Υγεία

Επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι η καρδιά στέλνει σήμα στον εγκέφαλο να κοιμάται περισσότερο ύστερα από ένα έμφραγμα.

Αυτή η αντίδραση είναι απαραίτητη για την ανάρρωση, καθώς η ξεκούραση που χαρίζει ο ύπνος αποτελεί «καίριο παράγοντα για την επούλωση της καρδιάς», σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature.

Ο ύπνος βοηθά το σώμα να επουλωθεί, περιορίζοντας τη βλάβη της καρδιάς, είπε στους Epoch Times ο επικεφαλής ερευνητής Κάμερον Μακαλπάιν και επίκουρος καθηγητής καρδιολογίας στη Σχολή Ιατρικής Ικάν (Icahn School of Medicine), στο Όρος Σινά.

«Η ανάγκη για ξεκούραση είναι ιδιαίτερα κρίσιμη όταν βρίσκεστε στο νοσοκομείο, είτε στο καρδιολογικό τμήμα ή στη ΜΕΘ», είπε ο Μακαλπάιν. «Μόλις επιστρέψετε σπίτι, είναι εξίσου σημαντικό να δώσετε προτεραιότητα στον ύπνο τις επόμενες εβδομάδες και μήνες μετά το έμφραγμα. Με επαρκή ύπνο, η καρδιά μπορεί να επανέλθει στη [φυσιολογική] λειτουργία της και να αποτραπούν τα μακροπρόθεσμα ζητήματα.»

Τα κρυφά σήματα της καρδιάς

Σε έρευνες που περιλαμβάνουν ποντίκια και ανθρώπους, η ομάδα του Όρους Σινά παρατήρησε τον κρίσιμο ρόλο του ύπνου στην ανάρρωση μετά από έμφραγμα.

Στη μελέτη, τα ποντίκια στα οποία επιτρεπόταν να κοιμούνται έδειξαν τριπλάσια αύξηση στον χρόνο ύπνου, με αποτέλεσμα καλύτερη καρδιακή λειτουργία, με πιο κανονικό καρδιακό ρυθμό και χαμηλότερα επίπεδα επιβλαβών πρωτεϊνών.

Αντιθέτως, τα ποντίκια με διαταραγμένο ύπνο παρουσίασαν πιο σοβαρά καρδιακά προβλήματα, περιλαμβάνοντας και επικίνδυνους καρδιακούς ρυθμούς και υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας.

Οι μελέτες σε ανθρώπους έδωσαν ανάλογα αποτελέσματα. Μεταξύ 78 ασθενών, αυτοί που ανέφεραν καλή ποιότητα ύπνου στις τέσσερεις εβδομάδες μετά το έμφραγμα παρουσίασαν σημαντική βελτίωση στην καρδιακή τους λειτουργία τα επόμενα δύο χρόνια: οι καρδιές τους αντλούσαν το αίμα καλύτερα, όπως φάνηκε στο υπερηχοκαρδιογράφημα που έκαναν έξι μήνες μετά το εξιτήριο τους από το νοσοκομείο.

Είχαν επίσης λιγότερα σοβαρά καρδιακά προβλήματα, όπως επιπλέον εμφράγματα , και επισκέψεις στο νοσοκομείο.

Αντιθέτως, τα άτομα με κακό ύπνο αντιμετώπισαν υψηλότερο κίνδυνο για επιπρόσθετα καρδιακά προβλήματα και δεν έδειξαν την ίδια βελτίωση, σύμφωνα με τη μελέτη.

Στοιχείο κλειδί αυτής της ανακάλυψης είναι το ότι η καρδιά επικοινωνεί με τον εγκέφαλο μέσω των ανοσοποιητικών κυττάρων που λέγονται μονοκύτταρα (ή μονοπύρηνα). Ύστερα από ένα έμφραγμα, αυτά τα κύτταρα κινούνται προς τον εγκέφαλο και παράγουν ένα μόριο που ονομάζεται παράγοντας νέκρωσης όγκου (tumor necrosis factor – TNF). Αυτή η πρωτεΐνη ενεργοποιεί τους νευρώνες στον θάλαμο, μια περιοχή του εγκεφάλου κρίσιμη για τη ρύθμιση του ύπνου, της συνείδησης και της μνήμης.

Αυτή η διαδικασία προάγει «τον αποκαταστατικό ύπνο για να βοηθήσει την καρδιά να επουλωθεί μετά από τραυματισμό», μειώνοντας το στρες στην καρδιά και περιορίζοντας τη φλεγμονή, παράγοντες ζωτικοί για την ανάρρωση, σύμφωνα με τους ερευνητές.

«Αυτό που είδαμε ήταν ότι η αύξηση του ύπνου πραγματικά μειώνει το ποσό του συμπαθητικού στρες που συμβαίνει στην καρδιά, υποβοηθώντας την επουλωτική διαδικασία της μείωσης της φλεγμονής , ώστε η καρδιά να ανακτήσει την προ του εμφράγματος λειτουργία της», εξηγεί ο Μακαλπάιν.

Το συμπαθητικό στρες αυξάνει τον ρυθμό της καρδιάς και την πίεση του αίματος, επιβαρύνοντας την καρδιά και αυξάνοντας τη φλεγμονή.

Η φλεγμονή της καρδιάς σχετίζεται στενά με την επούλωση μετά από έμφραγμα, επειδή μπορεί να βλάψει το τοίχωμα της καρδιάς, τις βαλβίδες, τους μύες και τον περιβάλλοντα ιστό. Μεγάλη φλεγμονή μπορεί να οδηγήσει σε αρρυθμία, καρδιακή ανεπάρκεια και στεφανιαία νόσο. Αντιμετωπίζοντας τη φλεγμονή μέσω του ύπνου, η επούλωση της καρδιάς μπορεί να γίνει πιο ολοκληρωμένα, μειώνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης μακροπρόθεσμων προβλημάτων.

Κατά τη διάρκεια του ύπνου, ο ρυθμός της καρδιάς και η πίεση του αίματος πέφτουν, και η αναπνοή γίνεται σταθερή και ρυθμική.

«Είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε ότι η αύξηση του ύπνου είναι μια υγιής αντίδραση κατά την ανάρρωση», είπε ο Μακαλπάιν. «Οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης θα πρέπει να υποστηρίζουν τους ασθενείς τους, ώστε να ξεκουράζονται επαρκώς μετά από ένα έμφραγμα.»

Το 2022, η Αμερικανική Ένωση Καρδιολογίας (American Heart Association – AHA) πρόσθεσε τον χρόνο του ύπνου στη λίστα των «Οκτώ απαραίτητων της ζωής» (“Life’s Essential 8”), μαζί με τη διατροφή, την άσκηση και το κόψιμο του καπνίσματος – βασικά χαρακτηριστικά ενός τρόπου ζωής που προάγει την καρδιακή υγεία. Επτά με εννέα ώρες ύπνου κάθε νύχτα βοηθούν τους ανθρώπους να διαχειρίζονται το βάρος τους, την πίεση του αίματος και τη χοληστερίνη τους πιο αποτελεσματικά, προστατεύοντας κατ’ επέκταση την υγεία της καρδιάς τους, σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Καρδιολογίας.

Συνταγογράφηση ύπνου σε προγράμματα ανάρρωσης

Κάθε χρόνο, περίπου 805.000 Αμερικανοί παθαίνουν έμφραγμα – για τους 605.000 είναι το πρώτο τους, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (Centers for Disease Control and Prevention  – CDC) των ΗΠΑ. Αυτό τονίζει την ανάγκη για αποτελεσματικές πρακτικές ανάρρωσης.

«Πολλά προγράμματα καρδιακής διαχείρισης δεν δίνουν προτεραιότητα στον ύπνο όπως θα έπρεπε», επισημαίνει ο Μακαλπάιν.

«Ελπίζουμε η έρευνα μας να ευαισθητοποιήσει τους γιατρούς και τους ασθενείς όσον αφορά τη σημασία του ύπνου στην ανάρρωση. Μαζί με τη διατροφή, την άσκηση και άλλες υγιεινές αλλαγές στον τρόπο ζωής, η διασφάλιση επαρκούς ύπνου θα πρέπει να είναι βασικός στόχος στο πλάνο ανάρρωσης σας.»

Συμβουλές για καλύτερο ύπνο

Σύμφωνα με το ενημερωτικό δελτίο ύπνου της Αμερικανικής Ένωσης Καρδιολογίας, για τη βελτίωση του ύπνου σας είναι σημαντικά τα ακόλουθα:

• Απομακρύνετε τη συσκευή σας από το κρεβάτι, για να μειώσετε τους περισπασμούς.
• Χαμηλώστε τη φωτεινότητα, είτε χρησιμοποιώντας κόκκινο φίλτρο είτε μειώνοντας τη φωτεινότητα της οθόνης για τη νύχτα, για να ελαχιστοποιήσετε την έκθεση σε μπλε φως, το οποίο διαταράσσει τον ύπνο.
• Οριοθετήστε την ώρα κατάκλισης με μία ειδοποίηση ή ξυπνητήρι, για να σταθεροποιήσετε την ώρα της νυχτερινής χαλάρωσης.
• Αποκλείστε τις ειδοποιήσεις των εφαρμογών λίγο πριν την ώρα του ύπνου, για να αποφύγετε την απόσπαση της προσοχής σας από email, μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή παιχνίδια.
• «Μην ενοχλείτε»: Βάλτε το τηλέφωνό σας σε λειτουργία πτήσης τη νύχτα.

Νο. 1 απειλή για την υγεία των Αμερικανών

Η καρδιακή νόσος παραμένει η κύρια αιτία θανάτου τόσο για τους άντρες όσο και για τις γυναίκες στις ΗΠΑ, με 700.000 θανάτους κάθε χρόνο, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων. Αυτό αντιστοιχεί σε έναν στους πέντε θανάτους.

Ο μέσος όρος ηλικίας που κάποιος βιώνει το πρώτο του έμφραγμα είναι τα 65,5 έτη για τους άντρες και τα 72 έτη για τις γυναίκες, με τον κίνδυνο να αυξάνεται με την ηλικία. Παρόλο που το έμφραγμα είναι λιγότερο σύνηθες στα νεαρά άτομα, το 2019 το Αμερικάνικο Κολέγιο Καρδιολογίας ανέφερε αύξηση 2% στα εμφράγματα ετησίως μεταξύ των κάτω των 40 ετών, για την περασμένη δεκαετία.

Η στεφανιαία νόσος, ο πιο συνηθισμένος τύπος καρδιακής νόσου στις ΗΠΑ, μπορεί να οδηγήσει σε έμφραγμα. Αυτή η κατάσταση συμβαίνει όταν συσσωρεύεται πλάκα στις αρτηρίες που προμηθεύουν αίμα στην καρδιά και το σώμα, στενεύοντας τες και εμποδίζοντας τη ροή του αίματος. Το έμφραγμα συμβαίνει όταν ο καρδιακός μυς δεν δέχεται επαρκή ποσότητα αίματος, κάτι που προκαλεί βλάβες και μειωμένη λειτουργία.

Της Cara Michelle Miller

 

Πολλές χρόνιες ασθένειες μπορούν να αναχθούν στη δυσλειτουργία των μιτοχονδρίων, σύμφωνα με τον Τσεν Τζουνσού, ειδικό στη φυσική ιατρική στο Πανεπιστήμιο Μπαστύρ (Bastyr University). Αφού μελέτησε περισσότερες από 500 έρευνες και σύμφωνα με την εκτενή εμπειρία του στην κλινική πρακτική, ο Τσεν ανέπτυξε μια ολοκληρωμένη θεωρία για τη σχέση της υγείας των μιτοχονδρίων με τις χρόνιες ασθένειες, την οποία παρουσίασε σε πρόσφατη συνέντευξη στο πρόγραμμα «Health 1+1» του NTDTV.

O ζωτικός ρόλος των μιτοχονδρίων

Τα μιτοχόνδρια συχνά αποκαλούνται και γεννήτριες των ανθρώπινων κυττάρων. Μετατρέπουν θρεπτικά συστατικά, όπως τη γλυκόζη και τα λιπαρά οξέα, που λαμβάνουμε από την τροφή, σε τριφωσφορική αδενοσίνη (adenosine triphosphate – ATP), την κύρια πηγή ενέργειας των κυττάρων κατά τον μεταβολισμό.

Ταυτόχρονα, τα μιτοχόνδρια βρίσκονται επίσης στον πυρήνα του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συντήματος. Τα υγιή μιτοχόνδρια ρυθμίζουν αποτελεσματικά τις ανοσολογικές αντιδράσεις, ενώ η δυσλειτουργία των μιτοχονδρίων μπορεί να προκαλέσει ζημιά στα ανοσοποιητικά κύτταρα, με αποτέλεσμα πολλές χρόνιες ασθένειες και μειωμένη κυτταρική διαφοροποίηση.

Ο Τσεν ισχυρίζεται ότι οι φαινομενικά ποικίλες καταστάσεις – περιλαμβάνοντας τον διαβήτη, την υπέρταση, την καρδιακή νόσο, τον καρκίνο, τις αλλεργίες, τα αυτοάνοσα νοσήματα όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, και ακόμα και διάφορες νοητικές ασθένειες – μπορούν να κατανοηθούν μέσα από μια «ενοποιημένη θεωρία» της μιτοχονδριακής ανισορροπίας. Αυτό σημαίνει ότι σχεδόν κάθε ασθένεια μπορεί να εντοπιστεί στη μιτοχονδριακή ανισορροπία. Με άλλα λόγια, κατά τη μιτοχονδριακή ανισορροπία, υπάρχει πάντα κάτι λάθος με τον βασικό μεταβολισμό του σώματος. Αυτή η άποψη υποδηλώνει ότι περίπου το 90% των χρόνιων ασθενειών πηγάζουν από προβλήματα με τον μεταβολισμό των μιτοχονδρίων.

Ο Τσεν παρέθεσε τον Δρα Κρις Πάλμερ, επίκουρο καθηγητή ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και ιδρυτή και διευθυντή του Προγράμματος Μεταβολικής και Ψυχικής Υγείας (Metabolic and Mental Health Program) του Νοσοκομείου Μακλήν (McLean Hospital), λέγοντας πως οι ψυχικές ασθένειες είναι μεταβολικά σύνδρομα. Αυτό σημαίνει ότι οι ψυχικές ασθένειες και οι μεταβολικές ασθένειες όπως ο διαβήτης, η υπέρταση, η καρδιακή νόσος και ο καρκίνος προκαλούνται όλες από προβλήματα με τον μεταβολισμό των κυττάρων, του οποίου ο λειτουργικός πυρήνας βρίσκεται στα μιτοχόνδρια.

Η θεωρία του σχετικά με τα μιτοχόνδρια απεικονίζεται πλήρως στο πρόσφατο βιβλίο του, με τον τίτλο «Αναγέννηση των μιτοχονδρίων για τη θεραπεία χρόνιων ασθενειών» (Renewal of Mitochondria to Cure Chronic Diseases). Είπε ότι αυτό το έργο γράφτηκε από μια σχετικά «πρωτοποριακή» προοπτική της ιατρικής έρευνας, εξερευνώντας το γιατί οι άνθρωποι αρρωσταίνουν και το εάν το ανθρώπινο σώμα κατέχει έναν αλάνθαστο μηχανισμό υγείας. Προβλέπει πως η μελέτη των μιτοχονδρίων θα γίνει ένα χρήσιμο εργαλείο της εμπειρικής ιατρικής μέσα στις επόμενες τρεις δεκαετίες.

Μια «θεραπεία κοκτέιλ», που επιδιορθώνει τα μιτοχόνδρια

Ο Τσεν έχει αναπτύξει μια ολοκληρωμένη προσέγγιση «θεραπείας κοκτέιλ» για την επαναφορά και ενίσχυση της λειτουργίας των μιτοχονδρίων. Αυτό το πρωτόκολλο περιλαμβάνει πέντε κύρια συστατικά.

1. Βελτιστοποίηση των πηγών ενέργειας

Ξεκινήστε με κετογονική δίαιτα χαμηλή σε υδατάνθρακες, χωρίς να ξεπερνάτε τα 30 γραμμάρια υδατανθράκων καθημερινά. Αλλάζοντας την παροχή ενέργειας στα μιτοχόνδρια από γλυκόζη σε κετόνες μειώνεται το σάκχαρο στο αίμα και διατηρείται σταθερό. Επίσης, δίνεται η ευκαιρία στη λειτουργία των μιτοχονδρίων να επιστρέψει στα φυσιολογικά επίπεδα σταδιακά, επιτρέποντας στο πάγκρεας, το ήπαρ και το ανοσοποιητικό σύστημα να επιστρέψουν αντιστοίχως σε μια υγιή κατάσταση. Αυτό είναι ένα φάρμακο για τα μιτοχόνδρια που υπέστησαν βλάβες λόγω προηγούμενης μακροχρόνιας δίαιτας υψηλής σε σάκχαρα (υδατάνθρακες), προχωρημένη ώρα κατάκλισης και άλλους παράγοντες.

Εάν τα μιτοχόνδρια του παγκρέατος και του ήπατος υποστούν ζημιά λόγω αυτών των παραγόντων, θα παρουσιαστεί αντίσταση στην ινσουλίνη ή μειωμένη ανοχή γλυκόζης και μπορεί ακόμη και να οδηγήσει σε διαβήτη, δηλώνει ο Τσεν. Μόλις αλλάξουμε από τη γλυκόζη στις κετόνες, απελευθερωνόμαστε από τους περιορισμούς του μεταβολισμού της γλυκόζης. Τα μιτοχόνδρια, ανακουφισμένα πλέον, μπορούν αποτελεσματικά να χρησιμοποιήσουν τις κετόνες για ενέργεια. Αυτό αναζωογονεί τα όργανα όπως το πάγκρεας και το ήπαρ, επαναφέροντας τις σωστές τους λειτουργίες.

2. Συμπληρώματα θρεπτικών συστατικών

Το επόμενο βήμα είναι η χρήση ορισμένων θρεπτικών συστατικών για την επιδιόρθωση και ανανέωση των μιτοχονδρίων. Αυτό περιλαμβάνει λήψη συμπληρωμάτων για τα μιτοχόνδρια με κύριο και πιο σημαντικό το αντιοξειδωτικό γλουταθειόνη.

Εφόσον αυτό το θρεπτικό συστατικό δεν μπορεί να ληφθεί απευθείας επειδή θα καταστραφεί από το γαστρικό οξύ, μπορούμε να λάβουμε κάποιες από τις πρόδρομες ουσίες του, όπως η Ν-ακετυλοκυστεϊνη (N-acetyl cysteine – NAC) και η γλυκίνη, ως συμπληρώματα. Θα συνθέσουν την ανάλογη ποσότητα γλουταθειόνης, η οποία θα εξουδετερώσει τις ελεύθερες ρίζες που παράγονται από τα μιτοχόνδρια και θα τα βοηθήσει να επιδιορθωθούν, βοηθώντας σιγά σιγά τα μιτοχόνδρια να ξαναγίνουν υγιή.

3. Γείωση και περιβαλλοντικοί παράγοντες

Άλλη μια προσέγγιση περιλαμβάνει την αποκατάσταση του δυναμικού της μεμβράνης των μιτοχονδρίων μέσω γείωσης, είτε με την άμεση επαφή με τη γη ή με την έκθεση στις συχνότητες Σούμαν. Αυτή η φυσική ηλεκτρομαγνητική συχνότητα της Γης μπορεί να βοηθήσει στην ομαλοποίηση του δυναμικού της κυτταρικής μεμβράνης, διατηρώντας έως και το 20% της ικανότητας παραγωγής των μιτοχονδρίων.

Κατά κανόνα, τα μιτοχόνδρια ξοδεύουν το 20% της ενέργειάς τους κάθε βράδυ αποκαθιστώντας το κανονικό δυναμικό της κυτταρικής μεμβράνης. Η εξωτερική γείωση και η θεραπεία με παλμικό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο (pulsed electromagnetic field therapy – PEMF), μια μη επεμβατική θεραπεία που χρησιμοποιεί ηλεκτρομαγνητικά πεδία για να προάγει την επούλωση και να βελτιώσει διάφορες καταστάσεις υγείας, μπορεί να μειώσει το ενεργειακό φόρτο των μιτοχονδρίων.

Αυτή η προσέγγιση, όπως υποδηλώνει ο Τσεν, θα μπορούσε όχι μόνο να αντιστρέψει την ασθένεια, αλλά και να βοηθήσει στην επίτευξη της βέλτιστης υγείας και ευεξίας.

4. Ποιοτικός ύπνος

Ο Τσεν τονίζει ότι απαραίτητα συστατικά του «κοκτέιλ» για τη μιτοχονδριακή θεραπεία είναι η φυσική άσκηση και η καλή ξεκούραση. Εξίσου σημαντικό είναι να αποφύγουμε να προκαλέσουμε ζημιά στα μιτοχόνδρια από την περιβαλλοντική μόλυνση, τα πρόσθετα των τροφών, τα φυτοφάρμακα και άλλες τοξίνες.

Αναφέρει, συγκεκριμένα, πως πρέπει να διατηρήσουμε μια ρουτίνα ποιοτικού ύπνου και να διασφαλίσουμε μια επαρκή ποσότητα βαθιού ύπνου κάθε νύχτα. Αν και αυτό μπορεί να ακούγεται ως κοινή λογική, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το τηρούν.

5. Ασκήσεις «Ζώνης 2»

Ο Τσεν συνιστά ανεπιφύλακτα ασκήσεις «Ζώνης 2», οι οποίες στοχεύουν σε προπόνηση χαμηλού καρδιακού ρυθμού. Αυτού του είδους η άσκηση χρησιμοποιεί αερόβια αναπνοή αλλά δεν παράγει γαλακτικό οξύ, οπότε δεν θα σας κάνει να νιώθετε κουρασμένοι.

Παραδείγματα ασκήσεων «Ζώνης 2» περιλαμβάνουν πάρα πολύ αργό τρέξιμο, γρήγορο βάδισμα ή ήπια ποδηλασία. Θα πρέπει να μπορείτε να μιλάτε κατά την διάρκεια αυτών των δραστηριοτήτων, αλλά θα παρατηρήσετε ότι αναπνέετε λίγο πιο έντονα. Αυτό το επίπεδο άσκησης βοηθά στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των μιτοχονδρίων, επιδιορθώνοντας σταδιακά τα όργανα.

Αντιθέτως, η πιο έντονη άσκηση αντοχής μπορεί να αυξήσει τον αριθμό των μιτοχονδρίων, ενισχύοντας τη συνολική παραγωγική τους ικανότητα.

Σύμφωνα με τον Τσεν, οποιαδήποτε μορφή άσκησης ωφελεί την υγεία των μιτοχονδρίων, βελτιώνοντας την αποδοτικότητά τους ή αυξάνοντας τον αριθμό τους ή και τα δύο. Είναι λιγότερο πιθανό να προκαλέσετε τραυματισμούς και μπορεί να γίνει σε εσωτερικό ή εξωτερικό χώρο, καθιστώντας τη μια πιο προσβάσιμη επιλογή.

Γιατί αρρωσταίνουν οι άνθρωποι;

Ο Τσεν δίνει έμφαση στο ότι η αρρώστια συχνά είναι αποτέλεσμα παραβίασης των φυσικών αρχών υγείας, είτε εξαιτίας περιβαλλοντικών παραγόντων είτε από προσωπικές επιλογές. Υποδηλώνει ότι η αρρώστια είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι, που μας προτρέπει να προβούμε στις απαραίτητες αλλαγές του τρόπου ζωής μας.

Τα κυριώτερα προληπτικά μέτρα περιλαμβάνουν:

• Αποφυγή περιβαλλοντικών τοξινών
• Περιορισμός έκθεσης σε πρόσθετα τροφών και φυτοφάρμακα
• Συνειδητές διατροφικές επιλογές
• Διατήρηση σταθερής ρουτίνας ύπνου
• Τακτική άσκηση ανάλογη του επιπέδου φυσικής κατάστασης του ατόμου

Ο Τσεν δηλώνει ότι μερικές φορές η αρρώστια μπορεί να είναι μια μεταμφιεσμένη ευλογία, η οποία υπενθυμίζει στους ανθρώπους την ανάγκη για ξεκούραση, τη ρύθμιση του τρόπου ζωής τους, την αποφυγή των παλαιότερων σφαλμάτων τους και την επαναφορά των σωμάτων τους σε μια υγιή κατάσταση.

Των Ben Lam και JoJo Novaes

 

Το να είναι κανείς μόνος σημαίνει να «στερείται φιλικής συντροφικότητας ή συμπάθειας», σύμφωνα με έναν ορισμό του λεξικού.

Πρόσφατη μετα-ανάλυση που εξέτασε δεδομένα από περισσότερα από 600.000 άτομα υποδηλώνει ότι η μοναξιά αυξάνει τον κίνδυνο άνοιας. Αυτοί που ανέφεραν πως αισθάνονται μοναξιά ήταν κατά 31% πιο πιθανό να αναπτύξουν άνοια σε σχέση με αυτούς που δεν ένιωθαν, σύμφωνα με τα ευρήματα.

«Έχει διαφορά το να είναι κανείς μόνος ή απομονωμένος», γράφουν οι ερευνητές στη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Mental Health. «Οι άνθρωποι μπορεί να νιώθουν μοναξιά ακόμη και όταν είναι με άλλους εάν η ποσότητα ή η ποιότητα των κοινωνικών τους σχέσεων δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που έχουν ανάγκη ή επιθυμούν.»

Σημαντικά ευρήματα

Οι ερευνητές ανέλυσαν 21 προηγούμενες μελέτες, οι 13 από τις οποίες έδειχναν «σημαντική σχέση» μεταξύ της μοναξιάς και του κινδύνου άνοιας. Η ανάλυση αποκάλυψε συγκεκριμένους δεσμούς με διάφορες μορφές άνοιας, περιλαμβανομένης και της νόσου του Αλτσχάιμερ.

Η κατάθλιψη και η κοινωνική απομόνωση αναγνωρίστηκαν ως οι υποκείμενες αιτίες της μοναξιάς. Η μοναξιά σχετίζεται στενά με καταθλιπτικά συμπτώματα, τα οποία αυξάνουν τον κίνδυνο της γνωστικής παρακμής, γράφουν οι ερευνητές.

«Το αίσθημα της μοναξιάς σχετίζεται επίσης με μειωμένη συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες και ανεπαρκείς κοινωνικές αλληλεπιδράσεις», γράφουν. «Είναι πιθανό πως η μειωμένη κοινωνική συμμετοχή μειώνει τη γνωστική διέγερση, κάνοντας τα άτομα που νιώθουν μοναξιά να είναι πιο ευάλωτα στην γνωστική παρακμή.»

Άλλες παρατηρητικές μελέτες έχουν βρει την ίδια σχέση μεταξύ της άνοιας και της μοναξιάς, κάτι που ώθησε τους ερευνητές να αναθεωρήσουν τη βιβλιογραφία. Για παράδειγμα, μελέτη του 2022 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό International Psychogeriatrics βασισμένη σε 15 χρόνια παρακολούθησης ασθενών με άνοια διαπίστωσε ότι η μοναξιά σχετιζόταν με σχεδόν 60% αυξημένο κίνδυνο άνοιας από κάθε αίτιο.

Οι μηχανισμοί συσχετισμού

Τα αποτελέσματα δεν προκαλούν έκπληξη, είπε σε δήλωση Τύπου η Μαρτίνα Λουτσέττι, επικεφαλής ερευνήτρια της μελέτης και επίκουρος καθηγήτρια Επιστημών Συμπεριφοράς στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο Ιατρικής της Πολιτείας της Φλόριντα. Η σχέση μεταξύ της μοναξιάς και της άνοιας ξεκινά πολύ πριν τη διάγνωση, επισημαίνει.

«Η άνοια είναι [sic] ένα φάσμα, με νευροπαθολογικές αλλαγές οι οποίες ξεκινούν δεκαετίες πριν την κλινική αρχή», δηλώνει η Λουτσέττι. «Η μοναξιά – η έλλειψη ικανοποίησης από τις κοινωνικές σχέσεις – μπορεί να επηρεάσει τόσο τη γνωστική όσο και την καθημερινή σας λειτουργία.»

Η μοναξιά συνδέεται στενά με τη γνωστική παρακμή για αρκετούς λόγους, είπε στους Epoch Times ο Μαρκ Μέιφιλντ, επίκουρος καθηγητής συμβουλευτικής στο Χριστιανικό Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, ο οποίος δεν σχετίζεται με την έρευνα. Αυτοί είναι οι:

• Αντίδραση στο στρες: «Η χρόνια μοναξιά προκαλεί παρατεταμένο στρες, το οποίο αυξάνει τα επίπεδα κορτιζόλης, μια ορμόνη που επηρεάζει την γνωστική λειτουργία του εγκεφάλου με την πάροδο του χρόνου», είπε ο Μέιφιλντ, συγγραφέας του βιβλίου «Το μονοπάτι έξω από τη μοναξιά» (The Path Out of Loneliness). «Αυτό το χρόνιο στρες μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή και ζημιά σε περιοχές όπως ο ιππόκαμπος και ο προμετωπιαίος φλοιός, οι οποίες είναι απαραίτητες για τη μνήμη και την εκτελεστική λειτουργία», εξήγησε.
• Κοινωνική διέγερση: Άλλη μία σύνδεση μεταξύ μοναξιάς και παρακμής στην υγεία του εγκεφάλου είναι ότι η γνωστική υγεία ευημερεί με τη διέγερση που προέρχεται από την κοινωνική αλληλεπίδραση, είπε ο Μέιφιλντ. «Η μοναξιά συχνά οδηγεί σε κοινωνική απομόνωση, στερώντας αυτές τις αλληλεπιδράσεις από τα άτομα, οι οποίες είναι κρίσιμες για την διατήρηση της πνευματικής ευκινησίας», είπε.
• Κατάθλιψη: Άλλη μια σημαντική σχέση μεταξύ της μοναξιάς και της γνωστικής παρακμής είναι η κατάθλιψη. Η σχέση φαίνεται να είναι αμφίδρομη – η μοναξιά μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη ή η κατάθλιψη μπορεί να προκαλέσει μοναξιά, δημιουργώντας έναν κύκλο που συμβάλει στη γνωστική παρακμή. «Η κατάθλιψη, συχνά υποπαράγωγο της μοναξιάς, έχει αναγνωριστεί ως παράγοντας κινδύνου για την άνοια», είπε ο Μέιφιλντ. «Η μοναξιά μπορεί να χειροτερέψει τα καταθλιπτικά συμπτώματα, τα οποία συνεισφέρουν στη συνολική γνωστική παρακμή, όπως παρατηρείται στους ασθενείς με άνοια.»

Επιπτώσεις στη δημόσια υγεία

Η κλίμακα και το εύρος αυτής της έρευνας – η οποία περιλαμβάνει δεδομένα από περισσότερους από μισό εκατομμύριο ανθρώπους – υπογραμμίζει ότι η μοναξιά δεν αποτελεί απλά λόγο ανησυχίας για τον συναισθηματικό κόσμο ενός ανθρώπου, αλλά ένα σημαντικό ζήτημα δημόσιας υγείας, σύμφωνα με τον Μέιφιλντ.

«Η μελέτη παρέχει επιστημονική υποστήριξη στην άποψη ότι η μοναξιά δεν είναι απλά μια συναισθηματική κατάσταση με σημαντικές σωματικές και νοητικές συνέπειες, περιλαμβάνοντας και την άνοια», είπε. «Αυτή η επίγνωση μπορεί να παρακινήσει τα άτομα και τους παρόχους φροντίδας να δώσουν βαρύτητα στον παράγοντα ‘μοναξιά’, λαμβάνοντας τα κατάλληλα προληπτικά μέτρα.»

Του Huey Freeman

 

Ερευνητές αναγνώρισαν πρωτεΐνη, η οποία μπορεί να αποτρέψει την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας σε προχωρημένη ηλικία, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Developmental Cell, στις 2 Οκτωβρίου 2024.

Ο εκφυλισμός της ωχράς κηλίδας είναι η κύρια αιτία απώλειας όρασης στους ηλικιωμένους, επηρεάζοντας σχεδόν 20 εκατομμύρια Αμερικανούς. Καθώς ο πληθυσμός γερνά, αυτός ο αριθμός αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά. Προς το παρόν, δεν υπάρχει θεραπεία η οποία να μπορεί να σταματήσει την πρόοδο της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας.

«Νομίζω ότι αναγνωρίσαμε κάτι το οποίο μπορεί να στοχεύσει τα πρώιμα στάδια της ασθένειας. […] Αυτό είναι πολύ σημαντικό», είπε στους Epoch Times η επικεφαλής συγγραφέας Ρούτσιρα Σινγκ, αναπληρωτής καθηγήτρια οφθαλμολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης.

Η μελέτη χρησιμοποίησε ανθρώπινα βλαστοκύτταρα αντί για ζωικά μοντέλα, κάτι το οποίο δίνει μια ακριβέστερη απεικόνιση του τι συμβαίνει στην ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, σύμφωνα με τους ερευνητές.

«Παλαιότερες ερευνητικές μέθοδοι περιορίζονταν από την ικανότητά τους να απαθανατίζουν τις σημαντικές πτυχές είτε των υγιών είτε των πεθαμένων ανθρώπινων κυττάρων», επισημαίνει η Σινγκ.

Οι ερευνητές αναγνωρίζουν την πρωτεΐνη που οδηγεί σε ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας

Οι ερευνητές εξήγαγαν ανθρώπινα βλαστοκύτταρα από υγιείς ανθρώπους και ασθενείς με εκφύλιση ωχράς κηλίδας και τα προγραμμάτισαν σε κύτταρα του τοιχώματος του αμφιβληστροειδούς.

Συγκριτικά με τους υγιείς ανθρώπους, τα κύτταρα του αμφιβληστροειδούς των ασθενών με εκφύλιση ωχράς κηλίδας υπερπαρήγαγαν ένα είδος πρωτεΐνης που ονομάζεται ιστικός αναστολέας της μεταλλοπρωτεϊνάσης 3 (tissue inhibitor of metalloproteinase 3 – TIMP3), η οποία οδηγεί σε συσσώρευση λιπαρών και πρωτεϊνών που ονομάζονται ντρούζεν (drusen). Τα ντρούζεν είναι μια ένδειξη του πρώιμου σταδίου της εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.

Στην εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, η κηλίδα, το τμήμα του αμφιβληστροειδούς που είναι υπεύθυνο για την οξεία όραση, καταστρέφεται.

Στα αρχικά στάδια, κίτρινα ιζήματα από ντρούζεν συσσωρεύονται στον αμφιβληστροειδή. Τα πρώιμα συμπτώματα της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας περιλαμβάνουν θολή όραση ή την εμφάνιση μιας μαύρης κηλίδας στο κεντρικό πεδίο όρασης, καθιστώντας τις καθημερινές δραστηριότητες όπως το διάβασμα, την οδήγηση, ακόμη και την αναγνώριση προσώπων, όλο και πιο δύσκολες.

Η στεγνή εκφύλιση ωχράς κηλίδας, η οποία αποτελεί το 90% των διαγνωσμένων περιπτώσεων, χαρακτηρίζεται από τη σταδιακή συσσώρευση ντρούζεν και την αργή απώλεια όρασης. Η υγρή εκφύλιση ωχράς κηλίδας, η οποία είναι λιγότερο συνηθισμένη και πιο σοβαρή, συνδέεται με την ανάπτυξη ανώμαλων αγγείων αίματος κάτω από τον αμφιβληστροειδή.

Στη μελέτη, οι ερευνητές βρήκαν ότι η TIMP3 εμπόδιζε ένα άλλο ένζυμο που αποκαλείται μεταλλοπεπτιδάση μήτρας 2 (matrix metallopeptidase 2 – MMP2), η οποία δρα ως συνεργείο καθαρισμού των ματιών, αφαιρώντας τις βλαβερές ουσίες και διατηρώντας τα μάτια υγιή. Με λιγότερη δραστηριότητα  MMP2, τα ντρούζεν συσσωρεύονται, οδηγώντας στην εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.

Η ενίσχυση της  MMP2 αποτρέπει την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας

Η ομάδα της Σινγκ ανακάλυψε ότι εμποδίζοντας την TIMP3, αυξάνονται τα επίπεδα MMP2, τα οποία βοηθούν στη ρύθμιση της φλεγμονής και της υγείας των ματιών. Όταν τα επίπεδα MMP2 είναι χαμηλά, η φλεγμονή μεγαλώνει, οδηγώντας σε μεγαλύτερη συσσώρευση ντρούζεν και, τελικά, σε απώλεια όρασης.

Ενισχύοντας τα επίπεδα MMP2, οι ερευνητές κατάφεραν να μειώσουν τη συσσώρευση ντρούζεν.

Η ομάδα της Σινγκ έχει καταθέσει προσωρινές πατέντες για τους αναστολείς ενζύμων που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της ασθένειας. Τα επόμενα βήματα περιλαμβάνουν προκλινικές μελέτες και τον καθορισμό των καλύτερων μεθόδων παράδοσης, όπως τα φάρμακα δια του στόματος ή τις σταγόνες ματιών. Μόνο όταν αυτά τα στάδια ολοκληρωθούν θα μπορεί η θεραπεία να δοκιμαστεί και, εν τέλει, να γίνει διαθέσιμη στους ασθενείς.

Παρόλο που η ακριβής αιτία της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας δεν είναι πλήρως κατανοητή, οι γενετικοί και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες είναι γνωστό ότι επηρεάζουν. Η ύπαρξη οικογενειακού ιστορικού εκφύλισης της ωχράς κηλίδας αυξάνει τον κίνδυνο.

Συγκεκριμένα γονίδια, όπως το ABCA4, συνδέονται με την κατάσταση. Ωστόσο, οι έρευνες συνεχίζονται για τον καθορισμό του ρόλου τους στη θεραπεία, σύμφωνα με αναθεώρηση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Κλινικές Παρεμβάσεις στην Γήρανση (Clinical Interventions in Aging).

Η μεγάλη ηλικία, το κάπνισμα, η παχυσαρκία και η καρδιαγγειακή νόσος αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας. Μερικές μελέτες έχουν επίσης συνδέσει τη διατροφή που περιέχει πολλά κορεσμένα λιπαρά με την αύξηση πιθανότητας εμφάνισης της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας.

Προληπτικά μέτρα

Η εκφύλιση ωχράς κηλίδας προοδεύει με διαφορετικούς ρυθμούς σε διαφορετικά άτομα. Μέχρι και το 3% των ανθρώπων με μικρή συσσώρευση ντρούζεν αντιμετωπίζει προβλήματα με την όραση μέσα σε πέντε χρόνια, ενώ περίπου το 50% με μεγαλύτερη συσσώρευση ντρούζεν αναπτύσσει εκφύλιση ωχράς κηλίδας τελευταίου σταδίου και απώλεια όρασης μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα.

Τα καθημερινά συμπληρώματα βιταμινών και θρεπτικών συστατικών μπορεί να βοηθήσουν στην επιβράδυνση την προόδου μιας μέσου σταδίου ξηρής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Οφθαλμολογίας (ΑΑΟ), ορισμένα θρεπτικά συστατικά ωφελούν την υγεία του ματιού, συμπεριλαμβανομένων των βιταμινών C και Ε, του ψευδάργυρου, της λουτεΐνης, της ζεαξανθίνης και των Ω-3 λιπαρών οξέων. Αυτά συνδέονται με χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης εκφύλισης της ωχράς κηλίδας αργότερα στη ζωή κάποιου.

Τα εσπεριδοειδή, τα σκούρα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, τα δημητριακά ολικής άλεσης, τα λιπαρά ψάρια και οι ξηροί καρποί είναι καλές διατροφικές επιλογές για την υποστήριξη της υγείας των ματιών.

Επιπλέον, η ΑΑΟ συνιστά μια δίαιτα χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη για όσους πάσχουν ή κινδυνεύουν από εκφύλιση της ωχράς κηλίδας. Ο γλυκαιμικός δείκτης υποδεικνύει το πόσο γρήγορα οι τροφές αυξάνουν το σάκχαρο στο αίμα και οι δίαιτες χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη τείνουν να είναι πλούσιες σε μη αμυλούχα λαχανικά και δημητριακά ολικής άλεσης η ελαφρώς επεξεργασμένα καθώς και χαμηλές σε επεξεργασμένες τροφές.

Η σωματική δραστηριότητα συνδέεται επίσης με λιγότερες πιθανότητες πρόωρης ή μεταγενέστερης εκφύλισης της ωχράς κηλίδας. Η ΑΑΟ σημειώνει πως η τακτική σωματική δραστηριότητα, όπως το περπάτημα, η ποδηλασία, το κολύμπι ακόμη και η δραστήρια κηπουρική, προάγουν την υγεία των ματιών.

Χωρίς αντιμετώπιση, η ξηρή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας μπορεί να εξελιχθεί σε υγρή, η οποία επιδεινώνεται ταχύτατα.

Της Cara Michelle Miller

 

Νέα μελέτη από την Δανία βρίσκει ότι η χρήση ορμονικών ενδομήτριων συσκευών (σπιράλ – IUDs) συνδέεται με ελαφρώς υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου του μαστού σε γυναίκες ηλικίας 15 έως 49 ετών. Η έρευνα υποδεικνύει ότι οι γυναίκες που χρησιμοποιούν σπιράλ αντισύλληψης έχουν 40% υψηλότερη πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου του μαστού σε σχέση με αυτές που δεν χρησιμοποιούν.

Αυτή η αύξηση ακούγεται υψηλή, αλλά ο καρκίνος του μαστού εξακολουθεί να είναι σπάνιος σε νεαρές γυναίκες. Θέτοντας το από μια προοπτική, αυτή η 40% υψηλότερη πιθανότητα σημαίνει περίπου 14 επιπλέον περιπτώσεις καρκίνου του μαστού ανά 10.000 γυναίκες που χρησιμοποιούν σπιράλ, επιπροσθέτως του βασικού κινδύνου για αυτή την ηλικιακή ομάδα.

«Είμαστε πολύ πιο βέβαιοι πως αυτός είναι ένας συσχετισμός τον οποίο θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψιν», είπε στους Epoch Times η επικεφαλής συγγραφέας Λίνα Στάινρουντ Μερχ, η οποία έχει διδακτορικό στην δημόσια υγεία και είναι επικεφαλής της ομάδας στο Ινστιτούτο Καρκίνου της Δανίας.

«Νομίζω το μήνυμα που πρέπει να αποκομίσουμε είναι πως […] ένα σπιράλ δεν λειτουργεί μονάχα τοπικά [στο αναπαραγωγικό σύστημα], λειτουργεί και συστηματικά στο σώμα», είπε η Μερχ. «και αυτή είναι μια πολύ σημαντική πληροφορία επειδή πολλές γυναίκες επιλέγουν αυτό το προϊόν λόγω της πεποίθησης ότι θα δρούσε μονάχα τοπικά», πρόσθεσε.

«Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε αυτή την συσχέτιση μεταξύ της χρήσης σπιράλ και του καρκίνου του μαστού, αλλά αυτή την φορά […] [η μελέτη έλαβε υπόψιν] παράγοντες οι οποίοι θα μπορούσαν να διαταράξουν τα ευρήματα», σημείωσε η Μερχ.

 

Χρήση σπιράλ και κίνδυνος καρκίνου του μαστού

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό της Αμερικάνικης Ιατρικής Ένωσης στης 16 Οκτωβρίου, αναγνώρισε την αναλογία κινδύνου, η οποία μετράει τον διαφορικό κίνδυνο του καρκίνου του μαστού μεταξύ των χρηστών και μη του σπιράλ στην μονάδα του χρόνου.

Οι ερευνητές παρακολούθησαν ένα σώμα 157.190 γυναικών (οι μισές χρήστες και οι μισές μη χρήστες) ηλικίας 15 έως 49 ετών για έως και 15 χρόνια, κατά την διάρκεια των οποίων περίπου το 1% των γυναικών διεγνώσθησαν με καρκίνο του μαστού.

Οι ερευνητές βρήκαν ότι η χρήση σπιράλ αύξησε τον κίνδυνο του καρκίνου του μαστού κατά 40%, ή 14 επιπλέον γυναίκες διεγνώσθησαν με καρκίνο του μαστού ανά 10.000 χρήστες σπιράλ σε σχέση με μη χρήστες.

Η μελέτη έδειξε μια αυξανόμενη τάση που σχετίζεται με την παρατεταμένη χρήση σπιράλ. Ωστόσο, αυτά τα ευρήματα δεν ήταν στατιστικά σημαντικά.

Διαιρώντας τα δεδομένα με την διάρκεια μείωσε την στατιστική ακρίβεια, παρόλα αυτά η ανοδική τάση υποδεικνύει πιθανή αύξηση κινδύνου με τον καιρό, είπε η Μερχ, προσθέτοντας πως αυτή η τάση έχει παρατηρηθεί και σε άλλες μελέτες επίσης. Περαιτέρω έρευνα είναι απαραίτητη για να επικυρωθούν αυτές οι παρατηρήσεις.

Μελέτες έχουν επίσης επανειλημμένα αναφέρει συσχετισμούς μεταξύ των ορμονικών αντισυλληπτικών και του καρκίνου του μαστού και του τραχήλου της μήτρας, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου των ΗΠΑ.

Το 2023, μια μελέτη του Όξφορντ βρήκε 20% με 30% αύξηση του κινδύνου του κακρίνου του μαστού που σχετίζεται με παρούσα ή πρόσφατη χρήση ορμονικών αντισυλληπτικών, άσχετα από την μέθοδο παράδοσης.

«Η θεωρία πίσω από αυτό είναι πως πολλές μορφές καρκίνου του μαστού είναι βασισμένες ορμονολογικά», είπε στους Epoch Times μέσω email ο Δρ Ντάνιελ Λαντάου, ογκολόγος, αιματολόγος και συνεργάτης του Κέντρου Μεσοθηλιώματος στο Asbestos.com.

«Τα οιστρογόνα (ή μερικές φορές η προγεστερόνη) στην ουσία ‘τρέφει’ τον καρκίνο του μαστού», γράφει. «Αυτοί οι καρκίνοι ονομάζονται καρκίνοι του μαστού θετικοί στους ορμονικούς υποδοχείς [sic].»

Η Μερχ τόνισε πως η αύξηση του κινδύνου του καρκίνου του μαστού που παρατηρείται στην μελέτη αποδίδεται κυρίως στην επικρατούσα χρήση υψηλής δόσης ορμονικών σπιράλ, Mirena, ανάμεσα στις γυναίκες της Δανίας τα πρόσφατα χρόνια. Η πλειονότητα των σπιράλ που εξετάστηκαν ήταν υψηλής δόσης, είπε, προσθέτοντας ότι αυτή η πληροφορία είναι ζωτικής σημασίας για την ερμηνεία των αποτελεσμάτων.

Το Mirena είναι ένα από τα τέσσερα σπιράλ εγκεκριμένα στις ΗΠΑ.

«Περιμέναμε ο κίνδυνος να είναι χαμηλότερος […] παρόλο που δεν έχουμε δεδομένα στις χαμηλότερες δόσεις […] επειδή η δόση είναι σημαντικά μικρότερη στα προϊόντα χαμηλής δόσης», είπε η Μερχ.

 

Διακρίσεις μεταξύ των τύπων των αντισυλληπτικών

Τα ορμονικά σπιράλ απελευθερώνουν μια συνθετική ορμόνη η οποία πήζει το βλεννογόνο του τραχήλου της μήτρας για να εμποδίσει την κίνηση του σπέρματος, λεπταίνοντας την επένδυση της μήτρας για να την κάνουν λιγότερο φιλόξενη για ένα ωάριο να εγκατασταθεί, και μπορεί επίσης να αποτρέψει την ωορρηξία.

Όλα τα ορμονικά αντισυλληπτικά περιέχουν συνθετικές μορφές είτε προγεστερόνης μονάχα ή και οιστρογόνων και προγεστερόνης, οι οποίες παράγονται φυσικά στα ωάρια μιας γυναίκας. Μέχρι πρότινος πίστευαν ότι αυτές οι ορμόνες λειτουργούσαν αποκλειστικά μέσα στο αναπαραγωγικό σύστημα, ωστόσο πρόσφατα ευρήματα υποδηλώνουν πως έχουν ευρύτερες συστημικές επιδράσεις.

Αντιθέτως, τα χάλκινα σπιράλ είναι ελεύθερα από ορμόνες και χρησιμοποιούν χαλκό για να δημιουργήσουν ένα τοξικό περιβάλλον για το σπέρμα, εμποδίζοντας την κίνηση του προς το ωάριο.

Τα σπιράλ βρίσκονται στην κατηγορία των αντιστρέψιμων αντισυλληπτικών μακράς δράσης, μαζί με τα εμφυτεύματα, τα οποία είναι μικρές, εύκαμπτες ράβδοι που εισάγονται υποδόρια (κάτω από το δέρμα) στο άνω άκρο.

«Τα ιατρικά αντισυλληπτικά φέρουν κινδύνους για το καρδιαγγειακό σύστημα, περιλαμβάνοντας τους θρόμβους του αίματος. Ο κίνδυνος θρόμβων συμβαίνει συγκεκριμένα στις μεθόδους που περιέχουν οιστρογόνα, ειδικά σε καπνιστές ή αυτούς άνω των 35 ετών», είπε στους Epoch Times η Δρ Λώρεν Ράμσεϋ, χειρουργός καρκίνου του μαστού από το Φορτ Γουόρθ (Fort Worth) του Τέξας, η οποία δεν έλαβε μέρος στην μελέτη.

Μελέτες δείχνουν ότι η αντισύλληψη αυξάνει σε τριπλάσιο βαθμό τον κίνδυνο θρόμβων στο αίμα στις γυναίκες.

Η προηγούμενη έρευνα της Μερχ έδειξε ότι τα ορμονικά σπιράλ μπορεί επίσης να συνδέονται με υψηλότερη πιθανότητα χρήσης αντικαταθλιπτικών και αρχικής διάγνωσης κατάθλιψης.

 

Θρόμβοι αίματος εναντίον καρκίνου του μαστού

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι ο κίνδυνος καρκίνου του μαστού των βραχυπρόθεσμων σπιράλ ήταν συγκρίσιμος με αυτόν των αντισυλληπτικών χαπιών.

Οι κατευθυντήριες γραμμές για την χρήση των χαπιών αντισύλληψης έχουν ενημερωθεί στο παρελθόν ως αποτέλεσμα ερευνών που συνδέουν ορισμένα χάπια με αυξημένο κίνδυνο θρόμβων στο αίμα.

«Αυτές οι αλλαγές [στις συστάσεις αντισυλληπτικών χαπιών] έγιναν με βάση τον κίνδυνο θρόμβων στο αίμα παρόμοιου με τον κίνδυνο που δείχνουμε τώρα για τον καρκίνο του μαστού», είπε η Μερχ. Επομένως είναι κρίσιμο να δούμε τον κίνδυνο του καρκίνου του μαστού που έχουμε παρατηρήσει ως σημαντικό, πρόσθεσε.

Παρόλα αυτά, όπως τονίζεται και στην έρευνα, οι κίνδυνοι που σχετίζονται με τα ορμονικά σπιράλ εμπεριέχουν μια μικρή αύξηση στον κίνδυνο του καρκίνου του μαστού και των θρόμβων στο αίμα, μαζί με πιθανές καρδιαγγειακές παθήσεις και λοιμώξεις και αλλαγές στην χοληστερίνη, την ινσουλίνη και τα επίπεδα τριγλυκεριδίων.

 

Ζυγίζοντας τους κινδύνους και τα πλεονεκτήματα των αντισυλληπτικών

Η απόφαση της χρήσης των αντισυλληπτικών περιλαμβάνει την προσεκτική εκτίμηση τόσο των κινδύνων όσο και των πλεονεκτημάτων.

Ενώ το κύριο πλεονέκτημα τους είναι η πρόληψη της εγκυμοσύνης, με τον ρυθμό αποτελεσματικότητας να κυμαίνεται από 92% έως και 99% όταν χρησιμοποιείται σωστά, μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην ρύθμιση του εμμηνορροϊκού κύκλου και την διαχείριση των συμπτωμάτων σε καταστάσεις όπως το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, ενδομητρίωσης και ακμής.

Ενώ κάποια αντισυλληπτικά χάπια μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο καρκίνου του τραχήλου της μήτρας και του μαστού, μειώνουν επίσης τον κίνδυνο υπερβολικής κυτταρικής ανάπτυξης που σχετίζεται με τον καρκίνο του ενδομητρίου. Όλα τα αντισυλληπτικά χάπια καταστέλλουν την ωορρηξία και μερικά μπορούν να σταματήσουν επίσης την εγκυμοσύνη.

Πιθανές παρενέργειες των αντισυλληπτικών περιλαμβάνουν απώλεια εμμηνορροϊκού κύκλου, ναυτία, αλλαγές στην διάθεση και ευαισθησία στο στήθος. «Αυτά [τα συμπτώματα] είναι γενικά λιγότερο έντονα για τις μεθόδους με σπιράλ λόγω της τοπικής έκκρισης ορμονών. Τα σπιράλ με χαλκό δεν έχουν τις ίδιες ορμονικές επιδράσεις», είπε η Ράμσεϋ.

 

Γνωρίζοντας τους κινδύνους

Τα αντισυλληπτικά πρέπει να προσεγγίζονται όπως τα φάρμακα, σύμφωνα με τον Λαντάου, τα οποία εγγενώς ενέχουν κινδύνους. Οι γυναίκες που αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν ορμονική αντισύλληψη θα πρέπει να ενημερώνονται πλήρως για τους σχετικούς κινδύνους, όπως αυξημένο κίνδυνο θρόμβων στο αίμα και καρκίνο του μαστού

Οι κίνδυνοι εφαρμόζονται σε όλα τα ορμονικά αντισυλληπτικά. Αυτά περιλαμβάνουν:

• Ορμονικές μέθοδοι σύντομης δράσης, όπως τα ενέσιμα και τα χάπια μόνο προγεστερόνης. Τα χάπια που περιέχουν προγεστερόνη λεπταίνουν το τοίχωμα της μήτρας και αποτρέπουν την εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου.
• Συνδυαστικές ορμονικές μέθοδοι, οι οποίες περιέχουν συνθετικά οιστρογόνα και ένα είδος προγεστίνης, όπως τα συνδυαστικά αντισυλληπτικά δια του στόματος, γνωστά επίσης και ως «το χάπι», τα επιθέματα αντισύλληψης και οι κολπικοί δακτύλιοι. Όλες οι συνδυαστικές μέθοδοι αντισύλληψης μπορούν να αποτρέψουν την εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου.
• Αντισύλληψη επείγουσας ανάγκης, η οποία χρησιμοποιείται μετά την συνουσία και περιλαμβάνει αντισυλληπτικά χάπια επείγουσας ανάγκης. Αυτά δεν αποτρέπουν την εμφύτευση αλλά την ωορρηξία.

 

Μέθοδοι χωρίς ορμόνες περιλαμβάνουν:

• Σπιράλ χαλκού
• Μέθοδοι φραγμού, με συσκευές όπως αυτές που αποτρέπουν το σπέρμα να διαπεράσει την μήτρα, όπως τα προφυλακτικά και τα διαφράγματα
• Αποστείρωση, η οποία περιλαμβάνει σαλπιγγική απολίνωση, βαζεκτομή και εμφυτεύματα

 

Ο κίνδυνος του καρκίνου του μαστού είναι πολύ σπάνιος σε γυναίκες κάτω των 30 ετών, υποδηλώνοντας ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούν γενικά για τις επιπλοκές της χρήσης ορμονικών σπιράλ, είπε η Μερχ.

Ωστόσο, παρότρυνε τις γυναίκες στα 30 και τα 40 τους να παραμένουν ενήμερες σχετικά με αυτόν τον συσχετισμό όταν μιλούν για επιλογές αντισύλληψης με τους πάροχους υγείας τους.

«Εάν έχετε οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του μαστού ή ανησυχείτε συγκεκριμένα για τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του μαστού, ενδεχομένως να κουβεντιάσετε για επιλογές αντισύλληψης χωρίς [sic] ορμόνες», γράφει ο Λαντάου.

«Η ισορροπία των πλεονεκτημάτων και των κινδύνων των μεθόδων αντισύλληψης απαιτεί μια ολοκληρωμένη προσέγγιση. Είναι μια εξατομικευμένη απόφαση η οποία απαιτεί να λαμβάνουμε υπόψιν το προσωπικό και το οικογενειακό ιατρικό ιστορικό», είπε η Ράμσεϋ.

Το συμπέρασμα από αυτή τη νέα μελέτη είναι ότι αντίθετα με τις προηγούμενες πεποιθήσεις ότι τα ορμονικά αντισυλληπτικά δεν είχαν κινδύνους, είναι φάρμακα με συστημικές επιδράσεις, είπε η Μερχ. Αυτή η προοπτική θα πρέπει να καθοδηγεί τις γυναίκες καθώς ζυγίζουν την λογική της έναρξης αντισυλληπτικών μεθόδων ενάντια στους κινδύνους που εμπεριέχονται.

Της Rachel Ann T, Melegrito

Νέα μελέτη υποδηλώνει ότι οι επιστήμονες μπορούν να προβλέψουν την ανάπτυξη χρόνιου πόνου μόλις τρεις μέρες μετά από αυχενικό διάστρεμμα  – έναν τραυματισμό που προκαλείται από την απότομη και βίαιη κάμψη του αυχένα προς τα εμπρός και μετά προς τα πίσω – αναλύοντας τα μοτίβα δραστηριότητας του εγκεφάλου και τα επίπεδα άγχους.

Το αυχενικό διάστρεμμα είναι ένα τραυματισμός του αυχένα που προκαλείται συνήθως από την πρόσκρουση ενός αντικειμένου ή άλλου οχήματος στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και λιγότερο συχνά προκαλείται από τραυματισμούς σε αθλήματα, σωματική βία και άλλα τραύματα.

Πάνω από 3,3 εκατομμύρια ενήλικες στις ΗΠΑ επί του παρόντος βιώνουν χρόνιο πόνο ως αποτέλεσμα αυχενικού διαστρέμματος, καθιστώντας το ένα σοβαρό ζήτημα δημόσιας υγείας.

«Το χρόνιο άλγος παραμένει μια μεγάλη πηγή αναπηρίας και βασάνου παγκοσμίως, κουβαλώντας τεράστιο υγειονομικό και κοινωνικό κόστος», αναφέρουν οι συγγραφείς της μελέτης.

 

Καίριες περιοχές του εγκεφάλου δείχνουν πρώιμα προειδοποιητικά σημάδια

Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Mental Health, εστιάζει στην επικοινωνία μεταξύ δύο κρίσιμων περιοχών του εγκεφάλου: τον ιππόκαμπο, ο οποίος λειτουργεί ως το κέντρο μνήμης του εγκεφάλου, και τον εγκεφαλικό φλοιό, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την επικαιροποίηση της μακροχρόνιας μνήμης.

Αυξημένη επικοινωνία μεταξύ αυτών των δύο περιοχών τις ακόλουθες ημέρες μετά τον τραυματισμό σχετίζεται σημαντικά με την ανάπτυξη χρόνιου πόνου, σύμφωνα με την μελέτη.

«Παρότι οι υποκείμενοι μηχανισμοί του χρόνιου άλγους δεν κατανοούνται ακόμη πλήρως, υπάρχει η υπόθεση ότι τα κυκλώματα συναισθηματικής εκμάθησης του εγκεφάλου παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και επιμονή του χρόνιου άλγους», αναφέρουν οι συγγραφείς.

Αυτά τα «κυκλώματα» εστιάζουν στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου, ο οποίος είναι «υπεύθυνος για την επικαιροποίηση των νέων αναμνήσεων σε μακροχρόνιες», είπε σε δήλωση ο Πάουλο Μπράνκο, επίκουρος καθηγητής αναισθησιολογίας και ιατρικής πόνου στην Σχολή Ιατρικής του Βορειοδυτικού Πανεπιστημίου του Φάινμπεργκ (Northwestern University Feinberg School of Medicine) και πρώτος συγγραφέας της μελέτης.

Όσο πιο πολύ «μιλάει» ο ιππόκαμπος στον φλοιό, τόσο πιο πιθανό είναι για το άτομο να αναπτύξει χρόνιο άλγος, πρόσθεσε.

 

Τα επίπεδα άγχους παίζουν κρίσιμο ρόλο

Η έρευνα επίσης αναγνώρισε το άγχος ως κρίσιμο παράγοντα.

Στην μελέτη, οι ασθενείς που παρουσίασαν υψηλότερα επίπεδα άγχους αμέσως μετά το ατύχημά τους έδειξαν μεγαλύτερη πιθανότητα ανάπτυξης χρόνιου πόνου. «Εάν η ανάμνηση έχει υψηλή συναισθηματική σημασία, τότε κάνει αυτούς τους ασθενείς να σχετίζουν αυτή την κίνηση με πόνο», είπε ο Μπράνκο.

Αυτός ο σύνδεσμος μεταξύ αυξημένης εγκεφαλικής συνδεσιμότητας και άγχους υπογραμμίζει τις περίπλοκες διεργασίες που εμπεριέχονται στο πως αντιλαμβανόμαστε τον πόνο.

«Ενώ συχνά σκεφτόμαστε τον πόνο ως κάτι σχετικό μονάχα με έναν τραυματισμό, στην ουσία είναι ο εγκέφαλος που δημιουργεί την εμπειρία του πόνου», σημείωσε ο Μπράνκο. «Ο εγκέφαλος παίρνει την απόφαση για το εάν κάποια κίνηση θα πρέπει να είναι επίπονη ή όχι.»

Οι συγγραφείς επίσης δεν βρήκαν καμία σημαντική σχέση μεταξύ των επιπέδων του στρες και την ανάπτυξη χρόνιου πόνου.

 

Μετατόπιση της εστίασης από την αντιμετώπιση στην πρόληψη

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η κατανόηση του χρόνου εμφάνισης του χρόνιου πόνου θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα αντιμετώπισης από την επικέντρωση στην θεραπεία σε αυτή της πρόληψης.

«Τώρα που γνωρίζουμε ότι υπάρχει αυτή η κρίσιμη χρονική περίοδος όταν αυτό συμβαίνει, μπορούμε να επικεντρώσουμε τις προσπάθειες αντιμετώπισης σε αυτό το αρχικό στάδιο για να αποτρέψουμε τον χρόνιο πόνο αντί να προσπαθήσουμε να τον θεραπεύσουμε, κάτι το οποίο είναι πολύ πιο δύσκολο», είπε σε δήλωση τύπου ο Απκάρ Β. Απκαριάν, διευθυντής του Κέντρου Μεταφραστικής Έρευνας Πόνου και αλληλογραφών συγγραφέας.

«Εφόσον το άγχος παίζει σημαντικό ρόλο για τις αλλαγές στον εγκέφαλο, στοχεύοντας το άγχος αμέσως μετά τον τραυματισμό ίσως μπορέσει να σταματήσει αυτές τις αλλαγές, πιθανώς μέσα από φάρμακα κατά του άγχους ή άλλα», πρόσθεσε ο Απκαριάν.

Η έρευνα θα μπορούσε να ανοίξει νέες πιθανότητες για θεραπείες εστιασμένες στην δραστηριότητα και συνδεσιμότητα του ιππόκαμπου, σημείωσε.

 

Η έναρξη του πόνου εντοπίστηκε στη στιγμή του τραυματισμού

Η μεγάλης κλίμακας διαχρονική μελέτη, που διεξήχθη σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Τεχνολογίας Technion-Israel και το Πανεπιστήμιο McGill, παρακολούθησε περισσότερους από 200 ασθενείς με αυχενικό διάστρεμμα από τον Μάρτιο του 2016 έως τον Δεκέμβριο του 2021. Από αυτούς τους συμμετέχοντες, οι 177 υποβλήθηκαν σε μαγνητική τομογραφία (ΜΤ) εντός τριών ημερών από τον τραυματισμό.

Αυτός ο πληθυσμός ασθενών παρείχε στους ερευνητές την ευκαιρία να μελετήσουν τις πρώιμες αλλαγές στον εγκέφαλο, καθώς μπόρεσαν να ανιχνεύσουν με ακρίβεια την έναρξη του πόνου στην στιγμή του ατυχήματος. Οι ερευνητές παρακολούθησαν τα επίπεδα πόνου των ασθενών για πάνω από 12 μήνες για να καθορίσουν το ποιός ανέπτυξε χρόνιο πόνο και ποιός ανέκαμψε.

Η ερευνητική ομάδα σχεδιάζει να εξερευνήσει περαιτέρω τους μηχανισμούς που οδηγούν την αντίδραση του ιππόκαμπου στον τραυματισμό, εξετάζοντας διάφορους φυσιολογικούς και ψυχολογικούς παράγοντες οι οποίοι θα μπορούσαν να επηρεάσουν αυτές τις αλλαγές. Ο στόχος τους είναι να αναπτύξουν μια πρώιμη παρέμβαση η οποία θα μπορεί αποτελεσματικά να στοχεύσει τις δυσλειτουργικές αποκρίσεις.

Οι επιπτώσεις αυτής της έρευνας εκτείνονται πέρα από την ατομική περίθαλψη του ασθενούς. Ο χρόνιος πόνος θέτει σημαντικές προκλήσεις όχι μόνο στα άτομα που επηρεάστηκαν αλλά και στην κοινωνία ως σύνολο, και μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη εξάρτηση σε οπιοειδή, συνεισφέροντας στην παγκόσμια επιδημία οπιοειδών. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας θα μπορέσουν να ενημερώσουν νέες προληπτικές στρατηγικές για την βελτίωση της ποιότητας ζωής αυτών που ζουν με χρόνιο πόνο.

Από τις χρωστικές στα υπέρ-επεξεργασμένα τρόφιμα έως τα μικροπλαστικά, προειδοποιούμαστε συνεχώς για τα χημικά στο περιβάλλον μας που επηρεάζουν αρνητικά την υγεία μας. Ενώ κάποια μπορούν να αποφευχθούν, ορισμένα χημικά, όπως τα φυτοφάρμακα, είναι απαραίτητα για την διατήρηση των τροφίμων στα ράφια των καταστημάτων. Ωστόσο, ένα αυξανόμενο σώμα ερευνών υποδηλώνει ότι αυτές οι σωτήριες για τα τρόφιμα ουσίες δεν σκοτώνουν μονάχα τα παράσιτα.

Νέα μελέτη έχει αναγνωρίσει 22 κοινά χρησιμοποιούμενα φυτοφάρμακα τα οποία στατιστικά συνδέονται με αύξηση των περιπτώσεων καρκίνου του προστάτη στις ΗΠΑ. Παρόλα αυτά, οι ερευνητές προειδοποιούν ότι ο παρατηρητικός σχεδιασμός δεν μπορεί να καθορίσει την άμεση αιτιότητα.

Το κύριο μήνυμα από αυτή την μελέτη είναι πως υπάρχουν πιθανώς περιβαλλοντικοί παράγοντες «όπως η έκθεση σε ορισμένα φυτοφάρμακα» που συνεισφέρουν στον κίνδυνο του καρκίνου του προστάτη, είπε στους Epoch Times ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Σάιμον Τζον Κρίστοφ Σόρενσεν της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ.

 

Φυτοφάρμακα- το «κύριο έναυσμα» για την ανάπτυξη του καρκίνου

Νέα έρευνα που δημοσιοποιήθηκε στις 4 Νοεμβρίου στο περιοδικό Cancer (Καρκίνος), ένα περιοδικό της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας (American Cancer Society – ACS), έχει καθιερώσει περαιτέρω έναν συσχετισμό αναγνωρίζοντας 22 φυτοφάρμακα που συνδέονται σταθερά με την αύξηση του ρυθμού του καρκίνου του προστάτη.

Τέσσερα από αυτά τα φυτοφάρμακα ήταν «πιθανώς κλινικά σημαντικά» επειδή σχετίζονται με θανάτους από καρκίνο του προστάτη.

Ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα εθνικού επιπέδου πάνω σε 295 φυτοφάρμακα και την σχέση τους με τον ρυθμό καρκίνου του προστάτη στις ΗΠΑ. Αντιπροσώπευαν μια καθυστέρηση 10 έως 18 ετών μεταξύ της έκθεσης στα φυτοφάρμακα και της εμφάνισης του καρκίνου του προστάτη, λόγω της αργά αναπτυσσόμενης φύσης αυτού του καρκίνου.

Ανάμεσα στα 22 φυτοφάρμακα που σχετίζονται με αυξημένα περιστατικά καρκίνου του προστάτη, τρία είχαν συσχετιστεί προηγουμένως με καρκίνο του προστάτη, περιλαμβάνοντας το 2,4-διχλωροφαινοξυοξικό οξύ (2,4-dichlorophenoxyacetic acid – 2,4D), το οποίο χρησιμοποιείται ευρέως στις ΗΠΑ για τον έλεγχο των ζιζανίων όπως οι πικραλίδες, τα τριφύλλια και τα γαϊδουράγκαθα.

Από το 2014, ο ρυθμός περιπτώσεων καρκίνου του προστάτη στις ΗΠΑ έχει αυξηθεί κατά 3% ετησίως, με τους καρκίνους προστάτη προχωρημένου σταδίου να αυξάνονται περίπου 5% κάθε χρόνο, σύμφωνα με την ACS. Παγκοσμίως, ο καρκίνος του προστάτη είναι ανάμεσα στους πιο επικρατέστερους καρκίνους, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ).

Αναθεώρηση 62 μελετών που δημοσιεύθηκε το 2021 από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (National Institutes of Health-NIH) των ΗΠΑ υποδεικνύει ότι η εργασιακή έκθεση σε φυτοφάρμακα δρα ως «κύριο έναυσμα» για αρκετούς τύπους καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου του πολλαπλού μυελόματος, του καρκίνου της ουροδόχου κύστης, το μη Χότζκινς λέμφωμα, την λευχαιμία, τον καρκίνο του μαστού και τον καρκίνο του προστάτη.

 

Έκθεση στο 2,4D και άλλα αναγνωρισμένα φυτοφάρμακα

Οι άνθρωποι και τα κατοικίδια τους μπορεί να εκτεθούν στο 2,4D όταν παίζουν ή περπατούν σε επιστρωμένο γρασίδι. Αυτό το φυτοφάρμακο διαφημίζεται από πολλές μάρκες, συμπεριλαμβανομένης της Weed-B-Gone, της Acme και της Aquakleen.

Τα υπολειπόμενα 19 φυτοφάρμακα που αναγνωρίστηκαν στην μελέτη δεν έχουν συνδεθεί στο παρελθόν με καρκίνο του προστάτη, περιλαμβάνοντας μια ποικιλία από ζιζανιοκτόνα, μυκητοκτόνα, εντομοκτόνα και υποκαπνιστικά εδάφους.

Ανάμεσα σε αυτά, τα τέσσερα φυτοφάρμακα συνδέονταν ρητά τόσο με την αυξημένη συχνότητα εμφάνισης όσο και με την θνησιμότητα του καρκίνου του προστάτη. Αυτά περιλαμβάνουν τα ζιζανιοκτόνα τριφλουραλίνη, cloransulam-methyl και diflufenzopyr καθώς και ένα εντομοκτόνο, την θειαμεθοξάμη.

Μόνο η τριφλουραλίνη κατηγοριοποιείται από την Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος (Environmental Protection Agency-EPA) ως «πιθανώς ανθρώπινο καρκινογόνο». Τα άλλα είναι είτε «μη πιθανά καρκινογόνα» ή έχουν αποδεικτικά στοιχεία που υποστηρίζουν την «μη-καρκινογένεση».

Ο Σόρενσεν πρόσθεσε ότι αυτή η μελέτη «λειτουργεί ως ένα σημαντικό πρώτο βήμα» για την αναγνώριση πιθανών περιβαλλοντικών συντελεστών για τον καρκίνο του προστάτη, δεδομένου του σημαντικού ρόλου που μπορεί να παίζουν τα φυτοφάρμακα στις περιπτώσεις και την θνησιμότητα του καρκίνου του προστάτη.

«Παραμένουμε αισιόδοξοι ότι περαιτέρω μελέτες, υποβοηθούμενες από τις προηγμένες επιδημιολογικές μεθόδους, θα χτίσουν πάνω σε αυτά τα ευρήματα και θα συνεισφέρουν σε πιο ενημερωμένες αποφάσεις για την δημόσια υγεία», συνέχισε λέγοντας ο Σόρενσεν.

 

Η μελέτη είχε σημαντικούς περιορισμούς

Η μελέτη ήταν παρατηρητική και βασισμένη σε στατιστικούς συσχετισμούς, που σημαίνει ότι οι ερευνητές δεν εγκαθίδρυσαν μια αιτιολογική σχέση μεταξύ της έκθεσης στα φυτοφάρμακα και του καρκίνου του προστάτη.

«Αυτή η έρευνα επιδεικνύει την σημασία της μελέτης των περιβαλλοντικών εκθέσεων, όπως την χρήση των φυτοφαρμάκων, για να εξηγήσει πιθανώς κάποιες από τις γεωγραφικές παραλλαγές που παρατηρούμε στις περιπτώσεις καρκίνου του προστάτη και τους θανάτους στις ΗΠΑ», είπε σε δήλωση τύπου ο Σόρενσεν.

Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν τους επιπρόσθετους περιορισμούς, συμπεριλαμβανομένης και της ανικανότητάς τους να συνδέσουν οριστικά την υψηλότερη έκθεση σε φυτοφάρμακα ανάμεσα σε αυτούς που διαγνώστηκαν με καρκίνο του προστάτη συγκριτικά με αυτούς που δεν είχαν αναπτύξει την ασθένεια.

«Ενώ αυτά τα ευρήματα από μόνα τους δεν δικαιολογούν άμεσες αλλαγές στην δημόσια πολιτική», σημείωσε ο Σόρενσεν, παρέχουν πληροφορίες που θα μπορούσαν να καθοδηγήσουν μελλοντικές έρευνες πάνω στην περιβαλλοντική έκθεση και τον κίνδυνο του καρκίνου.

«Αυτές οι πληροφορίες είναι κρίσιμες για να κατανοήσουμε καλύτερα το τρόπο που τα φυτοφάρμακα μπορεί να επηρεάζουν τον καρκίνο του προστάτη και να αναγνωρίσουμε τις πιθανές στρατηγικές πρόληψης», συμπέρανε.

Οι λάτρεις του καφέ έχουν λόγο να χαίρονται. Μελέτη του Σεπτεμβρίου από το Περιοδικό Κλινικής Ενδοκρινολογίας & Μεταβολισμού (The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism – JCEM) βρήκαν ότι η κατανάλωση καφέ (ή καφεΐνης γενικότερα) μπορεί να προσφέρει σημαντική προστασία ενάντια στην καρδιομεταβολική πολυνοσηρότητα (cardiometabolic multimorbidity – CM). Αυτό αναφέρεται στο να έχει κανείς τουλάχιστον δύο διαταραχές που επηρεάζουν την καρδιά ή τον μεταβολισμό, όπως διαβήτη Τύπου 2, στεφανιαία νόσο, εγκεφαλικό, χρόνια νεφρική νόσο ή μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος.

Γνωρίζοντας ότι οι μεγάλες ποσότητες καφεΐνης επηρεάζουν συνήθως αρνητικά την καρδιά, η πληροφορία ότι μέτριες ποσότητες βοηθούν τα υγιή άτομα να αποφύγουν την ανάπτυξη καρδιακών προβλημάτων είναι ένα ευχάριστο νέο.

Η διατροφική πρόσληψη καφεΐνης σε όλα τα επίπεδα ήταν αντιστρόφως ανάλογη της έναρξης νέων προβλημάτων, αλλά η μέτρια πρόσληψη αυτής είναι λιγότερο επικίνδυνη έως και ωφέλιμη. Τα ευρήματα ήρθαν την κατάλληλη στιγμή, καθώς μια μελέτη του 2022, που δημοσιεύθηκε στο Διεθνές Περιοδικό Περιβαλλοντικής Έρευνας και Δημόσιας Υγείας (International Journal of Environmental Research and Public Health), ανακάλυψεε ότι η επικράτηση της καρδιομεταβολικής πολυνοσηρότητας έχει αυξηθεί σε σοβαρά επίπεδα τα τελευταία χρόνια.

Σύμφωνα με τη μελέτη, που διεξήχθη μεταξύ του 2017 και του 2018, η επικράτηση της καρδιομεταβολικής πολυνοσηρότητας ήταν 14,4% στις ΗΠΑ.

Τα τρία συνηθέστερα μοτίβα της καρδιομεταβολικής πολυνοσηρότητας είναι τα εξής: υπέρταση και διαβήτης – υπέρταση, διαβήτης και στεφανιαία νόσος –  υπέρταση και στεφανιαία νόσος.

Αποδείξεις

Τα αποδεικτικά στοιχεία περιλαμβάνουν τον κίνδυνο ασθένειας και τον κίνδυνο θανάτου από καρδιομεταβολική πολυνοσηρότητα.

Η μελέτη του JCEM, μια έρευνα με προοπτικές, βρήκε ότι ο καφές έχει ωφέλιμη επίδραση στην καρδιομεταβολική υγεία.

Προηγούμενες μελέτες παρατήρησης υποδεικνύουν μια αντίστροφη σχέση μεταξύ της κατανάλωσης τσαγιού, καφέ και καφεΐνης και του κινδύνου μίας καρδιομεταβολικής ασθένειας. Με άλλα λόγια, μεγαλύτερη πρόσληψη καφεΐνης συνδέεται με μικρότερο κίνδυνο ανάπτυξης μίας καρδιομεταβολικής νόσου. Ωστόσο, οι προηγούμενες μελέτες δεν έχουν καθορίσει την επίδραση της κατανάλωσης στην εμφάνιση δύο ή περισσοτέρων τέτοιων παθήσεων ούτε έχουν μετρήσει τους σχετικούς βιολογικούς παράγοντες.

Για να καλυφθεί αυτό το κενό στην έρευνα, η μελέτη του JCEM ανέλυσε δεδομένα από τη UK Biobank περιλαμβάνοντας 172.315 καταναλωτές καφεΐνης και 188.091 πότες καφέ και τσαγιού. Η UK Biobank είναι μια λεπτομερής διατροφική μελέτη ατόμων ηλικίας από 37 έως 73 ετών. Κανείς από τους συμμετέχοντες δεν έπασχε από κάποια καρδιομεταβολική νόσο στην αρχή της μελέτης.

Συγκριτικά με μη-καταναλωτές ή καταναλωτές λιγότερων από 100mg καφεΐνης την ημέρα, η πρόσληψη μέτριας ποσότητας καφέ (τρεις την ημέρα) ή καφεΐνης (200 – 300 mg την ημέρα) μείωσε τον κίνδυνο νεοεμφανιζόμενων καρδιομεταβολικών νόσων κατά 48,1% και 40,7%, αντίστοιχα. Επιπλέον, η μέτρια πρόσληψη καφέ ή καφεΐνης είχε αντίστροφη σχέση με σχεδόν κάθε στάδιο της καρδιομεταβολικής πολυνοσηρότητας. Αυτό σημαίνει ότι η πρόσληψη μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της ανάπτυξης μίας καρδιομεταβολικής νόσου και να προστατέψει ενάντια στην ανάπτυξη της καρδιομεταβολικής πολυνοσηρότητας.

«Τα ευρήματα τονίζουν ότι η προώθηση της πρόσληψης μέτριας ποσότητας καφέ ή καφεΐνης ως διαιτητική συνήθεια σε υγιή άτομα μπορεί να έχει εκτεταμένα οφέλη όσον αφορά την πρόληψη της καρδιομεταβολικής πολυνοσηρότητας», είπε σε δήλωση Τύπου ο επικεφαλής συγγραφέας Δρ Τσάοφου Κε, από το Τμήμα Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής της Σχολής Δημόσιας Υγείας, στο Ιατρικό Κολλέγιο Σούτζου του Πανεπιστημίου Σόοτσοου της Κίνας.

Κίνδυνος θανάτου από καρδιομεταβολική νόσο

Περισσότερα στοιχεία της μελέτης του JCEM έδειξαν ότι τα άτομα που έπασχαν από μία καρδιομεταβολική νόσο είχαν διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν από οποιοδήποτε αίτιο σε σχέση με αυτούς που δεν έπασχαν από καρδιομεταβολική νόσο. Αυτοί με καρδιομεταβολική πολυνοσηρότητα είχαν σχεδόν τέσσερεις έως επτά φορές αυξημένο κίνδυνο θανάτου από οποιοδήποτε αίτιο.

Η καρδιομεταβολική πολυνοσηρότητα συνδέεται επίσης με περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης νοητικού στρες και απώλειας σωματικής λειτουργίας συγκριτικά με το να έχει κανείς μία καρδιομεταβολική νόσο.

Πηγές καφεΐνης

Επίπεδα καφεΐνης που βρίσκονται στα κοινά ροφήματα:

• Καφές, απλής παρασκευής, όχι ειδικός: 113 με 247 mg
• Μαύρο τσάι: 71 mg
• Πράσινο τσάι: 37 mg
• Μπάρα μαύρης σοκολάτας (30 γραμμάρια): 26 mg
• Ανθρακούχα αναψυκτικά: 23 με 83 mg
• Ενεργειακά ποτά: 41 με 246 mg

Τα προϊόντα σοκολάτας συχνά έχουν υψηλές ποσότητες ζάχαρης και λιπαρών, οπότε είναι καλύτερο να περιορίζεται η κατανάλωση τους σε λογικές ποσότητες. Παρόλο που τα αναψυκτικά περιέχουν καφεΐνη, επειδή έχουν και ζάχαρη και άλλα ανθυγιεινά συστατικά, οι ειδικοί υγείας δεν συνιστούν την κατανάλωση τους.

Τα ενεργειακά ποτά αποτελούν κίνδυνο για την υγεία, καθώς μπορεί να περιέχουν υψηλές ποσότητες καφεΐνης, μαζί με άλλα συστατικά που ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ δεν ρυθμίζει. Τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (National Institutes of Health – NIH) αναφέρουν ότι ένα αυξανόμενο σώμα αποδεικτικών στοιχείων δείχνει πως τα ενεργειακά ποτά ενέχουν σοβαρούς κινδύνους.

Επιπλέον, οι συμμετέχοντες στη μελέτη του JCEM λάμβαναν την καφεΐνη τους από διατροφικές πηγές μάλλον παρά από συμπληρώματα καφεΐνης, σύμφωνα με το δελτίο Τύπου. Τα πλεονεκτήματα της μέτριας πρόσληψης καφεΐνης δεν εφαρμόζονται στις μεγαλύτερες ποσότητες καφεΐνης από συμπληρώματα.

Σύμφωνα με τον FDA, τέτοια προϊόντα αποτελούν σοβαρή απειλή για την υγεία, καθώς η διαφορά μεταξύ ασφαλούς και επικίνδυνης για την υγεία ποσότητας είναι πολύ μικρή.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, τα υγιή άτομα που θέλουν να προσθέσουν καφεΐνη στη διατροφή τους καλό θα ήταν να προτιμήσουν να το κάνουν πίνοντας καφέ ή τσάι και τρώγοντας μικρές ποσότητες σοκολάτας.

Περαιτέρω προφυλάξεις και κίνδυνοι

Παρόλο που η μελέτη του JCEM υποδηλώνει ότι η μέτρια πρόσληψη καφεΐνης είναι ωφέλιμη για τα περισσότερα υγιή άτομα, η υψηλή πρόσληψη αυτής δεν είναι, καθώς μπορεί να προκαλέσει σοβαρά καρδιακά προβλήματα, όπως αρρυθμίες, όπως σημειώνουν τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας.

Άλλος ένας παράγοντας που πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν είναι η ευαισθησία στην καφεΐνη, η οποία προκαλεί σε κάποια άτομα παρενέργειες ακόμη και όταν καταναλώνουν μικρές ποσότητες, σύμφωνα με άρθρο του FDA.

Σημάδια υπερβολικής πρόσληψης καφεΐνης ή ευαισθησίας σε αυτήν μπορεί είναι τα παρακάτω:

• Καρδιοπαλμία (αίσθηση των παλμών της καρδιάς)
• Υψηλότερος καρδιακός ρυθμός
• Υψηλή αρτηριακή πίεση
• Άγχος
• Αϋπνία
• Πονοκέφαλος
• Ναυτία
• Νευρικότητα

Είναι άξιο να σημειωθεί ότι οι συμμετέχοντες στη μελέτη του JCEM δεν είχαν καμία καρδιομεταβολική νόσο στην αρχή. Θα πρέπει άτομα με καρδιακή νόσο να αρχίσουν να λαμβάνουν 200 – 300 mg καφεΐνης;

Οι Epoch Times έθεσαν το ερώτημα στον καρδιολόγο Δρα Λέοναρντ Πιάνκο, ο οποίος προτρέπει τους ανθρώπους με καρδιακή νόσο να προσέξουν τον τρόπο με τον οποίο οι πηγές καφεΐνης τους επηρεάζουν.

«Η καφεΐνη είναι διεγερτικό και λογικά θα έπρεπε να αυξάνει την πίεση και τον ρυθμό της καρδιάς, κάτι το οποίο συμβαίνει σε μερικά άτομα», είπε σε email. «Ωστόσο, σε αυτή την μεγάλη μελέτη, αυτοί που έπιναν μέτριες ποσότητες καφέ είχαν τον μικρότερο κίνδυνο νέας αρχής καρδιομεταβολικής πολυνοσηρότητας.»

Ο Πιάνκο δήλωσε ότι είναι μεγάλος υποστηρικτής των προκαταρκτικών μελετών επειδή επιτρέπουν στην ιατρική κοινότητα να ανακαλύψει πράγματα τα οποία μπορεί να είναι αντιφατικά. Έχοντας πει αυτό, συνιστά προσοχή, καθώς μια μελέτη δεν είναι αρκετή για να κάνει μακροπρόθεσμες ιατρικές παρατηρήσεις.

Συνεπώς, πιστεύει ότι το μέτρο είναι το κλειδί μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο.

«Ακούστε το σώμα σας και καθορίστε, με την βοήθεια του ιατρού σας, την ευαισθησία σας στην καφεΐνη», μιλώντας στα άτομα με καρδιακή νόσο. «Αν η πίεσή σας ή ο καρδιακός ρυθμός αυξάνονται, μειώστε την κατανάλωση καφεΐνης. Αν το σώμα σας μπορεί να αντέξει έως και τρεις κούπες καφέ, συνεχίστε να απολαμβάνετε τον καφέ σας.»

Της Mary West