EPOCH TIMES

Οι ελλείψεις σε μικροθρεπτικά συστατικά και η έκθεση σε βαρέα μέταλλα επηρεάζουν δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Όταν ο οργανισμός μας έχει έλλειψη σε βασικά μέταλλα όπως ο σίδηρος, το ασβέστιο και ο ψευδάργυρος, τα συστήματα που έχουν σχεδιαστεί για να απορροφούν τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά  να αυξάνουν την απορρόφηση τοξικών βαρέων μετάλλων. Τα θρεπτικά συστατικά και οι τοξίνες ανταγωνίζονται για τις ίδιες περιορισμένες οδούς απορρόφησης στο έντερο. Όταν τα θρεπτικά συστατικά είναι ελάχιστα, το έντερο γίνεται λιγότερο επιλεκτικό, επιτρέποντας σε περισσότερες τοξίνες να περάσουν.

Ο κρυφός ανταγωνισμός μεταξύ θρεπτικών συστατικών και μετάλλων δείχνει ότι η επαρκής πρόσληψη βιταμινών και μετάλλων στη διατροφή μας αποτελεί κρίσιμη γραμμή άμυνας κατά της σιωπηλής συσσώρευσης τοξινών στο σώμα μας.

Τα μικροθρεπτικά συστατικά

Τα μικροθρεπτικά συστατικά – που περιλαμβάνουν μια σειρά από βιταμίνες και μέταλλα, όπως η βιταμίνη Α, ο σίδηρος και ο ψευδάργυρος – ονομάζονται έτσι λόγω της ποσότητας που απαιτεί ο οργανισμός, η οποία είναι πολύ μικρή.

Αν και μικροσκοπικά, η επίδρασή τους στην υγεία σας είναι τεράστια. Αυτές οι απαραίτητες ενώσεις επιτρέπουν στον οργανισμό να παράγει ένζυμα, ορμόνες και άλλες ουσίες ζωτικής σημασίας για τη φυσιολογική ανάπτυξη, την άμυνα του ανοσοποιητικού συστήματος, τον μεταβολισμό της ενέργειας και τη διατήρηση της κυτταρικής ακεραιότητας.

Πολλές παθήσεις συνδέονται με ανεπάρκεια μικροθρεπτικών συστατικών, όπως η αναιμία και η χαμηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο, η ραχίτιδα και τα ανεπαρκή επίπεδα βιταμίνης D, καθώς και η ανεπάρκεια ιωδίου και οι διαταραχές του θυρεοειδούς.

Τα μικροθρεπτικά συστατικά βρίσκονται σε μια μεγάλη ποικιλία τροφίμων, από το κρέας και τα θαλασσινά έως τα δημητριακά ολικής αλέσεως, τα φρούτα και τα λαχανικά. Η επαρκής πρόσληψη κάθε μικροθρεπτικού συστατικού είναι θεμελιώδης για τη βέλτιστη λειτουργία του οργανισμού, ενώ η ανεπάρκεια μπορεί να οδηγήσεισε μια σειρά από προβλήματα υγείας, όπως καρκίνος, διαβήτης, καρδιακές παθήσεις, διανοητική υστέρηση, κακή ανάπτυξη και εκφυλιστικές ασθένειες που σχετίζονται με τη γήρανση.

Βαρέα μέταλλα

Τα βαρέα μέταλλα ορίζονται ως μεταλλικά στοιχεία με σχετικά υψηλή πυκνότητα σε σύγκριση με το νερό. Ορισμένα βαρέα μέταλλα, όπως ο σίδηρος, ο χαλκός και ο ψευδάργυρος, είναι απαραίτητα μικροθρεπτικά συστατικά που χρειαζόμαστε σε μικρές ποσότητες. Ωστόσο, άλλα όπως ο μόλυβδος, ο υδράργυρος και το αρσενικό δεν προσφέρουν κανένα γνωστό βιολογικό όφελος και είναι τοξικά ακόμη και σε ελάχιστες ποσότητες. Η λέξη-κλειδί είναι η συσσώρευση. Όσον αφορά τα τοξικά βαρέα μέταλλα, οποιοδήποτε επίπεδο έκθεσης συμβάλει στη συσσώρευσή τους, η οποία μπορεί να προκαλέσει βλάβη και να οδηγήσει σε βλάβη πολλαπλών οργάνων.

Είμαστε εκτεθειμένοι σε βαρέα μέταλλα μέσω πολλών πηγών και οδών. Είναι φυσικά παρόντα στον φλοιό της Γης και βρίσκονται στο έδαφος, στους βράχους και στο νερό. Ωστόσο, η έκθεσή μας επηρεάζεται σημαντικά από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Η παραγωγή τροφίμων και οι γεωργικές πρακτικές, όπως η χρήση ορισμένων λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, είναι οι κύριοι παράγοντες, με τη διατροφή να αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή έκθεσης σε τοξικά βαρέα μέταλλα. Καταναλωτικά προϊόντα όπως παλαιότερες βαφές με βάση το μόλυβδο, ορισμένα καλλυντικά και ορισμένοι τύποι μαγειρικών σκευών ή δοχείων τροφίμων επίσης αποτελούν πηγές.

«Ο μόλυβδος είναι διάχυτος στην τροφική αλυσίδα σε περιοχές που οι άνθρωποι δεν το συνειδητοποιούν καν», δήλωσε η Ρενέ Ντυφώ, πρώην ερευνήτρια της Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων και εκτελεστική διευθύντρια του Ινστιτούτου Έρευνας για τα Συστατικά Τροφίμων και την Υγεία, στην εφημερίδα The Epoch Times. «Βρίσκεται στα χρωστικά τροφίμων με βάση το πετρέλαιο σε ποσότητα έως και 10 μέρη ανά εκατομμύριο», επεσήμανε, προσθέτοντας ότι ο μόλυβδος, το αρσενικό και ο υδράργυρος είναι τα βαρέα μέταλλα που ενέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο, ειδικά για τα παιδιά, καθώς αυτά τείνουν να καταναλώνουν τρόφιμα που περιέχουν πολλά χρωστικά, όπως τα δημητριακά και τα ζελεδάκια.

Ο σίγουρος τρόπος για να μειωθεί η έκθεση στον μόλυβδο είναι να αποφεύγονται τα συστατικά τροφίμων με μόλυβδο, όπως τα πιστοποιημένα χρωστικά τροφίμων, προτείνει η Ντυφώ.

Σε μια πολιτική δήλωση του 2018, η Ακαδημία Παιδιατρικής Αμερικής σημείωσε ότι οι πιστοποιημένες χρωστικές τροφίμων, όπως το Κόκκινο 40 και το Κίτρινο 5 – τα οποία πρόκειται να απαγορευτούν το 2026 λόγω των πιθανών επιπτώσεών τους στην υγεία – χρησιμοποιούνται ευρέως σε επεξεργασμένα τρόφιμα και ότι βαρέα μέταλλα, συμπεριλαμβανομένου του μολύβδου, μπορεί να υπάρχουν στα τρόφιμα ως μολυσματικές ουσίες, συμπεριλαμβανομένων των χρωστικών. Η Ακαδημία τόνισε ότι δεν έχει προσδιοριστεί ασφαλές επίπεδο μολύβδου στο αίμα για τα παιδιά.

Η Ντυφώ αναγνώρισε επίσης ότι η πλήρης αποφυγή είναι δύσκολη, καθώς η έκθεση στον μόλυβδο μπορεί επίσης να προέλθει από τη σκόνη και την ατμοσφαιρική ρύπανση. Τόνισε ότι τα περισσότερα βαρέα μέταλλα υπάρχουν ήδη στο έδαφος.

«Ακόμα και αν τα αφαιρέσετε από τη διατροφή σας, θα εξακολουθείτε να εκτίθεστε», είπε.

Κίνδυνοι από τα βαρέα μέταλλα

Η σχέση μεταξύ των απαραίτητων μικροθρεπτικών συστατικών και των τοξικών βαρέων μετάλλων είναι κρίσιμη για τον προσδιορισμό των κινδύνων για την υγεία που συνδέονται με την έκθεση στο περιβάλλον.

Η Ντυφώ εξήγησε το βασικό πρόβλημα που προέκυψε από την αλλαγή της διατροφής: «Οι άνθρωποι άρχισαν να τρώνε περισσότερα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα και λιγότερα φυσικά τρόφιμα, τα οποία και περιέχουν ψευδάργυρο, ασβέστιο και μαγνήσιο, δηλαδή τα πραγματικά θρεπτικά συστατικά που χρειάζονται. Το αποτέλεσμα είναι ότι πολλοί άνθρωποι πάσχουν από έλλειψη ασβεστίου, ψευδαργύρου, σεληνίου… Αντ’ αυτών έχουν όλα αυτά τα άλλα πράγματα στο σώμα τους που τους αρρωσταίνουν, [οδηγώντας σε] χρόνιες ασθένειες».

Η διατροφική τάση απομάκρυνσης από τα θρεπτικά τρόφιμα και η στροφή προς τα επεξεργασμένα είναι ανησυχητική. Όπως σημείωσε η Ντυφώ, η μέση κατανάλωση στις ΗΠΑ σε σιρόπι καλαμποκιού με υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη (γνωστός παράγοντα απώλειας ψευδαργύρου) υπερβαίνει κατά πολύ την πρόσληψη τροφών πλούσιων σε θρεπτικά συστατικά, όπως το μπρόκολο. Τα πρόσθετα τροφίμων, όπως το Κίτρινο 5, επίσης συμβάλλουν στην εξάντληση του ψευδαργύρου.

Μελέτη που δημοσιεύθηκε, το 2018, στο African Journal of Biotechnology διαπίστωσε ότι ακόμη και μικρές ποσότητες Κίτρινου 5 μείωσαν τα επίπεδα ψευδαργύρου στο ήπαρ, ενώ μεγαλύτερες ποσότητες μείωσαν τα επίπεδα στα νεφρά. Οι συγγραφείς τελικά συνέστησαν την πλήρη αποφυγή της χρωστικής ουσίας, ειδικά για τα παιδιά.

Μελέτη του 2023, στο World Journal of Clinical Pediatrics, της οποίας η Ντυφώ είναι η κύρια συγγραφέας, διαπίστωσε ότι τα υπερκινητικά παιδιά είχαν συνήθως χαμηλότερα επίπεδα ψευδαργύρου.

Η ανεπαρκής σε θρεπτικά συστατικά διατροφή επηρεάζει άμεσα την ευπάθειά μας στα βαρέα μέταλλα. Πολλά τοξικά μέταλλα, όπως ο μόλυβδος, ο υδράργυρος, το αρσενικό και το κάδμιο, μοιάζουν από  χημικής άποψης με τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά. Λόγω αυτής της ομοιότητας, γνωστής ως ιοντική και μοριακή μίμηση, τα επιβλαβή μέταλλα μπορούν να «ξεγελάσουν» τον οργανισμό μας και να καταλάβουν τους ίδιους εντερικούς μεταφορείς και θέσεις σύνδεσης που προορίζονται για χρήσιμα θρεπτικά συστατικά όπως ο σίδηρος, ο ψευδάργυρος και το ασβέστιο.

Η παραπλανητική ομοιότητα των τοξικών μετάλλων με τις θρεπτικές ουσίες σημαίνει ότι όταν κάποιος έχει έλλειψη σε οποιοδήποτε από αυτά τα απαραίτητα μικροθρεπτικά συστατικά, οι μηχανισμοί απορρόφησης του σώματος τείνουν να απορροφούν τα τοξικά μέταλλα.

Ο μόλυβδος και το ασβέστιο εμπλέκονται σε έναν συγκεκριμένο ανταγωνισμό, που δείχνει με έντονο τρόπο πώς τα μέταλλα μπορούν να «ξεγελάσουν» τον οργανισμό μας.

«Ο μόλυβδος είναι πρόβλημα επειδή ανταγωνίζεται το ασβέστιο», είπε η Ντυφώ. «Αποθηκεύεται στα οστά και υπάρχει άμεση σχέση με την οστεοπόρωση. Αν δεν έχετε αρκετό ασβέστιο, τότε έχετε πρόβλημα. Θα απορροφάτε περισσότερο μόλυβδο. Ο μόλυβδος θα υπερισχύσει του ασβεστίου».

Τόνισε περαιτέρω την ευρύτερη διατροφική στρατηγική, δηλώνοντας τη σημασία της επαρκούς πρόσληψης ψευδαργύρου στη διατροφή για την απομάκρυνση του μολύβδου από τον οργανισμό. Η Ντυφώ υπογράμμισε επίσης την ανάγκη για επαρκή ασβέστιο, εξηγώντας ότι τα επαρκή επίπεδα εμποδίζουν τον μόλυβδο να ανταγωνίζεται για τις θέσεις πρόσδεσης του σώματος.

Μια ανασκόπηση του 2023, που δημοσιεύθηκε στο International Journal of Molecular Sciences, εξέτασε πώς η έλλειψη σιδήρου μπορεί να επιδεινώσει τη συσσώρευση βαρέων μετάλλων σε ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο. Η μελέτη υποδηλώνει ότι η έλλειψη σιδήρου οδηγεί σε αυξημένη εντερική απορρόφηση βαρέων μετάλλων λόγω της ρύθμισης προς τα πάνω των κοινών υποδοχέων σιδήρου και μπορεί επίσης να συμβάλει στη διατήρησή τους στα νεφρά.

Πέρα από την αυξημένη απορρόφηση, οι ελλείψεις σε μικροθρεπτικά συστατικά υποβαθμίζουν επίσης την άμυνα του οργανισμού και βλάπτουν την ικανότητά του να εξουδετερώνει τα τοξικά μέταλλα, να υποστηρίζει τις οδούς αποτοξίνωσης και να επιδιορθώνει τις κυτταρικές βλάβες που προκαλούν τα βαρέα μέταλλα. Για να χειροτερέψουν τα πράγματα, η παρουσία πολλαπλών τοξικών μετάλλων μπορεί να δημιουργήσει και έναν ακόμη πιο σοβαρό κίνδυνο.

Μεγαλύτερο τοξικό φορτίο

«Όταν υπάρχει υδράργυρος και μόλυβδος μαζί, τότε θα έχουμε συνδυασμένη επίδραση, κάτι που σημαίνει ότι ο υδράργυρος κάνει τον μόλυβδο ακόμη πιο τοξικό», σημείωσε η Ντυφώ.

Κατά συνέπεια, η αυξημένη απορρόφηση τοξικών στοιχείων λόγω ανεπάρκειας μικροθρεπτικών συστατικών μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερο τοξικό φορτίο, επηρεάζοντας τελικά το νευρικό, νεφρικό, ανοσοποιητικό και καρδιαγγειακό σύστημα, εξήγησε η Ντηάνα Μίνιτς, επιστήμονας διατροφής και επαγγελματίας λειτουργικής ιατρικής, σε email προς την Epoch Times.

Έρευνες έχουν δείξει ότι τα αυξημένα επίπεδα μολύβδου, ακόμη και σε χαμηλά επίπεδα έκθεσης, συνδέονται στενά με γνωστικές διαταραχές, συμπεριφορικά προβλήματα και καθυστερήσεις στη νευροαναπτυξιακή ανάπτυξη των παιδιών.

Μια μετα-ανάλυση του 2024 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η έκθεση στον μόλυβδο κατά την παιδική ηλικία αυξάνει τις πιθανότητες διάγνωσης διαταραχής υπερκινητικότητας με έλλειψη προσοχής.

Η συσσώρευση καδμίου μπορεί να συμβάλει σε νεφρική βλάβη, απομετάλλωση των οστών και αυξημένο κίνδυνο καρκίνου, ενώ η έκθεση στο αρσενικό συνδέεται επίσης στενά με καρκινογόνες επιδράσεις, τόνισε η Μίνιτς.

Η αυξημένη απορρόφηση και συσσώρευση, που προκαλείται από ανεπάρκειες, δημιουργεί μια επικίνδυνη αλληλεπίδραση όταν συνδυάζεται με τη βλαβερή επίδραση των τοξινών στον οργανισμό. Τα χαμηλά επίπεδα μικροθρεπτικών συστατικών επιτρέπουν την είσοδο περισσότερων τοξινών και αποδυναμώνουν την ικανότητα του οργανισμού να καταπολεμά την επίδρασή τους.

Προστατέψτε τον οργανισμό σας με μικροθρεπτικά συστατικά

Η επαρκής πρόσληψη θρεπτικών συστατικών από τα τρόφιμα είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση της βλαβερής επίδρασης των βαρέων μετάλλων. Οι απαραίτητες βιταμίνες και τα μέταλλα διαδραματίζουν πολύπλευρο προστατευτικό ρόλο, καταπολεμώντας ενεργά τις βλάβες που προκαλούν τα τοξικά βαρέα μέταλλα.

Εξασφαλίζοντας ότι τα σημεία απορρόφησης και σύνδεσης του οργανισμού είναι επαρκώς κορεσμένα με βιταμίνες και μέταλλα, τα μικροθρεπτικά συστατικά παρέχουν άμυνα στο σημείο εισόδου. Αν και τα τοξικά βαρέα μέταλλα συχνά ανταγωνίζονται τις ίδιες οδούς λόγω μοριακής μίμησης, τα επαρκή επίπεδα βασικών θρεπτικών συστατικών μπορούν να εμποδίσουν αποτελεσματικά την απορρόφησή τους.

Για παράδειγμα, τα υψηλά επίπεδα ασβεστίου μειώνουν σημαντικά την απορρόφηση του μολύβδου, εμποδίζοντάς τον να καταλάβει τις οδούς που προορίζονται για την υγεία των οστών. Τα υγιή αποθέματα σιδήρου δημιουργούν ένα φράγμα στο έντερο, περιορίζοντας την απορρόφηση του καδμίου και του αρσενικού που προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τους μεταφορείς σιδήρου.

«Μια ισορροπημένη διατροφή πλούσια σε βασικά θρεπτικά συστατικά και αντιοξειδωτικά βοηθά στη μείωση της απορρόφησης τοξικών στοιχείων, ανταγωνιζόμενη τα μέταλλα για την απορρόφηση και υποστηρίζοντας τις διαδικασίες αποτοξίνωσης του οργανισμού», επεσήμανε η Μίνιτς.

Οι βιταμίνες και τα μέταλλα είναι επίσης ζωτικής σημασίας για την υποστήριξη των συστημάτων αποτοξίνωσης του οργανισμού. Πολλά από αυτά λειτουργούν ως συνεργοί των ενζύμων του ήπατος που βοηθούν στην αποβολή των τοξινών. Θρεπτικά συστατικά όπως το σελήνιο, ο ψευδάργυρος και διάφορες βιταμίνες Β είναι ζωτικής σημασίας για την παραγωγή ισχυρών αντιοξειδωτικών, όπως η γλουταθειόνη, που συνδέονται άμεσα με τα βαρέα μέταλλα και τα εξουδετερώνουν, συμβάλλοντας στην ασφαλή απομάκρυνσή τους από τον οργανισμό.

«Τα πλούσια σε μέταλλα τρόφιμα, όπως τα φυλλώδη πράσινα λαχανικά, οι ξηροί καρποί, οι σπόροι και τα δημητριακά ολικής αλέσεως, υποστηρίζουν τα ένζυμα αποτοξίνωσης του ήπατος φάσης Ι και ΙΙ», σημείωσε η Μίνιτς.

Τα βαρέα μέταλλα είναι επίσης γνωστά για την πρόκληση οξειδωτικού στρες, που οδηγεί σε εκτεταμένη κυτταρική βλάβη. Τα μικροθρεπτικά συστατικά, ιδιαίτερα αυτά με ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες, όπως το σελήνιο, ο ψευδάργυρος και οι βιταμίνες C και E, παίζουν άμεσο ρόλο στην εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών και στην προστασία των κυττάρων από αυτήν τη βλάβη.

Βοηθούν στην αποκατάσταση των κατεστραμμένων ιστών και στη διατήρηση της κυτταρικής ακεραιότητας, μειώνοντας τη μακροπρόθεσμη φλεγμονώδη επίδραση της χρόνιας έκθεσης σε μέταλλα.

«Τα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και τα τρόφιμα που περιέχουν τοξικές ουσίες προάγουν τη φλεγμονή και τείνουν να αυξάνουν την απορρόφηση τοξικών στοιχείων», δήλωσε η Μίνιτς.

Τελικά, η ελαχιστοποίηση του φορτίου τοξινών είναι μια ολιστική προσπάθεια.

«Η κατανάλωση μιας ποικίλης, πολύχρωμης γκάμας φυτών πλούσιων σε φυτικές ίνες εξασφαλίζει την επαρκή πρόσληψη μικροθρεπτικών συστατικών», δήλωσε η Μίνιτς. «Επιπλέον, η καλή ενυδάτωση με νερό πλούσιο σε μέταλλα (π.χ. νερό πηγής) και ο επαρκής ύπνος υποστηρίζουν τη φυσική ικανότητα του οργανισμού να μεταβολίζει και να αποβάλει τα τοξικά στοιχεία».

Της Jennifer Sweenie