EPOCH TIMES

Ο καρκίνος του οισοφάγου είναι σχετικά συνηθισμένος και ένας από τους πιο προκλητικούς καρκίνους σχετικά με την αντιμετώπισή του. Τα συμπτώματα συχνά παρατηρούνται αφού η ασθένεια έχει προχωρήσει. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά πρώιμα σημάδια του καρκίνου του οισοφάγου. Κατανοώντας και δίνοντας προσοχή σε αυτά καθιστά την πρώιμη ανίχνευση και την πλήρη θεραπεία αυτού του καρκίνου δυνατή.

Ο οισοφάγος είναι ένας μυώδης σωλήνας που συνδέει τον λάρυγγα με το στομάχι και είναι υπεύθυνος για την μεταφορά της τροφής και των υγρών. Πολλοί ασθενείς με καρκίνο του οισοφάγου αγνοούν την ύπαρξη της κατάστασης στα αρχικά της στάδια. Μέχρι να διαγνωστεί, ο καρκίνος συχνά έχει εξαπλωθεί σε άλλα σημεία του σώματος, με αποτέλεσμα μεγαλύτερο ρυθμό θνησιμότητας. Σύμφωνα με την Αμερικάνικη Αντικαρκινική Εταιρεία, το σχετικό ποσοστό επιβίωσης πέντε ετών για τον καρκίνο του οισοφάγου είναι μόλις 22%. Αυτό είναι χαμηλότερο από το ποσοστό επιβίωσης του 28% για τον καρκίνο του πνεύμονα, την κύρια αιτία θανάτου λόγω καρκίνου στις ΗΠΑ, και είναι συγκρίσιμο με το ποσοστό επιβίωσης για τον καρκίνο του ήπατος, που είναι άλλη μια δύσκολη ασθένεια να αντιμετωπιστεί.

Σύμφωνα με την Cliveland Clinic (Κλινική του Κλίβελαντ), ο καρκίνος του οισοφάγου τυπικά μεγαλώνει με ραγδαίο ρυθμό. Λόγω της εύκαμπτης φύσης του οισοφάγου, τεντώνεται γύρω από το σημείο που μεγαλώνει ο όγκος. Ως αποτέλεσμα, εμφανή συμπτώματα συνήθως δεν παρουσιάζονται μέχρις ότου ο καρκίνος να φτάσει σε προχωρημένο στάδιο.

Εάν ανιχνευθεί έγκαιρα, οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης μπορούν να αφαιρέσουν χειρουργικά τους μικρότερους όγκους. Ωστόσο, μόνο το 25% περίπου των ασθενών με καρκίνο του οισοφάγου διαγιγνώσκονται προτού ο καρκίνος εξαπλωθεί.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία, εάν ο καρκίνος του οισοφάγου διαγνωσθεί και αντιμετωπιστεί προτού εξαπλωθεί, το πενταετές ποσοστό επιβίωσης μπορεί να είναι έως και 49%. Ωστόσο, εάν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί στους γειτονικούς ιστούς, τα όργανα ή τους λεμφαδένες, το ποσοστό επιβίωσης πέφτει στο 28%. Όταν ο καρκίνος του οισοφάγου κάνει μετάσταση σε μακρινά όργανα ή λεμφαδένες την στιγμή της διάγνωσης, το ποσοστό επιβίωσης πέφτει σε μόλις 6%. Αυτό υπογραμμίζει την κρίσιμη σημασία της πρώιμης ανίχνευσης για την βελτίωση του ποσοστού επιβίωσης.

Πρώιμα συμπτώματα του καρκίνου του οισοφάγου

Ο καρκίνος του οισοφάγου είναι δύσκολος στην ανίχνευση στα αρχικά του στάδια, καθιστώντας κρίσιμη την αναγνώριση των δυσδιάκριτων συμπτωμάτων του.

Πιθανά πρώιμα συμπτώματα καρκίνου του οισοφάγου περιλαμβάνουν:

• Δυσκολία στην κατάποση: Δυσφορία κατά την κατάποση τροφής είναι ένα κοινό σύμπτωμα, ειδικά όσον αφορά την στερεά τροφή. Μπορεί να νιώθει κανείς σαν κάτι να έχει κολλήσει στον λαιμό ή το στήθος.
• Ανεξήγητη απώλεια βάρους: Η σημαντική απώλεια βάρους χωρίς προφανή λόγο συχνά συνδέεται με μειωμένη όρεξη και δυσκολία κατά την κατάποση.
• Πόνος στο στήθος ή δυσφορία: Πόνος στο στήθος που επιμένει ή δυσφορία μετά την κατανάλωση τροφής μπορεί να είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι.
• Επίμονος βήχας και βραχνάδα: Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να προκαλούνται από ερεθισμό του οισοφάγου ή λόγο ανάπτυξης όγκου.
• Δυσπεψία: Η συχνή δυσπεψία και το αίσθημα καούρας στο στομάχι που δεν αντιδρά σε συνήθεις θεραπείες μπορεί να υποδεικνύουν αρχικά στάδια καρκίνου του οισοφάγου.
• Εμετός: Σε σοβαρές περιπτώσεις, ο καρκίνος του οισοφάγου μπορεί να ερεθίσει τον γαστρεντερικό σωλήνα και να προκαλέσει εμετό.
• Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση: Συμπτώματα όπως καούρα και παλινδρόμηση συχνά συμβαίνουν πριν τον εμετό.

2 περιπτώσεις πρώιμης ανίχνευσης και αποτελεσματικής αντιμετώπισης

Ο πρώτος ασθενής είναι ο Τζον, άντρας 55 ετών. Αρχικά παρατήρησε δυσκολία στην κατάποση τροφής αλλά το θεώρησε μικρό ζήτημα και δεν έδωσε πολύ σημασία. Ωστόσο, το σύμπτωμα επέμενε και σταδιακά γινόταν χειρότερο. Εν τέλει, συμβουλεύτηκε τον ιατρό του, ο οποίος του πρότεινε ενδοσκόπηση. Η εξέταση αποκάλυψε έναν όγκο στον οισοφάγο του στα αρχικά του στάδια. Καθώς ο καρκίνος ανιχνεύτηκε σε πρώιμο στάδιο, ο Τζον αντιμετωπίστηκε επιτυχώς, περιλαμβάνοντας χειρουργική επέμβαση και χημειοθεραπεία, και είναι δίχως καρκίνο τα τελευταία τρία χρόνια. Αυτή η περίπτωση τονίζει την σημασία της πρώιμης ανίχνευσης.

 Η δεύτερη ασθενής είναι η Μαρία, γυναίκα 60 ετών. Η Μαρία είχε χρόνια αίσθηση καούρας στο στομάχι και δυσφορία στο στήθος, το οποίο περιλάμβανε ήπιο άλγος, το οποίο διήρκεσε για αρκετούς μήνες. Αρχικά, δοκίμασε να χρησιμοποιήσει αντιόξινα φάρμακα για να ανακουφιστεί από τα συμπτώματα, αλλά ο πόνος χειροτέρευσε. Τότε συμβουλεύτηκε τον ιατρό της, ο οποίος την διέγνωσε με καρκίνο του οισοφάγου. Η Μαρία έλαβε ένα σχέδιο ολοκληρωμένης θεραπείας το οποίο περιελάμβανε θεραπεία μέσω ακτινοβολίας, στοχευμένη θεραπεία και εγχύσεις υψηλών δόσεων βιταμίνης C. Μέχρι στιγμής, η Μαρία έχει μια πολύ υγιή ζωή.

 Αυτές οι περιπτώσεις παρουσιάζουν πόσο κρίσιμο είναι η αναγνώριση των πρώιμων σημαδιών και η ταχύτατη αναζήτηση ιατρικής φροντίδας. Όπως με πολλούς καρκίνους, ο καρκίνος του οισοφάγου αντιμετωπίζεται πιο αποτελεσματικά όταν ανιχνεύεται νωρίς. Μόλις εξαπλωθεί, η αντιμετώπισης γίνεται πολύ πιο προκλητική.

Η βιταμίνη C ως συμπληρωματική θεραπεία για τον καρκίνο του οισοφάγου

Στην δεύτερη περίπτωση που προαναφέρθηκε, χρησιμοποιήθηκαν υψηλές δόσεις βιταμίνης C ενδοφλέβια για την υποστήριξη της θεραπείας του καρκίνου του οισοφάγου. Σύμφωνα με πληροφορίες από το Εθνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο, ορισμένες μελέτες πάνω στην ενδοφλέβια βιταμίνη C έχουν δείξει πως μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής των ασθενών με καρκίνο και να μειώσουν τις σχετικές παρενέργειες, με ελάχιστες παρενέργειες να αναφέρονται σε κλινικές δοκιμές. Παρόλα αυτά, η χρήση ενδοφλέβιας βιταμίνης C για την αντιμετώπιση του καρκίνου δεν έχει εγκριθεί από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (Food and Drug Administration-FDA).

Μελέτη του 2020 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Communications έδειξε πως ο συνδυασμός δύο αντιγηραντικών μεθόδων – δίαιτες που μιμούνται την νηστεία και υψηλές δόσεις βιταμίνης C – αντιμετώπισαν αποτελεσματικά τους όγκους σε ποντίκια που είχαν υψηλή αντίσταση σε παραδοσιακές μεθόδους θεραπείας.

Ο Βάλτερ Λόνγκο, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, διευθυντής του Longevity Institute at the University of Southern California (Ινστιτούτου Μακροζωίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας), και καθηγητής βιολογικών επιστημών, έδωσε έμφαση σε δελτίο τύπου πως αυτή η έρευνα είναι η πρώτη που δείχνει πως εντελώς μη τοξικές παρεμβάσεις μπορεί να είναι εξίσου αποτελεσματικές μέθοδοι θεραπείας για τους επιθετικούς καρκίνους. «Όταν χρησιμοποιήθηκε από μόνη της, η δίαιτα που μιμείται την νηστεία ή η βιταμίνη C από μόνη της μείωσε την ανάπτυξη των όγκων των καρκινικών κυττάρων και προκάλεσε μικρή αύξηση στους θανάτους των καρκινικών κυττάρων. Αλλά όταν χρησιμοποιήθηκαν μαζί, είχαν δραματική επίδραση, σκοτώνοντας σχεδόν όλα τα καρκινικά κύτταρα.»

Μία αναθεώρηση του 2021 έδειξε πως υψηλή δόση ενδοφλέβιας βιταμίνης C, όταν χρησιμοποιείται συνδυαστικά με αντικαρκινικά φάρμακα, επιδεικνύει ευαισθητοποιητική, βελτιωτική ή συνεργιστική επίδραση με την ακτινοθεραπεία, την χημειοθεραπεία και την ανοσοθεραπεία των διαφόρων καρκίνων.

Υγιεινές συνήθειες για την πρόληψη του καρκίνου του οισοφάγου

Όπως ο καρκίνος του ήπατος, ο καρκίνος του οισοφάγου έχει σημαντικά μεγαλύτερη συχνότητα στους άντρες από τις γυναίκες. Στις Η.Π.Α., ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του οισοφάγου στην ζωή κάποιου είναι περίπου ένας στους 127 για τους άντρες και ένας στους 434 για τις γυναίκες. Με άλλα λόγια, οι άντρες είναι πάνω από τρεις φορές πιο πιθανό να αναπτύξουν την ασθένεια. Αυτή η ανισότητα είναι κυρίως λόγο των μεγάλων παραγόντων κινδύνου όπως το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ, η παχυσαρκία και οι ανθυγιεινές διατροφικές συνήθειες, οι οποίοι επικρατούν πιο πολύ στους άντρες παρά στις γυναίκες.

Η Αμερικάνικη Αντικαρκινική Εταιρεία σημείωσε πως ενώ όλες οι περιπτώσεις καρκίνου του οισοφάγου είναι δυνατόν να αποτραπούν – ειδικά εκείνες που επηρεάζονται από γενετικούς παράγοντες – η αποφυγή ορισμένων τροποποιητικών παραγόντων κινδύνου μπορούν να μειώσουν σημαντικά την πιθανότητα ανάπτυξης της ασθένειας. Λάβετε υπόψιν τις ακόλουθες συστάσεις για αν μειώσετε τον κίνδυνο:

• Αποφύγετε το κάπνισμα και το αλκοόλ: Στις Η.Π.Α., το κάπνισμα και η κατανάλωση αλκοόλ είναι κύριοι παράγοντες κινδύνου του τρόπου ζωής για την ανάπτυξη καρκίνου του οισοφάγου. Κάθε ένας από αυτούς τους παράγοντες αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο ανάπτυξης της ασθένειας, και η κίνδυνος είναι ακόμη υψηλότερος όταν συνδυάζονται τα δύο.
• Ακολουθήστε μια υγιεινή διατροφή πλούσια σε φρούτα και λαχανικά: Η δίαιτα υψηλή σε επεξεργασμένα κρέατα και τηγανητά φαγητά συνδέεται ευρέως με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου, ενώ μια δίαιτα πλούσια σε φρούτα και λαχανικά μπορεί να βοηθήσει στην μείωση του κινδύνου του καρκίνου του οισοφάγου.
• Αποφύγετε να πίνετε καυτό καφέ ή τσάι (πάνω από 65 βαθμούς Κελσίου): Η συχνή κατανάλωση εξαιρετικά καυτών αφεψημάτων μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνια ζημιά στο κύτταρα του τοιχώματος του οισοφάγου, επομένως αυξάνοντας τον κίνδυνο καρκίνου του οισοφάγου.
• Ασκηθείτε συχνά και διατηρήστε ένα υγιές βάρος: Η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, η οποία, με την σειρά της, μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα καρκίνου του οισοφάγου. Η συχνή σωματική άσκηση βοηθάει στην μείωση αυτού του κινδύνου.

Του Jingduan Yang

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμη του συγγραφέα και δεν αντανακλούν κατ ανάγκη τις απόψεις των Epoch Times. Οι Epoch Times προσκαλούν τον επαγγελματικό διάλογο και την φιλική συζήτηση.

Νέα μέθοδος υπολογισμού για την αξιολόγηση των καρδιαγγειακών κινδύνων όπως το έμφραγμα και το εγκεφαλικό ενδεχομένως να καθιστούν σχεδόν 16 εκατομμύρια ανθρώπους εκτός προϋποθέσεων για φάρμακα πίεσης και χοληστερίνης.

Σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of the American Medical Association (Περιοδικό Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης), ο υπολογιστής κινδύνου είναι καλύτερα βαθμονομημένος και πιο ακριβής από τις προηγούμενες εκδόσεις, άλλα εάν οι υπάρχουσες κατευθυντήριες γραμμές θεραπείας για την χοληστερίνη και την αρτηριακή πίεση δεν αλλάξουν μαζί αυτόν, ο υπολογιστής ενδεχομένως να έχει ακούσιες συνέπειες, σύμφωνα με έρευνα από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ.

Τον Νοέμβριο του 2023, η Αμερικανική Ένωση Καρδιολογίας (American Heart Association – AHA) δημοσίευσε έναν νέο υπολογιστή κινδύνου με την ονομασία «πρόβλεψη κινδύνου γεγονότων καρδιαγγειακής νόσου» (predicting risk of cardiovascular disease events – PREVENT), ο οποίος αναπτύχθηκε ως αποτέλεσμα των αλλαγών και των μετατοπίσεων των πληθυσμών στις τάσεις της καρδιαγγειακής νόσου τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Πλέον παρέχει μια δεκαετή εκτίμηση κινδύνου για ασθενείς 30 έως 70 ετών και τριανταετή εκτίμηση για ασθενείς ηλικίας 30 έως 59 ετών.

Όπως το προηγούμενο εργαλείο, το PREVENT χρησιμοποιεί συνηθισμένες καρδιαγγειακές μετρήσεις, όπως την χοληστερίνη και την υψηλή αρτηριακή πίεση, αλλά περιλαμβάνει νέους παράγοντες, όπως την νεφρική λειτουργία, το σάκχαρο στο αίμα και την πρωτεϊνουρία. Αυτές οι μετρήσεις της νεφρικής νόσου συμπεριλήφθηκαν επειδή ο διαβήτης τύπου 2 και η νεφρική νόσος είναι γνωστό ότι συνυπάρχουν με την καρδιαγγειακή νόσο και την παχυσαρκία. Ο νέος υπολογιστής επίσης αποκλείει την φυλή ως παράγοντα.

Παρότι η Αμερικανική Ένωση Καρδιολογίας αποκάλυψε τον υπολογιστή, η οργάνωση δεν τον έχει εγκρίνει ακόμη, και ούτε το Αμερικανικό Κολέγιο Καρδιολογίας. Ωστόσο, σύμφωνα με δήλωση τύπου, αυτό δεν έχει αποτρέψει κάποιους κλινικούς ιατρούς από το να τον χρησιμοποιούν ως οδηγό για την θεραπεία των ασθενών.

Πιθανά κλινικά αποτελέσματα του νέου υπολογιστή κινδύνου

Η ανάλυση της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ σημείωσε πως οι διαφορές στις συστάσεις μεταξύ του υπολογιστή κινδύνου και των υπαρχόντων προτύπων θεραπείας θα μπορούσαν να βγάλουν εκτός θεραπείας 15,8 εκατομμύρια ανθρώπους.

Οι ερευνητές βάσισαν τις προβλέψεις τους πάνω σε ένα δείγμα διατομής πάνω από 7.700 συμμετεχόντων ηλικίας 30 έως 79 ετών από την Εθνική Έρευνα Εξέτασης Υγείας και Διατροφής (National Health and Nutrition Examination Survey – NHANES). Σύγκριναν τον προηγούμενο υπολογιστή του 2023 με τον υπολογιστή PREVENT του 2023 για να καθορίσουν τον κίνδυνο και τις επιπτώσεις των εκδηλώσεων καρδιαγγειακής νόσου.

Η ανάλυση έδειξε πως ο υπολογιστής κινδύνου PREVENT θα ανακατηγοριοποιούσε σχεδόν τον μισό πληθυσμό των Η.Π.Α. σε κατηγορίες χαμηλότερου κινδύνου, και λιγότερο από το 0,5% θα ανακατηγοριοποιούνταν σε κατηγορίες υψηλότερου κινδύνου. Πάνω από 14 εκατομμύρια άνθρωποι δεν θα πληρούσαν πλέον τις προϋποθέσεις για στατίνες, και 2,6 εκατομμύρια δεν θα πληρούσαν τα κριτήρια για φάρμακα αρτηριακής πίεσης.

Άντρες ηλικίας 50 έως 69 ετών θα επηρεάζονταν περισσότερο από την αλλαγή, και οι έγχρωμοι άντρες περισσότερο από τους λευκούς. Η χρήση του υπολογιστή PREVENT, σύμφωνα με τους ερευνητές, θα σήμαινε 107.000 επιπλέον εμφράγματα και εγκεφαλικά στα επόμενα δέκα χρόνια.

«Το συμπέρασμα της μελέτης μας είναι πως η αναβάθμιση της εκτίμησης κινδύνου χωρίς την αναθεώρηση των ορίων θεραπείας έχει την δυνατότητα να αλλάξει την συνιστώμενη θεραπεία για εκατομμύρια Αμερικανούς», είπε σε δήλωση τύπου ο Δρ. Τζέιμς Ντιάο, αρχικός συγγραφέας της μελέτης.

«Ζυγίζοντας» τους κινδύνους

Η εκτίμηση του δεκαετούς κινδύνου ενός ατόμου για έμφραγμα ή εγκεφαλικό είναι σημείο κλειδί της πρόληψης της καρδιαγγειακής νόσου ανάμεσα στα υγιή άτομα και διασφαλίζει ότι δεν θα επαναληφθεί σε ασθενείς με ιστορικό καρδιακών γεγονότων. Παρόλα αυτά, οι εκτιμήσεις πρέπει να είναι εξαιρετικά εξατομικευμένες για να ελεγχθεί μια ασθένεια η οποία παίρνει πιο πολλές ζωές από οποιαδήποτε άλλη στις Η.Π.Α.

Οι συγγραφείς εξέφρασαν την ανησυχία τους σχετικά με το πως ο νέος αυτός υπολογιστής μπορεί να επηρεάσει αυτούς που πληρούσαν προηγουμένως τις προδιαγραφές για στατίνες και άλλα φάρμακα.

«Θα ανησυχούσα εάν αλλάζαμε μονάχα την μια μεριά αυτής της εξίσωσης χωρίς να επανεξετάσουμε και την άλλη μεριά, η οποία είναι το όριο θεραπείας», είπε σε δήλωση τύπου ο επικεφαλής συγγραφέας Ράζ Μανράι.

Οι ερευνητές σημείωσαν ότι κάτω από τον νέο υπολογιστή κινδύνου, οι λιγότερες συνταγογραφήσεις στατίνης θα σήμαιναν 57.000 λιγότερες νεοεμφανιζόμενες περιπτώσεις διαβήτη, καθώς οι στατίνες συνδέονται με υψηλότερο κίνδυνο διαβήτη. Ωστόσο, η έλλειψη θεραπείας ίσως να βάλει σε κίνδυνο καρδιαγγειακών γεγονότων όσους πλέων πληρούν τις προδιαγραφές.

Εν τέλει, οι ερευνητές είπαν πως η απόφαση της θεραπείας εξαρτάται από τον ασθενή και τον ιατρό και πρέπει να πάει πέρα από τον υπολογιστή κινδύνου.

«Αυτό το είδος της συγκεκριμένης λήψης αποφάσεων που πρέπει να συμβαίνει στο γραφείο του ιατρού σημαίνει πως ύστερα από προσεκτική κουβέντα, δύο άτομα με το ίδιο εκτιμώμενο επίπεδο κινδύνου μπορεί να καταλήξουν με διαφορετικές αγωγές θεραπείας», είπε ο Μανράι. «Και αυτό είναι καλό.»

Της A.C. Dahnke

Ο εθισμός αφορά ανθρώπους κάθε υπόβαθρου και ηλικίας – δεν κάνει διακρίσεις. Πέρα από τα προβλήματα στην υγεία, τις σχέσεις και τη δουλειά που προκαλεί, απαιτεί και ένα εξαντλητικό αγώνα για να ξεπεραστεί.

Η Ρόουζ, 39 ετών, πάλευε με τη ‘δίαιτα γιογιό’ για δεκαετίες. Είναι μια ελκυστική, εξαιρετικά δυναμική γυναίκα, παντρεμένη με δύο παιδιά, η οποία διευθύνει μια ακμάζουσα εταιρεία μέσων ενημέρωσης. Παρά τα επιτεύγματά της ωστόσο, η Ρόουζ έφερε βαθιές πληγές από την τραυματική παιδική της ηλικία, οι οποίες υπονόμευσαν την αυτοπεποίθησή της όσον αφορά την εξωτερική της εμφάνιση. Επέμεινε εμμονικά στο να «φτιάξει» την εμφάνιση της, έως εξαντλήσεως – μέχρι που δοκίμασε μια νέα, προσωποποιημένη προσέγγιση υγείας.

Ως παιδί, η Ρόουζ έτρωγε διαρκώς υψηλά επεξεργασμένα τρόφιμα, για να απαλύνει τον συναισθηματικό της πόνο. Λίγο πριν τα 20 της, έκανε χρήση μαριχουάνας και αλκοόλ κάθε σαββατοκύριακο, για να «χαλαρώσει και να ξεσκάσει». Ως ενήλικας, πέρασε στη χρήση κοκαΐνης με φίλους στα πάρτι. Δεν μπορούσε να σταματήσει την κατρακύλα των βλαβερών, παρορμητικών επιλογών της, οι οποίες επιδείνωσαν το σχήμα του σώματός της, τη διάθεσή της και τον ύπνο. Επί σειρά ετών, αγνοούσε το πρόβλημα και απέφευγε να ζητήσει επαγγελματική βοήθεια, φθάνοντας στο σημείο να καταστρέψει τον γάμο της.

Δυστυχώς, η ιστορία της Ρόουζ είναι πολύ συνηθισμένη.

Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη Διεθνή Έρευνα για τη Χρήση Ναρκωτικών και την Υγεία (National Survey on Drug Use and Health – NSDUH), 48,7 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλη την Αμερική παλεύουν με την κατάχρηση ουσιών. Ο εθισμός μπορεί να πάρει διάφορες μορφές, με ένα ευρύ φάσμα σοβαρότητας. Οι ουσίες που οδηγούν στην εξάρτηση δεν περιορίζονται στα ναρκωτικά και το αλκοόλ αλλά περιλαμβάνουν και πιο κοινωνικά αποδεκτές μορφές, όπως τα σάκχαρα, τα οποία βρίσκονται σε υψηλά επεξεργασμένες τροφές.

Οι πειρασμοί βρίσκονται παντού στον σύγχρονό μας κόσμο, αλλά η απλή έκθεση σε αυτούς δεν συνιστά απαραιτήτως κίνδυνο.

Έρευνες δείχνουν πως ένας συνδυασμός παραγόντων συμβάλει στην ανάπτυξη εθιστικών τάσεων. Η γενετική ευαισθησία, η παρούσα κατάσταση υγείας και το οικογενειακό υπόβαθρο παίζουν κρίσιμο ρόλο, όταν οι άνθρωποι εκτίθενται σε εξαιρετικά εθιστικές ουσίες.

Εθισμός: Μια ασθένεια του εγκεφάλου

Ο εθισμός είναι χρόνιος και προοδευτικός, πράγμα που σημαίνει ότι δεν υποχωρεί από μόνος του. Αντίθετα, συνήθως χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου, κάτι το οποίο μπορεί να είναι θανατηφόρο, αν δεν αντιμετωπιστεί.

Ο εθισμός είναι μια ασθένεια του εγκεφάλου που επηρεάζει τα επίπεδα των νευροδιαβιβαστών και, συνεπακόλουθα, τη διάθεση και τη συμπεριφορά. Έρευνες δείχνουν πως είναι μια περίπλοκη κατάσταση, με τους γενετικούς παράγοντες να εκτιμάται ότι έχουν 40% με 60% επίδραση.

Αυτό που συχνά παραλείπεται είναι το γεγονός ότι οι γενετικές προδιαθέσεις μπορούν να μας κάνουν πιο επιρρεπείς στις εθιστικές ουσίες, επιτρέποντάς τους να ελέγχουν το μυαλό και το σώμα μας πιο εύκολα.

Σε έναν εθισμένο εγκέφαλο, υπάρχουν αλλαγές στη δραστηριότητα, τη βιοχημεία και σε αρκετά κυκλώματά του που επηρεάζουν τις διόδους που σχετίζονται με την επιβράβευση, την αντίδραση στο στρες και τον αυτοέλεγχο. Η ειδικός στον εθισμό της τροφής Τζόαν Ίφλαντ, η οποία έχει διδακτορικό στην εθιστική διατροφή, δηλώνει στην έρευνά της πως «ο εθισμός τραβά το αίμα από τους νευρώνες του μπροστινού λοβού του εγκεφάλου, σημείο όπου λαμβάνουν χώρα οι επιλογές και η επίλυση των προβλημάτων!»

Αναζητώντας κάποια λύση στο διαδίκτυο, η Ρόουζ ανακάλυψε πως τα χαρακτηριστικά της «εθιστικής προσωπικότητας» συνδέονται με τη γενετική και την ντοπαμίνη, έναν νευροδιαβιβαστή. Αποφάσισε να κάνει ένα τεστ DNA, για να μάθει περισσότερα για τα ιδιαίτερα γονίδια της (ένας επιστημονικός τομέας που αποκαλείται γονιδιωματική του τρόπου ζωής), ελπίζοντας πως θα μάθαινε κάτι που θα την βοηθούσε να απελευθερωθεί από τον φαύλο κύκλο στον οποίο βρισκόταν.

Τα αποτελέσματα του τεστ DNA επιβεβαίωσαν πως είχε πολλαπλές παραλλαγές των γονιδίων που επηρεάζουν τον κίνδυνο εθισμού, και συγκεκριμένα τα εκτενώς ερευνημένα γονίδια DRD2 και MAO-A.

Η σχέση των γονιδίων με τον εθισμό

Ενώ δεν υπάρχει κάποιο μεμονωμένο γονίδιο που να οδηγεί σε εθισμό, υπάρχουν συγκεκριμένες γονιδιακές δίοδοι που επηρεάζουν περισσότερο τους νευροδιαβιβαστές-κλειδιά στον εγκέφαλό μας.

DRD2: Το γονίδιο υποδοχέας ντοπαμίνης

Μια παραλλαγή στο γονίδιο DRD2 έχει ως αποτέλεσμα μειωμένο αριθμό υποδοχέων ντοπαμίνης στον εγκέφαλο, το οποίο επηρεάζει την ευαισθησία των διόδων επιβράβευσης του εγκεφάλου και συνδέεται στενά με τάσεις εθισμού.

Σε έναν υγιή εγκέφαλο, η σωστή δόση ντοπαμίνης μάς δίνει κίνητρο, συγκέντρωση και μας βοηθά να φτάσουμε τους στόχους μας. Ενισχύει την επιθυμία μας να επιδιώξουμε την ευτυχία μέσα από πράξεις που προωθούν την αναπαραγωγή και την επιβίωση (σκεφτείτε το σεξ και το φαγητό).

Όπως είπε και ο Ελβετός ιατρός Παράκελσος πριν από 500 χρόνια, «Η σωστή δόση χωρίζει τη δηλητηρίαση από τη θεραπεία» Οι βλαβερές επιδράσεις μιας ουσίας εξαρτώνται από την ποσότητα που λαμβάνεται και την επίδραση στα επίπεδα ντοπαμίνης που πλημμυρίζουν τον εγκέφαλο σε μια δεδομένη στιγμή.

Ορισμένες ουσίες και δραστηριότητες επηρεάζουν περισσότερο τον νου μας.

Η παρακάτω λίστα δείχνει το ποσοστό αύξησης στα επίπεδα ντοπαμίνης πάνω από το σημείο αναφοράς, που προκαλείται από τις διάφορες ουσίες, υποδεικνύοντας την επίδρασή τους στο σύστημα επιβράβευσης του εγκεφάλου.

Μελέτες αύξησης της ντοπαμίνης στους ανθρώπους ή στα ζώα δείχνουν τα εξής:

• Ζάχαρη (σακχαρόζη): 90% με 150%
• Νικοτίνη: 150% με 200%
• Αλκοόλ: 200% με 300%
• Κοκαΐνη: 350%
• Αμφεταμίνη: 1.000%

Η υπερβολική αύξηση της ντοπαμίνης αποσταθεροποιεί τα σήματα στον εγκέφαλο, δημιουργώντας παρορμητική διάθεση και αισθήματα όπως άγχος, κατάθλιψη και ευερεθιστότητα, καθώς και κακή λήψη αποφάσεων όταν τα επίπεδα αργότερα πέφτουν.

MAO–A: Αντοχή στη διάθεση και το στρες

Ένα βραδείας λειτουργίας γονίδιο MAO-A οδηγεί σε χαμηλότερα επίπεδα του ενζύμου μονοαμινοξειδάση Α, το οποίο μπορεί να προκαλέσει συσσώρευση νευροδιαβιβαστών όπως η σεροτονίνη, η ντοπαμίνη και η νορεπινεφρίνη. Οι παραλλαγές επηρεάζουν τη διάθεση και, σε συνδυασμό με άλλες επιρροές, όπως η έλλειψη κοινωνικής υποστήριξης, μπορεί να παρεμποδίσουν την έκβαση του εθισμού.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις των Epoch Times.

Της Sheridan Genrich

Μετάφραση: Βλαδίμηρος Αλεξάντρωφ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Ηλικιωμένοι με έλλειψη σε βιταμίνη D έχουν 44% μεγαλύτερο κίνδυνο τερηδόνας, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nutrients, υποδηλώνει «την πιθανή σημασία των επαρκών επιπέδων βιταμίνης D για την διατήρηση της υγείας των δοντιών στους ηλικιωμένους», σύμφωνα με τους συγγραφείς.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Γιούτα (University of Utah), το Κολλέγιο Οδοντιατρικής του Νότιου Τζόρνταν στην Γιούτα (College of Dental Medicine in South Jordan) και το Ινστιτούτο Γήρανσης στο Πόρτλαντ (Institute on Aging) ανέλυσαν δεδομένα από πάνω από 2.700 συμμετέχοντες ηλικίας 65 ετών και άνω. Τα δεδομένα περιλάμβαναν πληροφορίες από απαντήσεις στην Εθνική Έρευνα Εξέτασης Υγείας και Διατροφής (National Health and Nutrition Examination Survey – NHANES).

Περίπου οι μισοί από τους ηλικιωμένους είχαν έλλειψη βιταμίνης D, όπως βρήκαν οι ερευνητές. Θεωρούν πως η βιταμίνη D βοηθά το σώμα να απορροφήσει το ασβέστιο και το φώσφορο που απαιτείται για την δημιουργία του σμάλτου των δοντιών, την φυσική άμυνα των δοντιών ενάντια στα βλαβερά βακτήρια. Επιπλέον, το γηρασμένα δόντια έχουν χαμηλότερη περιεκτικότητα σε νερό, κάνοντας τα πιθανόν πιο εύθραυστα.

Έλλειψη βιταμίνης D και Τερηδόνα

Η ερευνητική ομάδα αναθεώρησε τις εξετάσεις δοντιών και αξιολόγησε τα επίπεδα βιταμίνης D στο αίμα των συμμετεχόντων. Όσο λιγότερη η παρουσία της βιταμίνης D τόσο πιο επιρρεπές ήταν το άτομο στην τερηδόνα.

Περίπου το 32% των ατόμων με κανονικά επίπεδα βιταμίνης D – πάνω από 75nmol/mL – είχαν τερηδόνα. Το ποσοστό των ατόμων με τερηδόνα αυξάνονταν καθώς έπεφταν τα επίπεδα βιταμίνης D. Πάνω από το 36% των ατόμων με ανεπαρκή επίπεδα βιταμίνης D είχαν τερηδόνα, ενώ σχεδόν το 41% με ελλειπή και εξαιρετικά ελλειπή επίπεδα είχαν τερηδόνα.

Επιπλέον, σοβαρή έλλειψη σε βιταμίνη D (λιγότερο από 25nmol/mL βιταμίνης D) συνδέθηκε με 13% αυξημένη πιθανότητα εκφυλισμένων, αφαιρεμένων ή δοντιών με σφραγίσματα, βρήκαν οι συγγραφείς.

Η φυλή, το φύλο και ο τόπος γέννησης επίσης επηρέασαν τον βαθμό της τερηδόνας που μπορεί ένα άτομο να έχει, με τους άντρες σε ελαφρός μεγαλύτερο κίνδυνο, σύμφωνα με την μελέτη. Κοντά στο 49% των Μεξικανών Αμερικανών συμμετεχόντων είχαν τερηδόνα που δεν αντιμετωπίστηκε, ενώ περίπου το 38% των άλλων Ισπανόφωνων συμμετεχόντων και μη- Ισπανόφωνων έγχρωμων είχαν επίσης. Μόλις πάνω από το 30% των Ασιατών και μη-Ισπανόφωνων λευκών είχαν τερηδόνα.

Υψηλότερα ποσοστά τερηδόνας επίσης βρέθηκαν σε συμμετέχοντες της έρευνας που γεννήθηκαν εκτός των ΗΠΑ.

«Αυτή η έρευνα παρουσίασε σημαντική αντιστρόφως ανάλογη σχέση μεταξύ των επιπέδων βιταμίνης D και DMFT (decayed, missing, and filled teeth – εκφυλισμένα, αφαιρεμένα και δόντια με σφραγίσματα) στους ηλικιωμένους και προσθέτει στην βιβλιογραφία που υποστηρίζει τον σύνδεσμο μεταξύ της βιταμίνης D και της τερηδόνας», αναφέρουν οι συγγραφείς της έρευνας.

Γιατί είναι σημαντική η βιταμίνη D για την στοματική υγιεινή

Παρότι οι ερευνητές δεν καταλαβαίνουν τους ακριβείς μηχανισμούς της βιταμίνης D, αναγνωρίζουν πως διαθέτει αντιμικροβιακές ιδιότητες και ανοσοτροποποιητές, τα οποία βοηθούν το ανοσοποιητικό σύστημα να καταπολεμά τις ασθένειες. Σύμφωνα με την μελέτη, αυτές οι ιδιότητες είναι ζωτικές για περισσότερα από απλά την υγεία των δοντιών. Όταν λείπουν, η απόκριση του ανοσοποιητικού είναι μειωμένη, καθιστώντας δυσκολότερη την καταπολέμηση των μικροβίων ή των μολύνσεων και πιο πιθανή την καταστροφή ιστών γύρω από τα δόντια. Ως αποτέλεσμα, άτομα με χαμηλότερα επίπεδα βιταμίνης D βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο άλλων ζητημάτων στοματικής υγείας, περιλαμβανομένης της περιοδοντίτιδας, μιας σοβαρής ασθένειας των ούλων.

«Καθώς τα άτομα μεγαλώνουν, η πιθανότητα ανάπτυξης χρόνιων παθήσεων που επηρεάζουν την στοματική υγεία, όπως μειωμένη ροή σαλιού, αυξημένη χρήση φαρμάκων και γενικά η φθορά των δοντιών, αυξάνεται», δηλώνουν οι συγγραφείς. «Επομένως, η διατήρηση επαρκών επιπέδων βιταμίνης D στους ηλικιωμένους μπορεί να είναι κρίσιμο κομμάτι της ολοκληρωμένης στρατηγικής περίθαλψης των δοντιών που στοχεύει στην βελτίωση της στοματικής υγείας αυτού του πληθυσμού.»

Της A.C. Dahnke