Η Σοφία ποτέ δεν ένιωθε ότι ταίριαζε ως προέφηβη, οπότε στράφηκε σε ένα μέρος όπου μπορούσε να χαθεί και να μουδιάσει.
Απλώς έκανε κύλιση οθόνης στο smartphone της, ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα, αναζητώντας την ταυτότητά της. Ήταν μια εύκολη απόσπαση της προσοχής από την κοινωνική απομόνωση της καραντίνας COVID-19 και τον πόνο του διαζυγίου των γονιών της.
«Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη από αυτό που συνέβαινε στο τηλέφωνό μου», είπε η Σοφία, τώρα 15 ετών, στην Epoch Times. Μισούσε τον εαυτό της, πιάστηκε σε πρότυπα που δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να πετύχει και ήταν πραγματικά τρομοκρατημένη από τη σκέψη να μιλήσει σε συνομηλίκους.
«Μετά την καραντίνα, έβγαινα έξω, ίδρωνα πολύ. Ήμουν νευρική, το πρόσωπό μου καιγόταν όταν μιλούσα με κόσμο». Αντί να συζητήσει τα συναισθήματά της, θα τα άφηνε να συσσωρευτούν μέχρι να εκραγεί από συγκίνηση.
Η Σοφία εξέτασε τις επιλογές της. Παρακολούθησε συνομηλίκους να καυχιούνται για τα φάρμακα για το άγχος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τους είδε να απομονώνονται περαιτέρω σε ανεξέλεγκτη κύλιση τηλεφώνου. Όπως η Σοφία, οι σημερινοί έφηβοι είναι επιρρεπείς σε μια κοινή παγίδα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που σπέρνει το άγχος και την κατάθλιψη μέσα τους και τους κάνει να πιστεύουν ότι η φαρμακευτική αγωγή είναι ο μόνος τρόπος να ξεφύγουν από τα άβολα —και μερικές φορές φυσιολογικά— συναισθήματα που συνοδεύουν την εφηβεία.
Πλατφόρμες όπως το TikTok έχουν ενισχύσει ένα ευρύ φάσμα φωνών γύρω από τα φάρμακα για το άγχος και την κατάθλιψη των εφήβων. Αυτές οι φωνές περιλαμβάνουν ψυχιάτρους που εκπαιδεύονται για διάφορα φάρμακα, περιεχόμενο χορηγών επιρροών, φαρμακευτικές διαφημίσεις, ακόμη και έφηβοι που καυχώνται για τις δικές τους συνταγές κατά του άγχους.
Το άγχος των εφήβων τότε και τώρα
Ο καταιγισμός των μηνυμάτων φαρμάκων για άγχος είναι μια έντονη αντίθεση από δύο γενιές πριν, όταν οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs) άρχισαν να έρχονται στην αγορά για την κατάθλιψη και το άγχος. Τα ναρκωτικά φάρμακα ήταν μια σχετικά άγνωστη —και συχνά ιδιωτική— λύση για αγώνες ψυχικής υγείας.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν φέρει περισσότερη ευαισθητοποίηση και κανονικοποίηση σε θέματα ψυχικής υγείας των εφήβων. Οι ειδικοί ανησυχούν, ωστόσο, ότι η μονόπλευρη προσοχή που δίνεται στη γρήγορη διόρθωση της φαρμακευτικής αγωγής παρεμποδίζει τις προσπάθειες πρόληψης του άγχους και της κατάθλιψης και τις ολιστικές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση της ψυχικής υγείας.
Η έρευνα δείχνει ότι οι κίνδυνοι που σχετίζονται με τα φάρμακα κατά του άγχους και τα αντικαταθλιπτικά —όπως η εξάρτηση και η ανοχή στα ναρκωτικά, καθώς και η υπερδοσολογία και η αυτοκτονία— αυξάνονται μεταξύ των εφήβων, ενώ η θεραπεία γίνεται λιγότερο συχνή.
«Στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχει τόση διαφήμιση από εταιρείες φαρμάκων που μιλούν για προβλήματα ψυχικής υγείας. Έτσι, οι έφηβοι είναι λιγότερο πιθανό να δουν το άγχος ως μια κατανοητή απάντηση στο στρες και περισσότερο ως ένα σωματικό πρόβλημα», δήλωσε ο Τζόσεφ Βιτ-Ντέρρινγκ, πιστοποιημένος ψυχίατρος που ειδικεύεται στη θεραπεία ανεπιθύμητων ενεργειών από ψυχιατρικά φάρμακα.
«Εξαιτίας αυτού, είτε παίρνουν φάρμακα που τους συνταγογραφούν οι γιατροί, είτε πηγαίνουν πραγματικά σε γιατρούς και λένε, ‘Κάτι δεν πάει καλά με εμένα. Χρειάζομαι φάρμακα’», είπε στην Epoch Times. «Και αυτό ενισχύεται επίσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
Ο Βιτ-Ντέρρινγκ σημείωσε ότι το άγχος είναι ιδιαίτερα φυσιολογικό για τους εφήβους και τους νεαρούς ενήλικες που βρίσκονται εν μέσω των μεταβάσεων της ζωής.
Ωστόσο, είπε ότι οι έφηβοι είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς σε μια προκατειλημμένη αντίληψη ότι έχουν μια χημική ανισορροπία στον εγκέφαλό τους. Δεν υπάρχει κανένα τεστ που να μπορεί να αξιολογήσει με ακρίβεια τα επίπεδα νευροδιαβιβαστών που σχετίζονται με την κατάθλιψη και το άγχος, είπε, και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι τα φάρμακα διορθώνουν τις ανισορροπίες.
Επιδεινώσεις αλγορίθμων
Μια έρευνα από το EducationWeek, μια δημοσίευση για εκπαιδευτικούς, βρήκε ευρέως διαδεδομένα στοιχεία ότι οι έφηβοι χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως πλατφόρμα για τη διάγνωση των παθήσεων ψυχικής υγείας του εαυτού τους και των συνομηλίκων τους.
Η έρευνα διαπίστωσε:
Το 65% των διευθυντών σχολείων και των δασκάλων ανέφεραν ότι οι μαθητές μερικές φορές ή συχνά χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να διαγνώσουν τις δικές τους καταστάσεις ψυχικής υγείας.
Το 55% των μαθητών Γυμνασίου παραδέχτηκε ότι χρησιμοποίησε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να διαγνώσει τις δικές του καταστάσεις ψυχικής υγείας τουλάχιστον μία φορά. 28%, μερικές φορές, και 10%, όλη την ώρα.
Σχεδόν το ήμισυ του περιεχομένου του TikTok με τις περισσότερες προβολές περιστρέφεται γύρω από την κακή ψυχική υγεία και περιλαμβάνει hashtags ψυχικής υγείας, σημείωσε μια συστηματική (επιστημονική) ανασκόπηση της Ευρωπαϊκής Ψυχιατρικής Παιδιών και Εφήβων.
Διαπίστωσε ότι τα μοντέρνα θέματα ψυχικής υγείας — τικ, διασπαστική διαταραχή ταυτότητας και αυτοτραυματισμός ειδικότερα — συνδέθηκαν με μια άνοδο στη θεραπεία για αυτές τις καταστάσεις.
Το TikTok το έχει κάνει σαν τιμητικό σήμα για τους έφηβους χρήστες να ανήκουν σε μια κοινότητα άλλων εφήβων και διασημοτήτων που αγωνίζονται με το άγχος και την κατάθλιψη, είπε ο Βιτ-Ντέρρινγκ.
«Υπάρχει πολύ περιεχόμενο εκεί έξω με ανθρώπους που λένε: ‘Αυτή είναι μια μέρα στη ζωή κάποιου με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και εδώ είναι όλα τα φάρμακα που παίρνω’», είπε. «Και πραγματικά το κανονικοποιεί για τους ανθρώπους. Το βλέπεις αρκετές φορές και λες, ‘Ω, υποθέτω ότι όλοι έχουν αυτές τις εγκεφαλικές ασθένειες και πρέπει να παίρνουν όλα αυτά τα φάρμακα’».
Το TikTok δεν απάντησε στο αίτημα της Epoch Times για σχολιασμό.
Η επιρροή που έχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στα νεαρά κορίτσια είναι ιδιαίτερα ανησυχητική για την Ααλίγια Κίσσικ, η οποία έχει εργαστεί ως μέντορας εφήβων.
«Είναι εκπληκτικό πόσο πειστικές μπορεί να είναι αυτές οι αναρτήσεις», είπε η 24χρονη στην Epoch Times. «Είναι ακόμη πιο επικίνδυνο για τους ανθρώπους των οποίων ο εγκέφαλος αναπτύσσεται επειδή τους στοχεύει με βάση τα σχόλια».
Οι αλγόριθμοι ξεπερνούν το περιεχόμενο με το οποίο ασχολείται ήδη ένας χρήστης, δείχνοντας στους εφήβους τα είδη των βίντεο που βλέπουν οι φίλοι τους. Οι έφηβοι μπορούν να βομβαρδιστούν με περιεχόμενο σχετικά με το αντικαταθλιπτικό Zoloft απλώς και μόνο επειδή αυτό είναι που βλέπουν οι συνομήλικοί τους, σημείωσε η Κίσσικ.
«Δυστυχώς, όταν συγκεντρώνεις ένα σωρό άτομα που μιλούν για ψυχικές ασθένειες και μηρυκάζουν τα συμπτώματα αντί να εργάζονται για λύσεις, μπορεί να δημιουργήσει έναν θάλαμο αντήχησης όπου όλοι αρρωσταίνουν όλο και περισσότερο», είπε.
Υπερ-εξάρτηση από φαρμακευτική αγωγή
Πολλές τρέχουσες θεραπευτικές προσεγγίσεις παραβλέπουν τους πολύπλοκους υποκείμενους παράγοντες που συμβάλλουν στο άγχος των εφήβων, όπως το ακαδημαϊκό άγχος, η κοινωνική δυναμική, η οικογενειακή αστάθεια και οι αδιάγνωστες μαθησιακές προκλήσεις, είπε η Κάμι Μπέντον, οικογενειακός γιατρός και επαγγελματίας ενσωμάτωσης, στην Epoch Times. Αυτές οι βασικές αιτίες απαιτούν συχνά μια πιο ολιστική και αναπτυξιακή προσέγγιση παρά άμεση φαρμακολογική παρέμβαση.
Η αυξανόμενη τάση για συνταγογράφηση φαρμάκων μπορεί κατά λάθος να συγκαλύψει θεμελιώδη ζητήματα, αποτρέποντας δυνητικά τους εφήβους να αναπτύξουν κρίσιμους μηχανισμούς αντιμετώπισης και να κατανοήσουν την προέλευση των προκλήσεων ψυχικής τους υγείας.
Σχεδόν το 12% των παιδιών είχαν ακούσει από έναν επαγγελματία υγείας ότι έχουν κατάθλιψη ή άγχος το 2020 — από 9,4% τέσσερα χρόνια νωρίτερα.
Τα παράπονα των νέων για άγχος κατά τις επισκέψεις σε γιατρό ήταν τρεις φορές υψηλότερα το 2018 από ό,τι το 2006, ή από 1,4% σε 4,2%, αντίστοιχα, σύμφωνα με μια Εθνική Έρευνα Κινητής Ιατρικής Φροντίδας για τις επισκέψεις γιατρών σε νέους.
Την ίδια περίοδο, οι διαγνώσεις άγχους ήταν τρεις φορές υψηλότερες στους εφήβους και σχεδόν τρεις φορές υψηλότερες στους νεαρούς ενήλικες. Το ποσοστό λήψης θεραπείας μειώθηκε από 49% σε 33%.
Περίπου στο 62% όσων διαγνώστηκαν έλαβαν φάρμακα για το άγχος, με το 45% να λαμβάνει SSRI και το 18% να λαμβάνει βενζοδιαζεπίνες, οι οποίες μπορεί να είναι επικίνδυνες. Επιπλέον, οι παιδοψυχίατροι ήταν πιο πιθανό να ασκούν το επάγγελμα σε κομητείες υψηλού εισοδήματος, με υψηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης και μητροπολιτικές κομητείες σε σύγκριση με τις γύρω περιοχές. Με άλλα λόγια, οι διαφορές περιορίζουν την πρόσβαση σε αυτές τις υπηρεσίες.
Τα SSRIs—ιδιαίτερα το Prozac, το Lexapro, το Celexa και το Zoloft—είναι μια θεραπεία πρώτης γραμμής για το άγχος, μαζί με τη γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία—ψυχοθεραπεία που εστιάζει στο να βοηθήσει τους εφήβους να εντοπίσουν μη βοηθητικά πρότυπα σκέψης και συμπεριφοράς και να αναπτύξουν καλύτερες στρατηγικές αντιμετώπισης.
«Η μείωση της θεραπείας κατά τις επισκέψεις στο γραφείο και η μεγαλύτερη εξάρτηση από φάρμακα για τις αγχώδεις διαταραχές μπορεί να αντικατοπτρίζει τους αυξανόμενους περιορισμούς πόρων σε περιβάλλοντα γραφείου στο πλαίσιο μιας κρίσης ψυχικής υγείας παιδιών και νέων που έχει δημιουργηθεί με την πάροδο του χρόνου», έγραψαν οι συγγραφείς.
Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται τουλάχιστον εν μέρει στη γεωγραφική έλλειψη παιδοψυχιάτρων. Μια έκθεση Παιδιατρικής σημείωσε ότι ενώ το επάγγελμα μεγάλωνε, η πρόσβαση δεν συμβάδιζε. Το 2006 και το 2017, το 70 % των κομητειών των ΗΠΑ δεν είχαν παιδοψυχίατρο.
Οποιοσδήποτε γιατρός που συνταγογραφεί μπορεί να δώσει σε έναν έφηβο SSRI ή άλλα φάρμακα για το άγχος, τα οποία θεωρούνται ασφαλή από την Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση. Αν και η Epoch Times απευθύνθηκε στην Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία για τη συμβολή τους, δεν απάντησαν.
Οι γιατροί μπορεί να μην αναφέρουν τις ανεπιθύμητες ενέργειες επειδή πιστεύουν ότι είναι σπάνιες, είπε ο Βιτ-Ντέρρινγκ. Οι επαγγελματίες υγείας μπορεί να μην συζητούν για τη θεραπεία ή την άσκηση, τον επαρκή ύπνο και την καλή διατροφή — θεμελιώδεις παράγοντες που αν λείπουν μπορούν να συμβάλουν στην κακή ψυχική υγεία.
«Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν να προσφέρουν σημαντικά θεραπευτικά πλεονεκτήματα για ασθενείς, θεραπευτές και κοινωνίες, ωστόσο δεν εκτιμώνται, διδάσκονται ή χρησιμοποιούνται επαρκώς», έγραψε ο συγγραφέας και καθηγητής ψυχιατρικής Ρότζερ Γουόλς σε άρθρο της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας. Μερικές από τις αλλαγές στον τρόπο ζωής που προτείνει είναι η υγιεινή διατροφή, ο χρόνος στη φύση, η άσκηση, η θρησκευτική συμμετοχή και η αναψυχή.
Ο Βιτ-Ντέρρινγκ είπε ότι η φαρμακευτική αγωγή θα πρέπει να είναι η έσχατη λύση, ιδιαίτερα για τους εφήβους, που χρησιμοποιείται μόνο για τεράστια ταλαιπωρία. Μια βιασύνη για μια γρήγορη λύση με ναρκωτικά φάρμακα μπορεί να μετατραπεί σε παιχνίδι ρώσικης ρουλέτας, είπε.
«Αν το σύστημα βλέπει ανθρώπους σε πολύ απρόσωπες επισκέψεις 15 λεπτών, όπου απλώς μιλούν για φάρμακα και δεν προσπαθούν πραγματικά να βοηθήσουν το άτομο με τα ζητήματα που προκαλούν το πρόβλημα, τότε αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα», είπε.
«Το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται να υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα πάρουν αυτά τα φάρμακα και δεν θα μπορούν να τα σταματήσουν.»
Θεραπεία για το άγχος των εφήβων και το χάσμα συμμόρφωσης
Κάτι που περιπλέκει το άγχος και την κατάθλιψη των εφήβων είναι ότι οι έφηβοι δεν είναι εντυπωσιακοί στην συνέπεια — με φάρμακα ή αλλαγές συμπεριφοράς. Ζητήματα όπως η συναισθηματική ωριμότητα και τα αναπτυξιακά και οικογενειακά συστήματα υποστήριξης επηρεάζουν τη δέσμευσή τους στη θεραπεία.
Ο σχηματισμός συνήθειας μπορεί να είναι δύσκολος σε οποιαδήποτε ηλικία, σημείωσε η Μπέντον.
Σε περιπτώσεις δύσκολίας στην συνέπεια, της αρέσει να χρησιμοποιεί θεραπεία με μαγνητικό συντονισμό, μια μορφή διακρανιακής μαγνητικής διέγερσης που έχει δείξει υπόσχεση για άγχος. Οι συνεδρίες θεραπείας περιλαμβάνουν την κατεύθυνση των μαγνητικών παλμών σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου.
«Δεν απαιτεί από αυτούς να τηρούν πράγματα, γιατί αυτό είναι πολύ δύσκολο για αυτούς και μετά αισθάνονται αποτυχημένοι επειδή δεν είναι σε θέση να κάνουν αυτό που τους λες», είπε.
Παρενέργειες αντικαταθλιπτικών
Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν τα περισσότερα αντικαταθλιπτικά φάρμακα είναι να μουδιάζουν τον εγκέφαλο με τον ίδιο σχεδόν τρόπο που κάνουν το αλκοόλ και τα ναρκωτικά—θεραπευτικό σε σοβαρές περιπτώσεις άγχους, είπε ο Βιτ-Ντέρρινγκ. Ωστόσο, η χρήση ναρκωτικών αναστέλλει επίσης τη μακροπρόθεσμη αντοχή.
«Το άλλο πράγμα που συμβαίνει είναι ότι μερικοί άνθρωποι καταλήγουν να αισθάνονται πραγματικά αδιάφοροι από τα φάρμακα και έτσι αποσπώνται κάπως από τη ζωή. Έχουν λιγότερη σχέση με τους ανθρώπους γύρω τους», είπε.
Άλλες συνέπειες της λήψης SSRI μπορεί να αλλάξουν τη ζωή. Μεταξύ αυτών είναι:
Αυτοκτονικές σκέψεις και συμπεριφορές
Μανία
Επιληπτικές κρίσεις
Σεξουαλική δυσλειτουργία, συμπεριλαμβανομένης της μειωμένης λίμπιντο, της στυτικής δυσλειτουργίας στους άνδρες και του καθυστερημένου ή απόντος οργασμού στις γυναίκες
Σύνδρομο διακοπής, το οποίο προκαλεί ναυτία, εφίδρωση, προβλήματα διάθεσης και γνωστικής λειτουργίας, αϋπνία και άλλα συμπτώματα μετά από απότομη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής
Μερικοί ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν αυτά τα συμπτώματα πολύ μετά τη διακοπή των φαρμάκων, είπε ο Βιτ-Ντέρρινγκ
«Οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι που παίρνουν αντικαταθλιπτικά δεν τους έχουν πει ότι μπορεί να προκαλέσουν μόνιμη σεξουαλική δυσλειτουργία», είπε. «Μερικοί άνθρωποι δεν αναρρώνουν ποτέ. Αυτό είναι προφανώς εφιάλτης αν συμβεί.»
Πολλοί δεν προειδοποιούνται πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να σταματήσουν να χρησιμοποιούν SSRI και άλλα φάρμακα. Το αίσθημα επιθυμίας αντικαταθλιπτικών μπορεί να επηρεάσει έναν στους έξι έως επτά ασθενείς που διακόπτουν τη φαρμακευτική αγωγή τους.
Χειρότερα μετά από φαρμακευτική αγωγή
Μια έρευνα με 1.148 κυρίως λευκές γυναίκες ασθενείς που ήθελαν να σταματήσουν τη λήψη αντικαταθλιπτικών φαρμάκων διαπίστωσε ότι το 40% είχε συμπτώματα στέρησης που κράτησαν περισσότερο από δύο χρόνια και το 80% επηρεάστηκε μέτρια ή σοβαρά από αυτά τα συμπτώματα στέρησης. Τα αποτελέσματα που δημοσιεύθηκαν στο Journal of Affective Disorders Reports σημείωσαν ότι το 25% δεν ήταν σε θέση να σταματήσει να χρησιμοποιεί τα φάρμακά του.
Τα προβλήματα με τη διακοπή μπορεί να οφείλονται σε παρατεταμένη επιθυμία αντικαταθλιπτικών που βλάπτει τον εγκέφαλο. Περισσότερο από το 75% των ερωτηθέντων στην έρευνα παρουσίασαν νέα συμπτώματα που δεν είναι κοινά στο άγχος και την κατάθλιψη, όπως:
Ζάλη
Προβλήματα μνήμης
Δυσκολία συγκέντρωσης
Πιο ευαίσθητο στο φως και στο θόρυβο
Πονοκέφαλοι
Αισθήματα ηλεκτροπληξίας στον εγκέφαλο
Αισθήματα αποκομμένα ή αποσυνδεδεμένα από το σώμα ή το μυαλό τους
Αισθήματα απομάκρυνσης από το περιβάλλον, κάνοντας τον κόσμο να μοιάζει παραμορφωμένος
Οι δυσμενείς επιπτώσεις της επιθυμίας περιελάμβαναν μειωμένη εργασιακή λειτουργία σε 56 τοις εκατό, απώλεια θέσεων εργασίας σε 20 τοις εκατό, λήψη αναρρωτικής άδειας σε 27 τοις εκατό και κατάρρευση σχέσεων σε 25 τοις εκατό.
Μια ποιοτική μελέτη βασισμένη σε αφηγήσεις 69 ασθενών περιέγραψε δύο περιπτώσεις αυτοκτονίας που σχετίζονται με συμπτώματα στέρησης, συμπεριλαμβανομένου ενός ατόμου με τρία χρόνια ανεπίλυτη σεξουαλική δυσλειτουργία που δημοσίευσε στο Διαδίκτυο μια ημέρα πριν αφαιρέσει τη ζωή της ότι δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να συνεχίσει την τρέχουσα κατάστασή της.
Στη μελέτη, η 21χρονη ασθενής παρατήρησε: «Για να είμαι ειλικρινής, τώρα βρίσκομαι σε απόλυτη κόλαση. Δεν βλέπω πια πολλές ελπίδες σε αυτήν την κατάσταση. Έχουν περάσει 3+ χρόνια και είμαι ακόμα στην ίδια σχεδόν κατάσταση. Δεν ξέρω πόσο ακόμη θα είμαι εδώ, ειλικρινά.»
Ήταν την επόμενη μέρα που η νεαρή αυτοκτόνησε.
Ένας άλλος κίνδυνος είναι η όψιμη δυσφορία, μια κατάσταση επιδείνωσης της κατάθλιψης μετά από μακροχρόνια χρήση αντικαταθλιπτικών.
«Μερικές φορές η λήψη αυτών των φαρμάκων απλώς κάνει τους ανθρώπους χειρότερους με την πάροδο του χρόνου. Οι γιατροί δεν καταλαβαίνουν ότι το φάρμακο τους κάνει χειρότερους, και μετά καταλήγουν να συσσωρεύουν [άλλα] φάρμακα πάνω από αυτά», είπε ο Βιτ-Ντέρρινγκ.
«Οι ασθενείς αρχίζουν να παίρνουν πολλά διαφορετικά φάρμακα και ακόμα δεν βελτιώνονται, αλλά στην πραγματικότητα είναι το αρχικό φάρμακο που τους έδωσαν που τους βλάπτει».
Φαρμακευτική χιονοστιβάδα
Ο μακροχρόνιος αγώνας της Κρύσταλ Βάιχελτ με τα αντικαταθλιπτικά ξεκίνησε όταν πήρε ένα SSRI ως έφηβη μετά τον χωρισμό του φίλου της που την έκανε να αισθάνεται άγχος.
Είπε στην Epoch Times ότι το άγχος της αυξήθηκε, έτσι ο ψυχίατρός της της συνταγογράφησε μια μικρή δόση Ativan, μια βενζοδιαζεπίνη που χρησιμοποιείται για το άγχος. Οι βενζοδιαζεπίνες επιβραδύνουν τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα και μπορούν να γίνουν εθισμός. Η υπερδοσολογία μπορεί να οδηγήσει σε αναπνευστική καταστολή και θάνατο.
«Ένα άτομο με άγχος είναι αρχικά πολύ ευάλωτο. Θα κάνετε ό,τι λέει ο γιατρός για να εξαφανίσετε αυτά τα συμπτώματα», είπε. «Αυτό το χάπι μοιάζει με το τέλειο για τη ζωή σου και έχεις τον γιατρό να λέει ότι αυτό το χάπι θα σε βοηθήσει».
Μετά από 12 χρόνια στο Ativan με μια δόση να γίνεται σταδιακά 10 φορές ισχυρότερη, η Βάιχελτ άρχισε να αναρωτιέται γιατί συνέχισε να αγωνίζεται με το άγχος.
Μια ομάδα υποστήριξης βενζοδιαζεπινών στο Facebook ενθάρρυνε τη Βάιχελτ να μειώσει σιγά σιγά τα φάρμακά της. Η διαδικασία κράτησε τρεισήμισι χρόνια και αρρώστησε ολοένα και περισσότερο ακόμα και αφού σταμάτησε να τα παίρνει.
Κατέληξε να μείνει στο κρεβάτι για τέσσερα χρόνια και στο σπίτι για πέντε χρόνια. Ο άντρας της έπρεπε να τη βοηθήσει να φάει και να κάνει ντους. Ζύγιζε 100 κιλά και ήταν τόσο άρρωστη που είχε προγραμματίσει την κηδεία της. Ωστόσο, δεν έχασε την ελπίδα της.
«Έχω πολύ βαθιά πίστη στον Θεό και ήξερα ότι θα με βγάλει από την καταιγίδα, και το έκανε», είπε η Βάιχελτ. «Είπα στον Θεό, αν το περνούσα, θα βοηθούσα άλλους να κάνουν το ίδιο».
Έχουν περάσει περισσότερα από δύο χρόνια από τότε που πήρε φάρμακα τελευταία φορά και έγινε πιστοποιημένη προπονήτρια ζωής για να υποστηρίξει άλλους που μειώνουν τις βενζοδιαζεπίνες.
Μερικές από τις τεχνικές που χρησιμοποιεί η Βάιχελτ για να βοηθήσει στην αποκατάσταση είναι:
Οραματισμοί μυαλού-σώματος
Θεραπευτικές γραφές και διαλογισμός
Ασκηθείτε, ξεκινώντας συχνά με μικρές κινήσεις από το κρεβάτι
Συσκέψεις Community Zoom ώστε οι άνθρωποι να γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνοι
Κατάχρηση ή κακή χρήση φαρμάκων
«Η εφηβεία είναι μια ευάλωτη περίοδος για κινδύνους από φάρμακα που ενέχουν πιθανότητα κακής χρήσης και κατάχρησης. Αυτό το εύρος ηλικιών χαρακτηρίζεται από αυξημένο κίνδυνο κακής χρήσης φαρμάκων, αυξημένη επικίνδυνη συμπεριφορά, αρχική έκθεση σε παράνομες ουσίες και επίσης όταν υπάρχουν πολλά συμπτώματα ψυχικής υγείας», είπε η Γκρέτα Μπούσνελ στην Epoch Times σε μια συνέντευξη μέσω email.
Η Μπούσνελ πρόσθεσε ότι οι μη φαρμακευτικές επιλογές θεραπείας θα πρέπει να ληφθούν υπόψη για τους εφήβους που δυσκολεύονται έντονα, εκτός από τις ασφαλέστερες επιλογές φαρμακευτικής αγωγής.
Η προσεκτική συνταγογράφηση ηρεμιστικών, υπνωτικών και αγχολυτικών φαρμάκων —βενζοδιαζεπινών και άλλων— σε νεότερους ανθρώπους είναι ζωτικής σημασίας, σημείωσε.
Η Μπούσνελ ήταν η κύρια συγγραφέας μιας μελέτης που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Addiction και δείχνει ότι οι διαταραχές που σχετίζονται με την επαναλαμβανόμενη χρήση ηρεμιστικών, υπνωτικών και αγχολυτικών φαρμάκων έχουν πενταπλασιαστεί σε εφήβους και νεαρούς ενήλικες από το 2001. Ωστόσο, τέτοιες καταχρήσεις παραμένουν σχετικά ασυνήθιστες.
Η αύξηση σε αυτές τις διαταραχές, που περιλαμβάνουν απόσυρση, μέθη και εθισμό, παραμένει χαμηλή και θα μπορούσε να οφείλεται στην αύξηση της ανίχνευσης και της ευαισθητοποίησης, σύμφωνα με την Μπούσνελ.
«Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των αγχωδών διαταραχών ποικίλλουν ως προς την αποτελεσματικότητα και το προφίλ ασφάλειάς τους. Επομένως, η επιλογή θεραπείας εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Οι βενζοδιαζεπίνες, για παράδειγμα, προκαλούν ανησυχίες σχετικά με κακή χρήση, κατάχρηση και υπερβολική δόση και δεν συνιστώνται σε ορισμένους ασθενείς», είπε.
Οι βενζοδιαζεπίνες θεωρούνται στρατηγική δεύτερης γραμμής θεραπείας για την κατάθλιψη και το άγχος και η λήψη τους — είτε μόνες τους είτε μαζί με SSRIs — αυξάνει την πιθανότητα υπερδοσολογίας σε σύγκριση με τη χρήση μόνο SSRI, σύμφωνα με έρευνα του 2023 που δημοσιεύτηκε στο Addiction.
Τα φάρμακα χρησιμοποιούνται επίσης για θέματα πέρα από την κατάθλιψη και το άγχος, όπως διαταραχές ύπνου και επιληπτικές κρίσεις. Οι περισσότεροι έφηβοι που έκαναν κατάχρηση των φαρμάκων στη μελέτη δεν είχαν συνταγή, αλλά είχαν πρόσβαση σε αυτά μέσω φίλων ή από το σπίτι. Οι παρενέργειες μιας τέτοιας κακής χρήσης θα μπορούσαν να παρερμηνευθούν ως αγχώδης διαταραχή.
Ελπίδα πέρα από τα φάρμακα
Εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή και τη θεραπεία, άλλες υποστηρικτικές πρακτικές μπορεί να είναι αποτελεσματικές για συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης.
Μερικές από τις πιο εντυπωσιακές έρευνες, είπε ο Βιτ-Ντέρρινγκ, αφορούν τη διατροφή. Η ψυχική υγεία των εφήβων βελτιώνεται όταν αφαιρούνται τα εξαιρετικά επεξεργασμένα τρόφιμα και η ζάχαρη από τη διατροφή. Η μεσογειακή και η κετογονική δίαιτα έχουν επίσης συσχετιστεί με βελτιωμένη λειτουργία του εγκεφάλου.
Πολλά προγράμματα που ειδικεύονται στο άγχος των εφήβων προσφέρουν μια σειρά από ολιστικές δραστηριότητες και θεραπείες, όπως ένα στην Ακαδημία Newport που αντιμετωπίζει διαταραχές ψυχικής υγείας και χρήσης ουσιών εφήβων. Δίνουν έμφαση σε πολλούς τύπους θεραπειών, συμπεριλαμβανομένης της σωματικής δραστηριότητας, της τέχνης, ή της μουσικοθεραπείας, της κοινωνικής υπηρεσίας, της γιόγκα και του διαλογισμού, του επαρκούς ύπνου και των διαλειμμάτων από την τεχνολογία.
Έρευνες έχουν δείξει ότι τέσσερις μήνες άσκησης — όπως η γρήγορη καρδιοαναπνευστική άσκηση για 30 λεπτά τρεις φορές την εβδομάδα — είναι εξίσου αποτελεσματική με τη θεραπεία με SSRI με σερτραλίνη (Zoloft).
Η καθιέρωση υγιεινών συνηθειών στο τηλέφωνο βοηθά την μεταπτυχιακή φοιτήτρια Κίσσικ, η οποία είπε ότι κάνει συχνά διαλείμματα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η χριστιανική της πίστη και οι φιλίες της βοηθούν επίσης να μετριάσει το άγχος ενισχύοντας την ταυτότητα και τον σκοπό της.
«Ένα μεγάλο μέρος της φυσιολογικής ασφάλειας είναι να έχεις φίλους, να έχεις μια κοινότητα και να έχεις κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου για να πιστέψεις», είπε. «Νομίζω ότι ο σχηματισμός κοινοτήτων που συναντιέσαι πρόσωπο με πρόσωπο θα είναι το αντίδοτο σε αυτό».
Θαρραλέα μεταμόρφωση
Η μετάβαση από τον έφηβο στον ενήλικα απαιτεί και λίγη υπομονή, όπως σημείωσε η Σοφία. Καθώς η εμφάνισή της αλλάζει γρήγορα, ο εσωτερικός της χαρακτήρας διαμορφώνεται — μια διαδικασία που η Σοφία περιέγραψε ως επηρεασμένη από δύσκολες επιλογές.
Η Σοφία είπε ότι ενώ εκτιμά την υγιεινή διατροφή και την άσκηση, υπάρχουν φορές που μισεί να κάνει και τα δύο. Η ανάπτυξη σήμαινε να επιμείνει μέσω της έλλειψης επιθυμίας. «Τίποτα δεν αλλάζει αν δεν το αλλάξεις, και κάποιοι είτε συντρίβονται είτε πετούν με αυτή τη νοοτροπία», είπε.
Απέρριψε τα φάρμακα και αποφάσισε να τονώσει την αυτοπεποίθησή της με μια άσκηση διαλογισμού, θετικών επιβεβαιώσεων, και αντιμετώπισης των φόβων της, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι ήταν κοκκινωπή και ιδρωμένη σε κοινωνικές καταστάσεις.
Ένα μεγάλο μέρος του ταξιδιού της Σοφίας είναι η εσωτερική της αφήγηση—λέγοντας στον εαυτό της ότι θέλει να ξυπνήσει νωρίς, ότι δεν θέλει να χρησιμοποιεί το τηλέφωνό της πριν κοιμηθεί και ότι θα είναι θαρραλέα και θα μιλάει με τους ανθρώπους. Διαπίστωσε ότι η αλλαγή της αντίληψης για τον εαυτό της ως κάποιος που έχει αυτοπεποίθηση και κοινωνικότητα της αποκάλυψε ότι πραγματικά της αρέσει να βρίσκεται κοντά σε διάφορους ανθρώπους, ακόμα και με αυτούς που είναι διαφορετικοί από αυτήν.
«Δεν νομίζω ότι η απάντηση σε όλα είναι τα χάπια και η απομόνωση. Νομίζω ότι το να επιστρέψεις στις ρίζες σου και να κάνεις πράγματα που είναι καλά για την ψυχή σου όπως πεζοπορίες, εννιά ώρες ύπνου, να τρως καλά πράγματα, να αντιμετωπίζεις το μυαλό και το σώμα σου σαν ναό», είπε η Σοφία. «Όλα αυτά με μεγάλωσαν σε αυτό που είμαι τώρα».
Εάν εσείς ή ένα αγαπημένο σας πρόσωπο παλεύετε με σκέψεις αυτοκτονίας ή αυτοτραυματισμού, είναι σημαντικό να απευθυνθείτε σε υποστήριξη. Θυμηθείτε, δεν είστε μόνοι.
Εθνική γραμμή πρόληψης αυτοκτονίας: Καλέστε ή στείλτε μήνυμα στο 988 ή στείλτε μήνυμα “HELLO” στο 741741
της Amy Denney
