ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ ΛΙΣΑΚ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Η άνοιξη, η εποχή της αναγέννησης, φέρνει μαζί της κι έναν μεγάλο πλούτο φρούτων και λαχανικών, για να διαλέξουμε για το τραπέζι μας. Οι πάγκοι των παραγωγών στις λαϊκές αγορές γίνονται πιο πολύχρωμοι και πιο γεμάτοι. Γιατί, παρόλο που η σύγχρονη γεωργία έχει πετύχει να μας προσφέρει προϊόντα και εκτός της εποχής τους, η ανοιξιάτικη αύξηση δεν περνά απαρατήρητη, ιδίως στις βιολογικές αγορές.

Τον Μάρτιο βρίσκουμε ακόμα τα χειμωνιάτικα φρούτα. Στους πάγκους επικρατούν τα εσπεριδοειδή (πορτοκάλια, λεμόνια, μανταρίνια) και τα μήλα.

Από λαχανικά, επίσης υπάρχουν ακόμα όλα σχεδόν τα χειμωνιάτικα,  αλλά εμφανίζονται σιγά σιγά και τα ανοιξιάτικα χόρτα, δημιουργώντας μια πράσινη πανδαισία. Χόρτα για πίτες, για σαλάτες, για σούπες και για φαγητό, συνδυασμένα με μυρωδικά όπως το μυρώνι, ο κολίανδρος και η καυκαλήθρα, που δίνουν το ξεχωριστό άρωμά τους, αλλά και ο μάραθος, για να φτιάχνουμε  νόστιμες (και νηστίσιμες) μαραθόπιτες! Εμφανίζονται δειλά δειλά και οι τσουκνίδες, επίσης άριστες για πίτες και εξαιρετικά θρεπτικές. Σέσκουλα (ή σέσκλα), λάπαθα, βρούβες, ζωχοί, ραδίκια κ.ά. συμμετέχουν επίσης στο ζωντάνεμα της λαϊκής.

 

Τον Απρίλιο, τα εσπεριδοειδή και τα μήλα είναι από τα τελευταία φρούτα που τρώμε για την τρέχουσα χρονιά. Έρχονται όμως οι φράουλες και τα μούσμουλα, ενώ είναι και η σωστή εποχή των αβοκάντο.

Στα λαχανικά, είναι ο μήνας που μας δίνει την ευκαιρία να απολαύσουμε τα σπαράγγια, μαζί με τα οποία εμφανίζονται και οι αγκινάρες, τα κουκιά, ο αρακάς και τα πρώτα φασολάκια. Υπάρχουν ακόμα σε αφθονία τα μαρτιάτικα χόρτα, αλλά τα μπρόκολα, τα κουνουπίδια, τα πράσα και τα λαχανάκια Βρυξελλών πρέπει να τα αποχαιρετάμε σιγά σιγά.

 

Τον Μάιο, οι πάγκοι των φρουτοπαραγωγών αρχίζουν να αποκτούν περισσότερο χρώμα: στις φράουλες και τα μούσμουλα, προστίθενται τα βαθυκόκκινα κεράσια, τα βερίκοκα και τα πρώιμα πεπόνια.

Παράλληλα, έχουμε ακόμα μάραθο, σπαράγγι λευκό, σπαράγγι πράσινο, μαρούλι, παντζάρι, ραδίκια, ρόκα, φασολάκια, αρακά, ραπανάκια, μυρωδικά, συν βλήτα και τα πρώτα κολοκυθάκια, μελιτζάνες, πιπεριές, ντομάτες και αγγούρια για τους ανυπόμονους.

 

Η μεγάλη ποικιλία των ανοιξιάτικων φρούτων και λαχανικών μας προσφέρει μια θαυμάσια ευκαιρία να κάνουμε πιο υγιεινή τη διατροφή μας, απολαμβάνοντας πλούσιες και χορταστικές σαλάτες ως κύριο γεύμα, δημιουργώντας δροσερά smoothie με φρούτα και λαχανικά για ένα δυναμωτικό πρωινό, στίβοντας χυμούς και προσθέτοντας χόρτα και λαχανικά στα φαγητά που μαγειρεύουμε.

Το έθιμο θέλει στη γιορτή της 25ης Μαρτίου να τρώμε τον παραδοσιακό τηγανητό μπακαλιάρο σκορδαλιά. Η σεφ Κωνσταντίνα Φάκλαρη, ως “τρυγητής της άνοιξης”, προτείνει να δοκιμάσουμε:

Φαγκρί με χόρτα, φινόκιο, τσίλι, σταφίδες και σάλτσα με βασιλικό και τζίντζερ

 

Για τα χόρτα 

Υλικά

140 γρ. ελαιόλαδο

100 γρ. φινόκιο κομμένο σε κύβους

25 γρ. κρεμμύδι ψιλοκομμένο

150 γρ. φρέσκο κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο

20-60 γρ. τσίλι πιπεριά κομμένη σε φέτες

140 γρ. σέσκουλα καθαρισμένα

150 γρ. σπανάκι καθαρισμένο

30 γρ. καυκαλήθρες

40 γρ. μυρώνια

50 γρ. σταφίδες μαύρες

30 γρ. άνηθος

Λίγο αλάτι

40 γρ. βούτυρο

Ξύσμα από 1 λεμόνι

Ξύσμα από 2 λάιμ

Εκτέλεση

Σε μια πλατιά κατσαρόλα, σε μέτρια φωτιά, σοτάρουμε στο ελαιόλαδο το κρεμμύδι, το φινόκιο, το τσίλι και το φρέσκο κρεμμύδι. Στη συνέχεια προσθέτουμε τα χόρτα και τα αρωματικά κομμένα, ανακατεύουμε και μαγειρεύουμε μέχρι να μαραθούν. Προσθέτουμε τις σταφίδες και στο τέλος το αλάτι, τα ξύσματα και το βούτυρο.

Για τη σάλτσα ψαριού με τζίντζερ και βασιλικό

Υλικά

400 γρ. ζωμός ψαριού

30 γρ. τζίντζερ

10 φύλλα βασιλικού

1 αυγό ολόκληρο

Αλάτι

Χυμός και ξύσμα από 1 λεμόνι

Εκτέλεση

Σιγοβράζουμε τον ζωμό του ψαριού μαζί με το τζίντζερ κομμένο, μέχρι να μειωθεί στο μισό. Το αφαιρούμε από τη φωτιά, προσθέτουμε τα φύλλα βασιλικού και αφήνουμε για 15 λεπτά να αρωματιστεί. Σουρώνουμε τον ζωμό, τον τοποθετούμε σε κατσαρολάκι και τον κρατάμε ζεστό. Χτυπάμε το αυγό με τον χυμό λεμονιού και προσθέτουμε σιγά-σιγά τον ζωμό, ανακατεύοντας συνέχεια. Το δένουμε, όπως το αυγολέμονο.

Για το φαγκρί

Υλικά

4 φιλέτα φαγκρί

Αλάτι

Ελαιόλαδο

1 μικρός κύβος βούτυρο

2 φλούδες από λεμόνι

Εκτέλεση

Αφαιρούμε τα μικρά κόκαλα και το δέρμα από το φαγκρί. Αλατίζουμε το φιλέτο και το τοποθετούμε σε ένα μεγάλο κομμάτι λαδόκολλας. Προσθέτουμε ελάχιστο ελαιόλαδο, ένα πολύ μικρό κομμάτι βούτυρο, φλούδες λεμόνι και κλείνουμε τη λαδόκολλα σαν φάκελο. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160°C για περίπου 10 λεπτά.

Σερβίρουμε το ψάρι και συνοδεύουμε με τα χόρτα και τη σάλτσα με τζίντζερ και βασιλικό.

(πληροφορίες από τα drangel.gr, logodiatrofis.gr, lifo.gr, argiro.gr και onmed.gr)

Την επόμενη Παρασκευή, οι γεύσεις θα είναι σαρακοστιανές και ανάλαφρες.

Καλό Σαββατοκύριακο!

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Σε αυτό τον τόπο, όπου αναπτύχθηκαν το πνεύμα και οι τέχνες και αναζητήθηκε ο ιδεώδης τρόπος ζωής, δεν μπορεί να μην υπήρχε η ανάλογη φροντίδα για το φαγητό. Είναι γεγονός ότι, σε  όλα τα μέρη  της Ελλάδας, η μαγειρική γίνεται με μεράκι και αγάπη.

Σήμερα θα σταματήσουμε στην Κέρκυρα. Η ιστορία της Κέρκυρας είναι μακρά και ταραχώδης, καθώς πολλοί διαφορετικοί  λαοί επιθυμούσαν να κάνουν το νησί δικό τους. Τα 411 χρόνια ενετοκρατίας επηρέασαν την πολιτιστική ταυτότητα της Κέρκυρας σε όλους τους τομείς τόσο της κουλτούρας όσο και της καθημερινότητας. Πολλά άγνωστα μέχρι τότε προϊόντα, όπως η ντομάτα, τα φασόλια, οι πιπεριές, το καλαμπόκι, ο καφές, η σοκολάτα, η ζάχαρη και τα ακριβά μπαχαρικά,  έφτασαν στο νησί μαζί με τους Ενετούς που τα εμπορεύονταν σε όλο τον κόσμο.  Έτσι, πολλά από φαγητά και τις συνταγές της κερκυραϊκής κουζίνας προέρχονται από τη Βενετία, προσαρμοσμένα βέβαια στα τοπικά προϊόντα και στο κλίμα του νησιού. Η ενετική κουζίνα είχε σα βάση της το κρέας, το ψάρι, το κυνήγι και τα   ζυμαρικά και χαρακτηριζόταν από γενναιόδωρη χρήση μπαχαρικών.

Οι Ενετοί εμπλούτισαν τη μέχρι τότε μεσογειακή κουζίνα των νησιών, που ήταν περιορισμένη στα ψάρια, το λάδι, το κρασί και τα χόρτα, με τις περίτεχνες και πολύπλοκες γευστικές τους συνήθειες.  Η επιρροή τους δεν περιορίστηκε φυσικά στη διατροφή, αλλά είναι ορατή σε κάθε γωνιά της σημερινής Κέρκυρας, από την αρχιτεκτονική και τα μνημεία μέχρι την ιδιοσυγκρασία των κατοίκων και την τοπική κουζίνα.  Η κουζίνα της Κέρκυρας περιλαμβάνει εδέσματα που μπορούν να ικανοποιήσουν τόσο τον απλό ταξιδιώτη όσο και τον απαιτητικό gourmet περιηγητή. Μελιτζάνες παστρόκιο και μπανκέτα, παπαλίνα και σοφρίτο, φιγαδέλια και φογάτσα είναι μόνο μερικές από τις γεύσεις που διαμορφώνουν τον χάρτη των χειροποίητων γεύσεων του νησιού.

Η γαστρονομία της Κέρκυρας, λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι είναι μεσογειακή λόγω Ιταλικής προέλευσης και γεωγραφίας, αλλά με ουσιαστικές ιδιαιτερότητες.

Τα φαγητά μπορεί να έχουν σα βάση τα ίδια υλικά, αλλά είναι πολύ πιο πικάντικα και έχουν γενικά πολλές θερμίδες και μπαχαρικά.

Δυο από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του κερκυραϊκού τρόπου μαγειρέματος είναι το πολύωρο μαρινάρισμα  και το αργό μαγείρεμα σε σιγανή φωτιά, για να αναδεικνύονται καλύτερα οι γευστικοί συνδυασμοί.

Εκτός από τα μπαχαρικά, χρησιμοποιούνται πολύ τα φυσικά μυρωδικά όπως η ρίγανη, το σκόρδο, το κρεμμύδι, ο μαϊντανός, ο βασιλικός, ο άνηθος, η μέντα και ο δυόσμος.

Παραδοσιακά κερκυραϊκά πιάτα

Την Πρωτοχρονιά, μαγειρεύεται  κότα μπολίδα παραγιομιστή. Αφού το βράσουμε πρώτα το κοτόπουλο στην κατσαρόλα, το βάζουμε  στον φούρνο, γεμισμένο με μοσχαρίσιο κιμά, παντσέτα, αυγά, θυμάρι, ξερό τυρί, σκόρδο, λάδι, μαϊντανό και μπαχαρικά.

Οι μελιτζάνες παστρόκιο είναι τηγανιτές μελιτζάνες, πασπαλισμένες με τυρί σε στρώσεις στο φούρνο, ανάμεσα σε βραστά αυγά σε ροδέλες, παντσέτα και σαλάμι. Περιχύνονται με σάλτσα ντομάτας με βασιλικό.

Αν ακούσετε τυχόν «μπιάνκο» στην Κέρκυρα, φέρτε στο μυαλό σας ένα ψάρι μαγειρεμένο με σκόρδο, μαϊντανό, χυμό λεμονιού, κρεμμύδια και πατάτες.

Το μπουρδέτο είναι άλλος ένας κερκυραϊκός τρόπος μαγειρέματος των ψαριών, με τσιγαρισμένο κρεμμύδι, κόκκινη σάλτσα και δυνατή γεύση κόκκινου καυτερού πιπεριού που σβήνει με χυμό λεμονιού. Προτιμώνται σκορπίνες, μπακαλιάροι, γαλέοι, σαλάχια, ροφοί και γόπες. Το «στοκοφίσι» (από το ιταλικό stocca fisso), είναι ο ανάλατος, αποξηραμένος στον αέρα μπακαλιάρος, που χρησιμοποιείται και σήμερα συχνά για την παρασκευή της συνταγής «μπουρδέτο».

 

Η παπαλίνα είναι πολύ μικρή  σαρδέλα, που γίνεται νόστιμος μεζές στο τηγάνι με αλεύρι και κρεμμύδι.

Από τη λίστα δεν θα μπορούσε να λείπει η παστιτσάδα. Από τις πλέον εμβληματικές συνταγές μαγειρέματος κόκορα ή μοσχαριού της Κέρκυρας, είναι ένα φαγητό που έχει συνδεθεί με γιορτές και επίσημα γεύματα.

Αφού τσιγαριστεί το κρέας μαζί με τα μπαχάρια, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα και σβηστεί με κόκκινο κρασί, μαγειρεύεται με κανέλα, δάφνη, μοσχοκάρυδο, φρεσκοκομμένη ντομάτα, πολτό ντομάτας και ζάχαρη. Στο τέλος, ρίχνονται και τα χοντρά χωριάτικα μακαρόνια. Σερβίρεται με τριμμένο κεφαλοτύρι.

 

Μια απίστευτη πανδαισία γεύσεων κρύβει κάθε μπουκιά από το παστίτσιο ντόλτσε. Μια σπάνια κερκυραϊκή συνταγή, κατάλοιπο της βενετσιάνικης κουζίνας. Ένα μείγμα από καλομαγειρεμένα κρέατα (μοσχάρι, χοιρινό, κοτόπουλο, μπεκάτσες, κοτσύφια, λουκάνικα και λαρδί) και χοντρά μακαρόνια με τριμμένο τυρί και άνηθο, το οποίο τοποθετείται ανάμεσα σε δύο στρώσεις ζύμης.

Μια άλλη παραλλαγή του παστίτσιο ντόλτσε αποτελούσε το παστίτσιο της νόνας (γιαγιάς). Το πρώτο πιάτο ενός κυριακάτικου μεσημεριανού οικογενειακού γεύματος. Ανάμεσα στα φύλλα ζύμης, τοποθετούνται τα χοντρά μακαρόνια με ντομάτα, αλάτι, πιπέρι, ζάχαρη, τριμμένο τυρί, βραστά αυγά σε ροδέλες, κομμάτι χοιρομέρι, σαλάδο (σαλάμι) και το κρέας (ψιλοκομμένα κομμάτια κοτόπουλο και κρέας αρνίσιο ή μοσχαρίσιο) με την σάλτσα του κι από πάνω απλώνεται τυρί και λίγο πιπέρι.

Ένας υπέροχος μεζές για κρασί στην Κέρκυρα είναι το τσιγαρέλι. Είναι τρόπος τσιγαρίσματος των βρασμένων αγριόχορτων (σέσκουλων, ζωχών, πράσων, λάπαθων κλπ.) με ψιλοκομμένο κρεμμύδι και σκόρδο, ντομάτα, αλάτι και κόκκινο καυτερό πιπέρι.

Χαρακτηριστικό κερκυραϊκό σπιτικό γλύκισμα είναι η συκομαΐδα. Έχει σχήμα πεπλατυσμένου μπιφτεκιού που φτιάχνεται από ξερά σύκα ζυμωμένα με ούζο, μαστίχα και μούστο, με μπόλικο πιπέρι και είναι περιτυλιγμένο με φύλλο καρυδιάς.

 

Το Μεγάλο Σάββατο στην Κέρκυρα τρώνε τσιλίχουρδα. Είναι η παραλλαγή της πασχαλινής μαγειρίτσας με τη διαφορά ότι δεν είναι σούπα και αποτελείται μόνο από χοντροκομμένα έντερα, που μαγειρεύονται με ψιλοκομμένα φρέσκα κρεμμυδάκια, μαϊντανό, άνηθο, πιπέρι και λεμόνι.

Τα φιγαδέλια (figa είναι η ονομασία του συκωτιού στα βενετσιάνικα) είναι τρόπος ψησίματος στα κάρβουνα κομματιών συκωτιού τυλιγμένων σε μπόλια με τα απαραίτητα μυρωδικά (σκόρδο, ρίγανη, πιπέρι, κανέλα).

Άλλο ένα εμβληματικό πιάτο της Κέρκυρας -μετά την παστιτσάδα- είναι το σοφρίτο. Λεπτές φέτες μοσχαρίσιου κρέατος, αφού αλευρωθούν και μείνουν λίγο στο τηγάνι, μαγειρεύονται με άσπρη σάλτσα που παρασκευάζεται από ψιλοκομμένο σκόρδο, μαϊντανό, άσπρο πιπέρι, άσπρο κρασί, αλάτι και ξύδι. Σερβίρεται με φάβα ή πουρέ πατάτας.

Ας απολαύσουμε, λοιπόν, το πιο διάσημο παραδοσιακό Κερκυραϊκό φαγητό, δημοφιλές σε όλο το νησί, με σφραγίδα βενετσιάνικη: η ονομασία του προσδιορίζει τον τρόπο που μαγειρεύεται το κρέας (τηγανίζεται ελαφρά πριν μαγειρευτεί). Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κιλότο ή άλλο μαλακό μοσχαρίσιο κρέας και ζητάμε από τον κρεοπώλη μας να κόψει το κρέας κόντρα στις ίνες και να το χτυπήσει καλά. Έτσι αρχίζει η παρασκευή του ‘σοφρίτο’.

 

Σοφρίτο

Υλικά

• 1,5 κιλό κρέας κομμένο σε φέτες περίπου 1 – 2 εκ., καλά χτυπημένο
• Αλάτι,πιπέρι
• Αλεύρι για το τηγάνισμα
• 5-6 κ.σ. βούτυρο
• 0,5 φλιτζάνι του τσαγιού (φλ. τσ.) λάδι
• 0,5 φλ.τσ. ψιλοκομμένο μαϊντανό
• 0,5 φλ.τσ. σκόρδο ψιλοκομμένο
• 0,3 φλ.τσ. ξίδι
• 0,5 φλ.τσ. κρασί ξηρό

Εκτέλεση

Ανακατεύουμε σε ένα ταψάκι το αλεύρι, το αλάτι, το πιπέρι.

Ζεσταίνουμε το λάδι σε αντικολλητικό τηγάνι, αλευρώνουμε το κρέας, το τηγανίζουμε ελαφρά και από τις δύο μεριές και το αφήνουμε στην άκρη.

Αφού τελειώσουμε με όλο το κρέας, βάζουμε στο ίδιο λάδι το σκόρδο και τον μαϊντανό ψιλοκομμένα και τα σοτάρουμε ελαφρά να μαραθούν, μέχρι να βγάλει το άρωμα του το σκόρδο, χωρίς όμως να πάρει καθόλου χρώμα.

Σβήνουμε με το ξίδι και αφήνουμε μέχρι να εξατμιστεί. Μετά προσθέτουμε  το κρασί και αφήνουμε να μειωθεί ο όγκος του κρασιού στο μισό.

Τοποθετούμε το κρέας κυκλικά στην κατσαρόλα (η μία φέτα να ακουμπάει λίγο στην άλλη),  μοιράζουμε τη σάλτσα σκόρδου-μαϊντανού σε κάθε στρώση κρέατος και προσθέτουμε λίγο ζεστό νερό  (ή ακόμα καλύτερα ζωμό από κρέας), ίσα να σκεπάζει ελαφρά το κρέας.

Όταν πάρει βράση, χαμηλώνουμε πολύ τη θερμοκρασία και αφήνουμε να σιγοβράσει μέχρι να μαλακώσει το κρέας (περίπου 40 λεπτά). Ανακινούμε τακτικά την κατσαρόλα να μην κολλήσει, αλλά δεν ανακατεύουμε το κρέας γιατί θα κομματιαστεί.

Δοκιμάζουμε το αλάτι και αν η σάλτσα μας φανεί πολύ ξιδάτη, προσθέτουμε μία πρέζα ζάχαρη, να ισορροπήσει την οξύτητα.

Προσέχουμε το φαγητό μας να έχει σάλτσα, προσθέτουμε λίγο ζεστό νερό αν χρειάζεται και όταν η σάλτσα δέσει και το κρέας μαλακώσει, αποσύρουμε από τη φωτιά και σερβίρουμε με πατάτες τηγανητές ή ρύζι πιλάφι ή και τα δύο ή ακόμη με πουρέ πατάτας.

Το σοφρίτο θέλει μεγάλη προσοχή στο μαγείρεμα γιατί κολλάει εύκολα λόγω του αλευριού που περιέχει. Έτσι, θέλει πολύ χαμηλή φωτιά και να το κοιτάμε και να το ανακινούμε συχνά.  Το αποτέλεσμα θα μας αποζημιώσει για τον χρόνο και τη φροντίδα που αφιερώσαμε.

 

Στο επόμενο άρθρο, θα δοκιμάσουμε να φτιάξουμε ένα ωραίο χούμους.

Καλό Σαββατοκύριακο!

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Από σήμερα, ξεκινά μια καινούρια στήλη Γεύσης, όπου η Βαλεντίνα Λισάκ θα παρουσιάζει κάθε Παρασκευή μια νέα συνταγή. Στόχος της είναι ανακαλύπτει και να σας προτείνει κατά κύριο λόγο υγιεινές συνταγές, βασισμένες στα διαφορετικά προϊόντα και τις ανάγκες μας που ποικίλουν ανάλογα με την εποχή, γεύσεις παλιές, αλλά και καινούριες, από την ελληνική παράδοση ή από άλλους πολιτισμούς. Παράλληλα, θα περιλαμβάνονται λίγες πληροφορίες για το προϊόν που παρουσιάζεται, τη θρεπτική  αξία του και την ιστορία του.

 

Το χαρούπι

Η χαρουπιά (ceratonia siliqua) ή κερωνιά, κερατιά, ξυλοκερατιά ή κουντουριδιά οφείλει την ονομασία της στο σχήμα των καρπών της, που θυμίζουν ξύλινο κέρατο. Είναι σκληροτράχηλο δέντρο, συνηθισμένο στην Ελλάδα, που αναπτύσσεται ακόμα και σε άνυδρες και βραχώδεις περιοχές, χαρίζοντάς μας τα καλοκαίρια τη θαυμάσια σκιά της.

 

Μέσα  στους μακριούς λοβούς των καρπών, τα χαρούπια, περιέχονται οι μικροί και σκληροί σπόροι του δέντρου, τα κεράτια, οι οποίοι έχουν την ιδιαιτερότητα να είναι ισοβαρείς μεταξύ τους (περίπου 189 – 209 mg). Χάρη σε αυτήν τους την ιδιότητα, άρχισαν να χρησιμοποιούνται πριν από 1.500 χρόνια για τον ορισμό του καρατίου (0,2 γραμ.), τη μονάδα μέτρησης των πολύτιμων λίθων.

Η γλυκιά γεύση των χαρουπιών, αλλά και το χρώμα τους, τα καθιστούν ιδανικά υγιεινά υποκατάστατα της σοκολάτας. Η χρήση τους στη μαγειρική, με πολλά οφέλη για την υγεία, ξεκινάει πριν  από 4.000 χρόνια στην αρχαία  Ελλάδα.

Το χαρούπι το έτρωγαν και στην Αρχαία Αίγυπτο και το χρησιμοποιούσαν ως γλυκαντική ουσία για το γλυκό «νεντζέμ». Το δένδρο αναφέρεται και στην παραβολή του Ασώτου. Οι Ισραηλινοί έτρωγαν τα χαρούπια κατά τη διάρκεια των εβραϊκών διακοπών του «Του Μπισβάτ», ενώ οι μουσουλμάνοι έπιναν χυμό χαρουπιού κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού. Στην Αίγυπτο σήμερα το τρώνε και ωμό σαν σνακ, ενώ με τους συντριμμένους λοβούς φτιάχνουν ένα αναζωογονητικό ποτό. Χρησιμοποιείται επίσης σε ηδύποτα που φτιάχνονται σε Τουρκία, Μάλτα, Πορτογαλία και Σικελία. Στη Λιβύη και στο Περού χρησιμοποιούν το σιρόπι του χαρουπιού σε ποτό.

Τον 19^ο αιώνα, Βρετανοί χημικοί έδωσαν χαρούπια σε τραγουδιστές. Το μάσημα των καρπών βοήθησε τους τραγουδιστές να διατηρήσουν υγιείς τις φωνητικές τους χορδές και να καταπραΰνουν και να καθαρίζουν τον λαιμό τους.

Μπορείτε να χρησιμοποιείτε τους καρπούς της χαρουπιάς είτε φρέσκους είτε αποξηραμένους. Βοηθά στην απώλεια βάρους και στα προβλήματα του στομάχου.

Το χαρούπι έχει παρόμοια γεύση με τη σοκολάτα και είναι μια εξαιρετική εναλλακτική λύση επειδή:

• έχει πολλές φυτικές ίνες
• περιέχει πολλά αντιοξειδωτικά
• έχει χαμηλές ποσότητες λίπους και ζάχαρης
• δεν περιέχει καφεΐνη
• δεν περιέχει γλουτένη

Επειδή έχει από τη φύση του γλυκιά γεύση, μπορεί να σας βοηθήσει να ικανοποιήσετε τη λαχτάρα σας για “κάτι γλυκό” μέσα στην ημέρα. Αν προτιμάτε πιο γλυκιά τη γεύση, δοκιμάστε να προσθέσετε στέβια, μέλι ή χαρουπόμελο.

 

Με σκόνη από χαρούπια μπορείτε να φτιάξετε το πιο νόστιμο, εύκολο και υγιεινό άλλειμα για το ψωμί σας και όχι μόνο.

Χαρουπόσκονη και χαρουπάλευρο μπορείτε να βρείτε έτοιμα συσκευασμένα σε καταστήματα με είδη υγιεινής ή βιολογικής διατροφής, αλλά μπορείτε και να τα παρασκευάσετε μόνοι σας από αποξηραμένα χαρούπια.

Άλλειμα από χαρουπόσκονη για το ψωμί

 Υλικά:

• 2 φλ. φουντούκια ψημένα
• 4 κ.σ. χαρουπόσκονη
• 4 κ.σ. μέλι
• 1 κ.γ. λιωμένο λάδι καρύδας
• 1/4 κ.γ. αλάτι
• 1/2 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας

Εκτέλεση:

Ρίξτε τα φουντούκια στο μπλέντερ και χτυπήστε τα μέχρι να γίνουν σκόνη.

Έπειτα συνεχίστε το χτύπημα μέχρι να αρχίσουν να βγάζουν τα έλαιά τους και να αποκτήσουν κρεμώδη υφή.

Σε αυτό το στάδιο ρίξτε τη χαρουπόσκονη, το μέλι, το λάδι καρύδας, το αλάτι και τη βανίλια. Χτυπήστε και πάλι.

Μεταφέρετε σε βαζάκι που κλείνει καλά και αποθηκεύστε σε θερμοκρασία δωματίου ή και στο ψυγείο. Μπορεί να διατηρηθεί μέχρι και για ένα μήνα.

 

Στο επόμενο άρθρο, θα μιλήσουμε για αποτοξίνωση. Θα δοκιμάσετε μία σαλάτα που θα σας εκπλήξει!

Καλό σαββατοκύριακο!