Πέμπτη, 16 Μαΐ, 2024

«Kinderszenen»: Μουσικές σκηνές μιας ευτυχισμένης παιδικής ηλικίας

Για πολλούς από εμάς, η παιδική ηλικία αντιπροσωπεύει μια εποχή όπου η ζωή είναι απλή, γεμάτη όνειρα και ελπίδες. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων αιώνων, πολλοί καλλιτέχνες προσπάθησαν να αποτυπώσουν αυτή την ψυχική κατάσταση, αλλά κανείς δεν κατάφερε να την εκφράσει καλύτερα από τον ρομαντικό συνθέτη Ρόμπερτ Σούμαν στο έργο του «Kinderszenen» («Σκηνές από την παιδική ηλικία»), μια συλλογή από 13 σύντομα κομμάτια για πιάνο που θυμίζουν την παιδική ηλικία.

Για τον Σούμαν, η παιδική ηλικία ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες περιόδους της ζωής του και ατελεύτητη πηγή έμπνευσης. Ο ρομαντικός συνθέτης αγαπούσε τα παιδιά και τον τρόπο σκέψεης τους και το 1833 έγραψε ότι «σε κάθε παιδί βρίσκεται ένα θαυμαστό βάθος».

 

 Portrait of Robert Schumann at a young age, circa 1826. (<a class="new" title="User:Gabe the Pianist (page does not exist)" href="https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=User:Gabe_the_Pianist&action=edit&redlink=1">Gabe the Pianist</a>/<a class="mw-mmv-license" href="https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0" target="_blank" rel="noopener">CC BY-SA 4.0</a>)
Προσωπογραφία του Ρόμπερτ Σούμαν σε νεαρή ηλικία, περίπου το 1826. (Gabe the Pianist/CC BY-SA 4.0)

 

Το 1838, ο Ρόμπερτ Σούμαν συνέθεσε τις «Kinderszenen» (Κίντερζένεν) Op. 15, 13 μεμονωμένα κομμάτια για πιάνο με ποιητικούς τίτλους που παραπέμπουν στην παιδική ηλικία. Αρχικά, ο Σούμαν συνέθεσε 30 κομμάτια, αλλά επέλεξε μόνο 13. Τα υπόλοιπα τα δημοσίευσε στους κύκλους του «Bunte Blätter» («Πολύχρωμα φύλλα») Op. 99 και «Albumblätter» («Φύλλα άλμπουμ») Op. 124.

Οι «Kinderszenen» περιλαμβάνουν σύντομα κομμάτια (συχνά λιγότερο από μια σελίδα) με εύκολα απομνημονεύσιμες μελωδίες. Οι τίτλοι μάς μεταφέρουν στον κόσμο των παιδιών: «Για ξένες χώρες και λαούς», «Μια παράξενη ιστορία», «Πιάσε-έπιασε», «Παιδί που παρακαλεί», «Αρκετά ευτυχισμένος», «Ένα σημαντικό γεγονός», «Ονειρεύομαι», «Δίπλα στο τζάκι», «Ο ιππότης του ξύλινου αλόγου», «Σχεδόν πολύ σοβαρό», «Τρομακτικό», «Παιδί που αποκοιμιέται» και «Ο ποιητής μιλάει».

Ωστόσο, παρά τους παιδικούς τους τίτλους, δεν πρόκειται για συνθέσεις που προορίζονται για παιδιά. Ενώ το λεξιλόγιο μπορεί να φαίνεται απλό, αυτό που μεταφέρεται δεν είναι. Οι συνθέσεις του Σούμαν θυμίζουν τη μακρινή γη της παιδικής ηλικίας από την οπτική γωνία του ενήλικα, όπου μόνο ένας μεγάλος ερμηνευτής μπορεί να μας μεταφέρει.

 “Merrymakers,” 1870, by Carolus-Duran. Detroit Institute of Arts. (Public Domain)
Καρολύς-Ντυράν, «Merrymakers», 1870. Ινστιτούτο Τεχνών του Ντιτρόιτ. (Public Domain)

 

Μουσική για συναισθηματικά ώριμους ερμηνευτές

Ενώ τα κομμάτια των «Kinderszenen» δεν είναι τεχνικά απαιτητικά, απαιτούν μεγάλη ευαισθησία και συναισθηματική ωριμότητα για να μεταδώσουν αυτό που δεν μπορεί να ειπωθεί με λόγια και να ανακαλέσουν τον συναισθηματικό κόσμο της παιδικής ηλικίας.

Το πιο γνωστό από τα 13 κομμάτια είναι το Νο 7, τα «Όνειρα». Το κομμάτι δεν είναι μόνο απίστευτα όμορφο και συγκινητικό, αλλά έχει επίσης μια ενήλικη ευαισθησία και μια επικείμενη αίσθηση νοσταλγίας. Ενώ τα παιδιά μπορούν να μάθουν να το παίζουν, δεν μπορούν ακόμη να κατανοήσουν την ονειρική ποιότητα του έργου, ενώ ένας πιο έμπειρος πιανίστας μπορεί να χρησιμοποιήσει τη μουσικότητα για να μεταδώσει αυτή την ποιότητα. Συχνά, αυτό γίνεται με τη μορφή ενός ρουμπάτο, μιας ελαφριάς επιτάχυνσης ή επιβράδυνσης του ρυθμού. Μια κάποια αβεβαιότητα που υπάρχει σχετικά με το μουσικό τέμπο ορισμένων κομματιών των «Kinderszenen», αφού το πρωτότυπο χειρόγραφο δεν διασώθηκε, επιτρέπει στον ερμηνευτή μια σχετική ελευθερία.

Μια άλλη περίπτωση εισβολής της ευαισθησίας των ενηλίκων είναι το τελευταίο κομμάτι, «Ο ποιητής μιλάει», όπου υπάρχει μια αξιοσημείωτη αλλαγή στον τόνο, που τείνει προς τη νοσταλγία. Τελικά, είναι η φωνή του ποιητή αυτή που κλείνει τον κύκλο αντί για αυτή του συνθέτη, γεγονός που προκαλεί έκπληξη στους ακροατές. Αυτό ανοίγει μια εντελώς νέα διάσταση, όπου η μουσική και η γλώσσα γίνονται ένα – σηματοδοτεί επίσης μια αλλαγή στη ρομαντική μουσική, όπου η μουσική λειτουργεί ως έκφραση του εαυτού και υπάρχει για χάρη της τέχνης και όχι μόνο ως αποτέλεσμα των παραγγελιών και των χορηγών.

Ένα δημοφιλές έργο

Ο Σούμαν σχεδίασε τις «Kinderszenen» ως ένα ισορροπημένο σύνολο. Αν και οι περισσότεροι πιανίστες τείνουν να παίζουν κάποια από τα κομμάτια και όχι ολόκληρο τον κύκλο, τα κομμάτια είναι άρρηκτα συνδεδεμένα το ένα με το άλλο. Το κύριο μοτίβο ενοποιεί τον κύκλο και υπάρχει σε όλα τα επιμέρους κομμάτια. Αυτό το θέμα εμφανίζεται για πρώτη φορά στο εναρκτήριο κομμάτι, «Για ξένες χώρες και λαούς», και χρησιμεύει ως κλειδί του έργου.

 Score music sheets for Schumann's "Kinderszenen," 1900, Breitkopf & Härtel. (Public Domain)
Παρτιτούρες των «Kinderszenen» του Σούμαν, 1900, Breitkopf & Härtel. (Public Domain)

 

Κάθε πιανίστας ερμηνεύει με τον δικό του τρόπο τις «Kinderszenen». Αν και οι τίτλοι των κομματιών μπορεί να χρησιμεύσουν ως ένδειξη για τον ερμηνευτή, εναπόκειται στον πιανίστα να μεταφέρει τη μουσική στο κοινό και να προσπαθήσει να ζωντανέψει τον κόσμο που οραματίστηκε ο Σούμαν, διατηρώντας παράλληλα την ψυχή και την ουσία ενός παιδιού.

Πολλοί από τους σημαντικότερους πιανίστες του 20ού και 21ου αιώνα ερμήνευσαν και ηχογράφησαν αυτόν τον κύκλο. Κάθε μία από αυτές τις ηχογραφήσεις είναι μοναδική και δείχνει πώς τα ίδια κομμάτια μπορούν να αποκτήσουν διαφορετικά νοήματα για διαφορετικά πρόσωπα. Ορισμένες από τις πιο διάσημες ερμηνείες είναι αυτές των Vladimir Horowitz (1950, 1962), Martha Argerich (1984), Ivan Moravec (1987) και Alfred Brendel (1992).

Ένα δώρο για την Κλάρα

Όπως συμβαίνει με πολλά από τα έργα του της εποχής εκείνης, ο Σούμαν έγραψε αυτήν τη συλλογή για τη σύζυγό του, τη συνθέτρια και πιανίστα Κλάρα Σούμαν. Οι «Kinderszenen» ήταν ένα δώρο για εκείνη, δύο χρόνια πριν από τον γάμο τους. Όταν της έστειλε τα κομμάτια, της είπε ότι ήταν «μια μουσική απάντηση σε αυτό που μου έγραψες κάποτε, ότι μερικές φορές σου φαινόμουν σαν παιδί».

 Robert and Clara Schumann, 1847, by Eduard Kaiser. (Public Domain)
Προσωπογραφία των Ρόμπερτ και Κλάρα Σούμαν, 1847, από τον Έντουαρντ Κάιζερ. (Public Domain)

 

Οι «Kinderszenen» ήταν ένα σύμβολο της αγάπης του Ρόμπερτ για την Κλάρα. Ο συνθέτης τους περιέγραψε αυτόν τον μουσικό κύκλο ως «ανάλαφρο και απαλό και ευτυχισμένο όπως το μέλλον μας», ζητώντας από τη μέλλουσα σύζυγό του να ξεχάσει ότι ήταν δεξιοτέχνις και απλά να απολαύσει τα κομμάτια γι’ αυτό που ήταν. Τόσο ο Ρόμπερτ όσο και η Κλάρα λάτρεψαν αυτήν τη σύνθεση και σε μία επιστολή της το 1838, η Κλάρα έγραψε στον σύζυγό της ότι τα κομμάτια ανήκαν μόνο στους δυο τους, ότι ήταν πάντα στο μυαλό της και ότι ήταν «τόσο απλά, ζεστά, τόσο πολύ σαν εσένα».

Ο Ρόμπερτ και η Κλάρα δεν ήταν οι μόνοι που ενθουσιάστηκαν με αυτά τα κομμάτια. Ο συνθέτης Φραντς Λιστ, φίλος του Σούμαν, λάτρευε επίσης τον κύκλο και τον έπαιζε συχνά στην κόρη του Μπλαντίν. Άλλοι επιφανείς ρομαντικοί μουσικοί θαύμαζαν αυτό το σύνολο έργων, το οποίο συμβόλιζε μια πιο πειραματική και σύνθετη φάση των συνθέσεων του Σούμαν. Ωστόσο, η αντισυμβατική δομή του και ο απροκάλυπτος συναισθηματισμός του μπέρδεψαν το κοινό για μερικά χρόνια προτού το αγαπήσει και το αποδεχτεί ως βασικό στοιχείο του ρομαντικού ρεπερτορίου.

Ο Σούμαν συνέθεσε πολλά έργα για τα παιδιά του αργότερα στην καριέρα του, κυρίως το «Άλμπουμ για τους νέους» Op. 68, τις «Σκηνές χορού» Op. 109 και τις «Τρεις σονάτες για πιάνο για τους νέους» Op. 118, τα οποία, μέχρι σήμερα, αποτελούν από τα πιο ποιητικά και ευφάνταστα έργα για πιάνο αφιερωμένα σε παιδιά. Αλλά ανάμεσα σε όλες αυτές τις συνθέσεις, οι «Kinderszenen» κατέχουν μια ξεχωριστή θέση.

Η παιδική ηλικία ήταν ένα κυρίαρχο θέμα του Ρομαντισμού. Ενσάρκωνε την επιστροφή στις ρίζες του ατόμου και έναν κόσμο γεμάτο φαντασία, ένα τέλειο θέμα για τους ρομαντικούς καλλιτέχνες που ήθελαν να αποτυπώσουν οτιδήποτε ποιητικό και φευγαλέο. Ίσως ο Ρόμπερτ Σούμαν να ήταν από αυτούς που κατόρθωσαν να το αποτυπώσουν με τον καλύτερο τρόπο.

 

Της Ariane Triebswetter

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Παίζοντας και μαθαίνοντας στο σούπερ μάρκετ

Συνήθως, μεγαλώνοντας, συνηθίζουμε τόσο πολύ τα θαύματα του κόσμου μας που παύουν να μας εκπλήσσουν.

Κουβαλάμε στην τσέπη μας μια αποθήκη πληροφοριών μεγαλύτερη από την Εθνική Βιβλιοθήκη και αυτό δεν μας συγκινεί καθόλου. Βάζουμε ένα κουτί κατεψυγμένων τροφίμων σε εκείνο το μαραφέτι πάνω από τη σόμπα, πατάμε μερικά κουμπιά και μετά από λίγο τρώμε ένα ζεστό γεύμα – και αυτό για εμάς είναι κάτι το ‘φυσιολογικό’.

Σε αυτόν τον κατάλογο των θαυμάτων που θεωρούμε δεδομένα, θα πρέπει να προσθέσουμε και τα σούπερ μάρκετ. Τα βασικά προϊόντα και οι λιχουδιές σε αυτά τα εμπορικά καταστήματα επισκιάζουν αυτά που κάποτε βρίσκονταν στα μεγάλα παζάρια της μεσαιωνικής Ευρώπης. Αδιαφορώντας για τους θησαυρούς που βρίσκονται στα χέρια μας, σέρνουμε τα καρότσια με τα ψώνια μας σε φωτεινούς διαδρόμους γεμάτους με τρόφιμα και ποτά που ξεπερνούν την πιο τρελή φαντασία ακόμη και των πρόσφατων προγόνων μας.

Αυτό το μεγάλο σημείο συγκέντρωσης αγαθών που αποκαλούμε σούπερ μάρκετ – υπεραγορά –  είναι παράλληλα και ένα τεράστιο πεδίο μάθησης για τα παιδιά, που τα βοηθά όχι μόνο να εξασκήσουν όσα μαθαίνουν στο σχολείο αλλά και να τα συνδέσουν με πρακτικές, καθημερινές δραστηριότητες.

Προετοιμασία

Όποιος έχει παιδιά ή εγγόνια στο Δημοτικό μπορεί να μετατρέψει μια βόλτα στο παντοπωλείο ή το σούπερ μάρκετ σε εκπαιδευτική εκδρομή, σε μια αποστολή που δεν απαιτεί σχεδόν καμία προετοιμασία. Το μόνο που χρειάζονται τα παιδιά είναι ένα στυλό ή μολύβι, ένα σημειωματάριο και λίγο ενθουσιασμό μπολιασμένο με καλούς τρόπους. Δηλαδή να μην τρέχουν, να μην φωνάζουν και να μην πειράζουν τα διάφορα εμπορεύματα.

Τώρα, είστε έτοιμοι να ξεκινήσετε.

Παντού αριθμοί!

Το παντοπωλείο σας είναι μια τεράστια αποθήκη αριθμών, γεμάτη με πρακτικά μαθήματα αριθμητικής. Οι τιμές του άρθρου είναι ενδεικτικές.

Με τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, μπορείτε να ξεκινήσετε με το μέτρημα. Πόσα ρολά χαρτί υγείας υπάρχουν στη συσκευασία; Πόσα μπισκότα περιέχει αυτό το κουτί στο ράφι πώλησης;

Στα παιδιά των πρώτων τάξεων του δημοτικού, μπορείτε να διδάξετε την πρόσθεση και την αφαίρεση. Παραδείγματος χάριν, αν οι μπανάνες κοστίζουν 2 ευρώ το κιλό, πόσο θα κοστίσουν δύο κιλά; Αν τα μήλα πωλούνται προς 1,50 ευρώ το κιλό, πόσο θα κοστίσουν ένα κιλό μπανάνες και ένα κιλό μήλα; Πόσο πιο ακριβά είναι τα μήλα ανά κιλό από τις μπανάνες; Αν ένα κουτί δημητριακών των 500 γρ. της μάρκας Α κοστίζει 3,20 ευρώ, ενώ το αντίστοιχο κουτί της μάρκας Β κοστίζει 5,30 ευρώ, πόσα χρήματα θα εξοικονομήσετε αγοράζοντας τα φθηνότερα δημητριακά;

Ο πολλαπλασιασμός και η διαίρεση για τα μεγαλύτερα παιδιά λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο. Αν ένα μήλο ζυγίζει περίπου 200 γρ, πόσο ζυγίζουν 14 μήλα; Αν ένα δοχείο βρώμης 500 γρ. περιέχει περίπου 30 μερίδες, πόσο καιρό θα διαρκέσει για μια τετραμελή οικογένεια που τρώει πρωινό βρώμης δύο φορές την εβδομάδα; Τα ποσοστά μπορούν επίσης να μελετηθούν. Ποια είναι η διαφορά σε ποσοστό στην τιμή των δύο κουτιών Α και Β δημητριακών;

Μπορείτε επίσης να διδάξετε συγκριτικές αγορές με βάση το μέτρο και την τιμή. Αυτό το μισό κιλό παγωτό βανίλια είναι σε έκπτωση, αλλά η αγορά δύο μισόκιλων θα είναι φθηνότερη από την αγορά ενός κιλού;

Βάλτε τα παιδιά να γράψουν τα προβλήματα στα τετράδιά τους και στη συνέχεια να επεξεργαστούν τις απαντήσεις, ενώ απολαμβάνουν μια λιχουδιά σε μια κοντινή καφετέρια.

Γεωγραφία και κυνήγι θησαυρού

Στην ίδια εξόρμηση στο κατάστημα, έψαξα για προϊόντα από ξένες χώρες. Σε λιγότερο από τέσσερα λεπτά – ήξερα γενικά πού να ψάξω – βρήκα το Alouette Brie από τη Γαλλία, το Van Kaas Gouda Style Goat Cheese από την Ολλανδία, τα Astor Italian Amaretto Cookies από την Ιταλία (έτυχε να βρίσκονται κοντά στα τυριά), το Mahi Mahi από το Περού και το Handy Jumbo Lump Crabmeat από την Ινδία.

Ο σκοπός αυτού του παιχνιδιού για τα παιδιά είναι απλός: να βρουν όσο το δυνατόν περισσότερα προϊόντα από ξένες χώρες μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό όριο και να καταγράψουν το εμπορικό σήμα, το προϊόν και τη χώρα προέλευσης, διατηρώντας παράλληλα οπτική επαφή μαζί σας.

Το παιχνίδι δεν τελειώνει εδώ. Επιστρέφοντας στο σπίτι, ανοίξτε τον υπολογιστή ή έναν άτλαντα και ζητήστε από τα παιδιά να εντοπίσουν στον χάρτη τις χώρες-εξαγωγείς που βρήκαν. Βάλτε τους να γράψουν την πρωτεύουσα κάθε χώρας και όποια άλλη πληροφορία τους αναθέσετε.

Επιστήμη και διατροφή

Όταν πάτε στον μανάβη, ζητήστε από τα παιδιά να επιλέξουν ένα αγαπημένο φρούτο ή λαχανικό. Επιστρέφοντας στο σπίτι σας, βάλτε τα να ψάξουν στο διαδίκτυο την επιλογή τους για να ανακαλύψουν τη διατροφική της αξία και τον αριθμό των θερμίδων που περιέχει. Ποια είναι τα οφέλη για την υγεία από την κατανάλωση σταφυλιών; Ποια θρεπτικά συστατικά υπάρχουν στο πεπόνι; Μπορεί πραγματικά ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό να κάνει πέρα; Και τι γίνεται με το σπανάκι, που έγινε γνωστό ως υπερτροφή από τον χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων Ποπάι; Ψάξτε στο διαδίκτυο και τα παιδιά σας θα μάθουν ότι αυτό που χάρισε στο σπανάκι τη φήμη του ως σούπερ-δυναμωτικό ήταν ένα λάθος δεκαδικό ψηφίο κάποιου Γερμανού επιστήμονα.

Ελέγξτε τα ράφια με τις βιταμίνες, συνθετικές και μη. Βάλτε τα παιδιά να καταγράψουν τα ονόματα αρκετών από αυτές και όταν φτάσουν στο σπίτι να αναζητήσουν τα οφέλη τους. Κάντε τους ερωτήσεις κατά τη διάρκεια της αναζήτησής τους, όπως: «Γιατί οι παιδικές βιταμίνες έχουν συχνά σχήμα ζώου;» ή «Είναι οι υπογλώσσιες βιταμίνες καλύτερες από τις συνηθισμένες;».

Η πορεία ενός προϊόντος

Το 1958, ο Λέοναρντ Ρηντ δημοσίευσε το βιβλίο «Εγώ, το μολύβι», το οποίο αφηγείται την ιστορία του ‘αόρατου χεριού’ που χρησιμοποιείται για την κατασκευή ενός απλού μολυβιού. Πρόκειται για μια λαμπρή απεικόνιση του τρόπου με τον οποίο οι ελεύθερες αγορές δημιουργούν τα αγαθά μας. Οι μεγαλύτεροι μαθητές του δημοτικού μπορούν να απολαύσουν ένα σύντομο ταινιάκι κινουμένων σχεδίων στο YouTube που βασίζεται σε αυτό το δοκίμιο.

Το παντοπωλείο διαθέτει μολύβια, αλλά μπορείτε να ακολουθήσετε μια δική σας εκδοχή της οδύσσειας του Ρηντ. Θα μπορούσατε, για παράδειγμα, να σκεφτείτε το «Εγώ, το πορτοκάλι». Από πού προέρχονται τα πορτοκάλια; Πώς ταξιδεύουν χιλιάδες μίλια χωρίς να χαλάνε; Πόσοι άνθρωποι εμπλέκονται για να φτάσει ένα πορτοκάλι από το Άργος, την Κρήτη ή τη Λακωνία σε ένα παιδί που ζει στην Αθήνα; Ψάξτε στο διαδίκτυο για το «πώς φτάνει ένα πορτοκάλι στο παντοπωλείο» και θα βρείτε βίντεο, όπως η ταινία του Curiosity Quest, και άρθρα που περιγράφουν αυτό το συναρπαστικό ταξίδι.

Το σπουδαιότερο μάθημα από όλα

Αυτή είναι μια τελευταία άσκηση για την οποία δεν χρειάζονται σημειωματάρια ή μολύβια.

Βρείτε ένα μέρος στο κατάστημα με καλή θέα. Ζητήστε από τα παιδιά να κοιτάξουν γύρω τους και να σας πουν τι βλέπουν. Μπορεί να είναι οτιδήποτε, από φραντζόλες ψωμιού και κουτιά γάλακτος μέχρι καρότσια για ψώνια και καταψύκτες. Όταν περάσει ένα λεπτό, πείτε τους να σταματήσουν. Μέχρι τότε, θα πρέπει να έχουν κατονομάσει 25-40 αντικείμενα.

Στη συνέχεια, επισημάνετε ότι τα πάντα σε αυτό το παντοπωλείο παράγονται από το μυαλό και τα χέρια των ανθρώπων. Από τους τοίχους και την οροφή μέχρι τη σακούλα με τα τζίντζερ – τα πάντα. Επισημάνετε, επίσης, ότι χιλιάδες άνθρωποι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, βοήθησαν να γίνει δυνατή η λειτουργία αυτού του καταστήματος και ότι χιλιάδες εξαρτώνται από αυτό για την επιβίωσή τους. Όλοι όσοι με τη δουλειά τους δημιούργησαν και έφεραν αυτά τα αγαθά σε αυτό το μέρος αξίζουν τις ευχαριστίες και την ευλογία μας. Μιλήστε και για τους ανθρώπους σε άλλες χώρες που δεν έχουν ανάλογες ευκολίες και αφθονία.

Ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητα των παιδιών, μπορείτε να αναπτύξετε αυτό το θέμα προς διάφορες κατευθύνσεις. Βοηθήστε τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν ότι τα αγαθά και οι ανέσεις μας δεν είναι δεδομένα.

Με λίγη τύχη, θα έχετε μόλις διδάξει ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα από όλα: την ευγνωμοσύνη.

Του Jeff Minick

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Τα μυστικά χαρίσματα της κίτρινης κολοκύθας

Το έθιμο της φωτισμένης κολοκύθας οφείλεται στην ιστορία κάποιου Τζακ, που όταν πέθανε του αρνήθηκαν την είσοδο τόσο στην Κόλαση όσο και στον Παράδεισο.

Ο μύθος λέει πώς όσο ζούσε ακόμα είχε καταφέρει να αιχμαλωτίσει τον διάβολο, ο οποίος προκειμένου να ελευθερωθεί του υποσχέθηκε ότι δεν θα τον ξαναενοχλήσει. Καθώς ο Τζακ έζησε άσωτη ζωή, όταν πέθανε βρήκε κλειστές τις πόρτες του Παραδείσου – όμως και οι πύλες της Κόλασης ήταν επίσης κλειστές για αυτόν, αφού ο διάβολος θυμόταν την υπόσχεση που του είχε δώσει. Του πέταξε παρόλα αυτά ένα κάρβουνο από τις φωτιές του, το οποίο ο Τζακ το έβαλε σε μια κολοκύθα που είχε μαζί του για να του φωτίζει το δρόμο, ενώ έψαχνε ένα μέρος για να ξεκουραστεί. Έτσι προέκυψε και το έθιμο της φωτισμένης κολοκύθας…

Η λέξη Halloween αποτελεί συντομογραφία του All Hallows Evening, δηλαδή της βραδιάς πριν από τη γιορτή των Αγίων Πάντων που είναι η 1η Νοεμβρίου. Από κάποιους θεωρείται μια παλιά παγανιστική γιορτή που συνδέεται με το στοιχείο του υπερφυσικού και τις κελτικές παραδόσεις, άλλοι ότι καθιερώθηκε από τον Πάπα Βονιφάτιο Δ΄τον 7ο αιώνα, ενώ άλλοι ξεκίνησε τον 9ο αιώνα μ.Χ. από Χριστιανούς προς τιμήν αγίων και μαρτύρων.

Η διατροφική αξία της κολοκύθας

Η κίτρινη κολοκύθα τα τελευταία χρόνια έχει μπει δυναμικά και πάλι στη διατροφή μας, μιας και είναι πεντανόστιμη, μαγειρεύεται με χίλιους τρόπους και παράλληλα έχει υψηλή διατροφική αξία και χαμηλό θερμιδικό φορτίο.

10 μυστικά για την καλλιέργεια της κολοκύθας | Τα Μυστικά του Κήπου

Η κολοκύθα βοηθά στην ομαλοποίηση του γαστρεντερικού σωλήνα. Απορροφάται εύκολα από τον οργανισμό και ταυτόχρονα απομακρύνει τις βλαβερές ουσίες από αυτόν. Βοηθά επίσης τόσο στη διάρροια όσο και στη δυσκοιλιότητα. Η τακτική κατανάλωσή της, λοιπόν, μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τη λειτουργία του στομάχου και των εντέρων.

Δεδομένου ότι η κολοκύθα είναι εύπεπτη και, επιπλέον, περιέχει μεγάλη ποσότητα βιταμίνης Κ, η κατανάλωσή της βοηθά και στη βελτίωση του μεταβολισμού, συμβάλλει στην απομάκρυνση των αποβλήτων και των τοξινών από το σώμα και στη μείωση του βάρους. Αυτός είναι και ο λόγος που η κολοκύθα περιλαμβάνεται στις περισσότερες δίαιτες, περιλαμβανομένων και των αθλητικών. Μια άλλη σημαντική ιδιότητά της είναι ότι δεν προκαλεί αλλεργικές αντιδράσεις ή άλλες παρενέργειες, επομένως σχεδόν όλοι μπορούν να την καταναλώσουν.

Η κολοκύθα περιέχει πολλά στοιχεία που έχουν ευεργετική επίδραση στην αιμοποιητική διαδικασία, ιδιαίτερα φώσφορο, χαλκό και, ιδιαίτερα, σίδηρο. Μια επαρκής ποσότητα αυτών των ουσιών είναι το κλειδί για την υψηλή αιμοσφαιρίνη και αυτό, με τη σειρά του, βοηθά στη βελτίωση του μεταβολισμού και της συνολικής ευεξίας. Επιπλέον, η κολοκύθα βελτιώνει την πήξη του αίματος, γεγονός που μειώνει τον κίνδυνο θρόμβων αίματος.

Полезные свойства тыквы

Μπορούμε να ισχυριστούμε, χωρίς να υπερβάλλουμε, ότι η κολοκύθα είναι μια πραγματική αποθήκη διαφόρων βιταμινών που συμβάλλουν στην αντίσταση του οργανισμού σε εξωτερικούς ερεθιστικούς παράγοντες. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται οι βιταμίνες B, C, PP, καθώς και οι σπάνιες K και T. Επιπλέον, περιέχει πολλά μικροστοιχεία (ψευδάργυρο, φώσφορο, μαγνήσιο, σίδηρο, χαλκό), πρωτεΐνες, καροτίνη, πηκτίνες και φυτικές ίνες, ουσίες που, όπως και τα αντιοξειδωτικά, ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού μας. Επομένως, η κατανάλωση κολοκύθας λίγο πριν αρχίσουν τα κρύα είναι ιδιαίτερα σημαντική· θα σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε τις επιδημίες γρίπης και άλλες οξείες ιογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος χωρίς συνέπειες. Η κολοκύθα έχει επίσης πολύ κάλιο και έχει ευεργετική επίδραση στη λειτουργία της καρδιάς, μειώνοντας το πρήξιμο και βελτιώνοντας τη βατότητα των αγγείων.

Η κολοκύθα συμβάλλει και στη μείωση των επιπέδων της χοληστερόλης στο αίμα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, αφού τα υψηλά επίπεδα χοληστερόλης είναι η κύρια αιτία εμφράγματος και άλλων επικίνδυνων παθήσεων του καρδιαγγειακού συστήματος. Ως εκ τούτου, η μείωση των λιπαρών τροφών και του φαστ-φουντ και η αντικατάστασή τους με πιάτα που περιέχουν κολοκύθα συνίσταται, ιδιαίτερα σε όσους πάσχουν από καρδιακά νοσήματα.

Το νευρικό σύστημα είναι άλλος ένας τομέας που ωφελείται από την κατανάλωση της κολοκύθας, η οποία κατευνάζει το στρες και βελτιώνει τη διάθεσή μας με τη γλυκιά γεύση της.

Τα πιάτα κολοκύθας είναι χρήσιμα για κάθε μωρό, εκτός αν υπάρχουν ατομικές δυσανεξίες ή αντενδείξεις. Ως αποθήκη χρήσιμων ουσιών θα βελτιώσει την υγεία σας, θα σας κάνει να κοιμάστε ήσυχοι και θα γίνει ένα «μαλακό» φάρμακο για τη λειτουργία των νεφρών, της καρδιάς και του στομάχου. Με την τακτική κατανάλωσή της, η πέψη ομαλοποιείται και το ανοσοποιητικό σύστημα ενισχύεται. Η πρόσληψη ορισμένων μερών της βοηθά ακόμα και στην απομάκρυνση των σκουληκιών των εντέρων.

Σήμερα, σας προσκαλούμε να δοκιμάσετε μια παλιά συνταγή για χυλό από κεχρί και κολοκύθα, νόστιμο και υγιεινό.

Κεχρί με κολοκύθα

Пшенная каша с тыквой

Υλικά

Κίτρινη κολοκύθα 250gr

Κεχρί, 1 ποτήρι

Γάλα, 2 ποτήρια

Ζάχαρη ή στέβια, αλάτι ή κανέλα (προσθέτουμε ανάλογα με τις προτιμήσεις μας)

Εκτέλεση

Καθαρίζουμε την κολοκύθα και την κόβουμε σε μικρούς κύβους – όχι μεγαλύτερους από 1-2 εκ. Τους τοποθετούμε σε κατσαρόλα, προσθέτουμε νερό – όχι πολύ, τόσο όσο η κολοκύθα να καλυφθεί ελαφρώς – και μαγειρεύουμε σε μέτρια φωτιά για 5 λεπτά.

Στη συνέχεια προσθέτουμε το κεχρί και συνεχίζουμε το μαγείρεμα, ανακατεύοντας κατά διαστήματα, μέχρι να απορροφηθεί όλο το νερό από το δημητριακό. Μέχρι τότε, η κολοκύθα θα έχει μαλακώσει και μπορούμε εύκολα να λιώσουμε τους κύβους  με ένα κουτάλι ή πηρούνι (αναλόγως πόσο ομοιόμορφος θέλουμε να είναι ο χυλός).

Ρίχνουμε ένα ποτήρι γάλα στην κατσαρόλα, μειώνουμε τη φωτιά στη χαμηλότερη ρύθμιση και συνεχίζουμε το μαγείρεμα, ανακατεύοντας συνεχώς, καθώς το γάλα καίγεται εύκολα. Όταν το γάλα εξαφανιστεί στο μισό, προσθέστε το υπόλοιπο, προσθέστε ζάχαρη (προαιρετικά) και αλάτι και συνεχίστε το μαγείρεμα ανακατεύοντας όλη την ώρα. Αυτό θα διαρκέσει άλλα 15-20 λεπτά, αλλά θα πρέπει να είστε υπομονετικοί – όσο πιο αργά μαγειρευτεί ο χυλός, τόσο πιο νόστιμος θα γίνει.

Καλή σας όρεξη!

(Πηγές: eda.ru, cgon.rospotrebnadzor.ru, η μηχανή του χρόνου)

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Εθνική υπόθεση η αντιμετώπιση της εγκληματικότητας των ανηλίκων

«Η αντιμετώπιση της εγκληματικότητας των ανηλίκων είναι εθνική υπόθεση και δεν πρόκειται να μείνουμε παρατηρητές επιτρέποντας την εξάπλωση αυτού του φαινομένου», τόνισε η υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας Σοφία Ζαχαράκη, μιλώντας στο ΑΠΕ-MΠE για το φλέγον, όπως διαμορφώνεται, ζήτημα της εγκληματικότητας των ανηλίκων.

Όπως επεσήμανε, η ενδοσχολική βία και παραβατικότητα των ανηλίκων, που μπορεί να οδηγήσουν στην εγκληματικότητα, βρίσκονταν εξαρχής στην ατζέντα της κυβέρνησης, ενώ σημείωσε ότι «η µετα-COVID περίοδος, έβγαλε στην επιφάνεια πρωτόγνωρες συμπεριφορά, ιδίως στους εφήβους».

Επίσης, η κα Ζαχαράκη αναφέρθηκε στις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης και ειδικά του υπουργείου που προΐσταται, για την αντιμετώπιση της παιδικής παραβατικότητας-εγκληματικότητας και εκτίμησε ότι η συνεργασία όλων μπορεί να φέρει απτά αποτελέσματα.

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης της υπουργού Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας Σοφίας Ζαχαράκη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ είναι το εξής:

Ερ.: Η εγκληματικότητα των ανηλίκων, ένα φαινόμενο με παγκόσμιες διαστάσεις, διογκώνεται συνεχώς και στη χώρα μας. Ποιες είναι οι πρωτοβουλίες του υπουργείου και της κυβέρνησης γενικότερα, για την αντιμετώπιση του προβλήματος;

Απ.: Πρέπει να ορίσουμε με σαφήνεια τις έννοιες εγκληματικότητα, παραβατικότητα και ενδοσχολική βία μεταξύ ανηλίκων είτε αυτή διαπράττεται μεταξύ τους είτε από τους ανήλικους προς τους ενήλικες.

Η εγκληματικότητα μεταξύ των ανηλίκων αποτελεί ανησυχητικό παγκόσμιο φαινόμενο. Στη χώρα μας τα προβλήματα εντοπίζονται, κυρίως, στην παραβατικότητα των ανηλίκων εντός και εκτός σχολείου με κέντρο την (οπαδική και την ενδοσχολική βία). Συναντάμε, όμως, πολλά σοκαριστικά περιστατικά σε χώρες του δυτικού κόσμου. Αυτό που πρέπει να τονιστεί δεν είναι τόσο η γεωγραφική έκταση της εγκληματικότητας των ανηλίκων όσο το ότι έχει πολλές διαστάσεις με ιδιαίτερα αυξημένη ένταση. Για εμάς ως Πολιτεία δεν υπάρχει εφησυχασμός, η αντιμετώπιση της εγκληματικότητας των ανηλίκων είναι εθνική υπόθεση και δεν πρόκειται να μείνουμε παρατηρητές, επιτρέποντας την εξάπλωση αυτού του φαινομένου. Άλλωστε, τα συγκεκριμένα περιστατικά ενδοσχολικής βίας και παραβατικότητας που μπορεί να οδηγήσουν στην εγκληματικότητα βρίσκονται εξαρχής στην ατζέντα της κυβέρνησης, τόσο εντός των σχολείων, όπου απαιτείται διακριτός σχεδιασμός, όσο και έξω από αυτά, όπου το ζήτημα καθίσταται πιο περίπλοκο. Και ο ίδιος ο πρωθυπουργός ασχολείται προσωπικά με την πλήρη αποτύπωση και την αντιμετώπιση, αλλά κυρίως τις μεθόδους πρόληψης του φαινομένου.

Υπάρχουν πολλές πρωτοβουλίες που έχουν ελήφθησαν την προηγούμενη τετραετία με τριπλό στόχο: καταγραφή του φαινομένου, στήριξη της Σχολικής Κοινότητας, διαμόρφωση πλαισίου αποτελεσματικών πρακτικών για την αντιμετώπιση του. Σε νομοθετικό επίπεδο, αλλά και στο κομμάτι της εκπαίδευσης, όταν και ως υφυπουργός με την τότε υπουργό Νίκη Κεραμέως είχαμε πραγματοποιήσει την πρώτη εισαγωγή ψυχολόγων σε Γενικό Σχολείο και είχαμε διπλασιάσει τον αριθμό των ψυχολόγων-κοινωνικών λειτουργών σε 3.200. Νομοθετήθηκε νέο πλαίσιο για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού, ενώ έχει ενισχυθεί η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στα ζητήματα αυτά με το πρόγραμμα «φιλία», συγχρόνως μέσω της ένταξης των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων στο σχολικό πρόγραμμα που βοηθούν στην πρόληψη, μέσω των θεματικών του αλληλοσεβασμού και της διαφορετικότητας, της κατάρριψης στερεοτύπων και προώθησης της ισότητας, του σεβασμού των κανόνων και της θετικής συμπεριφοράς, και της αλληλεγγύης, των δημοκρατικών αξιών και της ενεργούς πολιτειότητας. Πολύ σημαντικές είναι και οι πρωτοβουλίες που έχουν ληφθεί για τη φιλική προς τα παιδιά δικαιοσύνη.

Με την υποστήριξη της Προεδρίας της Κυβέρνησης προχωράμε, όμως, άμεσα σε μια διυπουργική πρωτοβουλία, με τη μορφή Επιτροπής, την οποία θα συντονίζει το υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής & οικογένειας.

Πέρα από τα συναρμόδια υπουργεία, όπως το Παιδείας, Αθλητισμού και Θρησκευμάτων, το Ψηφιακής Διακυβέρνησης, το Δικαιοσύνης, το Προστασίας του Πολίτη, το Μετανάστευσης και Ασύλου και το Εσωτερικών, πολύ βασικό ρόλο στο έργο της Επιτροπής θα διαδραματίσουν η επιστημονική κοινότητα, οι πολύ αξιόλογες οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών με τις καίριες παρεμβάσεις τους, καθώς και οι φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης με τις κοινωνικές τους υπηρεσίες.

Το φαινόμενο αυτό χρήζει άμεσης παρέμβασης και δεν πρόκειται να το αντιμετωπίσουμε γραφειοκρατικά. Και βέβαια είναι σημαντικό να προσθέσουμε ότι δεν χωράνε κομματικά στεγανά. Θα απασχολήσουμε και τις αντίστοιχες Επιτροπές στη Βουλή και με χαρά είμαστε διατεθειμένοι να πραγματοποιήσουμε και μια Ολομέλεια για το ζήτημα αυτό. Η σύνθεση απόψεων μεταξύ των κομμάτων θα είναι ωφέλιμη.

Στόχος μας είναι η πρόληψη τέτοιου είδους περιστατικών, η καταγραφή όλων των ήδη ληφθέντων μέτρων, η εκπόνηση νέων για την αντιμετώπιση του φαινομένου, καθώς και η επανένταξη στην κοινωνία των παιδιών µε παραβατική συμπεριφορά. Στόχος είναι μια κοινωνία που να αγκαλιάζει το παιδί, να νοιώθει ότι υπάρχει προστασία και οι γονείς να γνωρίζουν ότι μπορεί να υπάρξει συμβουλευτική και καθοδήγηση από ειδικούς.

Ερ.: Το πρόβλημα της παιδικής παραβατικότητας, σύμφωνα με μελέτες και ειδικούς, ξεκινά από την οικογένεια. Τα περιστατικά παιδικής παραβατικότητας-εγκληματικότητας έχουν αυξηθεί κατακόρυφα έπειτα από τα περιοριστικά μέτρα για την πανδημία του κορονοϊού. Συμμερίζεστε την άποψη αυτή; Θα υπάρξει κάποια θεσμική παρέμβαση;

Απ.: Δεν είναι σωστό να αδιαφορούμε απέναντι στην πραγματικότητα, που είναι η αύξηση των περιστατικών παιδικής παραβατικότητας. Υπάρχουν άλλωστε και επίσημα στοιχεία από την Ελληνική Αστυνομία, που καταδεικνύουν την ανησυχητική έκταση του φαινομένου. Μόνο τον μήνα Σεπτέμβριο, συνελήφθησαν συνολικά 1.353 ανήλικοι για διάφορα αδικήματα, ενώ συνολικά σχηματίστηκαν 1.201 δικογραφίες για ισάριθμες υποθέσεις. Μόνο ανησυχία μπορούν να προκαλέσουν αυτά τα δεδομένα, τα οποία δείχνουν ότι η βία μεταξύ των ανηλίκων είναι πλέον ένα καθημερινό φαινόμενο. Τα αίτια αυτής της μεγάλης έντασης μπορούν να αναζητηθούν στα περιοριστικά μέτρα λόγω της πανδημίας, κάτι που συνομολογεί και η επιστημονική κοινότητα. Ειδικότερα, η µετα-COVID περίοδος έβγαλε στην επιφάνεια πρωτόγνωρες συμπεριφορά, ιδίως σε ό,τι αφορά τους εφήβους. Κυρίαρχο ρόλο έπαιξε ο εγκλεισμός τους, διότι κλήθηκαν να αποξενωθούν από τον ιστό της γειτνίασης και της κοινότητας, που διαμορφώνει την κοινωνικοποίησή τους και ταυτόχρονα έπρεπε να μάθουν να λειτουργούν σε ένα ατομικό περιβάλλον.

Παράλληλα, είδαμε ότι η πανδημία επηρέασε και τον παραδοσιακό θεσμό της οικογένειας. Έκανε πιο έντονο το στοιχείο της αποξένωσης ανάμεσα στα μέλη της, το οποίο με τη σειρά του ενθάρρυνε τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, αλλά και την έλλειψη του ελέγχου των γονέων απέναντι στα παιδιά τους. Η έλλειψη του ελέγχου, καθώς και του πολύτιμου στοιχείου της επικοινωνίας μέσα στην οικογένεια ευνόησε την παραβατικότητα και την ανεξέλεγκτη δράση από μέρους των ανηλίκων.

Συνεπώς, η δική μας στόχευση πρέπει να εστιάσει σε πρωτοβουλίες για την πρόληψη του φαινομένου. Να υιοθετήσουμε καλές πρακτικές από το εξωτερικό, αλλά και να ενθαρρύνουμε την εφαρμογή δράσεων που θα ευνοήσουν την ενίσχυση του θεσμού της οικογένειας από τη βάση της, την ευρύτερη κοινωνική ένταξη των ανηλίκων που έχουν προβεί ήδη σε κάποια εγκληματική συμπεριφορά ώστε να λειτουργήσει στο μέλλον υπέρ της προστασίας της κοινωνικής αρμονίας. Η ενίσχυση της οικογένειας προφανώς αγγίζει τη λήψη πολλών μέτρων με οικονομικό και κοινωνικό χαρακτήρα, μέτρα που θα ενδυναμώσουν την αίσθηση της ασφάλειας και της αισιοδοξίας στους πολίτες και θα αντικατοπτρίζεται στις υγιείς σχέσεις. Η οικογένεια είναι ο θεμέλιος λίθος της διαμόρφωσης της προσωπικότητας ενός ανθρώπου και συνδέεται βαθιά με την εξέλιξή του. Είναι προτεραιότητα να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα από τη ρίζα του για να φέρουμε αποτελέσματα.

Ερ.: Η αστυνομική καταστολή θα έπρεπε να είναι, λογικά, η τελευταία παρέμβαση της Πολιτείας για την παιδική εγκληματικότητα. Ποιες πιστεύετε ότι πρέπει να είναι οι πρωτοβουλίες της Πολιτείας πριν φτάσουμε στην επέμβαση της αστυνομίας;

Απ.: Αρχικά, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το σημαντικό και πολυδιάστατο έργο που επιτελούν τα στελέχη της Ελληνικής Αστυνομίας στον τομέα της αντιμετώπισης των παραβατικών φαινομένων των ανηλίκων. Δεν περιορίζονται μόνο στον τομέα της καταστολής του φαινομένου, που είναι μάστιγα για την εποχή μας, αλλά με την πολύτιμη συνεισφορά των ειδικών παιδοψυχολόγων προχωράμε στην καλύτερη καταγραφή και ανάλυση των περιστατικών, προκειμένου να εφαρμόσουμε τις βέλτιστες δυνατές πρακτικές.

Η καταστολή ναι μεν συνδέεται με την αντιμετώπιση της παραβατικότητας, προγενέστερα όμως οφείλουμε να εμβαθύνουμε στις πρακτικές της προστασίας των ανηλίκων από παραβατικές συμπεριφορές, αλλά και στην ενσωμάτωση των παραβατών, ώστε να τους καταστήσουμε συμμάχους μας στην εθνική αυτή στρατηγική της αντιμετώπισης της βίας. Με οργανωμένο πλαίσιο, με συστηματική συνεργασία όλων των αρμοδίων υπουργείων, με την ενεργοποίηση της Κοινωνίας των Πολιτών και με την ενίσχυση του ανθρωπίνου δυναμικού, καθώς και των κεντρικών κοινωνικών υπηρεσιών ανά περιοχή. Εάν θέλουμε να πετύχουμε και να μη βρισκόμαστε αμιγώς στο στάδιο της καταστολής, οφείλουμε να μην πορευόμαστε με γνώμονα την επικαιρότητα, αλλά με μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, ο οποίος θα μας οδηγήσει στο να βρισκόμαστε ένα βήμα μπροστά από τις εξελίξεις.

Ερ.: Πολλά περιστατικά σημειώνονται και μέσα στα σχολεία. Θα βοηθούσε η αύξηση μαθημάτων που θα είχαν σχέση με τις τέχνες, το περιβάλλον, τον αθλητισμό ή άλλες δραστηριότητες που θα βοηθούσαν στην άμβλυνση του προβλήματος; Υπάρχει κάποια συνεργασία με το αρμόδιο υπουργείο;

Απ.: Είναι πολύ εύστοχη η διαπίστωσή σας, καθώς πράγματι, το σχολείο έχει κομβικό ρόλο στην αποτροπή εκδήλωσης τέτοιων φαινομένων. Ως χώρος ουσιαστικής κοινωνικής ενσωμάτωσης, άμβλυνσης ανισοτήτων και καλλιέργεια ενσυναίσθησης, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την ασπίδα όχι μόνο στην εξάπλωση του φαινομένου, αλλά και στη ριζική εξάλειψη του. Αρχικά, πρέπει να αναφέρουμε ότι ένα σημαντικό ποσοστό των περιστατικών λαμβάνει χώρα με τη μορφή του σχολικού εκφοβισμού (bullying). Αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει, πέρα από τη μεγέθυνση του ίδιου του φαινομένου, είναι ότι ένα μεγάλο ποσοστό των θυμάτων σιωπά. Πολύ μικρό ποσοστό θυμάτων εκφοβισμού απευθύνονται σε ενήλικους, ενώ περίπου το 97% των παιδιών εκτιμάται ότι φοβούνται να αναφέρουν περιστατικά σχολικού διαδικτυακού εκφοβισμού στους εκπαιδευτικούς.

Οφείλουμε, με την πρωτοβουλία και την καθοδήγηση του υπουργείου Παιδείας να δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στο πλαίσιο. Η κατάρτιση ενός ορθολογικού πλαισίο, ενός οδικού χάρτη αντιμετώπισης του προβλήματος στο επίπεδο του σχολείου βοηθά στην αποτελεσματικότερη διαχείριση του φαινομένου. Ο πρόσφατος νόμος «Ζούμε Αρμονικά Μαζί – Σπάμε τη Σιωπή» είναι ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση.

Με την επεξεργασία του πλαισίου αυτού, μπορούμε να ενεργοποιήσουμε ακόμα περισσότερες δυνάμεις, που θα λειτουργήσουν προληπτικά, όπως ο Σύμβουλος Σχολικής Ζωής, ένας εκπαιδευτικός δηλαδή που θα εμπιστεύονται ευκολότερα οι μαθητές για θέματα που δημιουργούν «σκηνικό» εκφοβισμού στη σχολική κοινότητα, ο οποίος θα συνεργάζεται στενά με τον διευθυντή του εκάστοτε σχολείου για την αντιμετώπιση των κρουσμάτων βίας, όπως και οι Ομάδες Δράσης σε επίπεδο διεύθυνσης εκπαίδευσης στις οποίες συμμετέχουν ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί, ενώ σε κεντρικό επίπεδο συγκροτείται επιτροπή εμπειρογνωμόνων.

Εμφανέστατα θα βοηθήσει και η ενίσχυση των μαθημάτων μέσα στα εργαστήρια δεξιοτήτων στα δημοτικά σχολεία, αλλά και των μαθημάτων επιλογής που υιοθετούν σπουδαία μηνύματα για τον αλληλοσεβασμό, τη βοήθεια και τη συμμετοχή, τρεις αξίες που καλλιεργούν τον ψυχισμό των παιδιών και διδάσκουν την αποδοχή και την ανιδιοτελή προσφορά. Και βέβαια η ενθάρρυνση δράσεων που προβάλλουν τον εθελοντισμό, μια πολύτιμη αξία, η οποία άπαξ και αφομοιωθεί από ένα παιδί τότε μπορεί να μειώσει τις συμπεριφορές βίας.

Ένα μεγάλο στοίχημα είναι όμως και να παροτρύνουμε τα θύματα να «σπάνε τη σιωπή τους». Και εκτιμώ ότι οι σημαντικές πρωτοβουλίες του υπουργού Κυριάκου Πιερρακάκη και της υφυπουργού Δόμνας Μιχαηλίδου θα αποτελέσουν μια πολύ ουσιαστική βάση. Τα σχολεία πρέπει να λειτουργούν ως κοιτίδα γνώσης και δημιουργίας καλών προσωπικοτήτων και όχι ως ορμητήρια παραβατικών συμπεριφορών κι αυτό είναι υπόθεση όλων μας.

Ερ.: Η παιδική εγκληματικότητα συνδέεται εντόνως και με την οπαδική βία. Η κατανόηση του αθλητικού πνεύματος και του ευ αγωνίζεσθαι θα βοηθούσε. Μήπως θα βοηθούσε και η εξάπλωση του ερασιτεχνικού αθλητισμού;

Απ.: Είναι θλιβερό το γεγονός ότι ο αθλητισμός, που επικοινωνεί τόσο σπουδαία μηνύματα για την ευγενή άμιλλα και την αξία της συμμετοχής και της προσπάθειας, μολύνεται από τα φαινόμενα της οπαδικής βίας. Η κοινωνία μας έχει γίνει μάρτυρας πολλών τραγικών περιστατικών, δράστες των οποίων ήταν και ανήλικα άτομα, όπως συνέβη με την δολοφονία του Άλκη Καμπανού.

Τα τελευταία χρόνια ελήφθησαν αυστηρά μέτρα για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Έγιναν ακόμα πιο αυστηρές οι ποινές για τους παραβάτες και έγινε πιο εύκολος ο έλεγχος. Παρότι υπήρξε βελτίωση, βλέπουμε ότι η βία είναι ακόμα εδώ. Γι’ αυτό και ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τη λήψη μιας σειράς μέτρων για τον περιορισμό του φαινομένου, που περιλαμβάνουν τον ουσιαστικό έλεγχο της νόμιμης ύπαρξης των λεσχών φιλάθλων, την ενίσχυση του ρόλου της Αστυνομίας, τον εκσυγχρονισμό των γηπέδων με συστήματα ασφαλείας, αλλά και τη συνεργασία του Κράτους με τους διεθνείς φορείς και τις ίδιες τις ομάδες. Στον σκοπό αυτό μπορεί να συμβάλει και ο ερασιτεχνικός αθλητισμός. Παροτρύνοντας τα παιδιά στην ενασχόληση με τον αθλητισμό, μπορούμε να πετύχουμε την υιοθέτηση μιας υγιούς κουλτούρας, στην οποία θα κυριαρχήσουν η αλληλεγγύη κι ο σεβασμός στον συνάνθρωπο, μειώνοντας τις βίαιες και τοξικές αντιλήψεις.

Δεν θέλουμε απλά να περιορίσουμε το φαινόμενο της βίας. Θέλουμε να το εξαλείψουμε. Ώστε τα αθλητικά γεγονότα να έχουν γεμάτες κερκίδες και οι οικογένειες να απολαμβάνουν το θέαμα, χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η σωματική ακεραιότητα κανενός.

Ερ.: Υπάρχει τρόπος να καταπολεμηθεί η βία, η τοξικότητα, τα αρνητικά πρότυπα, που διαχέονται μέσω του διαδικτύου και των κοινωνικών δικτύων, τα οποία μιμούνται οι ανήλικοι;

Απ.: Δυστυχώς, είναι γεγονός ότι και το διαδίκτυο έχει συμβάλει στην έξαρση του φαινομένου, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της πανδημίας, όταν αποτέλεσε το βασικότερο μέσο επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης μεταξύ των ανηλίκων, και αποδεικνύει την πολυποικιλότητα του προβλήματος. Η υπέρμετρη χρήση του διαδικτύου, σε συνδυασμό με την περιορισμένη γνώση της χρήσης του από τους γονείς, αλλά και την έλλειψη ουσιαστικού ελέγχου προς τα παιδιά, καταλήγει σε μια ανεξέλεγκτη έκφραση μηνυμάτων μίσους, τα οποία πολλές φορές λαμβάνουν διαστάσεις λεκτικής βίας. Εκτός από τα αρνητικά πρότυπα, που διαχέονται μέσω του διαδικτύου έχουμε παρατηρήσει στις τάξεις των εφήβων μια τάση αποενεχοποίησης των λέξεων και των παραβατικών συμπεριφορών μέσα από διάφορες μουσικές προτιμήσεις.

Το φαινόμενο μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο αν ενώσουμε δυνάμεις και στοχεύσουμε κυρίως στο να καλλιεργήσουμε στα παιδιά ισχυρές ηθικές αξίες, που θα τα καταστήσουν ανθεκτικά απέναντι σε κάθε είδους μήνυμα που εκ των πραγμάτων οι γονείς δεν μπορούν να ελέγξουν, ιδιαίτερα μέσα σε αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον που επιφέρουν οι νέες τεχνολογίες.

Ερ.: Πιστεύετε ότι πρόκειται για μία «μόδα» που θα περάσει στο άμεσο μέλλον ή ένα φαινόμενο που θα έχει διάρκεια και μπορεί να εξαπλωθεί περαιτέρω, με αρκετά δυσμενείς συνέπειες για τη χώρα;

Απ.: Η εγκληματική συμπεριφορά των ανηλίκων, παρά την ανησυχητική έξαρση που έχει λάβει μετά την πανδημία, δεν παύει να αποτελεί ένα ιστορικό φαινόμενο. Οπωσδήποτε, ένα τόσο πολυπαραγοντικό ζήτημα δεν μπορεί να λυθεί από τη μια μέρα στην άλλη. Απαιτείται συνέπεια στην εφαρμογή όσο το δυνατόν περισσότερων μέτρων και αρμονικός συντονισμός μεταξύ των κατά τόπων και καθ’ ύλην φορέων. Καθώς o πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αναγάγει το ζήτημα αυτό σε εθνική υπόθεση, έχω την πεποίθηση ότι η συνεργασία όλων μας μπορεί να φέρει απτά αποτελέσματα στον τομέα της πρόληψης του φαινομένου, της ενδυνάμωσης των παιδιών, της ευρύτερης κοινωνικής ένταξης όσων ανηλίκων είχαν εκδηλώσει παραβατική συμπεριφορά, αλλά και στην ενδυνάμωση, μετά από καιρό, του οικογενειακού πυρήνα, όπως και στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των συμπολιτών μας προς τον κοινωνικό ρόλο του σχολείου. Για να πετύχουμε, όμως, [τους παραπάνω στόχους] πρέπει να απαγκιστρωθούμε από τη νοοτροπία των επικοινωνιακών πολιτικών και να εστιάσουμε στην ουσιαστική διασύνδεση των πρωτοβουλιών μας με την αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου. Σε κάθε περίπτωση η Πολιτεία, η οικογένεια και το σχολείο πρέπει να εστιάσουν και στην αντιμετώπιση των «θυτών», έτσι ώστε να υπάρχει η ένταξη τους, στην κανονικότητα όταν τα προβλήματα εντοπίζονται στο αρχικό στάδιο: Πρόληψη – Αντιμετώπιση – Ένταξη.

Γυναίκα φτιάχνει δανειστική βιβλιοθήκη στο σπίτι της με 33.000 παιδικά βιβλία

«Όταν έχω λίγα χρήματα, αγοράζω βιβλία», είχε πει κάποτε ο Ολλανδός φιλόσοφος Δεσιδέριος Έρασμος.

Αυτό ισχύει και για την Μπόνι Άντερσον, πρώην δασκάλα και σύμβουλο οικοδιδασκαλίας από τη Μινεσσότα, η οποία με την πάροδο των χρόνων δημιούργησε μια εντυπωσιακή συλλογή βιβλίων που αριθμεί περίπου 33.000 έργα παιδικής λογοτεχνίας. Το μέγεθος της συλλογής της είναι τέτοιο που ανάγκασε την κα Άντερσον και τον σύζυγό της Τζον να κάνουν μια προσθήκη στο σπίτι τους.

Μεγαλώνοντας σε ένα βιβλιόφιλο περιβάλλον

Το γεγονός ότι η κα Άντερσον απολαμβάνει το διάβασμα είναι από μόνο του ένα μικρό θαύμα, καθώς ως παιδί πάλευε με τη δυσλεξία. Ωστόσο, η στοργή και η φροντίδα της μητέρας της βοήθησε την κα Άντερσον να ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο. «Η μητέρα μου προωθούσε πολύ το διάβασμα”, είπε, προσθέτοντας ότι την πήγαινε συχνά στις ώρες ανάγνωσης παραμυθιών στη μικρή βιβλιοθήκη της πόλης τους στη βορειοδυτική Αϊόβα.

Αυτοί οι πρώιμοι σπόροι του διαβάσματος έσκασαν όταν η κ. Άντερσον παρακολούθησε στο κολέγιο ένα μάθημα παιδικής λογοτεχνίας. «Είχα έναν καθηγητή που ήταν … πιθανώς σχεδόν 90 ετών … ο οποίος δίδασκε για τα παιδικά βιβλία από τις αρχές του αιώνα μας», είπε. «Απλά ρουφούσα τα πάντα!»

Η έφεση της κας Άντερσον για τη συλλογή βιβλίων ξεκίνησε όταν παντρεύτηκε τον κο Άντερσον και δημιούργησαν οικογένεια. Συμμετέχοντας σε διάφορες λέσχες βιβλίου, αγόραζε αρχικά πανόδετα βιβλία για τα αγόρια της, αλλά σύντομα προτίμησε να αγοράζει βιβλία με σκληρό εξώφυλλο λόγω της ανθεκτικότητάς τους.

Σήμερα, συλλέγει πολλά παλιά έργα παιδικής ιστορικής λογοτεχνίας.

Φτιάχνοντας μια βιβλιοθήκη και ένα εργαστήριο μαζί

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η συλλογή της κας Άντερσον είχε μεγαλώσει τόσο πολύ που το ζευγάρι αποφάσισε να κάνει μια προσθήκη στο σπίτι του. Στην πραγματικότητα, ξεκίνησαν από την επιθυμία του κου Άντερσον για ένα ξυλουργείο, όπως έσπευσε να σημειώσει η κα Άντερσον, και επειδή ήθελε να είναι κοντά αντί να είναι εκείνος μόνος του στο εργαστήριο, αποφάσισαν να προσθέσουν στο εργαστήριο και μια βιβλιοθήκη.

«Η νέα μας προσθήκη θα απείχε 25 μ. από τον δρόμο», εξήγησε ο κος Άντερσον, αλλά οι χωροταξικοί περιορισμοί απαιτούσαν οι προσθήκες να έχουν απόσταση 27 μ., οπότε οι Άντερσον πήγαν στο δημοτικό συμβούλιο για να ζητήσουν να γίνει μια εξαίρεση. Όταν το συμβούλιο επιτέλους ανέλαβε την υπόθεσή τους, ένα μέλος είπε: «Βλέπω ότι εδώ πρόκειται να βάλουν μια βιβλιοθήκη. Λοιπόν, εγώ λέω ότι όποιος θέλει να βάλει βιβλιοθήκη στο σπίτι του, [πρέπει να] τον αφήνουμε!»

The library’s sitting room waits for readers to come and enjoy its comfy atmosphere. (Annie Holmquist)
Το καθιστικό της νέας βιβλιοθήκης περιμένει τους αναγνώστες να έρθουν και να απολαύσουν την άνετη ατμόσφαιρά του. (Annie Holmquist)

 

Ως αυτοδίδακτος ξυλουργός, ο κος Άντερσον έκανε μεγάλο μέρος της εργασίας μόνος του, ολοκληρώνοντας την κατασκευή της προσθήκης μέσα σε 10 περίπου χρόνια. «Ένας από τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους πολλοί ξυλουργοί αρέσκονται να δουλεύουν με ξύλο είναι για να μπορούν να αγοράζουν περισσότερα εργαλεία!», είπε γελώντας, παραδεχόμενος ότι αγόρασε αρκετά για να κατασκευάσει τη βιβλιοθήκη και το καθιστικό, με μια σκάλα που ανεβαίνει σε μια σοφίτα-υπνοδωμάτιο, που περιέχει -τι άλλο;- βιβλία. «Δεν μπορώ να θυμηθώ ποιος χώρος είναι μεγαλύτερος», είπε ο κος Άντερσον με προσποιητή αμνησία, «η βιβλιοθήκη της Μπόνι ή το εργαστήριό μου».

Ένα από τα μοναδικά χαρακτηριστικά της βιβλιοθήκης τους είναι η μυστική πόρτα της βιβλιοθήκης στο πατάρι, η οποία όταν ανοίγει, αποκαλύπτει ένα μικρό μπάνιο. «Αυτό ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που χρειάστηκε να κάνω», δήλωσε ο κ. Άντερσον, σημειώνοντας ότι η γωνία, το πάχος και το βάρος της περιστρεφόμενης βιβλιοθήκης ήταν μερικές από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που είχε να αντιμετωπίσει. «Με ρώτησε: “Θέλεις αληθινά βιβλία σε αυτά τα ράφια, Μπόνι;”», αφηγήθηκε η κα Άντερσον, «κι εγώ του απάντησα: “Ναι, θέλω αληθινά βιβλία”.»

Ψάχνοντας για τα καλύτερα βιβλία

Η περιστρεφόμενη βιβλιοθήκη είναι η αγαπημένη όσων έρχονται να δουν τη βιβλιοθήκη της κυρίας Άντερσον. Σύμβουλος οικοδιδασκαλίας για σχεδόν 40 χρόνια, η κα Άντερσον προσφέρει τη χρήση της βιβλιοθήκης της στις οικογένειες που εξυπηρετεί. «Μόνο ένα [βιβλίο] σε όλο το διάστημα που το κάνω αυτό … έχει χαθεί, και το παιδί αυτό εργάστηκε, κέρδισε τα χρήματα και το αντικατέστησε», είπε, προσθέτοντας με υπερηφάνεια: «Τέτοιες οικογένειες έχω».

Mrs. Anderson demonstrates the swinging bookcase door in her library’s loft. (Annie Holmquist)
Η κυρία Άντερσον δείχνει την περιστρεφόμενη πόρτα της βιβλιοθήκης στο πατάρι. (Annie Holmquist)

 

Τα ράφια της έχουν κυρίως αμερικανικά ιστορικά μυθιστορήματα και μη μυθιστορήματα, αν και έχει επίσης ένα τμήμα που επικεντρώνεται στον δυτικό πολιτισμό. Η κα Άντερσον τα τακτοποίησε με χρονολογική σειρά από το 1620 έως την εποχή του διαστήματος, για να βοηθήσει τα παιδιά να τοποθετήσουν τους ανθρώπους και τα γεγονότα στο ιστορικό τους πλαίσιο. Της αρέσει να τα χρησιμοποιεί ως συμπλήρωμα σε τυχόν βιβλία ιστορίας που μπορεί να χρησιμοποιούν οι οικογένειες. «Μου αρέσει να έχω ένα για το μικρότερο παιδί, ένα για το μεσαίο παιδί, αλλά και ένα για έναν μαθητή λυκείου ή τη μαμά ή τον μπαμπά. Στη συνέχεια, την ώρα του φαγητού, μοιράζονται στο τραπέζι αυτά που έμαθαν.»

«Υπάρχουν τόσα πολλά καλά πράγματα στην ιστορική μυθοπλασία”, εξήγησε. «Αν διαβάζεις ξερά γεγονότα, δεν νιώθεις τα συναισθήματα ή τις συγκινήσεις που [συμβαίνουν] πραγματικά στη ζωή αυτών για τους οποίους διαβάζεις».

Η κα Άντερσον ενθαρρύνει μερικά από αυτά τα συναισθήματα που προκαλούν τα βιβλία της με καλαίσθητες διακοσμήσεις που βρίσκονται στη βιβλιοθήκη της, ενσωματώνοντας λούτρινα ζωάκια, αγαλματίδια και άλλα αναμνηστικά που σχετίζονται με τα διάφορα τμήματα της ιστορίας. «Απλώς πιστεύω ότι ενισχύουν μια ενδιαφέρουσα βιβλιοθήκη», δήλωσε.

Η αγάπη της για το οπτικό υλικό την οδήγησε επίσης στη δημιουργία ενός χρονολογίου ιστορικών βιβλίων, με εικόνες των προτεινόμενων βιβλίων να παρατάσσονται χρονολογικά, σαν ιστορικά τοπόσημα. Το διαθέτει στο μικρό οικιακό της κατάστημα, μαζί με αντίγραφα των βιβλίων που έχει στην προσωπική της βιβλιοθήκη. Δεδομένου ότι πολλά από τα βιβλία που προτείνει είναι παλαιότερα έργα, επισκέπτεται συχνά πυκνά τα καταστήματα μεταχειρισμένων βιβλίων και τα υπαίθρια παζάρια -ακόμη και όταν ταξιδεύει- για να βρει τα κρυμμένα διαμάντια που δεν κυκλοφορούν πια, ώστε να μπορούν να τα απολαύσουν οι φίλοι της βιβλιοθήκης της.

A hidden door lies within the bookcase. (Annie Holmquist)
Μια κρυφή πόρτα βρίσκεται μέσα στη βιβλιοθήκη. (Annie Holmquist)

 

Παραδέχτηκε, ωστόσο, ότι είναι όλο και πιο δύσκολο να βρίσκει τα παλιά καλά βιβλία, ιδίως από τη στιγμή που πολλές βιβλιοθήκες τα πετούν. Ως εκ τούτου, προτείνει στις οικογένειες να πηγαίνουν στη βιβλιοθήκη και να χρησιμοποιούν την υπηρεσία διαδανεισμού. «Αν το κάνετε αυτό και ζητήσετε ένα βιβλίο, αυτό το βιβλίο θα σωθεί αντί να πεταχτεί», είπε, «επειδή … κάνετε να κυκλοφορούν αυτά τα παλιά βιβλία.»

Όταν ψάχνει για παλιά βιβλία, η κα Άντερσον ενθουσιάζεται ιδιαίτερα όταν βρίσκει ένα βιβλίο της Ζενεβιέβ Φόστερ. Συνιστά επίσης βιβλία των Ντ’ Ωλέρ και της Λόις Λένσκι. « Το “Childhood of Famous Americans” (“Η παιδική ηλικία διάσημων Αμερικανών”) είναι μια σειρά στην οποία πιστεύω ακράδαντα», είπε, σημειώνοντας ότι «τα παλιά βιβλία είναι μακράν καλύτερα, έχοντας … γλωσσάρι και χρονολόγιο και προτάσεις άλλων βιβλίων για να διαβάσετε»

Η κα Άντερσον σκοπεύει να πουλήσει τη βιβλιοθήκη της μια μέρα, επιμένοντας ότι θα πάει ολόκληρη σε έναν τυχερό. Έχει ήδη καταρτίσει έναν σύντομο κατάλογο με ορισμένους πιθανούς αγοραστές. Μέχρι τότε, ωστόσο, η ίδια και ο κος Άντερσον προσκαλούν τους άλλους να την απολαύσουν, ενθαρρύνοντας τους ανθρώπους να επικοινωνήσουν μαζί τους στο bonniebooks.mn@gmail.com είτε για να ξεναγηθούν στη βιβλιοθήκη τους είτε για να πάρουν ένα χρονολόγιο της βιβλιοθήκης είτε για να περιηγηθούν στο οικιακό παλαιοβιβλιοπωλείο τους.

Της Annie Holmquist

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Τα παιδιά είναι πιο ευάλωτα στους δυνατούς ήχους απ΄ό,τι οι ενήλικοι

Οι κίνδυνοι του υπερβολικού θορύβου για την υγεία των παιδιών έχουν υποτιμηθεί και πλέον είναι ώρα να δράσουμε, επισημαίνει η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής σε επικαιροποιημένη δήλωσή της που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Pediatrics» και παρουσιάστηκε στο φετινό συνέδριό της.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα παιδιά και οι έφηβοι κινδυνεύουν να χάσουν την ακοή τους ανεβάζοντας την ένταση στις προσωπικές τους συσκευές ακρόασης. Όμως, τα παιδιά εκτίθενται σε δυνητικά επιβλαβή θόρυβο ήδη από τη βρεφική ηλικία και οι επιπτώσεις συσσωρεύονται κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Οι συνηθισμένοι καθημερινοί θόρυβοι, όπως η οδική κυκλοφορία ή η τηλεόραση μπορούν να διαταράξουν όχι μόνο την ακοή, αλλά και τον ύπνο, τη μάθηση και γενικά την ποιότητα ζωής των παιδιών. Επίσης, η χρήση προσωπικών συσκευών ακρόασης είναι μια από τις πιο διαδεδομένες μορφές έκθεσης σε θόρυβο. Διαπιστώθηκε ότι το 60% των εφήβων και των νεαρών ενηλίκων υπερβαίνουν τη μέγιστη συνιστώμενη ημερήσια τιμή έκθεσης στον θόρυβο. Θόρυβος άνω των 70 ντεσιμπέλ για παρατεταμένο χρονικό διάστημα μπορεί να αρχίσει να βλάπτει την ακοή. Ενδεικτικά, αναφέρεται ότι οι ήχοι μιας μοτοσικλέτας, μιας ροκ συναυλίας και ενός κινηματογράφου κυμαίνονται από 80 έως και 115 ντεσιμπέλ. Ο δυνατός θόρυβος άνω των 120 ντεσιμπέλ, όπως ένας κεραυνός ή η απογείωση ενός αεροσκάφους μπορεί να προκαλέσει άμεσα βλάβη στα αυτιά.

Η υπερβολική ή παρατεταμένη έκθεση σε υψηλές εντάσεις μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια ακοής, εμβοές ή υπερακουσία, μια κατάσταση κατά την οποία οι καθημερινοί ήχοι μπορεί να φαίνονται αφόρητα δυνατοί και επώδυνοι. Η νευροαισθητήρια απώλεια ακοής είναι αποτέλεσμα βλάβης του εσωτερικού αυτιού και είναι συνήθως μη αναστρέψιμη και μπορεί να προκληθεί από ακρόαση δυνατής μουσικής.

«Τα παιδιά έχουν μικρότερους ακουστικούς πόρους από τους ενήλικες, γεγονός που εντείνει τους ήχους υψηλότερης συχνότητας. Και η ανησυχία δεν αφορά μόνο στην ένταση, αλλά και το πόσο καιρό και πόσο συχνά τα παιδιά εκτίθενται στον θόρυβο», επισημαίνει η Σόφι Μπαλκ, κύρια συγγραφέας της μελέτης και πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου για την Περιβαλλοντική Υγεία και την Κλιματική Αλλαγή της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής. Η ίδια προσθέτει ότι είναι πολύ σημαντικό να αποτρέψουμε την έκθεση των παιδιών στους επιβλαβείς ήχους από νωρίς στη ζωή τους.

Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συμβουλεύει τους φροντιστές να αποφεύγουν να πηγαίνουν τα μικρά παιδιά σε υπερβολικά θορυβώδεις χώρους, όπως συναυλίες, αθλητικές εκδηλώσεις ή επιδείξεις πυροτεχνημάτων και εάν παρευρίσκονται θα πρέπει να χρησιμοποιούν προστατευτικές ωτοασπίδες. Επίσης, να μειώνουν την ένταση της τηλεόρασης, των υπολογιστών, των ραδιοφώνων και των προσωπικών συσκευών ακρόασης. Επιπλέον, όταν τα παιδιά χρησιμοποιούν μια προσωπική συσκευή ακρόασης θα πρέπει να μπορούν να ακούνε όταν τους μιλούν και να κάνουν διαλείμματα από τη συσκευή, αλλά και να χρησιμοποιούν τα ακουστικά με προσοχή.

Τέλος, οι φροντιστές θα πρέπει να χρησιμοποιούν τις συσκευές βρεφικού ύπνου με προσοχή σχετικά με το επίπεδο ήχου, αλλά και να αναζητούν στα παιχνίδια και τις συσκευές πληροφορίες για τον έλεγχο της έντασης του ήχου, τη συχνότητα και τις τεχνολογίες ακύρωσης θορύβου.

Της Μ. Κουζινοπούλου