Υγεία

Καθώς μεγαλώνουμε, η διατήρηση της μυϊκής δύναμης και μάζας είναι κρίσιμη για τη γενική υγεία και την ποιότητα της ζωής μας. Πρόσφατη έρευνα υπογραμμίζει μια πολλά υποσχόμενη διατροφική προσέγγιση για την καταπολέμηση της απώλειας μυών λόγω ηλικίας.

Μελέτη του 2024 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Clinical Nutrition, στην οποία συμμετείχαν περισσότερα από 5.000 άτομα, αποκάλυψε μία στενή σχέση μεταξύ της υψηλής διατροφικής πρόσληψης ζυμωμένων τροφίμων που περιέχουν ζωντανά μικρόβια (όπως το γιαούρτι και το κίμτσι) και του χαμηλού κινδύνου εμφάνισης σαρκοπενίας. Η σαρκοπενία αναφέρεται στην απώλεια μυϊκής μάζας και δύναμης λόγω ηλικίας. Αυτός ο συσχετισμός παρέμεινε ισχυρός ακόμη και εν μέσω ποικίλων διαφοροποιητικών παραγόντων, όπως τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας και η ηλικία.

Ο Μπόμπαν Σουμπχάντρα, διευθύνων σύμβουλος της βιοφαρμακευτικής εταιρείας Biom Therapeutics, με διδακτορικό στη μικροβιολογία και την ανοσολογία, εξήγησε στους Epoch Times ότι «η σαρκοπενία είναι μια ανησυχητική κατάσταση επειδή οδηγεί στην προοδευτική απώλεια μυϊκής μάζας και δύναμης, κάτι το οποίο μπορεί να έχει σοβαρό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής ενός ατόμου. Αυξάνει τον κίνδυνο πτώσεων, καταγμάτων και αναπηριών, τα οποίο μπορούν να
οδηγήσουν στην απώλεια της ανεξαρτησίας».

Επιπροσθέτως, η σαρκοπενία συνδέεται με άλλα ζητήματα υγείας, όπως το μεταβολικό σύνδρομο, η αδυναμία και ο αυξημένος κίνδυνος θνησιμότητας.

«Καθώς ο πληθυσμός γερνάει, αυξάνονται οι περιπτώσεις σαρκοπενίας, καθιστώντας τη μία πρόκληση για τη δημόσια υγεία, την οποία οφείλουμε να διαχειριστούμε προσεκτικά, με έμφαση στην πρόληψη», επεσήμανε ο κος Σουμπχάντρα.

Ο ρόλος των μικροβίων στη σαρκοπενία

Τα μικρόβια προάγουν την παραγωγή μεταβολιτών, όπως τα λιπαρά οξέα βραχείας αλυσίδας, οι οποίοι μπορούν να ενισχύσουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη και την ομοιόσταση της γλυκόζης και με αυτό τον τρόπο να επηρεάσουν τη μυϊκή λειτουργία.

Η ισορροπία μεταξύ της αποικοδόμησης και της σύνθεσης των πρωτεϊνών συμβάλλει στη διατήρηση της μυϊκής μάζας. Οι μικροοργανισμοί επηρεάζουν τη σύνθεση και τη διάσπαση ορισμένων αμινοξέων, αλληλοεπιδρώντας άμεσα με την επιφάνεια του βλεννογόνου του πεπτικού σωλήνα. Τα αμινοξέα είναι τα δομικά υλικά των πρωτεϊνών.

«Πρέπει να θυμόμαστε ότι η πρωτεΐνη είναι η τροφή που προτιμούν οι μύες μας και ότι τα ζωντανά μικρόβια ενισχύουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα, το οποίο συντελεί στη σύνθεση των πρωτεϊνών», είπε στους Epoch Times η Σάντρα Αρέβαλο, πιστοποιημένη διατροφολόγος και εκπρόσωπος της Ακαδημίας Διατροφής και Διαιτολογίας, με διδακτορικό στη δημόσια υγεία.

Σε κριτική αναθεώρηση του 2022, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cells, ερευνητές εξέτασαν την αλληλεπίδραση μεταξύ της δίαιτας και των μυών του σκελετού, της ρύθμισης της γλυκόζης και του μικροβιώματος του εντέρου, για τη διατήρηση της υγείας κατά τη γήρανση και τη μείωση του κίνδυνο εμφάνισης σαρκοπενίας. Οι συγγραφείς ανέφεραν ότι «η απώλεια της μάζας και της λειτουργίας των μυών δεν είναι μια αναπόφευκτη συνέπεια της διαδικασίας γήρανσης» αλλά κάτι που μπορεί να προληφθεί ή να αναβληθεί με παρεμβάσεις στη διατροφή και τον τρόπο ζωής.

Ο Κρις Ρόμπερτ, πιστοποιημένος βοηθός υγείας (health coach) και ιδιοκτήτης του The Gut Coach, μια εταιρία βοηθών υγείας με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, είπε στους Epoch Times ότι τα προβιοτικά και τα φαγητά που έχουν υποστεί ζύμωση προάγουν την απορρόφηση θρεπτικών συστατικών όπως είναι τα αμινοξέα, οι βιταμίνες και τα μέταλλα, τα οποία είναι κρίσιμα για τη μυϊκή υγεία. Τα προβιοτικά επηρεάζουν, επίσης, την παραγωγή ορμονών όπως η ινσουλίνη και των αυξητικών παραγόντων, τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για τη μυϊκή διατήρηση και αύξηση.

«Τα προβιοτικά συμβάλλουν στην καλύτερη απορρόφηση θρεπτικών συστατικών, στην αύξηση της βιοδιαθεσιμότητας των απαραίτητων αμινοξέων και στην ενίσχυση του μεταβολισμού των πρωτεϊνών, τα οποία είναι απαραίτητα για τη διατήρηση και την επιδιόρθωση των μυών», δήλωσε ο κος Σουμπχάντρα.

Ένα ισορροπημένο εντερικό μικροβίωμα μπορεί να μειώσει περαιτέρω τη συστημική φλεγμονή, παράγοντα που συνδέεται με τη μυϊκή απώλεια και τη σαρκοπενία, ανέφερε ο κος Ρόμπερτ.

Αξιολόγηση της υγείας του μικροβιώματος

Ο κος Ρόμπερτ εξήγησε πως συμπτώματα όπως το φούσκωμα, τα αέρια, η δυσκοιλιότητα, η διάρροια και το κάψιμο μπορεί να υποδεικνύουν μια ανισορροπία στα βακτήρια του εντέρου, προσθέτοντας ότι «ένα εξασθενημένο εντερικό μικροβίωμα μπορεί επίσης να αποδυναμώσει το ανοσοποιητικό σύστημα, οδηγώντας σε πιο συχνά κρυολογήματα, λοιμώξεις ή ασθένειες».

Προβλήματα όπως το έκζεμα, η ακμή ή άλλοι ερεθισμοί του δέρματος μπορεί, επίσης, να συνδέονται με προβλήματα της υγείας του εντέρου. Λόγω της σύνδεσης του άξονα εντέρου–εγκεφάλου, η εντερική υγεία μπορεί επίσης να επιφέρει κούραση, κόπωση, άγχος, κατάθλιψη και αλλαγές της διάθεσης.

Παρεμβάσεις στο μικροβίωμα του εντέρου

Σύμφωνα με τον κο Ρόμπερτ, το μικροβίωμα του εντέρου μπορεί να διαμορφωθεί με αλλαγές στον τρόπο ζωής και τη διατροφή, όπως οι ακόλουθες:

• Μια ποικιλόμορφη διατροφή πλούσια σε ίνες, φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής άλεσης και φαγητά που έχουν υποστεί ζύμωση προάγει ένα υγιές εντερικό μικροβίωμα. Τα πρεβιοτικά, που βρίσκονται σε φαγητά όπως το σκόρδο, τα κρεμμύδια και οι μπανάνες, τρέφουν τα ωφέλιμα βακτήρια, ενώ τα προβιοτικά εισάγουν ζωντανά ωφέλιμα βακτήρια στο έντερο. Τα προβιοτικά βρίσκονται σε φαγητά όπως το κίμτσι, το ξυνολάχανο, η κομπούχα, το γιαούρτι και το κεφίρ.
• Η λήψη προβιοτικών και πρεβιοτικών μπορεί να προάγει έμμεσα και άμεσα την ανάπτυξη ωφέλιμων εντερικών βακτηρίων.
• Η συχνή σωματική άσκηση επηρεάζει θετικά τη σύνθεση και την ποικιλία του εντερικού μικροβιώματος,
• Η επαρκής πρόσληψη νερού βοηθά στη διατήρηση ενός υγιούς βλεννογόνου του εντέρου και προάγει την ανάπτυξη ωφέλιμων βακτηρίων.
• Η μείωση του στρες με άσκηση στην ενσυνειδητότητα, το διαλογισμό ή τη γιόγκα συμβάλλει στη διατήρηση ενός ισορροπημένου εντερικού μικροβιώματος.
• Τα αντιβιοτικά διαταράσσουν συνήθως την ισορροπία του εντερικού μικροβιώματος. «Να τα χρησιμοποιείται μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο και υπό την καθοδήγηση ενός ειδικού σε θέματα υγείας», συστήνει ο κος Ρόμπερτ.
• Ο ποιοτικός ύπνος υποστηρίζει τη γενική υγεία, περιλαμβανομένης και της εντερικής υγείας, επιτρέποντας στον οργανισμό να αποκαθιστά πιθανές παθογένειες και ανισσοροπίες.

Η κα Αρέβαλο είπε πως το εντερικό μικροβίωμα μπορεί να διαμορφωθεί και με μεθόδους όπως η εξάντληση των βακτηρίων (μέσω μιας δίαιτας εξάλειψης, για παράδειγμα) ή η μεταμόσχευσης κοπράνων (όπου συλλέγονται κόπρανα από έναν υγιή δότη και εισέρχονται στον πεπτικό σωλήνα του ασθενούς).

«Πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν ότι η σύνθεση του εντερικού μικροβιώματος είναι έντονα εξατομικευμένη και επηρεάζεται από παράγοντες όπως τα γονίδια, η ηλικία, η διατροφή και το περιβάλλον. Αυτό που είναι καλό για ένα άτομο μπορεί να μην είναι καλό για κάποιο άλλο», επεσήμανε ο κος Ρόμπερτ.

Ο κος Σουμπχάντρα δήλωσε πως η αλληλεπίδραση μεταξύ του εντερικού μικροβιώματος και της μυϊκής υγείας είναι ένας ανερχόμενος τομέας έρευνας με πολλές επιπτώσεις στον γηράσκοντα πληθυσμό, προσθέτοντας πως οι συνεχιζόμενες μελέτες στοχεύουν στην αποσαφήνιση των μηχανισμών με τους οποίους τα εντερικά μικρόβια επηρεάζουν τη συστημική φλεγμονή, τον μεταβολισμό και τη μυϊκή λειτουργία.

«Η κατανόηση του άξονα εντέρου-εγκεφάλου μπορεί να οδηγήσει σε πρωτοποριακές θεραπευτικές επιλογές για τη διατήρηση της μυϊκής υγείας καθώς γερνάμε», συμπέρανε.

Της Zena le Roux

Μετάφραση: Βλαδίμηρος Αλεξάντρωφ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Νέο υλικό μπορεί να βοηθήσει στην επιδιόρθωση των χόνδρων στις κατεστραμμένες αρθρώσεις, σύμφωνα με μια μελέτη σε ζώα που έγινε από ερευνητές του Northwestern University.

Οι ερευνητές είπαν πως το υλικό θα μπορεί μια μέρα να χρησιμοποιηθεί για την πρόληψη της πλήρους αντικατάστασης των αρθρώσεων, την αποκατάσταση των αθλητικών τραυματισμών (αθλητικές κακώσεις) και την αντιμετώπιση των εκφυλιστικών ασθενειών.

Σχεδόν όλες οι αρθρώσεις στο σώμα προστατεύονται από χόνδρους. Η φθορά των χόνδρων μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνιους και επίπονους τραυματισμούς, των οποίων η αποκατάσταση είναι και δύσκολη και κοστοβόρος. Έχοντας αυτό υπ’ όψιν, οι ερευνητές επιχείρησαν να δημιουργήσουν ένα βιοενεργό υλικό.

Αυτό το βιοϋλικό αποτελείται ουσιαστικά από δύο μέρη: από ένα βιοενεργό πεπτίδιο και ένα τροποποιημένο υαλουρονικό οξύ. Το βιοενεργό πεπτίδιο δεσμεύεται με τις πρωτεΐνες που είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη και διατήρηση των χόνδρων. Το υαλουρονικό οξύ είναι ένα φυσικό σάκχαρο που υπάρχει στους χόνδρους και στο αρθρικό υγρό των αρθρώσεων. Η ερευνητική ομάδα διάλεξε το τροποποιημένο υαλουρονικό οξύ, επειδή η δομή του είναι παρόμοια με αυτήν του φυσικού υαλουρονικού οξέως που βρίσκεται μέσα στο σώμα.

«Πολλοί γνωρίζουν το υαλουρονικό οξύ, επειδή είναι ένα δημοφιλές συστατικό στα προϊόντα φροντίδας του δέρματος», είπε σε δελτίο Τύπου ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Σάμιουελ Στουππ. «Απαντά φυσικά, επίσης, και σε πολλούς ιστούς στο ανθρώπινο σώμα, συμπεριλαμβανομένων των αρθρώσεων και του εγκεφάλου.»

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences.

Θετικά αποτελέσματα σε αρθρώσεις προβάτων

Όταν συνδυαστούν, τα δύο μέρη δημιουργούν μια ελαστική, κολλώδη ουσία. Στη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν το υλικό σε πρόβατα με ελαττωματικούς χόνδρους στις αρθρώσεις των πίσω ποδιών, οι οποίες είναι παρόμοιες με αυτές των γονάτων στους ανθρώπους. Οι ερευνητές εισήγαγαν μέσω ένεσης την ουσία στους ελαττωματικούς χόνδρους. Μόλις εισήχθη, το υλικό δημιούργησε μια μήτρα σαν σκαλωσιά, ενθαρρύνοντας την επιδιόρθωση του κατεστραμμένου χόνδρου.

Η ομάδα του Στουππ επέλεξε να δοκιμάσει το υλικό στα πρόβατα επειδή οι χόνδροι τους, όπως και οι ανθρώπινοι, αναγεννώνται δύσκολα. Επιπλέον, οι αρθρώσεις των πίσω ποδιών των προβάτων έχουν ομοιότητες στο μέγεθος και στον τρόπο που διαχειρίζονται το βάρος και το μηχανικό φορτίο. Η ομάδα παρατήρησε πως ο χόνδρος άρχισε να επιδιορθώνεται μέσα σε έξι μήνες και ότι αναγεννήθηκε χρησιμοποιώντας τα φυσικά βιοπολυμερή.

«Μια μελέτη πάνω στο μοντέλο του προβάτου προβλέπει καλύτερα το πώς θα λειτουργήσει η θεραπεία στους ανθρώπους», είπε σε δήλωση Τύπου ο Στουππ. «Σε άλλα, μικρότερα ζώα η αναγέννηση των χόνδρων γίνεται πολύ πιο εύκολα.»

Χειρουργική εναλλακτική;

Σύμφωνα με τη μελέτη, συνολικά περίπου ένα εκατομμύριο αντικαταστάσεις γονάτων διεξάγονται στις ΗΠΑ ετησίως, λόγω έλλειψης αποτελεσματικών θεραπειών για την αναγέννηση των κατεστραμμένων ιστών. Η επέμβαση γίνεται συνήθως στους νεότερους ασθενείς, οι οποίοι εκτιμάται ότι θα ζήσουν περισσότερο από τη λειτουργικότητα του εμφυτεύματος.

Άλλες επιλογές χειρουργικών επεμβάσεων περιλαμβάνουν αυτομοσχεύματα ή ετερομοσχεύματα, τα οποία δεν είναι πάντοτε βιώσιμα. Τα αυτομοσχεύματα απαιτούν ιστό από άλλο μέρος του σώματος του ασθενούς, ο οποίος ενδεχομένως να αποτύχει να ενσωματωθεί στην νέα περιοχή, ενώ τα ετερομοσχεύματα δεν είναι άμεσα διαθέσιμα, καθώς απαιτείται ιστός από κάποιο πτώμα.

Ο Στουππ είπε πως το βιοϋλικό θα μπορούσε να είναι μια εναλλακτική λύση για αρθροσκοπικές επεμβάσεις ή επεμβάσεις ανοιχτών αρθρώσεων. Επί του παρόντος, το πρότυπο φροντίδας είναι μια επέμβαση γνωστή ως επέμβαση μικροκατάγματος. Κατά τη διάρκεια αυτής της επέμβασης, οι χειρουργοί προκαλούν μικρά κατάγματα στο υποκείμενο οστό της άρθρωσης για να ενθαρρύνουν νέα ανάπτυξη. Ωστόσο, ο Στουππ επεσήμανε πως αυτού του είδους η επέμβαση δεν προωθεί πάντα την ανάπτυξη του σωστού είδους χόνδρου.

«Το κύριο πρόβλημα με την επέμβαση μικροκατάγματος είναι πως συχνά έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ινώδους χόνδρου […] σε αντίθεση με τον υαλουρονικό χόνδρο, ο οποίος είναι αυτός που χρειαζόμαστε για να έχουμε λειτουργικές αρθρώσεις», είπε σε δήλωση Τύπου ο Στουππ.

Παρόλα αυτά, το νέο βιοϋλικό μπορεί να βοηθήσει στην αναγέννηση υαλουρονικών χόνδρων, καθιστώντας την επανάπτυξη πιο ανθεκτική στην φθορά. Αυτό μπορεί να βελτιώσει την κινητικότητα και να μειώσει τον μακροχρόνιο πόνο των αρθρώσεων, ενώ αποφεύγεται η ανάγκη για σοβαρή ανασύνθεση της άρθρωσης.

Της  A.C. Dahnke

Μετάφραση: Βλαδίμηρος Αλεξάντρωφ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

 

Οι μάσκες μιας χρήσης, όπως εκείνες που οι υπεύθυνοι υγείας παρότρυναν (ή, σε μερικές περιπτώσεις, επέβαλαν) το κοινό να χρησιμοποιεί κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID19, είναι φτιαγμένες από συνθετικές ίνες και μπορεί να περιέχουν χημικές ενώσεις. Πολλοί έχουν αναρωτηθεί κατά πόσο είναι πράγματι καλό να φορά κανείς μια μάσκα από συνθετικές ίνες για μεγάλες χρονικές περιόδους, και κατά πόσο η εισπνοή των χημικών ενώσεων που απελευθερώνουν οι μάσκες οδηγεί σε προβλήματα υγείας.

Οι προστατευτικές μάσκες απελευθερώνουν έως και 5.390 μικροπλαστικά σωματίδια σε μια περίοδο 24 ωρών, ενώ οι χειρουργικές μάσκες συγκεκριμένα απελευθερώνουν περίπου 3.152 μικροΐνες σε λιγότερο από μια ώρα, σύμφωνα με ανάλυση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Οικοτοξικολογία και Περιβαλλοντική Ασφάλεια (Ecotoxicology and Environmental Safety) τον Απρίλιο του 2024.

Για τη διενέργεια της ανάλυσης, Γερμανοί και Ελβετοί ερευνητές εξέτασαν 24 μελέτες αξιολογώντας 631 μάσκες χειρουργικές, υφασμάτινες και Ν95, για να καθορίσουν την σύνθεσή τους και τις ενώσεις που απελευθερώνουν. Το 63% των μασκών έδωσαν «ανησυχητικά αποτελέσματα», έγραψαν οι ερευνητές, απελευθερώνοντας υψηλά ποσά μικροπλαστικών και νανοπλαστικών.

Οι ερευνητές βρήκαν πως πολλές από τις ουσίες στις μάσκες – ανάμεσά τους πτητικές οργανικές ενώσεις (volatile organic compounds – VOCs), ξυλένιο, ακρολεΐνη, υπερφθοροαλκυλιωμένες χημικές ουσίες (PFAS), φθαλικές ενώσεις, μόλυβδο, κάδμιο, χαλκό και διοξείδιο του τιτανίου (TiO2) – ξεπερνούν τα καθιερωμένα όρια ασφαλείας για τους ανθρώπους.

Σε άρθρο του 2022, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, μια ομάδα ερευνητών καθόρισε πως τα 12 είδη των προστατευτικών μασκών «ξεπερνούν τα αποδεκτά επίπεδα έκθεσης TiO2 μέσω εισπνοής» και ζήτησαν ρυθμιστικά πρότυπα για τη χρήση του TiO2, πιθανό καρκινογόνο. 

Η τελευταία έρευνα 

Η τελευταία έρευνα αυτού του είδους, με τίτλο «Ολοκληρωμένη εκτίμηση των κινδύνων της εισπνοής πλαστικοποιητών από τη χρήση προστατευτικών μασκών» (Comprehensive Risk Assessment of the Inhalation of Plasticizers From the Use of Face Masks), η οποία εμφανίστηκε πρόσφατα στο περιοδικό Environment International, εξέτασε τέσσερεις τύπους μασκών για την παρουσία 31 ειδών πλαστικοποιητών. Ερεύνησε επίσης σε ποιο βαθμό αυτές και άλλες ενώσεις απελευθερώνονταν (άρα και εισπνέονταν) κατά την προσομοιωμένη χρήση μάσκας. 

Ενώ «η γενική συγκέντρωση πλαστικοποιητών ήταν παρόμοια και στα τέσσερα είδη μασκών», οι ερευνητές αναφέρουν ότι βρήκαν πως οι χειρουργικές μάσκες και οι FPP2s (οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν ευρέως στην Ευρώπη) είχαν υψηλούς ρυθμούς απελευθέρωσης πλαστικοποιητών περίπου της τάξης του 4% (3,9% και 4,8%, αντίστοιχα). 

«Οι προστατευτικές μάσκες αποτελούνται, κυρίως, από συνθετικά υλικά», κοινώς από πολυπροπυλένιο, πολυστυρένιο, πολυαιθυλένιο, τερεφθαλικό και πολυεστέρα, γράφουν οι ερευνητές, της ομάδας Environmental and Water Chemistry for Human Health (ONHEALTH), μέρος του Ινστιτούτου Περιβαλλοντικής Εκτίμησης και Έρευνας Νερού στη Μπαρτσελόνα της Ισπανίας. 

Οι κατασκευαστές ενσωματώνουν, επίσης, πρόσθετα όπως φθαλικές ενώσεις και οργανοφωσφορικούς εστέρες (OPEs) στις προστατευτικές μάσκες ως πλαστικοποιητές, «για να αυξήσουν την μαλακότητα και την ευκαμψία ή ως επιβραδυντικά καύσης», εξήγησαν οι ερευνητές. Αυτά δεν είναι οι μοναδικές χημικές ενώσεις που βρίσκονται στις μάσκες. Άλλες περιλαμβάνουν βαρέα μέταλλα, PFAS και VOCs. 

Στη μελέτη του ONHEALTH, η μέση συγκέντρωση πλαστικοποιητών που βρέθηκαν σε διάφορα είδη μασκών είναι η εξής: 

• 7.27 µg (μικρογραμμάρια) – χειρουργικές μάσκες
• 8.61 µg – μάσκες μιας χρήσης
• 11.0 µg – μάσκες ΚΝ-95
• 13.9 µg – μάσκες FFP2 

Δοκιμές προσομοίωσης εισπνοής 

Για να διερευνήσουν τα ποσά πλαστικοποιητών που απελευθερώνουν οι μάσκες, οι ερευνητές διεξήγαγαν πειράματα εισπνοής σε ψεύτικα κεφάλια από πεπιεσμένο χαρτί για να αναπαράγουν την τυπική χρήση στους ανθρώπους. Τα ευρήματα έδειξαν πως οι υψηλότερες θερμοκρασίες που μοιάζουν στην ανθρώπινη αναπνοή προκαλούσαν μεγαλύτερη απελευθέρωση πλαστικών προσθέτων. «Η κατάσταση υψηλής θερμοκρασίας [στο πείραμα] παρουσιάζει το χειρότερο σενάριο για την απελευθέρωση των πλαστικών προσθέτων», έγραψαν οι ερευνητές. 

Τα ποσά ενώσεων που απελευθέρωσαν οι μάσκες διέφεραν ευρέως, κυμαινόμενα από 0,1% έως και 95% ανάλογα με τις συγκεκριμένες ενώσεις και το είδος της μάσκας. «Σημειώνεται πως οι OPEs παρουσίασαν ένα μέσο ποσοστό απελευθέρωσης του 1,0%, όμοιο με αυτό των φθαλικών ενώσεων, οι οποίες έδειξαν ποσοστό απελευθέρωσης 1,2%», έγραψαν οι ερευνητές. 

Τα είδη μασκών με το μεγαλύτερο γενικά ρυθμό απελευθέρωσης ήταν οι χειρουργικές μάσκες και οι FFP2s (3,9% και 4,8%, αντίστοιχα). Οι μάσκες μιας χρήσης έδειξαν το χαμηλότερο ρυθμό απελευθέρωσης, με μέσο όρο το 0,6%. Ο ρυθμός απελευθέρωσης των ΚΝ-95s ήταν 1,2%. Μια χειρουργική μάσκα έδειξε ρυθμό απελευθέρωσης μιας ένωσης, του κιτρικού ακετυλοτριβουτυλίου (acetyl tributyl), πιθανού ενδοκρινικού διαταράκτη, της τάξεως του 95%. 

Μια επιπρόσθετη οδός έκθεσης 

Πιο σημαντικό είναι ότι οι τιμές των συγκεκριμένων ενώσεων που εξέτασε η μελέτη «παρέμειναν κάτω από τα καθιερωμένα όρια βάσης», έγραψαν οι ερευνητές. Ωστόσο, οι πλαστικοποιητές είναι παρόντες και σε πολλά άλλα αντικείμενα εκτός από τις μάσκες. Ενσωματώνονται συχνά στα παιχνίδια, τις συσκευασίες τροφίμων, τα ρούχα, τα καλλυντικά, τα προϊόντα καθαρισμού και άλλα αντικείμενα με τα οποία έρχονται σε επαφή οι άνθρωποι καθημερινά. 

Οι μάσκες «αντιπροσωπεύουν μια επιπρόσθετη οδό έκθεσης η οποία, όταν ληφθεί υπ’ όψιν μαζί με άλλες οδούς, όπως είναι η εσωτερική και εξωτερική εισπνοή και η απορρόφηση μέσω του δέρματος και της διατροφής, κάνει την συνολική έκθεση άξια εξέτασης», έγραψαν οι ερευνητές. 

«Λόγω της αποδεδειγμένης έκθεσης στους πλαστικοποιητές, οι γονιδιοτοξικοί, οι ανοσοτοξικοί και οι τερατογόνοι [εκ γενετής ελαττώματα] κίνδυνοι παραμένουν, άσχετα από τις υπολογισμένες τιμές, ιδίως για τα παιδιά, τις εγκύους και άλλες ευαίσθητες ομάδες.» 

Πλαστικοποιητές έχουν βρεθεί στο αίμα των εγκύων και φαίνεται να εμπλέκονται και στη δραματική μείωση του παγκόσμιου αριθμού σπερματοζωαρίων τα τελευταία 50 χρόνια, εγείροντας ανησυχίες πως αυτά τα χημικά καταστρέφουν τη γονιμότητα και την υγεία των μελλοντικών γενεών. 

 Της Susan C. Olmstead

Μετάφραση: Βλαδίμηρος Αλεξάντρωφ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

 

 

Εξελίσσοντας τις μεθόδους καταπολέμησης του καρκίνου του παχέος εντέρου, οι επιστήμονες έχουν μετατρέψει σε όπλο τα ανοσοποιητικά κύτταρα των ίδιων των ασθενών για την καταπολέμηση των μεταστάσεων.

Αυτή η καινοτόμος προσέγγιση, η οποία ενισχύει γενετικά τα λεμφοκύτταρα ώστε να στοχεύουν και να καταστρέφουν τα καρκινικά κύτταρα, έχει δείξει πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα σε πρόσφατη δοκιμή των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας (ΕΙΥ).

Με τον ρυθμό εμφάνισης του καρκίνου του παχέος εντέρου να αυξάνεται στους νεαρούς ενήλικες, αυτή η προσωποποιημένη κυτταρική ανοσοθεραπεία προσφέρει ελπίδα στη μάχη ενάντια στους όγκους προχωρημένου σταδίου.

Κατασκευασμένα ανοσοποιητικά κύτταρα συρρικνώνουν συμπαγείς όγκους

Η πρόσφατη μελέτη, η οποία δημοσιοποιήθηκε στο περιοδικό Nature Medicine στης 11 Ιουλίου, αφορά μια νέα κυτταρική ανοσοθεραπεία σχεδιασμένη για την καταπολέμηση των συμπαγών όγκων των μεταστάσεων.

Τα λεμφοκύτταρα, ένα είδος λευκών αιμοσφαιρίων που παράγονται στο μυελό των οστών, βρίσκονται στο αίμα, στον λεμφικό ιστό και στα λεμφοειδή όργανα όπως ο θύμος αδένας, ο σπλήνας και οι λεμφαδένες. Τα δύο κύρια είδη είναι το Β-κύτταρα, τα οποία παράγουν αντισώματα για την καταπολέμηση της εισβολής από παθογόνα, και τα Τ-κύτταρα, τα οποία καταστρέφουν κύτταρα που έχουν προσβληθεί από ιούς ή καρκινικά κύτταρα.

]Η νέα θεραπεία χτίζει πάνω στις επιτυχίες των θεραπειών με χιμαιρικούς υποδοχείς αντιγόνου Τ-κυττάρων (Chimeric Antigen Receptor [CAR] T-cell) και με λεμφοκύτταρα διείσδυσης όγκων (Tumor-Infiltrating Lymphocyte – TIL), επεκτείνοντας την εφαρμογή τους στους συμπαγείς όγκους.

Η θεραπεία CAR T-cell χρησιμοποιεί Τ-κύτταρα από το αίμα του ασθενούς, ενώ η θεραπεία TIL χρησιμοποιεί Τ-κύτταρα από τον όγκο του ασθενούς. Οι ιατροί, έπειτα, αναπτύσσουν και ενδυναμώνουν περισσότερα από αυτά τα κύτταρα, προτού τα επιστρέψουν στο σώμα για να επιτεθούν στον καρκίνο.

Η νέα προσέγγιση απομονώνει τους συγκεκριμένους υποδοχείς Τ-κυττάρων που αναγνωρίζουν τα μοναδικά αντιγόνα των όγκων, δημιουργεί τροποποιημένα λεμφοκύτταρα σε εργαστήριο και, ύστερα, τα επανεισάγει στο σώμα του ασθενούς.

Η μελέτη περιελάμβανε επτά συμμετέχοντες με μεταστατικό καρκίνο του παχέος εντέρου. Σε τρεις από τους ασθενείς παρατηρήθηκε συρρίκνωση των όγκων, κυρίως στο ήπαρ, τους πνεύμονες και τους λεμφαδένες. Ο παρατεταμένος έλεγχος των όγκων διήρκησε έως και επτά μήνες. Περίπου το 20% των ανοσοποιητικών κυττάρων ενός ασθενή έφεραν τους κατασκευασμένους υποδοχείς ακόμη και δύο χρόνια μετά τη θεραπεία.

«Το γεγονός ότι μπορούμε να πάρουμε ένα συμπαγή αναπτυσσόμενο μεταστατικό καρκίνο και να τον κάνουμε να οπισθοχωρήσει δείχνει ότι η νέα προσέγγιση κυτταρικής ανοσοθεραπείας είναι πολλά υποσχόμενη», είπε σε δήλωση Τύπου ο Δρ Στήβεν Ρόζενμπεργκ, επικεφαλής του Τμήματος Χειρουργικής στο Εθνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. Ωστόσο, πρόσθεσε ότι αυτά τα ευρήματα είναι προκαταρκτικά και χρήζουν περαιτέρω βελτίωσης και δοκιμών σε περισσότερα είδη συμπαγών καρκίνων.

Η εν εξελίξει δοκιμή πλέον περιλαμβάνει και ασθενείς με διάφορους συμπαγείς όγκους.

«Είναι απλά η αρχή της μετατροπής των κανονικών λεμφοκυττάρων σε κύτταρα ικανά να αντιμετωπίσουν τους κοινούς συμπαγείς καρκίνους», πρόσθεσε ο Δρ Ρόζενμπεργκ. «Μόλις γνωρίζεις ότι είναι δυνατόν, δουλεύεις για να το βελτιώσεις.»

Τα ευρήματα ένα μεγάλο σημάδι ελπίδας

Η ανοσοθεραπεία επιτίθεται στον καρκίνο με διαφορετικό τρόπο από αυτόν της χημειοθεραπείας, αποτρέποντας κοινές παρενέργειες όπως κόπωση, ναυτία, απώλεια μαλλιών και χαμηλές τιμές αίματος, είπε στους Epoch Times ο Δρ Τσαογιουάν Κουάνγκ, αναπληρωτής καθηγητής ογκολογίας, ιατρικής και μοριακής φαρμακολογίας στο ολοκληρωμένο Αντικαρκινικό Κέντρο Μοντεφιόρε Αϊνστάιν (Montefiore Einstein Comprehensive Cancer Center), ο οποίος δεν έλαβε μέρος στη μελέτη.

Αυτή η δοκιμή εξέτασε μια προσωποποιημένη κυτταρική ανοσοθεραπεία, ξεχωριστή από τους αναστολείς σημείων ελέγχου του ανοσοποιητικού, ένα είδος ανοσοθεραπείας που αποκλείει τις πρωτεΐνες που σταματούν το ανοσοποιητικό σύστημα από το να επιτίθεται στα καρκινικά κύτταρα.

Οι περισσότεροι καρκίνοι του παχέος εντέρου είναι μικροδορυφορικά σταθεροί (microsatellite stable – MSS) ή «ικανοί για MMR» και τυπικά δεν αντιδρούν στις συνήθεις ανοσοθεραπείες, όπως είναι οι αναστολείς σημείων ελέγχου. Το MSS αναφέρεται στην κατάσταση του DNA στα κύτταρα του όγκου. Σε όγκους MSS, το DNA παραμένει σταθερό με ελάχιστες μεταλλάξεις. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την μικροδορυφορική αστάθεια (microsatellite instability – MSI), όπου το DNA του όγκου είναι ασταθές και υψηλά μεταλλαγμένο. Οι ιατροί συχνά ελέγχουν για MSS στον καρκίνο του παχέος εντέρου, για να βοηθήσουν στην καθοδήγηση των αποφάσεων του τρόπου αντιμετώπισης.

Αυτή η αντιμετώπιση συνδυάζει την προσωποποιημένη φαρμακευτική αγωγή και την ανοσοθεραπεία – «το καλύτερο και των δύο κόσμων», λέει ο Δρ Κουάνγκ, επισημαίνοντας πως η λήψη απαντήσεων στους περισσότερους από τους επτά ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου είναι ένα «τεράστιο σημάδι ελπίδας».

Του George Citroner

Μετάφραση: Βλαδίμηρος Αλεξάντρωφ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

 

Τα τελευταία 20 χρόνια, ο καρκίνος του παχέος εντέρου προσβάλλει όλο και περισσότερο άτομα μικρότερης ηλικίας στις ΗΠΑ. Έρευνες υποδεικνύουν μια σημαντική αύξηση στις περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου μεταξύ των κάτω των 45 ετών, με αύξηση 500% (!) στα παιδιά ηλικίας 10 έως 14 ετών. Αυτή η  τάση έχει προσελκύσει την προσοχή και έχει γίνει αφορμή για τη σύσταση περαιτέρω μείωσης του ορίου ηλικίας εκκίνησης προσυμπτωματικών ελέγχων, που βρίσκεται τώρα στα 45 έτη. Οι ειδικοί προτρέπουν, επίσης, το κοινό να ευαισθητοποιηθεί όσον αφορά τον καρκίνο του παχέος εντέρου και να διαχειριστεί τους μεταβλητούς παράγοντες κινδύνου, όπως η κακή διατροφή και ο ανθυγιεινός τρόπος ζωής.

Σύμφωνα με στατιστικές του 2023 της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ο δεύτερος πιο θανατηφόρος καρκίνος στις ΗΠΑ, μετά τον καρκίνο του πνεύμονα. Περισσότεροι από 153.000 άνθρωποι στις ΗΠΑ διαγνώστηκαν με καρκίνο του παχέος εντέρου, ενώ 52.550 αναμένεται να πεθάνουν από την ασθένεια. Μεταξύ αυτών, οι 19.550 περιπτώσεις και 3.750 θάνατοι περιλαμβάνουν ασθενείς κάτω των 50 ετών, κατηγοριοποιημένους ως πρώιμα πάσχοντες από καρκίνο του παχέος εντέρου.

Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι νεότεροι άνθρωποι διαγιγνώσκονται συχνά σε προχωρημένο στάδιο, όντας κάτω από την ηλικία του προσυμπτωματικού ελέγχου. Μέχρι να γίνει η διάγνωση, ο καρκίνος του παχέος εντέρου έχει συνήθως φθάσει στο στάδιο της μετάστασης και της εξάπλωσης, κάνοντας την αντιμετώπισή του πολύ πιο δύσκολη.

Ανησυχητικές τάσεις

Μελέτη που παρουσιάστηκε στην Εβδομάδα Πεπτικών Παθήσεων (Digestive Disease Week) 2024, τον Μάιο, αξιοποίησε τη βάση δεδομένων WONDER των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών των ΗΠΑ (Centers for Disease Control and Prevention’s – CDC) για να αναλύσει τα ποσοστά περιπτώσεων καρκίνου του παχέος εντέρου από το 1999 έως το 2020. Οι αλλαγές στα ποσοστά περιπτώσεων καρκίνου του παχέος εντέρου για κάθε ηλικιακή ομάδα είναι ως εξής:

• Ηλικίες 10 έως 14: αύξηση 500%
• Ηλικίες 15 έως 19: αύξηση 333%
• Ηλικίες 20 έως 24: αύξηση 185%
• Ηλικίες 25έως 29: αύξηση 68%
• Ηλικίες 30 έως 34: αύξηση 71%
• Ηλικίες 35 έως 39: αύξηση 58%
• Ηλικίες 40 έως 44: αύξηση 45%

«Αυτά τα δεδομένα αποκαλύπτουν μερικές πολύ ανησυχητικές τάσεις, συγκεκριμένα στον νεότερο πληθυσμό μας, ο οποίος δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν όταν εξετάζουμε τον προσυμπτωματικό έλεγχο των ασθενών για καρκίνο του παχέος εντέρου», είπε σε δήλωση Τύπου ο Δρ Ισλάμ Μοχάμεντ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και ειδικευόμενος ιατρός εσωτερικής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Μισούρι, στο Κάνσας.

Αναγνωρισμένα συμπτώματα του καρκίνου του παχέος εντέρου

Ο καρκίνος, γενικά, θεωρείται μια ασθένεια που επηρεάζει κυρίως τους ηλικιωμένους. Για πολλά χρόνια, η προτεινόμενη ηλικία προσυμπτωματικού ελέγχου για καρκίνο του παχέος εντέρου στις ΗΠΑ ήταν τα 50 έτη. Ωστόσο, λόγω των ανησυχιών για την αύξηση των περιπτώσεων του καρκίνου του παχέος εντέρου στους νέους, η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία μείωσε την προτεινόμενη ηλικία προσυμπτωματικού ελέγχου στα 45 έτη.

Η μελέτη εξέτασε κυρίως άτομα κάτω των 45 ετών, οι οποίοι δεν περιλαμβάνονται στις υπάρχουσες καθοδηγητικές γραμμές προσυμπτωματικού ελέγχου. Αυτή η παράλειψη αυξάνει τον κίνδυνο απώλειας πρώιμης ανίχνευσης και ευκαιριών αντιμετώπισης του καρκίνου του παχέος εντέρου, ειδικά στα παιδιά, τους εφήβους και τους νέους.

Ο Δρ Μοχάμεντ ανέφερε σε δήλωση Τύπου ότι, ανεξαρτήτως ηλικίας, η πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου δεν πρέπει να αποκλειστεί, εάν υπάρχουν τα ανάλογα συμπτώματα. «Είναι σημαντικό το κοινό να ενημερωθεί για τα σημάδια και τα συμπτώματα του καρκίνου του παχέος εντέρου», πρόσθεσε.

Ασθενείς σε πρώιμο στάδιο καρκίνου του παχέος εντέρου μπορεί να βιώσουν αλλαγές στις εντερικές τους συνήθειες, πόνο στην κοιλιακή χώρα ή αιμορραγία από το ορθό. Ο Δρ Μοχάμεντ επεσήμανε πως εάν αντιληφθούμε παρόμοια συμπτώματα, είναι απαραίτητο να τα λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν και να αναζητήσουμε γρήγορα ιατρική συμβουλή.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία, αν και δεν υπάρχει κάποιος καθοριστικός τρόπος πρόληψης του καρκίνου του παχέος εντέρου, ο προσυμπτωματικός έλεγχος μπορεί να ανιχνεύσει ανώμαλα κύτταρα προτού αυτά εξελιχθούν σε καρκίνο. Επιπροσθέτως, η διαχείριση των μεταβλητών παραγόντων κινδύνου μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των πιθανοτήτων ανάπτυξης καρκίνου.

Ο κίνδυνος είναι διαχειρίσιμος με πολλούς τρόπους, περιλαμβανομένων της διατροφής, του ελέγχου του βάρους και της σωματικής δραστηριότητας. Παραδείγματος χάριν, η κατανάλωση περισσότερων λαχανικών, φρούτων και τροφών ολικής άλεσης μαζί με τη μείωση της πρόσληψης κόκκινου και επεξεργασμένου κρέατος μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου. Η αποφυγή του καπνίσματος και της κατανάλωσης αλκοόλ επίσης συμβάλλει στη μείωση του κινδύνου. Στις ΗΠΑ, η κατανάλωση αλκοόλ συνδέεται με περίπου το 6% των περιπτώσεων καρκίνου και το 4% των θανάτων λόγω αυτού.

Κύριοι παράγοντες κινδύνου για τον καρκίνο του παχέος εντέρου

Τον Απρίλιο, ο Δρ Τζον Μάρσαλ, αναπληρωτής διευθυντής κλινικής φροντίδας στο Ολοκληρωμένο Αντικαρκινικό Κέντρο Λομπάρντι της Τζόρτζταουν (Georgetown Lombardi Comprehensive Cancer Center) και ειδικός στον καρκίνο του γαστρεντερικού σωλήνα, έδωσε έμφαση κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στην Κέιτι Κούρικ, σε βίντεο στο YouTube, στον ρόλο του υγιούς μικροβιώματος του εντέρου για την πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου και τη διατήρηση της γενικής υγείας. Δήλωσε ότι «[ο μοντέρνος τρόπος ζωής] κατά κάποιο τρόπο άλλαξε το ίδιο μας το εσωτερικό μικροβίωμα. […] Πιστεύουμε ότι είναι ένα μεγάλο κομμάτι του ανοσοποιητικού μας συστήματος».

Το μικροβίωμα του εντέρου λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας κατά των παθογόνων και των λοιμώξεων του εντέρου, και ρυθμίζει τη φλεγμονή επηρεάζοντας το ανοσοποιητικό σύστημα. Αυτές οι λειτουργίες παίζουν κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη ή μη του καρκίνου του παχέος εντέρου.

Ο Δρ Μάρσαλ ανέφερε, επίσης, πως οι πιο νέοι άνθρωποι εκτίθενται σε περισσότερους παράγοντες κινδύνου για καρκίνο του παχέος εντέρου, στους οποίους περιλαμβάνονται οι κακές διατροφικές συνήθειες (όπως η αυξημένη κατανάλωση επεξεργασμένων τροφών), η παχυσαρκία και η συχνή χρήση προϊόντων που περιέχουν μικροπλαστικά.

Η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία αναγνωρίζει την παχυσαρκία, την αυξημένη κατανάλωση κόκκινου και επεξεργασμένου κρέατος, το κάπνισμα και τη χρήση αλκοόλ ως μεταβλητούς παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη καρκίνου του παχέος εντέρου. Αντιθέτως, οι γενετικοί παράγοντες, οι οποίοι δεν είναι μεταβλητοί, ευθύνονται για μόλις το 5% των περιπτώσεων καρκίνου του παχέος εντέρου.

Συστηματική αναθεώρηση του 2022 των πρώιμων περιπτώσεων καρκίνου του παχέος εντέρου υποστηρίζει τις διατροφικές συστάσεις της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας. Η μελέτη βρήκε πως τα άτομα με κακές διατροφικές συνήθειες – όπως υψηλή κατανάλωση τηγανιτών και επεξεργασμένων τροφών, δίαιτες με πολλά λιπαρά και τα σακχαρώδη ποτά και επιδόρπια, μαζί με χαμηλή πρόσληψη φυλλικού οξέως και φυτικών ινών – είχαν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου πριν την ηλικία των 50 ετών.

Επιπρόσθετοι παράγοντες κινδύνου

Εκτός της διατροφής, πολλοί ακόμη παράγοντες επηρεάζουν την ανάπτυξη καρκίνου του παχέος εντέρου. Ο Δρ Τζινγκντουάν Γιανγκ, διευθύνων σύμβουλος του Βόρειου Ιατρικού Κέντρου στη Νέα Υόρκη (Northern Medical Center in New York), δήλωσε σε συνέντευξή του στους Epoch Times πως η κακή ανοσοποιητική λειτουργία, το αυξημένο ψυχολογικό στρες, η κακή ποιότητα ύπνου και η ελλιπής σωματική δραστηριότητα οδηγούν σε προβλήματα υγείας και αυξάνουν τις πιθανότητες ανάπτυξης καρκίνου.

Άλλος ένας παράγοντας, ο οποίος έχει πρόσφατα έρθει στο προσκήνιο, είναι τα μικροπλαστικά, δηλαδή τα πλαστικά σωματίδια μικρότερα από 5 χιλιοστά σε διάμετρο. Τα μικροπλαστικά βρίσκονται στον αέρα, στο νερό, στην τροφή και στα καθημερινά προϊόντα. Όταν καταναλώνονται, είναι πιθανόν να προκαλέσουν αλλαγές στη φυσιολογία του εντέρου. Μελέτη βρήκε ότι τα μικροπλαστικά μειώνουν το πάχος του βλεννογόνου των εντέρων και προκαλούν ζημιά σε αυτό, ελαττώνοντας την προστατευτική του λειτουργία. Αυτό καθιστά πιο εύκολο στα παθογόνα και τις τοξίνες να εισχωρήσουν στον βλεννογόνο του παχέος εντέρου και, συνεπακόλουθα, αυξάνουν τις πιθανότητες ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου.

Ο Δρ Γιανγκ επεσήμανε πως τα μικροπλαστικά δύνανται να απελευθερώσουν καρκινογόνες ουσίες, αυξάνοντας τη φλεγμονή, προκαλώντας οξειδωτική βλάβη στο σώμα, και ακόμη και μεταλλάξεις στο DNA. Επομένως, η ελαχιστοποίηση της χρήσης προϊόντων που περιέχουν μικροπλαστικά και νανοπλαστικά συστήνεται για τη μείωση των παραγόντων κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου και άλλων ασθενειών.

Της Anne Lee

Μετάφραση: Βλαδίμηρος Αλεξάντρωφ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Αρχικό άρθρο: https://www.theepochtimes.com/health/colorectal-cancer-in-young-adults-diet-stress-and-emerging-risk-factors-5698507

Απαραίτητο για την ανθρώπινη υγεία, το κάλιο βοηθάει στην ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, υποστηρίζει την λειτουργία των μυών και διασφαλίζει τον κανονικό χτύπο της καρδιάς. Τόσο η έλλειψη όσο και η πλειονότητα καλίου μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά το σώμα, επομένως είναι σημαντικό να ελέγχουμε τα όποια σημάδια ανισορροπίας.

Ο ρόλος του καλίου στο σώμα

Το κάλιο, ένας ηλεκτρολύτης και το κύριο θετικά φορτισμένο ιόν στα κύτταρά μας παίζει κρίσιμο ρόλο στις κυτταρικές λειτουργίες και τις ενεργειακές διαδικασίες. Δρα ως ζωτικός κρίκος μεταξύ αυτών των πεδίων, και ως βιοχημικό συστατικό και ως άμεσος συμμετέχων στην δημιουργία και ρύθμιση των νευρικών ερεθισμάτων. Το κάλιο είναι κρίσιμο για την νευρική αγωγιμότητα, την σύσπαση των μυών και την διατήρηση της ενδοκυτταρικής οσμωτικής πίεσης καθώς και της ισορροπίας των επιπέδων του pH στα σωματικά υγρά.

Μια από τις πιο σημαντικές λειτουργίες του καλίου είναι η επίδραση του στην πίεση του αίματος. Επαρκής ποσότητα καλίου βοηθάει το σώμα να αποβάλει το νάτριο, μειώνει την κατακράτηση υγρών και προάγει την διαστολή των αιμοφόρων αγγείων, όλα εκ των οποίων συνεισφέρουν στην μείωση της πίεσης του αίματος. Επομένως, διατηρώντας επαρκή επίπεδα καλίου μπορεί να βοηθήσει στην μείωση του κινδύνου υπέρτασης και συναφών καταστάσεων, όπως καρδιακής νόσο και εγκεφαλικού.

Μια συστηματική αναθεώρηση που δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό του Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογίας το 2011 ανέλυσε 11 μελέτες περιλαμβάνοντας σχεδόν 25.000 συμμετέχοντες. Η αναθεώρηση βρήκε πως η ημερήσια πρόσληψη 1,64 γραμμαρίων καλίου μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εγκεφαλικού κατά 21%.

Οι ερευνητές σημείωσαν πως η αυξημένη λήψη διατροφικού καλίου συνδέεται με χαμηλότερες περιπτώσεις εγκεφαλικού και ενδεχομένως να μειώσει και τον κίνδυνο στεφανιαίας νόσου και ολικής καρδιαγγειακής νόσου. Αυτά τα ευρήματα υποστηρίζουν την σύσταση της κατανάλωσης τροφίμων πλούσιων σε κάλιο για την μείωση της πιθανότητας αγγειακών παθήσεων.

Μια μακροχρόνια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή που συμπεριλήφθηκε στην συστηματική αναθεώρηση εκτίμησε τα αποτελέσματα της αυξημένης λήψης καλίου μέσω φυσικών τροφών. Ύστερα από επανέλεγχο ενός έτους, οι ασθενείς με δίαιτα πλούσια σε κάλιο πέτυχαν έλεγχο της αρτηριακής πίεσης με λιγότερη από την μισή δοσολογία φαρμάκων  που απαιτείται από την ομάδα ελέγχου.

Το κάλιο είναι ένα οργανικό άλας απαραίτητο για την υγεία των οστών. Ρυθμίζοντας την ισορροπία αλάτων-βάσεως του σώματος, το κάλιο μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της απώλειας οστών.

Επιπλέον, το κάλιο βοηθάει στην πρόληψη υπερβολικής αποβολής καλλίου μέσω των ούρων, το οποίο μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο πέτρας στους νεφρούς.

Το κάλιο είναι επίσης ωφέλιμο για άτομα με διαβήτη. Μπορεί να αυξήσει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και να βοηθήσει στην ρύθμιση των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα.

Σημάδια πλεονάσματος και έλλειψης καλλίου

Η παρούσα σύσταση της Αμερικάνικης Καρδιολογικής Εταιρείας για την ημερήσια πρόσληψη καλίου είναι 3.400 mg για τους άντρες και 2.600 mg για τις γυναίκες. Παρόλα αυτά, η απαιτούμενη ποσότητα μπορεί να διαφέρει ανάλογα την ηλικία, την ατομική φυσιολογία και τις συγκεκριμένες καταστάσεις υγείας.

Για τους ηλικιωμένους, οι ανάγκες καλίου αυξάνονται ενώ η ικανότητα του σώματος να το αποβάλλει ελαττώνεται. Επομένως, η ρύθμιση των επιπέδων καλίου στο αίμα γίνεται απαραίτητη.

Πώς μπορούμε να διακρίνουμε εάν τα επίπεδα καλίου είναι πολύ υψηλά ή πολύ χαμηλά;

Αφύσικα επίπεδα καλίου στο αίμα μπορούν να οδηγήσουν σε αρκετά κοινά θέματα, περιλαμβάνοντας τα εξής:

1. Συσπάσεις μυών: Υψηλά επίπεδα καλίου μπορούν να προκαλέσουν μυϊκή αδυναμία ή και παράλυση, ενώ χαμηλά επίπεδα καλίου μπορούν να προκαλέσουν μυϊκές κράμπες.
2. Καρδιακός ρυθμός: Τόσο τα υψηλά όσο και τα χαμηλά επίπεδα καλίου μπορούν να διαταράξουν τον καρδιακό ρυθμό. Αν παρατηρήσετε ανωμαλίες στον χτύπο της καρδιάς σας, είναι σημαντικό να ελέγξετε τα επίπεδα καλίου σας.
3. Γαστρεντερολογικά: Υψηλά επίπεδα καλίου μπορούν να προκαλέσουν ναυτία και εμετό, ενώ χαμηλά επίπεδα καλλίου μπορούν να οδηγήσουν σε δυσκοιλιότητα λόγω μειωμένης γαστρεντερολογικής κινητικότητας.
4. Νευρολογικά: Τόσο τα υψηλά όσο και τα χαμηλά επίπεδα καλίου μπορούν να προκαλέσουν μούδιασμα ή πόνο στα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών. Αν έχετε κάποια από αυτά τα συμπτώματα, σας συστήνεται να ελέγξετε τα επίπεδα καλλίου σας.

Άλλο ένα ξεχωριστό σύμπτωμα χαμηλού καλίου είναι η υπερβολική κόπωση.

Αιματολογικές εξετάσεις και καρδιογραφήματα μπορούν να αποκαλύψουν εάν τα επίπεδα καλίου είναι υψηλά ή χαμηλά. Αν βιώνετε οποιοδήποτε από αυτά τα συμπτώματα που αναφέρθηκαν, είναι σημαντικό να λάβετε υπόψιν την πιθανότητα ανώμαλων επιπέδων καλίου και να συμβουλευτείτε έναν ιατρό.

6 τροφές πλούσιες σε κάλιο

 1.Φρούτα:

Μπανάνες: 326mg

Avocado: 485mg

Νερό καρύδας: 165mg

2.Λαχανικά:

Σπανάκι: 558mg

Πατάτες: 446mg

Παντζάρια: 342mg

3.Όσπρια:

Μαύρα φασόλια ξερά: 1.540mg

4.Ξηροί καρποί και σπόροι:

Αμύγδαλα: 733mg

Ηλιόσποροι: 850mg

5.Θαλασσινά:

Σολωμός: 364mg

Τόνος: 441mg

6.Γαλακτοκομικά:

Γάλα: 150mg

Γιαούρτι: 164mg

Προφυλάξεις συμπληρωμάτων για το κάλιο

 Είναι κρίσιμο να λαμβάνουμε επαρκές κάλιο μέσα από τις τροφές που προαναφέρθηκαν. Ωστόσο, κάποια άτομα πρέπει να προσέχουν όταν λαμβάνουν συμπληρώματα καλίου. Οι ακόλουθες ομάδες, συγκεκριμένα, θα πρέπει να αποφύγουν τα συμπληρώματα καλίου:

Ασθενείς με σοβαρή νεφρική νόσο: Υπερβολική λήψη συμπληρωμάτων καλίου μπορεί να οδηγήσει σε υπερκαλιαιμία.

Ασθενείς με διαβητική νεφροπάθεια: Αυτή η ασθένεια μπορεί να μειώσει την ικανότητα των νεφρών να αποβάλουν αποτελεσματικά το κάλιο.

Άτομα που λαμβάνουν ορισμένες φαρμακευτικές αγωγές: Κάποια φάρμακα, όπως τα αντικαλιουρητικά, μπορούν να αυξήσουν τα επίπεδα καλίου στο σώμα. Επιπλέον λήψη συμπληρωμάτων καλίου μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την υπερκαλιαιμία.

Φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της υψηλής πίεσης και της καρδιακής νόσου, όπως οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης (ACE inhibitor) όπως η λισινοπρίλη και η βεναζεπρίλη, μπορούν να προκαλέσουν κατακράτηση καλίου. Ομοίως, ανταγωνιστές των υποδοχέων της αγγειοτασίνης II, περιλαμβάνοντας την λοσαρτάνη και την βαλσαρτάνη, μπορούν επίσης να αυξήσουν τα επίπεδα καλίου στο αίμα.

Ασθενείς με καρδιακή νόσο: Τα επίπεδα καλίου μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά τον καρδιακό ρυθμό, οπότε άτομα με καρδιακή νόσο θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί με την λήψη συμπληρωμάτων καλίου.

Του Jingduan Yang

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι του συγγραφέα και δεν αντανακλούν κατ ανάγκη τις απόψεις των Epoch Times. Η Epoch Times προσκαλεί τον επαγγελματικό διάλογο.

Εάν πάσχετε από σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (ΣΕΕ), τότε η επόμενη συνταγογράφηση σας μπορεί να βρίσκεται στην κουζίνα.

Μελέτη που δημοσιοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2024 δείχνει πως απλές διατροφικές αλλαγές ξεπερνούν τα φάρμακα στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του ΣΕΕ. Και η ανακούφιση διαρκεί. Έξι μήνες μετά, οι ασθενείς που συνέχισαν τις νέες διατροφικές τους συνήθειες εξακολουθούσαν να απολαμβάνουν σημαντικά οφέλη.

Δίαιτα αντί φαρμάκων ΣΕΕ

Συνηθισμένες διατροφικές συμβουλές από άτομα που πάσχουν από ΣΕΕ περιλαμβάνουν την κατανάλωση μικρότερων και πιο συχνών γευμάτων αντί των τριών μεγάλων και τον περιορισμό των συνηθισμένων ερεθισμάτων όπως του καφέ και του γάλακτος. Όταν χρησιμοποιούνται φάρμακα, συνήθως στοχεύουν την ανακούφιση συμπτωμάτων όπως η δυσκοιλιότητα, το φούσκωμα και η διάρροια.

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The Lancet – Gastroenterology & Hepatology, εξέτασε 294 άτομα (241 γυναίκες, καθώς το ΣΕΕ είναι πιο κοινό στις γυναίκες, και 53 άντρες) με μέτριο έως σοβαρό ΣΕΕ, συγκρίνοντας τρεις θεραπείες σε διάστημα τεσσάρων εβδομάδων: δύο διατροφικές προσεγγίσεις και φαρμακευτική αγωγή. Οι διατροφικές προσεγγίσεις περιλάμβαναν παραδοσιακές συμβουλές ΣΕΕ σχετικά με την μείωση ζυμώσιμων υδατανθράκων (fermentable carbohydrates – FODMAPs) – σάκχαρα όπως τα γλυκά και άμυλο όπως οι πατάτες – και μια δίαιτα χαμηλή σε υδατάνθρακες.

Η ομάδα φαρμακευτικής αγωγής έλαβε θεραπεία βασισμένη στα κύρια συμπτώματά της: συμπληρώματα καθαρτικών ινών όπως η Στερκούλια (karaya gum) για την δυσκοιλιότητα ή αντιδιαρροϊκά φάρμακα όπως η λοπεραμίδη (Imodium) για την διάρροια.

Όλες οι ομάδες ανέφεραν βελτίωση στην ποιότητα ζωής, λιγότερα σωματικά συμπτώματα και μειωμένο άγχος και κατάθλιψη. Ωστόσο, οι διατροφικές παρεμβάσεις έδειξαν πιο σημαντική βελτίωση: το 76% που ακολούθησε τις παραδοσιακές συμβουλές και το 71% με δίαιτα χαμηλή σε υδατάνθρακες έδειξαν λιγότερα συμπτώματα, σε σύγκριση με το 58% στην ομάδα φαρμακευτικής αγωγής.

Ύστερα από 6μηνη επανεξέταση, πολλοί συμμετέχοντες στις διατροφικές ομάδες διατήρησαν σημαντική ανακούφιση από τα συμπτώματα: το 68% που ακολούθηση την παραδοσιακή συμβουλή και το 60% σε δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων είχαν και πάλι όφελος.

«Με αυτή τη μελέτη, μπορούμε να δείξουμε πως η δίαιτα παίζει κεντρικό ρόλο στην αντιμετώπιση του ΣΕΕ, αλλά και πως υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές θεραπείες που είναι αποτελεσματικές», είπε σε δήλωση τύπου η Σάννα Νιμπάτσκα (Sanna Nybacka), διαιτολόγος και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ στην Σουηδία και επικεφαλής ερευνήτρια. «Χρειαζόμαστε περισσότερη γνώση σχετικά με το πώς να εξατομικεύουμε καλύτερα την θεραπεία του ΣΕΕ στο μέλλον.»

 

Όταν η δίαιτα δεν επαρκεί

Ο Δρ Ντέιβιντ Πιούροου (Dr. David Purow), ανατολικός περιφερειακός διευθυντής γαστρεντερικής ενδοσκόπησης του Northwell Health με έδρα την Νέα Υόρκη και ο οποίος δεν συνδέεται με την έρευνα, είπε πως η ομάδα του εδώ και πολύ καιρό προτείνει μια δίαιτα χαμηλή σε FODMAP για τους ασθενείς με ΣΕΕ.

«Αυτή η μελέτη επιβεβαιώνει τα ευρήματα που έχουμε δει στους ασθενείς μας», σημείωσε.

«Το ανθρώπινο έντερο χωνεύει ανεπαρκώς τις τροφές με FODMAP», είπε στους Epoch Times η Δρ Κριστίν Φρισσόρα (Dr. Christine Frissora), γαστρεντερολόγος στο Weill Cornell Medicine η οποία επίσης δεν σχετίζεται με την μελέτη.

«Τα αχώνευτα κομμάτια καταναλώνονται από τα βακτήρια του εντέρου, τα οποία εν συνεχεία παράγουν αέρια», πρόσθεσε. Αυτό οδηγεί σε δυσκινητικότητα του εντέρου, βλάβη των μυών του εντέρου που προωθούν την τροφή και γαστρεντερικές διαταραχές, σημείωσε.

Η Δρ Φρισσόρα, η οποία είπε πως τα ευρήματα της μελέτης δεν την εξέπληξαν, παρέθεσε την δικιά της έρευνα του 2022 η οποία έδειξε πως περίπου το 70% των ασθενών με ΣΕΕ δεν μπορούν να χωνέψουν σωστά τους υδατάνθρακες. «Εξετάσαμε εκατοντάδες ασθενείς με χρόνια συμπτώματα ΣΕΕ, και το 20% είχε δυσαπορρόφηση σακχαρόζης (λευκή ζάχαρη)», σημείωσε.

Ενώ οι διατροφικές αλλαγές είναι κρίσιμες στην αντιμετώπιση του ΣΕΕ, δεν λειτουργούν σε όλους. Πολλοί βλέπουν βελτίωση με μια δίαιτα χαμηλή σε FODMAP, αλλά όχι όλοι, όπως δείχνει η μελέτη επίσης, είπε ο Δρ Πιούρλοου.

Για τους ασθενείς με ΣΕΕ που δεν ανταποκρίνονται σε δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων ή χαμηλή σε FODMAP , άλλες λύσεις χωρίς φάρμακα περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

• Προβιοτικά: Αυτά τα ωφέλημα βακτήρια του εντέρου βοηθούν στην ρύθμιση του μικροβιώματος, ανακουφίζοντας από τα συμπτώματα του ΣΕΕ. Τα προβιοτικά, που βρίσκονται στο γιαούρτι, το κεφίρ, το κίμτσι, το ξυνολάχανο και τα λαχανικά πίκλες, είναι επίσης διαθέσιμα ως συμπληρώματα.
• Ψύλλιο: Αυτή η διαλυτή φυτική ίνα βοηθάει στην ρύθμιση των κινήσεων του εντέρου και στην μείωση των συμπτωμάτων του ΣΕΕ. Μπορεί να ληφθεί ως συμπλήρωμα ή να προστεθεί στο φαγητό.
• Έλαιο δυόσμου: Αυτό είναι ένα αντι-σπασμοδικό το οποίο χαλαρώνει τους μύες του εντέρου, μειώνοντας πιθανόν τα συμπτώματα του ΣΕΕ.
• Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία: Αυτή η θεραπεία ομιλίας βοηθά τα άτομα να αναγνωρίσουν και να αλλάξουν τα άσχημα μοτίβα σκέψεων και συμπεριφοράς που ίσως συμβάλουν στο ΣΕΕ.
• Βελονισμός: Έρευνες υποδηλώνουν πως ο βελονισμός ίσως να ανακουφίζει από τα συμπτώματα του ΣΕΕ με το να διεγείρει συγκεκριμένα σημεία που βοηθούν στην ρύθμιση του πεπτικού συστήματος.

Είναι κρίσιμο να συμβουλευτείτε ένα πάροχο υγειονομικής φροντίδας για να καθορίσετε το καλύτερο σχέδιο θεραπείας για την διαχείριση των συμπτωμάτων και την βελτίωση της ποιότητας της ζωής.

Ο καρκίνος του οισοφάγου είναι σχετικά συνηθισμένος και ένας από τους πιο προκλητικούς καρκίνους σχετικά με την αντιμετώπισή του. Τα συμπτώματα συχνά παρατηρούνται αφού η ασθένεια έχει προχωρήσει. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά πρώιμα σημάδια του καρκίνου του οισοφάγου. Κατανοώντας και δίνοντας προσοχή σε αυτά καθιστά την πρώιμη ανίχνευση και την πλήρη θεραπεία αυτού του καρκίνου δυνατή.

Ο οισοφάγος είναι ένας μυώδης σωλήνας που συνδέει τον λάρυγγα με το στομάχι και είναι υπεύθυνος για την μεταφορά της τροφής και των υγρών. Πολλοί ασθενείς με καρκίνο του οισοφάγου αγνοούν την ύπαρξη της κατάστασης στα αρχικά της στάδια. Μέχρι να διαγνωστεί, ο καρκίνος συχνά έχει εξαπλωθεί σε άλλα σημεία του σώματος, με αποτέλεσμα μεγαλύτερο ρυθμό θνησιμότητας. Σύμφωνα με την Αμερικάνικη Αντικαρκινική Εταιρεία, το σχετικό ποσοστό επιβίωσης πέντε ετών για τον καρκίνο του οισοφάγου είναι μόλις 22%. Αυτό είναι χαμηλότερο από το ποσοστό επιβίωσης του 28% για τον καρκίνο του πνεύμονα, την κύρια αιτία θανάτου λόγω καρκίνου στις ΗΠΑ, και είναι συγκρίσιμο με το ποσοστό επιβίωσης για τον καρκίνο του ήπατος, που είναι άλλη μια δύσκολη ασθένεια να αντιμετωπιστεί.

Σύμφωνα με την Cliveland Clinic (Κλινική του Κλίβελαντ), ο καρκίνος του οισοφάγου τυπικά μεγαλώνει με ραγδαίο ρυθμό. Λόγω της εύκαμπτης φύσης του οισοφάγου, τεντώνεται γύρω από το σημείο που μεγαλώνει ο όγκος. Ως αποτέλεσμα, εμφανή συμπτώματα συνήθως δεν παρουσιάζονται μέχρις ότου ο καρκίνος να φτάσει σε προχωρημένο στάδιο.

Εάν ανιχνευθεί έγκαιρα, οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης μπορούν να αφαιρέσουν χειρουργικά τους μικρότερους όγκους. Ωστόσο, μόνο το 25% περίπου των ασθενών με καρκίνο του οισοφάγου διαγιγνώσκονται προτού ο καρκίνος εξαπλωθεί.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία, εάν ο καρκίνος του οισοφάγου διαγνωσθεί και αντιμετωπιστεί προτού εξαπλωθεί, το πενταετές ποσοστό επιβίωσης μπορεί να είναι έως και 49%. Ωστόσο, εάν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί στους γειτονικούς ιστούς, τα όργανα ή τους λεμφαδένες, το ποσοστό επιβίωσης πέφτει στο 28%. Όταν ο καρκίνος του οισοφάγου κάνει μετάσταση σε μακρινά όργανα ή λεμφαδένες την στιγμή της διάγνωσης, το ποσοστό επιβίωσης πέφτει σε μόλις 6%. Αυτό υπογραμμίζει την κρίσιμη σημασία της πρώιμης ανίχνευσης για την βελτίωση του ποσοστού επιβίωσης.

 

Πρώιμα συμπτώματα του καρκίνου του οισοφάγου

Ο καρκίνος του οισοφάγου είναι δύσκολος στην ανίχνευση στα αρχικά του στάδια, καθιστώντας κρίσιμη την αναγνώριση των δυσδιάκριτων συμπτωμάτων του.

Πιθανά πρώιμα συμπτώματα καρκίνου του οισοφάγου περιλαμβάνουν:

• Δυσκολία στην κατάποση: Δυσφορία κατά την κατάποση τροφής είναι ένα κοινό σύμπτωμα, ειδικά όσον αφορά την στερεά τροφή. Μπορεί να νιώθει κανείς σαν κάτι να έχει κολλήσει στον λαιμό ή το στήθος.
• Ανεξήγητη απώλεια βάρους: Η σημαντική απώλεια βάρους χωρίς προφανή λόγο συχνά συνδέεται με μειωμένη όρεξη και δυσκολία κατά την κατάποση.
• Πόνος στο στήθος ή δυσφορία: Πόνος στο στήθος που επιμένει ή δυσφορία μετά την κατανάλωση τροφής μπορεί να είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι.
• Επίμονος βήχας και βραχνάδα: Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να προκαλούνται από ερεθισμό του οισοφάγου ή λόγο ανάπτυξης όγκου.
• Δυσπεψία: Η συχνή δυσπεψία και το αίσθημα καούρας στο στομάχι που δεν αντιδρά σε συνήθεις θεραπείες μπορεί να υποδεικνύουν αρχικά στάδια καρκίνου του οισοφάγου.
• Εμετός: Σε σοβαρές περιπτώσεις, ο καρκίνος του οισοφάγου μπορεί να ερεθίσει τον γαστρεντερικό σωλήνα και να προκαλέσει εμετό.
• Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση: Συμπτώματα όπως καούρα και παλινδρόμηση συχνά συμβαίνουν πριν τον εμετό.

 

2 περιπτώσεις πρώιμης ανίχνευσης και αποτελεσματικής αντιμετώπισης

Ο πρώτος ασθενής είναι ο Τζον, άντρας 55 ετών. Αρχικά παρατήρησε δυσκολία στην κατάποση τροφής αλλά το θεώρησε μικρό ζήτημα και δεν έδωσε πολύ σημασία. Ωστόσο, το σύμπτωμα επέμενε και σταδιακά γινόταν χειρότερο. Εν τέλει, συμβουλεύτηκε τον ιατρό του, ο οποίος του πρότεινε ενδοσκόπηση. Η εξέταση αποκάλυψε έναν όγκο στον οισοφάγο του στα αρχικά του στάδια. Καθώς ο καρκίνος ανιχνεύτηκε σε πρώιμο στάδιο, ο Τζον αντιμετωπίστηκε επιτυχώς, περιλαμβάνοντας χειρουργική επέμβαση και χημειοθεραπεία, και είναι δίχως καρκίνο τα τελευταία τρία χρόνια. Αυτή η περίπτωση τονίζει την σημασία της πρώιμης ανίχνευσης.

 Η δεύτερη ασθενής είναι η Μαρία, γυναίκα 60 ετών. Η Μαρία είχε χρόνια αίσθηση καούρας στο στομάχι και δυσφορία στο στήθος, το οποίο περιλάμβανε ήπιο άλγος, το οποίο διήρκεσε για αρκετούς μήνες. Αρχικά, δοκίμασε να χρησιμοποιήσει αντιόξινα φάρμακα για να ανακουφιστεί από τα συμπτώματα, αλλά ο πόνος χειροτέρευσε. Τότε συμβουλεύτηκε τον ιατρό της, ο οποίος την διέγνωσε με καρκίνο του οισοφάγου. Η Μαρία έλαβε ένα σχέδιο ολοκληρωμένης θεραπείας το οποίο περιελάμβανε θεραπεία μέσω ακτινοβολίας, στοχευμένη θεραπεία και εγχύσεις υψηλών δόσεων βιταμίνης C. Μέχρι στιγμής, η Μαρία έχει μια πολύ υγιή ζωή.

 Αυτές οι περιπτώσεις παρουσιάζουν πόσο κρίσιμο είναι η αναγνώριση των πρώιμων σημαδιών και η ταχύτατη αναζήτηση ιατρικής φροντίδας. Όπως με πολλούς καρκίνους, ο καρκίνος του οισοφάγου αντιμετωπίζεται πιο αποτελεσματικά όταν ανιχνεύεται νωρίς. Μόλις εξαπλωθεί, η αντιμετώπισης γίνεται πολύ πιο προκλητική.

 

Η βιταμίνη C ως συμπληρωματική θεραπεία για τον καρκίνο του οισοφάγου

Στην δεύτερη περίπτωση που προαναφέρθηκε, χρησιμοποιήθηκαν υψηλές δόσεις βιταμίνης C ενδοφλέβια για την υποστήριξη της θεραπείας του καρκίνου του οισοφάγου. Σύμφωνα με πληροφορίες από το Εθνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο, ορισμένες μελέτες πάνω στην ενδοφλέβια βιταμίνη C έχουν δείξει πως μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής των ασθενών με καρκίνο και να μειώσουν τις σχετικές παρενέργειες, με ελάχιστες παρενέργειες να αναφέρονται σε κλινικές δοκιμές. Παρόλα αυτά, η χρήση ενδοφλέβιας βιταμίνης C για την αντιμετώπιση του καρκίνου δεν έχει εγκριθεί από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (Food and Drug Administration-FDA).

Μελέτη του 2020 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Communications έδειξε πως ο συνδυασμός δύο αντιγηραντικών μεθόδων – δίαιτες που μιμούνται την νηστεία και υψηλές δόσεις βιταμίνης C – αντιμετώπισαν αποτελεσματικά τους όγκους σε ποντίκια που είχαν υψηλή αντίσταση σε παραδοσιακές μεθόδους θεραπείας.

Ο Βάλτερ Λόνγκο, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, διευθυντής του Longevity Institute at the University of Southern California (Ινστιτούτου Μακροζωίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας), και καθηγητής βιολογικών επιστημών, έδωσε έμφαση σε δελτίο τύπου πως αυτή η έρευνα είναι η πρώτη που δείχνει πως εντελώς μη τοξικές παρεμβάσεις μπορεί να είναι εξίσου αποτελεσματικές μέθοδοι θεραπείας για τους επιθετικούς καρκίνους. «Όταν χρησιμοποιήθηκε από μόνη της, η δίαιτα που μιμείται την νηστεία ή η βιταμίνη C από μόνη της μείωσε την ανάπτυξη των όγκων των καρκινικών κυττάρων και προκάλεσε μικρή αύξηση στους θανάτους των καρκινικών κυττάρων. Αλλά όταν χρησιμοποιήθηκαν μαζί, είχαν δραματική επίδραση, σκοτώνοντας σχεδόν όλα τα καρκινικά κύτταρα.»

Μία αναθεώρηση του 2021 έδειξε πως υψηλή δόση ενδοφλέβιας βιταμίνης C, όταν χρησιμοποιείται συνδυαστικά με αντικαρκινικά φάρμακα, επιδεικνύει ευαισθητοποιητική, βελτιωτική ή συνεργιστική επίδραση με την ακτινοθεραπεία, την χημειοθεραπεία και την ανοσοθεραπεία των διαφόρων καρκίνων.

 

Υγιεινές συνήθειες για την πρόληψη του καρκίνου του οισοφάγου

Όπως ο καρκίνος του ήπατος, ο καρκίνος του οισοφάγου έχει σημαντικά μεγαλύτερη συχνότητα στους άντρες από τις γυναίκες. Στις Η.Π.Α., ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του οισοφάγου στην ζωή κάποιου είναι περίπου ένας στους 127 για τους άντρες και ένας στους 434 για τις γυναίκες. Με άλλα λόγια, οι άντρες είναι πάνω από τρεις φορές πιο πιθανό να αναπτύξουν την ασθένεια. Αυτή η ανισότητα είναι κυρίως λόγο των μεγάλων παραγόντων κινδύνου όπως το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ, η παχυσαρκία και οι ανθυγιεινές διατροφικές συνήθειες, οι οποίοι επικρατούν πιο πολύ στους άντρες παρά στις γυναίκες.

Η Αμερικάνικη Αντικαρκινική Εταιρεία σημείωσε πως ενώ όλες οι περιπτώσεις καρκίνου του οισοφάγου είναι δυνατόν να αποτραπούν – ειδικά εκείνες που επηρεάζονται από γενετικούς παράγοντες – η αποφυγή ορισμένων τροποποιητικών παραγόντων κινδύνου μπορούν να μειώσουν σημαντικά την πιθανότητα ανάπτυξης της ασθένειας. Λάβετε υπόψιν τις ακόλουθες συστάσεις για αν μειώσετε τον κίνδυνο:

• Αποφύγετε το κάπνισμα και το αλκοόλ: Στις Η.Π.Α., το κάπνισμα και η κατανάλωση αλκοόλ είναι κύριοι παράγοντες κινδύνου του τρόπου ζωής για την ανάπτυξη καρκίνου του οισοφάγου. Κάθε ένας από αυτούς τους παράγοντες αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο ανάπτυξης της ασθένειας, και η κίνδυνος είναι ακόμη υψηλότερος όταν συνδυάζονται τα δύο.
• Ακολουθήστε μια υγιεινή διατροφή πλούσια σε φρούτα και λαχανικά: Η δίαιτα υψηλή σε επεξεργασμένα κρέατα και τηγανητά φαγητά συνδέεται ευρέως με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου, ενώ μια δίαιτα πλούσια σε φρούτα και λαχανικά μπορεί να βοηθήσει στην μείωση του κινδύνου του καρκίνου του οισοφάγου.
• Αποφύγετε να πίνετε καυτό καφέ ή τσάι (πάνω από 65 βαθμούς Κελσίου): Η συχνή κατανάλωση εξαιρετικά καυτών αφεψημάτων μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνια ζημιά στο κύτταρα του τοιχώματος του οισοφάγου, επομένως αυξάνοντας τον κίνδυνο καρκίνου του οισοφάγου.
• Ασκηθείτε συχνά και διατηρήστε ένα υγιές βάρος: Η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, η οποία, με την σειρά της, μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα καρκίνου του οισοφάγου. Η συχνή σωματική άσκηση βοηθάει στην μείωση αυτού του κινδύνου.

 

Του Jingduan Yang

 

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμη του συγγραφέα και δεν αντανακλούν κατ ανάγκη τις απόψεις των Epoch Times. Οι Epoch Times προσκαλούν τον επαγγελματικό διάλογο και την φιλική συζήτηση.