ΕΥ ΖΗΝ

Η Άμι Σιμπάτα, μια 57χρονη Γιαπωνέζα κομικογράφος, έχει μία ωραία λεπτή σιλουέτα. Ωστόσο, κάποτε ζύγιζε 17 κιλά περισσότερο.

Πιστεύει ότι οφείλει την απώλεια βάρους εν μέρει στη συνήθεια που ανέπτυξε να τρώει ξηρούς καρπούς εμποτισμένους με ξύδι — ένα μείγμα από διάφορους ξηρούς καρπούς μαριναρισμένους σε μηλόξυδο. Συν τοις άλλους, αυτή η διατροφική επιλογή προάγει την κυκλοφορία του αίματος, να βελτιώνει την υγεία του δέρματος και μειώνει την κόπωση.

Μερικοί άνθρωποι μπορεί να ανησυχούν ότι οι ξηροί καρποί, δεδομένης της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε λιπαρά και θερμίδες, συμβάλλουν στην αύξηση βάρους. Ωστόσο, οι ξηροί καρποί είναι επίσης πλούσιοι σε πρωτεΐνες και διαιτητικές ίνες, οι οποίες αυξάνουν τον κορεσμό και περιορίζουν την υπερβολική πρόσληψη τροφής. Έρευνες έχουν δείξει ότι η ενσωμάτωση ξηρών καρπών στη διατροφή σχετίζεται με μικρότερη αύξηση βάρους με την πάροδο του χρόνου.

Το ταξίδι μεταμόρφωσης της Σιμπάτα

Πάνω από μια δεκαετία πριν, η Σιμπάτα φαινόταν εντελώς διαφορετική. Άρχισε να τρώει μια ποικιλία φρούτων και λαχανικών μαριναρισμένων με ξύδι στα καθημερινά της γεύματα ως συνοδευτικό και, με τον καιρό, το βάρος της άρχισε να πέφτει.

«Έχασα 17 κιλά και το δέρμα μου και η γενική μου υγεία βελτιώθηκαν σημαντικά», είπε. Μεταξύ των μαριναρισμένων με ξύδι φαγητών που απολαμβάνει, οι ξηροί καρποί μουσκεμένοι στο ξύδι παραμένουν το αγαπημένο της εδώ και πολλά χρόνια. Οι κορυφαίες επιλογές της περιλαμβάνουν αμύγδαλα μαριναρισμένα με ξύδι, φιστίκια και καρύδια.

Για να κατανοήσει καλύτερα τα αποτελέσματα των ξηρών καρπών με ξύδι, η Σιμπάτα κάποτε σταμάτησε επίτηδες να τους τρώει για ένα μήνα. Το πιο αξιοσημείωτο αποτέλεσμα ήταν η κούραση — συχνά ξυπνούσε νιώθοντας ασυνήθιστα εξαντλημένη. Ωστόσο, αφού συνέχισε την πρόσληψή τους, βρήκε τα επίπεδα ενέργειάς της βελτιωμένα και δεν ένιωθε πλέον τόσο εύκολα κουρασμένη.

«Ξυπνάω νιώθοντας ενέργεια, τα χέρια και τα πόδια μου δεν είναι πλέον κρύα και η επιδερμίδα μου είναι λαμπερή», είπε.

Η Σιμπάτα έχει επίσης λάβει παρόμοια σχόλια από άλλους που καταναλώνουν ξηρούς καρπούς εμποτισμένους με ξύδι. Πολλοί ανέφεραν βελτιωμένη πέψη και μια γυναίκα στα 40 της έχασε 5 κιλά.

Ερευνητικά ευρήματα για την κατανάλωση ξυδιού

Ο Σατσίκο Μουρακάμι, επίσημα αναγνωρισμένος Ιάπωνας διαιτολόγος, δήλωσε ότι το ξύδι είναι πλούσιο σε οξικό οξύ, το οποίο ενεργοποιεί τον κύκλο του κιτρικού οξέος, μετατρέποντας το λίπος και τη ζάχαρη σε ενέργεια. Αυτή η διαδικασία όχι μόνο βοηθά στην αποτελεσματικότερη καταπολέμηση της κόπωσης, αλλά προωθεί επίσης τη διάσπαση του λίπους, υποστηρίζοντας την απώλεια βάρους.

Επιπλέον, τα αμινοξέα στο ξύδι βοηθούν στην καύση λίπους και ενισχύουν τον μεταβολισμό του δέρματος, συμβάλλοντας σε πιο υγιές δέρμα.

Μια τυχαιοποιημένη, διπλά τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο έρευνα χώρισε 120 υπέρβαρους και παχύσαρκους συμμετέχοντες σε τέσσερις ομάδες. Οι συμμετέχοντες σε τρεις ομάδες κατανάλωναν 5, 10, ή 15 χιλιοστόλιτρα μηλόξυδου καθημερινά, ενώ η τέταρτη ομάδα έλαβε εικονικό φάρμακο.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η κατανάλωση μηλόξυδου για τέσσερις έως 12 εβδομάδες συσχετίστηκε σημαντικά με μειώσεις του σωματικού βάρους, της γλυκόζης στο αίμα, των τριγλυκεριδίων (μια μορφή λίπους στο αίμα) και των επιπέδων χοληστερόλης — χωρίς αναφερόμενες παρενέργειες.

Πώς να φτιάξετε ξηρούς καρπούς εμποτισμένους με ξύδι

Συστατικά:

50 έως 100 γραμμάρια ανάλατους ξηρούς καρπούς της επιλογής σας
100 χιλιοστόλιτρα μηλόξυδο
15 γραμμάρια καστανή ζάχαρη
20 χιλιοστόλιτρα νερό (προσαρμόζετε στη γεύση με βάση την προτίμηση οξύτητας)

Παρασκευή:

Σε μια κατσαρόλα, συνδυάστε το μηλόξυδο και την καστανή ζάχαρη. Ζεσταίνουμε σε χαμηλή προς μέτρια φωτιά μέχρι να διαλυθεί πλήρως η ζάχαρη.

Αποσύρουμε από τη φωτιά και αφήνουμε το μείγμα να κρυώσει σε θερμοκρασία δωματίου.

Τοποθετήστε τους ανάλατους ξηρούς καρπούς σε ένα καθαρό γυάλινο βάζο. Ρίξτε το κρύο μείγμα πάνω από τους ξηρούς καρπούς, φροντίζοντας να έχουν βυθιστεί πλήρως.

Κλείστε το βάζο και βάλτε το στο ψυγείο για τουλάχιστον τρεις ημέρες πριν το καταναλώσετε. Φάτε μέσα σε ένα μήνα για την καλύτερη γεύση και ποιότητα.

Για πρόσθετη γεύση, η Σιμπάτα συνιστά να μαρινάρετε τα φιστίκια με τη φλούδα, να προσθέσετε κανέλα στα αμύγδαλα και να συμπεριλάβετε φύλλα δάφνης όταν μαρινάρετε τα καρύδια.

Ο ρόλος των εμποτισμένων με ξύδι ξηρών καρπών στη συνολική υγεία

Ως καλλιτέχνης κόμικ, η Σιμπάτα αντιμετώπιζε συχνά επαγγελματικές παθήσεις όπως πόνο στη μέση και δυσκαμψία στους ώμους. Αφού εισήγαγε στη διατροφή της ξηρούς καρπούς εμποτισμένους με ξύδι, παρατήρησε σημαντικές βελτιώσεις, πιθανότατα λόγω της ενισχυμένης κυκλοφορίας του αίματος, είπε.

Οι ξηροί καρποί μπορούν να βοηθήσουν στην υποστήριξη της αγγειακής υγείας, κάτι που είναι σημαντικό για τη συνολική μακροζωία και την υγιή γήρανση, δήλωσε ο Μιτσίγια Ιγκάσε, διευθυντής του Κέντρου Αντιγήρανσης και Προληπτικής Ιατρικής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Εχίμε της Ιαπωνίας. Συνιστά να καταναλώνετε μια μικρή χούφτα (περίπου 30 γραμμάρια) ξηρών καρπών την ημέρα, καθώς όχι μόνο βοηθούν στην πρόληψη της αγγειακής γήρανσης αλλά και στη διαχείριση του βάρους.

Οι φλούδες των φιστικιών, των αμυγδάλων και των καρυδιών είναι πλούσιες σε πολυφαινόλες—ισχυρά αντιοξειδωτικά που ρυθμίζουν τις σωματικές λειτουργίες και εξουδετερώνουν την κυτταρική και αγγειακή γήρανση λόγω των ενεργών ειδών οξυγόνου (ROS) ενώ παράλληλα βελτιώνουν την κυκλοφορία του αίματος. Ο Δρ Γιοσιχίκο Γουατανάμπε, Ιάπωνας ειδικός στην υπέρταση, συνιστά να μαρινάρετε τους ξηρούς καρπούς με ανέπαφη τη φλούδα τους για μέγιστα οφέλη. Η ενσωμάτωση βοτάνων όπως η βανίλια μπορεί επίσης να ενισχύσει τόσο τη γεύση όσο και το άρωμα.

Τα εμποτισμένα με ξύδι αμύγδαλα παίζουν βασικό ρόλο στη ρουτίνα ομορφιάς και διαχείρισης βάρους της Σιμπάτα, σημείωσε. Τα αμύγδαλα είναι πλούσια σε βιταμίνη Ε, ένα από τα πιο ισχυρά αντιοξειδωτικά για την επιβράδυνση της γήρανσης.

Τα εμποτισμένα με ξύδι φιστίκια παρέχουν μια ώθηση ενέργειας και υποστηρίζουν τη συνολική ευεξία. «Μόνο πέντε φιστίκια το πρωί με κάνουν να νιώθω ενέργεια. Συχνά βασίζομαι σε αυτά όταν βιάζομαι να προλάβω μια προθεσμία για τα κόμικ», είπε η Σιμπάτα.

Για την Σιμπάτα, τα εμποτισμένα με ξύδι καρύδια είναι απαραίτητα — ειδικά επειδή της αρέσει να πίνει αλκοόλ. Μια μελέτη του 2023 έδειξε ότι το εκχύλισμα καρυδιού μπορεί να βοηθήσει στην προστασία του ήπατος από βλάβες που προκαλούνται από το αλκοόλ.

Επιπλέον, η έρευνα έχει δείξει ότι μια διατροφή πλούσια σε καρύδια μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση της υγείας του εγκεφάλου.

Αν και οι ξηροί καρποί εμποτισμένοι με ξύδι προσφέρουν πολλά οφέλη για την υγεία, όσοι έχουν αλλεργίες σε ξηρούς καρπούς θα πρέπει να τους αποφεύγουν, καθώς μπορεί να προκαλέσουν ανεπιθύμητες αντιδράσεις.

Της Ellen Wan

Ίσως έχετε δει τα όμορφα, χωρίς ακαταστασία σπίτια και έχετε διαβάσει για τα ανοιχτά προγράμματα επιτυχημένων μινιμαλιστών. Τέτοια ιδανικά εμπνέουν την αλλαγή στη ζωή μας και είναι ένα βοηθητικό αστέρι του βορρά για να μας καθοδηγήσει προς απλούστερους τρόπους ζωής.

Αλλά η πρακτική του μινιμαλισμού ήταν, για μένα και την οικογένειά μου, λίγο πιο χαοτική και πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθεί από ό,τι καταλαβαίνεις από τα ιδανικά.

Μην με παρεξηγείτε, ο μινιμαλισμός έχει ωφελήσει τη ζωή μου από τότε που άρχισα να ενδιαφέρομαι για το θέμα στο πανεπιστήμιο. Με βοήθησε να απωθήσω τις ισχυρές δυνάμεις του καταναλωτισμού, της απόσπασης της προσοχής, και της δυσαρέσκειας που θεωρώ ότι εμποτίζουν τη σύγχρονη ζωή. Η απλή ζωή με βοήθησε να απομακρύνω πολλή ψυχική και σωματική ακαταστασία για να κάνω χώρο για τα πράγματα που εκτιμώ περισσότερο—όπως η οικογένεια, η πίστη και οι δημιουργικές αναζητήσεις.

Απλώς η πρακτική του μινιμαλισμού, στο πλαίσιο της μεγάλης οικογένειας, είναι αρκετά προκλητική. Ενώ ο μινιμαλισμός κάνει τη ζωή εύκολη με πολλούς τρόπους, την κάνει πιο δύσκολη σε άλλους. Ο μινιμαλισμός δεν είναι απλώς μια ανάπαυλα από έναν πολυάσχολο κόσμο, είναι ένα γάντι που ρίχνεται ενάντια σε έναν πολύ πιο εύκολο δρόμο.

Φυσικά, έχω καταλάβει ότι αυτές οι προκλήσεις είναι απαραίτητες για μια ακμάζουσα ζωή. Για όποιον ενδιαφέρεται για τον μινιμαλισμό, αξίζει να μπει στον τρόπο ζωής με σαφή ρεαλισμό σχετικά με το τι χρειάζεται και πώς μπορεί να είναι δύσκολο.

Ελπίζω αυτά τα παραδείγματα να μην σας τρομάξουν, αλλά μάλλον να ανοίξουν το μυαλό σας στο πώς ο μινιμαλισμός είναι μια επιδίωξη που αντιβαίνει στον μοντέρνο πολιτισμό.

Θέλω να έχω εμπειρίες 

Λόγω της μεγάλης μου επιθυμίας για καινοτομία, θέλω πάντα να δοκιμάζω νέες ιδέες ή μονοπάτια. Αυτό αντιτίθεται ενάντια στην επιθυμία μου να ζω απλά και να παραμένω συγκεντρωμένος στους τρέχοντες στόχους μου, αλλά νομίζω ότι το συνολικό αποτέλεσμα είναι μια υγιής ένταση μεταξύ αυτών των δύο δυνάμεων, τις οποίες εκτιμώ.

Πρέπει να ομολογήσω, ωστόσο, ότι μερικές φορές αισθάνομαι ότι χάνω μια υπέροχη ιδέα και αυτό κάνει την πρακτική του μινιμαλισμού να φαίνεται περιοριστική. Προσπαθώ να υπενθυμίσω στον εαυτό μου ότι ο μινιμαλισμός δεν σημαίνει απλώς λιγότερο — σημαίνει να αφήνω χώρο για ό,τι είναι πιο σημαντικό — απλά πρέπει να ξέρω τι είναι αυτό.

Θέλω να νιώθω ότι κάνω πρόοδο

Από πολλές απόψεις, ο μινιμαλισμός είναι μια φιλοσοφία ικανοποίησης. Σε ωθεί να ικανοποιηθείς με λιγότερα αντί να θέλεις περισσότερα. Αυτό ισχύει για τα πάντα, από χρήματα και επαίνους μέχρι υπάρχοντα και ανέσεις. Ο μινιμαλισμός λέει να καταλάβεις τι είναι αρκετό και να σταματήσεις εκεί.

Αλλά μια ανταγωνιστική επιθυμία μέσα μου είναι η επιθυμία για πρόοδο. Μου αρέσει να βλέπω το κοινό του ιστολογίου μου και τον τραπεζικό μου λογαριασμό να μεγαλώνουν και η ζωή μου να γίνεται πιο εύκολη. Η προεπιλογή μου, αν δεν εστιάζω ενεργά στους δικούς μου ορισμούς επιτυχίας, είναι να επιστρέψω σε αυτά τα εύκολα σημεία αναφοράς για πρόοδο.

Θέλω να παρέχω στα παιδιά μου τις ίδιες ευκαιρίες με άλλα

Όταν είσαι γονιός, είναι φυσικό να θέλεις να δώσεις στα παιδιά σου ό,τι μπορείς—ειδικά όταν πρόκειται για ευκαιρίες. Όταν βλέπω τους φίλους μου να παίρνουν τα παιδιά τους σε αθλητικές προπονήσεις και μουσικά ρεσιτάλ και να γεμίζουν όλα τα βράδια τους με δραστηριότητες, μερικές φορές αναρωτιέμαι αν απογοητεύω τα παιδιά μου με το να μην τους προσφέρω το ίδιο.

Η γυναίκα μου και εγώ επιλέγουμε να έχουμε μεγαλύτερη οικογένεια αλλά όχι να δίνουμε προτεραιότητα σε δραστηριότητες εκτός σπιτιού. Τους ενθαρρύνουμε να παίξουν μεταξύ τους, με τους γείτονες και τους πολλούς ανθρώπους που προσκαλούμε στο σπίτι μας. Είναι μια αντιστάθμιση που έχουμε σκεφτεί βαθιά, αλλά μπορεί ακόμα να είναι μια πρόκληση στην πράξη.

Θέλω τις ίδιες ανέσεις και πολυτέλειες με αυτούς γύρω μου

Ανεξάρτητα από το πόσο πολύ έχουμε προχωρήσει στην ανάπτυξή μας, φαίνεται ότι η σύγκριση είναι ακριβώς δίπλα μας. Μπορεί να αλλάξουμε με ποιον ή ποιες πτυχές της ζωής συγκρίνουμε τον εαυτό μας, αλλά πάντα συγκρίνουμε.

Όταν επισκεπτόμαστε τους φίλους μας στα σπίτια τους, είναι φυσικό να εκτιμούμε κάποιες πολυτέλειες που μπορεί να απολαμβάνουν, ενώ εμείς δεν απολαμβάνουμε. Υποθέτω ότι είναι φυσικό να θέλεις κάτι τέτοιο. Δυστυχώς, παρά τα χρόνια της πρακτικής της απλότητας, αυτό μπορεί ακόμα να εξελιχθεί σε μια δυσανάλογα μεγάλη επιθυμία και να μου κλέψει τη χαρά για αυτό που ήδη έχω. Ελπίζω να συνεχίσω να αναπτύσσομαι σε αυτόν τον τομέα για τα επόμενα χρόνια.

Θέλω την κατάσταση που συνοδεύει τον πλούτο

Ο μινιμαλισμός είναι δύσκολος γιατί όλοι λαχταρούμε μια ανώτερη θέση. Σε αυτόν τον σύγχρονο κόσμο, η θέση απονέμεται σε όσους έχουν τα περισσότερα χρήματα, δύναμη ή σεξουαλική απήχηση. Η γυναίκα μου και εγώ έχουμε επιλέξει έναν δρόμο για να ελαχιστοποιήσουμε αυτές τις επιθυμίες και να τις αντικαταστήσουμε με μεγαλύτερες—την αγάπη του Θεού, της οικογένειας, των φίλων και την ικανοποίηση από την εργασία και την προσωπική ανάπτυξη.

Μερικές φορές, αυτοί οι έρωτες μπορεί να οδηγήσουν σε περισσότερο πλούτο και καλύτερη εικόνα, αλλά συχνά, σημαίνουν ότι επενδύουμε τον χρόνο και την ενέργειά μας διαφορετικά από τους άλλους. Είναι αλήθεια ότι, μερικές φορές, θέλω και τα δύο—να είμαι μινιμαλιστής και άτομο με υψηλά επιτεύγματα. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτά τα δύο πράγματα συχνά συγκρούονται και βρίσκω μεγάλη ευτυχία στη ζωή μου όπως ακριβώς είναι. Το να υπενθυμίζω στον εαυτό μου αυτές τις αλήθειες είναι απλώς μέρος του να ζει κανείς σκόπιμα και είναι μια πρόκληση που αναλαμβάνω με χαρά.

Tου Mike Donghia

Η νευροεπιστήμη δείχνει ότι το πώς διαβάζουμε — και όχι μόνο το τι διαβάζουμε — μπορεί να επηρεάσει θεμελιωδώς τις γνωστικές ικανότητες μας.

Ο εγκέφαλός μας όταν χρησιμοποιούμε οθόνες δεν λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο όπως όταν διαβάζουμε βιβλία. Η νευροεπιστήμη δείχνει τώρα ότι η αντικατάσταση των σελίδων με τα εικονοστοιχεία δεν είναι απλώς μια αλλαγή μορφής, αλλά επηρεάζει το πώς ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται και αποθηκεύει πληροφορίες, με σημαντικές επιπτώσεις για τους αναγνώστες όλων των ηλικιών.

Τα παιδιά που έχουν έστω και ένα βιβλίο στο σπίτι είναι σχεδόν δύο φορές πιο πιθανό να επιτύχουν τους στόχους αναγνωσιμότητας και αριθμητικής από εκείνα που δεν έχουν, ανεξαρτήτως εισοδήματος, εκπαίδευσης ή γεωγραφίας. Πέρα από την ανάπτυξη βασικής αναγνωσιμότητας, τα φυσικά βιβλία ενισχύουν σημαντικές γονικές-παιδικές αλληλεπιδράσεις που ευθύνονται για την ανάπτυξη κοινωνικο-συναισθηματικών και γνωστικών δεξιοτήτων.

Αυτά τα πρώιμα πλεονεκτήματα συσσωρεύονται με την πάροδο του χρόνου. Τα παιδιά που μεγαλώνουν με πρόσβαση σε βιβλία ολοκληρώνουν κατά μέσο όρο τρία επιπλέον χρόνια εκπαίδευσης σε σχέση με εκείνα που δεν έχουν — ενδεχομένως, η διαφορά μεταξύ ενός πτυχίου πανεπιστημίου και ενός απολυτηρίου λυκείου.

Η ανάγνωση είναι ανάγνωση. Ή μήπως όχι;

Αν τα βιβλία ενισχύουν τον εγκέφαλο, προκύπτει το εξής ερώτημα στον ολοένα και πιο ψηφιακό κόσμο μας: παίζει ρόλο το πώς διαβάζουμε όσο και το τι διαβάζουμε;

Τα αποτελέσματα μιας μελέτης που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Social Psychology of Education δείχνουν ότι ενώ ο αριθμός των έντυπων βιβλίων σε ένα σπίτι ενισχύει κατά πολύ τις ακαδημαϊκές επιδόσεις, ο αριθμός των ηλεκτρονικών βιβλίων δεν συσχετίζεται με παρόμοιο τρόπο.

Αυτά τα αποτελέσματα υποδεικνύουν το φαινόμενο που οι ερευνητές έχουν ονομάσει «ανεπάρκεια των οθονών».

Αυτό το φαινόμενο αποδείχθηκε με σαφήνεια σε μια μεταανάλυση του 2024 που περιελάμβανε 49 μελέτες με χιλιάδες αναγνώστες από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο. Τα ευρήματα έδειξαν ότι τα άτομα που διάβαζαν σε οθόνες είχαν γενικά χειρότερη απόδοση στα τεστ κατανόησης σε σχέση με τους ομολόγους τους που διάβαζαν το ίδιο κείμενο σε έντυπη μορφή.

Αυτά τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν ότι τα οφέλη της ανάγνωσης εξαρτώνται, τουλάχιστον εν μέρει, από το μέσον ανάγνωσης.

Η υπνωτική επίδραση των οθονών

Η Τζίπι Χόροβιτς-Κράους, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Τεχνολογικού Ινστιτούτου του Ισραήλ και στο Ινστιτούτο Κένεντι Κρίγκερ του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, προσπάθησε να ανακαλύψει τους νευρωνικούς λόγους πίσω από το «φαινόμενο ανεπάρκειας της οθόνης».

Σε μία από τις μελέτες της, η Χόροβιτς-Κράους ζήτησε από 19 παιδιά ηλικίας 8 έως 12 ετών να υποβληθούν σε σάρωση MRI για να εκτιμήσουν τη συνδεσιμότητα των περιοχών του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην επεξεργασία γλώσσας και τη γνωστική λειτουργία.

Η έρευνά της έδειξε ότι τα παιδιά που περνούσαν περισσότερο χρόνο διαβάζοντας βιβλία είχαν περισσότερες συνδέσεις μεταξύ των περιοχών του εγκεφάλου που σχετίζονται με την επεξεργασία γλώσσας και τον έλεγχο της γνωστικής λειτουργίας. Αντίθετα, τα παιδιά που περνούσαν περισσότερο χρόνο σε οθόνες παρουσίασαν λιγότερες συνδέσεις μεταξύ αυτών των περιοχών.

Αυτές οι αλλαγές στο φλοιό του εγκεφάλου λόγω της έκθεσης σε οθόνες αρχίζουν νωρίς και μπορεί να οδηγήσουν σε ανεπαρκή ανάπτυξη περιοχών του εγκεφάλου που υποστηρίζουν διαδικασίες υψηλού επιπέδου, όπως η προσοχή, η μνήμη και οι κοινωνικές δεξιότητες.

Όπως είπε η Χόροβιτς-Κράους: «Ως αναπτυξιακοί γνωστικοί νευροεπιστήμονες, φοβόμαστε ότι ορισμένες ικανότητες — όπως η προσοχή, η ταχύτητα επεξεργασίας και ο ανασταλτικός έλεγχος — δεν θα αναπτυχθούν όπως θα έπρεπε».

Η επίδραση της οθόνης στην ανάπτυξη της προσοχής είναι εμφανής από πολύ νωρίς.

Η έκθεση στις οθόνες επηρεάζει τη συμπεριφορά

Οι ερευνητές έχουν μερικές θεωρίες για το γιατί παρατηρούνται αυτά τα αποτελέσματα. Η Τάμι Κατζίρ, ερευνήτρια και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Χάιφα, δήλωσε ότι η ανάγνωση από οθόνες αυξάνει το «γνωστικό φορτίο» — το επίπεδο πίεσης που ασκούμε στον εγκέφαλό μας όταν ολοκληρώνουμε μια εργασία.

«Σε αντίθεση με την παραδοσιακή ανάγνωση, οι ψηφιακοί αναγνώστες πρέπει ταυτόχρονα να κατανοούν το περιεχόμενο ενώ περιηγούνται στο κείμενο, λαμβάνοντας συνεχώς αποφάσεις για την κύλιση και διατηρώντας τη θέση τους στο υλικό», εξήγησε η Κατζίρ στην Epoch Times. Αυτό το φαινόμενο της «διαιρεμένης προσοχής» σημαίνει ότι η εργαζόμενη μνήμη μας προσπαθεί να διαχειριστεί πολλαπλές εργασίες ταυτόχρονα, μειώνοντας πιθανώς την ικανότητά μας για βαθιά κατανόηση.

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτές οι διαφορές στην προσοχή συνδέονται με τις διαφορές στις στρατηγικές ανάγνωσης μεταξύ ψηφιακών και έντυπων κειμένων.

Φανταστείτε ότι διαβάζετε το αγαπημένο σας μυθιστόρημα. Μήπως γυρνάτε συχνά λίγες σελίδες πίσω για να ξαναδείτε μια σημαντική λεπτομέρεια; Αυτή η φυσική τάση να ξαναδιαβάζουμε ίσως εξηγεί γιατί η ανάγνωση σε χαρτί έχει ακόμα πλεονεκτήματα σε σχέση με την ψηφιακή ανάγνωση, όπως έδειξε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Reading and Writing.

Οι ερευνητές εξόπλισαν 50 φοιτητές πανεπιστημίου με συσκευές που παρακολουθούσαν ακριβώς τις κινήσεις των ματιών τους καθώς διάβαζαν ένα επιστημονικό άρθρο έξι σελίδων. Οι μισοί το διάβασαν «παραδοσιακά» — σε χαρτί. Οι άλλοι μισοί το διάβασαν σε τάμπλετ. Παρόλο που και οι δύο ομάδες αφιέρωσαν τον ίδιο χρόνο στο υλικό, οι κινήσεις των ματιών τους έδειξαν μια εντελώς διαφορετική ιστορία.

Η παρακολούθηση των ματιών έδειξε ότι οι αναγνώστες της έντυπης έκδοσης προσέγγιζαν το κείμενο προσεκτικά — πρώτα το ΄σκάναραν΄ για να κατανοήσουν τη γενική εικόνα και μετά επέστρεφαν για να εξετάσουν μεμονωμένες περιοχές ενδιαφέροντος. Οι ψηφιακοί αναγνώστες, αντίθετα, προχωρούσαν στο περιεχόμενο σαν ταξιδιώτες σε μονόδρομο, σπάνια γυρίζοντας πίσω, ακόμα και στα πιο απαιτητικά σημεία.

Παρόλο που αφιέρωσαν τον ίδιο χρόνο στο υλικό, οι αναγνώστες του εντύπου είχαν κατά 24% καλύτερη κατανόηση του περιεχομένου. Αυτή η διαφορά θα μπορούσε να είναι το ισοδύναμο μεταξύ ενός A- και ενός C+ σε ένα διαγώνισμα.

Μία από τις αιτίες για αυτές τις διαφορές στον τρόπο ανάγνωσης προέρχεται από τις ιδιότητες του έντυπου μέσου. Η Κατζίρ ανέφερε ότι η ανάγνωση ενός φυσικού βιβλίου οδηγεί σε αυτό που αποκαλεί «ενσωματωμένη ανάγνωση».

«Η απτή εμπειρία τού να κρατάς ένα βιβλίο, να νιώθεις το βάρος του και να γυρνάς σελίδες υποστηρίζει τη χωρική μνήμη και βοηθά τους αναγνώστες να δημιουργήσουν έναν νοητικό χάρτη του κειμένου, διευκολύνοντας την κατανόηση και την ανάκληση», εξήγησε.

Οι οθόνες, από την άλλη πλευρά, τείνουν να ενθαρρύνουν αυτό που οι ερευνητές αποκαλούν «επιφανειακή ανάγνωση». Αντί για συνεχή και εστιασμένη ανάγνωση, τείνουμε να πηδάμε μεταξύ τμημάτων πιο συχνά και να ασχολούμαστε με μια επιφανειακή σάρωση αντί για βαθιά ανάλυση. Αυτό οδηγεί σε ασθενέστερη μνήμη, ιδιαίτερα για διαδοχικές λεπτομέρειες, καθώς οι αναγνώστες συχνά καταφεύγουν στον εντοπισμό λέξεων-κλειδιών αντί να επεξεργάζονται το κείμενο πλήρως.

Η Νταϊάν Μιζράχι, ερευνήτρια βιβλιοθηκάριος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Λος Άντζελες, παρατηρεί συχνά τα αποτελέσματα της «ενσωματωμένης ανάγνωσης» στους φοιτητές και στους ηθοποιούς του Χόλιγουντ.

«Οι ηθοποιοί συχνά αναφέρουν ότι μαθαίνουν τους ρόλους τους μέσα από την κίνηση και την κινητικότητα. Ένας σημαντικός λόγος για την προτίμηση του εντύπου είναι η απτή και πραγματική φύση του κειμένου», δήλωσε η Μιζράχι στην Epoch Times.

«Για αυτούς, είναι αληθινά μια απορρόφηση του κειμένου στο σώμα και την ψυχή τους.»

 Προς ένα oλοκληρωμένο μέλλον

Ακόμα και με αυτά τα ευρήματα, οι ερευνητές δεν έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι οθόνες είναι εξ ολοκλήρου επιβλαβείς — απαιτείται περισσότερη έρευνα για να προσδιοριστούν πλήρως οι επιπτώσεις τους.

Ο εικονογράφος Άρθουρ Ράντεμπαουγκ είχε φανταστεί ένα μέλλον όπου η τεχνολογία θα μεταμόρφωνε την εκπαίδευση: οι δάσκαλοι θα ήταν αυτοματοποιημένοι, οι μαθητές θα μάθαιναν πατώντας κουμπιά και οι οθόνες θα καταλάμβαναν τις αίθουσες διδασκαλίας. Αυτές οι προβλέψεις μπορεί να φαίνονταν αισιόδοξες όταν τις έκανε τη δεκαετία του 1950, αλλά η σημερινή πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη.

Το μέλλον που είχε φανταστεί ο Ράντεμπαουγκ έχει φτάσει, αλλά όχι όπως το είχε οραματιστεί. Η υποσχόμενη πορεία προς τα εμπρός δεν είναι ούτε εξ ολοκλήρου ψηφιακή ούτε εξ ολοκλήρου έντυπη, αλλά στοχευμένα σχεδιασμένες εμπειρίες ανάγνωσης που αξιοποιούν τα πλεονεκτήματα κάθε μέσου. Όπως λέει η Χόροβιτς-Κράους: «Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω — η τεχνολογία είναι εδώ. Αλλά δεν μπορούμε και να εγκαταλείψουμε τα βιβλία».

Παρά τις προθέσεις μας, οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε τον χώρο να δημιουργήσουμε τον κήπο που θα θέλαμε. Αλλά αν χρησιμοποιήσετε τη φαντασία σας, ακόμη και η πιο μικρή αυλή ή αίθριο μπορεί να φιλοξενήσει πολλά λουλούδια και λαχανικά που καλλιεργούνται στο σπίτι.

Όλοι έχουμε ακούσει τη φράση «οὐκ ἐν τῷ πολλῷ το εὖ» – σε αυτή την περίπτωση, αληθεύει. Το να μάθετε πώς να φυτεύετε σε ένα μικρό χώρο είναι το κλειδί για την αστική κηπουρική. Ακόμα και η πιο μικρή βεράντα ή δωμάτιο μπορεί να πρασινίσει.

Ένας ζωντανός τοίχος

Αν δεν μπορείτε να απλώσετε το πράσινο οριζόντια, αναπτύξτε το κάθετα, με αναρριχητικά φυτά. Οι ‘ζωντανοί τοίχοι’ είναι κάθετες επιφάνειες στις οποίες τα φυτά είναι αγκυρωμένα σε μια δομή τοίχου, δημιουργώντας έναν καταπράσινο τοίχο από φύλλα και άνθη.

Για να δημιουργήσετε έναν ζωντανό τοίχο, μπορείτε να φτιάξετε ένα απλό ξύλινο σκελετό στον οποίο θα κρεμάσετε μια σχάρα παπουτσιών ή μερικές θήκες. Φυτέψτε κρεμαστά ή αναρριχητικά φυτά και δείτε τα να μεταμορφώνουν τον τοίχο σας, προσφέροντας παράλληλα ηχομόνωση και θερμομόνωση. Επιπλέον, ο κάθετος σχεδιασμός τους αποτρέπει τη σήψη των ριζών από το υπερβολικό πότισμα.

Φυτά εσωτερικού χώρου

Αν το σπίτι σας δεν έχει βεράντες, μπορείτε να στραφείτε στα φυτά εσωτερικού χώρου. Εάν είστε αρκετά τυχεροί και έχετε πολύ φυσικό φως στο διαμέρισμα ή το σπίτι σας, τα φυτά θα ευδοκιμήσουν.

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ζαρντινιέρες είτε γλάστρες που θα τοποθετήσετε κοντά σε σημεία με άφθονο φως. Σκεφθείτε ακόμη να βάλετε και στα ράφια σας γλάστρες, εκτός από βιβλία. Τα φυτά θα τραβούν το μάτι προς τα πάνω, δημιουργώντας την εντύπωση ενός μεγαλύτερου χώρου.

Πολλά φυτά εσωτερικού έχουν την ικανότητα να καθαρίζουν τον αέρα του σπιτιού από τις τοξικές και ρυπογόνες ουσίες, ενώ με τα μονοετή θα έχετε το πλεονέκτημα της ανανεωμένης διακόσμησης κάθε χρόνο.

Για τον καθαρισμό του αέρα, ενδείκνυνται οι ‘αράχνες’, οι φύκοι, το σπαθίφυλλο και ο αγγλικός κισσός. Οι πετούνιες, οι μπιγκόνιες και οι μαργαρίτες θα δώσουν χρώμα και ομορφιά στον χώρο σας.

Βότανα

Μια άλλη εξαιρετική επιλογή αστικής κηπουρικής για μπαλκόνι ή κουζίνα με περιορισμένο χώρο είναι ένας κήπος με βότανα. Μπορούν να χρησιμεύσουν ως πηγή διατροφής, καθώς και ως μια νόστιμη πράσινη επιλογή. Το θυμάρι, το δεντρολίβανο, ο βασιλικός και το φασκόμηλο είναι όλα εξαιρετικές επιλογές. Εάν έχετε έξι έως οκτώ ώρες άμεσο ηλιακό φως, μπορείτε να καλλιεργήσετε όλα τα αρωματικά βότανα που σας αρέσουν.

Ο μαϊντανός, η μέντα και ο άνηθος καλλιεργούνται εύκολα και αναπτύσσονται καλά στη σκιά. Μπορείτε να τα ξαναφυτέψετε σε πήλινα ή κεραμικά δοχεία ή, ακόμα καλύτερα, να χρησιμοποιήσετε άδεια βάζα, σπασμένα κύπελλα ή μεταλλικές φόρμες κέικ ως γλάστρες για την κουζίνα σας.

Πέργκολες και κρεβατίνες

Η στήριξη των φυτών ώστε να αναπτυχθούν σε ύψος μπορεί να αυξήσουν την παραγωγή σας έως και δέκα φορές στον ίδιο χώρο. Ως πρόσθετα οφέλη, οι κρεβατίνες εμποδίζουν την απορροή του νερού και τη συμπίεση του εδάφους, ενώ σας επιτρέπουν να εστιάσετε τις προσπάθειές σας σε μια μικρότερη περιοχή, χρησιμοποιώντας λιγότερο νερό και λίπασμα.

Μια πέργκολα στην ταράτσα όχι μόνο θα σας προσφέρει ίσκιο το καλοκαίρι ώστε να μπορείτε να απολαμβάνετε την παραμονή σας εκεί, αλλά θα βοηθήσει και στη μείωση της θερμοκρασίας του σπιτιού σας.

Στην ταράτσα μπορείτε επίσης να δημιουργήσετε έναν κοινόχρηστο κήπο, σε συνεννόηση με τους γείτονές σας ή τη διαχείριση της πολυκατοικίας σας, όπου μπορείτε να καλλιεργήσετε ακόμη και βρώσιμα είδη. Η πράσινη στέγη σας θα συμβάλλει τόσο στη βελτίωση του αέρα όσο και της αισθητικής της κοινότητάς σας – πολλές κοινότητες εισάγουν τώρα νόμους που απαιτούν όλα τα νέα κτήρια να έχουν πράσινη στέγη.

Συμπερασματικά, ένας καταπράσινος κήπος δεν απαιτεί μεγάλο χώρο και μπορείτε να καλλιεργήσετε ό,τι θέλετε σε έναν αστικό κήπο, συμπεριλαμβανομένων λαχανικών, φρούτων, λουλουδιών και αρωματικών βοτάνων. Με λιγότερη προσπάθεια από όσο νομίζετε, μπορείτε να φτιάξετε τον αστικό σας κήπο με όποιον τρόπο θέλετε και να μεταμορφώσετε ένα μικρό κομμάτι σκυροδέματος σε έναν καταπράσινο παράδεισο.

Κάποτε, σε έναν περισσότερο ηχηρό και ζωντανό κόσμο, η κοινωνία αγκάλιαζε το χρώμα όπως ένα νήπιο έκανε με ένα σετ μαρκαδόρων.

Τα αυτοκίνητα δεν ήταν απλώς αυτοκίνητα, ήταν παγώνια σε τροχούς, προκλητικά έντονα πορτοκαλί, αμετανόητα τιρκουάζ, και κίτρινα τόσο ραδιενεργά που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως σήματα κινδύνου.

Τοστιέρες χαμογελούσαν από πάγκους σε καμμένο πορτοκαλί και πράσινο αβοκάντο, χαρούμενα μαχόμενες με ταπετσαρίες που έμοιαζαν σαν να πήγαν ταξίδι σε βασίλειο των κίτρων. Ήταν, εν ολίγοις, ένα υπέροχο χάος.

Αλλά τώρα;

Τώρα όλοι κολυμπάμε σε μια άψυχη θάλασσα του ‘γκρεζ’, ένα χρώμα τόσο αδιάφορο που δεν μπορεί να αποφασίσει αν είναι μπεζ που προσπαθεί να είναι γκρι, ή γκρι που προσπαθεί να είναι μπεζ.

Η εποχή του ‘γκρεζ’

Πηγαίνετε σε έναν οποιονδήποτε χώρο στάθμευσης σήμερα, και θα βρεθείτε σε μια θλιβερή χωματερή μονοχρωματικής μετριότητας. Άσπρο. Μαύρο. Λίγες αποχρώσεις γκρι.

Κάποιος θαρραλέος ίσως θα πάει σε ασημί, αλλά αυτή είναι η όλη έκταση της επανάστασης.

Θυμάστε ότι κάποτε τα αυτοκίνητα εξέφραζαν μια προσωπικότητα; Ένα καυτό-ροζ κάμπριο έλεγε: «Κοίταξέ με, κάνω ταξίδια!» Ένα χάτσμπακ με πράσινο χρώμα ανακοίνωνε: «Με ενδιαφέρει περισσότερο η αίσθηση παρά οι τιμές απόσβεσης!»

Σήμερα, κάθε όχημα μοιάζει να είναι καθ’ οδόν για μια πολύ επίσημη, με χρωματικό κώδικα ντυσίματος, κηδεία.

Η ζοφερή πραγματικότητα είναι ότι οι άνθρωποι αγοράζουν γκρίζα αυτοκίνητα επειδή είναι «ασφαλή».

Ασφαλή δεν σημαίνει προστασία από σύγκρουση, αν και σίγουρα θα είναι εντάξει, αλλά ασφαλή σημαίνει ότι δεν θα κοκκινίσετε από ντροπή όταν προσπαθήσετε να τα μεταπωλήσετε.

Αλίμονο αν αγοράσετε ένα ζωντανό κόκκινο κάμπριο και καταστρέψετε το υπολογιστικό φύλλο απόσβεσης κάποιου μετρητή σεντ. Και έτσι, συμβιβαζόμαστε.

Μέχρι στιγμής, το 80 τοις εκατό όλων των νέων αυτοκινήτων που πωλούνται παγκοσμίως είναι σε χρώμα κλίμακας του γκρι, με το λευκό να προηγείται με 25 τοις εκατό, ακολουθούμενο από το γκρι με 21 τοις εκατό, και το μαύρο με 20 τοις εκατό. Αυτό, παρεμπιπτόντως, δεν είναι τυχαίο.

Σύμφωνα με γνώστες του κλάδου, επιλέγουμε αυτά τα «ασφαλή» χρώματα επειδή έχουν καλύτερη αξία μεταπώλησης.

Προφανώς, κανείς δεν θέλει να είναι το κορόιδο που προσπαθεί να πουλήσει ένα χάτσμπακ σε χρώμα κίτρινο-καναρινιού σε μια αγορά που έχει εμμονή με το «ό,τι ταιριάζει με τα πάντα».

Οι κατασκευαστές είναι τόσο συντονισμένοι με αυτή τη νεύρωση που έχουν εγκαταλείψει τελείως τα έντονα χρώματα εκτός και αν μετρήσετε το πορτοκαλί, που κουτσαίνοντας φτάνει το 0,6 τοις εκατό των αυτοκινήτων, ή το μωβ, μετά βίας εν ζωή, στο 0,1%.

Η ‘μπεζοποίηση’ των πάντων

Δεν είναι μόνο τα αυτοκίνητα που έχουν χάσει κάθε προσωπικότητα. Αυτή η μάστιγα της κατήφειας απλώνεται σε όλα.

Το HBO, κάποτε ένας φάρος σε ένα χαρούμενο γαλανόλευκο λογότυπο, τώρα έχει γίνει μονόχρωμο. Η επωνυμία του έχει υποστεί το εταιρικό ισοδύναμο του να κάνεις ένα κοντό κούρεμα μεσήλικα και να ισχυρίζεσαι: «Είναι για απλότητα».

Συσκευασίες, εσωτερικοί χώροι στο σπίτι, ντουλάπες, όλα είναι πλέον μια παλέτα που κάθε λογικό νήπιο με ένα κουτί ξυλομπογιές θα πετούσε έξω με αηδία.

Αλλά αυτό δεν είναι ένα σύγχρονο φαινόμενο. Η σήψη ξεκίνησε πολύ πριν κάποιος ακούσει τον όρο «ουδέτερα [χρώματα] ανοιχτών προοπτικών».

Το Μουσείο Επιστημών του Ηνωμένου Βασιλείου ανέλυσε 7.000 αντικείμενα και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το φλερτ της κοινωνίας με το χρώμα άρχισε να μας αφήνει ήδη από τη Βιομηχανική Επανάσταση.

Πριν από αυτό, τα αντικείμενα κατασκευάζονταν με αγάπη από ξύλα με ζωηρά χρώματα ή ζωγραφίζονταν στο χέρι με άγρια ​​έλλειψη συστολής.

Στη συνέχεια, τα εργοστάσια ενεπλάκησαν και ξαφνικά όλα έπρεπε να είναι ομοιόμορφα, αποτελεσματικά, και προφανώς να στερούνται οτιδήποτε απομακρυσμένα διασκεδαστικό.

Κι όμως, ιδού το κρίσιμο, η πραγματικά απογοητευτική, συγκλονιστική αλήθεια.

Αυτό δεν έχει να κάνει με την αισθητική ή την πολυπλοκότητα. Ω, όχι. Πρόκειται για «φόβο». Αυτό ισχύει. Φοβηθήκαμε τα χρώματα.

Κάπου στην πορεία, η κοινωνία αποφάσισε συλλογικά ότι οι αποχρώσεις πιο φωτεινές από τη «στάχτη του ξύλου» ήταν πολύ επικίνδυνες για να τις εμπιστευτούμε. Καλύτερα να κρατάτε τα πάντα ασφαλή, ήρεμα, και ανεπιτήδευτα.

Είναι σαν να φοβόμαστε ότι ένα γαλαζοπράσινο ψυγείο ή ένα κασκόλ σε κίτρινο μουσταρδί μπορεί να προκαλέσει μια κοινωνική κατάρρευση πλήρους κλίμακας.

Αλλά υπάρχει ελπίδα (και είναι ζωγραφισμένη με ροζ και μωβ βούλες)

Αλλά μην χάνετε κάθε ελπίδα. Η Επανάσταση ετοιμάζεται και είναι υπέροχη.

Η Apple (ναι, ο τεχνολογικός γίγαντας που κάποτε έκανε το λευκό συνώνυμο με την αυταρέσκεια) επανέφερε στα iMac πραγματικά χρώματα.

Οι εταιρείες χρωμάτων για τοίχους αναφέρουν αύξηση στους πελάτες που απαιτούν πλούσιους, μη απολογητικούς τόνους.

Ολόκληροι λογαριασμοί στο Instagram είναι αφιερωμένοι στην ανατρεπτική συγκίνηση τοίχων του σαλονιού που είναι βαμμένοι σε αποχρώσεις κοσμημάτων αντί για το τυπικό «ασαφές πόριτζ βρώμης».

Ακόμη και οι κόκκινες τραπεζαρίες επιστρέφουν, κάνοντας τα γεύματα να φαίνονται σαν δραματικές υποθέσεις αντάξιες των σαιξπηρικών μονόλογων.

Τώρα τι;

Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί εγγύηση ότι η παλέτα της κοινωνίας θα παραμείνει ζωντανή. Ο κόσμος θα κάνει πάντα μπρος-πίσω μεταξύ πληθωρικότητας και εγκράτειας. Το σημερινό μπεζ μπορεί να γίνει η αυριανή αναβίωση ψυχεδελικής ταπετσαρίας. Αλλά αυτό που δεν πρέπει να κάνουμε είναι να αφήσουμε την πρακτικότητα να υπαγορεύσει την αισθητική.

Γιατί ένας κόσμος χωρίς χρώμα δεν είναι απλώς βαρετός, είναι ανείπωτα τραγικός.

Είναι σαν να ψήνεις ένα κέικ και αποφασίζεις να μην βάλεις γλάσο επειδή θέλεις «απλότητα». Σίγουρα, το κέικ υπάρχει. Αλλά πού είναι η χαρά;

Πού είναι η ενθουσιώδης, ασύστολη απόλαυση τού να ρίχνεις την ζαχαρένια διακόσμηση; Η ασυγχώρητη παρακμή μιας παχιάς στρώσης βουτυρόκρεμας;

Η ζωή χωρίς χρώμα, χωρίς λίγη ένδοξη, περιττή υπερβολή, είναι απλώς ένα λυπημένο, στεγνό κέικ που προσποιείται ότι είναι αρκετό. Και, ειλικρινά, αρνούμαι να ζήσω έτσι.

Της Νικόλ Τζέιμς

Ο γάμος και οι ρομαντικές σχέσεις είναι όμορφες και ικανοποιητικές, αλλά συχνά είναι γεμάτες προκλήσεις που απαιτούν καλή διάθεση, χάρη και επιμονή. Αν θέλετε να βελτιώσετε τον γάμο σας ή να εμβαθύνετε στην κατανόηση της αγάπης, εξερευνήστε μαζί μου πώς οι θεμελιώδεις αρχές των σχέσεων και οι γνώσεις μου ως σύμβουλος μπορούν να βοηθήσουν τη σχέση σας να ευδοκιμήσει.

Η αγάπη ως σύμπραξη, όχι ως συναλλαγή

Στην κουλτούρα μας, η αγάπη θεωρείται συχνά ως ένα συναίσθημα – εφήμερο, υπό όρους και συνδεδεμένο με την προσωπική ευτυχία. Ωστόσο, η υγιής αγάπη είναι πολύ βαθύτερη. Ο γάμος και οι μακροχρόνιες σχέσεις δεν πρέπει να λειτουργούν ως ένα αλισβερίσι παροχών. Αντί για μια νοοτροπία του τύπου «θα κάνω αυτά που έχω να κάνω, αρκεί να κάνεις κι εσύ αυτά που έχεις να κάνεις», οι επιτυχημένες σχέσεις βασίζονται στη δέσμευση για αμοιβαία υποστήριξη, ανάπτυξη και σεβασμό. Η θεώρηση της αγάπης ως μια δια βίου συνεργασία επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε τις διαφωνίες, τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες και τις εποχές δυσκολιών.

Κοινές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα ζευγάρια

Στη συμβουλευτική μου πρακτική, έχω παρατηρήσει ότι ορισμένα θέματα υποβάλλουν τις σχέσεις σε δοκιμασία.

Διακοπές στην επικοινωνία

Η κακή επικοινωνία είναι μια από τις κύριες αιτίες διαμάχης στις σχέσεις. Οι παρεξηγήσεις, οι ανομολόγητες προσδοκίες και τα σκληρά λόγια διαβρώνουν την εμπιστοσύνη και τη σύνδεση.

Μη ρεαλιστικές προσδοκίες

Πολλοί άνθρωποι μπαίνουν στον γάμο με εξιδανικευμένες αντιλήψεις για το πώς «θα έπρεπε» να είναι ο σύντροφός ή η σχέση τους. Όταν η πραγματικότητα δεν ανταποκρίνεται σε αυτές τις προσδοκίες, επέρχεται απογοήτευση.

Αποφυγή ή κλιμάκωση της σύγκρουσης

Ορισμένα ζευγάρια αποφεύγουν εντελώς τις συγκρούσεις, οδηγώντας σε καταπιεσμένη δυσαρέσκεια. Άλλα, εμπλέκονται σε ανθυγιεινά μοτίβα κλιμάκωσης – οι διαφωνίες εξελίσσονται σε προσωπικές επιθέσεις.

Μεταβάσεις 

Από τον ερχομό των παιδιών μέχρι την αλλαγή καριέρας ή τη φροντίδα των ηλικιωμένων γονέων, οι αλλαγές της ζωής είναι μία σημαντική πρόκληση ακόμη και για τις πιο δυνατές σχέσεις.

Συναισθηματική αποσύνδεση

Με την πάροδο του χρόνου, τα ζευγάρια μπορεί να απομακρυνθούν συναισθηματικά, αναπτύσσοντας αισθήματα μοναξιάς ακόμη και μέσα στη σχέση.

Πρακτικά εργαλεία για έναν ακμαίο γάμο

Αν και οι παραπάνω προκλήσεις είναι σημαντικές, δεν είναι ανίκητες. Ακολουθούν ορισμένες βασικές στρατηγικές για την καλλιέργεια μιας ισχυρής σχέσης.

Δώστε προτεραιότητα στην ανοιχτή και ειλικρινή επικοινωνία

Η ενεργητική ακρόαση αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της υγιούς επικοινωνίας. Αυτό σημαίνει να ακούτε πραγματικά τον σύντροφό σας χωρίς να τον διακόπτετε ή να σχεδιάζετε την απάντησή σας. Ανακλάστε αυτά που ακούσατε για να σιγουρευτείτε ότι καταλάβατε σωστά. Μπορείτε να ορίσετε τακτικές ώρες για τη μεταξύ σας επικοινωνία, ώστε να μοιράζεστε τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις ανησυχίες σας. Είτε πρόκειται για ένα εβδομαδιαίο «check-in σχέσης» είτε για νυχτερινές συζητήσεις, η επικοινωνία προάγει την οικειότητα και μειώνει τις παρεξηγήσεις.

Διαχειριστείτε εποικοδομητικά τις συγκρούσεις

Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, αλλά το πώς τη χειρίζεστε έχει σημασία. Αντιμετωπίστε τα ζητήματα άμεσα, πάντα με ευγένεια και σεβασμό.

· Επικεντρωθείτε στο θέμα, όχι στο πρόσωπο.

· Χρησιμοποιήστε δηλώσεις (π.χ. «εγώ νιώθω πληγωμένος όταν …») αντί να επιρρίπτετε ευθύνες.

· Προσπαθήστε να καταλάβετε πριν να γίνετε κατανοητοί.

· Κάντε διαλείμματα όταν χρειάζεται και επιστρέψτε στη συζήτηση με καθαρό μυαλό.

Καλλιεργήστε την ευγνωμοσύνη και την εκτίμηση

Με την πάροδο του χρόνου,  είναι πιθανό να αρχίσουμε να θεωρούμε τον σύντροφό μας δεδομένο. Καλλιεργήστε τη συνήθεια να εκφράζετε ευγνωμοσύνη και να τονίζετε τα δυνατά του/της σημεία. Ένα απλό «ευχαριστώ» ή ένα ειλικρινές κομπλιμέντο μπορεί να βοηθήσει πολύ στη δημιουργία θετικού κλίματος μέσα στη σχέση.

Επενδύστε στον ποιοτικό χρόνο

Μέσα στην πολυάσχολη καθημερινότητά μας, ο ποιοτικός χρόνος συχνά μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Προγραμματίστε τακτικά βραδιές για τους δύο σας ή κοινές δραστηριότητες που σας φέρνουν χαρά. Αυτές οι στιγμές σάς υπενθυμίζουν γιατί ερωτευτήκατε και διατηρούν τη σπίθα ζωντανή.

Προωθήστε τη συναισθηματική και σωματική οικειότητα

Η σωματική στοργή, οι ουσιαστικές συζητήσεις και οι πράξεις καλοσύνης συμβάλλουν σε έναν βαθύτερο συναισθηματικό δεσμό. Μην παραμελείτε τα μικρά πράγματα – το κράτημα του χεριού, η αγκαλιά και η συχνή επικοινωνία κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά.

Αναζητήστε υποστήριξη όταν χρειάζεται

Δεν είναι ντροπή να ζητάτε βοήθεια όταν η σχέση σας δυσκολεύεται. Ένας έμπιστος σύμβουλος, θεραπευτής ή βοηθός σχέσεων μπορεί να σας προσφέρει ανεκτίμητη καθοδήγηση και ενθάρρυνση.

Αγάπη που διαρκεί

Όταν πρωτογνώρισα τον Μαρκ και τη Σάρα, ήρθαν σε μένα νιώθοντας αποκομμένοι μετά από 10 χρόνια γάμου. Με τις απαιτητικές καριέρες τους και την ανατροφή μικρών παιδιών, οι συζητήσεις τους είχαν γίνει καθαρά υλικοτεχνικές – ποιος θα πάρει τα παιδιά, ποιοι λογαριασμοί έπρεπε να πληρωθούν – με αποτέλεσμα να αισθάνονται περισσότερο σαν συγκάτοικοι παρά σαν σύντροφοι. Μέσω της συμβουλευτικής, συνειδητοποίησαν ότι η κακή επικοινωνία ήταν η αιτία της απόστασης που είχε δημιουργηθεί μεταξύ τους. Άρχισαν να χρησιμοποιούν πολλές από τις παραπάνω μεθόδους, εστιάζοντας ιδιαίτερα στο να αφιερώνουν χρόνο για ουσιαστικές συζητήσεις. Η ιεράρχηση του ποιοτικού χρόνου έγινε επίσης σημείο καμπής γι’ αυτούς – προγραμμάτισαν ραντεβού τακτικά, περιόρισαν τους περισπασμούς από τη δουλειά τα βράδια και καθιέρωσαν μια εβδομαδιαία βραδιά «χωρίς τεχνολογία» για να επικεντρώνονται ο ένας στον άλλον.

Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι μικρές, σκόπιμες προσπάθειες αναζωπύρωσαν τόσο τη συναισθηματική όσο και τη σωματική τους οικειότητα. Άρχισαν να εκφράζουν πιο συχνά την ευγνωμοσύνη τους και οι μικρές χειρονομίες αγάπης που είχαν ξεθωριάσει με τα χρόνια επέστρεψαν. Δεσμευόμενοι για καλύτερη επικοινωνία, σταθερό ποιοτικό χρόνο και αμοιβαία εκτίμηση, ο Μαρκ και η Σάρα όχι μόνο αποκατέστησαν το γάμο τους, αλλά έχτισαν και μια πιο δυνατή, πιο ικανοποιητική σχέση από πριν.

Για να βαθύνετε τη σύνδεσής σας με τον σύντροφό σας, μπορείτε:

· Να γράψετε ένα ειλικρινές γράμμα που να εκφράζει την αγάπη και την εκτίμησή σας.

· Να προγραμματίσετε ένα ουσιαστικό ραντεβού, που να αντικατοπτρίζει τις κοινές σας αξίες και ενδιαφέροντα.

· Να δεσμευτείτε για τις καθημερινές δικές σας στιγμές για τον επόμενο μήνα, είτε πρόκειται για ένα δεκάλεπτο τετ α τετ κάθε βράδυ είτε για χρόνο που αφιερώνετε για να φτιάχνετε μαζί πρωινό το πρωί.

· Να ξεκινήσετε ένα κοινό ημερολόγιο ευγνωμοσύνης, γράφοντας εναλλάξ πράγματα που εκτιμάτε ο ένας στον άλλον.

Να θυμάστε, η αγάπη δεν είναι μόνο οι μεγάλες χειρονομίες αλλά και οι συνεπείς, καθημερινές πράξεις φροντίδας και δέσμευσης. Καθώς επενδύετε στη σχέση σας, όχι μόνο θα ενδυναμώσετε τον δεσμό σας αλλά και θα δημιουργήσετε ένα θεμέλιο που θα μπορεί να αντέξει τα αναπόφευκτα σκαμπανεβάσματα της ζωής. Ο γάμος και οι μακροχρόνιες σχέσεις απαιτούν προσπάθεια, υπομονή και διάθεση για από κοινού ανάπτυξη. Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά αξίζει κάθε προσπάθεια. Χτίζοντας τη σχέση σας στα θεμέλια της εμπιστοσύνης, δίνοντας προτεραιότητα στην επικοινωνία και τη σύνδεση και αγκαλιάζοντας το ταξίδι μαζί, μπορείτε να καλλιεργήσετε μια αγάπη που να ανθίζει κάθε εποχή.

Η αληθινή αγάπη δεν αφορά μόνο τα συναισθήματα που βιώνουμε, αλλά και τις επιλογές που κάνουμε. Επιλέξτε να αγαπάτε ανιδιοτελώς, να συγχωρείτε γενναιόδωρα και να φροντίζετε τη σχέση που έχετε χτίσει. Με αυτόν τον τρόπο, θα δημιουργήσετε μια βαθιά σχέση που θα έχει τις ρίζες της στον σεβασμό, την κατανόηση και τη σύνδεση.

Του Gregory Jantz

Πρόσφατα, ήμουν καλεσμένη σε μια εκδήλωση για γυναίκες με θέμα «Παίξτε με πρόθεση». Περίμενα να περάσω μια διασκεδαστική, ξέγνοιαστη μέρα με φίλες, όπου θα χαλαρώναμε και θα ξαναβρίσκαμε την παιχνιδιάρικη πλευρά μας.

Ωστόσο, όταν έφτασα, ανακάλυψα ότι η ιδέα της οικοδέσποινας για το παιχνίδι ήταν να τη βοηθήσουμε να ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις της — να οργανώσει τις ντουλάπες και να καθαρίσει το γκαράζ. Για εκείνη, αυτό ήταν μια μορφή παιχνιδιού. Της έφερνε χαρά.

Συνειδητοποίησα πόσο προσωπικό μπορεί να είναι το παιχνίδι – αυτό που είναι διασκεδαστικό για ένα άτομο, μπορεί να μοιάζει σαν δουλειά για κάποιο άλλο. Επίσης, κατάλαβα πόσο εύκολο είναι να χάσει κανείς την επαφή με το παιχνίδι εντελώς.

Ως ενήλικες, συχνά βάζουμε τη διασκέδαση σε δεύτερη μοίρα, αφήνοντάς τη για «όταν υπάρχει χρόνος», καταλήγοντας να την αναβάλλουμε εσαεί. Όμως, η ελεύθερη, χαρούμενη δραστηριότητα που αποκαλούμε παιχνίδι δεν αποτελεί μόνο έναν ευχάριστο τρόπο να περνάμε την ώρα μας, αλλά συνδέεται με την υγεία και την ευεξία μας, όπως έχουν δείξει έρευνες μέχρι τώρα, και η έλλειψή της μπορεί να έχει επιπτώσεις.

Γιατί δεν παίζουμε περισσότερο;

Σύμφωνα με μελέτες, η ενασχόληση με δραστηριότητες που εμπεριέχουν το παιχνίδι μειώνει το άγχος, την κατάθλιψη και ακόμη πιο σοβαρές διαταραχές της ψυχικής υγείας όπως η σχιζοφρένεια και η διπολική διαταραχή. Το παιχνίδι μειώνει το άγχος και ενισχύει τις ενδορφίνες, κάνοντάς μας να νιώθουμε καλά. Επιπλέον, μειώνει την αρτηριακή πίεση,  προστατεύει από καρδιακές παθήσεις και γνωστική εξασθένηση και αυξάνει τη μακροζωία. Είναι σαν να μας λέει η φύση: «Διασκέδασε – είναι καλό για σένα!»

Ωστόσο, πολλοί ενήλικες — συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου — αγωνίζονται να βρουν χρόνο για παιχνίδι. Συχνά θεωρείται ως κάτι το επιπόλαιο ή το μη παραγωγικό, καθώς μεγαλώνουμε. Η κοινωνία μας ενθαρρύνει να «ωριμάσουμε», ωθώντας μας προς τις ευθύνες και τα μετρήσιμα επιτεύγματα και αφήνοντας ελάχιστο χώρο για διασκέδαση.

Ανάμεσα στις δουλειές, την οικογένεια και τις ατελείωτες υποχρεώσεις, το παιχνίδι παραμερίζεται. Με την πάροδο του χρόνου, ο αυθορμητισμός και η φαντασία σβήνουν, καθώς αντικαθίστανται από τις απαιτήσεις της καθημερινότητας και της δουλειάς. Αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς πολλές φορές έχει μεταφερθεί από τους γονείς στα παιδιά: Οι δικοί μου εργάζονταν από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου, σταματώντας σπανίως για διασκέδαση. Τώρα, ως ενήλικας, έχω πέσει στην ίδια παγίδα. Και όταν αφιερώνω τελικά χρόνο στο παιχνίδι, νιώθω ενοχές.

Η απροθυμία μας να αγκαλιάσουμε το παιχνίδι συνδέεται συχνά με μια βαθύτερη πεποίθηση ότι δεν είμαστε «άξιοι» χαλάρωσης μέχρι να πετύχουμε αρκετά. Αλλά ποιος αποφασίζει τι είναι αρκετό; Οι περισσότεροι από εμάς τρέχουμε προς μια γραμμή τερματισμού που δεν υπάρχει. Μετακινούμε ολοένα και πιο πέρα τους στόχους μας, λέγοντας στους εαυτούς μας ότι μόλις καταφέρουμε λίγα ακόμη, θα αξίζουμε επιτέλους ένα διάλειμμα.

Πώς είναι το παιχνίδι για τους μεγάλους;

Είναι εύκολο να ορίσουμε το παιχνίδι για τα παιδιά. Αλλά για τους ενήλικες, είναι λίγο πιο δύσκολο. Οι περισσότεροι από εμάς δεν πρόκειται να αρπάξουμε μια κούκλα ή μια φιγούρα δράσης και να αναπαραστήσουμε τις παιδικές μας περιπέτειες. Άρα, πώς είναι το παιχνίδι για τους μεγάλους;

Ο Δρ Στιούαρτ Μπράουν, ερευνητής και ιδρυτής του Εθνικού Ινστιτούτου Παιχνιδιού, εντόπισε οκτώ «Προσωπικότητες παιχνιδιού» για να βοηθήσει τους ενήλικες να προσδιορίσουν το είδος του παιχνιδιού που τους ταιριάζει περισσότερο:

• Ο Συλλέκτης: Σας αρέσει να μαζεύετε και να επιμελείστε πράγματα — γραμματόσημα, παλιά αυτοκίνητα, σπάνια βιβλία ή κοχύλια.
• Ο Ανταγωνιστής: Ευδοκιμείτε σε παιχνίδια με σαφείς κανόνες και απολαμβάνετε την πρόκληση της νίκης, είτε σε ένα ποδοσφαιρικό ματς είτε σε μια βραδιά επιτραπέζιων παιχνιδιών.
• Ο Δημιουργός: Παίρνετε χαρά από το να ζωντανεύετε ιδέες, μέσα από διάφορες δημιουργικές δραστηριότητες όπως η διακόσμηση, η ξυλουργική, το ράψιμο , η ζωγραφική κ.ά.
• Ο Σκηνοθέτης: Απολαμβάνετε την οργάνωση και την ηγεσία, όπως ο προγραμματισμός θεματικών πάρτι ή ο συντονισμός ομαδικών δραστηριοτήτων.
• Ο Εξερευνητής: Βιώνετε το παιχνίδι μέσα από την ανακάλυψη — ταξίδια, εκμάθηση νέων δεξιοτήτων ή εμβάθυνση σε νέες ιδέες.
• Ο Γελωτοποιός: Ζείτε για να κάνετε τους άλλους να γελούν μέσα από αστεία και φάρσες.
• Ο Κιναισθητικός: Βιώνετε το παιχνίδι μέσα από την κίνηση — τον χορό, τη γιόγκα, την πεζοπορία κ.ά.
• Ο Παραμυθάς: Αγαπάτε τις ιστορίες – ως γράψιμο, υποκριτική ή αφηγήσεις.

Το παιχνίδι έχει πολλές μορφές, αλλά δεν έχει τόσο να κάνει με την ίδια τη δραστηριότητα όσο με το πώς μας κάνει να νιώθουμε. Είναι εκείνες οι μαγικές στιγμές που η χαρά μεγαλώνει, φουσκώνει, ο χρόνος εξαφανίζεται και νιώθουμε πλήρως ζωντανοί και ελεύθεροι.

Η ενσωμάτωση του παιχνιδιού στην καθημερινότητά μας δεν απαιτεί ώρες ελεύθερου χρόνου. Ακόμη και πέντε λεπτά χαρούμενης και ελεύθερης δραστηριότητας κάνουν τη διαφορά.

Της Sina McCullough

Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι μόνο για εκπαιδευτικούς σκοπούς και αντικατοπτρίζουν τη γνώμη της Sina McCullough, η οποία είναι επιστήμονας και όχι γιατρός. Δεν προορίζεται ως ιατρική συμβουλή ή υποκατάστατο καθοδήγησης από τον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης. Πάντα να συμβουλεύεστε τον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης πριν κάνετε αλλαγές στη διατροφή, τα φάρμακα ή τον τρόπο ζωής σας.