Η Άμι Σιμπάτα, μια 57χρονη Γιαπωνέζα κομικογράφος, έχει μία ωραία λεπτή σιλουέτα. Ωστόσο, κάποτε ζύγιζε 17 κιλά περισσότερο.
Πιστεύει ότι οφείλει την απώλεια βάρους εν μέρει στη συνήθεια που ανέπτυξε να τρώει ξηρούς καρπούς εμποτισμένους με ξύδι — ένα μείγμα από διάφορους ξηρούς καρπούς μαριναρισμένους σε μηλόξυδο. Συν τοις άλλους, αυτή η διατροφική επιλογή προάγει την κυκλοφορία του αίματος, να βελτιώνει την υγεία του δέρματος και μειώνει την κόπωση.
Μερικοί άνθρωποι μπορεί να ανησυχούν ότι οι ξηροί καρποί, δεδομένης της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε λιπαρά και θερμίδες, συμβάλλουν στην αύξηση βάρους. Ωστόσο, οι ξηροί καρποί είναι επίσης πλούσιοι σε πρωτεΐνες και διαιτητικές ίνες, οι οποίες αυξάνουν τον κορεσμό και περιορίζουν την υπερβολική πρόσληψη τροφής. Έρευνες έχουν δείξει ότι η ενσωμάτωση ξηρών καρπών στη διατροφή σχετίζεται με μικρότερη αύξηση βάρους με την πάροδο του χρόνου.
Το ταξίδι μεταμόρφωσης της Σιμπάτα
Πάνω από μια δεκαετία πριν, η Σιμπάτα φαινόταν εντελώς διαφορετική. Άρχισε να τρώει μια ποικιλία φρούτων και λαχανικών μαριναρισμένων με ξύδι στα καθημερινά της γεύματα ως συνοδευτικό και, με τον καιρό, το βάρος της άρχισε να πέφτει.
«Έχασα 17 κιλά και το δέρμα μου και η γενική μου υγεία βελτιώθηκαν σημαντικά», είπε. Μεταξύ των μαριναρισμένων με ξύδι φαγητών που απολαμβάνει, οι ξηροί καρποί μουσκεμένοι στο ξύδι παραμένουν το αγαπημένο της εδώ και πολλά χρόνια. Οι κορυφαίες επιλογές της περιλαμβάνουν αμύγδαλα μαριναρισμένα με ξύδι, φιστίκια και καρύδια.
Για να κατανοήσει καλύτερα τα αποτελέσματα των ξηρών καρπών με ξύδι, η Σιμπάτα κάποτε σταμάτησε επίτηδες να τους τρώει για ένα μήνα. Το πιο αξιοσημείωτο αποτέλεσμα ήταν η κούραση — συχνά ξυπνούσε νιώθοντας ασυνήθιστα εξαντλημένη. Ωστόσο, αφού συνέχισε την πρόσληψή τους, βρήκε τα επίπεδα ενέργειάς της βελτιωμένα και δεν ένιωθε πλέον τόσο εύκολα κουρασμένη.
«Ξυπνάω νιώθοντας ενέργεια, τα χέρια και τα πόδια μου δεν είναι πλέον κρύα και η επιδερμίδα μου είναι λαμπερή», είπε.
Η Σιμπάτα έχει επίσης λάβει παρόμοια σχόλια από άλλους που καταναλώνουν ξηρούς καρπούς εμποτισμένους με ξύδι. Πολλοί ανέφεραν βελτιωμένη πέψη και μια γυναίκα στα 40 της έχασε 5 κιλά.
Ερευνητικά ευρήματα για την κατανάλωση ξυδιού
Ο Σατσίκο Μουρακάμι, επίσημα αναγνωρισμένος Ιάπωνας διαιτολόγος, δήλωσε ότι το ξύδι είναι πλούσιο σε οξικό οξύ, το οποίο ενεργοποιεί τον κύκλο του κιτρικού οξέος, μετατρέποντας το λίπος και τη ζάχαρη σε ενέργεια. Αυτή η διαδικασία όχι μόνο βοηθά στην αποτελεσματικότερη καταπολέμηση της κόπωσης, αλλά προωθεί επίσης τη διάσπαση του λίπους, υποστηρίζοντας την απώλεια βάρους.
Επιπλέον, τα αμινοξέα στο ξύδι βοηθούν στην καύση λίπους και ενισχύουν τον μεταβολισμό του δέρματος, συμβάλλοντας σε πιο υγιές δέρμα.
Μια τυχαιοποιημένη, διπλά τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο έρευνα χώρισε 120 υπέρβαρους και παχύσαρκους συμμετέχοντες σε τέσσερις ομάδες. Οι συμμετέχοντες σε τρεις ομάδες κατανάλωναν 5, 10, ή 15 χιλιοστόλιτρα μηλόξυδου καθημερινά, ενώ η τέταρτη ομάδα έλαβε εικονικό φάρμακο.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η κατανάλωση μηλόξυδου για τέσσερις έως 12 εβδομάδες συσχετίστηκε σημαντικά με μειώσεις του σωματικού βάρους, της γλυκόζης στο αίμα, των τριγλυκεριδίων (μια μορφή λίπους στο αίμα) και των επιπέδων χοληστερόλης — χωρίς αναφερόμενες παρενέργειες.
Πώς να φτιάξετε ξηρούς καρπούς εμποτισμένους με ξύδι
Συστατικά:
50 έως 100 γραμμάρια ανάλατους ξηρούς καρπούς της επιλογής σας
100 χιλιοστόλιτρα μηλόξυδο
15 γραμμάρια καστανή ζάχαρη
20 χιλιοστόλιτρα νερό (προσαρμόζετε στη γεύση με βάση την προτίμηση οξύτητας)
Παρασκευή:
Σε μια κατσαρόλα, συνδυάστε το μηλόξυδο και την καστανή ζάχαρη. Ζεσταίνουμε σε χαμηλή προς μέτρια φωτιά μέχρι να διαλυθεί πλήρως η ζάχαρη.
Αποσύρουμε από τη φωτιά και αφήνουμε το μείγμα να κρυώσει σε θερμοκρασία δωματίου.
Τοποθετήστε τους ανάλατους ξηρούς καρπούς σε ένα καθαρό γυάλινο βάζο. Ρίξτε το κρύο μείγμα πάνω από τους ξηρούς καρπούς, φροντίζοντας να έχουν βυθιστεί πλήρως.
Κλείστε το βάζο και βάλτε το στο ψυγείο για τουλάχιστον τρεις ημέρες πριν το καταναλώσετε. Φάτε μέσα σε ένα μήνα για την καλύτερη γεύση και ποιότητα.
Για πρόσθετη γεύση, η Σιμπάτα συνιστά να μαρινάρετε τα φιστίκια με τη φλούδα, να προσθέσετε κανέλα στα αμύγδαλα και να συμπεριλάβετε φύλλα δάφνης όταν μαρινάρετε τα καρύδια.
Ο ρόλος των εμποτισμένων με ξύδι ξηρών καρπών στη συνολική υγεία
Ως καλλιτέχνης κόμικ, η Σιμπάτα αντιμετώπιζε συχνά επαγγελματικές παθήσεις όπως πόνο στη μέση και δυσκαμψία στους ώμους. Αφού εισήγαγε στη διατροφή της ξηρούς καρπούς εμποτισμένους με ξύδι, παρατήρησε σημαντικές βελτιώσεις, πιθανότατα λόγω της ενισχυμένης κυκλοφορίας του αίματος, είπε.
Οι ξηροί καρποί μπορούν να βοηθήσουν στην υποστήριξη της αγγειακής υγείας, κάτι που είναι σημαντικό για τη συνολική μακροζωία και την υγιή γήρανση, δήλωσε ο Μιτσίγια Ιγκάσε, διευθυντής του Κέντρου Αντιγήρανσης και Προληπτικής Ιατρικής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Εχίμε της Ιαπωνίας. Συνιστά να καταναλώνετε μια μικρή χούφτα (περίπου 30 γραμμάρια) ξηρών καρπών την ημέρα, καθώς όχι μόνο βοηθούν στην πρόληψη της αγγειακής γήρανσης αλλά και στη διαχείριση του βάρους.
Οι φλούδες των φιστικιών, των αμυγδάλων και των καρυδιών είναι πλούσιες σε πολυφαινόλες—ισχυρά αντιοξειδωτικά που ρυθμίζουν τις σωματικές λειτουργίες και εξουδετερώνουν την κυτταρική και αγγειακή γήρανση λόγω των ενεργών ειδών οξυγόνου (ROS) ενώ παράλληλα βελτιώνουν την κυκλοφορία του αίματος. Ο Δρ Γιοσιχίκο Γουατανάμπε, Ιάπωνας ειδικός στην υπέρταση, συνιστά να μαρινάρετε τους ξηρούς καρπούς με ανέπαφη τη φλούδα τους για μέγιστα οφέλη. Η ενσωμάτωση βοτάνων όπως η βανίλια μπορεί επίσης να ενισχύσει τόσο τη γεύση όσο και το άρωμα.
Τα εμποτισμένα με ξύδι αμύγδαλα παίζουν βασικό ρόλο στη ρουτίνα ομορφιάς και διαχείρισης βάρους της Σιμπάτα, σημείωσε. Τα αμύγδαλα είναι πλούσια σε βιταμίνη Ε, ένα από τα πιο ισχυρά αντιοξειδωτικά για την επιβράδυνση της γήρανσης.
Τα εμποτισμένα με ξύδι φιστίκια παρέχουν μια ώθηση ενέργειας και υποστηρίζουν τη συνολική ευεξία. «Μόνο πέντε φιστίκια το πρωί με κάνουν να νιώθω ενέργεια. Συχνά βασίζομαι σε αυτά όταν βιάζομαι να προλάβω μια προθεσμία για τα κόμικ», είπε η Σιμπάτα.
Για την Σιμπάτα, τα εμποτισμένα με ξύδι καρύδια είναι απαραίτητα — ειδικά επειδή της αρέσει να πίνει αλκοόλ. Μια μελέτη του 2023 έδειξε ότι το εκχύλισμα καρυδιού μπορεί να βοηθήσει στην προστασία του ήπατος από βλάβες που προκαλούνται από το αλκοόλ.
Επιπλέον, η έρευνα έχει δείξει ότι μια διατροφή πλούσια σε καρύδια μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση της υγείας του εγκεφάλου.
Αν και οι ξηροί καρποί εμποτισμένοι με ξύδι προσφέρουν πολλά οφέλη για την υγεία, όσοι έχουν αλλεργίες σε ξηρούς καρπούς θα πρέπει να τους αποφεύγουν, καθώς μπορεί να προκαλέσουν ανεπιθύμητες αντιδράσεις.
Το άγχος του φροντιστή είναι πραγματικό και μπορεί να εκτροχιάσει και τα καλύτερα σχέδια. Όπως πολλοί άνθρωποι των οποίων οι ηλικιωμένοι γονείς αρρωσταίνουν, η Τζένιφερ Μπαρντ βρέθηκε να απρόσμενα σε έναν ρόλο φροντίδας πριν από μερικά χρόνια, όταν η μητέρα της στάλθηκε στο σπίτι από το νοσοκομείο με ένα σωλήνα σίτισης.
Η Μπαρντ, αναπληρώτρια καθηγήτρια παγκόσμιας υγείας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, ζούσε στη Βοστώνη, ενώ η μητέρα της βρισκόταν στο Οχάιο. Αν και η μητέρα της ήθελε να ζει ανεξάρτητα, δεν μπορούσε να διαχειριστεί μόνη της το σωληνάριο σίτισης και η Μπαρντ δεν είχε άλλη επιλογή από το να παρέμβει.
«Πέρα από την έλλειψη προετοιμασίας», λέει η Μπαρντ, «υπήρχε μια συνολική, συντριπτική δέσμευση χρόνου — συν τις ψυχικές απαιτήσεις» – στην προσπάθεια να διαχειριστεί τη ζωή της και τη δουλειά της, από περίπου 700 μίλια μακριά.
Η ανακούφιση από το άγχος του φροντιστή είναι δυνατή
Η ξαφνική απώλεια του ελέγχου της ζωής σας, το απρόβλεπτο των αναγκών των γονιών σας, ο αγώνας να βρείτε αξιόπιστη υποστήριξη: αυτά είναι τα βασικά συστατικά του άγχους των φροντιστών. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση Family Caregiver για το 2024 από το SeniorLiving.com, το 72 % των οικογενειακών φροντιστών βιώνουν συναισθηματική πίεση. Τα δύο τρίτα δυσκολεύονται να εξισορροπήσουν τα καθήκοντα φροντίδας με άλλες ευθύνες, ενώ περισσότεροι από τους μισούς αγχώνονται για τα χρήματα.
Ακολουθούν στρατηγικές δοκιμασμένες στην πράξη από οικογενειακούς φροντιστές και ειδικούς φροντίδας στην πρώτη γραμμή. Κάποιες ιδέες θα σας ταιριάζουν, άλλες όχι. Ακριβώς όπως τα χειρότερα ερεθίσματα του στρες είναι ιδιαίτερα για εσάς, «η διαχείριση του άγχους είναι μοναδική για κάθε άτομο», επισημαίνει η Αμάντα Κρίσερ, αναπληρώτρια διευθύντρια Συμπεριφορικής Υγείας στο Εθνικό Συμβούλιο για τη Γήρανση (NCOA) Κέντρο για την Υγιή Γήρανση. «Πρέπει να βρείτε αυτό που λειτουργεί για εσάς.»
Αδράξτε μικρές νίκες
Δεδομένης της τεράστιας επιβάρυνσης, είναι δελεαστικό να ονειρευόμαστε μια λύση που θα μπορούσε να εξαλείψει ένα μεγάλο κομμάτι άγχους ταυτόχρονα. Ίσως ένας αδερφός αποφασίσει να κάνει αυτό που του αναλογεί. Ίσως ένας πλούσιος ξάδερφος σάς πάει σε ένα σπα. Περιττό να πούμε ότι αυτά τα σενάρια συμβαίνουν σπάνια. Περισσότερο σημαντικά είναι τα μικρά κατορθώματα.
«Δεν έχει να κάνει τόσο με μεγάλα βήματα αυτοεξυπηρέτησης, όπως να κάνετε διακοπές ή γιόγκα, αλλά μάλλον με τα μικρά πράγματα που βοηθούν, ιδίως αν γίνονται με συνέπεια», λέει η Κρίσερ.
Αυτή η προοπτική θα μπορούσε να αλλάξει το παιχνίδι για τους φροντιστές. Δεν μπορέσετε να τα καταφέρετε όλα. Αλλά μπορείτε να επιτύχετε μικρές νίκες, εστιάζοντας σε πράγματα που είναι εφικτά.
Χρόνος
Η φροντίδα ηλικιωμένου ατόμου πολλές φορές απαιτεί μεγάλη αφοσίωση και πολύ χρόνο. Ακόμα κι αν μένετε κοντά, ίσως δεν είναι εφικτό να συνδυάσετε τη φροντίδα που πρέπει να πάρεχετε με την εργασία σας.
Εξετάστε την πιθανότητα να πάρετε άδεια είτε με είτε χωρίς αποδοχές, εφόσον βέβαια αυτό είναι στα πλαίσια των δυνατοτήτων σας.
Η βοήθεια της ‘τετράγωνης αναπνοής’
Η αναπνοή ως τεχνική διαχείρισης του στρες τείνει να παίζει καθολικό ρόλο. Η κορυφαία σύσταση της Κρίσερ για τους φροντιστές που πιέζονται από τον χρόνο είναι να αφιερώσουν 30 δευτερόλεπτα – όταν είναι στο ντους, κάθονται στο αυτοκίνητο ή ακούν τη μητέρα τους να απαριθμεί τα φάρμακά της (ξανά) – και να δοκιμάσουν να αναπνεύσουν σε χρόνο τεσσάρων τετάρτων.
Η λεγόμενη ‘τετράγωνη αναπνοή’ είναι αυτό που κάνουν οι Μονάδες Υποβρύχιων Καταστροφών για να διατηρούνται ήρεμοι, επομένως θα μπορούσε κάλλιστα να έχει καλά αποτελέσματα και για τους φροντιστές, οι οποίοι εργάζονται εξίσου σκληρά.
Εισπνεύστε μετρώντας μέχρι το τέσσερα. Κρατήστε την αναπνοή σας μετρώντας μέχρι το τέσσερα. Εκπνεύστε μετρώντας μέχρι το τέσσερα. Κρατήστε την αναπνοή σας μετρώντας μέχρι το τέσσερα. Επαναλάβετε.
Μερικοί γύροι ‘τετράγωνης αναπνοής’ θα σας βοηθήσουν να επιβραδύνετε τον ρυθμό σας, έστω και λίγο, μειώνοντας τις ορμόνες του στρες. Το προστιθέμενο οξυγόνο είναι επίσης ευεργετικό και μπορεί να σας βοηθήσει να χαλαρώσετε, λέει η Κρίσερ. «Δεν φαίνεται να είναι κάτι σπουδαίο, αλλά όταν γίνεται με συνέπεια, έχει τεράστιο αντίκτυπο.»
Αλλάξτε οπτική
Κατά τη διάρκεια του σχετικά σύντομου διαστήματος που η Τζένιφερ Μπαρντ φρόντιζε τη μαμά της προτού εκείνη φύγει από τη ζωή, μπόρεσε να εφαρμόσει πολλές από τις κλασικές στρατηγικές αυτοεξυπηρέτησης: να κάνει μακρινούς περιπάτους, να κάνει γιόγκα κ.ο.κ. Αυτό που τη βοηθούσε περισσότερο να μετριάζει το άγχος της, όπως λέει, ήταν ότι γνώριζε ότι δεν ήταν η μητέρα της η πηγή της πίεσης: «Δεν ήταν η μητέρα μου, που με επιβάρυνε ψυχολογικά, ήταν το σύστημα».
Με αυτό, η Μπαρντ δεν αναφέρεται μόνο στα συστήματα περίθαλψης και υποστήριξης, τα οποία προσφέρουν ελάχιστα στους οικογενειακούς φροντιστές, αλλά στο ευρύτερο σύστημα των άγραφων κανόνων φροντίδας που ορίζουν τι πρέπει να κάνει ένα ‘καλό παιδί’ για τους ηλικιωμένους γονείς του. Το δοκίμιο που έγραψε αργότερα η Μπαρντ, με τίτλο «Η Καλή Κόρη» (The Good Daughter), με ενέπνευσε να επικοινωνήσω μαζί της για να ακούσω την ιστορία της.
Η αναδιαμόρφωση μιας κατάστασης μπορεί να μην φαίνεται ότι θα ελάφρυνε πολύ τα απτά βάρη της φροντίδας. Αλλά η αφαίρεση μιας πηγής συναισθηματικής απογοήτευσης ανάμεσα σε εσάς και τον μεγαλύτερο γονέα (ή άλλον συγγενή σας) μπορεί να σας χαρίσει έναν βαθμό ψυχικής ηρεμίας. Στην πραγματικότητα, η Κρίσερ λέει ότι η αλλαγή προοπτικής μπορεί να είναι ένα εξαιρετικά ισχυρό εργαλείο για τους φροντιστές – οι οποίοι παλεύουν τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.
Ένα καλό παράδειγμα είναι οι ενοχές του φροντιστή. Όταν έχετε μια επαναλαμβανόμενη σκέψη για το τι έπρεπε ή τι θα μπορούσατε να είχατε κάνει, δοκιμάστε να στρέψετε τον νου σας στα θετικά πράγματα που όντως κάνατε: Φάγαμε ένα ωραίο δείπνο. Δεν τσακωθήκαμε στο αυτοκίνητο. Τα παιδιά καθάρισαν την κουζίνα. Αυτή η τεχνική προέρχεται από τη γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία (CBT) και «είναι ένας καλός τρόπος να κάνουμε τον εγκέφαλό μας να σκεφτεί διαφορετικά», σύμφωνα με την Κρίσερ.
Δεχθείτε βοήθεια
Το να ζητάτε βοήθεια ίσως είναι αρκετά δύσκολο. Πολλοί φροντιστές, βρίσκοντας τα καθήκοντα τους συντριπτικά, διστάζουν να εμπλέξουν άλλους.
Αλλά η αλήθεια είναι ότι όλοι χρειαζόμαστε βοήθεια. Η βοήθεια μπορεί να αφορά μικρά πράγματα. Ακόμη και τα πιο φαινομενικά απλά και ασήμαντα, όπως να πάρει κάποιος άλλος ψωμί από τον φούρνο, λέει η Κρίσερ. «Αν κάποιος σας ρωτήσει αν χρειάζεστε κάτι από το κατάστημα, μπορείτε κάλλιστα να ζητήσετε αυτά που θέλετε.»
Αφού κάνετε την αρχή, είναι πιο εύκολο να ζητήσετε και να δεχτείτε βοήθεια και με άλλους τρόπους, σημειώνει η Κρίσερ — και ίσως και να προσφέρετε βοήθεια σε αντάλλαγμα. «Υπάρχουν 53 εκατομμύρια οικογενειακοί φροντιστές», επισημαίνει. «Αυτό είναι περίπου ένας στους πέντε ενήλικες. Όλοι φροντίζουν κάποιον.»
Περιοχές του βρεγματικού λοβού σχετικές με συνεργασία οπτικού ερεθίσματος και κίνησης —κάτι σημαντικό στα βιντεοπαιχνίδια— δείχνουν περισσότερη συνδεσιμότητα, ενώ ο γενικός συγχρονισμός μειώνεται.
Επιδράσεις
Η συνεργασία οφθαλμού-χεριού βελτιώνεται, αλλά πιθανώς αμβλυμένες αισθήσεις.
Ελάσσων βρεγματικός λοβός
Εγκεφαλικές αλλαγές
Περισσότερη φαιά ουσία στον ελάσσονα βρεγματικό λοβό όσο περισσότερο παίζονται τα παιχνίδια.
Επιδράσεις
Ενισχυμένη οπτο-χωρική επεξεργασία.
Οπίσθιος κυλινδρικός φλοιός
Εγκεφαλικές αλλαγές
Μειωμένη πυκνότητα φαιάς ουσίας και συγχρονισμού της οπίσθιας κυλινδρικής έλικας, η οποία συμμετέχει στην αντίληψη του εαυτού και στην αυτοπειθαρχία.
Επιδράσεις
Αυξημένη πιθανότητα εθισμού.
Εμπρόσθιος κυλινδρικός φλοιός
Εγκεφαλικές αλλαγές
Μειωμένη φαιά ουσία και αλλαγμένη δραστηριότητα του εμπρόσθιου κυλινδρικού φλοιού—κρίσιμη στη λήψη αποφάσεων και στην αίσθηση κινήτρου.
Επιδράσεις
Μειωμένη ικανότητα μακροπρόθεσμου προγραμματισμού και αυξημένη παρορμητικότητα.
Παιχνίδια παζλ αυξάνουν την προμετωπιαία δραστηριότητα και την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων.
Έσω μετωπιαίος λοβός
Εγκεφαλικές αλλαγές
Παίκτες βίαιων βιντεοπαιχνιδιών είχαν χαμηλότερηενεργοποίηση του έσω μετωπιαίου λοβού, μια περιοχή υπεύθυνη για τη συναισθηματική διαχείριση.
Επιδράσεις
Αναισθησία στην βία.
Εικόνα 2 (The Epoch Times)
Κογχομετωπιαίος φλοιός
Εγκεφαλικές αλλαγές
Μειωμένηφαιάουσία στον κογχομετωπιαίο φλοιό (μέρος του προμετωπιαίου λοβού).
Επιδράσεις
Υπερβολική χρήση βιντεοπαιχνιδιού και κακός αυτοέλεγχος.
Νησιωτικός φλοιός
Εγκεφαλικές αλλαγές
Μειωμένη συνδεσιμότητα μεταξύ νησιωτικού φλοιού, προμετωπιαίου λοβού και άλλων τμημάτων του εγκεφάλου. Ο νησιωτικός φλοιός είναι ένα κέντρο ενοποίησης για αισθητηριακή επεξεργασία, συναίσθημα, και λήψη αποφάσεων.
Επιδράσεις
Μεγαλύτερη παρορμητικότητα για χρήση βιντεοπαιχνιδιών και χειρότερος αυτοέλεγχος.
Λεπτομέρεια
Αυτοί που παίζουν ως επάγγελμα έχουν καλή λειτουργική συνδεσιμότητα μέσα στον νησιωτικό φλοιό και μεταξύ του νησιωτικού φλοιού και άλλων περιοχών του εγκεφάλου, ενώ άτομα με παρενέργειες από το παιχνίδι έχουν επιβαρυμένη συνδεσιμότητα.
Εικόνα 3 (The Epoch Times)
Ενδορινικός φλοιός
Εγκεφαλικές αλλαγές
Μεγαλύτερη φαιά ουσία σε ανθρώπους που έχουν παίξει για πολλά χρόνια, ειδικά παζλ και παιχνίδια πλατφόρμας.
Μειωμένη συναισθηματική διαχείριση και αυξημένη επιθυμία για παιχνίδι.
Λεπτομέρεια
Τα βίαια παιχνίδια οδηγούν σε μειωμένη δραστηριότητα αμυγδαλής και λιγότερη καλοσύνη.
Εγκεφαλικό στέλεχος
Εγκεφαλικές αλλαγές
Αυξημένος συγχρονισμός και δραστηριότητα στο εγκεφαλικό στέλεχος.
Επιδράσεις
Αυξημένος συντονισμός αισθητηρίου-κίνησης.
Ροή αίματος στον εγκέφαλο
Εγκεφαλική αλλαγή
Μειωμένη ροή αίματος στον προμετωπιαίο λοβό.
Επίδραση
Νοητική κόπωση.
Λεπτομέρεια
Στρατιωτικοί πιλότοι που έκαναν χρήση παιχνιδιών δράσης είχαν αυξημένη νοητική κόπωση.
Precuneus (πρόδρομος)
Εγκεφαλικές αλλαγές
Ισχυρότερη σύνδεση precuneus-νησιωτικού φλοιού και ανώμαλη ενεργοποίηση του precuneus, που αντιτίθεται στην εκτελεστική λειτουργία.
Επιδράσεις
Μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης και αυξημένα συμπτώματα εθισμού.
Ινιακός λοβός
Εγκεφαλική αλλαγή
Μεγαλύτερη δραστηριότητα στον ινιακό λοβό, ακόμα και κατά την ανάπαυση, και ισχυρότερη σύνδεση με τον βρεγματικό λοβό και με τις περιοχές αίσθησης και κίνησης.
Επίδραση
Αυξημένη οπτική επεξεργασία.
Ραβδωτό σώμα
Εγκεφαλική αλλαγή
Υψηλότερα επίπεδα ντοπαμίνης, ενός χημικού που δημιουργεί αίσθηση επιβράβευσης και μας κινητοποιεί να κάνουμε πράγματα που δίνουν απόλαυση.
Το ραβδωτό σώμα, το κέντρο επιβράβευσης του εγκεφάλου, παίζει κρίσιμο ρόλο στον εθισμό.
Θάλαμος
Εγκεφαλικές αλλαγές
Αυξημένος όγκος και αλλαγμένη μικροδομή στον θάλαμο, μια περιοχή υπερενεργοποιημένη όταν κάποιος έχει εθισμό.
Επίδραση
Αυξημένη παρόρμηση για παιχνίδια και χαμηλότερη ευφυία σε παιδιά.
Γλωσσική έλικα
Εγκεφαλικές αλλαγές
Αυξημένη δραστηριότητα στην γλωσσική έλικα, η οποία συνδέεται με καλή οπτική επεξεργασία, και μειωμένη πολυπλοκότητα φαιάς ουσίας, που συνδέεται με εθισμό στο παιχνίδι.
Επίδραση
Καλύτερη χωρική περιήγηση και δυνατότερος εθισμός στο παιχνίδι.
Εικόνα 4 (The Epoch Times)
Ιππόκαμπος
Εγκεφαλική αλλαγή
Μειωμένος όγκος του ιππόκαμπου, που συνδέεται με την μνήμη.
Η εικόνα 6 δείχνει τρεις φάσεις ενός βιντεοπαιχνιδιού:
1. Αφότου ο παίκτης βγει από μια σπηλιά-πύλη σε έναν νέο κόσμο, φως εμφανίζεται πίσω του.
2. Ο παίκτης βρίσκει ένα σεντούκι θησαυρού μετά από 10 λεπτά εξερεύνησης. Όταν το ανοίγει, κερδίζει ένα σπαθί ως ανταμοιβή.
3. Ο παίκτης μάχεται με έναν αρχηγό. Το επίπεδο δυσκολίας της μάχης είναι προσεκτικά σχεδιασμένο για να βελτιώσει την εμπειρία του παίκτη.
Αυτές οι φάσεις αντιστοιχούν σε τρεις βασικές στρατηγικές που έχουν ως στόχο να κρατούν τους παίκτες σε κατάσταση επιθυμίας.
1.Αισθητική
Το χρώμα, η γενική αίσθηση και τα ηχητικά εφέ που έχουν σχεδιαστεί για να ταιριάζουν με το εγγενές σύνολο κανόνων του εγκεφάλου, δίνουν στους χρήστες μια αίσθηση ανταμοιβής μέσω ελέγχου επί του παιχνιδιού, ξεγελώντας τον εγκέφαλο ώστε να αντιλαμβάνεται τον κόσμο του παιχνιδιού ως πραγματικό και γοητευτικό.
2. Ανταμοιβή
Τυχαίες ανταμοιβές εντός του παιχνιδιού που οι χρήστες κερδίζουν αφότου νικήσουν έναν αρχηγό, ανέβουν επίπεδο, ή εξερευνήσουν τον κόσμο του παιχνιδιού. Η απρόβλεπτη φύση της ανταμοιβής ωθεί τους χρήστες να συνεχίσουν να παίζουν και ενισχύει την παρορμητική συμπεριφορά.
3. Κατάσταση ροής
Τα επίπεδα δυσκολίας του παιχνιδιού φτιάχνονται ώστε να ταιριάζουν με τις ικανότητες των χρηστών επιτυγχάνοντας μια ισορροπία όπου οι χρήστες μπαίνουν σε τέτοια συγκέντρωση που ο χρόνος περνά πολύ γρήγορα. Σε αυτήν την κατάσταση, εγκεφαλικές περιοχές όπως ο κογχομετωπιαίος φλοιός, ο πρόσθιος κυλινδρικός φλοιός, και ο πρόδρομος απενεργοποιούνται.
Ιατρικά ελεγμένο από τον Jimmy Almond, MD
ΑΝΑΦΟΡΕΣ
Bailey, K., West, R., & Anderson, C. A. (2010). A negative association between video game
experience and proactive cognitive control. Psychophysiology, 47(1), 34–42.
https://doi.org/10.1111/j.1469-8986.2009.00925.x
Bediou, B., Adams, D. M., Mayer, R. E., Tipton, E., Green, C. S., & Bavelier, D. (2018). Meta-
analysis of action video game impact on perceptual, attentional, and cognitive skills.
Psychological Bulletin, 144(1), 77–110. https://doi.org/10.1037/bul0000130
Brilliant T., D., Nouchi, R., & Kawashima, R. (2019). Does Video Gaming Have Impacts on the
Brain: Evidence from a Systematic Review. Brain Sciences, 9(10), Article 251.
https://doi.org/10.3390/brainsci9100251
Chen, C.-Y., Yen, J.-Y., Wang, P.-W., Liu, G.-C., Yen, C.-F., & Ko, C.-H. (2016). Altered Functional
Connectivity of the Insula and Nucleus Accumbens in Internet Gaming Disorder: A
Resting State fMRI Study. European Addiction Research, 22(4), 192–200.
https://doi.org/10.1159/000440716
Choi, E., Shin, S.-H., Ryu, J.-K., Jung, K.-I., Hyun, Y., Kim, J., & Park, M.-H. (2021a). Association of
Extensive Video Gaming and Cognitive Function Changes in Brain-Imaging Studies of
Pro Gamers and Individuals With Gaming Disorder: Systematic Literature Review. JMIR
Serious Games, 9(3), e25793. https://doi.org/10.2196/25793
Choi, E., Shin, S.-H., Ryu, J.-K., Jung, K.-I., Hyun, Y., Kim, J., & Park, M.-H. (2021b). Association of
Extensive Video Gaming and Cognitive Function Changes in Brain-Imaging Studies of
Pro Gamers and Individuals With Gaming Disorder: Systematic Literature Review. JMIR
Serious Games, 9(3), Article e25793. https://doi.org/10.2196/25793
Chou, Y.-H., Yang, B.-H., Hsu, J.-W., Wang, S.-J., Lin, C.-L., Huang, K.-L., Chien Chang, A., & Lee, S.-
M. (2012). Effects of video game playing on cerebral blood flow in young adults: A SPECT
study. Psychiatry Research: Neuroimaging, 212(1), 65–72.
https://doi.org/10.1016/j.pscychresns.2012.10.002
Daniels, J. K., McFarlane, A. C., Bluhm, R. L., Moores, K. A., Clark, C. R., Shaw, M. E., Williamson,
P. C., Densmore, M., & Lanius, R. A. (2010). Switching between executive and default
mode networks in posttraumatic stress disorder: alterations in functional connectivity.
Journal of Psychiatry & Neuroscience : JPN, 35(4), 258–266.
https://doi.org/10.1503/jpn.090175
de Sampaio Barros, M. F., Araújo-Moreira, F. M., Trevelin, L. C., & Radel, R. (2018). Flow
experience and the mobilization of attentional resources. Cognitive, Affective, &
Behavioral Neuroscience, 18(4), 810–823. https://doi.org/10.3758/s13415-018-0606-4
Ding, W., Sun, J., Sun, Y., Zhou, Y., Li, L., Xu, J., & Du, Y. (2013a). Altered Default Network
Resting-State Functional Connectivity in Adolescents with Internet Gaming Addiction.
PLoS ONE, 8(3), e59902. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0059902
Ding, W., Sun, J., Sun, Y., Zhou, Y., Li, L., Xu, J., & Du, Y. (2013b). Altered Default Network
Resting-State Functional Connectivity in Adolescents with Internet Gaming Addiction.
PLoS ONE, 8(3), Article e59902. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0059902
Dom, G., Sabbe, B., Hulstijn, W., & van den Brink, W. (2005). Substance use disorders and the
orbitofrontal cortex: Systematic review of behavioural decision-making and
neuroimaging studies. The British Journal of Psychiatry, 187(3), 209–220.
https://doi.org/10.1192/bjp.187.3.209
Dong, G., Huang, J., & Du, X. (2012a). Alterations in regional homogeneity of resting-state brain
activity in internet gaming addicts. Behavioral and Brain Functions, 8(1), 41.
https://doi.org/10.1186/1744-9081-8-41
Dong, G., Huang, J., & Du, X. (2012b). Alterations in regional homogeneity of resting-state brain
activity in internet gaming addicts. Behavioral and Brain Functions, 8(1), 41.
https://doi.org/10.1186/1744-9081-8-41
Dong, G.-H., Wang, M., Wang, Z., Zheng, H., Du, X., & Potenza, M. N. (2020). Addiction severity
modulates the precuneus involvement in internet gaming disorder: Functionality,
morphology and effective connectivity. Progress in Neuro-Psychopharmacology and
Biological Psychiatry, 98, 109829. https://doi.org/10.1016/j.pnpbp.2019.109829
Fransson, P., & Marrelec, G. (2008). The precuneus/posterior cingulate cortex plays a pivotal
role in the default mode network: Evidence from a partial correlation network analysis.
NeuroImage, 42(3), 1178–1184. https://doi.org/10.1016/j.neuroimage.2008.05.059
Granek, J. A., Gorbet, D. J., & Sergio, L. E. (2009). Extensive video-game experience alters
cortical networks for complex visuomotor transformations. Cortex, 46(9), 1165–1177.
https://doi.org/10.1016/j.cortex.2009.10.009
Green, C. S., & Bavelier, D. (2006). Effect of action video games on the spatial distribution of
visuospatial attention. Journal of Experimental Psychology: Human Perception and
Performance, 32(6), 1465–1478. https://doi.org/10.1037/0096-1523.32.6.1465
Haier, R. J., Karama, S., Leyba, L., & Jung, R. E. (2009). MRI assessment of cortical thickness and
functional activity changes in adolescent girls following three months of practice on a
visual-spatial task. BMC Research Notes, 2(1), Article 174.
https://doi.org/10.1186/1756-0500-2-174
Han, D. H., Lyoo, I. K., & Renshaw, P. F. (2012). Differential regional gray matter volumes in
patients with on-line game addiction and professional gamers. Journal of Psychiatric
Research, 46(4), 507–515. https://doi.org/10.1016/j.jpsychires.2012.01.004
Hou, H.-Y., Jia, X.-Z., Wang, P., Zhang, J.-X., Huang, S., & Li, H.-J. (2019a). Intrinsic Resting-State
Activity in Older Adults With Video Game Experience. Frontiers in Aging Neuroscience,
11, Article 119. https://doi.org/10.3389/fnagi.2019.00119
Hou, H.-Y., Jia, X.-Z., Wang, P., Zhang, J.-X., Huang, S., & Li, H.-J. (2019b). Intrinsic Resting-State
Activity in Older Adults With Video Game Experience. Frontiers in Aging Neuroscience,
11, Article 119. https://doi.org/10.3389/fnagi.2019.00119
Huang, H., & Cheng, C. (2022). The Benefits of Video Games on Brain Cognitive Function: A
Systematic Review of Functional Magnetic Resonance Imaging Studies. Applied Sciences,
12(11), Article 5561. https://doi.org/10.3390/app12115561
Hull, D. C., Williams, G. A., & Griffiths, M. D. (2013). Video game characteristics, happiness and
flow as predictors of addiction among video game players: A pilot study. Journal of
Behavioral Addictions, 2(3), 145–152. https://doi.org/10.1556/jba.2.2013.005
Kalnin, A. J., Edwards, C. R., Wang, Y., Kronenberger, W. G., Hummer, T. A., Mosier, K. M., Dunn,
D. W., & Mathews, V. P. (2011). The interacting role of media violence exposure and
aggressive–disruptive behavior in adolescent brain activation during an emotional
Stroop task. Psychiatry Research: Neuroimaging, 192(1), 12–19.
https://doi.org/10.1016/j.pscychresns.2010.11.005
Kanokporn Leelartapin, Warong Lapanun, Sakesan Kantha, Tanaka, H., & Daroonwan Suksom.
(2023a). Cognitive Fatigue in Habitual Video Gamers and Non-gamers among Military
Pilots in Training. Physical Activity and Health, 7(1), 319–331.
https://doi.org/10.5334/paah.298
Kanokporn Leelartapin, Warong Lapanun, Sakesan Kantha, Tanaka, H., & Daroonwan Suksom.
(2023b). Cognitive Fatigue in Habitual Video Gamers and Non-gamers among Military
Pilots in Training. Physical Activity and Health, 7(1), 319–331.
https://doi.org/10.5334/paah.298
Kanokporn Leelartapin, Warong Lapanun, Sakesan Kantha, Tanaka, H., & Daroonwan Suksom.
(2023c). Cognitive Fatigue in Habitual Video Gamers and Non-gamers among Military
Pilots in Training. Physical Activity and Health, 7(1), 319–331.
https://doi.org/10.5334/paah.298
Kao, D. (2020). The effects of juiciness in an action RPG. Entertainment Computing, 34, Article
100359. https://doi.org/10.1016/j.entcom.2020.100359
Kawaike, Y., Nagata, J., Furuya, T., Koriyama, C., Nakamura, M., & Sano, A. (2019a). Working
Memory-Related Prefrontal Hemodynamic Responses in University Students: A
Correlation Study of Subjective Well-Being and Lifestyle Habits. Frontiers in Behavioral
Neuroscience, 13, Article 213. https://doi.org/10.3389/fnbeh.2019.00213
Kawaike, Y., Nagata, J., Furuya, T., Koriyama, C., Nakamura, M., & Sano, A. (2019b). Working
Memory-Related Prefrontal Hemodynamic Responses in University Students: A
Correlation Study of Subjective Well-Being and Lifestyle Habits. Frontiers in Behavioral
Neuroscience, 13(9). Article 213. https://doi.org/10.3389/fnbeh.2019.00213
Kim, J.-Y., Chun, J.-W., Park, C.-H., Cho, H., Choi, J., Yang, S., Ahn, K.-J., & Kim, D. J. (2019a). The
Correlation between the Frontostriatal Network and Impulsivity in Internet Gaming
Disorder. Scientific Reports, 9(1), 1191. https://doi.org/10.1038/s41598-018-37702-4
Kim, J.-Y., Chun, J.-W., Park, C.-H., Cho, H., Choi, J., Yang, S., Ahn, K.-J., & Kim, D. J. (2019b). The
Correlation between the Frontostriatal Network and Impulsivity in Internet Gaming
Disorder. Scientific Reports, 9(1). Article 1191. https://doi.org/10.1038/s41598-018-37702-4
Kim, S.-J., Kim, M.-K., Shin, Y.-B., Kim, H. E., Kwon, J. H., & Kim, J.-J. (2021). Differences in resting-
state functional connectivity according to the level of impulsiveness in patients with
internet gaming disorder. Journal of Behavioral Addictions, 10(1), 88–98.
https://doi.org/10.1556/2006.2021.00005
Klasen, M., Weber, R., Kircher, T. T. J., Mathiak, K. A., & Mathiak, K. (2011). Neural contributions
to flow experience during video game playing. Social Cognitive and Affective
Neuroscience, 7(4), 485–495. https://doi.org/10.1093/scan/nsr021
Koepp, M. J., Gunn, R. N., Lawrence, A. D., Cunningham, V. J., Dagher, A., Jones, T., Brooks, D. J.,
Bench, C. J., & Grasby, P. M. (1998). Evidence for striatal dopamine release during a video
game. Nature, 393(6682), 266–268. https://doi.org/10.1038/30498
Kowalczyk, N., Shi, F., Mikołaj Magnuski, Maciek Skorko, Dobrowolski, P., Bartosz Kossowski,
Marchewka, A., Bielecki, M., Małgorzata Kossut, & Aneta Brzezicka. (2018). Real‐time
strategy video game experience and structural connectivity – A diffusion tensor imaging
study. Human Brain Mapping, 39(9), 3742–3758. https://doi.org/10.1002/hbm.24208
Kress, S., Neudorf, J., Borowsky, B., & Borowsky, R. (2022). What’s in a game: Video game visual-
spatial demand location exhibits a double dissociation with reading speed. Acta
Psychologica, 232, 103822. https://doi.org/10.1016/j.actpsy.2022.103822
Kühn, S., & Gallinat, J. (2013a). Amount of lifetime video gaming is positively associated with
entorhinal, hippocampal and occipital volume. Molecular Psychiatry, 19(7), 842–847.
https://doi.org/10.1038/mp.2013.100
Kühn, S., & Gallinat, J. (2013b). Amount of lifetime video gaming is positively associated with
entorhinal, hippocampal and occipital volume. Molecular Psychiatry, 19(7), 842–847.
https://doi.org/10.1038/mp.2013.100
Kühn, S., Gallinat, J., & Mascherek, A. (2019). Effects of computer gaming on cognition, brain
structure, and function: a critical reflection on existing literature. Dialogues in Clinical
Neuroscience, 21(3), 319–330. https://doi.org/10.31887/dcns.2019.21.3/skuehn
Kühn, S., Gleich, T., Lorenz, R. C., Lindenberger, U., & Gallinat, J. (2013). Playing Super Mario
induces structural brain plasticity: gray matter changes resulting from training with a
commercial video game. Molecular Psychiatry, 19(2), 265–271.
https://doi.org/10.1038/mp.2013.120
Kwak, K. H., Hwang, H. C., Kim, S. M., & Han, D. H. (2020a). Comparison of Behavioral Changes
and Brain Activity between Adolescents with Internet Gaming Disorder and Student Pro-
Gamers. International Journal of Environmental Research and Public Health, 17(2), 441.
https://doi.org/10.3390/ijerph17020441
Kwak, K. H., Hwang, H. C., Kim, S. M., & Han, D. H. (2020b). Comparison of Behavioral Changes and Brain
Activity between Adolescents with Internet Gaming Disorder and Student Pro-Gamers.
International Journal of Environmental Research and Public Health, 17(2), Article 441.
https://doi.org/10.3390/ijerph17020441
Lai, C., Pellicano, G. R., Altavilla, D., Proietti, A., Lucarelli, G., Massaro, G., Luciani, M., & Aceto, P.
(2018). Violence in video game produces a lower activation of limbic and temporal areas in
response to social inclusion images. Cognitive, Affective, & Behavioral Neuroscience, 19(4), 898–
909. https://doi.org/10.3758/s13415-018-00683-y
Lin, X., Dong, G., Wang, Q., & Du, X. (2014). Abnormal gray matter and white matter volume in “Internet
gaming addicts.” Addictive Behaviors, 40, 137–143.
https://doi.org/10.1016/j.addbeh.2014.09.010
Lin, X., Dong, G., Wang, Q., & Du, X. (2015). Abnormal gray matter and white matter volume in “Internet
gaming addicts.” Addictive Behaviors, 40, 137–143. https://doi.org/10.1016/j.addbeh.2014.09.010
Liu, G.-C., Yen, J.-Y., Chen, C.-Y., Yen, C.-F., Chen, C.-S., Lin, W.-C., & Ko, C.-H. (2013). Brain activation for
response inhibition under gaming cue distraction in internet gaming disorder. The Kaohsiung
Journal of Medical Sciences, 30(1), 43–51. https://doi.org/10.1016/j.kjms.2013.08.005
Liu, G.-C., Yen, J.-Y., Chen, C.-Y., Yen, C.-F., Chen, C.-S., Lin, W.-C., & Ko, C.-H. (2014). Brain activation for
response inhibition under gaming cue distraction in internet gaming disorder. The Kaohsiung
Journal of Medical Sciences, 30(1), 43–51. https://doi.org/10.1016/j.kjms.2013.08.005
Liu, L., Yao, Y.-W., Li, C. R., Zhang, J.-T., Xia, C.-C., Lan, J., Ma, S.-S., Zhou, N., & Fang, X.-Y. (2018). The
Comorbidity Between Internet Gaming Disorder and Depression: Interrelationship and Neural
Mechanisms. Frontiers in Psychiatry, 9, Article 154. https://doi.org/10.3389/fpsyt.2018.00154
Liu, L., Yip, S. W., Zhang, J.-T., Wang, L.-J., Shen, Z.-J., Liu, B., Ma, S.-S., Yao, Y.-W., & Fang, X.-Y. (2016).
Activation of the ventral and dorsal striatum during cue reactivity in Internet gaming disorder.
Addiction Biology, 22(3), 791–801. https://doi.org/10.1111/adb.12338
Luijten, M., Meerkerk, G.-J., Franken, I. H. A., van de Wetering, B. J. M., & Schoenmakers, T. M. (2015). An
fMRI study of cognitive control in problem gamers. Psychiatry Research: Neuroimaging, 231(3),
262–268. https://doi.org/10.1016/j.pscychresns.2015.01.004
Mancone, S., Tosti, B., Corrado, S., & Diotaiuti, P. (2024). Effects of video game immersion and task
interference on cognitive performance: a study on immediate and delayed recall and recognition
accuracy. PeerJ, 12, e18195. Article e18195. https://doi.org/10.7717/peerj.18195
Martínez, K., Solana, A. B., Burgaleta, M., Hernández-Tamames, J. A., Álvarez-Linera, J., Román, F. J.,
Alfayate, E., Privado, J., Escorial, S., Quiroga, M. A., Karama, S., Bellec, P., & Colom, R. (2012).
Changes in resting-state functionally connected parietofrontal networks after videogame practice.
Human Brain Mapping, 34(12), 3143–3157. https://doi.org/10.1002/hbm.22129
Mathiak, K., & Weber, R. (2006). Toward brain correlates of natural behavior: fMRI during violent video
games. Human Brain Mapping, 27(12), 948–956. https://doi.org/10.1002/hbm.20234
Mihaly Csikszentmihalyi. (2004, February). Flow, the secret to happiness. Ted.com; TED Talks.
ted . com/talks/mihaly_csikszentmihalyi_flow_the_secret_to_happiness
Mohammadi, B., Szycik, G. R., te Wildt, B., Heldmann, M., Samii, A., & Münte, T. F. (2020). Structural brain
changes in young males addicted to video-gaming. Brain and Cognition, 139, Article 105518.
https://doi.org/10.1016/j.bandc.2020.105518
Momi, D., Smeralda, C. L., Di Lorenzo, G., Neri, F., Rossi, S., Rossi, A., & Santarnecchi, E. (2020). Long-
lasting connectivity changes induced by intensive first-person shooter gaming. Brain Imaging and
Behavior, 15(3), 1518–1532. https://doi.org/10.1007/s11682-020-00350-2
Montag, C., Weber, B., Trautner, P., Newport, B., Markett, S., Walter, N. T., Felten, A., & Reuter, M. (2011).
Does excessive play of violent first-person-shooter-video-games dampen brain activity in response
to emotional stimuli? Biological Psychology, 89(1), 107–111.
https://doi.org/10.1016/j.biopsycho.2011.09.014
Montag, C., Weber, B., Trautner, P., Newport, B., Markett, S., Walter, N. T., Felten, A., & Reuter, M. (2012).
Does excessive play of violent first-person-shooter-video-games dampen brain activity in response
to emotional stimuli? Biological Psychology, 89(1), 107–111.
https://doi.org/10.1016/j.biopsycho.2011.09.014
Mundorf, A., Siebert, A., Desmond, J. E., & Peterburs, J. (2023). The role of the cerebellum in internet
gaming disorder—A systematic review. Addiction Biology, 28(10), Article 13331.
https://doi.org/10.1111/adb.13331
Nikolaidis, A., Voss, M. W., Lee, H., Vo, L. T. K., & Kramer, A. F. (2014). Parietal plasticity after training
with a complex video game is associated with individual differences in improvements in an
untrained working memory task. Frontiers in Human Neuroscience, 8, Article 169.
https://doi.org/10.3389/fnhum.2014.00169
Nouchi, R., Kawata, N. Y. dos S., Saito, T., Himmelmeier, R. M., Nakamura, R., Nouchi, H., & Kawashima, R.
(2020). Dorsolateral Prefrontal Cortex Activity during a Brain Training Game Predicts Cognitive
Improvements after Four Weeks’ Brain Training Game Intervention: Evidence from a Randomized
Controlled Trial. Brain Sciences, 10(8), 560. https://doi.org/10.3390/brainsci10080560
Obana, T., & Kozhevnikov, M. (2012). State effects of action video-game playing on visuospatial processing
efficiency and attention among experienced action video-game players. Proceedings of the Annual
Meeting of the Cognitive Science Society, 34. https://escholarship.org/uc/item/7108h8b4
Palaus, M., Marron, E. M., Viejo-Sobera, R., & Redolar-Ripoll, D. (2017). Neural Basis of Video Gaming: A
Systematic Review. Frontiers in Human Neuroscience, 11, Article 248.
https://doi.org/10.3389/fnhum.2017.00248
Peracchia, S., & Curcio, G. (2018). Exposure to video games: effects on sleep and on post-sleep cognitive
abilities. A sistematic review of experimental evidences. Sleep Science, 11(4), 302–314.
https://doi.org/10.5935/1984-0063.20180046
Salminen, M., & Ravaja, N. (2008). Increased oscillatory theta activation evoked by violent digital game
events. Neuroscience Letters, 435(1), 69–72. https://doi.org/10.1016/j.neulet.2008.02.009
Smith, V., Mitchell, D. J., & Duncan, J. (2018). Role of the Default Mode Network in Cognitive Transitions.
Cerebral Cortex, 28(10), 3685–3696. https://doi.org/10.1093/cercor/bhy167
Sun, Y., Sun, J., Zhou, Y., Ding, W., Chen, X., Zhuang, Z., Xu, J., & Du, Y. (2014a). Assessment of in vivo
microstructure alterations in gray matter using DKI in internet gaming addiction. Behavioral and
Brain Functions, 10(1), Article 37. https://doi.org/10.1186/1744-9081-10-37
Sun, Y., Sun, J., Zhou, Y., Ding, W., Chen, X., Zhuang, Z., Xu, J., & Du, Y. (2014b). Assessment of in vivo
microstructure alterations in gray matter using DKI in internet gaming addiction. Behavioral and
Brain Functions, 10(1), 37. https://doi.org/10.1186/1744-9081-10-37
Swink, S. (2017). Game feel : a game designer’s guide to virtual sensation. CRC Press,
Taylor & Francis Group.
Tachibana, A., Noah, J. A., Bronner, S., Ono, Y., & Onozuka, M. (2011). Parietal and temporal activity during
a multimodal dance video game: An fNIRS study. Neuroscience Letters, 503(2), 125–130.
https://doi.org/10.1016/j.neulet.2011.08.023
Takeuchi, H., Taki, Y., Hashizume, H., Asano, K., Asano, M., Sassa, Y., Yokota, S., Kotozaki, Y., Nouchi, R., &
Kawashima, R. (2016a). Impact of videogame play on the brain’s microstructural properties: cross-
sectional and longitudinal analyses. Molecular Psychiatry, 21(12), 1781–1789.
https://doi.org/10.1038/mp.2015.193
Takeuchi, H., Taki, Y., Hashizume, H., Asano, K., Asano, M., Sassa, Y., Yokota, S., Kotozaki, Y., Nouchi, R., &
Kawashima, R. (2016b). Impact of videogame play on the brain’s microstructural properties: cross-
sectional and longitudinal analyses. Molecular Psychiatry, 21(12), 1781–1789.
https://doi.org/10.1038/mp.2015.193
Toril, P., Reales, J. M., Mayas, J., & Ballesteros, S. (2016). Video Game Training Enhances Visuospatial
Working Memory and Episodic Memory in Older Adults. Frontiers in Human Neuroscience, 10,
Article 206. https://doi.org/10.3389/fnhum.2016.00206
Uddin, L. Q., Nomi, J. S., Hébert-Seropian, B., Ghaziri, J., & Boucher, O. (2017). Structure and Function of
the Human Insula. Journal of Clinical Neurophysiology, 34(4), 300–306.
https://doi.org/10.1097/wnp.0000000000000377
Valls-Serrano, C., De Francisco, C., Vélez-Coto, M., & Caracuel, A. (2022). Visuospatial working memory and
attention control make the difference between experts, regulars and non-players of the videogame
League of Legends. Frontiers in Human Neuroscience, 16, Article 933331.
https://doi.org/10.3389/fnhum.2022.933331
Villalba-García, C., Griffiths, M. D., Demetrovics, Z., & Czakó, A. (2025). The relationship between loot box
buying, gambling, internet gaming, and mental health: Investigating the moderating effect of
impulsivity, depression, anxiety, and stress. Computers in Human Behavior, 166, Article 108579.
https://doi.org/10.1016/j.chb.2025.108579
Wang, L., Wu, L., Lin, X., Zhang, Y., Zhou, H., Du, X., & Dong, G. (2016). Altered brain functional networks
in people with Internet gaming disorder: Evidence from resting-state fMRI. Psychiatry Research:
Neuroimaging, 254, 156–163. https://doi.org/10.1016/j.pscychresns.2016.07.001
Wang, Y., Mathews, V. P., Kalnin, A. J., Mosier, K. M., Dunn, D. W., Saykin, A. J., & Kronenberger, W. G.
(2009). Short Term Exposure to a Violent Video Game Induces Changes in Frontolimbic Circuitry in
Adolescents. Brain Imaging and Behavior, 3(1), 38–50. https://doi.org/10.1007/s11682-008-9058-8
Waugh, C. E., Lemus, M. G., & Gotlib, I. H. (2014). The role of the medial frontal cortex in the maintenance
of emotional states. Social Cognitive and Affective Neuroscience, 9(12), 2001–2009.
https://doi.org/10.1093/scan/nsu011
Weinstein, A., & Lejoyeux, M. (2020). Neurobiological mechanisms underlying internet and gaming
disorder (IGD). Dialogues in Clinical Neuroscience, 22(2), 113–126.
https://doi.org/10.31887/dcns.2020.22.2/aweinstein
West, G. L., Konishi, K., Diarra, M., Benady-Chorney, J., Drisdelle, B. L., Dahmani, L., Sodums, D. J., Lepore,
F., Jolicoeur, P., & Bohbot, V. D. (2017). Impact of video games on plasticity of the hippocampus.
Molecular Psychiatry, 23(7), 1566–1574. https://doi.org/10.1038/mp.2017.155
West, G. L., Zendel, B. R., Konishi, K., Benady-Chorney, J., Bohbot, V. D., Peretz, I., & Belleville, S. (2017).
Playing Super Mario 64 increases hippocampal grey matter in older adults. PLOS ONE, 12(12),
Article e0187779. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0187779
Woollett, K., Spiers, H. J., & Maguire, E. A. (2009). Talent in the taxi: a model system for exploring
expertise. Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences, 364(1522), 1407–
1416. https://doi.org/10.1098/rstb.2008.0288
Yoon, E. J., Choi, J.-S., Kim, H., Sohn, B. K., Jung, H. Y., Lee, J.-Y., Kim, D.-J., Park, S.-W., & Kim, Y. K. (2017).
Altered hippocampal volume and functional connectivity in males with Internet gaming disorder
comparing to those with alcohol use disorder. Scientific Reports, 7(1), Article 5744.
https://doi.org/10.1038/s41598-017-06057-7
Yuan, K., Cheng, P., Dong, T., Bi, Y., Xing, L., Yu, D., Zhao, L., Dong, M., von Deneen, K. M., Liu, Y., Qin, W., &
Tian, J. (2013). Cortical Thickness Abnormalities in Late Adolescence with Online Gaming
Addiction. PLoS ONE, 8(1), Article e53055. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0053055
Zhang, J.-T., Yao, Y.-W., Li, C.-S. R., Zang, Y.-F., Shen, Z.-J., Liu, L., Wang, L.-J., Liu, B., & Fang, X.-Y. (2015a).
Altered resting-state functional connectivity of the insula in young adults with Internet gaming
disorder. Addiction Biology, 21(3), 743–751. https://doi.org/10.1111/adb.12247
Zhang, J.-T., Yao, Y.-W., Li, C.-S. R., Zang, Y.-F., Shen, Z.-J., Liu, L., Wang, L.-J., Liu, B., & Fang, X.-Y. (2015b).
Altered resting-state functional connectivity of the insula in young adults with Internet gaming
disorder. Addiction Biology, 21(3), 743–751. https://doi.org/10.1111/adb.12247
Zhang, P., Pan, Y., Rujing Zha, Song, H., Yuan, C., Zhao, Q., Piao, Y., Ren, J., Chen, Y., Liang, P., Tao, R., Wei,
Z., & Zhang, X. (2023). Impulsivity-related right superior frontal gyrus as a biomarker of internet
gaming disorder. General Psychiatry, 36(4), e100985–e100985.
https://doi.org/10.1136/gpsych-2022-100985
Zhang, Y., Mei, W., Zhang, J. X., Wu, Q., & Zhang, W. (2016a). Decreased functional connectivity of insula-
based network in young adults with internet gaming disorder. Experimental Brain Research,
234(9), 2553–2560. https://doi.org/10.1007/s00221-016-4659-8
Zhang, Y., Mei, W., Zhang, J. X., Wu, Q., & Zhang, W. (2016b). Decreased functional connectivity of insula-
based network in young adults with internet gaming disorder. Experimental Brain Research,
234(9), 2553–2560. https://doi.org/10.1007/s00221-016-4659-8
Zhou, F., Montag, C., Sariyska, R., Lachmann, B., Reuter, M., Weber, B., Trautner, P., Kendrick, K. M.,
Markett, S., & Becker, B. (2017a). Orbitofrontal gray matter deficits as marker of Internet gaming
disorder: converging evidence from a cross-sectional and prospective longitudinal design.
Addiction Biology, 24(1), 100–109. https://doi.org/10.1111/adb.12570
Zhou, F., Montag, C., Sariyska, R., Lachmann, B., Reuter, M., Weber, B., Trautner, P., Kendrick, K. M.,
Markett, S., & Becker, B. (2017b). Orbitofrontal gray matter deficits as marker of Internet gaming
disorder: converging evidence from a cross-sectional and prospective longitudinal design.
Addiction Biology, 24(1), 100–109. https://doi.org/10.1111/adb.12570
Τα καρκινικά κύτταρα, που επί μακρόν θεωρούνταν ανταγωνιστικά μεταξύ τους, στην πραγματικότητα συνεργάζονται για να αντλήσουν θρεπτικά συστατικά όταν δεν τα βρίσκουν εύκολα στο περιβάλλον τους, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης εντόπισαν ένα συγκεκριμένο ένζυμο που προάγει αυτή τη συνεργασία, επιτρέποντας στα καρκινικά κύτταρα να μοιράζονται τους πόρους, όταν τα θρεπτικά συστατικά είναι σε έλλειψη. Όταν το ένζυμο αυτό μπλοκαρίστηκε, τα καρκινικά κύτταρα δεν μπορούσαν να τραφούν και πέθαιναν εντελώς.
Συνεργασία υπό δύσκολες συνθήκες
Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο Nature, αναδεικνύει μια ενδιαφέρουσα πτυχή της βιολογίας του καρκίνου: ενώ τα καρκινικά κύτταρα έχουν ιστορικά θεωρηθεί ως ανταγωνιστές για θρεπτικά συστατικά και πόρους, μπορούν επίσης να επιδείξουν συνεργατική συμπεριφορά, ιδίως σε απαιτητικά περιβάλλοντα. Οι ερευνητές εξέτασαν αυτή τη δυαδικότητα σε ποντίκια και απεικόνισαν τη συνεργασία μεταξύ των οργανισμών υπό ακραίες συνθήκες.
Για παράδειγμα, σημείωσαν οι ερευνητές, μικροοργανισμοί όπως οι ζυμομύκητες συνεργάζονται για να βρουν θρεπτικά συστατικά, αλλά μόνο όταν αντιμετωπίζουν πείνα. Ομοίως, τα καρκινικά κύτταρα, τα οποία χρειάζονται θρεπτικά συστατικά για να ευδοκιμήσουν και να πολλαπλασιαστούν σε απειλητικούς για τη ζωή όγκους, συχνά βρίσκονται σε περιβάλλοντα όπου τα θρεπτικά συστατικά σπανίζουν. «Αν και ο ανταγωνισμός είναι σίγουρα κρίσιμος για την εξέλιξη των όγκων και την εξέλιξη του καρκίνου, οι συνεργατικές αλληλεπιδράσεις εντός των όγκων είναι επίσης σημαντικές, αν και ελάχιστα κατανοητές», σημείωσαν οι ερευνητές.
Επεσήμαναν ότι η έλλειψη θρεπτικών συστατικών είναι ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό του μικροπεριβάλλοντος του όγκου και υπέθεσαν ότι η φυσική επιλογή μπορεί να είναι ένας μηχανισμός, που ενθαρρύνει την επιβίωση των καρκινικών κυττάρων, που μπορούν να συνεργαστούν για την εξεύρεση θρεπτικών συστατικών.
Η επιβίωση πάνω από όλα
Για να διαπιστώσουν αν τα καρκινικά κύτταρα συνεργάζονται, οι ερευνητές παρακολούθησαν την ανάπτυξη κυττάρων από διαφορετικούς τύπους όγκων.
Παρατήρησαν ότι ενώ τα καρκινικά κύτταρα συνήθως προσλαμβάνουν αμινοξέα – τα δομικά στοιχεία των πρωτεϊνών – με ανταγωνιστικό τρόπο, αν στερηθούν τη γλουταμίνη, το πιο άφθονο αμινοξύ στον οργανισμό, θα συνεργαστούν για να αποκτήσουν τους απαραίτητους πόρους.
«Παραδόξως, παρατηρήσαμε ότι ο περιορισμός των αμινοξέων ωφέλησε τους μεγαλύτερους κυτταρικούς πληθυσμούς, αλλά όχι τους αραιούς, γεγονός που υποδηλώνει ότι πρόκειται για μια συνεργατική διαδικασία, που εξαρτάται από την πυκνότητα του πληθυσμού», δήλωσε ο Κάρλος Καρμόνα-Φοντέιν, αναπληρωτής καθηγητής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και κύριος συγγραφέας. «Έγινε σαφές ότι υπήρχε πραγματική συνεργασία μεταξύ των καρκινικών κυττάρων.»
Διεξάγοντας πρόσθετα πειράματα με καρκινικά κύτταρα του δέρματος, του μαστού και του πνεύμονα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μια βασική πηγή θρεπτικών συστατικών για τα καρκινικά κύτταρα προέρχεται από τα ολιγοπεπτίδια, τα οποία είναι κομμάτια μικρών αμινοξέων που δρουν ως αγγελιοφόροι μεταξύ των κυττάρων.
Κρίσιμο ένζυμο που θα μπορούσε να στοχευθεί για να σκοτώσει τον καρκίνο
Αντί να προσλαμβάνουν απλώς πεπτίδια, τα οποία είναι μικρές πρωτεΐνες, τα καρκινικά κύτταρα αρχίζουν να συνεργάζονται, σύμφωνα με τον Καρμόνα-Φοντέιν. Απελευθερώνουν ένα ειδικό ένζυμο που ονομάζεται CNDP2, το οποίο διασπά αυτά τα πεπτίδια σε ακόμη μικρότερα κομμάτια, ελεύθερα αμινοξέα, τα οποία μπορούν στη συνέχεια να χρησιμοποιήσουν εύκολα για ενέργεια, τροφοδοτώντας την ταχεία ανάπτυξή τους.
«Επειδή αυτή η διαδικασία συμβαίνει έξω από τα κύτταρα, το αποτέλεσμα είναι μια κοινή δεξαμενή αμινοξέων, που γίνεται κοινό αγαθό [για τον καρκίνο]», σημείωσε.
Όταν η βεστατίνη, ένα φάρμακο που αναστέλλει τη λειτουργία του CNDP2, εφαρμόστηκε στα καρκινικά κύτταρα, αυτά δεν μπορούσαν να τραφούν από τα μικρά αμινοξέα και πέθαναν εντελώς.
Η βεστατίνη, επίσης γνωστή ως ubenimex, δεν έχει εγκριθεί για καμία θεραπεία στην Ευρώπη ή στις Ηνωμένες Πολιτείες, δήλωσε στην Epoch Times η Μαριάνα Μάτζο, πιστοποιημένη γεροντολογική νοσηλεύτρια με μεταπτυχιακό και διδακτορικό στη γεροντολογία και πιστοποιήσεις ως προχωρημένη νοσηλεύτρια παρηγορητικής φροντίδας, γεροντολογίας και ογκολογίας. Είναι όμως εγκεκριμένο και χρησιμοποιείται στην Ιαπωνία για περισσότερα από 35 χρόνια ως επικουρική θεραπεία μετά από χημειοθεραπεία.
Στις επικουρικές θεραπείες χρησιμοποιούνται επιπλέον φάρμακα, για να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα της αρχικής θεραπείας, σημείωσε η ίδια. «Στην Ιαπωνία χρησιμοποιείται για τη διατήρηση της ύφεσης και της επιβίωσης στην οξεία μη λεμφοκυτταρική λευχαιμία σε ενήλικες ασθενείς», σημείωσε η Μάτζο.
Η βεστατίνη μπλόκαρε σταθερά την πρόσληψη ολιγοπεπτιδίων σε όλες τις καρκινικές κυτταρικές σειρές που δοκιμάστηκαν in vitro, οι οποίες περιλάμβαναν μια ευρεία ποικιλία κυττάρων όγκων του δέρματος, του πνεύμονα, του μαστού, του παχέος εντέρου και του παγκρέατος.
Μπλοκάροντας το γονίδιο, λιμοκτονούν τα καρκινικά κύτταρα
Έχοντας εντοπίσει το CNDP2 ως παράγοντα πίσω από τη συνεργατική διαδικασία σίτισης στα καρκινικά κύτταρα, οι επιστήμονες συνέχισαν να δοκιμάζουν τι συμβαίνει όταν λείπει το ένζυμο, χρησιμοποιώντας την τεχνολογία γονιδιακής επεξεργασίας CRISPR για να εξουδετερώσουν το γονίδιο CNDP2 στα καρκινικά κύτταρα.
Διαπίστωσαν ότι η ανάπτυξη των όγκων μειώθηκε, μια διαφορά ακόμη πιο έντονη όταν η διαγραφή του CNDP2 συνδυάστηκε με τον περιορισμό της πρόσβασης του όγκου σε αμινοξέα με τη χρήση δίαιτας χαμηλής περιεκτικότητας σε ολιγοπεπτίδια. Οι διαιτητικές πηγές ολιγοπεπτιδίων περιλαμβάνουν τρόφιμα όπως το γάλα, τα αυγά, το κρέας, η σόγια, τα φασόλια, τα δημητριακά, και σπόρους όπως η κάνναβη και ο λιναρόσπορος.
Οι ερευνητές κατάφεραν επίσης να μειώσουν την ανάπτυξη όγκων στους οποίους δεν είχε διαγραφεί το CNDP2 συνδυάζοντας αυτές τις δίαιτες με βεστατίνη, ένας συνδυασμός που θα μπορούσε να βοηθήσει τους ασθενείς υπό κλινική φροντίδα, σύμφωνα με τους συγγραφείς.
«Επειδή αφαιρέσαμε την ικανότητά τους να εκκρίνουν το ένζυμο και να χρησιμοποιούν τα ολιγοπεπτίδια στο περιβάλλον τους, τα κύτταρα χωρίς CNDP2 δεν μπορούν πλέον να συνεργαστούν, γεγονός που αποτρέπει την ανάπτυξη του όγκου», δήλωσε ο Καρμόνα-Φοντέιν. «Ελπίζουμε ότι η σαφέστερη κατανόηση αυτού του μηχανισμού θα μας βοηθήσει να κάνουμε τα φάρμακα πιο στοχευμένα και πιο αποτελεσματικά.»
Επιπτώσεις και μελλοντική έρευνα
Οι ερευνητές στοχεύουν να μεταφράσουν αυτά τα ευρήματα σε θεραπείες για τον καρκίνο που διαταράσσουν την κυτταρική συνεργασία. Ενώ αυτή η πρώιμη μελέτη σε ποντίκια παρέχει απόδειξη της κεντρικής ιδέας, η αποτελεσματικότητα της θεραπείας στον άνθρωπο χρειάζεται να ερευνηθεί περαιτέρω.
Οι υπάρχουσες θεραπείες για τον καρκίνο λειτουργούν με τη φυσική αφαίρεση του καρκίνου με χειρουργική επέμβαση, τη θανάτωση των κυττάρων με ακτινοβολία ή χημειοθεραπεία, την ενίσχυση της άμυνας του οργανισμού με ανοσοθεραπεία ή την αλλαγή του τρόπου ανάπτυξης των κυττάρων με στοχευμένη θεραπεία. Ωστόσο, τα νέα ευρήματα ακούγονται ελπιδοφόρα και προσφέρουν μια διαφορετική προσέγγιση στη θεραπεία του καρκίνου, επισημαίνει η Μάτζο:
«Αυτό το μοντέλο θεραπείας στηρίζεται στη λιμοκτονία των καρκινικών κυττάρων -αυτή είναι μια νέα προσέγγιση στη θεραπεία του καρκίνου.»
Η Άννα, η οποία έπασχε από άνοια, είχε ένα δύσκολο πρωινό. Τίποτα δεν ήταν πήγαινε καλά και είχε απαίσια διάθεση.
Ο Ρομπ Τσάιφετζ, μουσικοθεραπευτής που εργαζόταν με την Ανν, άρχισε να παίζει το «You Are My Sunshine» μετά από αίτημα ενός άλλου ασθενή στην τραπεζαρία του κέντρου συνταξιοδότησης και φροντίδας όπου έκανε την πρακτική του άσκηση.
Στον στίχο «δεν θα το μάθεις ποτέ αγάπη μου», η Ανν άρχισε να χτυπάει το τραπέζι της και να φωνάζει: «Όχι, όχι, όχι, αυτό είναι εντελώς λάθος. Πρέπει να το κάνεις γλυκό! Τι έχεις πάθει;»
Ο Τσάιφετζ απάντησε: «Όχι, αυτό δεν αρκεί. Τότε πρέπει να γλυκάνουμε το τραγούδι μας! Πες μου, Ανν, πώς θα το κάνουμε γλυκό;»
Η Ανν, η οποία δεν ήταν αρνητική στο να βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής, άρχισε να καθοδηγεί τον Τσάιφετζ για το πώς να παίξει το τραγούδι – στην αρχή με θυμό, αλλά καθώς εκείνος ακολουθούσε τις οδηγίες της και ταίριαζε το ύψος και το ρυθμό της, άρχισε να τραγουδάει και μάλιστα χαμογέλασε για πρώτη φορά μετά από μέρες. Όταν ο Τσάιφετζ ρώτησε τι σημαίνει το τραγούδι γι’ αυτήν, η Ανν μίλησε για το παρελθόν της ως καθηγήτρια γυμνασίου, διευθύντρια χορωδίας και τελικά διευθύντρια σχολείου, και μοιράστηκε την ιστορία της με όλη την αίθουσα.
«Οι άνθρωποι στο δωμάτιο, συμπεριλαμβανομένων των συνεργατών φροντίδας που είχε κακοποιήσει λεκτικά το μεγαλύτερο μέρος του πρωινού, είχαν την ευκαιρία να θυμηθούν την προσωπικότητά της και να διαχωρίσουν το πρόσωπο της Ανν από τα συμπτώματα της ασθένειάς της», δήλωσε ο Τσάιφετζ στην Epoch Times.
Η μουσική είναι ένας παλιός σύντροφος της ανθρωπότητας, με ενδείξεις ότι έπαιζε ρόλο στην καθημερινή ζωή ήδη πριν από 40.000 χρόνια. Είναι μια ισχυρή δύναμη που μπορεί να διαμορφώσει τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, να ξεκλειδώσει αναμνήσεις και να ενισχύσει τους κοινωνικούς δεσμούς. Η επιστήμη έχει διερευνήσει την επιρροή της μουσικής πάνω μας – από την ενίσχυση της γνωστικής λειτουργίας μέχρι την τόνωση της διάθεσής μας.
Οι νέες έρευνες αποκαλύπτουν πως οι πρώτες συναντήσεις με τη μουσική μπορεί να διαμορφώσουν την ανάπτυξή μας. Ταυτόχρονα, οι επιστήμονες αποκαλύπτουν μοναδικές πτυχές του τρόπου με τον οποίο η μουσική επηρεάζει την αντίληψη του πόνου και τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να βελτιώσει την εστίαση και τη συγκέντρωσή μας – εμβαθύνοντας την κατανόηση των θεραπευτικών της δυνατοτήτων.
Η μουσική ως θεραπεία
Η μουσική είναι ένα θεραπευτικό εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί με διάφορους τρόπους. Ένας τρόπος είναι μέσω της μουσικοθεραπείας, μιας δομημένης, τεκμηριωμένης πρακτικής όπου εκπαιδευμένοι επαγγελματίες χρησιμοποιούν τη μουσική για να βοηθήσουν τα άτομα να επιτύχουν συγκεκριμένους θεραπευτικούς στόχους σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον.
Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Μουσικοθεραπείας, οι μουσικοθεραπευτές εργάζονται σε πολλά περιβάλλοντα, όπως:
Ψυχιατρικά νοσοκομεία
Εγκαταστάσεις αποκατάστασης
Νοσοκομεία
Κλινικές εξωτερικών ιατρείων
Κέντρα ημερήσιας φροντίδας
Φορείς που εξυπηρετούν άτομα με αναπτυξιακές αναπηρίες
Κοινοτικά κέντρα ψυχικής υγείας
Προγράμματα για ναρκωτικά και αλκοόλ
Κέντρα ηλικιωμένων
Οίκοι ευγηρίας
Προγράμματα νοσηλείας
Σωφρονιστικά ιδρύματα
Οίκοι επανένταξης
Σχολεία
Ιδιωτικά ιατρεία
Η μουσική χρησιμοποιείται για την προαγωγή της ευεξίας, τη διαχείριση του στρες, την ανακούφιση από τον πόνο, τη βοήθεια των ανθρώπων να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, την ενίσχυση της μνήμης, τη βελτίωση της επικοινωνίας και την προώθηση της σωματικής αποκατάστασης.
Ο Τσάιφετζ είναι πιστοποιημένος μουσικοθεραπευτής στο κέντρο Maya’s Music, το οποίο προσφέρει μουσικοθεραπεία σε άτομα με αναπτυξιακές αναπηρίες – πολλά από τα οποία έχουν δυσκολία στην επικοινωνία.
Μίλησε στην Epoch Times για το πώς η μουσική μπορεί να τους βοηθήσει να εκφραστούν.
«Η μουσική έχει πολλά από τα ίδια χαρακτηριστικά με τη γλώσσα. Ρυθμό, τέμπο, δυναμική, συλλαβές, μελωδικές χειρονομίες, συναισθηματικά περιγράμματα και πολλά άλλα. Η μουσική μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εναλλακτική λύση στις λέξεις, για να εκφραστούμε και να κατανοήσουμε τους άλλους. Για παράδειγμα, όταν κάθομαι να φτιάξω μουσική με έναν πελάτη με αυτισμό που δεν μιλάει, μπορώ να εκφράσω την περιέργεια και να ζητήσω εμπιστοσύνη μιμούμενος μουσικά τους ήχους και τις σωματικές χειρονομίες που κάνει ο πελάτης μου», δήλωσε στην Epoch Times.
«Καθώς χτίζουμε τη σχέση, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως βάση αυτό το λεξιλόγιο εισάγοντας νέες, σχετικές μουσικές χειρονομίες […] Αλλά η μουσική είναι επικοινωνία. Είναι μια μορφή επικοινωνίας που ενσωματώνει την κίνηση, την παραγωγή ήχων, τη γλώσσα, το συναίσθημα, την ταυτότητα και πολλά άλλα», πρόσθεσε.
Ο Τσάιφετζ αναπτύσσει την έννοια τού εντός και εκτός ομάδας, δηλαδή τον ρόλο της μουσικής στην ταύτιση με μια ομάδα. Για παράδειγμα, όσοι ακούνε κλασική μουσική τείνουν να ταυτίζονται με άλλους που επίσης ακούνε κλασική μουσική, κάτι που μπορεί να εκδηλωθεί εξωτερικά με τις επιλογές στην ένδυση, τους τρόπους συμπεριφοράς, τη γλώσσα κ.ο.κ.
«Η ακρόαση ενός συγκεκριμένου συγκροτήματος ή είδους μουσικής μάς συνδέει με μια κοινότητα ανθρώπων που επίσης ταυτίζονται με αυτήν τη μουσική», είπε.
Ο Τσάιφετζ λέει ότι η επιλογή της μουσικής που μας αρέσει είναι επίσης ζωτικής σημασίας για την επιτυχία των μουσικοθεραπευτικών παρεμβάσεων. Προσθέτει ότι η μουσική είναι ένα εξαιρετικό κίνητρο. Η μουσική που αγαπάμε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ανταμοιβή, ως κίνητρο για να δραστηριοποιηθούμε και να συμμετέχουμε και ως εργαλείο που μας βοηθά να θυμόμαστε, καθώς ο εγκέφαλος συνδέει έντονα τη μουσική με τις αναμνήσεις.
Μουσική και πόνος
Η μουσική έχει χρησιμοποιηθεί ανά τους αιώνες για να διευκολύνει τη θεραπεία του σώματος, του νου και του πνεύματος. Οι αρχαίοι Έλληνες αναγνώριζαν τις αναζωογονητικές ικανότητες της μουσικής και οι αρχαίοι Έλληνες γιατροί χρησιμοποιούσαν φλάουτα, λύρες και άλλα όργανα για θεραπείες που κυμαίνονταν από την ωφέλεια της πέψης και την πρόκληση ύπνου μέχρι τη θεραπεία ψυχικών διαταραχών.
Στη σύγχρονη εποχή, πολλαπλές μελέτες έχουν αποδείξει την ικανότητα της μουσικής να μειώνει τον πόνο, αν και ο τρόπος με τον οποίο ο εγκέφαλος παράγει αυτή την αναλγητική επίδραση παραμένει ασαφής.
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PAIN μπορεί να είναι ένα βήμα πιο κοντά στην απάντηση.
Σύμφωνα με τη μελέτη, οι προηγούμενες έρευνες βασίζονταν στη διαίσθηση για να καθορίσουν ποια μουσική χρησιμοποιείται και όχι στην επιστημονική κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η μουσική επηρεάζει την αντίληψή μας για τον πόνο.
Οι ερευνητές εξέτασαν τη σχέση μεταξύ της ταχύτητας με την οποία παίζεται ένα μουσικό κομμάτι (το τέμπο του) και της ικανότητάς του να ανακουφίζει από τον πόνο.
Προηγούμενες έρευνες διαπίστωσαν ότι όταν ζητείται από τους ανθρώπους να χτυπήσουν ή να τραγουδήσουν μια απλή μελωδία, ο καθένας το κάνει με έναν συγκεκριμένο ρυθμό που είναι μοναδικός για τον ίδιο – γνωστός ως αυθόρμητος ρυθμός παραγωγής ή SPR. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτός ο ρυθμός προέρχεται από ένα εσωτερικό βιολογικό ρολόι που ονομάζεται ενδογενής ταλαντωτής, ο οποίος παράγει τους κιρκάδιους ρυθμούς μας.
Σύμφωνα με τη θεωρία των δυναμικών συστημάτων, ο SPR αντιπροσωπεύει τον πιο αποδοτικό ρυθμό για το σώμα, που χρησιμοποιεί τη λιγότερη ενέργεια, ενώ παράλληλα επιτρέπει ακριβείς κινήσεις.
Η μελέτη διερεύνησε κατά πόσον η χρήση του SPR των ατόμων – του μοναδικού ρυθμού – θα μπορούσε να αυξήσει τα ανακουφιστικά αποτελέσματα της μουσικής για τον πόνο.
Οι συγγραφείς της μελέτης ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να χτυπήσουν μια απλή μελωδία με ρυθμό που τους ήταν άνετος για να προσδιορίσουν τον ρυθμό αυθόρμητης παραγωγής τους. Στη συνέχεια, βαθμολόγησαν πόσο επώδυνη ήταν μια διέγερση με χρήση θερμότητας υπό τέσσερεις συνθήκες:
Η μουσική άλλαζε ώστε να ταιριάζει με το SPR τους
Μουσική 15% ταχύτερα από το SPR τους
Μουσική 15% πιο αργή από το SPR τους
Καμία μουσική (σιωπή)
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η μουσική που ταίριαζε με το SPR του συμμετέχοντα μείωσε τον πόνο πολύ περισσότερο σε σύγκριση με τους ταχύτερους ή τους πιο αργούς ρυθμούς. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η αντιστοίχιση του ρυθμού της μουσικής με το SPR ενός ατόμου είναι βέλτιστη για τη μείωση του πόνου, υποστηρίζοντας την υπόθεση των συγγραφέων.
Μουσική και διάθεση
Η μουσική μπορεί να προκαλέσει ισχυρά συναισθήματα. Μπορεί να μας ανεβάσει τη διάθεση και να μας κάνει να κλάψουμε.
Η Νάνσυ Ντελόνγκ είναι κλασικά εκπαιδευμένη μουσικός και τραγουδίστρια, η οποία έχει ερμηνεύσει ένα ευρύ φάσμα ειδών σε όλη τη διάρκεια της καριέρας της, από όπερα έως μουσικό θέατρο.
Λέει ότι η μουσική έχει σκοπό να συνδέεται με τους ανθρώπους και ότι όταν παίζεις, θέλεις να μιλάς στο κοινό και να το τραβάς μέσα σου – να το αγγίζεις συναισθηματικά.
Αφηγείται την ιστορία δύο τραγουδιστών της όπερας.
Η Μαρία Κάλλας και η Ρενάτα Τεμπάλντι ήταν δύο από τις πιο διάσημες τραγουδίστριες της όπερας του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα – τραγουδίστριες γνωστές για το απίστευτο ταλέντο τους. Ήταν αντίπαλες, αλλά η καθεμία είχε ένα μοναδικό στυλ.
Η Ντελόνγκ είπε ότι η Τεμπάλντι είχε έναν όμορφο, απαλό, ρευστό τόνο. Αντίθετα, η φωνή της Κάλλας ήταν ελαφρώς πιο ωμή και λιγότερο ομοιόμορφη, αν και γεμάτη συναίσθημα και δύναμη.
«Η Τεμπάλντι ήταν υπέροχη, αλλά όταν τραγουδούσε η Κάλλας, δεν μπορούσες να είσαι αδιάφορος. Σε άγγιζε, σε άρπαζε από την καρδιά και σε τραβούσε – δυνατά», είπε.
Η επίδραση της μουσικής στη διάθεσή μας είναι γνωστή και οι έρευνες δείχνουν ότι μπορεί να είναι ευεργετική για όσους πάσχουν από κατάθλιψη και άγχος. Για παράδειγμα, σε μια συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση του 2023 που συμπεριέλαβε 1.777 ηλικιωμένους με κατάθλιψη, η μουσικοθεραπεία μείωσε την κατάθλιψη και το άγχος, μείωσε την αρτηριακή πίεση και βελτίωσε τη γνωστική τους ικανότητα.
Η ανασκόπηση διαπίστωσε μερικές παρεμβάσεις που απέδωσαν τα καλύτερα αποτελέσματα για τη μείωση της κατάθλιψης σε ηλικιωμένους:
Παθητική μουσικοθεραπεία (ακρόαση μουσικής αντί για την αναπαραγωγή ή τη δημιουργία της)
Συνεδρίες διάρκειας 60 λεπτών
Συνεδρίες ένας προς έναν και όχι ομαδικές συνεδρίες
Συνολικά 20 ώρες μουσικοθεραπείας
Η μουσική μπορεί επίσης να μας βοηθήσει να εκφράσουμε και να επεξεργαστούμε δύσκολα συναισθήματα όπως η θλίψη. Η μουσική μπορεί να μας θυμίσει κάποιον που έχουμε χάσει και η ακρόαση μπορεί να μας βοηθήσει να συνδεθούμε μαζί του, να τον θυμηθούμε και να νιώσουμε θλίψη που ίσως είναι δύσκολο να εκφραστεί.
Μουσική και νους
Η μουσική μπορεί επίσης να μας βοηθήσει να συγκεντρωθούμε, να αυξήσουμε την παραγωγικότητα και να βελτιώσουμε την ακρίβεια κατά την εκτέλεση εργασιών.
Σε μια μελέτη που μόλις δημοσιεύθηκε αυτό το μήνα στο PLOS One, οι ερευνητές εξέτασαν πώς οι διάφοροι τύποι μουσικής επηρεάζουν τη νόηση και τη διάθεση, ιδίως σε ένα εργασιακό περιβάλλον. Οι ερευνητές επέλεξαν δύο διαφορετικά είδη μουσικής – ένα που προωθήθηκε για να ενισχύσει τη «ροή εργασίας» και τη «βαθιά συγκέντρωση», καθώς και μουσική που αποτελείται από δημοφιλή τραγούδια. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ήχους γραφείου στο παρασκήνιο για να συγκρίνουν και να αναπαραστήσουν τους τυπικούς ήχους που ακούγονται σε ένα περιβάλλον γραφείου.
Οι συμμετέχοντες άκουγαν τη μουσική ενώ εκτελούσαν μια γνωστικά απαιτητική εργασία που απαιτούσε εστιασμένη προσοχή, η οποία ονομάστηκε «η εργασία του πλαγιοκόπτη».
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι μόνο όσοι άκουγαν τη μουσική της ροής εργασίας είχαν σημαντικές βελτιώσεις στη διάθεση και τη γνωστική απόδοση και διαπιστώθηκε ότι οι συμμετέχοντες ανταποκρίνονταν πιο γρήγορα χωρίς να χάνουν την ακρίβεια.
Οι ερευνητές δηλώνουν ότι τα αποτελέσματά τους έχουν επιπτώσεις στον πραγματικό κόσμο και μπορούν να παράσχουν στο κοινό στρατηγικές για τη ρύθμιση της απόδοσης και της διάθεσης κατά τη διάρκεια απαιτητικών εργασιακών καθηκόντων που είναι τόσο αποτελεσματικές όσο και προσιτές.
Μουσική και έμβρυα
Ένα μεγάλο μέρος των ερευνών έχει διερευνήσει τις επιπτώσεις της μουσικής στον άνθρωπο, ακόμη και πριν από τη γέννηση, ενώ βρισκόμαστε ακόμη στη μήτρα.
Μια πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη από ερευνητές στο Μεξικό διαπίστωσε ότι η αναπαραγωγή κλασικής μουσικής στα μωρά στη μήτρα βελτίωσε τις καρδιακές μετρήσεις και ότι, από τα δύο κομμάτια που επιλέχθηκαν, το ένα μουσικό κομμάτι είχε πιο σημαντικές επιδράσεις από το άλλο.
Τριάντα έξι έγκυες γυναίκες συμμετείχαν στη μελέτη και οι ερευνητές τοποθέτησαν εξωτερικές συσκευές παρακολούθησης του καρδιακού ρυθμού για να μετρήσουν τους καρδιακούς παλμούς του εμβρύου ως απάντηση σε δύο κομμάτια κλασικής μουσικής – τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά την εκτέλεση κάθε κομματιού.
Τα κομμάτια που επιλέχθηκαν ήταν ο ‘Κύκνος’ του Γάλλου συνθέτη Καμίλ Σεν-Σανς και το Arpa de Oro του Μεξικανού συνθέτη Αμπούντιο Μαρτίνες.
«Η μελέτη μας αποδεικνύει ότι η έκθεση των εμβρύων σε ήρεμη κλασική μουσική φαίνεται να κάνει τα μοτίβα των καρδιακών παλμών τους πιο ‘τακτοποιημένα’ ή κανονικά κατά τη διάρκεια και αμέσως μετά το μουσικό ερέθισμα», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Έρικ Αλόνσο, Αμπάρκα-Κάστρο στην Epoch Times.
«Παρατηρήσαμε επίσης μια μικρή αύξηση της κίνησης του εμβρύου μετά το τέλος της μουσικής. Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι μια τέτοια μουσική διέγερση μπορεί να προάγει την ανάπτυξη του νευρικού συστήματος του εμβρύου».
Ο Αμπάρκα-Κάστρο δήλωσε ότι ένας σταθερός και προβλέψιμος καρδιακός παλμός του εμβρύου είναι απαραίτητος, επειδή λειτουργεί ως μη επεμβατικός δείκτης της σωστής αυτόνομης λειτουργίας και της υγιούς ανάπτυξης του εγκεφάλου.
«Όταν η μεταβλητότητα του καρδιακού ρυθμού γίνεται πιο σταθερή, μπορεί να υποδηλώνει ένα καλά λειτουργικό αυτόνομο νευρικό σύστημα, το οποίο είναι απαραίτητο για την προσαρμογή και τη συνολική ανάπτυξη του εμβρύου», πρόσθεσε.
Η HRV (μεταβλητότητα καρδιακού ρυθμού) είναι οι λεπτές αλλαγές στο χρόνο μεταξύ κάθε καρδιακού παλμού. Ένας αυξανόμενος όγκος ερευνών δείχνει ότι η υψηλότερη μεταβλητότητα του καρδιακού ρυθμού υποδηλώνει υγιέστερη καρδιά, αυξημένη ικανότητα προσαρμογής στο στρες και καλύτερη υγεία.
Το αυτόνομο νευρικό σύστημα είναι μέρος του περιφερικού νευρικού συστήματος και ρυθμίζει ακούσιες σωματικές λειτουργίες, όπως η αναπνοή, η πέψη, η αρτηριακή πίεση και ο καρδιακός παλμός. Στη μήτρα, το αυτόνομο νευρικό σύστημα αρχίζει να αναπτύσσεται γύρω στην τρίτη εβδομάδα της κύησης και δεν ωριμάζει πλήρως μέχρι το τέλος της εγκυμοσύνης, ή μεταξύ περίπου 37-40 εβδομάδων.
Το νευρικό σύστημα εξυπηρετεί πολλές ζωτικές λειτουργίες στα μωρά μετά τη γέννηση.
«Ένα καλά ανεπτυγμένο αυτόνομο νευρικό σύστημα μπορεί να βοηθήσει τα νεογέννητα βελτιώνοντας την ικανότητά τους να ρυθμίζουν ζωτικές λειτουργίες όπως ο καρδιακός ρυθμός και η αναπνοή. Αυτή η ρύθμιση είναι ζωτικής σημασίας για την προσαρμογή στους περιβαλλοντικούς στρεσογόνους παράγοντες μετά τη γέννηση και μπορεί να συμβάλει στην καλύτερη συνολική υγεία», σημείωσε η Αμπάρκα-Κάστρο.
Στο μέλλον, η ερευνητική ομάδα σχεδιάζει να επεκτείνει τα ευρήματά της.
«Σε μελλοντικές εργασίες, σκοπεύουμε να διεξάγουμε μακροχρόνιες μελέτες παρακολούθησης για να προσδιορίσουμε αν η προγεννητική μουσική διέγερση οδηγεί σε συγκεκριμένα οφέλη για τη νευροανάπτυξη μετά τη γέννηση».
Η ακρόαση μουσικής κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχει αποδειχθεί ότι μειώνει το άγχος στις μέλλουσες μητέρες, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει θετικά την ανάπτυξη του εμβρύου. Μελέτες δείχνουν επίσης ότι η έκθεση σε μουσική κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όπως το νανούρισμα, μπορεί να μειώσει το άγχος, να επηρεάσει θετικά την ψυχική κατάσταση της μητέρας και να ενισχύσει τη συναισθηματική σύνδεση μεταξύ της μητέρας και του αγέννητου παιδιού της.
Ο Τσάιφετζ μοιράζεται τις σκέψεις του σχετικά με το γιατί πιστεύει ότι οι άνθρωποι συνδέονται τόσο δυναμικά με τη μουσική.
«Σχεδόν ολόκληρος ο εγκέφαλός μας είναι ενεργός και εμπλέκεται όταν επεξεργαζόμαστε τη μουσική. Η δημιουργία μουσικής είναι μια ιδιαίτερα ανταποδοτική δραστηριότητα στην οποία συμμετέχουμε, στην οποία βλέπουμε άλλους να συμμετέχουν και η οποία κάνει άλλες δραστηριότητες πιο ανταποδοτικές όσο την έχουμε στο παρασκήνιο. Η μουσική συνδέεται με την προσωπική και ομαδική μας ταυτότητα και αποτελεί μια βαθιά αισθητική εμπειρία.»
Η Ντελόνγκ λέει ότι ένα από τα αγαπημένα της κομμάτια είναι το Κοντσέρτο αρ. 7 του Μπαχ (σε σολ ελάσσονα), ερμηνευμένο από τον Γκλεν Γκουλντ.
«Όταν το ακούω, μεταφέρομαι σε ένα επίπεδο συνείδησης και ευτυχίας που με κάνει να δακρύζω σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη εμπειρία. Με κάνει να χορεύω. Είναι σκέτη χαρά.»
Εάν αποφεύγετε τη γλουτένη επειδή αναστατώνει το πεπτικό σας σύστημα, αλλά εξακολουθείτε να υποφέρετε από συχνά αέρια και φούσκωμα, θα μπορούσε στην πραγματικότητα να έχετε δυσανεξία στους σακχαρίτες φρουκτόζης.
Το σιτάρι περιέχει μια σειρά από ουσίες που μπορεί να προκαλέσουν δυσάρεστα συμπτώματα. Εκτός από τις πρωτεΐνες σίτου όπως η γλουτένη, το σιτάρι περιέχει επίσης σακχαρίτες φρουκτόζης (fructans) — φυσικούς υδατάνθρακες που βρίσκονται σε διάφορα φυτά σε ποικίλες ποσότητες.
Πολλοί άνθρωποι με γαστρεντερικά προβλήματα αισθάνονται καλύτερα όταν αποφεύγουν τη γλουτένη, απλώς και μόνο επειδή κόβουν μια σημαντική πηγή σακχαριτών φρουκτόζης.
Όπως αποκαλύπτουν έρευνες, φαίνεται πως η κακή φήμη της γλουτένης οφείλεται τελικά εν μέρει στους σακχαρίτες φρουκτόζης.
Ανοδική τάση σε προβλήματα γλουτένης
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους κάποιος μπορεί να είναι ευαίσθητος στη γλουτένη— πολύ καλά κατανοητοί, εκτός από τη μυστηριώδη ευαισθησία γλουτένης/σίτου που δεν σχετίζεται με κοιλιοκάκη (celiac). Δεν υπάρχει τρόπος εξέτασης ούτε κανένας σαφής μηχανισμός, και τα συμπτώματα αλληλεπικαλύπτονται με άλλες καταστάσεις όπως η ασθένεια της κοιλιοκάκης.
Η κοιλιοκάκη είναι ο σοβαρότερος λόγος για την αποφυγή σίτου ή γλουτένης. Είναι μια αυτοάνοση διαταραχή κατά την οποία η γλουτένη βλάπτει το λεπτό έντερο, προκαλεί μακροχρόνια πεπτικά συμπτώματα και εμποδίζει την απορρόφηση θρεπτικών ουσιών.
Αλλεργία στο σιτάρι παθαίνουμε όταν το ανοσοποιητικό σύστημα ανταποκρίνεται στο σιτάρι δημιουργώντας αντισώματα ανοσοσφαιρίνης Ε (IgE), τα οποία απελευθερώνουν χημικές ουσίες που επηρεάζουν τη μύτη, το λαιμό, τους πνεύμονες ή το δέρμα.
Η ευαισθησία στη γλουτένη μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα τόσο στο έντερο όσο και στο ανοσοποιητικό σύστημα, δήλωση η Ελίζαμπεθ Μπόχαμ, ιατρός και διαιτολόγος που ειδικεύεται στη λειτουργική ιατρική, σε συνέντευξη μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος στην Epoch Times. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν κόπωση, έκζεμα, κνησμώδες δέρμα, θολή διάνοια, πόνο στις αρθρώσεις, πονοκεφάλους και εντερικά συμπτώματα , όπως φούσκωμα, αέρια, διάρροια, δυσκοιλιότητα και πόνο.
Τα άτομα με δυσανεξία στους σακχαρίτες φρουκτόζης ανταποκρίνονται στο σιτάρι με μη ανοσοποιημένη αντίδραση, που σημαίνει ότι τα συμπτώματα περιορίζονται στο έντερο.
Η δυσανεξία στους σακχαρίτες φρουκτόζης προκαλείται από μια ανισορροπία των μικροβίων του εντέρου, συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης εκείνων που χωνεύουν τους υδατάνθρακες. Αυτό προκαλεί τη ζύμωση των ινών στο έντερο, προκαλώντας αέρια, φούσκωμα, πόνο και μεταβολές στις κινήσεις του εντέρου όπως η διάρροια ή η δυσκοιλιότητα.
Η περίπλοκη φύση των σακχαριτών φρουκτόζης
Οι σακχαρίτες φρουκτόζης είναι ένας τύπος FODMAP, ένα ακρωνύμιο για ζυμώσιμους ολιγοσακχαρίτες, δισακχαρίτες, μονοσακχαρίτες και πολυόλες. Αυτά είναι υδατάνθρακες μικρής αλυσίδας που απορροφούνται σε μικρό βαθμό από το λεπτό έντερο. Άλλες FODMAP είναι συνήθως μεμονωμένα μόρια, με κάποιες αλκοόλες ζάχαρης, όπως η σορβιτόλη και η μανιτόλη, και άλλες είναι απλά σάκχαρα, όπως η φρουκτόζη και η λακτόζη.
Οι FODMAP σακχαρίτες φρουκτόζης είναι μια αλυσίδα μορίων σακχάρου φρουκτόζης με μόριο σακχάρου γλυκόζης στο τέλος. Η ποικιλία του μήκους και της δομής τους καθιστά τη μέτρησή τους περίπλοκη.
Οι FODMAP υπάρχουν σε διάφορες ομάδες τροφίμων. Οι σακχαρίτες φρουκτόζης βρίσκονται σε μια ευρύτερη ποικιλία ομάδων τροφίμων σε σχέση με άλλα τρόφιμα FODMAP, συμπεριλαμβανομένων των σπόρων, των φρούτων και των λαχανικών. Αυτό μπορεί να δυσκολέψει την εξάλειψη των σακχαριτών φρουκτόζης από τη διατροφή.
Τα τρόφιμα με γλουτένη και σακχαρίτες φρουκτόζης είναι κυρίως το σιτάρι, το κριθάρι, η σίκαλη και το σπελτ.
Τα τρόφιμα χωρίς γλουτένη με σακχαρίτες φρουκτόζης περιλαμβάνουν φρούτα, όσπρια, λαχανικά και καρύδια – για παράδειγμα μπανάνες, σταφίδες, καρπούζι, ρεβίθια, μαύρα φασόλια, φασόλια, τεύτλα, λαχανάκια Βρυξελλών, ασκαλώνια, ρίζα κιχωρίου, πράσα, αμύγδαλα, κάσιους, και φιστίκια.
Ο κυριότερος ύποπτος είναι οι σακχαρίτες φρουκτόζης
Οι ασθενείς με ευαισθησία σε γλουτένη/σίτο άσχετης με κοιλιοκάκη βοήθησαν τους ερευνητές να εξετάσουν την υπόθεση ότι τα συμπτώματά τους μπορεί να οφείλονται στους σακχαρίτες φρουκτόζης και όχι στη γλουτένη.
Μια έρευνα του 2024, που δημοσιεύθηκε στο BMC Medicine, έδειξε ότι οι ασθενείς ήταν πιθανότερο να αντιδράσουν με γαστρεντερικά συμπτώματα μετά την κατανάλωση ράβδων σακχαριτών φρουκτόζης παρά μετά την κατανάλωση γλουτένης. Ωστόσο, οι ερευνητές δεν μπόρεσαν να βρουν τον ακριβή μηχανισμό.
Οι ερευνητές εξέτασαν τη σύνθεση των μικροβίων κοπράνων πριν και μετά από διατροφικές αλλαγές, αλλά δεν ανακάλυψαν μετατοπίσεις σε μικρόβια που να εξηγούν γιατί οι σακχαρίτες φρουκτόζης προκάλεσαν περισσότερα προβλήματα. Ένα πράγμα που έγινε εμφανές μεταξύ των 59 συμμετεχόντων στη μελέτη ήταν ότι η βακτηριακή σύνθεση ενός ατόμου φάνηκε να επηρεάζει τα γαστρεντερικά συμπτώματα.
Στους συμμετέχοντες δόθηκε τυχαία μια δίαιτα που περιείχε είτε γλουτένη είτε σακχαρίτες φρουκτόζης είτε πλασέμπο (καμουφλαρισμένο ως μπάρα μούσλι) — κάθε δίαιτα για επτά ημέρες. Μετά περνούσαν σε διαφορετική ομάδα, μέχρι να ολοκληρώσουν και τις τρεις δίαιτες.
Τα συμπτώματά τους αξιολογήθηκαν σε μια κλίμακα του συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου (IBS): 13 άτομα έβαλαν στη γλουτένη τις υψηλότερες βαθμολογίες, 24 άτομα στους σακχαρίτες φρουκτόζης και 22 άτομα στην ψεύτικη μπάρα.
Τα αποτελέσματα απεικονίζουν μια κοινή παρανόηση των διαιτολόγων, σύμφωνα με την Άσλι Όσβαλντ, διαιτολόγο και ιδιοκτήτρια της Oswald Digestive Clinic.
«Είναι πολύ συνηθισμένο οι ασθενείς να πιστεύουν ότι φταίει η γλουτένη και μπορεί να συνεχίσουν να το σκέφτονται αν δεν συνεργάζονται με έναν διαιτολόγο της υγείας του εντέρου ή κάποιον που εξειδικεύεται σε αυτές τις πληροφορίες», δήλωσε στην Epoch Times.
Τα συμπτώματα που προκαλούνται από τους σακχαρίτες φρουκτόζης συνήθως χρειάζονται λίγες ημέρες έως μερικές εβδομάδες για να απομακρυνθούν, ενώ όσοι είναι ευαίσθητοι στη γλουτένη ενδέχεται να μην παρατηρήσουν βελτίωση για 21 ημέρες.
Δίαιτα εξάλειψης
Οι δίαιτες εξάλειψης είναι το χρυσό πρότυπο για τη διάγνωση των ευαισθησιών των τροφίμων, αν και ορισμένες δοκιμές χρησιμοποιούνται για την ανίχνευση προβλημάτων με τρόφιμα γλουτένης ή FODMAP.
Εκτός από τις δοκιμές αλλεργίας για το σιτάρι και τη γλουτένη, οι οποίες δεν θα δείξουν αναγκαστικά ευαισθησίες, μπορείτε να εξεταστείτε για υπερανάπτυξη βακτηρίων του λεπτού εντέρου (SIBO). Το SIBO είναι μια ανισορροπία των βακτηρίων στο λεπτό έντερο και υποδεικνύει αντιδράσεις σε τρόφιμα με πολλές FODMAP.
Οι εξετάσεις, ωστόσο, δεν είναι πάντα αξιόπιστες, δηλώνει η Μπόχαμ.
«Συχνά ακολουθούμε μια χαμηλή διατροφή FODMAP για μια χρονική περίοδο και παρατηρούμε αν αυτό βοηθά με τα αέρια, τον πόνο, το φούσκωμα, τη διαταραχή, τη διάρροια και τη δυσκοιλιότητα», πρόσθεσε. «Αν βοηθά, τότε επαναφέρουμε μερικά από τα τρόφιμα υψηλών FODMAP.»
Οι δίαιτες εξάλειψης συνήθως διαρκούν δύο έως έξι εβδομάδες, λέει, και μπορεί να είναι χρήσιμο να συνεργαστείτε με έναν επαγγελματία για να επανεισαγάγετε τα τρόφιμα αργά και να παρακολουθήσετε τις αντιδράσεις σας.
Το Πανεπιστήμιο Monash, από όπου προέρχεται η δίαιτα χαμηλής ποσότητας FODMAP, έχει επίσης μια εφαρμογή που μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους στην εξάλειψη και επανεισαγωγή τροφίμων.
Η Όσβαλντ είπε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται να ψάξουν πολύ πίσω από τα συμπτώματά τους και συχνά δοκιμάζουν μια δίαιτα χωρίς γλουτένη, αισθάνονται πολύ καλύτερα και ποτέ δεν ξέρουν αν είναι το σιτάρι που προκαλεί την επιδείνωση.
Μπορεί να υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, όπως το πόσο ψωμί και σιτάρι τρώει κάποιος και αν το αντικαθιστά με άλλους υδατάνθρακες, καθώς αυτό μπορεί να προκαλέσει ανισορροπίες του σακχάρου στο αίμα που μπορούν να οδηγήσουν σε φλεγμονώδη προβλήματα παρόμοια με αυτά που προκαλούν η γλουτένη και οι σακχαρίτες φρουκτόζης.
«Τα πράγματα δεν είναι άσπρα ή μαύρα, αφού οι άνθρωποι μπορούν να έχουν μια δυσανεξία στους σακχαρίτες φρουκτόζης και ευαισθησία στη γλουτένη ταυτόχρονα», δήλωσε η Όσβαλντ. «Είναι συχνά η ίδια διαδικασία εξάλειψης. Κόψτε το τρόφιμο και δείτε αν τα συμπτώματα βελτιώνονται.»
Η περιττή αποφυγή τροφίμων θα μπορούσε να εμποδίσει τη θεραπεία της γαστρεντερικής οδού. Εάν οι σακχαρίτες φρουκτόζης προκαλούν προβλήματα, η Μπόχαμ υποστηρίζει ότι ‘ίσως μπορέσετε τελικά να απολαύσετε τα οφέλη των πλούσιων σε ίνες τρφίμων σακχαριτών φρουκτόζης μετά από μια περίοδο εξάλειψης και επανεισαγωγής. Είναι απαραίτητα σε μια ισορροπημένη διατροφή.
«Μπορείτε να πάρετε τους απαραίτητους υδατάνθρακες από αμυλούχα λαχανικά (γλυκοπατάτες) και άλλους σπόρους χωρίς γλουτένη (κινόα και ρύζι) για παράδειγμα. Έτσι, δεν υπάρχουν μακροχρόνιοι κίνδυνοι στην αποφυγή γλουτένης», είπε. «Επιπλέον, τα τρόφιμα υψηλών FODMAP είναι προβιοτικά για το μικροβίωμα του εντέρου. Αυτό σημαίνει ότι αυτή η ίνα είναι καλή για την τροφοδότηση των υγιεινών μικροβίων στο έντερό μας.»
Πρόσφατα, ήμουν καλεσμένη σε μια εκδήλωση για γυναίκες με θέμα «Παίξτε με πρόθεση». Περίμενα να περάσω μια διασκεδαστική, ξέγνοιαστη μέρα με φίλες, όπου θα χαλαρώναμε και θα ξαναβρίσκαμε την παιχνιδιάρικη πλευρά μας.
Ωστόσο, όταν έφτασα, ανακάλυψα ότι η ιδέα της οικοδέσποινας για το παιχνίδι ήταν να τη βοηθήσουμε να ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις της — να οργανώσει τις ντουλάπες και να καθαρίσει το γκαράζ. Για εκείνη, αυτό ήταν μια μορφή παιχνιδιού. Της έφερνε χαρά.
Συνειδητοποίησα πόσο προσωπικό μπορεί να είναι το παιχνίδι – αυτό που είναι διασκεδαστικό για ένα άτομο, μπορεί να μοιάζει σαν δουλειά για κάποιο άλλο. Επίσης, κατάλαβα πόσο εύκολο είναι να χάσει κανείς την επαφή με το παιχνίδι εντελώς.
Ως ενήλικες, συχνά βάζουμε τη διασκέδαση σε δεύτερη μοίρα, αφήνοντάς τη για «όταν υπάρχει χρόνος», καταλήγοντας να την αναβάλλουμε εσαεί. Όμως, η ελεύθερη, χαρούμενη δραστηριότητα που αποκαλούμε παιχνίδι δεν αποτελεί μόνο έναν ευχάριστο τρόπο να περνάμε την ώρα μας, αλλά συνδέεται με την υγεία και την ευεξία μας, όπως έχουν δείξει έρευνες μέχρι τώρα, και η έλλειψή της μπορεί να έχει επιπτώσεις.
Γιατί δεν παίζουμε περισσότερο;
Σύμφωνα με μελέτες, η ενασχόληση με δραστηριότητες που εμπεριέχουν το παιχνίδι μειώνει το άγχος, την κατάθλιψη και ακόμη πιο σοβαρές διαταραχές της ψυχικής υγείας όπως η σχιζοφρένεια και η διπολική διαταραχή. Το παιχνίδι μειώνει το άγχος και ενισχύει τις ενδορφίνες, κάνοντάς μας να νιώθουμε καλά. Επιπλέον, μειώνει την αρτηριακή πίεση, προστατεύει από καρδιακές παθήσεις και γνωστική εξασθένηση και αυξάνει τη μακροζωία. Είναι σαν να μας λέει η φύση: «Διασκέδασε – είναι καλό για σένα!»
Ωστόσο, πολλοί ενήλικες — συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου — αγωνίζονται να βρουν χρόνο για παιχνίδι. Συχνά θεωρείται ως κάτι το επιπόλαιο ή το μη παραγωγικό, καθώς μεγαλώνουμε. Η κοινωνία μας ενθαρρύνει να «ωριμάσουμε», ωθώντας μας προς τις ευθύνες και τα μετρήσιμα επιτεύγματα και αφήνοντας ελάχιστο χώρο για διασκέδαση.
Ανάμεσα στις δουλειές, την οικογένεια και τις ατελείωτες υποχρεώσεις, το παιχνίδι παραμερίζεται. Με την πάροδο του χρόνου, ο αυθορμητισμός και η φαντασία σβήνουν, καθώς αντικαθίστανται από τις απαιτήσεις της καθημερινότητας και της δουλειάς. Αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς πολλές φορές έχει μεταφερθεί από τους γονείς στα παιδιά: Οι δικοί μου εργάζονταν από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου, σταματώντας σπανίως για διασκέδαση. Τώρα, ως ενήλικας, έχω πέσει στην ίδια παγίδα. Και όταν αφιερώνω τελικά χρόνο στο παιχνίδι, νιώθω ενοχές.
Η απροθυμία μας να αγκαλιάσουμε το παιχνίδι συνδέεται συχνά με μια βαθύτερη πεποίθηση ότι δεν είμαστε «άξιοι» χαλάρωσης μέχρι να πετύχουμε αρκετά. Αλλά ποιος αποφασίζει τι είναι αρκετό; Οι περισσότεροι από εμάς τρέχουμε προς μια γραμμή τερματισμού που δεν υπάρχει. Μετακινούμε ολοένα και πιο πέρα τους στόχους μας, λέγοντας στους εαυτούς μας ότι μόλις καταφέρουμε λίγα ακόμη, θα αξίζουμε επιτέλους ένα διάλειμμα.
Πώς είναι το παιχνίδι για τους μεγάλους;
Είναι εύκολο να ορίσουμε το παιχνίδι για τα παιδιά. Αλλά για τους ενήλικες, είναι λίγο πιο δύσκολο. Οι περισσότεροι από εμάς δεν πρόκειται να αρπάξουμε μια κούκλα ή μια φιγούρα δράσης και να αναπαραστήσουμε τις παιδικές μας περιπέτειες. Άρα, πώς είναι το παιχνίδι για τους μεγάλους;
Ο Δρ Στιούαρτ Μπράουν, ερευνητής και ιδρυτής του Εθνικού Ινστιτούτου Παιχνιδιού, εντόπισε οκτώ «Προσωπικότητες παιχνιδιού» για να βοηθήσει τους ενήλικες να προσδιορίσουν το είδος του παιχνιδιού που τους ταιριάζει περισσότερο:
Ο Συλλέκτης: Σας αρέσει να μαζεύετε και να επιμελείστε πράγματα — γραμματόσημα, παλιά αυτοκίνητα, σπάνια βιβλία ή κοχύλια.
Ο Ανταγωνιστής: Ευδοκιμείτε σε παιχνίδια με σαφείς κανόνες και απολαμβάνετε την πρόκληση της νίκης, είτε σε ένα ποδοσφαιρικό ματς είτε σε μια βραδιά επιτραπέζιων παιχνιδιών.
Ο Δημιουργός: Παίρνετε χαρά από το να ζωντανεύετε ιδέες, μέσα από διάφορες δημιουργικές δραστηριότητες όπως η διακόσμηση, η ξυλουργική, το ράψιμο , η ζωγραφική κ.ά.
Ο Σκηνοθέτης: Απολαμβάνετε την οργάνωση και την ηγεσία, όπως ο προγραμματισμός θεματικών πάρτι ή ο συντονισμός ομαδικών δραστηριοτήτων.
Ο Εξερευνητής: Βιώνετε το παιχνίδι μέσα από την ανακάλυψη — ταξίδια, εκμάθηση νέων δεξιοτήτων ή εμβάθυνση σε νέες ιδέες.
Ο Γελωτοποιός: Ζείτε για να κάνετε τους άλλους να γελούν μέσα από αστεία και φάρσες.
Ο Κιναισθητικός: Βιώνετε το παιχνίδι μέσα από την κίνηση — τον χορό, τη γιόγκα, την πεζοπορία κ.ά.
Ο Παραμυθάς: Αγαπάτε τις ιστορίες – ως γράψιμο, υποκριτική ή αφηγήσεις.
Το παιχνίδι έχει πολλές μορφές, αλλά δεν έχει τόσο να κάνει με την ίδια τη δραστηριότητα όσο με το πώς μας κάνει να νιώθουμε. Είναι εκείνες οι μαγικές στιγμές που η χαρά μεγαλώνει, φουσκώνει, ο χρόνος εξαφανίζεται και νιώθουμε πλήρως ζωντανοί και ελεύθεροι.
Η ενσωμάτωση του παιχνιδιού στην καθημερινότητά μας δεν απαιτεί ώρες ελεύθερου χρόνου. Ακόμη και πέντε λεπτά χαρούμενης και ελεύθερης δραστηριότητας κάνουν τη διαφορά.
Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι μόνο για εκπαιδευτικούς σκοπούς και αντικατοπτρίζουν τη γνώμη της Sina McCullough, η οποία είναι επιστήμονας και όχι γιατρός. Δεν προορίζεται ως ιατρική συμβουλή ή υποκατάστατο καθοδήγησης από τον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης. Πάντα να συμβουλεύεστε τον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης πριν κάνετε αλλαγές στη διατροφή, τα φάρμακα ή τον τρόπο ζωής σας.
ΚΙΝΣΑΣΑ, Κονγκό – Άγνωστες ασθένειες στη βορειοδυτική επαρχία του Κονγκό έχουν προκαλέσει τον θάνατο περισσότερων από 50 ατόμων τις τελευταίες πέντε εβδομάδες, με σχεδόν τους μισούς να πεθαίνουν μέσα σε λίγες ώρες από την εκδήλωση των συμπτωμάτων.
Οι εστίες καταγράφηκαν σε δύο απομακρυσμένα χωριά και πρωτοεμφανίστηκαν στις 21 Ιανουαρίου. Μέχρι στιγμής, έχουν αναφερθεί 419 κρούσματα και 53 θάνατοι. Οι υγειονομικές αρχές δεν έχουν ακόμη εντοπίσει την αιτία ούτε έχουν επιβεβαιώσει αν τα κρούσματα στις δύο κοινότητες, που απέχουν μεταξύ τους πάνω από 200 χιλιόμετρα, συνδέονται. Δεν είναι επίσης σαφές πώς εξαπλώνονται οι ασθένειες ή αν υπάρχει μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Τα πρώτα θύματα ήταν παιδιά που κατανάλωσαν νυχτερίδα και πέθαναν μέσα σε 48 ώρες, σύμφωνα με το Περιφερειακό Γραφείο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) για την Αφρική. Στο δεύτερο χωριό, αρκετοί ασθενείς διαγνώστηκαν και με ελονοσία.
Εστίες σε δύο απομακρυσμένα χωριά
Οι ασθένειες εντοπίστηκαν σε δύο χωριά διαφορετικών υγειονομικών ζωνών στην επαρχία Ισημερινού, η οποία βρίσκεται περίπου 640 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Κινσάσα.
Η πρώτη εστία σημειώθηκε στο χωριό Μπολόκο, όπου τρία παιδιά πέθαναν αφού έφαγαν νυχτερίδα. Περισσότερες από δύο εβδομάδες αργότερα, ξέσπασε δεύτερη και μεγαλύτερη εστία στο χωριό Μπομάτε, όπου έχουν καταγραφεί πάνω από 400 κρούσματα. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, δεν έχει ακόμη αποδειχθεί κάποια σύνδεση μεταξύ των δύο εστιών.
Ο Δρ Σερζ Νγκαλεμπάτο, ιατρικός διευθυντής του Νοσοκομείου Μπικόρο και ένας από τους κυβερνητικούς εμπειρογνώμονες που έχουν αναπτυχθεί για τη διερεύνηση της κρίσης, δήλωσε πως οι δύο περιπτώσεις εμφανίζουν διαφορές.
«Η πρώτη εστία χαρακτηρίζεται από υψηλό αριθμό θανάτων, κάτι που συνεχίζουμε να ερευνούμε γιατί είναι μια ασυνήθιστη κατάσταση. Στη δεύτερη εστία που διαχειριζόμαστε τώρα, παρατηρούμε πολλά κρούσματα ελονοσίας», ανέφερε ο Δρ Νγκαλεμπάτο.
Υγειονομικοί από τον Ερυθρό Σταυρό του Κονγκό απομακρύνουν ένα παιδί, στο Μπουκάβου της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, στις 20 Φεβρουαρίου 2025. (Hugh Kinsella Cunningham/Getty Images)
Το Περιφερειακό Γραφείο του ΠΟΥ για την Αφρική τόνισε πως η ταχεία εξέλιξη της ασθένειας προς τον θάνατο στο Μπολόκο είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, όπως και ο υψηλός αριθμός θανάτων στο Μπομάτε.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Το Υπουργείο Υγείας του Κονγκό ανέφερε ότι περίπου το 80% των ασθενών παρουσιάζουν παρόμοια συμπτώματα, όπως πυρετό, ρίγη, μυαλγίες και διάρροια.
Αν και αυτά τα συμπτώματα μπορούν να προκληθούν από πολλές κοινές λοιμώξεις, οι αρχές αρχικά ανησύχησαν μήπως επρόκειτο για αιμορραγικό πυρετό, όπως ο Έμπολα, ο οποίος επίσης συνδέεται με μολυσμένα ζώα. Ωστόσο, τόσο ο Έμπολα όσο και ο παρόμοιος ιός Μάρμπουργκ αποκλείστηκαν έπειτα από εξετάσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Κινσάσα.
Ο ΠΟΥ εξετάζει μια σειρά πιθανών αιτίων, όπως η ελονοσία, οι ιογενείς αιμορραγικοί πυρετοί, η τροφική δηλητηρίαση, η δηλητηρίαση από το νερό, ο τυφοειδής πυρετός και η μηνιγγίτιδα.
Τι μέτρα έχουν ληφθεί;
Η κυβέρνηση του Κονγκό έχει στείλει εμπειρογνώμονες στα χωριά από τις 14 Φεβρουαρίου, κυρίως για να ερευνήσουν τα κρούσματα και να επιβραδύνουν την εξάπλωση.
Ο Δρ Νγκαλεμπάτο ανέφερε ότι οι ασθενείς ανταποκρίνονται σε θεραπείες που στοχεύουν τα διαφορετικά συμπτώματα.
Η απομακρυσμένη τοποθεσία των χωριών δυσχεραίνει την πρόσβαση των υγειονομικών ομάδων, ενώ οι ελλείψεις στο σύστημα υγείας καθιστούν δύσκολη την παρακολούθηση και τη φροντίδα των ασθενών. Παρόμοιες προκλήσεις έχουν παρατηρηθεί και σε προηγούμενες επιδημίες στο Κονγκό. Τον Δεκέμβριο, μια άγνωστη ασθένεια προκάλεσε δεκάδες θανάτους.
Στην τελευταία κρίση, αρκετά θύματα πέθαναν προτού οι ειδικοί προλάβουν να φτάσουν στις πληγείσες περιοχές, σύμφωνα με τον Δρα Νγκαλεμπάτο.
Ο ΠΟΥ προειδοποιεί ότι απαιτείται επείγουσα δράση για να επιταχυνθούν οι εργαστηριακές έρευνες, να βελτιωθεί η διαχείριση των ασθενών και η ικανότητα απομόνωσης, καθώς και να ενισχυθεί η επιτήρηση και η επικοινωνία κινδύνου.
Υπάρχει σύνδεση με τα δάση του Κονγκό;
Υπάρχει ανησυχία ότι οι ασθένειες μεταδίδονται από ζώα σε ανθρώπους σε περιοχές όπου η κατανάλωση άγριων ζώων είναι συχνή. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, ο αριθμός τέτοιων επιδημιών στην Αφρική έχει αυξηθεί κατά περισσότερο από 60% την τελευταία δεκαετία.
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβαίνει και στο Κονγκό, το οποίο φιλοξενεί περίπου το 60% των δασών της λεκάνης του Κονγκό – της μεγαλύτερης τροπικής δασικής έκτασης στη Γη.
Η μετάβαση σε μια χορτοφαγική διατροφή μπορεί να μοιάζει σαν ένα βήμα προς μια καλύτερη υγεία ή έναν πιο ευγενικό κόσμο, αλλά έχει θετική επίδραση στην ψυχική σας κατάσταση;
Όταν η εργοθεραπεύτρια Μέγκαν Μπεζουίντενχουτ μεταπήδησε σε μια vegan διατροφή, περίμενε να αισθάνεται πιο υγιής. Αλλά μετά από λίγους μήνες, το χρόνιο άγχος και η χαμηλή διάθεση την έκαναν να αναρωτιέται αν οι νέες διατροφικές της συνήθειες επηρέαζαν τον εγκέφαλό της.
Καθώς οι χορτοφαγικές δίαιτες αποκτούν δημοτικότητα, περισσότερες έρευνες τις συνδέουν με ανεπάρκειες θρεπτικών συστατικών που είναι κρίσιμες για την υγεία του εγκεφάλου. Χωρίς προσεκτικό προγραμματισμό γευμάτων, μια χορτοφαγική δίαιτα μπορεί να οδηγήσει σε ελλείψεις με σοβαρές συνέπειες τόσο για τη σωματική όσο και για την ψυχική υγεία.
Κίνδυνοι ψυχικής υγείας
Πολλές μελέτες υποδηλώνουν μια ισχυρή σχέση μεταξύ της αποφυγής του κρέατος και του αυξημένου κινδύνου διαταραχών ψυχικής υγείας.
Μια μελέτη του 2020 που δημοσιεύτηκε στο Critical Reviews in Food Science and Nutrition διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που αποφεύγουν το κρέας βιώνουν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά άγχους και κατάθλιψης. Σε μια άλλη έρευνα, πάνω από το 28 τοις εκατό των ατόμων που απείχαν από το κρέας είχαν συμπτώματα κατάθλιψης, σε σύγκριση με λίγο περισσότερο από το 16 τοις εκατό των κρεατοφάγων. Ομοίως, σε μια άλλη έρευνα, τα ποσοστά άγχους ήταν 31,5 τοις εκατό μεταξύ των ατόμων που απείχαν από το κρέας, σε σύγκριση με 18,4 τοις εκατό μεταξύ των κρεατοφάγων.
Διατροφικά κενά στις χορτοφαγικές δίαιτες
Οι χορτοφαγικές δίαιτες, ειδικά οι βίγκαν, συχνά αποτυγχάνουν να παρέχουν βασικά θρεπτικά συστατικά σε βιοδιαθέσιμες μορφές — θρεπτικά συστατικά που το σώμα μπορεί εύκολα να απορροφήσει και να χρησιμοποιήσει. Σύμφωνα με την Τζόρτζια Ίντ, μια εκπαιδευμένη στο Χάρβαρντ ψυχίατρο που ειδικεύεται στη διατροφική και μεταβολική ψυχιατρική, οι μη γαλακτοκομικές ζωικές τροφές όπως το κρέας, τα θαλασσινά και τα πουλερικά παρέχουν το κάθε ένα κάθε απαραίτητο θρεπτικό συστατικό σε μορφές που το σώμα απορροφά εύκολα.
Μια συστηματική ανασκόπηση δεκάδων μελετών μέτρησης θρεπτικών συστατικών διαπίστωσε ότι τα άτομα βίγκαν είναι πιο πιθανό να έχουν έλλειψη σε βιταμίνη B12, βιταμίνη D, ψευδάργυρο, ιώδιο, και ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, εικοσαπεντανοϊκό οξύ (EPA) και εικοσιδυαεξανοϊκό οξύ (DHA) — όλα αυτά είναι απαραίτητα για την υγεία του εγκεφάλου.
«Ο εγκέφαλος απαιτεί κάθε απαραίτητο θρεπτικό συστατικό για να λειτουργεί σωστά, οπότε αν έχετε ανεπάρκεια σε οποιοδήποτε από αυτά τα θρεπτικά συστατικά, η ψυχική σας υγεία μπορεί να υποφέρει», είπε η Ιντ.
Επισήμανε ότι οι ελλείψεις σε θρεπτικά συστατικά στις δίαιτες βίγκαν εκτείνονται πέρα από την ανεπάρκεια της βιταμίνης Β12, μια κοινή ανησυχία για όσους ακολουθούν παρόμοιες δίαιτες.
Ενώ ορισμένα τρόφιμα περιέχουν απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, η Ιντ εξήγησε ότι το σώμα δεν τα απορροφά πάντα αποτελεσματικά. «Ακριβώς επειδή μια φυτική τροφή περιέχει ένα θρεπτικό συστατικό δεν σημαίνει ότι μπορείτε να έχετε πρόσβαση σε αυτό», είπε, προσθέτοντας ότι οι ενώσεις στα φυτά (αντιθρεπτικά συστατικά) μπορεί να επηρεάσουν την απορρόφηση, καθιστώντας δυσκολότερη τη λήψη βασικών βιταμινών και μετάλλων μόνο από φυτικές πηγές.
Έλλειψη θρεπτικών συστατικών και ο αντίκτυπός τους στην ψυχική υγεία
Εδώ είναι το πώς οι βασικές ελλείψεις σε θρεπτικά συστατικά σε χορτοφαγικές δίαιτες μπορούν να επηρεάσουν την ψυχική υγεία.
Σίδηρος
Ο σίδηρος σε φυτικές πηγές υπάρχει ως μη αιμικός σίδηρος, ο οποίος, σύμφωνα με μια μελέτη του 2024, έχει ποσοστό απορρόφησης μόνο 2 τοις εκατό έως 20 τοις εκατό. Συγκριτικά, ο αιμικός σίδηρος από ζωικές πηγές απορροφάται με σημαντικά υψηλότερο ποσοστό από 15 τοις εκατό έως 35 τοις εκατό.
Επειδή η έλλειψη σιδήρου παίζει κρίσιμο ρόλο στη λειτουργία του εγκεφάλου, η ανεπαρκής πρόσληψη ή η κακή απορρόφηση μπορεί να συμβάλει σε καταστάσεις όπως η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας (ADHD) και άλλες ψυχιατρικές διαταραχές.
Ψευδάργυρος
Ο ψευδάργυρος από φυτικές πηγές, όπως τα όσπρια και τα δημητριακά ολικής αλέσεως, συχνά απορροφάται ελάχιστα λόγω των φυτικών οξεών που συνδέονται με αυτόν, είπε ο Μφο Τσουκούντου, ένας ολιστικός και λειτουργικός διατροφολόγος, στην Epoch Times.
Οι ανεπάρκειες ψευδαργύρου σχετίζονται με ADHD, μείζονα κατάθλιψη, και ψυχωσικά συμπτώματα.
Ωμέγα-3 λιπαρά οξέα
Περίπου το 20 τοις εκατό του εγκεφάλου περιλαμβάνει DHA, ένα απαραίτητο συστατικό για την υγεία του εγκεφάλου, που βρίσκεται κυρίως σε ζωικές τροφές. Ωστόσο, οι φυτικές πηγές ωμέγα-3 όπως ο λιναρόσπορος και οι σπόροι τσία περιέχουν άλφα-λινολενικό οξύ (ALA), το οποίο έχει περιορισμένο ποσοστό μετατροπής σε DHA μόνο από 2 τοις εκατό έως 15 τοις εκατό, εξήγησε η Ιντ.
Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι τα επίπεδα DHA είναι 31 τοις εκατό χαμηλότερα στους χορτοφάγους και 59 τοις εκατό χαμηλότερα στους βίγκαν σε σύγκριση με τους κρεατοφάγους.
Η ανεπαρκής πρόσληψη DHA έχει συνδεθεί με υψηλότερο κίνδυνο αυτοκτονίας και καταστάσεων όπως ο αυτισμός, η κατάθλιψη, η σχιζοφρένεια και η άνοια.
Οι ψυχικές ασθένειες είναι πολυπαραγοντικές και ενώ θρεπτικά συστατικά όπως το DHA μπορεί να παίζουν ρόλο, αποτελούν μόνο ένα κομμάτι του παζλ.
Ο παρακάτω πίνακας παρουσιάζει τα βασικά θρεπτικά συστατικά που βρίσκονται στα τρόφιμα φυτικής προέλευσης και τις προκλήσεις που σχετίζονται με την απορρόφησή τους.
The Epoch Times
Διαχείριση διατροφικών αναγκών
Παρά αυτές τις προκλήσεις, είναι δυνατό να καλυφθούν οι διατροφικές ανάγκες σε μια χορτοφαγική διατροφή με προσεκτικό σχεδιασμό. Ο Τσουκούντου μοιράστηκε τις ακόλουθες σκέψεις:
Συνδυάστε φυτικές πηγές σιδήρου (π.χ. φακές και σπανάκι) με τροφές πλούσιες σε βιταμίνη C όπως εσπεριδοειδή, πιπεριές, και ντομάτες για να ενισχύσετε την απορρόφηση του σιδήρου.
Χρησιμοποιήστε τεχνικές όπως το μούλιασμα, η ζύμωση, και η βλάστηση για να μειώσετε τα επίπεδα φυτικών οξέων και να βελτιώσετε την απορρόφηση ψευδαργύρου, σιδήρου, μαγνησίου, και ασβεστίου.
Σκεφτείτε για πιθανή συμπερίληψη στην δίαιτά σας συμπληρωμάτων με βάση τα μικροφύκη για EPA και DHA, ειδικά κατά την εγκυμοσύνη ή την εφηβεία, όταν οι διατροφικές απαιτήσεις είναι υψηλότερες.
Βελτιστοποιήστε τη μετατροπή των θρεπτικών συστατικών τρώγοντας επαρκείς πρωτεΐνες, βιταμίνες και μέταλλα για την υποστήριξη των μεταβολικών λειτουργιών.
Αποφύγετε τα τρανς λιπαρά και το αλκοόλ, τα οποία παρεμβαίνουν στην απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών και στον μεταβολισμό προάγοντας φλεγμονή.
Παρακολουθήστε τη λειτουργία του ήπατος, καθώς παίζει βασικό ρόλο στη μετατροπή ορισμένων θρεπτικών συστατικών, όπως η μετατροπή ALA-σε-DHA.
Εξετάσεις για ανεπάρκεια θρεπτικών συστατικών
Εκτός από τις ανησυχίες για την ψυχική υγεία, συμπτώματα όπως εύθραυστα νύχια, αραιά μαλλιά και ξηρό, ερεθισμένο δέρμα μπορεί να σηματοδοτούν ανεπάρκεια ψευδαργύρου ή βασικών λιπαρών οξέων.
Εξετάστε το ενδεχόμενο να κάνετε εξετάσεις αίματος για να ανιχνεύσετε κοινές ελλείψεις και να εξασφαλίσετε επαρκή διατροφική κάλυψη. Συμβουλευτείτε έναν πάροχο υγειονομικής περίθαλψης ή διατροφολόγο για να αντιμετωπίσετε τα κενά με διατροφικές προσαρμογές ή συμπληρώματα διατροφής.
Η Μπεζουίντενχουτ έμαθε από πρώτο χέρι ότι η αφαίρεση ζωικών προϊόντων άφησε ένα κενό στις διατροφικές της ανάγκες.
«Έπρεπε να σκέφτομαι σκόπιμα για να παρέχω στον εγκέφαλό μου τα θρεπτικά συστατικά που απαιτούσε και να προγραμματίσω τα γεύματά μου πιο προσεκτικά».
Η πρώτη πολική βουτιά πραγματοποιήθηκε στο Βανκούβερ το 1920 από μια ομάδα που ονομαζόταν Polar Bear Club (Λέσχη Πολικής Αρκούδας), και η παράδοση συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.
Οι πολικές βουτιές είναι εκδηλώσεις στις οποίες τολμηροί συμμετέχοντες βουτούν στα παγωμένα νερά του ωκεανού. Αυτές οι εκδηλώσεις διοργανώνονται κάθε χρόνο σε διάφορες χώρες ανά τον κόσμο, αλλά στις Ηνωμένες Πολιτείες συνδέονται συχνά με εκστρατείες συγκέντρωσης χρημάτων για φιλανθρωπικούς σκοπούς, όπως οι Παραολυμπιακοί Αγώνες.
Οι πολικές βουτιές είναι επίσης δημοφιλείς μεταξύ αθλητών και ατόμων που ασχολούνται με την ευεξία, αλλά τι λέει η έρευνα για αυτό το θέμα; Μια πρόσφατη μετα-ανάλυση που εξέτασε διεξοδικά τα δεδομένα διαπίστωσε ότι η πρακτική αυτή προσφέρει χρονικά εξαρτώμενα οφέλη στη διαχείριση του στρες, γεγονός που επηρεάζει τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική υγεία. Αναφέρθηκαν επίσης άλλα οφέλη, όπως βραχυπρόθεσμη μείωση της φλεγμονής και ενδεχομένως βελτίωση της ποιότητας του ύπνου.
Αν και προηγούμενες έρευνες για τις επιδράσεις των πολικών βουτιών στη διάθεση και τη γνωστική λειτουργία είναι αντικρουόμενες, ορισμένοι συμβατικοί γιατροί συντάσσονται με τους λάτρεις αυτής της πρακτικής και τη συστήνουν για την ψυχική υγεία. Ωστόσο, οι πολικές βουτιές ενέχουν σοβαρούς κινδύνους για την υγεία ορισμένων ατόμων, επομένως συνιστάται να συμβουλεύεται κάποιος τον γιατρό του πριν τις δοκιμάσει.
Οι πολικές βουτιές δεν είναι για τους λιγόψυχους – ακόμα και για όσους είναι υγιείς – αλλά η σωστή τεχνική μπορεί να τις κάνει πιο υποφερτές.
Ευρήματα
Η μετα-ανάλυση δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Αυστραλίας στο περιοδικό PLOS One. Αναλύθηκαν δεδομένα από 11 μελέτες και 3.177 συμμετέχοντες με σκοπό να καθοριστούν οι επιπτώσεις της βύθισης σε κρύο νερό μέσω λουτρών ή ντους. Οι συγγραφείς όρισαν ως βύθιση σε κρύο νερό την μερική ή πλήρη εμβάπτιση του σώματος σε θερμοκρασίες από 10-15 βαθμούς Κελσίου για τουλάχιστον 30 δευτερόλεπτα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, ενώ οι συγγραφείς περιόρισαν τη μελέτη τους σε αυτό το εύρος θερμοκρασιών, οι πραγματικές εμπειρίες ενδέχεται να περιλαμβάνουν χαμηλότερες ή υψηλότερες θερμοκρασίες. Δεδομένου ότι οι πολικές βουτιές πραγματοποιούνται τον χειμώνα, είναι πιθανό να αφορούν ακόμη ψυχρότερα νερά.
«Σε αυτή τη μελέτη, παρατηρήσαμε μια σειρά από αποτελέσματα που εξαρτώνται από το χρόνο», δήλωσε η συν-συγγραφέας Τάρα Κέιν σε δήλωση Τύπου. «Πρώτον, διαπιστώσαμε ότι η εμβάπτιση σε κρύο νερό μπορεί να μειώσει τα επίπεδα στρες, αλλά μόνο για περίπου 12 ώρες μετά την έκθεση.»
Η βύθιση σε κρύο νερό προκάλεσε επίσης βραχυπρόθεσμη αύξηση της φλεγμονής. Αν και αυτό φαίνεται αρνητικό, οι αθλητές χρησιμοποιούν παγοθεραπεία για τη μείωση της φλεγμονής και του μυϊκού πόνου μετά την άσκηση, πρόσθεσε ο συν-συγγραφέας Μπεν Σινγκ (Ben Singh) στη δήλωση Τύπου.
«Η άμεση αύξηση της φλεγμονής είναι η φυσιολογική αντίδραση του σώματος στο κρύο ως στρεσογόνο παράγοντα. Βοηθά τον οργανισμό να προσαρμοστεί και να ανακάμψει, παρόμοια με το πώς η άσκηση προκαλεί μυϊκή καταπόνηση πριν ενισχύσει τους μυς. Αυτός είναι ο λόγος που οι αθλητές τη χρησιμοποιούν, παρά τη βραχυπρόθεσμη αύξηση της φλεγμονής.»
Επιπλέον, η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε συσχετισμούς μεταξύ της βύθισης σε κρύο νερό και της καλύτερης ποιότητας ύπνου. Ωστόσο, επειδή τα δεδομένα αφορούσαν μόνο άνδρες, δεν μπορούσαν να καθορίσουν αν το όφελος ισχύει και για τις γυναίκες.
Παρά τους ισχυρισμούς ότι η πρακτική ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, τα στοιχεία ήταν ασαφή. Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές αλλαγές στην ανοσία ούτε αμέσως, ούτε μία ώρα μετά τη βύθιση σε κρύο νερό.
Δεν βρέθηκαν αποδείξεις ότι η βύθιση σε κρύο νερό βελτιώνει τη διάθεση, αν και σημειώθηκαν βελτιώσεις στην ποιότητα ζωής και στον ύπνο.
Λόγω της έλλειψης μακροπρόθεσμων δεδομένων και του μικρού μεγέθους πολλών κλινικών δοκιμών που συμπεριλήφθηκαν στη μετα-ανάλυση, οι συγγραφείς επεσήμαναν την ανάγκη για πιο ισχυρές αποδείξεις προκειμένου να επιβεβαιωθούν τα οφέλη.
Σε σχετικό εύρημα, η έκθεση σε κρύο νερό συσχετίστηκε με 29% μείωση στις απουσίες λόγω ασθένειας σε όσους έκαναν κρύα ντους, αν και δεν μειώθηκαν οι συνολικές ημέρες ασθένειας. Τα κρύα ντους συνδέθηκαν επίσης με ελαφρώς υψηλότερες βαθμολογίες στην ποιότητα ζωής.
Πιθανά ψυχικά οφέλη
Μελέτη του 2023 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Biology αφορούσε 33 υγιείς συμμετέχοντες, οι οποίοι έκαναν 5 λεπτά μπάνιο σε νερό 68°F (20°C). Σύμφωνα με αυτοαναφορές, οι συμμετέχοντες ένιωσαν πιο σε εγρήγορση, δραστήριοι, εμπνευσμένοι, προσεκτικοί, και λιγότερο νευρικοί ή στενοχωρημένοι μετά το μπάνιο.
Οι ερευνητές επίσης ανέλυσαν τις συνδέσεις του εγκεφάλου και διαπίστωσαν ότι η αύξηση των θετικών συναισθημάτων (αλλά όχι η μείωση των αρνητικών) σχετιζόταν με τον σχηματισμό νευρωνικών συνδέσεων που εμπλέκονται στο συναίσθημα, την προσοχή και την αυτορρύθμιση.
Αντίθετα, μια συστηματική ανασκόπηση του 2021, που δημοσιεύθηκε στο International Journal of Environmental Research and Public Health, κατέληξε σε αρνητικά συμπεράσματα. Μετά την ανάλυση 8 μελετών για την έκθεση στο κρύο αέρα και 10 για τη βύθιση σε κρύο νερό, ακόμη και πριν από την εμφάνιση τυχαίας υποθερμίας (ασυνήθιστα χαμηλή θερμοκρασία σώματος). Οι συγγραφείς βρήκαν ότι οι πρακτικές αυτές επιβάρυναν τη γνωστική λειτουργία και πιο συγκεκριμένα τη μνήμη, την προσοχή και την ταχύτητα επεξεργασίας.
Απόψεις γιατρών
Ο νευρολόγος Τόμπσον Μαεσάκα (Thompson Maesaka), συνιδιοκτήτης του The Neural Connection, μοιράστηκε την άποψή του για τις πολικές βουτιές με την Epoch Times.
«Από την πρώτη βουτιά μέχρι την 30ή, θα νιώσετε άμεση βελτίωση στην εγρήγορση και τη διάθεση. Πολλοί θα αναφέρουν επίσης βελτίωση στα επίπεδα κινήτρου.»
Για να υποστηρίξει τους ισχυρισμούς του, ανέφερε τη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Biology, σημειώνοντας ότι παρέχει ενδείξεις πως οι τακτικές [πολικές] βουτιές προάγουν αυξημένα επίπεδα ενέργειας, κίνητρο και γενική βελτίωση της διάθεσης.
«Το σοκ που προκαλεί το κρύο νερό βελτιώνει τη συνολική φυσική κατάσταση του ατόμου, βελτιώνοντας τη διάθεσή του», δήλωσε ο Δρ Μάικλ Τσίτσακ (Dr. Michael Chichak), γενικός ιατρός και ιατρικός διευθυντής του MEDvidi, στην Epoch Times.
«Αυτό οφείλεται στην αυξημένη απελευθέρωση ενδορφινών και νορεπινεφρίνης που προκαλεί η βύθιση σε κρύο νερό. Βελτιώνει σημαντικά τη σωματική και πνευματική οξύτητα και χαλαρώνει το άτομο, βοηθώντας το να παραμένει συγκεντρωμένο στις καθημερινές του δραστηριότητες.»
Κίνδυνοι
Οι συγγραφείς της μετα-ανάλυσης προειδοποίησαν για την ανάγκη προσοχής στη βύθιση σε κρύο νερό, καθώς οι μελέτες δεν έχουν καθορίσει το προφίλ ασφαλείας της. Η πρακτική αυτή προκαλεί βραχυπρόθεσμες αυξήσεις στην αρτηριακή πίεση, τον καρδιακό ρυθμό, τον ρυθμό αναπνοής, την πρόσληψη οξυγόνου, την κορτιζόλη (την ορμόνη του στρες) και τη νορεπινεφρίνη. Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις αυτών των αντιδράσεων δεν είναι γνωστές, σημείωσαν οι ερευνητές.
«Βεβαιωθείτε ότι έχετε ελεγχθεί για προβλήματα στα αιμοφόρα αγγεία και καρδιακά ζητήματα πριν δεσμευτείτε σε ένα πρόγραμμα κρύου νερού», είπε ο Μαεσάκα.
«Η ξαφνική σύσπαση των αιμοφόρων αγγείων μπορεί να είναι προβληματική εάν έχετε μια αδιάγνωστη καρδιακή πάθηση. Εάν το αγγειακό σύστημα δεν μπορεί να διαχειριστεί αυτήν την επίδραση, το άτομο μπορεί να ζαλιστεί και να λιποθυμήσει. Ο προληπτικός έλεγχος και η επίβλεψη μπορούν να μειώσουν αυτούς τους κινδύνους.»
Ο Πολ Κέπνικ (Paul Koepnick), ιδρυτής της MILLIOKI Wellness Society, κατέχει παγκόσμια ρεκόρ για βουτιές σε παγωμένα νερά. Δήλωσε στην Epoch Times ότι, εκτός από τους κινδύνους για την καρδιά, όπως τα καρδιακά επεισόδια, η πρακτική μπορεί να προκαλέσει υποθερμία, πνιγμό και ενδεχομένως θάνατο.
Ο Κέπνικ πρόσθεσε: «Τα άτομα με το σύνδρομο Ρεϊνό θα δυσκολευτούν λόγω του πόνου από το κρύο, αλλά η χρήση γαντιών και μποτών μπορεί να μετριάσει τα συμπτώματα.»
Το σύνδρομο Ρεϊνό είναι μια κατάσταση κατά την οποία τα μικρά αγγεία που παρέχουν αίμα στο δέρμα συστέλλονται ως αντίδραση στο κρύο, προκαλώντας πόνο.
Πώς να κάνετε μια παγωμένη – πολική – βουτιά
Οι πολικές βουτιές πραγματοποιούνται σε φυσικά υδάτινα σώματα, όπως λίμνες ή ωκεανούς. Ωστόσο, για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος τυχαίου πνιγμού και έκθεσης σε επικίνδυνα κρύο νερό, η έναρξη σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον, όπως μια μπανιέρα, είναι πιο ασφαλής επιλογή.
Σύμφωνα με τον Κέπνικ, τα παρακάτω βήματα μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση των κινδύνων μιας βουτιάς σε παγωμένο νερό:
Προχωρήστε αργά: Το απότομο βύθισμα μπορεί να προκαλέσει αντίδραση-σοκ. Η σταδιακή είσοδος στο νερό επιτρέπει στο σώμα σας να ρυθμιστεί και να προσαρμοστεί.
Εστιάστε στις αργές, βαθιές εκπνοές: Αντισταθείτε στην παρόρμηση να λαχανιάσετε ή να υπεραναπνεύσετε, συγκεντρώνοντας την προσοχή σας σε αργές, βαθιές εκπνοές, οι οποίες στέλνουν σήματα ασφαλείας στο σώμα σας. Στη συνέχεια, συνεχίστε να αναπνέετε με αργό, ελεγχόμενο ρυθμό, με στόχο να επιστρέψετε στο φυσιολογικό μοτίβο αναπνοής.
Αλλάξτε την αντίληψή σας: Φέρτε σοτν νου σας μια θετική ανάμνηση για να επαναπροσδιορίσετε την εμπειρία σας και να την κάνετε πιο διαχειρίσιμη.
Μάθετε πότε να σταματάτε: Μόλις 90 έως 120 δευτερόλεπτα αρκούν για να αποκομίσετε τα πλήρη οφέλη. Μην παραμένετε στο νερό για περισσότερα από πέντε λεπτά. Είναι σημαντικό να ολοκληρώσετε την εμπειρία με θετικό τρόπο. Γιορτάστε κάθε προσπάθεια, ακόμη και αν διαρκεί μόνο 10 δευτερόλεπτα. Με την πάροδο του χρόνου, τα οφέλη θα συσσωρεύονται αν συνεχίσετε να εξασκείστε.
«Έχω διδάξει πάνω από 20.000 ώρες βύθισης σε παγωμένο νερό σε χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο και σε όλες τις ηλικίες, και δεν έχω δει ποτέ αρνητική επίπτωση στην υγεία όταν ακολουθούνται αυτά τα πρωτόκολλα», δήλωσε ο Κέπνικ.
Ενθαρρύνει τους ανθρώπους να βρουν τη θερμοκρασία που τους ταιριάζει και να κάνουν σταδιακά το νερό πιο κρύο. Θα πρέπει να είναι αρκετά κρύο ώστε να προκαλεί έναν μικρό φόβο και άγχος, αλλά ασφαλές ώστε να μπορείτε να βγείτε αμέσως αν γίνει υπερβολικό.
Ως ένθερμος υποστηρικτής των πολικών βουτιών, ο Κέπνικ συνιστά την πρακτική αυτή ανεπιφύλακτα σε όποιον δεν έχει ιατρικό λόγο να την αποφύγει. Κατά τη γνώμη του, «η βύθιση σε παγωμένο νερό, συμπεριλαμβανομένων των πολικών βουτιών, είναι εξαιρετικά ισχυρή και ωφέλιμη για την υγεία. Είναι μία από τις ελάχιστες πρακτικές που επηρεάζουν κάθε σύστημα οργάνων στο ανθρώπινο σώμα, μέχρι το κυτταρικό επίπεδο.»
