Σάββατο, 21 Δεκ, 2024

Το κληροδότημα της οικογένειας Carracci στις Ακαδημίες Καλών Τεχνών

Το 1582, τρία μέλη της οικογένειας Καρράτσι – ο Αγκοστίνο, ο Αννίμπαλε και ο Λουντοβίκο – ίδρυσαν την πρώτη μεγάλη Ακαδημία Καλών Τεχνών με έμφαση στο σχέδιο εκ του φυσικού. Με κίνητρο την επιθυμία τους να αντιστρέψουν την αρνητική επίδραση που είχε ο μανιερισμός στην τέχνη, η Accademia degli Incamminati («Ακαδημία των Προοδευτικών») είχε ως στόχο να ανακτήσει τις κλασικές παραδόσεις μέσω μίας ανανεωμένης μελέτης της φύσης. Οι Καρράτσι επανέφεραν τη σχεδίαση αντικειμένων εκ του φυσικού και αναζήτησαν έμπνευση στις φυσικές μορφές αντί να αντιγράφουν τα έργα των παλαιών δασκάλων.

Οι Καρράτσι δεν γνώριζαν ότι η πρωτοβουλία τους θα ξεπερνούσε τους μετριοπαθείς στόχους τους. Αυτό που ξεκίνησε ως θεσμός για να μοιραστούν τη νέα τους προσέγγιση στη ζωγραφική, τελικά ανέτρεψε την ύφεση στην οποία είχε περιέλθει η ιταλική τέχνη, έθεσε τα θεμέλια για την αισθητική του Μπαρόκ και έγινε το πρότυπο για τις επόμενες σχολές τέχνης σε όλη την Ευρώπη.

Η παρακμή της τέχνης

ZoomInImage
Τα έργα του πρώιμου μανιερισμού είναι αναγνωρίσιμα από τη χρήση επιμηκυμένων μορφών, στρεβλής προοπτικής και επισφαλών στάσεων. Παρμιτζανίνο, «Παναγία και βρέφος, με αγγέλους» (γνωστή και ως «Παναγία με τον μακρύ λαιμό»), 1534 – 1540. Λάδι σε πάνελ. Πινακοθήκη Ουφίτσι, Φλωρεντία. (Public Domain)

 

Οι Καρράτσι, όλοι εξέχοντες καλλιτέχνες της εποχής τους, εισήλθαν σε έναν καλλιτεχνικό κόσμο που είχε υποβαθμιστεί. Οι καλλιτέχνες της Αναγέννησης (περίπου 1350-1620) είχαν ήδη ξεπεράσει τα επιτεύγματα της κλασικής αρχαιότητας και η εποχή του Μπαρόκ (περίπου 1600-1750) δεν είχε ακόμη ανατείλει. Από τα μέσα του 14ου έως τα μέσα του 16ου αιώνα, η Ευρώπη είχε γίνει μάρτυρας μιας σταθερής διαδοχής μεγάλων δασκάλων. Αλλά στα τέλη του 16ου αιώνα τα πράγματα έμοιαζαν στάσιμα.

Είχαν περάσει δεκαετίες από την τελευταία εμφάνιση ενός καλλιτέχνη μεγάλου διαμετρήματος, με εξαίρεση τον 54χρονο Πάολο Βερονέζε και τον 75χρονο Τιντορέτο. Οι μεγάλοι δάσκαλοι που θα επανέφεραν τις τέχνες στο παλιό τους μεγαλείο δεν είχαν ακόμη εμφανιστεί στο προσκήνιο.

Προς το τέλος της ακμής της Αναγέννησης, οι καλλιτέχνες βρίσκονταν σε αδιέξοδο: ό,τι μπορούσε να κατακτηθεί καλλιτεχνικά είχε ήδη επιτευχθεί. Ένα νέο στυλ τέχνης, που αργότερα ονομάστηκε Μανιερισμός, ρίζωσε στη Φλωρεντία και τη Ρώμη μεταξύ 1510-1520. Οι πρώτοι Φλωρεντίνοι μανιεριστές αντέγραφαν ελληνιστικά γλυπτά αντί να μελετούν τη φύση. Η λεγόμενη «αντικλασική» περίοδος του ελληνικού πολιτισμού, η ελληνιστική τέχνη (323 έως 31 π.Χ.) ήκμασε κατά την ύστερη περίοδο του ελληνικού πολιτισμού.  Κατά συνέπεια, τα πρώιμα έργα τέχνης του Μανιερισμού είναι αναγνωρίσιμα από τις επιμηκυμένες μορφές, την παραμορφωμένη προοπτική τους και το στήσιμο των σωμάτων σε επισφαλείς στάσεις, σε αντίθεση με τα χαρακτηριστικά της ακμής της Αναγέννησης, που είναι η αρμονία, η συμμετρία και η τάξη.

Μέχρι τα τέλη της Αναγέννησης, ο Μανιερισμός ευνοούσε την αυστηρή μίμηση των πινάκων των προηγούμενων δασκάλων – αποτελώντας ένα καλλιτεχνικό στυλ που μιμούνταν την τέχνη και όχι τη φύση. Την εποχή των Καρράτσι, οι κατώτεροι καλλιτέχνες είτε μιμούνταν το στυλ των επιτυχημένων προκατόχων τους είτε τους γελοιοποιούσαν ακούσια.

Αν ο κόσμος της τέχνης διαισθάνθηκε μια παρακμή στις αρχές του 16ου αιώνα, μόνο μια χούφτα καλλιτέχνες είχαν επίγνωση του ρόλου που έπαιζαν αυτοί οι παράγοντες.

Η Σχολή Emilian

Οι Καρράτσι ήταν οι καταλληλότεροι για το έργο της αναζωογόνησης της καλλιτεχνικής ζωής, καθώς ως ζωγράφοι κατατάσσονται ακριβώς κάτω από τις παλαιότερες μεγάλες ιδιοφυΐες και ως αισθητικοί στοχαστές και δάσκαλοι έχουν ξεπεραστεί από λίγους.

ZoomInImage
(από αριστερά) Annibale Carracci (αυτοπροσωπογραφία, γύρω στο 1850), Agostino Carracci (αυτοπροσωπογραφία, δεκαετία του 1590, Μουσείο του Παλατιού στο Wilanow, Βαρσοβία) και Ludovico Carracci (προσωπογραφία της Σχολής Emilian, 17ος αιώνας). (Public Domain)

 

Γεννημένοι στην Μπολόνια (περιοχή της Εμίλια-Ρομάνια στη Βόρεια Ιταλία), οι Καρράτσι εκπαιδεύτηκαν στη σχολή ζωγραφικής της Μπολόνια. Οι αδελφοί Αγκοστίνο και Αννίμπαλε εκπαιδεύτηκαν, επίσης, στη Σχολή Ζωγραφικής της Πάρμας (που βρίσκεται στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Εμίλια-Ρομάνια) και στη Βενετία, η οποία ανταγωνιζόταν τη Φλωρεντία και τη Ρώμη ως κέντρο τέχνης της Ιταλίας. Η βενετσιάνικη ζωγραφική ακολούθησε διαφορετική πορεία από τη φλωρεντίνικη και τη ρωμαϊκή, στις οποίες κυριαρχούσε ο μανιερισμός.

Η Εμιλιανή Σχολή (καλλιτεχνικό κίνημα του 17ου αιώνα), όπως και οι Σχολές της Μπολόνια και της Πάρμας, ήταν αξιοσημείωτα απαλλαγμένη από τον κομματισμό και την ακαμψία στην οποία είχε περιπέσει η ύστερη ιταλική Αναγέννηση, και χαρακτηριζόταν από τις κομψές απεικονίσεις της αριστοκρατίας. Αργότερα, επηρεασμένη από το καινοτόμο και εκφραστικό ύφος των Καρράτσι, η σχολή καθόρισε την ανάπτυξη της τέχνης του Μπαρόκ.

Από τις σημαντικές σχολές τέχνης της ύστερης Αναγέννησης, η Εμιλιανή ήταν από τις μικρότερες και παραμένει η λιγότερο γνωστή. Γεωγραφικά, το καλλιτεχνικό της κέντρο βρισκόταν ανάμεσα στις αντίπαλες πρωτεύουσες της ιταλικής Αναγέννησης, τη Φλωρεντία και τη Βενετία. Πριν από τον μανιερισμό, η φλωρεντινή τέχνη έδινε έμφαση στις κλασικές, εξιδανικευμένες μορφές με αρμονικά σχέδια. Η βενετσιάνικη τέχνη, αν και μοιραζόταν τη φλωρεντινή μεγαλοπρέπεια, έδινε έμφαση στον νατουραλισμό και το χρώμα και ευνοούσε τη συναισθηματική ένταση έναντι της νόησης.

Η Εμιλιανή τέχνη είχε τον δικό της συνδυασμό ιδιοτήτων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον κορυφαίο ζωγράφο της Σχολής της Πάρμας, Αντόνιο ντα Κορρέτζο. Τα πιο σημαντικά και μοναδικά χαρακτηριστικά της σχολής ήταν η προτίμηση στα συγκρατημένα συναισθήματα (κλίνοντας, όμως, προς την ευγένεια και όχι προς τη διανόηση ή τη μεγαλοπρέπεια) και η υιοθέτηση του ρεαλιστικού χρωματισμού – κοινή με τη βενετσιάνικη σχολή, αλλά πιο ήπια. Ωστόσο, το χαρακτηριστικό γνώρισμα της Εμιλιανής Σχολής ήταν το ενδιαφέρον της για το σύνολο της αναγεννησιακής τέχνης.

ZoomInImage
Ο «Μυστικός γάμος της Αγίας Αικατερίνης της Αλεξάνδρειας με τον Άγιο Σεβαστιανό», μεταξύ 1526 και 1527, του Antonio da Correggio, είναι μια απόδειξη της ικανότητας του καλλιτέχνη να μεταφέρει σύνθετα συναισθήματα και θέματα μέσω της τέχνης. Λάδι σε ξύλο λεύκας. Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι. (Public Domain)

 

Η θεσμοθέτηση μιας καλλιτεχνικής αλλαγής

Ενώ οι Καρράτσι έδιναν έμφαση στη φλωρεντινή σχεδιαστική τέχνη, με πρότυπο τον Ραφαήλ, παράλληλα ενσωμάτωναν τα ζωντανά χρώματα και τη συναισθηματική τεχνοτροπία των Βενετών ζωγράφων – κυρίως του Βενετσιάνου αναγεννησιακού ζωγράφου Τιτσιάνο (περ. 1490-1576). Σε ένα σονέτο που έγραψε ο Αγκοστίνο, το ιδεώδες της Accademia degli Incamminati στόχευε να ενσωματώσει «από τον Ραφαήλ τη θηλυκή χάρη της γραμμής, από τον Μιχαήλ Άγγελο τη μυϊκή δύναμη, από τον Τιτσιάνο τα έντονα χρώματα και από τον Κορρέτζο τα απαλά χρώματα».

ZoomInImage
Annibale Carracci, «Αποκαθήλωση, με τους Αγίους Κλαίρη, Φραγκίσκο, Μαγδαληνή και Ιωάννη» (επίσης αποκαλούμενη «Πιετά της Πάρμας»), 1585. Λάδι σε καμβά, 2, 5 x 3,9 μ. Εθνική Πινακοθήκη, Πάρμα, Ιταλία. (Public Domain)

 

Οι Καρράτσι κατέκτησαν τον συνδυασμό της ευγένειας και του μεγαλείου. Η «Πιετά της Πάρμας» του Αννίμπαλε, η «Παναγία και βρέφος, με τον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης» του Λουντοβίκο και η «Τελευταία Κοινωνία του Αγίου Ιερώνυμου» του Αγκοστίνο είναι από τα σημαντικότερα δείγματα αυτού του στυλ. Αυτοί οι συνδυασμοί ιδιοτήτων υιοθετήθηκαν αργότερα από τους αυλικούς ζωγράφους του 17ου αιώνα Ντιέγκο Βελάσκεθ και Άντονυ βαν Ντάυκ. Αυτοί οι αξιόλογοι καλλιτέχνες μεταμόρφωσαν τις απεικονίσεις των ευγενών – οι οποίες, μέχρι τότε, στόχευαν στην αποτύπωση της δύναμης και της ισχύος τους – προβάλλοντας την πιο ανθρώπινη και ευγενική πλευρά τους.

ZoomInImage
(α) «Η Αγία Οικογένεια με τον Άγιο Φραγκίσκο και τους Δωρητές», 1591, του Ludovico Carracci. Λάδι σε καμβά. Civic Art Gallery, Pieve di Cento, Ιταλία.  (δ) «Η τελευταία κοινωνία του Αγίου Ιερώνυμου», 16ος αιώνας, του Agostino Carracci. Λάδι σε καμβά. Εθνική Πινακοθήκη της Μπολόνια, Ιταλία. (Public Domain)

 

Οι Καρράτσι πρόσθεσαν άλλο ένα πρωτοποριακό στοιχείο στην καλλιτεχνική τους σχολή: το σχέδιο εκ φυσικού. Πριν από την επιρροή της Accademia degli Incamminati, οι σπουδαστές εκπαιδεύονταν σε μεγάλο βαθμό αντιγράφοντας προϋπάρχοντα έργα τέχνης και χρησιμοποιώντας γλυπτά ως μοντέλα για τη ζωγραφική. Παρόλο που η μέθοδος αυτή εμφυσούσε στους σπουδαστές μια στέρεη κατανόηση των τεχνικών και των αισθητικών αρχών που είχαν χρησιμοποιήσει οι προκάτοχοί τους για να διαπρέψουν, σταδιακά οδήγησε σε τέχνη που απομακρυνόταν από την πραγματικότητα.

ZoomInImage
Knud Baad, «Σκηνή από την Ακαδημία της Κοπεγχάγης», 1827/1828. Λάδι σε καμβά. Εθνικό Μουσείο Τέχνης, Αρχιτεκτονικής και Σχεδιασμού, Όσλο, Νορβηγία.(Public Domain)

 

Μεγάλοι κλασικοί όπως ο Ραφαήλ και ο Λεονάρντο ντα Βίντσι είχαν κατακτήσει τη μελέτη της φύσης για να δημιουργήσουν εξιδανικευμένες μορφές που ήταν πιο όμορφες από τη φύση. Τις επόμενες δεκαετίες, οι καλλιτέχνες απομακρύνθηκαν από την εξιδανικευμένη φύση και με αδέξιο τρόπο υπερέβαλλαν και επιμήκυναν τα σώματα σύμφωνα με τη φαντασία τους.

Οι Καρράτσι στράφηκαν στην προφανή λύση. Το σχέδιο και η μελέτη ζωντανών μοντέλων έγινε το θεμέλιο της σχολής τους. Μόλις ένας μαθητής μπορούσε να αναπαράγει με ακρίβεια τη φύση, μπορούσε να προχωρήσει στην απεικόνιση της ανθρώπινης ομορφιάς με νατουραλιστικό τρόπο ή να δημιουργήσει αξιόπιστες εξιδανικεύσεις μέσω μετριοπαθών αλλαγών. Αυτή η έμφαση στη μελέτη του ζωντανού μοντέλου έγινε σύντομα πρότυπο στις ακαδημίες Καλών Τεχνών – μια παράδοση που εξακολουθεί να παραμένει αναπόσπαστο μέρος της κλασικής εκπαίδευσης στην τέχνη.

ZoomInImage
«Μάθημα μοντέλου», περίπου στις αρχές του 19ου αιώνα, από άγνωστο καλλιτέχνη – παλαιότερα αποδιδόταν στον Ουίλλιαμ Χόγκαρθ. Λάδι σε καμβά. Βασιλική Ακαδημία, Ηνωμένο Βασίλειο. Prudence Cuming Associates Limited / Βασιλική Ακαδημία Τεχνών. PD-US

 

Εμπνεόμενοι από την επιστροφή της τέχνης στην κλασική μεγαλοπρέπεια και προσθέτοντας εκλεκτικό δυναμισμό, οι Καρράτσι έγιναν οι ηγέτες του μπαρόκ. Δυστυχώς, η μνήμη τους δεν άργησε να επισκιαστεί από νέες γενιές μεγάλων δασκάλων. Τις περισσότερες φορές, η μεγαλοφυΐα χτίζεται πάνω σε θεμέλια που έχουν θέσει άλλοι εξαιρετικοί άνθρωποι. Οι Καρράτσι ήταν αυτοί που παρείχαν το παράδειγμα και τις αρχές πάνω στις οποίες βασίστηκαν αυτοί οι δάσκαλοι για να διαμορφώσουν τις επόμενες μεγάλες εποχές της ιστορίας της τέχνης.

Του James Baresel

«Κάζα Βέρντι»: Ένα σπίτι όπου η μουσική συνεχίζει να ζει

«Αυτό είναι το πρώτο μου κατόρθωμα», είπε ο συνθέτης όπερας Τζουζέπε Βέρντι για την Casa di Riposo per Musicisti. Ο «Οίκος Ανάπαυσης για Μουσικούς» στο Μιλάνο είναι ένα γηροκομείο γνωστό ως «Κάζα Βέρντι». Το έχτισε το 1899 για «ηλικιωμένους τραγουδιστές στους οποίους δεν χαμογέλασε η τύχη ή οι οποίοι, όταν ήταν νέοι, δεν κατείχαν την αρετή της αποταμίευσης», έγραψε ο Βέρντι σε ένα γράμμα προς τον φίλο του, τον γλύπτη Τζούλιο Μοντεβέρντε.

Συνθέτης μερικών από τις μεγαλύτερες όπερες που γράφτηκαν ποτέ, όπως τα «Ριγκολέττο», «Τραβιάτα», «Αΐντα», «Τροβατόρε», «Ναμπούκκο», «Δον Κάρλος», «Η δύναμη του πεπρωμένου», «Οθέλος» και το εκπληκτικά ισχυρό «Ρέκβιεμ», ο Βέρντι θάφτηκε στην Κάζα Βέρντι μαζί με τη σύζυγό του, τη σοπράνο Τζουζεπίνα Στρεππόνι.

«Εξαλείφω το βάρος τού να έχεις πολλούς ανθρώπους να έρχονται να με επισκεφτούν στο σπίτι σου μετά τον θάνατό μου», είπε ο Βέρντι μιλώντας για την ταφή του εκεί αντί στη βίλα του.

Ο Βέρντι γεννήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 1813 στη Ρόνκολε, στην Ιταλία, και πέθανε το 1901. Το γηροκομείο άνοιξε έναν χρόνο αργότερα, καθώς «δεν επιθυμούσε να λάβει τις ευχαριστίες όσων θα ωφελούνταν από τη γενναιοδωρία του», εξηγεί το ίδρυμα στην ιστοσελίδα του.

Οι πρώτοι εννέα «καλεσμένοι», όπως επέμεινε ο Βέρντι να αποκαλούνται, εισήλθαν στο όμορφο νεο-γοτθικό κτίριο στις 10 Οκτωβρίου 1902, την ημέρα των γενεθλίων του συνθέτη.

ZoomInImage
Η Casa di Riposo per Musicisti, ή απλά Κάζα Βέρντι. (Minnitre/CC BY-SA 4.0)

 

«Το Φιλί της Τόσκας»: Από τις αίθουσες της όπερας στη μικρή οθόνη

«Το Φιλί της Τόσκας» («Il Bacio di Tosca», 1984) είναι ο τίτλος της στοργικής απεικόνισης του Ελβετού κινηματογραφιστή Ντάνιελ Σμιτ για την Κάζα Βέρντι και τους μεγαλοπρεπείς, ακόμη ζωηρούς και παθιασμένους καλεσμένους που διαμένουν εκεί, με έμφαση στην Ιταλίδα σοπράνο Σάρα Σκουντέρι, μεγάλης ερμηνεύτριας του Βέρντι και του Τζιακόμο Πουτσίνι στην εποχή της.

Το έργο ξεκινά με το χιονισμένο εξωτερικό του νεο-γοτθικού κτιρίου, προχωρώντας αργά προς τα μέσα καθώς ο ήχος της κίνησης από έξω σταδιακά αντικαθίσταται από τη μουσική και τις φωνές του εσωτερικού. Στον διάδρομο, μία συνοδός με ζεστό χαμόγελο καλεί την 78χρονη Σκουντέρι στο πλάνο, κατονομάζοντας μερικές από τις όπερες στις οποίες είχε εμφανίστηκε η σοπράνο: Τόσκα, Λα Μποέμ, Μάνον.

Μόλις η Σκουντέρι μπαίνει στο πλάνο, αρχίζει να τραγουδά τη διάσημη άρια «Vissi d’arte» από την Πράξη ΙΙ της όπερας του Τζιακόμο Πουτσίνι «Τόσκα», με μια ακόμη καθαρή και όμορφη φωνή. Αν και η αυτοσχέδια, ασυνόδευτη ερμηνεία της δεν είναι τόσο νεανική και δυνατή όπως κάποτε, η συναισθηματική της ειλικρίνεια είναι παρούσα, ακόμη και όταν τραγουδά σε έναν διάδρομο.

ZoomInImage
Η Ιταλίδα σοπράνο Σάρα Σκουντέρι, μια μεγάλη ερμηνεύτρια του Βέρντι, σε μια σκηνή από το «Φιλί της Τόσκας». (T&C Film, Zürich)

 

Παρόμοια ενέργεια και πάθος χαρακτηρίζουν και την εμφάνιση του βαρύτονου Τζουζέπε Μανακίνι και του τενόρου Λεωνίδα Μπελλόν, με τον  δεύτερο να προκαλεί έκπληξη στον θεατή με το σφρίγος τού ακόμη δυνατού τραγουδιού του. Ο Μανακίνι, από την άλλη, δείχνει με υπερηφάνεια τα κομψά, παλαιά κοστούμια της όπερας, τα οποία βγάζει από ένα μπαούλο.

Οι καλεσμένοι της Κάζα Βέρντι πληρώνουν «σύμφωνα με μια κυλιόμενη κλίμακα, ανάλογα με τα μέσα τους. … Εκτός του δωματίου, της διατροφής και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, έχουν πρόσβαση σε κοντσέρτα, αίθουσες μουσικής, 15 πιάνα, ένα μεγάλο όργανο, άρπες, σετ ντραμς και τη συντροφιά των συνομηλίκων τους», ανέφερε η Σάλλυ ΜακΓκρέιν σε άρθρο των New York Times του 2018. Τον καιρό του άρθρου, 60 συνταξιούχοι μουσικοί ζούσαν εκεί.

«Πρώτον, χρειάζονται μουσική. Δεύτερον, δεν θέλουν να τους αντιμετωπίζουν ως απλούς καλεσμένους, αλλά ως ξεχωριστούς καλεσμένους – σαν αστέρες», είπε σε άρθρο ο Ρομπέρτο Ρουόζι, πρόεδρος του ιδρύματος. «Έχουμε 60 ηλικιωμένους μουσικούς και 60 αστέρες.»

Ο Βέρντι κληροδότησε όλα τα δικαιώματα από τη μουσική του για να χρηματοδοτήσει το Σπίτι, αλλά αυτό σταμάτησε τη δεκαετία του 1950. «Τότε, η μουσική του μπήκε στον δημόσιο τομέα και έγινε ελεύθερη για τον καθένα. Αυτό άφησε την Κάσα Βέρντι χωρίς τη ζωτική χρηματοδότησή της», είπε ο Ρουόζι στην εκπομπή του Σαββατοκύριακου 2018 PBS NewsHour του Κρίστοφερ Λάιβσαϋ. «Ευτυχώς οι διαχειριστές του οίκου επένδυσαν αυτά τα χρήματα σε […] διαμερίσματα, κτίρια. Τώρα έχουμε πάνω από 100 διαμερίσματα, τα οποία ενοικιάζουμε σε ανθρώπους. Και με τα ενοίκια που λαμβάνουμε, χρηματοδοτούμε τον οίκο», είπε.

Δωρεές από άλλους διάσημους μουσικούς, όπως ο τενόρος Λουτσιάνο Παβαρότι και οι κληρονόμοι του μαέστρου Αρτούρο Τοσκανίνι έχουν επίσης βοηθήσει, πρόσθεσε. Υπήρξαν και συνεισφορές από την ιταλική κυβέρνηση όταν τελείωσαν τα δικαιώματα, αλλά δεν ήταν αρκετές.

Οι ευεργέτες χρειάστηκε να παρέμβουν. Η ιστοσελίδα του ιδρύματος σημειώνει: «Ολόκληρη η κληρονομιά του Αρρίγκο Μπόιτο, μουσικού και συγγραφέα των λιμπρέτων του «Φάλσταφ« και του «Οθέλου», δόθηκε στον οίκο από τον κληρονόμο του, Γερουσιαστή Λουίτζι Αλμπερτίνι». Ο Καμίλλο, ο αδερφός του Αρρίγκο ήταν ο αρχιτέκτονας της Κάζα Βέρντι.

Στην ταινία, η σκηνή ανοίγει με μια ομάδα καλεσμένων γυναικών να κάθονται σε ένα τραπέζι, συζητώντας για το πόσες λίρες κέρδισαν ή έχασαν στα χαρτιά. Αργότερα, ίσως παρακολουθήσαν ένα κοντσέρτο πριν το δείπνο στη Σάλα ντ’ Ονόρε – την Αίθουσα Τιμής – η οποία καλύπτεται από προσωπογραφίες των συνθετών. Περιστασιακά, ακούν τραγουδιστές από τη Σκάλα του Μιλάνου, οι οποίοι έρχονται να τραγουδήσουν στα τακτικά κοντσέρτα που διεξάγονται. Μερικές φορές, εκτελούν παραστάσεις οι ίδιοι οι κάτοικοι.

«Νέοι και ηλικιωμένοι μουσικοί παίρνουν το γεύμα τους μαζί, σε ένα δωμάτιο αφιερωμένο στον Πουτσίνι. […] Το κάθε τραπέζι έχει την ονομασία ενός έργου του Βέρντι», δήλωσε η Χάνα Ρόμπερτς σε άρθρο των Financial Times του 2018. Κάποιοι από τους καλεσμένους χρησιμοποιούν την τακτική εξάσκηση ως θεραπεία. Η ακρόαση μουσικής και η συζήτηση περί μουσικής χρησιμοποιούνται επίσης ως μέσο για τη διέγερση των κινητικών δεξιοτήτων και της μνήμης. Ένας από τους πιο ηλικιωμένους καλεσμένους πέθανε σε ηλικία 106 ετών, με τη μέση ηλικία να είναι τα 89 έτη, ανέφερε η κα Ρόμπερτς.

Μίσθωση ζωής

Οι νεαροί μουσικοί προστέθηκαν το 1998, όταν το ίδρυμα αποφάσισε να κάνει μερικές αλλαγές. «Εκτός της φιλοξενίας των ηλικιωμένων μουσικών […] ο Οίκος φιλοξενεί και νεαρούς, άξιους αλλά άπορους φοιτητές μουσικής, οι οποίοι είναι εγγεγραμμένοι σε μουσικές σχολές αναγνωρισμένες στο Μιλάνο.» Η μίξη των γενεών έχει πολλά πλεονεκτήματα για όλους. Οι νεαροί τραγουδιστές μπορούν να λάβουν μαθήματα από τους ραφιναρισμένους επαγγελματίες, ενώ φέρνουν τη νεανική τους ενέργεια στον Οίκο της Ανάπαυσης.

Ο Κορράντο Νέρι, τραγουδιστής και συνθέτης από τη Σικελία, είναι ένας από αυτούς. «Όταν πρωτοήρθα στο Μιλάνο πραγματικά δυσκολευόμουν να βρω ένα μέρος να μείνω και να μελετήσω», είπε ο Νέρι, 25 ετών τότε. «Είχα κάνει αίτηση στην Κάζα Βέρντι, και δύο χρόνια μετά με κάλεσαν να μου που πως υπήρχε μία θέση. Ήταν το καλύτερο πράγμα που μπορούσε να μου συμβεί. Αυτοί οι άνθρωποι είναι η οικογένειά μου και οι καλύτεροι υποστηρικτές μου, έχω μάθει τόσο πολλά από αυτούς.»

Στο άρθρο της ΜακΓκρέιν του Independent, ο τότε 89 ετών μαέστρος Αρμάντο Γκάττο είπε: «Μιλάμε για τη μουσική, τη ζωή, τις αναμνήσεις μας. […] Είναι ευχάριστο να βρίσκεσαι σε αυτή την παρέα.»

Το «Φιλί της Τόσκα» δεν είναι μια καταθλιπτική ταινία για ένα γηροκομείο, όπως ίσως θα περίμενε κανείς. Αντίθετα, ο Σμιτ έχει καταφέρει να αποτυπώσει τη ζωή, τον ενθουσιασμό και τις φωτεινές προσωπικότητες των φιλοξενούμενων του Οίκου.

Το «Φιλί της Τόσκα» είναι διαθέσιμο στο «Hoopla».

Της Helena Elling

Ανταλλαγή κρατουμένων μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας με τη μεσολάβηση των ΗΑΕ

Η Ρωσία και η Ουκρανία συμφώνησαν για άλλη μια ανταλλαγή κρατουμένων, ανακοίνωσε το Υπουργείο Εξωτερικών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ).

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Σάββατο, το υπουργείο ανέφερε ότι οι προσπάθειές του για διαμεσολάβηση μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Ουκρανίας είχαν ως αποτέλεσμα μια ακόμη επιτυχημένη συμφωνία για τη διευκόλυνση της ανταλλαγής κρατουμένων μεταξύ των δύο εμπόλεμων χωρών.

Τα δύο έθνη ολοκλήρωσαν «μια νέα διαδικασία ανταλλαγής κρατουμένων, για 230 άτομα, ισομερώς κατανεμημένα μεταξύ των δύο πλευρών», ανέφερε.

Οι συνομιλίες ήταν ο έβδομος γύρος επιτυχούς διαμεσολάβησης των ΗΑΕ, σύμφωνα με την ανακοίνωση. Οι διαπραγματεύσεις αυτές είχαν ως αποτέλεσμα οι δύο πλευρές να ανταλλάξουν συνολικά 1.788 κρατούμενους – η πρώτη από τις οποίες εξασφαλίστηκε στις αρχές του έτους.

«Αυτό το επίτευγμα, το οποίο έρχεται περίπου ένα μήνα μετά από μια προηγούμενη επιτυχημένη διαμεσολάβηση, αντανακλά τη δέσμευση των ΗΑΕ ως αξιόπιστου διαμεσολαβητή και για τα δύο μέρη να υποστηρίξουν τη διπλωματική οδό για την επίλυση της κρίσης μεταξύ των δύο χωρών», ανέφερε το υπουργείο.

Πρόσθεσε ότι η επιτυχία της διαμεσολάβησης μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας «ενσωματώνει τις φιλικές και εταιρικές σχέσεις» που μοιράζονται τα ΗΑΕ με τις δύο χώρες, καθώς και τις «συνεχείς προσπάθειες των ΗΑΕ να στηρίξουν όλες τις προσπάθειες και τις πρωτοβουλίες που αποσκοπούν στην επίτευξη ειρηνικής λύσης» και τον τερματισμό της σύγκρουσης.

«Ο διάλογος και η μείωση του επιπέδου της έντασης είναι ο μόνος τρόπος για την επίλυση της κρίσης, ο οποίος θα συμβάλει στον μετριασμό των ανθρωπιστικών επιπτώσεων που προκύπτουν», προσθέτει.

Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι ευχαρίστησε την ουκρανική ομάδα και τα ΗΑΕ που συνέβαλαν στην επιστροφή των ανθρώπων στην πατρίδα τους.

Ανέφερε, επίσης, σε ανάρτησή του στο Χ το Σάββατο: «Άλλοι 115 από τους υπερασπιστές μας επέστρεψαν σήμερα στην πατρίδα τους. Πρόκειται για πολεμιστές της Εθνικής Φρουράς, των Ενόπλων Δυνάμεων, του Πολεμικού Ναυτικού και της Κρατικής Συνοριοφυλακής».

«Τους θυμόμαστε όλους», δήλωσε ο Ζελένσκι. «Τους αναζητούμε και καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να τους φέρουμε όλους πίσω».

Διαπραγματεύσεις και μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας

Το υπουργείο των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων σημείωσε ότι η συνεργασία του με τη Ρωσία έπαιξε βασικό ρόλο και στην εξασφάλιση της ανταλλαγής κρατουμένων που συμφωνήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία τον Δεκέμβριο του 2022.

Κατά την ανταλλαγή, η Αμερικανίδα παίκτρια του γυναικείου μπάσκετ Μπρίτνεϊ Γκρίνερ απελευθερώθηκε σε αντάλλαγμα για τον διαβόητο Ρώσο έμπορο όπλων Βίκτορ Μπουτ.

Η Γκρίνερ είχε συλληφθεί το 2022 στη Μόσχα επειδή μετέφερε φυσίγγια ατμίσματος που περιείχαν λάδι κάνναβης, το οποίο είναι παράνομο στη Ρωσία. Είχε καταδικαστεί σε εννέα χρόνια παραμονής σε ρωσική σωφρονιστική αποικία.

Εν τω μεταξύ, ο Μπουτ – γνωστός ως « έμπορος θανάτου» – εξέτιε ποινή φυλάκισης 25 ετών στις ΗΠΑ, μετά την καταδίκη του το 2011 με κατηγορίες που αφορούσαν συνωμοσία για τη δολοφονία Αμερικανών πολιτών και παροχή βοήθειας σε τρομοκρατική οργάνωση.

Η ανταλλαγή πραγματοποιήθηκε στο Άμπου Ντάμπι των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, με τα δύο μέρη να ανταλλάσσονται στην πίστα του αεροδρομίου.

Η συμφωνία είχε επικριθεί επειδή δεν εξασφάλισε την απελευθέρωση του πρώην Αμερικανού πεζοναύτη Πολ Γουίλαν, ο οποίος είχε συλληφθεί στη Ρωσία το 2018 και είχε καταδικαστεί σε 16 χρόνια με την κατηγορία της κατασκοπείας.

Σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο, ωστόσο, ο Γουίλαν δεν προσφέρθηκε ποτέ ως επιλογή από τους Ρώσους. «Αντιμετωπίζουν τον Πολ διαφορετικά εξαιτίας αυτών των ψευδών κατηγοριών περί κατασκοπείας», είχε δηλώσει τότε ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Τζον Κίρμπι. «Οι Ρώσοι τον βάζουν σε αυτή την ειδική κατηγορία».

Ο Γουίλαν δήλωσε σε συνέντευξή του στο CNN ότι πρέπει να γίνουν περισσότερα για να εξασφαλιστεί η απελευθέρωσή του.

Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο δήλωσε ότι η κυβέρνηση Τραμπ ακολουθούσε την πολιτική να μην ανταλλάσσονται διάσημοι κρατούμενοι, καθώς υπήρχε ο κίνδυνος να δημιουργηθούν λάθος κίνητρα και να γίνουν τα διεθνή ταξίδια των Αμερικανών λιγότερο ασφαλή.

Τον Αύγουστο του τρέχοντος, η κυβέρνηση Μπάιντεν εξασφάλισε την απελευθέρωση του Γουίλαν, σε μια πολυμερή συμφωνία, με τη μεσολάβηση της Τουρκίας.

Ο Γουίλαν απελευθερώθηκε μαζί με τον δημοσιογράφο της Wall Street Journal Ήβαν Γκέρσκοβιτς, τη δημοσιογράφο του Radio Free Europe Αλσού Κουρμασέβα και τον κάτοχο πράσινης κάρτας των ΗΠΑ ακτιβιστή Βλαντίμιρ Καρά-Μούρζα για τις Ηνωμένες Πολιτείες, πέντε Γερμανούς και επτά Ρώσους πολίτες που ήταν πολιτικοί κρατούμενοι.

Σε αντάλλαγμα, η Ρωσία ζήτησε οκτώ έθνη, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων με δεσμούς με τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Βάντιμ Κρασίκοφ, ο οποίος είχε καταδικαστεί για φόνο στη Γερμανία το 2019 και του οποίου την περίπτωση οι δικαστές είχαν περιγράψει ως δολοφονία διατεταγμένη από τις ρωσικές αρχές.

Η συμφωνία της 1ης Αυγούστου, στην οποία συμμετείχαν 26 κρατούμενοι, ήταν η μεγαλύτερη ανταλλαγή κρατουμένων από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου.

Της Melanie Sun, με τη συμβολή των Andrew Thornebrooke και Jack Phillips

Η θαλπωρή του bodegón στην ισπανική ζωγραφική

Ένα σπιτικό, ζεστό περιβάλλον προκαλεί ένα αίσθημα άνεσης, νοσταλγίας και ασφάλειας.

Στον φιλόξενο χώρο μιας κουζίνας ή μιας ταβέρνας, η οικογένεια ή φίλοι χαλαρώνουν μαζί, πίνοντας ίσως και λίγο κρασί, μοιράζονται τα νέα τους, συζητούν για διάφορα θέματα.

Αυτή τη θαλπωρή και οικειότητα μεταφέρουν οι νεκρές φύσεις bodegón, στην ισπανική ζωγραφική, αναδεικνύοντας τη σημασία απλών, συνηθισμένων αντικειμένων καθημερινής χρήσης, τα οποία τείνουμε να παραβλέπουμε, σε σημαίνοντας αισθητικά στοιχεία.

Στα ισπανικά, ο όρος bodega σημαίνει κελάρι κρασιού, ντουλάπι ή ταβέρνα.

Ο παραγόμενος όρος bodegón (μποντεγκόν) χρησιμοποιείται στην ισπανική τέχνη για να περιγράψει μια νεκρή φύση που απεικονίζει είδη από το κελάρι, συχνά αραδιασμένα σε ένα τραπέζι πανδοχείου ή ταβέρνας. Ο όρος υποδηλώνει επίσης τα αντικείμενα καθημερινής χρήσης.

Η σχεδόν μονόχρωμη, γήινη χρωματική παλέτα των πινάκων μποντεγκόν δημιουργεί μια ρουστίκ ατμόσφαιρα, που παραπέμπει στην άνεση και τη σπιτική γαλήνη.

Ντιέγο Βελάθκεθ

The Sacred Hearth: Ισπανική ζωγραφική Bodegon
Ντιέγο Βελάθκεθ, «Πωλητής νερού στη Σεβίλλη», περ. 1620. Λάδι σε καμβά, 110 x 80 εκ. Apsley House, Λονδίνο. (Public Domain)

 

Στον πίνακα «Πωλητής νερού στη Σεβίλλη», ο Βελάθκεθ [Diego Rodríguez de Silva y Velázquez, 1599-1660] απεικονίζει μια καθημερινή σκηνή. Στο έργο διακρίνονται τρεις μορφές: δύο στο πρώτο πλάνο και μία τρίτη να αχνοφαίνεται στο σκοτεινό φόντο. Τα πρόσωπα δεν κοιτάζουν το ένα το άλλο, αν και ο άντρας που είναι κρυμμένος στη σκιά φαίνεται να κοιτάζει απευθείας τον θεατή. Καθένας κρατά στα χέρια του ένα δοχείο πόσης, σαν τα αγγεία να είναι αγωγοί που αντανακλούν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.

Φαίνεται ότι αυτοί οι τρεις συμμετέχουν σε ένα τελετουργικό εθιμοτυπικής ανταλλαγής. Αν και ο πίνακας αποτυπώνει μόνο μια στιγμή μίας συνηθισμένης σκηνής στην αγορά, ο ζωγράφος δημιουργεί μια ατμόσφαιρα αυξημένης σημασίας, μετατρέποντας το συνηθισμένο σε τελετουργικό.

Ο πωλητής νερού είναι ντυμένος απλά, με ένα χιτώνιο από χοντρό καφέ ύφασμα ριγμένο πάνω από ένα λευκό πουκάμισο. Απεικονίζεται προφίλ, και το χρώμα του προσώπου και των χεριών του είναι σε αρμονία με τους ζεστούς τόνους του χιτώνα. Σχετικά συνοφρυωμένος και χαμηλώνοντας ελαφρά τα μάτια, ο άντρας περνά σιωπηλά ένα ποτήρι με νερό στο αγόρι. Το ποτήρι περιέχει σύκα, που δίνουν στο νερό μια κάπως γλυκιά γεύση – αυτό είναι ένα έθιμο που διατηρείται ακόμα στη Σεβίλλη.

The Sacred Hearth: Ισπανική ζωγραφική Bodegon
Λεπτομέρειες από τον πίνακα του Ντιέγκο Βελάσκεθ «Πωλητής νερού στη Σεβίλλη», περ. το 1620. (Public Domain)

 

Η παλέτα του Βελάσκεθ είναι περιορισμένη: λευκό στο μανίκι του πωλητή και στον γιακά του αγοριού, σκούρο καφέ για τις σκιές και το φόντο, έντονο κοκκινοκαφέ χρώμα για τον χιτώνα και το δέρμα του πωλητή, γκριζόλευκοι, κρεμώδεις τόνοι στα κεραμικά αγγεία και το δέρμα του αγοριού. Η απλότητα της παλέτας ενισχύει τη σοβαρότητα και την ψυχολογική ένταση της σκηνής.

Η μεγάλη κεραμική κανάτα στο πρώτο πλάνο, τη λαβή της οποίας ακουμπά ο πωλητής νερού, είναι ζωγραφισμένη με μεγάλη λεπτομέρεια, σχεδόν νιώθουμε την υφή της και τις σταγόνες του νερού που κυλούν στην επιφάνειά της. Ένα μικρό βαθούλωμα στο δοχείο προσθέτει ρεαλισμό.

Χουάν βαν ντερ Χάμεν υ Λεόν

The Sacred Hearth: Ισπανική ζωγραφική Bodegon
Χουάν βαν ντερ Χάρμεν, «Νεκρή φύση με γλυκά και κεραμικά», 1627. Λάδι σε καμβά, 85 x 115 εκ. Εθνική Πινακοθήκη, Ουάσιγκτον. (Public Domain)

 

Στον πίνακα του Χουάν βαν ντερ Χάμεν [Juan van der Hamen y León, 1596-1631] «Νεκρή φύση με γλυκά και κεραμικά», τα φρούτα, το ψωμί και τα αρτοσκευάσματα εκτίθενται τοποθετημένα σε τρεις πέτρινες βάσεις. Το μαύρο φόντο επιτρέπει στα αντικείμενα στο πρώτο πλάνο να ξεχωρίζουν με ακόμη μεγαλύτερη ευκρίνεια.

Αριστερά, στην επάνω βάση, μέσα σε ένα φαρδύ καλάθι σε σχήμα βεντάλιας, βρίσκονται πολλά λαμπερά ημιδιαφανή φρούτα, ένα χρυσό καρβέλι ψωμί και πλεγμένη ζύμη σε σχήμα ντόνατ. Οι καρποί ποικίλλουν σε σχήμα και χρώμα. Άλλα είναι δαμασκηνί, μικρά και στρογγυλά, άλλα είναι ρουμπινένια, σε σχήμα στριφτού σχοινιού. Ένα ζευγάρι μεγάλες κεχριμπαρένιες μπάλες, σαν αυγά σε φωλιά πουλιών, βρίσκονται στις κορυφές των κόκκινων φρούτων. Ο θεατής έχει την αίσθηση ότι θα μπορούσε να δοκιμάσει αυτά τα ζαχαρωμένα φρούτα.

Κάτω αριστερά υπάρχουν τρία πήλινα αγγεία διαφορετικών σχημάτων και αποχρώσεων του πορτοκαλί και του σκουριασμένου κόκκινου, δίπλα σε ένα μικρό στρογγυλό, ξύλινο κουτί με το καπάκι του ακουμπισμένο δίπλα του. Το τσίγκινο πιάτο περιέχει διάφορα αρτοσκευάσματα, κάποια ζαχαρωμένα, καθώς και ζαχαρωμένα σύκα.

Οι ιστορικοί τέχνης προτείνουν ότι αυτή η νεκρή φύση ανήκε σε μια σειρά αφιερωμένη στις τέσσερεις εποχές. Εάν συμβαίνει αυτό, θα εξηγούσε την έλλειψη εποχιακών φρούτων και λαχανικών και την επιλογή των αρτοσκευασμάτων που διατίθενται κατά τη διάρκεια του κρύου χειμώνα της Μαδρίτης. Το καπάκι ενός κουτιού αμυγδαλόπαστας (;) υποδηλώνει ότι κάποιος μόλις το άνοιξε και θα επιστρέψει σύντομα.

Στην τρίτη βάση, στη δεξιά πλευρά του πίνακα, βρίσκονται δύο στρογγυλά ξύλινα κουτιά, το ένα πάνω στο άλλο, ενώ πάνω πάνω υπάρχει ένα διαφανές γυάλινο βάζο με φρούτα που θυμίζουν κεράσια μαρασκίνο. Δίπλα σε αυτή την πυραμίδα των δοχείων βρίσκεται ένα άλλο γυάλινο βάζο, που περιέχει μια αδιαφανή ουσία στο χρώμα της καμένης σιένας – πιθανώς μαρμελάδα. Πίσω της, στη σκιά, είναι τοποθετημένη μια διαφανής καράφα. Στα αριστερά του βάζου με τη μαρμελάδα βλέπουμε μια διαφανή γυάλινη κούπα με κομψές πράσινες λαβές και ένα μεγάλο κοίλο δοχείο από τερακότα. Το χαλκοκόκκινο αγγείο φέρει φυτικά μοτίβα γύρω από το κοίλο κέντρο του, έχει φουσκωτή βάση και στόμιο σαν κρήνη. Αυτό το είδος πήλινου αγγείου ονομάζεται loch (λοχ) και είναι γερμανικής προέλευσης.

Ο βαν ντερ Χάρμεν μεταφέρει διακριτικά τη λεία υφή του ξύλου, του παγωμένου και ανακλαστικού γυαλιού και τη ματ επιφάνεια των κεραμικών. Κάθε μία από αυτές τις υφές αλληλεπιδρά με το φως με έναν ιδιαίτερο τρόπο και μεταφέρει μία σπιτική ατμόσφαιρα. Αυτή είναι η ιδιαιτερότητα του στυλ μποντεγκόν. Προκαλώντας σκέψεις σπιτικής άνεσης, οι πίνακες μποντεγκόν μας βοηθούν να συνειδητοποιήσουμε πώς η ανθρώπινη παρουσία μετατρέπει έναν χώρο σε αληθινό σπιτικό.

Τόμας Γιέπες

The Sacred Hearth: Ισπανική ζωγραφική Bodegon
Τόμας Γιέπες, «Νεκρή φύση», 1668. Λάδι σε καμβά, 100 x 160 εκ. Μουσείο Prado, Μαδρίτη. (Public Domain)

 

Ο πίνακας του Τόμας Γιέπες [Thomas Yepes, 1595-1674] «Νεκρή φύση» περιλαμβάνει πλήθος ετερόκλητων αντικειμένων: ένα ψητό πουλί σε ένα μπρούτζινο τηγάνι, ένα χρυσό κέικ σε σχήμα σαύρας,  ένα τσίγκινο πιάτο διακοσμημένο με μπρούντζο στο κάτω και δεξί μέρος της σύνθεσης, πλαισιωμένα από κλαδιά με  λεμόνια, κυδώνια και πορτοκάλια στην επάνω δεξιά και κάτω αριστερή γωνία της σύνθεσης.

Ένα κυλινδρικό ψάθινο καλάθι με ανοιχτό καπάκι είναι γεμάτο με ψωμάκια, ενώ τα λευκά κρόσσια ενός τραπεζομάντιλου που εξέχει από το καλάθι λάμπουν στο φως. Στο φως του απαντούν οι αντανακλάσεις των μεταλλικών αντικειμένων. Γνωστός για τις προσεκτικά συμμετρικές νεκρές φύσεις του και τα βάζα της Βαλένθια, εδώ ο Γιέπες εγκαταλείπει τη συμμετρία για χάρη της φυσικότητας. Είναι σαφώς αισθητή η φροντίδα ενός ανθρώπινου χεριού και οι λεπτομέρειες δείχνουν ότι το γεύμα πρόκειται να συνεχιστεί.

Τόσο ο Γιέπες όσο και ο βαν ντερ Χάμεν και ο Βελάθκεθ χρησιμοποίησαν τη διαλογιστική παρατήρηση για να μετατρέψουν τα στοιχεία της κοινής, πεζής καθημερινότητας σε ένα σημαίνον τελετουργικό. Αυτοί οι πίνακες είναι εμποτισμένοι με το πνεύμα της ιδιαίτερης ιερότητας της εστίας.

Της Mari Otsu

Μετάφραση: Βαλεντίνα Λισάκ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Έφυγε από τη ζωή ο Αλαίν Ντελόν, ο θρύλος του γαλλικού κινηματογράφου

Την Κυριακή 18 Αυγούστου έφυγε από αυτόν τον κόσμο ο διάσημος Γάλλος ηθοποιός Αλαίν Ντελόν. Ο ηθοποιός πέθανε στο σπίτι του στη βορειοανατολική Γαλλία, έχοντας δίπλα του τα αγαπημένα του πρόσωπα.

Την είδηση ​​του θανάτου του μετέδωσε το Γαλλικό Πρακτορείο (AFP), επικαλούμενο τα παιδιά του εκλιπόντος:

«Ο Αλαίν Φαμπιέν, η Άνουσκα, ο Άντονυ και ο [σκύλος του] Λούμπο ανακοινώνουν με μεγάλη θλίψη τον θάνατο του πατέρα τους. Πέθανε ειρηνικά στο σπίτι του στο Ντούσι, περιτριγυρισμένος από τα τρία παιδιά του», αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Ο χαρισματικός και γοητευτικός ηθοποιός άφησε πίσω του 88 χρόνια, γεμάτα φωτεινούς ρόλους και γεγονότα.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του Ντελόν είχαν σκοτεινιάσει από τις συνέπειες ενός εγκεφαλικού που υπέστη το 2019. Ο γιος του Άντονυ, στα απομνημονεύματά του που δημοσιεύθηκαν το 2022, μίλησε για την επιθυμία του πατέρα του να καταφύγει στην ευθανασία.

«Μισώ την εποχή που ζούμε, με αρρωσταίνει», είχε πει ο ηθοποιός.

Πρόσφατα, φήμες εμφανίστηκαν στον Τύπο για μια οικογενειακή σύγκρουση για την κληρονομιά του ηθοποιού και ότι ο Ντελόν υπέφερε από γνωσιακή εξασθένηση. Ωστόσο, ο Άντονυ αρνήθηκε κατηγορηματικά αυτούς τους ισχυρισμούς, τονίζοντας ότι δεν έχουν καμία σχέση με την κληρονομιά.

Ο Αλαίν Ντελόν, γεννημένος το 1935 σε προάστιο του Παρισιού, έγινε σύμβολο του γαλλικού κινηματογράφου, όπως και σύμβολο του σεξ τις δεκαετίες του ’60, του ’70 και του ’80. Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο έγινε το 1957 στην ταινία «Γκοντό, ο εκβιαστής» (Quand la femme s’en mêle). Πριν από αυτό, ο Ντελόν είχε αλλάξει πολλά επαγγέλματα: φορτωτής, σερβιτόρος, μπάρμαν κλπ. Η επιτυχία, όμως, ήρθε το 1960, μετά τον ρόλο του στην ταινία «Γυμνοί στον Ήλιο» (Plein Soleil‎‎).

Κατά τη διάρκεια της λαμπρής του καριέρας, ο Ντελόν έλαβε πολλά σημαντικά βραβεία, περιλαμβανομένων του Βραβείου Σεζάρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, του Τιμητικού Βραβείου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, καθώς και του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο, του Νταβίντ ντι Ντονατέλο και της Γερμανικής Χρυσής Κάμερας. Του απονεμήθηκε επίσης ο Χρυσός Φοίνικας.

Ο θάνατος του Αλαίν Ντελόν ήταν μεγάλη απώλεια για όλους όσους θαύμασαν το ταλέντο του και τους αξέχαστους ρόλους του. Το όνομά του θα μείνει για πάντα στην ιστορία του κινηματογράφου.

Της Anna Fedorova

Επιμέλεια: Βαλεντίνα Λισάκ

Η Σουηδία εξετάζει το ενδεχόμενο να προσφέρει στους πολιτογραφημένους αλλοδαπούς χρήματα για να επιστρέψουν στις χώρες καταγωγής τους

Η σουηδική κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να προσφέρει στους αλλοδαπούς που έχουν πολιτογραφηθεί χρήματα για να εγκαταλείψουν τη χώρα.

Το τρέχον πρόγραμμα «οικειοθελούς επαναπατρισμού» προσφέρει 10.000 σουηδικές κορώνες (870 ευρώ) ανά ενήλικα και 5.000 κορώνες ανά παιδί, συν τα έξοδα ταξιδιού για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες για να εγκαταλείψουν τη Σουηδία.

Η Στοκχόλμη εξετάζει το ενδεχόμενο να διευρύνει το πρόγραμμα βάσει του οποίου ενθαρρύνονται οι μετανάστες που δυσκολεύονται να ενσωματωθούν στη σουηδική κοινωνία να φύγουν, συμπεριλαμβανομένων των πολιτογραφημένων Σουηδών και των οικογενειών τους, σύμφωνα με πρόταση που υποβλήθηκε στην υπουργό Μετανάστευσης της Σουηδίας Μαρία Μάλμερ Στένεργκαρντ στις 13 Αυγούστου.

Μια έρευνα συνέστησε τη διεύρυνση της πρότασης, αλλά απέρριψε την αύξηση της επιχορήγησης σε περίπτωση που στέλνει μήνυμα στους μετανάστες ότι «δεν είναι ευπρόσδεκτοι στη Σουηδία».

Οι υπουργοί στη Στοκχόλμη είχαν ζητήσει συμβουλές για το πώς θα μπορούσε να «τονωθεί σημαντικά» η μετανάστευση.

Η έρευνα κλήθηκε από την κυβέρνηση να εξετάσει αν θα μπορούσε να προσφερθεί στη Σουηδία μια πιο γενναιόδωρη επιχορήγηση, παρόμοια με αυτή που προσφέρεται στη Δανία, ύψους περίπου 13.420 ευρώ.

Η έκθεση της έρευνας προειδοποίησε ότι θα υπήρχε πλήγμα στα δημόσια οικονομικά εάν προσφερόταν το υψηλότερο ποσό και ότι θα μπορούσε επίσης να έχει «αρνητικές συνέπειες για την κοινωνική ενσωμάτωση».

Μια μεγαλύτερη επιχορήγηση «στέλνει ένα μήνυμα στην ομάδα που απευθύνεται η επιχορήγηση ότι δεν είναι ευπρόσδεκτη στη Σουηδία – ακόμη κι αν η Σουηδία είναι διατεθειμένη να πληρώσει μεγάλα ποσά για να απαλλαγεί από ορισμένους από αυτούς», αναφέρεται.

«Ένα τέτοιο μήνυμα δύσκολα θα μπορούσε να μην έχει αρνητικό αντίκτυπο στην προθυμία της εν λόγω ομάδας-και στις προοπτικές των ευκαιριών της- να ενσωματωθεί στην σουηδική κοινωνία».

Η έκθεση ανέφερε ότι αυτό μπορεί να έχει επιπτώσεις όπως η χαμηλότερη συμμετοχή στην αγορά εργασίας και η αύξηση των επιπέδων εγκληματικότητας μεταξύ των ομάδων μεταναστών στις οποίες απευθύνεται η επιχορήγηση.

Αντ’ αυτού, η έκθεση ενθάρρυνε τους υπουργούς να διευρύνουν το πεδίο εφαρμογής των ατόμων που είναι επιλέξιμα για την επιχορήγηση, ώστε να συμπεριλάβουν τους Σουηδούς πολίτες.

«Η επιχορήγηση δεν θα πρέπει πλέον να εξαρτάται από τα μέσα και τα άτομα θα πρέπει να παραμείνουν επιλέξιμα ακόμη και αν αποκτήσουν σουηδικό διαβατήριο», ανέφερε.

«Οι επιχορηγήσεις δεν θα πρέπει να δίνονται σε άτομα που μετακινούνται εντός της ΕΕ ή σε άλλη χώρα με στενούς μεταναστευτικούς δεσμούς με το έθνος».

Ωστόσο, η έρευνα δήλωσε ότι «απέτυχε» να βρει μια πολιτική που θα «αύξανε σημαντικά» την εθελοντική μετανάστευση από τη Σουηδία, «λόγω της προφανούς έλλειψης εμπειριών ή ενδείξεων για κατάλληλες μεθόδους».

Η έκθεση εκδόθηκε λίγο αφότου τα στοιχεία έδειξαν ότι περισσότεροι άνθρωποι έφυγαν από τη Σουηδία απ’ ό,τι έφτασαν το περασμένο έτος, η πρώτη καθαρή απώλεια για περισσότερες από πέντε δεκαετίες. Το σουηδικό υπουργείο Δικαιοσύνης ανέφερε ότι μέχρι τις 28 Ιουλίου του τρέχοντος έτους καταγράφηκαν συνολικά 5.600 αιτήσεις ασύλου, δηλαδή μείωση κατά 27% σε σύγκριση με την ίδια περίοδο του προηγούμενου έτους.

Η καθαρή αρνητική μετανάστευση διαπιστώθηκε μεταξύ των ατόμων που γεννήθηκαν στο Ιράκ, τη Συρία και τη Σομαλία και μετακινήθηκαν στη χώρα.

Μια «ανάπτυξη προς την κατεύθυνση της βιώσιμης μετανάστευσης είναι απαραίτητη για την ενίσχυση της ένταξης και τη μείωση του κοινωνικού αποκλεισμού», δήλωσε η Στένεργκαρντ.

«Ο αριθμός των αιτήσεων ασύλου φαίνεται να είναι ιστορικά χαμηλός, οι άδειες παραμονής που σχετίζονται με το άσυλο συνεχίζουν να μειώνονται και η Σουηδία έχει καθαρή μετανάστευση για πρώτη φορά μετά από 50 χρόνια», πρόσθεσε.

 

Βία από συμμορίες

Η μετανάστευση και η ενσωμάτωση αποτέλεσαν καυτά ζητήματα στη σκανδιναβική χώρα τα τελευταία χρόνια μετά την έκρηξη της βίας των συμμοριών σε αρκετές πόλεις.

Σύμφωνα με τα στατιστικά της αστυνομίας, το 2023 σημειώθηκαν τουλάχιστον 363 πυροβολισμοί, με 53 να είναι θανατηφόροι, ενώ ο αριθμός των βομβιστικών επιθέσεων αυξήθηκε από 90 σε 149.

Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, ο υπουργός Δικαιοσύνης της Δανίας κατήγγειλε οργανωμένες εγκληματικές συμμορίες που προσλαμβάνουν Σουηδούς εφήβους για να πραγματοποιήσουν φονικές εκτελέσεις σε δανέζικο έδαφος.

Οι έλεγχοι στα τρένα που διασχίζουν τη γέφυρα Όρεσουντ που συνδέει την Κοπεγχάγη με τη νότια σουηδική πόλη Μάλμε έχουν αυξηθεί μετά από μια σειρά πυροβολισμών που διαπράχθηκαν από έφηβους Σουηδούς στη Δανία.

Ο Δανός υπουργός Δικαιοσύνης Πέτερ Χούμελγκααρντ δήλωσε ότι από τον Απρίλιο έχουν σημειωθεί 25 περιπτώσεις στις οποίες νεαροί Σουηδοί έχουν προσληφθεί από Δανούς για να διαπράξουν εγκλήματα κατά μήκος του πορθμού Όρεσουντ.

«Αυξάνουμε την επιτήρηση, εν μέρει για να αυξήσουμε την ασφάλεια, αλλά και για να αποτρέψουμε την πρόσληψη Σουηδών παιδιών-στρατιωτών που έρχονται στην Κοπεγχάγη για να εκτελέσουν καθήκοντα σε σχέση με διαμάχες συμμοριών», δήλωσε ο Χούμελγκααρντ.

Του Guy Birchall

Αυστηρά μέτρα ασφαλείας στο Παρίσι για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων

Τα μέτρα ασφαλείας είναι αυστηρά στο Παρίσι, καθώς η πόλη προετοιμάζεται για την πολυέξοδη τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.

Αν και οι αξιωματούχοι δεν αναμένουν κάποια συγκεκριμένη απειλή για την τελετή έναρξης, οι εντάσεις παραμένουν υψηλές λόγω των συνεχιζόμενων παγκόσμιων συγκρούσεων, όπως αυτές στην Ουκρανία και τη Γάζα, που έχουν σημειωθεί μετά τους τελευταίους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο το 2022.

Εντείνοντας περαιτέρω τις εντάσεις, το σιδηροδρομικό δίκτυο υψηλής ταχύτητας TGV της Γαλλίας παρέλυσε από βανδαλισμούς και εμπρηστικές επιθέσεις, λίγες ώρες πριν από την τελετή έναρξης, δήλωσε η εταιρεία σιδηροδρόμων SNCF.

Εκπρόσωπος της SNCF δήλωσε στους Epoch Times μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ότι ήταν «θύμα» πολλών ταυτόχρονων «κακόβουλων ενεργειών» που επηρέασαν τις γραμμές υψηλής ταχύτητας Atlantique, Northern και Eastern. Οι έρευνες της γαλλικής αστυνομίας συνεχίζονται και η αναστάτωση αναμένεται να διαρκέσει τουλάχιστον όλο το Σαββατοκύριακο.

Οι ρυθμίσεις ασφαλείας για την παρέλαση της έναρξης περιλαμβάνουν περισσότερο από 50.000 προσωπικό, αποτελούμενο από περίπου 45.000 αστυνομικούς, 10.000 στρατιώτες και περίπου 2.000 ιδιωτικούς φύλακες, που είναι τοποθετημένοι κατά μήκος του ποταμού Σηκουάνα και των γύρω μνημείων.

Περισσότεροι από 300.000 θεατές αναμένεται να παρακολουθήσουν την άφιξη των περίπου 7.000 αθλητών σε μια πομπή από φορτηγίδες κατά μήκος του ποταμού.

Εν τω μεταξύ, περισσότερα από 150 άτομα έχουν τεθεί υπό παρακολούθηση, περιορίζοντας τις μετακινήσεις τους, στο πλαίσιο μιας επιχείρησης ασφαλείας που ξεκίνησε πρόσφατα, την οποία οι αρχές εφάρμοσαν βάσει των αντιτρομοκρατικών νόμων.

Λόγω της συνεχιζόμενης αναταραχής λόγω της σύγκρουσης στη Γάζα, οι διαγωνιζόμενοι από το Ισραήλ έχουν τεθεί υπό 24ωρη προστασία από επίλεκτες τακτικές μονάδες, οι οποίες θα τους συνοδεύουν από και προς τις εκδηλώσεις, σύμφωνα με αξιωματούχους.

Επιπλέον, η κοίτη του Σηκουάνα έχει σαρώσει για βόμβες, ενώ όλες οι αερομεταφορές γύρω από το Παρίσι θα είναι κλειστές. Μαχητικά αεροσκάφη Mirage 2000 θα είναι σε ετοιμότητα για να αναχαιτίζουν αεροσκάφη που παρεκκλίνουν σε απαγορευμένο εναέριο χώρο.

Η τελετή έναρξης θα φιλοξενήσει επίσης παγκόσμιους ηγέτες από πολλές χώρες, οι οποίοι θα προστατεύονται από ελεύθερους σκοπευτές στις γύρω περιοχές.

Στην εκδήλωση θα υπάρξει επίσης προστασία από αεροπλάνα παρακολούθησης με ραντάρ και μη επανδρωμένα αεροσκάφη Reaper, τα οποία είναι έτοιμα να παρακολουθούν ευαίσθητες τοποθεσίες από αέρος.

Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ανάρτησε βίντεο στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X, δηλώνοντας ότι η πόλη είναι προετοιμασμένη για την εκδήλωση.

«Τα πάντα είναι έτοιμα, ακόμη και τα δαχτυλίδια (των Ολυμπιακών Αγώνων) είναι εκεί», δήλωσε ο κ. Μακρόν. «Απολαύστε τους Αγώνες!»

Η κυβέρνηση του κ. Μακρόν αποδυναμώθηκε πρόσφατα από τις πρόωρες εκλογές, οι οποίες έθεσαν τη γαλλική κυβέρνηση σε πολιτικό αδιέξοδο.

Η αυξημένη ασφάλεια γύρω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες επηρέασε τους κατοίκους της περιοχής λόγω της επιβληθείσας ζώνης ασφαλείας, η οποία περιελάμβανε την ανέγερσ

Οι ζώνες ασφαλείας απαιτούν εξουσιοδότηση μέσω κωδικών QR για την είσοδο, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν πριν από την τελετή εγκαινίων. Η ασφάλεια έχει προκαλέσει απογοήτευση στους κατοίκους και έχει επίσης αντίκτυπο στις τοπικές επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων των εστιατορίων και των καφετεριών, οι οποίες βλέπουν λιγότερη επισκεψιμότητα ως αποτέλεσμα.

Έφιπποι αστυνομικοί περιπολούν εντός της περιμέτρου ασφαλείας που έχει δημιουργηθεί για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, στις 18 Ιουλίου 2024, στο Παρίσι. (David Goldman/AP Photo)

 

Η συνήθως τεράστια αντιπροσωπεία των Ρώσων αθλητών έχει μειωθεί σε μόλις 15 αθλητές. Οι αθλητές έπρεπε να πληρούν ορισμένα κριτήρια ουδετερότητας για να τους επιτραπεί η συμμετοχή στη διοργάνωση, σύμφωνα με τις απαιτήσεις που δημοσίευσε η ΔΟΕ στις 20 Ιουλίου.

Το ίδιο ισχύει και για τη Λευκορωσία, η οποία στέλνει 17 αθλητές να αγωνιστούν ως ουδέτεροι. Συμμετέχει επίσης μια συγκριτικά μικρή αποστολή 140 αθλητών από την Ουκρανία, η μικρότερη μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.

Η τελετή έναρξης έχει οριστεί να ξεκινήσει στις 20:30 μ.μ. ώρα Ελλάδας . Θα περάσει από πολλά εξέχοντα ορόσημα, όπως το Μουσείο του Λούβρου και τη γέφυρα Πον ντεζ Αρ, σηματοδοτώντας την πρώτη φορά που μια τελετή έναρξης πραγματοποιείται εκτός σταδίου.

Οι διοργανωτές ελπίζουν σε μερικές ακτίνες ηλιοφάνειας εν μέσω των προβλέψεων για κυρίως συννεφιασμένο ουρανό.

Ένας αξιωματικός ασφαλείας παρακολουθεί τον κόσμο να φωτογραφίζεται μπροστά από τον Πύργο του Άιφελ στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024, στο Παρίσι, Γαλλία, στις 20 Ιουλίου 2024. (Thomas Padilla/AP Photo)

 

Έχει περάσει ένας αιώνας από την τελευταία φορά που οι Ολυμπιακοί Αγώνες φιλοξενήθηκαν στο Παρίσι. Στη φετινή διοργάνωση θα συμμετάσχουν περισσότεροι από 10.500 αθλητές, με τους αγώνες να ξεκινούν στις 31 Ιουλίου.

Τα πρώτα από τα 329 χρυσά μετάλλια θα απονεμηθούν στις 3 Αυγούστου. Η τελετή λήξης θα πραγματοποιηθεί στις 11 Αυγούστου.

 

Του Kos Temenes. Tο NTD News, o Όουεν Έβανς και το Reuters συνέβαλαν σε αυτό το άρθρο.

Ο κορυφαίος διπλωμάτης της Ουκρανίας δείχνει προθυμία να συνομιλήσει με τη Ρωσία κατά την πρώτη επίσκεψη στην Κίνα μετά την έναρξη του πολέμου

Ο Ουκρανός υπουργός Εξωτερικών Ντμίτρο Κουλέμπα δήλωσε στον Κινέζο ομόλογό του στις 24 Ιουλίου ότι το Κίεβο θα ήταν έτοιμο να ξεκινήσει εκ νέου διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα, εάν η ρωσική πλευρά έδειχνε πραγματική προθυμία να διαπραγματευτεί με καλές προθέσεις.

Ο κ. Κουλέμπα παρέδωσε το μήνυμα αυτό κατά τη διάρκεια συνάντησης με τον κορυφαίο διπλωμάτη του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ), Γουάνγκ Γι, στην Γκουανγκζού, έναν σημαντικό βιομηχανικό και εξαγωγικό κόμβο στη νότια Κίνα. Είναι η πρώτη επίσκεψη του κορυφαίου διπλωμάτη της Ουκρανίας στην Κίνα από τότε που η Ρωσία ξεκίνησε την εισβολή πλήρους κλίμακας.

Κατά τη διάρκεια της συνάντησης στις 24 Ιουλίου, ο κ. Κουλέμπα επανέλαβε την «πάγια θέση της Ουκρανίας ότι είναι έτοιμη να συμμετάσχει η ρωσική πλευρά στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων σε ένα ορισμένο στάδιο, όταν η Ρωσία είναι έτοιμη να διαπραγματευτεί με καλές προθέσεις, αλλά δεν παρατηρείται επί του παρόντος τέτοια ετοιμότητα από τη ρωσική πλευρά», σύμφωνα με περίληψη της συνάντησης που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο του.

Σύμφωνα με την ανάγνωση από το υπουργείο Εξωτερικών του Πεκίνου, ο κ. Γουάνγκ δήλωσε ότι το καθεστώς έχει «δεσμευτεί σταθερά για την προώθηση πολιτικών διευθετήσεων στην κρίση», ενώ διακήρυξε την προθυμία του Πεκίνου να διαδραματίσει «εποικοδομητικό ρόλο» στην επανάληψη των ειρηνευτικών συνομιλιών.

Το ΚΚΚ επιθυμούσε να τοποθετηθεί ως μεσίτης ειρήνης καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, ο οποίος ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2022, μόλις λίγες εβδομάδες αφότου ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσαν μια συνεργασία «χωρίς όρια». Το Πεκίνο αρνήθηκε να καταδικάσει την εισβολή της Ρωσίας ούτε να την αποκαλέσει εισβολή.

 

Η απόρριψη της Κίνας από την Ουκρανία

Ο κ. Κουλέμπα έφτασε στην Κίνα στις 23 Ιουλίου και έχει προγραμματιστεί να παραμείνει τέσσερις ημέρες. Πριν αναχωρήσει για τη Γκουανγκζού, το υπουργείο Εξωτερικών της Ουκρανίας δήλωσε ότι οι συναντήσεις του στην Κίνα θα επικεντρωθούν στη διερεύνηση «τρόπων για να σταματήσει η ρωσική επιθετικότητα» και «του πιθανού ρόλου της Κίνας στην επίτευξη μιας βιώσιμης και δίκαιης ειρήνης».

Το ταξίδι έγινε μετά την κριτική που άσκησε ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι στο κινεζικό καθεστώς και το κατηγόρησε ότι βοήθησε τη Ρωσία να υπονομεύσει την ειρηνευτική του διάσκεψη στην Ελβετία τον περασμένο μήνα.

«Η Ρωσία, χρησιμοποιώντας την κινεζική επιρροή στην περιοχή, χρησιμοποιώντας επίσης Κινέζους διπλωμάτες, κάνει τα πάντα για να διαταράξει την ειρηνευτική διάσκεψη κορυφής», δήλωσε ο κ. Ζελένσκι σε συνέντευξη Τύπου στις 2 Ιουλίου μετά την εκφώνηση παρατηρήσεων στο αμυντικό φόρουμ Σάνγκρι-Λα στη Σιγκαπούρη.

Ο Ουκρανός πρόεδρος επέκρινε συγκεκριμένα το ΚΚΚ για την αποτυχία του να τηρήσει την υπόσχεσή του ότι δεν θα βοηθήσει τις πολεμικές προσπάθειες της Ρωσίας.

Ο κ. Ζελένσκι είπε ότι ο Σι του υποσχέθηκε ότι το Πεκίνο «θα απέχει και δεν θα υποστηρίξει τη Ρωσία με όπλα» κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας τον Ιανουάριο του 2023.

 

Ωστόσο, το Πεκίνο φαίνεται να πράττει διαφορετικά.

«Υπάρχουν διάφορα μηνύματα από διάφορες [υπηρεσίες] πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένης [της] ουκρανικής, ότι με κάποιο τρόπο, κάποια πράγματα φτάνουν στις αγορές της Ρωσίας μέσω της Κίνας. … Υπάρχουν ορισμένα στοιχεία του οπλισμού της Ρωσίας που προέρχονται από την Κίνα», δήλωσε ο κ. Ζελένσκι στους δημοσιογράφους.

Δυτικοί αξιωματούχοι έχουν πει ότι κινεζικές εταιρείες και έμποροι πωλούν εργαλειομηχανές, τσιπ και άλλα υλικά που έχουν τόσο πολιτική όσο και στρατιωτική χρήση για να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση του αμυντικού τομέα της Μόσχας.

Διασώστες σβήνουν φωτιά σε σπίτι που καταστράφηκε κατά τη διάρκεια πυραυλικής επίθεσης στην πόλη Κονταντίνοφκα, στην περιοχή Ντονέτσκ, εν μέσω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, στις 21 Ιουλίου 2024. (Anatolii Stepanov/AFP μέσω Getty Images)

 

«Η Ρωσία θα δυσκολευόταν να στηρίξει την επίθεσή της στην Ουκρανία χωρίς την υποστήριξη της Κίνας», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν σε ενημέρωση τον Απρίλιο στο Πεκίνο μετά από συνάντηση με τον Σι και ανώτερους αξιωματούχους του ΚΚΚ. «Ξεκαθάρισα ότι αν η Κίνα δεν αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα, θα το κάνουμε εμείς».

Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ χαρακτήρισαν την κομμουνιστική Κίνα ως «αποφασιστικό παράγοντα» του πολέμου στην Ουκρανία, δηλώνοντας ότι το καθεστώς «δεν μπορεί να επιτρέψει τον μεγαλύτερο πόλεμο στην Ευρώπη στην πρόσφατη ιστορία χωρίς αυτό να επηρεάσει αρνητικά τα συμφέροντα και τη φήμη του».

 

Πρόταση ειρήνης

Το Κίεβο στοχεύει τώρα σε μια δεύτερη διεθνή ειρηνευτική σύνοδο κορυφής τον Νοέμβριο, στην οποία ο κ. Ζελένσκι δήλωσε ότι στοχεύει να συμμετάσχουν «εκπρόσωποι της Ρωσίας».

Η Μόσχα δεν προσκλήθηκε στην πρώτη σύνοδο κορυφής στην Ελβετία, η οποία πραγματοποιήθηκε από τις 15 έως τις 16 Ιουλίου και στην οποία συμμετείχαν αντιπροσωπείες από περισσότερες από 90 χώρες. Το Πεκίνο αρνήθηκε να στείλει τον απεσταλμένο του, λέγοντας ότι η συνάντηση που υποστηρίχθηκε από το Κίεβο υπολείπεται «κατά πολύ των προσδοκιών του».

Κατά την πρώτη επέτειο της εισβολής της Ρωσίας, η Κίνα δημοσίευσε ένα σχέδιο «12 σημείων» για τον τερματισμό των συγκρούσεων. Το έγγραφο καλεί σε ειρηνευτικές συνομιλίες και σεβασμό της κυριαρχίας όλων των χωρών, αλλά σταματά να απαιτεί από τη Μόσχα να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Ουκρανία ή να καταδικάζει την εισβολή. Ο κ. Πούτιν χαιρέτισε το σχέδιο, ενώ οι δυτικές χώρες το απέκρουσαν σε μεγάλο βαθμό ως τέχνασμα για να κερδίσουν περισσότερο χρόνο για τις στρατιωτικές ενέργειες της Ρωσίας.

Πιο πρόσφατα, η Κίνα δημοσίευσε μια «κοινή αντίληψη» έξι σημείων με τη Βραζιλία, ζητώντας μια παγκόσμια σύνοδο κορυφής που θα αναγνωρίζεται τόσο από τη Ρωσία όσο και από την Ουκρανία για να συζητηθεί μια πορεία προς την επίλυση του πολέμου.

Εν τω μεταξύ, οι Ουκρανοί αξιωματούχοι αναζητούν υποστήριξη για την πρότασή τους για την επίλυση του πολέμου.

Πριν από το ταξίδι, ο κ. Κουλέμπα δήλωσε στους Κινέζους σε βίντεο που δημοσιεύθηκε στο Weibo, μια δημοφιλή πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης στην Κίνα, ότι η Ουκρανία συνεργάζεται με τη διεθνή κοινότητα για την επίτευξη ειρήνης με βάση ένα ειρηνικό σχέδιο που παρουσίασε η Ουκρανία.

«Δεν θέλουμε ποτέ αυτόν τον πόλεμο στην Ουκρανία και θα θέλαμε να τον τερματίσουμε το συντομότερο δυνατό. Αλλά χρειαζόμαστε μια πραγματική και δίκαιη ειρήνη που θα μας επιτρέψει να αποκαταστήσουμε τη σταθερή ανάπτυξη, την ευημερία και την ασφάλεια για τον λαό μας», δήλωσε ο κ. Κουλέμπα.

 

Της Dorothy Li

Η commedia dell’arte στη ζωγραφική ροκοκό

Οι ζωντανοί χαρακτήρες, η στοιχειώδης πλοκή, οι αυτοσχέδιοι διάλογοι και οι υπαίθριες παραστάσεις ήταν βασικά χαρακτηριστικά της commedia dell’arte. Η θεματολογία της περιστρεφόταν κυρίως γύρω από τις δοκιμασίες και τα βάσανα νεαρών εραστών, τα οποία απέδιδε με περισσό χιούμορ.

Οι ηθοποιοί, χωρίς να περιορίζονται από σαφείς κατευθυντήριες γραμμές, μπορούσαν να διαμορφώσουν τις παραστάσεις τους σύμφωνα με τις απαιτήσεις του κοινού. Συχνά έκαναν πολιτικά σχόλια και λαϊκό χιούμορ, έξω από τα όρια της λογοκρισίας. Η ιταλική θεατρική φόρμα αποτέλεσε, επίσης, ιδανικό θέμα για το κίνημα του ροκοκό του 18ου αιώνα.

Η commedia dell’arte ήταν εξαιρετικά δημοφιλής στην Ευρώπη από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα ως μουσικό θέατρο. Ξεκίνησε στη βόρεια Ιταλία τον 15ο αιώνα ως αντίδραση ενάντια στην commedia erudite, ένα λόγιο και ελιτίστικο είδος θεάτρου, και στη συνέχεια εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την ήπειρο και τα βρετανικά νησιά.

Οι καλλιτέχνες του ροκοκό, από τη μεριά τους, δημιουργούσαν ανάλαφρες, παιχνιδιάρικες σκηνές αγάπης και φλερτ, συχνά τοποθετημένες σε ειδυλλιακά υπαίθρια περιβάλλοντα. Μερικοί από τους πιο γνωστούς πίνακες των Γάλλων καλλιτεχνών Αντουάν Βατώ και Νικολά Λανκρέ, καθώς και του Ιταλού Τζοβάνι Ντομένικο Τιέπολο, αναπαριστούν σκηνές και γνωστούς χαρακτήρες της commedia dell’arte.

Ο πατέρας του ροκοκό

Οι περιοδεύοντες θίασοι είχαν μεγάλη απήχηση στις ευρωπαϊκές Αυλές, ειδικά στη Γαλλία, και οι καλλιτέχνες αποτύπωσαν τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές στον καμβά. Ο πιο γνωστός ζωγράφος που χρησιμοποίησε θέματα της commedia dell’arte στους πίνακές του ήταν ο Βατώ [Antoine Watteau, 1684–1721], ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους καλλιτέχνες του 18ου αιώνα, ο οποίος θεωρείται και ο πατέρας της ζωγραφικής ροκοκό.

ZoomInImage
Ροζάλμπα Καρριέρα, προσωπογραφία του Αντουάν Βατώ, 1721. Παστέλ σε χαρτί. Μουσείο Luigi Bailo, Τρεβίζο, Ιταλία. (Nicola Quirico/CC BY-SA 4.0 DEED)

 

Το στυλ ροκοκό ξεκίνησε στο Παρίσι. Το όνομά του προέρχεται από τη γαλλική λέξη rocaille, που μεταφράζεται ως πέτρα ή σπασμένο κοχύλι. Χαρακτηρίζεται από απαλά χρώματα, καμπύλες, ασύμμετρες γραμμές, γοητευτικές φλοράλ συνθέσεις, κομψά θέματα και μικρούς καμβάδες. Οι συνθέσεις διατηρούν μια ισορροπία μεταξύ του διακοσμητικού χαρακτήρα και του νατουραλισμού, με προτίμηση στις ψυχαγωγικές και ερωτικές δραστηριότητες.

Μια νέα κατηγορία ζωγραφικής, που επινοήθηκε από τη Γαλλική Ακαδημία το 1717 για να περιγράψει τις παραλλαγές του Βατώ, ήταν η fête galante. Οι πίνακες του είδους απεικονίζουν εκλεπτυσμένους αριστοκράτες με γιορτινά ρούχα ή μασκαράτες, μέσα σε πράσινα, φανταστικά τοπία. Αν και οι καλλιτέχνες που ακολούθησαν αυτό το στυλ έτειναν να δημιουργούν μια μάλλον εορταστική ατμόσφαιρα, τα έργα του Βατώ χαρακτηρίζονται από μια μυστηριώδη μελαγχολία.

Ένα εξαιρετικό παράδειγμα του στυλ και της ατμόσφαιρας του Βατώ είναι το πρωτοποριακό αριστούργημα Mezzetin, που βρίσκεται τώρα στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης, και παλαιότερα στη συλλογή της Μεγάλης Αικατερίνης. Η ομώνυμη φιγούρα είναι ένα κωμικό αρχέτυπο από την commedia dell’arte [ο Mezzetino, όνομα που σημαίνει μισό ποτηράκι (αλκοόλ)], ο οποίος απεικονίζεται πάντα ως πονηρός και εμμονικός, αλλά και ερωτικός και συναισθηματικός. Η ιδιότητα της ανεκπλήρωτης αγάπης τονίζεται από ένα γυναικείο άγαλμα ορατό όχι πολύ μακριά, με την πλάτη του γυρισμένη στον Μετσετίν. Ο ήρωας φορά το κοστούμι που παραδοσιακά συνδέεται με τον χαρακτήρα: μαλακό καπέλο, κοντή κάπα, ριγέ σακάκι, κολάρο με φρίζες και βράκα μέχρι το γόνατο, όλα πολύ όμορφα δοσμένα. Η στολή είναι φτιαγμένη από μπλε-γκρι, ροζ και λευκό μετάξι.

ZoomInImage
Αντουάν Βατώ, «Mezzetin», περ. 1718-1720. Λάδι σε καμβά, 55 x 43 εκ. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη. (Public Domain)

 

Ο Μετσετίν κάθεται σε ένα πέτρινο παγκάκι κοντά σε ένα κτίριο, ενώ στο βάθος βλέπουμε έναν καταπράσινο κήπο σκιασμένο από μεγάλα δέντρα. Με το κεφάλι γερτό, κοιτάζει λυπημένος  μακριά, και παίζει την κιθάρα του λαχταρώντας την αγάπη(;). Ο Βατώ σχεδίασε προσεκτικά το αξύριστο πρόσωπο και τα μεγάλα χέρια του Μετσετίν. Οι ζωντανές, λεπτομερείς ποιότητες που αποτύπωσε ο ζωγράφος διατηρούνται εκπληκτικά καλά στον συγκινητικό αυτό πίνακα. Η πρακτική του Βατώ ήταν να δουλεύει με μοντέλα που παρατηρούσε προσεκτικά. Ένα προπαρασκευαστικό σχέδιο του κεφαλιού του χαρακτήρα βρίσκεται, επίσης, στη συλλογή του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης.

ZoomInImage
Αντουάν Βατώ, σπουδή ανθρώπινου κεφαλιού, περ. 1718.. Κόκκινη και μαύρη κιμωλία, 15 x 13 εκ. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη. (Public Domain)

 

Μεγάλο μέρος της ζωής του Βατώ παραμένει τυλιγμένο στο μυστήριο. Παρά την επαρχιακή του καταγωγή, το έμφυτο ταλέντο και η πρωτοτυπία του τον βοήθησαν στην καριέρα του. Έγινε δεκτός στην Ακαδημία σε ηλικία 20 ετών και είχε διακεκριμένους ιδιώτες πελάτες.

Η Πέριν Στάιν, επιμεληήτρια στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, εξηγεί: «Η γλυκύτητα της παλέτας του, ένας φόρος τιμής στον Ρούμπενς, και οι αποχρώσεις της βενετσιάνικης ζωγραφικής του 16ου αιώνα, ξαναδουλεμένες σε απαλά παστέλ για να ταιριάζουν με την κλίμακα και την αισθητική του ροκοκό, διαδόθηκε ευρέως». Αν και ο Βατώ πέθανε στα 36 του, είχε τεράστια επιρροή στην επόμενη γενιά καλλιτεχνών στη Γαλλία, ειδικά στον Νικολά Λανκρέ [Nicolas Lancret, 1690–1743].

Σκηνές από την commedia dell’arte

Ο Λανκρέ, γιος ενός αμαξά, γεννήθηκε στο Παρίσι και έζησε όλη του τη ζωή στην πρωτεύουσα. Αρχικά, σκόπευε να γίνει ιστορικός ζωγράφος, κατηγορία υψηλού κύρους εκείνη την εποχή. Στη Γαλλία του 18ου αιώνα, τα έργα που είχαν οποιοδήποτε μη ιστορικό θέμα ονομάζονταν ρωπογραφίες (με σκηνές από την καθημερινή ζωή) και κατατάσσονταν χαμηλότερα από τα άλλα στην κλίμακα της Γαλλικής Ακαδημίας. Ο Λανκρέ ξεχώρισε ως ένας από τους πιο αξιόλογους καλλιτέχνες του είδους. Είχε επίσης εξέχουσα πελατεία, περιλαμβανομένων του Λουδοβίκου ΙΕ’  της Γαλλίας και του Φρειδερίκου Β΄ της Πρωσίας.

ZoomInImage
Νικολά Λανκρέ, αυτοπροσωπογραφία, περ. 1720. Λάδι σε καμβά. Ιδιωτική συλλογή. (Public Domain)

 

Αν και ποτέ δεν ήταν μαθητής του Βατώ, ο Λανκρέ εμπνεύστηκε έντονα από τις fêtes gallants του τελευταίου. Ωστόσο, άφησε το δικό του στίγμα στο είδος και τού αναγνωρίζεται ότι εισήγαγε μοντέρνα στοιχεία, εξυπνάδα και επιδέξια χρήση του χρώματος. Στις δεκαετίες του 1720 και του 1730 δημιούργησε μια σειρά έργων με χαρακτήρες της commedia dell’arte. Η τελευταία δεκαετία μάλιστα σημαδεύτηκε από ιδιαίτερα καλούς πίνακες, όπως η «Σκηνή από την commedia dell’arte με τον Αρλεκίνο και τον Πουνκινέλλο», έργο που βρίσκεται στην κατοχή του National Trust του Ηνωμένου Βασιλείου, στο κτήμα Waddesdon.

Σε αυτήν τη δουλειά, μοντέρνες κυρίες και κορίτσια διασκεδάζουν μαζί με μια ομάδα ηθοποιών της commedia dell’arte, σε ένα γραφικό πάρκο. Εμφανίζονται ή υπονοούνται πολλές αναγνωρίσιμες προσωπικότητες. Για παράδειγμα, ο Πουνκινέλλο, πανούργος και σαρκαστικός, είναι αναγνωρίσιμος από την περίμετρο της κοιλιάς και το ψηλό κωνικό καπέλο του. Αυτός ο χαρακτήρας αποτελεί την προσωποποίηση του ανθρώπου και των αδυναμιών του. Ντυμένος με ένα μουσταρδί κίτρινο κοστούμι με μπλε και κόκκινα διακοσμητικά στοιχεία, ο Πουνκινέλλο χορεύει μπροστά στον εύπιστο αντίπαλό του Αρλεκίνο, ο οποίος φοράει τη χαρακτηριστική στολή του με ρόμβους σε έντονο κόκκινο, πράσινο και μπλε χρώμα. Ο Αρλεκίνος, όπως και οι περισσότεροι χαρακτήρες της commedia dell’arte, φοράει μάσκα, αν και ο Μετσετίνο δεν φορούσε ποτέ. Η χρήση της μάσκας ανάγεται στις αρχαίες ρωμαϊκές θεατρικές κωμωδίες.

ZoomInImage
Νικολά Λανκρέ, «Σκηνή της commedia dell’arte, με τον Αρλεκίνο και τον Πουντσινέλο», 1734. Λάδι σε πάνελ, 44 x 58 εκ. Waddesdon Manor, Μπακιγχαμσάιρ, Αγγλία. (Public Domain)

 

Στα αριστερά, μια γυναίκα με καπέλο, η οποία σηκώνει θεατρικά το χέρι της, μπορεί να αναγνωριστεί ως Κολομπίνα. Είναι η έξυπνη και τσαχπίνα αγαπημένη του Αρλεκίνου. Ο Πιερότος κάθεται στην άλλη πλευρά του καμβά, ντυμένος με τα κλασικά λευκά ρούχα του. Χαρακτηριστικά του είναι η αγαθότητα, η αφέλεια, η αγάπη και η μελαγχολία. Η ερευνήτρια του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης Τζένιφερ Μήγκερ γράφει:

«Τον 19ο αιώνα, αυτός ο χαρακτήρας αναδείχθηκε από τους Γάλλους λογοτέχνες, οι οποίοι έβλεπαν τον δημιουργικό και μοναχικό Πιερότο ως μεταφορά για τους σύγχρονους καλλιτέχνες».

Το κλειστό σκηνικό του πίνακα διαθέτει ρεαλιστικά στοιχεία, περιλαμβανομένης μιας σαρωτικής σκάλας ροκοκό και ενός τοίχου διακοσμημένου με πυκνές ακανόνιστες γραμμές. Το συγκεκριμένο σκηνικό είναι εντελώς πλασματικό, όπως στο Mezzetin του Βατώ, αν και αυτό δεν συνέβαινε σε όλα τα έργα τα εμπνευσμένα από την  commedia dell’arte. Παραδείγματος χάριν, το Μινουέτο του Τιέπολο, ενός καλλιτέχνη της επόμενης γενιάς, λαμβάνει χώρα στη γενέτειρά του τη Βενετία κατά τη διάρκεια του Καρναβαλιού.

Το «Μινουέτο» του Τζ. Ντ. Τιέπολο

Ο Τζοβάνι Ντομένικο Τιέπολο [Giovanni Domenico Tiepolo, 1727–1804] ήταν γιος του Τζοβάνι Μπατίστα Τιέπολο, του μεγαλύτερου Ιταλού καλλιτέχνη της εποχής του ροκοκό. Ο υιός Τιέπολο ξεκίνησε την καριέρα του ως βοηθός του πατέρα του. Αν και η δημιουργική του κληρονομιά επισκιάστηκε από τον πατέρα του, ο οποίος φημιζόταν για τις περίπλοκες και πληθωρικές αλληγορικές τοιχογραφίες του, ο γιος ήταν με τον δικό του τρόπο και αυτός ένας ικανός καλλιτέχνης. Τα θέματα του νεαρού Τιέπολο είναι μοντέρνα, αν και εξιδανικευμένα.

ZoomInImage
Τζοβάνι Ντομένικο Τιέπολο, «Το μινουέτο», 1756. Λάδι σε καμβά, 81 x 109 εκ. Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλωνίας, Βαρκελώνη. (Public Domain)

 

Ο πίνακας «Το μινουέτο», μέρος της συλλογής του Εθνικού Μουσείου Τέχνης της Καταλωνίας, απεικονίζει την Κολομπίνα (μια παραλλαγή της Κολομπίνας) και τον Πανταλόνε να χορεύουν ανάμεσα σε μοντέρνους και μασκοφόρους καρναβαλιστές. Ο χώρος είναι ο κήπος μιας βίλας, διακοσμημένης με κλασικά γλυπτά. Η Κολομπίνα φοράει ένα φόρεμα με ρόμβους, που θυμίζει τη στολή του Αρλεκίνου. Ο Πανταλόνε, κύριος χαρακτήρας της commedia dell’arte, είναι Βενετός. Είναι τσιγκούνης και τα ενδύματά του αποτελούνται από μια μαύρη ρόμπα με κόκκινη βράκα και μανίκια. Τον 18ο αιώνα, το καρναβάλι προσέλκυε πολλούς Ευρωπαίους τουρίστες στη Βενετία.

Οι μάσκες των καρναβαλιστών τούς χάριζαν ανωνυμία, η οποία καθιστούσε δυνατή την ανάμειξη των κοινωνικών στρωμάτων. Στην ιστοσελίδα του μουσείου, ο Γιοζέπ Πουχόλ ι Κολ τονίζει ότι ο καλλιτέχνης «χρησιμοποιεί το καρναβάλι ως αφορμή για να περιγράψει τα έθιμα και την ατμόσφαιρα των ανθρώπων γύρω του: μια κοινωνία που έκρυβε την παρακμή της, καταφεύγοντας πίσω από εφήμερες εμφανίσεις, διασκεδάσεις και ασχολίες».

Την εποχή που φτιάχτηκε ο πίνακας, ένας χορός γνωστός ως μινουέτο ή μενουέτο ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. Επρόκειτο για έναν αργό και κομψό χορό για δύο, σε τριπλό χρόνο. Οι παραστάσεις της commedia dell’arte συχνά τελείωναν με ένα μινουέτο. Ο Τιέπολο χρησιμοποίησε αυτόν τον χορό ως θέμα σε τρεις ακόμη πίνακες. Ο καλλιτέχνης αφιέρωσε το τελευταίο μέρος της καριέρας του απεικονίζοντας τον Πουνκινέλλο σε μια εκτενή σειρά σχεδίων και τοιχογραφιών. Το έργο του Τιέπολο στο είδος της commedia dell’arte είναι διαποτισμένο από καλλιτεχνικό ταλέντο, ασέβεια και ειρωνεία.

Αυτά τα έργα των Βατώ, Λανκρέ και Τιέπολο όχι μόνο αποτίουν φόρο τιμής στη μεταμορφωτική επιρροή της commedia dell’arte , αλλά ταυτόχρονα καταδεικνύουν τη δεξιοτεχνία τους στη δημιουργία διαχρονικής ομορφιάς.

Της Michelle Plastrik

Επιμέλεια: Βαλεντίνα Λισάκ & Αλία Ζάε

Η Amazon κινδυνεύει με κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων ύψους 131 εκατομμυρίων δολαρίων στην Ιταλία για φερόμενη φορολογική απάτη και εργασιακές παραβάσεις

Η ιταλική φορολογική αστυνομία κατέσχεσε περισσότερα από 131 εκατομμύρια δολάρια από τη μονάδα υπηρεσιών εφοδιασμού της Amazon που εδρεύει στην Ιταλία, στο πλαίσιο έρευνας για φερόμενη φορολογική απάτη και παράνομες εργασιακές πρακτικές, σύμφωνα με εντολή της εισαγγελίας του Μιλάνου που περιήλθε στην κατοχή του Reuters και των τοπικών μέσων ενημέρωσης.

Η 94σέλιδη εντολή, με ημερομηνία 23 Ιουλίου, υποστηρίζει ότι η Amazon Italia Logistica Srl παρέκαμψε την εργατική και φορολογική νομοθεσία, ώστε να διατηρήσει τις τιμές των υπηρεσιών της ανταγωνιστικές στην ιταλική αγορά.

Οι εισαγγελείς κατηγορούν τον βραχίονα των υπηρεσιών εφοδιαστικής της Amazon ότι ανέθεσε την εργασία σε τρίτους με τρόπους που παραβίαζαν την ιταλική εργατική νομοθεσία, ενώ δεν κατέβαλε ορισμένους φόρους και εισφορές κοινωνικής ασφάλισης.

Εκπρόσωπος της Amazon αρνήθηκε οποιαδήποτε παράβαση σε δήλωση που έστειλε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στους Epoch Times και δήλωσε ότι η εταιρεία προτίθεται να συνεργαστεί με την έρευνα.

«Συμμορφωνόμαστε με όλους τους ισχύοντες νόμους και κανονισμούς όπου δραστηριοποιούμαστε και απαιτούμε από τις εταιρείες που συνεργάζονται μαζί μας να κάνουν το ίδιο», δήλωσε ο εκπρόσωπος. «Κρατάμε τους εαυτούς μας και τους συνεργάτες μας στα υψηλότερα πρότυπα και έχουμε καθιερώσει έναν Κώδικα Δεοντολογίας Προμηθευτών που πρέπει να ακολουθείται προκειμένου να συνεργαστεί κάποιος μαζί μας. Θα συνεχίσουμε να βοηθάμε τις αρμόδιες αρχές στις έρευνές τους».

Την ίδια ημέρα που δημοσιεύθηκε η εντολή από την Εισαγγελία του Μιλάνου, η Amazon εξέδωσε ανακοίνωση σχετικά με τις δραστηριότητές της στην Ιταλία, με τον «γίγαντα» του ηλεκτρονικού εμπορίου να επιδιώκει προφανώς να αναδείξει τις θετικές πτυχές της παρουσίας του στη χώρα, τη στιγμή που αντιμετωπίζει πίεση από έναν καταιγισμό αρνητικών δημοσιευμάτων στον τοπικό Τύπο.

Η δήλωση της Amazon, η οποία δεν έκανε καμία αναφορά στους ισχυρισμούς που διατυπώθηκαν εναντίον της εταιρείας, υπογράμμισε τη δημιουργία θέσεων εργασίας, τη συμβολή στην οικονομική ανάπτυξη της Ιταλίας και τα μέτρα ασφαλείας των εργαζομένων.

«Δεσμευόμαστε να δημιουργήσουμε ποιοτικές θέσεις εργασίας και ευκαιρίες στην Ιταλία και μέχρι το τέλος του 2024 αναμένουμε να απασχολούμε περίπου 19.000 άτομα σε μόνιμες θέσεις εργασίας», έγραψε η ομάδα δημοσίων σχέσεων της Amazon στην ανακοίνωση, η οποία υπογράμμισε το γεγονός ότι ο σημερινός στόχος απασχόλησης της εταιρείας είναι περίπου κατά 1.000 [άτομα] μεγαλύτερος από ό,τι είχε ανακοινώσει πέρυσι.

Επισημαίνοντας τις «συνεχείς επενδύσεις» που πραγματοποιεί στην Ιταλία, η Amazon δήλωσε ότι συμβάλλει στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας, προσφέροντας ευκαιρίες απασχόλησης και προγράμματα για επαγγελματική ανάπτυξη, προσθέτοντας ότι είναι «πολύ υπερήφανη» για τη δέσμευσή της στην ποικιλομορφία, την ισότητα και την ένταξη (Diversity, Equity, and Inclusion-DEI).

Με πληροφορίες από το Reuters.