Η παρακολούθηση σεμιναρίων που εμπνέουν τους εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης να συλλογιστούν το δέος, την ευγνωμοσύνη και την καλοσύνη μπορεί να προωθήσει διαρκείς βελτιώσεις στα αποτελέσματα της ψυχικής υγείας, όπως η κατάθλιψη και η συναισθηματική εξάντληση, αναφέρουν οι ερευνητές μετά τη διεξαγωγή κλινικής δοκιμής.
Η γρήγορη, καθημερινή παρέμβαση που δοκίμασαν παρέχει έναν έγκαιρο και οικονομικά αποδοτικό τρόπο για την αντιμετώπιση της επαγγελματικής εξουθένωσης των εργαζομένων στον τομέα της υγείας, η οποία κλιμακώθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID.
«Η συναισθηματική εξάντληση ήταν άσχημη μεταξύ των εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης ακόμη και πριν από την πανδημία, και είναι χειρότερη τώρα», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Μπράιαν Σέξτον (Bryan Sexton), διευθυντής του Κέντρου Ασφάλειας και Ποιότητας Υγείας του Πανεπιστημίου Duke.
«Το ζήτημα αυτό επηρεάζει όχι μόνο τους εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, αλλά και τους ασθενείς. Υπάρχει σαφώς ανάγκη για προσβάσιμες, τεκμηριωμένες προσεγγίσεις που να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα».
Για τη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο Frontiers in Public Health αυτόν τον μήνα, ο Σέξτον και οι συνεργάτες του ανέλυσαν το περιεχόμενο μιας ποικιλίας παρεμβάσεων που βοηθούν τους ανθρώπους να ανακάμψουν μετά από συναισθηματικές αναταραχές.
Η ουσία αυτών των προσεγγίσεων είναι η αναγνώριση των δυσκολιών, ενώ παράλληλα ωθούν τους ανθρώπους να βγουν από τις μελαγχολικές σκέψεις, κατευθύνοντάς τους να σκέφτονται ή να ενεργούν με θετικούς τρόπους, όπως ο εντοπισμός προσωπικών λόγων ευγνωμοσύνης, η προσφορά καλοσύνης προς τους άλλους ή η ανάκληση στιγμών που προκαλούν δέος, όπως όμορφες σκηνές από τη φύση.
«Το ονομάζουμε δεξιότητες, όχι χάπια», δήλωσε ο Σέξτον.
Οι περισσότερες από αυτές τις παρεμβάσεις τείνουν να είναι μακροχρόνιες και κουραστικές, καθιστώντας δύσκολη την παρακολούθηση για τους ανθρώπους που είναι ήδη εξαντλημένοι. Η ομάδα του Σέξτον τελειοποίησε τις στοχαστικές δραστηριότητες σε ενότητες διάρκειας δύο έως επτά λεπτών, στις οποίες οι συμμετέχοντες συμμετείχαν στα τηλέφωνά τους καθημερινά για 10 ημέρες.
«Θέλαμε η παρέμβασή μας να παρέχει μικρά, απλά πράγματα που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι και να έχουν άμεσο όφελος», δήλωσε. «Ο στόχος μας ήταν να το περιορίσουμε στο ελάχιστο δυνατό και να εξακολουθήσουμε να έχουμε αντίκτυπο».
Οι ερευνητές δοκίμασαν την παρέμβαση -που ονομάζεται WISER (Web-based Implementation for the Science of Enhancing Resilience) («Εφαρμογή με βάση τον Παγκόσμιο Ιστό για την Επιστήμη της Ενίσχυσης της Ανθεκτικότητας»)- σε περίπου 480 εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης. Τοποθέτησαν τυχαία τους συμμετέχοντες σε μια ομάδα που έλαβε την παρέμβαση αμέσως ή σε μια δεύτερη ομάδα που περίμενε δύο εβδομάδες. Η ομάδα αναμονής χρησίμευσε ως μέτρο σύγκρισης για να μετρηθεί πώς ανταποκρίθηκε η ομάδα παρέμβασης μετά από μία εβδομάδα.
Κάθε βράδυ στις 7 μ.μ., οι συμμετέχοντες λάμβαναν ένα μήνυμα κειμένου με το εκπαιδευτικό βίντεο της ημέρας, το οποίο περιελάμβανε απλές και ενδιαφέρουσες συλλογιστικές δραστηριότητες διάρκειας μικρότερης των 10 λεπτών. Κάθε ενότητα περιλάμβανε μια προτροπή για να κάνουν τρία καλά πράγματα, ενώ άλλες ενότητες περιλάμβαναν δραστηριότητες για την καλλιέργεια του δέους ή της ευγνωμοσύνης, την εκτέλεση πράξεων καλοσύνης ή την ενίσχυση των σχέσεων.
Ο ερευνητής αξιολόγησε κατά πόσον η παρέμβαση επηρέασε τη συναισθηματική εξάντληση, τα καταθλιπτικά συμπτώματα, την ενσωμάτωση της επαγγελματικής ζωής, την ευτυχία, τη συναισθηματική ευημερία και τη συναισθηματική αποκατάσταση.
Κατά την ανάλυση, πέντε από τα έξι αποτελέσματα της ευημερίας σημείωσαν βελτίωση μετά από μία εβδομάδα και όλα τα αποτελέσματα βελτιώθηκαν μετά από ένα, έξι και 12 μήνες.
«Αυτές οι ενότητες αποδεικνύουν ότι λίγα λεπτά την ημέρα μπορούν να έχουν τεράστιο αντίκτυπο», δήλωσε ο Σέξτον. «Είναι να κάνουν τους ανθρώπους να σταματήσουν και να σκεφτούν το καλό, ή το ελπιδοφόρο, ή το ευγνώμων και εμπνευσμένο, ή το εντυπωσιακό».
«Το να θυμηθείς κάτι που προκαλεί δέος, όπως ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα, ή το τι έκανε ένας παππούς ή ένας μέντορας ή ένας προπονητής γι’ αυτούς που σε κάνει να νιώθεις ευγνωμοσύνη – αυτές είναι οδηγίες που δεν προκαλούν εκνευρισμό και που πραγματικά βοηθούν πολύ τους ανθρώπους να αναζωογονηθούν. Αλλά εξίσου σημαντικό είναι ότι είναι απλές και εφαρμόζονται εύκολα, με ελάχιστο χρόνο και χωρίς κόστος».
Το National Institute of Child Health and Human Development (Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού και Ανθρώπινης Ανάπτυξης) και η Agency for Healthcare Research and Quality (Υπηρεσία Έρευνας και Ποιότητας στην Υγεία) χρηματοδότησαν αυτό το έργο.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά από το Πανεπιστήμιο Duke. Αναδημοσιεύθηκε μέσω του Futurity.org με άδεια Creative Commons 4.0.
Γιοχάνεσμπουργκ-ο Ντρις Μαρέ κοιτούσε τα χρυσαφένια χωράφια στο αγρόκτημά του στη νοτιοαφρικανική επαρχία Νορθ Γουέστ, με το καλαμπόκι να λάμπει στον απόηχο μιας σφοδρής καταιγίδας.
Σε βραχνά αφρικάνικα, ο 62χρονος γρύλισε: «Όταν πολλοί φίλοι και συγγενείς μου εγκατέλειψαν τη Νότια Αφρική τη δεκαετία του 1990 και στις αρχές του 2000, εγώ έμεινα».
«Είπα στους γιους μου: «Είμαστε συνδεδεμένοι με αυτή τη γη. Οι πρόγονοί μας, οι Μπόερ, πολέμησαν για τη θέση μας σε αυτή τη γη. Πολεμήσαμε τους Βρετανούς και στη συνέχεια πολεμήσαμε το ANC». Ο κόσμος λέει ότι χάσαμε αυτούς τους πολέμους. Αλλά είμαστε ακόμα εδώ…».
Το πρόσωπο του Μαρέ είναι ρυτιδιασμένο, αλλά τα μάτια του είναι εκείνα ενός πολύ νεότερου άνδρα, ένα ατσάλινο, διαπεραστικό ναυτικό μπλε, οι χοντροί, φακιδωτοί βραχίονές του είναι τόσο καφέ όσο το έδαφος στο οποίο πατούν οι μπότες του.
Όταν ο τελευταίος λευκός πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, ο Φρεντερίκ Ντε Κλερκ, απελευθέρωσε τον ηγέτη του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (African National Congress-ANC) Νέλσον Μαντέλα μετά από 27 χρόνια φυλάκισης στις αρχές του 1990, μετά από δεκαετίες απαρτχάιντ, οι λευκοί φοβήθηκαν ότι ένας εκδικητικός μαύρος πληθυσμός θα τους έδιωχνε από τα σπίτια και τη γη τους.
Σύμφωνα με το κόμμα της αντιπολίτευσης Freedom Front Plus (FF+), 20.000 λευκοί αγρότες -οι οποίοι χαίρουν διεθνούς εκτίμησης για την ικανότητά τους να παράγουν τρόφιμα όχι μόνο για την άνυδρη πατρίδα τους, αλλά και για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη την υποσαχάρια Αφρική- έχουν μεταναστεύσει από τα μέσα της δεκαετίας του 1990.
«Έχουν εκδιωχθεί επειδή 30 χρόνια μετά τη λεγόμενη δημοκρατία εξακολουθούν να τους λένε ότι είναι Ευρωπαίοι ξένοι και ότι δεν ανήκουν στη μόνη γη που γνώρισαν ποτέ».
«Οι άνθρωποι εξακολουθούν να τραγουδούν τα λεγόμενα «απελευθερωτικά τραγούδια» που καλούν να τους σκοτώσουν, και το δικαστήριο λέει ότι πρόκειται για ελευθερία του λόγου. Φεύγουν επειδή συνεχίζουν να δέχονται επιθέσεις στα αγροκτήματά τους, να δολοφονούνται τα παιδιά τους και να βιάζονται οι γυναίκες τους», δήλωσε ο Γάουτερ Βέσελς, βουλευτής του FF+, σε συνέντευξή του στην Epoch Times.
Ο Μαρέ είπε ότι μερικοί από τους φίλους του είναι τώρα πολύ επιτυχημένοι αγρότες σιτηρών στην άλλη πλευρά των συνόρων, στη Μποτσουάνα και τη Ζάμπια, και κυρίως στη Ρωσία και την Ουκρανία.
«Με πιστεύετε όταν λέω ότι προτιμούν να μείνουν στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή παρά να επιστρέψουν στη Νότια Αφρική; Μου λένε: «Ο πόλεμος εδώ θα τελειώσει σύντομα και τότε ο κόσμος θα χρειαστεί ακόμη περισσότερο σιτάρι. Πότε θα τελειώσει ο δικός σας πόλεμος;»»
Ο Μαρέ χλεύασε, λέγοντας: «Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να καλλιεργεί στην Ουκρανία ή οπουδήποτε αλλού. Αυτή η γη ανήκει στην οικογένειά μου εδώ και γενιές. Είμαστε Αφρικανοί».
Αλλά τώρα, παραδέχτηκε, κάτι συνέβη που τον κάνει να «κάνει δεύτερες σκέψεις» για το μέλλον.
Πριν από λίγες εβδομάδες, το ANC χρησιμοποίησε την πλειοψηφία του για να προωθήσει το νομοσχέδιο για την απαλλοτρίωση της γης στο κοινοβούλιο, εν μέσω αντιρρήσεων από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Ο πρόεδρος Σίριλ Ραμαφόζα αναμένεται να το υπογράψει ως νόμο στις αρχές του 2023.
Το νομοσχέδιο επιτρέπει στο κράτος να κατάσχει γη για «δημόσιο σκοπό» και για «δημόσιο συμφέρον», χωρίς να αποζημιώνει τους ιδιοκτήτες. Το ANC επιμένει ότι θα περιοριστεί «ως επί το πλείστον» στην κατάσχεση εγκαταλελειμμένων εκτάσεων, ακινήτων που ανήκουν σε «ιδιοκτήτες παραγκουπόλεων» και «εκτάσεων που κατέχονται για κερδοσκοπικούς σκοπούς και δεν έχουν τεθεί σε καλή χρήση».
Ωστόσο, ορισμένα αγροτικά συνδικάτα και κόμματα της αντιπολίτευσης φοβούνται ότι το ANC σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει το νομοσχέδιο για να κατάσχει γη που ανήκει σε λευκούς, σε μια λαϊκιστική κίνηση ενόψει των εκλογών του 2024.
«Όταν το νομοσχέδιο γίνει νόμος, τι θα εμποδίσει την κυβέρνηση να αποφασίσει ότι η κατάληψη της γης ενός λευκού αγρότη είναι προς το δημόσιο συμφέρον, και στη συνέχεια να την μοιράσει σε υποστηρικτές;», ρώτησε ο Βέσελς.
Το νομοσχέδιο ακολουθεί σχεδόν τρεις δεκαετίες αποτυχημένης εδαφικής μεταρρύθμισης του ANC.
Όταν το ANC αγόρασε γη από λευκούς αγρότες σε τιμές που σχετίζονται με την αγορά και την έδωσε σε μαύρους γεωργούς, οι περισσότερες επακόλουθες γεωργικές επιχειρήσεις απέτυχαν.
Σε πολλές περιπτώσεις όχι επειδή οι μαύροι αγρότες δεν είχαν την ικανότητα να καλλιεργήσουν, αλλά επειδή η κυβέρνηση δεν τήρησε τις υποσχέσεις της να στηρίξει τους αγρότες με επιδοτήσεις. Μεγάλο μέρος της γης βρίσκεται τώρα σε αγρανάπαυση.
Τα μαζικά κρατικά γεωργικά έργα έχουν επίσης υποστεί διαφθορά, ενώ δισεκατομμύρια δολάρια που προορίζονταν για την «αναβάθμιση των μαύρων αγροτών» εξακολουθούν να μην έχουν καταγραφεί.
Ο Ραμαφόζα δήλωσε στο κοινοβούλιο ότι είχαν γίνει «σοβαρά λάθη στη μεταρρύθμιση της γης», επιμένοντας ότι το νομοσχέδιο για τις απαλλοτριώσεις θα «διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος».
Η υπουργός δημοσίων έργων του, Πατρίσια ντε Λιλ, δήλωσε στην Epoch Times: «Η απαλλοτρίωση ακινήτων με μηδενική αποζημίωση δεν είναι μια ασημένια σφαίρα. Η απαλλοτρίωση είναι μόνο ένας μηχανισμός απόκτησης που σε κατάλληλες περιπτώσεις, για λόγους δημοσίου συμφέροντος, θα επιτρέψει τη μεταρρύθμιση της γης και την αποκατάσταση».
Η συνάδελφός της από το ANC στο κοινοβούλιο, Νολίθα Ντομπονγκουάνα, δήλωσε στην Epoch Times ότι το νομοσχέδιο είναι «πολύ προοδευτικό… Θα δώσει γη πίσω σε ανθρώπους που εκδιώχθηκαν από τη γη κατά τη διάρκεια του απαρτχάιντ. Θα επαναφέρει την αξιοπρέπεια στους ανθρώπους».
Αλλά η Σαμάνθα Γκράχαμ-Μαρ, βουλευτής του κύριου κόμματος της αντιπολίτευσης, της Δημοκρατικής Συμμαχίας, δήλωσε στην Epoch Times ότι το ANC «λέει ψέματα».
«Αυτό το νομοσχέδιο για τις απαλλοτριώσεις δεν θα χρησιμοποιηθεί για τη μεταρρύθμιση της γης. Είναι ένα εργαλείο για την τιμωρία των ιδιοκτητών ιδιωτικής περιουσίας. Το ANC θέλει να το χρησιμοποιήσει για να καλύψει τις δικές του αποτυχίες. Δεν ενδιαφέρεται να αποκαταστήσει τις αδικίες του παρελθόντος στον τομέα της γης. Το μόνο που το ενδιαφέρει είναι να συσσωρεύσει πλούτο για τον εαυτό του».
Το ακροαριστερό κόμμα, οι Economic Freedom Fighters (Μαχητές της Οικονομικής Ελευθερίας), επέκρινε το νομοσχέδιο ότι είναι «πολύ περιορισμένο» και «εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λευκών καπιταλιστών».
«Έτσι τώρα το ANC θέλει να δώσει μη παραγωγική γη στους μαύρους, με άλλα λόγια, τα αποφάγια που δεν θέλουν οι λευκοί. Για άλλη μια φορά με αυτό το νομοσχέδιο το ANC έδειξε ότι βρίσκεται στο πλευρό των λευκών γαιοκτημόνων και του λευκού κεφαλαίου», δήλωσε ο ηγέτης του κόμματος Τζούλιους Μάλεμα στην Epoch Times.
Μια από τις σημαντικότερες ειδικούς της Νότιας Αφρικής σε θέματα μεταρρύθμισης της γης, η καθηγήτρια Ρουθ Χολ του τμήματος αγροτικών σπουδών του Πανεπιστημίου του Δυτικού Ακρωτηρίου, δήλωσε στην Epoch Times ότι το τελευταίο νομοσχέδιο αντιπροσωπεύει μια «σημαντική υποχώρηση» εκ μέρους του ANC.
«Τα προηγούμενα προσχέδια του νομοσχεδίου ήταν πολύ πιο ανοιχτά όσον αφορά τη δυνατότητα του κράτους να αρπάζει γη χωρίς να αποζημιώνει τους ιδιοκτήτες. Οι μεταγενέστερες αναθεωρήσεις του νομοσχεδίου εξακολουθούν να αφήνουν αυτή την πόρτα ανοιχτή, αλλά μόνο μια χαραμάδα», δήλωσε η Χολ.
«Αυτή τη στιγμή είναι ασαφές πώς θα χρησιμοποιηθεί και πολιτικά το ANC έχει επιλέξει να μην πει πότε θέλει να πιέσει για μη αποζημίωση και πότε όχι».
«Και νομίζω ότι ένας από τους λόγους για τους οποίους κανείς δεν είναι τρομερά ενθουσιασμένος με αυτό το νομοσχέδιο, είτε από την αριστερά είτε από τη δεξιά, είναι ότι δεν επιλύει αυτό το ζήτημα».
Η Χολ δήλωσε ότι το ANC ήταν πολύ προσεκτικό ώστε να μην υπαινίσσεται την απαλλοτρίωση αγροτικών εκτάσεων στο αναθεωρημένο νομοσχέδιο.
«Νομίζω ότι υπάρχει μια σκόπιμη παρερμηνεία, ιδίως από τους υποστηρικτές της Δημοκρατικής Συμμαχίας, για να πούμε ότι τη δεκαετία του 1990 υπήρχε μια συμφωνία ότι θα καταβάλλονταν πάντα αποζημίωση για τη γη, και αυτό δεν ισχύει».
«Το σύνταγμα δεν είπε ποτέ ότι πρέπει να υπάρχει πάντα αποζημίωση και δεν είπε ποτέ ότι πρέπει να είναι σε τιμή αγοράς».
Η Χολ δήλωσε ότι η κυβέρνηση έχει πράγματι κατασχέσει πολλές εκτάσεις γης με την πάροδο των ετών.
«Αν εξετάσουμε το είδος της πολιτικής γης και των συγκρούσεων στη χώρα, βλέπουμε ότι πολλά από αυτά σχετίζονται στην πραγματικότητα με καταστάσεις όπου οι άνθρωποι της υπαίθρου απαλλοτριώνονται».
«Πρόκειται για μαύρες κοινότητες που όντως απαλλοτριώνονται από το κράτος χωρίς αποζημίωση, αλλά δεν έχουν δικαιώματα ιδιωτικής ιδιοκτησίας- έχουν εθιμικά δικαιώματα και άτυπα δικαιώματα».
Έτσι, είπε η Χολ, η κυβέρνηση είχε πάντα τη δυνατότητα να παίρνει ιδιωτική γη χωρίς να αποζημιώνει τους νόμιμους ιδιοκτήτες, αλλά δεν την έχει χρησιμοποιήσει.
«Το ερώτημα τώρα είναι, θα υπάρξει κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον που το ANC θα αποφασίσει ότι είναι προς το πολιτικό του συμφέρον να καταλάβει μια φάρμα που ανήκει σε λευκούς».
Ο Βέσελς λέει ότι η πιθανότητα αυτή είναι μεγάλη.
«Το ANC πανικοβάλλεται- γνωρίζει ότι βρίσκεται σε πορεία απώλειας των εκλογών το 2024. Ακόμα και οι ίδιοι οι ηγέτες του το λένε, δημόσια».
«Τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία στο ANC ασκούν μεγάλη πίεση στον Ραμαφόζα να προσφέρει κάτι χειροπιαστό στις μάζες το 2023, κάτι που θα τις γείρει πίσω στην αγκαλιά του κόμματος».
Οι λοιμώξεις από στρεπτόκοκκο ομάδας Α (Group A streptococcus-GAS) εξαπλώνονται στην Ευρώπη πρόσφατα, με το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, την Ιρλανδία, την Ολλανδία και τη Σουηδία να αναφέρουν σημαντική αύξηση των κρουσμάτων σε παιδιά ηλικίας κάτω των 10 ετών από τον Σεπτέμβριο. Παιδιατρικά νοσοκομεία στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επίσης αναφέρει αύξηση των εν λόγω κρουσμάτων σε σχέση με τα προηγούμενα έτη.
Στις 12 Δεκεμβρίου, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) και το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων (European Centre for Disease Prevention and Control-ECDC) εξέδωσαν από κοινού προειδοποίηση σχετικά με τις αναδυόμενες τάσεις όσον αφορά τη νόσο.
Οι λοιμώξεις από GAS ή Strep A μπορεί να προκαλέσουν πονόλαιμο, πονοκέφαλο, πυρετό και άλλες ήπιες ασθένειες, ενώ μπορούν επίσης να μετατραπούν σε σοβαρή διεισδυτική λοίμωξη(invasive GAS-iGAS), όπως οστρακιά, νεκρωτική απονευρωσίτιδα και σύνδρομο τοξικού σοκ από στρεπτόκοκκο.
Η ανάλυση του ΠΟΥ και του ECDC υπέδειξε ότι η αύξηση των κρουσμάτων iGAS σε παιδιά μπορεί να σχετίζεται με την πρόσφατη αύξηση της μετάδοσης των ιών του αναπνευστικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένης της εποχικής γρίπης και του αναπνευστικού συγκυτιακού ιού (respiratory syncytial virus-RSV).
Στις 12 Δεκεμβρίου, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) και το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων (ECDC) εξέδωσαν από κοινού προειδοποίηση σχετικά με τις αναδυόμενες τάσεις όσον αφορά τη νόσο.
Οι λοιμώξεις από GAS ή Strep A μπορεί να προκαλέσουν πονόλαιμο, πονοκέφαλο, πυρετό και άλλες ήπιες ασθένειες, ενώ μπορούν επίσης να μετατραπούν σε σοβαρή διεισδυτική λοίμωξη από GAS (iGAS), όπως οστρακιά, νεκρωτική απονευρωσίτιδα και σύνδρομο τοξικού σοκ από στρεπτόκοκκο.
Η ανάλυση του ΠΟΥ και του ECDC υπέδειξε ότι η αύξηση των κρουσμάτων iGAS σε παιδιά μπορεί να σχετίζεται με την πρόσφατη αύξηση της μετάδοσης των ιών του αναπνευστικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένης της εποχικής γρίπης και του αναπνευστικού συγκυτιακού ιού (RSV).
«[Η] μόλυνση των ιών με στρεπτόκοκκο ομάδας Α μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο διεισδυτικής νόσου (iGAS)», αναφέρεται.
Η έξαρση των κρουσμάτων στη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι πολλαπλάσια από ό,τι πριν από το ξέσπασμα του COVID-19. Τουλάχιστον 16 παιδιά έχουν πεθάνει από λοιμώξεις iGAS στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αυξητική τάση έχει επίσης αναφερθεί στην Ιρλανδία, την Ολλανδία, την Ισπανία και τη Σουηδία, ανέφερε η Daily Mail στις 13 Δεκεμβρίου.
Οι υγειονομικές αρχές του Χονγκ Κονγκ δήλωσαν επίσης στις 18 Δεκεμβρίου ότι τα κρούσματα οστρακιάς αυξάνονται στην ασιατική πόλη τις τελευταίες εβδομάδες.
Την περασμένη εβδομάδα, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ δήλωσαν ότι ανησυχούν για πιθανή έξαρση των λοιμώξεων από iGAS στα παιδιά στη χώρα.
Παιδιατρικά νοσοκομεία στην Αριζόνα, το Κολοράντο, το Τέξας και την Ουάσινγκτον δήλωσαν στο NBC News ότι αυτό το τρίμηνο διαπιστώθηκε ένας αριθμός μολύνσεων iGAS πάνω από τον μέσο όρο σε σύγκριση με τα προηγούμενα έτη.
Εν τω μεταξύ, δύο παιδιά προσχολικής ηλικίας στο Κολοράντο πέθαναν από λοιμώξεις iGAS, σύμφωνα με το CPR News 14.
Ο Δρ Τζέιμς Βερσάλοβιτς (Dr. James Versalovic), επικεφαλής παθολόγος στο παιδιατρικό νοσοκομείο του Τέξας στο Χιούστον, το μεγαλύτερο παιδιατρικό νοσοκομείο των Ηνωμένων Πολιτειών, δήλωσε ότι οι πιθανές λοιμώξεις από iGAS έχουν υπερτετραπλασιαστεί τους τελευταίους δύο μήνες σε σύγκριση με την ίδια περίοδο πέρυσι.
Το παιδιατρικό νοσοκομείο του Τέξας κατέγραψε περίπου 60 κρούσματα τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο, είπε.
Σύμφωνα με το CDC, εκατομμύρια μη επεμβατικές λοιμώξεις GAS καταγράφονται στις Ηνωμένες Πολιτείες κάθε χρόνο, αλλά το iGAS είναι σπάνιο, με περίπου 14.000 έως 25.000 περιπτώσεις ετησίως. Ο αριθμός των θανάτων από λοιμώξεις iGAS κυμαίνεται από 1.500 έως 2.300 ετησίως.
Η λοίμωξη iGAS προκαλεί οστρακιά
(Shutterstock)
Όσον αφορά τα κρούσματα οστρακιάς που προκαλούνται από το iGAS στο Ηνωμένο Βασίλειο, σε άρθρο που δημοσιεύθηκε από το βρετανικό National World στις 14 Δεκεμβρίου αναφέρεται ότι η επιδημία του iGAS σε 12 περιοχές της Αγγλίας και της Ουαλίας έχει οδηγήσει σε συνεχή έξαρση των κρουσμάτων οστρακιάς.
Το δημοσίευμα, επικαλούμενο επίσημα στοιχεία, ανέφερε ότι την περασμένη εβδομάδα αναφέρθηκαν στις υγειονομικές αρχές 1.702 κρούσματα της εξαιρετικά μεταδοτικής λοίμωξης – μια αύξηση κατά 26% σε σχέση με την προηγούμενη εβδομάδα.
Σε μια ενημέρωση της 15ης Δεκεμβρίου στον ιστότοπο της βρετανικής κυβέρνησης σχετικά με την οστρακιά και το iGAS, ο Κόλιν Μπράουν (Colin Brown), αναπληρωτής διευθυντής της βρετανικής υπηρεσίας υγειονομικής ασφάλειας, δήλωσε ότι η οστρακιά και η στρεπτοκοκκική λαρυγγίτιδα είναι κοινές παιδικές ασθένειες που μπορούν να αντιμετωπιστούν με αντιβιοτικά. Είπε στους ανήσυχους γονείς ότι είναι ασυνήθιστο τα βακτήρια να εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος και να προκαλούν το πιο σοβαρό iGAS.
«Θέλω να τονίσω ότι ενώ βλέπουμε αύξηση των κρουσμάτων σε παιδιά, αυτό παραμένει πολύ ασυνήθιστο», είπε. «Κυκλοφορούν πολλά χειμερινά μικρόβια που μπορεί να κάνουν το παιδί σας να αισθάνεται αδιαθεσία, τα οποία ως επί το πλείστον δεν αποτελούν λόγο ανησυχίας».
«Φροντίστε να μιλήσετε σε έναν επαγγελματία υγείας εάν το παιδί σας χειροτερεύει μετά από μια κρίση οστρακιάς, πονόλαιμο ή λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος – προσέξτε για σημάδια όπως πυρετός που δεν πέφτει, αφυδάτωση, υπερβολική κούραση, έντονοι μυϊκοί πόνοι, δυσκολία στην αναπνοή ή πολύ γρήγορη αναπνοή».
Η οστρακιά εμφανίζεται σε παιδιά ηλικίας 5-15 ετών και τα κύρια συμπτώματά της είναι ο πυρετός, ο πονόλαιμος, μια λευκή επίστρωση στην άκρη μιας κόκκινης, πρησμένης γλώσσας με μικρά εξογκώματα (αναφέρεται ως γλώσσα φράουλα), δερματικά εξανθήματα εντός 12 έως 48 ωρών από τη μόλυνση και δευτερεύοντα συμπτώματα τοξικότητας, όπως πονοκέφαλος, ναυτία, έμετος, κοιλιακό άλγος, απώλεια όρεξης και άλλα ενοχλήματα.
Κάθε χώρα όπου γιορτάζονται τα Χριστούγεννα έχει αναπτύξει τις δικές της γλυκές παραδόσεις για την περίσταση! Εμείς φτιάχνουμε μελομακάρονα, κουραμπιέδες και δίπλες, οι Άγγλοι τη χριστουγεννιάτικη πουτίγκα, οι Ιταλοί το πανετόνε, οι Γερμανοί το στόλεν. Και υπάρχουν και συνταγές τόσο διαδεδομένες που είναι δύσκολο να βρούμε με ακρίβεια την καταγωγή τους: τα μπισκοτάκια των Χριστουγέννων, τα μπισκοτένια ανθρωπάκια από τζίντζερ, τα σπιτάκια από μελόψωμο, ο χριστουγεννιάτικος κορμός και άλλες πολλές…1
Τι είναι ο κορμός;
Ο κορμός είναι ένα μακρόστενο γλυκό από τυλιγμένο μαλακό παντεσπάνι γεμισμένο με κρέμα και σκεπασμένο με γλάσο βουτυρόκρεμας, έτσι ώστε να θυμίζει κούτσουρο. Μπορείτε να τον διακοσμήσετε με μαρέγκα, αμύγδαλο κλπ.
Γιατί φτιάχνουμε κορμούς τα Χριστούγεννα;
Η σύνδεση του συγκεκριμένου γλυκού με τα Χριστούγεννα ανάγεται στην προμεσαιωνική περίοδο της ευρωπαϊκής ιστορίας, όταν στα σπίτια έκαιγαν πραγματικά κούτσουρα διακοσμημένα με γκι, κουκουνάρια ή κισσό κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο (21 Δεκεμβρίου), για να αποχαιρετήσουν το έτος που φεύγει και να καλωσορίσουν την άνοιξη που έρχεται. Οι εναπομένουσες στάχτες φυλάσσονταν για φαρμακευτικούς σκοπούς και για να διώχνουν το κακό. Με το πέρασμα των αιώνων όμως, οι εστίες μίκρυναν και έγιναν πιο κατάλληλες για να ψήνουν γλυκά παρά για να καίνε μεγάλα κούτσουρα!
Το πέρασμα από το κάψιμο των κούτσουρων στο ψήσιμο των γλυκών τοποθετείται κατά προσέγγιση στις αρχές του 17ου αιώνα, αλλά η ευρύτερη εξάπλωσή του άρχισε τον 19ο αιώνα, όταν οι Παριζιάνοι ζαχαροπλάστες εμπλούτισαν τη διακόσμηση των κορμών (bûches de Noël) χαρίζοντάς τους μια πιο εντυπωσιακή εμφάνιση.
Πώς να φτιάξετε έναν χριστουγεννιάτικο κορμό
Αν είναι η πρώτη φορά που πειραματίζεστε με αυτό το γλυκό, θα ανακαλύψετε ότι η διαδικασία παρασκευής του είναι απλή και διασκεδαστική. Αποτελείται από 2 βήματα: Πρώτον, ψήνουμε ένα παντεσπάνι σε ένα ορθογώνιο ρηχό ταψί 25 x 38 εκ. ή 33 x 45 εκ. και δεύτερον, φτιάχνουμε τη βουτυρόκρεμα.
Η πρόκληση έγκειται στο να τυλίξετε το παντεσπάνι με το γλάσο βουτυρόκρεμας χωρίς να σπάσουν. Ευτυχώς, τα επιμέρους μικρά σπασίματα μπορούν να καλυφθούν με επιπλέον γλάσο βουτυρόκρεμας. Αν δεν διαλυθεί ολοκληρωτικά το γλυκό, τα πράγματα σώζονται!
Στην παρακάτω συνταγή, υπάρχουν μερικές αποκλίσεις από την παράδοση: το παντεσπάνι είναι σοκολατένιο, το γλάσο βουτυρόκρεμας έχει γεύση βανίλιας και στολίζουμε τον κορμό με νιφάδες λευκής σοκολάτας. Είναι μια από τις πολλές παραλλαγές που έχουν προκύψει με τα χρόνια, από τους ποικίλους συνδυασμούς γεύσεων και τρόπων διακόσμησης. Η δημιουργικότητα αποτελεί ένα ευχάριστο μέρος της διαδικασίας.
Ίσως η κατασκευή σάς δυσκολέψει, οι καλεσμένοι σας όμως σίγουρα θα εντυπωσιαστούν! Είναι μια παλιά παραδοσιακή ευρωπαϊκή συνταγή την οποία μπορείτε να υιοθετήσετε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα παραλείψετε να φτιάξετε και τα πατροπαράδοτα μελομακάρονα και κουραμπιέδες!
Συνταγή για χριστουγεννιάτικο κορμό
Υλικά
Για το παντεσπάνι:
βούτυρο για το ταψί
½ φλυτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις και λίγο για πασπάλισμα
¼ φλυτζανιού κακάο
1 κουταλάκι του γλυκού (κ. γλ.) μπέικιν πάουντερ
4 μεγάλα αυγά
3 κρόκοι μεγάλων αυγών
½ φλυτζάνι συν 2 κουταλιές της σούπας (κ.σ.) κρυσταλλική ζάχαρη
1 κ. γλ. εκχύλισμα βανίλιας
μια πρέζα αλάτι
3 ασπράδια μεγάλων αυγών (χωρίς καθόλου κρόκο!)
Για το σιρόπι:
½ φλυτζάνι νερό
½ φλυτζάνι κρυσταλλική ζάχαρη
¼ φλυτζανιού λικέρ (Αμαρέτο, Γκραν μαρνιέ, μαύρο ρούμι ή κονιάκ) ή συμπυκνωμένο χυμό πορτοκαλιού
Για τη βουτυρόκρεμα:
1 ½ φλυτζάνι πολύ μαλακό βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
1 ½ φλυτζάνι κρυσταλλική ζάχαρη
μια πρέζα αλάτι
1 φλυτζάνι γάλα εβαπορέ σε θερμοκρασία δωματίου
2 κ. σ. εκχύλισμα βανίλιας
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 210o C.
Στρώνουμε ένα ρηχό ταψάκι 25 x 38 εκ. με λαδόκολλα.
Βουτυρώνουμε τη λαδόκολλα και πασπαλίζουμε με αλεύρι. Αφαιρούμε το περισσευούμενο αλεύρι.
Κοσκινίζουμε μαζί το αλεύρι, το κακάο και το μπέικιν πάουντερ. Τα βάζουμε στην άκρη.
Χτυπάμε στο μίξερ τα αυγά και τους κρόκους μέχρι να ανακατευτούν καλά.
Προσθέτουμε ½ φλυτζάνι από τη ζάχαρη και χτυπάμε τουλάχιστον 12’, μέχρι το μείγμα να γίνει πολύ ανάλαφρο και αφρώδες.
Προσθέτουμε το εκχύλισμα βανίλιας και το αλάτι. Σταματάμε να χτυπάμε.
Με μια λαστιχένια σπάτουλα προσθέτουμε το 1/3 του μείγματος από αλεύρι και κακάο και ανακατεύουμε πολύ προσεκτικά με τα χτυπημένα υλικά. Αφού ανακατευτούν όλα μαζί καλά, προσθέτουμε και το υπόλοιπο αλεύρι-κακάο και ανακατεύουμε με τον ίδιο τρόπο.
Σε ένα καθαρό μπωλ, χτυπάμε τα ασπράδια των αυγών με τις δυο κουταλιές σούπας ζάχαρη.
Με τη λαστιχένια σπάτουλα τα προσθέτουμε και αυτά στο μείγμα.
Με μια μεταλλική σπάτουλα για κέικ απλώνουμε το μείγμα στο ταψί και το βάζουμε στον φούρνο για 10-11’.
Το παντεσπάνι είναι έτοιμο όταν έχει μαζευτεί λίγο στις άκρες και επανέρχεται στη θέση του όταν το πιέζουμε ελαφρά με το δάχτυλο.
Αναποδογυρίζουμε το ταψί με το παντεσπάνι σε λαδόκολλα ή καθαρή πετσέτα. Δεν αφαιρούμε ακόμα το ταψί.
Για το σιρόπι:
Βάζουμε το νερό και τη ζάχαρη σε ένα κατσαρολάκι μέχρι να βράσουν. Ανακατεύουμε μέχρι η ζάχαρη να διαλυθεί πλήρως.
Ρίχνουμε το ζαχαρόνερο σε ένα κρύο μπωλ και το τοποθετούμε στην κατάψυξη μέχρι να κρυώσει.
Προσθέτουμε το λικέρ/χυμό πορτοκαλιού και αφήνουμε στην άκρη.
Για τη βουτυρόκρεμα:
Βάζουμε το βούτυρο και τη ζάχαρη σε κάδο σταθερού μίξερ και τα χτυπάμε με το φτερό τουλάχιστον 3’, μέχρι να γίνει το μείγμα αφράτο.
Προσθέτουμε το αλάτι και το γάλα σταδιακά, ανά 2-3 κουταλιές, ανακατεύοντας τουλάχιστον 1’ πριν ρίξουμε την επόμενη κουταλιά.
Προσθέτουμε το εκχύλισμα βανίλιας.
Αν θέλουμε πιο ελαφριά βουτυρόκρεμα, προσθέτουμε ¼ φλυτζανιού γάλα εβαπορέ.
Προσοχή! Αν το βούτυρο και το γάλα δεν είναι σε θερμοκρασία δωματίου ενδέχεται η βουτυρόκρεμα να κόψει. Αν συμβεί αυτό, μπορούμε να θερμάνουμε λίγο το μείγμα είτε βυθίζοντας το μπωλ σε χλιαρό νερό για λίγα δευτερόλεπτα ανακατεύοντας καλά (μπεν μαρί) είτε ζεσταίνοντας τα τοιχώματα του μπωλ με σεσουάρ, ενώ συνεχίζουμε το ανακάτεμα.
Τύλιγμα του κορμού:
Ξεκαπακώνουμε το παντεσπάνι και αφαιρούμε τη λαδόκολλα.
Απλώνουμε ομοιόμορφα το σιρόπι πάνω στο παντεσπάνι και μετά απλώνουμε τα 2/3 της βουτυρόκρεμας.
Αρχίζουμε να τυλίγουμε το παντεσπάνι με τη βουτυρόκρεμα, ξεκινώντας από τη στενή πλευρά.
Μεταφέρουμε τον κορμό σε δίσκο και τον βάζουμε στο ψυγείο χωρίς να τον σκεπάσουμε.
Για τις σοκολατένιες νιφάδες:
Βάζουμε ένα κομμάτι λαδόκολλα στην κατάψυξη.
Κόβουμε τη σοκολάτα σε κομματάκια που τα θερμαίνουμε στο φούρνο μικροκυμάτων (ή σε μπεν μαρί).
Τα αφήνουμε μέχρι να λιώσουν. Βγάζουμε τη λαδόκολλα από το ψυγείο και χύνουμε γρήγορα πάνω της τη λιωμένη σοκολάτα, φροντίζοντας να απλωθεί σε πολύ λεπτό στρώμα. Ξαναβάζουμε τη λαδόκολλα στην κατάψυξη για τουλάχιστον 1 ώρα.
Με μια μεταλλική σπάτουλα, σηκώνουμε το σοκολατένιο φύλλο σε κομμάτια και τους δίνουμε καμπύλο σχήμα.
Για τη γαρνιτούρα:
Βάζουμε όλα τα υλικά εκτός από τα καρύδια σε ένα κατσαρολάκι και τα αφήνουμε να βράσουν για 5’, ανακατεύοντας συνεχώς και προσέχοντας να μην ξεχειλίσουν από το κατσαρολάκι.
Τα βγάζουμε από τη φωτιά, προσθέτουμε τα καρύδια και τα αφήνουμε να κρυώσουν.
Διακόσμηση:
Όταν κρυώσει η γαρνιτούρα κι έχουν ετοιμαστεί όλες οι σοκολατένιες νιφάδες, βγάζουμε τον κορμό από το ψυγείο.
Απλώνουμε το υπόλοιπο γλάσο βουτυρόκρεμας και διακοσμούμε με τις σοκολατένιες νιφάδες. Τέλος ρίχνουμε με ένα κουτάλι τη γαρνιτούρα με τα καρύδια και σερβίρουμε.
Το γλυκό διατηρείται στο ψυγείο, αλλά καλό είναι να σερβίρεται σε θερμοκρασία δωματίου, γι’ αυτό το βγάζουμε τουλάχιστον 2 ώρες πριν από το σερβίρισμα.
Μια νέα μελέτη που μετρά την επιρροή της Κίνας σε όλο τον κόσμο κατέταξε το Πακιστάν ως τη χώρα που βρίσκεται περισσότερο υπό την επιρροή του κομμουνιστικού καθεστώτος.
Δύο χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, η Καμπότζη και η Σιγκαπούρη, κατατάχθηκαν αντίστοιχα στη δεύτερη και τρίτη θέση, ακολουθούμενες από την Ταϊλάνδη στην τέταρτη θέση, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων China Index που δημοσιεύθηκε στις 8 Δεκεμβρίου.
Η China Index, μια πρωτοβουλία του Doublethink Lab, ενός ερευνητικού οργανισμού με έδρα την Ταϊβάν, μέτρησε την επιρροή του Πεκίνου σε 82 χώρες παγκοσμίως.
Μεταξύ των χωρών της Κεντρικής Ασίας, το Κιργιστάν και το Τατζικιστάν, οι δύο χώρες που μοιράζονται σύνορα με την κινεζική περιοχή Σιντζιάνγκ, είναι οι πιο εκτεθειμένες στην Κίνα. Βρίσκονται στην όγδοη και ένατη θέση του δείκτη, αντίστοιχα.
Η Αυστραλία, ένα έθνος που βρισκόταν εν μέσω εμπορικού πολέμου με την Κίνα, τοποθετείται στη δωδέκατη θέση του καταλόγου.
Όσον αφορά τις ευρωπαϊκές χώρες, η Γερμανία βρίσκεται στην υψηλότερη θέση, στη θέση 19, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες ηγούνται της Βόρειας Αμερικής, στην 21η θέση.
Μέθοδος αξιολόγησης της επιρροής
Η μελέτη εξέτασε τους δεσμούς των χωρών με το Πεκίνο με βάση εννέα κατηγορίες, όπως η τριτοβάθμια εκπαίδευση, η εσωτερική πολιτική, οι οικονομικοί δεσμοί, η εξωτερική πολιτική, η στρατιωτική συνεργασία, η τεχνολογία και οι πολιτιστικοί δεσμοί.
Σύμφωνα με τον Min Hsuan-Wu, συνιδρυτή και διευθύνοντα σύμβουλο της Doublethink Labs, η μελέτη αποσκοπεί κυρίως στην «ευαισθητοποίηση όλου του κόσμου σχετικά με τις διάφορες πτυχές της κινεζικής επιρροής και το πώς μπορεί να μοιάζει στην πραγματικότητα».
Ο Wu τόνισε ότι η μέθοδος θα βοηθήσει στην κατανόηση των μεθόδων επιρροής του καθεστώτος, ιδίως στους τομείς του εμπορίου και της οικονομίας.
«Έχουμε ρίξει μια πολύ ευρύτερη και διαφοροποιημένη ματιά στο τι μπορεί να είναι η επιρροή, η οποία μπορεί να μας πει περισσότερα για το τι πραγματικά κάνει το Πεκίνο και τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους μπορεί να ασκήσει πίεση», δήλωσε ο Wu στο Radio Free Europe.
Κατά τη γνώμη του Wu, δεν υπήρχε κοινή μέθοδος με την οποία το κινεζικό καθεστώς οικοδομεί την επιρροή του στα έθνη.
«Δεν υπάρχει ένα ξεκάθαρο μοτίβο για το πώς η Κίνα επηρεάζει μια χώρα, αλλά από τα στοιχεία που συγκεντρώσαμε, η οικονομία δεν είναι το καθοριστικό», πρόσθεσε. «Μπορεί να είσαι οικονομικά ανεξάρτητος αλλά να είσαι δεμένος με άλλους τρόπους, όπως με τον στρατό ή με μια μεγάλη κινεζική διασπορά που μπορεί να έχει μεγαλύτερη επιρροή».
Σε παγκόσμιο επίπεδο, η επιρροή της Κίνας εκτιμάται ότι είναι πιο εμφανής στους τομείς της τεχνολογίας, της εξωτερικής πολιτικής και της εσωτερικής πολιτικής και πιο αδύναμη στους τομείς του στρατού και της κοινωνίας, σύμφωνα με τη μελέτη.
Σύμφωνα με τον Wu, δεν υπάρχει επίσης σαφές «εγχειρίδιο» για την κινεζική επιρροή και ότι μπορεί να είναι δύσκολο να προσδιοριστεί ακριβώς πώς μια χώρα επηρεάζεται περισσότερο από μια άλλη. Πρόσθεσε ότι τα νέα δεδομένα καταδεικνύουν ότι οι κινεζικές αρχές συχνά επικεντρώνονται σε λίγες χώρες με λιγότερα μέτρα εισόδου πριν επεκταθούν σε άλλες χώρες ανάλογα με τις ευκαιρίες που προκύπτουν.
Εν τω μεταξύ, ο Puma Shen, πρόεδρος του Doublethink Lab, δήλωσε στο VOA ότι αυτή η έρευνα αποκαλύπτει στον κόσμο τον τρόπο με τον οποίο η Κίνα προσεγγίζει αυτές τις χώρες.
«Συγκρίνοντας όλες αυτές τις κατατάξεις και συγκρίνοντας όλες τις διαφορετικές στρατηγικές, όλες αυτές οι χώρες θα μπορούσαν να μάθουν [για] η μία την άλλη, όπως για παράδειγμα πώς να αντιμετωπίσουν τις κινεζικές επιχειρήσεις επιρροής», δήλωσε.
Η ομάδα σκοπεύει επίσης να επεκτείνει το πεδίο μελέτης της στο μέλλον, ιδίως στην Αφρική, η οποία πρόσφατα είδε μια αύξηση της κινεζικής επιρροής, και στη Ρωσία, η οποία τον Φεβρουάριο ανακοίνωσε μια συνεργασία «χωρίς όρια» με το Πεκίνο.
Σχέσεις Πακιστάν-Κίνας
Για τους παρατηρητές, δεν αποτέλεσε έκπληξη το γεγονός ότι το Πακιστάν βρίσκεται στην κορυφή του καταλόγου των εθνών που επηρεάζονται περισσότερο από το κινεζικό καθεστώς.
Η έκθεση διαπίστωσε ότι η τεχνολογία, η εξωτερική πολιτική και ο στρατός είναι οι τρεις τομείς στους οποίους η Κίνα έχει τη μεγαλύτερη επιρροή στο Πακιστάν.
Οι δύο γειτονικές χώρες εγκαινίασαν τον Οικονομικό Διάδρομο Κίνας-Πακιστάν (CPEC) το 2015 ως μέρος μιας ευρύτερης πρωτοβουλίας της Κίνας «Belt and Road».
Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής, η Κίνα άρχισε να επενδύει στο Πακιστάν κατασκευάζοντας δρόμους, σιδηροδρόμους, δίκτυα τηλεπικοινωνιών και αναπτύσσοντας όπλα.
Τον Μάιο του 2017, το Πακιστάν και η Κίνα υπέγραψαν συμφωνία ύψους 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων, η οποία περιελάμβανε την πλήρη χρηματοδότηση του φράγματος Diamer Basha και τεσσάρων άλλων φραγμάτων του Ινδού ποταμού. Στο πλαίσιο του CPEC, προωθήθηκε η κατασκευή δρόμων που συνδέουν το Σιντζιάνγκ στη δυτική Κίνα και τη πόλη Γκουαντάρ του Πακιστάν. Τον Δεκέμβριο του 2017, το Πακιστάν συμφώνησε επίσης να επιταχύνει την κατασκευή εννέα βιομηχανικών πάρκων στο πλαίσιο του CPEC.
Τον Ιανουάριο του 2018, η κεντρική τράπεζα του Πακιστάν επέτρεψε τη χρήση του κινεζικού γιουάν για διμερείς εμπορικές και επενδυτικές δραστηριότητες, αντικαθιστώντας το δολάριο για συναλλαγές σε έργα CPEC.
Αυτές οι εκτεταμένες διμερείς σχέσεις με το κομμουνιστικό καθεστώς έχουν ωθήσει το Πακιστάν σε παγίδα χρέους, σύμφωνα με ορισμένους παρατηρητές. Τον Ιούλιο του 2018, η Κρατική Τράπεζα του Πακιστάν δανείστηκε 2 δισεκατομμύρια δολάρια από την Κίνα. Τα κινεζικά δάνεια προς το Πακιστάν ανήλθαν σε 6,5 δισεκατομμύρια δολάρια κατά το οικονομικό έτος 2018.
Μέχρι σήμερα, το Πακιστάν έχει εξωτερικό χρέος άνω των 130 δισεκατομμυρίων δολαρίων, εκ των οποίων τα 30 δισεκατομμύρια δολάρια οφείλονται στην Κίνα.
Η στρατιωτική και στρατηγική σχέση Κίνας-Πακιστάν συνέχισε να βαθαίνει με την πάροδο του χρόνου.
Τον Φεβρουάριο του 2018, η πολεμική αεροπορία του Πακιστάν εγκαινίασε μια νέα μοίρα μαχητικών αεροσκαφών JF-17 (ένα μαχητικό αεροσκάφος που αναπτύχθηκε από κοινού από το Πακιστάν και την Κίνα) στην Κουέτα, στην επαρχία Μπαλουχιστάν.
Τον Ιούνιο του 2018, το Ναυτικό του Πακιστάν επιβεβαίωσε τη σύμβαση για την απόκτηση δύο φρεγατών τύπου 054A από την Κίνα.
Μια ακόμη ένδειξη της διευρυνόμενης σχέσης των δύο στρατών είναι η αύξηση των στρατιωτικών ασκήσεων Κίνας-Πακιστάν.
Τον Ιούλιο, οι δύο χώρες διεξήγαγαν κοινή ναυτική άσκηση στα ανοικτά της Σαγκάης, με τη συμμετοχή ενός πολεμικού πλοίου κινεζικής κατασκευής από το Πακιστάν.
Πολλοί Πακιστανοί μπορεί να εκπλαγούν βλέποντας τη χώρα τους να κατατάσσεται τόσο ψηλά, σύμφωνα με τον βετεράνο δημοσιογράφο Shahzeb Jillani, ο οποίος βοήθησε στη σύνταξη της έρευνας για το Πακιστάν για τη βάση δεδομένων. Ωστόσο, ο Jillani ελπίζει ότι τα αποτελέσματα θα προκαλέσουν περισσότερη συζήτηση και προβληματισμό σχετικά με τους αυξανόμενους δεσμούς του Ισλαμαμπάντ με το Πεκίνο.
«Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι αυτό θα ενθαρρύνει τους Πακιστανούς να συζητήσουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της σχέσης και τι θα μπορούσε να σημαίνει για το μέλλον», δήλωσε, σύμφωνα με το Radio Free Europe.
Νέα έγγραφα αποκαλύπτουν πώς η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών χρησιμοποίησε μια μυστική διαδικτυακή πύλη του Twitter για να λογοκρίνει το περιεχόμενο του COVID-19 που ερχόταν σε αντίθεση με την κυβερνητική αφήγηση.
Στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης έρευνας για τις πρακτικές λογοκρισίας του Twitter, η America First Legal απέκτησε μια τέταρτη σειρά εγγράφων (pdf) που αποκαλύπτουν μια μυστική διαδικτυακή πύλη του Twitter την οποία χρησιμοποίησε η κυβέρνηση Μπάιντεν για να λογοκρίνει αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με το COVID-19 που δεν συμφωνούσαν με την εγκεκριμένη αφήγησή της.
Τα έγγραφα αποκαλύπτουν πώς τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) συντονίστηκαν με εταιρείες όπως η Mafindo για να λογοκρίνουν ό,τι η διοίκηση Μπάιντεν θεωρούσε ως «παραπληροφόρηση». Η Mafindo-μια εταιρεία ελέγχου των γεγονότων με έδρα την Ινδονησία που συνεργάζεται με το Facebook- χρηματοδοτείται από την Google, η οποία είναι επίσης γνωστό ότι έχει λογοκρίνει αναζητήσεις για λέξεις-κλειδιά όπως coronavirus και COVID-19, καθώς και ότι έχει μπλοκάρει πληροφορίες σχετικά με ανεπιθύμητες ενέργειες και θανάτους που προκλήθηκαν από τα εμβόλια COVID-19.
Το Facebook ξεκίνησε το πρόγραμμα ελέγχου γεγονότων από τρίτους το 2016, συνεργαζόμενο με ελεγκτές γεγονότων από όλο τον κόσμο, οι οποίοι είναι πιστοποιημένοι από το Διεθνές Δίκτυο Ελέγχου Γεγονότων (IFCN) του Poynter, για να αξιολογούν και να εξετάζουν την ακρίβεια του περιεχομένου στην πλατφόρμα τους. Σύμφωνα με τον ιστότοπο του IFCN, πιστεύουν ότι «ο αμερόληπτος και διαφανής έλεγχος των γεγονότων μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό εργαλείο της δημοσιογραφικής υπευθυνότητας». Ωστόσο, μεταξύ του συμβουλευτικού τους συμβουλίου, οι εκπρόσωποι με έδρα τις ΗΠΑ φαίνεται να προέρχονται από πρακτορεία όπως η Washington Post και η PolitiFact, η οποία ανήκει στο Poynter.
Η διαδικτυακή πύλη του Twitter
Στις 10 Μαρτίου του 2021, ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από έναν υπάλληλο της Δημοσιονομικής Πολιτικής των ΗΠΑ στο Facebook προς αρκετούς υπαλλήλους του CDC μιλούσε για τον «εβδομαδιαίο συγχρονισμό του γίγαντα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με το CDC» και για το πώς το CDC «θα προσκαλούσε άλλες υπηρεσίες ανάλογα με τις ανάγκες».
Ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της 24ης Μαρτίου 2021 από τους ίδιους υπαλλήλους του Facebook προς υπαλλήλους του CDC ανέφερε ότι «αυτή είναι η τακτική συνάντηση του FB μου και θα ήθελαν να συζητήσουν 2 θέματα παραπληροφόρησης« και «παραπληροφόρηση που αφαιρέθηκε».
Ένα εγχειρίδιο κοινοτικών κανόνων του Facebook στις 19 Μαΐου 2021 αποκαλύπτει πώς η εταιρεία συνεργάζεται με τους νομοθέτες και το νομικό συμβούλιο, καθώς και με ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την ανάπτυξη πολιτικών γύρω από τους στόχους τους, όπως να «φέρουν 50 εκατομμύρια ανθρώπους ένα βήμα πιο κοντά στον εμβολιασμό», ενώ παράλληλα «καταπολεμούν την COVID-19 και την παραπληροφόρηση για τα εμβόλια» και «ξεπερνούν τις παγκόσμιες προκλήσεις στον εμβολιασμό». Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για να επιτευχθεί αυτό περιλάμβαναν την αφαίρεση «ψευδών πληροφοριών που έχουν καταρριφθεί από ειδικούς της δημόσιας υγείας» και την απόρριψη διαφημίσεων που παραβιάζουν τις πολιτικές τους, «συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αποθαρρύνουν τον εμβολιασμό». Μείωσαν επίσης τη διανομή «παραπλανητικών ισχυρισμών που αξιολογήθηκαν από ανεξάρτητους ελεγκτές γεγονότων».
Αφαίρεση περιεχομένου
Οι αναρτήσεις που θα διέγραφε το Facebook – τις οποίες το CDC ή οποιαδήποτε άλλη αρχή δημόσιας υγείας έκρινε ως «ψευδείς και πιθανόν να συμβάλλουν σε επικείμενη βία σωματικής βλάβης» – περιελάμβαναν:
Ισχυρισμοί ότι η COVID-19 δεν είναι πιο επικίνδυνη από την κοινή γρίπη ή το κρυολόγημα.
Ισχυρισμοί ότι η COVID-19 δεν μπορεί να μεταδοθεί σε ορισμένα κλίματα, καιρικές συνθήκες ή τοποθεσίες.
Ισχυρισμοί ότι για τον μέσο άνθρωπο, κάτι μπορεί να εγγυηθεί την πρόληψη από το να εμφανίσει COVID-19 ή μπορεί να εγγυηθεί την ανάρρωση από COVID-19 πριν από την έγκριση μιας τέτοιας θεραπείας ή πρόληψης.
Ισχυρισμοί ότι τα τεστ COVID-19 προκαλούν καρκίνο.
Ισχυρισμοί σχετικά με τη διαθεσιμότητα ή την ύπαρξη εμβολίων COVID-19.
Ισχυρισμοί σχετικά με την ασφάλεια ή τις σοβαρές παρενέργειες των εμβολίων COVID-19.
Ισχυρισμοί σχετικά με την αποτελεσματικότητα των εμβολίων COVID-19.
Ισχυρισμοί σχετικά με τον τρόπο ανάπτυξης του εμβολίου COVID-19 ή τα συστατικά του.
Ισχυρισμοί που αφορούν θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με τα εμβόλια COVID-19 ή τα προγράμματα εμβολίων.
Το περιεχόμενο που θεωρήθηκε ότι έχει «διαψευστεί» περιελάμβανε μεταξύ άλλων, ότι «τα εμβόλια προκαλούν την νόσο από την οποία υποτίθεται ότι προστατεύουν ή προκαλούν στο άτομο περισσότερες πιθανότητες να προσβληθεί από την εν λόγο νόσο», ότι «η φυσική ανοσία είναι ασφαλέστερη από την ανοσία που αποκτάται με το εμβόλιο» και ότι «τα εμβόλια δεν είναι αποτελεσματικά για την πρόληψη της ασθένειας από την οποία υποτίθεται ότι προστατεύουν».
Οι επαναλαμβανόμενοι παραβάτες θα αντιμετωπίσουν διάφορους περιορισμούς ακόμα και την αφαίρεση του λογαριασμού τους από τον ιστότοπο.
Αυτές οι τιμωρίες πραγματοποιήθηκαν παρά τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα εμβόλια δεν εμποδίζουν τη μετάδοση, ότι τα εμβόλια προκαλούν ανεπιθύμητες ενέργειες, ακόμη και θάνατο, και ότι περισσότεροι εμβολιασμένοι άνθρωποι πεθαίνουν τώρα από τους ανεμβολίαστους. Ακόμη και το CDC παραδέχθηκε τον Ιούνιο ότι οι εμβολιασμένοι άνθρωποι μπορεί να προσβληθούν ξανά από την ασθένεια.
Τέλος, το Facebook υπερηφανεύεται ότι έχει αφαιρέσει πάνω από 16 εκατομμύρια αναρτήσεις στο Facebook και το Instagram, συμπεριλαμβανομένων πάνω από 2 εκατομμύρια μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαΐου 2021.
Η πρώτη δημοσιοποίηση εγγράφων της AFL αποκάλυψε τη συμπαιγνία μεταξύ του CDC και των εταιρειών μέσων κοινωνικής δικτύωσης για τη λογοκρισία των πληροφοριών COVID-19 που δεν έχουν εγκριθεί από την κυβέρνηση. Η δεύτερη δέσμη αποκάλυψε τις συγκεκριμένες πληροφορίες που έστειλε το CDC στο Facebook και το Twitter, συμπεριλαμβανομένων των αναρτήσεων που ήθελαν να διαγραφούν, να λογοκριθούν ή να επισημανθούν. Η τρίτη έκδοση εγγράφων της AFL έδειξε πώς η καθοδήγηση του CDC για την απόκρυψη από τους μαθητές καθοδηγούνταν από πολιτικά υποκινούμενες δημοσκοπήσεις, που χρηματοδοτήθηκαν από το Ίδρυμα Kaiser Family Foundation, το οποίο υποστηρίζει σε μεγάλο βαθμό τους υποψήφιους και τις οργανώσεις των Δημοκρατικών.
Οι Epoch Times απευθύνθηκαν στο Facebook για σχόλια.
Στο λεξικό του Σάμιουελ Τζόνσον «Λεξικό της Αγγλικής Γλώσσας», που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1755, η λέξη ‘γυναίκα’ ορίζεται ως ‘το θηλυκό άτομο της ανθρώπινης φυλής’. (Παρόμοιος είναι και ο ορισμός του Επίτομου Λεξικού του Πάπυρου, 1973, του Μονοτονικού Λεξικού των εκδόσεων Αιγαίο, του Τριανταφυλλίδη κλπ, όπου η γυναίκα προσδιορίζεται α) σε αντιδιαστολή με το ανώριμο κορίτσι, β) σε αντιδιαστολή με τον άντρα και γ) σε σχέση με τον γάμο. | Σ.τ.Μ)
Μέχρι τον Οκτώβριο του 2022, ο ορισμός παρέμενε ως είχε στο Λεξικό του Κέιμπριτζ. Μέσα σε αυτά τα 267 χρόνια λίγα άλλαξαν σχετικά με αυτό το ζήτημα. Η επιστήμη επιβεβαίωσε αυτό που και τα δύο φύλα γνώριζαν από τον καιρό των πρωτόπλαστων: ότι ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες όχι μόνο υπάρχουν συγκεκριμένες και αναλλοίωτες ανατομικές διαφορές, που πηγάζουν από διαφορές στο γενετικό υλικό τους, αλλά και ότι ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τα πράγματα, που παρατηρούν, δρουν και σκέπτονται είναι επίσης διαφορετικός.
Ωστόσο, το Λεξικό του Κέιμπριτζ ορίζει τη ‘γυναίκα’ τώρα ως ‘ενήλικο άτομο που ζει και αυτοπροσδιορίζεται ως θηλυκό, αν και το φύλο του κατά τη γέννηση ίσως θεωρήθηκε διαφορετικό’. Αντίστοιχα, ο ορισμός του άντρα είναι ‘ενήλικο άτομο που ζει και αυτοπροσδιορίζεται ως αρσενικό, αν και το φύλο του κατά τη γέννηση ίσως θεωρήθηκε διαφορετικό’. Πώς χρησιμοποιείται η λέξη ‘γυναίκα’ σε μια πρόταση; Ένα από τα παραδείγματα του Κέιμπριτζ λέει: «Η Μαρία είναι μια γυναίκα που ορίστηκε ως αρσενικό κατά τη γέννησή της». Ποιος όρισε το φύλο της Μαρίας; Οι γονείς της; Ο Θεός; Η εξέλιξη; Τα χρωμοσώματά της; Ποια άλλα χαρακτηριστικά του ανθρώπου μπορούν, σύμφωνα με το σκεπτικό του Κέιμπριτζ, να προσδιορίζονται κατά βούληση; Οι λεξικογράφοι οφείλουν να είναι σαφείς και ακριβείς – κάτι που είναι αδύνατο σε αυτή την περίπτωση.
Όταν ρωτήθηκε για αυτή την αλλαγή, η Σόφι Γουάιτ, εκπρόσωπος του Cambridge University Press, είπε στη Washington Post ότι οι εκδότες είχαν «μελετήσει προσεκτικά τις χρήσεις του όρου ‘γυναίκα’ και κατέληξαν ότι όσοι μαθαίνουν Αγγλικά πρέπει να έχουν υπόψη τους αυτό τον ορισμό, προκειμένου να έχουν μια καλύτερη κατανόηση για το πώς χρησιμοποιείται η αγγλική γλώσσα». Μα αυτό είναι ταυτολογική αρλούμπα. Αν και για να είμαστε δίκαιοι απέναντί της, τα ‘wokeish’ 1 είναι μια σχετικά νέα γλώσσα.
Η Post, για παράδειγμα, υποστηρίζει ότι το Κέιμπριτζ άλλαξε τον ορισμό των λημμάτων ‘άντρας’ και ‘γυναίκα’ ακολουθώντας την τάση της εποχής, «για να συμπεριλάβει τα διεμφυλικά άτομα» (τα πλάγια γράμματα εκφράζουν την προσωπική μου δυσπιστία). Μα ούτε κι αυτό βγάζει νόημα. Αν το Κέιμπριτζ άλλαζε τον ορισμό της λέξης ‘μαύρος’ ή ‘Καυκάσιος’ έτσι ώστε να συμπεριλαμβάνουν και τους ‘Ασιάτες’, δεν θα συμπεριελάμβανε απλώς μια καινούρια ομάδα. Θα ήταν μια αλλοίωση των θεμελιωδών χαρακτηριστικών που προσδιορίζουν ένα άτομο ως μαύρο ή λευκό ή Ασιάτη. Η λέξη ‘γυναίκα’ δεν είναι νεολογισμός. Δεν έχουν γίνει νέες επιστημονικές ανακαλύψεις που να μεταβάλλουν το πώς καταλαβαίνουμε αυτήν τη λέξη. Τίποτα δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά.
Αρχικά, τέτοιου είδους σχετικοποιήσεις της προσωπικής αντωνυμίας που θέλει να χρησιμοποιεί κάποιος για τον εαυτό μού φαίνονταν σχετικά ανώδυνες. Και ήμουν παραπάνω από πρόθυμος να αναφέρομαι στους ενήλικους με όποιον τρόπο εκείνοι επιθυμούσαν. Ζούμε σε μια ελεύθερη χώρα κι ο καθένας έχει δικαίωμα να επιδιώξει την ευτυχία για τον εαυτό του. Ο φυλολυγισμό 2 δεν είναι μια καινούρια ιδέα, άλλωστε. Η εμπειρία μου μου έχει δείξει ότι, στην πράξη, οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν και προσπαθούν να είναι ευγενικοί.
Άλλο όμως να θέλεις να δείξεις σεβασμό απέναντι στις προσωπικές επιλογές του άλλου κι άλλο να εξαναγκάζεσαι να αποδεχθείς μια εναλλακτική πραγματικότητα. Οι προσπάθειες να ικανοποιηθούν το δημόσιο αίσθημα και οι τάσεις της εποχής μας έχουν οδηγήσει στη δημιουργία επικίνδυνων ευφημισμών, όπως ‘θεραπεία αποδοχής φύλου’, που εννοεί ακριβώς το αντίθετο από αυτό που λέει. Σήμερα, η ‘θεραπεία αποδοχής φύλου’ σημαίνει ότι λέμε σε ένα κορίτσι ότι μπορεί να μεταμορφωθεί σε αγόρι, ενώ η ‘θεραπεία μεταστροφής’ είναι να πούμε σε ένα κορίτσι ότι είναι κορίτσι. Αυτό είναι διαστρέβλωση της πραγματικότητας, που έχει συντελέσει στη δημιουργία μιας ψευδοεπιστημονικής τάσης, που μέσω της προώθησης χειρουργικών επεμβάσεων και της χρήσης ορμονών για την ανάσχεση της ήβης και την παραλλαγή φύλου, προκαλεί ανεπανόρθωτους ακρωτηριασμούς και αλλοιώσεις στα παιδιά.
Ορισμένοι προσκολλώνται σε αυτή την ιδεολογία και την παρουσιάζουν σαν οικουμενική αλήθεια, χρησιμοποιώντας την ακόμα και για πολιτικούς σκοπούς. Αν κάποιος σήμερα τολμήσει να δηλώσει ότι θεωρεί το φύλο ενός ανθρώπου ένα αναλλοίωτο χαρακτηριστικό, είναι πολύ πιθανό να υποστεί εξύβριση, σωματική επίθεση και να θεωρηθεί ομοφοβικός.
Πιστεύουν πράγματι όσοι μάχονται υπέρ της ψήφισης νόμων που υπερασπίζονται το δικαίωμα των εφήβων να υφίστανται μαστεκτομές, ότι αυτό είναι κάτι που οι έφηβοι χρειάζονται; Πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι οι επεμβάσεις πλαστικής χειρουργικής προσώπου και η αφαίρεση των γεννητικών οργάνων είναι αυτό που θα τους κάνει να νιώσουν αποδεκτοί; Δεν θα ήταν πιο φρόνιμο να περιμένουν μέχρι την ενηλικίωσή τους τουλάχιστον, πριν αποφασίσουν να προβούν σε επεμβάσεις μη αναστρέψιμες και απόλυτα καθοριστικές για το μέλλον τους; Τους ρώτησε άραγε κανείς; Στις ΗΠΑ, αυτή είναι η πολιτική που προωθείται, σαν ένα είδος μόδας, που είναι όμως απειλητική για τα παιδιά.
Αρνούμαι να παραδεχτώ ότι οι πλειοψηφία των Αμερικανών, ακόμα και λίγο περισσότεροι από ένα μικρό ποσοστό, πιστεύει σοβαρά ότι τα παιδιά πρέπει να μπορούν να επιλέγουν το φύλο τους. Προτιμώ την εκδοχή ότι οι καλές προθέσεις των περισσοτέρων για συμπερίληψη παραμορφώθηκαν από ακραίες αντιλήψεις, που παρεισφρήσαν προσπαθώντας να διαβρώσουν θεμελιώδεις απόψεις για τον κόσμο. Και δυστυχώς οι επαίσχυντες αλλαγές των άλλοτε έγκριτων λεξικών, όπου κάποτε καταφεύγαμε για ορισμούς και ετυμολογίες, υποβοηθούν τέτοιες προσπάθειες.
Οι απόψεις που εκφράζονται στο παρόν άρθρο είναι απόψεις του συντάκτη και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Ο Ντέηβιντ Χαρσάνι είναι συντηρητικός δημοσιογράφος, συνδικαλισμένος συγγραφέας και αρχισυντάκτης. Έγραφε για την Washington Post για οκτώ χρόνια και ήταν αρχισυντάκτης στην The Federalist για περισσότερα από έξι, πριν γίνει ανώτερος αρθρογράφος στη National Review το 2019. Έχει γράψει πέντε βιβλία, περιλαμβανομένων των «First Freedom: A Ride Through America’s Enduring History With the Gun” («Πρώτη ελευθερία: Ένα πέρασμα από την κραταιά σχέση της Αμερικής με τα όπλα») και “Eurotrash: Why America Must Reject the Failed Ideas of a Dying Continent” (Ευρωσκουπίδια: Γιατί πρέπει η Αμερική να απορρίψει τις αποτυχημένες ιδέες μιας ετοιμοθάνατης ηπείρου»)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Νεολογισμός της αγγλικής από το woke – woken: ξύπνιος, αφυπνισμένος, συνειδητός. Κατ’ επέκταση, ο ευαίσθητος (σε μεγάλο βαθμό) σε κοινωνικά, πολιτικά, περιβαλλοντικά και άλλα ζητήματα. Wokeism = (συνήθως υποτιμητικό) η προώθηση των φιλελεύθερων προοδευτικών ιδεών και μεθόδων ως έκφραση της ευαισθησίας του ατόμου για τις ανισότητες και αδικίες του συστήματος. (από το https://www.dictionary.com/browse/wokeism )
2. Από το gender-bending: η ενεργή απόκλιση από τα συνήθη πρότυπα φύλου.
Μια ειδική έκθεση των Γιατρών κατά της Αναγκαστικής Συλλογής Οργάνων (DAFOH), που δημοσιεύτηκε στις 10 Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, έθεσε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος την πρακτική του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) να συλλέγει όργανα από ζωντανούς φυλακισμένους συνείδησης.
«Αυτό το άνευ προηγουμένου κακό, η εγκεκριμένη από το κράτος, μεγάλης κλίμακας δολοφονία ευάλωτων κρατουμένων συνείδησης που διαπράττεται από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, δεν είναι μόνο ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, αλλά και μια απειλή για την ανθρωπότητα», αναφέρει η έκθεση με τίτλο «Βίαιη συλλογή οργάνων από ζωντανούς ανθρώπους στην Κίνα».
Η DAFOH δημοσιεύει Ειδική Έκθεση για την εξαναγκαστική συλλογή οργάνων στην Κίνα στις 10 Δεκεμβρίου 2022. (Ευγενική χορηγία της DAFOH)
Μια απόφαση του 2019 από ένα ανεξάρτητο λαϊκό δικαστήριο διαπίστωσε ότι το κινεζικό καθεστώς δολοφονούσε εδώ και χρόνια σε «σημαντική κλίμακα», κρατούμενους συνείδησης, κυρίως ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ. Η πρακτική αυτή, σύμφωνα με το δικαστήριο, συνεχίζεται και σήμερα.
Από τότε που οι πληροφοριοδότες από την Κίνα βγήκαν μπροστά το 2006, πολλά άτομα και οργανώσεις έχουν αφιερωθεί στην ευαισθητοποίηση για την βίαιη συλλογή οργάνων. Η DAFOH, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση με έδρα την Ουάσινγκτον που ιδρύθηκε από γιατρούς, παρέχει στην ιατρική κοινότητα και στο ευρύ κοινό πληροφορίες σχετικά με την εξαναγκαστική αφαίρεση οργάνων εδώ και 16 χρόνια.
Η ειδική έκθεση «είναι μια συμβολή προς τιμήν της διεθνούς ημέρας ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δήλωσε στις 10 Δεκεμβρίου στην Epoch Times ο Δρ. Τόρστεν Τρέι, εκτελεστικός διευθυντής της DAFOH. «Μια φορά το χρόνο, οι άνθρωποι εφιστούν την προσοχή στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας του παρελθόντος και του παρόντος. Είναι μια ημέρα για να εκτιμήσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και για να θυμηθούμε το νόημα της ανθρώπινης ζωής».
Ψυχρή Γενοκτονία
Η επί δύο δεκαετίες δίωξη του Φάλουν Γκονγκ από το ΚΚΚ είναι ένα είδος «ψυχρής γενοκτονίας», αναφέρει η έκθεση του DAFOH.
«Στις περισσότερες περιπτώσεις, η γενοκτονία συμβαίνει με μεγάλη ένταση σε σύντομο χρονικό διάστημα, η οποία περιγράφεται επίσης ως «θερμή γενοκτονία». Αντίθετα, μια ψυχρή γενοκτονία πραγματοποιείται σε παρατεταμένο χρονικό διάστημα σε αργή κίνηση, γεγονός που την καθιστά λιγότερο ανιχνεύσιμη και επιτρέπει μια παρατεταμένη εκστρατεία καταστροφής».
Το Φάλουν Γκονγκ, μια πνευματική άσκηση που αποτελείται από ασκήσεις διαλογισμού και ένα σύνολο ηθικών πεποιθήσεων με επίκεντρο τις αρχές της αλήθειας, της καλοσύνης και της ανεκτικότητας, ανέβηκε σε δημοτικότητα στην Κίνα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, με 100 εκατομμύρια ασκούμενους μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Το κινεζικό καθεστώς, θεωρώντας ότι αυτό αποτελούσε απειλή, εξαπέλυσε το 1999 μια πανεθνική δίωξη με στόχο την εξάλειψη αυτής της διαλογιστικής ομάδας.
Η ειδική έκθεση της DAFOH απαριθμεί τρεις πτυχές της δίωξης που ταιριάζουν με το προφίλ μιας ψυχρής γενοκτονίας.
Πρώτον, είναι πολυδιάστατη: το ΚΚΚ επιδιώκει να καταστρέψει τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ σωματικά, ψυχολογικά, κοινωνικά και πνευματικά.
Δεύτερον, τα βασανιστήρια και η εξαναγκαστική αφαίρεση οργάνων των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ γίνονται με μυστικότητα, προστατευμένα από τα μάτια του κοινού.
Τρίτον, η δίωξη έχει κανονικοποιηθεί στην Κίνα λόγω των εκστρατειών παραπληροφόρησης του καθεστώτος που έχουν εξευτελίσει και εξοστρακίσει τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ.
«Μια ψυχρή γενοκτονία που δεν διακρίνεται εύκολα, εξακολουθεί να αποτελεί γενοκτονία», αναφέρει η έκθεση.
Με την αναγκαστική αφαίρεση οργάνων, το καθεστώς βρήκε έναν τρόπο να «μεταθέσει τη μέθοδο εκτέλεσης από την αίθουσα του δικαστηρίου στο χειρουργείο», σύμφωνα με την DAFOH.
«Η αναγκαστική αφαίρεση οργάνων είναι η έσχατη λύση στην ατζέντα της Κίνας να καταστρέψει την πρακτική του Φάλουν Γκονγκ σκοτώνοντας τους ασκούμενούς του», αναφέρει η έκθεση.
Αφηγήσεις αυτόπτων μαρτύρων
Η έκθεση περιλαμβάνει εννέα μαρτυρίες. Ο ένας είναι ένας πληροφοριοδότης του οποίου ο πρώην σύζυγος συμμετείχε στη συλλογή οργάνων από ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ από το 2001 έως το 2003. Ένας άλλος είναι ένας Κινέζος γιατρός που πραγματοποίησε συλλογή ανθρώπινων οργάνων μετά από εκτελέσεις και τελικά αυτομόλησε.
Οι υπόλοιποι μάρτυρες είναι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ που είτε υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια και αναγκαστικές ιατρικές εξετάσεις κατά τη διάρκεια της φυλάκισής τους, είτε τα μέλη των οικογενειών τους πίστευαν ότι δολοφονήθηκαν κατά τη διαδικασία της αναγκαστικής συλλογής οργάνων.
Ένας από τους μάρτυρες είναι η Χαν Γιού, μία ασκούμενη του Φάλουν Γκονγκ, της οποίας ο πατέρας δολοφονήθηκε στο Πεκίνο το 2004, και πιστεύεται ότι του αφαιρέθηκαν όργανα ενώ ήταν φυλακισμένος για τις πεποιθήσεις του.
Η ασκούμενη του Φάλουν Γκονγκ Χαν Γιού, ο πατέρας της οποίας σκοτώθηκε και πιστεύεται ότι είχε υποστεί αφαίρεση οργάνων ενώ φυλακίστηκε παράνομα στο Πεκίνο το 2004. (Ευγενική προσφορά της Χαν Γιού)
Στις 18 Ιουνίου 2004, περισσότερο από ένα μήνα μετά το θάνατο του πατέρα της, η αστυνομία επέτρεψε στα μέλη της οικογένειας να δουν τη σορό. Δεν επιτρεπόταν η χρήση φωτογραφικών μηχανών και ο χώρος φυλασσόταν αυστηρά από την αστυνομία. Η Χαν είδε ράμματα στην περιοχή του λαιμού του πατέρα της, με πολύ χοντρές μαύρες κλωστές. Προσπάθησε να ανοίξει τα κουμπιά του πουκαμίσου αλλά την σταμάτησε η αστυνομία.
Τότε ο θείος της Χαν μπήκε μέσα και έσκισε το πουκάμισο του πατέρα της. Διαπίστωσαν ότι η τομή έφτανε από το λαιμό μέχρι την κοιλιά. Όταν πίεσαν την κοιλιά, διαπίστωσαν ότι η κοιλιά του ήταν παραγεμισμένη με σκληρό πάγο.
«Συντριπτικά» στοιχεία
Η έκθεση της DAFOH αντιμετωπίζει συχνά προκλήσεις κατά την παρουσίαση μαρτυρικών καταθέσεων. Οι επικριτές συχνά απορρίπτουν τέτοιες μαρτυρίες ως «ανέκδοτα» ή μεμονωμένες περιπτώσεις.
Ωστόσο, μια αναζήτηση με λέξεις-κλειδιά για συγκεκριμένους όρους που σχετίζονται με τις ιατρικές εξετάσεις στο Minghui.org, μια ιστοσελίδα με έδρα τις ΗΠΑ που αναφέρεται στις διώξεις του ΚΚΚ κατά του Φάλουν Γκονγκ, αποκαλύπτει «εκατοντάδες και χιλιάδες ατομικές μαρτυρίες που μιλούν για εξετάσεις αίματος, ιατρικές εξετάσεις και απειλές αφαίρεσης οργάνων», αναφέρει η έκθεση. Μπροστά σε έναν τόσο μεγάλο αριθμό μαρτυριών, «δεν μπορεί κανείς πλέον να τις θεωρεί “ανέκδοτα” και οι μαρτυρίες γίνονται αποδείξεις», προστίθεται.
«Παρά τον σημαντικό όγκο των συμπερασματικών στοιχείων που έχουν συγκεντρωθεί αυτά τα χρόνια, οι βουλευτές και οι δημοσιογράφοι συχνά επιβάλλουν την απαίτηση των αδιάσειστων αποδείξεων σε όσους αναφέρουν για την βίαιη αφαίρεση οργάνων στην Κίνα», σύμφωνα με την έκθεση.
«Λαμβάνοντας υπόψη ότι ένα ολοκληρωτικό καθεστώς όπως το ΚΚΚ θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για να συγκαλύψει αυτό το έγκλημα, ο διαθέσιμος όγκος πληροφοριών και αποδεικτικών στοιχείων είναι συντριπτικός».
«Δανείζοντας στο Φάλουν Γκονγκ τη φωνή μας»
Η έκθεση της DAFOH αναγνωρίζει ότι «οι προηγούμενες προσπάθειες από καλόκαρδους νομοθέτες να υιοθετήσουν προτάσεις και ψηφίσματα» έχουν βοηθήσει στην «ευαισθητοποίηση, αλλά δεν πέτυχαν το αποτέλεσμα να σταματήσουν την κινεζική κυβέρνηση από την αναγκαστική αφαίρεση οργάνων».
Προτείνει επίσης μια άλλη προσέγγιση. Η ατζέντα του ΚΚΚ στη δίωξη του Φάλουν Γκονγκ δεν είναι απλώς για να εξαλείψει τους ασκούμενους του κινήματος, αλλά και να το φιμώσει.
«Δανείζοντας στο Φάλουν Γκονγκ τη φωνή μας και βοηθώντας τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ να ενημερώσουν το κοινό για την πνευματική τους πρακτική της ειλικρίνειας, της συμπόνιας και της ανεκτικότητας, είναι ο πιο ισχυρός τρόπος για να αναιρέσουμε τον σκοπό του ΚΚΚ για την αναγκαστική συλλογή οργάνων», σύμφωνα με την έκθεση.
Κατά την πρώιμη Αναγέννηση, οι άνθρωποι που ευτυχούσαν και ευημερούσαν στη ζωή τους κατά κανόνα ήξεραν ότι όφειλαν να ευχαριστήσουν και να τιμήσουν τον Θεό για την καλή ζωή τους. Τα περισσότερα σπίτια είχαν έναν ορισμένο χώρο στο σπίτι για να προσεύχονται οι άνθρωποι, όπου τοποθετούνταν ιερές εικόνες που βοηθούσαν τους πιστούς να επικοινωνούν με το θείο. Μια αρκετά συνηθισμένη μορφή των εικόνων του σπιτικού ιερού ήταν το τρίπτυχο – μικρά σχετικά σε μέγεθος ταμπλό σε τρία μέρη, που μπορεί να συνδέονταν με μεντεσέδες ώστε να κλείνουν όταν δεν χρησιμοποιούνταν.
Τα τρία μέρη του τρίπτυχου αποτελούν μια ενότητα. Μπορεί να αφηγούνται μια ιστορία από τη μια εικόνα στην άλλη ή τα πλαϊνά μέρη να πλαισιώνουν και να αναδεικνύουν την κεντρική εικόνα.
Αργότερα, οι εκκλησίες ανέθεταν σε ζωγράφους να φιλοτεχνήσουν μεγαλύτερα σε μέγεθος τρίπτυχα, τα οποία τοποθετούνταν πάνω από το ιερό. Καταξιωμένοι ζωγράφοι αναλάμβαναν τέτοιου είδους παραγγελίες, δημιουργώντας όμορφες και αρμονικές συνθέσεις που αποτύπωναν μια σημαντική θρησκευτική ιστορία. Το πίσω μέρος ζωγραφιζόταν επίσης, ώστε όταν το τρίπτυχο έκλεινε να φαίνονται επιπλέον σκηνές της ιστορίας.
Το κεντρικό μέρος του τρίπτυχου ήταν συνήθως μεγαλύτερο, ίσως και διπλάσιο, από τα πλαϊνά. Έτσι, όταν αυτά έκλειναν, όλες οι εικόνες προστατεύονταν πλήρως και το έργο μπορούσε να αποθηκευτεί με ασφάλεια.
Το τρίπτυχο Mérode
Το τρίπτυχο Mérode εντυπωσιάζει τους επισκέπτες του Μουσείου Met Cloisters1 στη Νέα Υόρκη με τις διαστάσεις του: είναι μόλις 60 x 120 εκ. με τα πλαϊνά φύλλα του ανοιγμένα. Τα λαμπερά, όμορφα χρώματα, η σύνθεση, η χρήση της φωτοσκίασης και της προοπτικής και η λεπτομερής απόδοση των μορφών και των διαφόρων αντικειμένων αποκαλύπτουν την ευφυΐα του ζωγράφου Ρομπέρ Καμπέν [Robert Campin, 1378-1444]. Φλαμανδικής καταγωγής και θεμελιωτής της φλαμανδικής ζωγραφικής, ο Καμπέν δημιούργησε το τρίπτυχο Μερόντ γύρω στα 1425, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που ονομάστηκε Αναγέννηση του Βορρά. Η ονομασία του έργου οφείλεται στην προηγούμενη ιδιοκτήτρια, κόμισσα Μαρί-Νικολέτ ντε Μερόντ.
Ρομπέρ Καμπέν, τρίπτυχο Μερόντ, περ. 1425. Λάδι σε ξύλο δρυός, 60 x 120 εκ. The Met Cloisters, Νέα Υόρκη. (Public Domain)
Στο κεντρικό μέρος απεικονίζονται ο αρχάγγελος Γαβριήλ και η Παρθένος. Είναι η σκηνή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, όταν η Μαρία μαθαίνει από τον άγγελο ότι θα γεννήσει τον Ιησού. Στην εικόνα του Καμπέν, η Μαρία δεν δείχνει να έχει αντιληφθεί ακόμα τον άγγελο, αλλά διαβάζει απορροφημένη ένα ιερό κείμενο. Φορά ένα λαμπερό κόκκινο ένδυμα, το οποίο, μαζί με το γαλανόλευκο ρούχο του αγγέλου αναδεικνύουν τις μορφές τους και τις ξεχωρίζουν από το καφέ περιβάλλον. Στο τραπέζι είναι ακουμπισμένος ένα βάζο με έναν κρίνο, σύμβολο αγνότητας. Το δωμάτιο είναι ζωγραφισμένο σύμφωνα με τους κανόνες της προοπτικής, με το σημείο φυγής στο βάθος του ορίζοντα.
Τα πλαϊνά κομμάτια συμπληρώνουν και εμπλουτίζουν την κεντρική ιστορία. Αριστερά, απεικονίζονται οι αναθέτες του έργου – ένας πλούσιος έμπορος και η γυναίκα του, οι οποίοι γονατίζουν με ευλάβεια μέσα σε έναν περιτειχισμένο κήπο. Στην πλευρά που η εικόνα ενώνεται με την κεντρική υπάρχει μια ανοιχτή πόρτα, μέσα από την οποία τα δυο πρόσωπα βλέπουν τη σκηνή που διαδραματίζεται στο δωμάτιο της Μαρίας. Ολόκληρη η αριστερή εικόνα αποδίδεται με μουντά χρώματα, που δεν αποσπούν την προσοχή από την κεντρική σκηνή. Συμπληρώνεται με πουλιά στον τοίχο και βιολέτες στο πρώτο πλάνο, αμφότερα σύμβολα της πνευματικής σοφίας, της σεμνότητας και της πίστης της Μαρίας.
Στο δεξί μέρος του τρίπτυχου, βλέπουμε τον Ιωσήφ στο εργαστήριό του. Στο πάτωμα υπάρχουν πριονίδια και ένα τσεκούρι καρφωμένο σε ένα κούτσουρο. Δεν δείχνει να γνωρίζει τι συμβαίνει στο άλλο δωμάτιο του σπιτιού του. Από το ανοιχτό παράθυρο, μπορούμε να διακρίνουμε μια ακμάζουσα πόλη της Βόρειας Ευρώπης. Και αυτή η εικόνα χαρακτηρίζεται από καφετιούς τόνους, με εξαίρεση τα κόκκινα μανίκια και το γαλάζιο τουρμπάνι του άντρα.
Το τρίπτυχο Stefaneschi
Πολύ πριν από τον Καμπέν, ο Τζότο – ένας γίγαντας της Πρώιμης Αναγέννησης – δημιούργησε ένα μεγάλο τρίπτυχο για έναν από τους πλαϊνούς βωμούς της Παλιάς Βασιλικής του Αγίου Παύλου στο Βατικανό. Κάθε κομμάτι του τρίπτυχου είναι τριγωνικό στο πάνω μέρος, με το τρίγωνο του κεντρικού τμήματος να υψώνεται ελαφρώς πάνω από τα πλαϊνά. Ο Τζότο ζωγράφισε όλες τις πλευρές του τρίπτυχου, ώστε οι μπροστά να είναι ορατές από τους πιστούς και οι πίσω από τους ιερείς, όταν αυτοί έπρεπε να εκτελέσουν τα λειτουργικά τους καθήκοντα.
Αν και η τέμπερα που χρησιμοποίησε ο Τζότο δεν είναι τόσο λαμπερή όσο τα λάδια, η μαεστρία του ζωγράφου είναι εμφανής. Με θέμα την αποστολή του Αποστόλου Πέτρου ως θεμελιωτή της Εκκλησίας του Ιησού επί γης, η αρχική του θέση ήταν στην Παλιά Βασιλική του Αγ. Πέτρου στη Ρώμη. Τώρα έχει μεταφερθεί στην Πινακοθήκη του Βατικανού, που είναι μέρος του Μουσείου του Βατικανού.
Τζότο ντι Μποντόνε, τρίπυχο Στεφανέσκι, πρόσθια όψη, περ. 1320. Τέμπερα σε ξύλο, 178 x 99 εκ. (κεντρικό μέρος), 168 x 82 εκ. (πλαϊνά). Πινακοθήκη του Βατικανού, Βατικανό. (Public Domain)
Στο κεντρικό τμήμα, απεικονίζεται ο Απόστολος Πέτρος καθισμένος σε θρόνο και πλαισιωμένος από αγίους. Μπροστά από τους αγίους βρίσκεται και ο χορηγός της εικόνας, ο Καρδινάλιος Στεφανέσκι. Στο αριστερό τμήμα, εικονίζονται οι απόστολοι Παύλος και Ιάκωβος. Στα δεξιά, ο Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος και ο αγαπημένος μαθητής του Χριστού Ευαγγελιστής Ιωάννης (Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος). Το τρίπτυχο είναι τοποθετημένο πάνω σε μια πρεντέλλα, ένα είδος βάσης συνηθισμένο την εποχή εκείνη.
Στο πίσω μέρος του τρίπτυχου Στεφανέσκι, ο Τζότο έχει ζωγραφίσει τον Ιησού καθισμένο σε θρόνο περιτριγυρισμένο από αγγέλους. Εδώ, ο Καρδινάλιος Στεφανέσκι στέκεται στο δεξί του πόδι. Στα αριστερά, απεικονίζεται ο θάνατος του Αποστόλου Πέτρου και στα δεξιά ο θάνατος του Αποστόλου Παύλου. Στην πρεντέλλα εικονίζονται η Παρθένος με το θείο Βρέφος, με έναν άγγελο σε κάθε πλευρά του θρόνου τους, και οι 12 απόστολοι μοιρασμένοι δεξιά και αριστερά από τον θρόνο.
Παρατηρούμε ότι ο Καρδινάλιος Στεφανέσκι αποτυπώνεται και στις δυο όψεις του τρίπτυχου. Στην πρόσθια όψη, όπου ο Άγιος Γεώργιος τον συστήνει στον Απόστολο Παύλο, φορά τα επίσημα άμφιά του. Στην πίσω όψη, η ενδυμασία του είναι απλή, για να φαίνεται ως μέλος των εκκλησιαστικών αξιωματούχων και για να τους θυμίζει ότι όλοι τους είναι ταπεινοί υπηρέτες του Θεού. Ο ζωγράφος και γνωστός ιστορικός της Αναγέννησης Τζόρτζο Βαζάρι αναφέρει την ικανότητα του Τζότο να αναπαράγει πιστά τις μορφές, όπως φαίνεται κι από την εικόνα του Καρδιναλίου.
Ο Καρδινάλιος κρατά μια μικρογραφία του τρίπτυχου πάνω στο οποίο είναι ζωγραφισμένος, κάτι που στην τέχνη αποκαλείται φαινόμενο Ντρόστε ή mise en abyme, όπου ο πίνακας εμφανίζεται μέσα στον εαυτό του σε μικρότερο μέγεθος.
Λεπτομέρεια από την πρόσθια όψη του τρίπυχου Στεφανέσκι (περ. 1320), όπου φαίνεται ο Καρδινάλιος Στεφανέσκι και αναθέτης του τρίπτυχου να κρατά μια μικρογραφία του έργου. Πινακοθήκη του Βατικανού, Βατικανό. (Public Domain)
Ο «Ευαγγελισμός» των Μέμμι και Μαρτίνι
Το τρίπτυχο των καταξιωμένων ζωγράφων του Ύστερου Μεσαίωνα Σιμόνε Μαρτίνι και Λίππο Μέμμι παρουσιάζει τον Ευαγγελισμό και δυο αγίους. Το έργο αποτελεί μέρος μιας σειράς τεσσάρων μεγάλων τρίπτυχων που φιλοτεχνήθηκαν για τον Καθεδρικό της Σιένα, προς τιμήν των Αγίων Ανσάνο, Σαμπίνο του Σπολέτο, Κρεσένσιο και Βίκτορ, που είναι οι τέσσερεις προστάτες άγιοι της πόλης. Όπως και οι Βυζαντινές εικόνες, χρησιμοποιεί χρυσό στο φόντο για να συμβολίσει το Ουράνιο Βασίλειο και έχει ενσωματωμένα διάφορα ξυλόγλυπτα διακοσμητικά στοιχεία στα επιμέρους τμήματά του. Τα τρία μέρη χωρίζονται μεταξύ τους από χρυσαφένιους, στριφογυριστούς στύλους. Το κεντρικό μέρος έχει υπερδιπλάσιο μέγεθος από τα πλαϊνά.
Σιμόνε Μαρτίνι και Λίππο Μέμμι, «Ευαγγελισμός με δύο αγίους», 1333. Τέμπερα σε ξύλο, 2,5 x 3 μ. Πινακοθήκη Ουφίτσι, Φλωρεντία. (Public Domain)
Οι άγιοι που εικονίζονται είναι ο Άγιος Ανσάνος στα αριστερά και η Αγία Μαργαρίτα (γνωστή και ως Αγία Μάξιμα) στα δεξιά, η οποία λέγεται ότι ήταν αυτή που προσηλύτισε τον Ανσάνο. Ψηλά, στα τελειώματα των αψίδων, υπάρχουν μικρότερες απεικονίσεις των προφητών Ιερεμία, Ιεζεκιήλ, Ησαΐα και Δανιήλ, μέσα σε στρογγυλά πλαίσια (τόντι).
Στο κεντρικό μέρος του τρίπτυχου, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ κρατά ένα κλαδί ελιάς, σύμβολο ειρήνης και δείχνει προς το περιστέρι – Άγιο Πνεύμα που κατεβαίνει από τη μάντορλα (μεγάλο κυκλικό σύμβολο του Παραδείσου) που σχηματίζει μια ομάδα αγγέλων. Τα λόγια του προς τη Μαρία είναι γραμμένα στα λατινικά: «Χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία
ὁ Κύριος μετά σοῦ».
Τα ενδύματα του Γαβριήλ αντανακλούν την ανάπτυξη του εμπορίου με την Άπω Ανατολή εκείνη την εποχή, καθώς ο μανδύας του φέρει σχέδια χαρακτηριστικά της Μογγολικής Αυτοκρατορίας. Το βάζο με τους κρίνους στο κέντρο συμβολίζει την αγνότητα της Παρθένου. Ενώ η προοπτική απόδοση του πατώματος προς το βάθος της εικόνας προοιωνίζει την εμφάνιση της προοπτικής στη ζωγραφική, 150 χρόνια αργότερα.
Το τρίπτυχο Πορτινάρι
Το 1475, ο τραπεζίτης Τομμάσο Πορτινάρι ανέθεσε στον Φλαμανδό ζωγράφο Χούγκο φαν ντερ Χους να ζωγραφίσει ένα κρεμαστό τρίπτυχο για το παρεκκλήσι του νοσοκομείου Αγία Μαρία Νουόβα, στη Φλωρεντία. Το θέμα του είναι η Γέννηση του Χριστού και η προσκύνηση των ποιμένων.
Τα μεγέθη των μορφών αντιστοιχούν στο πόσο σημαντική είναι η κάθε μια. Στο κεντρικό μέρος του τρίπτυχου βρίσκεται ο νεογέννητος Ιησούς περιτριγυρισμένος από τη Μαρία, τον Ιωσήφ, αγγέλους και τρεις ποιμένες που Τον προσκυνούν γονατιστοί. Το βρέφος δεν είναι σε κούνια αλλά στο πάτωμα, σύμφωνα – όπως φημολογείται – με ένα όραμα της Αγίας Μπρίτζετ της Σουηδίας. Κάτω από μια αχτίδα, ένας άγγελος ανακοινώνει τον ερχομό του Πρίγκιπα της Ειρήνης στους βοσκούς.
Χούγκο φαν ντερ Χους, το τρίπτυχο Πορτινάρι, περ. 1475. Το τρίπτυχο Πορτινάρι αφηγείται την ιστορία της Γέννησης του Χριστού. 5,79 x 3,05 μ. Πινακοθήκη Ουφίτσι, Φλωρεντία. (Public Domain)
Στο φόντο του κεντρικού μέρους, ο ζωγράφος απεικονίζει μια προγενέστερη στιγμή της ιστορίας της Γέννησης, όταν ο Ιωσήφ και η Μαρία ήταν καθ’ οδόν προς τη Βηθλεέμ, κάτι που επαναλαμβάνει και στο δεξί τμήμα του τρίπτυχου, περιλαμβάνοντας στο βάθος της σύνθεσης τους τρεις Μάγους που ταξιδεύουν ψάχνοντας τον Σωτήρα.
Στο αριστερό τμήμα του τρίπτυχου, είναι ζωγραφισμένος ο Πορτινάρι με τους δυο γιους του, τον Αντόνιο και τον Πιτζέλλο, καθώς και οι προστάτες άγιοί τους: ο Άγιος Αντώνιος (με την καμπάνα) και ο Άγιος Θωμάς (με το δόρυ). Στο δεξί τμήμα, βρίσκονται η σύζυγος του Πορτινάρι, Μαρία ντι Φραντσέσκο Μπαροντσέλλι, και η κόρη τους Μαργαρίτα, μαζί με τις προστάτιδες αγίες τους, Αγία Μαρία τη Μαγδαληνή (που κρατά ένα βάζο με αλοιφή) και Αγία Μαργαρίτα (με το βιβλίο και τον δράκο). Οι ανθρώπινες μορφές είναι πολύ μικρότερες από αυτές των αγίων.
Χούγκο φαν ντερ Χους, το τρίπτυχο Πορτινάρι (πίσω όψεις), περ. 1475. Λάδι σε ξύλο, 5,79 x 3,05 μ. Πινακοθήκη Ουφίτσι, Φλωρεντία. (Public Domain)
Επειδή ως κρεμαστό τρίπτυχο προοριζόταν να κλείνει, ο φαν ντερ Χους έπρεπε να ζωγραφίσει και τις πίσω όψεις των πλαϊνών τμημάτων. Εδώ, χρησιμοποίησε την τεχνική grisaille (γκριζάιγ / μονοχρωμία σε γκρι ή άλλους ουδέτερους τόνους), που δίνει στην εικόνα ανάγλυφη όψη και απεικόνισε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ και τη Μαρία τη στιγμή του Ευαγγελισμού.
Ο «Πιονιέρος» του ΜακΚούμπιν
Η δομή του τρίπτυχου δεν παύει να εμπνέει τους καλλιτέχνες. Το έργο «Ο πιονιέρος», του Αυστραλού ζωγράφου Φρέντερικ ΜακΚούμπιν (1855-1917), αφηγείται την ιστορία μιας οικογένειας που εγκαθίσταται σε ένα δάσος της Αυστραλίας.
Φρέντερικ ΜακΚούμπιν, «Ο πιονιέρος», 1904. Λάδι σε καμβά, 2 x 3 μ. Εθνική Πινακοθήκη της Βικτώριας, Μελβούρνη. (Public Domain)
Η αφήγηση ξεκινά από το αριστερό τμήμα του τρίπτυχου, όπου βλέπουμε μια γυναίκα καθισμένη σε ένα πυκνό και παλιό δάσος, βυθισμένη σε σκέψεις. Στο βάθος, διακρίνεται ο σύζυγός της που προσπαθεί να ανάψει φωτιά και η καρότσα που είναι το προσωρινό τους σπίτι.
Στο κεντρικό τμήμα ο άντρας και η γυναίκα απεικονίζονται μαζί. Φαίνεται να έχει περάσει χρόνος, γιατί τώρα στο βάθος (μεγαλύτερο από αυτό της πρώτης εικόνας) βλέπουμε αντί για την καρότσα ένα σπίτι, το οποίο χτίζει ο άντρας. Η γυναίκα κρατά το μωρό τους αγκαλιά και συζητά με τον άντρα της, που μοιάζει να έχει σταματήσει λίγο τη δουλειά του για να ξεκουραστεί.
Στο τρίτο μέρος, αριστερά, βλέπουμε έναν άντρα να γονατίζει μπροστά από ένα τάφο. Κι άλλος χρόνος έχει περάσει, αλλά ο ζωγράφος δεν μας δίνει αρκετά στοιχεία για να καταλάβουμε με ακρίβεια. Ο άντρας μπορεί να είναι ο ίδιος ο πιονιέρος ή το μωρό του που μεγάλωσε ή ακόμα κι ένας άγνωστος που ανακάλυψε τον μοναχικό τάφο κατά τύχη. Στο βάθος, που είναι ακόμα μεγαλύτερο και το άνοιγμα του δάσους αυτή τη φορά φτάνει μέχρι τη θάλασσα, διακρίνεται μια πόλη, ίσως η Μελβούρνη.
Το έργο είναι ζωγραφισμένο εκ του φυσικού όσον αφορά το τοπίο, σε ένα μέρος του Μάουντ Μάσεντον [Mount Macedon], που βρίσκεται κοντά στο σπίτι του ζωγράφου. Αποπνέει μια ήσυχη αισιοδοξία, για μια ευημερία που προκύπτει από τη σκληρή δουλειά.
Όταν ένας ζωγράφος συνδυάζει την τεχνική επιδεξιότητα με την πνευματικότητα, η δομή του τρίπτυχου τον βοηθά με ιδανικό τρόπο να αφηγηθεί μια ευρύτερη ιστορία.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Παράρτημα του Metropolitan Museum of Art και μοναδικό μουσείο των ΗΠΑ αφιερωμένο στην ευρωπαϊκή τέχνη και αρχιτεκτονική του Μεσαίωνα.
Διευθύντρια βρετανικού σχολείου, γνωστή για την αυστηρότητά της όσον αφορά την τήρηση των σχολικών κανόνων, υποστηρίζει ότι η προοδευτική διδασκαλία είναι καταστροφική για τα παιδιά, καθώς παρερμηνεύει τη συμπόνια ως παράλειψη τιμωρίας, ενώ παράλληλα φορτώνει τους δασκάλους με ‘λευκή’ ενοχή.
Η Κάθριν Μπάιρμπαλσινγκ [Katharine Birbalsingh, γεν. 1973], που αποκαλείται και «η πιο κακιά διευθύντρια της Αγγλίας», είπε σε ομιλία της στο Κέντρο Ανεξάρτητων Σπουδών στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας στις 15 Νοεμβρίου ότι σε Δυτικές κοινωνίες όπως αυτές της Αυστραλίας και της Βρετανίας «για να διδάξει κανείς τα παιδιά καλά, πρέπει να ακολουθήσει τον δύσκολο δρόμο και να πάει ενάντια στο ρεύμα».
Η Μπάιρμπαλσινγκ, Τζαμαϊκανή Ινδο-Γουιανικής καταγωγής γεννημένη στη Νέα Ζηλανδία, αναφέρθηκε σε μια επίσκεψή της σε αυστραλιανό σχολείο όπου η πλειοψηφία των μαθητών ήταν Αβορίγινες. Εκεί είδε καθηγητές να παίζουν κιθάρα στην τάξη την ώρα του μαθήματος αντί να διδάσκουν, με τη δικαιολογία ότι «αυτά τα παιδιά δεν θα πετύχουν και τίποτα στη ζωή, ούτως ή άλλως».
«Ας διασκεδάσουμε λοιπόν τώρα που μπορούμε. Ας τραγουδήσουμε κι ας τα αφήσουμε να χαρούν τη ζωή», της είπαν.
BIRMINGHAM, ENGLAND – OCTOBER 05: Katherine Birbalsingh from Dunraven School in South London speaks at the Conservative Party Conference on October 5, 2010 in Birmingham, England. On the third day of the conference speakers are set to debate public services, crime and justice and poverty. (Photo by Dan Kitwood/Getty Images)
Στον χαρακτηρισμό «κακιά», απαντά ότι κατά τη γνώμη της «αυτό που είναι πραγματικά κακό είναι το να αφήνεις ένα παιδί να τη γλιτώνει συνέχεια, χωρίς να υφίσταται ποτέ τις συνέπειες των πράξεών του:
»‘Δεν πειράζει που δεν έκανες την εργασία σου, δεν πειράζει που δεν μπορείς να κάτσεις ήσυχος στην καρέκλα. Στο κάτω κάτω, προέρχεσαι από φτωχό περιβάλλον. Γι’ αυτό θα σε συγχωρήσω και θα σε αφήσω να βγάλεις το σχολείο έτσι και θα τραγουδήσω μαζί σου μερικά τραγούδια αντί να σε πιέσω με τα Μαθηματικά και τη Γλώσσα.
»Κι όταν πάρεις το Απολυτήριό σου, θα είσαι επί της ουσίας αγράμματος και ανίκανος να φέρεις σε λογαριασμό τον εαυτό σου και μάλλον θα παραμείνεις έτσι για την υπόλοιπη ζωή σου’.
»Αυτό το θεωρούν συμπόνια, αλλά για εμένα αυτό είναι στην πραγματικότητα το κακό. Είναι απαραίτητο οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι καλοσύνη, φροντίδα και αγάπη για τα παιδιά σημαίνει να μπορούμε να βάζουμε όρια.»
Η εκπαιδευτικός χαρακτήρισε τα παιδιά που προέρχονται από μειονοτικά και φτωχά περιβάλλοντα τα μεγαλύτερα θύματα της προοδευτικής διδασκαλίας, καθώς είναι ολωσδιόλου εξαρτημένα από το σχολείο και τους δασκάλους τους.
Αντίθετα, τα παιδιά που προέρχονται από λίγο ανώτερα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα έχουν μεγαλύτερη φροντίδα από τους γονείς τους, που θα τα πάνε σε μουσεία το Σαββατοκύριακο ή στο θέατρο, θα ταξιδέψουν ή θα συζητούν μαζί τους για διάφορα θέματα που απασχολούν τα ίδια ή και την κοινωνία, καλύπτοντας έτσι το κενό που αφήνει η ελλιπής προσπάθεια των δασκάλων.
«Αν οι δάσκαλοι, νομίζοντας ότι είναι συμπονετικοί, αδυνατούν διαρκώς να διδάξουν στο παιδί να αναλαμβάνει τις ευθύνες του, τότε ουσιαστικά απογοητεύουν το παιδί και υπό μια έννοια το εγκαταλείπουν. Είναι πολύ πιο εύκολο μετά αυτό το παιδί να καταλήξει στη φυλακή, την πρόνοια ή σε κάποια αδιέξοδη δουλειά. Κι ύστερα λένε: ‘Μα ήταν φτωχοί. Τι άλλο μπορούσαν να κάνουν;’»
Έρευνες δείχνουν ότι στην Αυστραλία οι μαθητές έχουν προβληματική συμπεριφορά. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα Διεθνούς Μαθητικής Αξιολόγησης (PISA) και τον κατάλογό του για το ζήτημα της πειθαρχίας, το σχολικό σύστημα της Αυστραλίας βρίσκεται σχεδόν τελευταίο στη βαθμολογία μαθητικής πειθαρχίας στην τάξη.
Δυο στους πέντε μαθητές παρατηρούν ότι οι συμμαθητές τους δεν ακούνε αυτά που λένε οι δάσκαλοι, ενώ σχεδόν το 50% δηλώνει ότι στα περισσότερα μαθήματα επικρατεί βαβούρα και αταξία.
Οι αξιολογήσεις της Αυστραλίας διολισθαίνουν εδώ και καιρό. Τα αποτελέσματα της PISA για το 2018 έδειξαν ότι οι αυστραλιανοί μαθητές έχουν μείνει μια σχολική χρονιά πίσω στα Μαθηματικά και σχεδόν μια ολόκληρη χρονιά πίσω στην Ανάγνωση και τη Φυσική, συγκρινόμενοι με αυτούς του 2000.
«Στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) δείχνουν ότι οι επιδόσεις των αυστραλιανών μαθητών, όταν αυτές συγκρίνονται τόσο με παλιότερες εγχώριες επιδόσεις όσο και με αυτές μαθητών άλλων χωρών, χειροτερεύουν σε μαθήματα όπως τα Μαθηματικά και η Ανάγνωση», είπε η Ντανιέλ Γουντ, Διευθύνουσα Σύμβουλος του Ινστιτούτου Γκράταν, στη Διάσκεψη Κορυφής για την Εργασία τον Σεπτέμβριο.
Οι Πολιτικές Ταυτότητας εμποδίζουν τους δασκάλους να ‘κάνουν το σωστό’
Μια άλλη παράμετρος που παρεμβαίνει στη στάση των δασκάλων απέναντι στα πιο φτωχά και έγχρωμα παιδιά είναι οι φυλετικές Πολιτικές Ταυτότητας.
Η Μπάιρμπαλσινγκ, ως έγχρωμη δασκάλα, δηλώνει ότι «δεν κουβαλά την ενοχή των λευκών για τα προνόμιά τους, η οποία τους εμποδίζει να αντιμετωπίσουν τα έγχρωμα παιδιά με τη δέουσα αυστηρότητα».
«Δεν τιμωρούν ένα μαύρο παιδί γιατί σκέφτονται, ίσως ασυνείδητα, ‘εγώ είμαι πλούσιος ή λευκός και επειδή νιώθω άβολα γι’ αυτό, δεν μπορώ να το τιμωρήσω».
Η εκπαιδευτικός παρακινεί τους συναδέλφους της να «δουν πέρα από την ενοχή που μπορεί να αισθάνονται». Υποστηρίζει ότι στην πραγματικότητα είναι πιο ρατσιστικό να μένει ατιμώρητο ένα παιδί, επειδή οι δάσκαλοι έχουν μάθει να νιώθουν αμήχανα για τα προνόμια που έχουν και που οφείλονται στην καταγωγή τους.
«Απογοητεύουμε τα παιδιά, μόνο και μόνο επειδή δεν αντέχουμε να κάνουμε το σωστό.»
Η συνολική επίδοση του Michaela Community School, του σχολείου που η Μπάιρμπαλσινγκ ίδρυσε στο Λονδίνο το 2014, στα Γενικά Πιστοποιητικά Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (GCSE) το 2022 – τα οποία μετρούν την πρόοδο του κάθε μαθητή στο Δημοτικό το Γυμνάσιο και το Λύκειο – δείχνει ότι οι μαθητές του Michaela πέτυχαν κατά μέσο όρο βαθμολογία κατά 2 μονάδες υψηλότερη από αυτήν που θα είχαν σε οποιοδήποτε άλλο σχολείο.
Σύμφωνα με την ίδια, οι κύριοι παράγοντες για την επιτυχία του σχολείου της είναι «οι παραδοσιακές αξίες, η παραδοσιακή πειθαρχία και η παραδοσιακή διδασκαλία».
«Κάθε χρόνο, στέλνουμε λίγους στο Κέιμπριτζ και την Οξφόρδη, αλλά πρόκειται για κάτι παραπάνω από αυτό. Έχουμε και παιδιά που θα γίνουν υδραυλικοί και κομμώτριες κλπ. Το σημαντικό είναι ότι όλα τα παιδιά μας έχουν μάθει να είναι συνεπή, να στέκονται και να κάθονται ίσια, να είναι υπεύθυνα με τα πράγματά τους και να λένε ‘Καλημέρα, Κύριε’ και ‘Καλησπέρα, Κυρία’.
»Περπατώντας στο διάδρομο του σχολείου είναι χαρούμενα και αυτή είναι η ουσία. Είναι χαρούμενα γιατί πετυχαίνουν πράγματα, γιατί μαθαίνουν να γνωρίζουν τον εαυτό τους και τις ικανότητές τους.»
«Έχει ενδιαφέρον να σκεφτούμε πόσοι άνθρωποι δεν θέλουν τα παιδιά τους να διδάσκονται την ευγένεια, την ευγνωμοσύνη, τη θυσία και την ευπρέπεια.
Το να απαιτούμε υπακοή και σεβασμό από ένα παιδί θεωρείται καταπίεση.
Πότε εγκατέλειψε η Αριστερά αυτές τις αρχές; Είναι λυπηρό.»
Interesting how many people don’t want kids taught kindness and gratitude, sacrifice and decency.
To expect obedience or respect from a child is considered oppressive.
«Ζητάμε από τα παιδιά να είναι ευγενικά. Περιμένουμε από αυτά να κάνουν μια επιπλέον προσπάθεια προκειμένου να βοηθήσουν κάποιον. Όταν στο κυλικείο ενός οποιουδήποτε άλλου σχολείου ένα παιδί ρίξει κάτω το φαγητό του, όλα τα υπόλοιπα αρχίζουν να φωνάζουν και να χτυπούν τα τραπέζια. Στο δικό μας σχολείο, τουλάχιστον πέντε ή έξι θα τρέξουν να το βοηθήσουν να το μαζέψει.»
Η Νίνα Νγκιουέν είναι δημοσιογράφος με έδρα το Σίδνεϋ. Καλύπτει τα νέα της Αυστραλίας, εστιάζοντας σε κοινωνικά και πολιτιστικά θέματα και σε ζητήματα ταυτότητας. Μιλά τα βιετναμέζικα με άνεση. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της στο: nina.nguyen@epochtimes.com.au.
