Οι δημόσιες προβολές μιας θρίλερ ταινίας στην οποία πρωταγωνιστεί ο Γουίνι το Αρκουδάκι καταργήθηκαν αιφνιδιαστικά στο Χονγκ Κονγκ την Τρίτη, πυροδοτώντας συζητήσεις για την αυξανόμενη λογοκρισία στην πόλη.
Η εταιρεία διανομής ταινιών VII Pillars Entertainment ανακοίνωσε στο Facebook ότι η κυκλοφορία της ταινίας «Winnie the Pooh: Blood and Honey» την Πέμπτη ακυρώθηκε με «μεγάλη λύπη» στο Χονγκ Κονγκ και στο γειτονικό Μακάο.
Σε ένα απαντητικό email προς το Associated Press, ο διανομέας ανέφερε ότι ειδοποιήθηκε από κινηματογράφους ότι δεν μπορούσαν να προβάλουν την ταινία όπως είχε προγραμματιστεί, αλλά δεν γνώριζε τον λόγο. Οι εμπλεκόμενες αλυσίδες κινηματογράφων δεν απάντησαν αμέσως σε αίτημα για σχολιασμό.
Για πολλούς κατοίκους, ο χαρακτήρας του Winnie the Pooh είναι ένας παιχνιδιάρικος χλευασμός του Κινέζου ηγέτη Σι Τζινπίνγκ και οι Κινέζοι λογοκριτές στο παρελθόν είχαν απαγορεύσει για λίγο τις αναζητήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την αρκούδα στη χώρα. Το 2018, η ταινία «Κρίστοφερ Ρόμπιν», στην οποία πρωταγωνιστεί επίσης ο Γουίνι το Αρκουδάκι, φέρεται να μην κυκλοφόρησε στην Κίνα.
Η απόσυρση της ταινίας στο Χονγκ Κονγκ προκάλεσε ανησυχία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με τη συρρίκνωση των ελευθεριών της περιοχής.
Η ταινία επρόκειτο αρχικά να προβληθεί σε περίπου 30 κινηματογράφους στο Χονγκ Κονγκ, έγραψε την περασμένη εβδομάδα η VII Pillars Entertainment.
Το Γραφείο Διαχείρισης Κινηματογράφου, Εφημερίδων και Άρθρων δήλωσε ότι είχε εγκρίνει την ταινία και οι ρυθμίσεις των τοπικών κινηματογράφων για την προβολή εγκεκριμένων ταινιών «αποτελούν εμπορικές αποφάσεις των ενδιαφερόμενων κινηματογράφων». Αρνήθηκε να σχολιάσει τις ρυθμίσεις αυτές.
Μια προβολή που είχε αρχικά προγραμματιστεί για το βράδυ της Τρίτης σε έναν κινηματογράφο ακυρώθηκε για «τεχνικούς λόγους», ανέφερε ο διοργανωτής στο Instagram.
Ο Κένι Νγκ, καθηγητής στην Ακαδημία Κινηματογράφου του Πανεπιστημίου Μπαπτιστών του Χονγκ Κονγκ, αρνήθηκε να κάνει κάποια δήλωση για τον λόγο της ακύρωσης, αλλά πρότεινε ότι ο μηχανισμός φίμωσης της κριτικής φαίνεται να καταφεύγει σε εμπορικές αποφάσεις.
Το Χονγκ Κονγκ είναι μια πρώην βρετανική αποικία που επέστρεψε στην κυριαρχία του κινεζικού καθεστώτος το 1997, υποσχόμενο να διατηρήσει τις ελευθερίες του δυτικού τύπου. Όμως η Κίνα επέβαλε νόμο περί εθνικής ασφάλειας μετά τις μαζικές διαδηλώσεις υπέρ της δημοκρατίας το 2019, φιμώνοντας ή φυλακίζοντας πολλούς αντιφρονούντες.
Το 2021, η κυβέρνηση αυστηροποίησε τις κατευθυντήριες γραμμές και εξουσιοδότησε τους λογοκριτές να απαγορεύουν ταινίες που πιστεύεται ότι παραβιάζουν τον νόμο.
Ποτέ ξανά στην ιστορία δεν έτυχε να κατέχει η ανθρωπότητα τόσο υλικό πλούτο και ταυτόχρονα να συνειδητοποιεί τη ματαιότητα των θησαυρών της.
Κάθε φορά που η ανθρωπότητα φτάνει ένα ζενίθ ευημερίας, έρχεται η υπενθύμιση της παροδικότητάς μας, που ακολουθείται από την ταπείνωση που φέρνει η συνειδητοποίηση ότι η σοφία χάνεται από τις κοινωνίες που απολαμβάνουν υλικά πλούτη για πολύ καιρό, αφήνοντας τους ανθρώπους απροετοίμαστους για τις συνέπειες της ύβρεως που έχουν διαπράξει.
Στο «Ρουμπαγιάτ», ο Ομάρ Καγιάμ, περιγράφει με ακρίβεια την ανθρώπινη μοίρα:
«Οι επίγειες ελπίδες που οι άνθρωποι μες στις καρδιές τους τρέφουν
Στάχτες γίνονται – ή ανθίζουν. Και σύντομα,
Όπως το χιόνι το σκονισμένο της ερήμου πρόσωπο
Φωτίζει για μια ώρα ή δυο – πεθαίνουν.»
Έχουμε φτάσει τώρα στο σημείο όπου πρέπει με σοβαρότητα να δούμε την παγκόσμια παρακμή που επακολούθησε μιας φαινομενικά ατέρμονης ευημερίας και να αναρωτηθούμε για τη μοίρα μας. Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, πέρα από το οποίο διακρίνεται πόλεμος, λιμός και πτώση.
Πουθενά δεν διαφαίνεται ένας ικανός ηγέτης. Πουθενά δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι, αν μπορούσαμε να βρούμε σοφές λύσεις για το μέλλον, θα υπήρχαν και τα ευήκοα ώτα για να τις ακούσουν. Η αβεβαιότητα και το άγχος δεν αποτελούν τις καλύτερες προϋποθέσεις για να διακρίνουμε ποιο μονοπάτι είναι το σωστό.
Πολλά είναι τα φαινόμενα στην πρόσφατη ιστορία που έχουν κάνει τον κύκλο τους: οικονομικά μοτίβα, η εξέλιξη της «δημοκρατίας», η επιμονή των ενεργειακών μας αναγκών και η βιωσιμότητα ή προτεραιότητα των μεγάλων πληθυσμιακών συγκεντρώσεων, οι οποίες μπορεί επίσης να οφείλονται σε κάποια ρωγμή, αν οι ενεργειακές πηγές δεν μπορούν να διατηρηθούν εξαιτίας προβλημάτων στις ‘αλυσίδες ανεφοδιασμού’ ή, πιο σημαντικό, στις ‘αλυσίδες αξιών’.
Η μεγάλης κλίμακας πληθυσμιακή ύφεση ήδη διαφαίνεται στον ορίζοντα τις δυο τελευταίες δεκαετίες και τώρα βλέπουμε τον αντίκτυπο που έχει στον κόσμο. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επιδεινωθεί από την οικονομική ύφεση, τις αναταραχές στην επικοινωνία, σίγουρα και από τον πόλεμο.
Αν αναλογιστούμε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι πολιτισμοί που μας έθρεψαν για χιλιάδες χρόνια, αργά ή γρήγορα ανακύψει το ερώτημα αν θα τα καταφέρει ο πολιτισμός μας να επιβιώσει. Κοιτάζοντας πίσω στην ιστορία, με την ελπίδα ότι ίσως κρύβει κάποιες απαντήσεις, παρατηρούμε την κυκλική εμφάνιση και εξάλειψη κοινωνιών, γλωσσών, πεποιθήσεων κλπ, που ήκμαζαν και παρήκμαζαν με τη σειρά, η μία μετά την άλλη. Παραδείγματος χάριν, όλοι οι πρώτοι γνωστοί μας πολιτισμοί, που εμφανίστηκαν στις περιοχές γύρω από την ανατολική Μεσόγειο – ο βαβυλωνιακός, ο αιγυπτιακός, ο κυκλαδίτικος, ο μινωικός, ο μυκηναϊκός, ο ελληνικός, ο ελληνιστικός και ο ρωμαϊκός, όσον αφορά την προχριστιανική περίοδο – ακολούθησαν ανεξαιρέτως την ίδια καμπύλη.
Είναι πιθανό ότι καμία από τις αλλοτινές κοινωνίες δεν αντιλήφθηκε πότε άρχισαν να αντιστρέφονται τα πράγματα και να βαίνουν προς το χειρότερο. Πολλοί πολιτισμοί άφησαν σημάδια του μεγαλείου τους για τις επερχόμενες γενιές. Άλλοι, πιστεύοντας ίσως ότι θα διαρκούσαν αιώνια, δεν άφησαν τίποτα.
Κι είναι μόλις τον τελευταίο αιώνα που η σύγχρονη ανθρωπότητα προσπάθησε να καταγράψει τα επιτεύγματά της στην πιο εύθραυστη και μεταβαλλόμενη μορφή, ακόμα πιο εύθραυστη κι από τους παπύρους που περικλείουν την ιστορία της Αιγύπτου. Όπως ο ηλεκτρισμός καθίσταται ένα ολοένα και πιο αβέβαιο αγαθό, ας αναρωτηθούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Έχουμε κιόλας ξεχάσει τον 20ο αιώνα, πράγμα που προοικονομεί πολύ μεγαλύτερες απώλειες στο μέλλον.
Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε μικρά γρανάζια στη μεγάλη μηχανή του κράτους και εργαζόμαστε καθημερινά για να αντιμετωπίσουμε τις απειλές που μας υποδεικνύουν οι κυβερνήσεις. Λίγος καιρός μένει για πραγματικό στοχασμό για το μέλλον. Κι όμως, πρέπει να γίνει. Όχι μόνο να σκεφθούμε για τους μακροπρόθεσμους κοινωνικούς και εθνικούς στόχους σε ένα σχετικό βάθος (περίπου μισού αιώνα) χρόνου, αλλά πρέπει και να αποφασίσουμε πώς μπορούμε να διαχειριστούμε τα ιντερλούδια των κρίσεων.
Ποιες είναι οι αρχές του πολιτισμού μας που χρειάζεται να ληφθούν υπόψη; Η γεωγραφία; Η γλώσσα; Η θρησκεία; Ο πολιτισμός; Οι δομές, η αρχιτεκτονική, οι θεσμοί; Όλα αποτελούν μέρος της ταυτότητάς μας. Όταν σπάει ένας από αυτούς τους κρίκους, σπάει και η σύνδεσή μας με τις αρχές που κληροδοτούμε από την ιστορία μας. Πόσα είναι τα πράγματα που έχουν ήδη χαθεί τις τελευταίες δεκαετίες;
Λένε ότι ο πλούτος, και κατ’ επέκταση η δύναμη, προκύπτουν φυσικά μέσα από τις αξίες ενός πολιτισμού. Δημιουργούν τις δομές, την πειθαρχία και την ιεραρχία που ευνοεί την παραγωγικότητα και την επίτευξη της ασφάλειας.
Κάποια από τα πράγματα που εργαλειοποιήθηκαν είναι μεταβατικά φαινόμενα. Οι σύγχρονες καθημερινές αλλαγές – που συμβαίνουν κυριολεκτικά κάθε ημέρα – στον κόσμο της ‘δημοκρατίας’ διευκολύνουν τις ποικίλες αναγνώσεις των ‘κοινωνικών συμβολαίων’, που ορίζουν πώς οι κοινωνίες χειρίζονται τις προτεραιότητες που θέτουν. Ανάλογα, οι κοινωνικοί μηχανισμοί, γινόμενοι όλο και πιο περίπλοκοι κα απόκρυφοι, τείνουν να συσφίγγουν τις κοινωνικές σχέσεις. Έτσι η πίστη κάποιου στην κοινωνία στην οποία μεγάλωσε είναι ιδιαίτερα ανθεκτική.
Πώς, τότε, μπορούμε να καταλάβουμε ποιοι είμαστε στ’ αλήθεια;
Σχετικά πρόσφατα, ήμουν επικεφαλής μιας μελέτης με τον τίτλο «Αυστραλία 2050: Εξετάζοντας τις συνθήκες, την προοπτική και τις επιλογές της Αυστραλίας για το πρώτο μισό του 21ου αιώνα». Αυτό που μας έδειξε η έρευνα είναι ότι πολλοί μορφωμένοι άνθρωποι δεν έχουν σε εκτίμηση τον ‘πολιτισμό’ τους και τις αξίες τους. Αλλά η έμπνευση και η καθοδήγηση των διανοούμενων και των φυσικών ηγετών -ηγετών με την αληθινή έννοια της λέξης- είναι καθοριστική για την κοινωνία και τον πολιτισμό.
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν ούτε οι μηχανισμοί ούτε η θέληση να δούμε πέρα από τις επερχόμενες κρίσεις.
Τουλάχιστον, όμως, θα έπρεπε κάποιος να κρατάει σημειώσεις.
Οι απόψεις που εκφράζονται στο παρόν άρθρο είναι απόψεις του συντάκτη και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της EpochTimes.
Η αποτελεσματικότητα των βοτάνων στις διάφορες παθήσεις του ανθρώπου έχει διαπιστωθεί συνήθως με την εμπειρία από τη χρήση τους και σε μερικά με μελέτες στα πειραματόζωα και στον άνθρωπο. Για παράδειγμα, μερικά βότανα είναι γνωστά για τη θεραπευτική τους δράση από διάφορες φυλές και πληθυσμούς, όπως οι Κινέζοι, οι Ιάπωνες, οι Ινδιάνοι της Αμερικής για εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια.
Έχουν αποτέλεσμα τα βότανα στις διάφορες παθήσεις του ανθρώπου; Πώς έχει τεκμηριωθεί αυτό;
Σε σχέση με τα παραδοσιακά φάρμακα, θα ‘λεγε κανείς ότι μειονεκτούν όσον αφορά στις μελέτες που έχουν γίνει, που είναι πολύ λιγότερες και σε μικρότερο αριθμό ατόμων. Έχουν όμως το πλεονέκτημα ότι πολλά βότανα χρησιμοποιούνται από εκατοντάδων έως και χιλιάδων ετών στη θεραπεία των διαφόρων ασθενειών του ανθρώπου. Τα φάρμακα χρησιμοποιούνται μόνο μερικές δεκαετίες. Βότανα ή Φάρμακα: Ιδού η απορία
Βότανα VS Φάρμακα
Τα βότανα (ή φυτικά φάρμακα) προέρχονται από φαρμακευτικά φυτά που μπορούν να χορηγηθούν ως ολόκληρα φυτά, ως μέρη φυτών ή με τη μορφή ενός ή περισσοτέρων συστατικών που εξάγονται με τη βοήθεια διαλυτών για να δώσουν βάμματα, τσάι ή άλλα εκχυλίσματα.
Τα συνθετικά φάρμακα (που η φαρμακευτική βιομηχανία ονομάζει «φαρμακευτικά προϊόντα») συντίθενται χημικά στο εργαστήριο για να παράγουν φάρμακα που δεν απαντώνται στη φύση.
Το ένα τέταρτο των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στις Η.Π.Α. προέρχονται από φυτά (π.χ. οπιούχα, digitalis, Taxol). Αυτό γίνεται με εκχύλιση του δραστικού συστατικού από ένα φυτό, αναδιπλασιασμό της δομής του στο εργαστήριο και παραγωγή αυτού μαζικά.
Τα φυτικά φάρμακα θεωρούνται λιγότερο ισχυρά από τα συνταγογραφούμενα φάρμακα. Τα τελευταία περιέχουν συνήθως ένα υψηλής συγκέντρωσης δραστικό συστατικό. Σε αντίθεση, τα βότανα μπορεί να έχουν αρκετά δραστικά συστατικά που είναι χημικά παρόμοια. Τα φυτικά συστατικά συνεργάζονται συνεργικά για να συμβάλλουν ή να μειώνουν το θεραπευτικό αποτέλεσμα κάθε μεμονωμένου συστατικού.
Ανεξάρτητα, αν είναι φυσικά ή τεχνητά, τα σημαντικότερα κριτήρια για τη χρήση ενός φαρμάκου είναι η ασφάλεια, η αποτελεσματικότητα και η ποιότητα: η ταυτότητα, η καθαρότητα, η ισχύς και η σταθερότητα.
Μπορούν να συνδυασθούν τα βοτανικά σκευάσματα με τα παραδοσιακά φάρμακα;
Ναι, μπορούν. Π.χ. η μεθοτρεξάτη, ένα φάρμακο για την ρευματοειδή αρθρίτιδα, μπορεί να συνδυασθεί με τη ρίζα της λευκής παιώνιας, για να έχει καλύτερο αποτέλεσμα.
Το 2018, μια συστηματική ανασκόπηση έδειξε ότι σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα, η παιώνια (ολικές γλυκοσίδες) σε συνδυασμό με μεθοτρεξάτη είναι περισσότερο αποτελεσματική από την μεθοτρεξάτη μόνη της.
Ο συνδυασμός όμως αυτός πρέπει να γίνεται με προσοχή. Πολλά βότανα αλληλεπιδρούν με φάρμακα, π.χ. όπως τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα για τον καρκίνο, η βαρφαρίνη και η διγοξίνη.
Επομένως, όσοι παίρνουν παραδοσιακά φάρμακα π.χ. για μια καρδιοπάθεια και θέλουν να πάρουν και ένα βοτανικό σκεύασμα π.χ. για τα «αρθριτικά» πρέπει να παίρνουν τη γνώμη του θεράποντα γιατρού τους, δηλ. του καρδιολόγου ή του βοτανοθεραπευτή.
Φυσικά Συμπληρώματα
Αν και οι επίσημες ιατρικές αναφορές λείπουν, πολλοί άνθρωποι που εξαρτώνται από φυσικά συμπληρώματα για να θεραπεύσουν ορισμένες παθήσεις ορκίζονται ότι είναι πραγματικά αποτελεσματικά. Ο λόγος είναι ότι τα συστατικά των προϊόντων αυτών είναι φυσικά. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν επιβλαβείς χημικές ουσίες ή πρόσθετα σ’ αυτά. Επιπλέον, οι αρνητικές παρενέργειες αυτών των φυσικών συμπληρωμάτων είναι ακόμη μικρότερες από ό,τι σε σύγκριση με εκείνες που αναφέρθηκαν σε φάρμακα χωρίς ιατρική συνταγή.
Ένα άλλο πλεονέκτημα των βοτάνων είναι ότι κοστίζουν λιγότερο. Η μέση τιμή συνταγής φαρμάκων είναι περίπου 50 ευρώ για την προμήθεια ενός μήνα. Από την άλλη πλευρά, τα φυσικά συμπληρώματα κοστίζουν λιγότερο. Αυτό σας εξοικονομεί αρκετά χρήματα.
Επίσης, πολλοί γιατροί και άλλοι ιατρικοί επαγγελματίες αρχίζουν να αναγνωρίζουν την αξία και την αποτελεσματικότητα ορισμένων φυσικών συμπληρωμάτων.
Ένα φάρμακο που βγαίνει στην αγορά δεν ξέρει κανείς το μέλλον του. Μπορεί να αποδειχθεί τοξικό και να αποσυρθεί από την αγορά. Ενώ για τα βότανα είναι όλα γνωστά και οι παρενέργειές τους είναι γνωστές από χιλιάδων ετών. Δεν μπορεί δηλαδή ένα βότανο να αποδειχθεί τοξικό ή επιβλαβές. Κάθε βότανο έχει μελετηθεί δια πυρός και σιδήρου δια μέσου των αιώνων.
Φάρμακα που έχουν αποσυρθεί από την αγορά λόγω παρενεργειών
Το «ξεκαθάρισμα» των φαρμάκων έχει γίνει τα τελευταία 40 χρόνια. Τα βότανα έχουν «ξεκαθαρισθεί» (εάν είναι δηλαδή επιβλαβή) εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μια μελέτη εντόπισε 462 φαρμακευτικά προϊόντα που έχουν αποσυρθεί από την αγορά μεταξύ των ετών 1953 και 2013, κυρίως λόγω ηπατοτοξικότητας.
Περίπου το 8% των εισαγωγών στα Νοσοκομεία των ΗΠΑ οφείλεται σε παρενέργειες των συνθετικών φαρμάκων. Περίπου 100.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο στην Αμερική λόγω της τοξικότητας των φαρμάκων. Αυτό σημαίνει ότι οι θάνατοι από τα φάρμακα στις Η.Π.Α. είναι τουλάχιστον τριπλάσιοι από τους θανάτους από μεθυσμένους οδηγούς. Κάθε χρόνο, επίσης, χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν από υποτιθέμενα «ασφαλή» φάρμακα που διατίθενται στο εμπόριο χωρίς ιατρική συνταγή.
* Σε κάθε περίπτωση, παρόλο που τα φαρμακευτικά φυτά χρησιμοποιούνται ευρέως και θεωρούνται ασφαλή, είναι σημαντικό να μη δοκιμάζετε βοτανικά σκευάσματα χωρίς ενημέρωση, γιατί κάποια μπορούν να αποδειχθούν τοξικά. Οι δηλητηριάσεις από φαρμακευτικά φυτά συνήθως οφείλονται σε εσφαλμένη αναγνώριση των φυτών με την μορφή στην οποία πωλούνται. Σε εσφαλμένη προετοιμασία και διαχείριση από ανεπαρκώς εκπαιδευμένο προσωπικό.
Ένας υπέρβαρος άντρας, που είχε φτάσει να απασχολεί το εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο των ΗΠΑ, πέτυχε να αντιστρέψει τα πράγματα και να αλλάξει τη ζωή του. Μετά από μια εγχείρηση, πλήρη αλλαγή διατροφικών συνηθειών αλλά κυρίως χάρη σε έναν καινούριο τρόπο να βλέπει τα πράγματα κατάφερε να χάσει 180 κιλά, ώστε σήμερα να είναι σε θέση να λέει γεμάτος αυτοπεποίθηση: «Είμαι ικανοποιημένος με τον εαυτό μου».
Ο 38χρονος Κέησι Κινγκ από τη Γεωργία των ΗΠΑ άρχισε να γίνεται παχύσαρκος όταν πήγαινε ακόμα στο Γυμνάσιο, κάτι που προκάλεσε τον κοινωνικό εξοστρακισμό του. Όταν έφτασε στα 373 κιλά, το φαγητό είχε γίνει πια το καταφύγιό του.
«Πάντα ήμουν ο παρίας, κατά κάποιο τρόπο. Ήμουν πάντοτε παράξενος ή διαφορετικός, με πολλή ενέργεια, θορυβώδης… Ποτέ δεν είχα πολλούς φίλους, έτσι απλά έτρωγα πολύ.»
Τελειώνοντας το σχολείο, δούλεψε σε αρκετά εστιατόρια και έμαθε να αντιμετωπίζει τη μοναξιά του με το φαγητό. Όσο περισσότερο έτρωγε τόσο πιο τεράστιος γινόταν. Μετά από έναν τραυματισμό στον αστράγαλο που τον ακινητοποίησε για δύο μήνες, οι διατροφικές του συνήθειες ξέφυγαν από κάθε όριο.
Ο Κέησι Κινγκ νέος. (ευγενική παραχώρηση του Κέησι Κινγκ)
Πριν αρχίσει να χάνει βάρος, έφτασε τα 373 κιλά. (ευγενική παραχώρηση του Κέησι Κινγκ)
«Απλώς έτρωγα όλη μέρα. Έπαιζα βιντεοπαιχνίδια, δεν πολυέβγαινα… Δεν ήμουν καθόλου δραστήριος.»
Ο Κινγκ περνούσε όλη την ημέρα μέσα στο σπίτι. Δεν πήγαινε σε φίλους, ενώ την οικογένειά του την έβλεπε μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις. Σύμφωνα με τον ίδιο, ένιωθε παγιδευμένος.
Έχοντας ζήσει με τον πατέρα του για 14 περίπου χρόνια, τον θυμάται να βγαίνει για να φέρει φαγητό: 12-15 κοτόπουλα πανέ με σάλτσα μπάρμπεκιου, μια μεγάλη μερίδα πατατοκροκέτες και ένα μεγάλο γλυκό τσάι. Άλλες φορές μπορεί να έπαιρναν πίτσα – 2 μεγάλες πίτσες, μόνο οι δυο τους.
«Δεν μετρούσαμε θερμίδες, απλά τρώγαμε μέχρι να χορτάσουμε.»
Τελικά, οι γονείς του αναγκάστηκαν να του μιλήσουν για το βάρος του, επιμένοντας ότι μόνο ο ίδιος μπορούσε να κάνει κάτι για να αλλάξει τα πράγματα. Παρά την ιδιαίτερη σχέση που είχε ιδίως με τη μητέρα του, που ήταν πάντα με το μέρος του, το μήνυμα δεν ελήφθη μέχρι που έγινε θείος.
Ο Κέησι Κινγκ με τον ανιψιό του, που τον ενέπνευσε να χάσει βάρος. (ευγενική παραχώρηση του Κέησι Κινγκ)
«Πριν από τέσσερα χρόνια, ήμουν πια τόσο τεράστιος που δεν μπορούσα να σηκωθώ. Πήγαμε στο νοσοκομείο την επόμενη ημέρα και εκεί μου εξήγησαν ότι εφόσον μετά βίας αναπνέω, δεν παίρνω και αρκετό οξυγόνο. Αυτή ήταν η αιτία της συνεχούς μου κόπωσης και αδυναμίας να κινηθώ. Και μου είπαν ότι όπου νά’ ναι θα πεθάνω.
»Περίπου εκείνη την εποχή, είχε γεννηθεί και ο ανιψιός μου. Σκέφτηκα ότι θα αλλάξω τη ζωή μου για χάρη αυτού του παιδιού, επειδή τον αγαπούσα και ήθελα να είμαι ένας καλός θείος.»
Όχι άλλη κούραση!
Έτσι ο Κινγκ πήρε την υγεία του στα χέρια του. Το 2019, όταν ζύγιζε 322 κιλά, συμμετείχε στον δεύτερο κύκλο επεισοδίων του ριάλιτι του TLC (The Learning Channel) «Τόνοι Οικογένειας» («Family By The Ton»). Προτού του προσφερθεί η εγχείρηση απώλειας βάρους, του ζητήθηκε να χάσει πρώτα μερικά κιλά μόνος του, για να φανεί η αποφασιστικότητά του. Ο Κινγκ κατάφερε να φτάσει στα 285 κιλά με έναν υγιή τρόπο, πριν υποβληθεί σε επιμήκη γαστρεκτομή (γαστρικό μανίκι). Μετά από την εγχείρηση, αντικατέστησε τα γαργαντουικά του γεύματα με μικρότερα και συχνότερα, που περιλάμβαναν σαλάτα, ψητά λαχανικά και ψητό κρέας. Σιγά σιγά το στομάχι του προσαρμόστηκε στη νέα κατάσταση – το ίδιο κι αυτός.
Πριν και μετά την απώλεια βάρους. (ευγενική παραχώρηση του Κέησι Κινγκ)
Χάνοντας βάρος, έγινα πιο ενεργητικός και άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο με τη διατροφή μου.»
Ακολούθησαν τα κομπλιμέντα για την εμφάνισή του. Κάποιοι είπαν ότι δείχνει «χαριτωμένος», κάτι που του άρεσε πολύ. Καθώς πολλαπλασιάζονταν τα θετικά σχόλια, όχι μόνο βελτιωνόταν η διάθεσή του, αλλά και ενισχυόταν η θέλησή του να συνεχίσει την προσπάθεια.
Με την πεζοπορία, το περπάτημα, την κολύμβηση και την υγιεινή διατροφή, ο Κινγκ εισήλθε σε μια ανοδική πορεία. Μετά από την εγχείρηση, κατάφερε να χάσει 176 κιλά, φτάνοντας το βάρος των 110, το οποίο δεν απέχει και πολύ από τον τελικό του στόχο των 97 κιλών. Βέβαια, μερικές μέρες είναι δύσκολες…
«Ακόμα ζηλεύω τους άλλους που τρώνε φυσιολογικό φαγητό. Ακόμα θέλω και λαχταράω πράγματα. Ορισμένες φορές, τα κιλά δεν έφευγαν. […] Τότε έπρεπε να είμαι σκληρός με τον εαυτό μου – αλλά δεν ήθελα να ξαναγίνω τεράστιος.»
Ο Κέησι Κινγκ δείχνει τη μεταμόρφωσή του, φορώντας τα παλιά του ρούχα. (ευγενική παραχώρηση του Κέησι Κινγκ)
Ο Κινγκ, ο οποίος δουλεύει τώρα σε ένα κέντρο εκπλήρωσης της Home Depot κοντά στο σπίτι του, δεν θυμίζει σε τίποτα τον εφηβικό του εαυτό. Δημοσιοποιεί την εξέλιξη της προσπάθειάς του στο Instagram και δηλώνει ότι έχει περισσότερη ενέργεια στο σώμα, τον νου και τα συναισθήματά του από ποτέ.
«Είμαι πραγματικά χαρούμενος με το ποιος είμαι. Δεν ξέρει κανείς πόσο δυστυχισμένος είναι, μέχρι να γνωρίσει και την άλλη πλευρά.»
Ούτε ραντεβού είχε βγει ποτέ. Η αγάπη είχε αποκλειστεί από τη ζωή του, αφού ένιωθε «άσχημος και σαν ένα ανθρώπινο σαρκικό απόβλητο».
«Δεν μπορούσα να έχω τίποτε από αυτά παλιότερα. Πριν, απλώς υπήρχα σε αυτό τον κόσμο. Τώρα ζω τη ζωή μου.»
Διάφορα στάδια της μεταμόρφωσης του Κέησι Κινγκ. (ευγενική παραχώρηση του Κέησι Κινγκ)
Σήμερα, ο Κινγκ ερευνά τις δυνατότητες της πλαστικής χειρουργικής για την αφαίρεση του πλεονάζοντος δέρματος.
«Είναι κάτι περίπλοκο και εξαιρετικά ακριβό», λέει. Αλλά δεν εγκαταλείπει την ιδέα, καθώς θέλει όταν πηγαίνει για κολύμπι μαζί με άλλους, να βγάζει την μπλούζα του χωρίς να ντρέπεται.
Η υποστήριξη της οικογένειάς του και των φίλων του τον κάνει να νιώθει σαν σούπερ-ήρωας.
«Κατά κανόνα, είμαι ταπεινός. Αλλά τα κοπλιμέντα μου παίρνουν τα μυαλά! Μόλις άρχισα να στηρίζομαι στην ιδέα ότι εμπνέω τον κόσμο και ότι είμαι ένας καταπληκτικός άνθρωπος.»
Διάφορα στάδια της μεταμόρφωσης του Κέησι Κινγκ και η επίδρασή της στο δέρμα του. (ευγενική παραχώρηση του Κέησι Κινγκ)
Σύμφωνα με τον Κινγκ, δεν υπάρχει καμία σωστή δίαιτα. Η απώλεια βάρους είναι ένα προσωπικό ταξίδι και καθένας βρίσκει τον τρόπο που ταιριάζει στον ίδιο.
«Μη διακινδυνεύετε τη ζωή σας. Μην κάνετε πράγματα που θα σας σκοτώσουν σε ένα ή δύο χρόνια, αλλά κάντε αυτό που είναι καλό για εσάς», συμβουλεύει και προσθέτει ότι «δεν χρειάζεται να κάνετε δραστικές αλλαγές στη ζωή σας, εκτός αν βρίσκεστε στα πρόθυρα του θανάτου κυριολεκτικά. Προτιμήστε τις μικρές αλλαγές, όπως το να παίρνετε σόδα, να τρώτε λιγότερα τηγανητά και περισσότερα ψητά, να προσθέτετε λαχανικά στο φαγητό σας και να γίνετε πιο δραστήριοι. Με αυτόν τον τρόπο θα πετύχετε μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.
Και μια τελευταία συμβουλή:
«Πάρτε έναν σκύλο! Βγάλτε τον βόλτα! Το ταξίδι δεν είναι γρήγορο, αλλά είναι κατορθωτό.»
Μια πρόσφατη φωτογραφία του Κέησι Κινγκ. (ευγενική παραχώρηση του Κέησι Κινγκ)
Μουσικοί από την ορχήστρα του Θιάσου Παραστατικών Τεχνών Σεν Γιουν σάς προσκαλούν σε ένα 45λεπτο κοντσέρτο μουσικής δωματίου με κλασικά έργα και κομμάτια για βιρτουόζους σολίστες, από τον Σούμαν και τον Μπετόβεν, καθώς και ένα ξεχωριστό σόλο άρπας!
Μετά από την πρεμιέρα, το κοντσέρτο θα είναι διαθέσιμο μόνο επί πληρωμή.
Η ταχύτητα με την οποία ο Θίασος Παραστατικών Τεχνών Σεν Γιουν κατέκτησε το παγκόσμιο κοινό ήδη από τα πρώτα του βήματα το 2006 έχει πυροδοτήσει το ενδιαφέρον του κόσμου σε όλη την υφήλιο. Ίσως ένας από τους λόγους της αμείωτης επιτυχίας τους είναι ότι όλοι οι συντελεστές αντιμετωπίζουν το έργο τους όχι απλά με σοβαρότητα ως ευσυνείδητοι επαγγελματίες, αλλά αφοσιώνονται σε αυτό ψυχή τε και σώματι, αφιερώνοντας τη ζωή τους στο να φτάσουν στα ανώτατα επίπεδα της τέχνης τους και να τη μοιραστούν με όλον τον κόσμο.
Για τον Τζίσουνγκ Κιμ, χορευτή του θιάσου από το 2013 και αναδυόμενο χορογράφο, τα πάντα έχουν ως αφετηρία την ευσέβεια: «Το ταλέντο μάς δίνεται από τον Θεό, όπως και η έμπνευση. Τι είναι οι Μούσες αν όχι θεϊκοί αγγελιαφόροι;», αναρωτιέται, παραθέτοντας μια μακριά λίστα δημιουργών και δημιουργημάτων που αποτίουν τον πρέποντα σεβασμό στο θείον. Στον παραδοσιακό πολιτισμό τόσο της Ανατολής όσο και της Δύσης, ο κύριος στόχος της τέχνης ήταν η λατρεία του Θεού – αυτή την παράδοση ακολουθά και το Σεν Γιουν.
«Όταν έχουμε ευσέβεια, μπορούμε να είμαστε ταπεινοί και να βλέπουμε από απόσταση τα πράγματα», λέει ο Κιμ. Πιστεύει ότι η ταπεινότητα και η σκληρή δουλειά φέρνουν ευλογίες, όπως δείχνει η προσωπική του καλλιτεχνική πορεία.
Σκοπός του Σεν Γιουν, του κορυφαίου θιάσου κλασικού κινεζικού χορού, είναι να ζωντανέψει τα 5.000 χρόνια του κινεζικού πολιτισμού.
«Είχα πρωτοπάει σε παράσταση του Σεν Γιουν όταν ήμουν πολύ μικρός -ίσως το 2006 ή το 2007- και είχα πραγματικά μαγευτεί», ομολογεί.
Οι αρχαίοι μύθοι, οι ήρωες και τα ουράνια όντα που αναπαριστούσαν οι χορευτές του Σεν Γιουν είχαν αιχμαλωτίσει τη φαντασία του, κάνοντάς τον να δηλώσει στη μητέρα του ότι θα γινόταν κι αυτός μέλος του θιάσου μια μέρα. Και πράγματι έγινε, περίπου 6 χρόνια μετά.
Ο Κιμ, που γεννήθηκε στην Κορέα, ήταν τόσο αποφασισμένος να επιτύχει τον στόχο του ώστε δεν δίστασε να διασχίσει τη μισή υφήλιο για να πάει σε ένα δίγλωσσο σχολείο – συγκεκριμένα, την Ακαδημία Φέι Τιεν, όπου τα μαθήματα γίνονται και στα αγγλικά και στα κινέζικα – χωρίς να μιλάει καμία από τις δύο γλώσσες! Περιμένοντας την απάντηση στην αίτησή του για το σχολείο, χρειάστηκε να ξεπεράσει μια οδυνηρή εμπειρία κοινωνικού άγχους και απώλειας, προκειμένου να γίνει ο χορευτής που ήξερε ότι ήταν προορισμένος να γίνει.
«Ένιωθα ότι αυτή είναι η αποστολή μου στη ζωή», εξηγεί.
Παγκόσμια γλώσσα
Ο Κιμ δεν άργησε να μάθει τα αγγλικά και τα κινέζικα, καθώς και την αρχαία γλώσσα του κλασικού κινεζικού χορού, που είναι μια τέχνη γεμάτη από πολιτισμικές αποχρώσεις και αναφορές χιλιάδων χρόνων.
«Έχει ισχυρότατη εκφραστική δύναμη. Ζωντανεύει τους χαρακτήρες. Μου άρεσαν τόσο οι αρχαίοι μύθοι, οι αξίες τους και το ήθος τους και ήθελα πολύ να τα μοιραστώ όλα αυτά με τους άλλους ανθρώπους.
»Οι ιστορίες αυτές μου προκαλούν πολλά συναισθήματα, ιδίως οι σκηνές στις οποίες οι θεοί δείχνουν κάτι στους ανθρώπους. Μου αρέσουν πολύ και οι ήρωες με την ακλόνητη καρδιά τους. Όταν με ενέπνεαν με τις πράξεις τους και με έκαναν να σκεφτώ ‘Θέλω κι εγώ να τους μοιάσω’, συγκινούμουν πολύ.»
Στη σκηνή, πράγματι τους μοιάζει. Η εκφραστικότητα που ανέφερε ο Κιμ είναι χαρακτηριστική του κλασικού κινεζικού χορού, ο οποίος κατάγεται από τις πολεμικές τέχνες της χώρας, περιλαμβανομένου του οπερατικού χορού. Μέσω του χορού, ο Κιμ έχει τη δυνατότητα να ενσαρκώσει ένα πλήθος διαφορετικών χαρακτήρων και να μοιραστεί με το κοινό τις χαρές, τις λύπες, το κουράγιο, τις αρετές και τα κίνητρά τους.
Σε ορισμένους κάνει εντύπωση το γεγονός ότι δεν είναι Κινέζος αλλά Κορεάτης.
«Τα ξαδέρφια μου με ρωτάνε γιατί διάλεξα τον κλασικό κινεζικό χορό, ενώ είμαι Κορεάτης. Τους απαντώ ότι τα μηνύματα πίσω από την τέχνη, οι αρχές και το ήθος είναι όλα παγκόσμια.»
Ο πολιτισμός της Κορέας, προσθέτει, είναι κυρίως παραδοσιακός και μοιράζεται με τους άλλους παραδοσιακούς πολιτισμούς του κόσμου κοινές αξίες, όπως είναι η καλοσύνη, η ευπρέπεια και η αφοσίωση. Ο παραδοσιακός κινεζικός πολιτισμός έχει άλλωστε επηρεάσει με το πέρασμα των χρόνων πάρα πολλά έθνη γύρω από τη σημερινή Κίνα και ο Κιμ μεγάλωσε με κλασικές ιστορίες της κινεζικής παράδοσης, όπως οι περιπέτειες του Βασιλιά Πίθηκου, από το «Ταξίδι στη Δύση».
Σε αυτές τις ιστορίες κυριαρχούν αξίες που αγγίζουν τους ανθρώπους ακόμα και σήμερα, όπως η συμπόνια, η πίστη, η δικαιοσύνη και η ακεραιότητα.
«Οι οικουμενικές αξίες έχουν τη μεγαλύτερη απήχηση. Ο κλασικός κινεζικός χορός είναι μια σωματική γλώσσα, την οποία όλοι μπορούν να καταλάβουν», λέει ο Κιμ.
Διευρύνοντας τα όρια
Το 2018, ο Κιμ έγινε ένας από τους πρώτους χορευτές της ομάδας του. Την ίδια χρονιά, του έδωσαν για πρώτη φορά το ρόλο ενός από τους βασικούς ‘κακούς’ σε μια από τις ιστορίες που παρουσίαζε ο θίασος.
«Αυτή ήταν μια ιδιαίτερα σημαντική στιγμή στην καριέρα μου: βρέθηκα σε νέο πεδίο και χρειάστηκε να μάθω καινούρια πράγματα», λέει ο Κιμ.
Στον χορό «Ο μοντέρνος ναός», από την περιοδεία του θιάσου το 2018, ο Κιμ υποδυόταν κάποιον που προσπάθησε να εξαπατήσει έναν από τους πιστούς του ναού, αλλά τελικά αποτυγχάνει. Όντας το αντίθετο από τους ήρωες που ο Κιμ τόσο θαύμαζε, αυτός ο ρόλος τον ανάγκασε να αναπτύξει τις υποκριτικές του ικανότητες.
«Αποδείχθηκε πολύτιμη εμπειρία, […] η οποία με βοήθησε να εξελιχθώ. Γενικά, θα έλεγα ότι μου άρεσε η ευκαιρία που μου δόθηκε να διευρύνω τις υποκριτικές μου δυνατότητες», ομολογεί.
Μια παραγωγή του Σεν Γιουν περιλαμβάνει περίπου 10-12 χορευτικά σκετς, τα οποία αντλεί από τη μακραίωνη κινεζική ιστορία. Έτσι, οι χορευτές πρέπει να μπορούν να αλλάζουν γρήγορα ρόλους.
Ο Κιμ προσθέτει ότι την ίδια χρονιά που υποδύθηκε τον κακό, ανέλαβε και τον ρόλο ενός ‘χαζούλη’ μαθητή της αρχαίας Κίνας στο σκετς «Σαχλαμαρίζοντας στη σχολική αυλή», προκαλώντας βροντερά γέλια στο κοινό με τα καραγκιοζιλίκια του.
Στο συγκεκριμένο σκετς, ο ήρωας παθαίνει ένα ατύχημα που τον παραμορφώνει, αλλά θεραπεύεται μέσα στα επτά λεπτά που διαρκεί ο χορός. Απαιτεί, λοιπόν, «πολύ προσεκτικό συντονισμό και εκτέλεση» με ένα σκηνικό προσθετικό αντικείμενο και χορογραφία.
Μετά από δυο χρόνια, τα αποτελέσματα της εξέλιξης που έφερε στον Κιμ το 2018 ήταν εμφανή. Το 2020, ανέλαβε και πάλι τον ρόλο ενός κακού – που αυτή τη φορά ήταν ένας από τους πιο διαβόητους κακούς της κινεζικής ιστορίας, ο Ντονγκ Τζούο – στον χορό «Παγίδα ομορφιάς».
«Ήταν ένας τύραννος με έντονα χαρακτηριστικά κακότητας», εξηγεί ο Κιμ, «όπως σκληρότητα, βία και έλλειψη αυτοσυγκράτησης». Για να προετοιμαστεί για τον ρόλο, ο Κιμ ανέτρεξε σε ιστορικές πηγές και αναφορές, έκανε πρόβες μπροστά από τον καθρέφτη και έλαβε καθοδήγηση από έμπειρους χορογράφους και εκπαιδευτές. Δεν ήταν ούτε απλό ούτε εύκολο.
«Παρά την προετοιμασία που έκανα, κάποια σχόλια με βοήθησαν να καταλάβω ότι ο χαρακτήρας του αντι-ήρωα που είχα χτίσει δεν ήταν και τόσο πειστικός. Δεν είχε στερεότητα ούτε ουσία, κάτι απολύτως απαραίτητο για τον ρόλο». Χάρη σε αυτή την εποικοδομητική κριτική, που τον ώθησε να ξεπεράσει τα όριά του, ο Κιμ μπόρεσε να βρει αυτό που του έλλειπε για να ολοκληρώσει τον ρόλο του και να παρουσιάσει τελικά μια εξαιρετική παράσταση σε έναν από τους πιο εντυπωσιακούς χορούς-ιστορίες της παραγωγής εκείνης της χρονιάς.
Ιδιαίτερη εμπειρία για τον Κιμ ήταν και κάποια κωμικά σκετς που είχαν προετοιμάσει για το 2020, όπου ήταν τόσο ο πρώτος χορευτής όσο και ο χορογράφος. Στο σκετς «Δόκιμος μοναχός», για παράδειγμα, ένα νεαρό ζευγάρι επισκέπτεται έναν βουδιστικό ναό πριν από τον γάμο τους για να προσευχηθούν. Όμως, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, η μέλλουσα νύφη απάγεται και ο νεαρός μοναχός πρέπει να τη σώσει.
Ο ρόλος του μοναχού απαιτούσε επιπλέον ενασχόληση από τον Κιμ, καθώς για να σώσει την κοπέλα πρέπει να μεταμφιεστεί όπως αυτή και να ξεγελάσει τον απαγωγέα της, πριν τον αντιμετωπίσει στη δυναμική σκηνή αναμέτρησης του φινάλε.
«Έπρεπε να μπορώ να γλιστρώ από τη μια προσωπικότητα στην άλλη – του μοναχού και της κοπέλας – μια ικανότητα που δεν είχα ακόμα κατακτήσει πλήρως», λέει ο Κιμ προσθέτοντας ότι «το χορευτικό πρόγραμμα με βοήθησε να υλοποιήσω το δημιουργικό μου όραμα, διδάσκοντάς μου ταυτόχρονα τη σημασία της λεπτομέρειας, της σκληρής δουλειάς και της αφοσίωσης. Στο σύνολό της, αυτή η εμπειρία μού έδωσε πολλά τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο.»
Κάτι εξίσου σημαντικό και πρωτόγνωρο για τον Κιμ ήταν το ότι χόρεψε τη δική του χορογραφία, μια ικανότητα που ανέπτυξε όσο καιρό είναι μέλος του Σεν Γιουν.
Ο Τζίσουνγκ Κιμ (κέντρο) στο κομμάτι «Κάθοδος από τον ουρανό – μια ανανέωση», από την περιοδεία που έκανε ο Θίασος Παραστατικών Τεχνών Σεν Γιουν το 2017. (Shen Yun Performing Arts)
Διαχρονικές ιστορίες
«Πάντα μου άρεσε η χορογραφία και όταν ήμουν φοιτητής έκανα τις χορογραφίες για τις συμμετοχές των φίλων μου σε διαγωνισμούς. Όντας στο Σεν Γιουν, ο καλλιτεχνικός διευθυντής με ενθάρρυνε να προχωρήσω προς αυτή την κατεύθυνση, βοηθώντας με να αποκτήσω περισσότερη αυτοπεποίθηση», εκμυστηρεύεται ο Κιμ.
Ένα άλλο χορευτικό κομμάτι που ξεχωρίζει είναι το «Έγκλημα χωρίς προηγούμενο» της φετινής παραγωγής, το οποίο αποτυπώνει το κουράγιο των πιστών στη σύγχρονη Κίνα, αναπαριστώντας την πραγματική δίωξη που υφίστανται οι ασκούμενοι Φάλουν Γκονγκ από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Το κομμάτι είναι από τα πιο πολυσυζητημένα της φετινής σεζόν.
«Νιώθω ότι είναι πολύ σημαντικό να πληροφορήσω τους ανθρώπους για αυτήν τη δίωξη. Είναι καλό να γνωρίζει ο κόσμος. Από ανθρωπιστική πλευρά, δεν μπορεί κανείς να μη νοιαστεί για κάτι τέτοιο», δηλώνει ο Κιμ.
Ο Κιμ ασκεί και ο ίδιος Φάλουν Γκονγκ, ακολουθώντας τις αρχές της αλήθειας, της καλοσύνης και της ανεκτικότητας. Έχει διαβάσει πολλές ιστορίες για τη δίωξη στην Κίνα, που συνεχίζεται ακόμα και τώρα.
«Από τη μια νιώθω ευγνώμων που ζω σε μια ελεύθερη κοινωνία, από την άλλη νιώθω επιτακτική την ανάγκη […] να ενημερώσω τον κόσμο για αυτό [τη δίωξη] που συμβαίνει», προσθέτει.
Αυτή τη σεζόν, ο Κιμ έκανε τη χορογραφία και σε ένα ακόμη κομμάτι, το «Ιερή αναζήτηση μέσα από το Κόκκινο Βασίλειο», με τον Γιου Γιούε. Είναι μια ιστορία από το «Ταξίδι στη Δύση» και τις περιπέτειες του Βασιλιά Πίθηκου, το έπος που του είχε κάνει τόσο έντονη εντύπωση όταν, σαν παιδί, πρωτοείδε το Σεν Γιουν.
«Δεν είναι τυχαίο που αυτές οι ιστορίες μεταδίδονται από γενιά σε γενιά για χιλιάδες χρόνια. Είναι οι καλύτερες και πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες. Οι παραδοσιακές αξίες είναι το πιο σημαντικό πράγμα στην τέχνη», υποστηρίζει ο Κιμ.
Ήταν αυτές οι ιστορίες που τον παρακίνησαν, άλλωστε, να επιδιώξει να γίνει καλλιτέχνης και νιώθει ότι το Σεν Γιουν του δίνει την ευκαιρία να εκπληρώσει την αποστολή του.
«[Αυτές οι ιστορίες] με συγκινούν πολύ και θέλω να τις μοιραστώ με τον κόσμο.»
Ορισμένες από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμβολίων φέρονται να ετοιμάζουν εμβόλια για τη γρίπη των πτηνών H5N1 για τον άνθρωπο σε περίπτωση που ο ιός μεταλλαχθεί και μεταδοθεί εύκολα από άτομο σε άτομο.
Οι εταιρείες παραγωγής εμβολίων GSK, Moderna και CSL Seqirus δήλωσαν στο Reuters ότι έχουν αρχίσει να αναπτύσσουν ή πρόκειται να δοκιμάσουν νέα εμβόλια για ανθρώπους που θα στοχεύουν την τρέχουσα εκδοχή του ιού που κυκλοφορεί. Άλλοι, όπως η Sanofi, δήλωσαν ότι έχουν εμβόλια για τον ιό H5N1 σε απόθεμα και «είναι έτοιμοι» να παράγουν ενημερωμένα εμβόλια με βάση τα υπάρχοντα.
Ειδικότερα, η Moderna δήλωσε ότι τα εμβόλια H5N1 θα παρασκευαστούν με την ίδια τεχνολογία mRNA που χρησιμοποιείται στα εμβόλια COVID-19. Η εταιρεία με έδρα τη Μασαχουσέτη σχεδιάζει να αρχίσει να δοκιμάζει τα εμβόλια για τη γρίπη των πτηνών σε ανθρώπους το πρώτο εξάμηνο του 2023.
Εξάπλωση του ιού
Οι επιστήμονες παρακολουθούν στενά την πορεία του ιού που μεταπήδησε από την Ευρώπη στη Βόρεια και Νότια Αμερική, αφήνοντας πίσω του ένα καταστροφικό ίχνος σχεδόν 200 εκατομμυρίων νεκρών πτηνών και άλλων ζώων από το αρχικό ξέσπασμα τον Οκτώβριο του 2022 σε μια φάρμα μινκ στη βορειοδυτική Ισπανία.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, περισσότερα από 52 εκατομμύρια πτηνά σε 46 πολιτείες είτε πέθαναν από μόλυνση από τον H5N1 είτε θανατώθηκαν λόγω έκθεσης σε μολυσμένα πτηνά από τον Φεβρουάριο, σηματοδοτώντας τη χειρότερη καταστροφή που έπληξε ποτέ την αμερικανική βιομηχανία πουλερικών.
Ένας υγειονομικός υπάλληλος εξετάζει πτηνά για σημάδια μόλυνσης από τη γρίπη των πτηνών σε μια φάρμα πουλερικών στο Νταρούλ Ιμαράχ στην επαρχία Άσεχ της Ινδονησίας, στις 2 Μαρτίου 2023. (Chaideer Mahyuddin/AFP via Getty Images)
Οι λοιμώξεις από την H5N1 στον άνθρωπο είναι εξαιρετικά σπάνιες, καθώς ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανέφερε (pdf) μόλις τέσσερα κρούσματα πέρυσι, εκ των οποίων δύο στην Ισπανία, ένα θανατηφόρο στην Κίνα και ένα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τον Φεβρουάριο, οι υγειονομικές αρχές της Καμπότζης επιβεβαίωσαν ότι ένα 11χρονο κορίτσι προσβλήθηκε και πέθανε από την ασθένεια. Όμως οι αξιωματούχοι της Καμπότζης δήλωσαν ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις μετάδοσης από άνθρωπο σε άνθρωπο, σημειώνοντας επιπλέον ότι το στέλεχος που προκάλεσε το θάνατο του κοριτσιού δεν είναι το ίδιο που σκοτώνει μαζικά τα πτηνά στην Ευρώπη και την Αμερική.
Τα τελευταία 20 χρόνια, έχουν διαγνωστεί μόνο 868 άνθρωποι με λοίμωξη από τον ιό H5N1, αν και 457 από αυτούς σκοτώθηκαν από τον ιό, αντιπροσωπεύοντας ποσοστό θνησιμότητας 53%.
Σύμφωνα με τον Γενικό Διευθυντή του ΠΟΥ Τέντρος Γκεμπρεγέσους, το φαινόμενο να μολύνονται τα θηλαστικά από κάτι που προσβάλλει κυρίως τα πτηνά είναι μάλλον νέο και χρήζει μεγαλύτερης προσοχής.
«Έχουν υπάρξει αρκετές αναφορές για θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένων των μινκ, των βίδρων, των αλεπούδων και των θαλάσσιων λιονταριών που έχουν μολυνθεί από τη γρίπη των πτηνών H5N1. Ο H5N1 έχει εξαπλωθεί ευρέως σε άγρια πτηνά και πουλερικά εδώ και 25 χρόνια, αλλά η πρόσφατη εξάπλωση στα θηλαστικά πρέπει να παρακολουθείται στενά», δήλωσε ο Γκεμπρεγέσους σε συνέντευξη Τύπου στις 8 Φεβρουαρίου.
«Προς το παρόν, ο ΠΟΥ αξιολογεί τον κίνδυνο για τον άνθρωπο ως χαμηλό», είπε, προσθέτοντας ότι από την πρώτη εμφάνισή του το 1996, υπήρξαν μόνο «σπάνιες και μη συνεχείς μεταδόσεις» του H5N1 προς και μεταξύ ανθρώπων. «Αλλά δεν μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτό θα παραμείνει έτσι και πρέπει να προετοιμαστούμε για οποιαδήποτε αλλαγή στο status quo», είπε.
«Όπως πάντα, συνιστάται στους ανθρώπους να μην αγγίζουν ή να συλλέγουν νεκρά ή άρρωστα άγρια ζώα, αλλά να τα αναφέρουν στις τοπικές αρχές. Ο ΠΟΥ συνεργάζεται με τις εθνικές αρχές και τους εταίρους του για να παρακολουθεί στενά την κατάσταση και να μελετά περιπτώσεις μόλυνσης από τον H5N1 σε ανθρώπους, όταν συμβαίνουν».
Το νερό του σώματος είναι καθοριστικός παράγοντας υγείας και ευεξίας. Ο οργανισμός μας αποτελείται από 60% νερό κατά μέσο όρο. Δεν είναι τυχαίο που το νερό αποκαλείται και ‘γιατρός του σώματος’. Όταν το επίπεδο ενυδάτωσης πέφτει κάτω από το επιθυμητό όριο, εμφανίζονται προβλήματα στην καρδιά, τα νεφρά και την πέψη, ή ακόμα και πονοκέφαλος. Επίσης, ο οργανισμός μας δυσκολεύεται περισσότερο να αντιμετωπίσει ήδη υπάρχουσες νόσους και ευνοείται η ανάπτυξη χρόνιων ή αυτοάνοσων νοσημάτων.
Υπάρχει μια θεωρία που υποστηρίζει ότι ο ιδανικός τρόπος ενυδάτωσης είναι η κατανάλωση 8-12 ποτηριών νερό την ημέρα. Πρόκειται για μια αρκετά δημοφιλή και διαδεδομένη θεωρία, η οποία όμως έχει ορισμένα αμφισβητήσιμα σημεία, με πρώτο την καθαρότητα του νερού που καταναλώνουμε. Επίσης, πολλές από τις θρεπτικές ουσίες που χρειαζόμαστε δεν περιέχονται στο νερό.
Οι παράγοντες που καθιστούν το νερό επισφαλές για την υγεία είναι αρκετοί: αν είναι φιλτραρισμένο, αν περιέχει ξενοοιστρογόνα που διαταράσσουν τις ορμόνες, αν είναι μεταλλικό, αν το πίνουμε από πλαστικό ή γυάλινο ποτήρι ή ανοξείδωτο μπουκάλι, όλα αυτά είναι ζητήματα που επηρεάζουν την ποιότητα του νερού. Επίσης, ουσίες όπως το φθόριο, το χλώριο, τα πλαστικά μικροστοιχεία και πάρα πολλά ακόμα, στερούν το νερό από την απαραίτητη για την υγεία μας καθαρότητα.
Συνεπώς, δεν θα έπρεπε να βασιζόμαστε αποκλειστικά στην πρόσληψή του για να βελτιώσουμε την υγεία μας. Μια εναλλακτική πρόταση είναι η ενυδάτωση του οργανισμού μας μέσω της τροφής. Τροφές που ενυδατώνουν το σώμα είναι γενικά τα λαχανικά και τα φρούτα, όπως φαίνεται και στην παρακάτω ανάλυση:
Όταν στρεφόμαστε στα (βιολογικά) προϊόντα για ενυδάτωση, προσλαμβάνουμε μόνο όσα χρειαζόμαστε και θέλουμε.
Αυτά είναι βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία, ένζυμα και άλλες θρεπτικές ουσίες, τις οποίες είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να λάβουμε από το νερό.
Επιπλέον, είμαστε σίγουροι ότι αφήνουμε έξω το χλώριο, το φθόριο, τα ξενοοιστρογόνα και άλλες τεχνητές χημικές ουσίες.
Παράγοντες αφυδάτωσης και οι συνέπειές της στο σώμα
Αν αποφασίσουμε να στηριχτούμε στη διατροφή για τη ρύθμιση της ενυδάτωση του σώματός μας, πρέπει να σιγουρευτούμε ότι αποφεύγουμε τις τροφές που μας αφυδατώνουν. Αυτές είναι κυρίως:
Το αλεύρι
Ζωικά παράγωγα
Ο καφές
Το αλκοόλ
Κίτρινα τυριά
Επισημαίνοντας τα παραπάνω είδη ως παράγοντες αφυδάτωσης, δεν εννοούμε ότι πρέπει να τα αποκλείσουμε από τη διατροφή μας. Χρειάζεται να προσέχουμε όμως τα επίπεδα κατανάλωσης, ώστε η επίδρασή τους να μην είναι έντονη και να επιτρέπουν στον οργανισμό μας να έχει επαρκή ποσότητα νερού.
Όπως είπαμε, η ποσότητα του νερού στο σώμα είναι καίριας σημασίας για την εξάλειψη των ασθενειών και τη διατήρηση μιας καλής υγείας. Η αφυδάτωση δημιουργεί ή εντείνει πολλά προβλήματα υγείας, τα οποία δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν απλώς και μόνο με την αυξημένη κατανάλωση νερού.
Καλλιεργώντας μερικές καλές συνήθειες, βοηθάμε τον οργανισμό μας να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της καθημερινότητας και να αντιμετωπίσει τυχόν ζητήματα και ελλείψεις που έχουν ήδη προκύψει. Αν θυμόμαστε να έχουμε μέτρο σε αυτά που κάνουμε -είτε πρόκειται για τα είδη τροφής που καταναλώνουμε ή αποφεύγουμε είτε για άλλες συνήθειες – και καταφεύγουμε στη λογική μας, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι τα προβλήματά μας θα είναι πολύ λιγότερα.
Όταν αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη κατέρριψαν τον Φεβρουάριο τέσσερα αντικείμενα, περιλαμβανομένου ενός κινέζικου κατασκοπευτικού αερόστατου, τα κρατικά μέσα ενημέρωσης της Κίνας κατηγόρησαν την κυβέρνηση των ΗΠΑ για «υστερία», «γελοία ανωριμότητα» και «έλλειψη ψυχραιμίας».
Οι στήλες εφημερίδων όπως η China Daily, η People’s Daily και η Global Times κορόιδευαν τις ΗΠΑ με σχόλια όπως «η Ουάσιγκτον μπορεί τώρα να ισχυριστεί ότι τα F-22 είναι ανίκητα, τουλάχιστον όταν αντιμετωπίζουν μπαλόνια» και «φαίνονται αρκετά σκληροί απέναντι σε μπαλόνια».
Οι κοροϊδίες τους όμως εμπεριέχουν μια σκοτεινή ειρωνεία, αν λάβουμε υπόψη τις υπερβολικές, αν όχι υστερικές, αντιδράσεις της κινεζικής ηγεσίας απέναντι στους κρατούμενους συνείδησης. Τα τελευταία 23 χρόνια, το κομμουνιστικό κόμμα του Πεκίνου είναι υπεύθυνο για δεκάδες χιλιάδες βίαιες αφαιρέσεις οργάνων από ειρηνικούς και ανυπεράσπιστους ασκούμενους Φάλουν Γκονγκ στη χώρα.
Το Φάλουν Γκονγκ είναι μια πνευματική άσκηση καλλιέργειας του εαυτού, που δεν συνιστά απειλή για καμία κυβέρνηση στον κόσμο, περιλαμβανομένου του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ). Στον πυρήνα της άσκησης βρίσκονται οι αρχές της αλήθειας, της καλοσύνης και της ανεκτικότητας. Κι όμως, παρά τον καθ’ όλα ειρηνικό και διαλογιστικό χαρακτήρα της, ο πρώην και προσφάτως αποβιώσας πρόεδρος της χώρας Τζιανγκ Ζεμίν έχασε την ψυχραιμία του και ξεκίνησε, το 1999, μια πρωτοφανή δίωξη κατά των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ σε εθνικό επίπεδο. Μέρος της δίωξης αποτέλεσε και η εφαρμογή μαζικών δολοφονιών των ασκουμένων μέσω της αφαίρεσης ζωτικών οργάνων τους.
Τα κινεζικά άρθρα γνώμης γελοιοποιούν τις ΗΠΑ για δυσανάλογη χρήση βίας ενάντια σε αερόστατα. Ωστόσο, το ΚΚΚ πρέπει το ίδιο να αναλογιστεί και να αναλάβει τις ευθύνες του για τη δυσανάλογη βία, τα δυσανάλογα βασανιστήρια και τις δυσανάλογες δολοφονίες και παράνομες μεταμοσχεύσεις, που εφαρμόζουν οι αστυνομικοί στους ασκούμενους Φάλουν Γκονγκ κατ’ εντολήν του κόμματος.
Όσον αφορά τα αερόστατα, οι ΗΠΑ κατέρριψαν τέσσερα αντικείμενα. Από την άλλη, στην Κίνα, το ΚΚΚ είναι υπαίτιο για έναν απροσδιόριστο αριθμό θανάτων αθώων ανθρώπων για τα όργανά τους.
Οι Γιατροί Ενάντια στις Εξαναγκαστικές Αφαιρέσεις Οργάνων (DoctorsAgainstForcedOrganHarvesting – DAFOH) δηλώνουν απερίφραστα ότι οι εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων είναι ανόσιες και ειδεχθείς. Το ΚΚΚ οφείλει να αναθεωρήσει τη βίαιη δίωξη που ασκεί σε αθώους, αντί να επικρίνει με μοχθηρότητα τις ΗΠΑ για την άμυνα του εναέριου χώρου τους.
Οι DAFOH καλούν το ΚΚΚ να τερματίσει άμεσα τις εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων από ζωντανούς ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ και άλλους κρατούμενους συνείδησης.
Είναι καιρός ο υπόλοιπος ελεύθερος κόσμος να εγκαλέσει το ΚΚΚ για τη φρικτή πολιτική των εξαναγκαστικών αφαιρέσεων οργάνων, που ανενόχλητα εφαρμόζει τόσα χρόνια τώρα. Η σιωπηρή παρακολούθηση εκ μέρους μας τέτοιων εγκλημάτων δεν πρέπει να συνεχιστεί άλλο. Δεν είναι ζήτημα πολιτικής ή κομματικών διασυνδέσεων – είναι κάτι που αφορά ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Οι απόψεις που εκφράζονται στο παρόν άρθρο είναι απόψεις του συντάκτη και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της EpochTimes.
«Ανέκαθεν αγαπούσα αυτά τα πλασματάκια και ένιωθα ευλογημένος κάθε φορά που έρχονταν κοντά μου. Έχουν κάτι το μαγικό και το μυστηριακό»
Λέοναρντ Κοέν, Αμερικανός μουσικός
Τα κολιμπρί πάντα ενθουσίαζαν και θα ενθουσιάζουν όλους τους ανθρώπους, τουλάχιστον στις δύο αμερικανικές ηπείρους. Οι γρήγορες, γεμάτες χάρη αέρινες κινήσεις τους και τα ιριδίζοντα χρώματά τους καθιστούν τη θέασή τους και μόνο ιδιαίτερη απόλαυση. Σαν μικρές νεράιδες των πτηνών, μοιάζουν να φέρουν μια αγνότητα, μια αιθέρια ουσία μέσα στις εύθραυστες μορφές τους, καθώς φτερουγίζουν από λουλούδι σε λουλούδι με τα ‘αόρατα’ φτερά τους για να ρουφήξουν το νέκταρ της ζωής. Αυτά τα μοναδικά ελκυστικά χαρακτηριστικά τους έχουν προκαλέσει την αγάπη πολλών καλλιτεχνών και μη, ξεπερνώντας τα σύνορα και συνδέοντας τους φιλότεχνους με τους πτηνόφιλους ανά την υφήλιο.
Ο Αμερικανός ζωγράφος του 19ου αιώνα Μάρτιν Τζόνσον Χηντ [Martin Johnson Heade, 1819-1904] ήταν και αυτός λάτρης των κολιμπρί. Όπως είχε ο ίδιος εκμυστηρευθεί, «Από παιδί, είχα μια εμμονή με τα κολιμπρί. […] Λίγα χρόνια μετά από την εμφάνισή μου σε αυτό τον παράλογο κόσμο, με κατέλαβε μια παθιασμένη τρέλα για αυτά τα πουλιά, η οποία διατηρείται αμείωτη μέχρι σήμερα».
Ακολουθώντας την εμμονή του, που τον συντρόφεψε μέχρι το τέλος της ζωής του, ο Χηντ βρέθηκε από τις ανατολικές ΗΠΑ στις βραζιλιάνικες ζούγκλες κυνηγώντας τα κολιμπρί. Αν και δεν ήταν ο πρώτος ζωγράφος που τα απεικόνισε στον καμβά του, ήταν ο πρώτος Αμερικανός που έκανε τέτοιο ταξίδι για να μελετήσει και να ζωγραφίσει εκ του φυσικού τα κολιμπρί της Νοτίου Αμερικής.
Γεννημένος στο Λάμπερβιλ της Πενσυλβανίας το 1819, ο Χηντ διετέλεσε μαθητής του ζωγράφου Έντουαρντ Χικς [Edward Hicks, 1780-1849]. Έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο στα 22 του, με το «Πορτραίτο μικρού κοριτσιού», που εκτέθηκε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Πενσυλβανίας. Το ενδιαφέρον του για τα πορτραίτα γρήγορα ατόνησε και στράφηκε στην τοπιογραφία, που ικανοποιούσε την ανάγκη του για μετακίνηση και αλλαγή περιβάλλοντος. Σιγά σιγά, ειδικεύτηκε στα αλμυρά έλη και τις θαλασσογραφίες και άρχισε να φημίζεται για την εξαιρετική απόδοση ατμόσφαιρας, φωτός και ποικίλων καιρικών συνθηκών.
Μάρτιν Τζόνσον Χηντ, «Φως και σκιά: Τα έλη του Νιούμπερυ», περ. 1871. Λάδι σε καμβά. (Συλλογή Τζον Ουίλμερντιγκ)
Το 1863, ο Χηντ αποφάσισε ότι είχε έρθει η στιγμή να υλοποιήσει τα όνειρά του, φιλοτεχνώντας τοπία της Λατινικής Αμερικής και ιδιαίτερα παραδεισένιους πίνακες με κολιμπρί. Στην Βραζιλία βρέθηκε εξαιτίας των υποδείξεων του Σεβασμιώτατου Τζέημς Φλέτσερ, ιεραπόστολου και συγγραφέα οδηγού για τη Βραζιλία, ο οποίος τον πληροφόρησε ότι «η χώρα βρίθει κολιμπρί, σε μεγάλη ποικιλία ειδών μάλιστα, ενώ αντίθετα στη Βόρειο Αμερική και το Μεξικό, μέχρι τον 57ο παράλληλο, μόνο ένα είδος απαντά». Παρόλο που η πληροφορία αυτή δεν ήταν εντελώς σωστή, καθώς τα διάφορα είδη στη Βόρειο Αμερική ξεπερνούν τα 12 σε αριθμό, εντούτοις σε γενικές γραμμές εξέφραζε μιαν αλήθεια, αφού στη Λατινική και την Κεντρική Αμερική ζουν περισσότερα από 350 είδη κολιμπρί!
Η απόφαση για αυτό το ‘προσκύνημα’ απέδωσε άμεσα καρπούς όσον αφορά τη δημιουργικότητα και την παραγωγικότητα του Χηντ. Στο πρώτο του ταξίδι στη Βραζιλία φιλοτέχνησε 45 πίνακες, περιλαμβανομένης μιας σειράς ονόματι «Τα πολύτιμα πετράδια της Βραζιλίας». Για να αναδείξει τα λαμπερά, κοσμητικά φτερώματα των κολιμπρί, χρησιμοποίησε έντονα χρώματα, για τα οποία ο Γάλλος συγγραφέας Τζ. Εκτόρ Σαιν Τζον ντε Κρεβεκέρ σχολίασε με μια δόση υπερβολής ότι «ακόμα και η πλουσιότερη παλέτα του πληθωρικότερου ζωγράφου ωχριά μπροστά στις αποχρώσεις με τις οποίες τούτα τα πουλιά-έντομα είναι διανθισμένα». Είναι απολύτως κατανοητή η έλξη που ασκούσαν οι εξωτικές, πλούσιες ζούγκλες της Λατινικής Αμερικής στη φαντασία του Δυτικού κόσμου, μέχρι το σημείο να γεννούν φαντασιώσεις και οράματα για την ύπαρξη της Εδέμ κρυμμένης σε κάποιο καλειδοσκοπικό τροπικό δάσος του νότου.
Ο Χηντ φιλοδοξούσε να είναι ένας τολμηρός εξερευνητής των τροπικών σε αναζήτηση των μικροσκοπικών ιριδιζόντων πουλιών και να θεωρηθεί ως ένας εξέχων ειδικός του θέματος. Ο ιστορικός τέχνης Ρόμπερτ Τζωρτζ Μάκινταϊρ τον τίμησε αναφέροντας ότι «ως ζωγράφος κολιμπρί, ο Χηντ απέσπασε τον υψηλό έπαινο Αγκασίζ, ενώ τώρα ο κ. Λάντλοου Γκρίσκομ, από το Μουσείο Συγκριτικής Ζωολογίας του Χάρβαρντ, τον χαρακτηρίζει ανώτερο, από ορισμένη σκοπιά, κι από τον σπουδαίο ορνιθολόγο, φυσιοδίφη και ζωγράφο Τζον Τζέημς Ωντυμπόν. Αυτή η σύγκριση είναι σημαντική, διότι αν τα κολιμπρί του Χηντ είναι ισάξια του έργου του Ωντυμπόν, τότε αυτομάτως του χαρίζουν εξέχουσα θέση στην ιστορία της αμερικανικής τέχνης, ακόμα κι αν δεν έχει άλλο έργο να επιδείξει».
Η σύγκριση με τον Ωντυμπόν ήταν ιδιαίτερα κολακευτική για τον Χηντ και μπορεί να θεωρηθεί ως το αποκορύφωμα της επιτυχίας του, μιας και το σπουδαιότερο έργο του Ωντυμπόν, τα «Πουλιά της Αμερικής» ήταν ένα καλλιτεχνικό επίτευγμα καίριας σημασίας για την ορνιθολογία.
Μάρτιν Τζόνσον Χηντ, «Δυο κολιμπρί με τα μικρά τους», περ. 1865. Λάδι σε καμβά. (Τέχνη για το Γέηλ: Συλλογές του νέου αιώνα)
Τα επόμενα χρόνια, ο Χηντ συμπεριέλαβε άλλο ένα δημοφιλές και εξωτικό θέμα στους πίνακές του: τις ορχιδέες. Χωρίς να χάσουν ίχνος από τη μαγεία τους, τα έργα του συνέχισαν να αποτελούν πανέμορφες συνθέσεις, ενώνοντας κολιμπρί και ορχιδέες μέσα σε κατάφυτα περιβάλλοντα.
Προς το τέλος της ζωής του μετακόμισε στον Άγιο Αυγουστίνο της Φλώριδας και άρχισε να ζωγραφίζει βαλτώδη τοπία. Αν και τα έργα του δεν ήταν πια τόσο δημοφιλή, δεν έχασε ποτέ το κύρος που του είχε χαρίσει η αφοσίωσή του στην προσεκτική καταγραφή και αποτύπωση των λεπτομερειών και ιδιαιτεροτήτων των κολιμπρί. Ο ιστορικός τέχνης Ρ. Τζ. Μάκινταϊρ εξέφρασε τη γενική αποδοχή του κόσμου, γράφοντας:
«Ο Χηντ στέκεται ήρεμα σε απόσταση από τους ανθρώπους, ένα ξεχωριστό φαινόμενο μέσα στην πλημμυρίδα και την άμπωτη της εποχής του, που μοιράζεται τις πιο μύχιες σκέψεις του μονάχα με τη φύση. Στη φύση αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ύπαρξής του, άλλωστε: ήταν η ‘διπλωματική εργασία’ του, και παρόλο που έχανε πότε πότε το κουράγιο του, ποτέ δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια. Ήταν, ακόμα, το κύκνειο άσμα του, αφού πέθανε σχεδόν ζωγραφίζοντας.»
