Δευτέρα, 23 Δεκ, 2024

Μετεωρολόγοι, επιστήμονες εξηγούν γιατί δεν υπάρχει «κλιματική έκτακτη ανάγκη» – μέρος β΄

Δεν υπάρχει κλιματική έκτακτη ανάγκη. Και τα καταστροφολογικά μηνύματα που προωθούνται από τις παγκόσμιες ελίτ είναι καθαρά πολιτικά. Αυτό δήλωσαν 1.808 επιστήμονες και ενημερωμένοι επαγγελματίες όταν υπέγραψαν την «Παγκόσμια Διακήρυξη για το Κλίμα» της Global Climate Intelligence Group.

Τη δήλωση συνυπογράφουν νομπελίστες, θεωρητικοί φυσικοί, μετεωρολόγοι, καθηγητές και περιβαλλοντολόγοι από όλο τον κόσμο. Και όσοι ρωτήθηκαν από την Epoch Times γιατί υπέγραψαν τη δήλωση που αναφέρει ότι η «κλιματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης» είναι μια φάρσα, δήλωσαν ανεξαιρέτως «επειδή είναι αλήθεια».

Στο α΄μέρος του άρθρου αναπτύχθηκε η θέση του Έντουιν Μπέρρυ (Edwin Berry), θεωρητικού φυσικού και πιστοποιημένου σύμβουλου μετεωρολόγος, ο οποίος εξήγησε γιατί η πεποίθηση περί της συσσώρευσης του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα είναι λανθασμένη, χαρακτήρισε την προσέγγιση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) μη επιστημονική και δήλωσε ότι «όλα έχουν να κάνουν με τα χρήματα και τον έλεγχο».

Πολιτική και κλιματικά μοντέλα

Όπως και ο κος Μπέρρυ, ο Ραλφ Αλεξάντερ πιστεύει ότι η επιστήμη είναι πλέον περισσότερο πολιτική παρά επιστημονική.

«Απλώς δεν είναι αλήθεια ότι το κλίμα της Γης απειλείται. Αυτός ο ισχυρισμός είναι πολύ περισσότερο πολιτικός παρά επιστημονικός», δήλωσε.

«Η επιστήμη βασίζεται σε στοιχεία παρατήρησης, τα οποία λογικά επεξεργασμένα δίνουν νόημα. Υπάρχουν ελάχιστες αποδείξεις ότι οι ανθρώπινες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2) προκαλούν άνοδο της θερμοκρασίας. Υπάρχει ένας συσχετισμός μεταξύ των δύο, ο οποίος όμως δεν είναι ισχυρός: Η Γη ψύχθηκε, για παράδειγμα, από το 1940 έως το 1970 περίπου, ενώ το επίπεδο του ατμοσφαιρικού CO2 συνέχιζε να αυξάνεται. Τα υπολογιστικά κλιματικά μοντέλα είναι το μόνο που συνδέει την υπερθέρμανση του πλανήτη με το CO2.»

Όταν ρωτήθηκε γιατί το CO2 αναδείχθηκε ως η αιτία της κλιματικής έκτακτης ανάγκης, ο κος Αλεξάντερ είπε ότι ανάγεται στον Τζέιμς Χάνσεν, αστροφυσικό και επικεφαλής του Ινστιτούτου Διαστημικών Μελετών Goddard της NASA από το 1981 έως το 2013 και ένθερμο περιβαλλοντολόγο.

«Ο Χάνσεν ανέπτυξε ένα από τα πρώτα κλιματικά μοντέλα στον υπολογιστή και άρχισε να κάνει υπερβολικές προβλέψεις για τη μελλοντική αύξηση της θερμοκρασίας, από τις οποίες καμία δεν επαληθεύτηκε», δήλωσε ο κος Αλεξάντερ. «Αυτό περιελάμβανε και τη μαρτυρία που έδωσε σε ακρόαση στη Γερουσία το 1986, μαρτυρία που θεωρείται ότι πυροδότησε την ανάπτυξη της θεωρίας περί ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη.»

image-5490992
Η αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις κοιτάζει έναν υπερ-τοίχο κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης για την κλιματική αλλαγή στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της Εθνικής Υπηρεσίας Αεροναυτικής και Διαστήματος (NASA) στο Γκρίνμπελτ, Md., στις 5 Νοεμβρίου 2021. (Olivier Douliery/AFP μέσω Getty Images)

 

Παρά το γεγονός ότι οι προβλέψεις του δεν επαληθεύτηκαν, οι προσπάθειες του κου Χάνσεν συνέβαλαν στην ίδρυση της IPCC, δήλωσε ο κος Αλεξάντερ.

«Αν και φαινομενικά η IPCC είναι ένα επιστημονικό όργανο, τα πορίσματα των επιστημόνων της συχνά διαστρεβλώνονται και υπερτονίζονται από τους γραφειοκράτες της κυβέρνησης και των ΜΚΟ που κυριαρχούν στον οργανισμό», είπε. «Οι γραφειοκράτες έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στη διόγκωση των επιστημονικών συμπερασμάτων των διαδοχικών εκθέσεων της IPCC και στην κλιμάκωση της ρητορικής των επίσημων ανακοινώσεών της. Εξ ου και οι πρόσφατες διακηρύξεις του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ για μια γη που “βράζει”.»

Στις 27 Ιουλίου, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες δήλωσε: «Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ. Είναι τρομακτική. Και είναι μόνο η αρχή. Η εποχή της υπερθέρμανσης του πλανήτη τελείωσει. Έφτασε η εποχή του παγκόσμιου βρασμού. Η ζέστη είναι ανυπόφορη. Και το επίπεδο των κερδών από τα ορυκτά καύσιμα και της κλιματικής αδράνειας είναι απαράδεκτο.»

Ο κος Αλεξάντερ δήλωσε ότι μια ειλικρινής απάντηση για το τι προκαλεί την αύξηση της θερμοκρασίας της Γης είναι: «Απλά δεν ξέρουμε αυτή τη στιγμή», αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι επιστήμονες στερούνται ιδεών.

«Οι πιθανότητες το CO2 να είναι ο υπ’ αριθμόν ένα ένοχος είναι πολύ μικρές. Το CO2 συμβάλλει αναμφίβολα, αλλά υπάρχουν διάφοροι φυσικοί κύκλοι που πιθανότατα συμβάλλουν επίσης», δήλωσε. « Σε αυτούς περιλαμβάνονται η ηλιακή μεταβλητότητα και οι ωκεάνιοι κύκλοι, οι οποίοι αγνοούνται στα κλιματικά μοντέλα – επειδή δεν ξέρουμε πώς να τους ενσωματώσουμε – ή αναπαρίστανται ανεπαρκώς. Αν και οι ακτιβιστές του κλίματος θα σας πουν το αντίθετο, η επιστήμη του κλίματος βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα και υπάρχουν πολλά που δεν καταλαβαίνουμε ακόμη για το κλίμα μας.»

Ως παράδειγμα ανέφερε μια πρόσφατη ερευνητική εργασία που εκτιμά ότι οι αλλαγές στην παραγωγή του ήλιου θα μπορούσαν να εξηγήσουν κατά 70 έως 80% την υπερθέρμανση του πλανήτη. Ωστόσο, τέτοιες έρευνες δεν έχουν μεγάλη απήχηση, καθώς η IPCC είναι προσηλωμένη στην ιδέα ότι το ανθρώπινο CO2 είναι η αιτία της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Επιπλέον, ο κος Αλεξάντερ δήλωσε ότι ο Τζον Κρίστυ, κλιματολόγος και καθηγητής ατμοσφαιρικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα στο Χάντσβιλ και διευθυντής του Κέντρου Επιστήμης του Συστήματος της Γης, έχει αποδείξει σαφώς ότι τα κλιματικά μοντέλα υπερβάλλουν κατά δύο έως τρεις φορές στη βραχυπρόθεσμη μελλοντική αύξηση της θερμοκρασίας.

Για να βρουν ακριβέστερες μετρήσεις, ο κος Κρίστυ και ο Ρόι Σπένσερ, κλιματολόγος, πρώην επιστήμονας της NASA και τώρα κύριος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα στο Χάντσβιλ, ανέπτυξαν ένα σύνολο δεδομένων παγκόσμιων θερμοκρασιών από δορυφορικές παρατηρήσεις μικροκυμάτων.

Ξεκίνησαν το πρόγραμμά τους το 1989, ανέλυσαν δεδομένα που έφταναν μέχρι το 1979 και διαπίστωσαν ότι, σε γενικές γραμμές, από το 1979, η θερμοκρασία της Γης αυξάνεται σταθερά κατά 0,23 βαθμούς Φαρενάιτ κάθε 10 χρόνια, σύμφωνα με τα παγκόσμια δορυφορικά δεδομένα, αναφέρει ο κος Σπένσερ στην ιστοσελίδα του.

Όσο για το γιατί τα κλιματικά μοντέλα είναι τόσο ανακριβή, ο κος Αλεξάντερ είπε: «Οι προσομοιώσεις στον υπολογιστή είναι τόσο αξιόπιστες όσο και οι υποθέσεις στις οποίες βασίζεται το υπολογιστικό μοντέλο και υπάρχουν πολλές υποθέσεις που υπεισέρχονται στα κλιματικά μοντέλα. Οι υποθέσεις για διαδικασίες που δεν κατανοούμε πλήρως απαιτούν υπολογισμούς κατά προσέγγιση.

«Όλες αυτές οι προσεγγίσεις μεγάλης και μικρής κλίμακας ενσωματώνονται στο μοντέλο με τη μορφή ρυθμιζόμενων αριθμητικών παραμέτρων – που συχνά αποκαλούνται “συντελεστές διόρθωσης” από τους επιστήμονες και τους μηχανικούς. Ο διάσημος μαθηματικός Τζον φον Νόιμαν είχε πει κάποτε: “Με τέσσερεις [ρυθμιζόμενες] παραμέτρους μπορώ να χωρέσω έναν ελέφαντα και με πέντε μπορώ να τον κάνω να κουνάει τον κορμό του”.»

Η ρήση του κου φον Νόιμαν σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να εντυπωσιάζονται όταν ένα πολύπλοκο μοντέλο ταιριάζει σε ένα σύνολο δεδομένων, διότι, με αρκετές παραμέτρους, μπορείτε να προσαρμόσετε οποιοδήποτε σύνολο δεδομένων.

Ο κος Μπεναρόγια συμμερίζεται την κριτική του κου Αλεξάντερ, αλλά πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα όσον αφορά τη μοντελοποίηση του κλίματος.

«Όλες οι προβλέψεις των κλιματικών μοντέλων ήταν λανθασμένες», δήλωσε ο κος Μπεναρόγια στην Epoch Times. «Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι ένα υπολογιστικό μοντέλο της ατμόσφαιρας είναι εγγενώς ανακριβές. Αυτό δεν είναι σφάλμα των ερευνητών.

»Οφείλεται στην τεράστια πολυπλοκότητα της χημείας του κλίματος – ρευστομηχανική, μεταφορά θερμότητας, επιπτώσεις της ηλιακής ακτινοβολίας, επιπτώσεις της Γης, μοντελοποίηση των ωκεανών, οι οποίοι μπορούν να συγκρατήσουν τεράστια ποσά θερμότητας, και επιπτώσεις των νεφών. Κανένα αναλύσιμο από υπολογιστή μαθηματικό μοντέλο δεν μπορεί να υπολογίσει όλες αυτές τις παραμέτρους. Πολλές από αυτές τις παραμέτρους δεν είναι πλήρως κατανοητές. Επίσης, δεν έχει διασαφηνισθεί ο τρόπος με τον οποίο αυτές οι παράμετροι συνδέονται μεταξύ τους.»

Mistral" supercomputer, installed in 2016, at the German Climate Computing Center on June 7, 2017 in Hamburg, Germany. The DKRZ provides HPC and...
Ένας υπερυπολογιστής στο Γερμανικό Κέντρο Υπολογισμού Κλίματος (DKRZ) στο Αμβούργο της Γερμανίας, στις 7 Ιουνίου 2017. Το DKRZ παρέχει υπολογιστές υψηλών επιδόσεων και συναφείς υπηρεσίες για τα ερευνητικά ινστιτούτα για το κλίμα στη χώρα. (Morris MacMatzen/Getty Images)

 

Ο κος Μπεναρόγια δήλωσε ότι, εκτός του ότι δεν κατανοούμε πλήρως την πολυπλοκότητα του κλίματος, τα διαθέσιμα δεδομένα είναι ελλιπή ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, παραποιούνται για να ταιριάξουν σε μια θεωρία.

«Υπήρξαν αρκετές αναφορές σχετικά με τη νοθεία των δεδομένων, ώστε να εξασφαλιστούν αποτελέσματα που παραπέμπουν στην επερχόμενη κλιματική καταστροφή», είπε. «Όλες οι προβλέψεις ήταν λανθασμένες. Θέλω το κλίμα να είναι μη πολιτικό στην επιστήμη. Οι πολιτικές πρέπει να βασίζονται στην επιστήμη. Οι πολιτικές είναι εκεί που μπαίνει η πολιτική, όχι τα γεγονότα»

Όσο για το γιατί υπάρχει μια πίεση για την κήρυξη «έκτακτης ανάγκης για το κλίμα», ο κος Μπεναρόγια είπε ότι πρόκειται για «εξουσία και χρήμα, αλλά και για ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις».

«[Κάποιοι] μπορεί να μισούν τη μεγάλη βιομηχανία, το μεγάλο πετρέλαιο και την τεχνολογία. Ίσως κάποιοι μισούν τη Δύση ή τον καπιταλισμό. Όλα αυτά πιθανόν να παίζουν κάποιο ρόλο», είπε.

Ο κος Αλεξάντερ συμφώνησε ότι πρόκειται για εξουσία και χρήμα.

«Στην αρχή, η φράση-κλειδί ήταν απλώς η “υπερθέρμανση του πλανήτη”. Όταν αυτό προκάλεσε ελάχιστο ενδιαφέρον, κάποιος είχε την έξυπνη ιδέα να εισάγει τη φράση “κλιματική αλλαγή”, η οποία ήταν εξαιρετικά αποτελεσματική για ένα διάστημα, καθώς το κλίμα της Γης αλλάζει συνεχώς, ανεξάρτητα από το τι κάνει η θερμοκρασία», είπε.

«Στη συνέχεια, όταν οι μη πιστοί άρχισαν και πάλι να αγνοούν το μήνυμα, το μάντρα έγινε “κλιματική κρίση”. Αυτό κλιμακώθηκε στη σημερινή “κλιματική έκτακτη ανάγκη”, ελπίζοντας ότι ο όρος “έκτακτη ανάγκη” θα κινητοποιούσε πραγματικά τους ανθρώπους σε δράση και θα τους έπειθε να υποστηρίξουν το καθαρό μηδενικό CO2 και άλλα μέτρα.

»Ένα άλλο στοιχείο είναι η επιθυμία της άκρας αριστεράς να ανατρέψει ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο θεωρεί κακό και πηγή όλων των προβλημάτων της κοινωνίας. Γι’ αυτούς, μια κλιματική κρίση ή μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι ένα βολικό όχημα για την επίτευξη των στόχων τους.»

Όσον αφορά την πίεση των Ηνωμένων Εθνών για μηδενικό διοξείδιο του άνθρακα μέχρι το 2050, ο κος Αλεξάντερ είπε: «Είναι μια απόλυτη σπατάλη χρόνου και πόρων και μπορεί κάλλιστα να φτωχοποιήσει πολλές δυτικές οικονομίες. Ούτως ή άλλλως η Κίνα και η Ινδία δεν συμμετέχουν, γεγονός που καθιστά την όλη προσπάθεια χωρίς νόημα».

Της Katie Spence

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Μετεωρολόγοι, επιστήμονες εξηγούν γιατί δεν υπάρχει «κλιματική έκτακτη ανάγκη» – μέρος α΄

Δεν υπάρχει κλιματική έκτακτη ανάγκη. Και τα καταστροφολογικά μηνύματα που προωθούνται από τις παγκόσμιες ελίτ είναι καθαρά πολιτικά. Αυτό δήλωσαν 1.808 επιστήμονες και ενημερωμένοι επαγγελματίες όταν υπέγραψαν την «Παγκόσμια Διακήρυξη για το Κλίμα» της Global Climate Intelligence Group.

«Η επιστήμη του κλίματος θα πρέπει να είναι λιγότερο πολιτική, ενώ οι πολιτικές για το κλίμα θα πρέπει να είναι περισσότερο επιστημονικές», αρχίζει η διακήρυξη. «Οι επιστήμονες θα πρέπει να αντιμετωπίζουν ανοιχτά τις αβεβαιότητες και τις υπερβολές στις προβλέψεις τους για την υπερθέρμανση του πλανήτη, ενώ οι πολιτικοί θα πρέπει να υπολογίζουν με ψυχραιμία το πραγματικό κόστος όπως και τα φανταστικά οφέλη των μέτρων πολιτικής τους.»

Η ομάδα είναι ένας ανεξάρτητος «παρατηρητής του κλίματος» που ιδρύθηκε το 2019 από τον ομότιμο καθηγητή γεωφυσικής Γκους Μπέρκχουτ (Guus Berkhout) και τον επιστημονικό δημοσιογράφο Μαρσέλ Κροκ (Marcel Crok). Σύμφωνα με τον ιστότοπο της ομάδας, στόχος της είναι να «δημιουργήσει γνώση και κατανόηση των αιτιών και των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, καθώς και των επιπτώσεων της κλιματικής πολιτικής». Και αυτό το επιτυγχάνει εξετάζοντας αντικειμενικά τα γεγονότα και συμμετέχοντας στην επιστημονική έρευνα σχετικά με την κλιματική αλλαγή και την κλιματική πολιτική.

Τη δήλωση συνυπογράφουν νομπελίστες, θεωρητικοί φυσικοί, μετεωρολόγοι, καθηγητές και περιβαλλοντολόγοι από όλο τον κόσμο. Και όσοι ρωτήθηκαν από την Epoch Times γιατί υπέγραψαν τη δήλωση που αναφέρει ότι η «κλιματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης» είναι μια φάρσα, δήλωσαν ανεξαιρέτως «επειδή είναι αλήθεια».

«Υπέγραψα τη δήλωση επειδή πιστεύω ότι το κλίμα δεν μελετάται πλέον επιστημονικά. Αντίθετα, έχει γίνει αντικείμενο πίστης», δήλωσε στην Epoch Times ο Χέιμ Μπεναρόγια (Haym Benaroya), διακεκριμένος καθηγητής μηχανολογίας και αεροδιαστημικής μηχανικής στο Πανεπιστήμιο Rutgers.

«Η Γη έχει θερμανθεί περίπου 2 βαθμούς Κελσίου από το τέλος της Μικρής Εποχής των Παγετώνων γύρω στο 1850, αλλά αυτό δύσκολα αποτελεί έκτακτη ανάγκη – ή ακόμη και κρίση – αφού ο πλανήτης ήταν ακόμη πιο ζεστός τις τελευταίες χιλιετίες», δήλωσε στην Epoch Times ο Ραλφ Αλεξάντερ (Ralph Alexander), συνταξιούχος φυσικός και δημιουργός του ιστότοπου “Science Under Attack” (“Η επιστήμη δέχεται επίθεση”).

«Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι οι μέσες θερμοκρασίες ήταν υψηλότερες κατά τη λεγόμενη Μεσαιωνική Θερμή Περίοδο (με επίκεντρο το έτος 1000), τη Ρωμαϊκή Θερμή Περίοδο (όταν καλλιεργούνταν σταφύλια και εσπεριδοειδή στη σημερινή πολύ ψυχρότερη Βρετανία) και στις αρχές του Ολόκαινου (μετά το τέλος της τελευταίας κανονικής Εποχής των Παγετώνων).»

Η κλιματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι «μυθοπλασία», είπε απερίφραστα.

image-5490975
1.609 επιστήμονες και ενημερωμένοι επαγγελματίες υπέγραψαν την «Παγκόσμια Διακήρυξη για το Κλίμα» της Global Climate Intelligence Group. (The Epoch Times)

 

Η «Κλιματική Έκτακτη Ανάγκη»

Σύμφωνα με τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), οι ανθρώπινες δραστηριότητες και τα αέρια του θερμοκηπίου είναι η αιτία της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Συγκεκριμένα, η IPCC αναφέρει ότι το 1750, οι συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα (CO2) στην ατμόσφαιρα ήταν 280 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm), ενώ σήμερα οι συγκεντρώσεις CO2 στην ατμόσφαιρα είναι 420 ppm, γεγονός που επηρεάζει τη θερμοκρασία.

Η IPCC είναι το όργανο του ΟΗΕ για την αξιολόγηση της «επιστήμης που σχετίζεται με την κλιματική αλλαγή». Ιδρύθηκε το 1988 από τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό και το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος του ΟΗΕ για να βοηθήσει τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να αναπτύξουν πολιτικές για το κλίμα.

Ο Έντουιν Μπέρρυ (Edwin Berry), θεωρητικός φυσικός και πιστοποιημένος σύμβουλος μετεωρολόγος, δήλωσε ότι μία από τις κεντρικές θεωρίες της IPCC είναι ότι το φυσικό CO2 έχει παραμείνει σταθερό στα 280 ppm από το 1750 και ότι το ανθρώπινο CO2 ευθύνεται για την αύξηση κατά 140 ppm.

Αυτή η θεωρία της IPCC καθιστά το ανθρώπινο CO2 υπεύθυνο για το 33% του σημερινού συνολικού επιπέδου CO2, δήλωσε στην Epoch Times.

Κατά συνέπεια, για να μειωθούν οι θερμοκρασίες, λέει η IPCC, πρέπει να μειώσουμε το CO2 που προκαλείται από τον άνθρωπο – γι’ αυτό και η τρέχουσα πίεση από τους νομοθέτες και τους ακτιβιστές του κλίματος για τη βίαιη μετάβαση των παγκόσμιων μεταφορών σε ηλεκτρικά οχήματα, την απαλλαγή από τα ορυκτά καύσιμα και γενικά τη μείωση όλων των δραστηριοτήτων που συμβάλλουν στο CO2 που προκαλείται από τον άνθρωπο.

Όλη αυτή η υπόθεση, σύμφωνα με τον κο Μπέρρυ, είναι προβληματική.

«Η δημόσια αντίληψη για το διοξείδιο του άνθρακα είναι ότι μπαίνει στην ατμόσφαιρα και μένει εκεί», δήλωσε ο κος Μπέρρυ. «Νομίζουν ότι απλώς συσσωρεύεται. Αλλά δεν είναι έτσι.»

Εξήγησε ότι όταν εξετάζουμε τη ροή του διοξειδίου του άνθρακα – «ροή» σημαίνει τον άνθρακα που μετακινείται από μια δεξαμενή άνθρακα σε μια άλλη, δηλαδή μέσω της φωτοσύνθεσης, της κατανάλωσης των φυτών και της αναπνοής- ένα σταθερό επίπεδο 140 ppm απαιτεί μια συνεχή εισροή 40 ppm διοξειδίου του άνθρακα ανά έτος, επειδή, σύμφωνα με την IPCC, το διοξείδιο του άνθρακα έχει χρόνο εναλλαγής 3,5 ετών (δηλαδή τα μόρια διοξειδίου του άνθρακα παραμένουν στην ατμόσφαιρα για περίπου 3,5 χρόνια).

«Ένα επίπεδο 280 ppm είναι το διπλάσιο από αυτό – 80 ppm εισροής. Τώρα, λέμε ότι η εισροή του ανθρώπινου διοξειδίου του άνθρακα είναι το ένα τρίτο του συνόλου. Ακόμα και τα δεδομένα της IPCC λένε: “Όχι, η εισροή ανθρώπινου διοξειδίου του άνθρακα είναι περίπου το 5% έως 7% της συνολικής εισροής διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα”», είπε.

Έτσι, για να αντισταθμίσει την έλλειψη του απαραίτητου διοξειδίου του άνθρακα που προκαλείται από τον άνθρωπο και ρέει στην ατμόσφαιρα, η IPCC ισχυρίζεται ότι, αντί να έχει χρόνο εναλλαγής 3,5 χρόνια, το ανθρώπινο διοξείδιο του άνθρακα παραμένει στην ατμόσφαιρα για εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια.

«[Η IPCC] λέει ότι κάτι είναι διαφορετικό στο ανθρώπινο διοξείδιο του άνθρακα και ότι δεν μπορεί να εξέλθει από την ατμόσφαιρα τόσο γρήγορα όσο το φυσικό διοξείδιο του άνθρακα», δήλωσε ο κος Μπέρρυ. «Λοιπόν, οι επιστήμονες της IPCC -αφού έχουν δαπανήσει δισεκατομμύρια δολάρια – θα έπρεπε να είχαν θέσει μια απλή ερώτηση: “Είναι ένα μόριο ανθρώπινου διοξειδίου του άνθρακα ακριβώς πανομοιότυπο με ένα μόριο φυσικού διοξειδίου του άνθρακα;”. Και η απάντηση είναι ναι. Φυσικά!

»Λοιπόν, αν τα ανθρώπινα και τα φυσικά μόρια διοξειδίου του άνθρακα είναι πανομοιότυπα, οι χρόνοι εκροής τους πρέπει να είναι πανομοιότυποι. Έτσι, η όλη ιδέα που υποστηρίζει ότι παραμένει για εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια, είναι λάθος.»

Ο κος Μπέρρυ είπε ότι αυτό σημαίνει ότι η φύση -όχι ο άνθρωπος- προκάλεσε την αύξηση του CO2. Και κατά συνέπεια, οι προσπάθειες μείωσης του ανθρώπινου CO2 είναι άσκοπες.

«Η πεποίθηση ότι το ανθρώπινο CO2 προκαλεί την αύξηση του CO2 μπορεί να είναι η μεγαλύτερη δημόσια πλάνη και η πιο δαπανηρή απάτη στην ιστορία», δήλωσε ο κος Μπέρρυ.

Επεσήμανε ότι στην επιστήμη, η επιστημονική μέθοδος λέει ότι δεν μπορείς να αποδείξεις ότι μια θεωρία είναι 100% αληθινή – μόνο ότι τα δεδομένα την υποστηρίζουν – αλλά μπορείς να αποδείξεις ότι είναι ψευδής. Ως παράδειγμα, ο κος Μπέρρυ θύμισε τον νόμο της βαρύτητας του Σερ Ισαάκ Νεύτωνα, που ήταν η κυρίαρχη θεωρία για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά στη συνέχεια ο Άλμπερτ Αϊνστάιν τη διέψευσε.

image-5490987
Καπνός υψώνεται από εργοστάσιο χάλυβα στην περιοχή της Εσωτερικής Μογγολίας. Κίνα, 3 Νοεμβρίου 2016. (Kevin Frayer/Getty Images)

 

«Ας επιστρέψουμε στην επιστημονική μέθοδο: Η IPCC πρότεινε μια θεωρία. Μπορούμε να αποδείξουμε ότι είναι λάθος; Σε αυτή την περίπτωση απέδειξα ότι η θεωρία τους είναι όντως λάθος», δήλωσε.

Ο κος Μπέρρυ πήγε την έρευνά του ένα βήμα παραπέρα και υπολόγισε τον ανθρώπινο κύκλο του άνθρακα χρησιμοποιώντας τα δεδομένα του κύκλου του άνθρακα της IPCC.

«Η πρόβλεψη από το ίδιο μοντέλο δεν δίνει τον άνθρωπο να παράγει 140 ppm. Βγαίνει πιο κοντά στα 30 ppm. Το οποίο ουσιαστικά σημαίνει ότι η IPCC κάνει λάθος», είπε.

Είπε ότι χρησιμοποιώντας τα δεδομένα της IPCC, η φύση είναι υπεύθυνη για περίπου 390 ppm CO2 και ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος μόνο για περίπου 30 ppm – όχι για 140 ppm.

«Τώρα, κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει, “Είναι σωστά τα δεδομένα της IPCC;”

»Η απάντησή μου είναι: “Δεν ξέρω”. Αλλά δεν χρειάζεται να ξέρω, επειδή η IPCC έχει χρησιμοποιήσει αυτά τα δεδομένα για να εξαπατήσει τον κόσμο. Εγώ θέλω να δείξω ότι η λογική τους είναι λανθασμένη χρησιμοποιώντας τα δεδομένα τους», δήλωσε.

«Η IPCC δεν ιδρύθηκε ως επιστημονικός οργανισμός.»

Ο κος Μπέρρυ είπε ότι η IPCC δεν αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τις θεωρίες της, ως εκ τούτου αποκλίνοντας από την εφαρμογή των επιστημονικών μεθόδων που διέπουν και ορίζουν την επιστήμη.

«Δημιουργήθηκε ως πολιτικός οργανισμός για να πείσει συγκεκριμένα το κοινό ότι το διοξείδιο του άνθρακα προκαλεί προβλήματα», είπε.

Όταν ρωτήθηκε γιατί υπάρχει πίεση για την κήρυξη «έκτακτης ανάγκης για το κλίμα», ο κος Μπέρρυ είπε ότι όλα έχουν να κάνουν με τα χρήματα και τον έλεγχο.

«Αυτός είναι ο μόνος πραγματικός λόγος. Δεν υπάρχει καμία κλιματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης», δήλωσε.

Ο κος Μπέρρυ έχει θέσει στη διάθεση του κοινού όλες τις έρευνές του, καθώς και τις έρευνες και την αλληλογραφία των συναδέλφων του που προσπαθούν να αντικρούσουν τις θεωρίες του.

People attend the 48th session of the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) in Incheon, South Korea, on Oct. 1, 2018. (Jung Yeon-je/AFP via Getty Images)
Η 48η σύνοδο της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) στο Incheon της Νότιας Κορέας, την 1η Οκτωβρίου 2018. (Jung Yeon-je/AFP μέσω Getty Images)

Της Katie Spence

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Εφαρμόζοντας τεχνικές επιβίωσης σε ένα απομονωμένο νησί της Νέας Ζηλανδίας

Είναι καλό να πιέζετε τον εαυτό σας να κάνει πράγματα που δεν έχει κάνει ποτέ πριν – όπως να μείνετε χωρίς φαγητό για μερικές ημέρες.

Ο λόγος; Κάνει καλό στον εγκέφαλό σας και βελτιώνει τις ικανότητές σας για επιβίωση, σύμφωνα με έναν Νεοζηλανδό ειδικό σε θέματα επιβίωσης.

Η πείνα σε κάνει πολύ πιο οξυδερκή, λέει ο Θρυλικός Κλέι (Clay Tall Stories), ο οποίος δεν πήγε ποτέ σχολείο αλλά μεγάλωσε στο Εθνικό Πάρκο Έιμπελ Τάσμαν (Abel Tasman National Park), όπου ο πατέρας του ήταν δασοφύλακας. «Έμαθα μόνος μου να πιάνω ψάρια, να φτιάχνω σχεδίες, να χτίζω μια καλύβα, χρησιμοποιώντας απλώς ό,τι υπήρχε γύρω μου τότε», δήλωσε ο 59χρονος Κλέι στην Epoch Times, αναφερόμενος στις δεξιότητες που απέκτησε και τελειοποίησε.

Η πείνα, σύμφωνα με τον Κλέι, προκαλεί μια συγκεκριμένη βιολογική αντίδραση στον άνθρωπο. «Ένα από τα πράγματα που συμβαίνει σε εμάς τους ανθρώπους όταν πεινάμε είναι ότι μπαίνουμε σε κατάσταση αυτοφαγίας», είπε. «Ο εγκέφαλός μας αναπτύσσει νέες νευρικές συνδέσεις όταν πεινάμε.»

Clay Tall Stories, 59, demonstrates a blowing technique for building fires in a survival situation. (Courtesy of Clay Tall Stories)
Ο Θρυλικός Κλέι, 59 ετών, επιδεικνύει μια τεχνική φυσήματος για το άναμμα φωτιάς σε συνθήκες επιβίωσης. (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)

 

Η νηστεία καθαρίζει τον εγκέφαλο και μας αναγκάζει να σκεφτόμαστε διαφορετικά για να λύσουμε προβλήματα, οπότε όταν ο Κλέι δοκίμασε να επιβιώσει μόνος του σε ένα μικρό νησί για πέντε ημέρες τον περασμένο Αύγουστο – που είναι χειμώνας στο νότιο ημισφαίριο – το φαγητό δεν ήταν το πιο σημαντικό για αυτόν. Πήρε μαζί του μόνο τα ρούχα που χωρούσαν στην τσάντα του, μερικές συσκευές βιντεοσκόπησης, μια οδοντόβουρτσα και ένα ζευγάρι γυαλιά.

Ο Κλέι είναι ένας παθιασμένος δάσκαλος και δημιουργός περιεχομένου στο YouTube. Οι εξορμήσεις του δεν είναι απλώς προσωπικές προκλήσεις, αλλά μαθήματα στο σύστημα επιβίωσής του. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα χρειαστείς αυτή τη σοφία, υποστηρίζει.

«Όλοι ταξιδεύουν», είπε ο Κλέι. «Οι άνθρωποι επιβιώνουν από αεροπορικά δυστυχήματα και μπορεί κάποιος να βρεθεί χωρίς να το περιμένει στη μέση του δάσους. Τι θα κάνει;»

Το φαγητό, λοιπόν, δεν είναι προτεραιότητα. Ποια πράγματα είναι πιο σημαντικά; Το νερό είναι το πρώτο, λέει ο Κλέι. Το δεύτερο είναι το καταφύγιο. Το τρίτο είναι η φωτιά. Η τροφή έρχεται τέταρτη.

«Μπορείς να ζήσεις μόνο τρεις ημέρες χωρίς νερό», είπε ο Κλέι, προσθέτοντας ότι θα μπορούσε να αντέξει τρεις έως τέσσερις εβδομάδες νηστικός, αν χρειαζόταν. Πεθαίνουμε επίσης σύντομα χωρίς επαρκή ύπνο ή ζεστασιά.

Η κάλυψη αυτών των στοιχειωδών αναγκών στο νησί είχε μεγάλο κόστος. Μέχρι το τέλος της διαμονής του έχασε 5,5 κιλά. Αλλά το εργαλείο που καθορίζει την επιτυχία της επιβίωσης είναι ένα: «Το σπουδαιότερο εργαλείο επιβίωσης είναι το μυαλό μας», είπε.

Αυτό το μικρό σημείο άμμου και θάμνων, το οποίο ο ίδιος αποκαλεί «Crazy Horse Island» (Νήσος του τρελού αλόγου), βρίσκεται σε ένα κανάλι κατά μήκος της ακτής του Κόλπου της Τασμανίας, στο βόρειο τμήμα του Νότιου Νησιού της Νέας Ζηλανδίας, μόλις λίγα χιλιόμετρα δυτικά του Εθνικού Πάρκου Έιμπελ Τάσμαν.

Tasman Bay in South Island, New Zealand. (Bardocz Peter/Shutterstock)
Κόλπος της Τασμανίας στο Νότιο Νησί της Νέας Ζηλανδίας. (Bardocz Peter/Shutterstock)

 

Clay rides a boat through a channel along Tasman Bay and reaches "Crazy Horse Island." (Courtesy of Clay Tall Stories)
Ο Κλέι περνά με τη βάρκα μέσα από ένα κανάλι κατά μήκος του Κόλπου της Τασμανίας για να φτάσει στο «Νησί του τρελού αλόγου». (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)

 

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η θερμοκρασία πέφτει κάτω από το μηδέν τη νύχτα, ενώ την ημέρα κυμαίνεται γύρω στους 20 βαθμούς Κελσίου.

Κατά την άφιξή του στην ξηρά, την πρώτη ημέρα της πενθήμερης διαμονής του, αρχίζει την αναζήτηση πόσιμου νερού. Χρησιμοποιεί σπασμένες κοφτερές πέτρες για να σκαλίσει ένα μπολ από ένα κομμάτι ξύλο. Εκεί θα μπορεί να βάζει  νερό για να πίνει. Εντοπίζει βρύα σφάγγου που απορροφούν την υγρασία σαν σφουγγάρι και, χάρη στην εποχή των βροχών, θα παρέχουν άφθονο πόσιμο νερό. Το θαλασσινό νερό δεν πίνεται.

«Έστιψα τα βρύα για να πάρω το νερό», είπε. «Είναι αρκετά επικίνδυνο αυτό, ιδίως το καλοκαίρι.»

Γιατί είναι επικίνδυνο; Τα μικρόβια που επιπλέουν στα βρύα μπορεί να προξενήσουν ασθένεια, είπε ο Κλέι, αν και το χειμώνα είναι πολύ λιγότερα. Το καλοκαίρι βράζει το νερό του.

Περνά τις επόμενες έξι ώρες φτιάχνοντας ένα καταφύγιο από πεσμένα δέντρα για να προφυλαχθεί από τον καιρό. Με τον φλοιό τους καλύπτει τη στέγη, ενώ γεμίζει τα κενά μεταξύ των κορμών με βρύα, τα οποία απορροφούν το νερό κι έτσι δεν στάζει.

Με τις δύο πρώτες ανάγκες – το νερό και το καταφύγιο – τακτοποιημένες, ο Κλέι επικεντρώνεται στην τρίτη: τη φωτιά. Το άναμμα φωτιάς παρουσιάζει πολλαπλές προκλήσεις. Πρώτον, χρειάζονται ξερά ξύλα – αν σπάνε εύκολα, ξέρεις ότι είναι ξερά. Χρειάζονται επίσης διαβαθμισμένα μεγέθη καύσιμης ύλης – από το πιο λεπτό προσάναμμα και τα αγριόχορτα μέχρι τα μεγαλύτερα ξύλα, τα κούτσουρα και τα κουκουνάρια.

Για να ανάψει κανείς μια φωτιά χωρίς σύγχρονα εργαλεία χρειάζεται επιδεξιότητα – ευτυχώς, ο Κλέι, που κοντεύει τα 60, φοράει γυαλιά. Χρησιμοποιεί τους φακούς για να εστιάσει το φως του ήλιου στο πιο εύφλεκτο προσάναμμα: αποξηραμένο λιναρόχορτο, δηλαδή μεμονωμένες ίνες λίιναριού, λεπτές σαν κλωστές, που ξεφλουδίζονται μία προς μία και πλάθονται σε μικρές χνουδωτές μπάλες. Έφτιαξε αρκετές μπάλες για καλό και για κακό. «Αν θέλεις να πετύχεις κάτι, καλό είναι να υπάρχει περίσσευμα», συμβουλεύει.

A shelter made of fallen logs, dead tree bark, and moss. (Courtesy of Clay Tall Stories)
Ένα καταφύγιο φτιαγμένο από πεσμένους κορμούς, φλοιό νεκρών δέντρων και βρύα. (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)

 

Σύντομα η μπάλα του λιναριού αρχίζει να καίγεται και τοποθετείται μέσα σε ένα στρώμα από ξερά χόρτα και κλαδιά, το οποίο αρχίζει να καπνίζει. Να θυμάστε, λέει, ότι η χρήση πρωτόγονων μέσων είναι πάντα πιο δύσκολη απ’ ό,τι φαίνεται.

Ένα μεγάλο, σαπωνώδες κουκουνάρι πεύκου τοποθετείται πάνω στη φωτιά για να την παρατείνει, γιατί η ρητίνη του πεύκου καίγεται αργά. Μεταφέρει τον κώνο που σιγοκαίει στην κατασκήνωση μέσα σε ένα όστρακο αβαλονιού που είχε την τύχη να βρει και το οποίο θα του χρησιμεύσει με πολλούς τρόπους: για να βράζει νερό, να πίνει και να μαγειρεύει.

Η φωτιά θα είχε κάψει το χέρι του αν δεν είχε το χοντρό σουηδικό μάλλινο μπουφάν του, το οποίο είναι πυρίμαχο. Σαν ένας φορετός υπνόσακος, θα τυλίξει το σώμα του για να τον κρατήσει ζεστό τη νύχτα, καθώς θα ξεκουράζεται σε ένα στρώμα από βούρλα.

Ο Κλέι βρήκε ελάχιστα τρόφιμα την πρώτη ημέρα. Μόνο μερικά άγρια μανιτάρια που μαγείρεψε. «Πρέπει να διαλέγεις πολύ προσεκτικά τα μανιτάρια που βρίσκεις, γιατί μερικά μπορεί να σε σκοτώσουν», είπε, προσθέτοντας ότι το εργαλείο με το οποίο το σούβλιζες μπορεί να είναι εξίσου θανατηφόρο: «Και κάποιο ξύλο μπορεί να σε σκοτώσει».

Clay picks slippery jack mushrooms during his five-day solo survival challenge in August 2023. (Courtesy of Clay Tall Stories)
Ο Κλέι μαζεύει γλιστερά μανιτάρια κατά τη διάρκεια της πενθήμερης μοναχικής του διαμονής-πρόκλησης τον Αύγουστο του 2023. (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)

 

Η δεύτερη ημέρα ξεκινάει μετά από έναν ύπνο κάτω του μετρίου με κρύα πόδια. Η αναζήτηση φαγητού συνεχίζεται – τα μαγειρεμένα μανιτάρια είχαν υπέροχη γεύση, αλλά ο Κλέι ξέρει ότι υπάρχουν και θαλασσινά , που είναι πιο χορταστική τροφή. Γρήγορα, βρίσκει δέσμες σπασμένων μυδιών κολλημένων σε βράχους στα ρηχά και μερικά ολόκληρα, τα οποία ανοίγει και καταβροχθίζει επί τόπου.

Εδώ κολυμπούν τα πλατύψαρα, γνωστά ως καλκάνια. Είδε τρία χθες το βράδυ. Το κυνήγι αυτού του κυρίως νυκτόβιου ψαριού με καμάκι είναι η στρατηγική του απόψε, καθώς η πείνα έχει αρχίσει να τον πιάνει. Τα λίθινα εργαλεία του θα ακονίσουν ένα γερό διπλό καμάκι από σκληρό ξύλο.

Πώς μπορεί κανείς να εντοπίσει το νυκτόβιο καλκάνι μέσα στο μαύρο σκοτάδι; Μα, με έναν πυρσό! Ο Κλέι συλλέγει και αλέθει τον σκληρυμένο χυμό από τον φλοιό των μεγάλων πεύκων του νησιού. Χρησιμοποιώντας το όστρακό του ως δοχείο, μαγειρεύει ένα μείγμα από λιωμένο χυμό και κάρβουνο – ένα συνδετικό μέσο – για να φτιάξει μια κολλώδη, βραδύκαυστη πάστα.

Αυτή η καύσιμη ύλη απλώνεται σε οκτώ ή εννέα μεγάλα κουκουνάρια για να φτιάξει τις κεφαλές των πυρσών. Χρησιμοποιώντας τέσσερα ραβδιά δεμένα με λωρίδες λιναριού, ο Κλέι φτιάχνει ένα στήριγμα. Κάθε πυρσός «θα δώσει 8 έως 12 λεπτά φωτός”, είπε.

Clay feasts on flounder that he speared and cooked during his five-day survival challenge. (Courtesy of Clay Tall Stories)
Ο Κλέι τρώει το καλκάνι που σκότωσε και μαγείρεψε κατά τη διάρκεια της πενθήμερης πρόκλησης επιβίωσης. (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)

 

Όταν σκοτεινιάζει, ο Κλέι εφαρμόζει το σχέδιό του. Οι πυρσοί με τα κουκουνάρια λειτουργούν τέλεια, αλλά… Εκείνο το βράδυ, δεν έπιασε κανένα καλκάνι. Ούτε είναι ευχάριστο να περπατάει μέσα στα παγωμένα νερά του ωκεανού το χειμώνα. Παραδόξως, όμως, παρατηρεί, κάτι τέτοιο κάνει το υπόλοιπο σώμα να αισθάνεται ζεστό.

Παγωμένος και πεινασμένος, ο Κλέι ξαπλώνει να κοιμηθεί στο τέλος της δεύτερης ημέρας.

Μέχρι την 3η ημέρα, ο Κλέι έχει αποκτήσει έναν φίλο στην κατασκήνωσή του και, παρόλο που ξυπνάει πεινασμένος, αποφασίζει να μην τον φάει. «Έγινα φίλος με ένα άγριο πουλί -ένα γουέκα ή κότα των Μαορί – ένα είδος άγριου κοτόπουλου», είπε. «Περιφέρεται γύρω από την κατασκήνωσή μου». Τα γουέκα είναι προστατευόμενο είδος και ο Κλέι το σέβεται αυτό.

Ο Κλέι ονόμασε το πουλί Ουίλσον -από την ταινία «Castaway»- και το έκανε πρωταγωνιστή στο βίντεο που τράβηξε.

Σήμερα, πάλι πρέπει να κυνηγήσει. Έχοντας ήδη δαπανήσει πολλή σωματική ενέργεια για να φτιάξει πράγματα -όπως την καλύβα και τους πυρσούς- η πείνα αρχίζει να τον κάνει να σκέφτεται εντελώς καθαρά.

Αψηφώντας τα παγωμένα νερά, υπό το φως του πυρσού καταφέρνει να εντοπίσει και να ψαρέψει εν τέλει ένα αρκετά μεγάλο καλκάνι. Αμέσως χρησιμοποιεί τα δόντια του για να δαγκώσει το κεφάλι του, χαρίζοντας στο καμακωμένο ζώο τη λύτρωση.

Επιστρέφοντας στον καταυλισμό, αποφάσισε να περιμένει μέχρι το πρωί για να μαγειρέψει τα ψάρια και πήγε πάλι για ύπνο πεινασμένος, αλλά εξαιρετικά ικανοποιημένος από τη σημερινή του συγκομιδή.

Δεν ξέρει ότι η τέταρτη ημέρα θα είναι ακόμη πιο πλούσια.

On Day 4 of his survival challenge, Clay speared this eagle ray, which is pictured after he dragged it ashore. (Courtesy of Clay Tall Stories)
Την τέταρτη ημέρα της πρόκλησης για επιβίωση, ο Κλέι καμάκωσε αυτό το σαλάχι, το οποίο φωτογράφισε αφού το έσυρε στην ακτή. (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)

 

«Το επόμενο πρωί μαγείρεψα το καλκάνι και αυτό ήταν το πρώτο μου καλό γεύμα», αφηγείται ο Κλέι. Για να το φτιάξει, το κάπνισε, τοποθετώντας τις φέτες του ψαριού πάνω σε αναμμένα κάρβουνα και τοποθετώντας από πάνω δύο πέτρες για να μην φεύγει ο καπνός. Ο Γουίλσον τσιμπολογάει κάτι εκεί κοντά.

Ο Κλέι στρέφει τώρα την ενέργειά του και πάλι στο κυνήγι, έχοντας εντοπίσει ένα τεράστιο σαλάχι κατά μήκος της ακτής, εκτιμώντας το βάρος του περίπου στα 35 με 40 κιλά.

Είδε ένα την πρώτη μέρα, επίσης, είπε, έτσι φρόντισε να φτιάξει το καμάκι του αρκετά μεγάλο. Τέτοια προνοητικότητα έρχεται μόνο με την εμπειρία.

Το καμάκι του Κλέι ήταν κατάλληλο, αν και τα σαλάχια έχουν επικίνδυνα αγκάθια που μπορούν να προκαλέσουν σοβαρό τραυματισμό ή ακόμα και θάνατο. Μια τέτοια ακίδα τρύπησε κάποτε θανάσιμα την καρδιά του θρυλικού κυνηγού κροκοδείλων Στηβ Ίργουιν, επεσήμανε ο Κλέι, προσθέτοντας ότι η φροντίδα μιας πληγής έξω στη φύση είναι πολύ δύσκολη.

Με το φως της ημέρας, ο Κλέι εντοπίζει το σαλάχι να κολυμπάει, αρπάζει το καμάκι και την GoPro του και κατευθύνεται προς το νερό. Αφού το τρυπήσει επιτυχώς και το έσυρε στην ακτή, η πενθήμερη στοίχημα του Κλέι μοιάζει σχεδόν κερδισμένο.

«Θα μπορούσα να ζήσω χωρίς τροφή για άλλες δύο εβδομάδες εκεί, χωρίς να χρειαστεί να κάνω καμία δουλειά”, λέει ο Κλέι, προσθέτοντας ότι το καπνιστό σαλάχι έχει «γεύση καβουριού – πραγματικά ωραία».

Clay cooks the eagle ray he speared on Day 4 of his survival challenge, saying that it tastes like crab meat. (Courtesy of Clay Tall Stories)
Ο Κλέι μαγειρεύει το σαλάχι που έπιασε την τέταρτη ημέρα του στο νησί, λέγοντας ότι έχει γεύση καβουριού. (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)

 

Το γεύμα είναι τόσο πλούσιο που αναγκάζεται να καλέσει το πλοίο που περιμένει, για να παραδώσει το υπόλοιπο κρέας στο χωριό του, που βρίσκεται μόλις 10 μίλια μακριά.

«Αν πρόκειται να σκοτώσουμε ένα ζώο για να επιβιώσουμε, τότε μην το σπαταλάμε», μας είπε. «Τιμήστε το μοιράζοντάς το στους ανθρώπους». Ποτέ μη σπαταλάτε φαγητό – αυτή είναι η φιλοσοφία του Κλέι. Είναι πολύτιμο.

Βγάζει το δέρμα από το σαλάχι, ώστε τίποτα να μην πάει χαμένο, και το τεντώνει πάνω από ένα στρογγυλό πλαίσιο που έφτιαξε με ραβδιά ώστε να μοιάζει με τύμπανο. Τοποθετεί από πάνω μια πέτρα, προκαλώντας μια κοιλότητα που, όταν στεγνώσει, θα σχηματίσει μια λεκάνη με την οποία θα μπορεί να συλλέγει το νερό της βροχής.

Μέχρι την πέμπτη ημέρα, ο Κλέι έχει ήδη αποκτήσει τα απολύτως απαραίτητα για την επιβίωση. Έχοντας τώρα ελεύθερο χρόνο στρέφει την ενέργειά του σε μια άλλη ανάγκη. «Πρέπει να φροντίζουμε και για την ψυχαγωγία μας», λέει.

Όταν ήταν παιδί, εκτός από τις πετονιές, τα αγκίστρια και τα καλάθια που έμαθε μόνος του να κατασκευάζει, έμαθε να φτιάχνει και χαρταετούς από θάμνους.

Επιπλέον, πάντα έχει μαζί του μια φυσαρμόνικα, με την οποία μας παίζει μια μελωδία που έγραψε κάποτε. Ο Κλέι παλιότερα ήταν μουσικός στην Ευρώπη για πολλά χρόνια. Η μουσική, λέει, είναι καλή για την ψυχή και για την καρδιά.

Το μήνυμά του είναι απλό. Πιέστε τον εαυτό σας να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις και θα ανταμειφθείτε. «Μετά τον πόνο, έρχεται πάντα η ευχαρίστηση», υποστηρίζει. «Πρέπει να θέτουμε στον εαυτό μας ολοένα καινούριες προκλήσεις, να του ζητάμε να κάνει πράγματα που δεν έχει ξανακάνει.»

Θα ανακαλύψετε ότι είστε πολύ πιο δυνατοί, γενναίοι και εφευρετικοί από ό,τι νομίζετε, προσθέτει.

Του Michael Wing

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

«Χωρίς αγρότες χωρίς φαγητό: Θα φάτε τα ζωύφια;» – Ένα ντοκιμαντέρ που αποκαλύπτει το βασικό σχέδιο πίσω από την ατζέντα για το κλίμα

Μια παγκόσμια επισιτιστική κρίση φαίνεται πως πλησιάζει απειλητικά, καθώς οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο προωθούν «πράσινες πολιτικές» που εξαναγκάζουν τους αγρότες να εγκαταλείψουν τη δραστηριότητά τους,

Σε ένα αποκλειστικό πρωτότυπο ντοκιμαντέρ της Epoch «No Farmers No Food: Will You Eat the Bugs» («Χωρίς αγρότες χωρίς φαγητό: Θα φάτε τα ζωύφια;»), ο σκηνοθέτης Ρόμαν Μπαλμάκοφ αποκαλύπτει ένα σχέδιο δεκαετιών για την αποδιοργάνωση του παγκόσμιου επισιτιστικού εφοδιασμού.

«Αυτή είναι η επόμενη παγκόσμια κρίση, την οποία αγνοούν συστηματικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο», λέει ο κος Μπαλμάκοφ, οικοδεσπότης της εκπομπής «Facts Matter» («Τα γεγονότα έχουν σημασία») της EpochTV.

Το «Χωρίς αγρότες…» σας παίρνει σε ένα ταξίδι που αφηγείται πραγματικές ιστορίες αγροτών στις Ηνωμένες Πολιτείες, τις Κάτω Χώρες και τη Σρι Λάνκα, οι οποίοι χάνουν τη γη τους και τα μέσα διαβίωσής τους υπό το πρόσχημα της κλιματικής αλλαγής.

Επισκόπηση της ταινίας

Ο κος Μπαλμάκοφ αποκαλύπτει την ιστορία της κλιματικής κρίσης και το πώς αυτή επινοήθηκε από τους παγκόσμιους ηγέτες κατά τη διάρκεια των διασκέψεων των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, γνωστών και ως Σύνοδος Κορυφής της Γης, που έλαβαν χώρα τον Ιούνιο του 1992, λίγο μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

«Όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στον ΟΗΕ [Οργανισμό Ηνωμένων Έθνών]», δήλωσε ο κος Μπαλμάκοφ στην Epoch Times κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε πριν από μια ειδική επίσημη πρεμιέρα στις 23 Σεπτεμβρίου, όπου το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε στους 200 περίπου παρευρισκόμενους στη Σύνοδο Κορυφής Stop 30×30, στο Ίρβινγκ του Τέξας.

Η ταινία καταδύεται στην Ατζέντα 30, παλαιότερα γνωστή ως Ατζέντα 21, και στο πώς οι παγκόσμιες πολιτικές που θεσπίστηκαν από τον ΟΗΕ στοχεύουν στο τέλος της ανεξάρτητης γεωργίας και στη δημιουργία εξαρτημένης σχέσης από μια μονοκομματική κυβέρνηση που θα ελέγχει τον παγκόσμιο επισιτισμό.

Οι παγκόσμιοι ηγέτες αποδίδουν στην κλιματική αλλαγή τις συνεχείς αυξήσεις των τιμών των τροφίμων ανά τον κόσμο.

«Η λύση που βρήκαν θα σας εκπλήξει», λέει ο κος Μπαλμάκοφ στην ταινία. «Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, [τα ζωύφια] μπορεί κάλλιστα να είναι το μελλοντικό σας δείπνο.»

«Οι άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι για μερικούς από τους πιο ισχυρούς οργανισμούς στον πλανήτη έχουν αποφασίσει ότι η κτηνοτροφία ευθύνεται για την υπερθέρμανση του πλανήτη και ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη ευθύνεται για τις υψηλές τιμές των τροφίμων και την έλλειψη τροφίμων.»

Το ντοκυμαντέρ του κου Μπαλμάκοφ διερευνά τον τρόπο με τον οποίο οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν την ατζέντα για το κλίμα – τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό – για να αποκτήσουν τον έλεγχο των ιδιωτικών γεωργικών εκτάσεων.

«Θα υπέθετε κανείς ότι η κυβέρνηση θα ήθελε να βοηθήσει τους αγρότες», δήλωσε ο κος Μπαλμάκοφ. «Ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα όταν διαπίστωσα πόσο έχει ήδη προχωρήσει αυτό.»

Στο ντοκυμαντέρ, οι κτηνοτρόφοι της Καλιφόρνια εξηγούν στον κο Μπαλμάκοφ ότι το συμβούλιο υδάτων της πολιτείας εισήγαγε πέρυσι έκτακτους κανονισμούς για την ξηρασία, επικαλούμενο την προστασία του σολωμού Κόχο, ο οποίος, σύμφωνα με την πολιτεία, κινδυνεύει με εξαφάνιση.

Η κτηνοτρόφος Θεοδώρα Τζόνσον από το Σκοτ Βάλλεϋ αναφέρει ότι οι κανονισμοί αυτοί εμποδίζουν τους ιδιοκτήτες ακινήτων να έχουν πρόσβαση στα δικά τους υπόγεια ύδατα. Αλλά χωρίς νερό, η κτηνοτροφία δεν είναι εφικτή.

«Τα πάντα λειτουργούν χάρη στο νερό», δηλώνει η κα Τζόνσον στην ταινία. «Στο Σκοτ Βάλλεϋ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα χωρίς νερό.»

Τοπικοί εμπειρογνώμονες είπαν στον κο Μπαλμάκοφ ότι ο σολωμός Κόχο δεν είναι ιθαγενής του ποταμού Κλάμαθ, ο οποίος διασχίζει την κοιλάδα Σκοτ.

Η «κρίση του αζώτου» στις Κάτω Χώρες

Ο κος Μπαλμάκοφ ταξίδεψε επίσης στην Ολλανδία, όπου οι αγρότες αναγκάζονται να μειώσουν τα κοπάδια τους κατά 50 έως 90% στο όνομα της κλιματικής αλλαγής.

Το 2019, η ολλανδική κυβέρνηση κήρυξε την «κρίση αζώτου» και άρχισε να εφαρμόζει κανονισμούς για να πετύχει μείωση των εκπομπών αζώτου κατά 50% έως το 2030.

Η μικρή χώρα, η οποία έχει πλούσια ιστορία στην κτηνοτροφία, υπήρξε ο μεγαλύτερος εξαγωγέας κρέατος της Ευρώπης. Ωστόσο, τα πράγματα αλλάζουν και οικογενειακές φάρμες αιώνων βάζουν λουκέτο.

Αρκετοί αγρότες και εμπειρογνώμονες λένε ότι η όλη κρίση του αζώτου δημιουργήθηκε για να μπορέσει η κυβέρνηση να πάρει τον έλεγχο της γης.

Ο Μάρτιν Φόρκινκ, αγρότης τέταρτης γενιάς, λέει ότι η γη χάνει την αξία της όταν δεν μπορεί πλέον να καλλιεργηθεί. Ως εκ τούτου, πολλοί αγρότες πωλούν τη γη τους στην κυβέρνηση, επειδή δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να την κρατήσουν, καθώς δεν συντηρεί πλέον τις οικογένειές τους.

Ένας αγρότης γρύλων και αλευροσκώληκων είπε στον κο Μπαλμάκοφ ότι τα έντομα προωθούνται στην αγορά ως λύση για τη μελλοντική επισιτιστική κρίση.

Πείνα στη Σρι Λάνκα

Το ντοκυμαντέρ δείχνει επίσης τι συμβαίνει όταν οι κυβερνητικοί κανονισμοί επιβάλλουν απαγορεύσεις στα χημικά λιπάσματα που βοηθούν τους αγρότες να καλλιεργήσουν τα προϊόντα τους.

Το 2021, η κυβέρνηση της Σρι Λάνκα απαγόρευσε τα χημικά λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα, υποστηρίζοντας ότι αυτό γινόταν για να παρέχει βιολογική διατροφή σε όλους τους κατοίκους της χώρας.

Η κίνηση αυτή κατέστρεψε σε τεράστιο βαθμό τις καλλιέργειες ρυζιού, βασικό είδος διατροφής του νησιωτικού έθνους των 22 εκατομμυρίων κατοίκων, ρίχνοντας τη χώρα σε οικονομική και επισιτιστική κρίση.

Πέρυσι, η κυβέρνηση ήρε την απαγόρευση των χημικών λιπασμάτων και η χώρα έχει αρχίσει να ανακάμπτει.

Σχόλια

Το ντοκυμαντέρ της Epoch Times αποκαλύπτει πώς ορισμένες φαινομενικά αθώες πολιτικές είναι επιβλαβείς για την παροχή τροφίμων.

«Αυτό που είναι το πιο ανησυχητικό είναι ότι τοποθετούν κανονισμούς που εξωθούν τους μικρούς αγρότες να τα παρατήσουν», δήλωσε στην Epoch Times η Μάργκαρετ Μπάιφιλντ, εκτελεστική διευθύντρια της αμερικανικής οργάνωσης Stewards of Liberty, μετά την προβολή. Η κα Μπάιφιλντ εμφανίζεται επίσης στην ταινία.

Άλλοι είπαν ότι η ταινία είναι ένα κάλεσμα αφύπνισης για την απάτη που κρύβεται πίσω από τις παγκόσμιες «πράσινες πολιτικές».

«Ο Ρόμαν Μπαλμάκοφ έκανε εκπληκτική δουλειά ρίχνοντας φως στη σκληρή πραγματικότητα και στις ανείπωτες ιστορίες που έπρεπε να ακουστούν», δήλωσε η Στεφαίν Κρος στην Epoch Times. Η κα Κρος, ιδιοκτήτρια της Tennessee Real Properties, LLC, παρακολούθησε την πρεμιέρα του ντοκυμαντέρ στο Ίρβινγκ.

«Το βρήκα τόσο αποκαρδιωτικό και τρομακτικό! Το περιεχόμενο [της ταινίας] ήταν τόσο αποκαλυπτικό όσο και ανησυχητικό, ρίχνοντας φως σε πτυχές τις οποίες μας κρύβουν επιμελώς για να μας παραπλανήσουν.»

Της Jana J. Pruet

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Οι Φιλιππίνες εξετάζουν τη λήψη νομικών μέτρων κατά της Κίνας για την καταστροφή των κοραλλιογενών υφάλων

Οι Φιλιππίνες εξετάζουν το ενδεχόμενο να κινηθούν νομικά εναντίον της Κίνας για την καταστροφή κοραλλιογενών υφάλων εντός της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ) της Μανίλας στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, ανακοίνωσε την Πέμπτη το υπουργείο Εξωτερικών.

Το υπουργείο ανέφερε ότι θα καθοδηγείται από το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα (OSG) σχετικά με το θέμα, εν αναμονή των εκτιμήσεων από τις αρμόδιες κυβερνητικές υπηρεσίες για την έκταση της περιβαλλοντικής ζημίας στον ύφαλο Ιροκουά.

Η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Τερεζίτα Ντάζα δήλωσε ότι η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), την οποία έχει υπογράψει η Κίνα, «υποχρεώνει τα κράτη να προστατεύουν και να διατηρούν το θαλάσσιο περιβάλλον» στη διαφιλονικούμενη θάλασσα.

Η UNCLOS ορίζει θαλάσσιες περιοχές εντός 200 ναυτικών μιλίων από τα σύνορα των παράκτιων κρατών ως ΑΟΖ τους και ο ύφαλος Ιροκουά απέχει 128 ναυτικά μίλια (237 χιλιόμετρα) από την επαρχία Παλαουάν των Φιλιππινών.

«Όπως διευκρινίζεται από τη διαιτητική απόφαση του 2016 για τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, η υποχρέωση αυτή ισχύει για όλες τις θαλάσσιες περιοχές, τόσο εντός της εθνικής δικαιοδοσίας των κρατών όσο και πέραν αυτής», δήλωσε η κα Ντάζα, σύμφωνα με το Φιλιππινέζικο Πρακτορείο Ειδήσεων.

«Τα κράτη που εισέρχονται στην ΑΟΖ και τις θαλάσσιες ζώνες των Φιλιππινών, ως εκ τούτου, είναι ομοίως υποχρεωμένα να προστατεύουν και να διατηρούν το θαλάσσιο περιβάλλον μας», πρόσθεσε η ίδια.

Ο Γενικός Εισαγγελέας Μενάρντο Γκεβάρα δήλωσε ότι η OSG θα αξιολογήσει διάφορες νομικές επιλογές, συμπεριλαμβανομένης της πιθανής κατάθεσης προσφυγών για αποζημίωση ενώπιον του Μόνιμου Διαιτητικού Δικαστηρίου (PCA) στη Χάγη.

Οι Φιλιππίνες κατέθεσαν την πρώτη τους νομική υπόθεση στο PCA το 2013 και εξασφάλισαν μια νίκη το 2016, όταν το Δικαστήριο της Χάγης έκρινε ότι οι αξιώσεις του Πεκίνου στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας στερούνται νομικής βάσης.

Εν τω μεταξύ, το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών απέρριψε τους ισχυρισμούς των Φιλιππινών και δήλωσε ότι η χώρα θα πρέπει να απομακρύνει το «σκουριασμένο» σκάφος BRP Sierra Madre από το αβαθές Αγιουνγκίν, αν πραγματικά ενδιαφέρεται για το περιβάλλον.

Σοβαρές ζημιές στη θαλάσσια ζωή

Η Ακτοφυλακή των Φιλιππίνων (PCG) δήλωσε στις 18 Σεπτεμβρίου ότι τα πλοία της κινεζικής ναυτικής πολιτοφυλακής ήταν υπεύθυνα για τις «σοβαρές ζημιές» στους κοραλλιογενείς υφάλους στον ύφαλο Ιροκουά και στο αβαθές Εσκόντα, που βρίσκονται εντός της ΑΟΖ των Φιλιππίνων.

Philippine ship BRP Sierra Madre grounded on Second Thomas Shoal in the South China Sea on March 9, 2023. (Jam Sta Rosa/AFP via Getty Images)
Το πλοίο BRP Sierra Madre των Φιλιππίνων αραγμένο στο δεύτερο αβαθές Τόμας στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, στις 9 Μαρτίου 2023. (Jam Sta Rosa/AFP μέσω Getty Images)

 

«Η παρουσία θρυμματισμένων κοραλλιών υποδηλώνει σαφώς μια πιθανή πράξη απόρριψης, πιθανώς με τα ίδια νεκρά κοράλλια που είχαν προηγουμένως επεξεργαστεί και καθαριστεί πριν επιστραφούν στο βυθό», αναφέρει η Ακτοφυλακή.

Επίσης δήλωσε ότι η συνεχιζόμενη συρροή πλοίων της κινεζικής πολιτοφυλακής «για μια αδιακρίτως παράνομη και καταστροφική αλιευτική δραστηριότητα» μπορεί να έχει προκαλέσει άμεσα την υποβάθμιση και την καταστροφή του θαλάσσιου περιβάλλοντος στις περιοχές αυτές.

Το Πεκίνο διεκδικεί μεγάλο μέρος της Θάλασσας της Νότιας Κίνας ως δικό του έδαφος. Το 2016, το Δικαστήριο της Χάγης τάχθηκε με το μέρος των Φιλιππινών στις εδαφικές διαφορές τους στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, αλλά το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) αρνήθηκε να αναγνωρίσει την απόφαση.

Το ΚΚΚ δημοσίευσε τον περασμένο μήνα τον «πρότυπο» εθνικό χάρτη του, ο οποίος παρουσιάζει τις εκτεταμένες διεκδικήσεις του στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Ο χάρτης διαθέτει τώρα μια «γραμμή με 10 παύλες» αντί για τις προηγούμενες εννέα παύλες που χρησιμοποιούνταν για να δηλώσουν τις διεκδικήσεις στα αμφισβητούμενα ύδατα, με την επιπλέον παύλα να έχει τοποθετηθεί ανατολικά της Ταϊβάν.

Οι Φιλιππίνες, μαζί με άλλες πέντε χώρες, διαμαρτυρήθηκαν και δήλωσαν ότι ο χάρτης επικαλύπτει τις αντίστοιχες εδαφικές διεκδικήσεις τους. Η Ταϊβάν απέρριψε επίσης τον χάρτη και διαβεβαίωσε ότι δεν αποτελεί τμήμα της Κίνας.

Της Aldgra Fredly

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Νoμπελίστας απορρίπτει τη θεωρία της κλιματικής αλλαγής, επισημαίνοντας έναν παράγοντα που αγνοήθηκε

Ο βραβευμένος με Νόμπελ φυσικός Τζον Κλάουζερ βρέθηκε πρόσφατα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος επειδή αμφισβήτησε τα κυρίαρχα κλιματικά μοντέλα, τα οποία, όπως είπε, αγνοούν μια βασική μεταβλητή.

Ο κος Κλάουζερ, ο οποίος τιμήθηκε το 2022 με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής για τη συμβολή του στην κβαντομηχανική, είναι κάτοχος πτυχίων από το Caltech και το Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Έχει υπηρετήσει σε θέσεις στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley, στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore και στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια. Το 2010, τιμήθηκε με μέρος του βραβείου Wolf στη Φυσική.

Πρόσφατα, ο κος Κλάουζερ υπέγραψε, όπως και ένας ακόμα νομπελίστας και περισσότεροι από 1.600 επαγγελματίες, την Παγκόσμια Διακήρυξη για το Κλίμα (WCD) που οργάνωσε η Climate Intelligence. Η δήλωση αυτή υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει «κλιματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης», ότι η επιστήμη της κλιματικής αλλαγής δεν είναι πειστική και ότι η ιστορία της Γης επί χιλιάδες χρόνια μαρτυρά ένα σταθερά μεταβαλλόμενο κλίμα.

Το WCD υπογραμμίζει τους περιορισμούς των σημερινών κλιματικών μοντέλων, δηλώνοντας ότι υπερτονίζουν τις επιπτώσεις των αερίων του θερμοκηπίου, όπως το διοξείδιο του άνθρακα (CO2).

«Επιπλέον, [τα κλιματικά μοντέλα] αγνοούν το γεγονός ότι ο εμπλουτισμός της ατμόσφαιρας με CO2 είναι ευεργετικός», αναφέρει το WCD.

Η δήλωση σημειώνει επίσης ότι τόσο οι φυσικές όσο και οι ανθρώπινες δραστηριότητες συμβάλλουν στην κλιματική αλλαγή και ότι η πραγματική αύξηση της θερμοκρασίας που παρατηρείται είναι μικρότερη από αυτή που προβλέπουν τα κλιματικά μοντέλα, αποκαλύπτοντας την ελλιπή κατανόηση της κλιματικής αλλαγής.

Σε συνέντευξή του στην εκπομπή «American Thought Leaders» της Epoch TV, ο κος Κλάουζερ εξέφρασε τις επιφυλάξεις του σχετικά με την ποιότητα της τρέχουσας έρευνας για το κλίμα και υποστήριξε ότι η αμερικανική πολιτική για το κλίμα είναι λανθασμένη.

Ο ρόλος των νεφών

Σημαντικές εκθέσεις για το κλίμα, όπως αυτές της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών και της Βασιλικής Εταιρείας, δίνουν έμφαση στον ρόλο του CO2, αλλά χάνουν τον στόχο τους όσον αφορά τον κρίσιμο ρόλο των νεφών στο κλιματικό σύστημα, σύμφωνα με τον κο Κλάουζερ.
Η περιέργειά του για τα σύννεφα ξεκίνησε όταν συμμετείχε σε ιστιοπλοϊκούς αγώνες.

Ο κος Κλάουζερ δήλωσε σχετικά: «Έχω διασχίσει τον Ειρηνικό Ωκεανό τουλάχιστον δώδεκα φορές. Στο σκάφος τοποθετούσα ηλιακούς συλλέκτες για να φορτίζω τις μπαταρίες. … Είχα ένα αμπερόμετρο στην ισχύ των ηλιακών συλλεκτών και παρατήρησα ότι κάθε φορά που πλέαμε κάτω από ένα σύννεφο, η ισχύς των ηλιακών συλλεκτών έπεφτε κατά 50% στο μισό της τιμής που είχε, και μετά βγαίναμε από το σύννεφο και μπουμ, η ισχύς τους ανέβαινε ξανά. Και αναρωτήθηκα γιατί ακριβώς είναι ένας παράγοντας δύο πραγμάτων.

»Έτσι έγινα πολύ περίεργος για το πώς λειτουργούν τα σύννεφα. Όταν εμφανίστηκαν τα κλιματικά ζητήματα, συνειδητοποίησα πολύ γρήγορα ότι η νεφοκάλυψη έχει βαθιά επίδραση στη θερμική εισροή της γης, καθώς τα σύννεφα αντανακλούν τεράστιες ποσότητες ηλιακού φωτός πίσω στο διάστημα.

»Και έτσι διάβασα όλες τις διάφορες εκθέσεις της IPCC, τις εκθέσεις της Εθνικής Ακαδημίας για το θέμα αυτό. Ως φυσικός, είχα εργαστεί σε ορισμένα εξαιρετικά ιδρύματα – το Caltech, το Columbia, το Cal Berkeley – όπου έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί ως επιστήμονες. Διαβάζοντας αυτές τις εκθέσεις, τρόμαξα από την προχειρότητά τους. Ειδικότερα, ήταν πολύ προφανές, ακόμη και στις πρώτες εκθέσεις, και είναι κάτι που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ότι τα σύννεφα δεν είχαν κατανοηθεί καθόλου. … Είναι απλά κακή επιστήμη.»

Ο κος Κλάουζερ υπογράμμισε τις ιδέες του πρώην επιστημονικού συμβούλου του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, Στιβ Κούνιν. Στο βιβλίο του κου Κούνιν «Unsettled: What Climate Science Tells Us, What It Doesn’t, and Why It Matters» (Ένα ανοικτό ζήτημα: Τι μας λέει η Επιστήμη του Κλίματος, τι δεν μας λέει και γιατί αυτό είναι σημαντικό), ο συγγραφέας σημείωσε την ασυνέπεια των 40 υπολογιστικών μοντέλων της IPCC, τονίζοντας την αδυναμία τους να εξηγήσουν το κλίμα του περασμένου αιώνα και υποδεικνύοντας ότι από τα μοντέλα αυτά λείπει ένα κρίσιμο κομμάτι της φυσικής.

Clouds pictured in Guna Yala Comarca, Panama, near the island of Carti Sugtupu in the Caribbean Sea, on Aug. 28, 2023. (Luis Acosta/AFP via Getty Images)
Σύννεφα στην περιοχή Γκούνα Γιάλα Κομάρκα του Παναμά, κοντά στο νησί Κάρτι Σουγκτούπου στην Καραϊβική Θάλασσα, στις 28 Αυγούστου 2023. (Luis Acosta/AFP μέσω Getty Images)

 

Το κομμάτι που λείπει

«Πιστεύω ότι έχω το κομμάτι του παζλ που λείπει και το οποίο έχει παραλειφθεί σχεδόν σε όλα αυτά τα προγράμματα υπολογιστών», δήλωσε ο κος Κλάουζερ. «Και αυτό είναι η επίδραση των σύννεφων.»

Πολλές θεωρίες για την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή επικεντρώνονται φυσικά στις επιπτώσεις του διοξειδίου του άνθρακα που παράγεται από τον άνθρωπο, αλλά, όπως είπε, αυτά τα μοντέλα παραβλέπουν τη σημασία της δυναμικής των νεφών.

Ο κος Κλάουζερ αναφέρθηκε στην έκθεση της Εθνικής Ακαδημίας του 2003, η οποία, όπως είπε, «παραδέχθηκε πλήρως» την έλλειψη κατανόησης για τα σύννεφα και έκανε «μια ολόκληρη σειρά λανθασμένων δηλώσεων σχετικά με τις επιπτώσεις των νεφών».

Αναφερόμενος στην ταινία του πρώην αντιπροέδρου Αλ Γκορ «Μια ενοχλητική αλήθεια», ο κος Κλάουζερ είπε: «[Ο κος Γκορ] επιμένει να μιλάει για μια Γη χωρίς σύννεφα». Σύμφωνα με τον κο Κλάουζερ, αυτή η απεικόνιση της Γης χωρίς σύννεφα αντικατοπτρίζει την προσέγγιση που ακολουθούν πολλοί στην επιστημονική κοινότητα του κλίματος.

«Αυτή είναι μια εντελώς τεχνητή Γη», είπε. «Είναι μια εντελώς τεχνητή περίπτωση για τη χρήση ενός μοντέλου και αυτό είναι λίγο πολύ αυτό που χρησιμοποιούν η IPCC και άλλοι – μια Γη χωρίς σύννεφα.»

Ο κος Κλάουζερ επεσήμανε ότι οι δορυφορικές εικόνες δείχνουν σταθερά μεγάλες αποκλίσεις στη νεφοκάλυψη, η οποία μπορεί να καλύπτει από 5 έως 95% της γήινης επιφάνειας.

«Το κλάσμα της νεφοκάλυψης έχει πολύ μεγάλες διακυμάνσεις σε ημερήσιες εβδομαδιαίες χρονικές κλίμακες. Αυτό το ονομάζουμε καιρό. Δεν μπορείτε να έχετε καιρό χωρίς να έχετε σύννεφα», δήλωσε.

A photo of planet Earth from NASA’s Earth Polychromatic Imaging Camera on the DSCOVR satellite on Sept. 11, 2018. (NASA Earth Observatory)
Φωτογραφία του πλανήτη Γη από την πολυχρωματική κάμερα απεικόνισης της Γης του δορυφόρου DSCOVR της NASA στις 11 Σεπτεμβρίου 2018. (NASA Earth Observatory)

 

Η επίδραση των νεφών συγκριτικά με αυτήν του CO2

Τα σύννεφα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση της θερμοκρασίας της Γης, λειτουργώντας ως «θερμοστάτης νεφών-ηλιακού φωτός-ανακλαστικότητας» που «ελέγχει το κλίμα και τη θερμοκρασία της Γης και τη σταθεροποιεί πολύ δραστικά», σύμφωνα με τον κο Κλάουζερ.

Καθώς αποτελούν τα δύο τρίτα της γήινης επιφάνειας, οι ωκεανοί παίζουν καθοριστικό ρόλο στο σχηματισμό των νεφών, είπε.

Τα ελάχιστα σύννεφα έχουν ως αποτέλεσμα την αυξημένη έκθεση του ωκεανού στον ήλιο, κάτι που οδηγεί σε αυξημένη εξάτμιση και επακόλουθο σχηματισμό νεφών, με αποτέλεσμα περισσότερα σύννεφα. Τα άφθονα σύννεφα μειώνουν αυτό το ηλιακό φως, περιορίζοντας έτσι τους ρυθμούς εξάτμισης και το σχηματισμό νεφών, με αποτέλεσμα λιγότερα σύννεφα, σύμφωνα με τον κο Κλάουζερ.

Αυτή η εναλλαγή λειτουργεί σαν ένας φυσικός θερμοστάτης για τη θερμοκρασία της γης, είπε.

Ο κος Κλάουζερ υποστηρίζει ότι αυτός ο μηχανισμός «θερμοστάτη» έχει πολύ μεγαλύτερη επίδραση στη θερμοκρασία της Γης από την επίδραση του διοξειδίου του άνθρακα (CO2) ή του μεθανίου. Παρουσίασε στην Epoch Times κάποιους αρχικούς υπολογισμούς που δείχνουν ότι η επίδραση αυτού του μηχανισμού ανάκλασης των νεφών μπορεί να επισκιάσει την επίδραση του CO2 κατά 100 ή και 200 φορές.

Σύμφωνα με τον κο Κλάουζερ, όλα τα σύννεφα, ανεξάρτητα από το ύψος ή τον τύπο τους, φαίνονται έντονα λευκά όταν τα βλέπει κανείς από την κατεύθυνση του ήλιου. Συνήθως αντανακλούν σχεδόν το 90% του εισερχόμενου ηλιακού φωτός, είπε. Το κλάσμα ανακλαστικότητας αναφέρεται ως albedo. Το albedo έχει διατηρηθεί ανακριβώς σταθερό σε διάφορα κλιματικά μοντέλα, σύμφωνα με τον κο Κλάουζερ.

Είπε ότι βρίσκει απορίας άξιον το γεγονός ότι αυτές οι σημαντικές διακυμάνσεις, που κυμαίνονται από 5 έως 95% νεφοκάλυψη, έχουν αγνοηθεί.

Ο κος Κλάουζερ είπε επίσης ότι τα σύννεφα είναι αναπόσπαστο μέρος της δυναμικής του καιρού, ωστόσο τα τρέχοντα κλιματικά μοντέλα, των οποίων οι συντάκτες «παραδέχονται εκ των προτέρων ότι τα μοντέλα τους δεν μπορούν να προβλέψουν τον καιρό», έχουν χρησιμοποιηθεί για να προβλέψουν δραστικές κλιματικές αλλαγές, συμπεριλαμβανομένης της «αποκάλυψης της κλιματικής κρίσης».

Ο όρος «κλίμα» αναφέρεται στους μέσους όρους των καιρικών συνθηκών σε βάθος χρόνου, συνήθως τουλάχιστον 30 ετών. Ενώ οι αξιόπιστες καιρικές προβλέψεις περιορίζονται σε περίπου μια εβδομάδα με τα συνήθη μοντέλα πρόβλεψης καιρού, τα οποία λαμβάνουν υπόψη τον ρόλο των νεφών, ο κος Κλάουζερ επεσήμανε μια αντίφαση που σημειώνεται στο βιβλίο του κου Κούνιν: Μόλις 5% αύξηση της νεφοκάλυψης μπορεί να αντισταθμίσει σε μεγάλο βαθμό τη θερμοκρασιακή επίδραση του διπλασιασμού του ατμοσφαιρικού CO2. Παρά τις αποχρώσεις αυτές, τα μοντέλα της IPCC υποθέτουν επίμονα σταθερό albedo και αγνοούν τις τεράστιες διακυμάνσεις της νεφοκάλυψης, σύμφωνα με τον κο Κλάουζερ.

«Ανέντιμη παραπληροφόρηση»

Ο κος Κλάουζερ παρατήρησε ότι η προσπάθεια αντιμετώπισης της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής διαμορφώνει όλο και περισσότερο τις πολιτικές ατζέντες και επηρεάζει τη στρατηγική κατεύθυνση ολόκληρων εθνών.

«Όλος ο κόσμος τα κάνει όλα αυτά. Μεγάλο μέρος της πίεσης προέρχεται στην πραγματικότητα από την Ευρώπη, από τις διάφορες παγκόσμιες διασκέψεις», είπε, εικάζοντας ότι ένα μεγάλο μέρος αυτής της πίεσης μπορεί να έχει τις ρίζες του στην ταινία του κου Γκορ «Μια ενοχλητική αλήθεια», η οποία κατά την άποψή του έχει ενσωματώσει ανακριβή επιστημονικά στοιχεία.

Η ταινία του κου Γκορ υποστηρίζει ότι η ανθρωπότητα προκαλεί μια τρομερή κλιματική κρίση που απαιτεί παγκόσμια δράση. Αλλά ο κος Κλάουζερ δήλωσε ότι «η κλιματική αλλαγή» είναι στην πραγματικότητα πολύ ανέντιμη παραπληροφόρηση που έχει παρουσιαστεί από διάφορους πολιτικούς.

Ο ίδιος επεσήμανε ένα άρθρο του 2013 στο Physics Today (pdf) των Τζέην Λούμπτσενκο και Τόμας Καρλ ως καθοριστικό για τη διαμόρφωση της αφήγησης, ιδίως κατά την περίοδο που η «υπερθέρμανση του πλανήτη» αναβαπτίστηκε σε «κλιματική αλλαγή».

«Ο λόγος που δόθηκε ήταν: “Λοιπόν, επειδή είναι πραγματικά κάτι περισσότερο από απλή αύξηση της θερμοκρασίας”», είπε. Το άρθρο μιλά για έναν «δείκτη ακραίων κλιματικών φαινομένων στις ΗΠΑ», υποστηρίζοντας ότι η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή οδήγησε σε σημαντική αύξηση των ακραίων καιρικών φαινομένων κατά τη διάρκεια των τριών δεκαετιών που ολοκληρώθηκαν το 2012.

Ο δείκτης υποτίθεται ότι υποστηρίζεται από δεδομένα ενός αιώνα από την Εθνική Ωκεανογραφική και Ατμοσφαιρική Ένωση (ΕΩΑΕ) και λέγεται ότι συνδυάζει διάφορες μετρήσεις, συμπεριλαμβανομένων των πλημμυρών, των τυφώνων και των ξηρασιών.

Περιέργως, σημείωσε ο κος Κλάουζερ, ο δείκτης αφήνει έξω τη συχνότητα των ανεμοστρόβιλων EF3 και άνω – ίσως επειδή, όπως τόνισε ο κος Κούνιν στο βιβλίο του, αυτοί έχουν μειωθεί αισθητά.

«Αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι μια μάλλον κατάφωρη έλλειψη ειλικρίνειας εκ μέρους της αμερικανικής κυβέρνησης μέσω της ΕΩΑΕ», δήλωσε ο κος Κλάουζερ.

Χρησιμοποίησε δεδομένα από το άρθρο και τα σχεδίασε χρονολογικά και επίσης αντίστροφα. Παρατήρησε ότι τα δύο διαγράμματα ήταν ουσιαστικά δυσδιάκριτα, αμφισβητώντας τον ισχυρισμό περί εμφανούς αύξησης του δείκτη.

«Είστε πραγματικά διατεθειμένοι να στοιχηματίσετε τρισεκατομμύρια δολάρια ότι ξέρετε ποιο [διάγραμμα] είναι το σωστό; … Αυξάνεται πραγματικά; Προφανώς όχι», δήλωσε ο κος Κλάουζερ.

«Όχι μόνο, όπως καταλαβαίνω, αυτά τα ακραία καιρικά φαινόμενα δεν αυξάνονται, αλλά η ικανότητά μας να τα μετριάσουμε έχει αυξηθεί. Έτσι, δεν αποτελούν τόσο μεγάλο πρόβλημα.

»Αυτή η ανησυχία για το CO2, η ανησυχία για το μεθάνιο, η ανησυχία για την υπερθέρμανση του πλανήτη, είναι όλα ένα πλήρες κατασκεύασμα από δημοσιογράφους ή/και ανέντιμους πολιτικούς.»

Είπε μάλιστα ότι συμφωνεί με τον Συνασπισμό για το CO2, ο οποίος υποστηρίζει ότι το CO2 είναι ένα ευεργετικό αέριο.

«Ιστορικά, για παράδειγμα, όταν οι δεινόσαυροι περιπλανιόνταν στη γη, τα επίπεδα του CO2 ήταν 10 φορές μεγαλύτερα από αυτά που βιώνουμε τώρα”, δήλωσε ο κος Κλάουζερ. «Οι δεινόσαυροι δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν σε αυτή τη γη με αυτό το χαμηλό επίπεδο CO2 [σήμερα], επειδή δεν αναπτύσσονται αρκετά γρήγορα τα δέντρα και τα φυλλώματα για να τους θρέψουν.»

«Η προώθηση του CO2 ως ευεργετικό αέριο, απ’ όσο μπορώ να πω, δεν είναι κάτι κακό [σ’ αυτό].Και ειδικότερα, όπως μόλις ανέφερα προηγουμένως, δεν είναι καθόλου σημαντικό για τον έλεγχο του κλίματος της Γης.»

Επέκρινε τις προσπάθειες της αμερικανικής κυβέρνησης για τη μείωση του CO2 και του μεθανίου ως κολοσσιαία κατάχρηση πόρων που θα ήταν καλύτερα να διατεθούν για ανθρωπιστικές προσπάθειες. Τέτοιες πρωτοβουλίες «πρέπει να σταματήσουν αμέσως», είπε.

«[Είναι] μια απόλυτη σπατάλη χρημάτων, χρόνου και προσπάθειας. Στραγγαλίζει τη βιομηχανία», δήλωσε ο κος Κλάουζερ.

Δεν περιμένει ωστόσο να αλλάξει κάτι.

«Η υποψία μου είναι ότι αυτά που λέω εδώ θα αγνοηθούν εντελώς. Στους ανθρώπους δεν αρέσει να τους λένε ότι έχουν κάνει τόσο μεγάλα λάθη», σχολίασε ο κος Κλάουζερ.

Των Jan Jekielek  και Mimi Nguyen Ly

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

1ο Φεστιβάλ Stay Active Kefalonia, από τις 22 έως τις 24 Σεπτεμβρίου

Θέτοντας τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης στο επίκεντρο των δράσεων τους, οι δήμοι της Κεφαλονιάς διοργανώνουν για πρώτη φορά το φεστιβάλ Stay Active Kefalonia και, ενώνοντας τις δυνάμεις τους με τη Marketing Greece, προσκαλούν το ταξιδιωτικό κοινό να γνωρίσει μια άλλη γοητευτική πλευρά του προορισμού, σε μια εποχή του χρόνου που η φύση στα Επτάνησα είναι στα καλύτερά της.

1ο Stay Active Kefalonia 22 – 24 Σεπτεμβρίου | kefaloniapress.gr

Ειδικότερα, από τις 22 έως τις 24 Σεπτεμβρίου το Stay Active Kefalonia συστήνει στους επισκέπτες τη μοναδική φύση, την ιστορία και τον πολιτισμό του προορισμού μέσα από ένα τριήμερο γεμάτο με συναρπαστικές υπαίθριες δραστηριότητες όπως πεζοπορία στον Εθνικό Δρυμό Αίνου, αναπόσπαστο τμήμα του Γεωπάρκου Κεφαλονιάς – Ιθάκης, μέλος του Παγκόσμιου Δικτύου Γεωπάρκων της UNESCO, θαλάσσιο καγιάκ στην παραλία Σπάσματα, το Kefalonia Bike Challenge στον Πόρο, ποδηλασία για παιδιά στην Πλατεία Βαλλιάνου, Giro di Paliki (ποδηλατικός γύρος στο Ληξούρι) και το Ainos Mountain Marathon. Παράλληλα, στο πλαίσιο του φεστιβάλ θα διεξαχθεί από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο η ημερίδα «Sustainable Tourism Summit» με θέμα τη Βιώσιμη Ανάπτυξη του Τουρισμού στην Κεφαλονιά και την Ιθάκη.

Με στόχο την ενίσχυση της αναγνωρισιμότητας και του ενδιαφέροντος για την πρωτοβουλία, αλλά και την ανάδειξη του τουριστικού προϊόντος της Κεφαλονιάς η Marketing Greece έχει σχεδιάσει και θα υλοποιήσει μια σειρά δράσεων για το Stay Active Kefalonia που περιλαμβάνουν δημιουργία περιεχομένου (video και φωτογραφικό υλικό), δραστηριοποίηση με δημιουργούς περιεχομένου από διεθνείς αγορές, καθώς και πρόγραμμα προβολής μέσω των καναλιών επικοινωνίας της Marketing Greece που περιλαμβάνει αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε blog και ενημερωτικά δελτία.

Ο Νίκος Διαμαντόπουλος, γενικός διευθυντής της Marketing Greece, δήλωσε σχετικά: «Η πρωτοβουλία των δήμων Κεφαλονιάς αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα αξιοποίησης των πόρων ενός προορισμού υπό το πρίσμα της βιώσιμης ανάπτυξης. Είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτή τη συνεργασία, καθώς όλοι οι συμμετέχοντες μοιραζόμαστε το κοινό όραμα για ένα βιώσιμο μοντέλο τουρισμού».

Η Μαρίνα Βεργωτή, υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων της Τουριστικής Επιτροπής του δήμου Αργοστολίου Κεφαλονιάς, δήλωσε ότι «οι δήμοι Κεφαλονιάς, σε συνεργασία με την Ένωση Ξενοδόχων, τοπικούς φορείς, το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, αθλητικούς συλλόγους και εθελοντές, ενώνουμε τις δυνάμεις μας για να αναδείξουμε τον εναλλακτικό χαρακτήρα του νησιού μας, με την υποστήριξη της Marketing Greece. Η Κεφαλονιά μπορεί να προσφέρει μια μεγάλη γκάμα δραστηριοτήτων χαρίζοντας στους επισκέπτες της ξεχωριστές εμπειρίες. Στόχος μας είναι το Stay Active Kefalonia να γίνει θεσμός, συμβάλλοντας ταυτόχρονα σε ένα βιώσιμο μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης».

 

Πώς δημιουργήθηκε το φαινόμενο των ακραίων, παρατεταμένων βροχοπτώσεων που έπληξαν την Ελλάδα

Σύμφωνα με προκαταρκτική ανάλυση των διαθέσιμων μετεωρολογικών δεδομένων από το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, την οποία παρουσιάζει σε σχετική ανακοίνωσή του, οι ακραίες βροχοπτώσεις που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια της πρόσφατης κακοκαιρίας οφείλονται κυρίως στα παρακάτω χαρακτηριστικά της:

– Αποκοπή ψυχρών αερίων μαζών από τη γενική κυκλοφορία της ατμόσφαιρας πάνω από την Ευρώπη, στην οποία οφείλεται το φαινόμενο της Ψυχρής Λίμνης. Η αργή νότια-νοτιοδυτική κίνηση της Ψυχρής Λίμνης οφείλεται στον έντονο κυματισμό του αεροχειμάρρου ο οποίος οδήγησε στην ανάπτυξη ενός εκτεταμένου πεδίου υψηλών πιέσεων πάνω από την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη (Ωμέγα εμποδιστή – Omega blocking). Οι Ωμέγα εμποδιστές συνδέονται με επίμονες καιρικές συνθήκες για αρκετές ημέρες, αυξάνοντας έτσι την πιθανότητα εκδήλωσης ακραίων φαινομένων σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή.

– Οι ψυχρές αέριες μάζες στη μέση και ανώτερη τροπόσφαιρα σε συνδυασμό με την επικράτηση θερμών και υγρών αερίων μαζών στην κατώτερη ατμόσφαιρα, συνέβαλαν στην ανάπτυξη έντονης ατμοσφαιρικής αστάθειας πάνω από την περιοχή μας και τη δημιουργία εκτεταμένων καταιγίδων. Αν και η παρουσία της Ψυχρής Λίμνης και του Ωμέγα εμποδιστή δεν είναι πρωτοφανή φαινόμενα, η επικράτηση υψηλών τιμών θερμοκρασίας στην επιφάνεια της θάλασσας και στον υπερκείμενο αέρα αυτή την περίοδο του έτους συνέβαλε στην έντονη ατμοσφαιρική αστάθεια που αναπτύχθηκε στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου.

– Η ισχυρή μεταφορά υδρατμών σε μεγάλο βάθος της ατμόσφαιρας από το Αιγαίο προς την ανατολική ηπειρωτική χώρα με έμφαση στη Θεσσαλία. Η ένταση και η επιμονή αυτής της μεταφοράς υδρατμών οφείλεται στη θέση και στη χαμηλή ταχύτητα μετατόπισης της Ψυχρής Λίμνης, που συνέβαλαν στην επικράτηση επίμονων ανατολικών ανέμων από το έδαφος έως 10.000 – 11.000 μέτρα ύψος. Γενικά, οι καταιγίδες καταναλώνουν τη διαθέσιμη ενέργεια στην ατμόσφαιρα και εξασθενούν, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση η διαθέσιμη ενέργεια παρέμενε σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, λόγω της συνεχούς ροής ασταθών αερίων μαζών από το Αιγαίο Πέλαγος προς τη Θεσσαλία.

– Η αλληλεπίδραση των ορεινών όγκων με την ισχυρή μεταφορά υδρατμών, η οποία και συνέβαλε στην εκδήλωση πιο ραγδαίων βροχοπτώσεων, όπως συνέβη για παράδειγμα στο Πήλιο, όπου και καταγράφηκαν τα μεγαλύτερα ύψη βροχής στους μετεωρολογικούς σταθμούς του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών/meteo.gr.

Η αποξήρανση της Κωπαΐδας αποτέλεσε το μεγαλύτερο εγγειοβελτιωτικό έργο της αρχαιότητας

Τις δύσκολες αυτές μέρες, μια «ματιά» στο παρελθόν μπορεί να είναι και διδακτική. Πώς αντιμετώπιζαν στην αρχαιότητα τις πλημμύρες, την καταστροφή οικισμών και την ανάγκη διαχείρισης και κατασκευής αποστραγγιστικών έργων; Με case study την Κωπαΐδα και βοηθό την αρχαιολόγο της Εφορείας Αρχαιοτήτων (ΕΦΑ) Βοιωτίας Εύη Τσώτα, επιχειρήσαμε ένα «ταξίδι» στον χρόνο και στις αποστραγγιστικές προσπάθειες που έγιναν στην περιοχή ήδη από την προϊστορία.

«Το νερό μπορεί να επηρεάσει θετικά στην παρουσία του ανθρώπου, αλλά μπορεί ταυτόχρονα να συντελέσει και στην καταστροφή του. Μία ένδειξη αποτελεί η μυθολογική παράδοση, σύμφωνα με την οποία ο κατακλυσμός του Ωγύγου (σ.σ. κατά μία εκδοχή μυθικός ηγέτης της Βοιωτίας), προκλήθηκε από την υπερχείλιση της Κωπαΐδας, με αποτέλεσμα ο αφανισμός πολισμάτων των Βοιωτών, Αθηναίων και Ελευσίνιων που είχαν κατοικήσει την περιοχή, ενώ κατέστρεψε ακόμα και την Αττική. Η μυθολογική παράδοση θέλει τους μυθικούς κατοίκους του Ορχομενού, τους Μινύες, να δημιουργούν τα πρώτα έργα για την αποξήρανση και διαχείριση των υδάτων της λίμνης», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Εύη Τσώτα για τη λίμνη Κωπαΐδα που απετέλεσε σημαντικό πόλο έλξης κατοίκων, κατά τη διάρκεια των αιώνων, ανεξαρτήτως των προβλημάτων που είχαν με τη διαχείριση των υδάτων της.

Σήμερα η Κωπαΐδα είναι πεδιάδα της Βοιωτίας, η οποία δημιουργήθηκε ύστερα από την αποξήρανση της ομώνυμης λίμνης κατά το διάστημα 1880-1930. Οι πρώτοι που αποξήραναν τη λίμνη, σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση, ήταν οι αρχαίοι κάτοικοι του Ορχομενού, οι Μινύες. Η αποξήρανσή της αποτέλεσε το μεγαλύτερο εγγειοβελτιωτικό έργο όχι μόνο των προϊστορικών χρόνων, αλλά γενικά της αρχαιότητας. «Το μεγαλόπνοο, όμως, σχέδιο αποξήρανσης της λίμνης, που υλοποιήθηκε κατά τη Μυκηναϊκή εποχή, ήταν εξαιρετικά σύνθετο. Έπρεπε να διαμορφωθεί η περίμετρος της λίμνης με σκοπό τον περιορισμό της, με την εκτροπή δύο ποταμών, του Βοιωτικού Κηφισού και του Μέλανα, που κατέληγαν στην Κωπαΐδα. Για να οδηγήσουν το νερό εκεί όπου θα τους επέτρεπε να αποκτήσουν γόνιμα εδάφη και ασφάλεια από ανεξέλεγκτες πλημμύρες, έσκαψαν βαθιά κανάλια και ανύψωσαν μεγάλα κτιστά αναχώματα, διοχετεύοντας τα νερά των ποταμών στις φυσικές καταβόθρες που υπάρχουν στις παρυφές της λίμνης, μέσω των οποίων τους έδωσαν διέξοδο προς τη θάλασσα. Τα τεχνικά έργα περιελάμβαναν τεχνητές λίμνες εν είδει ταμιευτήρων ύδατος, όπου μπορούσαν να έχουν νερό σε περιόδους ξηρασίας. Παράλληλα, αρκετά σημεία είχαν διαμορφωθεί για τον έλεγχο και την αποτροπή υπερχείλισης, αφήνοντας κάθε φορά ελεγχόμενο όγκο νερού να εισρέει στη λίμνη», προσθέτει η αρχαιολόγος.

Το εντυπωσιακότερο τμήμα των έργων που διασώθηκαν είναι η βόρεια αποστραγγιστική τάφρος, μήκους 25 περίπου χιλιομέτρων, η οποία ξεκινούσε από τον Ορχομενό και κατέληγε στο σημερινό Κάστρο, όπου διακλαδιζόταν σε δύο τμήματα για να οδηγήσουν το νερό στις φυσικές καταβόθρες. «Το μεγάλο ανάχωμα που υψώθηκε ήταν περίπου 3 μέτρα ύψος και είχε πλάτος 30 μέτρα. Για να ενισχύσουν δε τη διάβρωση και φθορά του αναχώματος, κατά μήκος των μακρών πλευρών του κατασκεύασαν ισχυρό κυκλώπειο τοίχο πάχους 2,5 μέτρων. Το ανάχωμα πλέον είχε διπλή σημασία, από τη μία προστάτευε από υπερχείλιση ενώ παράλληλα προσέφερε έναν ασφαλή δρόμο για τη μεταφορά ανθρώπων και προϊόντων», εξηγεί η κα Τσώτα.

Ωστόσο, η ιστορία της Κωπαΐδας δεν σταματά στους προϊστορικούς χρόνους. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές μεταξύ 335-331 π.Χ., επί Αλεξάνδρου Γ’, προέκυψαν νέα έργα, τόσο με τη μερική χρήση των παλαιών μυκηναϊκών έργων, όσο και με την εκσκαφή μιας νέας κεντρικής αποστραγγιστικής τάφρου. «Το 1920,  αποκαλύφθηκαν από τον αρχαιολόγο Ν. Παπαδάκη στην Κορώνεια της Βοιωτίας μερικές επιγραφές χαραγμένες επάνω σε μεγάλους μαρμάρινους ορθοστάτες (μία εξ αυτών εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θηβών). Καταγράφουν επιστολές σταλμένες από τον φιλέλληνα Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό (117-138 μ.Χ.) προς τους κατοίκους της ομώνυμης αρχαίας βοιωτικής πόλης για τα αντιπλημμυρικά και εγγειοβελτιωτικά έργα που πραγματοποιήθηκαν τελικά στην περιοχή κατ’ εντολή του ίδιου του αυτοκράτορα, ο οποίος επισκέφθηκε την Κορώνεια το 125 μ.Χ. και διέγνωσε αυτοπροσώπως το πρόβλημα στην εξεύρεση καλλιεργήσιμης γης, εξαιτίας των πλημμυρών που προκαλούνταν από τα νερά των ποταμών της δυτικής Κωπαΐδας», πληροφορεί η συνομιλήτρια του ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Στην πρώτη επιστολή (του 125 μ.Χ.) γίνεται αναφορά στην ανάγκη διευθέτησης της κοίτης του Κηφισού και της Έρκυνας, καθώς και των άλλων ποταμών της περιοχής, μέσω της εκσκαφής τάφρων και της κατασκευής αναχωμάτων. «Ταυτόχρονα, ενημερώνει τους κατοίκους ότι θα χορηγήσει στην πόλη 65.000 δηνάρια από το αυτοκρατορικό ταμείο για την ολοκλήρωσή τους, ενώ αφήνει τους κατοίκους της πόλης να επιλέξουν τους μηχανικούς που θα αναλάμβαναν την κατασκευή τους. Δέκα χρόνια μετά, το 135 μ.Χ., με νέα επιστολή του, ο αυτοκράτορας επανέρχεται στο θέμα κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στον ποταμό Φάλαρο. Στην επιστολή αυτή τους ενημερώνει ότι στέλνει τον αγαπητό του φίλο Αιμίλιο Ιούγκο για τη διευθέτηση. Τέλος, στην τρίτη επιστολή (135 – 137 μ.Χ.), τα αντιπλημμυρικά και εγγειοβελτιωτικά έργα στον Φάλαρο εμφανίζονται να έχουν ήδη ολοκληρωθεί. Ο Αδριανός φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένος, αλλά εφιστά την προσοχή τους να μην παραμελήσουν τη συντήρησή τους, ενώ τους επισημαίνει ότι όποιος προξενούσε βλάβη στα έργα θα αναγκαζόταν να επανορθώσει και η πόλη θα υποχρεωνόταν να καταβάλει πρόστιμο 1.500 δηναρίων για την προκληθείσα ζημία», επισημαίνει η κα Τσώτα.

Οι παρεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους στην Κωπαΐδα έκλεισαν τον κύκλο των αρχαίων αντιπλημμυρικών έργων στη λίμνη. «Συνεχιστές της μακράς αυτής παράδοσης, τα ρωμαϊκά αντιπλημμυρικά έργα απέδωσαν πλούσια καλλιεργήσιμη γη και αποτέλεσαν αναπόσπαστο κρίκο στην αλυσίδα μιας πανάρχαιας και διαχρονικής προσπάθειας εκμετάλλευσης των εύφορων εδαφών της λεκάνης. Η δε πόλη της Κορώνειας, τίμησε τον ευεργέτη Αδριανό για το πολύτιμο δώρο του, με την τοποθέτηση ενός μαρμάρινου αδριάντα, σωζόμενου ύψους 1,82 μέτρων, που σήμερα εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θηβών», καταλήγει η αρχαιολόγος.

Της Ελένης Μάρκου

* Η φωτογραφία προέρχεται από το αρχείο της ΕΦΑ Βοιωτίας και παραχωρήθηκαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για δημοσίευση.

Φωτογραφία: Ανακαλύπτοντας τον Ποσειδώνα μες στην καταιγίδα

Ένας Γάλλος φωτογράφος με πάθος για τον ωκεανό απαθανάτισε μια εκπληκτική στιγμή, κατά την οποία τα κύματα της καταιγίδας σχηματίζουν το πρόσωπο του Ποσειδώνα, που φορώντας το αφρισμένο στέμμα του, αναδύεται από τα βάθη της θάλασσας.

Ο πρώην μηχανικός Ματιέ Ριβράν (Mathieu Rivrin), 34 ετών, είναι φωτογράφος πλήρους απασχόλησης και ζει στην κοινότητα Λαντερνώ, στο διαμέρισμα Φινιστέρ της Βρετάνης, στη βορειοδυτική Γαλλία. Τον Ιανουάριο, το Φινιστέρ τέθηκε σε κατάσταση συναγερμού λόγω πολυήμερης καταιγίδας. Ο φωτογράφος περίμενε τη σωστή στιγμή και στη συνέχεια βγήκε έξω για να φωτογραφίσει τον ωκεανό.

Κατέληξε να απαθανατίσει τον θεό της θάλασσας σε μια εκπληκτική σύγκρουση των κυμάτων που σκάνε.

Sa photo de la tempête Justine dans le Finistère fait le tour du monde - La Roche sur Yon.maville.com
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)

 

«Έφτασα εκεί γύρω στις 12 το μεσημέρι. Η παλίρροια ήταν χαμηλή και τα κύματα πράγματι μεγάλα, αλλά αναμέναμε να γίνουν ακόμα μεγαλύτερα το απόγευμα», δήλωσε ο κος Ριβράν στην Epoch Times. «Γύρω στις 6 μ.μ., λίγο πριν σκοτεινιάσει, τα κύματα ήταν πολύ εντυπωσιακά. Υπήρχε μια ολόκληρη σειρά κυμάτων για 10 έως 15 λεπτά, που έπαιρναν ιδιαίτερα σχήματα. Ήταν τεράστια.»

(Courtesy ofMathieu RivrinviaMathieu Rivrin Photographies)
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)

 

(Courtesy ofMathieu RivrinviaMathieu Rivrin Photographies)
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)

 

Καθώς τα κύματα έσκαγαν στον κυματοθραύστη Λεσκονίλ, τον λιμενοβραχίονα που προστατεύει το λιμάνι και τις βάρκες του, ένα κύμα, μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα, ξεχώρισε.

«Μόνο όταν γύρισα σπίτι ανακάλυψα αυτή την εικόνα και αυτό το πρόσωπο μέσα στο κύμα», δήλωσε ο κος Ριβράν, ο οποίος συνήθως δεν δίνει τίτλους στις φωτογραφίες του. «Ο στόχος μου είναι οι άνθρωποι να έχουν την εικόνα όλη δική τους τους, να βλέπουν αυτό που θέλουν να δουν.»

Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι, όταν είδαν αυτή την εικόνα, επέμεναν να αποκαλούν το πρόσωπο που σχηματίστηκε «Ποσειδώνα».

«Δεν ξέρω αν θα τον αποκαλούσα εγώ ο ίδιος “Ποσειδώνα”, αλλά από τη στιγμή που το κοινό τον οικειοποιήθηκε, ένιωσα ότι ήταν φυσικό να του δώσω αυτό το όνομα», δήλωσε ο φωτογράφος.

(Courtesy ofMathieu RivrinviaMathieu Rivrin Photographies)
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)

 

Η μετάβαση του κου Ριβράν από τη μηχανική στη φωτογραφία ξεκίνησε πριν από 10 χρόνια, αφού τράβηξε τη φωτογραφία ενός εντόμου με μια compact φωτογραφική μηχανή στον κήπο των παππούδων του στη Βρετάνη. Τον εντυπωσίασε η «πτυχή της αποτύπωσης μιας εφήμερης στιγμής» και, ζώντας τότε στη Γκρενόμπλ, ένιωθε την ανάγκη να φωτογραφίζει τη φυσική γενναιοδωρία της Βρετάνης κάθε φορά που επέστρεφε στην περιοχή.

Σήμερα, χωρίζει τη φωτογραφία τοπίου του σε τρία μεγάλα θέματα: χειμώνας, κύματα και καταιγίδες. Ο κος Ριβράν κάνει συχνά διάκριση μεταξύ καταιγίδων και κυμάτων, διότι υπάρχουν καταιγίδες χωρίς κύματα και το αντίστροφο.

«Ακούγεται αρκετά παράδοξο», είπε, αλλά, λόγω του κυματισμού του Ατλαντικού, μια θυελλώδης καταιγίδα δεν σημαίνει πάντα μεγάλα κύματα, γι’ αυτό του αρέσει να διαχωρίζει τα δύο.

«Μια καταιγίδα έχει πραγματικά ιδιαίτερες πτυχές», είπε. «Υπάρχει η τραχιά όψη, με βροχές χαλαζιού- η όψη του ανέμου- η όψη του κρύου, αφού είναι χειμώνας- και όλες οι ακουστικές αισθήσεις με τον θόρυβο του ανέμου και τα κύματα που προσκρούουν σε βράχους ή αναχώματα.»

«Όλα αυτά πραγματικά μού αρέσουν πολύ, η πλευρά της περιπέτειας που ενυπάρχει σε μια καταιγίδα, πέρα από τη φωτογραφική πτυχή και το θέμα των κυμάτων.»

Αναλογιζόμενος την επιθυμία του να απαθανατίζει τα κύματα στη Βρετάνη, ο κος Ριβράν είπε ότι η θάλασσα πάντα τον έλκυε.

«Μεγάλωσα με τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν ναυτικός … με μια φωτογραφία ενός φάρου εν μέσω καταιγίδας πάνω από το κρεβάτι μου», είπε. «Μια μέρα, θέλησα να τον δω με τα ίδια μου τα μάτια πηγαίνοντας εκεί για να βγάλω φωτογραφίες με άλλους φωτογράφους.»

«Στα ανοιχτά του Φινιστέρ υπάρχει η μεγαλύτερη συγκέντρωση φάρων στην Ευρώπη. … Κάθε φάρος έχει μια ιστορία, συνδεδεμένη με έναν ή περισσότερους φαροφύλακες. Πρόκειται για ιστορίες που διάβαζα όταν ήμουν μικρός.»

(Courtesy ofMathieu RivrinviaMathieu Rivrin Photographies)
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)

 

Το 2016, ο κος Ριβράν τράβηξε φωτογραφίες κατά τη διάρκεια της καταιγίδας Ρούζικα στους φάρους Ζυμάν και Τεβενέκ από ένα ελικόπτερο.

«Προσαρμόζομαι στις καιρικές συνθήκες», είπε. «Δεν σχεδιάζω ένα συγκεκριμένο μέρος – είναι το χαρακτηριστικό της καταιγίδας που καθορίζει πού θα πάω.»

Jument Lighthouse during the Ruzica storm in 2016. (Courtesy ofMathieu RivrinviaMathieu Rivrin Photographies)
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)

 

(Courtesy ofMathieu RivrinviaMathieu Rivrin Photographies)
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)

 

(Courtesy ofMathieu RivrinviaMathieu Rivrin Photographies)
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)

 

Κατά τη διάρκεια αυτών των λήψεων, ο κος Ριβράν προσπαθεί μεν να παραμείνει ασφαλής, αλλά εξακολουθεί να απολαμβάνει τη λήψη εικόνων από την άκρη της ξηράς, καθώς αυτό του επιτρέπει να δείξει όλο το ύψος του κύματος.

«Με καλή γνώση του εδάφους, καταφέρνω να πηγαίνω σε μέρη όπου θα ήταν αδύνατο να πάω αλλιώς», δήλωσε. «Μου έχει τύχει να βραχώ από τα κύματα, αλλά ποτέ δεν παρασύρθηκα.»

Όσον αφορά τον φωτογραφικό του εξοπλισμό, ο κος Ριβράν χρησιμοποιεί full-frame mirrorless φωτογραφικές μηχανές Sony, με εστιακές αποστάσεις που κυμαίνονται από 16 έως 100mm για να καλύψει κάθε τύπο εικόνας, συμπεριλαμβανομένων των ευρυγώνιων και των κοντινών λήψεων. Μερικές φορές τα θέματά του βρίσκονται σε απόσταση μεγαλύτερη των 2 χιλιομέτρων από την ακτή. Αν επιλέξει τη σωστή στιγμή για μια λήψη και κάνει μια καλή σύνθεση, ισχυρίζεται ότι σπάνια υπάρχει ανάγκη για ρετουσάρισμα.

«Δεν χρησιμοποιώ ποτέ φλας – από τη στιγμή που είναι γκρι, δεν με ενδιαφέρει», είπε. «Αλλά η εικόνα του Ποσειδώνα με έκανε να αλλάξω λίγο γνώμη, επειδή μπορείς να τραβήξεις όμορφες εικόνες και χωρίς φως.»

Γοητευμένος από τα χρώματα της Βρετάνης, ιδίως από τις αποχρώσεις της ανατολής και του ηλιοβασιλέματος και τα τιρκουάζ νερά της, ο κος Ριβράν είχε την τύχη να απαθανατίσει το Βόρειο Σέλας στο Μον Σεν Μισέλ. Έχει ταξιδέψει και έχει παραδώσει μαθήματα φωτογραφίας με το γαλλικό πρακτορείο Photographes du Monde (Φωτογράφοι του Κόσμου), ενώ οι φωτογραφίες του από την παλίρροια στο Σεν Μαλό τον Μάρτιο του 2022, τραβηγμένες με drone εκεί όπου η θάλασσα συναντά την πόλη, μπήκαν στο περιοδικό Paris Match.

Tévennec lighthouse. (Courtesy ofMathieu RivrinviaMathieu Rivrin Photographies)
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)

 

(Courtesy ofMathieu RivrinviaMathieu Rivrin Photographies)
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)

 

Η αναγνώριση και προώθηση της ωκεάνιας φωτογραφίας από τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης άλλαξε το παιχνίδι για τον κο Ριβράν και τους συναδέλφους του.

«Πριν από μερικά χρόνια, στην ακτή, ήμασταν δύο με τρεις φωτογράφοι, το πολύ, που τραβούσαν φωτογραφίες καταιγίδων και κυμάτων», δήλωσε στην Epoch Times. «Τώρα, έχει εκδημοκρατιστεί σε τεράστιο βαθμό. Το βρίσκω υπέροχο να βλέπω ανθρώπους που, αντί να μένουν στο σπίτι όταν υπάρχει καταιγίδα και άνεμοι, βγαίνουν έξω για να δουν το θέαμα στην ακτή.»

«Το να μοιράζομαι τις εικόνες μου και να κάνω τους ανθρώπους να θέλουν να έρθουν να δουν με τα μάτια τους αυτά τα τοπία, είτε πρόκειται για την καταιγίδα είτε για τα γαλαζοπράσινα νερά, είναι κάτι που με κάνει υπερήφανο.»

(Courtesy ofMathieu RivrinviaMathieu Rivrin Photographies)
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)

 

Της Louise Chambers

Επιμέλεια: Αλία Ζάε