Ορισμένοι γονείς δίνουν στα παιδιά τους κινητά τηλέφωνα ή τάμπλετ για να απαλύνουν τα νευρικά τους ξεσπάσματα, όμως πρόσφατη έρευνα βρήκε πως τέτοιες πρακτικές εμποδίζουν τα παιδιά να μάθουν να ρυθμίζουν τα συναισθήματα τους.
Αυτή η στρατηγική ανατροφής των παιδιών μπορεί να δημιουργήσει ανθρώπους με προβλήματα διαχείρισης του θυμού, καθώς και προβληματικής χρήσης της οθόνης αργότερα στη ζωή τους.
«Οι κρίσεις θυμού δεν θεραπεύονται με ψηφιακές συσκευές», είπε σε δήλωση Tύπου η Βερόνικα Κονόκ, η πρώτη συγγραφέας της μελέτης και ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Λόραντ Έτβες της Βουδαπέστης στην Ουγγαρία. «Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να διαχειρίζονται τα αρνητικά τους συναισθήματα από μόνα τους και χρειάζονται τη βοήθεια των γονιών τους κατά τη διάρκεια αυτής της μαθησιακής διαδικασίας, όχι τη βοήθεια μιας ψηφιακής συσκευής.»
Περισσότερος θυμός, λιγότερος έλεγχος
Σε νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε τον Μάιο στο περιοδικό Frontiers in Child and Adolescent Psychiatry, ερευνητές από την Ουγγαρία και τον Καναδά εξέτασαν σχεδόν 300 γονείς παιδιών ηλικίας 2 έως 5 ετών το 2020 πάνω στη χρήση των μέσων. Επανέλαβαν την εξέταση έναν χρόνο μετά.
Ανακάλυψαν πως τα παιδιά που ήταν πιο επιρρεπή στον θυμό είχαν γονείς που χρησιμοποιούσαν κινητά τηλέφωνα και τάμπλετ για να τα ηρεμήσουν. Αυτά τα παιδιά κατά κανόνα είχαν συχνότερες και εντονότερες αντιδράσεις θυμού και εμφάνιζαν μεγαλύτερες δυσκολίες στη διαχείριση του θυμού και της αγανάκτησης έναν χρόνο μετά, κατά την επανεξέταση.
Επιπλέον, είχαν πιο υψηλά επίπεδα θυμού και δυσκολεύονταν περισσότερο να ασκήσουν έλεγχο στα συναισθήματά τους.
«Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός πως οι γονείς εφαρμόζουν συχνότερα ψηφιακή ρύθμιση συναισθημάτων εάν το παιδί τους έχει προβλήματα στη ρύθμιση των συναισθημάτων του, αλλά τα αποτελέσματά μας τονίζουν ότι αυτή η στρατηγική μπορεί να οδηγήσει στην κλιμάκωση ενός προϋπάρχοντος ζητήματος», είπε σε δήλωση Τύπου η κα Κονόκ.
Σύμφωνα με τη μελέτη, δίνοντας σε ένα παιδί μια ψηφιακή συσκευή για να ηρεμήσουμε τα ξεσπάσματα θυμού του η εξάρτησή του από τις συσκευές αυξάνεται, όπως και ο κίνδυνος να κάνει αργότερα προβληματική χρήση των πολυμέσων. Οι συγγραφείς συνέκριναν αυτό το φαινόμενο με ένα κύκλο θετικής ανάδρασης. Ο χειρισμός των συσκευών οδηγεί σε περισσότερα ξεσπάσματα και νεύρα, τα οποία εν συνεχεία οδηγούν σε περισσότερη χρήση των συσκευών.
Οι συσκευές μπορεί να εντείνουν τις κρίσεις θυμού
Τις τελευταίες δεκαετίες, οι ψηφιακές συσκευές έχουν γίνει όλο και πιο κοινές στην καθημερινής μας ζωή και έχουμε μάθει να τις χρησιμοποιούμε ως εργαλεία αυτοελέγχου. Αυτοέλεγχος είναι ο συνειδητός έλεγχος των σκέψεων, των αισθημάτων, των αποφάσεων και της συμπεριφοράς κάποιου. Είναι κάτι που πρέπει να κατακτήσουμε τα πρώτα χρόνια της ζωής μας.
Σύμφωνα με τη μελέτη, παρόλο που η χρήση μιας ψηφιακής συσκευής για να αποσπάσουμε την προσοχή ενός παιδιού από στρεσογόνα ερεθίσματα ή αρνητικά συναισθήματα μπορεί να είναι αποτελεσματική βραχυπρόθεσμα για τη μείωση των συναισθηματικών αντιδράσεων στα μικρά παιδιά, ωστόσο μακροπρόθεσμα μπορεί να επιφέρει μια επίδραση ανάκαμψης που οδηγεί σε συμπεριφορές αποφυγής αντιμετώπισης, αυξημένα αρνητικά συναισθήματα και συναισθηματική απορρύθμιση.
Επιπλέον, είναι πολύ πιθανόν να κάνει τα παιδιά να βασίζονται στις ψηφιακές συσκευές για τη συναισθηματική τους ρύθμιση αντί να αναπτύξουν εσωτερικές δεξιότητες αυτορρύθμισης, οδηγώντας σε «ξεσπάσματα θυμού χρήσης οθόνης» όταν στερούνται τις συσκευές.
«Η χρήση μίας οθόνης ως βοήθημα που δίνεται στα παιδιά για να ανακτήσουν την ηρεμία τους είναι μια μορφή εξωτερικής αυτορρύθμισης, η οποία μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματική βραχυπρόθεσμα. Εν τούτοις, καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, πρέπει να αναπτύξουν εσωτερικά μέσα αυτορρύθμισης για να μπορούν να διαχειρίζονται εξ ολοκλήρου τα συναισθήματα τους», είπε στους Epoch Times η Κάρολαϊν Φιτζπάτρικ, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Σερμπρούκ στο Κεμπέκ και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
Οι συγγραφείς της μελέτης συνιστούν στους γονείς αντί να δίνουν στο παιδί μια ψηφιακή συσκευή σε μια απογοητευτική κατάσταση, να δράττονται της ευκαιρίας να τα διαπαιδαγωγήσουν: να τα βοηθήσουν να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους και να τα διδάξουν πώς να τα διαχειρίζονται.
Περιορισμοί της μελέτης
Παρότι η μελέτη παρέχει πολύτιμα στοιχεία, οι ερευνητές εξήγησαν πως τα ευρήματά της έχουν αρκετούς περιορισμούς, περιλαμβανομένης και της εξάρτησης από δεδομένα που παρέχονται από τους γονείς. Μερικοί γονείς, επίσης, εγκατέλειψαν την έρευνα προτού γίνει ο επανέλεγχος, κάτι το οποίο μπορεί να παραποίησε τα αποτελέσματα. Νεότεροι γονείς και γονείς που είναι πιο πιθανό να χρησιμοποιήσουν την ψηφιακή ρύθμιση συναισθημάτων ήταν λιγότερο πιθανό να συμμετάσχουν στην επανεξέταση, με πιθανό αποτέλεσμα τη διαστρέβλωση των παρατηρηθέντων συσχετισμών.
Επιπλέον, η συλλογή των δεδομένων έγινε κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID-19, περιόδου που χαρακτηρίστηκε από αυξημένη χρήση των ψηφιακών συσκευών λόγω της απαγόρευσης κυκλοφορίας, κάτι που επίσης μπορεί να επηρέασε το πρότυπο χρήσης ψηφιακών συσκευών.
Οι συγγραφείς προτείνουν στις μελλοντικές έρευνες να στοχεύσουν να αναπαράγουν αυτά τα ευρήματα υπό διαφορετικές καταστάσεις και με πιο ποικίλο πληθυσμό. Επιπροσθέτως, τα δεδομένα παρατήρησης της αυτορρύθμισης των παιδιών και της γονεϊκής χρήσης των ψηφιακών συσκευών για τη διαχείριση των συναισθημάτων θα μπορούσαν να παρέχουν μια βαθύτερη κατανόηση της δυναμικής που παρατηρήθηκε στη μελέτη.
Τα τελευταία οκτώ χρόνια, η Μωρίν Μόλακ δραστηριοποιείται στις ΗΠΑ υπέρ της διαδικτυακής ασφάλειας των παιδιών.
Έναν χρόνο αφότου ο γιος της Ντέηβιντ αυτοκτόνησε λόγω διαδικτυακού εκφοβισμού το 2016, οι κινήσεις της οδήγησαν στη θέσπιση ενός νέου νόμου, γνωστού και ως «νόμος του Ντέηβιντ», στην Πολιτεία της, το Τέξας.
Ο νόμος αυτός καθιστά τον διαδικτυακό εκφοβισμό ποινικό αδίκημα και επιτρέπει στα θύματα να ζητούν ασφαλιστικά μέτρα κατά λογαριασμών μέσων κοινωνικής δικτύωσης που χρησιμοποιούνται για την παρενόχληση ή τον εκφοβισμό ανηλίκων.
Όταν ο νόμος του Ντέηβιντ ψηφίστηκε το 2017 στο Τέξας, ορισμένες διατάξεις που απαιτούσαν από τις εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης να αποτρέπουν τον ανώνυμο διαδικτυακό εκφοβισμό αφαιρέθηκαν από το νομοσχέδιο.
Η κα Μόλακ δήλωσε ότι πιστεύει ότι αυτό συνέβη λόγω των πιέσεων των εν λόγω εταιρειών και ορκίστηκε να αντιμετωπίσει το ζήτημα σε ομοσπονδιακό επίπεδο.
Τελευταία, οι προσπάθειές της συγκεντρώνονται στην ψήφιση της Πράξης για την Ασφάλεια των Παιδιών στο Διαδίκτυο (Kids Online Safety Act – KOSA), ένα νομοσχέδιο που απαιτεί από τις εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης να λαμβάνουν μέτρα για την πρόληψη της διάδοσης επιβλαβούς περιεχομένου, περιλαμβανομένων όσων σχετίζονται με την αυτοκτονία, τις διατροφικές διαταραχές, τον εκφοβισμό και τα ναρκωτικά.
Το νομοσχέδιο θα απαιτεί επίσης από τις εταιρείες τεχνολογίας να επιτρέπουν στους ανηλίκους να περιορίζουν την κατηγορία των συστάσεων ή να μη συμμετέχουν σε συστήματα εξατομικευμένων συστάσεων που διευκολύνουν την ατελείωτη κύλιση.
Τους τελευταίους 18 μήνες, η κα Μόλακ πραγματοποίησε επτά ταξίδια στην Ουάσιγκτον και συνάντησε περισσότερους από δέκα νομοθέτες του Κογκρέσου κατά τη διάρκεια κάθε ταξιδιού.
Η 61 ετών πρώην λογίστρια είναι πλήρως αφοσιωμένη στον σκοπό αυτό μέσω του David’s Legacy Foundation, του φιλανθρωπικού ιδρύματος που ίδρυσε.
Η κα Μόλακ και μια ομάδα μητέρων που επίσης έχασαν τα παιδιά τους εξαιτίας διαδικτυακών επιθέσεων υποστηρίζουν το KOSA από τότε που η έκδοση του 2022 εισήχθη στο προηγούμενο Κογκρέσο.
Έχουν μοιραστεί τις προσωπικές τους ιστορίες με τους νομοθέτες, οι οποίοι τις άκουσαν με κατανόηση και ενσυναίσθηση, σύμφωνα με αρκετούς παρόντες σε αυτές τις συναντήσεις.
Το νομοσχέδιο εγκρίθηκε από την Επιτροπή Εμπορίου της Γερουσίας τον Δεκέμβριο του 2023 και αναμένεται να προωθηθεί σύντομα από την Επιτροπή Εμπορίου της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Η Microsoft, η πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X και άλλες εταιρείες έχουν δηλώσει ότι υποστηρίζουν την εν λόγω νομοθεσία.
«Γερουσιαστά, υποστηρίζουμε το KOSA και θα συνεχίσουμε να φροντίζουμε για την επιτάχυνσή της και να προσφέρουμε μία κοινότητα στους εφήβους που αναζητούν αυτήν τη φωνή», δήλωσε η διευθύνουσα σύμβουλος της X Λίντα Γιακαρίνο σε ακρόαση στο Κογκρέσο στις 31 Ιανουαρίου.
«Ξέρω ότι αν καταφέρουμε να περάσουμε το KOSA, μπορούμε να σώσουμε ζωές», δήλωσε η κα Μόλακ στους Epoch Times.
Είναι αποφασισμένη να κάνει ό,τι μπορεί, ώστε κανένα παιδί ή οικογένεια να μη χρειαστεί να ζήσει την τραγωδία που έζησε εκείνη.
Το επιθετικό περιεχόμενο τραβά συνήθως την προσοχή των νέων, αλλά ο εγκέφαλός τους δεν έχει αναπτυχθεί αρκετά ώστε να αναλογιστεί τις συνέπειες, σύμφωνα με τη μητέρα ενός θύματος. (Spencer Platt/Getty Images)
Χάνοντας τον Ντέηβιντ εξαιτίας του διαδικτυακού εκφοβισμού
Ο Ντέηβιντ ήταν ένα αθλητικό αγόρι, ψηλό και αδύνατο. Συμμετείχε στην ομάδα μπάσκετ του σχολείου του και σε μια μη σχολική ομάδα μέσω της Ένωσης Ερασιτεχνών Αθλητών.
Αγαπούσε το άθλημα αυτό, στο οποίο «ουσιαστικά είχε αφιερώσει τα 15 χρόνια του, από τότε που μπορούσε να περπατήσει και να χειριστεί μια μπάλα», σύμφωνα με τη μητέρα του.
Όταν ένας τραυματισμός στην πλάτη τον Ιούνιο του 2014 τον καθήλωσε στο σπίτι, στράφηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στα διαδικτυακά παιχνίδια για να περνά τον χρόνο του και να καλύπτει το κενό που άφηναν οι χαμένες προπονήσεις.
Οκτώ μήνες αργότερα, η κα Μόλακ άρχισε να παρατηρεί αλλαγές στη συμπεριφορά του Ντέηβιντ.
Παραδείγματος χάριν, χρησιμοποιούσε τις συσκευές του τη νύχτα, τις ώρες που δεν έπρεπε και γινόταν επιθετικός όταν οι γονείς του τον παρότρυναν να σταματήσει.
Στη συνέχεια, άρχισε να χρησιμοποιεί την πιστωτική κάρτα των γονέων του χωρίς εξουσιοδότηση για να αγοράζει από το διαδίκτυο αξεσουάρ παιχνιδιών.
Ακόμα και όταν πήρε ιατρική άδεια για να παίξει ξανά μπάσκετ, το άθλημα δεν τον ενδιέφερε πλέον.
«Αντ’ αυτού, προτιμούσε να κάθεται μπροστά στην οθόνη», δήλωσε η κα Μόλακ. «Σε εκείνο το σημείο καταλάβαμε ότι αντιμετωπίζαμε κάτι πρωτόγνωρο.»
Ο εθισμός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν ακόμη κάτι σχετικά νέο. Πέρυσι, ο Γενικός Χειρουργός των ΗΠΑ Βίβεκ Μούρθυ εξέδωσε προειδοποίηση ότι η υπερβολική χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να οδηγήσει σε άγχος και κατάθλιψη. Αλλά αυτό δεν ήταν ευρέως γνωστό πριν από δέκα χρόνια.
Ο Ντέηβιντ ήταν ο μικρότερος από τους τρεις γιους των Μόλακ, 5 1/2 χρόνια μικρότερος από τον μεσαίο αδελφό, τον Κρις, ο οποίος είχε ένα απλό κινητό. Αλλά ο Ντέηβιντ είχε ένα iPhone.
Η Μωρίν Μόλακ με μια φωτογραφία του γιου της Ντέηβιντ, ο οποίος αυτοκτόνησε μετά από διαδικτυακό εκφοβισμό σε ηλικία 16 ετών. Σαν Αντόνιο, 24 Ιουνίου 2024. (Ευγενική παραχώρηση του David’s Legacy Foundation)
Η συσκευή ήταν σε προσφορά ως κάτι νέο και μαζί της δινόταν πρόσβαση σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.
Χωρίς να το γνωρίζει η κα Μόλακ, ο Ντέηβιντ έγινε επίσης στόχος διαδικτυακού εκφοβισμού.
Όταν το είπε στη μητέρα του τον Οκτώβριο του 2015, είχαν ήδη περάσει τρεις μήνες και τα πράγματα ήταν άσχημα. Ο εκφοβισμός είχε ως στόχο την εμφάνιση του Ντέηβιντ. Τα μηνύματα τον αποκαλούσαν «πίθηκο» και απειλούσαν να τον βάλουν «σε σακούλα για πτώματα».
Χωρίς χρονοτριβή, η κα Μόλακ μετέφερε τον Ντέιβιντ σε ιδιωτικό σχολείο, στα μέσα του εξαμήνου, πριν από την Ημέρα των Ευχαριστιών. Αλλά ο διαδικτυακός εκφοβισμός τον ακολούθησε.
Είπε ότι ο εθισμός του γιου της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον έκανε «πιο ευάλωτο στον διαδικτυακό εκφοβισμό και λιγότερο ανθεκτικό ώστε να μπορεί να τον αντιμετωπίσει με τον κατάλληλο τρόπο».
«Είχε πραγματικά ταυτιστεί με τη διαδικτυακή προσωπικότητα που είχε δημιουργήσει για τα παιχνίδια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία καθόριζαν τη δημοτικότητά του», είπε.
«Ήταν τόσο συντετριμμένος που έχασε κάθε ελπίδα. Αυτό οφείλετο στην ανεδαφική ιδέα που είχε για το ποιος νόμιζε ότι ήταν στο διαδίκτυο και στη στοχοποίησή του. Καταρρακώθηκε.»
Μία ημέρα πριν από την επιστροφή του στο σχολείο, τον Ιανουάριο του 2016, ο Ντέηβιντ κρεμάστηκε από ένα δέντρο στην πίσω αυλή του σπιτιού του.
Το βράδυ πριν από την αυτοκτονία του, ο Ντέηβιντ είχε προστεθεί σε μια ομάδα ανώνυμων συνομιλητών. Αφού του έστειλαν προσβλητικά μηνύματα, τον έδιωξαν από την ομάδα ανταλλαγής μηνυμάτων.
Εκείνη την ώρα, ο Κρις καθόταν δίπλα στον Ντέηβιντ.
Το επόμενο βράδυ, στις 4 Ιανουαρίου, ο Κρις πήγε να ξυπνήσει τη μητέρα τους γύρω στις 22:30. Το φως του Ντέηβιντ ήταν αναμμένο, αλλά εκείνος δεν ήταν στο κρεβάτι του. Άρχισαν να ψάχνουν το σπίτι.
«Με κυρίευσε ένα αίσθημα τρόμου», θυμάται η κα Μόλακ.
Κάλεσε την αστυνομία και τηλεφώνησε στους γονείς της, οι οποίοι ζουν επίσης στο Σαν Αντόνιο. Ο σύζυγός της βρισκόταν στην Καλιφόρνια για χειρουργική επέμβαση στο γόνατο.
Άρχισε να γυρίζει με το αμάξι της στους δρόμους, ψάχνοντας για τον David. Πέρασαν τρεις ώρες. Τελικά, η αστυνομία εντόπισε το τηλέφωνο του Ντέηβιντ και διαπίστωσε ότι βρισκόταν μέσα στο σπίτι. Ο αστυνομικός είπε ότι ήθελε να ελέγξει την πίσω αυλή, οπότε εκείνη πήγε να ανάψει τα φώτα.
Μέσα από τη γυάλινη πόρτα του γραφείου της, είδε το σώμα του μικρότερου γιου της στην πίσω αυλή.
«Μόλις τον είδα, πετάχτηκα έξω, αλλά ο αστυνομικός με έπιασε και δεν με άφησε να τον πλησιάσω. Μπορούσα μόνο να κλαίω. Ακούγοντάς με ο πατέρας μου έτρεξε και αυτός έξω και με κράτησε για να μπορέσει ο αστυνομικός να κατεβάσει το σώμα του Ντέηβιντ. Η ζωή μου σταμάτησε εκείνη τη στιγμή και δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια.
»Παρόλο που έχουν περάσει οκτώ χρόνια, ακόμα νιώθω μερικές φορές ότι πρόκειται για έναν εφιάλτη, ότι θα ξυπνήσω και όλα θα έχουν τελειώσει», εξομολογείται η κα Μόλακ.
Φωτογραφίες του Ντέηβιντ Μόλακ στο σπίτι της οικογένειας στο Τέξας. Ο Ντέηβιντ έχασε το ενδιαφέρον του για το μπάσκετ, μετά από χρόνια ενασχόλησης, όταν εθίστηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. (Ευγενική παραχώρηση του David’s Legacy Foundation)
Η πιο δύσκολη στιγμή είναι πάντα όταν ξυπνά το πρωί και συνειδητοποιεί ότι ο Ντέιβιντ έχει φύγει από τη ζωή.
«Δεν κοιμάμαι καλά και μου λείπει πολύ», είπε. «Υπάρχει κάτι τόσο αφύσικο και άδικο στο να πρέπει να ζήσω το υπόλοιπο της ζωής μου χωρίς το μικρότερο παιδί μου.»
Κερδίζοντας τους πολιτικούς
Από τα τέλη του 2022, η κα Μόλακ μαζί με περίπου 19 ακόμα μητέρες έχουν μοιραστεί τις προσωπικές τους ιστορίες με μέλη του Κογκρέσου.
Τον Ιανουάριο, το Fairplay εγκαινίασε το Parents for Safe Online Spaces (ParentsSOS), μαζί με το ίδρυμα της κας Μόλακ.
Ο Τζος Γκόλιν, εκτελεστικός διευθυντής του Fairplay, ενός κορυφαίου οργανισμού υπεράσπισης του KOSA, συνεργάστηκε με τις μητέρες από την αρχή.
«Ένα από τα πράγματα που νομίζω ότι συμβαίνει όταν οι γονείς λένε τις ιστορίες τους είναι ότι οι άνθρωποι σταματούν να είναι πολιτικοί και αρχίζουν να είναι άνθρωποι. Αρχίζουν να σκέφτονται τα παιδιά στη δική τους ζωή, τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους ή τα παιδιά που αγαπούν», δήλωσε στους Epoch Times.
Σύμφωνα με αρκετούς παρευρισκόμενους, όταν ο ηγέτης της πλειοψηφίας της Γερουσίας Τσακ Σούμερ (Δ-N.Y.) συναντήθηκε με τους γονείς στις αρχές Μαΐου, πνίγηκε σχεδόν ακούγοντας τις ιστορίες τους.
Η 58χρονη Τζόαν Μπόγκαρντ, της οποίας ο γιος Μέισον πέθανε αφού δοκίμασε τη διαδικτυακή πρόκληση «μπλακ άουτ» σε ηλικία 15 ετών, δήλωσε ότι ο κος Σούμερ ήταν «πολύ συγκινημένος» στη συνάντηση και «πρόθυμος να βοηθήσει” σε μια επόμενη συνάντηση στις αρχές Ιουνίου.
Η κα Μπόγκαρντ είχε περιμένει μέχρι ο Μέισον να πάει στο γυμνάσιο για να του δώσει ένα τηλέφωνο με γονικό έλεγχο και εφαρμογές επιτήρησης.
Αλλά δεν γνώριζε ότι το YouTube, η πλατφόρμα που χρησιμοποιούσε ο Μέισον για να βελτιωθεί στο ψάρεμα και την ξυλουργική, τον τροφοδοτούσε με βίντεο σχετικά με τη μοιραία πρόκληση πνιγμού.
Ο Μέισον δοκίμασε την πρόκληση μπλακ άουτ τον Μάιο του 2019, χάνοντας τη ζωή του επειδή η αγκράφα της ζώνης του ‘κλείδωσε’ και δεν χαλάρωσε όταν έχασε τις αισθήσεις του.
Έμεινε χωρίς οξυγόνο για πολύ ώρα και δεν παρουσίασε καμία ζωτική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια των τριών ημερών που βρισκόταν σε μηχανική υποστήριξη. Μετά τον θάνατό του, οι γονείς του πρόσφεραν τα όργανά του, χαρίζοντας ζωή σε πέντε άτομα.
«Όταν οι άνθρωποι ακούνε τις ιστορίες μας, φοβούνται ότι αυτό μπορεί να συμβεί και στην οικογένειά τους και αυτό είναι κάτι που δεν το θέλουν. Έτσι, θέλουν να διορθώσουν αυτό το πρόβλημα», δήλωσε η κα Μπόγκαρντ στους Epoch Times.
«Νομίζω ότι γι’ αυτό το παίρνουν τόσο προσωπικά. Επειδή συνειδητοποιούν ότι τα παιδιά μας είναι και δικά τους παιδιά. Τα παιδιά μας ήταν απλά, συνηθισμένα παιδιά σαν όλα τα άλλα.»
Ο κος Σούμερ δεν ήταν ο μόνος γερουσιαστής που συγκινήθηκε από τις ιστορίες των μητέρων. Οι γονείς αναφέρουν επίσης τη γερουσιαστή Μαρία Κάντγουελ (Δ-Ουάσιγκτον), πρόεδρο της Επιτροπής Εμπορίου, ως άλλο ένα παράδειγμα.
(από αριστερά) Μωρίν Μόλακ, Τζόαν Μπόγκαρντ, Τσακ Σούμερ (Δ-N.Y. και ηγέτης της πλειοψηφίας της Γερουσίας) και Ντεμπ Σμιλ. Ουάσιγκτον, 5 Ιουνίου 2024. (Ευγενική παραχώρηση της Joann Bogard)
Κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης τον Νοέμβριο του 2022, αρκετές μητέρες δυσκολεύτηκαν να σταματήσουν τα δάκρυά τους για να μπορέσουν να μιλήσουν. Η κα Κάντγουελ έτριβε τα χέρια και τις πλάτες τους μέχρι να μπορέσουν να ολοκληρώσουν τις ιστορίες τους.
«Ήταν περισσότερο σαν μητέρα παρά σαν γερουσιαστής», είπε η κα Μπόγκαρντ.
Έκτοτε, η κα Κάντγουελ είναι ένθερμη υποστηρίκτρια του νομοσχεδίου.
Εκείνη τη χρονιά, προσπάθησε να εντάξει το KOSA σε ένα νομοσχέδιο δαπανών στο τέλος του έτους, αλλά απέτυχε.
Όταν οι γερουσιαστές Ρϊτσαρντ Μπλούμενταλ (Δ-Κονέκτικατ) και Μάρσα Μπλάκμπερν (Δ-Τενεσσί) επανέφεραν το KOSA το 2023, η επιτροπή της κας Κάντγουελ το ενέκρινε τον Δεκέμβριο του 2023, επιτρέποντας την ψηφοφορία επί της νομοθεσίας στη Γερουσία.
Στις 20 Ιουνίου, ο κος Σούμερ μίλησε για το KOSA στο βήμα της Γερουσίας με τον κο Μπλούμενταλ, τον κύριο εισηγητή του νομοσχεδίου από τους Δημοκρατικούς.
«Όπως και εκείνος, έχω συναντηθεί προσωπικά με τις οικογένειες που έχουν χάσει παιδιά, έχω ακούσει τις φρικτές ιστορίες τους και είμαι αποφασισμένος, απόλυτα αποφασισμένος, να συνεργαστώ μαζί τους για να ψηφιστεί το KOSA», δήλωσε ο κος Σούμερ.
«Τον περασμένο μήνα, συνέταξα ένα σχέδιο για να ολοκληρωθεί το KOSA μέσω ομόφωνης συναίνεσης για μια χρονική συμφωνία στη Γερουσία. Βοήθησα προσωπικά στην επίλυση ζητημάτων και στην άμβλυνση των ακούσιων συνεπειών του νομοσχεδίου. Αυτή η προσπάθεια μείωσε την αντιπολίτευση, ωστόσο υπάρχουν ακόμη αντιδράσεις.»
Ο κος Σούμερ εργαζόταν για μια χρονική συμφωνία, γνωστή και ως συμφωνία για την ψήφο σε ανοικτή γραμμή, ώστε να προωθηθεί το νομοσχέδιο γρήγορα στο βήμα της Γερουσίας μέχρι τις 20 Ιουνίου, σύμφωνα με τους γονείς.
Η προηγούμενη έκδοση της χρονικής συμφωνίας, η οποία έληξε τον Ιούνιο, ανέφερε δύο ώρες συζήτησης και καμία τροπολογία. Η διαδικασία απαιτεί την ομόφωνη συναίνεση όλων των γερουσιαστών.
Δεν είναι σαφές ποιοι όροι περιλαμβάνονται στη νέα έκδοση της χρονικής συμφωνίας. Οι Epoch Times επικοινώνησαν με το γραφείο του κου Σούμερ για περισσότερες πληροφορίες, αλλά δεν έλαβαν απάντηση μέχρι την ώρα του Τύπου.
Σύμφωνα με τους γονείς, οι γερουσιαστές Ρον Γουάιντεν (Δ-Όρεγκον) και Ραντ Πωλ (Ρ-Κεντάκυ) ήταν οι δύο νομοθέτες που διαφώνησαν με την επιτάχυνση της διαδικασίας.
Την περασμένη εβδομάδα, ο κος Γουάιντεν ενημέρωσε ότι θα αποσύρει την αντίρρησή του για την ταχεία διαδικασία.
Το νομοσχέδιο έχει 68 υποστηρικτές, γεγονός που καθιστά τις κωλυσιεργίες μάλλον απίθανες, έτσι αναμένεται να περάσει κανονικά.
Ο κος Πωλ δήλωσε ότι η ένστασή του σχετίζεται με τον ορισμό της «διαταραχής της ψυχικής υγείας» στο νομοσχέδιο, ορισμός ο οποίος, όπως λέει, είναι πολύ ευρύς.
Σε απάντηση, ο κος Γκόλιν είπε ότι ο ορισμός ακολουθεί το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Διαταραχών Ψυχικής Υγείας της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας.
Δεν είναι σαφές αν ο κος Πωλ θα ευλογήσει τη νέα εκδοχή της συμφωνίας για την ταχεία ψήφιση, η οποία θα φέρει το νομοσχέδιο προς ψήφιση νωρίτερα.
Στις 24 Ιουνίου, η ParentsSOS έστειλε επιστολή στον κο Πωλ, προτρέποντάς τον να εγκαταλείψει την αντίθεσή του.
Οι Epoch Times επικοινώνησαν με το γραφείο του κου Πωλ για σχόλια, αλλά δεν έλαβαν κανένα μέχρι την ώρα του Τύπου.
Μητέρες θυμάτων εγκλημάτων και κακοποίησης στο διαδίκτυο παρευρίσκονται σε συγκέντρωση που διοργανώθηκε από τις οργανώσεις Accountable Tech και Design It For Us, για να ζητηθεί από τις εταιρείες τεχνολογίας και μέσων κοινωνικής δικτύωσης να λογοδοτήσουν για τη λήψη μέτρων για την προστασία των παιδιών και των εφήβων στο διαδίκτυο. Ουάσιγκτον, 31 Ιανουαρίου 2024. (Jemal Countess/Getty Images for Accountable Tech)
Προειδοποίηση του Γενικού Χειρουργού
Ο Δρ Μούρθι ζήτησε στις αρχές του μήνα να υπάρξουν προειδοποιητικές ετικέτες για τις πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, παρόμοιες με τις προειδοποιήσεις στα προϊόντα καπνού.
«Ήρθε η ώρα να απαιτηθεί μια προειδοποιητική ετικέτα του γενικού χειρουργού στις πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η οποία να αναφέρει ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συνδέονται με σημαντικές βλάβες στην ψυχική υγεία των εφήβων», έγραψε σε άρθρο του στους New York Times.
Στο άρθρο του υπενθυμίζει τη συνάντησή του με τη Λόρι Σοτ, της οποίας η κόρη Ανναλί αυτοκτόνησε σε ηλικία 18 ετών το 2020 εξαιτίας διαδικτυακού περιεχομένου με θέμα τον αυτοτραυματισμό.
Η συνάντηση έγινε τον Μάρτιο του 2023, όταν ο Δρ Μούρθι επισκέφθηκε το Νοσοκομείο Παίδων στο Ντένβερ για να μιλήσει για την κρίση της ψυχικής υγείας των νέων.
Η κα Σοτ ζει στο Κολοράντο και ο γερουσιαστής Μάικλ Μπένετ (Δ-Κολοράντο) μεσολάβησε για τη συνάντηση.
Πήρε αντίγραφα των ημερολογίων της Ανναλί, για να δείξει στον Δρα Μούρθι την επίδραση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην ψυχική υγεία της έφηβης.
«Αυτές ήταν πληροφορίες που δεν είχα μοιραστεί ούτε με την οικογένειά μου ή τον σύζυγό μου, όντας τόσο συντετριμμένοι», δήλωσε στους Epoch Times. «Είχα βάλει τα κλάματα.»
Είπε ότι ο Δρ Μούρθι ήταν «συμπονετικός και υποστηρικτικός».
Ο Γενικός Χειρουργός άκουσε την κα Σοτ για περισσότερο από μία ώρα.
Εκείνη ήξερε ότι αυτός είχε ήδη ασχοληθεί με το θέμα, διότι δύο μήνες αργότερα, εξέδωσε συμβουλή για τη βλάβη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην ψυχική υγεία των νέων.
«Αυτό που θυμάμαι με δάκρυα και ευγνωμοσύνη είναι ότι αν είχα ακούσει τις προειδοποιήσεις του γενικού χειρουργού, την πρώτη ή έστω τη δεύτερη που εξέδωσε για τις προειδοποιητικές ετικέτες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα είχα μία βάση για να καθοδηγήσω διαφορετικά το παιδί μου και να καταλάβω τι συνέβαινε με την ψυχική υγεία της Ανναλί, καθώς και τη σοβαρότητα της επικινδυνότητας του υλικού με το οποίο αυτές οι πλατφόρμες τροφοδοτούν τα παιδιά μας», είπε η μητέρα.
Το γραφείο του Δρος Μούρθι αρνήθηκε να σχολιάσει τη συνάντηση.
Εάν τεθεί σε ισχύ, η KOSA θα εγκρίνει την προειδοποίηση που πρότεινε ο Δρ Μούρθι.
Τρεις στους τέσσερεις ψηφοφόρους υποστηρίζουν την προειδοποιητική ετικέτα για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Κουίνιπιακ που δημοσιεύθηκε στις 26 Ιουνίου.
Εκπαιδεύοντας τον εαυτό μας και εκπαιδεύοντας τους γερουσιαστές
Ένα κοινό στοιχείο που μοιράζονται αυτές οι μητέρες είναι ότι, εξαιτίας των τραγωδιών τους, έμαθαν πολλά για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η κα Μπόγκαρντ δήλωσε ότι τα τελευταία πέντε χρόνια έμαθε πολλά για τους αλγόριθμους.
Η Τζόαν Μπόγκαρντ, μητέρα του Μέισον Μπόγκαρντ, θύματος διαδικτυακής πρόκλησης, μιλάει κατά τη διάρκεια συλλαλητηρίου για την ευθύνη των εταιρειών τεχνολογίας και μέσων κοινωνικής δικτύωσης να λάβουν μέτρα για την προστασία των παιδιών και των εφήβων στο διαδίκτυο. Ουάσιγκτον, 31 Ιανουαρίου 2024. (Jemal Countess/Getty Images for Accountable Tech)
«Οι εταιρείες έχουν σκόπιμα σχεδιάσει τους αλγορίθμους έτσι ώστε να τροφοδοτούν με το πιο έντονο περιεχόμενο [στα παιδιά]», είπε.
Οι νέοι, είπε, δεν μπορούν να αντισταθούν στην τροφοδοσία «επιθετικού περιεχομένου – εκφοβισμό, καβγάδες, αυτοκτονικός ιδεασμός, οτιδήποτε υπερευαίσθητο σαν αυτά», επειδή είναι περίεργοι και ο εγκέφαλός τους δεν έχει αναπτυχθεί αρκετά ώστε να μπορεί να εξετάζει τις συνέπειες.
«Θα εμφανίσει οτιδήποτε κρατάει τα μάτια τους στην οθόνη», είπε.
Η κα Μπόγκαρντ δήλωσε ότι της αρέσει που το νομοσχέδιο KOSA ασχολείται με τους αλγόριθμους ή τα χαρακτηριστικά σχεδιασμού, όπως ονομάζονται στο νομοσχέδιο.
Είπε για την πρώτη συνάντηση των μητέρων με τους γερουσιαστές το 2022: «Δεν γνώριζαν πώς λειτουργούν οι αλγόριθμοι και πώς οι εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης εξαπατούν και χειραγωγούν τα παιδιά μας».
Ωστόσο, σε μια ακρόαση τον Ιανουάριο, οι γερουσιαστές είχαν πολλές συνομιλίες με στελέχη εταιρειών τεχνολογίας.
Η κα Μπόγκαρντ δήλωσε ότι οι νομοθέτες επέδειξαν μια βαθύτερη κατανόηση των σχεδιαστικών χαρακτηριστικών, των αλγορίθμων και της ικανότητας των τεχνολογικών εταιρειών να ελέγχουν τι μπορούν να δουν και να κάνουν οι χρήστες στις πλατφόρμες τους.
«Μπορούσατε να πείτε ότι ήταν πιο συντονισμένοι και πιο ευθυγραμμισμένοι με το τι πραγματικά συνέβαινε αυτή τη φορά. Πολλά από αυτά αισθάνομαι ότι έχουν να κάνουν με το βάθος της πληροφόρησης που τους δίνουν οι γονείς», δήλωσε.
Ο κος Γκόλιν από το Fairplay δήλωσε ότι οι γονείς έκαναν «καταπληκτική δουλειά».
«Νομίζω ότι κάποιοι άνθρωποι στο Κογκρέσο λυγίζουν όταν ακούνε την ιστορία τους και θέλουν να κάνουν κάτι γι’ αυτούς και κάποιοι άνθρωποι στο Κογκρέσο φοβούνται αυτούς τους γονείς», είπε.
«Κανείς δεν θέλει να φανεί ότι υποστηρίζει τη Meta και το Snapchat και όχι τους πενθούντες γονείς.»
Το KOSA είναι το πρώτο βήμα
Οι γονείς κοιτάζουν ήδη πέρα από το KOSA.
Το KOSA είναι ένα πρώτο βήμα, δηλώνει η κα Σοτ.
«Νομίζω ότι το έργο μας, στο όνομα των παιδιών μας, είναι να σώσουμε άλλα παιδιά και να απαιτήσουμε πραγματική αλλαγή», τονίζει.
Νεαροί ακτιβιστές κρατούν πινακίδες κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης για να υποχρεωθούν οι εταιρείες τεχνολογίας και κοινωνικής δικτύωσης να λάβουν μέτρα για την προστασία των παιδιών και των εφήβων στο διαδίκτυο. Ουάσιγκτον, 31 Ιανουαρίου 2024. (Jemal Countess/Getty Images for Accountable Tech)
Η κα Μπόγκαρντ δηλώνει ότι σκοπεύει να παρακολουθεί κατά πόσο εφαρμόζεται το KOSA μετά την ψήφισή του.
Αναμένουν ότι η συζήτηση σχετικά με τις βλαβερές συνέπειες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης θα συνεχιστεί και είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν να προσπαθούν για να βοηθήσουν άλλες οικογένειες και παιδιά.
«Καταλαβαίνω πώς είναι όταν έχεις ένα παιδί που βρίσκεται σε κρίση και νιώθεις ότι ο κόσμος γυρίζει πολύ γρήγορα, αλλά εσύ είσαι σε αργή κίνηση», δήλωσε η κα Μόλακ. «Μπορώ να το καταλάβω αυτό.»
Είπε ότι ο κος Σούμερ προσφέρθηκε να διοργανώσει μια «εορταστική υπογραφή» όταν το νομοσχέδιο γίνει νόμος.
«Χάσαμε τα παιδιά μας. Αυτό δεν είναι μια νίκη για εμάς. Αυτό είναι απλώς αυτό που πρέπει να κάνουμε για να προστατεύσουμε και άλλα παιδιά, ώστε κανένας άλλος γονέας να μη βρεθεί στη θέση μας», δήλωσε η κα Μόλακ.
«Νομίζω ότι [ο κος Σούμερ] το κατάλαβε αυτό. Ήταν συμπονετικός και μας έδωσε πολλαπλές διαβεβαιώσεις ότι [το νομοσχέδιο] θα φθάσει στη Γερουσία… Ξέρουμε ότι θα περάσει.»
Φανταστείτε έναν κόσμο όπου μια ταραγμένη έφηβη ξυπνά στη μέση της νύχτας και ανοίγει μια εφαρμογή στο κινητό της για να μιλήσει για τον πόνο της που δεν μπορεί να «ταιριάξει» στο σχολείο της ή το ότι της λείπουν οι φίλοι της αφού μετακόμισε σε μια νέα πόλη.
Αυτή είναι η νέα λύση των Μεγάλων Εταιρειών Τεχνολογίας για την κρίση της ψυχικής υγείας των νέων: θεραπεία με ένα chatbot το οποίο είναι διαθέσιμο στα χέρια κάθε παιδιού μέσω του κινητού τηλεφώνου. Με την τεχνητή νοημοσύνη να εισβάλει στην φροντίδα της ψυχικής υγείας, το μόνο που χρειάζεται είναι μια αναζήτηση στο Google για να παράγει την ψευδαίσθηση της σύνδεσης.
«Μικρές συνομιλίες για μεγάλα συναισθήματα», είναι το διαφημιστικό μήνυμα του Woebot for Adolescents, ενός «chatbot» το οποίο είναι «πάντα πρόθυμο να σε ακούσει» και διαθέσιμο «οποτεδήποτε, μέρα ή νύχτα».
Ωστόσο κάποιοι ειδικοί λένε πως η υπόσχεση του να υπάρχει ένας ψυχολόγος στην τσέπη κάθε εφήβου είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που χρειάζονται πραγματικά- γνήσια ανθρώπινη επαφή.
«Λαχταρούν να νιώσουν ότι ανήκουν», είπε στους Epoch Times η Πάμελα Γκάρφιλντ-Γιέγκερ, πιστοποιημένη ψυχολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «A Practical Response to Gender Distress» («Μια Πρακτική Απάντηση στην Δυσφορία Φύλου»). «Αυτό θέλουν πάνω από όλα οι έφηβοι.»
Ατελείωτες επαφές, χωρίς να ανήκουν κάπου πραγματικά
Η Σίλικον Βάλλεϋ συχνά κατηγορείται πως επιδεινώνει την κρίση της ψυχικής υγείας των νέων με εθιστικά μέσα και εφαρμογές παιχνιδιών.
Το περασμένο έτος, ο Γενικός Χειρούργος των Η.Π.Α. εξέδωσε μια προειδοποίηση δηλώνοντας πως ο κίνδυνος κατάθλιψης και άγχους διπλασιάζεται για τα παιδιά και τους εφήβους που περνούν πάνω από τρεις ώρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ενώ οι κλινικοί ιατροί επίσης παραθέτουν άλλους παράγοντες που συμβάλλουν, συμπεριλαμβανομένου του κοινωνικού αποκλεισμού και την έλλειψη ανεξαρτησίας, πολλοί συμφωνούν ότι οι έφηβοι που είναι κολλημένοι στις οθόνες πασχίζουν πιο πολύ με την μοναξιά και την ψυχική υγεία.
«Τα παιδιά σήμερα πρέπει να μάθουν πως να ‘αποσυνδέονται’, να βγαίνουν έξω και να είναι μακριά από τις συσκευές τους», είπε η κ. Γκάρφιλντ-Γιέγκερ, η οποία είναι σκεπτική με την χρήση «περισσότερης τεχνολογίας» για την διάσωση τους.
Πρόσθεσε πως πολλά άτομα έρχονται στην θεραπεία λόγω ζητημάτων με τις σχέσεις, και «χρειάζονται μια σχέση με συναισθηματική ταύτιση με έναν άλλον άνθρωπο».
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Woebot Health, πάνω από το 80% των μηνυμάτων από τους εφήβους προς το Woebot λαμβάνονται έξω από τις τυπικές ώρες παροχής υπηρεσιών «όταν δεν υπάρχει άλλη φροντίδα διαθέσιμη». Πολλά από αυτά τα μηνύματα έρχονται μεταξύ 3π.μ και 5π.μ.
Η ψυχολόγος Άλισον Ντάρσυ, ιδρυτής και πρόεδρος του Woebot Health, δημιούργησε το A.I. chatbot το 2017 έχοντας στο νου της τους νέους. Είπε πρόσφατα στην εκπομπή «60 Minutes» πως το Woebot εφαρμόζει τεχνικές γνωσιακής συμπεριφορικής θεραπείας (Cognitive Behavioral Therapy – CBT) για να βοηθήσει τους χρήστες να αναδιαμορφώσουν τις σκέψεις τους.
Σύμφωνα με την κα Ντάρσυ, η εφαρμογή παρέχει τις ίδιες δηλώσεις που ένας πραγματικός ψυχολόγος θα έδινε και μπορεί να έχει θεραπευτικές συνομιλίες. Ωστόσο, δεν μπορεί να νιώσει συμπόνια ή να καταλάβει την ξεχωριστή κατάσταση του ατόμου.
Αφότου χτύπησε η πανδημία, οι σχολικές περιφέρειες σε όλη την χώρα άρχισαν να προτείνουν την δωρεάν εφαρμογή Woebot για να βοηθήσουν τους έφηβους να ανταπεξέλθουν. Την ίδια στιγμή, η Wysa, άλλη μια εφαρμογή θεραπείας ψυχικής υγείας η οποία λειτουργεί επίσης με τεχνητή νοημοσύνη, ανέπτυξε ένα chatbot για «COVID Anxiety» («Άγχος λόγω COVID») για αν βοηθήσει τους έφηβους να ανταπεξέλθουν στο άνευ προηγουμένου στρες.
Οι υπερβολικά βιαστικές διαγνώσεις παθολογικοποιούν τους φυσιολογικούς πόνους ανάπτυξης
Η Τζο Άγγαργουαλ, διευθύνων σύμβουλος και ιδρυτής του Wysa, παρουσίασε την βασισμένη σε τεχνητή νοημοσύνη πλατφόρμα ψυχικής υγείας της εταιρίας στην σύνοδο κορυφής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ 2023 στο Νταβός της Ελβετίας.
«Οι έφηβοι ήταν η πρώτη μας ομάδα», είπε η κα Άγγαργουαλ. Περίπου το 30% των χρηστών είναι μεταξύ 13 και 25 ετών, είπε.
Η έρευνα της Wysa βρήκε πως πάνω από το 80% των εφήβων βιώνουν δυσκολίες στην ψυχική τους υγεία, με έναν στους τρεις να χρειάζεται επαγγελματική υποστήριξη. Αυτά τα ευρήματα είναι συγκρίσιμα με αυτά της National Health Interview Survey–Teen (NHIS-Teen), η οποία πήρε κατευθείαν συνέντευξη από εφήβους ηλικίας 12 έως 17 ετών και βρήκε πως σχεδόν ένας στους πέντε βίωνε συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης.
«Πιο ανησυχιτικά όμως», σύμφωνα με την ιστοσελίδα της Wysa, «οι νέοι δεν λαμβάνουν την βοήθεια που χρειάζονται. Πάνω από τους μισούς (55%) που έλαβαν βαθμολογία 3 και πάνω στα ερωτηματολόγια GAD2 και PHQ2 σχετικά με το άγχος και την κατάθλιψη δεν έχουν μιλήσει για αυτό σε έναν σχετικό επαγγελματία».
Το ερωτηματολόγιο γενικής διαταραχής άγχους δύο στοιχείων (Generalized Anxiety Disorder- GAD-2) και το ερωτηματολόγιο υγείας των ασθενών δύο στοιχείων (Patient Health Questionnaire- PHQ-2) είναι είναι μικρά εργαλεία εξέτασης που χρησιμοποιούνται για τη γρήγορη αξιολόγηση του άγχους και της κατάθλιψης, αντίστοιχα.
«Ανάλογα με το πως ένα άτομο ερμηνεύει αυτές τις ερωτήσεις, όλοι θα μπορούσαν να έχουν κατάθλιψη», είπε η κα Γκάρφιλντ-Γιέγκερ. «Η αληθινή εκτίμηση της κατάθλιψης συνήθως έπαιρνε μερικές συνεδρίες με έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας ή τουλάχιστον αρκετές ώρες».
«Νομίζω πως αρκετοί άνθρωποι διαγνώσκονται με κατάθλιψη και άγχος που δεν το έχουν», είπε. «Πιστεύω πως περισσότεροι άνθρωποι είναι αγχωμένοι και καταθλιπτικοί λόγω της κοινωνικής απομόνωσης και άλλως αιτιών».
Η συγγραφέας Άμπιγκειλ Σράιερ εξέτασε αυτό το ζήτημα στο βιβλίο της, «Bad Therapy» («Κακή Θεραπεία»), και συμπέρανε πως οι διαγνώσεις γίνονται απρόσεκτα και οι θεραπείες που «επικυρώνουν όλα τα συναισθήματα» δίνονται επίσης ελεύθερα.
«Το λέγαμε αυτό επικύρωση», είπε η κα Γκάρφιλντ-Γιέγκερ, η οποία εργάστηκε για πάω από μια δεκαετία σε πρόγραμμα μερικής νοσηλείας με νέους ανθρώπους που πασχίζουν με σοβαρές ψυχικές ασθένειες.
«Έτσι θα λέγαμε, επικυρώνουμε αυτό που νιώθεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αυτό που νιώθεις είναι και η πραγματικότητα. Σημαίνει πως το νιώθεις και τώρα πρέπει να ερευνήσουμε και να κάνουμε τον αποκαλούμενο έλεγχο πραγματικότητας», πρόσθεσε.
Αυτό προσκαλεί τους γονείς να κάνουν ερωτήσεις σχετικά με τις θεραπευτικές αξιολογήσεις και την γλώσσα που χρησιμοποιείται για την εκπαίδευση των αλγορίθμων της τεχνητής νοημοσύνης. Επιπλέον, υπάρχουν και άλλοι κίνδυνοι και περιορισμοί που πρέπει οι γονείς να λάβουν υπόψιν.
Α.Ι. Chatbots ως ψυχολόγοι των εφήβων: Τα προβλήματα
Συναισθηματική εξάρτηση
Όταν τα chatbot δίνουν συμβουλές που σε άλλη περίπτωση θα έρχονται από έναν γονιό που νοιάζεται ή έναν συμπονετικό σύμβουλο, οι έφηβοι τείνουν να ανθρωποποιούν τα chatbot και να καθιερώνουν έναν συναισθηματικό δεσμό.
«Τους αποδίδουμε ανθρώπινα χαρακτηριστικά επειδή δεν θέλουμε να μείνουμε μόνοι», γράφει στο ενημερωτικό του δελτίο στο περιοδικό The Convivial Society ο συγγραφέας τεχνολογίας και κουλτούρας Λ.Μ. Σάκασας. «Τώρα έχουμε ισχυρές τεχνολογίες, οι οποίες φαίνεται να είναι εξαιρετικά ρυθμισμένες να εκμεταλλεύονται αυτή την βασική ανθρώπινη επιθυμία».
Η κα Γκάρφιλντ-Γιέγκερ το βλέπει αυτό ως την δημιουργία μιας «σφήνας» μεταξύ των ανθρώπων. «Τώρα θέλουν να μιλήσουν στον ‘ψυχολόγο’ τους αντί να μιλήσουν στους φίλους τους, τους γονείς και τα ξαδέρφια τους και τις θείες και τους θείους τους και την γιαγιά τους, όπως έκαναν κάποτε».
Επιβλαβείς αποκρίσεις
Νωρίτερα το 2024, έναν ανήσυχος χρήστης με τροφική διαταραχή επικοινώνησε με την Εθνική Ένωση Διατροφικών Διαταραχων (National Eating Disorders Association – NEDA) αφού έλαβε επιβλαβείς διατροφικές συμβουλές.
Το chatbot «μπορεί να παρείχε πληροφορίες οι οποίες ήταν επιβλαβείς και άσχετες με το πρόγραμμα», ανήρτησε η NEDA στη σελίδα της στο Instagram.
Η NEDA αφαίρεσε το chatbot το οποίο ήδη είχε αντικαταστήσει τους ανθρώπινους συμβούλους στην γραμμή βοηθείας της.
Εκμετάλλευση προσωπικών δεδομένων
Οι εφαρμογές θεραπευτικής ευεξίας δεν υπόκεινται στους ομοσπονδιακούς κανόνες απορρήτου και, σε μερικές περιπτώσεις, μοιράζονται τα δεδομένα με τρίτους όπως το Facebook. Μερικές εταιρίες, ωστόσο, όπως η Wysa και το Woebot, ακολουθούν πρωτόκολλα ασφαλείας «επιπέδου νοσοκομείου» και δεν μοιράζονται ούτε πωλούν τα δεδομένα σε τρίτους.
Μια έρευνα του Pew το 2023, «How Americans View Data Privacy» («Πως οι Αμερικάνοι Βλέπουν το Απόρρητο των Δεδομένων»), βρήκε πως ανάμεσα σε αυτούς που είναι γνώριμοι με την τεχνητή νοημοσύνη, περίπου το 70% έχουν πολύ μικρή εμπιστοσύνη στην ικανότητα των εταιρειών να λάβουν υπεύθυνες αποφάσεις σχετικά με την χρήση της στα προϊόντα τους. Η έρευνα υποδηλώνει πως οι ασθενείς ανησυχούν πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί για στοχευμένες διαφημίσεις, παρακολούθηση ή για άλλους άνομους σκοπούς.
Κατανοώντας τους περιορισμούς
Στο πλαίσιο της αυτοβοήθειας, απλές ασκήσεις ηρεμίας και συμβουλές διαχείρισης του στρες παρόμοιες με αυτές που είναι διαθέσιμες στις περισσότερες εφαρμογές συνειδητότητας μπορούν να φανούν χρήσιμες σε μια στιγμή πίεσης.
Αλλά για αυτούς που νιώθουν μοναξιά, δίψα για επαφή, και που πασχίζουν – τα άτομα που οι δημιουργοί των chatbots πιστεύουν ότι μπορεί να χρησιμοποιήσουν περισσότερο τις εφαρμογές – η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να είναι ένα επικίνδυνο υποκατάστατο του ανθρώπου, δήλωσε η κα Γκάρφιλντ-Γιέγκερ.
«Νομίζω ότι είναι κακό να μην έχουμε ανθρώπους να εμπλέκονται», είπε η κ. Γκάρφιλντ-Γιέγκερ, «επειδή μόλις αρχίσεις να αντιμετωπίζεις συναισθήματα, πρέπει να υπάρχει ένας άνθρωπος για να σε ηρεμήσει, ή να σε βοηθήσει εάν αρχίσεις να έχεις αυτοκτονικές τάσεις. Αυτό είναι επικίνδυνο».
Ερευνητές βρήκαν πως η χρήση του κινητού τηλεφώνου μπορεί να μειώσει την αλληλεπίδραση της μάνας με το νεογνό.
Η μελέτη, που δημοσιοποιήθηκε στις 26 Ιουνίου στο περιοδικό Child Development, αποκάλυψε πως οι μητέρες μιλούσαν στα νεογνά τους 16% λιγότερο όταν χρησιμοποιούσαν τα κινητά τους τηλέφωνα. Τα ευρήματα εγείρουν ερωτήματα σχετικά με το πως μπορεί η τεχνολογία να επηρεάσει τον χρόνο που περνάμε με την οικογένεια και την εκμάθηση της γλώσσας από τα παιδιά.
«Η χρήση του κινητού από τους γονείς δεν είναι γενικά ‘αρνητική’ όσον αφορά την ομιλία που ακούν τα παιδιά, αλλά μπορεί να έχει διαφορετικές επιπτώσεις ανάλογα με το πώς και πότε χρησιμοποιείται το κινητό, με πιθανές ξεχωριστές επιπτώσεις στην ανάπτυξη της γλωσσικής ικανότητας των παιδιών», αναφέρουν οι συγγραφείς της μελέτης.
Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν ανακάλυψαν ότι η χρήση του κινητού για μόλις ένα ή δύο λεπτά ήταν πιο εμφανώς συνδεδεμένη με λιγότερο χρόνο ομιλίας της μητέρας προς το βρέφος. Οι μητέρες επίσης τείνουν να μιλούν λιγότερο στα μωρά τους όταν η χρήση του κινητού συμπίπτει με την ώρα του φαγητού ή την ώρα που άλλα μέλη της οικογένειας επιστρέφουν σπίτι, όπως για παράδειγμα μεταξύ 13:00 και 14:00.
«Ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός μελετών βρίσκουν συσχετισμούς μεταξύ της γονεϊκής χρήσης κινητών και της γλωσσικής ανάπτυξης των παιδιών. Θέλαμε να ρίξουμε μια ματιά στο τρόπο που η χρήση των κινητών τηλεφώνων επιδρά στην ποσότητα της ομιλίας που ακούν τα νεογνά ως πιθανό μηχανισμό για αυτήν τη σύνδεση», είπαν σε δήλωση Τύπου οι συγγραφείς της μελέτης Μίριαμ Μίκελσον και Κάγια ντε Μπαρμπάρο.
«Τα αποτελέσματα […] παρέχουν […] εγκυρότητα στη μελέτη της ανάπτυξης της γλώσσας και της συμπεριφοράς λόγω χρήσης του κινητού.»
Η σύντομη χρήση μειώνει την ομιλία περισσότερο
Οι ερευνητές αξιολόγησαν 16 ζευγάρια μητέρων-βρεφών, με μέσο όρο ηλικίας βρεφών τους 4,1 μήνες. Δεδομένα συλλέχθηκαν στο διάστημα μιας εβδομάδας, με συνολικά 16.673 λεπτά συγχρονισμένης χρήσης κινητού και ήχου σε πραγματικό χρόνο.
«Η τεχνοπαρέμβαση (Technoference), η οποία αναφέρεται στην παρέμβαση σε μια κοινωνική αλληλεπίδραση που προκαλείται από τη χρήση κάποιας συσκευής … έχει τραβήξει την προσοχή στο πεδίο της ανάπτυξης της ψυχολογίας, και συγκεκριμένα στο πλαίσιο της γονεϊκής χρήσης του τηλεφώνου που διαταράσσει την αλληλεπίδραση μεταξύ γονέα και παιδιού», αναφέρουν οι συγγραφείς.
Η σύντομη χρήση του κινητού διάρκειας μόλις ενός ή δύο λεπτών μείωσε την παραγωγή ομιλίας της μητέρας περισσότερο, με τον αριθμό λέξεων ανά λεπτό μειωμένο κατά 26%. Η παρατεταμένη χρήση του κινητού διάρκειας τουλάχιστον επτά λεπτών έδειξε μείωση του αριθμού των λέξεων κατά 12%.
Οι συγγραφείς της μελέτης παρέθεσαν έρευνα του 2016 που δείχνει ότι οι γονείς ανέφεραν πως η τεχνολογία παρεμβαίνει με τις γονεϊκές τους αρμοδιότητες. 65% των γονέων ανέφεραν πως η τεχνολογία παρενέβαινε στον χρόνο παιχνιδιού και 53% ανέφεραν πως παρενέβαινε στον ελεύθερο χρόνο που είχαν με τα παιδιά τους, ο οποίος δεν περιελάμβανε παιχνίδι, τάισμα ή αλλαγή πάνας.
Άλλη έρευνα βρήκε ότι το 10% των γονέων ανέφερε πως η χρήση μέσων κοινωνικής δικτύωσης είχαν αρνητική επίδραση στη γονεϊκή επίβλεψη.
Οι συγγραφείς εικάζουν πως τα ευρήματα τους σχετικά με τον χρόνο που δαπανήθηκε στη χρήση του κινητού μπορεί να συνδέονται με το είδος των εφαρμογών που χρησιμοποιήθηκαν. Οι πιο σύντομες χρήσεις κινητού μπορεί να αντιστοιχούν με τον έλεγχο των email ή την απάντηση σε ένα γραπτό μήνυμα, το οποίο απαιτεί μεγαλύτερη προσοχή από τον γονιό. «Ωστόσο, δεν είχαμε δεδομένα σχετικά με τις συγκεκριμένες εφαρμογές που χρησιμοποιήθηκαν. Μελλοντικές έρευνες θα πρέπει να διαχωρίσουν περαιτέρω τις χρήσεις του κινητού μέσω ηχητικών καταγραφών ή καταγραφών των κινητών – για παράδειγμα, η χρήση της κλήσης ή της βιντεοκλήσης έναντι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, γραπτών μηνυμάτων ή email», αναφέρουν οι συγγραφείς.
Η κα Ντε Μπαρμπάρο, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Τμήμα Ψυχολογίας, ενθαρρύνει τους γονείς να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να φροντίσουν τα παιδιά τους.
«Είναι δυνατό για τους γονείς να χρησιμοποιούν τα κινητά τους με τέτοιο τρόπο που να μην παρεμποδίζει τις αλληλεπιδράσεις με τα βρέφη τους – για παράδειγμα, να το κάνουν όταν έτσι κι αλλιώς δεν θα μιλούσαν ούτε θα έκαναν κάτι με τα παιδιά», είπε στους Epoch Times.
«Αυτό που είναι ιδιαίτερο με αυτή την εργασία είναι το γεγονός ότι συλλέγουμε αυτά τα δεδομένα στο σπίτι – για έως και τρεις μέρες – καθώς οι οικογένειες κάνουν αυτά που θα έκαναν φυσιολογικά όλοι μαζί, ενώ οι περισσότερες έρευνες λαμβάνουν χώρα σε ένα τεχνητό εργαστήριο που περιορίζει την συμπεριφορά γονέων και παιδιών», είπε η κα Ντε Μπαρμπάρο.
Οι αλληλεπιδράσεις ενώπιος ενωπίω είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη της γλώσσας
Άλλες έρευνες έχουν τονίσει τη σημασία της διατήρησης της αλληλεπίδρασης μεταξύ γονέα και παιδιού.
Έρευνα του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον βρήκε πως οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις ενός παιδιού στους 5 μήνες αύξησαν τη δραστηριότητα των νευρώνων και την ανάπτυξη της γλώσσας σε μεγαλύτερες ηλικίες. Αλληλεπιδράσεις ενώπιος ενωπίω με τα βρέφη μέσω ομιλίας, βλέμματος ή χαμόγελων είναι απαραίτητες για την αρχική γλωσσική εκμάθηση.
Επακόλουθη έρευνα σε βρέφη ηλικίας 2 έως 48 μηνών έδειξε ότι τα παιδιά μιμούνται την ομιλία των ενηλίκων στη ζωή τους. Αφού ανέλυσαν πάνω από 40.000 ώρες παιδοκεντρικού ηχητικού υλικού, οι συγγραφείς βρήκαν πως για κάθε 100 φωνοποιήσεις ανά ώρα των ενηλίκων, τα παιδιά παρήγαγαν 27 επιπλέον φωνοποιήσεις.
«…Παίδα δ’ εν αγκαλίδεσιν ανίσχανεν ιππότα Πηλεύς και ρ’ έκυσεν κεφαλήν τε και φάεα καλά, δακρυόεν γελόων· κηλήθη δε φρεν’ Αχιλλεύς…»
«…Ο ιππότης Πηλεύς πήρε στην αγκαλιά του τον γιο του, τον φίλησε στο κεφάλι και στα δυο ωραία του μάτια και δακρυσμένος γέλασε· κι εχάρηκε ο Αχιλλεύς…»
Ορφέως Αργοναυτικά
Νήπιο, η μητέρα του Θέτις τον παρέδωσε στον Χείρωνα στο Πήλιο να τον εκπαιδεύσει. Ο πατέρας του, Πηλεύς, ένας απ’ τους πενήντα βασιλείς αργοναύτες, περνώντας από εκεί με την Αργώ ζήτησε απ΄ τους συντρόφους του να σταματήσουν για να δει τον γιο του.
Όταν έμαθα από την αγαπημένη μου πως περιμένουμε παιδί, ένοιωσα μεγάλη χαρά! Απ’ την αρχή σχεδόν είχα μια διαίσθηση ότι θα γεννηθεί κόρη. Η αρχή της εγκυμοσύνης συνέπεσε με τη Σαρακοστή. Νήστεψα και προσευχήθηκα… Το ίδιο και αυτή. Άφωνος άκουσα το πρώτο της κλάμα! Πλημμύρισα απ’ τη χαρά που μαζί με τη μαμά της θα τη μαθαίναμε πώς να ζει στο νέο της κόσμο! Ένοιωσα ωραία να τις προσέχω και να τις φροντίζω!
Οι λέξεις άλλοτε είναι χρυσάφι κι άλλοτε κάρβουνο. Αυτό που τους δόθηκε απ’ την αρχή της γλωσσικής επικοινωνίας να εκφράσουν είναι χρυσάφι! Μα αν η σημασία τους εξαρτάται απ’ τις καλές ή τις τραυματικές εμπειρίες γίνεται δύσκολη η συνεννόηση. Ο κόσμος μας, κι ας μοιάζει αντιφατικός, αν κοιτάξεις πιο προσεκτικά θα διακρίνεις τη θεϊκή του προέλευση. Έτσι, τις έννοιες όπως γυναίκα-μητέρα και άντρας-πατέρας η θεϊκή φροντίδα τις έχει ποτισμένες με ιερά καθήκοντα. Λίγη καλή θέληση, να δεις χωρίς φόβο και πάθος τα πράγματα κι οι λέξεις θα αποκτήσουν την αρχική τους λάμψη που είχαν όταν μας παραδόθηκαν για να επικοινωνούμε.
Δεν θεωρώ κατόρθωμα την αγάπη μου προς το παιδί μου ή προς τον πατέρα μου. Είναι κάτι που το είχα από την πρώτη στιγμή χωρίς προσωπική προσπάθεια. Είναι ένστικτο. Είναι θεϊκό δώρο, για να προστατέψει και να διευκολύνει τη ζωή στον κόσμο μας. Κατόρθωμα είναι να συμπεριφερθώ σε έναν άγνωστο που με έβλαψε με ψυχραιμία και καλοσύνη. Κατόρθωμα είναι να μπορώ να βλέπω το θεϊκό στοιχείο παντού! Για κάτι τέτοιο, ίσως δεν βλάψει πολύ να νοιώσω για λίγο υπερήφανος. Ως προς τη συμπεριφορά μου σαν πατέρας και σαν γιος, είναι η ευκαιρία που μου δίνεται να την καλλιεργήσω βελτιώνοντας διαρκώς την αισθητική μου όσο τους αναγνωρίζω.
Τι είναι πατέρας; Αποσυμβολίζοντας τον βιολογικό πατέρα, μία από τις πρώτες σκέψεις που έρχονται στον νου μου είναι ότι είναι η αρχή. Αρχή και με την έννοια του ξεκινήματος (της οικογένειας) και με την έννοια της οριοθέτησης. Ως πιο μεγαλόσωμος, επιφορτίζεται και με την ευθύνη της ασφάλειας και της επιβίωσης των μελών της οικογένειας. Σέβεται και δεν καταλαμβάνει τον προσωπικό χώρο ανάπτυξης της γυναίκας του και των παιδιών του. Επιβάλει στον εαυτό του αυτοπεποίθηση κι εμπνέει εμπιστοσύνη. Είναι πράος, σταθερός και ευγενής.
«Μη με κρατάτε, φίλοι μου, αφήσετέ με μόνο, κι ας με πονάτε, να πάω στα πλοία των Αργείων, στον άντρα τον ανήμερο, τον άγριο να προσπέσω, μήπως ντραπεί τα χρόνια μου, τα γερατιά πονέσει· γιατί και ο πατέρας του τα γερατιά μου έχει, ο Πηλέας που γέννησε κι ανάθρεψε να γίνει για μας τους Τρώες συμφορά, μα πιο πολύ για μένα· γιατί μου σκότωσε πολλούς γιους κει στην άνθησή τους. Για όλους τόσο δε θρηνώ, αν και πολύ λυπάμαι, όσο για έναν -ο πόνος στον Άδη θα με πάει- τον Έκτορα! Ας πέθαινε μες στα δικά μου χέρια! Οι δυο μας θα χορταίναμε με κλάματα και θρήνους, η μάνα που τον γέννησε η δύστυχη κι ο ίδιος.»*
Αλέξανδρος Αντρέγιεβιτς Ιβάνοβ, «Ο Πρίαμος ικετεύει τον Αχιλλέα για το σώμα του Έκτορα» | ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ)
«…Γιε μου, είδα να μου γράφεις πως πεθύμησες την τέχνη μας κι ότι είναι η καλύτερη στην οικοδομή. Ναι, έχεις δίκιο! Να την αγαπάς γιατί είναι! Αυτή σας μεγάλωσε με τη βοήθεια του Θεού! Λοιπόν, γιε μου, γι αυτό θα σου δώσω μια συμβουλή σαν πατέρας σου που βλέπεις αν πονάω: αν μπορείς και σου δίνεται χρόνος να πας να γνωρίσεις κανένα συνάδελφο μαραγκό κι αν έχει δουλειά να τον βοηθάς, για τρεις λόγους, να παίρνεις περισσότερο χαρτζιλίκι, να θυμάσαι περισσότερο την τέχνη και να βλέπεις πως δουλεύουν και εκεί…»**
Του Κωνσταντίνου Γιαννίκου
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις των Epoch Times.
Φέτος, η 11η Ιουνίου ανακηρύχθηκε η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα Παιχνιδιού από τον ΟΗΕ.
Ακαδημαϊκοί του τομέα εξηγούν πως το παιχνίδι είναι εξαιρετικά σημαντικό – ακόμη και για τους ενήλικες.
Η Τζούντι Πάρσον, αναπληρώτρια καθηγήτρια Παιγνιοθεραπείας του Πανεπιστημίου Deakin από τη Σχολή Υγείας και Κοινωνικής Ανάπτυξης, είπε πως η ίδρυση μιας Παγκόσμια Ημέρας Παιχνιδιού είναι ένας θαυμάσιος τρόπος να υπερασπιστούμε τη βαθιά έννοια του παιχνιδιού.
«Το παιχνίδι υποστηρίζει τη φυσική, διανοητική, συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη, όπως επίσης και τη συναισθηματική μας υγεία και ευημερία», αναφέρει προσθέτοντας:
«Ενισχύει την ποιότητα της ζωής μας, την πνευματική μας υγεία και τις γνωστικές μας ικανότητες, περιλαμβανομένης της κριτικής ικανότητας, της δημιουργικότητας και της ‘αντίθετης σκέψης’, δηλαδή της ικανότητας να δημιουργούμε υποθετικές εναλλακτικές λύσεις για γεγονότα που έχουν ήδη συμβεί (Αν είχα κάνει αυτό, θα είχε συμβεί εκείνο).
»Σε έναν κόσμο όπου το άγχος και η κατάθλιψη αυξάνονται, το παιχνίδι προσφέρει ένα αντιστάθμισμα, δημιουργώντας θετικά συναισθήματα.»
Δεκαετίες ερευνών αποδεικνύουν την αξία του παιχνιδιού.
«Μια παιδική ηλικία πλούσια σε παιχνίδι συνεισφέρει στην ικανότητα προσαρμογής και διαχείρισης του στρες κατά την ενηλικίωση και προσφέρει συστημικά οφέλη που επιδρούν θετικά στο άτομο, την οικογένεια, τις κοινότητες και την κοινωνία», δήλωσε η αναπληρώτρια καθηγήτρια Πάρσον.
«Η ζωή είναι πιο γρήγορη και πιο προγραμματισμένη από ποτέ άλλοτε και αυτό έχει επιφέρει αλλαγές στις συνθήκες του παιχνιδιού, το οποίο όμως είναι κεφαλαιώδες για την αναδιοργάνωση, την αναζωογόνηση και την καταπολέμηση των πιεστικών καταστάσεων της ζωής.»
Παγκόσμια έρευνα που αξιολόγησε πάνω από 25.000 παιδιά σε 36 χώρες αποκάλυψε πως μέχρι και το 73% των παιδιών δεν λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν τους το παιχνίδι.
Ο γίγαντας της παιχνιδοβιομηχανίας Lego συνεργάστηκε με τον ΟΗΕ για την καθιέρωση της ημέρας, με τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας Νιλς Β. Κρίστιανσεν να επισημαίνει πως το παιχνίδι είναι ζωτικό για την ενίσχυση των οικογενειακών δεσμών.
«Διοργανώσαμε τη δικιά μας Παγκόσμια Ημέρα Παιχνιδιού τα τελευταία δύο έτη, για να γιορτάσουμε τη σημασία του παιχνιδιού», ανέφερε.
«Η υιοθέτηση της Παγκόσμιας ημέρας Παιχνιδιού από τον ΟΗΕ είναι μια πραγματική απόδειξη της δύναμης του παιχνιδιού και της ανάγκης για συλλογική υπεράσπιση και προστασία του δικαιώματος των παιδιών για παιχνίδι.»
Τα παιδιά ανθίζουν σε περιβάλλοντα όπου μπορούν να παίξουν ελεύθερα και χαρούμενα. (Westend61/Getty Images)
Τα μοναδικά οφέλη τού να είσαι… παιχνιδιάρης
Η Κάρεν Σταγκνίττι, επίτιμη καθηγητής του Πανεπιστημίου Deakin, αναφέρει πως όλες οι μορφές παιχνιδιού προσφέρουν μοναδικά οφέλη.
Δηλώνει πως «το παιχνίδι εξερεύνησης βοηθάει τα παιδιά να ανακαλύψουν τις ιδιότητες των αντικειμένων, ενώ το κιναισθητικό παιχνίδι προάγει τη γνώση του σώματος και τις κινητικές ικανότητες».
«Τα παιχνίδια υποκριτικής συνδέονται με την κοινωνικό-αισθηματική ευημερία, την ανάπτυξη της γλώσσας, την κοινωνική επάρκεια, τη δημιουργικότητα και την αυτορρύθμιση. Το ελεύθερο, χωρίς επιτήρηση παιχνίδι έχει ακόμα πιο ισχυρή επίδραση, καθώς τροφοδοτεί τη βαθιά εκμάθηση και ενισχύει τη διατήρηση της μνήμης.»
Η καθηγήτρια Σταγκνίττι είπε πως όταν οι ενήλικες παίζουν με τα παιδιά, οι δεσμοί μεταξύ τους δυναμώνουν, ενώ παράλληλα καλλιεργούνται σημαντικές ικανότητες όπως η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, η ανθεκτικότητα και η λήψη αποφάσεων.
«Η συμμετοχή σε δραστηριότητες που περιλαμβάνουν ένα ποσοστό κινδύνου επιτρέπει στα παιδιά να δοκιμάσουν τις αντοχές τους, να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και να αναπτύξουν ένα αίσθημα αυτό-αποτελεσματικότητας», αναφέρει και συμπληρώνει:
«Η εμπειρία διαχειρίσιμων κινδύνων σε ένα ασφαλές και επιτηρούμενο περιβάλλον βοηθά τα παιδιά να διαχειρίζονται αβέβαιες καταστάσεις και να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες, προετοιμάζοντάς τα για τις περιπλοκότητες της πραγματικής ζωής.»
Χωρίς το παιχνίδι, οι ειδικοί λένε πως η σωματική, γνωστική, κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών ζημιώνεται.
Η Μπρίτζετ Σάρα, λέκτορας παιγνιοθεραπείας λέει πως το παιχνίδι είναι μια αναζήτηση ζωής και ωφελεί τόσο τα παιδιά όσο και τους ενήλικες.
«Ίσως αλλάζει μορφή με τα χρόνια, αλλά η αξία του για τη συναισθηματική ευημερία μας δεν μειώνεται ποτέ», λέει η κα Σάρα, προσθέτοντας:
«Ως ενήλικες, μπορεί να έχουμε ξεχάσει να είμαστε παιχνιδιάρηδες, και με το να κυριαρχούμε στο παιχνίδι ενός παιδιού μπορεί να μειώσουμε την αίσθηση της δύναμής τους.
»Εγγενώς, δεν έχουμε χάσει την ικανότητα του παιχνιδιού, αλλά ο τρόπος που συμμετέχουμε στο παιχνίδι εμείς και τα παιδιά μας έχει εξελιχθεί λόγω του πολυάσχολου σύγχρονου τρόπου ζωής.»
Χρηματοδότηση για ιθαγενείς ομάδες παιχνιδιού
Αυτή τη χρονιά, η κυβέρνηση της Αυστραλίας χρηματοδότησε ένα πιλοτικό πρόγραμμα ομάδων παιχνιδιού για τα παιδιά ιθαγενών Αυστραλών.
Εκτός από το υπάρχον 1.1 εκατομμύριο δολάρια Αυστραλίας, διατέθηκαν επίσης 31.660 δολάρια Αυστραλίας (19.560 ευρώ) για βιβλιοθήκες ιθαγενών παιχνιδιών.
Η υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών Αμάντα Ρίσγουορθ τόνισε τη σημασία της ολοκληρωμένης και πολιτισμικά σωστής εκμάθησης μέσω ομάδων και βιβλιοθηκών παιχνιδιού.
«Αυτή η επένδυση θα ενισχύσει την πρώιμη εκμάθηση, την ανάπτυξη και την ευημερία των παιδιών των ιθαγενών και θα υποστηρίξει και ενδυναμώσει την οικογένεια, την κοινότητα, καθώς και τους πολιτισμικούς συνδέσμους – ειδικά για παιδιά από ευάλωτα ή μειονεκτικά υπόβαθρα.»
Σύμφωνα με πρόσφατα ανεπίσημα έγγραφα ερευνητών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, η οποία συνέκρινε τα αποτελέσματα στην υγεία μεταξύ εμβολιασμένων και μη παιδιών, η μυοκαρδίτιδα και η περικαρδίτιδα εμφανίστηκαν μονάχα ύστερα από τον εμβολιασμό κατά του COVID-19 και όχι ύστερα από νόσηση.
«Παρότι σπάνια, όλα τα περιστατικά μυοκαρδίτιδας και περικαρδίτιδας κατά τη διάρκεια της μελέτης συνέβησαν σε εμβολιασμένα άτομα», αναφέρουν οι ερευνητές. Δεν υπήρξαν θάνατοι από καμία από τις δύο νόσους.
Η μελέτη διεξήχθη σε περισσότερα από 1 εκατομμύριο παιδιά στην Αγγλία 5 έως 11 ετών και σε εφήβους ηλικίας 12 με 15. Έγινε σύγκριση ανάμεσα σε εμβολιασμένα και μη παιδιά, καθώς και σύγκριση ανάμεσα σε παιδιά που έκαναν μία ή δύο δόσεις.
Παρότι είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα καρδιακής φλεγμονής, οι εμβολιασμένοι έφηβοι είχαν σημαντικά χαμηλότερη πιθανότητα να βγουν θετικοί στον COVID-19 και να χρειαστούν σχετική νοσηλεία ή εντατική θεραπεία συγκριτικά με τους μη εμβολιασμένους. Τα εμβολιασμένα παιδιά, ωστόσο, δεν είχαν καμία διαφορά από τα μη εμβολιασμένα όσον αφορά τη λοίμωξη από COVID-19 ή τη νοσηλεία λόγω αυτής.
Επιπλέον, οι συγγραφείς σημειώνουν πως «η νοσηλεία και η ανάγκη για εντατική θεραπεία λόγω COVID-19 ήταν σπάνια τόσο στους εφήβους όσο και στα παιδιά και δεν υπήρξαν θάνατοι σχετιζόμενοι με τη νόσο».
18 περιπτώσεις
Η μελέτη ανέλυσε δεδομένα από τη βάση δεδομένων OpenSAFELY-TPP του Εθνικού Συστήματος Υγείας (Ε.Σ.Υ.) της Αγγλίας, η οποία καλύπτει το 40% των πρακτικών πρωτοβάθμιας φροντίδας της χώρας.
Οι εμβολιασμένοι έφηβοι και παιδιά συνδυάστηκαν με μη εμβολιασμένους και τέθηκαν υπό παρακολούθηση για 20 εβδομάδες για να γίνει σύγκριση σε θετικά τεστ COVID-19, νοσηλείες σε νοσοκομεία, μονάδες εντατικής θεραπείας COVID-19, ανεπιθύμητες παρενέργειες και νοσηλείες που δεν σχετίζονται με COVID-19.
Τα δεδομένα από την Αγγλία έδειξαν πως η περικαρδίτιδα και η μυοκαρδίτιδα καταγράφηκαν μόνο σε περιπτώσεις εμβολιασμού. Τα αποτελέσματα έρχονται σε αντίθεση με αυτά από άλλες έρευνες που δείχνουν υψηλότερη επίπτωση μυοκαρδίτιδας ύστερα από μόλυνση με COVID-19. Μεταξύ των εφήβων εμφανίστηκαν περισσότερα περιστατικά μυοκαρδίτιδας και περικαρδίτιδας ύστερα από εμβολιασμό σε σχέση με τα παιδιά.
Υπήρξαν 15 περιπτώσεις περικαρδίτιδας και 3 περιπτώσεις μυοκαρδίτιδας ανάμεσα σε περισσότερα από 839.000 εμβολιασμένα παιδιά και έφηβους. Όλες οι περιπτώσεις εμφανίστηκαν στην εφηβική υποομάδα.
Εκτός από τις τρεις περιπτώσεις περικαρδίτιδας, όλες οι υπόλοιπες έλαβαν χώρα ύστερα από την πρώτη δόση. Περισσότεροι από τους μισούς εφήβους με περικαρδίτιδα και μυοκαρδίτιδα νοσηλεύτηκαν ή πήγαν στα επείγοντα. Παραμένει άγνωστο πόσοι έφηβοι χρειάστηκαν εντατική φροντίδα, ωστόσο ο μέγιστος αριθμός νοσηλείας για θεραπεία μυοκαρδίτιδας ήταν μία μέρα.
Ο καρδιολόγος Δρ Πήτερ ΜακΚόλοου, ο οποίος έλαβε μέρος στην μελέτη, είπε στους Epoch Times πως η μελέτη είναι μια από τις πολλές που δείχνουν πως ο εμβολιασμός κατά του COVID-19 στα παιδιά δεν είναι ιατρικά απαραίτητος, δεδομένου πως ο ρυθμός μόλυνσης δεν υπερβαίνει το 1% και πως ο υπερβολικός έλεγχος για COVID-19 είναι σπατάλη πόρων.
Νοσηλεία COVID-19
Οι συγγραφείς συνέκριναν επίσης τον κίνδυνο μυοκαρδίτιδας και νοσηλείας λόγω COVID-19 στους εμβολιασμένους.
Παρότι σπάνιο, τα παιδιά και οι έφηβοι ήταν πιο πιθανό να νοσηλευτούν για COVID-19 παρά να αναπτύξουν μυοκαρδίτιδα ή περικαρδίτιδα, άσχετα με το αν είχαν εμβολιαστεί ή όχι.
Από τους εφήβους που έκαναν τη μια δόση κατά του COVID-19, οι 33 νοσηλεύτηκαν λόγω αυτού, ενώ 3 ανέπτυξαν μυοκαρδίτιδα. Από τους μη εμβολιασμένους, οι 57 νοσηλεύτηκαν.
Οι συγγραφείς κατέληξαν στο ότι οι έφηβοι ωφελούνται περισσότερο από τον εμβολιασμό παρά τα παιδιά επειδή, σε σχέση με τους εφήβους τα παιδιά είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης μυοκαρδίτιδας μετά τον εμβολιασμό και μικρότερο κίνδυνο νοσηλείας λόγω μόλυνσης από COVID-19.
Τα παιδιά είναι διαφορετικά
Ο εμβολιασμός φαίνεται να μειώνει δραστικά τον κίνδυνο σοβαρών επιπλοκών λόγω COVID-19 για τους εφήβους, αλλά όχι για τα παιδιά.
Από τα πάνω από 552.000 ανεμβολίαστα παιδιά και εφήβους, μόλις τρεις περιπτώσεις COVID-19 χρειάστηκαν εντατική θεραπεία. Και οι τρεις αυτές περιπτώσεις σημειώθηκαν σε ανεμβολίαστους εφήβους.
Εν συνεχεία, δεν υπήρξε σημαντική διαφορά στην ένταση της μόλυνσης από COVID-19 μεταξύ εμβολιασμένων και μη παιδιών.
Από την εμφάνιση του COVID-19, οι ερευνητές θεωρούν μυστήριο το πώς τα μικρά παιδιά έχουν πλεονέκτημα επιβίωσης σε σχέση με τους ενήλικους. Οι μολυσματικές ασθένειες συνήθων σκοτώνουν τους πολύ νέους ή τους πολύ ηλικιωμένους, ωστόσο, έρευνες δείχνουν πως ο COVID-19 συνήθως δεν επηρεάζει τα νεογνά.
Κάποιοι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως τα παιδιά είναι καλύτερα προστατευμένα επειδή, σε σχέση με τους ενήλικες, το ανοσοποιητικό τους σύστημα, επονομαζόμενο και ως πρώτη γραμμή άμυνας, συνήθως ανταποκρίνεται πολύ πιο γρήγορα. Αυτό τους επιτρέπει να χτίσουν μια ισχυρή άμυνα κατά της μόλυνσης από COVID-19 πιο άμεσα.
Η Βρετανίδα βουλευτής Μίριαμ Κέιτς παρομοίασε τον ψηφιακό κόσμο με την «Άγρια Δύση», ένα πεδίο βίας και κακοποίησης από το οποίο θα πρέπει να προστατεύονται τα παιδιά και ζήτησε τη θέσπιση νομοθεσίας για την απαγόρευση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για παιδιά κάτω των 16 ετών.
Η συντηρητική βουλευτής των περιφερειών Πένιστον και Στόκμπριτζ δήλωσε σε συζήτηση στο Westminster Hall την Τρίτη ότι η κυβέρνηση θα πρέπει επίσης «επειγόντως» να χρηματοδοτήσει θυρίδες τηλεφώνων για τα σχολεία, ώστε τα παιδιά να έχουν ένα χώρο χωρίς περισπασμούς για μάθηση.
Η κα Κέιτς εισηγήθηκε το ζήτημα μετά από καμπάνιες και δημοσκοπήσεις γονέων που ζητούσαν αυστηρότερους περιορισμούς όσον αφορά την πρόσβαση των παιδιών σε συσκευές και μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Κατά την εναρκτήρια ομιλία της, η βουλευτής αναφέρθηκε στο έργο του Αμερικανού ψυχολόγου καθηγητή Τζόναθαν Χάιντ (Jonathan Haidt), ο οποίος συνδέει την αύξηση των αυτοκτονιών, του άγχους και των συναισθημάτων απόγνωσης μεταξύ των νέων με την πανταχού παρούσα χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των κινητών τηλεφώνων.
«Τα παιδιά μας δεν είναι εντάξει», δήλωσε η κα Κέιτς.
«Από το 2012, το ποσοστό αυτοκτονιών έφηβων αγοριών στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει διπλασιαστεί. Για τα κορίτσια, το ποσοστό τριπλασιάστηκε. Τα περιστατικά αυτοτραυματισμού κοριτσιών ηλικίας 10 έως 12 ετών έχουν αυξηθεί κατά 364%.
«Τα ποσοστά άγχους για τους νέους κάτω των 25 ετών έχουν τριπλασιαστεί. Τα αισθήματα απελπισίας, αναξιότητας, μοναξιάς και απελπισίας επίσης αυξάνονται μεταξύ των νεότερων πολιτών μας. Μέσα σε μόλις 15 χρόνια, η παιδική ηλικία έχει ανατραπεί επί τα χείρω”, δήλωσε.
Κατέγραψε την πορεία αυτής της μείωσης της ευημερίας σε ένα σημείο καμπής το 2010 και μια απότομη άνοδο από το 2014, όταν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα έξυπνα τηλέφωνα άρχισαν να κυριαρχούν στη ζωή των παιδιών.
«Πρέπει να αυξήσουμε τη νόμιμη ηλικία για τη χρήση λογαριασμών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στα 16 έτη», δήλωσε η βουλευτής, προτείνοντας ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει με ένα νομοσχέδιο που θα τροποποιεί τον νόμο για την ασφάλεια στο διαδίκτυο, ο οποίος, όπως είπε η κα Κέιτς, στην τρέχουσα μορφή του «δεν θα σώσει τα παιδιά μας».
Τον Μάρτιο, μια δημοσκόπηση που έγινε για λογαριασμό της φιλανθρωπικής οργάνωσης Parentkind διαπίστωσε ότι η πλειοψηφία (58%) των γονέων θα υποστήριζε μια κυβερνητική απαγόρευση των κινητών τηλεφώνων για τα παιδιά. Άλλα ευρήματα της δημοσκόπησης έδειξαν ότι ένα μεγάλο ποσοστό γονέων πιστεύει ότι τα smartphone (83%) και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (93%) είναι επιβλαβή για τα παιδιά.
Αποκλεισμός των τηλεφώνων από τα σχολεία
Σε μια άλλη πρόταση, η κα Κέιτς κάλεσε την κυβέρνηση να «χρηματοδοτήσει επειγόντως θήκες ή θυρίδες για τηλέφωνα σε όλα τα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ώστε όλα τα παιδιά να είναι ελεύθερα να αξιοποιήσουν στο έπακρο την εκπαίδευσή τους».
Επικαλέστηκε πρόσφατη έρευνα της δεξαμενής σκέψης Policy Exchange, η οποία διαπίστωσε ότι τα σχολεία που εφαρμόζουν αποτελεσματική απαγόρευση των κινητών τηλεφώνων σημειώνουν καλύτερα αποτελέσματα στις απολυτήριες εξετάσεις και είχαν υπερδιπλάσιες πιθανότητες να βαθμολογηθούν ως «εξαιρετικά» από την Ofsted [1].
Η βουλευτής είπε στους συναδέλφους της στο κοινοβούλιο ότι τα smartphone και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης «προκαλούν έντονο εθισμό, δημιουργούν μια συνεχή παρέκκλιση στην πνευματική μας εστίαση και διαβρώνουν τη συγκέντρωσή μας».
«Το μέσο παιδί λαμβάνει 237 ειδοποιήσεις την ημέρα. Αυτό είναι ένα χτύπημα ντοπαμίνης που καταστρέφει τη συγκέντρωση και τροφοδοτεί τον εθισμό κάθε τέσσερα δευτερόλεπτα για όσο χρόνο είμαστε ξύπνιοι.
«Αν δεν υπήρχαν νόμοι κατά της πώλησης καπνού, ναρκωτικών ή αλκοόλ σε παιδιά, δεν θα περιμέναμε από τους γονείς να είναι σε θέση να υπερασπιστούν τα παιδιά τους από τη δύναμη της μεγάλης φαρμακοβιομηχανίας και καπνοβιομηχανίας, αλλά με κάποιο τρόπο περιμένουμε από τους απλούς γονείς να είναι σε θέση να προστατεύσουν τα παιδιά τους από τα συμφέροντα των εταιρειών Meta, TikTok, X και Apple», δήλωσε.
Συσκευές φιλικές προς τα παιδιά
Η βουλευτής ζήτησε επίσης να δοθούν κίνητρα στην έρευνα για την ανάπτυξη κινητών τηλεφώνων κατάλληλων για παιδιά, τα οποία θα προσφέρουν βασικές λειτουργίες ώστε να μπορούν να μένουν σε επαφή με την οικογένεια και να κάνουν ηλεκτρονικές τραπεζικές συναλλαγές, «αλλά που δεν θα έχουν πρόγραμμα περιήγησης στο διαδίκτυο ή δυνατότητα εγκατάστασης εφαρμογών».
Η σύσταση απηχεί τη σύσταση της ομάδας εκστρατείας SafeScreens, η οποία αναφέρει ότι η βιομηχανία τεχνολογίας θα πρέπει να αναλάβει μεγαλύτερη ευθύνη για τα προβλήματα που δημιουργεί και να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του εθισμού των παιδιών στα τηλέφωνα.
Η SafeScreens, η οποία διευθύνεται από την ομάδα για τα δικαιώματα των παιδιών UsForThem, διεξάγει εκστρατεία για να κυκλοφορήσουν στην αγορά κινητά τηλέφωνα ειδικά σχεδιασμένα για παιδιά κάτω των 18 ετών, προεγκατεστημένα με κατάλληλες και χρήσιμες εφαρμογές και με αυτόματο αποκλεισμό για ακατάλληλο περιεχόμενο.
Παιδί με κινητό. (φωτ. αρχείου/PA)
«Η τεχνολογία πρέπει να υπηρετεί εμάς, όχι εμείς την τεχνολογία», δήλωσε η Αραμπέλλα Σκίννερ της UsForThem στους Epoch Times τον Μάρτιο.
Η κα Σκίννερ είχε, ωστόσο, εκφράσει αμφιβολίες σχετικά με την δυνατότητα του νόμου για την ασφάλεια στο διαδίκτυο, ο οποίος ψηφίστηκε πέρυσι, να παρέχει τη ρύθμιση που απαιτείται για την προστασία των παιδιών.
«Είναι ένας πολύ δύσχρηστος [νόμος] – είναι τεράστιος […] Και προκαλεί μεγάλα ζητήματα γύρω από τα προβλήματα της ελευθερίας του λόγου που όλοι γνωρίζουμε. Αλλά δεν λύνει το ζήτημα της προστασίας των παιδιών μας. Δεν είναι αρκετά ισχυρός”, δήλωσε η κα Σκίννερ.
Η «Άγρια Δύση» του ψηφιακού κόσμου
Η κα Κέιτς χρησιμοποίησε μελανά χρώματα για να περιγράψει τον κόσμο στον οποίο εκτίθενται τα παιδιά στο διαδίκτυο, έναν κόσμο πολύ πιο σκληρό και ωμό από οτιδήποτε θα επέτρεπαν γονείς και κυβερνήσεις να επισκεφθούν τα παιδιά στην πραγματική ζωή.
Ζήτησε από τους συναδέλφους της να φανταστούν πώς θα ήταν τα πράγματα αν «οι δρόμοι μας ήταν τόσο άνομοι που δεν ήταν ασφαλές για τα παιδιά να βγουν από τα σπίτια τους», όπου τα παιδιά θα γίνονταν μάρτυρες αποκεφαλισμών και βιασμών ή υποβάλλονταν σε προτάσεις για σεξ ή εκβιασμούς.
«Φανταστείτε αν κάθε λάθος που έκανε το παιδί μας διαφημιζόταν στους δημόσιους χώρους με μεγάλες πινακίδες, ώστε όλοι να γελούν και να το κοροϊδεύουν μέχρι αυτό να θέλει να πεθάνει από την ντροπή του. Αυτό δεν είναι μια ταινία τρόμου ή κάποια φανταστική Άγρια Δύση – αυτός είναι ο ψηφιακός κόσμος όπου ζουν τα παιδιά μας, συχνά πολλές ώρες κάθε ημέρα”, δήλωσε η βουλευτής.
«Η υπεράσπιση των παιδιών από αυτή την Άγρια Δύση δεν είναι η δράση ενός κράτους νταντάδων – είναι μια ηθική επιταγή για τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο», είπε.
1. Office for Standards in Education: κυβερνητικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 1993 για να επιθεωρεί και να αξιολογεί τα εκπαιδευτικά πρότυπα των σχολείων και των κολλεγίων στην Αγγλία και την Ουαλία.
Η Όπαλ Σάντυ γεννήθηκε κωφή λόγω ακουστικής νευροπάθειας, μια κατάσταση που διαταράσσει τη μετάδοση των νευρικών ερεθισμάτων από το εσωτερικό αυτί στον εγκέφαλο και μπορεί να προκληθεί από ένα ελαττωματικό γονίδιο. Όταν έγινε 1,5 έτους, οι γονείς αποφάσισαν να καταφύγουν στη γονιδιακή θεραπεία.
Κατά τη διάρκεια μιας επέμβασης 16 λεπτών, ένα αντίγραφο του λειτουργικού γονιδίου εγχύθηκε στο αυτί του κοριτσιού. Τα αποτελέσματα εξέπληξαν ακόμη και τους ίδιους τους επιστήμονες. Η ακοή της σε εκείνο το αυτί αποκαταστάθηκε σχεδόν τέλεια. Τώρα χτυπάει χαρούμενη τα τύμπανα με ξύλα.
«Δεν μπορούσα να το πιστέψω», είπε η μητέρα της Όπαλ, Τζο Σάντυ. «Ήταν… τρελό.»
Η δημοσίευση σημειώνει ότι η Όπαλ έλαβε χαμηλή δόση γονιδιακής θεραπείας και μόνο στο ένα αυτί.
Το δεύτερο παιδί υποβλήθηκε επίσης με επιτυχία σε γονιδιακή θεραπεία στα Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία του Κέιμπριτζ.
Το επόμενο βήμα για τους επιστήμονες είναι να χορηγήσουν μεγαλύτερη δόση γονιδιακής θεραπείας στο ένα αυτί κωφών παιδιών. Εάν τα αποτελέσματα είναι θετικά, οι ερευνητές θα αρχίσουν να εγχέουν αντίγραφα των λειτουργικών γονιδίων και στα δύο αυτιά ταυτόχρονα.
Στη δοκιμή συμμετέχουν 18 παιδιά από όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, γινόταν προκαταρκτική έρευνα για δεκαετίες πριν δοκιμαστεί η μέθοδος σε παιδιά.
Η μητρότητα είναι ένα αρκετά σύνθετο κοινωνικό φαινόμενο με μακρά εξελικτική ιστορία, πολιτισμικά και ατομικά χαρακτηριστικά, που εξετάζεται από δύο κύριες θέσεις: η μητρότητα ως παροχή συνθηκών για την ανάπτυξη ενός παιδιού και η μητρότητα ως μέρος της προσωπικής σφαίρας της γυναίκας.
Επί του παρόντος, υπάρχουν πολλές απόψεις για τη μητρότητα. Ορισμένοι ερευνητές θεωρούν τα μητρικά συναισθήματα ως φυσικό χαρακτηριστικό μιας γυναίκας. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η μητρότητα είναι μια έννοια που όχι μόνο εξελίσσεται, αλλά έχει διαφορετικό περιεχόμενο σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους. Αν εξετάσουμε τους τρεις κύριους κοινωνικούς γυναικείους ρόλους σε αλληλεπίδραση (μητέρα, σύζυγος και ελεύθερα συνειδητοποιημένη γυναίκα), θα δούμε ότι σε διαφορετικές εποχές ο κυρίαρχος ρόλος αλλάζει.
Κάθε πολιτισμός έχει τον δικό του θεσμό της μητρότητας, αναπόσπαστο μέρος του οποίου αποτελούν οι τρόποι ανατροφής μιας γυναίκας ως μητέρας, σχεδιασμένοι για το γεγονός ότι η μητέρα θα συνειδητοποιήσει μερικά από τα περιεχόμενα των λειτουργιών της συνειδητά και κάποια όχι. Κατά συνέπεια, δεν αναγνωρίζονται πλήρως όλες οι λειτουργίες της μητέρας από τη συνείδηση του κοινού. Όλα αυτά μαζί συνιστούν μια συγκεκριμένη κοινωνικοπολιτισμική πορεία προς το «μοντέλο της μητρότητας», το οποίο είναι ένα εργαλείο που δημιουργείται ταυτόχρονα από τη φύση και την κοινωνία για το παιδί ως εκπρόσωπο του είδους του και του πολιτισμού του.
Η κοινωνία δεν βρίσκεται σε παγιωμένη κατάσταση, αλλά συνεχώς εξελίσσεται. Επομένως, αλλαγές στο μοντέλο της μητρότητας αντανακλούν τις αλλαγές στην κοινωνία, που αντιστοιχούν σε αλλαγές στις κοινωνικές σχέσεις, αναδιαμορφώνοντας τη στάση της γυναίκας απέναντι στον ρόλο της ως μητέρας. Στις σύγχρονες συνθήκες, αυτές οι αλλαγές είναι εξαιρετικά γρήγορες. Η πορεία προς το λεγόμενο «μοντέλο μητρότητας», το οποίο αναπτύσσεται εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια και περιλαμβάνει τους τρόπους διαμόρφωσης μίας γυναίκας σε μητέρα, είναι εν μέρει συνειδητή και εν μέρει ασυνείδητη.
Στην εποχή μας, η θέση της μητρότητας στην ιεραρχία των αξιών μιας σύγχρονης γυναίκας φαίνεται πως έχει υποβαθμιστεί αισθητά. Η αύξηση της επιθυμίας για επαγγελματική ανέλιξη και καριέρα, για υλική ευημερία και υψηλό επίπεδο κατανάλωσης παρεμποδίζουν τη μητρότητα. Υπάρχει ένα νέο μοντέλο προσωπικότητας, το οποίο δεν έχει αρμονική και συμπληρωματική σχέση με τη μητρότητα. Η σημερινή κατάσταση επιδεινώνεται από τη διακοπή των δεσμών μεταξύ των γενεών και, κατά συνέπεια, από την απώλεια των παραδοσιακών τρόπων μεταφοράς εμπειριών και επισημοποίησης της αλληλεπίδρασης μητέρας-παιδιού. Μια γυναίκα στο κατώφλι της μητρότητας αποδεικνύεται ότι αγνοεί τα στοιχειώδη χαρακτηριστικά της ανάπτυξης του παιδιού και τη λειτουργία της στη φροντίδα του και στην επικοινωνία μαζί του.
Στις σημερινές συνθήκες, οι νέες μητέρες πρέπει να λαμβάνουν τις πληροφορίες που τους λείπουν. Όλα αυτά απαιτούν τη στοχευμένη διαμόρφωση όχι μόνο των πληροφοριακών, αλλά και των συναισθηματικών θεμελίων της μητρικής σφαίρας. Η κατασκευή της γίνεται καθήκον του ίδιου του υποκειμένου της μητρότητας. Μια γυναίκα πρέπει να αναπτύξει τα συναισθήματά της και να ξέρει τι ρόλο παίζει αυτό στην ανάπτυξη του παιδιού, γιατί το χρειάζεται η ίδια και τι πρέπει να γίνει για να αναπτύξει αυτά τα συναισθήματα. Η προετοιμασία για τη μητρότητα δεν πρέπει να περιορίζεται στη διαχείριση της εγκυμοσύνης και στις πληροφορίες σχετικά με τη φροντίδα και τη σίτιση των παιδιών. Πρέπει απαραίτητα να περιλαμβάνει την ανάπτυξη της συναισθηματικής σφαίρας της γυναίκας, τη διαίσθηση και τον έλεγχο των τρόπων επικοινωνίας με ένα παιδί πριν από τη γέννησή του.
Στην πόλη, δραστηριότητες για την ανάπτυξη της μητρικής ικανότητας σε νεαρές μητέρες ως ψυχοσυναισθηματική ετοιμότητα για μητρότητα κατά την περίοδο της αναμονής, του τοκετού και της ανατροφής ενός παιδιού παρέχονται από ειδικούς βοήθειας γυναικών που βρίσκονται σε κρίσιμες καταστάσεις στη ζωή τους, όπως το Κέντρο Κοινωνικής Βοήθειας Οικογένειας και Παιδιών. Υπάρχουν ακόμα οι βοηθοί μητρότητας.
Το αναμενόμενο αποτέλεσμα της διαδικασίας διαμόρφωσης των θεμελίων της μητρικής ικανότητας είναι η ανεπτυγμένη στάση της μητέρας προς το παιδί ως θέμα όχι μόνο σωματικών, αλλά και ψυχικών αναγκών και υποκειμενικών εμπειριών. Αυτή περιλαμβάνει την ικανότητα να ανταποκρίνεται επαρκώς στις εκδηλώσεις του παιδιού, την ικανότητα να εστιάζει στα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς του παιδιού και στη δική του κατάσταση προκειμένου να κατανοήσει το παιδί, την ύπαρξη των απαραίτητων γνώσεων σχετικά με τη σωματική και ψυχική ανάπτυξη του παιδιού, σχετικά με τα ηλικιακά χαρακτηριστικά της αλληλεπίδρασής του με τον κόσμο, την ικανότητα συνεργασίας με το παιδί. Κατακτώντας δεξιότητες γονικής μέριμνας και διδασκαλίας που είναι κατάλληλες για τα ηλικιακά χαρακτηριστικά του παιδιού, οι νέες μητέρες μπορούν να ανταποκριθούν καλύτερα και πληρέστερα στον νέο τους ρόλο, αναπληρώνοντας την έλλειψη πείρας και την ατροφία των μητρικών τους ενστίκτων.
Της Εμελιάνοβας Γκαλίνας Νικολάγιεβνα, επικεφαλής του τμήματος βοήθειας σε γυναίκες που βρίσκονται σε δύσκολες καταστάσεις ζωής, κρατικό δημοσιονομικό ίδρυμα της Σεβαστούπολης, Κέντρο Κοινωνικής Βοήθειας στην Οικογένεια και τα Παιδιά
Βιβλιογραφικές αναφορές:
Andryushchenko A.I., Κοινωνιολογία της οικογένειας. Αγία Πετρούπολη, 2011
Brutman V.I., Radionova M.S., Σχηματισμός προσκόλλησης μητέρας-παιδιού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. 1997. Νο 6. σελ. 38-47
Winnicott D.V., Τα μικρά παιδιά και οι μητέρες τους. Μ., 2008
Schneider L.B., ψυχολογία των οικογενειακών σχέσεων. Μ., 2013
