, αυτοτραυματισμούς με αιχμηρά αντικείμενα, ακόμη και απόπειρες αυτοκτονίας.

Μάλιστα, όπως σημειώνει το FBI, ορισμένοι από τους δράστες παρακολουθούν σε ζωντανή μετάδοση πράξεις αυτοτραυματισμού και άλλες βίαιες δραστηριότητες.

Η σοβαρότητα του φαινομένου είχε ήδη επισημανθεί με δημόσια ανακοίνωση, στις 6 Μαρτίου, όταν το FBI προειδοποίησε ότι υπάρχει «κατακόρυφη αύξηση» στη δραστηριότητα του «764» και συναφών οργανώσεων.

Οι δράστες χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πλατφόρμες ηλεκτρονικών παιχνιδιών και εφαρμογές κινητών, για να προσεγγίσουν τα θύματά τους, στοχεύοντας κυρίως παιδιά και εφήβους ηλικίας 10 έως 17 ετών, ενώ έχουν αναφερθεί περιστατικά με θύματα ακόμη και εννιάχρονα.

Όπως επισημαίνει το FBI, «οι συγκεκριμένοι δράστες στοχεύουν ευάλωτες ομάδες, είτε λόγω ηλικίας είτε λόγω ψυχικών διαταραχών, όπως κατάθλιψη, διατροφικές διαταραχές ή τάσεις αυτοκτονίας».

Τα εγκληματικά αυτά κυκλώματα συχνά «χτίζουν σχέσεις εμπιστοσύνης ή και ερωτισμού με τα ανήλικα θύματα, πριν τα παγιδεύσουν και τα οδηγήσουν σταδιακά σε καταστροφικές, αυτοκαταστροφικές και εξευτελιστικές πράξεις». Ο εκβιασμός περιλαμβάνει την απειλή δημοσιοποίησης προσωπικού αποκαλυπτικού υλικού ή φωτογραφιών εις βάρος των παιδιών ή των οικείων τους.

«Τα δίκτυα αυτά ελέγχουν ουσιαστικά τα θύματά τους μέσω του φόβου, με τους δράστες να έχουν ως απώτερο στόχο ακόμη και να εξαναγκάσουν τα παιδιά να διαπράξουν σε ζωντανή μετάδοση αυτοκτονία, είτε για διασκέδαση των ιδίων είτε για την προσωπική τους ‘φήμη’», υπογραμμίζει η υπηρεσία.

Τα σημάδια που θα πρέπει να ανησυχήσουν γονείς και εκπαιδευτικούς περιλαμβάνουν έντονες μεταπτώσεις στη διάθεση, αλλαγές σε συνήθειες ύπνου ή διατροφής, ουλές στο σώμα, δώρα από αγνώστους – συχνά με τη μορφή χρημάτων – ή την επίμονη χρήση ρούχων με μακριά μανίκια και μπατζάκια, ακόμη και όταν η θερμοκρασία είναι υψηλή.

Στις 7 Μαΐου, ο διευθυντής του FBI, Κας Πατέλ, και η γενική εισαγγελέας Παμ Μπόντι, ανακοίνωσαν τη σύλληψη 205 ατόμων για εγκλήματα σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων, στο πλαίσιο πενθήμερης αστυνομικής επιχείρησης, κατά την οποία διασώθηκαν 115 παιδιά.

«Όποιος βλάπτει τα παιδιά μας, δεν πρόκειται να βρει καταφύγιο», δήλωσε χαρακτηριστικά ο διευθυντής του FBI. «Δεν υπάρχει μέρος που δεν θα ψάξουμε, δεν υπάρχει κελί στο οποίο δεν θα βρεθείτε αν αγγίξετε τα παιδιά μας», πρόσθεσε.

Η σημασία της τοπικής παραγωγής για τη διατροφική αυτάρκεια της χώρας

Σχολιασμός

Ως αγρότισσα που υπηρετεί τις αρχές της αναγεννητικής καλλιέργειας, κάθε πρωί ξεκινώ την ημέρα μου ακολουθώντας τον ρυθμό της γης: φυτεύω, φροντίζω τις καλλιέργειές μου, προσπαθώ να αναδείξω το δυναμικό του εδάφους, προσφέροντας τροφή στην κοινότητά μου. Αυτή η δουλειά δεν είναι μόνο η αποστολή μου, αλλά και η δική μου απάντηση σε μια επερχόμενη κρίση: το διατροφικό σύστημα της χώρας μας βρίσκεται σε εύθραυστη ισορροπία, έτοιμο να καταρρεύσει. Η τοπική παραγωγή αποτελεί κρίσιμη υποδομή που χρειαζόμαστε επειγόντως για να το θωρακίσουμε — όχι μόνο για πιο φρέσκα προϊόντα και πιο υγιείς κοινότητες, αλλά ως ζήτημα εθνικής ασφάλειας. Παρ’ όλα αυτά, αυτή η αλήθεια παραμένει στο περιθώριο, και ο χρόνος για δράση λιγοστεύει.

Η τροφοδοσία μας είναι επικίνδυνα συγκεντρωμένη, κάτι που μας καθιστά ευάλωτους με τρόπους που οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν αντιλαμβάνονται. Τέσσερις κολοσσοί, κυρίως ξένων συμφερόντων, ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της αγοράς κρέατος. Όταν μερικές επεξεργαστικές μονάδες σταμάτησαν τη λειτουργία τους το 2020, τα ράφια των σούπερ μάρκετ άδειασαν σχεδόν αμέσως, αποκαλύπτοντας τη σαθρότητα του συστήματος. Επιπλέον, εξαρτώμεθα από εισαγόμενα λιπάσματα — το 90% ορισμένων ειδών προέρχεται από το εξωτερικό — παρότι θα μπορούσαμε να τα παράγουμε τοπικά με διαφορετικές, αναγεννητικές πρακτικές.

Αντί να στηρίξουμε τους τοπικούς μας πόρους, παράγουμε υπερβολικές ποσότητες καλαμποκιού και σόγιας, αποκλείοντας την καλλιέργεια άλλων φυτών που θα μπορούσαν να κάνουν το σύστημά μας ανθεκτικότερο. Επενδύουμε στις μονοκαλλιέργειες που εξαντλούν το έδαφος, παραμελώντας τα φρούτα, τα λαχανικά και τα σιτηρά που θα εμπλούτιζαν το τραπέζι μας και θα ενίσχυαν την ασφάλειά μας. Ένας εμπορικός πόλεμος, μια κυβερνοεπίθεση στην εφοδιαστική αλυσίδα ή μια φυσική καταστροφή αρκούν για να μας γονατίσουν. Δεν είναι υποθέσεις, αλλά πραγματικές αδυναμίες που τις έχουμε ήδη ζήσει.

Γιατί όμως αγνοείται αυτή η κρίση; Η μεγάλη αγροτοβιομηχανία, με τα τεράστια οικονομικά οφέλη και την ακόμα μεγαλύτερη πολιτική επιρροή, ευνοείται από συγκεντρωτικά συστήματα που δίνουν προτεραιότητα στην κλίμακα, όχι στη σταθερότητα. Οι πολυεθνικές πιέζουν για νόμους που κρατούν τους αγρότες υπό τον έλεγχό τους, υποβαθμίζοντας τα μικρά τοπικά αγροκτήματα ως αναποτελεσματικά ή περιθωριακά. Οι πολιτικοί των μεγάλων πόλεων, αποκομμένοι από τη ζωή της υπαίθρου, βλέπουν την τροφή σαν μια αυτονόητη ευκολία των σούπερ μάρκετ, όχι ως στρατηγικό αγαθό. Στην Ουάσιγκτον, τα ζητήματα επικαιρότητας επισκιάζουν τον διαρκή κίνδυνο μιας εφοδιαστικής αλυσίδας, που μία αναταραχή μπορεί να τη φέρει στο χείλος της κατάρρευσης. Έχουμε επαναπαυθεί σε μια ψευδαίσθηση αφθονίας, πιστεύοντας πως η αγροτική μας δύναμη μπορεί πάντα να ανταποκριθεί. Δεν μπορεί — όχι όταν τα εδάφη μας αδυνατίζουν, η εφοδιαστική μας αλυσίδα είναι παγκοσμιοποιημένη, και η εξάρτησή μας από το εξωτερικό ολοένα και μεγαλώνει.

Η λύση βρίσκεται στα τοπικά προϊόντα που παράγονται από ένα δίκτυο μικρών και μεγάλων αγροκτημάτων, έτοιμων να καλύψουν τις ανάγκες των κοινοτήτων όταν τα παγκόσμια συστήματα κλονίζονται. Δεν μιλάμε μόνο για λαϊκές αγορές και συνεταιρισμούς παραγωγών, αλλά για ένα πλέγμα ανθεκτικών παραγωγών που εφοδιάζουν τον τόπο με φρέσκα, θρεπτικά προϊόντα. Οι αναγεννητικές φάρμες, όπως η δική μου, κάνουν ακόμη ένα βήμα παραπέρα: βελτιώνουν το έδαφος, παράγουν πλουσιότερα σε θρεπτικά συστατικά τρόφιμα και συμβάλλουν στη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα. Το κυριότερο όμως πλεονέκτημα τους είναι η ανθεκτικότητα. Μια τοπική φάρμα δεν διαλύεται από μια απεργία λιμανιού, ένα ξένο εμπάργκο ή μια ενεργειακή κρίση. Είναι υποδομή τόσο ουσιώδης όσο οι γέφυρες, τα δίκτυα ρεύματος ή το νερό. Σε μια κρίση, όλα εξαρτώνται από τις βασικές υποδομές. Και όλα ξεκινούν από τον αέρα, το νερό και το φαγητό — όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα.

Παρόλα αυτά, αφήνουμε αυτόν τον τομέα να μαραζώσει. Η αγροτική γη χάνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς από την επέλαση της οικιστικής ανάπτυξης· μεταξύ 2017 και 2022 χάσαμε πάνω από 140.000 φάρμες — απώλεια που υπονομεύει τη διατροφική μας ασφάλεια. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι κάθε αγρόκτημα που γίνεται οικιστικό συγκρότημα, είναι μια χαμένη μονάδα που μπορεί να μας θρέψει τοπικά. Ποιες είναι οι προτεραιότητες της κοινωνίας μας; Προτιμούμε να επεκτείνονται τα προάστια εις βάρος της γης που μας συντηρεί; Οι νέοι μας είναι πλέον τόσο αποσυνδεδεμένοι από τη γη, που έχω διαβάσει σχόλια όπως, «Και τι μας νοιάζουν οι αγρότες; Πας στο σούπερ μάρκετ και βρίσκεις ό,τι θες». Αυτή η αδιαφορία με πληγώνει. Όπως έγραψε ο Γουέντελ Μπέρρυ, «το να τρως είναι πράξη γεωργική», όμως το έχουμε ξεχάσει και ήρθε η στιγμή να το θυμηθούμε. Κάθε μπουκιά μάς ενώνει με τη γη, και ήρθε η ώρα αυτός ο δεσμός να τιμηθεί.

Αυτός ο αγώνας για μένα είναι βαθιά προσωπικός. Κάθε σπόρος που φυτεύω είναι μια πράξη ανυπακοής σε ένα σύστημα που έχει ξεχάσει την αξία της αυτάρκειας. Όμως μόνο εγώ δεν επαρκώ — χρειάζεται μια εθνική αφύπνιση. Δεν είμαι υπέρ των επιδοτήσεων, αλλά εφόσον κάθε χρόνο δισεκατομμύρια δολλάρια δίνονται σε γεωργικά προγράμματα, ας δοθούν εκεί όπου χτίζονται ανθεκτικά αγροτικά συστήματα, ενισχύεται η ποικιλομορφία των καλλιεργειών και ενισχύεται έδαφος. Ας στηριχθούν σχολεία, νοσοκομεία και τοπικές κοινότητες για να αγοράζουν προϊόντα από τον τόπο τους, αντί να προάγουμε τη μαζική μονοκαλλιέργεια, που μετατρέπει το χώμα μας σε σκόνη.

Είναι ανάγκη οι κοινότητές μας να ξαναβρούν τη σύνδεση με την τροφή τους — να στηρίξουν τους τοπικούς παραγωγούς με την καρδιά και το πορτοφόλι τους, να διαθέσουν χρόνο για εθελοντική βοήθεια ή να προβάλουν στα κοινωνικά δίκτυα την προσπάθεια να ενισχυθεί η τοπική εφοδιαστική αλυσίδα. Ο καταναλωτής είναι ο ισχυρότερος παράγοντας σε αυτήν την εξίσωση. Αν θέλουμε διατροφική ασφάλεια, πρέπει να την υποστηρίξουμε έμπρακτα.

Σκεφτείτε τον αντίκτυπο εάν κάθε οικογένεια αγόραζε έστω ένα γεύμα την εβδομάδα από τοπικό αγρόκτημα. Φανταστείτε σχολεία που διδάσκουν στα παιδιά πώς να καλλιεργούν τροφή ή εκκλησίες που διοργανώνουν δείπνα με τοπικά προϊόντα. Αυτές οι ίσως μικρές φαινομενικά πράξεις ξαναχτίζουν το δεσμό ανθρώπου-γης, δημιουργώντας ένα διατροφικό σύστημα ικανό να αντέξει τις προκλήσεις που έρχονται. Η κατάρρευση των εφοδιαστικών αλυσίδων το 2020 ήταν μόνο το καμπανάκι. Το ίδιο ισχύει με τις σημερινές αυξήσεις στα καύσιμα, τα προβλήματα στα λιμάνια, και τις αναταραχές στον καιρό.

Η τοπική παραγωγή δεν είναι πολυτέλεια του παρελθόντος — είναι προϋπόθεση για την εθνική ασφάλεια. Από τη δική μου σκοπιά της αγρότισσας που πετυχαίνει την αναγέννηση του εδάφους, δίνω καθημερινά μάχη να ταΐσω τη γειτονιά μου και να κρατήσω τη γη υγιή. Αυτός, όμως, είναι αγώνας συλλογικός. Καλώ κάθε Αμερικανό να σταθεί στο πλευρό μου. Αγοράστε ντόπια προϊόντα. Γνωρίστε τον παραγωγό σας. Απαιτήστε ένα διατροφικό σύστημα που θα θωρακίσει τη χώρα μας. Γιατί όταν έρθει η επόμενη κρίση, η επιβίωσή μας θα εξαρτηθεί από τη δύναμη των τοπικών μας αγροκτημάτων.

Της Mollie Engelhart

Οι απόψεις που διατυπώνονται στο άρθρο είναι απόψεις της συγγραφέως και δεν αντικατοπτρίζουν κατ’ ανάγκην τη θέση της εφημερίδας The Epoch Times.

Η γερμανική υπηρεσία πληροφοριών αναστέλλει τον χαρακτηρισμό του AfD ως «εξτρεμιστικού»

Η υπηρεσία πληροφοριών της Γερμανίας θα παύσει προσωρινά τον χαρακτηρισμό του κόμματος Εναλλακτικοί για τη Γερμανία (AfD) ως «εξτρεμιστικής» οργάνωσης.

Στις 8 Μαΐου, η υπηρεσία δήλωσε ότι δεν θα αναφέρεται δημόσια στο AfD ως «επιβεβαιωμένο δεξιό εξτρεμιστικό κίνημα» μέχρι να αποφανθεί δικαστήριο επί της πρότασης του AfD για την έκδοση προσωρινής παύσης της κρατικής απόφασης.

Έχοντας χαρακτηρίσει το AfD ύποπτο για εξτρεμισμό κίνημα από το 2021, η υπηρεσία πληροφοριών της χώρας, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος, γνωστή ως BfV, ανακοίνωσε επίσημα τον χαρακτηρισμό στις 2 Μαΐου.

Σχολιάζοντας την αναστολή, οι δύο πρόεδροι του AfD, Τίνο Κρουπάλλα και Άλις Βάιντελ, δημοσίευσαν μια δήλωση στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X, λέγοντας: «Αμυνόμαστε με όλα τα νόμιμα μέσα ενάντια στην αναταξινόμηση από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος. Αυτό είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα προς την πραγματική μας αθώωση και, ως εκ τούτου, την αντιμετώπιση της κατηγορίας για δεξιό εξτρεμισμό.»

Ο χαρακτηρισμός σημαίνει για το κόμμα, το οποίο ήρθε δεύτερο στις εθνικές εκλογές του Φεβρουαρίου, μεγαλύτερη επιτήρηση από τις κρατικές αρχές – δηλαδή, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι θα μπορούν να χρησιμοποιούν πληροφοριοδότες και άλλα εργαλεία, όπως ηχογραφήσεις και βίντεο, για να παρακολουθούν τις δραστηριότητες του κόμματος σε όλη τη Γερμανία.

Το BfV έχει δηλώσει ότι το κόμμα αποτελεί απειλή για τη δημοκρατική τάξη της χώρας, λέγοντας ότι το AfD «αγνοεί την ανθρώπινη αξιοπρέπεια», ιδίως όταν μιλά για «συνεχιζόμενη αναταραχή» κατά των παράνομων μεταναστών.

Σχετικά με το θέμα, έχει συντάξει μια έκθεση εμπειρογνωμόνων 1.100 σελίδων, η οποία όμως, όπως λέει, δεν θα δημοσιοποιηθεί.

Ανέφερε ακόμη ότι η προσέγγιση του AfD στην εθνικότητα δεν είναι συμβατή με «την ελεύθερη δημοκρατική βασική τάξη» και ότι το κόμμα δεν θεωρεί τους Γερμανούς υπηκόους με μεταναστευτικό υπόβαθρο από χώρες μουσουλμανικής καταγωγής ως ισότιμα ​​μέλη του γερμανικού λαού.

Ο Στέφαν Μπράντνερ, αναπληρωτής ομοσπονδιακός εκπρόσωπος του AfD, δήλωσε στην Epoch Times ότι ο χαρακτηρισμός ήταν «παράλογος», προσθέτοντας ότι αυτό «δεν έχει καμία σχέση με τον νόμο και την τάξη, αλλά είναι καθαρά πολιτικό ζήτημα στον αγώνα των κομμάτων του καρτέλ εναντίον του AfD».

Το κόμμα έχει επίσης μηνύσει την BfV.

Στις 6 Μαΐου, η Μπούντεσταγκ εξέλεξε τον πολιτικό ηγέτη του CDU Φρήντριχ Μερτς ως καγκελάριο και το υπουργικό του συμβούλιο ορκίστηκε την ίδια ημέρα.

Μεταξύ των μελών του συγκαταλέγεται και ο Αλεξάντερ Ντόμπριντ, πολιτικός του CSU από το αδελφό κόμμα της Βαυαρίας του CDU του Μερτς, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντά του ως ομοσπονδιακός υπουργός Εσωτερικών, πράγμα που σημαίνει ότι η BfV πλέον εμπίπτει στην αρμοδιότητα του υπουργείου του.

Προηγουμένως, η πολιτικός του SDP Νάνσυ Φέιζερ είχε υπουργική εποπτεία και, μεταξύ των στόχων της ήταν και η καταπολέμηση του «δεξιού εξτρεμισμού», όπως είχε δηλώσει. Αυτό περιελάμβανε σχέδια «για την ισχυρότερη προστασία της ανεξαρτησίας του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου από την επιρροή αντιδημοκρατικών δυνάμεων».

«Όσοι χλευάζουν την κυβέρνηση πρέπει να αντιμετωπίζονται από μια ισχυρή κυβέρνηση», είπε. «Όσον αφορά τους ακροδεξιούς εξτρεμιστές, δεν πρέπει να αφήνουμε τίποτα στην τύχη.»

Ο Μερτς βρίσκεται σε συνασπισμό με το SDP, το οποίο άφησε να εννοηθεί ότι θέλει να απαγορευτεί το κόμμα.

Σε δήλωσή της, η αναπληρώτρια πρόεδρος του SPD, Σέρπιλ Μιντιάτλ, δήλωσε ότι το κόμμα της «έχει ηγηθεί απολύτως ορθώς της συζήτησης για την απαγόρευση ενός κόμματος τους τελευταίους μήνες» και ότι αυτό θα αποτελέσει αντικείμενο ενός επερχόμενου συνεδρίου του κόμματος.

«Μου είναι σαφές ότι η απαγόρευση πρέπει να εφαρμοστεί», δήλωσε.

Στις 4 Μαΐου, ο Ντόμπριντ δήλωσε ότι είναι απίθανο το κόμμα AfD να απαγορευτεί.

«Είμαι επιφυλακτικός, επειδή η επιθετική, μαχητική φύση του κόμματος ενάντια στη δημοκρατία μας πρέπει να είναι ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό. Το Συνταγματικό Δικαστήριο είχε δίκιο να θέσει σημαντικά εμπόδια για την απαγόρευση ενός κόμματος», είπε ο Ντόμπριντ.

«[Είμαι] πεπεισμένος ότι το AfD δεν χρειάζεται να απαγορευτεί. Πρέπει να χάσει την κυβερνητική του ισχύ και πρέπει να μιλήσουμε για τα ζητήματα που έχουν κάνει το AfD τόσο μεγάλο.»