Παρασκευή, 14 Μαρ, 2025

Παλαιολιθικό σεμινάριο: «Τα στολίδια μας και αυτά των άλλων: στολίδια και πολιτισμικές παραδόσεις στο Φράγχθι»

Μια … ιδιότυπη σταθερότητα στον τύπο κοσμημάτων, που χρησιμοποιούσαν οι προϊστορικοί κάτοικοι του Σπηλαίου Φράγχθι στην Αργολίδα, ανοίγει νέες προοπτικές στην έρευνα. Όπως αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Κατρίν Περλέ, ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Παρί-Ναντέρ στη Γαλλία, σε αντίθεση με τους κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες άλλων περιοχών του ελλαδικού χώρου που προτιμούσαν μεγαλύτερη ποικιλία στολιδιών, οι παλαιολιθικοί και μεσολιθικοί κάτοικοι στο Φράγχθι χρησιμοποιούσαν το ίδιο περιορισμένο εύρος τύπων κοχυλιών «για σχεδόν 20 χιλιετίες».

«Δεδομένων των επαναλαμβανόμενων μεταβολών σε όλα τα υπόλοιπα – κλίμα, περιβάλλον, οικονομική βάση, κατάσταση σπηλαίου και λίθινα εργαλεία – αυτή η σταθερότητα είναι ακόμη πιο εντυπωσιακή. Το γεγονός αυτό ανοίγει νέες προοπτικές για την πιθανή διάρκεια των πολιτιστικών παραδόσεων στο απώτερο παρελθόν και με οδηγεί να αμφισβητήσω την κλασική χρήση λίθινων εργαλείων και όπλων για τον ορισμό πολιτιστικών ενοτήτων της Παλαιολιθικής ή της Μεσολιθικής Εποχής», επισημαίνει η ίδια στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, με αφορμή την ομιλία που θα πραγματοποιήσει την Πέμπτη 13 Μαρτίου, στο πλαίσιο του Παλαιολιθικού Σεμιναρίου 2025, το οποίο διεξάγεται στο Ινστιτούτο της Δανίας στην Αθήνα (Χαιρεφώντος 16, Πλάκα). Η διάλεξή της έχει τίτλο «Τα στολίδια μας και αυτά των άλλων: στολίδια και πολιτισμικές παραδόσεις στο Φράγχθι».

Και τι μπορεί να σημαίνει αυτή η … ιδιότυπη σταθερότητα στο Φράγχθι; «Δεν βλέπω κανένα άλλο πιθανό νόημα πέρα από τη ‘δήλωση’ μιας συγκεκριμένης παράδοσης και ταυτότητας: ‘Εμείς είμαστε αυτοί, οι άλλοι είναι εκείνοι – και θέλουμε να δείξουμε τη διαφορά’. Όμως ακόμη και με περιορισμένο αριθμό τύπων κόσμησης, ανάλογα με την τοποθέτησή τους μπορούσαν να παραχθούν ποικίλα διακοσμητικά μοτίβα», εξηγεί η κα Περλέ.

«Η ομιλία μου αφορά στα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά των στοιχείων κόσμησης στο Παλαιολιθικό και Μεσολιθικό Φράγχθι, που είναι, πρώτον, ο εξαιρετικός πλούτος τους ως προς τον αριθμό των στοιχείων, δεύτερον, η πολύ περιορισμένη επιλογή ειδών κοχυλιών και, τρίτον, η σταθερότητα αυτών των επιλογών για σχεδόν 20 χιλιετίες», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Και τι πληροφορίες μπορούν να δώσουν αυτά τα μικροσκοπικά, συνήθως, τεκμήρια για τους ανθρώπους του τόσο μακρινού παρελθόντος;

«Τα προϊστορικά στοιχεία κόσμησης αναλύονται συχνότερα ως δείκτες στάτους και ταυτότητας. Στο Φράγχθι, καθώς δεν έχουμε κάποια περίτεχνη ταφή που να συσχετίζει το φύλο και την ηλικία ενός νεκρού με τα στολίδια του, τα τελευταία είναι προτιμότερο να μελετούνται σε επίπεδο κοινότητας τόσο ως προς τις τεχνικές όσο και ως προς τις πολιτιστικές παραδόσεις. Όλα μαζί τα αποτελέσματα ήταν εντελώς απροσδόκητα: Εκεί που είχαμε υποθέσει ότι θα βρίσκαμε ασυνέχεια στις παραδόσεις – κατά την Παλαιολιθική και Μεσολιθική Εποχή – εντοπίσαμε συνέχεια, και όπου περιμέναμε συνέχεια – Νεολιθική – βρήκαμε ισχυρές ενδείξεις για έντονες ασυνέχειες», υπογραμμίζει η συνομιλήτρια του ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Και σε συνάρτηση με τη θεματική του Παλαιολιθικού Σεμιναρίου, που είναι αφιερωμένο στην προϊστορία της ένδυσης, της κόσμησης και της νηματουργίας;

«Σε σχέση με το σεμινάριο, είναι σαφές ότι τόσο οι κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες όσο και οι γεωργοί που έζησαν στον σπήλαιο Φράγχθι λάτρευαν να διακοσμούν τον εαυτό τους και τα ρούχα τους με στολίδια. Εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία που τους δόθηκε από την παράκτια θέση του σπηλαίου για να παράγουν μεγάλες ποσότητες χαντρών και περιδέραιων από όστρακα, που πιθανότατα αντάλλασσαν σε οικισμούς της ενδοχώρας. Ωστόσο, τη Νεολιθική εποχή επικράτησε μια διαφορετική αντίληψη για τα στολίδια, που οδήγησε στο να επικεντρωθούν περισσότερο σε χάντρες και περιδέραια από λίθους», καταλήγει η κα Περλέ, που υποστηρίζει «πλήρως την πρωτοβουλία του Παλαιολιθικού Σεμιναρίου».

Το Παλαιολιθικό Σεμινάριο 2025 διοργανώνουν η καθηγήτρια Νένα Γαλανίδου από το Πανεπιστήμιο Κρήτης και ο Ανδρέας Ντάρλας από την Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας-Σπηλαιολογίας του υπουργείου Πολιτισμού.

Η Λ. Μενδώνη παρέλαβε 11 αρχαία αντικείμενα από την Εισαγγελία της Νέας Υόρκης

Στην Εισαγγελία της Νέας Υόρκης, η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη παρέλαβε από τον επικεφαλής του Τμήματος Καταπολέμησης Παράνομης Διακίνησης Αρχαιοτήτων, Μάθιου Μπογκντάνος, 11 αρχαία αντικείμενα, τα οποία επαναπατρίζονται στην Ελλάδα.

Όπως πληροφορεί ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού, ο επαναπατρισμός επιτεύχθηκε χάρη στην πολύχρονη και στενή συνεργασία του Γραφείου του Εισαγγελέα του Μανχάταν και του υπουργείου Πολιτισμού.

Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη παραλαμβάνει μια χάλκινη κεφαλή γρύπα που ανήκε στην αρχαία Ολυμπία, από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης, στις 25 Φεβ. 2025. (Γραφείο Τύπου υπ. Πολιτισμού/EUROKINISSI)

 

Τα επαναπατρισθέντα αντικείμενα είναι μία μαρμάρινη ανδρική εικονιστική κεφαλή (πρώτο μισό 1ου αι. μ.Χ), ένας μαρμάρινος δοίδυκας (γουδοχέρι, 5ος-4ος αι. π.Χ.), ένα χάλκινο γυναικείο αγαλμάτιο (3ος αι. π.Χ.), μία μικροσκοπική χάλκινη γυναικεία προτομή (3ος αι. π.Χ.), ένα χρυσό δαχτυλίδι με παράσταση Ποσειδώνα με τρίαινα στη σφενδόνη (1ος αι. π.Χ. – 1ος αι. μ.Χ.), ένα πήλινο μυκηναϊκό γυναικείο ειδώλιο τύπου Ψ (1300-1200 π.Χ.), ένα πήλινο μελανόμορφο αρύβαλλο με παράστασης μάχης (600-500 π.Χ.), ένας πήλινο μελαμβαφή κάνθαρο (4ος αι. π.Χ.), και πήλινα λυχνάρια του 4ου αι. π.Χ.

Η τελετή παράδοσης έλαβε χώρα στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης (The Μet), στην καρδιά της πόλης, όπου ο διευθυντής του Μet, Μαξ Χόλλαϊν, παρέδωσε μια χάλκινη κεφαλή γρύπα στην κα Μενδώνη. Η κεφαλή γρύπα προέρχεται από την αρχαία Ολυμπία και μέχρι την προηγούμενη μέρα κατείχε περίοπτη θέση στην πτέρυγα της Συλλογής των Ελληνικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων του Μet.

Η υπουργός πολιτισμού Λίνα Μενδώνη και ο διευθυντής του Μet, Μαξ Χόλλαϊν, στην τελετή παράδοσης των ελληνικών αρχαιοτήτων. Νέα Υόρκη, 25 Φεβρουαρίου 2025. (Γραφείο Τύπου υπ. Πολιτισμού/EUROKINISSI)

 

Με το πέρας της τελετής επαναπατρισμού, η Λίνα Μενδώνη παρασημοφόρησε εκ μέρους της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Ελληνικής Κυβέρνησης τον Μάθιου Μπογκντάνος, με το παράσημο του «Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα», για τη συμβολή του στην επανάκτηση και τον επαναπατρισμό στην Ελλάδα πλήθος αρχαιοτήτων.

Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη παρασημοφορεί με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα τον επικεφαλής του Τμήματος Καταπολέμησης Παράνομης Διακίνησης Αρχαιοτήτων της Νέας Υόρκης, Μάθιου Μπογκντάνος, στις 25 Φεβρουαρίου 2025. (Γραφείο Τύπου υπ. Πολιτισμού/EUROKINISSI)

Η Λίνα Μενδώνη επεσήμανε στον χαιρετισμό της: «Το υπουργείο Πολιτισμού έχει καταφέρει, τα τελευταία χρόνια, τον επαναπατρισμό εκατοντάδων κλεμμένων πολιτιστικών αγαθών. Κάθε επαναπατρισμός έχει ξεχωριστή σημασία, καθώς έχει άμεση σχέση με τη συλλογική και ατομική μας ταυτότητα. Το ελληνικό κράτος δίνει προτεραιότητα στον επαναπατρισμό αρχαιοτήτων που δικαιωματικά ανήκουν στην πατρίδα μας, αλλά παραμένουν παρανόμως στο εξωτερικό».

«Η Ελλάδα», σημείωσε η υπουργός, «σε καμία περίπτωση δεν διεκδικεί να αδειάσουν τα μουσεία που φιλοξενούν και εκθέτουν έργα της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Διεκδικεί, όμως, την επιστροφή όλων των παρανόμως εξαχθέντων πολιτιστικών θησαυρών της και την επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα, μια μοναδική περίπτωση. Η βίαιη απομάκρυνση των Γλυπτών κατέστρεψε την ακεραιότητα του ιστάμενου μνημείου, συμβόλου του Δυτικού Πολιτισμού.»

Κατά την απόδοση του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα στον Μάθιου Μπογκντάνος, η υπουργός είπε:

«Αυτή η παρασημοφόρηση δεν είναι μόνο η απόδειξη για τον αδυσώπητο αγώνα του ενάντια στην παράνομη διακίνηση και τη λεηλασία πολύτιμων αντικειμένων, αλλά και η αναγνώριση της ελληνικής του κληρονομιάς. Ο Μάθιου Μπογκντάνος είναι ένας από εμάς – όχι μόνο λόγω της πατρογονικής του ρίζας στη Λήμνο και της σύνδεσής του με τη ζωντανή ελληνοαμερικανική κοινότητα, αλλά, κυρίως, λόγω της ακλόνητης αφοσίωσής του στην προστασία της κλασικής κληρονομιάς και των οικουμενικών αξιών της. Είναι Έλληνας, όχι μόνο από καταγωγή, αλλά από το έργο που έχει κάνει – και συνεχίζει να κάνει – για να διαφυλάξει την κληρονομιά του αρχαίου κόσμου.»

Ο κος Μπογκντάνος με τη σειρά του είπε: «Είναι μεγάλη τιμή για μένα ότι παίρνω αυτό το παράσημο από την Ελληνική Δημοκρατία, τη χώρα καταγωγής της οικογένειάς μου. Δεσμεύομαι ότι θα συνεχίσω να εργάζομαι στην κατεύθυνση αυτή, προκειμένου να επιστραφεί στην Ελλάδα η τεράστια πολιτιστική της κληρονομιά. Δεν θεωρώ αυτή τη διάκριση ως επιβράβευση για την παρελθούσα προσφορά μου, αλλά για τις μελλοντικές μου υπηρεσίες».

Στην τελετή παρέστησαν η γενική πρόξενος της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη Ιφιγένεια Καναρά, η πάρεδρος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους Ευθυμία Γκαράνη, ο πρόεδρος του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου Αθηνών Γεώργιος Τσαπρούνης, η διευθύντρια Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών του υπουργείου Πολιτισμού Βάσω Παπαγεωργίου και η τμηματάρχης Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών Έλενα Βλαχογιάννη.

Η ιστορία της κεφαλής του γρύπα

Η κεφαλή γρύπα, δείγμα υψηλής ελληνικής μεταλλοτεχνίας, κοσμούσε χάλκινο τριποδικό λέβητα και χρονολογείται στα 650 – 625 π.Χ.

Επιστρέφει στην Ελλάδα κατόπιν μακράς συνεργασίας του υπουργείου Πολιτισμού και του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης.

Η έρευνα από την αρμόδια Διεύθυνση Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών του υπουργείου Πολιτισμού στο Αρχείο της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας απέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η κεφαλή του γρύπα στο Μet ταυτιζόταν με εκείνη που είχε βρεθεί στην Αρχαία Ολυμπία, τον Δεκέμβριο του 1914, από τον επιμελητή του Μουσείου Θεμιστοκλή Καραχάλιο.

Το αρχαίο γλυπτό είχε εντοπιστεί στην κοίτη του ποταμού Κλαδέου, δίπλα στο αρχαίο Γυμνάσιο της Ολυμπίας, σε χώματα που είχαν παρασυρθεί από το ποτάμι και είχε παραδοθεί από τον επιμελητή στο Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας, όπου έγινε ο καθαρισμός του.

Η πρώτη δημοσίευση της αρχαίας κεφαλής με φωτογραφική τεκμηρίωση έγινε το 1915, στο Αρχαιολογικό Δελτίο, την επίσημη έκδοση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Σύμφωνα με το αρχειακό υλικό που εντόπισε η αρμόδια Διεύθυνση, ο γρύπας κλάπηκε τη δεκαετία του 1930 από το Μουσείο, όπου παρέμενε μέχρι τότε χωρίς να έχει καταγραφεί. Η πρώτη αναφορά στην απώλειά του γίνεται το 1937-1938, στην ετήσια έκθεση των Γερμανών ανασκαφέων της Ολυμπίας.

Το 1940 η Αρχαιολογική Υπηρεσία διερεύνησε την υπόθεση της κλοπής, η οποία φαίνεται ότι έγινε το 1936 και προχώρησε στις ενδεδειγμένες ενέργειες κατά των προσώπων που είχαν την ευθύνη φύλαξης των συλλογών την περίοδο εκείνη. Η αντίστοιχη έρευνα στα αρχεία του Μet επιβεβαίωσε τον χρόνο κλοπής της κεφαλής, καθώς φαίνεται ότι αυτή πωλήθηκε το καλοκαίρι του 1936 από Έλληνα αρχαιοπώλη στον Αμερικανό αρχαιοπώλη Τ. Μπράμμερ, για να πωληθεί στη συνέχεια, το 1948, στον Γ. Σ. Μπέικερ, και να καταλήξει κατόπιν δωρεάς, το 1971, μαζί με τα υπόλοιπα αντικείμενα της Συλλογής Μπέικερ, στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης.

Τεχνητή νοημοσύνη και επιστήμονες ενώνουν δυνάμεις για την αποκρυπτογράφηση αρχαίων παπύρων

ΛΟΝΔΙΝΟ – Επιστήμονες ελπίζουν ότι ένας συνδυασμός τεχνητής νοημοσύνης και ανθρώπινης εμπειρογνωμοσύνης θα βοηθήσει στην αποκρυπτογράφηση αρχαίων παπύρων που απανθρακώθηκαν λόγω ηφαιστειακής έκρηξης πριν από 2.000 χρόνια.

Πρόκειται για εκατοντάδες παπύρους που ανακαλύφθηκαν τη δεκαετία του 1750 στα ερείπια μίας πολυτελούς έπαυλης στην αρχαία ρωμαϊκή πόλη Ηράκλειο (Herculaneum), η οποία καταστράφηκε, όπως και η Πομπηία, από την έκρηξη του Βεζούβιου, το 79 μ.Χ.

Η βιβλιοθήκη της λεγόμενης Έπαυλης των Παπύρων θα μπορούσε να αυξήσει σημαντικά τις γνώσεις μας για την αρχαία σκέψη, εάν οι πάπυροι — οι οποίοι έχουν τυλιχθεί σε ρολά μεγέθους μιας μικρής σοκολάτας — καταστούν αναγνώσιμοι.

Η θερμότητα και η ηφαιστειακή τέφρα από τον Βεζούβιο κατέστρεψαν μεν την πόλη, αλλά ταυτόχρονα διατήρησαν τους παπύρους σε μια κατάσταση όπου είναι αδύνατο να ξετυλιχθούν χωρίς να αποσαθρωθούν.

Εδώ και περισσότερα από 250 χρόνια, μελετητές και επιστήμονες αναζητούν τρόπους αποκρυπτογράφησης των παπύρων, η πλειονότητα των οποίων φυλάσσεται στη Εθνική Βιβλιοθήκη της Νάπολης.

Το 2023, επιχειρηματίες χρηματοδότησαν τον διαγωνισμό «Vesuvius Challenge», προσφέροντας χρηματικά έπαθλα για την αποκρυπτογράφηση των παπύρων μέσω μηχανικής μάθησης, υπολογιστικής όρασης και γεωμετρίας.

Την Τετάρτη, οι διοργανωτές του διαγωνισμού ανακοίνωσαν «ιστορική πρόοδο», αποκαλύπτοντας ότι ερευνητές κατάφεραν να δημιουργήσουν την πρώτη εικόνα του εσωτερικού ενός εκ των τριών παπύρων που φυλάσσονται στη Βιβλιοθήκη Bodleian του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Ο Μπρεντ Σιλς, καθηγητής πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι και συνιδρυτής του «Vesuvius Challenge», δήλωσε ότι οι διοργανωτές είναι «ενθουσιασμένοι με την επιτυχή απεικόνιση αυτού του παπύρου». Όπως σημείωσε, «περιέχει περισσότερο ανακτήσιμο κείμενο από ό,τι έχουμε δει ποτέ σε σαρωμένο πάπυρο από το Ηράκλειο».

Η σάρωση του παπύρου πραγματοποιήθηκε από το Diamond Light Source, ένα ερευνητικό εργαστήριο στο Χάργουελ, κοντά στην Οξφόρδη, το οποίο χρησιμοποιεί έναν επιταχυντή σωματιδίων, γνωστόν ως σύγχροτρο, για τη δημιουργία εξαιρετικά ισχυρών ακτίνων Χ.

Στη συνέχεια, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν τεχνητή νοημοσύνη για να συνθέσουν τις εικόνες, να εντοπίσουν το μελάνι που αποκαλύπτει την ύπαρξη κειμένου και να βελτιώσουν την ευκρίνεια των γραμμάτων. Η διαδικασία αυτή οδήγησε στη δημιουργία τρισδιάστατης εικόνας του παπύρου, επιτρέποντας στους ειδικούς να τον «ξετυλίξουν» ψηφιακά μέσω μιας μεθόδου που ονομάζεται τμηματοποίηση.

Ωστόσο, η τεχνητή νοημοσύνη έχει ακόμη περιορισμούς. Μέχρι στιγμής, έχει αποκρυπτογραφηθεί μόνο ένα μικρό μέρος του κειμένου. Οι ερευνητές καλούν περισσότερους μελετητές να συμμετάσχουν στην προσπάθεια ολοκλήρωσης της ανάγνωσης του κειμένου.

«Βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή μιας μακράς διαδικασίας», δήλωσε ο Πήτερ Τοτ, επιμελητής ελληνικών συλλογών στη Βιβλιοθήκη Bodleian. «Χρειαζόμαστε καλύτερες εικόνες -αλλά η ομάδα πιστεύει ότι θα μπορέσει να βελτιώσει την ποιότητα της εικόνας και την αναγνωσιμότητα του κειμένου».

Ο Τοτ εξέφρασε επίσης την ελπίδα ότι η τεχνολογία θα καταστεί διαθέσιμη σε τοπικό επίπεδο, ώστε να μην χρειαστεί να μεταφερθούν οι άλλοι δύο εύθραυστοι πάπυροι στις εγκαταστάσεις του Diamond.

«Ίσως υπάρξει κάποια άλλη λύση», ανέφερε προσθέτοντας: «Μην ξεχνάτε ότι υπάρχουν περίπου 1.000 ακόμη πάπυροι στη Νάπολη».

Των Jill Lawless και Pan Pylas

«Ευρωπαίων Πόλις» – Η πιο… ευρωπαϊκή πόλη της αρχαιότητας στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Όλοι, λίγο πολύ, γνωρίζουν τον μύθο της Ευρώπης, της νεαρής πριγκίπισσας που άρπαξε ο Δίας από την αρχαία Φοινίκη και την έφερε στην ήπειρο που πήρε το όνομά της. Πόσοι, όμως, ξέρουν ότι στην καρδιά της αρχαίας Μακεδονίας υπήρχε η πιο … ευρωπαϊκή πόλη της αρχαιότητας, η Ευρωπός, σήμερα εντός των ορίων της Περιφερειακής Ενότητας Κιλκίς;

«Η Ευρωπός ήταν μια σημαντική πόλη της αρχαίας Βοττιαίας, σε απόσταση μόλις 18 χλμ. από την πρωτεύουσα του μακεδονικού βασιλείου, την Πέλλα. Ήταν η ‘Ευρωπαίων Πόλις’, σύμφωνα με επιγραφική μαρτυρία του τέλους του 2ου αι. π.Χ. σε τιμητικό βάθρο για τον ανθύπατο Μάρκο Μινούκιο Ρούφο. Ο Ρωμαίος αξιωματούχος που μας συστήνεται από αυτήν την επιγραφή δεν μας είναι άγνωστος. Τον ξέρουμε και από τη Ρώμη, επειδή βοήθησε την επαρχία της Μακεδονίας, και δη την Ευρωπό, να μην πέσει στα χέρια γαλατικών και άλλων φύλων. Προς τιμήν του, λοιπόν, στην πόλη που προστάτευσε, στήθηκε ανδριάντας από τον οποίο έχει σωθεί τμήμα της βάσης στήριξής του που φέρει την τιμητική επιγραφή και, μαζί με άλλα αντικείμενα, τον παρουσιάζουμε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Γεωργία Στρατούλη, προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κιλκίς.

Η έκθεση, που θα διαρκέσει έως την Κυριακή 16 Μαρτίου 2025 (ίσως δοθεί παράταση), γίνεται στο πλαίσιο της επιτυχημένης διοργάνωσης του Αρχαιολογικού Μουσείου «Συναντήσεις Μουσείων στο Εθνικό» και αποτελεί τη δεύτερη «Συνάντηση» – η πρώτη ήταν η παρουσίαση των μολύβδινων χρηστήριων ελασμάτων της Δωδώνης. Σε αυτήν εκτίθενται για πρώτη φορά στην Αθήνα αρχαιότητες από την αρχαία Ευρωπό, μια ακμάζουσα πόλη στον πυρήνα του μακεδονικού βασιλείου, με επώνυμους πολίτες στα Πανελλήνια Ιερά, εξέχοντα μέλη της μακεδονικής αριστοκρατίας και ισχυρά αναγνωρίσιμη ταυτότητα για τη σύγχρονη κοινωνία, γενέτειρα του Σέλευκου Α΄, ενός από τους σημαντικότερους διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Τι γνωρίζουμε, όμως, για την πόλη που φέρει αυτό το τόσο χαρακτηριστικό όνομα; «Κατά τον μύθο, η Ευρωπός συνδέεται γενεαλογικά με τον επώνυμο ήρωα των Μακεδόνων, Ευρωπό, γιο του Μακεδόνος και της Ωρειθυίας, κόρης του Κέκροπος. Ετυμολογικά, η λέξη Ευρωπός σημαίνει ‘ευρύς’, απηχώντας ενδεχομένως τη μορφολογία της περιοχής, στην κοιλάδα του ευρυρέοντος και πλωτού Αξιού και στη σκιά του δασωμένου Πάικου. Η ετυμολογική σχέση με το όνομα της ηπείρου μας είναι φυσικά πρόδηλη», αναφέρει η Γ. Στρατούλη για την πόλη που σήμερα φέρει δυο brand name: την ονομασία Ευρωπός και τον Σέλευκο Α΄ τον Νικάτορα, τον ιδρυτή της δυναστείας των Σελευκιδών και πρωταγωνιστή της Ελληνιστικής Οικουμένης.

«Γνωρίζουμε από τον Θουκυδίδη ότι στα κλασικά χρόνια η πόλη είχε πολύ ισχυρά τείχη που το 429 π.Χ την προστάτευσαν από επίθεση του Θράκα βασιλιά Σιτάλκη. Ήταν ήδη μια σημαντική πόλη, που ήκμασε την ελληνιστική περίοδο και παρέμεινε σε ακμή και αργότερα, τον 2ο και 1ο αι. π.Χ., αν και δοκιμάστηκε από αλλεπάλληλες εχθρικές επιδρομές. Κι αυτό γιατί η Ευρωπός βρισκόταν σε μία πολύ στρατηγική θέση, στην κοιλάδα του άλλοτε πλωτού Αξιού, που εξέβαλε στον Θερμαϊκό Κόλπο. Όπως έχουμε αποτυπώσει και στην έκθεση με αντικείμενα και επιτοίχιες επιφάνειες, στην Ευρωπό έχουν βρεθεί επιτύμβια μνημεία του 4ου αι. π.Χ. από αττικό μάρμαρo. Από την τυπολογία των μορφών και το σμίλευμά τους φαίνεται ότι είναι εισαγόμενα προϊόντα. Αν δεν υπήρχε η θάλασσα και στη συνέχεια το ποτάμι, θα ήταν εύκολο να μετακινείς μάρμαρα, που ζύγιζαν τόνους από την Αττική προς τον βορρά;» σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κα Στρατούλη σχετικά με τη σημασία που είχε στην αρχαιότητα μια πόλη τόσο κοντά στον Αξιό και στην πρωτεύουσα του μακεδονικού βασιλείου, την Πέλλα (άλλοτε σημαντικό λιμάνι).

«Τα πλούσια σε μεταλλικά κτερίσματα ταφικά μνημεία της Ευρωπού των πρώιμων ελληνιστικών χρόνων (τέλος 4ου – αρχή 3ου αι. π.Χ.), που ανασκάφηκαν κατά τη δεκαετία του 1990 από την αρχαιολόγο Θώμη Σαββοπούλου, όπως και ο ελληνιστικός ταφικός Τύμβος Μεσιάς, με ένα ταφικό συγκρότημα από έναν μνημειακό κιβωτιόσχημο τάφο και έναν μακεδονικό, που ήρθε στο φως το 2020-2021 από ανασκαφική ομάδα υπό τη διεύθυνση της Γεωργίας Στρατούλη και ανήκε άλλοτε στη χώρα της Ευρωπού, συνιστούν έμμεση μαρτυρία ότι λίγοι πολίτες τής αρχαίας Ευρωπού θα είχαν οικονομική ευμάρεια, όπως εκείνοι που αναφέρονται ως ευρωπαίοι σε ιερά της Λάρισας και του πελοποννησιακού Άργους κατά τον 4ο και τον 3ο αι. π.Χ., αλλά και επώνυμοι, όπως ο Μαχάτας από την Ευρωπό, που αναφέρεται στον κατάλογο των θεωροδόκων του Μαντείου των Δελφών, το οποίο είχε επισκεφθεί αυτός και η οικογένειά του, απολαμβάνοντας ιδιαίτερων τιμών λόγω της υψηλής κοινωνικής θέσης που κατείχε», εξηγεί η συνομιλήτρια του ΑΠΕ-ΜΠΕ.

«Από την Ευρωπό, εξάλλου, καταγόταν και ο Σέλευκος Α΄ο Νικάτωρ, ιδρυτής της δυναστείας των Σελευκιδών και πρωταγωνιστής της Ελληνιστικής Οικουμένης, ο σπουδαιότερος κατά τον ιστορικό Αρριανό από τους Διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που μεταξύ πολλών άλλων πόλεων ίδρυσε και τη Δούρα-Ευρωπό στον Ευφράτη, σε μια περιοχή που έμοιαζε πολύ με τη γενέτειρά του», πληροφορεί η κα Στρατούλη με αφορμή την έκθεση, όπου εκτός από ευρήματα από το Αρχαιολογικό Μουσείο Κιλκίς, το οποίο αυτή τη στιγμή αναβαθμίζεται, παρουσιάζονται δύο 10λεπτα βίντεο παραγωγής της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κιλκίς: το ένα αφιερωμένο στην ιστορική διαδρομή του Σελεύκου με τίτλο «Σέλευκος Α΄ ο Νικάτωρ. Από την Ευρωπό στην ελληνιστική Οικουμένη» και το άλλο, με τίτλο «Ευρωπαίων πόλις», στον αρχαιολογικό χώρο της Ευρωπού.

«Στην έκθεση προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε τη σπουδαιότητα της αρχαίας πόλης και να καταδείξουμε τη δυνατότητα συμβολής της στην τουριστική ανάπτυξη της Κεντρικής Μακεδονίας. Έχουμε ανασκάψει ένα πολύ μικρό ακόμη τμήμα της αρχαίας πόλης και των νεκροταφείων της. Θα ήταν ευχής έργο να συνεχιστούν οι έρευνες. Η πόλη, που άρχισε να δημιουργείται τον 10ο αι. π.Χ., δηλαδή στην Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου, ήταν ακμαία και κατά την κλασική, την ελληνιστική και τη ρωμαϊκή περίοδο, κυρίως λόγω της στρατηγικής της θέσης, που ήλεγχε τους εμπορικούς δρόμους από το Αιγαίο προς τη βαλκανική ενδοχώρα, αλλά και [εξαιτίας] της εύφορης κοιλάδας του Αξιού που παρείχε τις δυνατότητες ανάπτυξης όχι μόνο των δημητριακών, της αμπελουργίας, και των ελαιόδενδρων, αλλά και της κτηνοτροφίας. Ακόμα και σήμερα είναι ακμαία στην περιοχή του Κιλκίς η βοοτροφία. Και ας μην ξεχνάμε ότι το Κιλκίς είναι περιοχή πλούσια σε ορυκτές πρώτες ύλες», επισημαίνει η αρχαιολόγος.

Ο σημερινός επισκέψιμος αρχαιολογικός χώρος, έκτασης 21 στρεμμάτων, περιλαμβάνει τμήμα του ρωμαϊκού και του παλαιοχριστιανικού νεκροταφείου της Ευρωπού, στο οποίο διασώθηκαν διάφοροι τύποι ταφικών μνημείων, από τους οποίους ξεχωρίζουν μνημειακοί πλινθόκτιστοι καμαροσκεπείς τάφοι. Στον χώρο λειτουργεί «Κέντρο Ενημέρωσης Αρχαίας Ευρωπού», το οποίο υποδέχεται και πληροφορεί τον επισκέπτη αναλυτικά για την ιστορία αυτής της σπουδαίας πόλης, καθώς και του απογόνου της, Σελεύκου Α’ του Νικάτορα. Νότια του οργανωμένου αρχαιολογικού χώρου εκτείνονται νεκροταφεία διαφόρων εποχών. Επιπλέον, μία από τις έξι συναρπαστικές διαδρομές που συστήνει η Εφορεία Αρχαιοτήτων Κιλκίς αφορά την «Ευρωπαίων Πόλιν».

Σημειώνεται ότι στην πρώτη παρουσίαση της αρχαιολογικής διαδρομής «Η αρπαγή της Ευρώπης. Μια διαδρομή από το μύθο έως τα χώματα μιας άγνωστης αρχαίας πόλης», στις 22/2, θα ξεναγήσει στον εκθεσιακό σταθμό «Ευρωπαίων η Πόλις» η Δρ Γεωργία Στρατούλη, ενώ την εκδήλωση θα εμπλουτίσουν με μουσική της αρχαιότητας οι Θανάσης Κλεόπας και Θεόδωρος Κουμαρτζής, ερμηνευτές του μουσικού σχήματος Seikilo Ancient World Music. Οι δυο άλλες διοργανώσεις θα πραγματοποιηθούν στις 8 και 22 Μαρτίου, επίσης ημέρα Σάββατο, ώρα 13:00. Και στις τρεις παρουσιάσεις, αρχαιολόγοι του μουσείου και της Εφορείας Κιλκίς θα υποδεχθούν τους επισκέπτες στις αίθουσες του Μουσείου και θα αναζητήσουν μαζί τους την καταγωγή του μύθου της Ευρώπης από την ανατολική Μεσόγειο της Εποχής του Χαλκού έως το αρχαίο βασίλειο της Μακεδονίας.

Της Ελένης Μάρκου