Χτυπάμε με ένα μίξερ τη σαντιγί κρύα μέχρι να γίνει αφράτη. Προσθέστε το συμπυκνωμένο γάλα και χτυπήστε ξανά μέχρι να ομογενοποιηθεί.
Κόβουμε τις φράουλες σε μικρά κομμάτια, τις προσθέτουμε στο κρεμώδες μείγμα και ανακατεύουμε. Τοποθετούμε το παγωτό σε ένα φαρδύ ταψί, σκεπάζουμε με μεμβράνη ή καπάκι και το βάζουμε στην κατάψυξη για 3-4 ώρες.
2. Παγωτό γιαούρτι με μάνγκο
Υλικά
2 ώριμα μάνγκο
120 γρ στραγγιστό γιαούρτι
80–90 γρ μέλι
1-3 κ. γλ. χυμό λεμονιού ή λάιμ (προαιρετικά)
Εκτέλεση
Καθαρίζουμε το μάνγκο, το κόβουμε σε κύβους και το αφήνουμε στην κατάψυξη για αρκετές ώρες.
Στη συνέχεια, ανακατεύουμε το γιαούρτι, το μάνγκο, το μέλι και το χυμό μέχρι να ομογενοποιηθούν. Εάν το μάνγκο είναι έντονα ξινό, τότε δεν χρειάζεται να προσθέσουμε χυμό.
Τοποθετούμε το μείγμα σε ένα φαρδύ ταψί, σκεπάζουμε με καπάκι ή μεμβράνη και το βάζουμε στην κατάψυξη.
3. Παγωτό μανταρίνι με κρέμα γάλακτος και συμπυκνωμένο γάλα
Υλικά
8–9 μανταρίνια.
380 γρ συμπυκνωμένο γάλα
400 γρ κρέμα γάλακτος
Εκτέλεση
Καθαρίζουμε τα μανταρίνια, τα χτυπάμε με ένα μπλέντερ και τα σουρώνουμε. Για τη συνταγή, θα χρειαστούν τουλάχιστον 250 γρ της μάζας που προκύπτει. Χτυπάμε με μπλέντερ τον πουρέ των μανταρινιών, το συμπυκνωμένο γάλα και την κρέμα γάλακτος μέχρι να ομογενοποιηθούν.
Μεταφέρουμε το μείγμα σε ένα φαρδύ ταψί, σκεπάζουμε με καπάκι ή μεμβράνη και το βάζουμε στην κατάψυξη για 5-6 ώρες. Ανακατεύουμε το παγωτό περίπου κάθε ώρα.
4. Παγωτό λεμόνι
Υλικά
2 λεμόνια
200 γρ ζάχαρη
μια πρέζα αλάτι
240 γρ κρέμα γάλακτος
240 ml γάλα
Εκτέλεση
Τρίβουμε το ξύσμα λεμονιού σε ένα λεπτό τρίφτη και στύβουμε για τον χυμό. Για τη συνταγή, θα χρειαστεί 1 κουταλιά της σούπας ξύσμα και 60 ml χυμός.
Χτυπάμε μαζί τη ζάχαρη, το ξύσμα, τον χυμό λεμονιού και το αλάτι. Ξεχωριστά, ενώνουμε την κρέμα γάλακτος και το γάλα και ανακατεύοντας, ρίχνουμε μέσα στο μείγμα του λεμονιού. Συνεχίζουμε το χτύπημα, μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη.
Αδειάζουμε το μείγμα σε ένα φαρδύ δοχείο, σκεπάζουμε με καπάκι ή μεμβράνη και το βάζουμε στην κατάψυξη για 3-4 ώρες. Στα μισά αυτού του χρόνου, ανακατεύουμε το παγωτό.
5. Παγωτό από τυρόπηγμα και γιαούρτι με συμπυκνωμένο γάλα και σμέουρα
Υλικά
250 γρ τυρί cottage
250 γρ φυσικό γιαούρτι
250 γρ συμπυκνωμένο γάλα
50 γρ ζάχαρη
ζάχαρη βανίλιας για γεύση
300 γρ σμέουρα
Εκτέλεση
Ανακατεύουμε το τυρί κότατζ, το γιαούρτι, το συμπυκνωμένο γάλα και τα δύο είδη ζάχαρης στο μπλέντερ. Προσθέτουμε τα σμέουρα και χτυπάμε ξανά μέχρι να ομογενοποιηθούν.
Μεταφέρουμε το μείγμα σε ένα φαρδύ ταψί, σκεπάζουμε με καπάκι ή μεμβράνη και το βάζουμε στην κατάψυξη για 3-4 ώρες. Σε αυτό το διάστημα, πρέπει να ανακατέψουμε το παγωτό μερικές φορές.
Αν το μικρό σας παιδί έχει περισσότερες εκρήξεις, το πρόβλημα μπορεί να είναι το τάμπλετ του. Νέα έρευνα δείχνει ότι ο υπερβολικός χρόνος μπροστά στην οθόνη τροφοδοτεί αυξημένο θυμό και απογοήτευση στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, καθιστώντας τα ξεσπάσματά τους πιο δύσκολα διαχειρίσιμα.
Η χρήση κινητών συσκευών από τα μικρά παιδιά έχει αυξηθεί κατακόρυφα, με τον χρόνο μπροστά στην οθόνη να εκτοξεύεται από 5 λεπτά την ημέρα το 2020 σε 55 λεπτά το 2022 – μια αλλαγή που υπογραμμίζει τον αυξανόμενο ρόλο της τεχνολογίας στην πρώιμη παιδική ηλικία. Μέχρι την ηλικία των 4 ετών, τα περισσότερα παιδιά έχουν ήδη τις δικές τους συσκευές.
Σύνδεση χρόνου μπροστά στην οθόνη και άγχους
Μια νέα μελέτη στην επιθεώρηση JAMA Pediatrics εντόπισε μια σύνδεση μεταξύ της χρήσης υπολογιστών τάμπλετ και των συναισθηματικών εκρήξεων στα μικρά παιδιά. Η μελέτη παρακολούθησε 315 παιδιά προσχολικής ηλικίας για δύο χρόνια και διαπίστωσε ότι εκείνα που περνούσαν περισσότερο χρόνο με τάμπλετ στην ηλικία των 3,5 ετών ήταν πιο πιθανό να παρουσιάσουν σημάδια θυμού και απογοήτευσης στην ηλικία των 4,5 ετών.
Η μελέτη βασίστηκε σε δεδομένα που ανέφεραν οι γονείς σχετικά με τη χρήση τάμπλετ και τη συναισθηματική συμπεριφορά, παρακολουθώντας την ανάπτυξη κάθε παιδιού με την πάροδο του χρόνου. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η αύξηση κατά μία ώρα της καθημερινής χρήσης τάμπλετ στην ηλικία των 3,5 ετών συνδεόταν με 22% αύξηση του θυμού και της απογοήτευσης μέχρι το επόμενο έτος.
Η έρευνα αποκάλυψε επίσης ότι τα παιδιά που ήταν πιο επιρρεπή στο θυμό στην ηλικία των 4,5 ετών αύξησαν συχνά τη χρήση των τάμπλετ μέχρι την ηλικία των 5,5 ετών, γεγονός που υποδηλώνει ότι ενώ ο υπερβολικός χρόνος μπροστά στην οθόνη μπορεί να προκαλέσει συναισθηματικά ζητήματα, τα ίδια ζητήματα μπορούν να οδηγήσουν τα παιδιά να βασίζονται στις συσκευές ακόμη περισσότερο, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο που είναι δύσκολο να σπάσει.
«Τα παιδιά που είναι πιο προκλητικά και λιγότερο ‘συναισθηματικά ρυθμισμένα’ τείνουν να εκτίθενται σε περισσότερο χρόνο μπροστά στην οθόνη από τους γονείς», αναφέρει η μελέτη. «Οι γονείς αναφέρουν ότι χρησιμοποιούν τις συσκευές ως ηρεμιστικό εργαλείο για να βοηθήσουν στη διαχείριση των συναισθηματικών εκρήξεων των μικρών παιδιών».
Η έρευνα διεξήχθη κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 και τόνισε επίσης πώς οι μοναδικές στρεσογόνες συνθήκες εκείνης της περιόδου μπορεί να επηρέασαν τα αποτελέσματα της μελέτης. Με πολλές οικογένειες να αντιμετωπίζουν διαταραγμένες ρουτίνες και αυξημένο άγχος, η χρήση τάμπλετ και η συναισθηματική κατάσταση των παιδιών μπορεί να ήταν πιο ασταθείς.
Κατά μέσο όρο, τα παιδιά της μελέτης περνούσαν περίπου μία ώρα την ημέρα στο τάμπλετ μέχρι την ηλικία των 5,5 ετών, αν και αυτό διέφερε σε μεγάλο βαθμό.
Ενώ προηγούμενες μελέτες έχουν υποδείξει μια σχέση μεταξύ του χρόνου χρήσης της συσκευής και των προβλημάτων συμπεριφοράς, η παρούσα έρευνα είναι μία από τις πρώτες που εξετάζει αυτή τη σχέση με την πάροδο του χρόνου στα ίδια άτομα. Παρακολουθώντας τα ίδια παιδιά για αρκετά χρόνια, η μελέτη παρέχει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η χρήση τάμπλετ θα μπορούσε τόσο να προκαλέσει όσο και να είναι αποτέλεσμα συναισθηματικών προκλήσεων στην πρώιμη παιδική ηλικία.
«Οι γονείς και οι κηδεμόνες θα πρέπει να παρακολουθούν στενά τη χρήση των τάμπλετ από παιδιά προσχολικής ηλικίας, ιδίως σε παιδιά που έχουν μεγαλύτερη τάση να εκφράζουν θυμό και απογοήτευση», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας Καρολάιν Φιτζπάτρικ στην εφημερίδα The Epoch Times.
Γιατί η πρώιμη παιδική ηλικία έχει σημασία
Η πρώιμη παιδική ηλικία είναι κρίσιμη για την ανάπτυξη δεξιοτήτων συναισθηματικής ρύθμισης. Ο εγκέφαλος υφίσταται ταχεία ανάπτυξη, καθιστώντας δραστηριότητες όπως το διαδραστικό παιχνίδι, το διάβασμα και οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη συναισθηματικών και γνωστικών δεξιοτήτων. Οι τρόποι με τους οποίους καλλιεργούνται αυτές οι δεξιότητες μπορεί να διαφέρουν σημαντικά.
Σε μια προσπάθεια να διαχειριστούν τις προκλήσεις αυτού του αναπτυξιακού σταδίου, πολλοί γονείς στρέφονται στους υπολογιστές τάμπλετ για να απασχολήσουν τα παιδιά ή να τα ηρεμήσουν κατά τη διάρκεια συναισθηματικών εκρήξεων, με το 65% των φροντιστών να αναφέρουν τη χρήση συσκευών για τον σκοπό αυτό.
«Αυτή η στρατηγική είναι πιθανό να γυρίσει μπούμερανγκ μακροπρόθεσμα, καθώς μπορεί να παρεμποδίσει την ικανότητα των παιδιών να αναπτύξουν εσωτερικές στρατηγικές για τη διαχείριση των συναισθημάτων τους», δήλωσε η Φιτζπάτρικ. Δεδομένου ότι η χρήση των τάμπλετ είναι συχνά μια μοναχική δραστηριότητα, δίνει στα παιδιά λιγότερες ευκαιρίες να εξασκήσουν αυτές τις κρίσιμες δεξιότητες.
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε νωρίτερα φέτος στο JAMA Network Open διαπίστωσε ότι τα παιδιά προσχολικής ηλικίας που περνούσαν δύο ή περισσότερες ώρες την ημέρα μπροστά σε οθόνες είχαν σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα ψυχολογικής ευημερίας σε σύγκριση με εκείνα που περνούσαν μόλις μία ώρα μπροστά στην οθόνη. Τα παιδιά αυτά είχαν λιγότερες πιθανότητες να δείξουν περιέργεια, ανθεκτικότητα και θετικά συναισθήματα -βασικούς δείκτες υγιούς ανάπτυξης- και περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν προβλήματα συμπεριφοράς όπως υπερκινητικότητα και επιθετικότητα.
Τα ευρήματα αυτά ευθυγραμμίζονται με τις ευρύτερες ανησυχίες της ιατρικής κοινότητας σχετικά με τον αντίκτυπο του χρόνου της οθόνης στα νεανικά μυαλά. Η American Academy of Child and Adolescent Psychiatry (Αμερικανική Ακαδημία Παιδικής και Εφηβικής Ψυχιατρικής) συνιστά τον περιορισμό του μη εκπαιδευτικού χρόνου στην οθόνη για παιδιά ηλικίας 2 έως 5 ετών σε όχι περισσότερο από μία ώρα την ημέρα τις καθημερινές και τρεις ώρες τα Σαββατοκύριακα, τονίζοντας τη σημασία του μέτρου.
Αντίθετα, η American Academy of Pediatrics (Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής) προτείνει ότι η ποιότητα των αλληλεπιδράσεων με τα ψηφιακά μέσα είναι πιο σημαντική από την τήρηση αυστηρών χρονικών ορίων.
«Δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία που να αποδεικνύουν όφελος από συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές για τον περιορισμό του χρόνου μπροστά στην οθόνη», αναφέρει η δήλωση της θέσης τους.
Συμβουλές για τη διαχείριση του χρόνου οθόνης στα παιδιά προσχολικής ηλικίας
Η Φιτζπάτρικ τονίζει τη σημασία της προσεκτικής διαχείρισης του χρόνου μπροστά στην οθόνη για την υποστήριξη της υγιούς ανάπτυξης των παιδιών προσχολικής ηλικίας. Προτείνει την εμπλοκή των παιδιών σε δραστηριότητες που αναπτύσσουν δεξιότητες συναισθηματικής ρύθμισης, όπως η κοινή ανάγνωση βιβλίων και το παιχνίδι με φαντασία.
«Οι τεχνολογίες για παιδιά δεν πρέπει να περιλαμβάνουν χαρακτηριστικά όπως η αυτόματη αναπαραγωγή, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε μεγαλύτερες περιόδους ενασχόλησης του χρήστη», συμβουλεύει η Φιτζπάτρικ. Αντ’ αυτού, συνιστά την επιλογή τεχνολογικών σχεδίων που ενθαρρύνουν τη συνεργασία μεταξύ παιδιού και φροντιστή, ενισχύοντας τις ευκαιρίες μάθησης.
Προτείνει στους φροντιστές να καταρτίσουν ένα οικογενειακό σχέδιο χρήσης των μέσων ενημέρωσης για να θέσουν σαφείς κανόνες σχετικά με τον χρόνο που αφιερώνουν μπροστά στην οθόνη και να διασφαλίσουν ότι τα παιδιά εκτίθενται σε εκπαιδευτικό περιεχόμενο υψηλής ποιότητας. Συνιστάται επίσης η απενεργοποίηση της αυτόματης αναπαραγωγής και άλλων χαρακτηριστικών που μπορεί να δελεάσουν τα παιδιά να συνεχίσουν να βλέπουν περιεχόμενο. Η ενθάρρυνση των παιδιών να κλείνουν το τάμπλετ όταν τελειώνουν με τη δραστηριότητά τους μπορεί να τα βοηθήσει να αναπτύξουν καλύτερη συναισθηματική αυτορρύθμιση.
«Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί μπορούν να διασφαλίσουν ότι τα παιδιά χρησιμοποιούν τις συσκευές στα σωστά πλαίσια», σημειώνει η Φιτζπάτρικ, προσθέτοντας ότι οι συσκευές πρέπει να αποφεύγονται κατά τη διάρκεια των γευμάτων και της ρουτίνας του ύπνου. Τονίζει επίσης τη σημασία του μοντέλου ισορροπημένης χρήσης των μέσων ενημέρωσης, προτείνοντας στους γονείς και τους εκπαιδευτικούς να περιορίσουν το δικό τους χρόνο μπροστά στις οθόνες παρουσία των παιδιών.
Θέτοντας σαφή όρια και δίνοντας το παράδειγμα, οι φροντιστές μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να αναπτύξουν υγιέστερες σχέσεις με την τεχνολογία. Τελικά, η αποφυγή της χρήσης των συσκευών ως εργαλείο για να ηρεμήσουν ή να καταπραΰνουν τα παιδιά είναι ζωτικής σημασίας για την προώθηση της μακροπρόθεσμης συναισθηματικής τους ανθεκτικότητας.
Της Sheramy Tsai
Η Sheramy Tsai, BSN, RN, είναι μια έμπειρη νοσοκόμα με δεκαετή συγγραφική καριέρα. Απόφοιτος του Middlebury College και του Johns Hopkins, η Tsai συνδυάζει τη συγγραφική και νοσηλευτική της εμπειρία για να προσφέρει ιδιαίτερα αποτελεσματικό περιεχόμενο. Ζώντας στο Βερμόντ, συνδυάζει την επαγγελματική της ζωή με τη βιώσιμη διαβίωση και την ανατροφή τριών παιδιών.
Σε ένα πακέτο τσιγάρων, η προειδοποίηση είναι σαφής: Το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο του πνεύμονα και άλλα προβλήματα υγείας. Σε ένα μπουκάλι αλκοόλ, επίσης θα βρείτε ετικέτες που σας προειδοποιούν για τη ζημιά που κάνει. Ωστόσο, στα παντοπωλεία, εμείς – και τα παιδιά μας – μπορούμε να αγοράσουμε υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα (Ultra-Processed Foods-UPF), χωρίς ούτε μια προειδοποίηση για τις πιθανές επιπτώσεις τους στην υγεία.
Συστηματική ανάλυση του 2024 που δημοσιεύθηκε στο BMJ (πρώην British Medical Journal) συνδέει τα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα με μυριάδες χρόνιες παθήσεις που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν μια προειδοποιητική ετικέτα. Ένας από τους παραγνωρισμένους κινδύνους της κατανάλωσης υπερ-επεξεργασμένων τροφών είναι ο αντίκτυπός τους στην ψυχική υγεία.
Οι υπερ-επεξεργασμένες τροφές συνδέονται με την κατάθλιψη και το άγχος μέσω επιδράσεων όπως η αυξημένη φλεγμονή και η διαταραχή του μικροβιώματος. Η μείωση της κατανάλωσης υπερ-επεξεργασμένων τροφών μπορεί να είναι δύσκολη λόγω της επίδρασης που έχουν στη χημεία του εγκεφάλου, αλλά η υιοθέτηση πρακτικών στρατηγικών μπορεί να αποτελέσει το πρώτο βήμα προς τη βελτίωση της ψυχικής υγείας.
Τι είναι τα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα;
Θα αναγνώριζε η προγιαγιά σας αυτό που τρώτε ως τροφή; Μπορεί να φυτευτεί; Έχει μητέρα; Αν η απάντηση είναι αρνητική, οι πιθανότητες είναι ότι καταναλώνετε μια εξαιρετικά επεξεργασμένη εκδοχή κάποιου πράγματος που κάποτε προοριζόταν να μας θρέψει.
Τα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα, όπως ορίζονται από την ταξινόμηση της Nova («Nova classification»), περιλαμβάνουν είδη όπως συσκευασμένα σνακ, αναψυκτικά, στιγμιαία ζυμαρικά και έτοιμα γεύματα. Αυτά τα προϊόντα παρασκευάζονται από χημικά τροποποιημένα εκχυλίσματα τροφίμων και πρόσθετα που έχουν σχεδιαστεί για να βελτιώνουν τη γεύση, την υφή και τη διάρκεια ζωής στο ράφι.
«Εάν δεν μπορείτε να προφέρετε τα συστατικά στην ετικέτα κι ούτε θα το φυλάσσατε στο ντουλάπι σας, είναι πιθανότατα υπερ-επεξεργασμένο», δήλωσε στην Epoch Times η Τερέζα Τζεντίλε, εγγεγραμμένη διαιτολόγος-διατροφολόγος και εκπρόσωπος της Academy of Nutrition and Dietetics (Ακαδημία Διατροφής και Διαιτολογίας).
Αντιμετώπιση του άγχους και της κατάθλιψης
Μια μετα-ανάλυση του 2022 διαπίστωσε σύνδεση μεταξύ της κατανάλωσης υπερ-επεξεργασμένων τροφίμων και της ψυχικής υγείας. Τα άτομα με υψηλότερη πρόσληψη υπερ-επεξεργασμένων τροφίμων είχαν 53% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν συμπτώματα κατάθλιψης και άγχους. Όταν εξετάστηκαν χωριστά, ο κίνδυνος παρέμεινε υψηλός: 44% για την κατάθλιψη και 48% για το άγχος.
Η έρευνα δείχνει ότι η αυξημένη κατανάλωση τεχνητών γλυκαντικών όπως η ασπαρτάμη, και ενισχυτών γεύσης όπως το γλουταμινικό μονονάτριο (monosodium glutamate – MSG) – και τα δύο κοινά στα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα – διαταράσσει τους νευροδιαβιβαστές που εμπλέκονται στη ρύθμιση της διάθεσης, περιλαμβανομένης της σεροτονίνης, της ντοπαμίνης και της νορεπινεφρίνης (η οποία αυξάνει την εγρήγορση και τη συγκέντρωση).
Η σχέση της κατανάλωσης υπερ-επεξεργασμένων τροφών με την κατάθλιψη και το άγχος είναι πολλαπλή – η αυξημένη φλεγμονή και οι αλλαγές στο μικροβίωμα του εντέρου που προκαλούνται από τα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα είναι μία από τις συνέπειες της αυξημένης κατανάλωσης στον ανθρώπινο οργανισμό.
Η υψηλή πρόσληψη υπερ-επεξεργασμένων τροφών διαταράσσει την ισορροπία των βακτηρίων του εντέρου, μια κατάσταση γνωστή ως δυσβίωση του εντέρου. Αυτή η ανισορροπία επηρεάζει αρνητικά τον άξονα εντέρου-εγκεφάλου, μειώνοντας την παραγωγή νευροδιαβιβαστών όπως η σεροτονίνη, οι οποίοι είναι κρίσιμοι για τη ρύθμιση της διάθεσης, δηλώνει η Τζεντίλε. Η σεροτονίνη συμβάλλει στη σταθεροποίηση των συναισθημάτων και προάγει τα αισθήματα ευεξίας και ευτυχίας. Τα χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης συνδέονται συνήθως με διαταραχές της διάθεσης, όπως η κατάθλιψη και το άγχος.
Τα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα περιέχουν επίσης μη απαραίτητα θρεπτικά συστατικά που ελάχιστα μοιάζουν με οποιοδήποτε είδος τροφής, δήλωσε η Λήνα Μπηλ (Lena Beal), εγγεγραμμένη διαιτολόγος-διατροφολόγος, στην Epoch Times.
Τείνουν να αντικαθιστούν πιο υγιεινές επιλογές όπως φρούτα, λαχανικά, όσπρια, ξηρούς καρπούς και σπόρους στη διατροφή, οδηγώντας σε χαμηλότερη πρόσληψη ευεργετικών συστατικών όπως οι πολυφαινόλες, οι φυτικές ίνες και τα ωμέγα-3 λιπαρά, τα οποία συμβάλλουν στην καταπολέμηση χρόνιων ασθενειών όπως το άγχος και η κατάθλιψη μέσω φλεγμονωδών διαδικασιών.
Τα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα είναι επίσης πλούσια σε νάτριο, τρανς λιπαρά, ζάχαρη και εξευγενισμένα άμυλα, τα οποία αυξάνουν τη φλεγμονή και παρεμβαίνουν στην παραγωγή σεροτονίνης.
Οι φλεγμονώδεις δείκτες που ονομάζονται κυτοκίνες απελευθερώνονται κατά τη διάρκεια περιόδων φλεγμονής. Τα υψηλά επίπεδα κυτοκινών βλάπτουν τις περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στη διάθεση και τη συναισθηματική ρύθμιση. Η χρόνια φλεγμονή επηρεάζει, επίσης, το σύστημα απόκρισης του εγκεφάλου στο στρες, αυξάνοντας την παραγωγή κορτιζόλης, της «ορμόνης του στρες». Τα αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης τείνουν να επιδεινώνουν το άγχος και το αίσθημα της υπερφόρτωσης, συμβάλλοντας περαιτέρω στις διαταραχές της διάθεσης.
Εθισμός εν δράσει
Τα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα είναι γεμάτα με πρόσθετα που ενισχύουν τη γεύση και την εμφάνιση, καθιστώντας τα ελκυστικά και δυνητικά εθιστικά. Ορισμένα από αυτά τα πρόσθετα παρεμβαίνουν σε περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στον εθισμό, όπως η αμυγδαλή και ο ιππόκαμπος, εξηγεί η Τζεντίλε. Αυτά τα τρόφιμα είναι κατασκευασμένα για να είναι πολύ γευστικά, κάνοντας τα ακατέργαστα τρόφιμα να φαίνονται λιγότερο «συναρπαστικά». Η σταδιακή μείωση των προστιθέμενων σακχάρων, του αλατιού και των τεχνητών αρωμάτων θα βοηθήσει τους γευστικούς σας κάλυκες να προσαρμοστούν στα φυσικά τρόφιμα και τις γεύσεις τους, πρόσθεσε.
Πώς να μειώσετε την κατανάλωση
Οι συγγραφείς της ανάλυσης του BMJ ζήτησαν επειγόντως περαιτέρω έρευνα και την ανάπτυξη στρατηγικών δημόσιας υγείας, περιλαμβανομένων πολιτικών υπό την ηγεσία της κυβέρνησης και επικαιροποιημένων διατροφικών κατευθυντήριων γραμμών, για τη μείωση της κατανάλωσης υπερ-επεξεργασμένων τροφίμων και τη βελτίωση της υγείας. Εν τω μεταξύ, ο συντάκτης ενός editorial που δημοσιεύθηκε στο Archives of Disease in Childhood (Αρχεία Παθήσεων της Παιδικής Ηλικίας) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ετικέτες των υπερ-επεξεργασμένων τροφών θα πρέπει να περιλαμβάνουν προειδοποιήσεις για την υγεία, με ισχυρές συστάσεις για την προτεραιότητα [που θα έπρεπε να δίνουμε] στις μη επεξεργασμένες τροφές για καλύτερη υγεία.
Εν τω μεταξύ, υπάρχουν βήματα που μπορείτε να ακολουθήσετε για να ανακτήσετε τον έλεγχο. Η Τζεντίλε προτείνει τα εξής για τον περιορισμό της πρόσληψης υπερ-επεξεργασμένων τροφών:
Σταδιακή μετάβαση : Ξεκινήστε αντικαθιστώντας ένα επεξεργασμένο γεύμα ή σνακ την ημέρα με μια εναλλακτική λύση ολικής αλέσεως. Η σταδιακή προσθήκη υγιεινών επιλογών αντί του άμεσου εξοβελισμού των αγαπημένων σας συνηθειών μπορεί να κάνει την αλλαγή να φαίνεται πιο διαχειρίσιμη και λιγότερο περιοριστική.
Περισσότερα μαγειρεμένα στο σπίτι γεύματα: Χρησιμοποιήστε απλές συνταγές για να ελέγχετε τα συστατικά και να αποφεύγετε τα πρόσθετα. Προετοιμάστε τα γεύματα σε μεγάλες ποσότητες και καταψύξτε μερίδες για να μειώσετε την εξάρτηση από τα συσκευασμένα τρόφιμα. Οι μέθοδοι προετοιμασίας, όπως τα γεύματα σε ταψάκια και οι χύτρες ταχύτητας, μπορούν να εξοικονομήσουν χρόνο.
Λιγότερα συσκευασμένα σνακ, περισσότερα ολικής άλεσης ή φρέσκα: Τα φρέσκα φρούτα, το γιαούρτι με μέλι, οι ξηροί καρποί, οι σπόροι, το ποπ κορν με μπαχαρικά και τα κράκερ ολικής αλέσεως με χούμους είναι λιγότερο επεξεργασμένα. Έχετε αυτές τις επιλογές πρόχειρες κοντά σας, για να αποφύγετε να καταφύγετε στη γνωστή σας λύση των συσκευασμένων σνακ.
Αφεθείτε περιστασιακά: Ενδώστε πότε πότε, αλλά εξισορροπήστε αυτές τις ‘περιστασιακές ‘παρεκτροπές’ με μια διατροφή που αποτελείται κυρίως από τρόφιμα ολικής αλέσεως.
Αποκτήστε υποστήριξη: Εντάξτε την οικογένεια ή τους φίλους σας στον προγραμματισμό και το μαγείρεμα των γευμάτων. Το να το κάνετε μια κοινή εμπειρία μπορεί να σας βοηθήσει να παραμείνετε σταθεροί, αλλά και να απολαύσετε την προσπάθειά σας.
Αντιμετωπίστε το φαγητό και το μαγείρεμα ως περιπέτεια: Εξερευνήστε νέα συστατικά, μεθόδους μαγειρέματος και εξωτικές κουζίνες, αν χρειάζεται, για να διατηρήσετε το ενδιαφέρον σας ζωντανό σε βάθος χρόνου, δημιουργώντας συναρπαστικά και φρέσκα γεύματα.
Επιπλέον, εστιάστε στην προσθήκη τροφών πλούσιων σε θρεπτικά συστατικά στη διατροφή σας. Τρώτε πολλά φρούτα, λαχανικά και τροφές πλούσιες σε ωμέγα-3, όπως ο σολομός. Τα σκουροπράσινα φυλλώδη λαχανικά, ειδικότερα, προστατεύουν τον εγκέφαλο. Οι ξηροί καρποί, οι σπόροι και οι φακές είναι επίσης τροφές που ενισχύουν τον εγκέφαλο και υποστηρίζουν την ψυχική υγεία, προσθέτει η Μπηλ.
«Να θυμάστε, οι μικρές αλλαγές αθροίζονται», λέει η Τζεντίλε. «Δεν πρόκειται για τον εξοστρακισμό κάθε υπερ-επεξεργασμένης τροφής [από το διαιτολόγιό σας], αλλά για συνεχείς βελτιώσεις. Είναι ένα ταξίδι, όχι μια γρήγορη λύση.»
Η Zena le Roux είναι δημοσιογράφος υγείας με μεταπτυχιακό στη δημοσιογραφία υγείας και πιστοποιημένη σύμβουλος υγείας και ευεξίας με ειδίκευση στη λειτουργική διατροφή. Έχει εκπαιδευτεί στην αθλητική διατροφή, τη συνειδητή διατροφή, τα εσωτερικά οικογενειακά συστήματα και την εφαρμοσμένη πολυβακτηριακή θεωρία. Εργάζεται σε ιδιωτικό ιατρείο και υπηρετεί ως εκπαιδεύτρια διατροφής σε σχολή υγείας με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο.
Το Mountain Middle School στο Ντουράνγκο του Κολοράντο απαγόρευσε τη χρήση των κινητών τηλεφώνων μέσα στην τάξη πριν από δώδεκα χρόνια.
Ο διευθυντής και εκτελεστικός διευθυντής Σέην Βος [Shane Voss] επισημαίνει ότι εκείνη την εποχή τα μηνύματα και οι φωτογραφίες ήταν σε μεγάλο βαθμό ανεκτά.
«Ήταν ήδη ένας τεράστιος αντιπερισπασμός πριν από αυτό, το 2010», δήλωσε στους Epoch Times. «Ξαφνικά, όλοι είχαν μια κάμερα στην τσέπη τους.»
Πριν από την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους 2012-2013, ο Βος ρώτησε το διδακτικό προσωπικό του αν κάποιος μπορούσε να σκεφτεί έναν λόγο που να δικαιολογεί την ύπαρξη τηλεφώνων των μαθητών στην τάξη. Ούτε ένα χέρι δεν σηκώθηκε.
Έτσι, το σχολείο θέσπισε μια πολιτική που απαιτούσε τα τηλέφωνα να είναι κλειστά και μέσα στα σακίδια μέχρις ότου οι μαθητές να είναι έξω από το κτίριο, στο τέλος της σχολικής ημέρας. Ο διευθυντής δήλωσε ότι μπορεί να μετρήσει στα δάχτυλα του ενός χεριού τον αριθμό των συνολικών παραβάσεων κατά τη διάρκεια της εφαρμογής αυτής της πολιτικής.
«Τα παιδιά πραγματικά το επιθυμούσαν αυτό», δήλωσε ο Βος, προσθέτοντας ότι τα τελευταία χρόνια, οι μαθητές τού είπαν ότι απολαμβάνουν τα πρωινά και τα απογεύματα χωρίς να χρειάζεται να ελέγχουν τα μηνύματά τους ή τις ενημερώσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
«Μιλούν μεταξύ τους», είπε. «Μαθαίνουν από αυτή την προσωπική επικοινωνία και συνεργασία.»
Περισσότερο από μια δεκαετία μετά την απαγόρευση του Mountain, οι προσωπικές ασύρματες συσκευές και οι διαδικτυακές εφαρμογές που είναι διαθέσιμες στα παιδιά είναι πολύ πιο προηγμένες και ελκυστικές – οι περισπασμοί δεν περιορίζονται στα φλας της φωτογραφικής μηχανής και στις ειδοποιήσεις κειμένου. Οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης συνδέονται όλο και στενότερα με τον εθισμό των νέων, το άγχος, την κατάθλιψη και τα προβλήματα συμπεριφοράς.
Στις 23 Σεπτεμβρίου, ο κυβερνήτης της Καλιφόρνιας Γκάβιν Νιούσομ [Gavin Newsom] υπέγραψε σε νόμο ένα μέτρο που απαιτεί από τις περιφέρειες να θεσπίσουν τις δικές τους πολιτικές για τον περιορισμό ή την απαγόρευση της χρήσης smartphone στα σχολεία. Παρόμοια νομοθεσία εκκρεμεί σε πολιτείες της ανατολικής ακτής.
Η ακαδημαϊκή βελτίωση στο Mountain, ένα δημόσιο πειραματικό δημοτικό σχολείο (τσάρτερ), αυξήθηκε μετά την εφαρμογή της πολιτικής κατά της χρήσης των κινητών στην τάξη. Ο Βος δήλωσε ότι οι βαθμολογίες των κρατικών εξετάσεων στα μαθηματικά, τις αγγλικές τέχνες και την επιστήμη ανέβηκαν από την τελευταία στην πρώτη θέση στην περιοχή Western Slope του Κολοράντο, κατά τη διάρκεια των τελευταίων 12 ετών. Σήμερα, αυτό το σχολείο των 300 περίπου μαθητών παραμένει στις κορυφαίες θέσεις στην Πολιτεία όσον αφορά τις μαθητικές επιδόσεις . Επίσης, ο Βος ανακηρύχθηκε ηγέτης της χρονιάς για το 2024 στο Κολοράντο.
Το 2016, το Υπουργείο Παιδείας του Κολοράντο ανέφερε το Mountain Middle School ως ανταποκρινόμενο στις ακαδημαϊκές επιδόσεις και την ακαδημαϊκή ανάπτυξη με βαθμολογία 75% και για τις δύο κατηγορίες. Επτά χρόνια αργότερα, η βαθμολογία ακαδημαϊκής επίδοσης ήταν στο 99,3% και η ακαδημαϊκή ανάπτυξη στο 86,8%.
Μάθημα ισπανικών στο Λύκειο Franklin (Λος Άντζελες, 25 Μαΐου 2017). Χωρίς τηλέφωνα, αποσπάται λιγότερο η προσοχή των μαθητών και είναι πιο συγκεντρωμένοι στην εργασία τους και το μάθημα, σύμφωνα με τον Voss. (Robyn Beck/AFP μέσω Getty Images)
«Αυτό σχετίζεται με την απαγόρευση», δήλωσε ο Βος. «Δεν υπάρχουν περισπασμοί, οι μαθητές είναι συγκεντρωμένοι και όλοι στην τάξη κατανοούν τα ζητήματα της εθιμοτυπίας.»
Ο Βος πιστεύει ότι οι περιορισμοί είναι πιο δύσκολο να τεθούν σε ισχύ τώρα, επειδή οι εκπαιδευτικοί δεν δίνουν το παράδειγμα κλείνοντας τα δικά τους τηλέφωνα. Και υπάρχουν αντιδράσεις από τους γονείς που επιμένουν ότι πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να επικοινωνούν ή να παρακολουθούν τα παιδιά τους ανά πάσα στιγμή. Δύο με τρεις φορές την εβδομάδα, είπε, διαβουλεύεται με σχολικούς και πολιτειακούς ηγέτες που επιδιώκουν παρόμοιους περιορισμούς στις δικές τους περιφέρειες.
«Αυτή είναι μια δεύτερη δουλειά για μένα», είπε. «Είναι ένα κίνημα αυτή τη στιγμή.»
Παρόλο που οι περιορισμοί των τηλεφώνων μπορούν να καθοριστούν σε επίπεδο τάξης, όπου οι εκπαιδευτικοί και οι διευθυντές των σχολείων συχνά δεν έχουν τη βούληση να αντιμετωπίσουν την αντίσταση, η κρίση στον τομέα της ψυχικής υγείας των νέων έχει οδηγήσει στη λήψη μέτρων από τα πολιτειακά νομοθετικά σώματα μόλις τους τελευταίους εννέα μήνες.
Συνολικά, η Καλιφόρνια, η Ιντιάνα, η Λουιζιάνα, η Μινεσότα, το Οχάιο, η Νότια Καρολίνα και η Βιρτζίνια ψήφισαν νόμους που απαγορεύουν τη χρήση τηλεφώνων κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας ή απαιτούν από τις επιμέρους περιφέρειες να θεσπίσουν πολιτικές έως το 2025, σύμφωνα με την ιστοσελίδα παρακολούθησης νομοσχεδίων της Εθνικής Συνδιάσκεψης Πολιτειακών Νομοθετικών Οργάνων.
Η απαγόρευση των κινητών τηλεφώνων στη Φλόριντα, που ψηφίστηκε το 2023, απαγορεύει επίσης τη χρήση έξυπνων ρολογιών κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας.
Παρόμοιοι νόμοι για τον περιορισμό των κινητών τηλεφώνων εκκρεμούν στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, στο Νιου Τζέρσεϊ, στην Πενσυλβάνια και στο Πουέρτο Ρίκο.
Την περασμένη εβδομάδα, η Ένωση Ενωμένων Εκπαιδευτικών της Πολιτείας της Νέας Υόρκης (NYSUT) συναντήθηκε με πολιτειακούς νομοθέτες, παρόχους υγειονομικής περίθαλψης, αξιωματούχους των αρχών επιβολής του νόμου, γονείς και μαθητές στο πλαίσιο του συνεδρίου Disconnected Conference στο Ώλμπανυ. Η NYSUT επιθυμεί μια πολιτειακή πολιτική που να περιορίζει τα κινητά τηλέφωνα και τις προσωπικές συσκευές καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής ημέρας, σύμφωνα με ανακοίνωση της 27ης Σεπτεμβρίου.
«Οι μαθητές προσπαθούν να μιλήσουν με τους μαθητές, να μιλήσουν με τους ενήλικες, να λύσουν προβλήματα σχετικά με το πώς να χειριστούν διάφορες κοινωνικές καταστάσεις, πώς να κοιτάξουν τους ανθρώπους στα μάτια και, γενικώς, πώς να αντιμετωπίσουν τον κόσμο που τους περιβάλλει», δήλωσε ο Νικ Χάρρις [Nick Harris], σχολικός ψυχολόγος στο Γυμνάσιο Γκυίλντερλαντ , σε δελτίο Τύπου. «Τις περισσότερες φορές, οι μαθητές μας αναφέρουν ότι σε όποια ιστοσελίδα κι αν βρίσκονται, ό,τι κι αν κάνουν, απλά γίνονται πιο θλιμμένοι, πιο ανήσυχοι και πιο αφηρημένοι.»
Πολλές είναι οι σχολικές περιφέρειες ανά τη χώρα που δεν περιμένουν την κρατική εντολή.
Το Riverton Middle School του Γουαϊόμιγκ άρχισε να περιορίζει τη χρήση κινητών τηλεφώνων το 2022. Ο υποδιευθυντής Μπράντυ Σλακ [Brady Slack] δήλωσε ότι ο αριθμός των πειθαρχικών παραπομπών έχει μειωθεί κατακόρυφα από τότε. Δεν γνωρίζει κανένα περιστατικό του περασμένου έτους που να σχετίζεται με εκφοβισμό ή κοινοποίηση ακατάλληλων φωτογραφιών ή αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
«Απλώς εξαφανίζεται», δηλώνει ο κος Σλακ στους Epoch Times. «Και οι μαθητές και οι γονείς είναι εντάξει με αυτό τώρα.»
Τα σχολεία που εφάρμοσαν την πολιτική που απαιτεί να κλείνουν τα κινητά τηλέφωνα και οι προσωπικές συσκευές μέχρι το τέλος του σχολικού ωραρίου παρατήρησαν ακαδημαϊκή ανάπτυξη στους μαθητές τους. (Caia Image/Gettyimages)
Στο Σαν Ματέο της Καλιφόρνια, δύο από τα 10 σχολεία της σχολικής περιφέρειας Union High School District (SMUHSD) έχουν μια πολιτική που απαιτεί από τους μαθητές να τοποθετούν τα τηλέφωνά τους στις ειδικές θήκες Yondr, οι οποίες μπορούν να ξεκλειδωθούν μόνο με μαγνήτη στις εξόδους του κτιρίου μετά την τελευταία διδακτική ώρα. Το Λύκειο San Mateo εφάρμοσε την πολιτική το 2019 και το Λύκειο Peninsula ακολούθησε το 2021, δήλωσε η Λώρα Τσώλκλεϋ [Laura Chalkley], διευθύντρια επικοινωνίας της περιφέρειας, στην Epoch Times μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του SMUHSD επανεξέτασε την πολιτική στις 11 Σεπτεμβρίου, εν αναμονή της εφαρμογής του νόμου σε όλη την Πολιτεία. Οι υπεύθυνοι του σχολείου δεν παρείχαν στοιχεία για ακαδημαϊκές βελτιώσεις, αλλά ανέφεραν καλύτερη συμπεριφορά και δέσμευση των μαθητών.
Η πιο αξιοσημείωτη διαφορά είναι ότι οι διάδρομοι και οι καφετέριες είναι πολύ πιο θορυβώδεις, τώρα που οι μαθητές δεν κοιτούν πλέον τα τηλέφωνά τους κατά τη διάρκεια του γεύματος ή μεταξύ των μαθημάτων.
Σύμφωνα με τη διευθύντρια του Λυκείου San Mateo, Υβόννη Σίου [Yvonne Shiu], οι μαθητές είναι λιγότερο αμήχανοι και πιο δραστήριοι στις συγκεντρώσεις και τις συνελεύσεις, επειδή γνωρίζουν ότι οι άλλοι μαθητές δεν θα τους κινηματογραφούν αν φαίνονται αμήχανοι.
Η κα Σίου δήλωσε ότι οι γονείς ενημερώνονται εάν ένας μαθητής τιμωρηθεί για χρήση κινητού τηλεφώνου κατά τη διάρκεια της σχολικής ημέρας και το σχολείο είναι πρόθυμο να κρατήσει τα τηλέφωνα κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, εάν το ζητήσει ένας γονέας.
«Αποτρέπει τη λεηλασία του σπιτιού, σε περίπτωση που ένα παιδί επιδιώξει να πάρει πίσω το τηλέφωνό του πάση θυσία», είπε κατά τη διάρκεια συνάντησης στις 11 Σεπτεμβρίου. Πρόσθεσε ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων ετών, οι μαθητές της είπαν ότι ο φόβος τους ότι «χάνουν συνεχώς κάτι», που τους δέσμευε με τα τηλέφωνά τους, έχει ξεθωριάσει. Τα παιδιά βλέπουν τα μηνύματά τους φεύγοντας από το σχολείο και συνειδητοποιούν ότι αυτό που έχασαν δεν άξιζε την απόσπαση της προσοχής τους από τη μάθηση.
Κατά τη διάρκεια της ίδιας συνάντησης, ο διευθυντής του Λυκείου Peninsula, Ρόναλντ Καμπάνα [Ronald Campana], δήλωσε ότι οι καυγάδες και οι συμπλοκές έγιναν σπάνιοι μετά την έναρξη ισχύος της απαγόρευσης και ότι οι λίγοι που συνέβησαν «δεν έφτασαν ποτέ στο YouTube».
Ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός Κίνημα Σχολείων Χωρίς Τηλέφωνο δημιουργήθηκε πέρυσι από γονείς των οποίων τα παιδιά τραυματίστηκαν από επεισόδια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Υποστηρίζει την απαγόρευση των κινητών τηλεφώνων, των smartwatch, των fitness tracker και των ακουστικών που συνδέονται με Bluetooth. Η συνιδρύτρια Σαμπίν Πόλακ [Sabine Polak] ανέφερε ότι σε σχολεία σε όλη τη χώρα η συμπεριφορά των μαθητών έχει βελτιωθεί, οι παραβιάσεις της ιδιωτικής ζωής έχουν μειωθεί και το ηθικό των εκπαιδευτικών έχει ανέβει, χωρίς το βάρος της αστυνόμευσης των μαθητών για τη χρήση του κινητού τηλεφώνου.
Όταν τα παιδιά βλέπουν τα μηνύματά τους στο τέλος της ημέρας, συνειδητοποιούν ότι αυτό που ‘έχασαν’ δεν άξιζε την απόσπαση της προσοχής τους από τη μάθηση, σύμφωνα με την κα Shiu. (Fly View Productions/Gettyimages)
Ο οργανισμός αποθαρρύνει τις πολιτικές που επιτρέπουν τη χρήση τηλεφώνων ή προσωπικών συσκευών κατά τη διάρκεια του γεύματος ή για ορισμένες δραστηριότητες στην τάξη, πόσο μάλλον αυτές που αφήνουν την επιλογή στους εκπαιδευτικούς.
«Είναι το φαινόμενο του παθητικού καπνίσματος, όχι απλώς μια προσωπική επιλογή», δήλωσε η κα Πόλακ στους Epoch Times. «Επηρεάζουν όλους γύρω τους. Απομακρύνουν τα παιδιά από τη διδασκαλία στην τάξη, και όσοι τα κλείνουν εξακολουθούν να ανησυχούν ότι θα βιντεοσκοπηθούν.»
Τι λέει η αντιπολίτευση
Οι υποστηρικτές της απαγόρευσης των κινητών τηλεφώνων αναγνωρίζουν τις ανησυχίες για την ασφάλεια ως τον κυριότερο λόγο για τον οποίο υπάρχουν οικογένειες και νομοθέτες που αντιτίθενται στους περιορισμούς.
Στις 6 Σεπτεμβρίου, η Εθνική Ένωση Γονέων δημοσίευσε τα αποτελέσματα της έρευνας και μια δήλωση που επιβεβαιώνει τον αγώνα της κατά των σχολικών περιορισμών.
«Οι απαγορεύσεις των κινητών τηλεφώνων δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τα τραγικά, πραγματικά σενάρια που δυστυχώς διαδραματίζονται πολύ συχνά στα σχολεία», δήλωσε η πρόεδρος της Εθνικής Ένωσης Γονέων Κέρι Ροντρίγκες [Keri Rodrigues] σε δελτίο Τύπου. «Ούτε τα σχολεία έχουν βελτιώσει την επικοινωνία μαζί μας.
»Οι ανησυχίες των Αμερικανών γονέων είναι πραγματικές και αξίζει να λαμβάνονται υπ’ όψιν στη δημιουργία οποιασδήποτε πολιτικής που επηρεάζει την ικανότητά μας να επικοινωνούμε με τα παιδιά μας.»
Στο Κολοράντο, ένας άλλος διευθυντής σχολείου που διεκδίκησε κρατικές διακρίσεις για τη διεύθυνση ενός σχολείου με κορυφαίες επιδόσεις, όπως ο Βος στο Mountain Middle School, δήλωσε ότι είναι πρόθυμος να συζητήσει τις πολιτικές του με άλλες περιφέρειες που αναζητούν κατευθύνσεις. Αλλά αυτός ο άνθρωπος, ο Κρις Πέητζ [Chris Page] του Highlands Ranch High School, επιτρέπει και μάλιστα ενθαρρύνει τη χρήση κινητών τηλεφώνων εν ώρα μαθήματος.
Σύμφωνα με τον κο Πέητζ, η αποστολή του σχολείου είναι να προετοιμάσει τους μαθητές για τη ζωή μετά την αποφοίτηση, είτε πρόκειται για το κολέγιο είτε για μια εργασία πλήρους απασχόλησης που απαιτεί από τους εργαζόμενους να προσέχουν πολύ τα τηλέφωνά τους. Είπε ότι τάσσεται υπέρ ενός προγράμματος σπουδών για την ψηφιακή ιθαγένεια Κ-12 που εκπαιδεύει τα παιδιά να εξισορροπούν τη χρήση των συσκευών με την ανθρώπινη αλληλεπίδραση και τη μάθηση.
«Είναι δική μας ευθύνη να διδάξουμε στα παιδιά να τα χρησιμοποιούν με τον σωστό τρόπο», δήλωσε στους Epoch Times ο κος Πέητζ, Λυκειάρχης για το 2023 στο Κολοράντο. «Μπορείτε να απαγορεύετε τα κινητά τηλέφωνα, αλλά οι νταήδες απλώς θα δρουν μετά τις 4 μ.μ.
»Δεν ελέγχουμε πλέον την τεχνολογία με αυτόν τον τρόπο. Οι διαταραχές υπήρχαν πάντα. Το πώς τις καθοδηγούμε είναι η τέχνη της διδασκαλίας.»
Το διαδίκτυο καθορίζει τον κύκλο της ενημέρωσης και αγγίζει σχεδόν κάθε κομμάτι της ζωής μας – από την επικοινωνία με τους φίλους μας και την οικογένειά μας έως και την εύρεση εργασίας. Αυτή η γενιά εφήβων ξεχωρίζει από τις προηγούμενες γενιές εξαιτίας του γεγονότος ότι είναι βυθισμένοι σε ένα εικονικό κόσμο, εντελώς διαφορετικό από την πραγματικότητα. Πολλοί είναι οι έφηβοι που έχουν εθιστεί.
Έρευνα του Statista του 2023 βρήκε πως οι έφηβοι στις ΗΠΑ περνούν κατά μέσο όρο 4,8 ώρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθημερινά, με τα κορίτσια να ξοδεύουν κατά μέσο όρο 5,3 ώρες και τα αγόρια 4,4 ώρες.
«Η υπερβολική και εθιστική χρήση της οθόνης είναι η πιο μεγάλη και συνηθισμένη ανησυχία των γονιών για τα παιδιά τους, και νομίζω πως είναι ώρα να ξεκινήσουμε να διδάσκουμε τα παιδιά όσο δυνατόν νωρίτερα για τους κινδύνους της ανθυγιεινής και άσκοπης χρήσης της οθόνης», είπε στους Epoch Times ο Άντονυ Ανζαλόνε, κλινικός ψυχολόγος στο Stony Brook Medicine.
Οι επιπτώσεις στην ανάπτυξη του εφηβικού εγκεφάλου
Οι επιστήμονες έχουν αρχίσει να ερευνούν τις συνέπειες τού να ζει κανείς τη ζωή του στο διαδίκτυο και αυτό που ανακάλυψαν είναι αποθαρρυντικό.
Μια συστηματική αναθεώρηση από το Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου, που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο στο περιοδικό PLOS Mental Health, εξέτασε 12 μελέτες που αφορούσαν 237 νέους ηλικίας 10 έως 19 ετών, οι οποίοι είχαν διαγνωστεί με εθισμό στο διαδίκτυο μεταξύ του 2013 και του 2023. Και οι 12 μελέτες είχαν διεξαχθεί σε χώρες της Ασίας.
Οι ερευνητές καθόρισαν τον εθισμό στο διαδίκτυο ως ανικανότητα αντίστασης στη χρήση του διαδικτύου, η οποία επηρεάζει αρνητικά την ψυχική ευημερία, καθώς επίσης και την κοινωνική, μαθησιακή και εργασιακή ζωή.
Όλες οι μελέτες που εξετάστηκαν είχαν χρησιμοποιήσει λειτουργική απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (functional magnetic resonance imaging – fMRI) για να εξετάσουν πώς οι περιοχές του εγκεφάλου αλληλεπιδρούν μεταξύ τους (λειτουργική συνδεσιμότητα) στους συμμετέχοντες, όταν ξεκουράζονται και όταν εκτελούν μια εργασία. Τα αποτελέσματα φάνηκαν σε πολλαπλές περιοχές του εφηβικού εγκεφάλου.
Οι μελέτες είχαν δείξει ένα μείγμα αυξημένης και μειωμένης δραστηριότητας σε σημεία του εγκεφάλου που ενεργοποιούνται κατά την ξεκούραση, μαζί με μια γενική μείωση λειτουργικής συνδεσιμότητας σε σημεία του εγκεφάλου που χρησιμοποιούνται όταν σκεπτόμαστε.
Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι αυτές οι αλλαγές οδηγούν σε εθιστικές συμπεριφορές και τάσεις στους εφήβους, καθώς και σε αλλαγές στη συμπεριφορά τους που συνδέονται με τη νοητική ικανότητα, τον φυσικό συντονισμό και την ψυχική υγεία και ανάπτυξη.
Λειτουργικές αλλαγές στον εγκέφαλο
Άλλη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε το 2023 στο περιοδικό JAMA Pediatrics, ερεύνησε μια ομάδα 169 μαθητών Γυμνασίου σε προάστιο της Βόρειας Καρολίνας, χωρίζοντάς τους σε υπο-ομάδες ανάλογα με το πόσο συχνά ανέφεραν ότι χρησιμοποιούσαν το Facebook, το Instagram και το Snapchat.
Η ομάδα τακτικών χρηστών ήλεγχε τις εφαρμογές 15 ή περισσότερες φορές ημερησίως, οι μέτριοι χρήστες από 1 έως και 14 φορές και οι μη τακτικοί χρήστες λιγότερο από μια φορά την ημέρα.
‘Εγιναν τρεις σαρώσεις του εγκεφάλου των παιδιών ανά έτος περίπου, την ώρα που εκείνα έπαιζαν ένα βιντεοπαιχνίδι που τους πρόσφερε επιβράβευση και τιμωρία με τη μορφή προσώπων που χαμογελούσαν ή ήταν θλιμμένα.
Ενώ έπαιζαν το παιχνίδι, οι τακτικοί χρήστες επέδειξαν αλλαγές στις περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται με την επεξεργασία της επιβράβευσης, οι οποίες συνήθως αντιδρούν σε καταστάσεις όπως η απόκτηση χρημάτων ή η ανάληψη ρίσκου. Δυσκολεύονταν, επίσης, να ελέγξουν παρορμητικές ή τακτικές συμπεριφορές.
Τα ευρήματα υποδεικνύουν πως οι έφηβοι που μεγαλώνουν κοιτάζοντας συχνότερα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γίνονται υπερευαίσθητοι στις αντιδράσεις των άλλων παιδιών. Φάνηκε, επίσης, ότι μειώνεται σταδιακά η ευχαρίστηση που λαμβάνουν από τα γνωστά τους ερεθίσματα επιβράβευσης, κάτι το οποίο δημιουργεί την ανάγκη να επιτείνουν την αναζήτησης επιβράβευσης, προκειμένου να φθάσουν στο παλαιότερο επίπεδο θετικών συναισθημάτων.
Ωστόσο, η επίδραση της τακτικής χρήσης εξαρτάται και από το άτομο, επισημαίνουν οι συγγραφείς.
Σε κάποια παιδιά, η χρήση μπορεί να γίνει «παρορμητική και προβληματική», ενώ άλλα «επιδεικνύουν μία προσαρμοστική συμπεριφορά, η οποία τους επιτρέπει να κινούνται πιο άνετα στο ολοένα αυξανόμενο εικονικό περιβάλλον», προσθέτουν.
Σημάδια αναστάτωσης
Ο Ανζαλόνε είπε πως, ακριβώς όπως και με τα άλλα είδη εθισμού, οι άνθρωποι που είναι εθισμένοι στο διαδίκτυο τείνουν να παρουσιάζουν ένα μοτίβο συμπεριφοράς που μειώνει την καθημερινή τους λειτουργία, όπως την υπερβολική χρήση της οθόνης και τα συμπτώματα στέρησης όταν δεν είναι δυνατή η χρήση της οθόνης.
Άλλα χαρακτηριστικά του εθισμού στο διαδίκτυο, που πρέπει να σημειωθούν, είναι τα παρακάτω:
Αδυναμία μείωσης του χρόνου που περνούν στο διαδίκτυο
Έλλειψη ενδιαφέροντος για άλλες δραστηριότητες
Παρατεταμένη χρήση της οθόνης παρά τα προβλήματα στον πραγματικό κόσμο
Χρήση του παιχνιδιού για την αντιμετώπιση της αρνητικής διάθεσης
Διακινδύνευση μιας εργασιακής, σχολικής ή διαπροσωπικής σχέσης λόγω χρήσης της οθόνης
Αντιμετώπιση
Σύμφωνα με τον Ανζαλόνε, η αντιμετώπιση του εθισμού στο διαδίκτυο των εφήβων απαιτεί ισχυρή οικογενειακή ενασχόληση.
Σημείωσε πως οι γνώσεις μας σχετικά με την αντιμετώπιση του εθισμού στο διαδίκτυο υποδεικνύουν ότι χρειάζεται ένας συνδυασμός των παρακάτω:
οικογενειακή θεραπεία, «ώστε να εδραιωθεί μία αποτελεσματική επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ των γονέων/κηδεμόνων και των παιδιών»
νέες δραστηριότητες, προς αντικατάσταση της «βλαβερής χρήσης των μέσων»
γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία (cognitive behavioral therapy – CBT), για την αντιμετώπιση των στρεβλώσεων που μπορεί να έχουν οι ασθενείς σχετικά με τον εαυτό τους ή τη χρήση της οθόνης
Η CBT βασίζεται στην ιδέα ότι ο τρόπος σκέψης μας επηρεάζει τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά μας. Η οικογενειακή θεραπεία είναι ένα είδος ομιλητικής θεραπείας, η οποία εστιάζει στη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των μελών της οικογένειας και η οποία μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση συγκεκριμένων ζητημάτων ψυχικής υγείας ή συμπεριφοράς.
Συστηματική αναθεώρηση και μετα-ανάλυση 57 τυχαίων ελεγχόμενων δοκιμών βρήκαν ότι η CBT, σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες, ξεχωρίζει όσον αφορά την αποτελεσματική αντιμετώπιση του εθισμού στο διαδίκτυο.
«Σε πολλές περιπτώσεις, ο εθισμός στο διαδίκτυο είναι το σύμπτωμα και όχι το αίτιο του προβλήματος, επομένως είναι απαραίτητο να αντιμετωπίσουμε τυχόν υποκείμενες καταστάσεις ψυχικής υγείας που μπορεί να το επιδεινώνουν, όπως η κατάθλιψη, το άγχος ή η ΔΕΠΥ (διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας -attention-deficit/hyperactivity disorder ADHD)», πρόσθεσε ο Ανζαλόνε.
Ωστόσο, επεσήμανε πως, σε σοβαρές περιπτώσεις, ίσως απαιτείται και μια «ψηφιακή αποτοξίνωση», κατά τη διάρκεια της οποίας η έκθεση σε περιττή χρήση οθόνης σταδιακά μειώνεται, και επιμελείς συνήθειες και καλύτερης ποιότητας δραστηριότητες αντικαθιστούν τη συνεχή ψηφιακή διέγερση. Μόνο μετά από αυτή την αποτοξίνωση είναι ασφαλές για τα παιδιά να ξαναρχίσουν να χρησιμοποιούν την τεχνολογία.
Πρόληψη
Ο Ανζαλόνε συστήνει στους γονείς να διδαχθούν πόσο βλαβερή είναι η αυξημένη χρήση της οθόνης για τα παιδιά και να εξοπλιστούν με εργαλεία που θα τους βοηθήσουν να μεγαλώσουν τα παιδιά με υγιείς συνήθειες χρήσης οθόνης, από τα οποία το σημαντικότερο είναι η γονεϊκή υποστήριξη και η αλληλεπίδραση.
«Για τα παιδιά και τους εφήβους, τίποτα δεν υποκαθιστά τον ποιοτικό χρόνο που περνά ο γονέας με το παιδί του», είπε.
Πρόσθεσε ότι όσο περισσότερο βοηθούν οι γονείς τα παιδιά τους να εξερευνήσουν το περιβάλλον τους, τα ενθαρρύνουν να παίζουν έξω και παρέχουν στα παιδιά συναισθηματική και κοινωνική καθοδήγηση, βοηθώντας τα να συνδεθούν καλύτερα με τον κόσμο και να μάθουν να αντέχουν τις πιέσεις της ζωής, «τόσο λιγότερο θα τα βλέπουμε να αποκτούν διάφορες αρνητικές ή δυσλειτουργικές συμπεριφορές».
Από τότε που ήταν παιδί και έβλεπε στην τηλεόραση τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι επιζώντες του Ολοκαυτώματος, ο Ντέιβιντ Μάτας ήθελε να αγωνιστεί ενάντια στην αδικία. Αυτή την επιθυμία του καλλιέργησε μέσα από δεκαετίες ακούραστης εργασίας στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως δείχνει το συγκινητικό ντοκιμαντέρ «The Justice Hunter» («Ο Κυνηγός της Δικαιοσύνης», 2023) της Καναδής σκηνοθέτιδας Γιολάντα Παπίνι-Πόλοκ.
«Με συνεπήρε η ακούραστη αναζήτησή του για δικαιοσύνη και η προθυμία του να αντιμετωπίσει τα πιο σκοτεινά ζητήματα με ειλικρίνεια και θάρρος. Το ταξίδι του έγινε για μένα ‘φάρος’ ελπίδας και σθένους σε έναν κόσμο που συχνά διστάζει να αντιμετωπίσει τις δυσάρεστες αλήθειες», δήλωσε η Παπίνι-Πόλοκ.
Η ταινία, η οποία προβάλλεται πλέον στις πλατφόρμες NTD Films και Gan Jing World, παρουσιάζει τη ζωή του Μάτας ως αφοσιωμένου υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Από τότε που έγινε δικηγόρος, έχει ασχοληθεί με υποθέσεις που περιλαμβάνουν τη δίωξη ναζιστών εγκληματιών πολέμου, τη βοήθεια προσφύγων που διαφεύγουν από πολέμους και διώξεις και, κυρίως, την αποκάλυψη του ειδεχθούς εγκλήματος αφαιρέσεων ζωτικών οργάνων κρατουμένων συνείδησης από το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ).
«Μαθαίνοντας για τις ζωές που έχει επηρεάσει – είτε βοηθώντας πρόσφυγες είτε αποκαλύπτοντας παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων – συνειδητοποιούμε την ανθρώπινη πλευρά της δράσης του, αλλά και τη σημασία της αφήγησης της ιστορίας του», δήλωσε η Παπίνι-Πόλοκ.
Η Παπίνι-Πόλοκ, Καναδή εκπαιδευτικός που έγινε σκηνοθέτις, γνώρισε για πρώτη φορά τον Μάτας όταν τον άκουσε να μιλά για τον αντισημιτισμό. Στη συνέχεια, εμβάθυνε στο έργο του για τα ανθρώπινα δικαιώματα όταν του πήρε συνέντευξη για τη μικρού μήκους ταινία της «Painful Truth: The Falun Gong Genocide» («Οδυνηρή Αλήθεια: Η Γενοκτονία του Φάλουν Γκονγκ», 2019).
Το Φάλουν Γκονγκ (επίσης γνωστό ως Φάλουν Ντάφα) είναι μια ειρηνική άσκηση διαλογισμού που βασίζεται στις αρχές της αλήθειας, της καλοσύνης και της ανεκτικότητας. Από το 1999, δεκάδες εκατομμύρια ασκούμενοί του έχουν υποστεί σκληρές διώξεις από το ΚΚΚ, με τακτικές όπως εκφοβισμό στα σχολεία και τους χώρους εργασίας, φυλάκιση, βασανιστήρια, δολοφονίες και, το πιο αποτρόπαιο, εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων, όπως τεκμηρίωσαν η αρχική έκθεση του 2006 των Μάτας και Κίλγκουρ και άλλες μεταγενέστερες έρευνες.
Ήταν το έργο του για τις εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων από κρατούμενους συνείδησης, κυρίως ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, που χάρισαν στον Μάτας και τον συνεργάτη του, τον αείμνηστο Ντέιβιντ Κίλγκουρ, την υποψηφιότητα για το Νόμπελ Ειρήνης το 2010. Οι προσπάθειές τους είχαν ως αποτέλεσμα την ενημέρωση της διεθνούς κοινότητας, αλλά και για την εισαγωγή νομοθεσίας σε διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένων του Καναδά και των Ηνωμένων Πολιτειών, με στόχο την καταπολέμηση αυτού του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας.
Η δημιουργία του «Κυνηγού της Δικαιοσύνης»
Η Παπίνι-Πόλοκ κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ «Ο Κυνηγός της Δικαιοσύνης» το 2023, τιμώντας τον Ντέιβιντ Μάτας. Μέσα από εκτενείς συνεντεύξεις, παρουσίασε την ιστορία ενός ανθρώπου που αφιέρωσε τη ζωή του στην υπεράσπιση της δικαιοσύνης και των διωκόμενων κοινοτήτων σε όλο τον κόσμο.
«Ορισμένες από τις πιο συγκινητικές στιγμές [κατά τη διαδικασία παραγωγής της ταινίας] ήταν οι ιστορίες που άκουγα για την ακούραστη αφοσίωση του Ντέιβιντ Μάτας στη δικαιοσύνη και τη βαθιά επίδραση του έργου του. Οι συζητήσεις με συναδέλφους, φίλους και εμπειρογνώμονες που μοιράστηκαν πληροφορίες για τη συμβολή του ήταν απίστευτα συγκινητικές», δήλωσε η Παπίνι-Πόλοκ.
Ως παιδί μιας επιζήσασας του Ολοκαυτώματος και ενός πρόσφυγα από αραβική χώρα, η Παπίνι-Πόλοκ κατανοεί τη σημασία του σθένους και της δικαιοσύνης, αλλά και την ανάγκη ενίσχυσης των φωνών των καταπιεσμένων.
«Πριν από τη μετάβαση μου στον κινηματογράφο, ως εκπαιδευτικός, επικεντρωνόμουν στην προώθηση της κριτικής σκέψης και της κοινωνικής ευθύνης στους μαθητές μου. Έτσι, ένιωσα σαν φυσική επέκταση αυτής της αποστολής την κινηματογραφική παραγωγή, η οποία μου επιτρέπει να προσεγγίσω ευρύτερο κοινό και να έχω μεγαλύτερο αντίκτυπο», δήλωσε.
Το έργο της Παπίνι-Πολόκ περιλαμβάνει τα ντοκιμαντέρ «Never Again: A Broken Promise» («Ποτέ ξανά: Η υπόσχεση που αθετήθηκε», 2016), το οποίο συνδέει τις γενοκτονίες του Ολοκαυτώματος, των Γιαζίντι, της Ρουάντα και των ιθαγενών, και το «Get Over It: A Path to Healing» («Ξεπέρασε το: Ένα μονοπάτι προς τη θεραπεία», 2019), το οποίο περιγράφει λεπτομερώς την κρίση υγείας που αντιμετωπίζει η κοινότητα των ιθαγενών στον Καναδά.
Μέσα από τις εμπειρίες της ζωής της και το έργο της ως κινηματογραφίστρια και εκπαιδευτικός, η Παπίνι-Πολόκ συνειδητοποίησε ότι η αντιμετώπιση θεμάτων που άπτονται παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι μια διαδικασία που απαιτεί υπομονή και αφοσίωση. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι μπορεί να διστάζουν να ορθώσουν το ανάστημά τους, συχνά λόγω παραγόντων όπως η απάθεια, ο φόβος και τα συστημικά εμπόδια.
«Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται συγκλονισμένοι ή αδύναμοι να αντιμετωπίσουν αδικίες μεγάλης κλίμακας. Άλλοι μπορεί να δίνουν προτεραιότητα στα προσωπικά ή εθνικά συμφέροντα έναντι των ηθικών ανησυχιών», δήλωσε η Παπίνι-Πόλοκ.
Υπάρχουν, όμως, και άλλοι παράγοντες: «Η παραπληροφόρηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ακόμη και στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης συμβάλλει επίσης στην παρανόηση ή την άρνηση. Η έλλειψη ευαισθητοποίησης ή η αποτυχία εξανθρωπισμού των θυμάτων παίζει επίσης σημαντικό ρόλο».
Ωστόσο, κατά την άποψή της, οι καταστάσεις αυτές μπορούν να αντιστραφούν: «Η εκπαίδευση και η έκθεση σε ατομικές ιστορίες μπορούν να ‘σπάσουν’ αυτή την αδιαφορία, καλλιεργώντας την ενσυναίσθηση και το αίσθημα ευθύνης».
Μέσα από τις ταινίες της για τα ανθρώπινα δικαιώματα τα τελευταία εννέα χρόνια, η Παπίνι-Πόλοκ έχει προσπαθήσει να αντιμετωπίσει πολλά από αυτά τα ζητήματα. Ο «Κυνηγός της Δικαιοσύνης», είναι ένα τέτοιο ντοκιμαντέρ, που προσπαθεί να εμπνεύσει το κοινό να γίνει ενεργά συμμέτοχο στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
«Το μήνυμα είναι ότι η δικαιοσύνη απαιτεί δράση», δήλωσε η Παπίνι-Πόλοκ. «Κάθε άτομο έχει τη δύναμη να συμβάλει στην αλλαγή μέσω της υπεράσπισης, της εκπαίδευσης ή απλώς της ενημέρωσης.»
Έμπνευση για νεαρούς αναγνώστες
Καθώς γνώριζε περισσότερα για την ιστορία του Ντέιβιντ Μάτας, η Παπίνι-Πόλοκ συνειδητοποίησε ότι το μήνυμα της ζωής και του έργου του δεν θα ενέπνεε μόνο τους ενήλικες αλλά και τα παιδιά.
«Οραματίστηκα ένα εικονογραφημένο βιβλίο που θα μπορούσε να μεταφράσει την πολύπλοκη και θαρραλέα ζωή του σε μια ιστορία με την οποία θα μπορούσαν να συνδεθούν τα παιδιά – μια ιστορία που θα τα ωθούσε να σκεφτούν τη δύναμη τού να υπερασπίζεσαι τους άλλους. Το εικονογραφημένο βιβλίο «Ο Κυνηγός της Δικαιοσύνης» είναι κάτι περισσότερο από ένα αφιέρωμα. Είναι μια πρόσκληση προς τους νέους να δουν ότι ένας άνθρωπος με θάρρος και πεποίθηση μπορεί να καταπολεμήσει την αδικία.»
Το βιβλίο, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2024, ανοίγει με μια αφιέρωση σε «όλους τους καθημερινούς ήρωες που εργάζονται ακούραστα για να κάνουν τον κόσμο καλύτερο». Εκτιμά «αυτούς που δείχνουν καλοσύνη με μικρούς και σημαντικούς τρόπους, που υπερασπίζονται το σωστό ακόμα και όταν είναι δύσκολο και που πιστεύουν ότι κάθε πράξη αγάπης και θάρρους μπορεί να πυροδοτήσει ένα καλύτερο μέλλον».
Το εικονογραφημένο βιβλίο της Παπίνι-Πόλοκ παρουσιάζει τον Ντέιβιντ Μάτας ως έναν υπερήρωα με κάπα, κάποιον «που κάνει τις καρδιές να μεγαλώνουν». Η ιστορία ξεκινά με τον ίδιο ως μικρό αγόρι στο Γουίνιπεγκ του Καναδά, να μαθαίνει για τη δυσχερή θέση των Εβραίων επιζώντων του Ολοκαυτώματος και να διδάσκεται από τη μητέρα του ότι η δράση του μπορεί να κάνει τον κόσμο ένα πιο δίκαιο μέρος.
Ο νεαρός Ντέιβιντ εκδηλώνει το αίσθημά του περί δικαίου στην παιδική χαρά, αντιστέκεται στους νταήδες και μιλάει στους φίλους και τους συμμαθητές του για τη σημασία του να μοιράζεσαι και να νοιάζεσαι. Το βιβλίο τον δείχνει τελικά να γίνεται δικηγόρος με την αποστολή να αποδώσει δικαιοσύνη για τις διωκόμενες ομάδες.
Η Παπίνι-Πολόκ λέει ότι τα σχόλια που έχει λάβει από τα παιδιά και τις οικογένειές τους είναι πολύ ενθαρρυντικά. Ως εικονογραφημένο βιβλίο, αναφέρει, «ο ‘Κυνηγός της Δικαιοσύνης’ άνοιξε σημαντικές συζητήσεις στο σπίτι για τη δικαιοσύνη, το θάρρος και την ενσυναίσθηση – θέματα που δεν πίστευαν ότι τα παιδιά τους ήταν έτοιμα να συζητήσουν ακόμα.
«Τα παιδιά φαίνεται να γοητεύονται από την ιστορία του Ντέιβιντ Μάτας, θέτοντας συχνά στοχαστικές ερωτήσεις σχετικά με το τι σημαίνει να υπερασπίζεσαι τους άλλους και γιατί κάποιοι άνθρωποι αφιερώνουν τη ζωή τους στην καταπολέμηση της αδικίας», δηλώνει η σκηνοθέτις.
«Είναι ενδιαφέρον ότι ακόμη και οι γονείς νιώθουν να εμπνέονται για να υπερασπιστούν το δίκαιο. Κάποιοι μοιράστηκαν ότι τώρα ερευνούν τα θέματα που θίγονται στο βιβλίο για να τα κατανοήσουν καλύτερα, καθώς η ιστορία σκόπιμα δεν εμβαθύνει πολύ σε ορισμένα θέματα για να παραμείνει κατάλληλη και προσιτή στους νεαρούς αναγνώστες».
Τόσο το ντοκιμαντέρ «Ο Κυνηγός της Δικαιοσύνης» όσο και το εικονογραφημένο βιβλίο τονίζουν «τη σημασία του θάρρους, της ηθικής ακεραιότητας και της επιμονής στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα», δήλωσε η Παπίνι-Πόλοκ – όλες αξίες που σίγουρα χρειάζεται να εκτιμούμε στον κόσμο μας σήμερα.
Το ντοκιμαντέρ «The Justice Hunter» είναι τώρα διαθέσιμο για να το παρακολουθήσετε στο NTD Films και στο Gan Jing World.
Είκοσι χρόνια πριν ξεκινήσει η Επανάσταση του 1821, ένας άλλος «πόλεμος» είχε ήδη ξεσπάσει: Ο πόλεμος για τα αρχαία! Κάπως έτσι αρχίζει ο πρόλογος του βιβλίου της αρχαιολόγου Εύης Πίνη «Η Κυρά της Ελευσίνας και άλλες ιστορίες» (εκδόσεις Πατάκη), με θέμα τρεις γνωστές και λιγότερο γνωστές λεηλασίες αρχαιοτήτων, που διέπραξαν ξένοι περιηγητές στη χώρα μας στα τέλη του 18ου με αρχές του 19ου αιώνα, το οποίο πήρε πρόσφατα το βραβείο παιδικής λογοτεχνίας από την Ακαδημία Αθηνών.
«Η Κυρά της Ελευσίνας…», όμως, δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά και νέους, αλλά σε αναγνώστες κάθε ηλικίας. Κι αυτό επειδή οι ιστορίες που έχει επιλέξει να παρουσιάσει η συγγραφέας του όχι μόνο στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα, που αποτυπώνουν τις καταστροφές και τις λεηλασίες των μνημείων της Ελλάδας λίγα χρόνια πριν από την Επανάσταση του 1821, αλλά έχουν προκύψει μέσα από έρευνα που η αρχαιολόγος και υπεύθυνη των εκπαιδευτικών προγραμμάτων της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων διεξήγαγε σε βάθος.
Τι την παρακίνησε, όμως, να γράψει εξαρχής αυτό το βιβλίο; «Το 2021, όταν γιορτάζαμε τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση, μου προτάθηκε από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος να συμμετάσχω σε μια συλλογική έκδοση με τίτλο ’21 + 1 συγγραφείς γράφουν για το 1821′. Μάλιστα, μου ζητήθηκε στο διήγημά μου να αποτυπώνεται η ‘αρχαιολογική ματιά’ για το 1821. Αυτό με καθοδήγησε να σκεφτώ τις λεηλασίες των αρχαιοτήτων που διαπράχθηκαν από Ευρωπαίους περιηγητές λίγα χρόνια πριν ξεσπάσει η Επανάσταση και έγραψα ένα διήγημα με τίτλο ‘Ονειρεύομαι την πατρίδα’ και πρωταγωνιστή ένα γλυπτό από το ναό της Αφαίας που σήμερα βρίσκεται στο Μόναχο. Έτσι άρχισα να ασχολούμαι με το θέμα και να μελετώ τη βιβλιογραφία, όπου βρήκα πολλές ενδιαφέρουσες ιστορίες για τη δράση των περιηγητών και έτσι κάπως άρχισε να σχηματίζεται στο μυαλό μου η ιδέα για την ‘Κυρά της Ελευσίνας’», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Εύη Πίνη, που επικεντρώθηκε σε τρεις ιστορίες λεηλασιών αρχαιοτήτων στην Ελλάδα: την Καρυάτιδα της Ελευσίνας, την Αφροδίτη της Μήλου και τα γλυπτά της Αφαίας στην Αίγινα.
Ήταν δύσκολη η επιλογή και η δημιουργία της μυθοπλασίας με τους διαλόγους που χρησιμοποίησε; «Ομολογώ ότι η επιλογή δεν ήταν εύκολη. Είχα γράψει πολύ περισσότερες ιστορίες, αλλά κατέληξα, κουβεντιάζοντας και με τον υπεύθυνο της έκδοσης, να συμπεριλάβω στο βιβλίο δυο υποθέσεις σχετικά άγνωστες, την Καρυάτιδα του Κέιμπριτζ και τους Αιγινήτες, και μία πολύ γνωστή, την Αφροδίτη της Μήλου. Η μυθοπλασία προέκυψε εύκολα, γιατί οι πρωταγωνιστές αυτών των ιστοριών μάς άφησαν τα ημερολόγιά τους και τη μεταξύ τους αλληλογραφία. Οπότε, υπήρχε πολύ υλικό για να εμπνευστώ», απαντά η συνομιλήτρια του ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Την ίδια περίοδο, αρχές του 19ου αιώνα, λεηλατήθηκαν και τα γλυπτά του Παρθενώνα από τον Έλγιν και τους συνεργάτες του – μάλιστα ο επικεφαλής του συνεργείου του, ο Ιταλός ζωγράφος Λουζιέρι, εμφανίζεται ως … δευτεραγωνιστής σε μια από τις ιστορίες. Για ποιο λόγο η ίδια δεν έγραψε γι’ αυτήν την αρπαγή; «Στην πρώτη εκδοχή του κειμένου υπήρχε και μια ιστορία για τα γλυπτά του Παρθενώνα, αλλά αναγκαστικά, εφόσον έπρεπε να επιλέξω, η ιστορία αυτή έμεινε εκτός. Άλλωστε έχουν γραφτεί τόσα για τις λεηλασίες και τις καταστροφές που διέπραξε ο Έλγιν που μια ακόμη ιστορία ίσως δεν θα είχε να προσφέρει κάτι», επισημαίνει η Εύη Πίνη, που αισθάνθηκε «μεγάλη χαρά, όπως είναι φυσικό» για τη βράβευσή της από την Ακαδημία Αθηνών (Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη). Θυμάται δε «με συγκίνηση την τελετή βράβευσης. Και επειδή αυτό συνέβη μέσα στην περίοδο των Χριστουγέννων ήταν σαν να μου έφερε ένα μεγάλο και απρόσμενο δώρο ο Άγιος Βασίλης!», σημειώνει χαρακτηριστικά η συγγραφέας, που ετοιμάζει ένα ακόμα βιβλίο, το οποίο αφορά πάλι μια υπόθεση αρχαιοκαπηλίας.
«Είναι ένα θέμα που μας ‘καίει’ εμάς τους αρχαιολόγους και γι’ αυτό το επιλέγω, θέλοντας να μιλήσω στο νεανικό κοινό για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς. Αυτή τη φορά όμως δεν θα είναι ιστορικό μυθιστόρημα, αλλά μια υπόθεση μυστηρίου και θα εκτυλίσσεται στο σήμερα», καταλήγει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Ας αναφέρουμε κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία από το βιβλίο για τις αρχαιότητες που λεηλατήθηκαν:
Η «κυρά της Ελευσίνας»
«Η Καρυάτιδα του Κέιμπριτζ, όπως ονομάζεται πλέον το άγαλμα, χρονολογείται στον 1ο αι. π.Χ. Ήταν τοποθετημένη στα μικρά προπύλαια του ιερού της Δήμητρας στην Ελευσίνα, μαζί με μία ακόμη Καρυάτιδα, για να στηρίζουν σαν κίονες την οροφή του κτιρίου. Τα δυο γλυπτά καταστράφηκαν όταν λεηλατήθηκε το ιερό της Δήμητρας από τους Γότθους το 395 π.Χ. Η Καρυάτιδα του Κέμπριτζ βρέθηκε το 1676 από χωρικούς της περιοχής. Το άγαλμα έμεινε στη θέση του και συνδέθηκε με λαϊκές δοξασίες, καθώς οι αγρότες τη θεωρούσαν προστάτιδα των καλλιεργειών τους…»
Οι «Αιγινήτες», τα γλυπτά του ναού της Αφαίας
«Ο ναός της Αφαίας είναι κτισμένος στην κορυφή ενός πευκόφυτου λόφου, στο βορειοανατολικό τμήμα της Αίγινας, και χρονολογείται γύρω στο 500/549 π.Χ. Τα γλυπτά που διακοσμούσαν τα αετώματα του ναού της Αφαίας έχουν και τα δύο ως θέμα τους τις μυθικές εκστρατείες στην Τροία, όπου διακρίθηκαν Αιγινήτες ήρωες […] Οι ‘Αιγινήτες’, όταν εκτέθηκαν στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου το 1830, εντυπωσίασαν και εξέπληξαν τους φιλότεχνους της Ευρώπης για τις τολμηρές στάσεις των σωμάτων τους, αλλά και για το χρώμα που σωζόταν σε πολλά σημεία τους …»
Η Αφροδίτη της Μήλου
«Το άγαλμα είναι κατασκευασμένο από παριανό μάρμαρο και χρονολογείται γύρω στα 150-125 π.Χ […] Σύμφωνα με τις αναφορές της εποχής, μαζί βρέθηκαν τρία θραύσματα από χέρια, ίσως της Αφροδίτης. Ένα από τα θραύσματα ήταν το άκρο αριστερού χεριού που κρατούσε μήλο […] Η ιστορία της ανεύρεσης του αγάλματος είναι αρκετά μπλεγμένη, γι’ αυτό και οι αφηγήσεις που μας άφησαν κάποιοι από τους βασικούς πρωταγωνιστές δεν συμφωνούν μεταξύ τους. Γι’ αυτό, ακόμα και σήμερα δεν είμαστε τελείως βέβαιοι πώς ακριβώς βρέθηκε η Αφροδίτη, πώς κατέληξε στα αμπάρια του Εσταφέτ, τι συνέβη στην παραλία και το πιο σημαντικό: βρέθηκαν τα χέρια μαζί με τον κορμό του αγάλματος και, αν βρέθηκαν, τι απέγιναν; … ».
Η εικονογράφηση έγινε από τη Λέλα Στρούτση. Φωτογραφία εξωφύλλου: Εκδόσεις Πατάκη.
Το Σάββατο 16 Δεκεμβρίου, στις 12.00 το μεσημέρι, η έμπειρη επιστήμων μαία Μαρία Γ. Γκόσμα, η οποία επί 40 χρόνια ασχολείται με την προετοιμασία ζευγαριών για φυσικό τοκετό και για τοκετό στο σπίτι, θα παρουσιάσει το βιβλίο της «Δημιουργία Ζωής», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός. Η παρουσίαση θα λάβει χώρα στην οδό Μαυροκορδάτου 11.
Είναι πολύ σημαντική η προσφορά της κας Γκόσμα να μοιραστεί με το ελληνικό κοινό, τους νέους και τους μελλοντικούς γονείς, το σπάνιο έργο της και τη γνώση της. Είναι από τις πρώτες μαίες στην Ελλάδα που ασχολήθηκαν με τον τοκετό στο σπίτι και ήταν μαθήτρια για κάποιο διάστημα του γνωστού Γάλλου μαιευτήρα Φρεντερίκ Λεμπουαγέ (Frédérick Leboyer, 1918-2017). Χρειάζεται εμπειρία, υπευθυνότητα, γνώση και ένα δυνατό εσωτερικό κάλεσμα για να δοθεί μια μαία στον τοκετό στο σπίτι. Η αφοσίωση της κας Γκόσμα σε αυτό την έκανε να μελετήσει την παραδοσιακή κινέζικη ιατρική, τον βελονισμό και τα κινέζικα βότανα, για ολιστική και ειρηνική βοήθεια στον τοκετό χωρίς παρεμβατικές τεχνικές.
Είχαμε την τιμή να γνωρίσουμε την κα Γκόσμα και να μας πει λίγα λόγια για το έργο της.
Κυρία Γκόσμα, τι σας ενέπνευσε να γράψετε το βιβλίο σας «Δημιουργία Ζωής»;
Θέλησα να μεταφέρω, εκτός από τις επιστημονικές γνώσεις, τη σχεδόν τεσσαρακονταετή εμπειρία μου δίπλα στην έγκυο γυναίκα και το μωρό της, και δίπλα στην γυναίκα που γεννάει και στο παιδί που γεννιέται.
Σήμερα πλέον η μαίευση δεν ασκείται παραδοσιακά και εμπειρικά όπως παλιά, έχουμε περάσει στην εποχή της επιστημονικής τεχνολογίας και της ταχύτητας.
Είναι πολλά, βέβαια, τα οφέλη της τεχνολογικής επιστημονικής μαιευτικής και είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό, όταν υπάρχει ένδειξη.
Τα τελευταία χρόνια, όμως, λόγω του υψηλού ποσοστού της εφαρμογής της και των παρεμβάσεων ρουτίνας (κατάκλιση, τεχνητή ρήξη θυλακίου, περινεοτομή, επισκληρίδιος αναισθησία, υψηλό ποσοστό καισαρικών τομών), έχουν χαθεί τα σημαντικά οφέλη για τη μητέρα και το παιδί σε αυτήν τη σημαντική εμπειρία της ζωής τους.
Δηλαδή, οι μητέρες, λόγω των παρεμβάσεων, σε υψηλό ποσοστό χάνουν την ενεργό συμμετοχή στον τοκετό τους και – κατά συνέπεια – την πραγματική συγκίνηση, τη χαρά και την ευχαρίστηση από τη γέννα των παιδιών τους (λόγω καταστολής των φυσικών τους ορμονών). Χάνουν επίσης τον πρώιμο δεσμό με το νεογνό, καθώς και τον σημαντικό και ωφέλιμο θηλασμό του μέσα στην πρώτη ώρα.
Λόγω επισκληριδίου αναισθησίας, οι μητέρες,χάνουν και τηναυθόρμητη και ενστικτώδη έκφραση αγάπης και τρυφερότητας απέναντι στο νεογέννητό τους και συχνά «εκφράζονται μηχανικά».
Τι θα θέλατε να πετύχετε με την συγγραφή και την κυκλοφορία αυτού του βιβλίου σας ;
Θα ήθελα, με όλη μου την καρδιά, να αφυπνιστεί, να ευαισθητοποιηθεί η γυναίκα για να ξαναπάρει στα χέρια της τον τοκετό της, αντί να την …ξε-γεννάμε εμείς και να της παίρνουμε την Δύναμη με την οποία είναι προικισμένη από την Φύση της και το Σχέδιό της. Θα ήθελα να απευθύνεται στη μαία της και να εκπαιδεύεται ώστε να θυμηθεί την λειτουργία της θηλυκής της Φύσης, αν την έχει «ξεχάσει»: την υπομονή, την τρυφερότητα, την αγάπη, τη δεκτικότητα, τη θεραπεία, την παράδοση του εγώ της… , όλα τα θηλυκά χαρακτηριστικά με τα οποία είναι ευλογημένη να συν-δημιουργεί τη νέα Ζωή μαζί με τον άνδρα, να την μορφοποιεί και να την εκδηλώνει εδώ στον φυσικό μας κόσμο, να τη γεννάει δηλαδή με τις δικές της δυνάμεις.…
Και ο πατέρας θα πρέπει να φροντίζει τη μητέρα, διότι εμμέσως φροντίζει το παιδί του και του μαθαίνει ότι η ζωή είναι ωραία όταν μας αγαπούν και μας φροντίζουν. Έτσι μαθαίνει κι εκείνος σιγά-σιγά να γίνεται πατέρας…
Και η πολιτεία με τη σειρά της, βέβαια, έχει υποχρέωση να υποστηρίζει την έγκυο γυναίκα, να της εξασφαλίζει τα κατάλληλα κέντρα για φυσικό τοκετό χωρίς παρεμβάσεις και βία, με τη βοήθεια μαιών, καθώς και να υποστηρίζει τη θηλάζουσα μητέρα.
* * * * *
Η κυρία Γκόσμα προετοιμάζει ζευγάρια από την αρχή της εγκυμοσύνης και είναι μέλος του συλλόγου Επιστημόνων Μαιών/Μαιευτών και της ομάδας «Εθελοντική Μαιευτική«.
Με το βιβλίο της «Δημιουργία Ζωής«, μας οδηγεί βήμα-βήμα σ’ ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Στη συνειδητοποίηση ότι η Ζωή μας ξεκινάει από ΕΝΑ κύτταρο που εξελίσσεται σταδιακά, μέχρι να εκδηλωθούμε ως τελειωμένοι άνθρωποι.
Περιγράφει ολιστικά τη βιολογική και ψυχοπνευματική μας υπόσταση, με απλό και κατανοητό τρόπο, χωρίς να χάνεται η επιστημονική ταυτότητα του πονήματος.
Αναφέρεται στη φυσιολογία των γεννητικών οργάνων και των γενετικών μας κυττάρων, τα οποία σηματοδοτούν τα χαρακτηριστικά της αρσενικής και της θηλυκής – συγχρόνως – πλευράς που όλοι φέρουμε εντός μας.
Η συγγραφέας μάς θυμίζει τη θαυμαστή προετοιμασία του θηλυκού και του αρσενικού κυττάρου μέχρι να ενωθούν, που σηματοδοτεί την αντίστοιχη προετοιμασία της γυναίκας και του άνδρα μέχρι ναενωθούν και να «καλέσουν» μια νέα Ζωή.
Περιγράφει την ανά εβδομάδα και ανά μήνα ανάπτυξη του εμβρύου και τα μηνύματα που εκείνο «δίνει» στους γονείς του, ώστε να το εκπαιδεύουν προγεννητικά.
Αναφέρεται στη Δύναμη με την οποία είναι ευλογημένη η γυναίκα-μητέρα, να μορφοποιεί την νέα Ζωή που κυοφορεί.
Στέκεται, με ιερότητα, στον φυσικό τοκετό χωρίς παρεμβάσειςρουτίνας και στην ανάγκη να «ξαναπάρει» η γυναίκα στα χέρια της τη γέννα των παιδιών της.
Ιδιαίτερα, στέκεται στο δώρο του «πόνου» της γέννας και στη σημασία του για την μητέρα και το παιδί.
Μιλάει για την θρέψη της νέας Ζωής και για τα πολλαπλά σωματικά και ψυχικά οφέλη που αποκομίζει το παιδί και η μητέρα από τον θηλασμό.
Τέλος, η Μαρία Γκόσμα αναφέρεται στο σημαντικό Έργο της Μαίας και στην συμμετοχή της, για την φυσική και ψυχική υγεία μητέρας- παιδιού και οικογένειας.
Η «Δημιουργία Ζωής» αποτελεί χρήσιμο βοήθημα:
Για την αυτογνωσία των νέων που πρέπει να γνωρίσουν την ανδρόγυνη φύση τους πριν συνενωθούν με τ’ άλλο φύλο.
Για τα ζευγάρια που επιθυμούν να «καλέσουν» μια νέα Ζωή.
Για τους μελλοντικούς γονείς που «εκπαιδεύουν» το παιδί τους προγεννητικά.
Για τους επαγγελματίες υγείας (γιατρούς, μαίες/μαιευτές, νοσηλευτές, θεραπευτές, βοηθούς μητρότητας.
Για τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων που εκπαιδεύουν την νέα γενιά.
Για τα άτομα οποιασδήποτε ηλικίας που επιθυμούν περαιτέρω γνώση και «θεραπεία», πραγματοποιώντας αυτό το ταξίδι αυτογνωσίας.
Ερώτηση:Έχουμε αρκετές δικές μας γάτες και φροντίζουμε και γατάκια που μας στέλνει μια οργάνωση διάσωσης. Είμαι έγκυος στο πρώτο μου παιδί και δεν θέλουμε το παιδί μας να γίνει αλλεργικό στις γάτες. Πρέπει να σταματήσουμε να δεχόμαστε γατάκια στην οικογένεια και να περιορίσουμε τις δικές μας γάτες;
Απάντηση: Το ακριβώς αντίθετο. Εδώ και χρόνια, οι γιατροί γνωρίζουν ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε αγροκτήματα σπανίως έχουν αλλεργίες.
Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι τα κατοικίδια προστατεύουν τα παιδιά από αλλεργίες, προστασία που αυξάνεται ανάλογα με τον αριθμό των κατοικιδίων που έχουν.
Μια μελέτη παρακολούθησε περίπου 1.300 παιδιά, ηλικίας 6 μηνών έως 8-9 ετών. Οι ερευνητές κατέγραψαν τον αριθμό των γατιών και των σκύλων στο σπίτι και παρακολούθησαν τα αλλεργικά συμπτώματα που εμφάνιζαν τα παιδιά, όπως άσθμα, έκζεμα και αλλεργική ρινοεπιπεφυκίτιδα (φτάρνισμα, καταρροή και φαγούρα στα μάτια).
Σχεδόν τα μισά από τα παιδιά που δεν είχαν κατοικίδια ανέπτυξαν αλλεργίες. Σημαντικά λιγότερα παιδιά που ζούσαν με κατοικίδια ως βρέφη ανέπτυξαν αλλεργίες ως ενήλικες.
Το να έχεις περισσότερα κατοικίδια στο σπίτι συσχετίστηκε με χαμηλότερα ποσοστά αλλεργιών. Τα παιδιά που ζουν με πέντε ή περισσότερα κατοικίδια έχουν ακόμα λιγότερες πιθανότητες να υποφέρουν από αλλεργίες.
Αυτά τα παιδιά προστατεύονται τόσο από αλλεργίες στα ζώα όσο και από αλλεργίες στη γύρη, στοιχείο που υποδηλώνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών έμαθε να ανέχεται τα αλλεργιογόνα από τα ίδια τα ζώα και τη γύρη που έφεραν στη γούνα τους.
Έτσι, η έκθεση των παιδιών σε γάτες και άλλα ζώα μοιάζει με εμβόλιο, παρέχοντας προστασία από τις αλλεργίες.
Οι επισκέψεις στο Ocean City με τον παππού και τη γιαγιά το καλοκαίρι είναι από τις πιο όμορφες αναμνήσεις μου. Ο παππούς μου πήγαινε πάντα στο αρτοποιείο να φέρει τσίζκεϊκ για πρωινό. Η μυρωδιά του αλμυρού θαλασσινού αέρα, οι κραυγές των γλάρων που έψαχναν για ψίχουλα στον κοντινό πεζόδρομο, η γλύκα του τσίζκεϊκ και η άνεση της μεγάλης αγκαλιάς του παππού μου – όλα αυτά είναι φυλαγμένα στη μνήμη μου σαν πολύτιμο δώρο.
Τώρα, όταν πηγαίνω στην παραλία ή όταν τρώω τσίζκεϊκ, οι σκέψεις μου επιστρέφουν σε εκείνες τις ανέμελες, ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Αναμνήσεις σαν αυτές, που αποτελούν σύνθετες εμπειρίες, είναι πολύ δυνατές. Κάθε αίσθηση ενεργοποιεί ένα διαφορετικό μέρος του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα η ανάμνηση να είναι πολύ ισχυρή και να μπορούμε να την ανακαλούμε γρήγορα.
Επομένως, όταν προσφέρουμε στα παιδιά μια ποικιλία δραστηριοτήτων που εμπλέκουν τουλάχιστον δύο ή περισσότερες από τις αισθήσεις του παιδιού, η κατανόηση των εννοιών και των μαθημάτων θα βελτιωθεί κατά πολύ, όπως και η ικανότητά τους να ανακαλούν αργότερα – ακόμα και πολλά χρόνια μετά – αυτές τις πληροφορίες.
Ανάπτυξη της μεθόδου μικτής αισθητηριακής μάθησης
Η Μαρία Μοντεσσόρι γεννήθηκε το 1870 στη μικρή πόλη Κιαράβαλλε της Ιταλίας, αλλά μεγάλωσε στη Ρώμη, όπου έλαβε εξαιρετική εκπαίδευση. Της άρεσε ιδιαίτερα να επισκέπτεται βιβλιοθήκες και μουσεία, καθώς ήταν μανιώδης αναγνώστρια, όπως και η μητέρα της, με έντονη επιθυμία για γνώση.
Μετά την αποφοίτησή της από την ιατρική σχολή, η Μοντεσσόρι έγινε μια από τις πρώτες γυναίκες γιατρούς στην Ιταλία. Η πρώτη της ιατρική εμπειρία ήταν στην ψυχιατρική. Αφού δούλεψε με παιδιά με ειδικές ανάγκες, άρχισε να ενδιαφέρεται για την εκπαίδευση και άρχισε να μελετά την εκπαιδευτική φιλοσοφία και τις αρχές διδασκαλίας.
Πιο γνωστή για την πρωτοποριακή εκπαιδευτική της φιλοσοφία της πρακτικής, σκόπιμης μάθησης, η Μοντεσσόρι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα σε ένα παιδοκεντρικό περιβάλλον, που ενθαρρύνει τα παιδιά να το εξερευνήσουν χρησιμοποιώντας όλες τις αισθήσεις τους. Αφιέρωσε το υπόλοιπο της ζωής της αναπτύσσοντας την εκπαιδευτική μέθοδο που πήρε το όνομά της και στις αρχές του 1900 τα σχολεία Μοντεσσόρι άρχισαν να ανοίγουν σε όλο τον κόσμο.
Η εμπλοκή πολλών αισθήσεων είναι ευεργετική για τα παιδιά
Η πολυαισθητηριακή μάθηση είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους εμπλοκής των παιδιών στη μάθηση και λειτουργεί καλά για μαθητές όλων των ηλικιών και αναπτυξιακών σταδίων, καθώς και για χαρισματικά παιδιά και παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Οι Λάνταν Σαμ [Ladan Sham] και Ααρών Ρ. Ζάιτς [Aaron R. Seitz], καθηγητές και ερευνητές στον τομέα της γνωστικής ψυχολογίας, υποστηρίζουν ότι επειδή ο εγκέφαλος λαμβάνει συνεχώς αισθητηριακά ερεθίσματα κατά τη διάρκεια της ημέρας, αναπτύσσεται, προσαρμόζεται και λειτουργεί βέλτιστα σε ένα πολυαισθητηριακό περιβάλλον.
Όταν τα παιδιά χρησιμοποιούν πολλές αισθήσεις ταυτόχρονα κατά τη διάρκεια της μάθησης, δημιουργούνται ισχυρότερες συνδέσεις μεταξύ εννοιών, εμπειριών και γεγονότων. Επιπλέον, ενισχύεται η ικανότητά τους να επεξεργάζονται, να κατανοούν και να διατηρούν πληροφορίες για ευκολότερη ανάκληση αργότερα.
Η χρήση της πολυαισθητηριακής προσέγγισης στη μάθηση δεν είναι σίγουρα μια νέα έννοια. Είναι ένας φυσικός τρόπος μάθησης, που συμπληρώνει τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις πληροφορίες. Όταν την ενσωματώνετε στην εκπαίδευση του παιδιού σας στο σπίτι, εκείνο θα κάνει αμέτρητες ανακαλύψεις, έτσι ώστε η μάθηση να είναι πάντα μια νέα και συναρπαστική διαδικασία, διεγείροντας δημιουργικά τη σκέψη.
Πώς να ενσωματώσετε την πολυαισθητηριακή μάθηση στην κατ’ οίκον εκπαίδευση
Τα παιδιά είναι από τη φύση τους περίεργα. Τα πάντα είναι καινούργια για αυτά και κάθε στιγμή κρύβει και μία νέα ανακάλυψη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πολυαισθητηριακή μάθηση είναι μια τόσο αποτελεσματική στρατηγική. Αξιοποιεί τη φυσική περιέργεια του παιδιού (ή του βρέφους) και ενθαρρύνει την αισθητηριακή εξερεύνηση.
Η ενσωμάτωση της πολυαισθητηριακής μάθησης στην εκπαίδευση στο σπίτι είναι αρκετά εύκολη, ειδικά αν ξεκινήσετε με το βασικό στοιχείο της μεθόδου Μοντεσσόρι – τη συμμετοχή στις καθημερινές δραστηριότητες του σπιτιού όπως το πλύσιμο των πιάτων, την προετοιμασία του γεύματος, τη φροντίδα ενός κατοικίδιου ζώου ή τη φύτευση και τη περιποίηση του κήπου. Αυτές οι δραστηριότητες, που απαιτούν από το παιδί να προσέξει, να εκτελέσει μια σειρά από ενέργειες, να κάνει καλές επιλογές, να ασχοληθεί με μια εργασία από την αρχή μέχρι το τέλος και να επιμείνει στα προβλήματα και να τα λύσει, είναι όλες απαραίτητες δεξιότητες για την κατάκτηση των βασικών μαθημάτων με τα οποία θα έρθει αντιμέτωπο αργότερα, στο σχολείο.
Γλώσσα και Μαθηματικά
Για να βοηθήσετε το παιδί σας με τα μαθήματα, προσφέρετε βοηθήματα όπως μικρά πλαστικά τετράγωνα μέτρησης, μολύβι και χαρτί για να απεικονίσετε ένα πρόβλημα ή κράκερ που του αρέσουν και συνδυάζουν τη νοστιμιά με τη γνώση. Η προσθήκη μουσικής και κίνησης έχει επίσης νόημα. Τα παιδιά μπορούν να εξασκηθούν στους χρόνους των ρημάτων και στην προπαίδεια ρυθμικά, δηλαδή χτυπώντας ένα τύμπανο ή κατσαρόλες στην κουζίνα, ή πηδώντας, χειροκροτώντας ή βαδίζοντας και μετρώντας παράλληλα τους αριθμούς που λείπουν.
Για μαθήματα γλώσσας, ετοιμάστε σπιτική αρωματισμένη πλαστελίνη και ζητήστε από τα παιδιά να προφέρουν τα γράμματα του αλφαβήτου που σχηματίζουν χρησιμοποιώντας την πλαστελίνη. Ή, ως οπτικό βοήθημα, προσφέρετε στα παιδιά απλές κάρτες μνήμης που απεικονίζουν αντικείμενα που ξεκινούν με ένα συγκεκριμένο γράμμα. Τα παιδιά μπορούν επίσης να ζωγραφίσουν και να πουν ένα γράμμα ή να ζωγραφίσουν ένα αντικείμενο και να πουν το όνομά του.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ενσωματωθούν οι αισθητηριακές εμπειρίες στην κατ’ οίκον εκπαίδευση, επειδή η μάθηση με την ενεργοποίηση πολλαπλών αισθήσεων έχει καλά αποτελέσματα ασχέτως του θέματος ή του αντικειμένου. Αν χρειάζεστε έμπνευση, υπάρχουν πολλές υπέροχες ιδέες στο Pinterest.
